გ.

მაისურაძის ლექსში სახელად “ორფეოსი’’ გადმოცემულია

ორფეოსისა და ევრიდიკეს ცხოვრების საბოლოო ეტაპი. მისი
ლექსი ეყრდნობა რ. ცანავას ‘’პრომეთე და ადამიანთა
მოდგმას”, სადაც მონათხრონია ორფეოსისა და ევრიდიკეს
სიყვარულის ისტორია. ისინი ძალიან ბედნიერები იყვნენ
მაგრამ მოულოდნელად ევრიდიკეს სიკვდილი ეწვევა,
ქვეწარმავალი დაგესლავს მას და მოკვდება. ორფეოსი
გადაწყვეტს, რომ ჰადესის მკვდართა საუფლოში ჩავიდეს და
მოძებნოს თავისი სიყვარული. ორფეოსმა თავისი ტკბილი
ხმით შეძლო ჰადესის დათამხმება, რომ თან გააყოლოს
ევრიდიკე. მაგრამ
მხოლოდ ერთი პირობით, რომ მთელი გასავლელი გზა
ორფეოსს უკან არ უნდა მოეხედა.
მაგრამ ორფეოსი დაეჭვდება, და მაიმც გაიხედავს
ევრიდიკესკენ და ამით იგი სამუდამოდ დაკარგავს მეუღლეს.
მაისურაძის ლექსში სწორედ ევრიდიკეს მკვდართა
სამეფოდან წამოყვანის ეპიზოდია გადმოცემული. იგი წერს
რომ ევრიდიკე ორფეოსის მზერას არ მოუკლავს, რადგან უკვე
მკვდარი იყო. თუმცა სწორედ ორფეოსის მზერა გახდა მისი
სამიდამოდ დაკარგვის მიზეზი. ცანავას ტექსტში ბევრი
დეტალი არ არის ცნობილი გამხსვავებით მაისურაძის
ლექსისა. ლექსში გადმოცემულია, რომ ევრიდიკე ორფეოსის
სხეულში ჩასახლდა, სწორედ ეს გახსა მიზეზი იმისა, რომ
ორფეოსს მამაკაცების მიმართ გრძნობები უჩნდებოდა მაშიმ,
როდესაც თან ცოლს გლოვობდა, რაზეც მიუთითებს
სიტყვები:
“ ევრიდიკე მის ტანში მოკალათდა და გარეთ
გამოსვლაზე აღარც უფიქრია,
საკუთარი ტანი მაინც არ ჰქონდა, რომც სდომებოდა,
სად უნდა წასულიყო?
ვერც ის გაიხსენა, თვითონ ვინ იყო, ან ორფეოსს მისგან
რა უნდოდა.
 იქნებ ევრიდიკე იყო, ვინც ოფეოსის ტანით ბიჭებს
ჰყვარობდა,
აბა საყვარელი ქალის დატირებისთანავე, ასე ერთბაშად,
ბიჭების სიყვარული სად გაგონილა?”
ორფეოსისა და ევრიდიკეა ისტორია მეტად ტრაგიკულია.
ნათელია, ყუ რა ძლიერად უყვარს ორფეოსს თავისი მეუღლე
და რომ მის გამო ჰადესის საუფლოაიც კი ჩადის და ლახავს
სხვადასხვაგვარ დაბრკოლებას ცოლის სანახავად. სწორედ ის
ფაქტი რომ არ დაიჯერა ჰადესის სიტყვები და მეუღლისკენ
გაიხედა კვლავ მიუთითებს მის აიყვარულზე რადგან მთა
არო სადარდებელი იმ მომემტში თავისი მეუღლე იყო.
სწორედ იმიტომ დაკარგა მეუღლე რომ დატწმუნებულიყო
კვლავ მასთან ერთად იყო თუ არა.