Ang bawat araw ng pag-aaral ay isang pagkakataon na dapat ipagpasalamat.

Sa kabila
ng mga pagsubok at hamon ng buhay, isang malaking biyaya ang maituturing ang
kakayahan na makapag-aral. Ang aking pagninilay-nilay ay lalong naging
makabuluhan matapos kong mapanood ang dokumentaryong "Walang Maiiwan" ni
Kara David. Ang mga kuwento ng mga mag-aaral sa Burgos East Elementary School,
San Guillermo, Isabela, ay nagbukas ng aking mga mata sa mga paghihirap na
kanilang kinakaharap para lang makamit ang edukasyon.

Kapansin-pansin ang layo ng kanilang paaralan mula sa kanilang mga tahanan. Ang
paglalakbay na kailangang tawirin ang isang ilog at maglakad ng isang milya ay
nagpapakita kung gaano kalayo at kahirap ang kanilang pinagdadaanan araw-araw. Sa
kabila nito, nakakamangha ang determinasyon ng mga mag-aaral na ito na harapin
ang mga pagsubok upang makapagtapos.

Isa pang aspeto ng kanilang buhay na aking napagtanto ay ang pangangailangang

magtrabaho sa sakahan para makatulong sa kanilang pamilya. Ang pagsasaka ang
pangunahing pinagkukunan ng kita sa kanilang komunidad, at nakita ko kung gaano
kahirap para sa mga magulang na mapanatili ang pangangailangan ng kanilang
pamilya. Ang mga mag-aaral, sa kabila ng kanilang edad, ay napipilitang magsanay sa
mga gawain sa bukid upang makatulong sa kanilang mga pamilya.

Nag-trigger ito ng isang malalim na pagninilay-nilay sa aking sariling sitwasyon.

Naalala ko ang mga pagod na araw sa paaralan, ang mga oras na nailalaan ko para sa
pag-aaral, at ang suporta ng aking pamilya. Ang pagkakaroon ng madali at malapit na
access sa edukasyon ay isang malaking biyaya. Napagtanto ko na kahit papaano,
ako'y maswerte dahil hindi ko kinakailangang maglakbay nang malayo at magsaka
para lang makapag-aral.

Sa akin, ang edukasyon ay naging tulay patungo sa mas magandang hinaharap. Ngunit
sa pagtanaw ko sa mga mag-aaral ng Burgos East Elementary School, napagtanto ko
na hindi lahat ay napagkakaroon ng parehong pagkakataon. Naging malinaw sa akin
ang bigat ng responsibilidad na kasama ng pagiging estudyante at kung gaano
kalaking biyaya ito.
Ang "Walang Maiiwan" ay nagbigay inspirasyon sa akin na higit pang pahalagahan
ang bawat pagkakataon na ibinibigay sa akin ng edukasyon. Ang pangarap na
magtagumpay ay hindi lang para sa sarili kundi pati na rin para sa mga taong
nagmamahal sa akin at para sa mga kabataang nangangarap ng mas mabuting buhay.

Sa pagtatapos ng aking pagninilay-nilay, napagtanto kong ang aking pag-aaral ay

isang regalo na hindi dapat balewalain. Nais kong maging inspirasyon para sa iba,
tulad ng mga guro sa dokumentaryo, at maging bahagi ng pagbabago sa lipunan.
Hindi ko man nararanasan ang hirap na dinadanas ng iba, handa akong magbigay ng
suporta at maging instrumento ng pag-asa para sa kanila. Sa bawat araw na ako'y
nakakapagaral, nagiging mas malinaw sa akin na ang edukasyon ay isang pribilehiyo
at responsibilidad na dapat pangalagaan at ipasa sa iba.