Professional Documents
Culture Documents
Ang Tagumpay Ni Rita
Ang Tagumpay Ni Rita
Isang araw, inutusan siya ni John na labhan ang kaniyang mga damit ngunit
tumanggi muna si Rita dahil sumama ang kaniyang pakiramdam. Nagalit si John sa
kanyang pagtanggi. Binantaan siya nito na kapag hindi niya malalabhan ang mga
damit ay malalagot siya at hindi bibigyan ng baon sa paaralan. Napilitan si Rita na
maglaba kahit hinang-hina siya. Kinabukasan ay lunes, papasok na siya muli sa
paaralan. Pinuntahan niya ang kaniyang tiyahin sa kusina upang manghingi ng
pambaon ngunit binigyan lamang siya nito ng limang piso. Kahit hindi sapat ang
limang piso ay tinanggap naman niya ito ng buong puso, kaysa naman sa wala.
Ako ay natutulog ng gabing iyon nang makita ko ang isang batang lalake na
nakatalikud. Hindi ko masyado makita ang kanyang mukha dahil sa sobrang
lakas ng silaw ng liwanag. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang iparating
sa akin. Noong ako ay tatalikod na sana ay bigla niyang tinawag ang aking
pangalan at nakita ko ang kanyang matatamis na ngiti. Lumapit siya sa akin at
bigla akong niyakap. Tumulo ang kanyang mga luha at hindi ko na rin
napigilan ang aking sarili. Hinagkan ko siya ng mahigpit at ako’y humagulgol
dala narin ng pagkasabik na makita ko siyang muli. Matagal kung hinihintay
ang pagkakataong ito, ang makita at mayakap ko ang pinakamamahal kong
kapatid. Ngunit ako’y nagtaka nang bigla siyang magbitiw ng mga salitang
siyay nagpapaalam sa akin “ inday clau, namis kona kayung lahat, wagmo
sanang kalimutan na mahal na mahal ko kayung lahat, at kahit ako man ay
wala na sa inyung tabi ay wag dapat kayong mag alala dahil nandito lang ako
palagi, masaya na ako rito, masaya akung makita na nanatili paring buo ang
pamilya natin” wika niya. Pinipilit ko siyang huwag umalis muna subalit
ipinaiintindi niya na kailangan niyang lumisan. Ilang sandali ay ipinakita niya
muli sa akin ang matatamis niyang ngiti at muli siyang tumalikod sa akin.
Mabigat man sa aking kalooban ay pinagbigyan ko siya sa kanyang
kagustuhan. Lumakad siya ng dahan-dahan papalayo sa akin. Umiiyak nalang
ako dahil wala akung magawa. Sobra akong nanabik na makita siya at
makasama siyang muli ngunit ang aming pagkikitang iyon ay saglit lamang.
Bigla akong naalimpungatan nang bigla kong narinig ang boses ni mama.
“ma, Nakita ko si Art” wika ko. Tumingin si mama sa akin sinabing nanaginip
lang daw ako. Pumasok sa aking isipan na isa lamang pala iyong magandang
panaginip. Ang pinakamaganda kong panaginip.