Στα τέλη Ιουνίου του 2013 πή ραμε το αεροπλά νο και τα πρά γματά μας και

επιστρέψαμε στο Κίρκενες. Η μαμά μου πή γε να μείνει στο παλιό μας σπίτι
στο Bjørnevatn, ωστό σο έβλεπα ό τι το έκανε με μισή καρδιά . Της ή ταν
υπερβολικά δύ σκολο να πά ει να μείνει εκεί χωρίς το μπαμπά μου. Μά λιστα
της πρό τεινα να έρθει να μείνει μαζί μας, καθώ ς το σπίτι ή ταν τερά στιο.
Ωστό σο μου είπε ό τι δεν θέλει να μπλέκεται στα πό δια μας.
Οι φίλοι μου δεν ή ξεραν ό τι είχα επιστρέψει καθώ ς δεν τους είχα
ειδοποιή σει. Για αυτό είπα στην κό ρη μου να πά ει στο σπίτι της Τζέσικκα
και να την αιφνιδιά σει με την παρουσία της. Μετά από ένα δίωρο η μικρή
επέστρεψε χαμογελώ ντας διά πλατα.
«Τι έγινε;» την ρώ τησα.
«Δεν μπορείς να φανταστείς», μου απά ντησε. «Την βρή κα μαζί με τη
Σοφία».
«Και;»
«Δεν με γνώ ρισαν!!», αναφώ νησε.
«Τι εννοείς;»
«Πή γα εκεί και μό λις με είδαν με κοιτού σαν περίεργα. Και τό τε τους είπα
‘Είμαι η Γιοχάννα, η κόρη της Λάουρας’ και μου είπαν ό τι έχω μεγαλώ σει
τό σο πολύ που δεν κατά λαβαν ποια είμαι».
Άρχισε να τρίβει την κοιλιά της.
«Μου είπαν να καθίσω να φά ω μαζί τους», είπε. «Περιμένουν και εσένα να
πας».
Το ίδιο βρά δυ πραγματικά πή γα στη Τζέσικκα και φά γαμε μαζί. Όταν με
ρώ τησα την τυπική ερώ τηση ‘τι κάνεις;’, γέλασα και της απά ντησα: «Θέλεις
να σου απαντή σω καλά εσύ ή θέλεις να ακού σεις πώ ς είμαι πραγματικά ;»
«Λά ουρα, πώ ς είναι η υγεία σου και η ψυχή σου;»
«Έτσι μπρά βο, τώ ρα μιλά ς σωστά . Λοιπό ν…», ά ρχισα. «Νομίζω πως μπορώ
πια να πω ό τι είμαι ευτυχισμένη. Ίσως αυτή η αρρώ στια που είχα με έκανε
να καταλά βω ό τι πρέπει να ζού με την κά θε μας στιγμή σαν να ή ταν η
τελευταία. Να είμαστε ευγνώ μονες που ζού με και αναπνέουμε και να μην
παραπονιό μαστε για το κά θε τι».
Η Τζέσικκα κού νησε το κεφά λι της. «Και να πραγματοποιού με τα ό νειρά
μας».
«Όνειρα…», έκανα. «Ξέρεις έχω αναθεωρή σει λίγο. Εννοώ ό τι παλιά μου
ά ρεσε κι εμένα να λέω ό τι έχω ό νειρα, ωστό σο πιστεύ ω ό τι το ό νειρο και η
ευχή είναι κά τι μακρινό , κά τι που θέλουμε να συμβεί και ό χι κά τι το οποίο
κά νουμε. Ένα ό νειρο μπορεί να είναι και κά τι ιδεώ δες που απλώ ς το
φανταζό μαστε και δεν το υλοποιού με ποτέ. Μου αρέσει να μιλά ω
περισσό τερο για προθέσεις τις οποίες έχω και τις υλοποιώ ».
«Δίκιο έχεις», μου είπε. «Αυτά που λες μου φέρνουν στο μυαλό τα
πρά γματα με τα οποία ασχολού μαι αυτό τον καιρό και έχω βρει την
ισορροπία μου».
«Δηλαδή ;»
«Έχω αρχίσει να κά νω γιό γκα», είπε. «Και μπορώ να σου πω ό τι είναι πιο
δραστική κι από την ψυχοθεραπεία».
Την κοίταξα καλά – καλά . «Γιό γκα;»
«Ναι, βέβαια».
«Ενεργοποιείς δηλαδή τα τσά κρα σου και παίρνεις την ενέργεια του
σύ μπαντος μέσα από το τρίτο μά τι;», είπα ειρωνικά .
«Ωω, έλα τώ ρα. Δεν είναι αυτό η γιό γκα. Καταρχά ς είναι γυμναστική , κά τι
το οποίο εσύ αγαπά ς πολύ . Επίσης η γιό γκα σε κά νει να ζεις τη στιγμή στο
έπακρο. Είναι αυτά που μου λες εσύ ό τι κά νεις. Απλά δοκίμασέ το και θα
δεις ό τι θα σου αρέσει».
«Καλά εντά ξει», έκανα. Ένωσα τις παλά μες μου μπροστά από το στή θος,
έσκυψα μπροστά το κεφά λι και είπα «Νά μαστε!». Η Τζέσικκα γέλασε. «Την
πρώ τη φορά που θα κά νεις γιό γκα θα δεις πό σο θα σου αρέσει. Απλώ ς το
μυαλό σου αυτή τη στιγμή είναι τό σο βουτηγμένο στην επιστή μη που
νομίζεις ό τι αυτά είναι μυστικιστικές μαλακίες».
Ε, δεν είναι;
«Α, ξέχασα να σου πω», είπε μετά από λίγο. «Τον Ιού λιο ανοίγει η έκθεση
στο μουσείο. Θα οργά νωνα εγώ ξενά γηση για τους τουρίστες, αλλά
πιστεύ ω πως τώ ρα που γύ ρισες, θα ή ταν καλό να το αναλά μβανες εσύ ,
καθώ ς έχει σχετικές ρίζες».
«Τι πρά γμα; Ποιο μουσείο; Ποια έκθεση; Τι μου λες;»
Αναστέναξε. «Στο Grenseland, ρε Λά ουρα.».
Το μουσείο Grenseland είναι το μουσείο μας στο Κίρκενες που παρουσιά ζει
εκθέσεις για τους πολιτισμού ς στα σύ νορα της Νορβηγίας, της Ρωσίας και
της Φινλανδίας κυρίως μετά τον Δεύ τερο Παγκό σμιο Πό λεμο.
«Τι έκθεση έχει στο Grenseland;», ρώ τησα.
«Έκθεση σχετικά με τους Κβεν πληθυσμού ς. Ξεκινά ει στις 13 Ιουλίου και
πιστεύ ω ό τι πρέπει να το αναλά βεις εσύ προσωπικά , αφού οι πρό γονοί
σου είναι Κβεν».
«Χμμ», έκανα σκεπτικά . «Είσαι σίγουρη ό τι έχουμε αρκετή ιστορία για να
κά νουμε έκθεση;»
«Μα φυσικά . Νομίζω ό τι και η γιαγιά σου είχε διά φορα αντικείμενα που
έφτιαχναν οι Κβεν. Θα μπορού σες να μιλή σεις και στους τουρίστες για τη
γλώ σσα, τις παραδό σεις κτλ.».
«Ναι, πιστεύ ω ό τι θα είναι καλή ιδέα. Αλλά ξέρεις τι λέω; Να μην
ενημερώ σουμε τους τουρίστες ό τι θα κά νω εγώ την ξενά γηση. Να τους
αιφνιδιά σουμε λίγο, γιατί κατά πά σα πιθανό τητα θα ξέρουν ποια είμαι».
Γέλασε. «Μα ναι, φυσικά ».
Κι έτσι λοιπό ν, ό ταν επρό κειτο να ανοίξει η έκθεση, πή ρα τα κλειδιά και
πή γα προς το μουσείο. Το μουσείο βρίσκεται προς έναν χωματό δρομο,
οπό τε πά ρκαρα το αμά ξι εκεί. Έξω από την πό ρτα βρίσκονταν κά μποσοι
τουρίστες. Όταν πλησίασα και με είδαν, έκαναν μερικά βή ματα πίσω.
«Εσύ ;», είπαν. «Εσύ θα μας κά νεις τη ξενά γηση;»
«Γιατί ό χι;», απά ντησα.
Τό τε κά ποιος βρή κε το θά ρρος και είπε. «Γιατί είχες χαθεί τελείως. Δεν
είχες δώ σει κανένα σημείο ζωή ς εδώ και δυο χρό νια. Και τώ ρα επιστρέφεις
αγνώ ριστη με…ξανθά μαλλιά ;»
Χαμογέλασα διά πλατα. Η αλή θεια ή ταν ό τι, ενώ στην αρχή είχα
σταματή σει να βά φω τα μαλλιά μου, αφού πριν τρία χρό νια είχα την
φαεινή ιδέα να τα έχω κατά μαυρα, τώ ρα είχα ξαναρχίσει να τα ξαναβά φω,
αλλά αυτή τη φορά ξανθά . Μου ά ρεσε περισσό τερο, τώ ρα που μεγά λωνα.
Έβλεπα παλιές φωτογραφίες και πίστευα ό τι τα σκού ρα μαλλιά με
αγρίευαν κά πως και μου έδιναν ένα στυλ που δεν μου ά ρεσε καθό λου.

Οι μέρες στο Κίρκενες κύ λησαν ομαλά . Αρχίσαμε πά λι να καλλιεργού με τον

κή πο και ανακαινίσαμε το σπίτι. Η Γιοχά ννα συνέχισε στο γυμνά σιο του
Κίρκενες και παρά λληλα είχε εξωσχολικές δραστηριό τητες. Μου ζή τησε να
την γρά ψω σε ένα γυμναστή ριο για να κά νει πολεμικές τέχνες. Στην αρχή
παραξενεύ τηκα και της είπα:
«Αλή θεια, θέλεις να δέρνεις κό σμο;»
Όμως η αλή θεια είναι ό τι στον κό σμο που ζού με, οι γυναίκες πολλές φορές
είναι αδύ ναμες, για αυτό καλό θα ή ταν να μπορέσουν να προστατέψουν
τον εαυτό τους.
«Υπά ρχει μια πολεμική τέχνη, εβραϊκή , του δρό μου που λέγεται Κραβ
Μαγκά. Την έχεις ακού σει;»
«Όχι, τι κά νεις εκεί;»
«Είναι σαν τις υπό λοιπες πολεμικές τέχνες, αλλά είναι πολύ πιο επικίνδυνη.
Μπορείς να χρησιμοποιή σεις και αντικείμενα, για να χτυπή σεις τον
αντίπαλο».
Πετά χτηκα. «Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν είμαι σίγουρη ό τι θα είναι
αρκετά ασφαλές για σένα».
«Γιατί ό χι; Αυτές οι σχολές ξέρουν τι κά νουν».
Ξέρουν ά ραγε; Κι αν το παιδί κατέληγε στο νοσοκομείο με τραύ ματα; Το
ίδιο από γευμα πή γα στον Στίβεν και του είπα τι ή θελε να κά νει η κό ρη του.
«Άσε το παιδί να κά νει ό ,τι θέλει. Ανακαλύ πτει τον κό σμο».
Έτσι και ξεκίνησε τα μαθή ματα. Τον Οκτώ βρη, ό μως, γύ ρισε μια μέρα και
μου είπε ό τι το θεωρεί πολύ σκληρό ά θλημα και δε θέλει να συνεχίσει.
Ευτυχώ ς! Θα μπορού σα να κοιμηθώ τις νύ χτες ή συχη.
«Βρή κα ένα ά λλο στού ντιο στο κέντρο, ό μως», είπε. «Είναι για πιλά τες και
γιό γκα».
«Ωχ!», αναφώ νησα. «Και εσύ γιό γκα;»
«Ναι, είναι πολύ χαλαρωτική ».
Ας είναι. Αφού της ά ρεσε, ας το έκανε. Όσο περίεργο, μά λιστα, κι αν μου
φαινό ταν, από τό τε που ξεκίνησε γιό γκα, η Γιοχά ννα φαινό ταν πιο
γυμνασμένη, ευλύ γιστη και…ή ρεμη. Ποτέ δεν είχα δει το παιδί τό σο υγιές.
Τα πή γαινε πολύ καλά στο σχολείο, ασχολού νταν με το σχέδιο και τη
μουσική και έβγαινε με φίλους της. Μή πως ά ραγε αυτή η γιό γκα δεν έχει
να κά νει απλώ ς με μυστικιστικές πρακτικές;
Κά ποια στιγμή , σκέφτηκα να ρωτή σω τη μικρή :
«Βρε Γιοχά ννα, τελικά αυτή η γιό γκα πώ ς ακριβώ ς βοηθά ει; Γιατί τώ ρα με
έχει πιά σει κι εμένα περιέργεια».
«Μπορείς να έρθεις να δοκιμά σεις», είπε χαμογελώ ντας.
«Λες, ε;»
«Φυσικά ! Μό νο που θα πρέπει να το πω στη δασκά λα».
Κι ένα από γευμα πή γα στο στού ντιο που έκανε γιό γκα η μικρή . Κι εκεί
ή ρθα αντιμέτωπη με μια τερά στια έκπληξη. Όχι μό νο η γιό γκα δεν είχε
καμία σχέση με ό λα αυτά που πίστευα, αλλά …σε μεγά λο βαθμό πρέσβευε
ό λα ό σα είχα αρχίσει να εφαρμό ζω στη ζωή μου, τουλά χιστον μετά τον
καρκίνο. Κι αναφέρομαι στη θεωρία του στό χου, αντί του ονείρου.
Στη γιό γκα έχεις πά ντα μια πρό θεση, πριν την πρακτική . Τη λεγό μενη
Σανκά λπα. Η Σανκά λπα είναι η πρό θεσή σου, η από φασή σου. Είναι σαν τις
υποσχέσεις της Τζέσικκας. Σημαίνει ό τι έχω κά τι στο μυαλό μου το οποίο
θα πραγματοποιή σω πά ση θυσία. Δεν πρό κειται για ένα μακρινό ό νειρο
που κά ποια στιγμή θα ή θελα να το κά νω. Αντίθετα είναι κά τι του οποίου η
υλοποίηση εξαρτά ται από εμένα και εγώ θα είμαι αυτή που θα το
πραγματοποιή σει ά μεσα. Η Σανκά λπα είναι δρά ση κι ό χι αυτό που πολλοί
λένε η πρόθεση μετράει. Σε κά νει καλύ τερο ά νθρωπο, πιο δυνατό και ικανό
και να γνωρίζεις ό τι μπορείς να πραγματοποιή σεις τα ό νειρά σου.
Φυσικά μετά από αυτό το μά θημα, αν και ένιωσα πιο δυνατή και ή ρεμη,
πονού σε ό λο μου το σώ μα. Αλλά συνέχισα. Γρά φτηκα στο στού ντιο με τη
Γιοχά ννα και ξεκίνησα να κά νω γιό γκα τρεις φορές την εβδομά δα.