NL Tattoo Stuff

Machine Translated by Google
Handleiding van
Hygiënische maatregelen
Sanitair voor een
inrichting van:
• TATTOOS
EN • PIERCINGS
Ricardo García Nunez

2015
1
2
INVOERING:
Het handboek hygiënische sanitaire maatregelen voor professionals in tatoeages en piercings biedt ons
praktische richtlijnen voor asepsis- en antisepsistechnieken in instellingen van alle niveaus.
Passende microbiologische technieken en het juiste gebruik van bioveiligheidsapparatuur door goed opgeleid
personeel is de fundamentele pijler van veiligheid in de vestiging. Het verschijnen van nieuwe ziekten en de
ernstige bedreigingen die uitgaan van het onjuiste gebruik en de opzettelijke afgifte van microbiologische
agentia en toxines maken het echter noodzakelijk om periodiek bekende procedures te herzien.
Deze handleiding behandelt hygiënische maatregelen
Biologische beschermingsconcepten worden gepresenteerd en het meest recente sanitair wordt

weergegeven om elke complicatie bij de uitwerking van tatoeages en piercings te voorkomen.
De handleiding is opgebouwd uit DRIE delen:
DEEL EEN: Basiskennis over tatoeages en piercings

DEEL TWEE: Mechanismen van asepsis en antisepsis voor de controle van
infecties
DEEL DRIE: Eerste hulp
Deze handleiding vormt een startpunt, open voor opeenvolgende wijzigingen en

nieuwe bijdragen, een document
ervaring, dat
zelfevaluatie
permanentenwordt
verlangen
bijgewerkt,
naar continue
door mijn
verbetering.
3
Inhoudsopgave
DEEL EEN: Basiskennis van tatoeages en piercings
Pagina
Onderwerp 1. WAT IS EEN TATTOO?
Geschiedenis van tatoeages 5
Geschiedenis van perforaties Huidige 5
terugkeer van tatoeages en piercings Duurzaamheid 10
van een tatoeage Verwijdering van tatoeages 2. 13
ANATOMIE EN FYSIOLOGIE VAN DE HUID, MOND, 15 16
BUCCALE Slijmvlies, WENKBRAUWEN EN
NAVEL
De huid 17
Mondslijmvlies 18
Mond Lippen 19
Anatomie van de 20
tong Mondbodem Navel 21
Wenkbrauwen Innervatie van 22
het hoofd 3. SANITAIRE 22
CONTROLE 23
VOORSCHRIFTEN IN MEXICO 24
Achtergrond 25
DOF: 24/04/2012 25
DOF: 20/09/2012 30
TWEEDE DEEL: Mechanismen van asepsis en antisepsis voor controle

van infecties
1. ALGEMENE INFORMATIE OVER RISICO'S OP INFECTIE 32

Infectiecontrole Principes 34
van wondinfectie 2. 35
MECHANISMEN VOOR 36
INFECTIEBEHEERSING 3. FUNDAMENTELE PRINCIPES VAN
PREVENTIEMAATREGELEN I.
Universele voorzorgsmaatregelen 40
II. Manoeuvres om asepsis te verzekeren III. 44
Gebruik van isolatie- en barrièremaatregelen 4. 55
INFECTIEZIEKTEN DIE KUNNEN WORDEN OVERGEDRAGEN IN EEN
TATTOO EN PIERCE-INRICHTING Basisbegrippen van infectieziekten
58
4
Classificatie van ziekten volgens de besmettelijke agent 60

SIDA O VHI 60
Tetanus 61
Hepatitis B 63
Tuberculose 65
Herpes eenvoudig 66
5 GEVAARLIJK BIOLOGISCH AFVALBEHEER 73

BESMETTELIJK (RPBI)
DEEL DRIE: Eerste hulp
Eerste hulp in een tattoo- en piercingstudio 77
Telefoons voor noodgevallen 78
Persoonlijke beveiliging 79
Evaluatie van de gewonden 80
Vitale functies 81
Wat te doen bij ….. 83
Basiselementen van een EHBO-kit. 95
BIBLIOGRAFIE
5
DEEL EEN: BASISKENNIS VAN

TATTOO'S EN PIERCINGEN
WAT IS EEN TATTOO?
Een tatoeage is een huidskleurverandering waarbij met inkt of een ander pigment onder de opperhuid van
een persoon een tekening, figuur of tekst wordt aangebracht.
Decoratieprocedure in het menselijk lichaam door het inbrengen van kleurpigmenten in de huid door lekke
banden.
TATTOO VESTIGING
Georganiseerd geheel van technische middelen en faciliteiten geautoriseerd door COFEPRIS, waarin een
of meer bevoegde personen tatoeagepraktijken uitsluitend of samen met andere activiteiten uitvoeren.
ETIMOLOGIE EN TERMINOLOGIE
Hoewel het woord tatoeage mogelijk afkomstig is van het Samoaanse "tátau", wat tweemaal markeren of
slaan betekent, is het in het Spaans opgenomen via het Franse tatouage. Zeelieden die door de Stille
Oceaan reisden, kwamen de Samoanen tegen, en degenen die gefascineerd waren door hun tatoeages,
vertaalden het woord "tatau" ten onrechte als tatoeage. In het Japans is het woord dat wordt gebruikt voor
traditionele ontwerpen of ontwerpen die met traditionele methoden worden aangebracht "irezumi" (inbrengen
van inkt), terwijl "tattoo" wordt gebruikt voor ontwerpen van niet-Japanse oorsprong.
In het Spaans kunnen tattoo-enthousiastelingen ernaar verwijzen als "tatoeages", of de Spaanse term
"tatu" gebruiken, hoewel geen van beide nog is opgenomen in het woordenboek van de Koninklijke Spaanse
Academie.
GESCHIEDENIS VAN TATTOOS
(Afkomstig van tatoeages en piercings; tekens en risico's op het oppervlak van de Generalitat Valenciana.
Generalitat Valenciana Ministerie van Volksgezondheid, 2004)
Body art (body art) of praktijken die verband houden met piercings en tatoeages lijken te zijn begonnen
met de oorsprong van de mensheid; toen de mens zichzelf als zodanig begon te beschouwen en afstand
wilde nemen van het dier. Met bewustzijn verscheen de behoefte om met zijn buurman te communiceren.
Deze communicatie lijkt te zijn gematerialiseerd in de vorm van schilderijen, tekeningen, ornamenten en
andere lichamelijke aanpassingen, sinds voordat er een ingewikkelde taal verscheen. Het oppervlak van
het lichaam, maagdelijk bij de geboorte, werd daarom gebruikt als drager voor verschillende decoraties.
Zo doordrenkten de onuitwisbare tekens de mens met betekenis en betekenissen (tekens), waardoor het
menselijk lichaam werd onderscheiden van het wilde en dierlijke lichaam.
Het is niet onredelijk om te denken dat de tatoeage praktisch teruggaat tot het uiterlijk van de mens, of het
nu is om zich te onderscheiden van anderen, een opstandige, dappere en strijdlustige geest aan te
kondigen of om de klasse of sociale groep te tonen.
6
Daarom kunnen de redenen variëren voor degenen die besluiten een deel van hun lichaam te
tatoeëren. Technieken zijn ondertussen geëvolueerd en vermenigvuldigd.
Volgens LACASSAGNE en MAGITOT, met betrekking tot de methode die wordt gebruikt om te
tatoeëren, onderscheiden ze het in: door punctie, door littekenvorming, door litteken, door zweren,
door brandwonden, subepidermaal en gemengd. Momenteel en naarmate de technologie vordert, zijn
er andere vormen aan deze methoden toegevoegd. Allen proberen echter kortom op de huid te
tekenen door kleurstoffen onder de opperhuid aan te brengen. Alle methoden veroorzaken op hun
beurt in meer of mindere mate pijn. Om deze reden wordt altijd het gezegde onthouden dat "je moet
lijden om mooi of mooi te zijn". De tatoeage lijkt zo oud als de man zelf. De eerste sporen van tatoeage
zijn 5000 jaar voor Christus gedocumenteerd, in Turkse graffiguren en in Japanse graven die de
doden vergezelden op hun reis naar het hiernamaals. Ze vertonen onmiskenbare tekenen van deze
praktijken. In die tijd kregen tatoeages magische en religieuze eigenschappen, evenals een test van
moed ondanks pijn en loyaliteit aan de menselijke groep of clan, waarmee ze zich identificeerden en
die elk tekenmodel kenmerkte.
Evenzo is er bewijs gevonden in sommige Egyptische en Nubische4 mummies, in steden zoals de

Scythen in Azië of de Inca's in Amerika. Ook de Feniciërs hebben ons bewijs nagelaten over hun
gewoonte om op het voorhoofd te tatoeëren.
De oudste referentie van tatoeages die waarneembaar is in sporen van de huid, bevindt zich vandaag
in de mummie die in 1991 werd ontdekt in een alpiene gletsjer. Deze mummie genaamd SIMILAUN
(het lichaam van een neolithische jager die zo'n 5300 jaar geleden doodvroor in het alpenijs), heeft
een tatoeage op zijn rug en knie.
Tot die ontdekking was een van de oudste voorbeelden van een getatoeëerd persoon de mummie
van de Egyptische priesteres 'AMUNET' aanbidster van de HATOR-godin van liefde en vruchtbaarheid.
Hij woonde rond 2000 voor Christus in Thebe en zijn tatoeages waren lineair en eenvoudig, met stip-
en streepjesontwerpen, vergelijkbaar met de overblijfselen van SIMILAUN.
Ongetwijfeld ouder zijn de beeldjes van naakte danseressen uit BADARI uit het jaar 4000 v.Chr. 6.
Sommige met geometrische tatoeages (zigzaglijnen die water symboliseren en evenwijdige lijnen die
geploegde en geplante velden symboliseren). Deze beeldjes vertegenwoordigen de dans die de
priesteressen uitvoeren om hun godin te vragen het water te sturen dat nodig is om de zaden te laten
ontkiemen.
Overblijfselen van deze priesteressen zijn ongetwijfeld de functies die ze uitoefenden en de ornamenten
en tatoeages die ze tijdens de voorbije eeuwen toonden, de GAWAZI in Egypte, evenals hun latere
evolutie naar de meest actuele buikdanseressen.
Aanvankelijk werd het gebruik van tatoeages gekoppeld aan religieus magisch denken en het geloof
in het hiernamaals. In verschillende heilige teksten wordt op de een of andere manier melding
gemaakt van deze praktijken. Op deze manier wordt er in de Bijbel (Lev, 19, 28) gezegd: "U zult uw
vlees niet snijden voor de dood van wie dan ook, noch zult u enige figuren of tekens op uzelf maken.
Ik ben de Heer". Andere mythologieën en kosmogonieën verwijzen naar een fundamentele rol en
rituele en transcendente overgang naar de tatoeage. Zo is SEECHO, een vrouwelijk personage uit de
zuidelijke Tehuelche-mythologie, verantwoordelijk voor het onderzoeken van de tatoeage van degenen
die de wereld van de doden moeten betreden 7. Om deze reden werd ze "degene die naar de arm
kijkt" genoemd. Zijn activiteit was om de doden te ontvangen en te onderzoeken om de
7
effectief bestaan van de SHAIN (tattoo) op de pols van de overledene en gooi degenen die het niet
hadden in zee.
De tatoeage is ook gebruikt om indruk te maken op vijanden en ze bang te maken op slagvelden. Zo

tatoeëerden de Grieken slangen, stieren en religieuze motieven.
In de oude Britse en Schotse bevolkingsgroepen werd tatoeage als intimidatiemethode gebruikt door
krijgers die, door hun gezichten en lichamen te tatoeëren ter voorbereiding op oorlog, probeerden
hun vijanden te demoraliseren en angst in te boezemen.
Bij andere gelegenheden is de tatoeage gebruikt als een praktisch versleuteld communicatiesysteem.
In die zin vertelt Herodotus dat HISTIEO een afgezant naar ARISTAGORAS stuurde om hem te
vertellen in opstand te komen tegen de koning. Om de boodschap te beschermen, schoor hij zijn
hoofd kaal en markeerde het "met de punten en letters die hem leken". Hij wachtte tot zijn haar was
gegroeid en stuurde hem met de eenvoudige boodschap dat hij, wanneer hij in Milete aankwam,
ARISTAGORAS moest vragen hem te scheren. Zodat hij de verborgen boodschap onder de manen
kon lezen. De Polynesische tatoeage is de meest artistieke en van grote oudheid geweest. Het wordt
nog steeds gebruikt en wordt gekenmerkt door zeer uitgebreide geometrische ontwerpen. Aan deze
tekeningen wordt meestal het hele leven gewerkt totdat ze het hele lichaam bedekken. De tatoeage
was en blijft onder deze aboriginals een natuurlijk en spiritueel onderdeel van hun leven, met een
diepe culturele en sociale betekenis, en het is normaal dat respect voor een persoon wordt afgemeten
aan het aantal tatoeages dat ze hebben.
Op deze sociale en politieke functie van de tatoeage werd al gewezen door Herodotus onder de Thraciërs, over wie
hij verduidelijkte dat gemarkeerd zijn een teken was van nobele mensen. Het tegenovergestelde was kenmerkend
voor gemene, lage mensen.
Kleurentatoeëren was sterk ontwikkeld onder de Maori van Nieuw-Zeeland en was ooit een populaire
vorm van versiering in China, India en Japan, evenals bij veel primitieve volkeren in Colombia,
Brazilië en de regio Gran Chaco (Argentinië, Paraguay en Bolivia). ).
Rond 1000 voor Christus kreeg tatoeage via handelsroutes toegang tot India, China en Japan. In
Japan heeft de tatoeage een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt, gekoppeld aan het signaleren
van kaste, adel of sociale groep. Zelfs vandaag de dag wordt deze betekenis van identiteit gebruikt
door bepaalde clans of kartels die zich inzetten voor illegale activiteiten (onder andere de YAKUZA).
Marco Polo wees zelf op de hardnekkigheid van deze praktijken in het Oosten.
Zo weerspiegelt hij in zijn geschriften dat respect voor een persoon werd afgemeten aan het aantal
tatoeages dat hij had. Marco Polo kwam zelf de bestaande tatoeages beschrijven bij de inwoners
van Laos en Birma.
Elders zijn tatoeages niet gebruikt als een teken van onderscheid en groepsintegratie, maar
integendeel, als straf en een teken van sociale segregatie. In het keizerlijke China was tatoeëren
bijvoorbeeld voorbehouden aan degenen die misdaden hadden begaan.
Door de tatoeages op de meest zichtbare plaatsen te plaatsen, dienden ze als waarschuwing en
teken van de achtergrond van de gevangene. Op deze manier werden getatoeëerde individuen
geïsoleerd door de samenleving. Dit feit, in een samenleving als het China van weleer, waar
individuen sociale referentie (zowel voor zichzelf als voor hun voorouders) boven andere waarden
waardeerden, vormde tatoeage als strafteken de ergste straf.
8
Het Romeinse rijk gebruikte de tatoeage ook als strafteken. Mensen die beschuldigd werden van
heiligschennis en andere vergrijpen moesten getatoeëerd worden. Later, toen het christendom zich
verspreidde, werd het tatoeëren van slaven en criminelen langzaam verlaten. Christenen hebben een
gemengde relatie met de tatoeage gehad. De eerste christenen hadden tatoeages op de arm en de
handpalm. Later, met de consolidatie van de katholieke kerk, werd deze praktijk uitgebannen omdat het
synoniem werd met afgoderij en bijgeloof. De deontologische verklaring was duidelijk: als God de mens
naar zijn beeld en gelijkenis had geschapen, was het zondig voor de mens om te proberen zijn beeld te
veranderen. Daarom vaardigde keizer Constantijn I de Grote, de eerste christelijke keizer, de inbrenger
van het christendom (Edict van Milaan, 312) en stichter van Byzantium, een decreet uit tegen het tatoeëren.
Ondanks dit standpunt zijn er aanwijzingen dat kruisvaarders kruisbeelden lieten tatoeëren om een
christelijke begrafenis in heidense landen te verzekeren. Op dezelfde manier lieten pelgrims die naar
Jeruzalem gingen kruisbeelden tatoeëren om hun reis te herinneren en als een constante aanwezigheid
van hun geloof.Sommige achttiende-eeuwse historici beweren dat tot 1688 alle christenen die naar
Bethlehem gingen, tatoeages hadden in hetzelfde heiligdom dat daar bestond. heilige plek.
De sociale functie van de tatoeage is door de eeuwen heen blijven bestaan. Zo behandelt de Code of Items
(Wet XXI, titel XXI, Item II) "Welke dingen worden door heren geverfd om te bewaken" en onder hen staat
dat "ze met hete signaalijzers naar hun rechterarmen wezen.
De tatoeage was tijdens de middeleeuwen in Europa een nobel attribuut of onderscheidend vermogen en
diende daarom als een teken van identificatie van een bevoorrechte klasse. De opkomst van ambachtsgilden,
waarvan sommige deze gewoonte overnamen, tijdens de Middeleeuwen en de uitbreiding van overzeese
reizen, tijdens de Renaissance, veroorzaakten de verspreiding van deze gewoonte, zelfs in het Nieuwe
Continent.
Daar in Amerika hebben talloze culturen sinds de oudheid tatoeage en piercing beoefend. Echter, net als
de Chinezen, of de Romeinen met een verlangen naar bestraffende signalen en net zoals de veeboeren
het vee markeerden met de valuta van hun vee, gebruikten de onderkoningen en vertegenwoordigers van
de Spaanse koninklijke macht in Spaans Amerika soms de tatoeage als een symbool van bezit.
Zo liet de "keizer van de barbaarse volkeren" de tweekoppige adelaar van zijn schild met hete ijzers op de
lichamen van de Carib-indianen branden.
Vaak zijn de tatoeage en piercing een teken van identiteit geweest, niet alleen van de adel, maar vaker
van de lompen. Reeds advocaat Chaves in de jaren vijftig. In de 16e eeuw schreef hij dat "onder de
dappere mannen in de gevangenis van Sevilla de regel was om een kopergroen hart in de hand of arm te
dragen, zoals de letters van een slordige slaaf". Dit vormde voor hen echter een onderscheidend teken
onder hen, een embleem van "moed".
Met deze tekens wilden ze hun "persoonlijkheid", hun kaste aanduiden, en niemand behalve zijzelf,
degenen die tot die groep behoorden, hadden het recht om zichzelf op deze manier te markeren.
De term tatoeage (of tatoeage in het Engels, tatouage in het Frans of tätowierung in het Duits) ontlenen
veel onderzoekers aan het woord Ta-tau, wat in het Polynesisch teken op de huid betekent. Anderen
identificeren de oorsprong en benadrukken deze meer vanwege het onomatopee-geluid
9
van de instrumenten die worden gebruikt voor het tatoeëren. Het slaan van een bot tegen een ander
scherp voorwerp, en dit op de huid, veroorzaakte het geluid "tau-tau". Op de een of andere manier
lijkt het erop dat het woord in de 18e eeuw in Europa is geïntroduceerd door de Engelse
ontdekkingsreiziger James Cook, na een van zijn reizen door de Stille Zuidzee. Banks, een kunstenaar-
wetenschapper die naast Captain Cook zeilde, beschreef het Polynesische tattoo-proces in 1769.
Cook's matrozen begonnen de traditie van het tatoeëren onder zeelieden en verspreidden deze hobby
snel onder matrozen, die de kunst leerden en beoefenden aan boord van 14.
Het was ook tijdens de reizen van die eeuw dat Moko-kunst werd beschreven onder de Maori, een
pijnlijk en uitgebreid proces dat maanden duurde en resulteerde in zwarte spiraalvormige en
gestreepte ontwerpen.
Darwin zelf (zelf een arts en de zoon en kleinzoon van artsen), analyseerde wetenschappelijk het
gebruik van tatoeages in menselijke groepen uit Zuid-Amerika en de eilanden in de Stille Oceaan, die
hij als natuuronderzoeker bezocht tijdens de Beagle-expeditie 1831-1836. Hij beschreef de tatoeage
als een middel om seksuele signalen af te geven. Zo omschrijft ze hoe de Taiziana's, Toba's en
Guarani, zichzelf met speciale lijnen tatoeërend, aangaven dat ze maagd of huwbaar waren.
Het Latijnse woord dat de tatoeage aanduidde, is echter verbonden met het huidige "stigma". De
huidige en eerdere betekenis van dat woord verwijst niet naar een teken van integratie, maar eerder
naar het tegendeel: "wond of merkteken op het lichaam", "aanstootgevende vlek of merkteken",
"merkteken voor herkenning gemaakt op de huid van een slaaf of crimineel" en "kenmerk van schuld".
Onder dit concept van stigma werden ook de tatoeages en markeringen op de huid gemaakt die de
fascistische regering van Hitler promootte voor sociale en etnische groepen die ze segregeerde,
verdreef en executeerde.
Sommige tatoeages waarvan de oorsprong duidelijk een teken van segregatie was, ondergingen
echter in de loop van de tijd een herverwerking van betekenis en werden na verloop van tijd tekenen
van groepsidentificatie door bepaalde marginale groepen. Op dezelfde manier waarop Licenciado
Chaves in de 16e eeuw genoemde markeringen rapporteerde als tekenen van identificatie van
gemarginaliseerde groepen, schreef Dr.
Salillas in de 18e eeuw, verzamelt in zijn teksten een reeks benamingen die door veroordeelden
werden gebruikt om de tatoeage een naam te geven: prikken, markeren, opnemen, steken, hakken,
opnemen. Hun teksten bevatten ook andere termen zoals sema, wat tatoeage betekent, en een teken
dat ze in de gevangenis hebben gezeten. Het geeft ook de naam aan die sommige zigeuners
gebruiken voor deze praktijk: peripenao en asinabao, wat dezelfde betekenis heeft als sema.
Zoals we hebben gezien in pre-Romeinse culturen en bij primitieve volken, was tatoeëren helemaal
niet grensoverschrijdend. Integendeel, tatoeage, piercing en andere methoden van "body art" waren
een teken van sociale of groepsintegratie. Weer anderen drukten vanuit een situatie van marginaliteit
of sociale uitsluiting hun eigen gemarginaliseerde of uitgesloten groepsidentiteit uit door middel van
tatoeages.
En in deze historische verhandeling over de tatoeage mag de literaire wereld vanwege haar relevantie
niet ontbreken. Als we slechts één werk selecteren, zullen we vermelden hoe literatuur (en later film),
HEEFT VERHAALD over tatoeages en de verrassing die een getatoeëerd menselijk lichaam over het
algemeen bij velen van ons teweegbrengt. Dus, gewoon bij wijze van voorbeeld, is het de moeite
waard om de beschrijving te onthouden die de verteller en hoofdpersoon van Moby Dick ons de
10
Iroquois harpoenier, zoon der koningen. Deze, een co-ster in het werk van Melvilla, presenteerde zijn
hele lichaam getatoeëerd.
Lichaam dat, als een hiëroglief van een andere wereld, een wereld oproept vol mysterie, magie en
exotisme, en dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht lijkt uit te oefenen op de verteller, omdat
het een uitdrukking is van verre echo's van culturen die gehuld in de mist arriveren van De mensheid.
In het jaar van de dood van de auteur die de vorige regels schreef, en in de Verenigde Staten van
Amerika, vond Samuel O'Reilly de tattoo-machine uit, een machine geïnspireerd op een apparaat
van Thomas Edison.
Geef ten slotte aan hoe sommigen zelfs probeerden het gebruik van tatoeages uit te breiden tot
administratieve identificatieprocedures.
Zo suggereerde de Engelse jurist Bentham dat elk individu bij de geboorte een tatoeage zou moeten
krijgen met zijn naam op zijn arm. Het idee sloeg natuurlijk niet aan.
Tegenwoordig maken identificatiemechanismen door middel van smartcards, genomische en DNA-

bepalingen het mogelijk dat elk mens persoonlijk en ondubbelzinnig wordt geauthenticeerd. Het lijdt
geen twijfel dat, ondanks dat ze allemaal op elkaar lijken, de kleine bijzonderheden die iedereen
bezit, elke persoon zijn eigen en onherhaalbare wereld maken en daarom op zichzelf vol betekenissen
voor anderen, zonder dat er meer versieringen nodig zijn dan zijn eigen persoonlijkheid.
VERHAAL OVER PERFORATIES
De paleontologische resten op de tatoeage rusten op een moeilijker te conserveren materiaal (huid).

Tot op de dag van vandaag zijn er echter talloze voorwerpen bewaard gebleven die werden gebruikt
als gereedschap voor piercings in het lichaam of als ornamenten die in de perforaties werden
gestoken.
Er moet echter rekening mee worden gehouden dat zowel tatoeëren als piercing en, kortom, het
brede scala aan methoden die worden gebruikt voor wat tegenwoordig body art (of body art) wordt
genoemd, over het algemeen in de loop van de tijd zijn samengegaan wanneer ze niet eens werden
gedragen gelijktijdig en gezamenlijk op dezelfde persoon uit.
De oudste lichaamsornamenten werden ontdekt in Tsjaad, daterend uit het Neolithicum. Dit zijn
stenen voorwerpen die werden gebruikt om de onderlip te versieren en van deel naar deel over te
brengen. In Zuid-Amerika zijn neusringen en septumhangers uit het precolumbiaanse tijdperk
gevonden, evenals oorsieraden van een farao van meer dan 5000 jaar oud.
Het is in Kenia waar de Massaï-mensen elkaar weer ontmoeten, rijk aan perforaties en versieringen
vol symboliek. Hun oren zijn maximaal uitgerekt, naar het beeld van hun vee, en doorboord door
verschillende ornamenten met een diameter die enkele centimeters kan bereiken.
Zo zullen we een getrouwde vrouw herkennen met de overvloedige pareloorringen waarmee ze

zichzelf siert.
11
De Papoea's van Nieuw-Guinea centreren hun versiering op de neus, die ze doorboren om

iriserende veren, verdedigingswerken van wilde zwijnen, hondenklauwen of een ander voorwerp
dat afkomstig is van dieren die hun mythologie bevolken, te introduceren. De gekozen
lichaamsversieringen dienen in dit geval niet alleen om het individu de deugden van het dier
waarvan ze afkomstig zijn te verlenen, maar ook om zich er geestelijk mee te verenigen.
Dus de persoon die naar kracht en strijdlust verlangt, zal pronken met een verdediging van een wild zwijn door het
neustussenschot.
Bij de Dayaks, een Indonesische stam uit Borneo, is het de penis die dwars door de eikel wordt
geperforeerd, inclusief de urethra, en deze praktijk wordt in de adolescentie uitgevoerd.
In het oerwoud van het Amazonegebied dragen veel stammen trots hun lichaamsversieringen. In
dit geval dienen ze ook als code, die elk type catalogiseert, de groep waartoe elk individu behoort.
De Kayapos doorboren ook de oren van pasgeborenen in de dagen na de bevalling, evenals de

onderlip van kinderen. De gaten worden tijdens de kindertijd verbreed met behulp van pinnen of
wiggen met een toenemende diameter. In het ceremonieel van de "zeer mooie kinderen" treden
de kinderen van de stammen, vermomd met hun ornamenten, een nieuwe leeftijdsgroep binnen
en verwerven ze volwassen identiteit binnen de groep.
Deze lichaamsversieringen deden de eerste kolonisten ooit huiveren. Ze vervullen echter een
belangrijke sociale functie. Ze vertalen in feite de complexe hiërarchie van een samenleving die
gestratificeerd is naar clan, familie en leeftijdsgroep. Alleen de Kayapo-chef heeft bijvoorbeeld het
recht om een kwarts lipornament te dragen tijdens bepaalde ceremonies, waardoor hij zich
onderscheidt van zijn groepsgenoten. Het gaat erom het subject een identiteit te geven in zijn
omgeving en het te hiërarchiseren.
Vanuit een geografisch en antropologisch perspectief kan worden gezien dat verschillende
culturen, ver van elkaar verwijderd, en sommige afgesneden van de rest van de wereld, praktijken
van piercings hebben ontwikkeld en met vergelijkbare manieren en rituelen.
Opgemerkt moet worden dat, net als veel andere culturen, de eskimo's van Alaska op een
bepaalde manier de techniek van LABRETS ontwikkelden (gaten gemaakt tussen de kin en de
onderlip), later uitgebreid.
LABRETS markeerden simpelweg het moment van de overgang naar de volwassen wereld en
vooral voor een jongen betekende het dat hij jager moest worden. Mannen versierden soms hun
oren en neus met hangers van been, schelp of glas.
In Afrika behouden de Cursi, afgezien van de hierboven genoemde Masai, momenteel het gebruik
van lippenschotels. De Kanures brengen een soort dubbele plug aan in hun oorlellen en versieren
hun wangen met scarificaties.
Potok-krijgers dragen een boomblad op hun neustussenschot, gebruiken een lipschijf en littekens
op hun rug.
In India is het heel gebruikelijk, vooral bij vrouwen, om hun neus, neustussenschot en oren te
doorboren en ze te versieren met gouden hangers. Er zijn ook rituelen die worden beoefend door
de Sadku (hindoeïstische heilige mannen), waarbij door extreme ervaringen,
12
blijvende vervormingen en verstervingen van het vlees. Met deze praktijken proberen ze mentale
extase te krijgen.
In Oceanië doorboren jonge Nieuw-Guinese vrouwen hun neustussenschot en neusgaten met een
lange visgraat. Mannen dragen daarentegen vissentanden op het neustussenschot.
In Noord-Amerika had de mond voor de Tinglis een spirituele betekenis. Het gebruik van de piercing
markeerde bij vrouwen de overgang van puberteit naar geslachtsrijpheid. In sommige Sioux-
stammen moesten jonge mensen, om krijgers te worden, slagen voor een test die bestond uit het
doorboren van hun borst met haken, hangend aan touwen aan een boom totdat hun huid opengereten was.
In Midden-Amerika hadden de oude Maya's een grote schoonheidscultus. Met behulp van houten
maskers vervormden ze de hoofden van de kinderen om een perfect profiel te krijgen voor hun
kanonnen van schoonheid. Tatoeages gemarkeerd rang en beroep.
Ze oefenden lip-, neus- en oorpiercings, waarbij ze de duurste sieraden inbrachten die ze zich
konden veroorloven.
In Zuid-Amerika doorboren de Cashinawa-indianen hun neus om gekleurde veren in te brengen die

hun rang aangeven. De Carafa-indianen maken één wang open en doorboren hun lip met een
dunne bamboestok. In Brazilië sieren de Chavantes zichzelf met houten oorbellen, met touwen om
de polsen, enkels en nek, en met een gele kegel die aan hun penis hangt.
Velen van ons vragen zich af wat de reden is voor al deze transformaties of welke betekenis ze
hebben voor degene die het beoefent. Volgens Schilder probeert de mens met objectieve middelen
zijn lichaamsbeeld te wijzigen. Deze metamorfoses of transformaties zouden zelf een bron van
plezier zijn, dankzij een permanent spel van extensie en retractie van het lichaam, dat ons in staat
stelt onze lichamelijke grenzen te overwinnen en tegelijkertijd de veranderingen te domineren die
ons lichaam zouden kunnen bedreigen. Andere auteurs, zoals Argyle30, waren van mening dat de
vrijwillige wijziging van iemands fysieke verschijning moet worden beschouwd als een vorm van non-
verbale expressie, die dient als een voertuig voor allerlei informatie over zichzelf. Deze vormen een
groep signalen die aangeven tot welke groep men behoort, leeftijd, geslacht, status en sociale rol,
evenals de persoonlijkheid van de persoon die ze uitzendt. Dit 'openbare' lichaam, op de een of
andere manier bestemd voor de blik van anderen, zal waarschijnlijk een indicator zijn van de
gevoelens die het individu ervaart met betrekking tot zijn lichaam en zichzelf, en ook een
weerspiegeling van de gevoelens en beelden die hij bij anderen wil opwekken. rest.
In de 20e eeuw is er een constante manipulatie van ons uiterlijk uitgevoerd. Wat onze tijd
onderscheidt van de vorige is niet meer zozeer de diversiteit aan ingrepen op het lichaam, maar
eerder het doel.
Meestal was de drang van esthetische aard: een presentatie, of representatie, van zichzelf
aantrekkelijk, aangenaam voor anderen, iets wat tegenwoordig zeer wordt beloond. Evenzo kan
een onaantrekkelijk uiterlijk in onze samenleving zo worden afgestraft. Om deze reden zijn de
huidige lichaamsmetamorfoses bijna uitsluitend gewijd aan verfraaiing.
Tegenwoordig worden ze nog steeds beoefend en lijkt er een groeiende toename te zijn van
aanpassingen zoals piercings, tatoeages, knippen, branding, implantaten en -natuurlijk- chirurgie
13
esthetisch. Veel van deze autoplastische modificaties zijn niet iets nieuws, maar zijn inherent
aan de menselijke natuur. De mens is het enige wezen op de planeet dat besluit zijn eigen
uiterlijk te manipuleren en heeft ook het vermogen om deze transformaties te beheersen. Het
feit dat we ons lichaam vrijwillig kunnen aanpassen, is volgens recente ontdekkingen op het
gebied van theologie en antropologie het belangrijkste kenmerk dat ons onderscheidt van
andere dieren.
Dit kenmerk, dat al in de primitieve mens te zien is, probeert zich kortom af te scheiden en te
distantiëren van zijn "dierlijkheid". Wat een dier (een leeuw, een hert, een chimpansee of een
gans) echter nooit lijkt te doen, zou iets zijn dat de mens doet: pijn en risico's veroorzaken
alleen al door zich te onderscheiden van andere wezens. Is dat misschien ons lot en ons
onderscheidende teken van de rest? Of is het gewoon de essentie van onze erfzonde?
HUIDIGE COMEBACK VAN TATTOOS EN PIERCING
De huidige manier van piercing of de huidige terugkeer van de tatoeage heeft de heersende
regel gevolgd volgens welke de meeste nieuwigheden worden geboren of herboren in de
Verenigde Staten van Amerika. Aan de Amerikaanse westkust en in de jaren zeventig zag de
huidige versie van deze vormen van lichaamsaanpassing het levenslicht. Sommigen wijzen een
zekere Doug Malloy, oorspronkelijk uit Seattle, aan als de pionier in het democratiseren van
deze praktijk, waardoor deze de zeer gesloten kring van sadomasochisten verlaat.
Zelf richtte hij in 1975 de eerste gespecialiseerde piercingen intieme juwelierszaak op in Los
Angeles. Het was relatief succesvol en opende in 1995 tal van andere vestigingen in steden als
New York, San Francisco en Parijs zelf.
In 1979, een andere leider van body-art, de Californische Fakir Musafar 34. Hij gaf zichzelf de
naam moderne primitieve. Vandaag, meer dan 70 jaar oud, blijft ze allerlei uitvoeringen op haar
lichaam uitvoeren. Onder hen hangend aan een boom door middel van haken die in hun huid
zijn verankerd. Hij was de redactionele schrijver tussen 1992 en 1999 van de publicatie "BODY
PLAY magazine", een tijdschrift gewijd aan lichaamsaanpassingen, over het algemeen bloederig.
Tegen het einde van de jaren 80 diende de verschijning van het boek "Modern Primitives", dat
zowel vandaag als in het verleden gaat over lichaamsaanpassingen, als een grote popularisator
van deze beweging bij een zeer divers publiek dat nog niet op de hoogte was van het fenomeen.
Beroofd van enige kennis of kwalificaties in medische kennis, lanceerde een handvol naald-
neofieten bewonderaars van Doug Malloy de verkoop van medische instrumenten die waren
aangepast aan de piercingoefening. Deze eerste groep organiseerde lessen, legde de
toekomstige boorers de basis van deze praktijk uit en verspreidde demonstratievideo's over de
verschillende continenten. Deze pioniers van een nieuw type handelspraktijk verklaarden dat ze
dezelfde fascinatie deelden die primitieve volken hadden voor hun voorouderlijke rituelen. Het
verschil tussen deze groep was dat ze, volgens hun verklaringen, een schone dimensie wilden
toevoegen die typerend is voor onze moderne samenlevingen: asepsis. In zekere zin, volgens
de promotors (die zichzelf soms de "nieuwe wilden" hebben genoemd), proberen de huidige
vormen van piercing op de een of andere manier een woeste, tribale praktijk uit te voeren in een
steriele, moderne chirurgische omgeving.
14
Het gebruik van volledig gesteriliseerde autoclaven, handschoenen, instrumenten en lokalen -zoals
die van een standaard gezondheidscentrum- is verplicht in een samenleving waar het dragen van
ringen op het gezicht, lippen, neus, wenkbrauwen, tong, tepels, navel, oren en zelfs genitaliën wordt
het teken van identiteit voor bepaalde sociale groepen. In de VS verklaart Gauntlet International 35
zichzelf als een entiteit die waakt over de gezondheid van degenen die geringd willen worden.
Deze organisatie is voor veel boorders het oudste rechtspersoon-bedrijf voor vernieuwde boorpraktijken
en de meest erkende en prestigieuze ter wereld. De oprichting is te danken aan Jim Ward, in Los
Angeles in 1975.
Piercingstudio's, sieradenverkoop, instrumenten en ringmateriaal, seminars over de hele wereld om

deze techniek te onderwijzen, video's met instructies en het tijdschrift "Piercing Fans International
Quarterly" (PFIQ) is wat Gauntlet aanbiedt, dat ook predikt een internationale campagne te zijn gestart
hard optreden tegen slechte boorprofessionals.
Michaela Gray was de directeur van de seminars en co-editor van PFIQ magazine. Gray is een
meesterboor, een term die verwijst naar een persoon met vele jaren ervaring, die deze techniek
perfect kent en die binnen deze branche wordt erkend als een leider. Een meester-piercer moet weten
hoe hij voor de cliënt moet zorgen, hoe hij veilig en aseptisch moet rinkelen, welke materialen hij moet
gebruiken, welk type versieringen goed passen in een of ander gebied, welke zorg de cliënt nodig
heeft na het piercen, hoe op te lossen of af te leiden problemen problemen die zich voordoen enz.
Vanuit dit entiteit-bedrijf worden seminars en cursussen georganiseerd. Daarin betalen toekomstige
drillers doorgaans bedragen van rond de 13.000 euro of meer voor ongeveer vier dagen les. Het
bedrijf strekt zich dus, vanuit het oogpunt van het bedrijf, niet alleen uit tot boren, maar ook tot het
opleiden van nieuwe boorders.
Ze is momenteel een pionier, toegewijd aan andere bedrijven die verband houden met esthetiek en
"glamour".
In de VS is er ook een Association of Professional Piercing Professionals (“ASSOCIATION OF

PROFESSIONAL PIERCERS”, APP). Een of twee jaar werken als leerling naast een erkende
professional". Een van de directeuren van deze vereniging (Grey) benadrukte in een interview: "Ik heb
een gezegde: hoe minder je weet over piercings, hoe gemakkelijker het is. En dit is wat er gebeurt
met die mensen die op de markten piercen, iets dat helaas is het heel gebruikelijk en erg gevaarlijk
omdat ze ziekten kunnen verspreiden en zeer ernstige schade kunnen toebrengen aan het lichaam
van mensen."
Een ander verschil met de stammen (waarvan de oorspronkelijke bedoeling met de perforaties die
"
van een inwijdingsritueel van integratie in de groep was), is dat deze
tegenovergestelde
nieuwe wilden 'het
zin doen
van in de
individualisering en zelfuitsluiting.
Dat wil zeggen, sommige "theoretici" van deze standpunten bevelen piercings aan als een teken van
buiten de samenleving staan. De voorouderlijke insluitingsrite wordt plotseling een uitsluitingsrite voor
individuen die denken dat de enige manier om aan het conformisme van de omgeving te ontsnappen,
is door hun lichaam te individualiseren. Wat voor sommigen op een martelaarschap van het lichaam
lijkt, wordt door deze beoefenaars van die tijd overwogen
15
modern, als een verfraaiing, een sublimatie, een verrijking ervan. Zo worden deze fysieke details
getransformeerd in een teken van streven naar een utopie van een beter leven.
De klanten van de eerste gerenoveerde piercingen tattooshops waren, in tegenstelling tot de

huidige situatie, relatief marginale kringen als grunge, goths, skins, punk-erfgenamen en aanhangers
van het sadomasochisme. Deze laatste twee groepen hadden en hebben een onmiskenbare rol
wat betreft de populariteit van piercings en de maatschappelijke waardering die het heeft.
De punkbeweging heeft de gevoeligheid van de algemene bevolking gewend gemaakt aan het idee
van tribalisme en het idee van huidperforatie. Ondertussen integreerde de wereld van het
sadomasochisme piercing al in zijn rituelen, kreeg vervolgens zijn seksuele dimensie en werd een
aparte hoofdrolspeler vanwege verschillende gebruiken en gebruiken.
Lichaamspiercing beleefde een tweede adem in de jaren negentig, gebruikmakend van een zekere
fascinatie voor enkele specifieke facetten van mode en artistieke activiteit. Op sommige van deze
terreinen kreeg het sadomasochisme ineens een zekere dosis elegantie die verkoopbaar was voor
het grote publiek. De initiatiefnemers van deze lijnen waren onder meer Gaultier en Vivianne
Westwood die dit controversiële nieuwe imago aangrepen om hun collecties met chili te kruiden. Dit
feit, dat in het begin een zekere opschudding veroorzaakte, lijkt te zijn misbruikt door de meest
orthodoxe modelijnen. Zo hebben de mannequins, die aarzelen bij het idee om piercings of
tatoeages te krijgen, er bij vele gelegenheden voor gekozen om zichzelf op de catwalks te versieren
met gemagnetiseerde piercings of tijdelijke kleurstoffen.
DUURZAAMHEID VAN EEN TATTOO
Momenteel zijn er tatoeages die kort na het tekenen verdwijnen en tijdelijk worden genoemd, andere
blijven levenslang behouden, behalve in het geval dat ze met een laser worden verwijderd. De
reden dat deze laatste ongewijzigd blijven, is dat de inkt zich nestelt in de dermislaag, die zich
onder de opperhuid bevindt. De epidermis is de buitenste laag van de huid die constant haar cellen
vernieuwt.
Het metabolisme van de dermis heeft echter geen betrekking op dit type omzet en daarom wordt
de inkt niet geëlimineerd.
TATTOO VERWIJDEREN
Uit sommige onderzoeken blijkt dat tussen de 80 en 90% van de mensen met tatoeages deze op
een bepaald moment in hun leven willen verwijderen. Een dermatoloog van zijn kant wijst erop dat
de toename van het aantal tatoeages een overeenkomstige toename heeft veroorzaakt in de wens
om ze te verwijderen. Zelfs met moderne lasers kan een behandeling voor het verwijderen van
tatoeages pijnlijk, duur en tijdrovend zijn. Zelfs het verwijderen van een kleine tatoeage kan tot 5 tot
6.000 pesos kosten. De meest moderne, van verschillende kleuren, zijn bijna onmogelijk te
elimineren, vooral als ze groot zijn. De kleurfactor is ook een nadeel voor eliminatie, in tegenstelling
tot wat vaak wordt gedacht, is zwart niet de moeilijkste maar groen, paars (rode reeksen) en geel.
16
ANATOMIE EN FYSIOLOGIE VAN DE HUID, MOND, BUCCALE Slijmvlies, WENKBRAUWEN EN

NAVEL
DE HUID
Voor een tatoeëerder is het erg belangrijk om de anatomie van de huid te kennen, om te bepalen hoe diep
de naald moet worden ingebracht voordat de tatoeage wordt gestart.
De huid is het grootste orgaan van de menselijke soort. De dikte varieert afhankelijk van de locatie. Het is
het dunst op de oogleden en het dikst op de voetzolen en handpalmen. Het is een complex en heterogeen
orgaan dat betrokken is bij verschillende fysiologische activiteiten die de neiging hebben om homeostase
te behouden. Homeostase is de evenwichtstoestand van het lichaam met betrekking tot verschillende
functies en chemische samenstellingen van vloeistoffen en weefsels. Een van zijn vitale functies is om het
hele lichaam te bedekken en verantwoordelijk te zijn voor het herkennen van pathogene elementen.
De huid heeft een aantal functies:
Beschermen tegen verschillende externe middelen zoals chemische stoffen, micro-organismen...
Selectieve barrière voor verschillende vormen van energie: licht, warmte...

Het stelt ons in staat om informatie uit het buitenland te ontvangen.
Het informeert ons ook over pathologieën die bestaan in de interne omgeving die zich manifesteren
in de huid, wat helpt bij de diagnose. Bijvoorbeeld: geelzucht.
De kleur van de huid varieert volgens de verschillende rassen. Het komt door een pigment dat melanine is.
Het is ook te wijten aan veranderingen in de bloedsomloop en de aanwezigheid van hemoglobine in
verschillende mate van oxygenatie.
Huidstructuur:
De huid bestaat uit 4 hoofdlagen:
1) Opperhuid
Het is de laag die in contact staat met de

buitenwereld. Het is de eerste
verdedigingslinie van het menselijk
lichaam, het is ook verantwoordelijk voor
het geven van kleur of pigmentatie aan de huid.
Het is gemiddeld een millimeter dik, hoewel

het veel dikker is op de handpalmen en
voetzolen en minder op de oogleden. Het
bestaat uit verschillende lagen cellen,
keratinocyten genaamd, die op elkaar zijn
gerangschikt als bakstenen in een muur en een ondoordringbare barrière vormen voor bijna alle stoffen.
Het regenereert elke 2 maanden en heeft als functie om de huid gehydrateerd te houden
17
om ons te beschermen tegen zonnestraling. De epidermis is een gelaagd epitheel dat wordt gevormd door
een reeks lagen waarvan de belangrijkste missie is om keratine te produceren. Deze stof is een eiwit dat
weerstand biedt aan de huid en ons in staat stelt ons te beschermen tegen vreemde stoffen.
2) Huid
De dermis is een diepe laag die verantwoordelijk is voor het geven van elasticiteit en consistentie aan de
huid, het is tussen de 20 en 30 keer dikker dan de opperhuid.
De dermis vormt het grootste deel van de huid en vormt de ware ondersteuning van dit orgaan. Het is
ongeveer vier millimeter dik. Het is verdeeld in drie zones die, van een oppervlakkig tot een diep niveau, de
volgende namen krijgen: papillaire dermis, reticulaire dermis en diepe dermis. Het zijn niet langer op elkaar
liggende cellagen, zoals in de epidermis, maar een gecompliceerd systeem van ineengestrengelde vezels,
ingebed in een substantie die 'grondsubstantie' wordt genoemd, waarin zich een grote verscheidenheid aan
celtypen bevindt. In de dermis bevinden zich ook de huidaanhangsels, die van twee soorten zijn: hoornachtig
(haar en nagels) en glandulair (talgklieren en zweetklieren). Er zijn ook bloedvaten die de huid voeden (de
epidermis heeft geen vaten) en zenuwuiteinden.
4) Onderhuid
De Hypodermis is de diepste laag van de huid. Ook wel subcutaan celweefsel of vetpanniculus genoemd.
Het bestaat uit een groot aantal adipocyten (vetcellen), gerangschikt in lobben, van elkaar gescheiden door
bundels collageen en elastische vezels die trabeculae worden genoemd. Vet vormt een zeer actief
metabolisch weefsel dat ook het lichaam beschermt door middel van demping en thermische isolatie. Het
wordt ook wel onderhuids weefsel genoemd en het is een laag van de huid die bestaat uit bind-, los en
vetweefsel, dat de huid functies van thermische regulatie en beweging geeft. Het is verantwoordelijk voor
het filteren van sensaties van kou en warmte.
MONDSLIJMVLIES
De mondholte, zoals elke organische holte die in verbinding staat met de buitenwereld, is bedekt met een
membraan met een vochtig oppervlak.De vochtigheid die door de speekselklieren wordt geleverd, is
noodzakelijk voor het onderhoud van de weefsels.
Het begrenst de mond naar voren door de lippen, naar achteren door de landengte van de keelholte, naar boven door
het gehemeltegewelf, naar beneden door de tong en aan de zijkanten door de wangen of wangen.
Het mondslijmvlies bestaat uit:
epitheel (ectoderm)
basale membraan}
Lamina propria of chorion (ectomesenchym)
18
Functies van het slijmvlies
Mobiliteit: Het mondslijmvlies zorgt voor de mobiliteit van de organen. Op de bodem van de mond is het dun en
vergelijkbaar met een serosa, waardoor de tong veel kan bewegen. Het slijmvlies van de wangen bevordert de
bewegingen van de kaak. Het zachte gehemelte heeft niet dezelfde flexibiliteit.
Gevoeligheid: varieert van het ene gebied tot het andere. Op de mondbodem en aan de binnenkant van de
wangen is het bijna nihil. Op de lippen is het uiterst delicaat. Dat van het zachte gehemelte wordt minder
waargenomen. Op de tong is het subtieler, uiterst fijn voor tactiele waarnemingen en reageert het op de nuances
van smaaksensaties.
Bescherming: De beschermende rol van het slijmvlies is niet alleen die van een gemeenschappelijk omhulsel dat
een ondoordringbare barrière vormt, dankzij de aanwezigheid van CALPROTECTIN heeft het zijn eigen
bacteriostatische kracht.
Spijsvertering: niet alleen beperkt tot het effect van kauwen. In speeksel zit ptyaline of speekselamylase, dat het
metabolisme van koolhydraten op gang brengt.
Absorptie: het vermogen om bepaalde lichamen te filteren, maakt het een goede absorptieroute, het slijmvlies van
het ventrale deel van de tong vormt een route voor medicijntoediening.
Excretie: het is waarschijnlijk dat bepaalde delen van het tandvlees de kracht hebben om bepaalde soorten stoffen
te verwijderen.
BOCA
De mond vertegenwoordigt het eerste segment van het

spijsverteringskanaal, de plaats van de smaakzin, die een
belangrijke rol speelt bij fonatie, slikken en kauwen.
Holte in het gezicht, onder de neusgaten en boven het

suprahyoid-gebied en verdeeld door de tandbogen in twee
delen: een anterolateraal of de vestibule van de mond
genoemd en de andere posterieur, de mondholte zelf.
In de mond zijn de muren die het begrenzen te

onderscheiden en er zijn er zes: de vorige wordt gevormd
door de lippen; de achterste gevormd door het zachte gehemelte en door de landengte van de keelholte; de
superieure geïntegreerd door het palatinegewelf; de onderste die overeenkomt met de tong en de bodem van de
mond; tenslotte de twee zijwanden gevormd door de wangen of wangen.
19
LIPPEN:
Er zijn twee spier-vliezige plooien, een bovenste en een onderste aangepast aan de convexiteit van de
alveolaire tandbogen. Ze zijn verticaal en dun in het witte ras en dik en omgekeerd in het zwarte ras.
Ze hebben twee gezichten, een voorste en een achterste, twee randen, een aanhangend en de andere
vrij, en twee uiteinden.
De lippen worden van voren naar achteren gevormd door de volgende onderdelen:
HUID: nauw aanhechtend aan de onderliggende

spieren en met overvloedige haarzakjes.
ONDERCUTAAN CELWEEFSEL:
SPIERLAAG: Bestaande uit de orbicularis van
de lippen en de spieren die deze kruisen, die
voor de bovenlip de bovenliplifters zijn en voor
de onderlip de quadratus van de kin en de
driehoeksspieren van de lippen ; in de
commissuur, de buccinator, de jukbeenderen
en de Santorini risorio.
SUBMUCOSA LAAG: Gevormd door bindweefsel

en elastische vezels die een groot aantal labiale
klieren bevat, die gemengd zijn (sereus en
slijmerig).
Slijmvlieslaag: Bedekt het achtervlak van de lip en loopt door met het slijmvlies van de wangen
en het tandvleesslijmvlies dat de alveolaire tandbogen bekleedt en de labiale gingivale sulcus
vormt.Het wordt aanzienlijk dunner naar de vrije rand toe en is zeer hechtend en rijkelijk
gevasculariseerd .
TAAL
Het is een spierorgaan bedekt met slijmvlies.

Histologisch bestaat het uit:
Slijmvlies.
Submucosa.
dwarsgestreept spierweefsel.
Op het oppervlak bevinden zich de linguale papillen:

Filiform. Schimmelachtigen.
Calyciform of circumvallate en bladvormig
20
Smaaksensaties: Vier smaaksensaties worden waargenomen: Aan de punt: zoet en zout. Aan de
randen: zuur. Op het gebied van papillen van de beker, evenals op het zachte gehemelte - bitter.
ANATOMIE VAN DE TONG
Inferieur gezicht: rust op de mondbodem. Het heeft een slijmvliesplooi of tongriempje in de

middellijn, en aan de zijkanten en in het meest achterste deel twee knobbeltjes, waar de openingen
van het kanaal van Wharton openen.
Nabij de rand van de tong zijn de kikkeraders zichtbaar door het slijmvlies. Het slijmvlies dat de
onderkant bedekt, is glad en lichtroze.
Grenzen: de randen van de tong

zijn convex en achter dikker dan
voorheen; komen overeen met de
binnenkant van de tandbogen en
zitten er vaak in
chronische laesies initiëren die

kunnen ontaarden in tongkanker.
Basis: dit gedeelte, de dikste tong,

overeen met van de
het tongbeen aan
komtde
oorsprong en hoger tot aan de
epiglottis, waaraan het is bevestigd
door de glossoepiglottische plooien;
in het voorste deel komt het overeen
met de geniohyoid en mylohyoid
spieren.
Vertex of punt: het is verticaal afgeplat en vertoont een groef in de middellijn waar de bovenste en
onderste mediane groeven samenkomen.
Irrigatie van de tong:
Het ontvangt arterieel bloed van de linguale, waarvan de dorsale tak het achterste deel van het
slijmvlies levert, terwijl de ranina en sublinguale het voorste deel van de tong leveren. Ook de
spiermassa ontvangt arteriële takken van de onderste palatine en onderste keelholte.
De veneuze circulatie mondt uit in de samengevoegde linguale aderen, de arteriële en zijtakken

van de interne halsader.
Innervatie van de tong
Het slijmvlies van de voorste 2/3 wordt geïnnerveerd door de linguale en glossofaryngeale. De
glossopharyngeus levert eindtakken aan de smaaklichaampjes en uiteindelijk aan de spieren van
de tong, die voornamelijk worden geïnnerveerd door de grotere hypoglossus.
21
MONDVLOER
Het slijmvlies is dun. Het heeft een niet-verhoornd

epitheel. Korte epitheliale toppen. Het losse bindweefsel
is sterk gevasculariseerd en er worden overvloedige
speekselklieren aangetroffen.
DE NAIKKNOP
Het is de eenheid die de foetus met de moeder verbindt

en waardoor deze voedsel ontvangt. De navel lijkt
begiftigd met tal van symbolische functies: 1.-Centrum
van het lichaam, bepalend voor seksualiteit en erotiek, 2.- Link tussen de mens en Moeder Aarde,
factor die het lot bepaalt, centraal punt van de mens, van de aarde en van de kosmos 3.-
Therapeutisch hulpmiddel van grote waarde.
De navel is het litteken dat zichtbaar blijft op de buik na het vallen van de navelstreng. Deel van
de navelstreng dat aan de pasgeborene vast blijft zitten en later loskomt.
De oorsprong van de navel is het residu, bij placenta-zoogdieren, van de navelstreng, een koord
dat een zich ontwikkelend embryo of foetus met zijn placenta verbindt. Het bevat belangrijke
slagaders en aders (de navelstrengslagaders en navelstrengader) voor de uitwisseling van
voedingsstoffen en zuurstofrijk bloed tussen
het embryo en de placenta.
Bij de geboorte van de foetus wordt de navelstreng
doorgesneden, waardoor er slechts een klein litteken
overblijft (de navel).
De navel is in veel culturen een heel belangrijke

plek, want het is tenslotte onze moedervlek;
toen we nog maar een wezen in de baarmoeder
waren, voedden we daar en het is het teken
van ons vormingsproces en tot leven komen. Zo erg zelfs dat het gebruikelijk is dat dit kleine
knoopje dat we allemaal in de baarmoeder hebben, de vruchtbaarheid symboliseert en zelfs de
plaats van liefde vertegenwoordigt zoals het voorkwam in de cultuur van de oude Grieken, of zoals
in bepaalde inheemse culturen van Mexico waar het werd geloofd dat het plaatsen van honing in
De navel van de meisjes gegarandeerd een zoet karakter en een onweerstaanbare charme was.
Ongeacht de symboliek, het valt niet te ontkennen dat de navel momenteel een uitgesproken
sensuele nuance heeft, het is niet voor niets dat het wordt blootgelegd wanneer vrouwen er
smakelijk en aantrekkelijk uit willen zien.
Waar is de navel voor?
Als we eenmaal geboren zijn en de navel is genezen, is het nutteloos, zo simpel is het. Maar als
mensen moeten we overal een nut of verklaring aan geven, eindelijk zijn er enkele hulpprogramma's
gegeven. Sommige artsen gebruiken het als referentiepunt bij sommige verkenningen, zoals
LAPAROSCOPY. Maar ik ga proberen uit te leggen wat al die opwindende wereld rond de navel
inhoudt. de navel ons
22
geeft aan waar we vandaan komen. Het is de plaats waar voedsel aan ons werd geïntroduceerd via de
navelstreng op het moment van onze zwangerschap, onze bron van leven. Het is onze verbindingsschakel
met onze moeder. Na de geboorte wordt die "navelstreng" doorgeknipt en hebben we niets aan dat
cirkelvormige litteken dat levenslang blijft. Maar als nieuwsgierige wezens zoeken we, eenmaal volwassen,
naar een betekenis, een bruikbaarheid, een symboliek voor deze holte die alle mensen bezitten.
WENKBRAUWEN
Ze zijn een harig gebied dat zich ongeveer 2 cm boven het oog op het menselijke gezicht bevindt, boven de
oogkas.
De wenkbrauwen zijn een zeer belangrijk deel van het gezicht. Ze drukken emoties net zo intens uit als
lichaamsbewegingen, en veel mensen besteden er veel tijd aan om ermee om te gaan.
Het belangrijkste doel van de wenkbrauwen is echter dat ze ons helpen met zien. Deze haarboog dient om
het oog te beschermen tegen het zweet (of regen) dat over het gezicht stroomt of tegen sterke zonnestraling
en, in het algemeen, tegen externe agressies zoals stof of zand, en ondersteunt ook de functie van de
wimpers, die het maakt het voor uw ogen gemakkelijker om te werken als u in de regen bent of als u zweet.
Daarnaast bevat zweet verschillende zouten die de ogen kunnen irriteren. Zonder de wenkbrauwen zouden
veel fysiek veeleisende taken iets moeilijker uit te voeren zijn.
De wenkbrauwen voorkomen ook dat vuil zoals huidschilfers en andere kleine voorwerpen in de ogen vallen,
en bieden een gevoeliger gevoel voor het detecteren van voorwerpen die zich dicht bij het oog bevinden,
zoals kleine insecten.
Sommige American football-spelers brengen op hun beurt een kunstmatige wenkbrauw aan op elk van de
jukbeenderen om hun zicht tijdens het spel te verbeteren door verblinding en reflecties van zonlicht of
kunstmatige stadionverlichting te verminderen. Er wordt een vette verf of speciaal daarvoor gemaakt plakband
aangebracht.
Depressor of gegolfde spieranatomie

Wenkbrauw
Oorsprong: Neusgedeelte van het voorhoofdsbeen, verdeling

van het orbitale gedeelte van de orbicularis oculi-spier
Insertie: Middelste derde deel van de huid van de GLABELA
Innervatie: aangezichtszenuw
Functie: Trekt het mediale gedeelte naar beneden en

veroorzaakt dwarsrimpels op de neusbruggen en fronsen.
23
Sensorische innervatie van het hoofd
24
SANITAIRE CONTROLE VERORDENING IN MEXICO

ACHTERGROND
Het tatoeëren of graveren van tekeningen of markeringen op de huid, het introduceren van kleurmaterialen is
een oud gebruik dat de laatste jaren enorm is toegenomen. Tegenwoordig zijn er twee manieren om tatoeages
te krijgen: permanent, met behulp van een machine waarbij naalden in de huid worden gestoken; of tijdelijk door
een doorlatend papier met een ontwerp direct op de huid te drukken.
Het oplopen van ziekten zoals Hepatitis B, Hepatitis C of het Acquired Immune Deficiency Syndrome
(AIDS)-virus is een ernstige zorg, omdat deze virale infecties van de ene cliënt op de andere kunnen worden
overgedragen als de noodzakelijke hygiëne- en sterilisatiemaatregelen voor apparatuur niet worden nageleefd.
tatoeages. Om deze reden is tatoeëren illegaal in sommige staten van de Amerikaanse Unie, zoals New York,
waar halverwege de jaren zestig tatoeëren verboden was vanwege de toename van gevallen van hepatitis B als
gevolg van het gebruik van besmette instrumenten. .
Hoewel het vandaag niet is bewezen dat mensen door deze praktijk met een van deze virussen zijn
geïnfecteerd, kan de mogelijkheid van besmetting aanwezig zijn, aangezien de lange incubatie de documentatie
beperkt die overdracht via naalden die voor tatoeage worden gebruikt, beperkt. De officiële krant van de Federatie
in Mexico begrijpt dat, in overeenstemming met de verplichting van de staat om de gezondheid en het welzijn
van de burgers te behouden, het noodzakelijk is om de praktijk van het maken van tatoeages te reguleren,
inclusief de persoon die ze maakt, het team te gebruiken en de plaats waar het wordt uitgevoerd.
OFFICIEEL JOURNAAL VAN DE FEDERATIE
DOF: 24/04/2012
Besluit tot wijziging en aanvulling van diverse bepalingen van het Reglement sanitaire controle op producten en
diensten.
FELIPE DE JESÚS CALDERÓN HINOJOSA, President van de Verenigde Mexicaanse Staten, in uitoefening van
de bevoegdheid die mij is verleend door artikel 89, sectie I, van de Grondwet
Politiek van de Verenigde Mexicaanse Staten, en op basis van de artikelen 12, 13 en 39 van de organieke wet
van de federale overheidsadministratie, heb ik het genoegen het volgende te publiceren:
BESLUIT TOT TOEVOEGING EN WIJZIGING VAN ENKELE BEPALINGEN VAN DE

REGULERING VAN SANITAIRE CONTROLE VAN PRODUCTEN EN DIENSTEN
ENKEL ARTIKEL.- Een laatste lid bij artikel 1, een tweede lid bij artikel 29, de artikelen 224 Bis 1, 224 Bis 2, 224
Bis 3, 224 Bis 4, 224 Bis 5, 224 Bis 6, 224 Bis 7, 224 Bis 8, 224 Bis 9, 224 Bis 10, 224 Bis 11, 224 Bis 12, 224
Bis 13 en sectie 230 van de Sanitary Control of Products and Services Regulations wordt als volgt GEWIJZIGD:
“ARTIKEL 1st. ...
I. een XXII. ...
...
...
25
De praktijk van tatoeage, micropigmentatie en piercing, evenals de instellingen waar dergelijke

diensten worden aangeboden, moeten onderworpen zijn aan de bepalingen van deze verordening.
ARTIKEL 29....
De instellingen waar tatoeages, perforaties en micropigmentaties worden uitgevoerd, moeten

worden gerepareerd, bedekt en beschikken over een verantwoordelijke persoon die verplicht is de
overeenkomstige kennisgeving van de operatie te presenteren.
TITEL VIJFENTWINTIG TWEE
Tatoeages, Micropigmentaties en Piercings
Enkel hoofdstuk
ARTIKEL 224 Bis 1. Tatoeëerders, micropigmenteerders en perforatoren bedoeld in artikel 268 Bis
van de wet moeten in het bezit zijn van een sanitaire controlekaart, die na uitgifte om de drie jaar
moet worden vernieuwd.
ARTIKEL 224 Bis 2. Om de in het vorige artikel bedoelde gezondheidskaart te verkrijgen, moeten
de volgende documenten in het officiële formaat bij de aanvraag worden gevoegd:
I. Curriculum Vitae van de tatoeëerder, micropigmenter of piercer met daarin algemene

gegevens en werkervaring;
Documentatie die kennis van eerste hulp aantoont

II. en beheersing van hygiëne- en asepsistechnieken;
III. Procedurehandleiding met betrekking tot de aangeboden tatoeage-, micropigmentatie- of
perforatietechnieken, met een gedetailleerde beschrijving van elke procedure, evenals het te
gebruiken materiaal en de apparatuur;
IV. Bewijs van vaccinatie tegen tetanus en hepatitis B, en
IN. Bewijs van betaling van rechten.
ARTIKEL 224 Bis 3. De tatoeëerder, micropigmenteerder of piercer moet een basisvragenlijst

invullen bij de persoon die om zijn diensten verzoekt, volgens het model dat door het Secretariaat
wordt verspreid, om na te gaan of de gebruiker vrij is van elke aandoening of toestand die zou
kunnen uw gezondheid beïnvloeden als gevolg van het uitvoeren van een tatoeage, micropigmentatie
of piercingprocedure.
26
Gebruikers moeten door tatoeëerders, micropigmenteerders of piercers worden geïnformeerd

over:
I. De lokale en algemene risico's die gepaard gaan met tatoeage-, micropigmentatie- of
piercingprocedures, zowel tijdens de praktijk als later;
II. Waar van toepassing, de onomkeerbaarheid van de procedure, behalve voor andere die worden
uitgevoerd door gespecialiseerd medisch personeel, en
III. Van de in acht te nemen zorgmaatregelen, na het uitvoeren van de betreffende procedure.
De tatoeëerder, micropigmenteerder of piercer dient de schriftelijke toestemming van de

gebruiker te hebben om de gevraagde ingreep te ondergaan en waarin vermeld staat dat de
in het vorige lid genoemde gegevens zijn verstrekt.
De in dit artikel genoemde documentatie dient door de tatoeëerder, micropigmenter of piercer

gedurende twee jaar veilig te worden bewaard.
ARTIKEL 224 Bis 4. Voor het uitvoeren van tatoeage-, micropigmentatie- en piercingprocedures
bij minderjarigen onder de 18 jaar is de schriftelijke toestemming van een van de ouders of
voogd vereist, ongeacht of deze aanwezig is of een dergelijk document wordt verkregen.
Deze machtiging, evenals een kopie van de officiële documenten die het mogelijk maakten
de verwantschaps- of voogdijrelatie te erkennen, moeten door de instelling gedurende twee
jaar in bewaring worden gehouden.
Het is verboden om genitale piercings of tatoeages uit te voeren bij minderjarigen, zelfs niet
met de toestemming vermeld in de vorige paragraaf.
ARTIKEL 224 bis 5. Het is verboden tatoeages, micropigmentatie en piercings uit te voeren
bij mensen die onder invloed zijn van alcohol of drugs.
ARTIKEL 224 bis 6. Juwelen, naalden, messen, priemen of ander scherp materiaal dat wordt
gebruikt om tatoeages, micropigmentaties of perforaties te maken, moeten wegwerpbaar zijn
en slechts één keer per persoon worden gebruikt. Elk gebruiksvoorwerp, uitrusting of
instrument dat kan worden hergebruikt, moet vóór gebruik worden gesteriliseerd en
opgeslagen in omstandigheden die de genoemde staat behouden.
27
Het gebruik van perforatiepistolen of andere uitrustingen die, omdat ze niet in al hun onderdelen kunnen worden
gesteriliseerd of gedesinfecteerd, een risico vormen voor de overdracht van ziekten, zijn verboden.
ARTIKEL 224 Bis 7. In het geval van perforaties moeten kwaliteitsmaterialen voor implantatie of chirurgische
biocompatibele materialen worden gebruikt. Tatoeage-inkten moeten biocompatibel zijn met het menselijk lichaam
en in hun originele verpakking worden bewaard.
ARTIKEL 224 Bis 8. Het is verboden snijwonden, brandwonden, implantaten, littekens of enige andere techniek uit
te voeren, wanneer deze een verdovingsprocedure vereisen, tenzij deze worden uitgevoerd door medische
professionals.
ARTIKEL 224 Bis 9. Het tatoeëren, micropigmentatie of perforatie van de huid of het lichaam moet zodanig worden
uitgevoerd dat infectieziekten en/of microbiologische besmetting, die een gevaar voor de gezondheid kunnen
vormen, worden voorkomen. Hiervoor moet de tatoeëerder, piercer of micropigmenter gebruik maken van:
I. Handschoenen voor chirurgisch gebruik;
II. Gezichtsmasker;
III. ontsmettingsmiddelen;
IV. Autoclaaf of sterilisator, en
IN. Andere materialen en apparatuur die het mogelijk maken om de nodige niveaus van hygiëne en asepsis te
handhaven.
ARTIKEL 224 Bis 10. De behandeling van gevaarlijk afval dat ontstaat bij het tatoeëren, micropigmentatie en piercing
moet worden uitgevoerd in overeenstemming met de officiële Mexicaanse norm die de behandeling ervan regelt.
Degenen die verantwoordelijk zijn voor inrichtingen waar tatoeage, micropigmentatie en piercing worden beoefend,
moeten de nodige maatregelen treffen opdat gevaarlijk biologisch besmettelijk afval wordt behandeld overeenkomstig
de bepalingen van het vorige lid en wordt opgehaald door een persoon die gemachtigd is om te vervoeren, te
behandelen en te storten van besmettelijk biologisch gevaarlijk afval.
ARTIKEL 224 Bis 11. Overeenkomstig de bepalingen van artikel 200 Bis van de wet moeten inrichtingen waar
tatoeages, micropigmentaties of perforaties worden toegepast, hun werking melden.
ARTIKEL 224 Bis 12. De inrichtingen bedoeld in dit hoofdstuk moeten de omstandigheden van goede natuurlijke
ventilatie, verlichting en reinheid handhaven die een comfortabele en risicovrije omgeving garanderen voor de
gebruikers van deze diensten.
28
Inrichtingen moeten beschikken over:
I. Noodzakelijke uitrusting voor het oefenen van tatoeages, perforaties of micropigmentaties;

II. Sterilisator of autoclaaf;
III. Procedurehandleiding;
IV. Lopend water;

IN. EHBO-doos en noodzakelijke benodigdheden in geval van ongelukken
minderjarigen;
WIJ. sanitair;
VII. Werkgebied gescheiden van andere ruimten, en VIII.
Afgesloten ruimte voor wassen, steriliseren en opslag van steriel materiaal.
Het etablissement moet een register van gebruikers bijhouden in een gebonden en genummerd
notitieboek dat ten minste de persoonlijke informatie en officiële identificatiegegevens bevat van
de persoon die de dienst heeft ontvangen en, in voorkomend geval, de ouder of voogd, evenals
een beschrijving van de dienst mits.
ARTIKEL 224 Bis 13. De verantwoordelijken van de inrichting moeten nagaan of het personeel
dat er tatoeages, micropigmentaties en piercings uitvoert, een gezondheidskaart heeft en voldoet
aan de andere toepasselijke bepalingen met betrekking tot de praktijk van genoemde procedures.
ARTIKEL 230. Met uitzondering van de bepalingen van titel vijfentwintigste bis van dit reglement,
is de gezondheidskaart bedoeld in artikel 377 van de wet niet vereist voor de producten, diensten,
inrichtingen en activiteiten die onder dit reglement vallen. ”
VERGANKELIJK
EERST.-. Dit besluit treedt in werking negentig werkdagen na de dag na publicatie in het
Staatsblad van de Federatie.
TWEEDE.- De formaten voor het indienen van aanvragen voor sanitaire controlekaarten en de
basisgezondheidsvragenlijsten waarnaar wordt verwezen in respectievelijk de artikelen 224 Bis 1
en 224 Bis 3, moeten door het ministerie van Volksgezondheid worden gepubliceerd in het
Staatsblad van de Federatie, binnen zestig werkdagen dagen na de bekendmaking van dit besluit.
29
DERDE.- De Overeenkomst bedoeld in artikel 200 Bis van de Algemene Gezondheidswet moet binnen
een termijn van maximaal zestig werkdagen na de bekendmaking van dit besluit worden gewijzigd om
daarin de inrichtingen op te nemen die melding moeten doen van hun werking.
Gegeven in de residentie van de federale uitvoerende macht, in Mexico-Stad, Federaal District, op

negentien april tweeduizendtwaalf.
Felipe de Jesus Calderon Hinojosa.
DOF: 20/09/2012
KENNISGEVING waarmee de vragenlijst, de acceptatiebrief en de machtiging van de persoon die het

ouderlijk gezag uitoefent of voogd in het geval van minderjarigen onder de achttien jaar, die moeten
worden aangebracht door tatoeëerders, micropigmenteerders of perforators, voorafgaand aan het
uitvoeren van tatoeage, micropigmentatie of piercingprocedures.
In de marge een postzegel met het Nationale Wapen, te lezen: United Mexican States.- Ministry
of Health.
MIKEL ANDONI ARRIOLA PEÑALOSA, Federaal commissaris voor bescherming tegen

Sanitaire risico's, op basis van artikelen 39 van de organieke wet van de
Federale Overheidsdienst; 17 Bis fractie XIII en 268 Bis-1 van de algemene wet van
Gezondheid; 224 Bis 3, 224 Bis 4 en 224 Bis 5 van het Reglement voor Sanitaire Controle van
Producten en Diensten; 5 en 10 secties VIII en XXV van het Reglement van de Federale Commissie voor de
Bescherming tegen sanitaire risico's, en
OVERWEGENDE
Dat de federale wet op het bestuursrecht de grondslagen legt voor het uitvoeren van de
systematische regelgevende verbetering van de procedures die door het openbaar bestuur worden toegepast
Federaal;
Dat op 24 april 2012 het Besluit is gepubliceerd in het Staatsblad van de Federatie tot wijziging en
toevoeging van diverse bepalingen van het Reglement voor Sanitaire Controle van Producten en
Diensten, waarin Titel Vijfentwintigste Bis Tattoos is vastgelegd,
Micropigmentaties en perforaties;
Dat artikel 224 Bis 3 van het Reglement voor Sanitaire Controle van Producten en Diensten bepaalt
dat tatoeëerders, micropigmenteerders en piercers, voorafgaand aan het uitvoeren van de procedure,
een vragenlijst moeten afleggen aan de gebruiker om te controleren of de gezondheidstoestand
optimaal is;
Dat artikel 224 Bis 4 van het Reglement voor Sanitaire Controle van Producten en Diensten stelt
dat voorafgaand aan de uitvoering van een tatoeage, micropigmentatie of perforatie, tatoeëerders,
micropigmentatie-artiesten of perforators gebruikers duidelijke, volledige en nauwkeurige informatie
zullen verstrekken over de procedure en zodra de overeenkomstige informatie is ontvangen, geven
gebruikers hun toestemming door de respectieve acceptatiebrief te ondertekenen;
30
Dat artikel 224 Bis 5 van het Reglement voor Sanitaire Controle van Producten en Diensten
bepaalt dat tatoeages, micropigmentatie of perforatieprocedures bij minderjarigen onder de
achttien jaar alleen mogen worden uitgevoerd met de schriftelijke toestemming van een van
hen die het ouderlijk gezag uitoefent of dat van zijn voogd, voorafgaande verificatie van dat
karakter;
Dat om te voldoen aan de bepalingen van het tweede overgangsbesluit dat diverse bepalingen
van het Reglement sanitaire controles van
Producten en Diensten en om individuen zekerheid en veiligheid te bieden met betrekking tot het
model dat de vragenlijst bevat, de geïnformeerde toestemming en de machtiging van de persoon die het
ouderlijk gezag uitoefent of voogd in het geval van minderjarigen jonger dan achttien jaar, die door
middel van tatoeage moeten worden aangebracht artiesten, micropigmenteerders of perforators, voorafgaand
aan het uitvoeren van de tatoeage-, micropigmentatie- of perforatieprocedures, heb ik het genoegen gehad
om het volgende uit te geven
KENNISGEVING VAN DE VRAGENLIJST, DE BRIEF VAN

AANVAARDING EN MACHTIGING VAN DE PERSOON DIE HET OUDERLIJK GEZAG UITOEFET OF
VOOGD IN HET GEVAL VAN ONDER ACHTTIEN JAAR, WIE MOET VAN TOEPASSING ZIJN
TATTOO ARTIESTEN, MICROPIGMENTERS OF PERFORS, VOORAFGAAND AAN DE
UITVOERING VAN TATTOOPROCEDURES, MICROPIGMENTATIE
OF PERFORATIES
EERSTE ARTIKEL. Het model van de vragenlijst bedoeld in artikel 224 Bis 3 van het
Reglement voor Sanitaire Controle van Producten en Diensten wordt openbaar gemaakt en
luidt als volgt:
31
DEEL TWEE: ASEPSIS EN ANTISEPSIS VOOR TATTOOS EN

PERFORATIES
ALGEMENE INFORMATIE OVER INFECTIERISICO'S
BIOSECURITY: Het is de reeks preventieve maatregelen die tot doel hebben de gezondheid en persoonlijke
veiligheid van gezondheidswerkers en patiënten te beschermen tegen de verschillende risico's die worden
veroorzaakt door biologische, fysische, chemische en mechanische agentia.
DECONTAMINATIE: het doel is om de initiële besmetting te verminderen en een veilige hantering van
instrumenten mogelijk te maken; bescherm op deze manier het personeel dat handelt en het milieu. De werking
is bacteriostatisch. Tot de producten die hiervoor kunnen worden gebruikt, behoren gechloreerde producten
zoals natriumhypochloriet in concentraties van 12° Cl, quaternair ammonium, enz., met als onvermijdelijk
gevolg corrosie. De criteria waarmee rekening moet worden gehouden bij het kiezen van een nuttig
ontsmettingsproduct moeten zijn: antimicrobiële werkzaamheid, respect voor de fysische en chemische
eigenschappen van het te ontsmetten materiaal, niet-toxisch voor personeel, stabiele presentatie en
gebruiksgemak. Materialen moeten onmiddellijk na gebruik worden ontsmet door volledige onderdompeling.
De tijd wordt aangegeven door de fabrikant van het geselecteerde product (meestal 10-15 minuten).
Composietinstrumenten moeten met behulp van injectiespuiten van binnenuit worden gedearticuleerd en
geïmpregneerd met hetzelfde product. Vervolgens is het nodig om gedurende vijf minuten te wassen met veel
water en bij een temperatuur onder de 30°C, om het risico van fixatie van eiwitstoffen te voorkomen.
ASEPSIE: Afwezigheid van allerlei pathogene micro-organismen en septische materie
ANTISEPSIS: Het is de vernietiging van ziektekiemen door het gebruik van antiseptica.
ANTISEPTISCH: kiemdodend middel dat op de huid en levend weefsel wordt gebruikt om micro-organismen te
remmen of te doden.
BACTERICIDAAL: Proces of middel dat bacteriën vernietigt of doodt.
BACTERIOSTATISCH; Proces of middel dat de groei of vermenigvuldiging van bacteriën remt
VERONTREINIGING: introductie van een infectieus agens in een gebied.
STERILISATIE: Proces dat alle vormen van levend materiaal elimineert, inclusief bacteriën, virussen, sporen
en schimmels.
Het ideale steriliserende middel wordt beschouwd als degene die bereikt: een bacteriedodende, sporendodende,
tuberculose-, schimmeldodende en virusdodende werking; Het werkt in de kortst mogelijke tijd en heeft een
hoog penetratievermogen, zowel in verpakkingen als in medische hulpmiddelen.
Het mag geen risico's opleveren voor de werknemer, de patiënt of het milieu.
Het sterilisatieproces mag geen veranderingen in het uiterlijk of in de werking van de materialen veroorzaken,
zelfs niet na herhaalde cycli.
Alle objecten die in contact komen met de bloedbaan of het steriele organische territorium moeten steriel zijn,
dat wil zeggen de objecten die binnenkomen:
32
o het lichaam door een breuk o discontinuïteit van de huid o steriele holtes
o voorwerpen die binnen een steriel veld moeten worden gehanteerd
INFECTIE; Invasie van het lichaam door ziekteverwekkers of micro-organismen die ziekten kunnen veroorzaken.
Aanwezigheid en vermenigvuldiging van een levend middel in een vatbaar organisme
DESINFECTIE: Desinfectie bestaat uit het verwijderen van ziektekiemen die bedoeld zijn om de overdracht van
bepaalde micro-organismen te voorkomen, waardoor hun structuur of metabolisme verandert, ongeacht hun
fysiologische toestand. Om het uit te voeren, worden ontsmettingsmiddelen gebruikt, dit zijn die chemische stoffen
die, aangebracht op levenloze objecten, micro-organismen in het algemeen, pathogenen en niet-pathogenen
vernietigen.
Er is geen enkel ontsmettingsmiddel dat alle ziektekiemen kan doden. Elk ontsmettingsmiddel heeft bepaalde
eigenschappen. Sommige hebben een hoge kiemdodende werking of een breed antimicrobieel spectrum. Ze
kunnen snel werken of vertraagd zijn, hoewel de duur van het effect tussen beide verschilt. Een ander element
waarmee rekening moet worden gehouden, is de toxiciteit en het corrosieve effect op de instrumenten. Er moet ook
rekening worden gehouden met de geur en de aangename kleur.
Over het algemeen geldt als basisregel dat de door de fabrikant op de verpakking aangegeven regel moet worden
gevolgd en dat de vervaldatum moet worden gecontroleerd. Daarom moet de originele verpakking worden bewaard,
zoals de indicaties meestal in de gebruiksaanwijzing staan.
Chemische desinfectie wordt op zijn beurt geclassificeerd op basis van zijn actie in:
Desinfectie op hoog niveau: wanneer het microbacteriën, virussen en schimmels inactiveert, met uitzondering van
sporen.
Desinfectie op gemiddeld niveau: wanneer het Mycobacterium tuberculosis, vegetatieve bacteriën, de meeste
virussen, de meeste schimmels inactiveert, maar geen bacteriesporen.
Desinfectie op laag niveau: kan de meeste bacteriën, sommige virussen en sommige schimmels vernietigen. Het is
niet betrouwbaar voor resistente micro-organismen zoals tuberculosebacillen of bacteriesporen.
DESINFECTIEMIDDELEN: Een kiemdodend middel dat vrijwel alle bekende pathogene micro-organismen
inactiveert, maar niet alle vormen van bacteriën .
REINIGING: Het is het verwijderen door middel van slepen van al het vuil (organische materie of andere substantie,
bloed, lichaamsvloeistoffen of enig ander zichtbaar vreemd materiaal, stof of vuil). Het zal worden uitgevoerd door
mechanische actie met een borstel en water zal worden gebruikt in combinatie met spanningsactieve stoffen. Ga
dan verder met drogen en conditioneren. Met deze stap worden de meeste micro-organismen geëlimineerd (tot
80%).Het doel is microscopisch schone instrumenten te verkrijgen; dat wil zeggen, verwijder organisch materiaal
(bloed, botresten, huid, enz.) en anorganische residuen (resten van materialen en pigmenten) die de opslag van
micro-organismen kunnen vergemakkelijken.
33
INFECTIECONTROLE
Het oplopen van ziekten zoals Hepatitis B, Hepatitis C of het Acquired Immune Deficiency Syndrome
(AIDS)-virus is een ernstige zorg, omdat deze virale infecties van de ene cliënt op de andere kunnen
worden overgedragen als de noodzakelijke hygiëne- en sterilisatiemaatregelen voor apparatuur niet
worden nageleefd. tatoeages.
Hoewel het vandaag niet is bewezen dat mensen door deze praktijk met een van deze virussen zijn
geïnfecteerd, kan de mogelijkheid van besmetting aanwezig zijn, aangezien de lange incubatie de
documentatie beperkt die overdracht via naalden die voor tatoeage worden gebruikt, beperkt. De
Wetgevende Vergadering van Puerto Rico begrijpt dat, in overeenstemming met de verplichting van de
staat om de gezondheid en het welzijn van de mensen te behouden, het noodzakelijk is om de praktijk
van het maken van tatoeages te reguleren, inclusief de persoon die ze maakt, de apparatuur die moet
worden gebruikt en de plaats waar het wordt uitgevoerd.
Benadrukt moet worden dat er verschillende factoren zijn die de aard en omvang van
infectiebeheersingsprocedures bepalen. Er is geen manier om vast te stellen of een persoon een HIV-
infectie heeft of andere agentia zoals hepatitis B, tuberculose of syfilis. Daarom moeten adequate
routinematige maatregelen worden genomen voor alle patiënten en alle procedures om de overdracht
van besmettelijke agentia te voorkomen.
De verbetering en intensivering van de normen van asepsis-antisepsis beschermen het personeel en de

klanten van een tattooshop; ze bieden gemoedsrust en veiligheid aan klanten in het licht van de huidige
vooruitzichten op besmetting via de instrumenten; en drukt een afbeelding van ernst en prestige af bij de
professionele tattoo-artiest.
HIV wordt, in tegenstelling tot andere infectieuze agentia, alleen overgedragen van de ene persoon op
de andere door direct contact met geïnfecteerd bloed of secreties. Dat wil zeggen, contact met bloed of
zijn derivaten, sperma, vaginale secreties, vruchtwater of hersenvocht.
Het virus wordt aangetroffen in alle menselijke secreties en excreties. Speeksel is er een van. Hierin is
echter een hoge virusconcentratie nodig om overdracht mogelijk te maken, een aandoening die bij de
uitgang niet optreedt, maar wel in het bloed. Maar zelfs het contact van deze geïnfecteerde vloeistoffen
met een gezonde huid zonder enig letsel is voor veel onderzoekers onschadelijk. Voor het optreden van
een infectie is direct contact met de gewonde huid of slijmvliezen noodzakelijk. Dagelijks persoonlijk
contact is niet gevaarlijk.
De minister van Volksgezondheid bevestigt dat de mogelijkheid om besmet te raken met HIV als gevolg
van een punctie 0,4% is (4 op elke duizend), in tegenstelling tot Hepatitis B, waarvan het percentage
varieert tussen 30 en 60% (3 tot 6 op de tien).
INAPARENT OF ASYMPTOMATISCHE INFECTIE
Het manifesteert zich niet klinisch.

Er zijn geen tekenen of symptomen.
Het wordt alleen gedetecteerd door middel van tests.
ALGEMEEN
Infectiecontrole is een van de belangrijkste taken van het personeel van Tattoo.
34
PRINCIPES VAN INFECTIE
1. Van de vele soorten micro-organismen zijn er maar een paar pathogeen.

2. Veel ziektekiemen die in de omgeving en op het lichaam worden aangetroffen, zijn opportunistisch en
worden besmettelijk.
3. De integriteit van de huid en slijmvliezen is de eerste verdedigingslinie tegen infectie.
4. Weerstand tegen infecties is lager op extreme leeftijden.
5. Besmettelijke agentia kunnen via verschillende routes naar de persoon worden vervoerd
gevoelig.
6. De wijze van overdracht van besmettelijke agentia varieert afhankelijk van hun toegangspoort
ingang, uitgangsroute en mogelijkheid om buiten het stuwmeer te wonen.
7. Sommige personen zijn drager van infectieuze agentia, zelfs zonder tekenen
geen symptomen.
8. Besmettelijke agentia kunnen worden vernietigd door voldoende hitte, chemische middelen en andere
bekende middelen.
9. Het voorkomen van infecties wordt uitgevoerd door basishygiënemaatregelen
personeel en zorg in klantenservice.
10. Sommige soorten micro-organismen zijn in staat ziekenhuisinfecties te veroorzaken, als er voorwaarden
zijn en de basiscontrolenormen ontbreken.
Infectie keten
Infectieus agens (micro-organisme): levend organisme dat de besmettelijke ziekte veroorzaakt. De

bekendste zijn: virussen, bacteriën, schimmels, protozoa, parasieten en rickettsiae.
Reservoir: Plaats waar micro-organismen worden onderhouden, groeien en vermenigvuldigen. Het kan
zijn: geanimeerd (dieren, mensen), levenloos (materialen, vloeren, meubels), specifiek: het micro-
organisme kan alleen in een bepaalde gastheer overleven. Niet-specifiek: het kan overleven op
verschillende gastheren van verschillende soorten.
Het omvat gevallen van:
o Besmette persoon; tekenen en symptomen hebben. o Dragers:

geïnfecteerde persoon die ziektekiemen bij zich draagt, maar geen klinische verschijnselen vertoont.
Uitgangshaven: plaats waarlangs het besmettelijke agens de gastheer verlaat. Het kan zijn door:
luchtwegen (mond, neus), urogenitaal (urinegang, vagina), spijsvertering (rectum), huid (oppervlakkige
laesies, steken, beten), placenta (placenta) en bloed.
Transmissiemethode: Mechanisme waarmee het infectieuze agens van het reservoir naar de gateway van
de vatbare gastheer wordt getransporteerd, het kan zijn:
o DIRECT CONTACT: Directe overdracht tussen geïnfecteerde gastheer en

vatbare gastheer. Het kan zijn door middel van: Aanraking, kus, seksuele
relaties, etc.
35
o INDIRECT CONTACT: Het besmettelijke agens komt in

contact met een vatbare gastheer via een intermediair
object, dit kan zijn: Voertuig: Verontreinigde objecten
(speelgoed, kleding, bloed, voedsel).
Mechanische vector: Infectieus agens wordt overgedragen op het

oppervlak van het lichaam of ledematen van een geleedpotige
(salmonella's overgedragen door vliegen).
Biologische vector: Infectieus vervult een deel van zijn biologische cyclus als vector
(malariaparasiet in een mug).
Luchtweg: Infectieus agens wordt aangetroffen in aërosolen die het naar de juiste toegangspoort
transporteren, meestal de luchtwegen van de vatbare gastheer.
Gateway: plaats waarlangs het besmettelijke agens de gastheer binnenkomt.

Gastheer: Persoon die het slachtoffer is van de agent.
Vatbare gastheer: een levend wezen dat niet voldoende specifieke immuniteit heeft tegen een bepaald
infectieus agens en dat zich bij contact ermee kan ontwikkelen
Bronnen van infectie: Elke persoon, dier, voorwerp of stof waar het agens wordt gevonden en van waaruit het
mogelijk kan overgaan op de gastheer, de belangrijkste bronnen van infectie zijn:
Vochtdruppeltjes: Zwevend in de lucht of neergeslagen op oppervlakken Vocht in de mond:

Aërosoleffect: Bij spreken, hoesten of niezen Handmatig wassen van verontreinigde
instrumenten: Voor personeel en cliënten Stof: Dient als transportmiddel voor kleine
vuildeeltjes, opgedroogd sputum, pus en bloed.
DIRECT CONTACT: tussen geïnfecteerde bron en gevoelige gastheer. Voorbeeld:

tatoeagewondinfectie door besmet materiaal. Of voor het niet gebruiken van handschoenen bij de
zorg voor patiënten met aids of een andere ziekte.
Insecten of vectoren: Vliegen, kakkerlakken dragen bacteriën van het ene oppervlak naar het
andere.
Vergiftiging: door besmet voedsel of water
LETSELS
Dit zijn verwondingen die een breuk veroorzaken in de normale continuïteit van zachte weefsels (huid,
spieren, pezen, slijmvliezen, enz.).
De belangrijkste TEKENS van een wond zijn:
Pijn
Bloeding
beschadiging van zacht weefsel
Vernietiging van interne structuren
36
Wond classificatie
Open wonden:
Scheiding van zachte weefsels.

Zij zijn het meest vatbaar voor besmetting.
gesloten wonden:
Er is geen scheiding van oppervlakkige zachte weefsels.Ze

worden meestal veroorzaakt door slagen.Bloedingen hopen zich
op onder de huid (hematoom), in holtes of in ingewanden.
simpele wonden:
Ze tasten alleen de huid aan, zonder schade aan belangrijke organen te veroorzaken.
Bijv.: krassen of oppervlakkige snijwonden, tatoeages
Gecompliceerde wonden:
Ze zijn uitgebreid en diep met overvloedig bloeden.

Over het algemeen zijn er verwondingen aan spieren, pezen, zenuwen, bloedvaten,
inwendige organen.
Snijwonden of ingesneden wonden:
Geproduceerd door scherpe voorwerpen (blikjes, glas, messen, enz.), kunnen

ze huid, spieren, pezen en zenuwen doorsnijden.
Grenzen zijn schoon en lineair
Bloeden kan schaars, matig of overvloedig zijn, afhankelijk van de locatie, het aantal en het
kaliber van de bloedvaten die gewond zijn.
Steekwonden:
Geproduceerd door puntige voorwerpen (spijkers, naalden, haken, piercings, slangenbeten)
Geringe bloeding en onopvallende ingangsopening. Het kan diep zijn,

ingewanden perforeren en inwendige bloedingen veroorzaken.
Het risico op infectie is groter: er wordt niet schoongemaakt. Tetanus is
een van de complicaties
Steekwonden:
Geproduceerd door scherpe en scherpe voorwerpen (scharen, dolken, messen, gebroken

botten)
Wonden gekneusd door snijden:
Geproduceerd door stompe voorwerpen (stenen, stokken, stoten)

gekartelde randen
37
opengereten wonden:
Geproduceerd door objecten met gekartelde randen (zagen, blikken)

Er is scheuren van weefsel en de randen zijn onregelmatig.
Wonden voor vuurwapens:
Geproduceerd door projectielen of pellets

Ingangsgat is klein, rond, schoon en het uitgangsgat is groter (projectiel)
Bloeding hangt af van het gewonde bloedvat; breuk of viscerale perforatie

Schaafwonden, schaafwonden of schaafwonden: Veroorzaakt doordat de huid tegen
harde oppervlakken wrijft.
Verlies van de meest oppervlakkige laag van de huid (epidermis).
Het is vaak geïnfecteerd.
Classificatie van wonden volgens hun risico op besmetting
Schone wond
Niet-geïnfecteerde chirurgische wond. Er is geen ontsteking en het dringt niet
door in de luchtwegen, het spijsverteringskanaal, de geslachtsorganen of de urinewegen.
Ze zijn voornamelijk gesloten Bijv. scherpe wonden

Frequentie van infectie: Tot 2%
Schone wond – besmet
Ademhalings-, spijsverterings-, geslachts- of urinewegen worden onder gecontroleerde

omstandigheden gepenetreerd Operaties van de galwegen, appendix, vagina, mond en
keelholte, Frequentie van infectie: 5-10%.
besmette wond
Open, verse en toevallige wonden.

Chirurgie waarbij de steriele chirurgische techniek faalt
Tekenen van acute niet-etterende ontsteking Bijv.
overvloedige morsing van darmvocht.
Infectiefrequentie: 10 - 20%.
vuile wond
Oude traumatische wonden met retentie van gedevitaliseerd weefsel.

Klinische infectie of geperforeerde viscus.
Infectiefrequentie: meer dan 20%
FACTOREN DIE WONDGENEZING BEÏNVLOEDEN
Slechte aseptische techniek.

Slechte antisepsistechniek.
38
Slechte chirurgische techniek:

verlengde duur
Overmatige spanning bij het kijken naar weefsels
traumatische weefselmanipulatie
Geen vreemde voorwerpen verwijderen
Debride (verwijder) geen gedevitaliseerd weefsel
Andere factoren:
o Bloedarmoede (acuut)
o Diabetes o Leverziekte
o Ondervoeding (ernstig
eiwit) o Obesitas o Sepsis o Neoplasie o
Chemotherapie (vertraagt genezing) o
Radiotherapie (vertraagt genezing) o
Immunosuppressiva (cyclosporine) o
Corticosteroïden (PREDNISONE, DEXAMETHASONE)
o Uremie (ARI) o Gevorderde leeftijd
39
INFECTIEBEHEERSINGSMECHANISMEN
Het zijn de technieken, procedures, protocollen en andere voorzorgsmaatregelen die bescherming
mogelijk maken in een tattoo-instelling.
Doelstellingen voor infectiebeheersing
Verminder het aantal micro-organismen tot een minimum.

Stel preventiemaatregelen vast om beroepsziektes en kruisbesmetting tussen de professionele
tatoeëerder, hulppersoneel, klanten en schoonmaakpersoneel te voorkomen.
Bepaal het te volgen gedrag bij een ongeval met blootstelling aan bloed en andere
lichaamsvloeistoffen
Infectiecontroleprocedure
Deze normen zijn bedoeld om het risico van overdracht van besmettelijke ziekten uit erkende of niet-
erkende bronnen, waaraan de tatoeëerder en zijn hulppersoneel worden blootgesteld, te verminderen;
geef ook de verschillende procedures aan die het risico op overdracht van infecties naar de cliënt
door direct contact of door het gebruik van besmette instrumenten of materiaal, elimineren.
FUNDAMENTELE PRINCIPES IN PREVENTIEMAATREGELEN
I. UNIVERSELE VOORZORGSMAATREGELEN:
Ze vormen een reeks maatregelen die systematisch en zonder onderscheid op alle klanten moeten
worden toegepast, aangezien elke persoon een hoog risico kan lopen; beschouw ook alle
lichaamsvloeistoffen als potentieel besmettelijk. Bij de maatregelen moeten alle cliënten betrokken
zijn, ongeacht of ze al dan niet pathologieën vertonen.
1.1. Zorg voor de bescherming van Personeel
Het zijn al die standaard voorzorgsmaatregelen die routinematig moeten worden gevolgd door al het
personeel dat in een tattoo-studio werkt, zodat ze het risico op het oplopen van infecties op de
werkplek verkleinen.
Alvorens de cliënt te behandelen;
Het is noodzakelijk om een grondige medische geschiedenis te verkrijgen. De risicostaten

kennen.
Plaats vervolgens wegwerphoezen om besmetting van oppervlakken te voorkomen en
desinfecteer na elke tatoeage.
De WHO heeft aanbevolen dat al het tattoo-personeel dat betrokken is bij de klantenservice
het hepatitis B-vaccin krijgt, als ze niet al immuun zijn voor eerdere blootstelling aan het virus
en tetanus.
Tijdens de tatoeage:
Behandel alle klanten als mogelijk besmettelijk.

Gebruik beschermende kleding en barrièretechnieken bij contact met lichaamsvloeistoffen en
slijmvliezen, of wanneer dit wordt verwacht.
Vermijd de vorming van druppels, spatten en aerosolen.
40
Voorkom verwondingen met scherpe instrumenten en naalden.
Na het afwerken van de tatoeage:
- Gebruik handschoenen
- Reinig de instrumenten grondig.
- Steriliseren of desinfecteren.
- Schoon vastgoed (stoel, bed, machines etc.)
- Ga voorzichtig om met scherpe instrumenten.
- Oppervlakken ontsmetten.
- Producten en materialen ontsmetten.
- Verontreinigde resten op de juiste manier verwijderen.
- Verwijder handschoenen en was de handen.
Hanteren van scherpe instrumenten:
Naalden, scheermessen en andere scherpe voorwerpen moeten met zorg worden behandeld om huidletsel
en blootstelling aan ziekten te voorkomen.
Na het hanteren van de naalden moeten ze worden gebroken en binnen de steriele zone worden
bewaard, om later samen met de andere scherpe wegwerpelementen in een prikbestendige container te
worden weggegooid.
1.2 IMMUNISATIES:
Personeel dat in een Tattoo Studio werkt en de mogelijkheid heeft om in contact te komen met bloed of
andere lichaamsvloeistoffen, moet het hepatitis B-vaccin krijgen.Dit vaccin moet in volledige doses en volgens
het huidige schema worden toegediend. Er moeten ook tests worden uitgevoerd om er zeker van te zijn dat
het vaccin immuniteit biedt tegen de overeenkomstige infectie.
Het HEPATITIS B-vaccin is het belangrijkste, om de volgende redenen: hepatitis B is een door bloed
overgedragen ziekte, veroorzaakt door een virus dat 100 keer besmettelijker is dan het hiv-virus; Als
u bijvoorbeeld wordt geconfronteerd met een prikaccident dat besmet is met HIV-geïnfecteerd bloed,
is de kans op besmetting ongeveer 0,4%, terwijl als hetzelfde gebeurt met een element dat is besmet
met het hepatitis B-virus, dit 30% is. . Aan de andere kant hebben patiënten met hepatitis B de kans
om chronisch drager te worden (10%) en later te lijden aan cirrose. Wat nog ernstiger is, is dat
patiënten met hepatitis B-gerelateerde cirrose een 247 keer groter risico hebben om leverkanker op
te lopen dan de algemene bevolking. Leverkanker is de enige kanker die wordt voorkomen met een
vaccin. Bovendien is 85-95% van de normale proefpersonen die dit vaccin krijgen, geïmmuniseerd
tegen het hepatitis B-virus en indirect beschermd tegen delta-hepatitis. Momenteel wordt het vaccin
toegepast door
41
diepe intramusculaire injectie in de deltaspier. De toepassing van dit vaccin wordt

uitgevoerd in drie doses: 1e dosis, de 2e dosis 30 dagen na de eerste en de 3e dosis vier
maanden na de tweede; Bovendien zijn boosterdoses om de 5 jaar nodig. De controle
moet worden uitgevoerd door middel van positieve HBsAg-titers of hoge niveaus van
AntiHBsAg (meer dan 10 mIU/ml).
TETANUS-vaccin; Het agens dat verantwoordelijk is voor tetanus is een bacterie genaamd
Clostridium tetani. Zijn normale habitat is het menselijke darmkanaal en dat van sommige
dieren, dus het is gebruikelijk om zijn sporen te detecteren op plaatsen die besmet kunnen
zijn met ontlasting, zoals op de grond. Tetanus-infectie treedt op als gevolg van het
binnendringen van de bacterie in het lichaam, via een wond, vooral als er sprake is van
weefselnecrose of een vreemd lichaam. De persoon die verantwoordelijk is voor de
manifestaties van tetanus is het tetanospasmin-toxine, geproduceerd door Clostridium
tetani zodra het zich in het organisme bevindt dat het infecteert.
Samenstelling en presentatie van het vaccin; Het is een eiwitverbinding verkregen uit
tetanustoxine en gemodificeerd door hitte en formaldehyde. Tetanustoxoïd wordt gezuiverd
en geadsorbeerd op aluminiumhydroxide of fosfaat. Het tetanusvaccin kan
conserveermiddelen bevatten, zoals thiomersal.
De presentatie van het tetanusvaccin kan zijn: -
Monovalent: geïsoleerd tetanustoxoïd (TT)
- Bivalent: combinatie van tetanustoxoïd met difterietoxoïd (difterie-tetanus (DT) of tetanus-
difterie volwassen type (Td))
- Trivalent of DPT: combinatie van tetanus en difterietoxoïd met vaccin tegen Bordetella
pertussis (difterie-tetanus-pertussis (DTPw, DTPa en dTpa)
Tetanustoxoïd wordt toegediend in doses van 0,5 ml, in monovalente of gecombineerde
vorm. Het tetanusvaccin moet worden bewaard bij een temperatuur tussen + 2ºC en + 8ºC,
waarbij bevriezing wordt vermeden. Het moet worden beschermd tegen licht.
Na een volledig vaccinatieschema tegen tetanus ontwikkelt ongeveer 100% van de mensen
immuniteit tegen de ziekte. Antilichaamniveaus dalen in de loop van de tijd en bij de
meeste mensen, 10 jaar na de laatste dosis, zijn de niveaus van antilichamen tegen
tetanustoxine minimaal.
42
1.3 HANDEN WASSEN:
Het is de meest efficiënte methode om de overdracht van micro-organismen van de ene persoon naar de andere
te verminderen en heeft als doel de voortdurende vermindering van de residente flora en het verdwijnen van de
voorbijgaande flora van de huid en nagels. Handwastechniek: De handwastechniek varieert afhankelijk van de
contacttijd van de zeep met de handen. Zie tafel
KORTE WAS LANG WAS

GEMIDDELDE WAS
(Klinisch) (Chirurgisch)
Antiseptische vloeibare zeep Antiseptische
vloeibare neutrale zeep (4% chloorhexidine, povidon- vloeibare zeep (4% chloorhexidine,
jodium, etc.) povidon-jodium, etc.)
Verwijder de accessoires uit
de handen: horloge, ringen, GELIJKWAARDIG GELIJKWAARDIG
linten, armbanden, enz.

Open de kranen (als ze niet GELIJKWAARDIG GELIJKWAARDIG
automatisch zijn)
Natte handen en polsen Maak de handen, polsen en Maak de handen, polsen en
met stromend water Doe onderarmen nat met stromend onderarmen nat met stromend
zeep en wrijf in interdigitale water. water.
ruimtes GELIJKWAARDIG GELIJKWAARDIG
Wrijf de handen tot aan de

ellebogen, systematisch gedurende
Wrijf handen en polsen of Wrijf de handen tot aan de 5 minuten (tel tot 300), borstel de
gebruik krachtig mechanisch ellebogen of wrijf gedurende 2 nagels en wrijf de huid in met een
wrijven gedurende 15 tot 20 minuten krachtig mechanisch
tot 12O)
(tel wegwerpsponsje. Deze stap kan
seconden (tel tot 20). Zeep het worden opgedeeld in 2 fasen van
hele oppervlak goed in, vooral elk 2 en een halve minuut, herhaald
rond de nagels. Zeep het hele oppervlak goed in, en in het midden het spoelen van
vooral rond de nagels. de handen tot aan de ellebogen.
Spoel de handen met veel GELIJKWAARDIG

Giet af zonder de handen
stromend water ineen te slaan. Schud ze
niet Droog met steriele
Droog af met
wegwerphanddoeken vanaf GELIJKWAARDIG
handdoeken, individueel en voor
eenmalig gebruik, gooi
de vingers.
wegwerphanddoeken weg
Sluit de kranen met de
laatste droogdoek, voor het handen omhoog houden
GELIJKWAARDIG
geval deze niet automatisch Raak de kranen boven niet aan

waren
Als u geen antiseptische zeep
gebruikt, voert u de voorgaande
Wassen en spoelen met
stappen uit met neutrale zeep en jodiumalcohol of 70º alcohol
werkt u af met jodiumalcohol of 70º
alcohol.
43
Opmerkingen: Zepen kunnen bronnen van kruisbesmetting worden. Spoelen moet worden
gedaan met koud water om de poriën te sluiten, drogen moet worden gedaan met servetten of
papieren handdoeken. Badstofhanddoeken kunnen bronnen van kruisbesmetting worden.
Was de handen onmiddellijk na contact met bloed, speeksel of instrumenten.
II MANOEUVEREN OM ASEPSIS TE GARANDEREN
sterilisatie en
Desinfectie
STERILISATIE: Het is de reeks procedures die ziektekiemen vernietigen, hun ontwikkeling

voorkomen en besmetting voorkomen; deze term wordt over het algemeen toegepast op
gemakkelijk te manipuleren objecten
Er zijn geen graden van sterilisatie; een element is steriel of niet, dat wil zeggen dat de termen
goed en slecht gesteriliseerd onlogisch zijn, want als we denken dat iets goed gesteriliseerd is,
volstaat het om te zeggen dat het steriel is, en als we denken dat het slecht gesteriliseerd is,
komt dat omdat het een vorm van microbieel leven bevat dat een bron van infectie wordt, en
daarom is het niet steriel.
44
Het is essentieel dat tijdens de sterilisatie de materialen die we aan dit proces onderwerpen zo min
mogelijk verslechteren.
Sterilisatiemethoden:
AUTOCLAVE: De meest kosteneffectieve methode, het werkt door de eiwitten van micro-
organismen te denatureren met stoom.
Concept: metalen apparaat gevormd door twee concentrische cilinders (de ene in de andere)
die steriliseert met stoom onder druk.
Doelstellingen van de autoclaaf:
Vernietig alle vormen van microbieel leven in het consumptie- en ruilmateriaal en de

apparatuur die in het tattoo-bedrijf worden gebruikt.
Tijdens het tatoeëren beveiliging bieden aan de Klant met behulp van steriel materiaal.
Basisprincipes van de autoclaaf.

1. Bij hogere druk, hogere temperatuur.
2. Koude lucht is zwaarder dan stoom.
3. De temperatuurgraad en de inwerktijd van het materiaal en de apparatuur in de autoclaaf
is bepalend om tot sterilisatie te komen, omdat er micro-organismen zijn die bestand
zijn tegen hoge temperaturen.
Soorten autoclaaf: A.
Horizontaal.
B. Verticalen.
C. Van handmatige behandeling.
D. Automatisch beheer.
VOORZORGSMAATREGELEN bij het laden van de autoclaaf met te steriliseren materiaal:

1. De te steriliseren verpakkingen moeten enigszins uit elkaar worden geplaatst om een
snelle penetratie van de stoom mogelijk te maken.
2. Plaats glazen en andere houders zo dat er geen water in blijft staan.

3. Scheid rubberen oppervlakken van andere oppervlakken zodat ze niet aan elkaar plakken
door extreme hitte.
4. Controleer of de autoclaaf is ingesteld om de specifieke apparatuur te steriliseren.
5. Zorg ervoor dat de autoclaafdeur hermetisch gesloten is voordat u met het sterilisatieproces
begint.
6. De deur moet worden geopend totdat de manometer nul pond druk aangeeft.
7. Ga bij het openen van de deur opzij staan om brandwonden in het gezicht door
ontsnappende reststoom te voorkomen.
8. Controleer of de gesteriliseerde verpakkingen en verpakkingen droog zijn voordat u ze uit
de autoclaaf haalt.
45
AUTOCLAAF BESCHRIJVING:
1 cilinder die de sterilisatiekamer of -kamer

vormt. 1 cilinder dat is de ruimte tussen de
dubbele wand van het apparaat en wordt het
hemd of jasje genoemd. 1 stoomgenerator. 1
watertoevoerkraan. 1 filter. 1 afvoersleutel. 1
manometer en nog een temperatuurmeter. 1
klok. 1 veiligheidsklep. 1 mechanisme dat de
ene kamer van de andere isoleert en beide van
buitenaf.
Factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het steriliseren van materialen en apparatuur in
AUTOCLAVE
46
DROGE WARMTE- Sterilisator: Een bekende methode die langdurige blootstelling aan
hitte vereist, waardoor de instrumenten verslechteren. Het werkt door eiwitten te
coaguleren. Stoom onder druk is effectiever voor sterilisatie dan droge hitte bij dezelfde
temperatuur, omdat waterdamp de kiemcapsule bevochtigt, gemakkelijker het cytoplasma
binnendringt en de coagulerende werking ervan effectiever is.
De oven gebruikt droge hitte om de voorwerpen

die erin worden geplaatst te steriliseren. Over het
algemeen kunnen ze werken bij temperaturen
tussen 50 en 300 ° C (122 en 572 ° F).
Het heeft een thermostaat die de temperatuur

regelt via een digitale bediening. De thermische
isolatie is dubbelwandig om warmte vast te
houden en energie te besparen: de binnenlaag
heeft een lage thermische geleidbaarheid en de
buitenlaag is van metaal.
Er is ook een ruimte gevuld met lucht tussen de twee lagen om de isolatie te versterken.
De interne luchtcirculatie wordt ondersteund door een ventilator die bijdraagt aan een
gelijkmatige warmteverdeling. Heteluchtovens zijn uitgerust met in hoogte verstelbare
roestvrijstalen gaasbakken en hebben meestal een aan/uit-schakelaar, evenals
temperatuur- en looptijdindicatoren en bedieningselementen. De capaciteit van deze
ovens is variabel. De stroombehoefte varieert van land tot land, afhankelijk van de
spanning en frequentie (hertz) van de gebruikte elektrische stroom.
Temperatuurgevoelige tapes of andere indicatorapparaten, zoals apparaten die

bacteriesporen gebruiken, kunnen als controles1 worden gebruikt om de effectiviteit van
het apparaat bij elke cyclus te controleren.
Gebruik van de droge-warmte-
sterilisator: een volledige gebruikscyclus bestaat uit het opwarmen van de oven tot de
gewenste temperatuur, het gedurende de juiste tijd vasthouden van deze temperatuur,
het uitschakelen van de machine en het gesloten laten van de oven totdat de items zijn
afgekoeld tot de vereiste temperatuur. temperatuur atmosfeer. De standaard werkingsmodi
van een heteluchtoven zijn:
1,5 tot 2 uur bij 160°C (320°F) 45
minuten tot 1 uur minuten bij 190°C (374°F) 30
minuten bij 250°CA tot bovenstaande tijden voeg
de tijd toe die nodig is om de kamer op te warmen voordat de sterilisatiecyclus wordt
gestart . Als de deur voortijdig wordt geopend, ontsnapt de warmte en is het proces
onvolledig. In dat geval moet de cyclus vanaf het begin correct worden herhaald.
Deze ovens worden veel gebruikt voor het steriliseren van artikelen die bestand zijn tegen
hoge temperaturen en niet verbranden of verslechteren, zoals glaswerk of metaal2 en
stabiele poedervormige substanties. Vermijd het introduceren van linnen voorwerpen,
47
omdat ze zouden verbranden, noch scherpe of snijdende chirurgische voorwerpen omdat ze hun scherpte
verliezen.
KOKEN: Het is een eenvoudige methode, maar het is niet ideaal omdat het geen steriliteit
veroorzaakt omdat het de vormen van resistentie of sporen of virussen niet vermindert; daarom is
het gebruik ervan beperkt tot noodgevallen. In werkelijkheid vermindert deze methode alleen de
vervuiling. Glasmateriaal (spuiten, tubes, enz.) kan worden "gesteriliseerd" door in uitzonderlijke
gevallen metalen instrumenten te koken, rekening houdend met het feit dat deze oxidatieprocessen
kunnen ondergaan en de daaruit voortvloeiende aantasting van snijelementen (schaar, scalpel).
De corrosie van het oxiderende materiaal kan worden verminderd door toevoeging van alkalische
stoffen (natriumcarbonaat, kaliumchloride, kalium- of natriumnitraat, kaliumcarbonaat, enz.) aan
het water; Ze hebben ook de eigenschap het kookpunt te verhogen, waardoor het elimineren van
vormen van resistentie effectiever is. De minimale kooktijd moet 15 minuten zijn, het vernietigen
van de vegetatieve vormen tussen 3 en 5 minuten.
STERILISATIECONTROLE:
Er zijn verschillende methoden, de meest voorkomende zijn:
1) Indicatortapes: dit zijn speciale tapes waarmee materialen kunnen worden geïdentificeerd die zijn
blootgesteld aan stoom of droge stoom. Bij een bepaalde temperatuur veranderen ze van kleur, wat
zou aangeven dat het materiaal steriel is.
2) Biologische bestrijding: door middel van speciale teelten wordt het incidenteel gebruikt als bestrijding
van andere methoden. Men kan erkennen dat sterilisatie is bereikt door microbiologisch onderzoek
van een monster van de materialen, maar het heeft als nadeel dat het lang duurt voordat het resultaat
bekend is (7 dagen).
CLASSIFICATIE VAN INSTRUMENTEN EN VOORWERPEN OM TE STERILISEREN
Kritiek: zijn degenen die in direct contact komen met steriele delen van het lichaam. Deze
elementen moeten de reinigingsprocessen ondergaan met een enzymatisch reinigingsmiddel en
sterilisatie met 2% G glutaaraldehyde of autoclaaf. Bijv.: scalpels, tubes, harken, naalden, enz.
Semi-kritisch: het zijn degenen die de weefsels niet binnendringen, maar in contact komen met
slijmvliezen, bloed en speeksel. Ze moeten worden gesteriliseerd, ze moeten worden gereinigd
met een enzymatisch reinigingsmiddel en moeten worden gedesinfecteerd op middelhoog niveau.
Bijvoorbeeld voeding, elektrische kabels, etc.
Niet-kritisch: Instrumenten en materialen die niet in contact komen met de huid, maar worden
aangeraakt door speeksel of met bloed besmette handen tijdens de behandeling van cliënten.
Bijv.: Massagestoelbed, lampen, toonbanken, ladegrepen in kasten, lamphandgreep, etc. Deze
ruimtes moeten goed worden gedesinfecteerd.
48
DESINFECTIE
Asepsis: Afwezigheid van micro-organismen die ziekten veroorzaken.
Antisepsis: Het voorvoegsel "anti" betekent tegen, en we kunnen het definiëren als de reeks procedures die
gericht zijn op het vernietigen of elimineren van verontreinigende stoffen van alles dat niet kan worden
gesteriliseerd.
We zouden hetzelfde kunnen gebruiken om desinfectie te definiëren, daarom worden ze in veel gevallen
gebruikt om hetzelfde aan te duiden, soms met verwarring omdat het verschillende manoeuvres zijn.
Als we verwijzen naar de definitie van sterilisatie, kan het volgende niet worden gesteriliseerd: de faciliteiten,
dat wil zeggen de eigendommen en meubels, het chirurgische veld, de huid van het personeel.
Wat we kunnen zeggen en zonder van het bovenstaande af te wijken, is dat het de voorkeur heeft om de term
antisepsis te gebruiken voor de manoeuvres die worden toegepast op de huid en slijmvliezen van de patiënt
en de handen van het personeel dat handschoenen moet aantrekken, en desinfectie voor die manoeuvres die
worden toegepast op het meubilair en onroerend goed van de chirurgische dienst. Evenzo worden de termen
antiseptisch of desinfecterend middel anders gebruikt, afhankelijk van waar ze worden toegepast, hoewel de
gebruikte stof dezelfde kan zijn en de concentratie van het medicijn kan variëren voor de ene of de andere
functie.
Antiseptica: kiemdodend middel dat op de huid en levend weefsel wordt gebruikt om micro-organismen te
remmen of te doden.
Povidon-jood (7,5% - 8%) In water oplosbare jodiumverbinding die een geleidelijke afgifte mogelijk
maakt. Resterend effect van 4 uur en wordt geïnactiveerd in aanwezigheid van organisch
materiaal.
Chloorhexidine (2% - 4%): Vermindert de microbiële flora op 15”. Resterend effect van 6 uur,
wordt niet geïnactiveerd in aanwezigheid van organisch materiaal. Giftig voor oren en ogen.
Alcohol (70%) Snelwerkende verbinding met vrijwel geen nadelige effecten.
KENMERKEN VAN EEN GOED ANTISEPTIC:
Grote kiemdodende kracht.

Breed spectrum antimicrobieel.
snelle actie.
cumulatief effect.
Lage inactivatie in aanwezigheid van organisch materiaal.
Lang resterend effect.
Lage toxiciteit.
redelijke kosten
Desinfectie: Fysisch of chemisch proces dat de vernietiging van micro-organismen mogelijk maakt, geen
sporen, van een levenloos object.
Desinfectie op hoog niveau: gebruik van een chemische procedure waarmee alle micro-organismen
kunnen worden vernietigd, met uitzondering van enkele bacteriesporen.
49
Deze procedure wordt uitsluitend overgelaten aan semi-kritisch, warmtegevoelig materiaal dat niet kan
worden gesteriliseerd met traditionele methoden, zoals endoscopen. De meest gebruikte zijn: jodoformen,
formaldehyde en glutaaraldehyde.
Desinfectie op gemiddeld niveau: gebruik van een chemische procedure die alle vegetatieve bacterievormen,
het Mycobacterium tuberculosis-complex en de meeste virussen en schimmels inactiveert, maar niet
noodzakelijkerwijs de vernietiging van bacteriesporen garandeert.
Desinfectie op laag niveau; Gebruik van een chemische procedure waarmee de meeste bacteriële
vegetatieve vormen, sommige virussen en schimmels kunnen worden vernietigd, maar niet Mycobacterium
tuberculosis of bacteriesporen.
Desinfectiemanoeuvres kunnen niet worden uitgevoerd als er geen voorafgaande voorbereiding is van wat er zal
worden behandeld met de chemische producten die voor deze actie verantwoordelijk zijn.
Daarom, als we het hebben over meubels en onroerend goed, moet er eerder worden schoongemaakt, daarom zijn
er momenteel veel ontsmettingsmiddelen die beide tegelijkertijd doen.
Ontsmettingsmiddelen: Middelen die de groeiende of vegetatieve vormen van micro-organismen vernietigen en ze

volledig uit levenloze objecten verwijderen.
Kenmerken van een goed desinfectiemiddel:
Het moet pathogene micro-organismen vernietigen.

Het mag niet worden geneutraliseerd door zepen, eiwitten of wasmiddelen.
Het mag de huid van de persoon die het aanbrengt niet beschadigen.
Beschadig het materiaal waarop het is gebruikt niet.

Moet stabiel zijn in oplossing
Makkelijk in gebruik Vlekt niet
economie in gebruik
Werkingsmechanisme
De meeste desinfectiemiddelen vallen in drie categorieën: middelen die het celmembraan beschadigen, middelen
die eiwitten onomkeerbaar inactiveren en middelen die nucleïnezuren beschadigen. Sommige ontsmettingsmiddelen
delen echter meer dan één van deze mechanismen.
1. Desinfectiemiddelen van hoog niveau:
Vanwege hun werkingsmechanisme werken al diegenen die we hier zullen zien door functionele groepen van eiwitten
of nucleïnezuren onomkeerbaar te modificeren. Dit veroorzaakt onder meer enzymremming, wat leidt tot celdood. De
middelen die in deze groep overheersen zijn: ethyleenoxide, formaldehyde, glutaaraldehyde. Deze produceren de
alkylering van eiwitten die labiele waterstofatomen bevatten, die gevonden worden in de carboxyl-, hydroxyl-, amino-
en fenolgroepen.
50
Ethyleenoxide: Dit gas werkt, naast wat is gezegd, op het niveau van nucleïnezuren en veroorzaakt
mutaties, zowel in bacteriën als in menselijke weefsels. Het wordt veel gebruikt voor de sterilisatie van
thermolabiele instrumenten zoals polyethyleenbuizen (katheters, sondes), medisch-chirurgische elektronische
apparatuur, biologische materialen, medicijnen, enz. Dit chemische proces kan steriliseren bij lage
temperaturen, maar met een lange blootstellingstijd. Het is een gas dat wordt gebruikt bij een temperatuur
van 50°C. Het te steriliseren materiaal moet handig worden verpakt in geschikte wikkels (papier of nylon),
in een kamer of container worden geplaatst en een ethyleenoxide-ampul wordt gebroken, die in plastic
zakken wordt gewikkeld (zonder ze eruit te halen); de container is hermetisch gesloten en 12 uur laten
inwerken.
Belangrijkste nadelen: het is zeer toxisch, mutant en kankerverwekkend voor weefsels; irriteert de ogen en
slijmvliezen. Daarom moet, zodra de sterilisatiecyclus is voltooid, het gas uit de apparatuur worden
geëvacueerd en worden verwijderd door luchtinsluiting, waarbij eventueel achtergebleven residu wordt
gefilterd.
Glutaraldehyde: ook wel koude chemische sterilisatie genoemd. Het wordt gebruikt bij kamertemperatuur in
een oplossing van 2%. Het is sporicide voor actietijden van 6 tot 10 uur. Het is het meest gebruikte
desinfectiemiddel bij de sterilisatie van endoscopie- en ademhalingsbehandelingsapparatuur, aangezien
het metalen en rubber niet aantast en lenzen ook niet aantast. Glutaaraldehyde is niet corrosief en vormt
een veilig medium voor de sterilisatie van gevoelige optische instrumenten (endoscopen, cystoscopen,
bronchoscopen). De meeste apparatuur die veilig is voor onderdompeling in water, is veilig voor
onderdompeling in 2% glutaaraldehyde. Items voor sterilisatie moeten schoon en droog zijn; organisch
materiaal (bijv. bloed, speeksel) kan penetratie in spleten of gewrichten voorkomen. Afvalwater veroorzaakt
chemische verdunning. Complexe instrumenten moeten vóór de duik worden gedemonteerd. De door de
fabrikant voorgestelde onderdompelingstijden (bijv. 2% glutaaraldehyde: 10 uur bij 20-25°C voor sterilisatie;
10 minuten bij 20-25°C voor desinfectie) moeten worden gevolgd. Na de juiste onderdompelingstijden
moeten de instrumenten grondig worden afgespoeld met steriel water en worden gedroogd met steriele
handdoeken om weefselbeschadiging bij de patiënt te voorkomen.
Nadelen: het is giftig voor de huid, slijmvliezen en ogen; het geeft ook giftige dampen vrij voor het
ademhalingssysteem.
Formaldehyde (formaldehyde): Het wordt gebruikt in gasvormige of vloeibare vorm. In gasvormige toestand
wordt het gebruikt om omgevingen, meubels en thermolabiele artikelen te desinfecteren. In vloeibare
toestand (formaline) wordt het commercieel verkregen in een 37%-oplossing en wordt het gebruikt om verse
weefsels te bewaren en virussen in vaccinpreparaten te inactiveren, aangezien het weinig interfereert met
de microbiële antigene activiteit.
Ze worden samen met het te steriliseren materiaal in de te gebruiken houder (doos, trommel, envelop,
enz.) geplaatst en hermetisch afgesloten. Het is handig om het materiaal tussen twee lagen gaas of in een
kleinere pot (in de andere) te plaatsen om te voorkomen dat het stof dat zich vormt als de pil wordt
geconsumeerd, zich hecht aan de steriele elementen. Het aantal te plaatsen pillen varieert afhankelijk van
aan de grootte van de container en het aantal te steriliseren items. Bij kamertemperatuur vindt sterilisatie
plaats in 36 uur, terwijl bij 60°C in slechts 2 uur.
51
Nadelen: het produceert zeer irriterende, giftige en kankerverwekkende dampen en heeft daarnaast weinig
doordringend vermogen. Het heeft het nadeel dat het zeer irriterend is voor de slijmvliezen, waardoor het soms
handig is om het gesteriliseerde materiaal voor gebruik te spoelen of te bevochtigen met gedestilleerd water of een
steriele fysiologische oplossing. In contact met lucht geeft het droge formaldehydedampen af; hoe hoger de
temperatuur, hoe groter de onthechting, voor dit alles wordt het in het laboratorium niet gebruikt als een gewoon
ontsmettingsmiddel. Gebruikt in hoge concentraties (37%) heeft het een sporendodende werking; voor de bereiding
van vaccins wordt 0,2% of 0,4% formaline gebruikt. Binnen deze groep bevindt zich waterstofperoxide, een
oxidatiemiddel.
Waterstofperoxide: Naast het werkingsmechanisme als oxidatiemiddel, produceert deze verbinding de vorming van
vrije hydroxylradicalen, die bijdragen aan de destabilisatie van celmoleculen. Gebruikt in een 3%-oplossing, heeft
het weinig en korte werking als antisepticum, omdat het snel wordt geïnactiveerd door catalase-enzymen, zowel van
micro-organismen als van weefsels. In 10% gestabiliseerde oplossingen werkt het als een ontsmettingsmiddel van
hoog niveau. Het wordt gebruikt op medische chirurgische apparaten, zachte plastic contactlenzen, enz.
Waterstofperoxide in een oplossing van 30% en vervolgens verdampt, wordt gebruikt om oppervlakken zoals
beveiligingshokjes te steriliseren.
2. Ontsmettingsmiddelen op middelhoog niveau:

Degenen die werken op het niveau van eiwitten en nucleïnezuren (oxidatiemiddelen) en degenen die
werken op het niveau van het cytoplasmamembraan worden gemarkeerd; daarbinnen zijn fenolische
verbindingen en alcoholen
Oxidatiemiddelen: Werkingsmechanisme: ze oxideren de sulfhydrylgroepen (SH) tot disulfidegroepen (SS), die de

enzymen die ze bezitten inactiveren.
Gechloreerde verbindingen: het zijn de meest economische, effectieve en onschadelijke ontsmettingsmiddelen op

middelhoog niveau voor mensen. Ze kunnen worden gepresenteerd als puur chloor, gecombineerd met een
sulfonamide of in de meest gebruikte vormen: natriumhypochloriet (in waterige oplossing) of calcium (in tabletten).
Het actieve principe van alle is hetzelfde: het vrijkomen van moleculair chloor, dat zich in aanwezigheid van water
verbindt tot hypochloorzuur, dat een sterk oxidatiemiddel is bij een neutrale of zure pH. Ja
Hoewel het van gemiddeld niveau is, heeft hypochloriet een zwakke sporendodende werking. Maar het is
tuberculocide, bacteriedodend voor alle vegetatieve vormen, het vernietigt omhulde virussen (bijvoorbeeld HIV) en
zelfs enkele naakte virussen (HBV).
De stabiliteit van deze producten hangt onder andere af van:
Het wordt geïnactiveerd in aanwezigheid van bloed of organisch materiaal en tast metalen
instrumenten aan bij zeer langdurig gebruik. Bederft snel (vereist dagelijkse voorbereiding.)
Blootstelling aan licht: Waterige verdunningen worden sneller afgebroken dan geconcentreerde
oplossingen. Om gechloreerde producten te bewaren, is het daarom noodzakelijk om ze in
ondoorzichtige containers te bewaren, zonder organisch materiaal, zo puur mogelijk en bij pH 8.
52
Ondanks al deze voorzorgsmaatregelen moeten de aldus bereide producten minstens

één keer per maand worden vernieuwd.
IODO-verbindingen: In de geneeskunde worden ze gebruikt in oplossingen, tincturen of jodium, als

ontsmettingsmiddelen maar vooral als antiseptica.
Gebruik: preoperatieve voorbereiding, chirurgische handantisepsis, evenals huidantisepsis voorafgaand

aan injecties, bevalling, transfusies, bloedafname, enz. Als ontsmettingsmiddel wordt het gebruikt op
koortsthermometers, ampullen met meerdere doses, op oppervlakken, enz.
Zowel tincturen (2% jodium + 2,4% natriumjodide in waterige oplossing en alcohol) als sterke oplossingen
(5% jodium + 10% kaliumjodide in alcoholische oplossing) zijn onstabiel in aanwezigheid van organisch
materiaal. de huid en slijmvliezen, allergische reacties veroorzaken en een slechte geur hebben; Bovendien
tast langdurig gebruik metalen aan en verandert kunststoffen.
Voorzorgsmaatregelen: aangezien vrij jodium erg moeilijk te meten is, moeten de instructies van de
fabrikant strikt worden opgevolgd wanneer het nodig is om een IODOFOR te bereiden uit een
geconcentreerde verbinding, want als we hogere of lagere verdunningen produceren dan voorgeschreven,
zullen we de hoeveelheid verminderen van vrij jodium.
Jodiumhoudende alcohol (0,5% jodium in 70% ethylalcohol): het heeft een goed antiseptisch niveau, het
wordt gebruikt voor chirurgische huidvoorbereiding, prikplaatsen, oppervlaktedesinfectie.
Vermindert effectief de huidflora in één minuut.
Fenolische verbindingen: deze beschadigen het cytoplasmamembraan en activeren onomkeerbaar de

oxidasen en dehydrogenasen die aan het membraan zijn gebonden.
PHENOL (carbolzuur) als zodanig wordt niet meer meer dan standaard gebruikt om andere
desinfectiemiddelen te vergelijken. Dit komt door de hoge toxiciteit, het is kankerverwekkend en heeft een
hoog corrosief vermogen.
Alcoholen (ethylalcohol); Ze worden gebruikt als ontsmettingsmiddelen en als antiseptica.
Werkingsmechanisme: ze produceren precipitatie en denaturatie van eiwitten, ze beschadigen ook het

cytoplasmamembraan. De precipitatie en denaturatie van eiwitten is afhankelijk van de aanwezigheid van
water en organisch materiaal. De gerectificeerde ethylalcohol (95%) veroorzaakt een grote uitdroging van
de micro-organismen, zodat ze er niet in kunnen binnendringen. Daarom zijn de meest effectieve
concentraties die tussen 60% en 80% in gedestilleerd water, waarbij de meest effectieve bereiding 70%
is. Concentraties onder de 50% hebben geen effect. Organisch materiaal deactiveert alcoholen, dus het
wordt aanbevolen om het oppervlak te reinigen voordat u het met alcohol desinfecteert.
70% alcohol is snel bacteriedodend op zowel grampositieve als gramnegatieve bacteriële vegetatieve
vormen, het is tuberculocide, fungicide en virusdodend, inclusief CMV, HIV en HBV. Het werkt niet op
sporen.
Belangrijkste kenmerken: het dringt niet goed door in organisch materiaal, het steriliseert niet maar
desinfecteert, het wordt voornamelijk gebruikt voor het desinfecteren van semi-kritische en niet-kritische
materialen (klinische thermometers, pincetten, schoonmaakwerkbladen, enz.) en antisepsis voor de huid.
Op huidniveau wordt het gebruikt voor handantisepsis, voorafgaand aan injecties, veneuze puncties,
53
enz Alcoholen verdampen snel en laten geen residu achter op behandelde oppervlakken. Dit is voordelig
wanneer het op de huid wordt aangebracht, aangezien het geen vlekken geeft of een vieze geur achterlaat,
maar is onhandig wanneer het wordt aangebracht op levenloze voorwerpen, aangezien lange perioden van
contact tussen het desinfectiemiddel en het voorwerp niet worden bereikt. Hiervoor moeten de objecten
worden ondergedompeld in een afgedekte bak.
Chloorhexidine: Het is een van de meest gebruikte antiseptica op ziekenhuisniveau. Het is een sterk basische
verbinding, die in deze toestand onoplosbaar is in water en enigszins oplosbaar in de meeste organische
oplosmiddelen. De meest gebruikte preparaten bevatten tussen de 0,5% en 4% product. De optimale werkings-
pH ligt tussen 5,5 en 7. Bij pH 5 en 6 werkt het voornamelijk op gramnegatieven, terwijl het bij een hogere pH
ook inwerkt op grampositieven.
Het spectrum is vrij breed en omvat grampositieve en gramnegatieve bacteriën, schimmels en gisten. Het is
bacteriostatisch (stopt de groei maar doodt niet) voor M. tuberculosis, maar heeft geen activiteit op sporen.
Werkingsmechanisme: de werking is te danken aan de binding aan negatief geladen groepen celmoleculen.
Dit zou eiwit- en nucleïnezuurprecipitatie, enzyminactivatie en onomkeerbaar verlies van cytoplasmatische
inhoud veroorzaken. Chloorhexidine vertoont geen significante opname door de huid, dus het heeft via deze
route praktisch geen nadelige effecten. Af en toe veroorzaakt het sensibilisatie van de huid op genitaal niveau,
geconcentreerde oplossingen kunnen hematurie veroorzaken bij gebruik voor het spoelen van de blaas; het
kan ook toxiciteit veroorzaken en irritatie van de bindvliezen en andere gevoelige weefsels veroorzaken.
Belangrijkste kenmerken:
Het werkt langzamer dan alcoholen, maar het effect houdt langer aan
heeft een cumulatief effect
Goede werking op grampositieve en gramnegatieve bacteriën en virussen
Lage toxiciteit en prikkelbaarheid
Met 4% is het ideaal voor chirurgisch handen wassen en pre-operatieve huidvoorbereiding.
3. Ontsmettingsmiddelen op laag niveau:
Quaternaire ammoniumverbindingen en kwikverbindingen komen hier voor.
Dit soort middelen mogen niet worden gebruikt als antiseptica, noch om semi-kritieke elementen te
desinfecteren; ze mogen ook niet worden gebruikt in (vocale) containers om door onderdompeling te
desinfecteren, aangezien veel micro-organismen (bijvoorbeeld Pseudomonas spp.) zich onder deze
omstandigheden kunnen vermenigvuldigen; er zijn zelfs intra-ziekenhuisepidemieën geweest door verkeerd
gebruik van deze ontsmettingsmiddelen.
Quaternaire ammoniumverbindingen (benzalkoniumchloride, Rocal, Zephiran, Triton k12, enz.) Het zijn
kationische middelen en werken op celmembraanniveau (oppervlakteactieve stoffen). De belangrijkste
toepassingen worden gegeven voor de desinfectie van niet-kritieke items en desinfectie van huishoudelijke
omgevingen.
54
Kwikverbindingen (MERTIOLAAT, MERCURIO-CHROMIUM, METAFEN, enz.) Ze zijn bacteriostatisch en

vereisen hoge concentraties om bacteriedodende effecten te bereiken.
Ze remmen de enzymatische activiteit door vereniging van kwik met hun sulfhydrylgroepen. Deze stoffen zijn
buiten gebruik vanwege:
• Micro-organismen verhogen de weerstand tegen kwik • Ze hebben toxische effecten op

weefsels en corrosieve effecten op metalen • Ze zijn niet erg actief bij de pH van
lichaamsvloeistoffen • Ze worden drastisch geïnactiveerd in aanwezigheid van organisch
materiaal
III GEBRUIK VAN ISOLATIE- EN BARRIÈREMAATREGELEN: Ze zijn bedoeld om de hoeveelheid

ziekteverwekkers te beheersen als maatregel ter voorkoming van ziekten. Jurk, handschoenen, gezichtsmasker,
bril, hoed, laarzen. Al het personeel dat verantwoordelijk is voor tatoeageprocedures moet beschermende
barrières gebruiken om blootstelling aan scherp materiaal of organische vloeistoffen te voorkomen.
naar. Handschoenen; Ze voorkomen besmetting in speeksel en bloed van de Cliënt en

Professional. Ze blokkeren micro-organismen op de handen. Ze veranderen de tactiele
sensatie niet significant (studie). Herhaaldelijk gebruik hiervan wordt niet aanbevolen. Niet-
steriele wegwerphandschoenen worden aanbevolen. Herbruikbare handschoenen moeten
dik zijn en worden alleen gebruikt voor het wassen van instrumenten. Handschoenen die
met bloed of andere vloeistoffen zijn verontreinigd, moeten worden weggegooid. Het wassen
van handschoenen met antiseptische middelen verandert de aard van de latex en zorgt er
niet voor dat micro-organismen van het oppervlak worden verwijderd. Handelingen buiten
de aandacht van de klant moeten worden vermeden terwijl handschoenen worden gedragen.
Als de tatoeage tijdelijk moet worden onderbroken en vervolgens dezelfde procedure moet
worden voortgezet (een fles nemen, een deur openen, de telefoon opnemen, een notitie
maken, enz.), zijn handschoenen of polyethyleen wegwerpzakjes bovenop de
latexhandschoen erg handig.
Handschoenen
uittrekken: Na gebruik.
Voordat u niet-verontreinigde gebieden of omgevingsoppervlakken aanraakt.
Voordat u een andere klant bedient.
Handen moeten onmiddellijk na het uittrekken van de handschoen worden
gewassen om handbesmetting te verwijderen die nog steeds optreedt bij het
gebruik van handschoenen.
B. Masker of gezichtsmasker: beschermt tegen inademing van aerosolen en voorkomt overdracht

van micro-organismen. Het moet droog worden gehouden en worden vervangen tussen
klanten.
C. Andere barrière-instrumenten: schort, hoeden en veiligheidsbrillen.
55
IV REINIGINGSPROCES
REINIGING: Het is de mechanische verwijdering door infectieuze agentia en organische stoffen

van oppervlakken te slepen waarin micro-organismen gunstige omstandigheden kunnen vinden
om te overleven en zich te vermenigvuldigen. Het moet dagelijks worden uitgevoerd op alle
plaatsen van toegang tot het etablissement.
Aan het einde van de werkdag wordt, in ieder geval en wanneer nodig, het pand schoongemaakt
met water en schoonmaakmiddelen. Alle oppervlakken worden periodiek gedesinfecteerd.
Decontaminatie-reiniging-sterilisatie cyclus
Bij het gebruik van een antisepticum moeten enkele voorzorgsmaatregelen worden genomen:
was de regio eerder om organische resten te verwijderen;

verwijder eventuele zeepresten met veel water; droog het
oppervlak, aangezien overmatige verdunningen van het product kunnen worden
veroorzaakt (fundamenteel in het geval van jodiumverbindingen en alcoholen), waardoor
de activiteit ervan afneemt; laat het een geschikte tijd inwerken, twee minuten worden
aanbevolen voordat u een procedure uitvoert.
Wat betreft het gebruik van zeep: deze moeten op een droge plaats worden bewaard,
want als ze in water worden ondergedompeld, kunnen ze een reservoir van ziektekiemen
worden (vooral gramnegatieven). Zeepbakjes moeten regelmatig worden gewassen en
containers met vloeibare zeep moeten ongeveer elke 15 dagen worden verwijderd, de
resterende inhoud weggooien, schoonmaken en nieuwe oplossingen toevoegen.
Last but not least zal de gezondheid van patiënten en personeel in een vestiging voor
TATTOOS in grote mate afhangen van de mate waarin alle leden van het team, inclusief
tatoeëerders, receptioniste, enz. werk altijd medullair met de criteria van asepsis.
56
INFECTIEZIEKTEN DIE KUNNEN WORDEN OVERGEDRAGEN IN A

VESTIGING VOOR TATTOOS EN PIERCING
BASISCONCEPTEN
Tijdens het tatoeëren dringt het pigment de dermis binnen en komt het in contact met bloedcapillairen en
lymfevaten, waardoor de overdracht van infectieziekten mogelijk wordt.
Het is belangrijk dat een tatoeëerder de ziektes kent waarmee hij een cliënt kan besmetten als hij zich niet aan
een strikte hygiënecontrole houdt. De kans op het krijgen van infectieziekten hangt in grote mate af van de
hygiënische omstandigheden waarin de tatoeage wordt uitgevoerd en van de ervaring van de tatoeëerder, dus
het uitvoeren van deze technieken door niet-professioneel personeel verhoogt het risico aanzienlijk.
Wat betreft de informatie die de klant ons verstrekt over zijn gezondheidstoestand, deze moet met het grootste
respect en vooral met de grootste vertrouwelijkheid worden behandeld, het is een zaak die alleen hen aangaat,
vanwege de implicaties die ze kunnen hebben de tatoeëerder en de gezondheid van de klant.
Onbedoeld contact met bloed of andere lichaamsvloeistoffen
Blootstelling aan door bloed overgedragen ziekteverwekkers kan optreden:
Door contact van beschadigde huid of slijmvliezen met bloed of andere lichaamsvloeistoffen.
Door percutaan letsel met naalden of scherpe instrumenten verontreinigd met bloed of lichaamsvloeistoffen.
Deze blootstellingen kunnen optreden:
Door injectiespuiten en naalden te gebruiken die niet steriel zijn of al zijn gebruikt en daarom besmet
kunnen zijn met bloed of lichaamsvloeistoffen, zelfs zonder zichtbaar bewijs van het gebruik ervan.
Overdraagbare ziekten:
Het zijn die geproduceerd door microscopische of niet-microscopische infectieuze agentia die van een ziek of
dragerorganisme (mens of dier) kunnen overgaan op een ander dat geen weerstand heeft, dat wil zeggen dat
vatbaar is voor ziekte. Ze worden ook, minder correct, besmettelijke ziekten of infectieziekten genoemd.
Door bloed overgedragen ziekten:
Een ziekteverwekker is iets dat een ziekte veroorzaakt. Microben die in menselijk bloed leven en ziekten bij
mensen kunnen veroorzaken, worden door bloed overgedragen ziekteverwekkers genoemd.
De meest voorkomende en gevaarlijke microben die via bloed in het ziekenhuis worden verspreid, zijn:
Hepatitis B-virus (HBV) en Hepatitis C-virus (HCV). Deze virussen veroorzaken infecties en leverschade.
57
HIV (Human Immunodeficiëntie Virus). Dit virus veroorzaakt aids.
U kunt besmet raken met HBV, HCV of HIV als u uzelf prikt met een naald of ander scherp
voorwerp dat in contact is gekomen met het bloed of de lichaamsvloeistoffen van een
persoon die een van deze infecties heeft.
Deze infecties kunnen ook worden verspreid als geïnfecteerd bloed of bloederige
lichaamsvloeistoffen in contact komen met slijmvliezen of een open wond of breuk in de
huid. Slijmvliezen bevinden zich in vochtige delen van het lichaam, zoals de ogen, neus en
mond.
HIV kan zich ook van persoon tot persoon verspreiden via het vocht in uw gewrichten of
ruggenmergvocht. Het kan ook worden verspreid via sperma, vaginale afscheiding,
moedermelk en vruchtwater (de vloeistof die een baby in de baarmoeder omringt).
Onopzettelijk contact kan infectie veroorzaken door door bloed overgedragen

ziekteverwekkers, met name HBV, HCV en HIV. Het mediane risico op seroconversie na
een eenmalige percutane blootstelling aan geïnfecteerd bloed is ongeveer 2% voor HCV en
6-60% voor HBV. Het gemiddelde risico op HIV-seroconversie na een eenmalige percutane
blootstelling aan HIV-geïnfecteerd bloed is 0,1-0,3%.
Infectieziekten:
Reeks klinische manifestaties veroorzaakt door een infectie. Invasie en/of vermenigvuldiging
van een agens in een vatbare gastheer
Infectie:
Dit is de naam die wordt gegeven aan het binnenkomen, ontwikkelen en vermenigvuldigen van een infectieus agens.
De infectie treedt op als de organische afweer niet werkt of als het aantal micro-organismen
dat het menselijk lichaam binnendringt en deze afweer overwint.
Besmetting (transmissiemechanisme):
Besmetting is de overdracht van een ziekte van een ziek mens of dier op een gezonde
mens. Besmetting kan direct of indirect zijn.
DIRECT: Het is de directe overdracht van een geïnfecteerde persoon of van een
reservoir naar een vatbare gastheer via een geschikte toegangspoort.
INDIRECT: Het is de overdracht van de infectie via een voertuig, een vector of door
de lucht naar een vatbare gastheer via een geschikt toegangsportaal. Dit zou het
type overdracht van besmettelijke ziekten zijn in een tattoo-studio. Besmetting is
indirect wanneer besmette voorwerpen worden aangeraakt (naalden, vuile
handschoenen, werkkleding, machines, gebruikte slangen, enz.) of via een drager
(persoon of dier dat besmettelijke micro-organismen herbergt zonder symptomen
van de ziekte te vertonen. Vliegen zijn de gevaarlijkste reservoirs van infectieuze
agentia en dus de overbrengers van de ergste ziekten.
Gast:
58
Het is de persoon die zorgt voor de juiste plek voor de agent om te infecteren. U kunt een chronische
dragerschap krijgen. Ontwikkel een subklinische infectie of milde, matige of ernstige ziekte. Of
uiteindelijk sterven.
besmettelijke ziekte - besmettelijk
Die infecties die worden overgedragen door direct contact, van persoon tot persoon Laat andere
overdrachtsroutes buiten beschouwing. Tetanus: het is niet "besmettelijk", maar wel indirect
overdraagbaar
Incubatie Dit
is de naam die wordt gegeven aan de periode die verstrijkt van besmetting tot de manifestatie van de
ziekte. Het is zeer variabel: in sommige gevallen duurt het slechts een paar uur, in andere gevallen
manifesteert de ziekte zich enkele maanden na infectie.
Vervuiling:
Aanwezigheid van levende agenten in: kleding, artikelen, gebruiksvoorwerpen, vloeren,

brancards, instrumenten, apparaten, uitrusting
Tussenpersoon:
Elk micro-organisme dat een besmettelijke ziekte kan veroorzaken, of het nu gaat om paracyten,
bacteriën, virussen, schimmels, enz.
CLASSIFICATIE VAN ZIEKTEN VOLGENS DE INFECTIEUZE AGENT
TYPE PATHOGEEN MIDDEL ZIEKTE

Ziekten bacteriën Endocarditis, bloedvergiftiging, lepra,
bacterieel difterie, bronchitis, tuberculose, tetanus,
geslachtsziekten zoals: syfilis, gonorroe,
enz., roodvonk, cholera, kinkhoest,
meningitis, salmonella,virale
wratten, pokken, mazelen, difterie, polio,
Hepatitis (A, BYC), varicella, griep, rubella,
Virale ziekten Virus bof, hondsdolheid, virale gastro-enteritis,
griep, aids (HIV), enz.
schimmel ziekten Schimmel Ringwormen (hoofdhuid, huid, nagels)

Candidiasis, malaria, teniasis, draadworm,
Parasitaire parasieten trichinose, ascariasis, haakworm,
(schurft),
schurft
ziekten pediculosis (luizen).
59
De ziekten met het hoogste risico in de Besmetting zijn: AIDS, Tetanus, Hepatitis B en Tuberculose.
Naast het feit dat het lang duurt voordat de symptomen van deze ziekten verschijnen, zijn ze zeer
gevaarlijk, daarom zal ik hieronder hun belangrijkste klinische symptomen noemen.
SIDA OVIH
Hiv
Hiv staat voor "humaan immunodeficiëntievirus". Dit is het virus dat aids veroorzaakt.
HIV verschilt van de meeste virussen omdat het het immuunsysteem aanvalt. Het immuunsysteem
stelt het lichaam in staat om infecties te bestrijden. HIV vindt en vernietigt een bepaald type witte
bloedcellen (CD4- of T-cellen) die door het immuunsysteem worden gebruikt om ziekten te bestrijden.
HOE
De term AIDS staat voor het verworven immunodeficiëntiesyndroom. AIDS vertegenwoordigt het
laatste stadium van HIV-infectie. Het kan enkele jaren duren voordat iemand die met hiv besmet is, dit
stadium bereikt, zelfs zonder behandeling. Bij mensen met aids heeft het virus hun immuunsysteem
zodanig verzwakt dat het voor het lichaam moeilijk is om infecties te bestrijden. Iemand wordt als aids
beschouwd als hij of zij één of meer infecties heeft en een laag aantal T-cellen.HIV is een kwetsbaar
virus. Het kan niet lang buiten het lichaam leven. Daarom kan het virus niet worden overgedragen
tijdens alledaagse activiteiten zoals begroeten, knuffelen of zoenen. U kunt de infectie niet krijgen van
een wc-bril, waterfontein, deurknop, borden, glazen, eten of van huisdieren. Je kunt ook geen hiv
krijgen van muggen.
HIV wordt voornamelijk aangetroffen in het bloed, sperma of vaginale afscheiding van een
geïnfecteerde persoon. Hiv wordt voornamelijk op 3 manieren overgedragen:
Bloedtransmissie: het delen van naalden of andere instrumenten die besmet zijn met het
bloed van een virusdrager of het ontvangen van bloed of derivaten van dezelfde persoon die
het virus draagt. Dit zou het besmettingsmiddel zijn voor een tatoeëerder als hij niet streng is
in de gereguleerde hygiënemaatregelen.
Seksuele overdracht: intiem seksueel contact hebben met een persoon die het virus bij zich
draagt, vooral via homoseksueel contact.
Perinatale overdracht: moeders die het virus hebben, kunnen het voor, tijdens of na de
bevalling doorgeven aan hun kinderen (moedermelk is ook een infectieroute).
Tekenen en symptomen:
Over het algemeen verschijnen laesies op de huid en op de slijmvliezen en zijn meestal de eerste
symptomen die leiden tot de diagnose AIDS; Bij meer ernstig geïnfecteerde patiënten met HIV zijn de
manifestaties van tumoren (Kaposi-sarcoom) frequentere of opportunistische infecties, bijvoorbeeld:
gastro-intestinale aandoeningen bij Afrikanen en longontsteking bij Amerikanen en Europeanen.
60
Het virus kan binnenkomen als een vrij deeltje of gehecht aan een cel. Zodra het individu door het
virus is geïnfecteerd, reproduceert en infecteert het andere cellen.
Risicofactoren voor HIV-overdracht
Drugs of steroïden geïnjecteerd met behulp van met bloed verontreinigde apparatuur
(zoals naalden, spuiten, watten, water) die u met andere mensen hebt gedeeld
Onbeschermde vaginale, anale of orale seks had (d.w.z. seks zonder condoom) met
mannen die seks hebben seks met mannen, met meer dan één partner of met iemand
die u niet kende Seks had in ruil voor drugs of geld U werd gediagnosticeerd met of werd
behandeld voor hepatitis, tuberculose (tbc) of een seksueel overdraagbare aandoening
(soa's) ) zoals syfilis Heeft tussen 1978 en 1985 een transfusie van bloed of
stollingsfactoren gekregen. Onbeschermde seks gehad met iemand die een van de
hierboven genoemde risicofactoren heeft.
Ziekte Detectie
De enige manier om zeker te weten of je besmet bent, is door je te laten testen op hiv. Je kunt
niet alleen op basis van symptomen weten of je besmet bent, omdat veel hiv-geïnfecteerden
jarenlang geen symptomen hebben.
Hiv-testen: zodra hiv het lichaam binnenkomt, begint het antistoffen te produceren
(stoffen die door het immuunsysteem worden aangemaakt na een infectie).
De meeste hiv-testen zoeken naar de aanwezigheid van antilichamen in plaats van naar het
virus zelf.
TETANUS
Het is een ernstige ziekte, soms met dodelijke afloop, en ondanks het feit dat het aantal gevallen
in de ontwikkelde landen de afgelopen jaren is afgenomen, vallen er dankzij de vaccinatieprogramma's
die zijn ingesteld, toch MEER DAN EEN MILJOEN STERFDE PER JAAR in de wereld, vooral bij
pasgeboren kinderen vanwege het gebrek aan effectieve monitoring en controle van specifieke
immunisaties.
Etiologisch agens: Het is een bacil: CLOSTRIDIUM TETANI die werkt via zijn exotoxine.
De kiem vereist een anaerobe omgeving (dwz verstoken van zuurstof) voor zijn proliferatie, en
wordt gevonden op de plaats van bepaalde vuile, gebroken of scherpe traumatische verwondingen
veroorzaakt door besmette elementen. CLOSTRIDIUM wordt aangetroffen in de ontlasting van
mens en dier. Het heeft de kracht om te sporuleren (sporen vormen).
Deze laatste worden gevonden in de bodem, in de aarde, enz. en bestand zijn tegen hitte,
antiseptica of ontsmettingsmiddelen. Dit is de reden waarom TETANUS NIET WORDT
VOORKOMEN DOOR ALLEEN EEN WOND TE GENEZEN. Incubatietijd: van 3 tot 21 dagen en
kan worden verlengd tot enkele maanden.
Tekenen en symptomen van tetanus:
61
Ze worden gekenmerkt door pijnlijke spiercontracties, eerst in de kauwspieren van het gezicht
(masseter). Dit hoofdteken, TRISMUS genaamd, kan worden geverifieerd door spierverharding
(contractuur) die het openen van de mond verhindert. Dan kunnen samentrekkingen van de nek-
en rompspieren optreden. Gegeneraliseerde spasmen treden op, vaak veroorzaakt door
zintuiglijke prikkels.
TRISMUS gaat gepaard met slapeloosheid, algemene pijn die niet vermindert met analgetica,
verstijving van de nekspieren en epileptische aanvallen. Dit alles gebeurt met de patiënt in een
bewuste toestand. Het sterftecijfer varieert van 10 tot 90%, waarbij de maximale waarde
zuigelingen en ouderen bereikt.
Er is een hoog sterftecijfer, aangezien een op de drie volwassenen die eraan lijden en alle
geïnfecteerde pasgeborenen aan deze oorzaak overlijden.
RESERVOIR: Het bestaat uit de darm van paarden en andere dieren, inclusief mensen, waarin
het micro-organisme een normale en ongevaarlijke bewoner is.
Tetanus-sporen worden op grote schaal verspreid in het milieu en kunnen allerlei soorten
wonden besmetten.
Manieren van overdracht van tetanus
Tetanussporen komen het lichaam binnen via een prikwond die is verontreinigd met vuil,
straatstof of uitwerpselen van dieren of mensen, of door tranen of brandwonden. Postoperatieve
tetanus (opgelopen in de operatiekamer of ziekenhuiskamer) ontwikkelt zich soms. Het wordt
niet rechtstreeks van de ene persoon op de andere overgedragen.
Behandeling en preventie van tetanus
BEHANDELING: Tetanus immunoglobuline (tetanus serum) intramusculair, specifieke antibiotica

en mechanische hulp (vooral respiratoire), afhankelijk van de situatie.
PREVENTIE: Actieve immuniteit wordt geïnduceerd door tetanustoxoïd (tetanusvaccin) en duurt

ten minste 10 jaar na volledige immunisatie (DRIE DOSISSEN VACCIN MET EEN TUSSENTIJD
VAN EEN MAAND VOOR DE EERSTE TWEE EN EEN JAAR VOOR DE DERDE).
In geval van een verwonding wordt het volledige preventieve programma ingesteld door aan de
eerste dosis vaccin (toxoïde) een dosis anti-tetanusserum (antitoxine) (specifiek gammaglobuline)
toe te voegen, dat gedurende drie weken beschermt tot de productie van zijn eigen antistoffen.
Er zijn twee soorten tetanus die significant zijn ondanks dat ze minder vaak voorkomen:
62
Chirurgische tetanus, die wordt opgelopen door besmetting van de operatiewond, hetzij tijdens de
operatie, hetzij in de postoperatieve periode, als gevolg van onvoldoende reiniging van operatiekamers
of ziekenhuiskamers. Profylaxe bij geplande operaties wordt 2 maanden vóór de interventie uitgevoerd
door twee doses vaccins met een interval van 1 maand.
Neonatale tetanus is een ernstig gezondheidsprobleem in veel ontwikkelingslanden waar kraamzorg

beperkt is en tetanusvaccinatie ontoereikend is.
Het wordt geproduceerd door besmetting van de navelstreng met tetanussporen op het moment van
bevalling of in de eerste levensdagen.
MAATREGELEN DIE MOETEN WORDEN UITGEVOERD IN GEVAL VAN LEKVERWONDING OF

SNIJDEN OM TETANUS TE VOORKOMEN
In het geval van een scherpe verwonding, veroorzaakt door een vast voorwerp, of het nu gaat om metaal
(naald, spijker, mes, draad, enz.) of doornen van planten (rozen, cactus, enz.), moet de wond met veel
water worden schoongemaakt , laat het een paar minuten draaien.
Als er zeep beschikbaar is, in welke vorm dan ook, moet de laesie opnieuw met zeepwater worden
gewassen en vervolgens worden gespoeld. Als u steriel gaas heeft, moet u het gaan drogen en
vervolgens een antiseptische oplossing plaatsen. Breng vervolgens een antisepticum aan.
Als u een wond heeft opgelopen en niet bent gevaccineerd, moet naast de eerste dosis vaccin
tegelijkertijd een dosis tetanus-gammaglobuline worden toegediend. Om gedurende 10 jaar gedekt te
zijn, moet u na uw eerste dosis elke maand uw tweede dosis krijgen. Tot slot, om het schema te
voltooien, moet u na een jaar de derde dosis krijgen.
Als u een operatie gaat ondergaan, moet u alles doen wat in het vorige geval is aangegeven.
Het tetanusvaccin veroorzaakt bij een derde van de gevaccineerden pijn en roodheid in het
toepassingsgebied. U hoeft zich geen zorgen te maken, het plaatsen van koude kompressen neemt de ontsteking af.
Als u voldoende gevaccineerd bent, dat wil zeggen: u krijgt het volledige schema van de drie doses
(toegediend in de loop van een jaar), loopt u geen risico om tetanus te krijgen.
Weinig ernstige situaties als tetanus zijn zo gemakkelijk te voorkomen. Als u niet voldoende
geïmmuniseerd bent, raadpleeg dan uw arts of ga naar een openbaar ziekenhuis in de stad Buenos
Aires om het regime te starten en te voltooien.
HEPATITIS B
Hepatitis B wordt veroorzaakt door een virus dat de lever aantast. Het virus, hepatitis B-virus (HBV)
genoemd, kan levenslange infectie, cirrose (littekenvorming) van de lever, leverkanker, leverfalen en
overlijden veroorzaken.
HBV wordt verspreid wanneer bloed of lichaamsvloeistoffen van een geïnfecteerde persoon het lichaam
van een niet-geïnfecteerde persoon binnendringen. HBV wordt bijvoorbeeld verspreid door seks te
hebben met een geïnfecteerde persoon zonder een condoom te gebruiken (de effectiviteit van
latexcondooms bij het voorkomen van HBV-infectie is onbekend, maar correct gebruik kan
63
het risico om het virus op te lopen), door drugs, injectiespuiten of apparatuur te delen om illegale drugs te
bereiden die worden geïnjecteerd, door te prikken met een naald die op het werk wordt gebruikt of van een
besmette moeder aan haar baby tijdens de bevalling.
Hepatitis B wordt niet verspreid via voedsel, water, het delen van eetgerei, borstvoeding, knuffelen, kussen,
hoesten, niezen of toevallig contact.
Hepatitis B wordt gemiddeld 4 weken (spreiding 1-9 weken) na blootstelling aan het virus gedetecteerd in het
bloed van een geïnfecteerde persoon. Ongeveer 1 op de 2 patiënten zal na 7 weken na het ontstaan van de
symptomen niet meer in staat zijn om anderen te infecteren en bij alle patiënten, die niet chronisch geïnfecteerd
blijven, zal de HBsAg-test 15 weken na het optreden van de infectie negatief zijn.
Als er symptomen optreden, verschijnen deze gemiddeld 12 weken (variërend van 9 tot 21 weken) na blootstelling
aan het hepatitis B-virus. Symptomen treden op bij ongeveer 70% van de patiënten. Symptomen komen vaker
voor bij volwassenen dan bij kinderen.
Soms heeft een met HBV geïnfecteerde persoon geen symptomen. Hoe ouder de patiënt, hoe groter de kans op
symptomen.
U kunt besmet zijn met HBV (en het virus doorgeven aan anderen) zonder dat u het weet.
Tekenen en symptomen van hepatitis B
Gele huid of gelig oogwit (geelzucht)

Vermoeidheid
verlies van eetlust
Misselijkheid
buikpijn
donkere urine
Kleikleurige uitwerpselen
gewrichtspijn
U loopt een hoger risico om een HBV-infectie te krijgen als u:
Seks hebben met iemand die besmet is met HBV

Heb seks met meer dan één partner
injecteert medicijnen
Hij is een man en heeft seks met een andere man
In hetzelfde huishouden wonen met iemand die een chronische (langdurige) HBV-infectie heeft
U heeft op het werk contact met menselijk bloed

U bent cliënt van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking
hemofilie hebben
Reis naar plaatsen waar hepatitis B veel voorkomt
Er zijn geen medicijnen beschikbaar voor nieuw opgelopen (acute) HBV-infectie. Er is een vaccin tegen hepatitis
B om infectie door te voorkomen
64
de HBV. Er zijn antivirale medicijnen goedgekeurd voor de behandeling van chronische HBV-infectie.
U moet vroeg in uw zwangerschap een bloedtest ondergaan om te controleren op HBV-infectie. Deze

test wordt hepatitis B-oppervlakteantigeen (HBsAg) genoemd. Als de HBsAg-testresultaten vroeg in
de zwangerschap negatief waren, maar u blijft gedrag vertonen dat u in gevaar brengt voor een HBV-
infectie (bijv. meer dan één partner, drugsgebruik), moet u tegen het einde van de zwangerschap
een HBsAg-test ondergaan. Als de HBsAg-resultaten positief zijn, betekent dit dat u besmet bent met
HBV en het virus kunt doorgeven aan uw baby. Baby's die bij de geboorte met HBV zijn geïnfecteerd,
kunnen een chronische HBV-infectie ontwikkelen die kan leiden tot cirrose of leverkanker.
Als het resultaat van de bloedtest positief is, moet de baby bij de geboorte de eerste dosis hepatitis
B-vaccin krijgen, samen met nog een injectie met hepatitis B-immunoglobuline (HBIG genaamd). De
tweede dosis van het vaccin moet worden gegeven tijdens de eerste twee maanden van de leeftijd
en de derde dosis op de leeftijd van 6 maanden (maar niet vóór de leeftijd van 24 weken).
Als u na de leeftijd van 11 jaar een vorm van virale hepatitis heeft gehad, kunt u geen bloed doneren.
Ook als u ooit positief bent getest op hepatitis B of hepatitis C, op welke leeftijd dan ook, komt u niet
in aanmerking om bloed te doneren, zelfs als u nog nooit ziek bent geweest of geelzucht heeft door
de infectie.
HBV kan minstens 7 dagen buiten het lichaam leven en toch een infectie kunnen veroorzaken.
TUBERCULOSE
Het is een besmettelijke ziekte die zich ontwikkelt in opeenvolgende uitbraken, soms met een
tussenpoos van jaren. Het wordt gekenmerkt door de vorming in het organisme van knollen, waarin
de veroorzakers worden gevonden.
Er zijn verschillende vormen van tuberculose, die allemaal worden veroorzaakt door dezelfde
ziekteverwekker. De meest voorkomende is longtuberculose, die in 90% van de gevallen voorkomt.
gevallen.
Etiologisch agens: Het is een langgerekte bacterie, die Koch's bacillus werd genoemd ter ere van zijn
ontdekker, de Duitse arts en bacterioloog Robert Koch (1843-1910), die ook de cholerabacil isoleerde.
Dit micro-organisme wordt overvloedig aangetroffen in het slijm (speeksel en sputum) en ontlasting
(urine en ontlasting) van de zieken.
Het is zeer resistent, maar vochtige hitte en ultraviolette stralen vernietigen het gemakkelijk, terwijl
zonlicht zijn virulentie vermindert.
Besmetting: In de meeste gevallen vindt directe besmetting plaats via de longen door het inademen
van lucht met bacillen die worden uitgestoten door hoesten of niezen door zieken, of door besmet
atmosferisch stof. Ze kunnen ook samen met besmet voedsel worden ingenomen; in dit geval vindt
de infectie plaats via het spijsverteringskanaal. De besmetting gaat van mens op mens of van dier
op mens, aangezien sommigen van hen (koeien, varkens, honden, katten, vogels)
65
HERPES EENVOUDIG
Het is een virale infectie die vooral de mond of het genitale gebied aantast .
Herpes simplex is de meest voorkomende en veel mensen ontwikkelen het in de kindertijd.

Het veroorzaakt vaak laesies in de mond, zoals koortslippen (koortsblaren) of ooginfectie
(vooral het bindvlies en het hoornvlies) en kan ook leiden tot infectie van de bekleding van de
hersenen (meningoencefalitis). Het wordt overgedragen door contact met geïnfecteerd
speeksel.
Symptomen: blaren of zweren, meestal op de mond, lippen, tandvlees of geslachtsorganen.

Gezwollen lymfeklieren in de nek of lies (meestal alleen op het moment van de eerste infectie)
kunnen verschijnen na koorts, zweertjes in de mond verschijnen na een branderig of tintelend
gevoel
66
GEVAARLIJK BIOLOGISCH INFECTIEF AFVALBEHEER (RPBI)

Gevaarlijk afval dat door verschillende productiesectoren wordt geproduceerd, neemt een
transcendente plaats in bij beroepsziekten en ongevallen, bij milieueffecten en bij de verslechtering
van de volksgezondheid. Dit afval omvat Biologisch Infectieus Gevaarlijk Afval (RPBI), ook wel
bekend als ziekenhuisafval, gereguleerd medisch afval, red bag afval of biomedisch afval. In
Mexico wordt RPBI volgens NOM-087-ECOL-SSA1-2002 gedefinieerd als: "Die materialen die
worden gegenereerd tijdens medische zorgdiensten en die biologisch-infectieuze agentia bevatten
(elk micro-organisme dat in staat is ziekten te veroorzaken wanneer het in voldoende concentraties
aanwezig is, in een gunstige omgeving, bij een vatbare gastheer en in de aanwezigheid van een
toegangsroute), en die schadelijke gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid en het milieu”.
Tijdens de ontwikkeling van activiteiten in tatoeage- en piercinginrichtingen wordt onvermijdelijk

afval gegenereerd, dat op zijn beurt potentieel gevaarlijke risico's met zich meebrengt en waarvan
een onjuiste behandeling ernstige gevolgen kan hebben voor de gezondheid van het personeel
dat verantwoordelijk is voor de interne en externe behandeling van het afval.
Scherp afval, zelfs als het in kleine hoeveelheden wordt geproduceerd, wordt beschouwd als een
grote veroorzaker van infectiebronnen, dus als ze slecht worden beheerd, stellen ze
gezondheidspersoneel en afvalverwerkers bloot aan het oplopen van infecties zoals de reeds
genoemde (WHO, 2000).
In Mexico is sinds 1995 de wetgeving inzake gevaarlijke afvalstoffen ingevoerd, die alle afvalstoffen,
in welke fysieke staat dan ook, beschouwt als gevaarlijke afvalstoffen die vanwege hun corrosieve,
reactieve, explosieve, giftige, ontvlambare en biologische eigenschappen een probleem vormen
voor het milieu. evenwicht of het milieu (NOM-052-ECOL-1993).
Tatoeage- en piercingprofessionals lopen het risico beroepsmatig te worden blootgesteld aan door
bloed overgedragen ziekteverwekkers. Deze pathogenen omvatten het hepatitis B-virus (HBV), het
hepatitis C-virus (HCV) en het humaan immunodeficiëntievirus (HIV).
Blootstellingen vinden plaats door naaldprikken of andere scherpe voorwerpen die besmet zijn met
geïnfecteerd bloed, of door oog-, neus-, mond- of huidcontact met het bloed van de geïnfecteerde
patiënt. Belangrijke factoren die het algehele risico van beroepsoverdracht van een door bloed
overgedragen ziekteverwekker kunnen bepalen, zijn onder andere: het aantal geïnfecteerde
patiënten onder de klantenpopulatie, de kans om besmet te raken na een enkel contact met het
bloed van een geïnfecteerde klant, en het type en de aantal contacten met bloed (CDC, 2002).
De meeste blootstellingen veroorzaken geen infectie. Na een blootstelling hangt het risico op
infectie onder meer af van de volgende factoren:
o De betrokken
ziekteverwekker o Het type
blootstelling o De hoeveelheid bloed in de
blootstelling o De hoeveelheid virus in het bloed van de patiënt op het moment van blootstelling
Hoe kan beroepsmatige blootstelling worden voorkomen?
67
Veel naaldprikken kunnen worden voorkomen door veiligere technieken te gebruiken, zoals:
naalden niet opnieuw doppen, gebruikte naalden weggooien in de daarvoor bestemde
naaldencontainers en instrumenten en materialen gebruiken met veiligheidskenmerken die letsel
voorkomen. Veel blootstelling aan de ogen, neus, mond of huid kan worden voorkomen door
geschikte barrières te gebruiken (handschoenen, oog- en gezichtsbescherming en jassen)
wanneer de mogelijkheid van contact met bloed bestaat.
Risico op infectie na blootstelling.
VHB (Hepatitis B-virus)
Tatoeëerders die een hepatitis B-vaccin krijgen en een immuniteit tegen het virus ontwikkelen,
lopen bijna geen risico op infectie. Als een persoon niet tegen HBV is gevaccineerd, ligt het risico
op infectie door een enkele beet of snee tussen de 6% en 30%; het hangt er ook van af of de
patiënt HBeAg-positief is. Mensen die HBsAg- en HBeAg-positief zijn, hebben meer van het virus
in hun bloed en hebben meer kans om HBV over te dragen.
VHC (Hepatitis C-virus)
Op basis van beperkte onderzoeken is het risico op infectie na blootstelling (door een naaldprik of
snijwond) aan met HCV geïnfecteerd bloed ongeveer 1,8%. Het risico na een bloedspat is
onbekend. Aangenomen wordt dat het erg laag is, maar na een dergelijke blootstelling is een
HCV-infectie gemeld.
HIV (Humaan Immunodeficiëntie Virus)
Het gemiddelde risico op HIV-infectie na blootstelling (door een prikprik of snijwond) aan HIV-
geïnfecteerd bloed is ongeveer 0,3% (drie tiende van een procent of 3 op 1.000). Dit betekent dat
99,7% van de blootstellingen door beten en snijwonden geen infectie veroorzaakt.
Na blootstelling aan de ogen, neus of mond van HIV-geïnfecteerd bloed wordt het risico geschat
op gemiddeld 0,1% (1 op 1.000).
Het risico na huidblootstelling aan HIV-geïnfecteerd bloed wordt geschat op minder dan 0,1%.
Een kleine hoeveelheid bloed die in contact komt met een intacte huid vormt waarschijnlijk geen
enkel risico. Er zijn geen gevallen gemeld van HIV-overdracht door intact huidcontact met een
kleine hoeveelheid bloed (een paar druppels bloed op de huid gedurende een korte periode). Het
risico kan groter zijn als de huid beschadigd is (bijvoorbeeld door een recente snee) of als er
contact is met een groot deel van de huid of als het langdurig is (bijvoorbeeld urenlang onder het
bloed).
Wat zijn de gevolgen van onjuiste behandeling van RPBI?

Alle mensen die aan RPBI worden blootgesteld, lopen het risico op besmetting door accidentele
blootstelling als gevolg van verkeerd gebruik. Ze kunnen besmet raken door scheuren, insnijdingen
68
huid, of opname door slijmvliezen, en/of scherpe verwondingen die snijwonden en perforaties
veroorzaken (bijv. injectienaalden).
W at zijn de belangrijkste risicogroepen?

1. Medisch, verplegend, laboratorium-, ambulance- en schoonmaakpersoneel
gezondheids eenheden.
2. Medewerkers van tatoeage- en piercingfaciliteiten 3.
Ondersteunende servicemedewerkers voor zorginstellingen, zoals wasserettes,
afvalverwerkings- en transportdiensten, afvalverwerkingsdiensten, inclusief
verbrandingsovens, en anderen die afvalmateriaal sorteren en terugwinnen.
4. Eindgebruikers die oneigenlijk of onzorgvuldig omgaan met afval, zoals

afvalinzamelaars en afnemers van secundaire markten voor materiaalhergebruik
(bijvoorbeeld woningen, lokale medische klinieken etc.)
Werknemers die afval verwerken buiten de

gezondheidsafdelingen.
WIJZIGINGEN AAN DE NORM DIE HET BEHEER VAN

RPBI IN GEZONDHEIDSCENTRA REGELT.
NOM-087-ECOL-SSA1-2002 over RPBI-beheer bevat de

volgende concepten:
"Mensen en hun uitwerpselen, secreties, enz. zijn hetzelfde, waar ze ook worden
gegenereerd (thuis, op het werk, in ziekenhuizen, enz.)". Dit betekent dat uitwerpselen,
urine, menstruatie, enz. van een patiënt thuis of in het ziekenhuis identiek zijn, en daarom is
er geen reden om hen anders te behandelen dan thuis.
Om afval als RPBI te beschouwen, moet het besmettelijke biologische agentia bevatten. De
norm duidt als een biologisch-infectieus agens "elk organisme aan dat in staat is ziekten te
veroorzaken. Dit vereist dat het micro-organisme het vermogen heeft om schade aan te
richten, zich in een voldoende concentratie bevindt, zich in een gunstige omgeving bevindt,
een toegangsroute heeft en in contact staat met een vatbaar persoon.
Daarom wordt vermoed dat het afval (luiers, maandverband, condooms, enz.) dat afkomstig
is van patiënten die geen richtlijnen hebben voor het beheer van besmettelijk biologisch
gevaarlijk afval in gezondheidsafdelingen, een besmettelijke ziekte heeft, zoals
traumapatiënten, bevalling op het werk of chronische degeneratieve ziekten mogen niet als
RPBI worden beschouwd.
De hoeveelheid bloed of lichaamsvloeistof in het genezende materiaal is bepalend om als

gevaarlijk te worden beschouwd, daarom mogen alleen genezende materialen die
doordrenkt, verzadigd of druipend zijn met een van deze vloeistoffen (synoviaal, pericardiaal,
cerebrospinaal, bloed, enz.) beschouwd als RPBI.
69
De kennis van deze concepten door gezondheidspersoneel zal misvattingen voorkomen en zal een
adequate classificatie mogelijk maken van het afval dat wordt gegenereerd in medische zorgcentra, wat
de beschikbare middelen zal optimaliseren.
Het belangrijkste risico op besmetting met door bloed overgedragen ziekten (hepatitis B, C of HIV) voor
tattoo-personeel is scherp afval (naalden, lancetten, scalpels, enz.),
Met de wijzigingen in de norm worden de volgende producten NIET beschouwd als biologisch-besmettelijk
gevaarlijk afval:
Wattenstaafjes en gaasjes met opgedroogd

of met bloed bevlekt bloed.
Glaswerk gebruikt in het

laboratorium (kolven, pipetten, petrischalen).
Urine- en ontlastingsmonsters voor

laboratoriumanalyse.
Stoffen, lichaamsdelen in
formaldehyde.
70
RPBI-beheerproces
Stap 1.
afval identificatie
Stap 2.
Verpakking van afval afkomstig van tatoeage- en
piercingbedrijven
Stap 3.
Tijdelijke opslag
Stap 4.
Ophalen en extern transport
Stap 5.
Behandeling
Stap 6.
Definitieve beschikking
71
Stap 1.
afval identificatie
Het afval moet onmiddellijk worden geïdentificeerd na de procedure die het heeft gegenereerd,
op de plaats waar het is ontstaan en door het personeel dat het heeft gegenereerd.Deze praktijk
vermijdt de herclassificatie van afval, waardoor de risico's voor het personeel dat verantwoordelijk
is voor de afvalinzameling worden verminderd.
Voor de juiste identificatie en daaropvolgende verpakking moet de scheiding van afval worden
uitgevoerd volgens de fysieke staat (vloeibaar of vast) en het type, zoals hieronder aangegeven:
Scherpe
Voorwerp
Niet-anatomische resten (gaasjes,

wattenstaafjes of verzadigde velden,
doordrenkt of druipend van lichaamsvloeistoffen
en secreties van patiënten met tuberculose of
hemorragische koorts).
Pathologisch (Placentas, anatomische stukken

die niet in formaldehyde zitten)
72
Vloeibaar bloed en zijn derivaten.
Wegwerpgereedschap dat wordt gebruikt voor

het bevatten, overbrengen, inoculeren en mengen
van culturen van besmettelijke biologische agentia
en biologische monsters voor analyse.
Stap 2.
Verpakking van afval afkomstig van tatoeage- en
piercingbedrijven
Nadat het afval is geïdentificeerd en gescheiden naar type en fysieke staat, moet het worden verpakt
volgens de volgende tabel. De reden voor het gebruik van verschillende containers voor verschillende
RPBI is omdat verschillende soorten afval verschillende definitieve verwijderingsprocessen hebben:
AFVAL TYPE STAAT VERPAKKING / KLEUR

NATUURKUNDIGE
Scherpe VASTE STOFFEN

Stijve polypropyleen
voorwerpen: wegwerpspuitnaalden, containers /
scheermessen, lancetten, ROOD
hechtnaalden, scalpels en
katheterstiletten.
BEHALVE GEBROKEN
LABORATORIUMGLASWERK
Niet-anatomisch: genezende VASTE STOFFEN

Plastic zakken / ROOD
materialen gedrenkt in bloed of
lichaamsvloeistoffen
73
Stap 3.
Tijdelijke opslag
Om te voorkomen dat de RPBI wordt vermengd met gewoon afval, moet er vooraf een tijdelijke
opslagplaats voor de RPBI worden ingericht. De
RPBI-containers
deberán
moeten met deksels in
worden bewaard en te allen tijde gesloten
blijven. Er mag geen afval rond de containers
worden gegooid.
Het is belangrijk dat de opslagruimte duidelijk

gemarkeerd is en dat degeïdentificeerd
containersvolgens
duidelijk
zijn het
type afval dat ze bevatten.
De norm stelt de maximale bewaartermijnen

vast, voor een tattoo-inrichting is dat maximaal
30 dagen.
Stap 4.
Ophalen en extern transport
Om de risico's te verminderen, moet het personeel dat belast is met de inzameling van vast afval
binnen de inrichting, worden opgeleid in het beheer ervan en volledig op de hoogte zijn van de
risico's die aan hun werk zijn verbonden.
Wat moeten de medewerkers die afval inzamelen weten?
1. De verschillende soorten afval die in de inrichting worden gegenereerd (vuilnis, RPBI, gevaarlijk
chemisch afval en producten met een houdbaarheidsdatum).
2. Ken de verschillende containers per afvalsoort.
3. Beheer per afvalsoort.
4. De te dragen beschermende uitrusting.
5. De procedure voor de inning ervan.
74
Stap 5.
Behandeling
Gezondheidsinstellingen kunnen binnen dezelfde medische eenheid de eindverwerking van afval

uitvoeren. De schoonste en goedkoopste manier is het gebruik van een autoclaaf, behalve voor
scherpe voorwerpen en lichaamsdelen.
Om desinfectie te bereiken, worden de rode zakken die bestand zijn tegen vochtige hitte en goed
gesloten zijn in de autoclaaf geplaatst bij 121 ° Celsius met 15 pond druk gedurende 30 minuten, in
dit geval de wegwerpbare petrischalen en andere plastic apparaten die in het laboratorium worden
gebruikt. "onherkenbaar"
Zodra ze steriel en onherkenbaar zijn, kunnen ze

als gewoon afval worden afgevoerd.
De autoclaaf die wordt gebruikt voor de behandeling

van RPBI kan niet worden gebruikt om andere
medische instrumenten te steriliseren, dus het wordt
aanbevolen om een speciale plaats te vinden om de autoclaaf alleen voor de behandeling van dit
afval te installeren. Een suggestie is om deze in hetzelfde exclusieve tijdelijke magazijn te plaatsen
voor RPBI.
Stap 6.
Definitieve beschikking
De behandelde RPBI's kunnen in gewone vuilniswagens worden weggegooid, terwijl de RPBI's

zonder behandeling naar geautoriseerde inzamelbedrijven moeten worden gestuurd.
75
BIJZONDERE OVERWEGINGEN MET BETREKKING TOT SHARP SHARP
Restanten van scherpe voorwerpen zijn restanten die tijdens diagnose en behandeling in contact zijn
geweest met mensen of dieren of hun biologische monsters, alleen: capillaire buisjes, messen, lancetten,
scalpels en katheterstiletten, met uitzondering van al het gebroken glaswerk dat in het laboratorium wordt
gebruikt, dat moet worden gedesinfecteerd of gesteriliseerd voordat het wordt weggegooid als gemeentelijk
afval.
Het verdient aanbeveling om de containers op circa 1 meter of anderhalve meter afstand te

plaatsen van de plaats waar de handeling waarvoor het afval wordt gegenereerd wordt uitgevoerd.
Om onbedoeld prikken te voorkomen, moeten naalden zonder dop worden weggegooid. Als
recapping nodig is, moet dit op een stevige ondergrond worden gedaan, waarbij de techniek met
twee handen wordt vermeden.
Tijdens vaccinatiecampagnes moet altijd een stevige container worden vervoerd, naar behoren
geïdentificeerd met de legende "RPBI Sharp Material"; of gebruik de kartonnen dozen van de
naaldverbrandingsoven
76
DERDE DEEL EERSTE HULP IN EEN STUDIE VAN

TATTOO'S
1.- BASISBEGRIPPEN
E.H.B.O:
Het is de onmiddellijke, tijdelijke en noodzakelijke zorg of hulp die wordt gegeven aan een persoon
die een ongeval, ziekte of verergering daarvan heeft opgelopen tot de komst van een arts of
paramedische beroepsbeoefenaar die, alleen indien nodig, zorg draagt voor de overbrenging naar
een ziekenhuis dat probeert de omstandigheden waarin het zich bevindt te verbeteren of te behouden.
EERSTE RESPONDENT:
De Eerste Verweerder is de eerste persoon die besluit mee te werken aan de zorg voor een
benadeelde. Het kan al dan niet een gezondheidsprofessional zijn. Het is verantwoordelijk voor het
evalueren van de scène, het starten van de beoordeling van de gewonden en het activeren van de
medische hulpdienst, in stedelijke gebieden bekend als het Prehospital Emergency Medical Care
System of Metropolitan Emergency Service.
De verplichtingen van de eerstehulpverlener zijn:
• Heb het eerste contact met de gewonde.
• Vraag om hulp omdat je niet altijd goed alleen kunt werken.
• Voer de primaire beoordeling van de patiënt uit. (Rekening)
• De hulp inroepen van de juiste hulpinstanties. (Ik belde)
• Laat de luchtweg vrij. (Let op)
• Start indien nodig met reanimatie (basis).
• Geef bij aankomst informatie over de toestand of attentie aan de Hulpdiensten.
De snelheid waarmee de patiënt de juiste zorg krijgt, is erg belangrijk. Omdat hieruit de omvang van
de schade en de prognose van overleving of gevolgen voortvloeit.
METROPOLITAN EMERGENCY SERVICE (SMU).
Het Metropolitan Emergency System bestaat uit de mechanismen en procedures waarmee een
noodsituatie wordt bijgewoond. Deze bestaat uit zowel publieke als private organisaties, die met
elkaar samenwerken om in geval van calamiteiten over voldoende responscapaciteit te beschikken.
Het is verantwoordelijk voor fysieke, psychologische en menselijke hulp om de patiënt betere zorg
te bieden terwijl deze wordt overgebracht naar betere voorzieningen voor snelle zorg en
daaropvolgend herstel.
Het EMS wordt onmiddellijk na de eerste beoordeling van de patiënt geactiveerd.
77
SMU-elementen.
DE GETUIGE is die persoon die ziet wat er gebeurt of die de juiste informatie heeft over wat er
in de plaats gebeurt. Deze getuige moet de juiste reactie-elementen voor deze noodsituatie
activeren (ambulance in geval van een ongeval, brandweerlieden in geval van brand, enz.),
door middel van een directe oproep naar de nodige instantie om triangulatie van informatie te
vermijden en tijd te besparen, in die u moet verstrekken -r- de juiste gegevens zodat de service
op tijd arriveert.
U moet het volgende verstrekken:
• Welke ondersteuning u nodig heeft.
• Wat is er gebeurd.
• Exact adres met de buurt en een referentiepunt zoals parken, banken, winkels, winkelcentra, etc.
• Hoe lang geleden het is gebeurd.
• Naam van de spreker.
• Telefoon waarop u bereikbaar bent.
• Hang pas op als de persoon die de oproep beantwoordt, dit zegt.
Vanaf hier komt het professionele deel van de SMU binnen. De zorg wordt verleend door spoedeisende
medische technici.
ALARMNUMMERS.
O65 Rode Kruis.
060 Ambulances en politie.

068 Brandweerlieden.
066 Noodgevallen: Staatssecretaris van Openbare Veiligheid
55885100 ERUM (ambulances)

56881754 SOS-ploeg.
HOE TE BELLEN?
Tijdens een noodsituatie wordt het belang van het snel activeren van de EMS van het grootste belang.
Hiervoor zijn de nieuwsgierigen (indien aanwezig) de meest geschikte mensen, aangezien de
hulpverlener bezig zal zijn met het verlenen van eerste hulp aan de gewonde.
78
De juiste manier om de nieuwsgierigen te sturen om de SMU te activeren is als volgt:
• Wijs een persoon aan door hem of haar te bellen voor een bepaald kenmerk.
• Gebruik een gebiedende wijs.
• Geef ze het nummer dat ze moeten bellen, aangezien de overgrote meerderheid niet weet wat de alarmnummers
zijn.
• U vragen om terug te komen om te bevestigen dat u gebeld heeft.
Voorbeeld:
He jij! Die in het rode shirt. Ga, bel 065 voor een ambulance, kom terug en laat het me weten.
PERSOONLIJKE BEVEILIGING.
Voor een goede zorg is het essentieel vrij te zijn van risico's, waarvoor verschillende maatregelen worden genomen
om de plaats van het ongeval te evalueren. Het is de eerste handeling die wordt uitgevoerd en dient om de fysieke
integriteit te waarborgen.
Er zijn drie veiligheidsregels (SSS) om goede zorg te kunnen geven aan degene die onze hulp nodig heeft:
• Evaluatie van de "scène":
• Controleer de “beveiliging”:
• Evalueer de “situatie”:
Verder is het belangrijk:
Zorg voor persoonlijke beschermingsmiddelen zoals handschoenen, googles, mondkapjes.

De regel van het zelf: "eerst ik, dan ik en altijd ik", vergeet nooit dat je, voordat je een patiënt helpt, moet
voorkomen dat je slachtoffer wordt.
Het vermijden van tunnelvisie, waarbij het gezichtsveld wordt beperkt tot een tunnel waar alleen de patiënt
zich bevindt, zonder de rest van de scène te evalueren, brengt de veiligheid van de eerstehulpverlener in
gevaar, omdat het hem verhindert potentiële risico's voor zichzelf te identificeren.
Scènebeoordeling wordt uitgevoerd met een volledig panoramisch zicht op de locatie van beneden naar boven,
van links naar rechts en van voren naar achteren. Er wordt geobserveerd wat er mogelijk is gegooid, opgehangen,
of er vloeistoffen zijn waarmee men kan uitglijden, kabels, glas, dieren, enz. Hoor het passeren van voertuigen,
alarmstemmen, ontploffingen, enz. RUIK of er gas, benzine, kunstmest en andere potentieel schadelijke stoffen zijn.
Gebruik in het algemeen alle zintuigen op zoek naar mogelijke gevaren voor de hulpverlener. WAT IS ER
GEBEURD?, HOE IS HET GEBEURD?, WAT KAN ER GEBEUREN?
Zodra onze veiligheid is gegarandeerd en de scène is geëvalueerd, wordt de situatie geëvalueerd, dat wil zeggen:
• Wat was de bestaande situatie?
• Bestaan die voorwaarden nog steeds?
79
• HOEVEEL GEWONDEN ZIJN ER? HOEVELEN ZIJN NIET GEWOND, WAT IS HET ERNSTIGSTE?
Zodra mogelijke gevaren zijn uitgesloten, gaat de benadering van de gewonde verder. Dit wordt gedaan
door het gezichtsveld van de gewonde frontaal te benaderen, eerst op zoek naar een verbale reactie door
hun aandacht te trekken door te praten of geluid te maken. Als er geen antwoord wordt gevonden, moet een
nadere benadering worden gezocht om meer gegevens over bewusteloosheid te evalueren.
Om de persoon te benaderen is er de zogenaamde veiligheidspositie, deze bestaat uit jezelf dicht bij de
persoon plaatsen, leunend op 2 punten, we bevinden ons ter hoogte van de romp van onze patiënt, knielend
met één been op heuphoogte, de die moet gaan met de knie op de grond, en het andere been, ter hoogte
van de ribben, moet in heup- en knieflexie worden geplaatst, waardoor een hoek van 90° wordt gemaakt
zonder het op de grond te laten rusten.Deze positie beschermt ons beiden en Het houdt ons alert om
desnoods te vluchten, het maakt ook een toenadering mogelijk tot de persoon die onze hulp nodig heeft.
EVALUATIE VAN DE GEWONDEN.
Gelijktijdige onmiddellijke evaluatie.
Het is de evaluatie waarbij de algemene toestand van de patiënt, de bewustzijnstoestand, de ademhalings-

en circulatietoestand wordt bepaald in een periode van niet meer dan 10 seconden.
HOE IS HET GEDAAN?
Eenmaal in uw veilige positie raakt u de

patiënt op de schouders aan en schudt u
hem lichtjes terwijl u vraagt hoe het met hem
gaat. Meneer, meneer, gaat het?
Bewustzijnstoestand wordt bepaald

Lokaliseren met de AVDI-methode
A: De persoon is alert, spreekt vloeiend, staart naar de ontdekkingsreiziger en is zich bewust van wat er om
hem heen gebeurt.
V: de persoon reageert verbaal, hoewel hij niet alert is, kan hij coherent reageren op de gestelde vragen en
hij reageert wanneer hij wordt gebeld.
D: de persoon reageert alleen op het toedienen van een pijnlijke prikkel, zoals stevig drukken op een benig
uitsteeksel zoals het borstbeen of sleutelbeenderen; Minder schadelijke onderzoeksmethoden, zoals lichtjes
met uw wimpers borstelen of met uw vinger tussen de wenkbrauwen tikken, kunnen worden gebruikt, dit zal
een onwillekeurig knipperen veroorzaken, wat als een reactie wordt beschouwd.
I: de persoon geeft geen van de voorgaande antwoorden, hij is bewusteloos
80
Primaire evaluatie van de 3 stappen: in geval van bewusteloosheid
A. Dat de luchtweg open is en zonder risico op obstructie. De mond wordt geopend op zoek naar iets dat de
luchtweg zou kunnen belemmeren, als er iets binnen ons bereik is, verwijderen we het door een
haakbeweging te maken met de wijsvinger, als er niets is, doen we de hoofdkanteltechniek.
B. Ventilatie wordt beoordeeld als aanwezig of niet. naar.

Zie: de borst van de patiënt (als deze op en neer
gaat). B. Luister: ademen c. Voelen: de lucht
die uit de mond of neus komt d. Het is
noodzakelijk om te bepalen of hij zelfstandig
ademt, hoe vaak en hoe diep hij ademt.
zoon
C. De aanwezigheid van tekenen van bloedsomloop wordt bepaald, zoals de pols of de verkleuring van de huid,
als deze bleek of blauwachtig is; lichaamstemperatuur. En controleer of er een duidelijke bloeding is
Secundaire evaluatie in het geval van

bewusteloosheid
De laesies die op zichzelf het leven van onze patiënt niet direct in gevaar brengen,
worden geïdentificeerd, maar die bij elkaar opgeteld wel. Er wordt gezocht naar misvormingen,
verzakkingen, asymmetrie, bloedingen, crepitaties enz.
De evaluatie wordt uitgevoerd door van top tot teen te palperen, te beginnen met het hoofd, de
nek, de thorax, de buik, de heup, de benen, de voeten, de armen en de wervelkolom.
VITALE TEKENS
Het zijn de fysiologische signalen die wijzen op de aanwezigheid van leven in een persoon. Het zijn gegevens die
we zelf kunnen verzamelen, al dan niet met behulp van apparatuur. De vitale functies zijn:
81
Ademhalingsfrequentie: aantal ademhalingen per minuut.

Hartslag: aantal hartslagen per minuut.
Puls: weerspiegeling van de hartslag in het distale deel van het lichaam.
Bloeddruk: de kracht waarmee het hart klopt.
Lichaamstemperatuur patiënt.
Capillaire vulling.
pupilreflex
Hoe de pols nemen?
Polsslag in de halsslagader: wijs- en middelvinger worden op de kin geplaatst, in een rechte

lijn gevolgd in de richting van het ringkraakbeen (Adamsappel) en met enige druk ongeveer
2 cm lateraal bewogen.
Radiale pols: de pols is onbedekt, de wijs-

en
middelvinger volgen de lijn van de duim naar de pols en
er wordt druk uitgeoefend richting het bot.
Hoe de pupilreflex te controleren: Als u een kleine

zaklamp heeft, schijn dan de lichtstraal in het oog en kijk hoe de pupil samentrekt.
Als je het lichtproducerende element niet hebt, open dan plotseling het bovenste
ooglid en observeer dezelfde reactie, of bedek het oog met je hand en verwijder het
plotseling om de samentrekking van de pupil te zien.
Hoe de lichaamstemperatuur te meten: deze wordt gemeten met een thermometer

onder de arm of onder de tong. Ook kun je grofweg de lichaamstemperatuur kennen
door aan de huid van de persoon te voelen, aangezien deze erg warm of koud kan
aanvoelen.
82
NORMALE PARAMETERS VAN LEVENSFUNCTIES
LEEFTIJD FR PULS FC T/A RP TEMP LLC

0-1 20-35 80-140 80-140 60/40 1 seconde 38ºC 1-2 seconden
1-5 20-30 90-110 90-110 60/50 3 sec 37,5ºC 1-2 seconden
6-12 20-30 80-11 80-11 100/60 3 sec 37ºC 1-2 seconden
13-18 12-20 70-90 70-90 120/70 3 sec 37ºC 1-2 seconden
19-40 12-20 60-80 60-80 120/80 3 sec 37ºC 1-2 seconden
41-60 10-20 60-80 60-80 140/90 3 sec 37ºC 1-2 seconden
60 of meer 10-20 50-70 50-70 140/90 3 sec 37ºC 1-2 seconden
WAT TE DOEN IN GEVAL VAN:
INDIEN U BLOOTGESTELD WORDT AAN EEN INFECTIEZIEK: Als u vastzit met een naald, bloed in
uw oog krijgt of wordt blootgesteld aan een door bloed overgedragen ziekteverwekker:
Onbedoeld contact met mogelijk geïnfecteerd bloed of andere lichaamsvloeistoffen is een medisch
noodgeval. De volgende maatregelen moeten onverwijld worden genomen:
1. Onmiddellijke EHBO-hulp 2. Verwijs naar een

gezondheidscentrum en meld het ongeval.
3. Profylaxe na blootstelling, indien van toepassing.
4. Eerste hulp bij blootstelling aan overdraagbare ziekteverwekkers
hematisch:
Naast de hieronder aanbevolen onmiddellijke acties, dient waar mogelijk binnen twee uur na blootstelling
medische hulp te worden ingeroepen.
NA PERCUTANE BLOOTSTELLING
Laat de wond vrij bloeden.

Knijp of wrijf niet over het geblesseerde gebied.
Was het gebied onmiddellijk met milde zeep en water.
Als er geen stromend water beschikbaar is, maak het gebied dan schoon met een
handreinigingsgel of -oplossing.
Tatoeëerders die last hebben van huidlaesies door wonden, brandwonden of infectie- of
ontstekingsziekten, moeten de laesie bedekken met waterdicht materiaal. Wanneer dit niet
mogelijk is, zal dit personeel afzien van het uitvoeren van elke activiteit die direct contact met
de cliënten met de instrumenten en het materiaal kan inhouden, totdat ze genezen zijn.
83
Gebruik geen sterke oplossingen, zoals bleekmiddel of jodium, of producten op basis van alcohol, omdat deze
de wond kunnen irriteren en erger kunnen maken.
NA EEN PLONS BLOED OF LICHAAMSVLOEISTOFFEN OP DE INTACTE HUID
Was het gebied onmiddellijk met stromend water.

Als er geen stromend water beschikbaar is, maak het gebied dan schoon met een handreinigingsgel of
-oplossing.
Gebruik geen sterke ontsmettingsmiddelen zoals producten op basis van alcohol.
Wrijf niet over de huid.
BLOOTSTELLING VAN OGEN OF Slijmvliezen
Ogen:
Spoel het blootgestelde oog onmiddellijk met een steriele oftalmische oplossing, water of zoutoplossing.
Ga in een stoel zitten, kantel uw hoofd achterover en vraag iemand om voorzichtig water of
zoutoplossing in het oog te gieten, waarbij u de oogleden voorzichtig optilt en laat zakken om ervoor te
zorgen dat het oog grondig wordt gereinigd.
Als u contactlenzen draagt, laat ze dan in tijdens het spoelen, want ze vormen een barrière over het
oog en helpen het oog te beschermen. Nadat het oog is gereinigd, verwijdert u de contactlenzen en
maakt u ze zoals gewoonlijk schoon. Zo kunnen ze zonder risico hergebruikt worden.
Gebruik geen zeep of desinfectiemiddel in het oog.
Boca:
Meteen uitspugen.
Mond grondig spoelen met water of zoutoplossing en weer uitspugen.
Herhaal dit proces meerdere keren.
Gebruik geen zeep of ontsmettingsmiddel in de mond.
In alle gevallen moet onmiddellijk contact worden opgenomen met een professionele medische professional.
STRESS: Leg de cliënt uit wat er gaat gebeuren en maak duidelijk dat hij pijn gaat voelen. Leid af met
ontspannende muziek of video's.
DUIZELIGHEID EN LAGE SPANNING; Duizeligheid is een reeks symptomen die een gevoel van instabiliteit en
zwakte kunnen zijn, wat gepaard kan gaan met bleekheid, koud zweet, misselijkheid en braken. Het kan worden
veroorzaakt door stress of een destabiliserende situatie. Te doen? Het is belangrijk om de cliënt te kennen. We
moeten stoppen en natuurlijk en zelfverzekerd handelen.Het veiligste is om hem met zijn gezicht naar boven op
de brancard te leggen, zijn nek- en taillekleding los te maken, zijn voeten omhoog te zetten en veel water te
drinken, bij voorkeur een zoete drank: maak het voorhoofd, de nek nat en nek. Je moet hem kalmeren, kalm
overkomen en een grapje maken, hem laten denken dat dit veel mensen overkomt.
De cliënt mag in geen geval worden geslagen, het meest correcte is om hem water met suiker of een zeer koude
cola te geven en hem een tijdje met rust te laten, wat belangrijk is, is om de kleding rond het middel en de nek
een beetje los te maken; maak het voorhoofd en de nek een beetje nat, stel voor dat ze iets eten; en doorgaan
zonder grote complicaties.
84
Om duizeligheid en flauwvallen te voorkomen bij een cliënt die voor het eerst een tatoeage krijgt, is het het beste
voor hen om op de brancard te gaan liggen, op deze manier, met hun hoofd ondersteund en ter hoogte van hun
voeten, is het erg moeilijk voor hen om duizelig te worden, hoewel dit Deze positie kan ongemakkelijk zijn bij het
tatoeëren, maar het is de moeite waard omdat in deze positie de cliënt minder beweegt en de manier van
tatoeëren beter gecontroleerd kan worden.
OBSTRUCTIE VAN DE LUCHTWEG; Er zijn verschillende risicosituaties (om het voor te stellen) zoals
de inname van voedsel of vreemde voorwerpen, evenals bronchiale aspiratie (de patiënt ademt secreties
in zoals bloed of braaksel), chronische ziekten, anafylaxie (allergieën) of ontstekingsprocessen. Al deze
situaties kunnen de luchtweg geheel of gedeeltelijk afsluiten, waardoor een adequate doorgang van lucht
wordt verhinderd.
ademstilstand veroorzaken.
Echter, alleen obstructie van de bovenste luchtwegen (keel of strottenhoofd en luchtpijp) door vaste
voorwerpen zoals voedsel of vreemde voorwerpen kan worden verholpen door de manoeuvre voor het
vrijmaken van de luchtwegen die wordt beschreven in de volgende instructies. Terwijl in het geval van de
onderste luchtwegen (bronchiën van klein en groot kaliber) vanwege chronische ziekten, bronchiale
aspiratie, anafylaxie, gespecialiseerde medische zorg in het ziekenhuis vereist is.
Ademhalingsstilstand is de plotselinge onderbreking van de ademhaling die binnen enkele minuten een
hartstilstand kan veroorzaken vanwege de relatie tussen de twee systemen.
Iemand die 4 tot 6 minuten geen zuurstof krijgt, loopt neurologische schade op.
TECHNIEK OM DE LUCHTWEG TE OPENEN.
Er zijn drie technieken die de luchtweg vrij kunnen houden bij bewusteloosheid.Het is belangrijk dat
gedurende de hele tijd dat we bij de cliënt zijn en tot de hulpdiensten arriveren, de luchtweg altijd open
moet zijn.
1. Hoofdkanteling: één hand wordt op het voorhoofd

van de patiënt geplaatst in de vorm van een
klauw die het naar beneden duwt en de andere
met twee vingers op de kin
empuyandola richting boven.
(Gecontra-indiceerd bij trauma)
LUCHTWEG VRIJMAAND MANEUVER.
Om deze manoeuvre uit te voeren, moet de luchtweg in het bovenste gedeelte volledig worden
geblokkeerd. Als je hoort dat de persoon kan hoesten of fluiten of moeilijk kan praten, hoef je alleen maar
de persoon te kalmeren en erop aan te dringen dat hij doorgaat met hoesten.
85
Als de persoon zijn handen in zijn nek legt en geen geluid maakt, moet u achter de persoon gaan
staan en een van uw benen tussen die van de patiënt plaatsen om te voorkomen dat hij valt en
zichzelf bezeert als hij bewusteloos raakt. We omringen de
persoon onder de oksels met onze armen, we zoeken naar de
navel en het puntje van het borstbeen en in het midden van
die twee punten die bij dunne mensen ongeveer 2 vingers
boven de navel zijn, plaatsen we onze hand in de vorm van
een vuist en de andere ondersteunt de eerste om de J-vormige
compressies uit te voeren die nodig zijn voor de persoon om
het object te verdrijven
VERWIJDERMANEUVER BIJ EEN BEWUSTE PATIËNT.
Wanneer de persoon bewusteloos is, wordt de primaire evaluatie (ABC) uitgevoerd en als de
patiënt niet ademt, worden twee insufflaties gegeven met de nek van de patiënt in hyperextensie,
we fixeren zijn hoofd door de palm van onze dichtstbijzijnde hand op zijn voorhoofd te ondersteunen;
we bedekken de neus met de duim en wijsvinger van de neus, bedekken de hare met onze mond
en blazen (blazen) krachtig gedurende 1 seconde. Dit om te weten of de luchtweg wordt
belemmerd, als de lucht niet passeert, zullen we zien dat de thorax niet uitzet en zullen we een
grote weerstand voelen tegen onze insufflatie,
in dit geval verplaatsen we ons en geven we
nog twee insufflaties .
Als het nog steeds wordt belemmerd, hurken

we op de heup van de persoon die op zijn
rug ligt, we lokaliseren het eerder beschreven
compressiepunt, we plaatsen de hiel van
een hand erop met de vingers uitgestrekt,
terwijl we met de andere hand omhelzen de
eerste, en we geven 5 buikcompressies naar
boven en in de thorax, aan het einde van de
wat we moeten opstaan en naar het

gezicht van de patiënt gaan, zijn mond
openen en onderzoeken op zoek naar
het object dat de luchtweg blokkeerde.
Als we het vinden, gaan we verder met

het verwijderen en vangen we het op
met een vinger in de vorm van een haak,
anders herhalen we twee insufflaties,
met vervanging voor het geval de lucht
niet passeert, om uit te sluiten of te bevestigen
86
aanhoudende obstructie; zo ja, dan wordt de procedure herhaald. Maar als de lucht al vrij de luchtwegen in
gaat, voeren we een VES uit, zoeken naar vitale functies en bepalen zo of hij een ademhalings- of hartstilstand
heeft. Als een dergelijke situatie niet bestaat, wordt deze in de zijligging geplaatst.
Na deze manoeuvres moeten alle patiënten medisch worden geëvalueerd, omdat er complicaties zijn die
moeten worden uitgesloten.
REDDING VAN DE ADEM.
Het wordt toegepast bij het aantonen van de afwezigheid van ademhaling met een onbelemmerde luchtweg.
(Ademhalingsfalen). Het doel is om het normale ademhalingspatroon te herstellen, door de hersenen te
stimuleren door de thorax uit te zetten en te verkleinen. Dit wordt bereikt door lucht in de borstholte te blazen
met een snelheid die een gemiddelde volwassene normaal zou ademen.
Met de beschreven techniek wordt elke 5 seconden een insufflatie uitgevoerd, 12 keer, waarmee een minuut
wordt voltooid. Een goede manier om gelijke tred te houden, is door te tellen:
1,2,3,1 (dit nummer geeft de toegepaste insufflatie aan), INSUFLO
1,2,3,2, opblazen
1,2,3,3, insufflatie
1,2,3,12, opblazen
CARDIO PULMONALE RESUSCITATIE (CPR).
Cardiorespiratoire arrestatie is de plotselinge en gelijktijdige onderbreking van de ademhaling en de werking

van het hart, als gevolg van de relatie die bestaat tussen de luchtwegen en de bloedsomloop.
Ademhalingsstilstand kan optreden en het hart kan blijven functioneren, maar hartstilstand kan binnen enkele
minuten optreden als eerste hulp niet onmiddellijk wordt verleend. Wanneer het hart niet normaal werkt,
circuleert het bloed niet, wordt de zuurstoftoevoer naar alle cellen van het lichaam verminderd, waardoor na
verloop van tijd schade aan andere weefsels ontstaat.
De meest voorkomende oorzaken van cardiorespiratoire arrestatie zijn:
• Hartaanval. • Ernstige
onderkoeling. • Schok. •
Traumatische hersenschade.
• Elektrocutie.
87
• Ernstige bloeding. • Uitdroging.

• Ademhalingsfalen.
Als een bewusteloze persoon wordt gevonden en bij het uitvoeren van de primaire evaluatie (ABC) blijkt dat deze
geen polsslag heeft en niet ademt maar dat de luchtweg doorlaatbaar is (er komt lucht binnen), wordt de
reanimatietechniek uitgevoerd, wat is een combinatie van ademhalingen en borstcompressies die een externe
hartmassage geven.
Er moet gedurende 10 seconden worden gecontroleerd of de patiënt ademt en een pols heeft.
Als het het niet heeft, wordt de ribbenboog gelokaliseerd door deze te volgen tot het vinden van de onderste punt
van het borstbeen. Eenmaal gelokaliseerd, worden twee vingers naar boven geplaatst en later wordt de hiel van
zijn hand geplaatst met de vingers
omhoog en de andere hand
omarmd. De
De compressies moeten
plaatsvinden met de armen recht
en loodrecht op het lichaam van de
patiënt.
Bij volwassenen: 30 BORSTCOMPRESSIES PER 2 BEADEMINGEN WORDEN GEGEVEN MET EEN SNELHEID
VAN 100 COMPRESSIES PER MINUUT TOTDAT TEKENEN VAN CIRCULATIE VERSCHIJNEN.
Telkens wanneer manoeuvres worden

gegeven, of het nu gaat om onbelemmerd,
beademing of reanimatie, is dat zo
Het is belangrijk om hardop te zeggen

wat we bij de patiënt vinden en wat we doen,
zodat als er iemand is die weet
eerste hulp die naar ons luistert, kan ons helpen.
Herstelhouding: zodra de hartslag en ademhaling zijn hersteld en de

luchtweg is vrijgegeven, moet de getroffen persoon in de zijligging worden
geplaatst, wat inhoudt dat de persoon op zijn zij wordt geplaatst met één
been gebogen naar
niet om terug te keren
88
TOEVALLEN EN EPILEPSIE TOEVALLEN
Een aanval treedt op wanneer de hersenen niet meer normaal werken als gevolg van een
verwonding, ziekte, koorts of infectie en de elektrische activiteit van de hersenen onregelmatig wordt.
Dit kan verlies van controle over het lichaam veroorzaken, wat kan leiden tot epileptische aanvallen.
De meest voorkomende oorzaken van een aanval zijn epilepsie en ziekten zoals hondsdolheid en
tetanus, hoofdletsel, vergiftiging, hoge koorts, enz.
Een aanval wordt voornamelijk gekenmerkt door gegeneraliseerde spiercontracties in de ledematen

en het gezicht.
Epilepsie is een chronische ziekte die wordt gekenmerkt door herhaalde aanvallen, min of meer
verspreid over de tijd, epileptische aanvallen genoemd, als gevolg van een overmatige ontlading
van hersenneuronen.
De symptomen van epilepsie variëren afhankelijk van de verschillende soorten epileptische

aandoeningen die er bestaan, van een kleine verandering van de gevoeligheid in een deel van het
lichaam of bewegingen die lijken op nerveuze tic, waarvan de belangrijkste de zogenaamde
gegeneraliseerde grand mal of tonic is. epileptische aanvallen clonische, gekenmerkt door:
• Verlies van bewustzijn en plotselinge val op de grond •

Onwillekeurige samentrekkingen van grote spiergroepen, het kan een hele ledemaat zijn,
gevolgd door plotselinge ontspanning en later opnieuw samentrekking, dit alles in een
ongecontroleerd en onstuitbaar ritme.
• Veel patiënten hebben, voordat ze het bewustzijn verliezen, gewaarwordingen die hen
waarschuwen voor wat er gaat gebeuren, "aura" genoemd, zoals de subjectieve waarneming
(alleen de persoon voelt ze) van geuren, kleuren of geluiden (geur van amandelen, kleine
lichtjes , zoemen, enz.) • Aan het einde van de bewegingen raakt de patiënt in een soort
coma of verdoofde toestand, ze worden wakker zonder zich te herinneren wat er is gebeurd, ze
hebben hevige hoofdpijn en pijn door het hele lichaam, wat aangeeft dat ze erg uitgeput
zijn.
Je moet oplettend zijn, de symptomen treden snel op en de tatoeëerder merkt het meestal pas als
de klant op de vloer ligt.Blijf kalm, want een overhaaste actie kan gevaarlijk zijn. Probeer de persoon
tijdens de epileptische aanval niet te verwonden door gevaarlijke voorwerpen om hem heen te
verwijderen (randen van meubels, scherpe voorwerpen, enz.) en iets zachts onder zijn hoofd te
plaatsen om te voorkomen dat hij de grond raakt. Kleding rond de hals losmaken (stropdas,
overhemd, enz.). Het moet voorzichtig op zijn kant worden gelegd om de ademhaling te
vergemakkelijken. Observeer de duur van de epileptische aanval. In de overgrote meerderheid van
de gevallen eindigt dit type epileptische crisis binnen twee of drie minuten, waarna de persoon
89
geleidelijk herstellen. U moet naast de persoon wachten tot de epileptische aanval voorbij is. Laat hem rusten
totdat hij herstelt en controleer of hij beetje bij beetje weer normaal wordt.
Wat moet er niet gebeuren; Probeer de persoon niet met geweld te immobiliseren tijdens de epileptische aanval.
Er mag geen voorwerp in de mond worden gestoken zodat de tong niet naar achteren gaat, aangezien het
gevaarlijk kan zijn als dit voorwerp wordt ingeslikt en vast blijft zitten in de luchtwegen, naast mogelijke orale
laesies, wanneer men probeert het in de mond te brengen. mond. de kracht. Mond-op-mondbeademing is niet
nodig tijdens de aanval, zelfs als de ademhaling door stijfheid lijkt te worden geblokkeerd, tenzij de persoon niet
weer begint te ademen nadat de aanval voorbij is.
U mag tijdens of kort na de epileptische aanval nooit water, voedsel of pillen via de mond geven, omdat mogelijk
braken met een veranderd bewustzijn zeer gevaarlijk kan zijn.
HYPOGLYCEMIE
Het treedt op wanneer de suikerspiegels in het lichaam onder de normale waarden (70-110 gr / dL) liggen, in het
algemeen veroorzaakt door het niet kunnen compenseren van overmatige suikerconsumptie zonder adequate
vervanging, of door het onvermogen om het goed te metaboliseren zoals in het geval van suikerziekte.
Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn gebrek aan voedsel, late zwangerschap, ernstige ondervoeding,
verminderde calorie-inname, overmatige insulineproductie, overmatige toediening van nuchtere insuline, enz.
De meest voorkomende symptomen zijn: vermoeidheid, hoofdpijn, hongergevoel, duizeligheid, verminderd

bewustzijn, speekselvloed en zelfs bewusteloosheid.
Uw behandeling is:
• Meting van de bloedglucose door middel van een bloedmonster van de vinger dat op teststrips
(DEXTROSTIX) of in de glucometer wordt geplaatst. • Identificeer de oorzaak van de lage suiker. • Zoete
vloeistoffen toedienen. • Overplaatsing naar het ziekenhuis.
ASTMA
Het is een longziekte die wordt gekenmerkt door episoden van plotselinge en aanhoudende samentrekking van
de bronchiën. Het manifesteert zich voornamelijk door piepende ademhaling (piepende ademhaling) waarneembaar
bij in- of uitademing, van variabele omvang. Het wordt veroorzaakt door een ontsteking van de luchtwegen die
ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt. tussen de luchtstroom naar de longen. Het kan worden veroorzaakt door
een soort allergie voor fysieke factoren of medicijnen, door langdurige fysieke activiteiten, en begint meestal
plotseling.
De algemene behandeling is:
• Stel de persoon gerust. • Houd de

luchtwegverwijder bij de hand en controleer of hij werkt door hem in de lucht te schieten. • Vraag de persoon
om uit te ademen.
90
• Als je gaat inademen, schiet je de ontlading van de luchtwegverwijder in de mond. In een tijdsbestek van 2,5 uur
kunnen maximaal 3 injecties worden gegeven.
ACUTE MYOCARD INFARCTIE EN PECTOR ANGINA:
Angina pectoris is een soort pijn op de borst die verband houdt met het hart en die optreedt als gevolg van
onvoldoende bloeden zuurstoftoevoer naar dit orgaan. Angina-pijn kan vergelijkbaar zijn met die van een hartaanval
en wordt stabiele angina genoemd wanneer pijn op de borst begint op een voorspelbaar niveau van activiteit
(bijvoorbeeld een steile heuvel oplopen), meestal binnen 5 minuten afneemt met rust. Als de pijn echter onverwacht
optreedt na milde activiteit of in rust optreedt, wordt dit instabiele angina genoemd. Of duurt meer dan 10 minuten
zonder toe te geven aan rust
Terwijl acuut myocardinfarct de dood is van hartweefsel veroorzaakt door coronaire obstructie.
Deze twee aandoeningen worden gekenmerkt door angst en rusteloosheid, zweten, bleekheid, misselijkheid,
braken, beklemmende pijn op de borst, hoge ademhalingsfrequentie, de pijn kan uitstralen naar de nek, linkerarm
en buik.
Het verschil tussen de twee aandoeningen is dat bij een acuut hartinfarct de pijn toeneemt terwijl het bij angina
pectoris met rust begint af te nemen.
In beide gevallen is de behandeling:
• Stel de patiënt gerust dat pijn op de borst normaal is

hartaanval gerelateerd
• Het toedienen van medicatie als deze niet is ingenomen, wordt niet aanbevolen als de behandeling onbekend
is. • Overplaatsing naar ziekenhuis • Monitoring van vitale functies
HYPERTENSIEVE CRISIS
ARTERIËLE HYPERTENSIE: Arteriële hypertensie wordt overwogen wanneer de waarde hoger is dan 140/90 mm
Hg, wat hemodynamische problemen veroorzaakt, zoals slechte circulatie van kleine bloedvaten of hun breuk, wat
gunstig is bij mensen ouder dan 35 jaar. Dit komt door overmatige fysieke inspanning, coronaire problemen of
gebrek aan elasticiteit in aders en slagaders.
Behandeling voor hypertensieve crisis is:
• Kalmeer de patiënt. • Leg

hem liggend met de borst in een hoek van 45º • Maak
kleding los • Bewaak vitale functies • Overbrenging
naar ziekenhuis
VERGIFTIGING EN VERGIFTIGING: Giftig is de synthetische stof die de gezondheid in gevaar kan brengen of de
dood kan veroorzaken wanneer deze per ongeluk het lichaam binnendringt,
91
terwijl vergif wordt beschouwd als het natuurlijke gif dat door sommige planten of dieren kan worden
geproduceerd.
Vergiftiging is de reactie van het lichaam op het binnendringen van een gif dat letsel of zelfs de dood kan
veroorzaken, afhankelijk van het type gif, de opgenomen dosis, de concentratie, de wijze van toediening, enz.
Afhankelijk van de blootstellingsroute kunnen ze worden onderverdeeld in:
• Ingeademd (via de luchtwegen) •

Geabsorbeerd (via de huid) • Ingeslikt
(via de spijsvertering) • Geïnjecteerd.
Afhankelijk van de dosis en de wijze van toediening zijn de tekenen en symptomen die de persoon kan
vertonen. oog irritatie Veranderde bewustzijnstoestand • Gebrek aan zuurstof. • Misselijkheid, duizeligheid en
braken. Hoofdpijn. Aanvallen. BLAUWE verkleuring van de lippen of brandwonden aan de neus- en
mondhoeken. Netelroos of netelroos.
De te volgen behandeling is: •

Verwijder de persoon van de vergiftigingsbron in geval van inademing. • Indien
geabsorbeerd, spoel het getroffen gebied met veel water. • Verwijder verontreinigde kleding
met handschoenen. • Controleer of de persoon bij bewustzijn is, ademt en een polsslag
heeft. • GEEN braken opwekken. EN OVERDRACHT NAAR HET ZIEKENHUIS.
LETSELS
Verwondingen aan zacht weefsel zijn de meest voorkomende problemen bij eerste hulp, deze verwondingen
kunnen ernstig letsel, invaliditeit of de dood tot gevolg hebben. Een wond is elke verwonding die wordt
veroorzaakt door een externe of interne agent waarbij zacht weefsel betrokken is. Deze kunnen worden
onderverdeeld in:
• Open wonden: waarbij de scheiding van de zachte weefsels wordt waargenomen. • Gesloten
wonden: waarbij de scheiding van de weefsels niet wordt waargenomen, hoopt de bloeding zich op onder
de huid, in holtes of in ingewanden.
ONDER DE OPEN WONDEN DIE WE HEBBEN:
• Scherpe wonden: veroorzaakt door scherpe voorwerpen zoals blikjes, glas, messen etc. • Prikwonden: ze
worden veroorzaakt door scherpe voorwerpen, zoals spijkers, naalden, ijspriemen, enz.
• Prikwonden: ze worden veroorzaakt door puntige en scherpe voorwerpen, zoals scharen, dolken, messen of
een gebroken bot.
• Laceraties: dit zijn wonden met onregelmatige randen die niet tegenover elkaar staan.
• Verwondingen door een vuurwapenprojectiel: waarbij de wond, afhankelijk van het type wapen, kogelkaliber
en afstand, verschillende kenmerken heeft.
• Schaafwonden: dit zijn wonden veroorzaakt door wrijving met ruwe oppervlakken, dit zijn wat algemeen
bekend staat als krassen.
92
• Avulsies: Dit zijn die waarbij het weefsel van het lichaam wordt gescheiden en gescheurd zonder zich
volledig los te maken van het aangetaste deel.
• Amputaties: het is de traumatische of pathologische scheiding van een extremiteit en kan volledig, gedeeltelijk
of in de vorm van een handschoen zijn.
WOND BEHANDELING
1. Verwijder de kleding die de wond

bedekt. 2. Gebruik latexhandschoenen om besmetting van een ziekte te voorkomen
de wond besmetten.
3. Het wordt gereinigd met gaas en zoutoplossing of drinkwater, waarbij overtollig bloed en
mogelijk aanwezig vuil wordt verwijderd. De manier om met het gaasje schoon te maken
is van binnen naar buiten in excentrische cirkels, beginnend vanuit het midden van de
wond, die steeds groter worden; het gaas wordt omgedraaid en opnieuw aangebracht om
infectie te voorkomen. De procedure wordt nog twee of drie keer herhaald.
4. Jodium wordt toegepast om infectie te voorkomen.
5. De wond is bedekt met gaas.
6. Gebruik geen huismiddeltjes omdat ze kunnen leiden tot
infecties.
7. Medicijnen of antibiotica mogen niet worden toegepast omdat we dat kunnen
een allergische reactie veroorzaken.
WASSEN EN ASEPSIS VAN WONDEN
A. Direct wassen met warm water:

Verwijdert bacteriële flora, vreemde en necrotische zakdoek
lichamen. Het produceert geen vasoconstrictie.
B. Bij schone wonden: wassen
met een steriele oplossing (fysiologische
zoutoplossing, tweemaal gedestilleerd water) of vloeibare
zeep.
C. Bij een besmette wond:
Wassen met een antiseptische zeepoplossing
Opmerking: wassen met oplossingen wordt uitgevoerd in
ronde vorm van de binnenkant van de wond naar de
omliggende weefsels (van binnen naar buiten). In
hoofdwonden, omringend haar knippen voor reiniging en
antisepsis.
93
BLOEDEN
Bloeding is het lekken van bloed uit de kanalen of vaten waardoor het circuleert, dit lekken impliceert een
geleidelijk bloedverlies dat zo snel mogelijk onder controle moet worden gehouden, zodat het niet gecompliceerd
wordt. Ze zijn onderverdeeld in verschillende soorten:
DOOR DE RUIMTE WAAR HET BLOED WORDT GEMORST
• Inwendige bloedingen: bloedingen waarbij het bloed in de inwendige holtes van het lichaam lekt. •
Uitwendige bloeding: waarbij bloed buiten het lichaam lekt.
DOOR OORSPRONG
• Arteriële bloeding: gekenmerkt door helder rood bloed en de uitgang naar

ritmische jets die samenvallen met de hartslag en pols.
• Veneuze bloeding: gekenmerkt door de donkerrode kleur en het lekken van bloed
doorlopend en uniform.
• Capillaire bloeding: het compromitteert alleen de haarvaten, daarom is het schaars en kan het gemakkelijk
onder controle worden gehouden, meestal wordt een blauwe plek (hematoom) gevormd.
Om het BLOEDEN TE STOPPEN, moet u:

Lokaliseer de precieze plaats van bloedlekkage en het type bloeding waarvoor het gebied moet
worden ontdekt.
Oefen gedurende 5-10 minuten directe druk uit op de bloeding met een kompres.Als het zich met
bloed vult, mag het niet worden verwijderd, maar moet er een ander kompres bovenop worden
geplaatst om te voorkomen dat het stolsel dat zich begint te vormen ongedaan wordt gemaakt.
Als het niet werkt...
Oefen indirecte druk uit in een gebied tussen de wond en het hart, bijvoorbeeld als de bloeding in
een hand zit, kunt u op de plaats van de armslag drukken, dit om de doorgang van bloed naar de
wond die de bloeding veroorzaakt te voorkomen, waardoor het niet verloren gaat.
Als het niet werkt...

Breng het aangetaste deel boven het niveau van het hart, zodat het door de zwaartekracht het
bloeden zal verminderen.
Als laatste redmiddel...
Plaats ijs gewikkeld in een schone doek of zak rond het getroffen gebied om het bloeden te
stoppen. (cryotherapie)
Maar altijd .
Breng een matig compressieverband aan
Als de bloeding inwendig is of als het vermoeden bestaat dat de persoon een bloeding heeft als gevolg van de
verwonding die ze hebben opgelopen, moeten ze zo snel mogelijk NAAR EEN ZIEKENHUIS worden overgebracht.
IN HET GEVAL VAN INGEBOUWDE VOORWERPEN MOGEN DEZE NIET WORDEN VERWIJDERD, omdat
ze naast het veroorzaken van ernstige bloedingen verder letsel kunnen veroorzaken, moet het voorwerp zoveel
mogelijk worden verkleind en geïmmobiliseerd op de plaats waar het zich bevindt, indirecte druk wordt
uitgeoefend en overgedragen .
Als het gespietste voorwerp zich in het oog bevindt, wordt ook aanbevolen om het andere oog te verbinden om
oogbewegingen en verder letsel te voorkomen.
94
BASISELEMENTEN VAN EEN EHBO-KIT.

ANTISEPTICA: (REINIGING EN DESINFECTIE)
• ISODINE (jodium) •
Alcohol
• Antibacteriële zeep.
Zeep OF neutrale GEL (wit) of antibacteriële
gel: om wonden schoon te maken.
Gelalcohol: voor snelle desinfectie van
handen.
Normale zoutoplossing (fysiologisch): voor de hygiëne

van grote wonden en voor het wassen en ontsmetten
van ooglaesies.
HELEND MATERIAAL
Katoen •
10x10cm gaas •
Wegwerphandschoenen: om besmettende wonden te
voorkomen en voor de veiligheid van de persoon die
het slachtoffer helpt. • Verbanden. • Plakband: om
gaas of verband te bevestigen. • MICROPORE. • Bandages
• Wattenstaafjes (applicators) • Tongspatels.
INSTRUMENTEEL
Thermometer: om de lichaamstemperatuur te meten.

Schaar: om gaas en verband of kleding van het slachtoffer door te knippen.
Lange pincet zonder tanden: voor het vasthouden van gaas.
Notitieblok en pen: Om gegevens vast te leggen die door de medische hulpdienst kunnen worden
opgevraagd of aangegeven.
dove lamp
baumanometer
Lancetas
GENEESMIDDELEN:
• Zoete dranken om hypoglykemie tegen te gaan
• DEXTROSTIX om eventueel het suikergehalte te detecteren
95
BIBLIOGRAFIE
PRINCIPES VAN MONDELINGE GESCHIEDENIS EN EMBRYOLOGIE
Auteurs James K Avery en Daniel J. Achiego
MONDELINGE GESCHIEDENIS EN EMBRYOLOGIE
Auteurs Maria Elena Gomez de Ferraris en Alfonso Campos Muñoz
HOOFD- EN HALSANATOMIE VOOR TANDARTS

Neil. S. Netter. Masson Elsevier. 2007
ALGEMENE NORMEN VOOR DE BEHANDELING VAN TANDINFECTIE. IN:

VOORUITGANGEN IN DE TANDHEELKUNDE
Gay Escoda C, Berini Aytes L. Deel 21 - nr. 5 - 2005
VERDRAG INZAKE MONDCHIRURGIE.

Editions Ergón 1999, p.636.
STERILISATIE, DESINFECTIE EN VERWIJDERING VAN BESMETTELIJK AFVAL.
Mandell, Bennett, Dolin, Mandell, Douglas en Bennett.
INFECTIEZIEKTEN. PRINCIPES EN PRAKTIJKEN.
Hernandez L, Malagon G, Silva J.
4e druk. Ed Panamericana. 1995; Pagina's, 2892-2900.
ANTISEPSIS. DESINFECTIE
Malagon, Hernández. ziekenhuisinfecties. Ed Panamericana. negentienvijfennegentig ;
P. 185-227.
• www.mydocsalud.com/index.html •
www.copeson.org.mx/rbp/viaaerea.htm • http://
medlineplus.gov/spanish/ • http://www.auxilio.com.mx/
• NAEMT , 1993, Basic and Advanced PHTLS
Trauma Prehospital Life Support, tweede editie, Comité voor Prehospital Trauma Life Support van de
National Association of Emergency Medical Technicians, Mexico City • SOS AC Squad, 2001, Manual
for Basic Technician Course in
Medisch noodgeval , Mexico DF

• Mexicaans Rode Kruis 2005, Handboek zes acties om een leven te redden Mexico DF • HANDLEIDING
Basis Eerste Hulp Permanent Comité Logistiek voor Civiele Bescherming en Veiligheid
96
Faculteit Hogere Studies Iztacala

Afdeling Ontwikkeling en Institutionele Betrekkingen
Afdeling Institutionele Betrekkingen
ConSer Iztacala-programma
97

NL Tattoo Stuff

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

NL Tattoo Stuff

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Machine Translated by Google

Ricardo García Nunez

Deze handleiding behandelt hygiënische maatregelen

Biologische beschermingsconcepten worden gepresenteerd en het meest recente sanitair wordt

De handleiding is opgebouwd uit DRIE delen:

DEEL EEN: Basiskennis over tatoeages en piercings

Deze handleiding vormt een startpunt, open voor opeenvolgende wijzigingen en

DEEL EEN: Basiskennis van tatoeages en piercings

TWEEDE DEEL: Mechanismen van asepsis en antisepsis voor controle

1. ALGEMENE INFORMATIE OVER RISICO'S OP INFECTIE 32

Classificatie van ziekten volgens de besmettelijke agent 60

5 GEVAARLIJK BIOLOGISCH AFVALBEHEER 73

DEEL DRIE: Eerste hulp

Eerste hulp in een tattoo- en piercingstudio 77

Telefoons voor noodgevallen 78

Evaluatie van de gewonden 80

Wat te doen bij ….. 83

Basiselementen van een EHBO-kit. 95

DEEL EEN: BASISKENNIS VAN

GESCHIEDENIS VAN TATTOOS

Evenzo is er bewijs gevonden in sommige Egyptische en Nubische4 mummies, in steden zoals de

De tatoeage is ook gebruikt om indruk te maken op vijanden en ze bang te maken op slagvelden. Zo

Tegenwoordig maken identificatiemechanismen door middel van smartcards, genomische en DNA-

VERHAAL OVER PERFORATIES

De paleontologische resten op de tatoeage rusten op een moeilijker te conserveren materiaal (huid).

Zo zullen we een getrouwde vrouw herkennen met de overvloedige pareloorringen waarmee ze

De Papoea's van Nieuw-Guinea centreren hun versiering op de neus, die ze doorboren om

De Kayapos doorboren ook de oren van pasgeborenen in de dagen na de bevalling, evenals de

In Zuid-Amerika doorboren de Cashinawa-indianen hun neus om gekleurde veren in te brengen die

HUIDIGE COMEBACK VAN TATTOOS EN PIERCING

Piercingstudio's, sieradenverkoop, instrumenten en ringmateriaal, seminars over de hele wereld om

In de VS is er ook een Association of Professional Piercing Professionals (“ASSOCIATION OF

De klanten van de eerste gerenoveerde piercing- en tattooshops waren, in tegenstelling tot de

ANATOMIE EN FYSIOLOGIE VAN DE HUID, MOND, BUCCALE Slijmvlies, WENKBRAUWEN EN

De huid heeft een aantal functies:

Beschermen tegen verschillende externe middelen zoals chemische stoffen, micro-organismen...

Selectieve barrière voor verschillende vormen van energie: licht, warmte...

De huid bestaat uit 4 hoofdlagen:

Het is de laag die in contact staat met de

Het is gemiddeld een millimeter dik, hoewel

Het mondslijmvlies bestaat uit:

Lamina propria of chorion (ectomesenchym)

Functies van het slijmvlies

De mond vertegenwoordigt het eerste segment van het

Holte in het gezicht, onder de neusgaten en boven het

In de mond zijn de muren die het begrenzen te

HUID: nauw aanhechtend aan de onderliggende

SUBMUCOSA LAAG: Gevormd door bindweefsel

Het is een spierorgaan bedekt met slijmvlies.

Op het oppervlak bevinden zich de linguale papillen:

ANATOMIE VAN DE TONG

Inferieur gezicht: rust op de mondbodem. Het heeft een slijmvliesplooi of tongriempje in de

Grenzen: de randen van de tong

chronische laesies initiëren die

Basis: dit gedeelte, de dikste tong,

Irrigatie van de tong:

De veneuze circulatie mondt uit in de samengevoegde linguale aderen, de arteriële en zijtakken

Innervatie van de tong

Het slijmvlies is dun. Het heeft een niet-verhoornd

Het is de eenheid die de foetus met de moeder verbindt

De navel is in veel culturen een heel belangrijke

Waar is de navel voor?

Depressor of gegolfde spieranatomie