ตอนที601 กระหนําค่ายกล

“แล้ว…เราต้องออกเมือไหร่?”

ซูหถู ามอย่างอ่อนแอ

ในฐานะเจ้าเมือง,การทิงดินแดนของตนออกไปเป็ นเรือง
หายใจมิใช่นอ้ ย

1
แท้จริงแล้ว,ในท้ายทีสุดนี เขาก็หวังทีจะปกปั กษ์รกั ษาเมือง
แสงพิโรธไว้ให้ได้

เย่หยวนจะไม่เข้าใจความคิดของเขาได้อย่างไร เขากล่าวว่า

“ยิงเร็วยิงดี แต่…พวกเราจะต้องเตรียมการอะไรบางอย่าง
เสียก่อน มิฉะนัน,หากออกไปทังๆแบบนีก็มีแต่ตายกับตาย
เท่านัน”

ซูหเู บิกตากว้างเมือได้ยินและถามว่า

2
 “ท่านเย่,พวกเราต้องเตรียมสิงใดบ้าง?”

“ท่านเจ้าเมือง,ดูเหมือนครานีเกรงต้องขยายเวลาเตรียมตัว
เพิมเสียหน่อย สามวันหลังจากนี,เกณฑ์นกั สูท้ งหมดที
ั อยู่
อาณาจักรก่อเกิดนภาขึนไปออกมาฝึ กด้วยกัน ท่านพอจะทํา
ได้หรือไม่?”

เย่หยวนในทีแรกคิดว่าซูหจู ะเผยท่าทีอนั ลําบากใจออกมา

แต่ใครจะรูว้ า่ เขากลับตอบโดยไม่ทนั คิดเลยว่า

3
“ได้เลย,ไม่มีปัญหา! สามวันจากนี,ข้าจะรวบรวมนักสูท้ งั
หมดไปยังสนามฝึ กทางเหนือของเมือง และนํามาฝึ กร่วม
กัน”

เมือเห็นท่าทางทีแปลกใจเล็กน้อยของเย่หยวน ซูหกู ็กล่าว

ต่ออย่างภาคภูมิใจว่า

“นักสูท้ กุ คนทีลีภัยมาในเมืองของข้า,พวกเขาจะต้องกรอก
ข้อมูลของตนลงไป นีก็เพือคัดแยกผูค้ นออกเป็ นหมวดหมู่
ตามเหมาะสม หลายวันทีผ่านมา,ใครทีก่อปั ญหาภายใน
เมือง เขาก็ถกู ปราบปรามโดยข้าลงพืนทีเอง ดังนัน,ทุกคน
ภายในนีจึงประจักษ์ตอ่ ความแข็งแกร่งของข้าดี และไม่กล้า
4
 สร้างปั ญหากันแน่นอน”

เย่หยวนทีได้ยินก็คอ่ นข้างแปลกใจจริงๆ ก่อนจะกล่าวว่า

“หุห,ุ ท่านเจ้าเมืองมากด้วยความสามารถยิง! ในเมือเป็ น

เช่นนี,ข้าก็ขอเข้าสูก่ ารเก็บตัวทันที หลังจากนีสามวัน,มาพบ
กันใหม่ทลานฝึ
ี กทางตอนเหนือของเมือง!”

ในขณะนันเอง,ชายหนุ่มคนหนึงก็วงเข้
ิ ามาโดยตรงและ
ตะโกนขึนว่า

5
 “ท่านเจ้าเมือง,แย่แล้ว!”

สีหน้าของซูหมู ืดลงทันทีทมีี ใครก็ไม่รูว้ งเข้

ิ ามาตะโกนดัง
อย่างไร้มารยาท

“ไม่คิดหรือว่าเสียงตะโกนของเจ้าจะรบกวนแขกของข้า?
หากเป็ นเรืองค่ายกลเจ้าไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเลย!”

ชายหนุ่มคนนีคือผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับสี,ส่าวซีผิง

6
แน่นอนว่าเขาคือคนควบคุมค่ายกลปกป้องเมืองแห่งนี แต่
การกล่าวเช่นนี,คิดหรือว่าเขาจะสังเกตเห็นเย่หยวนทีนัง
อยู่?

แต่เขากลับไม่สนใจ และยังคงกล่าวต่อด้วยความตืน
ตระหนกว่า

“ท่านเจ้าเมืองทราบได้อย่างไรว่าค่ายกลไม่มีปัญหา? คําสัง
ก่อนหน้าของท่านทีให้เปิ ดใช้คา่ ยกลเพือฆ่ากลุม่ คนทีมาต่อ
รองหน้าเมือง แต่ขา้ กลับไม่สามารถควบคุมค่ายกลได้เลย!
อ๊ะ…พวกเขา…เป็ นไปไม่ได้”

7
ทันใดนัน,ส่าวซีผิงก็เข้าใจอะไรบางอย่างได้พร้อมจับจ้องมา
ทางเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ

เย่หยวนกล่าวว่า

“ไม่มีอะไรหรอก,ข้าเอง”

ดวงตาของส่าวซีผิงเบิกกว้างและกล่าวอย่างไม่เชือว่า

“เจ้า? มันจะเป็ นไปได้อย่างไร? เจ้าเป็ นเพียงนักสู้

8
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์เท่านัน! แล้วจะทําให้ขา้ สูญเสีย
การควบคุมค่ายกลได้อย่างไร? ข้าว่า,ทังสีคนทีอยู่หลังเจ้า
ยังมีโอกาสมากกว่าอีก!”

“ส่าวซีผิง,หุบปาก! เจ้าทราบหรือไม่…”

สีหน้าของซูหเู ต็มไปด้วยความอึดอัด เขาอยาก

กระชากกระดูกของชายหนุ่มตรงหน้าออกมาอย่างยิง นีมัน

9
 น่าขายหน้ามากสําหรับเจ้าเมืองอย่างเขา

แม้วา่ เย่หยวนจะทราบเรืองคําสังฆ่าของอีกฝ่ ายตังแต่แรก

แล้ว แต่การกล่าวออกมาตรงนีก็คงไม่ดีนกั

และปั จจุบนั ,ส่าวฉีผิงก็ทาํ ผิดพลาดอย่างมหันต์ การท้าทาย

ปรมาจารย์เย่หยวนคนนี,มันมิใช่เรืองสนุกแน่นอน

เย่หยวนกล่าวกับส่าวฉีผิงว่า

10
“อย่าเชือเมือยังไม่ลองพิสจู น์,จริงหรือไม่? งันพวกเรามา
ทดลองกัน! ตราบใดทีค่ายกลของเจ้าสามารถสัมผัสแม้
เพียงปลายเสือข้าได้ คํากล่าวก่อนหน้าถือเป็ น,ข้าทีโอ้อวด
และจะขอโทษเจ้า ว่ายังไงล่ะ?”

ส่าวซีผิงยังคงนิสยั ชายหนุ่มไว้ ยิงไปกว่านัน,ตัวเขายังเป็ น

ถึงผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับสีอีกและอยู่ในอาณาจักร
หมืนสมุทรไพศาล แล้วเขาจะกลัวเย่หยวนทีเป็ นแค่นกั สู้
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ได้อย่างไร?

11
 โดยเฉพาะอย่างยิง,เย่หยวนยังกล้าท้าทายและดูถกู เขา
ขนาดนี มันจึงทําให้เขาไม่พอใจเข้าไปใหญ่

“ทดลองกัน? คิดว่าข้ากลัวเจ้ารึ?”

ส่าวซีผิงแหยะยิมอย่างเหยียดหยาม และเรียกธงสีดาํ ออก

มาพร้อมสร้างค่ายกลเตรียมโจมตีทนั ที

เมือเย่หยวนเห็นธงสีดาํ ,ท่าทางของเขาก็ตอ้ งเปลียนเป็ นจริง

จังอย่างช่วยไม่ได้ เพราะนีเป็ นถึงเครืองรางเลิศลําระดับตํา!

12
ผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับสีทีมีเครืองรางเลิศลําอยู่ในมือ
นีทําให้เย่หยวนประหลาดใจไม่นอ้ ย

“ค่ายกลอัคคีแดง!”

ส่าวซีผิงคํารามด้วยเสียงตํา ค่ายกลขนาดเล็กปรากฏขึน
และกลุม่ เพลิงจํานวนหนึงก็ลอ้ มตัวเย่หยวนไว้ในทันที

13
ด้วยพลังของเครืองรางเลิศลํา,ค่ายกลจึงสร้างเสร็จในทันใด!

เมือเห็นฉากนี,ท่าทางของทุกนทีเปลียนไป โดยเฉพาะซูหทู สีี

หน้ามืดลงอย่างต่อเนือง ในขณะทีส่าวซีผิงกําลังหัวเราะด้วย
ความพึงพอใจ

เนืองจากส่าวซีผิงพึงมีปัญหากับเย่หยวนเล็กน้อย เขาจึงไม่
ได้โกรธถึงขันต้องฆ่าแกงกัน,แต่กลุม่ เพลิงนีคงทําให้เย่หยวน
ลําบากเล็กน้อย

14
 “เจ้ากําลังยิมอะไรงันรึ?”

คํากล่าวของเย่หยวนดังขึน,ส่าวซีผิงตกใจจนแทบสะดุง้
โหย่ง ก่อนหน้านีความสนใจของทุกคนยังคงอยู่ทใจ
ี
กลางกลุม่ เพลิงนัน แต่พวกเขากลับไม่ทราบเลยว่า,ตังแต่
เมือใดทีร่างของเย่หยวนไม่อยู่ตรงนันเสียแล้ว

เย่หยวนยืนอยู่ขา้ งๆกลุม่ เพลิงทีเคยล้อมเขาเป็ นวงกลม

ก่อนจะใช้มือเคาะกลุม่ เพลิงเหล่านันทีสองที,และทังหมดก็
15
 สลายไปจนเหลือแค่เพียงความว่างเปล่า

ท่าทางของส่าวซีผิงเปลียนไปอย่างมาก เขาใช้ธงสีดาํ อีกครัง

และคํารามว่า

“ค่ายกลกับดักมังกร!”

“ค่ายกลเจ็ดสังหาร!”

16
 “ค่ายกลจันทราลึกลับ!”

………………

ส่าวซีผิงยังคงกระหนําค่ายกลกว่าสิบๆรูปแบบในเวลาต่อมา
ซึงแต่ละรูปแบบมันน่ากลัวยิงกว่าค่ายกลอันแรกๆมาก แต่
เขาก็ไม่สามารถสัมผัสเย่หยวนได้เลย!

17
สิงหนึงทีต้องทราบก่อนเลยว่า,การทีสามารถสร้างค่ายกลให้
เสร็จในทันทีและกระหนําไปกว่าหลายสิบรูปแบบต่อเนือง
เช่นนี ไม่วา่ ใครหน้าไหนก็เป็ นไปไม่ได้ทจะป้
ี องกัน

นอกจากนี,ส่าวซีผิงก็เป็ นถึงผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับสี

ซึงค่ายกลแต่ละรูปแบบทีปลดปล่อยก็ไร้ทติี แต่เมืออยู่ตอ่
หน้าเย่หยวน,ทังหมดกลับสูญสลายไปในทันทีอย่างไร้
สาเหตุ!

18
เมือมองดูจนถึงตอนนี,เป็ นทีชัดเจนว่าเส้นทางในศาสตร์แห่ง
ค่ายกลของเย่หยวนน่ากลัวอย่างมาก!

การทีค่ายกลทังหมดของเขาสูญสลายทันที นันหมายความ
ว่า,เย่หยวนเองก็สามารถสร้างค่ายกลขัวตรงข้ามเข้าสวนได้
ทันทีเช่นกัน!

แม้แต่ทา่ นอาจารย์ของเขาก็ไม่สามารถทําเช่นนีได้โดย
ง่าย…แล้วภาพตรงหน้ามันอะไร?

19
 ส่าวซีผิงกัดฟั นแน่นและคํารามดังขึนว่า

“ค่ายกลกระบีมังกรทองสารทิศ!”

เขายังคงไม่ตดั ใจยอมแพ้ และค่ายกลทีปลดปล่อยออกมา

ในคราวนีทรงพลังยิงกว่าค่ายกลอัคคีแดงในคราแรกอย่าง
ชัดเจน

นีคือค่ายกลระดับสีเสมือน ในฐานะผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกล

ระดับสี,แม้เขาจะลดถอนพลังจากของจริงลงไปไม่นอ้ ย แต่
ด้วยเครืองรางเลิศลํา,มันก็ยงั เป็ นสิงท้าท้ายสวรรค์อยู่ดี

20
เย่หยวนเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์เท่านัน ตาม
หลักเหตุและผลแล้ว,ค่ายกลกระบีมังกรทองสารทิศขนาดย่อ
ก็มากพอทีจะหยุดเย่หยวนได้ แม้จะรุนแรงเกินไปเสียหน่อย,
แต่ก็ไม่ถึงตาย ทังหมดแค่เพียงบาดเจ็บสาหัสเท่านัน

เมือค่ายกลทังหมดทีส่าวซีผิงรูจ้ กั ถูกใช้ออกไปราวกับท่อ
ระบายนําเช่นนี ตัวเขาก็หอบเหนือยอย่างหนัก

อย่างไรก็ตาม,ดวงตาของส่าวซีผิงก็ตอ้ งหดแคบฉับพลัน
ประหนึงฉากเบืองหน้าในปั จจุบนั มันเหนือไปกว่าขอบเขต
ความเข้าใจของเขาแล้ว

21
ประกานแสงสีทองทรงกระบีทีควรพุง่ ไปหาเย่หยวน ในขณะ
นีมันกลับย้อนเข้าตัวส่าวซีผิงเสียเอง!

“โอ๊ะ!”

แผ่นหลังของส่าวซีผิงกระแทกพืนอย่างจัง ร่างของเขาล้มลง
ด้วยความหวาดกลัวเมือประกายแสงสีทองย้อนกลับ,ท่าทาง
ของเขาในตอนนีช่างดูอนาถไม่นอ้ ยเลย

22
เมือสายตาของเขาจับจ้องไปยังเบืองหน้าอีกครัง เขาก็พบว่า
ประกายแสงสีทองทรงกระบีได้หายไปหมดแล้ว เย่หยวนคน
นีไม่ได้มีเจตนาทีจะทําร้ายเขาเลย

แต่สา่ วซีผิงก็ไม่สามารถาเหตุผลมาอธิบายกับเหตุการณ์ใน
ปั จจุบนั ได้เลย ในทีแรก,เขาเป็ นคนสร้างและปลดปล่อยค่าย
กลนีออกมา แต่มนั กลับถูกเย่หยวนควบคุมได้อย่างรวดเร็ว
และสมบูรณ์แบบ พร้อมย้อนทุกการโจมตีใส่เขาแทน!

วิธีเช่นนีง่ายทีจะกล่าว,แต่เป็ นไปไม่ได้เลยทีจะปฏิบตั !ิ

23
แม้ซหู จู ะทราบนานแล้วว่า,เย่หยวนข้ามผ่านค่ายกลปกป้อง
เมืองมาได้อย่างไร แต่เมือเขาเห็นการควบคุมค่ายกลของเย่
หยวนกับตาตนเองเช่นนี ภาพทังหมดมันก็ยงั ตราตรึงอยู่ใน
ใจ

“หึ! เจ้าประเมินความสามารถของตนสูงเกินไป! เหตุใดถึง

ยังไม่ออกไปอีก? อยากจะแสดงตลกต่อหน้าทุกคนอีกรึ?”

ซูหตู ะคอกใส่สา่ วซีผิงอย่างเดือดดาล และรีบไล่อีกฝ่ ายออก

ไปโดยเร็ว

24
การเคลือนไหวครังสุดท้ายของส่าวซีผิงมันชัดแจ้งทีจะพิสจู น์
ทุกสิงแล้ว และซูหกู ็กลัวว่าเย่หยวนจะโกรธกับการกระทํา
ของอีกฝ่ าย เขาจึงไล่อีกฝ่ ายออกไปเป็ นการดีทีสุด

แต่เย่หยวนกลับห้ามเอาไว้และกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“เจ้ามีนามว่าส่าวซีผิง?”

25
 ส่าวซีผิงยังคงงุนงงอย่างมากในขณะนี เมือได้ยินคําถาม
ของเย่หยวน,เขากลับพยักหน้าตอบทันทีโดยไม่รูต้ วั

“เส้นทางในศาสตร์แห่งค่ายกลของเจ้าไม่เลวเลยจริงๆ
สามารถสร้างค่ายกลระดับสีเสมือนเข้าโจมตีขา้ ได้รวดเร็วยิง
ข้าสงสัยว่า…เจ้ามีอาจารย์หรือยัง?”

เย่หยวนกล่าวถามอีกคราด้วยรอยยิม

26
 ตอนที602 เด็ดหัว

“ข้า…อาจารย์ของข้ามีนามว่ายู่ยีเฉิน ท่านเป็ นผูเ้ ชียวชาญ

ด้านค่ายกลระดับห้าขันสูง”

ส่าวซีผิงกล่าวตอบในทันที

ดูเหมือนว่าซูหพู อจะทราบถึงความหมายทีเย่หยวนกล่าวไป
1
 เขาจึงรีบกล่าวแทรกขึนว่า

“ท่านอาจารย์ยีเฉินได้ลว่ งลับไปนานแล้วเมือสิบปี ก่อน

ปั จจุบนั ,ส่าวซีผิงฝึ กฝนอยู่ตวั คนเดียว”

ดวงตาของเย่หยวนทีจับจ้องไปยังส่าวซีผิงเบิกกว้างขึน ก่อน
จะพยักหน้าและกล่าวว่า

“เมือเป็ นเช่นนัน ข้าจะมอบค่ายกลให้เจ้าไปศึกษา,หากเจ้า

สามารถเข้าใจได้ภายในสิบวัน ข้าจะมอบโชคชะตาอันยอด
เยียมให้แก่เจ้าหลังจากนีต่อไป,ว่าไง?”

2
ส่าวซีผิงตกตะลึง เขายังไม่ฟืนสติดีจากเหตุการณ์ก่อนหน้า
แถมตอนนี,จู่ๆก็มีเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์กล่าวว่า
จะมอบโชคชะตาทียอมเยียมให้แก่เขา ไม่วา่ ใครฟั งมันไม่ดู
ตลกเกินไปหน่อยรึ?

ซูหเู ห็นว่า,ส่าวซีผิงยังอยู่ในอาการงุนงง เขาจึงวิงเข้าไปตบ

กะโหลกดังลันไปหนึงทีและกล่าวว่า

“ยังจะยืนงงอะไรอยู!่ รีบเห็นด้วยเดียวนี!”

3
 “อ๊ะ?”

ในทีสุด,ส่าวซีผิงก็ตอบสนอง แต่ตอ้ งส่ายหัวในรวดเร็วและ

กล่าวว่า

“ไม่ บุญคุณของท่านอาจารย์ทสัี งสอนข้ายิงใหญ่ดงภู

ั เขา,
ข้าไม่มีทางเปลียนไปหาคนอืนได้!”

ซูหโู กรธอย่างมากเมือได้ยินเช่นนัน เขาหวังทีจะให้ชายหนุ่ม

คนนีก้าวหน้าและพานพบกับคนทีดี ทว่าเมือเป็ นเช่นนี,เขา

4
 จึงกล่าวโต้อย่างเดือดดาลว่า

“เจ้ามันโง่! ท่านอาจารย์ยีเฉินก็จากพวกเราไปนานแล้ว ใน
ตอนนีถือเป็ นโอกาสทีดีอย่างยิงสําหรับอนาคตของเจ้า! แต่
เจ้าคิดทีจะโยนทิงไปจริงๆ!”

ส่าวซีผิงกล่าวอย่างดือรันว่า

“แม้ทา่ นอาจารย์ของข้าจะล่วงลับแล้ว แต่ชีวิตนี,ข้าก็ไม่ขอ

ยอมรับผูใ้ ดเป็ นอาจารย์อีก!”

5
 เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ข้าไม่ได้ตอ้ งการให้เจ้าอยู่ในโอวาทของข้า ทังหมดเพียง

เพือคําสัญญาทีข้าเคยให้ไว้กบั ใครบางคน,และเจ้าคือผูโ้ ชค
ดี ส่วนทีว่าเจ้าจะได้รบั มันมากเท่าไหร่,มันก็ขนอยู
ึ ่กบั เจ้า
แล้ว อย่างไรก็ตาม…เจ้ามีเวลาแค่สิบวันเท่านัน หากเจ้าไม่
สามารถเข้าใจได้ภายในสิบวัน นันหมายความว่า,เจ้าไม่มี
คุณสมบัติทีจะได้รบั โชคชะตาอันยอมเยียม ท่านเจ้าเมือง,
ข้ารบกวนยืมห้องฝึ กซ้อมในตําหนักมาใช้ได้หรือไม่?”

ส่าวซีผิงตกตะลึงอย่างมากและไม่คิดว่าเย่หยวนจะเอาจริง

6
 ตามทีกล่าว

ภายในห้องฝึ ก,เมือเห็นหุน่ เชิดดาบทัง18ปรากฏต่อหน้า

ส่าวซีผิงก็รูส้ กึ ราวกับถูกหลอกโดยเด็กคนนี

“ค่าย…ค่ายกลระดับสาม?”

“เจ้าเข้าไปภายในและลองดูก่อน แต่จาํ เอาไว้,ข้าไม่ได้ให้มา

7
 ควบคุมค่ายกล เจ้าจะต้องเรียนรูแ้ ละทําความเข้าใจต่อรูป
แบบการทํางานของค่ายกล”

เย่หยวนกล่าว

การควบคุมและการทําความเข้าใจต่างเป็ นสองแนวคิดทีต่าง
กันอย่างสินเชิง ด้วยความแข็งแกร่งในอาณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลของส่าวซีผิง,การควบคุมค่ายกลเหล่านีแทนมันไม่ใช่
ปั ญหาเลย

แต่การทําความเข้าใจต่อค่ายกลเก้าผสานปฏิวตั ินีไม่ใช่เรือง

8
 ง่าย

“เหอะ ให้ศกึ ษาค่ายกลระดับสามอันอ่อนแอแค่นี,ไม่ใช่เรือง

ใหญ่อะไร ไม่จาํ เป็ นต้องสิบวัน…แค่สามวันก็เกินพอแล้ว!”

ส่าวซีผิงกล่าวอย่างรังเกียจ

เขาสามารถสร้างค่ายกลระดับสีเสมือนได้ในทันที ดังนัน,กับ
ค่ายกลระดับสามตรงหน้านี ภายในใจของเขาอดทีจะ
เหยียดหยามไม่ได้เลยจริงๆ ไม่วา่ จะซับซ้อนมากเพียงใด,ใน

9
 ท้ายทีสุดมันก็เป็ นแค่คา่ ยกลระดับสามเท่านัน

เย่หยวนหัวเราะและกล่าวว่า

“แม้ขา้ ลดระดับความยากของค่ายกลนีให้เจ้ามากแล้ว แต่

สําหรับเจ้าทีจะเข้าใจได้ในสามวัน,มันไม่มีทางเป็ นไปได้”

ด้วยความสามารถของผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับเก้า
อย่างเย่หยวนในชีวิตก่อนหน้า,จึงใช้เวลาแค่ไม่กีชัวโมงเท่า
นันในการเข้าใจ แต่สาํ หรับผูเ้ ชียวชาญด้านค่ายกลระดับสี

10
เช่นนี การจะให้ทาํ ความเข้าใจต่อค่ายกลเก้าผสานปฏิวตั ิใน
รูปแบบสมบูรณ์คงเป็ นไปไม่ได้แน่นอน เย่หยวนจึงลดระดับ
ลงมาเพือให้ง่ายต่อการเข้าใจ

การทีค่ายกลโซ่เหล็กนภาลึกลับสามารถปกป้องเมืองได้นาน
จนถึงบัดนี เย่หยวนรูส้ กึ ได้วา่ ,คนควบคุมค่ายกลจะต้องไม่
ธรรมดา ดังนัน,เขาจึงสนใจในตัวส่าวซีผิงตังแต่แรกทีพบกัน
แล้ว

และเมือเห็นว่าส่าวซีผิงคนนียังสามารถสร้างค่ายกลระดับสี
เสมือนได้ในทันทีทนั ใดอย่างในก่อนหน้า ดวงตาของเย่
หยวนก็ยิงสว่างขึนด้วยความสนใจ,ก่อนทีจะตัดสินใจมอบ
บททดสอบทีเหวยเสียวฝากฝังให้ในมิติตา้ เยียน และหากส่า
11
วซีผิงคนนีทําสําเร็จ,เย่หยวนก็จะมอบมรดกสืบทอดของหลู่
หลินเฟยให้

ทังในด้านอายุและพรสวรรค์,ส่าวซีผิงคนนีถือว่าค่อนข้าง
เหมาะสม

ส่าวซีผิงลุกขึนด้วยใบหน้าทีเต็มไปด้วยความดูถกู และเข้าไป
ในค่ายกลทันที

12
 แต่ทนั ทีทเขาเข้
ี าสูค่ า่ ยกล,ท่าทางของส่าวซีผิงก็เปลียนไป
อย่างฉับพลัน และความดูถกู ดูแคลนบนใบหน้าเมือครูก่ ็หาย
ไปอย่างรวดเร็ว

“นี…นีมันค่ายกลระดับสามจริงๆงันรึ? เหตุใดถึงได้ซบั ซ้อน

เพียงนี? ช่างน่าทึง…น่าทึงจริงๆ!”

ส่าวซีผิงเริมดืมดํากับการศึกษาค่ายกลนี พร้อมกล่าวออก
มาด้วยความตืนเต้น

13
 เมือเย่หยวนเห็นฉากๆนีเขาก็ยิมและกล่าวว่า

“ปล่อยให้เขาสนุกกับสิงเหล่านีไปก่อน พวกเราเองก็มี
หน้าทีอืนต้องทําเช่นกัน”

ซูหตู อ้ งรีบระงับความตกตะลึงอันรุนแรงทีก่อเกิดภายในใจ
และตามเย่หยวนออกไป

การคิดวิเคราะห์ระดับแนวหน้า,ความแข็งแกร่งระดับพระ
กาฬ,ศาสตร์แห่งค่ายกลระดับเซียน คํานิยามของเด็กคนนี

14
คือปี ศาจอย่างแท้จริง!!

……………………

15
 สามวันถัดมา ณ สนามฝึ กทางเหนือของเมือง

เหล่านักสูน้ บั หมืนคนกําลังเดินทางไปรวมตัวทีนันอย่างไม่
น่าเชือ นีเป็ นฉากทีช่างงดงามยิง

หลังจากการแนะนําของซูหู เบืองล่างเวทีตา่ งก็โกลาหลขึน

ทันที

“อะไรนะ? ส่งเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์มาช่วย
พวกเรา? กลุม่ พันธมิตรได้ทอดทิงพวกเราไปแล้วงันรึ? นี

16
 มันเรืองตลกอะไรกัน!”

“เจ้าหนูนียังไม่ทนั โตด้วยซํา เขาสามารถทําอะไรได้บา้ ง?

ท่านเจ้าเมือง,พวกเราจะสูเ้ คียงข้างกับท่าน แต่สาํ หรับเด็ก
คนนีนันไม่!”

“เหอะ,ข้าก็ไม่อยากกล่าวเท่าไหร่นกั แต่การทีกลุม่ พันธมิตร

ส่งเจ้าหนูคนนีมามันก็ชดั เจนพอแล้ว,พวกเขาลอยแพพวก
เราทังหมดเรียบร้อย ไอ้หนู,หากมีความสามารถจริงๆ เจ้า
ลองออกไปนอกเมืองและเด็ดหัวศัตรูมาให้ดทู ี หากเจ้าต้อง

17
 การพาพวกเราฝ่ าวงล้อมศัตรูออกไป,อย่างน้อยพวกเราก็
ควรเห็นฝี มือของเจ้าก่อน,จริงหรือไม่?”

เมือคนๆนีกล่าวจบ,เสียงหัวเราะก็ดงั ขึนทันที

ลืมไปเลยสําหรับเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ แม้แต่
จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเก้าอย่างซูหู
ยังไม่กล้าออกไปนอกเมือง เพือเด็ดหัวฝ่ ายศัตรู!

18
 เย่หยวนทียืนอยู่ขา้ งซูหบู นเวที,คิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องเกิด
เหตุการณ์เช่นนี เขาจ้องไปยังนักสูค้ นนันและกล่าวด้วยรอย
ยิมบางๆว่า

“หากข้าออกไปนอกเมืองและเด็ดหัวศัตรูให้ดไู ด้ พวกเจ้าจะ
ฟั งข้าใช่หรือไม่?”

“โอ้,เอาจริงงันรึ? ฮ่าฮ่าฮ่า!…แน่นอน! ตราบใดทีเจ้าเด็ด

19
หัวพวกมันมาได้สกั สองสามหัวและกลับมา พวกเราทังหมด
จะฟั งเจ้า! ทุกคนว่ายังไง?”

นักสูค้ นนันตะโกนถามทุกคนรอบข้างพร้อมระเบิดเสียง
หัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“แน่นอน!”

“หากทําได้ก็แน่นอน!”

20
 ……………

เห็นได้ชดั ว่านักสูเ้ หล่านีไม่เชือว่าอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ

ั น์
จะกล้าออกนอกเมืองเพือเด็ดหัวอีกฝ่ ายกลับมาให้ทกุ คนดู

ในหมูน่ กั สูเ้ หล่านี,ส่วนใหญ่เป็ นนักสูภ้ ายนอกทีท่องทัวดิน

แดน พวกเขามักต้องพึงพาตนเองโดยตลอด,จึงยากทีจะ
ควบคุมได้

21
 แม้วา่ ซูหจู ะพอควบคุมได้ แต่นนเป็
ั นเพราะเขาใช้กาํ ลังใน
การปราบปรามพวกเขาเท่านัน,ทว่าพวกเขาทังหมดก็มิได้
จริงใจทีจะเชือฟั ง

เย่หยวนมองไปยังนักสูค้ นนันอย่างเฉยชา แต่ก็ยงั กล่าวด้วย

รอยยิมว่า

“เจ้ามีนามว่าอันใด?”

22
“อะไร? จะจําชือข้ากลับไปฟ้องพ่อรึไง? ไม่วา่ จะตอนอยู่
บ้านหรือท่องทัวดินแดน,ข้ามีนามว่าชูวซือ!”

นักสูก้ ล่าวตอบด้วยสีหน้าอันเย้ยหยันและรังเกียจ

ความแข็งแกร่งของชูวซือค่อนข้างดี เพราะมันสูงถึง
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับห้า

ต่อหน้าเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์เช่นนี ชูวซือที
กล่าวตอบอีกฝ่ ายกลับ,นีถือว่าเขาให้เกียรติมากแล้ว

23
และตัวเขาก็ไม่เชือว่าซูหจู ะกล้าบีบบังคับพวกเขาทังหมดไป
มากกว่านี หากเกิดจลาจลขึนตรงนี,ปั ญหามันจะใหญ่เกิน
กว่าทีซูหจู ะควบคุมได้แน่นอน และการสูญเสียจะดับสิน
ความหวังทังหมดในทันทีเช่นกัน

นักสูเ้ หล่านีเป็ นพวกหัวแข็งและไม่เชือฟั ง หากต้องการให้ทงั

หมดจํานนแต่โดยดี,จําเป็ นต้องแสดงพลังทีแท้จริงจนเป็ นที
ประจักษ์ให้ได้

24
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ชูวซือใช่หรือไม่? เจ้าจะจดจําเอาไว้!”

ยังไม่ทนั สินเสียง,ร่างของเย่หยวนก็เคลือนหายไปทันทีจาก
บนเวที

นักสูท้ งหมดที
ั อยู่ขา้ งล่างไม่มีใครมองเย่หยวนทันเลยว่าเขา
ไปทีใด และหายไปตังแต่เมือไหร่!

25
 เมือเห็นฉากนี,ท่าทางของชูวซือก็มืดลงและกล่าวกับเหล่า
นักสูข้ า้ งๆว่า

“พวกเจ้าคิดว่าเด็กคนนันจะออกไปนอกเมืองเพือเด็ดหัว
ศัตรูจริงๆหรือไม่?”

“หุห,ุ มันจะเป็ นไปได้อย่างไร? วรยุทธการเคลือนทีของเขา

แข็งแกร่งมากกว่าปกติเล็กน้อยเท่านัน แต่พลังการต่อสูก้ ็แค่
เด็กน้อยคนหนึง เขา…”

26
 หนึงในนักสูท้ อยู
ี ่ขา้ งๆตอบ

แต่ยงั ไม่ทนั สินเสียง ร่างของเย่หยวนก็ปรากฏขึนอีกครังบน

เวที!

และในมือของเขาก็มีนกั สูด้ ินแดนวายุคลังคนหนึงติดมา

ด้วย!

แต่เมือทุกคนเห็นฉากตรงหน้า,สีหน้าของพวกเขาก็เปลียน
ไปแทบพลิกฝ่ ามือ!

27
 ตอนที603 การแจกโอสถ

“อะ-อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับห้า? ข้าไม่ได้ตา
ฟาดไปใช่ไหม?”

“หากเป็ นเช่นนันก็คงตาฟาดกันหมด ข้าไม่อยากเชือจริงๆ

ว่า,เขาจะจับนักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับห้าของ

1
 ดินแดนวายุคลังมาได้?”

“นีไม่ได้มีการเตรียมกันล่วงหน้าใช่ไหม? นันเป็ นนักสูข้ อง

ดินแดนวายุคลังตัวจริง?”

อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์จบั เป็ นอาณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลระดับห้าได้ในเวลาอันสัน นีมันเรืองตลกชัดๆ

แต่ทนั ใดนัน,พวกเขาก็ตระหนกถึงความจริงข้อหนึงได้ ค่าย

กลมิติทงหมดในเมื
ั องถูกทําลายสินหมดแล้ว และนอกเมือง

2
ก็ถกู ล้อมไว้โดยทัพหลักของดินแดนวายุคลัง แล้ว…เย่หยวน
เข้ามาในเมืองนีได้อย่างไร?

นอกเมืองถูกปิ ดล้อมโดยนักสูด้ ินแดนวายุคลังจํานวน

มหาศาลอย่างสมบูรณ์ และพวกเขาก็ไม่รูถ้ ึงความวุน่ วายที
เกิดขึนภายนอกเมืองเลยเมือสองสามวันก่อน

ในเวลานี,ซูหไู ด้เปล่งเสียงประกาศว่า

“พวกเจ้าทุกคนคงไม่ทราบกัน เมือหลายวันก่อน,ท่านเย่ได้
บุกตะลุยล่ากองทัพของดินแดนวายุคลังเข้ามาในเมือง! การ
ไล่สงั หารครังใหญ่ของเขาเกิดขึนนอกเมืองอย่างดุเดือด,และ

3
 จบลงโดยทีฝ่ ายศัตรูไม่สามารถทําอะไรได้เลย!”

ด้วยคํากล่าวเช่นนี,เบืองล่างเวทีระเบิดความโกลาหลออก
มาทันที

“ไล่สงั หารครังใหญ่?! เป็ นไปได้อย่างไร? หรือเด็กคนนีจะ

นํากองทัพเข้ามาด้วย? แล้ว…ไหนล่ะกองทัพ?”

4
“ข้าเคยได้ยินว่า,แม่ทพั ของฝ่ ายศัตรูในศึกครานีถูกยกย่อง
ว่าเป็ น บุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดภายใต้อาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้า แล้วเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์คนนีจะรอด
เข้ามาได้อย่างไร?”

“ข้า…ข้าไม่เชือ! นีมันปลอมเกินไป!”

5
 “อ๊ากกก!”

นักสูข้ องดินแดนวายุคลังทีเย่หยวนจับมาถูกปิ ดผนึกจุดตัน

เถียนเอาไว้และยังหายใจอยู่

แต่เพียงเย่หยวนซัดฝ่ ามือใส่เบาๆ,เขาก็ถกู ฆ่าตายทันที!

“ดูเหมือนว่าทุกคนยังกังขาในพลังของข้า ชูวซือ,เตรียมรับ
มือ!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

6
ภายในฝูงชน,เมือชูวซือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน ร่างของ
เขาก็สนเทาและแทบยื
ั นไม่อยู่

อันทีจริง,ตัวเขาเชือไปกว่าเจ็ดจากสิบส่วนแล้วเมือเห็น
เพียงแต่,เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเย่หยวนจะนําเขาเป็ นตัวอย่าง
ให้แก่คนอืนดูเช่นนี!

ชูวซือเลือกทีจะโจมตีดว้ ยกระบวนท่าทีแรงทีสุดออกไปโดย
ไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย

7
แต่ในเสียวอึดใจ,ร่างของเย่หยวนก็หายวับต่อหน้าต่อตาเขา
ไปทันที

“เจ้าตายแล้ว”

เสียงของเย่หยวนดังขึนอีกครังข้างหูของชูวซือ ร่างของเย่
หยวนปรากฏขึนทีด้านหลังและตังท่าเตรียมฆ่าอย่างเลือด
เย็น

ร่างของชูวซือเปี ยกโซกไปด้วยเหงือเย็น ก่อนจะค่อยๆหันไป

8
หาเย่หยวนด้วยความหวาดกลัว พร้อมเห็นว่าเย่หยวนปล่อย
มือจากตัวเขาแล้ว และไม่มีเจตนาจะเคลือนไหวใดๆต่อ

ทัวทังสนามฝึ กทีโกลาหลก่อนหน้า,ในขณะนีกลับเงียบกริบ
จนน่าตกใจ

ความแข็งแกร่งทีเย่หยวนแสดงออกมาต่างทําให้ทกุ คนหวาด
กลัวอย่างหนัก!

ทัวทังร่างของชูวซือยังถูกตรึงแข็งพร้อมเหงือทีเปี ยกชุ่มราว

9
กับพึงขึนจากแม่นาํ จนในทีสุดเขาก็ไม่อาจทนต่อแรงดันลม
ปราณของเย่หยวนได้ไหว เขาคุกเข่าต่อหน้าพร้อมก้มคํานับ
เย่หยวนและกล่าวว่า

“ท่านเย่โปรดยกโทษให้กบั การกระทําอันโง่เขลาของชูวซือ
ก่อนหน้าด้วยเถิด!”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ไม่ตอ้ งกังวลไป เนืองจากข้ายังเด็กและอาณาจักรพลังทีอยู่

ในระดับตํา,จึงเป็ นเรืองปกติทีพวกเจ้าต่างดูแคลนข้า แต่…
เหตุผลทีข้าจับนักสูด้ ินแดนวายุคลังมาไม่ใช่เพียงเพือพิสจู น์

10
แต่ขา้ อยากให้ทกุ คนยอมรับและไว้ใจในตัวข้า,ทีจะพาพวก
เจ้าทังหมดฝ่ ากองทัพดินแดนวายุคลังออกไป!”

ในขณะทีเขากล่าว,เย่หยวนก็กระโดดขึนไปบนเวที

“ท่านเย่,ความแข็งแกร่งของท่านนันน่ากลัวอย่างยิง แถมก็
ยังไม่เกรงกลัวพวกดินแดนวายุคลังเลยก็จริง แต่…พวกเรา
เคยเห็นพวกนักสูข้ องดินแดนวายุคลังมาแล้ว พวกมัน
กระหายเลือดเกินไป! ซึงพวกเราไม่อาจเป็ นคูม่ ือได้เลย!”

11
“ใช่แล้ว ข้าเคยเห็นมาก่อนจากระยะไกลเช่นกัน,พวกมันฆ่า
ทุกชีวิตทีอยู่รอบข้างราวกับไร้ซงความเป็
ึ นมนุษย์!”

“ความแข็งแกร่งของพวกมันสูงกว่าเรามาก ทังๆทีอยู่ใน
อาณาจักรพลังเดียวกัน,แต่เราไม่อาจเป็ นคูม่ ือได้จริงๆ!”

เห็นได้ชดั ว่าพวกเขาล้วนหวาดกลัวเหล่านักสูด้ ินแดน

วายุคลังอย่างมาก หากออกไปทังๆเช่นนี,ทังหมดจะต้องถูก
ฆ่าอย่างแน่นอน

12
“แล้วพวกเจ้าทุกคนจะเอาแต่หลบซ่อนอยู่ในเมืองแสงพิโรธ
ตลอดชีวิตเลยงันรึ? พวกเจ้ายินดีทงศั
ิ กดิศรีทงหมดที
ั เคยมี
และปล่อยให้ดินแดนวายุคลังเหยียบยํากันอย่างสนุก
สนาน? ไม่คิดหรือว่า,สักวันพวกดินแดนวายุคลังจะส่งยอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามาน่ะ? พวกเจ้ากําลังรอ
คอยอะไร? รอกําลังเสริมอันยิงใหญ่จากกลุม่ พันธมิตรมา
ช่วย? แต่พวกเจ้าทราบอะไรหรือไม่…สถานการณ์ปัจจุบนั
ของกลุม่ พันธมิตรเองก็เลวร้ายไม่ตา่ งกันนักหรอก?! พวก
เจ้าเป็ นใคร?,เป็ นนักสูก้ นั ไม่ใช่ร!ึ ดังนัน,พวกเจ้าก็น่าจะ
ทราบกฎแห่งโลกแห่งการต่อสูด้ !ี ไม่มีใครทีสามารถช่วยเจ้า
ได้นอกจากตัวพวกเจ้าเอง! หากยังอยากมีชีวิตก็จงลุกขึน
ซะ!”

13
 เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

ทุกคนในเวลานีต่างเงียบสนิท ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,คํากล่าว

ของเย่หยวนได้ทาํ ลายความหวังของทุกคนจนหมดสิน

ความหมายของเย่หยวนชัดเจนยิงว่า,แม้แต่กลุม่ พันธิมิตร
เองก็ไม่สามารถป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยได้ จึงยิงเป็ นไปไม่
ได้เลย,ทีพวกเขาจะส่งกองทัพอันทรงพลังเป็ นกําลังเสริมมา

14
 หากต้องการทีจะอยู่รอด,พวกเขามีแต่ตอ้ งพึงตัวเอง!

อย่างไรก็ตาม…พวกนักสูข้ องดินแดนวายุคลังก็ทรงพลังเกิน
ไปจริงๆ แถมในด้านจํานวนอีกฝ่ ายก็ได้เปรียบอย่างเห็นได้
ชัด แล้วพวกเขายังจะคาดหวังอะไรอีกในสถานการณ์เช่น
นี?

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนก็นาํ แหวนเก็บของออกมาแสดงต่อ
หน้าทุกคนและกล่าวว่า

15
 “ในแหวนวงนีมีโอสถระดับสามและสีเสมือนนับหมืนเม็ด
ตอนนีพวกเจ้าจะได้รบั พวกมันคนละหนึงเม็ดตามอาณาจักร
พลังทีเหมาะสม โอสถเหล่านีจะช่วยยกระดับความแข็งแกร่ง
ของพวกเจ้าได้ภายในเวลาอันสัน! ฉิงหยาง,รีบไปแจกจ่าย
โอสถโดยเร็ว!”

เย่หยวนโยนแหวนเก็บของให้แก่ฉิงหยาง เขารับคําสังและ
รีบนําไปแจกจ่ายอย่างรวดเร็ว

โอสถเหล่านีถูกหลอมโดยเย่หยวนทังหมด และด้วยความ
แข็งแกร่งในปั จจุบนั ,เขาจึงสามารถใช้หม้อหลอมซือฟางได้
อย่างมีประสิทธิภาพ

16
ตลอดสามวันทีเก็บตัว,โดยส่วนใหญ่ เย่หยวนใช้เวลาไปกับ
การหลอมโอสถ

ในบรรดาโอสถนับหมืนเม็ดนี,มีทงโอสถแผ่
ั สมุทรและโอสถ
เสริมความแข็งแกร่งอืนๆ เย่หยวนทีสังให้ฉิงหยางแจกจ่าย
โอสถเหล่านีให้แก่ทกุ คน ก็เพือยกระดับความแข็งแกร่งของ
พวกเขาทังหมดให้ถึงจุดสูงสุดนันเอง

เย่หยวนเคยเช่นนีรอบหนึงแล้วในตอนทีอยู่ในนิกายเมฆา

17
 ราตรี แต่ดว้ ยอาณาจักรพลังปั จจุบนั ทีสูงกว่าแต่ก่อนมาก
ของเขา จึงทําให้การหลอมโอสถนับหมืนเม็ดภายในไม่กีวัน
ไม่ใช่ปัญหาเลย

แน่นอนว่านี,เป็ นผลมาจากการยืมพลังของหม้อหลอมโอสถ
ซือฟาง

“โอสถเม็ดนีคืออัดใด? ท่านเย่ให้มาทําไม? แล้วโอสถเพียง

เม็ดเดียวจะสามารถทําอะไรได้?”

18
 “ถูกต้อง โอสถแค่เม็ดเดียวช่วยเพิมการบ่มเพาะพลังได้
เพียงเล็กน้อยเท่านัน มันไร้ประโยชน์ทจะใช้
ี ในสถานการณ์
เช่นนี!”

“แน่นอนว่าข้ารูส้ กึ ซาบซึงในบุญคุณของท่านเย่ทให้
ี เรามา
แต่…โอสถหนึงเม็ดมันคงไม่ช่วยให้อะไรเปลียนแปลง?!”

นักสูเ้ หล่านีล้วนไม่ทราบว่า สรรพคุณของโอสถแผ่สมุทรและ

อืนๆมันท้าทายสวรรค์เพียงใด แต่เมือนึกถึงการเคลือนไหว

19
 ของเย่หยวนก่อนหน้า,พวกเขาก็ไม่กล้ากล่าวโต้แย้งใดๆ
และทําได้เพียงไม่พอใจอย่างลับๆ

เย่หยวนเองก็ไม่อธิบายใดๆเช่นกัน เขายืนรออย่างเงียบๆ
เพือให้ฉิงหยางแจกจ่ายโอสถจนเสร็จ

คนแรกทีได้โอสถไปเป็ นนักสูอ้ าณาจักรก่อเกิดนภาระดับ

เก้า

หลังจากทีได้รบั โอสถกัน,พวกเขาต่างก็กลืนมันลงไปโดยตรง

20
 หลังจากนันไม่นาน,พายุลมปราณก็ก่อเกิดขึนหลายต่อ
หลายจุดทัวทังสนามฝึ ก จนในท้ายทีสุด,เหล่านักสูท้ กัี งขา
ในคราแรกต่างต้องสลัดความคิดก่อนหน้าทิงไปทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าติดอยู่ทจุี ดสูงสุดแห่งอาณาจักรก่อเกิดนภา

ระดับเก้ามาหลายปี แล้ว! ไม่คิดเลยว่า,ข้าจะมีวนั ทีได้ขนสู
ึ ่
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์!”

“ข้าเองก็กา้ วข้ามขีดจํากัดสําเร็จเช่นกัน! ชายแก่คนนีได้

21
หมดสินความหวังในช่วงชีวิตทีเหลือแล้ว ข้าคาดไม่ถึงจริงๆ
ว่า,แกนสมุทรวิวฒ
ั น์ของข้าจะแตกออกและกลายเป็ น
มหาสมุทรลมปราณได้เช่นนี!”

“โอสถเม็ดนีมันมหัศจรรย์เกินไป! กลับกลายเป็ นว่า,การ

ทําลายแก่นสมุทรวิวฒ
ั น์และสร้างมหาสมุทรลมปราณจะ
เป็ นเรืองง่ายมาก!”

22
 ……………………..

เหล่านักสูท้ ได้
ี รบั โอสถแผ่สมุทรไปล้วนตืนเต้นจนเกินคํา
บรรยาย

ในบรรดาคนเหล่านีมีหลายคนติดอยู่ในอาณาจักรก่อเกิด
นภามานานหลายปี แต่ดว้ ยศักยภาพทีหมดลง,พวกเขาจึง
ทอดทิงความหวังทีจะก้าวข้ามอาณาจักรไปหมดสิน

23
ทว่า…ด้วยโอสถทีเย่หยวนให้พวกเขามา ราวกับเปลียนขยะ
ให้เป็ นสิงมีคา่ ,มันช่วยให้พวกเขาทังหมดก้าวขึนสูอ่ าณาจักร
ร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ได้สาํ เร็จอย่างง่ายดาย

เมือนักสูท้ ยัี งไม่ได้รบั โอสถเห็น พวกเขาต่างก็เริมจับจ้องมา

ยังฉิงหยางว่าแจกถึงไหนแล้ว

แน่นอนว่าสีหน้าของทุกคนเปลียนไปราวกับฟ้ากับเหว ใน
คราแรกทีเต็มไปด้วยความดูถกู เหยียดยาม,ปั จจุบนั สายตา
ของทุกคนทีจับจ้องมาทางเย่หยวนกลับเปี ยมไปด้วยความ
ศรัทธา

24
 ตอนที604 การฝึ กพิเศษ

“แม่ทพั ซ่างกวน,เกิดอะไรขึนภายในเมืองแสงพิโรธ? อยู่ๆก็

เกิดการดูดซับพลังปราณอย่างไม่หยุดหยังโดยไม่มีสาเหตุ
จากทีเห็น,เป็ นไปได้ไหมว่า มีใครบางคนกําลังก้าวข้ามขีด
จํากัด? แต่ดว้ ยพลังปราณอันมหาศาลเช่นนี,หวังว่าจะไม่ใช่
การก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า?”

1
เหตุการณ์ผิดปกติภายในเมืองได้ทาํ ให้คา่ ยพักหลักของดิน
แดนวายุคลังต่างตกใจฉับพลัน

และก่อนหน้าก็มีผใู้ ต้บงั คับบัญชาเข้ารายงานว่า,จู่ๆเย่หยวน

ก็บินออกมานอกเมืองและจับหัวหน้ากองอาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลระดับห้ากลับไป สิงนีทําให้ควของซ่
ิ างกวนหลิง
หยุนขมวดขึนจนแทบจะชนกัน

“สถานการณ์เช่นนีน่าจะเป็ นผูค้ นมากมายทีก้าวข้ามขีด

จํากัดพร้อมกัน! แม้ขา้ จะไม่ทราบว่าเหตุใด…แต่มนั จะต้อง
เกียวข้องกับเย่หยวนแน่นอน!”

2
 ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวด้วยสีหน้าอันเคร่งขรึม

“อะไรนะท่าน? หากตามทีท่านกล่าว,ความวุน่ วายขนาดนี

อาจเกิดจากผูค้ นนับพันกําลังก้าวข้ามขีดจํากัด แต่…เขามี
ฤทธิวิเศษอะไร ถึงสามารถทําให้ทกุ คนก้าวข้ามขีดจํากัดได้
ในเวลาเดียวกัน?”

เติงฉางอุทานด้วยความตะลึง

“หืม,เจ้าทราบเพียงมุมเดียวของเขาเท่านัน ไม่เพียงศาสตร์

3
แห่งการต่อสูข้ องเย่หยวนเท่านันทีทรงพลังยิง แต่ศาสตร์แห่ง
โอสถของเขาเองก็ไร้ผใู้ ดเทียบเคียงเช่นกัน! เขาเป็ นถึงศิษย์
ของจอมราชาเหวดารา และความสามารถของเขายังสูงกว่า
ศิษย์คนแรกของจอมราชาเหวดาราอย่างฉีหา่ วหลาน!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าว

“เป็ นไปได้อย่างไร? ฉีหา่ วหลานเป็ นถึงราชันย์โอสถ!”

เติงฉางกล่าวด้วยความตะลึงอย่างกว่าเดิม

4
 “หึห,ึ เย่หยวนอยู่เพียงอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์,แต่เจ้า
กลับไม่ใช่คมู่ ือ แล้วเขาจะไม่สามารถเหนือกว่าราชันย์โอสถ
ได้อย่างไร?”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวราวกับไม่ประหลาดใจเกียวกับความ
ผิดประหลาดของเย่หยวนเลย

เติงฉางแทบไม่อยากเชือและต้องการจะหาคํามาลบล้าง แต่
ในท้ายทีสุด,เขาก็มิอาจหาเหตุผลใดๆมาโต้แย้งได้หลังจาก
ครุน่ คิดอยู่นาน

5
ทังๆทีเห็นได้ชดั ว่า,คํากล่าวเช่นนีมันไม่สมเหตุสมผลเลยสัก
นิด แต่เหตุใดเขาถึงไม่อาจหาเหตุผลมาโต้แย้งได้?

ทันใดนันเอง,แรงดันลมปราณของซ่างกวนหลิงหยุนก็แปร
เปลียนเป็ นความดุรา้ ยและเยือกเย็น ก่อนจะกล่าวขึนว่า

“เย่หยวนเติบโตเร็วเกินไป หากเป็ นเช่นนีต่อไป,มันต้องเป็ น

ภัยร้ายต่อดินแดนวายุคลังของเราแน่นอน! ดูเหมือนว่า…
สถานการณ์ในตอนนีมีแต่จะบานปลาย ท่านแม่ทพั หยุ
นหลงจะมาถึงเมือใด?”

6
ท่าทางของเติงฉางหวันกลัวเล็กน้อย และเข้าใจความหมาย
ของซ่างกวนหลิงหยุนทันที

เมือยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ขนฟ้
ั าเข้าร่วมศึก,
สถานการณ์จะเอียงมายังฝังดินแดนวายุคลังแน่นอน

“ฝ่ ายนันเตรียมตัวใกล้เสร็จแล้ว ท่านแม่ทพั หยุนหลงจะมา

ถึงในอีกครึงเดือนหลัง!”

7
 แต่ซา่ งกวนหลิงหยุนขมวดคิวเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เจ้ารายงานด่วนถึงท่านแม่ทพั หยุนหลงอีกครังว่า,เขาจะ
ต้องมาถึงภายในสิบวัน! การยึดเมืองแสงพิโรธนันง่ายมาก
ในคราแรก แต่ปัจจุบนั กลับมาตัวแปรสําคัญอย่างเย่หยวน
เข้ามาแล้ว!”

สีหน้าของเติงฉางเปลียนไปและรีบคํานับพร้อมกล่าวว่า

“น้อมรับคําสัง!”

8
 …………………

ภายในสนามฝึ ก,ผูค้ นยังคงก้าวข้ามขีดจํากัดอย่างไม่หยุด

หยัง และในไม่ชา้ ทีนีก็กลายเป็ นดินแดนพายุลมปราณเล็กๆ

ผูท้ ยัี งไม่ได้รบั โอสถ,ก็กาํ ลังรออย่างตืนเต้นอย่างเงียบๆ ส่วน

ทีได้รบั แล้ว,ก็รอต่อแถวเพือก้าวข้ามขีดจํากัด

9
การก้าวข้ามขีดจํากัดจําเป็ นต้องใช้พนที
ื มีความกว้างระดับ
หนึง หากทุกคนก้าวข้ามขีดจํากัดพร้อมกัน,ใครจะรูว้ า่
ผลลัพธ์ทออกมาจะเลวร้
ี ายเพียงใด

ในไม่ชา้ ,เมืองแสงพิโรธแห่งนีก็ให้กาํ เกิดนักสูอ้ าณาจักร

ร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ออกมานับไม่ถว้ น

ปั จจุบนั ,นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่อยู่ในอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ

ั น์
กันเกือบหมดแล้ว

สรุปได้วา่ ,ความแข็งแกร่งโดยรวมของกองกําลังในเมืองแสง
พิโรธเพิมสูงขึนเป็ นเท่าตัว

10
ชูวซือชูมือขึนเพือขออนุญาตและเดินมาหาเย่หยวนราวกับ
เด็กสาวขีอาย ก่อนจะกล่าวอย่างกล้าๆกลัวๆว่า

“เอ่อท่าน…ท่านเย่ แม้ขา้ จะทําให้ทา่ นขุ่นเคืองก่อนหน้านี

แต่โปรดให้ขา้ …”

เมือมองไปยังนักสูอ้ าณาจักรก่อเกิดนภา ทีก้าวขึนสู่

อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ได้สาํ เร็จกันอย่างต่อเนือง ชูวซือ
ก็รูส้ กึ อิจฉาอย่างมาก

11
ก่อนหน้านี,พวกเขาเหล่านักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ต่างตะโกนดูถกู เหยียดหยามเย่หยวนอย่างหนัก ชูวซือจึงคิด
ว่าเย่หยวนคงแก้แค้นพวกเขาโดยการไม่ยอมมอบโอสถให้

เย่หยวนมองอีกฝ่ ายและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ข้าทําไม่ได้!”

สีหน้าของชูซซือโศกเศร้าลงอย่างมากเมือได้ยิน แต่เย่หยวน

12
 ก็กล่าวต่อว่า

“เพราะตอนนีข้ายังไม่สามารถหลอมโอสถระดับสีได้ ดังนัน
โปรดอภัยให้ดว้ ย”

ชูวซืออดทีจะตกตะลึงไม่ได้เลย ในขณะทีกล่าวถามกลับไป
ว่า

“ท่านกําลังจะบอกว่า…โอสถเหล่านีล้วนถูกหลอมโดยท่าน
คนเดียว?”

13
 “มิฉะนัน,พวกเขาจะก้าวข้ามขีดกําจัดได้อย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยคําถาม

ดวงตาของชูวซือทะล้นออกมาราวกับลูกชินกลม เขายืนมอง
เย่หยวนอยู่ครูห่ นึงก่อนจะได้สติและกล่าวอย่างใจหายว่า

“มีโอสถนับหมืนเม็ดในทีแห่งนี แม้แต่นกั หลอมโอสถอัน

มากด้วยฝี มือยังต้องใช้เวลาหลอมทังหมดเป็ นปี ,จริงไหม?
หรือว่าท่าน…ท่านหลอมเตรียมไว้แล้วตังแต่ปีก่อน?”

14
ความเหนือยล้าของนักหลอมโอสถโดยทัวไป,หลังการหลอม
จํานวนมากขนาดนีมันเป็ นอะไรทีหนักหนามาก และหากจะ
กล่าวว่า,ทังหมดถูกหลอมภายในสามวัน แน่นอนว่ามันไม่
น่าเชืออย่างยิง

แต่เย่หยวนทีหลอมโอสถโดยใช้หม้อหลอมซือฟาง จึงมี
ประสิทธิภาพเหนือกว่าปกติถึงสิบเท่า,หรืออาจเป็ นร้อยเท่า
เลยสําหรับนักหลอมในแดนล่างทัวไป!

ดังนัน,เรืองเช่นนีชูวซือไม่อาจเข้าใจได้เลย และยากทีจะเชือ

15
 ว่าหลอมทังหมดเสร็จในสามวัน

มีเพียงคําอธิบายเดียวเท่านันทีเป็ นไปได้ทสุี ดคือ เย่หยวน

สามารถคาดเดาอนาคตได้,จึงเริมหลอมโอสถเตรียมไว้ตงแต่
ั
ปี ทแล้
ี ว

เย่หยวนเพียงยิมตอบและไม่ตอ้ งการจะอธิบายใดๆเช่นกัน
เพราะอธิบายไปก็ไม่มีใครเชือแน่นอน

เว้นเสียแต่,สีหน้าของชูวซือทีดูน่าเกลียดเล็กน้อย เนืองจาก
หลายเรืองของเด็กคนนี,ตัวเขาไม่อาจหยังรูไ้ ด้เลยจริงๆ

16
 ……………………………

เหล่านักสูย้ งั คงก้าวข้ามขีดจํากัดกันตลอดทังวัน

อาณาจักรพลังของแทบทุกคนเพิมสูงขึนจากก่อนหน้า ซึงทัง
หมดนีก็สง่ ผลไปถึงความมันใจของพวกเขาด้วยเช่นกัน

17
สองสามวันมานี,ซูหรู ูส้ กึ ประหลาดใจอย่างยิงกับ‘ท่านเย่’ ไม่
มีใครทราบเลยว่าเขาเป็ นใครมาจากไหน

แต่ในทีสุด,เขาก็ทราบแล้วว่าเหตุใดกลุม่ พันธมิตรถึงส่งเด็ก
คนนีมาเพือช่วยเหลือเมืองแสงพิโรธ

โอสถเหล่านีทีเย่หยวนเตรียมมา มันเทียบเท่ากับการนํา
กําลังทัพอันยิงใหญ่มาอยู่ทนีี !

การเปลียนแปลงแบบนีไม่เพียงแค่ความแข็งแกร่งทีเพิมขึน
แม้แต่ความมันใจของพวกเขาเอง,ก็ยิงเพิมสูงขึนมากเช่น

18
 กัน!

เดิมทีพวกเขาหวาดกลัวเหล่านักสูข้ องดินแดนวายุคลังจน
เข้ากระดูก แต่เมืออาณาจักรพลังเพิมขึน,ความมันใจและ
ความกล้าของพวกเขาก็กลับมาอีกครัง

เย่หยวนกวาดสายตามองเหล่านักสูใ้ นสนามฝึ ก และกล่าว

อย่างเยือกเย็นว่า

“ในตอนนี,พวกเจ้าทุกคนมีความมันใจในการเข้าปะทะกับ

19
 พวกดินแดนวายุคลังรึยงั ?”

“แน่นอน!”

“พวกเรามีแล้ว!”

“พวกมันจะต้องตาย! เราจะแก้แค้นให้แก่สหายผูล้ ว่ งลับ!”

20
 ………………………….

เมือความเชือมันของผูค้ นเพิมสูงขึน ในบางครังพวกเขาก็

ราวกับไม่กลัวตาย

โดยเฉพาะนักสูท้ ก้ี าวขึนสูอ่ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ

ั น์ พวก

21
 เขาทุกคนล้วนรูส้ กึ ว่าตนแข็งแกร่งจนไร้ผใู้ ดต้านทาน

แน่นอนว่า,มันไม่ใช่คนสองคนทีก้าวข้ามอาณาจักรได้สาํ เร็จ
แต่เป็ นผูค้ นนับหมืนทีสามารถทําได้ ความมันใจโดยรวมจึง
ขยายตัวขึนในระดับทีน่ากลัว

เมือเย่หยวนยกมือขึนเชิงสัญญาณให้ทกุ คนเงียบลง ผูค้ น

ด้านล่างต่างเงียบลงในทันที

พลังการต่อสูอ้ นั น่าเกรงกลัวผนวกกับโอสถอันมหัศจรรย์
ปั จจุบนั ,เย่หยวนได้กลายเป็ นผูน้ าํ อันน่าศรัทธาของพวกเขา

22
 ไปแล้วโดยไม่รูต้ วั

เย่หยวนกวาดสายตาและกล่าวอย่างช้าๆว่า

“ด้วยสถานะปั จจุบนั ของพวกเจ้า,หากต้องการต่อสูก้ บั พวก

ดินแดนวายุคลัง ถือว่ายังห่างไกลนัก ดังนัน,เพือทําให้พลัง
การต่อสูข้ องพวกเจ้าแข็งแกร่งยิงขึน ข้าจึงสร้างค่ายกล
พิเศษสําหรับพวกเจ้าเอาไว้แล้ว ในตอนนี…ก็ขอให้ทกุ คน
เพลิดเพลินไปกับการฝึ กพิเศษของข้า! ขอให้โชคดี!”

เย่หยวนเรียกตราวารีเลิศออกมา และม่านแสงขนาดมหึมาก็
ปรากฏขึนจนปกคลุมทัวสนามฝึ กทังหมด!

23
 “หืม? เกิดอะไรขึน? คนอืนๆอยู่ทใดกั
ี น?”

ชูวซือขมวดคิวและกล่าวออกมา

มีเพียงสองนักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลเท่านันทีอยู่
ข้างๆเขา และคนอืนๆในสนามฝึ กซ้อมกลับหายไปในพริบตา
ราวกับว่าพวกเขาทังสามถูกแยกออกมาคนอืนๆทังหมด

24
 “โอ๊ะ! ใครเตะข้า?”

จู่ๆชูวซือก็ถกู เตะอย่างไร้ปราณีโดยใครบางตนจากข้างหลัง

25
 ตอนที605 ฝากระวังหลังให้ ข้าด้ วย

ในไม่ชา้ ,เสียงครวญครางก็ดงั ขึนทัวทุกคนทุกแห่งในค่ายกล

นีคือค่ายกลขนาดใหญ่ระดับสีทีเย่หยวนพึงพาตราวารีเลิศ
ในการสร้าง และใช้เวลาสามวันก่อนหน้าสร้างขึน : ค่ายกล
อสูรสามง่าม!

1
เมือได้ยินเสียงผูค้ นกําลังครําครวญดังขึนภายในค่ายกล ใบ
หน้าของซูหสู นเทาด้
ั วยความวิตก

“ท่านเย่,นี…จะไม่มีเรืองแย่ๆเกิดขึนใช่ไหม?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

2
“ปั ญหาทีใหญ่ทสุี ดของนักสูด้ ินแดนไร้สินสุดคือ พวกเขาไร้
ซึงระเบียบวินยั และไม่สามารถรวมกลุม่ จนเป็ นปึ กแผ่นได้
เลย ด้วยการฝึ กพิเศษภายใต้คา่ ยกลนี,พวกเขาจะสามัคคี
กันยิงขึน การให้พวกเขาเข้าใจต่อค่ายกลทุกรูปแบบในเวลา
อันสัน,นันเป็ นไปไม่ได้ ยิงไปกว่านัน,ด้วยนิสยั ของแต่ละ
บุคคลเองก็ยิงเป็ นไปไม่ได้ทจะทํ
ี าเช่นกัน แต่ดว้ ยรูปแบบการ
ทํางานของค่ายกลอสูรสามง่าม,พวกเขาทังหมดจะถูกคละ
กันกลุม่ ละสามคน และฝึ กต่อสูพ้ ิเศษร่วมกันภายในรัศมี
ขนาดเล็ก ตราบใดทีทุกคนทําสําเร็จ,พลังการต่อสูข้ องพวก
เขาจะต้องทรงอนุภาพมากขึน!”

สายตาของซูหหู นั ไปจับจ้องผูค้ นในค่ายกลอย่างช่วยไม่ได้

เพียงแต่,ภาพทีปรากฏเป็ นเพียงกลุม่ นักสูท้ กํี าลังยุ่งเหยิง

3
และสะเปะสะปะยิง เมือเป็ นแบบนี,แล้วพวกเขาจะมีความ
สามัคคีได้อย่างไร?

ภายในค่ายกลขนาดใหญ่นี,พวกเขากลุม่ ละสามคนต่างต้อง
จับกลุม่ ต่อสู้ และจะตัดสินแพ้ชนะได้ตอ่ เมือโค่นศัตรูภายใน
ค่ายกลจนกว่าจะไม่เหลือเรียวแรง

เมือเห็นสถานการณ์เช่นนี,ซูหกู ็อดทีจะส่ายหัวไม่ได้เลย

“สิงทีท่านเย่กล่าวนันถูกต้อง อีกหนึงเหตุผลทีนักสูข้ องดิน

4
 แดนวายุคลังแข็งแกร่งคือ,พวกเขาเป็ นอันหนึงอันเดียวกัน
ในขณะทีฝ่ ายของเราต่างเผชิญหน้ากับอีกฝ่ ายโดยไม่สนการ
ต่อสูเ้ ป็ นกลุม่ การรบเช่นนีมันไม่ตา่ งอะไรจาก,การโยน
หมวกและชุดเกราะทิงเพือออกไปสู้ เพียงแต่…ข้าเกรงว่า
เวลามันจะสันเกินไป”

ซูหกู ล่าว

“ผ่อนคลายเถิดท่าน,ศักยภาพของมนุษย์ไร้ขีดจํากัด การ
ฝึ กอันเข้มงวดของข้าทีออกแบบมา,พวกเขาจะต้องเข้าใจถึง
บางสิงแน่นอนในท้ายทีสุด แต่อย่างทีท่านกล่าวไป,เวลา
ของเรามีไม่มากนัก ภายในสิบวันหลังจากนี,พวกเราต้องฝ่ า

5
 ทัพออกไปแล้ว”

เย่หยวนกล่าว

เย่หยวนคาดไม่ถึงว่า,แม่ทพั ในศึกครานีจะเป็ นซ่างกวนหลิง

หยุน

การเผชิญหน้ากับซ่างกวนหลิงหยุน,มันไม่คอ่ ยเป็ น
ประโยชน์อะไรกับเขามากนัก แต่เมือสอบถามข้อมูลต่างๆ
จากเสียวหลูห่ ยาน เย่หยวนจึงเข้าใจคนๆนีมากขึน

เมือเทียบกับจ้าวเฉินกังแล้ว,ซ่างกวนหลิงหยุนมีความเป็ นผู้

6
 นําและฉลาดกว่า ซึงยากทีจะจัดการคนประเภทนี

ยิงไปกว่านัน เมือมองสถานการณ์ของทังสองฝ่ ายในวันนัน

ทังความแข็งแกร่งเฉพาะบุคคลและกําลังทหาร,เย่หยวนมี
แต่เสียเปรียบ

หากต้องเผชิญหน้ากันจริงๆ,ผลลัพธ์ทได้
ี นนยากยิ
ั งทีจะ
กล่าว

“เอาล่ะ เวลาเร่งด่วนเช่นนี,ข้าเองก็ตอ้ งใช้มนั อย่างคุม้ ค่า

7
เช่นกัน ข้าจะต้องก้าวขึนสูอ่ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ระดับ
เก้าให้ได้ภายในสิบวัน!”

ซูหสู าํ ลักอย่างไม่ตงใจทั
ั นทีทได้
ี ยินเช่นนัน การก้าวขึนสู่
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ระดับเก้าภายในสิบวัน คํากล่าว
เช่นนี…มีเพียงเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาคนเดียวใช่ไหม,ทีกล้า
พูด?

หากนึกย้อนกลับไป,ตอนทีซูหกู า้ วข้ามขีดจํากัดจาก
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ระดับแปดสูร่ ะดับเก้า เขาใช้
ระยะเวลาถึงห้าปี เต็ม!

8
 …………………..

“โอ๊ะ! เตะก้นข้าอีกแล้ว! บ้าบอสินดี! พ่อคนนีจะสูก้ บั แก

เอง!”

9
“ตาแก่จ,ู้ แกอย่ามาเกะกะ! ไปอยู่มมุ โน้นไกลๆข้าเลย! ส่วน
แก,หากยังทําตัวมีปัญหา ข้าจะกระทืบหลังจากนี!”

“หุบปากซะ! ตาแก่เฉียง,แกตาบอดรึไง เมือครูด่ าบของแก

เกือบดับลมหายใจข้าไปแล้ว! หากไม่ระวังอีก,คราต่อไปข้า
ฆ่าเจ้าแน่!”

ในบริเวณหนึงของค่ายกล,กลุม่ ของซูวชือราวกับสุนขั บ้ากัด

กัน ใครก็ตามทีสัมผัสโดนใคร,พวกเขาแทบจะโจมตีใส่
กันเองทันที

10
หนึงในนันมีนามว่าจูช้ างซี และอีกคนนามว่าเฉียงจี พวกเขา
ต่างรูจ้ กั กันมาก่อน

ในความเป็ นจริง,ความแข็งแกร่งของจูช้ างซีและเฉียงจีทัด

เทียมกับชูวซือ พวกเขาเพิงเริมโต้เถียงกับด้วยวาจาเท่านัน
และหากมีความขัดแย้งถึงขันลงไม้ลงมือ,สภาพของพวกเขา
ทังสามคงดูไม่ดีสกั คน

ซึงก่อนหน้านีเอง,ระหว่างการต่อสูภ้ ายในค่ายกล พวกเขาก็

11
เผลอแตะโดนกันมากว่าสองสามครัง ไม่เพียงแค่ทงสามต้
ั อง
จัดการเหล่าศัตรูภายในค่ายกล,แต่พวกเขายังต้องระวังกัน
เองอีก

อารมณ์ของชูวซือเองก็ไม่ดีตงแต่
ั แรกอยู่แล้ว และในเวลานี,
เมือตนต้องถูกกักขัง เขาก็ยิงหัวเสียขึนไปอีก

“เฒ่าชูวเลิกบ่นได้แล้ว! ถึงศัตรูภายในนีจะถูกสร้างขึนโดย
ค่ายกล แต่ความแข็งแกร่งของพวกมัน,เราไม่สามารถเป็ นคู่
มือได้เลย! หากยังเป็ นเช่นนีต่อไป,พวกเราต้องถูกเล่นงาน
จนตายแน่นอน!”

12
 จูช้ างซีกล่าว

“บ้าบอสินดี! ไอ้เด็กบ้านันสร้างค่ายกลให้พอ่ มันเล่นรึไง!

เชือเขาเลยจริงๆ! แต่,ศัตรูเหล่านีมีความแข็งแกร่งเทียบ
เคียงกับพวกเรา ข้าไม่เชือว่า,เราจะไม่สามารถบดขยีพวก
มันได้!”

ชูวซือปฏิเสธทีจะยอมแพ้

เห็นได้ชดั ว่า เขาไม่พอใจอย่างมากกับค่ายกลทีเย่หยวน

13
 สร้างขึน

แน่นอนว่า,สิงทีพวกเขาไม่ชอบใจทีสุดคือ พวกเขายังแตะ
แข้งแตะขากันเองในบางจังหวะ และศัตรูทเป็
ี นนักสูเ้ งาใน
ค่ายกลยังคงได้เปรียบ พร้อมไล่ลา่ พวกเขาต่อไป

นีมันน่าอับอายอย่างยิง!

14
 ในวันแรก,กลุม่ ของชูวซือเป็ นเหมือนกับทุกคนทีติดอยู่ใน
ค่ายกล พวกเขาแตะแข้งแตะขากันเอง ในขณะทีถูกนักสูเ้ งา
ไล่ลา่ อย่างสนุกสนาน

แต่กระนัน,ค่ายกลขนาดใหญ่นีก็มิได้ไล่ลา่ ตลอดเวลา เมือ

พลังปราณภายในร่างของผูค้ นหมดลง เหล่านักสูเ้ งาก็จะ
หยุดไล่ลา่ พร้อมหายไปในระยะเวลาหนึง

ซึงหลังจากทีพลังปราณของพวกเขาฟื นตัวสักระยะ เหล่านัก

สูเ้ งาจะปรากฏตัวขึนอีกครังและไล่ลา่ ต่อ

15
 วันทีสองผ่านไปอย่างรวดเร็ว,เหล่านักสูใ้ นค่ายกลยังคง
เหนือยล้ายิงจากการรับมือ และไม่วา่ จะทําอย่างไรพวกเขาก็
ไม่สามารถเอาชนะพวกนักสูเ้ งาได้เลย

แต่สิงหนึงทีพวกเขาค้นพบคือ,อนุภาพการโจมตีของนักสูเ้ งา
เหล่านีรุนแรงขึนมากหากเทียบกับวันแรก จนทําให้ปัจจุบนั ,
เริมมีนกั สูห้ ลายคนได้รบั บาดเจ็บกันแล้ว

ในวันทีสาม,จู่ๆก็มีเสียงของหลิวหงดังขึนผ่านค่ายกลขนาด

16
 ใหญ่วา่

“น้องเย่กล่าวว่า,พลังของค่ายกลจะแข็งแกร่งขึนเรือยๆทุก
วัน หากพวกเจ้ายังแยกกันสู้ ในวันนี…อาจมีคนตายก็เป็ น
ได้!”

เมือกล่าวจบ,เสียงของหลิวลงก็หายไปทันที

ทุกคนต่างสันสะท้านเมือได้ยินว่า‘อาจมีคนตาย’ คํานีเพียง
คําเดียว,ราวกับค้อนขนาดยักษ์ทบุ กลางอกของพวกเขาจน
หายใจไม่ออก

17
สีหน้าของชูวซือบิดเบียวด้วยความน่าเกลียด เขากัดฟั นแน่
นอนและกล่าวว่า

‘ดูเหมือนว่าไอ้เด็กบ้านันจะไม่เพียงแค่ข่เู รา แต่หากพวกเรา
ยังเป็ นเช่นนี,อาจมีคนตายจริงๆแน่นอน!”

จูช้ างซีและเฉียงจีต่างรูส้ กึ เช่นเดียวกันและพยักหน้าตอบ

18
 “ตาแก่จ,ู้ ตาแก่เฉียง ข้า,ผูเ้ กลียดการร่วมมือกับคนอืนที
สุด! แต่ในเวลานี,คงไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ!”

ชูวซือกล่าว

“เหอะ,แกคิดหรือว่าข้าอยากจะร่วมมือกับขยะเช่นแก! แต่
เพือความอยู่รอด,พวกเราคงต้องร่วมมือกันสักครัง!”

จูช้ างซีกล่าว

19
 “ข้าก็ไม่มีขอ้ คัดค้าน”

คนอย่างเฉียงจีทีไม่คอ่ ยสนใจโลก เป็ นทีชัดเจนว่า,เขาเองก็

ไม่เต็มใจทีจะร่วมมิกบั คนอืนเท่าไหร่นกั

แน่นอนว่า,เมือพวกเขาร่วมมือกันและใช้คา่ ยกลผสานการ
โจมตี พลังการต่อสูข้ องทังสามจึงเพิมขึนในทันที แต่นนเอง
ั
ก็ทาํ ให้พลังของนักสูเ้ งาเพิมขึนอย่างฉับพลันเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม…แม้คาํ เตือนของหลิวหลงจะแนะให้ทกุ คน
ร่วมมือกันสู้ แต่มนั ใช่เรืองง่ายทีไหนกัน?

20
 “ตาแก่จ,ู้ ระวังข้างหลัง!”

“ตาแก่เฉียง,ด้านข้าง!”

“อ๊ากก! แย่แล้ว!”

ชูวซือกระเด็นออกไปพร้อมเสียงร้องน่าเวทนา และกําลังจะ
ถูกนักสูเ้ งาตนหนึงปิ ดฉาก
21
 “ระวัง!”

เฉียงจีเขวียงดาบของเขาออกไป,เพือขัดนักสูเ้ งาจนตนนัน
จนร่นถอยออกไป

ชูวซือกัดฟั นแน่นลุกขึน และดินรนเข้าต่อสูต้ อ่ ทันที

22
 “ตาแก่เฉียง,ข้าเป็ นหนีบุญคุณแก!”

ชูวซือตะโกนออกมา

“หากเจ้าตาย,พวกเราก็ไม่รอดเช่นกัน!”

เฉียงจีตอบกลับไปตรงๆ

“การผสานกระบวนท่าของนักสูเ้ งาเหล่านีช่างประณีตนัก
แต่นนก็
ั ไม่ได้หมายความว่าเราไร้ความหวัง พวกเราทีร่วม
23
 มือกันต้องแข็งแกร่งกว่าพวกมัน,และต้องเอาชนะได้แน่!”

“เหอะ เหอะ,ดูเหมือนเจ้าจะไม่ทมเกิ
ึ นไป ในท้ายทีสุด,ก็พอ
จับจุดอุบายครานีได้ ข้า,จูช้ างซี,ไม่อยากเชือเลยว่าพวกเรา
ทังสามจะไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของนักสูเ้ งาเหล่านีได้! ตาแก่
ชูว,ตาแก่เฉียง,ตังแต่นี ฝากพวกเจ้าระวังหลังให้ขา้ ด้วย!”

จูช้ างซีกล่าว

24
 ตอนที606 พวกชูวซือทังสาม

เย่หยวนไม่ได้ลอ้ เล่นกับพวกเขา

สามวันทีผ่านมา,มีจาํ นวนผูบ้ าดเจ็บเกือบสามพันคนแล้ว!

นีเป็ นตัวเลขทีค่อนข้างสูงมาก!

และหลิวหงก็มิได้มีเจตนาปิ ดบังเช่นกัน เขาเปล่งเสียง

ประกาศยอดผูบ้ าดเจ็บในค่ายกลอยู่เป็ นระยะๆ

1
ค่ายกลหยุดพักแล้วในขณะนี กลุม่ ของชูวซือทังสามเองก็
เผยถึงสีหน้าทีไม่เคยปรากฏมาก่อน

“ตามทีไอ้เด็กนันประกาศ,วันทีสีจะยากมากขึนเป็ นทวีจาก
วันนี! หากไม่มีเรืองอะไรเกิดขึน,ยอดผูบ้ าดเจ็บจะต้องเพิม
สูงกว่านีอีกแน่นอน!”

ชูวซือกล่าวอย่างเดือดดาล

2
 จูช้ างซีกล่าวต่อว่า

“นันเป็ นสิงทีเลียงไม่ได้! ไอ้เด็กบ้านันช่างน่ารังเกียจจริงๆ!

ก่อนจะตายในมือของพวกดินแดนวายุคลัง,พวกเราคงตาย
ในมือของไอ้เด็กนีก่อนจริงๆ! หากข้าออกไปจากค่ายกลบ้านี
ได้,ไอ้เด็กเวรนันได้เห็นดีกนั แน่!”

ชูวซือกล่าวด้วยรอยยิมอันขืนขมว่า

3
 “เจ้าก็เลือดร้อนเกินไป! ไอ้เด็กบ้านันสามารถสร้างค่ายกล
นรกนีได้,ด้วยพลังเพียงอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ แล้วเจ้า
จะเป็ นคูม่ ือได้อย่างไร? หรือเป็ นไปได้ไหม,ทีเจ้าจะลืมว่านัก
สูด้ ินแดนวายุคลังคนนันตายยังไง?”

เมือจูช้ างซีได้ยินเช่นนัน ร่างของเขาก็สนเทาอย่

ั างฉับพลัน

แม้พวกเขาจะร่วมมือกัน,แต่การจะเอาชนะเย่หยวนมันก็เป็ น
ไปไม่ได้เลย

4
นันเป็ นถึงนักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับห้าของดิน
แดนวายุคลัง แต่กลับเป็ นดังลูกไก่ในกํามือของเย่หยวน
อย่างสมบูรณ์

ความแข็งแกร่งของทังสามทีร่วมมือกัน,อย่างมากก็เทียบเท่า
นักสูด้ ินแดนวายุคลังคนนัน แถมหากต่อสูก้ นั จริงๆ,แม้สาม
รุมหนึง พวกเขาก็แพ้นกั สูด้ ินแดนวายุคลังคนนันอยู่ดี

ดังนัน,ผลจากการท้าทายเย่หยวนจะเป็ นอย่างไร…มันคงไม่
จําเป็ นต้องกล่าว

5
 “พวกเราเองก็มีจาํ นวนไม่ใช่นอ้ ย ข้าไม่เชือว่า,เขาจะกล้า
สังหารพวกเราทังหมดหรอก!”

จูช้ างซีกล่าวราวกับข่มขู่ แต่ภายในใจกลับสันคลอน

ชูวซือกลอกตาไปมาด้วยความรําคาญและเมินสหายคนนีไป

6
และในเวลานันเอง เฉียงจีทีนังเงียบตลอดเวลาก็เอ่ยปากขึน
ว่า

“พวกเจ้าได้สงั เกตหรือไม่วา่ ,พลังการต่อสูข้ องพวกเราใน

ตอนทีร่วมมือกัน มันเพิมขึนเรือยๆ?”

ชูวซือและจูช้ างซีหนั มาแลกเปลียนสายตากันอย่างรวดเร็ว

และอดทีจะประหลาดใจไม่ได้เลย

7
 ดูเหมือนจะเป็ นเช่นนันจริงๆ!

สองวันทีผ่านมา,พวกเขาต่างแยกย้ายกันสูข้ องใครของมัน
และผลคือพ่ายแพ้อย่างหมดท่า แม้แต่ตอบโต้สกั ครังยังไม่
สามารถ

จนถึงเช้าวันนี,พวกเขาก็ยงั คงยึดถือในตัวตนราวกับกําแพง
ยักษ์ทขวางกั
ี นระหว่างกัน

8
 แต่ตอ่ มา,หลังจากทีพวกเขาวางศักดิศรีลงและจับมือเพือ
เผชิญหน้ากับศัตรู พวกเขากลับค่อยๆปรับตัวเขามากันและ
กัน จนก่อเกิดแบบแผนการต่อสูท้ มีี ทงสามเป็
ั นส่วนประกอบ

แม้พวกเขายังถูกอีกฝ่ ายโจมตีจนบาดเจ็บในช่วงแรก แต่เมือ

ถึงช่วงกลางคืน,สถานการณ์ความได้เปรียบก็คอ่ ยๆเอียงเข้า
หาทังสามมากขึน

ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,สิงนีเป็ นตัวบ่งชีอย่างชัดเจนว่า พลังการ

ต่อสูข้ องทังสามกําลังเพิมขึนอย่างช้าๆ!

9
 การค้นพบครังนีทําให้ทงสามรู
ั ส้ กึ ประหลาดใจอย่างมาก

“กลับกลายเป็ นว่า,เด็กนันสร้างค่ายกลนรกนีก็เพือ เสริม

สร้างความสามัคคีและฝึ กต่อสูร้ ว่ มกันนีเอง!”

ชูวซือรูแ้ จ้งในทันที

“ความแข็งแกร่งของพวกเราไม่ได้เพิมมากนัก แต่เมือพวกเรา
ทังสามร่วมมือกัน,พลังการต่อสูโ้ ดยรวมจึงเพิมขึนอย่างมาก

10
 แทน!”

จูช้ างซีกล่าว

“ต่อไปก็…พรุง่ นี!”

เฉียงจีกล่าวอย่างเรียบนิง

…………………………….

11
 ในไม่ชา้ การฝึ กพิเศษวันทีสีก็เริมขึน

ความยากของวันทีสีเพิมขึนอย่างชัดเจน เมือเทียบกับสาม
วันแรก!

อย่างไรก็ตาม,พวกชูวซือทังสามก็คอ่ ยๆรูส้ กึ ถึงพลัง

บางอย่างเมือร่วมมือกันแล้ว

12
ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,ความสามารถในการปรับตัวของมนุษย์
มันทรงพลังเพียงใด

การผสานโจมตีของเหล่านักสูเ้ งานันประณีตและลงตัวอย่าง
มาก พวกชูวซือทังสามพยายามเรียนรูห้ ลายสิงอย่างจาก
การร่วมมือกันของศัตรู และนํามาปรับใช้ในรูปแบบของทัง
สาม

การต่อสูอ้ นั ดุเดือดเช่นนี มันค่อนๆหล่อหลอมพวกเขาให้มี

13
 ความเชียวชาญขึน

เช่นเดียวกัน,พวกเขาทังสามก็คน้ พบความเปลียน
แปลงอย่างชัดเจนเมือช่วยเหลือกัน จนทําให้พวกเขาเริมที
จะตอบโต้นกั สูเ้ งาเหล่านีได้บา้ ง

เวลาล่วงเลยจนพลบคํา,พวกเขาทังสามกลับต่อสูก้ บั เหล่า
นักสูเ้ งาได้อย่างสูสี!

14
ตังแต่วนั แรกจนถึงตอนนี,นักสูเ้ งาทีเผชิญหน้ากับพวกเขาก็
ยังเป็ นกลุม่ เดิมทีมีหา้ ตน

ทว่า,ยิงวันเวลาผ่านไป พวกมันก็ยิงเก่งขึนกว่าตอนแรกมาก!

“ตาแก่ชวู ! ตาแก่เฉียง!”

จูช้ างซีคาํ รามดัง

15
 “เข้าใจแล้ว!”

เพียงจูช้ างซีเรียกชือ,ทังสองก็ทราบถึงความตังใจของอีกฝ่ าย
ทันที

ในเวลานี,จูช้ างซีกาํ ลังถูกห้อมล้อมโดยเหล่านักสูเ้ งาทังสาม

และกําลังตดอยู่ในสถานการณ์ทอัี นตรายมาก

ชูวซือและเฉียงจีทีได้ยินอีกฝ่ ายเรียก ทังสองก็เข้าใจทันทีวา่ จู้

16
ชางซีกาํ ลังคิดอะไรอยู่ ทังสองซัดเพลงดาบใส่ศตั รูตรงหน้า
จนล่าถอย และใช้โอกาสนี,รีบตรงไปยังจูช้ างซีทอยู
ี ่กลางวง
ล้อม

ในขณะเดียวกัน,จูช้ างซีเองก็เตรียมทีจะโจมตีเช่นกัน!

ภายใต้การล้อมหน้าล้อมหลังของพวกเขาทังสามอีกที จึงทํา
ให้นกั สูเ้ งาทังสามตกเป็ นฝ่ ายเสียเปรียบและถูกทะลวงใน
ทันที!

17
 นักสูเ้ งาทังสามสินสภาพ เหลือเพียงนักสูเ้ งาทีล่าถอยในที
แรก พวกมันตรงเข้าหาชูวซือและเฉียงจีอีกครัง แต่ก็ตอ้ งน่า
แปลกใจ,เพราะจุดทีจูช้ างซีเคยยืนอยู่กลับว่างเปล่าเสียแล้ว!

หนึงในสองนักสูเ้ งาถูกทะลวงอกจากข้างหลังโดยจูช้ างซีที

ลอบโจมตีอย่างรวดเร็ว

18
เมือเหลือศัตรูอีกเพียงหนึง พวกเขาทังสามจึงผสานการโจม
ตีและปิ ดฉากลงทันที!

ในปั จจุบนั ,นักสูเ้ งาทังหมดถูกฆ่าหมดและทุกอย่างก็จบลง

ทังสามโยนดาบทิงข้างกายและแผ่ตวั ลงนอนอย่างอ่อนแรง

“เหนือยมาก! เหนือยมากจริงๆ! เราฆ่าพวกมันทังห้าได้แล้ว,

19
 แต่เหตุใดถึงยังไม่ออกจากค่ายกลบ้าๆนีอีก?”

ชูวซือกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ฮ่าฮ่า,สนุกจริงๆ! ข้าไม่คิดเลยว่า,เมือพวกเราสามคนร่วม
มือกัน มันจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี!”

จูช้ างซีกล่าวอย่างตืนเต้น

20
ชูวซือกลอกตาไปมาและอดทีจะกล่าวกลับไปตรงๆไม่ได้เลย
ว่า

“ตาแก่จ,ู้ หากไม่ใช่คา่ ยกลโคตรพ่ออันนี ข้าไม่มีทางจับมือ

กับเจ้าแน่นอน ทังหมดก็เพือความอยู่รอด! หลังจากเราออก
ไป,ก็ทางใครทางมัน!”

“เหอะ แล้วใครอยากร่วมมือกับเจ้า?”

จูช้ างซีกล่าวอย่างไม่พอใจ

21
 “ค่อยเสียงแตก,หลังจากทีออกไปได้ก่อนไหม?”

เฉียงจีอุทานแทรกออกมาลอยๆ

เมือคํากล่าวนีดังขึนชูวซือและจูช้ างซีก็เป็ นใบ้ในทันที

เย่หยวนสร้างค่ายกลนีก็เพือเสริมสร้างความสามัคคีและฝึ ก
การต่อสูร้ ว่ มกันของพวกเขา

22
หากพวกเขาไม่สามารถปฏิบตั ิตามสิงทีเย่หยวนมุง่ หวังไว้ได้
บางทีพวกเขาก็อาจไม่ได้ออกไป

………………………

ยอดผูบ้ าดเจ็บในวันทีสีมีสงู กว่าวันทีสาม!

23
 ตอนนียอดได้พงุ่ สูงถึงห้าพันคนแล้ว!

และพวกชูวซือก็เป็ นกลุม่ แรกทีสามารถสังหารเหล่านักสูเ้ งา

ได้สาํ เร็จ

ทว่า…วันทีห้าก็มาถึง

พวกชูวซือทังสามอดทีจะสาปแช่งเย่หยวนอยู่ภายในใจไม่ได้
เลย

24
เพราะสุดท้ายการฝึ กของพวกเขาก็ไม่ได้จบลงแต่อย่างใด
แถมความยากยังมากขึนไปโดยเพิมนักสูเ้ งาอีกสองคน!

นีเท่ากับว่า,เหล่านักสูเ้ งาทีทังสามต้องเผชิญได้กลายเป็ น
เจ็ดคน!

“นีมันบ้าอะไรกัน? ไอ้เด็กนันต้องการจะฆ่าพวกเราจริงๆใช่
ไหม?”

25
 ชูวซือกล่าว

“อย่ากล่าวถึงไอ้เด็กบ้านัน,มันกําลังเล่นสนุกกับพวกเรา
ชัดๆ!”

จูช้ างซีสบถออกมา

การเพิมขึนของนักสูเ้ งามันได้สร้างปั ญหาให้แก่ทงสามอย่

ั าง

26
 มาก

แต่ตอนนี,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกชูวซือทังสาม สิงทีควร
เป็ นปั ญหาใหญ่สาํ หรับพวกเขากลับไม่ใช่อย่างทีคิด แม้จะ
รูส้ กึ เครียดและกดดันอย่างมาก,แต่ทงสามก็
ั ผ่านวันทีห้าไป
ได้โดยอาศัยความสามัคคี และการร่วมมือทีชาญฉลาดอย่าง
หาทีใดเปรียบ

เมือเข้าสูเ่ ทียงวันของวันทีหก ในทีสุด,พวกชิวซือทังสามก็ฆ่า

นักสูเ้ งาทังเจ็ดลงได้ และประสบความสําเร็จในการพิชิตรอบ
นีได้อีกครัง

27
แต่มนั ก็ยงั ไม่จบ หลังจากได้พกั ผ่อนอยู่หลายชัวโมง,เบือง
หน้าก็ปรากฏนักสูเ้ งามากถึงเก้าตน!

เว้นเสียแต่ในตอนนี,พวกชูวซือทังสามกลับสามารถฆ่านักสู้
เงาทังเก้าตนได้ภายในวันนัน!

เมือเวลาล่วงเลยถึงวันทีเจ็ด,เย่หยวนก็ออกจากการเก็บตัว
ในท้ายทีสุด!

28
เขาปรากฏตัวอีกครังในสนามฝึ กซ้อมทีทุกคนกําลังฝึ กหนัก
พร้อมตัวเขาทีกลายเป็ นจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรร้อยสมุทร
วิวฒ
ั น์ระดับเก้า!

เมือเขาเห็นพวกชูวซือทังสามในค่ายกล,เขาก็อดทีจะ
ประหลาดใจไม่ได้เลย

เพราะปั จจุบนั ,ทังสามสามารถฆ่านักสูเ้ งาได้ถึงสิบเอ็ดตน

แล้ว!

29
 ตอนที607 มุ่งสู่ความหวังทีเหนือกว่า

ตังแต่วนั ทีห้าขึนไป,ยอดผูเ้ สียชีวิตก็ปรากฏขึนอย่าง

กะทันหันในค่ายกล

เมือถึงวันทีสิบ,มีนกั สูเ้ สียชีวิตภายในค่ายกลกว่าหลายร้อย

คน

และนักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ก็สามารถปรับตัวเข้ากับการต่อสูร้ ูป

1
 แบบนีได้แล้ว

แต่พวกเหล่านีก็เพียงแค่รอดตายในแต่ละวันได้เท่านัน การที
สามคนต้องเผชิญหน้ากับนักสูเ้ งาทังห้า,มันก็ถือเป็ นปั ญหา
มากแล้ว

มีเพียงชนกลุม่ น้อยอย่าง,พวกชูวซือทังสามเท่านัน ทีพัฒนา

ขึนอย่างเห็นได้ชดั

ความเร็วในการปรับตัวและพัฒนาของพวกเขาทําให้เย่
หยวนประหลาดใจไม่นอ้ ยเลย

2
ในวันทีสิบ,เย่หยวนหยุดการทํางานของค่ายกลในท้ายทีสุด
นักสูแ้ ต่ละคนราวกับได้รบั การปลดปล่อยจากนรกและภาระ
อันหนักอึง เป็ นอีกครังทีพวกเขาได้เห็นแสงตะวันจากโลก
ภายนอก

เวลาสิบวันนีทียากลําบากราวสิบปี

3
ส่วนใหญ่พวกเขาเป็ นนักสูพ้ เนจรทีท่องทัวดินแดน แล้วเมือ
ใดกันทีพวกเขาเคยเข้าการฝึ กทีวิปลาสขนาดนี?

สิบวันทีผ่านมา,มีนกั สูบ้ าดเจ็บเกือบหมืนคน

แต่หลังออกจาก,ค่ายกลอสูรสามง่าม แรงดันลมปราณของ
นักสูเ้ หล่านีกลับเปลียนไปและรุนแรงยิงขึน

เย่หยวนกวาดสายตามองทุกคนทีอยู่ดา้ นล่างและกล่าว

4
 อย่างเยือกเย็นว่า

“ข้ารูว้ า่ ในหมูพ่ วกเจ้า,มองข้าเป็ นดังปี ศาจอันโหดร้าย แต่

เมือเราสามารถฝ่ าวงล้อมของศัตรูไปได้ พวกเจ้าจะรูว้ า่ ข้ามี
บุญคุณมากแค่ไหน ไม่ตอ้ งกล่าวใดๆให้เสียเวลา เราจะ
ตะลุยฝ่ าวงล้อมศัตรูในเวลาสิบเอ็ดโมง ในเวลานัน,พวกเจ้า
จะทราบทันทีวา่ การฝึ กนีมันคุม้ ค่าเพียงใด ตอนนี,พวกเจ้า
จะมีเวลาพักผ่อนและฟื นฟูพลังปราณ ไปได้!”

5
 ……………………………

“ฆ่า!”

จู่ๆเสียงสงครามก็ดงั กึกก้องทัวทังบริเวณ โดยรอบของพวก

เขาปรากฏนักสูด้ ินแดนวายุคลังนับหลายหมืนหลังไหลออก
จากประตูทางทิศเหนือของเมืองแสงพิโรธ และเข้าโจมตีพวก
เขาในทันที

6
อย่างไรก็ตาม,ทัพหลักของดินแดนวายุคลังเหล่านีกลับไม่ได้
ยุ่งเหยิงอย่างทีคิด พวกมันมีการเดินขบวนทัพทีเป็ นระเบียบ
อย่างมาก!

“แย่แล้ว! พวกเราโดนทัพของดินแดนวายุคลังชิงบุกก่อน!”

7
“พวกมันเตรียมพร้อมมานานแล้ว! แต่พวกเรากลับไร้สินเรียว
แรง!”

“บ้าบอ! นีไม่ใช่การโยนเนือแกะเข้าปากเสือเลยงันรึ? พวก

เราถูกล่อล่วงโดยไอ้เด็กบ้านัน!”

ภายใต้คาํ สังฝึ กพิเศษของเย่หยวน เหล่านักสูใ้ นเมืองแสง

8
พิโรธจึงคิดว่า,พวกเขาทังหมดได้ชิงซุม่ ซ้อมก่อนทีทัพของดิน
แดนวายุคลังจะได้เตรียมตัวอะไร

แต่ใครจะคิดว่า,ฝ่ ายของดินแดนวายุคลังนันเตรียมตัวมาตัง
นานแล้ว และพวกมันทีบุกเข้ามาก็ได้ลอ้ มนักสูน้ บั หมืนเป็ น
วงกลมทันที

สถานการณ์เช่นนีมันเกินความคาดหมายของพวกเขาเกินไป
กลับกันทุกคนต่างรูส้ กึ ว่า,แท้จริงแล้วพวกเขาถูกล่อลวงโดย
สารเลวเย่หยวนตังแต่แรก และเริมสาปส่งไอ้เด็กนรกนีทีละ
คน

9
ในไม่ชา้ ,วงล้อมของนักสูด้ ินแดนวายุคลังก็คอ่ ยๆบีบตัวแคบ
ลง นักสูท้ งสองฝ่
ั ายใกล้เข้ามาหากันเรือยๆ

ทังความแข็งแกร่งและจํานวนของอีกฝ่ าย,เหนือกว่าพวกเขา
ทุกทาง และนีต่างต้องทําให้นกั สูด้ ินแดนไร้สินสุดรูส้ กึ สินหวัง
อย่างรวดเร็ว

10
ภายในค่ายพักหลัก เติงฉางกล่าวพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะ
ดังว่า

“ท่านแม่ทพั ซ่างกวนช่างฉลาดหลักแหลมยิง เมือท่านคาด

เดาได้วา่ ,พวกมันจะต้องฝ่ าวงล้อมของเราออกมาในวันสอง
วัน ท่านจึงเข้าล้อมไอ้พวกขีขลาดเหล่านีทันทีโดยไม่ให้พวก
มันตังตัว ในท้ายทีสุดนี,พวกมันก็มิอาจเลียงคมมีดของเรา
ได้!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

11
 “ด้วยความฉลาดของเย่หยวน,เขาไม่ยอมให้ผคู้ นในเมือง
ตายและต้องหาทางทีดีกว่าแน่นอน ท่านหยุนหลงจะมาถึง
ในอีกสองวัน,หากพวกเราไม่สามารถหน่วงพวกมันในเวลานี
ไว้ได้ พวกเราจะไม่เหลือโอกาสอีกต่อไป”

“หึห,ึ ด้วยความแข็งแกร่งของทัพหลักเรา ตราบใดทีพวกมัน

ไม่สามารถออกนอกเมืองได้,ก็เท่ากับปลาบนเขียงเท่านัน เย่
หยวนทีคิดว่าตนเองฉลาดทีสุด,แต่เขาก็มิอาจเป็ นคูม่ ือของ
ท่านแม่ทพั ซ่างกวนได้ ท่านว่าจริงหรือไม่?”

เติงฉางกล่าวด้วยนําเสียงอันสุขใจ

12
“หุห,ุ มีความสุขตอนนีถือว่ายังเร็วไป ความแข็งแกร่งของเย่
หยวนนันน่ากลัวมาก พวกเราทําได้เพียงใช้ทพั หลักถ่วงเวลา
เขาให้นานทีสุดเท่านัน ตราบใดทีท่านแม่ทพั หยุนหลงมาถึง,
เขาต้องตายแน่นอน!”

ซ่างกวนหลิงหยุนไม่มีแผนทีจะปะทะกับเย่หยวน สิงทีเขา
ต้องการคือ,การถ่วงเวลาไม่ให้เย่หยวนพาทุกคนออกนาน
เมือง จนกว่าทีซ่างกวนหยุนหลงจะมาถึง

13
 …………………………..

แม้วา่ ภายในค่ายกลทีฝึ กก่อนหน้า พวกเขาจะเผชิญหน้ากับ

นักสูเ้ งาอันแข็งแกร่งมาแล้ว แต่เมืออยู่ตอ่ หน้าเหล่านักสูด้ ิน
แดนวายุคลังเช่นนี,หัวใจของพวกเขาแต่ละคนก็ยงั คงเต้น
แรงอยู่

14
 ในท้ายทีสุด,นักสูเ้ งาก็ตา่ งจากคนเหล่านีอยู่ดี พวกมันเป็ น
มนุษย์ทมีี ความรูส้ กึ นึกคิดเป็ นของตนเอง ซึงแรงกดดันก็ตา่ ง
จากการฝึ กอย่างสินเชิง

ในไม่ชา้ ,ทัพนักสูด้ ินแดนวายุคลังก็เริมตังท่าเตรียมทีจะโจม

ตี จากฉากๆนี,เหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุดทีเห็นต่างต้องตกใจ
กลัวและร้นถอยจนหลังทุกคนชิดกัน

“ฮ่าฮ่า! ไอ้พวกโง่! ยิงถอยเช่นนันมันก็ยิงเข้าทางเราเข้าไป

15
 ใหญ่!”

“พลังอันเศษเสียวของพวกแกมันก็ทาํ ได้แค่หนี!”

“จงตายอย่างสงบไปซะ หากต้องการจะโทษใครสักคน,ก็จง
ไปโทษไอ้เด็กเหลือขอนามว่าเย่หยวนซะ! เขาต้อนพวกเจ้า
ให้เข้าทางพวกเราจนง่ายต่อการกําราบยิง!”

เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังค่อยๆครอบงําความคิดอย่าง

16
 สมบูรณ์ ในทางจิตวิทยาด้านการรบของพวกเขาเองก็แข็ง
แกร่งอย่างมาก

ภายใต้ความสับสนทีเหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุดได้รบั ไป พวก

เขาก็เริมรูส้ กึ สินหวังมากขึนเรือยๆ และแทบหมดกําลังใจที
จะสูต้ อ่

อย่างไรก็ตาม,การฝึ กก่อนหน้ามันก็ยงั คงส่งผลอยู่บางใน

ขณะนี

17
การฝึ กพิเศษอันแสนเข้มข้นในสิบวันทีผ่านมา,มันได้สร้างโซ่
ตรวนทีมองไม่เห็นระหว่างกันไว้

ไม่วา่ ทัพนักสูด้ ินแดนวายคลังจะกดดันหนักเพียงใด แต่พวก

เขาต่างก็ยงั จับกลุม่ สามคนตังแต่ตน้ จนจบ

แม้ปัจจุบนั พวกเขาเริมสินหวังทีจะรอดชีวิตแล้วก็ตาม แต่

สัญชาติญาณของพวกเขายังคงเกาะกลุม่ กันและกัน ราวกับ
เคยร่วมต่อสูก้ นั มายาวนาน

18
หลังจากทีถูกกดดันอย่างหนัก ในทีสุด,ชูวซือก็เป็ นคนแรกที
ฟื นสติขนึ

“ตาแก่จ,ู้ ตาแก่เฉียง พวกเจ้ายังไม่ตนอี

ื กรึไง? หรือว่าลืมที
พวกเราฝึ กในค่ายกลนรกนันแล้ว?”

ชูวซือคํารามขึน

“ตาแก่ชวู ,เจ้าหุบปากไปเลย! ใครมันจะลืมสิบวันนรกนันได้

19
 ลง?”

จูช้ างซีกล่าว

“หุบปาก! ไปฆ่าพวกมันกัน!”

เฉียงจีทีเป็ นคนรัดกุมทีสุดในกลุม่ กล่าวตอบตรงๆในทันที

พวกชูวซือทังสามแสดงผลของการฝึ กซ้อมตลอดสิบวันออก

20
มาในทันใด ความแข็งแกร่งของทังสามมันน่ากลัวมากจริงๆ!

เมือทังสามเอาจริง,พวกเขาก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ ทัพนักสูด้ ิน

แดนวายุคลังเหล่านีไม่สามารถต้านทานการโจมตีผสานของ
ทังสามได้เลย!

การฝึ กสิบวันทีผ่านมา พวกเขาทังสามแทบไม่ตอ้ งพูดคุยกัน

ใดๆก็สามารถเข้าใจกันได้

แม้แต่ตอนกลางดึก,พวกเขายังสัมผัสได้ถึงเจตนาต่างๆทีแผ่
ออกจากตัวอีกฝ่ าย

21
 “ฆ่าพวกมัน!”

ชูวซือคํารามดังอีกหนและบดขยียอดฝี มืออาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลขันกลางตรงหน้าอย่างง่ายดาย

ทันใดนัน,พวกเขาทังสามก็ตระหนักได้อย่างชัดแจ้งแล้วว่า
เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังอันทรงพลังหาผูใ้ ดเปรียบ,แท้จริง
แล้ว กลับกลายเป็ นเพียงนักสูอ้ นั เปราะบางและอ่อนแอ
อย่างไม่น่าเชือในปั จจุบนั

22
การต่อสูข้ องพวกชูวซือทังสามทีง่ายราวกับตัดกะหลําปลี,
มันได้กระตุน้ จิตวิญญาณแห่งนักสูข้ องทุกคนอีกครัง กําลัง
ใจของพวกเขากลับมาและผงาดขึนอย่างหยุดไม่อยู่

กลุม่ ของพวกเขาทังหมด,เข้าร่วมการต่อสูท้ นั ที!

ในด้านเหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุด พวกเขาทังหมดต่างจัด

กลุม่ ,เป็ นกลุม่ ละสามคน และพลังการต่อสูโ้ ดยรวมก็พงุ่ สูง
ขึนอย่างรวดเร็ว

23
 “ฮ่าฮ่าฮ่า! ทีแรกข้าก็คิดว่า,ขยะอย่างพวกแกจะทรงพลัง
เพียงใด! กลับกลายเป็ นว่า,สินใจตังแต่กระบวนท่าแรกของ
พวกเรา! อ่อนหัดสินดี!”

ชูวซือระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้างคลัง

จูช้ างซีสะบันศีรษะของยอดฝี มืออาณาจักรหมืนสมุทร

ไพศาลคนหนึง และกล่าวอย่างสบายอารมณ์วา่

24
“สะใจจริงๆ! พวกแกกดขีพวกเรามานานแล้ว ในทีสุด,ข้าก็ได้
กําจัดโคลนเน่าอย่างพวกแกออกจากใจเสียที! ทราบหรือไม่
ว่า,พวกแกฆ่าสหายของข้าไปมากเท่าไหร่? วันนีข้าจะทํา
อย่างทีพวกแกเคยทําไว้!”

เฉียงจีปิ ดปากเงียบและไม่กล่าวใดๆ แต่มือของเขายังคงซัด

ยอดฝี มืออาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลอย่างไม่หยุดหย่อน

“เหล่าพีน้องทังหลาย,จงฆ่าและอย่าปราณีพวกมัน! ท่านเย่
25
กล่าวว่า,มุง่ สูค่ วามหวังทีเหนือกว่า! ห้ามหันหลังหนี! ฆ่า
พวกให้หมดอย่าให้เหลือ!”

ชูวซือรวบรวมพลังปราณและตะโกนดังจนกึกก้องทัวสนาม
ฝึ ก

วงล้อมอันแน่นหนาขนาดใหญ่ในทีแรก ปั จจุบนั มันค่อยๆดู

บางตาลงเรือยๆ

26
ตอนที608 ค่ายกลเงาสะท้ อนแสงโลหิต

ในขณะเดียวกัน,ภายในค่ายพักของทัพหลักดินแดนวายุคลัง
ทัวทังบริเวณปกคลุมไปด้วยไอโลหิตสีแดงทีถูกปลดปล่อย
ออกจากลูกพลังสีโลหิตเข้ม

ซ่างกวนหลิงหยุนมองไปยังภาชนะบางอย่างขนาดเล็กทีลอย

1
อยู่เงียบๆ และรอยยิมปริศนาทีปรากฏขึนบนมุมปากของเขา

“ฆ่าแล้วก็ฆ่า ยิงฆ่ามากเท่าไหร่…การบ่มเพาะพลังของข้าก็
ยิงเร็วขึน! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ใบหน้าของซ่างกวนหลิงหยุนดูน่ารังเกียจอย่างมากในขณะนี
แล้วใบหน้าทีเต็มไปด้วยรอยยิมและความเงียบสงบก่อน
หน้า,มันหายไปไหนแล้ว?

2
ภายในค่ายพักนี,ล้อมรอบไปด้วยค่ายกลอะไรบางอย่าง และ
มันกําลังดูดซับกลินอายแห่งชีวิตจํานวนมหาศาลและกลัน
ตัวลงในภาชนะทีลอยอยู่ตรงหน้า

ใจกลางค่ายกล,ซ่างกวนหลิงหยุนกําลังดูดซับพลังฉีแห่งชีวิต
อย่างตะตละตะกลาม พลังการบ่มเพาะของเขาเพิมสูงขึน
ด้วยความเร็วทีมองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! วรยุทธปี ศาจล่าโลหิตช่างน่ากลัวจริงๆ! หากข้ายัง

สามารถบ่มเพาะพลังด้วยความเร็วเช่นนีได้ตอ่ ,ภายในสอง
3
เดือน ข้าจะต้องก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้แน่
นอน! ด้วยวรยุทธปี ศาจล่าโลหิตในมือนี,แม้กระทังการขึนสู้
ดินแดนศักดิสิทธิก็อยู่ใกล้แค่เอือม!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลัง

หึมมม!

แรงดันลมปราณของซ่างกวนหลิงหยุนพุง่ ทะยานสูงฉับพลัน
และก้าวข้ามขีดจํากัดสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับ
4
แปดโดยตรง! ทังหมดเกิดจากการดูดซับพลังฉีแห่งชีวิตเข้า
ไปปริมาณมาก

“ขอแสดงความยินดีดว้ ยกับท่านแม่ทพั ซ่างกวน,สําหรับทีขึน

สูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับแปดได้สาํ เร็จ!”

ทีมุมๆหนึงภายในค่ายพักนี,เติงฉางกล่าวแสดงความยินดี
ด้วยความอิจฉา

5
ซ่างกวนหลิงหยุนเปิ ดเปื อกตาทังสองขึนและกลายตัวเขาที
สงบนิงอีกครัง เพียงแต่…นัยน์ตาของเขากลับปรากฏสีโลหิต
ปริศนาอยู่ภายใน มันราวกับปี ศาจในร่างมนุษย์ก็ไม่ปาน

“อืม สถานการณ์การต่อสูภ้ ายนอกเป็ นอย่างไรบ้าง?”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวถาม

แต่เติงฉางกล่าวตอบด้วยท่าทางทีอึดอัดว่า

“ไม่ดีเป็ นอย่างมาก!”

6
 “หืม? อะไรไม่ด?ี ”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวอย่างไม่คอ่ นพอใจ

จํานวนของทัพดินแดนวายุคลังทีไปบุกมีมากกว่านักสูใ้ น
เมืองแสงพิโรธถึงสิบเท่า หากให้กล่าวตามหลักเหตุและผล
จริงๆ,ศึกนีควรจบไปตังนานแล้ว แต่เติงฉางทีกล่าวว่าไม่ดี
อย่างมากเช่นนี มันจึงทําให้ซา่ งกวนหลิงหยุนไม่พอใจยิง

7
 เติงฉางรีบกล่าวทันทีทเห็
ี นสถานการณ์เลวร้ายลง

“ท่านแม่ทพั ซ่างกวนโปรดระงับโทสะ! ข้าก็ไม่ทราบแน่ชดั

เช่นกันว่าเกิดอะไรขึนภายในเมืองแสงพิโรธ แต่จ่ๆู พลังการ
ต่อสูข้ องอีกฝ่ ายก็พงุ่ สูงขึนอย่างรวกเร็ว,จนทัพของเราไม่
สามารถรับมือได้ และหากไม่ใช่เพราะจํานวนทีมากกว่าของ
เรา,ป่ านนีอีกฝ่ ายคงฝ่ าวงล้อมออกไปได้สาํ เร็จแล้ว!”

คิวของซ่างกวนหลิงหยุนขมวดขึนเล็กน้อย เขาไตร่ตรองอยู่
8
 ครูห่ นึงแล้วกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าเรืองนี…จะต้องเกียวข้องกับเย่หยวน! สหายคน
นีช่างเป็ นปั ญหาของเราจริงๆ! ต้องรีบหยุดเขาให้ได้ก่อน,มิ
ฉะนันพวกเราคงแย่แน่ในอนาคต! แล้วเมือไหร่ทา่ นแม่ทพั
หยุนหลงจะมาถึง?”

“จากทีรับรายงาน,ท่านแม่ทพั หยุนหลงน่าจะมาถึงในวันนี!”

เติงฉางกล่าวตอบ

9
 ซ่างกวนหลิงหยุนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ข้าจะไปถ่วงเวลาเย่หยวนเอง ตราบใดทีท่านแม่ทพั หยุ

นหลงมาถึง,เขาจะต้องมาดูแลเย่หยวนอย่างดีแน่นอน!”

เติงฉางกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า

“ถ่วงเวลา? ท่านแม่ทพั ซ่างกวนทีสําเร็จอาณาจักรหมืนสมุทร

ไพศาลระดับแปด,เป็ นไปได้หรือไม่ ทีท่านยังไม่สามารถรับ

10
 มือกับเด็กคนนันได้อีก?”

ซ่างกวนหลิงหยุนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ! ความต่างของอาณาจักรพลังมีผลกับเย่
หยวนน้อยมาก และข้าทีก้าวข้ามเพียงหนึงระดับย่อย ก็มิ
อาจได้เปรียบอีกฝ่ ายมากนัก ดังนัน,ข้าจึงไม่มนใจว่
ั าจะ
สามารถฆ่าเขาได้”

11
 เติงฉางผงะด้วยความตกตะลึง แต่ละระดับย่อยใน
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลถือว่ามีความแตกต่างทีสูงมาก
และความยากในการก้าวข้ามแต่ละระดับได้ก็ยากยิงเช่นกัน

ทว่า,ซ่างกวนหลิงหยุนทีก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลระดับแปด กลับบอกว่า,ตัวเขาไม่มีความมันใจนักว่า
จะสามารถรับมือเย่หยวนได้!

บูมมม!

12
ในขณะทีทังสองกําลังสนทนากันอยู่ จู่ๆก็มีใครบางคนโจมตี
เข้ามาพร้อมแรงระเบิดอันมหาศาล

การแสดงออกของซ่างกวนหลิงหยุนเปลียนไปอย่างฉับพลัน
และยกมือขึนปั ดป้องการโจมตีนีและกระแทกกลับไป

สองพลังเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงจนทําให้คา่ ยพักของทัก
หลักถูกทําลายจนเหลือเพียงเศษผ้าทันที

13
 ไอโลหิตสีแดงอันชัวร้ายภายในค่ายพักฟุ่ งกระจายออกมา
อย่างไม่อาจควบคุม และไม่สามารถปิ ดบังได้อีกต่อไป

แต่ซา่ งกวนหลิงหยุนเองก็ยา้ ยเหล่านักสูฝ้ ่ ายตนออกจากทีนี

นานแล้ว ส่วนทัพหลักของดินแดนวายุคลังเองก็กาํ ลัง
โกลาหลกับศึกภายในเมืองแสงพิโรธ จึงไม่มีผใู้ ดสนใจสิงที
เกิดขึนตรงนีเลยสักคน

เมือเห็นว่าเป็ นค่ายกลทีปกคลุมด้วยไอโลหิต,คิวของเย่หยวน
14
 ก็ขมวดเข้มโดยไม่สมัครใจ

“ทีพวกเจ้าก่อสงครามและสังหารหมูผ่ คู้ นทังเมือง แท้จริง

แล้ว,ทังหมดก็เพือใช้ประโยชน์จากค่ายกลเงาสะท้อนแสง
โลหิต!”

คํากล่าวของเย่หยวนอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารทีพุง่ ใส่พวก
เขาอย่างหนัก

15
ค่ายกลเงาสะท้อนแสงโลหิตเป็ นค่ายกลปี ศาจ รูปแบบการ
ทํางานของมันก็เพือเก็บรวบรวมกลินอายชีวิตและกลันเป็ น
พลังฉีแห่งชีวิต

และขันตอนในการดูดซับกลินอายชีวิตจําเป็ นต้องสังหารหมู่
เพือนองเลือด

เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า,ทีดินแดนวายุคลังรุกรานดินแดน
ไร้สินสุด ทังหมดเป็ นก็เพือสร้างและสะสมพลังฉีแห่งชีวิต

16
 คนพวกนีบ้าไปแล้วงันรึ?

เมือถูกเปิ ดโปงความจริงโดยเย่หยวน ใบหน้าของซ่างกวน

หลิงหยุนก็ไม่มีแม้แต่รอยลอยแห่งความหวาดกลัว และยัง
คงกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะรูจ้ กั ค่ายกลเงาสะท้อนแสงโลหิตด้วย เจ้า

ทําให้ขา้ แปลกใจอยู่เรือยจริงๆ”

17
ดวงตาของเย่หยวนหรีแคบลงและกล่าวด้วยนําเสียงอันเคร่ง
ขรึมว่า

“ดูเหมือนเจ้าจะใช้พลังฉีแห่งชีวิตเพือบ่มเพาะพลังมาตลอด
เลยใช่หรือไม่? คราแรกข้าก็มิอาจหาเหตุผลได้วา่ ทําไม
พัฒนาการของเจ้าถึงได้กา้ วกระโดดยิง ไม่คิดเลยว่า,
อัจฉริยะอย่างเจ้าจะละทิงตัวตนลงเช่นนี”

ซ่างกวนหลิงหยุนเพิงก้าวดูดซับเสร็จไปไม่นาน ทัวร่างของ
เขาจึงยังมีรอ่ งรอยพลังฉีแห่งชีวิตหลงเหลืออยู่ และเย่หยวน
ทีสัมผัสถึงฉีได้จงึ สามารถาดเดาทุกอย่างได้ทนั ที

18
ซ่างกวนหลิงหยุนหัวเราะเยาะตนเองและยิมอย่างขมขืนว่า

“อัจฉริยะ? เจ้ากล่าวใช้คาํ นีกับคนอืนด้วยงันรึ? เจ้ากําลัง

ประชดข้าใช่หรือไม่? เมืออยู่ตอ่ หน้าเจ้า,ยังมีใครหน้าไหน
เรียกแทนตัวเองว่าอัจฉริยะอยู่อีก? ตังแต่ทเจ้
ี าเอาชนะจ้าว
เฉินกัง,ข้าก็รูต้ วั ทันทีวา่ เจ้าเป็ นดังหุบเขาขนาดมหึมาทีข้าไม่
มีวนั ข้ามผ่านไปได้ในชีวิต!”

19
 เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงอันเย้ยหยันว่า

“เจ้ามัวแต่หมกมุน่ ในพลังเกินไป,จนหันหน้าเข้าสูเ่ ส้นทาง

ของปี ศาจ เจ้าทราบหรือไม่วา่ …ถึงแม้วรยุทธบ่มเพาะพลัง
ปี ศาจจะช่วยเพิมพลังได้อย่างรวดเร็ว แต่อนั ตรายทีซ่อนอยู่
ในเงามืดมันน่ากลัวเพียงใด!”

“แล้วยังไง? ตราบใดทีข้าสามารถเอาชนะเจ้าและจ้าวเฉินกัง
ได้ ไม่วา่ จะอันตรายเพียงใดข้าก็ยอม!”

20
 ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวอย่างเยือกเย็น

เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวอย่างสินหวังว่า

“สําหรับเจ้านันสินหวังแล้วจริงๆ! และแท้ทจริ
ี ง,มูลเหตุ
ทุกอย่างดูจะเบาเกินไป มันแสดงให้เห็นว่า,พวกเจ้าไม่ได้คิด
ทีจะก่อสงครามระหว่างดินแดนเพือรวบรวมพลังฉีแห่งชีวิต
แต่แรก เพราะไม่เช่นนัน,เพียงพวกเจ้าเข้ามาลอบสังหารหมู่
อย่างลับๆก็น่าจะพอแล้ว การส่งพวกของตนมาตายในดิน
แดนไร้สินสุดแห่งนี,มันไม่ใช่เรืองจําเป็ นเลย พวกเจ้ากําลัง
ทําเพืออันใดกันแน่?”

21
 ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวด้วยรอยยิมอันชัวร้ายว่า

“หากเจ้าอยากรูก้ ็ไปถามท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดินด้วยตน

เอง”

เย่หยวนจ้องมองซ่างกวนหลิงหยุนอยู่นาน ก่อนจะกล่าวขึน
ว่า

22
“ดูเหมือนว่า,เจ้าจะเป็ นแค่สนุ ขั รับใช้ของจ้าวเทียนหยินเท่า
นัน ในเมือไม่รูเ้ ช่นนี,ข้าคงต้องไปถามเจ้านายของเจ้าโดย
ตรง”

บรรยากาศโดยรอบเย็นลงในทันทีเมือซ่างกวนหลิงหยุนกล่า
วด้วยนําเสียงอันลําลึกว่า

“เจ้ากําลังรนหาทีตาย!”

ในขณะทีกล่าว,ซ่างกวนหลิงหยุนก็พงุ่ เข้าหาเย่หยวนทันที

23
หมัดนีเปี ยมพลังฉีแห่งชีวิตทีเปี ยมล้นอยู่ ลืมไปได้เลยสําหรับ
นักสูท้ วไปที
ั ได้รบั หมัดนี,เพียงแรงดันพลังฉีก็สามารถบดขยี
พวกเขาได้แล้ว

แต่…เย่หยวนเองก็ได้รบั โลหิตมังกรแท้จริงจากในเจดียเ์ ลือง

สวรรค์มาเช่นกัน ต่อหน้าสายเลือดแห่งมังกรผูเ้ ป็ นราชันย์
ท้องนภา เพียงพลังฉีแห่งชีวิตมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย

แม้หมัดนีจะทรงพลัง แต่มนั มิได้เป็ นภัยร้ายต่อเย่หยวนมาก

นัก
24
 กําปั นทังสองของเขาถูกห่อหุม้ ด้วยมังกรสีเพลิง ก่อนทีจะ
ปลดปล่อยออกมาโดยตรง!

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

เย่หยวนไม่ลงั เลใดๆและโจมตีสวนกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว

เว้นแต่วา่ ,กําปั นนีกลับไม่ได้เล็งไปยังซ่างกวนหลิงหยุน มังกร

25
สีเพลิงกลับทะยานเข้าใส่คา่ ยกลเงาสะท้อนแสงโลหิตแทน

ทว่า,สิงทีน่าประหลาดสําหรับเย่หยวนคือ ซ่างกวนหลิงหยุ
นไม่คิดจะปกป้องค่ายกลนันแม้แต่นอ้ ย เขาปล่อยให้มงั กรสี
เพลิงของเย่หยวนพุง่ เข้าโจมตีตามประสงค์ของมัน

ในเวลานันเอง,หลุมสีดาํ เทาขนาดเล็กก็ปรากฏขึนจากลูก
พลังสีโลหิต และมังกรสีเพลิงของเย่หยวนก็ถกู เข้าไป มัน
กลืนกินกระบวนเพลิงมังกรสังหารของเย่หยวนจนหมดสิน

26
เมือเห็นฉากนี,สีหน้าของเย่หยวนก็มืดลงฉับพลัน

27
 ตอนที609 รุ่งอรุ ณ

“ไร้ประโยชน์ เมือค่ายกลเงาสะท้อนแสงโลหิตทํางานแล้ว,ไม่
ว่าสิงใดก็ไม่สามารถหยุดได้ และด้วยความแข็งแกร่งของ
เจ้า,มันยิงเป็ นไปไม่ได้เลยทีจะทําลาย”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าว

1
“ดูเหมือนว่าค่ายกลเงาสะท้อนแสงโลหิตนีจะไม่ได้ถกู สร้าง
โดยตัวเจ้าเอง แต่รูปแบบการทํางานทังหมดถูกสร้างขึนโดย
ภาชนะทีลอยอยู่ตรงนัน”

เย่หยวนกล่าวตอบในทันใด

“เจ้าฉลาดเกินไปจริงๆ แต่คนฉลาดมักมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวยอมรับในตัวเย่หยวนโดยปราศจาก
ความกังขาใดๆ

2
“โชคชะตาของข้าแม้แต่สวรรค์ก็มิอาจควบคุม และเจ้าก็ไม่มี
ทางควบคุมได้เช่นกัน!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

“โอหัง! ศาสตร์แห่งสวรรค์นนยิ
ั งใหญ่ทสุี ด! แม้เจ้าจะเป็ น
เซียน,แต่เจ้าก็มิอาจแข็งข้อต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ได้!”

เหล่านักสูท้ ดุ คนย่อมยกย่องศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่เหนือหัว
3
ไม่วา่ จะไร้เทียมทานเพียงใด,แต่เมืออยู่ตรงหน้าศาสตร์แห่ง
สวรรค์ ทุกสิงย่อมไร้คา่

แม้ซา่ งกวนหลิงหยุนจะหันหน้าเข้าสูเ่ ส้นทางของปี ศาจ แต่

เขาก็ยงั ไม่กล้าหมินศาสตร์แห่งสวรรค์เช่นกัน

แต่เย่หยวนทีเคยตายลงไปแล้วในชีวิตก่อนหน้า เขารูส้ กึ ว่า

ศาสตร์แห่งสวรรค์นนอยุ
ั ติธรรม หากเขามีโอกาสในช่วงชีวิต
นี,เขาย่อมแข็งข้อต่อศาสตร์แห่งสวรรค์แน่นอน!

4
 เย่หยวนไม่ได้โกรธ เขาเพียงกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“เป็ นแค่นกนางแอ่น,แล้วจะไปรูอ้ ะไรเกียวกับหงส์”

สีหน้าของซ่างกวนหลิงหยุนมืดลงทันที คํากล่าวนีของเย่
หยวนมันไปจีใจดําของเขาอย่างจัง

แม้เขาจะกล่าวอยู่เสมอว่า,ตนด้อยกว่าเย่หยวน แต่นนไม่
ั ได้
หมายความว่าเขาจะถอดใจยอมแพ้เย่หยวน มิฉะนัน,เขาจะ
หันเข้าสูเ่ ส้นทางของปี ศาจทําไม?

5
 การมาของเย่หยวนในตอนนัน,ได้เปลียนชีวิตของเขาไป
ตลอดกาล

ทีผ่านมา,ซ่างกวนหลิงหยุนรูส้ กึ ว่าตนเองนันเก่งทีสุด!

แม้จะเป็ นอันดับหนึงตีขา้ งกับจ้าวเฉินกัง แต่ซา่ งกวนหลิงหยุ

นก็ไม่ได้เสียเปรียบอีกฝ่ ายมากนัก แต่การต่อสูข้ องเย่หยวน
ในครานัน,มันได้ทาํ ลายความมันใจของเขาไปจนสิน

เย่หยวนสามารถเอาชนะจ้าวเฉินกังได้ดว้ ยพลังเพียง
อาณาจักรก่อเกิดนภา ผลลัพธ์เช่นนี,มันรุนแรงต่อจิตใจของ
6
 ซ่างกวนหลิงหยุนเกินไปมาก!

เป็ นเวลานานนัก,หลังจากตอนนัน ซ่างกวนหลิงหยุนเอาแต่

หลบซ่อนอยู่ในเงามืดทีเย่หยวนเป็ นคนสร้างขึนไว้ในจิตใจ
และไม่สามารถหลุดพ้นไปได้เลย จนกระทัง…จ้าวเทียนหยิน
ปรากฏตัวขึนต่อหน้าเขา

ดังนัน,เขาจึงมีฉากในวันนี

7
แต่ในฝังของเย่หยวนแล้ว,เขากลับเมินเฉยต่อนัยยะเหล่านี
อย่างสินเชิง

หากไม่นบั รวมชีวิตก่อนหน้า มาตรฐานของเย่หยวนในชีวิตนี

สูงจนถึงระดับอาณาจักรพระเจ้า

ในขณะทีซ่างกวนหลิงหยุนเป็ นเพียงอัจฉริยะในแดนล่าง
อันดับต้นๆเท่านัน และนีคือทังหมด

แม้วา่ ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิมสูงขึน แต่มนั ก็เป็ นแค่

ก้อนกรวดชินเล็กๆ,เมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวน

8
“ถ้าอย่างนัน ข้าก็ขอดูหน่อยว่า,หงส์ตวั นีจะทรงพลังเพียง
ใด!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกัดฟั นแน่นและคํารามออกมา

“ฝ่ ามือปี ศาจโชวหยาง!”

ฝ่ ามือสีโลหิตแดงขนาดใหญ่พงุ่ เข้าใส่เย่หยวนอย่างรวดเร็ว

9
แม้วา่ โลหิตมังกรของเย่หยวนจะสามารถหยุดยังการโจมตี
ประเภทนีได้ แต่เนืองด้วยอาณาจักรพลังทีสูงกว่ามากของ
ซ่างกวนหลิงหยุน จึงเป็ นธรรมดา,ทีเย่หยวนไม่สามารถเอา
ชนะได้ง่ายเลย

ฝ่ ามือสีโลหิตแดงนีใหญ่จนน่าเหลือเชือ และภายในนันก็อดั
แน่นไปด้วยพลังฉีอนั ดุรา้ ยยิง

10
เย่หยวนไม่กล้าประมาทใดๆ และปลดปล่อยกระบวนเพลิง
มังกรสังหารออกไปปะทะกับฝ่ ามือโลหิตโดยตรง

“ลงนรกไปซะ!”

ซ่างกวนหลิงหยุนคํารามอีกครา หลังจากหนึงฝ่ ามือปะทะ

กับหนึงกําปั น อนุภาพของทังสองฝ่ ายเรียกเทียบเคียงจนสูสี

11
ด้านข้าง,เติงฉางได้แต่เฝ้ามองการต่อสูด้ ว้ ยความตกตะลึง
ตอนนีเขาทราบแล้วว่า,เย่หยวนคนนีทรงพลังเพียงใด

การต่อสูก้ บั ซ่างกวนหลิงหยุนทีมีอาณาจักรพลังสูงกว่ามาก
เป็ นพืนฐาน แต่เด็กคนนีกลับไม่ได้อยู่ในจุดทีเสียเปรียบกว่า
แต่อย่างใด สถานการณ์ของทังสองยากยิงทีจะคาดเดาแพ้
ชนะ

เมือได้เห็นการต่อสูร้ ะหว่างเย่หยวนและซ่างกวนหลิงหยุ
นตรงหน้า มันราวกับว่า,ตัวเติงฉางเองทีเป็ นเจ้าหนู
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์อนั อ่อนแอคนหนึงแทน!

12
 การจเคลือนไหวของเย่หยวนเป็ นสิงทีน่ากลัวอย่างยิง แต่
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,พลังปราณของเขากลับไม่เหือด
แห้งแต่อย่างใด กลับกัน,เขายังไม่มีทา่ ทีเหน็ดเหนือยใดๆเลย
ด้วยซํา หลายสิงอย่างนักทีเกินความเข้าใจของเติงฉางไป
แล้ว

พลังปราณของยอดฝี มืออาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์คนนีมี
มากแค่ไหนกัน ถึงสามารถปลดปล่อยวรยุทธการต่อสูท้ ทรง
ี
อนุภาพเช่นนีออกมาได้โดยไม่รูส้ กึ อะไร

13
 “กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

เย่หยวนวางแผนใหม่อีกครัง และครังนีทีปลดปล่อยออกมา,
ก็เป็ นครังแรกทีเย่หยวนใส่จิตสังหารของตนลงไปด้วย!

แตกต่างจากก่อนหน้า,การโจมตีในครานี เย่หยวนได้ดงึ พลัง

ทีแท้จริงของกระบวนท่านีออกมาทังหมด

เย่หยวนทีสามารถใช้ชีพจรมังกรได้ถึงแค่จดุ สูงสุดของระดับ
ปฐพี นีถือเป็ นข้อจํากัดของกระบวนเพลิงมังกรสังหาร

14
แต่กระนัน,เมือกระบวนท่านีผสานเข้ากับสัจธรรมแท้จริงแห่ง
เปลวไฟ และชีพจรมังกร มันจึงก่อเกิดอนุภาพการทําลาย
ล้างทีเหนือกว่าฝนคมดาบไร้จาํ กัดเสียอีก!

“จักรจันทราโลหิต!”

ซ่างกวนหลิงหยุนเองก็มิกล้าประมาทเช่นกัน เขารีบโจทตีตอ่
เนืองทันทีอย่างสุดกําลัง

15
การเคลือนไหวนีเหมือนกับการปะทะก่อนหน้าไม่มีผิดเพียน
เบืองหน้าของเขา,ปรากฏจันทร์ประกายเต็มดวงสุกสว่าง
ออกมาเช่นเดิม แต่จ่ๆู ,จันทร์ประกายสวยบริสทุ ธิกลับค่อยๆ
แปรเปลียนเป็ นจันทร์สีเลือดแทน

ไม่ใช่เพียงสีของมันทีแตกต่าง,แต่จนั ทร์สีเลือดนียังทรงพลัง
ยิงกว่าจันทร์ประกายสว่างก่อนหน้าเสียอีก

16
 บูมมม!

มังกรสีเพลิงแดงและจันทร์สีเลือดเข้าชนกันอย่างรุนแรง จน
เกิดแผ่นดินไหวครังใหญ่!

“พร๊วดด!”

จากแรงปะทะของทังสอง เติงฉางทีอยู่ขา้ งๆต้องกระเด็นออก

ไป เนืองจากไม่ได้เตรียมตัวเข้ารับแรงปะทะมาก่อน เขา

17
บินออกไปกลางเวหาพร้อมกระอักเลือดออกมาโดยตรง

การต่อสูข้ องสองคนนีกําลังเดือดพล่านถึงขีดสุด!

หลังแรงระเบิดจากการปะทะเบาลง เย่หยวนและซ่างกวน
หลิงหยุนต่างก็กระเด็นถอยออกมาเช่นกัน

18
การเข้าโจมตีครังเมือครู,่ อนุภาพการทําลายมันสูสีอย่างไม่
น่าเชือ!

ซ่างกวนหลิงหยุนรีบเก็บฝ่ ามือของตนไขว้หลังในทันที และ

จับจ้องไปยังเย่หยวนด้วยสีหน้าทีซีดลง

การเข้าปะทะครังนี,แม้จะดูสสู ีจนเรียกได้วา่ ทัดเทียม แต่ใน

ความจริง,เขากลับแพ้ให้กบั เย่หยวนไปกว่าครึงตัวแล้ว

19
ฝ่ ามือของเย่หยวนเป็ นรูปแบบทีแปลกประหลาดอย่างมาก
อนุภาพของมันรุนแรงอย่างไม่เชือ,จนฝ่ ามือทังสองของเขา
ต้องสันสะท้านในระหว่างการปะทะ!

ซ่างกวนหลิงหยุนไม่เต็มใจทีจะยอมรับผลลัพธ์เช่นนี ทังๆที
เขาพัฒนาตนเองได้อย่างก้าวกระโดด แต่ทา้ ยสุด,เขาก็ยงั ไม่
ใช่คมู่ ือของเย่หยวนอยู่ดี

เป็ นไปได้ไหมว่า,ตัวเขาไม่มีทางเอาชนะสหายคนนีได้เลย?

20
เย่หยวนมองไปยังซ่างกวนหลิงหยุนและกล่าวอย่างเสียดาย
ว่า

“เจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ และตัวเจ้ายังแข็งแกร่งยิงกว่าจ้าว
เฉินกังเสียอีก หากไม่เลือกเดินบนเส้นทางของปี ศาจ,ก็คงมี
โอกาสสูงยิงสําหรับขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ ทังๆทีความสําเร็จ
อันยิงใหญ่อยู่แค่เอือม,แต่เจ้ากลับหยุดและหันเข้าหาความ
มืดแทน!”

21
“สายไปแล้ว! นอกจากนี,ข้าก็ยงั ไม่เคยรูส้ กึ เสียดาย! และข้า
ก็ไม่อยากฟั งแกเทศ!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวขึนด้วยเสียงอันเยือกเย็น

เย่หยวนส่ายหัวและถอนหายใจเฮือกใหญ่

“คงไม่มีทางเลือกอืนแล้วจริงๆ! เมือกลายเป็ นคนนอกรีต,ก็มี

แต่ตอ้ งลงโทษเท่านัน!”

22
ในขณะทีกล่าว,เย่หยวนก็ระดมพลังปราณเพือเตรียมใช้
กระบวนเพลิงมังกรสังหารอีกครัง

…………………………….

23
 พวกชูวซือทังสามอยู่ในแนวหน้า พวกเขาหันคมดาบเข้า
กระหนําแทงทัพของดินแดนวายุคลังอย่างไม่หยุดหย่อน
พร้อมกวาดล้างแนวหน้าของอีกฝ่ าย

แม้วา่ ทัพของนักสูด้ ินแดนวายุคลังทีอยู่โดยรอบจะมีจาํ นวน

มากกว่ามหาศาล แต่ก็ไม่มีใครเลยทีสามารถเป็ นคูม่ ือของ
ทังสามคนนีได้

ส่วนนักสูข้ องดินแดนไร้สินสุดคนอืนๆ,แม้จะไม่แข็งแกร่ง
เทียบเท่าพวกชูวซือทังสาม แต่จากการฝึ กด้วยค่ายกลอสูร

24
 สามง่าม,พลังการต่อสูข้ องพวกเขาก็เพิมอย่างมากเช่นกัน

นอกจากพวกเขาเผชิญหน้ากับศัตรูทมีี อาณาจักรพลังสูงกว่า
มาก นันอาจทําให้ฝ่ายของดินแดนไร้สินสุดเสียเปรียบได้

อย่างไรก็ตาม,ด้วยความสามัคคีของพวกเขาทีเพิมขึน การ
ช่วยเหลือระหว่างกลุม่ จึงมีให้เห็นอยู่เรือยๆ

วันนีทัพหลักของดินแดนวายุคลังกําลังจะแตกพ่าย ในขณะ
เดียว,พวกชูวซือทังสามค้นพบว่า หนทางรอดของพวกเขาทัง
หมดอยู่อีกไม่ไกลแล้ว!

การค้นพบนีทําให้พวกเขารูส้ กึ ตืนเต้นอย่างไม่น่าเชือ พวก

เขาไม่เคยคิดเลยว่า,การฝึ กบ้าๆของเด็กคนนันจะยกระดับ
25
 ความแข็งแกร่งของพวกเขาได้สงู ขนาดนี

ก่อนหน้านี,มีนกั สูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเจ็ดของ

ดินแดนวายุคลังเข้ามาโจมตีพวกเขา แต่ผลทีได้คือ,เขาเพียง
คนเดียวกลับกระเด็นออกไปสูค่ วามตายทันที เมือโดนการ
โจมตีสามผสานของพวกเขา

นีคือสิงทีเป็ นไปไม่ได้เลยสําหรับพวกเขาในอดีต!

26
“เหล่าพีน้องทังหลาย! ตามข้ามาและบุกตะลุยฝ่ าทัพหน้าไป
ต่อ! พวกเราใกล้จะทําสําเร็จแล้ว!”

ชูวซือตะโกนด้วยเสียงทีดังกึกก้อง

27
 ตอนที610 ชายคนหนึงผู้เข้ าปกป้ อง

บุกทะลวง!

หลังจากชูวซือฝ่ าทัพของดินแดนวายุคลังอย่างต่อเนือง ทัน

ใดนัน,เบืองหน้าเขาก็พบแสงสว่างอันเจิดจรัส

1
ชูวซือทราบทันทีวา่ ,ในทีสุดเขาก็ฝ่าวงล้อมออกมาได้สาํ เร็จ!

ในขณะนี เบืองลึกในใจของเขาเต็มไปด้วยความรูส้ กึ ทีหลาก

หลาย

ตอนทีเขาถูกขังอยู่ในเมืองแสงพิโรธ แต่ละวัน,เขาได้แต่หวัง
ให้กลุม่ พันธมิตรส่งกองทัพมาช่วยและยังคิดว่าสักวันอาจถูก
ฆ่าตายโดยพวกดินแดนวายุคลัง

2
แต่,เขาไม่เคยคิดจริงๆว่า เขาจะสามารถพึงพาพลังของตน
เองเพือบุกทะลวงฝ่ าทัพออกมาได้เช่นนี

ทว่า…ปั จจุบนั เขากลับทําได้จริงๆ!

ชูวซือยังจําได้วา่ ,ภายในค่ายกลนรกนัน เขาสาปส่งเจ้าเด็ก

เหลือขอให้ลงโล่งศพไปนับครังไม่ถว้ น แต่ทงหมดได้
ั สลาย
ไป,พร้อมแปรเปลียนกลายเป็ นบุญคุณอันล้นเหลือแทนใน
ตอนนี

3
อย่างไรก็ตาม,ทุกอย่างยังไม่จบ เขาไม่มีเวลามากพอทีจะมา
ซาบซึง,นันเป็ นสิทธิของผูช้ นะเท่านัน

และในขณะนี,พวกเขายังห่างไกลจากชัยชนะนัก

แม้เขาจะมีพลังมากพอทีจะเอาตัวรอดออกมา แต่มนั ไม่ได้

หมายความว่าคนอืนๆจะสามารถทําได้อย่างเขา

ตลอดทางทีบุกทะลวงมานี,เขาไม่อาจทราบเลยว่าสูญเสีย
4
 สหายไปเท่าไหร่

หากเป็ นชูวซือในอดีต,เขาคงหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวแน่
นอนโดยไม่เหลียวมองใดๆ ตามทีเย่หยวนกล่าวว่า : มุง่ สู่
ความหวังทีเหนือกว่า และห้ามหันกลับมา

แต่ในเวลานี,ชูวซือหันกลับไปมองทัพทีพึงฝ่ ามาราวกับมี
พลังบางอย่างสังการ ก่อนจะกล่าวถามจูช้ างซีและเฉียงจีว่า

5
 “เหล่าพีน้องในทีนี,ยังมีพลังเหลือกันหรือไม่?”

ตังแต่เริมเข้าค่ายกลอสูรสามง่ามจนถึงตอนนี,เป็ นเพียง
ระยะเวลาสิบวันเท่านัน

แต่สิบวันนี…หลายสิงกลับเปลียนไปมากเหลือเกิน

แม้ชวู ซือ,จูช้ างซีและเฉียงจี ทังสามจะมีปากเสียงกันบ่อย

ครัง แต่ความตังใจของแต่ละคน,พวกเขาสามารถรับรูก้ นั ได้

6
 ทันทีโดยไม่จาํ เป็ นต้องเอ่ยปาก

“หึหึ หากหนีไปทังๆแบบนี,เอามีดเสียบหัวใจข้าเลยดีกว่า!”

จูช้ างซีกล่าว

“กลับเข้าไปอีกครังกันเถอะ!”

เฉียงจีกล่าว

7
 ชูวซือตะโกนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“เหล่าพีน้องของเรายังติดอยู่ขา้ งในนัน พวกเราจะต้องนํา

พวกเขาออกมาและอย่าให้พลาดแม้สกั คนเดียว!”

“ถูกต้อง!”

8
 “ไปฆ่าพวกมันต่อกัน!”

“….”

พวกชูวซือทังสามกลายมาเป็ นผูน้ าํ ของนักสูเ้ หล่านีไปแล้ว

การทีสามารถรอดชีวิตออกจากวงล้อมของทัพดินแดน
วายุคลังได้ เป็ นทีชัดเจนว่านักสูก้ ลุม่ ทีเหลือเหล่านีไม่ได้

9
 อ่อนแอเลย

และในบรรดาผูท้ รอดออกมาได้
ี ,ก็ยงั มีกลุม่ ชูวซือทีแข็งแกร่ง
ทีสุดอีกด้วย เมือมีเสาหลักทีน่าเชือถือ,กําลังใจของพวกเขา
ก็ยงั ไม่หายไปไหน

ในขณะเดียวกัน,ซูหเู องก็กาํ ลังเผชิญหน้ากับหัวหน้ากอง

อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเก้า และเมือเห็นฉากนี,
เขาก็อดทีจะประหลาดใจไม่ได้เลย

ทัศนคติของซูหทู มีี ตอ่ นักสูพ้ เนจรเหล่านีคือ,พวกเขาล้วนหัว

10
แข็งและดือรัน แต่วนั นีพวกเขากลับทําอะไรเช่นนีจริงๆ ราว
กับพวกเขาเป็ นคนละคนกับสิบวันก่อนอย่างสินเชิง

ในความคิดของซูห,ู จุดประสงค์เดียวของนักสูพ้ เนจรเหล่านี

คือ พาตัวเองหลบหนีเท่านัน

กลุม่ นักสูพ้ เนจรพุง่ เข้าสูส่ นามรบอีกครัง,พร้อมนําทัพมาโดย

พวกชูวซือทังสาม ซึงพวกเขาทังหมดกลับมาช่วยคนทีเหลือ
การกระทําเช่นนี,มันยากทีจะเข้าใจเกินไป

อย่างไรก็ตาม…การกลับมาของพวกชูวซือก็ช่วยลดภาระบน
ไหล่ของซูหลู งได้มาก
11
……………………..

บูมมม!

12
กระบวนเพลิงมังกรสังหารของเย่หยวนคํารนดังสนัน แต่รา่ ง
ของซ่างกวนหลิงหยุนกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ

มังกรสีเพลิงแดงขนาดมหึมาเข้าชนกับจันทร์สีเลือด จากนัน,
ทังสองสลายหายไปจนเหลือแค่เพียงความว่างเปล่า

ภายใต้สถานการณ์นี,ความแข็งแกร่งของทังสองเทียบเท่า
กันอย่างแท้จริง และยากยิงทีจะฆ่าอีกฝ่ ายลงได้

ซึงเย่หยวนจะไม่ทราบได้อย่างไรว่า,ซ่างกวนหลิงหยุนกําลัง
ถ่วงเวลาเขาเท่านัน

13
ส่วนทีว่าเหตุใดต้องถ่วงเวลา,เย่หยวนเองก็ไม่จาํ เป็ นต้องเดา
เลย

เพราะยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ากําลังจะมาถึง
เร็วๆนี!

เมือพิจารณาถึงจุดนี,เย่หยวนก็หยุดทุกการโจมตี และจับ
จ้องซางกวนหลิงหยุนด้วยสายตาทีหรีแคบ

14
“หุห,ุ เจ้าหยุดทําไม…เราสองกําลังสนุกอยู่เลยไม่ใช่ร?ึ อย่าง
ไรก็ตาม,การเคลือนไหวของเจ้าเป็ นรูปแบบทีแปลกมาก มัน
เป็ นเพียงกําปั นทีปลดปล่อย,แต่กลับสร้างอนุภาพการ
ทําลายทีรุนแรงอย่างเหลือเชือ หากไม่ใช่เพราะอาณาจักร
พลังของข้าในปั จจุบนั ข้าคงมิอาจต้านทานได้ไหว!”

ซ่างหวนหลิงหยุนกล่าว

“หยุดเสแสร้งซะ,ถ่วงเวลาได้นานเท่าไหร่แล้ว? เจ้าคิดว่า,ข้า
15
 จะให้เจ้าทําตามแผนได้ง่ายๆงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

“ไม่ให้ทาํ ตามแผน…แล้วยังไงล่ะ? ข้ายอมรับว่าตนไม่ใช่คู่

มือของเจ้า แต่หากเจ้าต้องการจะฆ่าข้า,มันก็ไม่ง่ายเช่นกัน
จริงไหม?”

16
 เย่หยวนไม่กล่าวใดๆตอบและยืนเงียบ

ซ่างกวนหลิงหยุนรูว้ า่ เย่หยวนกําลังหาแผนตอบโต้ เขานํามือ

ทังสองไขว้หลังและยืนมองเย่หยวนอย่างเงียบๆ ตัวเขาเองก็
มิได้เร่งรีบเช่นกัน

จากแข็งแกร่งย่อมกลายเป็ นอ่อนแออย่างสมบูรณ์

ตราบใดทีเขาสามารถถ่วงเวลาได้จนซ่างกวนหยุนหลงมาถึง,
เย่หยวนจะต้องตายแน่นอน!

17
 ไม่วา่ ทัพของเขาจะเสียเปรียบยังไง,แต่มนั ก็ไม่มีผลต่อ
สถานการณ์โดยรวดเลย แต่ไม่วา่ อย่างไร,เย่หยวนก็ตอ้ งตาย
วันนี!

นีเป็ นความเห็นของซ่างกวนหลิงหยุน!

ศักยภาพและพลังของเย่หยวนน่ากลัวเกินไป ไม่จาํ เป็ นต้อง

รอถึงอนาคต,เพียงตอนนีเขาก็ถือเป็ นปั ญหาอย่างมากแล้ว
สําหรับดินแดนวายุคลัง

18
 แต่เดิม,เหล่านักสูใ้ นเมืองแสงพิโรธ เป็ นเพียงผูค้ นของดิน
แดนไร้สินสุดทีรอวันตายเท่านัน แล้วใครจะไปรูว้ า่ ,เย่หยวนที
มาเพียงสิบวันกลับสามารถพลิกสถานการณ์ได้ขนาดนี พลัง
การต่อสูข้ องพวกเขาทังหมดเพิมสูงขึนจนอยู่ในระดับทีน่า
กลัว และสามารถทะลวงฆ่าทัพหลักของดินแดนวายุคลังได้
ตลอดทาง

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนคนเดียวก็น่ากลัวเกินพอแล้ว แต่
สิงทีน่ากลัวทีสุดจริงๆคือ,การทีเขาสามารถยกระดับนักสูด้ ิน

19
 แดนไร้สินสุดได้ทนั ตาเห็น!

หากยังเป็ นเช่นนีต่อไป,ความได้เปรียบของดินแดนวายุคลัง
จะกลายเป็ นแค่ฝันกลางวันแน่นอน!

ไม่วา่ อย่างไร,พวกเขาจะต้องกําจัดเย่หยวนลงให้ได้!

ทันใดนัน,เย่หยวนก็เผยรอยยิมทีมุมปากบางๆ พร้อมแววตา
ทีเปล่งประกายขึน

20
ซ่างกวนหลิงหยุนทราบได้ทนั ทีวา่ เย่หยวนคิดแผนออกแล้ว!

“หุห,ุ คิดแผนตอบโต้ออกแล้วงันรึ? เปล่าประโยชน์! แผนของ

ข้าดําเนินไปกว่าครึงแล้ว! ไม่วา่ จะวิงเต้นมากเพียงใด,เจ้าก็
ไม่สามารถเปลียนอะไรได้!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวอย่างมันใจ

21
 เย่หยวนยิมกว้างและกล่าวว่า

“จะเป็ นเช่นนันรึ? เดียวข้าจะกลับมาดูแลเจ้าทีหลัง!”

ในขณะทีกล่าวเย่หยวนก็หนั กลับไปและพุง่ เข้าในสนามรบ

อันดุเดือด

22
 “ฝนคมดาบไร้จาํ กัด!”

ภายในสนามรบ,เหล่านักสูแ้ ละทหารม้านับหลายพันถูกโจม
ตีอย่างกะทันหัน เหล่านักสูข้ องดินแดนไร้สินสุดรับการโจมตี
ของเย่หยวนไปเต็มๆโดยไม่ทนั ตังตัว

พริบตาเดียว,ทัวทังบริเวณเกลือนกลาดไปด้วยศพจํานวน
มาก!

23
เย่หยวนมิใช่พวกกระหายเลือด แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,
เขาสามารถหยุดการฆ่าได้โดยการการฆ่าเท่านัน

ซ่างกวนหลิงหยุนยังคงติดตามเย่หยวนอย่างใกล้ชิดจาก
ด้านหลัง แต่เมือเห็นฉากเหล่านี,ท่าทางของเขาก็ยงั ไม่
เปลียนแปลงใดๆ

“นีคือแผนตอบโต้ทเจ้
ี าคิดขึนมา? คิดจะฆ่าคนของข้าไป
เรือยๆเพือบีบให้ขา้ ยอมแพ้? หุห,ุ เจ้าคิดลึกเกินไปแล้ว! อย่า
ลืมสิวา่ ,ค่ายกลเงาสะท้อนแสงโลหิตไม่เพียงแค่สะสมกลิน
อายชีวิตของนักสูด้ ินแดนไร้สินสุดเท่านัน แม้กระทังของฝ่ าย
ข้าเองก็เช่นกัน! ยิงเจ้าฆ่ามากเท่าไหร่,มันก็ยิงกลันพลังฉี

24
 แห่งชีวิตออกมามากขึนเท่านัน!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวอย่างเยือกเย็น

ต่อหน้าคํากล่าวของซ่างกวนหลิงหยุน มันราวกับเย่หยวนไม่
ได้ยินเลยแม้แต่นอ้ ย

พันดอกเหมยร่ายรําปรากฏขึนและเริมไหลบ่าเข้าแทรกแซง
ทัวสนามรบ

ทุกบริเวณทีคลืนกลีบดอกเหมยพัดผ่าน,นักสูด้ ินแดน
25
 วายุคลังแถวนันต่างค่อยๆตายลงในทันที

เมือซ่างกวนหลิงหยุนเห็นฉากๆนี,เขาก็ยงั ไม่ไหวติงใดๆ และ

เฝ้าติดตามการกระทําของเย่หยวนต่อไป

การเข้าร่วมสนามรบของเย่หยวน ได้ทาํ ให้ภาระของเหล่านัก

สูใ้ นเมืองแสงพิโรธบรรเทาลงในทันที

26
แท้จริงแล้วทีเย่หยวนทําเช่นนี ก็เพือให้นกั สูใ้ นเมืองแสงพิโรธ
หนีออกไปจากวงล้อมโดยเร็วทีสุด!

เพียงไม่นาน,เย่หยวนก็เข้าเจอกับพวกชูวซือทังสามทีกลับมา
ช่วย

เมือชูวซือเห็นเย่หยวน เขาก็อดทีจะดีใจไม่ได้เลย

“ท่านเย่,ในทีสุดการฝึ กของท่านก็เห็นผล! โชคดีจริงๆ,มิ

ฉะนันข้า,ตาแก่ชวู คนนีคงถูกฆ่าไปนานแล้ว! ในตอนนี,ข้า

27
 กลับมาช่วยแนวหลังของฝ่ ายเราทียังติดอยู!่ ”

“หึ,ไอ้แก่นี! พูดราวกับมีเจ้าทําคนเดียว!”

จูซ้ างชีกล่าวเหยียดอีกฝ่ ายทันที

เมือเย่หยวนได้ยินคํากล่าวของชูวซือ,เขาก็ประหลาดใจอย่าง
ช่วยไม่ได้

28
ความคิดของเขาเหมือนกับซูหู นักสูพ้ เนจรพวกนีล้วนเห็นแก่
ตัวและเอาชีวิตของตนให้รอดก็พอ

แต่ใครจะไปคิดว่า,เพียงสิบวันมันจะเกิดการเปลียนแปลง
ครังใหญ่เช่นนีกับพวกชูวซือ นีเป็ นสถานการณ์ทไม่
ี คาดไม่
ฝันมาก่อนเลย!

เย่หยวนพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เอาล่ะ รีบพาทุกคนหนีออกจากวงล้อมนีโดยเร็วทีสุด พวก

เจ้าจงพาทุกคนไปทางทิศเหนือ,ส่วนทีเหลือข้าจัดการเอง!”

29
ชูวซือตระหนักถึงความแข็งแกร่งของเย่หยวนมานานแล้ว ดัง
นันเขาจึงไม่เป็ นกังวลเลย เขาพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว
และรีบพาคนอืนๆออกไปจากวงล้อม พร้อมตรงไปทางทิศ
เหนือ

เมือเห็นเช่นนัน,เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังก็ไล่ลา่ พวกชูวซือ

ตามไปทันที แต่…เย่หยวนกลับร่อนลงจากท้องนภาและ
ขวางพวกดินแดนวายุคลังทังหมดเอาไว้เสียก่อน

30
“หากใครก้าวออกมาต้องถูกฆ่าอย่างไร้ปราณี!”

เย่หยวนกล่าวด้วยจิตสังหารทีแผ่ออกมา

31
ตอนที611 อาณาจักรเคียงสวรรค์ชันฟ้ า
ปรากฏกาย!

ถึงกระนัน,นักสูเ้ หล่านีบ้าคลังไปหมดแล้ว พวกเขาจะสนใจ

คําขู่ของเย่หยวนเพืออันใด?

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

1
เย่หยวนซัดกําปั นออกไปโดยไม่ลงั เล และมังกรสีเพลิงขนาด
มหึมาก็พงุ่ เข้าใส่อีกฝ่ ายโดยตรง!

ด้วยเหตุนี,เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังทีอยู่แนวหลัง ต่างรูซ้ งึ

ถึงความแข็งแกร่งของเย่หยวนในทีสุด พวกเขาหยุดทุกการ
เคลือนไหวและจับจ้องเย่หยวนด้วยความหวาดกลัว

“หากพวกเจ้ากลัวกันเช่นนี,พวกมันก็หนีรอดหมดจริงไหม?
ข้าไปสกัดเขาไว้เอง พวกเจ้ารีบตามคนเหล่านันไปและฆ่า
อย่าให้เหลือ!”

2
 ซ่างกวนหลิงหยุนออกคําสัง

เมือเหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังได้ยิน พวกเขาต่างก็เคลือน

ไหวต่อทันที

เย่หยวนกล่าวอย่างเลือดเย็นว่า

“ผูใ้ ดไม่กลัวตาย,ก็อย่าลังเลทีจะเข้ามา”

3
เสียงของเขาไม่ได้ดงั เลย แต่เมือเสียงนีเข้าหูทกุ คน,พวกเขา
ทังหมดล้วนสันเทาด้วยความกลัวและหยุดทุกการเคลือน
ไหวโดยไม่ตงใจ
ั

สีหน้าของซ่างกวนหลิงหยุนมืดลง เขาคว้านักสูข้ า้ งๆขึนมา

และบีบให้ตายคามือก่อนจะกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า

“พวกเจ้าไม่ได้ยินทีข้ากล่าวรึไง? จงไปไล่ลา่ พวกมัน! หรือ

เป็ นไปได้ไหมว่า,พวกเจ้าทุกคนจะลืมคําบัญชาจากท่าน
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินเสียแล้ว?”

4
 เมือกล่าวถึงจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน เหล่านักสูท้ งหมดก็
ั
ถูกกระตุน้ จนตืนตัวผิดปกติ

พวกเขาทังหมดพุง่ เข้ามาราวกับลืมความกลัวจนหมดสิน!

บูมมม!

เย่หยวนซัดกําปั นออกไปอีกระลอก และฆ่าล้างฝูงชนกลุม่

5
 ใหญ่อีกครัง

แต่คราวนี,การยับยังของเย่หยวนกลับไม่เป็ นผลใดๆ พวกเขา

ยังคงตามไล่ลา่ กลุม่ ของชูวซือออกไปโดยไม่สนใจเลยว่าเย่
หยวนจะทําอะไรพวกเขา

นักสูเ้ หล่านีวิงตามล่าอย่างบ้าคลังผ่านเย่หยวน,ราวกับเขา
เป็ นเพียงอากาศธาตุเท่านัน

ซ่างกวนหลิงหยุนมองไปยังเย่หยวนด้วยความยินดีและ
กล่าวว่า

6
 “เห็นไหม? นีคือพลังของนักสูด้ ินแดนวายุคลัง! ข้าอยากรู ้
เสียจริงว่า,เจ้าจะฆ่าได้สกั กีคน!”

ดวงตาของเย่หยวนหรีแคบลง จิตสังหารจํานวนมหาศาล
ปรากฏขึนต่อหน้าซ่างกวนหลิงหยุนทันที!

ซ่างกวนหลิงหยุนเองก็รบั รูถ้ ึงจิตสังหารของเย่หยวน แต่เขาก็

มิได้ใส่ใจใดๆ

แม้เขาจะตระหนักดีวา่ ,ตนไม่ใช่คมู่ ือของเย่หยวน แต่การทีเย่

7
 หยวนจะฆ่าเขา,มันก็ไม่ใช่เรืองง่ายเช่นกัน

“หุห,ุ อยากจะฆ่าข้า? ก็เข้ามา!”

เมือเห็นว่าเย่หยวนอยู่ในสถานการณ์อนั น่าอึดอัดใจ ซ่างก

วนหลิงหยุนก็รูส้ กึ พอใจอย่างมาก

เย่หยวนจ้องไปทีซ่างกวนหลิงหยุนและกล่าวอย่างเย็นชาว่า

8
 “เจ้าคิดจริงๆหรือว่า,ข้าไม่สามารถฆ่าเจ้าได้?”

“เย่หยวน,ข้าทราบดีวา่ เจ้าน่ากลัวเพียงใด นีจึงเป็ นเหตุวา่

ทําไมข้าถึงเสียดายทีเจ้าอยู่คนละฝังกับข้า แต่กระนัน,ตราบ
ใดทีอาณาจักรพลังยังไม่ใกล้เคียง มันก็ยากนักทีเจ้าจะฆ่า
ข้า”

“งันรึ? หากคิดเช่นนันก็จงดู!”

9
ตังแต่ตน้ จนถึงตอนนี,เย่หยวนก็ยงั คงใช้กระบวนเพลิงมังกร
สังหารอยู่ตลอด ซึงซ่างกวนหลิงหยุนเองก็คนุ้ ชินกันกระบวน
ท่านีแล้ว

การเคลือนไหวนีของเย่หยวนช่างทรงพลังจนน่าเหลือเชือ
และซ่างกวนหลิงหยุนก็ไม่โง่พอทีจะยืนรอรับการโจมตี

แต่ยงั ไม่ได้ทนั คิดใดๆต่อ,มังกรสีเพลิงแดงขนาดมหึมาก็พงุ่

มาถึงตรงหน้าเขาเสียแล้ว!

เร็วเกินไป!…เย่หยวนระดมพลังปราณเร็วขนาดนีได้อย่าง
ไร?!
10
ท่าทางการแสดงออกของซ่างกวนหลิงหยุนเปลียนไปแทบไม่
ทัน!

เป็ นทีชัดเจนว่า,ก่อนหน้านีเย่หยวนจําเป็ นต้องใช้เวลาชัว

ขณะหนึง เพือระดมพลังเตรียมใช้ แต่เพียงหนึงความคิด,
มังกรเพลิงสีแดงกลับอยู่ตอ่ หน้าซ่างกวนหลิงหยุนแล้ว! เย่
หยวนทําได้อย่างไร?!

11
 การจู่โจมฉับพลัน!

เพียงเสียวอึดใจ,ซ่างกวนหลิงหยุนจะมีเวลาระดมพลังปราณ
ตอบโต้ได้อย่างไร? กลับกัน,เขารีบสร้างเกราะลมปราณห่อ
หุม้ ตัวเพือป้องกันทันที

บึมมม!

12
มังกรมหึมาสีเพลิงแดงเข้ากลืนกินร่างของซ่างกวนหลิงหยุ
นอย่างเดือดดาล นีคือกระบวนท่าโจมตีทเกิ
ี ดจาก,พลังมังกร
แท้จริงผสานกับสัจธรรมแท้จริงแห่งเปลวไฟ!

อนุภาพของกระบวนเพลิงมังกรสังหารไม่จาํ เป็ นต้องกล่าว

ถึง! แม้จะเป็ นเกราะลมปราณของอาณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลระดับแปด แต่ซา่ งกวนหลิงหยุนก็มิอาจทานทนการ
โจมตีนีได้เช่นกัน

13
 อ๊อค! พร๊วดดด!

โลหิตสีแดงสดพ่นออกจากปากซ่างกวนหลิงหยุน! ร่างของ
เขาร่วงกระแทกพืนอย่างแรง!

เมือเหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังทีกําลังไล่ลา่ พวกชูวซือออกไป

เห็นฉากๆนี,พวกเขาทังหมดก็หยุดชะงักโดยไม่ตงใจและสู
ั ญ
เสียสิงทีต้องทําไปชัวขณะหนึง

แม่ทพั สูงสุดของพวกเขาพ่ายแพ้ให้กบั เย่หยวนจากการ

14
 ปะทะครังนี!

“ท่านแม่ทพั ซ่างกวน!”

ในขณะเดียวกัน,เติงฉางเป็ นคนแรกทีได้สติ และบินตรงไป

เข้าไปประคองซ่างกวนหลิงหยุนจากพืนทันที

“ท่านแม่ทพั ซ่างกวน,ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”

15
 เติงฉางรีบนําโอสถกรอกลงในปากของซ่างกวนหลิงหยุ
น และรีบใช้พลังปราณของตนเดินลมปราณให้แทนเพือ
กระจายฤทธิโอสถ

เย่หยวนค่อยๆร่อนลงมาเช่นกันในช่วงเวลานี และไม่ได้เข้า
ขัดขวางการช่วยเหลือของเติงฉางแต่อย่างใด

ด้วยมาตรฐานของศาสตร์แห่งโอสถในดินแดนวายุคลัง พวก
เขาจะสามารถหลอมโอสถออกมาได้ดีแค่ไหนเชียว?

16
เย่หยวนก้าวย่างตรงไปหาซ่างกวนหลิงหยุนอย่างช้าๆ ทุกคน
ทีเห็นฉากนีต่างต้องกลันหายใจด้วยความกลัว

เติงฉางรีบออกมาขวางหน้าเย่หยวนและกล่าวด้วยนําเสียง
อันหนักแน่นว่า

“หากเจ้ากล้าสังหารท่านแม่ทพั ซ่างกวน,ข้าจะสูก้ บั เจ้าเอง!”

17
 “เจ้าไม่มีคณ
ุ สมบัติทีจะเป็ นคูม่ ือของข้า!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเมินเฉยและเดินต่อไปอย่างช้าๆ

เติงฉางถูกปกคลุมไปด้วยแรงกดดันอันมหาศาลของเย่หยวน
จนต้องก้าวถอยกลับมาอย่างต่อเนือง

แม้แต่ซา่ งกวนหลิงหยุนยังไม่อาจเป็ นคูม่ ือของเย่หยวนได้

แล้วเขาจะเป็ นคูม่ ือได้อย่างไร?

เขาทีจับจ้องการต่อสูก้ ่อนหน้า ยังไม่อาจเห็นการเคลือนไหว

18
ของเย่หยวนได้อย่างชัดเจนนัก เติงฉางเห็นเพียงเปลวเพลิงสี
แดงพวยพุง่ ออกมา และปรากฏเป็ นมังกรทะยานใส่ซา่ งกวน
หลิงหยุนเสียแล้ว

การจู่โจมฉับพลัน!

มันคือการจู่โจมฉับพลัน!

โชคร้ายนัก,ทีชายหนุ่มอย่างซ่างกวนหลิงหยุน ต้องเผชิญ
หน้ากับผูท้ สามารถใช้
ี การจู่โจมฉับพลันได้,เพราะไม่มีทางที
เขาจะป้องกันทันเลย!

19
 เว้นเสียแต่เติงฉางจะไม่รูจ้ กั สิงนี เขาได้แต่เกาะศีรษะด้วย
ความมึนงง,วรยุทธการต่อสูอ้ นั ใดทีสามารถปลดปล่อยได้
ทันทีโดยไม่ตอ้ งเตรียมตัว?

ซ่างกวนหลิงหยุนเป็ นบุคคลทีทรงพลังและไร้ผทู้ ดั เทียมใน

สายตาของเขา แต่ปัจจุบนั ,เขากลับพ่ายให้กบั เย่หยวนอย่าง
สินรูป!

20
ก่อนหน้านี,เย่หยวนได้ใช้พลังปราณทีถูกปรับจากพลังงานไร้
นามภายในร่าง ดังนันกระบวนเพลิงมังกรสังหารในครังนีถึง
ทรงพลังกว่ามาก และแม้ซา่ งกวนหลิงหยุนจะสามารถตอบ
โต้ได้ทนั จริงๆ,ผลสุดท้ายก็อาจหลีกเลียงได้อยู่ดี

เติงฉางหยุดฝี เท้าลงในทันใด

เพราะข้างหลังของเขาคือร่างของซ่างกวนหลิงหยุนทีกําลัง
นอนอยู่ ดังนัน,เขาไม่อาจถอยได้อีกแล้ว

21
“ยะ-เย่หยวน…เจ้าฆ่าข้าเถอะ ฆ่าข้าแลกกับไว้ชีวิตของท่าน
แม่ทพั ซ่างกวน!”

เติงฉางกล่าวขอร้องในทันที

เย่หยวนไม่ตอบ แต่ในมือของเขากําลังระดมพลังปราณ
อย่างบ้าคลัง

ซ่างกวนหลิงหยุนต้องตาย เขาเป็ นเสาหลักสําคัญของทัพ

22
 หลักในศึกตอนนี

หากแม่ทพั ของพวกเขาตายลง,ทัพหลักทังหมดจะต้องถอน
กําลัง และปล่อยให้เหล่านักสูข้ องเมืองแสงพิโรธรอดกลับไป

ดังนัน,จึงเป็ นไปไม่ได้เลยทีเย่หยวนจะไว้ชีวิตของซ่างกวน
หลิงหยุน

“อย่าขอร้องเขา! ฆะ-ฆ่า…หากเจ้าแน่จริง,จะ-จงฆ่าข้าซะ!

23
 พร๊วด!”

เมือซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวขึน,เขาก็กระอีกเลือดคําโตออก
มาอีกครา

แม้วา่ การโจมตีก่อนหน้ายังพอมีเกราะลมปราณมาปกป้อง
แต่บาดแผลของเขาในปั จจุบนั ก็สาหัสอย่างมาก และตัวเขา
ก็อยู่ไม่ไกลจากความตายแล้วเช่นกัน

หากไม่ใช่เติงฉางทีกล่าวขอร้องเย่หยวน เขาคงหลับตารอ
ความตายอย่างเงียบๆไปแล้ว

24
เย่หยวนเองก็ไม่คิดทีจะหน่วงเวลาใดๆอีกเช่นกัน เขาทราบ
ว่าสถานการณ์ปัจจุบนั กําลังถูกกดดันด้วยเวลา และเขาไม่
สามารถลังเลได้อีก

เมือมองดูการกระทําของซ่างกวนหลิงหยุน,ยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเองก็ใกล้จะมาถึงเต็มทน ดังนัน
เขาไม่มีเวลาเหลืออีกแล้ว!

ในเสียวความคิด,มังกรเพลิงสีแดงก็พงุ่ เข้าใส่เติงฉางโดยตรง
ทัวร่างของเขาถูกทังคมเขียวและกรบเล็บมังกรฉีก
กระชากอย่างน่ากลัว

25
แต่เติงฉางเองก็พยายามใช้เสียวสติสดุ ท้าย กัดฟั นแน่นและ
พยายามขัดขืนให้ได้นานทีสุด เขาเร่งพลังปราณทัวร่างอย่าง
บ้าคลัง,เขาตังใจไว้แล้วว่า นีจะเป็ นการต่อสูค้ รังสุดท้าย

แต่ทนั ใดนันเอง,จู่ๆก็มีแรงกดดันมหาศาลตกกระแทกจาก
ฟ้า!

ทันทีทสัี มผัสถึงแรงกดดันนีได้,ท่าทางการแสดงออกของเย่
หยวนเปลียนไปฉับพลัน และรีบร้นถอยกลับไปด้วยความเร็ว
26
 สูงสุด!

ด้วยแรงกดดันโดยตรงจากฟ้า,มังกรเพลิงสีแดงของเย่หยวน
ถูกบดขยีจนแหลกเป็ นเสียง!

สองร่างปรากฏขึนข้างๆซ่างกวนหลิงหยุน คนหนึงช่างดู
ศักดิสิทธิและสง่างาม,นีคือบุคคลทีมาจากตระกูลอันสูงส่ง
อย่างไม่ตอ้ งสงสัย

27
แต่ทา่ ทางและการแต่งกายของอีกคนกลับดูชนบทอย่างมาก
ลักษณะของเขาดูคล้ายกับพวกตระกูลหลาน

ทังสองคนนีเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั า!

เมือเติงฉางเห็นการมาถึงของสองคนนี ใบหน้าของเขาก็เต็ม
ไปด้วยความอิมเอมใจ!

28
“ท่านหยุนหลง! ท่านหลานชุน! พวกท่าน…ในทีสุดก็มาถึง!”

29
 ตอนที612 ทําใจให้ เย็นแล้ วค่อยพูด
ค่อยจา

“เจ้าพาหลิงหยุนไปรักษาก่อน ส่วนตรงนีปล่อยให้เป็ นหน้าที

ของข้า”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวอย่างใจเย็น

เติงฉางเตรียมทีจะสละชีวิตของตนก่อนหน้า แต่ใครจะรูว้ า่

1
การมาถึงของซ่างกวนหยุนหลงจะช่วยชีวิตเขาได้ในเสียวอึด
ใจสุดท้ายพอดี

เติงฉางมองเย่หยวนด้วยสายตาอันซับซ้อน ชักแน่ใจอย่างยิง
ว่า,เขาควรจะมีความสุขหรือโศกเศร้ากันแน่

ความสุขของเขาก็คือ,การมาถึงของท่านแม่ทพั หยุนหลง เย่

หยวนจะต้องตายแน่นอน

แต่ทโศกเศร้
ี าเพราะ,ยอดอัจฉริยะคนนีกําลังจะตายในอีกไม่
ช้า หากเขายอมมาเป็ นพวกตังแต่แรก,เหตุการณ์เช่นนีคงไม่
เกิดขึน ช่างน่าเสียดายนัก
2
 “เจ้าคือเย่หยวนงันรึ?”

ซ่างกวนหยุนหลงปรับสายตาจับจ้องเย่หยวน ก่อนกล่าวถาม
ขึน

“แล้วคิดว่าเจ้ากําลังสนทนากับขยะทีไหน?”

เย่หยวนตอบ

3
ซ่างกวนหยุนหลงดูไม่รงั เกียจและกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ข้ามีนามว่าซ่างกวนหยุนหลง,เป็ นลุงของหลิงหยุน ครังสุด

ท้ายทีข้าเกือบจะได้พบเจ้า,คงเป็ นตอนทีข้าไปทําลายนิกาย
เมฆาราตรีในแดนใต้ ในทีสุดวันนี,ข้าก็ได้เจอเจ้า และไม่คิด
เลยว่าจะมาพบกันในสภาพเช่นนี เจ้าคือยอดอัจฉริยะไร้ผใู้ ด
ทัดเทียมในรอบหมืนปี เพียงอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์,เจ้า
ก็มีพลังมากพอทีจะฆ่าหลิงหยุนได้ ช่างน่าทึงอย่างแท้จริง!”

4
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,เป็ นตัวตนทีสูงส่งยิง
สําหรับคนอืน

แต่ในสายตาของเย่หยวน,ไม่มีอะไรมากกว่านันเลย

เพียงแค่ความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของเย่หยวนห่างชันกับคน

เหล่านีเกินไป อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์กบั อาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั า,มันต่างกันยิงกว่าฟ้ากับเหว

ถึงกระนันเอง,เย่หยวนก็ไม่จาํ เป็ นต้องเคารพใดๆ

5
 เมือได้ยินซ่างกวนหยุนหลงกล่าวเช่นนัน เย่หยวนก็ยิม
เหยียดและกล่าวอย่างเย็นชาว่า

“ซ่างกวนหลิงหยุนแล้วยังไง? การฆ่าเขาได้มนั น่าภูมิใจตรง

ไหน?”

“หึ,ไอ้เด็กยโส! ข้าได้ยินมาว่า,มีศิษย์นอ้ งตระกูลหลานของ

เราบางคนถูกฆ่าตายด้วยนํามือของเจ้า?”

หลานชุนกล่าวอย่างเยือกเย็น

6
คิวของเย่หยวนกระตุกขึนเล็กน้อยเมือได้ยิน ไม่น่าแปลกใจ
เลยว่า,เหตุใดชายคนนีถึงมีทา่ ทางและการแต่งตัวคล้ายกับ
ตระกูลหลาน ปรากฏว่า,เขาเป็ นปรมาจารย์พนั ปี แห่งตระกูล
หลานนีเอง

“หากใช่แล้วจะทําไม?”

เย่หยวนกล่าวยอมรับตามตรงโดยไร้ซงความกลั
ึ ว

7
 เรืองในวันนีไม่สามารถล่าถอยได้อีกต่อไป เย่หยวนทําได้
เพียงเดินหน้าต่อไปเท่านัน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,เย่หยวนไม่สามารถหนีได้ เพราะ
พวกนักสูใ้ นเมืองแสงพิโรธยังหนีออกไปไม่ไกลนัก หากเขา
หนีออกไป,แล้วสองคนนีไปเจอกับคนเหล่านันเข้า ทังหมดได้
ตายโดยไร้ทฝัี งศพแน่

ดังนัน,เย่หยวนจึงทําได้เพียงเดินหน้าเผชิญปั ญหา เขาจะ

ต้องถ่วงเวลาให้มากพอสําหรับคนเหล่านันเพือหนี

8
 หลานชุนเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าผูส้ งู
ศักดิ ทุกคนทีพบเห็นต่างต้องให้ความเคารพนับถือต่อเขา

แต่เด็กเหลือขอคนนีกลับหยิงยโสเกินไป ไม่เพียงจะไม่แสดง
ท่าทีสภุ าพใดๆ เขากลับพูดจาท้าทาย นีทําให้เขารูส้ กึ โกรธ
เกรียวอย่างมาก

แม้วา่ ตระกูลหลานทีทําหน้าทีดูแลค่ายกลหกผนึกตราตรึงจะ
เป็ นเพียงสาขาหนึงจากตระกูลหลานทังหมด แต่นนก็
ั ถือเป็ น
สมาชิกของตระกูลเช่นกัน

9
 เด็กหนุ่มคนนีกล้าสังหารศิษย์นอ้ งของเขาอย่างเย่อหยิง
แถมยังท้าทายเขากลับขนาดนี,แล้วเขาจะทนได้อย่างไร?

“ดี! เมือเจ้ายอมรับเองขนาดนีแล้ว ข้าก็จะคิดบัญชีทงหมด

ั
ในวันนีกับเจ้า! ชายชราผูน้ ีจะค่อยๆเลาะกระดูกของเจ้าออก
มา และแก้แค้นศิษย์นอ้ งผูเ้ สียสละของข้า!”

หลานชุนกล่าวว่า

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยสายตาอันเหยียดหยามว่า
10
“มีคนอย่างเจ้าไม่นอ้ ยเลยทีต้องการจะเลาะกระดูกข้า แต่จน
ถึงตอนนี,ก็ไม่มีใครทําสําเร็จเลยสักคน คิดดีแล้วจริงๆใช่
ไหม…ทีจะมาเลาะกระดูกข้า?”

คิวของซ่างกวนหยุนหลงขมวดขึนเล็กน้อย เขาสังหรณ์ใจไม่
ดีนกั ,เมือเห็นหลายสิงไม่ถกู ต้อง

เย่หยวนในปั จจุบนั ใจเย็นเกินไป,ราวกับว่าตัวเขาและหลาน

ชุนไม่ได้อยู่ในสายตาเลย

เด็กคนนีเชือจริงๆหรือว่าตนจะรอดไปได้ หรือเขากําลังเล่น
11
 สงครามจิตวิทยากับทังสองกันแน่?

“ช่างเป็ นเด็กทีไม่รูจ้ กั ความยิงใหญ่ของฟ้าดิน! ข้าหวังว่าเจ้า

จะยังยิมเช่นนีได้อีกซักพัก! หยุนหลง,ปล่อยให้ขา้ สังสอนไอ้
เด็กนีเอง ข้าไม่ยอมปล่อยให้มนั ได้ตายดีแน่!”

หลานชุนกล่าว

แม้หลานชุนและซ่างกวนหยุนหลงจะเป็ นยอดฝี มือ

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทังคู่ แต่เป็ นทีชัดเจนว่า,
ซ่างกวนหยุนหลงเป็ นผูน้ าํ

12
 ซ่างกวนหยุนหลงพยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“เข้าใจแล้ว ข้าได้ยินมาว่า,เย่หยวนคนนีไม่ธรรมดา แต่ขา้

เองก็ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน หลานชุน,เจ้าอย่าประเมินเขา
ตําจนเกินไป เด็กคนนีน่ากลัวมาก!”

เมือได้ยินคําอนุญาต,ใบหน้าของหลานชุนก็เผยให้เห็นถึง
รอยยิมอันดุรา้ ยขึน

13
 แรงดันลมปราณของอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าถูกปลด
ปล่อยออกมาอย่างเต็มที คนอืนๆทีอยู่ขา้ งหลังทังสอง,ราว
กับถูกบดขยีจนติดพืนและแทบจะไม่สามารถหายใจได้

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเป็ นจุดสูงสุดของนักสูใ้ นแดน
ล่างทังมวล

ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,ถูกยกย่องว่าเป็ นการ
ดํารงอยู่ไม่อาจมีผใู้ ดเทียบเคียง

ในสายตาของยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า นักสูท้ ี
14
อยู่ภายใต้อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทังหมดเป็ นเพียงมด
ปลวกเท่านัน

หลานชุนเองก็ทราบดีวา่ ,เย่หยวนคนนีแข็งแกร่งอย่างมาก
แต่ไม่วา่ จะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็เป็ นแค่มดทีตัวใหญ่กว่า
คนอืนเล็กน้อยและยังคงง่ายต่อการบดขยี

“ไอ้เด็กยโส,จงรับผลกรรมทีเจ้าทําไว้ไปซะ!”

เมือเผชิญหน้ากับแรงกดดันอันมหาศาลเช่นนีของหลานชุน
เย่หยวนกลับยืนนิงไม่แยแสใดๆ

15
ทันใดนัน,เขาก็หยิบยันต์สีมว่ งออกมาและกล่าวอย่างใจเย็น
ว่า

“แม้ไม่ทราบว่าตนไปก่อกรรมเมือใด,แต่หากเจ้าเข้ามาอีก
ก้าวเดียว ข้าคงได้ก่อกรรมกับเจ้าแน่,หากอยากกลายเป็ น
เถ้าถ่านก็เข้ามา”

เมือซ่างกวนหยุนหลงเห็นยันต์สีมว่ งทีเย่หยวนหยิบออกมา
เขาก็ขมวดคิวขึนและสีหน้าทีแปรเปลียนเป็ นความเคร่งขรึม

16
 ร่างของเขาสันเทาเล็กน้อยพร้อมเหงือเย็นทีไหลออกมา

แต่หลานชุนกลับไม่รูต้ วั อะไรเลย เขากล่าวขึนด้วยรอยยิมว่า

“ข้าก็สงสัยอยู่วา่ ,เจ้าไปเอาความมันใจอันอวดดีนีมาจาก
ไหน ทีแท้เจ้าก็มีหมัดเด็ดอยู่! แต่เจ้าคิดจริงๆหรือว่า,ยันต์
บางๆแผ่นเดียวจะทําให้ขา้ กลัวได้?”

“หลานชุน,หยุดก่อน! ห้ามก้าวไปต่อแม้แต่กา้ วเดียว!”

ซ่างกวนหยุนหลงคํารามด้วยเสียงอันเคร่งขรึม

17
 เย่หยวนทีเห็นสถานการณ์ก็กล่าวขึนว่า

“กลับกลายเป็ นว่ามีใครบางคนรูจ้ กั ยันต์แผ่นนี ดูเหมือนว่า,

ข้าคงไม่ตอ้ งกล่าวอธิบายให้เปลืองนําลายแล้ว”

ร่างของหลานชุนตรึงแข็งโดยไม่ตงใจและกล่
ั าวอย่างงุนงงว่า

“หยุนหลง,อย่างมากก็แค่ยนั ต์ทรงอนุภาพแผ่นหนึง เหตุใด

18
 ต้องตืนตูมด้วย?”

เหงือเย็นเปี ยกชุ่มหน้าผากของซ่างกวนหยุนหลง เขากล่าว

ขึนด้วยเสียงตําว่า

“เจ้าหุบปาก! ยันต์สีมว่ งในมือของเขาเรียกว่า,ยันต์ปราณ

คํารนวินาศสูญ ซึงอนุภาพของมันเมือปลดปล่อยจะเทียบ
เท่ากับ,การโจมตีของจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าระดับเก้าเต็มรูปแบบ! แล้วเจ้าคิดว่า,ตนจะสามารถรอด
ชีวิตจากการโจมตีดงั กล่าวได้หรือไม่?”

19
ยันต์สีมว่ งในมือของเย่หยวนคือ,ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญ
ทีได้จากเจดียเ์ ลืองสวรรค์อย่างแม่นยํา!

มันมีไว้ตอ่ กรกับยอดฝี มือระดับอย่างแท้จริง เพียงแค่,เมือ

ต้องมาใช้กบั ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับ
หนึง เย่หยวนจึงไม่คอ่ ยเต็มใจจะใช้เท่าไหร่

“จะ-จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า…

20
 โจมตีเต็มรูปแบบ…”

ด้วยเหตุนี,หลานชุนจึงชะงักไปทันที

สถานการณ์เปลียนไปอย่างรวดเร็ว กลับเป็ นพวกเขาทีเป็ น

ฝ่ ายถูกกดดันหนักแทน,ความยิงใหญ่ใต้ผืนฟ้าของทังสอง
หายไปอย่างไร้รอ่ งรอย คงอยู่เพียงเหงือเย็นจํานวนมากที
เปี ยกชุ่มหน้าผาก

21
สิงทีอยู่ในมือของเย่หยวน,เป็ นแค่ยนั ต์บางๆแผ่นเดียว? นัน
มันระเบิดเวลาชัดๆ!

หากเมือครูเ่ ขาใจร้อนไปสักเสียวจังหวะ ตัวหลานชุนคง

กลายเป็ นเถ้าถ่านนานแล้ว

เมือเห็นท่าทางของหลานชุนทีเปลียนไป เย่หยวนก็แสยะยิม
และกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“อ้าว,เจ้าไม่อวดดีตอ่ แล้วงันรึ? อะไรนะ?,อยากเลาะกระดูก

ข้ามาก? มาเลย! ข้ายืนรอให้เจ้าเลาะอยู!่ หรือจะให้ขา้ ถอด
เสือผ้ารอก่อนดี!”
22
หลานชุนจ้องเขม็งไปยังเย่หยวนด้วยตาอันแดงกลํา เขาโกรธ
จนทัวทังหน้าสันสะท้านอย่างเห็นได้ชดั

ก่อนหน้านีเขาไม่เคยคิดเลย,ไม่เลยสักนิด ทว่าใครจะไปคิด
ว่า เย่หยวนกลับมีไม้เด็ดดักรอพวกเขาทังสองตังแต่แรกแล้ว!

23
 จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า กับ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึง…ช่างเป็ นระดับพลัง
ทีต่างกันอย่างสินเชิง

ความห่างชันระหว่างสองระดับนี,มันไม่สามารถวัดได้เลย

ไม่วา่ จะแข็งแกร่งแค่ไหน หรือหลานชุนจะเตรียมพร้อมรับมือ

ยังไง,เขาก็ตอ้ งตายแน่นอนภายใต้การโจมตีในจุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า!

24
ไม่น่าแปลกใจเลยว่า เหตุใดเด็กคนนีถึงหยิงผยองอย่างมาก,
ทีแท้เขาก็มีแผนรับมืออยู่แล้ว!

หลานชุนทําได้เพียงมองเย่หยวนด้วยความเคียดแค้น แต่เขา
ก็แอบยกเท้าขึนช้าๆ ทว่าเย่หยวนเองก็สงั เกตเช่นกัน จึง
กล่าวขึนทันทีดว้ ยรอยยิมว่า

“ลองก้าวถอยกลับไปดูสิ!”

25
หลานชุนชะงักทันทีและหยุดความคิดทุกอย่างลง ตอนนีเขา
ไม่รูแ้ ล้วว่าตนควรทําอย่างไร

ระยะห่างระหว่างเขากับเย่หยวนในขณะนีอยู่ระหว่างกึงๆ
หากถอยหนึงก้าว,มันก็จะพ้นระยะโจมตีของเย่หยวน แต่เย่
หยวนทีอ่านความคิดอีกฝ่ ายออก,เขาจะยอมให้เป็ นเช่นนัน
ได้อย่างไร?

“จะ-เจ้าหนู เจ้าก็อย่าใจร้อนไป ทําใจให้เย็นแล้วค่อยพูดค่อย

จา!”

26
หลานชุนกล่าวอย่างไม่มีทางเลือก

27
 ตอนที613 ระเบิด!

เมือเย่หยวนถูกนําเย็นเข้าลูบเช่นนี เขาก็หวั เราะเล็กน้อยและ

กล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ให้ใจเย็นแล้วค่อยพูดค่อยจา? รูส้ กึ ว่านําเสียงกับท่าทาง

ของเจ้าเมือครูจ่ ะไม่ใช่อย่างนีเลย”

1
 หลานชุนเผยท่าทีอบั อายพร้อมกล่าวว่า

“ข้า…ข้ามีตาหามีแววไม่ น้องเล็กเย่,ข้า…ข้าขอโทษ”

แผ่นหลังของเขาเปี ยกโชกด้วยเหงือชุ่ม นีเป็ นครังแรกทีเขา

สัมผัสถึงความตายใกล้ขนาดนี

“หุห,ุ ขอโทษ? คิดหรือว่าข้าจะรับคําขอโทษง่ายๆ?”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิม

2
 “ละ-แล้ว…แล้วเจ้าต้องการสิงใด?”

“ต้องการอะไรงันรึ? พวกเจ้ามาทางไหนก็กลับทางนันไปซะ!
ไม่เช่นนัน,พวกเจ้าต้องตายวันนี!”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงอันเยือกเย็น

3
ในขณะทีเขากล่าว เย่หยวนก็ชยู นั ต์ในมือขึนพร้อมทําท่าจะ
ใช้ทนั ที

หลานชุนทีเห็นเช่นนีหัวใจก็แทบกระโดดออกจากคอ หัวของ
เขาแทบระเบิดแล้วในขณะนี

กระนันเอง,เย่หยวนเพียงแกว่งยันต์ไปมาเบาๆ ก่อนจะเก็บ
มือลงเช่นเดิม

4
 ติง!

หลานชุนถอนหายใจอย่างโล่งอก เหงือจํานวนมากไหลผ่าน
แก้มและกลันตัวจนหยดลงมา

ข้างๆหลายชุน,ซ่างกวนหยุนหลงยังคงนิงเงียบตลอด และ
เวลานี,เขาก็เอ่ยปากขึนในทีสุด

“เย่หยวน,เจ้าอย่าแสร้งทําเป็ นผ่อนคลาย! ยันต์ปราณคํารน

วินาศสูญในมือ,เจ้าสามารถใช้ได้เพียงครังเดียวใช่ไหม?”

5
เย่หยวนต้องตกใจอย่างลับๆทันทีทได้
ี ยิน แต่สีหน้าของเขา
ยังคงสงบและกล่าวอย่างเรียบนิงว่า

“หึห,ึ อยากรูก้ ็เข้ามาลอง เพราะข้ามียนั ต์ปราณคํารนวินาศ

สูญถึงสามแผ่น! และมันมากพอแล้วทีจะฆ่าพวกเจ้าทัง
สอง!”

แต่ซา่ งกวนหลิงหยุนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ทีข้ากล่าวว่า,เจ้าสามารถใช้ได้เพียงครังเดียวมิใช่จาํ นวน
ยันต์ แต่เป็ นความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของเจ้าต่างหาก,ทีไม่
6
 เพียงพอสําหรับการใช้สองครังติด หากเจ้าสามารถใช้ยนั ต์
ปราณคํารนวินาศสูญได้โดยไม่มีผลกระทบกับตัวเจ้า ป่ านนี,
เจ้าคงใช้ยนั ต์นนระเบิ
ั ดหลานชุนโดยไม่ลงั เลนานแล้ว สิงที
ข้ากล่าวไปถูกต้องหรือไม่?”

ยิงซ่างกวนหยุนหลงกล่าวออกมามากเท่าไหร่,ก็ยิงชัดเจนว่า
เข้าเดินออกจากความกลัวได้นานแล้ว

นอกจากนี,เย่หยวนยังสามารถวิเคราะห์ได้จากนําเสียงของ
อีกฝ่ ายว่า ค่อนข้างมันใจกับการคาดคะเนอย่างมาก

เย่หยวนไม่คิดเลยว่า,ซ่างกวนหยุนหลงจะรับมือได้ยากขนาด
7
นี ความได้เปรียบของเขาในคราแรกกลับกลายเป็ นความว่าง
เปล่าอย่างรวดเร็ว

สิงทีซ่างกวนหยุนหลงกล่าวนันถูกต้องทังหมด!

เมือหลงเถิงมอบยันต์ปราณคํารนวินาศสูญให้แก่เย่หยวน
เขาก็อธิบายถึงวิธีใช้งานด้วยเช่นกัน

อาณาจักรพลังของเย่หยวนยังค่อนข้างตําในขณะนี เขาจึง
8
ไม่สามารถใช้ยนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญได้ติดต่อกันหลาย
ครัง

ซึงกล่าวได้โดยสรุปว่า,เย่หยวนสามารถใช้ยนั ต์ปราณคํารน
วินาศสูญนีฆ่าหลานชุนได้เพียงคนเดียว!

ดังนัน,เย่หยวนจึงวางแผนทีจะใช้ยนั ต์นีขู่เพือให้ทงสองยอม
ั
จากไปแต่โดยดี ทว่า,เขากลับไม่คิดเลยว่า ซางกวนหยุนหลง
จะมีสติปัญญาทีเฉียบแหลม,หากต้องการก้าวข้ามวิกฤตครัง
นีไปมิใช่เรืองง่ายเลย!

9
“หึห,ึ คิดเช่นนันรึ? หากเจ้ากล่าวเช่นนี,ข้าคงต้องทดสอบให้ดู
หน่อยแล้ว”

เย่หยวนหันไปยังหลานชุนและกล่าวต่อว่า

“นี,หลานชุน โชคร้ายทีข้าต้องทดสอบยันต์นีกับเพือให้เป็ น
ประจักษ์ตอ่ หน้าสหายเจ้า ซึงเจ้าคือผูท้ ดสอบ”

ในขณะทีกล่าว,แรงดันลมปราณจํานวนมหาศาลก็ทะยาน
ขึนจากร่างเย่หยวนทันที ก่อนทีจะระดมพลังปราณเข้าไปใน

10
 ยันต์จนเปล่งแสงออกมา

ท่าทางของหลานชุนน่าเกลียดอย่างมากในตอนนี เขารีบ
ตะโกนออกไปอย่างรวดเร็วว่า

“อย่าอย่าอย่า! ใจเย็นก่อนน้องเล็กเย่! ข้าเชือเจ้า!”

อย่างคํากล่าวทีว่า,ยิงอายุมากเท่าไหร่ก็ยิงขีขลาด คํานีดูจะ
ไม่ผิดเลย

11
 กว่าทีหลานชุนจะประสบความสําเร็จได้ถึงทุกวันนี เขา
สามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากเลยว่า,ทังพายุหรือคลืนซัดอัน
รุนแรง ตัวเขาล้วนผ่านมาหมดแล้ว ดังนันเขาจึงให้คณ
ุ ค่ากับ
ชีวิตสําคัญยิงกว่าสิงใด แต่เขาจะทราบได้อย่างไรว่า,ตัวเขา
ต้องมาจบชีวิตลงในวันนีโดยเด็กวัยไม่ถึง20ปี !

อย่างไรก็ตาม…สิงทีน่ารังเกียจทีสุดคือการกระทําของ
ซ่างกวนหยุนหลง!

การทีซ่างกวนหยุนหลงกล่าวเช่นนี นันหมายถึง,เขาต้องการ
จะหลอกล่อเย่หยวนให้ใช้ยนั ต์นีกับหลานชุน สหายหยุนหลง

12
 คนนีมีเจตตาฆ่าอย่างชัดเจน!

แม้วา่ สิงทีซ่างกวนหยุนหลงกล่าวไปจะเป็ นความจริง แต่เขา

ทําไปเพือสิงใด,ยืมมือเย่หยวนฆ่าและชิงผลงานทังหมดไป
คนเดียว?

“ซ่างกวนหยุนหลง! เจ้าต้องการจะทําสิงใดกันแน่?!”

หลานชุนหันกลับมากล่าวอย่างเดือดดาล

13
 ซ่างหวนหยุนหลงกล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

“ท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดินบัญชาสิงใดเกียวกับเย่หยวนมา!
ตราบทีพวกเราพบเขา,ต้องจับและฆ่าในทันที! เจ้าเองก็
ตระหนักถึงศักยภาพของเย่หยวนดีไม่ใช่ร!ึ หากรอจนกว่า
เขาก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล,แม้แต่เจ้าและข้าก็
ไม่อาจเป็ นคูม่ ือของเขาได้! เพือแผนการอันยิงใหญ่ของท่าน
จักรพรรดิวายุฟา้ ดิน,ต้องมีการเสียสละเล็กน้อย”

14
“เจ้า! กล่าวถูกแล้ว! งันเหตุใดเจ้าถึงไม่เสียสละเองล่ะ? หาก
เราสลับจุดยืนในปั จจุบนั ,ข้าเองก็จะให้เจ้าเสียสละเพือแผน
การอันยิงใหญ่ของท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดินเช่นกัน!”

หลานชุนคํารามดัง

ซ่างกวนหยุนหลงเมินคํากล่าวของหลานชุนและกล่าวกับเย่
หยวนว่า

“เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องต้องหว่านเมล็ดเพือสร้างความแตกแยก

ไม่วา่ ยังไง,ข้าก็ไม่ปล่อยเจ้าให้รอดกลับไปแน่นอน! เจ้าเติบ
โตเร็วเกินไป,และเร็วจนเป็ นหายนะของท่านจักรพรรดิวายุ
15
 ฟ้าดิน ดังนัน,เจ้าต้องตายในวันนี!”

เย่หยวนไม่คิดเลยว่า,หัวใจของซ่างกวนหยุนหลงจะเด็ดเดียว
ได้ขนาดนี เพือสังหารเขา,แม้แต่ชีวิตของหลานชุน ซ่างกวน
หยุนหลงก็ยอมสละ!

เมือเรืองเป็ นเช่นนี,มันก็ยิงลําบากเข้าไปใหญ่

16
 แม้ภายในใจของเขาจะหงุดหงิดเพียงใด แต่ใบหน้าของเย่
หยวนทีแสดงออกมาก็ยงั คงยิมแย้มราวกับไม่ได้กงั วลใดๆ

เขายิมและกล่าวกับหลานชุนว่า

“หุห,ุ ดูเหมือนว่าสหายของเจ้าจะไม่สนใจชีวิตของคนอืนเลย
เอาล่ะ,ในเมือเป็ นเช่นนี ข้าก็จะส่งเจ้าขึนสวรรค์เอง หลังจาก
ตายไป,ก็อย่าคิดตําหนิขา้ เลย จงตําหนิสหายข้างกายเจ้า
เถิด,ทีเลือดเย็นกับเจ้าได้มากขนาดนี!”

ยันต์ในมือของเย่หยวนเปล่งแสงสว่างจ้ายิงขึน ทัวร่างของ
17
หลานชุนเปื อกชุ่มไปด้วยเหงือราวกับพึงขึนจากนํา ในขณะ
เดียวกันเขาก็สาปส่งสหายของตนอย่างโกรธเกรียว

“ซ่างกวนหยุนหลง! ไอ้คนทรยศ! แกใช้ความตายของข้าเพือ

ไต่เต้าสูค่ วามสําเร็จ! ข้าขอสาปแช่งแกให้ไม่ตายดี! ขอให้แก
เป็ นคนสุดท้ายของตระกูล …น้องเล็กเย่,เจ้าอย่า…อย่าเช่น
นีเลย!”

ต่อคําสาปแช่งของหลายชุน ซ่างกวนหยุนหลงไม่ไหวติงใดๆ
มีเพียงเสียงระดมพลังปราณอย่างมหาศาลเท่านันทีเกิดขึน

18
 เขาตังใจจะโจมตีใส่เย่หยวนเพือบังคับให้ใช้ยนั ต์!

ในฐานะของอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า ความสามารถใน
การควบคุมพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพี คงไม่
จําเป็ นต้องกล่าวถึงอีกต่อไป

และด้วยระยะห่างทีปลดปล่อยนี ซ่างกวนหยุนหลงจะไม่ได้
รับแรงระเบิดจากการโจมตีของตนเลย และถึงจะโดน,แต่มนั
ก็ไม่อนั ตรายถึงชีวิต

แต่กลับตรงข้ามกันเลย!

19
ทุกการโจมตีของยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าไม่วา่
จะเบาหรือแรง เย่หยวนจะกล้าเผชิญหน้าได้อย่างไร?

ดังนัน,ตัวเลือกเดียวของเย่หยวนคือการใช้ยนั ต์ปราณคํารน
วินาศสูญในมือ แต่นนก็
ั จาํ เป็ นต้องแลกชีวิตของหลานชุนมา
เช่นกัน!

แต่สาํ หรับซ่างกวนหยุนหลงหยุน,มันถือเป็ นการแลกเปลียน

20
 ทีคุม้ ค่า!

“ดัชนีเหมันต์ประกายเงิน!”

ซ่างกวนหยุนหลงคํารามเสียงตําและชีนิวออกไป ดัชนีทอัี ด
แน่นไปด้วยพลังทะลวงฉีกอากาศใส่เย่หยวนทันที!

“ซ่างกวนหยุนหลง! แกไอ้โคตรชัวบรรพบุรุษ! อ๊าก! เป็ นไง

เป็ นกัน! ฝ่ ามือเทพวายุทมิฬ!”

21
แม้เขาจะสาปส่งซ่างกวนหยุนหลงมากเพียงใด แต่เป้าหมาย
ของฝ่ ามือนีก็มิใช่เขา,แต่มนั กลับซัดเข้าใส่เย่หยวนเช่นกัน

ในเวลานี,ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญในมือเป็ นตัวเดิมพัน
ชะตาชีวิตของเย่หยวนแล้ว มันอาจเป็ นตัวพลิกสถานการณ์
ทังหมด หรือยันต์ไร้คา่ แผ่นหนึงก็ได้

ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทังสองโจมตีมาทางเย่
หยวนพร้อมกัน ความรุนแรงในปั จจุบนั สามารถทําให้ผืน
22
 ปฐพีแยกได้ไม่ยากเลย

แรงกดดันอันมหาศาลแผ่กระจายทัวสมรภูมิ มันสามารถบด
ขยีนักสูค้ นอืนๆจนตายได้เลย

เมือเป็ นเช่นนี,เย่หยวนไม่มีเวลามาคิดแผนใดๆอีกต่อไป เขา

รีบระดมพลังปราณทังหมดในร่างถ่ายลงในยันต์ปราณคํารน
วินาศสูญในมืออย่างบ้าคลัง

แผ่นยันต์สีมว่ งเปล่งประกายเฉิดฉายในทันที พร้อมอัสนีสี

ม่วงอันน่าเกรงขามทีปรากฏขึนจากความว่างเปล่าและพุง่ ใส่

23
หลานชุนอย่างรวดเร็ว!

24
 ตอนที614 แมวกับหนู?

อัสนีนนแปรเปลี
ั ยนเป็ นอสรพิษอัสนีสีมว่ ง และจิตสังหารที
ปลดปล่อยออกจากมันก็รุนแรงยิงกว่าการโจมตีของทังสอง
รวมกันจนเทียบไม่ติด

อนุภาพของยันต์ปราณคํารนวินาศสูญมันเกินความคาด

1
 หมายของทุกคนอย่างแท้จริง!

การโจมตีของสองยอดฝี มือถูกบดขยีอย่างง่ายดายโดย
อสรพิษอัสนีสีมว่ ง และมันก็พงุ่ เข้าใส่ทงสองต่
ั อทันทีโดยไร้
ปราณีใดๆ

มุมปากของซ่างกวนหยุนหลงกระตุกขึนฉับพลัน เห็นได้ชดั
ว่า,อนุภาพของยันต์แผ่นนีมันค่อนข้างรุนแรงกว่าทีคิดมาก

หากเขาสลับทีกับหลานชุนก่อนหน้า ในตอนนีคนทีกลายเป็ น
เถ้าถ่าน,คงเป็ นตัวเขาแน่นอน!

2
ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญ เป็ นทีเลืองลือในด้านการโจมตี
ด้วยอัสนีอนั ทรงพลัง!

ในขณะเดียวกัน,กลุม่ นักสูข้ องเมืองแสงพิโรธทีหนีออกไปได้

ไกลแล้ว ก็ตอ้ งตะดุง้ ขึนทันทีดว้ นความตกใจเช่นกัน

3
“หืม? เกิด…เกิดอะไรขึน? ช่างเป็ นคลืนพลังทียิงใหญ่เกิน
ไป!”

สีหน้าของชูซือเปลียนไปทันทีทสัี มผัสได้

ชูวซือและคนอืนๆต่างแลกเปลียนสายตากันไปมา และคาด
เดาคําตอบได้อย่างรวดเร็ว

คลืนพลังทีมหาศาลขนาดนีไม่ใช่ฝีมือของยอดฝี มือ
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลแน่นอน ความรุนแรงระดับนีมี

4
 เพียง…ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่านัน!

“ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามาถึงแล้ว! ทะ-ท่าน
เย่,แย่แล้ว…”

จูช้ างซีกล่าวขึนด้วยความวิตกในทันที

พวกหลิวหงทังสีต่างมองหน้ากันและกัน และเห็นถึงความ
กังวลอย่างหนักทีสะท้อนผ่านแววตาชัดเจน

5
“ท่านเจ้าเมืองซู,ท่านนําคนอืนๆออกไปก่อน พวกเราสีคนจะ
กลับไปดูสถานการณ์เอง!”

ฉิงหยางกล่าวขึนอย่างเคร่งขรึม

“ไม่มีทาง! หากพวกเจ้ากลับไป,ข้าก็ตอ้ งกลับไปเช่นกัน!

ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าเพียงสีคนยังคงอ่อนแอเกินไป,
เมือเผชิญหน้ากับอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า โอกาสน้อย
มากทีจะรอดชีวิตกลับมา ส่วนข้าทีอยู่ในจุดสูงสุดแห่ง
6
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล,น่าจะมีโอกาสรอดมากกว่า ดัง
นันข้าจะกลับไปดูเอง!”

ซูหกู ล่าวปฏิเสธทังสีคนนันทันที

“ข้าไม่สนว่าใครจะห้ามยังไง! ท่านเย่เป็ นคนต่อชีวิตพวกเรา

จนฝ่ าวงล้อมของศัตรูออกมาได้ แม้วา่ ต้องตาย,พวกเราก็จะ
กลับไป!”

จูช้ างซีกล่าวด้วยนําเสียงอันเด็ดเดียว

7
“ข้าก็ขอกลับไปด้วย!”

“ข้าเองก็เช่นกัน!”

………………………

8
ชัวขณะหนึง,กลุม่ นักสูข้ องเมืองแสงพิโรธทังหมดก็เตรียมหัน
หลังกลับไปช่วยทันที แต่เสียงหนึงก็ดงั ขัดขึนทันที

“หยุดเดียวนี! คิดหรือว่านีคือสิงทีท่านเย่ตอ้ งการ!? ติงฉี,รีบ

นําทุกคนไปทีเมืองแสงคุณธรรมเพือรายงานสิงทีเกิดขึนทัง
หมดโดยเร็ว ตอนนี,ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามา
ถึงแล้ว เร่งให้กลุม่ พันธมิตรส่งกําลังเสริมมาโดยด่วนทีสุด!
ท่านเจ้าเมือง,ท่านทังสี ข้าทราบดีวา่ พวกท่านกังวลเกียวกับ
ความปลอดภัยของเย่หยวนอย่างมาก งันพวกเราย้อนกลับ

9
 ไปดูดว้ ยกันดีหรือไม่?”

ในเวลานี,ชูวซือกลับเป็ นคนใจเย็นและมีสติมากทีสุด ท่าทาง

ของเขาราวกับแม่ทพั ของกลุม่ นักสูเ้ หล่านี ซึงแตกต่างจาก
ตัวเขาก่อนหน้าอย่างสินเชิง

แม้วา่ ผูท้ แข็

ี งแกร่งทีสุดในบรรดาคนเหล่านีคือซูหู แต่ใน
ความเป็ นจริง,คําพูดของชูวซือกลับมานําหนักมากทีสุด

10
 “ได้เลย! พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

ซูหพู ยักหน้าและกล่าวขึน

พวกฉิงหยางเองก็พยักหน้าตอบตกลงเช่นกัน

………………………

11
“ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญนีข้าเคยได้ยินแค่ชือเสียงเท่านัน,
แต่ไม่คิดเลยว่า เมือมาเห็นกับตาตนเอง,มันกลับทรงอนุภาพ
และน่าสะพรึงกลัวได้ขนาดนี! เจ้ามีไพ่ตายทีอันตรายเกิน
จินตนาการ โชคดีอย่างยิงทีข้ามากันสองคน,มิฉะนันข้าคง
กลายเป็ นเถ้าถ่านไปแล้ว!”

ซ่างกวนหยุนหลงจ้องมองเย่หยวนและกล่าวอย่างเยือกเย็น

12
แน่นอนว่าตามทีเขาคิดไว้ พลังปราณทังหมดในร่างของเย่
หยวนสูญไปกับการใช้ยนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญจนหมดสิน
ในเวลานี,เขากลายเป็ นแค่เด็กหนุ่มผูอ้ ่อนแอคนหนึงเท่านัน

ในสายตาของซ่างกวนหยุนหลง,เย่หยวนเป็ นเพียงลูกแกะที
รอวันเชือดเท่านัน

นักสูท้ ไร้
ี พลังปราณ,เขายังต้องกังวลอะไรอีก?

13
เขาสามารถกล่าวได้วา่ ,ความเร็วในการฟื นฟูพลังปราณของ
เย่หยวนเร็วมาก แต่ไม่วา่ จะเร็วยังไง,เขาก็สามารถควบคุม
สถานการณ์ได้ เขาจึงไม่รบี ร้อนใดๆเลย

แม้จะฟื นฟูพลังปราณได้เร็ว แต่หากต้องการจะใช้ยนั ต์

ปราณคํารนวินาศสูญอีกครัง,จําเป็ นต้องฟื นฟูพลังปราณจน
ถึงระดับสูงสุด

และกว่าทีจะฟื นฟูพลังได้ถึงจุดนัน ซ่างกวนหยุนหลงก็มีเวลา

มากมายทีจะฆ่าเย่หยวน
14
ตราบใดทีเย่หยวนไม่สามารถใช้ยนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญ
ได้อีกครัง แล้วเขาจะรีบร้อนดับลมหายใจอีกฝ่ ายทําไม?

“หึ,เจ้าคิดว่า…จะทําอะไรก็ได้กบั ข้าในตอนนีงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวเย้ยขึน

แต่คาํ กล่าวนีก็เป็ นเพียงคําขู่ทออกจากปากลู

ี กแพะเท่านัน

15
 สําหรับซ่างกวนหยุนหลง

สิงทีสําคัญทีสุดของนักสูค้ ือพลังปราณ แล้วเย่หยวนทีไร้ซงึ

พลังปราณในปั จจุบนั ,เขาจะสามารถปกป้องตัวเองได้อย่าง
ไร?

หากไร้ซงพลั
ึ งปราณสนับสนุน ไม่วา่ วรยุทธการต่อสูจ้ ะทรง
พลังเพียงใด,มันก็ไม่มีประโยชน์เลย

16
“หุห,ุ หยุดทําสิงไร้ประโยชน์ได้แล้ว เจ้าคิดว่า,ข้าจะปล่อยให้
เจ้าฟื นฟูพลังปราณได้จนสมบูรณ์งนรึ
ั ?”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวขึน พร้อมซัดฝ่ ามือออกมาอย่างรวด

เร็ว

ฝ่ ามือนีเบาบางมาก เพราะเขาไม่มีเจตนาจะฆ่าเย่หยวน

บูมม!

17
ร่างของเย่หยวนบินออกไปพร้อมกระอักเลือดสดออกมาเต็ม
ปาก

พลังปราณทีเขาพึงฟื นฟูได้เมือครูถ่ กู ทําลายลงโดยฝ่ ามือ

ของซ่างกวนหยุนหลง

ซ่างกวนหยุนหลงตรงมายังด้านหน้าเย่หยวนและกล่าวด้วย
รอยยิมบางๆว่า

“เจ้าทราบหรือไม่วา่ ,แมวไล่จบั หนูอย่างไร? หลังจากทีจับหนู

ได้,พวกมันก็จะปล่อยให้หนูเป็ นอิสระ,แล้วก็จบั ใหม่ และก็
18
ปล่อยอีกครัง ทําเช่นนีซําไปซํามาจนกว่าหนูจนหมดแรง ข้า
ทราบดีวา่ เจ้าคงไม่อาจรับความจริงได้ แต่ตอนนี…เจ้าเป็ น
เพียงหนูในมือของข้าเท่านัน”

ในขณะทีกล่าว,ซ่างกวนหยุนหลงก็ซดั ฝ่ ามือใส่เย่หยวนซํา
อีกครา

เย่หยวนบินออกไปอีกครังพร้อมกระอักเลือดซําสอง บริเวณ
ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด เขาเงยขึนมอง
ซ่างกวนหยุนหลงและกล่าวด้วยรอยยิมอันน่าสังเวชว่า

“ดูเหมือนว่า…พวกเจ้าตระกูลซ่างกวนล้วนเป็ นโรคจิตทังสิน!
19
เจ้าคิดเหมือนกันไหมว่า,ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าทีถูกข่มขู่โดยเจ้าหนูอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ มันน่า
อัปยศเพียงใด…แม้จะไม่มีใครรู ้ แต่ความอัปยศนันยังจะตรา
ตรึงอยู่ในใจจนวันตาย! จนถึงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต
เจ้า…ภาพของข้าก็ยงั คงอยู่ในหัวของเจ้า! และไม่มีวนั จาง
หายไปไหน!”

ท่าทางการแสดงออกของซ่างกวนหยุนหลงราวกับถูกตรึง
แข็งครูห่ นึง ก่อนจะซัดฝ่ ามือใส่เย่หยวนอีกระลอก!

20
เขาจะมองข้ามการถูกข่มขู่โดยเด็กคนนีได้อย่างไร และเมือ
ได้ยินคํากล่าวของเย่หยวนทีจีปมนีเต็มๆ,เขาจึงอดทีจะ
เกรียวโกรธไม่ได้เลยจริงๆ

เย่หยวนคาดเดาได้อยู่แล้วว่า,อีกฝ่ ายจะต้องโกรธอย่างมาก
แน่นอน แต่ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึนหลังจากนี อย่างน้อยทีสุด,
ชีวิตของซ่างกวนหยุนหลงต่อจากนีคงหม่นหมอง และไม่
อาจกลับเป็ นดังเดิมได้อีกชัวชีวิต

อย่างไรก็ตาม,ด้วยระยะของทังสองในปั จจุบนั หากเย่หยวน

สามารถใช้ยนั ต์ได้อีกครัง เขาก็กล้ากล่าวได้ทนั ทีวา่ ,คงไม่

21
 รอดแน่นอน

อนุภาพของยันต์ปราณคํารนวินาศสูญมันทรงพลังเกินไป!

แม้แต่หลานชุนยังไม่เหลือแม้แต่ขีเถ้า เมือรับการโจมตีจาก
ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญนี!

หากไม่ใช่เพราะความรอบครอบของเขาทีพายอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอีกคนมาด้วย สภาพของ

22
ซ่างกวนหยุนหลงในปั จจุบนั ,อย่างดีทสุี ดก็คืออัมพาตทังตัว

แต่เมือเย่หยวนไม่สามารถใช้ยนั ต์นนได้
ั อีกในช่วงเวลาหนึง
เขาจึงไม่รบี ร้อนทีจะฆ่าเย่หยวน เพียงแต่,เขาขอระบาย
ความแค้นส่วนตัวกับเด็กคนนีเสียหน่อย

“ถ้าเช่นนัน,เจ้าก็ใช้ยนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญอีกทีสิ ในเมือ

เจ้าทําไม่ได้,ข้าก็จะทรมานเจ้าเรือยๆจนกว่าจะตาย”

23
 ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวขึนอย่างเลือดเย็น

ในขณะทีซ่างกวนหยุนหลงกําลังกล่าว ฝ่ ามือของเขาก็ซดั ใส่

เย่หยวนอีกครัง! เขายังคงระบายความแค้นอย่างสนุกสนาน
โดยไร้ความกังวลใดๆ

บูมมม!

เย่หยวนถูกซัดจนบินไปอีกครา ทัวทังร่างของเขาปกคลุมไป

24
ด้วยกองเลือดสดทีเปรอะเปื อน สภาพของเขาในขณะนีดูน่า
สังเวชอย่างมาก

เมือเห็นเย่หยวนอยู่ในสภาพนี,ซ่างกวนหยุนหลงก็ยิงรูส้ กึ
ดีใจยิง

“เจ้าคิดว่าตนคือยอดอัจฉริยะผูไ้ ร้ซงใครเที
ึ ยบเคียง? เพราะ
เช่นนันแหละ,การทีข้าฆ่าเจ้าได้จงึ เป็ นเรืองทีภูมิใจอย่างยิง!
ฮ่าฮ่าฮ่า! บ้าจริง!,เหตุใดข้าถึงรูส้ กึ ดีใจขนาดนี! เนืองจาก
ตอนนีข้ากําลังอารมณ์ด,ี ข้าจะปล่อยให้เจ้าไปสบายล่ะกัน!”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้า
25
 คลัง

แต่ในเวลานันเอง,สิงทีเย่หยวนตอบกลับมีเพียงรอยยิม
ปริศนาเท่านัน

รอยยิมนันแม้จะดูขมขืนกับชัวชีวิตสุดท้ายของเย่หยวน แต่,
ซ่างกวนหยุนหลงกลับตระหนักได้ทนั ทีวา่ นันเป็ นความ
ฉิบหายของเขา!

26
สีหน้าของซ่างกวนหยุนหลงเปลียนไปแทบจะทันที ตัวเขาขน
ลุกทัวร่างจนไปถึงหนังหัวราวกับยืนอยู่ปลายหุบเหวแห่ง
ความตาย ราวกับไฟนรกทีกระชากเขาลงจากท้องนภา!

27
 ตอนที615 แค่นียังง่ายไป,ทุกอย่างมัน
พึงเริมต้ น!

“ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”

เย่หยวนคํารามดังและซัดมังกรฟ้าขนาดมหึมาใส่ซา่ งกวนหยุ
นหลงสุดพลัง

เสียงคํารามของมังกรฟ้ามหึมาตัวนีกังวานก้องท้องนภา

1
 และกลืนกินซ่างกวนหยุนหลงไปทังตัวอย่างไร้ปราณี

การเปลียนแปลงนีเกิดขึนฉับพลันเกินไป ซ่างกวนหยุนหลง
ไม่อาจตามทันและมิได้กางเกราะลมปราณมาป้องกันเลยสัก
นิด!

ทุกคนโดยรอบต่างตกตะลึงเมือเห็น,มังกรฟ้ามหึมาอัดเข้าใส่
ร่างเนือของซ่างกวนหยุนหลงทีไร้ซงการป้
ึ องกังใดๆโดยตรง!

“พร๊วดด!”
2
ซ่างกวนหยุนหลงถูกมังกรฟ้าของเย่หยวนอัดจนกระอักเลือด
สดออกมาคําโต!

หากให้กล่าวว่าเขาตอบสนองช้าก็ไม่ถกู สักทีเดียว เพราะทัง

หมดทีเกิดขึนมิได้เกิดจากพลังปราณ แต่เป็ นพลังมังกรแท้
จริง! ซึงซ่างกวนหยุนหลงไม่สามารถตรวจจับได้เลย

เย่หยวนแสร้งทําเป็ นหมดหนทางตังแต่แรก เพือรอโอกาส

โจมตีในครานี!

ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า,ถือเป็ นไพ่ตายทีใช้ฆ่าทีทรงพลัง
3
 ทีสุดของเย่หยวนในปั จจุบนั !

ภายใต้สถานการณ์ปกติทซ่ี างกวนหยุนหลงเตรียมพร้อม
กระบวนท่านีไม่อาจสร้างอันตรายต่อเขาได้มากนัก

แต่มนั ก็ไม่ได้หมายความว่า,กระบวนท่านีจะไม่เป็ นภัย

ต่อยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า

และด้วยความสามารถของเย่หยวน ความเชียวชาญในการ
ควบคุมชีพจรมังกรของเขาได้กา้ วข้ามระดับปฐพี และเข้าสู่
ระดับสวรรค์เป็ นทีเรียบร้อย!

4
ด้วยระดับสวรรค์นี ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวน
ในปั จจุบนั จึงมิได้อ่อนด้อยกว่าของหลงเถิงในตอนนันเลย

แม้การโจมตีนี จะไม่สามารถฆ่ายอดฝี มืออาณาจักรเคียง

สวรรค์ให้ตายได้ทนั ที แต่มนั สามารถทําให้บาดเจ็บได้

เมือทุกคนเห็นตรงกันว่า,เย่หยวนหมดสารรูปทีจะตอบโต้ใดๆ
แล้ว นันแหละคือช่วงเวลาทีเย่หยวนกําลังรอคอย

5
 ซึงในทีสุด,เย่หยวนก็ทาํ สําเร็จ!

แต่กระนันมันก็ยงั ไม่จบ!

ในขณะทีทุกคนกําลังอ้าปากค้าง และจ้องมองด้วยสายตา
อันว่างเปล่า จู่เย่หยวนก็ระเบิดพลังปราณอย่างบ้าคลัง
พร้อมพุง่ เข้าใส่ซา่ งกวนหยุนหลงทียังลอยอยู่กลางเวหา!

6
พลังปราณของเย่หยวนยังคงเพิมสูงขึนอย่างไม่หยุดหย่อน
พร้อมแรงดันลมปราณทีทะยานขึนสูงเสียดฟ้า ก่อนจะพุง่
เข้าใส่ซา่ งกวนหยุนหลงด้วยความเร็วสูงสุด

ซ่างกวนหยุนหลงทียังเสียสมดุลและลอยเคว้งกลางเวหา ไม่
อาจจะตอบสนองและปั ดป้องอันตรายอีกระลอกของเย่
หยวนได้เลยแม้แต่นอ้ ย!

ซึงในครังนี,น่าแปลกทีเย่หยวนไม่ได้โจมตีเอง แต่กลับมา
บางสิงฟาดใส่ซา่ งกวนหยุนหลงอย่างรุนแรง และอันตรายยิง
กว่าการโจมตีของเย่หยวนเมือครู!่

7
 เปรียง!

อัสนีบาตรขนาดใหญ่ฟาดใส่รา่ งซ่างกวนหยุนหลงประหนึง
โกรธเกรียว โดยรอบทังเมฆาและสายลมกลับถูกฉีก
กระชากออกในทันที!

ทังแผ่นฟ้าสีครามอันสดใส,แปรเปลียนเป็ นสีดาํ ครึมพร้อม

ปกคลุมไปด้วยกลุม่ เมฆาสีทมิฬแทน!

8
การเปลียนแปลงทังหมดทีเกิดขึนมาเร็วมากเพียงเสียวอึดใจ
ทุกคนต่างล้มเหลวในการตอบสนองต่อสิงเหล่านี รวมไปถึง
ซ่างกวนหยุนหลง!

เมือทุกคนรูส้ กึ ตัวอีกที ก็เป็ นตอนทีอัสนีคาํ รนลันกังวาน

พร้อมอัสนีนบั ไม่ถว้ นระหยิบระยับอยู่กลางท้องนภาทมิฬ

9
ความกดดันอันมหาศาลก่อเกิดขึนฉับพลัน เส้นเลือดบนหน้า
ผากแทบทุกคนปูดขึนจนเห็นได้ชดั ,แรงกดดันในสถานการณ์
ปั จจุบนั ทําให้พวกเขาแทบหายใจไม่ออก

เพียงฉากเดียว,สถานการณ์ทงหมดพลิ
ั กกลับในทันที

เย่หยวนกําลังเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์!

10
เพือขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล,เย่หยวนจําเป็ นต้อง
เข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์! และการโจมตีเมือครูค่ ือ
ทัณฑ์สวรรค์!

เชือมต่อฟ้าดินไร้สินสุดและโบยบินได้อย่างอิสระ

แต่การจะไปถึงจุดนันได้,ทุกคนต้องเข้ารับการทดสอบของ
สรวงสวรรค์เสียก่อน ส่วนทุกคนทีล้มเหลวศาสตร์และจิต
วิญญาณศักดิจะต้องถูกทําลายในทันที

คงใช้เวลากว่าสิบปี เพือทีจะก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทร

11
ไพศาลสําหรับคนทัวไป นียังไม่รวมเวลาเตรียมการอีกหลาย
สิบปี แต่กระนันเอง,เย่หยวนไม่จาํ เป็ นต้องทําเช่นนันเลย

จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนนันทรงพลังอย่างไร้ที
เปรียบ พลังจิตวิญญาณของเขาสมบูรณ์แบบและอยู่ในจุด
สูงสุดแห่งราชันย์โอสถเสมือนเรียบร้อยนานแล้ว!

เย่หยวนสามารถเชือมต่อกับพลังปราณธรรมชาติอย่าง
สวรรค์และปฐพีได้อย่างคล่องแคล้ว เหลือเพียงอาณาจักร
พลังเท่านันทียังไม่ได้กา้ วฝ่ าไป
12
ส่วนขันตอนในการรวบรวมอาณาจักรพลังทังหมดก่อนก้าว
ข้าม,ทีหลายต่อหลายคนมักล้มเหลวอยู่บอ่ ยครัง

แต่เพียงเสียวจังหวะระหว่างวิงไปหาอีกฝ่ ายกลางเวหา เย่

หยวนก็ทาํ ขันตอนนีเสร็จเรียบร้อยแล้ว!

ดังนัน,เย่หยวนจึงเข้าสูข่ นตอนการทดสอบของสรวงสวรรค์
ั
ได้ในทันที พร้อมเรียกอัสนีและทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างทีเห็น

และการทีจู่ๆแรงดันลมปราณของเย่หยวนพุง่ ทะยานสูงขึน
13
อย่างบ้าคลังได้ ทังหมดเป็ นเพราะ,โอสถทีเย่หยวนรีบตบเข้า
ปากทันทีระหว่างพุง่ เข้าหาอีกฝ่ าย ด้วยปริมาณทีกลืนเข้า
ไป,เพียงเสียวอดใจ พลังปราณของเย่หยวนก็ฟืนคืนกลับมา
และรวบรวมอาณาจักรพลังทังหมดเสร็จอย่างรวดเร็ว

ด้วยการบทสอบของสรวงสวรรค์ทปรากฏขึ
ี นอย่างฉับพลัน
ทุกคนทีเห็นจึงต้องประหลาดใจกันถ้วนหน้า

เรืองทังหมดเกิดขึนเพียงอึดใจ, ซ่างกวนหยุนหลงถูกทัณฑ์
สวรรค์ซดั กระเด็นจนตกกระแทกพืนอย่างจัง ส่วนเย่หยวนก็
14
ตรงเข้าหาซ่างกวนหยุนหลงอย่างต่อเนืองโดยไร้ความปราณี
ใดๆ!

ซ่างกวนหยุนหลงตกตะลึงกับเหตุการณ์ทเกิ
ี ดขึนมาก
ทุกอย่างกลับกลายมาเป็ นเช่นนีได้อย่างไร? และเขาทีเห็นเย่
หยวนกําลังพุง่ เข้ามาใกล้,ก็พยายามถอยห่างอย่างน่า
สังเวช!

“เจ้าบ้าไปแล้วรึไง? เจ้ากําลังจะทําอะไรข้า? เร็วเข้า,ปล่อย

ข้าไปเดียวนี!”
15
เมือเย่หยวนมาถึง,เขาตรงเข้าบีบคอซ่างกวนหยุนหลงพร้อม
ยกร่างขึนลอยกลางอากาศต่อหน้า

แม้วา่ ซ่างกวนหยุนหลงจะเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียง

สวรรค์ชนฟ้
ั า แต่ในด้านความแข็งแกร่งของร่างกาย,กาย
มนุษย์ธรรมดาจะเหนือกว่ากลายวิญญาณกึงมังกรได้อย่าง
ไร? แน่นอนว่าเขาด้อยกว่าเย่หยวนมาก

ภายใต้ความตืนตระหนกของซ่างกวนหยุนหลง เขาจึงรีบเร่ง
พลังปราณไปยังมือทังสองข้าง แต่เมือเห็นเช่นนัน,เย่หยวน
จึงบีบคออีกฝ่ ายแน่นพร้อมทุม่ ลงพืนอย่างแรง และใช้สอง

16
 เท้าเหยียบมือทังสองนัน,ทังๆทียังบีบคอไว้อยู่

“เจ้าทราบหรือไม่วา่ ,จริงๆแล้วแมวไล่จบั หนูอย่างไร? พวก

เรามารับทัณฑ์สวรรค์ดว้ ยกันดีกว่า!”

“ปล่อยข้า! ปล่อยเดียวนี! ข้าจะฆ่าแก!”

ซ่างกวนหยุนหลงคํารามดัง

17
 ในทีสุด,ซ่างกวนหยุนหลงก็รูส้ กึ ตัวและเข้าใจความคิดอีก
ฝ่ ายทันที

เขาพยายามดึงออกจากมือและเท้าของเย่หยวนอย่างสุด
กําลัง

แต่มนั ก็สายเกินไปเสียแล้ว,อัสนีบาตขนาดใหญ่ปรากฏขึน
กลางนภา และทัณฑ์สวรรค์ฟาดเข้าใส่รา่ งของทังสองทันที!

18
 เปรียง!

พลังปราณทังหมดทีซ่างกวนหยุนหลงรวบรวมอยู่ในฝ่ ามือ
สูญสลายไปทันทีโดยทัณฑ์สวรรค์

ในขณะนี,หัวของเขากระเซอะกระเซิง เสือผ้าขาลุย่ ยิงกว่า

เศษขีริว ความสง่าของยอดฝี มือหายไปไหนหมดแล้ว?

การอัสนีบาตรทีผ่าเข้าใส่ในครังนี,มันทําให้แรงดันลมปราณ
ของซ่างกวนหยุนหลงลดลงอย่างมาก

19
หากโดนทัณฑ์สวรรค์ทอัี ดแน่นไปด้วยพลังปราณธรรมชาติ
อย่างสวรรค์และปฐพี ผ่าเข้าใส่เช่นนีต่อไปเรือยๆ แม้จะเป็ น
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,เขาก็มิอาจต้านทาน
ได้เช่นกัน

แต่ในทางกลับกัน,เมืออัสนีบาตรผ่ามายังร่างของเย่หยวน
เขากลับไม่เป็ นอะไรเลย และยังดูเหมือนว่าแรงดันลมปราณ
ของเขาจะแข็งแกร่งขึนเล็กน้อย!

อย่างไรก็ตาม,สองเท้าและสองมือของเย่หยวนยังคงบีบลํา
20
 คอและเหยียบมือของอีกฝ่ ายแน่นจนติดดิน ไม่วา่ จะเกิด
อะไรขึน,เขาก็ไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆแน่นอน

หลังจากทัณฑ์สวรรค์ครังแรก,ครังทีสองและสามก็จะตามมา
ติดๆกัน หลังจากนันทัณฑ์สวรรค์ก็กระหนําลงมาราวกับสาย
ฝนอันหนักหน่วง,เข้าใส่รา่ งของเย่หยวนและซ่างกวนหยุ
นหลง

โดยรอบบริเวณทีทังสองอยู่,ผืนปฐพีถกู บดละเอียดเป็ นผุยผง

21
แสงอัสนีบาตทีกระหนําลงมาช่างสว่างจ้าจนทุกคนโดยรอบ
ไม่สามารถลืมตามองได้

“อ๊าก! เย่..หยวน! เจ้าต้องไม่ตายดี! ปล่อยข้าไป! ปล่อยข้า

โดยเร็ว!”

ซ่างกวนหยุนหลงคํารามด้วยพลังทังหมดทียังเหลือ เย่หยวน
ทีได้ยินดังนันก็ไม่สนใจ,กลับกัน เขาเปลียนท่าเป็ นสวมกอด
อีกฝ่ ายแน่น,เพราะในขณะนีซ่างกวนหยุนหลงไม่มีพลัง
ปราณมากพอทีจะขัดขืนเขาอีกต่อไป

22
 การทดสอบของสรวงสวรรค์ในระดับเพียงแค่นี,มันไม่
สามารถทําอะไรเย่หยวนได้เลย

ด้วยกายวิญญาณกึงมังกรของเย่หยวน,มันทําให้กล้ามเนือ
ทัวร่างของเย่หยวนแข็งแกร่งขึนจนน่ากลัว ไม่เพียงแค่ทณ
ั ฑ์
สวรรค์เหล่านีจะไม่เป็ นอันตรายกับเย่หยวนเท่านัน,แต่
แรงกระตุน้ จากอัสนีบาต มันยังช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวด
และแข็งแรงขึน

ภายใต้แรงกระตุน้ ของทัณฑ์สวรรค์ และโอสถทีเย่หยวนกลืน

เข้าไปก่อนหน้าและกําลังถูกดูดซับฤทธิอย่างช้าๆนี จึงทําให้

23
แรงดันลมปราณของเย่หยวนกลับคืนเป็ นปกติและเพิมสูงขึน
อย่างรวดเร็ว!

ในขณะทีอีกด้าน,ซ่างกวนหยุนหลงไม่มีรา่ งกายทีแข็งแกร่ง
อย่างเย่หยวน นอกจากนี,เขาก็ไม่มีเวลามากพอทีจะเตรียม
รับมือกับทัณฑ์สวรรค์ จึงทําให้รา่ งกายของเขาได้รบั ความ
เสียหายโดยตรง

ภายใต้ออ้ มกอดของเย่หยวน,ร่างซ่างกวนหยุนหลงค่อยๆ
เหียวแห้งอย่างรวดเร็ว
24
หลังจากนันไม่นาน,ในทีสุดอัสนีบาตรทีผ่าลงมาก็หมดสินไป
แสงสว่างจ้าในคราแรกค่อยๆจางลงจนทุกคนเห็น
สถานการณ์ของทังสองได้อย่างชัดเจน

แม้รา่ งของเย่หยวนจะอาบไปด้วยเลือดซึงดูน่ากลัวอย่าง
มาก แต่แรงดันลมปราณของเขากลับฟื นตัวจนถึงจุดสูงสุด
แล้ว

ในขณะทีซ่างกวนหยุนหลงทีทรงพลังและสง่าราศี กลับมี
สภาพอนาถราวกับขอทานก็ไม่ผิด

25
 และสิงทีเลวร้ายทีสุดคือ,เขาถูกลดอาณาจักรพลังลงโดย
ทัณฑ์สวรรค์ก่อนหน้า!

“แค่นียังง่ายไป,ทุกอย่างมันพึงเริมต้น!”

ยังไม่ทนั ทีเสียงของเย่หยวนจะจางหายไป ท้องนภากลับมืด

ครึมอีกครังพร้อมปกคลุมไปด้วยเมฆาสีดาํ ทมิฬแบบเมือครู ่
อย่างไม่มีผิดเพียน การทดสอบของสรวงสวรรค์ในครังทีสอง
กําลังจะเริมขึนแล้ว!

26
ตอนที616 ทานทนต่อการทดสอบของ
สรวงสวรรค์!

เปรียง!

เสียงของเย่หยวนยังไม่ทนั จางหาย อัสนีบาตทีใหญ่ยิงกว่า

คราก่อนได้ฟาดใส่รา่ งทังสองอย่างรุนแรง

1
 “อ๊ากกก!”

ซ่างกวนหยุนหลงครําครวญออกมาอย่างน่าสังเวช

การทดสอบของสรวงสวรรค์เป็ นสิงทีเหล่านักสูห้ วาดกลัวที

สุด หลังจากก้าวเข้าสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล ทุกๆการ
ก้าวข้ามขีดจํากัดจําเป็ นต้องผ่านบททดสอบของสรวงสวรรค์
เสียก่อน

“เย่หยวน,แกมันบ้าไปแล้ว! ทังๆทีเจ้าพึงก้าวขึนสูอ่ าณาจักร

หมืนสมุทรไพศาล,แต่เหตุใดการบทสอบของสรวงสวรรค์นี
2
 ถึงได้รุนแรงนัก!?”

ซ่างกวนหยุนหลงคํารามด้วยเสียงแหบแห้ง

เพราะเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าทีทรง
พลังเกินไป เพียงบททดสอบของสรวงสวรรค์ในอาณาจักร
หมืนสมุทรไพศาล,มันไม่ควรรุนแรงได้ถึงเพียงนี และเย่
หยวนจะต้องถูกเผาเกรียมจนกลายเป็ นเถ้าถ่านนานแล้ว

กลับกัน,หากการทดสอบของสรวงสวรรค์ของเย่หยวนไม่
รุนแรงจนผิดปกติเช่นนี ซ่างกวนหยุนหลงคงหาโอกาสฆ่าเย่
หยวนไปนานแล้วเช่นกัน เขาจะรอให้เย่หยวนผ่านการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์ได้อย่างไร?

3
เกณฑ์ของการทดสอบของสรวงสวรรค์ผกผันไปตามความ
แข็งแกร่งของนักสูค้ นนันๆ มิใช่เพียงกําหนดจากอาณาจักร
พลัง ซึงก่อนหน้านีเอง,เย่หยวนก็มาถึงจุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์แล้วเช่นกัน

ด้วยพลังทีแท้จริงทีบวกกับขีดจํากัดของอาณาจักรพลัง จึง
ทําให้การทดสอบของสรวงสวรรค์ของเย่หยวนทรงพลังจนไป
ถึงระดับทีแม้แต้ซา่ งกวนหยุนหลงยังต้องหวาดกลัว!

อย่างไรก็ตาม,ไม่วา่ เขาจะพยายามดินรนมากแค่ไหน เย่

4
 หยวนก็ยิงกอดเขาแน่นและไม่มีทา่ ทีคลายลงเลย

ซ่างกวนหยุนหลงถูกทรมานหนักโดยทัณฑ์ฟา้ อย่างไม่มีสนิ
สุด และก็มิอาจทราบได้วา่ ความทรมานนีจะจบลงเมือใด

เปรียง! เปรียง! เปรียง!

ทัณฑ์ฟา้ จากการบทสอบของสรวงสวรรค์ทกระหนํ
ี าลงมาไม่
หยุดหย่อน ก้อนหินขนาดเล็กใหญ่โดยรอบถูกทําลายจน

5
แตกกระจายเป็ นเสียงๆ แม้แต่หน้าดินก็ยงั ไม่เหลือรูปเดิม

การทดสอบของสรวงสวรรค์ในครังทีสองนี เย่หยวนยัง
สามารถยืนหยัดได้อย่างง่ายดายราวกับคราก่อนหน้า ใน
ขณะทีซ่างกวนหยุนหลงค่อยๆโทรมลงทีละเล็กทีละน้อย!

เปรียง!

ทันใดนันเอง,จู่ๆเย่หยวนก็คลายซ่างกวนหยุนหลงออกจาก

6
 อ้อมกอด ก่อนทีจะเตะอีกฝ่ ายกระเด็นกลิงออกไป

ซึงการเตะครังนี,ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ แปลกใจอย่างมาก
เพราะเพียงแรงเตะทีดูอ่อนแอ แต่กลับส่งผลกระทบต่อตัว
เขาได้จริงๆในขณะนี!

แต่กระนัน,จากการเตะครังนี ร่างของซ่างกวนหยุนหลงได้
กลิงออกมาจนพ้นระยะของทัณฑ์ฟา้ ในทีสุด

7
 หลังจากนัน,เย่หยวนก็นงขั
ั ดสมาธิพร้อมด้วยสีหน้าทีเคร่ง
ขรึมทันที

ความรุนแรงในการทดสอบของสรวงสวรรค์นีมันเกินทีเขา
คาดการณ์เอาไว้มาก แม้วา่ ระลอกทีสอง,เขายังสามารถทน
รับทัณฑ์ฟา้ ได้อย่างไม่ยาก แต่เมือเทียบกับชีวิตก่อนหน้า,ใน
ตอนนีรุนแรงกว่ามากนัก!

ในทีแรก,เย่หยวนตังใจจะใช้ประโยชน์จากการทดสอบของ
สรวงสวรรค์เพือฆ่าซ่างกวนหยุนหลง แต่ใครจะรูว้ า่ ,ความ
แรงของมันจะมากเกินควบคุมเช่นนี ทัณฑ์ฟา้ ทีคํารนลันนภา
ช่างน่ากลัวจริงๆ

8
 เปรียง!

กลุม่ เมฆาสีดาํ ทมิฬบนท้องฟ้าจับตัวแน่นอีกครัง ไม่ตอ้ ง

สงสัยเลยว่า,การทดสอบระลอกใหม่กาํ ลังจะมาถึงและ
รุนแรงยิงกว่าเดิม!

9
ทุกคนต่างจับจ้องมาทางเย่หยวนทีอยู่ใจกลางพายุจนเป็ น
ตาเดียว พวกเขาต่างหวังให้เย่หยวนล้มเหลวในการทดสอบ
และตายลงจากทัณฑ์ฟา้ ทีนี

แต่ดวงตาของทุกคนก็ตอ้ งเบิกกว้างเผยถึงความตืนตระหนก
และหวาดกลัวอย่างหนัก เพราะไม่มีใครเคยเห็นการทดสอบ
ของสรวงสวรรค์ทรุี นแรงขนาดนีมาก่อนเลย

“วิธีผ่านการทดสอบของเจ้าดูจะแตกต่างจากคนอืน! ภายใต้
สถานการณ์เช่นนี,เจ้าจําเป็ นต้องผ่านอย่างน้อยสีจากเก้า
ของการทดสอบของสรวงสวรรค์ใช่หรือไม่? แม้เจ้าจะ
สามารถทนการทดสอบในครังทีสามไปได้ แต่ขา้ ก็อยากรู ้

10
 จริงๆว่า,ในคราทีสีเจ้าจะยังทานทนไหวไหม!”

ซ่างกวนหยุนหลงค่อยๆคลานออกมาจากพืนดินทีเต็มไป
ด้วยโคลน สภาพของเขาในขณะนีทังดูสกปรกและซอมซ่อยิง
กว่าขอทานเสีย

แต่ในเวลานี,เขาไม่สนภาพลักษณ์ของตนอีกต่อไป เขายังคง
จับจ้องและหัวเราะในความโชคร้ายของเย่หยวนอย่างสมแก่
ใจ

สหายเด็กคนนีสมควรตายอย่างทรมาน เนืองจากทัณฑ์ฟา้ ที

11
กระหนําใส่เมือครู,่ มันบีบให้อาณาจักรพลังของซ่างกวนหยุ
นหลงลดลงมาสองระดับย่อย!

นีเป็ นความน่าหดหูใ่ จอย่างยิงของซ่างกวนหยุนหลง!

ดังนัน,เขาจึงหวังให้เย่หยวนถูกทรมานโดยทัณฑ์ฟา้ และเจ็บ
ปวดยิงกว่าใครๆ

12
 แน่นอนว่าถูกต้องตามทีเขากล่าวไป

การทดสอบของสรวงสวรรค์จะถูกแบ่งออกไปเก้ารอบ ทุกๆ
รอบทีพวกเขาสามารถผ่านไปได้,การทดสอบจะทวีความ
รุนแรงมากขึน ซึงยิงผ่านไปได้มากเท่าไหร่,มันก็ยิงช่วยเพิม
ความแข็งแกร่งให้กบั พวกเขามากขึนหลังจากนัน

แม้วา่ ความเสียงจะมากสูงขึนตาม,แต่หากผ่านไปได้ก็ถือ
เป็ นกําไรชีวิตอย่างมาก

เพราะทัณฑ์ฟา้ จากการทดสอบของสรวงสวรรค์เหล่านีเกิด
13
จากศาสตร์แห่งสวรรค์โดยตรง ไม่วา่ จะเป็ นแค่เศษเสียวของ
ศาสตร์แห่งสวรรค์ทกระจั
ี ดกระจาย แต่หากใครสามารถทน
รับได้,เศษเสียวของศาสตร์แห่งสวรรค์นนก็
ั จะคงอยู่ในร่าง
กายตลอดไป

ซึงเศษเสียวของศาสตร์แห่งสวรรค์นีมีประโยชน์อย่างมากต่อ
นักสู้ นันรวมไปถึง,สามารถช่วยให้นกั สูท้ าํ ความเข้าใจต่อ
แนวคิดได้เร็วมากขึน

ยิงทนรับการทดสอบของสรวงสวรรค์ได้มากเท่าไหร่,
ประโยชน์ทนัี กสูจ้ ะได้รบั ก็ยิงมากขึนเท่านัน

14
สําหรับนักสูท้ วไป,เกณฑ์
ั การผ่านโดยปกติแล้วจะอยู่ทสอง
ี
จากเก้ารอบเท่านัน

หากย้อนกลับไป,หลังจากทีซ่างกวนหยุนหลงผ่านการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์มาได้ แม้จะเป็ นเพียงรอบทีสาม,แต่
ผลประโยชน์ทได้
ี รบั ก็มหาศาลอย่างยิงแล้ว

แต่เมือดูจากความรุนแรงของการทดสอบในปั จจุบนั ของเย่

หยวน เขาจะต้องผ่านอย่างน้อยทีสุดสีครังขึนไป ซึงการจะ
ต่อไปยังรอบทีห้า,มันท้าทายสวรรค์เกินไป!

กระนันเอง,หากเย่หยวนประสบความสําเร็จจากการทดสอบ
15
นีได้ ความแข็งแกร่งของเขาย่อมเพิมขึนเป็ นทวีเท่าแน่นอน!

แต่นนไม่
ั ใช่สงที
ิ ซ่างกวนหยุนหลงต้องการจะเห็น ภายในหัว
ของเขา,สิงเดียวทีต้องการทีสุดมีเพียง ภาพเย่หยวนทีถูก
ทัณฑ์ฟา้ กระหนําใส่จนขาดใจตาย!

แต่ละรอบของการทดสอบจะมีทณ
ั ฑ์ฟา้ กระหนําใส่ไม่หยุด,
แต่จะมีเพียงเก้าทัณฑ์ฟา้ หลักเท่านันทีฟาดใส่ นันเท่ากับว่า,
เก้ารอบของการทดสอบจะมีทณ
ั ฑ์ฟา้ หลักทังหมด81ครัง

และเหล่านักสูน้ อ้ ยคนนักทีสามารถผ่านเกินเกณฑ์การ
ทดสอบไปได้ ไม่มีใครทราบว่าตนจะสามารถผ่านไปได้กี
16
 รอบ,อาจกล่าวได้แค่มีเพียงสวรรค์เท่านันทีทราบ

แน่นอนว่าผูค้ นโดยส่วนใหญ่สามารถผ่านได้ไม่เกินรอบที
สาม

ครืน!

เปรียง!

17
 ในทีสุดการทดสอบของสรวงสวรรค์ในรอบทีสามก็เริมขึน

เย่หยวนยังคงนังขัดสมาธิราวกับไม่มีเจตนาทีจะต่อต้าน
ทัณฑ์ฟา้ เหล่านีเลย

ทัณฑ์ฟา้ หลักฟั นฟาดใส่รา่ งของเขาโดยตรง แต่เย่หยวนกลับ

ไม่ได้รบั บาดเจ็บใดๆ

แถมเขายังเดินลมปราณทัวร่าง,ในขณะการทดสอบอีกด้วย!

18
 เมือเห็นฉากๆนี,สีหน้าของซางกวนหยุนหลงก็เปลียนไป
อย่างมาก!

“แก…แกกําลังเดินลมปราณโดยใช้ทณ
ั ฑ์ฟา้ ?! อยากให้รา่ ง
ระเบิดออกรึไง! แก…แกมันบ้าไปแล้วจริงๆ!”

ในทีสุดซ่างกวนหยุนหลงก็อทุ านขึนทันทีทเห็
ี นฉากอันแปลก
ประหลาด

19
ซ่างกวนหยุนหลงทีคลานอยู่ใกล้ๆจึงเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเย่
หยวนกําลังทําอะไรอยู่

แต่เมือมองลึกลงไปดีๆเขาก็ตอ้ งตะลึงอย่างมาก,และไม่อาจ
คาดเดาได้เลยว่า เย่หยวนคิดจะทําอะไรกันแน่

หากเป็ นคนอืนๆทีเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์ ร่าง

ของพวกเขามักแน่นิงและสันเทาด้วยความกลัว,ทุกการ
กระทําของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความระแวดระวัง ราวกับ
กําลังเหยียบอยู่บนแผ่นนําแข็งบางๆ

20
แต่ไม่ทราบจริงๆว่า,เส้นประสาทของเย่หยวนตายด้านหรือ
เสียสติ ถึงได้ใช้ทณ
ั ฑ์ฟา้ เหล่านีเพือมาเดินลมปราณภายใน
ร่าง!

การอนุญาตให้สิงเหล่านีเข้าร่างกาย,มันเท่ากับเอาความ
ตายเข้าตัว และมันยังส่งผลเสียต่ออาณาจักรพลังของนักสู้
โดยตรงอีกด้วย

ดังนัน,เมือนักสูโ้ ดยส่วนใหญ่เข้ารับการทดสอบ พวกเขามัก

จะพยายามใช้พลังปราณเพือขับไล่ทณ
ั ฑ์ฟา้ ออกจากร่าง
กายอย่างสุดกําลัง ดังนัน,การทีสิงเหล่านีคงอยู่ในร่างกาย
ของเย่หยวน มันไม่ได้ตา่ งอะไรจากการรนหายทีตายเลย

21
และถึงรอดมาได้อาณาจักรพลังก็อาจเสียหายหนักเกินฟื นฟู

ในอีกด้าน,ทัณฑ์ฟา้ จากการทดสอบยังคงกระหนําต่อเนือง
ร่างกายของเย่หยวนเริมเปล่งประกายเป็ นแสงสีแดงทับทิม
พร้อมแรงดันลมปราณทีค่อยๆแข็งแกร่งมากขึน

เหตุผลทีเขากล้าใช้ทณ
ั ฑ์ฟา้ มาเดินลมปราณก็เพราะ,โลหิต
มังกรแท้จริงภายในร่างของถือว่าไม่ได้รบั การดูดซับมาอย่าง
สมบูรณ์ เขาจึงต้องใช้ทณ
ั ฑ์ฟา้ เหล่านีเพือกระตุน้ ศักยภาพ
ของร่างกายให้สงู ขึนแทน เนืองจากโลหิตมังกรแท้จริงไม่
สามารถดูดซับได้ใหม่เป็ นครังทีสอง

22
 พลังของเย่หยวนค่อยๆแข็งแกร่งขึนตามลําดับ และเมือ
ทัณฑ์ฟา้ หลักสุดท้ายฟาดลงมา,เย่หยวนก็ทะลวงอุปสรรคทัง
มวลและก้าวข้ามขีดจํากัดสูอ่ าณาจักรต่อไปได้สาํ เร็จ!

ในปั จจุบนั ,เย่หยวนรูส้ กึ ดีอย่างไม่น่าเชือ ในทีสุด,เขาก็กา้ ว

ขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลได้เป็ นทีเรียบร้อย ทังหมด
เกิดขึนโดยอาศัยความแข็งแกร่งของร่างกายล้วนๆ

หากผสานเข้ากับฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า,เขาจะสามารถ
ฆ่าล้างอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลได้ทนั ทีในฝ่ ามือเดียว!

“ท่านลุงหลง,เกิดอะไรขึน? เหตุใดเย่หยวน…ถึงเข้ารับการ
23
ทดสอบของสรวงสวรรค์? แถมการทดสอบยัง…รุนแรงกว่า
ปกติมากนัก? หืม?,อาณาจักรพลังของท่านลุง…”

ซ่างกวนหลิงหยุนทีพอฟื นตัวขึนมาได้ก็รบี กลับมายังสมรภูมิ

ทันที แต่เมือเห็นสถานการณ์ตรงหน้า,เขาก็ตอ้ งผงะไปชัว
ขณะ

เขาทีนอนพักอยู่ในค่ายสัมผัสได้ถึงความแปรปรวนของ
บรรยากาศโดยรอบอย่างชัดเจน และรูส้ กึ ว่าสถานการณ์คง
ไม่สดู้ ีนกั ซึงทันทีทมาถึ
ี งเขาก็เห็นเย่หยวนทีกําลังเข้ารับการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์อยู่

24
ใบหน้าของซ่างกวนหยุนหลงมืดสนิท ในขณะทีกัดฟั นแน่น
และกล่าวว่า

“ทังหมดเป็ นเพราะเย่หยวน…ไอ้เด็กเจ้าเล่หน์ น!
ั หลิงหยุน,
ข้าสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างมากในตอนนี…เขาก้าวข้าม
อาณาจักรได้เร็วกว่าทีคาดไว้ เรารีบขอความช่วยเหลือจาก
ท่านผูน้ าํ ตระกูลก่อนเป็ นดีทสุี ด!”

25
 ตอนที617 สะบันทัณฑ์ฟ้า!

ใจของซ่างกวนหลิงหยุนกระหนําเต้นแรง

ในคราแรกเขาคิดว่า,การมาถึงของซ่างกวนหยุนหลงทีเป็ นถึง
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสาม เย่หยวนจะ
ต้องตายแน่นอน

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เพียงช่วงเวลาสันๆกลับกลายเป็ นหนึงยอด

1
 ฝี มือบาดเจ็บสาหัส และอีกคนได้ตายลงแล้ว ในขณะทีเย่
หยวนกําลังเข้าการทดสอบของสรวงสวรรค์,จนปั จจุบนั ก้าว
ข้ามอาณาจักรได้สาํ เร็จ

หลังจบการทดสอบของสรวงสวรรค์,ความแข็งแกร่งของเย่
หยวนจะต้องเหนือชันไปอีกขัน และจะไม่มีใครในทีแห่งนี
สามารถกําราบเขาได้อีกต่อไป

ซ่างกวนหลิงหยุนและซ่างกวนหยุนหลง ทังคูต่ า่ งตระหนักถึง

ภัยเงียบของเย่หยวนได้อย่างชัดแจ้ง ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน,
พวกเขาจะต้องฆ่าเย่หยวนลงในวันนีให้ได้ มิฉะนันต้องเกิด
ปั ญหาใหญ่แน่นอนในอนาคต

2
“เติงฉาง,เจ้ารีบกลับไปรายงายท่านผูน้ าํ ตระกูลทันทีและส่ง
ยอดฝี มือมาเพิมโดยเร็ว!”

ซ่างกวนหลิงหยุนสังการในทันใด

“รับทราบ! ข้าจะรีบออกไปเดียวนีท่านแม่ทพั !”

เติงฉางรับสังและควบม้าออกไปอย่างไม่รรี อใดๆ

3
ตามทีซ่างกวนหยุนหลงคาดการณ์ไว้คือสีในเก้ารอบของการ
ทดสอบ เย่หยวนถึงจะสามารถขึนไปยังอาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลได้ แต่ยงั ไม่ทนั ถึงครังทีสี,เขากลับทําสําเร็จเสีย
แล้ว และหากเขายังสามารถผ่านครังทีสีไปได้,มันจะยิงทวี
ความแข็งแกร่งมากขึนเพียงใด

ไม่นานนัก,การทดสอบของสรวงสวรรค์ในรอบทีสีก็เริมขึน
ตามทีคาด

4
ในเวลานี,ร่างของเย่หยวนบวมอ้วนอย่างมาก แต่นนก็
ั ทาํ ให้
เขาสามารถกระชากโซ่ตรวนและขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลได้เร็วขึน

แผ่นนภากลายเป็ นสีดาํ ทังหมด,กลุม่ เมฆาทมิฬจับตัวหนา

และขยายวงกว้างขึนกว่าสามรอบแรกอย่างเห็นได้ชดั แรง
กดดันทีปลดปล่อยออกมาราวกับบดขยีทุกคนจนร่างแทบ
สูญสลาย

เมือถึงจุดนี,ทุกคนสามารถตระหนักถึงความรุนแรงของการ
ทดสอบในรอบทีสีได้วา่ มันน่ากลัวกว่าครังใดๆทีผ่านมา!

5
“ความรุนแรงของการทดสอบในครังทีสี,ด้วยความแข็งแกร่ง
ในปั จจุบนั ของข้า…ข้าไม่อาจทานทนได้ไหวแน่นอน! เย่
หยวนคนนี…มันน่ากลัวเกินไปจริงๆ! มันจะต้องแข็งแกร่ง
เพียงใดถึงสามารถเรียกการทดสอบทีรุนแรงขนาดนีออกมา
ได้!”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวด้วยนําเสียงอันเคร่งขรึม

“ความรุนแรงของการทดสอบในรอบทีสีดูเหมือนจะเป็ นสอง
เท่าของรอบทีสาม ไม่วา่ เย่หยวนจะทรงพลังเพียงใด,แต่เขาก็
6
 ไม่มีทางทนได้แน่นอนจริงหรือไม่? ข้าหวังว่า,เขาจะพลาด
และถูกประหารโดยทัณฑ์ฟา้ ด้วยความทรมานอย่างทีสุด!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวขึนอย่างเกลียดชัง

แต่ซา่ งกวนหยุนหลงส่ายหัวและกล่าวว่า

“แม้รอบทีสีจะรุนแรงกว่าเท่าตัว,แต่หากจะให้มนั ตายคงไม่
อาจบรรลุผลสําเร็จได้ อย่างไรก็ตาม,หากเป็ นการทดสอบใน
รอบทีห้าล่ะก็ มันไม่มีทาง…หืม? มันพยายามจะทําอะไร?”

7
 ในขณะทีซ่างกวนหยุนหลงกําลังกล่าวอยู่ จู่ๆเย่หยวนก็ลกุ
ขึนยืนฉับพลัน

ทังสองเห็นเพียง,เย่หยวนทีเงยศีรษะขึนมองฟ้า แต่ในแววตา
นันกลับเต็มไปด้วยจิตวิญญาณพร้อมต่อสู!้

“เขา…เขา…ไม่มีทาง…”

ซ่างกวนหยุนหลงพอคาดคะเนได้ภายในใจทันที แต่นนเป็
ั น
เรืองทีไร้สาระเกินไป

8
แต่กระนัน,เย่หยวนกลับชูฝ่ามือขึนฟ้าและเสียงระเบิดก็ดงั
ขึน

เปรียง!

ทัณฑ์ฟา้ หลักอันแรกฟาดลงมาจากท้องนภา เป็ นเวลาเดียว

กับ,เย่หยวนทีซัดฝ่ ามือออกไปด้วยแรงดันลมปราณอันทรง
พลังยิง!

9
 “ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”

กลางท้องนภา,ทัณฑ์ฟา้ ผ่าลงมาอย่างรวดเร็วราวกับอสรพิษ
อัสนีบาต ซึงบนพืนกลับเป็ น,มังกรฟ้าทีผงาดขึนสูงและ
ทะยานฉีกอากาศออกมา!

ฉากนีล้วนทําให้ทกุ คนทีเห็นตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก!

10
ตังแต่เกิดจนปั จจุบนั ,พวกเขาไม่เคยเห็นใครทีหยิงผยองมาก
เท่าเด็กหนุ่มคนนีมาก่อน อย่างการพยายามจะเอาชนะการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์! เพือให้อยู่เหนือกว่าทุกสรรพสิง,เขา
กําลังท้าทายศาสตร์แห่งสวรรค์อย่างไร้คา่ !

ในสายตาของซ่างกวนหลิงหยุนและซ่างกวนหยุนหลง,เย่
หยวนเป็ นดังคนบ้า

แต่กระนัน,ทังสองก็ไม่คิดว่าเย่หยวนจะบ้าได้ถึงขนาดนี!

11
 บูมมมม!

หลังจากประสบกับการทดสอบของสรวงสวรรค์ทงสามรอบ
ั
ไป ศักยภาพในปั จจุบนั ของเย่หยวนก็มาถึงจุดสูงสุดแล้ว!

ยิงไปกว่านัน,โลหิตมังกรแท้จริงในร่างของเย่หยวนก็พฒ
ั นา
ไปอีกขันหนึง จึงทําให้พลังมังกรแท้จริงของเขาไร้ขีดจํากัด
มากยิงขึน

12
 ดังนัน,มันจึงส่งผลให้ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าทรงพลัง
และทวีอนุภาพการทําลายยิงกว่าเมือก่อนจนผิดหูผิดตา!

ภายใต้สายตาของทุกคนทีจับจ้อง มังกรฟ้าอันทรงพลังได้
ทะยานเข้าใส่ทณ
ั ฑ์ฟา้ ขนาดมหึมาโดยไร้ซงความกลั
ึ ว พร้อม
สะบันทัณฑ์ฟา้ จนสินสูญ!

แต่ยงั ไม่จบแค่นี,ร่างมังกรฟ้าทียังคงเหลือจากการปะทะเมือ
ครูย่ งั คงทะยานขึนต่อเนือง พร้อมแหวกกลุม่ เมฆาทมิฬทัง
หลายและพุง่ สูฟ่ ากนภาฟ้าโดยตรง!

13
 “มะ-ไม่มีทาง…”

คํากล่าวของซ่างหวนหยุนหลงช่างเลือนลอยไร้ซงอารมณ์
ึ
ใดๆ การทดสอบของสรวงสวรรค์…ถูกทําลาย?

กลุม่ เมฆาทมิฬทีแหวกออกและค่อยๆสลายหายไป มังกรฟ้า

อันทรงพลังพุง่ ฉีกแรงกดดันทังมวลบนท้องนภาจนสะบันสูญ
ทังหมดหลงเหลือแค่เพียงความเงียบสงัดเท่านันในปั จจุบนั !

14
“ไม่มี…ไม่มีทณ
ั ฑ์ฟา้ ใดๆผ่าลงมาอีกเลย…ไม่มีมีแล้วจริงๆ
ข้า…ข้าตาฟาดไปใช่ไหม?”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวอย่างว่างเปล่า

“พวกเรากําลังต่อสูก้ บั ปี ศาจชนิดใดกันแน่?! เขา…เขา

ทําลายการทดสอบของสรวงสวรรค์ได้! นีเป็ นสิงทีมนุษย์
สามารถทําได้จริงๆงันรึ?”

ซ่างกวนหลิงหยุนไม่สามารถอธิบายได้เลยว่า,ตอนนีเขารูส้ กึ
15
 อย่างไร หรืออยู่ในอารมณ์ใดกันแน่

ในชัวขณะนัน,ทุกคนกลับลืมไปหมดสินว่าทีนีคือสมรภูมิรบ
ปั จจุบนั ,สถานทีแห่งนีเป็ นดังจุดรวมตัวของเหล่านักสู้ และ
พวกเขาทังหมดกําลังดูเด็กคนหนึงท้าทายสวรรค์อยู!่

ทังๆทีมีนกั สูน้ บั แสนอยู่รวมตัวกัน แต่ปัจจุบนั กลับเงียบยิง

กว่าป่ าช้า

16
 เย่หยวนทําลายการทดสอบของสรวงสวรรค์ได้ดว้ ยฝ่ ามือ
เดียว เพียงเท่านีทุกคนก็ประจักษ์แจ้งดีแล้วว่า,หลังการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์แค่สามรอบ เย่หยวนแข็งแกร่งขึน
มากเพียงใด!

ซึงความยากของการทดสอบในรอบทีสี,มันหนักกว่ารอบที
สามเป็ นเท่าตัว และด้วยทัณฑ์ฟา้ เหล่านัน,แม้แต่ยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงยังถูกฆ่าตายทันที
หากยืนรับตรงๆ

ทว่า…ต่อหน้าการทดสองของสรวงสวรรค์อนั น่ากลัวในรอบ
นี เย่หยวนกลับลุกขึนเผชิญหน้าและสะบันทุกสิงบนท้อง

17
นภาจนไม่เหลือ!

………….

18
ในขณะเดียวกัน,ณ จุดซ่อนตัวแห่งนีรอบนอกสมรภูมิ พวกชู
วซือและคนอืนๆกําลังแอบดูทกุ สิงทีเกิดขึนภายในสมรภูมิ

การต่อสูห้ ยุดลงสักพักหนึงแล้ว ผูค้ นหลายแสนกําลังเฝ้าดูเย่

หยวนก้าวข้ามขีดจํากัดสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลอยู่

ในคราแรกทีพวกเขามาถึงและเห็นสถานการณ์,ทุกคนเตรียม
ทีจะเข้าไปช่วยในทันที แต่เมือเฝ้าดูจนถึงตอนนี,พวกเขาก็
ตระหนักได้แล้วว่าคงไม่จาํ เป็ น

ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนันถูกเย่หยวนลาก
19
สูก่ ารทดสอบของสรวงสวรรค์ และโดนทัณฑ์ฟา้ กระหนําใส่
ด้วยกัน ซึงการกระทําในครังนี,จึงส่งผลให้อาณาจักรพลัง
ของยอดฝี มือคนนันลดลง,จากอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับสาม เหลือแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึง

ท่านเย่คนนีน่าสยดสยองเกินไป…ทุกความได้เปรียบอยู่ใน
กํามือของเขาหมดแล้ว

พวกเขากลับมาเพืออะไร?

20
อืม…บางทีอาจเพือเป็ นสักขีพยานในการท้าทายสวรรค์ของ
เย่หยวน!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าบอกแล้วว่าท่านเย่จะต้องไม่เป็ นอะไร!”

ชูวซือกล่าวด้วยเสียงเบาทีสุดและแอบหัวเราะอย่างลับๆ

21
 “เจ้าไม่เคยบอก!”

เฉียงจีกล่าวโต้ในทันที

“ใช่แล้ว! ต้องให้ขา้ กล่าวไหมว่า,ใครกันทีหวาดระแวงทีสุดใน

หมูพ่ วกเรา? วิตกราวกับท้องนภาจะร่วงลงมาก็ไม่ปาน!
‘พวกเจ้าเร่งฝี เท้าเร็ว!,ท่านเย่กาํ ลังอยู่ในอันตราย!’,ไม่ทราบ
จริงๆว่าใครเป็ นคนกล่าวก่อนหน้า!? แล้วดูสถานการณ์ใน
ตอนนีสิ,ลืมไปเลยสําหรับอาณาเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า แม้แต่
อาณาจักรอนัตตา,ท่านเย่ก็ยงั สบายดีแน่นอน!”

22
 จูช้ างซีกล่าวล้ออย่างต่อเนือง

เมือเห็นฉากเมือครูข่ องเย่หยวนทีสะบันเมฆาทลายทัณฑ์ฟา้
ปั จจุบนั ,ในสายตาของพวกเขา การดํารงอยู่ของเย่หยวนถือ
เป็ นจุดสูงสุดจนทุกคนรูส้ กึ เทิดทูนไปแล้ว

ซึงไม่สามารถกล่าวตําหนิพวกเขาได้เช่นกัน เพราะการกระ
ทําของเย่หยวนมันน่าเหลือเชือเกินไป,นีคือการท้าทาย
สวรรค์อย่างแท้จริง!

23
 นีไม่ใช่สงที
ิ มนุษย์ทวไปเขาทํ
ั ากัน!

“เจ้าเองก็ไม่ตา่ งกัน,วิงจีท้ายตาแก่ชวู มาติดๆ?”

เฉียงจีถามเย้ยอีกครัง

ไม่ควรมองว่า,เฉียงจีเป็ นคนไม่ชอบพูดอะไรมากนัก เพราะ

แท้จริงแล้ว,ทักษะการพูดและวาจาของเขาเฉียบคมไม่นอ้ ย
ทุกครังกล่าวทีเอ่ยออกมามักกระชับและตรงประเด็นอยู่
เสมอ

24
 แต่จชู้ างซีก็มิได้ติดใจอะไรและกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“ฮ่าฮ่า! ตราบใดทีท่านเย่ปลอดภัยดี,แม้ขา้ จะร้องไห้จน

ตาบอดก็ไม่เป็ นไร! แต่ตอนนี,เขาทีสามารถสะบันกลุม่ เมฆา
ออกไปได้ นันหมายความว่า,เขาขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วใช่มย?”
ั

“ไม่! พวกเจ้าจงดู! กลุม่ เมฆาเริมก่อตัวขึนอีกครา,การ

ทดสอบของสรวงสวรรค์ยงั ไม่จบเพียงเท่านี! ยิงไปกว่านัน…
25
 มันยังดู…รุนแรงยิงกว่าเดิมมากนัก!”

กัวเต๋าเฉวียงกล่าวตอบทันที

ทุกคนทีได้ยินต่างตืนตระหนกขึนอีกครังและมองตรงไปยัง
ทิศของเย่หยวนอย่างรวดเร็ว ซึงตามทีคิดเอาไว้,กลุม่ เมฆาสี
ทมิฬค่อยๆก่อตัวขึนอีกครัง แถมท้องนภาทีมืดครึมยิงกว่า
เดิม ทุกสิงอย่างทีสลายหายไปได้กลับมารวมตัวใหม่อีก
คราว

26
เป็ นทีชัดเจนว่า,การทดสอบของสรวงสวรรค์ในรอบนีมันต้อง
ทวีความวิปลาสยิงขึน เมือเทียบกับรอบก่อนหน้า!

เมือซ่งกวนหยุนหลงเห็นฉากๆนี เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึน
อย่างอดไม่ได้และกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่! เย่หยวน,วันนีคือวันตายของแก ชีวิตของแกจะต้อง

ย่อยยับ! เอาสิ!,อาละวาดอีก! ช่างหยิงยโส! แกคิดว่าตนเอง
เป็ นใคร,เก่งมาจากไหน? ถึงได้กล้าท้าทายศาสตร์แห่ง
สวรรค์! ฮ่าฮ่าฮ่า! นีคือความพิโรธของสรวงสวรรค์ทผนวก
ี
กับความรุนแรงของการทดสอบในรอบทีห้าเข้าไว้ดว้ ยกัน!

27
ข้าอยากจะรูเ้ สียจริงว่า,แกจะรับมือได้อย่างไร!”

28
 ตอนที618 ทัณฑ์ฟ้าสองสี!

บูม! บูม! บูม!

ทัพนักสูข้ องดินแดนวายุคลังโดยรอบ,พวกเขาล้วนแข็งแกร่ง
และไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าใคร แต่ในท้ายทีสุด,พวกเขาส่วนหนึงก็
ไม่อาจทนต่อแรงกดดันได้ไหวอีกต่อไป ร่างของพวกเขา

1
ระเบิดออกมาทันที,จนทําให้ทวบริ
ั เวณปกคลุมไปด้วยหมอก
โลหิตจํานวนมาก

แม้แต่เหล่านักสูอ้ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ยงั ได้รบั บาดเจ็บ
หนักจากแรงกดดัน

ทังหมดเป็ นเพราะ,การทดสอบของสรวงสวรรค์ทจูี ่ๆก็มา

พร้อมกันสองอันติด มันช่างน่ากลัวเกินไปทีจะรับมืออย่าง
แท้จริง

เมือเย่หยวนเห็นฉากนี,ท่าทีของเขาก็แปรเปลียนเป็ นเคร่ง
ขรึมขึน

2
 การมาถึงของการทดสอบของสรวงสวรรค์ทงสอง,มั
ั นเกิน
ความคาดหมายของเย่หยวนไปแล้ว

ก่อนหน้าทีจะปลดปล่อยฝ่ ามือออกไปเพือทําลายการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์ เย่หยวนรูส้ กึ ว่าจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของตนไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป มันต้องการจะ
ก้าวขึนสูข่ นราชั
ั นย์โอสถเต็มทีแล้ว!

3
 ครืน! ครืน! ครืน!

ท้องนภาดังกึกก้องและเสียงอัสนีแลบสนันทัวอย่างเปล่ง
ประกาย ประหนึงสวรรค์ทเตรี
ี ยมง้างธนูขน,แต่
ึ ยงั ไม่ปล่อย
คันศรออกมา

ภายใต้สถานการณ์นี,ผูค้ นต่างรูส้ กึ อึดอัดมากขึนและมากขึน

4
“อย่างงีนีเอง เย่หยวน,ข้ายอมรับเลยว่าแกคือยอดอัจฉริยะ
แต่ความอัจฉริยะของแกก็กระตุน้ ความริษยาของสรวง
สวรรค์เต็มๆ! ทัณฑ์ฟา้ และทัณฑ์ฟา้ วิญญาณทีมาคูก่ นั ,ข้า
อยากจะเห็นเสียจริงว่าแกจะเอาชนะอย่างไร!”

ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ ตืนเต้นอย่างยิงเมือเห็นฉากตรงหน้า

การทดสอบของสรวงสวรรค์ช่างน่ากลัว แม้กระทังยอดฝี มือ

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าก็มิอาจหลีกหนีผลลัพธ์อย่าง
การแตกสลายเป็ นเถ้าถ่านได้

5
แม้วา่ เย่หยวนจะยิงใหญ่และทรงพลัง แต่ก็เป็ นไปไม่ได้ทจะ
ี
ข้ามฝ่ าอุปสรรคในครานีไป

เย่หยวนทีอยู่ใจกลางการทดสอบของสรวงสวรรค์,สาดสาย
ตามายังซ่างกวนหยุนหลง และกล่าวอย่างเหยียดเย้ยว่า

“คนโง่อย่างเจ้าจะไปรูอ้ ะไร! อัจฉริยะทีแท้จริงจะต้องต่อต้าน

สวรรค์! และข้าจะให้เจ้าได้เห็นสิงทีเรียกว่า‘อัจฉริยะทีแท้
จริง’ในวันนี!”

6
ในเวลานันเอง,การทดสอบของสรวงสวรรค์เตรียมพร้อมจน
ได้ที และท้ายทีสุด,ทัณฑ์ฟา้ ก็ฟาดลงมาอย่างรุนแรงทันที!

เปรียงงง!!

“พวกเจ้าดูนน!
ั ทัณฑ์ฟา้ สองสี! บ้าน่า! นีคือการทดสอบของ
มนุษย์จริงๆงันรึ!?”

7
 ชูวซือกล่าวขึน

“พรสวรรค์ของท่านเย่แม้แต่สรวงสวรรค์ยงั อิจฉา! ทัณฑ์ฟา้ สี

ขาวน่าจะเป็ นการทดสอบของนักสู,้ ส่วนทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งควร
จะเป็ นการทดสอบของจิตวิญาณศักดิสิทธิ! ข้ารูส้ กึ ใจคอไม่
ดีเลย อืม…ท่านเย่จะต้องผ่านการทดสอบทังสองนีไปให้ได้!”

จูช้ างซีหล่าว

8
 “เขาจะล้มเหลวได้อย่างไร?”

เฉียงจีกล่าว

ในขณะนันเอง,ทัณฑ์ฟา้ ทังสองสีก็แตกสะบัน เย่หยวนซัด

กําปั นของตนออกไป,พร้อมปลดปล่อยมังกรสีเพลิงแดง
ทะยานออกมา!

9
 “กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

ในเวลาเดียวกัน,จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนก็แปร
เปลียนเป็ นคมดาบยักษ์ และพุง่ ออกจากทะเลแห่งจิตใจด้วย
ความเร็วสูง

“เคล็ดดาบฟ้าทะยาน!”

หนึงวรยุทธการต่อสู,้ และหนึงวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิ
สองกระบวนท่าเข้าปะทะกับสองทัณฑ์ฟา้ อย่างพร้อมเพรียง!

10
 บูมมม!

แรงระเบิดแผ่กระจายเป็ นวงกว้าง การโจมตีของเย่หยวนเข้า

ชนกับทัณฑ์ฟา้ สองสีอย่างรุนแรง คลืนสะท้อนหลังจากเข้า
ชนได้กวาดนักสูข้ องแดนดินวายุคลังจนกระเด็นออกไปอย่าง
ไร้ทิศทาง

เย่หยวนยืนนิงอยู่ใจกลางการทดสอบโดยไม่ขยับเขยือนใดๆ
เขาสามารถเอาชนะสวรรค์ได้เป็ นครังทีสอง!

11
เย่หยวนไร้ซงความกลั
ึ วใดๆ เขานําโอสถออกมาและตบเข้า
ปากอีกครัง

ความรุนแรงของการทดสอบในรอบนีเกินทีคาดเดาไปมาก
เขาต้องงัดเอาพลังปราณทังหมดภายในร่างออกมา,และไม่
กล้างกเลยแม้แต่นอ้ ย

ด้วยความรุนแรงของทัณฑ์ฟา้ สองสี,เขาไม่อาจทราบเลยว่า

12
 จะสามารถทนได้อีกนานเพียงใด

แต่ทแน่
ี ชดั คือ,การเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์ทมา
ี
พร้อมกันทังคูเ่ ช่นนี ไม่วา่ จะเป็ นร่างกายหรือจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิ,เขาต้องได้รบั บาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

กระนัน,แม้เขาจะผ่านทัณฑ์ฟา้ สองสีนีไปได้ แต่เขาก็ไม่

ทราบเช่นกัน,ว่าจะจัดการอย่างไรดีกบั ซ่างกวนหยุนหลง ที
ยืนจ้องเขาราวกับเสืออันโกรธเกรียว

13
 เปรียง! เปรียง!

อีกสองทัณฑ์ฟา้ ฟั นฟาดผ่าลงจากท้องนภาอย่างรวดเร็ว,ซึง
เป็ นอีกคราทีเย่หยวนซัดกําปั นออกไป กระบวนเพลิงมังกร
สังหารและเคล็ดดาบฟ้าทะยานในครังทีสองนี,ยังคงสะบัน
และฉีกกระชากทัณฑ์ฟา้ สองสีได้เช่นเดิม

รอบทีห้าในการทดสอบของสรวงสวรรค์,ทัณฑ์ฟา้ ทังสองสี
กระหนําลงมาพร้อมกัน แม้แต่ซา่ งกวนหยุนหลงยังไม่
14
สามารถทนต่อแรงกดดันขนาดนีได้,จนต้องถอยห่างออกมา
พร้อมกับซ่างกวนหลิงหยุน

“ฟู่ ว…ท่านลุงหลง,ท่านคิดว่าเย่หยวน เขา…”

ซ่างกวนหลิงหยุนรูส้ กึ ตกใจอย่างมากต่อความทรงพลังของ
เย่หยวน ในคราแรก,เขาคิดว่าเย่หยวนไม่สามารถรอดพ้น
จากทัณฑ์ฟา้ สองสีนีไปได้แน่นอน เพราะนีมันเกินขีดจํากัด
ของมนุษย์ไปมากยิงแล้ว!

และด้วยความรุนแรงในรอบทีห้าของการทดสอบ,หากให้

15
กล่าวตามหลักเหตุและผล นักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ไม่มีทางทีจะผ่านได้เลย นียังไม่นบั ทัณฑ์ฟา้ วิญญาณทีเพิม
เข้ามาทีหลัง ซึงหากผนวกทังสองรวมกัน,มันยังเป็ นสิงที
มนุษย์สามารถทนรับได้จริงๆงันรึ?

ทัณฑ์ฟา้ วิญญาณเกิดจากการทดสอบของสรวงสวรรค์ใน
ด้านจิตวิญญาณศักดิสิทธิ ซึงสิงนีจะเข้าโจมตีจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิทีเป็ นจุดอ่อนของนักสูโ้ ดยตรง

สําหรับนักหลอมโอสถแล้ว,ทุกครังทีเข้ารับการทดสอบ พวก
เขาทําได้เพียงทนรับทัณฑ์ฟา้ วิญญาณอย่างไร้ซงหนทางอื
ึ น

แต่ใครจะคิดว่า,เย่หยวนกลับใช้วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิเพือ
รับมือกับทัณฑ์ฟา้ วิญญาณเช่นนี!

16
 ตังแต่หวั จรดเท้า,เย่หยวนคนนีแทบไร้ซงจุ
ึ ดอ่อน เขาคือ
บุคคลทีทรงพลังจนผูค้ นต้องสินหวังอย่างแท้จริง

การใช้ชีวิตในยุคเดียวกันกับยอดอัจฉริยะคนนี,ถือเป็ นชะตา
กรรมก็ไม่ปาน

หากอยู่ขา้ งเย่หยวนถือเป็ นชะตากรรมอันยิงใหญ่,แต่หากอยู่

ตรงข้ามถือเป็ นชะตากรรมทีต้องดับสูญ!

17
ในทีสุดซ่างกวนหลิงหยุนก็เข้าใจแล้วว่า,ไม่วา่ เขาจะดินรนไป
ทางใด เขาก็ไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของเย่หยวนได้เลยตลอดชัว
ชีวิต

ยกเว้นแต่,จ้าวเฉินกังทีถูกเลียงดูมาอย่างดีโดยจ้าวเทียน
หยิน บางที,เจ้านันอาจขัดขวางเส้นทางอันยิงใหญ่ของเย่
หยวนได้?

“เหลือเชือ! เจ้ามองไปยังกลุม่ เมฆาบนฟ้าเร็ว! ความเย่อหยิง

18
ของเย่หยวนกระตุน้ ความพิโรธของสรวงสวรรค์อย่างแท้จริง!
การทดสอบของสรวงสรรค์ยงั ไม่จบ,มันกลับมาก่อตัวขึนอีก
คราแถมยังทรงพลังยิงกว่าเดิมนัก! ในครังนี,มันจะต้องไม่
รอดแน่นอน!”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าว

ซึงก็เป็ นความจริงอย่างทีซ่างกวนหยุนหลงกล่าวไป กลุม่

เมฆาทมิฬเริมจับตัวกันอีกครังแถมยังหนาทึบยิงกว่าเดิม ใน
ทางปฏิบตั ,ิ โอกาสรอดของเย่หยวนเท่ากับศูนย์อย่างสมบูรณ์

วรยุทธการต่อสูท้ เย่
ี หยวนปลดปล่อยออกมาประหนึงเม็ดฝน

19
กระหนํา มันรวมตัวจนแข็งแกร่งและเข้าเผชิญหน้ากับทัณฑ์
ฟ้าอย่างไร้ซงความกลั
ึ ว

แม้ซา่ งกวนหยุนหลงจะไม่อยากเชือนักว่าเย่หยวนจะสะบัน
ทัณฑ์ฟา้ สองสีนนได้
ั จริงๆ แต่เมือผลเป็ นประจักษ์ตอ่ สายตา,
เขาก็ทาํ ได้เพียงจ้องมองด้วยความเหลือเชือ

อนุภาพการทําลายขนาดนีถูกปลดปล่อยโดยนักสูอ้ าณาจักร
ร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ทพึี งขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลจริงๆ
งันรึ? แถมยังต้องรับมือกับคูท่ ณ
ั ฑ์ฟา้ ทังสองสีพร้อมกันอีก?

20
 เพียงพริบตาเดียว,ครึงหนึงจาก81ทัณฑ์ฟา้ หลักได้ผ่านพ้น
ไป พลังปราณและพลังจิตวิญญาณของเย่หยวนอ่อนกําลัง
ลงอย่างรวดเร็ว

ความถีในการกลืนโอสถนันมากเกินไป แม้เย่หยวนจะกลืน
โอสถลงไปจํานวนมาก,แต่นนก็
ั มีผลเสียเช่นกัน

หากยังต้องฝื นต่อไปเช่นนี,ปริมาณการใช้พลังจิตวิญญาณ
จะต้องสูงกว่าของพลังปราณแน่นอน และเมือจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิถึงขีดจํากัดจนได้รบั ความเสียหาย,มันจะกลายเป็ น
ปั ญหาอย่างมาก

เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า,ในท้ายทีสุด การทดสอบของสรวง

21
สวรรค์ในด้านจิตวิญญาณศักดิสิทธิจะเป็ นอุปสรรคทีใหญ่ที
สุด แต่ไม่วา่ อย่างไร,เขาก็ไม่สามารถถอยกลับไปได้แล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! แกกล่าวว่าอะไรนะ? ไหนล่ะอัจฉริยะทีแท้จริง?

การทีแกท้าทายสรวงสวรรค์เท่ากับรนหาทีตาย! ในไม่ชา้ ,จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของแกจะต้องทนทุกข์ทรมานโดยทัณฑ์
ฟ้าสีมว่ งกระหนําใส่! ชีวิตของแกจะต้องแตกดับพร้อมกับ
ศาสตร์ทงหมดในตั
ั ว!”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวด้วยรอยยิมอันน่าเกลียด

22
“หึห,ึ ท่านลุงหลงยังน่าชืนชมอยู่เสมอ! พลังจิตวิญญาณของ
เย่หยวนใกล้กน้ บ่อเต็มทนแล้ว แต่บนฟ้ายังเหลือทัณฑ์ฟา้ สี
ม่วงอีกนับหลายสิบ! อย่างมาก,เขาก็ยงั พอทนได้อีกแค่เจ็ด
ถึงแปดทัณฑ์ฟา้ เท่านัน หลังจากนี,ไม่วา่ อย่างไรเขาก็ตอ้ ง
ตายอย่างทรมานแน่นอน!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวด้วยความตืนเต้น

ในเวลาเดียวกัน,สีหน้าของชูวซือและคนอืนๆกลับถูกแทนที
23
 ด้วยสีมืดครึมนานแล้ว

แม้พวกเขาเฝ้ามองจากระยะไกล,แต่พวกเขาก็สมั ผัสได้วา่
สถานการณ์ในตอนนีของเย่หยวนไม่ถกู ต้องนัก

การบังคับใช้วรยุทธการต่อสูแ้ ละวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิอย่าง
บ้างคลัง ทําให้ปริมาณพลังปราณของเย่หยวนอยู่ในจุดทีตํา
สุดแล้วในเวลานี

ภายใต้การทดสอบของสรวงสวรรค์,แรงดันลมปราณของเย่
หยวนอ่อนกําลังลงไปเรือยๆ

24
เป็ นทีชัดแจ้งแล้วว่า,การทดสอบของเย่หยวนมาถึงจุดวิกฤต
แล้ว!

“ทะ-ท่านเย่,เขา…”

จูช้ างซีกล่าวอย่างกังวลใจ

“หุบปากของเจ้าลงซะ! โชคชะตาของท่านเย่นนยิ
ั งใหญ่

25
เหนือทุกสิง! ดังนัน,เพียงการทดสอบของสรวงสวรรค์แค่นี
เขาจะไม่ผ่านได้อย่างไร?”

ชูวซือกล่าวตําหนิอีกฝ่ ายทันที

26
 ตอนที619 ระเบิดความโกรธ

“พร๊วดด!”

ในทีสุด,คูท่ ณ
ั ฑ์ฟา้ สองสีชดุ ใหม่ก็ปรากฏขึนและฟาดฟั นเข้า
ใส่รา่ งของเย่หยวนโดยตรง เขากระอักเลือดสดออกมาอย่าง
เต็มปากเต็มคํา

1
 แม้วา่ ร่างกายของเย่หยวนจะแข็งแกร่งอย่างมากในขณะนี
แต่เมือเผชิญกับความรุนแรงของการทดสอบในปั จจุบนั ร่าง
ของเขาก็ไม่อาจทนทานได้อีกต่อไป,และได้รบั ความเสียหาย
ในทันที

พลังปราณและพลังจิตวิญญาณของเขาหมดเกลียง การโจม
ตีในรอบนี,เขาทําได้เพียงยืนรับตรงๆเท่านัน พร้อมแรงดันลม
ปราณทีลดตําลงจนน่าใจหาย

นีคือทัณฑ์ฟา้ สองสีหลักคูท่ 78
ี และเหลือเพียงสามคูเ่ ท่านัน,
เขาก็จะผ่านพ้นวิกฤตในครานีได้ในทีสุด!

แต่กระนันเอง,สามคูส่ ดุ ท้ายของทัณฑ์ฟา้ สองสีกลับเป็ น

2
 ทัณฑ์ฟา้ ทีอันตรายทีสุดในการทดสอบของสรวงสวรรค์!

พลังปราณจากพลังงานไร้นามภายในร่ายของเย่หยวนยังไม่
ถูกดึงออกมาใช้ ซึงเขายังสามารถใช้มนั เพือรับมือกับทัณฑ์
ฟ้าสีขาวได้อยู่

แต่พลังจิตวิญญาณของเขาแห้งเหือดไปหมดสินแล้ว และไม่
เหลือวิธีใดทีสามารถหลีกเลียงทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งได้อีกต่อไป

3
เมือเห็นว่าเย่หยวนมาถึงทางตัน สองคูป่ หลานอย่
ู่ างซ่างกวน
หยุนหลง,และซ่างกวนหลิงหยุนก็แสยะยิมอย่างเลือดเย็น
ออกมา ทังคูร่ ูส้ กึ ตืนเต้นอย่างมากทีความตายของเย่หยวน
ใกล้เข้ามา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน,พวกเรายังไม่ลืมคํากล่าวก่อนหน้าของ
เจ้า! เพือเป็ นทีประจักษ์ตอ่ สายตาพวกเราว่า‘อัจฉริยะทีแท้
จริง’เป็ นอย่างไร,เจ้าไม่ควรทําตัวอ่อนแอเวทนาเช่นนี! เรายัง
คงจับจ้องตัวเจ้า,และจับจ้องจนกว่าวารสุดท้ายของเจ้าจะ
มาถึง! แม้เหลือเพียงสามคูส่ ดุ ท้าย,แต่นนก็
ั มากพอทีจะครา
ชีวิตเจ้าแล้ว!”

4
 ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ ดีใจจนเนือเต้น!

ก่อนหน้า,เขาไม่ทราบเลยว่าขีดจํากัดของเย่หยวนอยู่จดุ ใด

ซึงตอนนีเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่า,พลังปราณทัวร่างเย่
หยวนหายไปหมดแล้ว แต่ก็ยงั กลับทนรับทัณฑ์ฟา้ สองสีได้
ต่ออีกครูใ่ หญ่ นีจึงทําให้ซา่ งกวนหยุนหลงงุนงงอย่างมาก

จนกระทังเย่หยวนกระอักเลือดออกมาอย่างหนัก ในทีสุดเขา
ก็ยืนยันได้วา่ ,เย่หยวนไม่สามารถทนได้มากกว่านีอีกแล้ว

5
ซ่างกวนหยุนหลงคาดการณ์ได้วา่ ,พลังจิตวิญญาณและพลัง
ปราณของเขาได้มาถึงขีดจํากัดแล้ว ดังนัน,สิงทีควรทําใน
ขณะนีคือบดขยีกําลังใจทียังเหลือของเย่หยวน และทนรับ
ความทรมานจากทัณฑ์ฟา้ สองสีอย่างสินหวัง

“ถูกต้อง! หากเจ้าต้องการพิสจู น์วา่ ตนเป็ นยอดอัจฉริยะ

จริงๆ,ก็จงรับสามคูส่ ดุ ท้ายของทัณฑ์ฟา้ สองสีให้ได้! ข้า
อยากเห็นเหลือเกิน,ว่าอัจฉริยะทีแท้จริงมันมีหน้าตาเป็ น
อย่างไร?! เฮ้ออ…อัจฉริยะกลับต้องตายจากก่อนวัยอันควร
นีมันสวะชัดๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ซ่างกวนหลิงหยุนจงใจกล่าวเหยียดออกมา เพือมอบความ

6
 สินหวังให้แก่เย่หยวนอย่างมีนยั ยะ

เว้นเสียแต่,ขอบเขตจิตใจของเย่หยวนทีสําเร็จถึงอาณาจักร
จิตวารีสงบ การจู่โจมด้วยวาจาเช่นนี,พวกเขาจะสามารถสัน
คลอนความมันใจของยอดอัจฉริยะคนนีได้อย่างไร?

แต่ในหัวของเย่หยวนขณะนี,ก็กาํ ลังวุน่ วายอย่างมากเช่นกัน

เขารีบตรงเข้าสูท่ ะเลแห่งจิตใจและพยายามสือสารกับสาสน์
สีทองและลูกประคําสีดาํ แต่ทงสองก็
ั ไม่มีปฏิกิรยิ าใดๆตอบ

7
 สนองเลย

เปรียง!!

ทัณฑ์ฟา้ สองสีคทู่ 79ฟั

ี นฟาดลงมา พร้อมแรงกดดันอัน
มหาศาลและน่าสะพรึงอย่างยิง

เย่หยวนกัดฟั นแน่นและระดมพลังปราณจากพลังงานไร้
นามอย่างสุดกําลัง และซัดกระบวนเพลิงมังกรสังหารทะยาน

8
 สูฟ่ า้ ฟากนภาอีกครัง!

ทัณฑ์ฟา้ สีขาวแตกสะบันเป็ นเสียงโดยการโจมตีของเย่หยวน

แต่ทณ
ั ฑ์ฟา้ สีมว่ งยังคงอยู่,การโจมตีทางกายภาพใช้ไม่ได้ผล
กับมัน ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งคํารนลันพร้อมฟาดเข้าใส่จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของเย่หยวนโดยตรง!

“พร๊วดด!”

แม้จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนทรงพลังอย่างไร้ที
เปรียบ แต่เมือถูกทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งฟาดเข้าใส่โดยตรงเช่นนี,เขา
ก็ตอ้ งกระอัดเลือดอีกคราพร้อมลิมรสความทรมานจนสุด
9
 พรรณนาได้

กระนันเอง,ลูกปะคําสีดาํ และสาสน์สีทองในทะเลแห่งจิตใจก็
ยังไม่มีปฏิกิรยิ าใดๆเช่นเดิม

เมือเห็นเย่หยวนยังสามารถปลดปล่อยการโจมตีได้อีกครา
ซ่างกวนหยุนหลงก็ผงะขึนทันทีดว้ ยความตกตะลึง

เป็ นทีแน่ชดั ว่า,พลังปราณภายในร่างของเย่หยวนหมดไป

10
นานแล้ว แต่เขาไปเอาพลังปราณจากไหนมาใช้ปลดปล่อย
ออกมา?

“การจู่โจมฉับพลัน! เมือครูต่ อ้ งเป็ นการจู่โจมฉับพลันแน่

นอน! ท่านลุงหลง,ทีข้าพ่ายให้แก่เขา เพราะข้าถูกโจมตีดว้ ย
การจู่โจมฉับพลันนีแหละ! เขายังคงเก็บซ่อนไพ่ตายอืนไว้อยู่
จริงๆ!”

ซ่างกวนหลิงหยุนตะโกนออกมาทันทีทได้
ี เห็น

11
สีหน้าของซ่างกวนหยุนหลงมืดลงเล็กน้อย เขาไม่อาจทราบ
ได้เลยว่า,เย่หยวนไปเรียนรูก้ ารจู่โจมฉับพลันนีจากทีใดและ
ตังแต่เมือไหร่?

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า,เย่หยวนยังซ่อนไพ่ตายของไพ่ตายไว้ใน
แขนเสืออยู่อีก!

“ผ่อนคลายเถอะ ทุกหนทางอับแสงไร้สินทางออก,แม้จะ
สามารถทําลายทัณฑ์ฟา้ สีขาวได้ แต่มนั ไม่สามารถรับมือกับ
ทัณฑ์ฟา้ วิญญาณสีมว่ งได้! อย่างไรก็ตาม,ถึงจะโชคดี
ประคองชีวิตรอดออกมา มันก็อยู่ในสภาพบาดเจ็บหนัก,และ

12
 นันจะเป็ นเวลาตายของมัน!”

ซ่างกวนหยุนหลงกล่าว

ไม่นานนัก,ทัณฑ์ฟา้ สองสีคทู่ 80ก็

ี มาถึง!

เย่หยวนทีไม่สามารถยืนหยัดได้ไหวอีกต่อไป,ในท้ายทีสุดเขา
ก็ลม้ ลง

13
 เย่หยวนพยายามคลานขึน,พร้อมเงยหน้าขึนมองฟ้าและ
โหยหวนอยู่เป็ นเวลานาน

เปรียงงง!

ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งฟั นฟาดกระหนําเข้าใส่จิตวิญญาณศักดิสิทธิ

ของเย่หยวนโดยตรงอีกครัง

14
จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนในขณะนี,ประหนึงดอก
เหมยทีร่วงโรยจากไป มันได้รบั บาดเจ็บสาหัสอย่างมาก

ด้วยอาการบาดเจ็บของเขา,มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีจะทนรับ
ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งอันสุดท้าย!

กลุม่ เมฆาสีทมิฬก่อตัวกันหนาขึนจนบดบังท้องนภาทังหมด
มันคือคูส่ ดุ ท้ายของทัณฑ์ฟา้ สองสีททรงพลั
ี งยิงกว่าครันใดๆ
ทีผ่านมา!

15
 ฟุบบบ!

จูช้ างซีพงุ่ ไปหาเย่หยวนอย่างไม่กลัวตาย แต่กลับถูกหยุดไว้

โดยชูวซือ

“เจ้ากําลังทําบ้าอะไร?”

ชูวซือกล่าวด้วยความโกรธ

16
“ไปช่วยท่านเย่ไงล่ะ! ชีวิตนีของข้าขอมีไว้เพือตอบแทนท่าน
เย่! แม้ตวั ตาย,ข้าก็ตอ้ งเข้าไปช่วย!”

จูช้ างซีกล่าวทังนําตา

ผัวะ!

17
 ชูวซือตบหน้าอีกฝ่ ายโดยตรงและกล่าวอย่างเดือดดาลว่า

“เจ้าโง่! หากเจ้าออกไป,ไม่เพียงแค่ไร้ประโยชน์ แต่เจ้ายัง

สร้างภาระให้แก่ทา่ นเย่มากขึน! มันไม่สาํ คัญว่าเจ้าเป็ นหรือ
ตาย,แต่ยอดฝี มือสองคนนันจะต้องจับเจ้า และใช้ตวั เจ้าเพือ
มอบความสินหวังให้แก่ทา่ นเย่!”

ท่าทางของจูช้ างซีตรึงแข็งในทันทีและกล่าวอย่างร้อนใจว่า

“แล้วทําอย่างไรดี?! พวกเราคงไม่ยืนดูทา่ นเย่ถกู ฆ่าไปเฉยๆ

ใช่ไหม?”

18
 “รอดูอีกสักครู ่ ข้าทราบนิสยั ของน้องเย่ดี เขามิใช่คนทียอม
แพ้อะไรง่ายๆ,และบางทีสถานการณ์อาจพลิกกลับได้! นอก
จากนี,ภายใต้การทดสอบของสรวงสวรรค์ เขาทําได้เพียงพึง
พาตนเองเท่านัน ถึงเราจะสามารถเข้าถึงตัวเขาได้,แต่มนั ก็ไร้
ประโยชน์ รอจนกว่าน้องเย่จะผ่านการทดสอบของสรวง
สวรรค์ไปได้ ในเวลานัน,พวกเราก็เตรียมจู่โจมได้เลย!”

ทันใดนันเอง,หยินเหยียนหัวทีปิ ดปากเงียบตลอดก็กล่าวขึน

นางมองว่า,ถึงแม้เย่หยวนจะผ่านพ้นการทดสอบของสรวง
สวรรค์ไปได้ เขาก็ได้รบั บาดเจ็บสาหัสอยู่ดี

19
 ซึงในเวลานัน,เขาย่อมต้องการความช่วยเหลือแน่นอน

แม้อีกฝ่ ายทีต้องเข้าเผชิญจะเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียง

สวรรค์ชนฟ้
ั า แต่พวกเขาก็คมุ้ ทีจะยอมแลกเช่นกัน

อาการบาดเจ็บของเย่หยวนในขณะนีสาหัสอย่างมาก มัน
สาหัสจนกระทังเขาไม่สามารถลุกขึนยืนได้อีก

20
แม้เย่หยวนจะพยายามหลายต่อหลายครังและเขาก็ทาํ ได้แค่
คลาน

‘เป็ นไปได้ไหมที,เงือนไขการเกิดใหม่ของข้าคือการถูกจํากัด
อยู่แค่อาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์? สวรรค์ไม่ยอมให้ขา้ ข้าม
ผ่าน,จึงก่อให้เกิดการทดสอบของสรวงสวรรค์ททรงพลั
ี งผิด
มนุษย์ขนาดนี? ไม่! ข้าไม่ยอม!’

เย่หยวนคํารามดังอยู่ภายในใจ

ในชีวิตก่อนหน้า,เขาเคยเคารพและเชือฟั งในศาสตร์แห่ง
สวรรค์มาตลอดหลายร้อยปี แต่ผลทีเขาได้รบั กลับเป็ นความ
21
 ตายและศาสตร์ทงหมดของเขาที
ั สูญสิน

ดังนัน,เมือเขาได้รบั โอกาสอีกครัง เย่หยวนจึงเตรียมใจยืนอยู่

ตรงข้ามศาสตร์แห่งสวรรค์ตงแต่
ั แรกแล้ว!

ซึงวันนีเป็ นวันแรก,ทีเย่หยวนได้เผชิญหน้าและท้าทาย
ศาสตร์แห่งสวรรค์!

อีกเพียงนิดเดียว เหลืออีกนิดเดียวเท่านัน!

22
 ทังหมดเหลือแค่ทณ
ั ฑ์ฟา้ คูส่ ดุ ท้าย!

“ย๊ากกกก…!”

เย่หยวนคํารามดัง,พร้อมกัดฟั นใช้กาํ ลังเฮือกสุดท้ายเพือยืน

หยัดขึน! เขาชีนิวขึนฟ้าและตะโกนลันอย่างเคียดแค้นว่า

“แกพรากทุกอย่างไปจากข้า! ไอ้สวรรค์ชว!
ั ข้าจะคว้า

23
 ทุกอย่างกลับมา! และลงโทษแกด้วยมือคูน่ ี!!”

ราวกับสรวงสวรรค์รบั รูไ้ ด้ถึงคํากล่าวของเย่หยวน ทัณฑ์ฟา้

สองสีคทู่ 81คํ
ี ารนสะท้าน,พร้อมฟาดฟั นเข้าใส่รา่ งเย่หยวน
อย่างไร้ปราณี!

“ฝ่ ามือ..มังกร…สวรรค์…วินาศ…ฟ้าา!!”

เย่หยวนเร่งพลังถึงขีดสุดของร่างกายและระเบิดฝ่ ามือครัง

24
สุดท้ายของตนออก! นีเป็ นการโจมตีดว้ ยทุกอย่างทีเย่หยวน
มี และมันทรงพลังยิงกว่าครังใดๆ

มังกรฟ้าอันน่าเกรงขามตัวนี,เปี ยมไปด้วยความโกรธเกรียว
และหยิงผยองยิงต่อสรวงสวรรค์! ราวกับเป็ นเงาสะท้อนจาก
จิตใจของเย่หยวนโดยตรง!

ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าครังสุดท้ายนี,พุง่ ผงาดขึนสะบัน
ทัณฑ์ฟา้ สีขาวอย่างไร้ตา้ น พร้อมทะยานสวนเมฆาเข้าใส่
ฟากนภาสูงด้วยความหยิงทระนง!
25
 บึมมมม!

กลุม่ เมฆาทมิฬหนาทีปกคลุม่ แผ่นฟ้าแหวกสลายหายสิน!

แต่กระนันเอง,การโจมตีนีของเย่หยวน….ก็ไม่สามารถหยุด
ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งได้อยู่ด!ี

26
 ตอนที620 พลิกสถานการณ์ครังใหญ่!

ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งฟาดลงบนร่างของเย่หยวนอย่างรุนแรง!

หลังจากถูกกระหนําเข้าใส่โดยทัณฑ์ฟา้ วิญญาณ ร่างของเย่

หยวนก็นอนแน่นิงไม่ขยับเขยือนใดๆ,ราวกับเป็ นอัมพาตไป
แล้ว

1
เมือเห็นฉากนี,ซ่างกวนหยุนหลงก็ระเบิดเสียงหัวเราะ พร้อม
เดินเข้ามาและกล่าวเย้ยว่า

“เย่หยวน,เจ้าผ่านการทดสอบของสรวงสวรรค์ไปได้แล้วยัง
ไง? สุดท้ายแกก็ตอ้ งตายในมือข้าอยู่ด?ี ! หึห,ึ แกสามารถรอด
ชีวิตจากทัณฑ์ฟา้ ทังสองสีได้อย่างเหลือเชือ เจ้าพิสจู น์ให้ขา้
ประจักษ์แล้วว่า,เจ้าคืออัจฉริยะทีแท้จริง แต่…เพืออันใดล่ะ?
ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้ารูส้ กึ เป็ นเกียรติจริงๆทีมีโอกาสได้ฆ่าอัจฉริยะที
แท้จริงอย่างเจ้า! นีถือเป็ นความภาคภูมิใจสูงสุดของข้า! ฮ่า
ฮ่าฮ่า!”

2
ภายใต้ทณ
ั ฑ์ฟา้ สีมว่ งทีฟากเข้าใส่,เย่หยวนยังคงประคองลม
หายใจของตนไว้ได้ แต่ก็เป็ นไปไม่ได้เลยทีจะลุกขึนสู้ ใน
ขณะนี,เขาเป็ นเพียงปลาทีอยู่บนเขียง ทังหมดขึนอยู่กบั
ความเมตตาของซ่างกวนหยุนหลงแล้ว

“พวกเรา! โจมตี!”

ชูวซือโห่รอ้ งและทุกคนก็พงุ่ จู่โจมทัพของดินแดนวายุคลัง

อย่างไม่ลงั เล

3
 เพียงครูห่ นึง,กลินอายสงครามก็พดั ผ่านมาอีกครัง

เมือซ่างกวนหยุนหลงเห็นว่าสถานการณ์กลับกลายเป็ นเช่น
นี เขาก็กล่าวขึนด้วยนําเสียงอันเหยียดหยามว่า

“ไม่สามารถบอกได้เลยว่า,เจ้าเองยังมีความสามารถในการ
ชนะใจผูค้ นอีกด้วย ทังๆทีควรสําเหนียกได้วา่ เป็ นแค่ขยะ,แต่
พวกโง่นนก็
ั ยงั กลับมาเพือช่วยเจ้า เหอะ,เศษขยะเหล่านีจะ
สามารถเปลียนทิศลมได้อย่างไร?”

ดวงตาของเย่หยวนปิ ดสนิทสองข้าง เขาไม่มีปฏิกิรยิ าตอบ

สนองใดๆต่อซ่างกวนหยุนหลงเลย
4
ซ่างกวนหยุนหลงกล่าวขึน พร้อมแสยะรอยยิมอันน่าเกลียด
ว่า

“เย่หยวน,เพราะแกโดดเด่นเกินไป เกินกว่าทีพวกเราจะควบ
คุมได้ ดังนัน,ข้าคงต้องส่งเจ้าไปยังยมโลกเสียก่อน!”

ทียืนข้างกันคือซ่างกวนหลิงหยุนทีกําลังดีอกดีใจจนเนือเต้น
ในทีสุด,วันนีเขาก็สามารถฆ่าเย่หยวนได้แล้ว หลังจากวันนี,
จะไม่มีใครขวางหน้าเขาได้อีกต่อไป!

5
 “ท่านลุงหลง,รีบฆ่ามันซะ!”

ซ่างกวนหลิงหยุนกล่าวกระตุน้

ซ่างกวนหยุนหลงพยักหน้าเล็กน้อยและยืนฝ่ ามือขึนเตรียม
ปิ ดฉากเย่หยวน!

6
ทว่าทันใดนันเอง,จู่ๆก็มีประกายแสงสีขาวปรากฏออกมา
จากความว่างเปล่าตรงหน้าเย่หยวน และเข้าโจมตีซา่ งกวน
หยุนหลงทันที

ฉากนีเกิดขึนฉับพลันเกินกว่าทีทุกคนจะตอบสนองได้ทนั

“ตายซะเย่หยวน!”

สีหน้าของซ่างกวนหยุนหลงเปลียนเป็ นเคร่งขรึม และซัดฝ่ า

7
 มือใส่ขวหั
ั วใจเย่หยวนโดยไม่รรี อใดๆ,แต่เสียวจังหวะนัน
ประกายแสงสีขาวก็พงุ่ สวนออกมาด้วยความเร็วทีเหนือกว่า

เนืองจากความเร็วของประกายแสงสีขาว,เหนือชันยิงกว่า
วรยุทธการต่อสูข้ องซ่างกวนหยุนหลงมาก ประกายแสงสี
ขาวจึงพุง่ ถึงตัวเขาก่อนทีฝ่ ามือจะถึงตัวเย่หยวน

บูมมม!

8
 เสียวอึดใจต่อมา,ร่างของซ่างกวนหยุนหลงถูกซัดกระเด็น
ออกไปอย่างไร้สาเหตุ!

เมือเท้าสัมผัสพืน,ก็ประจักษ์ชดั ว่าประกายแสงสีขาวทีพุง่
ออกมาคืออิงหมัวหู่ แต่…นีใช่อิงหมัวหูท่ เคยรู
ี จ้ กั จริงๆรึ?

อิงหมัวหูใ่ นปั จจุบนั มิใช่ลกู แมวตัวน้อยอย่างในอดีตอีกต่อไป

9
แต่กลับกัน…มันกลายเป็ นพยัคฆ์ขาวอันน่าเกรงขามแทน!

ขนฟูน่มุ สีขาวของมันถูกแซมด้วยแถบสีดาํ เงาประกาย ดวง

ตาของพยัคฆ์ขาวทีจับจ้องไปทยังซ่างกวนหยุนหลงอัดแน่น
ไปด้วยความดุดนั และยิงใหญ่

นีคือกลินอายของสัตว์เทวะอย่างแท้จริง!

10
 “โฮกกก!”

อิงหมัวหูเ่ ชิดหัวขึนและส่งเสียงคํารามดังต่อเนือง แรงกดดัน

จํานวนมหาศาลแพร่กระจายครอบคลุมทัวทุกสารทิศของ
สมรภูมิในทันที

พลังศักดิสิทธิของสัตว์เทวะอย่างพยัคฆ์ขาวเริมสําแดงเดช
ออกมาแล้วอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!

11
 “สัตว์อสูรระดับสีขันสูงสุด!”

เมือเห็นอิงหมัวหู,่ ซ่างกวนหยุนหลงก็สดู หายใจเย็นเข้าลึกๆ

อย่างหวันเกรง

สัตว์อสูรระดับสีขันสูงสุด,เทียบเคียงได้กบั จุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลของมนุษย์!

และเมือดูจากการโจมตีเมือครู ่ พลังการต่อสูข้ องพยัคฆ์ขาว

ตนนีก็มิได้อยู่ใต้เท้าของเขาแต่อย่างใด!

12
สิงทีน่ารังเกียจทีสุดคือ…ความเร็วของมันทีเหนือชันเกินไป!

ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ เพียง,วิสยั ทัศน์เบืองหน้าของเขาเบลอ

เล็กน้อย แต่พยัคฆ์ขาวตัวนีก็มาถึงตัวเขาเสียแล้ว

ด้วยความเร็วทีสูงจนน่ากลัวนี,เขาไม่สามารถโจมตีมนั โดน
ได้เลย!

13
ทีแท้เย่หยวนก็มีสตั ว์อสูรอันทรงพลังจนท้าทายสวรรค์ขนาด
นีอยู่กบั ตัว!

สัตว์อสูรระดับสีถือว่าค้นพบได้ยากมากในแดนอาศัยของ
มนุษย์ โดยส่วนใหญ่พวกมันมักอยู่ในป่ าปลิดชีพเท่านัน

สิงหนึงทีต้องทราบก็คือ,สัตว์อสูรระดับสีขันสูงสุดอยู่หา่ งจาก
การวิวฒ
ั น์การเพียงก้าวเดียวเท่านัน!

14
ถึงแม้พยัคฆ์ขาวตัวนีจะยังเป็ นแค่สตั ว์อสูรระดับสีขันสูงสุด
และยังไม่วิวฒ
ั นาการใดๆ แต่การทีมันสามารถต่อสูก้ บั เขา
ได้อย่างสูสี,จะเห็นได้ชดั ว่า มันไม่ใช่สตั ว์อสูรธรรมดาทัวไป

ท่าทีของซ่างกวนหยุนหลงเปลียนไปมาหลายต่อหลายครัง
ไม่วา่ เขาจะคํานวณยังไง,รอบข้างเย่หยวนก็ไม่ควรมีสงมี
ิ ชีวิต
ทีทรงพลังขนาดนีอยู่ได้เลย

“พยัคฆ์ขาวตนนันปล่อยให้ขา้ จัดการเอง! พวกเจ้ารีบชิง

15
 จังหวะไปฆ่าเย่หยวนโดยเร็ว!”

ซ่างกวนหยุนหลงสังการทัพหลักในทันที

แต่เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึนอีกครัง! จู่ๆฝูงวานรจากไหนไม่รูก้ ็
ปรากฏออกมารอบข้างเย่หยวน! แน่นอนว่าพวกมันคือฝูง
วานรแขนศิลาอย่างไม่ผิดเพียน!

ซึงความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของฝูงวานรแขนศิลาก็ตา่ ง

16
จากอดีตยิงกว่าฟ้ากับเหว ในบรรดาพวกมันทังหมด,สัตว์
อสูรระดับสีถือเป็ นชนกลุม่ ใหญ่ และสัตว์อสูรระดับสามก็มี
จํานวนมากมายเกินจะนับได้!

ยิงไปกว่านัน,ตลอดช่วงเวลาทีผ่านมา พวกมันต่างฝึ กฝน

เคล็ดโคจรเจ็ดดาราจนเชียวชาญและยากทีผูใ้ ดทัดเทียม
พลังในการต่อสูข้ องพวกมันน่ากลัวมาก

“อิงหมัวหู,่ หยวนเฟย ข้าขอเวลาร้อยอึดใจ,แล้วข้าจะไปฆ่า

พวกมันเอง!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น
17
 “โฮกกก! สบายมากพีใหญ่!”

“รับทราบ,นายท่าน!”

ซ่างกวนหยุนหลงไม่เคยคาดคิดเลยว่า,สถานการณ์ทงหมด
ั
จะเปลียนแปลงได้มากขนาดนีภายในพริบตา

18
แต่เดิมต้องเป็ นฝ่ ายเขาทีได้รบั ชัยชนะอย่างสวยงามและไม่มี
สิงใดมาหยุดได้ แต่เพียงเสียวพริบตา,เย่หยวนกลับปล่อยฝูง
สัตว์อสูรจํานวนมหาศาลออกมา ซึงทําให้สถานการณ์ทงั
หมดเปลียนแปลงไปทันที!

เขากล่าวไว้ก่อนหน้าว่า,ไม่วา่ ยังไงเขาก็ตอ้ งฆ่าเย่หยวนให้

ตายในวันนี แล้ว…เวลาพึงผ่านไปเท่าไหร่เอง? กลับกลาย
เป็ นว่า,เย่หยวนจะมาฆ่าเขาแทน!

19
ไม่นานนัก,ซ่างกวนหยุนหลงก็พบอีกหนึงปั ญหาใหญ่เข้า
อย่างจัง และกล่าวขึนทันทีดว้ ยความหวาดกลัวว่า

“แก…จิตวิญญาณศักดิสิทธิของแก…ฟื นตัวแล้วจริงๆ!?”

ก่อนหน้านี,ซ่างกวนหยุนหลงมัวแต่สนใจการต่อสูต่ รงหน้า
กับอิงหมัวหู่ และลืมเรืองของเย่หยวนไปชัวขณะ

แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,ในเวลานี จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่

หยวนกลับฟื นตัวจนเต็มเปี ยมสมบูรณ์แล้ว!

20
แม้สภาพของเย่หยวนในขณะนียังคงบาดเจ็บ แต่แรงดันลม
ปราณของเขากลับแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสินเชิง!

ปั จจุบนั ,เขาเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลแล้ว!

เมือค้นพบเช่นนี,ซ่างกวนหยุนหลงก็ตอ้ งยืนโง่งมด้วยความ
ประหลาดใจ เมือครู,่ เย่หยวนยังบาดเจ็บสาหัสและกําลังจะ
ตายลง…ไม่ใช่ร?ึ

21
 เหตุใดเพียงพริบตา,เขาถึงกลับมาดีเหมือนใหม่ได้?

นอกจากนี,จิตวิญญาณศักดิสิทธิทีได้รบั ความเสียหายจน
ยากทีจะฟื นฟู และไม่อาจจะรักษาให้กลับมาเหมือนเดิม
ได้…แล้วทําไมถึงเป็ นเช่นนี?!

ไม่วา่ จะเป็ นโอสถศักดิสิทธิชนิดใด,มันก็ไม่สามารถฟื นฟูและ

22
รักษาจิตวิญญาณศักดิสิทธิให้กลับมาเหมือนใหม่ได้ในเวลา
อันสัน!

ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ ว่าสมองของตนไม่อาจเข้าใจอะไรได้
เลย ทุกอย่างทีเกิดขึนกับเย่หยวนล้วนเป็ นสิงทีเขาไม่
สามารถคาดเดาได้เลยสักครัง!

เขาจะทราบได้อย่างไรว่า,ในขณะทีทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งอันสุดท้าย

ผ่าลงมา ลูกปะคําสีดาํ และสาสน์สีทองจะตอบสนองในท้าย
ทีสุด!
23
การโจมตีทงหมดของทั
ั ณฑ์ฟา้ สีมว่ งถูกดูดซับไปโดยลูกปะ
คําสีดาํ และสาสน์สีทองจนหมดสิน ก่อนทีมันจะพุง่ เข้าใส่จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวน!

จากนันลูกปะคําสีดาํ ก็สนเล็
ั กน้อย และแปรสภาพบางส่วน
เป็ นผงลึกลับสีดาํ

เมือผงลึกลับสีดาํ บินวนรอบสาสน์สีทอง,พวกมันก็เริมรักษา
จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนทันที

24
 จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนทีมีสภาพยําแย่ราวกับ
ดอกเหมยร่วงโรย กลับแปรเปลียนเป็ นดอกเหมยบานสะพรัง
ในฤดูใบไม้ผลิอีกครา และฟื นตัวจากจุดตําสุด,สูจ่ ดุ สูงสุด
อย่างรวดเร็ว!

เย่หยวนไม่สนใจว่าซ่างกวนหยุนหลงจะตกตะลึงมากมาย
เพียงใด เขานังขัดสมาธิตรงนันพร้อมรวบรวมอาณาจักรพลัง
ทังหมด เพือก้าวข้ามขีดจํากัดต่อในทันที!

เป็ นผลอันเนืองมาจากทัณฑ์ฟา้ หลักทัง81,มหาสมุทรลม

ปราณของเย่หยวนขยายตัวกว้างขึนอย่างรวดเร็ว จนในที
สุด,มันก็มีความกว้างถึง3,000ฟุต!

25
เมือคํานวณถึงสถานการณ์ทกุ อย่างเสร็จสิน สีหน้าของเขาก็
เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เวลานี,มีเพียงหนึงคําทีอัดแน่นอยู่ในหัวของเขา และนันคือ
คําว่า‘วิง’!

26
ทันทีทคิี ดเช่นนี,ซ่างกวนหยุนหลงเร่งสะบัดแขนพร้อมเลียง
ทุกการต่อสู้ เขารีบอุม้ ซ่างกวนหลิงหยุนขึนไหล่และวิงหนี
ออกไปด้วยความเร็วสูงสุด!

อย่างไรก็ตาม,อิงหมัวหูใ่ นปั จจุบนั เป็ นถึงสัตว์อสูรระดับสีขัน

สูงสุด ความเร็วของมันจึงไม่ได้ดอ้ ยกว่าอีกฝ่ ายเลย ใน
ทางกลับกัน,มันกลับเหนือกว่าอย่างไม่น่าเชือ

ยังไม่ทนั ทีร่างของซ่างกวนหยุนหลงจะได้ขยับไปไหนไกล
อิงหมัวหูก่ ็ปรากฏตัวขึนดักหน้าเขาเสียแล้ว

27
ซ่างกวนหยุนหลงตืนตระหนกอย่างมากเมือได้เห็น และไม่มี
ทางเลือกอืนนอกจากพยายามวิงฝ่ าออกไป

ตุบบบ!

เสียงตะปบดังสนัน สองร่างมนุษย์กระเด็นถอยกลับไปหลาย
ก้าว,พร้อมหนึงพยัคฆ์ขาวทียังยืนนิงอยู่เบืองหน้า

28
 “โฮกกก!”

อิงหมัวหูค่ รามแผดเสียงด้วยความโกรธเกรียวอีกครัง ราวกับ

มันกําลังเย้ยหยันซ่างกวนหยุนหลงอยู่

และหากซ่างหวนหยุนหลงเข้าใจภาษาสัตว์อสูรบรรพกาลล่ะ
ก็ เขาจะทราบทันทีวา่ อิงหมัวหูก่ ล่าวอะไร

29
“เมือพีใหญ่อยากฆ่าพวกเจ้า,เขาก็ตอ้ งได้ฆ่า!”

30
 ตอนที621 บดขยีด้ วยกําปั น!

ซ่างกวนหยุนหลงหวาดกลัวอย่างมาก แต่ไม่วา่ เขาจะ

พยายามวิงหนีไปทางใดหรือไกลแค่ไหน,อิงหมัวหูม่ กั ดักหน้า
เขาได้เสมอ

ความเร็วอันน่ากลัวของอิงหมัวหูท่ าํ ให้ซา่ งกวนหยุนหลงตกสู่

ความสินหวังอย่างแท้จริง

1
การโจมตีของเขาไม่สามารถสัมผัสได้แม้แต่เส้นขนของอิงห
มัวหู่ และมันก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสให้เขาหนีไปได้เลย

อิงหมัวหูย่ งั คงอ่อนแอกว่าซ่างกวนหยุนหลงในแง่ของความ
แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม,หากเป็ นพลังก่อนหน้าทีสูงถึง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสาม ไม่วา่ จะเป็ นพลังหรือ
ความเร็ว,เขาจะต้องเป็ นผูก้ มุ ชะตากรรมทังหมดในทีแห่งนี
แน่นอน

อย่างไรก็ตาม,อิงหมัวหูไ่ ม่ได้เข้าโจมตีเขาตรงๆ มันพึงกล

2
 ยุทธลอบโจมตีในขณะทีอีกฝ่ ายเป็ นช่องโหว่

เป้าหมายของมันคือ,การถ่วงเวลาจนกว่าจะครบร้อยอึดใจ

ไม่นานนีพวกชูวซือและคนอืนๆต่างฮึกเหิมอย่างมากราวกับ
ถูกกระตุน้ อย่างแรง คราแรกพวกเขาตังใจจะสละชีวิตเพือ
แก้ไขเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ใครจะรูว้ า่ ,สัตว์อสูรจํานวนมาก
เหล่านีจะปรากฏตัวขึนและช่วยเหลือพวกเขา สิงเหล่านีทํา
ให้พวกเขารูส้ กึ สุขใจอย่างมากและมีกาํ ลังใจขึนทันที

3
“ฮ่าฮ่า! รอบนีข้าได้กล่าวหรือไม่วา่ ,ท่านเย่หยวนจะต้องไม่
เป็ นอะไร? ตามท่านเย่แล้วไปขยีพวกมันให้หมด!”

“ยอดเยียม! พวกเจ้าได้ยินหรือไม่? เมือครูท่ า่ นเย่บอกว่าขอ

เวลาร้อยอึดใจ แล้วจะไปฆ่าพวกมันต่อ นีเป็ นถึงยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเลยมิใช่ร!ึ แต่ทา่ นเย่พงก้
ึ าวขึน
สูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลเอง,เขาจะท้าชนกับยอดฝี มือ
บ้านันจริงๆ?!”

4
 จู่ชางซีกล่าวขึนด้วยความตืนเต้น

“ช่างน่าประทับใจยิง!”

เฉียงจีทะลวงชุดเกราะของนักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
คนหนึง และกล่าวชืนชมด้วยเสียงเรียบนิง

5
 แต่ทนั ใดนันเอง,ซ่างกวนหยุยหลงก็คาํ รามดังว่า

“ไอ้พยัคฆ์หน้าโง่! แกคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้วงันรึ?”

ครืนนน!

แรงดันลมปราณของซ่างกวนหยุนหลงปะทุขนในทั
ึ นทีทนั ใด
ทัวร่างของเขาเปล่งกลินอายสีโลหิตออกมา

6
 “เคล็ดกระหายโลหิต!”

แรงดันลมปราณของซ่างกวนหยุนหลงทะยานสูงขึนฉับพลัน
ทังความเร็วและพลังการต่อสูเ้ พิมมากขึนเป็ นทวีเท่า

ความเร็วของเขาพุง่ สูงในพริบตาจนตามความเร็วของอิงห
มัวหูท่ นั !

อิงหมัวหูค่ าดไม่ถึงจริงๆว่าซ่างกวนหยุนหลงยังจะมีไผ่ตาย
ซ่อนอยู่ ชัวครูข่ ณะ,กลับเป็ นตัวมันทีต้องถอยห่างออกไป
อย่างต่อเนือง

7
 ทังสองเข้าหําหันด้วยความเร็วสูงสุด,ราวกับประกายไฟที
ปะทุออกจากกองเพลิง เพียงความสามารถในการมองเห็น
ของสามัญชนไม่สามารถตามความเร็วนีทันได้เลย

บูมมม!

ซ่างกวนหยุนหลงส่งร่างของอิงหมัวหูพ่ ดั กระเด็นออกไปโดย
ฝ่ ามือ แต่ก็มิได้ติดตามเข้าไปโจมตีซาเพื
ํ อชัยชนะ เขาต้อง
การแค่เร่งพลังให้สงู ชัวขณะและตอบโต้อีกฝ่ ายให้เสียหลัก
8
 เท่านัน ทังนีก็เพือหาโอกาสในการหลบหนีจากสรมภูมิ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน,ไว้โอกาสหน้าพวกเราจะมาเล่นใหม่
ทันทีทข้ี าฟื นตัวจนสมบูรณ์,ข้าจะกลับมาหาเจ้าแน่นอน!”

ร่างของซ่างหวนหยุนหลงหนีออกไปไกลแล้ว และทิงท้าย
เพียงเสียงตามอากาศเท่านัน

อิงหมัวหูเ่ งยมองแผ่นหลังของอีกฝ่ ายจากระยะไกล และไม่

สามารถช่วยอะไรอีก

9
 แม้ทงสองจะมี
ั ความเร็วทีเทียบเคียงกัน,แต่เนืองจากอีก
ฝ่ ายออกนําไปก่อนหลายช่วงตัว มันจึงไม่มีทางไปถึงตัวอีก
ฝ่ ายได้ทนั เลย

ซ่างกวนหยุนหลงรูส้ กึ สุขใจอย่างมากกับตนเอง แต่จ่ๆู ,ข้างหู

ของเขาก็มีเสียงหนึงแผดออกมาอย่างเยือกเย็น ราวกับว่า
กําลังมีใครบางคนกระซิบข้างหูอยู่

“เหตุใดถึงรีบจากไปนัก? ข้าพึงผ่านทัณฑ์ฟา้ สองสีไป

หมาดๆ,จึงไม่มีเวลาได้กล่าวลาท่านเลย!”

10
ซ่างกวนหยุนหลงขนลุกยันหนังศีรษะเมือได้ยินเสียงนี,มันจะ
เป็ นใครอืนได้อีกนอกจาก….เย่หยวน!?

ร่างของเขาหยุดชะงักกะทันหันและหันกลับไปมองรอบ
ข้างอย่างรวดเร็ว ทว่า,แม้แต่วิญญาณเขาก็ไม่เห็น

“หยุดมองหาแล้วหันหน้ากลับมา ข้าอยู่ตรงนี”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

11
ใจของซ่างกวนหยุนหลงเต้นกระหนํา เขาค่อยๆหันกลับมา
ด้วยความหวาดกลัว,และพบว่าเย่หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเขา
จริงๆ!

ตังแต่ตอนไหนกัน…ทีเย่หยวนวิงแซงหน้าเขาไป?

ราวกับหัวใจของซ่างกวนหยุนหลงดิงสูก่ น้ เหว เมือเย่หยวน

12
สามารถวิงดักหน้าเขาได้,นันหมายความว่า ความเร็วของ
เด็กคนนีเหนือกว่าเขา!

อยากจะวิงให้ไกลทีสุด…แต่ไม่มีโอกาสเสียแล้ว!

เว้นเสียแต่,ซ่างกวนหยุนหลงอดครุน่ คิดไม่ได้เลยว่าเพราะ
เหตุใดกัน ทําไมเขาถึงรวดเร็วได้ถึงขนาดนีได้? ทังๆทีเย่
หยวนมีพลังแค่อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับหนึง…

13
 หืม? เดียวก่อน!

เย่หยวนก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับสาม
แล้ว!

ซ่างกวนหยุนหลงนึกถึงบางสิงได้ทนั ที ก่อนจะกรนเสียงออก
มาอย่างเคร่งขรึมว่า

14
 “ผันเก้าวิญญาณกําเนิด!”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมจางๆว่า

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะรูจ้ กั ผันเก้าวิญญาณกําเนิดอยู่พอสมควร
แต่ตอนนี,นีคงเป็ นคําพูดสุดท้ายของเจ้าใช่ไหม? อืม…อยาก
พูดอะไรก็รบี พูด ก่อนจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป”

15
สีหน้าของซ่างกวนหยุนหลงกลับมืด,และกล่าวอย่างดุรา้ ยว่า

“ต้องการจะฆ่าข้า? งันข้าจะขยีฟั นในปากเจ้าให้แตกเป็ น

เสียงๆ!”

ซ่างกวนหยุนหลงปฏิเสธทีจะหลบหนี เขาระดมพลังปราณ
ธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีอย่างบ้าคลัง,และสร้างเป็ น
พลังปราณรูปธรรม

16
แม้อาณาจักรพลังของเขาจะลดลง,แต่ซา่ งกวนหยุนหลงก็ยงั
เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า ความโกลาหน
ทีเขาสรรสร้างยังคงน่าเกรงข่ามอย่างยิง!

“ฝ่ ามือปี ศาจกระหายโลหิต!”

การโจมตีทอัี ดแน่นไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวพุง่ เข้าหาเย่

หยวนทันที!

17
เย่หยวนค่อยๆยกไม้ยกมือเตรียมโจมตีอย่างใจเย็น ราวกับ
เขาไม่สนใจกระบวนท่าของซ่างกวนหยุนหลงตรงหน้าเลย

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

มังกรมหึมาสีเพลิงแดงแผดเผาทุกสิงรอบข้าง พร้อมทะยาน
ฝ่ าทะลวงทุกสรรพสิงตรงหน้าอย่างหยิงทระนง!

สําหรับกําปั นนี,มีเพียงพระเจ้าทีทราบว่า มันทรงอนุภาพยิง

18
กว่าตอนทีเย่หยวนอยู่ในอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์มาก
เพียงใด บอกได้เพียงว่า,มันทรงพลังยิงกว่าฝ่ ามือมังกร
สวรรค์วินาศฟ้าในตอนก่อนหน้าเสียอีก!

ภายใต้การจับจ้องฉากมังกรเบืองหน้าอันน่าสะพรึงกลัว
ซ่างกวนหยุนหลงไร้กาํ ลังขัดขืนใดๆพร้อมถูกมังกรสีเพลิง
แดงพุง่ เข้าใส่โดยตรง

บูมมมม!

19
“อ๊ากกก! เย่หยวน,มันยังไม่จบง่ายๆ แกไม่มีทางหนีชะตา
กรรมของตนไปได้ง่ายๆ!”

ก่อนทีซ่างกวนหยุนหลงจะเข้าสูป่ ระตูแห่งความตาย เขา

พยายามตะโกนลันออกมาด้วยความเคียดแค้น

กระบวนเพลิงมังกรสังหารอัดเข้าร่างของซ่างกวนหยุนหลง
เต็มๆโดยไม่มีขอ้ สงสัยใดๆ!

อนุภาพของกําปั นได้สง่ อีกฝ่ ายสูย่ มโลกในทันที!

20
แต่ในเวลานี,จู่ๆก็มีหมอกสีดาํ ลอยมาอยู่ตรงหน้าเย่หยวน

ท่าทางของเย่หยวนเปลียนไปและพยายามโบกมือไล่เพือ
สลายหมอกสีดาํ นี

ถึงกระนัน,หมอกสีดาํ ก็ไม่จางหายไปไหน และซึมซาบเข้าสู่

ฝ่ ามือของเย่หยวนโดนตรงจนปรากฏเครืองหมายสีดาํ ขึน

21
 คิวของเย่หยวนขมวดขึนและพึมพํากับตนเองว่า

“พลังแห่งการสาปแช่ง! ซ่างกวนหยุนหลงทิงสิงนีไว้ให้แม้มนั
ตายไปแล้ว!”

“พีใหญ่! ข้า…ข้าต้องขอโทษจริงๆ”

อิงหมัวหูร่ บี ติดตามมาทันที และกล่าวขอโทษด้วยความ

ละอายใจ

22
 เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ไม่เป็ นไร เจ้าสามารถถ่วงเวลาได้ตงร้

ั อยอึดใจ,เจ้าทําได้ดี
มากจริงๆ แต่ไม่คิดเลยว่ากระดูกเสืออันนันจะช่วยให้เจ้าก้าว
ขึนสูส่ ตั ว์อสูรระดับสีชันสูงสุดได้โดยตรง! อีกเพียงนิดเดียว,
เจ้าก็จะวิวฒ
ั นาการแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า! ท่านไม่อาจทราบได้เลยว่า,ตอนทีเห็นกระดูกเสือนัน
ข้าตืนเต้นเพียงใด! นันคือกระดูกของสัตว์อสูรระดับสีอย่าง
เสือเพลิงทมิฬ,สําหรับมนุษย์อย่างท่านคงนํามันไปหลอม

23
 โอสถให้ขา้ แต่แท้จริงแล้ว,การดูดซับมันโดยตรงถือเป็ น
พัฒนาการครังใหญ่ของข้าเลย! เมือข้าเห็นมัน,จึงรีบพุง่ ไป
คว้าอย่างไม่ลงั เล!”

อิงหมัวหูก่ ล่าว

เย่หยวนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนันทีอิงหมัวหูพ่ งุ่ ไปงับกระดูก

เสือทันที และอดทีจะหัวเราะไม่ได้เลย

“เอาล่ะ ในเมือเจ้าอยู่ในระดับสีขันสูงสุดแล้ว,งันก็รอข้าจน
กว่าจะรวบรวมสมุนไพรสําหรับโอสถผันแปรได้ครบ จากนัน
ข้าจะหลอมโอสถผันแปรให้เจ้าเพือก้าวขึนสูร่ ะดับห้า!”
24
 เย่หยวนกล่าว

อิงหมัวหูก่ ระโดดดีใจอย่างตืนเต้นเมือได้ยิน และกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่า! ข้ารูว้ า่ พีใหญ่เก่งกาจทีสุด! ขอบคุณอย่างยิงพี

ใหญ่!”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

25
 “เจ้ายังจะประจบข้าเพืออันใด? ก่อนหน้านี,หากเจ้าไม่ได้
ก้าวข้ามขีดจํากัด ข้าคงไม่มีโอกาสมายืนหายใจทิงตรงหน้า
เจ้าหรอก!”

เย่หยวนและอิงหมัวหูก่ าํ ลังสนทนาอย่างสนุกสนาน และเมือ

เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังเห็นว่า,ยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าของพวกเขาถูกฆ่าตาย แล้วพวกเขายังจะมี
กําลังใจสูไ้ ด้อย่างไร? ทังหมดต่างแตกพ่ายและกระจัด
กระจายหนีไปราวกับมดแตกฝูง!

26
 ชูวซือและคนอืนๆรีบมารวมตัวเข้าหาเย่หยวนอย่างรวดเร็ว
เย่หยวนทีเห็นดังนันก็รบี ผสานมือและกล่าวว่า

“ขอบคุณทุกคนอย่างมาก!”

ชูวซือรีบกล่าวปั ดทันทีวา่

“มิกล้า,มิกล้า ท่านเย่จะกล่าวเช่นนีได้อย่างไร? หากพวกเรา

ไม่ได้รบั การช่วยเหลือของท่านเย่,พวกเราก็ไม่มีทางหนีรอด
ออกจากเมืองแสงพิโรธได้แน่นอน นอกจากนีพวกเรายังช่วย
อะไรท่านไม่ได้เลย เราทําได้เพียงเฝ้ามองท่านเย่ตอ่ สูอ้ ย่างไร้
27
 พลังเท่านัน”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้ม

“เพียงกลับมาก็เผยให้เห็นอะไรมากมาย เอาล่ะ,พวกเราไม่
ควรมาสนทนาตรงนีอยู่นาน ท่านเจ้าเมือง,ชูวซือ พวกท่าน
รีบพาผูค้ นของเมืองแสงพิโรธออกไปโดยเร็ว!”

28
 ตอนที622 อาณาเขตต้ องห้ าม

คํากล่าวของเย่หยวนทําให้ชวู ซือและคนอืนๆต่างตกตะลึง

“ท่านเย่,หมายความว่าอย่างไร? ท่านจะไม่กลับไปพร้อม
พวกเรางันรึ?”

1
 ชูวซือกล่าวด้วยความงุนงง

เย่หยวนเผยเครืองหมายสีดาํ บนฝ่ ามือให้ทกุ คนดู และส่าย

หัวพร้อมกล่าวว่า

“ซ่างกวนหยุนหลงสร้างตราวิญญาณสาปแช่งใส่ขา้ ก่อนตาย
ลง ด้วยสิงนี,ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าของดิน
แดนวายุคลังจะสามารถตามตัวข้าเจอได้แน่นอน ซึงพวกมัน
น่าจะมาถึงในอีกไม่ชา้ แล้ว ในเมือเป้าหมายของพวกมันคือ
ข้า,ดังนันข้าคงไปกับพวกเจ้าไม่ได้ ทุกคนจงหนีออกไปให้
สําเร็จ”

2
เมือทุกคนเห็นเครืองหมายสีดาํ บนฝ่ ามือเย่หยวน ทังหมด
ต่างก็สดู หายใจเย็นเข้าลึกๆโดยไม่ตงใจ
ั

“แล้วนี…มันจะไม่อนั ตรายต่อตัวท่านเกินไปรึ?”

จูช้ างซีกล่าวอย่างกังวลใจ

“ใช่แล้ว! งันเรารีบไปแจ้งกลุม่ พันธมิตรให้สง่ เหล่ายอดฝี มือ

มาเป็ นกําลังเสริมดีกว่า!”

3
 ฉิงหยางกล่าว

เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“มันสายเกินไปแล้ว! เวลาเหลือไม่มาก,พวกเจ้ารีบหนีไปโดย
เร็วทีสุด! ข้าเตรียมทางหนีทีไล่ของตนไว้แล้ว”

ในขณะทีจูช้ างซีกาํ ลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง ชูวซือก็กล่าว

4
 ขัดขึนทันทีวา่

“เราเป็ นภาระของท่านเย่เปล่าๆ หากให้เขาไปคนเดียว,เขา

น่าจะปลอดภัยกว่า พวกเรารีบมุง่ หน้าไปกันเถอะ!”

หลังจากทีทุกคนจากไป หยวนเฟยก็คมุ ตัวซ่างกวนหลิงหยุ

นมาไว้ตรงหน้าเย่หยวนและกล่าวว่า

“นายท่าน,จะให้จดั การกับสหายคนนีอย่างไรดี?”

5
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า

“ฆ่าทิงซะ!”

ท่าทางของซ่างกวนหลิงหยุนเปลียนไปและกล่าวอย่าง
เกลียดชังว่า

“เย่หยวน,แม้เจ้าจะฆ่าข้า แต่เจ้าก็ตอ้ งตายอย่างทุกข์ทรมาน

และน่าสยดสยองอยู่ด!ี ท่านลุงหลงสร้างตราวิญญาณสาป
แช่งไว้แล้ว! เจ้าจะต้องถูกผูน้ าํ ตระกูลฆ่าตายเช่นกัน!”

6
 เย่หยวนแสยะยิมเล็กน้อยและกล่าวอย่างเฉยเมยว่า

“เจ้ากําลังคิดมากเกินไป ตราวิญญาณสาปแช่งนี,ถึงจะสร้าง
ปั ญหาให้เล็กน้อย แต่หากจะเอาชีวิตข้า,มันยังไม่เพียงพอ!”

โดยไม่รรี อใดๆ,หยวนเฟยกําจัดซ่างกวนหลิงหยุนทิงในทันที
หนึงในอัจฉริยะอันดับหนึงแห่งดินแดนวายุคลังได้ดบั สินลง
แล้ว

7
 “พีใหญ่,ท่านกําลังจะไปทีใดต่อ?”

อิงหมัวหูก่ ล่าวถาม

“ป่ าปลิดชีพ!”

เย่หยวนกล่าวตอบทันทีโดยไม่ลงั เลใดๆ

8
 ………………………

บนเรือเหาะวิญญาณห่างออกไปหลายล้านลีจากเมืองแสง
พิโรธ เครืองหมายสีดาํ ปรากฏขึนบนฝ่ ามือของติงเหลียน

9
เมือเห็นเครืองหมายสีดาํ ,คิวของติงเหลียนก็ขมวดขึนโดยไม่
ตังใจ

“นีเป็ นตราวิญญาณสาปแช่งของซ่างกวนหยุนหลง เขา

ทราบว่าซ่างกวนเวินยุ่ยส่งข้าให้มาจัดการเย่หยวน,เขาจึงส่ง
ตราวิญญาณนีให้ขา้ ! ดูเหมือว่า…ซ่างกวนหยุนหลงกับ
หลานชุนจะพลาดท่าเสร็จมันแล้ว แต่…เป็ นไปได้รทึ เย่
ี หยวน
จะเป็ นคนฆ่าเอง? บางทีเย่หยวนอาจประสบความสําเร็จใน
การทดสอบของสรวงสวรรค์,และขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาล อย่างไรก็ตาม,เขาก็ไม่มีทางเป็ นคูม่ ือของหยุนหลงได้
เลย! มีโอกาสสูงมากทีภายในเมืองแสงพิโรธยังมียอดฝี มือ
อยู่ภายใน แต่หากเป็ นเช่นนันจริงๆ,เหตุใดถึงไม่มีใครส่งข่าว
มารายงานเลย?”

ไม่วา่ ติงเหลียงจะครุน่ คิดมากเท่าไหร่,เขาก็นกึ สถานการณ์

10
 ภายในเมืองแสงพิโรธไม่ออกเลย

ตราวิญญาณสาปแช่งนีเป็ นเพียงการส่งสัญญาณตอบสนอง
แบบหยาบๆ มันไม่ได้สง่ ข่อมูลโดยละเอียดแต่อย่างใด

ตราวิญญาณสาปแช่งนีไม่ระบุวา่ กําลังติดตามใคร แต่ตงิ

เหลียงคิดว่าคงไม่มีใครอืนนอกจากเย่หยวนทีเป็ นปั ญหา
ใหญ่อีกแล้ว

เมือคาดคะเนจากเหตุการณ์ปัจจุบนั ,เป็ นทีชัดเจนว่าเย่หยวน

ถือเป็ นบุคคลทีอันตรายทีสุด แต่หากเป็ นเช่นนีจริง,นันหมาย
ความว่าเย่หยวนเป็ นคนฆ่าซ่างกวนหยุนหลง?

11
“ให้มนั ได้เช่นนีสิ! ตราบใดทีพบอีกฝ่ าย,ข้าจะทราบทันทีวา่
คนๆนันเป็ นใคร! แต่ขา้ เชืออย่างยิงว่ามันจะต้องเป็ นเย่
หยวน! ซึงนันจะเป็ นปั ญหาใหญ่ยิงสําหรับข้า! ทังๆทีส่งห้า
ทัพหลักไปแล้วแท้ๆ แต่ก็ยงั ทําอะไรไม่ได้เลย ช่างเป็ นปั ญหา
ใหญ่เสียจริง! เย่หยวน,หนอ,เย่หยวน…ข้าทราบดีวา่ เจ้าคง
อยู่ในบ่อนําได้อีกไม่นาน แต่การทีก้าวออกมาในเวลานี,มัน
ไม่เร็วเกินไปหน่อยรึ?”

ทันใดนันคิวของติงเหลียงก็ถกั หน้าขึน เขาพบว่าเย่หยวน

กําลังมุง่ หน้าไปยังทางใต้ดว้ ยความเร็วสูง

12
“อ่า,ไม่วา่ จะวิงหนียงั ไงหรือเร็วแค่ไหน เจ้าก็ไม่อาจรอดพ้น
สายตาของข้าไปได้ แม้จะวิงจนสุดขอบดินแดน,เจ้าก็ไม่มี
ทางหนีออกจากฝ่ ามือของข้าได้”

ติงเหลียงคุมเรือเหาะวิญญาณทีเป็ นเครืองรางเลิศลําให้หนั
ไปยังทางใต้ และมุง่ หน้าออกไปทันทีดว้ ยความเร็วสูงสุด

…………………..

13
สําหรับมนุษย์แล้ว,ป่ าปลิดชีพเต็มไปด้วยอันตราย ตราบใดที
พวกเขามีความแข็งแกร่งมากพอ,คนเหล่านันก็จะพึงพึงพลัง
ของตนรอดออกมาได้

แต่ภายในป่ าปลิดชีพจะมีอยู่จดุ หนึงทีถูกขนานนามว่า,

อาณาเขตต้องห้าม แม้แต่จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั ายังไม่กล้าทีจะลําเส้นเข้าไปทางเท้า หรือบิน
14
 ผ่านทางท้องนภา

พืนทีทังหมดแม้จะกว้างใหญ่ไพศาล,แต่มนั ก็มีอาณาเขตเป็ น
สัดส่วนของมันอยู่

มุง่ ไปทางใต้หมืนลีจากแดนเหนือ,ก็จะพบกับอาณาเขตต้อง
ห้ามทันที!

อาณาเขตต้องห้ามแห่งนีคือดินแดนแห่งความตายอย่างแท้
จริง พืนทีของมันกว้างถึงหนึงแสนลี,ซึงรอบนอกรัศมีนีผูค้ น
ทัวไปสามารถเดินทางได้ปกติ

15
แน่นอนว่าความกว้างใหญ่ของป่ าปลิดชีพทังหมดมีมากกว่า
หนึงแสนลีหลายเท่าตัว ดังนัน,พืนทีทีมนุษย์สามารถเดินฝ่ า
เข้าไปได้จงึ ยังมีขนาดใหญ่มาก

และปลายทางในปั จจุบนั ของเย่หยวนก็ตอ้ งเป็ นอาณาเขต

ต้องห้ามอย่างแน่นอน!

แม้เย่หยวนจะไม่ทราบว่ายอดฝี มือคนใดทีฝ่ ายดินแดน

วายุคลังส่งมาหาเขา แต่เย่หยวนกล้ายืนยันเลยว่า,อย่าง
น้อยก็ควรเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าขัน

16
 กลางขึนไป

ดังนัน,เมือต้องเผชิญหน้ากับยอดฝี มือระดับนี เย่หยวนไม่ที

ทางเอาชนะได้เลยไม่วา่ หนทางใด

หากเขาต้องมีชีวิตอยู่เพือรอความตายอย่างสินหวัง,สูใ้ ห้ตวั
เขาพยายามหาทางออกโดยเสียงกับเส้นทางทีเขาไม่รูด้ ีกว่า

เมือเย่หยวนถึงเขตรัศมีสามพันลี,เขาก็เก็บเรือเหาะวิญญาณ

17
 และเดินเท้าต่อ

เนืองจากเรือเหาะวิญญาณมีความเร็วและความทนทานใน
ระดับหนึง มันจะเป็ นทางเลือกดีทีสุดในการฝ่ าสัตว์อสูรอัน
อ่อนแอเหล่านีไป แต่เมือเข้าสูเ่ ขตทีมีสตั ว์อสูรระดับสูงขึนไป,
เรือเหาะวิญญาณของเขาอาจมีโอกาสเสียหายและพังมาก
ขึน และหากเป็ นเช่นนันจริง,มันจะสร้างปั ญหาให้เขาอย่าง
มาก

แต่ระหว่างการเดินเท้าต่อไปนี,มันก็ไม่ได้ชา้ แต่อย่างใด

ด้วยพลังสัตว์เทวะของอิงหมัวหู,่ มันเป็ นดังการคํารามขู่ทกุ สิง

18
 มีชีวิตรอบตัวจนต้องหวาดกลัว!

พลังนีของมันยิงใหญ่และดูศกั ดิสิทธิอย่างมากสําหรับเหล่า
สัตว์อสูร จนพวกมันต้องหลีกทางให้ตลอดการเดินทาง!

“ฮ่าฮ่า! หวานหมู!”

แม้รา่ งของอิงหมัวหูจ่ ะเติบใหญ่,แต่มนั ก็ยงั มีนิสยั ของเด็ก

การได้ข่มขู่สตั ว์อสูรระดับตําเหล่านี,มันทําให้เขารูส้ กึ สนุก

อย่างมาก

19
เย่หยวนหัวเราะเบาๆเมือเห็นท่าทางของอิงหมัวหู่ และกล่าว
ว่า

“เผ่าพยัคฆ์ขาวของเจ้าคือเป็ นราชาแห่งสัตว์อสูรทังมวล! ดู
รอบตัวเจ้าสิ!”

“เหอะๆ,พีใหญ่ไม่รูห้ รอกว่ามันยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด ใน
ตอนทีข้าและแม่พยายามเอาชีวิตรอดในป่ าปลิดชีพแห่งนี!
หากตอนนันพีใหญ่ไม่เข้ามาช่วย,ข้าก็ไม่สามารถเอาชนะ
20
อสรพิษเมฆาเจ็ดสีได้ และยิงไม่ตอ้ งพูดถึงเรืองราชาของสัตว์
อสูรเลย! แต่ในตอนนี,ด้วยความแข็งแกร่งของข้า เมือข้า
กลับสูป่ ่ าปลิดชีพอีกครา,ใครทีเคยรังแกครอบครัวข้า ข้าจะ
ทําให้มนั หวาดกลัวจนก้มกราบ!”

แม้วา่ อิงหมัวหูจ่ ะกล่าวออกมาด้วยรอยยิม แต่ในแววตานัน

กลับเผยให้เห็นความเหงาซ่อนอยู่

เมือเย่หยวนเห็นเช่นนัน,เขาเองก็จอ้ งมองอิงหมัวหูด่ ว้ ยความ

รูส้ กึ ทีหลากหลาย

21
หากนึกถึงตอนทีเขาพบอิงหมัวหูค่ รังแรก,มันยังเป็ นเพียงเจ้า
ตัวเล็กดังลูกแมวอยู่เลย

แต่เมือเวลาผ่านไป,อิงหมัวหูเ่ ติบโตพอทีจะขึนเป็ นราชาของ

สัตว์อสูรทังมวลได้แล้ว

มันกลับมาในป่ าปลิดชีพอีกครัง,เพือสร้างความหวาดกลัวให้
ทุกสรรพสิงตามเหตุผลของตัวมัน

“อืม,ในอนาคตพวกเราจะต้องแข็งแกร่งยิงกว่านี ใครก็ตามที
เคยรังแกพวกเรา,มันจะต้องก้มกราบแทบเท้าของเรา!”

22
 เย่หยวนกล่าวด้วยความเชือมันอันแรงกล้า

“ฮ่าฮ่า! แน่นอน! ข้า,ทีเป็ นสัตว์เทวะ และพีใหญ่,ทีเป็ นปี ศาจ

ผิดมนุษย์ ไม่วา่ ใครก็ตอ้ งสยบแทบเท้าของเราทังคู!่ ”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะครังใหญ่

“เป็ นเจ้าจริงๆเย่หยวน! เจ้าฆ่าซ่างกวนหยุนหลงจริงๆ! อย่าง

23
ไรก็ตาม,เจ้าจะไม่มีทางโชคดีเมือคราวก่อนหน้าแน่นอน!”

ขณะเดียวกัน,ติงเหลียงผูต้ ามหาเย่หยวนอย่างบ้าคลัง ใน
ท้ายทีสุดเขาก็พบตัวแล้ว!

24
 ตอนที623 ไล่กวดและการหนี

การมาถึงของติงเหลียน,มิได้ทาํ ให้เย่หยวนตืนตกใจแต่อย่าง
ใด

ไม่ใช่วา่ เขาไม่ได้กงั วล,แต่เขาแสร้งทําเป็ นไม่สนใจเท่านัน

หากเขาไม่ได้กงั วลจริงๆ,แล้วเหตุใดเขาต้องมาอาณาเขต
ต้องห้ามนีด้วย?

1
“หุห,ุ ไม่คิดเลยว่าจะมาเจ้าศัตรูในทีคับแคบเช่นนี ทีแท้ตรา
วิญญาณสาปแช่งของซ่างกวนหยุนหลงก็ถกู ส่งมาหาเจ้านี
เอง!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมย

เมือติงเหลียนสังเกตท่าทางของเย่หยวนอยู่ครูห่ นึง,เขาก็
กล่าวขึนอย่างเยือกเย็นว่า

2
“เจ้าแสร้งทําตัวผ่อนคลายงันรึ? คงทราบดีใช่ไหมว่า,เจ้าไม่มี
ทางหนีรอดออกจากมือข้าได้ในเวลานี?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“แม้แต่จา้ วเทียนหยินยังไม่สามารถรังข้าได้ แล้วเห็บเหา

อย่างเจ้าจะทําอะไรได้? หรือเจ้าจะมาคุกเข่าขอขมาข้าอีก
คนล่ะ?”

3
สีหน้าของติงเหลียนมืดสนิทราวกับก้นหม้อไหม้ทนั ทีทได้
ี ยิน

เหตุการณ์ทเกิ
ี ดขึนกลางเมืองหลวง,ผูท้ ทราบผลลั
ี พธ์สดุ ท้าย
มีเพียงติงเหลียนและเหล่าสายเลือดของจอมราชาเหวดารา
เท่านัน

ผลการต่อสูใ้ นครานัน,ไม่เพียงแค่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินจะ

อัปยศอย่างหนัก แต่ยงั เป็ นความอัปยศอันใหญ่หลวงของ
เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังอีกด้วย!

จักรพรรดิวายุฟา้ ดินผูอ้ ยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง,กลับต้อง

4
คุกเข่าขอขมาเด็กหนุ่มอาณาจักรก่อเกิดนภา นีถือเป็ นความ
อัปยศอดสูครังประวัติศาสตร์!

“หุบปากเดียวนี! หากข้าไม่ฆ่าเจ้าในวันนี,ข้าก็ไม่ขอเป็ น
มนุษย์แล้ว!”

“เหอะเหอะ,งันตังแต่บดั นี เจ้าก็ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป! เจ้าเอง

ก็เห็นเหตุการณ์ในวันนัน,และคงทราบดีใช่ไหมว่า เบืองหลัง
ของข้ามีบคุ คลทีทรงพลังค่อยช่วยอยู่?”

5
ท่าทีของติงเหลียนเปลียนไปทันทีเมือนึกถึงหญิงสาวอันน่า
กลัวในวันนัน

แม้แต่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินยังไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของนางได้

ความน่าสะพรึงกลัวของหญิงสาวคนนันเกินทีจะจินตนาการ
ได้!

แต่เขาก็ยงั จําคําพูดของจักรพรรดิวายุฟา้ ดินได้วา่ ,เขามีคนที

สามารถรับมือกับหญิงสาวคนนันได้ นีจึงทําให้เขาสบายใจ
6
 ขึนเล็กน้อย

“หึ! หากนางอยู่แถวนีจริงๆ,เหตุใดเจ้าถึงไม่ลองเรียกออกมา
ดูหน่อยล่ะ!”

ติงเหลียนกล่าวท้าทายด้วยนําเสียงอันเลือดเย็น

เย่หยวนผงะขึนด้วยความตกใจอย่างลับๆ เป็ นไปได้ไหมว่า,

ติงเหลียนจะรูเ้ รืองบางอย่าง

7
เขาทราบได้อย่างไรว่าเหตุทเกิ
ี ดขึนในครานันมีหลายสาเหตุ
ประกอบเข้าด้วยกัน หรือติงเหลียนมองมามันเป็ นแค่ความ
บังเอิญ?

สภาพในปั จจุบนั ของเยวียเมิงลีทําได้เพียงออกมาข่มขู่เท่า

นัน เขาไม่คาดไม่ถึงเลยว่าติงเหลียนจะกล้าท้าทายขนาดนี!

แต่แน่นอน,เย่หยวนจะกล่าวปฏิเสธคําขออีกฝ่ ายได้อย่างไร

8
 เขาแสยะยิมอย่างเยือกเย็นและกล่าวขึนว่า

“ลีเอ๋อ,มีใครบางคนอยากพบหน้าเจ้า!”

ภายใต้สายตาทีจับจ้องอยู่ของติงเหลียน เยวียเมิงลีได้
ปรากฏตัวขึนต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆ!

“คราก่อนหน้า,ข้าเมตตาไว้ชีวิตเจ้า แต่ดเู หมือน,เจ้าจะไม่

ทราบว่าสิงใดดีหรือไม่ดีตอ่ ตัวเจ้าเลย!”

9
 เยวียเมิงลีจ้องไปยังติงเหลียนอย่างโกรธเกรียว ในขณะที
นางกําลังระดมพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพี
อย่างรวดเร็ว

เมือเห็นเยวียเมิงลีปรากฏตัวมาจริงๆ,ติงเหลียนก็ขนลุกยัน
หนังศีรษะเฉียบพลัน ในตอนนีเขายังจะสนใจฆ่าเย่หยวนได้
อย่างไร? แค่เสียวความคิด,เขารีบหันหลังกลับ และวิงเตลิด
ออกไปอย่างไม่คิดชีวิตด้วยพลังทังหมดทีมี!

10
 ติงเหวียนหวังเพียงว่าโคตรพ่อโคตรแม่ของเขาจะมอบปี ก
สักคูม่ าติดเท้า เพือให้เขาหนีไปได้เร็วขึนอีกเล็กน้อย

ติงเหลียนเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าระดับ
แปด ในชัวพริบตา,เขาบินหนีออกไปไกลกว่าหลายร้อยลีแล้ว

แต่ทนั ใดนัน,ติงเหลียงก็นกึ อะไรบางอย่างได้จนหยุดชะงักไป

ทันที เขาพบว่ามีบางอย่างไม่ถกู ต้อง!

หากเทพธิดาอันแสนงดงามนางนันต้องการจะฆ่าเขาจริง,
แล้วเขาจะสามารถหนีออกมาได้อย่างไร?

11
นอกจากนี,หากนางทรงพลังจริงๆ แล้วเหตุใดเย่หยวนถึงต้อง
หนีมายังสถานทีทีอันตรายเช่นนีด้วย?

เขาโดนไอ้เด็กนันปั นหัว!

แม้เขาจะไม่รูว้ า่ เกิดอะไรขึน,แต่หญิงสาวนางนันไม่สามารถ
ช่วยเย่หยวนได้แน่นอน!

12
 มิฉะนัน,เขาคงสินใจตายตังแต่รอ้ ยก้าวแรกแล้ว!

เขารีบตรวจจับสัญญาณเย่หยวนจากเครืองหมายสีดาํ อีก
ครัง และเร่งความเร็วสูงสุดราวกับสายลมกรรโชกหาตัวเย่
หยวนในทันที

ในฐานะทีติงเหลียนเป็ นบุคคลระดับสูงในดินแดนวายุคลัง
เขาจึงเข้าใจอะไรหลายๆอย่างได้ แม้เขาจะไม่ใช่คนของดิน
แดนไร้สินสุด,แต่สถานทีอีกสองพันกว่าลีทีเย่หยวนกําลังมุง่
หน้าไปต้องเป็ นทีอันตรายอย่างมากแน่
13
 เขาเข้าใจความคิดของเย่หยวนได้วา่ ,บีบตนเองสู่
สถานการณ์สินหวังเพือเลียงทุกสิง แต่ดว้ ยตัวเขากลับหลง
กลเสียก่อน,ทังสองจึงอยู่หา่ งกันถึงหลายพันลีในปั จจุบนั !

“ไอ้เด็กเจ้าเล่ห!์ ”

ติงเหลียนกัดฟั นแน่นและเร่งความเร็วถึงขีดสุดเพือไล่ตามเย่
หยวน

14
 “พีใหญ่เร็วเข้า! เจ้าสหายคนนันมันเร็วเกินไป!”

อิงหมัวหูก่ ล่วาขึนในขณะทีกําลังสับเท้าวิงอย่างสุดกําลัง

แม้ความเร็วของอิงหมัวหูจ่ ะสูงจนน่ากลัว แต่ดว้ ยอาณาจักร

พลังของติงเหลียนทีสูงกว่ามาก,จึงทําให้ความเร็วในการ
เคลือนของเขาเร็วขึนตามไปด้วย

15
ซึงทังสองไม่สามารถเทียบเคียงความเร็วกับติงเหลียนได้เลย

ถึงเย่หยวนจะใช้กลอุบายหลอกติงเหลียนได้สาํ เร็จ แต่อีก

ฝ่ ายก็ตอบสนองไวเกินไปจริงๆ,และรีบกลับมาไล่ลา่ ดังเดิม

“เจ้าห่วงตัวเองก็พอ ส่วนทีเหลือข้าจัดการเอง!”

เย่หยวนกล่าวขึน

16
 “พีใหญ่,ระวังตัวด้วย!”

ทังสองรวดเร็วดุจวายุ,ในขณะทีสนทนากัน เพียงพริบตาพวก
เขาก็วงไปได้
ิ ไกลกว่าหลายร้อยลีแล้ว

แต่คิดกันหรือไม่วา่ ,ติงเหลียนเร็วแค่ไหน? เพียงช่วงเวลา

สันๆ,ระยะห่างระหว่างทังสองก็ใกล้กว่าสองร้อยลีแล้ว!

ความแข็งแกร่งของพวกเขาทรงพลังเกินไป ทัวทุกบริเวณที
วิงผ่าน,แม้แต่สตั ว์อสูรระดับสียังไม่กล้าหายใจแรง!

17
“เย่หยวน! รอจนกว่าชายแก่คนนีจะจับตัวเจ้าได้! ข้าจะถลก
หนังและฉีกกล้ามเนือของเจ้า,เพือระบายความเกลียดชังใน
จิตใจข้า!”

ติงเหลียนโกรธแค้นเด็กคนนีมานานแล้ว,และเมือถูกเย่หยวน
คนนีหลอกซําอีก แล้วปี ศาจชราคนนีจะไม่รูส้ กึ โกรธแค้นได้
อย่างไร?

“ตาแก่,หากเจ้ามีความสามารถพอ ก็ตามข้าเข้ามาใน
อาณาเขตต้องห้ามด้วยกัน!”
18
 เย่หยวนกล่าวตอบ

“ไอ้เด็กเจ้าเล่หไ์ ม่ตอ้ งอวดดี! หากเจ้าเก่งจริง,ก็หบุ ปากแล้ว

วิงไป!”

“ตาแก่,เจ้านันแหละไม่ตอ้ งอวดดี! หากเก่งจริง,ก็หบุ ปาก

แล้วจับข้าให้ได้!”

19
แม้ฝีเท้าของพวกเขายังไม่คลายความเร็วลงเลยสักนิด แต่
ฝี ปากของพวกเขากลับเริมปะทะกันเสียแล้ว

อย่างไรก็ตาม,เมือเวลาผ่านไป ระยะห่างระหว่างทังสองก็
ใกล้ขนและมากขึ
ึ น!

ถึงยังอยู่หา่ งกันอยู่หลายช่วงตัว,แต่เย่หยวนสามารถสัมผัส
ถึงจิตสังหารของอีกฝ่ ายได้อย่างชัดเจน

ดูเหมือนว่า,สหายแก่คนนีจะโกรธแค้นเขาจริงๆ!

20
 สองร้อยลี…

หนึงร้อยลี…

ห้าสิบลี…

ระยะห่างระหว่างทังสองหดแคบลงเรือยๆ ในขณะทีเย่หยวน
อยู่หา่ งจากอาณาเขตต้องห้ามไม่มากแล้วเช่นกัน!

21
 แต่เย่หยวนยังห่างจากอาณาเขตต้องห้ามอยู่หลายลี กลับ
กัน,ติงเหลียนพุง่ ถึงตัวเย่หยวนแล้ว!

“อิงหมัวหู,่ ไป!”

เย่หยวนไม่มีเวลามาเก็บอิงหมัวหูล่ งในเจดียเ์ ลืองสวรรค์แล้ว

ในเวลานี เขาจึงปล่อยให้มนั ล่วงหน้าเข้าอาณาเขตต้องห้าม
ไปก่อนเท่านัน

22
สําหรับทีว่า,ภายในอาณาเขตต้องห้ามมีอะไรรออยู่ เย่หยวน
ก็ไม่อาจทราบเช่นกัน!

บางทีอาจเป็ นเส้นทางแห่งความอยู่รอด,หรืออาจเป็ นประตูสู่

ความตายก็เป็ นได้!

อันทีจริงเย่หยวนก็คิดเรืองเหล่านีมานานแล้วเช่นกัน นับ

23
ตังแต่เขาเกิดใหม่ในชีวิตนี,ตัวเขามักถูกผูกไว้กบั โชคชะตา
อันยิงใหญ่อยู่เสมอ เพียงแต่สิงเหล่านันมักมาพร้อมกับ
ความอันตรายและความสินหวัง ทว่าในท้ายทีสุด,กลับเป็ น
ตัวเขาทีรอดปลอดภัยพร้อมผลประโยชน์มากมาย

ซึงบางทีอาณาเขตต้องห้ามนี….อาจเป็ นอีกหนึงโชคชะตา
อันยิงใหญ่ก็เป็ นได้!

นีจึงเป็ นเหตุผลทีเย่หยวนยินดีทจะเสี
ี ยงตาย!

ภายใต้คาํ สังของเย่หยวน,อิงหมัวหูก่ ระโจนเข้าอาณาเขต

ต้องห้ามและหายไป
24
เมือเห็นเช่นนัน,เย่หยวนรีบพลิกตัวกลับมา พร้อมหันเผชิญ
หน้ากับติงเหลียนผูเ้ ดือดดาล

“ไอ้เด็กเจ้าเล่ห,์ เตรียมตัวตาย!”

ติงเหลียนไม่ลงั เลใดๆและซัดการโจมตีทแข็
ี งแกร่งทีสุดของ
เขาออกมา!

25
เย่หยวนเองก็ไม่ลงั เลใดๆเช่นกัน เขาหยิบยันต์ปราณคํารน
วินาศสูญออกมาและโยนใส่ตงเหลี
ิ ยนในทันที

ติงเหลียนพุง่ เข้าโจมตีดว้ ยความโกรธเกรียวและมันใจยิงว่า

เย่หยวนจะต้องตายแน่นอน ทว่าใครจะรูว้ า่ ,เย่หยวนกลับดึง
ไม้เด็ดอันทรงพลังออกมาในเสียวอึดใจสุดท้าย!

ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญมีอนุภาพเท่ากับจุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าโจมตีเต็มรูปแบบ พลัง
การทําลายล้างมันเกินทีจะจินตนาการได้!
26
แต่เย่หยวนก็รูว้ า่ ,ติงเหลียนเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด การใช้ยนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญ
เพือฆ่าเขา,ถือว่ายังขาดไปเล็กน้อย

ดังนัน,หลังจากทีเย่หยวนโยนยันต์แผ่นนีออกไป เขาจึงหัน
กลับมาและตังหน้าตังตาวิงต่อไปอย่างบ้าคลัง

ในเวลานี,แม้จะไม่เหลือพลังปราณสักหยดในร่างกาย แต่
ด้วยศักยภาพร่างกายอันแข็งแกร่งของเย่หยวนในปั จจุบนั ,
แม้จะให้เขาวิงติดกันสามวันสามคืนก็ไม่ใช่ปัญหาเลย

27
 บูมมม!

เสียงระเบิดดังสนัน,พ่วงเสียงร้องอันครําครวญของติงเหลียน
ทีดังออกมาจากด้านหลังเย่หยวน

แต่เย่หยวนกลับไม่หนั หลังหรือแยแสใดๆ เขาวิงตรงไปยัง

28
 อาณาเขตต้องห้ามทันที!

เบืองหน้าปรากฏกลุม่ หมอกหนาทึบ

เย่หยวนไร้ซงความลั
ึ งเลพร้อมพุง่ เข้าไปข้างใน…

29
 ตอนที624 เดิมพัน!

บูมมม!

ติงเหลียนซัดฝ่ ามือใส่ตน้ ไม้ใหญ่จนแหลกกลายเป็ นชินเล็ก

ชินน้อย เห็นได้ชดั ว่า,ความโกรธในจิตใจของเขามันมีมาก
เพียงใด

ทังๆทีทุกอย่างถูกคํานวณไว้หมดแล้ว แต่กลับคาดไม่ถึงเลย

1
 ว่า,เย่หยวนจะมียนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญจริงๆ!

คราวนีไม่เพียงจับเย่หยวนไม่ได้เท่านัน,แต่ตวั เขาเองยังได้รบั
บาดเจ็บอย่างมากแทน

หากคิดถึงคําปฏิญาณทีเขาให้ไว้ก่อนหน้าว่าจะฆ่าเย่หยวน
ให้ได้,ในตอนนีเขาทําได้เพียงวิงต่อไปเท่านัน

เมือเผชิญหน้ากับกลุม่ หมอกหนาทึบตรงหน้า,ดวงตาของติง
เหลียนก็หดตัวแคบอย่างรวดเร็ว

2
เขาทราบว่าเบืองหลังหมอกหนาทึบนีจะต้องเป็ นดินแดนต้อง
ห้ามของเหล่านักสูแ้ น่นอน แม้แต่จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ายังไม่อาจรอดกลับมาได้ดว้ ยซํา

อืม…หากให้กล่าวตามตรง ข้าทีกลับออกมา,บางที…อาจ
เหลือเพียงซากศพ!

เมือตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี เขาก็นกึ ย้อนกลับไป ตอนที

เขาอ่านข้อมูลของดินแดนไร้สินสุดในตอนทีฝ่ ายดินแดน
วายุคลังเก็บรวบรวมมา,มีการระบุอย่างชัดเจนว่า อาณาเจต
3
ต้องห้ามภายในป่ าปลิดชีพ คือสถานทีทีอันตรายทีสุดของ
ดินแดนนี แม้แต่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินยังมิอาจย่างเท้าเข้าไป
ได้เช่นกัน

ซึงก่อนจะออกเดินทาง,จ้าวเทียนหยินยังมายําเตือนกับเขา
ด้วยตนเองเลยว่า มีเพียงสองเรืองทีมิควรอย่างมาก

หนึงคือมิกระตุน้ สัตว์อสูรภายในป่ าปลิดชีพ และทีสําคัญที

สุดคือ,ห้ามลําเส้นเข้าไปในอาณาเขตต้องห้ามเด็ดขาด!

แต่คาํ สังชีตายของเขากลับต้องฆ่าเย่หยวนให้ได้ไม่วา่ อะไร

จะเกิดขึน!

4
 หนึงคําเตือนกับหนึงคําสังนีช่างชัดแย้งได้อย่างยอดเยียม
จริงๆ

เห้ออ…หากไม่เข้าไปในอาณาเขตต้องห้าม แล้วเขาจะฆ่าเย่
หยวนได้หรือไม่?

ต้งเหลียนไตร่ตรองทุกความเป็ นไปได้,หากเป็ นสถานทีทีแม้

แต่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินไม่กล้าย่างก้าวเข้าไป แล้วเย่หยวน

5
 จะอยู่รอดภายในนันได้อย่างไร?

ติงเหลียนนึกถึงบางสิงได้ทนั ที,เขาแบมือออกมาจ้องมอง
เครืองหมายสีดาํ และท่าทางของเขาก็ตอ้ งเปลียนไป เพราะ
เขาสูญเสียการเชือมต่อกับเครืองหมายสีดาํ บนมือเย่หยวน
ไปแล้ว!

อาณาเขตต้องห้ามนีมันผิดประหลาดอย่างแท้จริง กระทัง
ตราวิญญาณสาปแช่งยังถูกตัดขาดระหว่างกันอย่างไม่น่า
เชือ!

ตราวิญญาณสาปแช่งเป็ นดังพยาธิทจะตามติ
ี ดชีวิตของคนๆ
6
นันไปตลอด ตราบใดทีคนถูกสาปแช่งยังไม่ตาย,เครืองหมาย
สีดาํ บนมือก็จะไม่สามารถถูกลบออกไปได้

แม้แต่ตงเหลี
ิ ยนผูเ้ ป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าระดับแปด ยังไม่สามารถทําลายการเชือมต่อนีได้ แต่
อาณาเขตต้องห้ามนีกลับทําได้!

“ให้มนั ได้เช่นนีสิ! ข้าได้เพียงรออยู่ตรงนีและทําอะไรไม่ได้

เลย! ไอ้เด็กนันเป็ นปี ศาจ หากมันสามารถออกมาได้จริงๆ,
คงไม่ง่ายทีจะจัดการแน่นอน! ช่างเถอะ,ตราบใดทีมันออก
7
มาจากอาณาเขตต้องห้าม ไม่วา่ จะหลบหนีไปทีใด,เขาก็จะ
รูส้ กึ ได้ทนั ที!”

ติงเหลียนตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

…………………………

8
 “อิงหมัวหู,่ เจ้าอยู่ทใด?”
ี

ภายในหมอกหนา,ไม่วา่ เย่หยวนจะเรียกชืออิงหมัวหูซ่ าเพี

ํ ยง
ใด แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆเลย

เบืองหน้าภายใต้สายตาของเขาเต็มไปด้วยอันตราย ซึงเขา
กลับไม่สามารถมองเห็นสิงใด

9
ตลอดทังวันนัน,เย่หยวนยังคงเดินอยู่ในกลุม่ หมอกหนาทึบ
ซึงสุดท้ายนี,มีสองสิงทีเขายืนยันได้อย่างแน่นอน

หนึงในนันคือ,เขาพรากจากอิงหมัวหูเ่ รียบร้อยแล้ว!

และอีกสิงหนึงคือ…เขาหลงทาง!

หมอกหนาทึบนีดูราวกับกว้างใหญ่ไพศาลไร้สินสุด ไม่วา่ เขา

จะเดินยังไง,กลับไม่สามารถหาจุดสินสุดได้เลยเช่นกัน

10
ด้วยความรูแ้ ละประสบการณ์ของเย่หยวน,เขายังไม่รูด้ ว้ ยซํา
ว่า หมอกหนาทึบเหล่านีคืออะไร

ทังๆทีหนึงวันหนึงคืนเต็มเย่หยวนยังไม่ได้ทาํ อะไรเลย แต่

พลังปราณในร่างของเขากลับลดลงจนเหลือแค่สองในสาม
ส่วนจากทังหมดเสียแล้ว!

หากเป็ นเช่นนีต่อไป,อีกเพียงสามวันพลังปราณในร่างของเย่
หยวนจะต้องหมดลงอย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนก็มิได้กงั วลอะไรนัก คราวนีเขาเตรียม

โอสถมาเพียงพอสําหรับประคองพลังปราณในร่างและ
11
 สามารถฟื นฟูพลังปราณได้เป็ นระยะเวลานาน

ซึงสิงทีเย่หยวนกังวลจริงๆคือ,เขาอาจหลงทางอยู่ในหมอก
หนาทึบนีตลอดไป

นีคือสิงทีน่ากลัวทีสุดแล้ว!

12
หมอกหนาทึบนีดูราวกับไร้ซงทุ
ึ กสิง มันคงเป็ นความตายที
ประหนึงเย่หยวนเหลืออยู่เพียงคนเดียวในทัวทังผืนปฐพี …
เขากับหมอกหนาทึบนีตลอดไป

ความรูส้ กึ เช่นนีทีแล่นเข้ามา,ต่างต้องทําให้ผคู้ นสินหวังยิง

กว่าความตาย!

ไม่น่าแปลกเลยว่าเหตุใดคนของดินแดนไร้สินสุดถึงเรียกทีนี
ว่า,อาณาเขตต้องห้าม แม้แต้จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรเคียง
13
สวรรค์ชนฟ้
ั าทีต้องเผชิญหน้ากับหมอกหนาทึบนี พวกเขา
ล้วนต้องเป็ นบ้าและเสียสติในทีสุดแน่นอน

แม้จะแข็งแกร่งไร้เทียมทาน,แต่มนุษย์ก็ยงั เป็ นมนุษย์ทไม่

ี
สามารถอยู่คนเดียวได้ไปจนตาย

ยิงพยายามดินรนมากเท่าไหร่,ก็ยิงตายเร็วมากขึนเท่านัน!

ภายในนีเป็ นหมอกสีเทาตลอดทาง,ไม่วา่ จะเดินไปทางใด

14
บรรยากาศโดยรอบก็ยงั เป็ นเหมือนเดิม ทังหมดคือสีเทาแต่
กลับรูส้ กึ มืดมิดไร้ทางออก ไม่มีทางแยกทีแตกต่างและความ
หวังใดๆใครผูค้ นรูส้ กึ ถึงมัน,ยิงเดินต่อไปความสินหวังเท่านัน
ทีเข้ามากลืนกิน

สองวันเต็มผ่านพ้น,ปรากฏเพียงเย่หยวนทียังคงเดินต่อไป
อย่างไร้จดุ หมาย ในขณะทีดวงตาของเขากลับไร้ประกาย
และดํามืดราวกับไร้ชีวิต

15
ในช่วงระยะเวลาทีผ่านมา,เย่หยวนยังคงใช้โอสถอย่างต่อ
เนืองเพือฟื นฟูพลังงานให้พน้ ขีดอันตราย

แต่ปัจจุบนั ,พลังปราณภายในรางของเขาเหลือเพียงสองใน
สามเท่านัน

สองวันนีในทีสุด,เย่หยวนก็ไม่สามารถเดินต่อไปได้อีก

ในทันทีทนั ใด,เขาหยุดทุกสิงลงและเริมขัดสมาธิ เขาจับจ้อง

ทะเลแห่งจิตใจจนพบกับอักษร‘หลิน’ในทีสุด!

16
“หมอกหนาทึบเหล่านีไม่ใช่คา่ ยกล แต่ขา้ รูส้ กึ ว่า,ตลอดมาข้า
เดินวนเป็ นวงกลม! ดูเหมือนว่า,การเดินทางอย่างไร้จดุ
หมายในสองคืนวันทีผ่านมาแม้จะยาวไกล แต่กลับไร้
ประโยชน์! แม้จะเข้าสูส่ ภาวะจิตวารีสงบก็ยงั ไม่สามารถมอง
ทะลุผ่านหมอกเหล่านีไปได้ ทว่า,หากข้าสามารถบรรลุขอบ
เขตจิตใจได้ บางทีตวั ข้าอาจรอดออกจากสถานการณ์สิน
หวังนีก็เป็ นได้!”

แม้ภายในนีจะไร้ซงการต่
ึ อสู้ แต่หมอกเหล่านีกลับเป็ นสิงที
อันตรายทีสุดของเย่หยวน!

17
มันเป็ นอาณาเขตต้องห้ามอย่างแท้จริง,มิฉะนันมันก็ไม่ควร
ได้ชือนีเลย!

กระทังความรูแ้ ละประสบการณ์ตลอดสามร้อยปี ในชีวิตที

ผ่านมาของเย่หยวน,เขายังเป็ นดังคนโง่ทเดิ
ี นต่อไปโดยไม่รู ้
อะไรเลย!

มีเพียงสิงเดียวทีเขาพอรูส้ กึ ได้ก็คือ,ตลอดเวลาทีผ่านมาเขา
เดินเป็ นวงกลมอยู่ตลอด!

ทีเขาสามารถรูส้ กึ ตัวได้เช่นนี,ทังหมดเป็ นเพราะตัวเขาทีอยู่

18
 ในสภาวะจิตวารีสงบ

จะเห็นได้ชดั ว่า,หากผูใ้ ดไร้ซงขอบเขตจิ

ึ ตใจทีสูงพอ ไม่วา่ จะ
มีอาณาจักรพลังสูงเพียงใด,ก็มีแต่ความตายเท่านันทีรออยู่!

กระนันเอง,ทังๆทีขอบเขตจิตใจของเย่หยวนอยู่ในระดับทีสูง
มากแล้ว แต่มนั กลับช่วยเย่หยวนได้เพียงเล็กน้อยเท่านัน!

ชือเสียงทีทุกคนขนานนามให้ทเป็
ี นอาณาเขตต้องห้าม,มัน
ไม่ใช่เรืองตลกแต่อย่างใด

19
ความน่ากลัวของทีแห่งนีเหนือชันยิงกว่าทุกภัยอันตรายทีเย่
หยวนพบเจอตังแต่เกิดใหม่!

เพราะสถานการณ์ทเขาพบเจอในคราวนี
ี ,เย่หยวนไม่มีทางที
จะแก้ไขใดๆได้เลย แม้จะนําความรูท้ งหมดจากชี
ั วิตก่อน
หน้ามาใช้!

สิงทีมนุษย์ทกุ คนกลับทีสุดคือความไม่รู ้ ซึงมันไม่มีขอ้ ยกเว้น

แม้กระทังเย่หยวน!

20
เมือความรูท้ งหมดของเขาไม่
ั สามารถใช้ประโยชน์ใดๆได้ใน
ตอนนี นีจึงเป็ นช่วงเวลาทียากทีสุดของเขาอย่างแท้จริง

ทุกสิงทีเขารูส้ กึ ,เขายังไม่อาจมันใจได้วา่ ถูกต้องหรือไม่

แม้เขาจะรูส้ กึ ว่าวิธีนีอาจถูกต้อง แต่ก็ไม่สามารถรูไ้ ด้เลยว่า,

เขาจะสามารถก้าวข้ามขอบเขตจิตใจไปได้ก่อนทีโอสถของ
เขาจะหมดลงหรือไม่!

21
 ทุกสิงล้วนไม่แน่นอน!

แต่เย่หยวนก็ไม่มีทางเลือกอืนในขณะนีเช่นกัน เขาทําได้
เพียงเดินไปข้างหน้าและเดิมพันเท่านัน!

อาจกล่าวได้วา่ ,การเดิมพันครังนีอาจเป็ นความหวังเดียวที

ยังเหลืออยู่ของเย่หยวนก็ไม่ผิด!

22
แน่อนว่ามีเพียงเย่หยวนทีสามารถเดิมพันเช่นนีได้ แม้ตรงนี
จะเป็ นจ้าวเทียนหยิน,เย่หยวนก็มนใจว่
ั าเขาไม่มีโอกาสรอด
แน่นอน

ไม่วา่ อาณาจักรพลังของพวกเขาเหล่านันจะสูงเพียงใด แต่

จะมีผใู้ ดบ้างทีมีเขตเขตจิตใจสูงเทียบเคียงเย่หยวนได้?

หลังจากคํานวณทุกความเป็ นไปได้เสร็จสิน เย่หยวนก็

ตระหนักได้วา่ ,หากต้องการมองทะลุหมอกหนาทึบเหล่านี
ออกไป,เพียงอาณาจักรจิตวารีสงบมันไม่เพียงพอ

ทางออกเดียวของเขาคือ,การก้าวขึนสูอ่ าณาจักรจิตภูผาไร้
23
 ประมาท!

อาณาจักรจิตภูผาไร้ประมาท,แม้แต่ในดินแดนศักดิสิทธิยัง
หาผูค้ นทีบรรลุได้ยากยิงนัก!

แต่…เย่หยวนก็ไม่มนใจเช่
ั นกันว่า ขอบเขตจิตใจของเขาใน
ขณะนีถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรจิตวารีสงบจริงๆแล้วรึยงั

หากเขาประสบความสําเร็จในการก้าวข้าม,แต่กลับไม่ถึง
อาณาจักรจิตภูผาไร้ประมาท นันมีเรืองให้สนุกแน่นอน

24
จากทังหมดทุกสิงอย่าง,สามารถสรุปได้วา่ ทังหมดคือ…การ
เดิมพัน!

25
ตอนที625 จิตภูผาไร้ ประมาท,ไร้ สะท้ าน
แปดสายลม!

เย่หยวนกําลังแข่งกับเวลา!

เขาจะต้องสร้างผนึกอักษร‘หลิน’ทีสองบนมือให้สาํ เร็จก่อนที
โอสถของเขาจะหมดลง

ความยากในการสร้างและประกอบผนึกอันแรกยังคงตรา

1
 ตรึง ซึงผนึกทีสองนีมันยากกว่าเป็ นทวีเท่า

ยิงไปกว่านัน,ตลอดการสร้างผนึกอันทีสอง เย่หยวนยังต้อง
หยุดเป็ นช่วงๆและกลืนโอสถเพือฟื นฟูพลังปราณอยู่ตลอด

หากปล่อยให้พลังปราณภายในร่างหมดเป็ นเวลานาน มันจะ

ก่อให้เกิดความเสียหายต่อมหาสมุทรลมปราณ,ซึงอาจทําให้
อาณาจักรพลังของเย่หยวนลดลง และเขาไม่ตอ้ งการเสียง
เช่นนัน

ตราผนึกทีสองบนมือ,มันต่อเนืองมาจากตราผนึกอันแรก แต่
เย่หยวนกลับไม่สามารถสร้างตราผนึกได้อย่างราบรืนเท่าที

2
 ควรนัก

อีกสองวันผ่านไป,มันกลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลย แม้แต่ผนึก
ชันแรกสุดของอันทีสอง,เย่หยวนก็ยงั ไม่สามารถสร้างขึนมา
ได้

เย่หยวนพอจะจินตนาการได้วา่ ,ผนึกควรเป็ นอย่างไรแบบ

เลือนลาง แต่กลับไม่มีวิธีใดทีสามารถสร้างและประกอบตรา
ผนึกได้อย่างสมบูรณ์เลย

เย่หยวนพยายามนําส่วนเล็กๆมาประกอบเป็ นชินตราผนึก
ก่อน แต่ผลสุดท้ายก็ลม้ เหลวเช่นเดิม
3
ไม่วา่ จะหนทางใด,เย่หยวนก็ไม่เห็นความหวังว่าจะก้าวข้าม
ขอบเขตจิตใจไปได้เลย!

การพยายามสร้างตราผนึกเช่นนีจําเป็ นต้องใช้พลังปราณ
ปริมาณมากเช่นกัน ซึงการกระทําเช่นนีมันยิงไปเร่งการใช้
จ่ายของพลังปราณเย่หยวนมากขึนไปอีก

กลุม่ หมอกสีเทาเหล่านีไร้ซงพลั
ึ งปราณแม้สกั นิด เย่หยวนทํา
ได้เพียงฟื นฟูพลังปราณจากโอสถทีมีอยู่เท่านัน

ด้วยความเร็วในการกลืนโอสถของเย่หยวนในปั จจุบนั เป็ นที

4
 ชัดเจนว่า,ปริมาณพลังปราณทีอยู่ใช้ไปมีมากขึน

เมือถึงวันทีห้า,โอสถของเย่หยวนก็หมดลงกว่าครึงหนึงแล้ว!

ด้วยอัตราความเร็วในการใช้โอสถของเย่หยวน เขาสามารถ
ประคองชีวิตได้นานถึงห้าวัน!

แต่หลังจากทีผ่านร้อนผ่านหนาว ลองผิดลองถูกนับไม่ถว้ น,
ขอบเขตจิตใจของเย่หยวนก็สงู จนมิอาจมีสิงใดสามารถ
เทียบเคียงได้

เขายังคงกลืนโอสถเข้าไปอย่างต่อเนืองราวกับขนม ประหนึง
ว่าโอสถของเขาไม่มีวนั หมดสิน

5
 พลังปราณและสมาธิทงหมดของเขายั
ั งคงจับจ้องไปยัง
อักษร‘หลิน’อย่างไม่ลดละ!

ตราผนึกอักษร‘หลิน’ทีเย่หยวนพยายามสร้างอยู่นาน,ในท้าย
ทีสุดมันก็เริมชัดเจนขึน

ถึงจะเป็ นแค่จดุ เริมต้น,แต่ดว้ ยเวลาทีเย่หยวนเหลืออยู่ เขา

จะต้องประกอบมันทังหมดอย่างสุดกําลัง ซึงนีเป็ นขันตอนที
สําคัญทีสุด!

การประกอบตราผนึกเหล่านีไม่ได้ง่ายเลย ทุกครังทีเขาจะ
6
 ประกอบทังหมดเข้าหากัน,มันราวกับมีพลังงานบางอย่าง
ผลักทุกชินส่วนออกไปไม่ให้เข้าหากัน

เย่หยวนไม่แปลกใจกับปั ญหาเหล่านีนัก เพราะความแข็ง

แกร่งของขอบเขตจิตใจของเขายังคงไม่เพียงพอ แต่กระนัน,
เขาก็รูส้ กึ ได้วา่ ขอบเขตจิตใจของเขาก็กาํ ลังพัฒนาสูงขึนเช่น
กัน

หนึงวัน..สองวัน..สามวันผ่านไป…

7
เมือถึงวันทีสี,เย่หยวนก็สร้างตราผนึกทีสองได้สาํ เร็จ และ
ก้าวข้ามไปสูข่ อบเขตจิตใจต่อไป!

เอียดด!

ขอบเขตจิตใจของเย่หยวนราวกับประตูบานมหึมาทีถูกเปิ ด
ขึน ทันใดนันความรูแ้ จ้งทังมวลก็โถมเข้าใส่ตวั เขา,ประหนึง
เขือนนําทีแตกออก
8
 ภายใต้สถานการณ์ทควรหนั
ี กอึงยิงกว่าภูเขาทับอก,แต่ใน
ปั จจุบนั เขากลับรูส้ กึ ผ่อนคลายและไร้กงั วลอย่างไม่น่าเชือ!

ในเวลาเดียวกัน,เย่หยวนรูส้ กึ ว่าทังโลกทีเขาเคยเห็นได้แต่
ต่างออกไปอย่างสินเชิง

มันเป็ นความรูส้ กึ ทีเขาไม่สามารถอธิบายได้ดว้ ยคําพูด!

9
 บางทีอาจนิยามสันๆได้วา่ ,ภูผาทีมันคงและสงบนิงต่อทุก
สรรพสิง!

“นีคือจิตภูผาไร้ประมาท? จิตภูผาไร้ประมาท,ไร้สะท้านต่อ
แปดสายลม! ผลประโยชน์, โทสะ, ชือเสียง, คํายกย่อง, คํา
เหยียดหยาม, ความเสือมทราม, ความโศกเศร้าและความ
สําราญ! ไม่มีสงใดที
ิ สามารถพัดพาภูผาให้สนไหวได้
ั !”

เย่หยวนรูส้ กึ เข้าใจสัจธรรมของโลกมากขึนกว่าก่อนหน้ามาก
มายนัก
10
 นีราวกับโลกใบใหม่!

เย่หยวนเปิ ดตาทังสองข้างขึน พร้อมจับจ้องไปยังกลุม่ หมอก

สีเทาอันหนาทึบตรงหน้า,ซึงมันก็ดไู ม่แตกต่างจากตอนก่อน
หน้าเลยแม้แต่นอ้ ย

11
 เย่หยวนยิมเล็กน้อยก่อนจะปิ ดตาทังสองลงอีกครัง

เนืองจากสิงนีไม่สามารถมองเห็นได้ดว้ ยดวงตา ดังนันเขาจึง

ต้องใช้ใจมอง!

เย่หยวนเดินไปข้างหน้าทําตามทีใจของเขาปรารถนา

ในวันทีสิบ,เมือเย่หยวนเปิ ดตาทังสองข้างอีกครา กลุม่ หมอก

หนาทึบก็จางหายไปจนสิน พร้อมความเป็ นจริงทีหวนคืน,ตัว
เขากลับมาอยู่ในป่ าอีกครัง!

12
“หืม? นีคือ…ป่ าปลิดชีพ? ไม่จาํ เป็ นต้องคาดเดา…นีคือป่ า
ปลิดชีพทีอยู่หลังหมอกหนาทึบ”

แม้วิวทิวทัศน์จะแทบเหมือนกับป่ าปลิดชีพทุกอย่าง แต่ในไม่

ช้า,เย่หยวนก็คน้ พบว่า มีบางสิงทีต่างออกไป,ซึงหนึงสิงที
สามารถรับรูไ้ ด้อย่างชัดแจ้งก็คือ พลังปราณธรรมชาติอย่าง
สวรรค์และปฐพีทอัี ดแน่นอยู่ในทีนี,มันอุดมสมบูรณ์ยิงกว่า
ภายนอกอย่างสินเชิง!

อาจกล่าวได้วา่ ,สถานทีแห่งใดทีว่าพลังปราณธรรมชาติ
อย่างสวรรค์และปฐพีอดุ มสมบูรณ์ทสุี ดในดินแดนไร้สินสุด
แล้ว มันก็ไม่สามารถเทียบกับทีนีได้เลยแม้สกั นิด!

13
 ด้วยประสบการณ์และความรูข้ องเย่หยวน เขากล้าพูดได้
อย่างเต็มปากเลยว่า,พลังปราณธรรมชาติทงหมดของดิ
ั น
แดนย่อยบางทียังไม่ถึงครึงของทีแห่งนีได้เลยด้วยซํา!

หากสามารถบ่มเพาะพลังทีนีได้,ความเร็วในการพัฒนาจะ
ต้องสูงกว่าโลกภายนอกถึงหลายทวีเท่า!

เย่หยวนไม่เคยคิดเลยว่า,ภายในดินแดนไร้สินสุดจะมีสถาน

14
 ทีเช่นนีอยู่จริงๆ

เขาเดินตรงเข้าไปอย่างช้าๆ แต่จ่ๆู เย่หยวนก็ตอ้ งเดาะลินขึน

ทันทีดว้ ยความประหลาดใจ

ยังไม่ทนั เดินถึงไหน,เขาก็พบสมุนไพรระดับสีมากมายอยู่
ตามทาง นอกจากนีมันยังเป็ นสมุนไพรทีใช้หลอมโอสถจิต
วิญญาณทีมีคา่ ยิง สถานทีแห่งนีเป็ นดินแดนแห่งสมบัติ
อย่างแท้จริง!

แน่นอนว่าเย่หยวนจะปล่อยผ่านได้อย่างไร? เขารีบเก็บ

15
 สมุนไพรระดับสีเหล่านีลงในแหวนอย่างสบายอารมณ์

โอสถจิตวิญญาณระดับสีมีประโยชน์อย่างยิงสําหรับเขาใน
ปั จจุบนั

โอสถจิตวิญญาณระดับสีถือเป็ นของลําค่ายิงในโลกภาย
นอก มันจึงเป็ นไปไม่ได้เลย,ทีเย่หยวนจะทิงขวางพวกมันราว
กับรองเท้าเก่าอย่างทีเคยเป็ นมา

ยิงไปกว่านัน,นักหลอมโอสถทีมีประสบการณ์เกียวกับโอสถ
ประเภทนีอยู่แล้วอย่างเย่หยวน เขาก็ยิงทราบดีวา่ สมุนไพร
เหล่านีมันสําคัญมากเพียงใด
16
 แต่ในขณะทีเย่หยวนกําลังเก็บเกียวอย่างรืนเริงนันเอง,จู่ๆ
บางสิงทีเป็ นดังเสียงนาฬกิ าปลุกก็ดงั ขึน!

ไหมฟ้าเส้นยาวพุง่ เข้าโจมตีเย่หยวนด้วยความเร็วสูงอย่างไร้
ปราณี แท้ทจริ
ี ง,อีกฝ่ ายเฝ้ามองและเตรียมซุม่ โจมตีอยู่นาน
แล้ว!

17
การมาถึงของคนแปลกหน้าอย่างเย่หยวน จึงเป็ นไปไม่ได้ที
อีกฝ่ ายจะกล้าปล่อยเอาไว้

ในความเป็ นจริง,หลังออกมาจากกลุม่ หมอกนันได้ เย่หยวน

ก็อยู่ในสภาวะจิตวารีสงบขันสูงสุดมาโดยตลอด ทังนีก็เพือ
ป้องกันตัวอย่างในสถานการณ์ปัจจุบนั

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนไม่อยากใช้สภาวะจิตภูผาไร้ประมาท แต่

เนืองจากเขาพึงออกจากกลุม่ หมอกได้ไม่นาน,ซึงก่อนหน้า
เขาก็ใช้มนั มาโดยตลอดจนถึงขีดจํากัด ดังนัน…เขาจึงไม่
สามารถคงสภาวะจิตภูผาไร้ประมาทได้นานนัก หากใช้มนั
ในตอนนี

18
ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนหลบเลียงไหมฟ้าทีพุง่ เข้าใส่อย่าง
คล่องแคล่ว และพยายามหาตําแหน่งอีกฝ่ ายจากจิตสังหาร
ทีปลดปล่อยออกมา

กระนันเอง,จู่ๆก็มีเงาไหมฟ้าอันบางคมทีปกคลุมไปด้วยอัสนี
พุง่ เข้าใส่จากด้านหลัง ไหมฟ้าเหล่าโผล่ออกมาจากทุกทิศ
ทางในอากาศ และพุง่ เข้าใจตีเย่หยวนซําแล้วซําเล่า

19
เย่หยวนประหลาดใจเล็กน้อยอย่างลับๆ แม้เขายังไม่เห็นว่า
ใครทีกําลังซุม่ โจมตีเขา,แต่จากการซุม่ โจมตีเหล่านี เย่หยวน
สามารถยืนยันได้ทนั ทีวา่ ,ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ ายไม่ได้อยู่
ใต้เขาแน่นอน!

แต่เย่หยวนก็ยงั ไม่ทราบเจตนาทีชัดเจนของอีกฝ่ ายนัก เขา

ทะยานขึนสูงเพือเปิ ดมุมในการโจมตี

กระบวนเพลิงมังกรสังหารพวยพุง่ ออกไป,ราวกับคลืนอัคคี
ขนาดใหญ่ทปัี ดเป่ าเงาไหมฟ้าอัสนีจนหมดสิน

20
 “หืม?”

เสียงประหลาดใจดังขึนจากในป่ า อีกฝ่ ายคาดไม่ถึงเลยว่า,

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนจะทรงพลังขนาดนี

หลังจากแรงระเบิดพัดผ่านออกไป คิวของเย่หยวนก็ถกั ขึน

ทันทีและพึมพํากับตนเองอยู่ครูห่ นึง

ลักษณะเช่นนี,มีความเป็ นไปได้สงู ว่า มันคือสัตว์อสูรระดับ

ห้าทีสามารถจําแลงกายเป็ นมนุษย์ได้!

21
สัตว์อสูรทีจําแลงกายเป็ นมนุษย์,พวกเขาสามารถปกปิ ดพลัง
ปราณสัตว์อสูรได้ และเป็ นไปไม่ได้เลยทีจะแยกแยะมนุษย์
หรือสัตว์อสูรได้ดว้ ยตาเปล่า รูปลักษณ์ของพวกเขาเหมือน
กับมนุษย์ทกุ ประการ,รวมถึงพฤติกรรมการใช้ชีวิต

เย่หยวนแอบรูส้ กึ มีความสุขอย่างลับๆ ถือเป็ นโชคดีหรือไม่,ที

เขาพบกับสัตว์อสูรทีวิวฒ
ั นาการแล้ว?

“ข้านีเข้ามาในดินแดนอันสูงศักดิของท่านอย่างไม่สมควร
และมิได้ตงใจ
ั ข้าหวังว่า,สหายเต๋าจะยอมแสดงตัวออกมา
22
 เพือพูดคุยอย่างเป็ นมิตร!”

เย่หยวนผสานมือและกล่าวขึนด้วยความเคารพทันทีททิี ศใด
ทิศหนึง

เป็ นทีชัดเจน,ในขณะนีเย่หยวนทราบแล้วว่าอีกฝ่ ายซุม่ อยู่ที

ตรงไหน

23
 ตอนที626 กระหนําซําแล้ วซําอีก

ร่างอันงดงามทังสามลอยลงมาจากต้นไม้สงู ตระง่าน ด้วยรูป

ลักษณ์ทสวยราวกั
ี บเทพธิดา,แม้แต่เย่หยวนยังเผลอมองโดย
ไม่ละสายตา

นางทังสามล้วนครอบครองความงามทีสามารถล้มล้าง
อาณาจักรได้ก็ไม่ปาน เมือเหล่าปุถชุ นเห็นแม้เพียงเสียวอึด
ใจ,ทุกคนต่างต้องหลงใหลพวกนางจนหมดใจแน่นอน

1
 แม้เย่หยวนจะทราบเบืองหลังของพวกนางทังสามแล้ว แต่
เมือเห็นกับตา,เขาก็ไม่อยากเชือเลยว่าทังสามจะเป็ นสัตว์
อสูรจําแลงกายมาจริงๆ

หนึงในความงามประดุจเทพธิดาจับจ้องมาทางเย่หยวน และ
กล่าวด้วยแววตาอันคมกริบทีสุดแสนจะห้ามใจว่า

“มนุษย์ผใู้ ดทีกล้าลําเส้นเข้ามาในแดนเทพอสูรต้องห้ามของ
เรา,จะต้องตาย!”

2
ทันทีทได้
ี ยินเช่นนัน,คิวของเย่หยวนกระตุกขึน การทีเขามาที
แห่งนีเพือหลบหนีการไล่ลา่ ของติงเหลียน,เย่หยวนทราบดีวา่
ตนทําผิด แต่การตะโกนข่มขู่วา่ จะฆ่าทันทีเช่นนี,มันทําให้เย่
หยวนไม่พอใจอย่างมาก

ยิงไปกว่านัน,ทัศนคติของทังสามนางนียังแย่อย่างมาก หาก
เป็ นเช่นนี,ต่อให้เย่หยวนอธิบายไป มีหรือทีพวกนางจะฟั ง
เขา?

“แม่นางทังสามโปรดฟั งสิงทีข้าจะกล่าวต่อไปนีสักคําได้หรือ

3
 ไม่?”

เย่หยวนยังไม่ยอมแพ้และพยายามระงับความโกรธของตน
ก่อนทีจะกล่าวออกมา

เขาอยู่ในอาณาเขตของคนอืนเช่นนี การเคลือนไหวสุม่ สีสุม่

ห้าถือเป็ นวิธีทไม่
ี ควรมากทีสุด,ดังนันหากเลือกทีจะเจรจาได้
มันย่อมดีกว่าการปะทะอยู่แล้ว

ตอนนี,เย่หยวนเริมมีขอ้ กังขาในใจแล้วว่า ในท้ายทีสุดนี,มัน

เป็ นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ทีเขามาเจอสัตว์อสูรที
วิวฒ
ั นาการแล้วในทีแห่งนี?

4
 “ไม่จาํ เป็ นต้องพูดใดๆอีก! ไม่วา่ จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม,
ผลลัพธ์ทเจ้
ี ากล้าเข้ามาในแดนเทพอสูรต้องห้ามก็มีแต่ความ
ตายเท่านัน! ข้าจะให้โอกาสเจ้าจบชีวิตด้วยตนเอง!”

หญิงสาวนางนันกล่าวขึนอีกครัง

เมือเย่หยวนได้ยิน,คิวของเขาก็ขมวดขึนจนแทบจะชนกัน
โดยไม่ตงใจ
ั

แม้หญิงสาวนางนีจะงดงามเพียงใด,แต่มนั ก็เพียงรูปลักษณ์
ภาพนอกเท่านัน ซึงความคิดของนาง,เย่หยวนรูส้ กึ ไม่ชอบใจ
5
 เป็ นอย่างมาก

ในขณะนี,เย่หยวนเองก็มิได้อารมณ์ดีเช่นกัน หากอีก
ฝ่ ายกล้าบอกว่า,ให้เขาจบชีวิตของตัวเองขนาดนี เขาก็ไม่มี
อะไรจะพูดแล้ว!

ก่อนทีเย่หยวนจะพุง่ จู่โจมหญิงสาวตรงหน้า กลับมีมือเรียว

สวยของหญิงสาวอีกนางหนึง,เข้ามาห้ามหญิงสาวทีกล่าว
เมือครู ่ นางเป็ นสาวหุน่ บางร่างเล็กน่าทะนุทะหนอม ดู
เหมือนว่านางจะไม่ตอ้ งการให้ทงสองฝ่
ั ายเข้าปะทะกันจึง
6
 กล่าวว่า

“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง,บางทีมนุษย์คนนีอาจมีเหตุจาํ เป็ น
จริงๆ เหตุใดจึงไม่ลองฟั งเขากล่าวดูก่อน?”

หญิงสาวดุจเทพธิดานางนีมีนามว่า,อวีเหลิง นางกล่าว
ตอบอย่างสบประมาทว่า

“จะฟั งทําไมให้เสียเวลา? เจ้าลืมคําสอนของท่านบรรพบุรุษ

ไปแล้วงันรึ? ตราบใดทีมีมนุษย์ลาเส้
ํ นเข้าสูแ่ ดนเทพอสูรต้อง
ห้าม,จะต้องตายทังหมด!”

7
 “แต่…”

“หึ! แม้เราจะไม่รูว้ า่ ,เขาสามารถผ่านหมอกวิปลาสกลืน

ปราณได้อย่างไร แต่ในเมือเขาเข้ามาทีนีแล้ว เราก็ตอ้ งทํา
ตามคําสังสอนของท่านบรรพบุรุษและฆ่าทิงซะ!”

เป็ นทีชัดเจนว่า,หญิงสาวนามอวีเหลิงเป็ นคนทีไร้ซงเหตุ

ึ ผล
และต้องการจะฆ่าเขาท่าเดียว ซึงนีทําให้เย่หยวนอารมณ์

8
 เสียอย่างมาก

“หึห,ึ แน่นอนว่าข้าจะไม่จบชีวิตของตน และหากเจ้าต้องการ

เอาชีวิตข้า…เจ้าก็ลองดู!”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมอันเย็นชา

อวีเหลิงมองเย่หยวนด้วยสายตาอันเหยียดหยาม และกล่าว

9
 ด้วยรอยยิมทีแสนเยือกเย็นว่า

“เจ้าคิดว่า,การทีตนสามารถหลบเลียงการโจมตีของข้าเมือ
ครูไ่ ด้ มันจะทําให้เจ้ารอดชีวิตภายในกํามือข้าไปได้ร?ึ เจ้าก็
แค่เด็กเหลือขอทีไม่รูจ้ กั ความยิงใหญ่ของฟ้าดิน! ลืมไป
เถอะ,ในเมือเจ้าปฏิเสธความเมตตาของข้าทีอนุญาตให้จบ
ชีวิตด้วยตนเองไป งันข้าจะส่งเจ้าลงยมโลกเอง!”

อวีเหลิงไม่กล่าวใดๆอีกต่อไป พร้อมปลดปล่อยไหมฟ้าอัสนี
โจมตีเย่หยวนอย่างรวดเร็ว

เว้นเสียแต่คราวนี,ทังความเร็วและความรุนแรงกลับเพิมขึน
10
 อย่างมากจากก่อนหน้า

เย่หยวนแสยะยิมอย่างเยือกเย็นและดาบเสวียนอิงก็ปรากฏ
ขึนในมือ!

“ฝนคมดาบไร้จาํ กัด!”

ปราณดาบเล่มยาวสมบูรณ์ปรากฏขึนนับไม่ถว้ น และ
กระหนําใส่ผา้ ไหมอัสนีของอีกฝ่ ายโดยตรง!

ตอนนีเย่หยวนอยู่ในอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลแล้ว ดังนัน

11
การระดมปราณรูปธรรมจึงเป็ นเรืองง่ายมากสําหรับเขา จาก
เศษคมดาบชินเล็กชินน้อยในอดีต,ปั จจุบนั มันกลับเป็ น
ปราณคมดาบทรงสวยทีดูทรงพลังและศักดิสิทธิยิง! ซึงเขา
สามารถสร้างมันมากเท่าไหร่ก็ตามตามต้องการ!

แน่นอนว่า อนุภาพการทําลายล้างของฝนคมดาบไร้จาํ กัด

เพิมขึนอย่างมากเช่นกัน ปราณคมดาบอันศักดิสิทธินับไม่
ถ้วนสาดเข้าใส่ฝ่ายตรงข้ามราวกับเม็ดฝนกระหนํา

แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!

12
 กระนันเอง,ฝ่ ายตรงข้ามก็เป็ นถึงสัตว์อสูรระดับห้าอันทรง
พลังจนน่ากลัว แม้ปราณคมดาบเหล่านีจะแข็งแกร่งอย่าง
มาก แต่กลับไม่สามารถตัดไหมฟ้าอัสนีได้ เป็ นเพียงเสียง
ปะทะระหว่างสองสิงทีดังขึนดังโลหะกระทบกัน

อย่างไรก็ตาม,ถึงแม้จะไม่สามารถฉีกกระชากไหมฟ้าอัสนีได้
ในชุดเดียว แต่เย่หยวนก็ยงั ใช้ฝนคมดาบไร้จาํ กัดกระหนําซํา
แล้วซําอีกไม่หยุด

13
เมือเห็นว่าวรยุทธการต่อสูข้ องเย่หยวนไม่ธรรมดาเลย แถม
ยังทรงพลังจนน่ากลัว ในทีสุด,ท่าทีของหวีเหลิงก็เปลียนไป
อย่างฉับพลัน

เด็กหนุ่มคนนีทีอยู่ตรงหน้านางมิใช่มนุษย์ธรรมดา!

ในคราแรก,นางยังคิดว่าเย่หยวนเป็ นเพียงอัจฉริยะทัวๆไปใน
หมูม่ นุษย์ และบังเอิญข้ามเข้ามาในแดนเทพอสูรต้องห้ามนี
ได้เท่านัน

แต่เมือมองดูในปั จจุบนั ,มันกลับไม่ใช่เช่นนันเลย

14
 แม้นางจะไม่ได้ใช้พลังทังหมดในการโจมตีครานี แต่มนั ก็
สามารถฆ่านักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเก้าได้
อย่างไม่ยากนัก ทว่า…การโจมตีนีกลับไม่สามารถทําอะไร
นักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับหนึงตรงหน้าได้เลย

ใครจะรูว้ า่ เจ้าหนูอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับหนึงคน
นี,จะสามารถกระหนําโจมตีใส่นางได้ซาแล้
ํ วซําเล่าขนาดนี!

15
 เย่หยวนขมวดคิวและกล่าวว่า

“สาวน้อย,เพราะความไร้เหตุผลของเจ้าบังคับข้าเอง จากนี,
ข้าจะไม่สภุ าพใดๆอีกต่อไป!”

อวีเหลิงนางนีพึงผ่านการวิวฒ
ั นาการมาหมาดๆเช่นกัน และ
ในความเป็ นจริง,นางตนนีก็อ่อนแอยิงกว่าซ่างหวนหยุนตอน
ทีอาณาจักรพลังลดเสียอีก การจะฆ่านางถือว่าไม่ใช่เรืองที
ไกลตัวเกินไป

แต่เพียงเพราะเย่หยวนอยู่ในฐานะผูม้ าเยือน,และไม่ตอ้ งการ

สร้างความวุน่ วายในดินแดนทีไม่รูจ้ กั ยิงไปกว่านัน,แม้ทงั
16
สามจะเป็ นสัตว์อสูร แต่ดว้ ยความงดงามทีน่าประทับใจนี เย่
หยวนจึงพยายามใช้ความอดทนและพยายามพูดจาดีๆ มิ
ฉะนัน,หญิงสาวทีปากเช่นนี เย่หยวนคงฆ่านางไปนานแล้ว

เว้นเสียแต่,คํากล่าวของเย่หยวนกลับทําให้อวีเหลิงระเบิด
เสียงหัวเราะดังสนันทันที

ในตอนนี,นางยอมรับแล้วว่าความแข็งแกร่งของเย่หยวนน่า
เกรงขามอย่างยิง ซึงมันเกินกว่าทีนางจินตนาการไว้มาก
จริงๆ

17
แต่หากกล่าวถึง,การสูข้ า้ มระดับทีห่างกันยิงกว่าฟ้าดินเช่นนี
ต่อให้ตายไปนางก็ไม่อยากเชือว่า,เด็กหนุ่มคนนีจะสามารถ
ทําอันตรายได้

“อวดดี! มนุษย์ชนตํ
ั า,เจ้ากล้าท้าทายผืนป่ านักใช่ไหม! ตาย
ซะ!”

อวีเหลิงคํารามด้วยเสียงหวาน แต่ความหวานันกลับแฝง
ด้วยจิตสังหารอันน่ากลัว! ไหมฟ้าอัสนีคาํ รนสะท้านจนกึก
ก้อง!

18
 “เพลงดาบไหมฟ้ามรกตเหิน!”

ในคราวนี,อวีเหลิงใช้พลังระดับห้าของตนอย่างสุดกําลัง ไหม
ฟ้าอัสนีอดั แน่นไปด้วยกลินอายสัตว์อสูร พร้อมพุง่ จู่โจมหวัง
ทะลวงขัวหัวใจเย่หยวน!

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนตัดสินใจแล้วว่าจะสังสอนนางตนนี
สักหนึงบทเรียน และสอนให้นางรูว้ า่ ,หากคิดท้าทายนาย
น้อยหนุ่มคนนี แล้วจะได้รบั ผลอย่างไร?!

19
 ครืนน!

แรงดันลมปราณของเย่หยวนพุง่ สูงขึนฉับพลัน และยัง

ทะยานสูงยิงขึนจนก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ระดับสามโดยตรง!

“ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”

20
เมือเย่หยวนเอาจริง,ท่าทางการแสดงออกของอวีเหลิงก็
เปลียนไปแทบจะในทันที

ฝ่ ามือนีทรงพลังเกินไป!

นางไม่เคยคิดเลยว่า,เจ้าหนูอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ระดับหนึง จะสามารถสังหารสัตว์อสูรระดับห้าได้จริงๆ!

นีมันเรืองอะไรกัน?

21
สัตว์อสูรระดับห้าทีวิวฒ
ั นาการอย่างสมบูรณ์จะถูกเรียกว่า,
เผ่าอสูร ในขณะที,สัตว์อสูรระดับสีหรือตํากว่านันจะถูกเรียก
เพียงสัตว์อสูรเท่านัน จากสิงเหล่านี,จะเห็นได้วา่ ขอบ
เขตระหว่างสองระดับนีมันแตกต่างมหาศาลเพียงใด!

นีเป็ นช่องว่างทียิงใหญ่เกินจะก้าวข้ามไปได้!

แต่…เด็กหนุ่มคนนีกลับสามารถก้าวข้ามมาได้อย่างเหลือ
เชือ!

22
 แข็งแกร่ง!

แข็งแกร่งเกินไป!

มังกรฟ้าพุง่ ทะลวงไหมฟ้าอัสนีจนสะบันเป็ นเศษเล็กเศษ

น้อยราวกับกิงไม้แห้ง พร้อมตรงเข้าใส่รา่ งของอวีเหลิงทันที!

23
 “อ๊ะ! อย่าทําร้ายศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง!”

หญิงสาวร่างเล็กอันน่าทะนุทะหนอมนามว่าอวีซู นางรีบตรง
เข้ามาปกป้องอีกตนทันทีตรงหน้า!

เย่หยวนตกตะลึงอย่างมาก,เมือเห็นการเปลียนแปลงทีไม่
คาดคิดเกิดขึน ในเสียวจังหวะนัน,เขารีบบังคับฝ่ ามือของตน
เพือเบียงทิศทางออกไปอย่างสุดกําลัง ต้นไม้ขนาดมหึมา
หลายสิบถูกโค่นลงอย่างไม่หยุดหยัง,จนเกิดเป็ นทางยาว

24
 บูมมมม!

ลําต้นของต้นไม้มหึมาเหล่านันถูกบดขยีจนเป็ นชินเล็กชิน
น้อย บริเวณหนึงของป่ ากลายเป็ นพืนทีโล่งกว้างในทันที

เมือเห็นฉากนี,อวีเหลิงรูส้ กึ หวาดกลัวจนทัวใบหน้าของนาง
ซีดขาว ร่องรอยความเย่อหยิงก่อนหน้าของนางหายไปไหน
หมดแล้ว?

25
หากฝ่ ามือนันอัดเข้าร่างของนางเต็มๆ โชคดีทสุี ดก็พิการ,แต่
หากโชคร้ายหน่อยก็คงไม่เหลือซากให้ฝัง

ทีทังหมดเป็ นเช่นนี,เพราะหญิงสาวร่างเล็กนามอวี
ซูพยายามช่วยเย่หยวนก่อนหน้า แม้จะเป็ นเพียงคําพูดไม่กี
คํา,แต่นนทํ
ั าให้เย่หยวนรูส้ กึ ประทับใจอย่างมาก ซึงนีเป็ น
สาเหตุหนึงเดียว,ทีเย่หยวนตัดสินใจเบียงฝ่ ามือออกไปใน
เสียวจังหวะสุดท้าย

เขาไม่ตอ้ งการให้หญิงสาวร่างเล็กนามว่าอวีซูมาบาดเจ็บ
สาหัสเพราะตัวเขา และนีคือเหตุผลทังหมด

26
 “ผะ-เผ่ามังกร?”

อวีเหลิงกล่าวขึนด้วยความไม่อยากเชือ

27
 ตอนที627 เผ่าจิงจอกภูตหยกขาว

อวีเหลิงยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอยู่ภายในใจ นาง
จ้องมองเย่หยวนด้วยสีหน้าอันยําเกรงและตกตะลึงในเวลา
เดียวกัน

แต่อวีซูกลับมองเขาด้วยความรูส้ กึ อันหลากหลาย นัยน์ตา

ของนางทีจับจ้องเย่หยวนมันเปี ยมไปด้วยความกตัญ ู

1
นางทราบดีวา่ ,หากเมือครูเ่ ย่หยวนไม่เบียงฝ่ ามือออก ป่ านนี
นางคนกลายเป็ นศพนานแล้ว

“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง,เมือครูท่ า่ นกล่าวว่าอันใด? เผ่า
มังกร?”

อวีซูกล่าวถามอย่างสงสัย

แต่ขณะนีอวีเหลิงยังคงอยู่ในสภาวะตกตะลึงอย่างหนัก สติ
ของนางเลือนลอยจนตอนนีก็ยงั ไม่รูส้ กึ ตัว,แล้วคิดว่านางจะ
ได้ยินคําถามของอวีซูหรือไม่?

2
 นางไม่ผิดเลยแม้แต่นอ้ ยทียังตกตะลึงไม่ได้สติจนตอนนี
เพราะการโจมตีเมือครูข่ องเย่หยวนคือพลังมังกรแท้จริงอย่าง
ไม่ผิดเพียน!

แต่วา่ …เหตุใดเจ้าหนูคนนีถึงสามารถปลดปล่อยพลังมังกร
แท้จริงออกมาได้?

เผ่าอสูรย่อมมีลาํ ดับขันทีเข้มงวดอย่างมาก ซึงสัตว์เทวะทังสี

ถือเป็ นเผ่าอสูรทีอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารทังมวล

ต่อหน้าเผ่ามังกร,สัตว์อสูรทุกเผ่าพันธุย์ ่อมตําต่อย และไม่มี

ใครกล้าแม้แต่จะเงยศีรษะขึนมอง แม้วา่ อาณาจักรพลังของ
3
 พวกเขาจะสูงกว่าก็ตาม

เช่นเดียวกัน,เหตุผลทีอิงหมัวหูส่ ามารถเดินไปทีใดก็ได้ในป่ า
ปลิดชีพ โดยไม่จาํ เป็ นต้องโจมตีใดๆ,และสัตว์อสูรทังหมด
ต่างยอมจํานน นีเป็ นเพราะสายเลือดของสัตว์เทวะในร่าง
ของมัน!

สําหรับเผ่าอสูร,สายเลือดย่อมสําคัญกว่าอาณาจักรพลัง

“มะ-ไม่ผิดแน่! ข้าเคยเข้าไปในอาณาจักรศักดิสิทธิและพบ
ท่านอาวุโสคนแรกมาก่อน ซึงแรงดันลมปราณทีสัมผัสได้ก็
เหมือนกันไม่ผิดเพียนใดๆ! แต่…แต่เจ้าหนูนีเป็ นเพียงเผ่า
4
 มนุษย์ชดั ๆ แล้วเขาจะเป็ นคนของเผ่ามังกรได้อย่างไร?”

อวีเหลิงสูญเสียสิงทีต้องทําไปชัวขณะ,ในเวลานีนางเอาแต่
บ่มพึมพําใต้ลมหายใจของตน

อวีซูจอ้ งมองเย่หยวนด้วยความประหลาดใจและถามว่า

“พีชาย,ท่าน…ท่านเป็ นคนของเผ่ามังกรจริงใช่หรือไม่? หาก

ใช่,ท่านก็มีคณ
ุ สมบัติทีจะอยู่ในแดนเทพอสูรต้องห้ามนีได้”

5
ความประทับใจของเย่หยวนต่ออวีซูคอ่ นข้างดี นางมิได้เย็น
ชาและไร้เหตุผลเหมือนอวีเหลิง มิฉะนันเขาคงซัดฝ่ ามือ
สังหารทิงไปแล้ว

เมือเห็นว่าอวีซูกล่าวถามถึงเรืองนี เย่หยวนยิงกล่าว
ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า

“หากกล่าวว่าข้าเป็ นคนของเผ่ามังกร,ก็อาจใช่ แต่หากกล่าว

ว่าไม่ใช่,ก็อาจไม่ใช่เช่นกัน ทุกอย่างขึนอยู่กบั มุมมองของ
พวกท่าน แต่ถา้ ใครต้องการจะฆ่าข้า,ข้าก็จะไม่เมตตาแล้ว
เช่นกัน!”

6
 ในบรรดาทังสาม,อวีเหลิงถือได้เป็ นผูน้ าํ กลุม่ กรายๆ หาก
นางต้องการหรือสังอะไร,ทุกอย่างจะต้องเป็ นตามนัน

หลังจากทีตกตะลึงไม่ได้สติอยู่นาน,ในทีสุดอวีเหลิงก็รูส้ กึ ตัว
ขึน และกล่าวว่าเย่หยวนว่า

“เอ่อ…น้องชาย เรืองทีเจ้าเข้ามาทีแห่งนี,เพียงอวีเหลิงมิอาจ
ตัดสินได้จริงๆ เมือครูเ่ ป็ นความเข้าใจผิดของข้าเอง,ข้าโง่เข
ล่าทีทําให้ข่นุ เคือง หวังว่า…เจ้าจะไม่ตดั สินชีวิตข้า เนือง
จากเป็ นกฎของแดนเทพอสูรต้องห้าม,ทีบัญญัติไว้วา่ ห้าม
ไม่ให้มนุษย์คนใดเข้ามาได้แม้แต่คนเดียว และเจ้าก็มายืนอยู่

7
ตรงนี…ทางทีดีควรให้ทา่ นบรรพบุรุษของเผ่าตัดสินจะดีกว่า
ดังนัน,เหตุใด…น้องชายถึงไม่ตามพวกเขากลับไปยังเผ่า
ก่อนล่ะ?”

เมือเห็นความแข็งแกร่งของเย่หยวนก่อนหน้า นางก็รูแ้ ล้วว่า,

ตนอยู่ไกลเกินกว่าทีจะเป็ นคูม่ ือของเขาได้ ซึงตอนนี,หากไม่
ใช่เพราะเมตตาของเย่หยวน นางยังจะยืนหายใจอยู่ตรงนีได้
อย่างไร?

แต่เรืองทีเย่หยวนเข้ามา,เหล่าผูอ้ าวุโสในเผ่าทราบดีอยู่แล้ว
ดังนัน,อวีเหลิงจึงชวนให้เขากลับไปก่อน

8
เย่หยวนเองก็มีความสนใจไม่นอ้ ยต่ออาณาเขตต้องห้าม,
หรือทีเรียกว่าแดนเทพอสูรต้องห้าม เขาพยักหน้าตอบทันที
และกล่าวว่า

“เข้าใจแล้ว ข้าจะตามพวกเจ้าไป!”

9
 ………………………………

บรรยากาศระหว่างทางค่อนข้างแปลกประหลาดอย่างมาก,
อวีเหลิงมักหวาดระแวงและคอยเฝ้าระวังเย่หยวนอยู่ตลอด
เวลา ในบรรดาพวกนางทังสาม,อวีเหลิงเป็ นคนทีได้รบั ผล
กระทบมากทีสุด ทุกคราทีนางต้องเผชิญหน้า,เย่หยวนคนนี
เป็ นดังศัตรูอนั น่ากลัว

ซึงเย่หยวนจะไม่รูค้ วามคิดของนางได้อย่างไร? แต่เขาก็มิได้

สนใจอะไรเช่นกัน
10
ต่างจากอวีซูทดูี ราวกับสาวน้อยทีเต็มไปด้วยความอยากรู ้
อยากเห็น นางกล่าวถามเย่หยวนถึงเรืองของโลกภายนอก
ตลอดการเดินทาง

เย่หยวนเองก็มิได้ปฏิเสธทีจะตอบ,เขาเล่าเรืองราวต่างๆ
เกียวกับโลกภายนอกให้แก่อวีซูฟัง

แม้บางที,อวีเหลิงจะพยายามกล่าวแทรก เพือทําลายการ
สนทนาระหว่างทังสองลงหลายต่อหลายครัง แต่นางก็ตอ้ ง
เงียบลงในท้ายทีสุด,เมือเย่หยวนเหลือบมองด้วยหางตา

11
หลังจากเข้าสูเ่ ผ่าของทังสาม เย่หยวนก็รูท้ นั ทีวา่ ,พวกนาง
เป็ นสัตว์อสูรของเผ่าพันธุช์ นิดใด

ทันทีทเข้
ี าไป,รอบตัวของเย่หยวนถูกรายล้อมไปด้วยเหล่า
จิงจอกจํานวนมากอย่างรวดเร็ว

เย่หยวนตระหนักได้วา่ ,นีควรจะเป็ นเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว!

“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง,ชายคนนันคือผูใ้ ดกัน? เขา…เขาช่าง

12
 หล่อเหลาเสียจริง!”

“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง,ดูเหมือนว่าเขาจะเป็ นเผ่ามนุษย์ ตาม
กฎของแดนเทพอสูรต้องห้ามบัญญัติไว้วา่ ,เมือเห็นมนุษย์
รุกลําเข้ามาจะต้องสําเร็จโทษทันทีใช่หรือไม่? แต่…หากจะ
ให้จดั การชายหนุ่มผูห้ ล่อเหลาขนาดนีไป มันคงน่าเสียดาย
แย่ หากไม่รงั เกียจ,ข้าขอนําไปสําเร็จโทษด้วยตนเองได้หรือ
ไม่…?”

13
“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง,ชายหนุ่มคนนีมากไปด้วยเสน่ห!์ เหตุ
ใดท่านถึงไม่ให้ขา้ จัดการล่ะ!”

จิงจอกภูตหยกขาวเหล่านียังไม่สามารถจําแลงกายเป็ น
มนุษย์ได้ แต่พวกมันก็เป็ นถึงสัตว์อสูรระดับสีทีอยู่ไม่ไกล
จากการวิวฒ
ั นาการแล้ว

14
เมือได้เผชิญหน้ากับจิงจอกภูตหยกขาวเหล่านี,เย่หยวนเองก็
ประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน

เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเหล่านีจะไม่แข็งแกร่งได้อย่างไร?
จิงจอกโดยส่วนใหญ่ลว้ นเป็ นสัตว์อสูรระดับสีขันปลายทัง
สิน,และมีจาํ นวนไม่นอ้ ยทีอยู่ในขันสูงสุด ซึงอีกเพียงไม่กี
ก้าวพวกมันก็จะวิวฒ
ั นาการกันแล้ว

ประสบการณ์และความรูข้ องเย่หยวนมิใช่ธรรมดา เขาทราบ

ดีวา่ อายุของจิงจอกภูตหยกขาวเหล่านีถือว่ายังไม่มากนักใน
เผ่าอสูรจิงจอก

15
แต่เมือมองดูในแง่ของพลังแล้ว พวกนางกลับแข็งแกร่งกว่า
มาก,หากเทียบกับนักสูใ้ นดินแดนไร้สินสุดทังหมด!

เมือมองถึงจุดนี,เย่หยวนจึงอยากพบบุคคลทีพวกนางเรียก
กันว่าเหล่าผูอ้ าวุโสอย่างมาก

พวกเขาจะต้องแข็งแกร่งเพียงใดกัน?

“ฮ่าฮ่า,ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกทีพวกเจ้าจะชอบพอข้า แต่

16
ค่อยมาพบกันอีกที,หลังวิวฒ
ั นาการเสร็จแล้วดีกว่าหรือไม่?
พวกเจ้าจะต้องใจเย็นและทนต่ออารมณ์ตนเองให้ได้!”

เย่หยวนใช้ภาษาสัตว์อสูรบรรพกาลกล่าวออกไปด้วยรอยยิม
กว้าง

เมือคํากล่าวเหล่านีออกไป,จิงจอกทุกตนรวมถึงอวีเหลิงและ
อวีซูตา่ งต้องตกตะลึง

กลับกลายเป็ นว่า,พอเหล่าจิงจอกเหล่านีเห็นว่าเย่หยวนหน้า
ตาดี จึงกล่าวแซะอวีเหลิงไปอย่างนัน หากไม่ได้ก็ไม่เป็ นไร,
แต่หากได้ก็คอ่ ยว่ากัน เพราะยังไงมนุษย์ก็ไม่สามารถเข้าใจ
17
 พวกมันได้อยู่แล้ว

แต่ใครจะรูว้ า่ ,ไม่เพียงเย่หยวนจะเข้าใจคํากล่าวของพวกมัน
แต่เขายังใช้ภาษาสัตว์อสูรบรรพกาลเพือตอบกลับได้อีก!

ในปั จจุบนั ,เหล่าจิงจอกโดยรอบต่างนิงจนแข็งเป็ นหินไปแล้ว

น่าอาย…น่าอายจริงๆ หากมองไปยังใบหน้าของจิงจอกบาง
ตัว,จะเห็นได้ชดั เลยว่า พวกนางกําลังอายอย่างมาก

18
 “เจ้า…เจ้ารูจ้ กั ภาษาสัตว์อสูรบรรพกาลจริงๆ!”

อวีเหลิงอุทานขึนด้วยความประหลาดใจ

“หุห,ุ ไม่ใช่เพียงภาษาสัตว์อสูรบรรพกาล ข้ายังทราบด้วยว่า,

พวกเจ้าคือเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว!”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิม

19
 “………”

อวีเหลิงพูดไม่ออก

หากมองข้ามกลินอายมนุษย์จากร่างของเด็กหนุ่มคนนี,ดู
เหมือนว่าเขาจะไม่ตา่ งอะไรกับสัตว์อสูรเลย!

เผ่าจิงจอกมีมากมายหลากสายพันธุ์ ซึงเผ่าจิงจอกภูตหยก

20
 ขาวเป็ นเพียงหนึงในนัน

เย่หยวนสามารถระบุเผ่าของพวกนางได้อย่างแม่นยํา เป็ นที

ชัดเจนว่า,เขาจะต้องคุน้ เคยกับเผ่าอสูรมากแน่นอน!

เด็กหนุ่มคนนีเป็ นใครมาจากไหนกันแน่?

21
 เย่หยวนไม่แยแสคํากล่าวใดๆของอวีเหลิงหลังจากนัน เขา
มองสํารวจโดยรอบหมูบ่ า้ นของเผ่าแห่งนี

นีเป็ นหมูบ่ า้ นทีมีชีวิตชีวาอย่างมาก จิงจอกและ‘ผูค้ น’มีอยู่

มากมายปะปนกันไปทัว

ซึงสิงทีทําให้เย่หยวนประหลาดใจทีสุดคือ หมูบ่ า้ นแห่งนีมีผู้

คนอยู่เป็ นจํานวนมากจริงๆ!

ผูค้ นทีว่ามานันหมายถึงจิงจอกทีสามารถจําแลงกายเป็ นร่าง

มนุษย์ได้ ซึงสิงนีแสดงให้เห็นว่า,จิงจอกภูตหยกขาวระดับห้า
ในหมูบ่ า้ นแห่งนีมันอยู่มากจนเห็นได้ทวไป!
ั

22
 เกิดอะไรขึนทีนี?

ภายในดินแดนไร้สินสุดมีสถานทีทีทรงพลังจนน่ากลัวขนาด
นีได้อย่างไร?

หากพวกเขาเหล่านียกทัพออกมายังโลกภายนอกของดิน
แดนไร้สินสุด,หายนะครานีจะเลวร้ายยิงกว่าการรุกรานของ
ดินแดนวายุคลังหลายเท่าตัว!

แม้แต่ประชาชนทัวไปยังแข็งแกร่งได้ขนาดนี,แล้วบรรพบุรุษ

23
 ของพวกนางจะแข็งแกร่งเพียงใดกัน?

ความสนใจของเย่หยวนต่อแดนเทพอสูรต้องต้องห้ามเพิมขึน
เป็ นเท่าตัวทันที

ภายใต้การนําทางของอวีเหลิง เย่หยวนเดินทางผ่านไกลกว่า
ครึงหมูบ่ า้ น,และมาถึงยังสถานทีทีมีลกั ษณะคล้ายกับ
ตําหนักใหญ่ของบรรพบุรุษในทีสุด

24
 “นีคือทีอยู่ของท่านบรรพบุรุษ ข้าทราบดีวา่ ความแข็งแกร่ง
ของเจ้านันน่าเหลือเชือ,แต่เมือเข้าตําหนักนีไปแล้ว ไม่วา่ เป็ น
หรือตาย…มันก็ขนอยู
ึ ่กบั ตัวเจ้าเอง!”

ก่อนทีจะย่างก้าวเข้าไป,อวีเหลิงได้หนั มากล่าวเตือนเขา

25
 ตอนที628 วรยุทธลวงตา? ฮ่าฮ่า!

เย่หยวนไม่เคยคิดหนี เพราะตนรูว้ า่ ไม่สามารถหนีออกไปได้

อยู่แล้ว

อวีเหลิง,พวกนางทังสามเตรียมการก่อนหน้ามาอย่างชัดเจน
จะเห็นได้วา่ ,พวกนางรูถ้ ึงการปรากฏตัวของเขานานแล้ว

ถึงแม้เย่หยวนจะไม่ทราบว่าสิงทีต้องเผชิญคือเผ่าจิงจอกภูต

1
หยกขาว แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,อีกฝ่ ายจับการมาถึงของเขา
ได้ตงแต่
ั แรกแล้ว

ความแข็งแกร่งของพวกอวีเหลิงทังสามถือว่าไม่เลว แต่
สันนิษฐานได้วา่ ,พวกนางยังไม่ใช่ทสุี ด

แน่นอนว่า,เมือสหายเหล่านีออกมา เย่หยวนคงไม่ได้รบั ผล
ประโยชน์อะไรแล้วแน่นอน

และแม้เย่หยวนจะสามารถหลบหนีกลับไปยังป่ าปลิดชีพได้,
แต่ในเวลานันเขาก็ตอ้ งเผชิญหน้ากับการไล่ลา่ ของติงเหลียน
อยู่ดี หากเปรียบเทียบกันแล้ว,เย่หยวนรูส้ กึ ว่าทีแห่งนียัง
ปลอดภัยกว่าเล็กน้อย

2
 อวีเหลิงนําเย่หยวนเข้าสูต่ าํ หนักชันใน ซึงทันทีทนั ใด,เย่
หยวนก็สมั ผัสถึงแรงดันลมปราณอันมหาศาลจากด้านในได้
ทันที!

ความสนใจขยายตัวมากขึนภายในใจของเย่หยวน เขาไม่คิด
เลยว่า,แดนเทพอสูรต้องห้ามนีจะมีอสูรระดับหกอยู!่

แรงดันลมปราณอันแข็งแกร่งแผ่ออกจากร่างของหญิงชราที
นังบนบัลลังก์ทรงเกียรติ,นางดูยิงใหญ่และศักดิสิทธิอย่างไม่
น่าเชือ ด้วยความแข็งแกร่งของอสูรระดับหก,จ้าวเทียนหยิน
3
 จะเป็ นคูม่ ือได้อย่างไร?

แต่ตามความเข้าใจของเย่หยวน แดนเทพอสูรต้องห้ามเป็ น
หนึงในพืนทีหลักของป่ าปลิดชีพ,ซึงถือว่ายังเป็ นส่วนหนึง
ของดินแดนไร้สินสุดอยู่ ดังนัน…เหตุใดแดนล่างเช่นนีถึงมี
การดํารงอยู่ของอสูรระดับหกปรากฏขึนได้?

“อวีเหลิง,นีคือผูบ้ กุ รุกใช่หรือไม่?”

หญิงชรากล่าวขึนเป็ นคนแรก

4
 เมืออวีเหลิงเห็นหญิงชรากล่าวเช่นนัน การแสดงออกของ
นางก็แปรเปลียนเป็ นความเคารพในทันที และรีบโค้งคํานับ
พร้อมกล่าวว่า

“ถูกต้องแล้วท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วง!”

เย่หยวนหรีตาแคบพร้องจับจ้องไปยังบรรพบุรุษอวีฮ่วงอย่าง
ไม่ละสายตา ใบหน้าของนางปกคลุมไปด้วยริวรอยตามกาล
เวลา,พร้อมถือไม้เท้างอทีแสดงถึงตําแหน่งอันสูงศักดิ โดย
รวมแล้ว,บรรพบุรุษอวีฮ่วงนางนีแก่ชราอย่างมาก

5
 แต่,แรงดันลมปราณทีแผ่ออกมาจากร่างของนางกลับไม่
อ่อนแอเลย!

อวีฮ่วงลืมตาขึนและมองไปทีเย่หยวนอย่างเชืองช้า แต่เสียว
อึดใจนันเอง,นางก็จ่โู จมในทันที!

เพียงนางเคาะไม้เท้าลงพืนเบาๆ พลังปราณสีครามก็พงุ่ เข้า

ใส่เย่หยวนอย่างรุนแรง

สีหน้าของเย่หยวนมืดลงทันทีเล็กน้อย และซัดฝ่ ามือมังกร

สวรรค์วินาศฟ้าสวนกลับไป,เพือทักทายอีกฝ่ ายตอบ

6
 บูมมม!

ร่างของเย่หยวนถูกส่งกระเด็นออกไปโดยตรง!

พลังระดับหกไม่ใช่สงที
ิ เย่หยวนจะสามารถลืมตาอ้าปากได้
เลยสักนิด

7
การโจมตีของอวีฮ่วงในครานีถือเป็ นการตรวจสอบขอบเขต
พลังของเย่หยวนเท่านัน หากนางเอาจริง,เย่หยวนจะไม่มี
ทางต่อต้านใดๆได้เลย

แต่เพียงว่า,ใบหน้าอันเหียวย่นของอวีฮ่วงกลับต้องเผยร่อง
รอยความประหลาดใจออกมา ในคราแรก,นางคิดว่าการโจม
ตีของตนอาจทําให้เย่หยวนบาดเจ็บเป็ นอย่างน้อย ซึงใครจะ
ไปรูว้ า่ ,เย่หยวนกลับปั ดคราบฝุ่ นบนเสือเล็กน้อย และลุกขึน
ยืนได้อย่างไม่ยากนัก

“หากท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วงต้องการสิงใด,ท่านก็สามารถ

8
กล่าวกับข้ามาได้ตรงๆ การปฏิบตั ิเช่นนีกับแขก,มันไม่ดแู ล้ง
นําใจเกินไปหน่อยรึ?”

เย่หยวนกล่าวขึน

อวีฮ่วงทราบแต่แรกแล้วว่า,เขาคนนีมีสายเลือดของเผ่ามังกร
อยู่ในร่าง มิเช่นนันนางคงฆ่าเขาตายตังแต่เมือครูแ่ ล้ว การ
โจมตีก่อนหน้าเป็ นแค่การทดสอบเขาเท่านัน

9
เย่หยวนทราบเรืองนีดีอยู่ในใจ,เขาจึงแนะนําตัวด้วยวรยุทธที
แข็งแกร่งทีสุดอย่างฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้ากลับไป

ปั จจุบนั ,เขารับรูแ้ ล้วว่า แดนเทพอสูรต้องห้ามไม่ตอ้ นรับ

มนุษย์ แต่เย่หยวนทีมีสายเลือดของเผ่ามังกรอยู่กบั ตัว อวี
ฮ่วงเองก็ไม่สามารถทําอะไรเขาได้เช่นกัน

หากนางสามารถฆ่าเย่หยวนได้จริงๆ,เมือครูน่ างคงฆ่าเขา
ตายไปแล้ว เหตุใดจะต้องทดสอบให้เสียเวลา?

อวีฮ่วงเปิ ดเปลือกตากว้างขึนและกล่าวถามว่า

10
 “เจ้าดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงมางันรึ?”

เย่หยวนรูว้ า่ ไม่มีสงใดที
ิ สามารถซ่อนให้พน้ ตาอีกฝ่ ายได้ เขา
จึงกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ดวงตาของท่านบรรพบุรุษช่างเฉียบคมดังคบเพลิงสว่างไร้
เงาหลบซ่อน!”

11
เมือได้รบั คําตอบยืนยันเช่นนี แรงดันลมปราณของอวีฮ่วงก็
พุง่ ทะยานสูงขึนฉับพลัน และถามกดดันเย่หยวนอย่างดุรา้ ย
ว่า

“เจ้าไปเอาโลหิตมังกรแท้จริงมาจากทีใด?!”

“เอ่อ…ท่านบรรพบุรุษโปรดอภัย ข้าไม่สะดวกทีจะเปิ ดเผย

จริงๆ”

เจดียเ์ ลืองสวรรค์เป็ นความลับของเย่หยวน จึงเป็ นไปไม่ได้ที

เขาจะเปิ ดเผยต่อหน้าอวีฮ่วง

12
ขุมทรัพย์ลาค่
ํ าเช่นนี,แม้กระทังอสูรระดับหกยังต้องเคลือน
ไหวเช่นกันเมือได้ยิน

ซึงเย่หยวนยังไม่รูจ้ กั คุน้ เคยกับอวีฮ่วงผูน้ ีเลย จึงยากทีจะ

รับรองได้วา่ ,นางไม่มีเจตนาร้ายอะไร

หากเกิดอะไรขึน,สิงทีเย่หยวนต้องเผชิญเบืองหน้าเป็ นถึง
สัตว์อสูรระดับหก ความแข็งแกร่งเช่นนี,เขาไม่สามารถรับมือ
ไหวแน่นอน

แต่คาํ กล่าวของเย่หยวนมันยิงทําให้ความพิโรธของอวีฮ่วง
13
เพิมมากขึน ทันใดนัน,นางดูโกรธเกรียวจนเกินปกติ พร้อมใช้
แรงดันลมปราณกดทับร่างของเย่หยวนไว้ทนั ที

“ดูเหมือนว่าเจ้ายังไม่ตระหนักถึงสถานะของตนในปั จจุบนั ดี
พอ! ไม่วา่ เจ้าอยากกล่าวหรือไม่,มันมิได้ขนอยู
ึ ่กบั เจ้า!”

อวีฮ่วงกล่าวอย่างเยือกเย็น

เย่หยวนถูกแรงดันลมปราณอีกฝ่ ายบดขยีจนแทบหายใจไม่
ออก แต่เขาก็ยงั กล่าวตอบอย่างดือรันว่า

14
“หึ! ไม่วา่ ท่านอยากฆ่าข้าหรือไม่,มันก็มิได้ขนอยู
ึ ่กบั ท่านเช่น
กัน! แต่ไม่วา่ ข้าจะกล่าวหรือโกหก,มันก็เรืองของข้า! แม้ทา่ น
จะบดขยีข้าจนตาย,ข้าก็จะไม่กล่าวใดๆทังสิน!”

ท่าทางการแสดงออกของอวีฮ่วงมืดลง แรงดันลมปราณอัน
มหาศาลโถมเข้าใส่รา่ งของเย่หยวนรุนแรงยิงขึนต่อเนือง ร่าง
ของเย่หยวนค่อยๆทรุดลงพร้อมเสียงกระดูกทีถูกบีบดังลัน
ทัวร่าง

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ราวกับเย่หยวนได้เห็นภาพซ้อนที
15
เคยเกิดขึนกับตน,อย่างในตอนทีจ้าวเทียนหยินบังคับให้เขา
คุกเข่า เว้นเสียแต่,อวีฮ่วงไม่ได้มีเจตนาให้เขาคุกเข่าเช่นนัน
กลับกัน,นางพยายามบีบเค้นเย่หยวน เพือให้บอกถึงทีมา
ของโลหิตมังกรแท้จริง

เย่หยวนกัดฟั นแน่น,เม็ดเหงือผุดขึนมากมายจนเติมหน้าผาก
พร้อมสีหน้าของเขาทีบิดเบียวด้วยความเจ็บปวด เห็นชัดว่า,
ตัวเขากําลังทรมานอย่างมากในขณะนี

ด้านข้าง,เมืออวีซูเห็นท่าทางอันเจ็บปวดของเย่หยวน นางก็
รีบกล่าวอ้อนวอนทันทีวา่

16
“ท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วง,เขามิได้มาด้วยเจตนาร้ายใดๆ! จะดี
กว่ามากหากท่านไม่ฆ่าเขา! ถ้าก่อนหน้า,เขาไม่แสดงความ
เมตตาออกมา อวีซูคนนีคงตายไปแล้วแน่นอน”

เย่หยวนรูส้ กึ ว่าแรงกดดันทีทับร่างของเขาอ่อนลงทันที แรง

ดันลมปราณจํานวนมหาศาลทีกําลังบดขยีร่างกายและ
กระดูกหายไปอย่างไร้รอ่ งรอย เห็นได้ชดั ว่า,ทังหมดถูกหยุด
ลงโดยอวีฮ่วง

17
เย่หยวนเหลือบมองอวีซูและกล่าวด้วยรอยยิมอันน่าสังเวช
ว่า

“ฮ่าฮ่า! สาวน้อย,เจ้าใจดีเกินไปแล้ว! ช่วยแก้ตา่ งให้คนนอก

ต่อหน้าท่านยายในเผ่าเช่นนี,เจ้าไม่กลัวถูกลงโทษเลยรึไง?”

เมืออวีซูเห็นว่าอวีฮ่วงหยุดทรมานเย่หยวน นางก็ดผู ่อน

คลายลงเล็กน้อย

แต่เมือได้ยินคําถากถางของเย่หยวน แก้มขาวนวลของอวีซูก็
แดงขึนทันทีและกล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อยว่า

18
“ข้าก็แค่ตอบแทนบุญคุณทีท่านเคยเมตตาเท่านัน! หากท่าน
ไม่เบียงฝ่ ามือออกในเสียวอึดใจสุดท้าย,ข้าคงตายไปนาน
แล้ว ซึงนีแสดงให้เห็นว่า,พีชายมิใช่คนเลว!”

ในความเป็ นจริงแล้ว,อายุของอวีซูมากกว่าเย่หยวนไม่รูต้ งั
เท่าไหร่ แต่นางก็ยงั เรียกเขาว่าพีชายซําแล้วซําเล่า ซึงทําให้
เย่หยวนรูส้ กึ ว่า,อายุของตนถูกบันทอนลงทุกครังทีได้ยิน

ในขณะทีเย่หยวนกําลังจะกล่าวหยอกล้ออวีซูกลับไป ทันใด
นัน,เขาก็สมั ผัสได้ทนั ทีวา่ จิตวิญญาณศักดิสิทธิของตน
กําลังถูกล่วงลําโดยหญิงชราคนนีอย่างลับๆ!

19
 “ข้าขอถามเจ้าว่า,เจ้าเป็ นใครมาจากไหน?”

อวีฮ่วงคิดว่าตนสามารถควบคุมจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่
หยวนได้สาํ เร็จแล้ว จึงเริมซักถามในทันที

“ข้ามีนามว่า,เย่หยวนมาจากอาณาจักรมนุษย์,ทางใต้ของ
ดินแดนไร้สินสุด”

20
 แววตาทังสองของเย่หยวนไร้ซงชี
ึ วิตชีวาราวกับถูกอวีฮ่วง
ควบคุมอยู่จริงๆในขณะทีตอบ

‘หึห,ึ จุดเด่นของเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวคือวรยุทธลวงตา ทว่า

เจ้าคิดผิดแล้ว,ทีใช้ภาพลวงตาต่อหน้าปรมาจารย์! ข้าที
บรรลุจิตภูผาไร้ประมาท,ไม่วา่ วรยุทธลวงตาจะแกร่งกล้า
เพียงใด แต่มนั จะสามารถทําอันตรายข้าได้อย่างไร?’

เย่หยวนเย้ยหยันอีกฝ่ ายภายในใจอย่างลับๆ

21
คิวของอวีฮ่วงขมวดขึน,นางไม่คิดเลยว่าภูมิหลังของเย่หยวน
จะธรรมดาและธรรมดาได้ขนาดนี

“เหตุใดเจ้าถึงเข้ามาในแดนเทพอสูรต้องห้าม?”

“ข้ากําลังถูกตามล่าโดยใครบางคนจากโลกภายนอก,และไร้
ซึงทางเลือกอืนนอกจากเข้ามาหลบทีนี”

22
“แล้วเจ้าสามารถผ่านหมอกวิปลาสกลืนปราณได้อย่างไร?”

“ข้า…ข้าไม่ทราบเหมือนกัน ข้าเพียงแค่เดินและเดินต่อไป
เรือยๆ จนโผล่มาทีนีได้ในทีสุด”

“โลหิตมังกรแท้จริงภายในร่าง,เจ้าไปเอามาจากทีใด?”

23
“ข้าบุกไปยังตําหนักโบราณแห่งหนึงโดยบังเอิญ และได้รบั
โลหิตมังกรแท้จริงมาหนึงหยด,ซึงตอนนัน ข้าไม่รูว้ า่ มันคือ
อะไรจึงลองกลืนมันเข้าไป แต่กลับคาดไม่ถึงเลยว่า,นันจะ
เป็ นโลหิตมังกรแท้จริง”

เย่หยวนปั นนําเป็ นตัวและกล่าวไร้สาระออกไป

คิวของอวีฮ่วงขมวดขึนอีกครัง เห็นได้ชดั ว่านางไม่พอใจกับ

คําตอบนีมาก

ต่อจากนัน,อวีฮ่วงก็ยงั ซักถามอีกหลากคําถามมากมาย จน
24
 แทบไม่เหลืออะไรจะถามเย่หยวนแล้ว

เย่หยวนเองก็ตอบทุกคําถามไม่ขาดเว้น เพียงแต่ความจริงที
กล่าวออกไปกลับมีไม่มากนัก,แน่นอนว่าเรืองราวของเขา
โดยส่วนใหญ่ มันไม่สามารถบอกให้หญิงชราคนนีฟั งได้เลย

เมืออวีฮ่วงไม่เหลือคําถามใดๆอีก นางจึงโบกมือขึนเล็กน้อย,
และแววตาทังสองข้างของเย่หยวนก็กลับมามีชีวิตชีวาอีก
ครัง

25
“เอ๊ะ? เกิดอะไรขึน? เกิดอะไรขึนกับข้ากันแน่?”

เย่หยวนแสร้งถามขึนด้วยท่าทีทสัี บสน

26
 ตอนที629 คุณหนู

“แม้วา่ เจ้าจะดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงไป และได้รบั กาย

วิญญาณกึงมังกรมา แต่สดุ ท้าย,เจ้าก็เป็ นเพียงมนุษย์อยู่ดี
ซึงตามกฎของแดนเทพอสูรต้องห้ามแห่งนี,ข้าคงต้อง
ประหารชีวิตเจ้าและนีคือชะตากรรมทีมิอาจเลียงได้ จงใช้
ชีวิตในส่วนทีเหลือกับคุกใต้ดินของข้าเพือรอวันสําเร็จโทษ!”

อวีฮ่วงไม่สนใจว่าเย่หยวนจะแข็งแกร่งหรือมีพรสวรรค์เพียง
ใด พร้อมเตรียมจองจําเย่หยวนโดยตรง
1
 เย่หยวนรูส้ กึ สลดใจไม่นอ้ ยอยู่ลกึ ๆ ทังๆทีเขาแสดงมาถึง
ขนาดนีแล้ว แต่เหตุใดนางถึงไร้ซงความเห็
ึ นอกเห็นใจเพียง
นี?

ในคราแรกทีนางสนใจเย่หยวน ทังหมดไม่ใช่เพราะนางต้อง
การจะหาทีอยู่ของโลหิตมังกรแท้จริงหรอกรึ?

แต่เย่หยวนก็ไม่ได้โกหกใดๆ,เขากลืนโลหิตเพียงหยดเดียว
นันลงไปแล้วจริงๆ!

2
“เฮ้ออ…หญิงชรามักไร้เหตุผล! ทังๆทีข้าอธิบายสิงทีอยากรู ้
ไปหมดแล้วแท้ๆ! เหตุใดถึงยังทํากับข้าเช่นนี?”

เย่หยวนกล่าวตัดพ้อขึนด้วยความโศกเศร้า

“หึ! เจ้าควรรูส้ กึ โชคดีอย่างมากแล้ว,ทีพวกเราเผ่าจิงจอกภูต

หยกขาวเจอตัวเจ้าก่อน! หากเป็ นเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬทีพบ,
พวกมันคงฆ่าเจ้าทิงไปนานแล้ว!”

อวีฮ่วงกล่าวอย่างเยือกเย็น

3
แม้อวีฮ่วงจะกล่าวด้วยนําเสียงทีกระแทกกระทัน แต่เย่หยวน
ทราบดีวา่ ,สิงทีนางกล่าวไปเป็ นความจริง

อย่างน้อยทีสุด,เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวยังมีความเป็ น
มิตรมากกว่าในตอนท้าย ซึงแตกต่างจากเผ่าหมาป่ าวายุ
ทมิฬอย่างสินเชิง

แม้วา่ ลําดับขันในหมูเ่ ผ่าอสูรจะเข้มงวดอย่างมาก แต่ก็ยาก

นักทีระบบนีจะอยู่เหนือกว่าสัญชาตญาณของอสูรโดย
สมบูรณ์

4
ถึงเย่หยวนจะดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงเรียบร้อยแล้ว และไม่
มีใครสามารถขโมยมันไปใช้ได้อีก แต่ตราบใดทีเย่หยวนมี
สายเลือดนีในครอบครอง,นันแสดงว่าพวกมันก็ยงั มีโอกาส
ได้ครอบครองเช่นกัน

ถึงจะมีสายเลือดภายในร่าง,แต่ทา้ ยทีสุดก็มิใช่สายเลือดโดย
ตรง ซึงหมาป่ าวายุทมิฬเหล่านีเองก็ไม่สนใจเช่นกัน!

สิงหนึงทีต้องทราบก็คือ,โลหิตมังกรแท้จริงลําค่าอย่างหาที

5
เปรียบมิได้ และมันเป็ นประโยชน์อย่างยิงต่อเผ่าอสูรทังหมด

อวีฮ่วงใช้ความพยายามอย่างหนักเพือค้นหาแหล่งทีอยู่ของ
โลหิตมังกรแท้จริง

แต่คาํ ตอบของเย่หยวนกลับทําให้นางผิดหวังอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม จากคํากล่าวของอวีฮ่วง,เย่หยวนเริมมองเห็น
ถึงบางสิงเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าแดนเทพอสูรต้องห้ามจะไม่ใช่แดนสวรรค์แต่

6
อย่างใด เมือกล่าวถึงเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,นําเสียงของนางก็
เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเกลียดชังอย่างชัดเจน

สองเผ่านีไม่ถกู กันอย่างมากแน่นอน

ในขณะเดียวกัน,จู่ๆก็มีจิงจอกภูตหยกขาวตัวหนึงรีบวิงเข้า
มาและกล่าวอย่างร้อนใจว่า

“ท่านบรรพบุรุษ! ท่านบรรพบุรุษ! แย่แล้ว! ลมหายใจสุดท้าย

7
 ของคุณหนู…ใกล้จะดับสินลงแล้ว!”

เมือคํากล่าวเหล่านีถูกเปล่งออกมา สีหน้าของอวีเหลิงและ
อวีซูซีดลงด้วยความหมดอะไรตายอยาก ท่าทีของอวีฮ่วงเอง
ก็เปลียนไปแทบจะในทันที ร่างของหญิงชราหายวับผ่านหน้า
เย่หยวนราวกับสายลม ดูเหมือนว่านางจะไม่สนใจเย่หยวน
อีกต่อไป

เย่หยวนสังเกตเห็นว่า,เมือพวกนางได้ยินข่าวของบุคคลนี ท่า
ทางของแต่ละคนต่างไร้ซงเรี
ึ ยวหมดแรง และทรุดตัวลงด้วย
ความสินหวัง สติของพวกนางดูเลือนลอยไปทันที

8
 อวีเหลิงกัดฟั นแน่น,ท่าทางของนางดูอ่อนแอลงมาก ซึงสี
หน้าของนางเองก็เผยถึงความขมขืนอย่างสุดพรรณนา

เย่หยวนอดทีจะสงสัยไม่ได้จริงๆ และกล่าวถามกับอวีซูอย่าง
รวดเร็วว่า

“น้องอวีซู,คุณหนูของเจ้า…เกิดอะไรขึนกับนาง?”

นําตาของอวีซูไหลรินตังแต่แรกทีได้ยินข่าวแล้ว จนถึงตอนนี
นางก็ยงั ร้องไห้ไม่หยุดจนขอบตาสวยของนางบวมแดง

9
 เมือได้ยินเย่หยวนกล่าวถามขึน,นางก็สะอึกสะอืนเล็กน้อย
และพยายามกล่าวตอบว่า

“คุณหนู,นางได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของพวกหมา
ป่ า ทังหมดก็เพือปกป้องพวกเรา! หากพวกเราไม่อ่อนแอเช่น
นี,คุณหนูคง…”

จากนันเย่หยวนก็สอบถามความเป็ นมาของเรืองทังหมดจา
กอวีซู

ปรากฏว่าเขตทีเหล่าจิงจอกภูตหยกขาวอาศัยอยู่มีชือว่า,เขต
หุบเขาอสูร ซึงเผ่าทีแข็งแกร่งทีสุดในเขตหุบเขาอสูรคือ,เผ่า
10
 หมาป่ าวายุทมิฬ

หากให้เทียบกันแล้ว,เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวอ่อนแอกว่าเผ่า
หมาป่ าวายุทมิฬมาก กลุม่ ทีอ่อนแอมักถูกกลุม่ ทีแข็งแกร่ง
รังแกเสมอ ดังนัน,พวกมันจึงบังคับให้เผ่าจิงจอกภูหยกขาว
ส่งทรัพยากรเป็ นค่าบรรณาการอยู่ตลอด

แต่เมือไม่นานมานี,นายน้อยของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,นาม
ว่าเฟย นําฝูงหมาป่ าบุกเข้ามาในเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว
และต้องการให้พวกนางยอมทําข้อตกลงทีว่า,ทุกๆปี จะต้อง
ส่งจิงจอกภูตหยกขาวทีวิวฒ
ั นาการแล้ว ไปเป็ นนางบําเรอให้
แก่พวกมัน

11
ยิงไปกว่านัน,นายน้อยของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬอย่างเฟยยัง
ต้องการโดยเร็วทีสุด!

ซึงแน่นอนว่าคุณหนูของเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวไม่เห็นด้วย
อย่างมาก ดังนันทังสองฝ่ ายจึงเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง

ผลทีตามมาคือ,เฟยสามารถเอาชนะคุณหนูของเผ่าจิงจอก
ไปได้ และนางก็ได้รบั บาดเจ็บสาหัสอย่างมาก

ก่อนหน้านีทีจิงจอกอีกตนเข้ามารายงานด้วยความร้อนใจ
เห็นได้ชดั ว่าบาดแผลของคุณหนูพวกเขาแย่ลงจนเกินเยียว

12
 ยา และอาจเป็ นช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตแล้ว

เมือเย่หยวนได้ยินเรืองราวทังหมด,เขาก็ตอ้ งถอนหายใจ
อย่างช่วยไม่ได้

เผ่าอสูรนันโหดร้ายและป่ าเถือนยิงกว่าเผ่ามนุษย์มาก ผู้

อ่อนแอย่อมเป็ นอาหารในงานเลียงของผูท้ แข็
ี งแกร่งกว่า
เสมอ ใครทีกําปั นใหญ่กว่านันคือเจ้านาย

เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเป็ นเพียงสุนขั จิงจอกตัวน้อย ทีอยู่ใต้

อํานาจของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬเท่านัน

13
“โอ้ใช่แล้ว บรรพบุรุษของเผ่าเจ้าเองก็เป็ นถึงอสูรระดับหก
แล้วนางปล่อยให้พวกมันเข้ามายุ่งย่ามได้อย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวอย่างสงสัย

อวีซูกล่าวทังนําตาต่อว่า

“ในเวลานัน,ท่านบรรพบุรุษยังอยู่ในสภาวะเก็บตัว ดังนัน

14
ท่านจึงไม่ทราบถึงเหตุการณ์เหล่านีเลย และแน่นอนว่า,เฟย
ทราบถึงจุดนีดี จึงคว้าโอกาสนีบุกเข้ามาเพือทําข้อตกลง,มิ
ฉะนันท่านบรรพบุรุษจะปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เช่นนีกับคุณ
หนูได้อย่างไร!”

เมือได้ฟังเย่หยวนก็เข้าใจเรืองทังหมดทันที ดูเหมือนว่าอีก
ฝ่ ายจะรอเวลานีอยู่นานแล้ว

แต่เย่หยวกก็ยงั สงสัยเช่นกันว่า,การทีพวกมันกล้าบุกเผ่า
จิงจอกภูตหยกขาวโดยไม่เกรงกลัวบรรพบุรุษอสูรระดับหก
เช่นนี แสดงว่าเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬเองก็น่าจะแข็งแกร่งพอ?

15
อย่างน้อยทีสุด,พวกมันต้องมีอสูรระดับหกอยู่ในหมูบ่ า้ นด้วย
ใช่หรือไม่?

เย่หยวนตบไหล่อนั เนียนขาวของอวีซูเบาๆ และกล่าวด้วย

รอยยิมว่า

“เอาล่ะ,ไม่ตอ้ งร้องแล้ว รูห้ รือไม่วา่ ,ตอนทีเจ้าร้องไห้ช่างไม่

น่ารักเอาเสียเลย! พาข้าไปยังเรือนพักคุณหนูของเจ้า ขอไป
ดูหน่อยว่า,ข้ายังสามารถช่วยเหลืออะไรได้บา้ ง..ไม่ทราบว่า
จะได้หรือไม่?”

16
นําตาของอวีซูแปรเปลียนเป็ นรอยยิมทันทีทได้
ี ยิน นางรีบ
คว้าแขนของเย่หยวนและถามขึนอย่างกระวนกระวายว่า

“จริงรึ? ท่านพีเย่หยวน,ท่านสามารถช่วยคุณหนูได้จริงๆใช่
ไหม?”

มือเรียวเล็กอันน่าทะนุทะหนอมของอวีซูนนนิ
ั มมาก ยิงไป
กว่านัน เย่หยวนยังสัมผัสถึง,กลินตัวอันหอมหวานทีกระทบ
จมูกของตนได้อย่างจัง ซึงนีทําให้เย่หยวนใจสันเล็กน้อย

“เรืองนัน…ข้ายังไม่กล้ารับประกัน แต่ก็มิใช่วา่ ไร้สินความ

หวังซะทีเดียว!”

17
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

แต่ใครจะรูว้ า่ ในเวลานี,จู่ๆอวีเหลิงก็ยืนขึน และพุง่ เข้าเขย่า

ร่างของเย่หยวนอย่างร้อนรนว่า

“เจ้าสามารถช่วยชีวิตคุณหนูได้จริงๆใช่ไหม?”

เย่หยวนผงะด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เขาคาดไม่ถึง

18
เลยว่า,อวีเหลิงจะมีปฏิกิรยิ าโต้ตอบรุนแรงขนาดนี เขาพยัก
หน้าและกล่าวว่า

“ตราบใดทีชีพจรของนางยังเต้นอยู่,โอกาสรักษาชีวิตนางก็
ยังมีเสมอ แต่…ไม่วา่ ยังไง,เจ้าจะต้องพาข้าไปพบนางก่อน!”

ดวงตาของอวีเหลิงจ้องเขม็งไปยังเย่หยวนและกล่าวว่า

“หากกล้าหลอกลวงข้า,ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายอย่างทรมาน!”

19
 ท่าทีของเย่หยวนเปลียนไปพร้อมสีหน้าทีมืดลง เมือได้ยิน
ถ่อยคําทีไร้สาํ นึกเช่นนี,เขาก็เตรียมซัดฝ่ ามือเข้าใส่อวีเหลิง
ตรงหน้าทันที แต่อวีซูก็เข้ามาหยุดเสียก่อน

“ท่านพีเย่หยวน,โปรดอย่าถือโทษโกรธนางเลย ทีศิษย์พี
อาวุโสอวีเหลิงเป็ นเช่นนี,เพราะมีปมภายในใจ! ครังล่าสุดที
ทําให้คณ
ุ หนูบาดเจ็บสาหัสขนาดนี,เป็ นครังเดียวกับทีเฟย
เข้ามาทําข้อตกลง และพยายามจับศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิงไป
เป็ นนางบําเรอของตน ดังนันนางจึงผูกใจเจ็บและโทษตนเอง
มาโดยตลอด! อันทีจริง..ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิงไม่ได้มีบคุ ลิก
เช่นนีเลย,นับตังแต่ทอาการของคุ
ี ณหนูทรุดหนักลง นางก็
เอาแต่ฝึกฝนและบ่มเพาะพลังทังวันทังคืน,จนทําให้นาง
20
 เปลียนไปอย่างในตอนนี”

อวีซูกล่าวอธิบาย

อวีเหลิงสาดสายตาเข้าใส่อวีซูและกล่าวตําหนิอย่างรวดเร็ว
ว่า

“เจ้าจะกล่าวเช่นนีกับเขาเพืออันใด?”

21
 อวีซูลดศีรษะลงโดยไม่กล้ากล่าวโต้แย้งใดๆ

ใครก็ตามทีเคยเห็นอวีเหลิงก่อนหน้า,จะทราบได้ทนั ทีวา่ นาง

เปลียนไปมากจริงๆ

ในทีแรก,เย่หยวนไม่ชอบอวีเหลิงผูน้ ีเป็ นอย่างมาก แต่เมือได้

ฟั งคํากล่าวของอวีซู,เขาก็ตอ้ งให้อภัยอวีเหลิงทันทีโดยไร้ซงึ
เงือนไขใดๆ

22
 เย่หยวนพยักหน้าให้อวีเหลิงและกล่าวว่า

“เข้าใจแล้ว ข้าขอสัญญากับพวกเจ้าเลยว่า,ข้าจะต้องช่วย
คุณหนูของพวกเจ้าให้จงได้! เหอะ,ข้าไม่เชือว่าผืนปฐพีจะ
กล้าทอดทิงผูค้ นเช่นนีได้ลง ข้า,เย่หยวน,หากไม่สามารถ
รักษานางให้ฟืนคืนได้ ก็ไม่ขอมีชีวิตอีก…อืม,ไม่สิ,ขอให้ขา้
กลายเป็ นสัตว์เดรัจฉานตลอดชัวชีวิต!”

23
 ตอนที630 นํากลับจากความตาย

เย่หยวนตรงเข้าไปในเรือนพักทีเต็มไปด้วยบรรยากาศโศก
เศร้า เสียงรําได้มากมายดังลันออกมาจากข้างใน

“หลีกทางไป,หลีกทางเร็วเข้า! จิงจอกตัวน้อยนันยังไม่ตาย,
แล้วพวกเจ้าจะร้องไห้ราวกับงานศพเพืออันใด?”

เย่หยวนกล่าวถากถางทันทีทเข้
ี าสูต่ วั เรือนภายใน

1
 เย่หยวนฝ่ าฝูงชนทีกําลังร้องห่มร้องไห้อย่างรวดเร็ว และได้
เห็นจิงจอกตัวเล็กสีขาวนวลดังหิมะบริสทุ ธิกําลังนอนนิงอยู่
บนตียง เพียงแค่วา่ ,ขนบางจุดของมันเปื อนสีดาํ แดงทีเกิด
จากเลือดแข็งตัว เห็นได้ชดั ว่ามันบาดเจ็บสาหัสจริงๆ

จิงจอกตัวน้อยบาดเจ็บหนักและกําลังจะสินลมแล้วในเวลานี
มันไร้เรียวแรงจนถึงขนาดไม่สามารถคงร่างมนุษย์ไว้ได้ และ
ต้องเปลียนกลับเป็ นรูปลักษณ์รา่ งกายเดิม

อวีฮ่วงกําลังนังดูใจอยู่ขา้ งเตียง และเมือเห็นเย่หยวนโห่ดงั

ลันตังแต่ทางเข้าเรือน,นางก็ขมวดคิวขึนโดยไม่ตงใจพร้
ั อม

2
 กล่าวว่า

“ซินเอ๋อกําลังจะสินใจแล้ว ทีเจ้าตะโกนและสร้างความ
วุน่ วายเช่นนี,แสดงว่าเจ้าเบือชีวิตมากใช่หรือไม่?”

หากไม่ใช่วา่ นางกําลังประคองร่างอวีซินอยู่ และไม่สะดวก

ในการเคลือนไหว,ป่ านนีเย่หยวนคงถูกฆ่าตายโดยตรงแล้ว
แน่นอน

3
เย่หยวนเหลือบมองอวีฮ่วงด้วยหางตา และกล่าวอย่างไม่พอ
ใจว่า

“หากแม่อย่างท่านอยากปล่อยให้ลกู ตาย,ทังๆทีข้าสามารถ
รักษาได้ก็เชิญ ข้าจะให้เวลาท่านสามลมหายใจ,วางนางลง
และถอยออกมาซะ มิฉะนัน,ข้าจะไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ
อีกและจากไปทันที!”

เมืออวีฮ่วงเห็นท่าทางอันเยือกเย็นของเย่หยวน,นางก็พดู ไม่
ออกไปชัวขณะ นางคาดไม่ถึงเลยว่า,จู่ๆเย่หยวนก็ปรากฏตัว
4
 ออกมาและกล้ากล่าวสังเป็ นสังตายได้ขนาดนี

แววตาของผูเ้ ป็ นแม่สนไหวอย่
ั างไร้ซงความมั
ึ นคง โดยไม่รรี อ
ใดๆ,เย่หยวนเริมนับถอยหลังทันที

“สาม!”

5
 “สอง!”

เมืออวีซูทอยู
ี ่ขา้ งๆเห็นว่าเย่หยวนเอาจริง,นางก็เร่งกล่าวขึน
ด้วยความลังเลใจว่า

“ท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วง,ไม่ลองปล่อยให้ทา่ นพีเย่หยวนลอง
รักษาดูร?ึ ”

6
 “หนึง!”

เย่หยวนหันหน้ากลับและเตรียมจากไปโดยไร้ซงความลั
ึ งเล

“เดียวก่อน!”

ในทีสุดอวีฮ่วงก็เอ่ยปากขึน

ร่างจิงจองตัวน้อยสีขาวหิมะทีอวีฮ่วงประคองอยู่,ค่อยๆ

7
 ถูกวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเดินตรงเข้าหาเย่
หยวนและกล่าวอย่างเดือดดาลว่า

“หากรูว้ า่ เจ้าหลอกลวงข้า,เจ้าไม่ตายดีแน่!”

เย่หยวนไม่สบอารมณ์กบั หญิงชราคนนีอยู่แล้ว เขาเมินคําขู่

ของอวีฮ่วงและเชิดศีรษะตรงมายังหน้าเตียง เพือตรวจดู
อาการของจิงจอกน้อยตัวนี

8
ทันใดนัน,เขาก็เหลือบมองข้างหลังเล็กน้อยและกล่าวว่า

“กําลังมองอะไรของท่าน? เหตุใดถึงไม่ไปรอข้างนอก? พา
พวกเขาออกไปด้วย,อยู่ตรงนีก็มีแต่จะรบกวนสมาธิขา้ !
อืม…อวีซูอยู่ก่อน ทีเหลือออกไปซะ!”

“เจ้า!”

หัวของอวีฮ่วงแทบลุกเป็ นไฟด้วยความโกรธ แต่นางก็ตอ้ ง

ระงับโทสะเอาไว้และกล่าวกับทุกคนว่า

9
 “ทุกคนออกไปก่อน,นีเป็ นคําสังของข้า!”

แม้แต่ตวั นางเองยังถูกไล่ออกไปด้วย,นีจึงทําให้อวีฮ่วงรูส้ กึ
ไม่พอใจเย่หยวนอย่างมาก

เด็กเหลือขอคนนีกล้าไล่นางออกไป,สงสัยจะเบือชีวิตแล้ว
จริงๆ!

หากเขาสามารถรักษาชีวิตของซินเอ๋อได้จริงๆก็อีกเรืองหนึง,

10
 แต่หากไม่ มันจะต้องตายอย่างทรมาน!

“ท่านบรรพบุรุษ,เขาเป็ นเพียงมนุษย์ไม่ใช่ร?ึ แล้วเขาจะ

สามารถรักษาอาการของคุณหนูได้อย่างไร?”

“ถูกต้อง ท่านบรรพบุรุษ,มีมนุษย์ทไหนที
ี สามารถรักษา
อาการบาดเจ็บของอสูรได้? ยิงไปกว่านัน,ด้วยความรุนแรง
ของอาการคุณหนู แม้กระทังท่านยังไม่สามารถช่วยอะไรได้,
แล้วจะนับภาษาอะไรกับเขากัน?”

11
“ท่านบรรพบุรุษ,ในสายตาของข้า เขามิได้มาด้วยเจตนาดี
แน่นอน! เขาไม่มีทางสามารถรักษาอาการของคุณหนูได้
เป็ นทีชัดแจ้งแล้วว่า,เขามาเพือก่อปั ญหา!”

……………………….

12
 ทุกคนต่างสนทนากันไปมาอย่างวุน่ วาย และโดยสรุป,พวก
นางทังหมดล้วนไม่เชือว่าเย่หยวนจะสามารถรักษาอาการ
บาดเจ็บของอวีซินได้จริงๆ

ศาสตร์แห่งโอสถของเผ่าปี ศาจ,และศาสตร์แห่งโอสถของ
มนุษย์นนแตกต่
ั างกันอย่างสินเชิง เรียกได้วา่ ,เพียงโครงสร้าง
และระบบร่างกายก็ไม่เหมือนกันแล้ว

13
มีนกั หลอมโอสถน้อยคนนักทีรูจ้ กั ศาสตร์แห่งโอสถของเผ่า
ปี ศาจ

อย่างมากทีสุด,มนุษย์หนุ่มคนนีก็เป็ นเพียงอัจฉริยะใน
ศาสตร์แห่งโอสถวัยเยาว์ ซึงทังหมดล้วนเป็ นศาสตร์ของ
มนุษย์ทงสิ
ั น แล้วเขาจะสามารถรักษาอสูรได้อย่างไร?

ยิงไปกว่านัน,หลังจากทีอวีซินได้รบั บาดเจ็บสาหัสมา
บรรพบุรุษอย่างอวีฮ่วงก็งดั ทุกวิถีทางเพือรักษาอย่างสุด
กําลัง แม้กระนัน,มันก็ยงั มิอาจรักษาชีวิตของอวีซินได้

14
คงมีเพียงเซียนสวรรค์เท่านันทีล่วงรูว้ า่ ,มันจะเป็ นไปได้หรือ
ไม่?

ซึงอันทีจริงแล้ว,ตรรกะพวกนีอวีฮ่วงจะไม่ทราบได้อย่างไร?

มันแค่เพราะว่า,อวีซินเป็ นหลานสาวเพียงคนเดียวของนาง
การเฝ้ามองหลานสาวตนเองอย่างสินหวัง,จนลมหายใจสุด
ท้ายดับสูญ มันยากเกินกว่าทีอวีฮ่วงจะทําใจได้ลง

ดังนัน,แม้คาํ พูดของเย่หยวนจะไม่มีความน่าเชือถือเลยก็
ตาม แต่มนั ก็เป็ นฟางเส้นสุดท้ายทีนางจะคว้าได้แล้วจริงๆ

15
 “ทุกคนเงียบลงเดียวนี!”

ในขณะนี,จิตใจของอวีฮ่วงสับสนอย่างทีสุด และไม่สามารถ
ทนต่อเสียงดังของคนอืนได้อีกต่อไป

“อ๊ะ! คุณหนู!”

อวีซูอทุ านลันพร้อมเสียงร้องไห้ทดัี งออกมา

16
ทันทีทอวี
ี ฮ่วงได้ยินเสียงนี,ท่าทางของนางก็เปลียนไปฉับ
พลันโดยไม่ตงใจ1
ั

“ไอ้เด็กเวร,ข้าจะฆ่าแก!”

อวีฮ่วงรีบตรงเข้าในเรือนพักด้วยความเร็วสูงสุด แรงดันลม

17
ปราณทีปลดปล่อยออกมาแทบทําให้ผคู้ นรอบข้างหมดสติ
ลง แต่เมือมาถึงภายใน,ตัวนางกลับต้องหยุดชะงักลง
กะทันหัน ความงดงามประดุจหยกขาวบริสทุ ธิในร่างมนุษย์,
กําลังนอนอย่างสงบบนเตียง จากจิงจอกตัวน้อยน่ารัก,ได้
กลายเป็ นหญิงสาวผูง้ ดงามอย่างสุดพรรณนา

ความงดงามถึงเพียงนี,ไม่ใช่ใครอืนนอกจากอวีซิน

การทีสามารถจําแลงเป็ นร่างมนุษย์ได้,นันสามารถระบุได้วา่

18
 พลังปราณภายในร่างของอวีซินเริมฟื นตัวขึนแล้ว

“ห่ะ? เมือครูท่ า่ นจะฆ่าไอ้เด็กเวรทีไหน?”

เย่หยวนเงยหน้าขึนและกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

อวีฮ่วงสําลักนําลายแทบจะในทันที แรงดันลมปราณอันน่า
เกรงขามของนางได้สลายหายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึน สิง
ทีมาแทนความโกรธเกรียวเมือครู,่ คือความอึดอัดอย่างหาที

19
 เปรียบมิได้อดั แน่นอยู่บนใบหน้าของนาง

ยังไม่ทนั ทีนางจะเข้าใจสถานการณ์อะไร,แต่กลับพุง่ เข้ามา

เตรียมฆ่าเขาโดยไม่สนใจรอบข้างเลยสักนิด หากเย่หยวนใน
ขณะนีอารมณ์ดีก็แปลกแล้ว

อันทีจริง,เบืองลึกในจิตสํานึกของอวีฮ่วง ก็ไม่คิดว่าเย่หยวน
จะสามารถรักษาอวีซินได้เช่นกัน ดังนัน,เมือได้ยินเสียงร้อง
ของอวีซู นางจึงคิดก่อนเลยว่า,จะต้องเกิดเรืองไม่ดีขนแน่
ึ

20
ทว่าใครจะรูว้ า่ ,ทีอวีซูรอ้ งไห้กลับเป็ นเพราะ เรืองทีเป็ นไปไม่
ได้,กลับเป็ นไปได้อย่างเหลือเชือ

“ท่านคิดหรือไม่วา่ ,บางทีนางคนนีอาจตายเพราะเสียง
ตะโกนเมือครูข่ องท่าน? หากท่านมีปัญญาขู่ขา้ ได้ขนาดนี,
เหตุใดถึงไม่ลองไปพบบรรพบุรุษของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬดู
ล่ะ? แล้ววัดกันไปเลยว่าใครเหนือกว่าใคร มิใช่เอาแต่ข่มขู่
เด็กอย่างข้า,จริงไหม?”

เย่หยวนกล่าวประชดขึนอย่างไม่พอใจ,ในขณะทีกําลังเก็บ
เข็มทองคําในมือลง

21
 เข็มทองคําชุดนีได้มาจากเหรินซิงชุน แม้มนั จะไม่ใช่ของดี
อะไรเลยในสายตาของเย่หยวน,แต่ก็ใช่วา่ จะไร้ประโยชน์สกั
ทีเดียว

สิงทีเขาใช้ในการรักษาอวีซินจริงๆก็คือ,ทักษะการฝังเข็ม
อย่างวรยุทธ72ประตูอสั นีทเขาสร้
ี างขึนเอง

ในปั จจุบนั ,ความแข็งแกร่งของเย่หยวนไม่สามารถเทียบ

เคียงกับอดีตได้อีกต่อไป อนุภาพการฝังเข็มของเขา,แม้แต่
เทพปี ศาจก็มิอาจล่วงรูไ้ ด้

22
เย่หยวนในขณะนีเย็นชาและดุดนั มากจริงๆ แม้แต่อวีฮ่วงยัง
ไม่อยากต่อปากต่อคํากับเขามากนัก

คํากล่าวของเย่หยวนนันหยาบกระด้าง แต่ก็มิได้ไร้ซงตรรกะ
ึ
นางจะกล้าไปพบบรรพบุรุษของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬและวัด
กับอีกฝ่ ายได้อย่างไร? การกระทําเช่นนัน,มันไม่ตา่ งอะไรกับ
หาเรืองตายเลย

23
 “เจ้า…เจ้ารักษาซินเอ๋อแล้วใช่ไหม?”

อวีฮ่วงยังคงกังวลเรืองความปลอดภัยของอวีซิน ดังนัน,นาง
จึงทําได้เพียงลดศีรษะลงและบากหน้าถามต่อไป

“รักษา? มันจะง่ายขนาดนันเลยรึ? อย่าหาว่าข้าสอนท่าน

เลย,แต่สหายในเผ่าของท่านรูจ้ กั คําว่าศาสตร์แห่งโอสถจริงๆ
ใช่ไหม? หรือเป็ นแค่หมอผีกนั ? ทังๆทีคุณหนูตนนีบาดเจ็บ
สาหัส,แต่พวกท่านกลับใช้ฤทธิของผลไม้เทวะหวังเพือยืด
ชีวิตนาง คงไม่ทราบเลยใช่ไหมว่า,ฤทธิของผลไม้เทวะจะให้
ผลเป็ นพิษในตอนทีร่างกายอ่อนแอถึงขีดสุด? ท่านเข้าใจ

24
ตรรกะทีว่า,เมือร่างกายอ่อนแอจากภายในก็ตอ้ งรักษาทีภาย
ในหรือไม่? ไม่ใช่วา่ ,พอคุณหนูของพวกท่านได้รบั บาดเจ็บ ก็
สักแต่จะเอาโน้นนีมาบํารุงมัวซัวไปหมด! นีมันบ้ามาก!”

ในฐานะจักรพรรดิโอสถ,เมือเขาเห็นวิธีการรักษาแบบผิดๆ
เช่นนี และทําเอาผูค้ นเกือบตาย เขาจึงอารมณ์เสียอย่างมาก

ผลการวินิจฉัยอวีซินได้ความว่า,คนเหล่านียัดทุกสิงทีคิดว่า
เป็ นประโยชน์ให้นางกินโดยไม่สนอะไรทังสิน นีจึงเป็ นอีก
หนึงสาเหตุททํี าให้อาการของนางทรุดตัวลงจนแย่ขนาดนี

แต่เดิม,อาการบาดเจ็บของนางในปั จจุบนั ควรจะดีกว่านี

25
 ทว่า,ทันทีทใช้
ี ฤทธิของผลไม้เทวะ,มันก็เกือบคราชีวิตนาง
โดยตรง

อวีฮ่วงกังวลใจอย่างยิงกับความปลอดภัยของอวีซินในเวลา
นี แต่นางก็ไม่กล้าสอบถามใดๆเย่หยวนอีกแล้ว นางจึงทําได้
เพียงจับจ้องไปยังอวีซินและกล่าวถามขึนว่า

“ซินเอ๋อ เจ้า…”

เย่หยวนกล่าวแทรกต่อทันทีวา่

26
“นางพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่หากต้องการให้รกั ษาจนหายดี
ก็จาํ เป็ นต้องใช้โอสถควบคูไ่ ปด้วย! นีคือส่วนประกอบทีจํา
เป็ นต่อการหลอมโอสถ,สิบวันหลังจากนี ข้าขอสถานที
สําหรับการเก็บตัว! และหลังจากทีออกมา,ข้าจะหลอมโอสถ
ให้นางเอง!”

ถึงแม้ทกั ษะการฝังเข็มอย่างวรยุทธ72ประตูอสั นีจะมี

ประสิทธิภาพในการรักษาอย่างมาก แต่มนั ก็ไม่สามารถใช้
มันทดแทนโอสถได้!

สําหรับการรักษาอาการบาดเจ็บป่ วยทัวไป,เย่หยวนสามารถ
รักษาได้ดว้ ยการฝังเข็ม แต่อวัยวะภายในทีได้รบั ความเสีย

27
 หาย,หากจะให้ดีทีสุดก็จาํ เป็ นต้องใช้โอสถอยู่ดี

ก่อนหน้านี,อวีซินก้าวเท้าเข้าสูป่ ระตูนรกไปกว่าครึงตัวแล้ว
หากไม่ได้การฝังเข็มของเย่หยวนช่วย,ชีวิตของนางคงดับสูญ
ไปเรียบร้อยแล้วแน่นอน ซึงปั จจุบนั ,เมือพ้นขีดอันตราย ตัว
นางก็สามารถฟื นฟูพลังปราณได้เองแล้วเล็กน้อย

แต่หากต้องการรักษาให้หายโดยสมบูรณ์,สิงทีจําเป็ นทีสุดก็
คือโอสถ!

28
 ตอนที631 เงาสัญลักษณ์แห่งจตุรทิศ

โอสถทีเย่หยวนต้องการจะหลอมให้มีชือว่า,โอสถจิตอสูร
บรรพกาล ซึงเป็ นโอสถระดับห้าชันตํา!

ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,การหลอมโอสถชนิดนีมันสร้างภาระให้
แก่รา่ งกายและจิตวิญญาณของเย่หยวนมากเพียงใด

ความยากในการหลอมโอสถระดับห้าอยู่คนละระดับกับที

1
เคยหลอมมาอย่างสินเชิง นอกจากนี,สูตรโอสถของเย่หยวน
มันหลอมง่ายทีไหนกัน?

อันทีจริง,เย่หยวนไม่เคยรูจ้ กั อวีซินนางนีมาก่อนเลย แต่ใน

ท้ายทีสุด,เขาก็ตดั สินใจแล้วว่า จะช่วยหลอมโอสถจิตอสูร
บรรพกาลให้นาง

เช่นเดียวกับที,อวีฮ่วงกล่าวไปจริงๆว่า เขาโชคดีมากแล้วที
เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเป็ นฝ่ ายพบตน,เผ่านีเป็ นเผ่าทีมี
ความเป็ นมิตรสูง หากเป็ นเผ่าอสูรอืนพบเขา,บางทีผลลัพธ์
ในปั จจุบนั ก็ยากทีจะอธิบายเช่นกัน

2
 นอกจากนี,เพือความอยู่รอดภายในแดนเทพอสูรต้องห้าม
การผูกมิตรกับกลุม่ สักกลุม่ ถือเป็ นความคิดทีไม่เลวเลย มิ
ฉะนัน,หากเขาไร้ฝ่ายไร้ขา้ ง ตนจะเป็ นเพียงหนูตามท้องถนน
ทีต้องวิงหนีหวั ซุกหัวซุนตลอดเวลาแน่นอน

ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่า,แดนเทพอสูรต้องห้ามมันคือ
อะไรกันแน่ แต่ทแน่
ี ๆ,มันมีอสูรระดับหกอยู่ทนีี !

ยิงไปกว่านัน,เมือดูสถานการณ์ในปั จจุบนั อสูรระดับหกไม่

ควรมีแค่สองถึงสามตนแน่นอน!

3
ดังนัน เย่หยวนจึงตัดสินใจหลอมโอสถจิตอสูรบรรพกาลให้
ในท้ายทีสุด

แน่นอนว่า,อีกหนึงสาเหตุของการตัดสินใจเป็ นเพราะอวีซู
สาวน้อยผูอ้ ่อนโยนคนนี

หลังจากเย่หยวนเข้าสูก่ ารเก็บตัว เขาได้หลอมโอสถเพือช่วย

เพิมความเร็วและประสิทธิภาพการบ่มเพาะพลังระดับสี
พร้อมกับโอสถทีช่วยขยายมหาสมุทรลมปราณ

เย่หยวนอาศัยสมุนไพรวิญญาณระดับสีทีเก็บมาก่อนหน้า,
4
มาหลอมโอสถแผ่สมุทรเทวะซึงปริมาณทีได้ก็มากพอสําหรับ
การเก็บตัวครังนี

เย่หยวนวางแผนทีจะใช้เวลาสิบวันเพือก้าวขึนสูอ่ าณาจักร
หมืนสมุทรไพศาลระดับสองโดยตรง

แม้วา่ พลังปราณของเขาจะค่อนข้างเข้มข้นมากกว่าแต่ก่อน
มาก,แต่การจะหลอมโอสถระดับห้า ยังค่อนข้างลําบากเกิน
ไปและประสิทธิภาพโอสถทีได้ก็ไม่ดีนกั ดังนันเขาจึงต้องเพิม
ความแข็งแกร่งของตนเล็กน้อย

หลังจากผ่านไปสิบวัน,ภายใต้ความช่วยเหลือของโอสถแผ่
5
สมุทรเทวะ เย่หยวนก็กา้ วขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ระดับสองได้ในทีสุด!

ในขณะนี,เย่หยวนเดินทางมาถึงคลังสมุนไพรวิญญาณแล้ว
เช่นกัน และอวีฮ่วงก็สง่ มอบส่วนประกอบทังหมดกับมือ

“นีคือสมุนไพรระดับห้าทังหมดทีเจ้าต้องการสําหรับการ
หลอม”

6
 อวีฮ่วงกล่าวด้วยนําเสียงทีปนความสงสัย

“หากท่านไม่เชือใจข้า,ก็เชิญนําสมุนไพรเหล่านีไปให้หมอผี
ในเผ่าท่านหลอมเองเถอะ”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างไม่แยแส

อวีฮ่วงสําลักทันทีทได้
ี ยินเช่นนัน ในฐานะทีเป็ นถึงบรรพบุรุษ
แห่งเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว,เคยมีใครทีไหนกล้ากล่าวแบบนี

7
 กับนางบ้างในชีวิต?

แต่เด็กเหลือขอคนนีทีอยู่ตรงหน้า,กลับกล้าแสดงท่าทีและ
คํากล่าวทีแย่อย่างมากกับนาง โชคยังดีท,นางยั
ี งต้องการ
ความช่วยเหลือจากเขา จึงไม่สามารถทําอะไรได้

ความขมขืนอัดแน่นอยู่ในใจของอวีฮ่วงมากเกินกว่า
จินตนาการได้

8
 “เอาล่ะ ข้าทําให้เจ้าเดือดร้อนมาก็มาก,หากเจ้าสามารถ
รักษาซินเอ๋อจนหายดีได้ ข้าจะให้เจ้าเป็ นแขกผูม้ ีเกียรติแห่ง
เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวของเรา! ซึงเจ้าจะสามารถทําอะไรก็
ได้ตามใจอยาก!”

อวีฮ่วงพยายามกล่าวประนีประนอม

เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“ไม่,ข้าไม่ตอ้ งการ และข้ามิใช่คนเช่นนัน เพียงพวกท่านไม่ขงั

ข้าในคุกใต้ดิน,ข้าก็ขอบคุณมากแล้ว!”

9
อวีฮ่วงทําได้เพียงลดศีรษะลงอย่างละอาย นางค้นพบว่า,ตน
ไม่สามารถหลอกล่อเย่หยวนได้ดว้ ยผลประโยชน์ใดๆได้ ดัง
นัน,นางจึงพยักหน้าเล็กน้อยและจากไปทันที

เย่หยวนเก็บสมุนไพรวิญญาณและเข้าสูก่ ารเก็บตัวอีกครัง

10
 ภายในสถานทีอันเงียบสงบ,เย่หยวนนําหม้อหลอมซือฟาง
ออกมา และจัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อม ก่อนจะเริมทําการ
หลอมโอสถจิตอสูรบรรพกาล

แต่ก่อนหน้านัน,เย่หยวนได้นาํ เสียวหลูห่ ยานและเหรินตง

ออกมา

ต่อหน้าเหล่าศิษย์,เย่หยวนไม่เคยหวงวิชาอยู่แล้ว ทุกทักษะ
การหลอมโอสถของเขามีความจําเป็ นอย่างยิงต่อการพัฒนา
ของทังสอง ดังนัน,มันจึงเป็ นประโยชน์ตอ่ การเจริญเติบโตใน
เส้นทางแห่งโอสถของศิษย์สองคนนีอย่างมาก

11
“ข้าจะทําการหลอมโอสถระดับห้าอย่างโอสถจิตอสูรบรรพ
กาล พวกเจ้าจงตังใจศึกษามันอย่างใกล้ชิด”

เสียวหลูห่ ยานและเหรินตงต่างหันมาแลกเปลียนสายตากัน
เห็นได้ชดั ว่าทังสองตกใจอย่างมากเมือได้ยิน

สรุปแล้ว,อาจารย์ของพวกเขาเป็ นปี ศาจจริงๆใช่ไหม? ทังๆที

พึงขึนเป็ นราชันย์โอสถระดับตําได้ไม่นาน,แต่เขากลับหลอม
โอสถระดับห้าแล้ว?

12
เย่หยวนไม่อธิบายอะไรมากนักหลังจากนัน และเริมหลอม
โอสถในทันที เสียวหลูห่ ยานและเหรินตง,ไม่กล้าทีจะละสาย
ตาจากเย่หยวนเลยแม้แต่เสียวอึดใจ ทังสองจับจ้องการ
หลอมโอสถของเย่หยวนด้วยแววตาทีตืนเต้น

“วรยุทธผสานวิญญาณจตุรทิศ!”

เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกๆและคํารามออกมาด้วยเสียงตํา

เขาเริมแสดงฝี มืออันเหนือชันออกมาในทันทีทนั ใด หลังจาก

13
 ทีห่างหายไปนาน

วรยุทธผสานวิญญาณจตุรทิศนี,ไม่ถือเป็ นทักษะทีลึกซึงเท่า
ไหร่นกั สําหรับเย่หยวน แต่ดว้ ยความแข็งแกร่งในปั จจุบนั
ของเขา,มันคือว่าสร้างความกดดันได้พอสมควร

หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงและได้รบั
กายวิญญาณกึงมังกรมา ตัวเขาคงไม่มีทางยืนหลอมอยู่ตรง
นีได้แน่นอน

ถึงกระนัน,เย่หยวนก็ไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่นอ้ ย

14
การหลอมโอสถระดับห้าด้วยอาณาจักรพลังปั จจุบนั ของเขา,
เขาจําเป็ นต้องหยุดทุกการกระทําเพือหลอมมัน!

ในตอนทีเย่หยวนอยู่ในอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์,เรือง
โอสถถือเป็ นเรืองทีน่าอึดอัดใจยิง เพราะเขาไม่มีทางข้าม
ขอบเขต,เพือมาหลอมโอสถระดับสีได้เลย

เนืองจากอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์มิใช่อาณาจักรพลัง
หลัก,การเปลียนแปลงทีเกิดขึนจึงไม่ได้มีมากนัก ซึงการ
หลอมโอสถระดับสีจะมีคา่ เทียบเท่ากับ,การข้ามระดับถึง
สองอาณาจักรพลังใหญ่เพือหลอมมัน และนันเป็ นเรืองที

15
 เป็ นไปไม่ได้เลย

แต่ทนั ทีทเขาบ่
ี มเพาะพลังจนก้าวขึนไปอยู่ในอาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาล และผ่านการทดสอบของสรวงสวรรค์ทางจิต
วิญญาณมาได้ ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของเขาจึงเพิมขึนอย่างก้าวกระโดด!

แม้วา่ พลังจิตวิญญาณของเย่หยวนในปั จจุบนั จะเป็ นเพียง

ราชันย์โอสถระดับตํา แต่,ความแข็งแกร่งกลับเหนือชันกว่า
มาตรฐานของคนทัวไปมาก
16
และเมือบวกเข้ากับ,ทักษะอันท้าทายสวรรค์ในศาสตร์แห่ง
โอสถของเย่หยวน สิงทีเป็ นไปไม่ได้จงึ สามารถเป็ นไปได้
ทันที,อย่างการหลอมโอสถระดับห้า!

“ราวกับท่านอาจารย์ครอบครองทักษะของเซียนสวรรค์! ใน
ตอนทีข้ายังอยู่ในตระกูลเสียว,ข้าคิดว่าทักษะในตระกูลของ
ตนมันน่าเหลือเชือยิงแล้ว แต่เมือมาเห็นท่านอาจารย์ใน
ขณะนี,ข้ารูส้ กึ งีเง่าไปเลย!”

17
เสียวหลูห่ ยานไม่กล้าส่งเสียงขัดขวางเย่หยวน และหันมา
กล่าวกับเหรินตงเบาๆ

เหรินตงพยักหน้าและกล่าวว่า

“นีคืองานศิลปะชันสูง! ข้าไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า,
ทักษะอันสูงส่งขนาดนีจะต้องใช้เวลาฝึ กนานแค่ไหน! ด้วย
พลังของข้า,แม้จะฝึ กฝนอย่างขยันขันแข็งนับพันปี มันก็มิ
อาจเทียบเคียงระดับของท่านอาจารย์ได้เลย!”

18
“อันทีจริง,พวกเราก็ไม่ควรดูถกู ดูแคลนพรสวรรค์ของตนเช่น
กัน! ด้วยความสามารถของท่านอาจารย์,การทีนําพวกเรามา
เป็ นศิษย์โดยชอบธรรม มันก็ชีให้เห็นอะไรหลายๆอย่าง,แม้
เราจะไม่สามารถก้าวได้ถึงระดับนัน แต่อย่างน้อย,เราจะต้อง
แข็งแกร่งกว่าคนอืนๆแน่นอน”

เสียวหลูห่ ยานกล่าว

“นันสิ! ตังแต่ทท่ี านอาจารย์สงสอนข้

ั ามา,แม้ยงั ไม่นานนัก
แต่ศาสตร์แห่งโอสถของข้ากลับก้าวหน้าอย่างน่าอัศจรรย์!
และข้าก็ยงั รูส้ กึ ว่า,ตนไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าท่านปู่ เลย หากให้

19
 แข่งหลอมโอสถระดับสีเสมือนในตอนนี!”

เหรินตงเฝ้าดูการหลอมโอสถของเหรินซิงชุนตังแต่ยงั เด็ก
แล้ว ดังนัน,เขาจึงทราบเกียวกับขอบเขตความสามารถของ
เหรินซิงชุนดี

ในปั จจุบนั ,เขาทักษะการหลอมโอสถระดับสองของเขา

สําเร็จถึงอาณาจักรบรรพกาลแล้ว และรากฐานในศาสตร์
แห่งโอสถของเขา,ยังมันคงยิงกว่าในอดีตหลายทวีเท่านัก

จากการเปลียนแปลงจนนํามาสูก่ ารพัฒนาอย่างก้าว

20
กระโดดนี,อาจกล่าวได้วา่ ทักษะการหลอมโอสถของเหรินตง
เหนือชันขึน จนมีเพียงเซียนสวรรค์ททรงทราบว่
ี ามากเพียง
ใด

แม้เขาจะเป็ นเพียงราชันย์โอสถเสมือนระดับสูงเช่นเดิม แต่

ทักษะของเขากลับอยู่คนละระดับกับในอดีตอย่างสินเชิง

“นัน…อุ๊ป!”

21
เมือเสียวหลูห่ ยานเห็นบางสิงตรงหน้า,นางก็ตกใจจนเกือบ
อุทานลันออกมา แต่โชคยังดีทเหริ
ี นตงตอบสนองได้อย่าง
รวดเร็ว และรีบใช้มือปิ ดปากนางได้ทนั ท่วงที

“ศิษย์พหญิ
ี ง,ท่านอยากตายรึไง?! การหลอมโอสถของท่าน
อาจารย์กาํ ลังอยู่ในช่วงหัวเลียวหัวต่อสําคัญ หากท่านทํา
เสียสมาธิ,ท่านอาจารย์ได้ฆ่าท่านแน่!”

หน้าผากของเหรินตงปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงือเย็น ในขณะที
ส่งเสียงเตือนเสียวหลูห่ ยานเบาๆ

อันทีจริง,เหรินตงเองก็มิได้ตกใจน้อยไปกว่านางเลย เพียงแค่
22
ว่า,เขาไม่ได้แสดงท่าทางหรือส่งเสียงร้องออกมาเหมือนเสียว
หลูห่ ยาน

เสียวหลูห่ ยานหันมองเหรินตง,และพยักหน้าให้เป็ น
สัญญาณว่านางเข้าใจแล้ว จากนันเหรินตงจึงค่อยๆคลาย
มือของตนออก

“นันคือ…เงาสัญลักษณ์แห่งจตุรทิศ! ท่านอาจารย์สามารถ
เรียกเงาสัญลักษณ์แห่งจตุรทิศออกมาได้ในขณะหลอม
โอสถ!”
23
 เสียวหลูห่ ยานกล่าวด้วยความเหลือเชือ

ในเวลานี,บนหม้อหลอมซือฟางได้ปรากฏเงาของสัตว์ทงสี
ั
ออกมา และกําลังก่อตัวเป็ นรูปเป็ นร่างชัดขึนอย่างช้าๆ!

เงาของสัตว์ทงสี
ั มิใช่ใครอืนนอกจาก,มังกรฟ้า,พยัคฆ์ขาว,
หงส์แดงและเต่าดํา ทังสีคือสัตว์เทวะจตุรทิศ!

และในบรรดาทังสี,กลับเป็ นเงาของมังกรฟ้าทีดูแตกต่างออก
ไปมากทีสุด!

24
 ตอนที632 โอสถระดับห้ าขันเหนือฟ้ า!

สัญลักษณ์จตุรทิศเป็ นตัวแทนแห่งสวรรค์และปฐพี

ดังนัน เย่หยวนทีสามารถเรียกสัญลักษณ์จตุรทิศออกมาใน
ขณะหลอมโอสถอยู่ได้,มันบ่งชีถึงความสามารถอันเหนือชัน
ของเขาได้อย่างชัดเจน

1
 เสียวหลูห่ ยานและเหรินตงเองก็มิใช่มือใหม่ ทังสองต่าง
ตระหนักถึงความลึกซึงของสัญลักษณ์จตุรทิศได้วา่ ศักดิสิทธิ
เพียงใด!

แม้รูปแบบของวรยุทธผสานวิญญาณจตุรทิศ จะมีไว้เพือ
เรียกสัญลักษณ์จตุรทิศอยู่แล้ว แต่ผทู้ สามารถเรี
ี ยก
สัญลักษณ์จตุรทิศทีลึกซึงขนาดนีออกมาได้จริงๆ,มีให้เห็น
แค่ในดินแดนศักดิสิทธิเท่านัน

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนก็นาํ ตราวารีเลิศออกมา!

2
 “ค่ายกลเก้าจิตวิญญาณลํา! ก่อตัว!”

ในขณะนีมือเย่หยวนเปรียบเสมือนช่างทอผ้า ทุกท้วงทาง
การเคลือนไหว,ช่างสง่างามและประณีตอย่างมาก

ลองคิดตามว่า,ทังๆทีเขาต้องควบคุมค่ายกลและหลอมโอสถ
ไปด้วย แต่เหตุใดมือของเขาถึงยังเคลือนไหวได้คล่องแคล่ว
และสมบูรณ์แบบเพียงนี?

เสียวหลูห่ ยานและเหรินตงต่างจับจ้องตาไม่กระพริบ การ

หลอมโอสถในครังนีของเย่หยวน,ทําให้ทงคู
ั เ่ ข้าใจถึงศาสตร์
แห่งโอสถมากขึนอีกก้าวหนึง!
3
สิงทีทังสองรูส้ กึ อยู่ในปั จจุบนั คือ,สิงทีเป็ นไปไม่ได้ ปรากฏว่า
มันสามารถเป็ นไปได้จริงๆ!

“จตุรทิศผสานตัว! ขึนรูปโอสถ!”

เย่หยวนเปล่งเสียงตําออกมา สัญลักษณ์จตุรทิศทอประกาย

4
 แสงส่องสว่าง,และผสานตัวลงในโอสถจิตอสูรบรรพกาล
ทันที!

ในทีสุดก็ทาํ สําเร็จ!

เฉกเช่นเดียวกับทุกครังทีหลอมโอสถข้ามระดับในอดีต เย่
หยวนทรุดตัวลงอย่างไร้เรียวแรง,และนอนแผ่รา่ งลงบนพืน
อย่างเหน็ดเหนือย แต่กระนัน,เขาก็รบี ตบโอสถเข้าปากและ
พยายามทําสมาธิเพือฟื นพลัง หนึงลมหายใจลึกทีเข้าและ
ออกอย่างช้าๆ
5
เสียวหลูห่ ยานและเหรินตง,ทังสองยังคงไม่ฟืนสติจากความ
ตกตะลึงเมือครู ่

ฉากในระหว่างทีเย่หยวนกําลังขึนรูปโอสถ,ยังคงตราตรึงอยู่
ภายในใจของทังสอง ราวกับภาพนันกลับมาฉายซําแล้วซํา
อีกในหัว

ผลลัพธ์ทประจั
ี กษ์ออกมา,ช่างยอดเยียมเกินไป!

6
ด้วยสถานะของเสียวหลูห่ ยานและเหรินตง ทังสองล้วนเคย
เห็นการหลอมโอสถของระดับจอมราชาโอสถมาก่อนอยู่แล้ว
โดยเฉพาะ,เหรินตงทีเห็นเหรินซิงชุนหลอมโอสถตังแต่ยงั เด็ก
และนันก็เป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งจอมราชาโอสถ!

แต่กระนัน,พวกเขากลับไม่เคยเห็นการหลอมโอสถทียิงใหญ่
และน่าตกตะลึงขนาดนีมาก่อน!

7
 การทีสามารถผสานสัญลักษณ์จตุรทิศลงในโอสถได้ นัน
หมายความว่าอย่างไร?

แน่นอนนันหมายความว่า,โอสถเม็ดนีได้รบั การยอมรับจาก
ศาสตร์แห่งสวรรค์! การหลอมโอสถของเย่หยวนในครังนี
สะท้อนกังวานออกไปจนสวรรค์และปฐพีรบั รูไ้ ด้!

แล้ว…โอสถทีศักดิสิทธิขนาดนี จะมีประสิทธิภาพมากขนาด
ไหน?

8
 “ไป…ไปดูกนั ไหม?”

เสียวหลูห่ ยานกลืนนําลายเฮือกใหญ่ และหันมากล่าวถามเห

รินตง

ท่าทางของเหรินตงดูจะตืนเต้นและอยากรูอ้ ยากเห็นอย่างยิง
เขารีบพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว

9
 ทังสองดึงความกล้าออกมา และค่อยๆตรงมายังด้านหน้า
หม้อหลอมซือฟาง ก่อนจะเปิ ดหม้อหลอมออกมาอย่างคล่อง
แคล่ว พร้อมบรรจงหยิบเม็ดโอสถออกมาด้วยความระมัด
ระวัง

เบืองหน้าทังสองปรากฏ,เม็ดโอสถส่องประกายระยิบระยับ
และไร้ซงสิ
ึ งใดเจือปน พวกเขาช่วยกันประคองโอสถเม็ดนี
ลงในถ้วยหยกอย่างประณีตจนต้องเผลอกลันหายใจ

10
 โอสถขันเหนือฟ้า! ขันเหนือฟ้าอีกแล้ว!

เพียงราชันย์โอสถ,แต่สามารถหลอมโอสถระดับห้าขันเหนือ
ฟ้าได้จริงๆ!

เมือวางเม็ดโอสถลงในถ้วยหยก ทังสองก็เดินวนไปมาเป็ นวง

กลม,ประหนึงกําลังเพลิดเพลินไปกับการรับชมงานศิลปะชัน
สูงอยู่ ดวงตาทังสองคูจ่ บั จ้องไปยังเม็ดโอสถตรงหน้า,แม้กระ
ทังจะกระพริบตายังไม่กล้า

11
 “จากการหลอมครังนี,พวกเจ้าได้รบั แรงบันดาลใจอันใด
บ้าง?”

ในขณะทีทังสองยังคงเดินวนพร้อมจับจ้องโอสถอยู่นนเอง
ั
เสียงของเย่หยวนก็ดงั ขึนข้างหูของพวกเขา เย่หยวนฟื นฟู
พลังปราณเสร็จสินอย่างรวดเร็ว,และคงมีเพียงเซียนสวรรค์ที
ทรงทราบว่า เย่หยวนมายืนอยู่ขา้ งหลังของทังสองตังแต่เมือ
ใด

เหรินตงผงะขึนด้วยความตกใจและรีบหันตามต้นเสียงมา
เขาพยักหน้าตอบทันที,แต่ก็ตอ้ งส่ายหัวในเวลาต่อมา

12
“ท่านอาจารย์…ถึงข้าจะได้รบั แรงบันดาลใจอันยิงใหญ่จาก
การหลอมของท่าน แต่มนั กลับเป็ นดังเงาจันทร์ทสะท้
ี อน
กลางแม่นาํ ข้าไม่สามารถเข้าใจอะไรได้เลย”

เหรินตงกล่าวตอบไปตรงๆ

เย่หยวนยิมและหันไปมองเสียวหลูห่ ยาน พร้อมกล่าวว่า

“เจ้าด้วยงันรึ?”

13
แก้มเนียนน่ารักของเสียวหลูห่ ยานกลายเป็ นสีแดงระเรือ
ทันที,และพยักหน้าตอบ

ต่อให้อธิบายทีละขันตอนซําก็ไม่มีทางเข้าใจอยู่ดี

ไม่เข้าใจก็คือไม่เข้าใจ,แล้วจะแสร้งทําเป็ นรูเ้ พืออันใด?

14
 แต่เย่หยวนกลับยิมและกล่าวว่า

“ความเข้าใจในศาสตร์แห่งโอสถของพวกเจ้ายังตืนเขินเกิน
ไป! ศาสตร์แห่งโอสถคือศาสตร์อนั ยิงใหญ่ เมือฝึ กฝนจน
สําเร็จในระดับสูง,มันสามารถพาพวกเจ้าไปถึงขันเซียน
สวรรค์ได้เลยเช่นกัน! เพียงแต่,ศาสตร์แห่งโอสถมันยากและ
ซับซ้อนเกินไป เวลาและความพยายามทีต้องใช้,มันมี
มากกว่าศาสตร์แห่งการต่อสูห้ ลายสิบเท่านัก น้อยคนทีจะ
ก้าวขึนสูจ่ ดุ สูงสุดของศาสตร์นีได้ แต่สิงหนึงทีศาสตร์แห่ง
โอสถและศาสตร์แห่งการต่อสูเ้ หมือนกัน,นันก็คือ ไม่วา่ พวก
เจ้าจะก้าวสูงเสียดฟ้าเหนือสวรรค์ปฐพียงั ไง,แต่สดุ ท้าย
พวกเจ้าก็จาํ เป็ นต้องพึงพาบันไดทีหล่อหลอมจากภูมิปัญญา
ทีสืบต่อกันมาของเหล่าบรรพบุรุษ ทุกสิงทีพวกเจ้าเรียนรู ้ ไม่
ว่าจะพืนฐานตําสุดหรือทักษะอันท้าทายสวรรค์ตา่ งๆ,ทุกสิง
ล้วนมีความเป็ นมาทีนับจากหนึงทังสิน นีจึงเป็ นเหตุวา่ ,
15
 ทําไมข้าถึงให้พวกเจ้าเริมเรียนรูใ้ หม่ตงแต่
ั พนฐาน!
ื ทุก
ศาสตร์อนั ยิงใหญ่,ย่อมบรรจบในจุดเดียวกันท้ายทีสุด เข้าใจ
หรือไม่?”

เมือเย่หยวนกล่าวจบ ท่าทางของทังสองก็ดเู ปล่งปลังขึนมาก

ทีเย่หยวนกล่าวเช่นนีได้,เป็ นเพราะเขาเคยยืนอยู่บนจุดสูง
สุดของศาสตร์แห่งโอสถมาก่อนแล้ว

ตลอดมานี,พวกเขาทังสองฝึ กฝนเพียงทักษะการหลอมโอสถ
ระดับพืนฐานเท่านัน และไม่เคยได้ศกึ ษาทักษะระดับทีลึกซึง
มากกว่านันเลย

ก่อนหน้านี ทังสองทราบถึงวิธีการ,แต่ไม่เข้าใจเหตุผล ซึง

16
วันนีเมือได้ฟังเย่หยวนอธิบายถึงสาเหตุทงหมด,ในที
ั สุดพวก
เขาก็พบแสงสว่าง!

เหรินตงดูจะเข้าใจถึงบางสิงและรีบกล่าวออกมาด้วยความ
ตืนเต้นว่า

“ว่าแล้ว! ไม่แปลกใจเลย,ไม่น่าแปลกใจจริงๆทีข้ารูส้ กึ ว่าตน

มีความเชียวชาญมากขึน ในขณะทีหลอมโอสถระดับสีขันสูง
ทีแท้,เพราะว่าเขาเข้าใจพืนฐานอย่างถ่องแท้มากขึน! ท่าน
อาจารย์,ข้าเข้าใจแล้ว!”

17
เสียวหลูห่ ยานเองก็ดตู นเต้
ื นอย่างมาก นางกล่าวขึนว่า

“อ่า! อย่างงีนีเอง! ข้าเข้าใจแล้วท่านอาจารย์!”

………………….

18
เมืออวีฮ่วงได้รบั โอสถจิตอสูรบรรพกาลมา ในขณะนี,นางก็
ต้องอ้าปากค้างจนกรามแทบหล่นพืน

แม้นางจะเตรียมสมุนไพรวิญญาณเหล่านีให้เย่หยวน แต่
นางก็ไม่ได้คาดหวังว่า,เขาจะสามารถหลอมได้จริงๆ

จากการกระทําอันไม่น่าเชือของเย่หยวนหลายต่อหลายครัง
นางยิงไม่กล้าทําอะไรเย่หยวนเข้าไปใหญ่

และทันทีทนางได้
ี เห็นประสิทธิภาพโอสถเม็ดนี ทัศนคติของ
นางทีมีตอ่ เย่หยวนก่อนหน้า,ก็ถกู ทําลายลงอย่างสมบูรณ์!

19
 นีคือโอสถระดับห้า…ขันเหนือฟ้า!

เป็ นไปได้หรือว่า,เหล่าหมอผีในเผ่าจะสามารถหลอมโอสถ
ระดับห้าขันเหนือฟ้า?

20
 ยิงไปกว่านัน…เย่หยวนยังเป็ นเพียงมนุษย์!

และทีน่าตกตะลึงทีสุดคือ,เย่หยวนเป็ นแค่ราชันย์โอสถเท่า
นัน!

ข้ามระดับทีกว้างใหญ่ราวฟ้าดินเพือหลอมโอสถระดับห้าขัน
เหนือฟ้า…สิงนีไม่เกินขีดจํากัดของมนุษย์มากไปหน่อยรึ?

เย่หยวนทีถูกจับจ้องโดยอวีฮ่วงตังแต่หวั จรดเท้า,ก็รูส้ กึ ขนลุก

21
 เล็กน้อย และเขาต้องกล่าวขึนมาอย่างช่วยไม่ได้วา่

“ท่านกําลังมองอะไร? บนหน้าของข้ามีดอกไม้ติดอยู่งนรึ
ั ?”

อวีฮ่วงฟื นสติขนจากความตกตะลึ
ึ ง นางไอกระแฮ่มแห้งๆ
สองสามครังเพือขจัดความเก้อเขิน ก่อนจะหันมากล่าวกับ
เด็กสาวข้างๆว่า

“อวีซิน,นีคือน้องเล็กเย่ทช่ี วยชีวิตเจ้าไว้ เหตุใดถึงยังไม่รบี

ขอบคุณเขาอีก?”

22
หลังจากผ่านไปสิบวัน,อวีซินนางนีก็สามารถลุกขึนและลง
เดินได้บา้ งแล้ว เพียงแค่วา่ แรงดันลมปราณของนางยังคง
อ่อนแออยู่มาก เรียกได้วา่ ,แม้แต่นกั สูอ้ าณาจักรหลอมรวม
วิญญาณยังสามารถเอาชนะนางได้ไม่ยาก

นัยน์ตาคูส่ วยของนางใสบริสทุ ธิดุจนําสะอาด ผิวพรรณของ

นางละเอียดนุ่มเปล่งประกายนวลขาวดังนํานม อวีซินนางนี
ถือเป็ นความงดงามประหนึงเทพธิดาสวรรค์อย่างแท้จริง

23
แต่เย่หยวนก็ทราบดีวา่ ,เผ่าจิงจอกมักเกิดมาพร้อมเสน่หอ์ นั
สุดแสนจะยัวยวนยิงอยู่แล้ว และเมือวิวฒ
ั นาการ,ความงด
งามของพวกนางเรียกได้วา่ ไร้ซงคู
ึ แ่ ข่ง ถึงกระนันเอง,อวีซิ
นนางนีก็โดดเด่นเหนือทุกคนในเผ่าอย่างประจักษ์ชดั

เมืออวีซินได้ยินคํากล่าวของอวีฮ่วง นางหันมาหาเย่หยวน
และมอบคันธนูเป็ นทรงสวยให้ทนั ที พร้อมกล่าวขึนว่า

“อวีซิน,ขอบพระคุณท่านเย่ทช่ี วยชีวิตอย่างยิง!”

24
 สิบวันมานี,อวีซินได้ยินผูค้ นโดยรอบกล่าวถึงชือ‘เย่
หยวน’สองคํานีจนหนาหู

ในคราแรก,นางถอดใจยอมแพ้ตอ่ ความหวังทีจะมีชีวิตต่อไป
นานแล้ว แต่ชายคนนีกลับ,ตรงเข้ามาช่วยนางจากประตูนรก
ได้ทนั อย่างฉิวเฉียด!

ไม่เพียงแค่ช่วยชีวิตนางเท่านัน,แต่เขายังช่วยหลอมโอสถให้
นางเพือฟื นฟูพลัง

ตลอดมานางได้ยินเพียงแค่ชือ,แต่ไม่เคยมีโอกาสได้เห็นหน้า
25
 และในทีสุด,วันนีนางก็ได้เห็นใบหน้าทีแท้จริงของเขาคนนี
สักที

เว้นแต่วา่ ,เมืออวีซินได้ยินว่า เย่หยวนเป็ นเพียงนักสู้

อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล แต่กลับหลอมโอสถระดับห้าให้
นางได้ ในคราแรก,นางคิดว่าทุกคนคงกล่าวหยอกเล่นกัน

นักสูร้ ะดับสีสามารถหลอมโอสถระดับห้าได้?

นีมันเรืองตลกชัดๆ!

26
แต่ทว่า…จนถึงตอนนีนางก็ยงั ไม่อยากเชือสายตาเลยว่า ไม่
เพียงแค่เย่หยวนจะสามารถหลอมมันได้จริงๆ แต่ยงั เป็ นถึง
โอสถระดับห้าขันเหนือฟ้า!

เรืองเช่นนีมันเกินกว่าความเข้าใจของนางไปแล้ว!

“ฮ่าฮ่า! แม่นางอวีซินไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพ หากท่านต้องการ

27
จะขอบคุณจริงๆ,ก็ควรไปขอบคุณน้องอวีซูเถิด ทีข้าหลอม
โอสถให้ทา่ น,ทังหมดเพราะเห็นแก่หน้านาง!”

เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวตอบ

28
 ตอนที633 เบาะแสของต้ นจิตอสุระ

อวีซินในขณะนีบ่มเพาะพลังจนเสร็จสินแล้ว และนางไม่เคย
รูส้ กึ เช่นนีมาก่อนเลย!

หลังจากกลืนโอสถจิตอสูรบรรพกาลทีเย่หยวนหลอมให้นาง
ลงไป ไม่เพียงร่างกายของนางจะฟื นตัวเต็มทีเท่านัน แต่
ความแข็งแกร่งของนางยังสูงขึนอีกขัน,จนขึนเป็ นจุดสูงสุด
แห่งพลังระดับห้าขันต้น!

1
แต่กระนันเอง…เมือรําลึกถึงถ้อยคําในตอนทีเย่หยวนมอบ
โอสถแก่นาง อวีซินกลับต้องยิมออกมาด้วยความขมขืนใจ
อย่างช่วยไม่ได้

ชายคนนีเย็นชาต่อความรูส้ กึ ของคนอืนเหลือเกิน

นางคือคุณหนูแห่งเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว,และไม่เคยมีใคร
สามารถรอดพ้นจากเสน่หอ์ นั น่าดึงดูดของนางได้เลย

ซึงเย่หยวนในตอนนัน ก็แสดงความรูส้ กึ ตอบได้อย่างยอด

เยียมจริงๆ…ทีหลอมโอสถให้นาง‘เป็ นเพราะเห็นแก่หน้าอวี
2
 ซู’

“โอสถจิตอสูรบรรพกาลนีช่างมหัศจรรย์ยิง ข้าไม่อาจทราบ
ได้เลยว่า,เขาไปได้สตู รโอสถนีจากทีใด?”

“แล้ว…เย่หยวนคนนีเป็ นใครกันแน่?”

อวีซินพบว่า,ตัวนางรูส้ กึ สนใจชายทีปรากฏตัวขึนอย่างลึก
ลับคนนีมาก

3
“ซินเอ๋อ,เจ้าดูดซับโอสถจิตอสูรบรรพกาลเสร็จหรือยัง?”

ในขณะเดียวกัน,เสียงของอวีฮ่วงก็ดงั ขึน

“ข้าเสร็จแล้ว ท่านยายอวีฮ่วง,โปรดเข้ามาเถิด”

4
อวีฮ่วงผลักประตูเข้ามา แต่จ่ๆู ร่างของนางก็หยุดชะงักทันที,
เมือสัมผัสได้วา่ พลังของอวีซินก้าวหน้าไปอีกระดับแล้ว

“ซินเอ๋อ,เจ้า…เจ้าก้าวข้ามขีดจํากัดแล้ว!”

ความประหลาดใจปรากฏขึนทัวใบหน้าของอวีฮ่วง นางไม่
คาดคิดเลยว่า,โอสถจิตอสูรบรรพกาลจะทรงพลังขนาดนี
จริงๆ และยังทําให้อวีซินก้าวข้ามขีดจํากัดได้โดยตรง!

5
 อวีซินยิมตอบอย่างขมขืนและกล่าวว่า

“ชีวิตนีของอวีซิน…ถูกมอบให้กบั ท่านเย่แล้ว”

ท่าทางการแสดงออกของอวีฮ่วงเปลียนไปหลายต่อหลาย
ครัง จนในทีสุดนางก็ถอนหายใจยาวออกมาและกล่าวว่า

“คาดไม่ถึงจริงๆว่า,จู่ๆก็มีมนุษย์คนหนึงเข้ามาในเผ่าของเรา
และกลายมาเป็ นผูช้ ่วยชีวิตเจ้าไว้”

6
 ……………….

“ท่านกล่าวว่า…อยากจะตอบแทนข้างันรึ?”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมจ้องไปยังอวีฮ่วงด้วยรอยยิมทีไม่ใช่
รอยยิม

7
การกระทําของอวีฮ่วงทังหมดก่อนหน้า,ได้สร้างผลกระทบ
ทางลบต่อทันคติของเย่หยวนเป็ นอย่างมาก ในขณะนี,เขา
ค่อนข้างดูแคลนเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวอย่างชัดเจน!

“ถูกต้อง,ตัวข้าคงเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว และซินเอ๋อเองก็
เป็ นอัจฉริยะทีโดดเด่นทีสุดของเผ่าในปั จจุบนั การทีเจ้าช่วย
ชีวิตนางก็เท่ากับ,ช่วยเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวของเราทังหมด
ไว้ ดังนันไม่วา่ เจ้าจะขออะไร,พวกเราย่อมเต็มใจทีจะตอบ
แทน”

8
 อวีฮ่วงกล่าว

ต่อหน้าเย่หยวนในขณะนี,นางกล่าวขึนด้วยท่าทางทีเต็มไป
ด้วยความมันใจยิง

ตัวนางมีพลังสูงถึงระดับหก,ถือได้วา่ เป็ นยอดฝี มือเช่นกัน

แล้วเป็ นไปได้หรือไม่,ทีนางจะไม่สามารถตอบรับความต้อง
การของเจ้าหนูอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลคนนีได้?

แต่ใครจะรูว้ า่ เย่หยวนกลับส่ายหัวและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

9
“สิงทีข้าต้องการ,ท่านไม่มีทางหามาให้ได้แน่นอน ภายในเผ่า
จิงจอกภูตหยกขาวของท่านมีตน้ จิตอสูระหรือไม่?”

เมือได้ยิน,อวีฮ่วงก็ขมวดคิวขึนโดยไม่ตงใจ
ั

“ต้นจิตอสูระ? เจ้าไม่ได้ตงใจจะปั
ั นประสาทข้าใช่หรือไม่?
ต้นจิตอสูระถือเป็ นพืชพรรณจากสวรรค์และปฐพีอย่างแท้
จริง มันหายากยิงและไม่มีใครทราบเลยว่ามันอยู่ทไหน,แล้
ี ว
ข้าจะหาต้นจิตอสูระได้จากทีใด?”

10
 เย่หยวนหยักไหล่ตอบและกล่าวว่า

“เห็นไหม,ข้าบอกแล้วว่าท่านไม่มีทางหามาให้ได้แน่นอน ข้า
พูดจริงหรือไม่?”

อันทีจริงแล้ว,อีกหนึงจุดประสงค์หลักทีเย่หยวนเข้าไปยัง
ส่วนลึกของป่ าปลิดชีพ ไม่ใช่เพียงหลบหนีการไล่ลา่ ของติง
เหลียน แต่เป็ นการตามหาต้นจิตอสูระเพือบรรเทาอาการเจ็บ
ปวดทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเยวียเมิงลี

หากเขายังไม่พบต้นจิตอสูระ,ชีวิตของเยวียเมิงลีก็ไม่ตา่ ง
11
 อะไรกับอยู่ปลายขอบเหวตลอดเวลา

อวีฮ่วงทีได้ยินดังนัน,ไฟโทสะของนางก็โหมขึนด้วยความ
โกรธเกรียว แต่เป็ นอวีซินทีจับมือนางเอาไว้ และกล่าวขึนว่า

“ท่านยายโปรดระงับโทสะก่อน ท่านยังจําข่าวลือทีเขตตงหมิ
งส่งมาเมือสิบปี ก่อนได้หรือไม่?”

เย่หยวนเพียงแค่กล่าวออกมาอย่างสุม่ ๆ และไม่คิดเลยว่า,

12
พวกนางจะมีเบาะแสบางอย่างอยู่จริงๆ เขารีบกล่าวถามต่อ
ทันทีวา่

“ข่าวลืออะไร? จงกล่าวมาโดยเร็ว!”

เย่หยวนทราบดีวา่ การตามหาต้นจิตอสูระมันหายากเย็น
เพียงใด ดังนันเขาจึงพยายามไม่คาดหวังใดๆ

ต้นจิตอสุระเป็ นหนึงในพืชพรรณทีมีรากวิญาณเชือมต่อกับ
สวรรค์และปฐพี มันสามารถลอยขึนฟ้าและดําดินได้อย่าง
อิสระตังแต่แรกเกิด ดังนัน,เบาะแสของมันจึงแทบไม่
สามารถคาดเดาได้ และหาตัวได้ยากมาก

13
 อวีซินกล่าวว่า

“ท่านเย่,โปรดสงบสติลงก่อน ข่าวลือนีเกิดขึนเมือสิบปี ก่อน

และไม่มีใครทราบเลยว่าเป็ นเรืองจริงหรือเท็จ”

“ข้าไม่สนว่าจะจริงหรือเท็จ,รีบกล่าวสิงทีทราบทังหมดโดย
เร็ว!”

เย่หยวนกล่าวกระตุน้ ทันที

14
 อวีซินพยักหน้าและกล่าวว่า

“สิบปี ก่อน,ภายในหุบเขาโม่หยุนแห่งเขตตงหมิง ได้มีเรือง

เล่ากันว่า,มีบางกลุม่ พบเห็นต้นจิตอสุระ และพวกเขาก็
ติดตามต้นจิตอสุระนันไปถึงสามวันสามคืนเต็ม,แต่ทา้ ยสุด
ท้ายมันก็คาดสายตาหนีไป”

เย่หยวนรําพึงรําพันอยู่ครูห่ นึงแล้วกล่าวว่า

15
 “แค่นีเอง? ท่านช่วยลงรายละเอียดให้ฟังได้หรือไม่?”

“ตามคําบอกเหล่า,มีบคุ คลหนึงพยายามใช้ทกุ วิถีทางเพือจับ

มันไว้ แต่ไม่เพียงจับต้นจิตอสุระมิได้,ทว่าเขายังได้รบั บาด
เจ็บจากต้นจิตอสุระแทนอีกด้วย”

“เขาคือใคร?”

16
 “ประมุขเผ่าเสือมารดํา!”

เมือกล่าวถึงประมุขเผ่าเสือมารดํา,นําเสียงของอวีซินก็เผย
ถึงความกลัวและความเคารพในเวลาเดียวกัน

เห็นได้ชดั ว่า,ประมุขเผ่านีมิใช่บคุ คลทีจัดการได้โดยง่าย

เย่หยวนพยักหน้าตอบเมือได้ยินและกล่าวว่า

17
“เข้าใจแล้ว ต้องขอบคุณท่านเป็ นอย่างมาก,แม่นางอวีซิน”

“ท่านเย่ตอ้ งการจะไปยังเมืองตงหมิงงันรึ?”

อวีซินกล่าวถามขึนในทันที

“หืม? ทําไมงันรึ? มีสงใดผิ

ิ ดปกติ?”

เย่หยวนกล่าวถามด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

18
“เผ่าเสือมารดําเป็ นเผ่าทีเคร่งเรืองกฎของแดนเทพอสูรต้อง
ห้ามยิง และมันก็เกลียดชังคนนอกไม่นอ้ ยกว่ามนุษย์เลย
ท่านเย่…”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ข้าเข้าใจแม่นางอวีซิน แต่ไม่วา่ อย่างไร,ข้าจะต้องหาต้น

จิตอสุระเพือช่วยชีวิตสหายข้าให้ได้ ไม่วา่ จะยากลําบาก

19
 เพียงใด,ข้าก็ตอ้ งไป!”

เย่หยวนกล่าวโดยไม่คิดอะไร แต่ใจของอวีซินกลับสันไหว
ทันทีทได้
ี ฟัง

นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่มกั เห็นแก่ตวั แต่ผทู้ พยายามทํ

ี าทุกสิงเพือ
สหายรอบข้างกลับมีนอ้ ยนัก

หากตัดเรืองความแข็งแกร่งของเผ่าเสือมารดําทิงไป เพียง
ต้นจิตอสุระก็หายากจนแทบไม่มีทางเป็ นไปได้อยู่แล้ว

20
 “ท่านเย่ช่างน่าเลือมใสยิง!”

อวีซินกล่าวยกย่อง

“หุห,ุ ข้าก็เพียงติดหนีบุญคุณนางเท่านัน ตัวข้ายังห่างไกล

กว่าทีคนอืนจะมาเลือมใส โอ้ใช่แล้ว,ข้ายังมีขอ้ สงสัยจะถาม
ท่านอีกสองเรือง แต่หากไม่สะดวกใจ,ก็จงลืมไปเถิด”

21
 “อืม,ก็ถามมาสิ หากข้าตอบได้,ข้าก็จะตอบ”

เมืออวีฮ่วงได้ยินเย่หยวนกล้าเอ่ยปากถามขึนเช่นนี นางก็
รูส้ กึ กระวนกระวายใจเล็กน้อย,สหายหนุ่มคนนีมิอาจคาด
เดาได้เลยจริง

แม้นางจะมีฝีปากทีเฉียบคม แต่แท้จริง,จิตใจของนางอ่อน
โยนอย่างมาก และนางก็นบั เย่หยวนเป็ นหนึงในพวกของตน
ไปแล้ว

“แดนเทพอสูรต้องห้ามเป็ นเพียงส่วนหนึงในดินแดนไร้สินสุด
22
แต่กลับมีพนที
ื ทีกว้างใหญ่ไพศาลยิง เป็ นไปได้ไหมว่า,ภาย
ในนีอาจเป็ นดินแดนทับซ่อนอีกทีหนึง? ดินแดนไร้สินสุดเป็ น
เพียงแดนย่อยระดับกลาง,และไม่สามารถรองรับการมีอยู่
ของพลังระดับหกได้ ทว่าเหตุใด,ยอดฝี มือระดับหกในทีแห่ง
นีถึงมีมากมายนัก?”

เย่หยวนถามสิงทีตนสงสัยออกมา

ด้วยอาณาจักรพลังปั จจุบนั ของเย่หยวน เขาไม่สามารถ

สัมผัสถึงพลังจักรวาลได้เลย

แต่เขารูส้ กึ ว่าสถานทีแห่งนีมิใช่สถานทีทัวๆไปแน่นอน
23
หากนํายอดฝี มือเหล่านีออกไปยังโลกภายนอก,ลืมไปได้เลย
สําหรับดินแดนไร้สินสุด แม้แต่ดินแดนวายุคลังยังกลายเป็ น
ไก่อ่อนทีง่ายต่อการบดขยี!

แม้กระทัง,เผ่าจิงจอกภูตขาวทีถือเป็ นเผ่าขนาดเล็ก แต่ก็ยงั มี

ยอดฝี มือระดับหก แล้วเผ่าอืนๆล่ะ?

ดังนัน,เย่หยวนจึงสงสัยอย่างมากว่า หรือบางทีภายในดิน
แดนไร้สินสุด,อาจมีแดนย่อยอืนๆทับซ่อนกันอยู?่

24
 “เอ่อ…”

ท่าทางของอวีฮ่วงเผยถึงความลังเลออกมาอย่างชัดเจนเมือ
ได้ยอนคําถาม

“ฮ่าฮ่า,ข้าแค่ถามเฉยๆเท่านัน หากท่านไม่สะดวกทีจะตอบ,
ก็ลืมไปมันเถิด”

25
 เย่หยวนกล่าวอย่างไร้กงั วล

“ไม่ใช่วา่ ข้าไม่สะดวกทีจะตอบ,แต่ขา้ เองก็ไม่ทราบถึงต้น

กําเนิดของแดนเทพอสูรต้องห้ามเช่นกัน พวกเราเผ่าจิงจอก
ภูตหยกขาวอาศัยอยู่ทนีี มาหลายชัวอายุแล้ว,และพวกเรา
เป็ นเพียงเผ่าอสูรเล็กๆเผ่าหนึงเท่านัน แต่เท่าทีข้าเคยได้ยิน
มา,กลุม่ ขัวอํานาจอันทรงพลังในดินแดนแห่งนี เป็ นถึงยอด
ฝี มือระดับเจ็ด!”

อวีฮ่วงกล่าว

26
แม้อวีฮ่วงจะเป็ นอสูรระดับหก แต่สถานะของนางก็อยู่เพียง
ปลายแถวในแดนเทพอสูรต้องห้ามเท่านัน ดังนัน,นางจึงไม่
อาจทราบถึงความลับของทีแห่งนีได้มากมายนัก

เมือเย่หยวนได้ยินคํากล่าวของอวีฮ่วง เขาก็ตกใจอย่างมาก
เช่นกัน

ทีแห่งนีมียอดฝี มือระดับเจ็ดอยู่จริงๆ!

27
 ตอนที634 ผลปราณอัสนี

พลังระดับเจ็ด!

พืนทีในดินแดนนีจะต้องมีเสถียรภาพมากแค่ไหน,ถึง
สามารถรองรับการดํารงอยู่ของพลังระดับเจ็ดได้!

อย่างน้องทีสุด,เย่หยวนก็ทราบว่านอกเหนือจากดินแดน
พิเศษทีมีความมันคงอยู่ในระดับสูงมาก ก็เป็ นไปไม่ได้เลย,ที

1
 จะมียอดฝี มือระดับเจ็ดอยู่ในแดนล่าง

และดินแดนแห่งนี,ทีเย่หยวนยืนอยู่ในปั จจุบนั มันก็ไม่ใช่ดิน

แดนไร้สินสุดแน่นอน

ภายในแดนเทพอสูรต้องห้าม,ยังมีการดํารงอยู่แบบใดทีทํา
ให้เขาตกใจอีกหรือไม่?

เย่หยวนพบว่า,ดินแดนไร้สินสุดแห่งนีเป็ นดินแดนทีลึกลับ
อย่างแท้จริง แม้ระดับของแดนย่อยจะไม่สงู นัก,และผูค้ นพืน
เมืองจะไม่คอ่ ยแข็งแกร่งเท่าไหร่ แต่มนั กลับเก็บซ่อนความ
ลับเอาไว้มากมาย
2
 แม้แต่,เขาซึงเป็ นจักรพรรดิโอสถผูอ้ ยู่บนจุดสูงสุดแห่งดิน
แดนศักดิสิทธิ ก็ไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบนั ได้เลย
เช่นกัน

แดนเทพอสูรต้องห้ามแห่งนีมันเต็มไปด้วยความลับทีเก็บงํา
อยู่!

เพียงแต่,ด้วยสถานะของอวีฮ่วง นางจึงไม่อาจย่างถึงความ
ลับเหล่านันได้

“เข้าใจแล้ว ดูเหมือนไม่วา่ ยังไงข้าก็ตอ้ งไปยังเขตตงหมิง”

3
สําหรับแดนเทพอสูรต้องห้ามนี,เย่หยวนยังเต็มไปด้วยความ
สนใจ ในขณะเดียวกัน,เขาก็ตอ้ งเดินทางตามหาต้นจิตอสุระ
ไปด้วย

เขารูส้ กึ ว่าแดนเทพอสูรต้องห้ามนีไม่ได้เกิดขึนตามธรรมชาติ
แต่มนั ถูกสร้างขึนโดยฝี มือมนุษย์

มิฉะนัน,มันไม่มีทางเป็ นไปได้เลยทีมนุษย์จะไม่อยู่ทนีี แล้ว

เหตุใดกฎของทีแห่งนีถึงต้องฆ่ามนุษย์ทนั ทีทพบเห็
ี น?

สิงนีสามารถอธิบายได้วา่ ,ต้องมีใครบางคนจงใจมอบคํา
สอนเหล่านีให้แก่เหล่าบรรพบุรุษ ทังหมดก็เพือแยกทีนีให้ตดั
ขาดจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์

4
และในความเป็ นจริง,หากไม่ใช่เพราะเหตุผลนี แล้วระหว่าง
สองดินแดนจะมีหมอกวิปลาสกลืนปราณได้อย่างไร? เป็ นไป
ไม่ได้เลยทีมนุษย์จะสามารถผ่านมันออกมาได้และเข้ามายัง
ดินแดนแห่งนี นอกเหนือจากเย่หยวน

อย่างไรก็ตาม,การทีสามารถสร้างหมอกกันระหว่างดินแดน
ไร้สินสุดและแดนเทพอสูตอ้ งห้ามได้เช่นนี มันแสดงให้เห็น
แล้วว่าผูส้ ร้างคนนันจะต้องน่าเกรงขามเพียงใด?

เย่หยวนทราบดีวา่ ,แม้แต่จอมราชันย์ทงสิ
ั บแห่งดินแดน
ศักดิสิทธิ ก็ยงั ไม่สามารถทําแบบนีได้!

5
ทังหมดทังมวลทีเกิดขึนสามารถอธิบายได้สนๆว่
ั า,ผูน้ นต้
ั อง
เป็ นเซียนแห่งอาณาจักรพระเจ้า!

พลังในการสร้างดินแดนทีกว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี,มีเพียง
พลังในอาณาจักรพระเจ้าเท่านัน!

ทุกสิงทีเกียวข้องกับอาณาจักรพระเจ้า,เย่หยวนย่อมสนใจ
มากเป็ นพิเศษ

เพือก้าวให้ถึงอาณาจักรพระเจ้า,เขาจําเป็ นต้องไขความลับ
การหายสาบสูญของเหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าให้ได้เสีย
6
 ก่อน

ความลับนี,มียอดฝี มือมากมายในดินแดนศักดิสิทธิที
พยายามค้นหามานานหลายปี แต่ก็ไม่มีใครสามารถไขความ
ลับของมันได้

เย่หยวนเองก็พยายามหาเบาะแสเรืองเหล่านีเช่นกัน แต่สิงที
เขาพบในชีวิตทีผ่านมา,กลับไม่ได้มากมายเท่ากับชีวิตนี

ไม่วา่ จะเป็ นสาสน์ศกั ดิสิทธิและลูกประคําสีดาํ หรือแม้แต่

เจดียเ์ ลืองสวรรค์ กระทังดินแดนไร้สินสุดกับแดนเทพอสูร
ต้องห้ามในปั จจุบนั ทุกสิงดูจะเชือมโยงกับอาณาจักรพระ
เจ้าอย่างมีนยั ยะสําคัญ

7
การทีเขากลับมาเกิดใหม่ในดินแดนไร้สินสุด…เป็ นไปได้ไหม
ทีอาจเป็ นลิขิตของสวรรค์ตงแต่
ั แรก?

แน่นอนว่าอวีฮ่วงและอวีซิน,ไม่อาจทราบความคิดของเย่
หยวนได้เลย เมือเห็นว่าเย่หยวนยังดือด้านทีจะไป,อวีฮ่วงจึง
กล่าวว่า

“มันอันตรายเกินไปทีเจ้าจะไปเขตตงหมิงด้วยตัวเอง เหล่าผู้
อาวุโสมากมายล้วนอยู่ภายในเผ่า,และไม่ยอมให้เจ้าผ่านไป
ได้ง่ายๆเป็ นแน่ ทางทีดี,เจ้าควรให้ซินเอ๋อติดตามไปด้วย
8
 อย่างน้อยนางก็สามารถนําทางเจ้าไปได้”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ในเมือเป็ นเช่นนี ข้าต้องขอบคุณท่านบรรพบุรุษอย่างมาก!”

แน่นอนว่าเย่หยวนต้องไม่ปฏิเสธ ภายใต้การเดินทางในแดน
เทพอสูรต้องห้าม,เย่หยวนราวกับตาบอดอย่างสมบูรณ์และ
ไม่อาจทราบได้วา่ ทีใดเป็ นทีใด ดังนันเขาจึงต้องการคนนํา
ทาง,หากเขาเดินทางไปคนเดียว ใครจะรูว้ า่ บางทีเขาอาจเสีย
เวลาไปกับการหลงป่ าโดยไม่จาํ เป็ น

9
ในขณะทีทังสามกําลังพูดคุยกัน จู่ๆอวีซูก็วงเข้
ิ ามาอย่างรวด
เร็วและกล่าวด้วยความร้อนใจว่า

“ท่านบรรพบุรุษ! แย่แล้ว! ศิษย์พอาวุ

ี โสอวีเหลิงและเผ่า
อสรพิษเงาสายฟ้าเข้าปะทะกัน,และนางได้รบั บาดเจ็บสาหัส
ยิงในขณะนี!”

10
 ท่าทีของอวีซินเปลียนไปทันที นางกล่าวถามสวนไปว่า

“อะไรนะ? เกิดอะไรขึน? เหตุใดอวีเหลิงถึงเข้าปะทะกับเผ่า

อสรพิษเงาสายฟ้า,มันควรจะมีเหตุผล?”

อวีซูกล่าวตอบว่า

“ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิงพาพวกเราไปลาดตะเวนด้านนอก
และได้พบกับดงผลปราณอัสนี! เว้นเสียแต่,พืนทีทีค้นพบดง
ผลปราณอัสนี กลับเป็ นชายแดนระหว่างเผ่าของเราและเผ่า
อสรพิษเงาสายฟ้า ซึงอีกฝ่ ายเองก็พบมันเช่นกัน และเมือเผ่า
11
อสรพิษเงาสายฟ้ายังคงยืนยันหนักแน่นว่า,ฝ่ ายตนพบดงผล
ปราณอัสนีก่อน ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิงจึงเกิดปากเสียงใหญ่
โต จนท้ายทีสุด… ท้ายทีสุด…”

จนท้ายทีสุด,นางก็ตอ้ งได้รบั บาดเจ็บสาหัสแน่นอน!

เย่หยวนทียืนฟั งอยู่ขา้ งๆสามารถสรุปเรืองราวได้อย่างรวด

เร็ว

ด้วยบุคลิกของอวีเหลิง,นางต้องเกิดความขัดแย้งอย่างหนัก
กับเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าแน่

12
 แต่ไม่วา่ อย่างไร,เมือเย่หยวนได้ยินคําว่า‘ผลปราณ
อัสนี’เพียงห้าพยางค์สนๆ
ั ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายขึน
โดยไม่ตงใจ
ั

ผลปราณอสนีเป็ นผลไม้ทหายากมาก
ี หากใครได้ครอบครอง
มันไป,มันจะช่วยให้คนๆนันสามารถบ่มเพาะพลังด้วยแนว
คิดแห่งอัสนีได้!

สิงทีน่าเหลือเชือของผลปราณอัสนีคือ,มันไม่จาํ เป็ นต้องพึง

ความเข้าใจใดๆ เพียงแค่กินผลนีลงไป,และใช้เวลาบ่มเพาะ
เล็กน้อย ก็สามารถใช้พลังปราณธาตุอสั นีได้เลยทันที! นีคือ

13
 ผลไม้ประหลาดทีท้าทายสวรรค์และปฐพีอย่างแท้จริง

ใครจะคาดคิดว่า,ตัวเขากลับบังเอิญพบผลไม้อนั ท้าทาย
สวรรค์เช่นนีในแดนเทพอสูรต้องห้ามกัน!

สมบัติแห่งฟ้าดิน,เป็ นดังโชคชะตาอันยิงใหญ่สาํ หรับผูท้ ได้

ี
ครอบครอง

เมือเย่หยวนได้ยินเรืองนีเข้า,มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีเขาจะ
แสร้งทําหูทวนลม

14
แน่นอนว่า,หากไม่ใช่เพราะผลปราณอัสนีนี เย่หยวนคงหัน
หลังจากไปโดยไม่แยแสเรืองของเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเช่น
กัน

“เจ้างูพวกนีช่างน่าเกลียดนัก! พวกมันรังแกเรามาโดย
ตลอด! หากพวกมันเก่งจริง,เหตุใดถึงไม่ไปท้าทายเผ่าหมา
ป่ าวายุทมิฬดูบา้ งล่ะ!”

อวีซินกล่าวขึนด้วยความขุ่นเคือง

แท้ทจริ
ี งแล้ว,ระดับพลังของอวีซินนันไม่ได้ดอ้ ยกว่าเผ่าอสูร
อืนๆในรุน่ เดียวกันเลย
15
เพียงแต่ความแข็งแกร่งโดยพืนฐานของเผ่าจิงจอกภูตหยก
ขาวนันตําอย่างมาก

หากให้เปรียบเทียบกับเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้า,ความแข็ง
แกร่งของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬนันน่ากลัวกว่ามาก

อวีซูกล่าวอย่างไม่พอใจว่า

“เพราะพวกเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าทราบดีวา่ ,ตนอ่อนแอกว่า
เผ่าหมาป่ าวายุทมิฬมาก แล้วพวกมันจะกล้าหยิงผยองได้

16
 อย่างไร?”

เย่หยวนหันไปกล่าวกับอวีฮ่วงว่า

“ท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วง,อีกฝ่ ายเข้ามาก่อเรืองหน้าบ้านท่าน
แล้วท่านไม่คิดจะเคลือนไหวใดๆหน่อยรึ?”

ท่าทางของอวีฮ่วงเปลียนไปและกล่าวตอบด้วยรอยยิมอัน
ขมขืนว่า

17
“เผ่าต่างๆในเขตหุบเขาอสูร,ใช่วา่ จะไม่ได้ทาํ ข้อตกลงร่วมกัน
เหล่ายอดฝี มือระดับหกจะไม่อาจเข้าไปยุ่งเรืองของผูเ้ ยาว์ได้
หากข้าเคลือนไหวเมือไหร่,มันก็เท่ากับไปกระตุน้ บรรพบุรุษ
ของอีกฝ่ ายทันที และในเวลานันคงยากยิงทีจะแก้ไข”

เย่หยวนพยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“ไปกันเถอะ ข้าจะตามพวกเจ้าไปด้วย”

18
 “ท่าน?”

อวีซินกล่าวอย่างงุนงง

แต่อวีซูกลับดีใจอย่างมากเมือได้ยินเช่นนัน และรีบกล่าว
ตอบว่า

“เยียมไปเลย! ดีจริงๆทีท่านพีเย่หยวนมาช่วยพวกเรา! คุณ

หนู,ท่านพีเย่หยวนแข็งแกร่งอย่างมาก! แม้แต่ศิษย์พอาวุ
ี โส
อวีเหลิงยังไม่อาจเป็ นคูม่ ือของเขาได้!”

19
 อวีซูกาํ ลังกล่าวว่าอันใด? นางกําลังพูดถึงเย่หยวนทีอยู่ใน
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับหนึง,ซึงปั จจุบนั กลายเป็ น
ระดับสองแล้ว? เขาสามารถเอาชนะอวีเหลิงได้อย่างง่าย
ดาย?

อวีซินอดทีจะตกตะลึงอย่างลับๆภายในใจไม่ได้เลย นางไม่
ทราบจริงๆว่า,กระทังศาสตร์แห่งการต่อสูข้ องเย่หยวนคนนี
ก็ยงั ทรงพลังอย่างมากอีกด้วย

ไม่กีวันทีผ่านมา,นางได้ยินเพียงว่า ศาสตร์แห่งโอสถและ
ทักษะทางการแพทย์ของเย่หยวนมันช่างยอดเยียมเพียงใด

20
แต่ทงหมดกลั
ั บเกิดขึนโดยอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลของ
เย่หยวน ซึงนีมันเกินกว่าทีจิตสํานึกของนางจะสามารถเข้า
ใจได้แล้ว

ดังนัน,หากกล่าวถึงศาสตร์แห่งการต่อสูข้ องเย่หยวน บางที

เขาอาจทรงพลังจริงๆ!

………………..

21
 ภายใต้การนําของอวีซู ในทีสุดพวกเย่หยวนก็มาถึงดงผล
ปราณอัสนี

ไกล,และไกลออกไป เย่หยวนสามารถสัมผัสถึงกลินอายและ
พลังอัสนีได้อย่างแม่นยํา

เบืองหน้าของพวกเขา,กําลังมีสองเผ่าอสูรเข้าปะทะกันอยู่

22
 ซึงนันเป็ นเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้า และเผ่าจิงจอกภูตหยก
ขาวอย่างไม่ผิดเพียน

“อวีซินพ่ายแพ้และได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากนายน้อยเฟย อวี

เหลิง,ในปั จจุบนั เจ้าคือคนทีแข็งแกร่งทีสุดในกลุม่ แล้ว ส่วน
สาวน้อยนางนันก็หนีหายไป เป็ นไปได้ไหมว่า,นางกําลังไป
เรียกกําลังเสริมอันทรงพลังมาช่วย? หรือขีแยจนต้องไป
เรียกบรรพบุรุษของเผ่ามา? อ่อนแอสินดี,เหอะ เหอะ”

เสียงอันเยือกเย็นถูกเปล่งออกมาโดยชายหนุ่มในชุดดํา สี
หน้าของเขาอัดแน่นไปด้วยความเหยียดหยาม

23
“อาปิ ง,แกไม่ตอ้ งมาอวดดี! ข้าจะบอกอะไรให้เอาบุญ,คุณ
หนูของเราได้รบั การรักษาจากยอดฝี มือจนหายดีเป็ นปกติ
แล้ว!”

อวีเหลิงประคองอกของนางเบาๆเนืองด้วยอาการบาดเจ็บ
พร้อมกล่าวออกมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณหนูของเจ้าถูกนายน้อยเฟยเล่นปางตายเช่น
นัน อย่างดีทสุี ดก็คงประคองลมหายใจให้รอดไปวันๆ! หาก
นางมีปัญญาลุกจากเตียงได้ก็จงเรียกมา! ข้านีแหละจะดับ
24
 ลมหายใจนางเอง!”

อาปิ งกล่าวขึนด้วยความหยิงผยอง

“จะเป็ นเช่นนันแน่ร?ึ ”

แรงดันลมปราณของอวีซินทะยานสูงขึนฉับพลัน และพุง่ เข้า

ขวางหน้าอวีเหลิงอย่างรวดเร็ว

25
 ตอนที635 เชิดหน้ าชูตา

“คุณหนู!”

เมืออวีเหลิงและกลุม่ จิงจอกทีเหลือเห็นอวีซิน พวกนางต่างก็

ตืนเต้นดีใจอย่างมาก

อวีซินหันกลับมองโดยรอบ,ก่อนจะยิมให้อวีเหลิงบางๆพร้อม
กล่าวว่า

1
 “นีคงเกินมือเจ้าไป ทีเหลือปล่อยให้ขา้ จัดการเอง”

ทัวร่างของอวีเหลิงปกคลุมไปด้วยบาดแผลมากมายจนดูน่า
กลัว

แต่นางกลับต้องลืมทุกความเจ็บปวดไปทันที และกล่าวขึน
ด้วยความประหลาดใจว่า

“คะ-คุณหนู…ท่านก้าวข้ามขีดจํากัดได้สาํ เร็จแล้ว!”

2
 อวีซินกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ทังหมดต้องขอบคุณโอสถทีท่านเย่หลอมให้!”

เมือกล่าวจบ,อวีซินก็หนั กลับมาพร้อมสีหน้าทีแปรเปลียน
เป็ นความเยือกเย็น และกล่าวว่า

“อาปิ ง,รูส้ กึ ว่าเมือครูเ่ จ้าจะกล่าวว่า อยากดับลมหายใจข้า

ใช่หรือไม่? นีไง,ข้าอยู่ตรงนีแล้ว เหตุใดถึงไม่ลองมาดับดู
ล่ะ!”
3
อาปิ งเป็ นบุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดอันดับสองแห่งเผ่าอสรพิษ
เงาสายฟ้า ในขันต้น,ตามระดับพลังของทังคู่ เขาสามารถ
เข้าต่อสูก้ บั อวีซินได้อย่างสูสี แต่หากต่อสูก้ นั จริงๆ,อาปิ งมิ
อาจเป็ นคูม่ ือของอวีซินได้เลย

ทีเลวร้ายไปกว่านันคือ,เขาคาดไม่ถึงเลยว่า ไม่เพียงแค่รกั ษา
จนกลับมาหายสมบูรณ์ แต่นางยังขึนเป็ นจุดสูงสุดแห่งพลัง
ระดับห้าขันต้นอีกด้วย!

4
อย่างไรก็ตาม,ในเมือคํากล่าวดังออกไปแล้วก็มิอาจนํากลับ
คืน ในเวลานี,มันทําได้เพียงยืดอกและกล่าวอย่างไม่เกรง
กลัวใดๆว่า

“หึ! เป็ นแค่เผ่าจิงจอกอันอ่อนแอ แต่กล้าท้าทายเผ่าอสรพิษ

เงาสายฟ้าของข้างันรึ?! แล้วอย่างเจ้าจะทําอะไรข้าได้?”

“ทีกล่าวเช่นนี,เพราะกลัวข้าขนาดนันเลย?”

สุดท้ายนี,อวีซินก็เป็ นถึงคุณหนูแห่งเผ่าจิงจอก เพียงคําขู่มนั

จะสามารถทําให้นางกลัวได้อย่างไร?

5
 ในเวลานี,นางเป็ นผูห้ ญิงทีมิได้ดอ้ ยกว่าผูช้ ายเลย

ยังไม่ทนั สินเสียงดี,อวีซินก็ซดั ฝ่ ามือเข้าใส่อาปิ งโดยไม่รรี อ

ใดๆ ซึงแน่นอนว่า,ฝ่ ายอาปิ งเองก็ไม่ยอมจํานนง่ายๆเช่นกัน
เขาเบียงตัวหลบและเข้าต่อสูก้ บั นางทันที

ความแตกต่างระหว่างระดับขันพลังย่อยของเผ่าอสูรมิคอ่ ย
ห่างจนชัดเจนนัก แม้อวีซินจะพึงก้าวข้ามขีดจํากัดมา,แต่
การจะเอาชนะอาปิ งในช่วงเวลาสันๆมันเป็ นไปไม่ได้

6
ร่างของอวีเหลิงเปี ยกชุมไปด้วยเหงือและเลือดจากบาดแผล
เมือเห็นอวีซินเข้ามาสานต่อภารกิจเช่นนี,นางก็มิอาจทนต่อ
พิษบาดแผลได้ตอ่ ไปและล้มลงทันที

แต่จ่ๆู ก็มีรา่ งหนึงเข้ามาประคองนางเอาไว้,พร้อมยืนโอสถให้

ตรงหน้า

เมืออวีเหลิงเงยหน้าขึนมอง,มันจะเป็ นใครอืนไปได้หากไม่ใช่
เย่หยวน?

7
 “กินซะ อาการบาดเจ็บของเจ้าจะได้หายไวขึน”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมบางบนใบหน้า

อวีเหลิงยังคงลังเลเล็กน้อย,เย่หยวนจึงกล่าวต่ออีกว่า

“อาการบาดเจ็บของเจ้าไม่เพียงภายนอกทีมองเห็น,แต่มนั
รวมถึงภายในทีบอบชํา อันทีจริง,สภาพร่างกายของเจ้า มัน
ไม่สามารถต่อสูต้ อ่ ได้นานแล้ว แต่เจ้าก็ยงั พยายามฝื นจน
อาการทรุดหนักขึนอย่างในปั จจุบนั หากเจ้ายังดือดึงไม่ยอม
รักษา,ก็มีโอกาสสูงยิงทีรากฐานพลังของเจ้าจะถูกทําลาย,
8
 และส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะพลังในอนาคต”

เมือได้ยินเช่นนี,ท่าทีของอวีเหลิงก็เปลียนไป นางรีบคว้า
โอสถจากมือเย่หยวนและกลืนลงในทันที

เมือโอสถตกถึงท้องนาง,อาการบาดเจ็บของอวีเหลิงก็ดีขนึ
จนเห็นผลทันตา

ท่าทีของอวีเหลิงเปลียนไปอีกครัง และอดทีจะหันมองเย่
หยวนไม่ได้เลย

9
“หุห,ุ ไม่จาํ เป็ นต้องสงสัยใดๆ โอสถเม็ดนีเป็ นชนิดเดียวกับที
คุณหนูของเจ้ากินลงไป สองสามวันก่อน,ข้าได้ทาํ โน้นทํานี
เล็กน้อยและได้หลอมโอสถนีไว้จาํ นวนหนึง”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะเล็กน้อย

เย่หยวนในปั จจุบนั อาศัยอยู่ในแดนเทพอสูรต้องห้าม โอสถที

ใช้สาํ หรับมนุษย์จงึ ไม่มีความจําเป็ นมากนัก

10
 ดังนัน,สองสามวันมานี เขาจึงวางแผนหลอมโอสถจิตอสูร
บรรพกาลเตรียมไว้จาํ นวนหนึง เผือไว้ในกรณีฉกุ เฉิน แต่
เพียง,เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้ใช้เร็วขนาดนี

ส่วนเรืองสมุนไพรวิญญาณ แน่นอนว่า,อวีฮ่วงในเวลานียอม
มอบทุกสิงตามความพึงพอใจของเย่หยวนอยู่แล้ว

แม้ภายนอก,อวีเหลิงจะเย็นชาราวกับนําแข็ง แต่ในใจของ
นางกลับตกใจยิงต่อสิงทีกลืนลงไปอย่างมาก

นีคือโอสถระดับห้าขันเหนือฟ้า แต่…สิงนีมันสักจะมอบให้
ใครก็ได้ตามใจชอบงันรึ?
11
 เขายืนโอสถลําค่าเม็ดนีต่อหน้านางอย่างง่ายๆราวกับแจก
ขนม?

การทีมีทศั นคติเช่นนี,แสดงว่าศาสตร์แห่งโอสถของเขาจะ
ต้องสูงส่งเพียงใดกัน?

อวีเหลิงทราบว่า,เพียงหมอในเผ่าของนางสามารถหลอม
โอสถระดับห้าขันสูงได้ พวกเขาต่างต้องเก็บมันไว้เป็ นสมบัติ

12
 ประจําตัวแน่นอน

โอสถระดับห้าขันเหนือฟ้า,อวีเหลิงไม่เคยพบเห็นมาก่อนใน
ชีวิต แต่สหายหนุ่มคนนีกลับหยิบมันออกมา,และยืนให้
นางอย่างหน้าตาเฉย!

ตังแต่เมือใดกัน,ทีความสัมพันธ์ระหว่างทังสองดีขนจนถึ
ึ ง
ระดับนี?

สิบวันก่อน,นางไล่ฆ่าเขาให้ตายอยู่เลย!

13
 เย่หยวนมองไปยังอวีเหลิงและกล่าวด้วยรอยยิมเย็นว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องมองข้าด้วยสายตาเช่นนัน ทังหมดทีข้าทําไปก็

เพือน้องอวีซู,หากเจ้าเป็ นอะไรไป ด้วยนิสยั ของนาง,นางคง
ร้องไห้ไม่หยุดเป็ นแน่”

สีหน้าของอวีเหลิงมืดลงในทันทีทได้
ี ยิน,นางลุกขึนและ
เตรียมจากไปโดยไม่พดู จาใดๆอีก แต่เมือหันกลับไป,ก็พบอวี
ซูทกํี าลังยืนอยู่ ซึงในขณะนัน,อวีเหลิงเองก็ชะงักไปเช่นกัน

14
 ใบหน้าเนียนเล็กของอวีซูกลายเป็ นสีแดงระเรือ ทุกคํา
สนทนาก่อนหน้า,นางบังเอิญได้ยินอย่างชัดเจน นางรีบตรง
เข้ามาจับมืออวีเหลิงและกล่าวขึนว่า

“ท่านพีเย่หยวน,ท่านกําลังล้อเล่นอันใด? โอสถทีลําค่าเช่นนี,
ท่านจะหลอมเพือตัวข้าได้อย่างไร?”

แต่เย่หยวนกลับหัวเราะและกล่าวว่า

“นี,น้องอวีซูไม่ควรถ่อมตัวจนเกินไป หากตอนนันไม่ใช่เพราะ
ข้าเห็นแก่เจ้า,พวกเจ้าทังสามคงถูกฝ่ ามือนันฆ่าตายไปนาน
15
แล้ว! ลืมไปได้เลยสําหรับอวีเหลิง,ทีข้ายอมรักษาและหลอม
โอสถให้คณ
ุ หนูของเจ้า ก็เพราะข้าเห็นแก่เจ้าเช่นกัน กระนัน
เองแม้,ข้าจะมอบโอสถให้อวีเหลิงเพราะเจ้า…แต่นนเป็
ั น
เหตุผลเพียงครึงเดียว ใครก็ตามทีปฏิบตั ิตอ่ ตัวข้าอย่างเป็ น
มิตร,ข้า,เย่หยวน ย่อมตอบแทนและช่วยเหลือในฐานะสหาย
อย่างเต็มกําลัง แต่หากใครกล้าท้าทาย,ข้าก็ไม่ไว้หน้าเช่น
กัน!”

แก้มเล็กน่ารักของอวีซูแดงยิงขึนไปอีกเมือได้ยิน นางไม่เคย
คิดเลยว่า ภายในใจของเย่หยวน,ตัวนางจะมีความสําคัญ
มากถึงเพียงนี

16
 แม้กระทังอวีเหลิงเองทีได้ยิน,ยังต้องผงะขึนเช่นกัน

สิงทีเย่หยวนกล่าวไปไร้ซงความเท็
ึ จ,เขามีทรงพลังมากพอที
จะฆ่าทังสามได้จริงๆในตอนนัน แต่เหตุผลทีเขาไม่ทาํ เช่น
นัน,ปรากฏว่าทังหมดเป็ นเพราะเห็นแก่อวีซู!

แต่สิงทีอวีเหลิงอยากทราบอย่างมากคือ,เหตุผลอีกครึงหนึง
ของเย่หยวนคืออะไร?

17
 “แล้วเหตุผลอีกครึงหนึงของเจ้าล่ะ?”

อวีเหลิงไม่สามารถระงับความสงสัยได้ พร้อมกล่าวถามขึน

“เหตุผลอีกครึงหนึงคือ…เจ้าต่อสูอ้ ย่างยากลําบากเพือเผ่า
และพวกพ้องของตน,นีทําให้ขา้ รูส้ กึ เลือมใสนัก ดูเหมือนว่า,
เจ้าจะไม่ใช่หญิงสาวทีไร้เหตุผลอย่างทีข้าเคยจินตนาการไว้
เลย”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม
18
เมืออวีเหลิงได้ยินคํากล่าวนี,ใบหน้าของนางก็แดงกําโดยไม่
ตังใจ นางไม่คิดเลยว่า,ทีเย่หยวนมอบโอสถอันมีคา่ ให้นาง
จะเป็ นเพราะเหตุผลนี

ปั จจุบนั ,การต่อสูข้ องอวีซินและอาปิ งก็มาถึงช่วงหัวเลียวหัว

ต่อสําคัญ ความสนใจของอวีเหลิงและอวีซูถกู ดึงดูดด้วย
เสียงปะทะอันดุเดือดของทังสอง

“ผ่อนคลายเสีย คุณหนูของพวกเจ้ามีไหวพริบด้านการต่อสู้
19
 เหนือกว่าอีกฝ่ ายมาก อีกไม่นานคงใกล้รูผ้ ลแล้ว”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

อันทีจริง,เย่หยวนทราบผลการต่อสูข้ องสองคนนีตังแต่แรก
แล้ว นีจึงเป็ นเหตุวา่ ทําไม,เย่หยวนจึงเดินเข้ามาพูดคุยกับทัง
สองอย่างสบายอารมณ์เช่นนี

อวีเหลิงและอวีซูตนเต้
ื นอย่างมากเมือได้ยินคํากล่าวของเย่
หยวน

20
ในการคาดคะเนของเย่หยวน,หลังการปะทะผ่านไปสิบกระ
บวน อวีซินจะมีแนวโน้มได้เปรียบมากขึนเรือยๆ,ในขณะที
อีกฝ่ ายไม่เพียงแค่เสียแรงเปล่า แต่เขายังถูกกดดันอย่าง
หนักอีกด้วย

สิบกระบวนผ่านไป,อวีซินหาช่องโหว่ของอาปิ งเจอในทีสุด
และซัดฝ่ ามือของตนเข้าตรงช่องโหว่นนโดยไม่
ั ยงมื
ั อใดๆ!

“อาปิ ง,แกยังกล้ากร่างในอาณาเขตของเผ่าข้าอีกไหม! รีบ

พากลุม่ ของแกและไสหัวกลับไปซะ! ส่วนบริเวณผลปราณ
อัสนีทงหมดอยู
ั ่ในอาณาเขตของเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวของ
เรา! หากฝ่ ายแกต้องการ,ก็จงมาขออนุญาตเพือแบ่งสรร

21
 ออกไปเท่านัน!”

อวีซินกล่าวอย่างสง่าผ่าเผย

ลึกๆแล้ว,อวีซินรูส้ กึ ราวกับตนได้บรรลุเป้าหมายอะไร
บางอย่างในใจ เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวมักอ่อนแอกว่าเผ่า
อืนๆ พวกนางถูกรังแกและเอาเปรียบอยู่ตลอด จึงทําให้เผ่า
จิงจอกภูตหยกขาวไม่เคยได้เชิดหน้าชูตาเลยสักครัง

หากบุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดในเผ่าหนึง,ไม่สามารถเอาชนะ
บุคคลทีแข็งแกร่งอันดับสองของอีกเผ่าได้ มันคงเป็ นเรืองน่า
อัปยศอย่างยิง
22
 แน่นอนว่า,ความอัปยศนีอาจเป็ นเรืองเล็กน้อย แต่หาก
ถูกรังแกโดยผูอ้ ืนหลังจากนัน,มันคือประเด็นสําคัญ!

ในคราวนี,ทังหมดเป็ นเพราะนางได้รบั โอสถของเย่หยวน

และใช้มนั เสริมสร้างความแข็งแกร่งของตนจนสามารถเอา
ชนะอาปิ งได้อย่างง่ายดาย!

แต่ใครจะรูว้ า่ ,อาปิ งกลับดูไม่สลดโศกเศร้าใดๆ มันกล่าว

ตอบพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังว่า

“อวีซิน,เจ้าคิดว่าเอาชนะข้าได้แล้วทุกอย่างจะจบลงรึ? ข้าจะ
23
 บอกอะไรให้,พวกเราได้สง่ คนไปรายงานนายน้อยอาซวน
ตังแต่ตน้ แล้ว เขาควรมาถึงทีนีในอีกไม่นานเกินรอ ในเวลา
นัน,ข้าก็ขอดูหน่อยว่า เจ้ายังจะฝี ปากกล้าเช่นนีอยู่หรือไม่!
ผลปราณอัสนีทงหมดจะต้
ั องเป็ นของเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้า!
ส่วนพวกเจ้าก็เตรียมตัวลงนรกไปซะ!”

เมือคํากล่าวขออาปิ งดังขึน ท่าทางของฝ่ ายจิงจอกภูตหยก

ขาวทังหมดก็เปลียนไปอย่างมาก!

24
 ตอนที636 ด้ วยเศษพลังแค่นีแหละ!

อาซวนเป็ นนายน้อยแห่งเผาอสรพิษเงาสายฟ้า และยังเป็ น

บุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดในหมูร่ ุน่ เยาว์

อวีซินทราบดีวา่ ,แม้ตนจะก้าวข้ามขีดจํากัดได้ แต่นางก็ยงั มิ

ใช่คมู่ ือของอาซวนได้เลย

1
“ฮ่าฮ่าฮ่า! กลัวรึไง? เพียงเสียวความแข็งแกร่งของพวกเจ้า,ริ
อาจคิดครอบครองผลปราณอัสนี? ไม่หวังสูงเกินไปหน่อยรึ?
พวกเราเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าบ่มเพาะพลังปราณธาตุอสั นี
ตังแต่แรกเกิด เมือได้รบั ผลปราณอัสนีไป,พวกเราจะเป็ นดัง
เสือติดปี ก ไม่ใช่จิงจอกอันอ่อนแออย่างพวกเจ้า,หากได้ผล
ปราณอัสนีก็มีแต่เสียของ! เผ่าด้อยพัฒนาอย่างพวกเจ้ารูจ้ กั
ผลปราณอัสนีก็ถือว่าเก่งแล้ว,จริงไหม?”

อาปิ งกล่าวดูถกู ด้วยนําเสียงอันเหยียดหยาม

ท่าทีของอวีซินเปลียนไปมาหลายต่อหลายครัง แต่นางไม่

2
 อาจปฏิเสธได้เลย

ในโลกของเผ่าอสูร,พวกมันพิถีพิถนั ในการเลือกอาหารอย่าง
มาก เพราะนันมีผลต่อความแข็งแกร่งของพวกมันโดยตรง
และใครทีแข็งแกร่งกว่า,พวกมันย่อมมีอาํ นาจในการตัดสิน!

เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวนันอ่อนแอ แม้ผลปราณอัสนีจะอยู่ใน
อาณาเขตของพวกนาง แต่เผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าก็ไม่คิดที
จะแบ่งให้แม้แต่นอ้ ย

ทังๆทีเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเป็ นฝ่ ายทีค้นพบผลปราณอัสนี

เหล่านีก่อน ในขณะทีเผาอสรพิษเงาสายฟ้าก็มาตามเจอ
พวกนางทีหลัง

3
ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบนั ,มันยากเกินไปสําหรับพวกนางที
จะขอส่วนแบ่งจากการค้นพบครังนี

เมือเห็นท่าทางของอวีซิน,อาปิ งก็หวั เราะเยาะด้วยความสนุก

สนาน และคลานตัวขึนมาโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บใดๆ
ก่อนจะสังการพวกของตนว่า

“พวกเจ้า,ส่งข่าวเตือนกลับไปโดยเร็ว ข้าอยากจะรูจ้ ริงๆว่า,

พวกจิงจอกตัวน้อยเหล่านีจะกล้าท้าทายพวกเราอย่างที
ปากว่าหรือไม่!”
4
 “รับทราบ,ท่านอาปิ ง!”

“ฮ่าฮ่า,สวรรค์มีตา! ถึงได้ประทานผลปราณอัสนีเหล่านีให้
แก่พวกเรา! ด้วยผลปราณอัสนีเหล่านี,ความแข็งแกร่งของ
นายน้อยอาซวนจะต้องเพิมขึนเป็ นทวีในอนาคต! และอีกไม่
นาน,ความแข็งแกร่งของนายน้อยจะต้องตามเจ้าหมาป่ าเฟย
นันทันแน่นอน! ในตอนนัน,พวกเราเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าจะ
ต้องผงาดขึนอย่างยิงใหญ่!”

5
ทัวทังใบหน้าของอาปิ งสันไหวด้วยความตืนเต้น ราวกับได้
เห็นวันแห่งความสําเร็จ

“หึห,ึ เหล่าจิงจอกตัวน้อย…ยังไม่ไสหัวไปอีกรึ? หรือต้องรอ

ให้นายน้อยอาซวนมาถึง,และไล่พวกเจ้าด้วยตัวเอง!”

อาปิ งกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดัง

สีหน้าของอวีซินเผยถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจน ทังๆที

6
ความเป็ นจริง,ผลปราณอัสนีเหล่านีอยู่ในอาณาเขตของเผ่า
จิงจอกภูตหยกขาว แล้วเป็ นไปได้ร,ึ ทีจะยอมแพ้ทงๆแบบนี
ั ?

นางจะเต็มใจได้อย่างไร?

อวีซูกาํ หมัดแน่นและกล่าวขึนด้วยท่าทางอันขุ่นเคืองว่า

“สหายเถือนเหล่านีไร้ซงเหตุ
ึ ผลสินดี! ทังๆทีผลปราณอัสนีอยู่
ในอาณาเขตของพวกเราอย่างชัดเจน แต่เหตุใดถึงยังหน้า

7
ด้านขโมยไปต่อหน้าต่อตา! พวกนันทังรังแกและเอาเปรียบ
เราโดยตลอด แต่เมือถึงคราวทีเราจะโชคดีบา้ ง,พวกนันก็ยงั
ไม่แบ่งให้เลยสักนิด!”

เย่หยวนเผยยิมอยู่ภายในใจอย่างลับๆ สาวน้อยนามว่าอวีซู
นางนี,ช่างไร้เดียงสาจริงๆ

ผลปราณอัสนีถือเป็ นโชคชะตาอันยิงใหญ่ทพานพบ
ี ลืมไป
ได้เลยหากอยู่ในเผ่าอสูร,แม้กระทังอยู่ในหมูม่ นุษย์ดว้ ยกัน
มันก็เป็ นไปไม่ได้ทจะพู
ี ดคุยกันด้วยเหตุผล

8
 ผูใ้ ดทีแข็งแกร่งกว่า,ผูน้ นย่
ั อมได้รบั ผลประโยชน์

ไม่มีคาํ ว่าเมตตาหรือสงสารใดๆทังสินสําหรับผูอ้ ่อนแอ!

แน่นอนว่า,ผลปราณอัสนีนีไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยในหมู่
ยอดฝี มือระดับหก มิฉะนัน,เหล่าบรรพบุรุษของทังสองเผ่ายัง
จะอยู่เฉยได้อย่างไร?

แต่กระนันเอง,ผลปราณอัสนีนีมีประโยชน์อย่างยิงสําหรับผูท้ ี

9
มีพลังระดับห้าหรือตํากว่านัน มันถือเป็ นสมบัติทีท้าทาย
สวรรค์ยิง!

สิงนีสามารถเพิมพลังการต่อสูไ้ ด้โดยตรง!

แม้แต่เย่หยวนยังต้องใจสันด้วยความตืนเต้นเมือได้ยินชือ

10
 “พวกนันชอบรังแกเผ่าของเจ้าอยู่บอ่ ยๆรึ?”

เย่หยวนถามขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

อวีซกู ล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“ใช่แล้ว! เผ่าจิงจอกของเรามีอาณาเขตอยู่ใกล้กบั พวกนัน

มากทีสุด,และพวกเราก็เป็ นเผ่าทีอ่อนแอทีสุดเช่นกัน ดังนัน,
เมือพวกนันไม่กล้าท้าทายเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ จึงได้หนั มา
รังแกพวกเราแทน”

11
“เป็ นเช่นนันเองรึ? แล้วอาซวนทีว่า,เขาแข็งแกร่งมากเลย?”

“อืม,อาซวนเป็ นถึงยอดฝี มือระดับห้าขันกลาง และพลังการ

ต่อสูข้ องเขาก็แข็งแกร่งอย่างมาก คุณหนูไม่อาจเป็ นคูม่ ือได้
เลย”

ในขณะทีทังสองกําลังสนทนากันอยู่นนั จู่ๆก็มีแรงดันลม
ปราณอันเข้มข้นและดุรา้ ยปรากฏขึนในพริบตา เมือสาดสาย
ตาไปจับจ้อง,ก็พบชายหนุ่มผูม้ ีสีหน้าอันเย็นชาปรากฏตัวต่อ
หน้าทุกคน
12
 “นายน้อย,ในทีสุดท่านก็มาถึง!”

อาปิ งรูส้ กึ ดีใจอย่างช่วยไม่ได้,เมือเขาเห็นการมาถึงของใคร

บางคน

อาซวนจ้องมองมายังอาปิ งและกล่าวอย่างหน้านิวว่า

“เจ้าได้รบั บาดเจ็บงันรึ?”

13
 อาปิ งสําลักคําพูดของตนทันทีและกล่าวอธิบายว่า

“ไม่อาจทราบเลยว่า,เจ้าจิงจอกตัวน้อยอวีซินไปพบพานโชค
ดีอะไรเข้า ไม่เพียงแค่อาการบาดเจ็บจะหายเป็ นปริทงิ แต่
ความแข็งแกร่งของนางยังสูงขึนอย่างก้าวกระโดด น้องคน
นี…น้องคนนีไม่อาจเป็ นคูม่ ือได้เลย”

“โอ้?”

14
เพียงอาซวนเหลือบมองอวีซิน,เขาก็ทราบทันทีวา่ ความแข็ง
แกร่งของนางเพิมสูงขึนมาก

“ไม่คิดเลยว่า,เพียงห่างหายไปไม่กีวัน จิงจอกตัวน้อย,เจ้า
กลับก้าวขึนสูจ่ ดุ สูงสุดแห่งพลังระดับห้าขันต้นเสียแล้ว”

อาซวนกล่าวขึนอย่างค่อนข้างประหลาดใจ

แต่เขาก็มิได้สนใจในคําพูดของตนมากเกินไป กลับกัน,เขา
ไม่แยแสอวีซินทีเป็ นเพียงจุดสูงสุดแห่งพลังระดับห้าขันต้น
15
เลย และแม้จะกลายเป็ นระดับห้าขันกลาง ยังไงนางก็มิใช่คู่
มือของเขาได้เช่นกัน

อวีซินขมวดคิวขึนและกล่าวว่า

“หุบปากไปซะ,อาซวน เรามาเข้าเรืองกันดีกว่า! ผลปราณ

อัสนีเหล่านี,พวกเจ้าสามารถเอาไปได้ แต่จะต้องแบ่งให้เผา
ของเราหนึงในห้าส่วน!”

กลับเป็ นอวีซินทีกล่าวขึน,เพือขอแบ่งสรรทรัพยากรแทน
อย่างไม่น่าเชือ

16
 ทังๆทีผลปราณอัสนีโดยส่วนใหญ่อยู่ในอาณาเขตของเผ่า
จิงจอก แต่การทีพวกนางยังไปขอเพียงหนึงในห้าจากทัง
หมด อาจกล่าวได้วา่ ,นีเท่ากับยอมกลืนความอัปยศลงคอตน
เองโดยตรง

แม้แต่เย่หยวนทีได้ยินคําพูดของอวีซิน,เขายังต้องส่ายหัว
อย่างลับๆ

ในท้ายทีสุด,พวกนางก็ยอมจํานนและปล่อยให้อีกฝ่ ายเอา
17
 เปรียบต่อไป

คํากล่าวเช่นนีถือเป็ นคําต่อรองอันอัปยศยิงอย่างไม่ตอ้ ง
สงสัยใดๆ

แน่นอนว่า,เมืออาซวนได้ยินคํากล่าวเช่นนันของอวีซิน เขาก็
ระเบิดเสียงหัวเราะทันที ซึงภายในเสียงหัวเราะนันเต็มไป
ด้วยความเวทนาและรังเกียจ

18
“หนึงในห้า? แน่นอน,ตราบใดทีพวกเจ้ามีปัญญาเอามันไป
จากมือข้าได้ ผลปราณอัสนีเหล่านีจะเป็ นของเจ้าทันที?
หรือ…”

เมืออาซวนกล่วาถึงตรงนี,เขาก็หยุดไว้ครึงทาง

อวีซินทีฟั งอยู่มนใจว่
ั า,อีกฝ่ ายต้องวางแผนอะไรอยู่แน่นอน
นางอดทีจะกล่าวถามต่อไม่ได้เลยว่า

“หรืออะไร?”

19
 ใบหน้าอันเย็นชาของอาซวนแปรเปลียนเป็ นความหืน
กระหายเล็กน้อย และกล่าวขึนว่า

“หรือเจ้าจะมาเป็ นนางสนมของข้า และผลปราณอัสนีหนึง

ในห้าส่วนนีจะเป็ นค่าสินสอด”

เมืออวีซินได้ยินเช่นนัน,ร่างบางอันน่าทะนุทะหนอมของนาง
ก็สนเทาด้
ั วยความโกรธ

“แก! ไร้ยางอายทีสุด!”
20
 ในเวลานี,นางทราบแล้วว่ากําลังถูกปั นหัวเล่นอย่างสนุก
สนานโดยอาซวน แล้วนางยังจะทนได้อย่างไร? ในเสียวอึด
ใจ,อวีซินยกฝ่ ามือขึนและโจมตีใส่อาซวนทันที

“เหอะ,ช่างไม่เจียมตนเอง!”

อาซวนปั ดฝ่ ามือของนางทิงไปอย่างง่ายดาย พร้อมกล่าว

เย้ยออกมา

21
 อวีซินยังไม่คิดตัดใจและกระหนําฝ่ ามือใส่อาซวนอีก
หลายกระบวน หัวของนางยังคงร้อนด้วยโกรธเกรียว แต่หาก
มองตามความเป็ นจริง,นางจะเป็ นคูม่ ือของอาซวนได้อย่าง
ไร

“อ๊าา!”

เพียงหนึงฝ่ ามือของอาซวนทีสวนกลับตอบ อวีซินร้องออก

มาด้วยความตกใจ,ซึงอนุภาพของฝ่ ามือนี นางมิอาจต้าน
22
 ทานใดๆได้เลย

แต่ในขณะนันเอง,วิสยั ทัศน์เบืองหน้าของนางกลับพร่ามัว
ฉับพลัน เพียงเสียวอึดใจ,ร่างชายหนุ่มได้ปรากฏขึนต่อหน้า
ต่อตานาง

บูมมม!

เย่หยวนและอาซวนต่างร่นถอยกลับไปคนละหลายสิบก้าว!

23
 ใบหน้าของอาซวนมืดลงพร้อมกล่าวว่า

“มนุษย์?”

เขาหันไปมองอวีซินด้วยสีหน้าทีเลวร้ายและกล่าวขึนทันทีวา่

“กฎของแดนเทพอสูรต้องห้าม,หากพบเจอมนุษย์จะต้องฆ่า
ทิงทันที! แต่เผ่าจิงจอกของพวกเจ้ากับกล้านํามนุษย์เข้ามา

24
 เจ้าไม่เกรงกลัวเลยรึไงว่า,เผ่าของตนจะถูกทําลาย?”

ท่าทางของอวีซินแปรเปลียนไปมาหลายครัง,และในขณะที
นางกําลังจะกล่าวตอบ แต่กลับถูกหยุดไว้โดยมือเย่หยวน

“เติบใหญ่เป็ นบุรุษแต่ก็ยงั รังแกหญิงสาว พวกเจ้ากลับบ้าน

ไปใส่กระโปรงเสีย! ทังๆทีผลปราณอัสนีเหล่านีอยู่ใน
อาณาเขตของพวกนาง,แต่ก็ยงั หน้าด้านขโมยไปหน้าตาเฉย
ช่างไร้ยางอายสินดี!”

25
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิม

“หึ! แล้วตังแต่เมือใดกันทีแดนเทพอสูรต้องห้ามต้อนรับ
มนุษย์? ผูท้ แข็
ี งแกร่งกว่าย่อมเป็ นราชา สิงทีข้าทําไป,ล้วน
ปกติดี!”

อาซวนกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น

26
“งันรึ? หากข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า,ผลปราณอัสนีทงหมดจะ
ั
ต้องเป็ นของข้าว่าไง?”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้ม

อาซวนรีบตรวจสอบความแข็งแกร่งของเย่หยวนอย่างรวด
เร็ว และกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า

“ด้วยเศษพลังของเจ้าน่ะรึ,เจ้ามนุษย์ระดับสี?”

27
เย่หยวนแสยะยิมและกล่าวว่า

“หึ,ด้วยเศษพลังแค่นีแหละ!”

28
ตอนที637 ปราบปรามด้ วยสายเลือด

“ท่านเย่,ท่านไม่ใช่คมู่ ือของมัน! รีบถอยออกมาเร็ว!”

อวีซินรีบกล่าวขึนทันทีเมือเห็นเย่หยวนขวางหน้า

เย่หยวนโบกมือปั ดอย่างลวกๆและกล่าวว่า
1
 “การต่อสูเ้ ป็ นเรืองของผูช้ าย,ส่วนผูห้ ญิงยืนดูอยู่ขา้ งๆเท่า
นัน! ผลปราณอัสนีพวกนัน,พวกท่านเฝ้าให้ด!ี หลังจากนี,ข้า
จะแบ่งให้หนึงในห้าส่วนสําหรับทุกคน!”

คํากล่าวเหล่านีหมายความว่า…เย่หยวนเชืออย่างยิงว่าตน
เอาชนะอีกฝ่ ายได้แน่นอน!

แน่นอน,มันเป็ นแค่เรืองตลกและไร้สาระยิงเมือเข้าหูอาซวน

2
“ฮ่าฮ่า! เจ้านีช่างคุยโมโอ้อวดเสียจริง! มนุษย์ระดับสีชันตํา
อย่างเจ้ากล้าเอ่ยปากกล่าวเช่นนีจริงๆงันรึ?”

อาซวนกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังลัน

แม้การปะทะกับเย่หยวนเมือครูจ่ ะรุนแรงมาก แต่นนเป็

ั น
เพียงความประมาทในชัวอึดใจ,นอกจากนีเขาจะไม่ได้เอา
จริงเลย

หากเย่หยวนคิดว่า,ตนมีคณ
ุ สมบัติมากพอจะฆ่าเขาเช่นนี
นันหมายถึงเย่หยวนคงไม่ทราบจริงๆว่า‘ความตาย’ถูกสลัก
3
 ไว้บนหน้าเรียบร้อยแล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูไอ้งงนั
ั นสิ! มันกล้าท้าทายนายน้อยจริงๆ! ข้าว่า
มันคงเบือชีวิตตัวเองแล้ว,ถึงคิดฆ่าตัวตายเช่นนี!”

“มนุษย์มนั โง่เช่นนีทุกคนหรือเปล่า? พลังระดับสีจะไปสูอ้ ะไร

ได้?”

4
“โอ้ว…มนุษย์นีช่างน่ากลัวจริงๆ! ช่วยรับผลปราณอัสนีจาก
พวกเราด้วยเถิด! ได้โปรดอย่าทําร้ายพวกเราเลย! ได้โปรด
เถิดได้โปรด!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ!”

5
 คํากล่าวของเย่หยวนก่อให้เกิดคลืนความชุลมุนอย่างมาก
พวกเขาต่างเห็นเย่หยวนเป็ นเพียงตัวตลกเท่านัน

มนุษย์ระดับสีจะไปสูน้ ายน้อยของพวกเขาได้อย่างไร?

ชะตากรรมของเย่หยวนมาพร้อมกับคําเยาะเย้ยเสมอ,และ
เขาเองก็คนุ้ ชินกับสิงเหล่านีแล้ว เขาชูนิวชีให้อาซวนและกระ
ดึกเรียกเบาๆเป็ นเชิงท้าทายอย่างโจ่งแจ้ง

6
 สีหน้าของอาซวนมืดลงทันที

“เจ้ากําลังรนหายทีตายด้วยตัวเจ้าเอง! อย่าได้ตาํ หนิขา้ ล่ะ

กัน! เงาสายฟ้าทมิฬ! ตายซะ!”

อาซวนร่ายฝ่ ามือไปมาราวกับกําลังเชือเชิญบางสิง พลัง

ปราณสายฟ้าร้องคํารนกระหึมลันทัวทังท้องนภาอย่างน่า
สะพรึง บรรยากาศโดยรอบแปรปรวนวิปลาสหนักในพริบตา

แต่เย่หยวนก็ยงั ยืนอยู่ใจกลางท้องฟ้าสายฟ้าคํารนอัน
วิปลาส โดยไม่ขยับเขยือนแม้แต่นอ้ ย!

7
 “เงาสายฟ้าทมิฬ! ดูเหมือนว่านายน้อยจะไม่พอใจสหาย
มนุษย์คนนีสักเท่าไหร่!”

“เหอะๆ สหายมนุษย์คนนีช่างโง่เง่าดีจริงๆ เขาไม่อาจทราบ

เลยว่า,หากทําให้นายน้อยโกรธแล้วจะเกิดอะไรขึน!”

“หึห,ึ คงไม่มีอะไรสนุกๆให้ดแู ล้ว เมือนายน้อยตัดสินใจใช้เงา

8
 สายฟ้าทมิฬ,มนุษย์คนนีต้องตายแน่นอน”

เมือเผชิญหน้ากับท้องนภาทีอัดแน่นไปด้วยสายฟ้าคลัง,ที
ราวกับสนามอัสนี ทุกคนโดยรอบต่างต้องถอยห่างโดยไม่
ตังใจด้วยความกลัว แต่กลับกัน,เย่หยวนแสยะยิมเล็กน้อย
ก่อนทีแรงดันลมปราณของเขาจะพุง่ ทะยานขึนจนกลายเป็ น
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับสี!

เพียงชัวครู,่ แรงดันลมปราณของเย่หยวนก็สงู ขึนจนแตกต่าง

จากก่อนหน้าอย่างสินเชิง!
9
กลุม่ อสรพิษเงาสายฟ้าทีหัวเราะเยาะเย้ยเย่หยวนก่อนหน้า,
ในเวลานีทุกตนต่างต้องอ้าปากค้างกันทัวหน้า!

แรงดันลมปราณในปั จจุบนั ของเย่หยวนไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าขอ

งอวีซวนเลย!

“แรงกดดันของเผ่ามังกร! นัน…นันเป็ นแรงกดดันของเผ่า

มังกร! หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…เจ้าหนุ่มนันเป็ นลูกหลานของ

10
 เผ่ามังกรกัน?”

ทันใดนัน,อาปิ งก็อทุ านดังขึนด้วยความตกใจ เมือสัมผัสได้

ถึงแรงกดดันของเผ่ามังกรจากร่างของเย่หยวน

ในปั จจุบนั ,เย่หยวนได้ปลดปล่อยกลินอายของสายเลือด

มังกรออกมาอย่างเต็มทีแล้ว!

เนืองเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าอยู่ในลําดับขันทีตํากว่า,พวกมัน
จึงไม่สามารถต้านทานแรงกดดันนีไหว พร้อมต้องยอมโค้ง
คํานับอย่างจํานน!

11
ลําดับขันของเผ่าอสูรนันเป็ นกฎทีเข้มงวดยิง ความกดดันที
แผ่ออกจากสายเลือดทีเหนือกว่ามาก,พวกมันไม่อาจต้าน
ทานได้เลย!

โดยไม่จาํ เป็ นต้องให้อาปิ งกล่าวอะไรใดๆ,อาซวนก็ทราบถึง

สิงทีเกิดขึนดีอยู่แล้ว

12
แรงกดดันของเผ่ามังกรทีเย่หยวนปลดปล่อยออกมา,มันทํา
ให้พลังปราณทัวร่างของอาซวนแปรปรวนหนัก และไม่
สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ หากไม่ใช่เพราะว่าระดับ
พลังทีเหนือกว่ามาก,ป่ านนีเขาเองก็คงต้องโค้งคํานับเย่
หยวนแล้วเช่นกัน

นีเป็ นสายเลือดมังกรบริสทุ ธิ,ทีได้รบั จากการสืบทอดโดยตรง

เท่านัน มิฉะนัน,มันไม่มีทางสร้างความปั นป่ วนให้แก่
แก่นพลังปราณของอาซวนได้เลย

13
 เด็กหนุ่มคนนีอาจเป็ นลูกหลานของเผ่ามังกรจริงๆ?

แต่…เหตุใดเขาถึงไม่มีรอ่ งรอยหรือลักษณะใดๆของเผ่าอสูร
เลยสักนิด!

เมือเห็นฉากนี,แก้มเนียนน่ารักของอวีซูก็แดงขึนด้วยความ
ปั นป่ วนในใจ ปั จจุบนั แก้มทังสองของนางแดงราวกับลูก
แอปเปิ ลสีแดงทีสุกเต็มที

“กลับกลายเป็ นว่า,ท่านพีเย่หยวนช่างน่าเหลือเชือยิง! หาก

ย้อนกลับไป,เราไม่มีทางรอดชีวิตแน่นอนหากเขาปลดปล่อย
แรงกดดันของเผ่ามังกรขนาดนี แม้แต่โจมตีพวกเรายังทําไม่
14
 ได้เลย!”

อวีซูกล่าวขึนอย่างตืนเต้น

ข้างๆ,อวีเหลิงเองก็ผงะด้วยความตกตะลึง ตอนนีนางทราบ
แล้วว่ามพลังทีแท้จริงของเย่หยวนยิงใหญ่เพียงใด!

กระนันเอง…ทังๆทีเป็ นมนุษย์ แต่กลับปลดปล่อยแรงกดดัน

ของมังกรจนอสูรด้วยกันยังหวาดกลัว นีมันน่าเหลือเชือเกิน

15
 ไปจริงๆ

“เอ่อ…ท่านเย่,เขาเป็ นมนุษย์หรืออสูรกันแน่?”

อวีซินเริมตังคําถามนีขึนในใจโดยไม่รูต้ วั

สายเลือดของเผ่ามังกรในตัวเย่หยวนบริสทุ ธิเกินไป หากแรง

กดดันของมังกรถูกปลดปล่อยไปทางเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว
พวกนางเองก็ไม่สามารถต้านทานได้เช่นกัน

16
แต่เมือมองเบืองหน้าในปั จจุบนั ,พวกอสรพิษเงาสายฟ้าทุก
ตนต่างโค้งคํานับเย่หยวนอย่างพร้อมเพรียง

เย่หยวนเหลือบมองไปยังอาซวนด้วยหางตา,และกล่าวอย่าง
เฉยเมยว่า

“เจ้ากล่าวว่าผูใ้ ดทีแข็งแกร่งกว่าคือราชา,งันเรามาลองวัดกัน
หน่อยไหมว่า…ใครแข็งแกร่งกว่ากัน!”

17
 “กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

เพียงชัวจังหวะ,เย่หยวนเร่งพลังปราณจนถึงขีดสุด และซัด
กําปั นออกไปด้วยกําลังทังหมด!

กลับกัน,เมือเห็นการโจมตีของเย่หยวนตรงหน้า สีหน้าของ
อาซวนเผยถึงความน่ารังเกียจถึงขีดสุดเช่นกัน เขารีบโจมตี
สวนกลับไปโดยไม่ลงั เลใดๆ

18
 “เงาสายฟ้าทมิฬ! ฆ่ามันซะ!”

อาซวนคํารามดัง สายฟ้านับไม่ถว้ นจรัสประกายทัวท้อง

นภา,พร้อมผ่าลงมาเปล่งแสงสีทอง เผชิญหน้ากับมังกร
มหึมาสีเพลิงแดงอันหยิงผยองของเย่หยวน!

เว้นเสียแต่,สายฟ้าประกายทองกลับไม่สามารถทําอะไร
มังกรของเย่หยวนได้เลย

19
 บูมมมม!

เสียงระเบิดรุนแรงดังสนันแผ่ออกไปทัวทังสารทิศ อาซวน
กระอักเลือดสดออกมาเต็มปากเต็มคํา,เขาถูกมังกรสีเพลิง
แดงของเย่หยวนโจมตีเข้าใส่โดยตรง จนได้รบั บาดเจ็บสาหัส

20
 “นายน้อย!”

“นายน้อย,ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”

เนืองจาก,การโจมตีเมือครูต่ อ้ งรวมแรงกดดันของมังกรทัง
หมดมาบรรจบเป็ นหนึง พวกอสรพิษเงาสายฟ้าจึงสามารุ
ควบคุมร่างกายได้อีกครัง

ด้วยการโจมตีเพียงครังเดียว,อาซวนถึงกับได้รบั บาดเจ็บ

21
สาหัสและไม่สามารถสูต้ อ่ ได้อีก ดวงตาของเขาทีจับจ้องไป
ยังเย่หยวน,มันอัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังและหวาดกลัว
ในเวลาเดียวกัน

มนุษย์ระดับสีคนนีสามารถซัดเขาจนบาดเจ็บสาหัสได้!

“ตอนนี,ข้าสามารถเอาผลปราณอัสนีกลับไปได้หรือยัง?”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างเฉยเมย

22
เมืออาซวนเงยหน้ามองไปยังเย่หยวนทีจับจ้องเขาด้วยสาย
ตาอันเวทนา เขาก็แทบอยากกัดลินตายให้รูแ้ ล้วรูร้ อด

คราวนี,มันราวกับพยายามมาขโมยไก่แต่กลับสูญเสียข้าว มิ
เพียงไม่ได้ผลปราณอัสนีเท่านัน,แต่ตวั เขายังได้รบั บาดเจ็บ
หนัก

อาซวนกัดฟั นทีถูกเลือดย้อมเป็ นสีแดงแน่นและกล่าวว่า

23
 “ลองคิดเอาเองเจ้าโง่! กลับกันเถอะ!”

“ไม่มีทาง,พวกแกจะไม่ได้กลับไปไหนทังนัน!”

อวีซินกําลังเดินไปหยุดอีกฝ่ าย แต่กลับถูกเย่หยวนห้ามเสีย
ก่อน

ภายใต้ความช่วยเหนือของอาปิ ง อาซวนและคนอืนๆต่างรีบ
หลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

24
อวีซินกระทืบเท้าด้วยความโกรธเกรียวและกล่วาอย่างไม่พอ
ใจว่า

“ท่านเอาชนะอาซวนจนได้รบั บาดเจาสาหัสเช่นนัน แต่เหตุ

ใดถึงยอมปล่อยมันไปง่ายๆ?”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“แม้ผลปราณอัสนีจะไม่คอ่ ยมีประโยชน์ตอ่ ยอดฝี มือระดับ

หกนัก แต่ก็ถือเป็ นสมบัติหายากและสําคัญอย่างยิงสําหรับ
อาซวน แล้วท่านคิดว่าบรรพบุรุษของเผ่านันจะไม่สนใจ
25
เหตุการณ์นีเลยงันรึ? อาซวนได้รบั บาดเจ็บสาหัสถือว่ายังดี,
แต่หากเจ้าฆ่าเขาไป เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวจะต้องได้รบั
ความโกรธแค้นจากบรรพบุรุษเผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าแน่นอน
เมือถึงตอนนัน,เจ้าจะสามารถแก้ไขได้หรือไม่?”

เย่หยวนเห็นว่า,ความแข็งแกร่งของบรรพบุรุษแต่ละเผ่าน่า
จะมีความใกล้เคียงกันมาก พวกเขาต่างต้องระวังกันและกัน
มิฉะนันพวกเขาจะยอมทําข้อตกลงร่วมกันทําไม?

แม้วา่ พลังการต่อสูข้ องอวีฮ่วงจะอ่อนแอกว่าบรรพบุรุษเผ่า

26
 อืน แต่นางก็ตอ้ งมีไพ่ตายของตนเช่นกัน

ความแข็งแกร่งของอาซวนนันไม่เลวเลย และบรรพบุรุษของ
เผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าเอง,ก็น่าจะให้ความสําคัญอย่างมาก

หากพวกนางฆ่าอาซวนไป,บรรพบุรุษของเผ่าอสรพิษเงาสาย
ฟ้าต้องถึงจุดระเบิดแน่นอน!

ในเวลานัน,ทังสองเผ่าต่างต้องสูร้ บกันอย่างรุนแรง จนทําให้

ความสมดุลของขัวอํานาจในหุบเขาอสูรพังลงแน่นอน และ
เป็ นเรืองยากมากทีเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวจะเอาชนะและ
รอดชีวิตมาได้
27
 “นี…”

เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน อวีซินก็พดู ไม่ออกไปชัวขณะ

เผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเป็ นดังขาหลังของหุบเขาอสูร พวก

นางจะทนต่อความโกรธเกรียวของบรรพบุรุษเผ่าอสรพิษเงา
สายฟ้าได้อย่างไร?

28
“หากเจ้าต้องหารจะฆ่าอาซวน,เจ้าก็ตอ้ งแข็งแกร่งขึนด้วยผล
ปราณอัสนีนี หรือเจ้ากังวลว่า,เจ้าไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของอา
ซวนได้ในอนาคต? สหายอสรพิษนัน,มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที
คิดเลย”

เย่หยวนกล่าวขึน

หลังจากทีนางได้ยินคํากล่าวของเย่หยวนเช่นนัน ความกังวล
ใจก็แปรเปลียนเป็ นความร่าเริง,และกล่าวขึนอย่างมีความ
สุขว่า

“ท่านเย่กล่าวถูกต้องแล้ว ส่วนเรืองผลปราณอัสนีนี,ไม่ทราบ
29
ว่า ท่านจะแบ่งหนึงในห้าส่วนให้พวกเราได้หรือไม่?”

30
 ตอนที638 เติบโตชัวข้ ามคืน

“ได้แน่นอน!”

เย่หยวนตอบตกลงอย่างไม่ลงั เล

เมือได้รบั คํายืนยันเช่นนี,อวีซินก็ดีใจจนแทบกระโดดไปมา
1
 เช่นกัน

แม้นางจะพยายามรักษากิรยิ าต่อหน้าชายคนนี,แต่ความ
ตืนเต้นกลับเผยออกมาบนใบหน้านางอย่างชัดเจน

“เยียมไปเลย! ท่านพีเย่หยวน,ท่านเป็ นคนดีจริงๆ!”

อวีซูไม่สามารถรักษาอาการดีใจเอาไว้ได้ นางรีบพุง่ เข้า

มากอดแขนเย่หยวนอย่างลืมตัว,และเริมแกว่งไปมาด้วย
ความตืนเต้น

2
 เมือตรวจสอบจํานวนผลปราณอัสนีอย่างละเอียด,ก็พบว่า
มันไม่ได้มีจาํ นวนน้อยแต่อย่างใด เรียกได้วา่ ,ปริมาณแค่หนึง
ในห้าส่วนก็มีมากแล้ว

ด้วยผลปราณอัสนีนี,แม้จะตรงธาตุทเผ่
ี าจิงจอกภูตหยกขาว
บ่มเพาะมา แต่มนั ก็ทาํ ให้ความแข็งแกร่งโดยรวมเพิมสูงขึน
อย่างก้าวกระโดด ภายในระยะเวลาอันสัน,อวีซินจะต้องเอา
ชนะอาซวนได้แน่นอน

แม้กระทังอวีเหลิงทีแสนเย็นชา,ยังเผยรอยยิมทีเต็มไปด้วย
3
 ความขอบคุณอยู่บนใบหน้าเช่นกัน

“วิเศษไปเลย! ผลปราณอัสนีโดยส่วนใหญ่ตอ้ งใช้เวลาอีกสัก

เดือนถึงจะโตเต็มที ในตอนนัน,ข้าก็อยากรูเ้ สียจริงว่า ยังมี
ใครกล้ารังแกเผ่าจิงจอกของเราอีก!”

อวีซินกล่าวอย่างไม่พอใจ

แต่เย่หยวนยิมและกล่าวแทรกขึนว่า

4
“หนึงเดือนมันไม่นานไปหน่อยรึ? ท่านคิดว่า,เผ่าอสรพิษเงา
สายฟ้าจะยอมปล่อยเวลาหนึงเดือน ให้พวกเราเก็บเกียว
อย่างสงบสุขรึ?”

ภายในใจของอวีซินเต้นกระหนํา

“ท่านกําลังจะกล่าวว่า…”

“แม้พวกมันไม่ได้ผลปราณอัสนีในคราวนี แต่เมือผลปราณ
5
อัสนีเติบโตเต็มที,พวกมันจะต้องกลับมาอีกแน่นอน ซึงเราคง
ไม่อาจเฝ้ารอได้อย่างสงบสุขเป็ นแน่ ยิงไปกว่านัน,ข่าวการ
ค้นพบผลปราณอัสนีจะต้องกระจายไปทัว และในเวลานัน,
มันจะกลายเป็ นเป้าหมายของทุกเผ่าในทันที!”

“ถ้าเช่นนัน…พวกเราควรทําอย่างไรดี? เผ่าจิงจอกภูตหยก
ขาวของข้าเป็ นเผ่าทีอ่อนแอทีสุด เราไม่มีทางเอาชนะเผ่า
อืนๆได้เลย ถ้าหาก..เผ่าหมาป่ าวายุทมิฬทราบเรืองนี…”

อวีซินไม่กล้าคิดต่อ

6
 หลังจากทีเย่หยวนช่วยให้เผ่าจิงจอกผ่านพ้นวิกฤตไปได้
พวกนางก็คิดว่าตนได้รบั สมบัติเป็ นทีเรียบร้อยแล้ว แต่ใคร
จะไปรูว้ า่ ,มันกลับเป็ นตัวเรียกศัตรูชนดี
ั

การได้รบั สมบัติถือเป็ นโชคชะตาทียอดเยียม,บางทีการพาน

พบเพียงครังเดียวอาจนําเราขึนสูส่ วรรค์ได้เลย แต่กระนัน
เอง,หากสมบัติเหล่านันยังไม่เติบโตเติมที มันกลับเป็ นโชค
ชะตาทีมาพร้อมกับโชคร้ายเช่นกัน

7
“หุห,ุ ไม่ใช่เรืองยากเลย ตราบใดทีพวกท่านชิงเก็บมันมา
ก่อน,คนอืนจะมาขโมยได้อย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวขึนโดยมองห้ามปั ญหาเหล่านีอย่างสมบูรณ์
ราวกับเป็ นเพียงเรืองเล็กน้อย

เว้นเสีย,อวีซินจะไม่สามารถตามความคิดของเขาได้ทนั

“จะให้เก็บเกียวตอนนีน่ะรึ? แต่ผลปราณอัสนียงั ไม่เติบโต

เต็มที,สรรพคุณของมันยังไม่ถึงหนึงในสิบจากทังหมดเลย
ด้วยซํา!”

8
 แน่นอนว่า สรรพคุณของมันในตอนนีแทบจะไร้ประโยชน์
หากกินมันเข้าไป

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“หุหุ หากยังไม่สกุ ,เราก็แค่ทาํ ให้มนั สุกก็สินเรือง! มาเถอะ,

ตามข้ากลับไปยังเผ่ากัน!”

อวีซินมีคาํ ถามมากมายอยู่ในหัวและติดตามเย่หยวนกลับไป
ยังเผ่าทันที

9
แม้นางจะมีคาํ ถามมากมายทีอยากจะถาม แต่เมือเห็นเย่
หยวนไม่พดู ,นางจึงทราบว่ายังไม่ควรถามในตอนนี

……………………..

10
 ณ เผ่าอสรพิษเงาสายฟ้า

ผิวพรรณของอาซวนซีดขาวราวกับใกล้ตาย แต่สีหน้าของ
เขายังเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดอย่างเห็นได้ชดั

“อาปิ ง,รีบส่งข่าวเรืองผนปราณอัสนีโดยด่วน! จงจําไว้,เรือง

นีต้องถึงหูเจ้าหมาป่ าเฟย!”

อาซวนกล่าวอย่างโกรธเคือง

11
“เอ่อ…แต่หากหมาป่ าเฟยทราบ พวกเราจะไม่ได้ผลปราณ
อัสนีเลยแม้แต่ลกู เดียว”

อาปิ งกล่าวอย่างลังเล

“หึ! แล้วเจ้าคิดว่าตอนนี,พวกเรามีสภาพไม่ตา่ งกันรึ? ข้า

คาดไม่ถึงเลยว่า,เจ้าหนุ่มนันจะมีสายเลือดมังกรบริสทุ ธิอยู่
จริงๆ หากไม่ใช่เพราะเหตุผลนัน,มันจะสามารถเอาชนะข้า
ได้อย่างไร?”

12
 อาซวนกัดฟั นกล่าวอย่างเกลียดชัง

แต่อนั ทีจริงแล้ว,เย่หยวนสามารถเอาชนะอาซวนได้อย่าง
ง่ายดาย ส่วนหนึงเป็ นเพราะพึงพาสายเลือดมังกรเช่นกัน

แม้อาณาจักรพลังของเย่หยวนจะทะยานขึนสูอ่ าณาจักร
หมืนสมุทรไพศาลระดับสีได้ชวคราว
ั โดยวรยุทธผันวิญญาณ
เก้ากําเนิด แต่เพือเอาชนะพลังระดับห้าขันกลางอย่างอา
ซวน,พลังของเย่หยวนถือว่ายังขาดอยู่เล็กน้อย

13
 เมือกล่าวถึงเรืองนี,อาปิ งก็รูส้ กึ กดดันทันที

แม้เขาจะมีพลังสูงกว่าทีเหลือ,แต่สภาพก็มิได้ตา่ งกันนัก

ก่อนหน้านี,ภายใต้แรงกดดันของเผ่ามังกร อาปิ งเองก็อยู่ใน

สภาพคุกเข่าอย่างขัดขืนมิได้

มีเพียงพลังทีแข็งแกร่งพอเท่านัน,ทีสามารถต้านทานแรงกด

14
 ดันของเผ่ามังกรได้

“หากมันเกินกําลังของนายน้อยจริงๆ เราควรจะเชิญท่าน
บรรพบุรุษออกหน้าแทน”

อาปิ งกล่าว

ท่าทีของอาซวนเปลียนไปและกล่าวตําหนิทนั ทีวา่

15
“อย่าเอ่ยถึงเรืองนีเด็ดขาด! เจ้าต้องการเปลียนให้หบุ เขาอสูร
แห่งนีเป็ นสมรภูมิสงครามรึอย่างไร! รีบไปกระจายข่าวเรือง
ผลปราณอัสนีได้แล้ว!”

หลังจากอาปิ งจากไป อีกร่างหนึงก็คอ่ ยๆตรงออกมาจากเงา

มืด

“โปรดอภัยให้ขา้ ด้วย,ท่านบรรพบุรุษ ซวนเอ๋อไร้ความ

สามารถเอง”

16
 อาซวนไม่แปลกใจต่อการมาถึงของบุคคลนีนัก เพราะเขา
ทราบอยู่แล้วว่าต้องพบกันในไม่ชา้ ก็เร็ว บรรพบุรุษแห่งเผ่า
อสรพิษเงาสายฟ้า,อาหลง

“ความแข็งแกร่งของเด็กคนนันค่อนข้างเกินความคาดหมาย
จริงๆ! แถมสายเลือดมังกรภายในร่างยังบริสทุ ธิอย่างมาก
เรืองนี,ห่างไกลเกินกว่าทีข้าคาดการณ์ไว้ ดังนัน,ข้าไม่
สามารถตําหนิเจ้าได้”

อาหลงกล่าวอย่างเยือกเย็น

17
อาซวนเงยหน้าขึนมองอาหลงพร้อมต้องการจะกล่าว
บางอย่าง,แต่กลับหยุดชะงักไป

“หากต้องการจะถามอันใด,ก็แค่กล่าวออกมา”

อาหลงกล่าวอย่างรูท้ นั

18
“เผ่าจิงจอกรับมนุษย์เข้ามาอยู่อาศัย,เราไม่อาจใช้ขอ้ อ้างนี
เพือกําจัดพวกมันได้เลยรึทา่ น? ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน
บรรพบุรุษ,อวีฮ่วงไม่น่าจะเป็ นคูม่ ือของท่านได้เลย”

อันทีจริง,อาซวนก็งนุ งงมากเช่นกันว่า เหตุใดบรรพบุรุษของ

เผ่าจิงจอกถึงไม่ยอมลงมือใดๆกับมนุษย์?

“หึห,ึ การทีขึนมาเป็ นอสูรระดับหกได้ เจ้าคิดว่าต้องผ่านอะไร

มาบ้าง? ถึงเรืองความแข็งแกร่งของข้าเหนือกว่านางจะเป็ น
เรืองจริง,แต่เผ่าจิงจอกเองก็เก็บซ่อนไพ่ตายทีเราไม่เคย
19
ทราบไว้อยู่เช่นกัน หากยังไม่จนปั ญญาจริงๆ,พวกเราจะไม่
เคลือนไหวโดยเด็ดขาด”

อาหลงกล่าวพร้อมรอยยิมบางๆ

ท่าทีของอาซวนเผยความวิตกออกมาเมือได้ยินเช่นนัน

เผ่าอสรพิษเงาสายฟ้าเองก็มีไพ่ตายอยู่เช่นกัน แต่บรรพบุรุษ
ระดับหกของอีกเผ่าเอง,พวกเขาก็ไม่สามารถมองข้ามได้เลย!

20
 …………………….

หลังจากทีเย่หยวนกลับเข้ามาในเผ่า,เขาก็เข้าพบเหล่าหมอ
ระดับสูงภายในเผ่าจิงจอกทันที

ซึงหลังจากทีเย่หยวนออกมา,เขาก็เริมเข้าสูก่ ารเก็บตัวทันที

21
เย็นวันนัน,เมือเย่หยวนออกจากการเก็บตัว ภายนอกก็อดั
แน่นไปด้วยฝูงชนมากมายตรงทางเข้า

เมือเห็นว่าเย่หยวนออกมาแล้ว อวีซินก็ตรงเข้าไปหาและ
กล่าวถามอย่างงุนงงว่า

“เป็ นอย่างไรบ้างท่าน?”

เย่หยวนโยนกระเป๋ าใบใหญ่ให้นางและกล่าวอย่างยิมแย้ม
ว่า

22
 “แน่นอนว่าต้องสําเร็จ! สิงนีมีชือว่า,ผงจิงหยาง นํามัน
ละลายนําและรดมันใส่รากของผลปราณอัสนี”

ท่าทางการแสดงออกของอวีซินดูดดุ นั ขึนทันทีและกล่าวกับ
อวีเหลิงว่า

“ได้ยินคํากล่าวของท่านเย่แล้วใช่ไหม? รีบนําไปให้ผคู้ น
จัดการโดยด่วน!”

23
 “รับทราบ!”

อวีเหลิงรับสังและรีบวิงออกไปทันที

“มาเถอะ,เตรียมรอผลปราณอัสนีเหล่านีเติบโตได้เลย มัน
ควรเจริญเติบโตเต็มทีไม่เกินเช้าของวันพรุง่ นี”

เย่หยวนกล่าว

24
 อวีเหลิงยังคงคล่องแคล่วในการทําสิงต่างๆได้ดีมาก ในไม่
ช้า,นางก็รดนําลงในผลปราณอัสนีทงหมดเสร็
ั จสิน และกลับ
มาอย่างรวดเร็ว

“เอาล่ะทุกคน,วันนีต่างก็เหน็ดเหนือยมาทังวันแล้ว แยกย้าย
กลับไปพักผ่อน,แล้วเตรียมมาดูผลลัพธ์ในเช้าพรุง่ นี”

เย่หยวนกล่าว

25
รุง่ อรุณวันใหม่ปรากฏขึนพร้อมแสงอาทิตย์ยามเช้า ผูค้ นใน
ขณะนีต่างยืนกรามค้างกันถ้วนหน้าด้วยความไม่น่าเชือ

“เหลือเชือ,มันเป็ นไปได้อย่างไร? เพียงข้ามคืน,ผลปราณ

อัสนีเหล่านีก็โตเต็มทีแล้ว!”

“ช่างน่าทึงเกินไปแล้ว! ท่านเย่ผนู้ ีเป็ นเซียนสวรรค์จริงๆใช่

ไหม! เขาสามารถเปลียนแปลงทุกอย่างได้ราวกับใช้มนต์

26
 คาถา!”

อวีซูกระโดดไปมาอย่างมีความสุขและกล่าวว่า

“ท่านพีเย่หยวนช่างมหัศจรรย์! ไม่วา่ จะเป็ นผงจิงหยางหรือ

อย่างอืน,ข้าก็ไม่สามารถเข้าใจความลึกลับนีได้เลย มันให้
ผลลัพธ์ทน่ี าเหลือเชือยิง!”

27
 เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“นีเป็ นเพียงผงจิงหยางระดับตําสุด,แต่มนั ก็เพียงพอทีจะเร่ง

โตแก่ผลปราณอัสนีแล้ว แต่น่าเศร้า,ทีการใช้ผงติงหยางมัน
ยังมีผลข้างเคียงอยู่ ผลปราณอัสนีทถูี กเร่งโตโดยผงจิงหยาง
ระดับตําสุด,จะถูกลดสรรพคุณลงประมาณหนึงในสิบส่วน”

ในฐานะนักหลอมโอสถ,เย่หยวนย่อมคลุกคลีกบั สมุนไพร
วิญญาณเหล่านีอยู่ตลอด

ลืมไปเลยสําหรับผลปราณอัสนี,แม้แต้สมุนไพรวิญญาณ
ระดับแปด เย่หยวนก็ยงั มีโอสถทีใช้เร่งการเจริญเติบโตพวก
มันเช่นกัน

28
แต่ดว้ ยสภาพปั จจุบนั ของเย่หยวน,เขาจึงสามารถทําได้เพียง
เท่านี

29
 ตอนที639 พฤกษาวิญญาณหยวนฉือ!

“ข้ายังไม่กล้าจินตนาการเลยว่า,ผลปราณอัสนีจะสามารถโต
เต็มทีได้ในชัวข้ามคืน! แม้แต่ความสามารถของเทพอสูรยัง
ไม่อาจเข้าถึงได้! ดังนัน,เพียงข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆ ท่านเย่
ไม่จาํ เป็ นต้องนํามาใส่ใจเลย”

ข้างเย่หยวน,อวีซินตกตะลึงตังแต่ทได้
ี เห็นมันโตขึนแล้ว ฉาก
ตรงหน้าทีเกิดขึนมันเกินทีนางจะสามารถจินตนาการได้ไป
แล้ว
1
สําหรับหนึงในสิบส่วนทีสูญเสียไป…นางไม่ได้สนใจอะไรเลย

ด้วยปริมาณของผลปราณอัสนีเหล่านี,มันมากพอทีจะชด
เชยข้อบกพร่องนีได้

เย่หยวนและกล่าวว่า

“หยุดจ้องมองได้แล้ว ทุกคนรีบเก็บเกียวผลปราณอัสนีเหล่า

2
 นีเถิด ปริมาณของมันมิใช่นอ้ ยๆเลย,แม้จะเป็ นหนึงในห้า
ส่วน แต่หากพวกเจ้าไม่รบี กัน,เกรงว่าอาจใช้เวลามากเกินจน
ไม่เหลือเวลาบ่มเพาะพลังกัน ระหว่างทางขนกลับไปเผ่าก็
ระมัดระวังกันด้วย”

อวีซินพยักหน้าและกล่าวว่า

“ต้องขอบคุณอย่างยิง,ท่านเย่”

3
ผลปราณอัสนีเหล่านีกระตุน้ ในเหล่าจิงจอกตัวน้อยตืนตก
ตืนเต้นกันอย่างมาก พลังการต่อสูข้ องจิงจอกภูตหยกขาว
นันอ่อนแอ,แต่ดว้ ยโอกาสในครังนี มันจะทําให้พวกนางแข็ง
แกร่งขึน!

เย่หยวนยังคงเดินอยู่ในดงผลปราณอัสนี แต่ยงั มิได้เก็บผล

ปราณอัสนีใดๆ

ก่อนหน้านี,เย่หยวนได้ประเมินคราวๆว่า หนึงแถวยาวในดง
จะมีผลปราณอัสนีประมาณร้อยผล ซึงภายในนีมีทงหมด
ั
ร้อยกว่าแถวนิดๆ หากคํานวณดูแล้ว,ภายในนีน่าจะมีผล
ปราณอัสนีทงหมด
ั หนึงหมืนกับอีกสองร้อยผลนิดเห็นจะได้

4
 หากแบ่งให้กบั เผ่าจิงจอกหนึงในห้าส่วน,เขาจะเหลือผล
ปราณอัสนีเกือบหมืนลูก

อันทีจริง,เย่หยวนเองก็ไม่ได้ตอ้ งการผลปราณอัสนีจาํ นวน

มากมายนัก เมือเริมดูดซับสรรพคุณของผลปราณอัสนี,หนึง
สิงทีได้รบั แน่นอนคือ พลังปราณธาตุอสั นีทหลั
ี งไหลเข้ามา
ภายในร่าง

กระนันเอง,หากบริภาคอย่างต่อเนืองมากเกินไป ผลทีได้รบั
จากมันจะลดลงเรือยๆ,จนกระทังไม่เหลือผลใดๆอีกทังนัน
หากกินต่อไป

5
 จากทีเย่หยวนคํานวณเอาไว้,ขีดจํากัดทีเขาสามารถดูดซับ
ผลปราณอัสนีได้จะเท่ากับประมาณสามพันลูก

แต่เย่หยวนก็มิได้สนใจเรืองนีมากนัก เขายังคงเดินสํารวจต่อ
ไปภายในดงผลปราณอัสนีอย่างต่อเนือง

ดงแห่งนีไม่ได้กว้างใหญ่นกั เพียงไม่นานเย่หยวนก็เดิน
สํารวจจนจะครบทุกพืนที,แต่ควของเย่
ิ หยวนกลับเริมขมวด

6
 เข้มขึน

“เป็ นไปได้หรือไม่,ทีการคาดเดาของข้าจะผิดพลาด? การที

จู่ๆผลปราณอัสนีเหล่านีปรากฏขึนมันเป็ นเพียงเรืองบังเอิญ
งันรึ? เป็ นไปไม่ได้,คุณภาพของผลปราณอัสนีเหล่านีค่อน
ข้างยอดเยียม สิงนีมันชีให้เห็นว่า,จะต้องมีสมบัติธาตุอสั นี
อยู่ใกล้ๆนีแน่นอน!”

เย่หยวนยังคงไม่ยอมแพ้และเดินสํารวจทังหมดใหม่อีกครัง

แต่ไม่วา่ จะเดินวนสักกีรอบ,เย่หยวนก็ยงั ไม่พบสิงทีตามหา

เลย

7
ในขณะทีเขาใกล้จะตัดใจยอมแพ้,ทันใดนันเขาก็เหลือบไป
เก็นผลปราณอัสนีอยู่ลกู หนึงทีเด่นออกมาจากเบืองหน้า

ผลปราณอัสนีนีเหมือนกับลูกอืนๆ และดูจะไม่มีความแตก
ต่างใดๆเลย เพียงแต่,เย่หยวนกลับสังเกตเห็น,ดอกไม้เล็กๆที
โผล่บนผลปราณอัสนีนีโดยบังเอิญ

มันเป็ นดอกไม้ทมีี ขนาดเล็กจริงๆ และหากไม่เพ็งสายตามอง

8
 ดีๆ,จะไม่สงั เกตเห็นได้เลย

เพียงแต่สีสนั ของดอกไม้เล็กๆนีกลับดูไม่กลมกลืนกับตัวผล
ปราณอัสนีเลยแม้แต่นอ้ ย

เย่หยวนจะไม่รูจ้ กั สิงนีได้อย่างไร แม้จะดูเป็ นแค่ดอกไม้เล็กๆ

ทัวไป,ทีราวกับงอกอยู่กบั ผลปราณอัสนีลกู หนึง แต่เขาทราบ
ดีวา่ มันท้าทายสวรรค์และปฐพีเพียงใด

9
 ร่องรอยแห่งความสุขปรากฏขึนทีมุมปากเย่หยวน ก่อนจะ
กล่าวรําพึงกับตนเองว่า

“หุห,ุ ข้าเกือบถูกเจ้าหลอกจนได้! ไม่คิดเลยว่า,ผลปราณอัสนี

เหล่านีจะถูกเร่งปฏิกิรยิ า และสร้างขึนจากพฤกษาวิญญาณ
หยวนฉือ! ไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดผลปราณอัสนีเหล่านี
ถึงมีคณ
ุ ภาพสูงเช่นนี! การซ่อนตัวของเจ้านันไร้ทติี แต่สดุ
ท้ายเจ้าก็มิอาจรอดพ้นจากสายตาข้าได้! เพราะเจ้าไม่
สามารถซ่อนแก่นโลหิตชีวิตทีอยู่บนหัวตนได้!”

พฤกษาวิญญาณหยวนฉือเป็ นดังผูน้ าํ พาความโชคร้าย และ

ดึงดูดความโกลาหลมาสูผ่ ืนปฐพีตามชือ!

10
ผูใ้ ดทีได้ครอบครองพฤกษาวิญญาณหยวนฉือ,ไม่วา่ จะเป็ น
ร้อยปี ศาจหมืนอสูรก็มิอาจทําอันตรายใดๆได้!

สมบัติเช่นนี,แม้แต่เย่หยวนก็ไม่สามารถต้านทานได้ไหว!

อย่างไรก็ตาม,พฤกษาวิญญาณหยวนฉือมีจิตนึกคิดเป็ นของ
มันเอง เมือเห็นเย่หยวนพยายามเข้าใกล้ตวั มัน,มันจึง
รีบออกจากผลปราณอัสนีทซ่ี อนตัวอยู่ และหนีออกไปอย่าง
รวดเร็ว

11
เย่หยวนเตรียมรับมือกับเหตุการณ์เช่นนีนานแล้ว ดังนันเขา
จะปล่อยโอกาสให้มนั หนีได้อย่างไร

ทันทีทปลายนิ
ี วของเย่หยวนกระดิกเบาๆ,เปลวเพลิงจํานวน
มากก็ลอ้ มพฤกษาวิญญาณหยวนฉือทีกําลังวิงหนีเป็ นวง
กลมอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าเปลวเพลิงเหล่านีคือ,เพลิงบัว
ฟ้าขจัดจันทร์ขาว!

ภายใต้การเลียงดูของเย่หยวน,เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวนี
ได้กลายเป็ นปราณแห่งไฟระดับห้าเรียบร้อย อนุภาพของมัน
12
 ราบกับไร้ซงขี
ึ ดจํากัดหากเทียบกับในอดีต

สิงทีพฤกษาวิญญาณหยวนฉือกลัวทีสุดคือไฟ เมือถูกหลอม
โดยปราณแห่งไฟของเย่หยวน,พฤกษาวิญญาณหยวนฉือก็
ยืนตัวแข็งทันที และไม่กล้าทีจะขยับเขยือนใดๆ

ตัวมันเป็ นธาตุโลหะทีจัดอยู่ในตระกูลอัสนี ดังนันสิงทีหวาด

กลัวทีสุดก็คือธาตุไฟ

เย่หยวนไร้ปราณีใดๆ,พร้อมใช้ปราณแห่งไฟจัดการพฤกษา
วิญญาณหยวนฉือทันที และเริมดูดซับมันโดยตรง

13
 ระดับพลังของพฤกษาวิญญาณหยวนฉือนีถือว่าไม่สงู นัก
มันเป็ นเพียงระดับห้าเท่านัน

ซึงโชคดีอย่างยิงแล้วทีเป็ นเช่นนี หากมีระดับทีสูงกว่า

ปั จจุบนั เหล่าปี ศาจบรรพบุรุษระดับหกคงไม่อยู่เฉยๆเช่นนี
แน่นอน พฤกษาวิญญาณหยวนฉือระดับสูงสามารถกระตุน้
คุณภาพของผลปราณอัสนีให้สงู ขึนจนผูค้ นไม่อาจนิงเฉยได้

เมือเป็ นเช่นนัน,แม้แต่เหล่าบรรพบุรุษระดับหกก็ตอ้ งเคลือน

ไหวเช่นกัน แน่นอนว่าหากเป็ นเช่นนัน,เย่หยวนจะไม่
สามารถเข้ามายุ่งได้อีกต่อไป

14
 อีกหนึงชัวยามผ่านพ้นไป,ในทีสุดเย่หยวนก็ดดู ซับพฤกษา
วิญญาณหยวนฉือเสร็จสิน

ในระหว่างดารดูดซับ,เย่หยวนเองก็ได้รบั ประโยชน์มากมาย
เช่นกัน สิงทีเห็นผลได้ทนั ตาทีสุด คงเป็ นอาณาจักรพลังที
เพิมสูงขึนจนสําเร็จหนึงระดับย่อย ปั จจุบนั ,เย่หยวนอยู่ในจุด
สูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับสามแล้ว!

อีกเพียงก้าวเดียว,เย่หยวนก็จะก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลขันกลาง

15
ซึงเย่หยวนทราบดีวา่ ,ด้วยระยะห่างของขันต้นและขันกลาง
ไม่ใช่เล็กๆ และมันต้องใช้ความพยายามในระดับหนึง

อวีซินคาดไม่ถึงจริงๆว่าเย่หยวนจะมาก้าวข้ามขีดจํากัดตรง
นี นางกังวลว่า,กลุม่ ของนางจะเผลอเข้าไปรบกวนการก้าว
ข้ามขีดจํากัดของเขาเข้า จึงสังให้ทกุ คนห้ามเข้าไปยุ่งหรือ
รบกวนใดๆในระหว่างนัน

จนกระทังตอนนี,เมือเย่หยวนดูดซับพฤกษาวิญญาณหยวน
16
 ฉือเสร็จสิน อวีซินก็รบี เข้าไปกล่าวแสดงความยินดี

“ขอแสดงความยินดีดว้ ยสําหรับการก้าวข้ามขีดจํากัดของ
ท่าน! ท่านเย่เป็ นอัจฉริยะด้านการบ่มเพาะพลังอย่างแท้จริง!
ทังๆทีพึงผ่านมาไม่นาน แต่ทา่ นกลับสําเร็จพลังระดับสีขัน
สามแล้ว!”

ในขณะทีนางเข้ามากล่าวแสดงความยินดี,ลึกๆแล้วนางก็
รูส้ กึ เศร้าสลดใจเช่นกัน

อย่าดูเพียงภายนอกว่า,อวีซินยังคงอ่อนเยาว์และดูไม่อายุ
มากแต่อย่างใด เพราะในความเป็ นจริง,ปั จจุบนั นางมีอายุ
กว่าร้อยปี แล้ว

17
เพียงแค่อายุของนางถือว่า,ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาวสําหรับเผ่า
อสูร

แต่เย่หยวนคนนีคือเด็กหนุ่มอย่างแท้จริง,แต่ความเร็วในการ
พัฒนาของเขากลับต้องทําให้ผคู้ นรูส้ กึ อับอายอย่างแท้จริง

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“หุห,ุ เพียงระดับพลังย่อยเท่านัน ไม่น่ามีอะไรให้แสดงความ

18
ยินดีเลย โอ้ใช่แล้ว,พวกท่านเก็บเกียวผลปราณอัสนีหมดรึ
ยัง?”

อวีซินพยักหน้าและกล่าวว่า

“ก่อนหน้า,เนืองจากข้าเห็นว่า ท่านกําลังก้าวข้ามขีดจํากัด
อยู่ในบริเวณนี ข้าจึงห้ามไม่ให้ใครมาเก็บเกียวบริเวณนี แต่
หากเป็ นจุดอืนๆ,พวกเราเก็บเกียวจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

19
 อวีซินนําแหวนเก็บของออกมาและยืนให้เย่หยวน

“ท่านเย่,นีคือผลปราณอัสนีทงหมดหนึ
ั งหมืนลูก โปรดตรวจ
สอบ”

เย่หยวนรับแหวนมาและนับคร่าวๆ ก่อนจะเก็บมันลงพร้อม
กล่าวว่า

“เอาล่ะ ข้าจะดูดซับผลปราณอัสนีตรงนี,รบกวนท่านช่วยคุม้
กันข้าได้หรือไม่?”

20
อวีซินเงยหน้ามองเย่หยวนอย่างรวดเร็ว แต่นางเพียงพยัก
หน้าตอบและไม่กล่าวอะไรใดๆ

สมบัติธาตุอสั นีเช่นนี,ไม่วา่ ใครก็ตามทีเห็นต่างก็อดไม่ได้ที

จะดูดซับมันในทันทีทนั ใด ซึงนันรวมไปถึงเย่หยวนด้วยเช่น
กัน

และยิงเย่หยวนทีดูดซับพฤกษาวิญญาณหยวนฉือไปก่อน
หน้าแล้ว เมือเขาดูดซับผลปราณอัสนีเหล่านีไปต่อ,พลัง

21
 ปราณอัสนีของเขาก็จะยิงสูงขึนจนถึงขีดจํากัด

ส่วนเหตุผลทีเขาเลือกทีจะดูดซับมันต่อหน้าอวีซิน ก็เพือตบ
ตาให้นางเชือว่า,พลังปราณอัสนีทงหมดที
ั เย่หยวนได้รบั มา
จากผลปราณอัสนีเท่านัน

คนเรารูห้ น้าไม่รูใ้ จ,สมบัติอนั ท้าทายสวรรค์อย่างพฤกษา

วิญญาณหยวนฉือ แม้แต่ยอดฝี มือระดับหกยังต้องสนใจเช่น
กันเมือรูเ้ ข้า

สิงหนึงทีควรทราบคือ,สิงนีสามารถพัฒนาได้ ปั จจุบนั ,
พฤกษาวิยญาณหยวนฉือจะเป็ นแค่ระดับห้า แต่หากได้รบั
22
การเลียงดูอย่างต่อเนือง,มันก็จะกลายเป็ นระดับหกในเวลา
ต่อมา

คงมีเพียงเซียนสวรรค์ททรงทราบว่
ี า,อวีฮ่วงกําลังมีเจตนาดี
หรือร้ายใดบางแฝงอยู่ หากนางได้เห็นพฤกษาวิญญาณ
หยวนฉือ

23
 ตอนที640 หมาป่ าเฟย!

ในปั จจุบนั ,แรงกดดันทีแผ่ออกมาจากร่างของเย่หยวน ช่าง

รุนแรงและดูน่ากลัวอย่างมาก

นีไม่ใช่สงที
ิ เย่หยวนตังใจจะปลดปล่อยออกมา ทังหมดมัน
เกิดขึนเองเนืองจาก,ผลของพฤกษาวิญญาณหยวนฉือทีอยู่
ภายใน และผลของผลปราณอัสนีทปรากฏออกมาภายนอก
ี

1
เย่หยวนกลืนผลปราณอัสนีกว่าพันลูกรวดเดียวจนหมด จึง
ไม่น่าแปลกใจเลยทีแรงกดดันของเขาจะทรงพลังขนาดนี

อวีซินทีเฝ้าอยู่ขา้ งหน้าก็ตกตะลึงอย่างมากเช่นกัน มีใครบาง

ทีกล้าดูดซับผลปราณอัสนีอย่างบ้าคลังเพียงนี หากเป็ นนาง
คงไม่สามารถคุมพลังปราณอัสนีภายในร่างได้,และถูกพลัง
เหล่านันฆ่าตายไปนานแล้ว

กระนันเอง,เนืองจากภายในร่างของเย่หยวนมีพฤกษา
วิญญาณหยวนฉือ และกายวิญญาณกึงมังกรอันแข็งแกร่ง
ผลปราณอัสนีเหล่านีจึงไม่ได้เป็ นปั ญหาเลยสําหรับเขา

2
“แย่แล้ว! คุณหนู,พวกเราถูกล้อมโดยเผ่าแมงป่ องวารีพิโรธ
และเผ่าหนูโลหิตทอง! พวกมันบอกให้พวกเราแบ่งผลปราณ
อัสนีมา!”

ในขณะทีเย่หยวนกําลังดูดซับผลปราณอัสนีอยู่นนเอง
ั หนึง
ในสมาชิกของเผ่าจิงจอกก็รบี วิงเข้ามารายงานอย่างโกลาหล

3
 ท่าทีของอวีซินเปลียนไปและกล่าวว่า

“พวกมันมาเร็วมาก!”

“ไปเถอะ,ออกไปจัดการพวกข้างทางเหล่านีก่อน เดียวพวก
ตัวใหญ่คงออกมาหลังจากนีแน่”

อวีซินหันหน้ากลับไปและพบเย่หยวนทีดูดซับผลปราณอัสนี
เสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมอยู่ดา้ นหลังนาง

4
เมือเย่หยวนและอวีซินเดินออกจากดงผลปราณอัสนี ทังสอง
ก็พบฝูงชนกลุม่ ใหญ่มารออยู่หน้าด้านเรียบร้อยแล้ว และพบ
ว่าเผ่าจิงจอกถูกล้อมโดยอีกฝ่ ายอย่างสมบูรณ์

“กู่เซีย,จินซุน,การทีพวกเจ้าเข้ามาในอาณาเขตของเผ่า
จิงจอกเพือข่มขู่เช่นนี คิดว่าจะสามารถรังแกเราได้ง่ายๆงัน
รึ?”

อวีซินกล่าวด้วยความไม่พอใจกับทังสองทีอยู่ดา้ นหน้า

5
 จากทีเย่หยวนคาดคะเนด้วยสายตา,กู่เซียและจินซุน
อ่อนแอกว่าอาซวน

แต่เป็ นทีชัดเจนว่า,ทังสองเป็ นมาทีนีเพือปลุกระดมเท่านัน

และศัตรูทแท้
ี จริงยังมิได้ปรากฏออกมา

ซึงเย่หยวนก็สงสัยอย่างมากว่า,หมาป่ าเฟยจะต้องแข็งแกร่ง
เพียงใด ถึงสามารถสังการเผ่าแมงป่ องวารีพิโรธและเผ่าหนู
โลหิตทองได้?

6
 กู่เซียมองไปยังอวีซินและกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

“ผลปราณอัสนีเป็ นสมบัติอนั ท้าทายสวรรค์ยิง เป็ นไปได้ไหม

ว่า,เผ่าจิงจอกของเจ้าจะเก็บมันไว้คนเดียวโดยไม่แบ่งให้เผ่า
แมงป่ องวารีพิโรธ พวกเราขอแค่สามพันผลเท่านัน!”

จินซุนนันหัวไวและรีบกล่าวต่อทันทีวา่

“พวกเราก็เช่นกัน! จงมอบผลปราณอัสนีให้เราสามพันลูก!”

7
อวีซินทีฟั งก็แทบพุง่ ตัวจู่โจมทันที แต่กลับถูกหยุดไว้โดยเย่
หยวน เขาก้าวออกมาข้างหน้าและกล่าวอย่างเรียบนิงว่า

“อยากได้สว่ นแบ่ง? อย่างพวกเจ้าน่ะรึ?”

จินซุนต้องชะงักทันทีทเห็
ี นผลปราณอัสนีอยู่ดา้ นหลังเย่
หยวน คงเป็ นทีชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึนกับผลปราณอัสนี?

แน่นอนว่า,ผลปราณอัสนีทงหมดถู
ั กเก็บเกียวไปโดยเผ่า

8
 จิงจอกเหล่านีไปแล้ว

“เหอะ,เจ้ามนุษย์ทอาศั
ี ยอยู่ในเผ่าจิงจอก? อวีซิน,เผ่าจิงจอก
ของเจ้าประสาทกลับไปหมดแล้วรึไง,ถึงกล้าเสียงอันตราย
และนํามนุษย์เข้ามา!”

เกียวกับเรืองตัวตนของเย่หยวน,อวีซินไม่ได้กงั วลใดๆอีกต่อ
ไป นางกล่าวอย่างเฉยเมยว่า

9
“ท่านเย่มีสายเลือดมังกรแท้จริงอยู่ ซึงนับว่าเป็ นผูท้ มีี สาย
เลือดของเผ่าอสูรเช่นกัน แล้วทีเจ้ากล่าวไปมันหมายความ
ว่าอย่างไร?”

“ไร้สาระ! พลังการบ่มเพาะของเด็กนีชีชัดว่าเป็ นบริสทุ ธิ

อย่างมาก,หากไม่ใช่มนุษย์แล้วเขาจะเป็ นสัตว์อสูรงันรึ?”

กู่เซียกล่าวด้วยท่าทางอันน่ารังเกียจ

10
“หึ! แม้พลังการบ่มเพาะพลังของท่านเย่จะบริสทุ ธิอย่างมาก
แต่สายเลือดมังกรของเขาบริสทุ ธิยิงกว่า! อาซวนไม่ได้บอก
กับพวกเจ้าหรือว่า,มันเกือบต้องคุกเข่าภายใต้แรงกดดันของ
เผ่ามังกรต่อหน้าท่านเย่?”

อวีซินกล่าวโต้โดยไม่มีทา่ ทียอมแพ้แม้แต่นอ้ ย

กู่เซียและจินซุนต่างตกตะลึงอย่างมากเมือได้ยิน พวกเขารู ้
เพียงเผ่าจิงจอกจะเลียงดูมนุษย์ไว้อยู,่ แต่กลับไม่รูเ้ ลยว่าเย่
หยวนจะมีสายเลือดมังกรแท้จริงอยู่

11
ความแข็งแกร่งของอาซวนแข็งแกร่งกว่าพวกเขาทังคู่ ดังนัน,
หากแม้แต่อาซวนยังเกือบต้องคุกเข่าให้ นันหมายความว่า
สายเลือดของเด็กคนนีจะต้องบริสทุ ธิมากเพียงใด?

“เหอะ! พูดจาคุยโมโอ้อวด! มนุษย์อนั อ่อนแอเช่นนีจะมีสาย

เลือดมังกรแท้จริงได้อย่างไร? อวีซินเจ้าโกหกไม่เก่งเอาเสีย
เลย! เจ้าคงไม่คิดว่า,เพียงคํากล่าวไม่กีคําแค่นีจะขู่ให้พวก
เรากลัวได้จริงๆใช่ไหม?”

จินซุนกล่าวเย้ยหยันและหัวเราะดัง

12
เห็นได้ชดั ว่าจินซุนไม่เชือว่าเย่หยวนจะมีสายเลือดมังกรแท้
จริงอยู่

เรืองบ้าๆเช่นนีจะเป็ นไปได้อย่างไร?

ลืมไปเลยสําหรับมนุษย์อย่างเด็กคนนี แม้แต่ภายในแดน
เทพอสูรต้องห้าม,ยังไม่มีผใู้ ดได้ครอบครองสายเลือดมังกร
แท้จริงเลยสักตน!

13
เย่หยวนเหลือบมองไปยังจินซุนและกู่เซีย พร้อมกล่าวอย่าง
เยือกเย็นว่า

“สัตว์เดรัจฉานสองตัว!”

ท่าทีของกู่เซียและจินซุนเปลียนไปทันที ดวงตาของทังสอง
หรีแคบพร้อมกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า

“เจ้าหนู,เจ้ารนหาทีตายเอง!”

14
 อย่างทีอวีซินกล่าวไป,พลังมังกรแท้จริงภายในร่างของเย่
หยวนพุง่ ทะยานออกมาไม่หยุดหย่อนอย่างเต็มกําลัง เพียง
ไม่นาน,แรงกดดันมหาศาลทีแผ่ออกมาได้ปกคลุมทัวทัง
บริเวณสมบูรณ์!

สีหน้าของกู่เซียและจินซุนเปลียนไปอย่างมาก ในเวลานี,ทัง
สองทราบแล้วว่า สิงทีอวีซินกล่าวไปทังหมดมันมิได้เกินจริง
เลย

15
 สายเลือดมังกรของเย่หยวนน่าสะพรึงกลัวเกินไป!

สายตาของเย่หยวนทีจับจ้องทังสองในปั จจุบนั ,มันราวกับทัง

สองเป็ นแค่มดปลวกเท่านัน

คล้ายคลึงกับตอนอาซวน,พลังปราณภายในร่างของกู่เซีย
และจินซุนแปรปรวนอย่างหนัก และแทบจะไม่สามารถควบ
คุมใดๆได้เลย แรงกดดันทีทังคูเ่ ผชิญในขณะนีมันไม่ใช่ง่ายๆ
เลย

16
 ในขณะเดียวกัน,ฝูงชนทีอยู่เบืองหลังพวกเขา ทังหมดต่าง
ค่อยๆคุกเข่าลงทีละตนด้วยความจํานน

“เจ้าสัตว์เดรัจฉานทังสอง คิดจะมาแย่งของๆคนอืนทังที
อุตส่าห์ช่วยกันเลียงดูอย่างดีไปอย่างหน้าตาเฉย พวกเจ้าเอง
ก็วิวฒ
ั นาการกันทังคูแ่ ล้ว,แต่เหตุใดสติปัญญาถึงยังตําต่อย
เช่นเดิม? หากยังต้องการจะเอาผลปราณอัสนีไป,ก็จงมาเอา
ด้วยกําลังของตนเอง!”

เย่หยวนกล่าวด้วยสายตาอันน่าสังเวช

17
ทุกๆครังทีอาณาจักรพลังของเย่หยวนสูงขึน,สายเลือดมังกร
ภายในร่างของเย่หยวนก็จะถูกกระตุน้ ให้แข็งแกร่งขึนไปอีก
นันรวมไปถึงแรงกดดันของเผ่ามังกรทีทรงพลังขึนเช่นกัน!

แรงกดดันของเผ่ามังกรทีเขาปลดปล่อยออกมาในปั จจุบนั ,
มันแข็งแกร่งยิงกว่าตอนทีเจอกับอาซวนเสียอีก!

กู่เซียและจินซุนใช้พลังทังหมดทีมีอย่างสุดความสามารถ,
เพียงเพือต่อต้านแรงกดดันของเผ่ามังกร แค่นีสีหน้าของพวก
เขาก็แปรเปลียนไปมาด้วยความยากลําบากยิงแล้ว

พวกเขาตระหนักได้วา่ ,สิงทีเย่หยวนกล่าวไปมิได้ผิดเพียนอัน
18
ใด พวกเขาวิงเข้ามาและท้าทายเผ่าจิงจอกโดยไม่รูอ้ ะไรเลย
ราวกับทังสองเป็ นสัตว์เดรัจฉานทีไร้ความคิดเท่านัน

แต่กระนันเอง,ในอดีตเผ่าจิงจอกภูตหยกขาวเหล่านี เป็ น
เพียงลูกพลับทีอ่อนนุ่มต่อการบดขยีจริงๆ ดังนัน,พวกเขาจึง
คิดว่าภายใต้การร่วมมือของทังสองเผ่า จะต้องกําราบเผ่า
จิงจอกได้ราบคราบแน่นอน

ทว่าท้ายทีสุด,ใครจะไปคาดคิดว่า เมือพวกเขามาถึงกลับ
ต้องมาพบกับไอ้เด็กเหลือขออันทรงพลังขนาดนีกัน?

อาซวนได้รบั ความพ่ายแพ้ครังใหญ่จากเด็กคนนีจริงๆ มิ
19
 ฉะนัน,เหตุใดอาซวนถึงกล้าเปิ ดเผยเรืองผลปราณอัสนีให้
เสียผลประโยชน์เล่นกัน?

สีหน้าของกู่เซียและจินซุนกลายเป็ นสีเขียว ทังสองสุดจะอด

กลันต่อแรงกดดันนีแล้ว,ความหยิงผยองในคราแรกได้แปร
เปลียนเป็ นความเสียใจอย่างสมบูรณ์!

“ว่าไง,ไม่เอาผลปราณอัสนีของข้าแล้วงันรึ?”

20
เย่หยวนจ้องมองทังสองด้วยหางตาและกล่าวอย่างเยือกเย็น

“หึ,ช่างเป็ นท่าทางทีหยิงยโสเสียจริง! ถึงแม้เจ้าจะมีสาย

เลือดมังกรแท้จริง,แต่สดุ ท้ายก็แค่เศษสวะระดับสี! อยากทํา
ตัวเป็ นผูก้ ล้าปกป้องคนอืน? มันไม่ง่ายเช่นนันหรอก!”

ทันใดนันเสียงหนึงก็ดงั ขึน

เพียงเสียวปลายเท้าทีลอยสูงจากพืน,เงานันได้พงุ่ เข้าโจมตี

21
 เย่หยวนด้วยความรวดเร็วจนไม่น่าเชือ!

“อ๊ะ! ท่านเย่ระวัง!”

แต่ยงั ไม่ทนั จะสินเสียงเตือนของอวีซิน เงานันก็พงุ่ มาถึงตัว

เย่หยวนนานแล้ว!

บูม! บูม! บูม!

22
ในเสียวพริบตา,เงานันจู่โจมใส่เย่หยวนกว่าสิบกระบวนด้วย
ความเร็วดุจสายฟ้าฟาด!

เมือทุกคนรูส้ กึ ตัวกันอีกที,เย่หยวนและเงานันก็แยกตัวจาก
การปะทะเรียบร้อย

23
การแลกกระบวนฝ่ ามือเมือครู,่ ต่างทําให้ฝงู คนต้องเผลอกลัน
หายใจชัวขณะ!

จนในทีสุดนี,เมือสองฝ่ ายแยกออกจากกัน ทุกคนทราบ

กระจ่างว่าใครกันทีมาถึง สีหน้าของเผ่าจิงจอกต้องเปลียน
ไปทันทีทได้
ี เห็นการมาถึงของบุคคลนี โดยเฉพาะอวีซิน

บุคคลนีคือหมาป่ าเฟย,ผูเ้ กือบปลิดชีวิตนางในตอนนัน!

24
เขาคือชายทีแข็งแกร่งทีสุดในบรรดารุน่ เยาว์แห่งหุบเขาอสูร
ทังหมด เพียงแค่ยืนนิงๆ,กลินอายอันน่าเกรงข้ามก็ปกคลุม
ไปทัวบริเวณ

ภายใต้สายตาอันตกตะลึงของทุกคน แรงกดดันของเขากลับ
สามารถต่อกรกับแรงกดดันของเผ่ามังกรจากเย่หยวนได้
อย่างเท่าเทียม!

อันทีจริง,หมาป่ าเฟยยังคงทรงพลังเช่นนีตังแต่ก่อนหน้าแล้ว

25
“อย่าเอาข้าไปเปรียบกับเศษสวะชันตําอย่างเจ้าเลย ข้าขอ
กล่าวตรงๆ…ข้ารูส้ กึ ขยะแขยงน่ะ”

เย่หยวนเหลือบมองหมาป่ าเฟยเล็กน้อย และกล่าวขึนปน

เสียงหัวเราะอันน่าสังเวช

26
 ตอนที641 เปลียนร่างปี ศาจ

สีหน้าของหมาป่ าเฟยมืดลงอย่างเห็นได้ชดั เขาจ้องไปยังเย่

หยวนและกล่าวว่า

“ฝี ปากช่างเฉียบคม เจ้าคงไม่รูว้ า่ ความตายเป็ นอย่างไร! ส่ง

ผลปราณอัสนีทงหมดมา,แล้
ั วข้าจะเมตตาให้เจ้าตายอย่าง
ไม่ทรมานนัก!”

1
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“สัตว์เดรัจฉานย่อมเป็ นสัตว์เดรัจฉานวันยังคํา ถึงได้กล่าว

ออกมาอย่างโง่งมเช่นนี ถ้าเช่นนัน,หากข้ากล่าวว่า ส่ง
แก่นอสูรภายในร่างของเจ้ามาให้ขา้ …เจ้าจะยอมมอบให้
หรือไม่?”

“สุดท้ายเจ้าก็เก่งแต่ปาก ดูทา่ นอกจากฝี ปากมีเฉียบคมนัน,

เจ้าคงไร้ซงความอั
ึ นตรายใดอืน”

2
 หมาป่ าเฟยกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น

“ข้าจะส่งทังหมดให้ตอ่ เมือเจ้าส่งแก่นอสูรของตนให้ขา้ แต่

หากเจ้ามีปัญญาชิงผลปราณอัสนีดว้ ยตนเอง,ก็จงเข้ามาได้
ทุกเมือ”

เย่หยวนกล่าวออกไปอย่างเมินเฉย

ตลอดหลายวันมานี,เย่หยวนได้ยินชือเสียงในด้านความแข็ง

3
แกร่งของหมาป่ าเฟยมาตลอด และเขาก็อยากจะปะมือจริงๆ
กับฝี มือมาก

จากการทดสอบพลังของทังสองเมือครู ่ ถึงแม้แต่ละฝ่ ายจะ

พอทราบจุดแข็งกันแล้ว,แต่พวกเขาก็รูส้ กึ ว่ามันมิควรด้อย
หรือเหนือกว่าจนสามารถตัดสินแพ้ชนะได้ง่ายๆ

แน่นอนว่า,ทังสองมันใจอย่างยิงว่าตนต้องไม่แพ้!

4
 เหล่าอัจฉริยะไม่วา่ จะเป็ นอสูรหรือมนุษย์ พวกเขาล้วนมี
ความภาคภูมิใจและมันใจในพลังตนเองเป็ นพืนฐานอยู่แล้ว
ดังนันทังสองจะยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆได้อย่างไร?

แต่กระนันเอง,ความแข็งแกร่งของหมาป่ าเฟยช่างทรงพลัง
อย่างมาก เพียงพึงพาความแข็งแกร่งของตนก็สามารถฉีก
แรงกดดันของเผ่ามังกรได้แล้ว นีไม่ใช่สงที
ิ อสูรทัวไปจะทําได้

เย่หยวนคาดการณ์วา่ ,หมาป่ าเฟยนีน่าจะสามารถปลุกสาย

เลือดสัตว์เทวะได้เช่นกัน แม้สายเลือดจะจางมาก,แต่ดว้ ย
5
 ระดับพลังทีสูงกว่ามากของมัน จึงใช้มนั ทดแทนแรงกดดัน
ของเผ่ามังกรจากร่างเย่หยวนได้

แต่ก็แน่นอนว่า,เย่หยวนมิได้วางแผนจะเอาแต่พงพาแรงกด
ึ
ดันของเผ่ามังกรอยู่แล้ว เขาใช้เพียงตัดปั ญหาเล็กๆทีไม่จาํ
เป็ นรอบข้างทิงไปเท่านัน ซึงในท้ายทีสุด,เขายังคงต้องพึงพา
กําปั นของตนเอง

“เอาล่ะ ข้าจะจัดการเจ้าเอง!”

6
 ทันทีทหมาป่
ี าเฟยกล่าวจบ,เขาก็พงุ่ เข้าจู่โจมเย่หยวนดุจ
พายุคลัง

“หมัดหมาป่ าเขียวมายา!”

จู่ๆก็มีรา่ งหมาป่ าเฟยจํานวนมากปรากฏขึนในอากาศ ทังบน

พืนและท้องนภา,พวกมันทังหมดล้วนตรงเข้าโจมตีเย่หยวนที
เป็ นเป้าหมาย

7
เย่หยวนเพียงแสยะยิมตอบเมือเห็นฉากตรงหน้า จากนันเขา
ก็หลับตาลงช้าๆ

จิตภูผาไร้ประมาท!

ผันเก้าวิญญาณกําเนิด!

เย่หยวนเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้ประมาท,พร้อมทะยานขึนสู่

8
 อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลโดยตรง!

แม้กระทังหมอกวิปลาสกลืนปราณยังมิอาจทําให้เย่หยวน
สับสนได้ เพียงภาพลวงตาแค่นี,เย่หยวนจะถูกหลอกล่อได้
อย่างไร?

ภายใต้สภาวะจิตภูผาไร้ประมาท,ทุกอากัปกิรยิ ารอบตัวเย่
หยวนช้าลงอย่างเห็นได้ชดั และไม่มีสงใดรอดพ้
ิ นจากสายตา
เขาได้

แม้ในมุมมองเย่หยวนทุกอย่างจะช้าไปหมด แต่ในความเป็ น

9
 จริง,ทุกอย่างเกิดขึนในเสียวอึดใจ

ในเวลานี,เย่หยวนลืมตาขึนอีกครังและซัดฝ่ ามือเข้าใส่รา่ ง
จริงของหมาป่ าเฟยอย่างแม่นยํา!

บูมมม!

10
ภาพลวงตาทังหมดกระจัดกระจายสลายไปสิน เย่หยวนและ
หมาป่ าเฟยต่างร้นถอยออกมาจากแรงปะทะเมือครู ่

การปะทะครานี,ทังสองช่างเป็ นคูม่ ือทีทัดเทียมกันอย่าง

มาก!

แต่ฝงู ชนโดยรอบกลับไม่เห็นเป็ นเช่นนัน!

11
หมาป่ าเฟยถือเป็ นบุคคลผูค้ งกระพันยิงภายในหุบเขาอสูร

แต่การปะทะก่อนหน้า,เขากลับไม่สามารถทําอะไรเย่หยวน
ได้เลย

เมือกู่เซียและจินซุนเห็นฉากเหล่านี,สีหน้าของพวกเขาก็มืด
ลงด้วยความเคร่งขรึมจนมิอาจบรรยายได้

“หรือเมือครู,่ เจ้าหนูนนเพี
ั ยงแค่โชคดี? การเคลือนไหวของ
หมาป่ าเฟยเรียกได้วา่ ไม่สามารถหาช่องโหว่ได้เลย แล้วเจ้า

12
หนูนนทราบได้
ั อย่างไรว่า,ร่างจริงของหมาป่ าเฟยอยู่ทใด?า”
ี

กู่เซียกล่าวด้วยความประหลาดใจ

หมัดหมาป่ าเขียวมายามีชือเสียงอย่างมากในหุบเขาอสูร ซึง

กู่เซียและทีเหลือต่างทราบถึงความทรงพลังของมันดี

ภาพลวงตาทังหมดล้วนถูกสร้างจากพลังปราณรูปธรรมโดย
หมาป่ าเฟย ซึงร่างแยกแต่ละตัวของเขาต่างแข็งแกร่งและ
ยากจะรับมือยิง นอกจากนี,การแยกแยะว่าร่างใดเป็ นร่าง
จริงมันแทบเป็ นไปไม่ได้

13
แต่ดเู หมือนว่าภาพลวงตาทังหมดจะไม่มีผลใดๆเมืออยู่ตอ่
หน้าเย่หยวน ในเวลาเสียวพริบตา,เย่หยวนก็จบั ร่างจริงได้
อย่างแม่นยํา

วรยุทต่อสูล้ วงตามีลกั ษณะทีเฉพาะตัวมาก,แต่ตราบใดทีพบ

ร่างจริง ทังหมดจะไร้ประโยชน์ทนั ที

แต่ปัญหามันอยู่ทว่ี า,เย่หยวนสามารถมองออกได้จริงๆ หรือ

เพียงแค่โชคดีเท่านัน?

14
 “ข้าคิดว่า…เขาคงเดาถูกเท่านันจริงไหม? ภาพลวงตาของ
หมาป่ าเฟยจะมองออกง่ายขนาดนันเลยงันรึ?”

จินซุนเผยถึงความตกตะลึงอยู่ทวใบหน้
ั า

การเคลือนไหวของหมาป่ าเฟยประหนึงการงมเข็มในความ
มืด ในทํานองเดียวกัน,เขาไม่เชือว่า เย่หยวนจะสามารถมอง

15
 ภาพลวงตาของตนได้ออกจริงๆ

“หมัดหมาป่ าเขียวมายา!”

หมาป่ าเฟยปลดปล่อยกระบวนท่านีอีกครัง และภาพลวงตา

ในครานีก็มีมากกว่าเดิม!

สักครูห่ นึง,ทัวท้องนภาและบนพืนก็มีฝงู หมาป่ าเฟยอย่างคับ

คัง!

16
และในคราวนี,ตัวหมาป่ าเฟยเองก็ระมัดระวังตัวมากขึน เขา
มันใจว่าเย่หยวนไม่สามารถจับตนได้แน่นอน

แต่กระนันเอง,ผลลัพธ์กลับไม่เป็ นดังใจทีเขาจินตนาการเอา
ไว้ เย่หยวนจับร่างจริงของเขาได้อีกครังอย่างแม่นยํา!

บูมมม!

17
การปะทะครังนี,ทังสองกลับสูสีกนั อีกคราอย่างไม่น่าเชือ!

“นีมันไม่ใช่โชคแล้ว! เจ้า…เจ้าหนูนนหาร่
ั างจริงเจอได้อย่าง
ไร?”

ทัวทังใบหน้าของกู่เซียอัดแน่นไปด้วยความประหลาดใจ

“เหตุใดถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี? โชคดีแค่ไหนแล้ว,ทีพวกเรา

18
 ไม่ได้ตอ่ สูก้ บั เขาในตอนก่อนหน้า…”

จินซุนนึกถึงคราวแรกทีพวกเขายังหยิงผยองต่อหน้าเย่หยวน
และพบว่าตนเองโง่เง่าอยากมากทีกล้าทําเช่นนัน ปั จจุบนั ,
ภายในใจของพวกเขาทังสองเปี ยมไปด้วยความหวาดกลัว
ต่อเย่หยวนอย่างมาก

สีหน้าของอวีซูเต็มไปด้วยความตืนเต้น ในขณะนีนางกําลัง
จับมืออวีเหลิงแน่นและกล่าวว่าดีใจว่า

“ท่านพีเย่หยวนช่างน่าเหลือเชือ! ท่านพีเย่หยวนช่างน่าเหลือ
เชือจริงๆ! ท่านเห็นหรือไม่,ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง? นันคือ
19
หมาป่ าเฟย! แต่หมาป่ าเฟยนันไม่ตา่ งจากเด็กเลยเมืออยู่ตอ่
หน้าท่านพีเย่หยวน!”

แม้สิงทีเกิดขึนโดยเย่หยวนจะนํามาซึงความตกตะลึงให้แก่
อวีเหลิงภายในใจ แต่นางก็มิได้แสดงอาการดีใจจนถึงขันอวี
ซู

หมาป่ าเฟยเป็ นบุคคลทีไม่มีใครสามารถเอาชนะได้,เรืองนี

ทุกคนต่างตระหนักในใจ แต่เมือเผชิญหน้ากับเย่หยวน,
บุคคลเช่นนันกลับไม่สามารถทําอะไรได้เลย!

20
 อวีเหลิงเชือว่า,ตราบในทีเผ่าจิงจอกสามารถปกป้องผล
ปราณอัสนีจนปลอดภัยได้ พวกนางจะต้องผงาดขึนแน่นอน
ในอนาคต!

“ข้าเห็นแล้ว! ข้าเห็นแล้ว! ท่านเย่ผนู้ ีช่างน่ากลัวอย่างแท้

จริง! และบางที…การทีได้พานพบกับท่านเย่ มันอาจเป็ น
โชคชะตาอันยิงใหญ่ของพวกเราเผ่าจิงจอก!”

ปั จจุบนั ความเย็นชาทังหมด ทีนางเคยแสดงออกมากลับ

ถูกปั ดเป่ าหายหายสิน ในขณะนีนางเริมกลายเป็ นเหมือนอวี
ซูแล้ว,นางรูส้ กึ เลือมใสในตัวเย่หยวนอย่างมาก

21
“อิอิ,ศิษย์พอาวุ
ี โสอวีเหลิง ตอนนัน,ท่านยังจะฆ่าท่านพีเย่
หยวนอยู่เลยมิใช่ร?ึ เอ๋…? หรือว่าจริงๆแล้วท่าน…”

“หุปปากไปเลย! ข้านีแหละจะฆ่าเจ้าก่อนหากยังไม่
หยุดกล่าว! ขะ-ข้า…ข้าไม่…ไม่ได้ชอ-…”

22
“หุห,ุ ข้าหยอกเล่นเฉยๆ! ข้าทราบดีวา่ ,ศิษย์พหญิ
ี งอวีเหลิง
รูส้ กึ ขอบคุณท่านเย่อย่างมาก ทีช่วยเหลืออะไรหลายๆอย่าง
เพือเผ่าจิงจอกของเรา”

อวีซูกล่าวขึนพร้อมหัวเราะคิกคัก

“ไอ้เด็กเวรนี! ทีแท้ก็พอมีฝีมือ,ข้าแปลกใจเลยว่าเหตุใดถึง

23
 กล้ากร่างขนาดนี!”

หมาป่ าเฟยกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมยว่า

“ไม่ใช่วา่ ข้ามีฝีมืออะไรหรอก,เพราะเจ้ามันอ่อนแอเอง
ภาพลวงตาเด็กเล่นเช่นนีเหมาะสมยิงสําหรับไก่อ่อนอย่าง
เจ้า ข้ายังแปลกใจอยู่เลยว่า,เหตุใดเจ้าถึงถูกขนานนามว่า
เก่งนักเก่งหนา นีน่ะรึ,คนทีแข็งแกร่งทีสุดในหุบเขาอสูร?”

24
 เมือคํากล่าวนีของเย่หยวนเปล่งดังออกไป ทุกคนทีได้ยินก็
แทบสะลักออกมาเป็ นเลือด

ภาพลวงตาเด็กเล่น? นีน่ะรึคนทีแข็งแกร่งทีสุดในหุบเขา
อสูร? หากไม่ใช่เย่หยวนก็คงไม่มีใครกล้าพูดเช่นนีอีกแล้ว!

“หึ! ข้าก็อยากรูเ้ สียจริงว่า,หลังจากนีเจ้ายังกล้าจะกล่าวอีก

หรือไม่? ข้าจะแสดงให้ดวู า่ ,เหตุใดข้าถึงได้ชือว่าบุคคลทีแข็ง
แกร่งทีสุดในหุบเขาอสูร!”

25
 เมือกล่าวจบ,แรงดันลมปราณของหมาป่ าเฟยก็เปลียนไป
ร่างของเขาปลดปล่อยหมอกทมิฬหนาออกมา

“นายน้อยเฟยเปลียนเป็ นร่างปี ศาจแล้ว!”

“สหายมนุษย์ผนู้ ีช่างน่ากลัวอย่างแท้จริง ขนาดข้าทีอาศัยอยู่

ในหุบเขาอสูรมาช้านาน,ก็ยงั ไม่เคยเห็นนายน้อยเฟยในร่าง
ปี ศาจมาก่อนเลย!”

26
“นายน้อยเฟยมีสายเลือดของหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬอยู่
หลังจากทีเปลียนเป็ นร่างปี ศาจ,ความแข็งแกร่งของเขาจะ
เพิมขึนอย่างก้าวกระโดด สหายมนุษย์ผนู้ ีชะตาขาดแล้ว!”

การทีหมาป่ าเฟยเปลียนเป็ นร่างปี ศาจ,มันสร้างความแตก

ตืนให้แก่ฝงู ชนโดยรอบยิง เพราะการเปลียนร่างเช่นนีมิได้
ปรากฏให้เห็นอยู่บอ่ ยๆ

หลังสามารถกายร่างเป็ นมนุษย์ได้,พวกเขาจะมีพลังการต่อสู้
27
 ทีสูงและหลากหลายมากขึน แต่พลังการต่อสูท้ แท้
ี จริงของ
พวกเขาก็ยงั คงเป็ นร่างดังเดิม!

ภายใต้กลุม่ หมอกทมิฬทีค่อยๆจางหายไป ได้ปรากฏหมาป่ า

ปี ศาจสีดาํ ทมิฬออกมาต่อหน้าทุกคน!

นัยน์ตาสีดาํ สนิทของมันจ้องมาทีเย่หยวนอย่างดุรา้ ย ราวกับ

กําลังมองเหยือของมันในวันนี

28
แต่เย่หยวนทีเห็นสถานการณ์ตรงหน้ากลับหัวเราะขึนอย่าง
ไร้กงั วล และกล่าวขึนว่า

“ฮ่าฮ่า,ทีแท้เจ้าสัตว์เดรัจฉานนีก็ยงั พอมีดีอยู่ นันคงเป็ นสาย

เลือดของหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬใช่หรือไม่? แต่…สาย
เลือดนันในร่างเจ้าดูไม่จางเกินไปหน่อยรึ?”

หมาป่ าเฟยร่างปี ศาจแยกคมเขียวออกมา แต่ก็ยงั กล่าวเป็ น

ภาษามนุษย์โต้กลับไปว่า

“ข้าหวังว่าเจ้าจะปากดีเช่นนีได้อีกสักพัก”

29
 ตอนที642 ฟ้ าหน่วงหยวนฉือ

ฟุบบบ!

ทันทีทหมาป่
ี าเฟยกล่าวจบ,ร่างของมันก็หายวับในพริบตา!

1
 บูมมม!

กรงเล็บเข้าตะปบอย่างแรง,เย่หยวนถูกซัดกระเด็นออกไป
โดยตรง

หลังจากเปลียนเป็ นร่างปี ศาจ,ความเร็วของหมาป่ าเฟยก็เกิน

ทีจะหยังรูไ้ ด้

นอกจากเย่หยวนแล้ว,ก็ไม่มีใครสามารถมองการเคลือนที
ของหมาป่ าเฟยได้ทนั

2
 “อ๊ะ! ท่านพีเย่หยวน!”

เมืออวีซูเห็นฉากนี,นางก็ตกใจอย่างมากและกําลังพุง่ ไปหา
เย่หยวนในทันที

ฟุบบบ!

เพียงเสียงสายลมเคลือนผ่าน,ร่างของหมาป่ าเฟยก็มาถึงตรง
หน้าอวีซูแล้ว!

3
แต่ดว้ ยความเร็วทีเกินหยังรู,้ ไม่มีใครสามารถตอบสนองได้
ทันเลยสักคน

ยกเว้นเย่หยวน!

บูมมม!

4
ภายใต้สถานการณ์ขณะนี,ไม่มีใครทราบเลยว่าเกิดอะไรขึน
แต่พอพวกเขารูส้ กึ ตัวอีกที,กลับปรากฏร่างของเย่หยวนที
กระเด็นออกไปอีกครัง พร้อมกําลังโอบกอดอวีซูอยู่ในอ้อม
อก

“เมือครูเ่ กิดอะไรขึน? ไม่ใช่วา่ เจ้าหนูนนได้

ั รบั บาดเจ็บ? เขา
ไปช่วยจิงจอกตัวน้อยทันได้อย่างไร?”

“ข้าไม่รูอ้ ะไรเลย! ข้ามองตามไม่ทนั ! ทังสองคนนันเร็วเกิน

ไป!”
5
 “น่ากลัวเกินไปแล้ว! หลังจากหมาป่ าเฟยเปลียนเป็ นร่าง
ปี ศาจ,ความเร็วและความแข็งแกร่งของเขาก็เพิมขึนอย่าง
มาก แต่เจ้าหนูนนก็
ั ยงั สามารถรับมือได้! หากเป็ นข้า,ไม่วา่
ต้องเจอกับใครหนึงในสอง ข้าคงตายไปนานแล้ว!”

ในเสียวจังหวะนัน,เย่หยวนรีบทรงตัวกลางอากาศ และพุง่
เข้าไปขวางหน้าอวีซูได้ทนั ,แต่ก็ตอ้ งรับการโจมตีอนั รุนแรง
ของหมาป่ าเฟยเข้าเต็มๆเช่นกัน

6
 เย่หยวนสามารถช่วยชีวิตของอวีซูได้ทนั ท่วงที และหมาป่ า
เฟยเองก็ประสบความสําเร็จกับแผนทีวางเอาไว้อย่างสวย
งาม เย่หยวนได้รบั บาดเจ็บไม่มากก็นอ้ ยแน่นอนในขณะนี!

“พร๊วดด!”

เลือดสดจํานวนมากพุง่ ออกจากปากของเย่หยวน,เลือดเหล่า
นันย้อมเสือผ้าของอวีซูจนกลายเป็ นสีแดง

7
“อ๊ะ! ท่านพีเย่หยวน! ทังหมดเป็ นความผิดของข้าเอง! ฮึก..
ฮึก…หากท่านไม่มาช่วยข้า,ท่านคงไม่เป็ นเช่นนี! ฮึก,ฮึก…”

อวีซูกล่าวด้วนเสียงสันเครือ,ก่อนทีนําตาหยดใสจะเริมไหล
ออกมา พร้อมโอบกอดเย่หยวนแน่น

จากความรุนแรงของการจู่โจมเมือครู,่ อวัยวะภายในของเย่
หยวนได้รบั บาดเจ็บหนัก ความเจ็บปวดทีแสดงออกมา,มันมิ
อาจจะบรรยายได้เลย

8
โชคดีทการโจมตี
ี ก่อนหน้า,เย่หยวนสามารถป้องกันไว้ได้ทงั
หมด มิฉะนันเขาคงตายไปแล้ว

หมาป่ าเฟยตนนีช่างไร้ยางอายอย่างแท้จริง เพือเอาชนะเย่

หยวน,มันถึงกับต้องเข้าทําร้ายผูบ้ ริสทุ ธิ!

หากเป็ นคนอืนก็ลืมไปได้เลย,แผนนีใช้ไม่ได้ผลกับเย่หยวน
แน่นอน แต่เมือเหยือทีถูกทําร้ายกลับเป็ นอวีซู,เขาก็ไม่

9
 สามารถทนเห็นนางถูกฆ่าโดยหมาป่ าเฟยได้เลย

ในทีสุด,หมาป่ าเฟยก็หยุดฝี เท้าและเผยร่างออกมาให้เห็นใน

ทีสุด

“ไอ้หนู,เจ้าก็พอมีดีอยู่บา้ ง กระทังภายใต้รา่ งปี ศาจของข้า,

เจ้าก็ยงั สามารถรับมือกับความเร็วระดับนีได้! แต่หวั ใจของ
เจ้ากลับอ่อนนุ่มเกินไป! เจ้าไม่เหมาะจะอยู่ในดินแดนแห่งนี
ทีผูอ้ ่อนแอย่อมเป็ นเหยือของผูแ้ ข็งแกร่ง! คนอย่างเจ้าคงเดิน
มิได้ไกลเกินไป!”

หมาป่ าเฟยกล่าวด้วยความดีใจ,หอนดังจนกังวานทัวทัง
10
 บริเวณ

ในขณะทีจู่ๆอวีซูก็วงออกมา,หมาป่
ิ าเฟยก็นกึ อะไรได้ฉบั
พลัน และเปลียนแผนโจมตีอวีซูเพือล่อเย่หยวน

ซึงท้ายทีสุด,เย่หยวนก็ติดกับแผนของเขาและรับการโจมตีไป
เต็มรัก ทังหมดก็เพือช่วยชีวิตของอวีซู

ไม่มีใครรูส้ กึ ว่า,การกระทําของหมาป่ าเฟยไม่เหมาะสม ทีนี

11
คือโลกแห่งเผ่าอสูรอันโหดร้าย,ใครก็ตามทีอยากอยู่รอดก็จง
ทําทุกวิถีทางเพือชัยชนะ

เย่หยวนค่อยๆคลายอ้อมกอดของอวีซูออก เขาเมินเฉยต่อ
ทุกคํากล่าวของหมาป่ าเฟย,และกลับกับอวีซูดว้ ยรอยยิมว่า

“น้องอวีซูอย่าได้กงั วล,พีใหญ่เย่คนนียังสบายดี แต่พใหญ่

ี
คนนียังเหลือสิงทีต้องทําอยู,่ เพือช่วยทุกคน ข้าจะต้องสังหาร
พวกมันให้สิน!”

12
“ฮือ,ฮือ…พอแล้ว,พอได้แล้ว! ท่านบาดเจ็บสาหัสและมิอาจ
เป็ นคูม่ ือของหมาป่ าเฟยได้! พวกเราจะมอบผลปราณอัสนี
ให้พวกนันไป!”

อวีซูกล่าวด้วยเสียงสันพร้อมนําตายังคงไหลริน

หากเป็ นคนอืนๆ,เย่หยวนคิดว่า คงไม่มีใครกล้าทําอะไรบ้าๆ

ต่อหน้าหมาป่ าเฟยแน่นอน แต่เย่หยวนก็ทราบดีวา่ ,สาวน้อย
นางนีเป็ นห่วงเรืองความปลอดภัยของเขามากเพียงใด

หากไม่เพราะนางเบือชีวิตของตน,คงไม่มีใครกล้าพุง่ ออกไป
13
 เช่นนันแน่นอน

แม้แต่คนโง่ก็ยงั รูว้ า่ ภายใต้สถานการณ์เช่นนันมันอันตราย

มาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่างโอ้อวดอะไรเช่นนี! ก่อนหน้านี,เจ้าทียัง

สมบูรณ์ก็เกือบตามความเร็วข้าไม่ทนั แล้วปั จจุบนั ด้วย
สภาพเช่นนัน,เจ้าจะมาให้ขา้ ฆ่าเล่นรึไง? เจ้าหนู,จะไสหัวไป
ทีไหนก็ไป! มิฉะนัน,เจ้าจะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง!”

14
 หมาป่ าเฟยกล่าวขู่ดว้ ยนําเสียงอันโหดเหียม

เย่หยวนส่งร่างอวีซูให้อวีซินทีอยู่ดา้ นข้างอย่างเบามือ

“ดูแลอวีซูให้ดี หากเกิดอะไรขึน,ท่านต้องรับผิดชอบ!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

15
 ท่าทีของอวีซินเปลียนไปและกล่าวขึนพร้อมพยักหน้าว่า

“วางใจเถิด นางอยู่กบั ข้าแล้ว,นางจะไม่เป็ นอะไรแน่นอน!”

อวีซินคิดว่า,เย่หยวนใช้อวีซูเป็ นข้อแก้ตวั มาโดยตลอด แต่

นางคาดไม่ถึงจริงๆว่า,ในเสียวพริบตาทีอวีซูกาํ ลังจะตาย เย่
หยวนจะเข้ามาปกป้องและถูกกรงเล็บของหมาป่ าเฟยจน
เกือบสินใจ ทังหมดก็เพืออวีซูจริงๆ

เป็ นไปได้ไหมว่า…เย่หยวนจะสนใจในตัวอวีซูจริงๆ?

16
 มิฉะนัน,เหตุใดเขาถึงต้องทําถึงขนาดนี?

เห็นได้ชดั ว่าอวีซินไม่ทราบถึงบุคลิกของเย่หยวนเลย ตราบ

ใดทีเขายอมรับในฐานะสหาย,เขาย่อมทําเช่นนีกลับทุกคน

เมือจัดการเรืองอวีซูเสร็จสิน เย่หยวนก็จอ้ งไปยังหมาป่ าเฟย

ด้วยสีหน้าอันไร้อารมณ์,และกล่าวว่า

“เจ้าสัตว์เดรัจฉาน,เจ้ากําลังรนหาทีตายด้วยตัวเอง แล้วอย่า

17
 มากล่าวโทษข้าทีหลัง!”

ไม่ทนั สินเสียงดี,ร่างของเย่หยวนก็หายวับไป!

แต่หมาป่ าเฟยกลับหัวเราะอย่างเยือกเย็นและกล่าวว่า

“เปล่าประโยชน์! ความสามารถแค่นน,มิ
ั อาจทําอะไรข้า!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของหมาป่ าเฟยเองก็หายไปวับไปเช่นกัน!

18
 บูมมม!

ทังสองเข้าปะทะกันอีกครัง แต่คราวนี,กลับเป็ นหมาป่ าเฟยที

ถูกซัดกระเด็นออกไปโดยตรง!

หมาป่ าเฟยทีเปลียนเป็ นร่างปี ศาจแล้ว,ผิวหนังและกล้าม

เนือของมันจะแข็งหนายิงขึน การโจมตีของเย่หยวนจึงไม่
อาจสร้างความเสียหายอะไรได้มากนัก

19
เมือมันคลานตัวขึนมาจากพืน,แววตาของมันทีสะท้อนออก
มากลับเป็ นเต็มไปด้วยความไม่เชือ

“เป็ นไปได้อย่างไร? สายเลือดหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬ

ของข้าคือสายพันธุท์ เชี
ี ยวชาญด้านความเร็วยิง แล้วเจ้าจะ
เร็วกว่าข้าได้อย่างไร?”

เย่หยวนแสยะยิมบางๆทีมุมปากและกล่าวว่า

“สมแล้วทีเป็ นสัตว์เดรัจฉาน! ไม่จาํ เป็ นต้องสนว่า,สายเลือด

ภายในร่างเจ้ามาจางเพียงใด แม้เจ้าจะมีสายเลือดบริสทุ ธิ
20
ของหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬ แต่เจ้าคิดจริงๆรึวา่ ,ข้าจะเอา
ชนะไม่ได้? เตรียมรับความทรมานจากข้าได้เลย!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของเย่หยวนก็หายวับไปอีกครัง!

“เป็ นไปไม่ได้! มันต้องเป็ นเรืองบังเอิญ!”

ร่างของหมาป่ าเฟยหายวับไปเช่นกัน!

บูมมม!

21
ไม่ตอ้ งแปลกใจเลยว่า,เป็ นฝ่ ายของหมาป่ าเฟยทีถูกเย่หยวน
ซัดกระเด็นไปอีกคราว!

แต่ในครังนี,เย่หยวนไม่ปล่อยโอกาสให้หมาป่ าเฟยได้เอ่ย
ปากใดๆอีกต่อไป

บูมมม!

22
 บูมมม!

บูมมม!

………………..

23
ฝูงชนโดยรอบไม่สามารถมองเห็นการปะทะระหว่างทังสอง
ได้มนั เลย เพียงแต่,ทังหมดยังพอเห็นว่า ทุกครังทีเข้าจู่โจม
กลับเป็ น,เงาของหมาป่ าเฟยทีถูกซัดออกไปโดยเย่หยวน

การต่อสูค้ รังนี,ราวกับว่าเย่หยวนกําลังไล่เฆียนสุนขั !

24
การโจมตีแต่ละครังทีอัดใส่หมาป่ าเฟย,ช่างรุนแรงและหนัก
แน่น เสียงทุบตีดงั สนันราวกับค้อนมหึมาทุบใส่หวั ใจของทุก
คนทีได้ยิน!

กู่เซียตกตะลึงจนหัวใจแทบพุง่ ออกจากคอ

“เป็ นไปได้อย่างไร? สิงทีน่ากลัวทีสุดของหมาป่ าเฟยคือ

ความเร็ว แต่ปัจจุบนั ,สหายมนุษย์กลับไล่เฆียนหมาป่ าเฟย
ราวกับหมูหมา!”

25
“สหายมนุษย์ผนู้ ีไปฝึ กฝนจนประสบความสําเร็จขนาดนีได้
อย่างไร? ข้ารูส้ กึ ว่าความเร็วของเขาช้ากว่าของหมาป่ าเฟย
ด้วยซํา แต่ผลทีออกมากลับเป็ นหมาป่ าเฟยทีเสียเปรียบอยู่
ฝ่ ายเดียว,เหตุใดถึงเป็ นเช่นนี?”

“หืม? ดูเหมือนจะเป็ นอย่างทีเจ้ากล่าว! แต่…เพราะเหตุใด

กัน?”

26
 หมาป่ าเฟยรูส้ กึ ขมขืนกับเหตุการณ์ในปั จจุบนั ยิง,จนแทบ
อาเจียนเป็ นเลือด!

ในสายตาของเขา,ความเร็วของเย่หยวนช้ากว่าของตนอย่าง
ชัดเจน แต่ทกุ ครังทีเข้าถึงตัวเย่หยวน,เขากลับรูส้ กึ ว่า
ทุกอย่างถูกหน่วงช้าลง นันรวมไปถึงความเร็วของเขาด้วย!

หลังจากนัน,ก็เป็ นเย่หยวนทุกครังทีปรากฏขึน และซัดฝ่ ามือ

เข้าใส่อย่างไร้ปราณี!

27
 “วูวว.. วูวว… วูววว…”

โดยรอบไม่คอ่ ยมีเสียงรบกวนเท่าไหร่ เว้นเฉพาะเสียงเห่า

หอนทีดังขึนเป็ นครังคราว

บูมมม!

เย่หยวนใช้เท้าของตนกระทืบลงยังร่างหมาป่ าเฟยจนจมดิน

28
เท้าของเย่หยวนค่อยๆบดขยีกลางอกของหมาป่ าเฟยอย่าง
เลือดเย็น

เย่หยวนในขณะนีไร้ซงความเมตตาราวกั
ึ บเทพแห่งสงคราม
ทีไร้ใจก็มิปาน

บูมมม!

29
เย่หยวนยกฝ่ าเท้าขึนและกระทืบลงกลางอกของหมาป่ าเฟย
อีกคราอย่างไร้ปราณี!

หมาป่ าเฟยพยายามดินออกจากฝ่ าเท้าของเย่หยวน และ

คํารามดังว่า

“แก…แกใช้วรยุทธนอกรีตแบบใดกัน? เหตุใดทุกสิงจึงถูก
หน่วงช้าลง,แกทําอะไรลงไป?”

30
 เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“การทีข้าปล่อยให้เจ้าตายลงพร้อมความสงสัยเช่นนีก็คงดู
แย่ ทังหมดเกิดจากสิงทีเรียกว่า,ฟ้าหน่วงหยวนฉือ! เอาล่ะ,
สนุกมาพอแล้ว ถึงเวลาทีข้าต้องส่งเจ้าไปทีชอบๆแล้ว!”

31
 ตอนที643 การกดดันของสัตว์เทวะ!

พฤกษาวิญญาณหยวนฉือเป็ นสมบัติธาตุอสั นีททรงพลั

ี ง จน
คนธรรมดาไม่อาจจินตนาการได้

ผลปราณอัสนีถกู กระตุน้ โดยพฤกษาวิญญาณหยวนฉือ,จึง

ทําให้มีคณ
ุ ภาพสูงมาก และสิงเหล่านีทําให้เผ่าหมาป่ าวายุ
ทมิฬต้องการอย่างมากเช่นกัน แม้แต่หมาป่ าเฟยผูแ้ ข็งแกร่ง
ทีสุดยังมิอาจต้านทานพลังของผลปราณอัสนีได้ ถ้าเช่นนัน,
พฤกษาวิญญาณหยวนฉือมันจะยิงทรงพลังมากกว่าเพียงใด
1
 จากการศึกษาของเย่หยวนในชีวิตก่อนหน้า,ข้อมูลทังหมด
ของพฤกษาวิญญาณหยวนฉือถือว่าครบถ้วนสมบูรณ์มาก

และหนึงในจุดเด่นทีสุดของพฤกษาวิญญาณหยวนฉือคือ,
การใช้มนั เปลียนแรงโน้มถ่วงบนจุดใดจุดหนึงได้ ซึง
ปรากฏการณ์นีมีชือว่า,ฟ้าหน่วงหยวนฉือ

ฟ้าหน่วงหยวนฉือเป็ นบางสิงทีคล้ายกับตัวควบคุมสนามแรง
โน้มถ่วง แต่มีเพียงเซียนสวรรค์เท่านัน,ว่ามันรุนแรงกว่า
สนามแรงโน้มถ่วงจริงๆกีเท่าทวีกนั แน่ แต่หากอีกฝ่ ายมี
ระดับพลังทีสูงกว่าตัวพฤกษาวิญญาณหยวนฉือมาก การ
หนีออกจากฟ้าหน่วงหยวนฉือก็มิใช่เรืองทีเป็ นไปไม่ได้

2
แต่น่าเสียดายทีหมาป่ าเฟยไม่ได้อยู่ในกรณีดงั กล่าว ดังนัน
เมือเขาตกเข้าสูบ่ ริเวณฟ้าหน่วงหยวนฉือ,ชะตากรรมของเขา
ขึนอยู่กบั ความเมตตาของเย่หยวนล้วนๆ

พฤกษาวิญญาณหยวนฉือนันหายากมาก จึงมีนอ้ ยคนนักที

เคยพบเห็นอะไรเช่นนี

แน่นอนว่าคนอืนๆไม่สามารถรับรูถ้ ึงการมีอยู่ของมันภายใน
ร่างเย่หยวนได้เลย ทุกคนคาดเดาว่าทังหมดเป็ นเพราะผล
ปราณอัสนีทมีี คณ
ุ ภาพสูงพิเศษ
3
ดังนันหมาป่ าเฟยจึงไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่าเกิดอะไรขึน
ระหว่างการต่อสู้ และเป็ นฝ่ ายเขาทีถูกอัดโดยเย่หยวนอยู่
ตลอด

อันทีจริง,เย่หยวนไม่ได้วางแผนทีจะฆ่าหมาป่ าเฟยตังแต่ครา
แรก เพราะเขายังไม่ตอ้ งการปะทะกับบรรพบุรุษระดับหกผู้
อยู่เบืองหลังหมาป่ าเฟยในตอนนี

แต่เมือหมาป่ าเฟยเกือบจะฆ่าอวีซูตายไป,นีจึงทําให้จิต
4
 สังหารเย่หยวนแผ่ซานออกมาด้วยความโกรธ

แรงดันลมปราณของเย่หยวนพุง่ ทะยานสูงขึนฉับพลัน ฝ่ า
เท้ายังคงกดลงกลางอกพร้อมบดขยีเพือสร้างความทรมาน,
ส่วนมือข้างหนึงได้ยกขึน และระดมพลังปราณเตรียมปลด
ปล่อยกระบวนเพลิงมังกรสังหาร!

ตราบใดทีหมาป่ าเฟยยังอยู่ในบริเวณฟ้าหน่วงหยวนฉือ ชีวิต

และความตายของมันก็ขนอยู
ึ ่กบั ความเมตตาของเย่หยวน
อย่างสมบูรณ์

5
 เมือแห็นฉากนีทุกคนต่างก็ประหลาดใจอย่างมาก

พวกเขาไม่คิดจริงๆว่าเย่หยวนจะกล้าถึงขันเอาชีวิต เพราะ
สิงหนึงทีควรทราบเลยก็คือ,ผูท้ อยู
ี ่เบืองหลังหมาป่ าเฟย เป็ น
ถึงการดํารงอยู่ทแข็
ี งแกร่งและทรงอํานาจทีสุดในหุบดขา
อสูร!

หากเขาฆ่าหมาป่ าเฟยไป,เย่หยวนคงอยู่ไม่หา่ งจากความ

ตายเช่นกัน

พลังระดับหกมิใช่สิงทีผูค้ นจะสามารถจินตนาการได้

6
 “ไอ้หนู,หากแกฆ่าข้า…แกจะต้องตายอย่างไร้ทฝัี ง!”

เมือได้ลิมรสถึงความเลือดเย็นของเย่หยวนในคราวนี,หมา
ป่ าเฟยก็รูส้ กึ หวาดกลัวอย่างแท้จริง

ตังแต่เกิดมา,ฐานะของมันสามารถเรียกฟ้าฝนได้เสมอในหุบ
เขาอสูร และไม่เคยเข้าใกล้ความตายมากขึนนีมาก่อน

มันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครกล้าฆ่ามันจริงๆ!

7
แต่ปัจจุบนั ,เมือบุคคลนีปรากฏตัวขึน หมาป่ าเฟยก็ตระหนัก
ได้แล้วว่า,เขาคนนีน่ากลัวจริงๆ

มันพยายามดินอย่างสุดกําลังเพือเอาชีวิตรอด แต่ดว้ ยสภาพ

ตอนนีทีบาดเจ็บสาหัส,และยังมีบาทาเย่หยวนคํากลางอก
อยู่เช่นนี มันจะหนีไปได้อย่างไร?

“นันสิ…ข้าจะกล้าฆ่าเจ้าหรือเปล่า? คงต้องลองดูหน่อย

8
 แล้ว!”

เมือเย่หยวนกล่าวจบ เขาก็ซดั ฝ่ ามืออัดใส่รา่ งหมาป่ าเฟยอ

ย่างไร้ปราณีใดๆ!

แต่ทนั ใดนันเอง,เย่หยวนก็สมั ผัสถึงความผิดปกติก็เกิดขึน

เฉียบพลัน!

มังกรมหึมาสีแดงเพลิงเปลียนทิศทางไปยังความผิดปกตินนั

9
 แต่จ่ๆู มังกรของเย่หยวนกลับต้องหยุดนิงอย่างไร้สาเหตุ!

แรงกดดันมหาศาลโถมเข้าใส่รา่ งของเย่หยวนทันที!

แกร๊ก!

ภายใต้แรงกดดันมหาศาลนี,มังกรมหึมาสีเพลิงแดงถูกบดขยี

10
 จนแตกเป็ นเสียงๆ!

ท่าทางการแสดงออกของเย่หยวนแปรเปลียน

“ยอดฝี มือระกับหก!”

หากย้อนกลับไป,จ้าวเทียนหยินเคยใช้แรงกดดันเช่นนีบดขยี
ร่างเย่หยวนเพือให้คกุ เข่า!

แต่ในเวลานัน,เย่หยวนเป็ นเพียงนักสูอ้ าณาจักรก่อเกิดนภา

ตัวน้อย ทีไม่อาจต่อต้านใดๆได้เลย

11
อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนในปั จจุบนั แข็งแกร่งกว่าทีเคยเป็ นมา
นับร้อยเท่าทวี!

แม้เขาจะไม่ใช่ยอดฝี มือระดับหก,แต่ดว้ ยพลังของเขาตอนนี

ก็มิใช่วา่ จะต่อกรใดๆไม่ได้เลย

ร่างของเย่หยวนสันสะท้าน,พร้อมเร่งพลังขึนจนแรงดันลม
ปราณปะทุขนจนถึ
ึ งขีดสุด

12
ในคราวนี,เย่หยวนไม่อาจขีงกหรือหวงพลังงานไร้นามใดๆได้
อีกแล้ว!

แกร๊ก!

แรงกดดันมหาศาลโดยรอบเกิดรอยร้าวขนาดใหญ่จนแตก
เป็ นเสียงๆ เย่หยวนสามารถทําลายแรงกดดันของอีกฝ่ ายได้
โดยตรง!

13
 ต่อหน้าร่างหมาป่ าเฟยทีนอนทรมานด้วยอาการบาดเจ็บ
หนัก ได้มีรา่ งๆหนึงปรากฏตัวขึนอย่างช้าๆ

“เจ้ามนุษย์,เจ้าช่างทรงพลังจริงๆ! เป็ นเพียงอาณาจักรหมืน

สมุทรไพศาลเท่านัน,แต่กลับทําลายแรงกดดันของพลังระดับ
หกได้!”

ร่างนันเปล่งเสียงอันเย็นเฉียบออกมา

ในครานี,เย่หยวนไม่พอใจเท่าไหร่นกั กับการทําลายแรงกด
ดันของฝ่ ายตรงข้าม แต่หากไม่ทาํ ก็ไม่ได้,เพราะเขายังจํา
14
ภาพอันอัปยศในตอนจ้าวเทียนหยินได้เป็ นอย่างดี นีจึงเป็ น
เหตุวา่ ทําไม,เขาถึงเลือกทีจะใช้พลังงานไร้นามโดยไม่ลงั เล

เบืองหน้าปรากฏเพียงชายวัยกลางคนในชุดผ้าไหมดํา เย่
หยวนสัมผัสพลังในร่างของเขาได้เพียงแผ่วเบา,ซึงมิอาจเข้า
ใจอะไรได้เลย

แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,เขาคือยอดฝี มือระดับหกแน่นอน!

15
“ดูเหมือนว่าท่านคือบรรพบุรุษแห่งเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,หลา
งฮัน”

เย่หยวนจ้องมองอีกฝ่ ายด้วยสีหน้าทีมืดลงเล็กน้อย

แรงกดดันทีหลางฮันผูน้ ีโถมเข้าใส่เย่หยวน,มันยอดเยียมเกิน
ไป!

เย่หยวนรูส้ กึ ว่า,ถึงแม้หลางฮันจะเป็ นแค่อสูรระดับหกขันต้น

แต่เขากลับแข็งแกร่งยิงกว่าจ้าวเทียนหยินมาก!

16
ดูเหมือนว่าหลางฮันจะไม่สนใจท่าทางอันหยาบกระด้างของ
เย่หยวน เขากล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

“ใช่แล้ว ชายชราผูน้ ีมีนามว่าหลางฮัน เมือครูเ่ จ้าเกือบฆ่า

หมาป่ าเฟยไป,แล้วตอนนีจะให้ขา้ ทําอย่างไรดี?”

เย่หยวนเองก็ดจู ะไม่สนใจท่าทางของอีกฝ่ ายเช่นกัน เขา

กล่าวตอบอย่างเย็นชากลับไปว่า

17
 “มันสมควรทีจะถูกฆ่าแล้ว!”

คําตอบของเขาเพียงง่ายๆสันๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความ
หนักแน่นและทรงพลัง

เย่หยวนไม่จาํ เป็ นต้องอธิบายว่าทําไมต้องฆ่า เพราะนีจะ

แสดงให้เห็นว่า,เขากําลังหวาดกลัวอีกฝ่ าย

ลืมไปเลยเมือเผชิญหน้ากับแค่ยอดฝี มือระดับหก แม้กระทัง

เซียนระดับเก้ายืนคําหัว,เย่หยวนก็ไม่มีทางลดศีรษะให้แน่
นอน!

นีคือความทระนงตนของจักรพรรดิโอสถ เขาถือเป็ นจุดสูงสุด

แห่งดินแดนศักดิสิทธิ,ดังนันเขาจะไม่ยอมก้มหัวให้ใครเด็ด
18
 ขาด!

หากประสงค์อนั ใดก็ตอ้ งเป็ นไปตามนัน

หากเขาต้องการจะฆ่า,เขาก็ตอ้ งได้ฆ่า!

ด้วยทัศนคติและความทระนงตนของเย่หยวน,แม้แต่ดวงตา
ของหลางฮันทีผ่านโลกมามากมายยังต้องสันไหวเล็กน้อย!

19
 เขาสัมผัสได้ถึงบางสิงในตัวเย่หยวน,แต่นนก็
ั มาพร้อมกับ
ความประหลาดใจ

ภายในอาณาเขตหุบเขาอสูร,ผูใ้ ดทีกล้าปี นขึนท้าทายตัวเขา

ผลลัพธ์ก็ไม่จาํ เป็ นต้องอธิบายใดๆ

แต่เด็กคนนี,กลับกล้าหยิงผยองต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆ!

สหายมนุษย์คนนีเลือดร้อนเกินไป,หรือยังไม่เข้าใจโลกดีพอ

20
 กันแน่?

แต่เมือถูกตอกกลับโดยคําตอบเย่หยวนเช่นนัน หลางฮันก็
กล่าวต่อด้วยเสียงอันนุ่มลึกว่า

“เจ้าหนู,อย่าหาว่าชายชราคนนีไม่ให้โอกาสเจ้า หมาป่ าเฟย

เป็ นผูส้ ืบทอดตําแหน่งผูน้ าํ ของเผ่ามหาป่ าวายุทมิฬ หากเจ้า
กล้าสัมผัส,เจ้าก็ตอ้ งได้รบั ผลตอบแทนทีเท่าเทียม!”

21
สายตาของเย่หยวนจับจ้องไปยังหลางฮันอย่างเด็ดเดียว
ก่อนจะกล่าวขึนโดยปราศจากความกลัวใดๆ

“งันก็เข้ามา!”

เย่หยวนตัดสินใจทีจะงัดเอาไพ่ตายทังหมดออกมา และ
อย่างน้อยๆ,เขาก็ตอ้ งได้ตดั ขาหมาป่ ากลับไปด้วย!

หลางฮันผงะขึนด้วยความตกตะลึงอีกครา เด็กเหลือขอคน
นี…ทําให้เขาพูดไม่ออกอย่างแท้จริง!

22
เห็นได้ชดั ว่า,การมาถึงของเขาในวันนีมิได้มีเจตนาฆ่าใคร
แล้วเด็กเหลือขอคนนีกลับไม่สามารถมองออกเลยงันรึ?

หากเขามาทีนีเพือฆ่าจริงๆ,แล้วเขาจะมายืนสนทนากับเย่
หยวนเพืออันใด?

เป็ นไปไม่ได้ทเย่
ี หยวนจะไม่ทราบ,แถมเขายังรูด้ ว้ ยว่า ทีอีก

23
 ฝ่ ายกล่าวเช่นนีก็เพือหาทางให้เขาลงจากหลังเสือ

แต่เย่หยวนกลับปฏิเสธมันอย่างหน้าตาเฉย!

ไม่มีใครสามารถหยามศักดิศรีของเย่หยวนได้!

“หึ! เจ้าหนู,ข้าทราบว่าเจ้ามรสายเลือดมังกรแท้จริงทีบริสทุ ธิ
ยิงอยู่ จึงทําให้ความทระนงตนสูงเช่นนี เอาล่ะ,ในเมือเป็ น
เช่นนี ข้าคงต้องลงโทษเจ้าด้วยสายเลือดสัตว์เทวะเช่นกัน!

24
ข้าจะบอกให้เจ้ารูไ้ ว้,คนจากเผ่ามังกรทีมิได้เติบโตเต็มที มัน
ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย!”

หลางฮันกล่าวอย่างเยือกเย็น

เย่หยวนตกใจเล็กน้อยเมือได้ยิน แต่ยงั ไม่ทนั จะตอบสนอง

ใดๆ,แรงกดดันประหนึงสวรรค์สะบันปฐพีสะเทือนก็ก่อเกิด
ทังหมดได้โหมเข้าใส่เย่หยวนอย่างไร้ปราณี!

25
แรงกดดันเช่นนีคล้ายกับแรงกดดันของเผ่ามังกรทีเขาใช้ก่อน
หน้า แต่ปราศจากข้อกังขาใดๆ,แรงกดดันนีรุนแรงกว่าของ
เขามาก!

นีคือแรงกดดันของสัตว์เทวะ!

เมือสายเลือดของหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬปรากฏขึน
อย่างสมบูรณ์ ก็ไม่อาจมีผใู้ ดทีสามารถทัดเทียมได้เลย!

26
 ในทันทีทนั ใด,อสูรทุกตนโดยรอบต่างต้องทิงตัวลงคุกเข้า
อย่างจํานน แม้แต่จะเงยหน้าขึนมายังไม่มีใครกล้า!

กระทังสายเลือดมังกรแท้จริงภายในร่างของเย่หยวนยังต้อง
สันคลอน ภายใต้การกดดันของสัตว์เทวะ!

27
 ตอนที644 ราชันย์มังกร!

แต่ทนั ใดนัน,เย่หยวนก็รูส้ กึ ราวกับทัวร่างกําลังรุม่ ร้อนเป็ นไฟ

ทุกส่วนอนุรา่ งกายประหนึงถูกเผาทังเป็ น

ทังหมดทีเกิดขึนมิได้อยู่ในการควบคุมของเย่หยวนเลย สาย
เลือดมังกรในร่างกายเขาทีสันสะท้าน ได้แปรเปลียนเป็ น
ความโกรธเกรียวพร้อมปะทุขนอย่
ึ างเดือดดาล!

1
กระนันเองเย่หยวนก็มิได้ตอ่ ต้านใดๆ เขาปล่อยทิงไว้เช่นนัน
โดยเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง

เย่หยวนทราบดีวา่ ,แม้เขาจะกําจัดเจตจํานงของมังกรแท้จริง
ไปแล้ว แต่สายเลือดมังกรก็ยงั เป็ นสายเลือดมังกรวันยังคํา,
พวกมันสูงศักดิและเย่อหยิง ดังนันสายเลือดมังกรในร่าง,จึง
มิอาจทนการกดขีโดยสายเลือดขยะอย่างหมาป่ าศักดิสิทธิเท
วะทมิฬได้!

2
 ช่างอัปยศเกินไปทีสายเลือดมังกรต้องอยู่ใต้สายเลือดขยะ
เช่นนี!

ดังนัน,มันจึงปะทุขนและขั
ึ ดขืนด้วยตัวมันเอง!

สายเลือดหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬในร่างหลางฮันนันเข้ม
ข้นมาก มันจึงเพิมแรงกดดันใส่รา่ งของเย่หยวนมากขึนไปอีก
เพือบดขยี

แต่สายเลือดมังกรอันหยิงยโสก็ไม่สามารถทนต่อการเหยียด
หยามนีได้เช่นกัน!

3
สิงหนึงทีต้องยอมรับเลยก็คือ,สายเลือดหมาป่ าศักดิสิทธิเท
วะทมิฬของหลางฮันมันบริสทุ ธิมาก ไม่ใช่เพียงลูกผสมอย่าง
หมาป่ าเฟย

ในทางกลับกัน,เย่หยวนเองก็มีสายเลือดมังกรแท้จริงที
บริสทุ ธิมากเช่นกัน เพียงแต่รา่ งกายของเขาทียังไม่เจริญ
พันธุเ์ ต็มที,จึงทําให้ไม่สามารถรีดประสิทธิภาพทังหมดออก
มาได้

และทีสําคัญ,อาณาจักรพลังของเย่หยวนทีตําเกินไปก็เป็ น
อีกหนึงเหตุผลหลักเช่นกัน

4
แม้แต่สตั ว์กึงเทวะทีมีสายเลือดมังกรทังระดับเจ็ดหรือระดับ
แปดเอง,พวกเขาก็ยงั มิอาจรีดประสิทธิภาพทังหมดของสาย
เลือดมังกรได้ไม่ตา่ งกัน

ดังนัน,เส้นทางสําหรับสายเลือดมังกรของเย่หยวนยังอีกยาว
ไกลนัก

สายเลือดมังกรแท้จริงของเย่หยวนบริสทุ ธิเกินไป,เจตจํานง
และความทระนงยังคงสมบูรณ์ครบถ้วน และเมือได้รบั
5
แรงกระตุน้ จากสายเลือดหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬ,มันจึง
ปะทุขนจนเย่
ึ หยวนไม่สามารถควบคุมใดๆได้อีกต่อไป

“อ๊ากกก!”

ทันใดนัน,เย่หยวนก็แหงนหน้าขึนฟ้าและครําครวญดังลัน
สนันกึกก้อง แรงกดดันของเผ่ามังกรอันไร้เทียมทานพวยพุง่
ออกมาจากร่างของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน!

6
 หลางฮันผูน้ ิงสงบมาโดยตลอด,แต่ในเวลานีสีหน้าของเขา
เผยถึงความน่าเกลียดออกมาจนผูใ้ ดเห็นเป็ นต้องตกใจ!

แรงดันลมปราณสีฟา้ ครามผงาดขึนจากจากร่างเย่หยวน
กลินอายความศักดิสิทธิแผ่กระจายไปทัวทุกหย่อมหญ้า นี
คือแรงกดดันของสัตว์เทวะทีสมบูรณ์แบบ!

ไม่วา่ หลานฮันจะมีสายเลือดหมูหมากาไก่เข้มข้นอย่างไร แต่

เมือสัมผัสได้ถึงแรงกดดันนี,เขายังต้องตกใจและผงะจนร้น
ถอยออกไป!
7
ทันใดนันดวงตาทังสองข้างของเย่หยวนก็เปิ ดออก แววตาคู่
นันทีจับจ้องไปยังหลานฮัน,ราวกับมิใช่แววตามนุษย์แต่
อย่างใด!

แคว้กก!

8
 เสือผ้าของเย่หยวนฉีกขาดออกเป็ นทางยาว!

ภายใต้การจ้องมองด้วยความหวาดกลัวของหลางฮัน ได้มี
เกล็ดแข็งสีขาวปรากฏขึนบนร่างของเย่หยวน!

เกล็ดสีขาวเสียวพระจันทร์ทวร่
ั างของเย่หยวน,ไม่วา่ ใครเห็น
ต่างต้องรูส้ กึ ถึงแรงกดดัน!

“กะ-การวิวฒ
ั นาการย้อนกลับ!”

9
หลางฮันสูดลมหายใจเย็นเข้าลึกๆ,เห็นได้ชดั ว่าเขาตกตะลึง
อย่างมากกับเหตุการณ์ตรงหน้ามากเพียงใด

ในตอนแรก,หลางฮันหวังหวังต้องการเพียงให้บทเรียนแก่เย่
หยวนเท่านัน เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า,การกระทําของเขากลับ
เป็ นการกระตุน้ สายเลือดมังกรภายในร่างของเย่หยวน จน
เกิดการวิวฒ
ั นาการย้อนกลับ

ร่างกายเปิ ดเผยบางส่วนทีเกิดจากการวิวฒ
ั นาการย้อนกลับ
10
ขึนมา! สายเลือดมังกรแท้จริงของเย่หยวน,ได้แข็งแกร่งขึน
อีกขันแล้ว!

บึมมม!

หลางฮันถูกแรงดันลมปราณสีฟา้ ครามของเย่หยวนระเบิด
เข้าใส่ จนต้องถอยกระเด็นกลับไปหลายก้าว!

และนันเป็ นถึงสายเลือดหมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬอันเข้ม

11
ข้น,แต่ปัจจุบนั มันกลับแปรปรวนอย่างหนักด้วยความระสับ
ระส่าย

เหล่าเผ่าอสูรโดยรอบยังคงคุกเข่าอย่างยอมจํานนบนพืน แต่
สีหน้าของแต่ละคนกลับเปลียนไปจนซีดขาว

พวกเขาทุกตนต่างกัดฟั นแน่น เห็นได้ชดั ว่า,พวกเขากําลังถูก

กดดันอย่างหนักจากสายเลือดมังกร

ใบหน้าของพวกเขาซีดขาวด้วยความหวาดกลัว แต่นนไม่
ั ใช่
เพราะสายเลือดมังกร,แต่เป็ นความกลัวทีก่อเกิดจากจิตใจ!

12
เบืองหน้าทุกคนคือราชาผูอ้ ยู่บนจุดสูงสุดอย่างแท้จริง,ไม่มี
ใครไม่กล้ายอมจํานนต่อแทบเท้า มันเป็ นทังความหวาดกลัว
และความเคารพต่อพลังทีตราตรึงอยู่ในใจทุกคน

แม้แต่หมาป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬก็ไม่มีคณ
ุ สมบัติสงู พอทีจะ
ทําเช่นนีได้!

คุณสมบัติทีสามารถทําแบบนีได้,มีเพียงสัตว์เทวะศักดิสิทธิ

13
 ทังสีจตุรทิศเท่านัน!

“เมือครูเ่ จ้ากล่าวว่าอันใด? เผ่ามังกรทียังไม่เติบโตเต็มที?”

ในขณะนี,เย่หยวนกลับมาเป็ นปกติแล้ว เขามองไปยังหลาน

ฮันทีกําลังสับสนและกล่าวด้วยเสียงอันเยือกเย็น

สีหน้าของหลางฮันเผยความน่าเกลียดออกมาอย่างหาที
เปรียบมิได้ เมือได้ยินคําถากถางเช่นนีของเย่หยวน,ใบหน้า

14
 ของมันก็แดงขึนด้วยความอับอาย

ก่อนหน้านี,เขายังคิดทีจะใช้สายเลือดของตนเพือปราบ
ปรามเย่หยวน แต่ใครจะรูว้ า่ ,เขาทีมันใจเกินไป จนทําให้ตวั
เขาเองถูกปราบปรามโดยเย่หยวนแทน!

การตบหน้าเช่นนี,มันช่างดังกึกก้องดีจริงๆ!

15
 ในตอนนี,หลางฮันรูซ้ งถึ
ึ งสิงทีเรียกว่า‘สายเลือดมังกรแท้
จริง’อย่างถ่องแท้แล้ว

เหตุทเขาค่
ี อนข้างระมัดระวังเย่หยวนในคราวแรก,เป็ นเพราะ
ตัวตนของเผ่ามังกร

เผ่ามังกร,เป็ นเผ่าทีทําให้อสูรทุกตนหวาดวิตกได้อย่างแท้
จริง!

และยิงเป็ นหลางฮันทีมีสายเลือดสัตว์เทวะอยู่ในตัวเช่นกัน,
เขาจึงยิงตระหนักถึงพลังของสายเลือดมังกรได้เป็ นอย่างดี

16
ด้วยความบริสทุ ธิของสายเลือดมังกรในร่างเย่หยวน เขาจึงมี
ความเชือมโยงกับเผ่ามังกรอย่างลึกซึงเข้าไปใหญ่ หากพวก
เขาถลําลึกท้าทายเย่หยวนต่อ,ราคาทีต้องชดใช้แค่เผ่าหมา
ป่ าวายุทมิฬไม่เพียงพอแน่นอน

หากสิงทีไหลเวียนอยู่ในร่างเย่หยวนเป็ นสายเลือดของเผ่า
อืน หลางฮันคงฆ่าเขาตายไปนานแล้ว,เหตุใดจะต้องมายืน
สนทนากันมากมายเพียงนี?

17
“เอ่อ…มันเป็ นความผิดของชายชราผูน้ ีเอง ข้าต้องขอโทษ
ท่านเย่ในนามของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬทังหมดด้วย!”

เมือคํากล่าวเหล่านีดังขึน,ทุกคนต่างต้องตะลึงกันถ้วนหน้า!

เย่หยวนได้สลายแรงกดดันของเผ่ามังกรไปแล้วในขณะนี
เผ่าอสูรโดยรอบจึงสามารถเงยศีรษะขึนและเห็นภาพ
เหตุการณ์นีอย่างชัดเจน

บรรพบุรุษแห่งเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬผูอ้ ยู่บนจุดสูงสุดแห่งหุบ

เขาอสูร…เขาผูน้ นกลั
ั บลดศีรษะลงให้แก่เยาชนหนุ่มทีมี
18
 อาณาจักรพลังตํากว่าสองระดับ!

ฉากนีช่างน่าเหลือเชือเกินไป!

เช่นเดียวกับทุกคนทีล้วนเผยท่าทางอันอ่อนแอออกมา ทัง
หมดเพียงเพราะคําประโยคนีประโยคเดียวของหลางฮัน!

“อวีซินและหมาป่ าเฟยอยู่ก่อน ส่วนทีเหลือจงแยกย้ายกลับ

ไป! หากใครเสนอหน้ามาให้เห็น,ก็อย่าหาว่าข้าไร้เมตตา!”

19
แรงดันลมปราณของยอดฝี มือระดับหกอีกตนปรากฏขึนใน
ทันทีทนั ใด การมาถึงของอวีฮ่วงทําให้ทกุ คนต่างสะท้านด้วย
ความหวาดกลัว!

เมือเห็นการดํารงอยู่ของสองยอดฝี มือระดับหกทีนี,พวกเขาก็
รีบแยกย้ายออกไปอย่างชุลมุน

ในไม่ชา้ ,ด้านนอกดงผลปราณอัสนีก็เหลือเพียงสีตนกับอีก
หนึงคน สองเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬและสองเผ่าจิงจอกภูตหยก
20
 ขาว,พร้อมอีกหนึงเผ่ามนุษย์

อันทีจริง,ในตอนนีเย่หยวนเองก็งนุ งงอย่างมากเช่นกัน

เขาไม่อาจเข้าใจได้เลยว่า,สิงใดถึงทําให้ทศั นคติของหลา
งฮันเปลียนไปได้เร็วขนาดนี

แต่ฉากเบืองหน้าหลังจากนี,กลับทําให้เย่หยวนงุนงงยิงขึนไป
อีก

21
 จู่ๆอวีฮ่วงและหลางฮันกลับโค้งคาราวะต่อเย่หยวนอย่าง
พร้อมเพรียง!

“เผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,หลางฮัน/เผ่าจิงจอกภูตหยกขาว,อวี
ฮ่วง ขอทําความเคารพท่านราชันย์มงั กร!”

ทังสองโค้งศีรษะลงต่อหน้าเย่หยวนด้วยความเคารพ ซึงฉาก
นีทําให้เย่หยวนประหลาดใจอย่างมาก

22
“มาเถอะ,ลุกขึนโดยเร็ว พวกท่านกําลังกล่าวอันใด? เหตุใด
ข้าถึงไม่เข้าใจอะไรเลย? ราชันย์มงั กร…อะไรคือราชันย์
มังกร?”

เย่หยวนกล่าวถามด้วยความงุนงง

ซึงไม่ใช่แค่เย่หยวน กระทังอวีซินและหมาป่ าเฟยก็ยงั เผยสี

หน้าอันงุนงงออกมา

พวกเขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่า,เหตุใดบรรพบุรุษของพวก

23
 เขาถึงต้องแสดงท่าทางเช่นนีต่อเย่หยวนด้วย!

สิงทีควรทราบก่อนเลย็คือ,บรรพบุรุษระดับหกเหล่านี
สามารถเสกฟ้าฝนใดๆก็ได้ภายในหุบเขาอสูร!

แต่บรรพบุรุษทังสองกลับโค้งคาราวะให้แก่มนุษย์ระดับสี
อย่างน่าทึง!

หลางฮันลังเลเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า

“ท่านราชันย์มงั กรพึงเข้าสูข่ นวิ

ั วฒั นาการย้อนกลับ ยังมีอีก

24
หลายสิงทีท่านไม่ทราบ,คงต้อรอจนว่าพลังของท่านราชันย์
มังกรตืนขึนอย่างสมบูรณ์ และท่านจะทราบทุกอย่างด้วยตน
เอง ส่วนเรืองราวของเผ่ามังกร,พวกเราไม่สามารถเข้าไปยุ่ง
ได้จริงๆ หลางฮันและหมาป่ าเฟยทําผิดกฏลําดับขันอย่างโง่
งม ท่านราชันย์มงั กรโปรดเมตตายกโทษให้ดว้ ยเถิด!”

เย่หยวนรูส้ กึ สูญเสียสตินกึ คิดชัวขณะนี ราวกับพลังเหนือ

ธรรมชาติบางอย่างสังให้เขากล่าวขึนว่า

“หากข้าไม่ให้อภัยล่ะ?”

25
 บูมมมม!

หลางฮันหันไปซัดฝ่ ามือใส่หมาป่ าเฟยเต็มแรง พร้อมส่งร่าง

ของมันบินออกไปโดยตรง!

เว้นเสียแต่,หลางฮันมิได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆ เขารีบหันกลับ
มาผสานมือกล่าวด้วยความเคารพต่อว่า

26
“ชายชราผูน้ ีได้ทาํ ลายการบ่มเพาะพลังในช่วงสิบปี เต็มของ
หมาป่ าเฟยแล้ว ข้าหวังว่าสิงนีจะทําให้ทา่ นราชันย์มงั กรพึง
พอใจได้! เนืองจากหมาป่ าเฟยครอบครองสายเลือดหมาป่ า
ศักดิสิทธิเทวะทมิฬ ท่านราชันย์มงั กร,โปรดเมตตาด้วยเถิด!”

ฉากเมือครูเ่ กิดขึนเร็วเกินไป,แม้แต่เย่หยวนยังไม่สามารถ
ตอบสนองได้ทนั เลย

เขาเพียงเผลอกล่าวออกไปไม่กีคํา แต่หลางฮันกลับลงมือกับ
หมาป่ าเฟยโดยไม่ลงั เลใดๆ,จนทําให้สญ
ู เสียการบ่มเพาะ
พลังในช่วงเวลาสิบปี ไป

27
ด้วยฐานะของราชันย์มงั กรนี…ทุกอย่างดูราวกับง่ายขึนทัน
ตาเห็น!

28
 ตอนที645 เคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือน!

ภายในห้องโถงลึกแห่งเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,หมาป่ าเฟยเผย

ท่าทางทีไม่พอใจอย่างยิง

“ท่านบรรพบุรุษ! ด้วยพลังของท่าน,การฆ่าไอ้เด็กเวรนันง่าย
ราวกับปั ดฝุ่ น! แล้วเหตุใดต้องทําเช่นนี?! สิบปี แห่งการบ่ม

1
 เพาะพลังของข้า!”

หมาป่ าเฟยคํารามด้วยความโกรธเกรียว

เผียะ!

หลางฮันตบหน้าหมาป่ าเฟยจนกระเด็นออกไปโดยตรง

“ใครสังให้เจ้าพูดจาเช่นนีกับข้า!”

2
 สัหน้าของหลางฮันมืดลงในขณะทีเขากล่าว

ครึงหนึงของใบหน้าหมาป่ าเฟยบวมขึนจนเห็นได้ชดั ,ส่วนอีก

ครึงกลับเต็มไปด้วยความไม่เชือทีปรากฏขึน

เขาเป็ นดังทีรักทีชอบของเผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ และท่าน

บรรพบุรุษก็ปฏิบตั ิกบั เขาอย่างดีเสมอมา แต่คราวนี,ทังๆที
เขาเสียเวลาบ่มเพาะพลังไปทังสิบปี เพราะเย่หยวน แล้วเหตุ
ใด,เขาถึงเป็ นฝ่ ายถูกกระทําราวกับคนผิด? หมาป่ าเฟยไม่
สามารถเข้าใจได้เลย

3
ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบนั ,หมาป่ าเฟยก็ตระหนักได้วา่ เมือ
เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนี,ท่านบรรพบุรุษเองก็คงมิได้ดีเหมือน
เมือก่อนอีกต่อไป

เพียงแต่เขาดืมดํากับคําชืนชมมาหลายปี ,จนทําให้เขาลืมตัว
ตนทีแท้จริงของท่านบรรพบุรุษไป

เมือเห็นท่านบรรพบุรุษเดือดดาลเช่นนี,หมาป่ าเฟยก็ตนื
ตกใจอย่างมาก

4
 “ทะ-ท่านบรรพบุรุษ,ข้า…ข้าลืมตัวไปชัวขณะ ข้าสํานึก
แล้ว…ข้าสํานึกแล้วจริงๆ ท่านบรรพบุรุษโปรดยกโทษให้ขา้
ด้วย!”

หมาป่ าเฟยกล่าวด้วยนําเสียงปนความไม่พอใจ

“หึ! ชายชราผูน้ ีทําสิงทีควรจะทํา! เจ้า,ผูเ้ ป็ นถึงนายน้อยแห่ง

เผ่าหมาป่ าวายุทมิฬ,แต่กลับไม่เข้าใจสถานการณ์ในขณะนี
เลย ข้ายกโทษไปก็ไร้ประโยชน์เปล่า?”

5
 หลางฮันกล่าวขึนพร้อมนําเสียงอันเย็นชา

หมาป่ าเฟยสะดุง้ ขึนอย่างลับๆ เพราะความโกรธเกรียวและ

ไม่พอใจเมือครู,่ จึงเป็ นเหตุตวั เขาถูกพัดพาไปตามอารมณ์จน
ลืมตัว

แต่มนั ก็ไม่อาจโทษหมาป่ าเฟยได้เช่นกัน การบ่มเพาะพลัง

อย่างขมขืนหายไปถึงสิบปี เต็มภายในวันเดียว,เรืองเช่นนียัง
จะสงบจิตสงบใจได้อย่างไร?

6
 “ในบรรดาเผ่าอสูรทังหมดทังมวล,มีอสูรจํานวนไม่นอ้ ยที
ครอบครองสายเลือดมังกร แต่ภายในแดนเทพอสูรต้องห้าม
นี,สายเลือดมังกรนันหายากดุจขนนกเพลิงอมตะและเขา
กิเลน! ซึงเด็กคนนันได้สามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้,
แสดงว่าเขาเป็ นมังกรแท้จริง! และใช่วา่ ทุกคนในเผ่ามังกรจะ
เป็ นเช่นนีทังหมด มังกรแท้จริงจะออกมาจากภายในนันเท่า
นัน เข้าใจหรือไม่?”

เมือกล่าวถึง‘ภายในนัน’หลางฮันก็ดเู หมือนกับจะจําบางสิง

7
 ได้ทน่ี าหวาดกลัวอย่างไม่มีใครเทียบ

เช่นเดียวกับหลางฮัน,เมือหมาป่ าเฟยได้ยินมันก็หวาดกลัว
อย่างมากเช่นกัน

เมือเห็นสีหน้าของหมาป่ าเฟย หลางฮันก็ทราบว่าอีกฝ่ ายเข้า

ใจทังหมดแล้ว,และกล่าวต่ออย่างใจเย็นว่า

“ตอนนีเจ้าเข้าใจแล้วใช่หรือไม่,ว่าเหตุใดชายชราผูถ้ ึงถึงต้อง
ทําเช่นนัน?”

8
 หมาป่ าเฟยพยักหน้าตอบอย่างเคร่งขรึมและกล่าวว่า

“ท่านบรรพบุรุษ,ทังหมดเป็ นความผิดของหมาป่ าเฟยเอง

และเกือบทําให้ทกุ อย่างกลายเป็ นเรืองใหญ่ ท่านบรรพบุรุษ
โปรดลงโทษข้าด้วยเถิด!”

“เพียงเท่านีก็ลงโทษพอแล้ว ข้าคาดไม่ถึงจริงๆว่า,เด็กทีชือเย่
หยวนจะมีสายเลือดมังกรแท้จริงอยู่ในร่าง ในคราแรก,ข้า
หวังเพียงสังสอนให้หลากจําสักหนึงบทเรียน แต่มนั กลับ
กลายเป็ นว่า,ข้าดันไปช่วยกระตุน้ ให้สายเลือดมังกรแท้จริง
9
 ของเขาพัฒนาขึนอีกขัน!”

“แต่เย่หยวนเป็ นเผ่ามนุษย์อย่างชัดเจน แล้วเหตุใดเขาถึงมี

สายเลือดมังกรแท้จริงได้?”

หมาป่ าเฟยกล่าวด้วยความสงสัย

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจเกียวกับเรืองนีเช่นกัน แต่ไม่วา่ เด็กคนนีจะ

โตยังไง,แต่เขาจะต้องมีสว่ นสัมพันธ์กบั เผ่ามังกรแน่นอน!

10
 และไม่วา่ จะมีสว่ นยังไง,มันก็มิใช่สิงทีเราควรท้าทายเลย”

ในขณะทีเขากล่าวขึน,หลางฮันก็หยิบผลไม้บางอย่างออกมา
บนฝ่ ามือ และโยนให้หมาป่ าเฟยในทันที

“กินมันเข้าไป อย่างน้อยมันก็ช่วยชดเชยกับการบ่มเพาะพลัง
สิบปี เต็มทีสูญเสียไปของเจ้าได้! เจ้ามีสายเลือดของเผ่าหมา
ป่ าศักดิสิทธิเทวะทมิฬแข็งแกร่งทีสุดแล้วในเผ่าของเรา ดัง
นัน,เพืออนาคตของเผ่า ข้าย่อมทําทุกวิถีทางอยู่แล้ว! และจง
จําไว้ให้ด…
ี ในอนาคต,เจ้าเองก็อย่ากร่างไปทัวอีก!”

11
หมาเผ่าเฟยรับผมไม้นนมาอย่
ั างระมัดระวัง ใบหน้าของเขา
เผยถึงความอิมเอมใจ,พร้อมรีบกล่าวว่า

“ขอบคุณท่านอย่างยิง,ท่านบรรพบุรุษ!”

……………………………………..

12
ฉากคล้ายคลึงกันเหล่านีเกิดขึนในเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว
ด้วยเช่นกัน แต่สิงทีแตกต่างคือ,เย่หยวนอยู่ดว้ ย

“ทุกๆหลายร้อยปี ,จะมีเด็กหนุ่มแห่งเผ่ามังกรปรากฏขึน ซึง

พวกเราเรียกเขาว่า,ราชันย์มงั กร! ซึงการปรากฏตัวของ

13
 ราชันย์มงั กรในทุกๆรุน่ ย่อมทิงตํานานไว้เสมอ! พลังสาย
เลือดของพวกเขาเหล่านันแข็งแกร่งเกินจินตนาการ และเมือ
พวกเขาเติบโต,พวกเขาล้วนกลายเป็ นบุคคลอันไร้เทียมทาน!
พวกเราเองก็สงสัยเช่นกันว่า,เหตุใดจู่ๆราชันย์มงั กรเหล่านีถึง
ปรากฏตัวเช่นนีวนเวียนอยู่ตลอด ซึงตามทีคํานวณไว้,ช่วง
เวลานีควรถึงเวลาที ราชันย์มงั กรรุน่ ต่อไปจะปรากฏตัวออก
มาแล้วเช่นกัน”

อวีฮ่วงกล่าว

เย่หยวนกล่าวถามอย่างสงสัยหลังจากทีฟั งว่า

14
“แต่ขา้ เป็ นแค่มนุษย์,ไม่ใช่ราชันย์มงั กรอะไรนันเลย เป็ นไป
ได้ไหมที,หลางฮันจะไม่เห็นถึงจุดนี?”

อวีฮ่วงส่ายหัวและกล่าว่า

“แน่นอนว่า,เขาทราบถึงจุดนี แต่นนก็
ั มากพอทีจะทําให้เขา
หยุดได้! พลังของเผ่ามังกรไม่ใช่สงที
ิ พวกเราสามารถ
จินตนาการได้เลย แม้ทา่ นจะเป็ นแค่มนุษย์,แต่ดว้ ยสาย
เลือดแท้จริงของท่าน จึงทําให้สว่ นสัมพันธ์ระหว่างตัวท่าน
และเผ่ามังกรลึกซึงเกินไป จนหลางฮันไม่กล้าเสียง! ยิงไป
กว่านัน,ราชันย์มงั กรทีสามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้ นัน
แสดงให้เห็นว่าท่านคือมังกรแท้จริง กลับกันเลย…หากใน

15
ปั จจุบนั ,ให้ทา่ นกล่าวว่าตนไม่ใช่ราชันย์มงั กร,มันย่อมไม่มี
ใครเชือแน่นอน”

“หากเป็ นเช่นนัน อืม…ราชันย์มงั กรทีว่ามันทรงพลังขนาด

นันจริงๆรึ?”

เย่หยวนกล่าวถามด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

“ยิงกว่าคําว่าทรงพลังนัก อย่างทีกล่าวไปก่อนหน้า,การ

16
 ปรากฏตัวของราชันย์มงั กรทุกรุน่ ย่อมทิงวีรกรรมอันเป็ น
ตํานานในแดนเทพอสูรต้องห้ามอยู่เสมอ และพวกเขาคือ
การดํารงอยู่อนั ไร้เทียมทานภายในดินแดนแห่งนี!”

อวีฮ่วงกล่าวอธิบาย

“เข้าใจแล้ว ในเมือหลางฮันเดินหมากพลาด,ก็ปล่อยให้เขา
ไปแก้เอง และไม่วา่ อย่างไร,ข้าก็มิใช่ราชันย์มงั กรอะไรนันแน่
นอน ท่านบรรพบุรุษอวีฮ่วง,ท่านไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพกับข้า
เช่นนีเลย อืม…ข้าวางแผนทีจะเข้าสูก่ ารเก็บตัวสักนิดสัก
หน่อย ก่อนจะออกเดินทางไปยังเขตตงหมิง”

17
 “นี….”

ราบกับอวีฮ่วงต้องการจะกล่าวบางอย่าง แต่สดุ ท้ายก็เงียบ

ลง

“หืม? หากมีอะไรก็กล่าวออกมาเถิด?”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างงุนงง

18
 “ท่านราชันย์มงั กร,การเดินทางไปยังเขตตงหมิงในคราวนี
ท่านโปรดระวังเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตให้ดี หากเป็ นไปได้,
อย่าไปยุ่งกับพวกนันเลยเป็ นดีทสุี ด”

“หืม? เพราะเหตุใด?”

เย่หยวนถามต่อทันที

19
“ในเส้นทางของราชันย์มงั กรรุน่ ก่อนหน้า,เขาได้สงั หารนาย
น้อยแห่งเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตไป ซึงนีทําให้พวกนันเกิด
ความอาฆาตต่อเผ่ามังกรเป็ นอย่างมาก ซึงเผ่าอินทรียกั ษ์
พันบรรพตก็เป็ นลูกหลานของสัตว์เทวะเช่นกัน แม้สายเลือด
ของเผ่ามังกรจะแข็งแกร่งยิง,แต่พวกนันไม่กลัวเผ่ามังกร
เลย”

เย่หยวนเข้าใจในทันที แต่เขาก็ยงั กล่าวโดยไม่สนใจว่า

20
“เป้าหมายของข้าคือต้นจิตอสุระ ตราบใดทีพวกนันไม่เข้ามา
ขวาง,ข้าก็จะไม่เข้าไปยุ่งเช่นกัน”

หลังจากทีได้ตน้ จิตอสุระแล้ว,เย่หยวนก็วางแผนทีจะกลับ
ออกจากแดนเทพอสูรต้องห้ามนีทันที

สงครามระหว่างสองดินแดนยังไม่จบ,และสถานการณ์ของ
ฝ่ ายดินแดนไร้สินสุดเองก็ดไู ม่ดีนกั เย่หยวนจึงไม่อาจทําจิต
ให้สบายได้เลยเช่นกัน

21
 ……………………………..

ภายในป่ าทึบอันเงียบสงบ ได้มีเส้นประกายอัสนีทงไว้

ิ เป็ น
ทางยาว,ร่างของเย่หยวนเคลือนทีอย่างรวดเร็วจนยากจะ
มองตามได้ทนั

22
เพียงเสียวพริบตาร่างของเขาหายวับไป,และปรากฏขึนอีก
ครังไกลจากจุดทีเดิมถึงหลายหมืนก้าว!

และทังหมดนีเกิดขึนในเสียวของเสียวอึดใจ!

“ฟู่ วว…เคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนช่างยากต่อการฝึ กฝนนัก

ต้องใช้เวลาถึงสามวันเต็มเพือเรียนรูพ้ นฐาน
ื แต่กระนันมันก็
เพิมความน่ากลัวให้แก่ขา้ อย่างมาก,ความเร็วของข้าในตอน
นีสามารถเอาชนะหมาป่ าเฟยได้อย่างสมบูรณ์แบบ!”

สามวันมานี,เย่หยวนได้ฝึกฝนเคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนมา
23
 โดยตลอด

นีเป็ นวรยุทธทีน่าเกรงขามอย่างมาก เพียงแต่เงือนไขในการ

ใช้วรยุทธนีกลับยุ่งยากอย่างมาก,เพราะผูฝ้ ึ กจําเป็ นจะต้อง
เข้าใจเข้าใจแนวคิดแห่งสายลม และแนวคิดแห่งอัสนีเสีย
ก่อน ยิงไปกว่านัน,หากต้องการใช้วรยุทธนีให้สมบูรณ์แบบที
สุด จําเป็ นต้องปลดปล่อยสัจธรรมแท้จริงทังสองแนวคิด
พร้อมกัน!

เย่หยวนบรรลุสจั ธรรมแท้จริงแห่งสายลมแล้ว แต่เขายังต้อง

24
 ฝึ กฝนอีกมาก,เพือบรรลุสจั ธรรมแท้จริงแห่งอัสนี

พฤกษาวิญญาณหยวนฉือเป็ นสมบัติธาตุอสั นีชนยอด

ั และ
เมือเย่หยวนดูดซับมันพร้อมกับผลปราณอัสนี,จึงทําให้แนว
คิดแห่งอัสนีของเย่หยวนทะยานสูร่ ะดับสูงในทันที

ดังนัน,เมือนําแนวคิดแห่งอัสนีระดับสูง ผนวกเข้ากับสัจธรรม
แท้จริงแห่งสายลม เย่หยวนจึงสามารถฝึ กฝนวรยุทธนีได้!

25
ความน่ากลัวของเคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือน,จะค่อยๆสูงขึน
ตามสัจธรรมแท้จริงและแนวคิดทีพัฒนา หากเย่หยวน
สามารถเข้าถึงอริยะถ่องแท้ได้,ความเร็วของเขาจะสูงจนอยู่
ในระดับท้าทายสวรรค์

แต่กระนันเอง,ความยากในการฝึ กฝนเคล็ดอัสนีคลังวายุ
เคลือน ก็คอ่ นข้างเกินทีเย่หยวนคาดคะเนไว้มาก

แม้ระดับความชํานาญของเย่หยวนยังอยู่แค่ขนริ
ั เริม แต่
ความเร็วในปั จจุบนั ของเหยวนก็เพิมสูงกว่ามาก,หากเทียบ
กับก่อนหน้า

26
 อืม…จากการดูดซับพฤกษาวิญญาณหยวนฉือและผล
ปราณอัสนีไป มันคงถึงเวลาที,ข้าต้องก้าวข้ามไปยัง
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับสีแล้ว เมือโอกาสมาถึง,ก็
ควรสร้างให้เกิดประโยชน์!”

เย่หยวนกล่าว

27
 ตอนที646 ความเข้ าใจผิด

“ดูนนเร็
ั ว! การทดสอบของสรวงสวรรค์!”

“หือ? ทิศตรงนัน,ไม่ใช่บริเวณทีท่านเย่เก็บตัวอยู่หรอกรึ?
เป็ นไปได้ไหมทีท่านเย่จะกําลังเข้าการทดสอบของสรวง
สวรรค์?”

1
“มิใช่วา่ ท่านเย่อยู่ในระดับสีขันต้นรึ? แล้วเหตุใดกลุม่ เมฆา
และบรรยากาศโดยรอบถึงได้วิปลาสเช่นนี?”

ทันใดนัน,กลุม่ เมฆาทมิฬทีเป็ นสัญญาณการทดสอบของ

สรวงสวรรค์เริมก่อตัวภายในเผ่า เหล่าจิงจอกภูตหยกขาว
ล้วนสังเกตเห็นและตืนตระหนกทันที

หลายต่อหลายคนทราบว่า เย่หยวนเข้าสูบ่ ริเวณป่ าทึบอัน

เงียบสงบเพือเก็บตัวบ่มเพาะพลัง แต่ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า,
2
 เขาจะก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลขันกลางเร็ว
เพียงนี

หลังจากมนุษย์บกุ ขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล,ทุกๆ

ระดับย่อยเมือก้าวข้ามย่อมต้องเผชิญการทดสอบของสรวง
สวรรค์

เพียงแต่,การทดสอบของสรวงสรรค์ในระดับย่อยจะมีความ
รุนแรงแค่ ห้าในเก้าจากการทดสอบของสรวงสรรค์แรกทีเย่
หยวนเผชิญมา

3
 การทดสอบของสรวงสวรรค์ประเภทนีจะเรียกว่า,การ
ทดสอบย่อยของสรวงสวรรค์

แม้ไม่อาจนํามาเปรียบกับการทดสอบของสรวงสวรรค์ทวไป
ั
ได้ แต่ความเจ็บปวดทรมานทีเกิดขึนมันไม่ตา่ งกันนัก,ความ
รุนแรงของทัณฑ์ฟา้ ในการทดสอบย่อยผันตามความแข็ง
แกร่งของนักสู้ หากประมาทเพียงเสียวอึดใจนันหมายถึง
ความตาย

4
ซึงการทดสอบของสรวงสวรรค์ของเย่หยวนนันรุนแรงมาก
มันไม่เหมือนการทดสอบของนักสูร้ ะดับสีเลยแม้แต่นอ้ ย

อวีซินมองไปยังกลุม่ เมฆาทมิฬและรําพึงรําพันขึนว่า

“ความแข็งแกร่งของท่านเย่ทรงพลังเกินไป จึงทําให้การ
ทดสอบของสรวงสวรรค์เองก็ดนู ่ากลัวเกินไปเช่นกัน ข้าไม่
อาจกล่าวได้อย่างเต็มปากเลยว่า,นีเป็ นแค่การทดสอบย่อย
ของสรวงสวรรค์จริงๆ? การทดสอบอันวิปลาสเช่นนี,ท่านเย่
จะ…ผ่านมันไปได้ใช่ไหม?”

5
“ท่านพีเย่หยวนเต็มไปด้วยความเหลือเชือ,ถึงแม้จะมีภายใต้
การทดสอบของสรวงสวรรค์ก็ตาม! ข้าเชืออย่างยิงว่า,ด้วย
ความแข็งแกร่งของท่านพีเย่หยวน เขาจะต้องสามารถผ่าน
ไปได้แน่นอน!”

อวีซูในปั จจุบนั เรียกได้วา่ ,กลายเป็ นแฟนตัวยงของเย่หยวน

ไปเสียแล้ว

6
 “สาวน้อย,เจ้านีคิดง่ายเกินไป! ข้าทราบว่าท่านเย่น่าเหลือ
เชือเพียงใด,แต่การทดสอบของสรวงสวรรค์มิใช่เรืองล้อเล่น!
ไม่,เดียวก่อน…ในการทดสอบตรงนัน,ดูเหมือนจะมีการ
ทดสอบทางจิตวิญญาณด้วย! มันคือทัณฑ์ฟา้ สองสี! ท่าน
เย่,เขา…เขากําลังเผชิญกับการทดสอบทัวไปและการ
ทดสอบของจิตวิญญาณพร้อมกัน…”

อวีซินสูดหายใจเย็นเข้ามาหวันเกรง

นางรูส้ กึ ว่าภายในหัวของตนโล่งขาวจนคิดใดๆไม่ออกอีกต่อ
ไป

ไม่วา่ ใครทีเผชิญหน้ากับสิงเหล่านี,พวกเขาต้องเลือกว่าจะ

7
 เข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์ทวไป
ั หรือการทดสอบ
ของสรวงสวรรค์ดา้ นจิตวิญญาณก่อน

แต่เย่หยวนกลับเลือกทีจะเข้าทดสอบมันทังคูพ่ ร้อมกัน! นีจะ

ต้องมีความมันใจในพลังมากเพียงใดกัน!

เมืออวีซูได้ยินเช่นนัน,กําปั นน้อยๆของนางก็เริมกําแน่น เห็น

ได้ชดั ว่านางเป็ นกังวลอย่างมาก แต่ก็ยงั เอ่ยปากกล่าวอย่าง
ดือรันว่า

“ไม่วา่ ท่านพีเย่หยวนเผชิญอันใด,เขาจะต้องปลอดภัยแน่
นอน!”
8
 อวีซินจ้องมองไปยังอวีซู,และพูดไม่ออกไปชัวขณะ

หากเป็ นเมือก่อน,นางคงกล่าวตําหนิอวีซูเพราะความไร้
เหตุผลไปนานแล้ว แต่ในตอนนี,ตัวนางทีทราบว่าเย่หยวน
สนใจในตัวอวีซูเป็ นพิเศษ ไม่วา่ จะเรืองอะไร,นางก็ไม่กล้า
กล่าวตําหนิใดๆอวีซูอีกต่อไป

9
ในขณะทีฝูงชนโดยรอบกําลังสนทนากันอย่างชุลมุน จู่ๆก็มี
เสียงมังกรคํารามสนันจากระยะไกล

ภายใต้สายตาของทุกคน,ปรากฏมังกรมหึมาสีเพลิงแดง
ทะยานขึนผงาดเข้าใส่ทอ้ งนภา!

บูมมมม!

มังกรมหึมาสีเพลิงแดงเข้าสะบันทัณฑ์ฟา้ ทีผ่าลงมาโดยตรง

10
และทุกคนทีได้เห็นต่างต้องอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงยิง

“นี…นีมันไม่เกินจริงไปหน่อยรึ?”

“ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย…บุคคลทีพยายามเอาชนะการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์เช่นนี!”

11
“ท่านเย่เป็ นคนทีสมควรได้ครอบครองสายเลือดมังกรแท้จริง
แล้วยิง ความแข็งแกร่งนี…แม้แต่สวรรค์ยงั เกินท้าทาย!”

…………………….

สิบวันหลังจากนัน… ปรากฏสามร่างกําลังเดินผ่านทุง่ กว้าง

12
“ท่านพีเย่หยวน,ข้า…ข้าไม่ไหวแล้ว! ท่านกับคุณหนูเร็วเกิน
ไป! ข้า…ข้า…แฮ่กๆ”

ด้านหลังเย่หยวนและอวีซิน,อวีซูกาํ ลังติดตามทังสองพร้อม
อาการหอบหนัก

ในคราแรก,อวีฮ่วงวางแผนทีจะให้เย่หยวนและอวีซินออก
เดินทางกันตามลําพัง แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,อวีซูกลับแอบสะกด
รอยตามออกมา และตามหลังทังสองอยู่เป็ นระยะหนึง

13
อย่างไรก็ตาม,ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนและอวีซิน อวี
ซูจะสามารถปกปิ ดตนเองได้อย่างไร?

เพียงไม่นานอวีซูก็ตอ้ งยอมจํานนและเปิ ดเผยตัวออกมาเอง

แต่เย่หยวนก็มิได้วา่ อะไรและพานางร่วมเดินทางต่อไปทันที

เมือเทียบกับอวีซินแล้ว,เย่หยวนยังคงชอบอวีซูผเู้ ป็ นสาว
น้อยไร้เดียงสาและร่าเริงอยู่ตลอดมากกว่า การทีมีนางร่วม
เดินทางไปด้วยย่อมทําให้บรรยากาศดูดีขนมาก
ึ

14
 เมือทังสามเดินทางข้ามผ่านหลากหลายหุบเขา,อวีซินถือ
เป็ นผูน้ าํ ทางทีดีอย่างมาก

เส้นทางทัวทังบริเวณเขตภูมิศาสตร์ รวมไปถึงการหลีกเลียง
เผ่าต่างๆทีแข็งแกร่ง,นางสามารถพาทังสองฝ่ าฟั นออกไปได้
อย่างคล่องแคล่ว เรียกได้วา่ การเดินทางครังนี,มิใช่การวิงเข้า
หาอันตรายอย่างใด

บางครังบางคราว,พบเผ่าทีมีตาหามีแววไม่เข้าหาเรือง แต่
ทุกครังก็จบลงด้วยแรงกดดันของเผ่ามังกรจากเย่หยวน

15
 “อืม เร่งเดินทางมาตลอดสองวันสองคืนเต็มเช่นนีคงมิใช่
เรืองง่าย เราหยุดพักแถวนีสักเล็กน้อยก่อนดีกว่า”

เย่หยวนกล่าว

ตลอดทางมานี,เย่หยวนเองก็มิได้นิงเฉยเช่นกัน ทุกครังที
หยุดพัก,เขามักจะฝึ กฝนเคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนอย่างต่อ
เนือง

สิบวันทีผ่านมา,วรยุทธการเคลือนทีนีได้พฒ
ั นาจนมีความ

16
 ชํานาญเพิมสูงขึนมาก!

ทังสามแวะพักระหว่างทางในบริเวณนันทันที และอวีซินกล่า
วว่า

“จากเส้นทางเบืองหน้านี,หากเดินทางอีกประมาณครึงวัน
เราจะสามารถเข้าสูเ่ ขตตงหมิงได้ หุบเขาอสูรเป็ นเพียงพืนที
พรมแดนขอบนอก,แต่เขตตงหมิงเป็ นดังแกนในแห่งแดน
เทพอสูรต้องห้าม แน่นอนว่ามันมิได้ง่ายดังบริเวณหุบเขา
อสูรเลย,นันรวมไปถึงความแข็งแกร่งโดยเฉลียด้วยเช่นกัน
ทุกเผ่าในทีแห่งนีมีความแข็งแกร่งไม่ตากว่
ํ าเผ่าหมาป่ าวายุ
ทมิฬทังสิน”

17
ในแง่ความทรงพลังของแดนเทพอสูรต้องห้าม เย่หยวนคุน้
เคยกับมันดีอยู่แล้ว

ไม่วา่ จะเลือกเผ่าอสูรใดแบบสุม่ ออกจากทีนี,ทุกเผ่าล้วน

กวาดล้างดินแดนไร้สินสุดและดินแดนวายุคลังได้อย่างง่าย
ดาย!

“เข้าใจแล้ว เมือเจ้าส่งข้าถึงเผ่าเสือมารดําเสร็จสิน,จงนําอวี
ซูกลับไปกับเจ้าพร้อมกันเลย ในเวลานัน,ข้าย่อมมีคา่ ชมเชย
18
 ให้แน่นอนไม่ตอ้ งห่วง”

เย่หยวนกล่าวขึน

แต่เมือคํากล่าวเช่นนีดังออกไป,พวกนางก็แสดงท่าทีไม่เต็ม
ใจออกมาอย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม,พวกนางก็ตระหนักดีวา่ เผ่าจิงจอกภูตหยก
ขาวอ่อนแอเกินไปและไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับเขตทีมี
ความห่างชันของพลังสูงขนาดนีได้

ทีเย่หยวนสังให้พวกนางกลับไป,แท้จริงแล้วนีถือเป็ นการปก
ป้องทังสอง

19
เมือทังสามได้พกั ผ่อนกันเล็กน้อย,พวกเขาก็ออกเดินทางต่อ
ไปยังเขตตงหมิง

แต่สิงทีน่าประหลาดใจคือ,เมือกลุม่ ของเย่หยวนเข้าสูเ่ ขตตง

หมิง พวกเขากลับถูกล้อมโดยกลุม่ ชายลําบึก

ความแข็งแกร่งของชายร่างบึกเหล่านีมิใช่ธรรมดา ทังหมด
ล้วนเป็ นจุดสูงสุดแห่งพลังระดับห้าขันต้น

20
 ชายคนหนึงก้าวเท้าออกมาและกล่าวอย่างเกรียวกราดว่า

“หึห,ึ พวกเจ้าคือสายสืบทีเข้ามาแทรกซึมในเผ่าหมีชาตอัคคี
เพลิงของข้าใช่หรือไม่? อย่าฝันหวานไปหน่อยเลย! พีน้องทัง
หลาย!,จัดการพวกมันซะ!”

สีหน้าของเย่หยวนมืดลงทันที การทีกลุม่ ชายลําเหล่านีกล่าว

ให้รา้ ยทังสามว่าเป็ นสายสืบโดยไร้ซงเหตุ
ึ ผลและมูลความ
จริงใดๆ พวกเขาก็ไม่ตา่ งอะไรกับรนหาทีตายอย่างแท้จริง

21
 ชายลําเตียหนึงหนึงพุง่ เข้ามา พร้อมยกค้อนเตรียมทุบหัว
ของเย่หยวนอย่างสุดแรง แต่จ่ๆู กลับเป็ นร่างเย่หยวนทีหาย
วับไปต่อหน้าต่อตา!

“อ๊ากก!”

มีเพียงเสียงร้องอันน่าเวทนาครวญคราญก้อง ชายลําเตียผู้
นันถูกฝ่ ามือของเย่หยวนซัดเข้าใต้ชายโครง,และกระเด็นอัด
ใส่ตน้ ไม้ใหญ่อย่างรุนแรง

22
เขาผูน้ นเป็
ั นถึงจุดสูงสุดแห่งพลังระดับห้าขันต้น,แต่ในท้ายที
สุด ก็มิอาจต้านทานความทรงพลังของเย่หยวนได้เลยแม้แต่
น้อย!

ด้วยเคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนทีผสานกับฟ้าหน่วงหยวนฉือ
ความแข็งแกร่งของเขาจึงไร้ผใู้ ดทัดเทียม!

หมีหนุ่มเหล่านีมิได้โง่,พวกเขาตระหนักได้ทนั ทีถึงความแข็ง
แกร่งของเด็กหนุ่มคนนี หลังเห็นการเคลือนไหวเมือครู ่

23
“พวกเจ้าช่างไร้เหตุผลสินดี! เราแค่ตอ้ งการเดินทางผ่านทีนี
ไปเท่านัน แต่พวกเจ้ากลับจะฆ่าเราอย่างโหดเหียม”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

ร่างของชายลําเตียยังคงถูกตรึงติดต้นไม้ใหญ่ หลังซัดฝ่ ามือ

ออกไป,เย่หยวนก็พงุ่ ติดตามอีกฝ่ ายพร้อมบีบคอยกร่างขึน
ติดต้นไม้ใหญ่ ชายคนนันเริมหายใจไม่ออกจนทัวทังหมด
กลายเป็ นสีแดงกลํา

24
 “แค่ก…แค่ก,แค่ก… หากเจ้า…เก่งจริง…ก็จงฆ่าข้า! นาย
น้อยของเราไม่ยอมปล่อยผ่านเรืองนีไปแน่! สายสืบอย่าง
พวกเจ้าจะไม่ได้ขอ้ มูลอะไรกลับไปและต้องไม่ตายดี!”

สีหน้าของชายลําเตียราวกับเริมขาดอากาศหายใจ และ
กล่าวขึนอย่างทุลกั ทุเล

เย่หยวนดูงนุ งงเล็กน้อยเมือได้ยินและกล่าวขึนขึนว่า

“พวกเราแค่ขอผ่านทางไปยังเผ่าเสือมารดํา,จึงได้เดินทางมา
ยังทีแห่งนี แล้วสายสืบข้อมูลอะไรนัน,หมายความว่าอย่างไร
25
 กัน?”

ชายลําเตียตะลึงเล็กน้อยและกล่าวว่า

“พวกเจ้า…พวกเจ้าไม่ได้มาทีนีเพือทับทิมเพลิงอัคคีหรอก
รึ?”

26
ตอนที647 ทําทุกอย่างให้ ง่ายขึน

“ทับทิมเพลิงอัคคี?”

คิวของเย่หยวนขมวดขึนตามทีกล่าวทวนไป

“อ๊ะ! ข้า…ข้าไม่ได้กล่าวอันใดทังสิน!”
1
 สีหน้าของชายลําเตียมืดลงอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชดั ว่าเขา
หลุดปากในสิงทีไม่ควรออกมา,พร้อมรีบยกมือปิ ดปากตน
เองทันที

เย่หยวนตระหนักได้แล้วว่า,ทังหมดเป็ นเรืองเข้าใจผิด และ

เขาไม่อาจฆ่าผูอ้ ืนเพียงเพราะความเข้าใจผิดได้เช่นกัน

แม้ชายผูน้ ีจะอยู่ในร่างมนุษย์,แต่เขาก็ยงั มีรา่ งกายทีใหญ่โต

ราวกับหมีจนเป็ นเอกลักษณ์

เย่หยวนยังคงไม่ทราบสถานการณ์ด,ี เขาจึงปล่อยมือออก
2
 จากลําคอชายร่างหมีลง

อย่างไรก็ตาม,ทับทิมเพลิงอัคคีทชายร่
ี างหมีหลุดปากออกไป
เมือครู ่ เย่หยวนก็มีปฏิกิรยิ าเล็กน้อย

ทับทิมเพลิงอัคคีเป็ นอัญมณีทอุี ดมไปด้วยพลังธาตุอคั คีทสูี ง

เป็ นพิเศษ สําหรับนักสูผ้ ใู้ ช้ธาตุไฟ,นีถือเป็ นสิงทีมีประโยชน์
อย่างยิงต่อการบ่มเพาะพลัง

แต่วิธีการใช้เช่นนันไม่ใช่สงที
ิ เย่หยวนสนใจ เพลิงบัวฟ้าขจัด
จันทร์ขาวของเขาได้มาถึงช่วงหัวเลียวหัวต่อสําคัญ และด้วย
ทับทิมเพลิงอัคคีนีจะช่วยสําหรับวิวฒ
ั นาการเพลิงบัวฟ้าขจัด
จันทร์ขาวต่อไป

3
 เย่หยวนปั ดมือของตนเบาๆและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“ข้ากล่าวไปแล้วว่า,พวกเราเพียงแค่ขอผ่านทางเท่านัน หาก
เจ้ายังคิดสร้างปั ญหา,ข้าก็จะไม่สภุ าพแล้วเช่นกัน”

ทีเขาเลือกกล่าวเช่นนี,เพือให้สถานการณ์โดยรอบผ่อนคลาย
ลงก่อนเท่านัน แม้ชายร่างหมีนีจะไม่ฉลาดนัก,แต่หากเย่
หยวนแสดงความสนใจต่อทับทิมเพลิงอัคคีออกไป เขาจะ
ต้องสังเกตเห็นได้อย่างแน่นอน

ดังนันเขาจึงแสร้งทําเป็ นไม่สนใจทับทิมเพลิงอัคคีไปก่อน
และดูเหมือนว่าชายร่างหมีคนนีจะติดกับเข้าเต็มเปา

4
ชายร่างหมีผงะขึนเล็กน้อยด้วยความตกใจเมือได้ยิน ก่อนจะ
กล่าวขึนว่า

“พวกเจ้า…ไม่ได้มาทีนีเพือตามหาทับทิมเพลิงอัคคี?”

เย่หยวนขมวดคิวขึนด้วยท่าทีไม่พอใจ และกล่าวตอบว่า

“ทับทิมเพลิงอัคคี? ไร้สาระ! ข้ากล่าวไปกีรอบแล้วว่า,พวก

5
 เราเพียงแค่ขอผ่านทางเท่านัน!”

เมือชายร่างลําบึกทีก้าวออกมากล่าวในตอนแรกได้ยิน เขา
ทราบทันทีวา่ ตนใจร้อนเกินไปและรีบกล่าวขอโทษขอโพย
ด้วยความอับอายทันทีวา่

“ข้าต้องขอโทษจริงๆ,ทังหมดเป็ นความผิดของพีชายคนนีเอง
ข้า,เซียงหู,่ ใจร้อนเกินไปโดยไม่ยอมทําความเข้าใจต่อ
เหตุการณ์เสียก่อน โปรดยกโทษให้พชายคนนี
ี ด้วย หืม,เดียว
ก่อน…เจ้าเป็ นมนุษย์!”

เพียงเสียวอึดใจ,ปฏิกิรยิ าของชายร่างลําบึกก็เปลียนไปฉับ
6
พลัน แต่จ่ๆู ปฏิกิรยิ าของเขาก็ตอ้ งเปลียนไปอีกครังทันที เมือ
สัมผัสได้ถึงบางสิงจากร่างเด็กคนนี

เขาค่อยๆหันไปมองหญิงสาวอีกสองนางทีอยู่ขา้ งเย่หยวน
พร้อมแววตาทีไม่อยากจะเชือ

“หึ! ท่านพีใหญ่เย่หยวนมีสายเลือดมังกรแท้จริงอยู่ในตัว!
แล้วเป็ นไปได้หรือไม่,ทีหมีลาอย่
ํ างพวกเจ้าจะยิงใหญ่กว่า
มังกร!”

อวีซูกล่าวขึนอย่างขุ่นเคือง

7
ชายลําบึกค่อยๆหันกลับไปมองเย่หยวนด้วยสีหน้าทีซีดลง
อย่างเห็นได้ชดั

เย่หยวนส่งรอยยิมบางๆตอบกลับไป,และปลดปล่อยแรงกด
ดันของเผ่ามังกรออกมาจนประจักษ์ชดั ชายลําบึกเบิก
ตากว้างด้วยความตกตะลึง,ส่วนชายร่างหมีลาเตี
ํ ยและคน
อืนๆต่างคุกเข่าลงไปนานแล้ว

8
 แรงกดดันของเผ่ามังกรมิใช่เรืองตลกแต่อย่างใด

“ทะ-ท่าน,ท่านคือผูส้ ืบทอดแห่งเผ่ามังกรนีเอง เซียงหูค่ นนี

ช่างไร้กาลเทศะ”

เซียงหูก่ ล่าวออกมาอย่างถ่อมตน

“หุห,ุ ความใจร้อนย่อมพาผูค้ นสูป่ ั ญหา เพียงทับทิมเพลิง

อัคคีไม่กีก้อน,มันไม่ควรจริงจังจนต้องฆ่าแกงอย่างไร้
เหตุผล..เจ้าว่าจริงหรือไม่? การทีจู่ๆเจ้าก็วงเข้
ิ าใส่ขา้ เช่นนี,
หากเป็ นคนอืน พวกเขาอาจถูกข้าฆ่าตายไปนานแล้ว! แต่

9
โชคดีทชายคนนั
ี นหลุดปากมาเสียก่อน แล้วพวกเจ้ามีเรือง
อันใดกัน?”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

“เอ่อ…”

ท่าทีของเซียงหูเ่ ผยถึงความลังเลอย่างชัดเจน เห็นได้ชดั ว่า

เขาตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอย่างสมบูรณ์ เขา

10
ไม่อาจทราบเลยว่า,ตนควรจะบอกบางสิงกับเย่หยวนดีหรือ
ไม่

เมือเห็นสถานการณ์เป็ นเช่นนี,เย่หยวนจึงกล่าวต่ออย่างเฉย
เมยว่า

“ในเมือเจ้ามีบางสิงแต่ไม่สะดวกใจจะกล่าว,ข้าก็มิได้บงั คับ
พวกเรากําลังรีบโปรดหลีกทาง อ่อ…แต่จะว่าไปแล้ว ข้าขอ
เตือนอะไรเสียหน่อย ทับทิมเพลิงอัคคีถือเป็ นประโยชน์อย่าง
มากต่อเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงก็จริง แต่พิษภายในทับทิมเพลิง
อัคคีเองก็ยากยิงทีจะขับออกเช่นกัน หากต้องการจะใช้มนั ก็
จงระมัดระวังให้ดี อวีซิน,อวีซูไปกันเถอะ”

11
ทับทิมเพลิงอัคคีเป็ นอัญมณีทหายากอย่
ี างแท้จริง นอกจาก
มีพลังธาตุไฟทีมหาศาลยิงแล้ว,น้อยคนนักทีจะทราบว่าภาย
ในนันมีพิษเจือปนอยู่ดว้ ย

เพราะหากเป็ นมนุษย์หรือเผ่าอสูรชนิดอืนๆ,พวกเขาไม่
สามารถดูดซับมันได้ในปริมาณทีมาก เนืองจากแกนในของ
ทับทิมเพลิงอัคคีมนั รุนแรงจนมิอาจดูดซับได้

แต่หมีชาตอัคคีเพลิงนันแตกต่าง พวกมันเป็ นเผ่าอสูรทีมีตน้

กําเนิดจากไฟโดยตรง,ดังนันยิงพวกมันดูดซับแกนในของ
ทับทิมเพลิงอัคคีมากเท่าไหร่ พวกมันก็จะยิงแข็งแกร่งขึน

12
แต่กระนันเอง,การดูดซับแกนในของทับทิมเพลิงอัคคีในช่วง
เวลาสันๆแม้จะไม่สง่ ผลร้าย แต่หลังจากทีดูดซับแกนในต่อ
ไปเรือยๆ พิษทีเจือปนอยู่ก็จะยิงสะสมมากขึนในร่างกาย
และกว่าจะรูต้ วั อีกที พิษเหล่านันก็เข้าโจมตีรากฐานการบ่ม
เพาะพลังไปเสียแล้ว

เมือกล่าวจบ,เย่หยวนก็หนั ศีรษะกลับและเดินจากไปทันที

ทว่า,คํากล่าวของเย่หยวนกลับกะเทาะความลังเลในจิตใจ
ของเซียงหูโ่ ดยตรง

13
เย่หยวนทีพึงเดินออกไปได้ไม่กีก้าว กลับต้องหยุดลงเพียง
เพราะเซียงหัวทีดังขึนจากด้านหลัง

“โปรดรอก่อน,น้องชาย!”

“หืม? มีอะไรอีก? พวกเราทังสามกําลังรีบอย่างมาก และไม่

อาจเสียเวลากับเจ้าได้มากไปกว่านีแล้ว”

เย่หยวนแสร้งทําเป็ นรีบร้อนและกล่าวขึนด้วยความรําคาญ

14
 เซียงหูร่ บี กล่าวต่อทันทีวา่

“พีชายคนนีด้อยประสบการณ์,จึงต้องรบกวนถามน้องเล็ก
เกียวกับการขับพิษทับทิมเพลิงอัคคี! พีชายคนนีสงสัยว่า,
น้องเล็กผูม้ ากด้วยความรูพ้ อจะทราบวิธีรกั ษาหรือไม่?”

“ไม่วา่ จะทําได้หรือไม่ได้,ต่างก็ลว้ นเสียเวลาข้าทังสินจริง

ไหม? อีกอย่าง,เมือครูเ่ จ้าเองก็ดไู ม่อยากกล่าวกับข้าเช่นกัน

15
 ดังนัน,หากเกิดอะไรขึนก็อย่าตําหนิขา้ ขอตัว”

เย่หยวนหันศีรษะกลับไปอีกครังและกําลังจะเดินจากไป
อย่างไม่แยแสใดๆ

เมือเห็นท่าทางของเย่หยวน,เซียงหูก่ ็ยิงมันใจมากขึน เขารีบ

วิงไปดักหน้าและกล่าวด้วยความเคารพว่า

“น้องเล็ก,เซียงหูค่ นนีผิดเอง สมควรถูกลงโทษ! ข้าจะเล่า

ทุกอย่างเท่าทีทราบให้นอ้ งเล็กฟั งเอง! หากน้องเล็กสามารถ
ขับพิษออกไปได้,ข้าเชืออย่างยิงว่านายน้อยและท่านประมุข
เผ่าจะต้องขอบคุณไม่รูจ้ บ!”
16
อันทีจริงเย่หยวนก็พอคาดการณ์ได้บา้ งแล้วผ่านคําพูดของเซี
ยงหู่

ภายในเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงเหล่านี จะต้องมีใครสักคนดูด
ซับทับทิมเพลิงอัคคีอย่างบ้าคลังโดยไม่คิดหน้าคิดหลังใดๆ
จนส่งผลให้พิษจํานวนมากตกค้างอยู่ในร่างกาย

แต่มนั ไม่น่าจะจบลงแค่นี มิฉะนัน,ท่าทางของเซียงหูแ่ ละคน

อืนๆคงไม่รอ้ นใจจนพุง่ เข้าโจมตีคนนอกโดยไร้เหตุผลเช่นนี

17
แต่หลังจากทีฟั งเซียงหูเ่ ล่าเหตุการณ์ทงหมดให้
ั ฟัง เย่หยวนก็
เข้าใจทันทีวา่ ทังหมดเกิดอะไรขึน

ปรากฏว่า,เมือไม่นานมานี พวกหมีชาตอัคคีเพลิงได้คน้ พบ
เหมืองแร่ทบั ทิมเพลิงอัคคีภายในหมูบ่ า้ นของเผ่าตนเอง ซึง
เรืองนีต่างทําให้หมีชาตอัคคีเพลิงตืนเต้นจนแทบหยุดหายใจ

พวกเขาเร่งมือขุดทับทิมเพลิงอัคคีอย่างต่อเนือง และประมุข
เผ่านามว่า,เซียงจางก็รบี นํามันไปดูดซับเพือพัฒนาตนเอง
ทันที

18
แต่เดิม,เซียงจางอยู่ทจุี ดสูงสุดแห่งพลังระดับหกขันต้น และ
หลังจากทีดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านีเข้าไป,เขาก็กา้ วขึน
สูร่ ะดับหกขันกลางภายในระยะเวลาอันสัน!

แต่เสน่หข์ องทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านีช่างเย้ายวนเกินไป!

เหตุผลทีเขารีบร้อนพัฒนาตนเองขนาดนี,ทังหมดก็เพือนํา
เผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงเข้าปราบปรามเผ่ามังกรปราณม่วงที
อยู่ติดกันโดยเร็วทีสุด

19
แน่นอนว่าเซียงจางไม่อาจทราบเลยว่า,ภายในทับทิมเพลิง
อัคคีมีพิษเจือปนอยู่ และเป็ นอันตรายอย่างยิงหากดูดซับใน
ปริมาณมาก ซึงผลทีตามมาคือ,ไม่เพียงแค่เขาจะล้มเหลวใน
การก้าวข้ามขีดจํากัด แต่ตวั เขากลับป่ วยหนักจากพิษอัคคี,
และไม่สามารถขับพิษออกไปได้อย่างสมบูรณ์

แม้วา่ เผ่าหมีของพวกเขาจะรีบปิ ดข่าวในทันทีทเกิ

ี ดขึน แต่ดู
เหมือนว่าเผ่ามังกรปราณม่วงจะรับรูไ้ ด้เล็กน้อย พวกเขาจึง
ทําการทดสอบต่างๆนาๆกับเผ่าหมีไม่หยุดหย่อน

เชียงจางเข้าสูก่ ารเก็บตัวในปั จจุบนั และเป็ นนายน้อยหนุ่ม

20
 อย่างเชียงเถียทีเข้ามารักษาการณ์แทนทังหมด เขาได้ปิด
ตายเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงชัวคราว,เพือป้องกันมิให้เผ่ามังกร
ปราณม่วงก่อปั ญหาอะไรแปลกๆ

ดังนัน,เมือพวกเย่หยวนลําเส้นเข้ามาในเขตแดนของเผ่าหมี
กลุม่ ของเซียงหูจ่ งึ พุง่ เข้าจู่โจมทันทีอย่างก่อนหน้า

แต่เย่หยวนทีได้ฟังเรืองทังหมดก็ตอ้ งกลันขําแทบตายอยู่ใน
ใจ เขายังงุนงงอยู่เลยว่า,ด้วยมันสมองของหมีลาเหล่
ํ านี
พวกมันสามารถต่อกรกับเผ่ามังกรปราณม่วงได้นานจนถึง
21
 ปั จจุบนั ได้อย่างไร?

การทีจู่ๆก็ปิดตายเผ่าตนเองโดยไม่มีปีไม่มีขลุย่ เช่นนี มอง

ข้ามเผ่ามังกรปราณม่วงไปได้เลย,แม้แต่คนโง่ก็ยงั รูว้ า่ อีก
ฝ่ ายต้องมีบางอย่างปิ ดบังแน่นอน

แม้เผ่ามังกรปราณม่วงจะไม่ทราบอะไรเลย,แต่ดว้ ยการ
กระทําเหล่านี พวกเขาก็สามารถคาดเดาได้ทนั ทีวา่ ต้องมี
บางสิงเกิดขึนภายในเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงแน่นอน

22
 คงไม่น่าแปลกใจ,หากหมูบ่ า้ นของหมีลาเหล่
ํ านีถูกเผาหรือ
ปล้นในเวลาต่อมา

ยิงไปกว่านัน,ทังๆทีเย่หยวนยังไม่ได้กล่าวถามอะไรสักคํา แต่
เซียงหูก่ ลับสารภาพทุกเรืองกับเขาซะหมดเปลือก เรียกได้
ว่า,บอกทุกอย่างจนเย่หยวนไม่รูแ้ ล้วว่าควรถามอะไร

“น้องชาย,หากสามารถขับพิษอัคคีในร่างประมุขเผ่าได้ พวก
เราเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงจะขอตอบแทนน้องชายอย่างไม่เห็น
แก่ตวั ใดๆ!”

23
 เซียงหูก่ ล่าว

เย่หยวนรําพึงรําพันอยู่ครูห่ นึงก่อนจะเอ่ยปากกล่าวว่า

“ไม่มีปัญหา ข้าจะช่วยขับพิษในร่างของประมุขเผ่าได้แน่
นอน แต่มีเงือนไข!”

เซียงหูก่ ล่าวถามขึนทันทีวา่

24
“ตราบใดทีน้องชายสามารถฟื นกลับมาสมบูรณ์ได้อีกครัง
ลืมไปเลยกับแค่เงือนไขเดียว,แม้จะร้อยเงือนไขก็ไม่มี
ปั ญหา!”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“อืม,จากทีฟั งอาการของประมุขเผ่าเจ้า มันก็ยงั มีทางรักษา

อยู่ ข้าขอเพียงทับทิมเพลิงอัคคีหา้ สิบก้อนพอ!”

25
ตอนที648 การดูดซับทับทิมเพลิงอัคคี!

“ทับทิมเพลิงอัคคีหา้ สิบก้อน?! เหตุใดเจ้าถึงไม่ปล้นเราเลย

ล่ะ?!”

เซียงหูส่ ะดุง้ โหย่งด้วยความตกใจ นีเป็ นราคาเรียกร้องทีสูง

เกินไป เป็ นไปได้ไหมว่า,สหายหนุ่มคนนีจะไม่รูค้ ณ
ุ ค่าของ
ทับทิมเพลิงอัคคี?

1
เมือเย่หยวนเอ่ยปากกล่าวเช่นนี,ดวงตาของเซียงหูก่ ็ตอ้ งเบิก
กว้างด้วยความตกตะลึง

หรือสิงทีสหายหนุ่มคนนีรอมาตังแต่แรกจะเป็ นทับทิมเพลิง
อัคคีอยู่แล้ว!

เย่หยวนยักไหล่อย่างไม่แยแสและกล่าวว่า

“หากข้ามีพลังระดับห้าหรือระดับหก ทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านี
ก็ไม่จาํ เป็ นเลยแม้แต่นอ้ ย ลืมมันไปเถอะ,ลืมมันไป หากเจ้า
รูส้ กึ ว่าข้ากําลังวางแผนปล้นทับทิมเพลิงอัคคีของเจ้าอยู่ ก็
คิดซะว่าก่อนหน้าข้ามิเคยกล่าวอันใด ไปกันเถอะ”
2
 เซียงหูร่ ูส้ กึ สับสนอย่างมากในขณะนี เขาไม่สามารถแยก
แยะจริงเท็จจากคํากล่าวของเย่หยวนได้เลย

เมือเห็นเย่หยวนกําลังจะจากไป,เขาก็รบี วิงไปดักหน้าเย่
หยวนอีกครัง และกล่าวขึนทันทีวา่

“น้องเล็กอย่าพึงไป! น้องเล็กโปรดใจเย็นลงก่อน! เรืองนีข้า

ไม่สามารถรับปากน้องเล็กได้จริงๆ พวกเรากลับไปยังเผ่า
เพือสอบถามนายน้อยก่อนจะดีกว่า เดียวข้าจะช่วยพูดกับ
นายน้อยเองไม่ตอ้ งห่วง ถ้างัน…น้องเล็กกลับไปยังหมูบ่ า้ น
กับพีชายคนนีเลยดีหรือไม่?”

3
 เย่หยวนโบกมือปั ดอย่างรําคาญและกล่าวว่า

“ไม่,ข้ากําลังรีบไปยังเผ่าเสือมารดําเพือพูดคุยธุระสําคัญ ข้า
ขอลา!”

ในขณะทีกล่าวเย่หยวนก็นาํ อวีซินและอวีซู เดินผ่านหน้าเซี

ยงหูจ่ ากไปทันที และไม่วา่ เซียงหูจ่ ะพยายามตะโกนเรียกอีก
สักกีครัง,เย่หยวนก็ไม่สนใจแม้แต่เหลียวมอง

4
เซียงหูเ่ ฝ้ามองแผ่นหลังของเย่หยวนทีค่อยๆไกลออกไปจน
ลับสายตาไปในทีสุด เขารีบหันมาสังการลูกน้องทันทีวา่

“เจ้าคอยจับตาทังสามเอาไว้ให้ด,ี และห้ามคาดสายตาเป็ น
อันขาด! ข้าจะรีบกลับไปรายงานนายน้อยโดยเร็วทีสุด หาก
น้องชายคนนันสามารถขับพิษได้จริงๆ,เขาจะต้องเป็ นผูก้ ล้า
ของพวกเราเหล่าหมีชาตอัคคีเพลิงแน่นอน!”

5
 …………………………

“ท่านพีเย่หยวน,พวกเราจะจากไปทังๆแบบนีจริงรึ?”

อวีซูกล่าวถามอย่างสงสัย

นางรูส้ กึ ได้วา่ ,เย่หยวนมีความสนใจในทับทิมเพลิงอัคคีแน่

6
 นอน มิเช่นนัน,เขาคงไม่เสียเวลายืนคุยกับเจ้าหมีลาตั
ํ วนัน

แต่นางกลับไม่คิดเลยว่า,เย่หยวนจะจากไปเช่นนีจริงๆ ซึง
โอกาสเจอทับทิมเพลิงอัคคีก็มิได้หาได้ง่ายๆเป็ นครังทีสอง,
แล้วเย่หยวนไปเอาความมันใจไปทีใดกัน?

“ยัยหนูเซ่อ,ท่านเย่กาํ ลังผ่อนสายให้ง่ายต่อการตกเหยืออยู!่ ”

อวีซินทีมีความคิดลําลึกยิงกว่าอวีซู,นางรับรูไ้ ด้ตงแต่
ั เดิน
จากมาแล้ว

7
 เย่หยวนมิได้รงั เกียจอะไรและกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“หากข้ากระตือรือร้นมากเกินไป,เจ้าหมีลานั
ํ นอาจเห็นจุด
ประสงค์อืนทีแฝงอยู่ แต่หากข้าทําตัวเฉยเมยและไม่คมุ้ ค่า
จะลงแรง,เหยือย่อมตายใจแน่นอน ยิงไปกว่านัน,ด้วยความ
สามารถของประมุขเผ่าหมีนนั เขาไม่มีทางขับพิษอัคคีออก
ได้แน่นอน และเมือพิษอัคคีกดั กินถึงกระดูก,อาการก็จะยิง
ทรุดหนักลง ความทรมานทีเผชิญมันเลวร้ายยิงกว่าความ
ตายเสียอีก ในเวลานัน,เผ่าหมีจะต้องตกอยู่ในสภาวะ
อันตราย และพวกเขาต้องหาทุกวิถีทางเพือตามหาข้า”

8
อวีซูอา้ ปากค้างอยู่ครูห่ นึงด้วยความตกตะลึง ก่อนจะกล่าว
ขึนอย่างเลือมใสว่า

“ท่านพีเย่หยวนช่างน่าเหลือเชือจริงๆ! ทีสามารถอ่านความ
คิดของหมีทมได้
ึ !”

เย่หยวนทีได้ยินก็เหงือแตกพลักอย่างช่วยไม่ได้ เมือครูเ่ ขาได้

ยินว่าอะไรนะ?

หากเขาไม่สามารถอ่านความคิดของหมีทมได้
ึ แสดงว่าเขา

9
 เองก็ทมเหมื
ึ อนกันไม่ใช่หรอกรึ?

ยิงไปกว่านัน,เรียกสิงนีว่าแผนการก็ไม่ได้เต็มปาก? ทับทิม
เพลิงอัคคีทเย่
ี หยวนขอไปเป็ นเหมือนกับค่ารักษามากกว่า
เพราะมิใช่วา่ ทุกสิงอย่างทีทําให้จะไม่มีตน้ ทุนเสมอไป

เพียงแต่หมีลาเหล่
ํ านีใจร้อนเกินไป,จึงทําให้การสนทนาจํา
เป็ นต้องมีความระมัดระวังเพิมมากขึน

ในขณะทีทังสามกําลังพูดคุยกันอยู,่ จู่ๆก็มีกลุม่ คนกลุม่ หนึง

เข้ามาดักหน้าทังสามเอาไว้

10
มันเร็วกว่าทีเย่หยวนคาดหวังไว้ดว้ ยซํา,เซียงเถียผูน้ ีช่างมีใบ
หน้าอันหล่อเหลา ลักษณะท่าทางเพียบพร้อมไปด้วย
คุณสมบัติครบครัน,ซึงไม่เหมาะกับชือของเขาเลย

“น้องชาย,นีคือนายน้อยของเผ่าเรา”

ด้านข้าง,เซียงหูก่ ล่าวแนะนําขึน

11
 เซียงเถียรีบกล่าวขึนทันทีวา่

“เจ้าคือน้องเย่ใช่หรือไม่? ข้าต้องขอโทษแทนเซียงหูด่ ว้ ยทีทํา

ผิดต่อเจ้า ข้าหวังว่าน้องเย่จะใจกว้างพอให้อภัย”

เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ทังหมดเป็ นแค่เรืองเข้าใจผิดเท่านัน,ข้าไม่ถือ เนืองจากพวก

เราทังสามกําลังรีบ,หากนายน้อยเซียงเถียเสร็จธุระแล้ว ก็

12
 โปรดหลีกทางให้พวกเราด้วย”

เซียงเถียรีบกล่าวต่อทันทีวา่

“ข้าขอถามน้องเย่ได้หรือไม่วา่ ,เจ้าสามารถขับพิษอัคคีออก
จากร่างท่านประมุขเผ่าได้จริงๆใช่ไหม?”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

13
 “หึ,ข้าเลือกทีจะไม่ตอบนายน้อยเซียงเถียได้ดว้ ยงันรึ? แน่
นอน,แต่ขา้ ก็ยงั คงยืนยันคําเดิม เงือนไขคือทับทิมเพลิงอัคคี
ห้าสิบก้อน ราคานีมิใช่วา่ ข้ากําลังรีดไถ่ทา่ น,แต่หากต้องการ
ขับพิษอัคคีออกจากร่าง หนึง,จําเป็ นต้องมีทบั ทิมเพลิงอัคคี
หากพวกท่านไม่สามารถมอบให้ได้ ก็จงลืมเรืองทังหมดไป
และคิดซะว่าข้าไม่เคยกล่าวอันใด”

เซียงเถียกล่าวตอบทันทีโดยไม่คิดว่า

“ตราบใดทีสามารถขับพิษอัคคีได้,อย่าว่าแต่หา้ สิบก้อนเลย
14
 แม้กระทังแปดสิบก้อนข้าก็ยินดีจ่าย!”

เย่หยวนจ้องไปทีเซียงเถียและกล่าวพร้อมพยักหน้าว่า

“เอาล่ะ,ตกลงตามนี! แต่…ท่านจะต้องมอบทับทิมเพลิงอัคคี
ห้าสิบก้อนให้ขา้ ก่อน!”

15
เย่หยวนติดตามเซียงเถียจนไปถึงค่ายพักหลักในส่วนเหมือง
แร่ ไม่นานเกินรอ,เซียงเถียก็นาํ ทับทิมสีแดงอมอําพันโปร่ง
สว่างกองไว้ตรงหน้าเย่หยวนจํานวนห้าสิบก้อน

เมือมองดูจาํ นวนทับทิมเพลิงอัคคีตรงหน้า,ลึกๆเองเซียงเถีย
ก็รูส้ กึ เจ็บปวดมิใช่นอ้ ย

การขุดทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านีออกมามิใช่เรืองง่าย เป็ นเวลา

หนึงปี เต็มทีผ่านมา,พวกเขาเผ่าหมีสามารถขุดออกมาได้
เพียงสองถึงสามร้อยก้อนเท่านัน

แค่ประมุขเผ่าคนเดียวก็ใช้ไปกว่าร้อยก้อนแล้ว ซึงปริมาณที
16
หลงเหลืออยู่ในเผ่าตอนนีก็ประมาณเจ็ดสิบถึงแปดสิบก้อน

ดังนัน,แปดสิบก้อนทีเขาเสนอเย่หยวนไปในคราแรก มันคือ
ราคาทีเขาเทหมดหน้าตักอย่างแท้จริง

“น้องเย่,ทับทิมเพลิงอัคคีหา้ สิบก้อน ข้ามอบให้เจ้าแล้ว และ

ข้าสงสัยว่า,น้องเย่จะช่วยขับพิษอัคคีออกจากร่างท่าน
ประมุขเผ่าด้วยวิธีอนั ใด?”

เซียงเถียกล่าว

17
ในความเป็ นจริงแล้ว,เขาก็ยงั สงสัยยิงเกียวกับเย่หยวน ไม่วา่
จะมีฝีมือรักษาสูงส่งเพียงใด,แต่เย่หยวนก็มีพลังเพียงระดับสี
เท่านัน หากไม่ใช่เพราะเซียงหูร่ ายงานก่อนหน้าว่า,พลังการ
ต่อสูข้ องเย่หยวนท้าทายสวรรค์ยิง จนสามารถเอาชนะยอด
ฝี มือระดับห้าได้อย่างง่ายดาย แถมยังมีสายเลือดมังกรแท้
จริงอีก เซียงเถียก็คงไม่กล้าเสียงขนาดนีแน่นอน

ถึงกระนัน,เซียงเถียก็ยงั มิได้วางใจทังหมด รอบตัวเย่หยวน

ถูกล้อมโดยเผ่าหมีอย่างหนาแน่น หากเย่หยวนมาถึงทีนีเพือ
ขโมยทับทิมเพลิงอัคคีจริงๆ,แน่นอนว่าเขาจะต้องถูกฆ่า
อย่างไร้ปราณี!

18
เซียงเถียในตอนนีอับจนหนทางอย่างแท้จริง และเหลือเพียง
เชือใจในตัวเย่หยวนเท่านัน หลายวันทีผ่านมา,มีหมอภายใน
เผ่ารวมตัวกันเพือปรึกษาหารือเกียวกับการรักษาท่าน
ประมุข แต่สดุ ท้ายก็ไม่มีใครเลยทีสามารถขับพิษอัคคีได้

เย่หยวนหยิบทับทิมเพลิงอัคคีกอ้ นหนึงขึนมาและกล่าวด้วย
รอยยิมว่า

“ไม่ตอ้ งรีบ,ไม่ตอ้ งร้อนไป รอจนกว่าข้าจะดูดซับทับทิมเพลิง

อัคคีเหล่านีจนหมดก่อน หลังจากนันข้าถึงจะลงมือได้”

19
 สีหน้าของเซียงเถียมืดลงเล็กน้อยในขณะทีกล่าวว่า

“น้องเย่,โปรดอย่าหยอกเล่นในเวลานี กว่าเจ้าจะดูดซับ
ทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านีหมดต้องใช้เวลานานเท่าใด? ในตอน
นันท่านประมุขเผ่าคงถูกพิษอัคคีทรมานจนสินใจแล้ว,จริง
ไหม? ยิงไปกว่านัน,เผ่ามังกรปราณม่วงเองก็จบั จ้องพวกเรา
ราวกับเสือหิวเหยือ พวกเราไม่สามารถให้เวลาเจ้าได้นาน
ขนาดนัน!”

การทีเซียงเถียกล่าวเช่นนีออกไป,ก็มิอาจว่าเขาได้ เพราะแม้

20
แต่เซียงจางยังต้องใช้เวลาดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีหนึงก้อน
ต่อสามวัน กว่าทีเย่หยวนจะดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีทงห้
ั าสิบ
ก้อนเสร็จ,พวกเขาไม่ตอ้ งรอเย่หยวนไปอีกหลายเดือนเลยรึ?

ยิงไปกว่านัน,ภายในทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านียังเจือปนไป
ด้วยพิษอัคคี! ด้วยระดับพลังของเย่หยวน,เพียงห้าสิบก้อนก็
มากพอคร่าชีวิตเขาแล้ว!

หากปล่อยให้ถึงตอนนัน,ทุกอย่างอาจสายเกินไป!

21
 เย่หยวนไม่กล่าวตอบเซียงเถียใดๆกลับไป เขาเพียงหยิบ
ทับทิมเพลิงอัคคีขนมาตรงหน้
ึ า,และจู่ๆก็ปรากฏบัวฟ้าออก
มาจากฝ่ ามือของเขา

รูปทรงบัวฟ้าเช่นนีจะเป็ นสิงใดไปไม่ได้นอกจากเพลิงบัวฟ้า
ขจัดจันทร์ขาว!

ทันทีทเพลิ
ี งบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวสัมผัสโดนทับทิมเพลิงอัคคี,
มันก็ลกุ โชกช่วงขึนราวกับถูกกระตุน้ อย่างแรง!

22
ภายใต้สายตาทีจับจ้องด้วยความประหลาดใจของเซียงเถีย
สีแดงอมอําพันโปร่งประกายของทับทิมเพลิงอัคคีก็จางหาย
ไปอย่างรวดเร็ว! เมือเปลวไฟบนมือของเย่หยวนอ่อนลง,
ทับทิมสีแดงในคราแรกก็กลับกลายเป็ นก้อนหินธรรมดาทัว
ไปในปั จจุบนั !

“ทีแท้นอ้ งเย่ก็จาํ เป็ นต้องใช้ทบั ทิมเพลิงอัคคีเหล่านีจริงๆ,

เพือเพิมประสิทธิภาพของปราณแห่งไฟ! เพียงแต่,การดูดซับ
23
 มันโดยตรงเช่นนี ร่างกายของน้องเย่จะสามารถทนไหวใช่
หรือไม่?”

เซียงเถียกล่าวด้วยความประหลาดใจ

พลังของเพลิงอัคคีในทับทิมเพลิงอัคคีนนน่
ั ากลัวอย่างมาก
แม้จะเป็ นยอดฝี มือระดับหก,พวกเขาต่างต้องดูดซับมันอย่าง
ระมัดระวังเช่นกัน หากประมาทแม้แต่นอ้ ย,เพลิงอัคคีเหล่านี
จะสูญเสียการควบคุมและทําให้เส้นลมปราณทัวร่างได้รบั
บาดเจ็บ

แต่เย่หยวนกลับไม่สนใจเรืองเหล่านีเลย เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบ
24
ห้านาทีเพือดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีกอ้ นนี ซึงการกระทําเช่นนี
มันต่างอะไรกับรนหาทีตายกัน?

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“นายน้อยเซียงเถีย,โปรดมันใจในตัวข้า ข้าไม่เคยมองเห็น
ชีวิตคนอืนเป็ นเรืองตลก ข้าต้องการทับทิมเพลิงอัคคีเหล่านี
เพือยกระดับปราณแห่งไฟ,และใช้มนั ในการขับพิษอัคคีออก
จากร่างท่านประมุขเผ่า ดังนันข้าจึงต้องมีพลังของปราณ
แห่งไฟระดับห้า เมือได้ฟังเช่นนีแล้ว,นายน้อยสบายใจขึน
หรือไม่?”

25
 ตอนที649 ปราณแห่งไฟทีเปลียนไป

เซียงเถียไร้ซงความกั
ึ งวลใดๆ เขาออกจากค่ายพักหลักทีเย่
หยวนอยู่ดว้ ยความเต็มใจและสังห้ามไม่ให้ผใู้ ดเข้ารบกวนเย่
หยวนเป็ นอันขาด

แน่นอน,เผ่าหมีทล้ี อมรอบเย่หยวนอย่างหนาแน่นในคราแรก
มันไม่มีอีกต่อไป

1
ในฐานะนายน้อย,สติปัญญาของเซียงเถียย่อมเหนือกว่าของ
เซียงหูม่ าก

กับแค่กระต่าย,เหตุใดเขาต้องยอมปล่อยให้เหยียวหลุดมือ?

หลังจากเซียงเถียออกไปแล้ว เย่หยวนก็เริมปลดปล่อยเพลิง
บัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวอีกครัง,เพือให้ดดู ซับทับทิมเพลิงอัคคี

เย่หยวนเป็ นบุคคลทีเชียวชาญด้านการควบคุมไฟอย่างมาก
ความเร็วในการดูดซับพลังอัคคีของเขาเหนือชันกว่ามาก จน
2
 เซียงจางไม่อาจเทียบเคียงได้

ตามมาตรฐานแล้ว,ทับทิมเพลิงอัคคีหนึงก้อน เย่หยวนใช้
เวลาดูดซับเพียงสิบห้านาทีเท่านัน

ในอัตราความเร็วทีน่าตกใจเช่นนี,หากให้กล่าวตามหลักเหตุ
และผลจริงๆ พิษอัคคีทได้
ี รบั มันมากพอทีจะคร่าชีวิตได้เลย
เพียงแต่,มันกลับไม่เป็ นปั ญหาอันใดสําหรับเย่หยวน

เย่หยวนทีดูดซับพฤกษาวิญญาณหยวนฉือเข้าในร่างกาย,
และผ่านพิษนับร้อยมาแล้วในอดีต ถึงแม้เขาจะไม่มีพฤกษา
วิญญาณหยวนฉือ แต่การขับพิษเหล่านีออกก็แค่ใช้ความ
พยายามเพียงเล็กน้อยเท่านัน

3
หากเย่หยวนถูกพิษอัคคีเล็กๆน้อยๆเช่นนีทําร้ายได้,เขาก็ไม่
สมควรได้ขนเป็
ึ นจักรพรรดิโอสถเช่นกัน

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีอย่าง
ตะกละตะกลาม กลินอายของมันค่อยๆแข็งแกร่งมากขึน

ในคราแรก,ดอกของเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวมีเพียงสีกลีบ
เท่านัน แต่ปัจจุบนั ,กลีบทีห้าของมันเริมผลิบานออกมา
แล้วอย่างช้าๆ นีแสดงให้เห็นว่า,มันใกล้จะวิวฒ
ั นาการกลาย
เป็ นระดับห้าแล้ว

ภายในค่ายพักหลัก,แสงสีอาํ พันอ่อนสว่างจ้า กระจายออก

ทัวทังบริเวณ ยิงไปกว่านัน,มันก็ยงั สว่างมากขึนเรือยๆ

4
เพียงไม่นานแสงทีสาดออกมาก็สว่างเกินจะมองเห็นได้ดว้ ย
ตาเปล่า

แต่เมือแสงอําพันเริมอ่อนลงและจางหายไป เย่หยวนก็ทราบ
ว่า,ในทีสุดเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวก็วิวฒ
ั นาการเสร็จสิน!

หลังจากก้าวขึนสูร่ ะดับต่อไปได้สาํ เร็จ เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์

ขาวก็คอ่ ยๆร่อนกลับมาบนมือของเย่หยวน พร้อมกระพริบ
ให้เล็กน้อยก่อนจะเบาไฟลง,ราวกับต้องการแสดงคําขอบ
คุณให้แก่เย่หยวน

5
 อันทีจริง,เย่หยวนรูส้ กึ ว่า ตนสามารถสือใจกับเพลิงบัวฟ้า
ขจัดจันทร์ขาวได้นานแล้ว แต่ก็มิอาจทราบเช่นกันว่ามัน
หมายถึงอะไร

“ไม่จาํ เป็ นต้องขอบคุณ เจ้าและข้าถือเป็ นหนึงเดียวกันนาน

แล้ว แน่นอนว่าข้าจะไม่ทอดทิงเจ้าในยามสําเร็จ,กลับกันข้า
จะค่อยช่วยเหลือ และพัฒนาเจ้าเพือก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน
ครันนี,ถือเป็ นสัญญาณแรกทีข้าเคยให้ไว้กบั เจ้า ในอนาคต
หากมีโอกาสข้าจะช่วยให้เจ้าไปไกลกว่าเดิมแน่นอน!”

6
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวเป็ นสมบัติธรรมชาติทีมีจิต
วิญญาณ ในอดีต,เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวมักช่วยเหลือเย่
หยวนอยู่ตลอด เพราะตอนนันเขาอยู่เพียงอาณาจักรหลอม
รวมวิญญาณเท่านัน

แต่ปัจจุบนั เมือเวลาผ่านไป,กลับกลายเป็ นเพลิงบัวฟ้าขจัด

จันทร์ขาวเองทีไม่สามารถตามรอยเท้าเย่หยวนได้ ตัวมันจึง
กังวลอยู่ตลอดว่าสักวันเย่หยวนอาจทอดทิงไป

แม้มนั จะไม่มีสติปัญญาเหมือนมนุษย์ แต่การได้ติดตามเย่

7
หยวนเป็ นเวลานานสัญชาตญาณของมันกลับบอกว่า,หาก
ติดตามเย่หยวนผูน้ ีต่อไป ตัวมันอาจพานพบโชคชะตาทีแตก
ต่างออกไปเช่นกัน

ในความเป็ นจริง,การวิวฒ
ั นาการของเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์
ขาวในช่วงไม่กีปี ทผ่ี านมา ถือว่าเร็วกว่าปกติมาก,หากเทียบ
กับการบ่มเพาะพลังด้วยตนเอง

ระยะเวลาสันๆเพียงสองปี ,จากปราณแห่งไฟระดับสีกลาย
เป็ นปราณแห่งไฟระดับห้า นีคือความเร็วทีเกินจินตนาการไป
มาก

8
 หากเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวค่อยๆพัฒนาตัวเองไป,สิง
เหล่านีจะไม่มีทางเกิดขึนแน่นอน มันอาจต้องใช้เวลาหลาย
ทศวรรษหรือมากกว่าร้อยปี เพือก้าวขึนสูร่ ะดับห้า

ดังนันสภาวะอิงอาศัยระหว่างเย่หยวนและเพลิงบัวฟ้าขจัด
จันทร์ขาว จึงเปลียนแปลงอย่างสินเชิง และกลับเป็ นตัวมันที
ต้องเกาะติดเย่หยวนอย่างสมบูรณ์

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวในปั จจุบนั ไม่มีทางก้าวขึนสูร่ ะดับ

ห้าได้แน่ หากปราศจากเย่หยวน

9
เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน,เปลวไฟของเพลิงบัวฟ้าขจัด
จันทร์ขาวก็สนไหวไปมา
ั ราวกับมันกําลังดีใจอย่างมากเมือ
ได้ยิน หากมันมิใช่ปราณแห่งไฟ,มันก็ไม่ตา่ งอะไรจากเด็ก
เล็กคนหนึงทีมีความนึกคิด

ความนึกคิด…

ทันทีทเย่
ี หยวนนึกถึงจุดนี เขาก็ตกใจอย่างมาก หรือว่ามันจะ
เป็ น…

10
“เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว,พ่นเพลิงขจัดจันทร์ขาวออกมา!”

เย่หยวนเพียงออกปากสังการเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวตรง
หน้า

“ฟู่ ววว…”

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวพ่นเพลิงออกมาในทันทีทนั ใด ซึง
เสียวจังหวะนันเอง,เย่หยวนก็ตอ้ งรีบถอยหลบอย่างรวดเร็ว
11
 และมันเกือบจะเผาคิวของเขาไปแล้ว

“เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว,บินวนรอบค่ายพักนีหนึงรอบ!”

เย่หยวนเอ่ยปากสังอีกครัง

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวลอยตัวขึน และบินรอบค่ายพัก
หลักทันทีดว้ ยความเชือง

หลังจากนันเย่หยวนก็ลองสังโน้นนีอีกหลายต่อหลายครัง ซึง
เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวก็ทาํ ตามโดยไม่มีขอ้ ยกเว้นใดๆ!

12
 การค้นพบนีทําให้เย่หยวนประหลาดใจอย่างมาก!

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวมีความนึกคิดเป็ นของตัวเอง หลัง

จากวิวฒ
ั นาการเสร็จสิน,สติปัญญาของมันก็ถกู ปลดผนึก!

แม้วา่ ตอนนีระดับสติปัญญาของมันยังคงตํามาก,แต่นีไม่
ต้องสงสัยเลยว่ามันมีความนึกคิดเป็ นของตนเองแล้วจริงๆ!

13
ในอดีต,แม้เย่หยวนจะสามารถควบคุมเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์
ขาวได้เช่นกัน แต่นนเป็
ั นเพราะเย่หยวนบังคับและควบคุมให้
ทําตาม เหมือนกับเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวเป็ นคนใช้ของเย่
หยวน

แต่ตอนนีเย่หยวนไม่จาํ เป็ นต้องบังคับหรือควบคุมใดๆอีกต่อ

ไป เพียงกล่าวสือสารกับมันโดยตรง,มันก็เข้าใจทุกอย่างทีเย่
หยวนกล่าวไปอย่างครบถ้วน เพียงแต่วา่ มันจะทําหรือไม่ก็
เป็ นอีกเรืองหนึง

14
 นีแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า,มันมีความนึกคิดและสติ
ปั ญญาเป็ นของตัวเองแล้ว!

เย่หยวนตระหนักดีวา่ ,สมบัติธรรมชาติทีว่าหายากยิงแล้ว แต่

การได้พบสมบัติธรรมชาติทีมีสติปัญญาด้วยนัน,มันถือเป็ น
โชคชะตาอันท้าทายยิงกว่า!

ปราณแห่งไฟระดับเก้าโดยส่วยใหญ่,แม้จะทรงพลังอย่าง
มาก แต่มนั เป็ นเพียงเครืองมือการฆ่าและหลอมโอสถเท่านัน
พวกมันไม่มีสติปัญญาและความนึกคิดเป็ นของตน

15
ซึงเย่หยวนเองก็ไม่คาดคิดเลยว่า,หลังจากช่วยให้เพลิงบัวฟ้า
วิวฒ
ั นาการได้สาํ เร็จ มันจะก่อเกิดสติปัญญาขึน!

ปราณแห่งไฟทีมีสติปัญญากับปราณแห่งไฟทีไร้สติปัญญา,
มันแตกต่างกันโดยสินเชิง

ปราณแห่งไฟทีมีสติปัญญาจะสามารถบ่มเพาะพลังได้อย่าง
มีแบบแผนและลึกซึงกว่า เช่นเดียวกับมนุษย์ทบ่ี มเพาะพลัง
โดยมิได้พงพาแต่
ึ สญั ชาตญาณอย่างเดียว

สิงเหล่านีจะทําให้ความเร็วในการบ่มเพาะพลังเพิมสูงขึน
อย่างมาก รวมไปถึงความเร็วในการวิวฒ
ั นาการด้วยเช่นกัน

16
ดินแดนศักดิสิทธิและแดนล่างนับร้อยล้าน,มีปราณแห่งไฟ
มากมายเกินจะนับได้ แต่มีปราณแห่งไฟไม่กีอันเท่านันที
วิวฒ
ั นาการจนก่อเกิดสติปัญญาได้สาํ เร็จ และพวกมันโดย
ส่วนใหญ่ก็กระจัดกระจายใต้สวรรค์เหนือพิภพใดบ้างก็มิ
อาจทราบ

ถึงแม้เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวของเย่หยวนจะเป็ น ชนิดที
โดดเด่นในท่ามกลางปราณแห่งไฟระดับสีด้วยกัน แต่หาก
17
ปราศจากความเอาใจใส่ของเย่หยวนในช่วงสองปี ทผ่ี านมา,
ผลสุดท้ายมันก็หนีกลับสูธ่ รรมชาติดงั เดิม

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวของเย่หยวนมีสติปัญญาแล้ว
จริงๆ,นีเป็ นเรืองทีน่าเหลือเชือยิงสําหรับเย่หยวน

เขาคิดว่าโอกาสทีจะได้พบปราณแห่งไฟอีกครังมีตามาก
ํ ดัง
นันเขาจึงหันมาเลียงดูเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวทีมีอยู่ เพือ
มุง่ เน้นให้มนั วิวฒ
ั นาการกลายเป็ นปราณแห่งไฟระดับห้า
แทน

แต่เขามิได้คาดหวังจริงๆว่า,การหว่านเมล็ดโดยไม่ตงใจ
ั จะ
18
ทําให้เขาได้รบั เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวทีมีสติปัญญาเช่นนี

“หุห,ุ เนืองจากเจ้าสามารถปลดผนึกสติปัญญาของตนได้
แล้ว ดังนันเจ้าจะกลายเป็ นปราณแห่งไฟอันสําคัญยิงของข้า
ในอนาคต ตังแต่นีต่อไป,ข้าจะเรียกเจ้าว่าภูตเพลิง และข้า
หวังว่า,หลังจากนีเจ้าจะให้กาํ เนิดวิญญาณดังเดิม และกาย
วิญญาณดังเดิมในเร็ววัน!”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้ม

19
กลีบบัวฟ้าหุบเข้าหุบออกไปมา เห็นได้ชดั ว่ามันกําลังมีความ
สุขอย่างมากกับคํากล่าวของเย่หยวน

เมือปราณแห่งไฟสามารถปลดผนึกสติปัญญาได้ และ
พัฒนาต่อไปอีกระยะหนึง,มันจะให้กาํ เนิดวิญญาณดังเดิม
ซึงวิญญาณดังเดิมจะคล้ายคลึงกับจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของมนุษย์ ในขณะทีกายวิญญาณดังเดิมจะทําหน้าทีดังร่าง
กายมนุษย์

ในเวลานัน,เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวจะวิวฒ
ั นาการจน
เหมือนกับมนุษย์ นอกจากนี,พวกมันยังมีโอกาสก้าวขึนสู่

20
 อาณาจักรพระเจ้าอีกด้วย!

ในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั คงรุง่ โรจน์ เหล่าปราณแห่งไฟมิ

ได้มีรูปร่างเช่นนี,แต่พวกมันเป็ นดังภูตตัวน้อย

ยิงไปกว่านัน,เมือภูตตัวน้อยเหล่านันก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระ
เจ้าได้สาํ เร็จ ความทรงพลังของมันก็ไม่มีใครสามารถ
จินตนาการได้เลย

ดังนัน,เย่หยวนจึงยกเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว เป็ นปราณ

แห่งไฟอันแสนสําคัญของเขาไปโดยปริยาย

21
พลังการชําระทุกสิงให้บริสทุ ธิของเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว,
เป็ นจุดเด่นทีนักหลอมโอสถทุกคนต้องการมากทีสุด และเมือ
มันกลายเป็ นปราณแห่งไฟระดับเก้า,พลังของมันก็ไม่
สามารถคาดเดาได้อีกต่อไป พลังการชําระบริสทุ ธิระดับเก้า
เป็ นสิงทีนักหลอมโอสถปรารถนาแม้ในขณะหลับ!

“เอาล่ะ,พวกเราไปขับพิษในร่างของประมุขหมีนนกั
ั นเถอะ!
22
 ไม่มีอะไรดีไปกว่าการใช้ไฟไล่ไฟอีกแล้ว!”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างอารมณ์ดีมีสขุ

สําหรับเรืองพิษอัคคีในร่างของเซียงจาง หากไม่ใช่เพราะเย่
หยวนมีเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว,เขาเองก็จนปั ญญาเช่นกัน

ไม่วา่ เย่หยวนจะทรงพลังเพียงใด แต่ในท้ายทีสุด,เขาก็ไม่

สามารถหลอมโอสถระดับหกได้อยู่ดี แต่ดว้ ยพลังไฟชําระ
บริสทุ ธิของเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวระดับห้า,มันจึงทําให้เย่
หยวนกล้ารับปากอีกฝ่ าย

23
เมือเย่หยวนก้าวเท้าออกมา,ก็พบเซียงเถียทีเฝ้ารออยู่นาน
ตรงด้านนอก และเมือเย่หยวนออกมาเร็วเช่นนี,เซียงเถียก็
แปลกใจอย่างมากเช่นกัน

นียังไม่ผ่านไปเกินหนึงวันเลย,เป็ นไปได้ไหมว่าเขาดูดซับ
ทับทิมเพลิงอัคคีทงห้
ั าสิบก้อนเสร็จสินแล้ว?

24
 ตอนที650 ไม่มีทางเลือกอืน

“น้องเย่,เรา…เรามาเริมกันเลยไหม?”

เมือเย่หยวนเดินออกมา,เซียงเถียก็เริมคิดแล้วว่า สุดท้ายนี
หรือเป็ นเขาเองทีโง่งม? อันทีจริงมีใครบ้างทีบ้าเชือใจเด็กทีมี
พลังไม่ถึงระดับห้าด้วยซํา

1
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“อืม ข้าพร้อมแล้ว”

“เอ่อ…น้องเย่,เจ้าพึงดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีมากมายขนาด
นันไป เจ้าจะพักผ่อน…สักเล็กน้อยก่อนหรือไม่?”

ปั จจุบนั เซียงเถียค่อนข้างสงสัยในตัวเย่หยวนอย่างมากว่า,
เขาดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีไปจริงๆ หรือกลับกลายเป็ นว่าเขา
แอบเก็บไว้กบั ตัว?

2
การดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีทงห้
ั าสิบก้อนภายในเวลาไม่ถึง
วัน…นีมันไม่ตลกเกินไปหน่อยรึ?

แม้ความเร็วในการดูดซับของเย่หยวนจะสูงมากก็จริง แต่
เป็ นไปได้ไหมทีร่างกายของเขาทนต่อพิษอัคคี? แล้วเป็ นไป
ได้ไหม,ทีเขาจะทนต่อพลังอัคคีขนาดนันได้?

ในขณะทีเย่หยวนกําลังจะกล่าวตอบ เซียงหูก่ ็รบี วิงเข้ามา

3
 และกล่าวอย่างร้อนใจว่า

“แย่แล้วนายน้อย! เผ่ามังกรปราณม่วงดูเหมือนจะพบอะไร
บางอย่าง! จือเฟิ งนําทัพเผ่ามังกรปราณม่วงเข้ามาใน
อาณาเขตของเราอย่างเต็มรูปแบบ!”

สีหน้าของเซียงเถียเปลียนไปทันทีทได้
ี ยิน และรีบหันมา
กล่าวกับเย่หยวนว่า

“น้องเย่,ข้าจะพาเจ้าไปพบท่านประมุขเผ่าทันที! ความหวัง
ของเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงอยู่กบั เจ้าแล้ว! หวังว่าเจ้าจะไม่
หลอกลวงข้า!”

4
 เย่หยวนไม่แปลกใจอะไรเลยเมือได้ยินข่าวนี แม้วา่ ความ
เฉลียวฉลาดของเซียงเถียดูจะมีมากกว่าเซียงหู่ แต่สดุ ท้าย
นายน้อยคนนีก็ยงั โง่ทีสุดอยู่ดี ซึงในจุดนีสามารถดูได้จาก
แผนการรับมือหลังจากทีเซียงจางติดพิษ

จู่ๆเผ่ามังกรปราณม่วงจะไปตรัสรูท้ ราบสถานการณ์ของฝ่ าย
ตรงข้ามได้อย่างไร หากเผ่าหมีไม่ทาํ ตัวน่าสงสัยอย่างการปิ ด
ตายเผ่าตัวเองโดยไร้เหตุผล?

5
 ในเวลานีเซียงเถียไม่มีเวลามาลังเลใดๆอีกแล้ว เขาทําได้
เพียงหวังพึงในตัวเย่หยวนเท่านัน

แม้เย่หยวนมาเพือล่อลวงพวกเขาจริงๆ,แต่ก็ตอ้ งยอมรับเลย
ว่า เย่หยวนถือเป็ นนักต้มตุน๋ มือฉมังอย่างแท้จริง ทีสามารถ
ปิ ดจมูกทุกคนจนเข้ามาภายในเผ่าได้ขนาดนี และราคาแห่ง
ความล้มเหลวทีเซียงเถียพลาดพลังไปก็คือ,ทุกชีวิตในเผ่า
หมี!

นีคือสิงทีเซียงเถียเตรียมใจแล้วว่า,มันมีโอกาสทีจะเกิดขึนสูง
มาก

6
จือเฟิ งเป็ นประมุขเผ่ามังกรปราณม่วง,ซึงมีความแข็งแกร่ง
เทียบเท่ากับเซียงจาง นันหมายความว่า,หากเซียงจางไม่
สามารถฟื นพลังในตอนนีได้ทนั นันเท่ากับจุดจบของเผ่าหมี
ชาตอัคคีเพลิงอย่างแน่แท้

“นายน้อยเซียงเถีย,โปรดมันใจในตัวข้าได้เลย!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

7
 เซียงเถียพยักหน้าและหันไปกล่าวกับเซียงหูว่ า่

“เซียงหู,่ เจ้าเชิญผูอ้ าวุโสสูงสุดออกมาเผชิญหน้าก่อน! ส่วน

ข้าจะนําน้องเย่เข้าพบท่านประมุขเผ่าของเรา จากนัน,พวก
ข้าค่อยไปสมทบทีหลัง!”

ความแข็งแกร่งของเผ่าหมีเหนือกว่าเผ่าจิงจอกภูตหยกขาว
มาก ไม่เพียงประมุขเผ่าทีอยู่ในจุดสูงสุดแห่งพลังระดับหก
ขันต้นเท่านัน พวกเขายังมีผอู้ าวุโสสูงสุดทีอยู่ในระดับหกอีก
ด้วย เว้นเสียแต่,ผูอ้ าวุโสสูงสุดมักจะไม่คอ่ ยเข้ามายุ่งเรือง
ทางโลกนัก โดยส่วนใหญ่,เรืองราวภายในกลุม่ จะเป็ นเซียง
เถียทีเป็ นคนจัดการทังหมด

8
เมือเห็นเซียงเถียสังการไปเช่นนัน,เย่หยวนก็รบี กล่าวแทรก
ขึนทันทีวา่

“นายน้อยเซียงเถีย,ห้ามทําเช่นนัน!”

“หืม? ทีน้องเย่กล่าวหมายถึงอันใด?”

เซียงเถียกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

9
 เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“นายน้อยไม่ควรเผยตัวราวกับเผชิญศึกใหญ่ และอย่าเชิญผู้
อาวุโสสูงสุดออกจากการปลีกวิเวกจะดีกว่า ตราบใดทีท่าน
ทําตัวราวกับทุกอย่างเป็ นปกติดี,ความก็จะไม่แตกแน่นอน
หากฝ่ ายนันยังเข้าใจว่า,ท่านประมุขของเผ่าท่านยังคงเก็บ
ตัวอยู่ ท่านก็เพียงแค่กล่าวว่า,ท่านประมุขเซียงจางกําลังอยู่
ในช่วงเก็บตัว และจะออกมาในอีกไม่กีวันข้างหน้า การนําผู้
อาวุโสสูงสุดออกมาถือเป็ นเรืองร้อนตัวเกินเหตุ ท่านอย่าพึง
คิดมากเกินไป,เผ่ามังกรปราณม่วงยังมิได้รบั การยืนยันใน
เรืองนี มิฉะนันอีกฝ่ ายจะยกทํามาเพือลองใจทําไม? หาก
ท่านมีปฏิกิรยิ าตอบโต้ทรุี นแรงกลับไป,นันถือเป็ นตัวยืนยัน
10
ชันดีวา่ มีบางสิงเกิดขึนภายในเผ่าท่านแน่นอน ทังหมดเป็ น
แผนล่อลวงพวกท่าน,เข้าใจทีข้ากล่าวไปหรือไม่?”

ท่าทางของเซียงเถียดูเหมือนจะเข้าใจ,แต่ก็ดจู ะไม่เข้าใจใน
เวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตามเขารูส้ กึ ได้วา่ ,สิงทีเย่หยวนกล่าว
นันสมเหตุสมผลมาก

ทว่าในเวลานี,เซียงเถียไม่มีเวลามาครุน่ คิดใดๆมากไปกว่านี
แล้ว เขาพยักหน้าและรีบพาเย่หยวนเข้าพบเซียงจางในทันที

11
เมือเย่หยวนเห็นปฏิกิรยิ าของเซียงเถีย,เขาก็ตอ้ งถอนหายใจ
ด้วยช่วยไม่ได้ ในตอนทีพระเจ้าสร้างสิงมีชีวิตขึนมา,ท่านลืม
ใส่สมองลงในเผ่าหมีใช่หรือไม่?

แต่เย่หยวนเองก็อธิบายไปขนาดนีแล้ว,เซียงเถียก็ควรจะเข้า
ใจบ้างไม่มากก็นอ้ ย และด้วยมันสมองของเผ่าหมีภายนอกที
ออกไปเผชิญหน้า,เย่หยวนไม่อาจคาดการณ์ได้เลยว่า จะ
ถ่วงเวลาได้นานเท่าไหร่ ดังนัน,สิงทีพอทําได้คือรักษาเซียง
จางให้หายโดยเร็วทีสุด มิฉะนัน,หากเผ่ามังกรปราณม่วงบุก
เข้ามาถึงภายในได้สาํ เร็จ มันคงไม่สนุกแน่นอน

12
 …………………………….

เมือเย่หยวนเห็นสภาพของเซียงจาง เขาก็ตอ้ งผงะเล็กน้อย

ด้วยความตกใจ,สหายคนนีดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีไปมากแค่
ไหนกัน พิษในร่างถึงปรากฏทัวทุกอนุขนาดนี

13
อย่าเรียกว่าเซียงจางกําลังเก็บตัวอยู่ดีกว่า,นีมันไม่ตา่ งอะไร
กับนอนดูใจก่อนตายชัดๆ สีหน้าของเขาซีดเซียวขาวไร้เลือด
หล่อเลียง,นอนนิงอยู่บนเตียงแค่ขยับยังลําบาก สภาพเช่นนี
น่ะรึ…ยอดฝี มือระดับหก?

เมือเซียงเถียเห็นเซียงจาง,เขาก็ทงตั
ิ วคุกเข่าพร้อมกล่าวทัง
นําตาว่า

“ท่านประมุขเผ่า,นีคือผูก้ อบกูค้ วามหวังของเผ่าหมีชาตอัคคี

เพลิงของเรา! ข้าพาท่านเย่มาทีนีเพือขับพิษในร่างท่าน!”

14
 เซียวจางร่างกายร่งาทีไร้ชีวิตชีวา หลังจากได้ยินคํากล่าว
ของเซียวเถีย,เขาก็พยายามเปิ ดตาทังสองขึนมาและจ้องไป
ยังเย่หยวน ก่อนจะกล่าวอย่างอ่อนแรงว่า

“ห่ะ…พลัง…พลังระดับสี?”

“นี…น้องเย่คนนีเป็ นหมอทีเก่งกาจทีสุดแล้ว ข้ามันใจยิงว่า

เขาต้องรักษาท่านให้หายได้แน่นอน!”

แท้ทจริ
ี ง,เซียงเถียก็คอ่ ยไม่แน่ใจเช่นกัน แต่กระนันเองเขาก็

15
 ไม่เหลือทางเลือกอืนแล้ว

เซียงจางส่ายหัวเบาๆและกล่าวว่า

“มัน..มันไร้ประโยชน์ …ให้เขาออกไปซะ! พิษอัคคีนีแม้แต่

ข้า…ยังอับจนหนทาง แล้วเขาจะ…ทําได้อย่างไร?”

เย่หยวนจ้องเขม็งไปยังเซียงจางและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

16
 “ไม่วา่ ท่านจะยอมให้ขา้ รักษาหรือไม่,ท่านไม่มีสิทธิเลือก!
เผ่ามังกรปราณม่วงมายืนรอหน้าบ้านขนาดนีแล้ว หากท่าน
ยังนอนติดเตียงเช่นนี,เผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงได้สญ
ู สินเป็ น
แน่!”

เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน,เจียงจางก็เบิกตากว้างขึนใน
ทันที เพียงแสงริบหรีไม่มากนักสะท้อนออกจากดวงตา,และ
รีบกล่าวถามเซียงเถียอย่างร้อนใจว่า

“ทีเขากล่าวเป็ นความจริงรึ?”

17
เซียงเถียเผยสีหน้าอันเคร่งขรึมออกมาและพยักหน้าตอบ

เย่หยวนกล่าวต่อว่า

“เอาล่ะ อย่าเสียเวลาไปมากกว่านีเลย ลูกหลานเผ่าหมีของ

ท่านกําลังเป็ นแนวหน้าให้ในขณะนี,ตัวท่านเองคงต้องทํา
อะไรบ้างแล้วจริงหรือไม่?”

18
 “ต้อง…ต้องการให้ขา้ ทําสิงใด?”

เซียงจางตืนกลัวเล็กน้อยภายในใจและกล่าวออกมาอย่าง
อ่อนแรง

เย่หยวนเมินคําถามของเซียงจางไป และหันมากล่าวกับ
เซียงเถียว่า

“นายน้อย,ท่านออกไปรับมือก่อน เผ่าหมียงั ต้องการผูน้ าํ

และท่านต้องออกไปคุมสถานการณ์โดยรวมให้ได้! คงจําสิง
ทีข้ากล่าวก่อนหน้าได้ใช่ไหม!”

19
 เซียงเถียพยักหน้าตอบอย่างหนักแน่นและกล่าวว่า

“น้องเย่วางใจในตัวข้าได้เลย! ท่านประมุขเผ่า,หากข้าไม่
กลับมา ฝากท่านล้างแค้นจือเฟิ งแทนข้าด้วย!”

ทันทีทกล่
ี าวจบ,เซียงเถียก็จากไปทันที

20
เซียงจางมองแผ่นหลังของเซียงเถียทีไกลออกไปจนลับสาย
ตา และจู่ๆเขาก็ขมวดคิวแน่นพร้อมครําครวญออกมาด้วย
ความเจ็บปวด เย่หยวนตระหนักดีวา่ ,พิษอัคคีภายในร่างเซี
ยงจางลามไปถึงเส้นลมปราณทัวร่างแล้ว และตัวเขาในขณะ
นีกําลังทรมานจากเส้นลมปราณทีถูกแผดเผาอย่างหนัก

ทันใดนันเซียงจางก็หลับตาสนิทและกัดฟั นกล่าวว่า

“ต้องการให้ขา้ ทําอะไร…จงกล่าวมา!”

21
 เมือเย่หยวนเห็นฉากนี,รอยยิมบางๆก็ปรากฏขึนทีมุมปาก
เขาทราบว่าในขณะนี,จิตวิญญาณแห่งการต่อสูข้ องเซียงจาง
ได้โหมขึนอีกครังแล้ว

ในฐานะจักรพรรดิโอสถอย่างเย่หยวน,เขามีประสบการณ์
ช่วยเหลือชีวิตนับครังไม่ถว้ น จนเขาทราบดีวา่ ผูป้ ่ วยแต่ละ
คนกําลังคิดอะไรอยู่ และวิธีใดถึงจะกระตุน้ ให้คนๆนันอยาก
จะรักษากับเขาได้

ไม่ตอ้ งสงสารเลยว่า,จุดอ่อนของเซียงจางคือเผ่าของเขา!
22
เหล่าลูกหลานของตนกําลังเผชิญหน้ากับศัตรูดา้ นนอก โดย
ไม่ทราบเลยว่าเป็ นตายร้ายดีอย่างไรแล้วบ้าง,ในขณะทีเขา
เป็ นง่อยนอนติดเตียงและไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย คงไม่มี
สิงใดดีไปกว่าการกระตุน้ เช่นนีอีกแล้ว

“ง่ายมาก สิงทีท่านต้องทําคือ,หยุดทุกการควบคุมเส้นลม
ปราณทัวร่าง และอนุญาตให้ขา้ เข้าไปควบคุมทังหมดแทน!
ข้าจะทําการควบคุมเส้นปราณของท่านโดยใช้ปราณแห่งไฟ

23
 เพือขับพิษอัคคีภายในร่างทังหมดทิงไป!”
เย่หยวนกล่าว

เซียงจางเบิกตากว้างทันทีดว้ ยความตกใจและจ้องเขม็งไป
ยังเย่หยวน ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงเข้มว่า

“เจ้าหนุ่ม…เจ้ามีความสามารถอันใดถึงกล้าทําขนาดนี?”

การเข้าควบคุมเส้นลมปราณของคนอืนโดยใช้ปราณแห่งไฟ,

24
 ถือเป็ นการกระทําทีอันตรายยิง แม้วา่ เซียงจางจะเป็ นถึง
ยอดฝี มือระดับหก แต่หากทําพลาด,ตัวเขาต้องถูกไฟคลอก
จนตายอย่างเลียงไม่ได้!

วิธีการรักษาของเย่หยวนมันบ้าบินเกินไป!

แม้วา่ เซียงจางจะต้องการออกไปสูร้ ว่ มกับลูกหลานมาก

เพียงใด แต่เมือได้ยินเช่นนี,เขาก็อดทีจะกังขาในตัวเย่หยวน
ไม่ได้เลยเช่นกัน

25
เย่หยวนจ้องเซียงจางสวนกลับไปและกล่าวอย่างเยือกเย็น
ว่า

“แล้วตอนนี,ท่านมีทางเลือกอืนด้วยงันรึ?”

26
 ตอนที651 การขับพิษ

“ข้าควรเชือใจเจ้าใช่ไหม?”

ในขณะทีเซียงจางกล่าว,สีหน้าของเขาก็บิดเบียวด้วยความ
เจ็บปวดจากพิษอัคคี

1
 เย่หยวนมองไปยังเซียงจางและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ทุกๆอึดใจ,เหล่าชีวิตลูกหลานของท่านก็ยิงอันตรายมากขึน
ซึงข้าเองก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ทา่ น…จะเมินเฉยได้งนรึ
ั ?”

ท่าทางของเซียงจางเปลียนไปและเผยสีหน้าอันลําบากใจ
ออกมาให้เห็น เพียงครูห่ นึง,ในทีสุดเขาก็กดั ฟั นแน่นและ
กล่าวว่า

“เข้าใจแล้ว! ข้าจะร่วมมือกับเจ้า!”

2
 เย่หยวนพยักหน้าและเริมจับชีพจรของเซียงจาง

“พลังปราณของข้ากําลังถ่ายไปยังเส้นปราณของท่าน อย่า
ต่อต้านใดๆเด็ดขาด!”

เย่หยวนกล่าว

เซียงจางพยักหน้าพร้อมสีหน้าของเขาทีค่อนข้างน่าเกลียด
อย่างมาก

3
ในด้านหนึง,เป็ นเพราะความทรมานจากพิษอัคคีภายในร่าง
ส่วนอีกด้านคือ,การกระทําเช่นนีมันเท่ากับ เขายอมทิง
ศักดิสิทธิและมอบชีวิตให้แก่เย่หยวนโดยจํานน

สําหรับยอดฝี มือระดับหก,พวกเขาเชือมันในพลังของ
ตนมากกว่าสิงอืนใด เว้นเสียแต่,ภายใต้สถานการณ์เช่นนี
ตัวเขาไม่เหลือทางเลือกอืนใดนอกจากต้องมอบชีวิตให้คน
อืนแล้วจริงๆ

อย่างไรตาม,ทันทีทีพลังปราณของเย่หยวนเข้าสูเ่ ส้นปราณ
ของเซียงจาง ท่าทางของเขาก็เปลียนไปแทบจะในทันที

4
 พลังปราณของเย่หยวนเป็ นดังสายลมเย็นทีไหลเข้าสูเ่ ส้น
ปราณของเขาอย่างช้าๆ ไม่เพียงแค่รูส้ กึ ไม่ตอ่ ต้านเท่านัน,แต่
มันยังทําให้เซียงจางโล่งสบายอย่างมาก

มีหมอในเผ่ามากมายทีเคยจับชีพจรเขา แต่เขากลับไม่เคย
รูส้ กึ ดีขนาดนีมาก่อนเลย

เพียหนึงการเคลือนไหว,แต่ช่างหลากความหมาย นีแสดงให้
เห็นว่า,ทักษะด้านการแพทย์ของเย่หยวนเหนือชันกว่าหมอ
ในเผ่ามาก!

5
เซียงจางเปิ ดตาขึนโดยไม่ตงใจ
ั และต้องหันไปจับจ้องเย่
หยวนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

ทว่าสิงทีเขาเห็นช่างน่าประหลาดใจอย่างยิง,แม้จะเป็ นใบ
หน้าทีอ่อนเยาว์ของเด็กหนุ่ม แต่นนราวกั
ั บแฝงไปด้วย
ประสบการณ์ทสัี งสมมานับไม่ถว้ น

“มีสมาธิ! อย่าวอกแวก!”

6
 เย่หยวนกล่าวเสียงดุทงๆที
ั ยังหลับตา

เซียงจางสะดุง้ อย่างลับๆและรีบกลับมาตังสมาธิอีกครัง ใน
เวลานีความเชือมันในตัวเย่หยวนเพิมขึนหลายสิบทวีโดยที
เขาเองก็ไม่เข้าใจ

ไม่นานหลังจากนี,เย่หยวนก็ลืมตาขึนช้าๆ และเผยสีหน้าที
เคร่งขรึมออกมา

7
ในขันต้น,เซียงจางกังวลว่า เย่หยวนยังเด็กอยู่มากและไม่มี
ทางรักษาเขาได้แน่นอน แต่ปัจจุบนั ,เขากลับเชือมันในตัวเย่
หยวนอย่างยิง

อย่าดูถกู ว่าเขายังเด็ก,ความสามารถของเขาคือของจริง! ซึง

มีหมอผูใ้ ดในเผ่าบ้างทีสามารถเทียบเคียงเด็กคนนีได้?

แต่เมือเห็นสีหน้าของเย่หยวนในขณะนี เซียงจางก็รูส้ กึ ใจ
หายอย่างช่วยไม่ได้และกล่าวถามอย่างกังวลว่า

“น้องเล็ก,เป็ นไปได้ไหมว่า…อาการของข้าเลวร้ายกว่าที
คิด?”
8
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ไม่ใช่วา่ มันเลวร้ายซะทีเดียว เพียงแต่…มันคงต้องใช้เวลา

รักษานานกว่าทีข้าคิดเอาไว้พอควร”

เมือผ่านการจับชีพจรไปรอบหนึงแล้ว เย่หยวนก็พบว่า,พิษ
อัคคีนีมันลามจนผสานเข้ากับแกนอสูรของเซียงจางเรียบ
ร้อย เมือพิษอัคคีมาถึงขันนี,ก็ไม่ใช่เรืองง่ายทีจะขับออก
หากพลาดไปแม้แต่นิดเดียว,มันจะสร้างความเสียหายต่อ
9
 เส้นลมปราณของเซียงจางโดยตรง

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนไม่มนใจในความฝี
ั มือของตน แต่เขากังวล
ว่า,ฝ่ ายของเซียงเถียจะถ่วงเวลาได้ไม่นานพอ

เมือยังไม่สินความหวัง,เซียงจางทีได้ฟังก็ยิมบางๆ และกล่าว
อย่างอิมเอมใจว่า

“แล้วเจ้ายังจะรออะไรอยู่อีก? มาเริมกันเถอะ!”

10
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ ไม่วา่ จะทําสําเร็จหรือไม่,มันขึนอยู่กบั เซียงเถียแล้ว

ว่า เขาสามารถถ่วงเวลาได้นานเพียงใด แต่ในส่วนนีข้าจะ
พยายามทําให้ดีทีสุด ข้าจะเริมการรักษาแล้ว,เปิ ดการควบ
คุมเส้นลมปราณทัวร่างเตรียมให้ขา้ โดยเร็ว และในระหว่างที
ข้ากําลังขับพิษ…ท่านห้ามใช้พลังปราณโดยเด็ดขาดแม้สกั
นิด มิฉะนันผลทีตามมา,ท่านจะต้องแบกรับด้วยตนเอง!”

เซียงจางในตอนนีเป็ นดังเด็กน้อยทีเชือฟั งหมอ เขาพยักหน้า

และกล่าวว่า

11
 “เข้าใจแล้ว! ข้าจะไม่ใช้แน่นอน!”

เย่หยวนยืนมือออกมา,พร้อมปรากฏภูตเพลิงบนฝ่ ามือ

“ภูตเพลิง,เมือเจ้าเข้าไปยังเส้นลมปราณของเขาแล้ว เจ้าจะ
ต้องผสานงานกับข้าให้ดี และจงระมัดระวังตัว,เพือให้แน่ใจ
ว่าไม่เผลอสร้างความเสียหายต่อเส้นลมปราณของเขา!”

เย่หยวนใช้จิตของตนสือสารกับภูตเพลิง

12
ทีเย่หยวนใช้การสือสารทางจิตกับภูตเพลิง,เพราะเขาไม่ตอ้ ง
การให้เซียงจางได้ยิน

สิงหนึงทีควรทราบคือ,ปราณแห่งไฟทีมีสติปัญญาจะไม่ได้
ถูกควบคุมภายใต้จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเจ้าของ! หากเซี
ยงจางรูเ้ ช่นนี,คิดว่าเขาจะยอมให้เย่หยวนเสียงต่อไปหรือ
ไม่?

เมือยําเตือนภูตเพลิงเสร็จสิน,เย่หยวนก็นาํ นิวของตนแตะไป
ยังปลายนิวของเซียงจางทันที

13
 …………………………

ด้านนอก,เผ่าหมีและเผ่ามังกรปราณม่วงต่างยืนประจันหน้า
กันด้วยความกดดัน

14
 เซียงเถียเชือตามคําแนะนําของเย่หยวน และไม่ได้เชิญผู้
อาวุโสสูงสุดออกมาช่วย

เมือจือเฟิ งเห็นเซียงเถีย,ใบหน้าของเขาก็เผยความแปลกใจ
เล็กน้อย

เซียงเถียเองก็มิได้โง่สกั ทีเดียว ทันทีทเริ

ี มเอ่ยปากกล่าวขึน,
แรงกดลมปราณของเขาก็เข้าปกคลุมฝ่ ายตรงข้ามอย่างรวด
เร็ว

“ท่านประมุขเผ่ามังกรปราณม่วง,จือเฟิ ง การทีท่านถ่อสังขาร
มาถึงทีนี เป็ นไปได้ไหมว่า…ท่านต้องการก่อสงครามกับเผ่า
15
 หมีชาตอัคคีเพลิง?”

เมือจือเฟิ งเห็นท่าทีอนั นิงสงบของเซียงเถีย เขาก็อดสงสัยอยู่

ภายในใจไม่ได้

เป็ นไปได้ไหมว่าแหล่งข่าวทีได้ยินมาจะไม่ถกู ต้อง? เซียงจาง

มิได้เจ็บป่ วยจากพิษ?

แต่ความสงสัยเหล่านันมิได้แสดงออกมาบนใบหน้า เขา
กล่าวตอบพร้อมเสียงหัวเราะว่า

16
“ฮ่าฮ่า! หลานชายผูท้ รงเกียรติกล่าวอันใดออกมา? ช่วงนี,ไม่
มีอะไรแปลกใหม่ให้ทาํ เลย,ข้าจึงรูส้ กึ เบือๆจึงมาพบสหาย
เก่าอย่างตาแก่เซียงเท่านัน คนแก่อย่างพวกเราก็อยากพูด
คุยรําลึกถึงอดีตกันบ้าง ซึงข้าเองก็กลัวเจ้าเบือ,จึงนําสหาย
รุน่ ราวคราวเดียวกับเจ้ามาเล่นเป็ นเพือน บางทีพวกเราสอง
เผ่าก็ควรสนิทชิดเชือกันไว้,เจ้าว่าจริงหรือไม่? แล้วตาแก่เซี
ยงอยู่ทใด?
ี ทีกบั ข้าช่างหยิงยโสเสียจริง! หรือว่า…เขาไม่
สะดวกมาต้อนรับข้ากัน?”

เผ่าหมีโดยรอบทีนําโดยเซียงหูต่ า่ งเผยความขุ่นเคืองบนใบ
หน้าอย่างชัดแจ้ง

17
 ชายแก่ผนู้ ีช่างเจ้าเล่หอ์ ย่างแท้จริง เก็บซ่อนเจตนาไม่ดีอยู่
ภายในและแสร้งทําเป็ นอยากพบเซียงจาง เพือกดดันให้เปิ ด
เผยความจริง

หากเป็ นแต่ก่อน,เซียงเถียทีฟั งดังนันคงเหวียงค้อนเข้าใส่อีก

ฝ่ ายนานแล้ว เหตุใดเขาต้องฟั งคําไร้สาระเช่นนีด้วย?

เหล่าสมาชิกเผ่าหมีลว้ นเป็ นผูเ้ ชียวชาญด้านการต่อสู้ แต่

กลับไม่เก่งด้านการเจรจาเลย ดังนัน,พวกเขาจะสามารถรับ
มือกับกลยุทธอีกฝ่ ายได้อย่างไร?

18
แต่โชคดีทก่ี อนหน้า,เย่หยวนได้ยาเตื
ํ อนเซียงเถียไว้แล้ว และ
สังให้เขาพยายามตบตาว่าเซียงจางยังคงสบายดี

เมือนึกถึงสิงทีเย่หยวนบอกกับตนไว้ได้,เขาเองก็เริมเคลือน
ไหวโต้แล้วเช่นกัน

เซียงเถียมิได้โง่จนเกินไป,อย่างน้อยก็ดีกว่าเซียงหูท่ ตรงไป
ี
ตรงมาเกิน

เซียงเถียพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจและกล่าวว่า

19
“โอ้! ทีแท้ทา่ นประมุขจือเฟิ งก็มาทีนีเพือรําลึกความหลังกับ
สหายเก่านีเอง! แต่น่าเสียดาย,ทีประมุขของเผ่าเรากําลังอยู่
ในช่วงเก็บตัว หากคํานวณไม่ผิดพลาด,เขาน่าจะออกมาใน
อีกสองถึงสามวันข้างหน้า หากท่านประมุขจือเฟิ งรอได้,ก็
โปรดเข้ามาดืมนําดืมท่าพักผ่อนในเผ่าของเราก่อนสัก
หน่อย?”

เมือได้ยินเซียงเถียกล่าวเช่นนี,จือเฟิ งก็ยืนอึงไปชัวขณะ

หรือว่าแหล่งข่าวทีได้มาจะผิดพลาดจริงๆ? ตาแก่เซียงจาง
นันอยู่ในระหว่างการเก็บตัวจริงๆงันรึ?

20
ดวงตาของจือเฟิ งหรีแคบและสาดไปรอบๆ แต่คนทีเขาจับ
จ้องกลับเป็ นเซียงหูท่ อยู
ี ่ขา้ งหลังเซียงเถียแทน

เซียงหูม่ ิได้ใจเย็นอย่างเซียงเถีย ท่าทางของเขาลุกลีลุกลน

แถมบนใบหน้ายังเผยความเคร่งเครียดให้เห็นอย่างชัดเจน

เมือจือเฟิ งได้เห็นเขาจึงเข้าใจทุกอย่างในทันที และคิดกลับ

ตนเองว่า

‘เซียงเถีย,เจ้าหมาน้อยตัวนีรูจ้ กั เรียนรูแ้ ละวางแผนอย่างพ่อ

มัน! แต่ช่างน่าเศร้า,ทังหมดกลับไร้ประโยชน์สาํ หรับเจ้าที
ฉลาดขึนแค่คนเดียว เพราะคนอืนๆรอบตัวเจ้ายังคงโง่ดงั
21
 เดิม!’

เมือเซียงเถียเห็นท่าทางของจือเฟิ งในคราแรก เขาก็คิดว่าตน

สามารถตบตาอีกฝ่ ายได้สาํ เร็จแล้ว

แต่ใครจะรูว้ า่ ,จู่ๆจือเฟิ งก็หวั เราะขึนเบาๆและกล่าวว่า

“เนืองจากหลานชายผูม้ ีเกียรติตอ้ นรับข้าอย่างอบอุ่น แล้ว

ชายชราผูน้ ีจะปฏิเสธได้อย่างไร? ข้ารูส้ กึ นับถือในความใจ
กว้างของหลายชายยิง เอาล่ะ,พวกเราเข้าไปนังพักผ่อนใน
เผ่ากันดีกว่า เชิญหลานชายก่อน!”

22
ท่าทางของเซียงเถียเปลียนไปและยืนแข็งทือไม่ขยับเขยือน
ใดๆ

จือเฟิ งระเบิดเสียงหัวเราะอย่างเยือกเย็นอยู่ภายในใจ แต่

ปากของเขายังคงกล่าวต่อว่า

“เป็ นอะไรไปงันรึ? หรือว่าหลานชายผูม้ ีเกียรติจะมีบางสิง

ภายในนัน…และไม่สามารถเปิ ดเผยได้? ข้าเข้าใจ,ข้าเข้า

23
 ใจ…ข้าคงไม่เป็ นทีต้อนรับของเผ่าพวกเจ้าใช่หรือไม่?”

“ทะ-ท่านหยอกเล่นงันรึ? เหตุใด…เหตุใดข้าต้องมีอะไรปิ ด
บังด้วย?”

เซียงเถียกล่าวด้วยนําเสียงติดๆขัดๆ คนอย่างเซียงเถียจะ
เป็ นคูม่ ือของจิงจอกเฒ่าตัวนีได้อย่างไร?

ก่อนหน้า,มันเป็ นเพียงตัวเขาทีทําตามคําแนะนําของเย่
หยวน และคิดกลยุทธเพือตบตา

24
แต่ในเวลานี,เมือถูกสวนกลับอย่างหนักโดยจือเฟิ ง เซียงเถีย
จึงเริมหลุดในทันที

“หึ! ดูเหมือนว่าเซียงจางคงใกล้ถึงวาระสุดท้ายเต็มทนแล้ว
ในเวลานี! ฮ่าฮ่า! สวรรค์อยู่ขา้ งข้าอย่างแท้จริง! ไอ้ตวั น้อย,
หากจะเล่นเล่หเ์ หลียมกับข้า มันยังเร็วไปร้อยปี ! ข้าจะสะบัน
หัวเจ้าและนําไปเยียมไข้ตาแก่เซียงเสียหน่อย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

จือเฟิ งคํารามดังพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะ

25
“ไอ้จิงจกเลือยคลาน! แกอวดดีนกั ใช่มย?!
ั เจ้าลองสัมผัสเถีย
เอ๋อแม้แต่ปลายเส้นผมดูสิ!”

26
 ตอนที652 ศึกใหญ่ของสองเผ่า!

ก่อนหน้านี,ฝ่ ายของเผ่าหมีเตรียมพร้อมสละชีพแล้ว

เมือจือเฟิ งคํารามดังกล่าวออกมาอย่างมันใจ,พวกเขาก็
ทราบว่าไม่สามารถถ่วงเวลาได้อีกต่อไป

เพียงแต่…จู่ๆก็มีเสียงหนึงดังขึน ซึงราวกับทํานองจากสรวง
สวรรค์ยิง

1
อย่างไรก็ตาม,กลับเป็ นจือเฟิ งทีเปลียนไปทันทีทได้
ี ยินเสียงนี
พร้อมกวาดสายตาไปจับจ้องเงาร่างทังสองทีค่อยๆปรากฏ
ขึนต่อหน้าทุกคน

“เหอะ ไอ้พวกจิงจกเลือยคลาน กล้ามากนักทีมายืนท้าทาย

หน้าบ้านข้า!”

เซียงจาวคํารามดังและก้าวออกมาเผชิญหน้ากับจือเฟิ งทันที

เขายังเหลือร่องรอยของบุคคลทีเจ็บป่ วยได้อย่างไร ทังพลัง

ปราณและพลังจิตวิญญาณ,หรือแม้แต่ฉีของเขาก็ทะยานจน
2
 ถึงจุดสูงสุด! นอกจากนี,ตัวเขายังดูเหนือกว่าในอดีตเล็ก
น้อย

เมือเห็นฉากนี,เซียงเถียก็ตอ้ งหันไปมองเย่หยวนทีอยู่ขา้ งเซี

ยงจางด้วยความประหลาดใจ ภายในแววตานันเปี ยมไปด้วย
ความเลือมใสและชืนชม

สหายคนนีทําได้จริงๆ นอกจากนียังเร็วมาก!

3
สิบห้านาทีก่อนหน้า,ฝ่ ายของพวกเขายังคงต้องทีนังลําบาก
กล่าวได้วา่ ทุกชีวิตอยู่ในกํามือของจือเฟิ งอย่างสมบูรณ์

เห็นได้ชดั ว่าจือเฟิ งมิใช่คตู่ อ่ สูข้ องอีกฝ่ ายในปั จจุบนั ทีดีนกั

เขาสามารถยืนยันได้ทนั ทีวา่ ,มีบางอย่างเกิดขึนกับเซียงจาง,
และเขาดูไร้ซงความเมตตาแม้
ึ สกั นิด

ชายชราจือเฟิ งสีหน้ามืดมิดลงและกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า

“ตาแก่เซียง,ทีแท้เจ้าก็ยงั สบายดี หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,นีเป็ น

แผนทีตังใจล่อข้าออกจากเผ่าและจัดการทุกคนทีเดียว? เมือ
ใดกันทีพวกเจ้าทังหมดคิดแผนเช่นนีออกมา?”

4
เซียงจางไม่เพียงแค่ทรงพลังด้านการต่อสู้ แต่ความคิดและ
ปั ญญาของเขาก็ไวอย่างมากเช่นกัน แต่ตา่ งจากหมีลาบึ
ํ กตัว
อืนๆ,เซียงจางจึงสามารถปกครองเผ่าหมีได้ถึงทุกวันนี

หลายปี ทผ่ี านมา,หากไม่ใช่เพราะแผนการต่างๆของเซียว

จาง เหล่าหมีลาพวกนี
ํ คงถูกจือเฟิ งจัดการไปนานแล้ว

สิงเหล่านีเย่หยวนพอจะเห็นได้นานแล้วผ่านการสนทนากับ
เซียงจาง

5
จู่ๆเซียงจางก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสบายอารมณ์
และยังคงหัวเราะต่อเนืองไม่หยุด

เมือเห็นเซียงจางหัวเราะอย่างบ้าคลัง จือเฟิ งก็กล่าวขึน

พร้อมสีหน้าทีมืดลงอีกว่า

“ตาแก่เซียง,เจ้ากําลังหัวเราะอันใด?”

เซียงจางกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

6
“ไอ้พวกจิงจกเลือยคลาน,หากเจ้าทราบความจริงของเรืองนี
เจ้าต้องอยากตบหัวตนเองสักพันครัง ในตอนทีเจ้ามาถึง,ตัว
ข้ายังถูกพิษร้ายทรมานอยู่บนเตียง แม้แต่จะลุกขึนยังไร้ซงึ
เรียวแรง หากก่อนหน้า,เจ้าไม่คิดเยอะเกินไปและบุกเข้ามา
ในทันที ป่ านนีข้าเองก็คงนอนรอให้ฆ่าไปแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เซียวจางในขณะนีเปล่งเสียงออกมาอย่างมีความสุข แต่ใน
ตอนทีเย่หยวนกําลังขับพิษ,ตัวเขาไม่สามารถหัวเราะได้เลย

แต่เดิมเซียวจางคิดว่า,ปั ญหาทีเย่หยวนเคร่งเครียดคือต้องใช้
เวลากว่าครึงวันเพือขับพิษ แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,มันใช้เวลาแค่
สองชัวโมงกับอีกเล็กน้อยเท่านัน

7
 ปราณแห่งไฟระดับห้าของเย่หยวนทีใช้ขบั พิษ,กลับทรง
ประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชือ

ขันตอนการขับพิษช่างไหลลืนดังสายวารีผ่านเมฆาล่องอิสระ
ทุกบริเวณทีเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวชําระออกไป,มัก
สะอาดและปราศจากพิษตกค้างใดๆ

ย้อนกลับไป,เซียวจางได้แต่คิดกับตนเองว่า ทังๆทีเด็กคนนี
บอกว่ามีปัญหาล่าช้า,แต่ก็ยงั รักษาได้เร็วขนาดนี,แล้วถ้าไม่
มีปัญหาอันใด…เขาจะรักษาเร็วขนาดไหน?
8
 โชคดีอย่างมากทีระหว่างการรักษาไม่ติดปั ญหาใดๆ,การ
รักษาจึงเป็ นไปด้วยความรวดเร็ว หากล่าช้ากว่านีอีกเพียง
เล็กน้อย,ผลลัพธ์คงน่ากลัวเกินจินตนาการแน่นอน

เมือได้ยินเช่นนี,สีหน้าของจือเฟิ งก็กลายเป็ นดังกิงก่าทันที สี

หน้าของเขาเปลียนไปอย่างต่อเนือง

9
ในทีสุด,เขาก็เข้าใจแล้วว่า เหตุใดเซียงเถียจึงพยายามกล่าว
ตบตาเขาก่อนหน้า กลับกลายเป็ นว่ามันเป็ นการถ่วงเวลา
เท่านัน! แล้วสิงทีน่าเกลียดทีสุดคือ,เขากลับหลงกลและชวด
โอกาสทองไป!

มันไม่บงั เอิญไปหน่อยรึ,ทีเซียงจางจะมาฟื นตัวในเวลานีได้

จริง!

ทุกอย่างช่างมาได้ถกู จังหวะดีอย่างมาก!

10
เพียงความเปลียนแปลงเดียว,กลับเป็ นตัวเขาทีตกตําถึงขีด
สุด

พลาดแค่ครังเดียว,กลับนําความแตกต่างไกลนับพันลี!
สถานการณ์ในปั จจุบนั เปลียนไปแล้วอย่างสินเชิง!

เมือเห็นสีหน้าของจือเฟิ ง,เซียงจางก็หวั เราะอย่างมีความสุข

11
ทังสองฝ่ ายเป็ นศัตรูกนั หลายปี แล้ว และเป็ นฝ่ ายของเผ่าหมี
ทีถูกเผ่ามังกรปราณม่วงได้เปรียบกว่าเสมอ แต่เมือ
สถานการณ์ในวันนีกลับเปลียนจากหน้ามือเป็ นหลังมือ,
แล้วจะไม่ให้จือเฟิ งปวดใจได้อย่างไร?

จู่ๆสายตาของจือเฟิ งก็จบั จ้องไปยังเด็กหนุ่มข้างๆเซียงจาง

นันเป็ นใครอืนไปไม่ได้นอกจากเย่หยวน,และกล่าวด้วยใบ
หน้าทีมืดมิดว่า

“อย่าบอกนะว่า,เด็กหนุ่มคนนันเป็ นผูท้ รัี กษาพิษในร่างของ

เจ้า?”

12
 “หากเป็ นเช่นนันแล้วจะทําไม? คิดว่าข้า,เซียงจางคนนีจะ
ปล่อยให้เจ้าทําร้ายได้?”

เซียงจางกล่าวขึนอย่างเย่อหยิง

จือเฟิ งมองเย่หยวนด้วยสายตาอันเกลียดชังและกล่าวว่า

“ไอ้หนู,เจ้าช่างกล้าจริงๆ! กล้านักทีสร้างศัตรูกบั พวกเราเผ่า

13
 มังกรปราณม่วง!”

เย่หยวนยักไหล่ตอบและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า

“ข้าเป็ นเพียงนักหลอมโอสถ ยามพบผูเ้ จ็บป่ วยย่อมเข้าช่วย

เหลือ,มันคือจรรยาบรรณของพวกเรา แต่หากมันทําให้ทา่ น
จือเฟิ งต้องขุ่งเคือง…ก็เข้ามาตีกน้ ข้าได้ทกุ เมือ!”

เมือครึงประโยคแรกดังออกไป,ทุกคนรวมถึงเซียงจางต่าง
14
พยักหน้าด้วยความยอมรับ เย่หยวนผูน้ ีช่างน่าเลือมใสอย่าง
แท้จริง

ตลอดจนจบประโยคสุดท้ายดังออกมา,เผ่าหมีทกุ คนต่าง
ต้องระเบิดเสียงหัวเราะอย่างอดไม่ได้

ในขณะทีใบหน้าของจือเฟิ งดํามืดยิงกว่าก้นหม้อไหม้ไปแล้ว
เขาจ้องเขม็งไปยังเย่หยวนและกล่าวว่า

“ดีมากไอ้หนู! แกกําลังรนหาทีตาย!”

15
 บูมมม!

แรงดันลมปราณของยอดฝี มือระดับหกปะทุขนจนระเบิ
ึ ด
ออกมา ในทันทีทนั ใด,จือเฟิ งพุง่ เข้าใส่ฝ่ามือด้วยความเร็วสูง
สุด เพือหวังดับฆ่าเย่หยวนภายในฝ่ ามือเดียว

“ตาแก่จือเฟิ ง,คูต่ อ่ สูข้ องเจ้าคือข้า! หน้าด้านเกินไปหรือไม่

16
 ถึงกล้ารังแกเด็กเช่นนี?”

เซียงจางจะปล่อยให้จือเฟิ งทําตามใจได้อย่างไร?

เขาพุง่ ออกไปและเข้าหยุดอีกฝ่ ายโดยตรง การต่อสูข้ องยอด

ฝี มือระดับหกเริมต้นขึนทันที

สองขัวพลังระดับหกเข้าปะทะอย่างดุเดือด,นันเท่ากับเป็ น
การต่อสูท้ สะเทื
ี อนปฐพีสนันนภาอย่างแท้จริง ฝูงชนโดยรอบ
ของทังสองฝ่ ายต่างร้นถอยออกห่างเพือเลียงลูกหลง

17
 ในขณะทีจือเฟิ งกําลังรับศึกติดพันกับเซียงจางอยู่ เขาก็
คํารามดังว่า

“จือหลิน,เจ้ายังจะยืนงงเพืออันใด? ไปฆ่าเด็กนันให้ขา้ !”

จือหลินเป็ นนายน้อยของเผ่ามังกรปราณม่วง

เมือเสียงคํารามนีดังขึน,เผ่าหมีและเผ่ามังกรปราณม่วงที
เหลือยังจะอยู่เฉยได้อย่างไร? ทังสองเผ่าเปิ ดฉากสมรภูมิรบ

18
 ในทันที!

เผ่ามังกรปราณม่วงได้เชิญผูอ้ าวุโสสูงสุดเข้าร่วมศึก ในขณะ

ที,ผูอ้ าวุโสสูงสุดของเผ่าหมีเองก็ปรากฏตัวขึนแล้วในตอนนี
สองผูอ้ าวุโสสูงสุดเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด

เมือจือหลินได้รบั คําสังจากจือเฟิ ง เขาก็รบี ตรงไปยังเย่หยวน

ทันที

19
แต่เซียงเถียผูเ้ ห็นเย่หยวนเป็ นดังผูม้ ีพระคุณอันยิงใหญ่ เขา
จะยอมให้จือหลินเข้าถึงตัวเย่หยวนได้อย่างไร? ในชัวพริบ
ตา,เขาพุง่ โจมตีจือหลินเพือหยุดอีกฝ่ าย

การต่อสูเ้ ช่นนีมิได้พบเห็นบ่อยนักในโลกภายนอก

นีคือศึกของยอดฝี มือระดับห้าและระดับหก แม้ดินแดนไร้สิน

สุดและดินแดนวายุคลังเข้าปะทะกันอย่างเต็มกําลัง แต่
ความรุนแรงทีก่อเกิดยังไม่ถึงครึงของการต่อสูค้ รังนีเลยด้วย
ซํา

20
เย่หยวนกลายเป็ นบุคคลสําคัญและเป้าหมายของฝ่ ายศัตรู
โดยปริยาย

บางครังบางคราว,ก็ยงั มีพวกโง่งมและมีตาหามีแววไม่เข้า
โจมตีเขา แต่พวกนันก็ถกู กําจัดทิงไปในทันที

นอกเหนือจากยอดฝี มือระดับหก,ก็ไม่มีสงใดแล้
ิ วทีสามารถ
คุกคามเขาได้

ความสนใจของเย่หยวนในขณะนีอยู่บนท้องฟ้า มันคือศึกอัน

21
 ยิงใหญ่กลางเวหา

เซียงจางทีดูดซับทับทิมเพลิงอัคคีไปกว่าร้อยก้อน เดิมทีเขา
ควรพัฒนาอย่างก้าวกระโดด แต่เนืองด้วยพิษอัคคี,เขาจึงไม่
สามารถก้าวขึนสูร่ ะดับหกขันกลางได้อย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม,หลังจากทีเย่หยวนช่วยชับพิษอัคคีออกไป เซี
ยงจางทีดูดพลังอัคคีเข้าไปก็เริมแสดงผลแล้ว

แต่เดิมหมีชาตอัคคีเพลิงเป็ นอสูรธาตุไฟ การได้ดมดํ

ื าไปกับ
ทับทิมเพลิงอัคคีจาํ นวนมาก,แม้จะติดพิษหลังจากนัน แต่
พลังของเขาสูงจนเท่ากับระดับหกขันกลางแล้ว
22
กลางเวหา,ยิงจือเฟิ งเข้าต่อสูม้ ากเท่าไหร่เขาก็ยิงตกตะลึง
ตังแต่เมือใดกันทีเซียงจางแข็งแกร่งขนาดนี?

“เจ้า…เจ้าใกล้จะก้าวข้ามขีดจํากัดแล้ว?”

จือเฟิ งกล่าวด้วยความตกใจ

23
 เซียงจางหัวเราะและกล่าวว่า

“ขอบคุณสําหรับคําอวยพร หลังจากจัดการเจ้าเสร็จ,ข้าก็จะ
ไปก้าวข้ามขีดจํากัดอย่างสบายใจ!”

24
ตอนที653 นายน้ อยแห่งเผ่าอินทรียักษ์

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าต่อสูก้ บั เจ้า,เผ่าจิงจกเลือยคลายมานานหลาย

ปี แล้ว และไม่มีครังใดทีรูส้ กึ ได้ปลดปล่อยเช่นนีมาก่อน! รอ
จนกว่าพ่อคนนีสําเร็จระดับหกขันกลางอย่างสมบูรณ์ก่อน
เถอะ! ในตอนนันข้าจะกําราบเผ่าของเจ้าให้เกรียง!”

เซียงจางกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะกลางเวหา

1
จากนันเซียงจางก็ไล่อีกฝ่ ายจนมุมอย่างรวดเร็ว,ฝ่ ายจือเฟิ ง
ถูกทุบตีอย่างดุเดือด

แต่เนืองด้วยระดับพลังของทังสองทีไม่แตกต่างกันนัก ความ
ห่างชันของพลังการต่อสูจ้ งึ ไม่ได้สงู เท่าทีควร สําหรับเซียง
จางทีต้องการกําราบจือเฟิ งในเวลาอันสันจึงไม่ใช่เรืองง่าย

ในความเป็ นจริง,เย่หยวนยังทราบด้วยว่า ตัวเซียงจางใน

ปั จจุบนั ไม่สามารถฆ่าจือเฟิ งได้เลย นอกเสียจากว่า,เขาจะ
ก้าวขึนสูร่ ะดับหกขันกลางได้อย่างสมบูรณ์แบบ
2
“ตาแก่เซียง,อย่าอวดดีหน่อยเลย! เจ้าคิดจริงๆรึวา่ ,แค่นีจะ
สามารถเอาชนะข้าได้?”

จือเฟิ งตะโกนลันในขณะทีเขากําลังบินหนีออกไป

“เอาชนะเจ้า? งันก็หยุดหนีและให้ตาแก่ผเู้ หนือกว่าคนนี

กระทืบเจ้าจนกว่าจะเอาชนะได้! ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูทา่ ไอ้เด็กที
อาละวาดในคราแรก,ต้องรีบกลับไปฟ้องพ่อเสียแล้ว!”

3
 เซียงจางตะโกนตอกกลับ

เซียงจางตัดสินใจแล้วว่า,ตนจะต้องแสดงความขอบคุณต่อ
เย่หยวนอย่างเหมาะสมแน่ หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์นีไป
หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนทีเข้ามาช่วย,เผ่าหมีของเขาคงตก
อยู่ในอันตรายแน่นอน

ปั จจุบนั ,ไม่เพียงแค่วิกฤติของเผ่าหมีจะถูกขจัดจนสิน แต่เขา

ยังสามารถปราบปรามศัตรูคอู่ ริทมีี เรืองกันนับหลายปี ได้ ชัย
ชนะในครังนี,ทําให้เซียงจางรูส้ กึ ราวกับได้ปลดปล่อย และ
โล่งใจอย่างทีไม่เคยเป็ นมาก่อน

4
จิอเฟิ งยังคงบินหนีการไล่กวดของอีกฝ่ ายอย่างต่อเนือง ใน
ขณะทีคิดกับตนเองด้วยความกังวลว่า

‘เหตุใดนายน้อยเผ่าอินทรียกั ษ์ถึงยังมาไม่ถึงอีก? หรือเขาไม่

มาจริงๆ? ชายชราผูน้ ีจะต้านไว้ไม่ไหวแล้ว! สถานการณ์ใน
ปั จจุบนั ต่างจากทีข้าคํานวณไว้โดยสินเชิง,ใครจะไปรูว้ า่ จู่ๆ
เด็กเหลือขอนันจะโผล่ออกมา และสามารถขับพิษในร่างของ
เซียงจางได้อย่างสมบูรณ์!’

ความโกลาหลกลางเวหานันยิงใหญ่มาก ภายใต้การไล่กวด
5
ของเซียงจาง,จือเฟิ งทําได้เพียงหนีตายเท่านันในเวลานี ร่าง
กายของเขาเริมได้รบั ความเสียหายมากขึน

เซียงจางกําลังไล่หวดอีกฝ่ ายอย่างเต็มกําลังและมิได้คิด
อะไรมากนัก แต่ยิงเวลาผ่านไป,คิวของเย่หยวนก็ยิงขมวด
หนักขึน

จือเฟิ งสามารถหลบหนีออกจากศึกนีได้อย่างชัดเจน แต่เขา

กลับไม่ยอมหนีออกไปและทนการไล่ลา่ ของเซียงจางเพือ
อะไร? ยิงเวลาผ่านไป,กลับเป็ นตัวจือเฟิ งเสียเองทียิงจะเสีย
เปรียบมากขึน จนท้ายทีสุด,โอกาสหลบหนีทควรทํ
ี าได้อย่าง
ง่ายดายก็จะหายไปอย่างสูญเปล่า

6
จือเฟิ งผูน้ ีเป็ นจิงจอกเฒ่าผูม้ ากด้วยเล่หเ์ หลียมอย่างชัดเจน
หากให้กล่าวตามเหตุและผล,เขาเป็ นคนเห็นแก่ตวั และเห็น
ชีวิตของตนสําคัญทีสุด แต่การทีเขากล้าเสียงเช่นนี…มัน
หมายความว่าอย่างไร?

สิงทีเกิดขึนในขณะนีไม่ถกู ต้อง…มันผิดปกติเกินไป!

7
การทีบุคคลอย่างจือเฟิ งยอมทนมือทนเท้าเซียงจางมันไม่น่า
จะเป็ นไปได้ จะต้องมีบางสิงทียิงใหญ่กว่าอยู่เบืองหลัง

เป็ นไปได้ไหมว่า,เผ่ามังกรปราณม่วงยังคงมีทางออกอืนอยู?่

ลางสังหรณ์คอ่ ยๆคืบคลานเข้ามาภายในใจเย่หยวน

ในขณะทีกําลังครุน่ คิดอยู่นนเอง,ตั
ั วเขาก็สงั เกตเห็นจุดสีดาํ

8
 เล็กๆทีไกลออกไปจากบนฟ้า เมือเย่หยวนหรีตาแคบเพือ
สังเกตดีๆ,หัวใจของเขาก็วบู หล่นฉับพลัน

จุดสีดาํ ขนาดเล็กค่อยๆขยายใหญ่ขนึ เย่หยวนจับตามองการ

มาของสิงนีอย่างไม่ละสายตา และปรากฏว่ามันเป็ นเกวียน
ม้าบิน!

เกวียนนันถูกลากมาโดยอสูรม้าบินระดับสี และการมาถึง
ของมันก็ยิงใหญ่มาก

9
 สิงทีเกิดขึนหลังจากนีไม่ใช่เรืองธรรมดาแน่นอน!

เซียงจางทีไล่ลา่ จือเฟิ งสุดล่าฟ้าเขียวทัวเวหาต้องหยุดชะงัก

ทันที

เมือจือเฟิ งเห็นการมาถึงของเกวียนม้าบิน สีหน้าของเขาก็

เผยความอิมเอมใจและระเบิดเสียงหัวเราะดังว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เซียงจาง,นายน้อยเผิงหยุนมาถึงแล้ว! ข้าอยาก

จะเห็นว่าตัวเจ้ายังกล้าหยิงผยองอยู่หรือไม่! วันนีจะเป็ นจุด

10
 จบของเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงอย่างแท้จริง!”

เสียวจังหวะทีเซียงจางได้ยินชือ‘เผิงหยุน’ท่าทางของเขาก็
เปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั สีหน้าของเขามืดลงและกล่าวกับจือ
เฟิ งว่า

“เจ้าสหายผูน้ ีมันกล้าทรยศท่านหูเ่ หยียนจริงๆ! ถึงเรียกเผ่า

อินทรียกั ษ์พนั บรรพตมาช่วย!”

11
“เจ้าโง่! หูเ่ หยียนผูน้ นตายลงไปนานแล้
ั ว! หลายปี ทผ่ี านมา,
เผ่าเสือมารดําไม่เคยแยแสดูแลพวกเราแม้แต่นอ้ ย เพือความ
อยู่รอดของเผ่ามังกรปราณม่วง,แล้วข้ายังจะรับใช้พวกมัน
เพืออันใด?”

จือเฟิ งกล่าว

“หุบปากเฮงซวยของแกไปซะ! ความแข็งแกร่งของท่านหูเ่ หยี

ยนช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง! แล้วท่านจะตายได้อย่าง
ไร! แกกล้าทรยศท่านหูเ่ หยียนจริงๆ! พวกแกทังหมดเตรียม
ใจตายได้เลย!”

12
เซียงจางคํารามด้วยความโกรธแค้นอย่างไม่สามารถควบคุม
ได้

“เห้อ,เจ้านีมันหมีโง่ไม่เปลียน! เจ้าคงไม่ทราบเลยใช่ไหมว่า,
มีเผ่าอสูรภายใต้อาณาเขตของเผ่าเสือมารดํามากมาย
เท่าใดแล้วทีลุกขึนต่อต้าน คิดว่ามีเพียงพวกเราเผ่ามังกร
ปราณม่วงงันรึ? มีแต่หมีโง่อย่างเจ้า,ทียังคงจงรักภักดีตอ่ หู่
เหยียน! วันนีข้าจะทําลายเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงให้สญ
ู สิน,
ภายใต้ความช่วยเหลือของเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต!”

13
เย่หยวนทียืนฟั งการสนทนาของทังสองอยู่เบืองล่าง เมือได้
ยินดังนันก็อดนึกถึงคําเตือนของอวีฮ่วงไม่ได้เลย เขาไม่คาด
คิดเลยว่า,ตัวเขาจะเข้าชนกับเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตเร็ว
ขนาดนี

หากปล่อยให้พวกนันทราบว่า,เย่หยวนมีสายเลือดมังกรแท้
จริงอยู่ในร่าง มันคงไม่สง่ ผลดีกบั เขาแน่นอน

ตามทีได้ฟังมา,เผ่าเสือมารดําและเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต

ราวกับสาบานเป็ นศัตรูคแู่ ค้นกัน และไม่มีใครทราบเลยว่า,
14
 ประมุขเผ่าเสือในขณะนีเป็ นตายร้ายดีอย่างไร จึงส่งผลให้
เผ่าอสูรต่างๆไร้ทพึี งและแปรพักตร์ไปหาฝ่ ายศัตรูแทน

แน่นอนว่า,เผ่าหมีนนตรงไปตรงมาและซื
ั อสัตย์อย่างมาก
พวกเขาไม่เคยมีความคิดเช่นนีในหัวมาก่อนเลย แต่เผ่า
มังกรปราณม่วงทีไม่อาจทนได้,จึงคิดกบฏมาตังนานแล้ว

เย่หยวนเห็นเพียงเกวียงม้าบินทีหยุดจอดลง ด้านหน้าเกวียน
เผยให้เห็นชายชราผูห้ นึงยืนอยู่ แต่ความแข็งแกร่งของเขา
กลับไม่อาจหยังรูไ้ ด้เลย บางทีเขาอาจแข็งแกร่งยิงกว่าเซียง
15
 จางก็เป็ นได้

เรืองในวันนี,มีแนวโน้มว่าจะไม่จบง่ายๆเสียแล้ว

ตัวเกวียนเปิ ดขึนอย่างรวดเร็ว พร้อมปรากฏชายหนุ่มผูม้ ี

จมูกทรงอินทรีโด่ง,ทุกอากัปกิรยิ าเต็มไปด้วยความหยิง
ผยองยิง สายตาอันดูถกู จับจ้องไปยังทุกคนราวกับมดปลวก

16
บุคคลนีคือนายน้อยแห่งเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต,เผิงหยุน!

ในขณะเดียวกัน,เด็กหนุ่มอีกตนก็ลงมาจากอีกด้านของ
เกวียนม้าบิน และกล่าวกับทุกคนด้วยท่าทางอันหยิงยโสว่า

“ท่านเผิงหยุนมาถึงแล้ว! เหตุถึงยังไม่ทาํ ความเคารพ!”

17
จือเฟิ งไม่สนใจบาดแผลใดๆในร่างและรีบคุกเข่าคํานับทันที
ว่า

“จือเฟิ งจากเผ่าอันตําต้อย,ขอทําความเคารพนายน้อย
เผิงหยุนและผูอ้ าวุโสเผิงไฮ้!”

ทัศนคติของประมุขเผ่าผูน้ ีเปลียนไปอย่างไม่น่าเชือ!

ในขณะทีเซียงจางยังคงยืนนิงพร้อมสีหน้าอันอึมครึม เขาไม่
18
 คิดทีจะแสดงความเคารพแต่อย่างใด

เด็กหนุ่มคนนันกล่าวด้วยความโกรธทันทีเมือเห็นเช่นนัน

“เผ่าหมีอนั ตําต้อย! ทังๆทีเห็นนายน้อยเผิงหยุนแล้ว,แต่เหตุ

ใดถึงยังไม่ทาํ ความเคารพ!”

เผ่าอินทร์ยกั ษ์พนั บรรพตยังครอบครองสายเลือดของสัตว์เท

วะเช่นกัน และสายเลือดสัตว์เทวะในร่างพวกเขายังเข้มข้น

19
 ยิงกว่าของเผ่าหมี,หรือเผ่ามังกรปราณม่วงเสียอีก

ท่าทางของเซียงจางเปลียนไปพร้อมนํามือทังสองไขว้หลัง
และกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“ข้า,เซียงจาง,ยอมก้มหัวให้แค่ทา่ นหูเ่ หยียนเท่านัน และข้า

ไม่รูด้ ว้ ยว่า,นายน้อยเผิงหยุนอะไรนันเป็ นใครมาจากไหน!
เหตุใดข้าต้องก้มหัวให้มนั ?!”

20
เมือเย่หยวนได้ยินคํากล่าวของเซียงจาง เขาก็พยักหน้าอย่าง
ยอมรับ

ในบรรดาเผ่าอสูร,ความซือสัตย์ขนาดนีมิได้หากันง่ายๆ

หนึงต้องทราบก่อนเลยว่า,ทังๆทีรูว้ า่ เผิงหยุนมาเพือทําลาย
เผ่าหมีของตน แต่เซียงจางก็ยงั ยืนกรานอย่างเด็ดเดียว

เด็กหนุ่มผูน้ นยิ
ั งโกรธเกรียวเข้าไปใหญ่เมือได้ยิน และกล่าว

21
 ด้วยสายตาอันรังเกลียดว่า

“เป็ นเพียงสิงมีชีวิตชันตําแท้ๆ,แต่กล้าไม่กม้ หัวให้นายน้อย

ของเรา! พวกเสือมารดําใกล้ถึงจุดจบลงแล้ว! แต่กลับมีพวก
โง่อยู่จริงๆ! สงสัยเราต้องกําจัดเผ่าของเจ้าให้สินซากเพือ
เป็ นบทลงโทษเสียหน่อยแล้ว!”

“หุบปากเน่าๆของแกไปซะ! หากกล้าก็ลองดู,พวกเจ้าจะต้อง
ถูกท่านหูห่ ยานลงทัณฑ์อย่างโหดเหียม! หลังจากทีเจ้า
ทําลายเผ่าหมีของข้า,พวกเจ้าจะต้องได้รบั ความทุกข์
ทรมานอย่างไม่มีสนสุ
ิ ด!”

22
 เซียงจางกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! สมแล้วทีเป็ นสัตว์ชนตํ

ั า! ช่างน่าสังเวชยิงนักทียัง
ถูกปกปิ ดความจริงเกียวกับหูเ่ หยียน! ข้าจะบอกอะไรให้เอา
บุญ,หูเ่ หยียนได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากต้นจิตอสุระตังแต่สิบปี
ก่อน! แม้ยงั ไม่ตาย,แต่มนั ก็ไม่ตา่ งอะไรกับพิการ! พวกเจ้า
โชคดียิงนัก,ทีนายน้อยผูน้ ีมากไปด้วยเมตตา ข้าจะให้โอกาส
พวกเจ้าอีกครังหนึง! คุกเข่าและกล่าวสรรเสริญข้าด้วยความ
สุภาพ มิเช่นนัน,วันนีจะเป็ นวันทีเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงสูญ
สิน!”

เผิงหยุนทีเงียบตังแต่ตอนแรก,ในเวลานีเขาก็เอ่ยปากขึนใน

23
 ท้ายทีสุด

ท่าทางของเซียงจางเปลียนไป,และเหลือบมองเหล่าลูก
หลานของตนทีอยู่ขา้ งหลังเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเขายังคง
แสดงความไม่เต็มใจออกมา

“หุห,ุ นันแหละ เจ้า,ในฐานะประมุขเผ่า,คงไม่ปล่อยให้พวก

พ้องตายลงในเงือมมือของตนจริงไหม? จงคุกเข่าและก้ม
ศีรษะ,พร้อมสรรเสริญเจ้านายใหม่อย่างเผ่าอินทร์ยกั ษ์พนั
บรรพตซะ!”
24
เผิงหยุนดูเหมือนจะมองสถานการณ์ทเซี
ี ยงจางเผชิญอยู่ได้
ขาด และพยายามชักนําในทันที

เซียงจางนิงไปครูห่ นึง,ก่อนจะค่อยๆหันกลับไปหาลูกหลาน
ของตน เย่หยวนทีเห็นใบหน้าเขาก็ผงะขึนทันทีดว้ ยความ
ตกใจ,หยดนําตาหยดหนึงได้ไหลออกจากดวงตาของเซียง
จาง!

25
“เด็กๆ… พวกเจ้า…กลัวความตายหรือไม่?”

เซียงจางกล่าวถามขึนทังนําตา

“ไม่กลัว!”

26
 ตอนที654 อ้ างชือขึนท้ าทาย!

“ไม่กลัว!”

สองคําดังขึนจากปากเผ่าหมีอย่างพร้อมเพรียง มันไร้ซงึ
ความกลัว,มันไร้ซงความลั
ึ งเลใดๆ

แรงดันลมปราณของพวกเขาทะยานสูงขึนจนเสียดฟ้า!

1
เมือสองคํานีถูกเปล่งออกมา,ก็เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า พวกเขา
พร้อมตายด้วยความเต็มใจ!

อย่ามองเพียงว่าหมีเหล่านีมีแต่พละกําลังและฉลาดน้อย ใน
เวลานี,มันแสดงให้เห็นแล้วา่ พวกเขาทุกคนมีจิตใจทีสูงส่ง
และไม่กม้ หัวให้แก่ความอยุติธรรม หากตาย,พวกเขาก็
ตายอย่างผูก้ ล้าอันสมเกียรติ!

ทุกภาพฉากทีปรากฏขณะนี,ในมุมมองของเย่หยวนแล้ว…
มันก็น่ารักดี
2
 เมือเซียงจางเห็นฉากๆนีนําตาก็ไหลอาบแก้มโดยไม่ตงใจ
ั
เขาพยักหน้าและกล่าวว่า

“เยียม! เยียมจริงๆเด็กพวกนี! บุญคุณของท่านหูเ่ หยียนทีมี

ต่อเผ่าหมีนนยิ
ั งใหญ่ดงหุ
ั บเขา! ในวันนี,พวกเราจะชดใช้ทงั
หมดด้วยชีวิต!”

3
เซียงจางหันกลับมาอย่างรวดเร็ว และจ้องเขม็งไปยังเผิงหยุ
นพร้อมกล่าวว่า

“เจ้าได้ยินหรือไม่,ไอ้เด็กเหลือขอ! อย่างเจ้าน่ะรึ,พวกข้าต้อง
ก้มหัวให้? ต่อให้ตายเป็ นผีก็อย่าหวัง!”

เดิมทีทา่ ทีของเผิงหยุนทีเผยออกมา,ช่างสงบนิงและใจเย็น
ราวกับควบคุมทุกอย่างอยู่ในมือ แต่ปัจจุบนั ,ท่าทีของเขา
กลับเปลียนไปและดูน่ากลัวอย่างมาก

การกระทําของเซียงจางประหนึงการตบหน้าเขาอย่างแรง
4
 ใบหน้าของนายน้อยเผิงหยุนผูน้ ีถูกสัตว์ชนตํ
ั าเหยียบยํา
อย่างไม่มีชินดี

“ในเมือปฏิเสธความเมตตาของนายน้อยผูน้ ี ข้าก็จะสนองให้
เอง! เผิงไฮ้,ไปฆ่าพวกมันให้หมด!”

เผิงหยุนกล่าวเน้นคําอย่างช้าๆ

“นายน้อยเผิงหยุน,ข้าขอเสียมารยาทสอบถาม!”

5
ในขณะทีเผิงไฮ้กาํ ลังจะเคลือนไหว,จู่ๆจือเฟิ งก็กา้ วออกมา
ตรงหน้าและกล่าวขึน

เผิงหยุนไม่อยากให้อีกฝ่ ายขัดจังหวะนานนัก จึงกล่าวตอบ

ทันทีอย่างเยือกเย็น

“พูด!”

6
ทันใดนัน,จือเฟิ งก็จอ้ งไปทีเย่หยวนพร้อมแสยะยิมอย่างน่า
เกลียด ก่อนจะกล่าวว่า

“นายน้อยเผิงหยุน,โปรดยกเด็กนันให้ขา้ จัดการด้วยเถิด เดิม

ทีเซียงจางป่ วยจากอาการพิษรุนแรง,และควรเป็ นเผ่ามังกร
ปราณม่วงทีสามารถกําราบเผ่าหมีได้อย่างไม่ยากนัก แต่
กระนัน,ไอ้เด็กนันกลับคิดต่อต้านนายน้อยและรักษาเซียง
จางจนหายดี!”

เมือได้ยินคํากล่าวของจือเฟิ ง ท่าทางของเซียงจางก็เปลียน
ไปฉับพลัน

7
 เย่หยวนเป็ นถึงผูม้ ีบญ
ุ คุณของเขา มันไม่เป็ นอะไรแน่นอน
หากเขาตาย,แต่ถา้ เรืองนีพัวพันถึงชีวิตเย่หยวน เซียงจางคง
เสียใจไม่รูจ้ บแม้จะตายกลายเป็ นผี

“จือเฟิ ง,แกไม่ตอ้ งมาสร้างความบาดหมางทีนี! เย่หยวนไม่

ได้รูเ้ รืองรูร้ าวอะไรด้วยเลย! ทีเขาช่วยข้าเพียงเพราะความ
หวังดีเท่านัน! หากเจ้ากล้าแตะต้องเขาแม้แต่ปลายผม,ข้าไม่
ปล่อยแกไว้แน่แม้จะต้องตายเป็ นผี!”

เซียงจางจ้องเขม็งไปยังจือเฟิ งด้วยสายตาอันโกรธเกรียว

8
 เมือเผิงหยุนได้ยินคํากล่าวของจือเฟิ ง เขาก็มองเย่หยวน
อย่างค่อนข้างประหลาดใจและกล่าวว่า

“โอ้,เผ่ามนุษย์? แม้เด็กคนนีจะมีพลังแค่ระดับสี,แต่กลับ
สามารถขับพิษในร่างกายอสูรระดับหกได้? เขาช่างมีฝีมือ
ด้านการแพทย์อนั สูงส่ง! อืม….น่าเสียดายจริงๆทีเขาเป็ น
มนุษย์ มิฉะนันข้าคงใช้ประโยชน์จากเขาได้ ในเมือเป็ นเช่นนี
คงต้องฆ่าทิงสถานเดียว!”

เมือจือเฟิ งได้ยินท่อนแรก,หัวใจของเขาก็แทบกระโจกขึนถึง
9
ลําคอ ภายในหัวของเผิงหยุนคงประเมินความสามารถของ
เย่หยวนไว้สงู มาก และต้องการรับเป็ นพวก

อย่างไรก็ตาม,เมือได้ฟังจนจบประโยคสุดท้าย เขาก็ตอ้ งแอบ

ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างลับๆ

เมือได้ฟังคําอนุมตั ิจากเผิงหยุน จือเฟิ งก็รูส้ กึ พึงพอใจอย่างที

สุด,เขาหันไปมองเย่หยวนพร้อมเผยรอยยิมสนจะน่าเกลียด
และกล่าวว่า

“ไอ้หนู,แกต้องการให้ขา้ ตีกน้ สังสอนนักใช่ไหม! ได้!,ในตอน

นีข้าจะทรมานแกเอง! ปากเก่งนักใช่ไหม,ข้าจะฉีกปากแก
10
 และขอดูหน่อยว่ามีสนุ ขั กีตัว!”

เซียงจางรูส้ กึ กังวลอย่างยิงเมือเห็นสถานการณ์ในขณะนี ใน
ขณะทีเขากําลังจะเคลือนตัวเข้าช่วย,กลับต้องหยุดชะงัก
ทันทีทสัี มผัสได้ถึงแรงกดดันอันทรงพลัง!

ความแข็งแกร่งของเผิงไฮ้คือพลังระดับหกขันกลาง ยิงไป
กว่านัน,ด้วยพลังจากสายเลือดของเผ่าอินทร์ยกั ษ์ทน่ี าเกรง
ขามเป็ นพิเศษ เซียงจางราวกับถูกควบคุมตัวไว้และไม่
สามารถขยับเขยือนได้เลย!

11
 เซียงจางรูส้ กึ รังเกียจตัวเองอย่างมากอยู่ในใจ หากเขาไม่
โลภมาก,เขาคงก้าวขึนสูพ่ ลังระดับหกชันกลางได้อย่าง
สมบูรณ์แล้ว และสถานการณ์คงมิใช่เช่นนีแน่นอน!

เมือเห็นเรืองนีพัวผันถึงชีวิตเย่หยวน,เขาก็รูส้ กึ ผิดอย่างไม่
สามารถพรรณนาได้

หากเขาทราบว่าทุกอย่างจะกลายเป็ นเช่นนี,เขาคงไม่ปล่อย
ให้เย่หยวนออกมาด้วยแน่นอน!

12
“เย่หยวน! รีบหนีออกไปเร็ว! เซียงจางผูน้ ีจะปกป้องเจ้าเอง,
แม้ตอ้ งแลกด้วยชีวิต!”

เซียงจางตะโกนลันออกไป

“หนี? หนีไปไหน? ยืนนิงราวกับรูปปั นขนาดนัน,มันคงกลัว

จนวิงไม่ออกแล้ว! ช่างน่าสมเพช! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

13
แต่ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนก็สาดสายตาเข้าใส่จือเฟิ ง และ
กล่าวอย่างรังเกียจว่า

“สายเลือดมังกรปราณม่วงชันตําอย่างท่านน่ะรึ? จะมาเป็ นคู่

ต่อสูข้ องข้า? น่าขยะแขยงสินดี”

แม้จือเฟิ งจะเป็ นอสูรทีผ่านประสบการณ์มาแล้วมากมาย

ตามอายุ,แต่เมือได้ยินทัศนคติอนั เหยียดยามของเย่หยวน สี

14
 หน้าของเขาเองก็มืดลงเช่นกัน

สายเลือดมังกรปราณม่วงของเขาถือเป็ นหนึงในสายตระกูล
มังกร แม้จะเป็ นสายเลือดนีจะไม่บริสทุ ธินัก แต่มนั ก็ยงั ขึน
ชือว่าเป็ นมังกร!

ทังๆทีเกียวพันกับสายเลือดมังกรอันสูงส่ง,แล้วมันจะใช้คาํ
ว่า‘ชันตํา’ได้อย่างไร?

15
“ชันตํา? แก,ไอ้มนุษย์อ่อนแอ,กล้าพูดจาเพ่อเจ้อนักใช่ไหม!”

เย่หยวนไม่พอใจอย่างมากเมือได้ยิน,เขาเชิดหน้าขึนเล็กน้อย
และแหงนมองจือเฟิ งด้วยหางตา ทันใดนัน,ทัวร่างของเขาก็
ระเบิดแรงกดดันของเผ่ามังกรออกมา!

ท่าทางของทุกคนแปรเปลียนไปเฉียบพลัน,เมือสัมผัสถึงแรง

16
 กดดันของเผ่ามังกรจากร่างเย่หยวนได้ สีหน้าของพวกเขา
เปลียนไปอย่างมาก

“ตอนนี…ท่านยังจะท้วงติงอะไรอีกหรือไม่? ข้าคงกล่าวได้
อย่างเต็มปากแล้วใช่ไหมว่า…สายเลือดของท่านมันชันตํา?”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

ท่าทางการแสดงออกของจือเฟิ งเปลียนไป ความลําบากใจ

17
อย่างสุดพรรณนาเผยชัดขึนบนใบหน้าอย่างไม่สามารถปก
ปิ ดได้

ต่อหน้าเย่หยวน,ไม่ใช่วา่ เผ่ามังกรปราณม่วงเป็ นเพียงสาย

เลือดชันตําจริงๆรึ?

ไม่วา่ สายเลือดของเผ่ามังกรปราณม่วงจะบริสทุ ธิเพียงใด,

แต่มนั ก็ไม่อาจเทียบเคียงได้กบั เศษเสียวของสายเลือดมังกร
แท้จริงได้เลย!

ต่อหน้าสายเลือดมังกร,สายเลือดมังกรปราณม่วงเป็ นเพียง
ขยะเท่านัน!
18
การทีเย่หยวนเรียก,เผ่าของเขาเป็ นสายเลือดชันตํา…มันไม่
ได้ผิดอะไรเลย!

อสูรทุกตัวในปั จจุบนั ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเลยว่า,ประโยคของ

เย่หยวนทีกล่าวกับจือเฟิ งนันถูกต้องแล้ว

19
ใบหน้าของจือเฟิ งแดงกลํา,และราวกับต้องการจะกล่าวอะไร
สักอย่าง แต่กลับพบว่าปากของเขาอ่อนแรงเกินจะเปล่ง
เสียงได้

เย่หยวนแสยะยิมเล็กน้อย และค่อยๆดึงคอเสือของตนออก,
จนเผยให้เห็นเกล็ดมังกรจากด้านในคอเสือของเขา

เมือเห็นเกล็ดมังกรทีสะท้อนแสงจนเป็ นสีเขียวมรกตออกมา
ท่าทางของเผิงหยุนและเซียงจางก็เปลียนไปกะทันหัน และ
ต้องอุทานขึนด้วยความตกใจ

“ราชันย์มงั กร!”

20
 เซียงจางไม่เคยคิดเลยว่า,แท้จริงแล้ว เย่หยวนจะเป็ นถึง
ราชันย์มงั กรของรุน่ ปั จจุบนั เขาได้แต่สาปแช่งตนเองอยู่ภาย
ในใจ

ราชันย์มงั กรและเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตเป็ นดังนํากับไฟ

หากเผ่าอินทรียกั ษ์กลับไปรายงานเรืองนีล่ะก็,พวกเขาจะ
ต้องส่งคนมาตามล่าราชันย์มงั กรแน่นอน!

ปั จจุบนั ,เย่หยวนเปิ ดเผยสถานะของตนในฐานะราชันย์

21
 มังกรเรียบร้อย นี…มันไม่ใช่การหาเรืองตายใช่ไหม?

ในขณะเดียวกัน,การแสดงออกของเผิงหยุนและเผิงไฮ้เองก็
เปลียนไปทังคูเ่ ช่นกัน

เห็นได้ชดั ว่า,ในสายตาของพวกเขา นําหนักความสําคัญของ

เย่หยวนได้เปลียนไปอย่างสินเชิง

เมือเห็นฉากนี,เซียงจางก็อดทีจะทุบตีตนเองไมได้เลย

ทีเย่หยวนต้องเปิ ดเผยตัวเช่นนี,ทังหมดก็เพือเผ่าหมีไม่ใช่ร?ึ

22
แต่ความแข็งแกร่งของเขาเป็ นเพียงระดับสี,นีมันไม่ตา่ งอะไร
กับเอาไข่ฟาดกับโขดหินเลย?

ไม่วา่ เรืองนีผลจะออกมาเป็ นอย่างไร เซียงจางก็ติดหนีบุญ

คุณเย่หยวนครังใหญ่!

“ข้าได้ยินมาว่า,บรรพบุรุษของข้าเคยฆ่านายน้อยของเผ่า
อินทรียกั ษ์ ซึงคาดไม่ถึงเลยว่า,วันนีข้าจะได้พบกับเผ่าอินทรี
ยักษ์จริงๆ เป็ นอีกครังทีโชคชะตาได้กลับมาบรรจบ หุห,ุ ข้า
23
 อยากจะทราบจริงๆว่า…เจ้ากล้าต่อสูก้ บั ข้าหรือไม่,นาย
น้อย?”

เย่หยวนกวาดสายตาไปหาเผิงหยุน

ภายใต้การเฝ้ามองของทุกคน,เย่หยวนต้องการท้าทายเผิง
หยุนอย่างชัดเจน!

หนึงสิงทีควรทราบคือ,เผิงหยุนมีพลังระดับห้าขันปลาย ใน

24
ขณะทีเย่หยวนมีพลังเพียงระดับสีขันกลางเท่านัน ความห่าง
ชันนีมันยิงใหญ่เกินไป

แม้เย่หยวนเป็ นราชันย์มงั กรและมีสายเลือดมังกรแท้จริงอยู่

แต่ความแข็งแกร่งของสายเลือดเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต
เองก็น่ากลัวอย่างมากเช่นกัน

แม้จะไม่สามารถนําไปเปรียบเคียงกับสายเลือดมังกรแท้จริง
ได้ แต่มนั ก็ยงั เป็ นสายเลือดลําดับต้นๆ

ความแข็งแกร่งของเขาสูงกว่าของเย่หยวนถึงหนึงอาณาจักร
พลังหลัก นีไม่ใช่การต่อสูท้ ควรเกิ
ี ดขึน!
25
เมือเผิงไฮ้เห็นเย่หยวนท้าทายเผิงหยุน เขาก็ตอ้ งขมวดคิว
อย่างช่วยไม่ได้,พร้อมก้าวออกไปข้างหน้าและกล่าวว่า

“นายน้อย,ให้ผอู้ าวุโสผูน้ ีฆ่าเขาเอง!”

“เดียวก่อน!”

26
เผิงหยุนก้าวออกมาอย่างช้าๆพร้อมสองมือทีไขว้หลัง,ก่อน
จะกล่าวว่า

“ความอัปยศของเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต,จะต้องถูกขจัด

โดยนายน้อยของเผ่าอินทรียกั ษ์เท่านัน! เจ้ามีนามว่าเย่
หยวน,ใช่หรือไม่? นายน้อยผูน้ ีจะเติมเต็มความปรารถนา
ของเจ้าเอง!”

27
 ตอนที655 การท้ าทายอีกฝ่ าย

“นายน้อย,ท่านห้ามหลงกลไอ้เด็กคนนี! เขาวางแผน
ทุกอย่างและต้องการท้าทายท่านโดยมีเจตนาอืนแอบแฝง!”

เผิงไฮ้เร่งกล่าวเตือน

1
 เผิงหยุนยิมอย่างมันใจและกล่าวว่า

“ลุงไฮ้,ท่านกังวลเกินไป ความแข็งแกร่งของข้า,หรือท่านจะ
ไม่ทราบ? ด้วยความแข็งแกร่งนี,หากข้ายังไม่สามารถกําราบ
ราชันย์มงั กรระดับสีอันอ่อนแอนีได้ ข้าจะกล้าปกครองเขต
ตงหมิงได้อย่างไร? ข้าจะต้องมีคณ
ุ สมบัติทีเหมาะสมพอ
สําหรับตําแหน่งผูส้ ืบทอดเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพต,จริงหรือ
ไม่? ไม่วา่ มันจะเก็บซ่อนอะไรไว้,นายน้อยผูน้ ีจะจัดการ
ทุกอย่างเอง!”

นีคือศึกการต่อสูท้ ได้
ี รบั ชัยชนะแน่นอน,ดังนันเผิงหยุนจึงไม่
มีเหตุผลทีจะปฏิเสธเลย

2
 พลังระดับห้ากับระดับสี,มีความแตกต่างระหว่างกันอยู่
มหาศาล หากเขายังพ่ายแพ้,เขาคงไม่มีหน้าไปสืบทอด
ตําแหน่งประมุขแห่งเผ่าอินทร์ยกั ษ์แน่นอนในอนาคต

ยิงเย่หยวนเป็ นราชันย์มงั กรด้วยแล้ว เขา,เผิงหยุน,ไม่อาจ

ปฏิเสธคําท้าทายนีได้

ทัวทังเขตตงหมิงทุกคนทราบดีวา่ ,นายน้อยแห่งเผ่าอินทรี
ยักษ์พนั บรรพตตายลงด้วยนํามือของราชันย์มงั กรรุน่ ก่อน
หากเขาไม่ยอมรับคําท้าทายนีก็เท่ากับ,เย่หยวนยิงใหญ่ทสุี ด
และไร้ผทู้ ดั เทียม

3
เย่หยวนบีบเค้นจนนายน้อยแห่งเผ่าอินทรียกั ษ์ยอมจํานนที
นี!

แน่นอนว่าหากเป็ นเช่นนี,อนาคตของเผิงหยุนเองก็ถกู ผลักไป

ยังทางตันเช่นกัน!

เมือเผิงไฮ้ได้ยินเผิงหยุนกล่าวมาเช่นนัน เขาก็ทราบว่าตนไม่
สามารถหยุดสิงนีได้ แต่เขาจะต้องจับจ้องและระมัดระวังเย่
หยวนคนนีให้ดี ตราบใดทีเริมได้กลินแปลกๆจากเย่หยวน,
4
 เขาจะเข้าไปช่วยทันทีดจุ สายฟ้าแลบ!

เผิงหยุนบินออกมาและหยุดตรงหน้าเย่หยวน เขาส่ายหัว
ด้วยความเหยียดหยามและกล่าวอย่างน่าสังเวชว่า

“ไม่คิดเลยว่าราชันย์มงั กรรุน่ ปั จจุบนั จะเป็ นได้แค่เห็บเหา

หากไม่ใช่วิวฒ
ั นาการย้อนกลับเมือครู,่ ข้าก็คงคิดว่าเจ้ามันก็
เพียงตัวปลอม”

5
ถูกต้อง,เย่หยวนเป็ นตัวปลอมอย่างชัดเจน เขาจะเป็ นราชันย์
มังกรได้อย่างไร?

แต่กระนันเอง,เย่หยวนก็ตระหนักดีเกียวกับตัวตนของราชันย์
มังกร

การมาถึงของเผิงหยุนมันกะทันหันเกินไป เย่หยวนจึงไม่มี
เวลาได้เตรียมตัวอะไรเลย ดังนัน,ตังแต่ทเผิ
ี งหยุนปรากฏตัว
ขึน เย่หยวนจึงต้องคิดแผนรองรับตลอดเวลา

และการพึงพาชือราชันย์มงั กรคือหนทางออกเดียวของเขา!

6
 “หุห,ุ บรรพบุรุษของเจ้าถูกฆ่าโดยบรรพบุรุษของข้า และ
ผลลัพธ์ในวันนีก็น่าต่างกัน แม้เผ่าอินทรียกั ษ์จะพอมีความ
สามารถอยู่บา้ ง,แต่ก็แค่ทา่ ดีทีเหลวในท้ายทีสุด ตลอดมาจน
ปั จจุบนั พวกเจ้าก็แค่หกตัวหนึงทีหยิงผยองจนลืมตัว”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมจางๆ

สําหรับสัตว์เทวะทังสี,พวกเขาทุกตนย่อมมีความหยิงทระนง
ทังสิน

7
 ซึงเผ่ามังกรเองก็มีความมันใจและภาคภูมิเช่นกัน

จากท่าทางของเย่หยวนเมือครู ่ มันยิงทําให้เผิงหยุนมันใจใน
ตัวตนของอีกฝ่ ายมากขึน เพราะราชันย์มงั กรรุน่ ก่อนหน้าเอง
ก็ทาํ ตัวกรางเหมือนกับเย่หยวนไม่มีผิด

สีหน้าของเผิงหยุนมืดลงในขณะทีกล่าวตอบว่า

8
 “เจ้าสิงมีชีวิตตัวนีช่างไม่รูจ้ กั ความเป็ นความตาย ถึงกล้า
ท้าทายนายน้อยผูส้ งู ศักดิ! เจ้าจะต้องตายอย่างน่าสะหยด
สยอง!”

แม้วา่ ความทรงพลังของเผ่ามังกรจะเป็ นทียอมรับในใต้หล้า

แต่สาํ หรับทีนี,แดนเทพอสูรต้องห้าม,นอกเหนือจากการ
ปรากฏตัวของราชันย์มงั กรในทุกๆหลายร้อยปี แล้ว เผ่ามังกร
ก็ไม่เคยมีอยู่เลย

แน่นอนว่าเผ่ามังกรยังมีอยู่จริง,เพียงแต่ภายในแดนเทพอสูร
ต้องห้ามมันถูกตัดจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์ ไม่วา่ ภาย
นอกจะเกิดอะไรขึน,แต่ผลเหล่านันไม่อาจแทรกแซงหรือ
กระทบถึงภายในนีได้เลย

9
อย่างไรก็ตาม,แม้พวกเขาไม่ทราบว่าราชันย์มงั กรนันมาจาก
ไหน แต่เขาก็คือบุคคลทียิงใหญ่ทสุี ดอยู่ด!ี

ทีนีคือดินแดนทีลึกลับทีสุด! และตัวตนของราชันย์มงั กรก็ไม่

ต่างกัน!

มีบนั ทึกเกียวกับวีรกรรมการสังหารของราชันย์มงั กรใน

ประวัติศาสตร์อย่างชัดเจน แต่ไม่มีใครกลับกล่าวถึงเลยใน
10
 บริเวณแห่งนี

จึงเป็ นทีชัดเจนว่า,เผ่าอินทรียกั ษ์มอบความทุกข์และเสียง

ร้องไห้ให้แก่ทกุ คนทีกล่าวถึง

แต่ในความเป็ นจริง,หากปราศจากปั ญหาใดๆในตอนนัน

แล้วราชันย์มงั กรจะไปฆ่านยน้อยของเผ่าอินทรียกั ษ์เพืออัน
ใด?

แรงดันวิญญาณระดับห้าของเผิงหยุนถูกปลดปล่อยออกมา
อย่างเต็มกําลัง นันรวมถึงแรงกดดันจากสายเลือดด้วยเช่น
กัน
11
เมือเซียงจางเห็นฉากนี,เขาก็ใจหายในทันที นอกจากนี,เขาก็
ไม่คิดเลยว่าสายเลือดของสัตว์เทวะในร่างเผิงหยุนจะเข้มข้น
ขนาดนี มีความเป็ นไปได้วา่ …สายเลือดของเขาแซงของนาย
น้อยรุน่ ก่อนหน้าไปแล้ว!

ความแข็งแกร่งของเผิงหยุนเหนือขันยิงกว่าพลังระดับห้าขัน
ปลายทัวๆไปเป็ นอย่างมาก!

สายตาของเซียงจางรีบหันไปจับจ้องเย่หยวนโดยไม่ตงใจ
ั
พร้อมกับตัวเขาทีเริมกังวล

12
เมือเทียบกับเผิงหยุนแล้ว,ความแข็งแกร่งของเย่หยวนด้อย
กว่าเป็ นอย่างมาก!

นอกจากนี…สายเลือดสัตว์เทวะของเผิงหยุนยังมีความเร็วที
สูงจนท้าทายสวรรค์ยิง แม้แต่เซียงจางไม่สามารถมองทัน,
และเขาเองก็ไม่สามารถมองเห็นความหวังของเย่หยวนเลย
เช่นกัน

13
 บูมมม!

เพียงเสียวอึดใจ,แรงดันลมปราณของเย่หยวนก็ทะยานพุง่
ขึนเช่นกัน มันผงาดสูงขึนไม่หยุดหย่อน,จนทะลวงสูจ่ ดุ สูงสุด
แห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับหกโดยตรง!

ผันเก้าวิญญาณกําเนิด!

14
ในคราแรก,ภูตเพลิงยังเป็ นแค่ระดับสี จึงไม่คอ่ ยผลอะไรมาก
กับเย่หยวน แต่ในปั จจุบนั ทีภูตเพลิงกลายเป็ นระดับห้า อนุ
ภาพของผันวิญญาณเก้ากําเนิดจึงสูงขึนทันตา และปรากฏ
ผลลัพธ์อย่างทีเห็น

เมือเห็นฉากๆนี,เผิงไฮ้ก็ขมวดคิวขึนเล็กน้อยโดยไม่ตงใจ
ั
เห็นได้ชดั ว่า,เขาประหลาดใจอย่างมากกับการกระทําของเย่
หยวน นีจึงทําให้เขาอยากหยุดการต่อสูข้ องเผิงหยุนมากขึน
ไปอีก

15
ไม่ทราบเพราะเหตุใด,เผิงไฮ้จงึ รูส้ กึ ว่าเย่หยวนคนนีไม่ง่าย
เลย

เผิงหยุนเองก็แปลกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยงั เผยรอยยิมอัน

เยือกเย็นและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า

“ก็พอมีฝีมืออยู่บา้ ง แต่แค่นน…มั
ั นยังไม่พอ!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของเผิงหยุนก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาทุก

16
 คน

บูมมม!

เผิงหยุนพุง่ เข้าซัดเย่หยวนด้วยฝ่ ามือโดยตรง!

ทุกคนทีตระหนักเห็นล้วนขนลุกซูดว้ ยความหวาดกลัว ฉากนี

ทีเกิดขึนมันกะทันหันเกินไป!

17
 เป็ นไปได้ไหมว่า…เย่หยวนจะเสร็จอีกฝ่ ายง่ายขนาดนี?

แต่เมือทุกคนรูส้ กึ ตัวขึนอีกครัง,พวกเขาก็พบบางสิงทีผิด
ปกติออกไป

เย่หยวนยังคงยืนนิงพร้อมรอยยิมบนใบหน้า,ทังๆทีพึงถูกซัด
เข้าอย่างจัง

จากนัน…จู่ๆร่างของเย่หยวนก็คอ่ ยๆเหือดแห้งหายไป มันคือ

18
 ภาพติดตาทีเกิดจากการเคลือนทีด้วยความเร็วสูง!

“เหอะ,ความเร็วเช่นนี…สัตว์เทวะพญามัจฉาคุนเผิง ความ
เร็วของคุนเผิงได้ชือว่าไร้ผใู้ ดทัดเทียมใต้สวรรค์เหนือพิภพ
แต่ในความคิดของข้า,มันไม่ได้น่าเกรงขามอะไรเลย”

เสียงจางๆของเย่หยวนลอยออกมาตามสายลม นําเสียงของ
เขาอัดแน่นไปด้วยความดูถกู

19
 สีหน้าของเผิงหยุนมืดลงยิงกว่าเดิมและกล่าวว่า

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่า เหตุใดเจ้าถึงกล้าท้าทายนายน้อยผูน้ ี
ทีแท้เจ้าก็มีความเร็วเป็ นเลิศ,แต่เจ้าคิดจริงๆรึวา่ ความ
สามารถเพียงแค่นีจะเอาชนะข้าได้? ช่างโง่งมสินดี!”

พลังสายเลือดของเผิงหยุนเข้มข้นอย่างมาก เพียงเสียวความ
คิด,ความเร็วก็ถกู เร่งถึงขีดสุด และตรงเข้าหาเย่หยวนใน
ทันที

ด้วยสิงนี,ความเร็วของเขาจึงเพิมขึนหายเท่าทวีกว่าก่อน
หน้า!

20
 นีถือเป็ นสถานการณ์อนั ตรายแล้ว!

นอกเหนือจากยอดฝี มือระดับหกแค่ไม่กีคนทีอยู่ตรงนีใน
ปั จจุบนั ก็ไม่มีใครสามารถมองการเคลือนไหวของเผิงหยุ
นได้ทนั เลย

ความเร็วของอินทรียกั ษ์พนั บรรพตไร้ผใู้ ดเทียบเคียงใต้

สวรรค์ แน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่ชือเท่านัน

21
 แต่ทนั ใดนันเอง,สิงทีจะเกิดขึนต่อจากนี มันก็ทาํ ให้ขา
กรรไกรทุกคนค้างเติงในทันที

ร่างของเย่หยวนหายวับไปจากสายตาทุกคน ร่างทังสองราว
กับจางหายไปกับอากาศจริงๆ!

“นี…ทังสองจะต้องรวดเร็วเพียงใดกัน! ความเร็วขนาดนันมัน
เกินกว่าจินตนาการได้แล้ว!”
22
 “ความเร็วของนายน้อยเผิงหยุนเป็ นไปตามทีคิดไว้ แต่นนั
เกิดอะไรขึนกับเย่หยวน? ความเร็วของเผ่ามังกรสูงขนาดนี
เลยงันรึ?”

“พลังสายเลือดของนายน้อยผิงหยุนเหนือชันกว่ารุน่ ก่อนๆ
อย่างชัดเจน ความเร็วนีช่างท้าทายสวรรค์ยิง! แต่ใน
ทางกลับกัน,เย่หยวนเองก็ยงั สามารถตามความเร็วของนาย
23
น้อยเผิงหยุนทัน! การทีตามทันความเร็วของเผ่าอินทรียกั ษ์
ได้สสู ีเช่นนี,เป็ นครังแรกเลยทีข้าเคยเห็น!”

ทุกคนต่างประหลาดใจกับความเร็วของเย่หยวน มันน่ากลัว
เกินไป!

เมือนําการปะทะความเร็วของสองคนนี ไปเทียบกับตอนที
ปะทะความเร็วกับหมาป่ าเฟยก่อนหน้า,มันราวกับเด็กเล็กวิง
ไล่จบั ก็ไม่ปาน

กระนันเอง,ความเร็วของเผิงหยุนก็เป็ นไปตามทีทุกคนคาด
การณ์เอาไว้ เพียงแต่ความเร็วของเย่หยวนกลับทําให้ทกุ คน
24
 แปลกใจอย่างมาก

หากต้องการเข้าปะทะกับเผ่าอินทร์ยกั ษ์พนั บรรพต,แน่นอน

ว่าต้องพึงพาความแข็งแกร่ง แต่หากจะตามพวกเขาให้ทนั
ด้วยความเร็ว,มันก็เป็ นเพียงฝันเช่นกัน

ทว่าปั จจุบนั ,เย่หยวนกลับฉีกทุกความเป็ นจริงด้วยความเร็ว

อันเหนือชัน

25
 ตอนที656 ผู้ชนะเพียงหนึงเดียว

ทุกความรูส้ กึ ของเผิงหยุนในตอนนีเหมือนกับหมาป่ าเฟยราว

กับภาพซ้อนยิง

เห็นได้ชดั ว่าความเร็วของเขาเหนือกว่าเย่หยวนเล็กน้อย แต่

ทุกครังทีเขาเข้าถึงตัวเย่หยวน,ทุกอย่างกลับช้าลงประหนึง
ถูกหน่วงเอาไว้ และไม่สามารถสัมผัสเย่หยวนได้เลย
ทุกอย่างเกิดขึนเพียงเสียวจังหวะ

1
แต่ในเสียวจังหวะนัน,มันทําให้เขาไม่สามารถโจมตีเย่หยวน
ได้ไม่มีวนั

คามรูส้ กึ เช่นนีไม่จาํ เป็ นต้องบรรณยายว่าน่าหดหูเ่ พียงใด

สายเลือดคุนเผิงได้สมญานามว่าเป็ นสายเลือดทีมีความเร็ว
มากทีสุดในบรรดาสายเลือดสัตว์เทวะทังหมด ถึงแม้เย่
หยวนจะสามารถใช้เคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนได้,แต่ก็ยงั
2
 ด้อยกว่าสายเลือดคุนเผิงเล็กน้อย

ทว่าสิงหนึงทีเผิงหยุนไม่ทราบเลยก็คือ,เย่หยวนสามารถใช้
ฟ้าหน่วงหยวนฉือได้

เย่หยวนพุง่ หนีออกไปหลายลี

3
 “คิดจะหนีงนรึ
ั ? มันจะง่ายขนาดนันได้อย่างไร!”

เผิงหยุนดึงพลังทีแท้จริงออกมาและไล่ตามอีกฝ่ ายโดยไม่
ลังเลใดๆ

เผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตเป็ นเผ่าทีมากเวยความทระนงตน

และศักดิศรียิง โดยเฉพาะเรืองความเร็วทีเหนือกว่าสิงใดทัง
มวล,หากเขาไม่สามารถไล่ตามเย่หยวนได้ทนั เผิงหยุนคงไม่
เหลือหน้าไปพบเจอใครอีกแล้ว

แต่กระนันเอง,เมือเผิงไฮ้เห็นสถานการณ์ในปั จจุบนั สีหน้า

ของเขาก็เปลียนไปอย่างมาก
4
 “นายน้อย,ระวัง!”

ยังไม่ทนั สินเสียง,ร่างของเผิงหยุนก็พงุ่ จู่โจมทันทีดจุ สายฟ้า!

ช่างน่าเสียดาย,ถึงแม้จะเป็ นยอดฝี มือระดับหก แต่หากต้อง

การเคลือนไหวในเวลานี,มันก็คอ่ นข้างใช้เวลาพอสมควร

ในทางกลับกัน,เย่หยวนและเผิงหยุนอยู่ทา่ มกลางความเร็ว
สูงสุด ล่าช้าเพียงอึดใจก็ถือว่ามากเพียงพอแล้ว!

5
 เย่หยวนกําลังรอจังหวะนีอยู่!

“ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญ! ระเบิดมันซะ!”

เย่หยวนคํารามดัง และขว้างยันต์ปราณคํารนวินาศสูญที
เหลืออันสุดท้ายอยู่สวนกลับไปใส่เผิงหยุน!

ทุกอย่างแปรเปลียนกะทันหันเกินไป เผิงหยุนทีวิงไล่ดว้ ย
ความเร็วสูงสุดไม่อาจตอบสนองใดๆได้ทนั !

6
 แต่เดิมสถานการณ์เป็ นดังเหรียญด้านเดียว เผิงหยุนมันใจ
ยิงว่า,เย่หยวนทีตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี จะสามารถปลด
ปล่อยไพ่ตายอันน่ากลัวได้อย่างไร?

หากเขาสามารถทําอะไรได้จริงๆ,แล้วจะวิงหนีทาํ ไมให้เสีย
เวลา?

อัสนีบาตรนับไม่ถว้ นคํารนลันสนันฟ้า,ทังหมดฟั นฟาดเข้าสะ

7
 บันร่างเผิงหยุนอย่างไร้ปราณี

“อ๊ากกก!!”

เผิงหยุนได้รบั บาดเจ็บสาหัสและทรุดตัวลงกับพืนทันที

“นายน้อย!”

8
 เป็ นเผิงไฮ้ทมาถึ
ี งเป็ นคนแรก!

อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนจะให้โอกาสอีกฝ่ ายได้อย่างไร?

ตังแต่ตน้ จนปั จจุบนั ,เย่หยวนได้วางแผนรับมือไว้หมดแล้ว

การหลบหนีออกไปจากสถานการณ์ดจู ะไม่ใช่ตวั เลือกทีดีนกั
แท้ทจริ
ี ง,ระยะห่างระหว่างเขาและเผิงหยุนในคราแรก เย่

9
 หยวนเองก็ได้คาํ นวณไว้หมดแล้ว!

ทันทีทเห็
ี นเผิงหยุนได้รบั บาดเจ็บสาหัสและทรุดตัวลง ใน
เสียวอึดใจ,เย่หยวนก็รบี ย้อนกลับมาหาด้วยความเร็วสูงสุด

ในทันทีทนั ใด,เย่หยวนเร่งคว้าร่างของเผิงหยนุทกํี าลังล้มลง

อย่างรวดเร็ว และชีดัชนีจีกลางหลังอีกฝ่ ายเอาไว้!

“หยุด,อย่าขยับ!”

10
 เย่หยวนคํารามดังและนําเผิงหยุนเป็ นตัวประกัน

ร่างของเผิงไฮ้หยุดชะงักลงดือๆและกล่าวขึนอย่างเลือดเย็น
ว่า

“หากแกกล้าทําร้ายนายน้อยแม้แต่ปลายเส้นผม ข้าจะ
ทรมานจนต้องร้องขอความตาย!”

11
 เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

“ข้าได้ถ่ายปราณแห่งไฟลงในเส้นลมปราณทัวร่างเขาแล้ว
ตราบใดทีเจ้ากล้าขยับแม้แต่ปลายเท้า ข้าจะเผาร่างนาย
น้อยของเจ้าให้เป็ นจุน…อยากลองพิสจู น์หรือไม่?”

สีหน้าของเผิงไฮ้เปี ยมไปด้วยความวิตก แต่ไม่กล้าแม้แต่ย่าง

เท้าออกไป

12
เส้นลมปราณมิได้เป็ นเพียงจุดทีบอบบางทีสุดของมนุษย์เท่า
นัน แต่จดุ นียังเป็ นจุดทีบอบบางทีสุดสําหรับอสูรเช่นกัน เมือ
ปราณแห่งไฟปะทุขนมั
ึ นไม่ใช่เรืองตลแต่อย่างใด

“ไอ้หนู,ช่างมากด้วยเล่หก์ ลนัก!”

ในเวลานี,เผิงไฮ้จะไม่สามารถกล่าวได้อย่างไรว่า ชีวิตของ
เผิงหยุนขึนอยู่ในมือของเย่หยวนแล้ว?

13
 แสวงหาจนพบแสงแห่งความหวังภายใต้สถานการณ์อนั
มืดมน สติปัญญาของเด็กคนนีช่างยอดเยียม!

หากเป็ นในสถานการณ์อืน,เผิงไฮ้ตอ้ งออกปากชมเย่หยวน

อย่างเลียงไม่ได้แน่นอน

แต่ในตอนนี,เขาเป็ นศัตรูกบั เย่หยวน และเย่หยวนกําลังจับ

เผิงหยุนเป็ นตัวประกัน,เพือหวังจะกินปลาใหญ่

“งันรึ? ท่านเองก็ยืมมือคนอืนบ่อนทําลาย,นีไม่ถือว่ามาก
ด้วยเล่หก์ ล?”

14
 เย่หยวนกล่าวถามสวนกลับไป

ในความเป็ นจริงแล้ว,เรืองในวันนีเป็ นสิงทีเย่หยวนไม่นกึ ไม่

ฝันว่าต้องพานพบ เย่หยวนกลับต้องหันมาอ้างชือราชันย์
มังกร,เพือขึนท้าทายเผิงหยุนให้ลงมือด้วยตนเอง

มิฉะนัน,แม้เขาจะมียนั ต์ปราณคํารนวินาศสูญ แต่เขาจะ

สามารถขึนเป็ นคูม่ ือของเผิงหยุนได้อย่างไร?

สําหรับเผ่าอสูรอืนๆดูเหมือนกับไม่ได้อยู่ในสายตาของ
เผิงหยุนผูน้ ีเลย

15
“หุบปาก! ปล่อยนายน้อยลงเดียวนี! ข้าสามารถช่วยเจ้าได้!”

เผิงไฮ้กล่าว

เย่หยวนหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวเย้ยหยันตอบว่า

16
“เจ้าเห็นข้าเป็ นคนโง่รไึ ง? หากข้าปล่อยเขา,เจ้าคงปล่อยข้า
ให้มีชีวิตต่อไป?”

คิวของเผิงไฮ้ขมวดขึนและกล่าวว่า

“แล้ว…เจ้าต้องการสิงใด?”

17
 เย่หยวนครุน่ คิดเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เจ้าจงไปฆ่าจือเฟิ งก่อน แล้วข้าจะปล่อยเขาและหนีออกไป

ทันที!”

ด้านข้างไม่ใกล้ไม่ไกล,จือเฟิ งทีเฝ้ามองสถานการณ์ดว้ ย
ความงุนงงตังแต่ตน้ เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวนในเวลา
นี,ร่างของเขาก็สนเทาทั
ั นทีโดยไม่สมัครใจ

18
เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์จะเปลียนไปเร็วขนาดนี ในครา
แรก,ยังเป็ นเขาทีต้อการจะฆ่าเย่หยวน แต่เพียงช่วงเวลา
สันๆ,กลับเป็ นเย่หยวนทีต้องการจะฆ่าเขาแทน

“ท่านเผิงไฮ้,อย่าไปฟั งคํากล่าวไร้สาระ! จือเฟิ งซือสัตย์และ

อุทิศตนให้ทา่ นเผิงเทียนมาโดยตลอด! เรืองนีสวรรค์เป็ น
พยานได้!”

จือเฟิ งเร่งกล่าวขึนด้วยสีหน้าอันขมขืน

19
“ฮ่าฮ่าฮ่า! จือเฟิ ง,เจ้าก็กล่าวเองแล้วว่าตนซือสัตย์และอุทิศ
ตน งันก็จงสังเวยชีวิตนีเพือไถ่ชีวิตของนายน้อยคืนกลับไป,
หนึงชีวิตทาสแลกหนึงชีวิตผูเ้ ป็ นนาย ช่างคุม้ ค่ายิงนัก!”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะสนัน

สีหน้าของจือเฟิ งมืดลงจนดําสนิท ในขณะทีภายในใจต่าง

สาปแช่งเด็กเวรนีนับครังไม่ถว้ น ไอ้เด็กเวรคนนีมันยุ่ง
ยามมากเกินไป,เหตุใดถึงไม่ขดุ หลุมพรางให้พอ่ มันกระโดด
ลงเอง!

20
“ไอ้เด็กเวร! อย่ามาหว่านความบาดหมางกันทีนี! หากเจ้าไม่
ยอมปล่อยนายน้อยล่ะก็,เจ้าก็อย่าหวังรอดชีวิตออกไป!”

จือเฟิ งคํารามก้องด้วยความโกรธเกรียว

เมือเผชิญหน้ากับคําขู่เช่นนี,เย่หยวนกลับไม่รูส้ กึ หวาดกลัว
ใดๆแม้แต่นอ้ ย ทว่าเขากลับกล่าวขึนด้วยความโศกเศร้าว่า

“ดูเหมือนว่าในใจของเจ้า,จะเห็นชีวิตทาสของตนสําคัญกว่า

21
ชีวิตนายน้อยผูส้ งู ศักดิและเป็ นดังอนาคตของเผ่าอินทรียกั ษ์!
ช่างอัปยศนักทีมีทาสเช่นนี เฮ้อ…”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมส่ายหัวและถอนหายใจดัง การเผย
กิรยิ าเช่นนีเป็ นดังใบมีดเครืองประหารก็ไม่ปาน

จือเฟิ งทําได้เพียงสาปส่งเย่หยวนรุนแรงยิงขึนภายในใจ แต่

กลับไม่สามารถทําอะไรได้เลย

อย่าลืมไปว่าปั จจุบนั ,แม้กระทังเผิงไฮ้ยงั ไม่สามารถทําอะไร

ได้ แล้วเขาจะมีอะไรไปต่อรองกัน?

22
 เพียงเย่หยวนเคลือนไหวเล็กน้อย,เผิงหยุนก็จะตายลงใน
ทันที!

“ไอ้เด็กเวร,แก…”

ในขณะทีจือเฟิ งกําลังจะตะคอกใส่อย่างเดือดดาล เขาก็ถกู

23
 หยุดไว้โดยเผิงไฮ้ทยกมื
ี อเชิงสัญลักษณ์ไว้

เผิงไฮ้สา่ ยหัวแลพกล่าวว่า

“ตราบใดทีเจ้ายอมปล่อยนายน้อย,ข้าจะยอดปล่อยเจ้าเป็ น
กรณีพิเศษ! เผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตของเรามีทกุ สิงทีเจ้า
ปรารถนา ตราบใดทีเจ้ายอมปล่อย,ไม่เพียงแค่รอดชีวิต แต่
หากต้องการสิงก็จงเอาไปได้เลย!”

24
 เมือจือเฟิ งได้ยินเผิงไฮ้กล่าวเช่นนันโดยไร้ซงเจตนาฆ่
ึ าเขา
ใดๆ ตัวเขาก็สบายใจขึนอย่างมากและถอนหายใจด้วยความ
โล่งอกทันที ในตอนนี,เขาควรอยู่นิงๆเข้าไว้เป็ นดีทสุี ด

แต่ทนั ใดนันเอง,จู่ๆแรงกดดันของเผ่าอสูรก็ปะทุขนอย่
ึ าง
รุนแรง

ในช่วงเวลาทีจือเฟิ งโล่งใจทีสุดนันเอง,ใครจะไปคาดคิดว่า
เผิงไฮ้จะโจมตีเขาโดยไร้ความลังเลใดๆ กว่าทีจือเฟิ งจะตอบ
สนองได้ทนั ,ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว

25
 บูมมม!

ฝ่ ามือมหึมาทีอัดแน่นไปด้วยพลังได้ซดั เข้าใส่กลางหน้าผาก
ของจือเฟิ งโดยตรง!

ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะดับสิน,ดวงตาของเขายังคงเบิก
กว้างด้วยความไม่อยากจะเชือ ในท้ายทีสุด,กลับเป็ นเขาที
ต้องตายจริงๆ!

26
“ท่านประมุขเผ่า!”

“ท่านประมุข!”

……………

27
ฝูงชนของเผ่ามังกรปราณม่วงทังหมดจะคาดถึงผลลัพธ์เช่นนี
ได้อย่างไร? พวกเขาทุกตนต่างจับจ้องไปยังศพของจือเฟิ ง
ด้วยสีหน้าอันน่าเกลียดและเคียดแค้น ไม่มีใครอยากจะเชือ
เลยว่า,เรืองเหล่านีจะเกิดขึนต่อหน้าต่อตาพวกเขาจริงๆ

เกิดอะไรขึน? ไม่ใช่วา่ วันนีพวกเขามาเพือกําจัดเผ่าหมีชา

ตอัคคีเพลงหรอกรึ? แล้วเหตุใดกลับเป็ นประมุขเผ่าถึงสินใจ
แทน?
28
เหตุการณ์ทงหมดที
ั เกิดขึนไม่ได้เป็ นดังทีทุกตนจินตนาการไว้
เลยสักนิด จากทัพใหญ่ของเผ่ามังกรปราณม่วงทีโหมเข้าใส่
เผ่าหมีอย่างเต็มกําลัง ทังหมดกลับตาลปั ตรไปหมด,เมือเซี
ยงจางปรากฏตัวขึน แต่กระแสสงครามก็เปลียนทิศอีกครัง,
จากการมาถึงของเผิงหยุน ทุกอย่างกําลังจะจบลงด้วยดี แต่
เป็ นเย่หยวนทีเผยตัวตนออกมาและเข้าปะทะกับเผิงหยุ
น สถานการณ์พฒ
ั นาขึนจนลุกลามอย่างไม่มีใครคาดไม่ถึง

กลับเป็ นจือเฟิ งทีสินใจตายลงอย่างน่าเวทนา พวกเขาทุกตน

29
ตระหนักได้แล้วว่า,ผูค้ ว้าชัยศึกครังนีมีเพียงหนึงเดียว!

ซึงนันก็คือ…เย่หยวน!

30
 ตอนที657 แสดงเล่หเ์ หลียมต่อหน้ า
เซียน

เย่หยวนคาดไม่ถึงเลยว่าเผิงไฮ้ผนู้ ีจะเด็ดขาดยิง ถึงสามารถ

คราชีวิตได้โดยไร้ซงความลั
ึ งเล

แต่ภายในใจเย่หยวนกระจ่างชัดแจ้งอยู่แล้วว่า จิงจอกเจ้า
เล่หเ์ ฒ่าอย่างจือเฟิ งจะต้องตายแน่นอนในวันนี โดยการฆ่า
ทิงอย่างโหดเหียมของเขา

1
เย่หยวนยังคงเป็ นคนทีเด็ดขาดและไม่เคยอ่อนข้อให้ใครเช่น
เดิม หากปล่อยให้จือเฟิ งทีเป็ นถึงยอดฝี มือระดับหกมีชีวิตอยู่
ต่อไป มันอาจเป็ นภัยคุกคามครังใหญ่ของเขาได้ในอนาคต

อย่างไรก็ตาม,ทีเผิงไฮ้ตดั สินใจใช้วิธีการนี ก็เพือสร้างความ

ตกใจให้แก่เย่หยวน,และป้องกันไม่ให้ทาํ เรืองบุม่ บ่ามใดๆ
โดยไม่ระมัดระวัง

แต่…ดูเหมือนว่าเผิงไฮ้จะคิดเยอะเกินไป

2
 วิธีเช่นนีน่ะรึ…จะทําให้เขาตกใจได้?

“จือเฟิ งตายแล้ว เจ้าปล่อยตัวนายน้อยได้หรือยัง? สิงทีเจ้า

ควรทราบคือ,แม้เจ้าจะฆ่านายน้อยตายไปจริงๆ แต่เจ้าเองก็
ต้องถูกฝังไปพร้อมกัน! แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นน,ทุ
ั กคนในที
แห่งนีก็เช่นกัน! นันรวมถึงข้าด้วย!”

หากเผิงหยุนถูกฆ่าโดยเย่หยวนภายใต้การคุม้ ครองของเผิง
ไฮ้ แน่นอนว่าตัวเผิงไฮ้เองก็ตอ้ งได้รบั โทษร้ายแรงทีสุดจาก

3
 ความผิด และผลคือเผิงไฮ้ทต้ี องฆ่าทุกคนทิงพร้อมจบชีวิต
ตนเองในท้ายทีสุด

แววตาของเย่หยวนทีจับจ้องไปยังเผิงไฮ้สนสะท้
ั าน ราวกับ
ว่าเขากําลังหวาดกลัวเมือได้ฟัง

“ข้า…ข้าจะมอบเขาให้เจ้าเอง แต่เจ้ามีอะไรมารับประกันว่า,
ชีวิตของเขาเองจะปลอดภัย? เจ้าก็ทราบดีวา่ ,เผิงหยุนเป็ นไพ่
ตายใบสุดท้ายของข้า หลังจากปล่อยตัวเขาไป…เจ้า
อาจกลับคําและสะบันศีรษะข้าทิง?”

เย่หยวนกล่าวถามด้วยท่าทางอันร้อนรน
4
เมือเผิงไฮ้เห็นว่า,ในท้ายทีสุดเย่หยวนก็อ่อนข้อลง ภายในใจ
ของเขาก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถกู

ในท้ายทีสุด,มนุษย์คนนีก็ยงั เด็กเกินไป แม้เขาจะมีความเด็ด

ขาดในการฆ่าและไหวพริบสติปัญญาชันยอด แต่ความกลัว
ตามอายุก็ยงั ปรากฏออกมาให้เห็นเมือจนมุมอยู่ดี

แต่เผิงไฮ้ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมา กลับกัน,เขากล่าว

5
 ตอบด้วยสีหน้าและนําเสียงทีจริงจังว่า

“ง่ายมาก ข้าจะสาบานต่อสรวงสวรรค์! ด้วยวิธีนี,เจ้า

สามารถคลายกังวลได้หรือไม่?”

เมือเย่หยวนได้ยินเช่นนัน,สีหน้าของเย่หยวนก็มืดลงโดยไม่
ตังใจและกล่าวว่า

“เจ้าต้องสาบานต่อสรวงสวรรค์ก่อน!”

6
เผิงไฮ้ดมู ีความตังใจจริงทีจะช่วยเหลือชีวิตนายน้อย เมือเย่
หยวนกล่าวจบ,เขาก็เริมเอ่ยปากกล่าวสาบานทันทีโดยไม่
ลังเลใดๆ

“ข้า,เผิงไฮ้,ฟ้าดินเป็ นพยาน ตราบใดทีเย่หยวนปล่อยนาย

น้อยเผิงหยุนให้เป็ นอิสระแล้ว,เผิงไฮ้ผนู้ ีจะไม่ฆ่าเขา! หากข้า
ตระบัดสัตย์ขอให้สรวงสวรรค์โปรดลงโทษ!”

เมือเผิงไฮ้กล่าวจบ เขาก็หนั มากล่าวกับเย่หยวนต่อว่า

“ว่าไง? ตอนนี,เจ้าสบายใจขึนรึยงั ?”

7
เย่หยวนพยักหน้าเล็กน้อย พร้อมท่าทางทีผ่อนคลายลงราว
กับเผิงไฮ้ทาํ ให้เขาโล่งใจได้จริงๆ

ในขณะทีเขากําลังส่งร่างเผิงหยุนให้ แต่จ่ๆู เสียงของเซียงจาง

ก็ดงั แทรกขึน

“เย่หยวน,เจ้าอย่าไปเชือมัน! สหายเฒ่านันมันไร้ซงความจริ
ึ ง
ใจ!”

8
เผิงไฮ้คาดไม่ถึงเลยว่า,เซียงจางจะมาขัดจังหวะเขาในเวลานี
สีหน้าของเขามืดลงเล็กน้อยและหันไปกล่าวโต้วา่

“เซียงจาง,เจ้าไม่มีสิทธิใส่รา้ ยผูอ้ ืน! ข้าได้สาบานต่อสรวง

สวรรค์เรียบร้อยแล้ว แล้วเจ้ายังต้องการอะไรอีก? หรืออยาก
ให้ขา้ ฆ่าตัวตายให้ดกู ่อนงันรึ…เจ้าถึงจะพอใจ?”

เซียงจางสําลักคําพูดไปฉับพลันเมือได้ยิน และเขาไม่
อาจกล่าวแย้งใดๆตอบกลับได้เลย

9
เขาสังหรณ์ใจว่ามีบางอย่างไม่ปกติ,นันจึงเป็ นสาเหตุให้เขา
ตะโกนแทรกขึนมา แต่เมือได้ฟังอีกฝ่ ายกล่าวเช่นนัน,เขาก็
พบว่าสิงทีพูดไปมันก็ถกู แล้ว

และในท้ายทีสุด…ภายใต้สถานการณ์เช่นนีเผ่าหมีก็ไร้
ประโยชน์

เย่หยวนเพียงกล่าวตอบด้วยรอยยิมบางๆว่า

10
“ท่านอาวุโสเผิงไฮ้กล่าวสาบานออกมาแล้ว แม้กระทังจือเฟิ ง
เองก็ยงั ถูกฆ่าตามทีข้ากล่าวไป ท่านอาวุโสเผิงไฮ้เป็ นผูเ้ ห็น
สัจจะเป็ นสําคัญ,ช่างน่านับถือยิง! รับไป!”

ในขณะทีกล่าว,เย่หยวนก็ผลักร่างเผิงหยุนออกไปหาเผิงไฮ้
เบาๆ

เมือเผิงไฮ้รบั เผิงหยุนอย่างประณีตเสร็จ ท่าทีของเขาก็

11
 เปลียนไปราวกับหน้ามือเป็ นหลังมือทันที

เขาส่งเผิงหยุนให้แก่เด็กหนุ่มทีอยู่ดา้ นหลัง และกล่าวด้วย

รอยยิมอันเลือดเย็นว่า

“หึห,ึ เจ้ายังเด็กเกินไปถึงได้เชือคนง่ายเช่นนี! เจ้าทําร้าย

เผิงหยุนจนได้รบั บาดเจ็บหนัก,วันนีคือวันตายของพวกเจ้า
ทุกคน!”

เผิงไฮ้เป็ นบุคคลทีมีชือยิงในใต้หล้าบนดินแดนแห่งนี แล้ว

เขาจะไม่เคยประสบกับสถานการณ์เช่นนีได้อย่างไร?

12
สําหรับเย่หยวน,เขาตังใจทีจะฆ่าเย่หยวนทันทีในคราแรก
แต่เนืองจากคําสาบานต่อสรวงสวรรค์เมือครู,่ เขาจึงยังไม่
สามารถเคลือนไหวได้

ท่าทางการแสดงออกของเย่หยวนเปลียนไปฉับพลับ ท่าที
ของเขาดูสบั สนอย่างมากและรีบกล่าวออกมาอย่างร้อนใจ
ว่า

13
 “ท่าน! ท่านอาวุโสเผิงไฮ้,แล้วคําสาบานเมือครูล่ ะ่ ?!”

เผิงไฮ้ระเบิดเสียงหัวเราะดังลันและกล่าวตอบว่า

“เจ้าหนู,ข้าบอกเพียงว่าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่มิได้กล่าวว่าจะไม่ทาํ
ร้ายเจ้า! ตราบใดทีข้าไม่ได้ฆ่าเจ้า และจับเจ้ากลับไป
ทรมานอย่างช้าๆ ข้าก็จะไม่มีวนั ถูกสรวงสวรรค์ลงโทษแน่
นอน!”

ด้วยเล่หเ์ หลียมอันแยบยลของเผิงไฮ้ เขาอดทีจะหัวเราะ

อย่างมีความสุขไม่ได้เลย แต่กลับเป็ นตัวเขาทีไม่ทนั สังเกต
เห็นรอยยิมบางๆบนมุมปากของเย่หยวน
14
เสียงหัวเราะค่อยๆหยุดลง พร้อมจิตสังหารทีพวยพุง่ ออกมา
จากร่างเผิงไฮ้และกล่าวว่า

“เจ้าหนู,เจ้ายังต้องเรียนรูอ้ ีกเยอะ!”

แรงกดดันของเผิงไฮ้แพร่สะพัดปกคลุมทัวทังบริเวณ สีหน้า
ของทุกคนเปลียนไปฉับพลัน,นันรวมถึงไปเซียงจาง

15
แต่ในเวลานีเอง,จู่ๆเสียงรําไห้อนั น่าสยดสยองก็ดงั ขึนจนทํา
ให้แรงกดดันทังหมดแตกสลายไป แรงกดดันและจิตสังหาร
ทังหมดของเผิงไฮ้จางหายอย่างไร้รอ่ งรอย ร่างกายของทุก
คนทีหนักอึงกลับมาเบาลงอีกครัง

เสียงรําไห้อนั น่าสยดสยองและน่าสังเวชนีคือ เสียงของเผิง

หยุนอย่างไม่ผิดเพียน

16
เมือเผิงไฮ้เห็นสภาพอันเวทนาของนายน้อย ท่าทีของเขาก็
เปลียนไปอย่างมาก!

“ไอ้หนู,แกทําอะไรกับเขา?!”

เผิงไฮ้คาํ รามถาม

เย่หยวนหัวเราะเบาๆและกล่าวว่า

17
“ข้าให้โอกาสเจ้าแล้ว แต่เจ้ากลับโง่งมไม่ยอมคว้ามา ในครา
นี,ข้าอุตส่าห์เมตตาผ่อนปรนอาการบาดเจ็บของเขาให้ยงั พอ
รักษาได้ แต่…มันคงเป็ นไปไม่ได้แล้ว!”

ยิงกล่าวมากเท่าไหร่,เสียงของเย่หยวนก็คอ่ ยๆเยือกเย็นมาก
ขึนและมากขึนจนจบประโยคสุดท้าย

เล่หเ์ หลียมเด็กน้อยเช่นนีของเผิงไฮ้…เป็ นไปได้งนรึ

ั ทเย่
ี
หยวนจะไม่รูท้ นั ?

18
 มุขสาบานต่อหน้าสรวงสวรรค์ถือว่า,โบราณไปแล้วในดิน
แดนศักดิสิทธิ เผิงไฮ้ทเลื
ี อกใช้กลอุบายเช่นนีหลอกล่อ,นัน
เท่ากับรนหายทีตายก็ไม่ปาน

ความนึกคิดของเย่หยวนและภูตเพลิงเชือมต่อกันโดยตรง
ก่อนหน้านี,เย่หยวนได้ใส่เศษเสียวของปราณแห่งไฟลงไปใน
เส้นลมปราณทัวร่างของเผิงหยุนไว้แล้ว

ตราบใดทีเย่หยวนต้องการจะฆ่าเผิงหยุน เพียงแค่คิด,เขาก็
สามารถทําได้ตลอดเวลา
19
ดังนัน ไม่วา่ เผิงหยุนจะอยู่ในมือหรือไม่,ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน
หมด

เผิงไฮ้ตอ้ งการจะช่วยเผิงหยุนและคิดว่าตนหลอกเย่หยวนได้
สําเร็จจริงๆ แต่กลับไม่คิดไม่ฝันเลยว่า,เขากําลังวิงเต้นอยู่บน
ฝ่ ามือของเย่หยวนมาโดยตลอด

ตราบใดทีเผิงหยุนยังไม่ตาย,เย่หยวนก็ยงั คงปลอดภัย แม้วา่

เผิงไฮ้จะโกรธแค้นเพียงใด เพราะเวลาชีวิตทีเหลือน้อยของ
20
 เผิงหยุนเป็ นตัวบีบบังคับให้ตอ้ งถอยกลับ

“แก! ช่างเป็ นเด็กทียอดเยียมจริงๆ! สมแล้วทีเป็ นราชันย์

มังกร! เรืองในวันนี,พวกเราเผิงจะจําไว้ให้ขนใจ!
ึ สักวันนีชีวิต
ของแกจะต้องจบลงในเงือมมือของพวกเรา! กลับ!”

เมือกล่าวจบ,เผิงไฮ้ก็สะบัดหน้ากลับพร้อมพาเผิงหยุนจาก
ไปทันที โดยไม่เหลียงมอง

หลังจากทีเผิงไฮ้กลับไปแล้ว เผ่ามังกรปราณม่วงก็ตนื
ตระหนกยิงและรีบกระจัดกระจายทันทีราวกับฝูงนกฝูงกวาง

21
พวกเขาได้ทรยศเผ่าเสือมารดําเป็ นทีเรียบร้อยแล้ว และเผ่า
อินทรียกั ษ์เองก็ไม่อาจยอมรับพวกเขาอีกต่อไป หลังจากนี
พวกเขาคงเป็ นเพียงเผ่าเร่รอ่ น,และหาเศษอาหารประทังชีวิต
ไปวันๆเท่านัน

เซียงจางก้าวมาหยุดตรงหน้าเย่หยวน สายตาของเขาทีจ้อง
มองเย่หยวนมันเปี ยมไปด้วยความเคารพและศรัทธายิง!

22
ถูกต้องแล้ว ยอดฝี มือระดับหกผูท้ รงพลังกําลังเลือมใสในตัว
นักสูร้ ะดับสีอย่างอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลอยู!่

เกิดเหตุไม่คาดฝันมากมายในวันนี,และมันก็เป็ นหายนะทียิง
ใหญ่เกินไปจริงๆ ซึงเซียงจางเองก็ทาํ ใจยอมรับการล้มสลาย
ของเผ่าไว้เรียบร้อยแล้ว

แต่…กลับมีเด็กหนุ่มระดับสีคนหนึงปรากฏตัวขึน และพึงพา
เพียงกําลังของตนฝ่ ากระแสนําแสนโหมกระหนําสวนไปได้!
นีคือวีรกรรมอันท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง!
23
 การทีเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงทังหมดรอดชีวิตมาได้,ทังหมด
ต้องขอบคุณเย่หยวนคนเดียว!

หากนับเย่หยวนทีช่วยขับพิษอัคคีก่อนหน้า ในวันนี,เย่หยวน
ได้เข้าช่วยเหลือยอดฝี มือระดับหกถึงสองครังสองคราติด!

บุญคุณในวันนีมันยิงใหญ่เกินไปมาก!

24
 “ข้า,เซียงจาง,ขอเป็ นตัวแทนของเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงทัง
หมด เพือขอบคุณผูม้ ีพระคุณล้น! โปรดรับการคํานับจากข้า
ด้วยเถิด,ท่านราชันย์มงั กร!”

เซียงจางคุกเข่าลงและก้มคํานับต่อหน้าเย่หยวนอย่างด้วย
ซาบซึง

เย่หยวนรีบเข้าไปประคองเซียงจางขึน และกล่าวด้วยรอยยิม
ว่า

25
 “ท่านประมุขเซียงจาง,ท่านไม่จาํ เป็ นต้องมีมารยาทกับข้า
เช่นนี แท้จริงแล้ว,ตัวข้ามิใช่ราชันย์มงั กร แต่ทข้ี าต้องอ้างชือ
ราชันย์มงั กร,ทังหมดเพียงเพราะสถานการณ์พาไป”

เซียงจางกล่าวอย่างประหบาดใจว่า

“แต่ทา่ นมีสายเลือดมังกรแท้จริงและร่างของท่านยังมีรอ่ ง
รอยจากวิวฒ
ั นาการย้อนกลับ,แล้วท่านจะไม่ใช่ราชันย์มงั กร
ได้อย่างไร?”

26
 เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“จะว่าใช่ก็ใช่,แต่จะว่าไม่ก็ไม่ เหตุใดข้าถึงต้องหลอกท่าน?
เอาล่ะ,ในเมือเรืองในวันนีเสร็จสินด้วยดีแล้ว ข้าก็ควรออก
เดินทางต่อไปยังเผ่าเสือมารดําซะที”

27
 ตอนที658 ราชันย์มังกรตัวจริงตัว
ปลอม!

“แล้ว…พวกเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตจะกลับมาแก้แค้นพวก

เราหรือไม่?”

เซียงจางกล่าวด้วยจิตใจอันเป็ นกังวล

เผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตมีอิทธิพลอย่างมากด้านการ

1
ปกครอง แต่จากการเสียหน้าครังใหญ่ในวันนี,พวกเขาไม่
ปล่อยไว้เป็ นแน่

เมือพวกเขาต้องการจะมาแก้แค้น,กลุม่ แรกทีได้รบั เคราะห์

แน่นอนว่าหนีไม่พน้ เผ่าหมีชาตอัคคีเพลิง

ด้วยความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของเผ่าหมี พวกเขาไม่

สามารถต้านทานเผิงไฮ้ได้แน่นอน มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีจะ
เป็ นคูม่ ือของอีกฝ่ ายได้

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

2
“ไม่จาํ เป็ นต้องกังวล หากเผ่าอินทรียกั ษ์หว่ งชีวิตของนาย
น้อยเผิงหยุนล่ะก็,พวกเขาไม่น่ามีอารมณ์มารุกรานผูอ้ ืนใน
ช่วงเวลานี”

เซียงจางยักคิวและกล่าวถามว่า

“ท่านราชันย์มงั กรหมายความอันใด?”

“เส้นลมปราณทัวร่างทีถูกเผาโดยปราณแห่งไฟของข้า,คิด
3
 หรือว่าจะสามารถรักษาได้ง่ายๆ? หากเผ่าอินทรียกั ษ์ไม่มี
หมอทีเชียวชาญในศาสตร์แห่งโอสถพอ,ในท้ายทีสุดพวกนัน
จะต้องมาขอร้องข้าไปรักษาให้อยู่ด”ี

เย่หยวนกล่าวอย่างมันใจ

ความรุนแรงของเส้นลมปราณทีถูกเผาแบ่งออกเป็ นหลาย
ระดับ ในเมือเย่หยวนลงมือด้วยตัวเอง,คิดหรือว่ามันจะ
สามารถแก้ไขได้ง่ายๆ? ปั ญหาทีเผ่าอินทร์ยกั ษ์ตอ้ งเผชิญต่อ
จากนี,เย่หยวนได้วางหมากไว้หมดแล้ว

4
 หลังจากเผิงหยุนกลับไป,เขาจะต้องนอนโอ้ครวญทนทุกข์
ทรมานไม่มากก็นอ้ ย แล้วเผ่าอินทร์ยกั ษ์ยงั จะมีอารมณ์
จัดการเผ่าหมีตวั น้อยเหล่านีได้อย่างไร?

เมือได้ฟังเช่นนี,เซียงจางก็จาํ ได้วา่ ทักษะการควบคุมไฟของ

เย่หยวน มันยอดเยียมเพียงใด แม้แต่เขายังขนลุกโดยไม่
ตังใจ

ปราณแห่งไฟสามารถรักษาผูค้ นได้,แต่มนั ก็สามารถสังหารผู้

คนได้เช่นกันเป็ นธรรมดา หากเย่หยวนใช้ปราณแห่งไฟเผา
เส้นลมปราณของเขาในตอนนัน,เขาเองก็คงถูกเผาตายไป

5
 นานแล้ว

ด้วยความสามารถของเย่หยวน การจะเผาเส้นลมปราณทัว
ร่างของเผิงหยุนมันทําได้ง่ายดายนัก

“ท่านราชันย์มงั กรช่างมีทกั ษะอันยอดเยียม! เซียงจาง

เลือมใสยิงนัก! แต่กระนันเอง…ในเมือท่านต้องการเดินทาง
ไปยังเผ่าเสือมารดํา ข้าเองก็ขอเดินทางไปพร้อมกับท่านด้วย
เผ่าอินทรียกั ษ์กาํ ลังวางแผนชัว,ข้าจําเป็ นต้องไปรายงานเผ่า
เสือมารดําโดยเร็ว นอกจากนี…ข้าก็รูส้ กึ เป็ นกังวลเกียวกับ
6
 อาการของท่านหูเ่ หยียนอย่างมาก”

คํากล่าวของเผิงหยุนทําให้เซียงจางเป็ นกังวลอย่างมากเกียว
กับความปลอดภัยของหูเ่ หยียน เขาไม่มีทางนอนตาหลับ
อย่างสบายใจได้เลย,หากไม่ได้ไปยังเผ่าเสือมารดําเพือเยียม
ด้วยตนเอง

สําหรับเซียงจางทียังยืนกรานเรียกแทนเย่หยวนว่าเป็ น
ราชันย์มงั กร เรืองนีเย่หยวนไม่สามารถแก้ไขใดๆได้จริงๆ เขา
อธิบายความจริงไปทังหมดแล้วก่อนหน้า,ส่วนทีว่าเซียงจาง
จะเชือหรือไม่ มันก็เป็ นเรืองของเขาแล้ว

7
ส่วนเซียงจางทีขอเดินทางต่อพร้อมกับเย่หยวนเพือไปยังเผ่า
เสือมารดํา เย่หยวนเองก็มิได้คดั ค้านใดๆ

ด้วยตัวตนของเซียงจาง,การจะเข้าไปในเผ่าเสือมารดํามันทํา
ได้ง่ายกว่ามาก

ในเวลานีเอง,ภารกิจของอวีซินและอวีซูเองก็ถือว่าเสร็จสิน
แล้วเช่นกัน ภายใต้คาํ สังของเย่หยวนและเซียงจาง ทังสอง
ได้จดั ให้เซียงเถียเป็ นคนพาพวกนางทังคูก่ ลับไปยังเผ่า
จิงจอกโดยสวัสดิภาพ

8
 ซึงขณะนัน,พวกนางก็ดลู งั เลเป็ นตามปกติ แต่พวกนางก็
ทราบดีวา่ เย่หยวนเองก็มีเหตุผลเช่นกัน และหากเกิดอะไรขึน
หลังจากนี,มันก็ไม่ใช่สงที
ิ พวกนางสามารถทําอะไรได้อีกต่อ
ไป

แต่แน่นอนว่า,เย่หยวนเองก็หลอมโอสถสองถึงสามชนิด
เตรียมให้พวกนางก่อนจากอยู่แล้วเช่นกัน ด้วยประสิทธิภาพ
ของโอสถเหล่านี,สามารถรับประกันได้เลยว่า พวกนางจะ
ต้องก้าวขึนสูร่ ะดับห้าขันกลางได้สาํ เร็จแน่นอน,โดยไร้ซงึ
อุปสรรคใหญ่ใดๆ

9
จากนันเย่หยวนก็มงุ่ หน้าไปยังเผ่าเสือมารดําต่อทันที,พร้อม
กับเซียงจาง

……………………..

10
“อ๊ากกก!! เจ็บปวดเหลือเกิน! เจ็บยิงกว่าตายเสียอีก! ฆ่าข้า
เถิด! ขอร้อง,ท่านประมุขเผ่า! โปรดฆ่าข้าที!”

ภายในเผ่าอินทรียกั ษ์,เสียงครําครวญอันน่าสังเวชดังลันเป็ น
ครังคราว ไม่ใครผูใ้ ดได้ยินต่างต้องส่ายหน้าด้วยความ
สมเพช

11
เสียงครําครวญอันน่าสังเวชนีไม่ใช่ของใครอืน,นอกจากนาย
น้อยผูส้ งู ศักดิอย่างเปิ งหยุนทีได้รบั บาดเจ็บสาหัสโดยเย่
หยวน

เมือเห็นสภาพอันน่าอนาถใจของเผิงหยุน,คิวของเผิงเทียนก็
ขมวดขึนจนแทบจะชนกัน

“พวกเจ้ามีประโยชน์อะไรบ้าง? เพียงเส้นลมปราณของหยุ
นเอ๋อถูกเผาโดยปราณแห่งไฟระดับห้าเท่านัน แล้วพวกเจ้าที
เป็ นหมอระดับหก,แต่กลับทําบ้าอะไรไม่ได้เลยจริงๆงันรึ?”

12
เผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตเป็ นหนึงในสองเผ่าอสูรทียิงใหญ่ที
สุดในเขตตงหมิง ในเผ่าของพวกเขามียอดฝี มือระดับหกมาก
มาย,และโดยปกติแล้วเผ่าอสูรอืนๆจะไม่มีหมอระดับหกอยู่
เลย

เพียงแต่วา่ ,หมอระดับหกทุกตนภายในเผ่าอินทรียกั ษ์แห่งนี

กลับไม่มีใครเลยทีสามารถรักษาอาการของเผิงหยุนได้เลย
สักคน นีจึงเป็ นสาเหตุทาํ ให้เผิงเทียนโกรธเกรียวอย่างมาก

13
 สายเลือดคุนเผิงของเผิงหยุน,นันถือได้วา่ หายากยิงในรอบ
หลายร้อยปี หากเกิดเรืองอะไรกับเผิงหยุนจริงๆ,เผิงเทียนได้
อาละวาดแน่นอน

หมอระดับหกในเผ่าผูห้ นึง ก้าวขึนมาข้างหน้าและกล่าวว่า

“ท่านประมุขเผ่า,เส้นลมปราณของเผิงหยุนทีถูกเผามิใช่บาด
แผลธรรมดา ทักษะการใช้ไฟของคนๆนันอยู่ในระดับเชียว
ชาญอย่างมาก,ทุกตําแหน่งทีเขาเผาล้วนเป็ นจุดทีบอบบางที
สุดในร่างกาย และมันไม่มีทางรักษาให้หายได้เลย แต่หาก
ยังฝื นรักษาต่อไป,ความเสียหายของเส้นลมปราณก็ยงั ยิงเลว

14
ร้ายลง คนโง่ไม่ควรพยายามทําตัวฉลาด,ภายใต้สถานการณ์
เช่นนี พวกเราสามารถทําได้เพียงประคองอาการและระงับ
ความเจ็บปวดด้วยสมุนไพรเท่านัน”

สีหน้าของเผิงเทียนมืดลง เห็นได้ชดั ว่า,เขาไม่สามารถทํา

อะไรได้เลยเช่นกัน

“ถ้าเช่นนัน ความหมายของเจ้าคือ…จะให้เผิงหยุนนอนอยู่
แบบนีไปตลอด?”

15
 หมอผูค้ นนันรีบกล่าวตอบว่า

“เอ่อ…ใครเรียนผูกก็ย่อมเรียนแก้,ความสามารถของคนๆนัน
ช่างยอดเยียมเกินไป เขาสามารถเข้าใจถึงโครงสร้างร่างกาย
และเส้นลมปราณของอสูรได้อย่างถ่องแท้ ความแข็งแกร่งใน
ไสยศาสตร์ของเขาจะต้องเหนือกว่าพวกเรามากแน่นอน! ดัง
นันอาจกล่าวได้วา่ …มีเพียงแค่เขาคนเดียวทีสามารถรักษา
อาการของเผิงหยุนได้”

ศาสตร์แห่งโอสถจะถูกเรียกว่า,ไสยศาสตร์ในหมูอ่ สูร แม้จะ

มีรูปแบบทีแตกต่างกัน,แต่หลักการกลับเชือมโยงกันหมด

16
เพียงแค่โครงสร้างของเส้นลมปราณระหว่างมนุษย์และอสูรก็
แตกต่างกันมากแล้ว

ในดินแดนศักดิสิทธิ,ผูท้ สามารถฝึ
ี กฝนทังในศาสตร์แห่ง
โอสถของเผ่ามนุษย์และเผ่าอสูรได้มีเพียงเย่หยวนเท่านัน

ในช่วงชีวิตทีผ่านมา,จีฉิงหยุนถูกเชือเชิญให้เข้ารักษาและ
หลอมโอสถแก่เหล่าอสูรมากมายอย่างไม่ขาดสาย ดังนัน,
เขาจึงมีสายสัมพันธ์ทดีี กบั เผ่าอสูรจํานวนนับไม่ถว้ น

17
 เผิงเทียนโบกมือปั ดเชิงสัญญาณ,ให้ทงหมดออกไปก่
ั อน

หลังจากทีพวกหมอทังหมดออกไป จู่ๆเผิงเทียนก็กล่าวขึนว่า

“เผิงไฮ้,เจ้าแน่ใจใช่ไหมว่า…คนทีเจ้าพบเจอคือราชันย์
มังกร?”

เผิงไฮ้ยืนเงียบอยู่ขา้ งๆมาโดยตลอด และเมือได้ยินคําถาม

ของเผิงเทียน,เขาก็เริมเอ่ยปากตอบว่า

“ใช่แล้ว,ท่านประมุขเผ่า ข้าผูน้ ีเห็นร่องรอยการวิวฒ

ั นาการ

18
ย้อนกลับจากร่างของเขาเต็มสองตา และข้าเองก็ไม่มีทาง
มองผิดไปแน่นอน!”

เผิงเทียนกล่าวตอบด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

“หากเป็ นเช่นนัน แล้วเหตุใดข้าถึงได้รบั รายงานว่า,ราชันย์

มังกรได้ปรากฏตัวขึนในเผ่าเสือมารดําสักพักแล้วล่ะ?”

เผิงไฮ้ตกใจอย่างมากเมือได้ยิน หากข่าวพึงมาถึงวันนี,มันก็

19
 ยังเป็ นไปได้วา่ เย่หยวนเดินทางถึงเผ่าเสือมารดําแล้ว

แต่ข่าวทีเผิงเทียนได้รบั รายงานมา,มันตังแต่หลายวันก่อน
แล้ว

นี…เกิดอะไรขึนกับผืนปฐพีกนั แน่?

20
 “ท่านประมุขเผ่า…”

เผิงไฮ้ทราบดีวา่ เผิงเทียนไม่ได้ลอ้ เล่นกับเขาแน่นอน

“หึห,ึ ดูเหมือนว่าการมาของราชันย์มงั กรครังนีจะน่าสนใจไม่

น้อย…ไม่สิ,มันจะต้องสนุกอย่างยิง! เผิงไฮ้,เจ้ารีบออกไป
และสืบข่าวโดยรอบเผ่าเสือมารดําโดยเร็ว และหากพบเด็กที
ชือเย่หยวน,ไม่วา่ ต้องแลกด้วยอะไร หรือจ่ายเท่าไหร่ เจ้าก็
ต้องนําเขากลับมาเพือรักษาเผิงหยุนให้ได้!”

21
 เผิงเทียนกล่าว

เผิงไฮ้เข้าใจดีวา่ เรืองนีเขาไม่อาจหลีกเลียงใดๆได้ เขารีบ

พยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“รับทราบ! ข้าจะรีบนําเขากลับมาโดยเร็วทีสุด!”

22
 …………………….

“หยุด! พวกเจ้าเป็ นใคร?”

เย่หยวนและเซียงจางมาถึงเผ่าเสือมารดําในทีสุด และถูก

23
 หยุดไว้โดยกลุม่ คนกลุม่ หนึงอย่างรวดเร็ว

เซียงจางย่างก้าวออกไปและกล่าวรายงานทันทีวา่

“ข้าประมุขเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิง,เซียงจาง ข้ามีเรืองสําคัญที
ต้องรายงานแก่ทา่ นหูห่ ลงโดยด่วนทีสุด! และทีสําคัญกว่า
นัน,บุคคลทีอยู่ขา้ งข้า เขาคือราชันย์มงั กรรุน่ ปั จจุบนั ,เย่
หยวน!”

24
 แต่ใครจะรูว้ า่ ,เมือได้ฟังเช่นนัน สีหน้าขององค์รกั ษ์เผ่าเสือ
มารดําก็เปลียนไปทันทีและกล่าวว่า

“เซียงจาง! เจ้าไปเอาความกล้าขนาดนีมาจากไหน! เจ้ามี

แรงจูงใจใดกันถึงกล้ากุเรืองราชันย์มงั กรตัวปลอมต่อหน้า
เผ่าเสือมารดําของเรา!”

เซียงจางอดทีจะงุนงงไม่ได้เลยเมือได้ยิน เขาหันไปมองเย่
หยวนก่อนเล็กน้อย,ก่อนจะจับจ้องไปยังองค์รกั ษ์เผ่าเสือมาร
ดําและกล่าวว่า

“เจ้ากล้ากล่าวใส่รา้ ยงันรึ! เย่หยวนมีสายเลือดมังกรแท้จริง

25
อยู่ในร่างและยังสามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้อีกด้วย!
หากเขาไม่ใช่,แล้วใครคือราชันย์มงั กร?”

26
 ตอนที659 ข้ อสงสัยภายในเผ่าเสือ

“ช่างน่าแปลกเสียจริง ท่านราชันย์มงั กรเองก็เป็ นแขกอันทรง

เกียรติของพวกเรา,และตอนนีเขาก็กาํ ลังพักผ่อนอยู่ในเผ่า
เสือมารดํา แล้วเหตุใดถึงมีราชันย์มงั กรอีกคนปรากฏขึน
กลางอากาศ? พอเถอะ,พวกเจ้าน่ะ แผนการไร้สาระเช่นนีคิด
ว่าจะหลอกข้าได้? ปั ญญาอ่อนสินดี!”

องค์รกั ษ์เผ่าเสือมารดํากล่าวขึนพร้อมรอยยิมอันเย็นชา

1
ในแง่มมุ ของเขา,ทีเซียงจางคิดกุเรืองราชันย์มงั กรอีกคนขึน
มา แสดงว่าต้องมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่แน่นอน

ขณะนันเอง,เย่หยวนเพียงหยักไหล่ตอบและกล่าวว่า

“เห็นไหม ข้าบอกแล้วว่า,ข้ามิใช่ราชันย์มงั กร แต่เจ้ากลับไม่

เชือ แล้วดูตอนนีสิ,พวกเรากลายเป็ นไอ้โง่สองตัวในสายตา
คนอืนเรียบร้อยแล้วจริงไหม?”

เมือเย่หยวนกล่าวเช่นนีออกมา,เหล่าองค์รกั ษ์เผ่าเสือมารดํา
2
 ก็รูส้ กึ ว่า เด็กคนนีกําลังหาทางออกให้แก่ตนเองอยู่

แผนการชัวล้มเหลวเลยคิดทีจะหาวิธีหลบหนี แต่…มันจะ
ง่ายขนาดนันได้อย่างไร?

“เหอะ,คิดจะกลับคําตอนนีมันไม่สายเกินไปหน่อยรึ!”

ท่าทางขององค์รกั ษ์เผ่าเสือมารดําคนนันเปลียนไป พร้อมพุง่

คว้าแขนเย่หยวนอย่างรวดเร็ว

3
 คิวของเย่หยวนขมวดเข้ม พร้อมแรงกดดันของเผ่ามังกรที
ปะทุขนฉั
ึ บพลัน

บูมมม!

ฝ่ ามือของเย่หยวนซัดร่างองค์รกั ษ์เผ่าเสือจนกระเด็นออกไป
โดยตรง

4
เสือตัวนีอยู่ในระดับห้าขันต้น ซึงเพียงแค่นนจะไปพอกํ
ั าราบ
เย่หยวนได้อย่างไร?

ผลทีออกมาจึงเป็ นอย่างทีเห็น,เย่หยวนสามารถเอาชนะอีก
ฝ่ ายได้ภายในหมัดเดียว!

แต่เย่หยวนเองก็ไม่อยากทําเรืองเล็กให้เป็ นเรืองใหญ่ เขาจึง

ออมมือเอาไว้

5
 การโจมตีของเย่หยวนไม่ได้หนักหน่วงเท่าไหร่ และอาการ
บาดเจ็บของเสือตนนันเองก็ไม่ได้รุนแรงมากนัก เพียงเพราะ
เย่หยวนปลดปล่อยแรงกดดันของเผ่ามังกรออกมา,มันจึงทํา
ให้เขาตกใจอย่างมาก

แรงกดดันของเผ่ามังกรนีช่างบริสทุ ธิยิง มันจะเป็ นอะไรไปได้

อีก,หากไม่ใช่สายเลือดมังกรแท้จริง?

แต่นี…จะมีราชันย์มงั กรปรากฏขึนถึงสองคนได้อย่างไร?

6
 “ใครกันทีกล้าสร้างความวุน่ วายในเผ่าเสือมารดํา!”

ในท้ายทีสุด,ความปั นป่ วนนีก็ขยายวงกว้างออกไปจนเตะตา

สมาชิกคนอืนๆ ชายหนุ่มผูห้ นึงปรากฏตัวขึน,รูปประพัน
สัณฐานราวกับผูน้ าํ เขาบินออกมาทันทีเพือมาจัดการปั ญหา

7
 เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“พวกเรามาส่งข่าวสําคัญทีเกิดขึนด้วยความปรารถนาดี แต่
องค์รกั ษ์เผ่าเสือของท่านกลับต้องการจับตัวพวกเราด้วย
กําลัง นีถือเป็ นการต้อนรับแขกทีถูกทีควรหรือไม่?”

“หืม? มนุษย์?”

ชายหนุ่มผูน้ นกล่
ั าวด้วยความประหลาดใจ

8
“นายน้อยหูเ่ ซียว,เขาคนนีมีสายเลือดมังกรอันบริสทุ ธิอยู่ใน
ตัว และปั จจุบนั …เขายังเรียกแทนตนเองว่าราชันย์มงั กร!”

องค์รกั ษ์เสือทีถูกซัดโดยเย่หยวนเมือครูพ่ ยายามลุกขึน และ

กล่าวรายงานเพือชีแจงสถานการณ์

แท้จริงแล้ว,ชายหนุ่มผูน้ ีคือ นายน้อยแห่งเผ่าเสือมารดํา!

9
แต่เมือได้ฟังเช่นนัน,คิวของหูเ่ ซียวก็กระตุกขึนเล็กน้อย ก่อน
จะหัวเราะเยาะพร้อมกล่าวเย้ยว่า

“ราชันย์มงั กร? ไร้สาระ!”

เย่หยวนจับจ้องไปยังหูเ่ ซียวและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“นายน้อยหูเ่ ซียวใช่หรือไม่? ทังหมดเป็ นเพียงเรืองเข้าใจผิด!

10
ข้ามีสายเลือดมังกรและสามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้เมือ
ไม่นานนี และเนืองจากสถานการณ์บีบบังคับ ข้าจึงต้องอ้าง
ชือราชันย์มงั กร,เพือเข้าปะทะกับเผิงหยุน เหตุใดถึงไม่ลอง
สอบถามความจริงจากเซียงจางดู,เขาเองก็อยู่ในเหตุการณ์”

“เจ้าเข้าปะทะกับเผิงหยุน? ฮ่าฮ่า! ไร้สาระเข้าไปใหญ่!”

หูเ่ ซียวราวกับกําลังฟั งเรืองตลก เย่หยวนเป็ นแค่ระดับสี,แล้ว

เขาจะเป็ นคูม่ ือของเผิงหยุนได้อย่างไร?

11
 นีมันใช่เวลาทีเด็กบ้าคนนีจะคุยโมโอ้อวดหรือไม่!

เซียงจางนิงเงียบตังแต่ตน้ แต่เมือได้ยินหูเ่ ซียวกล่าวดูถกู

เหยียดหยามเย่หยวนขนาดนี,เขาเองก็ไม่พอใจเป็ นอย่าง
มาก

“นายน้อยหูเ่ ซียว,ทังหมดเป็ นเรืองจริงแท้แน่นอน! เผ่าหมีชา

ตอัคคีเพลิงทังหมดของข้าสามารถเป็ นพยานให้เขาได้! หาก
ไม่ได้เย่หยวนผูน้ ีเข้ามาช่วยเหลือ,ป่ านนีเผ่าหมีของข้าคงถูก
12
 ทําลายจนสินซากไปหมดสินแล้ว! วันนี,ข้ามาเพือรายงาน
เรืองทังหมดทีเกิดขึนกับท่านหูห่ ลงเท่านัน แต่กลับคาดไม่ถึง
เลยว่า,พวกเราจะถูกใส่รา้ ยเช่นนี! หึ!,เย่หยวน…พวกเรา
กลับกันเถอะ ข้าไม่คิดเลยว่า,เผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงของตนที
ภักดีกบั เผ่าเสือมารดํามาโดยตลอด จะถูกมองไม่ดีเมือมาถึง
ทุกอย่างคงแปรเปลียนไปหมดแล้ว! ท่านหูเ่ หยียนไม่ได้รบั
ข่าวสารใดๆมาหลายปี กลับกลายเป็ นว่าเผ่าเสือมารดําเห็น
มิตรเป็ นศัตรู!”

ทัศนคติเมือครูข่ องเผ่าเสือมารดําได้ทาํ ร้ายจิตใจของเซียง

จางอย่างมาก เขาทีนับถือและให้เกียรติพวกเขามาโดย
ตลอด,แต่การพบเจอในครานีกลับน่าผิดหวังเกินจินตนาการ

13
หากย้อนกลับไป,ในยุคทีท่านหูเ่ หยียนยังแข็งแกร่งดีและเป็ น
ผูป้ กครองเผ่าเสือมารดํา พวกเขาสามารถปราบปรามเผ่า
อินทรียกั ษ์พนั บรรพตจนไม่อาจโงหัวขึนได้

แล้วดูตอนนีสิ… ฮ่าฮ่า…

เซียงจางไม่สนหน้าหูเ่ ซียวอีกต่อไป เขาหันหลังกลับและเดิน

จากไปในทันที

14
เซียงจางเป็ นถึงยอดฝี มือระดับหก และทุกคนในทีนีไม่มีใคร
สามารถหยุดเขาได้

แต่ในตอนนันเอง,จู่ๆก็มีชายวัยกลางคนปรากฏตัวขึนต่อ
หน้าต่อตาเซียงจาง ตังแต่เมือใดไม่อาจทราบ,เขาผูน้ ีก็เข้า
ขวางทางเรียบร้อยแล้ว

“น้องเซียงจาง,โปรดอย่าได้โกรธ เด็กพวกนีมันไม่รูเ้ รืองอะไร,

อย่าไปต่อล้อต่อเถียงให้เสียเวลา! เจ้าเองก็ถือเป็ นผูอ้ าวุโส
15
ในอาณาเขตเผ่าเสือมารดําของข้า แม้ทกุ คนในปั จจุบนั จะ
มากด้วยเจตนาลับเก็บซ่อน,แต่นนไม่
ั ใช่กบั เจ้า”

ชายวัยกลางคนผูน้ นกล่
ั าวกับเซียงจางราวกับสหายเก่าที
ตามง้อ

เมือเซียงจางเห็นการมาถึงของชายวัยกลางคนผูน้ ี นัยน์ตา
ของเขาก็สะท้อนเงานําตาบางๆพร้อมแปรเปลียนเป็ นสีแดง
อ่อนโดยไม่ตงใจ
ั พร้อมกล่าวขึนว่า

16
“ท่าน…หูห่ ลง นาน…นานแค่ไหนแล้วทีมิได้พบหน้า!”

หูห่ ลงถอนหายใจอย่างแผ่วเบา และกล่าวตอบว่า

“เฮ้อ…นันสิ,นานมากจริงๆทีไม่ได้พบเจ้า!”

17
 ………………

ภายในเผ่า,เมือหูห่ ลงได้ฟังเหตุการณ์การต่อสูท้ งหมดจากเซี

ั
ยงจาง เขาก็อดทีจะหันไปมองเย่หยวนด้วยอารมณ์ทหลาก
ี
หลายไม่ได้เลย

เขาไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆว่า,เด็กหนุ่มระดับสีจะ
ประสบความสําเร็จขนาดนีได้อย่างไร

18
 คํากล่าวของเซียงจางเป็ นดังนิทานก่อนนอน ซึงมันไร้ขอ้
พิสจู น์ใดๆ

ในระหว่างศึกการต่อสูข้ องยอดฝี มือระดับห้าและระดับหก,

จู่ๆเด็กหนุ่มระดับสีคนนีก็ปรากฏตัวขึนและอ้างชือเพือขึนท้า
ทายเผิงหยุน หนึงยอดฝี มือระดับหกถูกฆ่าตายเพราะเขา,
ส่วนตัวเผิงหยุนได้รบั บาดเจ็บสาหัส

19
 เรืองเช่นนีไม่วา่ จะฟั งยังไงมันก็ผิดปกติอย่างมาก!

เมือเซียงจางกล่าวจบ หูห่ ลงก็พยักหน้าและกล่าวว่า

“ปรากฏว่ามีเหตุการณ์มากมายนักทีเกิดขึนระหว่างนี! น้อง
เซียงจาง,เจ้าคงเหนือยมามากแล้ว วันนีเจ้าและน้องเล็กเข้า
พักผ่อนในเรือนทีจัดเตรียมไว้ให้ก่อนเถิด ส่วนข้าจะไปจัด
เตรียมรางวัลและงานเลียงให้แก่พวกเจ้าทังสองในวันพรุง่ นี”

20
เซียงจางไม่ใช่คนโง่และเขาสามารถบอกได้ทนั ทีวา่ ,หูห่ ลงไม่
เชือทีเขากล่าวเลย

แต่เซียงจางก็เข้าใจสถานการณ์ในขณะนีดี คําบอกเล่าทัง
หมดของเขามันดูเกินจริงไปมากและประหลาดเกินกว่า
จินตนาการได้ หากเป็ นเขาเองทีได้ฟัง,ก็คงยากทีจะเชือเช่น
กัน

หากไม่เห็นด้วยตาตนเอง และได้ฟังเพียงคํากล่าวจากคน
อืน,ท่าทีของเขาก็คงไม่ตา่ งกับหูห่ ลงในขณะนีเท่าไหร่นกั

เซียงจางพยักหน้าและหันหลังจากไปทันทีพร้อมกับเย่หยวน
21
หลังจากทีทังสองจากไป หูห่ ลงก็เริมเอ่ยปากขึนอีกครังว่า

“เซียวเอ๋อ,เจ้าคิดว่าคํากล่าวของเซียงจางน่าเชือถือมาก
เพียงใด?”

ท่าทางของหูเ่ ซียวดูจริงจังขึน ก่อนจะส่ายหัวและกล่าวว่า

22
 “เด็กคนนันดูไม่น่าเชือถือเลยแม้แต่นอ้ ย! เย่หยวนมีพลัง
เพียงระดับสีเท่านัน แม้เขาจะมีฝีมือสามารถต่อสูข้ า้ มระดับ
ได้จริงๆ,แต่เขาจะเอาชนะเผิงหยุนได้อย่างไร? ยิงไปกว่านัน,
จุดเด่นทีสุดของเผ่าอินทรียกั ษ์คือความเร็ว หากปล่อยให้
มนุษย์ระดับสีปะทะกับผูท้ มีี พลังระดับห้าขันปลายอย่าง
เผิงหยุน….มันไม่น่าตลกเกินไปหน่อยรึ?”

หูห่ ลงพยักหน้า,แต่ไม่กล่าวใดๆต่อเกียวกับเรืองนี เขาถาม

ขึนอีกครังว่า

23
 “แล้วเขาถูกส่งออกไปแล้วงันรึ?”

หูเ่ ซียวพยักหน้าและกล่าวว่า

“ส่งออกไปเรียบร้อยแล้ว อย่างเร็วทีสุด,ก็สกั ประมาณสาม

ถึงสีวัน ก่อนทีทังหมดจะได้รบั การตรวจสอบอย่างละเอียด”

“อืม เซียงจางเป็ นผูอ้ าวุโสในอาณาเขตเผ่าเสือมารดําของ

24
 เรา เขาเป็ นบุคคลทีได้รบั บุญคุณอันล้นเหลือจากพีใหญ่
สันนิษฐานได้วา่ ,เขาไม่ใช่ผทู้ รยศเผ่าเสือของเราแน่นอน แต่
เด็กหนุ่มคนนันไร้ภมู ิหลังทีชัดเจน ถึงกระนัน,เราคงไม่มีทาง
เลือกอืนนอกจากปกป้องเขา! หากมีปัญหาอะไรเกิดขึน
จริงๆ,มันก็ชีชัดแล้วว่า ทังหมดเป็ นแผนการของเด็กคนนี เฮ้อ
อ…หากพีใหญ่อยู่ในสภาพทีดีกว่านี พวกเราคงไม่ตอ้ งหวาด
หวันกับพวกใต้ตีนใต้เท้าในช่วงหลายปี ทผ่ี านมา ชะตากรรม
ของเผ่าเสือประหนึงอยู่บนพืนนําแข็งบางก็ไม่ผิดเพียน!”

หูห่ ลงกล่าว

25
 “เฮ้ออ…นันเรืองช่วยไม่ได้จริงๆ”

หูเ่ ซียวถอนหายใจตามด้วยความขมขืน ทันใดนันเขาก็รบี

ชําเลืองโดยรอบอย่างระมัดระวัง ก่อนจะขยับเข้าใกล้หหู่ ลง
และกระซิบว่า

“ท่านลุงหลง,เหตุใดถึงไม่ลองส่งใครสักคนไปทดสอบเด็กคน
นันหน่อยล่ะ? เราจะได้รูก้ นั ไปเลยว่า,เด็กนันมันเก่งจริงหรือ
แค่ขีโม้?”

26
 “เจ้า,หรือว่า…”

“เด็กนันอ้างตนว่าเป็ นราชันย์มงั กรไม่ใช่ร?ึ หากเป็ นเช่นนัน,

พวกเราก็ให้ราชันย์มงั กรตัวจริงลองเข้าปะทะกับเขาดู แล้ว
พิสจู น์ให้เห็นกันไปเลยว่า,ใครกันแน่ทีเป็ นตัวจริงตัวปลอม!”

เมือหูเ่ ซียวนึกวิธีดีๆออก,เขาก็รบี เสนอให้หหู่ ลงทันทีดว้ ย

ความภูมิใจ

27
 นัยน์ตาของหูห่ ลงส่องประกายขึนและกล่าวว่า

“ความคิดไม่เลวเลย! ตําแหน่งราชันย์มงั กรนันไม่ธรรมดา,

เมือรูว้ า่ อีกฝ่ ายเป็ นตัวปลอม สายเลือดในร่างตัวจริงจะมิ
อาจทนต่อการมีอยู่ของอีกฝ่ ายได้!”

28
ตอนที660 คําขอทีไม่คาดคิดของหลง
เถิง

“เย่หยวน,เจ้าไม่ใช่ราชันย์มงั กรจริงๆรึ?”

หลังจากเข้าเรือนนังพักพิง,เซียงจางก็ยิงคําถามแรกใส่เย่
หยวน เพือสอบถามเกียวกับตัวตนทีแท้จริง

1
 เย่หยวนกล่าวอย่างช่วยไม่ได้วา่

“ข้าบอกแล้วว่า,ข้าไม่ใช่ราชันย์มงั กร”

“แต่…เจ้าสามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้ ซึงข้าก็เห็นมันกับ
ตาคูน่ ี! นอกจากราชันย์มงั กรแล้ว,การวิวฒ
ั นาการย้อนกลับ
จะปรากฏบนร่างคนอืนได้อย่างไร?”

เซียงจางจนปั ญญาทีจะนึกแล้วจริงๆ ราวกับสมองของเขา

บวมขึน,คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

2
 ในแดนเทพอสูรต้องห้าม,การวิวฒ
ั นาการย้อนกลับจะ
ปรากฏเฉพาะบนร่างของเผ่ามังกรแท้จริงเท่านัน

หากเย่หยวนไม่ใช่ราชันย์มงั กร,แล้วเขาจะเป็ นใครได้อีกบน

ผืนปฐพี?

เย่หยวนยักไหลและกล่าวว่า

3
 “ใครบอกว่า,หากสามารถวิวฒ
ั นาการย้อนกลับได้ แล้วจะ
เป็ นราชันย์มงั กรเสมอไป ข้าก็ไม่รูเ้ ช่นกัน,แต่ทแน่
ี ๆ…ข้าไม่
ใช่ราชันย์มงั กร”

“….”

เซียงจางพูดไม่ออกไปครูใ่ หญ่

“เอาล่ะ วางเรืองนีลงก่อนดีกว่า ข่าวทีพวกเรารายงานไป,ดู

ท่าหูห่ ลงจะไม่เชือเลย! เฮ้อ…ช่างเป็ นเรืองทีขมขืนใจดีจริงๆ
หากเป็ นท่านหูเ่ หยียนล่ะก็,มีหรือทีเขาจะยอมหากทราบว่า
4
เผ่าหมีตวั น้อยของเขาถูกโจมตีขนาดนี? เจ้าคิดว่า,พวกเรา
ควรทําอย่างไรต่อไปดี?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ง่ายๆสันๆ,รอ!”

“รอ?”

5
 เซียงจางทวนคําอย่างงุนงง

“ถูกต้อง! เพียงแค่ทาํ ใจให้นิงและรออยู่ทนีี ,หลังจากนีสองถึง

สามวัน เดียวผลลัพธ์ก็จะปรากฏให้เห็นเอง”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิงและเฉยเมย

6
 ………………………..

เมือแยกย้ายกันไปพักผ่อน,ก็มีบางสิงเข้ารบกวนจิต
วิญญาณศักดิสิทธิเย่หยวน จนต้องทําให้เขาเข้าไปในเจดีย ์
เลืองสวรรค์

“ท่านอาวุโสหลงเถิง,ท่านกําลังตามหาข้าอยู่งนรึ
ั ?”

7
ร่างหนึงปรากฏขึนต่อหน้าต่อตาเย่หยวน ซึงนันเป็ นหลงเถิง
อย่างแม่นยํา

ตังแต่เย่หยวนได้รบั เจดียเ์ ลืองสวรรค์มา,สหายคนนีก็เอาแต่

นอนอย่างเดียว นีเป็ นครังแรกทีเขาตืนขึนโดยทีเย่หยวนไม่รู ้
เรืองอะไรเลย

แต่หลงเถิงขมวดคิวเล็กน้อยและกล่าวว่า

8
 “มีไอ้ลกู ผสมเผ่ามังกรอยู่ใกล้ๆ!”

เย่หยวนจับจ้องไปยังหลงเถิงอย่างรวดเร็วด้วยความแปลก
ใจ,พร้อมคิดกับตัวเองว่า เหตุใดสหายคนนีถึงไม่พอใจยิงเมือ
ได้พบเผ่ามังกรด้วยกัน?

โดยปกติแล้ว,หลงเถิงผูน้ ีไม่เคยกักพลังเอาไว้ในตอนทดสอบ
นันเป็ นสาเหตุทเขามั
ี กหลับสนิทอยู่ตลอดภายในเจดีย ์ แต่
วันนี,กลับเป็ นร่างมังกรทีคล้ายกับร่างแยกออกมา

9
เย่หยวนคิดว่า,ราชันย์มงั กรผูน้ ีน่าจะมีความแข็งแกร่งเทียบ
เท่ากับหูเ่ ซียวและเผิงหยุน แต่สาํ หรับหลงเถิง,เขาเป็ นแค่เด็ก
คนหนึง แล้วเหตุใดเขาต้องดูเดือดดาลถึงเพียงนี?

“ท่านอาวุโสช่างน่าทึง,ถึงสามารถจับการมีอยู่ของเผ่ามังกร
ด้วยกันได้อย่างแม่นยํา ถูกต้องแล้ว,คนๆนันอ้างตนว่าเป็ น
ราชันย์มงั กร”

เย่หยวนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

แม้เขาจะไม่เคยพบราชันย์มงั กร แต่ก็ยงั น่ากังขาว่าสหายผู้

10
 นันเป็ นราชันย์มงั กรจริงๆหรือไม่

สีหน้าของหลงเถิงเยือกเย็นขึนทันทีและกล่าวกับเย่หยวนว่า

“ราชันย์มงั กร? เหอะ,เหอะ…ไอ้ลกู ผสมไม่รูจ้ กั ทีตําทีสูง! เย่

หยวน,ข้าไม่สนว่าเจ้าจะใช้วิธีใด แต่เจ้าจะต้องไล่ตีมนั อย่าง
ไร้ปราณีเพือข้า! สังสอนมันจนกว่าจะร้องไห้วงกลั
ิ บบ้านฟ้อง
พ่อฟ้องแม่!”

11
อารมณ์ของอีกฝ่ ายในขณะนีช่างยอดเยียมเกินไป เย่หยวน
ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่า,เหตุใดหลงเถิงถึงโหดเหียมเพียงนี อีก
ฝ่ ายเผลอไปฆ่าคนรูจ้ กั ของเขาหรือเปล่า?

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“หุห,ุ ไม่จาํ เป็ นจะต้องเข้าหาให้เหนือยเปล่า หากการคาดเดา

ของข้าถูกต้อง,ราชันย์มงั กรผูน้ นจะต้
ั องมาหาเรืองข้าในวัน
พรุง่ นี”

ราชันย์มงั กรผูน้ ีมีสมั พันธ์อนั ดีกบั เผ่าเสืออย่างเห็นได้ชดั ทัง

หมดเป็ นเพราะตัวตนของเซียงจาง,เผ่าเสือจึงไม่สามารถ
12
 เคลือนไหวกับเขาได้เช่นกัน

การพิสจู น์ความจริงว่าใครคือราชันย์มงั กรจะต้องเกิดขึนแน่,

เพราะมันเป็ นทางเลือกทีดีทีสุดแล้วในเวลานี

ตราบใดทีพวกเขาเปิ ดโปงได้วา่ ,เย่หยวนปลอมตัวเป็ น

ราชันย์มงั กร มีความเป็ นไปได้สงู มากที,ราชันย์มงั กรอีกคน
จะต้องเคลือนไหว

13
เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน ดวงตาของหลงเถิงก็เปล่ง
ประกายขึนและกล่าวว่า

“งันรึ,ช่างได้จงั หวะจริงๆ! ความแข็งแกร่งของไอ้เด็กเวรนัน

เหนือกว่าเจ้าเล็กน้อย เอาล่ะ,เจ้าต้องเริมฝึ กพิเศษตังแต่บดั
นี! และเอาชนะมันให้ได้เพือข้า!”

ราวกับสมองเย่หยวนปูดบวมขึนทันทีเมือได้ฟัง,เขากล่าว
ถามด้วยความสับสนว่า

“เริมพยายามแข็งขันในเสียวอึดใจสุดท้าย…มันไม่สายเกิน

14
 ไปหน่อยรึ?”

แต่เย่หยวนก็แอบตกใจอย่างลับๆเช่นกัน หลงเถิงมีความ
ชัดเจนอย่างมากเกียวกับพลังของเย่หยวน แต่กระนัน,เขาก็
ยังบอกว่า ความแข็งแกร่งของเย่หยวนยังด้อยกว่าราชันย์
มังกรผูน้ นั นันแสดงว่า,เขาผูน้ นก็
ั สมฐานะราชันย์มงั กรดีอยู่
แล้ว

ไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดราชันย์มงั กรทุกยุคทุกสมัยถึง
จากไปพร้อมตํานานบนหน้าประวัติศาสตร์อยู่เรือยมา ดู
15
 เหมือนว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเป็ นของจริง

อย่างไรก็ตาม,ยันต์ปราณคํารนวินาศสูญของเย่หยวนได้
หมดลงแล้ว การกําราบอสูรระดับห้าขันปลาย,ตัวเขาค่อน
ข้างเป็ นรองมาก

หลงเถิงหยิบอัญมณีชินหนึงออกมา และกล่าวว่า

“ข้าบอกว่าทําได้,ก็คือทําได้!”

16
สีหน้าของเย่หยวนเปลียนไปทันทีทได้
ี เห็นอัญมณีในมือหลง
เถิง

“อัญมณีแห่งความโกลาหล!”

17
“หุหุ เจ้าเด็กคนนีช่างมากด้วยความรูจ้ ริงๆ! ถูกต้องแล้ว,นี
คืออัญมณีแห่งความโกลาหล! มันเพียงหนึงชิน,สามารถทํา
ให้การไหลของเวลาในเจดียเ์ ลืองสวรรค์แห่งนีช้าลงหกสิบ
เท่า,นอกจากนีมันยังอยู่ได้นานถึงสามวัน เจ้ายังมีเวลาอยู่
ทังคืน,นันหมายความว่าเจ้าสามารถฝึ กพิเศษอยู่ทนีี ได้
ประมาณยีสิบวัน!”

หลงเถิงกล่าวอธิบายอย่างตืนเต้น

18
ใบหน้าของเย่หยวนมืดลงทันทีจนเปลียนเป็ นสีดาํ เมือได้ฟัง
และกล่าวว่า

“ไหนท่านเคยกล่าวไว้วา่ ,ไม่มีหนทางใดทีทําให้เวลาช้าลง
ได้!”

หลงเถิดลูบเคราตนเองเล็กน้อยด้วยความเขินอายพร้อม
กล่าวว่า

“แหะๆ,คือ…ข้าเหลืออัญมณีแห่งความโกลาหลไม่มากแล้ว
ข้าจึงต้องใช้มนั อย่างประหยัดเท่าทีจําเป็ น แม้เจ้าจะรูจ้ กั
อัญมณีแห่งความโกลาหล,แต่เจ้าก็ไม่สามารถควบคุมการ
19
 ไหลของเวลาได้…จริงหรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

“คิดเช่นนันจริงรึ? ท่านคงมองว่าข้าเป็ นคนง่าย…ต่อการ

หลอกลวง? ข้าเองก็ไม่ตอ้ งการสร้างศัตรูกบั คนทีแข็งแกร่ง
เท่าไหร่นกั ข้าแกล้งพ่ายต่อราชันย์มงั กรอย่างหมดท่าดีกว่า
หรือไม่?”

หลงเถิงรีบกล่าวตอบทันทีทได้
ี ยิน
20
“ไม่,ไม่,ไม่! ข้าไม่ได้หลอกเจ้าจริงๆ! ข้าเหลืออัญมณีแห่ง
ความโกลาหลไม่มากแล้ว!”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอบยิมทีไม่ใช่รอยยิม

“หุห…
ุ งันรึ?”

หลงเถิงสําลักคําพูดฉับพลัน,ก่อนจะกล่าวขึนอีกครังอย่าง

21
 หดหูว่ า่

“เจ้า…เจ้าต้องการอะไร?”

เย่หยวนตืนเต้นอย่างมากเมือได้ยิน,จึงกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ในเมือท่านตรงไปตรงมาเช่นนี,ข้าเองก็ไม่ได้ตอ้ งการอะไร
มากนัก …อัญมณีแห่งความโกลาหลสิบชินก็พอ!”

22
 “ไม่มีทาง! สองชินถือว่าสุดๆแล้ว!”

“แปดชินขาดตัว,หากน้อยกว่านีก็รอดูผลลัพธ์ได้เลย!”

“เจ้านีมันโหดเหียมจริงๆ! ห้าชิน! ข้าขอร้อง! ตอนนีข้าเหลือ

อัญมณีทงหมดในมื
ั อแค่ยีสิบชินเท่านัน แถมนันก็รวมกับ
ส่วนทีข้าเอามาให้เจ้าใช้ดว้ ย!”

23
 “เข้าใจแล้ว,ตกลงตามนี!”

เย่หยวนตอบตกลงทันทีโดยไม่ลงั เล

กล้ามเนือทัวใบหน้าหลงเถิงกําลังกระตุกอย่างต่อเนือง,
พร้อมหัวจิตหัวใจทีรูส้ กึ เจ็บปวด

24
 ……………………

เย่หยวนกําอัญมณีแห่งความโกลาหลไว้ในมือ และกล่าว
ถามว่า

“แล้วจะใช้มนั ยังไง?”

25
 หลงเถิงกล่าวตอบด้วยใบหน้าทีซีดเซียว

“ใส่มนั ลงในศิลาจารึกเลืองสวรรค์ เจ้าทีเป็ นเจ้าของศิลา

จารึกครบ180แล้ว,จึงสามารถใช้มนั ฝึ กฝนได้อย่างอิสระ!”

เย่หยวนพยักหน้าและใส่อญ
ั มณีแห่งความโกลาหลลงใน
ศิลาจารึกเลืองสวรรค์ตามทีกล่าว

ในปั จจุบนั ,เย่หยวนเริมรูส้ กึ ว่า เวลารอบตัวของเขาเริมไหล

ช้าลงเรือยๆ

26
 หลังจากนันหลงเถิงก็หยิบขวดเล็กขวดหนึงออกมา,พร้อม
โยนมันให้เย่หยวน เขารับมันอย่างระมัดระวังและต้องอุทาน
ขึนทันทีดว้ ยความตกใจว่า

“นํานมปฐพีจิตสวรรค์!”

“เจ้ามีเวลาแค่20วัน จงก้าวข้ามขีดจํากัดขึนสูอ่ าณาจักร

หมืนสมุทรไพศาลระดับหก,และไล่ตีกน้ ไอ้เด็กเวรนันเพือข้า!

27
 ด้วยสิงนี,เจ้าคงไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม?”

หลงเถิงกล่าว

เย่หยวนหัวเราะเบาๆและกล่าวว่า

“หากข้ายังไม่สามารถเอาชนะราชันย์มงั กรนันได้ ข้าขอกัด

ลินตายดีกว่า คราต่อไปทีพบเจอ,ท่านรอฟั งข่าวดีได้เลย!”

28
นํานมปฐพีจิตสวรรค์ในขวดนี,อัดแน่นไปด้วยพลังปราณใน
ปริมาณมหาศาลยิง มันถือเป็ นสมบัติชนเลิ
ั ศสําหรับการบ่ม
เพาะพลังโดยเฉพาะ

นํานมปฐพีจิตสวรรค์ขวดเล็กขวดนีมีคา่ อย่างหาทีเปรียบมิ
ได้ แต่กลับกลายเป็ นว่า,หลงเถิงกลับนําออกมาให้เขาใช้
จริงๆ

ดูเหมือนว่าสมบัติในตัวสหายคนนีจะค่อนข้างมังคังอย่าง
มาก ในอดีต,ของรางวัลทีมอบให้แก่เหล่าอัจฉริยะในดินแดน
ไร้สินสุดคงเป็ นสิงของขยะทังสิน

29
 สมบัติทีแท้จริงล้วนถูกเก็บไว้ในตัวของเขาเองทังหมด!

ดูเหมือนว่า,ในอนาคตเขาจะต้องหาเวลามารีดไถสมบัติจาก
สหายคนนีสักหน่อยแล้ว!

30
ตอนที661 ซัดหน้ าราชันย์มังกรอย่าง
ไร้ ปราณี!

ภายในเจดียเ์ ลืองสวรรค์,ยีสิบวันผ่านไปเพียงพริบตาเดียว

ในระยะเวลายีสิบวันมานี,เย่หยวนได้พงพานํ
ึ านมปฐพีจิต
สวรรค์จนสําเร็จสองระดับต่อเนือง จนก้าวขึนสูอ่ าณาจักร

1
 หมืนสมุทรไพศาลระดับหกได้ในทีสุด

ตราบใดทีเขามีพลังปราณมากพอ,การพัฒนาของเย่หยวนก็
ยังทะยานสูงต่อไปเรือยๆโดยปราศจากปั ญหา

แต่ดว้ ยนํานมปฐพีจิตสวรรค์นี,พลังปราณทีเย่หยวนได้รบั มา
จึงมากเกินพอ ถึงสามารถก้าวข้ามขีดจํากัดได้อย่างบ้าคลัง
เพียงนี!

“เจ้ายังจําสิงทีข้ากล่าวไปคราแรกได้หรือไม่?”

2
 หลงเถิงกล่าวถาม

เย่หยวนสาดสายตาสวนกลับไปยังหลงเถิงด้วยท่าทีแปลกๆ
ก่อนจะกล่าวว่า

“ท่านอาวุโส,ท่านอย่าคิดมากเกินไป! ไม่จาํ เป็ นต้องกล่าว

ให้มากความ หากข้า,ไม่ซดั อีกฝ่ ายจนหน้าบวมเป็ นหัวหมู
ข้าคงไม่ทาํ ท่านผิดหวังตายหรอกรึ?”

3
 หลงเถิงระเบิดเสียงหัวเราะโดยไร้ซงความอายใดๆ
ึ และ
กล่าวอย่างชอบใจว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นีแหละ,คือสิงทีข้าต้องการได้ยินจากปากเจ้า!”

หลงเถิงทีปรากฏในคราวนี,เย่หยวนได้คน้ พบว่าอารมณ์ของ
เขาดูเปลียนไปมาก ร่องรอยความเงียบครึมและน่าเกรง
ขามอย่างในครังแรกทีเจอ,มันหายไปไหนหมดแล้ว?

สิงหนึงทีสามารถบอกได้ทนั ทีคือ,หลงเถิงไม่ได้ตอ้ งการจะ

4
 ฆ่าราชันย์มงั กรผูน้ นั แต่เขาต้องการเพียงแค่ทบุ ตีอีกฝ่ าย
และมอบความอับอายทีต้องจําไปจนตายเท่านัน

ซึงในปั จจุบนั ,เย่หยวนก็เปรียบเสมือนนักเลงรับจ้างของหลง

เถิงไปแล้ว!

แม้เย่หยวนจะเต็มใจทําหรือไม่ แต่นกั เลงรับจ้างคนนีก็ไม่

ยอมปล่อยให้ผจู้ า้ งวานผิดหวังแน่นอน

5
 …………………………

เช้าตรูว่ นั รุง่ ขึน,เย่หยวนทีพึงออกจากเจดียเ์ ลืองสวรรค์ แต่

กลับได้ยินเสียงดังจากภายนอกเรือนพักเสียแล้ว

6
“เจ้าผูแ้ อบอ้างเย่หยวน! รีบออกมาเดียวนี,นีคือคําสังของ
ราชันย์มงั กร! เป็ นเพียงมนุษย์แต่กลับกล้าอ้างชือราชันย์
มังกรงันรึ? เจ้าคงเบือทีจะมีชีวิตต่อไปแล้ว!”

เย่หยวนทีได้ยินเช่นนันก็ขมวดคิวและกําลังจะตรงออกไป
แต่กลับถูกเซียงจางทีเข้ามาขวางเสียก่อน

ทว่า,ทันทีทเซี
ี ยงจางเห็นเย่หยวน เขาก็ตกใจจนกรามแทบ
หล่นกระแทกพืน

7
 “เจ้า…เจ้าสําเร็จ…รวดเดียวสองระดับย่อย?”

สมองอันน้อยของหมีตวั นีแทบระเบิดออกมา การก้าวข้าม

ขีดจํากัดสองระดับย่อยในชัวข้ามคืนเช่นนี…มันท้าทาย
สวรรค์เกินไป!

เย่หยวนยิมตอบแต่ไม่ได้กล่าวอธิบายใดๆ

เรืองแบบนียิงอธิบายก็ยิงสับสน,สูป้ ล่อยให้เป็ นปริศนาเช่นนี

8
 ต่อไปคงเป็ นทางดีทสุี ด

เย่หยวนเดินผ่านหน้าเซียงจางและเปิ ดประตูออกไป,เบือง
หน้าของเขาปรากฏชายหนุ่มรูปงามในชุดผ้าไหมสีฟา้ จาก
นันเย่หยวนก็กล่าวขึนอย่างเรียบนิงว่า

“สุนขั จากเรือนใดวิงมาเห่าหอนแต่เช้าตรูเ่ ช่นนี ไม่คิดหรือ

ว่า,มันจะไปรบกวนคนอืนทีกําลังฝันหวานอยู?่ ”

ชายหนุ่มในชุดผ้าไหมสีฟา้ กล่าวอย่างเยือกเย็นกลับไปว่า

9
“ข้าก็สงสัยตังนานว่าใครกันทีแอบอ้างชือราชันย์มงั กร ทีแท้
ก็เป็ นแค่มนุษย์ระดับสีขันกลางขยะนีเอง! ข้าจะให้โอกาส
เจ้าเพียงครังเดียว คุกเข่าขอโทษข้าและข้าจะเมตตาต่อชีวิต
เจ้า!”

สีหน้าของเย่หยวนเปลียนไปราวกับตรัสรูฉ้ บั พลัน และกล่าว

ว่า

“อ้อ! ท่านคือราชันย์มงั กรรุน่ ปั จจุบนั ใช่หรือไม่? ข้าเคยได้

ยินมาว่า,ราชันย์มงั กรทุกรุน่ ล้วนสร้างวีรกรรมอันเป็ นตํานาน
ทิงทวนไว้เสมอ ซึงวีรกรรมของท่านคงเป็ น,การมาเห่าหน้า

10
 บ้านคนอืนแต่เช้าตรูใ่ ช่หรือไม่? ช่างน่าเลือมใส,ช่างน่า
เลือมใส”

สีหน้าของราชันย์มงั กรมืดลงและกล่าวด้วยเสียงอันเคร่งขรึม
ว่า

“ราชันย์มงั กรผูน้ ีมิใช่เพือนเล่นของเจ้า ขยะเน่าเหม็นเช่นนี,

ไม่สมควรได้มีโอกาสมองข้าด้วยซํา! ดูทา่ แล้ว,เจ้าคงไม่ได้
วางแผนเตรียมรับมือราชันย์มงั กรผูน้ ีเลยใช่หรือไม่?”

11
 เย่หยวนมือป้องปากพร้อมหาวง่วงเล็กน้อย ก่อนจะกล่าว
อย่างเมินเฉยว่า

“อ้อ,ข้าต้องรับมือกับราชันย์มงั กรในวันนีสินะ หากพร้อมก็

รีบๆเข้ามา,ข้าจะกลับไปนอนต่อ”

“หึ,ไม่เห็นโลงศพไม่หลังนําตา! ในเมือเป็ นเช่นนี…ข้าจะส่ง

เจ้าลงยมโลกเอง!”

ราชันย์มงั กรไม่กล่าวใดๆโต้อีกต่อไป และปลดปล่อยแรงกด

ดันของเผ่ามังกรออกมาโดยตรง

12
 ความปั นป่ วนของทังสองขยายตัวเป็ นวงกว้างอย่างรวดเร็ว
ปั จจุบนั ,สมาชิกเผ่าเสือมารดําจํานวนมากได้จบั กลุม่ รุมล้อม
รอบทังสองอยู่นานแล้ว

แม้เผ่าเสือมารดําจะมีสายเลือดของสัตว์เทวะเช่นกัน แถม
ยังเป็ นสายเลือดทีแข็งแกร่งยิงในแดนเทพอสูรต้องห้าม แต่
เมือเปรียบกับเผ่ามังกรแล้ว,มันถือว่ายังด้อยกว่ามาก!

แน่นอนว่าแรงกดดันนีช่างบริสทุ ธิอย่างยิง นีคือสัญญา

13
 ลักษณ์ของราชันย์มงั กรอย่างแท้จริง

เย่หยวนแสยะยิมอย่างเยือกเย็นทันทีทเห็
ี นฉากนี ก่อนจะ
ปลดปล่อยแรงกดดันของเผ่ามังกรออกมาโดยตรงเช่นกัน!

สถานการณ์แปรผันฉับพลัน,สีหน้าของทุกคนเปลียนไป
อย่างรวดเร็ว

14
สายเลือดของเย่หยวนมันแข็งแกร่งยิงกว่าของราชันย์มงั กร
จริงๆ!

“นี…นีเกิดอะไรขึนกันแน่? สายเลือดมังกรของเด็กคนนัน
มันแข็งแกร่งยิงกว่าของราชันย์มงั กรเสียอีก!”

“นียิงกว่าเห็นผี! เด็กคนนันเป็ นมนุษย์ชดั ๆ,แต่เหตุใดสาย

เลือดมังกรของเขาถึงได้แข็งแกร่งกว่าขนาดนี?”

15
“หรือ…เป็ นไปได้ไหมว่า ราชันย์มงั กรทีอยู่ในเผ่าของเรามา
โดยตลอด…จะเป็ นตัวปลอม?”

เหล่าสมาชิกเผ่าเสือมารดํามากมายกําลังจับกลุม่ คุยกันจน
หนาหู และเสียงเหล่านีก็ไม่อาจหลบซ่อนจากหูของราชันย์
มังกรได้เลย

บทสนทนาทังหมดเขาได้ยินอย่างชัดแจ้ง

แต่เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า,เหตุใดสายเลือด
มังกรในร่างเขาถึงอ่อนแอกว่าสายเลือดในร่างมนุษย์คนนี!

16
กระนันเอง,เขาจะทราบได้อย่างไรว่า ก่อนหน้านีโลหิตมังกร
ทีเย่หยวนดูดซับไป มันจะเป็ นโลหิตของอสูรกึงสัตว์เทวะ?

แล้วอะไรคืออสูรกึงสัตว์เทวะ?

มันคือการดํารงอยู่ของอสูรทีใกล้วิวฒ
ั นาการไปเป็ นสัตว์เท
วะอย่างสมบูรณ์แล้ว พลังและอํานาจบารมีของพวกมันจึง
เหนือกว่าจินตนาการไปไกลยิง

17
พลังสายเลือดในร่างเย่หยวนจึงเรียกได้วา่ เข้าใกล้ระดับสัตว์
เทวะ

ลืมไปได้เลยกับแค่ราชันย์มงั กรตัวน้อยอันอ่อนแอตัวนี แม้

จะเป็ นเผ่ามังกรในดินแดนศักดิสิทธิ,แต่พลังสายเลือดของ
พวกเขาก็ไม่อาจเทียบเคียงกับของเย่หยวนได้เลย!

18
 หากไม่ใช่เพราะอาณาจักรพลังของเย่หยวนทีตําเกินไป
เพียงแค่พลังสายเลือดของเย่หยวนก็สามารถบดขยีราชันย์
มังกรได้จนโงหัวไม่ขน!
ึ

ยิงไปกว่านัน,โลหิตมังกรทีเย่หยวนดูดซับลงไป โดยส่วน
ใหญ่มนั ได้ผสานอยู่ในร่างเย่หยวนอย่างสมบูรณ์แล้ว

นันหมายความว่า,ยิงความแข็งแกร่งของเย่หยวนเพิมสูง
มากเท่าไหร่ พลังสายเลือดในร่างก็จะยิงทรงพลังขึนเรือยๆ
เท่านัน

เย่หยวนทีก้าวข้ามสองระดับโดยตรงในชัวข้ามคืน,มันได้ไป

19
 กระตุน้ สายเลือดมังกรให้ทรงอนุภาพ หากต้องการปราบ
ปรามสายเลือดมังกรอีกฝ่ าย,มันจะเป็ นเรืองยากอะไร?

“เป็ นแค่มนุษย์อนั ตําต้อย,แต่กลับกล้าขโมยสายเลือดมังกร

งันรึ? โทษประหารสถานเดียว!”

ราชันย์มงั กรคํารามอย่างเดือดดาล และแปรงเป็ นร่างอสูร

เข้าโจมตีเย่หยวนโดยตรง

แรงดันลมปราณของเย่หยวนทะยานขึนสูงฉับพลัน จน

20
 ทําลายความต่างระหว่างอาณาจักรย่อย,พร้อมขึนสูจ่ ดุ สูง
สุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับแปดทันที!

บูมมม!

ราชันย์มงั กรพุง่ จู่โจมเย่หยวนอย่างไร้ปราณี แต่กลับเป็ นเขา

เองทีถูกซัดกระเด็นออกไป

จากนัน…การต่อสูร้ ะหว่างทังสองก็กลายเป็ น การไล่กวด

ของเย่หยวนอยู่ฝ่ายเดียว

21
ราชันย์มงั กรอันเย่อหยิงถูกซ้อมราวกับกระสอบทรายโดยเย่
หยวน แม้รา่ งของราชันย์มงั กรจะล้มลงไปแล้ว,แต่เย่หยวนก็
ยังขึนค่อมอีกฝ่ าย และกระหนําซัดใบหน้าอย่างไม่ยงมื
ั อ

เหล่าสมาชิกเผ่าเสือมารดําแต่ละตนต่างจ้องมองพร้อมอ้า
ปากค้าง เห็นได้ชดั ว่าทังหมดตกตะลึงกับฉากๆนีมากเพียง
ใด

22
 ในมุมมองของพวกเขา,ราชันย์มงั กรเป็ นตัวตนทีสูงศักดิ
อย่างยิง และไม่รูจ้ กั คําว่าพ่ายแพ้สกั ครังในชีวิต

เอ่อ…แต่ตอนนีพวกเขาไม่ได้ตาฟาดไปใช่ไหม? ราชันย์
มังกรกําลังถูกกระหนําหมัดจนหน้ายับไม่เหลือสภาพ?

ทังๆทีราชันย์มงั กรเป็ นฝ่ ายชิงโจมตีก่อน แต่เหตุใดกลับเป็ น

ตัวเขาทีไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้เลยในขณะนี

23
 ความแข็งแกร่งของเย่หยวนมันน่าสะพรึงกลัวเพียงใดกัน
แน่?

หากมองข้ามเรืองอืนไป,และนับแค่ในแง่ความเร็ว ราชันย์
มังกรเองก็ยงั ด้อยกว่าเย่หยวนมาก กระทังปลายเส้นผมก็มิ
อาจแตะต้องได้เลย!

ความเร็วในปั จจุบนั ของเย่หยวนแม้แต้เผิงหยุนยังมิอาจต่อ

ต้าน จึงลืมไปได้เลยสําหรับราชันย์มงั กรผูน้ ี

24
ภายใต้ความเร็วทีเหนือกว่าจนแตกต่างอย่างชัดเจน ราชันย์
มังกรไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้สกั นิด

ราชันย์มงั กรดูถกู ดูแคลนเย่หยวนอย่างมากในคราแรก

พร้อมประเมินความสามารถของเย่หยวนอย่างตําเตียด้วย
ความรังเกียจ

แล้วใครจะไปคิดว่า,เพียงการเคลือนไหวเดียวของเย่หยวน
จะสามารถโยกฟ้าเคลือนปฐพีได้ขนาดนี

25
อันทีจริง,แม้เย่หยวนจะสําเร็จสองระดับโดยตรงได้ แต่เพียง
เสริมพลังด้วยผันเก้าวิญญาณกําเนิดมันไม่เพียงพอต่อการ
เอาชนะราชันย์มงั กรได้เลย

แน่นอนว่ามันมีอะไรมากกว่านัน,เพียงแต่บางเรืองคนอืนๆก็
ไม่จาํ เป็ นต้องรับรู ้

ในเวลาเดียวกัน,ราชันย์มงั กรก็ถกู ซัดหน้าหมัดแล้วหมัดเล่า

อยู่บนพืน

26
เขาเองก็งนุ งงเช่นกันว่า,เหตุใดสถานการณ์ถึงกลับกลายมา
เป็ นเช่นนีได้

เพียงพริบตา,กลับกลายเป็ นตัวเขาทีร่วงกระแทกพืนอย่าง
แรง และโดนเย่หยวนปูย้ ีปูย้ าํ จนไม่รูแ้ ล้วว่าเกิดอะไรขึนกัน
แน่

ราชันย์มงั กรสูญเสียความคิดไปชัวขณะ,จากหมัดของเย่
หยวนทีซัดไม่ยงจนเกิ
ั ดอาการมึนงง

27
ไม่มีใครทราบว่าเวลาล่วงเลยไปนานเพียงใดแล้ว แต่ในท้าย
ทีสุด,เย่หยวนก็หยุดหมัดของตนลง จากนันครูห่ นึง,เหล่า
สมาชิกเผ่าเสือมารดําก็ได้สติขนึ ทุกสายตาทีจับจ้องเย่
หยวนมันได้แปรเปลียนไปแล้ว,ในแววตาของพวกเขาอัด
แน่นไปด้วยความกลัวและความเคารพ

แต่เมือหันไปมองราชันย์มงั กรบนพืนอีกครัง…ใบหน้าของ
เขาก็บวมชําเหมือนกับหัวหมู!

28
 ตอนที662 ใครมันกล้ าแตะต้ องพี
ใหญ่!

ทุกคนมองฉากตรงหน้าด้วยความสยดสยอง ทัวทังบริเวณ
เงียบกริบราวกับป่ าช้า

ราชันย์มงั กรทุกยุคทุกสมัย,จะปรากฏตัวขึนเพือสร้างตํานาน

1
 จารึกแก่แดนเทพอสูรต้องห้าม

แต่ตอนนี…มันเกิดอะไรขึนกัน?

ช่างน่าอัปยศสินดี!

หากสมมุติวา่ ,ราชันย์มงั กรและเย่หยวนต่อสูก้ นั อย่างสูสีจน

หาผูแ้ พ้ชนะไม่ได้ ผลลัพธ์เช่นนีพวกเขายังพอยอมรับ หรือ
ไม่ก็,หากกล่าวว่า ราชันย์มงั กรและเย่หยวนเกิดการปะทะ

2
ครังใหญ่กว่าร้อยๆกระบวนท่า แต่กลับกลายเป็ นว่าพวกเขา
หมดสติลงทังคู่ เรืองเหล่านีพวกเขาเองก็ยงั พอรับได้เช่นกัน

แต่…การต่อสูใ้ นขณะนีมันบ้าอะไร? เย่หยวนซ้อมราชันย์

มังกรราวกับกระสอบทรายก็ไม่ปาน!

ราชันย์มงั กรกลายเป็ นขยะตังแต่เมือใดกัน?

3
 “พลังสายเลือดเพียงแค่นี,มันไม่อาจเป็ นคูม่ ือของข้าได้
ท่านกล่าวหาว่า…ข้าขโมยสายเลือดมังกรมาใช่หรือไม่? หึ,
ข้าจะขโมยสายเลือดขยะของท่านไปเพืออันใด? เอาไปล้าง
เท้าเล่นงันรึ?”

เย่หยวนลุกขึน พร้อมมองเหยียดลงยังราชันย์มงั กรทีนอน

กองกับพืนด้วยหางตา

ถูกต้องแล้ว หากกล่าวถึงเรืองขโมยสายเลือดมังกร,เขาจะ
ไปขโมยสายเลือดทีด้อยกว่าทําไม?

มันเป็ นทีประจักษ์ชดั แจ้งแล้วว่า,สายเลือดมังกรในร่างของ

4
 เย่หยวนบริสทุ ธิอย่างยิง และมันยังบริสทุ ธิยิงกว่าของ
ราชันย์มงั กรเสียอีก!

ในเมือเย่หยวนได้ครอบครองสายเลือดทีเป็ นดังสมบัติลาค่
ํ า
ขนาดนีแล้ว เขายังจะอยากได้สายเลือดทีตํากว่าไปเพืออัน
ใด?

ดังนัน,การใส่รา้ ยเช่นนีจึงเป็ นแค่เรืองไร้สาระเท่านัน

5
“ท่านลุงหลง,คะ-ความแข็งแกร่งของเย่หยวน…มันไม่น่า
กลัวเกินไปหน่อยรึ? ราชันย์มงั กรไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้
เลยเมืออยู่ตอ่ หน้าเขา!”

นําเสียงของหูเ่ ซียวสันเทาอย่างมาก เห็นได้ชดั ว่า,เขากําลัง

ตืนกลัวต่อความแข็งแกร่งของเย่หยวน

พลังการต่อสูข้ องหูเ่ ซียวและราชันย์มงั กรนันใกล้เคียงกัน

อย่างมาก เย่หยวนทีเอาชนะราชันย์มงั กรได้อย่างง่ายดาย
นันแสดงให้เห็นว่า,พลังการต่อสูข้ องเย่หยวนเองก็เหนือชัน

6
 กว่าเขาแน่นอน

ก่อนหน้านี,เขายังสงสัยอย่างมากว่าเย่หยวนจะมีปัญญาเอา
ชนะเผิงหยุนได้อย่างไร? แต่ตอนนี…คงไม่จาํ เป็ นต้องกล่าว
ถึงอีกแล้ว

หูห่ ลงเองก็ตกตะลึงอย่างมากเช่นกัน แต่เขาส่ายหัวเล็กน้อย

และกล่าวว่า

“รูปแบบการต่อสูข้ องเย่หยวน,สามารถดักการเคลือนไหว

7
 ของราชันย์มงั กรได้แทบทุกทาง ผนวกกับความแข็งแกร่ง
ของเขาทีเพิมขึนเฉียบพลัน นันจึงเป็ นสาเหตุให้ราชันย์มงั กร
ไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้เลย หากตัดสินในแง่ของพลัง
ล้วนๆ,ราชันย์มงั กรเหนือกว่าแน่นอน อย่างไรก็ตาม….ดู
เหมือนว่าเย่หยวนจะจงใจสร้างความอัปยศต่อราชันย์มงั กร
โดยตรง นีไม่ใช่สญ
ั ญาณทีดี! หากยังปล่อยให้เป็ นเช่นนีต่อ
ไป,ความสัมพันธ์อนั ดีระหว่างราชันย์มงั กรและเผ่าเสือมาร
ดํา คงจะ…”

ท่าทีของหูเ่ ซียวเปลียนไปฉับพลันเมือสังเกตเห็นอะไร
บางอย่าง และกล่าวว่า

“เดียวก่อน! เมือวานเขายังมีพลังแค่หมืนสมุทรไพศาล
8
ระดับสี,แต่ตอนนีระดับพลังของเขากลับเพิมขึนสองระดับ
ย่อยในชัวข้ามคืน มันน่าแปลกเกินไป! ภูมิหลังของสหาย
คนนีไร้ซงความชั
ึ ดเจน พวกเราต้องระวังตัวให้ด!ี ”

หูห่ ลงขมวดคิวและกล่าวว่า

“เป็ นไปได้หรือไม่วา่ …เผ่าหมีจะทรยศพวกเราแล้วจริงๆ?”

“ท่านลุงหลง,ใจผูค้ นยากแท้หยังถึง! แม้ในอดีตพวกเขาไม่

9
เคยทรยศหักหลัง,แต่ก็มิได้หมายความว่าปั จจุบนั ยังคงเป็ น
เช่นนัน! การทีเด็กหนุ่มนามเย่หยวนปรากฏตัวในเวลานีมัน
เป็ นเรืองบังเอิญเกินไป ในความคิดของข้า,เขามาทีนีเพือต้น
จิตอสุระเป็ นแน่! เผ่าเสือของเราได้วางแผนมาตลอดสิบปี
เพือจับต้นจิตอสุระ และตอนนี,วันทีเรารอคอยก็มาถึงในที
สุด ซึงนีก็เป็ นโอกาสของเขาเช่นกัน!”

หูห่ ลงพยักหน้าและกล่าวว่า

“เซียวเอ๋อ,เจ้ากล่าวถูกต้องแล้ว ภูมิหลังของเด็กหนุ่มคนนี
ยังไม่ชดั เจน แม้เราจะไม่ฆ่าเขา,แต่ยงั ไงก็คงต้องคุมขังเอา
ไว้ก่อน และรอจนกว่าพวกเราจะจับต้นจิตอสุระได้,พร้อม

10
รักษาพีใหญ่ให้หาย ถึงตอนนันก็ยงั ไม่สายทีจะปล่อยตัว!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของหูห่ ลงก็กระโจนออกไปและจ้องมองเย่
หยวนด้วยสีหน้าอันอึมครึม ก่อนจะกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“เจ้าหนู,ทีเจ้ากล้าทําร้ายแขกผูม้ ีเกียรติของเผ่าเสือขนาดนี
เจ้ามีจดุ ประสงค์ใดกันแน่?”

คิวของเย่หยวนขมวดขึนอย่างไม่พอใจ แต่ก่อนทีจะกล่าว
อะไรตอบ,กลับเป็ นเซียงจางทีก้าวออกมาและกล่าว

11
 ตอบอย่างเดือดดาลว่า

“ก็สหายของพวกเจ้าเข้ามาหาเรืองก่อนมิใช่ร?ึ ซึงทุกคนใน
ทีแห่งนีล้วนเป็ นพยานให้ได้! หากต้องการตําหนิใครสักคน,
ก็ควรไปตําหนิแขกของเจ้าทีอ่อนแอเกินไป และพ่ายให้แก่เย่
หยวนอย่างหมดรูป,จริงหรือไม่? หูห่ ลง,อยากให้เรืองนีมัน
บานปลายมากกว่านีใช่ไหม?”

โดยไม่รูต้ งแต่
ั เมือใด,ทัศนคติของเซียงจางทีมีตอ่ หูห่ ลงได้
แปรเปลียนอย่างเงียบๆ

มิฉะนัน,ด้วยบุคลิกของผูม้ ีความซือสัตย์เป็ นทีตังอย่างเซียง

จาง กระทังเผ่าหมียงั เต็มใจเสียสละเพือเผ่าเสือมารดํา เขา
ไม่มีทางกล่าวเช่นนีแน่นอน

12
หูห่ ลงไม่คาดคิดเลยว่า เซียงจางจะแสดงท่าทีแข็งกร้าวออก
มาจริงๆ และกล่าวตําหนิเขาอย่างไม่ไว้หน้าขนาดนี สีหน้า
ของเขามืดลงพร้อมกล่าวหัวเราะเยาะตนเองว่า

“เซียงจาง! ดูเจ้าสิ,เจ้า…เจ้าเปลียนไปมากจริงๆ! เจ้าหมี

หนุ่มทีเคารพรักต่อเผ่าเสือมารดํายิงกว่าชีวิตตัวนัน,มันหาย
ไปไหนแล้ว!”

คํากล่าวของหูห่ ลงราวกับคมมีดทีกรีดหัวใจของเซียง
13
จางอย่างเลือดเย็น ความเจ็บปวดทีเขาได้รบั มันรุนแรงเกิน
พรรณนาจริงๆ!

“ท่านอาวุโสเซียงจาง,ไม่จาํ เป็ นต้องหายใจรดทีนีให้เสีย

เวลา พวกเขาหวาดระแวงในตัวเราตังแต่แรกแล้ว ยิงอธิบาย
เท่าไหร่,พวกเราก็ยิงดูแย่ลงเท่านัน ในเมือทีแห่งนีไม่ตอ้ นรับ
พวกเรา,งันก็กลับกันเถอะ!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

14
“เผยธาตุแท้ออกมาแล้วงันรึ? หึ,เจ้าหนู…อย่าประเมินฝี มือ
ของตนสูงไปหน่อยเลย! เจ้าคงไม่คิดใช่ไหมว่า,เพียงแค่พลัง
ของพวกเจ้าทังสองจะสามารถหลบหนีออกจากทีนีได้?”

ในขณะทีกล่าว,แรงดันลมปราณของหูห่ ลงก็ทะยานขึน และ

ปกคลุมทัวร่างเย่หยวนจนหนาแน่น

หูห่ ลงเป็ นถึงยอดฝี มือระดับหกขันปลาย มันไม่ใช่สงที

ิ พวก
เย่หยวนทังสองจะสามารถต้านทานได้

แต่ในขณะนันเอง,จู่ๆก็มีแรงกดดันอันแสนบริสทุ ธิยิงแผ่
กระจายทัวแผ่นฟ้าอย่างรวดเร็ว สีหน้าของทุกคนเปลียนไป

15
 ในทันทีทนั ใด!

สมาชิกเผ่าเสือมารดําต่างอ่อนกําลังลงฉับพลัน,ราวกับทุก
คนล้วนยอมแพ้ตอ่ แรงกดดันนีแต่โดยดี!

ทังๆทีแรงกดดันนีไม่ได้แข็งแกร่งนัก,มันเป็ นแค่พลังระดับห้า
ขันต้นเท่านัน แต่ดว้ ยความบริสทุ ธิของแรงกดดันทีไร้สิงเจือ
ปน,กระทังหูห่ ลงเองยังต้องยอมถอยโดยจํานน

16
 สีหน้าของหูหลงเปลียนแทบจะในทันที พร้อมกล่าวด้วย
ความตกตะลึงว่า

“นะ-นี…นีมันแรงกดดันของท่านพยัคฆ์เหนือหัวไม่ใช่ร!ึ
เหตุใดเขาถึงมาทีนี?”

ร่างของชายหนุ่มผูห้ นึงปรากฏขึนอย่างช้าๆภายใต้สายตา
ของทุกคน ชายหนุ่มผูน้ ีอยู่คาบกลางระหว่างวัยเด็กและวัย
หนุ่ม ใบหน้าของเขางดงามราวหยกขาว,ท่าทางช่างดูมนใจ
ั
และแข็งแกร่ง แต่ในขณะเดียวกัน,กลับรูส้ กึ ถึงความไร้
เดียงสาทีแอบซ่อนอยู่ในเบืองลึก

17
แรงกดดันนีทําให้เผ่าเสือมารดํายอมอ่อนข้อแต่โดยดีก็จริง,
แต่สาํ หรับเย่หยวน มันกลับกวนใจอย่างยิงเมือได้สมั ผัส

เขารูส้ กึ คุน้ เคยกับแรงกดดันนีจริงๆ!

แต่เมือปรากฏเป็ นร่างชายหนุ่มรูปงาม เย่หยวนก็ชกั ไม่แน่ใจ

18
เท่าไหร่นกั เพราะเขาไม่เคยพบเห็นชายหนุ่มผูน้ ีมาก่อนเลย

“ใครมันกล้าแตะต้องพีใหญ่ของข้า!”

ชายหนุ่มผูน้ นคํ
ั ารามดังสนัน

เมือได้ยินคํากล่าวเหล่านี,ปฏิกิรยิ าของทุกคนก็เปลียนไป
อย่างมาก

19
ท่าทีของหูห่ ลงเองก็เปลียนไปอย่างมากเช่นกัน พร้อมใบ
หน้าทีเผยถึงความหวาดกลัวออกมา เขาจ้องมองเย่หยวน
อีกครังด้วยสายตาทีเปลียนไป

ในขณะทีดวงตาของเย่หยวนเบิกกว้างเป็ นประกาย เขาจับ

จ้องไปยังชายหนุ่มรูปงามทรงสง่าด้วยความไม่น่าเชือ

ชายหนุ่มผูน้ นจ้
ั องตาเย่หยวนกลับเป็ นเวลาครูห่ นึง ก่อนที
เขาจะเผยรอยยิมออกมาให้เย่หยวนอย่างอบอุ่น

20
เย่หยวนยิมตอบอีกฝ่ ายกลับไป และเริมระเบิดเสียงหัวเราะ
ดังขึนและดังขึนเรือยๆ

ราวกับสหายเก่ามิได้พบพานนานแรมปี ,ทังสองระเบิดเสียง
หัวเราะจนดังลันออกมา และพุง่ เข้ากอดคอกันด้วยความคิด
ถึง

ชายหนุ่มผูน้ ีจะเป็ นใครได้อีก,หากไม่ใช่อิงหมัวหูท่ ผ่ี านการ

วิวฒ
ั นาการแล้ว

21
“ไอ้เจ้าบ้า! หายหน้าหายตาไปไม่นาน,นีเจ้าประสบความ
สําเร็จจนแซงข้าไปแล้วงันรึ!”

เย่หยวนโห่รอ้ งขึนปนเสียงหัวเราะ เขายกมือตบไปยังอกของ

อิงหมัวหูด่ ว้ ยความตืนเต้นอย่างสุดจะอธิบาย

ก่อนหน้า,เขายังคงกังวลอย่างมากเกียวกับความปลอดภัย
ของอิงหมัวหู่ เขากลัวว่ามันยังคงติดอยู่ในหมอกวิปลาสนัน
ซึงอีกหนึงเหตุผลทีเย่หยวนเดินทางมายังเผ่าเสือมารดํา,ก็
เพือสอบถามเกียวกับมัน แต่ใครจะรูว้ า่ ,อิงหมัวหูก่ ลับเป็ น
ฝ่ ายมาช่วยเขา จากปั ญหาของพวกเสือเหล่านีแทน

22
“ฮ่าฮ่า! หากข้าไม่รบี วิวฒ
ั นาการ,เดียวก็ถกู พีใหญ่ทงห่
ิ าง
กันพอดี! ถึงข้าจะเป็ นอสูรผูส้ งู ศักดิ,แต่หากไม่พยายาม
อะไรเลย ข้าก็คงเป็ นเพียงตัวถ่วงของพีใหญ่เปล่าๆ!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสุขใจ

ทังสองเริมสนทนากันอย่างสนุกสนานประหนึงไร้ซงผู
ึ ค้ นอยู่
โดยรอบ แต่ในขณะนันเอง,สีหน้าของหูห่ ลงก็ซีดขาวลงจน
น่าเกลียดไปแล้ว

23
เขาไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,ท่านพยัคฆ์เหนือหัวผูน้ ีจะเป็ นน้องเล็ก
ของเย่หยวน เมือเห็นปฏิกิรยิ าของทังคูท่ พบเจอกั
ี นอีกครัง,หู่
หลงก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ ความสัมพันธ์ระหว่างทังสองมัน
แน่นแฟ้นมากเพียงใด

…จะทําอย่างไรดี?

24
ทว่าในขณะเดียวกัน,จู่ๆก็มีอีกหนึงบุคคลก็ปรากฏขึนภายใน
เผ่าเสือมารดํา

“ฮ่าฮ่า! เผ่าเสือมารดําเหล่านีก็กระฉับกระเฉงดีจริงๆ! ดู
เหมือนว่าข้าจะมาทันเวลาพอดี!”

25
 ตอนที663 เผาบ้ านกันเลยดีกว่า

เมืออีกหนึงบุคคลปรากฏขึน บรรยากาศโดยรอบก็เต็มไป
ด้วยความตึงเครียดทันที

สายตาของเหล่าสมาชิกเผ่าเสือต่างจับจ้องราวกับพบศัตรูคู่
อริ เห็นได้ชดั ว่าการมาถึงของบุคคลนีมันน่าเกรงขามเพียง
ใด
1
เมือบุคคลนีเห็นการต้อนรับด้วยสายตาจากเผ่าเสือ เขาก็อด
ทีจะระเบิดเสียงเราะไม่ได้เลย พร้อมกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่า! ทุกคนโปรดใจเย็น,ข้ามาทีนีโดยไร้ซงเจตนาร้
ึ าย
อะไร แต่ขา้ มาเพือเข้าพบท่านเย่!”

ท่าทีของหูห่ ลงเปลียนไปทันที และหันไปจ้องเขม็งทีเย่หยวน

ด้วยความตกใจ

2
การมาถึงของบุคคลนีมิใช่ใครอืน นอกจากเผิงไห้ทถูี กส่งมา
สังเกตการณ์โดยเผิงเทียน!

“เย่หยวน,เจ้าจะไม่อธิบายอะไรให้พวกเราฟั งหน่อยรึ? ท่าน

พยัคฆ์เหนือหัว,เด็กคนนีต้องเป็ นคนของเผ่าอินทรียกั ษ์แน่
นอน! เขามาทีนีเพือโจมตีเผ่าเสือจากภายใน!”

หูห่ ลงกัดฟั นแน่นและกล่าวออกมาราวกับตาสว่างแล้ว

3
เย่หยวนค่อนข้างประหลาดใจเมือได้ยิน เป็ นทีชัดเจนว่า,
อิงหมัวหูเ่ ป็ นแค่อสูรระดับห้าขันต้น แต่หหู่ ลงกลับดูหวาด
กลัวเขาอย่างมาก

ทังๆทีมีพลังสูงถึงระดับนี,แต่กลับไม่กล้าเคลือนไหวใดๆ
หากไม่ได้รบั สังจากอิงหมัวหู่

อิงหมัวหูก่ รนเสียงอย่างเยือกเย็นว่า

“ยังจะให้อธิบายอะไรอีก? ไม่วา่ พีใหญ่ของข้าจะกล่าว

4
 อะไร,ทังหมดย่อมเป็ นความจริง! ข้าอยู่กินกับเขามาครึง
ชีวิต,แล้วพีใหญ่จะเป็ นอันตรายต่อเผ่าเสือได้อย่างไร? หุบ
ปากและเลิกจินตนาการฝันเฟื อง,จงฟั งทีเขากล่าว!”

แม้อิงหมัวหูใ่ นปั จจุบนั จะเป็ นชายหนุ่มรูปงาม แต่เขายังคง

นําเสียงดังเด็กน้อยไว้เช่นเคย ซึงนีทําให้เย่หยวนต้องกลันขํา
อย่างลับๆภายในใจ

เย่หยวนสาดสายตาเข้าใส่เผิงไฮ้อย่างเมินเฉย และกล่าวว่า

“ตังแต่ครานัน,เจ้ายังกล้าใช้เล่หเ์ หลียมเด็กน้อยเช่นนีกับข้า
อีกงันรึ? หากให้ขา้ เดา…ชีวิตของเผิงหยุนคงอยู่ในวิกฤต

5
 เต็มทนแล้ว,จริงหรือไม่?”

เผิงไฮ้ทยัี งดูคกึ คักในคราแรก แต่เมือได้ยินคํากล่าวของเย่

หยวนไป,ท่าทางการแสดงออกของเขาก็เปลียนไปทันที

อันทีจริง,เขาหวังใช้โอกาสชุลมุนเช่นนีดึงเย่หยวนเข้ามา
และสร้างความเข้าใจผิดแก่ทกุ คนโดยมิให้รูเ้ รืองของเผ่า
อินทรียม์ ากทีสุดเท่าทีจะทําได้

แต่ใครจะคิดว่า,เย่หยวนจะทราบถึงจุดประสงค์ของเขา

6
 ตังแต่แรก พร้อมกล่าวจีกลับมาได้ตรงประเด็นเช่นนี

ดูเหมือนว่าแท้จริงแล้ว…อาการบาดเจ็บของเผิงหยุนเองก็
อยู่ในการคํานวณของเย่หยวนโดยสมบูรณ์

“แค่ก,แค่ก…กะไม่ให้โอกาสข้ากล่าวใดๆต่อเลยใช่ไหม?
ฮะ-ฮ่าฮ่า…”

ความตังใจในคราแรกของเผิงไฮ้หยุดชะงักลงไม่เป็ นท่า และ

ต้องกล่าวยอมรับอย่างเก้อเขิน

7
 หูห่ ลงและคนอืนๆยังคงมีทา่ ทีระวังตัวอยู่ตลอด ประหนึง
กําลังเผชิญหน้ากับศัตรูอนั ยิงใหญ่

แม้วา่ ความแข็งแกร่งของหูห่ ลงเหนือชันกว่าเผิงไฮ้ แต่ใครจะ

รูว้ า่ ,เบืองหลังของอีกฝ่ ายอาจยังมียอดฝี มืออีกมากซ่อนตัว
อยู่

ยิงไปกว่านัน,พวกเขาไม่ได้รบั รายงานใดๆมาก่อนล่วงหน้า
เลย ซึงนีเป็ นเรืองทีน่ากลัวทีสุด

8
 “ก็ทา่ นหูห่ ลงต้องการให้ขา้ อธิบาย,ถึงตาท่านกล่าวบ้าง
แล้ว”

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็น แต่ทกุ คนยังคงกังวลและไม่แน่ใจ

นัก

หูห่ ลงและคนอืนๆไม่ได้โง่ พวกเขาสามารถบอกได้เช่นกัน

ผ่านสีหน้าของเผิงไฮ้วา่ ,เขาเองก็ระวังตัวต่อเย่หยวนอย่าง
มากเช่นกัน

9
 จากความหมายทีเย่หยวนกล่าวไปเมือครู ่ มันสือได้วา่ ,
ปั จจุบนั ความเป็ นความตายของเผิงหยุนอยู่ในกํามือเย่
หยวน

หากกล่าวเช่นนีแสดงว่า…เย่หยวนและเผิงไฮ้มิได้อยู่ฝ่าย
เดียวกัน,ใช่หรือไม่?

หรือนีอาจเป็ นเพียง…การเล่นละครตบตาเผ่าเสือเท่านัน?

10
สิงทีเย่หยวนกล่าวไปก่อนหน้าทังหมด,มันเป็ นความจริงหรือ
เท็จกันแน่?

เมือครุน่ คิดถึงจุดๆนี,หูห่ ลงก็รูส้ กึ ว่า เส้นประสาทบนหน้า

ผากของตนปูดกําลังบูดออกมา

เผิงไฮ้เผยรอยยิมช้าๆและกล่าวว่า

“หูห่ ลงเจ้าไม่จาํ เป็ นต้องเป็ นเช่นนีเลย! แท้จริงแล้ว,ข้ามาที

11
 นีเพือสร้างสันติระหว่างเผ่าเสือและเผ่าอินทรียกั ษ์”

“สร้างสันติ?”

หูห่ ลงสงสัยว่าหูตนเองคงฟาดไป จึงได้ยินผิดเพียนได้ขนาด

นี

ในเวลาปั จจุบนั ,เป็ นช่วงทีเผ่าเสืออ่อนแอทีสุด แต่เผ่าอินทรี

ยักษ์กลับทรงพลังขึน ทว่าเผิงไฮ้มาทีนีเพือสร้างสันติ?

12
 พวกนันคงกินยาผิดกันทังเผ่าใช่มย?
ั

หูห่ ลงหันไปมองเย่หยวนอีกครังโดยไม่ตงใจ
ั เด็กหนุ่มคนนี
ทําอะไรกับผืนปฐพีนีกันแน่,ถึงสามารถทําให้เผ่าอินทรียกั ษ์
พันบรรพต ขอสร้างสันติกบั พวกเขาโดยไร้ซงเงื
ึ อนไขใดๆ

“ถูกต้อง! สิงทีพวกเราต้องการจริงๆคือความสงบสุข! นีคือ

สิงทีท่านเย่ตอ้ งการจะให้ขา้ อธิบายใช่หรือไม่?”

13
เย่หยวนเหลือบตามองอีกฝ่ ายเล็กน้อย และกล่าวอย่างเมิน
เฉยว่า

“ไม่วา่ พวกเจ้าจะอยู่กนั อย่างสงบสุขหรือรบกันไม่ขาด,แล้ว

มันเกียวอะไรกับข้า? สิงทีข้าต้องการให้เจ้าอธิบายมิใช่เรือง
นี!”

ใจของเผิงไฮ้สนสะท้
ั านเล็กน้อย เป็ นไปได้ไหม,ทีเขาต้องทํา

14
 ถึงขนาดจูบก้นจูบเท้าอีกฝ่ าย?

ในตอนทีเขาสังเกตการณ์,เผิงไฮ้เห็นแล้วว่า ความสัมพันธ์ระ
หว่างเย่หยวนและท่านพยัคฆ์เหนือหัวสนิทสนมกันเพียงใด
พร้อมทราบดีวา่ ,หลังจากนีสถานะของทังคูจ่ ะต้องอยู่สงู มาก
แน่ในเผ่าเสือ นันจึงเป็ นสาเหตุททํี าให้เขาเกิดความคิดนีขึน
แต่ใครจะรูว้ า่ เย่หยวนกลับไม่ซือมันเลย

ดูเหมือนว่าเผ่าเสือในขณะนีจะขุ่นเคืองเย่หยวนอย่างมาก!

15
คํากล่าวของเย่หยวนเมือครู,่ ได้ทาํ ให้หหู่ ลงรําไห้อยู่ภายใน
ใจ

หากให้กล่าวกันตรงๆ,หากเผ่าอินทรียกั ษ์เสนอการเจรจา
เพือสร้างสันติขนจริ
ึ งๆ เผ่าเสือในขณะนีคงมีความสุขอย่าง
มาก,เหตุใดพวกเขาต้องปฏิเสธล่ะ?

แต่…สหายมนุษย์นามเย่หยวนคนนี กลับสะบันการสร้าง
สันติระหว่างสองเผ่าพันธุจ์ นขาดดินด้วยคําพูดเพียงประโยค
เดียว!

16
อย่าล้างคราบสกปรกบนผ้าไหมต่อหน้าสาธารณะ อันทีจริง,
เผิงไฮ้ไม่ตอ้ งการให้เผ่าเสือทราบเรืองเผิงหยุนทีนอนเป็ น
งอยอยู่ในขณะนี

แต่ในเมือสถานการณ์บีบบังคับ,เขาก็ไม่สามารถซ่อนมันได้
อีกต่อไป และทําได้เพียงนําผ้าไหมออกมาทําความสะอาด
เท่านัน

“จริงๆแล้ว…ข้ามาทีนีเพือเชือเชิญให้ทา่ นเย่ไปเป็ นแขกผูม้ ี

17
 เกียรติของเผ่าอินทรียกั ษ์ของเรา และ…โปรดช่วยรักษา
อาการบาดเจ็บของนายน้อยเผิงหยุนด้วยเถิด! ก่อนหน้านี,
ทังหมดเป็ นเพียงเรืองเข้าใจผิดระหว่างเราเท่านัน…”

ในท้ายทีสุด,เผิงไฮ้ตอ้ งบากหน้ากล่าวความจริงออกมา และ

อธิบายเหตุการณ์ทงหมดโดยย่
ั อให้แก่ทกุ คน ซึงแท้จริงแล้ว,
เรืองทังหมดก็ไม่ตา่ งจากทีเซียงจางเล่าก่อนหน้าเลย

“ลืมไปซะสําหรับเรืองนี! กรรมใดใครก่อ,กรรมนันคืน
สนอง! หากเจ้าไม่เล่นแง่กบั ข้าตังแต่ตอนนัน,ทุกอย่างคงไม่

18
 ลงเอยอย่างในตอนนีแน่นอน แล้วทําไม…ข้าต้องรักษา
อาการบาดเจ็บของเผิงหยุนด้วย?”

เผิงไฮ้กล่าวต่ออย่างเก้อเขินว่า

“ไม่วา่ …ไม่วา่ ท่านเย่ปรารถนาสิงใด,ก็จงบอกข้ามาได้เลย

พวกเราเผ่าอินทรียย์ กั ษ์ยินดีมอบให้ดว้ ยความเต็มใจ!”

เย่หยวนแสยะยิมอย่างชัวร้ายและกล่าวว่า

19
 “จริงรึ?”

เมือเห็นรอยยิมของเย่หยวน,หัวใจของเผิงไฮ้ก็หล่นวูบโดยไม่
ตังใจ พร้อมสังหรณ์ใจแปลกๆขึนฉับพลัน

แต่เมือนึกถึงคํากล่าวของเผิงเทียนก่อนออกเดินทาง เผิงไฮ้ก็
ต้องพยักหน้าอย่างกลํากลืน

20
 เย่หยวนกล่าวต่อว่า

“ข้าต้องการโลหิตคุนเผิงสามหยด แล้วอย่าแก้ตวั ว่าไม่ม!ี ”

เผิงไฮ้แทบกระโดดขึนทันทีดว้ ยความตกใจ เขาชีนิวไปยังเย่

หยวนและกล่าวว่า

“เจ้า! เจ้ามาเผาบ้านข้าเลยดีกว่า!”

21
 เย่หยวนหยักไหล่ตอบและกล่าวว่า

“ข้ารูแ้ ต่แรกแล้วว่าเจ้าต้องมีปฏิกิรยิ าเช่นนี ไม่วา่ เจ้าจะเห็น

ด้วยหรือไม่,ก็เรืองของเจ้า อืม…แต่ขา้ ว่า,โลหิตคุนเผิงแค่
สามหยดแลกกับชีวิตนายน้อยเผิงหยุน มันช่างคุม้ ค่ายิงนัก
หากให้กล่าวตรงๆ,พวกเจ้าคงมอบโลหิตคุนเผิงแก่เผิงหยุ
นมากกว่าสามหยดทีข้าขอเสียอีก…จริงหรือไม่?”

เย่หยวนมีความรูค้ วามเข้าใจเกียวกับเผ่าอสูรไม่นอ้ ย และ

เขาทราบดีวา่ ทุกเผ่าอสูรย่อมมีพนที
ื ศักดิสิทธิเป็ นของตนเอง
นันคือสถานทีบูชาและสักการะบรรพบุรุษ

22
 ก่อนทีเหล่าอสูรจะตายลง,พวกเขาทุกตนจะต้องเข้าไปยัง
พืนทีศักดิสิทธิ และนําโลหิตส่วนทีเข้มข้นทีสุดออกมา

ภายในนันจะสามารถชําระล้างสายเลือดให้บริสทุ ธิได้ และ

นํามันไปเก็บไว้เพือรอสืบทอดรุน่ สูร่ ุน่

แต่กระบวนการชําระล้างมันช้าอย่างมาก ซึงสวนทางกับเผ่า
อสูรในแต่ละรุน่ ทีมีความต้องการใช้สายเลือดเหล่านันมาก
ขึน ดังนัน,ปริมาณโลหิตทีเก็บสํารองเอาไว้จงึ มีไม่มากนัก

23
ส่วนโลหิตคุนเผิงเป็ นสายเลือดสัตว์เทวะทีทรงคุณค่าอย่าง
หาทีเปรียบมิได้ แม้จะด้อยกว่าสายเลือดมังกร แต่มนั ก็ถือ
เป็ นสายเลือดชันสูงระดับแนวหน้า

แน่นอนว่าสายเลือดคุนเผิงทีเผ่าอินทรีพนั บรรพตเก็บไว้ มัน

ไม่สามารถนําไปเทียบกับโลหิตมังกรแท้จริงทีเย่หยวนกลืน
ลงไปได้เลย ทังสองอยู่คนละระดับอย่างสินเชิง

ท่าทีของเผิงไฮ้เปลียนไปหลายต่อหลายครัง ก่อนจะเอ่ย
ปากกล่าวขึนว่า

“คําขอของเจ้ามันสําคัญเกินกว่าข้าจะตัดสินได้ และคง

24
ต้องกลับไปปรึกษาท่านประมุขเผ่าเสียก่อน หากท่านประมุข
ยินยอม,ข้าจะจัดส่งสายเลือดคุนเผิงทังสามหยดให้เจ้าภาย
ในสามวัน!”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ,ข้าหวังว่าจะได้ฟังข่าวดีจากเจ้า! อ่อ…แล้วเรืองนี
ถือว่าตกลงกันเสร็จสินดีแล้ว ส่วนเรืองของพวกเจ้าทังสอง
เผ่า,จะตีจะฆ่ากันอย่างไรก็ตามสะดวก แต่อย่าให้เกิดขึนต่อ
หน้าข้าล่ะกัน!”

25
ท่าทางของหูห่ ลงเปลียนไปเมือได้ฟังดังนัน สายตาของเขา
รีบหันไปจับจ้องอิงหมัวหูท่ นั ทีและกล่าวว่า

“ท่านพยัคฆ์…”

อิงหมัวหูเ่ หลือบมองอีกฝ่ ายดวงแววตาอันเย็นเฉียบ ในขณะ

ทีกล่าวขึนว่า

“แล้วใครสังใครสอนให้พวกเจ้าทําเช่นนีกับพีใหญ่? ไม่รูจ้ กั
ทําคุณงามความดีกนั เอง,ก็สมควรยิงแล้วทีทําให้พใหญ่
ี ของ
ข้าขุ่นเคือง! ในตอนนี,เจ้าคงรูซ้ งถึ
ึ งความน่ากลัวของเขาดี

26
แล้วใช่ไหม?”

27
 ตอนที664 ป่ าแห่งความมืด

คํากล่าวของอิงหมัวหูท่ าํ ให้หหู่ ลงเผยรูปลักษณ์อนั น่าอับ

อายออกมา

“เอ่อ…ท่านพยัคฆ์เหนือหัว,ท่านเองก็ทราบว่าในขณะนีเผ่า
เสือกําลังเผชิญหน้ากับวิกฤตทีมิใช่ธรรมดา…”

1
 อิงหมัวหูโ่ บกมืดปั ดและกล่าวว่า

“เอาล่ะ,เอาล่ะ,หยุดกล่าวได้แล้ว! เรืองในอดีตข้าจะลืมๆ
ไปซะ อย่างไรก็ตามจงจําไว้,ในตอนนีเจ้าจะท้าทายใครก็
ได้…แต่เจ้าจะท้าทายพีใหญ่ไม่ได้!”

อิงหมัวหูห่ ยุดไปครูห่ นึงและกล่าวต่อว่า

“เพราะ…เจ้าไม่มีคณ
ุ สมบัติมากพอทีจะท้าทายเขา!”

2
 คํากล่าวของอิงหมัวหูต่ า่ งทําให้ทกุ คนตกใจ

แต่ปัจจุบนั กลับไม่มีใครกังขาในประโยคเหล่านีอีกต่อไป

ภูมิหลังของเย่หยวนลึกลับมากด้วยเงือนงํา,เขาเอาชนะ
เผิงหยุนจนทําให้อีกฝ่ ายบาดเจ็บสาหัส และไม่มีหมอคนใด
ในเผ่าอินทรียกั ษ์สามารถรักษาได้เลย

ในเวลานีเผิงไฮ้เข้ามาวิงวอนต่อหน้าเย่หยวนราวกับเป็ น
หลานชายคนหนึง

3
ส่วนก่อนหน้า,ราชันย์มงั กรผูส้ งู ศักดิทีก้าวออกมาท้าทายเย่
หยวน ก็ถกู ไล่ซดั หน้าจนบวมเละเป็ นหัวหมู

แต่เผ่าเสือกลับเลือกทําสิงทียากจะกล่าวกับเย่หยวนได้อย่าง
ผิดมหันต์ ยิงไปกว่านัน,ใครจะไปรูว้ า่ จริงๆแล้วท่านพยัคฆ์
เหนือหัวเป็ นสหายคนสนิทของเขาอีก

หากกล่าวตามตรง,ถ้าให้พวกเขาเลือกระหว่างอิงหมัวหูก่ บั
เย่หยวนในขณะนี เผ่าเสือต้องเลือกเย่หยวนโดยไม่ลงั เลแม้
แต่นอ้ ย

4
 บุคคลเช่นนีมีใครบ้างทีกล้าท้าทาย?

ความแข็งแกร่งทีแท้จริงของเย่หยวนยังคงลึกลับ แต่ทกุ คน
ในปั จจุบนั ,กลับไม่มีใครสามารถทําอะไรเขาได้เลย

หูห่ ลงเผยท่าทีอนั แสนลําบากใจออกมา และกล่าวว่า

“แต่…ด้วยวิธีนี,พวกเราอาจต้องทําให้ทา่ นราชันย์มงั กรขุ่น

5
 เคือง”

“ราชันย์มงั กร? มันก็ไม่ได้ยิงใหญ่อะไรเลยเมืออยู่ตอ่ หน้าพี

ใหญ่! นอกจากนีหากเจ้าไม่ตอ้ งการให้ราชันย์มงั กรขุ่น
เคือง,งันราชันย์พยัคฆ์ผนู้ ีนีแหละจะขุ่นเคืองเอง!”

“เอ่อ…”

6
“จะอะไรอีก! เหตุใดเจ้ายังไม่ขอโทษพีใหญ่ของข้า?! หาก
ไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าข้า,เจ้าคิดหรือว่าพีใหญ่ยงั จะอยู่ตรง
นีให้โง่?”

ปั จจุบนั ,ชะตากรรมของเผ่าเสือขึนอยู่กบั การตัดสินใจของเย่

หยวนเท่านัน

หากเย่หยวนร่วมมือกับเผ่าอินทรียกั ษ์,ชะตากรรมของเผ่า
เสือต้องเลวร้ายเกินจินตนาการได้เป็ นแน่

ดังนันคํากล่าวของอิงหมัวหูจ่ งึ มิได้เกินไปแม้แต่นอ้ ย ทังหมด

ทีกล่าวไปเพือส่งสัญญาณเตือนหูห่ ลงโดยตรง

7
หูห่ ลงเองก็มิใช่คนโง่เช่นกัน หลังจากลังเลอยู่ครูห่ นึง,ในท้าย
ทีสุดเขาก็ยอมลดศีรษะลง

เขาก้าวออกมาหาเย่หยวนและกล่าวว่า

“ท่านเย่,หูห่ ลงผูน้ ีมีตาหามีแววไม่ กลับมองข้ามความยิง

ใหญ่ของชายผูส้ งู ส่งอย่างท่านด้วยความโง่งม ท่านเย่,ชะตา
กรรมของพวกเราอยู่ในความเมตาของท่านแล้ว”

ทังหมดเป็ นเพียงเพราะอิงหมัวหูท่ อยู

ี ่ตรงนี,เย่หยวนจึงไม่
เคลือนไหวใดๆกับเผ่าเสือ

8
 ยิงไปกว่านัน,ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบนั เห็นได้ชดั ว่าทัง
สองฝ่ ายควรช่วยเหลือกันและกัน มากกว่าบ่อนทําลายฝ่ าย
ใดฝ่ ายหนึงในสิน

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวตอบว่า

“เรืองในวันนี,ทังหมดเป็ นเพราะข้าเห็นแก่หน้าอิงหมัวหู่ มิ
ฉะนัน,ข้าก็ไม่รงั เกียจทีจะไปเป็ นแขกของเผ่าอินทรียกั ษ์แล้ว
เช่นกัน”

9
เมือเผิงไฮ้ได้ยินดังนัน,ความไม่พอใจก็ผดุ ขึนในทันที แต่ดว้ ย
สถานการณ์ปัจจุบนั ,เขาไม่สามารถทําอะไรเย่หยวนได้เลย

อย่างไรก็ตาม,เขาก็วางแผนหลังจากนีไว้แล้วภายในใจ เมือ
อาการบาดเจ็บของเผิงหยุนฟื นตัวขึน เขาจะต้องสังสอนไอ้
เด็กคนนีให้เห็นถึงความน่ากลัวซะบ้าง!

แต่เผิงไฮ้ก็ไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา เขาตรงหาเย่หยวน
และกล่าวว่า

10
 “ท่านเย่,แล้วอาการบาดเจ็บของเผิงหยุน…”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ตราบใดทีเจ้านําโลหิตคุนเผิงมาทีนี,ทุกสิงย่อมไร้ซงปั
ึ ญหา
ข้าจะเริมตังไฟหม้อหลอมทันที และต้องใช้ระยะเวลาหนึง
เพือหลอมโอสถรักษาอาการของเผิงหยุน”

เผิงไฮ้อดใจแทบไม่ไหวเมือได้ยินคํากล่าวเหล่านี เขา
รีบกล่าวตอบว่า

11
“เข้าใจแล้ว ข้าจะรีบกลับไปรายงานท่านประมุขเผ่าทันที!”

“เดียวก่อน!”

เมือเผิงไฮ้กาํ ลังจะจากไป เย่หยวนก็ได้กล่าวขึน

“ข้ายังกล่าวไม่จบ”
12
เผิงไฮ้ทได้
ี ยินเช่นนัน,ใจของเขาก็เต้นกระหนําพร้อมสังหรณ์
ว่าไม่ดีแล้วออกมา

ซึงอันทีจริง,มันเป็ นเพียงคํากล่าวสบายๆเท่านันจากเย่หยวน

“คราก่อนหน้า,ข้าก็ไม่ทราบเช่นกันว่าการโจมตีของตนหนัก

13
 เบาแค่ไหน ถึงทําให้เผิงหยุนบาดเจ็บสาหัสได้ขนาดนี แม้
โอสถของข้าจะสามารถรักษาเขาได้ก็จริง แต่ผลจากโอสถ
เพียงเม็ดเดียว,มันคงไม่เพียงพอ”

เมือเผิงไฮ้ได้ฟังคํากล่าวนัน,สีหน้าของเขาก็บิดเบียวอย่างน่า
รังเกียจยิง

อะไรคือโอสถเพียงเม็ดเดียวไม่เพียงพอ?

14
แล้วการจะทําให้เผิงหยุนบาดเจ็บสาหัสขนาดนีได้,มันก็เป็ น
ทีชัดเจนแล้วว่า เขาต้องโจมตีแม่นยําเพียงใด!

ทุกอย่างอยู่ในการคํานวณของเย่หยวนแล้วจริงๆ!

ด้วยทักษะการควบคุมทีแม่นยําขนาดนี,เขากลับไม่ทราบว่า
โจมตีหนักเบาเพียงใด?

15
 ขนาดผียงั ไม่อยากเชือเลย!

อย่างไรก็ตาม…ไม่วา่ จะคิดเช่นไร ก็ดจู ะไม่มีประโยชน์ใดๆ

เลย

สิงทีเย่หยวนกล่าวไปเมือครูม่ นั หมายความว่าอย่างไรกัน?

16
 “แล้ว…ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะฟื นตัว?”

เผิงไฮ้กล่าวถามด้วยนําเสียงสันคลอ

“อืม…ประมาณครึงปี เห็นจะได้ ข้าคาดว่าต้องให้เขาทาน

โอสถหนึงเม็ดในทุกๆสองเดือน ดังนันสักสามเม็ดก็น่าจะ
เพียงพอแล้ว ยิงตัดสินใจเร็วก็ยิงเป็ นผลดีตอ่ ตัวเขา”

17
 “……….”

เผิงไฮ้จากไปพร้อมสีหน้าอันซีดเซียว

……………….

18
 ภายในห้องโถงตําหนักของเผ่าเสือ,เย่หยวนและอิงหมัวหู่
ต่างกอดกันแน่นอีกครัง เห็นได้ชดั ว่าทังสองดีใจอย่างมากที
ได้พบกัน

“ฮ่าฮ่า! พีใหญ่,คาดไม่ถึงจริงๆว่าจะได้พบท่านทีนี! ข้าพึง

ก้าวข้ามขีดจํากัดได้ไม่นานนีและวางแผนทีจะใช้กองกําลัง
ของเผ่าเสือตามหาท่านพอดี! ด้วยความสามารถของท่าน,
ข้าทราบดีอยู่แล้วว่า ท่านต้องผ่านหมอกวิปลาสกลืนปราณ
มาได้แน่นอน!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวด้วยความตืนเต้น

19
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ข้าเองก็ไม่นกึ ไม่ฝันเช่นกัน! แล้วเจ้าหลุดออกจากหมอก

วิปลาสนันและกลายมาเป็ นราชันย์พยัคฆ์ได้อย่างไร?”

เย่หยวนเดาว่า,ราชันย์พยัคฆ์หรือท่านพยัคฆ์เหนือหัวของ
เสือเหล่านี น่าจะเป็ นการดํารงอยู่ทมีี ศกั ดิทัดเทียมกับ
ราชันย์มงั กร

20
มิฉะนัน,เหตุใดหูห่ ลงถึงต้องดูหวาดกลัวต่ออิงหมัวหูท่ เป็
ี น
แค่อสูรระดับห้าขนาดนี?

หลังจากทีฟั งอิงหมัวหูอ่ ธิบายอยู่ครูใ่ หญ่ เย่หยวนก็เข้าใจ

เรืองทังหมดในทันที

ปรากฏว่า,หลังจากทีอิงหมัวหูห่ ลุดเข้าไปในหมอกวิปลาส
กลืนปราณ มันกลับไม่มีผลอะไรกับเขาเลย

กลับกันกับเย่หยวนทีต้องใช้โอสถเพือฟื นพลังปราณทีหมด
ไปอยู่ตลอด ก่อนจะบรรลุจิตภูผาไร้ประมาทและฝ่ าหมอก
เหล่านันออกไปได้

21
 ซึงเรืองนีเย่หยวนก็มิได้กล่าวอะไร

หลังจากทีอิงหมัวหูว่ งอย่
ิ างไร้ทิศทางภายในหมอก เขาก็
สามารถออกไปได้ในทีสุดและโผล่ออกไปในจุดทีไกลกว่าเย่
หยวนมาก ซึงบริเวณนันเป็ นจุดทีใกล้กบั เผ่าเสือพอดี

ด้วยพลังสายเลือดของอิงหมัวหู,่ เหล่าองค์รกั ษ์เผ่าเสือทีมา

พบเข้าโดยบังเอิญ ต่างต้องคุกเข่าลดศีรษะคํานับในทันที

22
สายเลือดพยัคฆ์ขาวในร่างอิงหมัวหูท่ งทรงพลั
ั งและบริสทุ ธิ
กว่ามาก,เมือเปรียบเทียบกับราชันย์มงั กรผูน้ นที
ั ถูกเย่หยวน
ซัดหน้าไป

ไม่เพียงแค่นน,สายเลื
ั อดพยัคฆ์ขาวของอิงหมัวหูย่ งั บริสทุ ธิ
ยิงกว่าสายเลือดของเผ่าเสือเหล่านีเสียอีก

ดังนัน,ทันทีทเผ่
ี าเสือพบอิงหมัวหู่ พวกเขาจึงยกย่องให้ขนึ
เป็ นท่านพยัคฆ์เหนือหัวโดยไร้ซงข้
ึ อโต้แย้งใดๆ

ราชันย์มงั กรทีเดินทางมายังเผ่าเสือ,อย่างมากก็เป็ นเพียง

แขก แต่ตาํ แหน่งของอิงหมัวหูใ่ นเผ่าเสือนันแตกต่างอย่าง
23
 สินเชิง

เขาเป็ นดังลูกหลานของสัตว์เทวะพยัคฆ์ขาวโดยตรง ราวกับ

สวรรค์ได้ประทานราชันย์พยัคฆ์ให้แก่เผ่าเสือ

“ตังแต่ทข้ี าเข้ามาในแดนเทพอสูรต้องห้าม ข้าก็ยงั ไม่ทราบ

เลยว่าป่ าแห่งความมืดคือทีใดและเป็ นอย่างไรกันแน่? ซึงดู
เหมือนว่าเผ่าอสูรจะเก็บงําเรืองนีเป็ นความลับอย่างมิดชิด
ยิง”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยความสงสัย

24
สิงหนึงทีต้องทราบก็คือ,ทัวทุกพืนทีในแดนเทพอสูรต้องห้าม
เต็มไปด้วยยอดฝี มือระดับหกก็จริง แต่ในตํานานเคยเล่า
ขานไว้วา่ ,ทีแห่งนียังมียอดฝี มือระดับเจ็ดอาศัยอยู่

อย่างไรก็ตาม,สิงทีอยู่ในป่ าแห่งความมือจะต้องเป็ นการ

ดํารงอยู่ททรงพลั
ี งและน่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด?

อิงหมัวหูส่ า่ ยหัวและกล่าวว่า

25
“ข้าก็ไม่ทราบเหมือนกัน! แต่ขา้ ล้วนได้ยินทุกคนกล่าวว่า,
ป่ าแห่งความมืดคือสถานทีต้องห้ามทีไม่มีใครสามารถเข้า
ใกล้ได้ ใครก็ตามทีพยายามเข้าใกล้มนั ,คนๆนันจะต้อง
ตายอย่างลึกลับ”

เย่หยวนกล่าวอย่างประหลาดใจว่า

“แม้แต่ยอดฝี มือระดับเจ็ดผูเ้ ป็ นตํานาน,ก็ยงั ไม่สามารถเข้า

ได้?”

26
 อิงหมัวหูส่ า่ ยหัวและกล่าวว่า

“ไม่สามารถเข้าได้เช่นกัน! แต่ดว้ ยความอยากรูอ้ ยากเห็น

ของข้า,ข้าเคยไปยังรอบนอกของป่ าแห่งความมืดมาก่อน
ซึงในตอนนัน,สายเลือดภายในร่างกลับปั นป่ วนขึนราวกับ
ถูกรบกวนอย่างไร้สาเหตุ ดูเหมือนว่า,สถานทีแห่งนันจะต้อง
มีบางสิงเชือมโยงกับภูมิหลังของข้าแน่นอน!”

เมือได้ฟังดังนัน,เย่หยวนก็ตกตะลึงอย่างลับๆภายในใจเช่น
กัน

27
 เป็ นไปได้ไหมที,อิงหมัวหูเ่ ข้ามาในอาณาเขตต้องห้ามของ
ดินแดนไร้สินสุด,เพือเข้าไปยังอาณาเขตต้องห้ามของ
อาณาเขตต้องห้ามของดินแดนไร้สินสุดอีกที?

แต่เมืออิงหมัวหูเ่ ข้าใกล้ป่าแห่งความมืด,สายเลือดของเขา
กลับสัมผัสถึงอันตรายได้ทนั ที จึงส่งสัญญาณเตือนออกมา
โดยตรงเพือไม่ให้เขาเข้าไปลึกเกินกว่านัน

เย่หยวนตะลึงกับสิงทีเกิดขึนอย่างมากและไม่อาจเข้าใจได้
เลย ดูเหมือนว่าดินแดนไร้สินสุดแห่งนี,จะเก็บซ่อนความลับ
อย่างไร้สินสุดจริงๆ!

28
ตอนที665 ต้ นจิตอสุระต้ องเป็ นของ
ข้ า!

เมือฟั งจากทีอิงหมัวหูก่ ล่าวไป,ดูมนั น่ากลัวยิงกว่าหมอก

วิปลาสกลืนปราณเสียอีก!

ด้วยความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของพวกเขา,ทังสองยังไม่

สามารถเข้าไปแน่นอน

1
 บางที,ราชันย์มงั กรนันอาจจะทราบถึงบางสิงก็เป็ นได้ แต่
เขาคงไม่ยอมปริปากกล่าวแม้สินใจตายไปก็ตาม

แต่หากราชันย์มงั กรนันยอมเปิ ดเผยข้อมูลให้ฟังจริงๆ,พวก

เขาจะต้องทราบถึงความเป็ นมาเชิงลึกของแดนเทพอสูรต้อง
ห้ามแห่งนีมากขึนแน่นอน

อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าป่ าแห่งความมืดแห่งนีก็ยงั คงเป็ น

ปริศนาต่อไปในแดนเทพอสูรต้องห้าม

“ในเมือเป็ นเช่นนี,มันคงดีกว่าหากไม่พยายามเข้าไปในป่ า
แห่งความมืด รอจนกว่าความแข็งแกร่งของเราจะเพียงพอ

2
 ในสักวัน,มันก็ยงั ไม่สายเกินไปทีจะออกสํารวจ”

เย่หยวนกล่าว

ป่ าแห่งความมืดถือเป็ นสถานทีทีเต็มไปด้วยความลับ และ

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปั จจุบนั ก็ไม่สามารถเข้าไป
สํารวจได้เลย

เย่หยวนมีความสนใจต่อสถานทีแห่งนีมาก แต่ความสนใจ
เหล่านีเกิดขึนได้ก็เพราะ ความเคียดแค้นทีมากจนต้องแสวง
หาพลังทีเหนือกว่า มิฉะนันเขาจะนําตัวเองไปเสียงอันตราย
โดยไม่มีอะไรรับประกันได้อย่างไร

3
 “พีใหญ่,ท่านมาทีเผ่าเสือก็เพือต้นจิตอสุระใช่หรือไม่?”

อิงหมัวหูเ่ ดินทางร่วมกับเย่หยวนมาโดยตลอด เขาจึงทราบดี

ว่าจุดประสงค์ของเย่หยวนคือสิงใด

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ถูกต้อง ในทีแรกข้าต้องการจะเข้าพบหูเ่ หยียน,แต่ดเู หมือน

ว่าอาการของเขาจะไม่สดู้ ีนกั ”

4
“ข้ามิได้กงั วลเกียวกับเรืองนัน,รูส้ กึ ว่าเขาจะพลาดพลังไปใน
คราวแรกทีพบต้นจิตอสุระ แต่กระนัน,ข้าก็ไปรูม้ าว่า เผ่า
เสือใช้เวลาวางแผนหลายปี เต็มเพือจัดการกับต้นจิตอสุระ
นัน และตอนนี,คือช่วงเวลาทีเหมาะสมทีสุดแล้วในการจับ
มัน”

อิงหมัวหูก่ ล่าว

อิงหมัวหูท่ ราบดีวา่ เย่หยวนกําลังตามหาต้นจิตอสุระอยู่ ดัง

5
นัน,เขาจึงเข้าสอบถามคนอืนๆเกียวกับเรืองนีอย่างละเอียด

ด้วยสถานะของเขา,การซักถามเรืองเหล่านีไม่ใช่เรืองยาก
เลย

เย่หยวนถอนหายใจด้วยอารมณ์ทหลากหลายและกล่
ี าวว่า

“ช่างเป็ นน้องทีประเสริฐอะไรเช่นนี ข้าโชคดีจริงๆทีมีนอ้ ง

อย่างเจ้า!”

6
“ฮ่าฮ่า ตลอดการเดินทางตังแต่อดีตจนถึงปั จจุบนั ,พีใหญ่
มักช่วยเหลือข้าอยู่เสมอ ซึงปั จจุบนั ,ในทีสุดข้าก็มีโอกาสได้
ตอบแทนพีใหญ่บา้ งแล้ว แล้วท่านต้องสุภาพกับข้าเพือ?”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“หุห,ุ ข้ามิได้เอาใจเจ้าแน่นอน ข้าเพียงกล่าวตามความจริง

เท่านัน อย่างไรก็ตาม,เผ่าเสือแค่ลาํ พังโดยไร้ซงหู
ึ เ่ หยียนจะ
สามารถระบุตาํ แหน่งของต้นจิตอสุระได้จริงๆรึ?”

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนดูถกู เผ่าเสือ แต่ตน้ จิตอสุระมันไม่สามารถ

เอาแน่เอานอนได้และยากทีจะเข้าใจ

7
 เมือรูต้ าํ แหน่งโดยคราว,เย่หยวนก็สามารถคาดการณ์จดุ ที
ต้นจิตอสุระจะเดินทางไปต่อได้ แต่หากกล่าวว่าเผ่าเสือเองก็
มีความสามารถเช่นนี,เย่หยวนย่อมไม่เชือแน่นอน

“บริเวณใกล้กบั ป่ าแห่งความมืดของอาณาเขตเผ่าเสือ,ได้
ก่อเกิดสมบัติธรรมชาติธาตุไม้ขนึ ซึงต้นจิตอสุระเองก็ดจู ะ
สนใจสมบัติชินนีมาก ดังนัน,พวกเขาจึงวางแผนทีจะดักจับ
มันในจุดนันมาโดยตลอด”

8
 อิงหมัวหูก่ ล่าว

เย่หยวนทีได้ฟังก็ตระหนักขึนทันที ต้นจิตอสุระเป็ นพืชพรรณ

แห่งสวรรค์และปฐพี ซึงสิงทีมันต้องการมากทีสุดก็คือสมบัติ
ธรรมชาติธาตุไม้

ภายในอาณาเขตของเผ่าเสือเองก็มีสมบัติธาตุไม้ปรากฏขึน
อย่างเหมาะเจาะ จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดพวกเขาถึง
มันใจจนยอมรอคอยโอกาสนีมากว่าหลายปี

9
เย่หยวนรําพึงรําพันครูห่ นึงก่อนจะกล่าวกับอึงหมัวหูว่ า่

“ข้าจะไปคุยกับหูห่ ลง”

………………………….

10
 “อะไรนะ? เจ้าอยากเข้าร่วมการดักจับต้นจิตอสุระ?! หึ,
เจ้ามาทีนีเพือต้นจิตอสุระจริงๆ! แม้เจ้าจะเป็ นพีใหญ่ของ
ท่านพยัคฆ์เหนือหัว,แต่พวกเราเผ่าเสือก็วางแผนเรืองนีมา
ถึงสิบปี เต็ม ทังหมดก็เพือวันนี! แล้วเหตุใดข้าต้องแบ่งผล
ประโยชน์ให้เจ้าด้วย?”

เมือหูห่ ลงได้ยินคําขอของเย่หยวน,เขาก็แทบกระโดดขึนด้วย
ความตกใจ

หากไม่ใช่เพราะอิงหมัวหูท่ อยู
ี ่ขา้ งหลังเย่หยวน,เขาคงสังกุม

11
 ตัวเย่หยวนในฐานะกบฏไปนานแล้ว

ก่อนหน้านี,เขาก็คาดเดาไว้ตงแต่
ั ตน้ แล้วว่า เย่หยวนจะต้อง
มาเพือต้นจิตอสุระ และเมือมองดูสถานการณ์ในตอนนี,มัน
ก็เป็ นอย่างทีคิดจริงๆ!

ในคราแรก,หูห่ ลงก็ยงั แอบสงสัยอยู่วา่ เหตุใดท่านพยัคฆ์

เหนือหัวถึงสนใจต้นจิตอสุระเป็ นพิเศษ แต่เมือเห็นดังนี,เขา
ก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ ทังหมดทําไปเพือประโยชน์ของเด็ก
หนุ่มคนนีตรงหน้าเขา!

12
เย่หยวนคาดการณ์ปฏิกิรยิ าของหูห่ ลงได้ตงนานแล้
ั ว เขาจึง
กล่าวตอบด้วยรอยยิมบางๆว่า

“วางแผนตังสิบปี แต่คิดได้แค่,การสร้างค่ายกลพันธนาการ
มังกรไม้?”

เย่หยวนยิมเยาะอีกฝ่ ายอย่างหนัก,จนไปกระตุน้ อารมณ์ของ

หูห่ ลงเข้าเต็มๆ

หูห่ ลงสูดหายใจลึกๆและกล่าวขึนอย่างเดือดดาลว่า

13
“อย่างเจ้าจะไปรูอ้ ะไร? ต้นจิตอสุระมันทรงพลังอย่างยิง!
แม้แต่พใหญ่
ี หเู่ หยียนยังไม่อาจเป็ นคูม่ ือของมันได้! พวกเรา
ใช้ความพยายามอย่างหนักในการใช้คา่ ยกลต่างๆเพือดักจับ
มัน,แต่ทงหมดก็
ั เปล่าประโยชน์ อย่างไรก็ตาม…ในตอนนีนี
แหละ ด้วยค่ายกลพันธนาการมังกรไม้,ทีเหลืออีกเพียงขัน
ตอนเดียวก็จะสมบูรณ์ ตราบใดทีมันสร้างเสร็จ,ต้นจิตอสุระ
จะต้องตกอยู่ในกํามือเราแน่นอน! เจ้าเป็ นแค่คนนอก,ทีเอา
แต่นงเฉยๆ
ั แต่กลับขอแบ่งผลประโยชน์ดว้ ยคําพูดเพียงไม่กี
คํา นีเจ้าจะไม่รงั แกเผ่าเสือของเราเกินไปหน่อยรึ?”

ในมุมมองของหูห่ ลง,เย่หยวนต้องการพึงพาความสนิทสนม
กับอิงหมัวหู่ หวังเพือเรียกร้องผลประโยชน์มลู ค่ามหาศาล
14
ความแข็งแกร่งของเย่หยวนค่อนข้างยอดเยียม แต่การจะดัก
จับต้นจิตอสุระ,มันเป็ นเรืองของยอดฝี มือระดับหกเท่านัน
พลังแค่ระดับห้าหรือตํากว่า,มันไม่มีคณ
ุ สมบัติมากพอจะเข้า
ร่วม

เย่หยวนกําลังคิดหาทางเพือให้ได้มนั มาในเวลานี,แล้วจะดี
แค่ไหน…หากเขาได้เก็บเกียวผลประโยชน์โดยทีไม่เสียแรง
หว่านแต่อย่างใด?

15
 เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“เป็ นเรืองจริงแท้ทค่ี ายกลพันธนาการมังกรไม้ทรงพลัง แต่

หากต้องการดักจับต้นจิตอสุระ,แค่นนถื
ั อว่ายังไม่เพียงพอ
ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเจ้าในขณะนี,หากต้องการจับ
ต้นจิตอสุระ,มันแทบเป็ นไปไม่ได้ ถ้าล้มเหลวก็อย่าหาว่าข้า
ไม่เตือน,นอกจากไม่มีอะไรดีขนแล้
ึ ว สถานการณ์ของเผ่า
เสือหลังจากนีก็จะยิงเลวร้ายลงแน่นอน แม้ปัจจุบนั จะขาด
กําลังอย่างเผิงหยุนไป,แต่มนั ก็เพียงพอแล้วสําหรับการโค่น
ล้มเผ่าเสือมารดํา”

16
 ท่าทีของหูห่ ลงเปลียนไป ก่อนจะตะคอกกลับอย่างเย็นชา
ทันทีวา่

“พูดจาเกินจริงจนทําให้ผคู้ นหวาดกลัว! ค่ายกลพันธนาการ

มังกรไม้เป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งค่ายกลระดับหก! นอกจากจะ
ทรงพลังอย่างมากแล้ว,มันยังสามารถยับยังทุกสิงทีมีธาตุไม้
เป็ นส่วนประกอบได้! แล้วเจ้าไปเอาความมันใจมาจากไหน
ว่า,ค่ายกลนีจะไม่สามารถจับต้นจิตอสุระได้?”

17
 เย่หยวนยิมเยาะเล็กน้อยเมือได้ฟัง และกล่าวว่า

“สิงทีเจ้ากล่าวไปนันถูกต้องแล้ว แต่กลับละเลยอยู่เรือง
หนึง”

หูห่ ลงหัวเราะอย่างเยือกเย็น และไม่สนใจคํากล่าวของเย่

หยวนแม้แต่นอ้ ย

เย่หยวนยังคงกล่าวต่อว่า

18
“ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้เป็ นค่ายกลธาตุไฟขนาดยักษ์
ซึงมันทรงอนุภาพอย่างมากหากใช้มนั ยับยังวัตถุวิญญาณ
ธาตุไม้ หากเปลียนจุดทีดักจับได้,เจ้าจะต้องประสบความ
สําเร็จแน่นอน แต่น่าเสียดาย…ทีสถานทีดักจับกลับเป็ นจุด
ทีต้นจิตอสุระได้รบั สมบัติธรรมชาติธาตุไม้! มีหลายสิงอย่าง
นักใต้แผ่นฟ้าเหนือปฐพี,ทีลึกลับจนไม่อาจจินตนาการได้
เมือต้นจิตอสุระดูดซับสมบัติธาตุไม้เข้าไป,ทังหมดจะไม่อยู่
ในการคํานวณอีกต่อไป! สมบัติธรรมชาติธาตุไม้ชินนี,คือ
สายแร่วิญญาณพฤกษาใช่หรือไม่? หากเป็ นเช่นนันจริง,ต้น
จิตอสุระจะสามารถดูดซับพลังปราณจากมันได้อย่างไร้สิน
สุด พร้อมแข็งแกร่งขึนเป็ นทวีเท่าจนค่ายกลของเจ้าไม่
สามารถต้านทานได้อีกต่อไป,และแผนการทังหมดต้องพังลง
ในท้ายทีสุด! ในเวลานัน,เมือต้นจิตอสุระทีดูดซับสายแร่
วิญญาณพฤกษาหลุดออกจากค่ายกล พวกเจ้าทุกคนจะไม่

19
 มีใครสามารถหยุดมันได้อีก”

เย่หยวนอย่างเรียบนิงและไหลลืนตังแต่ตน้ จนจบประโยคสุด
ท้าย ซึงระหว่างนัน,ท่าทีของหูห่ ลงเองก็เปลียนไปอย่างต่อ
เนืองเช่นกัน

หลังจากทีได้ฟังเย่หยวนกล่าวอธิบาย หูห่ ลงก็ตระหนักได้

ทันทีวา่ มีหลายสิงอย่างนักทีเขามองข้ามไป,และก็ยงั มีอีก
หลายประเด็นทีน่าคิดเพิมเข้ามา

ทุกถ่อยคําของเย่หยวนค่อนข้างสมเหตุสมผลอย่างมาก

20
“หึ! แม้จะเป็ นเช่นนันจริง,แล้วเจ้าจะสามารถแก้ไขอะไรได้
หากไป?”

หูห่ ลงกล่าวอย่างดือรัน

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มตอบว่า

“เจ้าไม่ตอ้ งกังวล,ข้าย่อมมีวิธีของตนเตรียมไว้อยู่แล้ว ข้าจะ

ช่วยพวกเจ้าจับต้นจิตอสุระและรักษาอาการบาดเจ็บของหู่
เหยียนให้เอง แต่ตน้ จิตอสุระนันต้องเป็ นของข้า!”

21
 สีหน้าของหูห่ ลงเปลียนไปฉับพลันและกล่าวสวนทันทีวา่

“ฝันไปเถอะ!”

เย่หยวนหยักไหล่อย่างไม่แยแสและกล่าวว่า

“ข้าก็แค่เสนอข้อตกลงให้ฟัง ไม่วา่ เจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่ก็

เรืองของเจ้า หากยังยืนกรานทีจะส่งคนไปตายก็เชิญ แต่ตน้

22
จิตอสุระนัน,ยังไงมันก็ตอ้ งเป็ นของข้า! หากเจ้ามาขอร้อง
วิงวอนใดๆข้าหลังจากนี,ราคาทีต้องจ่ายย่อมเพิมขึนเป็ น
ธรรมดา”

เมือกล่าวจบเย่หยวนก็หนั หลังกลับและจากไปอย่างเฉยเมย
และทิงให้หหู่ ลงยืนอารมณ์เสียอยู่ตรงนันต่อไป

……………………

23
แสงจันทร์สว่างคําราตรีปรากฏ,เงาร่างของหูห่ ลงกําลังตรง
เข้าไปในพืนทีศักดิสิทธิของเผ่าเสืออย่างเงียบๆ

ในห้องโถงอันว่างเปล่า,มีเพียงร่างหนึงทีดูสงู อายุนงอยู
ั ่ตรง
ใจกลาง

แสงสีโลหิตโคจรรอบตัวเขา,พร้อมปลดปล่อยแรงกดดันของ
เผ่าเสืออย่างหนาแน่น

เพียงแค่วา่ ดวงตาทังสองของเขาปิ ดสนิท ราวกับตัดขาดจาก

โลกภายนอกอย่างสมบูรณ์

24
เขาผูน้ ีคือหูเ่ หยียนทีไม่เคยปรากฏตัวสูส่ ายตาผูใ้ ดมานานถึง
สิบปี เต็ม!

หูห่ ลงมองไปทีหูเ่ หยียนและกล่าวว่า

“พีใหญ่,ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้จะเสร็จสมบูรณ์ในวัน
พรุง่ นีแล้ว ข้าจะต้องนําต้นจิตอสุระกลับมาให้ทา่ นแน่
นอน!”

25
 หูห่ ลงจับจ้องไปยังอีกฝ่ าย,พร้อมสามารถบอกได้ทนั ทีวา่
เขายังคงนิงและไม่ตอบสนองใดๆ,ประหนึงตัดขาดจากโลก
ภายนอกไปแล้วจริงๆ

ไม่นานหลังจากนัน,หูห่ ลงก็หนั หลังและจากไป

อย่างไรก็ตาม,สิงหนึงทีเขาไม่ทนั สังเกตคือ หลังจากทีเขา

ออกไปได้ไม่นาน ดวงตาของหูเ่ หยียนก็คอ่ ยๆลืมขึนอย่าง
ช้าๆ

26
 ตอนที666 สู่ความล้ มเหลว

เบืองหน้าเป็ นป่ าเขียวขจี พลังปราณอันอุดมสมบูรณ์จาก

เหล่าพฤกษาต่างทําให้ทกุ คนรูส้ กึ สดชืนกันอย่างมาก

หูห่ ลงในขณะนีกําลังจับจ้องไปยังผูค้ นในเผ่าทีกําลังจัด

เตรียมแผนการอย่างชุลมุน,ภายในแววตาของเขามันเปี ยม
ไปด้วยความคาดหวัง

1
 ก่อนหน้านี,เย่หยวนกล่าวว่า ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้
ของเขาจะไม่สามารถจับต้นจิตอสุระได้ แต่หหู่ ลงไม่อาจเชือ
เพียงลมปากแค่นีแน่นอน

ความพยายามนับสิบปี ของเขาจะล้มเหลวเช่นนันได้อย่าง
ไร?

วันนีเขาพายอดฝี มือระดับหกในเผ่าเสือมารดํามากว่าสิบคน
นอกจากนีทุกคนยังเตรียมพร้อมกันอย่างเต็มกําลังและ
พร้อมเข้าปะทะทุกเมือ

2
 “ท่านหูห่ ลง,พวกเราเตรียมการค่ายกลทังหมดเสร็จสิน
แล้ว!”

กลุม่ คนกลุม่ หนึงตรงเข้าหาหูห่ ลงและกล่าวรายงานด้วย

ความอิมเอมใจ

พวกเขาต่างร่วมแรงร่วมใจสร้างค่ายกลนีมาเป็ นเวลาสิบปี
เต็ม และในทีสุดวันนีทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์ แล้วจะไม่ให้
พวกเขาตืนเต้นได้อย่างไร?

3
 เผ่าอสูรไม่คอ่ ยมีความชํานาญนักในศาสตร์แห่งค่ายกล
นอกจากนี,พวกเขายังต้องดําเนินการสร้างโดยมีขอ้ จํากัด
ต่างๆมากมาย เพือเลียงหูเ่ ลียงตาจากต้นจิตอสุระ ดังนัน
ความคืบหน้าในการสร้างค่ายกลนีจึงดําเนินไปได้ลา่ ช้ามาก

เมือหูห่ ลงได้ยินเช่นนัน,เขาเองก็รูส้ กึ ตืนเต้นอย่างมากเช่นกัน

แต่เขาก็พยายามสะกดความตืนเต้นไว้ในใจ

“เตรียมเปิ ดใช้งานค่ายกลได้! อย่าคิดประมาทแม้เสียวอึด

ใจ! ความแข็งแกร่งของต้นจิตอสุระนันไม่ธรรมดา ความผิด
พลาดแค่ครังเดียวอาจนํามาซึงความล้มเหลว!”

4
 หูห่ ลงออกคําสัง

แม้วา่ หูห่ ลงจะไม่เชือในคําพูดของเย่หยวน แต่เขาเองก็มิได้

มองโลกในแง่ดีนกั ในเวลานี,เขาต้องระมัดระวังในทุกขัน
ตอน เพือให้มนใจว่
ั าไม่มีอะไรผิดพลาด

“รับทราบ,ท่านหูห่ ลง!”

พวกเขาตอบรับคําสังและจากไป

5
เมือเตรียมการทังหมดพร้อม,หูห่ ลงก็ยกมือให้สญ
ั ญาณและ
กล่าวว่า

“เปิ ดใช้คา่ ยกลได้!”

บูมมม!

เสียงอันทรงพลังและรุนแรงดังกังวานขึนทังผืนป่ า ค่ายกล
6
ถูกเปิ ดใช้งานและปกคลุมทัวพืนทีโดยรอบสายแร่วิญญาณ
พฤกษาด้วยเกราะใสขนาดยักษ์

ภายในบริเวณทีถูกปกคลุม,ผืนป่ าพฤกษาเขียวขจีกลับเหียว
เฉาอย่างรวดเร็วจนเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า

หูห่ ลงเบิกตากว้างด้วนความตืนเต้นและเป็ นกังวลในเวลา

เดียวกัน

หากให้กล่าวตรงๆ,หูห่ ลงเองก็กลัวอย่างมากเช่นกันว่า คํา

กล่าวของเย่หยวนจะเป็ นจริง

7
 ถึงแม้เย่หยวนจะเป็ นแค่เด็ก แต่ความนึกคิดของเขาไม่
สามารถวัดได้เลยด้วยสามัญสํานึก

แต่เมือมองดูสถานการณ์ปัจจุบนั ,ความกังวลจากคํากล่าว
ของเย่หยวนก็ได้สญ
ู สลายหายไปจนสิน!

ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้กกั ขังพืชพรรณทุกชนิดไว้ภายใน
ได้อย่างสมบูรณ์แบบ หูห่ ลงไม่เห็นถึงความเป็ นไปได้เลยที
ต้นจิตอสุระจะหลุดออกมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ช่างทรงพลังเหลือ
เกิน! ต้นจิตอสุระนันตกเป็ นของพวกเราเผ่าเสือเรียบร้อย
8
 แล้ว!”

“เมือจับต้นจิตอสุระได้แล้วเช่นนี,ท่านหูเ่ หยียนจะต้องฟื นตัว

ขึนอย่างสมบูรณ์! เผ่าเสือมารดําของเราจะต้องกลับมายิง
ใหญ่อีกครัง!”

เหล่าสมาชิกเผ่าเสือมารดําต่างรูส้ กึ ตืนเต้นดีใจอย่างไม่น่า
เชือ เมือนึกถึงสิบปี แห่งความยากลําบากทีผ่านมา,ใบหน้า
ของพวกเขาล้วนเผยอารมณ์อนั หลากหลายทียากจะกล่าว
ออกมา

หูห่ ลงดูจะสงบกว่าคนอืนเล็กน้อย แต่ความเคร่งขรึมในครา

9
แรกก็คอ่ ยๆหายไปเช่นกัน,เมือเห็นความทรงพลังของค่าย
กลทีกําราบได้อย่างอยู่หมัด

อย่างไรก็ตาม,นียังไม่ถึงเวลาทีเขาจะดีใจได้ เพราะใน
ปั จจุบนั ,ต้นจิตอสุระก็ยงั ไม่แสดงตัวออกมา

เป็ นไปไม่ได้แน่นอน,ทีต้นจิตอสุระอันทรงพลังจะยอมแพ้
และตายลงไปทังๆแบบนี ในไม่ชา้ มันจะต้องปรากฏตัวออก
มาแน่นอน

10
 ซึงก็เป็ นอย่างทีคาดการณ์เอาไว้,เพียงไม่นาน ต้นไม้สงู
ตระหง่านก็คอ่ ยๆโผล่ขนมาจากบนผื
ึ นดินในค่ายกล

มันเป็ นต้นไม้ทไม่
ี ได้โดดเด่นใดๆเลยเมือเทียบกับต้นอืนๆ แต่
ในเวลานีมันปรากฏขึนจนปกคลุมทุกสิงอย่างเอาไว้จน
มิดชิด

พืชพรรณเพียงชนิดเดียวทียังมีชีวิตอยู่ภายในค่ายกล
พันธนาการมังกรไม้

นันคือต้นจิตอสุระอย่างแม่นยํา!

11
ภายในปรากฏเพียงต้นจิตอสุระทียกเถาวัลย์ออกมาจํานวน
มาก พร้อมระดมจู่โจมอย่างบ้าคลัง

แต่คา่ ยกลพันธนาการมังกรไม้เองก็มิใช่ธรรมดา เมือเถาวัลย์

เหล่านันสัมผัสโดนเกราะใสของค่ายกล,พวกมันก็ติดไฟใน
ทันที

เถาวัลย์จาํ นวนมากดินเต้นกลางอากาศราวกับมนุษย์ทโบก
ี
ไม้โบกมือด้วยความเจ็บปวด

12
 “ฮ่าฮ่าฮ่า! ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้นีช่างสุดยอดเสีย
จริง! แม้ตน้ จิตอสุระจะดูดซับสายใยวิญญาณพฤกษาลง
ไป,แล้วมันยังไงล่ะ! ในท้ายทีสุด,มันก็ตอ้ งยอมจํานนต่อ
พวกเราอย่างไร้การต่อต้านใดๆ!”

หูห่ ลงกล่าวออกมาด้วยความปลืมปิ ต,ิ เมือเห็นสถานการณ์

ตรงหน้า

“ใช้รูปแบบจู่โจม! กําราบต้นจิตอสุระและทําให้มนั บาดเจ็บ

สาหัสให้ได้!”

13
 หูห่ ลงตะโกนสังการต่อทันที

“รับทราบ!”

หน่วยควบคุมค่ายกลรับคําสัง และเริมเปลียนรูปแบบการทํา
งานของค่ายกลอย่างรวดเร็ว

ภายในค่ายกล,ก่อเกิดกลุม่ เพลิงปะทุขนมาอย่
ึ างรุนแรง
ทะเลเพลิงโหมราวกับต้องการเผ่าไหม้ทกุ สิงตามปรารถนา
ส่วนต้นจิตอสุระทีเห็นดังนัน,ตัวมันก็เปล่งแสงสีครามออก

14
 มาในทันทีทนั ใด หวังทีจะดับทะเลเพลิงอันบ้าคลังเหล่านี

แต่ทงหมดก็
ั ไม่เป็ นผล,ความพยายามของมันเปล่าประโยชน์
แสงสีครามสามารถต้านทานทะเลเพลิงได้แค่ระยะเวลา
สันๆ,ก่อนจะถูกทําลายลงไป

ทะเลเพลิงยังคงลามมาต่อเนือง,จนเข้าถึงลําต้นอันสูง
ตระหง่านอย่างรวดเร็ว!

ฉากๆนีทําให้เลือดในกายเผ่าเสือสูบฉีดขึนด้วยความตืนเต้น

15
 พวกเขาทังหมดต่างเฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่อ

ต้นจิตอสุระภายในค่ายกลเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งระดับหก ไม่

ว่าทะเลเพลิงเหล่านีจะดูทรงพลังมากแค่ไหน,แต่หากต้อง
การสังหารมันให้ตายคงเป็ นไปไม่ได้

สิงทีพวกเขาต้องการคือ,ทําให้มนั บาดเจ็บสาหัสทีสุด

ในขณะนี,โดยไม่ปล่อยให้นานเกินรอ ต้นจิตอสุระเริมเหียว
เฉาลงอย่างรวดเร็ว,ทังหมดเกิดจากการจู่โจมของทะเลเพลิง

16
 ซึงปั จจุบนั ,หูห่ ลงเริมสังการอีกครัง!

“ส่งกําลังเข้าไปข้างใน! เข้าจับต้นจิตอสุระโดยเร็ว!”

หน่วยภาคพืนดินของเผ่าเสือได้เตรียมพร้อมอยู่นานแล้ว
ทันทีทได้
ี รบั คําสัง,พวกเขาทังหมดก็เคลือนไหว ร่างนับ
สิบกระโดดเข้าในค่ายกลอย่างกระฉับกระเฉง

พวกเขานับสิบคนนีล้วนเป็ นยอดฝี มือระดับหกทังสิน ความ

17
เร็วของพวกเขามิใช่ธรรมดาทัวไป ทังหมดตรงเข้ามาถึงต้น
จิตอสุระในพริบตาเดียว

แต่อดึ ใจต่อมา,การเปลียนแปลงครังใหญ่ก็เกิดขึนฉับพลับ!

จู่ๆต้นจิตอสุระก็สอ่ งประกายเป็ นแสงสีครามอีกครัง พร้อม

พลังปราณของมันทีปะทุขนใต้
ึ พนดิ
ื นโดยรอบ รอยแยกพืน
ดินทัวทังบริเวณเปล่งสีครามสว่างออกมาทันที

18
เมือรับรูไ้ ด้ถึงพลังปราณใต้พนดิ
ื นจํานวนมหาศาล,สีหน้า
ของหูห่ ลงเปลียนไปอย่างมาก และรีบคํารามอย่างบ้าคลัง
ว่า

“รีบถอยออกมาเร็ว! มันเป็ นกับดัก! พวกเราติดกับมัน

แล้ว!”

ในขณะทีคํารามสังออกไป,คําพูดของเย่หยวนในตอนนันก็
พุง่ เสียบกลางใจเขาอย่างจัง หูห่ ลงทังโศกเศร้าและหดหูใ่ จ
จนเกินพรรณนา,ลําไส้ของเขาบิดตัวแน่นด้วยความตึง
เครียด

19
แต่ในช่วงเวลาความเป็ นความตายเช่นนี,เขาไม่อาจจมอยู่
กับตัวเองได้นานเกินไป เพียงเสียวอึดใจทีสติฟืนขึน,เขารีบ
พุง่ ตัวเข้าไปในค่ายกล เพือช่วยเหลือคนของเขาในทันที

ทว่า…ต้นจิตอสุระจะยอมให้เข้ามาง่ายๆได้อย่างไร?

ร่องรอยความอ่อนแอเมือครูข่ องมันหายไปไหนหมด? กลับ

กัน,มันดูแข็งแกร่งยิงกว่าเดิมเสียอีก!

20
เถาวัลย์นบั ไม่ถว้ นเลือยออกมาจากลําต้นและพืนดิน ได้พงุ่ จู่
โจมหูห่ ลงและพวกพ้องด้วยความเร็วสูงสุด

บูมมม!

การปะทะครังนี,หูห่ ลงต้องงัดพลังทังหมดออกมา!

โชคดีทเขาเป็
ี นถึงยอดฝี มือระดับหกขันปลาย แม้เขาจะไม่ใช่

21
คูม่ ือของต้นจิตอสุระ,แต่การรับมือมันในช่วงเวลาสันๆ เขาก็
ยังพอสามารถทําได้

การโจมตีตอบโต้ของหูห่ ลงเองก็ถือว่าทรงอนุภาพไม่ใช่นอ้ ย
และทําให้เถาวัลย์เหล่านันหยุดชะงักไปได้ชวครู
ั ่

แต่ถึงอย่างนัน,ในบรรดาพวกเขาย่อมมีผอู้ ่อนแอ สามถึงสี

คนไร้ซงกํ
ึ าลังเกินจะทานทนพร้อมถูกฝูงเถาวัลย์นบั ไม่ถว้ น
บดขยีอย่างน่าสยดสยอง

พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่ตะโกนขอความช่วยเหลือ ร่างของ
พวกเขาจมลงในดงเถาวัลย์นบั ไม่ถว้ น พร้อมจากไปอย่างไม่

22
 หวนกลับ

ส่วนหูห่ ลงยังจะกล้าอยู่ตรงนีได้อย่างไร? เขารีบช่วยผูค้ นที

ยังเหลือและบินหนีออกจากค่ายกลอย่างสุดกําลัง

เมือออกจากค่ายกลได้,พวกเขาล้วนทิงตัวลงด้วยความ
เหนือยล้าและไร้สินเหลียวแรง

ปั งง!

23
กําปั นของหูห่ ลงทุบลงพืนด้วยความเจ็บปวดทังทางกายและ
ใจ ความผิดพลาดในครานีกลายเป็ นตราบาปทีเขาต้องจด
จําจนวันตาย เขาทังรูส้ กึ ผิดและโกรธเกลียดตัวเองอย่างไม่
อาจพรรณนาได้

เมือมองดูพวกเขาทังหมดอีกครัง,มันยังคงเหลือร่องรอยแห่ง
ความตืนเต้นดีใจอยู่ได้อย่างไร?

24
 …………………….

ภายในเผ่าเสือ,เย่หยวนค่อยๆลืมตาทังสองข้างขึน พร้อมสูด
อากาศอันขุ่นมัว

“โลหิตคุนเผิงไม่สามารถเทียบเคียงกับโลหิตมังกรแท้จริงที

25
 ดูดซับไปก่อนหน้าได้เลย ความห่างชันระหว่างสองสาย
เลือดมันยิงใหญ่เกินไป!”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจ

“พีใหญ่,ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของท่านควรช้าลงกว่า
นีหน่อยหรือไม่? ด้วยความเร็วขนาดนี,ในอนาคตข้าคงไล่
ตามไม่ทนั กันพอดี!”

ข้างๆเย่หยวน,อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนอย่างโศกเศร้า

26
เย่หยวเพิงดูดซับโลหิตคุนเผิงทีเผ่าอินทรียกั ษ์สง่ มาเสร็จสิน
ไป พร้อมก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเจ็ดได้
โดยตรง!

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ตอนนีเจ้าเองก็มีพลังถึงระดับห้า แล้วเหตุใดยังกล่าวราว
กับว่า,ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของข้าเร็วกว่าเจ้า?”

27
 อิงหมัวหูก่ ล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“แม้ขา้ จะประสบความสําเร็จในการวิวฒ
ั นาการ,แต่ความ
แข็งแกร่งระหว่างข้าและท่านยังคงกว้างใหญ่เช่นเดิม! ลืมไป
เถอะ,ลืมไป,ข้าไม่อยากกล่าวถึงเรืองนีอีกแล้ว พีใหญ่,ท่าน
ไม่กงั วลเลยงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมบางๆว่า

“กังวลสิ ข้ากังวลว่า…จะไม่มีใครกลับมาอีกเลย”

28
 ตอนที667 รายการ

“แค่ก,แค่ก…ท่านเย่อยู่หรือไม่?”

ในขณะทีเย่หยวนและอิงหมัวหูก่ าํ ลังสนทนาอยู่นนั เสียง

เรียกทีเปี ยมไปด้วยความอับอายของหูห่ ลงก็ดงั ขึนจากนอก
ประตู

1
อิงหมัวหูม่ องเย่หยวนด้วยท่าทีแปลกใจ การคาดการณ์ของ
เย่หยวนในคราแรกบอกว่าพวกเขาต้องล้มเหลว,ซึงมันก็เป็ น
จริงโดยไม่ผิดเพียนใดๆ

“เข้ามา”

เย่หยวนดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่นกั และกล่าวตอบอย่างเฉย
เมย

หลังจากหูห่ ลงเข้ามา,ท่าทีของเขาก็ดคู อ่ นข้างเก้อเขินต่าง

2
จากก่อนหน้าอย่างมาก แม้แต่จะมองหน้าเย่หยวนตรงๆก็ยงั
ไม่กล้า เขาเอาแต่กม้ หน้าก้นตาด้วยท่าทางอันน่าอับอาย

ยอดฝี มือระดับหกขันปลายประหนึงหญิงสาวขีอายทีได้
พบปะผูค้ นก็ไม่ปาน

จนถึงตอนนีหูห่ ลงก็ยงั ไม่กล่าวใดๆ ซึงเย่หยวนเองก็ไม่เอ่ย

ปากกล่าวถามก่อนเช่นกัน บรรยากาศในขณะนีจึงค่อนข้าง
อึดอัดยิง

3
แต่ในท้ายทีสุด,หูห่ ลงก็ไม่อาจทนต่อบรรยากาศอันน่าอึดอัด
เช่นนีได้อีก เสียงของเขาดังขึนพร้อมทําลายความเงียบทันที
ว่า

“ข้าสงสัยว่า…ท่านเย่มีวิธีอย่างไรบ้างในการจับต้นจิตอสุ
ระ?”

เพียงประโยคนีประโยคเดียว,ก็เท่ากับว่าเขายอมรับความผิด
พลาดของตนก่อนหน้าแล้ว

4
 ยอดฝี มือระดับหกต้องลดศีรษะให้แก่นกั สูร้ ะดับสี นีไม่ใช่
ฉากทีควรเกิดขึนในสถานการณ์ปกติเลย

เห็นได้ชดั ว่า,หูห่ ลงจนปั ญญาแล้วสําหรับการจับต้นจิตอสุระ

ความแข็งแกร่งของต้นจิตอสุระมันสูงเกินกว่าทีเขาจะ
จินตนาการได้ จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดหูเ่ หยียนถึงได้
ประสบความสูญเสียครังใหญ่จากมัน

เย่หยวนมองหน้าหูห่ ลงและกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“เจ้าควรตระหนักถึงคํากล่าวก่อนหน้าของข้า,จริงไหม?”

5
ใบหน้าของหูห่ ลงเผยความกระอักกระอวนใจออกมาอย่าง
ชัดเจน เพราะประโยชน์ของต้นจิตอสุระมันสามารถนําไป
รักษาอาการของหูเ่ หยียนได้

มิฉะนัน,เหตุใดหูห่ ลงถึงต้องจ่ายราคาทีหนักยิงขนาดนี เพือ

จับมันด้วยล่ะ?

ต้นจิตอสุระเป็ นพืชพรรณแห่งสวรรค์และปฐพี พลังปราณ

พฤกษาของมันทรงพลังยากหาทีใดเปรียบ

6
พลังปราณพฤกษาหรือพลังปราณธาตุไม้,เป็ นพลังทีสําคัญ
อย่างมากไม่วา่ จะเป็ นมนุษย์หรืออสูร เพราะมันนํามาซึง
ประโยชน์มากมายต่อตัวผูไ้ ด้รบั

และต้นจิตอสุระเองก็แตกต่างจากพืชพรรณวิญญาณทัวไป
สรรพคุณของมันสามารถบํารุงจิตวิญญาณศักดิสิทธิของนัก
สูไ้ ด้อย่างยอดเยียม

จากพลังระดับหกสูร่ ะดับเจ็ด,ได้มีรอยแยกอันกว้างใหญ่
ไพศาลอยู!่

7
 นันคือปั ญหาคอขวดขนาดใหญ่ระหว่างอาณาจักรพลังชัน
กลางและอาณาจักรพลังชันสูง หากให้เปรียบเทียบ,ก็
เหมือนการก้าวข้ามจากอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์สู่
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล

แต่สิงสําคัญอย่างมากในการก้าวข้ามครังนีคือ,จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิ!

ดังนันหูเ่ หยียนจึงต้องการจะจับต้นจิตอสุระในครานัน ก็เพือ

ก้าวข้ามไปยังระดับเจ็ด!

8
 แต่เพียงเพราะ,เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่าต้นจิตอสุระจะแข็ง
แกร่งจนน่ากลัวเหลือเกิน อาจเรียกได้วา่ ,พยายามจับไก่แต่
ต้องสูญเสียข้าวไป

จุดนีหูห่ ลงเองก็ตระหนักชัดเช่นกัน

ดังนัน,เมือแผนการใช้คา่ ยกลพันธนาการมังกรไม้พงั ลง เขา

จึงต้องยอมแพ้ตอ่ ต้นจิตอสุระและล่าถอยกลับมา

9
“เอ่อ…ท่านเย่สามารถเปลียนเงือนไขเป็ นอย่างอืนได้หรือ
ไม่? ต้นจิตอสุระมีความสําคัญยิงต่อเผ่าของเรา และไม่
สามารถมอบให้ทา่ นได้จริงๆ หากท่านเย่หยวนสามารถระบุ
เงือนไขอืนได้,ก็โปรดกล่าวมาได้เลย”

หูห่ ลงกล่าวอย่างสุภาพ

แต่เย่หยวนส่ายหัวทันทีทได้
ี ยินและกล่าวว่า

“ต้นจิตอสุระนันไร้ประโยชน์สาํ หรับข้า แต่ทต้ี องการก็เพือ

นําไปรักษาชีวิตของสหายข้า หากเจ้ายังยืนยันไม่มอบต้น
จิตอสุระให้,งันก็จงคิดหาทางด้วยตนเอง”

10
 ไม่วา่ หูห่ ลงจะคิดอย่างไร,เย่หยวนเองก็มิได้สนใจอยู่แล้ว

แม้กระทังค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ก็ยงั ไร้คา่ เผ่าเสือมาร

ดําไร้ซงหนทางในการต่
ึ อกรใดๆอีกต่อไป ดังนัน,เขาจึงไม่
กังวลเลยว่าหูห่ ลงยังจะปฏิเสธได้อีก

ตราบใดทีเย่หยวนไม่เคลือนไหว,ตัวหูห่ ลงเองก็ไม่มีทางจับ
ต้นจิตอสุระได้แน่นอน

11
หูห่ ลงรูส้ กึ เจ็บปวดและขมขืนอย่างไม่น่าเชือ แต่ถึงกระนัน,
เขาจะต้องต่อรองกับเย่หยวนจนกว่าจะได้ตน้ จิตอสุระมา
ครอบครองให้ได้

อย่างไรก็ตาม,อีกฝ่ ายยังมีอิงหมัวหูอ่ ยู่ขา้ งๆ นีจึงต้องทําให้

เขาระมัดระวังตัวมากยิงขึน

แม้อิงหมัวหูจ่ ะไม่ได้แข็งแกร่งนัก,แต่สายเลือดในกายกลับ
สูงส่งเกินไป!

สําหรับเผ่าเสือมารดํา,ตัวตนของอิงหมัวหูไ่ ม่ตา่ งอะไรกับ

12
 ราชาของพวกเขาเลย

และสิงทีทําให้หหู่ ลงหวาดกลัวในตัวอิงหมัวหูท่ สุี ดคือ,สิงที

เกิดขึนในวันนัน…วันทีเขาเดินทางไปยังรอบนอกของป่ าแห่ง
ความมืดพร้อมกับอิงหมัวหู่

โดยทีอิงหมัวหูไ่ ม่รูต้ วั แต่อย่างใด,ทันทีทเขาเข้

ี าใกล้ใน
บริเวณป่ าแห่งความมืด ร่างของเขาก็เปล่งแสงประกายออก
มา และเกิดเสียงกระหึมดังขึนภายในป่ าแห่งความมืด
จากระยะไกล!

13
นอกจากนี,อิงหมัวหูย่ งั มิทราบด้วยว่า ไม่เคยมีอสูรตนใดใน
แดนเทพอสูรต้องห้ามทีกล้าเข้าไปใกล้เหมือนเขาเลย!

หากกล่าวว่า,อิงหมัวหูไ่ ม่มีความเกียวข้องใดๆกับภายในนัน
หูห่ ลงย่อมไม่เชือแน่นอนแม้ตวั ตายก็ตาม!

ต้นจิตอสุระทีสูญเสียไป,มันมีคา่ เท่ากับหูเ่ หยียนทีสูญเสีย

โอกาสขึนเป็ นอสูรระดับเจ็ดเช่นกัน

หากเกิดอะไรขึนกับอิงหมัวหูใ่ นเวลานี,เผ่าเสือมารดําของ
พวกเขาอาจเสียงต่อการถูกล้างบางอย่างมาก!

14
ต่อหน้าลูกหลานของสัตว์เทวะ,พวกเขาก็เป็ นเพียงสายเลือด
ทีไม่บริสทุ ธิ และอาจถูกลบล้างได้ทกุ เมือ

แค่จดุ กําเนิดก็แตกต่างกันอย่างสินเชิงแล้ว!

หากไม่ใช่เพราะท่านพยัคฆ์เหนือหัวทีปรากฏตัวขึน,หูห่ ลังยัง
จะให้ความเคารพต่อเด็กหนุ่มตรงหน้านีได้อย่างไร?

15
“นี…เอาล่ะ! เข้าใจแล้ว! แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อนว่า,
จะรักษาอาการบาดเจ็บของพีใหญ่หเู่ หยียน!”

หลังการครุน่ คิดเป็ นเวลานาน,ในทีสุดหูห่ ลงก็ตดั สินใจได้

อย่างยากลําบาก

หูห่ ลงค้นพบแล้วว่า,ตัวเขาไม่สามารถทําอะไรกับเจ้าหนู
ระดับสีคนนีได้เลย!

16
 ภูมิหลังของเด็กคนนียากจะคาดเดาเกินไป!

ตัวเขาครอบครองสายเลือดมังกรทีบริสทุ ธิจนน่าสะพรึง,แม้
แต่ราชันย์มงั กรยังถูกกระหนําหมัดจนหน้าเละเป็ นหัวหมู
แถมยังมีนอ้ งชายสุดกตัญ เู ป็ นถึงท่านพยัคฆ์เหนือหัวอีก

บุคคลเช่นนี,มีเผ่าอสูรใดบ้างทีกล้าพอจะท้าทาย?

17
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“วางใจได้เลย ส่วนนํายาผสานจิตอสุระ,ข้าจะแจกจ่ายให้
พวกเจ้าบางคนหลังจากนัน”

หูห่ ลงรูส้ กึ เจ็บปวดใจอย่างยิงในขณะทีพยักหน้าและกล่าว

ว่า

“เอาล่ะ,ตกลงตามนี!”

18
“เดียวก่อน,มันยังไม่จบ เจ้า…ลืมคํากล่าวก่อนหน้าของข้า
ไปแล้วงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงทีค่อยๆเยือกเย็นลง

ร่างของหูห่ ลงราวกับถูกตรึงแข็งฉับพลัน และอดทีจะนึกถึง

คํากล่าวสุดท้ายของเย่หยวนในตอนนันไม่ได้เลย พร้อม
แสดงสีหน้าอันน่าเกลียดออกมาทันที

19
 ตอนนันเย่หยวนกล่าวว่า,หากมาขอร้องวิงวอนใดๆข้าหลัง
จากนี ราคาทีต้องจ่ายย่อมสูงขึนเป็ นธรรมดา!

“นี…ท่านเย่,ท่านและท่านพยัคฆ์เหนือหัวต่างเป็ นพีน้องที
รักใคร่ตอ่ กันยิง ซึงตอนนันถือว่าโชคดีมาก,ทีเผ่าเสือของเรา
ไปพบท่านพยัคฆ์เหนือหัวโดยบังเอิญ และท่านเองก็ยงั เป็ น
แขกผูส้ งู ศักดิของเผ่าเสืออีกด้วย เอ่อ…พวกเราเผ่าเสือวาง
แผนจับต้นจิตอสุระนานถึงสิบปี เต็ม! ดังนันเพียงแค่เสียต้น
จิตอสุระไป,ชีวิตชีวาภายในเผ่าก็จางหายไปมากแล้ว หาก
ท่านยังมีเงือนไขใดๆอีกล่ะก็…”

20
หูห่ ลงเผยท่าทีทยากจะตั
ี ดสินใจออกมา และหันไปมองอิงห
มัวหูเ่ ล็กน้อย

อิงหมัวหูท่ เห็
ี นดังนันก็กล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“เจ้าสะเพร่าเอง! ตอนนันพีใหญ่กล่าวเตือนอันใดไป,เจ้าใส่
ใจบ้างหรือไม่?”

หน้าผากและแผ่นหลังของหูห่ ลงเปี ยกชุ่มไปด้วยเหงืออย่าง

ควบคุมไม่ได้ ตราบาปในใจของเขาดังกังวานขึนด้วยความ

21
 รูส้ กึ ผิด

ไม่ใช่วา่ หูห่ ลงต้องการท้าทายท่านเทพพระองค์นี,แต่เขา

เรียกร้องราคาทีสูงเกินไป!

ยิงไปกว่านัน,พวกเขาทีวางแผนจับต้นจิตอสุระเป็ นระยะ
เวลาถึงสิบปี เต็ม แต่การเสียมันไปเช่นนี,ก็ไม่ตา่ งอะไรกับ
การเอาความหวังไปโยนทิง ซึงแค่นีพวกเขาก็รูส้ กึ หดหูม่ าก
พอแล้ว แล้วเย่หยวนยังต้องการอะไรอีก?

22
 เย่หยวนกล่าวว่า

“เนืองจากเห็นแก่หน้าอิงหมัวหู,่ ข้าจึงไม่ขออะไรทียากเกิน
ไปสําหรับเจ้า นีคือรายการสมุนไพรวิญญาณทีข้าต้องการ,
ช่วยข้าเตรียมมันให้พร้อมโดยเร็ว”

หูห่ ลงแทบกระโดดขึนด้วยความดีใจและกล่าวว่า

“แค่เตรียมสมุนไพรวิญญาณ? เผ่าเสือของเขามีอาณาเขต
ปกครองทีไพศาลยิงในแดนเทพอสูรต้องห้าม,เพียงสมุนไพร
วิญญาณเล็กๆน้อยๆแค่นีมิใช่เรืองยากเลย!”

23
 เย่หยวนแค่ยิมตอบบางๆ และหลังจากทีหูห่ ลงตรวจสอบ
รายการสมุนไพร รอยยิมแห่งความดีใจก็ถกู ตรึงแข็งค้างบน
ใบหน้าทันที

สมุนไพรวิญญาณเหล่านีล้วนเป็ นของมูลค่ามหาศาล แถม

ยังมีมากมายหลายรายการทีจดไว้จนแน่นเอียด ในบรรดา
พวกมันจํานวนมาก,มีบางรายการทีแม้แต่เขาเองก็ไม่เคยได้
ยินมาก่อน

ภายในรายการเหล่านันมีทงสมุ
ั นไพรวิญญาณระดับห้าและ
ระดับหกปะปนอยู่ ยิงไปกว่านันปริมาณทีต้องการก็มิใช่
24
 น้อยๆเลย

นี…นีมันปล้นกันชัดๆ!

“ว่ายังไง,เมือครูเ่ จ้าพึงบอกเองว่ามิใช่เรืองยาก แล้วเหตุใดสี

หน้าถึงดูไม่ดีใจเลย?”

หูห่ ลงรูส้ กึ ปวดหัวอย่างมากในขณะนี เห็นได้ชดั ว่า,ชาติก่อน

ของไอ้เด็กคนนีต้องเป็ นจอมโจรผูย้ ิงใหญ่แน่นอน มิฉะนัน,
จะกล้าปล้นกันซึงๆหน้าขนาดนีได้อย่างไร?

25
ยิงไปกว่านัน,ด้วยบุคลิกของเด็กคนนี หากเขาปฏิเสธไป,เขา
จะต้องเคลือนไหวอะไรบางอย่างแน่นอน!

“ฮะ-ฮ่าฮ่า,ไม่มีปัญหา…ข้าจะทําให้ดีทีสุดล่ะกัน เอ่อ…
เตรียมรอได้เลย!”

หูห่ ลงกล่าวด้วยท่าทีอนั น่าอึดอัดใจ

26
 ตอนที667 รายการ

“แค่ก,แค่ก…ท่านเย่อยู่หรือไม่?”

ในขณะทีเย่หยวนและอิงหมัวหูก่ าํ ลังสนทนาอยู่นนั เสียง

เรียกทีเปี ยมไปด้วยความอับอายของหูห่ ลงก็ดงั ขึนจากนอก
ประตู

1
อิงหมัวหูม่ องเย่หยวนด้วยท่าทีแปลกใจ การคาดการณ์ของ
เย่หยวนในคราแรกบอกว่าพวกเขาต้องล้มเหลว,ซึงมันก็เป็ น
จริงโดยไม่ผิดเพียนใดๆ

“เข้ามา”

เย่หยวนดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่นกั และกล่าวตอบอย่างเฉย
เมย

หลังจากหูห่ ลงเข้ามา,ท่าทีของเขาก็ดคู อ่ นข้างเก้อเขินต่าง

2
จากก่อนหน้าอย่างมาก แม้แต่จะมองหน้าเย่หยวนตรงๆก็ยงั
ไม่กล้า เขาเอาแต่กม้ หน้าก้นตาด้วยท่าทางอันน่าอับอาย

ยอดฝี มือระดับหกขันปลายประหนึงหญิงสาวขีอายทีได้
พบปะผูค้ นก็ไม่ปาน

จนถึงตอนนีหูห่ ลงก็ยงั ไม่กล่าวใดๆ ซึงเย่หยวนเองก็ไม่เอ่ย

ปากกล่าวถามก่อนเช่นกัน บรรยากาศในขณะนีจึงค่อนข้าง
อึดอัดยิง

3
แต่ในท้ายทีสุด,หูห่ ลงก็ไม่อาจทนต่อบรรยากาศอันน่าอึดอัด
เช่นนีได้อีก เสียงของเขาดังขึนพร้อมทําลายความเงียบทันที
ว่า

“ข้าสงสัยว่า…ท่านเย่มีวิธีอย่างไรบ้างในการจับต้นจิตอสุ
ระ?”

เพียงประโยคนีประโยคเดียว,ก็เท่ากับว่าเขายอมรับความผิด
พลาดของตนก่อนหน้าแล้ว

4
 ยอดฝี มือระดับหกต้องลดศีรษะให้แก่นกั สูร้ ะดับสี นีไม่ใช่
ฉากทีควรเกิดขึนในสถานการณ์ปกติเลย

เห็นได้ชดั ว่า,หูห่ ลงจนปั ญญาแล้วสําหรับการจับต้นจิตอสุระ

ความแข็งแกร่งของต้นจิตอสุระมันสูงเกินกว่าทีเขาจะ
จินตนาการได้ จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดหูเ่ หยียนถึงได้
ประสบความสูญเสียครังใหญ่จากมัน

เย่หยวนมองหน้าหูห่ ลงและกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“เจ้าควรตระหนักถึงคํากล่าวก่อนหน้าของข้า,จริงไหม?”

5
ใบหน้าของหูห่ ลงเผยความกระอักกระอวนใจออกมาอย่าง
ชัดเจน เพราะประโยชน์ของต้นจิตอสุระมันสามารถนําไป
รักษาอาการของหูเ่ หยียนได้

มิฉะนัน,เหตุใดหูห่ ลงถึงต้องจ่ายราคาทีหนักยิงขนาดนี เพือ

จับมันด้วยล่ะ?

ต้นจิตอสุระเป็ นพืชพรรณแห่งสวรรค์และปฐพี พลังปราณ

พฤกษาของมันทรงพลังยากหาทีใดเปรียบ

6
พลังปราณพฤกษาหรือพลังปราณธาตุไม้,เป็ นพลังทีสําคัญ
อย่างมากไม่วา่ จะเป็ นมนุษย์หรืออสูร เพราะมันนํามาซึง
ประโยชน์มากมายต่อตัวผูไ้ ด้รบั

และต้นจิตอสุระเองก็แตกต่างจากพืชพรรณวิญญาณทัวไป
สรรพคุณของมันสามารถบํารุงจิตวิญญาณศักดิสิทธิของนัก
สูไ้ ด้อย่างยอดเยียม

จากพลังระดับหกสูร่ ะดับเจ็ด,ได้มีรอยแยกอันกว้างใหญ่
ไพศาลอยู!่

7
 นันคือปั ญหาคอขวดขนาดใหญ่ระหว่างอาณาจักรพลังชัน
กลางและอาณาจักรพลังชันสูง หากให้เปรียบเทียบ,ก็
เหมือนการก้าวข้ามจากอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์สู่
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล

แต่สิงสําคัญอย่างมากในการก้าวข้ามครังนีคือ,จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิ!

ดังนันหูเ่ หยียนจึงต้องการจะจับต้นจิตอสุระในครานัน ก็เพือ

ก้าวข้ามไปยังระดับเจ็ด!

8
 แต่เพียงเพราะ,เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่าต้นจิตอสุระจะแข็ง
แกร่งจนน่ากลัวเหลือเกิน อาจเรียกได้วา่ ,พยายามจับไก่แต่
ต้องสูญเสียข้าวไป

จุดนีหูห่ ลงเองก็ตระหนักชัดเช่นกัน

ดังนัน,เมือแผนการใช้คา่ ยกลพันธนาการมังกรไม้พงั ลง เขา

จึงต้องยอมแพ้ตอ่ ต้นจิตอสุระและล่าถอยกลับมา

9
“เอ่อ…ท่านเย่สามารถเปลียนเงือนไขเป็ นอย่างอืนได้หรือ
ไม่? ต้นจิตอสุระมีความสําคัญยิงต่อเผ่าของเรา และไม่
สามารถมอบให้ทา่ นได้จริงๆ หากท่านเย่หยวนสามารถระบุ
เงือนไขอืนได้,ก็โปรดกล่าวมาได้เลย”

หูห่ ลงกล่าวอย่างสุภาพ

แต่เย่หยวนส่ายหัวทันทีทได้
ี ยินและกล่าวว่า

“ต้นจิตอสุระนันไร้ประโยชน์สาํ หรับข้า แต่ทต้ี องการก็เพือ

นําไปรักษาชีวิตของสหายข้า หากเจ้ายังยืนยันไม่มอบต้น
จิตอสุระให้,งันก็จงคิดหาทางด้วยตนเอง”

10
 ไม่วา่ หูห่ ลงจะคิดอย่างไร,เย่หยวนเองก็มิได้สนใจอยู่แล้ว

แม้กระทังค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ก็ยงั ไร้คา่ เผ่าเสือมาร

ดําไร้ซงหนทางในการต่
ึ อกรใดๆอีกต่อไป ดังนัน,เขาจึงไม่
กังวลเลยว่าหูห่ ลงยังจะปฏิเสธได้อีก

ตราบใดทีเย่หยวนไม่เคลือนไหว,ตัวหูห่ ลงเองก็ไม่มีทางจับ
ต้นจิตอสุระได้แน่นอน

11
หูห่ ลงรูส้ กึ เจ็บปวดและขมขืนอย่างไม่น่าเชือ แต่ถึงกระนัน,
เขาจะต้องต่อรองกับเย่หยวนจนกว่าจะได้ตน้ จิตอสุระมา
ครอบครองให้ได้

อย่างไรก็ตาม,อีกฝ่ ายยังมีอิงหมัวหูอ่ ยู่ขา้ งๆ นีจึงต้องทําให้

เขาระมัดระวังตัวมากยิงขึน

แม้อิงหมัวหูจ่ ะไม่ได้แข็งแกร่งนัก,แต่สายเลือดในกายกลับ
สูงส่งเกินไป!

สําหรับเผ่าเสือมารดํา,ตัวตนของอิงหมัวหูไ่ ม่ตา่ งอะไรกับ

12
 ราชาของพวกเขาเลย

และสิงทีทําให้หหู่ ลงหวาดกลัวในตัวอิงหมัวหูท่ สุี ดคือ,สิงที

เกิดขึนในวันนัน…วันทีเขาเดินทางไปยังรอบนอกของป่ าแห่ง
ความมืดพร้อมกับอิงหมัวหู่

โดยทีอิงหมัวหูไ่ ม่รูต้ วั แต่อย่างใด,ทันทีทเขาเข้

ี าใกล้ใน
บริเวณป่ าแห่งความมืด ร่างของเขาก็เปล่งแสงประกายออก
มา และเกิดเสียงกระหึมดังขึนภายในป่ าแห่งความมืด
จากระยะไกล!

13
นอกจากนี,อิงหมัวหูย่ งั มิทราบด้วยว่า ไม่เคยมีอสูรตนใดใน
แดนเทพอสูรต้องห้ามทีกล้าเข้าไปใกล้เหมือนเขาเลย!

หากกล่าวว่า,อิงหมัวหูไ่ ม่มีความเกียวข้องใดๆกับภายในนัน
หูห่ ลงย่อมไม่เชือแน่นอนแม้ตวั ตายก็ตาม!

ต้นจิตอสุระทีสูญเสียไป,มันมีคา่ เท่ากับหูเ่ หยียนทีสูญเสีย

โอกาสขึนเป็ นอสูรระดับเจ็ดเช่นกัน

หากเกิดอะไรขึนกับอิงหมัวหูใ่ นเวลานี,เผ่าเสือมารดําของ
พวกเขาอาจเสียงต่อการถูกล้างบางอย่างมาก!

14
ต่อหน้าลูกหลานของสัตว์เทวะ,พวกเขาก็เป็ นเพียงสายเลือด
ทีไม่บริสทุ ธิ และอาจถูกลบล้างได้ทกุ เมือ

แค่จดุ กําเนิดก็แตกต่างกันอย่างสินเชิงแล้ว!

หากไม่ใช่เพราะท่านพยัคฆ์เหนือหัวทีปรากฏตัวขึน,หูห่ ลังยัง
จะให้ความเคารพต่อเด็กหนุ่มตรงหน้านีได้อย่างไร?

15
“นี…เอาล่ะ! เข้าใจแล้ว! แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อนว่า,
จะรักษาอาการบาดเจ็บของพีใหญ่หเู่ หยียน!”

หลังการครุน่ คิดเป็ นเวลานาน,ในทีสุดหูห่ ลงก็ตดั สินใจได้

อย่างยากลําบาก

หูห่ ลงค้นพบแล้วว่า,ตัวเขาไม่สามารถทําอะไรกับเจ้าหนู
ระดับสีคนนีได้เลย!

16
 ภูมิหลังของเด็กคนนียากจะคาดเดาเกินไป!

ตัวเขาครอบครองสายเลือดมังกรทีบริสทุ ธิจนน่าสะพรึง,แม้
แต่ราชันย์มงั กรยังถูกกระหนําหมัดจนหน้าเละเป็ นหัวหมู
แถมยังมีนอ้ งชายสุดกตัญ เู ป็ นถึงท่านพยัคฆ์เหนือหัวอีก

บุคคลเช่นนี,มีเผ่าอสูรใดบ้างทีกล้าพอจะท้าทาย?

17
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“วางใจได้เลย ส่วนนํายาผสานจิตอสุระ,ข้าจะแจกจ่ายให้
พวกเจ้าบางคนหลังจากนัน”

หูห่ ลงรูส้ กึ เจ็บปวดใจอย่างยิงในขณะทีพยักหน้าและกล่าว

ว่า

“เอาล่ะ,ตกลงตามนี!”

18
“เดียวก่อน,มันยังไม่จบ เจ้า…ลืมคํากล่าวก่อนหน้าของข้า
ไปแล้วงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงทีค่อยๆเยือกเย็นลง

ร่างของหูห่ ลงราวกับถูกตรึงแข็งฉับพลัน และอดทีจะนึกถึง

คํากล่าวสุดท้ายของเย่หยวนในตอนนันไม่ได้เลย พร้อม
แสดงสีหน้าอันน่าเกลียดออกมาทันที

19
 ตอนนันเย่หยวนกล่าวว่า,หากมาขอร้องวิงวอนใดๆข้าหลัง
จากนี ราคาทีต้องจ่ายย่อมสูงขึนเป็ นธรรมดา!

“นี…ท่านเย่,ท่านและท่านพยัคฆ์เหนือหัวต่างเป็ นพีน้องที
รักใคร่ตอ่ กันยิง ซึงตอนนันถือว่าโชคดีมาก,ทีเผ่าเสือของเรา
ไปพบท่านพยัคฆ์เหนือหัวโดยบังเอิญ และท่านเองก็ยงั เป็ น
แขกผูส้ งู ศักดิของเผ่าเสืออีกด้วย เอ่อ…พวกเราเผ่าเสือวาง
แผนจับต้นจิตอสุระนานถึงสิบปี เต็ม! ดังนันเพียงแค่เสียต้น
จิตอสุระไป,ชีวิตชีวาภายในเผ่าก็จางหายไปมากแล้ว หาก
ท่านยังมีเงือนไขใดๆอีกล่ะก็…”

20
หูห่ ลงเผยท่าทีทยากจะตั
ี ดสินใจออกมา และหันไปมองอิงห
มัวหูเ่ ล็กน้อย

อิงหมัวหูท่ เห็
ี นดังนันก็กล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“เจ้าสะเพร่าเอง! ตอนนันพีใหญ่กล่าวเตือนอันใดไป,เจ้าใส่
ใจบ้างหรือไม่?”

หน้าผากและแผ่นหลังของหูห่ ลงเปี ยกชุ่มไปด้วยเหงืออย่าง

ควบคุมไม่ได้ ตราบาปในใจของเขาดังกังวานขึนด้วยความ

21
 รูส้ กึ ผิด

ไม่ใช่วา่ หูห่ ลงต้องการท้าทายท่านเทพพระองค์นี,แต่เขา

เรียกร้องราคาทีสูงเกินไป!

ยิงไปกว่านัน,พวกเขาทีวางแผนจับต้นจิตอสุระเป็ นระยะ
เวลาถึงสิบปี เต็ม แต่การเสียมันไปเช่นนี,ก็ไม่ตา่ งอะไรกับ
การเอาความหวังไปโยนทิง ซึงแค่นีพวกเขาก็รูส้ กึ หดหูม่ าก
พอแล้ว แล้วเย่หยวนยังต้องการอะไรอีก?

22
 เย่หยวนกล่าวว่า

“เนืองจากเห็นแก่หน้าอิงหมัวหู,่ ข้าจึงไม่ขออะไรทียากเกิน
ไปสําหรับเจ้า นีคือรายการสมุนไพรวิญญาณทีข้าต้องการ,
ช่วยข้าเตรียมมันให้พร้อมโดยเร็ว”

หูห่ ลงแทบกระโดดขึนด้วยความดีใจและกล่าวว่า

“แค่เตรียมสมุนไพรวิญญาณ? เผ่าเสือของเขามีอาณาเขต
ปกครองทีไพศาลยิงในแดนเทพอสูรต้องห้าม,เพียงสมุนไพร
วิญญาณเล็กๆน้อยๆแค่นีมิใช่เรืองยากเลย!”

23
 เย่หยวนแค่ยิมตอบบางๆ และหลังจากทีหูห่ ลงตรวจสอบ
รายการสมุนไพร รอยยิมแห่งความดีใจก็ถกู ตรึงแข็งค้างบน
ใบหน้าทันที

สมุนไพรวิญญาณเหล่านีล้วนเป็ นของมูลค่ามหาศาล แถม

ยังมีมากมายหลายรายการทีจดไว้จนแน่นเอียด ในบรรดา
พวกมันจํานวนมาก,มีบางรายการทีแม้แต่เขาเองก็ไม่เคยได้
ยินมาก่อน

ภายในรายการเหล่านันมีทงสมุ
ั นไพรวิญญาณระดับห้าและ
ระดับหกปะปนอยู่ ยิงไปกว่านันปริมาณทีต้องการก็มิใช่
24
 น้อยๆเลย

นี…นีมันปล้นกันชัดๆ!

“ว่ายังไง,เมือครูเ่ จ้าพึงบอกเองว่ามิใช่เรืองยาก แล้วเหตุใดสี

หน้าถึงดูไม่ดีใจเลย?”

หูห่ ลงรูส้ กึ ปวดหัวอย่างมากในขณะนี เห็นได้ชดั ว่า,ชาติก่อน

ของไอ้เด็กคนนีต้องเป็ นจอมโจรผูย้ ิงใหญ่แน่นอน มิฉะนัน,
จะกล้าปล้นกันซึงๆหน้าขนาดนีได้อย่างไร?

25
ยิงไปกว่านัน,ด้วยบุคลิกของเด็กคนนี หากเขาปฏิเสธไป,เขา
จะต้องเคลือนไหวอะไรบางอย่างแน่นอน!

“ฮะ-ฮ่าฮ่า,ไม่มีปัญหา…ข้าจะทําให้ดีทีสุดล่ะกัน เอ่อ…
เตรียมรอได้เลย!”

หูห่ ลงกล่าวด้วยท่าทีอนั น่าอึดอัดใจ

26
 ตอนที668 เพราะข้ าหล่อ!

นีแหละคือเย่หยวน

ผูใ้ ดให้ความเคารพเพียงหนึง,เขาย่อมตอบแทนกลับนับสิบ

หากหูห่ ลงไม่ตวั แย่ๆเช่นนีกับเย่หยวนซําแล้วซําเล่า ไม่เพียง

1
 ตอนที669 เข้ าปะทะต้ นจิตอสุระ

ถึงแม้เย่หยวนจะดูดีหรือหล่อเหลาเพียงใด,แต่มนั ก็ไม่เกียว
อะไรกับเรืองนีเลย

แน่นอนว่าเย่หยวนไม่ได้บอกเรืองพฤกษาวิญญาณหยวนฉือ
ในร่างให้ใครฟั ง อย่างไรก็ตาม,พิษเล็กๆน้อยๆในผงเหล่านี
ของเย่หยวนก็ไม่สามารถทําอันตรายยอดฝี มือระดับหกได้
1
 เลย แค่อดทนครูเ่ ดียวเดียวก็ปรับตัวไปเอง

แต่เพียงว่า,พวกเขายังคงไม่ไว้วางใจต่อสรรพคุณในผงนี
เมือพวกเขาเข้าไปในค่ายกล,พวกเขาก็จบั กลุม่ หลังชนกัน
เป็ นวงกลม ท่าทางของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
และระมัดระวังต่อเถาวัลย์โดยรอบอย่างมาก

ทว่า,เมือเย่หยวนเข้าสูค่ า่ ยกล เขากลับเดินอย่างมันใจไร้ซงึ

ความกลัว

2
เมือพวกเขาเข้าใกล้ตน้ จิตอสุระ สมาชิกเผ่าเสือก็คน้ พบว่า,
ไม่เพียงแค่เถาวัลย์เหล่านีจะไม่ทาํ อะไรพวกเขาเลย แต่พวก
มันยังพยายามหลบเลียงราวกับพบโรคระบาดแทน

เมือเห็นฉากๆนี,ในทีสุดพวกเขาทังหมดก็คน้ พบแล้วว่า เย่

หยวนมิใช่แค่คยุ โวโอ้อวด

เด็กคนนีมีความสามารถจริงๆ!

ไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดเจ้าหนูระดับสีคนนีถึงกล้าอวด

3
อ้างตนเอง และเสนอตัวเพือออกจับต้นจิตอสุระเช่นนี ผงใน
ขวดเล็กๆนีกลับทรงอนุภาพอย่างน่าเหลือเชือ,มันสามารถ
แก้ไขปั ญหาทีแม้แต่ยอดฝี มือระดับหกยังจนปั ญญาได้

“พีใหญ่,พลังของผงเหล่านีช่างวิเศษจริงๆ! เถาวัลย์เหล่านี
ดูจะรังเกียจเราไปเลย!”

อิงหมัวหูเ่ ดาะลินด้วยความประหลาดใจ

4
 เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ทุกสิงบนผืนปฐพีถกู สร้างมาให้เสริมสร้างและพิฆาตซึงกัน
และกันเสมอ ต้นจิตอสุระทีน่าเกรงขามและทรงพลัง,กลับมี
บางสิงทีพวกมันกลัวอย่างมากอยู่ ผงทีโรยตัวไปเมือครู,่ มัน
ถูกหลอมโดยหญ้ากวางกําเนิดและส่วนประกอบอืนๆผสม
เข้าด้วยกัน จนได้เป็ นผงกวางกําเนิด,ซึงนีเป็ นหนึงในสิงที
ต้นจิตอสุระกลัวทีสุด ระดับของหญ้ากวางกําเนิดมิได้สงู นัก,
มันเป็ นแค่ระดับห้าเท่านัน แต่ภายในอุดมไปด้วยสารบาง
ชนิดทีมีฤทธิเป็ นพิษต่อต้นจิตอสุระ มันเป็ นดังกาฬโรคที
คอยสลายพลังปราณพฤกษาจากภายใน และเถาวัลย์เหล่า
นีล้วนเป็ นอวัยวะส่วนหนึงของต้นจิตอสุระ ดังนันพวกมันจึง
หวาดกลัวอย่างมาก,เมือได้กลินผงกวางกําเนิดจากร่างของ
เรา”

5
 หูห่ ลงและพวกพ้องต่างยืนฟั งอย่างตังใจอยู่ขา้ งๆ เย่หยวน
คนนี…ไม่มีความเข้าใจต่อต้นจิตอสุระมากไปหน่อยรึ?

ตรรกะทีว่า,ทุกสิงบนผืนปฐพีถกู สร้างมาให้เสริมสร้างและ
พิฆาตซึงกันและกันเสมอ เรืองนีทุกคนเข้าใจกันดี แต่ใครจะ
ไปตรัสรูว้ า่ ,ศัตรูโดยธรรมชาติของต้นจิตอสุระจะเป็ นพืชชนิด
นี?

6
 เด็กคนนีคือ,สารานุกรมเคลือนทีได้?

อิงหมัวหูย่ กนิวโป้งให้ดว้ ยความชืนชม และกล่าวว่า

“พีใหญ่ก็คือพีใหญ่จริงๆ! ช่างน่าประทับใจเสมอ!”

เย่หยวนหัวเราะและกล่าวตอบว่า

“นีเจ้าพึงรูจ้ กั ข้าเป็ นวันแรกรึไง? เรืองเล็กน้อยแค่นีเจ้าก็นบั

ด้วย?”
7
 เมือหูห่ ลงและพวกพ้องได้ยิน ทังหมดล้วนก็หนั มาแลก
เปลียนสายตากันไปมา,ต่างคนต่างพูดไม่ออก

เรืองนีเผ่าเสือใช้เวลาถึงสิบปี เต็มในการเก็บข้อมูลและวาง
แผน แต่ในสายตาของเย่หยวน,มันเป็ นแค่เรืองเล็กน้อย?

พวกเขาหันกลับมาจับจ้องเย่หยวนอีกครังด้วยแววตาอันน่า
ทึง

8
 “เอาล่ะ,เกือบจะเข้าถึงร่างหลักของต้นจิตอสุระแล้ว พวก
เจ้าต้องระมัดระวังให้มากขึน สายแร่พฤกษาวิญญาณถูกต้น
จิตอสุระดูดซับโดยสมบูรณ์แล้ว เถาวัลย์และกิงก้านของมัน
สามารถสอดแทรกเข้ามาได้ทวทุ
ั กทิศ หลังจากนี,พวกเจ้าจะ
ต้องช่วยข้ารับมือพวกมัน ส่วนข้าจะเข้าไปจัดการกับร่าง
หลักเอง”

เย่หยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

9
 “เจ้าจะเข้าไปจัดการกับร่างหลักของมัน?”

ดวงตาของหูห่ ลงเบิกกว้างด้วยความตกใจ ในแววตานันมัน

เปี ยมไปด้วยความไม่เชือ

หูห่ ลงตระหนักดีวา่ ความแข็งแกร่งของเย่หยวนมิใช้เรืองง่าย

แต่ก็ไม่น่ามีมากพอในการกําราบต้นจิตอสุระได้เช่นกัน

จากมุมมองของหูห่ ลงทีได้ปะทะกับต้นจิตอสุระก่อนหน้า
กระทังเขายังทําได้ดีทีสุดเพียงหยุดการเคลือนไหวของมันชัว
ขณะ ในท้ายทีสุดนี,ความแข็งแกร่งของเย่หยวนก็ยงั น้อย
เกินไป

10
แต่เมือครูเ่ ขากล่าวว่าอะไร? เหตุใดเขาถึงกล้าตัดสินใจเช่น
นีกัน?

“ข้าอยากจะให้เจ้าไป,แต่เจ้าสามารถเป็ นคูม่ ือของมันได้

หรือไม่? ต้นจิตอสุระกําลังจะโจมตีคา่ ยกลครังใหญ่ดว้ ยพลัง
ทังหมดของมัน ส่งผลให้กิงก้านเถาวัลย์ของมันตอบสนอง
เร็วขึนหลายเท่า,นันรวมไปถึงความแข็งแกร่งด้วย และเมือ
เข้าถึงร่างหลักเมือใด ทุกสิงจะไร้ประโยชน์ทนั ที,ไม่วา่
ผงกวางกําเนิดจะทรงอนุภาพเพียงใดก็ตาม”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

11
 หูห่ ลงไม่ทราบเลยว่าควรกล่าวอะไรกลับไป เพราะด้วย
ความแข็งแกร่งของเขา,เขาไม่อาจทําอะไรได้เลยเมืออยู่ตอ่
หน้าต้นจิตอสุระ

“เอาล่ะ,อย่าเสียเวลาไปมากกว่านีเลย รับมือและถ่วงเวลา
ไว้ให้นานทีสุด ส่วนทีเหลือปล่อยให้ขา้ จัดการเอง!”

12
 “พีใหญ่,โปรดระวังตัว!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวด้วยความกังวล

“อืม,ข้าไม่เป็ นอะไรแน่นอน”

เมือกล่าวจบ,ร่างของเย่หยวนก็หายวับไป เขาเคลือนทีเข้า
หาลําต้นของต้นจิตอสุระด้วยความเร็วทีสูงมาก

เมือเห็นดังนัน,หูห่ ลงและทีเหลือก็ไม่กล้าหย่อนยานอีกต่อไป

13
แต่ละคนต่างระมัดระวังตัวมากขึน,ราวกับกําลังเผชิญหน้า
กับศัตรูอนั ยิงใหญ่

ด้วยการเคลือนทีอันว่องไวของเขา ในทีสุด,เย่หยวนก็มาถึง
ลําต้นจิตอสุระ!

แต่ตน้ จิตอสุระก็มิได้สนใจเย่หยวนมากนัก มันส่งเถาวัลย์

ส่วนหนึงกระหนําเข้าจู่โจมเย่หยวน,ในขณะทีมันก็ยงั โจมตี
ใส่คา่ ยกลอย่างต่อเนือง

14
ในสายของมัน,เย่หยวนเป็ นเพียงระดับสีเท่านัน ซึงไม่ตา่ ง
อะไรจากมดปลวกเลย

ทว่า,ด้วยแนวคิดแห่งสายลมของเย่หยวนทีถูกปลดปล่อย
อย่างเต็มกําลัง เขาก็สามารถหลบเลียงเถาวัลย์เหล่านันได้
อย่างคล่องแคล่ว พร้อมมุง่ หน้าไปยังร่างหลักของต้นจิตอสุ
ระต่อด้วยความเร็วสูง

ตามทีต้นจิตอสุระรับรูไ้ ด้,เย่หยวนอยู่หา่ งจากร่างหลักของ

มันไม่ถึงพันก้าวแล้วในขณะนี

15
 ซึงระยะเพียงพันก้าว เป็ นแค่พริบตาเดียวภายใต้
สถานการณ์ปัจจุบนั

ดังนัน,ต้นจิตอสุระจึงมิอาจเมินเฉยได้อีกต่อไป ในทีสุดมันก็
คิดจะกําจัดเย่หยวนออกไปอย่างจริงจัง

ต้นจิตอสุระเปลียนเป้าหมายจากค่ายกลมาเป็ นเย่หยวน
อย่างรวดเร็ว มันหยุดโจมตีคา่ ยกลพร้อมแสงสีคราม
ประกายทีค่อยๆดับลง

ด้วยพลังของต้นจิตอสุระในขณะนี,มันมีมากพอทีจะกําจัดเย่

16
 หยวน!

ในทันทีทนั ใด,ใต้พนดิ
ื นปรากฏแสงสีครามประกายอีกครัง
พร้อมเถาวัลย์จาํ นวนนับไม่ถว้ นพุง่ ฉีกหน้าดินกระหนําใส่เย่
หยวนหวังเพือสังหาร

แม้วรยุทธการเคลือนทีของเย่หยวนถูกเร่งจนถึงขีดสุด แต่ก็
เป็ นไปไม่ได้ทจะสมบู
ี รณ์จนไร้ช่องโหว่

17
 เบืองหน้าของเย่หยวนในขณะนี,มีกาํ แพงพฤกษายักษ์
ปรากฏขึน มันแข็งแกร่งและสูงจนไม่อาจวิงหรือกระโดดข้าม
ฝ่ าไปได้

คิวของเย่หยวนขมวดขึนเล็กน้อย เขาโบกมือขึนกลาง
อากาศ,เปลวเพลิงนับไม้ถว้ นก็ปรากฏขึนพร้อมโคจรรอบตัว,
ก่อนจะปลดปล่อยทังหมดออกไปตรงหน้าทันที

รูปร่างเปลวเพลิงเหล่านีคล้ายกับบัวฟ้ากลีบงาม พวกมันเข้า
เผาผลาญกําแพงพฤกษาจนมอดไหม้สิน

18
ภูตเพลิงระดับห้าในปั จจุบนั ,เปลวไฟของมันช่างทรงพลังจน
น่าหวาดกลัวเกินจินตนาการ

แม้เถาวัลย์ของต้นจิตอสุระเหล่านีจะเป็ นถึงระดับหก,แต่
ด้วยคุณสมบัติของเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว มันจึงสามารถ
กําราบเถาวัลย์ทงหมดได้
ั อย่างสมบูรณ์

มีเพียงเสียงเผาไหม้เสียงแตกทีดังขึนอย่างช้าๆ พวกมันทัง
หมดถูกถูกปราณแห่งไฟของเย่หยวนกลืนกินจนกลายเป็ นสี

19
 ดํา

แต่บริเวณทีถูกเผาเป็ นเพียงกิงก้านย่อยของมันเท่านัน กิง

ก้านและเถาวัลย์หลักไม่อาจถูกเปลวไฟดังสายลมฤดูใบไม้
ผลิแค่นีทําร้ายได้เลย

กระนันเอง,ส่วนอืนๆนอกเหนือจากนันกลับถูกเผาโดยภูต
เพลิงอย่างไร้ปราณีใดๆ

หูห่ ลงและทีเหลือในขณะนีกําลังพบศึกติดพัน พวกเขา

20
 ปะทะกับเถาวัลย์นบั ไม่ถว้ นทีเข้าจู่โจม

แต่ความปั นป่ วนทังหมดของพวกเขาตรงนี กลับไม่อาจเทียบ

เท่าสิงทีเย่หยวนต้องพบเจอในอีกด้านหนึง

พวกเขาล้วนเป็ นยอดฝี มือระดับหกทีต้องรับมือกับเถาวัลย์ที

เพิมมากและมากขึนอย่างบ้าคลัง กระทังตอนนี,ร่างของ
พวกเขาเองก็เริมสันคลอนแล้วเช่นกัน

ในคราแรก,มันก็ยงั เป็ นเฉกเช่นนัน พวกหูห่ ลงยังคงรับมือ

กับต้นจิตอสุระอย่างหนักหน่วง ทว่าเวลาล่วงเลยผ่าน,พวก
มันค่อยๆตายลงโดยปราณแห่งไฟของเย่หยวนทีลุกลามออก
มา

21
ด้วยเหตุนีปริมาณเถาวัลย์ทต้ี องรับมือจึงลดลงและบางส่วน
สูญเสียการควบคุมไป จึงทําให้ความกดดันคลายตัวลง
เฉียบพลัน

หูห่ ลงได้แต่อา้ ปากค้างเมือเห็นความโกลาหลครังใหญ่จาก

เบืองหน้าทีเย่หยวนอยู่

สิงทีเขาตกใจมิใช่เย่หยวนทีมีปราณแห่งไฟในครอบครอง
แต่เป็ นความชํานาญในการควบคุมทีอยู่ในระดับสูงสุดเกิน
ความเข้าใจไปแล้ว!

22
 แม้นกั สูจ้ ะสามารถควบคุมปราณแห่งไฟในขณะต่อสูไ้ ด้ก็
จริง แต่มนั ต้องใช้ทกั ษะการควบคุมทีสูงเพียงใด,ถึงสามารถ
ตอบสนองเถาวัลย์ทพุี ง่ จู่โจมนับไม่ถว้ น และยังควบคุมการ
เผาทังหมดพร้อมกันได้ นีถือเป็ นการโจมตีทสมบู
ี รณ์แบบ!

นอกจากนัน,แม้เถาวัลย์เหล่านีจะสามารถใช้ไฟเผาได้ก็จริง
แต่มนั เป็ นไปไม่ได้ทจะเผามั
ี นให้ไหม้เกรียมทันทีเช่นนี

ปราณแห่งไฟของเขาเองก็ไม่ได้ง่ายเช่นกัน!

23
 เด็กหนุ่มคนนีน่ากลัวเกินไป!

ความเร็วในการเคลือนทีของเย่หยวนชะลอตัวลง โดย
เถาวัลย์นบั ไม่ถว้ นทีเริมบ้าคลังอีกครัง

ระยะห่างเพียงพันก้าวดูจะไม่ใช่เรืองง่ายนัก

24
 ตอนที670 เข็มผนึกวิญญาณ

ฝี เท้าของเย่หยวนก้าวย่างช้าลง,แต่ก็ยงั หนักแน่นไม่โซเซ

ด้วยสายแร่วิญญาณพฤกษาทีดูดซับไป,พลังปราณพฤกษา
ของต้นจิตอสุระจึงเรียกได้วา่ แทบไร้ขีดจํากีด มันสามารถ
ปรับใช้เถาวัลย์ได้หลากรูปแบบ เพือจู่โจมเย่หยวนอย่างไม่มี
สินสุด

แต่ปราณแห่งไฟของเย่หยวนเองก็ไร้ขีดจํากัดเช่นกัน ไม่วา่
1
 จะมามากมายเพียงใด,เย่หยวนก็ไล่เผาจนสิน!

การปลดปล่อยปราณแห่งไฟอันทรงพลังนี แน่นอนว่า,เย่
หยวนเองก็ตอ้ งจ่ายพลังปราณออกไปเป็ นจํานวนมาก!

อย่างไรก็ดี การมาในครังนีเย่หยวนเตรียมพร้อมอย่างมาก
นันรวมถึงโอสถฟื นฟูพลังทีเกินพอ

ในขณะนี,เขากลืนโอสถอย่างบ้าคลัง ปริมาณโอสถลดลงต่อ
เนืองแลกกับพลังปราณทีถูกเติมเต็มไร้กงั วล

ปั จจุบนั ,เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวทรงพลังจนเป็ นที

2
 ประจักษ์ ความแข็งแกร่งของมันไร้ซงข้
ึ อกังขาใดๆ!

เถาวัลย์หนาใหญ่ทนทานนับไม่ถว้ นถูกเผาเกรียมด้วยเพลิง
บัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวโดยตรง อนุภาพการเผาของมันเหนือช้า
ยิงกว่าปราณแห่งไฟระดับห้าทัวไป

ภูตเพลิงมีสติปัญญาขึนหลังการพัฒนา พลังของเพลิงบัวฟ้า
ขจัดจันทร์ขาวจึงแข็งแกร่งขึนเป็ นทวีโดยธรรมชาติ หากให้
เทียบกับปราณแห่งไฟระดับห้าทังหมด,พวกมันจะเทียบ
เคียงกับปราณแห่งไฟทีมีสติปัญญาได้อย่างไร?

หากให้ยกตัวอย่างคือ,ค่ายกลทีทํางานด้วยตนเองย่อมมี

3
 ประสิทธิภาพต่างจาก ค่ายกลทีมีคนควบคุมอย่างสินเชิง

ในไม่ชา้ ,เย่หยวนก็กา้ วข้ามฝ่ าห้าร้อยก้าวมาได้ ตัวเขาเข้า

ใกล้รา่ งหลักของต้นจิตอสุระมากขึนเรือยๆแล้ว!

ทันใดนัน,กิงก้านเถาวัลย์ของต้นจิตอสุระก็รว่ งล้นอย่างไร้
การควบคุม ราวกับนําตกทีร่วงลงจากทีสูง ดูเหมือนว่าพวก
มันกําลังหวาดกลัวเย่หยวน

ภายนอก,บริเวณทีพวกหูห่ ลงรับมือ ในตอนนีความกดดัน

4
ลดลงอย่างมาก เมือเห็นดังนี,เขาก็อดทีจะยินดีไม่ได้เลย

ดูเหมือนว่าต้นจิตอสุระจะไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป

เย่หยวนผูน้ ีน่าเกรงขามอย่างแท้จริง เขาสามารถไล่ลา่ ต้น

จิตอสุระจนต้องถอดชุดถอดเกราะของมันทิง!

“ท่านหูห่ ลง,เขากําลังทําอะไรอยู่? เหตุใดถึงยืนนิงไม่

5
 ขยับ?”

“นันสิ โอกาสทีดีเช่นนี,เราจะปล่อยผ่านไปง่ายๆได้อย่าง
ไร?”

หลังจากทีกิงก้านเถาวัลย์ของมันหยุดทุกการโจมตี นีถือเป็ น
โอกาสทองของเย่หยวนแล้ว,แต่กระนันเขากลับยืนนิงไม่
ขยับเขยือนใดๆ ซึงนีทําให้สมาชิกเผ่าเสือมารดําทุกตนงุนงง
อย่างมาก

6
“เจ้าสมองหมู! ต้นจิตอสุระนีเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งระดับหก
แล้วมันจะยอมแพ้ง่ายๆได้อย่างไร? หุบปากแล้วยืนดูไปนิงๆ
ซะ! หากเคลือนไหวอะไรโดยพละการในตอนนี,พวกเจ้าจะ
ต้องรับผลทีตามมาเอง!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวแทรกขึนกะทันหัน

ความเร็วของอิงหมัวหูเ่ รียกได้วา่ เหนือชันจนผิดประหลาด

ด้วยความว่องไวของเขา,เขาสามารถหลบเลียงทุกการจู่โจม
ของเถาวัลย์ได้อย่างง่าดาย ทังกิงก้านและเถาวัลย์เหล่านีไม่

7
 สามารถจับร่างของอิงหมัวหูไ่ ด้เลย

ใจของหูห่ ลงและของทีเหลือสันสะท้านเมือได้ยินเช่นนี พวก

เขาตระหนักแล้วว่า,ในตอนนีพวกเขาไม่ควรโลภมากเกินไป
กลับกัน,พวกเขาควรออกไปจากตรงนีได้แล้ว!

เย่หยวนยังคงยืนนิงตรงนันโดยไม่ขยับแม้แต่ปลายนิว แต่มิ
ใช่วา่ เขาไม่ได้ทาํ อะไรเลย

ในทางตรงกันข้าม,แรงกดดันทีแผ่ออกจากร่างเย่หยวนกลับ

8
 มหาศาลยิงกว่าเดิม!

คนมีเพียงเย่หยวนเท่านันทีทราบว่า,สิงทีทรงพลังทีสุดของ
ต้นจิตอสุระมิใช่กิงก้านหรือเถาวัลย์ทพุี ง่ จู่โจม แต่เป็ นการ
โจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ,ทีน่ากลัวราวกับภูตผี!

ต้นจิตอสุระมีฤทธิในการบํารุงจิตวิญญาณศักดิสิทธิชันเลิศ
มันเป็ นดังสมบัติหายากชินหนึง ด้วยประสิทธิภาพของมัน,
มันช่วยให้ผคู้ นก้าวข้ามอาณาจักรได้อย่างไม่ยากนัก!

แต่ในทํานองเดียวกัน,การโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของต้นจิตอสุระก็น่ากลัวยิงเช่นกัน

9
 พิษจิตตามติดทีหูเ่ หยียนเคยโดน,มันถูกปลดปล่อยออก
จากร่างหลักของต้นจิตอสุระ มันไร้สีไร้กลินและยากยิงทีจะ
รับมือ พิษจิตตามจิตจะเข้าโจมตีจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
นักสูโ้ ดยตรง

วิธีเช่นนีคล้ายคลึงกับ การโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิที
เป็ นหนึงในศาสตร์การต่อสูข้ องมนุษย์ แต่ก็ยงั มีรูปแบบที
แตกต่างกันอยู่

เพราะต้นจิตอสุระไม่มีจิตวิญญาณศักดิสิทธิ นีคือการโจมตี
ด้วยสัญชาตญาณ

10
แต่การโจมตีประเภทนีก็ยงั ยากทีจะป้องกันให้จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิได้รบั ความเสียหาย และยิงไม่ตอ้ งกล่าวถึง,ต้น
จิตอสุระต้นนีทีเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งระดับหก

อย่างไรก็ตาม เย่หยวนเตรียมพร้อมรับมือตังแต่แรกอยู่แล้ว
เขาเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้ประมาททันที!

ร่องรอยกลินอายแห่งความผันผวนทัวทุกบริเวณโดยรอบ,ไม่
มีสงใดสามารถหลบหนี
ิ ไปจากประสาทสัมผัสเขาได้!

11
 “เอาล่ะ!”

เย่หยวนคํารามเสียงตําและร่างของเขาก็หาบวับจากสายตา
ไป!

ด้วยพลังจิตวิญญาณของเย่หยวนในปั จจุบนั เขาไม่สามารถ

รับมือการโจมตีเช่นนีได้ไหว ดังนัน,เขาจึงเลือกทีจะหลบ
เลียงแทน

สําหรับลูกประคําสีดาํ และสาสน์สีทอง,เย่หยวนก็ไม่คอ่ ยวาง

ใจในพวกมันมากนัก

12
ทุกครังทีต้นจิตอสุระโจมตีพลาด,มันก็ยิงจู่โจมหนักขึนอย่าง
บ้างคลัง

เคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนของเย่หยวนถูกเร่งถึงขีดสุด แม้จะ
เป็ นสถานทีทีมีความยืดหยุ่นตํา,แต่เขาก็ยงั สามารถหลบ
หลีกทุกการจู่โจมได้อย่างคล่องแคล่ว

การเคลือนทีของเย่หยวนมิได้ดสู ะเปะสะปะและไร้จดุ หมาย

ทุกการเคลือนไหวของเขาล้วนมีสติและแบบแผน!

13
 แต่ในจุดนีต้นจิตอสุระกลับไม่สงั เกตเห็น

ต้นจิตอสุระเป็ นเพียงพืชพรรณวิญญาณแห่งสวรรค์และปฐพี
เท่านัน ในท้ายทีสุดมันก็ยงั เป็ น,สิงมีชีวิตทีไร้ความนึกคิด
เป็ นเพียงเพราะมันพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนือง,สติปัญญา
และสัญชาตญาณของมันจึงถูกขัดเกลาจนเฉียบแหลม และ
อยู่ในระดับทีค่อนข้างสูง

หากมองจากสถานการณ์ปัจจุบนั ,ใครๆก็สามารถบอกได้
ทันทีวา่ จ้นจิตอสุระนีฉลาดเพียงใด

14
มันค้นพบว่า,ในคราแรกตัวมันประเมินความสามารถของมด
ปลวกนีตําเกินไป ซึงแท้จริงแล้ว,ความแข็งแกร่งของมด
ปลวกตัวน้อยตัวนี สามารถคุกคามมันจนถึงชีวิตได้เลย!

ปั จจุบนั ,ต้นจิตอสุระกลับกลายเป็ นกังวลแล้วจริงๆ!

ทันใดนัน,ต้นจิตอสุระก็หยุดโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ทังหมดลง

15
ในขณะเดียวกัน,ภายใต้สภาวะจิตภูผาไร้ประมาท เย่หยวน
ก็เริมสังเกตเห็นบางสิงทีเริมแพร่กระจายออกมาในอากาศ

“ได้เวลาแล้ว!”

เย่หยวนตระหนักได้ทนั ทีถึงการเคลือนไหวต่อไปของมัน เมือ

ต้นจิตอสุระรูส้ กึ ถึงภัยอันตรายขันวิกฤต ในท้ายทีสุดมันก็จะ
งัดไพ่ตายออกมา,พิษจิตตามติดคลังออกมาพร้อมแพร่

16
กระจายออกไปตามอากาศอย่างรวดเร็ว เย่หยวนในขณะนี
ต้องเร่งความเร็วจนถึงขีดจํากัด!

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนปะทุสายเลือดคุนเผิงภายใน
ร่างออกมาอย่างบ้าคลัง เมือผนวกเข้ากับเคล็ดอัสนีคลังวายุ
เคลือนแล้ว,ความเร็วของเขาก็เพิมขึนจนผิดหูผิดตา!

สายตาเย่หยวนจับจ้องไปยังร่างหลักของต้นจิตอสุระทีเข้า
ใกล้มากขึนเรือยๆ! พร้อมเคลือนเลียงหลบพิษในอากาศราว
กับฟ้าแลบ

17
 “ฟุบ,ฟุบ,ฟุบ…”

หูห่ ลงและทีเหลือต่างตกตะลึงอย่างหนักในขณะทีกําลัง
บินอยู่กลางเวหา

ทันใดนันหนังศีรษะของพวกเขาก็ลกุ ซ่านฉับพลัน กลินอาย

อันแสนอันตรายทีกระจายออกจากอากาศ,ทําให้ทกุ คนต่าง
กลันหายใจทันทีดว้ ยความระมัดระวังตัว

18
 ทว่า,กลินอายอันแสนอันตรายนีกลับสลายไปอย่างไร้รอ่ ง
รอย ภายใต้ความเร็วของเย่หยวนและประสาทสัมผัสทีไวยิง
ทันทีทถึี งระยะทําการ,เย่หยวนโยนเข็มเงินนับสิบเล่มเข้า
สกัดร่างหลักของต้นจิตอสุระอย่างรวดเร็ว

หูห่ ลงจ้องมองแผ่นหลังเย่หยวนจากระยะไกล สายตาของ

เขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เด็กหนุ่มคนนีแข็งแกร่งเกินความเข้าใจเขาไปแล้ว!

19
ต้นจิตอสุระทีทําให้เผ่าเสือต้องสันเทาด้วยความกลัว ใน
ขณะนีมันถูกจับเรียบร้อยแล้ว!

“ท่านหูห่ ลง,ต้น…ต้นจิตอสุระถูกจับแล้ว?”

สมาชิกในเผ่าผูห้ นึงกล่าวขึนด้วยความไม่น่าเชือ

หูห่ ลงพยักหน้าและกล่าวด้วยสีหน้าอันเคร่งขรึมว่า

20
“ถูกต้อง! หากมันไม่ได้ถกู จับเช่นนี,พวกเราทังหมดคงตาย
ลงไปแล้ว!”

“ไร้ขอ้ กังขาใดๆ! ในเมือพีใหญ่บอกว่าสามารถจับได้,นันก็

หมายความว่าเขาสามารถจับได้!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนด้วยท่าทางอันภาคภูมิใจ ราวกับตนเป็ น

ตนจับต้นจิตอสุระได้เอง

21
 หูห่ ลงและคนอืนๆเมือเห็นดังนัน,ก็คอ่ ยๆเข้ามาใกล้อย่าง
ระวังตัว พวกเขาเห็นเพียงแค่เข็มเงินไม่กีสิบอันทีปั กอยู่บน
ส่วนต่างๆของรากเท่านัน ทุกคนต่างรูส้ กึ ประหลาดยิงเมือได้
เห็นเช่นนีจนต้องอุทานว่า

“ยากเกินจินตนาการได้จริงๆ ต้นจิตอสุระอันไร้เทียมกลับ
ถูกจับโดยเข็มเงินเล็กๆเหล่านี!”

ในขณะทีพวกเขากําลังสนทนากันอยู่นนเอง
ั ต้นไม้ขนาด
มหึมาอันสูงเสียดเมฆาได้หายวับไป,และกลายเป็ นต้นไม้
น้อยๆขนาดเท่าชามเท่านัน

22
“ต้นจิตอสุระทีบ่มเพาะพลังถึงระดับนี,การจะย่อยหดขนาด
สามารถทําได้ง่ายราวกับพลิกฝ่ ามือ มันถูกโจมตีดว้ ยเข็ม
ผนึกวิญญาณ พลังปราณพฤกษาภายในร่างของมัน จึง
อ่อนแอลงจนยากทีจะขัดขืนได้อีกต่อไป”

เย่หยวนกล่าวอย่างไม่ทกุ ข์รอ้ นหรือตืนเต้นใดๆ

“หากไม่ได้เห็นกับตาข้าเอง,ก็ยากนักทีจะเชือ ต้นจิตอสุระ
ระดับหกอันแข็งแกร่งถูกปราบปรามโดยเด็กหนุ่มระดับสี!”

23
 หูห่ ลงถอนหายใจด้วยความชืนชม

อาจกล่าวได้วา่ ,วันนีถือเป็ นวันทีขอบเขตอันไกลโพ้นของเขา

ได้เปิ ดกว้างขึน ต้นจิตอสุระทีแม้แต่ประมุขเผ่าหูเ่ หยียนยังไม่
สามารถทําอะไรได้,แต่สดุ ท้ายก็ได้พา่ ยลงในเงือมมือเย่
หยวน

ในขณะทีเย่หยวนกําลังจะกล่าวตอบ,จู่ๆท่าทีของเย่หยวนก็
เปลียนไปแทบจะในทันที!

24
แรงดันลมปราณอันน่าสะพรึงปรากฏขึนใกล้ตวั มาก เพียง
เสียวพริบตา,มันพุง่ ตรงเข้ามาหาพวกเขาด้วยความเร็วอัน
น่าเหลือเชือ

ความเร็วขนาดนีช่างน่าทึง!

25
 ตอนที671 ถางหลางปู่ ฉาน

“อิงหมัวหู,่ ถอยเร็ว!”

ปราศจากเวลาครุน่ คิดใดๆ,ร่างของเย่หยวนร้นถอยด้วย
ความเร็วสูงสุด

ซึงปฏิกิรยิ าของอิงหมัวหูเ่ องก็มิได้ชา้ เช่นกัน เขาและเย่

หยวนรีบถอยออกจากบริเวณนันทันที

1
เป็ นทีชัดเจนอย่างยิงว่า,บุคคลนิรนามผูน้ ีมาเพือต้นจิตอสุ
ระ!

และความแข็งแกร่งของบุคคลนีก็สงู เกินไป หูห่ ลงและที

เหลือไม่กล้าเข้าปะทะแม้แต้นอ้ ย,พวกเขาเลือกทีจะยอมแพ้
พร้อมล่าถอยออกมาตามๆกัน

เบืองหน้าของต้นจิตอสุระ,เงาร่างหนึงปรากฏขึนอย่างช้าๆ
เมือหูห่ ลงและคนอืนๆได้เห็นการมาถึงของบุคคลนี สีหน้า

2
 ของพวกเขาก็เปลียนไปอย่างมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในคราวนีต้องลําบากพวกเจ้าจริงๆ! แต่ก็ตอ้ ง

ขอบคุณยิงสําหรับของขวัญชินนี! ข้าขอรับไปแต่โดยดี!”

บุคคลนันกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังสนัน

“เผิงเทียน! แกน่ารังเกียจเกินไปแล้ว!”

หูห่ ลงเดือดจนหัวร้อนเป็ นฟื นเป็ นไฟด้วยความโกรธ

3
 การมาถึงของบุคคลนีมิใครอืนนอกจาก,ประมุขเผ่าอินทรี
ยักษ์พนั บรรพตเผิงเทียน!

สหายผูน้ ีแอบดักซุม่ อยู่ใกล้ๆโดยตลอด หลังจากทีเย่หยวน

สามารถกําราบต้นจิตอสุระได้สาํ เร็จ,เขาก็ปรากฏตัวออกมา
เพือฉกฉวยรางวัลทังหมดไป เหตุการณ์ทงหมดเกิ
ั ดขึนเร็ว
มาก,ความว่องไวของเขายิงเสียกว่าฟ้าแลบ สถานการณ์
เปลียนไปฉับพลันจนไม่อาจตามทัน!

4
 เผิงเทียนกล่าวด้วยท่าทางอันยินดีวา่

“พืชพรรณวิญญาณแห่งสวรรค์และปฐพีคือสิงของจากสรวง
สวรรค์ ผูท้ ได้
ี รบั มันต้องมีชะตาคูค่ วร และพวกเจ้าก็ไร้ซงึ
ชะตาเหล่านัน!”

ในขณะทีเขากล่าวขึน,เผิงเทียนก็หนั ไปมองเย่หยวนและ
กล่าวต่อว่า

“เจ้าหนู,เจ้าไม่ทาํ ให้ขา้ ผิดหวังจริงๆ! เจ้าสามารถกําราบ

5
ต้นจิตอสุระได้อย่างน่าเหลือเชือ แต่คงไม่คาดคิดใช่ไหมว่า,
ทุกสิงทีทําลงไปกลับต้องเป็ นของคนอืนแทนเช่นนี! ฮ่าฮ่า
ฮ่า!”

เมือเห็นสีหน้าอันเกลียดชังของอีกฝ่ ายแต่ไม่สามารถทําอะไร
ได้ มันก็ยิงกระตุน้ เสียงหัวเราะของเผิงเทียนจนดังกังวานขึน

หูห่ ลงและคนอืนๆรูส้ กึ เกลียดชังอย่างสุดพรรณนา หากต้น

จิตอสุระอยู่ในมือเผิงเทียน,หูเ่ หยียนได้ตายแน่นอน

6
 ซึงผลลัพธ์เช่นนัน พวกเขามิอาจทนดูได้

สีหน้าของเย่หยวนมิได้แสดงออกมากเกินไป แต่เขากลับ
ถามอย่างเรียบนิงว่า

“ประมุขเผ่าเผิงเทียน,ถือเป็ นแผนทีไม่เลว เย่ผนู้ ีขอชืนชม

แต่ขา้ สงสัยว่า,ท่านรูไ้ ด้อย่างไรว่าข้าจะสามารถกําราบต้น
จิตอสุระได้?”

7
 เผิงเทียนกล่าวตอบอย่างยินดีวา่

“ในคราแรก,ข้าเองก็ไม่คอ่ ยมันใจเช่นกัน แต่เมือมาคิดดีๆ,

ช่วงเวลาทีเจ้าปรากฏตัวขึนในเผ่าเสือ มันช่างบังเอิญเกินไป
จึงมีความเป็ นไปได้สงู ว่า,เป้าหมายของเจ้ามาเพือต้นจิตอสุ
ระเช่นกัน แม้วา่ ความแข็งแกร่งของเจ้าจะขาดแคลน,แต่เจ้า
ก็ยงั มีบางสิงทดแทน ประหนึงเวทย์มนต์ทเปลี
ี ยนขยะให้เป็ น
ทองได้ ทุกการเคลือนไหวของเจ้าไม่สามารถคาดคะเนได้
ด้วยเหตุและผล ดังนัน,ข้าจึงตัดสินใจลองติดตามเจ้ามา
และก็คาดไม่ถึงจริงๆว่า,เจ้าจะทําสําเร็จ! ส่วนเผ่าเสือก็ช่าง
โง่งม,ทังๆทีมีเจ้าอยู่กบั ตัวแต่กลับใช้ประโยชน์ได้นอ้ ยจริงๆ
เอาเถอะ,อย่างน้อยก็ไม่ได้แย่สาํ หรับข้า ฮ่าฮ่าฮ่า!”

8
 เผิงเทียนรูถ้ ึงแผนการนีของเผ่าเสือมาตังนานแล้ว ถึง
กระนัน,เผ่าเสือก็ยงั แสร้งทําราวกับเรืองนีเป็ นความลับ ซึง
มันงีเง่าสินดี

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ดูเหมือนว่า,การทีท่านส่งเผิงไฮ้เข้ามายังเผ่าเสือและตอบ
สนองทุกความต้องการของข้า ทังหมดก็เพือลดการเฝ้า
ระวังของเราใช่หรือไม่? หลายปี ทผ่ี านมา,ท่านคงแอบเก็บ
ข้อมูลของเผ่าเสืออย่างละเอียด ถึงกระนัน,ท่านก็ไม่กล้าเดิน
9
 ทัพเข้าบุกจับต้นจิตอสุระด้วยตัวเอง เนืองจากท่านก็ไม่ได้
มันใจมากนักว่าจะทําได้ ด้วยเหตุนี,ท่านจึงต้องการให้เผ่า
เสือออกหน้าเพือเป็ นเหยือให้สตั ว์ใหญ่ ก่อนทีจะเข้ามาสวม
รอยทังหมดแทน?”

เผิงเทียนกล่าวขึนระเบิดเสียงหัวเราะดังว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าหนู,เจ้าฉลาดเกินไปจริงๆ! ทีกล่าวไปทัง

หมดล้วนถูกต้องแล้ว! ชายชราผูน้ ีมีชือเสียงทัดเทียมกับหูเ่ ห
ยียนภายในแดนเทพอสูรต้องห้าม แล้วเป็ นไปได้ไหมทีข้าจะ
ไม่ใช่คมู่ ือของหูห่ ลง? สหายคนนีคิดว่าตัวเองฉลาดและ
สามารถวางแผนรับมือเผ่าอินทรียกั ษ์ได้อย่างอยู่หมัด ส่วน
ข้าก็ปล่อยให้เขาคิดว่า,แผนการของเขานันราบรืนดีตอ่ ไป
10
แต่กลับไม่รูเ้ ลยว่า,ทังหมดเป็ นแผนซ้อนของข้าเพือทีจะบ่อน
ทําลายเผ่าเสือในภายหลัง และนันคือทังหมด!”

เมือได้ยินคํากล่าวของเผิงเทียน,สีหน้าของหูห่ ลงก็บิดเบียว
จนน่าเกลียดอย่างไม่น่าเชือ

สิบปี ทผ่ี านมา,กลับกลายเป็ นว่าทุกสินล้วนเปล่าประโยชน์

เขาเป็ นเพียงตัวตลกเท่านันจริงๆ!

เมือเผิงเทียนได้รบั ต้นจิตอสุระไป,เขาจะต้องก้าวขึนสูร่ ะดับ

เจ็ดได้แน่นอน และเมือถึงตอนนัน,เผ่าเสือมารดําจะเป็ น
อย่างไร?

11
 ในเวลานัน,ใครจะสามารถเป็ นคูม่ ือของเผิงเทียนได้อีก?

เมือคิดได้เช่นนี,หูห่ ลงก็ตดั สินใจขอสูจ้ นตัวตายกับเผิงเทียน

ทีนีเสียดีกว่า!

หากกลับไปตอนนี,ผลสุดท้ายคือเผ่าเสือล้มสลาย เขาคง
กลายเป็ นความผิดพลาดของเผ่าเสือมารดําตลอดกาล!

12
“ประมุขเผ่าเผิงเทียนช่างน่าประจับใจยิงนัก สามารถคํานึง
ถึงทุกความเป็ นไปได้อย่างเฉียบขาด! แต่…เป็ นไปได้ไหมที
ท่านจะไม่คาํ นึงถึงชีวิตน้อยๆของเผิงหยุนเลย?”

เย่หยวนถอนหายใจด้วยอารมณ์ทหลากหลาย
ี

เผิงเทียนกล่าวตอบด้วยนําเสียงทีเย็นชาทันทีวา่

“ตราบใดทีข้าก้าวขึนสูร่ ะดับเจ็ดได้สาํ เร็จ,อาการเผิงหยุนยัง

จะน่ากลัวอันใดอีก? ยิงไปกว่านัน,เจ้าคิดว่าตนมีอาํ นาจต่อ
รองมากแค่ไหนกันในเวลานี? เจ้าหนู,ส่งโอสถมาซะ!”

13
เย่หยวนมองไปยังผิงเทียน พร้อมกล่าวด้วยรอยยิมทีไม่ใช่
รอยยิมว่า

“หากข้าไม่ให้ละ่ ?”

“หากไม่ให้,ก็เตรียมสวดภาวนาก่อนตายได้เลย!”

14
 เผิงเทียนกล่าวขู่

“งันรึ,อืม…หากยังไงข้าก็ไม่ให้ละ่ ?”

“ไร้สาระมาพอแล้ว! รีบๆส่งมาซะ!”

เย่หยวนเผยท่าทีอย่างยอมจํานน และนําโอสถสองเม็ดออก
จากแหวนเก็บของ มันคือโอสถทังสองเม็ดแรกทีเขาหลอม

15
 ให้สาํ หรับเผิงหยุน

เผิงเทียนทีเห็นเย่หยวนหยิบโอสถออกมา,เขาก็เผยรอยยิม
ออกมาด้วยความโล่งใจ พร้อมยืนมือออกมาเตรียมรับโอสถ
ในทันที

เย่หยวนยืนมือออกไปเช่นกัน,แต่กลับไม่ได้โยนให้อีกฝ่ าย
ทว่าทันใดนันเอง,มือของเขาก็กาํ เม็ดโอสถแน่น และบดขยี
อย่างหนักสองถึงสามครังช้าๆ

ตังแต่ตน้ จนถึงตอนนี,รอยยิมยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าเย่

16
หยวน หลังจากนันเขาก็คลายมือออก,สายลมพัดผ่านได้พดั
หอบเศษผงโอสถทีถูกบดละเอียดหายไปในพริบตา

เย่หยวนทําลายโอสถลงต่อหน้าต่อตาทุกคน!

การแสดงออกของหูห่ ลงและทีเหลือเปลียนไป เมือเห็น

สถานการณ์เป็ นเช่นนี,พวกเขาต่างแอบคิดในใจว่า เย่หยวน
จะต้องใจเด็ดเพียงใด,ถึงกล้ายัวยุเผิงเทียนในเวลานี

17
รอยยิมอันโล่งใจถูกตรึงแข็งบนใบหน้าของเขา มือทียืนออก
ไปสันเล็กน้อยด้วยความอับอาย ก่อนจะกํามือแน่นด้วย
ความโกรธเกรียวอย่างทีสุด

“ไอ้เด็กเหลือขอ,แกกล้าหลอกข้างันรึ?”

เผิงเทียนกัดฟั นแน่น พร้อมกล่าวเน้นแต่ละคําอย่างเชืองช้า

และเยือกเย็น

เย่หยวนยังคงยิมเช่นเดิมและกล่าวตอบอย่างไม่แยแสว่า

18
 “ข้า,นายน้อยผูน้ ีสามารถพูดคุยกันได้ดว้ ยเหตุผล แต่ไม่
อาจบีบบังคับได้ดว้ ยกําลัง หากท่านพูดคุยกับข้าอย่างสันติ
วิธี,นายน้อยของท่านคงอยู่สขุ สบายดีแน่นอนในอนาคต แต่
น่าเสียดาย…ทางเลือกเช่นนันคงไม่มีอีกต่อไป!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! แกกล้ากล่าวข่มขู่ประมุขเผ่าอย่างข้าจริงๆ! ไอ้

หนู,เยียมมาก! ในเมือพร้อมตายขนาดนีแล้ว,เจ้าก็คง
ตระหนักดีวา่ หลังจากนีจะเกิดอะไรขึนใช่ไหม?”

เผิงเทียนหัวเราะออกมาด้วยความโกรธจัด

19
 เย่หยวนเผยท่าทีอนั ไร้อารมณ์ออกมา ในขณะทีกล่าวว่า

“แล้วเกิดอะไรขึนล่ะ? พล่ามอะไรอยู่งนรึ
ั ? ข้าไม่เห็นเข้าใจ
เลยแม้แต่นอ้ ย?”

“หากไม่เข้าใจ,งันท่านประมุขเผ่าคนนีจะทําให้แกเข้าใจ
เอง!”

เมือกล่าวจบ,แรงดันลมปราณของเขาก็ปะทุจากร่างโดยตรง

20
แรงกดดันของเผิงเทียนตรงเข้าปกคลุมเย่หยวนทันที แรงกด
ดันช่างมหาศาลราวกับสามารถฉีกฟ้าบดปฐพีได้ไม่ปาน

ในขณะนีเผิงเทียนเดือดถึงขีดสุดแล้ว ความสุขทีได้รบั ต้น

จิตอสุระก่อนหน้า ได้สญ
ู สลายไปโดยสินเชิงจากการท้าทาย
ของเย่หยวน

ฝ่ ามือของเขาซัดเข้าใส่เย่หยวนด้วยกําลังมหาศาล ฝ่ ามือนี
ช่างยิงใหญ่ประหนึงโค่นบรรพตควําทะเลได้ไม่ยาก ทังหมด
คือความแข็งแกร่งของจุดสูงสุดแห่งอสูรระดับหกทีปลด

21
 ปล่อยเต็มกําลัง!

ภายใต้การโจมตีอนั แสนเดือดดาลของเผิงเทียน เย่หยวนดู

ไม่มีทา่ ทีหลบเลียงแม้แต่นอ้ ย

ในขณะเดียวกัน,ฝ่ ามือทีเปี ยมไปด้วยพลังพุง่ เข้าใกล้ พร้อม

เตรียมทีจะบดขยีเย่หยวนอยู่ตลอดเวลา เผิงเทียนดึงพลัง
ปราณทัวร่างทัวทุกอนูรา่ งกายออกมาอย่างสุดกําลัง แม้แต่
ภายในใจเขาเองยังต้องสันสะท้านจากเบืองลึก

22
แต่จ่ๆู …ด้านหลังของเผิงเทียนกลับปรากฏคลืนพลังขนาด
ยักษ์อนั รุนแรงพร้อมเสียงคํารามลันสนันฉับพลัน!

แม้ปฏิกิรยิ าของเขาจะตอบสนองได้ทนั ท่วงที แต่เขาก็รูส้ กึ

ว่า,คลืนพลังนีมันรุนแรงเกินพอทีจะทําให้เขาบาดเจ็บสาหัส
ได้!

แรงดันลมทีอัดแน่นเหล่านี…มันเหนือชันกว่าเขามาก!

23
เมือตกอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,เผิงเทียนยังจะจัดการเย่
หยวนได้อย่างไร?

เขาเร่งปะทุสายเลือดคุนเผิงจนถึงขีดสุดโดยทันที,เพือต้าน
รับคลืนพลังยักษ์นี!

ในปั จจุบนั ,สิงทีเผิงเทียนเชือมันทีสุดคือความเร็วของตน

เขาต้องใช้ความเร็วทีเหนือกว่าต้านทานคลืนพลังยักษ์นีให้
ได้

กระนันเอง,คลืนพลังยักษ์นีก็รวดเร็วมากเหลือเกิน เพียง

24
 พริบตาเดียว,มันก็มาถึงตรงหน้าเผิงเทียนเสียแล้ว

แต่เป็ นทีน่าเสียดาย,ปฏิกิรยิ าตอบสนองของเผิงเทียนกลับ

เร็วมากพอ ร่างของเขาหายวับไปทันทีจากจุดทีเขายืนอยู่
และเตรียมทีจะหลบหนีทนั ที

อย่างไรก็ตาม…ในเสียวจังหวะนันเอง ราวกับมีพลังงาน
บางอย่างพุง่ เข้าใส่ตวั เขาฉับพลัน จากความเร็วทีมากพอใน
การหลบเลียง,กลับถูกหน่วงช้าลงในเสียวจังหวะสันๆ!

25
################################
#######

ถางหลางปู่ ฉาน เป็ นสุภาษิตจีน แปลว่านกขมินอยู่ดา้ นหลัง

นะครับ มีหมายความประมาณว่าทําอะไรโดยไม่ระมัดระวัง
ตัว

26
ตอนที672 หู่เหยียนผู้เจ้ าเล่ห์

บูมมม!

แต่เพียงเสียวจังหวะสันๆก็เพียงพอแล้ว!

1
 คลืนพลังขนาดยักษ์นีพุง่ เข้ามาได้จงั หวะพอดี,มันเข้าอัด
กลางหลังของเผิงเทียนทีถูกหน่วงไว้เต็มแรง

เผิงเทียนกระอักเลือดเต็มปากเต็มคําจนซาดกระเซ็น ร่าง
ของเขาถูกซัดกระเด็นอย่างไร้ทิศทางราวกับว่าวไร้เชือกกลาง
เวหา

แต่เย่หยวนก็มิได้หนั ศีรษะไปมองหรือสนใจแม้สกั นิด กลับ

กัน,เขาจับจ้องไปยังอีกร่างหนึงทีอยู่เบืองหน้าต้นจิตอสุระ

2
อีกหนึงบุคคลได้มาถึง,ปรากฏเป็ นชายสูงอายุพร้อมหนวด
เครายาวทัวใบหน้า ท่าทางของเขาช่างดูน่าเกรงขามอย่าง
มาก

เย่หยวนยังคงเงียบ แต่เป็ นหูห่ ลงและคนอืนๆแทนทีต้อง

อุทานขึนด้วยความตกใจว่า

“พีใหญ่หเู่ หยียน!”

“ท่านประมุขเผ่าหูเ่ หยียน!”

3
 “ท่านหูเ่ หยียน! ท่าน…ท่านยังสบายดี! เยียมจริงๆ!”

ชายสูงอายุทดูี แข็งแกร่งผูน้ ีคือ,ประมุขเผ่าเสือมารดําหูเ่ หยี

ยน!

ราวกับเป็ นตักแตนดักจับจักจันอย่างแท้จริง

เผิงเทียนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า,หูเ่ หยียนจะปรากฏตัวขึนอีกครัง
4
 ในสภาพทีสมบูรณ์เพียงนี!

หากไร้ซงหู
ึ เ่ หยียน,เผิงเทียนก็ถือเป็ นผูท้ แข็
ี งแกร่งทีสุดในเขต
ตงหมิง

สิบปี ทผ่ี านมา,ภายใต้สถานการณ์อนั ได้เปรียบ เผิงเทียน

มองเช่นนีมาโดยตลอด

หากไม่ใช่เพือต้นจิตอสุระในวันนี,เขาจะยอมอดทนไม่
เคลือนไหวใดๆนานถึงปั จจุบนั ได้อย่างไร?

5
 ด้วยความระมัดระวังของเผิงเทียนตลอดสิบปี เต็ม เขาเป็ น
ดังคลืนใต้นาที
ํ แสร้งทําเป็ นนิงเฉย,ทังหมดก็เพือทําให้อีก
ฝ่ ายตายใจและดําเนินแผนการจับต้นจิตอสุระต่อไป จนใน
ท้ายทีสุดเขาก็ได้ตน้ จิตอสุระมาครอบครอง แต่…ในเวลานัน
เอง มันก็เป็ นเวลาทีเผิงเทียนประมาททีสุดเช่นกัน!

แผนลอบโจมตีของหูเ่ หยียนจึงประสบความสําเร็จอย่างสวย
งาม!

6
ซึงทีจริงแล้ว,การลอบโจมตีนีจะไม่มีทางสําเร็จได้เลย หาก
ไม่ได้ฟา้ หน่วงหยวนฉือของเย่หยวนสกัดความเร็วของเผิง
เทียนไว้เมือครู ่ อย่างไรก็ตาม,นันก็ทาํ ได้เพียงสร้างบาดแผล
ให้แก่เผิงเทียนเท่านัน

เย่หยวนไม่จาํ เป็ นต้องหันศีรษะมองแต่อย่างใด เพราะทราบ

ดีอยู่แล้วว่า,หูเ่ หยียนผูน้ ีคงไม่เล่นเบาแน่นอน แม้เผิงเทียน
จะไม่ตายภายในการโจมตีเดียว,แต่เพียงเท่านี เขาเองก็ตอ้ ง
คลานเข่าขึนด้วยความเจ็บปวดมิใช่นอ้ ย

7
 การลอบโจมตีของสหายผูน้ ีไร้ซงความปราณี
ึ

แน่นอนว่าทัศนคติของเย่หยวนต่อเผิงเทียนก็ไม่ดีนกั อยู่แล้ว
จึงเป็ นทีชัดเจนว่า,เย่หยวนไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อเขา
อย่างสมบูรณ์

หูเ่ หยียนกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“หูห่ ลง,คงเป็ นเรืองยากสําหรับเจ้าไม่นอ้ ย ในช่วงหลายปี ที

8
 ผ่านมา”

เพียงประโยคเดียวไม่สนไม่
ั ยาว,กลับทําให้นาตาของหู
ํ ห่ ลง
หลังไหลออกมาโดยไม่ตงใจ
ั สิบปี ทผ่ี านมา,เขารูต้ วั ดีวา่
บุคลิกของตนไม่เหมาะสมจะเป็ นผูน้ าํ นัก แต่ดว้ ย
สถานการณ์บีบบังคับ เขาจึงต้องใช้ความพยายามอย่าง
หนักเพือคงไว้ แต่ทงหมดก็
ั ลว้ นคุม้ ค่ายิง!

หูเ่ หยียนเป็ นดังเส้าหลักและศูนย์รวมใจของทุกคนในเผ่าเสือ

มารดํา อย่างไรก็ตาม,สิบปี เต็มทีผ่านมากลับไม่มีข่าวคราว
ใดๆเกียวกับเขาเลย

9
 ทันทีทเห็
ี นหูเ่ หยียนปรากฏตัวขึน,หูห่ ลงก็รูส้ กึ เหมือนกับ
ภาระอันหนักอึงทังหมดถูกยกออกไป เพราะในท้ายทีสุด,
กระดูกสันหลังแห่งเผ่าเสืออย่างหูเ่ หยียนก็กลับมาแล้ว!

“ตราบใดทีพีใหญ่หเู่ หยียนยังคงสบายดี ความลําบากแค่นี

ข้าจะทนไม่ไหวได้อย่างไร?”

หูห่ ลงกล่าวขึนพร้อมนําตาทีอาบแก้ม

10
“ช่างน่าสนใจทีเดียว ทังๆทีบริเวณนีเต็มไปด้วยยอดฝี มือ
ระดับหก,แต่ไม่มีใครสามารถจับการมีอยู่ของข้าได้เลย
ทว่า,เจ้านักสูต้ วั น้อยระดับสี…เจ้ากลับรับรูถ้ ึงตัวข้าได้!”

หูเ่ หยียนหันมากล่าวกับเย่หยวน

เย่หยวนยังคงไร้ซงอารมณ์
ึ ใดๆและไม่คิดทีจะตอบกลับ เขา
เพียงจ้องอีกฝ่ ายสวนกลับไปเท่านัน

เป็ นทีชัดเจนยิงแล้วว่า,หากให้กล่าวถึงผูท้ วางแผนได้

ี แยบ
ยลทีสุด ก็คงไม่ใช่ใครอืนนอกจากหูเ่ หยียนผูน้ ี!

11
เผิงเทียนมิใช่บคุ คลทีมีชือเทียบเท่าหูเ่ หยียนตังแต่แรกแล้ว
ทังหมดทีทําลงไป,เผิงเทียนล้วนวิงเล่นอยู่บนฝ่ ามือของหูเ่ ห
ยียนเท่านัน ในความเป็ นจริง,ความแข็งแกร่งของเผิงเทียน
ยังคงขาดไปไม่นอ้ ย

นอกจากนี,เย่หยวนก็ยงั ค้นพบว่า ความแข็งแกร่งทีแท้จริง

ของหูเ่ หยียนนันเหนือกว่าเผิงเทียนมาก ซึงเขาเข้าใกล้พลัง
ระดับเจ็ดมากแล้ว

แต่ภายใต้สถานะและเหตุการณ์ตา่ งๆทียากจะได้เข้าปะทะ
กันอย่างจริงๆจังๆ แต่ละเผ่าอสูรต่างระมัดระวังตัวกันอย่าง
มาก หูเ่ หยียนจึงเฝ้ารอยามทีเผิงเทียนอยู่ในสถานการณ์ที
อ่อนแอทีสุด เพือเคลือนไหวตามแผนทีวางเอาไว้ตงแต่
ั ตน้

12
สําหรับเย่หยวนเองก็คงไม่มีทางเลือกอืนนอกจากระมัดระวัง
อีกฝ่ าย บางครังเขาอาจหัวเราะหรือเข้าพูดคุยกับเย่หยวน
อย่างเป็ นมิตร แต่หากประมาทเมือไหร่,อีกฝ่ ายอาจฆ่าเขา
ทิงได้ในทันที

บุคคลดังกล่าว,เย่หยวนรูส้ กึ ได้วา่ แม้จะมีสถานะของอิงห

มัวหูค่ าหั
ํ วเขาอยู่,แต่ก็มิอาจรับประกันความปลอดภัยของ
เขาได้เลย

อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนสามารถจับการมาถึงของอีกฝ่ ายได้
สักพักหนึงแล้ว ด้วยสภาวะจิตภูผาไร้ประมาท,ทุกสิงโดย

13
 รอบล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาตลอดเวลา

ไม่วา่ หูเ่ หยียนจะซ่อนตัวได้เนียนแค่ไหน,หรือแม้กระทังเผิง

เทียนยังไม่อาจตรวจพบ แต่เย่หยวนก็รบั รูไ้ ด้นานแล้ว,ว่ามี
การดํารงอยู่อนั ทรงพลังในบริเวณอันใกล้

เมือเห็นท่าทางทีปรากฏออกมาของเย่หยวน หูเ่ หยียนก็ยิม

ตอบและกล่าวว่า

“ผ่อนคลายเจ้าหนู ไม่จาํ เป็ นต้องกังวลใดๆ เจ้าทีเป็ นพีชาย

ของท่านพยัคฆ์เหนือหัว,ก็เท่ากับเป็ นสหายเผ่าเสือของเรา

14
เช่นกัน สําหรับทีช่วยจับต้นจิตอสุระในวันนี,ข้าต้องขอบคุณ
เจ้าอย่างมาก”

ความหมายทังหมดอยู่ในคํากล่าวของหูเ่ หยียนหมดแล้ว เขา

ต้องการเก็บต้นจิตอสุระเป็ นของตัวเอง และไม่เปิ ดช่องให้เย่
หยวนแสดงความคิดเห็นแต่อย่างใด

ซึงเย่หยวนก็ไม่แปลกใจเลย หูเ่ หยียนน่าจะวางแผนนีมา

หลายปี แล้วเช่นกัน และจุดประสงค์ทแท้
ี จริงก็ไม่ใช่เพือต้น
จิตอสุระหรอกรึ?

แต่เป็ นไปได้หรือไม่,ทีเย่หยวนจะยอมยกต้นจิตอสุระให้อีก

15
 ฝ่ ายไปง่ายๆเช่นนี?

แน่นอนว่าไม่มีทาง!

“ข้ามีขอ้ สงสัยต้องการถามท่าน ตามคําอธิบายของหูห่ ลง,

ท่านควรถูกพิษจิตตามติดในเวลานัน แต่เมือได้มองดูทา่ นใน
ปั จจุบนั ,ไม่เพียงแค่จิตวิญญาณศักดิสิทธิจะไม่อ่อนแอลง
เลย แต่มนั กลับแข็งแกร่งขึนจากตอนนันอย่างมาก หรือเป็ น
ไปได้ไหมว่า,ทีท่านแสร้งแสดงละครให้คนในเผ่าเห็นเป็ นเช่น
นี ทังหมดก็เพือเป้าหมายทีจะเข้าใกล้เผิงเทียน,เพราะเขา

16
 คือหัวหอกศัตรูของท่าน?”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างยิมแย้ม

หูเ่ หยียนมิได้แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาเลยเมือได้ยิน
แต่แววตาอันเย็นเฉียบได้สอ่ งสะท้อนออกมา

คํากล่าวของเย่หยวนมีนยั ยะซ้อนเร้นอยู่ เห็นได้ชดั ว่า,หูเ่ หยี

ยนมีลบั ลมคมในกับคนในเผ่า

อันทีจริง,หลังจากทีหูห่ ลงและคนอืนๆได้ยินคํากล่าวของเย่
หยวน การแสดงออกของพวกเขาก็เปลียนไปพร้อมเผยสี

17
 หน้าทีซับซ้อนออกมา

“คํากล่าวของเจ้าถูกต้องเพียงครึงเดียว ทังหมดข้าวางแผน
เพือลอบโจมตีเผิงหยุนอย่างทีเห็นไป และในตอนนัน,ข้าเอง
ก็ติดพิษจิตตามติดนันจริงๆหลังกลับมา แต่…ข้ากลับคาด
ไม่ถึงเลยว่า มิเพียงข้าจะสามารถต้านพิษไว้ได้,แต่มนั ยังทํา
ให้ความแข็งแกร่งของข้าพัฒนาขึนอีกระดับ! อย่างไรก็ตาม,
มัน…ก็เป็ นช่วงเวลากว่าสีปี ทตนตกอยู
ี ่ในห้วงแห่งความทุกข์
ทรมานจากพิษนัน จิตวิญญาณศักดิสิทธิของข้าได้แต่ครํา
ครวญด้วยความเจ็บปวดทุกวันเวลา อาจกล่าวได้วา่ ,มัน
เป็ นวังวนแห่งความมืดมิดทีอับแสง”

18
 หูเ่ หยียนกล่าวอธิบาย

เมือได้ยินคําอธิบายของหูเ่ หยียนเช่นนี หูห่ ลงและทีเหลือ

ต่างดูโล่งใจในทันที

“ท่านประมุขเผ่าหูเ่ หยียน,พวกเราทุกคนไร้ซงความสามารถ
ึ
และไม่อาจช่วยท่านได้เลย!”

19
“ถูกต้องแล้ว พวกเราใช้เวลาถึงสิบปี เต็มเพือสร้างค่ายกล
พันธนาการมังกรไม้,แต่กลับคาดไม่ถึงเลยว่า ในท้ายทีสุด
พวกเราก็ไม่อาจเป็ นคูม่ ือของต้นจิตอสุระได้เลย!”

“พีใหญ่หเู่ หยียน,ข้า…”

หลังจากทีหูเ่ หยียนพรรณนาถึงความทุกข์ทรมานทีได้เผชิญ
จนจบ พวกหูห่ ลงและคนอืนๆต่างกล่าวประณามตนเองด้วย
ความขมขืน

20
 แต่เมือเย่หยวนเห็นฉากนี,เขาก็อดทีจะเยาะเย้ยอย่างลับๆ
ภายในใจไม่ได้เลย

วิธีเอาชนะใจของสหายเฒ่าผูน้ ีช่างน่าประทับใจยิงนัก

คําอธิบายเหล่านีทีหูเ่ หยียนกล่าวออกมา,ยากนักทีจะให้เย่
หยวนทําใจเชือลง

อาจเป็ นความจริงทีหูเ่ หยียนติดพิษนันไป,แต่ปริมาณทีได้รบั

21
 คงไม่ได้มากอย่างทีคิด

ความรุนแรงของพิษจิตตามติด,เย่หยวนตระหนักชัดแจ้งดี
อยู่แล้ว แม้หเู่ หยียนจะเป็ นถึงยอดฝี มือระดับหก แต่หากถูก
พิษนันในปริมาณหนึง,เขาเองก็ตอ้ งกลับบ้านเก่าเช่นกัน

ใช้เวลากว่าสีปี ในวังวนแห่งความทรมานทีอับแสง? แถมยัง

แข็งแกร่งขึนหลังจากนันด้วย? มีแต่พวกเด็กไร้เดียงสาเท่า
นันทีโง่เชือคําพูดของเขา

22
คําอธิบายเดียวทีหูเ่ หยียนรอดชีวิตมาได้คือ,เขาได้รบั พิษจิต
ตามติดในปริมาณทีน้อยมาก และเขาก็หายดีตงนานแล้
ั ว,
แต่เพราะเขาต้องการอยู่บม่ เพาะพลังต่อเท่านัน

หากเป็ นอย่างทีเขากล่าวจริงๆ,หูเ่ หยียนผูน้ ีน่าจะศพเน่า

ตังแต่ปีแรกแล้ว!

ถึงกระนัน,เย่หยวนก็ไม่คิดทีจะเปิ ดโปงความจริงของหูเ่ หยี

ยนแต่อย่างใด เพราะเขาทราบดีวา่ มันไม่มีประโยชน์อะไร
เลย

23
การหว่านเมล็ดเพือสร้างความบาดหมางในเวลานี,เย่หยวน
จะถูกมองในทางลบเสียเปล่า

ซึงนีเป็ นไปตามทีหูเ่ หยียนคาดหวังเอาไว้,เขาเจ้าเล่หอ์ ย่าง

มาก!

“อย่าโทษตนเองเช่นนีอีก! พวกเจ้าทําดีทสุี ดแล้ว! หลายปี

มานีพวกเจ้าคงลําบากมามากใช่หรือไม่? ข้าต้องขอบคุณ
พวกเจ้าทุกคนจริงๆทีพยายามกันมากเพียงนี! เอาล่ะ,ทีนีคง
ไม่เหมาะพูดคุยนัก กลับเผ่ากันเถอะ”

24
ในขณะทีกล่าวขึน,เขาก็กาํ ลังเอือมหยิบต้นจิตอสุระเข้าตัว
ทันที

แต่เย่หยวนกลับตะโกนแทรกขึนทันทีวา่

“ท่านประมุขเผ่าหูเ่ หยียน,นันดูไม่สภุ าพเกินไปหน่อยรึ? หู่

หลงและข้าเคยทําข้อตกลงกันไว้ก่อนหน้าแล้ว,ต้นจิตอสุระ
นันเป็ นของข้า และหวังว่าท่านเองก็คงทราบข้อตกลงนี!”

25
 ตอนที673 ถูกขังในใยตัวเอง

เพียงแค่ประโยคเดียว,บรรยากาศอันอบอุ่นโดยรอบสูญ
สลาย พร้อมแทนด้วยอันตรายอันแสนเย็นยะเยือกอีกครัง

อาจกล่าวได้วา่ ,คํากล่าวของเย่หยวนไปขยีจุดเจ็บโดยตรง

เป็ นเพียงเพราะว่าเย่หยวนต้องนําต้นจิตอสุระไปรักษาชีวิต
ของเยวียเมิงลี นีถือเป็ นการเสียงทีบ้าบินมาก!

1
เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน ท่าทางการแสดงออกของหู่
เหยียนก็เยือกเย็นลงจนน่าขนลุก

“เจ้าหนู,ข้าอุตสาห์หาทางลงให้เจ้าไปแล้ว แต่เจ้ายังคิด
ปฏิเสธมัน?”

หูเ่ หยียนกล่าวด้วยนําเสียงอันเย็นชา

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

2
 “เหอะ,ให้ทางลงกับข้า? ความหมายของท่านประมุขเผ่า
คือควําโต๊ะข้อตกลง?”

“หากเป็ นเช่นนันแล้วมันยังไง? หูห่ ลงเองก็มิใช่ประมุขเผ่า,

ข้อตกลงระหว่างเขากับเจ้าถือว่าไม่นบั ! นอกจากนี,เผ่าเสือ
ของข้ายังจําเป็ นต้องแข็งแกร่งขึนเพือความอยู่รอด ต้นจิตอสุ
ระคือกุญแจสําคัญ หากเจ้าได้ตน้ จิตอสุระไปดูจะไม่ไร้
ประโยชน์เกินไปหน่อยรึ?”

3
 อิงหมัวหูท่ ทนฟั
ี งอยู่ขา้ งๆตังแต่ตน้ เขาเอ่ยปากประณาม
อย่างเดือดดาลว่า

“หูเ่ หยียน,ไร้ยางอายสินดี! หากไม่มีพีใหญ่เข้าช่วยเหลือ,ก็

ลืมไปเลยกับแค่สิบปี แม้จะใช้เวลาเป็ นร้อยปี แกก็ไม่มีทาง
จับต้นจิตอสุระได้! ด้วยพลังของแกเพียงลําพัง,มันไม่มีทาง
ทําสําเร็จแน่นอน!”

คํากล่าวนีของอิงหมัวหูท่ าํ ให้หเู่ หยียนพูดไม่ออก

เขากล้าทีจะฉกฉวยต้นจิตอสุระซึงๆหน้า เนืองจากเชือมันใน
ความแข็งแกร่งทีมากพอของตน และเขารูส้ กึ ว่าเย่หยวนไม่
4
 กล้าหือแน่นอน

แต่กระนัน,เย่หยวนกลับกล้าท้วงออกมาตรงๆอย่างไม่ไว้
หน้า

เหตุผลทีหูเ่ หยียนพูดไม่ออกเนืองจาก,หากให้กล่าวตามตรง
ต้นจิตอสุระนีถูกจับโดยฝี มือของเย่หยวนล้วนๆ และเผ่าเสือ
ไม่มีสว่ นเกียวข้องใดๆเลย!

แม้แต่หหู่ ลงทีอยู่ในเหตุการณ์,ยังเป็ นแค่ตวั ประกอบทีช่วย

5
 เหลือเพียงเล็กน้อยเท่านัน

สีหน้าของหูเ่ หยียนมืดลงและกล่าวว่า

“ท่านพยัคฆ์เหนือหัว,อย่าลืมสถานะของตนเอง!”

ความหมายทีหูเ่ หยียนสือออกมาจากคํากล่าวคือ,เจ้าเป็ น
สมาชิกเผ่าเสือ แต่เหตุใดถึงช่วยคนนอก?

แต่เพียงเพราะคําตอบของอิงหมัวหูท่ ตอกกลั
ี บไป หูเ่ หยียนก
6
 ลับต้องพูดอะไรไม่ออกอีกครัง

ใครจะไปรูว้ า่ ,อิงหมัวหูก่ ลับแสยะยิมและกล่าวว่า

“แน่นอน,ข้าไม่เคยลืมสถานะตัวเอง! ข้าคือน้องชายของพี
ใหญ่,และจะคงสถานะนีไว้จนกว่าชีวิตจะหาไม่!”

มันเป็ นความจริงทีอิงหมัวหูไ่ ด้รบั การดูแลอย่างดีจากเผ่าเสือ

มิฉะนันเขาจะวิวฒ
ั นาการได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม…หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนทีเข้าช่วยเหลือใน
ตอนนัน ตัวเขาก็กลายเป็ นหนึงในมืออาหารอันโอชะของ

7
อสรพิษเมฆาเจ็ดสีไปนานแล้ว และคงไม่มีวนั นี,วันทีอิงหมัว
หูข่ นเป็
ึ นลูกหลานแห่งสัตว์เทวะอย่างราชันย์พยัคฆ์…จริง
หรือไม่?

อิงหมัวหูก่ ล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า,ทีเขามีวนั นีได้เป็ น

เพราะเย่หยวนมิใช่เผ่าเสือ!

หลายปี มานี,อิงหมัวหูแ่ ละเย่หยวนต่างเดินทางอยู่รว่ มกันมา

โดยตลอด เขานับถือเย่หยวนเป็ นดังคนในครอบครัวนาน
แล้ว

8
ลืมไปได้เลยสําหรับเผ่าเสือ,เผ่าอสูรทีมีสายเลือดพยัคฆ์ขาว
เพียงเศษเสียว อิงหมัวหูต่ อ้ งเลือกอยู่ขา้ งเย่หยวนโดยไม่
ลังเลใดๆอยู่แล้ว

สีหน้าการแสดงออกของหูเ่ หยียนเริมเลวร้ายลงเรือยๆ การ

กระทําเช่นนีของอิงหมัวหูไ่ ม่ตา่ งอะไรกับการทรยศเลยในมุม
มองของเขา

“ดี! ดีมาก! ดีจริงๆ! ต้องการต้นจิตอสุระมากนักใช่ไหม?

หากพวกเจ้ามีปัญญา,ก็มาเอากลับไปเอง!”

9
 หูเ่ หยียนกล่าวขึนพร้อมเย้ยเยาะ

เมือเผิงเทียนถูกกําจัดลง,ก็ไม่มีใครสามารถเป็ นคูม่ ือของเขา

ได้อีกแล้วในเขตตงหมิงนี

แล้วไอ้เด็กไม่สินกลินนํานมสองคนตรงหน้า,เป็ นไปได้ไหมที
พวกเขาจะพลิกสวรรค์ได้?

“หุห,ุ ทีแท้ทา่ นก็เป็ นพวกไร้ยางอายมาตลอดเลยงันรึ?”

10
 เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมหัวเราะเบาๆ

ในเวลานี,เป็ นไปไม่ได้เลยทีทังสองฝ่ ายจะคืนดีกนั อีกครัง

ต่างฝ่ ายต่างมีเป้าหมายเป็ นต้นจิตอสุระทังสิน

“ต้นจิตอสุระเป็ นสมบัติของเผ่าเสือตังแต่แรกแล้ว แต่เจ้ามี

สิทธิอะไรมากล่าวหาข้าว่าไร้ยางอาย! ผูท้ ได้
ี ครอบครองต้อง
มีโชคชะตาต้องกันกับมัน,และเจ้าก็ไม่ใช่ผทู้ มีี โชคชะตา

11
 นัน!”

หูเ่ หยียนกล่าวเย้ยสบประมาท เห็นได้ชดั ว่า,เขาไม่รูส้ กึ เลย

ว่าเย่หยวนจะสามารถทําอะไรเขาได้

เย่หยวนสามารถจับต้นจิตอสุระได้ก็จริง,แต่นนอยู
ั ่ภายใต้
สถานการณ์พิเศษ หากฝ่ ายตรงข้ามกลายมาเป็ นหูเ่ หยียน,
เย่หยวนก็ไม่มีทางเอาชนะได้แน่นอน ไม่มีแม้แต่โอกาสด้วย
ซํา!

12
 หากจุดสูงสุดแห่งอสูรระดับหกไม่สามารถเอาชนะเจ้าหนู
ระดับสีได้ราวกับบีเต้าหู,้ หูเ่ หยียนก็ขอกัดลินตายดีกว่า

เย่หยวนพยักหน้าราวกับยอมรับในคํากล่าวของหูเ่ หยียน
และใครจะรูว้ า่ ,จู่ๆเขาจะเปลียนหัวข้อสนทนาไปทันที

“เนืองจากเห็นแก่หน้าอิงหมัวหู,่ ข้าเองก็ยอมทนเผ่าเสือของ
เจ้ามามากพอแล้ว ทาสทีไม่รูส้ าํ นึกบุญคุณผูเ้ ป็ นนายต้องสัง
สอน ในเมือพวกเจ้าไม่รูส้ าํ นึก,ก็มิอาจตําหนิขา้ ได้เช่นกัน”

13
หูเ่ หยียนไม่อาจกลันเสียงหัวเราะได้เลยเมือได้ยิน เขาระเบิด
หัวเราะดังสนันราวกับได้ฟังเรืองตลก

“ขีโม้ดีหนิ! เจ้ามีสิทธิอะไรขึนเปรียบพวกเราเป็ นดังทาส?

ไร้สาระ!”

เย่หยวนกล่าวตอบเพียงรอยยิมครึงใบว่า

“ข้าจะบอกอะไรให้,นีถือว่าให้เมตตามากแล้วทีเปรียบเจ้า
เป็ นทาส เพราะในความเป็ นจริง,ชนชันของเจ้าตํากว่าทาส
มากนัก!”

14
 ยังไม่ทนั ทีเสียงเย่หยวนจะจางหายดี ทัวทังบริเวณสัน
สะเทือนอย่างรุนแรง ทันทีทหูี เ่ หยียนรับรูไ้ ด้,ท่าทีของเขาก็
เปลียนไปฉันพลัน และพยายามร้นถอยออกจากจุดทียืนอยู่

แต่เย่หยวนจะให้โอกาสอีกฝ่ ายได้อย่างไร? ฟ้าหน่วงหยวน

ฉือของเขาถูกปลดปล่อยออกมาทันที!

ผลของฟ้าหน่วงหยวนฉือไม่สามารถทําอะไรจุดสูงสุดแห่ง
ระดับหกได้ก็จริง แต่หากอยู่ในระหว่างการต่อสูม้ นั ก็อีกเรือง

15
 หนึง

สองยอดฝี มือระดับหกต่างได้รบั ผลกระทบจากสิงนี และแม้

จะเป็ นผลกระทบเพียงเล็กน้อย,แต่มนั ก็เป็ นดังตะปูเกือกม้า
ทีหลุดไป

ก่อนหน้า,ด้วยผลกระทบเพียงเล็กน้อยนีเอง ก็ทาํ ให้เผิง

เทียนพลาดท่าและตกเป็ นเหยือของหูเ่ หยียนไปเต็มๆ!

ภายใต้จิตภูผาไร้ประมาทของเย่หยวน มันทําให้การคาด
คะเนเหตุการณ์และเวลาของเขาเทียงตรงอย่างมาก

16
 บูมมม!

เถาวัลย์นบั ไม่ถว้ นสอดแทรกออกจากทัวทุกพืนทีจากผืนดิน

มันพุง่ เข้าจู่โจมหูเ่ หยียนและพวกหูห่ ลงอย่างบ้าคลัง

เหตุการณ์ทงหมดผั
ั นแปรกะทันหันเกินไป หูห่ ลงและทีเหลือ
ไม่คาดคิดเลยว่า,ต้นจิตอสุระทีถูกควบคุมจะหวนกลับมา
โจมตีอีกครัง ซึงพวกเขาทังหมดต้องเผชิญศึกติดพันกับ
เถาวัลย์นบั ไม่ถว้ นอีกระลอก

17
 แต่ปฏิกิรยิ าของหูเ่ หยียนรวดเร็วอย่างมาก เขาสะบัน
เถาวัลย์ทขวางหน้
ี าทังหมดโดยตรงด้วยฝ่ ามือและหนีออกไป
ไกล

ทว่าในขณะทีเขากําลังบินหนีนนเอง,ตั
ั วเขาก็รูส้ กึ ถึงความ
ผิดปกติจากในร่างกายของตน

ความรูส้ กึ แบบนีเขาคุน้ เคยดี จะเป็ นอะไรได้อีกนอกจากไม่

ใช่พิษจิตตามติด?

18
 เป็ นเพียงเสียวจังหวะเมือครูเ่ ท่านัน,เขาจึงมิได้ถกู พิษใน
ปริมาณเท่าทีควร และมันยังเบากว่าครังก่อนหน้าทีโดนไป
มาก

แต่ถึงยังไง,เขาก็ติดพิษไปแล้วในปั จจุบนั และเป็ นทีชัดเจน

ว่านีมิใช่ลางทีดี

ความแข็งแกร่งของต้นจิตอสุระ,เขาประสบพบเจอกับตัวเอง
จนตราตรึง หากพลาดถูกพิษของมันอีกครังเช่นนี,โอกาส
ชนะของเขาก็แทบจะไม่เหลือแล้วในปั จจุบนั

แต่เพียงว่า,เขาไม่สามารถเข้าใจอะไรได้เลย เป็ นทีชัดเจน

19
ว่า,ร่างหลักของต้นจิตอสุระถูกผนึกโดยเข็มของเย่หยวนไป
แล้ว แต่มนั เป็ นอิสระได้อย่างไร?

ซึงเขาเองก็ยืนยันจนแน่ใจไปก่อนหน้าแล้ว,ไร้ซงพลั
ึ งปราณ
พฤกษาไหลเวียนใดๆในร่างของต้นจิตอสุระ มันไม่สามารถ
แม้แต่จะขยับตัว

แล้วเกิดอะไรขึน?

20
หูเ่ หยียนมองไปยังเย่หยวนด้วยสายตาทีไม่พอใจอย่างมาก

แม้หเู่ หยียนจะไม่ทราบว่าเจ้าหนูคนนีใช้กลอุบายอะไร แต่ไม่

ต้องสงสัยเลยว่า,เรืองทังหมดเกิดจากเขา!

เมือต้นจิตอสุระเป็ นอิสระเช่นนี หูเ่ หยียนก็ไร้ซงความมั

ึ นใจที
จะเข้าปะทะใดๆอีก หากเขามีความสามารถมากพอ,เขาจะ
รอจนถึงตอนนีเพืออันใด?

“ไอ้หนู,เจ้าทําได้แสบมาก! หวังว่าจะหนีได้หา่ งมือข้า! หาก

เราได้พบกันอีกครัง,นันจะเป็ นวันตายของเจ้า!”

เมือสินเสียง,ร่างของหูเ่ หยียนก็บินหนีออกไปทันที

21
เย่หยวนยืนมองแผ่นหลังทีหนีออกไปของอีกฝ่ ายอย่างสงบ
นิง ก่อนจะเผยรอยยิมอันเยือกเย็นขึนทีมุมปาก

ยังไม่ทนั ทีร่างของหูเ่ หยียนจะหนีออกไปไกล,กลับปรากฏ

ทะเลเพลิงอันทรงพลังโถมจู่โจมเขาอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของหูเ่ หยียนเปลียนไปและรีบหลบเลียงทันที

22
 “นีมันเรืองอะไร? พวกหูห่ ลงเองก็อยู่ในภายในนีกันหมด
ส่วนหน่วยควบคุมค่ายกลด้านนอกก็ถกู เผิงเทียนฆ่าสินแล้ว
ตังแต่แรก แล้ว…แล้วใครกันทีเป็ นคนควบคุมค่ายกลเข้า
สกัดข้า?”

สีหน้าการแสดงออกของหูเ่ หยียนน่าเกลียดอย่างมากใน
ขณะนี

“ประมุขเผ่าหูเ่ หยียนจะรีบไปไหน? ท่านลืมไปแล้วรึ…ว่ายัง

มีสหายเก่าอีกคนรอพบท่านอยู่!”

23
 ในทันทีทนั ใด,เย่หยวนก็เอ่ยปากกล่าวขึนอย่างยิมแย้ม

ด้านหลังเย่หยวนนอกจากอิงหมัวหูแ่ ล้ว,ยังมีชายหนุ่มในชุด
ผ้าไหมสีครามอีกคนยืนอยู่ และไม่มีใครทราบเลยว่า เขาอยู่
ทีนีตังแต่เมือใด

24
 ตอนที674 หลอกทุกคน

หูเ่ หยียนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า,ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ทเผ่
ี า
เสือของเขาใช้เวลาสร้างกว่าสิบปี เต็ม กลับเข้าสกัดการหลบ
หนีของเขาในช่วงหัวเลียวหัวต่อเช่นนี!

เมือกล่าวถึงเรืองนี,มันจะไม่มีทางเกิดขึนเลยหากไม่มีใคร
เข้าควบคุมค่ายกล ดังนันมันต้องมีใครอีกคนแน่นอนทีอยู่
1
 เบืองหลัง

ค่ายกลพันธนาการมังกรไม้เป็ นค่ายกลรูปแบบกังขัง หาก

พยายามฝื นเกราะของค่ายกลออกไปถือว่ามิใช่ความคิดทีดี
นัก แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,หน่วยควบคุมค่ายกลได้ถกู
ฆ่าหมดแล้ว หากมีคนอืนเข้าควบคุมแทนภายในระยะเวลา
อันสันก็ยิงเป็ นไปไม่ได้เลย

รอบตัวเย่หยวนก็เต็มไปด้วยยอดฝี มือระดับหก ซึงยากทีจะ

เคลือนไหวใดๆได้ และด้วยบุคลิกของเขาเอง,เขาก็มิใช่คนที
จะฝากฝังชะตากรรมของตนเองไว้ในมือคนอืนเช่นกัน

2
 อย่างไรก็ตาม,หากย้อนกลับไป เย่หยวนเคยเข้าไปยัง
แกนกลางค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ทถูี กซ่อนไว้ตงแต่
ั ตน้
แล้ว และตังแต่นนค่
ั ายกลนีก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
มาโดยตลอด เพียงแค่เขามิได้เปิ ดเผยให้ใครทราบ!

ดังนัน,แม้วา่ หูเ่ หยียนจะไม่ปรากฏตัวออกมา เย่หยวนก็มี

ทางหนีทีไล่เตรียมไว้หมดแล้ว

แม้ตอ้ งการสังหารเผิงเทียนด้วยค่ายกลนีจะมิใช่เรืองง่าย แต่

ภายใต้การควบคุมของเย่หยวน,เผิงเทียนเองก็ยากทีจะหลบ

3
 หนีเช่นกัน

แต่ในเวลานี,ความสนใจทังหมดของหูเ่ หยียนมิได้อยู่กบั เย่

หยวนเลย แต่กลับเป็ นชายหนุ่มในชุดสีครามทีอยู่ดา้ นหลัง
ของเย่หยวนแทน สีหน้าของเขาในปั จจุบนั ช่างน่าเกลียด
อย่างทีสุด

“ข้าไม่คิดเลยว่า,ต้นจิตอสุระจะให้กาํ เนิดกายวิญญาณดัง
เดิมและวิญญาณดังเดิมได้!”

4
 หูเ่ หยียนกล่าวเน้นคําอย่างเชืองช้าและหวันเกรง

เมือครูเ่ ย่หยวนกล่าวพาดพึงถึงชายหนุ่มในชุดสีครามนันเอง

และชายหนุ่มในชุดสีครามนีก็มิใช่ใครอืน,นอกจากต้นจิตอสุ
ระ!

กระทังหูเ่ หยียนยังคาดไม่ถึงเลยว่า,ต้นจิตอสุระจะบ่มเพาะ
ตนเองจนให้กาํ เนิดกายวิญญาณดังเดิมและวิญญาณดังเดิม
ได้สาํ เร็จจริงๆ และมันก็ยงั สามารถแปลงกายเป็ นมนุษย์ได้

5
 อีก!

เหตุการณ์ทเขาต้
ี องมาพบเจอในปั จจุบนั ,มันไม่ได้อยู่ในการ
คํานวณของเขาเลยสักนิด!

เมือได้รบั กายวิญญาณดังเดิมและวิญญาณดังเดิมมาแล้ว
เช่นนี นันหมายความว่าสติปัญญาและความนึกคิดของมันก็
มิได้ดอ้ ยไปกว่ามนุษย์หรืออสูรอีกต่อไป

แต่เดิมความแข็งแกร่งโดยพืนฐานของพืชพรรณแห่งสวรรค์

6
และปฐพีก็สงู พวกเขาอยู่แล้ว และยิงตอนนี,สติปัญญาและ
ความนึกคิดของมันก็ไม่ได้ตากว่
ํ ามนุษย์อีกต่อไป ซึงมันยิง
จัดการยากขึนไปอีก

สายตาของชายหนุ่มในชุดสีครามทีจ้องมองหูเ่ หยียนไร้ซงึ
ความเป็ นมิตร เมือก่อนมันเคยถูกหูเ่ หยียนไล่ตอ้ นอย่างหนัก
เพราะความแข็งแกร่งทีด้อยกว่าในอดีต

หากไม่ใช่เพราะพิษจิตตามติดทีเป็ นไพ่ตายสุดท้ายของมัน
เขาคงถูกหูเ่ หยียนจัดการไปนานแล้ว

ถึงกระนัน,หลังจากทีมันหลบหนีออกมาได้ ต้นจิตอสุระก็

7
 เก็บตัวบ่มเพาะพลังพร้อมดูดซับสายแร่วิญญาณพฤกษา
อย่างขยันขันแข็ง ก่อนจะฟื นตัวจนถึงจุดสูงสุดและพัฒนา
ขึนอย่างในปั จจุบนั

เรียกได้วา่ ,หนีแค้นระหว่างทังสองเมือสิบปี ก่อนมิใช่เรืองเล็ก

น้อยเลย

“เจ้า,ไอ้เสือแก่! ข้าจะคิดบัญชีแค้นทังหมดกับเจ้าใน
วันนี!”

8
 ต้นจิตอสุระกล่าวออกไปอย่างตรงไปตรงมา

สีหน้าของหูเ่ หยียนในขณะนีค่อนข้างน่าเกลียดมาก เมือได้

เห็นความเคียดแค้นของต้นจิตอสุระ,เขาก็ทราบทันทีวา่ คงไม่
สามารถหาวิธีสานสัมผัสได้แน่นอน

“นี…ต้นจิตอสุระ,ทังหมดเป็ นเพียงความเข้าใจผิดเท่านัน!
ถึงแม้ตอนนันข้าจะเกือบจับเจ้าได้,แต่ขา้ เองก็เกือบเอาชีวิต
ไม่รอดเช่นกัน เราต่างต้องร้นถอยกันทังคูจ่ ริงหรือไม่?
เหตุการณ์ในวันนันพวกเราสองฝ่ ายมีแต่เสียกับเสีย ซึงเจ้า

9
เองก็น่าจะทราบดีวา่ ,เจ้าทีเป็ นถึงพืชพรรณแห่งสวรรค์และ
ปฐพีอนั สูงส่ง,ใครๆก็อยากได้พลังของเจ้าเพือก้าวขึนสูร่ ะดับ
เจ็ดทังสิน! ดังนันเจ้าอย่าคิดเคียดแค้นแค่ขา้ คนเดียว,แล้ว
เผิงเทียนกับคนอืนๆล่ะ? เจ้าอย่าให้ไอ้เด็กนันปั นหัวได้!”

หูเ่ หยียนรีบเข้าอธิบายและต้องการเบียงเป้าหมายไปยังเย่
หยวนทันที

เขาทราบแล้วว่า,เมือสถานการณ์ปัจจุบนั หงายหน้าออกมา
เป็ นเช่นนี เขาก็ไม่สามารถจัดการเย่หยวนได้แล้วแน่นอน
แต่กระนัน,ด้วยคํากล่าวอันแสนเจ้าเล่หท์ ทิี งท้ายไว้ เขาก็ยงั
พอรับประกันได้วา่ ,หลังจากนีเย่หยวนไม่อาจอยู่อย่างสงบ

10
 ได้แน่นอน

นอกจากนี แม้ตน้ จิตอสุระจะได้รบั กายวิญญาณกําเนิดและ

วิญญาณกําเนิดแล้ว แต่มนั ก็พงได้
ึ มาไม่นานแน่นอน อย่าง
มากทีสุด,สติปัญญาของมันก็เท่ากับเด็กวัยหนุ่มสาวเท่านัน
และง่ายมากต่อการเกลียกล่อม

หากเย่หยวนสามารถล่อลวงต้นจิตอสุระได้ เขาเองก็ตอ้ งทํา

ได้เช่นกัน

11
แน่นอนว่า,เมือต้นจิตอสุระได้ยินเช่นนัน เขาก็ตอ้ งหันไปมอง
เย่หยวนอย่างช่วยไม่ได้และถามว่า

“เย่หยวน,เป็ นอย่างทีเขากล่าวจริงรึ?”

ในช่วงเวลาทีเริมแตกหัก,หูเ่ หยียนจึงรีบคว้าโอกาสนี และใส่

สีตีไข่เพิมทันทีวา่

“ถูกต้องแล้ว! เขากําลังปั นหัวเจ้าอยู!่ นอกจากนีเขาเองก็

ยังเป็ นมนุษย์! ซึงเผ่ามนุษย์เองก็มีจิตใจสกปรกและขุ่นมัว

12
ยิงกว่าเผ่าอสูรเสียอีก! เขาต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้าเพือ
จัดการข้า,จากนันเขาก็จะฆ่าเจ้าทิงในภายหลัง! เจ้าทราบ
หรือไหมว่า,เสน่หข์ องต้นจิตอสุระมันเกินต้านทานเพียงใดใน
สายตามนุษย์? ในท้ายทีสุด,จุดประสงค์ทแท้
ี จริงของเขาก็
คือเจ้า!”

ในคราแรกหูเ่ หยียนคิดว่า เย่หยวนต้องรีบออกตัวกล่าว

ปฏิเสธแน่นอน และเขาก็เตรียมถ่อยคํารับมือไว้หมดแล้ว
เพือใส่ความ

13
แต่ใครจะรูว้ า่ เย่หยวนกลับส่งยิมให้ และกล่าวยอมรับตาม
ตรงว่า

“ฮ่าฮ่า! ก็เป็ นอย่างทีเขากล่าวไปนันแหละ! ข้าไม่สามารถ

เอาชนะเขาได้,จึงต้องพึงพาพลังของเจ้า!”

กระนัน,หูเ่ หยียนฟื นตัวอย่างรวดเร็วและกล่าวซําด้วยสีหน้า

อันตืนเต้นว่า

“เจ้าได้ยินหรือไม่,เขากล่าวยอมรับเองแล้ว! พวกมนุษย์,มิ
ใช่คนดีอย่างทีคิด!”

14
ทว่า…ต้นจิตอสุระกลับมิได้ใส่ใจหูเ่ หยียนเลย เขายังคงจับ
จ้องเย่หยวนเช่นเดิมและกล่าวถามโดยไม่สนเสียงนกเสียง
กาว่า

“เย่หยวน,เหตุใดไอ้เสือแก่นีถึงยังโง่งมเพียงนี?”

เย่หยวนกล่าวปนเสียงหัวเราะบางๆว่า

“สหายผูน้ ีมักทําตัวฉลาดเฉลียว แต่กลับไม่เข้าใจความเป็ น

15
 จริงอะไรเลย หลังจากความตายใกล้เข้ามา,เขาก็พยายาม
กระโดดไปรอบๆอย่างดินรน”

ต้นจิตอสุระพยักหน้าตอบ,ราวกับเห็นด้วยกับคํากล่าวของเย่
หยวน ก่อนจะกล่าวว่า

“เอาล่ะ จนถึงตอนนีข้าก็ยงั ไม่เข้าใจจริงๆ สุดท้ายก็เป็ นเขา

เองทียังโง่งมและไม่รูอ้ ะไรเลย,หรือเขาคิดว่าทุกคนทัวผืน
ปฐพีจะโง่งมเช่นเขา?”

16
หูเ่ หยียนทียังเผยท่าทีตืนเต้นในทีแรก แต่ตอนนี,ยิงเขาฟั ง
มากเท่าไหร่เขาก็ยิงรูส้ กึ ผิดปกติมากขึนเท่านัน

ทังสองคนนีทําให้เขากลายเป็ นคนโง่โดยสินเชิง!

เขาอุตสาห์กล่าวอธิบายมาตังนาน ทว่าต้นจิตอสุระกลับไม่
ใส่ใจเลยแม้แต่คาํ เดียว?

17
 เพราะเหตุใดกัน?

หูเ่ หยียนมันใจอย่างมากว่า,นีต้องเป็ นครังแรกทีต้นจิตอสุระ

พบเย่หยวนแน่นอน ดังนัน,มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีเขาจะไว้ใจ
เย่หยวน และย่อมรูส้ กึ ว่าเย่หยวนคนนีเป็ นภัยต่อตัวเขา

“เอาล่ะ พล่ามไร้สาระมามากพอแล้ว ข้าจะส่งเจ้าลง

ยมโลกแบบใดดี?”

ต้นจิตอสุระหันมาหูเ่ หยียนอีกครัง พร้อมกล่าวอย่างเย็นชา

18
หูเ่ หยียนยังคงปฏิเสธทีจะยอมแพ้และตะโกนลันกับต้นจิตอสุ
ระว่า

“ไอ้เด็กนันมันกําลังหลอกเจ้า! เบืองหลังของเขาเต็มไปด้วย
เจตนาร้ายหลบซ่อน!”

ต้นจิตอสุระกรอกตาไปมาด้วยความรําคาญ และกล่าวตอบ
ไปว่า

19
“ข้าทําสัญญาทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิกับเย่หยวนไปนาน
แล้ว หยุดพล่ามให้เปลืองนําลายเถอะ”

ตาดําของหูเ่ หยียนหดตัวลงทันทีดว้ ยความตกใจเมือได้ยิน

พร้อมเผยท่าทีทเต็
ี มไปด้วยความไม่เชือออกมา ตังแต่ตน้ จน
จบ,ทุกการกระทําของเย่หยวนอยู่ภายใต้สายตาของเขามา
โดยตลอด

แต่…เย่หยวนไปทําสัญญาทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิกับต้น
จิตอสุระตังแต่เมือใดกัน? มันเป็ นไปได้อย่างไร?

20
เป็ นทีแน่ชดั ,เย่หยวนยังไม่ทราบตังแต่แรกเห็นว่า ต้นจิตอสุ
ระต้นนีให้กาํ เนิดกายวิญญาณดังเดิมและวิญญาณดังเดิม

แต่เมือทราบหลังจากนัน,เย่หยวนจึงเลือกใช้วิธีทเบาที
ี สุด
เพือปราบปรามต้นจิตอสุระ

ยิงไปกว่านัน,หลังจากทีเย่หยวนเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้
ประมาท เขาก็ได้คน้ พบบางสิงทีผิดแปลกออกไป,นันคือแรง
ดันลมปราณอันทรงพลังของสองยอดฝี มือทีหลบซ่อนอยู่ใน
บริเวณใกล้เคียง

21
หากเย่หยวนทําให้ตน้ จิตอสุระสงบลงได้โดยไม่มีแผนการรับ
มือใดๆต่อ,นันไม่เท่ากับว่าเตรียมฝังศพให้ตวั เองเลยรึ?

ด้วยเหตุนน,เย่
ั หยวนจึงใช้วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิในระหว่าง
การต่อสู้ และเริมสือสารกับต้นจิตอสุระในทันที

เย่หยวนมองความต้องการของต้นจิตอสุระได้อย่างทะลุปรุ
โปร่ง และเสนอเงือนไขว่า,ตราบใดทียอมรักษาเยวียเมิงลี
เป็ นเวลาสิบปี เขาจะช่วยให้มนั ก้าวขึนสูร่ ะดับเก้า!

22
นีถือเป็ นข้อเสนอทีมีราคาหนักมาก และมีแค่เย่หยวนเท่านัน
ทีกล้าทํา

แต่เย่หยวนก็มิได้คยุ โวโอ้อวดตนเองอย่างใด ในชีวิตก่อน

หน้า,เขาพบเห็นพืชพรรณวิญญาณระดับเก้ามากมายนับไม่
ถ้วน นันรวมไปถึงต้นจิตอสุระ ดังนัน,การทีกล่าวว่า เขาจะ
ช่วยให้มนั ก้าวขึนสูร่ ะดับเก้าจึงมิใช่เรืองเกินจริงแต่อย่างใด

เพือพิสจู น์ให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเย่หยวน เขาจึงใช้

เข็มผนึกวิญญาณปั กทัวจุดสําคัญของรากต้นจิตอสุระ ซึง
นันมิใช่การผนึกการเคลือนไหวของมันอย่างทีทุกคนเข้าใจ

23
 กันก่อนหน้า

แต่มนั เป็ นการฝังเข็มเพือเสริมความแข็งแกร่ง!

ไม่เพียงแค่ประสิทธิภาพของพิษจิตตามติดจะทรงอนุภาพขึน
แต่มนั ยังช่วยกระตุน้ พลังปราณพฤกษาภายในร่างของต้น
จิตอสุระให้ไหลเวียนดีขนอี
ึ กด้วย!

ส่วนทีว่าเหตุใด,หูเ่ หยียนถึงไม่สามารถสัมผัสพลังปราณ
พฤกษาในร่างของต้นจิตอสุระได้เลย ทังหมดเป็ นเพราะ,ต้น
จิตอสุระตังใจหยุดการเดินพลังทังหมดของตนเพือตบตา!

24
แท้ทจริ
ี ง,เย่หยวนและต้นจิตอสุระร่วมมือกันตังแต่แรกแล้ว

ทังหมดก็เพือหลอกทุกคนในทีแห่งนี!

25
 ตอนที675 ฆ่าหู่เหยียน!

“หึห,ึ ไม่คิดเลยว่า ข้า,หูเ่ หยียนผูน้ ี,จะหลงกลและวิงเล่นอยู่

บนฝ่ ามือของไอ้เด็กไม่สินกลินนํานมคนนีตังแต่แรก!”

สายตาของหูเ่ หยียนทีจับจ้องไปยังเย่หยวน,มันเปี ยมไปด้วย

ความเกลียดชัง

สิบปี แห่งความอดทนเพือผลประโยชน์ในวันนีวันเดียว แต่

ใครจะไปรูว้ า่ ,ทุกอย่างกลับล้มเหลวไม่เป็ นท่า
1
ความสําเร็จอันหวานหอมกลับซ่อนความเป็ นจริงอันขมขืน
เอาไว้

ความอับอายทีพลังพลูเข้ามาในใจมันมากจนล้นปริม!

“ข้าเตือนหูห่ ลงไปตังแต่ในเผ่าแล้ว และมิทราบว่าเจ้าเคยได้

ยินหรือไม่วา่ ,เจ้าจะท้าทายใครก็ได้ แต่เจ้าจะท้าทายพีใหญ่
ไม่ได้ เพราะ…เจ้าไม่มีคณ
ุ สมบัติมากพอทีจะท้าทายเขา!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวอย่างเย็นชา

2
“หุบไปซะ! ทังๆทีกินนอนในทีของคนอืนแต่ก็ยงั หักหลัง!
สันดารอย่างเจ้ายังมีหน้าสอนข้าอีกงันรึ! อย่าคิดว่าเจ้ายิง
ใหญ่คบั ฟ้าไปหน่อยเลย,กับแค่คาํ ว่าราชันย์พยัคฆ์!”

ปั จจุบนั หูเ่ หยียนไม่สนใจเหตุผลใดๆอีกต่อไปแล้ว ดังนัน,

เขายังจะมาสนใจสถานะของอิงหมัวหูไ่ ด้อย่างไร?

แต่อิงหมัวหูก่ ลับกล่าวตอบด้วยรอยยิมอย่างเย้ยหยันว่า

3
“กล้าอวดดีตอ่ หน้าราชันย์พยัคฆ์? หึห,ึ แค่ระดับพลังสูงกว่า
เล็กน้อยกลับทําตัวหยิงผยองซะแล้ว? เจ้าคิดว่า,เศษพลังที
เจ้ามีมนั น่าภูมิใจแล้วงันรึ? ข้าจะเมตตาบอกอะไรให้อย่าง
หนึง,เพียงสามปี ขา้ ก็สามารถฆ่าเจ้าได้ดว้ ยตัวเองแล้ว! แต่
น่าเสียดาย…ชีวิตของเจ้าคงอยู่ไม่ถึงวันนัน!”

อิงหมัวหูม่ นใจต่
ั อความเร็วในการบ่มเพาะพลังของตนเป็ น
อย่างมาก รวมไปถึงความแข็งแกร่งของตนด้วยเช่นกัน
ตราบใดทีเขายังคงติดตามเย่หยวนต่อไป,เพียงสามปี หรือ
น้อยกว่านัน เขาก็สามารถฆ่าหูเ่ หยียนได้ราวกับฆ่าสุนขั

4
 แต่ภายใต้สถานการณ์ในปั จจุบนั ,วันนันคงไม่มีแน่นอน
เพราะวันนีเย่หยวนไม่ปล่อยให้หเู่ หยียนรอดกลับไปได้อยู่
แล้ว

การไว้ชีวิตยอดฝี มือระดับหกมันเสียงเกินไป

หูเ่ หยียนทราบดีวา่ ,สิงทีอิงหมัวหูก่ ล่าวไปมิได้เกินจริงเลย

สายเลือดของเขาบริสทุ ธิและแข็งแกร่งเกินไป การบ่มเพาะ
พลังเป็ นดังการวิงเล่นสําหรับเขา

หลังจากทีอิงหมัวหูม่ าถึงเผ่าเสือ หูเ่ หยียนก็สมั ผัสถึงพลังอัน

ยิงใหญ่ได้ทนั ที ซึงภายหลังได้มาค้นพบว่า,ความเร็วในการ

5
 บ่มเพาะพลังของเขายอดเยียมยิง

หูเ่ หยียนในตอนนันทังตกตะลึงและรูส้ กึ อิจฉาอยู่ภายในใจ

นีคือความแตกต่างระหว่างชนชันสายเลือด ซึงเขาไม่
สามารถหาสิงใดมาชดเชยได้เลย

เว้นเสียแต่,เขาต้องพึงพาพรแสวงของตนเพือดึงตัวเองขึนสู่
ระดับทีสูงกว่า มิฉะนัน,เขาจะไม่มีทางตามอิงหมัวหูท่ นั แน่
นอน

อย่างไรก็ตาม,ถึงจะพยายามมากแค่ไหน แต่เป็ นไปได้ไหม

6
ที,อสูรธรรมดาจะสามารถพัฒนาตนเองจนกลายเป็ นสัตว์เท
วะได้?

ในผืนปฐพีแห่งนี,มีอสูรตัวใดสามารถทําเช่นนันได้บา้ ง?

เมือคํากล่าวของอิงหมัวหูเ่ ข้าหูหเู่ หยียน,ความอิจฉาริษยาที

เขาเก็บไว้ใจก้นบึงหัวใจได้ปะทุออกมารุนแรงจนแทบระเบิด
ออกมา

7
 เขากัดฟั นแน่นด้วยความเกลียดชังอย่างสุดพรรณนา และ
กล่าวว่า

“แม้จะเป็ นจริง,แต่ขา้ ก็ไม่มีทางรอถึงวันนันแน่นอน! ข้าจะ

กําจัดพวกแกทังคูอ่ อกจากชีวิตในวันนี!”

ในขณะทีกล่าว,ร่างของหูเ่ หยียนก็เปลียนเป็ นเสือขนาดใหญ่

อันน่าเกรงขามและทรงพลังยิง!

สหายผูน้ ีเลือกทีจะแปลงเป็ นร่างปี ศาจทันที!

8
หลังจากทีต้นจิตอสุระสามารถพัฒนาตนเองจนแปลงกาย
เป็ นมนุษย์ได้ สิงนีเองก็ทาํ ให้พลังการต่อสูข้ องเขาเพิมขึน
อย่างมากเช่นกัน

เมือเห็นหูเ่ หยียนแปลงเป็ นร่างปี ศาจ เขาก็ปลดปล่อยการ

โจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิออกไปทันทีโดยไม่ลงั เล!

แต่จดุ สูงสุงแห่งอสูรระดับหกเองก็มิใช่เรืองง่ายทีจะจัดการ
ด้วยความเร็วในร่างปี ศาจทีเพิมทวี,มันเร่งฝี เท้าหลบเลียง
การโจมตีทงหมดได้
ั อย่างแม่นยํา

9
 และเป้าหมายของหูเ่ หยียนก็มิใช่ตน้ จิตอสุระ แต่กลับกัน,
มันเป็ นเย่หยวนและอิงหมัวหู!่

หูเ่ หยียนผูเ้ ป็ นจุดสูงสุดแห่งระดับหก ความแข็งแกร่งของเขา

มีเพียงพระเจ้าเท่านันทีทราบว่า,มันเหนือชันยิงกว่าจ้าว
เทียนหยินไม่รูก้ ีสิบเท่า

เย่หยวนเมินเฉยต่อการโจมตีตรงหน้าของหูเ่ หยียนอย่าง
สมบูรณ์

10
 ศาสตร์แห่งค่ายกลของเย่หยวนในปั จจุบนั ,ค่อนข้างแข็ง
แกร่งยิงกว่าชีวิตก่อนหน้ามาก ยิงไปกว่านัน,ตอนนีเขาเองก็
ยังมีจดุ สูงสุดแห่งค่ายกลระดับหกอยู่ในมือ แล้วหูเ่ หยียนจะ
สามารถโจมตีใส่เย่หยวนได้อย่างไร?

บูมมม!

การโจมตีอนั น่าสะพรึงกลัวของหูเ่ หยียนถูกเบียงผ่านตัวเย่

หยวนออกไป ข้างหลังเย่หยวนเกิดแรงระเบิดครังใหญ่ดงั

11
 สนันทัวผืนป่ า,พร้อมเกิดหลุมขนาดยักษ์ทงเอาไว้
ิ

กระนันเอง,เย่หยวนและอิงหมัวหูก่ ็มิได้รบั บาดเจ็บเลยแม้แต่

น้อย

ในขณะเดียวกัน,ต้นจิตอสุระก็ปลดปล่อยการโจมตีอีกครัง

ทว่า…กลับปรากฏเพียงฝ่ ามือทังสองของต้นจิตอสุรทียืน
ออกไปเฉยๆ,เบืองหน้ามีเพียงความว่างเปล่าเท่านัน

12
แต่จ่ๆู เถาวัลย์จาํ นวนนับไม่ถว้ นก็พงุ่ ออกมาจากพืนดินและ
เข้ารัดตัวหูเ่ หยียนทันที!

สีหน้าการแสดงออกของหูเ่ หยียนเปลียนไป เขาสัมผัสได้

แล้วถึงสิงทีอยู่ใต้พน,เพี
ื ยงแต่เขาไม่คิดเลยว่า ตนจะถูก
หน่วงความเร็วชัวขณะโดยฟ้าหน่วงหยวนฉือของเย่หยวนอีก
ครัง!

ซึงผลสุดท้าย,เขากลับต้องถูกพันธนาการโดยเถาวัลย์ทรัี ด
แน่นทัวร่าง

13
ภายในใจของหูเ่ หยียนอัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังอย่างที
สุด ทังๆทีสองคนนีอยู่เพียงใต้จมูกเขาแท้ๆ,แต่เขากลับไม่
สามารถทําอะไรทังคูไ่ ด้เลย!

ไม่เพียงแค่นน,เขาเองยั
ั งถูกพลังแปลกๆของเย่หยวนที
สามารถหน่วงความเร็วได้อย่างน่าสมเพชอีก

ในคราแรก,ตอนทีเขาดักซุม่ เพือลอบโจมตีเผิงเทียน ซึงเขา

เองก็ทาํ ใจไว้แล้วว่ามีโอกาสพลาดสูง แต่กลับมิได้คาดหวัง
เลยว่า,การโจมตีนนจะทํ
ั าให้เผิงเทียนบาดเจ็บหนัก จน
พิการไปแล้วในปั จจุบนั

14
ในเวลานัน,เขาก็ยงั สงสัยอยู่วา่ เพราะเหตุใดทุกอย่างถึงดู
ราบรืนเช่นนี แต่ตอนนีเขาทราบกระจ่างชัดแล้วว่า,ทังหมด
เป็ นเพราะความช่วยเหลือของเย่หยวน

เป็ นเพียงเพราะ,หูเ่ หยียนไม่เคยคาดคิดเลยว่า เย่หยวนจะ

สามารถใช้พลังพิสดารเช่นนีได้จริงๆ

เย่หยวนมองไปยังหูเ่ หยียนและกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

15
“ภายในค่ายกลพันธนาการมังกรไม้เช่นนี หากเจ้าต้องการ
ฆ่าข้า,คงยากยิงกว่าขึนสวรรค์เสียอีก แต่…การทีต้นจิตอสุ
ระและข้าจะฆ่าเจ้า,กลับง่ายจนไม่ตอ้ งพยายามด้วยซํา! จง
ดูซะ,นีคือพลังทีแท้จริงของค่ายกลพันธนาการมังกรไม้!”

สีหน้าของหูเ่ หยียนซีดลงโดยไม่รูต้ วั เมือได้ยิน แต่ยงั ไม่ทนั ที

เขาจะมีเวลาคิดแก้ไขใดๆ,ค่ายกลขนาดยักษ์ก็เริมทํางานอีก
ครัง!

ทะเลเพลิงขนาดใหญ่คอ่ ยๆถาโถมเข้าหาหูเ่ หยียนทีถูก

16
 พันธนาการด้วยเถาวัลย์จากทัวทุกทิศ!

ทะเลเพลิงโหมใส่รา่ งหูเ่ หยียนโดยตรงจนมิดหัว! ราวกับ

ทะเลเพลิงเหล่านีต้องการจะกลืนกินหูเ่ หยียนทังเป็ น!

ส่วนหูเ่ หยียนจะยินดีได้อย่างไร? เขาเร่งพลังปราณจนถึงขีด

สุดและรวบรวมสร้างเป็ นเกราะลมปราณอันแข็งแกร่ง

ยิงท้าทายก็ยิงยัวยุ ทะเลเพลิงร้อนระอุขนราวกั
ึ บกําลังเดือด
ดาล และเริมหลอมละลายเกราะลมปราณทิงทันที!

17
 “หยุดใช้พลังปราณโดยเปล่าประโยชน์เสียเถอะ พลังทัง
หมดของค่ายกลโถมเข้าใส่เจ้าอย่างเต็มกําลัง,จงซึมซาบผล
งานอันยิงใหญ่นบั สิบปี ทเผ่
ี าเสือของเจ้าสร้างสรรค์ขนเถอะ
ึ
จากนันก็รอความตายตรงหน้าโดยจํานนซะ!”

เย่หยวนตัดสินโทษประหารแก่หเู่ หยียนอย่างไม่แยแสใดๆ

แต่หเู่ หยียนในขณะนีแทบเป็ นบ้าไปแล้ว เขายังจะสงบจิต

สงบใจฟั งได้อย่างไร เขาคํารามอย่างเดือดดาลว่า

“คิดตัดสินชีวิตข้างันรึ! ไม่มีทาง!”

18
หูเ่ หยียนในปั จจุบนั ราวกับคนเสียสติ เขาปลดปล่อยพลังทัง
หมดและโจมตีทะเลเพลิงอย่างบ้าคลัง

แต่ไม่วา่ จะโจมตีมากแค่ไหน ทะเลเพลิงเหล่านีก็ไม่มีวนั ไม่มี

วันหมดสิน!

เย่หยวนมองไปยังจ้นจิตอสุระและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ทีเหลือขึนอยู่กบั เจ้าแล้ว!”

19
ภายในใจของต้นจิตอสุระเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อหูเ่ ห
ยียน เมือเห็นท่าทางดังคนเสียสติของหูเ่ หยียนในตอนนี,เขา
ก็รูส้ กึ อิมเอมใจอย่างไม่น่าเชือ

เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน เขาก็กล่าวตอบด้วยนําเสียง
ค่อนข้างตืนเต้นว่า

“ต้องขอบคุณเจ้าอย่างมากจริงๆ นับว่าคราวนี,ข้าเป็ นหนี

บุญคุณของเจ้า! มิเช่นนัน…คงเป็ นเรืองยากมากทีข้าจะได้
ฆ่าเขาเช่นนี!”

20
 ระดับพลังของต้นจิตอสุระและหูเ่ หยียนใกล้เคียงกันมาก,
ความแตกต่างมิได้ชดั เจนจนเกินไป กระนันเอง,แม้ตน้ จิตอสุ
ระจะทรงพลังจนยากต่อกร แต่ดว้ ยความเร็วและความคล่อง
แคล่วของหูเ่ หยียน,หากต้องการจะฆ่าเขาก็มิใช่เรืองง่ายนัก

เย่หยวนกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“ฮ่าฮ่า! ไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพไป ดูจากท่าทางของเขา,เขา

เองก็ตอ้ งการจะฆ่าข้าเช่นกัน ข้าเพียงแค่ปกป้องตัวเองเท่า
นัน”

21
 ต้นจิตอสุระไม่ยืดเยือใดๆอีกต่อไป เขารวบรวมพลังจิต
วิญญาณจนมหาศาลและอัดไปยังจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
หูเ่ หยียนโดยตรง!

“ดาบทะลวงวิญญาณ!”

ต้นจิตอสุระสร้างปราณดาบโดยใช้พลังจิตวิญญาณจํานวน

22
มหาศาลทีควบแน่น แม้การโจมตีนีจะมองไม่เห็นด้วยตา
เปล่า แต่เย่หยวนรูส้ กึ ได้เลยว่า,การโจมตีนีมันยอดเยียม
เพียงใด!

ปราณดาบล่องหนฟั นผ่านทะเลเพลิง พร้อมสะบันฝ่ าจิต

วิญญาณศักดิสิทธิของหูเ่ หยียนโดยตรง!

“อ๊ากกก!!”

เสียงครําครวญสุดแสนเวทนาดังลัน

23
บุคคลอันทรงอํานาจและมากไปด้วยความทะเยอทะยานที
สุดในเขตตงหมิงได้สินใจลงแล้ว,ภายใต้ความร่วมมือ
ระหว่างต้นจิตอสุระและเย่หยวน

ต้นจิตอสุระมองเย่หยวนและกล่าวว่า

“ข้าไม่เคยคาดคิดเลยว่า,มนุษย์ระดับสีอันอ่อนแอจะมี
ความสามารถอันท้าทายสวรรค์เพียงนี!”

24
 เย่หยวนยิมตอบและกล่าวว่า

“หากข้าไม่มีความสามารถอันท้าทายสวรรค์เพียงนี แล้วข้า
จะกล้าสัญญาณว่าจะช่วยให้เจ้าก้าวขึนสูร่ ะดับเก้าได้อย่าง
ไร?”

ต้นจิตอสุระตกตะลึงไปชัวขณะเมือได้ยินคํากล่าวนี ก่อนจะ
ระเบิดเสียงหัวเราะและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นันสินะ! ในคราแรก,ข้าก็ยงั ไม่อยากเชือในคํา

พูดของเจ้าเท่าไหร่นกั แต่ตอนนี,ความกังขาเหล่านันได้หาย
สินแล้ว ข้าเชือใจในตัวเจ้า! เย่หยวน,ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทาํ

25
ให้ขา้ ผิดหวัง!”

26
 ตอนที676 ประทับรอยจูบ

“แน่นอน,ข้าจะไม่ทาํ ให้เจ้าผิดหวัง! สองถึงสามวันนี,ข้าจะ

ใช้เข็มผนึกวิญญาณจัดระเบียบพลังปราณในร่างของเจ้าให้
ไหลเวียนดีขนึ และเปิ ดด่านประตูในร่างเพือเพิมความเร็วใน
การดูดซับพลังปราณพฤกษาให้สงู ขึน,ด้วยวิธีนีเจ้าจะดูดซับ
พลังเร็วขึนสิบเท่าและก้าวขึนสูร่ ะดับเจ้าได้ภายในไม่กีวัน”

เข็มผนึกวิญญาณนีแท้จริงแล้วคือ,เข็มทองทีเป็ นเครืองราง
เลิศลํา เย่หยวนได้รบั มาจากเหรินซิงชุน

1
สําหรับเพือนํามาเสริมแกร่งแก่จิตอสุระ,เขาจึงนําออกมา
และฝังเข็มให้โดยใช้รูปแบบพิเศษ

ต้นจิตอสุระรูส้ กึ ยินดีอย่างมากเมือได้ยิน

“จริงรึ?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

2
“ตอนนีเจ้าเหลืออีกเพียงครึงก้าวก็จะขึนสูร่ ะดับเจ็ด หากใช้
เข็มผนึกวิญญาณของข้าเปิ ดด่านประตูให้ลมปราณไหล
เวียนคล่องและเร็วขึน,มันก็จะช่วยย่นระยะเวลาได้มาก ไม่
จําเป็ นต้องขอบคุณข้า,หากไม่ได้ความแข็งแกร่งของเจ้าช่วย
ไว้ ผลลัพธ์ในขณะนีก็ยากทีจะกล่าวเช่นกัน”

ต้นจิตอสุระรีบกล่าวตอบทันทีวา่

“จะไม่ให้ขา้ ขอบคุณได้อย่างไร? ข้าติดอยู่ในขันนีมานาน

มากแล้ว,แต่ก็ผ่านไม่ได้เสียที หากความเร็วในการดูดซับ
พลังของข้าเพิมขึนสิบเท่า,ข้าจะต้องทะลวงข้ามผ่านระดับ
เจ็ดได้แน่นอน!”

3
ซึงทีเขากําลังติดอยู่คือปั ญหาคอขวด มันเป็ นช่องว่างทียาก
จะข้ามได้

โดยเฉพาะอย่างยิง,ระหว่างพลังระดับหกสูพ่ ลังระดับเจ็ด
แม้วา่ ต้นจิตอสุระจะเป็ นพืชพรรณแห่งสวรรค์และปฐพี แต่
การจะข้ามอุปสรรค์นีก็ไม่ใช่เรืองง่ายเลย

ตามทีต้นจิตอสุระคํานวณเอาไว้,เขาต้องใช้เวลากว่าหลาย
ทศวรรษถึงจะผ่านมันไปได้

อย่ามองว่าต้นจิตอสุระเป็ นเพียงหนุ่มสาวมือใหม่ทอ่ี อนต่อ

โลกเพียงเพราะหน้าตาอันอ่อนเยาว์ แท้จริงแล้ว,เขาคือ
ปี ศาจต้นไม้โบราณทีผ่านโลกมามากมาย!

4
เพียงเพราะเขาพึงให้กาํ เนิดกายวิญญาณดังเดิมได้ไม่นาน
ดังนันร่างกายของเขาถึงยังดูอ่อนเยาว์อย่างทีเห็น

ดูดซับพลังปราณพฤกษาเพือทะลวงผ่านปั ญหาคอขวด ก็
เหมือนกับการดูดซับพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และ
ปฐพีเพือทะลวงผ่านปั ญหาคอขวดของนักสู้

เมือนักสูก้ าํ ลังก้าวข้ามขีดจํากัด ปริมาณพลังปราณทีพวก

เข้าต้องใช้ย่อมต้องการมีมหาศาลยิงเพือทําการรวบรวม
อาณาจักรพลังก่อนก้าวข้ามไป และมีโอกาสาสูงมากทีจะ
5
 ล้มเหลวได้

นีเป็ นเหตุผลว่าทําไม,โอสถถึงได้สาํ คัญมากเช่นนีเมืถึงเวลา

ก้าวข้ามขีดจํากัด

หากเย่หยวนไม่ช่วยฝังเข็มให้ตน้ จิคอสุระ มันจะไม่มีทางก้าว

ข้ามขีดจํากัดได้เลย,อย่างน้อยๆก็อีกหลายสิบปี หรืออาจเป็ น
ศตวรรษ

แต่หถ้าความเร็วในการดูดซับพลังของต้นจิตอสุระเพิมขึนสิบ
เท่าตามทีเย่หยวนบอก ปั ญญาเหล่านีจะถูกแก้ไขทันทีอย่าง
ง่ายดาย

6
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“สายแร่วิญญาณพฤกษาทีเจ้าดูดซับไปก่อนหน้าถือเป็ น
โอกาสทองทีดีทสุี ดของเจ้า ไม่แปลกเลยว่าเหตุใดเจ้าถึงซุม่
ซ่อนตัวอยู่ในบริเวณนีตลอด ตีเหล็กควรตีตอนร้อน,เรืองนี
เราไม่ควรล่าช้า”

เย่หยวนไม่ได้วางแผนทีจะนอกเรืองจนเสียเวลา แต่มนั ก็เป็ น

เวลากว่าครึงปี แล้ว,ทีเขาอยู่ในอีกดินแดนหนึงซึงตัดขาดจาก
7
โลกภายนอกโดยสินเชิง และไม่อาจทราบเลยว่าสถานการณ์
ของดินแดนไร้สินสุดในขณะนีเป็ นตายร้ายดีอย่างไรบ้างแล้ว
เขาจะต้องใช้ทกุ อึดใจให้คมุ้ ค่าทีสุด

…………………………..

8
 หลายวันต่อมา,เย่หยวนมันฝังเข็มให้ตน้ จิตอสุระอย่างต่อ
เนืองหลายเวลา

อันทีจริง,ต้นจิตอสุระเองก็สมั ผัสถึงแรงดันลมปราณของตน
ทีทวีความแข็งแกร่งยิงขึน ราวกับกําลังจะทะลวงขึนสูร่ ะดับ
เจ็ดในอีกไม่ชา้ !

ในวันทีแปด,กลุม่ เมฆาดําทมิฬเริมจับตัวอย่างหนาแน่น ต้น

จิตอสุระยินดีอย่างยิง,การทดสอบของสรวงสวรรค์ทเขารอ
ี
คอยในทีสุดก็มาถึง!

9
“การทดสอบของสรวงสวรรค์มาถึงแล้ว เจ้าต้องระวังตัวให้
มาก! เจ้าเป็ นพืชพรรณแห่งสวรรค์และปฐพี,การทดสอบ
ของสรวงสวรรค์ย่อมไม่ธรรมดาแน่นอน แม้คา่ ยกล
พันธนาการมังกรไม้จะมิได้มีอนุภาพกักขังทีสูงนัก แต่เพือ
ลดทอนความรุนแรงของทัณฑ์ฟา้ ,มันก็ยงั สามารถช่วยได้
ระดับหนึง ทีเหลือขึนอยู่กบั ตัวเจ้าเองแล้ว!”

เย่หยวนกล่าว

10
 เมือรับรูถ้ ึงรัศมีอนั น่ากลัวทีแผ่มาจากท้องนภา สีหน้าการ
แสดงออกของต้นจิตอสุระก็เปลียนไปอย่างไม่เคยเป็ นมา
ก่อน

“ขอบคุณเจ้ามากน้องชาย! ข้าให้สญ
ั ญากับเจ้าเลยว่า,หลัง
ผ่านพ้นการทดสอบของสรวงสวรรค์นีได้ ข้าจะช่วยปกป้อง
สหายของเจ้าเป็ นเวลาสิบปี !”

การทดสอบของสรวงสวรรค์มิใช่เรืองง่ายสําหรับต้นจิตอสุระ

ตลอดมานี,เขาทีพยายามฝึ กฝนวิญญาณดังเดิมทีก่อเกิดขึน
มาอย่างหนักหน่วง ทังลองผิดลองถูกและทําตาม

11
 สัญชาตญาณทีควรจะเป็ นเท่านัน

ต้นจิตอสุระในขณะนีเต็มไปด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นต่อ
ผืนปฐพีแห่งนี และไม่ตอ้ งการล้มเหลวลงตรงนีเช่นกัน

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“เรืองนีเราค่อยคุยกันอีกครังจะดีกว่า หากมองอีกแง่หนึง,
เจ้าก็ไม่จาํ เป็ นต้องกังวลกับการทดสอบของสรวงสรรค์นีเลย
เจ้าทีดูดซับสายแร่วิญญาณพฤกษาทีเป็ นสมบัติธรรมชาติ
ธาตุไม้ลงไป,ไม่เพียงแค่พลังอันไร้สินสุดทีได้ครอบครอง แต่
นันยังเป็ นพลังปราณพฤกษาทีเป็ นธาตุเกือหนุนกับทัณฑ์ฟา้

12
แล้วการทดสอบของสรวงสวรรค์นีจะสามารถทําอะไรเจ้า
ได้?”

ดวงตาของต้นจิตอสุระส่องประกายขึนและกล่าวอย่าง
รําคาญตนเองว่า

“ดูสมองข้าสิ,เหตุใดถึงนึกเรืองนีไม่ออก!”

อย่างไรก็ตาม,อีกไม่นานการทดสอบของสรวงสวรรค์ก็จะ
เริมต้นขึนแล้ว ด้วยธาตุพลังปราณของต้นจิตอสุระจะได้
เปรียบ,แต่ก็อย่าลืมไปว่า นีคือการทดสอบของสรวงสวรรค์
ระดับเจ็ด!

13
เย่หยวนเร่งเข้าควบคุมค่ายกลพันธนาการมังกรไม้ทนั ที เพือ
ลดทอนความรุนแรงของทัณฑ์ฟา้ ให้ได้มากทีสุด เสียงทัณฑ์
ฟ้าฟาดปะทะเกราะใสของค่ายกลจนดังสนัน เสียงคึกโครม
ราวกับปฐพีฉีกสะท้านทัวทังบริเวณ เย่หยวนเองก็ได้รบั บาด
เจ็บจากเหตุการร์นีมิใช่นอ้ ยเช่นกัน

แต่ภายใต้พลังของสายแร่วิญญาณพฤกษา ทัณฑ์ฟา้ เหล่านี

แทบไม่มีความหมายอะไรเลย

ไม่วา่ ทัณฑ์ฟา้ จะรุนแรงมหาศาลเพียงใด แต่ตน้ จิตอสุระก็

ฟื นตัวอย่างรวดเร็ว
14
ยิงไปกว่านัน,เย่หยวนทีช่วยจัดระเบียนลมปราณใหม่ภายใน
ร่างให้ไหลเวียนดีขนึ ความเร็วในการดูดซับของต้นจิตอสุระ
จึงสูงถึงสิบเท่า มันสามารถดูดซับความแรงของทัณฑ์ฟา้ ได้
ก่อนฝ่ าลงถึงตัวเพือลดถอนความรุนแรงเข้าไปอีก

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,ความน่ากลัวแทบไม่เหลืออีกต่อ
ไป แม้กระทังการทดสอบของสรวงสวรรค์ยงั ไม่สามารถ
ทําลายตัวเขาได้เช่นกัน!

ในทีสุดกลุม่ เมฆามืดทมิฬก็สลายหายไป และต้นจิตอสุระก็

ก้าวขึนสูร่ ะดับเจ็ดได้สาํ เร็จ!

15
 “ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าก็กลัวการทดสอบของสรวงสวรรค์แทบตาย
ราวกับเสือ! ดูตอนนีสิ,มันไม่มีอะไรเลย!”

ต้นจิตอสุระไม่อาจกักเก็บความดีใจนีได้ เขารีบวิงไปหาเย่
หยวนและกระโดดโลดเต้นไปรอบๆ

การดํารงอยู่ของพลังระดับเจ็ดเรียกได้วา่ ไร้เทียมทานภายใต้
แผ่นฟ้าเหนือปฐพีแห่งนี

16
 แม้แต่ในดินแดนศักดิสิทธิ,ยอดฝี มือระดับเจ็ดก็ถือเป็ นผูม้ ี
อํานาจในระดับหนึง และสามารถปกครองแคว้นเล็กๆได้เลย

ด้วยความยิงใหญ่เช่นนี,แล้วจะให้ตน้ จิตอสุระไม่มีความสุข
ได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่า,ขอแสดงความยินดีดว้ ยพีชิง”

เย่หยวนกล่าวแสดงความยินดีในทันที

แม้วา่ อาการบาดเจ็บของเย่หยวนจากเหตุการณ์นีจะไม่มาก
แต่เขาทราบดีวา่ ,เย่หยวนมีบทบาทสําคัญยิงต่อความสําเร็จ

17
 ของเขาในวันนี

“เย่หยวน,พวกเราขอเป็ นพีน้องทีดีตอ่ กันนับแต่บดั นี

สัญญาทีข้าเคยให้ไว้,เขาล้วนเต็มเติมให้เจ้าอย่างแน่นอน!
เอาไป,นีคือนํายาผสานจิตอสุระ!”

ต้นจิตอสุระมอบภาชนะถ้วยไม้ให้แก่เย่หยวน ซึงภายในถ้วย
เต็มไปด้วยของเหลวสีฟา้ ครามประกาย นีคือนํายาผสาน
จิตอสุระอย่างไม่ผิดเพียน!

18
 เย่หยวนมีความสุขอย่างยิงทีได้เห็นและกล่าวว่า

“นํายาผสานจิตอสุระขันสูง! พีชิง,ขอบคุณอย่างยิงจริงๆ!
ชีวิตของสหายข้าอาจอยู่ปลายเหวแห่งความตายไปแล้ว,
หากไม่ได้พชิี งช่วยเหลือเอาไว้ ตอนนีพวกเราก็เข้าไปข้างใน
กันเถอะ”

ต้นจิตอสุระพยักหน้าเล็กน้อยเป็ นสัญญาณว่าตกลง

เย่หยวนกล่าวต่อว่า

19
 “พีชิง,อย่าตกใจไป ข้าจะพาท่านเข้าไปข้างใน”

เย่หยวนใช้จิตของตนดึงต้นจิตอสุระและตัวเองเข้าไปใน
เจดียเ์ ลืองสวรรค์ทนั ที

ภายในเจดียเ์ ลืองสวรรค์อนั กว้างขวาง เย่หยวนและต้น

จิตอสุระปรากฏตัวต่อหน้าเยวียเมิงลีและทีเหลือ

เย่หยวนยืนถ้วยไม้ทบรรจุ
ี นายาผสานจิ
ํ ตอสุระตรงหน้าเยวีย

20
 เมิงลีและกล่าวว่า

“ลีเอ๋อ,นีคือนํายาผสานจิตอสุระ เจ้าดืมมันได้เลย!”

เยวียเมิงลีกล่าวตอบด้วยความประหลาดใจว่า

“ท่าน…ท่านได้นายาผสานจิ
ํ ตอสุระมาจริงๆ?”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

21
“พีชิงและข้าทําสัญญาทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิกันไว้แล้ว
เป็ นระยะเวลาสิบปี ซึงสิบปี นี,เขาจะคอยปกป้องและอยู่
เคียงข้างเจ้าตลอด พร้อมมอบนํายาผสานจิตอสุระให้เจ้าได้
ดืมตลอด หากดืมมันอย่างสมําเสมอทุกเดือน,มันจะช่วย
รักษาจิตวิญญาณศักดิสิทธิทีฉีกขาดของเจ้าให้ดีขนได้
ึ
ตราบใดทีเจ้าไม่ใช้เนตรสวรรค์เคียงจันทร์,อาการของเจ้าก็
ไม่น่ากังวลเลยในสิบปี นี”

รอบดวงตาของของเยวียเมิงลีเห่อร้อน ก่อนเปี ยกชืนด้วย

นําตาทีไหลรินจนอาบแก้มขาวนวลของนาง เย่หยวนจงใจ
ตัดขาดการเชือมต่อระหว่างถายในเจดียเ์ ลืองสวรรค์และ
ภายนอก เพียงเพราะไม่ตอ้ งการให้คนภายในนีรูว้ า่ เกิดอะไร

22
 ขึนบ้างข้างนอก

แต่เรืองนีเยวียเมิงลีก็ตระหนักชัดแจ้งดีวา่ ,มันเป็ นเพราะ

อันตรายระหว่างการเดินทางทีเพิมสูงขึนเรือยๆ เย่หยวนจึง
ไม่อยากให้ทกุ คนได้รบั รู ้

เพียงแค่ได้มองดูตน้ จิตอสุระระดับเจ็ดต้นนีก็เป็ นทีชัดเจน

แล้วว่า,ข้างนอกเย่หยวนต้องพบเจอกับอะไรบ้าง

แต่เย่หยวนก็สามารถดึงต้นจิตอสุระเข้ามาทําสัญญาได้
จริงๆ

23
อย่างไรก็ตาม,การทําสัญญาทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิกับ
ต้นจิตอสุระทีทรงพลังเพียงนี เห็นได้ชดั ว่าราคาทีเย่หยวน
ต้องจ่ายมันต้องหนักอย่างมาก

หัวใจดวงน้อยของเยวียเมิงลีสันสะท้านด้วยอารมณ์ทหลาก
ี
หลายและลึกซึงยิง ในปั จจุบนั ,นางไม่สามารถอธิบายถึง
ความรูเ้ ช่นนีได้เลย และมันมากเกินทีจะกล่าวคําใดๆอีกต่อ
ไป

“เย่หยวน,ขอบคุณ!”

24
เยวียเมิงลีมิอาจต้านทานความรูส้ กึ ได้ไหวอีกต่อไป นางพุง่
เข้าไปประทับรอยจูบทีแก้มของเย่หยวนอย่างนุ่มนวล ก่อน
จะผงะออกมาและหันหน้าหนีเพือหลบทุกสายตาด้วยความ
เขินอายอย่างทีสุด ทัวใบหน้าของนางเห่อร้อนราวกับไฟ

25
 ตอนที677 เรืองเล่าในดินแดน
ศักดิสิทธิ!

ใจของเย่หยวนค่อนข้างวุน่ วายยิง,ต่อการกระทําทีไม่คาดคิด
ของเยวียเมิงลี

กลินหอมหวานจากริมฝี ปากนางทีประทับลงบนแก้มยังคง
ตราตรึง หัวใจเต้นแรงเมือนึกถึงริมฝี ปากสีแดงระเรือสวยทัง
นุ่มนวลและประณีต เรียกได้วา่ ,เขาต้องสูญเสียสิงทีต้องทํา

1
 ไปชัวขณะทันที

หากให้กล่าวตามตรง ทังในชีวิตก่อนหน้าและชีวิตนี,นีเป็ น
ครังแรกทีเย่หยวนมีความรูส้ กึ เช่นนีกับหญิงสาวอย่างเป็ น
จริงเป็ นจัง แน่นอน,หากไม่นบั หญิงสาวคนนัน…

แม้แต่เขา,จักรพรรดิโอสถผูน้ ียังต้องยอมแพ้ตอ่ ความรูส้ กึ

เหล่านีเช่นกัน

สําหรับเยวียเมิงลี,ความรูส้ กึ เหล่านีมันอึดแน่นอยู่ในอกของ
นางจนมิอาจทานทน นางรูส้ กึ กระอักกระอ่วนใจจนรูส้ กึ
รําคาญ และต้องการจะแสดงออกสิงทีนางรูส้ กึ ออกไปเพือ
2
 เติมเต็มความปราณรถนา

นีเป็ นครังแรกทีเย่หยวนมีความรูส้ กึ นีปรากฏขึนในใจ แต่…

นันไม่ใช่สาํ หรับเยวียเมิงลี?

เยวียเมิงลีเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทําไมนางต้องจูบเย่หยวน
ไปก่อนหน้า มันเป็ นราวกับพลังเหนือธรรมชาติทผลั
ี กดันสัง
นํา

สิงนีควรเป็ นเรืองสงวนสําหรับผูห้ ญิง

3
 โดยเฉพาะอย่างยิงกับเยวียเมิงลี,ชายทุกคนในดินแดน
ศักดิสิทธิต่างนิยมชมชอบและหลงเสน่หน์ างจนหัวปั กหัวปํ า
แต่นางก็ไม่เคยเหลียวมองชายใดสักคน

ทว่าตอนนี,นางกลับเสียมันให้กบั เย่หยวนแล้ว แม้จะเป็ น

เพียงจูบก็ตาม

คนทีนางหลงรักมาโดยตลอดคือ,จักรพรรดิโอสถฉิงหยุนซี

4
แล้วเหตุใดนางถึงต้องมาสนใจเด็กหนุ่มคนนีด้วย?

ไม่,ต้องไม่ใช่แบบนี!

นาง…นางแค่แสดงคําขอบคุณเท่านัน!

แค่นนจริ
ั งๆ!

5
แต่กระนันเอง,ไม่รูว้ า่ เหตุใด…นางถึงเห็นเงาของฉิงหยุนซีบน
ร่างของเย่หยวนราวกับภาพซ้อน?

เขาผูน้ นและเขาคนนี
ั …ช่างเหมือนกันเหลือเกิน!

หัวใจของเยวียเมิงลีว้าวุน่ ยุ่งเหยิงด้วยหลากหลายอารมณ์

บรรยากาศโดยรอบค่อนข้างหนักอึงอย่างไร้เหตุผล ทุกคน

6
 ต่างทําอะไรไม่ถกู เลยในขณะนี

แต่กระนัน,ก็มีคนหนึงทียืนตะลึงอึงอยู่ขา้ งๆ นันก็คือต้น
จิตอสุระ,เขาไม่ทราบเลยว่ามนุษย์สองคนนีกําลังทําอะไรอยู่

“เอ่อ…เกิดอะไรขึนงันรึ? จู่ๆเงียบกันทําไม?”

ต้นจิตอสุระกล่าวถามออกมาด้วยความไร้เดียงสาอย่างมาก

แม้วา่ ต้นจิตอสุระจะดํารงอยู่มานานแล้วก็จริง แต่เขาไม่เคย

เจอมนุษย์มาก่อน,หลายสิบปี พน้ ผ่าน เขาเอาแต่เก็บตัวอยู่

7
 ในป่ าเพือบ่มเพาะพลัง ดังนันเขาจึงไร้เดียงสาอย่างมาก
เกียวกับความรูส้ กึ และความสัมพันธ์ของมนุษย์

ส่วนเรืองการกระทําของเยวียเมิงลีเมือครู ่ ตัวเขารูส้ กึ ว่าตรงนี

มิใช่สถานทีเหมาะสมนัก,เหตุใดถึงไม่ทาํ ทีลับตาคนกว่านี
หน่อย?

“แค่ก,แค่ก,ไม่มีอะไรพีชิง ข้าคงต้องลําบากเจ้าแล้วใน
อนาคต!”

เย่หยวนฟื นสติอีกครังและกล่าวขึนอย่างงุ่มง่าม

8
ต้นจิตอสุระดูจะไม่สนใจหรือสงสัยอะไรเลย เขากล่าวตอบ
ด้วยรอยยิมว่า

“มีสถานทีส่วนตัวเช่นนีพกติดตัวไปตลอด,มันค่อนข้าง
สะดวกสบายดีจริงๆ! มันกว้างใหญ่เท่ากับโลกเล็กๆอีกหนึง
ใบได้เลย! ทีผ่านมา,เจ้าต้องเผชิญกับโชคชะตาอันยิงใหญ่
มากมายแน่นอนถึงมีวนั นีได้! และมันเยียมยอดมากสําหรับ
ข้าในการอาศัยอยู่ทนีี อ่อใช่แล้ว,พวกเราจะเดินทางไปทีใด
ต่อ?”

9
 เย่หยวนกล่าวว่า

“ข้ายังมีเรืองทีต้องจัดการอีกเล็กน้อย หลังจากปั ญหาทัง

หมดเสร็จสิน,เราก็จะออกจากแดนเทพอสูรต้องห้ามแห่งนี
และกลับสูด่ ินแดนไร้สินสุดกัน!”

…………………………..

10
สองวันสองคืนเต็มผ่านพ้น,เย่หยวนออกมาจากการเก็บตัว
ในท้ายทีสุด พร้อมโอสถสีฟา้ หิมะสองเม็ดภายในมือ เขานํา
ออกไปให้ลเู่ อ๋อทันที

วันนีทีเย่หยวนรอคอยมาอย่างเนินนานก็มาถึงในทีสุด แม้แต่
ตัวเขาเองยังค่อนข้างตืนเต้น

เย่หยวนเป็ นคนนําลูเ่ อ๋อมาบนเส้นทางแห่งการต่อสู้ แต่ไม่

คิดเลยว่าเรืองเหล่านีจะย้อนกลับมาทําร้ายนางได้

11
 ตลอดเวลาทีผ่านมา,คนทีเย่หยวนรูส้ กึ ผิดทีสุดก็คือลูเ่ อ๋อ

แต่ตอนทีเขายังอยู่ในนิกายเล็กๆอย่างนิกายเมฆาราตรี
ความแข็งแกร่งของเขาตําเกินไป แม้กระทังโอสถก็ยงั ไม่
สามารถหลอมได้

ทว่าปั จจุบนั ,ในทีสุดเขาก็มีความแข็งแกร่งมากพอทีจะ

หลอมโอสถจิตเหมันต์หา้ โคจร พร้อมรวบรวมส่วนประกอบ
ทังหมดได้อย่างครบครัน ทังหมดนีเขาจึงสามารถหลอมมัน
12
 ได้ตามทีคาดหวังไว้

“ลูเ่ อ๋อ,นายน้อยผูน้ ีได้ทาํ ตามสัญญาทีเคยให้ไว้ได้สาํ เร็จในที

สุด! หลังจากทีเจ้ากลืนโอสถนีลงไปก็ลองเดินลมปราณดู!”

เย่หยวนกล่าวอย่างตืนเต้น

อันทีจริงมันเป็ นเวลากว่าหลายปี แล้ว การทีลูเ่ อ๋อจะตามหลัง

เย่หยวนได้ทนั ถือเป็ นเรืองยากมาก

13
 นางทราบดีวา่ ,ทีผ่านมาเย่หยวนตกอยู่ในสถานการณสุด
แสนอันตรายนับไม่ถว้ น แต่นางทีไม่สามารถบ่มเพาะพลังได้
จนไม่อาจช่วยเหลือใดๆได้เลย ซึงสิงเหล่านีเองจึงทําให้นาง
เจ็บปวดใจอย่างมาก

เมือมองไปยังโอสถสีฟา้ หิมะ,ดวงตาของลูเ่ อ๋อก็เปล่ง

ประกายแวววาวขึนทันที!

นางรับโอสถอย่างระมัดระวังและกล่าวทังนําตาว่า

14
 “ขอบคุณอย่างยิงนายน้อย!”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“เจ้าเซ่อ,เจ้าสุภาพกับนายน้อยเกินไปแล้ว กลืนโอสถลงไป
และเดินลมปราณด้วยวรยุทธปราณเหมันต์ลวงสวรรค์ แล้ว
เรามาดูกนั ว่าสรรพคุณโอสถนีมันยอดเยียมเพียงใด!”

ลูเ่ อ๋อพยักหน้ารัวราวกับไก่จิกและกลืนโอสถจิตเหมันต์หา้

15
โคตรลงไป ก่อนจะเดินลมปราณด้วยวรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวง
สวรรค์ในทันที

“ฮึก…”

ไม่นานหลังจากนัน,ความเจ็บปวดก็ปะทุขนบนใบหน้
ึ าของลู่
เอ๋อ อุณหภูมิโดยรอบลดลงเฉียบพลัน,ร่างและใบหน้าของลี
เอ๋อเริมปรากฏนําแข็งทีเกาะทัวเป็ นเกล็ดบางๆ

16
เป็ นทีชัดเจนว่า,พิษเหมันต์ในร่างของลูเ่ อ๋อกําลังปะทุขนและ
ึ
ต่อต้าน!

แต่ลเู่ อ๋อเองก็ดอรั
ื นยิงต่อความพ่ายแพ้ และเดินลมปราณต่อ
อย่างสุดกําลัง

อีกเพียงไม่นานกลังจากนัน,ฤทธิของโอสถจิตเหมันต์หา้ โคตร
ก็แสดงผลออกมา!

ด้วยผลจากโอสถจิตเหมันต์หา้ โคจร,พายุหิมะสีฟา้ ก่อตัวขึน

ในจุดตันเถียนของลูเ่ อ๋อ มันได้ดงึ พิษเหมันต์ทงหมดจากร่
ั าง

17
 ของนางรวมไว้ในพายุหิมะตรงจุดตันเถียน

พิษเหมันต์ในร่างของลูเ่ อ๋อค่อยๆหายไปอย่างช้าๆจนหมด
สินไปในทีสุด

เย่หยวนมีความสุขอย่างยิงเมือได้เห็นฉากนี และทราบได้
ทันทีวา่ พิษเหมันต์ทงหมดในร่
ั างของลูเ่ อ๋อถูกปราบปรามลง
ไปแล้วด้วยพายุหิมะตรงจุดตันเถียน!

18
ตราบใดทีลูเ่ อ๋อใช้วรยุทธไพ่ตายนันทีต้องแลกด้วยชีวิตและ
รอดชีวิตมาได้ ไม่ใช่แค่นางจะได้ถือครองพลังปราณเหมันต์
ทีทรงพลังขึน,แต่ภายในนันยังแฝงไปด้วยพิษเหมันต์อีกด้วย

ในตอนนี,ไม่เพียงแค่ลเู่ อ๋อจะฟื นตัวขึนจนสมบูรณ์ แต่ภายใน

จุดตันเถียนยังมีพิษเหมันต์อนั แสนอันตรายซ่อนอยู่

เมือใดทีพลังปราณเหมันต์นีซึมซาบเข้าสูร่ า่ งศัตรู พิษเหมันต์

นีจะเข้าทรมานศัตรูอย่างไม่มีสนสุ
ิ ดจนกว่าจะสินใจตายลง!

สามารถเรียกได้อย่างเต็มปากแล้วว่า,พิษเหมันต์ทเคยทํ
ี า
ร้ายลูเ่ อ๋อในอดีต ปั จจุบนั กลับเป็ นเครืองมือสังหารทีแสน
19
 สําคัญของนางไปแล้ว!

ทันใดนันเอง,พายุลมปราณก็โหมกระหนําแรงบริเวณโดย
รอบร่างของลูเ่ อ๋อ!

เมือเห็นฉากนีเย่หยวนก็อดทีจะหัวเราะไม่ได้และกล่าวว่า

“สาวน้อยคนนีช่างน่ารักจริงๆ! ทันทีทหายนางก็
ี กา้ วข้ามขีด
กํากัดต่อทันที!”

20
 อย่างไรก็ตาม,พายุลมปราณนีกลับรุนแรงจนผิดปกติ
อุณหภูมิทวเจดี
ั ยเ์ ลืองสวรรค์ลดลงอย่างต่อเนือง

ในไม่ชา้ พายุลมปราณกลับกลายเป็ นพายุลมปราณเหมันต์

ทัวทังบริเวณเริมมีเกล็ดหิมะตกลงมาอย่างไม่น่าเชือ!

สิงเหล่านีทําให้เยวียเมิงลีและคนอืนๆรีบมารวมตัวกันใน
ทันที
21
เมือเยวียเมิงลีเห็นว่าลูเ่ อ๋อกําลังก้าวข้ามขีดจํากัด นางก็ตก
ตะลึงอย่างมาก

เมือสังเกตวรยุทธการบ่มเพาะพลังของลูเ่ อ๋อดีๆ นางก็อดที

จะอุทานออกมาด้วยความตะลึงไม่ได้เลยว่า

“วรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์! ลูเ่ อ๋อกําลังบ่มเพาะพลัง

ด้วยวรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์จริงๆ!”

นางรีบหันมากล่าวกับเย่หยวนทันที เห็นได้ชดั ว่า,วรยุทธการ

บ่มเพาะพลังนีมีเพียงเย่หยวนคนเดียวเท่านัน ทีสามารถถ่าย
22
 ทอดให้ลเู่ อ๋อได้

เยวียเมิงลีทราบดีวา่ ,วรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์นีเป็ น
วรยุทธการบ่มเพาะพลังหลักของจอมราชันย์เหมันต์ ซึงมัน
ทรงพลังอย่างยิง!

“ถูกต้อง,นีคือวรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์อย่างแม่นยํา”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

23
เย่หยวนในปั จจุบนั ดูราวกับลืมเลือนเหตุการณ์ก่อนหน้าไป
หมดแล้ว เขาเผชิญกับเยวียเมิงลีด้วยท่าทีทสงบนิ
ี งอย่าง
มาก

นางจ้องมองไปยังเย่หยวนพร้อมความตกตะลึงอย่างลับๆ
แต่นางก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

24
ทันใดนันดวงตาคูง่ ามของนางก็หรีแคบลงและจ้องเขม็งไปที
เย่หยวน ก่อนจะกล่าวว่า

“เมือได้เห็นวรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์ มันทําให้ขา้ นึกถึง

เรืองบางเรืองขึนมาได้,ข้าสงสัยว่าท่านเย่อยากจะฟั งหรือ
ไม่?”

เย่หยวนเผยรอยยิมบางๆออกมาและกล่าวว่า

“แน่นอน!”

25
 เยวียเมิงลีพยักหน้าและกล่าวเล่าว่า

“หากกล่าวถึง…หญิงสาวทีงดงามทีสุดผูเ้ ป็ นอันดับหนึงแห่ง
ดินแดนศักดิสิทธิในตอนนัน ก็คงหนีไม่พน้ …จอมราชันย์
เหมันต์,มูห่ ลินเสวีย,นางผูน้ นรั
ั กและเคารพจักรพรรดิโอสถ
แห่งยุคนาม,ฉิงหยุนซีทสุี ดอย่างไม่มีใครเทียบเคียง ความ
สัมพันธ์ของสองคนนันผูกพันนับร้อยปี แต่ในท้ายทีสุดแล้ว,
สวนดอกไม้แห่งรักทีกําลังเบ่งบานกลับถูกลําธารไร้หวั ใจฉีก
ทําลายสิน ต่อมา,จอมราชันย์เหมันต์ได้รบั บาดเจ็บสาหัส
จากศัตรู และเกือบเสียชีวิตลง,ศาสตร์พลังของนางสูญสลาย
ไป เมือฉิงหยุนซีได้รบั รายงานเรืองนี,เขาก็สง่ เซียนแห่ง
อาณาจักรราชันย์เทวะทังสิบแห่งหอราชันย์โอสถไปโจมตี
26
 ศัตรูทนั ทีดจุ สายฟ้าคลัง พร้อมสังหารศัตรูจนสินและช่วย
เหลือชีวิตจอมราชันย์เหมันต์ได้สาํ เร็จ แต่เนืองด้วยอาการ
บาดเจ็บของจอมราชันย์เหมันต์ทสาหั
ี สเกินไป และโอกาส
รอดชีวิตก็แทบไม่มี แต่ฉิงหยุนซีไม่ยอมตัดใจ,เขาปลีกตัวตัด
ขาดจากโลกภายนอกถึงเก้าวันเก้าคืนเต็ม เพือหลอมโอสถ
วิญญาณระดับสูงขันเหนือฟ้าให้นาง ปาฏิหาริยไ์ ด้เกิดขึน,
ชีวิตของจอมราชันย์เหมันต์ฟืนขึนอีกครังราวกับโกงความ
ตายก็ไม่ปาน!”

ด้วยบุคคลของเยวียเมิงลี,ในขณะทีเล่ากล่าวออกไป นางก็
สังเกตท่าทีของเย่หยวนอยู่ตลอด

27
อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนกลับไม่ดอู ่อนไหวหรือเป็ นเดือดเป็ น
ร้อนอย่างใด ราวกับเขากําลังฟั งเรืองของคนอืนทีไม่เกียว
ข้องกับตนอยู่

28
 ตอนที678 ขู่เตือนเพือปกปองและการ
รอกระต่าย

เมือเห็นว่าเย่หยวนยังคงนิงและไม่มีอะไรผิดปกติบง่ ชีออก
มาเลย เยวียเมิงลีจึงกล่าวต่อว่า

“จักรพรรดิโอสถแห่งยุค,ฉิงหยุนซี,ฟั นฝ่ าความยากลําบาก

เพือความรัก เรืองราวอันสวยงามนีกลายมาเป็ นเรืองเล่าขาน
กันทัวทังดินแดนศักดิสิทธิ แต่กลับไม่มีใครทราบเลยว่า,เหตุ
ใดหลังจากทีจอมราชันย์เหมันต์พกั พิงอยู่ในหอราชันย์โอสถ
1
 กว่าหนึงเดือน จู่ๆนางก็จากไป ในตอนนันสิงเดียวทีจอม
ราชันย์เหมันต์กล่าวคือ,นางได้ถ่ายทอดวรยุทธเคล็ดเหมันต์
ลวงสวรรค์ให้แก่ทา่ นฉิงหยุนซีไปหมดแล้ว และพวกเราสอง
จะไม่เป็ นหนีต่อกันอีกต่อไป! ตังแต่นนเป็
ั นต้นมา,จอม
ราชันย์เหมันต์ก็ปลีกวิเวกพร้อมเข้าสูก่ ารเก็บตัว และไม่เคย
ออกมาจากทีนันอีกเลยจวบจนทุกวันนี”

เยวียเมิงลีพยายามทดสอบปฏิกิรยิ าของเย่หยวน นางจ้อง

มองลึกลงไปในแววตาของเย่หยวน,แต่กลับไม่มีการเปลียน
แปลงเลยแม้แต่นอ้ ย ราวกับเรืองนีไม่เกียวข้องกับเขาเลยสัก
นิด

สิงนีทําให้เยวียเมิงลีผิดหวังอย่างมาก

2
หากเย่หยวนคือฉิงหยุนซีจริงๆ,มันจะยอดเยียมเพียงใดกัน!

อย่างไรก็ตาม,หากเขามิใช่ฉิงหยุนซี แล้วเย่หยวนไปได้รบั
วรยุทธเคล็ดเหมันต์ลวงสวรรค์มากจากทีไหนกัน?

เยวียเมิงลี,ไม่เคยได้ยินเลยว่านอกเหนือจากจอมราชันย์
เหมันต์และศิษย์ของนาง จะมีใครอืนทีล่วงรูว้ ิธีการฝึ กวรยุทธ
นีอีก

ดังนัน,ความเป็ นไปได้เพียงอย่างเดียวทีเหลืออยู่คือ ท่าน

ฉิงหยุนซีเท่านัน!

3
 เย่หยวนยิมออกมาทันทีและกล่าวว่า

“ดูทา่ แล้ว…ฉิงหยุนซีผนู้ นคงชิ

ั นชาเรืองความรัก! ฮ่าฮ่า,เป็ น
เรืองเล่าทีสนุกจริงๆ”

เยวียเมิงลีแอบตกตะลึงภายในใจ มันเป็ นเช่นนันรึ?

4
ในขณะเดียวกัน,พายุเหมันต์ของลูเ่ อ๋อก็เบากําลังลง การก้าว
ข้ามขีดจํากัดของนางได้เสร็จแล้ว!

นางกระโดดเข้าหาอ้อมกอดของเย่หยวนทันทีและกล่าวด้วย
ท่าทางอันร่าเริงว่า

“นายน้อย,ในทีสุดข้าก็สามารถบ่มเพาะพลังได้อีกครัง!”

เมือเห็นท่าทางอันร่าเริงของลูเ่ อ๋อ เย่หยวนก็มีความสุขเช่น

กัน เขาลูบหัวนางอย่างเบามือและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

5
“หุห,ุ ดูเหมือนว่าเจ้าจะรีบร้อนไม่นอ้ ย ถึงก้าวข้ามขีดจํากัด
ขึนสูอ่ าณาจักรหลอมรวมวิญญาณโดยตรงเช่นนี!”

ลูเ่ อ๋อกล่าวอย่างมีความสุขว่า

“ถูกต้องแล้ว ลูเ่ อ๋อไม่ทราบหรือว่าสิงดีไม่ดี แต่หากยังคง

เอือยเฉือยข้าคงตามนายน้อยไม่ทนั เป็ นแน่! ข้าจึงรีบก้าวขึน
สูอ่ าณาจักรหลอมรวมวิญญาณเพราะไม่อยากเป็ นภาระ
ท่าน!”

6
เย่หยวนใช้มือเขกหัวลูเ่ อ๋อเบาๆและกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ
ว่า

“เป็ นภาระอะไรกัน? หากเจ้ายังกล่าวเช่นนีอีก,นายน้อยคนนี

จะโกรธจริงๆแล้ว!”

ลูเ่ อ๋อรีบยกมือป้องปากและกล่าวอย่างร่าเริงว่า

“ข้าไม่พดู แล้ว ข้าไม่พดู แล้ว!”

7
แต่กระนันเอง,ดวงตาของนางกลับเผยเจตจํานงอันแรงกล้า
ออกมา นันคือความปรารถนาทีจะแข็งแกร่งขึน

ฉากอันอบอุ่นและอ่อนหวานนี ทําให้เยวียเมิงลีตกอยู่ใน
ภวังค์ทนั ที

หรือเป็ นไปได้ไหมทีนางจะคาดเดาผิดไปจริงๆ? วรยุทธเคล็ด

เหมันต์ลวงสวรรค์อาจเป็ นแค่เรืองบังเอิญ?

ยิงไปกว่านัน,ท่านฉิงหยุนซีทเยวี
ี ยเมิงลีรูจ้ กั และชืนชม

8
 บุคลิกของเขาเย่อหยิงและเย็นชาอยู่เสมอ

แต่เย่หยวนคนนีกลับไม่ได้เป็ นเช่นนันเลย แต่นนก็

ั ทาํ ให้นาง
ประทับใจอย่างมากเช่นกัน

‘เอาล่ะ ไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน,ข้าก็จะติดตามเย่หยวนไปก่อน

สักวันข้าต้องรูภ้ มู ิหลังของเขาให้ได้!’

ด้วยจิตภูผาไร้ประมาทของเย่หยวน มันจะเป็ นไปได้อย่างไร

9
 ทีเยวียเมิงลีจะสามารถจับอารมณ์เย่หยวนออก?

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนไม่ไว้วางใจเยวียเมิงลี แต่เขาไม่ตอ้ งการจะ

ลากเยวียเมิงลีสูเ่ ส้นทางแห่งการแก้แค้นของเขา

หอราชันย์โอสถถือเป็ นหนึงในกองกําลังทีน่ากลัวทีสุดแห่ง
ดินแดนศักดิสิทธิ แม้วา่ เมืองจันทร์ฉายจะทรงพลัง แต่เมือ
เทียบกับหอราชันย์โอสถแล้ว,ถือว่ายังอ่อนแอกว่ามาก แล้ว
นีนับภาษาอะไรกับเยวียเมิงลีทีเป็ นหญิงสาวเพียงคนเดียว

ยิงนางรูม้ ากเท่าไหร่มนั ก็ยิงอันตรายสําหรับนางมากขึนเท่า

นัน

10
เยวียเมิงลีคือผูม้ ีบญ
ุ คุณต่อเย่หยวน และเขาไม่ตอ้ งการให้
ชีวิตของนางตกอยู่ในอันตราย

เรืองของลูเ่ อ๋อเย่หยวนจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว เย่หยวนมี

ความกระตือรือร้นอย่างมากทีจะกลับไปยังดินแดนไร้สินสุด

แต่ภายในแดนเทพอสูรต้องห้ามแห่งนี,เย่หยวนยังเหลือบาง
เรืองทีต้องจัดการเสียก่อน

เนืองจากเย่หยวนคิดว่าต้นจิตอสุระควรมีชือทีดีกว่านี เขาจึง
ตังชือให้ตน้ จิตอสุระใหม่,ตังนีเป็ นต้นไปเขามีนามว่า,เย่ชิง

11
เย่หยวนพาเย่ชิงไปยังเผ่าอสูรทีเป็ นขัวอํานาจยักษ์ใหญ่แห่ง
แดนเทพอสูรต้องห้าม และกล่าวขู่อย่างเข้มงวด

หากเผ่าอสูรใดกล้าแตะต้องเผ่าหมีชาตอัคคีเพลิงและเผ่า
จิงจอกภูตหยกขาวแม้แต่ปลายผม เผ่าของพวกเขาจะต้อง
พบจุดจบไม่ตายดีอย่างเผ่าอินทรียกั ษ์พนั บรรพตแน่นอน

ด้วยตัวตนของเย่ชิงทีมีพลังถึงระดับเจ็ด,ไม่มีเผ่าใดกล้าขัด
คําสัง แม้แต่จะร้องอุทานยังไม่กล้า

การข่มขู่นีรวมไปถึงเผ่าเสือมารดําด้วยเช่นกัน

12
 ยิงในปั จจุบนั ,ความแข็งแกร่งของเผ่าเสือเสือมถอยลงไป
มาก เนืองจากการตายของหูเ่ หยียน แต่กระนันเผ่าเสือก็ยงั
แข็งแกร่งกว่าเผ่าหมีและเผ่าจิงจอกอยู่ดี ดังนันเย่หยวนจึงให้
เย่ชิงเข้าข่ข่จู นหางตกกันเป็ นแถว

หลังจากทีข่มขู่เสร็จสินทุกเผ่า เย่หยวนก็พาทุกคนย้อนกลับ
ไปยังบริเวณหมอกวิปลาสกลืนปราณและเข้าไปอีกครัง!

13
 …………………….

“ฮ่าฮ่า! พีใหญ่,พวกเราจะได้กลับกันแล้ว!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนอย่างตืนเต้น

เย่หยวนมองอิงหมัวหูด่ ว้ ยสายตาแปลกๆและกล่าวว่า

14
 “หมอกวิปลาสพวกนีทําอะไรเจ้าไม่มีผลอะไรกับเจ้าเลย
จริงๆ! เมือข้าเข้ามาถึงทีนีครังแรก,ข้าเกือบเอาชีวิตไม่รอด
หากข้าไม่สามารถบรรลุจิตภูผาไร้ประมาทได้ทนั เวลา,ป่ านนี
ข้าคงกลายเป็ นโครงกระดูกไปนานแล้ว!”

“หุห,ุ พีใหญ่,โชคชะตาของท่านช่างยิงใหญ่ ต่อให้เป็ นหมอก

พวกนีมีหรือทีจะสามารถทําอันตรายท่านได้?”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนพร้อมระเบิดหัวเราะดัง

15
 เย่หยวนส่ายหัวและไม่กล่าวใดๆตอบ

หากกล่าวเกียวกับเรืองนี,ในเวลานันชีวิตของเขาถูกแขวงอยู่
บนความเป็ นความตายอย่างแท้จริง

ถึงเขาจะมีโชคชะตาทียิงใหญ่จริงๆและมันก็อยู่ลกึ อย่างมาก
เขามิเคยได้รบั สิงเหล่านีมาอย่างง่ายๆเลยสักครัง ทุกความ
สําเร็จของเขาล้วนต้องฟั นฝ่ าเพือไขว่คว้ามันอย่างยาก
ลําบาก

16
เย่หยวนได้เรียกเยวียเมิงลี,เยียนเอ๋อ,เย่ชิงให้ออกมายังโลก
ภายนอก

เมือเย่หยวนและอิงหมัวหูเ่ ริมเดินทางก้าวไปยังหมอกวิปลาส
กลืนปราณ และเมือพวกเขาออกมาได้,เย่หยวนจึงเรียกทัง
หมดออกมาจากเจดียเ์ ลืองสวรรค์

ในปั จจุบนั ,เยวียเมิงลีทีได้ดมนํ

ื ายาผสานจิตอสุระลงไป มัน
ได้ฟืนความแข็งแกร่งของนางจนดีขนมาก
ึ

แม้นางจะไม่สามารถใช้วรยุทธเนตรได้ แต่พลังปราณทัวทัง
17
 ร่างของนางก็กลับมาจนใช้ได้ตามปกติแล้ว

และตามทีคาดไว้,หลังจากทีเย่ชิงออกมาท่าทางของเขาก็ดู
ตืนเต้นอย่างมาก ตัวเขาเต็มไปด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น
สําหรับโลกใบใหม่ทพบเจอ
ี และกวาดสายตามองไปรอบๆ
อย่างตืนตาตืนใจ

ในส่วนของลูเ่ อ๋อและหยวนเฟย พวกเขายังคงอยู่ในเจดีย ์

เลืองสวรรค์เพือบ่มเพาะพลัง

โดยเฉพาะลูเ่ อ๋อ,วันสองวันทีผ่านมานี นางยังคงเก็บตัวบ่ม

เพาะพลังอย่างบ้าคลัง ยิงไปกว่านันความเร็วในการพัฒนา

18
 ของนางยังสูงจนไม่น่าเชือ ในปั จจุบนั ,นางใกล้จะก้าวขึนสู่
อาณาจักรก่อเกิดนภาเต็มทนแล้ว!

เย่หยวนได้กล่าวเตือนเย่ชิงทันทีทออกมาว่
ี า,หากอยู่ในดิน
แดนแห่งนี หากปลดปล่อยพลังเกินกว่าระดับห้าโดยเด็ดขาด
มิเช่นนันดินแดนย่อยระดับกลางอย่างดินแดนไร้สินสุดได้
แตกเป็ นเสียงๆแน่นอน

พลังระดับเจ็ดมันมากพอทีจะทําลายดินแดนไร้สินสุดได้
อย่างไม่ยาก!

19
แดนล่างแต่ละทีย่อมมีกฎและข้อจํากัดแตกต่างกันไป ทุกคน
ทีก้าวเข้ามาเหยียบในทีแห่งนีล้วนต้องเคารพกฎนีอย่างเท่า
เทียม

แน่นอนว่า,สําหรับเหล่ายอดฝี มือทีมีพลังเหนือกว่าดินแดน
เหล่านีไปแล้ว พวกเขาเองย่อมมีขอ้ จํากัดต่างๆทีแตกต่างกัน
ไปตามเหตุผลของตนเอง

อย่างเช่นจ้าวเทียนหยิน,หากเขาเข้ามาในดินแดนไร้สินสุดได้
เขาก็ไม่สามารถใช้พลังเต็มทีได้ เนืองจากยังมีผคู้ นในดิน
แดนวายุคลังของตนอยู่ ดังนันเขาไม่อาจทําลายแดนย่อย
แห่งนีได้เลย

20
และเยวียเมิงลีเองก็เป็ นคนของดินแดนศักดิสิทธิโดยกําเนิด
นางต้องเคารพกฎของดินแดนศักดิสิทธิทีบัญญัติตอ่ แดน
ล่าง

ก่อนหน้านีเย่หยวนได้ยาเรื
ํ องนีกับเย่ชิงซําแล้วซําเล่าเพือให้
แน่ใจ ดินแดนแห่งนีเป็ นบ้านเกิดของเย่หยวน เขาไม่ตอ้ งการ
ให้พอ่ แม่ของตนตายลงพร้อมกับแดนล่างแห่งนี

“พีใหญ่,ในเมือพวกเราออกมาได้แล้ว รีบย้อนกลับไปช่วย
พวกนันก่อนดีกว่า! ครึงปี ทผ่ี านมานี,เราไม่อาจทราบได้เลย
21
ว่า ชะตากรรมของพวกเขาเป็ นอย่างไรบ้าง บางทีสงคราม
ระหว่างสองดินแดนอาจเปิ ดฉากอย่างเต็มรูปแบบแล้วก็เป็ น
ได้!”

เย่หยวนมองไปยังเครืองหมายสีดาํ บนมือและกล่าวด้วยรอย
ยิมว่า

“ไม่ตอ้ งรีบร้อนไป ยังมีเจ้าปลาตัวน้อยรอต้อนรับพวกเราอยู่

ทีนี เราคงต้องส่งเขากลับบ้านเก่าเสียก่อนเป็ นอันดับแรก”

22
 อิงหมัวหูป่ ระหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะตบหัวตนเองเบาๆ
และกล่าวว่า

“เฮ้ออ…ดูความจําข้าสิ ลืมไปได้อย่างไรว่า,ยังมีเจ้าปลาตัว
น้อยนันรอพวกเราอยู่ แต่ตอนนี…ความแข็งแกร่งของพวก
เราก็มิได้เหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว!”

23
 ตอนที679 หาเรืองใส่ตัว

จากทีไหนสักหนแห่งในป่ าปลิดชีพ,มีนกั สูค้ นหนึงกําลังนัง

สมาธิอย่างสงบเงียบอยู่ในปั จจุบนั

ทันใดนันบางสิงก็ดลดาลใจเขาขึนมาอย่างรุนแรง ดวงตาคู่
นันลืมขึนทันทีพร้อมเผยท่าทีอนั อิมเอมใจออกมา

เขามองไปยังเครืองหมายสีดาํ บนมือและระเบิดเสียงหัวเราะ

1
 อย่างบ้าคลังว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในทีสุดวันทีข้ารอคอยก็มาถึง! ไอ้เด็กปี ศาจนัน,

มันออกจากอาณาเขตต้องห้ามได้และยังไม่ตาย! ดูเหมือน
ว่าข่าวลือเหล่านันก็แค่เรืองเท็จ! อาณาเขตต้องห้ามบ้าบอ
นันมันไม่มีอะไรเลย!”

นักสูค้ นนีคือติงเหลียนทีรอคอยการกลับมาของเย่หยวน
อย่างขมขืนถึงครึงปี เต็ม!

เมือเย่หยวนออกมาจากหมอกวิปลาสกลืนปราณ สัญญาณ
ทีปรากฏบนเครืองหมายสีดาํ ก็มีปฏิกิรยิ าขึนอีกครังในทีสุด!

แม้เย่หยวนจะหายหน้าเข้าสูอ่ าณาเขตต้องห้ามถึงครึงปี แต่

2
ความเกลียดชังของติงเหลียนทีมีตอ่ เย่หยวนยังคงอยู่เช่นเดิม

พัฒนาการของเย่หยวนคนนีเร็วเกินไป หากเขาไม่เฝ้าระวัง
อยู่ในบริเวณให้ดีและปล่อยให้อีกฝ่ ายหลุดรอดออกไปได้ เย่
หยวนจะมีโอกาสฝึ กฝนตนเองจนเก่งขึน,เมือถึงตอนนันเขา
จะไม่ใช่คมู่ ือของเย่หยวนอีกต่อไป!

เย่หยวนในตอนก่อนหน้ามีพลังมากพอจนสามารถฆ่า
ซ่างกวนหยุนหลงได้แล้ว หากเขาได้รบั เวลาเพิมอีกนิด,จะไม่
มีใครสามารถคาดเดาได้เลยว่า เขาจะพัฒนาขึนจนถึงระดับ
ใด

3
 ดังนันติงเหลียนจึงตัดสินใจเฝ้าคอยอยู่ทนีี แม้จะไม่ทราบ
เลยว่าชะตากรรมของเด็กนันเป็ นตายร้ายดีอย่างไรแล้ว แต่
เขาก็ตอ้ งเฝ้าจนกว่าจะแน่ในถึงสถานะอีกฝ่ าย,หากไม่เห็น
ศพของเย่หยวน เขาจะไม่มีวนั กลับเด็ดขาด!

แต่ทกุ ครังทีเขาพยายามจะลองเข้าไปในอาณาเขตต้องห้าม
รังสีและแรงกดดันอันสุดแสนอันตรายทีแผ่ออกมากลับต้อง
ทําให้เขาใจสันทะท้านอยู่หลายครัง

ในท้ายทีสุด,เขาก็ไม่กล้าพอทีจะเสียง

4
อย่างไรก็ตาม,เขาไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า ครึงปี ตอ่ มาเย่หยวนจะ
ปรากฏตัวอีกครังจริงๆ!

วูบบบ!

ร่างของติงเหลียนหายวับไปจากจุดทีนังอยู่ทนั ที เขามุง่ หน้า

ไปยังทิศทีเย่หยวนอยู่ดว้ ยความเร็วสูงสุด

5
 ระยะทางทีปรากฏบนเครืองหมายสีดาํ มิได้ไกลนัก ด้วย
ความเร็วของเขา,เขาต้องการเวลาเพียงหนึงชัวโมงเท่านัน
พร้อมถึงทีหมาย

แต่เมือเห็นว่าอีกฝ่ ายไม่คิดขยับหนีไปไหนเลย,ทังๆทีเขาพุง่
เข้าหาด้วยความเร็วขนาดนี ติงเหลียนก็เริมสังหรณ์ใจไม่ด,ี
พร้อมความไม่สบายใจทีปรากฏขึนอย่างไร้สาเหตุ

“เกิดอะไรขึน? เหตุใดไอ้เด็กนันถึงไม่ขยับเขยือนเลย? เป็ นไป

ไม่ได้ทอีี กฝ่ ายจะสามารถรับรูก้ ารเคลือนไหวของข้า แต่ดว้ ย
6
เวลาพัฒนาเพียงครึงปี ,อย่างมากทีสุดความแข็งแกร่งของ
เขาก็แค่อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลขันกลาง ซึงเท่านีก็ไม่มี
ทางเป็ นคูม่ ือของข้าได้เลย!”

เขาครุน่ คิดภายในใจ แต่ความเร็วของเขากลับต้องชะลอลง

เมือภายในใจสัมผัสถึงคลืนแห่งความวิตกและข้อสงสัยมาก
มาย

“สิงทีโดดเด่นอีกอย่างของไอ้เด็กปี ศาจนันคือ,กลยุทธแบบ
แผนอันลําลึกของมัน หรือมันจงใจใช้กลยุทธคนไร้ปอ้ มกับ
ข้ากัน?”

7
ในปั จจุบนั ,เหลืออีกประมาณสิบห้านาทีเท่านัน เขาก็จะเข้า
ถึงตัวเย่หยวนได้ แต่…เขาควรจะไปต่อหรือถอยกลับดี?

หลังจากทีติงเหลียนกระวนกระวายใจครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึง ในที

สุดเขาก็ตดั สินใจทีจะเดินหน้าต่อ พร้อมกล่าวว่า

“ข้ายังคงไม่เชือว่าความแข็งแกร่งของมันในช่วงครึงปี มานีจะ
มากพอคุกคามข้า! เมือตอนนัน,มันยังเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักร
หมืนสมุทรไพศาลระดับหนึง! และหากข้าถอยกลับยังไงก็
ต้องถูกฆ่าโดยท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดินอยู่ด!ี ”

เมือคิดได้เช่นนี,ติงเหลียนก็เดินหน้าเข้าหาเย่หยวนต่ออย่าง
8
 รวดเร็ว

ประมาณสิบห้านาทีผ่านไป,จู่ๆได้ปรากฏสัญญารอบตัวเย่
หยวนอีกหลายจุด

ซึงสัญญาณของเย่หยวนค่อยๆแสดงรายละเอียดมาขึนเมือ
อยู่ใกล้ และเมือติงเหลียนได้เห็น,หัวใจของเขาก็แทบหล่นวูบ

เพียงครึงปี ทไม่
ี พบหน้าเย่หยวน แต่มนั กลับก้าวขึนสู่
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลขันปลายแล้ว!

9
 ด้วยอัตราความเร็วเช่นนีของเย่หยวน,เขาไม่กา้ วขึนสู่
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าพรุง่ นีเลยล่ะ?

เย่หยวนมีพลังทีมากพอสําหรับโค่นล้มจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน
อย่างแท้จริง และในไม่ชา้ เขาจะต้องก้าวขึนสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิแน่นอน?

เมือพิจารณามาถึงจุดนี ร่างของติงเหลียนก็สนเทาอย่
ั างไม่
อาจควบคุม แต่เขาก็รบี ขับไล่ความกลัวเหล่านีออกไปจาก
จิตใจอย่างรวดเร็ว

10
 เย่หยวนเดินเข้ามาหาติงเหลียนเอง และเมือพบหน้า,เย่
หยวนก็เป็ นคนกล่าวขึนคนแรกว่า

“ไม่ได้พบกันเสียนาน! คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้ายังอยู่ทนีี ? ข้ารอ

เจ้ามาถึงจนรากงอกแล้ว!”

ติงเหลียนไม่กล่าวใดๆตอบ แต่กวาดสายตามองไม่กีคนทีอยู่
ข้างหลังเย่หยวนแทน

11
เยวียเมิงลีและอิงหมัวหู,่ เขามิได้สนใจมากนัก แต่ชายหนุ่ม
ในชุดสีครามนัน…ทันทีทเห็
ี นเขากลับรูส้ กึ อึดอัดใจ
อย่างบอกไม่ถกู !

ราวกับเบืองหน้าของติงเหลียนมีบางสิงทียิงใหญ่และไม่
สามารถเข้าใจได้อยู!่

เนืองจากเย่ชิงไม่เคยลดระดับพลังของตนตําถึงขันนี เขาจึง
ยังไม่คอ่ ยคุน้ ชินและเอาแน่เอานอนไม่ได้นกั

ติงเหลียนหลบสายตาจากชายหนุ่มในชุดสีคราม และหัน
12
 กลับมามองเย่หยวนอีกครังด้วยใบหน้าอันเคร่งขรึม

ไม่วา่ อย่างไร,เย่หยวนก็ยงั เป็ นบุคคลทีเขาต้องระวังตัวมากที

สุด!

ติงเหลียงคาดไม่ถึงจริงๆว่า,หลังจากทีเย่หยวนกลับออกมา
เขาจะสามารถพัฒนาตนเองจนก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลขันปลายได้เช่นนี!

แต่กระนัน,ติงเหลียนก็ยงั มันใจว่าเขาต้องไม่พา่ ยแพ้แน่นอน

13
“แสร้งทําเป็ นลึกลับ! เจ้าเรียกแม่นางคนนันออกมาขู่ขา้ อีก
แล้ว,อย่าคิดว่าลูกไม้ตนๆนี
ื จะใช้ซากั
ํ บข้าได้!”

ติงเหลียนจ้องเขม็งไปทีเย่หยวนและกล่าวขึนด้วยรอยยิมอัน
เยือกเย็น

ติงเหลียนเคยเสียรูใ้ ห้แก่เย่หยวนมาก่อน หากไม่ใช่เพราะเย่

หยวนเรียกเยวียเมิงลีออกมาในตอนนัน,เขาคงหนีไม่รอดแน่
นอน!

14
 เรืองนีทําให้ตงเหลี
ิ ยนหม่นหมองไปนานหลังจากนัน

เย่หยวนระเบิดเสียงหัวเราะดังและกล่าวอย่างเย็นชาว่า

“หุห,ุ หมาแก่อย่างเจ้ากัดไม่ปล่อยจริงๆ แต่นนไม่

ั ให้เวลาข้า
นานเกินไปหน่อยรึ? เมือก่อน,เจ้าทําร้ายศิษย์พของข้
ี าในดิน
แดนวายุคลัง แถมยังไล่ลา่ ข้ากับน้องจนต้องหนีเข้าไปใน
อาณาเขตต้องห้ามอีก บัญชีแค้นทังหมดจะต้องถูกสะสางใน
วันนี!”

แม้วา่ รอยยิมยังประดับอยู่บนใบหน้าของเย่หยวนในขณะที
15
กล่าว แต่แรงดันลมปราณทีเย่หยวนปลดปล่อยออกมากลับ
แตกต่าง! มันอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารจนล้นทะลักออกมา!

สําหรับติงเหลียนคนนี,เย่หยวนคงปล่อยไว้ไม่ได้จริงๆ!

ในฐานะทีเป็ นผูส้ มรูร้ ว่ มคิดกับจ้าวเทียนหยิน ติงเหลียนทํา

ร้ายศิษย์พของเย่
ี หยวนในดินแดนวายุคลัง และยังตามล่า
เอาชีวิตเขาและอิงหมัวหูอ่ ีก

16
แม้วา่ ติงเหลียนจะไม่มาหาเขาในวันนี แต่เขาก็ตอ้ งพลิกแผ่น
ดินหาติงเหลียนอยู่ดีในสักวัน ด้วยเครืองหมายสีดาํ ทีเป็ น
ตราสาปแช่งของซ่างกวนหยุนหลง กลับยิงเข้าทางเย่หยวน
ให้ตามหาอีกฝ่ ายได้ง่ายขึน

ติงเหลียนระเบิดเสียงหัวเราะและกล่าวเย้ยว่า

“เจ้าคงไม่คิดว่า,พลังแค่อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลขัน
กลางจะสามารถสร้างบาดแผลให้ขา้ ได้ใช่ไหม? หรือเจ้าจะ
พึงพาแม่นางคนนันดีละ่ ? แต่เป็ นไปได้ไหมทีเจ้าจะหลบอยู่
หลังผูห้ ญิงตลอดไป? ข้าเองก็ยงั จําเหตุการณ์ในวันนันในดิน
แดนวายุคลังได้ และข้าจะให้เจ้าคุกเข่าขอขมาต่อหน้าข้า

17
อย่างทีเจ้าเคยทํากับท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน! ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ติงเหลียนระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลัง ต่อหน้าเยวียเมิง
ลี,ติงเหลียนไร้ซงความหวาดกลั
ึ วใดๆอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม,คํากล่าวเหล่านีไม่ได้ทาํ ให้เย่หยวนโมโหสักนิด
แต่กลับเป็ นเยวียเมิงลีแทนทีรูส้ กึ ขุ่นเคืองอย่างมากเมือได้ยิน

ผัวะ!!

ฝ่ ามืออันเรียวงามของเยวียเมิงลีซัดเข้าตบหน้าของติง

18
เหลียนเต็มแรง ด้วยพลังปราณอันมหาศาลทีควบแน่นอยู่บน
ฝ่ ามือ ติงเหลียนหน้าสะบัดจนกระเด็นออกไปด้วยความเร็ว
สูง

ภายใต้การเคลือนไหวของเยวียเมิงลี,ติงเหลียนไม่สามารถ
ตอบสนองใดๆได้ทนั เลย!

แม้วา่ นางจะไม่สามารถใช้วรยุทธเนตรได้ แต่ดว้ ยพลังของเย

วียเมิงลีในตอนนี,การจะฆ่าติงเหลียนมันง่ายยิงกว่าฆ่าสุนขั
เสียอีก!
19
หากนางไม่ออ้ มมือไว้สาํ หรับเย่หยวน ป่ านนีติงเหลียนคง
หยุดหายใจไปแล้ว!

“พร๊วด! พร๊วดด!”

ติงเหลียนพยายามคลานเข่าลุกขึนอย่างรวดเร็ว ทัวทังปาก
ของเขาอาบด้วยเลือดสีแดงสดจนต้องคลายเลือดทีล้นออก
มาอย่างช่วยไม่ได้

20
ปรากฏว่าฝ่ ามือของเยวียเมิงลีทีตบหน้าติงเหลียงไปเมือครู ่
มันทําให้ฟันกว่าครึงแผงของเขาหลุดโดยตรง!

“หากเจ้ายังกล่าวพูดจาขยะเช่นนีออกมาอีก ไม่จาํ เป็ นต้อง

ถึงมือเย่หยวนแล้ว! ข้าจะบดขยีเจ้าเอง!”

เยวียเมิงลีกล่าวเตือน

จนถึงปั จจุบนั ,หากให้กล้าดูหมินเย่หยวนมันก็ไม่ตา่ งอะไรกับ

ดูหมินนางเลย

21
 ตามทีนางกล่าวก่อนหน้า,หากเยวียเมิงลีต้องการจะซ่าติง
เหลียนจริงๆมันง่ายยิงกว่าปั ดฝุ่ น!

อย่างไรก็ตาม,หากข้างกายเย่หยวนมีบคุ คลทีทรงพลังขนาด
นีอยู่ขา้ งๆ เหตุใดเขาต้องหลบหนีการไล่ลา่ ตังแต่แรก?

คําถามนียังคงกังวานอยู่ในใจติงเหลียน เขาไม่ควรล้อเล่น
กับคนเช่นนีเลย!

22
 เย่หยวนมองติงเหลียนและยักไหล่กล่าวว่า

“เจ้าหาเรืองใส่ตวั เอง,อย่าตําหนิขา้ ล่ะกัน”

ในขณะนันเอง,เย่ชิงทีอยู่ขา้ งๆก็กล่าวขึนอย่างหงุดหงิดว่า

“ขยะแบบนีให้ขา้ จัดการเองไหม? จะไปเสียเวลาสนทนากับ

ขยะเพืออันใด?”

23
ตามทีเขากล่าวไป,เย่ชิงยกกําปั นขึนและซัดหน้าติงเหลียน
อย่างแรง

ก่อนหน้าติงเหลียงอาจตังตัวไม่ทนั จึงถูกโจมตี แต่หากเป็ น

คราวนีล่ะก็,เขาจะต้องรับมือการโจมตีได้ทนั แน่นอน!

แต่ทว่า…ผลลัพธ์ยงั คงเหมือนเดิม!

ปั กก!!

24
 เสียงกําปั นดังกึกก้องดีมาก!
ปากของติงเหลียนล้นปรีด้วยเลือดสดทีไหลรินเป็ นสายนํา

ภายในปากของเขาตอนนี,ไม่มีฟันเหลืออยู่อีกเลย…

ในเวลานีติงเหลียนค้นพบอย่างชัดแจ้งแล้วว่า สหายรอบข้าง
ของเย่หยวนสองคนนี,ไม่วา่ ใครก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่าย
ดาย

25
ถึงรูเ้ ช่นนัน,แต่มนั ก็สายเกินไปแล้ว….

26
 ตอนที680 พบพานสหายเก่า

เมือมองไปยังใบหน้าอันแสนเวทนาของติงเหลียน เย่หยวนก็
ทําได้เพียงถอยหายใจอย่างไร้ประโยชน์

ในคราแรกเขาตังใจนะเปิ ดฉากการต่อสูค้ รังใหญ่กบั ติง

เหลียนด้วยตัวเอง แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,อีกฝ่ ายกลับปากเสีย
ท้าทายคนอืนก่อน

1
เย่ชิงเองก็มิได้เป็ นคนใจดีอะไรนัก ยังไม่ทนั ทีเย่หยวนจะได้
หยุด,กําปั นนันก็ซดั หน้าอีกฝ่ ายเจียนตายเสียแล้ว

การโจมตีของสองคนนี,แม้กระทังเย่หยวนยังไม่สามารถหยุด
ได้ทนั เลย!

“ตอนแรกตังใจจะต่อสูก้ บั เจ้าอย่างเป็ นธรรม เพือชําระหนี

แค้นด้วยตนเอง แต่ใครจะไปรูว้ า่ เจ้าจะหาเรืองเองเช่นนี ลืม
ไปเถอะ,พิจารณากับสิงทีเคยกระทําไปและตายลงซะ”

2
 เย่หยวนกล่าวอย่างไร้ประโยชน์

ติงเหลียนดูราวกับต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่เขา
พึมพําอยู่เป็ นเวลานานและไม่กล่าวใดๆออกมา

เย่ชิงทีเห็นดังนันก็ดรู าํ คาญอย่างมาก เขาไม่ได้มีความอด

ทนขนาดนันพร้อมซัดฝ่ ามือฆ่าโดยตรง

3
ติงเหลียนไร้ความสามารถจะต้านทาน และระเบิดเป็ นเศษ
เนือทันทีดว้ ยฝ่ ามือของเย่ชิง

พลังการโจมตีนีของเย่ชิงเป็ นแค่จดุ สูงสุดแห่งระดับห้าเท่า

นัน แต่ตงเหลี
ิ ยนไม่อาจต่อต้านใดๆได้เลย

เขาเป็ นถึงยอดฝี มือระดับเจ็ด แม้จะออมมือใช้พลังแค่ระดับ

ห้า แต่นนไม่
ั ใช่สงที
ิ นักสูร้ ะดับห้าจะสามารถทานทนได้เลย

เมือติงเหลียนตายลง,เครืองหมายสีดาํ บนฝ่ ามือก็หายไป

ด้วยเช่นกัน

4
เป็ นเรืองน่าสลดนัก,ไม่เพียงแค่ซา่ งกวนหยุนหลงจะไม่สามา
รถฆ่าเย่หยวนได้ แต่เขายังลากสหายของตนอย่างติงเหลียน
ลงยมโลกไปด้วยกันอีก

ในปั จจุบนั ,ติงเหลียนผูเ้ ป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์

ชันฟ้าอันทรงพลัง แต่เมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวนแล้ว,เขาไม่ตา่ ง
อะไรกับของเล่นเลย

ด้วยพลังของเยวียเม่งลีและเย่ชิง,แค่พวกเขาสองคนก็
5
 สามารถทําลายแดนล่างแห่งนีได้อย่างง่ายดาย!

อย่างไรก็ตาม,แม้วา่ จะเป็ นเย่หยวนทีเผชิญหน้ากับติง

เหลียนเมือครู ่ แต่ผคู้ ว้าชัยย่อมเป็ นเย่หยวนแน่นอน

“พีใหญ่,เราควรทําอะไรต่อดีในตอนนี?”

อิงหมัวหูถ่ าม

6
“ออกจากป่ าปลิดชีพก่อนเป็ นอย่างแรก ข้าต้องหาใครสักคน
เพือสอบถามเกียวกับสถานการณ์ของดินแดนไร้สินสุดใน
ปั จจุบนั จุดประสงค์ของพวกดินแดนวายุคลังยังคงลึกลับ
แต่ขา้ สังหรณ์ใจไม่ดีเลย”

ในทันทีทนั ใด,นัยน์ตาของอิงหมัวหูก่ ็เปล่งประกายและกล่าว

อย่างตืนเต้นว่า

“เข้าใจแล้ว! พีใหญ่,ข้าเห็นว่าความเร็วของท่านในปั จจุบนั ก็

คือว่าไม่เลว เหตุใดเราถึงไม่ลองแข่งกันหน่อยล่ะว่า,ใครกันที
เร็วกว่า?”

7
 เย่หยวนสาดสายตามองอิงหมัวหูแ่ ละแสยะยิมกล่าวว่า

“เจ้าต้องการจะแข่งกับข้าจริงๆงันรึ?”

อิงหมัวหูท่ ถูี กกระตุน้ โดยท่าทางของเย่หยวนมีหรือทีจะยอม

เขาทุบอกตัวเองเบาๆและกล่าวว่า

“อย่ามาดูถกู กันหน่อยเลย! หลังจากทีข้าก้าวขึนสูร่ ะดับห้า

8
ได้สาํ เร็จ,ความเร็วของเขาก็เพิมขึนหลายเท่าทวีนกั ! ข้าไม่
เชือว่า,ข้าจะไม่สามารถเอาชนะท่านได้!”

“เอาล่ะๆ ก็เห็นแก่หน้าตัวเจ้าทีเป็ นถึงลูกหลานของพยัคฆ์

ขาว,ข้าก็ไม่อยากไปบันทอนความมันใจพวกนันของเจ้าเท่า
ไหร่”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมหยักไหล่เล็กน้อย

9
“อ๊ะ! อย่ามาอวดดีนะท่าน! ข้าไม่มีทางแพ้ทา่ นแน่นอน! ข้า
ขอเดิมพันด้วยศักดิศรีของลูกหลานสัตว์เทวะ!”

ทันทีทกล่
ี าวจบ,อิงหมัวหูก่ ็พงุ่ ออกไปทันทีดว้ ยความเร็วสูง
สุด

เย่หยวนกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ

“อย่าลืมว่าข้าเองก็มีสายเลือดสัตว์เทวะ เจ้า…ห่ะ? เริมแล้ว

รึ?”

10
 “เดียวก่อน,เดียวก่อน! ข้ากําลังตามไป!”

เย่ชิงทีพึงพบเจออะไรเช่นนีเป็ นครังแรก,ก็เป็ นราวกับเด็กไม่

ปาน เมือเห็นเย่หยวนและอิงหมัวหูเ่ ล่นสนุกกัน เขาก็อดไม่
ได้ทจะเข้
ี าร่วม

เย่หยวนและอิงหมัวหูท่ เห็
ี นดังนัน ก็แทบหันกลับมามอง
พร้อมกันและกล่าวขึนว่า

11
“เจ้ามันพลังระดับเจ็ด แค่ตีนเปล่าก็แทรกพวกเราได้แล้ว! นี
ไม่รงั แกเกินไปหน่อยรึ?”

เย่ชิงกล่าวตอบทันทีวา่

“สบายใจได้ ข้าใช้พลังแค่ระดับห้าขันปลายเท่านัน!”

เย่หยวนกล่าวเย้ยว่า

12
 “ก็ดี หลังจากนี,หวังว่าจะไม่รอ้ งไห้!”

เมือได้ยินเช่นนันเย่ชิงก็แทบทรุดและกล่าวตอบว่า

“ไอ้หนู,อย่าอวดเก่งไปหน่อยเลย! แม้ขา้ จะระงับระดับพลัง

ของตน แต่เพียงระดับห้าขันปลายก็มากพอจะเอาชนะเจ้า
แล้ว!”

แม้เขาจะระงับพลังตนเองเหลือแค่ระดับห้า แต่ในด้านความ
เข้าใจและแนวคิดของเขามันก็ยงั เป็ นระดับเจ็ดอยู่ดี

13
 หนึงในนันก็คือแนวคิดด้านความเร็วเช่นกัน

นีจึงเป็ นเหตุผลว่าทําไมติงเหลียนทีอยู่ในอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด ถึงไม่สามารถรับมือกับเย่ชิงได้แม้
แต่นอ้ ย

เย่หยวนหันไปยิมเล็กน้อยให้เยวียเมิงลีและกล่าวว่า

“ทุกคนหยุด! มาเริมแข่งกันตรงจุดนี! ลีเอ๋อและเยียนเอ๋อจะ

14
 เป็ นกรรมการให้พวกเรา!”

เยวียเมิงลียิมและกล่าวว่า

“ไม่มีปัญหา!”

ทังสามถอยกลับมาจัดระเบียบใหม่ และทันทีทเยวี
ี ยเมิงลี
กล่าวว่า‘เริม’ ทังสามก็พงุ่ ออกไปราวกับลูกธนูทถูี กยิงเต็ม

15
 กําลัง

เมือวิงไปได้สกั พัก,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็ นคูต่ อ่ สูท้ ทัี ด

เทียมกันอย่างมาก!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พีใหญ่,ท่านเร็วได้เพียงแค่นีใช่ไหม? ในเมือเป็ น

เช่นนัน,ข้าก็ขอล่วงหน้าไปก่อนล่ะ!”

อิงหมัวหูร่ ะเบิดเสียงหัวเราะอย่างสบายอารมณ์ และเร่ง

16
 ความเร็วแซงเย่หยวนกับเย่ชิงโดยตรง

“เจ้าหนู,นีคือพลังของเจ้า? หากมีพลังเพียงแค่นี,งันข้าก็ไม่
เกรงใจแล้วเช่นกัน!”

ร่างของเย่ชิงพุง่ แซงออกไปอีกคน ทิงเพียงลําแสงสีเขียวเป็ น

ทางยาวต่อหน้าเย่หยวนเท่านัน

เมือเห็นทังสองทีวิงแซงออกไป รอยยิมอันเยือกเย็นของเย่

17
 หยวนก็เผยขึนทีมุมปากทันที พร้อมหัวเราะลันว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นันคือสุดกําลังของพวกเจ้าแล้วใช่ไหม? แค่นนั

มันไม่ดถู กู ข้าไปหน่อยรึ? สายเลือดคุนเพิงจงปะทุ! เคล็ด
อัสนีคลังวายุเคลือน,ปลดปล่อยเต็มกําลัง!”

ร่างของเย่หยวนพุง่ ฉีกอากาศแหวกแผ่นฟ้า เขาไล่ตามทัง

สองใกล้เข้ามาเรือยๆด้วยความเร็วสูงสุด

ความเร็วของทังสามในขณะนีเกินจินตนาการไปอย่างมาก
หากนักสูผ้ ใู้ ดอยู่ขา้ งๆ,อาจได้รบั บาดเจ็บจากความเร็วทัง
สาม

ในเวลานีเองช่องว่างระหว่างเย่หยวนและทังสองก็ลดแคบลง
18
 อย่างต่อเนือง!

ความแข็งแกร่งของขาคูน่ ีของเย่หยวนเหนือกว่าอิงหมัวหู่
และด้อยกว่าเย่ชิงเพียงเล็กน้อยเท่านัน!

ด้วยความเร็วของเย่หยวนทีเริมตีตนขึ
ื นมา,ผลลัพธ์สดุ ท้ายที
กําลังจะออกมานีเริมไม่แน่นอนอีกต่อไป!

เย่หยวนแซงเย่ชิงขึนไปก่อนจะขึนนําเป็ นทีหนึงหลังแซงอิงห

19
มัวหูใ่ นเวลาต่อมา เย่หยวนนําทังสองไปไกลขึนและไกลขึนที
ละนิด

เห็นได้ชดั ว่าเย่ชิงและอิงหมัวหูใ่ นขณะนีไม่สามารถตีตนกลั

ื บ
มาได้เลย

“เย่หยวนเป็ นผูช้ นะ!”

เยวียเมิงลีประกาศผลผูช้ นะ และทังสามก็หยุดลงเช่นกัน

อิงหมัวหูด่ เู ศร้าใจเล็กน้อยและกล่าวท้วงว่า

20
“พีใหญ่,ท่านขีโกง! ในวันนัน,ตอนทีท่านสูก้ บั เย่ชิง ความเร็ว
ของท่านยังไม่มากขนาดนีเลยมิใช่ร?ึ !”

เย่ชิงกล่าวเสริมว่า

“ใช่แล้ว,ใช่แล้ว! ความเร็วของเจ้าตอนนันมิได้สงู ขนาดนี!”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

21
“เคล็ดอัสนีคลังวายุเคลือนของฝึ กจนสําเร็จแล้ว! เว้นเสียแต่
จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,นอกเหนือจากนัน
ก็ไม่มีใครเทียบเคียงข้าได้อีกในด้านความเร็ว!”

“ไม่มีทาง!? ท่านสําเร็จวรยุทธเคลือนทีนันแล้วงันรึ? มัน…

มันไม่เร็วเกินไปหน่อยหรือไม่?”

อิงหมัวหูต่ ะลึงจนอ้าปากค้าง

22
 หากเป็ นคนธรรมดาทัวไปฝึ กฝนวรยุทธนี,คงต้องใช้เวลา
ประมาณแปดถึงสิบปี เพือสําเร็จวรยุทธนีขันริเริม ลืมไปได้
เลยสําหรับขันสวรรค์ลือลัน แต่เวลาพึงผ่านไปเท่าไหร่เอง?…
เหตุใดเย่หยวนถึงสําเร็จจนชํานาญมากเพียงนีแล้ว?

“ข้าทีบรรลุสจั ธรรมแท้จริงแห่งสายลมและมีพฤกษา
วิญญาณหยวนฉืออยู่กบั ตัว จึงทําให้การฝึ กฝนวรยุทธนีมิได้
ยากเกินไปสําหรับข้า”

เย่หยวกล่าวตอบด้วยรอยยิม

คนอืนๆต่างต้องค่อยๆทําความเข้าใจกับวรยุทธนีทีละนิด แต่
23
เย่หยวนทีครอบครองสัจธรรมแท้จริงธาตุลมและพืชพรรณ
วิญญาณธาตุอสั นี,สิงเหล่านีจึงทําให้เย่หยวนได้เปรียบกว่า
คนอืนมาก

“นันมันก็จริง แต่ถึงกระนัน,ความเร็วในการฝึ กฝนของท่านก็

ยังโกงเกินไป!”

อิงหมัวหูบ่ น่

24
ในขณะทีเย่หยวนกําลังจะกล่าวตอบ เขากลับได้ยินเสียงการ
ต่อสูจ้ ากระยะไกลได้ฉบั พลัน เขาขมวดคิวขึนทันทีโดยไม่
สมัครใจ และกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่ากําลังมีกลุม่ นักสูเ้ ข้าปะทะกันอยู่ เราไปดูและ

ลองสอบถามถึงสถานการณ์ปัจจุบนั กันเถอะ!”

ทุกคนย่อมเห็นด้วยโดยไม่มีขอ้ คัดค้านใดๆ เพียงเสียวอึดใจ,

กลุม่ ของเย่หยวนก็ไปถึงจุดมีการปะทะทันที

ความแข็งแกร่งของนักสูก้ ลุม่ ทังสองฝ่ ายมิได้มากนัก ทังหมด

อยู่เพียงอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์เท่านัน แน่นอนว่าความ
25
แข็งแกร่งเพียงแค่นี,มันไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของเย่หยวนได้
เลย

กระนันเอง,ดูเหมือนว่าพลังการต่อสูข้ องทังสองฝ่ ายจะแตก

ต่างกันมาก เห็นได้ชดั ว่าฝ่ ายหนึงกําลังหนีกานไล่ตอ้ นจาก
อีกฝ่ ายอยู,่ จนในปั จจุบนั ฝ่ ายนันถูกล้อมอย่างไร้หนทาง

ฝ่ ายทีถูกล้อมมีประมาณสิบคน,ในขณะทีฝ่ ายปิ ดล้อมมี

กําลังกว่าหลายสิบ!

26
มุมทีเย่หยวนกําลังสอดส่องอยู่สามารถเห็นทุกอย่างชัดเจน
ยิง แต่เมือเขามองเห็นกลุม่ นักสูท้ กํี าลังเสียเปรียบ สีหน้าของ
เขาก็มืดลงทันที

“เย่หยวน,ท่านรูจ้ กั พวกเขารึ?”

เยวียเมิงลีกล่าวถามทันทีทเห็
ี นสีหน้าของเย่หยวนทีมืดลง

27
 ตอนที681 ข่าวร้ าย

ทังสองฝ่ ายกําลังเข้าปะทะอย่างหนักหน่วง แต่เมือเวลาผ่าน

ไป,ฝ่ ายทีมีกาํ ลังคนแค่สิบอ่อนแรงลงจนเห็นได้ชดั ร่างกาย
ของพวกเขาแต่ละคนบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิง,ชายหนุ่มทีเป็ นผูน้ าํ กลุม่ ไม่มีบริเวณใด

เลยทีเขาไม่มีบาดแผล เขาบาดเจ็บหนักจนอยู่ในสภาวะกึง
เป็ นกึงตายแล้ว

1
 กระนันเอง,สายตาของเขาก็ยงั เต็มไปด้วยความอาฆาต
อย่างไม่น่าเชือ ราวกับถึงแม้ตวั ตาย,แต่วิญญาณของเขาก็
จะไม่ยอมถอยหนีแม้กา้ วเดียว!

เขาถือเป็ นผูน้ าํ กลุม่ ทีมีจิตใจน่าชืนชมยิง แต่น่าเสียดายทีเขา

กําลังจะตายในอีกไม่ชา้ จากพิษบาดแผลทีมากเกินต้าน
ทาน

2
“โจมตี! ฆ่ามันให้หมด! ข้าอยากจะรูจ้ ริงๆว่า,แกยังทนได้อีก
สักกีนํา!”

ชายคนหนึงจากฝ่ ายไล่ตอ้ นคํารามดังลัน

ชายหนุ่มผูซ้ งเป็
ึ นผูน้ าํ ประคองสติทยัี งหลงเหลือ ก้าวออกมา
เพือปกป้องทุกคนและพยายามปลดปล่อยเพลงหมัดออกมา
นีอาจเป็ นหมัดสุดท้ายแล้วในชีวิตนีของเขา

3
 บูมมม!

นักสูอ้ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์นนกระเด็
ั ดออกไปด้วยหมัด
ของชายหนุ่ม และสินใจตายลงทันที!

อย่างไรก็ตาม,ด้วยจํานวนทีมากกว่าของอีกฝ่ าย พวกนันโจม
ตีดว้ ยมีดบินเข้าใส่ชายหนุ่มผูน้ นต่
ั อเนืองทันที ร่างกายของ
ชายหนุ่มทรุดหนักลงเข้าไปอีก,ในขณะนีประตูแห่งความ
ตายได้เปิ ดรอตรงหน้าเขาแล้ว!

4
เมือเห็นว่าการจู่โจมด้วยมีดบินประสบผลสําเร็จด้วยดี พวก
นันจํานวนนับหลายสิบโถมเข้าใส่ชายหนุ่มนันทันทีหวังฆ่า
ให้ตาย

“อ๊ะ! ไม่!”

หญิงสาวทีอยู่ดา้ นหลังชายหนุ่มกรีดร้อง

5
แต่ในเวลานันเอง,จู่ๆก็มีแรงดันลมปราณสุดแสนอันตราย
ปะทุออกมาจนท่วมท้นทัวสมรภูมิเดือด!

เบืองหน้าปรากฏเพียงสายลมอ่อนทีพัดโชย,นักสูอ้ าณาจักร
ร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ทงหมดที
ั กําลังโถมเข้าใส่ชายหนุ่มคนนัน
หยุดนิงลงทันที!

แต่แม้ปลายนิวของพวกเขายังไม่ได้ขบั เขยือนใดๆ ร่างของ

ทุกคนชะงักลงเฉียบพลัน

6
 เพราะพวกเขาทังหมดได้สินใจแล้ว!

บูม! บูม! บูม!

หลังจากนันเพียงเสียวอึดใจ,นักสูพ้ วกนันก็คอ่ ยๆล้มลงทีละ

คนสองคน และหยุดหายใจตายลงทันที

ในขณะนันเอง,สายลมนันก็ชะลอตัวลงจนเห็นเป็ นร่างๆหนึง
ปรากฏขึน ร่างๆนันเดินเข้าไปประคองชายหนุ่มทีกําลังจะ
ตาย และป้อนโอสถเข้าปากอย่างรวดเร็ว

7
 “ไม่ได้พบกันเสียนาน,หลงถัง!”

ร่างๆนันมิใช่ใครอืนนอกจากเย่หยวน!

ในขณะทีชายหนุ่มอันกล้าหาญแห่งอาณาจักรร้อยสมุทร
วิวฒ
ั น์นน,ก็
ั คือหลงถังทีเย่หยวนไม่ได้พบหน้ากันเสียนาน!

นับตังแต่เกิดการเปลียนแปลงครังใหญ่ในแดนใต้ นิกาย
เมฆาราตรีได้สง่ เหล่าอัจฉริยะออกไปยังแดนเหนือก่อน
8
อย่างไรก็ตาม,ตังแต่ทเย่
ี หยวนขึนมายังแดนเหนือแห่งนี เขา
ก็ยงั ไม่เคยพบหน้าหลงถังหรือกระทังสองสาวตระกูลหนาน
เฟิ นเลย

เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า,เขาจะได้พบสหายเก่าอีกครังใน
สถานการณ์เช่นนี!

ส่วนหญิงสาวทีกรีดร้องเมือครูก่ ็มิใช่ใครอืนนอกจาก,หนาน
เฟิ งฉีหลัว

9
ในขณะทีคนอืนๆภายในกลุม่ ของหลงถัง,โดยส่วนใหญ่ลว้ น
เป็ นศิษย์ทเคยดู
ี ถกู เหยียดหยามเย่หยวนทังสินในอดีต

อาการบาดเจ็บของหลงถังรุนแรงอย่างมาก เขาหมดสติไป
แล้วในขณะนี

หนานเฟิ นฉีหลัวและหนานเฟิ นหลัวปิ ง,พวกนางจับจ้องไปยัง

ร่างๆนันทีเข้ามาช่วยด้วยความสงสัย แต่ก็ยงั ไม่กล้าระบุได้

10
 อย่างแน่ชดั นัก

บุคคลผูน้ ีทียืนอยู่ตอ่ หน้าพวกนาง…แข็งแกร่งเกินไป!

ด้วยพลังทังหมดของฝ่ ายตรงข้าม,มันไม่สามารถเอาชนะ
บุคคลผูน้ ีได้เลย แต่กลับกัน,บุคคลนีสามารถฆ่าทังหมดได้
ภายในพริบตาเดียวเท่านัน!

แต่ใบหน้าเช่นนัน…มันจะเป็ นใครได้อีกนอกจากเย่หยวน?

11
เนืองจากเป็ นเวลาไม่นานเกินไปนักทีไม่ได้พบหน้า,เย่หยวน
จึงมิได้เปลียนแปลงเท่าไหร่ แต่สิงหนึงทีเปลียนไปจนเห็นได้
ชัดเลยก็คือ…ความเป็ นผูใ้ หญ่และความทรงพลัง!

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนค่อยๆเงยหน้าขึนมาและมองไปยัง
พวกนาง ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิมอันอบอุ่นว่า

“อะไรกัน? พวกเจ้าจําข้าไม่ได้แล้วรึ?”

12
เพียงประโยคเดียวสันๆ,ประหนึงราวกับกําแพงนําแข็งทีแตก
ออกเป็ นเสียงๆในชัวพริบตา

หนานเฟิ นฉีหลัวร้องไห้ออกมาทันที พร้อมวิงเข้าสวมกอดเย่

หยวนแน่น,นางกล่าวทังนําตาว่า

“เป็ นเจ้าจริงๆ! ข้า..ฮึก,ฮึก…ข้าคิดว่าชีวิตนีจะไม่ได้พบเจ้า

อีกแล้ว!”

ไม่ไกลนัก,นําตาของหนานเฟิ นหลัวปิ งก็ไหลออกมาอย่าง

ห้ามไม่ได้ ความรูส้ กึ ของนางในขณะนีเองจะแตกต่างจาก
13
 หลานสาวได้อย่างไร?

เย่หยวนทราบดีวา่ สองน้าหลานคูน่ ีประสบความยากลําบาก

ยิงในตลอดเวลาทีผ่านมา เขาจึงไม่กล่าวใดๆและปล่อยให้
นางร้องไห้ออกมาในอ้อมกอด

“เอาล่ะ,ทุกอย่างมันจบแล้ว”

เย่หยวนลูบหลังของหนานเฟิ งฉีหลัวอย่างอ่อนโยน และเข้า

14
 ปลอบขวัญทุกคน

หลังจากนันไม่นาน,เสียงร้องไห้ของหนานเฟิ งฉีหลัวก็คอ่ ยๆ
หยุดลง แต่นางยังคงสะอืนอย่างอดกลันไม่ได้

ในขณะนันเอง,หลงถังก็คอ่ ยฟื นสติขนอย่

ึ างช้าๆ อาการบาด
เจ็บทัวร่างทังในและนอกดีขนมากจนไม่
ึ น่าเชือ

เมือเห็นเย่หยวน,ท่าทางของเขาก็ดตู กใจอย่างมากเช่นกัน

เขาเตรียมทีจะสละชีวิตกันการต่อสูค้ รังนีไว้แล้ว แต่มิได้คาด

15
 หวังเลยว่า,จะมีคนมาช่วยในเสียววินาทีสดุ ท้าย

และคนทีมาช่วยก็คือเย่หยวน!

พวกเขาทังหมดหาบริเวณพืนทีโล่งและนังพูดคุยกันเล็กน้อย
เย่หยวนสอบถามหลงถังและคนอืนๆเกียวกับสิงทีต้องพบ
เจอหลังอพยพจากนิกายเมฆาราตรีขนมาแดนเหนื
ึ อ

ปรากฏว่า,หลังจากทีพวกเขาขึนมายังแดนเหนือ ทุกอย่างจะ
ไม่ได้ราบรืนเลยสักนิด พวกเขาไม่มีแม้แต่ทพัี กปั กหลักถาวร

16
ต่อมา,เนืองจากพวกเขาสร้างความขุ่นเคืองให้กบั ผูป้ กครอง
คนหนึงทีเป็ นนักสูอ้ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ พวกเขาจึงถูก
ไล่ลา่ อย่างหนัก

โดยไร้ซงทางเลื
ึ อกใดๆ,หลงถังและทีเหลือทําได้เพียงหาที
หลบซ่อนและหนีอย่างหัวซุกหัวซุน

แต่ก็โชคดีอย่างมากทีหลงถังบรรลุสจั ธรรมแท้จริงได้อย่าง
รวดเร็ว ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของเขาเร็วขึนมาก และ
ขึนกลายมาเป็ นผูน้ าํ กลุม่ ทันที

17
จากภัยอันตรายมากมายทีเขาประสบในแดนเหนือ มันเป็ น
ดังปุ๋ ยช่วยเร่งการเติบโตของหลงถังได้เป็ นอย่างดี

หลังถังในปั จจุบนั ,อยู่ในอาณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ

ั น์ขนปลาย
ั
แล้ว และอีกเพียงไม่กีก้าว,เขาก็จะก้าวสูอ่ าณาจักรหมืน
สมุทรไพศาล!

หลังจากทีความแข็งแกร่งของหลงถังเพิมสูงขึน เขาก็รวบ
รวมเหล่าสาวกทียังเหลือเดินทางไปยังทีห่างไกลและสร้าง
นิกายเมฆาราตรีแห่งใหม่ขนึ

18
แต่สถานทีทีพวกเขาอยู่คอ่ นข้างห่างไกลจากความเจริญ,ทํา
ให้ขอ้ มูลข่าวสารต่างไม่สามารถเข้าถึงได้ พวกเขาไม่ทราบ
เลยว่านิกายเมฆาราตรีได้เคลือนมายังแดนเหนือและลงหลัก
ปั กฐานอย่างสมบูรณ์แล้ว

ในเวลาต่อมา,จากการบุกโจมตีครังใหญ่ของดินแดน
วายุคลัง ไข่ทพึี งตังและยังไม่สมบูรณ์พออย่างนิกายเมฆา
ราตรีแห่งใหม่ของพวกเขาจึงพังพินาศลง หลงถังและทีเหลือ
ระเหระหนไร้ทปัี กหลักอีกครัง

จนในท้ายทีสุด,พวกเขาก็เข้าร่วมกับกลุม่ พันธมิตรทีใกล้ทสุี ด
ในแถวนัน และได้ทราบข่าวว่า,เย่หยวนได้กลายเป็ นความ

19
หวังใหม่เพียงหนึงเดียวของดินแดนไร้สินสุด วีรกรรมของเย่
หยวนทําให้ทวทั
ั งแดนเหนือสันสะเทือนครังประวัติศาสตร์

แต่เพียงแค่วา่ ,สถานะของกลุม่ พันธมิตรสาขาย่อยนีตําเตีย

เกินไป การจะติดต่อกับผูค้ นระดับบนมันเป็ นเรืองเป็ นไปไม่
ได้

แน่นอนทังหมดเกิดขึนเมือหลายเดือนก่อน

20
 “เดิมที,พวกเราถูกส่งไปเป็ นแนวหน้าเพือเข้าหยุดทัพใหญ่
ของดินแดนวายุคลัง แต่ในระหว่างเดินทางไปนัน,กลับได้
รายงานข่าวร้ายมาว่า เมืองวูเ่ ฟิ นถูกโจมตีโดยสิบยอดฝี มือที
แท้จริง พวกเขาล้วนเป็ นจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้า ค่ายกลปกป้องเมืองแตกพ่าย,เมืองวูเ่ ฟิ นลุกเป็ นไฟ
กลุม่ พันธมิตรไร้สินสุดสูญสลาย!”

“อะไรนะ? ทีเจ้าบอกว่าเมืองวูเ่ ฟิ นลุกเป็ นไฟมันหมายความ

ว่าไง?!”

21
สีหน้าของเย่หยวนซีดขาวลงทันทีทได้
ี ยิน เขาคว้าแขนหลง
ถังและกล่าวถามอย่างร้อนใจ

“สิบยอดฝี มือทีแท้จริงแห่งดินแดนวายุคลังบุกจู่โจมเมืองวู่
เฟิ นแบบสายฟ้าแลบโดยไม่มีใครรูต้ วั ทังสิบร่วมมือกัน
ทําลายค่ายกลปกป้องเมืองจนพังพินาศลง! ทําไมรึ? หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า,มีสหายของเจ้าบางคนอยู่ในเมืองวูเ่ ฟิ น?”

สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนมืดมนและเลวร้ายอย่างไม่

22
น่าเชือ หัวใจของเขาราวกับถูกก้อนหินยักษ์กระแทกลงอย่าง
แรง ความสับสนอลหม่านแล่นเข้าสูจ่ ิตใจทันที

เขาคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่า,สถานการณ์ในปั จจุบนั ของดิน

แดนไร้สินสุดจะต้องแย่ลงแน่นอน แต่กลับไม่คิดเลยว่า,มัน
จะยําแย่ถึงขนาดนี!

นีอาจเป็ นแผนของดินแดนวายุคลังตังแต่แรกแล้ว

ทุกคนทราบดีวา่ เมืองวูเ่ ฟิ นเป็ นสาขาใหญ่ของกลุม่ พันธมิตร

ไร้สินสุด หากสามารถตีเมืองนีจนแตกพ่ายได้ การทีดินแดน
ไร้สินสุดจะรวบรวมพลังต่อต้านอีกครังก็จะเป็ นไปได้ยากขึน
23
 มาก

หลังจากนัน…เหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุดทังหมดก็จะกลาย
เป็ นเพียงลูกแกะทีอ่อนนุ่มต่อการบดขยี และจะไม่มีผใู้ ด
สามารถหยุดกองทัพของดินแดนวายุคลังได้อีก!

สงครามระหว่างสองดินแดนดําเนินไปจนใกล้ถึงจุดจบแล้ว
และปั จจุบนั ,เป็ นฝ่ ายของดินแดนวายุคลังทีกําลังไล่เก็บเศษ
ซากทีกระจัดกระจาย เมือทุกอย่างจบสิน,ฝ่ ายดินแดน
วายุคลังก็จะได้รบั ชัยชนะไปอย่างสวยงาม!

หากเย่หยวนเข้ามาช่วยเหลือกลุม่ ของหลงถังไม่ทนั พวกเขา

24
 เองก็จะตกเป็ นเหยือของการกวาดล้างครังนีเช่นกัน

สิงทีเย่หยวนกังวลอย่างทีสุดในตอนนีคือ…พ่อแม่ของเขา!

พวกท่านจะเป็ นอย่างไรบ้างในขณะนี!?

พวกเขาทังคูอ่ ยู่ในเมืองวูเ่ ฟิ น และเมืองวูเ่ ฟิ นในขณะนีก็จบ

สินลงแล้ว…

25
เย่หยวนไม่กล้าคิดใดๆต่อเลย หาก…พ่อแม่ของเขาเป็ นอะไร
ไปจริงๆ เจ้าจะเลาะกระดูกของจ้าวเทียนหยินทีละชินออก
มาและค่อยๆทรมานจิตวิญญาณศักดิสิทธิของมันจนต้อง
ร้องขอความตาย วิญญาณของมันจะไม่ได้ไปเกิดอีกตลอด
กาล!

อย่างไรก็ตาม,ในความคิดของเย่หยวน ด้วยสถานะของพ่อ
และแม่เขา พวกท่านทังสองจะต้องอยู่ในจุดทีปลอดภัยทีสุด
แน่นอนในระหว่างการบุกโจมตี

26
ใครจะไปคิดว่า,เพียงครึงปี สถานการณ์ทงหมดจะกลั
ั บกลาย
มาเป็ นเช่นนีกัน?

“ดี! ดีมาก! ดีจริงๆ! จ้าวเทียนหยิน,ดูเหมือนว่าแกจะไม่เห็น

โลงศพไม่หลังนําตาจริงๆ!”

เย่หยวนกัดฟั นแน่นด้วยความเคียดแค้น และกรนเสียงตําสุด

แสนจะเยือกเย็นออกมา จิตสังหารของเขาพวยพุง่ ออกมาจน
ทุกคนสัมผัสได้อย่างชัดเจน

27
 ตอนที682 ชูมือเผชิญต่อความหวัง

อารมณ์ของเย่หยวนในขณะนีเดือดพล่านอย่างไม่น่าเชือ จิต
สังหารแสนอาฆาตปริมาณมหาศาลพวยพุง่ จากร่างของเขา
จนควบแน่นเป็ นแรงกดอากาศ หลงถังและทีเหลือเกือบ
หายใจไม่ออกจนขาดลม

แต่ทนั ใดนันเอง,แรงดันลมปราณอันอ่อนโยนราวกับสายลม
1
 ฤดูใบไม้ผลิกลับเข้าลบล้างทันที ทุกคนทีกําลังจะขาด
อากาศค่อยๆรูส้ กึ ผ่อนคลายขึนและกลับมาหายใจได้อีกครัง
พวกเราโหยหอบอากาศเข้าปอดอย่างหนักเพือพยุงชีวิต

“พ่อแม่และปู่ ของเย่หยวนอยู่ในเมืองวูเ่ ฟิ น ทุกคนล้วนเป็ น

สมาชิกในครอบครัวทีแสนสําคัญ เพียงครึงปี ทเขาจากไป,
ี
ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าทุกอย่างจะเลวร้ายลงถึงเพียงนี และ
แทบไม่เหลือความหวังอยู่เลย”

เสียงหวานอันแสนไพเราะดังขึน นันคือเยวียเมิงลีอย่างแม่น
ยํา

2
นับตังแต่ครังแรกทีสายตาได้จบั จ้องไปยังเยวียเมิงลี สองอา
หลานตระกูลหนานเฟิ นต่างตกตะลึงอย่างลับๆภายในใจ
นางงดงามดังเทพธิดาสวรรค์,รวมไปถึงอากัปกิรยิ าต่างๆของ
นางก็เช่นกัน เมือต้องเผชิญกับความงามขนาดนีต่อหน้า,
ความอับอายทีด้อยกว่าได้ปรากฏขึนกับพวกนางทันที

เป็ นเวลานานทีพวกนางไม่พบเย่หยวน ทังสองสาวต่างคาด

ไม่ถึงเลยว่า,จะมีสหายผูม้ ีความงดงามดังนางฟ้าแสนสวย
เช่นนีอยู่ขา้ งกายเย่หยวน

ความพ่ายแพ้และความด้อยกว่านีกลายเป็ นปมในใจของ
3
หนานเฟิ นฉีหลัวและหนานเฟิ นหลัวปิ งไปโดยไม่ตงใจ
ั แต่ทงั
สองก็ไม่อาจบอกให้ใครรูไ้ ด้เลย

ระหว่างพวกนางกับเย่หยวนเป็ นเหมือนกับเส้นขนานสอง
เส้นทีไม่มีวนั บรรจบกัน

อย่างไรก็ตาม,ภายใต้สถานการณ์เช่นนี มันก็ไม่ใช่เวลามา
หึงหวงเช่นกัน เมือได้ยินถ้อยคําของเยวียเมิงลี พวกนางก็
อดทีจะตกใจไม่ได้เลย

4
“พวกเจ้ามีข่าวอันใดเกียวกับเมืองวูเ่ ฟิ นอีกบ้างหรือไม่? แม้
จะเป็ นการบุกของจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ทังสิบ แต่ก็ไม่น่าเป็ นไปได้เลยว่า,กลุม่ พันธมิตรทังหมดจะ
ถูกกําจัดจนสินซาก?”

เย่หยวนกล่าวถามขึนทันที ภายในใจของเขาเต็มไปด้วย
ความหวัง

หากย้อนกลับไป,ภายในเมืองวูเ่ ฟิ นถือเมืองทีรวบรวมยอด
ฝี มือไว้มากมาย แม้สิบยอดฝี มือทีแท้จริงนันบุกเข้ามา แต่ก็
เป็ นไปไม่ได้เลยทีพวกนันจะรวบหัวรวบหางได้หมด

5
 แต่คาํ ตอบของหลงถังกลับต้องทําให้เย่หยวนผิดหวัง

“อืม…ข้าได้ยินเพียงแค่วา่ เมืองวูเ่ ฟิ นพ่ายอย่างสินท่า ยอด

ฝี มือจํานวนมากตายลง ส่วนรายละเอียดทีเหลือข้าไม่ทราบ
เลยเช่นกัน”

เย่หยวนถอนหายใจอย่างอ่อนแรง แม้เขาจะทราบว่า,ด้วย
สถานะของหลงถังจะไม่อาจเข้าถึงข้อมูลเชิงลึกได้ แต่ไม่

6
อย่างยังไง,เย่หยวนก็ยงั สัมผัสถึงเศษเสียวของสิงทีเรียกว่า
ความหวังได้อยู่

เย่หยวนหลับตาลงทันที พร้อมเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้

ประมาทด้วยใจทีสงบลง

ทุนคนรูว้ า่ เย่หยวนในขณะนีกําลังคิดหากลยุทธ์รบั มืออยู่ จึง

ไม่มีใครกล้ารบกวนเขาเลย

ทีเหลือต่างกลันหายใจอย่างพร้อมเพรียง พวกเขากลัวว่า

7
 เสียงหายใจของตนจะไปขัดสมาธิของเย่หยวน

เพียงไม่นาน,เย่หยวนลืมตาทังสองขึนและกล่าวกับทุกคนว่า

“ข้าจะไปล้างบางพวกมันทีเมืองวูเ่ ฟิ น หากใครเตรียมตัว
เตรียมใจพร้อมและยินดีรว่ มด้วย,ก็จงตามข้ามา”

คํากล่าวอันเด็ดเดียวนีของเย่หยวนทําให้ทกุ คนตกตะลึงอีก
ครัง นําเสียงของเขาทังเด็ดขาดและไร้ซงความหวาดกลั
ึ ว

ดินแดนไร้สินสุดในปั จจุบนั เต็มไปด้วยความมืดมนและสิน

หวัง ทัวทังบริเวณเต็มไปด้วยกลินอายแห่งความตาย พวก

8
 เขาไม่มีพลังมากพอทีจะต่อต้านใดๆได้เลย

แม้เย่หยวนจะกล้าประโยคนีออกมาอย่างง่ายๆ แต่ทนั ทีทได้

ี
ยินความมันใจและพลังของหลงถังกลับฟื นคืนกลับมาใน
ทันทีราวกับถูกกระตุน้

“ดีละ่ ! ข้าขอสูร้ ว่ มกับเจ้า! ไอ้พวกเดรัจฉานนันฆ่าคนของ

เราไปนับไม่ถว้ น แม้ขา้ ต้องตาย,แต่ขา้ จะลากพวกมันลงมา
ด้วย!”

9
 หลงถังกํามือแน่นและกล่าวอย่างเคียดแค้น

ทุกวันนี,หลงถังและทีเหลือถือเป็ นกลุม่ สุดท้ายทีหลงเหลือ

ตลอดเวลามานีพวกเขาล้วนผ่านความเป็ นความตายมามาก
เกินไป

แม้หลงถังจะทุม่ เททังกําลังและจิตวิญญาณลงไป แต่สหาย

กว่าครึงกลับต้องตายลง

เมือหลงถังกล่าวเช่นนี ภายในแววตาของเหล่าสาวกทีเหลือ
ต่างสะท้อนความเคียดแค้นและเกลียดชังต่อนักสูด้ ินแดน

10
วายุคลังออกมา พวกเขาทังหมดเองก็รูส้ กึ ไม่ตา่ งจากหลงถัง
เลย

แต่พลังของพวกเขานันอ่อนแอเกินไป ไม่สามารถจะสร้าง
คลืนกระทบให้แก่อีกฝ่ ายได้เลยสักนิด สิงเหล่านีเองจึงสร้าง
ความเจ็บปวดแก่จิตใจพวกเขายิงเช่นกัน

ในตอนนีเย่หยวนกลายมาเป็ นผูน้ าํ กลุม่ ของพวกเขาไปแล้ว

โดยชอบธรรม ไม่ใช่เพราะพลังทีเหนือกว่า,แต่เป็ นความ
เลือมใสทีพวกเขารูส้ กึ ได้

11
 ทีพวกเขายังคงมีลมหายใจถึงทุกวันนีได้ก็เพราะเย่หยวน

“ศิษย์พเย่
ี ,พวกเราทุกคนยินดีอย่างยิงทีจะต่อสูเ้ คียงท่าน!”

“ถูกต้องแล้ว! ศิษย์พเย่
ี หยวน,ในตอนนีท่านเป็ นดังจ้าว
นิกายเมฆาราตรีของพวกเรา โปรดนําพวกเราไปสูค่ วามหวัง
ด้วยเถิด!”

12
 “ศิษย์พเย่
ี หยวน,พวกเราพร้อมแล้ว!”

คํากล่าวของเย่หยวนได้รบั การตอบรับจากทุกคนทันที

เมือดินแดนวายุคลังก้าวเข้ามาในดินแดนของพวกเขา
ทุกอย่างกลับโกลาหล,สหายมากมายถูกเข่นฆ่าเป็ นผักปลา
ต่อหน้าต่อตาพวกเขาทุกคน ความเกลียดชังของสาวกเหล่า
นีมันมากมายจนแทบล้นทะลัก ไม่ได้นอ้ ยไปกว่าหลงถังเลย

13
 นอกจากนี,พวกเขายังมีการดํารงอยู่ททรงพลั
ี งยิงอย่างเย่
หยวนอีก ดังนัน,เมือเย่หยวนยกมือเพือตีกลองออกรบ พวก
เขาจึงรีบชูมือตอบรับทันทีโดยไม่ลงั เลใดๆ

ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบนั ,พวกเขาต้องการผูน้ าํ ทีแข็งแกร่ง

เพียงจัดระเบียบและควบคุมสถานการณ์ได้!

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวตอบว่า

14
“เยียม! ในเมือเป็ นเช่นนี,พวกเราจะสร้างนิกายเมฆาราตรี
ขึนอีกครัง! ไอ้พวกดินแดนวายุคลังนันจะต้องลิมรสถึงความ
แข็งแกร่งของพวกเราเหล่านิกายเมฆาราตรี!”

หากให้กล่าวถึงจุดศูนย์รวมจิตใจของทุกคนในขณะนี เย่
หยวนก็คงนึกอะไรไม่ออกแล้วนอกจากนิกายเมฆาราตรี

ดังนันเย่หยวนจึงยกนิกายเมฆาราตรีขนมาเพื
ึ อปลุกใจ และ
กระตุน้ เจตจํานงแห่งความจงรักในนิกายให้ตนขึ
ื นอีกครัง

“นิกายเมฆาราตรีจงเจริญ!”

15
“นิกายเมฆาราตรีจงเจริญ!”

……………………………

16
แม้วา่ สาวกเหล่านีจะฝ่ าฟั นความลําบากมามากมาย แต่
พวกเขาก็ยงั ไม่ลืมตัวตนทีเคยเป็ นส่วนหนึงของนิกาย

เมือนิกายถูกสร้างขึนมาใหม่อีกครังในเวลานี แต่ละคนจึง
รูส้ กึ ตืนเต้นอย่างไม่น่าเชือ

หลังจากทีตืนเต้นจนดีอกดีใจกันอยู่พกั หนึง หลงถังก็กล่าว

ขึนว่า

“เย่หยวน,เนืองจากพวกเราจะสร้างนิกายเมฆาราตรีขนมา
ึ
ใหม่อีกครัง ผูท้ เหมาะสมกั
ี บตําแหน่งจ้าวนิกายทีสุดก็ตอ้ ง
เป็ นเจ้า!”

ทันทีทหลงถั
ี งกล่าวขึน,เหล่าสาวกทังหมดต่างเห็นชอบใน

17
 ทันที

เย่หยวนครุน่ คิดเกียวกับเรืองนีเล็กน้อยและกล่าวว่า

“สําหรับเรืองนี,ข้าจะรับตําแหน่งเป็ นจ้าวนิกายชัวคราวไป
ก่อน หลังจากทีพวกเราออกเดินทางจนไปถึงเมืองวูเ่ ฟิ น,เรา
จะเข้าสอบถามเกียวกับข่าวคราวของนิกายเมฆาราตรีไป
ด้วย ในอนาคต,หากจ้าวนิกายหลิวกลับมา เขาย่อมเหมาะ
สมกับตําแหน่งนีมากกว่าข้าแน่นอน!”

เนืองจากเมืองวูเ่ ฟิ นพังพินาศลงไปแล้ว นิกายเมฆาราตรีที

พึงสร้างขึนใหม่เองก็ยากทีจะรอดพ้นชะตากรรมเช่นกัน

18
เย่หยวนทําได้เพียงสวดภาวนาในใจว่า,ขอให้เหล่าสหายที
เคยร่วมรบกับเขาทุกคนยังคงปลอดภัย

ตราบใดทีพวกเขารอดการจากบุกได้,พวกเขาย่อมต้องหาที
หลบภัยแน่นอน และในเวลานีข่าวคราวเกียวกับนิกายเมฆา
ราตรีตอ้ งมีหลงเหลือกันบ้าง

ยิงไปกว่านัน,ทังเมืองวูเ่ ฟิ นและนิกายอันยิงใหญ่ทงสามแห่
ั ง
แดนเหนือ พวกเขาล้วนทราบดีวา่ ความสัมพันธ์ระหว่างเย่
หยวนและนิกายเมฆาราตรีนนแนบแน่
ั นเพียงใด เป็ นไปไม่
ได้ทพวกเขาจะไม่
ี เข้าช่วยเหลือใดๆเลย

19
ไม่วา่ อย่างไร,เมือนิกายเมฆาราตรีถกู สร้างขึนใหม่ภายใต้
การปกครองของเย่หยวนเช่นนีแล้ว ยอดฝี มือทียังหลงเหลือ
อยู่ย่อมขอเข้าร่วมกลุม่ ด้วยอย่างเลียงไม่ได้แน่นอน

ในเวลานัน,เมือหยดนําทีกระจัดกระจายค่อยๆกลับมารวม
กันอีกครัง มันจะกลายมาเป็ นมหาสมุทรอันไร้สินสุด!

หลงถังผงกหัวและกล่าวว่า

20
“เอาล่ะ,ตามแบบแผนทีท่านวางเอาไว้เลย ท่านจ้าวนิกาย
เย่,ข้าสงสัยว่าพวกเราควรทําอย่างไรก่อนดีเป็ นอันดับแรก?
แม้พวกเรามีจิตวิญญาณทีหาญกล้าพร้อมเผชิญหน้า,แต่
พลังของพวกเราในปั จจุบนั ยังคงอ่อนแอเกินไป!”

หลงถังยังคงเป็ นคนทีสงบและมีสติตลอดเวลาเช่นเดิม

แน่นอนว่าเย่หยวนแข็งแกร่งอย่างมาก แต่เขายังเป็ นมนุษย์

ทีมีขีดจํากัด,เมือต้องเผชิญหน้ากับกองทัพดินแดนวายุคลัง
นับล้านคน เย่หยวนก็ไม่ตา่ งอะไรกับคนธรรมดา

21
ไม่วา่ เขาจะแข็งแกร่งจนสามารถพลิกสวรรค์ได้ก็ตาม แต่เขา
จะสามารถพลิกกองทัพดินแดนวายุคลังจํานวนมหาศาลนีได้
หมดหรือไม่?

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ขันแรกต้องเสริมความแข็งแกร่งของเราเสียก่อน! หลงถัง,
ข้าเห็นว่าเจ้าเองก็อยู่หา่ งจากอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
เพียงไม่กีก้าว ข้ามีโอสถทีช่วยเจ้าได้ในเวลานี และมีโอสถ
อีกจํานวนมากทีช่วยทุกคนได้ จงนําโอสถของข้าไปแจกจ่าย
ให้แก่ทกุ คน จงฝึ กฝนและก้าวข้ามขีดจํากัดให้ได้โดยเร็วที
สุด เย่ชิง,เจ้าช่วยปกป้องข้าที ข้าจะเข้าสูก่ ารเก็บตัวสักสอง

22
 วัน!”

“ได้เลย,ไม่มีปัญหา!”

เย่ชิงกล่าวตอบ

เย่หยวนนําโอสถบางส่วนออกมาและให้หลงถังแจกจ่ายแก่
ทุกคน จากนันก็ดงึ ทุกคนเข้าสูเ่ จดียเ์ ลืองสวรรค์ทนั ที

แน่นอนว่า การกระทําของเย่หยวนเช่นนีได้สร้างคลืนแห่ง
23
ความตกตะลึงถาโถมเข้าใส่พวกหลงถังทังหมด แต่หลังจาก
ทีเยวียเมิงลีอธิบายให้ทกุ คนฟั ง พวกเขาก็สบายใจขึน
พร้อมความเกรงขามในตัวเย่หยวนผูล้ กึ ลับนีมากขึนภายใน
ใจ

คํานิยามสําหรับเย่หยวนงันรึ? …ความเป็ นไปได้อนั ไร้สิน

สุดไงล่ะ!

ก่อนหน้านี,เย่หยวนสร้างห้องหลอมโอสถในเจดียเ์ ลือง

24
สวรรค์ให้แก่เหรงตงและเสียวหลูห่ ยานได้ฝึกฝนและบ่มเพาะ
พลังโดยเฉพาะ

หลังจากทีเย่หยวนเข้าสูเ่ จดียเ์ ลืองสวรรค์ เขาก็ตรงไปยังห้อง

หลอมโอสถและโบกมือขึนกลางอากาศ เบืองหน้าปรากฏ
กองสมุนไพรวิญญาณกองใหญ่ขนทั
ึ นที

แน่นอนว่าเขาไม่มีตน้ ทุนทีหนาขนาดนีตังแต่แรก ก่อนทีจะ

ออกจากแดนเทพอสูรต้องห้าม,นอกจากไปขู่เตือนเผ่าอสูร
แล้ว เย่หยวนยังรีดไถ่สมุนไพรวิญญาณจากเผ่าอินทรียกั ษ์
และเผ่าเสือมาเป็ นจํานวนมาก

25
 ปั จจุบนั ความแข็งแกร่งของเขายังคงอ่อนแอไปในสมรภูมิ
เขาวางแผนทีจะหลอมโอสถและก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลระดับเก้าโดยตรง!

ยิงไปกว่านัน,ด้วยอัญมณีแห่งความโกลาหลทีเขาได้มาจาก
คราวก่อน เขาก็ยงั ใช้ไปไม่หมด

เย่หยวนต้องการจะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี เพือก้าวข้าม
ขีดจํากัดในหนึงอึดใจ!

26
 ตอนที683 เข้ าสมทบจากทัวทุกหน
แห่ง

อีกสองวันต่อมา,เย่หยวนออกจากการเก็บตัวในทีสุด แต่นี
ทําให้ทกุ คนเกิดความโกลาหลทันทีเช่นกัน!

“ท่านจ้าวนิกายเย่,ท่าน…ท่านก้าวข้ามรวดเดียวสองระดับ

1
 ย่อยเลยงันรึ?!”

“ช่างน่าทึงเกินไปแล้ว! ข้ายังจําได้ด,ี วินาทีทท่ี านจ้าวนิกาย

เย่กา้ วเข้ามาในประตูนิกาย ท่านยังมีพลังแค่อาณาจักร
หลอมรวมวิญญาณเท่านัน จากตอนนันมันผ่านไปนานแค่
ไหนแล้ว? ดูตอนนีสิ! อีกเพียงครึงก้าวก็จะขึนสูอ่ าณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าแล้ว!”

“ตังแต่ทา่ นจ้าวนิกายเย่เข้ามาในนิกาย,ท่านล้วนสร้างปา
ฎิหาริยอ์ ย่างต่อเนือง จนถึงปั จจุบนั ก็ยงั เป็ นเช่นนัน!”

2
ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของเย่หยวนไม่สามารถวัดได้
ด้วยความเข้าใจและจิตสํานึก ทันทีทเขาเข้
ี ามาในนิกาย
เมฆาราตรี,เขาก็ตกเป็ นเป้าหมายของเหล่าสาวกทุกคนมา
โดยตลอด

ในคราแรก,พวกเขายังคงมีความหวังทีจะก้าวตามให้ทนั เย่
หยวน แต่ตอ่ มา,พวกเขาก็ตระหนักชัดแจ้งดีแล้วว่า นันเป็ น
เรืองทีไม่มีทางเกิดขึนแน่นอน

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนเป็ นทีประจักษ์ตงแต่
ั การ
ประลองยุทธครังใหญ่ของนิกายจบลงแล้ว เย่หยวนคือ
3
 บุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดแห่งนิกายเมฆาราตรี

พรสวรรค์ของเขาโดดเด่นจนไม่มีผใู้ ดในดินแดนไร้สินสุด
สามารถก้าวข้ามไปได้

นักสูผ้ เู้ คยปะมือกับเย่หยวนในตอนนัน,ได้กลายเป็ นผูเ้ ดิน

ตามเส้นทางของเย่หยวนในวันนีไปแล้ว

เย่หยวนเข้าพบหลงถังและกล่าวถามว่า

4
“ในตอนนี,จุดทีใกล้ทสุี ดทีพวกดินแดนวายุคลังบุกจู่โจมคือ
แห่งใด? อ่อ…ลืมไปเลยสําหรับพวกทีมีพลังตํากว่ายอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า พวกนันไม่ได้อยู่ในสายตา
ข้า”

หลงถังตกใจเล็กน้อย เขากล่าวตอบว่า

“หากเป็ นกองกําลังทีเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั

ฟ้าขึนไป จุดทีใกล้ทสุี ดคงเป็ น…นิกายนภาเลิศลําทีอยู่หา่ ง
จากทีนีประมาณสามพันลี ได้ข่าวมาว่า,มียอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสามเคลือนทัพไปทีนัน
และไล่ฆ่าเหล่าสาวกอย่างบ้าคลัง ปรมาจารย์แห่งนิกาย

5
 นภาเลิศลําถูกสังหารอย่างโหดเหียม”

ร่องรอยแห่งความหวังปรากฏขึนในแววตาของเย่หยวนที
สะท้อนออกมาเป็ นประกาย เขาพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ ทีนันแหละ!”

นับตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป,การไล่ลา่ อันเหียมโหดของเย่หยวน

ได้เริมขึนแล้ว!

6
วันต่อมา,เย่หยวนบุกไปยังนิกายนภาเลิศลําและสังหารยอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสามคนนันอย่าง
เลือดเย็น เขาสะบันหัวของมันและเสียบประจานหน้าประตู
ด้านนอกนิกายเป็ นสง่า!

ส่วนเหล่าทหารดินแดนวายุคลังทังหมดในนิกายนภาเลิศถูก
ฆ่าทิงเกลียง ไม่มีใครเหลือรอดเลยสักคน!

7
ห้าวันต่อมา,ณ เมืองกวางโศก ห่างจากนิกายนภาเลิศลํา
ประมาณพันลี กองกําลังของดินแดนวายุคลังในบริเวณนัน
ถูกสังหารทิงหมดสิน ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับห้าตายอย่างน่าสังเวช!

สิบวันต่อมา,ณ เมืองหยินเฟย,นิกายสายลมอสูรและนิกาย
เชอเล่ย กองกําลังของดินแดนวายุคลังถูกสังหารสินใน
ทํานองเดียวกัน เหล่าทหารดินแดนวายุคลังทุกนายเหลือ
เพียงร่างไร้วิญญาณเท่านัน!

8
 ……………………….

ข่าวการไล่ลา่ กองทัพดินแดนวายุคลังเหล่านีแพร่กระจาย
ออกไปอย่างรวดเร็ว พวกดินแดนวายุคลังถูกล้างบางและไม่
เหลือรอดแม้แต่ชีวิตเดียว ข่าวนีต่างทําให้กลุม่ นักสูด้ ินแดน
ไร้สินสุดทีกระจัดกระจายตกตะลึงกันอย่างมาก

9
พวกเขาล้วนแตกพ่ายและกระจัดกระจายออกไปทัวแผ่นดิน
เพือความอยู่รอด และเมือพวกเขาได้รบั ข่าวนี,ทุกคนล้วน
ต้องการเข้าสนับสนุนอย่างมาก ทุกคนล้วนมีความเคียด
แค้นต่อดินแดนวายุคลัง พวกเขาต้องการลุกขึนต่อสูก้ บั ดิน
แดนวายุคลังอีกครัง

“ยอดเยียม! ฆ่ามันอย่าให้เหลือ! สะใจจริงๆ! ตังแต่ทดิี น

แดนวายุคลังบุกมา,ข้าได้ยินเพียงว่า เมืองแสงพิโรธเป็ น
เมืองแค่เมืองเดียวทีได้รบั ชัยชนะจากการบุกของพวกมัน!
แต่หลังจากนันทุกอย่างก็เลวร้ายลง,ฐานทีตังหลักของดิน
แดนไร้สินสุดถูกบุกโจมตีอย่างหนัก เพียงอึดใจเดียว,
10
 สถานการณ์ทกุ อย่างก็เปลียนไป ทุกอย่างเลวร้ายไปหมด
แต่ตอนนี,ในทีสุดพลังทีแท้จริงของดินแดนไร้สินสุดก็เริม
เคลือนไหวแล้ว!”

“ถูกต้องเลย! หลังจากทีดินแดนวายุคลังเคลือนทัพมาไล่
กวาดล้าง,ข้าก็ไม่เคยได้ยินข่าวดีอีกเลย ชีวิตของเขาไร้ซงึ
ความหมายใดๆอีกต่อไป,นอกจากรอวันตาย! ข้าไม่รู ้
หรอกว่าพวกเขาเป็ นใคร,แต่มนั ได้ปลุกความพิโรธของข้าขึน
มาอีกครัง!”

11
“จากทีข้าได้ยินมา,พวกเขาเรียกแทนตัวเองว่า นิกายเมฆา
ราตรี มีนิกายทีทรงพลังขนาดนีในดินแดนไร้สินสุดด้วยรึ?
เจ้าต้องทราบก่อนว่า,ทุกกองกําลังของดินแดนวายุคลังทีถูก
กําจัดไป ล้วนมียอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเป็ น
แม่ทพั คุมอยู่ทงสิ
ั น!”

“นิกายเมฆาราตรี? ข้าไม่เคยได้ยินชือนีมาก่อนเลย! แต่ใน

เมือพวกเขากําลังต่อสูเ้ พือกอบกูช้ ือเสียงของดินแดนไร้สิน
สุด พวกเราเองก็ควรเข้าสมทบกับพวกเขายิง หากเป็ นพวก
เขาล่ะก็,มันอาจจะเติมเต็มความปรารถนาสําหรับการล้าง
แค้นของเขาได้!”

12
 “เจ้ากล่าวถูกต้องแล้ว! ดินแดนไร้สินสุดในขณะนีเป็ นดัง
กองทรายทีไม่จบั ตัวกัน เราต้องการผูก้ ล้าทีแท้จริงเพือรวบ
รวมกําลังของพวกเราทุกคนเอาไว้! ไปกันเถอะ! ไปเข้า
สมทบกับพวกเขากัน!”

กลุม่ นักสูเ้ ล็กๆโดยมีผนู้ าํ ทังสองกําลังหารือกันอยู่ ในทีสุด

พวกเขาก็เร่งออกเดินทางเพือไปเข้าร่วมกับนิกายเมฆาราตรี
ทันที

ภาพฉากเช่นนีเกิดขึนทัวทุกหนแห่งในทางตอนใต้ของแดน

13
 เหนือ

ไม่นานหลังจากนัน,กลุม่ นักสูเ้ ล็กใหญ่จาํ นวนมากมายได้

เดินทางมารวมตัวกันทีเมืองกวางโศก

นีคือฐานทีมันในปั จจุบนั ทีเย่หยวนเป็ นคนเลือก เมืองนีมัน

ขนาดใหญ่มากและสามารถรองรับนักสูไ้ ด้จาํ นวนมหาศาล
นอกจากนีทีนียังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรต่างๆมาก
มาย

14
 กองกําลังของดินแดนวายุคลังยังไม่ทนั ได้เพลิดเพลินกับ
ทรัพยากรเหล่านี พวกเขาทังหมดถูกกําจัดไปโดยเย่หยวน

ในช่วงเวลาสันๆ,นักสูท้ มารวมตั
ี วกันในทีแห่งนีก็มีจาํ นวน
กว่าแสนคน!

และวันนี,ก็ยงั อีกหนึงกองกําลังอันยิงใหญ่เดินทางเข้าสมทบ
กับเมืองกวางโศกอีกประมาณสามหมืนคน!

นีเป็ นหนึงในกองกําลังทียิงใหญ่ทสุี ดในปั จจุบนั และสําคัญ

มากสําหรับเสริมความแข็งแกร่งของเมืองกวางโศก!

15
“เจ้าน่ะ,เป็ นคนของนิกายเมฆาราตรีใช่หรือไม่? ไปเรียก
จ้าวนิกายของเจ้ามา,ข้าต้องการขอพบ!”

ผูน้ าํ ของกองกําลังกล่าวขึนอย่างเย่อหยิง เขาดูจะเป็ นผูม้ ี

อํานาจราวกับผูถ้ ือหางเสือเรือ

และคนของนิกายเมฆาราตรีทกํี าลังกล่าวด้วยก็คือหลงถัง

16
หลงถังในตอนนีก้าวขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลเป็ นที
เรียบร้อยแล้ว ภายใต้ความช่วยเหลือด้วยเม็ดโอสถของเย่
หยวน

ความแข็งแกร่งของบุคคลผูถ้ ือหางเสือเรือนีแข็งแกร่งมาก
เขาเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับ
เก้า!

ด้วยปริมาณและความแข็งแกร่งของกองกําลังทีอยู่ขา้ งหลัง

17
 เขา เป็ นทีชัดเจนว่าเขาคนนีไม่ง่ายเลยเช่นกัน

แต่ทศั นคติอนั เย่อหยิงของเขา มันทําให้หลงถังไม่พอใจเป็ น

อย่างมาก

“เมือมาถึงเมืองกวางโศก ไม่วา่ จะเป็ นใครหน้าไหนก็ตอ้ ง

เคารพกฏภายในเมืองแห่งนี! ท่านจ้าวนิกายของเราจะ
ว่างออกมาพบท่านเป็ นการส่วนตัวได้อย่างไร? หากต้องการ
พบเขา,เชิญเข้าแถวและอดทนรอทางด้านโน้น!”

หลงถังขมวดคิวและกล่าวขึน

18
 หลงถังมีความภาคภูมิและทระนงในศักดิศรีไม่นอ้ ยเลยใน
ขณะนี เขาเป็ นถึงสหายของบุคคลทีน่าเหลือเชืออย่างเย่
หยวน ไม่วา่ จะใหญ่มาจากไหน,แต่เมือไม่เคารพกฎ หลงถัง
ก็พร้อมสังสอนเช่นกัน

เย่หยวนในตอนนีทรงพลังเกินกว่าทีเขาจินตนาการไว้มาก
จริงๆ

ในคราแรก,หลงถังคิดว่าการทีเย่หยวนจะเอาชนะยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าขันกลางได้ เขาคงต้องสาหัสไม่
น้อยกลับมาแน่นอน แต่ใครจะรูว้ า่ ,มันกลับไม่ใช่แบบนัน
19
เลย! เย่หยวนสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย พลังของเขา
น่าเกรงขามเกินไป!

ไม่วา่ กองกําลังของดินแดนวายุคลังจะทรงพลังและแกร่งแค่
ไหน เย่หยวนและเหล่าสหายของเขาล้วนบุกฝ่ าเข้าไปด้วย
พลัง และฆ่าทุกคนจนไม่เหลือแม้สกั ชีวิต!

ส่วนพวกเขา,แม้จะเป็ นสาวกในนิกายเดียวกัน แต่ก็ทาํ ได้

เพียงเข้าสนับสนุนเล็กๆน้อยๆ พวกเขาไม่มีคณ
ุ สมบัติมาก
พอทีจะอย่างนันจริงๆ

20
หลงถังตระหนักดีวา่ ,หากมิได้เพียงเพราะอยู่ในนิกายเดียว
กับเย่หยวน เขาคงไม่เหลียวมองหรือสนใจหลงถังแน่นอน

ตัวตนของเย่หยวนราวกับอยู่กนั คนละโลกกับเขาไปโดยสิน
เชิง

แน่นอนว่า,ทังหลงถังและสาวกคนอืนๆรูส้ กึ ภูมิใจและ
เลือมใสอย่างไม่น่าเชือ

21
 จนถึงตอนนีพวกเขาก็ยงั เป็ นสาวกร่วมนิกายเดียวกับเย่
หยวน!

“เห้ๆ! ไม่เห็นจํานวนกองกําลังของเรารึไง? อย่าคิดว่าพวก

เจ้าจะสามารถจัดการพวกเราลงได้ง่ายๆ! แม้จะไม่มียอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอยู่ก็เถอะ แต่ดว้ ยพลังของ
พวกเรารวมกัน,กระทังยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ขนั
กลางยังต้องสินใจตายลง! ในแง่ของความแข็งแกร่ง,พวก
เราไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าจ้าวนิกายของเจ้าเลย! แล้วทําไมข้าจะ
เข้าพบจ้าวนิกายของเจ้าไม่ได้?”

22
 ชายผูน้ นกล่
ั าวอย่างเหยียดหยาม

ดวงตาของหลงถังหรีแคบลงด้วยความกังขา เห็นได้ชดั ว่า

เขาไม่เชือคํากล่าวของชายคนนีเลย

ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าขันกลางจะพ่ายให้แก่
พวกเขาประมาณสามหมืนคนแค่นีน่ะรึ?

ชายคนนีช่างขีโม้สินดี!

23
 ในขณะเดียวกัน,เสียงหนึงก็ดงั ขึน

“ชูวซือ,เป็ นเวลาครึงปี ทมิี ได้พบกัน เจ้ายังดูอวดดีไม่

เปลียน!”

24
 ตอนที684 ทัพศึกตระกูลเย่

ชายผูเ้ ย่อหยิงคนนีคือชูวซือทีมิได้เห็นหน้ามาครึงปี เต็ม

และสามหมืนคนทีเขาพามาแน่นอนว่า,ทังหมดคือนักสูใ้ น
เมืองแสงพิโรธทีเย่หยวนเคยช่วยไว้ตงแต่
ั ตอนนัน

เพียงแค่วา่ ,ในอดีตจํานวนผูค้ นมันเคยมากกว่าตอนนีมาก

1
 “อวดดี? ใครมันกล้า…ห๊ะ?!”

ชูวซือหันหน้าไปมองต้นเสียงทันทีในขณะทีกล่าว แต่เมือ
เห็นเจ้าของเสียงนี,เขาก็รอ้ ง‘ห๊ะ’จนเสียงหลงออกมา

ก่อนหน้านี,ท่าทางของเขายังคงหยิงผยองและโอ่อ่าดังเสือ
แต่เมือหันไปมองต้นเสียง,เขาก็กลายเป็ นแมวป่ วยทันทีและ
แทบล้มทังยืน

“ทะ-ท่าน…ท่านเย๊! ฮะ-ฮ่าฮ่า…เหตุใดถึงเป็ นท่าน?

ท่าน…ท่านอยู่ทนีี ได้อย่างไร?”

2
 ชูวซือกล่าวด้วยนําเสียงติดอ่างและสันคลอนเพราะความ
กลัว

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“เจ้าไม่อยากพบข้าหรอกรึ? ถึงถามข้าเช่นนี?”

ชูวซือหง่อยและเหียวเฉาลงอย่างรวดเร็ว แววตาของเขาเต็ม
ไปด้วยความระสับระส่าย เห็นได้ชดั ว่าเขาต้องการหา

3
 เหตุผลแก้ตวั อยู่

โป๊ กก!

ชูวซือถูกตบหัวอย่างแรงจนหน้าทรุดลงไป มันจะเป็ นใครอืน

ได้อีกนอกจากจูช้ างซี

จูช้ างซีรบี มอบคันธนูและคาราวะเย่หยวนทันที และกล่าวว่า

“ข้าเตือนตาแก่นีไปแล้วว่าอย่าทําตัวกร่างนัก แต่มนั ก็ไม่

4
เคยฟั ง! พวกเราคาดไม่ถึงเลยว่า,ทีนิกายเมฆาราตรีเลืองชือ
อย่างรวดเร็ว ทังหมดจะเป็ นเพราะท่านเย่หยวน!”

เมือเย่หยวนเห็นเหล่าสหายเก่าเข้ามาร่วมทัพด้วยเช่นนี เขา
ก็มีความสุขมากและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ในตอนทีข้าก้าวเข้าสูโ่ ลกแห่งการต่อสูค้ รังแรก,ข้าคือสาวก

แห่งนิกายเมฆาราตรี ปั จจุบนั ,พวกเราจึงพยายามบูรณะ
นิกายขึนมาใหม่อีกครัง”

5
พวกชูวซือและกลุม่ ของเขาล้วนเป็ นนักสูเ้ ร่รอ่ นทีท่องทัวยุทธ
จักร พวกเขาจึงทราบเพียงว่า,ภูมิหลังของเย่หยวนเต็มไป
ด้วยบุคคลอันทรงพลังอยู่ แต่ไม่รูเ้ ลยว่า,ต้นกําเนิดของเขา
มาจากนิกายเล็กๆ

นิกายทีมีสิทธิพิเศษเหนือทุกนิกาย,อย่างนิกายเมฆาราตรี มี
เพียงบุคคลระดับสูงในแดนเหนือเท่านันทีทราบ

“ฮะ-ฮ่าฮ่า,ท่านเย่หยวน,เหล่าพีน้องของเราคิดถึงท่านยิง!
ช่วงเวลาทีผ่านมา,ไม่มีคืนใดทีพวกเราหลับสนิทเลย ทุกคน

6
ล้วนเฝ้ากังวลเกียวกับความปลอดภัยของท่าน แต่คาดไม่ถึง
เลยว่า,ท่านจะอยู่ทนีี และกลายมาเป็ นเจ้าเมืองกวางโศกอีก
ด้วย!”

ชูวซือทีจมดินรีบลุกขึนและกล่าวกับเย่หยวนด้วยความอ่อน
น้อม

จูช้ างซีกล่าวดุตอ่ ทันทีวา่

“ข้าบอกไม่รูก้ ีครังแล้วว่า,แค่ตราสาปแช่งบ้าๆนันมันทําอันต
รายท่านเย่หยวนไม่ได้อยู่แล้ว! เจ้ามันกังวลเกินกว่าเหตุ
จริงๆ!”

7
 ชูวซือกรอกตาเล็กน้อยและกล่าวว่า

“แล้วใครกันทีต้องออกไปสวดภาวนาต่อสรวงสวรรค์ทกุ คืน
เพืออวยพรให้ทา่ นเย่จงมีแต่ความปลอดภัย!”

“เจ้า! เหตุใดถึงยังไม่คกุ เข่าขอขมารับความผิดต่อท่านเย่

หยวนอีก!?”

จูช้ างซีคาํ รามดังอย่างหงุดหงิด

8
 “ข้า…ข้า…”

ชูวซือสาดสายตาจ้องเขม็งไปยังจูช้ างซีอย่างดุรา้ ย เขาถู

จมูกของตนไปมาด้วยความเก้อเขิน

เมือเย่หยวนเห็นฉากเหล่านี,เขาก็รูถ้ ึงอบอุ่นใจเป็ นพิเศษ

แม้ชายฉกรรจ์เหล่านีจะมีการวางตัวทีไม่คอ่ ยสุภาพ แต่

ความเป็ นห่วงทีมีตอ่ เขามันคือของจริง

9
 เป็ นเรืองทีปฏิเสธไม่ได้วา่ ชาติกาํ เนิดของคนเหล่านีต้อยตํา
แต่พวกเขาเห็นคุณค่าและชีวิตของเหล่าพีน้องเป็ นเรือง
สําคัญยิงกว่าชีวิต ระดับจิตใจของคนเหล่านีสูงส่งนัก

ไม่กลัวตายไม่เคยกังวลว่าจะถูกหักหลัง,พวกเขาพร้อมเสียง
ชีวิตเพือช่วยพีน้องของตน

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“ฮ่าฮ่า,ช่างมันเถอะๆ นิสยั ของเจ้าข้าทราบดีอยู่แล้ว! ข้าให้

อภัย! แต่…เหตุใดกันกําลังพลถือเหลือเพียงเท่านี?”

10
ก่อนหน้านี,เย่หยวนยังจําได้วา่ กองกําลังในเมืองแสงพิโรธ
มันมีมากกว่าสามหมืน หากเทียบกับเมือตอนนัน,ปั จจุบนั
ถือว่าลดลงกว่าครึงหนึง

สีหน้าของชูวซือกลายเป็ นเคร่งขรึมและมืดลงทันที

จูช้ างซีถอนหายใจเฮือกใหญ่และเล่าเหตุการณ์ทงหมดหลั
ั ง
แยกย้ายกับเย่หยวนให้ฟัง

11
 กลับกลายเป็ นว่า,หลังจากทีเย่หยวนจากไป ฉิงหยาง,กัว
เต๋าเฉวียงและคนอืนๆได้ขอแยกเพือกลับไปยังเมืองวูเ่ ฟิ น
พร้อมกับท่านเจ้าเมืองซูหู

ในทีแรก,พวกฉิงหยางเองก็ชกั ชวนให้พวกชูวซือกลับไปยัง
เมืองวูเ่ ฟิ นพร้อมกัน แต่ในเวลานันพวกชูวซือและกลุม่ ของ
เขากลับปฏิเสธไป

พวกชูวซือล้วนเป็ นนักสูเ้ ร่รอ่ นไปอยู่เป็ นหลักเป็ นแหล่ง และ

คุน้ ชินกับเสรีภาพมากกว่าอยู่ในกฎระเบียบ ดังนันพวกเขา
ทังสองกลุม่ จึงขอแยกกัน

12
 แต่ทน่ี าแปลกใจคือโดยส่วนใหญ่ยงั คงอยู่กบั พวกชูวซือต่อ
ไป ส่วนน้อยนักทีเลือกกลับเข้าเมืองกับพวกฉิงหยาง

ในทีสุด,มีผคู้ นประมาณห้าหมืนคนทียังคงอยู่ ในขณะทีพวก

ชูวซือทังสามขึนมาเป็ นผูน้ าํ กลุม่

ซึงจุดประสงค์หลักของกลุม่ นีก็มิได้มีอะไรซับซ้อนเลย พวก

เขาเดินทางต่อไปเรือยๆ และรอจนกว่าเย่หยวนจะกลับมา
เพือรอรับใช้เขาในอนาคต

13
 เย่หยวนถูกไล่ลา่ โดยเครืองหมายสีดาํ และมียอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์มากมายหมายหัวเขาอยู่ แน่นอนว่า
เรืองนีต่างทําให้ทกุ คนกังวลหนัก,แต่ก็ทาํ ได้แค่เดินทางต่อไป
และรอข่าวการหวนคืนกลับมาอีกครังของเย่หยวน

เพือความอยู่รอดในสถานการณ์เช่นนี พวกเขาจึงตังรูปแบบ
กําลังทัพแบบกองโจร รูปแบบเช่นนีเป็ นไปได้ยากยิงสําหรับ
ทัพใหญ่ของดินแดนวายุคลังทีจะจู่โจม

14
หลังจากนัน,ฝ่ ายพันธมิตรเองได้สง่ กองทัพใหญ่ออกไปและ
เข้าสูส่ มรภูมิอย่างเต็มตัว ในขณะนี,ฝ่ ายกองโจรอย่างพวกชู
วซือเองก็เข้าสมทบเช่นกัน ผลการเข้าสมทบของพวกชูวซือ
ทําให้เหล่าทหารฝังดินแดนวายุคลังล้มตายนับไม่ถว้ น

กระนันเอง,พวกชูวซือก็เข้าจู่โจมเฉพาะพืนทีทีไม่มียอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า พวกเขาพยายามหลีกเลียงสิง
ทีเกินกําลังให้ได้มากทีสุด

เว้นแต่วา่ ,เมือเวลาผ่านไป การดํารงอยู่ของพวกชูวซือก็ยิงมี

บทบาทสําคัญมากขึน จนเข้าเตะตากลุม่ คนระดับสูงของฝัง
ดินแดนวายุคลังเข้า

15
จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ทงสิ
ั บโถมเข้าใส่เมืองวู่
เฟิ นพร้อมกัน,เมืองวูเ่ ฟิ นแตกพ่ายในทีสุด พวกมันจับยอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าของฝังดินแดนไร้สินสุดฆ่า
ทิงอย่างไร้เมตตา

และเพือรับมือกับกลุม่ ชูวซือ,พวกมันได้สง่ ยอดฝี มือ

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเข้าเผชิญหน้าทันที

ผลทีก่อเกิดคือ,การนองเลือดครังใหญ่และเหียมโหดยิง

แต่ทว่า…ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าผูน้ นกลั
ั บไม่

16
นึกไม่ฝันเลยว่า พลังการต่อสูข้ องกลุม่ ชูวซือเมือร่วมมือกัน
จะแข็งแกร่งได้เพียงนี!

เขาถูกกลืนกินไปโดยนักสูน้ บั ไม่ถว้ นทีโถมเข้าใส่ดงคลื

ั น
ทะเล และไร้ซงโอกาสหลบหนี
ึ !

ในทีสุด,หลังจากทีชูวซือสังเวชชีวิตพีน้องไปกว่าสองหมืนคน
พวกเขาก็สงั หารยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับ
สีได้สาํ เร็จ!

ผลลัพธ์ในศึกครานี,ชูวซือและคนอืนๆไม่เคยคาดหวังมา
ก่อนเลยว่าจะทําได้จริงๆ

17
การฝึ กพิเศษอันโหดนรกของเย่หยวนมีผลกับพวกเขาอย่าง
มาก!

ด้วยรูปแบบการต่อสูท้ สอดผสานและเสริ
ี มซึงกันและกัน
อย่างสามัคคี พวกเขาสามารถฆ่ายอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสีได้!

อย่างไรก็ตาม,พวกชูวซือทังสามก็ตระหนักถึงปั ญหาต่อได้
หลังจากนัน คราวต่อไป,พวกเขาคงไม่โชคดีเช่นนีแน่นอน!

18
 หากดินแดนวายุคลังส่งยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้ามาอีก เพียงไม่นานกลุม่ ของพวกเขาต้องล้มสลายลงใน
ท้ายทีสุด

ในเวลานัน,พวกเขาได้ยินข่าวเล่าลือพอดีวา่ มีกลุม่ นักสูด้ ิน

แดนไร้สินสุดกลุม่ หนึงเข้าล้างบางกองทัพใหญ่ของดินแดน
วายุคลังราวกับพายุโลหิตอันบ้าคลัง พวกเขาเรียกกลุม่ ของ
ตนเองว่า,นิกายเมฆาราตรี ทุกทีทีนิกาเมฆาราตรีเคลือนไหว
เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังไม่เคยเหลือรอดเลยแม้แต่คน
เดียว

19
ด้วยสถานการณ์ของกลุม่ ชูวซือทีไม่สดู้ ีนกั พวกเขาจึงตัดสิน
ใจทีจะหลบภัยในนิกายเมฆาราตรีนนไปก่
ั อน

แต่พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า,นิกายเมฆาราตรีแห่งนีจะถูกก่อ
ตังโดยเย่หยวนเพียงลําพัง

แน่นอน,ใครจะไปรูว้ า่ จ้าวนิกายเมฆาราตรีจะเป็ นเย่หยวน

มิฉะนันชูวซือจะกล้ากร่างเช่นนันรึ?

“โอ้ใช่แล้ว,ท่านเย่หยวน,กองกําลังของพวกเราเองก็มีชือ

20
 เช่นกัน พวกเราเรียกมันว่า,ทัพศึกตระกูลเย่!”

จูช้ างซีกล่าวขึนอย่างภาคภูมิ

เย่หยวนค่อนข้างประหลาดใจกับวีรกรรมของพวกเขาเมือได้
ฟั ง

ดูเหมือนว่าการเติบโตของพวกชูวซือจะยิงใหญ่เกินกว่าทีเขา
จินตนาการไว้

ครึงปี ทผ่ี านมา,พวกชูวซือและเหล่าพีน้องต่างเผชิญหน้าศึก

21
 ใหญ่ทมีี ความเป็ นความตายเป็ นเดิมพันครังไม่ถว้ น ซึง
ประสบการณ์เหล่านัน,ได้ทาํ ให้ความแข็งแกร่งของพวกเขา
เพิมขึนอย่างมาก

พวกชูวซือทังสามในปั จจุบนั เป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งอาณาจักร

หมืนสมุทรไพศาลระดับเก้าแล้ว และอีกเพียงก้าวเดียว,พวก
เขาจะขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า

“เอาล่ะ,ในเมือพวกเขามาถึงทีนีแล้ว ก็เข้ามาร่วมเป็ นกําลัง

รบของข้า แต่ความแข็งแกร่งของพวกเจ้ายังคงไม่เพียงพอ
ข้าจะหลอมโอสถแก่พวกเจ้าในวันนี,เพือช่วยให้พวกเจ้าก้าว
ขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้สาํ เร็จ ตราบใดทีก้าวขึน
สูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้,ความแข็งแกร่งของพวก
22
เจ้าเมือช่วยกันจะต้องเทียบเท่าอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ขันปลายแน่นอน เมือพวกเจ้าทังสามสามัคคีกนั ,พวกเจ้าจะ
ไร้เทียมทาน!”

เย่หยวนกล่าว

เหล่านักสูท้ เข้
ี าหลบภัยในเมืองกวางโศก,ถึงจะมีจาํ นวนมาก
ก็จริง แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขามีไม่มากนัก

ชูวซือและคนอืนๆในท้ายทีสุดก็ปรากฏตัวขึน ซึงนีคือกําลัง
เสริมอันทรงพลังทีเย่หยวนกําลังต้องการอย่างมาก

23
 ตอนที685 ทัพใหญ่เข้ าประชิด

“ท่าน…ท่านพูดจริงรึ?”

ชูวซือกล่าวขึนทันทีเมือได้ยินเย่หยวนกล่าวเช่นนัน

เฉียงจีทีเงียบอยู่ตลอดตังแต่ตน้ ,เมือได้ฟังเช่นนันเอง เขาก็

1
 รูส้ กึ ตืนเต้นอย่างยิงในขณะนี

ความมหัศจรรย์ของโอสถทีเย่หยวนหลอมกับมือ,พวกเขา
ประจักษ์ชดั แจ้งดีดว้ ยสองตา ด้วยประสิทธิภาพของโอสถ
เหล่านันมันเห็นผลได้ทนั ที!

ก่อนหน้า,เย่หยวนเคยกล่าวว่าตนไม่สามารถหลอมโอสถให้
พวกเขาได้ แต่ตอนนีเย่หยวนมีพลังมากพอทีจะหลอมแล้ว

เย่หยวนยิมบางๆและกล่าวว่า

2
 “ตังแต่ตน้ จนปั จจุบนั ,ข้าเคยโกหกพวกเจ้าด้วยงันรึ?”

เมือทังสามเห็นรอยยิมของเย่หยวน ร่างของพวกเขาก็สนั
สะท้านด้วยตืนเต้นทันที

พวกชูวซือทังสามอดทีจะนึกย้อนถึง ตอนทีเย่หยวนโยนทัง
สามลงในค่ายกลนรกนันไม่ได้เลย

แต่เดิมพวกเขาคิดว่ามันเป็ นแค่การฝึ กพิเศษทีมิได้ใช้

ประโยชน์อะไรมากมาย แต่พวกเขาไม่คาดไม่ฝันเลยว่า,
พวกค่ายกลนรกนันของเย่หยวนจะทําให้ทงสามรอดชี
ั วิตจน
ถึงทุกวันนีจริงๆ

3
ทังสามขุกเข่าลงตรงหน้าเย่หยวนอย่างพร้อมเพรียง และก้ม
ศีรษะจรดพืนพร้อมกล่าวว่า

“ขอบพระคุณอย่างยิงท่านเย่! พวกเราทัพศึกตระกูลเย่จะ
ขอติดตามท่านจนกว่าชีวิตจะหาไม่!”

เย่หยวนพยักหน้าตอบและยอมรับในความภักดีของพวกเขา
ทังหมด

ต่อการมาถึงของทัพศึกตระกูลเย่,เย่หยวนรูส้ กึ โล่งใจขึน
อย่างมาก

4
เพือจะกอบกูเ้ อกราชของดินแดนไร้สินสุดกลับคืน พลังของ
เย่หยวนเพียงคนเดียวย่อมไม่เพียงพอ

แม้วา่ เขาจะไร้เทียมทานในดินแดนไร้สินสุด แต่นกั สูด้ ินแดน

วายุคลังทีบุกมาทีนีก็มีมากเกินไป เขาคงต้องใช้เวลากว่า
หลายสิบปี ถึงไล่ลา่ พวกมันตลอดเวลาถึงจะหมดสินไป

เย่หยวนก่อตังนิกายเมฆาราตรีขนอี
ึ กครัง พร้อมธงศึกแห่ง
นิกายเมฆาราตรีทโบกสะบั
ี ดจรัสต่อท้องนภา ทังนีก็เพือเชือ
เชิญเหล่านักสูแ้ ห่งดินแดนไร้สินสุดทีกระจัดกระจายทัวแผ่น
ดินให้กลับมารวมตัวอีกครัง

5
 แน่นอนว่า,หากคนในเมืองวูเ่ ฟิ นพบเห็นหรือได้รบั ข่าวสาร
เหล่านีเข้า มันจะเป็ นเรืองดีมาก

เหตุการณ์ตอนนันทีเกิดขึนในเมืองวูเ่ ฟิ นและเหล่าผูค้ น ยัง

คงเป็ นปริศนาต่อไปสําหรับเย่หยวนในปั จจุบนั

แต่ตอนนี,เย่หยวนต้องการค้นหาพ่อแม่ของเขาให้พบโดยเร็ว
ทีสุด แต่เขาจะต้องงมเข็มในหมาสมุทรใดบ้าง?

6
 เย่หยวนปลุกระดมเหล่านักสูแ้ ห่งดินแดนไร้สินสุดให้ลกุ ฮือ
ขึนอีกครัง เพือสร้างความโกลาหลให้แก่ดินแดนวายุคลังให้
ได้มากทีสุด และส่งคนเข้ากําจัดออกมาเพือเข้าปราบปราม
เขา

นอกจากนี,เขายังคงสืบสาวเรืองราวและข่าวคราวของพ่อแม่
เขาอยู่ตลอด

7
 …………………………..

การเข้าสมทบของทัพศึกตระกูลเย่,มันได้เสริมความแข็ง
แกร่งให้แก่เมืองกวางโศกเพิมขึนมาก

เย่หยวนยังค้นพบอีกว่า,ตัวชูวซือมีคณ
ุ สมบัติความเป็ นผูน้ าํ
ทีสูงมาก ซึงนีเป็ นเรืองทีเย่หยวนรูส้ กึ ยินดีอย่างมาก

เมือนักสูใ้ นเมืองกวางโศกเพิมจํานวนมากขึนเรือยๆ การ

จัดการด้านผูค้ นจะกลายเป็ นปั ญหาใหญ่ทนั ที

8
 สิงหนึงทีต้องยอมรับคือ,เย่หยวนไม่คอ่ ยชํานาญในด้านนี
เท่าไหร่นกั

แต่หลังจากการมาถึงของพวกชูวซือ พวกเราก็เริมจัดวาง
โครงสร้างและรูปแบบกําลังพลให้เข้าที กําลังพลทังหมดถูก
แบ่งแยกออกเป็ นหน่วยอย่างชัดเจน ปั ญหาด้านการทับซ้อน
ของหน้าทีลดลงและมีประสิทธิภาพมากขึน พวกเขา
สามารถปราบปรามนักสูท้ งหมดได้
ั อย่างอยู่หมัด และให้เชือ
ฟั งอยู่ในโอวาท

ภายใต้สถานการณ์ทดีี ขนเช่
ึ นนี เย่หยวนย่อมมีความสุขแน่

9
 นอนเมือได้เห็น

นอกจากนี,เนืองจากทัพศึกตระกูลเย่ถกู จัดตังโดยพวกชูวซือ
มานานแล้ว พวกเขายังมีหน่วยข่าวกรองทีทํางานอย่างเป็ น
ระบบ ดังนัน,เย่หยวนจึงให้ชวู ซือช่วยขยายพืนทีแหล่งข่าว
และสอบถามข่าวสารเกียวกับเมืองวูเ่ ฟิ นและนิกายเมฆา
ราตรี

ก่อนหน้านี,เย่หยวนได้เข้าสอบถามชูวซืออย่างละเอียดหลัง
จากทีพบกัน แต่ช่างน่าเศร้าทีทัพศึกตระกูลเย่ของพวกเขา
เคลือนทัพจนอยู่หา่ งจากเมืองวูเ่ ฟิ นเกินไป หลังจากทีเข้า
สมทบเสร็จ จึงไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากนัก

10
ระบบการจัดการต่างๆถูกจัดระเบียบเข้าทีเข้าทางแล้ว เย่
หยวนวางแผนการรบต่อทันทีและตังใจจะไปทางตอนเหนือ
พร้อมมีกนุ ซือทีค่อยให้คาํ ปรึกษาเป็ นชูวซือ

ในขณะเดียวกัน,ก็มีรายงานจากหน่วยสืบข่าวกรองมาว่า
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดกําลังนํา
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอีกนับสิบ พร้อมกอง
ทัพทหารอีกล้านนายเคลือนทัพมายังเมืองกวางโศก

11
“นายท่าน,กองทัพอันยิงใหญ่ของดินแดนวายุคลังกําลังใกล้
เข้ามาแล้วในเวลานี พวกเราควร…เลียงหัวหอกศรธนูก่อน
ชัวคราวดีกว่ารึไหม?”

ชูวซือเสนอแผนการอย่างไม่คอ่ ยแน่ใจ

อันทีจริง,ชูวซือยังไม่คอ่ ยมีความชัดเจนนักกับความแข็ง
แกร่งในปั จจุบนั ของเย่หยวนเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม…ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับ
แปดและยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอีกสิบคนที

12
กําลังมา ชูวซือมีความชัดเจนต่อความแข็งแกร่งอีกฝ่ ายมาก

ในทางตรงกันข้าม,ฝ่ ายของเมืองกวางโศก นอกเหนือไปจาก

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนทีมิอาจหยังรูไ้ ด้ ทีเหลือก็แทบไม่
มียอดฝี มือทีทรงพลังอยู่เลย

ปั จจุบนั ,แม้พวกชูวซือทังสามจะเพิงก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียง

สวรรค์ชนฟ้
ั าได้สาํ เร็จ แต่การจะให้รบั มือยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านับสิบคนพร้อมกัน มันก็ดจู ะ
เกินกําลังพวกเขามากไปหน่อย

13
 แต่เย่หยวนกล่าวอย่างสงบเยือกเย็นว่า

“พวกยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทังหมด,ปล่อย
ให้ขา้ จัดการเอง ส่วนเจ้าและคนอืนๆ…ไปจัดการกับพวก
ทหารจะได้หรือไม่?”

“ซืดด…”

ชูวซือสูดหายใจเย็นเข้าลึกๆช้าๆอย่างหวันเกรงเมือได้ยิน

14
 สีหน้าของจูช้ างซีและเฉียงจีอัดแน่นไปด้วยความตกตะลึง

ชายคนหนึงย่างก้าวออกไปพร้อมเผชิญหน้ายอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านับสิบคน แถมในหมูพ่ วกนันยัง
มียอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดอยู่ นีมัน
ไม่เกินจริงไปหน่อยรึ?

จากความลังเลใจอยู่ครูห่ นึง,ชูวซือกัดฟั นแน่นและยกกําปั น

กระแทกอกของตนอย่างหนักแน่น ก่อนจะกล่าวว่า

15
“เราจะปล่อยให้นายท่านเผชิญหน้ากับยอดฝี มือนับสิบเพียง
ลําพังได้อย่างไร? แม้ความแข็งแกร่งของพีน้องยังขาดด้อย
แต่พวกเราก็ขอเป็ นแนวหน้าให้ทา่ นเอง! ยอดฝี มือพวกนัน,
ปล่อยให้เป็ นหน้าทีของทัพศึกตระกูลเย่!”

แม้ชวู ซือจะเป็ นพวกใจร้อนและขวางโลกเพียงใด แต่หากเขา

เริมจริงจังเมือไหร่,การแสดงออกของเขาย่อมเป็ นทีน่า
ประทับใจอยู่เสมอ

แต่นยั แฝงในคํากล่าวของชูวซือก็ชดั เจนอย่างมาก พวกเขา

พร้อมเป็ นโล่มนุษย์ให้เย่หยวนด้วยความเต็มใจ

16
ขุมพลังอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านับสิบคน แน่นอนว่ามิ
ใช่สงที
ิ ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงอย่าง
พวกชูวซือจะเป็ นคูม่ ือได้ แม้กระทังยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าขันกลางก็ตาม

การปล่อยให้ทพั ศึกตระเย่ออกไปรับมือและกําราบคนเหล่านี
แน่นอนว่ายังห่างไกล

ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสีเพียงคนเดียว
ได้กวาดล้างทัพศึกตระกูลเย่ไปกว่าสองหมืนคน

17
สําหรับยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านับสิบทีกําลัง
มานี,ก็ไม่จาํ เป็ นต้องพูดถึงอีก

จูช้ างซียงั กล่าวต่อว่า

“ถูกต้องแล้วนายท่าน หากปล่อยให้ทา่ นไปรับมือคนเดียว,

ตบหน้าข้าให้ตายยังดีกว่า! พวกเราไม่เคยลังเลทีจะเอาชีวิต
เข้าแลกอยู่แล้ว!”

เฉียงจีมิได้กล่าวอันใด แต่สายตาของเขาเป็ นทีชัดแจ้งมาก

18
 ว่า,เขาเองก็พร้อมตายเช่นกัน

แต่เย่หยวนกลับหัวเราะทันทีทได้
ี เห็นท่าทางของแต่ละคน
และกล่าวว่า

“พวกเจ้านีก็ใจร้อนหาทีตายจริงๆ ก็แค่อาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด,เศษหินเศษกรวดเช่นนี มันไม่คมุ้ กับ
ชีวิตของพวกเจ้าทีต้องไปแลกหรอก พวกเจ้าคงไม่เห็นชีวิต
ของตนไร้คา่ ขนาดนันจริงไหม?”

19
 “……”

ชูวซือและอีกสองคนต่างพูดไม่ออก ‘เพียงแค่’อาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด? เศษหินเศษกรวด? เย่หยวน
กล้ากล่าวเช่นนีจริงๆ!

20
กระนันเอง,คํากล่าวของเย่หยวนล้วนทําให้พวกเขาสัมผัสถึง
ความอบอุ่นภายในใจได้ทนั ที

ความหมายในคํากล่าวของเย่หยวนคือ,ชีวิตของพวกชูวซือมี
ค่ายิงกว่ายอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด!

อย่างน้อยทีสุด,นายท่านคนนีก็เห็นชีวิตพวกเขามีคา่ อย่าง
มาก!

ในความเป็ นจริง,ชีวิตของพวกเขาได้รบั การช่วยเหลือจากเย่

หยวน และเย่หยวนไม่เคยปฏิบตั ิกบั พวกเขาราวกับโล่มนุษย์

21
หรือเหยือของสัตว์ใหญ่เลย แต่กลับกัน,เขาปฏิบตั ิกบั พวกชู
วซือราวกับพีน้อง!

พวกเขาอยากจะตอบแทนเย่หยวนจากใจจริง ถึงพยายาม
เสนอตัวเข้าแลกชีวิตอยู่หลายต่อหลายครัง แต่เย่หยวนก็ไม่
เคยยอมและทําราวกับเป็ นเรืองง่ายๆเสมอ!

ชูวซือและทังสองได้ปฏิญาณตนอย่างลับๆในใจแล้วว่า แม้
ชีพพวกเขาจะวอดวาย,แต่นายท่านเย่หยวนจะต้อง
ปลอดภัย!

22
เย่หยวนจ้องมองพวกเขาเล็กน้อย และกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“เอาล่ะ,พอแล้ว อย่าทําท่าทางเช่นนีในสนามรบ ทหารนับ

ล้านของดินแดนวายุคลังเองก็ไม่ใช่เล็กน้อยเลย,พวกเจ้าจง
ไปจัดการกับพวกมันเพือแบ่งเบาภาระให้ขา้ ! แสดง
แสนยานุภาพของทัพศึกตระกูลเย่ให้พวกมันเห็น,อย่าทําให้
ข้าขายหน้า!”

ชูวซือและอีกสองคนตกใจเมือได้ยิน ทังสามผสานมือคารา

23
 วะเย่หยวนและกล่าวว่า

“นายท่านโปรดมันใจได้ พวกเราจะแสดงให้พวกมันเห็นถึง
แสนยานุภาพของทัพศึกตระกูลเย่เอง!”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ,แล้วข้าจะคอยดู! ช่วงทีผ่านมานี,ค่ายกลอสูรสาม
ง่ามทีใช้ฝึกผูค้ นเป็ นอย่างไรบ้าง?”

24
 เมือชูวซือได้ยิน,เขาก็บม่ ขึนทันทีวา่

“นายท่าน,ไม่ใช่วา่ ข้ากําลังบ่นพวกเขา แต่ความคืนหน้า

ของพวกเขามันน้อยมากจริงๆ! อัตราผูบ้ าดเจ็บและเสียชีวิต
พุง่ สูงขึนต่อเนือง! ในท้ายทีสุดนี,มิอาจทราบได้เลยว่าจะ
เหลือกีคนทีรอดออกมา เวลาในขณะนีก็ผ่านพ้นกว่าครึง
เดือนแล้ว แต่มีเพียงผูฝ้ ึ กสําเร็จในชุดแรกเพียงหมืนกว่าคน
เท่านัน”

ช่วงเวลานี,เย่หยวนได้สร้างค่ายกลอสูรสามง่ามขึนมาอีก

25
ครังเพือฝึ กฝนและขัดเกลาฝี มือของเหล่านักสู้

เพียงแต่ผลลัพธ์ทออกมาดู
ี จะไม่ดีนกั

26
 ตอนที686 ความแข็งแกร่งทีจริงแท้

อย่างไรก็ตาม,นันก็เป็ นไปตามทีเย่หยวนคาดการณ์ไว้

หากย้อนกลับไป,ทีการฝึ กพิเศษของเย่หยวนได้ผลเป็ นอย่าง

ดี เพราะทุกคนในเมืองแสงพิโรธตกอยู่ในสถานการณ์สิน
หวัง

แต่ตอนนีเย่หยวนมีทงพื
ั นทีลีภัยขนาดใหญ่และเพียงพอต่อผู้
คนจํานวนมหาศาล พวกเขาอยู่ในสภาวะทีค่อนข้างสบายใจ
1
 จึงไม่มีแรงกระตุน้ เท่าทีควร

ดังนัน,ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ผลลัพธ์ทออกมาควรจะ
ี
เป็ นอย่างไร?

เย่หยวนพยักหน้าเมือได้ฟังและกล่าวว่า

“เอาเป็ นว่าปล่อยไป,นีถือเป็ นการคัดสรรผูค้ นภายในตัว

หากยังคงนิงนอนใจความตายก็จะมาถึงตัวพวกเขาเอง
กําลังทหารสําคัญทีคุณภาพมิใช่ปริมาณ”

2
 “รับทราบ,นายท่าน!”

………………………

หลายวันต่อมา,กองทัพอันยิงใหญ่ของทังสองดินแดนได้

3
ประจันหน้ากัน บรรยากาศโดยรอบสงบเยือกเย็น ล้นปรีไป
ด้วยความกดดัน ณ ด้านนอกนิกายเมฆาราตรีแห่งใหม่

ฝ่ ายดินแดนวายุคลังแออัดด้วยเหล่าทหารนับไม่ถว้ น สุดลูก
หูลกู ตามีแต่ทหารหนาแน่นเป็ นทางยาว

ในทางตรงกันข้าม,ฝ่ ายนิกายเมฆาราตรีมีเพียงไม่กีหมืนคน
เท่านัน พวกเขาเกาะกลุม่ กันเล็กๆมากมายกระจัดกระจาย
ทัวบริเวณ ดูจากกําลังคนแล้ว,ช่างอ่อนแอกว่ามากนัก

4
 กองทัพอันยิงใหญ่ของดินแดนวายุคลังถูกจัดระเบียบรูป
แบบการรบอย่างเป็ นทีเป็ นทาง ทังแถวตอนยาวและตอนลึก
การเคลือนทัพเป็ นไปด้วยความพร้อมเพรียง เห็นได้ชดั ว่า
พวกเขาได้รบั การฝึ กซ้อมมาอย่างดี

แน่นอนว่า,ฝังของนักสูด้ ินแดนไร้สินสุดเองก็เช่นกัน ทุกคน

จับกลุม่ กันอย่างมีวินยั และรูปแบบการยืนทีเป็ นระเบียบไร้
กังวล ซึงทางนีดูจะมีรูปแบบทียืดหยุนกว่า

ถึงกระนันเอง,ไม่วา่ จะดูยงั ไงดินแดนไร้สินสุดก็แทบไม่มี

โอกาสเอาชนะดินแดนวายุคลังได้เลย

5
 ด้านหน้าสุดของกองทัพอันยิงใหญ่แห่งดินแดนวายุคลัง
ปรากฏชายผมยาว,อกผายไหล่ผงท่
ึ าทางช่างดูองอาจและ
สง่าน่านับถือ เขามิใช่ใครอืนนอกจากผูน้ าํ ตระกูลซือแห่งดิน
แดนวายุคลัง,ซือหงเฟย!

เมือเขาเห็นเย่หยวนยืนอยู่ในทัพของฝ่ ายตรงข้าม ดวงตา

ของเขาก็เบิกกว้างทันทีโดยไม่สมัครใจ!

“ข้าไม่คิดเลยว่า,ทีนิกายเมฆาราตรีผงาดขึนชัวข้ามคืนและ

6
 แข็งแกร่งขนาดนี ทังหมด…จะเป็ นเพราะเด็กคนนี!”

ซือหงเฟยกล่าวขึนด้วยท่าทีทค่ี อนข้างประหลาดใจ

“ท่านแม่ทพั ,ท่านรูจ้ กั เด็กหนุ่มคนนีรึ?”

ด้านหลังซือหงเฟย ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั า
ระดับเจ็ดกล่าวถามขึนอย่างสงสัย

ซือหงเฟยพยักหน้าและกล่าวว่า
7
“ข้าจะบอกให้เจ้านึกออกเอง เด็กคนนีคือเย่หยวนทีคร่าชีวิต
ผูค้ นในเมืองหลวงตอนนัน! เขาคนนีนีแหละทีเอาชนะองค์
ชายเจ็ดได้! แต่ขา้ กลับไม่คาดคิดเลยว่า,เพียงไม่นาน เด็ก
คนนีจะขึนเป็ นจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ระดับเก้าแล้ว!”

“ทีแท้ก็เด็กหนุ่มคนนันนีเอง! แต่…แต่ตอนทีเขาเผชิญหน้า
กับองค์ชายเจ็ด เขาเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรก่อเกิดนภาไม่ใช่
รึ? มันนานแค่ไหนแล้ว? เหตุใดเขาถึงกลายมาเป็ นจุดสูงสุด
แห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลได้!?”

8
 ยอดฝี มือคนนันอุทานออกมาด้วยความตกใจมาก

“อืม,พรสวรรค์ของเด็กหนุ่มคนนีสามารถพลิกสวรรค์ได้
อย่างแท้จริง นอกจากศาสตร์แห่งการต่อสู,้ ศาสตร์อืนๆเขาก็
เชียวชาญอย่างมาก แม้เขาจะเป็ นแค่จดุ สูงสุดแห่ง
อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล แต่หา้ มประมาทเด็ดขาด ด้วย
พลังการต่อสูข้ องเขา,เขาสามารถฆ่ายอดฝี มืออาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าขันกลางได้อย่างไม่ยากนัก!”

ซือหงเฟยกล่าวเตือน

เกียวกับพลังการต่อสูข้ องเย่หยวน,ซือหงเฟยไม่เคยกังขาเลย

9
เย่หยวนสามารถต่อสูข้ า้ มอาณาจักรได้อย่างสบายๆ และนี
ไม่ใช่เรืองตลก!

แต่ซือหงเฟยก็มิได้กงั วลจนมากเกินไป แม้พลังของเขาจะ

เป็ นแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด แต่เขาก็ยงั มี
ผันเก้าวิญญาณกําเนิดซึงเป็ นไพ่ตายอยู่

หากเขายังไม่สามารถเอาชนะจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลระดับเก้าได้ มันคงไม่ใช่เรืองแล้ว!

“อืม,เขาสามารถต่อสูข้ า้ มอาณาจักรได้มากขนาดนีเชียวรึ?

10
 แต่ตอ่ หน้ากองทหารนับล้านของฝ่ ายเรา,เขาสามารถใช้
จํานวนเข้าโถมได้เช่นกัน! ในเวลานัน,พวกเราจะส่งยอด
ฝี มือทังหมดเข้าโจมตีเด็กนันอย่างสุดกําลัง! เก่งแค่ไหน,แต่
ด้วยจํานวนเพียงไม่กีหมืนคน หากพวกเรายังชนะไม่ได้ก็เป็ น
เรืองตลกแล้ว!”

ยอดฝี มือทีอยู่ขา้ งหลังกล่าวขึนอย่างเย้ยหยัน

ซือหงเฟยลูบเคราของตนและกล่าวตอบด้วยรอยยิมทีมุม
ปากว่า

“สิงทีเจ้ากล่าวนันถูกต้อง! หากให้กล่าวตามจริง,เย่หยวนก็

11
มีสว่ นให้ความช่วยเหลือพวกเราเช่นกัน เพียงต้องการนอน
หลับ,ก็มีคนส่งหมอนมาให้ถึงคอ ตราบใดทีพวกเรากําจัด
พวกมันทีอยู่ตรงหน้าได้ทงหมด,กํ
ั าลังของดินแดนไร้สินสุด
จะอ่อนลงมาก และต่อจากนันจะไม่มีใครกล้าลุกขึนท้าทาย
พวกเราอีก!”

“วีรกรรมของเด็กหนุ่มคนนันช่างโด่งดังอย่างมากในปั จจุบนั
แต่หากเขาถูกพวกเราปราบปรามได้,พวกดินแดนไร้สินสุด
ย่อมต้องถอดใจและยอมจํานนแต่โดยดีแน่นอน น่าเสียดาย
จริงๆ,ทังๆทีอีกไม่นาน เขาควรจะต้องได้ขนสู
ึ ด่ ินแดน
ศักดิสิทธิแน่นอน กลับต้องมีเรืองของดินแดนไร้สินสุดเข้ามา
ผัวพันและฉุดลงมา หากข้าเป็ นเด็กคนนัน,ข้าคงหาสถานที

12
สักแห่งทีไกลจากสงครามและเงียบสงบพอ พร้อมเก็บตัวบ่ม
เพาะพลังจนก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิไปเลย หนทางของ
เขายังมี,แต่กลับเลือกใช้ไข่มาตีโขดหินแทนเสียดาย ช่างโง่
งมอะไรขนาดนี!”

ซือหงเฟยกล่าวตอบพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“เจ้าไม่ควรไปดูถกู ความคิดของเด็กนัน บางทีเขาอาจถือไพ่

เหนือกว่าเราตังแต่แรกแล้วก็ได้,นันจึงเป็ นเหตุผลว่าทําไม
เขาถึงกล้าเผชิญหน้ากับเราเช่นนี เจ้านํากําลังไปปราบปราม
พวกนักสูท้ เหลื
ี อ ส่วนข้าจะจัดการกับเด็กนันเอง ไม่วา่ ไพ่ใน
มือของเขาจะถืออะไรอยู,่ แต่เมืออยู่ตอ่ หน้าข้า มันก็เปล่า

13
 ประโยชน์ทงสิ
ั น!”

“รับทราบ,ท่านแม่ทพั !”

เมือกล่าวจบร่างของซือหงเฟยก็บินออกไปทันที

เย่หยวนมองสถานการณ์ตรงหน้าและบินออกไปเช่น พวก
เขาทังสองหยุดลงพร้อมประจันหน้าจากระยะไกล

14
 “เย่หยวน,เจ้าเป็ นบุคคลทีมีพรสวรรค์เกินกว่าจะมาเสียง
ตายกับเรืองพวกนี เหตุใดถึงไม่ละทิงความสินหวังนีและมา
หาข้าเพือทางแห่งความหวัง ข้าสามารถช่วยเจ้าให้รอดพ้น
จากความตายในวันนีได้!”

ซือหงเฟยยังคงไม่ละทิงความพยายามและกล่าวชักชวนเย่
หยวนให้อยู่ฝ่ายเดียวกัน

แต่เย่หยวนยิมเล็กน้อยเมือได้ฟัง ไม่มีใครรูว้ า่ วันนีใครจะเป็ น

หรือตาย,แต่ตอ้ งรูจ้ กั เขาขนาดไหนกัน,ถึงเลือกทีจะชักชวน
เขาทันทีทพบหน้
ี ากันครังแรก?
15
 “เจ้ารูจ้ กั ข้า?”

เย่หยวนค่อนข้างประหลาดใจกับการกระทําของชายคนนี
เขาดูมีความประทับใจต่อความแข็งแกร่งของเย่หยวนมาก,
ทังๆทีเย่หยวนไม่เคยพบเขามาก่อน

“ในวันทีเจ้าต่อสูก้ บั องค์ชายเจ็ด ข้าได้เฝ้าดูเจ้าอยู่ตลอด

จากจุดทีห่างออกไป”

16
 ซือหงเฟยกล่าวตอบพร้อมรอยยิม

เย่หยวนกระหนักได้ทนั ทีทได้
ี ยินเช่นนัน เขาสามารถระบุได้
ทันทีวา่ เด็กคนนีคือเย่หยวนราวกับเคยเห็นหน้าคราตามา
ก่อน เป็ นทีชัดเจนแล้วว่ามันเป็ นแบบนันจริงๆ

ดูเหมือนว่า,ยังมีผคู้ นอีกจํานวนมากทีเฝ้าดูการต่อสูข้ องเขา

ในเงามืดทัวเมืองหลวง

เย่หยวนพยักหน้าด้วยความเข้าใจและกล่าวว่า

17
“ถือเป็ นสหายเก่าทีพบพานอีกครา,ดังนันเจ้ายังมีโอกาสสุด
ท้ายในตอนนี หากเลือกทีจะละทิงความมืดและเลิกรับใช้คน
ชัวช้าอย่างจ้าวเทียนหยิน พร้อมกระโดดออกจากสมรภูมิใน
ตอนนี ความสัมพันธ์ระหว่างเราถือเป็ นมิตรสหาย”

เสียงของเย่หยวนดังกังวานจนก้องทัวสมรภูมิ

เมือกองทัพอันยิงใหญ่ของดินแดนวายุคลังได้ยินคําพูดของ
เย่หยวน พวกเขาต่างก็เสียงหัวเราะเยาะในทันที

ในมุมมองของพวกเขาทังหมด,ความคิดของเย่หยวนยังคง

18
เรียบง่ายและเด็กน้อยเกินไปมาก เด็กตัวแค่นีไม่อาจเข้าใจ
สถานการณ์ในปั จจุบนั ได้เลย

เด็กน้อยเช่นนีน่ะรึ? ทีเป็ นแม่ทพั สูงสุดของกองทัพดินแดนไร้

สินสุด?

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เขาบอกให้ทา่ นแม่ทพั ละทิงความมืดและหันไป

หาเขาผูซ้ งเป็
ึ นแสงสว่าง! ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้ากําลังจะตายเพราะ
เสียงหัวเราะ!”

19
“เพือรับมือกับกองทัพของพวกเรานับล้านชีวิต,พวกมันมี
เพียงนับหมืนทีออกมารับมือ แน่ใจรึวา่ สมองของเขาสม
ประกอบดี?”

“พวกเจ้าอันตําต้อย,จงดูกองทัพอันยิงใหญ่ของพวกเราให้
เป็ นขวัญตา! เพียงเห็บเหาอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับหนึง,พวกเจ้าช่างไร้ประโยชน์สินดี! ด้วยความโง่งม
เหล่านี,ข้าขอชืนชม! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

20
 ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเหล่านีช่างมีความ
ภาคภูมิใจเป็ นของตน สมรภูมิครังนีมิใช่เรืองยากเลยสําหรับ
พวกเขา

การต่อสูท้ รูี ผ้ ลตังแต่ยงั ไม่เริม,เพียงไม่กีการเคลือนไหวของ

พวกเขาทุกอย่างก็คงจบลงแล้ว

แต่พวกเขากลับไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,เด็กนันจะกล้ากล่าวคํา
พูดเช่นนีออกมาอย่างไร้ยางอาย

21
ในอีกด้านหนึง,จากคํากล่าวเมือครูข่ องเย่หยวน ไม่เพียงแค่
ฝ่ ายดินแดนวายุคลังจะหัวเราะเย้ย แม้กระทังพวกเขาเองยัง
รูส้ กึ อายแทนเช่นกัน

มันเป็ นความจริงทีทุกคนต่างเชือมันในพลังของเย่หยวน แต่

พวกเขายังไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า,เย่หยวนจะงัด
เอาวิธีแบบใดมารับมือกับกองทัพนับล้านของอีกฝ่ ายขนาดนี
ได้?

22
 แม้เย่หยวนจะสามารถเอาชนะยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดลงได้ แต่โอกาสพ่ายแพ้ก็ยงั มี
มากกว่าชนะอยู่ด!ี

หากเปลียนแม่ทพั จากเย่หยวนเป็ นคนอืน,พวกชูวซือคงนํา

กําลังทังหมดหนีไปแล้ว

แต่ในเมือเย่หยวนยังยืนหยัดอยู่ตรงนี,เขาเองก็ไม่มีทางหนี
ไปไหนเช่นกันไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน

23
 ซือหงเฟยเองก็หวั เราะราวกับพึงฟั งเรืองตลกเช่นกัน เขา
กล่าวกับเย่หยวนพร้อมหัวเราะร่วนๆว่า

“เย่หยวน,ข้าทราบดีวา่ เจ้ามีผนั เก้าวิญญาณกําเนิด อย่าง

ไรก็ตาม…ไม่วา่ เจ้าจะชํานาญกับวรยุทธนีมากเพียงใด แต่
เจ้าก็ไม่มีทางก้าวข้ามความยิงใหญ่ของอาณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลไปได้! ทว่าข้า…”

24
 บูมมม!

แรงดันลมปราณของซือหงเฟยปะทุขนอ่
ึ างเดือดดาล และ
ทะยานสูงผงาดเฉียดเมฆาทะลวงแผ่นฟ้าเฉียบพลัน!

ภายใต้สายตาของทุกคนทีจับจ้อง มันทะลวงข้ามผ่านจนถึง
จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าโดยตรง!

25
 ตอนที687 เข้ าสู่สมรภูมิ

“กลับกลายเป็ นว่าเจ้าคือผูน้ าํ ตระกูลซือนีเอง”

สําหรับซือหงเฟยทีสามารถใช้ผนั เก้าวิญญาณกําเนิดได้ เย่

หยวนรูส้ กึ แปลกใจจนเผยสีหน้าออกเล็กน้อย ก่อนจะเข้าใจ
ได้ทนั ทีหลังจากนัน

แต่แน่นอนว่าเขามิได้รูส้ กึ รังเกียจต่อพลังทีเพิมขึนอย่างฉับ
พลันของซือหงเฟยเลย
1
อย่างก็ตาม,ด้วยสีหน้าอันดูประหลาดของเย่หยวนทีเผยออก
มา ซือหงเฟยกลับเข้าใจผิดคิดว่าเย่หยวนกําลังหวาดกลัว
อยู่จริงๆ

“หุห,ุ น่าเสียดายทีกว่าจะรูต้ วั …มันก็สายเกินไปแล้ว!”

ท่าทางของซือหงเฟยมันใจมากขึน ราวกับเขาควบคุม
สถานการณ์ได้หมดแล้ว

2
 เย่หยวนกล่าวอย่างไร้ประโยชน์วา่

“สายเกินไป? ไม่รูส้ กึ รึวา่ …มีคนบางประเภทมองโลกเข้า

ข้างตนเองอยู่เสมอ,ทังๆทีความจริงมันไม่ใช่?”

ซือหงเฟยกล่าวพร้อมรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

“หึห,ึ เอาล่ะ…เราเสียเวลามามากพอแล้ว ไม่คิดรึวา่ ข้าจะ

ทันเล่หเ์ หลียมเจ้าหมดแล้ว?”

3
เย่หยวนทีได้ยินเช่นนันก็อดทีจะหัวเราะไม่ได้เลย และกล่าว
ว่า

“ลืมไปได้เลยสําหรับตัวข้าในตอนทีต่อสูก้ บั จ้าวเฉินกังก่อน
หน้านี เจ้าสามารถใช้ผนั เก้าวิญญาณกําเนิดได้เพียงหนึง
ชัวโมงเท่านัน หุห…
ุ แค่ชวโมงเดี
ั ยวมันไม่พอรับมือข้า
หรอก!”

ในขณะทีกล่าวขึน,แรงดันลมปราณของเย่หยวนก็ระเบิด
ออกมา แรงดันลมปราณเหล่านันฉีกอากาศแหวกเวหาโดย
รอบทังหมด ผันเก้าวิญญาณกําเนิดของเย่หยวนปะทุขนถึ
ึ ง
ขีดสุด!

4
 พลังปราณของเย่หยวนทะยานสูงเสียดฟ้าพุง่ ทะลวงถึง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าครึงขันโดยตรง!

“อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าครึงขัน…หึ,บางทีเจ้ายังคงไม่
เห็นภาพว่าจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับ
เก้ามันห่างชันกับครึงขันไพศาลเพียงใด! ลืมไปเถอะ,ข้าจะ
ส่งเจ้าลงยมโลกเอง!”

ในขณะทีเขากล่าว,ซือหงเฟยก็วาดแขนออกไปอย่างสง่า
และองอ่า พร้อมคํารามอย่างทรงพลังและน่าเกรงขามยิง

“เข้าจู่โจมได้! ฆ่า…ฆ่าพวกมันอย่าให้เหลือ!”

5
 “ชิง!”

“ชิง!”

ชัวครูต่ อ่ มา,กองทัพอันยิงใหญ่ของดินแดนวายุคลังได้
เคลือนทัพเข้าปะทะทันที

6
 ในบรรดากองทักเหล่านี,มียอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้ากว่ายีสิบคน พวกเขาตังขบวนเป็ นแถวตอนยาวและ
โถมเข้าใส่อีกฝังทันที!

ด้วยพลังของยอดฝี มือระดับนีกว่ายีสิบคน,ไม่มีใครสามารถ
ต้านทานได้แน่นอน

ถึงกระนันเอง,ในขณะเดียวกัน ทางฝังดินแดนไร้สินสุดได้มี
บุคคลอันทรงพลังทังสองปรากฏขึน ร่างหนึงเป็ นชายหนุ่มใน

7
ชุดสีคราม,ส่วนอีกหนึงเป็ นหญิงสาวในชุดสีขาว ทังสองหัน
หน้าเข้าเผชิญและเข้าร่วมสมรภูมทันที

ชายหนุ่มชุดสีครามและหญิงสาวในชุดสีขาวคือ,เย่ชิงและเย
วียเมิงลี

กองทัพอันยิงใหญ่แห่งดินแดนวายุคลังมีหรือทีจะสันสะท้าน
หวาดกลัวกับแค่สองร่างทีปรากฏ ในสายตาของพวกเขาทัง
สองคนนันไม่ตา่ งอะไรจากมดปลวก

8
แต่ทนั ทีทเห็
ี นสองคนนียกฝ่ ามือขึนเบาๆ พลังปราณจํานวน
มหาศาลได้ควบแน่นกลางอากาศ มันใหญ่และใหญ่ขนไม่
ึ
หยุด,จนบดบังทัศนียภาพของเหล่าทหารดินแดนวายุครังทัง
หมด

บูมมมม!!
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอันไร้เทียมทังยีสิบตาย
ลงทันทีชวอึ
ั ดใจ มีเพียงเสียงร้องเวทนาของพวกเขาเท่านันที
ดังโหยหวนลัน

9
แต่มนั ยังไม่จบแค่นน,เย่
ั ชิงและเยวียเมิงลียังคงกระหนําฝ่ า
มือ ระเบิดกองทัพของดินแดนวายุคลังอย่างบ้าคลัง

ชัวอึดใจเดียว,เสียงครําครวญทีแสนน่าสังเวชดังออกมาไม่
ขาดสาย ไม่มีใครทราบเลยว่า,มีกีหมืนแสนชีวิตทีถูกสังเวย
ไปโดยฝ่ ามือของทังสองคนนี

ซือหงเฟยทีกําลังจะเข้าจู่โจมเย่หยวนหยุดชะงักแทบจะใน
ทันที ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังฉากเหล่านี และต้องเบิก
กว้างจนตาเกือบถลนอย่างช่วยไม่ได้!

10
 ฉากเหล่านีมันเกินคําบรรยายเกินไป!

เพียงฝ่ ามือของบุคคลนิรนามทังสอง,ยอดฝี มืออาณาจักร

เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ากว่ายีสิบคนกลายเป็ นเถ้าถ่านทันที!

อนุภาพการทําลายล้างเช่นนี…พวกเขาต้องแข็งแกร่งเพียง
ใด?

11
กว่ายีสิบคนนันเป็ นถึงขุมพลังแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้า! พวกเขาล้วนเป็ นผูอ้ ยู่บนจุดสูงสุดแห่งปฐพี!

ในหมูพ่ วกเขามีแม้กระทังยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั

ฟ้าระดับเจ็ด รวมไปถึงระดับแปดด้วยเช่นกัน หากให้กล่าว
ตามความจริง,หากเมือครูก่ ลับกลายเป็ นเขาทียืนอยู่ตรงนัน
แม้จะใช้ผนั เก้าวิญญาณกําเนิด,แต่โอกาสรอดชีวิตออกมาก็
น้อยมาก

สองคนนีไม่คิดจะไว้หน้าเลยรึ?

12
“พวกเจ้ายังจะงุนงงอะไรอีก? พลังของพวกเจ้าทังหมด,
แสดงออกมาให้พวกมันได้เห็น!”

เมือเห็นว่าพวกชูวซือทังสามและทีเหลือต่างยืนนิงตกตะลึง
กันอยู่ เย่หยวนจึงกล่าวดึงสติพวกเขาทันที

“อ๊ะ-โอ๊ะ…เอาล่ะ!”

13
สีหน้าท่าทางของพวกชูวซือมิได้ตกตะลึงใจน้อยกว่าซือหง
เฟยเลย ทุกคนต่างอ้าปากค้างพร้อมมองฉากตรงหน้าอย่าง
ไม่อยากจะเชือ

“ทุกคนดึงสติกลับมา! โจมตีและฆ่าอย่าให้เหลือ,อย่างพ่อ
พวกมันทํากับสหายของเรา!”

ชูวซือตะโกนลัน เขาเป็ นผูน้ าํ กองทัพบุกเข้าโถมฝ่ ายดินแดน

วายุคลัง

จูช้ างซีและเฉียงจี,พวกเขาทังสองรูห้ น้ารูใ้ จชูวซือดี พวกเขา

รีบติดตามและเข้าปะทะทันที

14
ต้องกล่าวเลยว่าปริมาณกําลังของทังสองฝ่ ายแตกต่างมาก
จริงๆ มันไม่ถึงเศษเสียวของฝังดินแดนวายุคลังด้วยซําหาก
เปรียบเทียบ

ต่อหน้ากองทัพนับล้านคน,พวกเขาเป็ นเพียงลูกหมาน้อย
กลุม่ หนึงทีน่าสงสาร

เพียงแต่วา่ ,เมือเข้าปะทะกันจริงๆความได้เปรียบกับตกเป็ น
ของพวกเขาแค่หลักหมืน กองทัพอันยิงใหญ่แห่งดินแดน

15
 วายุคลังนับล้านกลับตกเป็ นฝ่ ายเสียเปรียบแทน

ตัวแปรสําคัญในสมรภูมินีคงมิใช่ใครอืน,นอกจากเย่ชิงและ
เยวียเมิงลี เหล่าทหารดินแดนวายุคลังต่างหวาดกลัวจนต้อง
ถอยหลับไปตามๆกัน

เมือทังสองเข้าปะทะ,กลับกลายเป็ นการไล่ฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว
มากกว่า!

เหล่ากองกําลังของชูวซือทังหมดอาจกล่าวได้วา่ เป็ น เหล่า

16
 ทหารผ่านศึกน้อยใหญ่นบั ร้อยสมรภูมิ ด้วยความร่วมมือ
จากทีเย่หยวนเคยฝึ กพิเศษให้,ความแข็งแกร่งของพวกเขา
ถือเป็ นจุดสูงสุดและไร้เทียม

ทัพศึกตระกูลเย่,แม้จะมีกาํ ลังพลเพียงสามหมืน แต่พลังการ

ต่อสูข้ องพวกเขาเทียบเท่ากับคนสามแสน! พวกเขาสามารถ
รับมือกับกองทัพอันยิงใหญ่ของอีกฝ่ ายได้พร้อมกันถึงห้า
แสนคน!

ด้วยสถานการณ์ทความได้
ี เปรียบถึงขีดสุด,และเหล่าทหาร
ดินแดนวายุคลังทีเริมเสียขวัญหนัก แล้วกองทัพของนิกาย
เมฆาราตรีจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?

17
อย่างไรก็ตาม,หลังจากการโจมตีกระหนําของเย่ชิงและเยวีย
เมิงลี พวกเขาต่างต้องถอยกลับมาทันที และต้องเข้าหลบ
เลียงเข้าด้านใดด้านหนึงของสมรภูมิแทน

นีคือสิงทีเย่หยวนตังใจให้เกิดขึนตังแต่ตน้ แล้ว แท้ทจริ

ี ง,
เพียงปล่อยให้ทงสองโจมตี
ั มันก็มากพอสําหรับการล้างบาง
นับล้านชีวิตแล้ว และปล่อยให้กองกําลังของนิกายเมฆา
ราตรีอยู่นิงไว้จะดีกว่า

เป็ นเวลานานจนลืมเลือนไปแล้วว่าดินแดนไร้สินสุดเคยมี
18
 ความสงบสุขเมือใด พวกเขาถูกกดขีอย่างหนักและดินรน
เพือเอาชีวิตรอด ในเวลานี,พวกเขาควรได้รบั ชมกรรมสนอง
ทีย้อนกลับมาทําร้ายดินแดนวายุคลัง ทังนีก็เพือยกระดับ
ขวัญและกําลังใจโดยไม่จาํ เป็ นต้องมีการสูญเสีย

กองทัพอันยิงใหญ่นบั ล้านของดินแดนวายุคลังนีเป็ นใบมีดที

คมทีสุดอย่างไม่ตอ้ งสงสัย

พวกชูวซือทังสามทีก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้
แล้ว หลังจากทีเข้าร่วมสมรภูมิก็กล่าวได้เลยว่า,พวกเขาไร้
เทียมทาน ไม่มีใครสามารถต้านทานการโจมตีดจุ พายุโหม
19
 ของทังสามได้เลย เหล่าทหารทีผ่านมากลับกลายเป็ น
ตักแตนกระโดดเข้ากองไฟ แม้แต่เศษเสียวชีวิตก็ยงั ไม่
เหลือกลับออกมา

แม้วา่ ทัพศึกตระกูลเย่คนอืนๆจะมิได้ทรงพลังเทียบเท่า การ

การโจมตีรูปแบบผสานของพวกเขาก็ได้เปรียบและเหนือกว่า
ศัตรูอย่างเห็นได้ชดั

จิตวิญญาณแห่งการต่อสูข้ องเหล่าทหารได้หายไปสินแล้ว
กองทัพอันยิงใหญ่นบั ล้านชีวิตดับสูญลงอย่างรวดเร็ว ใน
ตอนนียังมีใครอยู่ในอารมณ์ทจะต่
ี อสูอ้ ีก?

20
ความสูญเสียทีเกิดขึนของฝังดินแดนวายุคลังมากเกินกว่า
จะฟื นฟูและเอากําไรกลับคืน

สงครามครังใหญ่ของทังสองฝ่ ายในสมรภูมเดือด แปร

เปลียนเป็ นการไล่ลา่ ล้างบางอยู่ฝ่ายเดียว!

เมือซือหงเฟยเห็นสถานการณ์ในปั จจุบนั ,เขาก็แทบอยาก

ตายตรงนีทันที

21
ก่อนหน้านีเขายังพึงพอใจอย่างมากต่อความแข็งแกร่งและ
จํานวนทีเหนือกว่าของฝ่ ายตน พวกทัพนิกายเมฆาราตรีนบั
หมืนเป็ นแค่มดปลวกในสายตา การบดขยีให้ตายสินง่ายราว
กับปั ดฝุ่ น

แต่ในไม่ชา้ ,สถานการณ์กลับพลิกตลบ!

ซือหงเฟยยังมีอารมณ์ตอ่ สูก้ บั เย่หยวนอยู่ได้อย่างไร? เขา

เร่งพลังปราณทัวร่างออกมาและต้องการจะหนีออกไปด้วย

22
 ความเร็วสูงสุดทันที

แต่กระนันเอง…ความเร็วของเขาจะเทียบเคียงเย่หยวนได้
อย่างไร?

เพียงความคิดแวบเข้าและยังไม่ทนั ขยับไปไหน เย่หยวนก็

พุง่ เข้ามาดักหน้าเขาเสียแล้ว

“เนืองจากอยู่ในระหว่างการต่อสู้ เจ้าไม่ควรหันเหความ
สนใจไปยังทีอืน!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

23
 สีหน้าการแสดงออกของซือหงเฟยเต็มไปด้วยความสับสน
และไม่แน่ใจ แต่ทนั ทีทนั ใด,เขาก็กรีดร้องคํารามดัง

“เพลิงดาราผลาญพงไพร! ตายไปซะ!”

สําหรับกระบวนท่าต่างๆของตระกูลซือ เย่หยวนมีความ
ชัดเจนดี,เพราะมีประสบการณ์ก่อนหน้าจากลูกชายของเขา,
ซือไจ้เฮอแล้ว

24
 อย่างไรก็ตาม,อนุภาพการทําลายทีปลดปล่อยจากซือหง
เฟยมันไม่อาจเทียบเคียงได้เลย เพียงเสียวอึดใจกําปั นเพลิง
ขนาดยักษ์ก็พงุ่ จู่โจมทันที

ซือหงเฟยรวบรวมปราณแห่งไฟทังหมดอย่างเต็มกําลังและ
ควบแน่นไว้บนกําปั น ก่อนจะระเบิดกําปั นนีออกมาด้วยทุก
สิงอย่างทีมี ด้วยอนุภาพการทําลายนี,ภายใต้จดุ สูงสุดแห่ง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า ทุกสรรพสิงล้วนถูก
ผลาญจนกลายเป็ นเถ้าถ่าน!

25
แต่น่าเสียดาย,ทีตอนนีเย่หยวนมีพลังอยู่ในอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าครึงขัน!

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

เย่หยวนใช้พลังแห่งยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ครึงขัน ปล่อยปลดมังกรสีเพลิงแดงพุง่ ฉีกกระชากกําปั น
เพลิงอย่างไม่ใยดี พร้อมเข้ากลืนกินร่างของซือหงเฟยด้วย
ความเดือดดาล!

26
 บูมมมม!

มังกรมหึมาสีเพลิงแดงตัวนีถาโถมเข้าใส่ซือหงเฟยอย่างไร้
เมตตา!

จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าไม่
สามารถทําอะไรได้เลยภายใต้การโจมตีนีของเย่หยวน!

27
 ซือหงเฟยผูน้ ีได้รบั บาดเจ็บสาหัส

เย่หยวนค่อยๆลอยเข้าหา เขาแสยะยิมให้ซือหงเฟยผูห้ มด
สภาพเล็กน้อย ก่อนจะโจมตีซาไปยั
ํ งจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
พร้อมเข้าสูท่ ะเลแห่งจิตใจของซือหงเฟยทันที!

“เคล็ดอ่านวิญญาณ!”

28
 เย่หยวนฉีกทะเลแห่งจิตใจของซือหงเฟยโดยไม่ลงั เลใดๆ
เพือแหวกหาความทรงจําภายในจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
อีกฝ่ าย

แต่แล้ว..จู่ๆซือหงเฟยก็กรีดร้องออกมาอย่างสยดสยองด้วย
ความเจ็บปวดสุดจะทานทน!

29
 ตอนที688 โจวหยาน

ท่าทีของเย่หยวนเปลียนไปฉับพลันและรีบดึงจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของตนกลับมาทันที

ซือหงเฟยกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช,แขนขาของเขานิง
แข็งไปในทันทีและไม่ขยับเขยือนอีกต่อไป

1
 เห็นได้ชดั ว่าซือหงเฟยสินใจตายลงแล้ว

ในระหว่างทีเย่หยวนกําลังเข้าไปค้นหาความทรงจําในจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของซือหงเฟย แต่จ่ๆู จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของซือหงเฟยก็ถกู รัศมีอนั น่าสะพรึงเข้าแทรกอย่าง
รวดเร็ว

หลังจากนันจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาก็ถกู ควบคุมโดย
สมบูรณ์

2
 หากไม่ใช่เพราะปฏิกิรยิ าของเย่หยวนไวต่อสิงเร้าพอและ
ถอนกลับมาได้ทนั เวลา จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาเองก็
อาจได้รบั ผลกระทบเช่นกัน

“เย่หยวน,เกิดอะไรขึน?”

เย่ชิงและเยวียเมิงลีสังเกตเห็นความผิดปกติของเย่หยวนได้
และรีบพุง่ เข้ามาเพือสอบถาม

เย่หยวนขมวดคิวและกล่าวว่า

3
 “ในตอนทีข้ากําลังเข้าค้นหาความทรงจําภายในจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเขา เพือตามหาข้อมูลของท่านพ่อ
และท่านแม่ ข้ากลับคาดไม่ถึงเลยว่า,จิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของเขาจะถูกควบคุมโดยคนอืน และทันทีทเขาเข้
ี าไปมันราว
กับเป็ นการกระตุน้ และจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาก็พงั
ทลายทันที”

เยวียเมิงลีประหลาดใจเล็กน้อยเมือได้ยิน ในขณะที
นางกล่าวตอบว่า

“ความแข็งแกร่งระดับนีมีดาํ รงอยู่ในแดนล่างด้วยรึ? เขา

4
 กระทําเช่นนีได้อย่างไร?”

จิตวิญญาณศักดิสิทธิทีแตกสลายจะไม่สามารถเข้าสูว่ งจร
แห่งชีวิตได้อีก หรือนันก็คือ,เขาไม่สามารถกลับมาเกิดได้อีก
ต่อไป ซึงการกระทํานี,ผูก้ ระทําจะต้องมีพลังทีมหาศาล
อย่างยิง

อย่างไรก็ตาม,ด้วยความแข็งแกร่งของซือหงเฟยทีสูงกว่า
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าทัวไป ใครกันที
สามารถควบคุมจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาได้อย่าง
สมบูรณ์เพียงนี?

5
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“เขาน่าจะเผลอทําสัญญาอะไรบางอย่างกับอีกฝ่ ายโดยไม่รู ้
ตัว! ด้วยวิธีเช่นนี,มันไร้รอ่ งร่อยทีจะสืบหาเบาะแสใดๆได้
เลย เราไม่สามารถตรวจจับการมีอยู่ของอีกฝ่ ายได้”

เยวียเมิงลีประหลาดใจมากขึนเมือได้ฟัง

“เพือควบคุมจิตวิญญาณศักดิสิทธิได้อย่างสมบูรณ์และไม่
ทิงร่องรอยใดๆเช่นนี แม้แต่จา้ วเทียนหยินยังไม่สามารถได้

6
 เลยใช่หรือไม่?”

เย่หยวนพยักหน้าเป็ นสัญญาณว่าการคาดคะเนของเยวีย
เมิงลีถูกต้อง

แม้วา่ จ้าวเทียนหยินจะเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา แต่

การทีสามารถจัดการกับจิตวิญญาณศักดิสิทธิของซือหงเฟย
ได้สมบูรณ์แบบขนาดนี จ้าวเทียนหยินไม่มีทางทําได้แน่นอน

“หึ,ดูเหมือนว่าเรืองนีจะมีคนอยู่เบืองหลังบุคคลระดับสูง

7
 ของดินแดนวายุคลังอีกที! หากการสันนิษฐานของข้าถูก
ต้อง,จ้าวเทียนหยินควรจะเป็ นเพียงหมากตัวหนึงบน
กระดาษเท่านัน”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น

“นี…กระทังยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาอย่างจ้าวเทียนหยิน
เขายังเป็ นเพียงหมากตัวหนึงเท่านัน…”

เยวียเมิงลีรูส้ กึ ตกตะลึงกับการสันนิษฐานของเย่หยวนอย่าง
มาก

8
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เรืองนีไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามันเกียวพันถึงดินแดน
ศักดิสิทธิ เพียงแต่ไม่อาจล่วงรูไ้ ด้เลยว่ากลุม่ คนพวกนัน
กําลังวางแผนอะไรกันอยู่ คนเหล่านีเคลือนไหวในแดนล่าง
มากเกินกว่าทีควรจะเป็ น เห็นได้ชดั ว่า,หลายปี ทผ่ี านมา…
ดินแดนศักดิสิทธิเองก็มิได้สงบสุขเช่นกัน!”

ในช่วงชีวิตก่อนหน้า,เย่หยวนทียังคงอยู่ในดินแดนศักดิสิทธิ
กองกําลังและการปกครองต่างๆล้วนแต่อยู่ในสภาวะสมดุล

9
แม้จะมีการปะทะบ้างเป็ นครังคราว แต่นนแค่
ั ปัญหาความ
ขัดแย้งเล็กๆ

การเกิดโศกนากฎกรรมในหอราชันย์โอสถ,คงเป็ นเรืองทียิง
ใหญ่ทสุี ดแล้วในช่วงหลายปี มานีบนดินแดนศักดิสิทธิ

ถึงกระนัน,การทีทําให้เกิดสงครามระหว่างสองดินแดน เพือ
รวบรวมพลังฉีแห่งชีวิต สิงเหล่านีทีพวกเขากระทําไปถือว่า
ไม่ใช่เรืองเล็กเลย!

10
บางที,แดนล่างแห่งอืนๆเองก็อาจเกิดเหตุการณ์เช่นนีเหมือน
กัน

อย่างไรก็ตาม,แม้เขาจะสามารถคาดเดาได้ถึงบางสิงได้ แต่
ด้วยความแข็งแกร่งเพียงแค่นี,ถึงเป็ นลูกเจียบในกํามือของ
พวกมันก็ไม่ปาน

ความแข็งแกร่งของเขาได้มาถึงจุดสูงสุดในแดนล่างแล้ว แต่
เมือขึนไปยังดินแดนศักดิสิทธิ,ทุกอย่างมันพึงเริมต้นเท่านัน

11
ยังมีอีกหลายสิงอย่างมากมายนักทีเขาต้องทํา!

………………………………

สามวันต่อมา,การต่อสูค้ รังใหญ่นีก็ได้ขอ้ สรุป!

12
 ชูวซือนํากองกําลังของนิกายเมฆาราตรีเข้าไล่ลา่ เป็ นระยะ
ทางกว่าหมืนลี,เพือกําจัดเหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังทียังหลง
เหลือและกระจัดกระจายออกไป เนืองจากสมรภูมิทฝ่ี ายตน
พ่ายและแตกทัพออกไป

ชัยชนะในศึกครังใหญ่นี,ทําให้ชือเสียงของนิกายเมฆาราตรี
กระฉ่อนทัวทังผืนดินแดนไร้สินสุด

นิกายเมฆาราตรีสามารถสังหารยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั ากว่ายีสิบคนได้ในศึกเดียว! และยังไล่ลา่ กอง
ทัพดินแดนวายุคลังนับชีวิตจนต้องหนีหวั ซุกหัวซุนด้วยกําลัง
พลเพียงสีหมืนเท่านัน!

13
มีใครอีกในดินแดนไร้สินสุดทีสามารถอุดช่องว่างความห่าง
ชันด้านจํานวนได้ขนาดนี,นอกเหนือจากเย่หยวน?

และเช่นเดียวกัน,วีรกรรมในศึกใหญ่คราวนีของเย่หยวนได้
สร้างความมันใจให้แก่เหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุดให้ผงาดขึน
อีกครัง กองกําลังเล็กใหญ่มากมายทุกหนแห่งผุดขึนไม่หยุด
หย่อน ราวกับหม่อไม้หลังฤดูใบไม้พลิ

กองกําลังเล็กใหญ่เหล่านีลุกฮือขึนและตอบโต้ฝังดินแดน
วายุคลังอย่างบ้าดีเดือด ซึงเกิดเหตุการณ์เช่นนีทัวทุกหย่อม
หญ้าในทุกบริเวณ

14
แน่นอนว่าศึกใหญ่ครังนีทําให้ชือเสียงของนิกายเมฆาราตรี
ทะยานสูงเสียดฟ้า ทุกกองกําลังทุกนักสูท้ ยัี งหลงเหลือแห่
เข้าสมทบ,เพือขอเข้าร่วมนิกายเมฆาราตรีอย่างมหาศาล
เกินจะนับได้

แต่เย่หยวนไม่ตอ้ งการยุ่งเกียวในเรืองทางโลกนัก แน่นอนว่า

เขาสังการชูวซือและคนอืนๆเป็ นคนจัดการเรืองพวกนีแทน

หลังพักฟื นหลายวัน,เย่หยวนได้สงเคลื
ั อนทัพต่อและเร่งตรง
ไปยังเมืองวูเ่ ฟิ นโดยเร็วทีสุด!

15
คืนก่อนวันเคลือนทัพ,ดวงจันทร์จา้ สว่างประดับประดากลาง
ห้วงราตรีอนั เงียบสงบ เย่หยวนกําลังรําพึงโหยคิดถึงพร้อม
นังชมแสงจันทร์นวล

“เย่หยวน,เจ้าอย่ากังวลไปเลย ท่านลุงและท่านป้า,ทังสอง
จะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!”

เยวียเมิงลีเป็ นหญิงสาวทีมากด้วยไหวพริบ แม้เย่หยวนจะ

ไม่แสดงอาการใดๆออกมาเลยในทีผ่านมา แต่นางทราบดีวา่

16
 ภายในใจของเขาเป็ นกังวลอยู่ตลอดเวลา

หากไม่ใช่เพราะแบบนี,ด้วยนิสยั ของเย่หยวนคงไม่สงให้
ั พวก
ชูวซือเคลือนไหวเข้าปะทะกับกองทัพใหญ่ของดินแดน
วายุคลังโดยตรงแน่นอน และคงไม่ไล่ลา่ ขนาดนีเช่นกัน

เย่หยวนส่ายหัวและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะกล่าวขึน
ว่า

“ข้าขอสาบานเลยว่า,หลังจากทีทุกคนปลอดภัยดี ข้าจะไม่
ปล่อยให้พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับอันตรายอันใดอีกต่อไป!
แม้วา่ …ตอนนียังช่วยไม่สาํ เร็จก็เถอะ”

17
 เยวียเมิงลีกล่าวว่า

“เจ้าต้องทําได้แน่นอน! จ้าวเทียนหยินและพวกเขาทังหมด
จะต้องได้รบั กรรมทีก่อขึน! แท้ทจริ
ี ง…ทังหมดเป็ นความผิด
ของข้าเอง หากข้ารูเ้ ช่นนีตังแต่แรก,ข้าคงฆ่าเขาตังแต่ตอน
นันแล้ว!”

เย่หยวนหันไปจ้องเยวียเมิงลีทันทีและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

18
“ลีเอ๋อ,เจ้าเป็ นคนเอาใจใส่ผคู้ นรอบตัว สําหรับเรืองนีข้าเข้า
ใจ,แล้วเจ้าจะโทษตนเองได้อย่างไร? เจ้าไว้ชีวิตจ้าวเทียน
หยินเพือให้เขาได้จดั การกับเขาเป็ นการส่วนตัว เรืองนีข้า
ต้องขอบคุณเจ้าด้วยซํา”

ใบหน้างามของเยวียเมิงลีแปรเปลียนเป็ นสีแดงระเรือ แต่

นางยังคงกล่าวต่อว่า

“หลายวันมานี,ข้าไม่เห็นเจ้าทานอาหารมากเท่าไหร่นกั ราว
กับไม่มีความอยากอาหารเลย ข้ากังวลเกียวกับสุภาพของ

19
เจ้าอย่างมาก บางทีหากได้กล่าวระบายอะไรออกมาบ้าง,
มันอาจช่วยบรรเทาได้เล็กน้อย”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ขอบคุณอย่างยิงสําหรับความเป็ นห่วง ลีเอ๋อ,ข้าสบายดี”

เย่หยวนและเยวียเมิงลีสบตากันเข้าโดยบังเอิญ แต่ทวทั
ั งใบ
หน้าของนางก็แดงขึนยิงกว่าเดิม,จนต้องลดหน้าลงด้วย
ความเขินอาย

20
 ภายใต้แสงจันทร์สว่างกลางห้วงราตรีเช่นนี,ความงดงาม
ของเยวียเมิงลีช่างเกินคําบรรยายนัก

แม้แต่เย่หยวนยังต้องยอมรับจากใจเลยว่า,หญิงสาวคนนีทํา
ให้เขาหวันไหวได้เล็กน้อย

21
 แต่ชวครู
ั ห่ นึง,บรรยากาศโดยรอบก็หนักอึงทันที

“หึ,ไอ้สวะฉวยโอกาส! ข้า,โจวหยาน,จะไม่ยอมปล่อยให้
สวะอย่างแก แตะต้องหญิงของข้าได้!”

ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก,มีเยาวชนคนหนึงปรากฏขึนออกจากห้วง
แห่งความว่างเปล่า และเผยร่างออกมาอย่างชัดเจน

และด้วยความหึงหวงทันทีทได้
ี พบเห็นนี,จิตสังหารก็ได้พลัง
พลูออกจากร่างจนไม่สามารถปกปิ ดได้เลย

22
ท่าทีของเย่หยวนและเยวียเมิงลีเปลียนไปทันที ปรากฏว่ามี
คนกําลังสอดส่องทังสองอยู่ในห้วงแห่งความว่างเปล่าตังแต่
แรก,และไม่มีใครสามารถตรวจจับการมีอยู่ของเขาได้เลย!

“โจวหยาน! เหตุใดเจ้าถึงอยู่ทนีี ได้!?”

เยวียเมิงลีหน้าซีดลงทันทีดว้ ยความกลัว

23
โจวหยานไม่สนใจคํากล่าวของเยวียเมิงลีเลยแม้แต่นอ้ ย แต่
สายตาของเขาจับจ้องไปยังเย่หยวนแทน

เมือเผชิญหน้ากับโจวหยานคนนี,เย่หยวนกลับรูส้ กึ กดดันจน
แทบหมดสติไป พลังของอีกฝ่ ายไม่ใช่สงที
ิ เย่หยวนจะต่อกร
ได้เลยในปั จจุบนั !

โจวหยานมองเย่หยวนราวกับมองขยะชินหนึง ทันใดนัน
เปลวเพลิงสีแดงฉานได้พวยพุง่ ออกมาทันทีจากดวงตาของ
เขา!

24
 “ไม่!”

เยวียเมิงลีกรีดร้องด้วยความกลัวและเบิกเนตรสวรรค์เคียง
จันทร์เข้าต่อกรทันทีโดยไม่ลงั เล!

บูมมม!

แม้จะมีเนตรสวรรค์เคียงจันทร์เข้าช่วยลดทอนการโจมตี แต่
นันก็ไม่สามารถป้องกันได้อย่างสมบูรณ์ ร่างของเย่หยวน
กระเด็นออกมาจากแรงระเบิดทันที

25
 “พร๊วดดด!”

เย่หยวนกุมอกแน่นและกระอักเลือดออกมาอย่างเต็มปาก
เต็มคํา

26
 ตอนที689 ความอัปยศในวันนี

แม้เยวียหมิงลีจะสกัดกันการโจมตีโดยส่วนใหญ่ได้ แต่เย่
หยวนยังคงได้รบั บาดเจ็บหนัก!

“เนตรจิตสุรยิ นั อัคคี! เยียมมาก! ข้าจะจําเอาไว้!”

1
เย่หยวนกัดฟั นแน่นพร้อมเลือดทีเต็มปากและกล่าวขึนอย่าง
อาฆาต

โจวหยานมองเย่หยวนด้วยสีหน้าทีค่อนข้างแปลกใจและ
กล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“เจ้าขยะแดนล่าง,เจ้ารูจ้ กั เนตรจิตสุรยิ นั อัคคีดว้ ยงันรึ? ดู

ท่าลีเอ๋อคงบอกเรืองของข้าไม่นอ้ ยแล้วใช่หรือไม่! แต่ถึง
กระนัน,ขยะอย่างเจ้าจะมีคณ
ุ สมบัติอะไรมาสูก้ บั ข้า?”

โจวหยานเต็มไปด้วยความรังเกียจและไม่ชอบขีหน้าเย่หยวน
อย่างมาก เขาแผ่จิตสังหารเข้าขู่เย่หยวนจนสัมผัสได้ชกั เจน

2
 “ฮึก…”

ทันใดนัน,สีหน้าของเยวียเมิงลีก็ซีดขาวลง นางกุมอกของ
ตนด้วยความเจ็บปวด,ท่าทางของนางกําลังทรมานอย่าง
มากในขณะนี

โจวหยานทีเห็นดังนันก็ตกใจอย่างมาก เขาตืนตัวในทันที
และรีบกล่าวขึนว่า

3
 “ลีเอ๋อ,เจ้าเป็ นอะไรไป?”

“อย่าเข้ามา!”

เยวียเมิงลีคํารามด้วยนําเสียงอันแผ่วเบา

แต่โจวหยานกลับเพิกเฉยต่อคํากล่าวเหล่านันของนาง และ
พยายามเข้ามาประคองร่างอย่างถึงเนือถึงตัว

4
ทันทีทนั ใด,แสงสะท้อนจากคมกริชสาดสว่างออกมา เยวีย
เมิงลีคว้ากริชขึนและจีไปยังคอหอยของตนโดยไม่ลงั เลใดๆ

โจวหยานหยุดชะงักฉับพลันเมือเห็น สีหน้าของนางมืดลง
ด้วยความสินหวังและกล่าวว่า

“โจวหยาน,หากกล้าแตะเนือต้องตัวข้า ข้าจะปลิดชีวิตตน
เองต่อหน้าเจ้า!”

5
 สีหน้าของโจวหยานมิดลงเช่นกันพร้อมกล่าวว่า

“ลีเอ๋อ,นีมันหมายความว่ายังไง? เจ้าอย่าลืมเสียว่า,ความ
สัมพันธ์ของพวกเราคือความปองดองระหว่างตระกูลโจว
และตระกูลเยวีย!”

“นันเป็ นปั ญหาของพวกเขา แล้วมันเกียวข้องอะไรกับ

ข้า?!”

เยวียเมิงลีกล่าวอย่างดือรัน

6
 เมือเห็นถึงทัศนคติเช่นนันของเยวียเมิงลี โจวหยานก็ไม่
สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปและกล่าวว่า

“เยวียเมิงลี! ข้า,โจวหยานผูน้ ีมันไม่ดีตรงไหน!? ภูมิหลัง

ของข้าคือบุตรของชายผูท้ รงเกียรติทสุี ดแห่งดินแดน
ศักดิสิทธิ ในแง่ของความแข็งแกร่ง,ข้าคือหนึงในสิบของ
ยอดเยาวชนอัจฉริยะแห่งยุคบนดินแดนศักดิสิทธิ! แล้วเป็ น
ไปได้ไหมว่า,ข้ายังไม่สามารถเทียบเคียงกับไอ้ขยะแดนล่าง
นีได้? เศษเดนชันตํานีน่ะรึ,ทีได้ครองหัวใจของเจ้า?!”

ความสัมพันธ์อนั ครุมเครือระหว่างเย่หยวนและเยวียเมิงลี,

7
 ก่อนหน้านีโจวหยานได้เห็นเป็ นประจักษ์ตอ่ ตาคูน่ ี

ไม่มีสงใดที
ิ เจ็บปวดไปกว่าภาพฉากเมือครู ่

ในสายตาของเขา,เย่หยวนเป็ นแค่เด็กน้อยในแดนล่าง อย่าง

มากทีสุดก็แค่อจั ฉริยะในหมูก่ องขยะ

เมือเทียบกับตัวเขา,ทีเป็ นหนึงในสิบยอดอัจฉริยะแห่งดิน
แดนศักดิสิทธิ เย่หยวนเป็ นแค่เศษเดนทีไร้คา่ อย่างทีสุด!

8
ดังนันโจวหยานจึงไม่อาจทําใจยอมรับได้เลยว่า,เยวียเมิงลีมี
ใจให้กบั ขยะแดนล่างเช่นนีจริงๆ

เมือได้ยินคํากล่าวของโจวหยานแบบนี เยวียเมิงลีก็อดทีจะ
หันไปมองเย่หยวนด้วยใบหน้าอันแดงกําไม่ได้เลย

เมือเห็นภาพเจ็บปวดใจต่อหน้าต่อตาอีกครัง โจวหยานยัง
คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเย่หยวนและเยวียเมิงลีจะเป็ น
แบบใดได้อีก?

9
 “ข้าจะฆ่าไอ้ขยะแดนล่างนีทิงซะ! เพือให้เจ้าตัดใจจาก
มัน!”

ดังทีกล่าวไป,ดวงตาของโจวหยานจับจ้องไปยังเย่หยวนอีก
ครัง พร้อมเปลวเพลิงทีปะทุออกมา เห็นได้ชดั ว่าเขากําลังจะ
ใช้เนตรจิตสุรยิ นั อัคคีอีกครัง!

“เจ้ากล้ารึ?!”

ปลายกริชแหลมในมือของเยวีนเมิงลีจีเข้าไปยังคอหอยบางๆ

10
สายโลหิตสีแดงสดค่อยๆไหลรินลงมาผ่านคมกริชและมือ
ของนาง จนหยดลงบนชุดสีขาวของนางอย่างต่อเนือง ฉาก
นีต่างทําให้พวกเขาตกใจอย่างมาก

ท่าทีของโจวหยานเปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั เปลวอัคคีบน
นัยน์ตาของเขาดับมอดลงทันที

การกระทําทีแสนใจเด็ดของเยวียเมิงลี,ต้องทําให้เขาเสีย
ศูนย์อย่างสมบูรณ์

11
 โจวหยานกัดฟั นแน่นด้วยความเกลียดชังและกล่าวว่า

“ลีเอ๋อ,แม้เจ้าจะสามารถหยุดมิให้ขา้ สังหารมันได้ในวันนี
แต่เจ้าไม่มีทางปกป้องมันได้ตลอดไป! เจ้าเองก็ควรทราบดี
ว่า,ความแข็งแกร่งของตระกูลโจวมันเป็ นยังไง! หากต้อง
การฆ่าไอ้ขยะแดนล่างนี,มันทําได้อย่างง่ายดายเพียงแค่คิด
เท่านัน! แม้ขา้ จะไม่ลงมือในวันนี,แต่คิดหรือว่า ลุงเยวียจะ
ยอมปล่อยให้ลกู สาวของตนไปครองรักกับไอ้เศษเดนแดน
ล่างอย่างมัน? เรืองระหว่างพวกเจ้า,หากลุงเยวียทราบเข้า
ล่ะก็…คิดหรือว่าเขาจะปล่อยมันเอาไว้?”

ร่างเบาของลีเอ๋อสันสะท้านโดยไม่ตงใจเมื
ั อได้ยินเช่นนัน!

12
 ลีเอ๋อหันหน้าไปจับจ้องเย่หยวนด้วยสายตาทีเต็มไปด้วย
อารมณ์อนั แสนซับซ้อน และกล่าวขึนทันทีวา่

“โจวหยาน,แท้จริงแล้วระหว่างข้าและเย่หยวนมันไม่มีอะไร
เลย เจ้าเข้าใจผิดไปหมด!”

แววตาของโจวหยานหรีแคบลง เห็นได้ชดั ว่าเขาไม่เชือคํา

กล่าวของลีเอ๋อเลยสักนิด

13
“ลีเอ๋อ,เจ้าจะไม่ดถู กู สติปัญญาอันสูงส่งของข้าเกินไปหน่อย
รึ?”

ลีเอ๋อส่ายหน้าและกล่าวอย่างเคร่งครึมว่า

“ข้ามิได้ดถู กู สติปัญญาของเจ้า แต่เย่หยวนเป็ นสหายทีร่วม

เดินทางกับข้าในแดนล่าง ด้วยขอบเขตในศาสตร์แห่งโอสถ
ของเขา,เขาเป็ นเพียงคนเดียวทีสามารถรักษาอาการป่ วย
ของข้าได้! หากเจ้าฆ่าเขาก็เท่ากับฆ่าข้าเช่นกัน!”

14
 โจวหยานระเบิดเสียงหัวเราะลันทันทีทได้
ี ยิน และกล่าว
อย่างเหยียดหยามว่า

“แม้แต่จกั รพรรดิโอสถในดินแดนศักดิสิทธิยังไม่สามารถ
ช่วยอะไรได้ คงไม่จาํ เป็ นต้องเปรียบเทียบกับไอ้เด็กขยะแดน
ล่างเช่นนี,จริงหรือไม่?”

ลีเอ๋อกล่าวว่า

“จักรพรรดิโอสถพวกนันไม่สามารถเทียบเคียงเขาคนนีได้!
ข้ามันใจว่า,เจ้าเองก็เคยได้ยินเกียวกับสภาพร่างกายของข้า

15
ทีทรุดโทรมลงอย่างต่อเนืองในช่วงหลายปี ทผ่ี านมา สําหรับ
เรืองนี,ท่านพ่อได้เชือเชิญนักหลอมโอสถมากมายจากทัวดิน
แดนศักดิสิทธิเพือรักษาข้า แต่แค่ผลวินิจฉัยก็ไม่ถกู ต้องแล้ว
กลับกัน,เย่หยวนคนนีไม่เพียงวินิจฉัยอาการของข้าได้แม่น
ยําราวกับตาเห็น แต่เขายังมีวิธีรกั ษาอาการของข้าให้หาย
ขาดอีกด้วย! หากเจ้าฆ่าเขา,มันก็ไม่ตา่ งอะไรขากฆ่าข้า
เลย!”

โจวหยานยังคงไม่เชือคํากล่าวของเยวียเมิงลีแม้แต่นอ้ ย เขา
กล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะเยาะอันเยือกเย็นว่า

“หึห,ึ มันก็แค่เศษขยะบนแดนล่าง หรือเป็ นไปได้ไหม,ทีมัน

16
 จะเป็ นจักรพรรดิโอสถกลับชาติมาเกิดใหม่?”

ลีเอ๋อยังคงกํากริชในมือแน่น แต่นางกลับกล่าวอย่างใจเย็น
ว่า

“เอาล่ะ,โจวหยาน,ข้าจะกลับไปพร้อมเจ้า! ข้าจะบอกต้น
เหตุอาการของข้าตรงนีเลยว่า,ทังหมดเกิดจากกายวิญญาณ
ทังสองชนิดทีกําลังฉีกกระชากจิตวิญญาณศักดิสิทธิของข้า
เจ้าจงไปเชิญจักรพรรดิโอสถเข้ามาวินิจฉัยได้เลย หากเรือง
ทังหมดทีข้ากล่าวเป็ นความจริง,เจ้าห้ามแตะต้องเย่หยวน
อีกเด็ดขาด แต่หากเจ้ากล้าตุกติกและฆ่าเขาหลังจากนัน,
เตรียมเห็นงานศพข้าได้เลย! และก่อนตาย,ข้าจะบอกท่าน

17
 พ่อว่า สาเหตุทงหมดที
ั ข้าต้องตายเป็ นเพราะเจ้า!”

เมือได้ยินคํากล่าวเช่นนีของลีเอ๋อ สีหน้าการแสดงออกของ
โจวหยานก็เปลียนไปอีกครังและกล่าวว่า

“เจ้ากล้าขู่ขา้ งันรึ?”

ลีเอ๋อกรนเสียงหัวเราะอันเยือกเย็นออกมาและกล่าวว่า

18
“หึห,ึ ช่างเป็ นเรืองน่าขันยิงนัก! เจ้าต้องการจะฆ่าเขาผูเ้ ป็ น
คนเดียวทีช่วยชีวิตข้าได้ แต่เจ้ากลับบอกว่าข้าขู่เจ้างันรึ?”

โจวหยานหันไปมองเย่หยวนทันที เขายังคงกัดฟั นแน่นและ

กล่าวว่า

“ดี! ข้าสัญญาว่าจะไม่ฆ่ามันหลังจากนัน! หลังจากทีข้าพา

เจ้ากลับไป,ข้าจะให้ทา่ นพ่อเชิญท่านอาจารย์เฉวียนซิงซีมา
ดูอาการของเจ้า หากพบว่ามันไม่เป็ นความจริง,เจ้าก็ควร
ทราบถึงผลทีตามมา!”

เมือเยวียเมิงลีได้ยินชือเฉวียนซิงซี,ใจของก็สนสะท้
ั านโดยไม่

19
 ตังใจ

เฉวียนซิงซีผนู้ ีเป็ นรองประธานสมาคมนักหลอมโอสถแห่ง

ดินแดนศักดิสิทธิ ความแข็งแกร่งในศาสตร์แห่งโอสถของเขา
สูงส่งยิง

เยวียเมิงลีคาดไม่ถึงเลยว่าโจวหยานจะลงทุนถึงขนาดนี

นางอดทีจะหันไปจับจ้องเย่หยวนไม่ได้เลย แต่อากัปกิรยิ า
ของเย่หยวนยังคงสงบนิงและมันคงเช่นเคย

ไม่ทราบว่าเหตุใด,ทันทีทเยวี
ี ยเมิงลีเหลียวมองเย่หยวน จิต

20
 ใจของนางก็ดสู งบขึนเล็กน้อยตาม

โจวหยานทําได้เพียงมองเย่หยวนด้วยสายตาอันหึงห่วงและ
เคียดแค้นจนจุกอก

ตังแต่แรกเห็น,โจวหยานก็ตกหลุมรักเยวียเมิงลีอย่างจัง เขา
พยายามทําทุกวิถีทางเพือให้ได้ครองใจนาง

แต่จนถึงทุกวันนี,เยวียเมิงลียังไม่เคยแม้แต่จอ้ งมองเขา
อย่างทีจ้องมองเย่หยวนในขณะนีเลย!

21
 สิงทีเขาได้รบั จากนางคือความเย็นชาและความรังเกียจ

ท่านอาจารย์เฉวียนซิงซีผนู้ ีเป็ นจุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถ

เขาไม่เชือว่าท่านอาจารย์เฉวียนซิงซีผนู้ ีจะวินิจฉัยผิดพลาด
และแน่นอน,หากเป็ นเขาผูน้ ี เขาต้องสามารถรักษาอาการ
ของเยวียเมิงลีได้แน่นอน!

อย่างไรก็ตาม,หลังจากนันเขาจะต้องหาทางฆ่าไอ้ขยะแดน
ล่างนีให้ได้!

22
 โจวหยานจ้องเขม็งไปยังเย่หยวนและกล่าวอย่างเย็นชาว่า

“ไอ้ขยะ,แกจงสวดภาวนาให้ทา่ นอาจารย์เฉวียนซิงซีวินิจฉัย
ผิดและไม่สามารถรักษานางได้เสียเถอะ! มิฉะนัน,แกจะ
ต้องตายอย่างน่าสังเวช!”

เย่หยวนยังคงเงียบนิงไม่กล่าวใดๆตังแต่ตน้ เพราะเขาทราบ
ดีวา่ ความแข็งแกร่งของเขาเป็ นเพียงแค่เรืองไร้สาระต่อหน้า
โจวหยาน

23
แต่ความอัปยศทีโจวหยานนํามาในวันนี,เขาได้สลักมันไว้ใน
ใจเรียบร้อยแล้ว!

24
 ตอนที690 พบกันใหม่บนดินแดน
ศักดิสิทธิ

สําหรับภัยคุกคามทีมาจากโจวหยาน,เย่หยวนมิได้หวาดกลัว
แต่อย่างใด

จากอาการของเยวียเมืงลี,เย่หยวนจึงเรียกเย่ชิงออกมา

“เย่ชิง,ลีเอ๋อต้องการนํายาผสานจิตอสุระ”

1
 เย่หยวนกล่าวกับเย่ชิง

“โอ้,ได้สิ”

เย่ชิงนํานํายาผสานจิตอสุระออกมาอย่างไม่งกเลยสักนิด
แต่กลายเป็ นว่า,เมือเห็นโจวหยาน เขาก็ระวังตัวขึนทันที
เนืองจากพลังทีไม่สามารถเข้าใจได้เลย

2
เย่หยวนนํานํายาผสานจิตอสุระจากเย่ชิง และตรงมาหาเย
วียเมิงลีพร้อมกล่าวว่า

“ขอบคุณอย่างยิงทีช่วยเหลือชีวิตข้า แต่…ข้ารับร้องกับเจ้า
ได้เลย นีจะเป็ นครังสุดท้ายแล้ว! อ้าปาก!”

เยวียเมิงลีจ้องตาเย่หยวนเล็กน้อย ก่อนจะผงกศีรษะเชือฟั ง
แต่โดยดี,พร้อมอ้าปากรออีกฝ่ าย

เย่หยวนเองก็มิได้กล่าวอะไรมากเช่นกัน เขาบรรจงเทนํายา

3
 ผสานจิตอสุระเข้าปากนางอย่างช้าๆ

เมืองนํายาผสานจิตอสุระตกถึงท้องของนาง จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิทีถูกฉีกขาดก็คอ่ ยๆดีขนอย่
ึ างรวดเร็ว ผิวพรรณที
ซีดขาวของนางเริมแปรเปลียนเป็ นสีกหุ ลาบอีกครัง

ตังแต่ตน้ จนจบ,สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนสงบนิง
อย่างมาก

แต่เยวียเมิงลีก็ทราบดีวา่ ,การกระทําของโจวหยานก่อนหน้า
นีทําให้เย่หยวนอาฆาตโดยสมบูรณ์

4
บางที,แม้ในสายตาของโจวหยาน เย่หยวนจะเป็ นแค่ขยะ
แดนล่างทัวไป แต่เยวียเมิงลีรูส้ กึ ว่า,พรสวรรค์ทเย่
ี หยวนมี
มันเหนือชันยิงกว่ายอดอัจฉริยะในดินแดนศักดิสิทธิมาก

ความพ่ายแพ้และอัปยศในวันนีมิใช่บางสิงทีมาทําลาย,แต่
เป็ นบางสิงทีมากระตุน้ ให้เย่หยวนลุกขึนและกล้าแกร่งขึน

โจวหยานมองฉากของทังสองด้วยตาคูน่ ี แต่ก็มิได้เข้าไป
ห้ามใดๆ

5
เขาไม่ใช่คนโง่,ก่อนหน้าหลังจากทีเยวียเมิงลีใช้เนตรสวรรค์
เคียงจันทร์ไป อาการนางก็ดมู รุดโทรมลง,ผิวพรรณและใบ
หน้าซีดขาว

แต่เมือดืมนํายาผสานจิตอสุระทีเย่หยวนป้อนไป ในเวลานี,
อาการของนางก็ดีขนอย่
ึ างชัดเจน

ดูเหมือนว่าเยวียเมิงลีจะป่ วยจริงๆและไม่สามารถใช้เนตร
สวรรค์เคียงจันทร์ได้

ในปั จจุบนั ,เขากลับต้องเชือคํากล่าวของเยวียเมิงลีขึนเล็ก

น้อยโดยไม่ตงใจ
ั

6
 “ไอ้หนู,ข้ากําลังกล่าวกับเจ้า ไม่ได้ยินรึไง?”

เย่หยวนทีทําตัวราวกับเห็นโจวหยานเป็ นอากาศธาตุ
ทัศนคติเช่นนีมันทําให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

ในความคิดของโจวหยานคือ,เมือเย่หยวนเผชิญหน้ากับเขา
ไอ้เด็กแดนล่างคนนีจะต้องหวาดกลัวจนตัวสันเทา พร้อมคุก
เข่าขอความเมตตาจากเขา

แต่ปฏิกิรยิ าของเย่หยวนกลับนิงสงบเกินไป มันสงบจนกระ

ทัง…เขาต้องรูส้ กึ สับสนเสียเอง!

7
 ปฏิกิรยิ าของไอ้เด็กคนนีมันผิดประหลาดยิง

เย่หยวนยังคงไม่สนใจโจวหยาน เขาหันหน้าไปกล่าวกับเย่
ชิงว่า

“เย่ชิง,ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป เจ้าจะต้องติดตามลีเอ๋อขึนไป

ยังดินแดนศักดิสิทธิ! จงจําไว้วา่ ,เจ้าห้ามปล่อยให้นางคาด
สายตาเป็ นอันขาด!”

8
 เย่ชิงมิคอ่ ยรูเ้ รืองทางโลกมากนัก แต่เขาสัมผัสได้วา่ ,
บรรยากาศโดยรอบในปั จจุบนั ค่อนข้างแปลกประหลาด

ชายหนุ่มอีกคนทียืนอยู่ตรงหน้าเขา,มันมีพลังมากเกินไป!

ทังๆทีเขาก้าวขึนสูร่ ะดับเจ็ดแล้ว,แต่เขายังรูส้ กึ ราวกับอีก

ฝ่ ายเป็ นกําแพงขนาดมหึมาทีเกินหยังรูไ้ ด้

เมือเห็นเย่หยวนกล่าวฝากฝังด้วยสีหน้าทีแน่วแน่ เย่ชิงก็

9
 พยักหน้าตอบทันทีวา่

“เจ้าสบายใจได้ นีถือเป็ นสัญญาใจระหว่างเรา,เขาต้องทํา

ให้สาํ เร็จแน่นอน!”

เย่หยวนพยักหน้า แม้ระยะเวลาทีพวกเขาอยู่ดว้ ยกันจะไม่

นานมาก,แต่เขาก็ยงั วางใจเย่ชิงมาก

หลังจากนัน,เย่หยวนก็เหลียวมองโจวหยานด้วยหางตาเล็ก
น้อย และกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

10
“จงกําจัดความเย่อหยิงภายในจิตใจออก,ก่อนทีมันจะสาย
เกินไป! หากเจ้าต้องการเปิ ดฉากสงครามระหว่างตระกูลเย
วียและตระกูลโจว,เจ้าก็สามารถฆ่าข้าได้ทนั ที!”

ท่าทีของโจวหยานเป็ นไปฉับพลันเมือได้ยิน และกล่าวพร้อม

เสียงหัวเราะว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกขยะแดนล่างช่างมากด้วยอารมณ์ขนั คิด

หรือว่าคํากล่าวเพียงไม่กีคําจะทําให้นายน้อยผูส้ งู ศักดิคนนี
กลัวได้?”

11
 เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“ไม่เพียงแค่ลีเอ๋อจะมีกายเนตรสวรรค์เคียงจันทร์ แต่รา่ ง
ของนางยังมีกายจิตสังหารถ่องแท้อยู่! หากเจ้าฆ่าข้าผูเ้ ป็ น
คนเดียวทีรักษานางได้,เจ้าคิดหรือว่าตระกูลเยวียจะยอม
ปล่อยชีวิตเจ้าไปง่ายๆ?”

“อะไรคือกายจิตสังหารถ่องแท้? กล่าวอะไรไร้สาระ! ไร้

12
 สาระสินดี!”

แม้แต่ในดินแดนศักดิสิทธิ,น้อยคนนักทีรูจ้ กั กายจิตสังหาร
ถ่องแท้

แต่ในคนกลุม่ น้อยนัน,ก็มิได้รวมไปถึงโจวหยาน

เย่หยวนหัวเราะเย้ยอย่างเยือกเย็นเมือได้ยิน และกล่าวว่า

“กลับกลายเป็ นว่า,ก็แค่คนเขลาไม่รูห้ นังสือ! เจ้าจงกลับไป

ถามโจวเจียว่า,กายจิตสังหารถ่องแท้คืออะไร! แม้แต่เจ้าเฉวี
ยนซิงซี สหายผูน้ อ้ ยความรูน้ น,มั
ั นก็ยงั รูจ้ กั กายจิตสังหาร
13
 ถ่องแท้เลย!”

แรงดันลมปราณทะยานออกมาโดยไม่ตงใจ
ั โจวหยานทีได้
ยินเช่นนัน,สีหน้าของเขาก็มืดลงทันที พร้อมบริเวณโดยรอบ
ทีเริมแปรปรวนหนัก

“ไอ้ขยะแดนล่าง,แกกล้ากล่าวนามท่านพ่อของข้าโดยไม่ให้
เกียรติได้อย่างไร?!”

โจวหยวนกล่าวเป็ นคําๆอย่างเลือดเย็นและเชืองช้า

14
เย่หยวนรูส้ กึ ราวกับตนเริมหายใจไม่ออก แต่สีหน้าท่าทางยัง
คงเฉยเมย,เขานํามือทังสองไขว้หลังและกล่าวว่า

“ทุกคนย่อมมีสิทธิในการขานชือต่างกันไป แล้วเหตุใดข้าจะ
เรียกมันว่าโจวเจียไม่ได้? หากเจ้ามีปัญญามากพอ,ก็ฆ่าข้า
สิ มิฉะนัน…จะเป็ นแกทีตายแทนในอนาคต!”

เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน,เยวียเมิงลีก็ตกใจจนแทบ
สะดุง้ ขึน

นางไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,เย่หยวนจะกล้าท้าทายโจวหยาน

15
 ขนาดนี

โจวหยานในขณะนีโกรธจริงๆแล้ว แม้แต่เยวียเมิงลีเองก็ยงั
คาดไม่ถึงเลยเช่นกัน

ความหยิงผยองของเย่หยวนมันเกินความคาดหมายของนาง
ไปมาก!

16
เมือเผชิญหน้ากับยอดฝี มืออันไร้เทียมทานอย่างโจวหยาน,
เยวียเมิงลีก็ยงั คิดว่า เย่หยวนคงต้องยับยังชังใจอยู่บา้ งภาย
ใต้สถานการณ์เช่นนี

จิตสังหารพวยพุง่ ออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนจากร่างของ
โจวหยาน ท้องฟ้าแปรปรวนวิปลาส,บรรยากาศโดยรอบและ
มิติเริมบิดเบียวเล็กน้อย

ในคราแรกเขายังมีความอดทน แต่ในปั จจุบนั ,เขาไม่

สามารถทนต่อทัศนคติอนั เย่อหยิงของไอ้เด็กแดนล่างคนนี
ได้อีกต่อไป

17
 แต่กระนันเอง,สิงทีเย่หยวนกล่าวก็เป็ นความจริง เขาไม่
สามารถจัดการกับสงครามระหว่างสองตระกูลได้เลยหาก
เกิดอะไรขึนจริงๆ

กองกําลังทังหมดของดินแดนศักดิสิทธิถูกขวางกันด้วยเส้น
บางๆ ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจเกิดเป็ นไฟลามทุง่ ได้
เลย

แม้แต่โจวเจียพ่อของเขายังต้องยืนอยู่บนพืนนําแข็งบางๆ

18
เมือคิดได้ถึงจุดนี จิตสังหารและแรงดันลมปราณทังหมดทัว
ร่างของโจวหยานก็ถกู หยุดลง เขากล่าวกับเย่หยวนด้วยนํา
เสียงอันเย็นชาว่า

“วันนี,ข้าจะเมตตาชีวิตน้อยๆของแกไปก่อน ทังหมดเป็ น
เพราะเห็นแก่หน้าของลีเอ๋อ จงสําเนียกไว้ซะ! รอจนกว่า
พวกเราจะกลับไปยังดินแดนศักดิสิทธิก่อนเถอะ,แล้วมาดูกนั
ว่าสิงทีแกกล่าวไปเป็ นจริงหรือเท็จ! ในเวลานันแกไม่อาจหนี
รอดไปได้อีกแล้ว,แม้แกจะมีปีก!”

เมือกล่าวจบ,โจวหยานก็ใช้เนตรจิตสุรยิ นั อัคคีโจมตีใส่เย่

19
 หยวนทันที!

บูมมม!

เย่หยวนถูกแรงระเบิดซัดกระเด็นออกไปโดยตรง พร้อมพ่น
โลหิตจํานวนมากจนพวยพุง่ ทัวอากาศ

20
 “เย่หยวน!”

เยวียเมิงลีและเย่ชิงร้องออกมาแทบจะพร้อมกัน

“ผ่อนคลาย,มันยังหายใจอยู!่ ข้าพึงประทับตราเนตรจิต
สุรยิ นั อัคคีลงในร่างมันไป,หากมีคนอืนทีสามารถรักษา
อาการเจ้าได้ มันก็ไม่จาํ เป็ นอีกต่อไป,และตรานีจะส่งมันไป
ยมโลกทันที! เรากลับกันได้แล้ว!”

โจวหยานกล่าวอย่างเย็นชา

21
 จากนัน,โจวหยานก็ใช้มือข้างหนึงแหวกห้วงแห่งความว่าง
เปล่าออกทันที พร้อมเผยให้เห็นประตูมิติยกั ษ์

เยวียเมิงลีกังวลยิงเกียวกับความปลอดภัยของเย่หยวน แต่
โจวหยานกลับไม่ให้เวลากับนางเลย

เย่หยวนประคองอกของตนและฝื นลุกขึนด้วยความเจ็บปวด
พลางกล่าวขึนว่า

“สบายใจได้,ข้ายังไม่ตาย! เฝ้ารอข้าบนดินแดนศักดิสิทธิได้
เลย!”

22
นําตาของเยวียเมิงลีไหลรินทันทีอย่างห้ามไม่ได้ นางเร่งพยัก
หน้าตอบและตามโจวหยานเข้าสูป่ ระตูมิติ

เย่ชิงเหลียวหลังมองเย่หยวนด้วยความกังวล และกล่าวทิง
ท้ายว่า

“ดูแลตัวเองด้วย,เย่หยวน!”

23
หลังจากทีทังสามเดินทางเข้าไปยังห้วงแห่งความว่างเปล่า
และเข้าประตูมิติยกั ษ์ไป เย่หยวนจ้องไปยังสิงเหล่านันจน
หายวับไปในท้ายทีสุด เขายังคงยืนนิงอยู่นานครูใ่ หญ่

“นายท่าน! ท่านปลอดภัยดีหรือไม่?”

“นายท่าน…ท่านได้รบั บาดเจ็บ!”

24
“ใครมันกล้า!? ใครมันกล้าทําร้ายนายท่านจนสาหัสขนาด
นี!?”

กลังจากนันครูใ่ หญ่,พวกชูวซือและคนอืนๆรีบแห่เข้ามาทันที
ในขณะทีพวกเขากําลังพักผ่อน,จู่ๆก็สมั ผัสถึงจิตสังหาร
เสียดเข้ามาในหัวได้ฉบั พลัน ดังนันพวกเขาจึงเร่งฝี เท้าออก
ตามหาต้นตอทันที

ใครจะไปรูว้ า่ ,เย่หยวนจะได้รบั บาดเจ็บสาหัสและยืนนิงไม่

ขยับไปไหนเลย สีหน้าของพวกเขาซีดลงทันทีดว้ ยความตืน

25
 ตกใจ

ในตอนนีพวกเขาเป็ นทีประจักษ์ดีแล้ว,สําหรับความแข็ง
แกร่งของเย่หยวน แต่การทีสามารถทําให้นายท่านของพวก
เขาบาดเจ็บหนักได้ขนาดนี…อีกฝ่ ายต้องแข็งแกร่งมากเพียง
ใดกัน?

จากการถูกโจมตีโดยเนตรจิตสุรยิ นั อัคคีถึงสองคราติด จึงทํา

ให้เย่หยวนในขณะนีอ่อนแออย่างมาก

26
“ขะ-ข้าสบายดี ช่วยพาข้าไปยังห้องลับ! ส่วนเรืองการ
บุก…เลือนการเคลือนทัพไปก่อนสามวัน!”

27
 ตอนที691 ข้ ากําลังเข้ าไป!

“ท่านผูน้ าํ ตระกูลสูงสุด,เย่หยวนรุกกดดันเข้าใกล้เมืองวูเ่ ฟิ น
แล้ว!”

ณ ตําหนักเจ้าเมืองวูเ่ ฟิ น ซ่างกวนเวินยุ่ยกําลังนังอยู่บน
บัลลังก์สงู สุดอย่างสงบ ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้ารีบเข้ามารายงานข่าวการเคลือนทัพของเย่หยวนทันทีใน
ขณะนี

1
 ซ่างกวนเวินยุ่ยยิมและกล่าวว่า

“ก็แค่เจ้าลูกหมาเย่หยวน ไม่วา่ จะทรงพลังเพียงใด,แต่มนั

จะเป็ นคูม่ ือของสิบยอดฝี มือทีแท้จริงได้อย่างไร? ลืมไปแล้ว
งันรึวา่ ทังสิบในขณะนี,ก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาครึงขันกัน
หมดแล้ว?”

ผูใ้ ต้บงั ใต้บงั คับบัญชาคนนันงุนงงอย่างมากเมือได้ยิน เมือ

วานผูน้ าํ ตระกูลสูงสุดยังคงวิตกถึงเรืองนีอยู่ แต่เหตุใดวันนี
เขาถึงดูไม่แยแสใดๆเลย?

2
ข่าวการพ่ายแพ้ของทัพอันยิงใหญ่ได้แพร่กระจายทัวทังเมือง
วูเ่ ฟิ น ราวกับไฟบนท้องทุง่

ในฐานะทีเป็ นแม่ทพั หลักในการรุกรานดินแดนไร้สินสุด ซ่า

งกวนเวินยุ่ยประหนึงมดในกระทะร้อนทีร้อนใจอยู่เป็ นเวลา
หลายวัน

ภายในกองกําลังของเย่หยวน,เขามียอดฝี มือนิรนามอยู่เพียง
สองคน แต่ความแข็งแกร่งของทังสองมันเกินขอบเขตความ
เข้าใจเกินไป เพียงการโจมตีเดียว,ทังสองสามารถฆ่ายอด
ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทังยีสิบตายลงชัวอึดใจ

3
 นีคือข่าวทีพวกเขาได้รบั มา

หากให้เทียบกับข่าวทีเย่หยวนสังหารซือหงเฟยได้ มันกลับ
เป็ นเรืองไม่น่าตกใจนัก

เห็นได้ชดั ว่า,สิงทีซ่างกวนเวินยุ่ยหวาดกลัวจริงๆคือยอดฝี มือ

อันทรงพลังทังสอง!

4
 แต่เหตุใดวันนีผูน้ าํ ตระกูลสูงสุดถึงนิงได้ขนาดนี?

“ท่านผูน้ าํ ตระกูลสูงสุด,กองทัพอันยิงใหญ่ของเราพ่ายแพ้
อย่างหมดท่า หากให้กล่าวถึงความแข็งแกร่งของยอดฝี มือ
ทังสอง พวกเขาสามารถฆ่ายอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าทังหมดได้ดว้ ยปลายนิว แต่เหตุใดท่านจึงดูไม่กงั วล
เลย?”

ผูใ้ ต้บงั คับบัญชาอดทีจะกล่าวขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

ไม่ได้เลย

5
ซ่างกวนเวินยุ่ยลูบเคราตนเองอย่างสบายใจ แววตาของเขา
ราวกับรูอ้ ะไรบางอย่าง และกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ยอดฝี มือ? ยอดฝี มืออะไรกัน? ฮ่าฮ่าฮ่า…”

“…”

ผูใ้ ต้บงั คับบัญชาคนนันพูดไม่ออก เขาไม่อาจเข้าใจได้เลย

ว่า,ผูน้ าํ ตระกูลสูงสุดไปเอาความมันใจขนาดนีมาจากไหน?

6
“เอาล่ะ,เจ้าทําใจให้สบายเถอะ! รอจนกว่าเย่หยวนจะมา
ถึง,แล้วข้าจะไม่มีทางให้มากลับไปได้แน่นอน!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวด้วยเสียงกึกก้อง

……………………

7
หลายวันต่อมา,เย่หยวนกดดันเข้ามาอย่างต่อเนือง ไล่ตอ้ น
กองทัพอันยิงใหญ่ของดินแดนวายุคลังให้ถอยกลับไปจน
วุน่ วายจ้าละหวัน ในทีสุดกองกําลังของเย่หยวนก็มาถึงตรง
หน้าทางเข้าเมืองวูเ่ ฟิ น

ในปั จจุบนั ,เมืองนียังคงองอาจและสง่ายิงใหญ่เหมือนดัง

อดีต แต่กลับมิใช่สถานทีทีเต็มไปด้วยความคึกคักของผูค้ น
อีกต่อไป

8
 ในคราแรก,เขาคิดว่าปรมาจารย์พนั ปี ทงสามนิ
ั กายอันยิง
ใหญ่จะออกมาต้อนรับเขา

อย่างไรก็ตาม,ด้วยเวลาทีล่วงเลยมานานขนาดนี แม้แต่สกั
คนเดียว,เย่หยวนก็ยงั ไม่เห็น นีเองจึงทําให้เขาสังหรณ์ใจไม่
ดีอยู่ลบั ๆภายในใจ

ความปั นป่ วนเข้ากัดกินจิตใจของเขาตังแต่เริมเคลือนทัพ

แล้ว ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทีเขาไล่กาํ จัด
ตลอดทาง,ได้ให้ขอ้ มูลเขาทีละเล็กทีละน้อยมา ราวกับคําใบ้
ตลอดทางมานี

9
 เมือรวบรวมข้อมูลเหล่านันมาวิเคราะห์และหาผลสรุป,มี
ความเป็ นไปได้ทงหมดเพี
ั ยงสองทางเท่านัน หนึง,พวกเขาไม่
สามารถรับมือการบุกนีได้ และได้ลีภัยออกไปยังสถานทีที
ไกลแสนไกล นีจึงเป็ นเหตุวา่ ทําไมพวกเขาไม่ได้รบั ข่าวสาร
เกียวกับการปรากฏขึนของนิกายเมฆาราตรีเลย และอีก
ความเป็ นไปได้คือ…เพราะพวกเขาถูกกําจัดทิงทังหมดแล้ว
ซึงความเป็ นไปได้แบบทีหนึงดูจะเพ้อฝันเกินไป…

แต่ผลลัพธ์สดุ ท้าย,เย่หยวนก็ยงั ไม่กล้าฟั นธงอยู่ดี

หากมันเป็ นไปตามแบบทีสอง,ไม่วา่ เขาจะฆ่าจ้าวเทียนหยิน

ได้หรือไม่ แต่ทกุ อย่างหลังจากนันคงไม่มีทางกลับเป็ น
10
 เหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ทันใดนันจากด้านบนสุดของประตูเมือง ได้ปรากฏชายสูง
อายุคนหนึงทีกําลังจับจ้องมายังเย่หยวน นันคือซ่างกวนเวิน
ยุ่ยอย่างแม่นยํา

“เย่หยวน,ข้าคาดไม่ถึงจริงๆว่า เพียงไม่นาน,เจ้าก็มี
คุณสมบัติมากพอทีจะให้ขา้ ลงมือเอง! สภานะของพวกเรา
เทียบเท่ากันแล้ว! ถึงแม้ขา้ จะไม่ทราบว่าทําไม,ท่าน
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินถึงปล่อยเจ้าไปในครานัน แต่ไม่ตอ้ ง
11
สงสัยเลยว่า,นันคือความผิดพลาดทียิงใหญ่ทสุี ดในช่วงชีวิต
ของท่าน!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าว

“โอ้? ดูเหมือนว่าเจ้าเองก็เป็ นคนซุม่ มองการต่อสูร้ ะหว่าง

ข้ากับจ้าวเฉินกังในวันนัน?”

เย่หยวนกล่าวถามสวนกลับไปทันที

12
ซ่างกวนเวินยุ่ยเองก็ไม่มีเจตนาอันใดปิ ดบังเช่นกัน เขาพยัก
หน้าและกล่าวว่า

“ถูกต้อง! ด้วยพรสวรรค์ทมากเกิ
ี นความเข้าใจของเจ้า,พวก
เราไม่สามารถปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้! เจ้าจะต้องถูกลบทิง
จากหน้าประวัติศาสตร์! ข้าคิดว่า,ท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน
จะลงมือจัดการด้วยตัวเองตังแต่ตอนนัน แต่ขา้ พึงทราบใน
ภายหลังว่า,เจ้ากลับรอดชีวิตกลับไปได้ ซึงนีทําให้ขา้
ประหลาดใจยิง!”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมอันเยือกเย็นว่า

13
 “มิใช่วา่ จ้าวเทียนหยินไม่ตอ้ งการจะฆ่าข้า แต่มนั ไม่
สามารถฆ่าข้าได้! อย่างไรก็ตาม…หลังจากทีข้าดูแลพวก
เจ้าและส่งกลับบ้านเก่าเสร็จ ข้าจะไปหาเขาเองโดยไม่จาํ
เป็ นเชือเชิญ!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า

“หุห,ุ ในเวลานี เจ้ายังคิดต่อกรกับความโอ่อ่าดังพญาเสือ

ของท่านจักรพรรดิอีกงันรึ? พรสวรรค์ของเจ้าสามารถพลิก
ฟ้าพลิกปฐพีได้ก็จริง,แต่อาณาจักรพลังของเจ้ายังคงตําเกิน

14
ไปอยู่ดี เจ้าคิดจริงๆรึวา่ ,ตัวเจ้าเพียงคนเดียวจะสามารถรับ
มือกับดินแดนวายุคลังไหว?”

เย่ยวนรูส้ กึ งีเง่ากับคําสรรเสริญของอีกฝ่ ายยิง และกล่าว

อย่างงุนงงว่า

“ความโอ่อ่าดังพญาเสือ? เหอะ,เสือจริงๆข้าก็ฆ่ามาแล้ว”

ซ่างกวนเวินยุ่ยมองเย่หยวนเป็ นแค่คนโง่ในกํามือเท่านัน เขา

กล่าวว่า

15
“สองยอดฝี มือนันก็ไปพ้นหูพน้ ตาเสียที ตอนนีเหลือเพียงแค่
เจ้าคนเดียวแล้ว,จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทรไพศาล
ระดับเก้า เจ้าคนเดียวจะสามารถเปลียนทิศทางลมได้อย่าง
ไร? การเป็ นวีรบุรุษมันมิใช่เรืองง่าย!”

เมือได้ยินเช่นนัน,สีหน้าท่าทางของเย่หยวนก็เปลียนไปทันที
และกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“งันรึ,ทีแท้…เรืองทังหมดก็เพราะจ้าวเทียนหยินมันเล่น
ตุกติกนีเอง! ข้าเกรงว่า…ความอาฆาตครังนีคงไม่จบง่ายๆ
แน่!”

16
 หลายวันมานี,เย่หยวนยังคงมีขอ้ กังขาอยู่วา่ เหตุใดโจวห
ยานถึงพบตัวเยวียเมิงลีได้

ไม่คิดเลยว่า,เรืองทังหมดจะมีจา้ วเทียนหยินอยู่เบืองหลัง!

ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวการดํารงอยู่ของเยวียเมิงลีอย่างมาก
เขาจึงหาวิธีรายงานเรืองนีไปยังกลุม่ คนในดินแดนศักดิสิทธิ

เนตรสวรรค์เคียงจันทร์ของเยวียเมิงลี,เป็ นลักษณะเด่นที

17
 ชัดเจน และง่ายต่อการจําแนก

แม้จา้ วเทียนหยินจะไม่รูจ้ กั เนตรสวรรค์เคียงจันทร์ แต่กลุม่

คนทีอยู่ในดินแดนศักดิสิทธิย่อมไม่มีใครไม่รูจ้ กั

ดังนัน…มันจึงปรากฏเหตุการณ์อย่างเมือหลายวันก่อนขึน!

จ้าวเทียนหยินคนนี,มันเป็ นคนน่ารังเกียจเกินไปแล้ว!

18
 ซ่างกวนเวินยุ่ยยิมและกล่าวตอบว่า

“ช่างเป็ นเด็กทีดือดึงอะไรเช่นนี ในปั จจุบนั ,เป็ นไปได้ไหมว่า

เจ้าอยากต่อสูก้ บั ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาอย่างท่าน
จักรพรรดิ?”

ท่าทางของเย่หยวนกลับมาสงบนิงอีกครัง และกล่าวอย่าง
เฉยเมยว่า

“เจ้าไม่ควรกังวลเรืองในอนาคต แต่เจ้าควรใช้สมองคิดดี

19
กว่าว่า,จะทําอย่างไรให้รอดพ้นความตายในวันนี ความตาย
ทีข้ากําลังจะมอบให้เจ้า!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยระเบิดเสียงหัวเราะดังลัน และกล่าวว่า

“ข้าขอยอมรับเลยว่า,หากยอดฝี มือทังสองนันอยู่ตรงนี ข้า

คงไม่มีความมันใจแม้แต่นอ้ ยว่าจะชนะได้ ทว่า….ในเมือ
เจ้าอยู่ตวั คนเดียวแล้วเช่นนี เจ้าจะไปทําอะไรได้?”

ซ่างกวนเวินยุ่ยหยุดกล่าวเล็กน้อย และกวักมือเชิงสัญญาให้

20
 นําตัวคนกลุม่ หนึงออกมา

“เจ้ายังเหลือความมันใจอยู่หรือไหม? หาก…ได้เห็นพวก
เขาเหล่านี?!”

คนกลุม่ นันถูกนําออกมาจนเป็ นทีประจักษ์ตอ่ หน้าทุกคน

เมือเย่หยวนเห็นคนกลุม่ นี,สีหน้าของเย่หยวนก็มืดลงโดยไม่
สมัครใจ!

เหรินซิงชุน,ฉิงฮ่องเต๋า,หนิงอีเซียน,จิงเฉวียน…และใบหน้า
อันคุน้ เคยอีกหนึงคนปรากฏขึน เมือเย่หยวนเห็นบุคคลนี,
21
 เขาก็ตกตะลึงอย่างมาก

คนสุดท้ายทีถูกจับเป็ นตัวประกัน,เมือเย่หยวนได้เห็น เขา

ต้องผงะขึนฉับพลัน

ฉีไฮ้!

ฉีไฮ้เป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขัน แต่กระนัน,เขาก็

ยังถูกจับเป็ นเชลยศึกในเงือมมือศัตรู!

22
ความแข็งแกร่งของดินแดนวายุคลังมันน่าเกรงขามขนาดนัน
เลยงันรึ?

แต่ทแน่
ี ๆ,เย่หยวนในตอนนีทราบดีวา่ ซ่างกวนเวินยุ่ยเองก็
ขึนเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันแล้วเช่นกัน!

เย่หยวนกวาดสายตามองเหล่าขัวอํานาจแห่งดินแดนไร้สิน
สุดอีกครัง พวกเขาทังหมดล้วนตกเป็ นเชลยศึกของดินแดน
วายุคลังทังสิน!

23
แต่ละคนถูกผนึกจุดตันเถียนเอาไว้ในปั จจุบนั พร้อมมัดมือ
มัดเท้าแน่น ไม่กล่าวกล่าวถึงเลยว่า,สภาพเช่นนีของพวก
เขามันน่าอับอายเพียงใด

ซ่างกวนเวินยุ่ยชีไปยังเหล่าเชลยศึกและกล่าวว่า

“เจ้าฆ่าทังซ่างกวนหยุนหลงและซ่างกวนหลิงหยุนไป พวก
เขาตายลงโดยเงือมมือของเจ้า เจ้าทราบหรือไม่วา่ ,ความ
แข็งแกร่งของตระกูลซ่างกวนมันลดลงมากเพียงใด? แต่
สวรรค์มีตา,ทีส่งคนเหล่านีให้แก่ขา้ !”

24
 เห็นได้ชดั ว่าซ่างกวนเวินยุ่ยเป็ นคนทีมีสติตลอดเวลาจริงๆ
แม้เขาจะเกลียดชังในตัวเย่หยวนมากเพียงใด แต่ทา่ ทาง
และนําเสียงของเขายังคงสงบนิงเมือสนทนา อีกฝ่ ายไม่อาจ
รับรูค้ วามโกรธเกลียดภายในใจของเขาได้เลย

ในหมูข่ องกําลังของเย่หยวน มีเพียงเย่หยวนคนเดียวเท่านัน

ทีพอคาดเดาได้วา่ ,ซ่างกวนเวินยุ่ยคนนีเป็ นผูน้ าํ ตระกูล
ซ่างกวน

25
 ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวด้วยรอยยิมต่อว่า

“เย่หยวน,เจ้าเห็นค่ายกลปกป้องเมืองวูเ่ ฟิ นหรือไม่? เหตุใด

เราถึงไม่เล่นอะไรฆ่าเวลากันเสียหน่อยล่ะ,ว่าไง?”

เย่หยวนไม่กล่าวใดๆตอบและยังคงเงียบ เขาต้องการจะดูวา่
สหายเฒ่าคนนีตังใจจะทําอะไร

เมือเห็นเย่หยวนไม่ตอบ ซ่างกวนเวินยุ่ยจึงกล่าวต่อว่า

26
“แท้จริงแล้ว,ค่ายกลของเมืองวูเ่ ฟิ นคือค่ายกลทีนิกายต้า
เยียนสร้างทิงเอาไว้ ก่อนจะเสียสละชีวิตผนึกเส้นทาง
ระหว่างดินแดน ค่ายกลนีมันทรงพลังอย่างมาก! เย่หยวน,
เจ้าต้องแข่งกับเวลา ทุกๆสิบอึดใจข้าจะฆ่าเชลยหนึงคน,
และเป็ นเช่นนีไปเรือยๆจนกว่าเจ้าจะฝ่ าค่ายกลนีเข้ามาได้”

เย่หยวนตกตะลึงอย่างมากเมือได้ฟัง

สหายเฒ่าคนนีมันไม่รูอ้ ะไรเลย,มันปั ญญาอ่อน…

27
 “เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องนับ,ข้ากําลังเข้าไป!”

เสียงอันไม่แยแสของเย่หยวนดังขึน พร้อมร่างของเขาทีหาย
วับในทันใด

28
 ตอนที692 ไม่ว่าใครก็ขยะเหมือนกัน

ทันใดนันเอง,ร่างของเย่หยวนก็หายวับไป พร้อมปรากฏขึน
อีกครังตรงหน้าเหรินซิงชุนอย่างน่าเหลือเชือ!

ค่ายกลปกป้องเมืองวูเ่ ฟิ นทีซ่างกวนเวินยุ่ยคาดหวังเอาไว้สงู
แท้จริงแล้วกลับไม่มีผลต่อเย่หยวนเลยแม้แต่นอ้ ย!

1
กลีบดอกเหมยล่องลอยทัวแผ่นฟ้า ยอดฝี มืออาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าทีกําลังคุมตัวเชลยถูกฆ่าตายทันทีดว้ ยการ
เคลือนไหวเดียวของเย่หยวน!

จากนันเย่หยวนจึงรีบนําทุกคนกลับเข้าไปยังเจดียเ์ ลือง
สวรรค์ทนั ที

ทังหมดเกิดขันเพียงเสียวพริบตาดังประกายไฟเมือหิน
กะเทาะกัน ซ่างกวนเวินยุ่ยยังคงตกตะลึงและไม่อาจตอบ
สนองใดๆได้ทนั

2
 สิงหนึงทีต้องทราบก่อนเลยก็คือ,การบุกเข้ามาเมืองใหญ่
อย่างเมืองวูเ่ ฟิ นเช่นนี ฝ่ ายเย่หยวนแทบไม่มีขอ้ มูลใดๆก่อน
เลย เพียงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันทีปรากฏตรง
หน้า,มันก็สร้างความหวาดกลัวทียอดเยียมเกินจะทนได้แล้ว
การจะบุกเมืองฝ่ าค่ายกลอันทรงพลังเช่นนี,หากเป็ นคนอืน
คงต้องคิดกลับไปมากว่าสิบตะหลบก่อนแน่นอน

นีเป็ นถึงค่ายกลปกป้องระดับห้า ก่อนหน้านีฝ่ ายดินแดน

วายุคลังต้องใช้ผเู้ ชียวชาญกว่าสิบคนในการกูค้ า่ ยกลนีให้
กลับมาทํางานอีกครัง

แม้จะไม่สามารถกูค้ ืนได้อย่างสมบูรณ์,แต่มนั ก็มีพลังมากถึง

3
 แปดจากสิบส่วน!

แต่ในความเป็ นจริง…ค่ายกลนีไม่สามารถหยุดเย่หยวนได้
เลยแม้แต่เสียวอึดใจ?

นี…นีเป็ นแค่ความฝันใช่ไหม?

“ผูค้ นย่อมจ่ายราคาทีเหมาะสมกับความโง่เขลาของตน!
สิงทีเจ้ามันใจทีสุดกลับเป็ นแค่สิงไร้คา่ สําหรับข้า!”

4
 เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

“นี…นีเป็ นไปได้อย่างไร?”

ซ่างกวนเวินยุ่ยยังคงไม่อยากเชือต่อสถานการณ์ในปั จจุบนั

เย่หยวนกล่าวว่า

“เจ้าทราบหรือไม่วา่ ,แม้นิกายต้าเยียนทีถูกทิงร้างในหน้า
ประวัติศาสตร์จนผูค้ นหลงลืม แต่มรดกแห่งนิกายต้าเยียน
5
ทังหมดมันอยู่ในมือของข้าเรียบร้อยแล้ว! เพียงค่ายกลปก
ป้องเมืองแค่นี,ข้าจะไม่สามารถจัดการได้อย่างไร?”

“อะไรนะ!? เจ้า…เจ้าคือผูส้ ืบทอดมรดกแห่งนิกายต้า

เยียน!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยอุทานด้วยความตกใจ

ซ่างกวนเวินยุ่ยในปั จจุบนั ราวกับตัวตลกก็ไม่ปาน

6
เขาต้องการให้เย่หยวนรูส้ กึ เจ็บปวดใจเมือได้เห็นเหล่าสหาย
ของตนตายไปทีละคน แต่แท้จริงแล้ว,ตัวเขากลับยกหินขึน
มาเพือทุบเท้าของตนเองเสีย

ค่ายกลปกป้องเมืองอันยิงใหญ่เป็ นแค่กระดาษเท่านัน!

ซ่างกวนเวินยุ่ยจะทราบได้อย่างไรว่า,ค่ายกลปกป้องของนิ
กายต้าเยียนทังหมดล้วนมีพนฐานมาจากสามตํ
ื าราค่ายกล
พิชิตทังสิน?

7
 แม้คา่ ยกลปกป้องเมืองวูเ่ ฟิ นนีจะเป็ นระดับหกเสมือน แต่
มันก็เป็ นแค่สว่ นหนึงของสามตําราค่ายกลพิชิต

ดังนัน,สิงเหล่านีจะสามารถหยุดเย่หยวนได้อย่างไร?

ซ่างกวนเวินยุ่ยเองไม่ยอมท้อแท้ใจเพียงเท่านีแน่นอน เขา
สงบลงอย่างรวดเร็วและกล่าวด้วยเสียงอันเคร่งขรึมว่า

“หึ! แม้เจ้าจะเป็ นผูส้ ืบทอดมรดกแห่งนิกายต้าเยียน แต่วนั

8
 นีเมืองวูเ่ ฟิ นจะเป็ นหลุมฝังศพของเจ้า!”

ทันใดนัน,เก้าบุคคลอันทรงพลังก็ทะยานออกมาจากด้านใน
เมือง บริเวณโดยรอบถูกปกคลุมด้วยจิตสังหารอันชัวร้ายฉับ
พลัน

บุคคลทังเก้านีล้วนเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันทัง

สิน!

พลังอาณาจักรอนัตตาครึงขันถือเป็ นการดํารงอยู่อนั ไร้เทียม

9
 ทานต่อทุกชีวิตในดินแดนไร้สินสุด ณ จุดนี,สามารถดูได้
จากฉีไฮ่เป็ นตัวอย่าง เขาทรงพลังเพียงใดและไม่มีใครต้าน
ทานเขาได้เลย

แต่ปัจจุบนั ,เบืองหน้าเย่หยวนมียอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา

ครึงขันถึงสิบคน หากให้กล่าวตามตรง,นีถือเป็ นการลงทุนที
ฟุ่ มเฟื อยเกินไป

ในเวลานี,ท้ายทีสุดเย่หยวนก็เข้าใจแล้วว่า เหตุใดฉีไฮ้ถึงไม่
สามารถหนีออกไปพ้น

10
 ก่อนหน้า,เย่หยวนได้ยินจากหลงถังว่ามีสิบยอดฝี มือทีแท้
จริงอยู่ และพวกนันมีพลังอยู่ทจุี ดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าเท่านัน ซึงในคราแรกทีเย่หยวนได้ยิน,
เขาก็ยงั สงสัยอยู่เลยว่า พลังแค่นนจะสามารถตี
ั เมืองวูเ่ ฟิ น
ให้แตกพ่ายได้อย่างไร

แต่ดเู หมือนว่าตอนนี,เขาจะเข้าใจทุกสิงอย่างหมดแล้ว

ทังหมดเป็ นแค่ข่าวลือเท่านัน!

11
 การทีเมืองวูเ่ ฟิ นแตกพ่ายแบบสายฟ้าแลบ สามารถทําได้
ง่ายมากโดยพลังของยอดฝี มือทังสิบคนนี เพียงการเคลือน
ไหวเดียวทุกสรรพสิงก็แหลกละเอียดเป็ นฝุ่ นผงได้ทนั ตา ข่าว
ทีแพร่กระจายออกไปถูกส่งกันเป็ นทอดกระจายออกไป

ข่าวเหล่านีถูกกระจายและเล่าปากต่อปากจากผูค้ นนับไม่
ถ้วน ข้อมูลจึงเริมบิดเพียนไปเรือยๆจนกลายเป็ นแบบทีเย่
หยวนได้ยินในทีสุด

12
 ในความคิดของเหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุด การดํารงอยู่ที
แข็งแกร่งทีสุดใต้สวรรค์คือจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า

แล้วพวกเขาจะจินตนาการได้อย่างไรว่า,ฝ่ ายดินแดน
วายุคลังจะมีการดํารงอยู่ทแข็
ี งแกร่งยิงกว่านัน แถมยังมีกนั
ถึงสิบคน

ข้อมูลทีถูกเล่าออกไป ล้วนออกมาจากพืนฐานตามความคิด
ของพวกเขาทีเข้าใจ

13
ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาทังสิบได้รว่ มมือกันฝ่ าค่ายกลปก
ป้องเมืองวูเ่ ฟิ นเข้ามา แต่กระนัน,พวกเขาทังสิบก็ไม่สามารถ
ทําลายค่ายกลนีได้เลย

หน้าประวัติศาสตร์ของเมืองวูเ่ ฟิ นถือว่ายาวนานเป็ นอันดับ

ต้นๆแห่งดินแดนไร้สินสุด ในยุคทีนิกายต้าเยียนเจริญรุง่ เรือง
ถึงขีดสุด,พวกเขาเป็ นผูป้ กครองดินแดนไร้สินสุด และเลือก
เมืองวูเ่ ฟิ นเป็ นเมืองหลวงทีมังคังไปด้วยความเจริญหลาย
ศาสตร์แขนง ดังนันค่ายกลปกป้องของเมืองนีจึงทรงพลัง
และแข็งแกร่งเป็ นพิเศษ

อย่างไรก็ตาม,ถึงแม้คา่ ยกลปกป้องเมืองนีจะไม่อาจถูก
14
 ทําลาย แต่มนั ไม่สามารถหยุดยอดฝี มือระดับนีได้เลย

เพราะแม้แต่ในยุคของนิกายต้าเยียน,ยอดฝี มืออันน่าสะพรึง
กลัวเช่นนียังมีไม่มากเท่าปั จจุบนั

“เย่หยวน,ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าตําไปจริงๆ! แต่ไม่
ว่าอย่างไร,ทุกอย่างจะจบลงทีนีเช่นกัน!”

ซ่ากวนเวินยุ่ยกล่าว

15
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ข้ากล่าวไปก่อนหน้าแล้วว่า,ผูค้ นย่อมจ่ายราคาทีเหมาะสม
กับความโง่เขลาของตน! เจ้าคิดแค่วา่ ,ทีข้าสามารถยืนอยู่
ตรงนีได้ ทังหมดล้วนพึงพาเพียงแค่พลังของสองคนนัน และ
เมือพวกเขาทังสองไม่อยู่ในวันนี เจ้าจะสามารถบดขยีข้ายัง
ไงก็ได้!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าอยากให้เจ้ารูเ้ อาไว้วา่ บดขยีดูจะมากเกินไป

สําหรับเจ้า,แค่บีบเบาๆเจ้าก็ตายในทันที! เจ้าคิดว่า,เจ้าจะ
สามารถเอาชนะยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันทังสิบได้
ด้วยกําลังของตนเพียงคนเดียวงันรึ?”

16
อาณาจักรอนัตตาครึงขัน แม้จะไม่ใช่การดํารงอยู่ทไร้
ี เทียม
ทานทีสุดในดินแดนวายุคลัง แต่คงไม่ตอ้ งกล่าวอะไรมาก,
เมือฝ่ ายตรงข้ามเป็ นแค่จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลระดับเก้า

ในมุมมองของซ่างกวนเวินยุ่ย ความกล้าหาญของเย่หยวน
มันไม่ตา่ งอะไรกับ,เด็กทีไม่รูจ้ กั ความยิงใหญ่ของสวรรค์และ
ปฐพีดีพอ

17
“เหอะ,เหอะ,ก็แค่อาณาจักรอนัตตาครึงขัน พลังของคนใน
ระดับนีมันต่างอะไรกับเสือกระดาษ?”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมแสยะยิมบางๆทีมุมปาก ร่างของเขา
หายวับในทันทีทนั ใด,พร้อมเร่งความเร็วสูงสุดเข้าใส่ยอด
ฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันคนหนึง!

ปราณแห่งไฟปะทุทวร่
ั างพร้อมแรงดันลมปราณทีถูกปลด
ปล่อยอย่างเต็มกําลัง ด้วยผันเก้าวิญญาณกําเนิด,ระดับ
พลังของเย่หยวนทะยานสูงจนถึงอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั

18
 ฟ้าครึงขันโดยตรง!

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

เย่หยวนคํารามลันพร้อมกําปั นทีมาถึงตรงหน้าแล้ว!

แรงกดดันทีเย่หยวนปลดปล่อยออกมามันยอดเยียมเกินไป
กระนันเอง,อีกฝ่ ายก็เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึง
ขัน ความเร็วในการตอบสนองของพวกเขาจึงไม่สามารถนํา
ไปเปรียบเทียบกับคนธรรมดาได้เลย

19
ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันคนนันพุง่ ออกไปพร้อมซัด
ฝ่ ามือสวนกลับอย่างรุนแรง ผลคือเกิดแรงระเบิดครังใหญ่
กลางเวหาขึนโดยตรง!

บูมมม!

ร่างของเย่หยวนยังคงจรัสกลางเวหาอย่างสงบเยือกเย็น ใน

20
 ขณะทียอดฝี มือคนนันร่วงโรยลงมาดังใบไม้แห้งกรอบ,
พร้อมร่างทีหล่นกระแทกพืนอย่างแรง

เพียงหนึงกําปั นอันทรงพลัง,กลับสร้างความสาหัสให้แก่ยอด
ฝี มือคนนันถึงขีดสุด!

เมือเห็นกําปั นของเย่หยวนทีปลดปล่อยออกไป ท่าทางของ

ซ่างกวนเวินยุ่ยกลับต้องเปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั

เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า,ความแข็งแกร่งของเย่หยวนจะน่า

21
 สะพรึงกลัวได้ขนาดนี!

อาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลระดับเก้าปะทะกับอาณาจักร
อนัตตาครึงขัน ผลลัพธ์มนั เป็ นทีประจักษ์ตงแต่
ั ยงั ไม่เริมแล้ว
ด้วยซํา!

ในเวลานี,ซ่างกวนเวินยุ่ยทราบแล้วว่าเด็กหนุ่มทีอยู่ตอ่ หน้า
ต่อตาเขาคนนี มีพลังมากพอทีจะคุกคามชีวิตเขาได้จริงๆ!

22
หากเป็ นเขาทีเผชิญหน้ากับเย่หยวนโดยตรง ผลลัพธ์ทออก
ี
มาก็ยากทีจะบอกได้!

เย่หยวนจับจ้องไปยังซ่างกวนเวินยุ่ยและกล่าวอย่างเรียบนิง
ว่า

“เหล่าสหายของเจ้ามัวแต่สนใจในพลังมากเกินไป มีเพียง
พลังปราณเท่านันทีก้าวถึงอาณาจักรอนัตตาครึงขัน,แต่ใน
ด้านความเข้าใจต่อแนวคิดต่างๆยังไม่ได้มาตรฐานเลยแม้แต่
น้อย เรียกว่าตํากว่าเกณฑ์ก็ไม่ผิด ผลของการกระทําเช่นนี,
ไม่เพียงแค่ลดทอนอายุให้สนลง
ั แต่ดว้ ยรากฐานทีไร้ซงึ
ความมันคง,มันจะทําให้พวกเขาไม่สามารถพัฒนาไปได้ไกล
23
กว่านีอีก เจ้าคงไม่คิดใช่ไหมว่า,ข้าจะแพ้ให้กบั ขยะเหล่า
นี?”

ท่าทีของซ่างกวนเวินยุ่ยกลับกลายเป็ นผิดปกติไป

เขาไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,ตัวเย่หยวนจะแข็งแกร่งยิงกว่ายอด
ฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันไปแล้วจริงๆ!

ในทัศนะคติของเขา,เย่หยวนทีสามารถจัดการกับจุดสูงสุด
แห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า กับอาณาจักร
อนัตตาครึงขันได้ มันเป็ นสองความคิดทีแตกต่างกันอย่าง
สินเชิง

24
ตลอดมาทีเย่หยวนพึงพาพลังของเย่ชิงและเยวียเมิงลี เขาไม่
เคยแสดงพลังทีแท้จริงออกมาเลยสักครัง

และเมือเห็นมันประจักษ์เต็มสองตาเช่นนี,ซ่างกวนเวินยุ่ยจะ
ไม่ตนตระหนกได้
ื อย่างไร?

“เป็ นเช่นนันรึ? แม้จะมีเพียงพลังของพวกเขาทีเพิมขึน,แต่

ในท้ายทีสุด พวกเขาก็ยงั เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา
ครึงขันอยู่ด!ี พึงเอาชนะได้แค่คนเดียว,กลับพูดจาอวดดีเสีย

25
 แล้ว?

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวด้วยรอยยิมอันเย็นชา

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมอันสดใสว่า

“หึ,ไม่วา่ ใครก็ขยะเหมือนกัน!”

26
 ตอนที693 คุกโลหิต

“ช่างเป็ นเด็กทีไม่รูจ้ กั ชีวิตและความตาย! ข้าจะแสดงให้เจ้า

เห็นว่า,สิงใดทีเรียกว่าอาณาจักรอนัตตาครึงขัน!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยระเบิดเสียงหัวเราะดัง พร้อมปลดปล่อยแรง
ดันลมปราณออกมาทันที

ซ่างกวนเวินยุ่ยแตกต่างไปจากยอดฝี มืออีกเก้าคน ความ

1
 แข็งแกร่งของเขาเทียบเท่าได้กบั ฉีไฮ้

หากให้ยอ้ นกลับไป,ฉีไฮ้ก็แอบต่อสูก้ บั ซ่างกวนเวินยุ่ยได้

อย่างสูสีมิใช่นอ้ ย ซึงตัวซ่างกวนเวินยุ่ยเองก็ระวังอีกฝ่ าย
เป็ นพิเศษเช่นกัน

แน่นอนว่าพลังอาณาจักรอนัตตาไม่สามารถใช้ในแดนย่อย
เช่นนีได้

กระนันเอง,พลังอาณาจักรอนัตตาครึงขันถือเป็ นพลังทีไม่
สมบูรณ์ จึงสามารถข้ามกฎข้อนีไปได้ แต่การดํารงอยู่ของ
พวกเขาก็ถือเป็ นเซียนสวรรค์ทมีี อยู่จริงในแดนล่างเช่นนี

2
ด้วยฝ่ ามือทีอัดเน้นไปด้วยพลังปราณมหาศาลของซ่างกวน
เวินยุ่น มันมิใช่สิงทียอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับเก้าคนใดสามารถต้านทานได้!

“พวกเจ้าทังเก้า,ร่วมโจมตีไปพร้อมกับข้า! ไม่วา่ ยังไงไอ้เด็ก

เหลือขอคนนีต้องตายทีนี!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยสังการออกไปด้วยเสียงคํารามอันศักดิสิทธิ

3
ในปั จจุบนั ,ยังมีใครกล้าดูถกู ดูแคลนในพลังของเย่หยวนอีก
ได้อย่างไร?

เพียงการเคลือนไหวเดียวของเย่หยวนเมือครู,่ มันก็เกินพอจะ
พิสจู น์แล้ว

“รับทราบ,ท่านแม่ทพั ซ่างกวน!”

4
แม้พวกเขาทังเก้าคนจะเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึง
ขัน แต่ดเู หมือนว่าทุกคนจะเชือฟั งทุกคํากล่าวของซ่างกวน
เวินยุ่ยอย่างเคร่งครัด

ภายใต้คาํ สังการของซ่างกวนเวินยุ่ย,พวกเขาทังแปดกับอีก
หนึงทีรีบลุกขึน เข้าปิ ดล้อมเย่หยวนจากทัวทุกทิศเพือกันมิ
ให้เย่หยวนหลบหนีออกไปได้

แน่นอนว่าเย่หยวนยังยืนนิงไม่ไหวติงอย่างใด

5
 ด้วยความเร็วของเขาในปั จจุบนั ,การจะหลบหนีทงเก้
ั า
ระหว่างเข้าปิ ดล้อม ช่างเป็ นเรืองทีง่ายมาก เพียงแต่เขาไม่
ต้องการเช่นนัน

แม้พวกเขาทังหมดล้วนเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึง

ขัน แต่ในแง่ของความเข้าใจต่อแนวคิดแห่งความเร็ว,พวก
เขาไม่สามารถเทียบเคียงเย่หยวนได้สกั คน แม้แต่ซา่ งกวน
เวินยุ่ยยังไม่สามารถตอบสนองเขาได้ทนั ด้วยซํา

6
เป็ นทีชัดเจนว่า พวกเขาทังสิบโดดเด่นแค่พลังปราณทีสูงถึง
อาณาจักรอนัตตาครึงขัน แต่ในด้านความเข้าใจต่อแนวคิด
ต่างๆ,เย่หยวนกลับเหนือชันกว่ามาก!

“หุห,ุ ขยะเช่นนีต่อให้มาสิบหรือร้อย ผลลัพธ์ก็ไม่ตา่ งกัน”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างสงบ

ยังไม่ทนั สินเสียงดี,ร่างของเย่หยวนก็พงุ่ ออกไปราวกับสาย

ฟ้าฟาด!

7
 ความเร็วของเขามันเกินกว่าทีทุกคนจะตอบสนองได้ทนั
เพียงพริบตา,เขาซัดกําปั นเข้าใส่ทงเก้
ั ามากกว่า
สิบกระบวน!

ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันทังเก้าถูกเย่หยวน
กระหนําหมัดเข้าใส่อย่างโหดเหียม!

กระบวนเพลิงมังกรสังหารในครานีช่างทรงพลังและไร้ปราณี
จนเกินไป อนุภาพต่อหนึงกําปั นมันสร้างแรงระเบิดได้
อย่างมหาศาล

8
 หากไม่ใช่พลังอาณาจักรอนัตตาทียังคงได้เปรียบในด้าน
ความต่างของพลัง ป่ านนี,พวกเขาทังเก้าคงกลายเป็ นเนือ
บดไปแล้วโดยเย่หยวน!

ทันทีทซ่ี างกวนเวินยุ่ยตอบสนองได้ทนั ,แล้วเขาจะปล่อยให้

เป็ นเช่นนีต่อไปได้อย่างไร?

“เพลงดาบมหาราชา!”

9
ในเสียวของเสียวอึดใจ,พลังฉีจาํ นวนมหาศาลถูกควบแน่น
จนกลายเป็ นดาบอันแหลมคม พร้อมพุง่ จู่โจมเย่หยวนทันที
จากข้างหลัง

อย่างไรก็ตาม…แม้เย่หยวนยังคงวุน่ กับยอดฝี มือทังเก้าอยู่

แต่เขายังคงตอบสนองต่อปฏิกิรยิ าของซ่างกวนเวินยุ่ยจาก
ด้านหลังได้ทนั

10
เมือเห็นอีกฝ่ ายลอบจู่โจมอย่างไร้ศกั ดิศรีเช่นนี เย่หยวนก็
สาปแช่งความไร้ยางอายนีของอีกฝ่ ายภายในใจ ก่อนจะ
เรียกดาบเสวียนอิงออกมาพร้อมร่ายเพลงดาบสวนกลับไป
ฉับพลัน!

“ฝนคมดาบไร้จาํ กัด!”

เย่หยวนไม่ได้ใช้ทา่ นีนานมากแล้ว แต่ก็มิได้หมายความว่า

ท่านีจะไร้ซงอนุ
ึ ภาพ!

11
ในทางตรงกันข้าม,ด้วยความแข็งแกร่งของเขาทีเพิมขึนมาก
จากในอดีต มันยิงทวีความรุนแรงของฝนคมดาบไร้จาํ กัดจน
ทรงพลังขึนผิดหูผิดตา!

บูมมม!

มันเป็ นการปะทะทีทรงพลังยิง การโจมตีของทังสองสามารถ

จับคูก่ นั ได้อย่างเท่าเทียม!

12
“เหอะ,นีรึศกั ดิศรีของยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขัน?
ใช้คนอืนเป็ นตัวล่อและลอบโจมตีจากข้างหลัง? สวะดี
หนิ?”

เย่หยวนเย้ยหยันอีกฝ่ ายทันที

ซ่างกวนเวินยุ่ยทีผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก ใบหน้าของเขา
จึงหนายิงกว่ากําแพงเมืองเสียอีก เมือได้ยินคํากล่าวเช่นนัน
ของเย่หยวน,เขากลับตอบอย่างเฉยเมยว่า

“ผูช้ นะคือราชา,ส่วนผูแ้ พ้เป็ นเพียงโจร ตราบใดทีข้าสังหาร

13
 เจ้าได้,วิธีการยังสําคัญไฉน?”

เย่หยวนหัวเราะเย้ยและกล่าวต่อว่า

“แท้จริงแล้ว,ศีลเสมอกันถึงอยู่ดว้ ยกันได้! ปรากฏว่าเจ้า

และจ้าวเทียนหยินกลับเป็ นขยะประเภทเดียวกันเสียนี! ข้า
เคยได้ยินมาว่า,จักรพรรดิวายุฟา้ ดินรุน่ ก่อนเองก็เป็ นคนของ
ตระกูลซ่างกวน แต่เอาเถอะ,ยังไงนันก็เป็ นแค่อดีต ส่วน
ปั จจุบนั ,ตระกูลซ่างกวนก็เป็ นได้แค่ทรองมื
ี อรองตีของ
ตระกูลจ้าวเท่านัน”

14
สีหน้าท่าทางของซ่างกวนเวินยุ่ยมืดลงอย่างเฉียบพลัน เป็ น
ชัดเจนว่าคํากล่าวของเย่หยวนจีใจดําของเขาเข้าเต็มๆ

ตระกูลซ่างกวนในปั จจุบนั เป็ นเพียงตระกูลทีถูกทอดทิง พวก

เขาไม่สามารถต้านทานอํานาจของจ้าวเทียนหยินได้เลย

หากตระกูลซ่างกวนมีเจตนาจะไม่สง่ คนออกไปรบจริงๆ จ้าว

เทียนหยินจะต้องเข้ามาล้างบางตระกูลซ่างกวนอย่างไร้
เมตตา!

15
ด้วยเหตุนี,สิงเดียวทีซ่างกวนเวินยุ่ยสามารถทําได้คือ เลียงดู
ฟูมฟั กลูกหลานรุน่ ต่อไปให้ดีทีสุด เพือให้พวกเขามีความ
สามารถทัดเทียมกับเยาวชนของตระกูลจ้าวได้ พร้อมคว้า
ตําแหน่งจักรพรรดิวายุฟา้ ดินรุน่ ต่อไปกลับมาอีกครัง

แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,ซ่างกวนหลิงหยุนทีเขาดูแลยิงกว่าไข่ในหิน
จะมาตายลงโดยฝี มือของเย่หยวน ดังนันเขาจะไม่รูส้ กึ โกรธ
เกลียดเย่หยวนได้อย่างไร?

16
“ไร้สาระ! เจ้าคิดหรือว่าพวกเขาทังเก้ามีพลังเพียงเท่านีรึ?
หึห,ึ รีบๆดึงพลังทีแท้จริงออกมาใช้เสีย ก่อนทีจะไม่ได้ใช้อีก
ต่อไป!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยแสยะยิมอย่างน่าเกลียดออกมา พร้อม
ระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความชอบใจ

เมือยอดฝี มือทังเก้าได้ยินเช่นนัน,พลังทัวร่างของพวกเขาก็
ปะทุขนในทั
ึ นทีอย่างไม่หยุดหยัง

17
 แต่ละคนปรากฏแสงโลหิตสีแดงโคจรอยู่รอบตัว และแสง
โลหิตสีแดงเหล่านันก็คอ่ ยๆถูกควบแน่นจนกลายเป็ นลูกพลัง
ขนาดยักษ์อนั น่ากลัว ลูกพลังทังเก้าเข้าห่อหุม้ ร่างของเย่
หยวนจากทัวทุกทิศทันที

มันแปรสภาพจนคล้ายกับกรงโลหิตขนาดยักษ์ทมีี เย่หยวน
อยู่ใจกลาง!

ท่าทีของเย่หยวนเปลียนไปอย่างช่วยไม่ได้ เมืออยู่ภายในนี,
เขารูส้ กึ ได้วา่ พลังปราณทีไหลเวียนทัวร่างกลับหยุดนิงโดยไร้

18
 สาเหตุ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จงสนุกไปกับคุกโลหิตซะ! เจ้าคงรูส้ กึ ใช่ไหมว่า,

พลังปราณทัวร่างของเจ้าไม่เชือฟั งเลยแม้สกั นิด กระทังเดิน
ลมปราณยังไม่สามารถทําได้! แต่ตรงกันข้ามเลย,เมือพวก
เขาทังเก้าคนก้าวเข้าสูค่ กุ โลหิตนี ความแข็งแกร่งของพวก
เขาทังหมดจะเพิมขึนอย่างมหาศาล! นีถือเป็ นสถานทีทียอด
เยียมสําหรับการต่อสู!้ ”

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ

19
สีหน้าของเย่หยวนมืดลง พร้อมพยายามเคลือนตัวออกไป
คุกโลหิตอย่างสุดกําลัง

แต่กระนัน,เขากลับพบว่า ตนไม่สามารถรวบรวมพลังปราณ
ใดๆได้เลย!

ทังสามร่างกระโดดเข้ามาในคุกโลหิตพร้อมเข้าโจมตีเขาโดย
ตรง!

20
 บูมมม!

เย่หยวนรับฝ่ ามือของทังสามเต็มๆและถูกโจมตีจนรูส้ กึ ว่า

อวัยวะภายในผิดทีผิดทางไปหมดแล้ว!

จากนันพวกเขาทีเหลือก็กระโดดเข้ามาในคุกโลหิต และเข้า
กระหนํารุมเย่หยวนอย่างไร้ความปราณี!

คุกโลหิตนีช่างแปลกประหลาดอย่างมาก เมือทังเก้าเข้ามา
ภายใน,พลังของพวกเขากลับเพิมมากขึนผิดหูผิดตา!

21
 เย่หยวนค้นพบว่า,ภายในนี ตัวเขาแทบจะถูกตัดขาดจาก
พลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีไปโดยสินเชิง

นีจึงทําให้เขาไม่สามารถใช้พลังปราณใดๆได้ เป็ นผลให้พลัง

การโจมตีของเขาอ่อนแอลงมาก!

วรยุทธการเคลือนไหวของเย่หยวนเองก็จาํ เป็ นต้องพึงพา

พลังปราณเช่นกัน ดังนันเขาจึงไม่สามารถเคลือนทีด้วย
ความเร็วสูงได้เลย

22
“เย่หยวน,รสชาติแห่งความทรมานทีกําลังรอคอยความตาย
มันเป็ นอย่างไรบ้าง?”

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวขึนด้วยความยินดี

เย่หยวนจ้องไปยังอีกฝ่ ายและกล่าวอย่างเฉยเมยว่า

“พวกเจ้าทุกคนบุกเข้ามาในดินแดนไร้สินสุด,หวังเพือรวบ
รวมพลังฉีแห่งชีวิตและนําไปเสริมความแข็งแกร่งให้แก่ตน
เอง! การกระทําอันไร้มโนธรรมเช่นนี,สวรรค์ย่อมปฏิเสธ
พวกเจ้าแน่นอน! และข้า,เย่หยวนคนนี,จะเป็ นคนกําจัด

23
 พวกเจ้าให้สินซาก!”

“หึ! ดือรันสินดี! ข้าเองก็อยากรูเ้ หมือนกันว่า เจ้ายังปาก

เก่งเช่นนีได้อีกนานเพียงใด! พวกเจ้า,จงทรมานมันจนกว่า
จะร้องขอความตาย!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยสังการอีกครัง

พวกเขาทังเก้ารับคําสังและเข้ารุมเย่หยวนอีกครัง

24
แต่คราวนี,ภายใต้การโจมตีทผสานกั
ี นระหว่างทังเก้า มันยิง
ทวีความรุนแรงขึนหลายเท่าและกระหนําโจมตีใส่เย่หยวนซํา
แล้วซําอีก!

พวกเขาราวกับปี ศาจทังเก้าทีโผล่ขนจากขุ
ึ มนรก ร่างของ
พวกเขาปกคลุมไปด้วยพลังฉีแห่งชีวิตสีเลือดพร้อมท่าทางที
เปี ยมไปด้วยความความโหดเหียม

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน,คุกโลหิตสนุกดีหรือไม่? แม้เจ้าจะมีวิธี

รับมือทีเกรงขามเพียงใด แต่เมืออยู่ภายในนัน,เจ้าก็ไม่ตา่ ง

25
 อะไรจากพวกไร้คา่ เลยจริงไหม? หยุนเอ๋อเป็ นความหวัง
เดียวของตระกูลซ่างกวนของพวกเรา,แต่เจ้ากลับกล้านักที
ฆ่าเขาตาย! ในวันนี,ถึงตาเจ้าบ้างแล้ว ข้าจะฝังแกไปพร้อม
กับหยุนเอ๋อ!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยปลดปล่อยการโจมตีอีกครังจากด้านนอกคุก
โลหิตโดยไม่ลงั เลใดๆ

“เพลงดาบมหาราชา!”

26
 อนุภาพของการโจมตีในครังนีคงไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวถึงอีก
ต่อไป มันคือความแค้นทีเขาสังสมมานานแสนนานแล้ว!

นีคือกระบวนท่าทีรุนแรงทีสุดของซ่างกวนเวินยุ่ย,เพลงดาบ
มหาราชา เมือสับดาบนีลงไปมีคา่ เท่ากับคําประหาร! ความ
ทรงพลังของมันต่างทําให้ผคู้ นโดยรอบแทบหมดสติชวขณะ!
ั

27
ตอนที694 ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้ า
ขันวิญญาณ!

คลืนทีอัดแน่นเป็ นตัวดาบผ่าเข้าไปยังคุกโลหิตโดยตรง!

ด้วยพลังของดาบนี,มันทรงพลังจนทะล่วงผ่านค่ายกลปก
ป้องเมืองออกมา พวกชูวซือทีอยู่ภายนอกสามารถรับรูไ้ ด้
เช่นกัน!

1
นีคือการโจมตีของยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันอย่าง
เต็มกําลัง และเป็ นไปไม่ได้เลยทีจะมีใครสามารถต้านทาน
ได้!

เหล่าผูค้ นทีเฝ้าดูการต่อสูอ้ ยู่ขา้ งล่าง ทังหมดล้วนสัมผัสได้

ถึงผืนปฐพีทสัี นสะเทือน

“นายท่านเย่หยวน!”

เมือชูวซือเห็นเย่หยวนอยู่ภายใต้สถานการณ์สินหวัง เขาก็
ตะโกนร้องเรียกออกมาด้วยเสียงทังหมดทีมี

2
แต่จ่ๆู …ภายในคุกโลหิตกลับเกิดการเปลียนแปลงครังใหญ่!

แสงสีครามฟ้าสว่างจ้าทัวทังบริเวณจนเผยลําแสงทะลุคกุ
โลหิตออกมา กระทังสีแดงโลหิตยังถูกแสงสีฟา้ ครามกลืนกิน
จนสินฤทธิ!

“กรร!”

เสียงมังกรฟ้าคํารามลันก้องกังวานสนันทัวเมืองวูเ่ ฟิ น!

3
 บูมมม!

มังกรฟ้าขนาดมหึมาอันองอาจผงาดเสียดฟ้า พร้อมพุง่
ทะยานฉีกอากาศไล่สงั หารยอดฝี มือทังเก้าอย่างน่าเวทนา!

แต่การตายของทังเก้ายังไม่อาจหยุดมังกรฟ้าตัวนีได้แม้เพียง
เล็กน้อย

ภายใต้ทกุ สายตาทีคอยจับจ้อง,มังกรฟ้ามหึมาโถมเข้าปะทะ
กับคลืนดาบอันทรงพลังก่อนหน้าจนเกิดการระเบิดครัง

4
 ใหญ่!

บึมมม!!

หนึงมังกรและหนึงคมดาบเข้าปะทะอย่างดุเดือด แรงปะทะ
รุนแรงจนทําให้อากาศโดยรอบบริเวณเริมบิดเบือน
เพียนออกไป

5
 คลืนแรงระเบิดหลังการปะทะ,ยอกย้อนแผ่กระจายออกไป
ราวกับคลืนทะเลยักษ์ทเข้
ี าทําลายทุกสรรสิงกระจายเป็ นวง
กว้าง!

เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังในบริเวณนันรับแรงระเบิดเข้า
เต็มๆ พร้อมถูกกําจัดออกไปโดยตรงเพียงเสียวอึดใจ กระทัง
เสียงครําครวญก่อนตาย,พวกเขายังไม่มีโอกาสได้รอ้ งแม้สกั
คํา

กระนันเอง,แม้นกั สูข้ องดินแดนไร้สินสุดจะอยู่หา่ งกันไม่มาก

แต่พวกเขาไม่ได้รบั ผลกระทบเหล่านีเลย!

6
 แกร๊ก! แกร๊ก! แกร๊ก!

เสียงรอยราวทัวทังค่ายกลปกป้องเมืองแตกออก

แรงระเบิดระหว่างการปะทะทังสองรุนแรงเกินไป แม้แต่
ค่ายกลปกป้องอันทรงพลังจะมิอาจต้านทานจนเริมเกิดรอย
ราวอย่างต่อเนือง!

7
 แต่กระนัน,การปะทะของการโจมตีทงสองยั
ั งคงไม่สินสุด!

เย่หยวนปลดปล่อยมังกรฟ้าออกมาด้วยกําลังทังหมดทีมี
และในเวลานีมันก็ยงั สามารถผลักการโจมตีของซ่างกวนเวิน
ยุ่ยกลับไปได้!

ในทีสุดมังกรฟ้าอันองอาจของเย่หยวนก็สามารถบดขยีคม
ดาบของซ่างกวนเวินยุ่ยจนแตกละเอียด พร้อมทะยานเข้าใส่
ซ่างกวนเวินยุ่ยด้วยความเดือดดาล!

8
ในขณะนี,ซ่างกวนเวินยุ่ยรูส้ กึ หวาดกลัวยิงต่อการโจมตีของ
เย่หยวน!

กระบวนท่านีทรงพลังมากเกินไป!

มันทรงพลังจนทําให้ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขัน
สัมผัสถึงความกลัวจากเบืองลึกในจิตใจ!

ซ่างกวนเวินยุ่ยไม่ลงั เลใดๆอีกต่อไป เมือตังสติได้,เขารีบหัน

หลังกลับและบินหนีออกไปอย่างสุดกําลัง!

9
 กระนันเอง,ตัวเขาจะเร็วกว่ามังกรฟ้าได้อย่างไร?

มังกรฟ้าตัวนีราวกับมีวิญญาณสิงสถิต เมือเห็นซ่างกวนเวิน
ยุ่ยพยายามหนีจาก,มันก็ยิงเร่งความเร็วสูงขึนจนตามทันใน
ทีสุด!

บูมมม!

10
ร่างของซ่างกวนเวินยุ่ยถูกอัดอย่างแรงโดยหัวมังกรฟ้าทีพุง่
เข้าชน!

ร่างของเขาลูล่ มดิงสะท้านเวหาลงอย่างไร้ขดั ขืน พร้อมร่างที

กระแทกพืนอย่างจังจนเกิดหลุมบ่อขนาดใหญ่

เสือผ้าของเขาชุ่มไปด้วยโลหิตสีแดงสด พร้อมกระอักเลือด
ออกมาไม่หยุดหย่อน สภาพของเขาในขณะนีอ่อนแอและ
บอบชําเกินพรรณนา

ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันทังเก้าถูกฆ่าสิน พร้อมคุก

11
 โลหิตทีสลายหายไปเองเมือไร้ซงพลั
ึ ง

ร่างของเย่หยวนค่อยๆลอยลงมาและหยุดตรงหน้าซ่างกวน
เวินยุ่ย

“ข้าจะให้โอกาสเจ้าบอกสถานทีทีพ่อแม่ขา้ ถูกจับตัว และข้า

จะปล่อยให้เจ้าไปดี! อย่าคิดปิ ดบังหรือมีเจตนาแฝงใดๆ
อยากทราบหรือไม่วา่ ,เวลาโดนคนอืนฉีกจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิออกอย่างช้าๆมันทรมานเพียงใด มันน่าสยดสยอง
กว่าทีเจ้าจินตนาการไว้มากนัก!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเลือดเย็น

12
เสียงของเย่หยวนทีดังก้องออกมาประหนึงเสียงจากยมโลก
เมือได้ยินเช่นนัน,ร่างของซ่างกวนเวินยุ่ยก็สนเทาอย่
ั างควบ
คุมไม่อยู่

เขาสามารถแยกแยะได้ทนั ทีวา่ ,จิตสังหารของเย่หยวนทีแฝง

อยู่ในคํากล่าวเหล่านันมันอัดแน่นจนล้นปรีเพียงใด

กระนันเอง,เขาก็ทราบดีวา่ ตนต้องถูกฆ่าอย่างโหดเหียมแน่
นอน ดังนันเขาจึงเมินเฉยต่อจิตสังหารเหล่านันไป

เขาคาดไม่ถึงเลยว่า,เย่หยวนจะสามารถปลดปล่อยการโจม

13
 ตีได้รุนแรงขนาดนี!

การโจมตีเมือครู,่ มันเข้าใกล้อาณาจักรอนัตตามากแล้ว!

ซ่างกวนเวินยุ่ยรูส้ กึ ได้วา่ ,เมือครูส่ รวงสวรรค์เกิดการแปร

ปรวนชัวขณะ ทัณฑ์ฟา้ เกือบผ่าลงมาใส่พวกเขาทังสอง!

หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนยังฝ่ ามือเมือครูเ่ อาไว้เสียก่อน ด้วย

อนุภาพของฝ่ ามือนันจะต้องเกินขอบเขตทีแดนย่อยรับไหว
และเกิดการลงโทษจากสรวงสวรรค์แน่นอน

ถ้าเย่หยวนใช้ฝ่ามือนันอย่างเต็มกําลัง….ผลลัพธ์ทตามมา
ี

14
 แม้แต่เขายังไม่กล้าคิดต่อ!

เด็กหนุ่มนามเย่หยวนคนนี…น่าสะพรึงกลัวเกินไป!

อาจกล่าวได้วา่ …เขาคือผูไ้ ร้เทียมทานภายใต้อาณาจักร

อนัตตา!

มีนกั สูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลทีไหน,ทีสามารถปลด

ปล่อยการโจมตีอนั น่าสะพรึงขนาดนีออกมาได้?

15
 ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าขันวิญญาณ!

การเคลือนไหวเมือครูข่ องเย่หยวนคือ ฝ่ ามือมังกรสวรรค์

วินาศฟ้า ทีมีความเชียวชาญในการควบคุมชีพจรมังกรสูงถึง
ขันวิญญาณ!

เย่หยวนพึงบรรลุความชํานาญในขันนีได้ไม่นานนัก แม้เขา

16
จะพอคาดเดาถึงอนุภาพทีเพิมขึนได้ แต่เมือลองมาใช้จริง,
เขากลับมิได้คาดหวังเลยว่า ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าจะ
ทรงพลังขึนหลายทวีเท่าเช่นนี!

ดูเหมือนว่าตัวเย่หยวนเองก็จะมีพรสวรรค์ในด้านการเข้าถึง
ชีพจรมังกรเช่นกัน

ก่อนหน้าทีกองกําลังของเขาจะเคลือนทัพมา ในเวลานันเขา
ได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากเนตรจิตสุรยิ นั อัคคี แต่กระนันเอง,
หลังจากเก็บตัวเป็ นเวลาสามวันสามคืนเต็ม ไม่เพียงแค่
อาการบาดเจ็บทีถูกฟื นฟูจนสมบูรณ์ แต่เขายังทะลวงโซ่
ตรวนขันสวรรค์,พร้อมก้าวขึนสูข่ นวิ
ั ญญาณได้อีก!

17
ดูเหมือนว่าขันสวรรค์และขันวิญญาณ จะเป็ นขันทีแบ่งแยก
ระหว่างความเป็ นมนุษย์กบั ความอมตะ,ความเหลือมลํา
ระหว่างทังสองขันมันยิงใหญ่เกินไป!

เมือครู,่ เย่หยวนต้องยังพลังมังกรแท้จริงเอาไว้ มิฉะนัน,ฝ่ า

มือนันได้เรียกทัณฑ์ฟา้ ผ่าลงมาแน่นอน!

และด้วยการกระทําทีท้าทายสวรรค์เกินไปของเย่หยวน หาก
ไม่คิดยังมือจริงๆ,ทัณฑ์ฟา้ ทีผ่าลงมาจะมิเพือทดสอบ แต่

18
 เพือฆ่าเย่หยวนให้ตาย!

“ฮะ-ฮ่าฮ่า…ข้าจะบอกความสินหวังให้เจ้าฟั ง พ่อแม่ของ
เจ้าถูกคุมขังอยู่ในเมืองหลวงทีเจ้าคุน้ เคยไงล่ะ! หากเจ้ามี
ความสามารถมากพอ,ก็จงเข้าไปยังดินแดนวายุคลังและ
ช่วยกลับมา!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยพยายามส่งเสียงกล่าวออกมา ทังๆทีมีเลือด
ล้นอยู่เต็มปาก

19
สีหน้าของเย่หยวนดูกงั วลขึนจนเห็นได้ชดั เขาคิดกับตนเอง
ว่า,มันเป็ นอย่างทีเขาคิดไว้จริงๆ!

“ดูเหมือนว่าจ้าวเทียนหยินจะคาดการณ์ไว้ตงแต่
ั แรกแล้ว
ว่า,ข้ายังไม่ตายง่ายๆ และใช้พอ่ แม่ของข้าเพือข่มขู่ขา้ อีกที
หนึง!”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงอันเคร่งขรึม

“จ้าวเทียนหยินมิได้ง่ายอย่างทีเจ้าคิด! นอกจาก…พ่อแม่
ของเจ้าจะตกอยู่ในมือเขา เจ้า…เจ้าเองก็ตอ้ งตายอย่างน่า
อนาถ เจ้า…ไม่ใช่คมู่ ือของเขาเลยแม้แต่นอ้ ย! เจ้าไม่มีทาง

20
 ฆ่าจ้าวเทียนหยินได้! แต่เขาจะฆ่าเจ้าแทน! เย่หยวน,
พยายามดินรนต่อไปเสียเถอะ แล้ว…แล้วเจ้าจะรูเ้ องว่าตน
ไม่มีวนั รอดพ้นจากความตายได้ในท้ายทีสุด!”

ซ่างกวนเวินยุ่ยกล่าวอย่างช้าๆ แต่ละคํากล่าวของเขามันอัด
แน่นไปด้วยความเคียดแค้น

“บูมมม!”

เย่หยวนซัดฝ่ ามืออัดศีรษะอย่างเต็มแรง เพือปลิดชีพซ่างก

วนเวินยุ่ย

21
สหายคนนียังคงไม่ลืมเลือนความแค้นทีมีตอ่ เขาจนวินาทีสดุ
ท้ายของชีวิต แต่กลับไม่ได้ดสู ภาพของตัวเองเลยว่า,ในขณะ
นีตนอยู่ในสถานะอะไร

แต่เย่หยวนเองก็ไม่มีทางเลือกอะไรเลย นอกจากก้มหน้า
ยอมรับว่าสถานการณ์ทเขาเผชิ
ี ญในขณะนีค่อนข้างลําบาก
และเขายังกังวลเกียวกับความปลอดภัยของเย่ฮานและเหริน
หงหลินมาก

22
 จ้าวเทียนหยินมันไร้ซงความเป็
ึ นมนุษย์หลงเหลือ และยัง
ทะเยอทะยานเกินไป!

ในเมือตอนนี,เย่ฮานและเหรินหงหลินอยู่ในมือมัน เย่หยวน
เองก็ไม่กล้าเคลือนไหวอะไรมากนัก

……………………..

23
ณ ตําหนักเจ้าเมือง เย่หยวนปล่อยเหล่าเชลยออกมาจากใน
เจดียเ์ ลืองสวรรค์ และคลายผนึกจุดตันเถียนของทุกคน
อย่างรวดเร็ว

ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปั จจุบนั ,แม้ฉีไฮ้จะทราบ

ว่าเจดียเ์ ลืองสวรรค์ตกอยู่ในมือเย่หยวนแล้ว แต่เขาก็ไม่จาํ
เป็ นต้องกังวลใดๆอีกต่อไป

24
เพียงเจดียเ์ ล็กๆน้อยๆเช่นนี,มันไม่คมุ้ ค่าเลยทีจะขัดแย้งกับ
เขา

เมือฉีไฮ้และคนอืนๆออกมาเห็นเย่หยวนอีกครัง เหตุการณ์ที
ผ่านมาเมือครู,่ พวกเขาทุกคนก็สามารถคาดการณ์ได้ในทันที

ภาพสุดท้ายทีพวกเขาจําได้คือ,เย่หยวนพุง่ เข้ามาช่วยพวก
เขาจากบนยอดกําแพงเมือง พร้อมเข้าเผชิญหน้ายอดฝี มือ

25
 อาณาจักรอนัตตาครึงขันทังสิบคน

และในตอนนี,เย่หยวนปรากฏตัวอีกครังในตําหนักเจ้าเมือง
พร้อมแรงดันลมปราณของยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึง
ขันทังสิบทีหายไปอย่างไร้รอ่ งรอย เพียงเท่านีก็มากพอทีจะ
อธิบายทุกอย่างแล้ว!

เย่หยวนพึงพาเพียงแค่พลังของตนและโค่นยอดฝี มือ
อาณาจักรอนัตตาครึงขันทังสิบได้ดว้ ยตัวคนเดียว?

26
 ผลการต่อสูเ้ ช่นนีมัน…มันน่าทึงจนเกินจินตนาการได้!

กระทังสิบยอดฝี มือทีแท้จริงแห่งดินแดนวายุคลัง…บุคคล
เหล่านันยังไม่สามารถทําอะไรเย่หยวนได้เลย!

แต่…เย่หยวนอยู่แค่จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลระดับเก้าเท่านันในขณะนี ทว่า..เขากลับสามารถทํา
ได้จริงๆ!

27
ในปั จจุบนั ,เย่หยวนจะต้องแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?!

28
 ตอนที695 จักรพรรดิมังกรสวรรค์!

“เย่หยวน,ข้าขอโทษ! ขอโทษทีมิอาจปกป้องพ่อแม่ของเจ้า
ได้!”

คํากล่าวของฉีไฮ้เผยให้เห็นชัดแจ้งว่า,ทังหมดเป็ นความผิด
ของตน

เขาเป็ นบุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดและยังเป็ นจักรพรรดิแห่งดิน

แดนไร้สินสุด แต่เขากลับไม่สามารถตรวจจับการบุกของอีก
1
 ฝ่ ายได้ จนทําให้ฐานใหญ่อย่างเมืองวูเ่ ฟิ นเป็ นอย่างใน
ปั จจุบนั

ทว่า,หากเป็ นฉีไฮ้ในอดีต เขาคงไม่มีทางกล่าวโทษตนเอง

เช่นนีแน่นอน

แต่ปัจจุบนั ,เย่หยวนกลายเป็ นนักสูท้ ทรงพลั

ี งยิงกว่าเขามาก
แล้ว

เมือเผชิญหน้ากับเย่หยวน,แรงกดดันของฉีไฮ้ทเคยไร้
ี เทียม
ทานกลับหายไปอย่างไร้รอ่ งรอย

2
อาจกล่าวได้แล้วว่า…เย่หยวนในตอนนีคือบุคคลทีแข็งแกร่ง
ทีสุดในดินแดนไร้สินสุด!

เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ลืมมันไปเถิด กังวลในเวลานีก็เปล่าประโยชน์,จ้าวเทียน
หยินจงใจวางแผนเช่นนีไว้แต่แรก กระทังข้าเองยังคาดไม่ถึง
เลยว่าเมืองวูเ่ ฟิ นจะถูกบุกโถมเช่นกัน”

แม้แต่เย่หยวนเองยังไม่คิดว่า,จ้าวเทียนหยินจะสามารถ
สร้างยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันได้ถึงเก้าคน!

3
ดังนัน,ผลลัพธ์ของเมืองวูเ่ ฟิ นจึงอยู่ในกํามือศัตรูตงแต่
ั แรก
แล้ว

หลังจากนันทุกคนก็นงลงประจํ
ั าที เย่หยวนก็เดินไปนังบน
เก้าอีทีมีตาํ แหน่งสูงสุด

ทีนังของเย่หยวน,มันแสดงถึงตําแหน่งของบุคคลทีแข็งแกร่ง
ทีสุด!

4
“ในปั จจุบนั ,กองทัพทังหมดของดินแดนวายุคลังทีบุกมาได้
แตกพ่ายเกือบทังหมดแล้ว พวกนันไม่สามารถเคลือนทัพเข้า
มารุกรานใดๆได้อีก และตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป,มันถึงเวลาที
ฝ่ ายเราจะตอบโต้บา้ งแล้ว! กระนันเอง,พวกดินแดน
วายุคลังทีหลงเหลือคงได้รบั บทเรียนมามากเกินพอ ฆ่าเท่า
ทีพอสมควร,พร้อมจับมันรวมกลุม่ และส่งกลับไปยังดินแดน
วายุคลัง ให้พวกมันไปสาธยายว่า,สิงทีพวกมันพบเจอมัน
โหดร้ายเพียงใด!”

เย่หยวนสังการราวกับจักรพรรดิแห่งดินแดนไร้สินสุดก็ไม่
ปาน

5
 “รับทราบ,ท่านเย่หยวน!”

หนิงอีเซียนผสานมือคาราวะและกล่าวรับคําสังทันที

ทัศนคติของหนิงอีเซียนทีมีตอ่ เย่หยวนในปั จจุบนั ได้เปลียน

ไปราวกับหน้ามือเป็ นหลังมือ

นีคือยอดฝี มือผูไ้ ร้เทียมทานอย่างแท้จริง!

ในโลกแห่งการต่อสู,้ ผูแ้ ข็งแกร่งทีสุดย่อมครองตําแหน่งสูง

สุดเสมอ
6
ความแข็งแกร่งของตัวเราคือตัวตัดสินชีวิต หากแข็งแกร่งพอ
ผูค้ นต่างเคารพ แต่หากไม่,กระทังเหลียวมองยังไม่อาจ

และไม่วา่ จะดูยงั ไง,ทังในด้านความแข็งแกร่งและความ

สําเร็จ เย่หยวนคนนีก็มีคณ
ุ สมบัติครบถ้วนสําหรับการให้
ความเคารพ

ก่อนหน้านี,ตอนทีเย่หยวนเข้าไปยังแดนเทพอสูรต้องห้าม
อาจกล่าวได้วา่ ,ดินแดนไร้สินสุดถูกยึดครองอย่างสมบูรณ์

7
 แล้ว

แต่การกลับมาของเย่หยวน,เป็ นดังการพลิกสมุทรควําปฐพี
อย่างแท้จริง ตัวเขาเพียงคนเดียวสามารถสังหารสิบยอด
ฝี มืออันไร้เทียมทานของฝ่ ายศัตรูได้!

ความทรงพลังขนาดนี,แม้จะเป็ นฝ่ ายเดียวกัน แต่พวกเขาก็

ทังหวาดกลัวและเคารพในเวลาเดียวกัน

เย่หยวนเองก็มิใช่คนพืนเมืองของดินแดนแห่งนีอยู่แล้ว ชีวิต
ก่อนหน้า,เขาเป็ นถึงจักรพรรดิโอสถทีแข็งแกร่งทีสุดในดิน
แดนศักดิสิทธิ ดังนัน,การเปลียนแปลงในด้านความคิดและ

8
การกระทําของพวกเขา เย่หยวนจึงไม่รูส้ กึ อึดอัดแต่อย่างใด

กระนันเอง,เย่หยวนก็ทราบดีวา่ พอความแข็งแกร่งของเขา
เพิมขึนเรือยๆ เหล่าสหายทีเขาเคยสนทนาด้วยอย่างสนิทใจ
ก็จะค่อยๆหายไปเช่นกัน

จุดสูงสุดย่อมหนาวและเด็ดเดียวเสมอ,นีคือตรรกะแห่ง
ความเป็ นจริง

9
 เช่นเดียวกับคูอ่ าหลานตระกูลหนานเฟิ น ในอดีตพวกนาง
สามารถเข้ามาพูดคุยกับเขาได้อย่างเป็ นกันเอง แต่ในตอนนี
สถานะของพวกนางเป็ นเพียงสาวกของนิกายเท่านัน

แม้เย่หยวนจะต้องการให้พวกนางวางทัศนคติในปั จจุบนั ลง
ยังไง แต่ไม่วา่ อย่างไร,มันก็ดจู ะฝื นธรรมชาติเกินไป และไม่
สามารถอยู่ดว้ ยกันอย่างสนิทใจได้แบบเมือก่อนอีกแล้ว

นีคือการเปลียนแปลงด้านสถานะ,อันซึงมีผลมาจากความ
แข็งแกร่งทีเพิมมากขึน

10
 เย่หยวนทราบดีวา่ คูอ่ าหลานตระกูลหนานเฟิ นต้องการ
ติดตามตัวเขาไปหลังจากนี แต่ดว้ ยความต่างของพลังทีมาก
เกินไป มันจะแบ่งแยกเองว่า,พวกนางและเขาราวกับอยู่กนั
คนละโลก

แต่แน่นอน,เย่หยวนมิใช่พวกได้ดีจนลืมรากเหง้าตัวเอง

เนืองจากพวกนางเป็ นสหายของเย่หยวนตังแต่ตน้ เขาจึง

แนะนําพวกนางให้แก่ผคู้ นระดับสูงพร้อมได้ฝากฝังเอาไว้

11
 เพือให้พวกนางมีอนาคตทีสดใสขึนหลังจากนี

เย่หยวนพยักหน้าและถามว่า

“ทุกเมืองทีทัพของดินแดนวายุคลังเคลือนไปบุก ล้วนเกิด
การสังหารหมูจ่ นไม่เหลือแม้สกั ชีวิต แต่เหตุใดพวกนันถึงไม่
ทําเช่นนันกับเมืองวูเ่ ฟิ น?”

ด้วยนิสยั ของเย่หยวนทีช่างสังเกต เมือเขามาถึงภายใน

เมือง,กลับพบว่าพวกนันยังคงเก็บรักษาเมืองวูเ่ ฟิ นเป็ นอย่าง
ดี เรียกได้วา่ อยู่ในสภาพสมบูรณ์ราวกับมิเคยผ่านศึก
สงครามมาก่อน สิงเหล่านีจึงทําให้เย่หยวนประหลาดใจ

12
 อย่างมาก

นอกจากนี,เหล่าขัวอํานาจแห่งดินแดนไร้สินสุดทีอยู่ตรงหน้า
เย่หยวนในปั จจุบนั ก็ยงั อยู่ครบ ใครจะไปรูว้ า่ พวกเขาโดน
เพียงปิ ดผนึกจุดตันเถียนเท่านัน

ซ่างกวนเวินยุ่ยนีมันโง่จริงๆ ทีเก็บพวกเขาเอาไว้หวังเพือใช้
ข่มขู่เขา

13
“ข้าเคยได้ยินพวกนันกล่าวถึงเรือนีมาก่อน พวกนันต้องการ
จะรวบรวมทุกคนไว้ในเมืองและรอเวลาสังหารหมูพ่ ร้อมกัน!
ในขันต้น,พวกนันจะดําเนินแผนการนีในอีกไม่กีวันข้างหน้า
แต่กลับมิได้คาดหวังว่า,เย่หยวนจะบุกเข้ามาและสามารถ
ฆ่าพวกนันได้จริงๆ”

ฉีไฮ้กล่าวตอบ

เย่หยวนเข้าใจในทันที ปรากฏว่าพวกมันมิได้จะไม่ลงมือ,แต่
แค่ยงั ไม่เริมเท่านัน

14
เมืองวูเ่ ฟิ นถือเป็ นเมืองทีมีขนาดใหญ่มากอันดับต้นๆในดิน
แดนไร้สินสุด จึงง่ายต่อการดําเนินแผนการต่างๆ

เมือพวกนันสังหารหมูท่ ีเดียว,ปริมาณพลังฉีแห่งชีวิตทีได้จะ
ต้องมีมหาศาลแน่นอน ซึงวิธีเช่นนีมันประหยัดเวลาไปได้
มาก ดังนัน,พวกนันจึงวางแผนทีจะรวบรวมทุกคนเข้ามาใน
นีเสียก่อน และค่อยจัดการพร้อมกันทีเดียว

แต่เพียงเพราะ,ซ่างกวนเวินยุ่ยคาดไม่ถึงว่า เย่หยวนทีบุก
เข้ามาจะทรงพลังมากจนสามารถบดขยียอดฝี มืออาณาจักร
อนัตตาครึงขันทังสิบลงได้ พร้อมบุกชิงเอกราชของเมืองวู่
เฟิ นกลับคืนมา

15
เย่หยวนกวาดสายตามองทุกคนอย่างละเอียด ทันใดนันเขา
ก็กล่าวถามขึนทันทีอย่างเป็ นกังวลว่า

“ท่านพีจีฉุย…ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?”

เมือได้ยินชือ‘ท่านพีจีฮุย’สีหน้าท่าทางของแต่ละคนกลับ
กลายเป็ นงุนงงฉับพลัน พวกเขาจําไม่ได้แล้วว่าใครคือ‘ท่าน
พีจีฮุย’ทีเย่หยวนกล่าวถึง

แต่ก็ยงั คงเป็ นเหรินซิงชุนทีฟื นสตินกึ ออกก่อนเป็ นคนแรก

16
 และรีบกล่าวตอบว่า

“ตีจีฮุยยังคงปลอดภัยดี! นักสูอ้ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาล

ทุกคนล้วนถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินทิศตะวันออกของเมือง”

หลังจากทีได้ยินคํากล่าวเช่นนันของเหรินซิงชุน ความกังวล
ภายในใจของเย่หยวนก็ถกู ระงับลงทันที,พร้อมกลับมาสงบ
นิงดังเดิม

ตีจีฮุยเป็ นถึงผูช้ ่วยชีวิตพ่อของเขาอย่างเย่ฮานให้รอดออกมา

ในตอนนัน ดังนัน,เย่หยวนจึงเป็ นหนีบุญของตีจีฮุยครังใหญ่
ซึงหากเกิดอะไรขึนกับเขาจริงๆ,เย่หยวนจะอารมณ์เสียอย่าง

17
 มาก

หลังจากทีทุกคนได้ยินคํากล่าวของเหรินซิงชุนไป ทุกคนก็
ทราบโดยทัวกันว่า,คนทีชือตีจีฮุยเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรหมืน
สมุทรไพศาลเท่านัน

แต่นนก็
ั ทาํ ให้ทกุ คนอดทีจะอิจฉาตีจีฮุยคนนีไม่ได้เลย เขาจะ
ต้องโชคดีแค่ไหนถึงได้รบั ความดีความชอบจากท่านเย่หยวน

หลังจากนันเย่หยวนก็ตรงไปยังคุกใต้ดินทิศตะวันออกของ

18
 เมือง พร้อมปล่อยตีจีฮุยออกมาทันที

เมือตีจีฮุยทราบถึงสถานะและความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของ

เย่หยวน เขาก็ตกใจอย่างมาก,แม้กระทังเฒ่าไฮ้และท่าน
ปรมาจารย์พนั ปี ทงสามยั
ั งต้องให้ความเคารพ แต่เย่หยวนผู้
นีกลับลดสถานะตนลง เพือพาเขาออกจากคุกใต้ดินด้วยตัว
เอง!

ต่อมา,ภาพฉากเหล่านีก็มีให้เห็นบ่อยครัง เย่หยวนเปิ ด
เผยอย่างชัดแจ้งว่า,ใครบางทีได้รบั ความดีความชอบจากตัว
เขา

19
ศีลธรรมของท่านเย่หยวนช่างสูงส่ง,เขาไม่เคยลืมแม้กระทัง
เหล่าสหายเก่าในครันอดีต

สิงเหล่านีมันยิงเพิมความเลือมใสให้แก่ผคู้ นมากขึนไปอีก
พวกเขาทังหมดต่างเทิดทูนเย่หยวนราวกับเป็ นผูย้ ดึ เหนียว
ทางใจ

หลังจากการต่อสูค้ รังนี,เย่หยวนก็คอ่ ยๆกลายเป็ นทีเคารพ

20
นับถือของทุกคนในดินแดนไร้สินสุด ชือเสียงของเขายิงใหญ่
กว่านิกายต้าเยียนในอดีตเสียอีก

นิกายต้าเยียนเสียสละผูค้ นทังนิกายเพือปกป้องอิสรภาพ
ของดินแดนไร้สินสุด แต่ผคู้ นไม่เคยสัมผัสถึงการมีอยู่ของ
พวกเขาได้เลย กลับกัน,ผูค้ นมากมายต่างเห็นวีรกรรมของเย่
หยวนมากับตาตนเอง เขาสามารถบดขยีกองทัพของดิน
แดนวายุคลังได้ดว้ ยพลังของตนเพียงคนเดียว

ความสําเร็จดังกล่าวมันยิงใหญ่อย่างมากและไม่เคยเกิดขึน

21
 มาก่อน ยิงไปกว่านัน,คงไม่มีใครสามารถทําซําเช่นนีได้อีก

เหล่านักสูใ้ นเมืองวูเ่ ฟิ นทีเห็นเหตุการณ์การต่อสูอ้ นั ยิงใหญ่

ในตอนนัน ในขณะนี,พวกเขาต่างเรียกเย่หยวนว่า
‘จักรพรรดิมงั กรสวรรค์,เย่หยวน!’

และตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป,นามของเย่หยวนใน

ฐานะ‘จักรพรรดิมงั กรสวรรค์’จะถูกส่งต่อไปยังรุน่ ลูกรุน่ หลาน
ไปอีกหมืนปี หลังจากนีในดินแดนไร้สินสุด!

22
 วีรกรรมอันเป็ นตํานานของเย่หยวนถูกฝังอยู่ในจิตใจผูค้ น
เรียบร้อยแล้ว!

แน่นอนว่าสิงเหล่านีจะต้องเกิดขึนตามมาในอนาคต

หลังจากทีเย่หยวนช่วยตีจีฮุยออกมา เขาก็มอบโอสถจํานวน
มากแก่ตจีี ฮุย,ซึงนีก็เพียงพอแล้วสําหรับเขาทีบ่มเพาะพลัง
จนถึงจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้า

23
 ต่อมา,เย่หยวนได้สงการผู
ั ค้ นให้กระจายออกไปทัวทุกหน
แห่ง เพือตามหาข่าวสารเกียวกับนิกายเมฆาราตรี

ในขณะเดียวกัน,กลุม่ กวาดล้างของดินแดนไร้สินสุดเองก็ถกู
จัดตังขึนอย่างเป็ นทางการ

แต่ทงหมดนี
ั ,มันไม่มีอะไรเกียวข้องกับเย่หยวนเลย

เย่หยวนเพียงแค่สอนและแนะนําพวกเขาโดยพอประมาณ
ก่อนจะเข้าสูก่ ารเก็บตัวอีกครัง!

24
หากไม่ถอนรากถอนโค่นจ้าวเทียนหยินให้สินซาก ดินแดนไร้
สินสุดคงไม่มีวนั รูถ้ ึงความสงบสุขทีแท้จริงแน่นอน!

แต่ก่อนหน้าทีจะเข้าสูด่ ินแดนวายุคลัง เย่หยวนจําเป็ นต้อง

ขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเสียก่อน!

25
 ตอนที696 จิตวิญญาณศักดิสิทธิ
รูปธรรม

บนทุง่ กว้างพันลีนอกเมืองวูเ่ ฟิ น,ได้ปรากฏนักสูก้ ว่าสิบคน

กําลังตังท่าเตรียมรับมืออย่างเต็มรูปแบบ

ฉีไฮ้,ฉิงฮ่องเต๋า,หนิงอีเซียนและเหล่ายอดฝี มือระดับสูงแห่ง
ดินแดนไร้สินสุดอีกจํานวนหนึง พวกเขาทังหมดล้วนเฝ้ายืน
ดูชายหนุ่มคนหนึงอยู่ตรงหน้าไกลออกไป

1
ดวงตาของเย่หยวนปิ ดสนิทแน่น เขากําลังทําจิตใจให้สงบ
ก่อนเตรียมรับการบทสอบของสรวงสวรรค์เพือก้าวข้าม
อาณาจักร

ท่าทีของเย่หยวนยังคงสงบเยือกเย็น,ประหนึงมิได้แยแสต่อ
การทดสอบต่อจากนีเลย แต่ตรงกันข้าม,ฉีไฮ้และคนอืนๆ
กลับมีสีหน้าทีเคร่งขรึมราวกับพวกเขาเป็ นคนทีรับการ
ทดสอบเสียเอง

สงครามระหว่างดินแดนยังคงไม่สินสุด และเย่หยวนก็ยงั
เป็ นความหวังเดียวของดินแดนไร้สินสุด พวกเขาจะต้องแน่
2
 ใจว่า,ห้ามมีอบุ ตั ิเหตุใดๆเกิดขึนกับเย่หยวนเสียก่อน

ครืน!

ทันใดนัน,อัสนีสีนาเงิ
ํ นสว่างแลบออกมาทัวท้องนภา พร้อม
ส่งเสียงคํารนขู่เป็ นระยะ กลุม่ เมฆาทมิฬนับพันลีเริมเข้ามา
จับตัวกัน จนหนารวมตัวอยู่เหนือศีรษะเย่หยวน

เมือเห็นความโกลาหลขนาดนี,สีหน้าการแสดงออกของฉีไฮ้
และคนอืนๆก็เปลียนไป

3
“เย่หยวนกําลังก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามิใช่ร?ึ
เหตุใดการทดสอบของสวรรค์สวรรค์ถึงดูโกลาหลเพียงนี?”

“ถึงแม้การทดสอบของสรวงสวรรค์ยงั ไม่เริม แต่เพียงได้เห็น

ปรากฏการณ์เหล่านี,ก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ มันรุนแรงกว่า
ปกตินกั อย่างไรก็ตาม ความรุนแรงเช่นนีมัน…การทดสอบ
ของสรวงสวรรค์ในอาณาจักรอนัตตาชัดๆ!”

4
 “ไม่น่าแปลกใจเลยว่า เหตุใดเย่หยวนถึงทรงพลังจนน่า
สะพรึงกลัวเพียงนี การทดสอบของสรวงสวรรค์ของเขามัน
น่ากลัวเกินไป!”

ความโกลาหลในการทดสอบของสรวงสวรรค์ของเย่หยวน
มันเกินกว่าทีใครจะเทียบเคียงได้ หากมิเป็ นเช่นนี,เย่หยวน
จะสามารถพึงพาทัณฑ์ฟา้ ในการทดสอบของตนเพือโจมตี
ซ่างกวนหยุนหลงได้อย่างไร?

5
แต่ในมุมมองของเย่หยวน,ความรุนแรงในการทดสอบครังนี
ดูจะเบากว่าคราก่อนหน้าเล็กน้อย

ในตอนนันเป็ นการทดสอบทีต้องฝื นก้าวข้ามประตูอนั ยิง

ใหญ่แห่งฟ้าดิน จากสามอาณาจักรพลังชันตําสูส่ าม
อาณาจักรพลังชันกลาง การทดสอบของสรวงสวรรค์ในตอน
นันจึงรุนแรงเป็ นพิเศษ,และโกลากลยิงกว่าคราวนีมาก

สิงทีน่ากลัวอย่างแท้จริงก็คือ,การก้าวข้ามจากสาม
อาณาจักรพลังชันกลาง สูส่ ามอาณาจักรพลังชันสูง

ซึงจุดนีเอง,เย่หยวนก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้นานแล้ว

6
 การก้าวข้ามในระดับนี,เป็ นดังการกระชากโซ่ตรวนแห่ง
สวรรค์ออกไป เพือก้าวไปยังจุดเริมต้นครังใหม่ทกว้
ี างใหญ่
ขึน แต่นนจํ
ั าเป็ นต้องทนรับการลงโทษอันแสนหฤโหดจาก
ศาสตร์แห่งสวรรค์เสียก่อน

และด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนทีเหนือชันกว่านักสูท่ วั
ไปมาก อุปสรรคทีกีดขวางเขาย่อมยิงใหญ่กว่าคนทัวไปแน่
นอน

7
 เปรียง! เปรียง! เปรียง!

ดังอสรพิษสายฟ้าคลังเลือยเข้าสะบันและระเบิดทัวทัง
บริเวณทีเย่หยวนยืนอยู่อย่างรุนแรง

ทว่าเย่หยวนกลับไม่ขดั ขืนใดๆต่อทัณฑ์ฟา้ เหล่านีเลย

“ฟู่ วว…เย่หยวนใช้รา่ งกายรับทัณฑ์ฟา้ โดยตรงเลยงันรึ!?

เดียวก่อน!,เขา…เขากําลังใช้ทณ
ั ฑ์ฟา้ เพือกระตุน้ ร่าง
กาย?”

8
 ฉีไฮ้ราํ พึงรําพันกับตนเองไปมาเมือเห็นฉากๆนี

วิธีทเย่
ี หยวนใช้รบั มือกับการทดสอบของสรวงสวรรค์,มันเกิน
ความคาดหมายของฉีไฮ้มาก

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า,เมือเผชิญหน้ากับการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์ มันจะสามารถทําแบบนีได้เช่นกัน

9
 ภายใต้สายฟ้าดังอสรพิษอัสนีนบั ไม่ถว้ นนี เย่หยวนเป็ น
ประหนึงเรือพายเล็กๆกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ที
สามารถคว้าได้ทกุ เมือ แต่ทว่า,เรือพายนีกลับเสริมเหล็ก
กล้าหนา แม้คลืนมหาสมุทรจะถาโถมคลังเพียงใด,แต่ก็มิ
อาจขยับเรือนีได้เลยสักนิด!

ภายในนัน,ปรากฏทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งและสีนาเงิ

ํ นฟาดสะบันผ่า
ลงมา แต่ดว้ ยชันพลังมังกรฟ้าทีห่อหุม้ ทัวผิวหนังของเย่
หยวนเอาไว้จนกลายเป็ นเกราะ ทัณฑ์ฟา้ ทังสองสีเหล่านีจึง
ไม่สามารถทําอันตรายได้เลย

10
การทดสอบของสรวงสวรรค์ทวีความรุนแรงยิงขึนเมือเวลา
ผ่านไป แต่เย่หยวนกลับรูส้ กึ ว่า,ทัณฑ์ฟา้ ทีผ่าลงมากลับ
อ่อนแอลงเรือยๆ หรืออาจเป็ นเพราะเกราะมังกรฟ้าทีห่อหุม้
กายแข็งแกร่งมากขึนก็มิอาจทราบ

“หุห,ุ กายวิญญาณของเผ่ามังกรช่างวิเศษจริงๆ! ข้าสงสัย

เสียจริงว่า,หากก้าวข้ามอาณาจักรไปได้ ร่างกายของข้าจะ
ยิงแข็งแกร่งขึนเพียงใดกัน!”

ภายในการทดสอบของสรวงสวรรค์,เย่หยวนยืนหัวเราะเล็ก
น้อยด้วยความชืนชม

11
ในไม่ชา้ ,การทดสอบรอบแรกก็ได้ผ่านพ้นไป เย่หยวนมิได้รบั
บาดเจ็บเลยแม้แต่นอ้ ย

ฉากนีทิงให้ฉีไฮ้และคนอืนๆ ยืนอึงพูดไม่ออกกันเป็ นเวลา

นาน พวกเขามาทีนีเพือลดทอนความรุนแรงของทัณฑ์ฟา้ ให้
แต่พอเห็นเช่นนีแล้ว…พวกเขามาเพืออะไร?

ภายใต้การทดสอบของสรวงสวรรค์อนั วิปลาสและบ้าคลัง
เช่นนี ทว่า,เย่หยวนกลับไม่ได้รบั อันตรายใดๆเลย!

12
 เย่หยวนผูน้ ีช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง!

นีเป็ นความคิดของทุกคนทีคิดได้แทบจะพร้อมกัน โดยมิได้

กล่าวปรึกษากันล่วงหน้า

ในวันนัน,ก่อนทีเย่หยวนจะเข้าเผชิญกับสิบยอดฝี มือ
อาณาจักรอนัตตาครึงขัน พวกเขาถูกนําเข้าไปในเจดียเ์ ลือง
สวรรค์เสียก่อน จึงมิได้เห็นการต่อสูข้ องเย่หยวนเลย

13
 พวกเขาทําได้เพียงจินตนาการเท่านัน

แต่ในทีสุด,เมือได้เห็นเย่หยวนเผชิญหน้าต่อการทดสอบของ
สรวงสวรรค์ในวันนี พวกเขาก็เป็ นทีประจักษ์ตอ่ ตาคูน่ ีแล้ว
ว่า,เย่หยวนไร้เทียมทานเพียงใด!

โดยเฉพาะฉีไฮ้ทอยู
ี ่ไม่ไกลจากการทดสอบของสรวงสวรรค์
และการทําลายความว่างเปล่าสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ แม้ตวั เขา

14
จะมีความชัดเจนกับสิงเหล่านีดี แต่ก็ยงั รูส้ กึ ว่าฉากทีอยู่ตรง
หน้า,มันอยู่เหนือการควบคุมของเขาไปแล้ว

ภายใต้การทดสอบของสรวงสวรรค์นี,แม้เขาจะสามารถผ่าน
มันไปได้ แต่ก็เป็ นเรืองยากมากทีจะรอดออกมาโดยไม่เป็ น
อะไรเลยแบบเย่หยวน

ในไม่ชา้ ,การทดสอบของสรวงสวรรค์รอบทีสอง,สามและสีก็
ผ่านพ้นไป แต่ละรอบล้วนทวีความรุนแรงมากยิงกว่ารอบ
ก่อนๆหลายเท่า แต่เย่หยวนยังคงผ่านไปได้อย่างง่ายดาย

15
เมือถึงรอบทีห้า,ทัณฑ์ฟา้ สองสีก็ผ่าแรงขึนหลายเท่าทวีจน
น่าตกใจ!

“การทดสอบของสรวงสวรรค์รอบทีห้าจากเก้า! ทัณฑ์ฟา้
และทัณฑ์ฟา้ วิญญาณรุนแรงขึนจนแตกต่างจากรอบก่อน
หน้าโดยสินเชิง! นี…”

เมือเห็นสถานการณ์ดงั กล่าว,ฉีไฮ้ได้แต่สดู หายใจเย็นเข้า

ลึกๆช้าๆอย่างช่วยไม่ได้

ฉีไฮ้ตระหนักถึงความไร้เทียมทานของเย่หยวนอีกครัง!

16
ทัณฑ์ฟา้ สองสีในเวลานีมันรุนแรงยิงกว่าตอนทีเย่หยวนก้าว
ขึนสูอ่ าณาจักรหมืนสมุทรไพศาลไปแล้ว มันรุนแรงเทียบเท่า
การทดสอบเพือก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาก็ไม่ปาน!

ในอดีต,ทัณฑ์ฟา้ วิญญาณครังสุดท้ายเคยทําให้จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของเย่หยวนบาดเจ็บสาหัส แต่ในปั จจุบนั ,มันกลับ
มิได้เป็ นภัยต่อตัวเย่หยวนมากมายนัก เขาไม่จาํ เป็ นต้องใช้
ประโยชน์จากลูกประคําสีดาํ เพือช่วยแต่อย่างใด

17
จู่ๆการทดสอบของสรวงสวรรค์อ่อนกําลังลง ท้องนภาค่อยๆ
กล่าวมาสดใสอีกครัง

“พวกเจ้าดูนน!”
ั

ทันใดนัน,หนึงในขัวอํานาจทีออกมาเฝ้าดูก็อทุ านขึนทันที
ด้วยความตกใจ เขาเห็นบางสิงทีไม่คาดฝัน

ในคราแรก,ทุกคนยังคงดืมดํากับทัณฑ์ฟา้ สองสีอนั วิปลาส

นัน และมิได้สงั เกตสิงรอบข้างเลย

18
 แต่เมือได้ยินหนึงในขัวอํานาจร้องขึนด้วยความตกใจ ทุก
สายตาก็หนั ไปจับจ้องตามทีชีไปโดยไม่ตงใจ
ั ทุกคนต่างเบิก
ตากว้างด้วยความไม่น่าเชือ

มีรา่ งเงาราวกับวิญญาณปรากฏขึนอยู่บนหัวของเย่หยวน!

และร่างเงาวิญญาณนัน…ดูคล้ายกับเย่หยวนมาก!

“นีมัน…จิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรม เป็ น…เป็ นไปได้

19
 อย่างไร? ขะ-เขา…เขาพึงก้าวขึนยังอาณาเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าเองมิใช่ร?ึ !”

ฉีไฮ้รอ้ งขึนด้วยความตกตะลึงถึงขีดสุด

“ข้าไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนจะ

ก้าวขึนสูงถึงระดับนีแล้วจริงๆ! นีกําลังจะก้าวขึนสู่
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าแท้ๆ,แต่สามารถสร้างจิต
วิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมได้เสียแล้ว!”

หนิงอีเซียนกล่าวขึนด้วยความตะลึงประหนึงฝันไป

20
 “เป็ นไปได้อย่างไร? ข้าไม่เคยได้ยินเลยว่า,จะมีนกั สู้
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนใดทีสามารถสร้างจิต
วิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมได้เลย! แต่นน…นั
ั นคือจิต
วิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมของเย่หยวนอย่างแม่นยํา!”

ฉิงฮ่องเต๋ากล่าวต่อด้วยความตกตะลึงไม่ตา่ งกัน

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทําไม,เขาถึงดูผ่อนคลายยิง ทังๆที
กําลังเผชิญการทดสอบของสรวงสวรรค์แท้ๆ แต่ดว้ ยความ

21
แข็งแกร่งของจิตวิญญาณศักดิสิทธิทีพัฒนาถึงระดับนี,แล้ว
เย่หยวนยังต้องหวาดกลัวอันใดอีก?!”

ฉีไฮ้กล่าว

ในทัศนคติของทุกคนต่างเห็นเย่หยวนเป็ นดังปี ศาจ ทีเต็มไป

ด้วยพลังและความอยากรูอ้ ยากเห็น เขาก้าวขึนไปลําพัฒนา
ต่อไปอย่างไร้ทสิี นสุด

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคือ,ระดับพลังทีเชือมต่อกับฟ้า
ดินได้อย่างอิสระ ท่องฟ้าเคียงสวรรค์ได้อย่างไร้ขอบเขต,
พร้อมเข้าใกล้ศาสตร์แห่งสวรรค์ขนอี
ึ กก้าวหนึง ด้วยเหตุนี,ผู้

22
 ทีอยู่ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าจึงได้จะสามารถระดม
พลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีได้มีประสิทธิภาพ
ยิงขึน

แต่กระนันเอง,นักสูใ้ นอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าก็ยงั ไม่
สามารถสร้างจิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมขึนได้ เรียกได้วา่
มิใช่สิงทีสามารถจับต้องได้เลยในระดับพลังเพียงแค่นี หาก
โชคดี,อย่างมากก็แค่ถอดจิตออกไปเตร็ดเตร่ในโลกภายนอก
ได้ในระยะเวลาสันๆ

นันหมายความว่า,การทีเย่หยวนสามารถสร้างจิตวิญญาณ
23
 ศักดิสิทธิรูปธรรมได้ ตัวเขาย่อมทรงพลังยิงกว่านักสู้
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทัวไปมากมายนัก!

สิงทีเหล่านักสูใ้ นอาณาจักรพลังชันกลางต้องมุน่ เน้นคือ,การ

บ่มเพาะจิตวิญญาณศักดิสิทธิ

ยิงจิตวิญญาณศักดิสิทธิแข็งแกร่งขึนเท่าใด,ความแข็งแกร่ง
ในการระดมพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีก็จะ
ยิงแกร่งขึนตามไปด้วย

กระทังนักสูอ้ าณาจักรอนัตตายังไม่สามารถสร้างจิต
วิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมได้

24
ทว่าเย่หยวนกลับทําได้แล้วในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า!

จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า,เหตุใดพวกฉีไฮ้ถึงตกตะลึงราวกับ
เห็นผีขนาดนี

ไม่ใช่วา่ ประสบการณ์ของพวกเขาอ่อนด้อย แต่ในความเป็ น

จริง,เหตุการณ์เช่นนีหาได้ยากเกินไป ไม่มีใครสักคนเคยเห็น
กับตามาก่อนเลย

25
จิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมของเย่หยวนออกมาบินเล่น
โดยรอบสักครูห่ นึง ก่อนทีมันจะดูอ่อนล้าลงและต้องกลับ
เข้าร่างในท้ายทีสุด

ในเวลานีเอง,เย่หยวนจึงค่อยๆลืมตาทังสองขึน พร้อมมุม
ปากของเขาเผยรอยยิมออกมาอย่างอดไม่ได้

ความรูส้ กึ ทีได้ถอดวิญญาณศักดิสิทธิออกจากกายหยาบ
เขาไม่ได้รูส้ กึ เช่นนีนานมากแล้วตังแต่ทเขาเคยทํ
ี าได้ในชีวิต
ก่อนหน้า

26
 ตอนที697 รอข้ าสะบันหัวได้ เลย!

ณ ยอดเขานิกายนภาเทวะ,สถานทีแห่งนีเคยเป็ นของนิกาย
นภาเทวะในอดีต แต่มนั เป็ นของนิกายจือเซ่อไปแล้วใน
ปั จจุบนั

จ้าวนิกายจือเซ่อ,เห่อหมิงเต๋อกําลังยินดีกบั ความสําเร็จของ
ตนยิง!
1
อาจกล่าวได้วา่ ,ช่วงเวลาทีผ่านมา ล้วนเป็ นสองปี แห่งความ
สําเร็จของเขา!

นิกายจือเซ่อต่างอดทนอดกลันอย่างทรหดมาหลายชัวอายุ
คน ในทีสุดวันทีจักรพรรดิวายุฟา้ ดินหวนคืนกลับก็มาถึง!

เห่อหมิงเต๋อได้รบั พระราชทานรางวัลมหาศาลยิงจาก
จักรพรรดิวายุฟา้ ดิน เนืองด้วยคุณประโยชน์ทเขาทํ
ี าลงไป
มากมาย

ระยะเวลาสองปี มานี,เขาใช้ทรัพยากรจํานวนมากที
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินประทานให้ ก้าวข้ามขีดจํากัดอย่างต่อ
เนือง จนตอนนี,เขาได้กลายเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรเคียง

2
 สวรรค์ชนฟ้
ั าครึงขันแล้ว!

โอสถทีเขาได้รบั มาจากจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน ล้วนเป็ นโอสถที

ช่วยให้เขาฝ่ าฟั นอุปสรรคในการขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าทังสิน!

เห่อหมิงเต๋อไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,จะมีวนั ทีเขาได้ขนเป็

ึ นยอด
ฝี มืออาณาจักรหมืนสมุทรไพศาลจริงๆในชัวชีวิตทีเหลือนี!

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า ถือเป็ นกลุม่ คนทีมีจาํ นวนมาก
ทีสุดในแดนเหนือ

3
แม้เขาจะประสบความสําเร็จถึงขันนี แต่เขาก็เป็ นแค่ชนชัน
ทัวไปในแดนเหนือเท่านัน

แต่เห่อหมิงเต๋อไม่จาํ เป็ นต้องกังวลใดๆต่อแดนเหนืออีกต่อ

ไป หลังจากทีท่านซ่างกวนเวินยุ่ยเข้ายึดครองแดนเหนือได้
สําเร็จ เขาก็ปล่อยให้เห่อหมิงเต๋อปกครองแดนล่างต่อไป
อย่างอิสระ

“พวกสหายจากรัฐฉิน เจ้าจัดการกับพวกมันอย่างไรบ้าง?”

4
 เห่อหมิงเต๋อกล่าวถามผูอ้ าวุโสอีกคนทีอยู่เบืองล่าง

ผูอ้ าวุโสกล่าวตอบ

“ตามทีท่านจ้าวนิกายสังการ,พวกตระกูลราชวงศ์ของรัฐฉิน
ถูกถอดถอนจากทุกสถานะ ผูช้ ายถูกส่งไปขุดเหมือง ส่วนผู่
หญิงถูกส่งไปยังหอนางโรมเพือเป็ นทาสชัวชีวิต! สํานักดาน
วูถกู ปิ ด,อาจารย์และผูอ้ าวุโสทุกคนทีมีความสัมพันธ์กบั เย่
หยวนถูกส่งไปขุดเหมืองพร้อมกับพวกราชวงศ์เช่นกัน นอก
จากนี,หอโอสถของตระกูลเย่ก็ถกู ปิ ดตัวลงถาวร!”

5
 ใบหน้าของเห่อหมิงเต๋อเต็มไปด้วยรอยยิมอันน่ายินดี เขา
กล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังลันว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ทําได้ดีมาก! ไอ้เหลือขอเย่หยวน,มันทําให้หลิน

เฉาเกือบตายและพิการถาวรในปั จจุบนั มันสมควรตาย! ใน
ตอนนี,พวกเราไม่สามารถติดต่อกับท่านซ่างกวนเวินยุ่ยได้
และพวกเราก็ไม่สามารุถข้ามไปแดนเหนือได้เช่นกัน แต่ไม่
เป็ นไร,ข้าบังระบายความเคียดแค้นทังหมดกับเหล่าสหาย
ของมันได้! ข้าจะทรมานพวกมันจนกว่าความแค้นในจิตใจนี
จะสหายหายไป!”

ผูอ้ าวุโสต่างตืนตกใจในความเคียดแค้นภายในใจเห่อหมิ
6
งเต๋อมาก แต่เขาก็พอเข้าใจหัวอกของจ้าวนิกายดี,นิกายจือ
เซ่อใช้เวลาวางแผนนับพันปี จนในทีสุดพวกเขาก็สามารถ
รวมแดนใต้จนเป็ นปึ กแผ่นภายใต้การปกครองของนิกายจือ
เซ่อได้สาํ เร็จ

แต่ใครจะรูว้ า่ ,จู่ๆจะมีเด็กเหลือขอนาม เย่หยวน ปรากฏขึน

และทําให้กองทัพของนิกายจือเซ่อสะดุดลงครังใหญ่ จนผล
กระทบนีได้ไปขัดแผนการของจักรพรรดิวายุฟา้ ดินโดนตรง

ในตอนนัน,เห่อหมิงเต๋อหวาดกลัวและใจสันถึงขีดสุด เขากิน
ไม่ได้นอนไม่หลับเป็ นเวลานาน,เพราะกังวลยิงว่า ท่าน
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินจะฆ่าเขาเพือชดใช้ความผิดนี
7
ทว่า,ไม่เพียงแค่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินจะไม่ฆ่าเขา แต่ทา่ นยัง
ปล่อยให้เขารับผิดชอบในส่วนแดนใต้ทงหมดโดยสมบู
ั รณ์

อย่างไรก็ตาม…แม้เรืองนีจะผ่านพ้นมานานแล้ว แต่ความ
แค้นในครานันยังคงฝังใจเห่อหมิงเต๋ออยู่มิเลือนหาย

เมือไม่นานมานี,เห่อหมิงเต๋อได้แผ่ขยายอํานาจจนเข้าครอบ
งําทัวแดนใต้ ทุกทีทุกแห่งหนทีมีความสัมพันธ์อนั ดีกบั เย่
หยวน,ทังหมดล้วนเป็ นศัตรูของเขา

8
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เห็นเจ้ายังมีความสุขดีเช่นนี,ข้าก็ขอร่วมหัวเราะ
ด้วยคน!”

ในขณะทีเห่อหมิงเต๋อกําลังหัวเราะอย่างมีความสุขนันเอง
จู่ๆก็มีอีกเสียงหัวเราะหนึงก็ดงั ขึนกังวานทัวห้องโถงฉับพลัน

ท่าทีของเห่อหมิงเต๋อเปลียนไปแทบจะในทันที และกรน

9
 เสียงตําอันแสนเยือกเย็นสวนกลับไปว่า

“ใครกัน!? แสร้งทําเป็ นลึกลับ! หากเจ้ามีความสามารถ

จริงๆ,ก็จงเผยใบหน้าออกมา!”

ในตอนนี,เห่อหมิงเต๋อใจสันด้วยความหวาดกลัวยิง มีใคร
บางคนลอบเข้ามาในห้องโถงหลักของนิกายจือเซ่อได้อย่าง
ไร? แถมยังไม่มีใครสักคนในนิกายสามารถจับการมีอยู่ของ
บุคคลคนนีได้เลย รวมถึงตัวเขาเองก็เช่นกัน!

เมือใดกันทีมีการดํารงอยู่อนั ทรงพลังเช่นนีในแดนใต้?

10
เด็กหนุ่มในชุดสีขาวค่อยๆย่างก้าวเข้ามาในห้องโถงอย่างใจ
เย็น เมือเห่อหมิงเต๋อเห็นใบหน้าของผูบ้ กุ รุก,ขาทังสองของ
เขาก็อ่อนแรงลงในทันที พร้อมตัวเขาทีเกือบตกเก้าอีด้วย
ความหวาดกลัว

เด็กหนุ่มคนนีมิใช่ใครอืน…นอกจากเย่หยวนทีมาจากแดน
เหนืออย่างแม่นยํา!

11
ก่อนออกเดินทางไกล,เย่หยวนไม่สามารถทําใจให้สบายได้
เลยเกียวกับความปลอดภัยในรัฐฉิน

แม้พอ่ แม่ของเขาจะจากรัฐฉินออกไปนานแล้ว แต่ภายใน

นัน,ยังมีผคู้ นอีกมากมายทีมีบญ
ุ คุณช่วยเหลือตัวเขาในตอน
ทีอยู่รฐั ฉิน

อาทิเช่น เถ้าแก่แห่งหอโอสถ,ฮันหยางย่ง,เจียงหยุนเห่อและ
คนอืนๆอีกมากมาย

12
เขากลับลงมายังแดนใต้อีกครังเพือ เข้าไปยังนิกายต้าเยียน
ทีถูกทิงล้างในดินแดนลึกลับ และเดินทางไปยังดินแดน
วายุคลัง แต่ก่อนจะเดินทางไปนัน,เขาต้องการกลับมาเยียม
บ้านเกิดของเขาอย่างรัฐฉินเสียก่อน แต่ใครจะรูว้ า่ ,รัฐฉิน
กลับถูกทําลายจนสินซากแล้ว

เถ้าแก่ถกู ฆ่าด้วยสภาพอันน่าสยดสยองภายในหอโอสถ ฮัน

หยางย่ง,เจียงหยุนเห่อและสมาชิกตระกูลหนานเฟิ น ทึกคน
ถูกส่งไปขุดเหมืองอย่างน่าอนาถ

13
การกระทําเหล่านีของเห่อหมิงเต๋อ,มันได้ทาํ ให้เย่หยวนพิโรธ
ถึงขีดสุด

เห่อหมินเต๋อสามารถโอบอุม้ ท้องนภาทัวแดนใต้ได้ดว้ ยมือ

เพียงข้างเดียวในปั จจุบนั ทุกการกระทําของเขาล้วนไม่ตอ้ ง
เกรงกลัวสิงใด เย่หยวนตระเวนถามผูค้ นในละแวกข้างเคียง
และพบว่าทังหมดเกิดจากฝี มือของนิกายจือเซ่อ

14
เย่หยวนเร่งส่งอิงหมัวหูเ่ ข้าช่วยเหลือฮันหยางย่งและทีเหลือ
ออกมา ส่วนเย่หยวนก็เข้าแวะเยียมเห่อหมินเต๋ออย่างใน
ปั จจุบนั

แท้จริงแล้ว,เย่หยวนก็ลอบเข้ามาได้ประจวบเหมาะยิง เมือ
เขามาถึงก็พบผูอ้ าวุโสกําลังรายงานสิงทีเกิดขึนทังหมดให้
เห่อหมิงเต๋อฟั ง ดังนัน,เย่หยวนจึงไม่จาํ เป็ นต้องเค้นถาม
ความจริงใดๆให้เสียเวลาอีก

สิงทีเห่อหมิงเต๋อตกตะลึงทีสุดเมือได้พบเย่หยวนคือ,เพียงไม่
เห็นหน้ากันแค่สองปี แต่เย่หยวนกลับกลายเป็ นถึง ยอด
15
 ฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงแล้ว!

เห่อหมิงเต๋อทราบดีวา่ ,พรสวรรค์ของเย่หยวนท้าทายสวรรค์
เพียงใด แต่กลับไม่คาดคิดเลยว่า มันจะท้าทายสวรรค์ถึง
เพียงนี!

เมือเห็นเย่หยวน,เห่อหมิงเต๋อก็รบี คุกเข่าร้องขอความเมตตา
ทันที

“ยะ-เย่หยวน,ข้า…ข้าผิดไปแล้ว! ทังหมดเป็ นเพราะคําสัง

ของจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน! ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย! ขอความ
เมตตาด้วยเถิด!”

16
เย่หยวนมองไปยังเห่อหมิงเต๋อพร้อมยิมให้อย่างสดใส ก่อน
จะกล่าวว่า

“งันรึ,เดียวข้าก็จะไปหาจ้าวเทียนหยินแล้ว เหตุใด…เจ้าถึง
ไม่ไปพบมันต่อหน้าเลยล่ะ?”

เย่หยวนไม่กล่าวอธิบายใดๆ พร้อมใช้ดชั นีทะลวงจุดสําคัญ

ทัวร่างของเห่อหมิงเต๋อโดยตรง

17
ในขณะทีผูอ้ าวุโสทีเข้ามารายงานทีแรก,ถูกดัชนีพงุ่ เสียบขัว
หัวใจตายทันที

เย่หยวนตรงเข้ามาและหยุดตรงหน้าเห่อหมิงเต๋อ ก่อนจะยืน
มือออกมาพร้อมวางลงบนหัวของเห่อหมิงเต๋อ เย่หยวน
กระชากเอาจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาออกมาโดยตรง,
และจับใส่ลงในขวดขนาดเล็กทีเขาเตรียมมาก่อนหน้า

“ภูตเพลิง,ให้ความอบอุ่นมันหน่อย!”

18
 เมือกล่าวจบภายในขวดทีบรรจุจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
เห่อหมิงเต๋อก็ลกุ เป็ นไฟ

แม้เย่หยวนจะปิ ดฝาขวดไปแล้ว,แต่เขาก็ยงั ได้ยินเสียงครํา

ครวญอันแสนเวทนาดังออกมา

วิธีทรมานจิตวิญญาณศักดิสิทธิเช่นนี,ถือเป็ นวิธีทโหดร้
ี าย
และไร้มนุษยธรรมเหลือเกิน อายุของจิตวิญญาณศักดิโดย
เฉลียของมนุษย์จะอยู่ได้ประมาณร้อยปี นันหมายความว่า,
จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเห่อหมิงเต๋อจะต้องทนทุกข์ทรมาน
จากการถูกเผาทังเป็ นเช่นนีไปอีกร้อยปี และในท้ายทีสุด,
เมือจิตวิญญาณศักดิสิทธิสูญสลาย เขาจะไม่สามารถกลับ

19
 มาเกิดใหม่ได้อีกตลอดไป

เย่หยวนไม่เคยคิดใช้วิธีอนั ไร้มนุษยธรรมเช่นนีกับศัตรูเลยสัก
คน แต่เห่อหมิงเต๋อคนนีมันทําเกินไปจริงๆ!

มันฆ่าคนแก่ธรรมดาทัวไปอย่าง,เถ้าแก่แห่งหอโอสถจน
ตายอย่างอนาถ เพียงเท่านี,เย่หยวนก็พร้อมฆ่าเห่อหมิงเต๋อ
จนมือสันแล้ว

ยิงไปกว่านัน,จุดเริมต้นทีดินแดนไร้สินสุดมีสภาพอย่างใน

20
 ปั จจุบนั หายนะทังหมดก็เกิดจากเห่อหมิงเต๋อทังสิน!

แม้เขาจะมิใช่ตวั ละครทียิงใหญ่อะไร แต่เขาเพียงคนเดียว

กลับเปลียนทิศทางของดินแดนไร้สินสุดจนแตกต่างอย่างสิน
เชิง

ในส่วนนิกายจือเซ่อ,เย่หยวนก็ไม่ปล่อยไว้เช่นกัน เขาเข้า
ล้างบางเหล่าสาวกทุกคนในนิกายจนตายสิน จากนีต่อไปยัง
ไม่มีชือนิกายจือเซ่อให้ได้ยินอีก

แต่สิงหนึงทีเย่หยวนประหลาดใจคือ,เขาไม่พบร่างของหลิน
เฉาเลยในนิกายจือเซ่อ นับว่าชะตาของมันยังรอดพ้นความ

21
 ตายได้อย่างหวุดหวิด

ซึงเย่หยวนเองก็ไม่มีเวลามากขนาดนัน ปั ญหาทีเร่งด่วนที
สุดของเขายังคงเป็ น เรืองพ่อแม่ทถูี กจับตัวในดินแดน
วายุคลัง ดังนันเขาจึงไม่อาจเสียเวลาได้มากกว่านีอีกแล้ว

……………………….

22
 หลายวันต่อมา,เย่หยวนปรากฏตัวขึนอีกครัง ณ ซากปรัก
หักพังของนิกายต้าเยียน

เวลาเปลียนผัน,สถานการณ์ผนั เปลียน เย่หยวนยังคงถอน

หายใจอย่างไม่หยุดหย่อน,เมือเขามาถึงทีนีอีกครัง

ในเวลานัน,ยังคงมีแปดนิกายอันยิงใหญ่แห่งแดนใต้เข้ามา
สํารวจดินแดนลึกลับ แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,แท้จริงแล่วนันเป็ นจุด
เริมต้นของสงครามอันแสนโหดร้ายระหว่างสองดินแดน
เหล่านักสูท้ งหมดที
ั มาสํารวจดินแดนลึกลับในตอนนัน,มี

23
 เพียงเย่หยวนคนเดียวเท่านันทีเหลือรอดในปั จจุบนั

แม้แต่เหล่าศิษย์พของเขาแห่
ี งนิกายเมฆาราตรี,ถึงตอนนีก็
ยังไม่มีข่าวสารใดๆคืบหน้า

บริเวณโดยรอบของซากปรักหักพังในปั จจุบนั ,เต็มไปด้วย

เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลัง แน่นอนว่าเย่หยวนไม่สภุ าพกับ
คนเหล่านีอยู่แล้ว เขาไล่ฆ่าตลอดทางจนไปถึงเส้นทาง
ระหว่างสองดินแดน

เบืองหน้าปรากฏยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า ที
คอยปกป้องเส้นทางระหว่างสองดินแดนเอาไว้อยู่ แต่เพียง

24
แค่นีมันจะหยุดเย่หยวนได้อย่างไร? ตรงกันข้าม,ยอดฝี มือ
คนนันไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของเย่หยวนได้เลย

“รีบกลับไปบอกจ้าวเทียนหยินซะว่า,เตรียมล้างหน้าล้างคอ
ให้สะอาด และรอข้าสะบันหัวมันได้เลย!”

เย่หยวนมิได้ฆ่ายอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนัน
แต่กลับปล่อยเขาและฝากสาสน์ทา้ รบไปยังจ้าวเทียนหยิน
โดยตรง

25
 ตอนที698 จ้ าวเทียนหยิน,แกต้ อง
ตาย!

“จ้าวเทียนหยิน,ออกมาหาข้าซะ!”

กลางเวหาเหนือเมืองหลวง ประหนึงเสียงอัสนีลนสนั
ั น,จน
คํารนกึกก้องแผ่กงั วานทัวทังเมืองหลวงทันที

1
เย่หยวนฝ่ าค่ายกลปกป้องเมืองหลวงเข้ามาโดยตรง และบุก
เข้ามาอย่างเดือดดาล

ครังนีไม่จาํ เป็ นต้องทําลับๆล่อๆเหมือนคราก่อนหน้า ในตอน

นีเขาทรงพลังมากพอทีจะเข้าชนกับทุกสรรพสิง,รวมถึงจ้าว
เทียนหยิน

เสียงคํารามลันของเย่หยวนดึงดูดความสนใจของทุกคนภาย
ในเมืองอย่างรวดเร็ว

2
 “นี…นีใครกัน? เหตุใดถึงกล้าเอ่ยนามของท่านจักรพรรดิ
วายุฟา้ ดินโดยไม่ให้เกียรติเช่นนี เขาอยากตายงันรึ?”

“เจ้าโง่! ก็เห็นๆอยู่วา่ เด็กคนนีมาด้วยเจตนาร้าย! การทีเขา

กล้าทําเช่นนี,นันหมายความว่าเขาต้องมันใจในฝี มือพอควร
แล้วเจ้าคิดว่าเขาจะมาเพือตายงันรึ?”

“เจ้านันแหละโง่! มีผใู้ ดสามารถเป็ นคูม่ ือของท่านจักรพรรดิ

วายุฟา้ ดินได้บา้ งในผืนปฐพีนี? ท่านเป็ นถึงยอดฝี มือ

3
อาณาจักรอนัตตา! แม้เจ้าเด็กนีจะมีความสามารถ,แต่เขา
เป็ นเพียงยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่านัน!”

“……….”

อีกคนไม่อาจตอบโต้กลับได้!

4
ในมุมมองของนักสูด้ ินแดนวายุคลังเหล่านี เย่หยวนมาทีนี
เพือแสวงหาความตาย

เพราะเป็ นไปไม่ได้เลย ทีเด็กคนน้อยแค่นีจะสามารถเป็ นคู่

มือของจักรพรรดิวายุฟา้ ดินได้!

ภายในใจพวกเขา,จักรพรรดิวายุฟา้ ดินสูงส่งเกินทีมนุษย์
ธรรมดาจะเอือมถึง!

5
 เว้นเสียแต่…เย่หยวนมาทีนีในวันนีก็เพือสังหารจักรพรรดิ
วายุฟา้ ดินอันสูงส่งนัน!

บนยอดเขาฉีเซีย ในขณะนันเอง จอมราชาเหวดารากําลัง

เทศนาความรูใ้ ห้แก่เหล่าศิษย์ฟังอยู่ แต่เมือได้ยินเสียง
คํารามลันจากเมืองหลวง ท่าทีของเขาก็เปลียนไปอย่างช่วย
ไม่ได้

“ใครกันทีกล้าท้าทายจักรพรรดิวายุฟา้ ดินเช่นนี! เดียว

ก่อน…เสียงนีช่างคุน้ เคยนัก!”

6
“นันมันเสียงของศิษย์นอ้ งเล็ก! ท่านอาจารย์,ศิษย์นอ้ งเล็ก
กลับมาแล้ว!”

ฉีหา่ วหลานยังตงจงจําเสียงนีได้ดี เขาร้องขึนด้วยความ

กังวลครึงหนึง,ดีใจอีกครึงหนึง

จอมราชาเหวดารานึกหน้าเย่หยวนออกในทันที พร้อมสี

7
หน้าทีเผยถึงความซับซ้อนยิง ก่อนจะถอนหายใจและกล่าว
ว่า

“เย่หยวนกลับมาในครานี,เขายังเป็ นน้องเล็กของเจ้าได้
อย่างไร? แม้แต่ขา้ เอง…ยังต้องกล่าวว่า‘ท่าน’กลับมา
แล้ว!”

ท่าทีของฉีหา่ วหลานเปลียนไปและกล่าวถามด้วยความงุนงง
ว่า

“ท่านอาจารย์หมายความอันใด?”

8
 จอมราชาเหวดาราโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องถามอีกต่อไป รีบออกไปดู,แล้วเจ้าจะทราบ

เอง!”

เมือกล่าวจบ,จอมราชาเหวดาราก็รบี ลุกขึนและพุง่ ออกจาก

ประตูทนั ที

เหล่าศิษย์ตา่ งตืนตกใจอย่างมากและเร่งตามอาจารย์ออกไป
เช่นกัน

9
 ในขณะเดียวกัน,หลากหลายตระกูลทัวเมืองหลวงล้วนตืน
ตระหนกกับเหตุการณ์ทเกิ
ี ดขึนยิง พวกเขาทุกคนรีบออก
จากตําหนักของตนเพือมาเฝ้าดูจนหนาตา

แต่เมือได้เห็นภาพฉากตรงหน้า,ขากรรไกรของพวกเขาต่างก็
ค้างเติงไปทันที กลางเวหาปรากฏเพียงเด็กหนุ่มตัวน้อยทีมี
พลังแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่านัน

ความแข็งแกร่งของเขาถือว่ายอดเยียมหากอยู่นอกเมือง

10
หลวง แต่ภายในเมืองหลวงแห่งนี,ทีเป็ นจุดศูนย์รวมของชน
ชันนําในดินแดนวายุคลัง เขาเป็ นแค่ปลายแถวเท่านัน

ด้วยความแข็งแกร่งเพียงเท่านี เหตุใดเขาถึงกล้าท้าทานท่าน
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินกัน?

เมือสองปี ทแล้
ี ว,เย่หยวนเอาชนะเหล่าเยาวชนอัจฉริยะใน
เมืองหลวงได้หมด แต่ตอนนัน,ความแข็งแกร่งของเย่หยวน
ยังคงอ่อนแออยู่มาก

11
 สองปี ตอ่ มา,ไม่วา่ จะเป็ นในแง่พลังการต่อสูห้ รือระดับพลัง
เย่หยวนล้วนแตกต่างจากในอดีตอย่างสินเชิง จึงมีเพียงน้อย
คนนักทีสามารถจําได้วา่ ,เด็กหนุ่มทีอยู่ตรงหน้านี คือเย่
หยวนผูส้ นสะเทื
ั อนเมืองหลวงในตอนนัน

นอกจากนี,ความโกลาหลทีเย่หยวนนํามาในวันนี มันยังคน
ละเรืองกันเลยกับก่อนหน้าทีต้องหลบๆซ่อนๆ

ในวันนีจัตรุ สั กลางเมืองหลวงได้อดั แน่นไปด้วยผูค้ นอีกครัง

เสียงคํารามของเย่หยวนต่างทําให้เหล่ายอดฝี มือทัวทังเมือง
หลวงตืนตูมยิง!

12
เย่หยวนยืนนิงกลางเวหา พร้อมยกมือกอดอกหลับตาอย่าง
สงบ เขากําลังรอจ้าวเทียนหยินปรากฏตัวอยู่ในขณะนี

อย่างไรก็ตาม,สถานะของจ้าเทียนหยินถือว่าศักดิสิทธิอย่าง
มากต่อผูค้ นในดินแดนวายุคลัง

เสียงคํารามอันลบหลูข่ องเย่หยวนได้สร้างความไม่พอใจให้
แก่ยอดฝี มือหลายคน

13
 ในไม่ชา้ ,ได้มียอดฝี มือคนหนึงทนไม่ไหว และพุง่ เข้ามา
เผชิญหน้าทันที

“ไอ้เด็กเหลือขอ! ข้าไม่รูห้ รอกว่าแกโผล่มาจากไหน,แต่การ

ทีกล้าเรียกนามของท่านโดยไม่ให้เกียรติเช่นนี แกสมควร
ตาย!”

นีคือยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสาม ทีพุง่
เข้ามาหวังฆ่าเย่หยวนให้ตายด้วยความโกรธเกรียว เย่หยวน
ทีเห็นดังนัน,จึง‘ทักทาย’อีกฝ่ ายตอบเล็กน้อย

14
เย่หยวนยังคงยืนกอดอกนิง แต่กลับมีเงาวิญญาณของเขา
พุง่ ออกมาจากร่างแทน

เงาวิญญาณสีจางเพียงใช้นิวแตะอีกฝ่ ายเบาๆ ยอดฝี มือ

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสามนันก็รว่ งหล่นลงจาก
ท้องนภา,พร้อมร่างทีดิงกระแทกพืนดินอย่างแรง

เมือทุกคนเห็นฉากนี,พวกเขาต่างก็สดู หายใจเย็นเข้าอย่าง
หวันเกรง

15
“นัน…นันมันจิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรม! นี…เป็ นไปได้
อย่างไร?”

ฉีหา่ วหลานและคนอืนๆพึงลงเขาฉีเซียมา แต่เมือได้เห็นฉาก

นี,พวกเขาต่างก็พดู ไม่ออกสักคํา

สายตาของจอมราชาเหวดาราจ้องเขม็งไปยังร่างของเย่
หยวน เขาไม่คิดเลยว่า,เพียงไม่เห็นเย่หยวนแค่สองปี เขาจะ
น่าเกรงขามถึงขันนีแล้ว!

16
 อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึง สามารถโค่น
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสามได้โดยไม่ตอ้ งขยับ
เขยือนใดๆ และใช้เพียงจิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมสัมผัส
เบาๆเท่านัน!

นอกจากนี…สามารถสร้างจิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรมได้
ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,นีมันเรืองบ้าอะไรกัน?

ถึงแม้วา่ จอมราชาเหวดาราจะทราบถึงตัวตนทีแท้จริงในอดีต
ของเย่หยวนอย่างจักรพรรดิโอสถ แต่เมือเห็นฉากๆนี,เขา

17
 เองก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน

แต่หากเย่หยวนมีความแข็งแกร่งไม่เพียงพอ เขาก็ไม่มีทาง
ขึนท้าทายจ้าวเทียนหยินได้เลย

อาณาจักรอนัตตา มิใช่เรืองตลก!

“ตอนนี,พวกเจ้าคงทราบความหมายทีข้ากล่าวไปแล้ว,ใช่
หรือไม่?”

จอมราชาเหวดารากล่าวขึนพร้อมถอนหายใจด้วยอารมณ์ที

18
 หลากหลาย

ฉีหา่ วหลานและศิษย์คนอืนๆต่างแลกเปลียนสายตากันไป
มา สายตาของพวกเขาแต่ละคนล้วนอันแน่นไปด้วยความ
ประหลาดใจ

สองปี มานีทีไม่เห็นหน้าเย่หยวน,เขามิใช่ศิษย์นอ้ งเล็กทีต้อง

คอยปกป้องอีกต่อไป!

เด็กหนุ่มผูเ้ คยอยู่ภายใต้คาํ สังสอนของท่านอาจารย์ เขาได้

19
 เติบโตกลายเป็ นยอดฝี มือผูไ้ ร้เทียมทานแล้วในปั จจุบนั !

เย่หยวนยังคงกอดอกและหลับตานิง ก่อนจะกล่าวขึนอย่าง
ไม่แยแสว่า

“ข้ามาทีนีเพือฆ่าจ้าวเทียนหยิน หากใครไม่กลัวตายก็เข้า
มา,ข้าต้องการอุ่นเครืองอยู่พอดี”

เสียงนีไม่ดงั ไม่เบาจนเกินไป ทุกถ่อยคําได้สง่ ผ่านเข้าในรูหู

ของทุกคนอย่างกระจ่างชัด

20
 ช่างเป็ นคํากล่าวทีเย่อหยิงมาก!

เย่อหยิงเกินไปแล้ว!

แต่เด็กหนุ่มทีอยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็มีฝีมือมากพอทีจะกล้า
หยิงผยองจริงๆ!

21
พึงพาเพียงจิตวิญญาณศักดิสิทธิรูปธรรม เพือโค่นยอดฝี มือ
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าจนสินสภาพได้อย่างง่ายดาย
เท่านีก็ชดั แจ้งแล้วว่า,เขามีทีนีเพือต่อกรกับจักรพรรดิวายุฟา้
ดินจริงๆ!

คํากล่าวเมือครูต่ า่ งทําให้ทกุ คนตกใจยิง!

22
ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามากมายทีได้ยินต่างก็
โกรธเกรียวอย่างมาก จิตสังหารของพวกเขาปะทุขนึ พร้อม
พุง่ เข้าใส่เย่หยวนด้วยความเดือดดาล

เมือเย่หยวนเห็นฉากเหล่านี เขาก็ยงั หลับตานิงอย่างสงบ

ในสายตาของทุกคนเห็น เขาขยับตัวเพียงเล็กน้อย,ทว่ากลับ
ปรากฏเป็ นการโจมตีททัี งรวดเร็วและรุนแรงดุจสายฟ้า ราว
กับว่าเย่หยวนกําลังไล่ตบแมลงวันตัวน้อยอันแสนน่ารําคาญ
ก็ไม่ปาน

23
 สําหรับเหล่าศิษย์ของจอมราชาเหวดารา พวกเขาทราบ
ตังแต่แรกแล้วว่านันคือเย่หยวน แต่ในเวลานี,คงมิใช่เวลา
เหมาะสมนักทีจะเปิ ดเผยตัว ดังนันพวกเขาจึงทําตัวราวกับ
ไม่เห็นสิงใด

เมือเวลาผ่านไป,ผูค้ นจํานวนมากทียืนดูอยู่เบืองล่างก็อด
สงสัยไม่ได้อีกต่อไป พวกเราเริมจับกลุม่ คุยกันอีกครัง

24
 “เหตุใดท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน ถึงยังไม่ปรากฏตัวขึน?
เป็ นไปได้ไหมว่า…เขากลังหวาดกลัวจริงๆ?”

“ซูววว…หุบปากไปเลย! เจ้าอยากตายรึไง?! ท่าน

จักรพรรดิวายุฟา้ ดินเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา แล้ว
เขาจะกลัวไอ้เด็กเหลือขอนีได้อย่างไร! ถึงมันจะมีความ
สามารถ,แต่มนั ก็มิอาจใช่คมู่ ือของท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน
เลย!”

“อืม,มันก็จริงอย่างทีเจ้ากล่าวไป ท่านมีพลังสูงถึง

25
อาณาจักรอนัตตา,แล้วท่านจะกลัวนักสูอ้ าณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงได้อย่างไร?”

ในขณะทีทุกคนกําลังสนทนาอย่างคึกคัก จู่ๆเสียงลากโซ่
เหล็กก็ดงั ขึนจากระยะไกล

แกร๊ง… แกร๊ง…

26
ชายวันกลางคนในชุดผ้าไหมชันเยียม กําลังลากโซ่เหล็กที
ต่อกับกรงขังขนาดเท่าผูค้ นอย่างช้าๆออกมา

ภายในกรงขังมีสองสามีภรรยาอยู่คหู่ นึง ทังสองผอมแห้ง

และมีใบหน้าทีซูบโทรมยิง

เย่หยวนเบิกตากว้างในทันทีทได้
ี เห็นคนในกรง เขากัดฟั น
แน่นด้วยความเกลียดชัง และกล่าวออกมาอย่างอาฆาตขึน
ว่า

“จ้าวเทียนหยิน,แก…ต้อง…ตาย!”

27
 ตอนที699 สุดอาฆาตเสียดฟ้ า!

ในขณะนี,เย่หยวนอาฆาตจนตาแดงกลํา จิตสังหารพวยพุง่
ทะยานเสียดฟ้า!

คูส่ ามีภรรยาในกรงมิใช่ใครอืน นอกจากเย่ฮานและเหรินหง

หลิงอย่างแม่นยํา!

1
 เย่หยวนไม่เคยรูส้ กึ อยากฆ่าใครขนาดนีมาก่อนเลย!

วันนีเป็ นครังแรก!

นอกเหนือจากจีฉางหลานแล้ว นีเป็ นครังแรกในชีวิตนี,ทีเขา

อาฆาตแค้นจริงๆ!

2
ในขณะเดียวกัน,จ้าวเทียนหยินก็เข้าไปยกกรงขังทีทังสอง
ลอยขึนฟ้า มันคือกรงเหล็กหนักหลายพันกิโล,แต่มนั ดูเบา
ราวกับขนนกทันที เมืออยู่ในมือจ้าวเทียนหยิน

เนืองด้วยกรงถูกยกลอยขึนฟ้า,เย่ฮานและเหรินหงหลิงจึง
เสียการทรงตัว จนซัดเซล้มลงอย่างแรง หัวของพวกเขา
กระแทกเข้ากับกรงเหล็กจนเกิดเสียงดัง

3
จ้าวเทียนหยินมองดูเย่หยวนและกล่าวด้วยรอยยิมจางๆว่า

“เจ้าโกรธอยู่งนรึ
ั ? แต่ขา้ แนะนําให้เจ้าใจเย็นเสียหน่อยดี
กว่า,เพราะกรงทีใช้ขงั ทังสองนีทํามาจากโลหะลึกลํา ซึงมี
ความแข็งแกร่งเทียบเท่าเครืองรางเลิศลํา! ภายในนีมียนั ต์
ระเบิดระดับห้าติดอยู่รอบกรง ตราบใดทีข้าต้องการให้มนั
ระเบิด…พวกเขาจะกลายเป็ นเศษเนือทันที!”

เย่หยวนเพียงคิดจะพุง่ เข้าโจมตี แต่ตอ้ งถูกหยุดโดยคําขู่ของ

จ้าวเทียนหยินเสียก่อน

4
“จ้าวเทียนหยิน! หากพวกเขาเป็ นอะไรไปล่ะก็,ข้ารับรองได้
เลย แกจะต้องตายอย่างไร้ทฝัี ง!”

คํากล่าวของเย่หยวนดูเยือกเย็นดุจนําแข็ง แต่เห็นได้ชดั ว่า,

เขากําลังโกรธเกรียวอย่างยิงในปั จจุบนั

“หุห,ุ ช่างมันใจเสียจริง! แม้ขา้ จะไม่นาํ พวกเขามาเป็ นตัว

ประกัน,แต่เจ้าคิดจริงๆหรือว่าจะสามารถทําอะไรข้าได้? เจ้า
ยังเด็กเกินไป,จึงมิอาจทราบถึงความห่างชันระหว่าง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าและอาณาจักรอนัตตาได้เลย!”
5
 จ้าวเทียนหยินดูจะไม่กงั วลเกียวกับเย่หยวนเลย

ในสายตาของเขา,เย่หยวนเป็ นเพียงเด็กทีมีเพียงความ
สามารถเท่านัน แต่ยงั ด้อยประสบการณ์

ในศาสตร์แห่งการต่อสู,้ ยิงอาณาจักรพลังก้าวลําเท่าใด การ

ต่อสูข้ า้ มระดับก็จะเป็ นเรืองทียากยิงขึนเท่านัน เพราะความ
แตกต่างระหว่างระดับพลังย่อยจะมีมากขึนตามไปด้วย

บางทีเย่หยวนอาจสามารถต่อสูข้ า้ มระดับได้ก็จริง,แต่มนั
เป็ นไปไม่ได้แน่นอนทีจะต่อสูข้ า้ มระดับกับยอดฝี มือ
6
 อาณาจักรอนัตตาเช่นจ้าวเทียนหยิน

กระนันเอง,ด้วยความระมัดระวังของจ้าวเทียนหยิน เขาจึง
ต้องถือไพ่เหนือกว่าอยู่เสมอ

ในท้ายทีสุดนี,แม้เย่หยวนจะไม่สารถทําอะไรเขาได้ แต่ดว้ ย
ความสามารถของอีกฝ่ าย เขาก็มิอาจเพิกเฉยได้เช่นกัน

เมือสิงโตออกล่ากระต่าย,ใช่วา่ จะไม่เตรียมการใดๆเลย โดย

เฉพาะเด็กหนุ่มอันท้าทายสวรรค์คนนี จ้าวเทียนหยินจึงต้อง
รอบครอบเป็ นพิเศษ

7
สิงหนึงทีต้องทราบก่อนเลยก็คือ,หลายสิงอย่างทีเขาเตรียม
การเอาไว้ ล้วนแต่พงั ยับเยินไม่เป็ นท่าโดยฝี มือของเด็กนี

ดินแดนไร้สินสุดทีแทบจะพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ กลับพลิก
สถานการณ์ได้อย่างไม่น่าเชือ

ซ่างกวนเวินยุ่ยพร้อมด้วยยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขัน
อีกเก้าคน ทังหมดต่างถูกฆ่าตายโดยเย่หยวนเพียงลําพัง ดัง
นัน,ความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปั จจุบนั จึงไม่สามารถ
ประเมินได้อีกต่อไป

8
 แน่นอน,จ้าวเทียนหยินทราบดีวา่ ความแตกต่างระหว่าง
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า และอาณาจักรอนัตตามันยิง
ใหญ่เพียงใด แต่เขาเองก็ทราบเช่นกันว่า,เย่หยวนสามารถ
ทลายความต่างนันได้ แม้จะไม่ได้เห็นกับตาก็ตาม!

หากเด็กคนนีไม่มนใจเกิ
ั นร้อยจริงๆ,เขาจะกล้าบุกมาในเมือง
หลวงเพียงคนเดียวได้อย่างไร?

เย่หยวนกําหมัดแน่นจนเล็บฝังเข้าไปในเนือ

9
โลหิตสีแดงสดไหลออกมาตามฝ่ ามือ แต่ดเู หมือนว่าเขาจะ
หลงลืมความเจ็บปวดไปชัวขณะ!

ทันใดนันเย่หยวนก็สดู หายใจเข้าลึกๆและหลับตาลงอีกครัง

เขาเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้ประมาททันที

เมือเย่หยวนลืมตาขึนอีกครัง,ดวงตาสีแดงกลําทีเต็มไปด้วย

10
ความอาฆาตก็จางหายไป แต่จิตสังหารอันเลือดเย็นของเขา
ยังคงอยู่มิเลือนหาย

“พูดมา เจ้าต้องการอะไรถึงยอมปล่อยตัวพวกเขา?!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเย็นชา

เมือเห็นการเปลียนแปลงของเย่หยวนทีดูสงบลงอย่างรวด
เร็ว จ้าวเทียนหยินก็ประหลาดใจอย่างมาก เด็กคนนีไม่

11
สามารถดูถกู ได้จริงๆ,เพียงชัวขณะนี เขาก็กลับใจเย็นลงได้
ในทันที!

หากเป็ นคนอืนคงพุง่ เข้ามาโดยไม่สนสิงรอบข้างแล้ว

เมือจิตใจของเหล่านักสูต้ กอยู่ในท่ามกลางความอาฆาต
แค้น,แม้พวกเขาจะน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก แต่ก็จะสูญเสีย
การยับยังชังใจไปชัวขณะเช่นกัน ไม่วา่ โกรธแค้นเพียงใด,แต่
นันก็ทาํ ได้แค่วงเล่
ิ นอยู่บนฝ่ ามือคนอืนเท่านัน

12
เหตุทจ้ี าวเทียนหยินเลือกทําเช่นนี เพียงเพราะต้องการยัวยุ
ให้เย่หยวนอาฆาตจนสูญเสียความเยือกเย็นไปในท้ายทีสุด

ก่อนหน้า,เขาต้องการให้เป็ นเช่นนัน แต่ตอนนี…มันกลับล้ม

เหลวไปเสียแล้ว

จากสายตาและท่าทางของเย่หยวนในปั จจุบนั มันสงบเยือก

เย็นจนน่าตกใจ และตามทีจ้าวเทียนหยินคาดการณ์,อีกฝ่ าย
คงไม่ผิดพลาดเรืองเล็กๆเพียงเพราะอารมณ์พาไปแน่นอน

13
 อย่างไรก็ตาม…มันจะเป็ นเช่นนันได้ตลอดงันรึ?

ตราบใดทีเขายังมีคสู่ ามีภรรยาตระกูลเย่อยู่ในมือ ไม่วา่ เย่

หยวนจะเคลือนไหวอะไร,เด็กนีจะต้องระมัดระวังเป็ นพิเศษ

“หุห,ุ เจ้ากลับมาสงบเยือกเย็นได้เร็วจนน่าเหลือเชือ มันค่อน

ข้างเกินความคาดหมายของข้ายิง ดูเหมือนว่า…เจ้าจะแตก
ต่างจากพวกทีคิดว่าตนเองเป็ นอัจฉริยะอย่างสินเชิง!”

จ้าวเทียนหยินกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะ
14
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า

“พล่ามมากพอแล้ว รีบๆบอกมาว่าต้องการสิงใด!”

จ้าวเทียนหยินส่ายหัวและอดทีจะหัวเราะต่อไม่ได้เลย ก่อน
จะเริมกล่าวต่อว่า

“ผ่อนคลายเจ้าหนู พวกเรายังพอจะพูดคุยกันได้! เพียงแค่

15
เจ้าทําลายจุดตันเถียนของตนเพือให้พิการถาวรเท่านัน และ
ข้าจะมอบทังสองให้เจ้าทันที!”

เมือคํากล่าวเหล่านีดังออกมา คลืนเสียงกรนตําของผูค้ นที

อยู่เบืองล่างก็ดงั ขึนโดยไม่ตงใจ
ั

ในดินแดนวายุคลัง,จ้าวเทียนหยินถือเป็ นบุคคลอันสูงศักดิ
ยิง โดยปกติแล้ว,เขาจะไม่คอ่ ยปรากฏตัวสูส่ ายตาสาธารณะ
เท่าไหร่นกั

อย่างไรก็ตาม,จากการกระทําของเขาในวันนีเอง กลับทําให้
ผูค้ นจํานวนมากค่อนข้างผิดหวังอย่างมาก
16
 แม้ในโลกแห่งการต่อสู,้ ผูช้ นะคือราชาก็จริง แต่การใช้วิธีไร้
ยางอายเช่นนีเพือจัดการกับเด็กหนุ่มเพียงคนเดียว มันมิได้ดู
น่าเลือมใสตรงไหนเลย

เมือฉีหา่ วหลานได้ยินคํากล่าวเหล่านี เขาก็ไม่สามารถทนดู

ได้อีกต่อไป,พร้อมตะโกนสาปส่งอย่างเดือดดาลว่า

“ไร้ยางอายสินดี! จ้าวเทียนหยิน,แกมันน่าสมเพช! กระทัง

17
 กับเด็ก,เจ้ายังกล้ากล่าวเช่นนีออกมาจริงๆ!”

“ใช่แล้ว! หากน้องเล็กพิการและไม่สามารถใช้พลังได้,มันก็
ไม่เท่ากับว่าเป็ นปลาบนเขียงเลยรึไง?!”

ศิษย์พสองตะโกนเสริ
ี มด้วยความโกรธเกรียว

เย่หยวนหัวเราะอย่างเยือกเย็นเมือได้ยินเช่นนัน และกล่าว
ว่า

18
 “แกจะไม่ดถู กู ความฉลาดของข้าเกินไปหน่อยรึ? เจ้าคงไม่
คิดใช่ไหมว่า,ข้าจะยอมรับเงือนไขบ้าบอนีจริงๆ? หึห,ึ ไร้สาระ
สินดี! เห็นข้ากินหญ้าเหมือนแกรึไง?”

จนถึงตอนนี,จ้าวเทียนหยินก็เริมหวาดกลัวในตัวเย่หยวน
แล้ว

เพราะเย่หยวนคนนีสงบเกินไป!

คนทีสามารถสงบได้ขนาดนี,นันมิได้หมายความว่าเขามี
19
 อะไรแอบแฝงอยู่งนรึ
ั ?

เย่หยวนกล้าทีจะบุกเข้ามาในเมืองหลวงเพียงลําพัง แถมยัง
คิดเข้าปะทะกับเขาโดยตรงอีก!

หรือว่าบางที,เย่หยวนอาจมีพลังมากจนสามารถต่อกรกับ
พลังอาณาจักรอนัตตาได้จริงๆ!

20
 จ้าวเทียนหยินทราบดีวา่ ,เย่หยวนจะต้องไม่เห็นด้วยกับ
เงือนไขทีเสนอไปแน่นอน แต่เขาหวังเพือทดสอบอารมณ์ของ
เย่หยวนในขณะนีเท่านัน แต่ผลทีได้คือ,เขายังคงสงบเยือก
เย็นได้จนน่ากลัว!

“ไม่เป็ นไร ในเมือเจ้าไม่เต็มใจทําลายจุดตันเถียนตัวเอง…ก็

ได้! งัน…จงทุบตีตวั เองให้บาดเจ็บสาหัสทีสุด แค่นีคงไม่ยาก
เกินไปจริงไหม?”

จ้าวเทียนหยินกล่าว

21
เย่หยวนมิได้กล่าวตอบทันที,แต่เงียบไปชัวขณะ เห็นได้ชดั ว่า
เขากําลังคิดแผนรับมืออยู่

แต่ดว้ ยไหวพริบของจ้าวเทียนหยิน เขาจะปล่อยโอกาสให้อีก

ฝ่ ายตังรับได้อย่างไร

เขาเขย่าโซ่เหล็กในมือทันที จนทําให้กรงขังสันสะเทือนอย่าง
แรงในอากาศ

22
 เย่ฮานและเหรินหงหลินถูกโยกไปมาตามแรงสันสะเทือน
และในไม่ชา้ ศีรษะของทังสองก็บวมชําและอาบไปด้วยเลือด
สีแดงสด เนืองจากถูกกระแทกอย่างแรง

ถึงแม้ทงคู
ั จ่ ะเป็ นนักสูท้ มีี รา่ งกายแข็งแกร่งกว่าคนทัวไป แต่
ด้วยโลหะทีแกร่งเทียบเท่าเครืองรางเลิศลํา แล้วพวกเขาจะ
ทนต่อสิงนีได้อย่างไร?

23
 เมือดังนัน,เย่หยวนก็กดั ฟั นแน่นและกล่าวขึนทันทีวา่

“หยุด! ข้า…ข้าจะทําตามทีเจ้าบอก!”

เมือกล่าวจบ,เย่หยวนก็ยกฝ่ ามือขึนและตบหน้าตัวเองอย่าง
แรงโดยไม่ยงมื
ั อใดๆ!

พร๊วดดด!

24
 ความรุนแรงของฝ่ ามือนีได้ทาํ ให้เย่หยวนกระอักเลือดออก
มาทันที

จ้าวเทียนหยินยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความสนุกสนาน
ความเจ้าเล่หข์ องเขาเปรียบดังจิงจอกพันปี ไม่มีสงใด
ิ
สามารถล่อลวงเขาได้เลย

จากแรงสะเทือนอย่างหนักเมือครู ่ เย่ฮานก็คอ่ ยๆได้สติพร้อม

25
 ลืมตาขึนอย่างช้าๆ

ในทีแรก,เขามองไปยังรอบๆด้วยความมึนงงพร้อมกุมศีรษะ
ทีปวดหนัก ก่อนจะต้องเบิกตากว้างทันทีดว้ ยความตกใจ
เมือเห็นฉากทีเย่หยวนกําลังทุบตีตวั เองจนอาการสาหัส

นําตาของผูเ้ ป็ นพ่อไหลรินออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ เย่ฮา

นรวบรวมพลังทังหมดและตะโกนออกไปว่า

26
“หยวนเอ๋อ,หนีไป! หนีไปให้ไกลทีสุด! ไม่ตอ้ งสนใจพวกเรา!
แม่ของเจ้าและข้าภูมิใจอย่างยิงทีมีลกู อย่างเจ้า!”

27
 ตอนที700 คําว่า‘กตัญ ู’

เย่หยวนทุบตีตนเองจนรูส้ กึ ว่าอวัยวะภายในเละเทะไปหมด
ราวกับแม่นาที
ํ ถูกพลิกกลับ

เมือได้ยินเสียงร้องของเย่ฮาน เย่หยวนก็หนั มากล่าว

ตอบอย่างยิมแย้มว่า

“วางใจได้ทา่ นพ่อ,ลูกคนนีจะต้องช่วยพวกท่านกลับมาอย่าง

1
 ปลอดภัยแน่นอน!”

“ฮ่าฮ่า! ดูสภาพอันน่าอนาถของเจ้าสิ,แล้วยังกล้าคุยโมโอ้
อวดอีกงันรึ! ข้าอยากจะรูเ้ สียจริงว่า,เจ้าจะช่วยพวกเขาออก
มาได้ยงั ไงในวันนี!”

จ้าวเทียนหยินกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างน่า
ยินดี

2
ท่าทางของเย่หยวนเยือกเย็นลงทันทีและกล่าวอย่างเย็นชา
ว่า

“ข้าทําตามทีเจ้ากล่าวไปแล้ว หรือเป็ นไปได้หรือไม่,ทีเจ้าจะ

กลับคํา?”

แต่จา้ วเทียนหยินกลับส่ายหัวและกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ
ว่า

“เจ้าเห็นข้าโง่รไึ ง? นีรึทเรี
ี ยกว่าสาหัส? ในเมือเจ้ายังปากเก่ง
เช่นนีได้,นันแสดงว่ามันยังไม่สาหัสพอ! แค่นีถือว่ายังไม่
บรรลุเงือนไข!”
3
ร่างกายของเย่หยวนในปั จจุบนั แข็งแกร่งอย่างไม่มีผใู้ ดเทียบ
เคียง แม้ฝ่ามือของเย่หยวนจะรุนแรงอย่างมาก,แต่อาการ
บาดเจ็บก็ยงั อยู่ในขอบเขตทีสามารถควบคุมได้

กระนันเอง,ฝ่ ามือทีทุบตีตวั เองก่อนหน้าก็มิใช่เบาๆ แต่เขาไม่

คิดเลยว่า,จ้าวเทียนหยินมันยังไม่พอใจจริงๆ!

4
 “แล้วต้องให้ขา้ ทํายังไงถึงจะพอใจ?”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงอันเย็นชา

“ทุบตีตนเองต่อไปจนกว่าข้าจะมีความสุข!”

จ้าวเทียนหยินกล่าวอย่างยิมแย้ม

5
“หยวนเอ๋ออย่าไปฟั งมัน! หากเจ้าทุบตีตนเองจนอยู่ในสภาพ
ทีมันต้องการ,คิดหรือว่ามันจะเมตตา?”

เย่ฮานกล่าวด้วยเสียงอันสันเทา

จ้าวเทียนหยินเขย่าโซ่เหล็กต่อทันที จนทําให้เย่ฮานล้มลงหัว
ฟาดกรงขังอย่างแรงอีกครา

เย่หยวนกัดฟั นแน่นพร้อมยกฝ่ ามือทุบอกตัวเองทันที

ฝ่ ามือในรอบนีหนักกว่าคราก่อนมาก เย่หยวนกระอักเลือด

6
 หนักพร้อมพ่นโลหิตสีแดงสดออกมาไม่หยุดหย่อน

แต่จา้ วเทียนหยินส่ายหัวแล้วกล่าวว่า

“ยังไม่พอ!”

เย่หยวนไม่กล่าวใดๆตอบพร้อมซัดฝ่ ามือใส่อกอีกครัง จนส่ง

ร่างตัวเองกระเด็นออกไปโดยตรง!

7
เย่หยวนพยายามตะเกียดตะกายลุกขึนจากพืนดิน แต่ไม่วา่
จะทํายังไง,เขาก็ไม่สามารถทรงตัวขึนมาได้เลย

เมือเย่ฮานเห็นสภาพของลูกชายของเขา เส้นเลือดจํานวน
มากก็ปดู ขึนทัวขมับและไม่อาจทนมองได้อีกต่อไป

เขาตะโกนสุดเสียงไปว่า

“หยวนเอ๋อหยุดตีตวั เองได้แล้ว! พ่อขอโทษทีต้องทําให้เจ้า

8
 ผิดหวัง,แต่หลังจากนี…ฝากเจ้าแก้แค้นไอ้ปีศาจนีแทนพ่อ
ด้วย!”

เมือกล่าวจบ,เย่ฮานก็ยกฝ่ ามือขึนและเตรียมตบไปยัง
กะโหลกศีรษะตนเองทันที!

รอยยิมอันชัวร้ายปรากฏขึนทันทีทมุี มปากของจ้าวเทียนหยิน
เมือได้เห็น

9
ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนกลับคํารามสวนอย่างเดือดดาลว่า

“ได้! ถ้าท่านกล้าฆ่าตัวตาย,ลูกคนนีจะปิ ดฉากตัวเองไป

พร้อมท่าน!”

ฝ่ ามือของเย่ฮานหยุดชะงักทันที ประโยคนีมันรุนแรงเกินกว่า
เขาจะสามารถรับได้!

10
เมือเห็นว่าพ่อของตนหยุดลงแล้ว,เย่หยวนจึงกล่าวต่อว่า

“ท่านพ่อ,ท่านไม่เชือใจลูกคนนีรึ?”

นําตาของเย่ฮานไหลพรากจนอาบแก้ม เขามองไปยังเย่
หยวนด้วยสายตาอันหนักแน่น และพยักหน้าตอบว่า

“หยวนเอ๋อ,พ่อเชือใจเจ้าเสมอ!”

11
เย่หยวนเพ่งมองลึกลงไปยังนัยน์ของพ่อด้วยแววตาอันแน่ว
แน่ พร้อมพยักหน้าตอบเช่นกัน

“ท่านพ่อเพียงเฝ้าดูเท่านัน! หากวันนีข้าไม่สามารถฆ่าไอ้
เดรัจฉานนีได้,ข้าก็ไม่ขอเป็ นมนุษย์แล้ว!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่างเป็ นภาพทีน่าประทับใจยิง! แต่…ด้วยสภาพ

ของเจ้าอันน่าสังเวชเช่นนี แล้วเจ้าจะเอาอะไรมาฆ่าข้า?
ปากเก่งดีหนิ,แสดงว่ายังสาหัสไม่พอ! หุบปากแล้วทุบตีตวั
12
 เองต่อไปซะ!”

เย่หยวนเงยหน้าขึนมองจ้าวเทียนหยินทีกําลังแสยะยิมอย่าง
ชัวร้าย พร้อมยกฝ่ ามือขึนมาอีกครัง!

อีกหนึงฝ่ ามือนีอาจเป็ นฝ่ ามือสุดท้ายแล้วก็เป็ นได้ แม้รา่ ง

กายของเย่หยวนจะทรงพลังเพียงใด แต่มนั ก็สาหัสจนเกินรับ
13
 ไหวแล้วในตอนนี!

เขายังคงนอนยิงพร้อมฝ่ ามือทียกขึนหาตัวเอง เสือผ้าของเขา

เปี ยกโชกไปด้วยเลือดสดชุ่ม

“น้องเล็กหยุดทุบตีตวั เองได้แล้ว! หากเจ้ายังฝื นทําต่อไป,เจ้า

ได้ตายจริงๆแน่!”

ฉีหา่ วหลานไม่อาจทนดูนอ้ งเล็กตายต่อหน้าต่อตาได้เลย เขา

14
 รีบตะโกนลันหาเย่หยวนทันทีดว้ ยความกังวล

แต่เย่หยวนเพียงหันหน้าไปหาเขา,พร้อมส่งยิมให้แก่ฉีหา่
วหลาน ซึงน่าแปลกยิงทีรอยยิมนีกลับเต็มไปด้วยความสด
ใส,ทังๆทีชีวิตกําลังจะดับสูญ

สภาพของเย่หยวนในปั จจุบนั น่าสังเวชจนเกินทนดูได้ สีหน้า

ท่าทางของเหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังเปลียนไปโดยไม่รูต้ วั

15
แม้วา่ พวกเขาจะเป็ นศัตรูกนั แต่ทกุ คนกลับเห็นใจเย่หยวน
มากในเวลานี

ความกตัญ ขู องเย่หยวนถูกส่งผ่านและซึมซาบเข้าสูจ่ ิตใจ

ของทุกคนทีเฝ้ามอง

ไม่วา่ ใครเกิดหรือเติบโตดินแดนใด ทุกคนล้วนเข้าใจความ

หมายของคําว่า‘กตัญ ’ู กันทังสิน

16
 เย่หยวนตระหนักดีวา่ สิงทีกําลังเผชิญหน้าอยู่คือ ภัย
อันตรายครังใหญ่ แต่เพือช่วยเหลือพ่อแม่ของตน,เขากลับไม่
ลังเลแม้สกั นิด

ผูค้ นบนเส้นทางแห่งการต่อสูล้ ว้ นเห็นแก่ตวั ,ยิงทรงพลังเท่า

ไหร่ก็ยิงเห็นแก่ตวั เท่านัน แต่การทีเย่หยวนยอมทําขนาดนี
เพือพ่อแม่ของเขา,กลับมีนอ้ ยคนนักทีสามารถทําได้

ดังนันความกตัญ ขู องเย่หยวนจึงมิอาจทําให้พวกเขาทัง
หมดเลือมใสได้อย่างไร?
17
 วิธีการของจ้าวเทียนหยินถือว่าไร้ซงศั
ึ กดิศรีสินดี เขาใช้
ประโยชน์จากความกตัญ ขู องเย่หยวนเพือสนองความต้อง
การตามทีตนพอใจ แม้แต่เผชิญหน้ากับเย่หยวนตรงๆยังไม่
กล้าด้วยซํา

คนเช่นนีคือจักรพรรดิของพวกเขาจริงๆงันรึ?

18
เป็ นเวลาหลายชัวอายุคน,นีเป็ นครังแรกทีเหล่าผูค้ นในดิน
แดนวายุคลังเริมกังขาในความศรัทธาของพวกเขาเอง

ความกล้าหาญของจักรพรรดิพวกเขา ยังไม่ได้ครึงของเด็ก
หนุ่มคนนีเลยด้วยซํา!

บูมมม!

19
ร่างของเย่หยวนจมดินลึกลงไป เมือถูกฝ่ ามือของตนอัดเข้า
ใส่อีกครา เขาพยายามตะเกียดตะกายพร้อมลากร่างทีชุ่ม
เลือดสดขึนมา ก่อนจะกล่าวถามว่า

“พะ-พอใจรึยงั ?”

จ้าวเทียนหยินพยักหน้าก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะจนดังลัน
อีกครัง และกล่าวอย่างมีความสุขว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่า! เย่หยวน,ข้าขอยอมรับเลยว่า เจ้ามันใจ

เด็ดเสียจริง! แต่น่าเสียดายทีเส้นทางแห่งการต่อสูข้ องเจ้าถูก
กําหนดให้หยุดลงตรงนีเสียแล้ว คนอย่างเจ้ามีชีวิตอยู่ได้ไม่
20
นานนักหรอก! ฮ่าฮ่าฮ่า…ในเมือเจ้าจริงใจขนาดนี งันข้าก็ขอ
คืนพวกเขาให้!”

จ้าวเทียนหยินกระชากโซ่เหล็ก พร้อมเหวียงกรงขังนันทุม่ ใส่

เย่หยวนทีนอนอยู่โดยตรง!

ด้วยสภาพอันสาหัสสากรรจ์ของเย่หยวนในตอนนี,กระทังลุก
ขึนยังไม่ไหว แล้วเขาจะสามารถรับกรงขังนีได้อย่างไร?

21
รอยยิมอันแสนน่าเกลียดปรากฏขึนบนมุมปากของจ้าวเทียน
หยิน พร้อมกรนเสียงตําว่า

“ระเบิด!”

เสียงอันเยือกเย็นนีต่างทําให้รา่ งของทุกคนสันสะท้านฉับ
พลัน

ทุกคนไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า,จักรพรรดิทีพวกเขาเคารพ

22
 นับถือจะไร้ยางอายถึงเพียงนี!

ในเสียวอึดใจก่อนกรงขังจะระเบิด,เย่หยวนกัดฟั นงัดเอาพลัง
เฮือกสุดท้ายออกมา เพือสร้างเกราะลมปราณห่อหุม้ ร่างของ
เย่ฮานและเหรินหงหลิงเอาไว้ พลังปราณอันไร้ขีดจํากัดได้
เข้าปกป้องกันร่างทังสองได้อย่างทันท่วงที!

23
 บูมม! บูมม! บูมม!

ยันต์ระเบิดระดับห้ากว่าร้อยใบระเบิดขึนพร้อมกัน ความ
รุนแรงทีก่อเกิดช่างเกินจินตนาการยิง!

ด้วยความแข็งแกร่งของเย่ฮานและเหรินหงหลิงเพียงอย่าง
เดียว ทังสองต้องตายลงจากแรงระเบิดนีแน่นอน

แต่เย่หยวนทีใช้พลังปราณทังหมดเพือสร้างเกราะลมปราณ

24
ให้พอ่ แม่ของเขา ผนวกกับ,ตัวเขาพุง่ เข้ามาใช้รา่ งตนเองลด
ทอนแรงระเบิดของยันต์นบั ร้อย จึงทําให้อาการของทังสองมิ
ได้สาหัสจนเกินไป

กระนันเอง,ร่างของเย่หยวนถูกระเบิดซัดออกไปไกลกว่าหมืน
ก้าว!

แต่ในเสียวสติทียังประคองอยู,่ เย่หยวนเร่งนําทังสองเข้าไป
ในเจดียเ์ ลืองสวรรค์ทนั ที ในขณะทีร่างของเขาหล่นกระแทก
พืนอย่างแรง
25
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่างเป็ นเด็กทีโง่เขลา! ในผืนปฐพีแห่งนี,มีสงใด
ิ
สําคัญยิงกว่าชีวิตตนเองอีกงันรึ? หากเจ้าฉลาดพอ,เจ้าควร
ทําตามทีพ่อของตนบอกแต่แรกและหนีไปให้ไกลทีสุด! ทัง
หมดเกิดจากความโง่ของเจ้าทังสิน! โง่เง่าสินดี! ส่วนตอน
นี…ข้าจะส่งเจ้ากลับบ้านเก่ายังไงดี?”

จ้าวเทียนหยินคํารามเย้ยหยันพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะ
อย่างสมแก่ใจ

26
ในขณะทีจ้าวเทียนหยินกําลังยกฝ่ ามือเข้าปลิดชีพเย่หยวน
ในทีสุด,จอมราชาเหวดาราก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป!

“จ้าวเทียนหยิน! แกชักจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว! อย่าคิดแตะ

ต้องเย่หยวนแม้แต่ปลายผม!”

จ้าวเทียนหยินเหลือบมองต้นเสียงอย่างเย็นชา และซัดฝ่ ามือ

27
 เข้าใส่จอมราชาเหวดาราจนกระเด็นออกไปไกล!

“เหอะ! จอมราชาโอสถอันตําต้อย,เจ้ากล้าท้าทายจักรพรรดิ
ผูน้ ีหลายต่อหลายครังเสีย นีคิดจริงๆหรือว่า,ข้าไม่กล้าทํา
อะไรเจ้า? ดินแดนวายุคลังของเราด้อยพัฒนาในด้านศาสตร์
แห่งโอสถยิง แล้วสมาคมนักหลอมโอสถในดินแดนศักดิสิทธิ,
มีหรือทีจะเหลียวมอง? ต่อให้ฆ่าพวกเจ้าทังหมดไป,พวกนัน
ยังไม่สนใจด้วยซํา!”

ต่อหน้าจอมราชาเหวดารา,ในทีสุดจ้าวเทียนหยินก็มิอาจทน
ได้อีกต่อไป

28
 “ท่านอาจารย์!”

ฉีหา่ วหลานและเหล่าศิษย์รบี เข้ามาดูอาการของอาจารย์ใน

ทันที

เพียงการโจมตีเดียว,กลับทําให้จอมราชาเหวดาราได้รบั บาด
เจ็บสาหัส!

29
แต่จา้ มเทียนหยินก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาหันไปมองเย่
หยวนอย่างรวดเร็วและกล่าวพร้อมแสยะยิมอย่างน่าเกลียด
ว่า

“อ้าว…ไม่อวดดีแบบเมือครูแ่ ล้วรึ? ไหนว่าวันนีเจ้าจะฆ่าข้า

ไง? หึ,ใครกันแน่ทีจะฆ่าใคร! สุดท้ายแกมันก็แค่ขยะเก่งแต่
ปาก!”

จ้าวเทียนหยินถ่มนําลายใส่เย่หยวนอย่างเย้ยหยัน พร้อม
ควบแน่นพลังปราณจนกลายเป็ นดาบพร้อมฟั นใส่เย่หยวน
ทันที!

30
 ตอนที701 กําปั นนี!

ฟิ งง! บูมมม!

เศษดินเศษฝุ่ นมากมายระเบิดออกเป็ นชินเล็กชินน้อย

กระจายทัว จุดทีเย่หยวนนอนอยู่กลายเป็ นหลุมขนาดใหญ่
เพราะแรงระเบิด พลังปราณจํานวนมหาศาลอัดเข้าใส่เย่
หยวนทีนอนสินสภาพอยู่อย่างโหดเหียม
1
จอมราชาเหวดาราและคนอืนๆ ทุกคนต่างหันหัวไปทางอืน
ด้วยความเจ็บปวดใจ และไม่สามารถทนดูวาระสุดท้ายของ
เย่หยวนอันน่าสยดสยองได้เลย

ภายใต้การโจมตีของจ้าวเทียนหยินทีอัดเข้าใส่โดยตรง เย่
หยวนไม่รอดชีวิตแน่นอน

หลังเสียงระเบิดครังใหญ่เริมสงบลง,ทัวทังบริเวณก็ปกคลุม
ไปด้วยความเงียบสงัด เศษละอองฝุ่ นมากมายยังคงล่อง

2
 ลอยกลางอากาศ

สีหน้าของนักสูห้ ลายต่อหลายคนเผยให้เห็นชัดเจนว่า,พวก
เขาเองก็ไม่สามารถทนดูภาพเหล่านีได้เช่นกัน

การกระทําของเย่หยวนได้ครองใจพวกเขาเหล่านักสูด้ ินแดน
วายุคลัง เด็กคนนีประหนึงเพชรเม็ดงามอย่างแท้จริง

ไม่วา่ เหล่านักสูด้ ินแดนวายุคลังจะบ้าการต่อสูย้ งั ไง,แต่พวก

เขาก็มีเลือดมีเนือและมีหวั ใจเช่นกัน

3
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ช่างเป็ นเด็กทีโง่เขลา! ขยะอันอ่อนแอและอ่อน
ไหวเช่นเจ้าน่ะรึ,จะกล้าเข้ามาฆ่าข้า!”

จ้าวเทียนหยินหัวเราะจนดังลัน เขารูส้ กึ ยินดีอย่างยิงในขณะ

นี

แต่เขากลับไม่ได้สงั เกตเลยว่า ในตอนนีมีนกั สูม้ ากมายกําลัง

จ้องมองเขาอยู่

4
“ช่างน่าเสียดายจริงๆ เด็กหนุ่มผูเ้ ป็ นอัจฉริยะกลับต้องมา
ตายเช่นนี!”

“ใช่แล้ว,ความแข็งแกร่งของเขามันเกินกว่าวัยจนน่าเหลือ
เชือยิง! ทีสําคัญกว่านันคือ,เขามีทงความกล้
ั าหาญและ
กตัญ ู เมือเขาเติบโตขึนในอนาคต,เขาจะต้องกลายเป็ นผู้
ทีทําให้ผืนปฐพีสนสะเทื
ั อน!”

“ไม่กล้าแม้แต่เผชิญหน้า แต่กลับใช้วิธีสกปรกเกินจะทนดู
คนแบบนีน่ะรึ,ทีคูค่ วรต่อการเคารพสรรเสริญ? เห้อ…”

5
 ทัวทังเมืองหลวงต่างแสดงความคิดเห็นในเชิงนีกันอย่าง
เงียบๆ

จ้าวเทียนหยินยังคงเป็ นจักรพรรดิทีสูงศักดิทีสุดก็จริง แต่ใน

ด้านความเลือมใสศรัทธากลับแปรเปลียนไปแล้ว,ภายในใจ
ของทุกคนโดยไม่รูต้ วั

6
 ในขณะทีทุกสิงควรควรจะจบลงแล้ว แต่จ่ๆู ผืนปฐพีก็สนั
สะท้านหนัก,ท้องนภาเมฆาอัสนี ทุกสรรพสิงกลับวิปลาสฉับ
พลัน จิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวเข้าห่อหุม้ จ้าวเทียนหยิน
ทันที!

“ฝ่ ามือแปดนภาว่างเปล่า!”

จ้าวเทียนหยินระดมพลังปราณอันทรงอนุภาพ ด้วยความ
แข็งแกร่งแห่งอาณาจักรอนัตตา แต่จ่ๆู กลับมีเสียงมังกร
คํารามลันสะท้านนภาขึน มังกรฟ้าอันเย่อหยิงเชิดศีรษะ,
ทะยานฉีกอากาศแหวกเมฆาพุง่ เข้าใส่จา้ วเทียนหยินโดย
ตรง!
7
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้านีทรงพลังยิงกว่าตอนทีสูก้ บั ซ่า
งกวนเวินยุ่ยถึงร้อยเท่าทวี!

ดินแดนวายุคลังเป็ นแดนย่อยระดับสูง ความเสถียรของดิน

แดนจึงมีสงู กว่ามากหากเทียบกับดินแดนไร้สินสุด

อนุภาพการทําลายล้างจากฝ่ ามือนีของเย่หยวนถูกควบแน่น
จนกระทังห้วงแห่งความว่างเปล่าเกิดรอยร้าว!

8
ปั จจุบนั ,เย่หยวนอยู่ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า แถมยัง
มีความชํานาญในการควบคุมชีพจรมังกรสูงถึงขันวิญญาณ
ดังนัน,ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าในครานีจึงรุนแรงเกินขีด
จํากัดไปแล้ว! กระทังห้วงแห่งความว่างเปล่ายังไม่สามารถ
ต้านทานอนุภาพการทําลายนีได้!

ทัวทังบริเวณนัน,มิติกลับบิดเบียวไม่อาจคงความเสถียรได้
ห้วงแห่งความว่างเปล่าปรากฏรอยแตกทีละนิด!

9
ยังไม่ทนั ทีจ้าวเทียนหยินจะได้โจมตีใดๆสวน เขากลับถูก
มังกรฟ้ามหึมานันบดขยีอย่างสมบูรณ์เสียแล้ว!

“พร๊วดด!!”

จ้าวเทียนหยินกระอัดเลือดสดเต็มปากเต็มคํากลางเวหา
พร้อมร่างทีกระเด็นออกไปอย่างไร้ทิศทางดังว่าวไร้เชือก

กระนันเอง…ได้มีประกายแสงอัสนีวายุพงุ่ ติดตามเขากลาง

10
 เวหาต่อเนือง!

ร่างนีอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารและความอาฆาต ประหนึง
ปี ศาจได้ยกกําปั นขึนและซัดใส่หน้าจ้าวเทียนหยินกลาง
อากาศอย่างไร้ปราณี!

“กําปั นนีสําหรับทุกชีวิตใต้แผ่นฟ้า!”

ทุกถ่อยคําทีดังขึนล้วนกลันออกมาจากความเคียดแค้น ดัง
เสียงปี ศาจจากนรกสนันทัวเมืองหลวง

11
 แน่นอน…ปี ศาจตนนีมิใช่ใครอืนนอกจากเย่หยวน!

ความแข็งแกร่งของร่างกายเย่หยวนในปั จจุบนั ,มันเกิน

จินตนาการไปแล้ว กําปั นนีคือกระบวนเพลิงมังกรสังหาร
แม้จะเต็มไปด้วยความโหดเหียมและทรงพลัง,แต่มนั ก็ไม่ถึง
แก่ชีวิต

จากกําปั นนีทีซัดออกไป,จ้าวเทียนหยินกระอัดเลือดสดออก
มาอีกครา พร้อมร่างทีกระเด็นออกไปอีกครัง!

12
เย่หยวนยังพุง่ ติดตามจ้าวเทียนหยินต่อทันที และซัดกําปั น
เข้าท้องจนยุบตัวลึกสุดแรง!

“พร๊วดดด!!”

จ้าวเทียนหยินกระอัดเลือดอีกระรอกหนัก เขาถูกกระทุง้ ท้อง

จุกถึงลินปี จนลูกตาแทบกระเด็นออกจากเบ้า

13
 “กําปั นนีสําหรับตัวข้าเอง!”

จ้าวเทียนหยินทุกข์ทรมานกับกําปั นเหล่านีของเย่หยวนยิง
ร่างของเขาไม่อาจต้านทานใดๆได้อีกต่อไป,และลูเ่ วหาร่วง
หล่นอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า…ด้วยความเร็วทีเหนือชันกว่าของเย่หยวน เขาได้
เสยหมัดขึนเข้ากลางกระดูกสันหลังของจ้าวเทียนหยินด้วย
กําลังทังหมด พร้อมงัดร่างอีกฝ่ ายขึนฟ้าอีกครัง!

14
 “กําปั นนีสําหรับพ่อข้า!”

“กําปั นนีสําหรับแม่ขา้ !”

“กําปั นนีสําหรับจอมราชาเหวดารา!”

15
“กําปั นนีสําหรับฉีหา่ วหลาน!”

……….

…………..

16
 เย่หยวนในตอนนีบ้าคลังไปแล้ว ตัวเขาอํามหิตดุจปี ศาจ,
กระหายเลือดดังเทพสงคราม แต่ละกําปั นของเขาคือพลังทัง
หมดทีใส่ไปสุดแรงเกิด

ยิงไปกว่านัน,การซัดกําปั นออกไปแต่ละครัง เย่หยวนยัง

กล่าวชือเพือล้างแค้นแทนออกมา

เย่หยวนเรียกชือผูค้ นมากมายทีเขาเคยพบเจอทังหมดใน
ชีวิตเท่าทีจําได้ แม้กระทังตัวเขาเองก็จาํ ไม่ได้วา่ ,ตนซัดไป
แล้วกีร้อยกําปั น

17
ความอาฆาตแค้นทีสังสมมาทังหมด,ได้ถกู ปลดปล่อยออก
มาผ่านกําปั นนับร้อยนัน

ทุกคนในขณะนีตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก พวกเขาไม่เข้าใจ
เลยว่า,เหตุใดสถานการณ์ทงหมดถึ
ั งพลิกกลับมาได้เช่นนี

เป็ นทีชัดเจนว่า,สภาพอันสาหัสของเย่หยวนก่อนหน้า เขาไม่

เหลือแม้พลังทีจะตอบโต้ใดๆอีกแล้ว แต่เพียงพริบตา,เหตุใด
เขาถึงกลับมาสมบูรณ์เป็ นปกติได้?

18
 อย่างไรก็ตาม,ทังๆทีเห็นเย่หยวนกําลังกระหนํากําปั นใส่
จักรพรรดิของพวกเขาอยู่ตอ่ หน้า แต่พวกเขากลับรูส้ กึ
ตืนเต้นอย่างไร้สาเหตุ!

บางทีพวกเขาอาจผิดหวังกับจ้าวเทียนหยินมากเกินจะรับ
ไหวแล้วในวันนี

“ข้าไม่มีอะไรจะกล่าวอีกแล้ว!”

ในทีสุดเย่หยวนก็หยุดลงเนืองจากนึกชือใครไม่ออกแล้ว
พร้อมซัดกําปั นสุดท้ายเข้ากลางอกของจ้าวเทียนหยินอย่าง

19
 เต็มแรง จนร่างลูล่ มหล่นกระแทกพืนโดยตรง

ร่างของจ้าวเทียนหยินในขณะนีพรุนไปด้วยรอยยุบจาก
กําปั น ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาถูกทุบตีจนร่างบิดเบียว
ผิดรูป สภาพของเขาในปั จจุบนั ดูไม่ใช่คนอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม,จ้าวเทียนหยินก็เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักร

อนัตตา แม้จะถูกเย่หยวนทุบตีขนาดนีไป,แต่เขาก็ยงั คง
หายใจอยู่

20
เย่หยวนค่อยๆร่อนลงมาจากเวหา พร้อมหยุดตรงหน้าจ้าว
เทียนหยิน

สาเหตุของความอาฆาตตังหมดเกิดจากจ้าวเทียนหยินที
ปฏิบตั ิตอ่ พ่อแม่ของเขาราวกับไม่ใช่มนุษย์ มันตําช้าจนเกิน
กว่าเขาจะสามารถรับได้

กําปั นทีกระหนําไปเมือครู,่ เย่หยวนไม่ได้ยงพลั

ั งเลยแม้แต่
น้อย ทุกกําปั นทีซัดออกไปคือกําลังและความโกรธทังหมด
ในใจเขา

เมือครู,่ การทุบตีนบั ร้อยกําปั นของเย่หยวนนันรวดเร็วมาก

21
 ทุกคนทีเฝ้ามองยังไม่สามารถมองตามได้ทนั

จนถึงตอนนีพวกเขาก็ยงั ไม่ทราบว่า เหตุใดเย่หยวนถึง

สามารถฟื นตัวจนสมบูรณ์ได้เพียงพริบตา

วิธีอนั ไร้ยางอายของจ้าวเทียนหยินก่อนหน้า ได้ทาํ ให้เย่

หยวนบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก

ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้เลยจริงๆว่า,ผลลัพธ์ทออกมา
ี
จะกลับกลายเป็ นเช่นนี!

22
 “หะ-เหตุ..ใด ถึง…เป็ น…เช่นนี?”

กรามและขากรรไกรยุบจนผิดรูป,ทรงปากบิดเบียวจนไม่
สามารถควบคุมได้ดงั เดิม จ้าวเทียนหยินประคองลมหายใจ
สุดท้ายอย่างยากลําบาก จนถึงตอนนีเขายังไม่อยากเชือเลย
ว่าสิงเหล่านีจะเกิดขึนจริง

อาการสาหัสของเย่หยวนก่อนหน้ามิใช่ของปลอมแน่นอน
หากเด็กนีเล่นตุกติก,มันไม่สามารถตบตาเขาได้เลย

ยิงไปกว่านัน,การระเบิดครังใหญ่จากกรงขังนัน เย่หยวนได้
ใช้พลังปราณทังหมดไปกับการปกป้องพ่อแม่ของตนไปแล้ว

23
มิใช่ร?ึ แถมยันต์ระเบิดระดับห้านับร้อยแผ่นก็มิใช่เรืองตลก
แต่อย่างใด

หากเป็ นคนอืน,กระทังศพของพวกเขาก็ไม่เหลือซากไปนาน
แล้ว!

เย่หยวนยังมีพลังมากพอทีจะปกป้องแรงระเบิดนันและเข้า
โจมตีเขาได้อย่างไร?

หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…มันเป็ นคนบ้า?

24
 เย่หยวนแสยะยิมอันแสนเลือดเย็นออกมาและกล่าวว่า

“ปากยังใช้การได้อยู่อีกรึ? เดรัจฉานอย่างแกไม่ตอ้ งรู ้

หรอก! ใช้ความศรัทธาของผูค้ นเป็ นสารอาหารล่อเลียงตัว
เอง ช่างน่าสมเพช! เพือทําตามความปรารถนาของตัวเอง,
ผูค้ นนับไม่ถว้ นต่างต้องตกสูห่ ว่ งแห่งความทุกข์ยาก ช่างเห็น
แก่ตวั ! ดังนัน,สวะอย่างแกไม่ควรค่าพอทีจะรูว้ า่ เหตุใดตน
ถึงพ่ายแพ้!”

25
 ตอนที702 จักรพรรดิองค์ใหม่

“ข้า…ข้า…ไม่เข้า..ใจ!”

จ้าวเทียนหยินหายใจแทบไม่ออกแล้วในขณะนี แต่ความ
ทะเยอทะยานอันมากมายกลับยังอัดแน่นอยู่ในแววตานัน

เมือเผชิญหน้ากับความตาย,เขาควรได้รบั การจัดการศพ
อย่างยิงใหญ่และสมเกียรติ มิใช่ตายลงด้วยสภาพอันน่า

1
 เวทนาเช่นนี!

ทีเหตุการณ์ทงหมดเป็
ั นแบบนี,เย่หยวนต้องขอบคุณหลงเถิง
เป็ นอย่างมาก

หลังจากทีเย่หยวนช่วยซัดหน้าราชันย์มงั กรจนเละเป็ นหัวหมู

หลงเถิงก็ดสู ขุ ใจยิง และถ่ายทอดวรยุทธการบ่มเพาะพลัง
มังกรให้แก่เย่หยวนอีกครัง ซึงชือของมันคือ,วรยุทธมังกร
ทรราชจุต!ิ

2
นีเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลัง เพือทําให้กายวิญญาณมังกรทํา
งานถึงขีดสุด!

เย่หยวนบ่มเพาะวรยุทธนีและสามารถกระตุน้ สายเลือด
มังกรแท้จริงภายในร่างได้ จนทําให้รา่ งกายของเขามีความ
สามารถในการฟื นฟูอยู่ในระดับทีสูงมาก!

เย่หยวนในตอนนีพึงก้าวเข้าสูป่ ระตูระดับเริมต้นเท่านัน

รอจนกว่าเย่หยวนจะสําเร็จวรยุทธนีได้อย่างถ่องแท้ เมือนัน,

3
 ร่างกายของเขาจะสามารถฟื นฟูได้อย่างไร้ขีดจํากัด จน
สามารถคงความอมตะได้นิรนั ดร์!

แน่นอน,หลงเถิงกล่าวยํากับเย่หยวนว่า ตราบใดทียังไม่
สามารถก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้,เขาก็ไม่มีทางทีจะฝึ ก
วรยุทธนีสําเร็จถึงขันนันได้เช่นกัน

นีเป็ นขีดจํากัดสายเลือด สายเลือดสัตว์เทวะชนิดอืนๆ,มี

แนวคิดแตกต่างจากสายเลือดมังกรดังเดิมอย่างสินเชิง

4
แม้จะเป็ นเพียงขันริเริม แต่การเคลือนไหวนีของเย่หยวนก็น่า
กลัวเกินไป

เมือเย่หยวนได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากยันต์ระเบิดระดับห้านับ
ร้อยแผ่น เขาก็เร่งเดินพลังมังกรแท้จริงทันที เพือฟื นฟู
อาการบาดเจ็บทังหมดทัวร่าง!

ไม่วา่ ยันต์ระเบิดจะรุนแรงหรือมีมากมายเพียงใด แต่มนั ก็

เป็ นแค่ยนั ต์ระดับห้าในท้ายทีสุด ดังนันอาการบาดเจ็บทัง
หมดทีเย่หยวนได้รบั จึงถูกฟื นฟูได้อย่างรวดเร็ว

“ไม่เข้าใจอะไร? เดรัจฉานอย่างแกไม่จาํ เป็ นต้องเข้าใจอะไร

5
 หรอก,จริงไหม? ตายไปทังๆแบบนีนันแหละ!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

แม้รา่ งของจ้าวเทียนหยินจะถูกทุบตีจนร่างบิดเบียวไปหมด
แต่เขายังคงประคองสติได้อยู่เล็กน้อย

ในเวลานีเอง,จู่ๆก็มีนาตาสี
ํ ใสไหลลงมาจากดวงตาของเขา
ไร้ซงความหวั
ึ งใดๆอีก,เขาทําได้เพียงโศกเศร้าอย่างสุด
พรรณนาภายในใจ พร้อมไว้ทกุ ข์ให้แก่ตนเอง

แต่นาตาของเขามั
ํ นไม่น่าสงสารเลยแม้แต่นอ้ ย

6
 เย่หยวนยังคงใช้วรยุทธมังกรทรราชจุติเดินพลัง เพือฟื นฟู
อาการบาดเจ็บอย่างต่อเนือง

“ข้าจะให้โอกาสเจ้าพูดมาว่า,ใครกันทีอยู่เบืองหลังเรืองทัง
หมด? หากยอมบอกแต่โดยดี,ข้าก็ยงั พอหาทางออกให้เจ้า
ได้!”

นําเสียงของเย่หยวนเปลียนไปทันทีและกล่าวขึนถามอีกฝ่ าย

7
 สําหรับจ้าวเทียนหยินทีสามารถทําหลายสิงอย่างได้,เย่
หยวนทราบดีวา่ เขาจะต้องมีคนอยู่เบืองหลังแน่นอน

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนเห็นนําตาของจ้าวเทียนหยินแล้วใจอ่อน แต่

การจะรับมือกับจ้าวเทียนหยิน,เขาจําเป็ นต้องใช้ไม้อ่อนเพือ
หลอกล่อ มิเช่นนัน,เขาไม่ยอมปริปากกล่าวออกมาแน่นอน

เย่หยวนอยากฆ่าจ้าวเทียนหยินอย่างทีสุด แต่เขากลับสนใจ
ในตัวตนของผูอ้ ยู่เบืองหลังมากกว่า

แต่เป็ นทีชัดเจนว่า,เย่หยวนไม่ยอมปล่อยไปโดยไม่ทาํ อะไร

แน่นอน ดังปล่อยเสือกลับเข้าป่ า เย่หยวนเป็ นคนรักษา
8
 สัจจะ,เขาไม่ฆ่าจ้าวเทียนหยินก็จริง แต่ก็มิได้หมายความ
ว่า,เขาจะไม่ทาํ ให้อีกฝ่ ายพิการ!

อันทีจริง,เมือจ้าวเทียนหยินได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน สาย
ตาของเขาก็เปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั เห็นได้ชดั ว่าเขาเองก็คาด
ไม่ถึงว่า,เย่หยวนจะกล่าวอะไรเช่นนีออกมา แม้เขาจะมิ
ทราบว่าเย่หยวนกําลังคิดอะไรอยู่ แต่เมือมันเป็ นหนทางรอด
ของเขา,สีหน้าท่าทางของเขาก็ดซู บั ซ้อนขึนฉับพลัน ไม่วา่ ยัง
ไง,เขาก็ยงั ไม่อยากตายตรงนี!

9
“เจ้าเองก็น่าจะรับใช้พวกนันมานาน คงทราบใช่ไหมว่า,เจ้า
เป็ นเพียงสุนขั ในสายตาของพวกนัน? เจ้ามีพลังเพียง
อาณาจักรอนัตตาระดับหนึง,หากพวกนันต้องการเจ้าจริงๆ
ป่ านนีคงพาเจ้าขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิไปนานแล้ว แต่ดตู อน
นีสิ?”

เย่หยวนกล่าว

เพียงชัวขณะ,ร่างของจ้าวเทียนหยินก็สนเทาโดยไม่
ั ตงใจ
ั

เห็นได้ชดั ว่าคํากล่าวของเย่หยวนได้จีใจดําของเขาเต็มๆ

10
 ท่าทางของเย่หยวนดูผ่อนคลายขึนและกล่าวว่า

“ดังนัน,เจ้าล้มเลิกฝันลมๆแล้งๆเสียเถอะ บางที…ในสาย
ของพวกนัน อาจเห็นเจ้าต้อยตํายิงกว่าสุนขั เสียอีก! เจ้าคิด
จริงๆหรือว่า,ตัวเจ้ามีคณ
ุ ค่าขนาดนัน? เจ้ามันก็แค่ตวั
สํารอง..เพือรอคนทีใช้งานได้อีกกว่าเข้าแทนที ตราบใดที
พบบุคคลทีเหมาะสมกว่า,ตําแหน่งจักรพรรดิวายุฟา้ ดินก็
สามารถเปลียนได้ทกุ เวลา!”

เย่หยวนกล่าวขยีแผลใจเข้าไปอีก ทัวทังร่างของจ้าวเทียน

11
 หยินสันเทาหนัก,พร้อมนําตาทีอาบแก้ม

“ขะ-เข้า..ใจ…แล้ว”

จ้าวเทียนหยินพยายามควบคุมปากของตนพร้อมกล่าวทัง
นําตา

ใจของเย่หยวนกําลังจดจ่อกับทุกคํากล่าวหลังจากนี นีถือ
เป็ นข้อมูลสําคัญอย่างยิง

12
 “จงกล่าวมา ข้ารอฟั งอยู่”

“โลหิต…”

เพียงจ้าวเทียนหยินกล่าวได้คาํ เดียว จู่ๆแรงกดดันอันน่า

สะพรึงกลัวก็ปรากฏขึนจากระยะไกล!

เย่หยวนรับรูไ้ ด้ในทันที พร้อมเห็นคลืนพลังสีดาํ ทมิฬพุง่ เข้า

ใส่พวกเขาทังสองในพริบตา!

13
เย่หยวนตกใจอย่างลับๆ แต่ไม่มีเวลาให้คิดมากนัก,และรีบ
ล้นถอยออกมา

คลืนพลังสีดาํ ทมิฬรวดเร็วดุจฟ้าแลบ ความเร็วของมันน่า

เหลือเชืองอย่างยิง!

แต่น่าเสียดายทีเย่หยวนไม่สามารถช่วยจ้าวเทียนหยินออก
มาได้

14
 ฉึก!! ฉึก! ฉึก!

คลืนสีดาํ ทมิฬกลายสภาพเป็ นเงาทวนอันแหลมคมสีดาํ นับ

ไม่ถว้ น และเข้ากระหนําแทงร่างของจ้าวเทียนหยิน พร้อม
ทําลายโอกาสรอดทังหมดทิงไปทันที

ในเวลานีเอง,เมือเห็นลักษณ์การโจมตีทเป็
ี นเงาทวนสีดาํ ทุก
คนทีเฝ้ามองก็ตระหนักได้ฉบั พลัน

15
พลังฉีสีดาํ โคจรรอบทวนทมิฬ เพียงแค่ได้มองเหล่าผูค้ นทัง
หลายต่างก็เสียวสันหลังวาบอย่างเยือกเย็น

จ้าวเทียนหยินเบิกตาค้างกว้าง และพยายามมองร่างสีดาํ ที
อยู่ตรงหน้า จนกระทังลมหายใจสุดท้าย เขาก็ยงั ไม่อยาก
เชือเลยว่า…บุคคลนีจะกล้าฆ่าเขาจริงๆ!

สายตาทีจับจ้องของเย่หยวนเองก็ถกู ตรึงไว้กบั ร่างสีดาํ นัน

พร้อมสีหน้าท่าทางทีมืดลงเล็กน้อย

เขาสัมผัสได้ทนั ทีวา่ ,บุคคลผูน้ ีอันตรายยิงกว่าจ้าวเทียนหยิน

16
 มาก!

คาดไม่ถึงเลยว่ายังมียอดฝี มือระดับนีแอบซ่อนอยู่ในดินแดน
วายุคลัง!

ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาผูน้ ีทรงพลังยิง!

ภายใต้สายตาของทุกคน,ทุกคนเร่งถอยห่างด้วยความหวาด
กลัว ร่างสีดาํ ค่อยๆเคลือนเข้ามาจ้าวเทียนหยินอย่างใจเย็น

17
 แกร๊ง!

ร่างสีดาํ ตรงเข้ามากระชากทวนทีปั กกลางอกของจ้าวเทียน

หยินออกอย่างเลือดเย็น สายโลหิตพวยพุง่ ราวกับนําพุทะลัก
ไม่หยุดหย่อน ก่อนร่างจะล้มลงและสินใจพร้อมดวงตาทียัง
เบิกกว้างด้วยความไม่น่าเชือ

สายตานันยังคงค้างแข็งทีร่างสีดาํ ทังๆทีตายไปแล้ว เห็นได้

ชัดว่าเขามิได้ไปอย่างหมดห่วงเลยแม้แต่นอ้ ย

“เย่หยวน,คงคาดไม่ถึงใช่ไหมว่า…เราสองจะได้พบกัน
อีก!”

18
ร่างสีดาํ เหวียงทวนยาวพาดไหล่และกล่าวอย่างเยือกเย็น

ทวนเงาทมิฬ!

ในทีสุดเย่หยวนก็จาํ ได้อย่างชัดแจ้งแล้วว่า บุคคลตรงหน้า

เขาคือใคร!

“จ้าวเฉินกัง!”

19
“เหอะ,เหอะ,ยังดีทจํี ากันได้! หากให้กล่าวตามตรง,ข้าเองก็
ไม่คาดคิดว่าสักวันเราจะได้ยืนเผชิญหน้ากันอีก! วันนี
แหละ…ข้าจะชําระความอัปยศในอดีตของตนให้สิน!”

ร่างสีดาํ ทีเกิดจากพลังฉีสีทมิฬโคจรรอบ

เขาผูน้ ีมิใช่ใครอืนนอกจาก..องค์ชายเจ็ด,จ้าวเฉินกัง!

20
“นันมันองค์ชายเจ็ด! นันองค์ชายเจ็ดจริงๆ! ไม่…ไม่ใช่วา่
เขาพิการไปแล้วงันรึ? เกิดอะไรขึนกันแน่?”

“ความรูส้ กึ นีมัน…องค์ชายเจ็ดไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป
แล้ว! เขาต้องเผชิญพบบางสิงทีเหนือขอบเขตความเข้าใจ
ของเราไปแล้วแน่นอน! แรงดันลมปราณทีสัมผัสได้เช่นนี…
เขากลายเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาแล้วจริงๆ!”

“องค์ชายเจ็ดฆ่าพ่อของเขา…ด้วยนํามือของตนเอง! พ่อลูก

21
 คูน่ ีมันบ้ากันไปหมดแล้วรึไง…”

“จงสดับ! ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป,ข้าคือจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน

องค์ใหม่! ยุคของจ้าวเทียนหยินได้สินสุดลงแล้วอย่าง
สมบูรณ์!”

จ้าวเฉินกังคํารามลันเพือป่ าวประกาศกับทุกคนทัวเมือง
หลวง

ในคราแรกทุกคนยังคงจับกลุม่ สนทนากันอย่างชุลมุน แต่

22
 ปั จจุบนั ,พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

รัศมีทแผ่
ี ออกจากร่างของจ้าวเฉินกังมันทรงพลังเกินไป พวก
เขาไร้ซงความกล้
ึ าทีจะต่อต้านใดๆ

“หุห,ุ เจ้าฆ่าพ่อตัวเองต่อหน้าทุกคนเช่นนี แล้วเป็ นไปได้ไหม

ว่า…พวกเขายังจะเหลือความศรัทธาทีมีตอ่ ตัวเจ้าอยู่อีก?”

เย่หยวนกวาดสายตามองทุกคนอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่า,สิง
ทีเห็นมีเพียงสีหน้าของผูค้ นทีไม่พอใจ เพียงแต่พวกเขาไม่
กล้าแสดงตัวออกมาเพราะความหวาดกลัว

23
 แต่จา้ วเฉินกังมิได้โกรธเกรียวแต่อย่างใด เขายังคงกล่าว
อย่างเยือกเย็นว่า

“เป็ นไปได้ไหมในผืนปฐพีแห่งนี…ทีจะมีลกู คนใดอยากฆ่า

พ่อตนเองโดยไร้ซงเหตุ
ึ ผล? เจ้าทราบหรือไม่วา่ ,หลายปี ที
ผ่านมา เหล่าลูกหลานเชือสายราชวงศ์ลว้ นต้องเผชิญอะไร
กันมาบ้าง? พวกเราต้องเข้าหําหันนองเลือดกันเองมากมาย
เพียงใด? ในท้ายทีสุดนี…เฉพาะบุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดเท่า
นันถึงสามารถมีชีวิตอยู่ตอ่ ไปได้! ชะตากรรมของท่านพีสาม
เป็ นอย่างไร,ข้าเองก็ไม่ตา่ งกันเลย! ท่านพีสามถูกทอดทิง
เพราะความอ่อนแอทีมี,และทําให้จอมราชาเหวดาราโกรธ
เกรียว! ในช่วงสุดท้ายของชีวิต,แม้สกั คนยังไม่เหลียวมอง
ความตายของเขาเลยด้วยซํา! สุดท้ายนี,ข้าเองก็เช่นกัน เจ้า
24
 ทําให้ขา้ พิการ,เพือให้มนใจว่
ั าจะไม่สามารถลุกขึนสูไ้ ด้อีก
ข้าไร้คา่ และหมดประโยชน์…จนท้ายทีสุดก็ถกู พ่อทอดทิง
อย่างไม่ใยดี แต่ใครจะรูว้ า่ สวรรค์ยงั มีตา! ข้าได้บงั เอิญพาน
พบกับโชคชะตาอันยิงใหญ่! ฮ่าฮ่าฮ่า! งันข้าขอถามเจ้า
หน่อยว่า…พ่อเช่นนีสมควรฆ่าทิงรึไหม?”

25
 ตอนที703 ประจันหน้ า

ภายใต้คาํ กล่าวเหล่านันของจ้าวเฉินกังอันแน่นไปด้วยความ
ขืนขม รวมถึงความเคียดแค้นแสนทะยานเสียดฟ้า กระทัง
เหล่าผูค้ นทีได้ยินยังรูส้ กึ สงสารอย่างลับๆ

ทุกคนทีเกิดในราชวงศ์,ไม่มีใครเคยได้รบั อิสระสักคน

1
บนโลกแห่งการต่อสูท้ มีี พลังและอํานาจเป็ นใหญ่ โดยเพราะ
จักรพรรดิ

ด้วยตัวตนของจ้าวเทียนหยิน,จึงเป็ นไปไมได้เลยทีเขาจะ
แสดงด้านอ่อนโยนออกมาให้เห็น

ในฐานะบุตรชายของจักรพรรดิ แม้จะดูราวกับหนทางโรย
ด้วยกลีบกุหลาบ,แต่นนถื
ั อเป็ นขุมนรกสําหรับจ้าวเฉินกัง

อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนกลับไม่เห็นใจเขาเลยแม้แต่นอ้ ย จ้าว
เฉินกังหันเข้าสูเ่ ส้นทางแห่งความมืดและขายวิญญาณให้

2
ปี ศาจเรียบร้อยแล้ว ดังนันมันจึงไม่คมุ้ ค่าเลยทีจะให้เขาเห็น
อกเห็นใจ

“เขาสมควรถูกฆ่า,แต่มิควรถูกฆ่าโดยเจ้า! เจ้าต้องการขึน
เป็ นจักรพรรดิวายุฟา้ ดินใช่ไหม แล้วเจ้าจะทําอย่างไร,เพือ
เรียกความศรัทธาของประชาชนกลับมา?”

เย่หยวนกล่าวถาม

3
จ้าวเฉินกังหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวตอบด้วยนําเสียงอัน
เย็นชาว่า

“จะทําอย่างไรงันรึ? แน่นอน,ก็ใช้กาํ ลังของข้าไงล่ะ! ข้าใน

ตอนนีมีพลังมากถึงอาณาจักรอนัตตา แถมยังเหนือชันยิง
กว่าจ้าวเทียนหยินนัก! พวกเขาทังหมดต้องก้มกราบแทบ
เท้าของข้าโดยจํานน,มีใครบ้างทีกล้าขัดขืน?!”

ตามทีจ้าวเฉินกังกล่าวไป,เขากวาดสายตามองผูค้ นอย่าง
รวดเร็ว และทุกทีทีเขาจับจ้อง,ทุกคนต่างรีบก้มหน้าก้มตา
ด้วยความหวาดกลัวในทันที

4
“ฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้าเห็นหรือไม่? ในโลกแห่งการต่อสู,้ ผูท้ แข็
ี งแกร่ง
ทีสุดเท่านันถึงควรค่าแก่การเคารพ! และปั จจุบนั …ข้าคือ
บุคคลทีแข็งแกร่งทีสุดในดินแดนวายุคลังแห่งนี! ใครบ้างที
กล้าท้าทายข้า!”

จ้าวเฉินกังระเบิดเสียงหัวเราะดังลันอย่างชัวร้าย

เย่หยวนมองอีกฝ่ ายด้วยสายตาอันน่าสมเพช และกล่าว

อย่างเยือกเย็นว่า

“เคารพ? เจ้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? ดูทา่ ทางของเจ้าใน

ขณะนีคงไม่เข้าใจคําว่า‘เคารพ’เลยแม้แต่นอ้ ย ช่างเถอะ,ไม่
5
ว่าจะกล่าวอะไรไปก็คงไร้ประโยชน์แล้วล่ะ ดูเหมือนว่า,กลุม่
คนทีอยู่เบืองหลังจะเปลียนมาสนับสนุนเจ้าแทนจ้าวเทียน
หยินแล้ว ในเมือเจ้าเลือกทีจะฆ่าเขาเพือปิ ดปากเช่นนี,
ทุกอย่างก็ชีชัดกระจ่าง”

การทีจ้าวเฉินกังฆ่าจ้าวเทียนหยินทันทีแบบนันไป ก็เป็ นที

ชัดเจนว่าเขาต้องการฆ่าปิ ดปากอีกฝ่ าย เพือรักษาความลับ
ต่อไป

แต่ช่างน่าเศร้า,ทีจ้าวเทียนหยินพึงเอ่ยปากได้คาํ เดียว
ว่า‘โลหิต’ และถูกจ้าวเฉินกังฆ่าตายเสียก่อน

6
กลุม่ คนหรือกองกําลังในดินแดนศักดิสิทธิทีมีคาํ ว่า‘โลหิต’อยู่
มันมีมากมายนับไม่ถว้ น ช่างยากเกินกว่าทีเย่หยวนจะระบุ
ได้

“หึห,ึ เจ้ายังดูเย่อหยิงเช่นเคย แต่คิดจริงๆหรือว่า,ตัวเจ้าใน

ตอนนีจะสามารถเอาชนะข้าได้? ข้าจะบอกอะไรให้เจ้าฟั ง,ที
จริงแล้ว แม้เจ้าไม่อยู่ตรงนี แต่ขา้ ก็สามารถฆ่าจ้าวเทียน
หยินได้อย่างง่ายดายเพียงพลิกฝ่ ามือเท่านัน!”

จ้าวเฉินกังกล่าวขึนพร้อมกรนเสียงหัวเราะอันเยือกเย็นในลํา
คอ

7
จ้าวเฉินกังในปั จจุบนั แตกต่างไปจากทีเย่หยวนคาดการณ์ไว้
ในคราแรกอย่างสินเชิง อาจกล่าวได้วา่ ,จ้าวเฉินกังในหัวของ
เย่หยวน กับจ้าวเฉิงกังทีอยู่ตรงหน้านีราวกับคนละคนกัน
เลย

แม้จา้ วเฉินกังในตอนนันยังคงอยู่ดีและไม่ถกู ทําให้พิการ แต่

เขาก็ไม่มีทางทรงพลังเหนือแผ่นฟ้าได้เลย แตกต่างจาก
ความเป็ นจริงในปั จจุบนั ,เขาทังน่ากลัวและทรงพลัง เพียงได้
เห็นก็ทาํ ให้ผคู้ นหวาดกลัวจนตัวสัน

8
ไม่มีใครทราบว่า…โชคชะตาทีเขาพานพบมันคืออะไรกันแน่

“แล้ว…ข้าไม่มีคณ
ุ สมบัติเพียงพอทีจะทําตัวเย่อหยิงรึ? หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า,เจ้าจะไม่เห็นการต่อสูก้ ่อนหน้าเลย?”

เย่หยวนกล่าวถามอย่างเยือกเย็น

“ฮ่าฮ่า…แน่นอน,ข้าเห็นเจ้าและจ้าวเทียนหยินต่อสูก้ นั เต็ม

9
สองตา! ฝ่ ามือนันช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน! แต่นนคงเป็
ั น
ไพ่ตายของเจ้าแล้วใช่หรือไม่? ดังนัน…เพียงฝ่ ามือนันมันไม่
เพียงพอสําหรับใช้ลม้ ข้า!”

ยังไม่ทนั ทีเสียงของจ้าวเฉินกังจะจางหาย ร่างของเขาก็หาย

วับจากจุดทียืนอยู!่

“ทวนเงาโลหิตสังหาร!”

พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซา่ นกระจาย พร้อมเข้าปกคลุม่ เย่

หยวนจากทัวทุกทิศ

10
พลังฉีสีดาํ ทีอาบทัวทวนเปล่งรัศมีเย็นยะเยือก ความสินหวัง
สีทมิฬอันล้นปรีพุง่ โถมเข้าใส่เย่หยวนด้วยความเร็วสูง!

แน่นอนว่าสิงทีน่ากลัวทีสุดก็คือ,ทวนยาวนัน!

ทวนยาวกระหนําแทงต่อเนืองไม่หยุดหย่อน,ประหนึงสายฟ้า
ทมิฬทีฟาดฟั นเข้าใส่เย่หยวนอย่างบ้าคลัง แต่ดว้ ยฝ่ ามือ
มังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวน,ทวนยาวนันก็ไม่สามารถ

11
 รับมือได้เลย พร้อมแตกสลายหายไป

ทว่ามันกลับไม่สินฤทธิเพียงเท่านี ด้วยความเร็วในการฟื นฟู

ทีสูงมาก,มันสามารถซ่อมแซมตัวเองได้อย่างรวดเร็ว พร้อม
กระหนําแทงเย่หยวนไม่หยังดังเดิม

“ทรงพลังมาก! ตังแต่เมือใดกันทีองค์ชายเจ็ดทรงพลังจนน่า
กลัวเพียงนี?”

12
“ทังวรยุทธบ่มเพาะพลังและวรยุทธการต่อสูข้ ององค์ชายเจ็ด
ช่างแตกต่างจากในอดีตอย่างสินเชิง ทังหมดล้วนไม่เคยเห็น
เขาใช้มาก่อน ราวกับว่าเขาทิงตัวตนเก่าและได้เกิดใหม่อีก
ครัง!”

“ถูกต้อง,แม้ทกุ การโจมตีนนจะไม่
ั พงุ่ เป้ามายังข้า แต่ขา้ กลับ
รูส้ กึ ไม่สบายเนือไม่สบายตัวเอาเสีย! อย่างไรก็ตาม…ไม่วา่
เงาทวนเหล่านันจะทรงอนุภาพมากเพียงใด แต่มนั กลับมิใช่
คูภ่ ายใต้ฝ่ามือของเย่หยวนเลย!”

13
 “เป็ นไปได้ไหมว่า…บุคคลเช่นนีจะกลายเป็ นจักรพรรดิของ
พวกเราในอนาคตจริงๆ? แล้วอนาคตต่อจากนี…พวกเราจะ
เป็ นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง!?”

จนถึงบัดนี,มันก็มิใช่วนั ทีดีนกั ของพวกเขาเหล่าดินแดน

วายุคลัง บรรดาราชวงศ์คอ่ นข้างทําเรืองสกปรกและเผด็จ
การ

ไม่วา่ จ้าวเทียนหยินจะตายไป และได้มีจา้ วเฉินกังขึนครอง

บัลลังก์แทน แต่ก็ดเู หมือนว่า,ช่วงเวลาหลังจากนีในอนาคตก็
มิใช่วนั ทีดีเช่นกัน

14
 เมือเผชิญหน้ากับเงาทวนเล่มนี,ไม่วา่ ฝ่ ามือมังกรสวรรค์
วินาศฟ้าจะทรงพลังเพียงใด แต่เย่หยวนก็ไม่อาจประมาทได้
เลยสักเสียวจังหวะ ซึงในระหว่างปะทะ,เขาเองก็ตอ้ งใช้
พฤกษาวิญญาณหยวนฉือ เพือสกัดพลังฉีสีดาํ เหล่านีออกให้
พ้นร่างกายเช่นกัน

“ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”

15
 เย่หยวนยังคงปลดปล่อยฝ่ ามือออกไปโดยไม่ลงั เล!

แสงสีครามฟ้าและเงาสีดาํ ทมิฬเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด
คลืนแรงระเบิดแผ่กระจายพร้อมเข้าซัดทังสองกระเด็นออก
ไปโดยตรง

บูมมมม!

16
 สิงก่อสร้างมากมายในบริเวณใกล้เคียงถูกแรงระเบิดครัง
ใหญ่เป่ าพินาศสิน ร่างของเย่หยวนและจ้าวเฉินกังถูกส่งไป
พร้อมกับเศษดินเศษฝุ่ น จนเข้ากระแทกซากปรักหักพังจน
เกิดเสียงดัง!

ผูค้ นโดยรอบได้เตรียมการรับมือตังแต่ตน้ แล้ว พวกเขาถ่อย

ห่างออกไปเมือเริมเห็นว่าท่าไม่ดี แต่กระนัน,ก็ยงั มีบางคน
หลบไม่พน้ และโดนลูกหลงในท้ายทีสุด

17
 พวกเขาทีหลบไม่ทนั โดนคลืนพลังอัดใส่จนสินใจทันที!

อย่างไรก็ตาม…นีมันพึงเริมต้นเท่านัน!

“หึห,ึ คาดไม่ถึงจริงๆว่า กระทังพลังฉีแห่งชีวิตของข้าก็ยงั ไม่

สามารถต่อกรกับเจ้าได้! เย่หยวน,เจ้าเองก็แข็งแกร่งขึนไม่
น้อยเลยจริงๆ!”

จ้าวเฉินกังกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะอันดูลกึ ลับ

18
ก่อนจะถูกซัดกระเด็น,พลังปราณทัวร่างของเย่หยวนได้ปะทุ
ขึนฉับพลัน แต่นนก็
ั ยงั ไม่เพียงพอในการรับมือแรงระเบิดนี

ไม่ใช่เพราะพลังของเขาขาดตกหรืออ่อนด้อย แต่อาการบาด
เจ็บก่อนหน้านีมันรุนแรงเกินไป แม้จะใช้ทงโอสถฟื
ั นฟูและ
วรยุทธมังกรธรราชจุติจนกลับสูส่ ภาพสมบูรณ์ แต่ก็มิได้
หมายความว่า,เขาจะสามารถเร่งสมรรถภาพร่างกายจนถึง
ขีดสุดได้ในช่วงเวลาสันๆ

19
แต่นีเพราะเป็ นเย่หยวน หากเป็ นคนอืนๆ,พวกเขาคงไม่เหลือ
เรียวแรงต่อสูอ้ ีกแล้วแน่นอนในปั จจุบนั

เมือเข้าเผชิญกับการโจมตีอนั น่าเกรงขามเช่นนี,มีใครบ้างที
แกร่งพอจะตอบโต้?

หากให้สาธยายถึงความแข็งแกร่งของจ้าวเฉินกังในปั จจุบนั
คงไม่สามารถอธิบายให้จบในหนึงอึดใจได้

สิงทีเขาได้เปรียบกว่าเย่หยวนอย่างชัดเจนคือทวนยาว มัน
ทรงพลังอย่างมากเมือใช้เข้าปะทะกับเย่หยวน

20
อย่างไรก็ตาม,หากเขาไม่สามารถก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตา
ได้ จ้าวเฉินกังก็ไม่อาจทางใช้ทวนยาวนีได้อย่างมี
ประสิทธิภาพสูงสุด!

“เส้นทางนอกรีตและปี ศาจ! คิดหรือว่าเพียงแค่นีจะสามารถ

เป็ นคูม่ ือของข้าได้?”

ด้วยพลังทีมากพอในการควบคุมทวนเล่มนี,จ้าวเฉินกังจึง
สามารถผสานการเคลือนไหวกับทวนได้อย่างคล่องแคล่ว
แต่ทว่า,ด้วยเส้นทางนอตรีตนี หากเขาใช้พลังฉีแห่งชีวิตมาก
เกินไป ผลข้างเคียงทีเขาได้รบั อาจมากเกินจะรับไหว

21
ผลข้างเคียงจากการใช้พลังฉีแห่งชีวิตมันอันตรายเกินไป ใน
ระหว่างการต่อสูม้ นั อาจเป็ นตัวตัดสินผลแพ้ชนะได้เลย

อย่างไรก็ตาม หากจ้าวเฉินกังไม่ยอมเร่งพลังฉีแห่งชีวิตออก
มาเพือปะทะการโจมตีเมือครู ่ ไม่วา่ เขาจะทรงพลังแค่ไหน,
แต่มนั ก็คงไร้ประโยชน์หากตายลงไปเสียก่อน

“ฮ่า! เจ้านีมันเย่อหยิงจนไร้ยางอายแล้วจริงๆ! หากข้าเดาไม่

ผิด,ฝ่ ามือเมือครูค่ งถึงขีดจํากัดของเจ้าแล้วใช่หรือไม่? แต่
ทวนในมือข้ายังสามารถปลดปล่อยพลังฉีแห่งชีวิตได้อย่างไร้
ขีดจํากัด! ข้าอยากจะรูเ้ หลือเกินว่า,เจ้าจะมีปัญญาใช้ฝ่ามือ

22
 นันได้อีกสักกีหนกัน?!”

เมือสินเสียง,จ้าวเฉินกังก็ยกทวนขึนพร้อมเข้าโจมตีอีกครัง!

เขายังคงกระหนําเพลงทวนใส่เย่หยวนไม่หยังมือ!

คิวของเย่หยวนขมวดเข้ม เขาไม่มีทางเลือกอืนนอกจากใช้
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้ารับมืออีกครา!

23
อนุภาพแห่งทวนทมิฬของจ้าวเฉินกังทรงพลังเป็ นอย่างยิง วร
ยุทธการต่อสูอ้ ืนของเย่หยวนไม่สามารถรับมือได้เลย!

ยิงไปกว่านัน,วรยุทธอืนนอกเหนือจากฝ่ ามือมังกรวินาศฟ้า
มันยังต้องอาศัยพลังปราณจํานวนมหาศาล ซึงนันจะสร้าง
ภาระให้แก่รา่ งกายของเย่หยวนหนักเกินไป และด้วย
สภาพร่างกายของเขาในปั จจุบนั ก็ไม่สามารถรับไหวได้เลย

วิธีเผชิญหน้าแบบนีของจ้าวเฉินกัง ดูจะไร้ศกั ดิศรีไม่ตา่ งจาก

พ่อมันเลย

24
 บูมมมม!

เกิดการปะทะครังใหญ่อีกระรอก บริเวณใกล้เคียงทีเย่หยวน
และจ้าวเฉินกังยืนอยู่โดยรอบ,เต็มไปด้วยซากปรักหักพังและ
เศษหินเศษฝุ่ นมากมาย ทังหมดล้วนวินาศจนว่างเปล่า

25
เมือถูกแรงระเบิดในครานีซัดเข้าใส่อีกครา เย่หยวนก็รูส้ กึ ถึง
กลินหวานโลหะจากในลําคอ ก่อนจะกระอักเลือดออกมา
อย่างมิอาจต้านทานในท้ายทีสุด

“ฮ่าฮ่า! เอาอีก! ปล่อยมันมาอีกครัง!”

จ้าวเฉินกังคํารามลันพร้อมเสียงหัวเราะแสนบ้าคลังกึกก้อง

ตามทีกล่าวไป,จ้าวเฉินกังยกทวนขึนและตรงเข้าหาเย่หยวน
อีกครัง!

26
 ตอนที704 เทพอ่านสวรรค์!

ทวนยาวสีโลหิตทมิฬพุง่ กระหนําแทง ความแข็งแกร่งของ

จ้าวเฉินกังราวกับไร้สินสุด!

หากเย่หยวนอยู่ในสภาพทีสมบูรณ์ทสุี ด,มันไม่เป็ นอันตราย

ต่อเขาแน่นอน แต่ภายในสถานการณ์ทเขาบาดเจ็
ี บตังแต่ตน้
เช่นนี ก็ยากทีจะกล่าวผลลัพธ์

1
“ฮ่าฮ่า,เย่หยวน,เหตุใดเจ้าถึงอ่อนแอลงล่ะ? ข้ามองเจ้าเป็ น
คูแ่ ข่งทีต้องฝ่ าฟั นไปให้ได้ในชัวชีวิตนี แต่ตวั เจ้าในปั จจุบนั
กลับน่าผิดหวังเสียจริง!”

จ้าวเฉินกังกล่าวด้วยนําเสียงขบขัน

ทังสองเข้าปะทะมากกว่าห้าถึงหกครังใหญ่ ซึงร่างกายของ
เย่หยวนก็ใกล้ถึงขีดจํากัดแล้ว

มันเป็ นความจริงทีว่า,กายวิญญาณมังกรนันแข็งแกร่ง แต่ไม่

2
 ว่าจะทรงพลังเพียงใด,ทุกสิงย่อมมีขีดจํากัด

นอกจากนี อาณาจักรพลังของเย่หยวนก็มิได้ถือว่าสูงมาก
เขายังคงห่างไกลจากระดับความเป็ นอมตะนิรนั ดร์อยู่มาก

ทังสองเข้าซัดกันจากพืนดินสูเ่ วหา หลังการโจมตีตอ่ เนือง,

มันได้สร้างผลกระทบจนแผ่กระจายออกเป็ นวงกว้าง ทัวทัง
เมืองหลวงสันสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวครังรุนแรง

พลังของทังสองมันมหาศาลเกินไปจนน่ากลัว!

3
“ท่านอาจารย์,สถานการณ์ไม่ดีแล้ว! ขืนปล่อยเอาไว้เช่นนี,
น้องเล็กคงพ่ายเป็ นแน่!”

ฉีหา่ วหลานยังคงเรียกเย่หยวนว่า น้องเล็ก ตามความเคยชิน

อาการบาดเจ็บของจอมราชาเหวดารายังมิได้รบั การรักษาใน
เวลานี เขาทําได้เพียงถอนหายใจและกล่าวว่า

“การต่อสูร้ ะดับนี…มันเกินกว่าทีเราจะสามารถช่วยได้! จน

4
 ถึงตอนนี,พวกเราทําได้เพียงภาวนาให้เย่หยวนสร้างปา
ฎิหาริยแ์ ห่งชัยชนะเท่านัน!”

ฉีหา่ วหลานสําลักคําพูดในทันทีอย่างช่วยไม่ได้ เมือได้ฟังเช่น

นัน

มันเป็ นความจริง นีคือการต่อสูอ้ นั ยิงใหญ่ระหว่างพลัง

อาณาจักรอนัตตา ด้วยอาณาจักรพลังของเขาในปั จบุ นั ,มัน
ไม่มีสิทธิทีจะเข้าร่วมได้เลย

หากเผลอโดนลูกหลงแม้เพียงเล็กน้อย มันสามารถฆ่าเขา
ตายได้ทนั ที
5
ฉีหา่ วหลานแหงนหน้ามองน้องเล็ก เขาถอนหายใจซําแล้วซํา
เล่า,หวังเพียงรอปาฎิหาริยจ์ ะบังเกิดอย่างใจจดใจจ่อ

บูมมมม!

เกิดแรงระเบิดหลังปะทะครังใหญ่อีกครา,เย่หยวนถูกซัด

6
กระเด็นไกลกว่าพันก้าวโดยตรง พร้อมกระอักเลือดออกมา
อย่างบ้าคลัง

“หึห,ึ เย่หยวน,เจ้าไม่ได้เป็ นทีรูจ้ กั นามอัจฉริยะในรอบหมืนปี

หรอกรึ? เหตุใดความแข็งแกร่งของเจ้าถึงมีเพียงน้อยนิด! ที
ข้ายอมกลายมาเป็ นเช่นนี,ก็เพือคว้าโอกาสมาประลองกับ
เจ้าอีกครัง! แต่เจ้ากลับทําอะไรไม่ได้เลย! ไหนละพลังทีซ่อน
อยู่? ไหนละอัจฉริยะผูไ้ ร้เทียบเคียง!?”

7
 จ้าวเฉินกังกล่าวด้วยท่าทางอันเยือกเย็น

เย่หยวนเช็ดเลือดทีมุมปากเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิม
ว่า

“จ้าวเฉินกัง,เจ้ามันก็ไร้คา่ พอๆกับพ่อของเจ้านันแหละ! เมือ

ตกอยู่ทา่ มกลางความอ่อนแอ,เจ้าก็หวังแต่พงพาพลั
ึ งแห่ง
ความมืดโดยไม่เชือมันในพลังของตนเลยสักนิด! เจ้ามันก็แค่
คนขีขลาด!”

8
ในชัวขณะนัน,สีหน้าของจ้าวเฉินกังก็มืดลง พร้อมไฟพิโรธที
โหมแรงและกล่าวว่า

“อย่าเอาข้าไปเหมารวมกับมัน! ต่อหน้าข้า,มันไม่อาจเทียบ
เท่ารองเท้าของข้าด้วยซํา!”

เย่หยวนเผยยิมออกมาบางๆและกล่าวต่อว่า

“งันเหรอ? เมือครูเ่ จ้าบอกว่า,ข้าเป็ นคูแ่ ข่งทีต้องฝ่ าฟั นไปให้

ได้ใช่ไหม? แต่…เจ้ากลับไม่กล้าสูห้ น้าข้าตังแต่แรก! ไม่
หรอก…เจ้าเพียงกําลังหวาดกลัวข้าจากเบืองลึกในใจเท่า
9
นัน? ดูเหมือนว่าความพ่ายแพ้ในตอนนันยังคงฝังลึกอยู่ในใจ
ของเจ้า,จนมิอาจลบเลือนหาย?”

เย่หยวนในขณะนีกําลังทําให้จา้ วเฉินกังสูญเสียความสงบลง

“หุบปากซะ! ข้าเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาผูย้ ิงใหญ่!

ความหวาดกลัวในใจอะไรกัน? เจ้ากําลังพยายามใช้คาํ พูด
ปั นหัวข้า,เพือให้จิตใจยุ่งเหยิงเท่านัน! คิดจะใช้วิธีนีทําให้ขา้
เปิ ดช่องโหว่งนรึ
ั ? เปล่าประโยชน์สินดี! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

10
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่

“กับแค่คนขีขลาดอย่างเจ้า,เหตุใดข้าต้องใช้คาํ พูดปั นหัวให้

เหนือยเปล่า? นันมันก็แค่พลังปราณทีมากพอจนถึงขัน
อาณาจักรอนัตตาเท่านัน ในท้ายทีสุดนี,กระทังแนวคิดและ
ความเข้าใจต่างๆเจ้ายังคงอ่อนด้อยนัก เจ้าไม่มีทางใช้พลังที
แท้จริงของอาณาจักรอนัตตาได้เลย! พอหมดประโยชน์ก็ถกู
พ่อตัวเองเฉดหัวทิงอย่างไร้คา่ …เจ็บปวดใช่ไหมล่ะ?”

11
 “ข้าบอกให้หบุ ปาก! แกไม่ได้ยินรึไง,ข้าบอกให้หบุ ปาก?!
หลังจากฆ่าแกเสร็จ,ข้าจะทําลายความว่างเปล่าแล้วขึนสูด่ ิน
แดนศักดิสิทธิ! กับแค่แกตัวคนเดียว,จะสามารถหยุดข้าได้
อย่างไร?”

จ้าวเฉินกังบ้าคลังไปแล้วในขณะนี

เย่หยวนเรียกดาบเสวียนอิงออกมาบนมือ

12
 ทันใดนันสถานการณ์ทงหมดกลั
ั บแปรเปลียนทันที!

เย่หยวนถือดาบเสวียนอิงแน่น พร้อมมองจ้าวเฉินกัง
จากระยะไกลและกล่าวว่า

“จ้าวเฉินกัง,ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าก่อนตาย! อยู่ในฐานะ
สุนขั รับใช้,เจ้าจะไม่มีวนั สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งทีแท้จริง!
ข้าจะทําให้เจ้าเห็นเองว่า,ยอดฝี มือทีแท้จริงเป็ นอย่างไร!”

13
เมือกล่าวจบ,เย่หยวนก็เริมร่ายดาบเสวียนอิงทันที รัศมีแสน
สะพรึงพร้อมจิตสังหารแห่งดาบอันทรงพลังได้แผ่กระจายทัว
ทุกสารทิศ

ทันใดนัน,เกลียวคลืนสายลมได้แปรเปลียนเป็ นวายุโหม
กระหนําคลัง

จิตสังหารแห่งดาบพวยพุง่ ออกจากร่างเย่หยวนจนทะยานสูง
เสียดฟ้า!

ราวกับว่าพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีจากทัว

14
ทังผืนแผ่นดินทังหมด ถูกระดมเข้ารวมตัวจนเป็ นจุดเดียว!

“ระ-แรงกดดันนีมัน…ทะ-ทรงพลังเกินไป! นีคือ…จิตสังการ
แห่งดาบงันรึ? เหตุใดจิตสังหารแห่งดาบถึงได้รุนแรงถึงเพียง
นี?”

“จิตสังหารแห่งดาบในระดับนี…มันเกินกว่าสัจธรรมแท้จริง
ไปแล้วไม่ใช่ร?ึ เหตุใดข้าถึงรูส้ กึ ว่า,จ้าวเฉินกังกําลังเผชิญ
หน้ากับโลกทังใบ?”

15
“น่ากลัวเกินไปแล้ว! นีคือ…ยอดฝี มือทีแท้จริงงันรึ? กระทัง
จักรพรรดิผอู้ ยู่บนจุดสูงสุดทังปวง,เมืออยู่ตอ่ หน้าพลังนี เขา
กลับกลายเป็ นแค่มดปลวกเท่านัน! เย่หยวนผูน้ ี…กระทังข้า
ยังรูส้ กึ เคารพเลือมใสจากใจจริง!”

“ถูกต้อง ราชาทีแท้จริง…นีคือพลังของราชาทีแท้จริง ความ

รูส้ กึ เช่นนีมันช่างแตกต่างจากจ้าวเฉินกังโดยสินเชิง!”

16
แม้เพลงดาบยังไม่ถกู ปลดปล่อย แต่มนั กลับทําให้ทงแผ่
ั นดิน
แปรผันราวกับโลกทีเปลียนสีอย่างน่าเหลือเชือ!

กระทังเหล่าผูค้ นในดินแดนวายุคลังมากมายยังต้องสยบต่อ
เย่หยวนผูน้ ี!

ด้วยความทรงพลังของเย่หยวนในปั จจุบนั ,ต่างทําให้ผคู้ น

สัมผัสได้ถึงความไร้เทียมทาน!

17
 ไม่มีใครแข็งแกร่งไปกว่าเขาอีกแล้ว และไม่มีทางทีผูใ้ ดจะ
เทียบเคียงเขาได้ เย่หยวนคือทุกสิงเหนือผืนปฐพีใต้แผ่นฟ้า
แห่งนี!

เมือจ้าวเฉินกังเห็นฉากๆนี สีหน้าของเขาก็เปลียนไปแทบจะ
ในทันที

เขาไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,เย่หยวนยังเหลือไผ่ตายอันทรงพลัง
เช่นนีซ่อนอยู่ เพือใช้ตอ่ กรกับเขา

ทังๆทีการโจมตีนียังไม่ถกู ปลดปล่อย แต่จา้ วเฉินกังกลับรูส้ กึ

ว่า,ดินแดนแห่งนีกําลังจะแตกเป็ นเสียง!
18
 จ้าวเฉินกังกัดฟั นแน่นพร้อมเสียงบดฟั นทีดังขึน ก่อนจะ
กล่าวด้วยนําเสียงอันเยือกเย็นว่า

“ผูใ้ ดโจมตีก่อนเท่ากับชนะ,ผูใ้ ดโจมตีหลังก็เท่ากับแพ้! ข้อ

เสียทีใหญ่ทสุี ดของการโจมตีนีคือ,มันใช้เวลาเตรียมตัวนาน
เกินไป!”

พลังฉีแห่งชีวิตทัวทังร่างของจ้างเฉินกังปะทุขนทั
ึ นที!

19
 “ดับสวรรค์เพลิงโลหิต! จงถูกทวนเล่มนีสะบันไปซะ!”

ในขณะนี,ร่างของจ้าวเฉินกังถูกพลังฉีแห่งชีวิตเข้ากลืนกิน
อย่างสมบูรณ์ ทัวร่างกลับกลายเป็ นสีดาํ ทมิฬพร้อมดวงตาสี
เลือด ราวกับเป็ นร่างอวตารของปี ศาจก็ไม่ปาน

แรงดันลมปราณสีโลหิตปกคลุมทัวท้องนภา ก่อนทีทังหมด
จะถูกรวมไว้ตรงปลายทวน!

ตัวเขารูส้ กึ ได้ถึงพลังอันล้นปรี,ทุกสรรพสิงตรงหน้าล้วนไร้คา่
เย่หยวนเป็ นแค่มดปลวกทีพยายามดินรนเท่านัน เขาในตอน
20
 นีรูส้ กึ ยิงใหญ่และทรงพลังราวพระเจ้า!

ด้วยอนุภาพจากการโจมตีนี,ผืนปฐพีจะต้องฉีกออกเป็ น
เสียงๆเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ต่อให้ดินแดนแห่งนีต้องจะแตกเป็ นเสียง,แต่

จ้าวเฉินกังก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาต้องการจะฆ่าเย่หยวน
เท่านัน เย่หยวนจะต้องตายโดยเงือมมือของเขาในวันนี!

จ้าวเฉินกังพุง่ เข้าใส่ดว้ ยพลังอันล้นปรีแน่น

21
ทว่า…เมือเข้าถึงตัวเย่หยวน กลับเป็ นตัวเขาทีรูส้ กึ ราวกับมด
ปลวกแทน

แรงกดดันอันน่าสะพรึงของจ้าวเฉินกัง ไม่สามารถทําให้เย่
หยวนสะทกสะท้านได้แม้แต่ปลายนิว!

แต่จา้ วเฉินกังไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลง!

ปลายทวนทีเปี ยมล้นไปด้วยพลังปราณสีโลหิตทมิฬ พุง่ เข้า

แทง,หวังทะลวงขัวหัวใจเย่หยวนโดยตรง!

22
 “ตายไปซะ!”

จ้าวเฉินกังใส่ทกุ อย่างทีมีกบั การโจมตีในครานี ประหนึงตัว

เขาหลอมรวมกับทวนยาว,พร้อมแปรเปลียนเป็ นการโจมตีที
สุดแสนรุนแรงจนมิอาจประเมินได้

แต่กระนันเอง…มันก็เป็ นพลังทีมหาศาลจนเกินขีดจํากัดเขา
แล้ว!

23
 “ย๊ากกก..!!”

เสียงจ้าวเฉินคํารามลัน พลังปราณทังหมดทีมีพร้อมพลังฉี
แห่งชีวิตทีเกิดขีดจํากัด,ทุกสิงล้วนถูกควบแน่นอยู่ปลายทวน
พร้อมพุง่ เสียบเย่หยวนอย่างไม่คิดชีวิตใดๆ!

24
แต่…ปลายทวนนันกลับหยุดนิง มันไม่สามารถขยับใดๆได้
เลยแม้แต่นิวเดียว

รัศมีรอ้ ยก้าวรอบตัวเย่หยวน,สรรพสิงล้วนว่างเปล่า ไม่วา่

ใครจะทรงพลังเพียงใด,แต่ก็ไม่สามารถข้ามฝ่ าความว่าง
เปล่านีไปได้เลย!

จากนันเย่หยวนก็คอ่ ยๆเบิกตาทังสองขึน เขามองดูจา้ วเฉิน

กังผูบ้ า้ คลังราวกับคนโง่งมและกล่าวอย่างเมินเฉยว่า

25
“หนึงคมดาบทลายฟ้าดิน,หนึงความคิดสะเทือนนภา เพลง
ดาบดอกเหมยสินอัสนีรว่ งโรย,เทพ…อ่าน…สวรรค์!”

หนึงคมดาบปรากฏขึน,ทัวทังแผ่นดินล้วนต้องสดับ!

26
ตอนที705 หัวใจอันแกร่งกล้ ามักนําทาง
ไปสู่เส้ นทางทีปรารถนา

ปราศจากการใช้พลังปราณ,ไร้ซงท่
ึ าทางอันฉูดฉาด!

แต่เป็ นเพียงแค่คมดาบทีแสนเรียบง่าย,ปราศจากสิงใดเติม
แต่ง!

สิงเดียวทีมีอยู่คือจิตสังหารแห่งดาบทีทะยานถึงขีดสุด!

1
 ทวนยาวอาบสีโลหิตทมิฬในมือของจ้าวเฉินกังเป็ นถึง
ยุทธภัณฑ์เครืองรางเลิศลําระดับกลาง อาจกล่าวได้วา่ มันไม่
สามารถทําลายได้

แต่ทนั ทีทเย่
ี หยวนปลดปล่อยคมดาบนีออกมา มันกลับตัด
ทวนทมิฬเป็ นสองท่อนได้อย่างง่ายดาย!

“ฟุ่ บ!”

2
ทว่าตรงหน้าทีจ้าวเฉินกังโจมตีไป,มันไร้ซงร่
ึ างเย่หยวนแล้ว
ในขณะนี

แต่ความว่างเปล่าในคราแรก กลับกลายเป็ นรอยแยกขนาด

ใหญ่ปรากฏขึนแทน!

นีคือห้วงมิติทเกิ
ี ดจากห้วงแห่งความว่างเปล่าได้แตกออก
เป็ นทางยาว และมีความกว้างเกือบครึงกิโล!

สิงทีสร้างรอยแยกให้แก่หว้ งแห่งความว่างเปล่าคือคมดาบ
ของเย่หยวน

3
ดังกระแสนําพิโรธอันเชียวกรากดึงดูด ห้วงมิติทถูี กฉีกสะบัน
ได้ดดู กลืนทุกสรรพสิงเข้าไปอย่างบ้าคลัง ร่างของจ้าวเฉินกัง
เองก็มิอาจต้านทาน เขาถูกห้วงมิติดดู กลืนไปอย่างรวดเร็ว

ทวนยาวทีหักเป็ นสองท่อนของจ้าวเฉินกังเอง ก็ถกู ห้วงมิตินี

กลืนกินเข้าไปโดยตรง

ใจกลางห้วงมิติทกํี าลังดูดกลืนสรรพสิง คือความมืดมิดอันไร้

สินสุด

แต่เนืองจากจุดทีเย่หยวนสะบันความว่างเปล่าจนเกิดเป็ น
4
ห้วงมิติ มันไกลจากผูค้ นมาก ไม่วา่ รอยแยกนีจะดูดกลืนบ้า
คลังเพียงใด แต่มนั ก็ยงั อยู่ในขอบเขตทีสามารถควบคุมได้
เช่นกัน

ความสามารถในการฟื นตัวของห้วงมิตินนน่
ั ากลัวมาก ในไม่
ช้ารอยแยกขนาดใหญ่นนก็
ั คอ่ ยๆเล็กลงจนสามารถมองเห็น
ได้ดว้ ยตาเปล่า

หลังผ่านไปหายสิบอึดใจ,รอยแตกของห่วงมิติก็คอ่ ยๆสมาน
กัน พร้อมฟื นตัวอย่างสมบูรณ์ในท้ายทีสุด

ทุกสิงอย่างกลับสูค่ วามสงบสุขอีกครัง!
5
 และในดินแดนแห่งนีไร้ซงนามจ้
ึ าวเฉินกังอีกต่อไป

ทัวทังเมืองหลวงราวกับเมืองทีเต็มไปด้วยความว่างเปล่าใน
ขณะนี กระทังเสียงของผูค้ นยังไม่มีดงั ออกมาเลยแม้สกั นิด

ความน่าเหลือเชือทีเกิดจากคมดาบนัน…มันเหนือขอบเขต
ความเข้าใจของพวกเขาเกินไป!

มันเกินไปจนราวกับว่า,ห้วงมิตินนได้
ั ดดู วิญญาณของทุกคน
ไปแล้ว หลายต่อหลายคนยังคงไม่ได้สติ พวกเขายืนตัวแข็ง

6
 ประหนึงรูปปั นหิน

เหตุการณ์เมือครูย่ งั คงตราตรึงอยู่ในใจ คมดาบนันได้กลาย

เป็ นตํานานอันไม่รูจ้ บไปอีกหมืนปี ของผูค้ นในดินแดน
วายุคลัง

คมดาบทีก้าวลําเหนือฟ้าดินจนสะบันความว่างเปล่าได้…นี
ไม่ใช่สงที
ิ ทุกคนจะมีโอกาสได้เห็นกันง่ายๆ!

7
หลังจากนีต่อไป,ใครจะรูว้ า่ อาจมีนกั สูม้ ากมายทีลุกขึนสูอ้ ีก
ครัง เพียงเพราะพวกเขามีตน้ แบบทีสร้างเป้าหมายให้ พวก
เขาอยากแข็งแกร่งขึนและเดินตามรอยเท้าของตํานาน!

“ทะ-ท่าน…ท่านจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน!”

ไม่มีใครทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่ในท้ายที
สุด,เหล่าผูค้ นก็เริมฟื นสติขนึ และสิงแรกทีทําเลยก็คือ,พวก
เขาคุกเข่าลงทันทีพร้อมก้มคํานับเย่หยวนด้วยความศรัทธา

8
 เมือมีหนึงย่อมมีสองและต่อไป

ในไม่ชา้ ,ทุกคนทัวเมืองหลวงต่างก้มคํานับลงอย่างพร้อม
เพรียง เห็นได้ชดั ว่า ทุกคนต้องการให้เย่หยวนขึนเป็ น
จักรพรรดิวายุฟา้ ดินองศ์ใหม่ของพวกเขา!

เย่หยวนกวาดสายตามองทุกชีวิตทีกําลังก้มศีรษะจรดพืน
ก่อนจะถอนหายใจเฮือกให้,และเก็บดาบในมือลง แต่รศั มีอนั

9
 เปล่งปลังทีออกมาจากตัวเขายังคงความยิงใหญ่ดงราชา
ั

“ข้ามิใช่จกั รพรรดิวายุฟา้ ดินของพวกเจ้า และพวกเจ้าก็ไม่จาํ

เป็ นต้องมีจกั รพรรดิวายุฟา้ ดินอีกต่อไป! นักสูท้ เชื
ี อมันในผู้
อืนมากกว่าตนเอง,ย่อมมิใช่ยอดฝี มือทีแท้จริง จงศรัทธาใน
สองมือพร้อมหัวใจอันกล้าแกร่ง แล้วสักวัน,พวกเจ้าจะพบ
เส้นทางของตัวเอง!”

“จงทําลายมันไปซะ…ทําลายสิงทีเรียกว่าจักรพรรดิในหัวใจ
พวกเจ้าทีเป็ นดังกรงขัง! เมืองหลวงมิใช่ตวั วัดระดับความ
10
สําเร็จ,ลองเปิ ดใจให้กว้างขึนและออกเดินทาง บางทีพวกเจ้า
อาจค้นพบโลกในอีกมุมมองทียังไม่รูจ้ กั !”

“สภาพความเป็ นอยู่ของดินแดนวายุคลังไม่สามารถเทียบ
เคียงกับดินแดนไร้สินสุดได้เลยก็จริง แต่ทกุ เงามืดย่อมมีแสง
สว่าง,สภาพอากาศอันแสนโหดร้ายนันคือปุ๋ ยชันเยียม
สําหรับการบ่มเพาะพลัง! แม้แต่ดินแดนไร้สินสุดก็ยงั ไม่ม!ี ”

“ตราบใดทีหัวใจของพวกเจ้าไม่รูจ้ กั ยอมแพ้ เส้นทางที

ปรารถนาก็จะเบิกขึนในสักวัน พวกเจ้าจะต้องทําลายความ
ว่างเปล่าและก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิได้อย่างแน่นอน!”

11
 เสียงของเย่หยวนดังกึกก้องไปทัวเมืองหลวง

คํากล่าวของเย่หยวนถือเป็ น แนวคิดทีใหม่มากและไม่มีใคร
เคยได้ยินมาก่อน,สําหรับพวกเขาเหล่าผูค้ นในดินแดน
วายุคลัง

ผูค้ นในดินแดนวายุคลังไม่เคยสัมผัสกับคําว่า‘อิสระ’มาก่อน
ชัวชีวิตของพวกเขาคุน้ เคยกับการอยู่ภายใต้คาํ สังของ
จักรพรรดิวายุฟา้ ดิน

จักรพรรดิวายุฟา้ ดินองค์เก่าสินพระชนม์ ก็ตอ้ งมีจกั รพรรดิ

วายุฟา้ ดินองค์ใหม่ขนครองราชย์
ึ ทนั ที นีคือประเพณีทสืี บต่อ
12
 กันมารุน่ สูร่ ุน่

จ้าวเฉินกังกลายเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา แม้จะไม่มี

ใครพอใจกับการขึนครองราชย์ของเขาเลยก็จริง แต่หากไม่มี
ความช่วยเหลือจากเย่หยวน พวกเขาก็ทาํ ได้แต่กม้ หน้าก้ม
ตารับใช้ตอ่ ไปเท่านัน

แต่ในปั จจุบนั ,จ้าวเทียนหยินและบุตรชายได้ถกู เย่หยวนฆ่า

ทิงไปหมดแล้ว ดังนัน,เย่หยวนจึงกลายเป็ นบุคคลทีแข็งแกร่ง
ทีสุดในดินแดนวายุคลังแทน เหตุผลเพียงเท่านี,มันมากพอ
13
 สําหรับเขาทีจะขึนเป็ นจักรพรรดิวายุฟา้ ดินองค์ตอ่ ไปแล้ว

การต่อสูใ้ นวันนีของเย่หยวน,เป็ นทีประจักชัดแจ้งสําหรับทุก

คน

ไม่มีใครเหมาะสมไปทีจะขึนเป็ นจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน มากก

ว่าเย่หยวนอีกแล้ว

แต่ตอนนี,เย่หยวนกลับชีนําเส้นทางใหม่ให้แก่พวกเขาแทน

14
ในความเป็ นจริง,หลังจากทีมีระบอบจักรพรรดิขนมา
ึ มีเพียง
ไม่กีคนเท่านันในดินแดนวายุคลังทีสามารถขึนสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิได้

หลายพันปี ทผ่ี านมา,มีแค่ลีเต๋าหานคนเดียวทีสามารถทําได้

เขาทําลายความว่างเปล่า และขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธ์ใน
ฐานะผูเ้ ดินบนเส้นทางแห่งโอสถ

แต่การทีอยู่ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิวายุฟา้ ดิน
ความฝันมากมายของพวกเขากลับต้องถูกปิ ดตาย และถูกตี

15
กรอบชีวิตตังแต่ลืมตาดูโลก ลืมไปได้เลยสําหรับการขึนสูด่ ิน
แดนศักดิสิทธิ

“เอาล่ะ,ตามทีข้าได้กล่าวไป ขอให้ทกุ คนโชคดี!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของเย่หยวนก็หายวับต่อหน้าทุกคนในทันที

16
 ……………………..

ณ ห้องโถงหลักบนยอดเขาฉีเซีย, เย่หยวนนังลงบนทีนังอัน
ทรงเกียรติทสุี ด ในขณะทีจอมราชาเหวดาราและเหล่าศิษย์
นังอยู่ขา้ งล่าง

“น้องเล็ก,ข้า…”

17
ศิษย์พสองถั
ี งจือ,เรียกเย่หยวนว่า‘น้องเล็ก’จนติดปากเช่นกัน
ทันทีทรูี ต้ วั ,เขาก็รบี ปิ ดปากตัวเองอย่างรวดเร็วและเงียบลง
ด้วยความกลัว

แรงกดดันของเย่หยวนในปั จจุบนั ,มันยิงใหญ่เกินไปสําหรับ

พวกเขา

แต่เย่หยวนกลับยิมเมือได้เห็น และกล่าวติดตลกว่า

18
“ศิษย์พสอง,ใจเย็
ี นก่อน! เหตุใดถึงต้องกลัวขนาดนันกัน,หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า…ผีสองพ่อลูกนันเกาะอยู่หลังข้า? พวกท่าน
เป็ นศิษย์พของเย่
ี หยวนคนนีตังแต่อดีต,และปั จจุบนั พวก
ท่านก็ยงั เป็ นศิษย์ของเย่หยวนคนนีเช่นเดิม! โปรดเรียกข้าว่า
น้องเล็กเหมือนเดิมเถิด”

“ฮ่า,เป็ นอย่างทีข้าพูดไหมล่ะ? ข้าบอกแล้ว,ว่าน้องเล็กมิใช่

คนแบบนัน! แต่พวกเจ้ากลับไม่ฟังข้าเลย! โอ้ใช่แล้ว,น้องเล็ก
คมดาบสุดท้ายของเจ้าช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน! แค่ขา้
นึกถึงมัน,ทัวร่างยังต้องสันเทา คมดาบนันจะต้องเป็ นบางสิง
ทีเหนือลํายิงกว่าสัจธรรมแท้จริงใช่หรือไม่?”

19
ฉีหา่ วหลานทีรูส้ กึ ผ่อนคลายมากกว่าได้เอ่ยปากถามแทน
ทันที เพราะสีหน้าของถังซือยังคงกล้าๆเกรงๆ เห็นได้ชดั ว่า
เขายังคงวางตัวไม่ถกู

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

20
 “เหนือลํากว่าสัจธรรมแท้จริงคือ,อริยะถ่องแท้! คมดาบสุด
ท้ายนันถูกปลดปล่อยโดยใช้อริยะถ่องแท้!”

เป็ นช่วงเวลาหนึงเลยก็วา่ ได้,ทีเย่หยวนใช้แต่สจั ธรรมแท้จริง

แห่งเปลวไฟ และพลังมังกรแท้จริง แต่มนั ก็มิได้หมายความ
ว่า,เขาจะไม่ศกึ ษาแนวคิดแห่งดาบใดๆหลังจากนันเลย

เพลงดาบดอกเหมยสินอัสนีรว่ งโรยกําลังเข้าใกล้ความสําเร็จ
มากขึนทุกที ดังนัน,ความคืบหน้าจึงช้าลงมากเป็ นธรรมดา

กระนันเอง,อาจกล่าวได้อย่างเต็มปากเลยว่า จนถึงตอนนี,
แนวคิดทีแข็งแกร่งทีสุดของเย่หยวนก็คือแนวคิดแห่งดาบ
21
หลังจากทีก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้สาํ เร็จ เขา
ก็คิดค้นกระบวนท่า:เทพอ่านสวรรค์ขนมา!
ึ

ซึงอันทีจริงแล้ว,เย่หยวนก็ไม่คิดไม้ฝันมาก่อนเช่นกัน ว่าเขา
จะได้ใช้ทา่ นีจริงๆ

นีคือไพ่ตายลับสุดท้ายทีซ่อนใต้แขนเสือของเขา เว้นเสียแต่
ไร้ซงทางเลื
ึ อกแล้วจริงๆ,มิฉะนันเขาจะไม่มีวนั ใช้มนั แน่นอน

แต่ใครจะไปคาดคิดว่า,จ้าวเฉินกังในปั จจุบนั กลับทรงพลัง

22
 ขนาดนีจริงๆ

เย่หยวนตระหนักได้ทนั ทีวา่ ,การโจมตีสดุ ท้ายของจ้าวเฉินกัง

ทีมีพลังฉีแห่งชีวิตจํานวนมหาศาลควบแน่นบนปลายทวน
นัน กระทัง,ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเขาไม่อาจจะเป็ น
คูม่ ือได้อีกต่อไป

ซึงสิงทีออกมาพร้อมกับคมดาบสุดท้ายของเย่หยวน มันเกิน
กว่าทีทุกคนจะสามารถเข้าใจได้แล้วจริงๆ ดังนัน,พวกเขาจึง
อดสงสัยไม่ได้เลยว่า,ในตอนนันมันคืออะไรกันแน่
23
แน่นอนว่า,ศิษย์พเหล่
ี านีถือเป็ นคนใกล้ชิดของเย่หยวนเช่น
กัน ดังนันเขาจึงไม่มีเจตนาเก็บงําแต่อย่างใด

เมือพวกเขาได้ยินสิงทีไม่เคยได้ยินมาก่อนอย่าง อริยะถ่อง
แท้ สายตาของทุกคนทีจับจ้องเย่หยวนก็ยิงดูประหลาดใจ
มากขึน

แต่เย่หยวนเองก็คนุ้ ชินกับสายตาเช่นนีนานแล้ว เขาเพียงยิม

ตอบบางๆและมิได้สนใจอะไร

24
 เมือเย่หยวนตอบทุกคําถามทีเหล่าศิษย์พสงสั
ี ยเสร็จ จอม
ราชาเหวดาราก็ให้พวกเขาออกไปก่อน และในขณะนี,มีเพียง
เย่หยวนและจอมราชาเหวดาราเท่านันภายในห้องโถงหลัก

บางคําพูดหลังจากนีคงยากเกินไปทีจะกล่าวต่อหน้าพวกเขา

“ดูเหมือนว่า,การบ่มเพาะพลังของเจ้าจะพัฒนาขึนไม่นอ้ ย

25
เลย เพียงไม่นานก็สาํ เร็จถึงขันจอมราชาโอสถระดับสูงแล้ว”

เย่หยวนกล่าวกับจอมราชาเหวดาราด้วยรอยยิม

ทัวทังหน้าผากของจอมราชาเหวดาราชุ่มไปด้วยเหงือ สองปี
มานี,เขาทําได้เพียงก้าวข้ามอาณาจักรย่อยขึนมาเท่านัน
แตกต่างจากเย่หยวนทีสามารถก้าวข้ามอาณาจักรพลังหลัก
ได้อย่างรวดเร็ว จนถึงตอนนี,เขาทรงพลังจนสามารถกําจัด
ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาอย่างจ้าวเฉินกังได้ดว้ ยดาบเดียว

เหตุการณ์ทงหมดที
ั เกิดขึน,ราวกับว่าเขากําลังฝันไป

26
ตอนที706 มอบลูกท้ อชันเลิศคืนสู่ผ้ ูให้
ลูกพลับ

ณ เมืองหลวงภายในตระกูลราชวงศ์,ได้มีเงาดําหลบซ่อนอยู่
ในมุมมืด

พลังฉีแห่งชีวิตทีแผ่ซานรอบตัวเขา,ต่างทําให้ผคู้ นประหลาด
ใจเป็ นอย่างมาก

1
แม้กระทังจ้าวเฉินกังทีมีอดั แน่นด้วยพลังฉีในร่างจนล้นปรี
แต่กลับมิอาจเทียบเคียงได้

ไอโลหิตจากพลังฉีแห่งชีวิตพวยพุง่ ทะลักล้นชามขนาดเล็ก
ใบหนึง มันได้อยู่ในมือของเงาดําเรียบร้อยแล้ว

เมือสังเกตให้ด,ี บนมืออีกของเงาดําได้ถือลูกประคําชัดแจ้ง
และลูกประคํานันกําลังดูดกลืนพลังฉีแห่งชีวิตอย่างละโมบ
ไอโลหิตจํานวนมหาศาลทีเขาไปเปลียนให้ลกู ประคํานัน
กลายเป็ นสีแดงเข้ม

2
หลังจากนันไม่นานนัก,ลูกประคํานันก็กลายเป็ นลูกประคําสี
โลหิตโดยสมบูรณ์

ในขณะทีชามขนาดเล็กกลับปรากฏเป็ นชามใสธรรมดาทัว
ไปดังเดิม มันถูกดูดกลืนจนสะอาดไม่เหลือ!

ชามขนาดเล็กนีเคยปรากฏมาแล้วในตอนทีเย่หยวนออก
นอกเมืองแสงพิโรธ

3
 “ฮึฮ…
ึ ในทีสุด ลูกประคําวิญญาณโลหิต ก็สมบูรณ์แบบ!
การจะรวบรวมพลังฉีแห่งชีวิตเพือสร้าง ลูกประคําวิญญาณ
โลหิต มันช่างยากลําบากเสียจริง!”

เงาดําเหลือบมองลูกประคําสีโลหิตในมือ พร้อมกล่าว
หัวเราะบ้าคลัง

“สองพ่อลูกตระกูลจ้าวช่างโง่เขลาจริงๆ กระทังเรืองเล็กน้อย
ยังมิอาจจัดการได้! แต่…เด็กนันกลับมีพรสวรรค์บางอย่าง
ในวัยเพียงแค่นี สามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้อย่างน่าเหลือ
4
เชือ เป็ นไปได้สงู ว่าเขาจะต้องก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิแน่
นอนในภายภาคหน้า,จริงหรือไม่? ช่างน่าละอาย,แต่ก็ตอ้ ง
ให้สหายเหล่านันช่วยจับตามองและเฝ้าติดตาม โชคยังดีที
ข้าเป็ นเพียงร่างแยก,มิฉะนัน ข้าจะกําจัดเด็กนันทิงก่อนเป็ น
อย่างแรก! อย่างไรก็ตาม,ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน
อาจารย์ ไม่วา่ เด็กคนนีจะโตขึนท้าทายสวรรค์เพียงใด แต่
ชีวิตของมันก็อยู่ได้อีกไม่นาน ตราบใดทีท่านอาจารย์ประสบ
ความสําเร็จ…หลังจากนันค่อยจํากัดเด็กนีทิงยังไม่สาย!”

เงาดําผูน้ ีรูเ้ ห็นเหตุการณ์ทงหมดที

ั เกิดขึนในเมืองหลวง
ประหนึงสรรพสิงอยู่บนฝ่ ามือ เพียงแต่เขาไม่สามารถเคลือน
ไหวเองไก้ในบางสถานการณ์ และปล่อยให้พอ่ ลูกตระกูล
จ้าวจัดการ
5
เว้นเสียแต่,เขาไม่คิดเลยว่า ความแข็งแกร่งของเย่หยวนช่าง
น่ากลัวนัก คมดาบสุดท้ายทีฟาดฟั น,กระทังเขายังต้องชืนชม
เช่นกัน

นันเป็ นแนวคิดทีอัดแน่นไปด้วยความเข้าใจ มิได้เกียวกับ

อาณาจักรพลังเลย!

ผูใ้ ดทีสามารถทําเช่นนีได้,อย่างน้อยต้องเป็ นยอดอัจฉริยะใน

ดินแดนศักดิสิทธิ

แต่สิงทีน่าตกใจคือ,เย่หยวนเป็ นแค่คนแดนล่าง เพือบรรลุได้

6
ถึงขันนี,มันจึงน่าชืนชมยิงกว่าสิงใดทีเย่หยวนแสดงออกมา!

“ลืมไปเถอะ เร่งนําลูกประคําวิญญาณโลหิตกลับไป พร้อม

รายงานความสําเร็จในครานีโดยด่วนก่อน สําหรับเรืองเด็กนี,
คงต้องปล่อยทิง ทังหมดเป็ นเรืองของอนาคตหากโชคชะตา
นําพา”

เมือกล่าวจบ,ร่างขอเงาดําคนนันก็กลายเป็ นไอความมืดและ
หายไปทันที

7
 ……………………

ภายในห้องโถงแห่งหุบเขาฉีเซีย แผ่นหลังและหน้าผากของ
จอมราชาเหวดาราเปี ยกชุ่มไปด้วยเหงือ

8
“ท่านอาวุโส,โปรดอย่าล้อเล่นให้ทา้ ยข้าผูน้ อ้ ยคนนีเลย ใน
ช่วงชีวิตทีเหลือ,ความสําเร็จของข้าคงมิอาจไปต่อและต้อง
สินสุดลงตรงนี”

จอมราชาเหวดารากล่าวอย่างขมขืนเมือเห็นความจริง

เย่หยวนทีมาพบพานเขาในช่วงชีวิตทีเหลือคือเป็ นโชคดีอนั
เหลือล้นแล้ว

แม้เป็ นเวลาไม่นานนัก,แต่จอมราชาเหวดาราได้รบั ผล
ประโยชน์มากมายยิงยวด

9
 ด้วยความแข็งแกร่งของเขาภายใต้การดํารงอยู่บนดินแดน
วายุคลัง นีถือว่าเขาเอง,เป็ นหนึงในบุคคลทีทรงอํานาจทีสุด
แห่งผืนปฐพีนี

และด้วยผลประโยชน์ทได้
ี รบั จากเย่หยวน มันยิงทําให้เขา
กลายเป็ นบุคคลทีมากด้วยอิทธิผลและพลังโดยไม่ตอ้ งสงสัย
ใดๆ สถานะของจอมราชาเหวดาราในขณะนีพิเศษอย่างมาก

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

10
“พรสวรรค์ของเจ้าถือว่าไม่เลว แม้ยงั ด้อยกว่าลีเต๋าหาน,แต่
สําหรับข้า เจ้าสามารถเหนือกว่าลีเต๋าหานได้อย่างไร้ซงึ
ปั ญหาในอนาคต”

จอมราชาเหวดาราเร่งกล่าวตอบทันทีวา่

“ท่านอาจารย์มากด้วยพรสวรรค์และพรแสวง ผูน้ อ้ ยคนนีมิ

ได้หวังเป็ นศิษย์ลม้ อาจารย์,แล้วข้าจะทําเช่นนันได้อย่างไร?”

11
 เย่หยวนกรนเสียงเย้ยเล็กน้อยและกล่าวว่า

“ไร้สาระ! มากด้วยพรสวรรค์?! หากเป็ นพรแสวงข้ามิอาจ

เถียงได้ แต่พรสวรรค์ของเขาถือว่าธรรมดาทัวไปนักบนดิน
แดนศักดิสิทธิ! มันเป็ นเพียงข้ออ้างในจิตใจเจ้าเท่านัน ลืมไป
เถอะ,เราจะไม่กล่าวใดๆถึงเขาอีก ในวันนัน,ทีข้าสัญญากับ
เจ้าว่าจะหลอมโอสถผสานรวมจิตให้…ยังจําได้อยู่หรือไม่?”

ทัวร่างจอมราชาเหวดาราสันสะท้านเมือได้ยิน และกล่าว
อย่างกระวนกระวายว่า

12
 “โอสถผสานรวมจิต…แน่นอนท่าน! ท่านอาวุโส…ท่านจะ
เริมหลอมเมือใด?”

โอสถผสานรวมจิต,ถือเป็ นโอสถอันยอดเยียม แม้จอมราชา

เหวดาราก้าวขึนสู่ จ้าวบรรพกาลโอสถ แต่,มันก็ยงั เป็ นโอสถ
ทีสําคัญยิง

หากเพียงแต่วา่ ,เย่หยวนไม่เริมเกรินนําเกียวกับเรืองนี จอม

ราชาเหวดาราเองก็ไม่กล้าถามเช่นกัน

เย่หยวนในปั จจุบนั มิได้อยู่ในจุดทีเขาจะทําอะไรได้อีกแล้ว

13
 เขาเติบโตกล้าแกร่งจนกลายเป็ นยอดฝี มือทีแท้จริงโดย
สมบูรณ์

ในปั จจุบนั ,เมือเย่หยวนเอ่ยปากขึนสําหรับเรืองนี จอมราชา

เหวดาราจึงรูส้ กึ ตืนเต้นยิง

เย่หยวนกล่าวตอบอย่าวเฉยเมยว่า

“ตราบใดทีหาสมุนไพรทีเป็ นส่วนประกอบได้ครบ,ข้าก็

14
 สามารถเริมได้ทกุ เวลา”

จอมราชาเหวดาราผงะขึนด้วยความตกตะลึง

“เอ่อ…ตรงนีเลยรึทา่ น?”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ถูกต้อง,หลอมตรงนีนีแหละ กับแค่โอสถผสานรวมจิตเล็กๆ

15
 น้อยๆ,เหตุใดเจ้าถึงกังวลเกินเหตุเช่นนี?”

“……..”

จอมราชาเหวดาราพูดไม่ออก และรีบรับศิลาหยกทีรวบรวม
ส่วนประกอบเพือจัดเตรียมทังหมดโดยเร็ว

เย่หยวนไม่มีเจตนาใดปิ ดบังอยู่แล้ว เขาสามารถหลอมโอสถ

ผสานรวมจิตต่อหน้าจอมราชาเหวดาราได้อย่างไร้ปัญหา
และมันก็ใช้เวลาไม่มากเลยด้วย

16
ระหว่างการหลอมโอสถ จอมราชาเหวดารายืนจับจ้องจน
แทบลืมหายใจ,ตังแต่ตน้ จนจบ สายตาคูน่ นของเขาราวกั
ั บ
ถูกสะกดไว้โดยทักษะอันมหัศจรรย์ของเย่หยวน

หากย้อนกลับไป,ในตอนทีเย่หยวนช่วยตระกูลเสียวแข่ง
หลอมโอสถ เขาสามารถหลอมได้เพียงโอสถระดับสีเสมือน
เท่านัน

มันน่าประทับใจอย่างมาก แต่เมือเทียบกับโอสถระดับห้า,
มันกลับแตกต่างยิงกว่าฟ้าดิน
17
กระนันเอง,เย่หยวนทีหลอมโอสถระดับห้าต่อหน้าต่อตา
ประหนึงเขากําลังรับชมงานศิลปะชันปรมาจารย์โดยแท้

“นี…นีคือพลังของจักรพรรดิโอสถงันรึ?”

จอมราชาเหวดารารําพึงรําพันใต้ลมหายใจของตน

18
 แต่เย่หยวนทีได้ยินกลับหัวเราะและกล่าวว่า

“หยุดจินตนาการถึงความยิงใหญ่ภายใต้ขอบเขตอันน้อยนิด
ของเจ้า พลังของจักรพรรดิโอสถมิใช้สิงทีเจ้าจะสามารถ
จินตนาการได้เลย ในปั จจุบนั ,ทักษะการหลอมโอสถทีเจ้า
เห็นไป เป็ นเพียงส่วนยอดภูเขานําแข็งเท่านัน”

จอมราชาเหวดารากลับฟื นสติรูส้ กึ ตัวอีกครัง ก่อนจะเกาะหัว

ตนเบาๆด้วยความเขินอาย

ด้วยขอบเขตความเข้าใจของเขา,คําว่าจักรพรรดิโอสถมันยิง
19
ใหญ่ตา่ งจากสิงทีเย่หยวนกล่าวโดยสินเชิง พลังทีแท้จริงของ
จักรพรรดิโอสถ,มันเกินขอบเขตความเข้าใจของเขาไปหลาย
ร้อยทวีเท่า

ดังนัน,เขาไม่สามารถจินตนาการถึงมันได้เลย

แต่เมือจอมราชาเหวดาราเห็นโอสถผสานรวมจิตทีเย่หยวน
มอบให้ เขากลับต้องสูญเสียความสงบไปอีกครัง!

20
 “ขะ-ขันเหนือฟ้า!”

มือทังสองของเขาสันเทาจนเกือบทําเม็ดโอสถหล่นพืน

โอสถผสานรวมจิตขันเหนือฟ้า มันสามารถทําให้เขาก้าวขึน
สูจ่ า้ วบรรพกาลโอสถได้เลย!

การหลอมโอสถอย่างง่ายๆเช่นนีของเย่หยวน มันสามารถ
รับประกันความสําเร็จของเขาในขันจ้าวบรรพกาลโอสถ!

21
 ทรงพลังเกินไป!

“อืม โอสถผสานรวมจิตนีค่อนข้างสมบูรณ์ในหลายด้าน ดัง

นันข้าจะหลอมมันให้อีกสองชุดต่อจากนี หลังจากทีเจ้าขึนสู่
ดินแดนศักดิสิทธิไป,จงส่งมอบโอสถผสานรวมจิตขันเหนือ
ฟ้าอักสองชุด ให้แก่ฉีหา่ วหลานและทีเหลือ”

เย่หยวนกล่าวอย่างสงบ

22
จอมราชาเหวดาราในตอนนีระมัดระวังตัวอย่างมากกับโอสถ
เหล่านี แม้เขาจะทราบว่าความแข็งแกร่งของเย่หยวนมิอาจ
หยังรูไ้ ด้ แต่การหลอมโอสถเหล่านีซําๆหลายครัง,ย่อมสร้าง
ความเหนือยล้าได้

ดังทีเย่หยวนกล่าวไป จอมราชาเหวดาราจึงรีบสังคนไป
เตรียมส่วนประกอบอีกสองชุดทันที

เพียงแค่วา่ จอมราชาเหวดาราไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า เย่หยวนจะ

23
หลอมมันทังหมดในคราเดียวเช่นนี เขาสามารถหลอมโอสถ
ผสานรวมจิตขันเหนือฟ้ารวดเดียวสามชุด!

“ขอบพระคุณท่านอาวุโสอย่างมากจริงๆสําหรับโอสถเหล่า
นี!”

จอมราชาเหวดารากล่าวขึนด้วยหัวใจทีเปี ยมล้นความ
กตัญ ู

24
 เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ในวันนัน,หากเจ้าและเหล่าศิษย์ไม่ออกมาปกป้อง ข้าอาจ
ถูกจ้าวเทียนหยินฆ่าตายนานแล้ว ดังนัน,เพียงโอสถเล็กๆ
น้อยๆนีถือว่ามิใช่ปัญหาเลย และนีมิใช่เพียงตอบแทนบุ
ณคุณ แต่เป็ นความห่วงใย หากให้กล่าวตามตรง,ลีเต๋าหาน
เองก็เหมือนศิษย์ขา้ กรายๆ เจ้าทีเป็ นศิษย์ของลีเต๋าหานอีกที
มันก็เท่ากับว่า,พวกเจ้าเองก็เป็ นลูกหลานของข้าด้วยเช่น
กัน”

25
 จอมราชาเหวดาราพยักหน้าตอบและคาราวะเย่หยวนอีก
ครังด้วยความชืนชมและซาบซึง

เขาเป็ นหนึงในมหาอํานาจหลักบนดินแดนวายุคลังแห่งนี แต่

ต่อหน้าเย่หยวน,จอมราชาเหวดาราไม่เหมาะเทียบเคียงกับ
ปลายเท้าของเขาด้วยซํา!

“ในปั จจุบนั ,สองพ่อลูกตระกูลจ้าวไม่มีอีกต่อไป ข้าสงสัยว่า,

ท่านอาวุโสมีแผนอย่างไรบ้างหลังจากนี?”

26
 จอมราชาเหวดารากล่าวถาม

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ข้าจะอยู่ในเมืองหลวงอีกสักสองสามวัน เพือชีแนะฝึ กฝน

เจ้าและเหล่าศิษย์ หลังจากนัน,ข้าจะกลับดินแดนไร้สินสุด
และเตรียมขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ!”

27
 ตอนที707 ปฏิเสธอย่างไม่คาดคิด

“นะ-นายท่าน,มิได้ลอ้ เล่นกันใช่หรือไม่? ขนาดนิกายต้าเยียน

ยังต้องเสียสละชีวิตทังนิกายเพือผนึกเส้นทางระหว่างสอง
ดินแดน!”

หนิงอีเซียนสีหน้าซีดขาวลงอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากทีได้ยิน
คํากล่าวของเย่หยวน

1
เป็ นเวลากว่าครึงเดือน ในท้ายทีสุด,เย่หยวนก็กลับสูด่ ินแดน
ไร้สินสุด

หลังจากนัน,ทุกคนทัวผืนปฐพีตา่ งได้ทราบว่า ยอดฝี มือ

อาณาจักรอนัตตาของดินแดนวายุคลังถูกสังหารโดยคมดาบ
ของเย่หยวน

ทัวทังแผ่นดินรวมถึงเมืองวูเ่ ฟิ น,กลับสูค่ วามสงบสุขพร้อมจัด

งานเฉลิมฉลองครังใหญ่!

2
เป็ นเวลานานจึงลืมวันลืมคืน,พวกเขาทุกคนต่างต้องปากกัด
ตีนถีบเพือเอาชีวิตรอดในแต่ละวัน โดยเฉพาะผูค้ นในเมืองวู่
เฟิ นทีถูกรุนราน หลังจากทีเมืองถูกยึดครอง,ทุกชีวิตลําบาก
ราวกับตกนรกทังเป็ น

ซึงนีรวมถึงหนิงอีเซียนและยอดฝี มืออันทรงพลังทุกคนในดิน
แดนไร้สินสุด พวกเขาเกือบพบกับหายนะในท้ายทีสุด

แม้วา่ ยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาทีเย่หยวนสังหารไป พวก

เขาเหล่ายอดฝี มือดินแดนไร้สินสุดจะไม่เคยพบเจอ,แต่เพียง
ได้ยิน มันก็สร้างความกดดันต่อจิตใจพวกเขายิงยวดแล้ว

3
แต่กระนันเอง,เย่หยวนพึงพาพลังแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้า ก็สามารถสังหารยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาได้จริงๆ!

เขาสามารถทะบันภูเขาอันยิงใหญ่ได้ดว้ ยกําลังเพียงคน
เดียว!

นีเป็ นความสําเร็จทีน่ายิงดีทสุี ดในประวัติศาสตร์อย่างแท้

จริง!

4
เย่หยวนมิได้อธิบายอะไรมากนัก เขาบอกเพียงว่าตนฆ่ายอด
ฝี มืออาณาจักรอนัตตาไปเรียบร้อยแล้ว แต่มิได้กล่าวถึงตนที
ฆ่าไปทังจ้าวเทียนหยิน และจ้าวเฉินกัง!

ในขณะเดียวกัน,เหล่าผูค้ นมากมายพร้อมใจช่วยกันสร้าง
อนุสรณ์สถานอันยิงใหญ่แก่เย่หยวน อนุสรณ์แห่งนีเป็ นดัง
ศูนย์รวมใจของผูค้ นทัวทังดินแดนไร้สินสุด!

เย่หยวนทีเห็นแม้จะรูส้ กึ แปลกๆเล็กน้อยเพราะตัวเองยังไม่
ตาย แต่เขามิได้ขดั ขวางการสร้างใดๆ
5
วีรกรรมของเย่หยวนไม่ได้เบาดังเรืองเล่า แต่เป็ นตํานานทียัง
มีลมหายใจ พร้อมแพร่กระจายทัวทังผืนปฐพีในดินแดนไร้
สินสุดอย่างรวดเร็ว

บางที,อาจกล่าวได้วา่ สถานะของเย่หยวนในขณะนี เป็ นดัง

เซียนสวรรค์ก็มิปาน!

6
ทัศนคติของหนิงอีเซียนและคนอืนๆต่อเย่หยวนแปรเปลียน
อีกครัง

ตังแต่เย่หยวนช่วยชีวิตพวกเขามา ภายในใจของทุกคนก็
เปี ยมไปด้วยความเคารพต่อเย่หยวน

แต่ตอนนี,ความเคารพนันได้กลายเป็ นความเลือมใสและชืน
ชมจากก้นบึงในใจ!

7
 อย่างไรก็ตาม,หนิงอีเซียนคาดไม่ถึงเลยว่า หลังจากทีเย่
หยวนกลับมา เขาจะเตรียมลงมือปิ ดผนึกเส้นทางระหว่าง
สองดินแดนกะทันหันเพียงนี ซึงนีทําให้เขาตกใจอย่างมาก

ไม่ใช่วา่ เขามิเชือในพลังของเย่หยวน แต่ราคาทีนิกายต้า

เยียนจ่ายไปในอดีต,มันมหาศาลเกินไป!

8
หากเป็ นเขา,เขาเองก็มิอาจทําได้เลยเช่นกัน สละชีวิตเพือผล
ประโยชน์ผคู้ น,มันเป็ นราคาทีสูงเกินไปจริงๆ

เว้นเสียแต่จา้ วนิกายต้าเยียนในตอนนันทีทังสูงศักดิและกล้า
หาญ

เย่หยวนเองก็ตอ้ งจ่ายในราคาทีมหาศาลขนาดนันด้วยจริง
หรือไม่? แล้วเขาต้องใช้ยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าเท่าไหร่ในการผนึก? สิงเหล่านีล้วนเป็ นเรืองทีหนิงเซียน
กังวลอย่างยิง

9
 แต่เย่หยวนมิได้ใส่ใจกับท่าทางอันดูตกใจของหนิงอีเซียน
เขาพยักหน้าและกล่าวว่า

“เจ้าจงป่ าวประกาศกับนักสูด้ ินแดนวายุคลังทีหลงเหลือใน

ดินแดนไร้สินสุด ทุกคนจะต้องกลับไปยังดินแดนวายุคลัง
ภายในหนึงเดือน! มิฉะนัน,พวกเขาจะไม่สามารถกลับไปได้
อีกแล้ว! การสร้างค่ายกลหกผนึกตราตรึงมีคา่ ใช้จ่ายทีสูงลิว
หลายวันต่อจากนี,เจ้าและทีเหลือจงรวบรวมผลึกแร่ฟา้ ระดับ
สูงมาให้ขา้ เป็ นจํานวนตามทีข้าระบุไป”

10
 เย่หยวนกล่าวออกคําสังทันที เขาทราบดีถึงความกังวลที
หนิงอีเซียนกําลังเผชิญ แต่เขาก็ไม่คิดทีจะอธิบายอะไรมาก
นัก

เมือเห็นว่าเย่หยวนกล่าวสังการอย่างเคร่งเครียด หนิงอีเซียน
ก็มิกล้ากล่าวถามใดๆอีก เขารับสังและออกไปทันที

……………………………..

11
อีกหนึงเดือนต่อมา,เย่หยวนออกจากการเก็บตัว พร้อมนํา
ทัพยอดฝี มือมายังซากปรักหักพังของนิกายต้าเยียน
ณ ตําหนักสง่านิรนั ดร์

“พวกเจ้าเตรียมการเฝ้าระวังอยู่ภายนอก ข้าจะเข้าไปข้างใน
เอง”

12
เย่หยวนออกคําสังสันๆ พร้อมตรงไปยังชันทีสามของตําหนัก
สง่านิรนั ดร์ทนั ที

ค่ายกลมิติในชันทีสามนีมันลึกซึงเกินไป แม้วา่ ดินแดน

วายุคลังจะครอบครองทีแห่งนีมาเนินนาน แต่พวกเขาก็ไม่
สามารถหาทางขึนสูช่ นสามได้
ั เลย

ณ ม่านแสงมิติ เย่หยวนก้าวขึนไปในมิติตา้ เยียนอีกครัง!

13
 “ผูอ้ าวุโสเหวย!”

เมือเห็นเหวยเสียวอีกครัง เย่หยวนยังคาราวะพร้อมมอบคัน
ธนูให้เขา

ชายชราผูน้ ีเฝ้าปกป้องนิกายต้าเยียนมาอย่างขืนขมนับหมืน
ปี เขาควรค่าแก่การได้รบั การเคารพจากเย่หยวน

14
เว้นเสียแต่ในครานี,ร่างของเหวยเสียวโปร่งแสงขึน ราวกับว่า
เขากําลังจะสลายไปในอีกไม่ชา้ แล้ว

เมือเหวยเสียวเห็นว่ามีคนสามารถเข้ามายังมิติตา้ เยียนได้
เขาก็มิอาจปิ ดบังความมหัศจรรย์บนใบหน้าได้เลย

แต่เมือได้เห็นใบหน้าอันคุน้ เคยอีกครัง สีหน้าท่าทางของ

เหวยเสียวก็เต็มไปด้วยความยินดี

15
 “เจ้า…เจ้ากลับเข้ามายังมิติตา้ เยียนอีกครังได้ หรือว่า…”

เหวยเสียวกล่าวด้วยความตืนเต้นครึงหนึงกังวลครึงหนึง

ครันล่าสุด,เหวยเสียวทราบว่าตําหนักสง่านิรนั ดร์ถกู ยึดโดย

ดินแดนวายุคลังเรียบร้อยแล้ว

แต่เมือเย่หยวนปรากฏขึนอีกครังทีนีในตอนนี มันก็ไม่น่า
แปลกใจเลยทีเขาจะตืนเต้นยิง

16
 เย่หยวนพยักหน้าด้วยรอยยิมและกล่าวว่า

“ผูอ้ าวุโสเหวยคาดการณ์ถกู ต้องแล้ว เหล่าดินแดนวายุคลัง

ถอนทัพทังหมดกลับไปจนสินแล้ว พวกเราเหล่าดินแดนไร้สิน
สุดได้รบั ชัยชนะในศึกครานี!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ยอดเยียมยิง! ในทีสุดพวกเราก็ทาํ ได้! ดินแดนไร้

สินสุดกลับมาสงบสุขอีกครัง!”

17
เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน เหวยเสียวก็รบี ตรงไปยังแท่น
บูชาบรรพบุรุษทันที

ในขณะเดียวกัน,นําตาแห่งความยินดีก็หลังออกมาจากดวง
ตาทังสอง เหวยเสียวรําไห้อย่างแท้จริง เขาทีอุทิศตัวต่อนิ
กายต้าเยียนมานับหมืนปี ,ในทีสุดทุกสิงก็บรรลุผลตามทีหวัง
เหวยเสียวคุกเข่าลงตรงหน้าแท่นบูชาบรรพบุรุษและกล่าวว่า

“ท่านจ้าวนิกาย,ท่านได้ยินหรือไม่? สวรรค์ยงั ไม่ละทิงดิน

แดนไร้สินสุดของเราไป! ไม่น่าเชือเลยว่า,เยาวชนรุน่ หลังจะ
ทรงพลังขนาดนีจริงๆ!”

18
ตามทีกล่าวไป,ดูเหมือนว่าเหวยเสียวจะค้นพบสิงผิดปกติได้
ฉับพลัน เขาพลันหันศีรษะจับจ้องเย่หยวนทันที และกล่าว
ถามว่า

“เจ้าไม่ได้โกหกข้าใช่ไหม? พวกเจ้าสามารถเอาชนะยอด
ฝี มืออาณาจักรอนัตตาได้อย่างไร?”

เย่หยวนยิมพร้อมบอกเล่าเหตุการณ์ในรอบสองปี โดยสังเขป
ให้ฟัง และทิงให้เหวยเสียวอ้าปากค้างอยู่ครูใ่ หญ่

19
“จะ-เจ้ากําลังบอกว่า ตนมาทีนีเพือปิ ดผนึกเส้นทางระหว่าง
สองดินแดน?”

เหวยเสียวอุทานขึนด้วยความตกใจ

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

20
“ถูกต้องแล้ว! ดินแดนวายุคลังเป็ นแดนย่อยระดับสูง,ในท้าย
ทีสุดนี ข้าก็มิอาจรับประกันได้วา่ บุคคลทีแข็งแกร่งเท่าจ้าว
เทียนหยินจะปรากฏขึนอีกเมือใด ดังนันข้าควรตัดไฟตังแต่
ต้นลมเป็ นดีทสุี ด”

“แต่…แต่ตวั เจ้าเพียงคนเดียว จะประสบความสําเร็จได้

อย่างไร?”

เห็นได้ชดั ว่า,เหวยเสียวยังคงมิเชือในพลังของเย่หยวนเท่าที
ควร
21
 เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ผูอ้ าวุโสเหวยโปรดเชือมันในตัวข้า ข้าเป็ นผูส้ ืบทอดของนัก

ปราชญ์ตา้ เยียนโดยตรง และยังได้ศกึ ษาสามตําราค่ายกล
พิชิตจนถ่องแท้แล้ว เพียงแค่คา่ ยกลหกผนึกตราตรึง,มันมิได้
เกินความสามารถของข้าคนนีเลย”

เหวยเสียวพูดไม่ออกเมือได้ยิน

22
ดูจะแย่ไปหน่อยทีคําว่า‘เพียงแค่’ของเด็กคนนี กลับต้องเสีย
สละผูค้ นในนิกายทังหมดไปในอดีต

แต่คาํ กล่าวของเย่หยวนมันก็ยงั น่าเชือถือมากอยู่ดี ดูจากได้

ตอนทีเขาศึกษาตําราศิลาทังสามเล่ม เขาสามารถทําความ
เข้าใจทังหมดได้ดว้ ยเวลาอันสันอย่างน่าเหลือเชือ!

ยิงไปกว่านัน แม้เย่หยวนจะไม่ได้อธิบายเกียวกับ
สถานการณ์ภายนอก แต่เหวยเสียวก็พอคาดเดาได้วา่ ,เหตุ
23
 ใดดินแดนไร้สินสุดถึงสามารถเอาชนะดินแดนวายุคลังได้

ในความคิดของเหวยเสียว อย่างน้อยทีสุด,ความแข็งแกร่ง
ของเย่หยวนในปั จจุบนั ก็ไม่น่าอ่อนแอไปกว่าจ้าวนิกายในยุค
ของเขา

เย่หยวนเผยยิมแผ่วเบาเมือเห็นท่าทางของเหวยเสียว เห็นได้
ชัดว่าเขาก็ยงั เชือครึงไม่เชือครึงอยู่ดี และกล่าวต่อว่า

“ผูอ้ าวุโสเหวย,ข้าได้สงให้
ั ผคู้ นไปรวบรวมส่วนประกอบบาง
สิงมาให้แล้ว และสามารถหลอมโอสถ ทีจะช่วยให้รา่ งกาย
ของท่านคงความเสถียรได้ แม้จะมิอาจฟื นฟู แต่ดว้ ยความ
24
 เสถียรนัน,ท่านสามารถออกมาเชยชมแสงตะวันได้อีกครัง
หากผูอ้ าวุโสเหวยยังไม่เชือมันในข้า ท่านก็สามารถออกไป
เชยชมโลกภายนอกได้เลยตอนนี”

ร่างกายของเหวยเสียวสันสะท้านอีกครังเมือได้ยิน ใบหน้า
ของเขาเผยถึงความอิมเอมใจยิง

เขาอยู่เฝ้าปกป้องทีนีมานับหมืนปี เป็ นธรรมชาติทเขาย่

ี อมมี
ความปรารถนาในก้นบึงจิตใจ,สําหรับออกไปสูดอากาศบน
โลกภายนอกอีกครัง

25
ดังนัน,เมือได้ยินว่าตนมีโอกาสได้ออกไปโลกภายนอกจริงๆ
เขาจะไม่ตนเต้
ื นได้อย่างไร?

แต่หลังจากความปั นป่ วนครูห่ นึง เหวยเสียวก็สงบลงอย่าง

รวดเร็วพร้อมรอยยิม

เขาส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวกับเย่หยวนด้วยรอยยิมว่า

“เจ้าหนู,ข้าทราบว่าเจ้ามีความตังใจดี แต่…ข้าขอเลือกทีจะ
ไม่ออกไปภายนอก! ในตอนนี,พวกดินแดนวายุคลังได้กลับ
ไปแล้ว และเจ้ากําลังจะผนึกเส้นทางระหว่างสองดินแดนอีก
26
 ครัง เท่านี…ภารกิจของข้านับหมืนปี ก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์
แล้ว ในความเป็ นจริง,ข้าเป็ นคนทีตายแล้ว และเมือความ
ปรารถนาถูกเต็มเติม,มันคงถึงเวลาของข้าแล้วเช่นกัน เพียง
เท่านี…ข้าก็สามารถไปพบท่านจ้าวนิกายและทุกคนด้วย
รอยยิมได้แล้วล่ะ! ขอบคุณมากสําหรับทุกสิง!”

27
 ตอนที708 เตรียมทําลายความว่าง
เปล่า!

ตรึงงง!

ใต้ลา่ งตําหนักสง่านิรนั ดร์ซงเป็

ึ นเส้นทางระหว่างสองดินแดน
ปรากฏแสงหกสีสาด กระจายสว่างทัว มันทังดูงดงามและ

1
 เปี ยมด้วยชีวิตชีวา

เส้นทางขนาดใหญ่ทดูี เหมือนกับประตูมิติคอ่ ยๆเล็กลงต่อ

เนือง!

ในไม่ชา้ ,แสงทังหกสีก็เชือมประตูมิติทงหมดเข้
ั าด้วยกันจน
ปิ ดสนิทสมบูรณ์

หลังจากช่วงระยะหลายปี ทเย่
ี หยวนพัฒนาอย่างไม่หยุด
หย่อน ด้วยพลังของเขาเพียงคนเดียว,ก็สามารถปิ ดผนึกเส้น
ทางระหว่างสองดินแดนได้

2
ยิงไปกว่านัน,ค่ายกลหกผนึกตราตรึงทีเย่หยวนสร้างขึนใหม่
ยังแข็งแกร่งยิงกว่าของนิกายต้าเยียนทีสละชีวิตผนึกมันไว้
เสียอีก!

เหล่าสาวกในนิกายต้าเยียนไม่อาจเข้าใจสามตําราศิลานัน
ได้อย่างถ่องแท้ แต่เย่หยวนทีเข้าใจเนือหาทังหมดภายในนัน
จึงสามารถสร้างค่ายกลหกผนึกตราตรึงทีสมบูรณ์แบบขึนมา
ได้

ค่ายกลผนึกทีซับซ้อนทีสุดในดินแดนไร้สินสุด กลับไม่ใช่เรือง
ยากเลยเมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวน

3
เมือเห็นเส้นทางระหว่างดินแดนถูกปิ ดผนึกอีกครัง ฉีไฮ้,หนิง
อีเซียนและทีเหลือต่างรูส้ กึ ตืนตันอย่างไม่น่าเชือ

ความหายนะและความทุกข์ทรมานทังหมดในอนาคต ได้
หายไปตลอดกาลแล้ว!

ในบรรดาพวกเขา,ความแข็งแกร่งของฉีไฮ้ใกล้เคียงกับ
อาณาจักรอนัตตามากทีสุด แต่กระนัน,เขายังต้องส่ายหัวให้
ต่อความซับซ้อนของค่ายกลผนึกนี สายตาทีเขาจ้องมองเย่
4
หยวนเต็มไปด้วยความซาบซึง,เขาคุกเข่าลงพร้อมจรดศีรษะ
ลงแทบเท้าเย่หยวนทันที

“เย่หยวน,วีรกรรมอันกล้าหาญของเจ้าช่างหาตัวจับได้ยาก
ในหน้าประวัติศาสตร์ หากไร้ซงความช่
ึ วยเหลือของเจ้า,ป่ าน
นีดินแดนไร้สินสุดของเราคงเป็ นอะไรไปแล้วไม่รู!้ เจ้าดึงพวก
เรากลับสูอ่ นาคตอันสดใสอีกครัง จากสนามรบนองเลือดไม่รู ้
จบ! ข้าทราบดีวา่ ,ตนไม่คคู่ วรกับชือจักรพรรดิแห่งดินแดนไร้
สินสุดเลยสักนิด! แต่ถึงกระนัน,ข้าขอเป็ นตัวแทนของเหล่า
นักสูใ้ นดินแดนไร้สินสุดทังหมด เพือแสดงคําขอบคุณแก่
เจ้า!”

5
 ฉีไฉ้กล่าวด้วยความกตัญ อู นั ไร้สินสุด

เย่หยวนเร่งประคองร่างของเขาขึน และกล่าวตอบด้วยรอย
ยิมว่า

“เฒ่าไฮ้,ไม่จาํ เป็ นต้องโทษตนเอง แต่เดิม,นีเป็ นสงครามทีไร้

ความยุติธรรมอยู่แล้ว ทังในด้านเวลาการเตรียมตัวและพลัง
จ้าวเทียนหยินได้วางแผนเรืองนีมาเป็ นเวลานาน ท่านถือว่า
พยายามอย่างทีสุดแล้วจริงๆ พวกเรากลับกันเถอะ”

6
 ฉีไฮ้ลงั เลอยู่ครูห่ นึงแล้วกล่าวถามว่า

“เย่หยวน,พลังการต่อสูข้ องเจ้าเกินขีดจํากัดทีดินแดนแห่งนี
จะรับไหวแล้ว ข้าสงสัยว่า…เจ้ามีวางแผนทีจะขึนสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิเมือใดกัน?”

“อืม…คงต้องรออีกสักระยะหนึงเลย ข้าได้จดั เตรียมโอสถ

พร้อมให้อิงหมัวหูเ่ ข้าสูก่ ารเก็บตัวเรียบร้อย เขาจะต้องฝี กฝน
อย่างหนักเพือขึนสูจ่ ดุ สูงสุดแห่งพลังระดับห้าเสียก่อน แล้ว
ค่อยให้เขาขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิไปพร้อมกับข้า ในขณะ
เดียวกัน,ข้าก็คงใช้เวลาทีเหลือกับพ่อแม่ของตน หลายปี ที

7
ผ่านมา,ข้าเอาแต่เดินทางไปทัว และยังไม่มีโอกาสได้ตอบ
แทนความกตัญ ใู นฐานะลูกเลยสักครัง”

เย่หยวนกล่าว

………………………

8
ครึงปี ผ่านไปประหนึงสายธารไม่หวนคืน ในช่วงครึงปี มานี,เย่
หยวนมิได้ฝึกฝนอย่างจริงๆจังๆเท่าไหร่นกั แต่มกั ใช้เวลาอยู่
กับพ่อและแม่ให้คมุ้ ค่าทีสุดแทน

นับตังแต่กลับชาติมาเกิดใหม่ เขาไม่เคยใช้เวลาอยู่กบั เย่ฮา

นและเหรินหงหลิงเลย กลับกัน,เขาปล่อยให้พอ่ แม่ของตน
เผชิญกับความยากลําบากนับไม่ถว้ น

9
ครึงปี ทผ่ี านล่วงเลย,ล้วนเป็ นประสบการณ์ทมีี คา่ ยิงสําหรับ
พ่อแม่ลกู พวกเขาอยู่ดว้ ยกันและทํากิจกรรมต่างๆอย่างมี
ความสุข ประหนึงครอบครัวแสนธรรมดาและอบอุ่น

ซึงในครึงปี มานี,สถานการณ์ตา่ งๆในดินแดนไร้สินสุดได้

เปลียนไปอย่างมากเช่นกัน

นิกายเมฆาราตรีกลายมาเป็ นนิกายทีมีตาํ แหน่งสูงศักดิทีสุด

ในแดนเหนือ ชือเสียงและอํานาจสูงส่งยิงกว่าสามนิกายอัน
ยิงใหญ่นกั

10
ทังๆทีในความเป็ นจริง ภายในนิกายเมฆาราตรีไม่คอ่ ยมียอด
ฝี มือมากมายแต่อย่างใด ทว่า,จ้าวนิกายของพวกเขากลับ
เป็ นบุคคลทีอยู่บนจุดสุดยอดแห่งดินแดนไร้สินสุด

ซึงบุคคลนันก็คือ เย่หยวน!

นิกายเมฆาราตรีถกู ก่อตังขึนใหม่อีกครัง ในสถานทีเดิมบน

แดนเหนือ!

11
ในทีสุด ความปรารถนาอันยาวนานของเหล่าสาวกและศิษย์
นิกายเมฆาราตรีก็เป็ นจริง!

เว้นเสียแต่…ในระหว่างสงครามสองดินแดน หลิวชิงเฟิ งและ

เหล่าผูค้ นระดับสูงแห่งนิกายเมฆาราตรีได้ตายลงในสนาม
รบ พวกเขายอมสละชีวิตเพือปกป้องเหล่าอัจฉริยะในนิกาย
อย่างกล้าหาญ

ต่อมา,หลังจากทีเย่หยวนคว้าชัยในสงครามระหว่างสองดิน
แดน เทียนอี,ถิงอูจ้ ิว และเหล่าอัจฉริยะของนิกายออกจากที
ลีภัย และเข้าร่วมกับเย่หยวนอย่างไม่ลงั เล

12
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี จึงไม่น่าแปลกใจเลย,ทีเย่หยวนจะ
ขึนเป็ นจ้าวนิกายเมฆาราตรีคนใหม่

ดังนัน,ภายในนิกายเมฆาราตรีแห่งนีจึงมี ยอดฝี มือ

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเพียงคนเดียว แต่นนก็
ั ทาํ ให้,
นิกายเมฆาราตรีกลายเป็ นนิกายอันดับหนึงแห่งดินแดนไร้
สินสุดอย่างไร้ขอ้ กังขาใดๆ!

เย่หยวนสร้างค่ายกลปกป้องนิกายระดับหกเสมือนขึน
สําหรับนิกายเมฆาราตรีแห่งใหม่ พลังการปกป้องของมันได้
13
ชือว่า เป็ นค่ายกลปกป้องทีแข็งแกร่งทีสุดในดินแดนไร้สินสุด
กระทังความแข็งแกร่งของฉีไฮ้ก็ยงั ไม่สามารถฝ่ าค่ายกลนี
เข้ามาได้

นีจึงทําให้นิกายเมฆาราตรีแข็งแกร่งยิงขึนไปอีก

หลังจากนัน,เย่หยวนได้สร้างเพลงดาบเทพอัสนีบาตม่วงทอง
ทีสมบูรณ์แบบขึนมา นีคือวรยุทธสุดยอดแห่งนิกายเมฆา
ราตรี

14
 เย่หยวนสลักอักษร‘ดาบ’ดังทีเคยทํามาก่อน แต่ครังนี,เขา
กลับสลักไว้แค่เจ็ดอักษรเท่านันบนยอดเขา ซึงแต่ละคํามัน
อัดแน่นไปด้วยแนวคิดแห่งดาบทีลึกซึงอย่างหาทีเปรียบมิได้

‘ผูใ้ ดบรรลุเจ็ดอักษรดาบถ่องแท้ ผูน้ นสํ

ั าเร็จเพลงดาบเทพ
อัสนีบาตม่วงทองสมบูรณ์’

นีคือประโยคทีเย่หยวนสลักทิงไว้บนยอดเขา ตราบใดทีเหล่า
ลูกหลานในอนาคตสําเร็จทังเจ็ดอักษร‘ดาบ’นีได้ พวกเขาจะ
สามารถใช้เพลงดาบเทพอัสนีบาตม่วงทองได้อย่างสมบูรณ์
แบบ!

15
 ต่อมาหลังจากนันหลายปี ,บนยอดเขาแห่งนีก็ได้ชือว่าเป็ น
สถานทีศักดิสิทธิของนักดาบ นักสูผ้ ฝู้ ึ กฝนในศาสตร์แห่งดาบ
ทุกคนย่อมปรารถนาทีจะมาทีนีสักครังในชีวิต

เนืองจาก,แม้เข้าใจอักษร‘ดาบ’เพียงแค่ตวั เดียว แต่แนวคิด

แห่งดาบของคนๆนันก็กา้ วลําเหนือนักสูท้ วไปยิ
ั งแล้ว!

ในอีกร้อยปี ขา้ งหน้า,ตอนทีพวกเทียนอีไม่อยู่แล้ว เพียง

อัจฉริยะสักคนทีปรากฏตัวขึนในนิกายเมฆาราตรีแห่งนี หาก
16
เขาสามารถเข้าใจอักษร‘ดาบ’อย่างน้อยห้าตัวขึนไป เพียงแค่
นีก็เพียงพอสําหรับปกป้องนิกายได้แล้ว และยังคงรักษา
ตําแหน่งนิกายอันดับหนึงแห่งดินแดนไร้สินสุดได้ตอ่ ไป!

แน่นอนว่าปั จจุบนั ,นิกายเมฆาราตรีแข็งแกร่งยิงกว่านิกาย

ต้าเยียนมากนัก รวมถึงหลายสิงอย่างทีเย่หยวนวางแผนให้
กับเหล่าสาวกในอนาคต พวกเขาทีเหลือย่อมต้องแข็งแกร่ง
ขึน!

เหล่าคนรุน่ ใหม่ทดํี าเนินแนวทางตามทีเย่หยวนสร้างไว้ ใน

17
อนาคต,พวกเขาจะต้องกลายเป็ นยอดฝี มืออันทรงพลังในดิน
แดนไร้สินสุด ยอดฝี มือนับไม่ถว้ นจะปรากฏขึนในนิกาย
เมฆาราตรี

นอกเหลือจากนี เย่หยวนยังคงเปิ ดบรรยาย และถามตอบทุก

ข้อสงสัยในชันทีเจ็ดแห่งพันกําแพงปริศนา เขาเปิ ดให้ทกุ คน
สามารถเข้าฟั งบรรยายได้

เมืองวูเ่ ฟิ นกลายมาเป็ น สถานทีศักดิสิทธิของนักหลอมโอสถ

อีกครัง แต่ครานีมิใช่เพียงแค่ชืออีกต่อไป ด้วยความรูข้ องเย่
หยวน,ได้ยกระดับเหล่านักหลอมโอสถภายในเมืองจนแกร่ง
ขึนผิดหูผิดตา!

18
 แปดปี หลังจากนัน,เย่ฮานกลายมาเป็ นจุดสูงสุดแห่งจอม
ราชาโอสถ เขาคือผูอ้ ยู่บนจุดสุดยอดในศาสตร์แห่งโอสถทัว
ทังแดนใต้และแดนเหนือ พร้อมได้รบั สืบทอดเสือคลุมต่อ
จากเหรินซิงชุน และขึนเป็ นเจ้าเมืองวูเ่ ฟิ นคนต่อไป

นิกายเมฆาราตรีและเมืองวูเ่ ฟิ น ขึนเป็ นอันดับหนึงในศาสตร์

แห่งการต่อสูแ้ ละศาสตร์แห่งโอสถ ทัวทังแดนใต้และแดน
เหนือแห่งดินแดนไร้สินสุด ทังสองเป็ นพันธมิตรอันเหนียว
แน่นทีสุด,พร้อมช่วยเหลือซึงกันและกันอยู่เสมอ

19
 ……………………..

ครึงปี หลังจากทีสงครามระหว่างดินแดนสินสุดลง อิงหมัวหูก่ ็

บ่มเพาะพลังจนกลายเป็ นจุดสูงสุดแห่งระดับห้าสําเร็จ!

20
 “ฮ่าฮ่า! พีใหญ่รอข้านานรึไม่!”

พวกเขากําลังจะขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิกันแล้ว จึงไม่น่า

แปลกใจเลยทีอิงหมัวหูจ่ ะตืนเต้นเพียงนี

“หุห,ุ เจ้ามิได้ทาํ ให้ขา้ ต้องรอเจ้า ครึงปี ทผ่ี านมาถือเป็ นการ

พักผ่อนทังร่างกายและจิตวิญญาณของข้าได้ยอดเยียม!
ตังแต่อยู่ในรัฐฉินจนในปั จจุบนั ,ข้ามักเร่งการพัฒนาของตน
เร็วเกินไปมาก ถึงแม้จะมิได้อยู่ในระดับทีอันตราย แต่หาก

21
พัฒนาต่อไปโดยไม่ยอ้ นกลับมาบํารุงรากฐานให้ดี มันย่อม
เป็ นอันตรายต่ออนาคต ครึงปี มานี,ไร้ซงการต่
ึ อสู้ ไร้ซงการ
ึ
ฝึ กฝน ข้าอาศัยอยู่กบั พ่อแม่ในฐานลูกชายแสนธรรมดาคน
หนึง เหล็กมิได้แข็งแกร่งตอนมันร้อน,เฝ้ารอจนเย็นตัวลง…
นันแหละคือความแข็งแกร่งทีแท้จริง!”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้ม

เส้นทางทีดีทีสุดของการบ่มเพาะพลัง มิใช่การพัฒนาอย่าง
ก้าวกระโดด

บางครังต้องปล่อยทุกสิงทิงไปและพักฟื น เส้นทางนันย่อม
22
 มันคงและแข็งแกร่งกว่าเดิมยิง!

ครึงปี มานี,เย่หยวนแทบมิได้ย่งุ เกียวกับโลกแห่งการต่อสูเ้ ลย

แต่น่าแปลกมากที,ความเข้าใจต่ออาณาจักรพลังของเย่
หยวนกลับมันคงขึนมากแทน

“พีใหญ่ชอบกล่าวอะไรยากๆอยู่เรือย! เอาล่ะๆ,พวกเรารีบ
ขึนไปกันดีกว่า!”

23
 อิงหมัวหูก่ ล่าวอย่างตืนเต้น

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“อืม แต่เจ้าจะต้องเตรียมตัวก่อน! มันมิใช่เรืองง่ายทีจะขึน

ไป!”

ครึงเดือนต่อจากนัน,อิงหมัวหูก่ ็ตระหนักชัดแล้วว่า การจะขึน

ไปมิได้ง่ายเลย! และอันทีจริงแล้ว,เย่หยวนก็ตงใจจะให้
ั เหริน

24
ตง,เสียวหลูห่ ยานและลูเ่ อ๋อขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิไปด้วยเช่น
กัน!

แต่,การก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิต้องทําลายความว่างเปล่า
ไปให้ได้เสียก่อน

เนืองจากความแข็งแกร่งของทังสามไม่เพียงพอ เย่หยวนจึง
ให้ทงสามผนึ
ั กกําลังเพือช่วยกันทําลายความว่างเปล่า!

25
ทังเย่หยวนและอิงหมัวหูท่ าํ ลายความว่างเปล่าพร้อมกัน ดิน
แดนแห่งนีก็ถึงขีดจํากัดแล้ว และหากยังนําทังสามไปด้วย,
พลังอาจสูงเกินไปจนทําลายดินแดนไร้สินสุดเป็ นเสียงๆได้
เลย!

“พีใหญ่,เจ้าหยอกเล่นใช่ไหม? นี…ไม่อนั ตรายเกินไปหน่อย

รึ?”

อิงหมัวหูก่ ลืนนําลายลงคออย่างยากลําบาก พร้อมกล่าว

ด้วยความตกใจ

26
ถึงเขาจะทราบว่า,เย่หยวนแข็งแกร่งพอสําหรับหลายสิง
อย่างทีเป็ นไปไม่ได้ แต่ในเรืองนี…มันเกินจริงไปมาก!

27
 ตอนที709 คมดาบพลังฉีเสียดสะบัน
เมฆา!

นอกจากนี,การจะทําลายความว่างเปล่าเพือขึนสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิ จําเป็ นต้องฝ่ าการทดสอบของสรวงสวรรค์ไปให้ได้
เสีย ซึงการทดสอบนีมันแตกต่างจากการทดสอบของสรวง
สวรรค์ เพือก้าวข้ามอาณาจักรพลังโดยสินเชิง

1
 ในแง่ของความรุนแรง,เรียกได้วา่ คนละเรืองกัน!

แม้แต่ฉีไฮ้ยงั ไม่กล้าเสียงกับขันตอนเช่นนี เพราะเขายังไม่

กล้าพอทีจะเผชิญหน้ากับการทดสอบของสรวงสวรรค์ เพือ
ทําลายความว่างเปล่าและขึนไป

แต่ไหนแต่ไหร่,นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ทต้ี องการขึนไปมักติด

ปั ญหาทีเรืองการทดสอบของสรวงสวรรค์ทงสิ
ั น

อย่างไรก็ตาม,ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวน การทดสอบ

2
 ของสรวงสวรรค์มิใช่เรืองยากใด

แต่หากเขานําอีกสามคนไปด้วย,ความยากง่ายกลับแตกต่าง
โดยสินเชิง!

เมือพวกเขาทังสามเดินเข้าสูจ่ ดุ ศูนย์กลาง ตรงทีเย่หยวน

กําลังเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์ การทดสอบย่อม
คิดว่า,พวกเขาทังสามเองก็ตงใจที
ั จะขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ
ด้วยเช่นกัน!

ดังนัน,กลุม่ เมฆาสีทมิฬจึงเพิมขึนอีกสามกลุม่ ใหญ่ เพือรอง

รับการทดสอบของอีกสามคนทีพึงเข้ามา หากรวมกับของ
ตนเองแล้ว,ภาระทีเย่หยวนต้องแบกรับมากกลับทวีเพิมขึน
3
 หลายสิบเท่า!

แม้ทณ
ั ฑ์ฟา้ ทีสะบันผ่าลงมาจะมีแต่สีขาว แต่เพียงสีเดียว
ต่างทําให้ผคู้ นขนหัวลุกกันเป็ นแถว

“หุห,ุ ข้าต้องรับการทดสอบของสรวงสวรรค์แทนสามคนนัน
ด้วย ในครานีเจ้าต้องดูแลตัวเอง!”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงเรียบนิง

4
 อิงหมัวหูพ่ ดู ไม่ออกไปพักหนึงเมือได้ยิน แต่เนืองจากเย่
หยวนยังคงยืนยันเช่นนี,แม้ตายเขาก็จะไปด้วยโดยไม่ลงั เล!

มิตรภาพระหว่างอิงหมัวหูแ่ ละเย่หยวน มันก้าวลําเหนือกว่า

ความเป็ นความตายนานแล้ว

“นายน้อย,เหตุใด…ไม่ให้ขา้ ตามท่านไปทีหลังล่ะ? ปล่อย

ให้ลเู่ อ๋อบ่มเพาะพลังในดินแดนไร้สินสุดต่ออีกสักระยะ ข้า
เชือว่าไม่นานเกินรอ ข้าจะสามารถขึนไปได้เองแน่นอน!”

5
ลูเ่ อ๋อค่อนข้างเป็ นห่วงเย่หยวนยิง และไม่เต็มใจเท่าไหร่นกั
ทีจะให้เขาเสียงอันตรายทีมากเกินไป

เพือความปลอดภัยของเย่หยวน ลูเ่ อ๋อจึงคิดทีจะแยกตัวออก

ชัวคราว แม้นางจะไม่เต็มใจก็ตาม

การมีนางอยู่มนั เพิมอันตรายและความเสียงต่อชีวิตเย่หยวน
มากขึน

6
ความคิดของลูเ่ อ๋อนันง่ายมากไม่ซบั ซ้อน ไม่เป็ นไร,หากนาง
ตายในการทดสอบของสรวงสวรรค์ แต่เมือเกียวพันกับชีวิต
ของเย่หยวน นางย่อมไม่ให้อภัยตัวเองและเป็ นตราบาปใน
ใจแม้กระทังตายไป

นอกจากนี,ลูเ่ อ๋อก็มิได้กล้าโอ้อวดแต่อย่างใด ระยะเวลา

เพียงครึงปี นี,นางก้าวขึนสูอ่ าณาจักรร้อยสมุทรวิวฒ
ั น์ได้แล้ว

นับตังแต่ทนางสามารถบ่
ี มเพาะพลังได้อีกครัง เกียวกับ
ความเร็วในการพัฒนาของนาง,สามารถนิยามได้สนๆว่
ั า น่า
กลัวดังปี ศาจ แม้แต่ความเร็วในการพัฒนาของเย่หยวนเอง
ยังไม่อาจเทียบเคียงนางได้เลยเช่นกัน!

7
 ด้วยอัตราความเร็วเช่นนีของนาง ไม่จาํ เป็ นต้องรอนานถึง
สิบยีสิบปี เพียงสองถึงสามปี นางก็ขนสู
ึ ด่ ินแดนศักดิสิทธิได้
แล้ว

“ใช่แล้ว,ท่านอาจารย์ ข้าคิดว่า…ท่านขึนล่วงหน้าไปก่อน
จะดีกว่า”

เสียวหลูห่ ยานกล่าวด้วยความกังวล

8
 เหรินตงเองก็กล่าวเสริมเช่นกัน แต่เย่หยวนทีได้ยิน,สีหน้า
ของเขาก็มืดลงและกล่าวว่า

“นีใครเป็ นศิษย์ใครเป็ นอาจารย์กนั ? พวกเจ้าเพียงแค่ตาม

ข้ามาก็พอ ส่วนทีเหลืออย่าได้กงั วล,ข้าเตรียมวิธีรบั มือไว้อยู่
แล้ว!”

ชัวขณะ,แขนเสือเย่หยวนโบกสะบัดเบาๆ เป็ นสัญญาณว่า

จบเรืองนี ทังสามต่างเงียบไม่กล้ากล่าวใดๆอีก

แท้จริงแล้ว,พวกเขาทุกคนล้วนเป็ นห่วงในเรืองความปลอด
ภัยของเย่หยวนยิง หากเกิดอะไรขึนกับเขาจริงๆ,ภายในใจ

9
ของทังสามย่อมรูส้ กึ ผิดมหันต์ เนืองมีสว่ นร่วมในความผิด
เช่นกัน

การขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิพร้อมกันห้าคน ทุกอย่างมันอยู่ใน

การคํานวณของเย่หยวนแล้ว

…………………………………

10
ทีตังของเย่หยวนเพือเข้าการบทสอบของสรวงสวรรค์ เป็ น
สายธารใสขนาดใหญ่ ห่างออกไปจากนิกายเมฆาราตรีแห่ง
ใหม่ประมาณหมืนลี

ในวันนี,เหล่านักสูด้ ินแดนไร้สินสุดจํานวนนับไม่ถว้ น ต่าง

รวมตัวกับรอบสายธารใหญ่ ทุกคนมาทีนีเพือรับชม
เหตุการณ์แห่งประวัติศาสตร์

ผูค้ นใหญ่นอ้ ยใหญ่มากมายมหาศาล มาทีนีและต้องการ

เฝ้ามองภาพฉากทีหาได้ยากยิงในรอบหมืนปี แห่งดินแดนไร้
11
 สินสุด

เหตุการณ์ในวันนีจะเป็ นความทรงจําอันมีคา่ ทีสุดในชีวิต

พวกเขาจะพลาดโอกาสสําคัญขนาดนีได้อย่างไร?

แน่นอนว่าเหล่าผูค้ นทีเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์ อีก

ไม่นาน,พวกเขาก็จะกลายเป็ นนักสูแ้ ห่งดินแดนศักดิสิทธิ
แล้ว

หลายต่อหลายคนมีพวกเขาเป็ นต้นแบบ เพือมุง่ สูจ่ ดุ หมาย

ตามใฝ่ ฟันในอนาคต พวกเขาต้องการแรงกระตุน้ และเฝ้า

12
 มองภาพเหตุการณ์ในวันนี

อย่างน้อยทีสุด,พวกเขาก็มีตวั อย่างทีแสดงให้เห็นถึงความ
เป็ นไปได้

ดังนัน,ในการก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิในครานี ทังเหล่า

ยอดอัจฉริยะและยอดฝี มือทังหมดดินแดนไร้สินสุดจึงมารวม
ตัวกันในเวลานี!

การทดสอบของสรวงสวรรค์ยงั มิเริมต้น แต่ทวทั

ั งบริเวณอัด

13
 แน่นไปด้วยนักสูน้ บั ไม่ถว้ นเสียแล้ว

เย่หยวนทราบถึงความปรารถนาของเหล่านักสูด้ ี และเขาเอง
ก็ไม่มีเหตุผลทีจะห้ามไม่ให้พวกเขาเข้ามารับชมเช่นกัน จึงมิ
ได้คมุ เข้มกับสถานการณ์ในปั จจุบนั มากนัก

“ท่านพ่อท่านแม่,การทดสอบของสรวงสวรรค์ใกล้เริมขึน
แล้ว หลังจากวันนี,พวกเราพลันต้องแยกจากโดยสองดิน
แดน โชคชะตาพบพานอีกคราช่างยากลําบากนัก นีเป็ น
โอสถทังหมดทีข้าหลอมเตรียมให้กบั น้องสาวของข้า ท่าน
แม่,สามเดือนก่อนกําหนดคลอด โปรดกินโอสถทีข้าเตรียม
14
ให้บาํ รุงทุกวันมิได้ขาด เพือให้แน่ใจว่า,น้องสาวจะแข็งแรง
ปลอดภัย โอสถในส่วนอืนๆก็มนให้
ั นอ้ งกินบํารุงอย่างสมํา
เสมอ นีจะเป็ นประโยชน์อย่างยิงต่อเส้นทางการบ่มเพาะ
พลังในอนาคต ทุกอย่างข้าเตรียมให้หมดแล้ว”

เย่หยวนนําโอสถทังหมดส่งมอบให้เย่ฮาน จํานวนโอสถทัง
หมดทีเย่หยวนหลอมให้นอ้ งสาว ประหนึงคลังโอสถเคลือนที
ก็ไม่ปาน

เย่ฮานและเหรินหงหลิงมีเวลาอยู่ดว้ ยกันมากขึน หลังจาก

ผ่านพ้นเหตุการณ์มากมาย และในอดีต,เนืองจากพวกเขา
ต้องอยู่ดแู ลเย่หยวนมาโดยตลอด พวกเขาจึงไม่มีเวลาว่าง
สําหรับสิงอืนๆเลย
15
 แต่เมือไม่นานมานี,ภายใต้การตรวจชีพจรของเย่หยวน เห
รินหงหลิงก็เริมตังครรภ์อีกครังในทีสุด และเมือค้นพบดังนัน,
เย่หยวนก็รูส้ กึ ดีใจอย่างมาก เพราะพวกเขาสองคนจะมีคน
ดูแลแล้วหลังจากทีเขาขึนไป

เนืองจากเย่หยวนหมันตรวจครรภ์ของเหรินหงหลิงอยู่สมํา
เสมอ เขาจึงทราบว่าในครรภ์ของแม่เป็ นเด็กผูห้ ญิง นันเป็ น
เหตุวา่ ทําไมเย่หยวนจึงเรียกน้องสาวได้อย่างเต็มปาก ทังๆที
ยังไม่คลอด

เย่ฮานรับโอสถทังหมดไว้ แต่ยงั คงกล่าวอย่างกังวลใจยิงว่า

16
“หยวนเอ๋อ,เจ้านําลูเ่ อ๋อและพวกเขาไปด้วยเช่นนี มัน…มัน
จะไม่ลาํ บากเกินไปใช่ไหม?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ท่านพ่อโปรดมันใจในตัวข้า หยวนเอ๋อทราบดีวา่ ตนกําลัง

ทําอะไร!”

17
 เย่ฮานครําครวญด้วยความเป็ นห่วงต่อทันทีวา่

“ตอนนีเจ้าก็เป็ นถึงยอดฝี มืออันแข็งแกร่ง พ่อเองก็ไม่

สามารถควบคุมอะไรๆได้อีกแล้วเช่นกัน เมือขึสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิ,เจ้าต้องระวังตัวให้มากขึน และมากขึนในทุกๆ
เรือง! ยอดฝี มือในดินแดนศักดิสิทธิมีมากมายดังเมฆาบน
ท้องนภา สิงใดควรไม่ควรจักต้องพิจารณาให้ด,ี ทังบุน๋ และบู๊
เลือกใช้ตามสถานการณ์อย่างเหมาะสม”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ขอบคุณอย่างยิงสําหรับความเป็ นห่วงของท่านพ่อ หยวน

18
 เอ๋อคงต้องไปแล้ว!”

หัวใจของเย่ฮานสันสะท้านเมือได้ยินประโยคสุดท้าย ไม่รู ้
ตังแต่เมือใด,นําตากลับไหลรินอาบแก้มทังสองของผูเ้ ป็ นพ่อ
เสียแล้ว

เมือนึกถึงเหตุการณ์ตา่ งๆทีผ่านพ้นมา เย่ฮานยังรูส้ กึ ราวกับ

กําลังฝันไป

ลูกชายทีได้ชือว่าขยะ และไม่ได้เรืองเลยสักทาง กลับกลาย

เป็ นวีรบุรุษผูก้ อบกูด้ ินแดนไร้สินสุดในปั จจุบนั

19
เด็กหนุ่มอันน่าทึงผูส้ ร้างปาฏิหาริยท์ ยืี นอยู่ตอ่ หน้า คือ..ลูก
ชายของเขาอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!

ลูกชายของเขาได้กลายเป็ น ตํานานทียิงใหญ่ทสุี ดในหน้า

ประวัติศาสตร์แห่งดินแดนไร้สินสุด!

……………………….

20
 เย่หยวนเดินกลับมาถึงใจกลางกลุม่

“หลูห่ ยาน,เจ้าหนูตง,ลูเ่ อ๋อ ในระหว่างทีข้าฝ่ าฟั นการ

ทดสอบของสรวงสวรรค์ ต้องยืนห้ามห่างข้าเกินสามสิบก้าว
พวกเจ้าห้ามเคลือนทีใดๆเป็ นอันขาด,เข้าใจหรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวเตือนด้วยนําเสียงเคร่งครึม

ทังสามพยักหน้าทันทีเมือได้ยิน

21
 “รับทราบ!”

เย่หยวนหันไปหาอิงหมัวหูอ่ ีกคราและกระตุกยิมกล่าวว่า

“อะไร? กลัวรึไง?”

อิงหมัวหูท้ เตรี
ี ยมพร้อมอยู่นานจนรากงอก เมือเขาได้ยินเช่น
นันก็สวนกลับทันทีวา่

“กลัวบ้ากลัวบออะไร! หากสรวงสวรรค์มนั ไม่ให้ขา้ ขึน,ข้านี

22
แหละจะไปทําลายสวรรค์เอง! กับแค่การทดสอบเห็บเหาแค่
นี ข้าไม่เชือว่าสัตว์เทวะอันสูงส่งผูน้ ีจะไม่สามารถผ่านไป
ได้!”

เย่หยวนหัวเราะดังเมือได้ยินและกล่าวว่า

“เยียม! วันนี,เราสองพีน้องจะไปปลุกสวรรค์ให้ตนขึ
ื น!”

เมือกล่าวจบ,คมดาบพลังฉีของเย่หยวนก็ปรากฏขึน พร้อม
พุง่ ทะยานเสียดเมฆา เข้าเย้ยหยันสรวงสวรรค์ทนั ที!

23
แม้วา่ เหล่านักสูจ้ ะอยู่หา่ งจากพวกเย่หยวนเป็ นพันก้าว แต่
ทังหมดยังต้องสันสะท้าน เมือได้เห็นคมดาบพลังฉีของเย่
หยวน

ครืนนน!

สรวงสวรรค์ราวกับรับรูไ้ ด้ถึงการเย้ยหยัน ในไม่ชา้ ,สายลม

เปลียนทิศ กลุม่ เมฆานับหลายร้อยลีเข้ามารวมตัวกันจนเกิด
ความมืดมิด

24
“ข้า…ข้าหายใจแทบไม่ออกแล้ว! นีคือ…การทดสอบเพือ
ขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิงันรึ!? เหตุใดข้าถึงรูส้ กึ ราวกับ…นี
เป็ นวันโลกาวินาศไม่ปาน?”

“น่ากลัวเกินไปแล้ว! ระดับความรุนแรงของการทดสอบเช่น
นี…กระทังยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตาครึงขันยังต้องเผชิญ
ความตาย จริงหรือไม่? ท่านเย่หยวน…จะมีวิธีใดเอาชนะ
ความวิปลาสเช่นนีกัน?”

25
 แรงกดดันอันทรงพลังจากท้องนภา ต่างทําให้เหล่านักสู้
สัมผัสได้ถึงความหายนะทันที

พวกเขาไม่เคยเห็นการทดสอบของสรวงสวรรค์ทรุี นแรง
ขนาดนีมาก่อน!

เปรียงงง!

ทัณฑ์ฟา้ สีขาวยักษ์อนั ทรงพลังอย่างหาทีใดเปรียบมิได้ จู่ๆก็

ผ่าลงมาโดยไร้ซงสั
ึ ญญาณใดๆ สิงนีต่างทําให้ทกุ คนตกใจ

26
 กลัว!

การทดสอบของสรวงสวรรค์ในครานีผิดปกติเกินไป มันมิได้
ให้เวลาเย่หยวนเตรียมพร้อมใดๆ!

ถึงกระนัน ขณะเดียวกัน นิวชีทีควบแน่นเป็ นคมดาบพลังฉี

พุง่ ฉีกเวหา สวนขึนปะทะกับทัณฑ์ฟา้ สีขาวโดยตรง!

27
 ทัณฑ์ฟา้ สะบันเป็ นเสียง!

นิวของเย่หยวนเป็ นดังหยดนําในหม้อนํามันเดือด สรรพสิง

ระเบิดสินในคราเดียว!

แต่ทณ
ั ฑ์ฟา้ ยังคงโหมกระหนําไม่หยุดหย่อน และฟาดฟั น
เข้าใส่เย่หยวนอย่างทารุณโดยไร้เหตุผล เหล่าผูค้ นยังไม่มี
โอกาสตังตัว,พวกเขาทําได้เพียงสูดหายใจเย็นเข้าลึกด้วย
ความยําเกรง!

28
 เย่ยหวนแหงนมองภาพบนท้องนภาและคํารามว่า

“มาได้จงั หวะดีเสียจริง!”

ชัวอึดใจเดียว คมดาบพลังฉีคมไขว้ทบั ซ้อนประณีต สรรพ

สิงกลางเวหาถูกฉีกเป็ นเศษเสียว!

หลายสิบทัณฑ์ฟา้ สีขาวไม่มีอนั ใดรอดจากคมดาบของเย่

หยวนได้เลย!

29
เหล่านักสูผ้ คู้ นมากมาย,ราวกับอยู่ในพีธีกรรมอันน่าเหลือ
เชือ พวกเขาเบิกตากว้างตะลึงจนสุดพรรณนา

ภาพฉากตรงนียากทีจะเชือหากมิได้ประจักษ์ตอ่ สองตา
พวกเขาไม่อยากเชือเลยว่า,ตนจะมีโอกาสได้เห็นเรืองน่า
เหลือเชือในชีวิตนี!

ความรุนแรงของทัณฑ์ฟา้ มากกว่าของพวกเขาทีเคยเผชิญ
กว่าหลายร้อยเท่า เพียงทัณฑ์ฟา้ ของเย่หยวนอันเดียว มัน
สามารถฆ่าล้างชีวิตทุกคนในได้พริบตา

30
แต่เมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวน,ทัณฑ์ฟา้ เหล่านันกลับดูอ่อนแอ
ทันที!

อย่างไรก็ตาม,ทัณฑ์ฟา้ ยังคงกระหนําต่อเนือง ทว่าคมดาบ

พลังฉีของเย่หยวนกลัวเขาไล่ฟาดจนดับสิน!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พีใหญ่,ท่านนีมันปี ศาจชัดๆ! สุดยอดจริงๆ!”

31
 อิงหมัวหูร่ ะเบิดเสียงหัวเราะลันเมือเห็นฉากเหล่านี

หลังจากนันครูใ่ หญ่,ไม่มีใครทราบว่าทัณฑ์ฟา้ ฟั นฟาดลงกี

ร้อยสาย แต่ยิงเวลาผ่านไป,ความรุนแรงก็เริมถดถอยใน
ท้ายทีสุด

เพราะมันค้นพบแล้วว่า ไม่วา่ จะทําอย่างไร,ก็ไม่สามารถทํา

อะไรกับคมดาบพลังฉีนีได้เลย

32
 ท้ายทีสุดนี,การทดสอบของสรวงสวรรค์ก็สินสุดลง กลุม่
เมฆาทมิฬค่อยๆสลายตัวไป

ความว่างเปล่าถูกทําลาย ท้องนภาแยกห่าง บัดนี,ได้มีแสง

สีอาํ พันประกายสวยสาดลงมาจากสรวงสวรรค์ พร้อมเข้า
ห่อหุม้ ร่างของพวกเย่หยวนทังห้าไว้โดยตรง

หลังจากนัน,ทุกคนทีเฝ้ามองต่างเห็น ร่างของพวกเย่หยวน
ทังห้าลอยขึนสูท่ อ้ งนภาอย่างช้าๆ จนลับสายตาไป!

“ดูแลตัวเองด้วย,หยวนเอ๋อ!”

33
เมือเห็นฉากนี เย่ฮานและเหรินหงหลิงต่างตะโกนสุดเสียงทัง
นําตาทีอาบทัวใบหน้า

34
 ตอนที710 ก็แค่อาณาจักรอนัตตา
ระดับหนึง

อาณาจักรอันกว่างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต : ดินแดน
ศักดิสิทธิ

แม้จะเป็ นเซียนแห่งอาณาจักรราชันย์เทวะ แต่พวกเขาก็ยงั

ไม่สามารถดูดซับพลังอันอุดมสมบูรณ์ในดินแดนศักดิสิทธิได้
1
 หมดเช่นกัน

องค์ประกอบของดินแดนแห่งนีเสถียรอย่างยิง และพลัง
ปราณในดินแดนแห่งนีก็อดุ มสมบูรณ์เป็ นพิเศษ มันเป็ น
สวรรค์ของเหล่านักสูโ้ ดยแท้จริง!

ดินแดนศักดิสิทธิกว้างใหญ่ไร้สินสุด ซึงอาณาเขตทีมนุษย์
อาศัยอยู่จะถูกแบ่งออกเป็ นภูมิภาค

และในบรรดาเหล่านัน,ภูมิภาคทีเล็กทีสุด ก็มีขนาดใหญ่ยิง
กว่าดินแดนไร้สินสุดถึงพันเท่า!

2
ดังนัน เหล่านักสูใ้ นดินแดนศักดิสิทธิโดยส่วนใหญ่มกั อาศัย
อยู่ในภูมิภาคเดียวจนวันสุดท้ายของชีวิต

ดินแดนแห่งนีกว้างใหญ่เกินไป กองกําลังและเผ่าของทัวทุก
ภูมิภาคจึงดูย่งุ เหยิงสับสนไปหมด

แต่มีเพียงแปดภูมิภาคอันยิงใหญ่เท่านัน ทีได้การยอมรับ
จากทัวทังดินแดนศักดิสิทธิ!

ในดินแดนศักดิสิทธิ แปดภูมิภาคมหาอํานาจได้ชือว่าเป็ น,
แปดดินแดนเทวะ!

3
ทังแปดดินแดนเทวะต่างปกครองเขตย่อยมากมายโดยรอบ
และผูท้ มีี คณ
ุ สมบัติมากพอขึนเป็ นเจ้าเมืองของดินแดนเทวะ
อย่างน้อยทีสุดต้องเป็ นเซียนแห่งอาณาจักรราชันย์เทวะ!

อาณาจักรราชันย์เทวะ มิใช่ชืออาณาจักรพลังแห่งการบ่ม
เพาะ แต่เป็ นศักดิการดํารงอยู่

หลังจากอาณาจักรอนัตตา,ก็จะขึนสูช่ ่วงอาณาจักรพลังชัน
สูงได้แก่ อาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ , อาณาจักรไร้เทียม
ทาน ,และอาณาจักรเต๋าลึกลํา

4
 ส่วนทีเรียกว่า อาณาจักรราชันย์เทวะ คือจุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรเต๋าลึกลําระดับเก้าโดยเฉพาะ!

เมือสามารถก้าวลําจนถึงจุดนี อาจกล่าวได้วา่ ,พวกเขาล้วน

ขึนมาถึงจุดสุดยอดแห่งดินแดนศักดิสิทธิแล้ว!

และเหล่านักสูท้ พัี ฒนามาถึงอาณาจักรเต๋าลึกลําได้ พวกเขา

ก็มีคณ
ุ สมบัติเพียงพอทีจะปกครองอาณาเขตอืนๆได้!

ยกเว้นแต่,อย่างทีกล่าวข้างต้น ดินแดนศักดิสิทธินันกว้าง
ใหญ่เกินไป แม้แต่แปดดินแดนเทวะยังไม่สามารถยืนมือแผ่
อํานาจได้ครอบคลุมทัวทังดินแดนศักดิสิทธิเช่นกัน

5
หากนําดินแดนเทวะทังแปดมารวมกัน มันมีความกว้างใหญ่
เท่ากับครึงหนึงของดินแดนศักดิสิทธิเท่านัน ยังมีอีกครึงหนึง
ของดินแดนศักดิสิทธิทีมีหลากหลายอาณาเขตแตกย่อย
กองกําลังและเผ่ามากมายปะปนกันอย่างสับสนวุน่ วาย

ระหว่างดินแดนเทวะและดินแดนเทวะ,ระหว่างกองกําลัง
และกองกําลัง มักมีการเข้าปะทะอย่างดุเดือด นองเลือด
มากมายอยู่บอ่ ยครัง

6
ในขณะนีเอง,ณ เมืองบรรพกาลเก่า,เมืองแห่งนีเป็ นเขตย่อย
ทีอยู่ภายใต้การปกครองของดินแดนเทวะตะวันพิโรธ
ปั จจุบนั ,ได้มีสองชายวัยกลางคนสวมชุดเกราะ พร้อมกําลัง
สนทนากันอยู่

“นีๆ วันนีช่างผิดแปลกเสีย ปกติแล้ว,ในบ่อนําสวรรค์แทบ

ไม่มีการเคลือนไหวใดๆเลยในช่วงหนึงเดือน แต่วนั นีกลับ
ปรากฏรวดเดียวถึงสามรอบ”

“เอ๋า,เยอะเช่นนีมิใช่เรืองดีรไึ ง? เราพีน้องขยันขันแข็งกับ

7
งานไร้ประโยชน์นี อย่างการดูแลบ่อนําสวรรค์ทกุ วัน แล้วเรา
จะไม่ได้รบั ค่าตอบแทนใดๆเลย,หากไม่มีใครปรากฏขึนมา มิ
ฉะนันพวกเราพีน้องก็เตรียมล่องลอยในอากาศได้เลย”

“ฮ่าฮ่า,พีใหญ่กล่าวถูกต้องทีสุด ยิงเยอะยิงดี! เห้ออ…

เพียงแต่พวกทีพึงปรากฏขึนมา ล้วนมีแต่พวกขีขลาด ไม่มี
อะไรดีเลย”

“เห้ออ…ไม่วา่ เล็กน้อยเพียงใด แต่มนั ก็เนือเหมือนกัน

อย่างน้อยก็ยงั ดีวา่ ไม่มีอะไรเลย พวกเราพีน้องทําได้เพียงพึง
8
 เศษเงินเดือนประทังชีวิตเท่านัน”

ด้านหลังของพวกเขาทังสอง ปรากฏชายชราและเด็กหนุ่ม
อีกคนหนึง แต่สีหน้าท่าทางของพวกเขาดูไม่คอ่ ยดีสกั เท่า
ไหร่ เห็นได้ชดั ว่า,พวกเขาพึงถูกชายวัยกลางคนทังสองที
คล้ายกับทหารรีดไถไป

จากนันไม่นาน,แสงในบ่อนําก็สว่างวาบ ปรากฏชายหนุ่มทัง
สองต่อหน้าทุกคนฉับพลัน

9
 “ฮ่าฮ่า! นีรึดินแดนศักดิสิทธิ? ช่างน่าประทับใจยิงนัก!
พลังปราณของทีนีช่างอุดมสมบูรณ์เกินไปแล้ว! หากข้าได้
บ่มเพาะพลังทีนี,ความเร็วในการพัฒนาของข้าต้องเพิมขึน
อย่างน้อยห้าเท่าทวี,หากเทียบกับดินแดนไร้สินสุด!”

ทันทีทมาถึ
ี ง,ชายหนุ่มผูห้ ล่อเหลามากด้วยสง่าราศี ก็เอ่ย
ปากขึนด้วยความตืนเต้น

ชายหนุ่มรูปหล่อมากด้วยสง่าราศีคนนีมิใช่ใครอืน นอกจาก
อิงหมัวหูแ่ ห่งดินแดนไร้สินสุด

10
 และอีกหนึงก็คือ เย่หยวน

ร่างของอิงหมัวหูพ่ านพึงมาถึง แต่กลับสัมผัสได้ถึงความ

อุดมสมบูรณ์จากทุกอนูรา่ งกาย ขนทัวร่างอิงหมัวหูล่ กุ ขึน
เฉียบพลันด้วยความตืนเต้นเหลือล้น

ความรูส้ กึ เช่นนีทําให้เขารูส้ กึ ผ่อนคลายเกินบรรยายได้

11
 “เอ๊ะ? พีใหญ่?”

ภายใต้ช่วงเวลาแห่งความสุข อิงหมัวหูห่ นั มองไปรอบๆทันที

เมือเห็นว่าไร้ซงการตอบสนองใดๆจากเย่
ึ หยวน จนเขามิอาจ
ต้านทานความสงสัยและกล่าวถามอย่างรวดเร็ว

แต่เมือเห็นเย่หยวนในขณะนี อิงหมัวหูก่ ็กระโดดขึนทันที

ด้วยความตกใจ

เย่หยวนเดินออกจากบ่อนําสวรรค์ทนั ทีทมาถึ
ี ง ประหนึงรูด้ ี

12
 ว่าควรทําอะไรต่อ พร้อมตรงไปยังมุมๆหนึงและหลับตานัง
สมาธิทนั ที

ชายวัยกลางคนทังสองต่างหันมาแลกเปลียนสายตาอย่าง
รวดเร็ว ขนาดพวกเขาเองยังต้องตกใจ

เมือมองดูการกระทําของชายหนุ่มคนนี เขาพึงเคยมาทีนี
จริงๆงันรึ? ถึงกล้าก้าวข้ามขีดจํากัดตรงนีเลย?

“โอ? เจ้าหนูนี,ช่างน่าสนใจยิง! เฉิงเจียง,พวกเราพีน้องเฝ้า

13
 พิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์อยู่นานหลายปี นีเป็ นครังแรกเลยใช่
ไหม,ทีได้พบนักสูแ้ ดนล่างทีมีพลังแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้า แต่กลับขึนมายังดินแดนศักดิสิทธิได้? แถมยังก้าว
ข้ามขีดจํากัดตรงนีเลยอีก!”

ทหารวัยกลางคนกล่าวขึน

“ใช่แล้ว นีเป็ นเหตุการณ์ทยากจะมี

ี โอกาสพบเห็นยิง! เจ้า
หนูคนนีเป็ นแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงแท้ๆ
แถมยังมาจากแดนย่อยระดับตําด้วยใช่หรือไม่? เขาทําได้
อย่างไร?”

14
 เฉิงเจียงเผยสีหน้าอันประหลาดใจออกมาทันที

แท้ทจริ
ี ง,ก็มิอาจตําหนิสองคนนีได้เลยทีต้องประหลาดใจ
เพียงนี เพราะเย่หยวนมันผิดประหลาดเกินมนุษย์มากไป

นักสูค้ นอืนๆจําเป็ นต้องก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาให้ได้เสีย

ก่อน มิฉะนัน,มันเป็ นไปไม่ได้เลย ทีจะสามารถผ่าการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์และทําลายความว่างเปล่าขึนมาถึง
ดินแดนศักดิสิทธิได้

ยิงไปกว่านัน,ด้วยขอบเขตของดินแดนไร้สินสุด คนจากดิน
แดนนียิงเป็ นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่สาํ หรับขึนสูด่ ินแดน

15
 ศักดิสิทธิ เนืองด้วยข้อกัดของระดับแดนย่อย

เย่หยวนทีทราบถึงขีดจํากัดนีดี จึงเป็ นเหตุผลว่าทําไมเขาถึง

กล้านําทังสามขึนมาด้วย เพราะสิงทีเขาใช้ฝ่าการทดสอบ
ของสรวงสวรรค์ขนมา
ึ มีเพียงคมดาบพลังฉีทถูี กควบแน่น
มาจากอริยะถ่องแท้เท่านัน ภาระทีแดนย่อยจักต้องแบกรับ
จึงไม่เกินขีดจํากัด

ซึงคมดาบฉีทพุี ง่ ทะยานเสียดฟ้าในคราแรก นันเป็ นการ

เรียกการทดสอบของสรวงสวรรค์ดว้ ยตัวเขาเอง ซึงเขาจะ

16
 ต้องทรงพลังเพียงใดถึงสามารถทําได้?

อาจกล่าวได้เพียงว่า…คนทีจะเรียกการทดสอบของสรวง
สวรรค์ดว้ ยตัวเองได้ ผูน้ นย่
ั อมมีความสามารถเหนือกว่าการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์ไม่รูก้ ีเท่า!

ในระยะเวลาครึงปี ทผ่ี านมานี เย่หยวนมิได้ฝึกฝนแต่อย่างใด

แต่ขอบเขตจิตใจของเขากลับพัฒนาขึนโดยไม่รูต้ วั นีรวมไป
ถึงอาณาจักรพลังของเขาทีเพิมทะยานต่อเนือง,จนมาถึงจุด
สูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหนึงได้ ทังๆที
เขามิได้บม่ เพาะพลังแต่อย่างใด

17
ตัวเย่หยวนพึงมาค้นพบในตอนทีขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิเมือ
ครู ่ ด้วยข้อจํากัดของดินแดนไร้สินสุดทีหายไป รวมไปถึง
ความอุดมสมบูรณ์ยิงของพลังปราณในดินแดนศักดิสิทธิ
แห่งนี มันราวกับเขือนกันนําทีอัดอันมานานได้แตกออกในที
สุด

หลังจากทีดูดซับพลังปราณทัวดินแดนศักดิสิทธิไปอย่างไม่
หยุดหย่อนครูใ่ หญ่ มันก็ทาํ ให้เขาสามารถก้าวข้ามปั ญหา
คอขวด และก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสอง
ได้อย่างรวดเร็ว

18
 เย่หยวนลืมตาทังสองขึนอย่างช้าๆ พร้อมม่านตาทีขยาย
กว้างเมือได้เห็นดินแดนศักดิสิทธิอีกครัง

ในขณะนีเอง,ภายในใจของเย่หยวนรูส้ กึ ตืนเต้นอย่างยิง

หลังจากทีเขา กลับชาติมากเกิดใหม่ในร่างขยะอาณาจักร
แก่นแท้แห่งปราณ เส้นทางอันแสนยาวนานก็ได้เริมขึน เขา
ฟั นฝ่ าหลายสิงอย่าง ทังอันตรายและความเป็ นความตาย
นับไม่ถว้ น กว่าจะขึนมายังดินแดนศักดิสิทธิได้อีกครัง

ช่างแตกต่างจากเส้นทางการเติบโตของชีวิตก่อนหน้าเสีย
สรรพสิงล้วนสะดวกสบาย,สามารถเสพสรรทรัพยากรอัน

19
 อุดมสมบูรณ์ได้อย่างอิสระ กลับกัน,ในชีวิตปั จจุบนั เส้น
ทางล้วนเต็มไปด้วยการเข่นฆ่าและกลียคุ โดยแท้

มีอยู่สองถึงสามเหตุการณ์ใหญ่ทเขาตกอยู
ี ่ในห้วงแห่งความ
สินหวัง แต่เขาก็กดั ฟั นสูจ้ นผ่านพ้นมาได้ในทีสุด

ในตอนนี,เขากลับมายังดินแดนศักดิสิทธิอีกครังหนึงแล้ว
เส้นทางแห่งการล้างแค้นของเขาใกล้ความจริงมากขึนอีก
หนึงก้าว!

20
กลินอายและวิวทิวทัศน์ยงั คงชัดเจนเหมือนเดิมทุกอย่าง เขา
ช่างคุน้ เคยกับดินแดนศักดิสิทธิแห่งนีดีเกินไป

เพียงแค่วา่ อีกครังทีเขากลับมา สภาพจิตใจของเขากลับ

แตกต่างจากตนเองในอดีตโดยสินเชิง

“เจ้าหนู,หยุดมองได้แล้ว! เป็ นไปได้ไหมว่า,เจ้าเห็นพวกเรา

พีน้องเป็ นอากาศธาตุไปเสีย?”

ทันทีทเฉิ
ี งเจียงเห็นว่า เย่หยวนก้าวข้ามขีดจํากัดเสร็จสิน
แล้ว เขาก็รุกหน้าเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

21
 ความคิดโหยนึกถึงของเย่หยวนถูกขัดจังหวะโดยเฉิงเจียง
แต่เขาก็มิได้โกรธอะไร และกล่าวตอบพร้อมรอยยิมว่า

“ข้าสงสัยว่า พีชายมีสงใดจะชี
ิ แนะงันรึ?”

“พีใหญ่? เหอะ เหอะ,เจ้าควรเรียกข้าว่านายท่าน! ช่างเป็ น

เด็กทีไม่รูจ้ กั ความยิงใหญ่ของฟ้าดินอย่างแท้จริง!”

เฉิงเจียงกล่าวอย่างเย้ยหยัน

22
“นายท่าน? ท่านเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับหนึง
เท่านัน หากจะให้ขา้ เรียกว่า‘นายท่าน’มันไม่แปลกไปหน่อย
รึ?”

เย่หยวนกล่าวข้น พร้อมยกมือป้องหัวเราะบางๆ

“แค่อาณาจักรอนัตตาระดับหนึง? เหอะๆ,เสียงดังหยิง
ผยองดีหนิ! เจ้าพวกเด็กเหลือขอทังสองนี,ช่างโอหังดีเหลือ
เกิน! ไม่วา่ พวกเจ้าจะเต็มใจหรือไม่,แต่เจ้าทังสองต้องเรียก
พวกเราว่า นายท่าน! และไม่วา่ ข้าจะต้องการอะไร,พวกเจ้า

23
 จะต้องยอมแต่โดยดี มิฉะนัน!!”

เฉิงเจียงยกมือขู่ประหนึงเตรียมตบฝ่ ามือ พร้อมขึนเสียงดัง

ก่อนขึนเผยรอยยิมอันแสนเย็นชาออกมา

ในขณะเดียวกัน,หนึงชายชราและหนึงชายหนุ่มทีอยู่ขา้ ง
หลัง เมือได้ยินคํากล่าวเช่นนี สีหน้าของพวกเขาก็บิด
เบียวอย่างน่าเกลียด

เพราะก่อนหน้าพวกเขาเองก็ถกู กล่าวเช่นนี ยิงไปกว่านัน,

สมบัติมากมายในร่างของทังสองก็ถกู รีดไถ่ไปจนเกือบหมด

24
เมือได้ยินเฉิงเจียงเริมขู่เย่หยวน เด็กหนุ่มทีอยู่ขา้ งหลังก็ไม่มี
ทางเลือกอืน นอกจากกล่าวว่า

“น้องชาย,โปรดกําจัดความเย่อหยิงจากแดนล่างเสีย! ใน
สถานทีแห่งนี…มันไม่สมควรยิง!”

25
 ตอนที711 ยอกย้ อนกลับ

“ได้ยินหรือไม่? ข้าทราบดีวา่ ,พวกเจ้าล้วนเป็ นยอดอัจฉริยะ

อันดับหนึงในแดนล่าง พวกเจ้าช่างสูงศักดิและมากด้วยตัว
ตน แต่เมืออยู่ทนีี …”

เฉิงเจียงจงใจหยุดเล็กน้อยและกล่าวต่อด้วยใบหน้าอันเคร่ง
ขรึมว่า

1
“ตัวตนของพวกเจ้า มันไม่คมุ้ กับดินแดนศักดิสิทธิแห่งนี!”

เย่หยวนจับจ้องเฉิงเจียงและอดทีจะหัวเราะไม่ได้ พร้อม
กล่าวว่า

“บางที,ข้ามิอาจเย่อหยิงต่อยอดฝี มือทีแท้จริงได้ แต่หากต่อ

หน้าท่าน…”

เย่หยวนจงใจพูดไม่จบ แต่ความหมายของเขาก็ชดั แจ้งยิง

อยู่แล้ว

2
 เขา,เย่หยวน,ผูม้ ากไปด้วยความหยิงทระนง!

ความหยิงทระนงในตัวตนนียังมิเคยแปรเปลียน แม้จะอยู่ใน
แดนล่างหรือดินแดนศักดิสิทธิ!

เมือเฉิงเจียงได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน เขาก็เงียบนิงแต่ไม่
แสดงอารมณ์โกรธเกรียวอย่างใด

จุดประสงค์ของพวกเขาทีอยู่ทนีี คือ การทําให้ผอู้ ืนเชือฟั ง

และดัดพฤติกรรมทีติดมาจากแดนล่าง

3
 พวกเขาพบเจอคนเช่นนีมาตลอด หากพวกเขาไม่มีวิธี
กําราบพวกหยิงผยองจากแดนล่างเหล่านี มิฉะนันพวกเขา
จะอยู่ถึงทุกวันนีได้อย่างไร?

ท่าทางของเย่หยวนเป็ นไปดังทีเฉิงเจียงคาดการณ์ไว้ หรือให้

กล่าวอีกนัยหนึงก็คือ,ทุกคนทีพึงขึนมามักมีพฤติกรรมคล้าย
คลึงกับเย่หยวนกันหมด

ก่อนหน้านันเอง ทังสองคนทีอยู่ขา้ งหลังก็มีพฤติกรรมเช่น

เดียวกัน แล้วปั จจุบนั ,พวกเขายังดูไม่เชืองหรือไม่เชือฟั งอยู่

4
 ไหม?

มิฉะนัน ชายหนุ่มทีอยู่ขา้ งหลังจะเอ่ยปากกล่าวเตือนเย่

หยวนทําไม?

“หืม,งันรึ ถ้าเช่นนัน…ข้าคงต้องดูความหยิงผยองของเจ้า
เสียหน่อยแล้ว!”

เสียงของเฉิงเจียงยังไม่ทนั จางหาย รัศมีพลังปราณอันทรง

พลังพลันพุง่ เข้าใส่เย่หยวนในทันที

5
ชายชราและเด็กหนุ่มไม่สามารถทนมองได้ พร้อมหลับตา
สนิทลงฉับพลัน

พวกเขาทีอยู่ขา้ งหลัง นังในท่าคุกเข่าอย่างจํานน ซึงทังสอง

คนนีเองก็เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตากันทังคู!่

เมืออาณาจักรอนัตตาระดับหนึง และอาณาจักรอนัตตา
ระดับหนึงเข้าปะทะกัน ผลทีออกมาควรสูสี แต่ทงชายชรา
ั
และชายหนุ่มกลับแพ้อย่างราบคราบ

6
พวกเขาทําได้เพียงดินรนเล็กน้อย ก่อนจะต้องยอมรับความ
จริงอันแสนหดหูอ่ ย่างในปั จจุบนั ก่อนทีพวกเย่หยวนจะมา
ถึง,ทังสองก็พยายามขัดขืนจนเกือบตายเช่นกัน

เป็ นไปได้ไหมว่า,สิงทีพวกเขาบ่มเพาะพลังมาหลายสิบปี จะ
เป็ นแค่หางสุนขั เท่านัน? นักสูด้ ินแดนศักดิสิทธิโดยทัวไป
ทรงพลังขนาดนีเลยงันรึ?

7
 ขนาดหนึงชายชราและอีกหนึงชายหนุ่มเป็ นถึงอาณาจักร
อนัตตาระดับหนึง ยังแทบเอาชีวิตไม่รอด แล้วจะนับภาษา
อะไรกับ,เด็กหนุ่มทีพึงขึนมาใหม่ เขามีพลังเพียงอาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสองเท่านัน เตรียมหลับตาได้เลย!

“นีๆ,เฒ่าหวง ท่านลองลืมตาดูหน่อย! เหตุใดถึงไม่มี

เสียงกรีดร้องใดๆเลยล่ะ?”

ชายหนุ่มยังคงหลับตาปี พร้อมเร่งกล่าวกับชายชราทีอยู่
ข้างๆ

8
เฒ่าหวงแอบลืมตาสอดส่องตรงช่องระหว่างมือ ทันทีทเห็
ี น
เย่หยวน,ท่าทีของเขาก็เปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั

“เขา…เหตุใดถึงยังสบายดี? นี…นีมันไม่ถกู ต้อง!”

เฒ่าหวงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

ตรงหน้า,เย่หยวนถูกกดดันโดยรัศมีของเฉิงเจียงอย่าง
สมบูรณ์ แต่เขายังคงสงบนิงไม่เดือดไม่รอ้ นใดๆ ราวกับว่า
รัศมีทแผ่
ี จากร่างของเฉิงเจียงไม่สามารถทําอะไรได้เลย

9
 รัศมีทพวยพุ
ี ง่ แผ่ออกมาอัดแน่นไปด้วยแรงดันลมปราณ
มหาศาล ทัวทังบริเวณสามารถสัมผัสได้ชดั แจ้ง เฉินเจียง
พยายามกดดันเย่หยวนอย่างสุดกําลังไม่ผิดเพียน

“หุห,ุ กดดันด้วยรัศมีพลังปราณ? เพียงแค่นีมันไม่ดถู กู ข้า

เกินไปหน่อยรึ?”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมแผ่วเบา

10
สีหน้าท่าทางของเฉิงเจียงดูน่าเกลียดยิงในขณะนี และกล่าว
อย่างไม่น่าเชือว่า

“เจ้า…เป็ นไปได้อย่างไร?! เจ้าพึงขึนมาทีนีเป็ นครังแรก

แท้ๆ,แถมด้วยพลังแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสอง
…เจ้าสามารถต่อต้านรัศมีพลังปราณของข้าได้จริงๆ! ข้าไม่
อยากเชือ!”

เฉิงเจียงยังไม่มิอาจยอมรับความจริง เช่นนัน,เขาจึงเร่งพลัง
ปราณทัวร่างจนถึงขีดสุด แล้วปะทุเข้าใส่เย่หยวนอย่างเต็ม
กําลัง

แรงกดดันของอาณาจักรอนัตตาเข้าบดขยีทัวร่างเย่หยวนจน

11
 ท่วมท้น

แต่เย่หยวนกลับส่ายหัวและถอนหายใจอย่างละเหีย ก่อน
กล่าวขึนว่า

“สมองทึบสินดี!”

เพียงเย่หยวนสะบัดมือกลับไปเบาๆ รัศมีแรงกดดันทังหมด
กลับยอกย้อน พร้อมโถมเข้าใส่เฉิงเจียงทันที!

เฉิงเจียงคาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนยังเหลือกําลังมากพอทีจะ
ตอบโต้ เขาประมาทเกินไปจนไม่ทนั ตังตัว ในทันทีทพลั
ี ง

12
ของเขาย้อนกลับเข้าใส่,ร่างของเขาก็บินออกไปกระแทกพืน
โดยตรง!

เย่หยวนเย้ยหยันในใจอย่างไม่หยุดหย่อน

วิธีของเฉิงเจียงหน้าด้านและชัดเจนเกินไป เขาเพียงแค่ใช้
ประโยชน์จากระยะเวลาฝึ กฝนของเขาในดินแดนศักดิสิทธิที
มากกว่าเท่านัน

หากกล่าวถึงแนวคิดความเข้าใจต่างๆ ตัวเขายังคงห่างไกล

13
จากอาณาจักรอนัตตามากนัก จนไม่สามารถดึงพลังทีแท้
จริงของอาณาจักรพลังออกมาได้เลย

ดังนันเขาจึงเลือกทีจะใช้รศั มีพลังปราณเพือกดดันแทน
เพราะสิงทีเรียกว่า,รัศมีพลังปราณคือการใช้พลังปราณเข้า
กดดันคูต่ อ่ สูโ้ ดยตรง มิจาํ เป็ นต้องมีแนวคิดใดๆเข้ามาเสริม
และพลังปราณในดินแดนศักดิสิทธิยังบริสทุ ธิยิงกว่าของ
แดนล่างมากหลายเท่า

ดังนัน,นักสูท้ บ่ี มเพาะพลังในดินแดนศักดิสิทธิ พลังปราณ

ภายในร่างของพวกเขาจึงบริสทุ ธิยิงกว่านักสูจ้ ากแดนล่าง
มากมายยิง!
14
ในทํานองเดียวกัน,แม้จะมีพลังอาณาจักรอนัตตาระดับหนึง
เหมือนกัน แต่พลังปราณภายในร่างของเฉิงจางบริสทุ ธิยิง
กว่าของเฒ่าหวงและชายหนุ่มมาก!

อย่างไรก็ตาม,เฉิงเจียงจะไปตรัสรูไ้ ด้ไงว่า วรยุทธการบ่ม

เพาะพลังของเย่หยวนคือ วรยุทธเก้าเซียนบูรพาทีเป็ นถึง
วรยุทธศักดิสิทธิของจอมราชันย์วิญญาณ,ผูเ้ คยสร้างความ
ปั นป่ วนให้แก่ดินแดนศักดิสิทธิทังหมด!

15
แม้วา่ เย่หยวนจะบ่มเพาะพลังในแดนล่างมาโดยตลอด แต่
พลังปราณทีดูดซับเข้าร่างกายทังหมดล้วนถูกขัดเกลา และ
ชําระให้บริสทุ ธิโดยวรยุทธเก้าเซียนบูรพาเสมอ

ดังนัน เมือนํามาเปรียบเทียบกับพลังปราณของเฉิงเจียง คง
มีเพียงเซียนสวรรค์เท่านันทีทราบว่า,พลังปราณของเย่หยวน
บริสทุ ธิยิงกว่ากีร้อยเท่า!

เย่หยวนทีมาถึงดินแดนศักดิสิทธิแล้ว แม้จะไม่สามารถต่อสู้
ข้ามอาณาจักรพลังได้อย่างเคยแล้วก็จริง เนืองจากความ
เหลือมลําของแต่ละระดับทีมากเกินไป แต่ทหารอันตําต้อยอ
ย่างเฉิงเจียง,เขาก็ยงั สามารถทําได้อยู่

16
“เป็ นไปไม่ได้…จริงไหม? เด็ก…เด็กคนนีแข็งแกร่งมาก!”

ในขณะทีกําลังคุกเข่า เฒ่าหวงอุทานขึนด้วยความตกใจ

ชายหนุ่มเลิกปิ ดตาตังแต่ก่อนหน้าแล้ว แม้ไม่กล่าวใดๆตอบ

แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ตา่ งจากเฒ่าหวงเลย

เมือพีใหญ่ของเฉิงเจียงเห็นฉากนี สีหน้าของเขาก็มิอาจซ่อน
ความประหบาดใจได้เลย

17
หลายปี ทผ่ี านมา เฉิงเจียงไม่เคยถูกพวกแดนล่างเล่นงานได้
เลย เพียงนักสูข้ ยะเหล่านี,จึงไม่จาํ เป็ นต้องถึงมือเขา

ไม่คาดไม่ฝันเลยว่า วันนีน้องชายของเขาจะพ่ายแพ้อย่าง
เวทนาเพียงนีจริงๆ

“ไอ้หนู,แกกําลังติดพันความตาย!”

เฉิงเจียงเสียหน้าอย่างไม่เหลือชินดี ไฟโทสะโหมขึนรุนแรง,
เขาคํารามด้วยความโกรธ และเตรียมพุง่ โจมตีเย่หยวนโดย
ตรง

18
 แต่กลับมีอีกร่างพุง่ เข้าขัดขวาง เฉิงเจียงถูกหยุดไว้โดยพี
ใหญ่

“เฉิงเจียง,อย่าผลีผลาม!”

ตามทีเขากล่าวไป เขาเดินตรงมาหาเย่หยวนและผสานมือ
โค้งคํานับให้ ก่อนจะกล่าวว่า

“พลังปราณของน้องเล็กช่างบริสทุ ธิยิง ข้ามีนามว่า,หยูหมิ

19
 ง ไม่ทราบว่าน้องเล็กชือแซ่อนั ใด?”

เย่หยวนมิใช่คนใจร้อนหรืออ่อนประสบการณ์ดงคนอื
ั นๆ เขา
รูเ้ รืองในดินแดนศักดิสิทธิดีราวกับฝ่ ามือของตน

สองคนนีเป็ นแค่ทหารพิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์เท่านัน ความแข็ง

แกร่งของเขาอยู่ปลายแถวสุด แต่กระนันก็มิอาจทําให้ข่นุ
เคืองได้เลย

ในท้ายทีสุดนี เย่หยวนก็เป็ นเพียงนักสูจ้ ากแดนล่างทีพึงขึน

20
 มาเท่านัน พลังของเขาอ่อนแอเกินไปมาก!

ก่อนหน้านี,แค่จดั การกับจ้าวเฉินกัง มันก็ทาํ ให้เขาทรุดโทรม

ไปหลายวันแล้ว คนพวกนีเกียวพันถึงผูค้ นระดับทีสูงกว่า เย่
หยวนไม่สามารถยัวยุพวกเขาได้เลย

ซึงปั จจุบนั ,หยูหมิงเจตนาทีจะผูกมิตร เย่หยวนเองย่อมต้อง

เห็นด้วยและตามนําเป็ นธรรมชาติ

21
 “ท่านสุภาพกับข้าเกินไปแล้ว ผูน้ อ้ ยมีนามว่า เย่หยวน”

“ดังนัน,น้องเล็กเย่ น้องชายของข้ามักทําอะไรไม่คิดหน้าคิด
หลัง แถมยังทําให้นอ้ งเล็กเย่ข่นุ เคืองเสียได้ ในฐานะพีใหญ่
ของเขา,ข้าย่อมมีความผิด และขอโทษแทนน้องข้าด้วย”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“พีใหญ่หยูสภุ าพเกินไป เรืองราวช่างเล็กน้อย เย่ผนู้ อ้ ยย่อม

22
 มิใส่ใจ”

หยูหมิงเห็นว่า เย่หยวนยังเด็กและแข็งแกร่งมากจนน่ากลัว
เขามิใช่เด็กทีง่ายเกินไป ยิงไปกว่านัน,เมือได้สนทนาจึง
สังเกตถึงการวางตัว ซึงเขามิได้คาดหวังเลยว่า,เด็กคนนีจะมี
ไหวพริบและฉลาดมาก

ด้วยเหตุนี,หยูหมิงจึงประเมินเย่หยวนสูงขึนไปอีก

เด็กคนนีโดดเด่นอย่างมาก เขาจะต้องถูกบุคคลระดับสูงดึง
ตัวไปแน่นอนในอนาคต

23
เมือถึงตอนนัน อย่างน้อยทีสุด,ชีวิตของสองพีน้องคงต้องถูก
เมตตาบ้างไม่มากก็นอ้ ย

โชคชะตาพานพบบุคคลอันโดดเด่นเช่นนี เขาจะไม่ผกู มิตร

ก่อนล่วงหน้าได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่า,ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจริงๆ! พลังปราณของน้อง

เล็กเย่ช่างบริสทุ ธิจนน่าตกใจยิง! เจ้าดูไม่เหมือนนักสูท้ พึี ง
ขึนมาใหม่เลย!”

หยูหมิงกล่าวขึนพร้อมหัวเราะอย่างเป็ นมิตร

24
“พีใหญ่หยูใจดีเกินไปแล้ว เพียงวรยุทธการบ่มเพาะของเย่
ผูน้ อ้ ยพิเศษกว่าทัวไปเล็กน้อย แค่เผชิญหน้าก็สนสะท้
ั านใน
ใจ หากให้กล่าวโดนสัตย์จริง,ข้ามิอาจเป็ นคูม่ ือของพีใหญ่
หยูได้เลย!”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจด้วยความชืนชม

ไหวพริบของหยูหมิงช่างเฉียบแหลมและลําลึกมาก เขาต้อง
การทดสอบเย่หยวนด้วยคํากล่าว แต่เย่หยวนเองก็โต้กลับได้
อย่างชาญฉลาดในหัวข้อทีเขาหยิบยืนไปเบาๆ

25
นอกจากนี เย่หยวนยังกล่าวอีกว่า เขามิใช่คมู่ ือของหยูหมิ
งเลย แต่เขาไม่ได้บอกว่า,เขามิใช่คมู่ ือของเฉิงเจียง เห็นได้
ชัดว่า,เฉิงเจียงไม่ได้อยู่ในสายตาของเย่หยวนเลย

หยูหมิงกังวลเล็กน้อยภายในใจ แต่ก็รบี ขจัดปั ญหาทีมารบก

วนความคิดอย่างรวดเร็ว พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังว่า

“น้องเล็กเย่,เจ้าสุภาพเกินไป!”

26
 ตอนที712 แต้ มความดี

เมือเปรียบเทียบกับแดนล่าง มิติของดินแดนศักดิสิทธิเสถียร
กว่ามากนัก ศาสตร์แห่งสวรรค์ย่อมหลากหลายและครอบ
คลุมเพียงพอ

เหล่านักสูจ้ ะเข้าใจในศาสตร์แห่งสวรรค์ง่ายขึนเล็กน้อย หาก

เทียบกับคนทีพยายามทําความเข้าใจในแดนล่าง

1
ผนวกกับ,ความหนาแน่นของพลังปราณยังอยู่ในระดับทีสูง
มาก ดังนันความแข็งแกร่งโดยรวมของนักสูท้ นีี จึงเหนือกว่า
ของแดนล่างเช่นกัน

โดยเฉพาะนักสูท้ พึี งขึนมายังดินแดนศักดิสิทธิ แม้จะมีพลัง

อยู่ในระดับเดียวกัน แต่กลับเป็ นเรืองง่ายนักทีจะจัดการ

แต่แน่นอนว่าปั ญหาคือความต่างระหว่างดินแดน เมือปรับ

ตัวดูดซับพลังปราณของดินแดนศักดิสิทธิเข้าทดแทน ความ
ห่างชันย่อมเล็กลงตามกาลเวลา

2
ยิงไปกว่านัน,ศักยภาพในบางแง่ของนักสูแ้ ดนล่างยังเหนือ
กว่านักสูบ้ นดินแดนศักดิสิทธิ

เพือบรรลุเงือนไขต่างๆและทําลายความว่างเปล่าสูด่ ินแดน
ศักดิสิทธิ พรสวรรค์และพรแสวงของพวกเขาเองย่อมท้าทาย
สวรรค์เสมอ

เพียงแค่วา่ ,หลังจากทีพวกเขาขึนมาถึงดินแดนศักดิสิทธิ มัน

ยังไม่คนุ้ เคยเท่านัน ไม่วา่ จะเป็ นลักษณะทางภูมิศาสตร์หรือ
แนวคิดต่างๆในสถานทีแห่งใหม่

รวมไปถึงสถานะของพวกเขาอันตําต้อย เพราะหลังจากที
พวกเขาขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ พวกเขาเป็ นเพียงมือใหม่ทไม่
ี
มีคณ
ุ สมบัติมากพอทีจะฝึ กฝนใดๆได้เลย

3
“พรสวรรค์ของน้องเล็กเย่ เหนือชันกว่าทัวไปนัก แต่ในเมือ
เจ้าขึนมายังทีนีแล้ว,พีใหญ่หยูคนนีคงต้องชีแนะหลายสิง
อย่างสําหรับเจ้าเสียก่อน”

หยูหมิงกล่าว

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

4
 “พีใหญ่หยู,ท่านเชิญกล่าวต่อเถิด”

เย่หยวนทราบอยู่แล้วว่า แดนล่างเป็ นเพียงสมบัติเล็กน้อย

ของกลุม่ คนทีปกครองอยู่ พวกเขาจะต้องรับใช้กลุม่ คนที
ปกครองหลังจากทีขึนมาได้

“เราสองพีน้องเป็ นข้ารับใช้ของเมืองบรรพกาลเก่า ซึงเมือง

บรรพกาลเก่าอยู่ภายใต้การปกครองของดินแดนเทวะตะวัน
พิโรธ ซึงตามกฎของดินแดนเทวะตะวันพิโรธ ผูท้ ขึี นมาจาก
แดนล่างได้,จะต้องรับใช้เมืองเทวะเป็ นเวลาห้าสิบปี ถึงได้รบั
อิสระ หรือไม่ก็มีแต้มความดีมากพอเท่านัน เนืองจาก น้อง
เล็กเย่ขนมายั
ึ งทีนีได้แล้ว ข้าคงต้องเชิญเจ้าและสหายไปยัง

5
เมืองบรรพกาลเก่า แน่นอนว่า,หากเจ้าทําผลงานดีและโดด
เด่นในเมืองบรรพกาลเก่า โอกาสแห่งอนาคตย่อมมาถึงอีก
ครัง ในเวลานัน,กระทังพีใหญ่คนนีคงต้องขออาศัยบารมีของ
น้องเล็กเพือช่วยเหลือ!”

ในระหว่างทีหยูหมิงกล่าว เขาพลันแอบสังเกตท่าทีของเย่
หยวนเป็ นครังคราว

จากความคิดของหยูหมิง ด้วยความเย่อหยิงของเย่หยวน,
มันอาจทําให้เขาติดใจและสงสัยเมือได้ยินเช่นนี

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เมือสีหน้าของเย่หยวนในขณะนีกลับเผยเพียง
6
รอยยิมอันสดใสออกมาเท่านัน ดูราวกับเขาไม่แปลกใจเลย
เมือได้ฟังดังนัน

เย่หยวนพยักหน้าตอบ พร้อมผสานมือและกล่าวกับหยูหมิ
งว่า

“วันนีข้าได้รบั ความเมตตาจากพีใหญ่หยู ในอนาคต,ข้าย่อม

มิลืมบุญคุณ”

7
 หยูหมิงรีบกล่าวตอบทันทีวา่

“มิกล้า,มิกล้า ข้าเองก็อาศัยอยู่ในเมืองบรรพกาลเก่ามา
หลายปี แล้ว ข้ามิได้ถือว่าเป็ นผูท้ น่ี าเกรงขาม แต่ก็ยงั พอมี
สายสัมพันธ์กบั ผูท้ รงอํานาจภายในเมืองอยู่บา้ ง หากน้อง
เล็กเย่ตอ้ งการสถานทีทีสะดวกสบาย,ก็อย่าได้เกรงใจ เพียง
แค่นอ้ งเล็กเย่เอ่ยปากออกมาเท่านัน”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“เมือเป็ นเช่นนัน ข้าคงต้องลําบากพีใหญ่หยูแล้ว”

8
 ………………………….

หลังจากนัน หยูหมิงก็นาํ พวกเย่หยวนทังสีมาในห้องโถง

ใหญ่ภายในเมือง ดูเหมือนว่าผูอ้ าวุโสตรงหน้าจะเป็ นคนทํา

9
 เรืองจัดการดูแลพวกเขา

“พ่อบ้านหลู,่ พวกเขากลุม่ นีพึงขึนมา พวกเราต้องลําบาก

ท่านจัดหาป้ายประจําตัวสําหรับพวกเขา”

หยูหมิงกล่าว

พ่อบ้านหลูก่ วาดสายตาจับจ้องเย่หยวนและทีเหลืออย่าง
รวดเร็ว ร่อยรองแห่งการดูถกู เหยียดหยามเผยออกมาจาก
สายตาทันที แต่เขาหันกลับไปมองหยูหมิงอีกครังและกล่าว
ว่า

10
“ฮ่าฮ่า! ครังนีมาตังสีคน,เจ้าคงฉกฉวยสิงดีๆมาได้มากมาย,
ใช่หรือไม่?”

แต่สีหน้าของหยูหมิงกลับมืดลงเล็กน้อย ก่อนจะดึงพ่อบ้าน
หลูไ่ ปยังมุมๆหนึงและแอบยัดบางสิงให้

“ข้าจะลืมพ่อบ้านหลูไ่ ด้อย่างไรเมือมีของดี? หึห,ึ รับสิงนีไว้”

หยู่หมิงกล่าวด้วยรอยยิม

11
 พ่อบ้านหลูม่ ีดวงตาทีเฉียบแหลม เพียงกวาดตามองครัง
เดียว,เขาก็ทราบทันทีวา่ สิงใดดีไม่ดี และเมือได้เห็น เขาก็เงย
หน้าขึนและกล่าวด้วยความพอใจอย่างยิงว่า

“ถือว่ายังฉลาด! หากข้าพบพานอนาคตทีดี,ข้าย่อมไม่ลืมเจ้า
แน่นอน”

หยูหมิงยิมและกล่าวว่า

12
 “ในเมือเป็ นเช่นนี,ข้าต้องขอบคุณพ่อบ้านหลูม่ าก”

ทังสองแลกเปลียนสายตากันไปมาพร้อมรอยยิม

สิงแหล่านีเป็ นดังการหยิบยืนดอกไม้งามให้แก่พระโพธิสตั ว์
หยูหมิงไม่เคยคิดตระหนีใดๆ

พ่อบ้านหลูม่ ีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับท่านเจ้าเมือง และเขาก็

เป็ นบุคคลทีทรงอํานาจมาก หยูหมิงจึงต้องสร้างสายสัมพันธ์
อันดีกบั เขาเป็ นธรรมดา

13
 ทุกครังทีมีคนขึนมา เขาจําเป็ นต้องพาทุกคนมายังทีแห่งนี
เพือส่งมอบป้ายประจําตัว ซึงเขาเองจําเป็ นต้องมอบของ
กํานัลเล็กๆน้อยๆให้แก่พอ่ บ้านหลูเ่ สียก่อน มิฉะนัน,งาน
พิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์คงหยุดออกจากหัวพวกเขาสองพีน้องแน่
นอน

อย่าไปฟั งเฉิงเจียงบ่นไปเรือยในคราแรก งานพิทกั ษ์บอ่ นํา

สวรรค์ถือเป็ นงานทีสบายอย่างมาก แต่มนั น่าเบือนิดหน่อย

ไม่เพียงแค่,พวกเขาจะสามารถรีดไถ่สมบัติเล็กๆน้อยๆได้ แต่
14
พวกเขายังไม่ตอ้ งเสียงชีวิตกับงานทีอันตราย และยังเหลือ
เวลามากพอสําหรับการบ่มเพาะพลังอีก

งานดังกล่าวมิใช่ทกุ คนจะมีโอกาสได้รบั

พ่อบ้านหลูโ่ ยนป้ายประจําตัวทังสีให้แก่พวกเย่หยวน และ

กล่าวอย่างค่อนข้างหงุดหงิดว่า

“เอาป้ายประจําตัวของพวกเจ้าไป และประทับโลหิตเพือยืน
ยันตัวตนซะ จากนีพวกเจ้าก็ดแู ลรักษาเหรียญตราประจําตัว
กันดีๆ หากทํามันหาย,ก็เท่ากับชีวิตน้อยๆของพวกเจ้าได้
หายตามไปด้วย นําป้ายประจําตัวนีเดินทางไปยังทางเหนือ
15
ของเมือง,และไปรายงานตัวต่อเลย เดียวจะมีคนจัดหาชุด
และเครืองมือขุดเหมืองให้พวกเจ้าเอง”

เมือกล่าวจบพ่อบ้านหลูก่ ็ปิดปากสนิทและไม่กล่าวอะไรอีก
ราวกับเขาเหนือยทีจะพูดต่อแล้ว

แต่เมือเฒ่าหวงได้เช่นเช่นนัน เขาก็อทุ านเสียงดังด้วยความ

ตกใจว่า

“ขุดเหมือง? ล้อข้าเล่นรึไง?”

16
พ่อบ้านหลูก่ ็เหมือนกับหยูหมิงและทุกคน พวกเขาคุน้ เคยกับ
ปฏิกิรยิ าเหล่านีมานานแล้ว จึงแค่กล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า

“ข้าจัดหาสิงเหล่านีให้ก็เพือตัวเจ้าเอง อย่างน้อยมันก็ยงั ดี
กว่าไม่มีงานอะไรเลย,ดังนันมิอาจโทษข้าได้ หากแต้มความ
ดีในป้ายประจําตัวของเจ้าเท่ากับ‘ศูนย์’เป็ นเวลาติดต่อกัน
นานสิบวัน จะมีผดู้ แู ลเข้ามาลบเจ้าออกไป! เมืองบรรพกาล
เก่าของเรามิหากว่างงานก็เท่ากับตาย!”

สีหน้าของเฒ่าหวงซีดขาวลงเมือได้ยิน เห็นได้ชดั ว่า,สิงทีเขา

17
จินตนาการคาดหวังเอาไว้ ในความเป็ นจริงกลับไม่ใช่เลยแม้
แต่นอ้ ย!

เขาเป็ นถึงยอดฝี มืออันดับหนึงอันเป็ นทีเคารพนับถือของทุก

คน ในตอนทีอยู่ในแดนล่าง

แต่เมือมาถึงดินแดนศักดิสิทธิ เขากลับต้องเป็ นคนงานขุด

เหมือง!

ไม่วา่ เฒ่าหวงจะคิดซําแล้วซําอีกยังไง เขาก็ไม่สามารถยอม

รับได้เลย

18
 นอกจากนี,เขายังตระหนักดีวา่ แค่ทหารสองคนนันยัง
สามารถเอาชนะได้เลย นับภาษาอะไรกับพ่อบ้านคนนี

เส้นทางแห่งการขุดเหมืองเป็ นเพียงการดําเนินชีวิตเพือรอ
ความตายเท่านัน

พ่อบ้านหลูห่ วั เราะเยาะเมือได้เห็นสีหน้าของเฒ่าหวง ก่อน

จะกล่าวต่อว่า

“จะเป็ นเรืองดีหากเจ้าทําใจยอมรับได้เร็ว! อย่าคิดหนีหากไม่

คํานึงถึงผลทีตามมา หากเจ้าไม่เชือก็สามารถลองได้”

19
“ข้าขอสอบถามท่านพ่อบ้านหลูห่ น่อยได้รไึ หม,แต้มความดี
จากการขุดเหมืองต่อวันเป็ นจํานวนเท่าใด? แล้วเราต้องมี
แต้มความดีมากแค่ไหนถึงจะปล่อยปลดตนเองสูอ่ ิสระได้?”

ชายหนุ่มทีปิ ดปากเงียบอยู่นาน ในทีสุด,เขาก็สง่ เสียงถามขึน

ระหว่างทาง,เฒ่าหวงและชายหนุ่มคนนีต่างชวนเย่หยวนพูด
คุยมากมาย และทุกคนในตอนนีก็สนิทกันแล้ว

ชายหนุ่มผูน้ ีมีนามว่า,ซูเฉิน อายุหา้ สิบปี ส่วนชือเต็มของ

20
 เฒ่าหวงคือ,หวงเต๋า ปี นีอายุครบสองร้อยพอดี

การทีสามารถบ่มเพาะพลังจนขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาได้ใน
วัยห้าสิบปี เป็ นทีชัดแจ้งแล้วว่า,ซูเฉินผูน้ ีมีพรสวรรค์อนั สุด
ยอด

แต่เป็ นเพียงแค่,อัจฉริยะเฉกเช่นเขา กลับไม่อาจหนีพน้ โชค

ชะตาในเส้นทางแห่งการขุดเหมืองได้

พ่อบ้านหลูส่ าดสายตาเข้าใส่ซเู ฉินเล็กน้อย ก่อนจะถอน

หายใจอย่างสงสารและกล่าวว่า

21
“แต้มความดีขนอยู
ึ ่กบั ผลงานของเจ้า ซึงสถิติทีผ่านมา,ทุก
คนจะได้ประมาณหนึงถึงห้าแต้มต่อวัน และหากต้องการ
อิสรภาพ,เจ้าจําเป็ นต้องสะสมให้ได้หนึงแสนแต้มความดี!”

ซูเฉินและหวงเต๋าแทบจะลมจับเมือได้ยิน

ตามสถิติทีผ่านมา,นันหมายความว่า พวกเขาจะได้รบั
แต้มมากทีสุดแค่หา้ แต้มความดีตอ่ วันเท่านัน!

แม้เขาจะคํานวณในกรณีทได้
ี หา้ แต้มทุกวัน แต่การจะสะสม

22
 ให้ถึงหนึงแสนแต้ม,ต่อให้ใช้เวลาห้าสิบปี ก็ไม่พอ!

เป็ นไปได้ไหมทีพวกเขาจักต้องใช้ชีวิตในเหมืองแร่กว่าห้าสิบ
ปี ?

ซูเฉินแทบอยากสะบันร่างของพ่อบ้านหลูเ่ ป็ นสองท่อน ระยะ

เวลาห้าสิบปี มนั เท่ากับทีเขาฝึ กฝนบ่มเพาะพลังในแดนล่าง!

แต่เมือมาถึงดินแดนศักดิสิทธิ เขากลับต้องใช้เวลาอีกห้า
สิบกว่าปี เพือขุดเหมืองจริงๆงันรึ?!

23
 เมือได้ยินเช่นนี พวกเขาจะไม่โมโหได้อย่างไร?

กระนันเอง,พวกเขาก็ไม่สามารถหยังถึงอาณาจักรพลังของ
พ่อบ้านหลูไ่ ด้เลย แต่ทแน่
ี ชดั คือ,อีกฝ่ ายทรงพลังกว่าพวก
เขามาก

หากซูเฉินและหวงเต๋าคิดเคลือนไหวใดๆ ก็เท่ากับทังสองรน
หาทีตายก็ไม่ปาน

24
 ตอนที713 แผนประจบประแจงของเย่
หยวน!

ไม่มีหลักการใดมากมายภายใต้สวรรค์

โลกแห่งการต่อสูข้ นชื
ึ อในความโหดร้าย ซึงเรืองนีแม้แต่ใน
ดินแดนศักดิสิทธิก็เช่นกัน

นักสูใ้ นแดนล่างมิได้มีกองกําลังหรือกลุม่ อํานาจใดสนับสนุน

1
และความแข็งแกร่งของเขาก็อ่อนแอกว่ามาก จึงเป็ นธรรมดา
ทีจะถูกเอารัดเอาเปรียบได้ง่าย

สําหรับผูท้ ไม่
ี เคยทราบเรืองราวภายในดินแดนศักดิสิทธิมา
ก่อน พวกเขามักเต็มไปด้วยความคาดหวังต่อดินแดน
ศักดิสิทธิ ว่า มันต้องเป็ นแดนสวรรค์สาํ หรับนักสู้ ไร้ซงึ
สงครามและการเอาเปรียบ สรรพสิงล้วนดํารงอยู่อย่างเท่า
เทียม

แต่หลังจากทีพวกเขาขึนมาและค้นพบความจริง ทังหมดราว
ถูกปลุกให้ตนจากฝั
ื น พร้อมตระหนักได้วา่ มันไม่ใช่อย่างที
จินตนาการไว้เลยสักนิด

2
 แม้แต่เหล่านักสูใ้ นดินแดนศักดิสิทธิเองยังถูกใช้ประโยชน์
เป็ นทอดต่อกันไป โดยผูม้ ีอาํ นาจทีมากกว่า

หากหมดประโยชน์ก็เขียถูกทิงจากเส้นทาง…คิดว่าทําได้ง่าย
แค่ไหน?

นักสูท้ สามารถก้
ี าวขึนสูจ่ ดุ สุดยอดแห่งดินแดนศักดิสิทธิได้
พวกเขาต้องมีพลังใจและพรสวรรค์ทโดดเด่
ี นอย่างแท้จริง

3
มิฉะนัน,ตัวตนของพวกเขาจะค่อยๆจางหายไปจากฝูงชนเอง

“นี…อาจเป็ นไปได้ไหมว่า นอกเหนือจากขุดเหมืองแล้ว…ยัง

มีวิธีอืนในการรับแต้มความดี?”

หวงเต๋าอดทีจะกล่าวถามเกียวกับเรืองนีไม่ได้เลย

4
“อ่า,แน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่…เจ้าคิดรึวา่ ความสามารถ
เพียงแค่นีจะสามารถทําได้?”

พ่อบ้านหลูก่ ล่าวขึนพร้อมจับจ้องด้วยสายตาอันแสนดูถกู

ในวันนีเขาพ่ายแพ้และสูญเสียมาแล้วนับไม่ถว้ น จนโอน
อ่อนลงในท้ายทีสุด เขากล่าวขึนอย่างสุภาพว่า

“ท่านพ่อบ้านหลู,่ โปรดชีแนะด้วยเถิด!”

5
 พ่อบ้านหลูโ่ บกมือปั ดและกล่าวว่า

“เจ้าหนูหยู,อธิบายแทนข้าที หลายวันทีผ่านมา,ข้าพูดเรืองนี
ซําๆซากๆจนเมือยปากไปหมดแล้ว”

หยูหมิงรับคําสังและกล่าวอธิบายกับหวงเต๋าว่า

6
 “สถานะของเจ้าในตอนนี เป็ นเพียงผูอ้ ยู่อาศัยชัวคราวใน
เมืองบรรพกาลเก่าเท่านัน แต่หลังจากทีเจ้ามีแต้มสะสมเกิน
หนึงพัน สถานะของเจ้าจะถูกยกระดับไปเป็ นผูอ้ ยู่อาศัย
อย่างเป็ นทางการ ในตอนนัน,เจ้าจะมีสถานะเหมือนกับเรา
และกลายมาเป็ นผูพ้ ิทกั ษ์เมืองบรรพกาลเก่าได้ แน่นอนว่า
ยังสามารถเลือกอาชีพและงานอืนๆได้อีกมากมาย ทุกอาชีพ
ย่อมมีผลตอบแทนเป็ นแต้มความดี และดีกว่าอาชีพขุด
เหมืองแน่นอน แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า,ยิงค่าตอบแทนสูงยิง
เป็ นงานอันตราย หากข้าเป็ นพวกเจ้า,ข้าจะเริมจากงาน
ง่ายๆไปก่อน”

ความหมายของคํากล่าวนันคือ,พวกเจ้าอ่อนแอเกินไป!

7
“เหอะ เหอะ,เจ้าหนูหยู เหตุใดถึงไปกล่าวเช่นนัน? พวกเขา
เป็ นถึงยอดอัจฉริยะอันดับหนึงในแดนล่างเลยนะ! ฮ่าฮ่าฮ่า!
เหล่านักสูท้ ขึี นมาแบบพวกเจ้า,ข้ายังไม่เคยเห็นใครกล้ารับ
งานอันตรายเลยสักคน!”

พ่อบ้านหลูก่ ล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียหัวเราะ

เมือได้ยินเช่นนัน ทุกคนต่างสูดหายใจเย็นเข้าอย่างหวันเกรง

อัตราเสียงตายสูงเกินไปงันรึ…ถึงไม่มีใครกล้าเลยสักคน?

8
อารมณ์ของหวงเต๋าเลวร้ายลงอย่างมากเมือได้ยิน หากมัน
เป็ นงานทีเสียงอันตรายขนาดนัน เขาคงไม่โง่เอาชีวิตไปทิง
แน่นอน,จริงหรือไม่?

เส้นทางแห่งเหมืองแร่ของเขาเริมชัดเจนขึนแล้ว!

9
 “ท่านพ่อบ้านหลู,่ ข้าสงสัยว่ามีงานสําหรับนักหลอมโอสถ
บ้างรึไหม?”

เย่หยวนกล่าวถามขึนทันที

สําหรับระบบบริหารของเมืองบรรพกาลเก่า เย่หยวนมิได้
แปลกใจอะไรอยู่แล้ว

ในด้านแรงงานทีต้องการคนในปริมานมาก พวกเขาย่อมใช้
ประโยชน์จากนักสูจ้ ากแดนล่างเป็ นธรรมดา เพือทําให้ผแู้ ข็ง

10
 แกร่งกลายไปเป็ นผูแ้ ข็งแกร่งยิงขึนไปอีก!

แต่เย่หยวนก็รูเ้ ช่นกันว่า,สถานะของนักหลอมโอสถในดิน
แดนศักดิสิทธิ นันอยู่สงู กว่าคนทัวไปมาก ดังนัน,เหตุใดเขา
ถึงไม่ชิงแสดงตนในฐานะนักหลอมโอสถก่อนล่ะ?

พ่อบ้านหลูจ่ อ้ งมองเย่หยวนด้วยสายตาทีค่อนข้างประหลาด
ใจ และถามขึนว่า

“เจ้าเป็ นนักหลอมโอสถรึ?”

11
 “ถูกต้อง!”

พ่อบ้านหลูส่ าํ รวจเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัว และกล่าวว่า

“เปล่าประโยชน์! เจ้าเป็ นเพียงนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนั

ฟ้าเท่านัน แม้จะมากด้วยพรสวรรค์เพียงใด แต่เจ้าก็ไม่
สามารถหลอมโอสถระดับหกได้ และทุกงานทีตํากว่าระดับ
หก,ย่อมไม่มีแต้มความดีเป็ นค่าตอบแทน!”

12
 เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“โปรดอย่าได้กงั วล แม้ขา้ ยังไม่สามารถหลอมโอสถระดับหก

ได้ในขณะนี แต่ขา้ ยังพอมีความสามารถเพือช่วยเหลือชีวิตผู้
คนได้ ท่านพ่อบ้านหลู,่ โปรดรับสิงนีแทนคําขอบคุณของข้า
ได้หรือไม่? นีเป็ นของขวัญเล็กๆน้อยๆสําหรับท่านพ่อบ้าน
หลู”่

ตามทีกล่าวไป,เย่หยวนนําโอสถจิตวิญญาณระดับหกออก
มา และมอบให้แก่พอ่ บ้านหลูท่ นั ที

13
พ่อบ้านหลูร่ บั โอสถจิตวิญญาณระดับหกมาและกล่าวด้วย
ความประหลาดใจว่า

“แม้โอสถจิตวิญญาณระดับหก,จะมิได้รบั การพิจารณานัก
ในดินแดนศักดิสิทธิ แต่มนั ก็เป็ นของหายากยิงในแดนล่าง!”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ผูน้ อ้ ยพานพบโชคชะตาโดยบังเอิญและได้มนั มา แต่มนั ยัง

ไม่สามารถใช้กบั ข้าในปั จจุบนั ได้ ดังนัน,ข้าขอมอบให้ทา่ นดู

14
 จะเหมาะสมทีสุด”

ส่วนประกอบของโอสถนีไม่สามารถหาได้ในดินแดนไร้สินสุด
แต่เย่หยวนไปรีดไถ่มาจากแดนเทพอสูรต้องห้าม

และแท้จริงแล้ว,เขายังมีโอสถจิตวิญญาณระดับหกเก็บไว้อีก
มากมาย แต่เป็ นทีชัดเจนว่า,เขาจงใจนํามันออกมาแค่เม็ด
เดียว มันเป็ นตรรกะง่ายๆของคนทีกําลังเดือดร้อนถึงขีดสุด
และต้องควักสมบัติทีลําค่าออกมา เพือช่วยเหลือชีวิตตนเอง

แน่นอนว่าเย่หยวนกําลังแสร้งเป็ นคนประเภทนันอยู่

15
 ในความเป็ นจริง เย่หยวนสามารถหลอมโอสถระดับหกได้
แล้ว แต่หลังจากทีขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ เย่หยวนไม่ตอ้ งการ
เปิ ดเผยตัวตนมากเกินไป

ปี กอันสวยงามและโดดเด่นเกินใคร อาจนําพาเขาสูห่ ายนะ

ครังใหญ่!

แม้อาณาเขตของดินแดนศักดิสิทธิจะกว้างใหญ่ไพศาลยิง
แต่หอราชันย์โอสถก็เป็ นหนึงในแปดดินแดนเทวะ พลัง
อํานาจของพวกเขายิงใหญ่ พวกเขาทรงพลังเพียงใด,ไม่มี

16
 ใครสามารถจินตนาการได้เลย

หากมีข่าวลือใดๆรัวไหลถึงหูของจีฉางหลานเมือใด นันเท่า
กับขาดทุนมากกว่ากําไรแน่นอน

แม้แต่ในดินแดนศักดิสิทธิ ผูท้ สามารถหลอมโอสถข้

ี ามระดับ
ได้ ก็ยงั มีจาํ นวนน้อยมาก

หากเขาสร้างชือจนดังกระฉ่อนออกไป จนผูค้ นมากมายเริม

สังเกตเห็น นันมิใช่เรืองดีแล้ว

17
จีฉางหลานรูจ้ กั เขาดีเกินไป เพียงได้เห็นโอสถทีถูกหลอมขึน
โดยเขา,อีกฝ่ ายจะสามารถรูไ้ ด้ทนั ที

อาจเรียกได้วา่ ,หลังจากทีเขากลับมาถึงมาถึงดินแดน
ศักดิสิทธิอีกครัง ภัยอันตรายกลับมากมายอยู่รอบตัว!

พ่อบ้านหลูม่ ิได้สภุ าพใดๆ พร้อมเก็บโอสถเม็ดนันลงไปอย่าง

รวดเร็ว

“อืม,เจ้าหนูช่างมีสายตาเฉียบแหลม ลืมไปได้เลยสําหรับ
งานขุดเหมือง จงก้าวเดินในเส้นทางแห่งโอสถต่อเถอะ แต่
หากเจ้าไม่ประสบความสําเร็จ,ก็มิอาจถือโทษโกรธชายแก่
18
 คนนีได้!”

พ่อบ้านหลูก่ ล่าว

เย่หยวนผสานมือและกล่าวว่า

“ขอบพระคุณยิง ท่านพ่อบ้านหลู”่

ไม่วา่ จะเดินไปทางไหนทิศทางใด ทุกหนแห่งย่อมมีผปู้ ่ วย

19
 และบาดเจ็บเสมอ

ความสามารถทีสําคัญทีสุดของศาสตร์การแพทย์ก็คือการ
หลอมโอสถ แต่การหลอมโอสถมิใช่ทกุ อย่างของศาสตร์การ
แพทย์

ตราบใดทีความเชียวชาญในด้านการแพทย์ตาํ แม้จะหลอม
โอสถเก่งเพียงใด แต่เมือไม่สามารถวินิจฉัยให้ถกู ต้องได้
โอสถนันก็ไร้ประโยชน์

เขายอมเตร็ดเตร่ช่วยเหลือผูค้ นอย่างไร้ทอยู
ี ่อาศัย

20
 เย่หยวนผูเ้ ป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถในดินแดน
ศักดิสิทธิ หากให้จกั รพรรดิโอสถมาขุดแร่ทาํ เหมืองเช่นนีจริง,
เขาขอกัดลินตายตรงนีเสียดีกว่า

พ่อบ้านหลูห่ ยิบป้ายหยกออกมา และโยนให้แก่เย่หยวน,

พร้อมกล่าวว่า

“เจ้าหนู,นีเป็ นงานสําหรับนักหลอมโอสถ เกียวกับเงือนไข

ของงานทีตํากว่าระดับหก,ข้าได้กล่าวไปหมดแล้ว หากเกิด
21
อะไรขึนจริงๆ,ก็อย่าโทษข้าว่าไม่เตือน ดินแดนศักดิสิทธิแห่ง
นีมิใช่แดนล่างอย่างทีเจ้าเคยอยู่ หากพลาดก็เท่ากับตาย!”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ขอบพระคุณยิงสําหรับความชีแนะ,ท่านพ่อบ้านหลู่ ผูน้ อ้ ย
เข้าใจแล้ว!”

ในขณะทีกล่าว,เย่หยวนก็รบั ป้ายหยกและใส่จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของตนลงไปข้างใน งานจํานวนมากมายปรากฏขึน
ภายในหัวของเย่หยวน

22
งานส่วนใหญ่ของนักหลอมโอสถคือการแสวงหาโอสถ อย่าง
ไรก็ตาม,ทังโรคภัยแปลกๆทีไม่เคยพบเห็นหรือโรคทียากจะ
วินิจฉัย สิงเหล่านีย่อมเป็ นอุปสรรคและต้องอาศัยฝี มือของ
นักหลอมโอสถเพือหาทางแก้ไข

เย่หยวนกวาดสายตาจับจ้องรายกายงานต่างๆในแผ่นหยก
อย่างรวดเร็ว ก่อนจะส่งมอบมันคืนให้แก่พอ่ บ้านหลู่ พร้อม
กล่าวว่า

“ข้าได้ทาํ เครืองหมายรายการงานทีต้องการไว้แล้ว ต่อจากนี,

ผูน้ อ้ ยคงต้องลําบากพ่อบ้านหลูแ่ ล้ว”

23
 เมือพ่อบ้านหลูไ่ ด้ยินคํากล่าวของเย่หยวน เขาก็อดทีจะ
สงสัยไม่ได้เลย

ความหมายในคํากล่าวของเย่หยวนคือ เขาเลือกมากกว่า
หนึงงาน?

ทันทีทคิี ดได้เช่นนี เขาก็เร่งใช้จิตวิญญาณศักดิสิทธิเข้าตรวจ

สอบป้ายหยก มือทังสองทีถือป้ายหยกสันสะท้าน และตกใจ

24
 จนเกือบทําตกลงพืน

“เจ้า…เจ้ากําลังรนหาทีตายรึไง?”

พ่อบ้านหลูจ่ บั จ้องเย่หยวนราวกับเห็นผี

“เอ่อ…มีสงใดไม่
ิ เหมาะสมงันรึ,ท่านพ่อบ้านหลู?่ ”

เย่หยวนกล่าวถามอย่างสงสัย

25
 “จะ-เจ้า…เจ้ากําลังทําให้ชายชราคนนีโกรธจนตายจริงๆ!
หากไม่คาํ นึงถึงโอสถจิตวิญญาณของเจ้าในคราแรก,ข้าคง
ไม่ใส่ใจเจ้าแม้แต่นอ้ ย! เจ้าทราบไหมว่า,ทุกครังทีเจ้ารับงาน
ทางตําหนักเจ้าเมืองจะหักแต้มความดีของเจ้าสองจากสิบ
ส่วน หากเจ้ารับงานรวดเดียวมากขนาดนี แต่ทาํ ไม่สาํ เร็จ ตัว
เจ้าจะถูกกําจัดทันทีโดยฝ่ ายตําหนักเจ้าเมือง!”

พ่อบ้านหลูก่ ล่าวด้วยความเป็ นห่วงเล็กน้อย

เย่หยวนทีได้ฟังดังนันก็ทราบทันที แต่เขายังคงยิมตอบและ
กล่าวว่า

26
“ขอบพระคุณยิงสําหรับความเป็ นห่วง,ท่านพ่อบ้านหลู่ แต่
กระนันเอง…งานเพียงแค่นี เป็ นเรืองง่ายมาก มันไม่
อาจกระทบถึงชีวิตข้าได้เลย”

27
 ตอนที714 งานตระกูลกู่

“ง่ายมาก? เจ้าหนู,เจ้าคิดตืนเกินไป! งานเหล่านีทีเจ้ารับมา,

กระทังจ้าวบรรพกาลโอสถระดับสูงทีเคยเดินทางมาในเมือง
ก่อนหน้านี ก็ยงั ไม่สามารถทําได้สาํ เร็จ! เจ้าเป็ นเพียงแค่เด็ก
ตัวน้อย,ฟ้าดินกว้างใหญ่เกินหยังรู ้ แล้วเจ้าคิดว่าตนเองโดด
เด่นขนาดนันจริงๆรึ?”

1
สายตาของเด็กหนุ่มคนนีสูงเหนือหัวเขาไปแล้ว และกว่าจะรู ้
ตัวอีกที,มันอาจสายเกินแก้!

หากเขาไม่สามารถทํางานเหล่านีให้สาํ เร็จได้ภายในสิบวัน
ด้วยแต้มความดีทเท่
ี ากับศูนย์,เขาจะถูกกําจัดทิงทันที!

“อืม…แค่จา้ วบรรพกาลโอสถเองรึ?”

เย่หยวนรําพึงเบาๆ

2
 ขันจ้าวบรรพกาลโอสถมันไม่มีอะไรเลยในสายตาของเย่
หยวน!

เมือเห็นท่าทางอันมันใจและเสียงรําพึงของเย่หยวน พ่อบ้าน
หลูก่ ็พดู อะไรไม่ออกชัวขณะ

ทันใดนันเขาก็กล่าวขึนพร้อมรอยยิมว่า

“เหอะๆ,ทีข้ากล่าวเตือนเพียงเพราะเห็นแก่โอสถจิตวิญญาณ
เท่านัน แต่หากเจ้ายังคงยืนยันรนหาทีตาย,มันก็เรืองของเจ้า
แล้ว”

3
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ขอบพระคุณท่านพ่อบ้านหลูม่ ากจริงๆ”

สีหน้าของพ่อบ้านหลูม่ ืดลงพร้อมท่าทีทดูี เย็นชา

หยูหมิงไม่ได้เอ่ยปากใดๆเช่นกัน แต่ดวงตาของเขากลับต้อง

4
 เบิกกว้างด้วยความตกใจ

ในขันต้นนี,เขาคิดแค่วา่ เย่หยวนเป็ นเพียงอัจฉริยะในศาสตร์

แห่งการต่อสูเ้ ท่านัน แต่ใครจะไปคิดว่า จริงๆแล้ว,เด็กหนุ่ม
คนนียังเป็ นนักหลอมโอสถอีกด้วย!

เมือมองดูทา่ ทางของเย่หยวนทีเปี ยมไปด้วยความมันใจ

อย่างน้อยความแข็งแกร่งของเขาก็อยู่ในขันจอมราชาโอสถ

เด็กคนนีบ่มเพาะพลังอีทา่ ไหนกัน?

5
ด้วยตัวตนของเด็กคนนี หยูหมิงในปั จจุบนั ราวกับขนมปั งทา
นําตาลสองด้าน ด้านหนึง,เขาเองก็ตอ้ งการทีจะได้รบั ความ
นิยมชมชอบจากในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี และอีกด้าน,
เขาเองก็ตอ้ งการสร้างมิตรภาพทีดีกบั เด็กคนนีเช่นกัน

กระทังพ่อบ้านหลูย่ งั สนใจเด็กคนนีเป็ นพิเศษ มิฉะนัน,เขาไม่

มีทางกล่าวเตือนเย่หยวนด้วยตนเองแน่นอน

แต่แม้จะเป็ นเช่นนัน ไม่วา่ เย่หยวนจะน่าเกรงขามเพียงใด

แต่เขาก็เป็ นผูม้ าใหม่ทพึี งขึนมาอยู่ดี
6
 ในความคิดก่อนหน้าของหยูหมิง อย่างน้อยๆ,เย่หยวนจํา
เป็ นต้องขุดเหมืองสักปี สองปี

ไม่วา่ จะเป็ นหนอนหรือมังกร ก็สามารถมองแยกแยะได้เมือ

เวลาผ่านไประยะหนึง

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เย่หยวนกลับไม่ยอมเสียเวลากับเหมืองแร่เลย
และต้องการเข้ารับงานเกียวกับนักหลอมโอสถโดยตรง!

หยูหมิงทราบว่า ไม่เพียงแค่,อาชีพนักหลอมโอสถจะมีความ
เสียงตํา แต่คา่ ตอบแทนก็ยงั สูงมากเช่นกัน เมือเทียบกับนัก
7
 สูท้ วไปที
ั ต้องไปเป็ นทหารหรืออาชีพอืนๆ นักหลอมโอสถ
แทบไร้ซงความเสี
ึ ยงอันใดเลย

อย่างมากทีสุด,เมือทํางานล้มเหลวก็แค่ถกู หักแต้มความดีทงั
หมดสองจากสิบส่วน แม้จะดูมาก,แต่หากเทียบกับชีวิต มัน
ก็ดเู ล็กน้อยไปทันที

แถมเหล่านักหลอมโอสถทีมีความสามารถสูงๆ พวกเขาก็มี
แต้มความดีมากจนไม่จาํ เป็ นต้องเสียดาย

แต่กรณีของเย่หยวนนันแตกต่าง เขาเป็ นมือใหม่ทพึี งขึนมา

และยังไม่มีแต้มความดีเลยสักแต้ม ยิงไปกว่านัน,เย่หยวน
8
เป็ นแค่จอมราชาโอสถ แต่งานทีเขาเลือกล้วนเป็ นระดับหก
ขึนไปทังสิน,แล้วเขาจะทําได้อย่างไร?

หากเย่หยวนกําลังหาวิธีฆ่าตัวตายก็เข้าใจได้ แต่หากเขามัน
ใจว่าสามารถทําได้จริงๆ หยูหมิงย่อมต้องเข้าผูกมิตรอย่าง
เลียงไม่ได้

“น้องเล็กเย่,เจ้าพึงมาถึงทีนี คงยังมิได้รูเ้ รืองอะไรมานักภาย

ในเมือง ถ้าเช่นนัน….ให้ขา้ เป็ นคนพาแนะนําดีหรือไม่?”

9
 หยูหมิงก้าวออกมาและกล่าวถามความเห็นชอบจากเย่
หยวนทันที

แต่คาํ กล่าวของหยูหมิงกลับทําให้พอ่ บ้านหลูป่ ระหลาดใจ

อย่างมาก จนต้องเผยสีหน้าแปลกใจออกมา

เกียวกับเรืองบุคลิกนิสยั ของหยูหมิง เขากระจ่างชัดแจ้งดีเกิน

ไป แต่การทีหยูหมิงสุภาพนอบน้อมกับเด็กคนนี เป็ นไปได้
ไหมว่า,เด็กหนุ่มตรงหน้าเขาจะมีความสามารถจริงๆ?

อย่างไรก็ตาม,เขาก็เข้าใจความคิดของอีกฝ่ ายอย่างรวดเร็ว
10
เห็นได้ชดั ว่า,เมือเห็นเด็กหนุ่มคนนีกล้าทําเรืองบ้าบิน หยูหมิ
งจึงต้องการเดิมพันกับเขาเช่นกัน

ดังนัน,เขาเลยเสนอหน้าออกมาหาเย่หยวนทันที ซึงพ่อบ้าหลู่
ก็ทาํ ได้เพียงเหลือบตามองอย่างดูถกู เท่านัน

ปล่อยให้พวกเขารับผลทีตามมาเอง ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน,แต่

ทังหมดพ่อบ้านหลูก่ ็กล่าวเตือนไปหมดแล้ว

11
 สําหรับหยูหมิงทีเสนอตัวออกมาเช่นนี เย่หยวนเองก็ไม่คิด
ปฏิเสธ ในอดีต,เขาไม่เคยสนใจเมืองบรรพกาลเก่ามาก่อน
เลย เขาจึงไม่ทราบข้อมูลใดๆ การมีงทู อ้ งถินอย่างหยูหมิงมา
ค่อยแนะนําถือเป็ นเรืองดี

“หากเช่นนัน,ข้าคงต้องลําบากพีใหย่หยูอีกแล้ว”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิม

12
 “ฮ่าฮ่า,พวกเราสองพีน้องรูส้ กึ ปานพบสหายเก่าตังแต่แรก
เจอ เรืองเล็กน้อยเช่นนี,เหตุใดน้องเล็กเย่ตอ้ งสุภาพ? เฉิง
เจียง,เจ้ากลับไปเฝ้าบ่อนําสวรรค์ตอ่ เถอะ ข้าจะพาน้องเล็ก
เย่ไปเดินเล่นในเมืองก่อนสักรอบหนึง”

หยูเมิงสังการออกไป

ระหว่างทางกลับ,เฉิงเจียงรูส้ กึ กังขากับการกระทําของหยูหมิ
งทีมีตอ่ เย่หยวนมาก

13
ยิงไปกว่านัน,เขาก็ไม่เชือว่า เย่หยวนจะสามารถทํางานนัก
หลอมโอสถเหล่านีได้สาํ เร็จจริงๆ

ไม่ตลกเกินไปหน่อยรึ? เป็ นนักหลอมโอสถแท้ๆ,แต่กลับไม่มี

ป้ายตําแหน่งใดๆประดับอยู่? ช่างไร้ความน่าเชือถือสินดี!

แต่ระหว่างเขาสองพีน้อง หยูหมิงเป็ นผูน้ าํ อยู่เสมอ เมือเห็น

ว่าหยูเมิงสังให้เขากลับ,เฉิงเจียงก็จากไปทันที

14
 สําหรับหวงเต๋าและซูเฉิน พวกเขาเองก็อยากรูอ้ ยากเห็น
อย่างมากเช่นกัน แต่พวกเขาไม่มีเวลาว่างขนาดนัน และทํา
ได้เพียงเดินทางต่อไปยังทิศเหนือ พร้อมเข้าสูเ่ ส้นทางแห่งนัก
ขุดเหมืองต่อไป

……………………

15
 ตระกูลกู่ เป็ นหนึงในสามตระกูลชันสูงแห่งเมืองบรรพกาล
เก่า

ในบรรดางานทีเย่หยวนเลือกมา หนึงในนันเกียวพันกับ
ตระกูลกู่

แต้มความดีของงานนีสูงสุดในบรรดางานทังหมด: มันมีมาก
ถึงห้าร้อยแต้มความดี!

16
 ซึงมันเทียบเท่ากับ,ขุดเหมืองเป็ นเวลาร้อยวันเต็ม!

ตลอดทางมานี,เย่หยวนได้ฟังคําอธิบายต่างๆจากหยูหมิ
งมากมาย จนเห็นภาพและเกณฑ์บางอย่างเกียวกับเมืองนี
ภายในใจของเขา

หนึงคือ,ไม่ควรมองว่างานขุดเหมืองนันง่ายอย่างทีคิด การ
จะได้รบั ห้าแต้มความดีทกุ วันเป็ นเรืองทีแทบเป็ นไปไม่ได้

17
หากปราศจากโชคในระดับท้าทายสวรรค์ และไม่สามารถขุด
ได้ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิระดับสูงได้ทกุ วัน พวกเขาก็ไม่มีทางได้
รับห้าแต้มเลย

ภายใต้สถานการณ์สว่ นใหญ่ พวกเขาจะได้แค่แต้มถึงสอง

แต้มต่อวันเท่านัน

สําหรับนักสูท้ พึี งขึนมา การขุดเหมืองแร่เป็ นวิธีเดียวทีพวก

เขาจะได้รบั แต้มความดี

ห้าร้อยแต้มความดี,แม้แต่งทู อ้ งถินอย่างหยูหมิง ยังถือเป็ น

18
 จํานวนมหาศาลยิง

เนืองจาก พลังปราณในดินแดนศักดิสิทธิอุดมสมบูรณ์กว่า
ของแดนล่างทัวไป ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิของดินแดนศักดิสิทธิจึง
มีคณ
ุ ภาพสูงกว่าของแดนล่างมาก

ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิทัวไปของทีนี มีคา่ เทียบเท่า,ผลึกแร่ฟา้

บริสทุ ธิระดับสูงของแดนล่างพันชิน!

ซึงผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิระดับทัวไป ถือเป็ นของไม่คอ่ ยมี

ประโยชน์นกั ในดินแดนศักดิสิทธิ

19
 “หืม? นันน้องชายหยูมิใช่ร?ึ เหตุใดวันนีถึงว่างงานออกมา
เดินเล่นได้ หรือมาชวนพีชายคนนีรําสุรากัน?”

ในขณะทีเย่หยวนและหยูหมิงพึงเดินมาถึงทางเข้าตระกูลกู่
จู่ๆก็มีชายวัยกลางคนผูห้ นึงเดินออกมา พร้อมเข้าทักทายหยู
หมิงทันที

20
 “โอ้,ท่านพีใหญ่ก่หู ง ท่านกําลังจะไปไหนรึ?”

หยูหมิงกล่าวทักทายด้วยรอยยิมตอบ พร้อมเริมจับจ้องอีก
ฝ่ าย

“เห้อ,น้องชาย หากมาชวนข้ารําสุราในวันนี,เกรงว่าต้อง
เลือนไปวันอืน! ประมุขตระกูลสังให้ขา้ ไปหาพ่อบ้านหลู,่ เพือ
ยกเลิกงานทีตังไว้ก่อนหน้านี เมือเร็วๆนี,ได้มีนกั หลอมโอสถ
ชันสวะ ไม่เจียมความสามารถตนเองเข้ามารับงานของ
ตระกูลกู่ แต่ทนั ทีททราบข้
ี อมูลเบืองต้นของนักหลอมโอสถ
คนนันทีพ่อบ้านหลูส่ ง่ มา ท่านประมุขตระกูลก็เดือดดาลขัน

21
 รุนแรง!”

กู่หงกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เมือหยูหมิงได้ยินเช่นนัน,สีหน้าของเขาก็ซีดลงฉับพลัน เขา
รูส้ กึ อึดอัดอย่างยิงในขณะนี

กู่หงเองก็เป็ นผูม้ ีสายตาเฉียบแหลมเช่นกัน ทันทีทเห็

ี นปฏิ
กิรยิ าของหยูหมิง เขาก็อดทีจะสงสัยไม่ได้จนต้องกล่าวถาม

22
 ขึนว่า

“อะไรกัน? ท่าทางเช่นนันของเจ้า หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…เจ้า

มาทีนีเพราะงานทีว่านัน? โอ้…น้องเล็กช่างร้ายกาจ เจ้าไป
แอบซุม่ ซ้อมจนกลายเป็ นนักหลอมโอสถตังแต่เมือใด?”

แต่ในขณะทีกล่าว,สีหน้าของกู่หงก็เปลียนไปทันที เมือได้
เห็นอีกคนข้างๆหยูหมิง

23
หยูหมิงทราบดีวา่ มิอาจซ่อนได้อีกต่อไป เขาจึงกล่าวแค่เพียง
ว่า

“ไม่ใช่ขา้ ทีรับงานนี แต่เป็ นน้องเล็กเย่ตา่ งหาก ข้าทราบว่า

มันดูแปลกประหลาดยิง แต่เด็กคนนีมีความสามารถ
บางอย่าง เหตุใด…ถึงไม่ให้โอกาสเขาลองดู?”

อันทีจริงแล้ว,หยูหมิงเองก็ไม่คอ่ ยมันใจเช่นกัน ในท้ายทีสุด,

อาณาจักรพลังของเย่หยวนทีตําเกินไป มันยังคงทําให้เขา
กังวลใจหนัก

24
เขาทราบมานานแล้วว่าต้องเป็ นเช่นนี แม้จะไม่อยากเข้าไปมี
ส่วนร่วมกับเรืองวุน่ วายนีก็ตาม

ตระกูลกู่เป็ นหนึงในสามตระกูลชันสูงแห่งเมืองบรรพกาลเก่า
ความยิงใหญ่ของพวกเขาเป็ นอันดับสองรองจากฝ่ าย
ตําหนักเจ้าเมืองเท่านัน

หากเขาทําให้ตระกูลกู่ข่นุ เคืองล่ะก็ พวกนันสามารถประหาร

ชีวิตเขาได้ดว้ ยมือข้างเดียว!

ไม่ควรมองว่า,กู่หงทีเรียกแทนหยูหมิงดังพีน้องจะมีสถานะ
เท่าเทียมกันขนาดนัน แต่ตรงกันข้ามกันเลย,สถานะศักดิ
25
 ของกู่หงเหนือกว่าหยูเมิงไม่รูก้ ีเท่าทวี

กว่าทีหยูเมิงจะปี นขึนจนสามารถสนทนากับกู่หงได้เช่นนี
เขาเองก็จ่ายไปมากเช่นกัน

แต่หากหยูเมิงกล้ามาวุน่ วายกับตระกูลกู่จริงๆ กู่หงเองจะ

ต้องจัดการกับเขาโดยมิได้รบั การอนุเคราะห์ใดๆ

ใบหน้าของตระกูลใหญ่ มิอาจทนการยัวยุของหนูตวั เล็กๆ

26
 ได้!

แต่เดิม,กู่หงคิดว่า หากเป็ นหยูหมิงทีมารักษา เขายังคงรับไว้

พิจารณาอยู่บา้ ง แต่เมือได้ยินเช่นนัน สีหน้าของเขาก็มืดลง
ทันที

“น้องชายหยู,เจ้าอย่าทําเรืองยากแก่ขา้ ตรงนีดีกว่า! งานของ

ตระกูลกู่,เจ้าเองก็น่าจะชัดเจนดีมิใช่ร?ึ แม้แต่จา้ วบรรพกาล
โอสถระดับสูงผูท้ ชืี อเสียงมากมายยังไม่สามารถได้สาํ เร็จ นี
ไม่ใช่งานของมือใหม่,แถมขยะอย่างไอ้เด็กนีก็ยงั ไม่มีปา้ ย
ตําแหน่งใดๆยืนยันตัวตนเลย เจ้ากล้านําโคลนเน่าเช่นนีมา

27
จริงๆงันรึ?”

28
 ตอนที715 จุนเทียนยู่

คํากล่าวของกู่หงไร้ซงความสุ
ึ ภาพ และไม่ไว้หน้าเย่หยวน
เลยแม้แต่นอ้ ย

คําพูดคําจาเช่นนีต่อหน้าคนอืน มันไม่เพียงเป็ นดังการตบ

หน้าอีกฝ่ ายโดยตรง แต่ยงั เป็ นการดูถกู เหยียดหยามอย่างยิง

เว้นเสีย,กู่หงในฐานะพ่อบ้านของประมุขตระกูลผูน้ ี เขามีทงั

1
 พละกําลังและอํานาจเพียบพร้อม

กับแค่ลกู สุนขั อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าอันอ่อนแอ เขายิง
ไม่ให้ความสําคัญใดๆแม้สกั นิด

“นี…”

หยูหมิงอยู่ในจุดทีอึดอัดใจยิง

2
“น้องชายหยู,อย่าถือโทษว่าข้าไม่ไว้หน้า แต่เด็กคนนีมันไม่
น่าเชือถือเกินไป! ใยเจ้าถึงไม่พิจารณาให้ถีถ้วนเสียก่อน,นํา
ขยะอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามารักษาอาการของคุณหนู
ได้อย่างไร? สําหรับข้ายังง่ายทีจะพูดคุย แต่หากเป็ นต่อหน้า
ท่านประมุขตระกูล,เจ้าคงทราบผลทีตามมา!”

กู่หงกล่าวโดยไม่เห็นแก่หน้าอีกฝ่ ายแต่อย่างใด

หยูหมิงอดทีจะตกตะใจไม่ได้เลยเมือได้ฟัง เขาไม่คิดเลยว่า,
เพียงงานหนึงงาน สถานการณ์ถึงได้กลายเป็ นเช่นนี

3
 เขาจับจ้องไปทีกู่หงและเหลียวมองเย่หยวนอยู่หลายครา
เขาสังเกตเห็นว่า,สีหน้าท่าทางของเย่หยวนยังคงเมยเฉย
ราวกับมิได้รบั รูถ้ ึงทัศนคติของกู่หงทีมีตอ่ ตน

เป็ นไปได้ไหมว่า,เย่หยวนจะมันใจว่าตนสามารถทําสําเร็จได้
จริงๆ

4
หยูหมิงกลับต้องนึกย้อนถึงคราแรกทีเย่หยวนพึงขึนมาอย่าง
ช่วยไม่ได้ เพราะครานัน,ท่าทางของเย่หยวนก็ดคู ล้ายเช่นนี
เหมือนกัน

ในเวลานัน,หยูหมิงยังคิดเลยว่า เย่หยวนคงเจียนตายจาก
รัศมีลมปราณของเฉิงเจียง แต่ใครจะรูว้ า่ ,กลับเป็ นเฉิงเทียน
แท้เสียทีต้องพ่ายอย่างจํานน

ทักษะทางด้านโอสถของเย่หยวนอาจเหนือลําเช่นกันจริงๆ
เขาจะต้องกลายเป็ นบุคคลสําคัญทีผงาดขึนบนเมืองบรรพ
กาลเก่าแน่นอนในอนาคต

5
แต่เพียงเพราะ,อาการเจ็บป่ วยของคุณหนูคนโตแห่งตระกูลกู่
มันซับซ้อนเกินกว่าทีใครจะรักษาได้ กระทังจ้าวบรรพกาล
โอสถมากมายยังล้มเหลว แล้วพวกเขาจะเชือใจเย่หยวนได้
อย่างไร?

หากเขาทําให้ประมุขตระกูลกู่พิโรธขึนมาล่ะก็ ผลทีตามมา
คือ….

6
 นีเป็ นการเดิมพันใช่หรือไม่?

“ท่านพี,โปรดให้เขาลองดูเถิด! เด็กหนุ่มคนนีมีพรสวรรค์ใน
ศาสตร์แห่งโอสถทีสูงส่ง บางทีทา่ นควรให้โอกาสเขา,จริง
หรือไม่? หากเกิดเรืองอันใดผิดพลาด,หยูคนนีขอยอมรับผิด
แทนเอง!”

จู่ๆหยูหมิงก็โผงผางกล่าวขึนอย่างน่าประหลาดใจ เหมือน
กับว่ามีพลังธรรมชาติบางอย่างดลใจ

7
 เย่หยวนทีอยู่ขา้ งหลังค่อนข้างประหลาดใจต่อการกระทํา
ของหยูหมิงมาก แต่ก็มิได้กล่าวอันใด

“ฮ่าฮ่า,กับแค่ไหล่เล็กๆของเจ้า? ไหล่นนจะแบกรั
ั บสิงใดได้?
โอ้,น้องเล็กหยู,ข้าไม่คิดเลยว่า เจ้าจะให้ความสําคัญกับเด็ก
น้อยขนาดนี,เจ้ามันอวดดีเกินไป หากท่านประมุขตระกูลเกิด
พิโรธขึนมาจริงๆ,แค่เจ้าคนเดียวจะไปแบกรับสิงใดไหว? เด็ก
สวะไร้ปา้ ยตําแหน่งเช่นนี,มันจะมีพรสวรรค์ในศาสตร์แห่ง
โอสถได้อย่างไร? ไร้สาระ!”

กู่หงเหยียดหยันอีกฝ่ ายอย่างไม่ไว้หน้า พร้อมจ้องมองทัง

8
 สองด้วยสายตาอันรังเกียจ

“ท่าน! คํากล่าวของท่านมันดูถกู กันเกินไปแล้ว!”

หยูหมิงโกรธจนใบหน้าเปลียนเป็ นสีเขียว

โดยปกติทวไป,เขามิ
ั เคยแสดงท่าทาง‘อกตัญ ’ู ต่อกู่หงเลย
สักครัง แต่ใครจะรูว้ า่ ,อีกฝ่ ายกลับเนรคุณเสียจริง นันมิใช่แค่
คํากล่าวเหน็บแหนม แต่นาเสี
ํ ยงและท่าทางของเขาราวกับ
น่ารําคาญเหลือทน ประหนึงพยายามไล่ฝงู สุนขั ออกไปไกลๆ

9
“เหอะ,ดูถกู ? น้องชายหยู,ปกติขา้ ก็เห็นว่า เจ้าเป็ นคนหัวไว
สายตาเฉียบแหลม แต่เหตุใดวันนี,เจ้าถึงโง่เง่าเพียงนี? ทีข้า
เรียกเจ้าในฐานะน้องชาย เพราะเห็นแก่ความฉลาดหัวไวนัน
นีคิดจริงๆรึวา่ …ขยะอย่างเจ้าจะริอาจเทียบเคียงข้าผูน้ ีได้?
หวังสูงเกินไปหน่อยรึไหม?”

นําเสียงของกู่หงค่อยๆเยือกเย็นลง แม้แต่หยูหยิงยังตกใจ
เมือได้ยิน

10
 แม้ก่หู งจะเป็ นแค่พอ่ บ้าน แต่เขาก็มีศกั ดิเป็ นถึงพ่อบ้าน
ตระกูลกู่ อิทธิพลของเขาภายในเมืองนีถือว่ายิงใหญ่มาก

หากต้องการจัดการใครสักคนเหมือนหยูหมิง มันทําได้ง่าย
เกินไป

ในเวลานันเอง,หยูหมิงก็รูส้ กึ ว่า มีใครกําลังตบไหล่ของเขา

เบาๆสองถึงสามครัง และเมือเหลียวมองกลับพบว่าเป็ นเย่
หยวนจริงๆ

11
เย่หยวนจ้องมองหยูเมิงอันมีใบหน้าทีแต่งแต้มไปด้วยความ
ขมขืน พร้อมกล่าวด้วยรอยยิมบางๆว่า

“พีใหญ่หยู,ความอัปยศทีเขาให้ทา่ นมาในวันนี โปรดจดจํา

ให้ขนใจ
ึ และคราหน้าทีท่านกลับมา,จงตอกกลับไปเป็ นสิบ
เท่าให้จมดิน!”

กู่หงไม่เคยมองเย่หยวนอยู่ในสายตาอยู่แล้ว แต่เมือได้ยินคํา
กล่าวของเย่หยวน,เขาจึงระเบิดเสียงหัวเราะลันและกล่าวว่า

12
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ขยะอย่างเจ้าไม่กลัวถูกกัดลินรึไง?! ภายในเมือง
บรรพกาลโบราณ,ข้า,พ่อบ้านตระกูลกู่อนั สูงส่งสามารถเสีย
เกียรติได้ก็จริง! แต่มนั ต้องไม่ใช่โคลนเน่าของเจ้าแน่นอน!”

“แน่นอน,ข้าไม่ลดตัวลงมือเองอยู่แล้ว แต่เป็ นเขาต่างหาก”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมชีนิวไปทางหยูหมิง

13
เมือกล่าวจบ,เย่หยวนก็หนั ออกพร้อมจากไปทันที หยูหมิงก
ระพริบตาไม่หยุดด้วยความตกใจและงุนงงในเวลาเดียวกัน
ก่อนจะเผยรอยยิมออกมาและวิงตามเย่หยวนไปทันที

ในขณะทีทังสองทิงให้ก่หู งเดือดดาลเป็ นบ้าอยู่คนเดียว เขา

มองแผ่นหลังของเย่หยวนตาเขม็งและหัวเราะเยาะว่า

“เหอะๆ ไอ้เด็กเหลือขอนีมาจากทีใดกัน ช่างหยิงผยองสินดี!

มันกล้าพูดกับชายแก่คนนีจริงๆ! ชีวิตแกหลังจากนีคงไม่ง่าย
แน่นอน!”

14
 ……………………..

“น้องเล็กเย่,เราควรทําอย่างไรต่อไปดี?”

หยูหมิงเร่งฝี มือตรงมาถึงเย่หยวนและกล่าวถาม

15
 เย่หยวนยิมและตอบว่า

“ดูเหมือนว่าข้าคิดง่ายเกินไป! เนืองจากตระกูลกู่มีทศั นคติ

ลบเช่นนี,งันเราจะเริมจากงานง่ายๆไปก่อน”

“เอ่อ…มีงานง่ายๆด้วยรึ?”

หยูหมิงทราบว่า เย่หยวนรับงานทังหมดกว่าเจ็ดถึงแปดงาน
และเนือหาของแต่ละงาน,เขาก็ได้อ่านรายละเอียดหมดแล้ว

งานของนักหลอมโอสถนันมากมาย แต่ในเมืองแห่งนี,จ้าว

16
บรรพกาลโอสถเองก็มีจาํ นวนไม่นอ้ ยเลยเช่นกัน ดังนัน,งาน
ส่วนใหญ่จงึ เสร็จสินไปหมดแล้ว

ส่วนทีเหลือถึงมือเย่หยวน ล้วนเป็ นงานทีจ้าวบรรพกาลโอสถ

ทําล้มเหลว ไม่ก็ยากเกินไปจนไม่กล้าเลือก

ถ้าเช่นนัน…มีงานใดบ้างทีว่าง่าย?

เย่หยวนไตร่ตรองครูห่ นึงและกล่าวว่า

17
 “อันนี!”

หยูหมิงพาเย่หยวนไปยังทิศตะวันออกของเมือง ด้วยความ
กังวลและสงสัยในเวลาเดียวกัน เดินไปตามทางจนมาถึงที
อยู่แห่งหนึง,มันมิได้กว้างใหญ่นกั แต่ทแห่
ี งนีดูประณีตยิง
ด้วยฝี มือการสร้างและตกแต่ง

“ท่านจุนเทียนยู่อยู่หรือไม่! พวกเรามาตามงานทีท่านเป็ นคน

18
 ออก!”

ในระหว่างตะโกนกล่าว เขารูส้ กึ ว่าคอของตนค่อนข้างแห้ง

เป็ นทราย เพราะ,จุนเทียนยู่ผนู้ ีเป็ นถึงนักดาบอันดับหนึงแห่ง
เมืองบรรพกาลเก่า และยังเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ !

จุนเทียนยู่เป็ นดังตํานานแห่งเมืองบรรพกาลเก่า กระทังท่าน

เจ้าเมืองยังต้องให้ความเคารพเช่นกัน

เพียงบุคคลผูน้ ีกระทืบเท้า,ก็อาจทําให้เมืองบรรพกาลเก่าสัน
สะเทือนได้เลย
19
 “ประตูไม่ได้ลงกลอน เข้ามาเลย”

เสียงแหบแห้งของชายวัยกลางคนดังขึน ดูเหมือนว่าสภาพ
ของเขาค่อนข้างทรุดโทรม

เมือเย่หยวนได้ยินเช่นนัน เขาก็ผลักประตูเข้ามาโดยตรง

หยูหมิงเองก็ตามเข้ามาในทันที

20
เย่หยวนเดินผ่านสวนหน้าบ้านประดับสวย และตรงเข้ามายัง
เรือนพักอย่างรวดเร็ว เมือผลักประตูเข้าสูเ่ รือน,ก็พบชายใน
ชุดสีขาวกําลังนังพิงข้างเตียงอย่างหมดอะไรตายอยาก สี
หน้าของเขาดูซีดเซียวมาก

แม้จะอยู่ในสภาพเช่นนี แต่แรงดันลมปราณภายในร่างของ
ชายผูน้ ีกลับทรงพลังอย่างผูใ้ ดเทียบเคียง!

21
 เห็นได้ชดั ว่าชายคนนีคือ จุนเทียนยู่

ส่วนผูห้ ญิงทีกําลังนอนโทรมหนักบนเตียง สภาพของนางดู

เลวร้ายกว่ามาก,นางทังซูบผอมหนังติดกระดูก และหายใจ
โรยรินราวกับคนใกล้ตาย

เมือเห็นเย่หยวน ชายผูน้ นก็

ั ย่นคิวหนักทันทีและกล่าวถาม
ทันทีโดยไม่ไว้หน้าใดๆ

“อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า? เป็ นเจ้าจริงๆรึ?”

22
 หยูหมิงสวมชุดของฝ่ ายตําหนักเจ้าเมือง เห็นได้ชดั ว่าเป็ น
ทหาร,และมิได้เกียวกับกับการรักษาใดๆ จึงมีเพียงเด็กหนุ่ม
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่านันทีเหลืออยู่

“ลมหายใจอ่อนกําลังมาก จิตวิญญาณศักดิสิทธิอยู่ในขัน
วิกฤต นางคงอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว หากท่านอาวุโสจุนกังขา
ในฝี มือของข้า,โปรดให้ขา้ พิสจู น์โดยการวินิจฉัยก่อนจะดี
กว่า”
23
 เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็น

ร่างของจุนเทียนยู่สนสะท้
ั านด้วยความโกรธเมือได้ยิน และ
กล่าวว่า

“เจ้าหนู,อย่าคิดท้าทายข้าคนนี ไม่งนเจ้
ั าจะต้องตายอย่าง
น่าอนาถ!”

คํากล่าวเหล่านีแฝงไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น ด้านข้าง,หยูหมิ
งยืนตัวสันเล็กน้อย เพราะทราบดีวา่ ตนไม่อาจเทียบเคียง

24
 ใดๆอีกฝ่ ายได้เลย

อย่ามองเพียงแค่เขาเป็ นชายวันกลางคนทัวไป หรือลักษณะ

การตกแต่งบ้านทีดูประณีตใส่ใจ เพราะจุนเทียนยู่ผนู้ ีสร้าง
ชือมาจาก,กองศพและทะเลเลือดมานับไม่ถว้ น!

แม้วา่ เขาจะลามือจากการต่อสูแ้ ละปลีกวิเวกอย่างสงบมา

หลายปี แล้ว แต่ก็คงไม่มีใครคิดว่า,เขาจะไม่มีพิษมีภยั ใดๆ
แล้ว

25
 แน่นอนว่างานนีของเย่หยวน ก็มิใช่เรืองง่ายทีจะจัดการ!

เมือคิดถึงจุดนี แผ่นหลังของหยูหมิงก็ช่มุ ด้วยเหงือเย็น ใน

ท้ายทีสุด,เขาก็ยงั ห่วงความปลอดภัยของชีวิตตนเองเป็ น
สําคัญ

เย่หยวนไม่สนใจใดๆและเข้าไปนังข้างเตียง และเริมจับ
ชีพจรของผูห้ ญิงคนนันทันที ในไม่ชา้ คิวของเย่หยวนก็ขมวด

26
 ขึน

จุนเทียนยู่เริมหงุดหงิดจริงๆแล้ว และเมือเห็นฉากนี,เขาก็อด
ทีจะเย้ยเยาะภายในใจมิได้เลย

ท่าทางและสายตาอันเย้ยหยันทีจับจ้องใส่เย่หยวนเช่นนี ตัว
เขาประสบจนเคยชินนานแล้ว และนีเป็ นอีกครังทีเขาจําเป็ น
ต้องทํา

27
ในขณะนีไฟโทสะในใจของจุนเทียนยู่คอ่ ยๆโหมแรง แต่ไอ้
เด็กนียังคงเมินเฉย ราวกับเชือเชิญให้ฆ่าจริงๆถึงบ้าน!

“ข้าสงสัยว่า,ท่านอาวุโสจุนมีผหู้ ญิงกีคน?”

จู่ๆเย่หยวนก็กล่าวถามทันทีอย่างไม่มีปีไม่มีขลุย่

28
 ตอนที716 ตราสาปแช่งแห่งฝั นร้ าย

เมือประโยคนีดังออกไป อุณหภูมิภายในห้องกลับลดลง
เฉียบพลันทันที

หยูหมิงตกใจจนแทบกระโดดขึน และรีบดึงเย่หยวนมากล่า
วกระซิบว่า

“เจ้าปรมาจารย์นอ้ ย,อย่ากล่าวอันใดไร้สาระ! ท่านจุนพิโรธ

1
 ถึงขีดสุดเพราะผูห้ ญิงคนหนึง ในครานัน,เขาบุกเข้าเมือง
บรรพกาลเก่าและเข้าล้างบางตระกูลใหญ่โดยตรง! ซึง
ผูห้ ญิงคนนันก็อยู่ตรงหน้าเจ้า!”

เม็ดเหงือผุดขึนไม่หยุดบนหน้าผากของหยูหมิง พร้อมลาก
ไหลรวมตัวเป็ นหยาดใหญ่จนหยดลงพืน เย่หยวนดันกล่าว
เรืองทีไม่ควรกล่าวอย่างแรง!

ชือเสียงทีโด่งดังทีสุดของจุนเทียนยู่ในเมืองแห่งนีคือ หนึง,
เขาสามารถฆ่าคนได้โดยไม่จาํ ต้องสบตา สอง,เขาเป็ นคนซือ
สัตย์ตอ่ ความรัก

2
แต่ความหมายทีเย่หยวนพึงกล่าวไป มันเท่ากับบอกว่า,จุน
เทียนยู่เป็ นพวกเจ้าชูไ้ ม่ปาน!

ดังนัน,สถานการณ์ในขณะนีจะไม่อนั ตรายได้อย่างไร?

“เจ้าหนู,เจ้ามาทีนีเพือยัวยุขา้ โดยเจตนา และการกระทําของ

เจ้าถือว่าประสบความสําเร็จ!”

3
 จุนเทียนยู่กล่าวขึนด้วยนําเสียงเคร่งขรึม

จุนเทียนยู่เป็ นถึง ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ การ

สังหารสองคนตรงหน้าทําได้ง่ายเพียงมือเปล่า

แต่เย่หยวนกลับไม่แยแสคําพูดเหล่านันเลย และกล่าวว่า

“ไม่มีงนรึ
ั อืม…ถ้าเช่นนันก็แปลกเสียจริง ดังนัน,อาจต้องมี
ผูห้ ญิงคนใดอาฆาตท่านอย่างแรงกล้า และต้องการให้ทา่ น
ทรมานอย่างสุดซึงจากการเสียของหรือคนรักไป พร้อมตาย
เวทนา”

4
 คิวของจุนเทียนยู่ย่นขึนทันทีและกล่าวถามว่า

“หืม? ความหมายของเจ้าคืออันใด?”

เย่หยวนกล่าวว่า

“แม่นางจุน,เจ็บปวดจากตราสาปแช่งแห่งฝันร้าย คนสร้าง
ตราสาปแช่งนีจะต้องเป็ นคนรักและตายอย่างอาฆาต ซึง

5
ราคาทีต้องจ่ายคือ,คนสร้างจะไม่สามารถกลับสูว่ ฎั จักรตาย
เกิดได้อีกตลอดกาล! ตราสาปแช่งนีรุนแรงกว่าตราสาปแช่ง
ทัวไป ฤทธิของมันมุง่ เน้นไปทางสร้างความทรมานแก่คนรัก
อย่างสุดซึง โดยทัวไป,ผูใ้ ช้มกั จะทําใส่ผหู้ ญิงอีกคนทีแย่งคน
รักของตนไป ยิงรักมากความเกลียดชังก็ยิงรุนแรงเป็ นเท่าทวี
คนเหล่านียอมจ่ายทุกอย่างแม้กระทังจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของตน และทําให้อีกฝ่ ายมิอาจสมหวังในรักแท้ตลอดไป”

จุนเทียนยู่ตกใจยิงอย่างลับๆเมือได้ฟัง ท่าทีอนั โกรธเกรียว

ก่อนหน้าหายไปจนสินทันที

6
 “นี…เจ้ามีหลักฐานอันใดมาพิสจู น์?”

จุนเทียนยู่กล่าวถาม

“อาการป่ วยของแม่นางจุนเริมต้นจาก,ฝันร้ายอย่างต่อเนือง
ทุกคําคืนใช่หรือไม่? ก่อนหน้านี,แม่นางไร้ซงความอยาก
ึ
อาหารใดๆ ท่าทางเหม่อลอยไม่มีชีวิตชีวา และดูเหมือนว่า
จิตวิญญาณศักดิสิทธินับวันยิงทรุดโทรม?”

เย่หยวนกล่าวถาม

7
ด้วยคําคาดคะเนเหล่านี สีหน้าการแสดงออกของจุนเทียนยู่
เปลียนไปอย่างรวดเร็ว พร้อมพยักหน้ารัวๆและกล่าวว่า

“ถูกต้อง,กล่าวถูกต้องทุกประการ! ในทีแรก,ยีลูม่ ิได้สนใจกับ

สิงทีเกิดขึนกับนางมากนัก แต่เมือเวลาผ่านไป,อาการก็
รุนแรงขึนต่อเนือง กว่าจะรูต้ วั อีกทีกลับสายเกินแก้แล้ว!”

“ถูกต้อง! หลังจากทีตราสาปแช่งนีถูกใช้,มันยังไม่แสดงผล
8
ทันที แต่มนั จําต้องใช้เวลาฟั กตัวประมาณห้าถึงเจ็ดปี ทว่า,
เมือมันระเบิดออกมา มันรุนแรงดังนําท่วมป่ า อาการเลวร้าย
หนักจนเกินควบคุม! ผูท้ โดนตราสาปแช่
ี งนี,จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของผูน้ นจะต้
ั องถูกทนทรมานจนตาย! หากการสัน
นิฐานของข้าถูกต้อง คงมีเหตุการณ์สาํ คัญเกิดขึนกับแม่นาง
เมือหกถึงเจ็ดปี ก่อนใช่หรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็น

จุนเทียนยู่ยงั ไม่ทนั กล่าวอันใด กลับเป็ นหยูหมิงทีกระโดดขึน

มาฉับพลัน พร้อมกล่าวว่า

9
“ท่านจุน,หรือจะเป็ นเรืองทีท่านบุกเข้าตระกูลเต๋าเพือล้าง
บางในตอนนัน?”

ท่าทีของจุนเทียนยู่เปลียนไปมาก เขาร้นถอยออกไปหลาย
ก้าวต่อเนือง พร้อมพึมพําใต้ลมหายใจของตน

“นี…นี…ไม่มีทาง… เป็ นไปได้อย่างไร?”

จุนเทียนยู่เบิกตากว้างพร้อมเหงือจํานวนมากหลังไหล เห็น

10
 ได้ชดั ว่าการสันนิฐานของเย่หยวนเข้าตรงเป้าเต็มๆ!

แต่เพียงแค่วา่ ,เย่หยวนยังคงสงสัยกับเรืองราวทีเกิดขึน ท่าที

ของจุนเทียนหยินตกตะลึงราวกับเป็ นไปไม่ได้ เหตุคนมีหญิง
สาวใช้วิธีนีกับพวกเขากัน?

“ดูเหมือนว่าตํานานนันจะเป็ นเรืองจริง!”

หยูหมิงรําพึงขึนเมือนึกได้

11
 เย่หยวนหันมองด้วยความงุนงงและถามว่า

“ตํานานอันใด?”

หยูหมิงมองลึกลงไปในแววตาของเย่หยวนอย่างสุดหยังถึง
สหายเด็กผูน้ ีเป็ นเซียนสวรรค์รอึ ย่างไร เห็นได้ชดั ว่า,นีเป็ น
ครังแรกทีเย่หยวนพบกับท่านจุน แต่เห็นใดถึงสามารถคาด
คะเนเรืองราวได้กล่าวครึง แถมทังหมดก็เกิดขึนจากการจับ
ชีพจรเพียงเท่านัน

12
แต่เมือเห็นว่าเย่หยวนกล่าวถาม หยูหมิงก็ฟืนสติอย่างรวด
เร็วและกล่าวตอบว่า

“แรกเริมเดิมที,เมืองบรรพกาลเก่ามิได้มีสามตระกูลมหา
อํานาจ แต่เป็ นสีตระกูลมหาอํานาจ ความสัมพันธ์ของท่าน
จุนต่อตระกูลเต๋าทีเป็ นหนึงในสีมหาอํานาจนันมิได้แย่ ข้าได้
ยินมาว่า,คุณหนูคนโตแห่งตระกูลเต๋าหลงรักเขาจนสุดหัวใจ
แต่ไม่ทราบว่าเหตุใด,จู่ๆความสัมพันธ์ของท่านจุนและ
ตระกูลเต๋าก็แย่ลงทันตา ตระกูลเต๋าจับภรรยาของท่าน
จุนออกจากตระกูล ซึงท่านจุนเป็ นคนทีรักภรรยาอย่างยิง
เมือเป็ นเช่นนีจึงมิอาจยอมรับและโกรธแค้นยิง เขาชักดาบ
พร้อมเข้าล้างบางตระกูลเต๋าโดยมิได้ลงั เลหลังจากนันไม่
นาน! นับแต่นนเป็
ั นต้นมา,ตระกูลเต๋าล้มสลาย จากสีตระกูล
13
 จึงกลายเป็ นสามตระกูลมหาอํานาจแทนอย่างในปั จจุบนั
แต่ขา้ ได้ยินมาว่า,คุณหนูคนโตแห่งตระกูลเต๋ารอดออกมาได้
แต่กลับตายทันทีหลังจากนันอีกครึงเดือน และเมือมอง
สถานการณ์ในตอนนี…”

ขณะนีเอง,หยูหมิงสงสัยในความสามารถของเย่หยวนยิง
เขาทําได้อย่างไร?

งานชินนี,จุนเทียนยู่ตงขึ
ั นมากว่าครึงปี แล้ว แถมยังมีจา้ ว
บรรพกาลโอสถกว่าสีห้าคนเข้ามาแวะเวียนรักษา แต่พวก
เขากลับต้องจากไปด้วยความล้มเหลว

14
 ดังนัน,การเคลือนไหวของเย่หยวนในครานี ถือเป็ นเครือง
พิสจู น์ชนดี
ั เกียวกับความสามารถของเขา

ทักษะดังกล่าวล้วนทําให้นกั หลอมโอสถทีถูกเรียกว่า จ้าว

บรรพกาลโอสถ ต้องอับอาย!

อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนทีได้ยินกลับต้องถอนหายใจอย่างไม่
หยุดหยัง

15
แม้หยูหมิงจะไม่เหล่าเรืองนีให้เขาฟั ง แต่เขาก็พอจินตนาการ
ได้อยู่แล้ว,ว่ามันเกิดอะไรขึน ทังหมดเป็ นเพียงอารมณ์ชวั
ขณะของจุนเทียนยู่ เพียงแค่หยูหมิงไม่กล้ากล่าวถึงแง่มมุ นี
เท่านัน

หากแค่คณ
ุ หนูคนโตแห่งตระกูลเต๋าแอบรักเขาข้างเดียว มัน
ไม่มีทางเกิดเรืองใหญ่จนถึงขันตระกูลเต๋าต้องขับไล่ภรรยา
ของจุนเทียนยู่ออกไปเลย เห็นได้ชดั ว่า,คุณหนูคนโตและจู่
เทียนยู่จะต้องแอบมีสมั พันธ์กนั จึงทําให้ความสัมพันธ์
ระหว่างเขาและตระกูลเต๋าแย่ลงทันตา และเพราะความ
สัมพันธ์ทถลํ
ี าลึก คุณหนูคนโตจึงอาฆาตอย่างมากจนต้อง

16
 ใช้ตราสาปแช่งเช่นนี

ในขณะเดียวกัน เสียงถอนหายใจยาวก็ดงั ออกมา

จุนเทียนยู่สดู หายใจเข้าลึกๆและกล่าวว่า

“มันไม่ใช่อย่างทีพวกเจ้าคิด! ข้ามีเพียงความภักดีตอ่ ตระกูล

เต๋าเท่านัน และไม่เคยแม้แต่จะคิดเรืองไม่เหมาะสมกับนาง!
เมือเก้าปี ก่อน,นางเข้ามาสารภาพรักกับข้า แต่ขา้ ก็ปฏิเสธ
กลับไปทันทีเช่นกัน ในครานัน,ข้าจึงกลัวนางจะคิดมาก จึง
17
 ออกเดินทาท่องโลกกว้างจนไปพบเข้ากับยีลูใ่ นระหว่างนัน
ข้าตกหลุมรักนางตังแต่แรกเห็น,และได้สาบานว่าจะใช้ทงั
ชีวิตนีเพือดูแลนางตลอดไป หลังจากพวกเราสมรสกัน,เราทัง
คูก่ ็เบือชีวิตพเนจร พร้อมกับมายังเมืองบรรพกาลเก่าอีกครัง
แต่ไม่คิดเลยว่า…”

เมือได้ยินเช่นนัน เย่หยวนก็เข้าใจได้ทนั ที

ปรากฏว่าความรักมิสมหวังไม่พอ แต่ชายทีรักหมดใจยังกลับ
มาพร้อมภรรยาทีสมรสกันเรียบร้อยแล้ว สรรพสิงทีเคยมีแปร
เปลียนเป็ นความเกลียดชัง จนนํามาสูโ่ ศกนาฏกรรมของ
ความรักครังใหญ่ พร้อมจบลงด้วยการนองเลือด

18
สมมุติวา่ ตระกูลเต๋าไม่ทาํ เช่นนันตังแต่แรก จุนเทียนยู่คงไม่
อยู่ในจุดทีพิโรธจนถึงขันฆ่าแกงได้เลย

เพียงเพราะว่าคุณหนูคนโตแห่งตระกูลเต๋าใจกล้าและเด็ด
เดียวเกินไป จึงกล้าลงมือกับภรรยาของจุนเทียนยู่โดยตรง

“ท่านอาจารย์,โปรดเมตตาช่วยเหลือชีวิตยีลูด่ ว้ ย! ตราบใดที
ท่านสามารถรักษานางได้,ไม่วา่ สิงใดข้าก็ยอม! ในคราแรก,
ข้าคิดแค่วา่ หลังจากจบเรืองทุกอย่าง ข้าจะสามารถใช้ชีวิต
19
 กับยีลูไ่ ด้อย่างมีความสุข แต่ใครจะรูว้ า่ ,สิงทีข้าทําไปล้วน
สร้างความเจ็บปวดให้นางทังสิน!”

จุนเทียนยู่กล่าวทังนําตาทีเกือบล้นปรีออกมา เขาตรงเข้ามา
คว้ามือของเย่หยวนและกล่าวขอร้องอ้อนวอน

จุนเทียนยู่เรียกแทนเย่หยวนว่า‘ท่านอาจารย์’โดยไม่รูต้ วั

ภาพฉากเหล่านีทําให้หยูหมิงตกตะลึงอย่างมาก!

เขาไม่คาดไม่ฝันเลยว่า,ผูท้ ล้ี างบางตระกูลเต๋าอย่างเลือด

20
 เย็นในครานัน กลับมีดา้ นทีอ่อนแอเช่นกัน

นอกจากนี,เขายังไม่คิดว่า ศาสตร์แห่งการแพทย์ของเย่
หยวนจะยอดเยียมเกินคาด! เขาสามารถทําให้จนุ เทียนยู่ผู้
เป็ นดังเทพสงครามคลัง ร้องไห้ออ้ นวอนด้วยนําตาได้จริงๆ!

ในทีสุด,หยูหมิงก็ตระหนักถึง ความมันใจของเย่หยวนใน
ตอนทีเผชิญหน้ากับกู่หง กลับกลายเป็ นว่า,เขามีความ
สามารถจริงๆ!

21
เมือพิจารณาถึงจุดนี เขาก็เริมตังหน้าตังตาคอยอย่างใจจด
ใจจ่อ

ดูเหมือนว่า,การเดิมพันครังนีของเขาจะถูกต้อง!

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ความรักของท่านอาวุโสจุนทีมีตอ่ ภรรยาช่างงดงามยิง แต่

กลับต้องถูกสิงนีพยายามแยกจากด้วยความเป็ นและความ
ตาย”

22
 ร่างของจุนเทียนยู่สนเทาและกล่
ั าวว่า

“ท่านอาจารย์,มีหนทางช่วยชีวิตหรือไม่? โปรดชีแนะด้วย
เถิด! แม้จะเป็ นบรรพตคมดาบหรือทะเลเพลิง,จุนคนนีก็จะ
หามาให้ทา่ น!”

“หุห,ุ ท่านอาวุโสจุนจริงจังเกินไปแล้ว มันก็แค่ตราสาปแช่ง

แห่งฝันร้าย,ปั ญหาช่างเล็กน้อย แต่ขา้ ต้องเดือดร้อนท่าน

23
อาวุโสให้เตรียมบางสิงมาเสียก่อน”

เย่หยวนกล่าวพร้อมรอยยิม

24
 ตอนที717 บุญคุณ

“โปรดกล่าวโดยเร็ว,ต้องให้ขา้ เตรียมสิงใดบ้าง?”

จู่เทียนยู่กล่าวอย่างเร่งรีบ

เย่หยวนเรียกศิลาหยกเปล่าออกมาจากแหวน และบันทึก
1
 รายการทีจําเป็ นไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมมอบให้จนุ เทียนยู่

“นีคือรายการสมุนไพรระดับหกทังหมดทีจําเป็ น นอกจากนี
ข้ายังต้องการ,ส่วนประกอบหลักอย่าง บุปผาวารีชาํ ระ ซึง
เป็ นสมุนไพรทีหาได้ไม่ง่ายนัก”

“บุปผาวารีชาํ ระ? ช่างโชคดีเสียกระไร! คราล่าสุด,ท่าน

อาจารย์อีถานมา เขาได้ใช้โอสถทีมีสว่ นประกอบของบุปผา
วารีมารักษายีลู,่ เพียงแค่มนั ไม่ได้ผล ข้าจะเร่งไปพบเขาและ
สอบถามว่ายังมีบปุ ผาวารีชาํ ระเหลือหรือไม่! ส่วนน้องชาย,
ข้าต้องรบกวนท่านเดินทางไปยังหอหม้อทองคํา และช่วยข้า
ซือรายการสมุนไพรตามศิลาหยกนีเลย ส่วนเรือง,แต้มความ

2
ดีไม่ตอ้ งห่วง หากท่านกลับมาถึงแล้ว,ข้าจะจ่ายคืนท่านเป็ น
สองเท่าเลย!”

ครึงหลังทีจุนเทียนยู่กล่าว,เขาพูดกับหยูหมิง

หยูหมิงทีได้ยินเช่นนัน เร่งกล่าวตอบ

“มิกล้า,มิกล้า เพียงได้รบั ใช้ทา่ นก็ถือเป็ นเกียรติยิง!”

3
 ก่อนหน้านี,หยูหมิงไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า บุคคลอันทรงพลัง
อย่างจุนเทียนยู่จะกล่าวเป็ นกันเองกับเขาขนาดนี แถมยังดู
ให้เกียรติอีกด้วย!

สําหรับพวกปลายแถวอย่างเขา นีราวกับเกียรติอนั ยิงใหญ่!

ดังนัน,เพียงออกไปซือสมุนไพรให้แค่นี มันจะเป็ นธุระอันใด?

หยูหมิงรับศิลาหยกของเย่หยวนและออกเดินทางทันที

4
“ท่านอาจารย์,ข้าคงต้องออกไปข้างนอกสักครู ่ ฝากท่านดูแล
ภรรยาของข้าก่อน,ข้าลําบากท่านแล้ว”

จุนเทียนยู่กล่าว

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ท่านอาวุโสจุนไปดีมาดี ส่วนระหว่างนี,ข้าจะฝังเข็มให้แม่
นางจุนเพือฟื นฟูเสียหน่อย ในขณะนีนางอ่อนแอเกินไป

5
 จริงๆ”

จุนเทียนยู่ทได้
ี ยินเช่นนันก็ดีใจมาก และกล่าวว่า

“หากเช่นนัน ข้าต้องลําบากท่านจริงๆแล้ว!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของจุนเทียนยู่ก็หายวับไปต่อหน้า

6
เย่หยวนถอนหายใจด้วยอารมณ์หลากหลายและกล่าวว่า

“จิตสังหารแห่งดาบของจุนเทียนยู่คนนี,มิอาจมีสิงใดขวาง
กันได้ ความเข้าใจของเขาบรรลุจนแตะจุดสูงสุดของอริยะ
ถ่องแท้แห่งดาบแล้ว ในอนาคต,เขาจะต้องกลายเป็ นบุคคล
อันน่าเกรงขามอีกครัง!”

เย่หยวนเองก็เดินทางสายดาบเช่นกัน แต่ความเข้าใจของ
เขายังคงอ่อนนุ่มยิง เมือเทียบกับความเข้าใจอันสูงส่งของ
จุนเทียนยู่ หากเขามีคตู่ อ่ สูเ้ ป็ นจู่เทียนยู่คนนี,ผลทีออกมาก็
ยากจะอธิบาย!

7
 ………………………………..

ณ ตระกูลกู่, กู่หงได้ไปยกเลิกงานทีให้ไว้ไปนานแล้ว พร้อม

กลับมายังตระกูล

8
ในขณะเดียวกัน,ได้มีขา้ รับใช้ตระกูลกู่คนหนึงยืนอยู่ตรงหน้า
พร้อมกล่าวอย่างสุภาพว่า

“ท่านพ่อบ้านกู่,ข้าได้ไปตรวจสอบมาแล้ว เด็กทีอยู่กบั หยูหมิ

งมีนามว่า,เย่หยวน เขาเป็ นนักสูจ้ ากแดนล่างทีพึงขึนมาใน
วันนี เขาไม่เต็มใจทีจะไปทิศเหนือเพือขุดเหมือง เขาจึงอ้าง
ตนเป็ นนักหลอมโอสถและเข้ารับถึงแปดงานพร้อมกันใน
ห้องโถงของพ่อบ้านหลู”่

กู่หงทีได้ยินก็อดทีจะงุนงงไม่ได้ จนต้องถามยําว่า

9
“เมือครูเ่ จ้ากล่าวอันใด? พึงขึนมาวันนี? มีสงใดผิ
ิ ดพลาดหรือ
ไม่?”

ข้ารับใช้คนนันพยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“ข้อมูลทีข้าได้มาไม่มีผิดพลาดแน่นอน เพราะข้าสอบถาม
จากปากของทหารผูพ้ ิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์ทอยู
ี ่ในเหตุการณ์อีก
คน เด็กนามว่า เย่หยวน พึงขึนมายังทีนีในวันนีไม่ผิดแน่”

10
 กู่หงทีได้ฟังเช่นนันก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้ และกล่าวว่า

“โอ้,สวรรค์นรกห่าเหว ปรากฏว่าเป็ นเพียงขยะทีพึงขึนจาก

แดนล่างในวันนี คงโชคดีมีรูบนฟ้ากระมังถึงขึนมาได้!”

ข้ารับใช้คนนันเองก็หวั เราะเยาะตามเช่นกัน พร้อมเอ่ยปาก

ว่า

“เด็กนันไม่ทราบถึงความยิงใหญ่ของฟ้าดิน! ภายในเมือง

11
 บรรพกาลเก่าแห่งนี,นอกจากคนทีไปขุดเหมือง ก็ไม่เคยมี
ใครอยู่รอดเกินสิบวันมาก่อน! ขยะนันรับงานระดับหกตัง
มากมาย มันคงกําลังหาวิธีตายของมันอยู่เป็ นแน่”

กู่หงส่ายหัวอย่างเอือมระอา ก่อนจะหัวเราะเบาๆและกล่าว
ว่า

“หุห,ุ ข้าไม่รูด้ ว้ ยซําว่ามันไปดืมนําวิเศษอันใด ถึงสามารถดึง

หยูเมิงเข้าเป็ นพวกได้ ปล่อยให้เด็กนันลองรักษาอาการป่ วย
ของคุณหนูคนโตงันรึ? ไร้สาระสินดี! พวกมันเห็นชายชราคน
นีโง่มากให้หลอกรึไง?! หากท่านประมุขตระกูลรูเ้ รืองเข้า,มี
หวังต้องโกรธเป็ นฝื นเป็ นไฟอีกแน่ ลืมไปเถอะ,ลืมไป หลัง

12
 จากทีเด็กนันถูกกําจัดโดยฝ่ ายตําหนักเจ้าเมือง ข้าอยากรู ้
เสียจริงว่า,เจ้าหยูหมิงจะมาคุกเข่าขอขมาข้าอีทา่ ไหน!”

ในขณะทีผูร้ บั ใช้กาํ ลังจะจากไป แต่เขาต้องหยุดโดยกู่หงอีก

ครัง

“โอ้ใช่แล้ว,หลังจากทีข้าปฏิเสธไป ไอ้เด็กนันไปทีไหนต่อ?”

ผูร้ บั ใช้กล่าวว่า

13
“พวกเขาทังสองไปยังทีของจุนเทียนยู่ หลังจากนัน,หยูหมิงก็
เดินทางไปยังหอหม้อทองคํา”

กู่หงตกตะลึงเมือได้ยิน และระเบิดเสียงหัวเราะดังอีกครา

“ไอ้เด็กนัน,มันทังโง่และไร้ซงความกลั
ึ วตายอย่างแท้จริง ถึง
ขนาดกล้าไปหาท่านจุนโดยตรง ในคราแรก,ข้าคิดว่าต้องลง
มือเอง แต่ดเู หมือนว่าไม่จาํ เป็ นต้องเคลือนไหวใดๆแล้ว
ปล่อยให้ทา่ นจุนสะบันชีวิตขยะนันไปเสีย!”

14
 ……………………….

ใช้เวลาเพียงสองชัวโมง ในทีสุดจุนเทียนยู่ก็นาํ บุปผาวารี

ชําระกลับมา

15
 ทันทีทเขาก้
ี าวเข้ามาในเรือน เขากลับรูส้ กึ ราวกับสายฟ้า
ฟาดผ่าใส่รา่ งฉับพลัน

ภรรยาของเขา,หลิวยีลูก่ าํ ลังนังเอนกายพึงหัวเตียง จากเดิม

ทีใบหน้าซีดขาว,ในตอนนีกลับปรากฏสีกหุ ลาบอ่อนขึนบ้าง
แล้ว

นางหมดสติไปนานกว่าหนึงเดือน จุนเทียนยู่คาดไม่ถึงเลย
ว่า,เพียงสองชัวโมงทีเขาหายไป ภรรยาของตนจะฟื นสติและ
มีกาํ ลังพอทีจะลุกขึนนังแล้ว

16
 “เทียน…เทียนยู่!”

แม้วา่ นางจะพอขึนนังได้ แต่หลิวยีลูย่ งั คงอ่อนแอมาก นาง

พยายามจะลุกขึนไปหาจุนเทียนยู่

“อย่าพึงขยับตัว!”

จุนเทียนยู่รบี พุง่ เข้ามาข้างเตียงพร้อมประคองหลิวยีลูอ่ ย่าง

อ่อนโยน

17
 “เจ้า…เจ้าเป็ นอย่างไรบ้าง?”

จุนเทียนยู่กล่าวด้วยนําเสียงทีค่อนข้างกังวล เขาไม่ตอ้ งการ

เสียนางไป

“ยะ-ยังไม่เป็ นไร”

หลิวยีลูฝ่ ื นยิมออกมา

18
 แต่เย่หยวนทีอยู่มมุ ด้านหนึง กลับส่ายหัวและถอนหายใจ
เฮือกใหญ่เมือเห็นสถานการณ์ ก่อนจะกล่าวว่า

“เอาล่ะ,อย่าพึงทําอะไรมากดีกว่า สติของแม่นางพึงฟื น ส่วน

ร่างกายและจิตวิญญาณศักดิสิทธิของแม่นางเองก็อ่อนแอ
มาก อย่าพึงให้นางกล่าวอะไรตอนนีเป็ นดี พวกท่านยังมี
เวลาอยู่ดว้ ยกันอีกมาก,อย่าพึงรีบร้อนในขณะนี”

ใบหน้าของชายวัยกลางคนอย่างจุนเทียนยู่กลายเป็ นสีแดง
19
เล็กน้อย และเร่งประคองหลิวยีลูล่ งอย่างเบามือ จากนันเขา
ก็หนั หาเย่หยวนพร้อมผสานมือกล่าวว่า

“ขอบพระคุณอย่างยิง,ท่านอาจารย์!”

“หุห,ุ ยังเร็วเกินไปทีจะขอบคุณ รอจนกว่าข้าจะรักษาแม่นาง

จนหายดีแล้ว ค่อยขอบคุณข้าตอนนันยังมิสายเกินไป โอ้ใช่
แล้ว,ได้บปุ ผาวารีชาํ ระกลับมารึไหม?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

20
จุนเทียนยู่รบี นําบุปผาวารีชาํ ระออกมาจากแหวน และยืนให้
เย่หยวนทันที

“โชคดีอย่างยิงทีท่านอาจารย์อีถานยังมีเหลืออยู่สองดอก แต่
ข้าก็ไม่มนใจว่
ั าพอหรือไหม?”

เย่หยวนรับบุปผาวารีชาํ ระมาและกล่าวว่า

“อืม…คุณภาพแย่เล็กน้อย แต่แค่นีก็เพียงพอแล้ว”

21
 อีกไม่นานเกินรอ,หยูหมิงกลับมาพร้อมสมุนไพรระดับหก
กองใหญ่ เย่หยวนไม่กล่าวใดๆต่อให้เสียเวลา พร้อมหลอม
เคียวสมุนไพรเพือต้นนําโอสถ

หลังจากนันพักหนึง,เย่หยวนเดินออกมาพร้อมถือชามทีเต็ม
ไปด้วยนําโอสถเปี ยมสรรพคุณฤทธิสมุนไพร เขาหยุดตรง
หน้าจุนเทียนยู่และกล่าวว่า

“นําโอสถนีมีนามว่า,นําโอสถชําระจิต มีสรรพคุณในการ
22
ชําระล้างผนึกสาปแช่ง แม้ปริมาณในชามนีจะไม่เพียงพอใน
การชําระทังหมด เนืองจากร่างทียังอ่อนแอเกินรับไหว แต่ขา้
ได้แบ่งเตรียมไว้แล้ว ให้แม่นางดืมวันละสามเวลาทุกวัน หลัง
จากห้าวันผ่านไป,แม่นางจะต้องฟื นตัวเต็มทีแน่นอน!”

จุนเทียนยู่เร่งถือชามนําโอสถอย่างระมัดระวัง และค่อยๆ
ประคองชามให้หลิวยีลูด่ มจนหมด
ื ก่อนจะกล่าวว่า

“ท่านอาจารย์เย่ช่างน่ามหัศจรรย์อย่างแท้จริง! จุนคนนีรูส้ กึ
ตืนตันมากจนมิอาจพรรณนาได้! ข้าสงสัยว่า,ท่านเย่ตอ้ งการ
สิงใด ตราบใดทีจุนคนนีสามารถ,ท่านกล่าวออกมาได้โดยมิ

23
 ต้องเกรงใจ!”

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ท่านอาวุโสจุนไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพเช่นนัน ข้าเพียงรับงาน

และจากไปเมือเสร็จสิน ส่วนค่าตอบแทนก็คอ่ ยว่ากันหลังแม่
นางจุนหายดีแล้ว ท่านและข้าคงพบกันอีกทีทีห้องโถงพ่อ
บ้านหลู”่

24
 เพียงได้ยินคํากล่าวเช่นนี จุนเทียนยู่กลับต้องตะลึงเพราะ
ผลตอบแทนทีเขาตังไว้มนั ไม่กีร้อยคะแนนเท่านัน

แถมยังมีคา่ ธรรมเนียมทีต้องถูกหักไปอีก เรียกได้วา่ ผลตอบ

แทนทีเย่หยวนได้รบั จริงๆนันน้อยมาก

“คํากล่าวของท่านอาจารย์มิเหมาะสม! สําหรับจุนคนนี,แม้
ต้องแลกด้วยทรัพย์สมบัติทงหมดที
ั มี แต่เพือแลกกับชีวิตของ
ยีลู,่ ข้าเต็มใจเสมอ! แต้มความดีทข้ี าตังไว้มนั แค่หา้ ร้อยเท่า
นัน ซึงแค่นียังไม่สามารถทดแทนเศษเสียวบุญคุณนีได้เลย!”

จุนเทียนยู่กล่าว
25
“หุห,ุ ท่านอาวุโสจุนช่างให้ความสําคัญต่อบุญคุณยิง แต่กฎ
ในการรักษาของข้าคือ,ห้ามคิดค่ารักษาทีแพงเกินไป! หาก
ท่านอาวุโสซูยงั รูส้ กึ เป็ นหนีบุญคุณนี,ก็โปรดเก็บไว้ในใจเสีย
ก่อน เมือใดทีเย่คนนีต้องการ,ข้าย่อมมาหาท่านแน่นอน”

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็น

26
 ตอนที718 จ้ างมาเพือฆ่า

“อะไรนะ?! เจ้ากล่าวว่าเย่หยวนและหยูเมิงออกจากทีของ
ท่านจุนโดยปลอดภัย?”

กู่หงแทบกระโดดขึนฉับพลันเมือได้ยินข่าวนี

1
“ถูกต้อง ท่านจุนเป็ นบุคคลทีน่ากลัวเกินไป,ข้าผูน้ อ้ ยไม่กล้า
เข้าไปสอบถามโดยตรง แต่ขา้ ผูน้ อ้ ยได้ไปสอบถามคน
บริเวณนัน,และทราบมาว่า ท่านจุนถึงขนาดออกมาส่งพวก
เขาสองคนเป็ นการส่วนตัว!”

จากนําเสียงของข้ารับใช้คนนี สามารถรับรูไ้ ด้ทนั ทีวา่ ,เขาเอง

ก็ตกใจกับข่าวนีเช่นกัน

กู่หงมิอาจสงบสติได้เลยในปั จจุบนั เขาเดินไปมารอบห้อง

ด้วยความกังวลยิง

“พวกนันจะไปทีใดต่อ?”

กู่หงหยุดชะงักและถามขึนในทันใด

2
 ข้ารับใช้กล่าวตอบว่า

“พวกเขากําลังเดินทางไปยังตระกูลซุน! ข้าส่งคนไปจับตา
มองโดยรอบบริเวณตระกูลซุนแล้ว หากมีการเคลือนไหวใดๆ
เพิมเติม,เราจะได้รบั ข่าวทันที”

ท่าทีของกู่หงซับซ้อนหลากหลาย เห็นได้ชดั ว่าข่าวเหล่านีมัน

เกินความคาดหมายของเขาเกินไป และทําได้เพียงส่งคนคุม

3
 เข้มจับตา

“เป็ นไปได้ไหมว่า…ไอ้เด็กเหลือขอนาม เย่หยวน จะมีความ

สามารถซ่อนอยู่จริงๆ? แต่เขาเป็ นแค่อาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้า,แล้วเป็ นไปได้อย่างไร?”

กู่หงขมวดคิวและกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ท่านพ่อบ้านกู่,เราควรทําอย่างไรต่อดี?”

4
 กู่หงครุน่ คิดครูห่ นึงและตอบว่า

“จับตาดูตระกูลซุนไปก่อน เมือพวกนันออกมาก็จะรูผ้ ลลัพธ์

ได้ทนั ที! อาการป่ วยของคนตระกูลซุนถือเป็ นปั ญหาใหญ่
หากมันมีสามารถรักษาได้จริงๆล่ะก็,เจ้าจง…อืม?”

กู่หงทําท่าทางโบกฝ่ ามือใส่กลางอากาศ,พร้อมดวงตาทีเปล่ง
ประกาย เจตนาของเขาคือตังใจให้ฆ่าทังสองเพือปิ ดปาก

5
 …………………………

ตระกูลซุนถือเป็ นตระกูลใหญ่ในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี แต่

ลําดับชันยังคงด้อยกว่าตระกูลกู่

ด้านหน้าประตูตระกูลซุน ปรากฏชายวัยกลางคนสวมชุดผ้า
ไหมชันดี,ออกมาส่งเย่หยวนและหยูหมิง

6
“ท่านผูม้ ีพระคุณ,เป็ นการดีกว่าหากให้เกียรติพวกเราตระกูล
ซุนได้รว่ มทานอาหารกับท่าน ทานอาหารเลิศรสท่ามกลาง
อาทิตย์อสั ดง,ช่างเป็ นบรรยากาศทีสวยงามและน่าประทับ
ใจยิง!”

ชายวัยกลางคนกล่าวขึนพร้อมสีหน้าทีเปี ยมไปด้วยความ
กตัญ ู

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ในปั จจุบนั ,เวลาถือเป็ นสิงสําคัญสิงสําหรับข้า คงไว้โอกาส

7
หน้าจะดีกว่า เย่คนนียังมีงานอืนทีต้องดําเนิน,คนเจ็บป่ วยยัง
คงรอการรักษาของเย่คนนีอยู”่

“นี…ท่านผูม้ ีพระคุณช่างน่าเลือมใสนัก! ซุนผูน้ ีจะต้องหา

ทางตอบแทนบุญคุณในสักวัน! แม้ตระกูลซุนจะมิใช่สาม
ตระกูลมหาอํานาจ แต่อิทธิพลของเราก็มิใช่นอ้ ยในเมืองแห่ง
นี หากท่านต้องการความช่วยเหลือใดในอนาคต,โปรดเรียก
ข้าอย่างได้เกรงใจ!”

ประมุขตระกูลซุนกล่าว
8
“เมือเป็ นเช่นนัน,ข้าต้องขอขอบคุณท่านประมุขตระกูลซุน
ยิง”

หลังกล่าวจบ,เย่หยวนก็กล่าวอําลาและจากไป

สําหรับหยู่หมิง,ราวกับมีคลืนซัดสาดกระแทกอยู่ในใจของ
เขานานแล้ว เขาได้แต่ยืนตัวเกรงเมืออยู่ตอ่ หน้าประมุข
ตระกูลซุนอันทรงอิทธิพล แต่ทา่ นผูน้ นกลั
ั บทําสุภาพจนเกิน

9
 สมควรจนน่าใจหาย

บุคคลนีราวกับถูกแขวนอยู่ในจุดสูงของเมืองบรรพกาลเก่า
มานานหลายสิบปี และเมือเผชิญหน้าตรงๆเช่นนี ทุกคนต่าง
ต้องระมัดระวังพร้อมสํารวมยิง หากเผลอทําอะไรไป,พวก
เขาได้ตายอย่างไร้ทฝัี งแน่นอน

แน่นอนว่า หยูหมิงเองก็ตอ้ งระมัดระวังตัวอย่างมาก เพียง

แต่ปัจจุบนั ,สิงทีเขาได้เห็นกลับไม่ใช่อย่างทีจินตนาการไว้
เลยสักนิด แม้แต่ทา่ นจุนและท่านประมุขตระกูลซุนล้วน
เคารพนับถือและถ่อมตนมาก เมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวน

10
 หากให้กล่าวตามตรง,หยูหมิงยิงเกรงกว่าเดิมเสียอีก
สถานการณ์เช่นนี,เขาจะไม่อดึ อัดใจได้อย่างไร?

เมือได้เดินประกบข้างเย่หยวนในขณะนี เขารูส้ กึ ว่าตนเอง

นันยิงใหญ่และสูงส่งอย่างบอกไม่ถกู ประหนึงศีรษะของเขา
ถูกยกสูงไร้ซงสิ
ึ งใดเกรงกลัว

ความรูส้ กึ แบบนีมันยอดเยียมเหลือเกิน!

11
 “นีๆ,น้องเย่,เจ้าเป็ นดังเซียนสวรรค์ก็ไม่ปาน! กระทังโรค
ประหลาดยากจะรักษาหรือทังหมดทังมวล เมืออยู่ตรงหน้า
เจ้า,เจ้ากลับสามารถรักษาได้หมดโดยไร้ซงปั
ึ ญหาใดๆ! งาน
ของพวกเขาเหล่านีล้วนเป็ นงานอันโดดเด่นในเมืองบรรพ
กาลเก่าแห่งนี มันขึนชือด้านความยากและซับซ้อนเกิน
สามารถ แต่เมือน้องเย่ลงมือเอง,ทุกอย่างกลับได้รบั การ
แก้ไขอย่างง่ายดาย!”

ทันทีทออกจากตระกู
ี ลซุน,หยูหมิงก็กล่าวขึนด้วยสีหน้าอัน
แสนตืนเต้น

12
“นีคือน่าประทับใจแล้วรึ? มันยังเพียงเล็กๆน้อยๆเท่านัน! สิง
ทีเจ้าเห็นไป,มันเป็ นแค่ปลายยอดภูเขานําแข็ง!”

อิงหมัวหูก่ ล่าวขึนอย่างเหยียดหยาม

หยูหมิงไม่ทราบเรืองทีอิงหมัวหูร่ ูว้ า่ ,เย่หยวนสามารถหลอม

โอสถข้ามระดับได้

โรคและอาการเหล่านีไม่ได้เป็ นปั ญหาสําหรับเย่หยวนเลย

13
จริงๆ เพียงโอสถเม็ดเดียวก็สามารถแก้ไขปั ญหาทุกอย่างได้
แต่เพียงเพราะ,เย่หยวนไม่ตอ้ งการเปิ ดเผยตัวตนมากเกินไป
จึงเป็ นเหตุวา่ ทําไม,เขาถึงเลือกใช้วิธีทลํี าบากกว่า

เมือถูกอิงหมัวหูก่ ล่าวเยียดเช่นนี ไม่เพียงแค่หยูหมิงจะไม่พอ

ใจ,แต่เขายังผงกหัวซําๆและกล่าวประชัดเล็กน้อยว่า

“ใช่,ใช่,ใช่,ใช่,ใครจะไปรูด้ ีอย่างพ่อหนุ่มรูปหล่อล่ะ อย่างไรก็

ตาม…วิธีการของน้องเย่ถือว่าอยู่ในระดับอาจารย์หรือเหนือ
กว่านันได้เลย ตาแก่หยูคนนี,ไม่สามารถจินตนาการได้เลย
จริงๆ!”

14
การเหตุการณ์ในวันนี,มันได้ทาํ ให้ทศั นคติของหยูหมิงทีมีตอ่
เย่หยวนเปลียนไปอย่างสินเชิง รวมไปถึงสถานะระหว่างพวก
เขาทังสองเช่นกัน

เดิมที,เขาหวังลงทุนในระยะยาวกับเย่หยวนคนนี

แต่มาถึงวันนี,เขาก็คน้ พบแล้วว่า เขาไม่จาํ เป็ นต้องรอนาน

ขนาดนัน!

“เอาล่ะๆ,หยุดกล่าวนอกเรืองได้แล้ว จุดหมายต่อไปก็…ค่าย
ทัพหลักของเมือง!”

15
 เย่หยวนกล่าว

“ห๊ะ? คะ-ค่ายทัพหลักของเมือง?”

ชัวขณะทีหยูหมิงได้ยิน เขายังคิดว่าเย่หยวนคงกล่าวหยอก

“อะไรของเจ้า? เมือตามหลังพีใหญ่เช่นนี,เจ้ายังต้องกลัวสิง
ใดอีก? เป็ นไปได้ไหมว่า,พวกนันจะกินเจ้า?”

16
 อิงหมัวหูก่ ล่าวเย้ยอีกครา

“เอ่อ…นันมันเจ้า,แต่…”

“เจ้านีก็ขีกังวลเป็ นหญิงสาวไปได้! ตกลงจะไปหรือไม่ไป?”

17
 “ไป,ไป! ใยข้าจะไม่ไปล่ะ?”

หยูหมิงสูดหายใจลึกๆพร้อมทําใจหนักแน่น ก่อนจะกล่าว
ตอบ

หยูหมิงเองก็เป็ นทหารและยังถือว่าอยู่ในตําแหน่งเล็ก เว้น

เสียแต่เขาสร้างสายสัมพันธ์กบั คนมากมายในเมือง จนได้
เป็ นผูพ้ ิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์อย่างทีเห็นกันในปั จจุบนั

แต่ในค่ายทัพหลักแห่งนี,หากเขาเข้าไปก็เท่ากับว่าต้องพบ
หัวหน้าของตนแน่นอน ความกลัวทีสังสมมานานหลายปี
18
และพยายามเลียงมาตลอด มันจะเป็ นเรืองง่ายทีจะกําจัดได้
อย่างไร?

เมือทังสามมาถึง,ทันใดนันก็มีทหารยามทีเฝ้าทางเข้าค่ายอยู่
ตรงเข้ามาหยุดพวกเขาทันที

“หยุด! พวกเจ้ามาทีนีมีธรุ ะอันใด?”

หยูหมิงเร่งอธิบายทันที พร้อมส่งป้ายประจําตัวของเย่หยวน

19
ให้แก่ทหารยามคนนันตรวจสอบ ก่อนจะปล่อยให้ผ่านไปต่อ

ผลงานทังหมดของเย่หยวนจะถูกบันทึกไว้ในป้ายประจําตัว
ในช่วงเวลานี,จึงยากนักทีเหล่าผูค้ นจะกังขาในตัวเย่หยวน
ดังก่อนหน้า

ในขณะทีทหารยามคนนันกําลังพาทังสามไปข้างในค่าย แต่
หลังจากทีพวกเขาเดินไปได้ไม่กีก้าว กลับมีทหารวัยกลางคน
เข้ามาหาเสียก่อน

20
 “เหตุใดเจ้าถึงนําคนแปลกหน้าเข้ามาในค่ายทัพหลัก?”

ทหารยามคนนันรีบคํานับและอธิบายสถานการณ์

หลังจากทีได้ยินเช่นนัน,ทหารวัยกลางคนก็กล่าวว่า

“อ้อ,ทังหมดก็เป็ นเช่นนี ขอบคุณมาก,เดียวข้าจะไปรายงาน

ท่านแม่ทพั เอง เจ้ากลับไปเฝ้าทางเข้าต่อเถอะ,ข้าจะพาพวก

21
 เขาไปเอง”

ทหารยามค่อนข้างลังเลเล็กน้อย

“เอ่อ…”

“ผ่อนคลายเสีย ข้าไม่ทาํ เรืองยากอะไรเช่นนันกับเจ้าหรอก”

ทหารวัยกลางคนกล่าว

22
 “รับทราบ,หัวหน้าซ่งผาน!”

หลังจากทีทหารยามกลับไป ซ่งผานก็พาทังสามไปยังส่วนใน
ของค่ายทัพหลัก

ในระหว่างทาง,ซ่งผานก็เอ่ยถามเย่หยวนด้วยความอยากรู ้
อยากเห็นว่า

23
 “พวกเจ้านีก็จริงๆเลย เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,
เจ้ากล้ารับงานของท่านแม่ทพั อย่างหาญกล้า! นีเป็ นปั ญหา
เก่าๆของท่านแม่ทพั ทีเรือรังมานานแล้ว จนถึงทุกวันนีก็ยงั ไม่
มีใครรักษาได้ แล้วเจ้าไปเอาความมันใจขนาดนีจากทีใด?”

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ทีไม่มีใครรักษาได้เพราะไร้ความสามารถ แต่ขา้ มีความ

สามารถมากพอ,จึงยืนอยู่ตรงนี”

24
“ฮ่าฮ่า,งานของท่านแม่ทพั ข้าก็พอรูม้ าบ้าง แต่ละคนทีมารับ
งานนีมาล้วนเต็มไปด้วยความมันใจแบบเจ้า แต่สดุ ท้ายกลับ
ต้องถูกไล่ตะเพิดออกมาโดยท่านแม่ทพั เองเสีย อาการของ
ท่านซับซ้อนเกินจะสามารถรักษา!”

ซ่งผานกล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ

เย่หยวนจ้องมองเขาตลอดทางอย่างเงียบๆ ชายคนนีดูราว
กับกําลังหาเรือง

25
 ทันใดนันเอง,หยูหมิงก็เอ่ยปากขึนว่า

“หัวหน้าซ่ง,นีไม่ถกู ต้อง ดูเหมือนว่าทางนีมิใช่ทางไปตําหนัก

ของท่านแม่ทพั ,จริงหรือไม่?”

เมือเห็นว่าซ่งผานนําพวกเขาไกลจากผูค้ นเรือยๆ ด้วยความ

หัวไวของหยูหมิง,เขาจะไม่สงั เกตเห็นความผิดปกติได้อย่าง
ไร?

แต่สถานทีโดยรอบของพวกเขาในขณะนี ไร้ซงผู
ึ ค้ นโดย
สมบูรณ์และเงียบมาก ไร้วแววสิ
ี งมีชีวิตใดๆคงอยู่

26
 ซ่งผานหันหน้ากลับมาอย่างช้าๆ ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิม
อันเยือกเย็นว่า

“เจ้าหนู,อย่าได้ถือโทษโกรธซ่งคนนีว่าไร้ปราณี! จงโทษตน
เองทีไม่ควรมาอยู่ตรงนีตังแต่แรก! ระดับพลังระหว่างเราต่าง
กันเกินไป อย่าได้ขดั ขืนเลยเสีย,แล้วข้าจะส่งพวกเจ้ากลับ
บ้านเก่าโดยมิให้เจ็บปวดใดๆ!”

ในเวลานี,จิตสังหารก็เริมแผ่ออกมาจากร่างของซ่งผาน

27
 ท่าทีของหยูหมิงเปลียนไปและกล่าวว่า

“หัวหน้าซ่ง,นีมันหมายความว่าอย่างไร?”

“หุห,ุ ท่านยังไม่เข้าใจอีกรึ? จะต้องมีใครจ้างฆ่าพวกเราแน่

นอน! หากให้ขา้ คาดเดาล่ะก็ อืม…คงเป็ นกู่หงใช่หรือไม่?”

เย่หยวนทําหน้าครุน่ คิดเล็กน้อยและกล่าวออกมาอย่างไร้
กังวล

28
 ตอนที719 ผู้เลือดร้ อนจุนเทียนยู่

“ไม่ตอ้ งมาตีบทนักสืบตอนนี เจ้าคิดว่าข้าไร้เดียงสาเพียง

นัน?”

ซ่งผานมิได้ยอมรับด้วยวาจา แต่เขากลับตกตะลึงภายในใจ,
คิดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนยังไม่หวันเกรงใดๆแถมยังคาดเดา

1
 ได้อย่างแม่นยํา!

ไม่สิ…ราวกับว่าเย่หยวนทราบอยู่แล้วว่าต้องเป็ นเช่นนี!

มันเนินนานแค่ไหนกันนับตังแต่เขาขึนมา? คนเดียวทีมีแรง
จูงใจมากพอจะฆ่าเขามีเพียงกู่หงคนเดียว

เย่หยวนกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า

2
 “ไม่ยอมรับ? ไม่เป็ นไร,อีกเดียวเจ้าจะต้องยอมรับอยู่ด!ี ”

“ยังกล้าดือรันได้อีกต่อหน้าความตาย! จงนรกไปซะ!”

ซ่งผานแผดยิมออกมาจนเห็นฟั น พร้อมเตรียมจะฆ่าเย่
หยวน

ซ่งผานคนนีเป็ นระดับหัวหน้า,ความแข็งแกร่งของเขาย่อมสูง
ถึงอาณาจักรอนัตตาขันปลาย การฆ่าทังสามตรงหน้าช่าง
ง่ายดายเพียงพลิกฝ่ ามือ

3
 แต่ขณะนันเอง,จิตสังหารแห่งดาบอันทรงพลังกลับปรากฏ
ขึนฉับพลัน ทังหมดเข้าปกคลุมทัวร่างของซ่งผานไว้ทนั ที แรง
กดดันขนาดนีทําให้เขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่ปลายนิว!

ยังไม่ทนั ได้เคลือนไหวจู่โจมใดๆ ร่างของเขากลับถูกตรึงแข็ง

พร้อมใบหน้าทีบิดเบียว!

เบืองหน้าระหว่างซ่งผานและพวกเย่หยวนปรากฏร่างๆหนึง
เข้าแทรก ซีงนันเป็ นใครอืนไปไม่ได้นอกจาก,จุนเทียนยู!่

4
 เมือซ่งผานเห็นจุนเทียนยู่,จิตสังหารทีแผ่ปะทุในครา
แรกกลับอ่อนนุ่มราวกับลูกแมวทันที ขาทังสองสันเทาและ
รีบคุกเข่าขอขมาชายตรงหน้าแทบไม่ทนั

“ทะ-ท่านจุน เหตุใดท่านถึงมาทีนี?”

หน้าผากและแผ่นหลังของซ่งผานเปี ยกชุ่มไปด้วยเหงือเย็น
ประหนึงเทพแห่งสงครามยืนอยู่ตอ่ หน้า,แล้วเขาจะไม่กลัวได้
อย่างไร?

บุคคลผูน้ ีน่าเกรงขามเกินไป กระทังทหารระดับหัวหน้าอย่าง

ซ่งผานยังต้องสุภาพเช่นกัน!

5
 จุนเทียนยู่กล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“ท่านอาจารย์เย่เป็ นผูพ้ ระคุณของข้า แล้วเจ้าคิดว่าข้ามา

เพราะเหตุใด?”

“อ๊ะ? ข้า…ข้า…”

ซ่งผานตกตะลึงยิงขึนไปอีกเมือได้ยิน เจ้าหนูตรงหน้าทีเขา
กําลังจะฆ่า,ไปเป็ นผูม้ ีพระคุณของท่านจุนได้อย่างไร?

6
 “หึ! เจ้าจะจบชีวิตตนเองหรือจะให้ขา้ ปลิดให้?”

จุนเทียนยู่กล่าวตรงไปตรงมามิออ้ มค้อมใดๆ

“ท่าน…ท่านจุน โปรดระงับโทสะ ข้า…ข้าไม่รูว้ า่ เป้าหมายที

ต้องจัดการจะเป็ นผูม้ ีพระคุณของท่านจุน!”

ซ่งผานทําได้เพียงสยดใจอย่างลับๆ เหตุใดเขาถึงเผลอใจรับ
งานนีมาด้วย?

7
 แต่จนุ เทียนยู่กล่าวอย่างเยือกเย็นกลับว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องอธิบายให้มากความ ในเมือเจ้ามีเจตนาฆ่า

อย่างชัดเจนในตอนนี มันก็เพียงพอสําหรับตัดสินโทษ
ประหาร!”

“ท่านจุน,ทีนี…ทีนีคือค่ายทัพหลัก! อย่างน้อยๆก็เห็นแก่ใบ
หน้าท่านแม่ทพั หลัวเฟิ นด้วยเถิด โปรดเมตตาข้าด้วย!”

8
ในขณะทีกล่าว,ซ่งผานก็เร่งคลานเข่าเข้าหาจุนเทียนยู่ พร้อม
ก้มขอขมาศีรษะจรดพืน

แต่ควของจุ
ิ นเทียนยู่กลับยู่ย่น และกล่าวว่า

“ช่างมากด้วยเล่ห!์ ”

ทันทีทกล่
ี าวจบ,จุนเทียนยู่ก็ชีนิวออกมา คมดาบพลังปราณ
พุง่ เสียบทะลุขวหั
ั วใจซ่งผานโดยไม่ให้โอกาสตอบโต้ใดๆเลย

9
กระทังซ่งผานยังไม่อยากเชือสายตา จุนเทียนยู่กลับฆ่าเขา
ทังๆแบบนีจริงๆ!

ชีวิตชีวาในดวงตาทังสองจางหายอย่างรวดเร็ว พร้อมทรุดตัว
นอนอาบบ่อเลือดโดยไม่ตอบสนองใดๆอีก

“ท่านอาจารย์เย่,ท่านปลอดภัยดีหรือไม่?”

จุนเทียนไม่แม้แต่เหลียวมองศพของซ่งผาน แต่หนั ไปกล่าว

ถามเย่หยวนด้วยความกังวล

10
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ข้าปลอดภัยดี,ท่านอาวุโสจุน ขอบคุณมากสําหรับเหรียญ
ตราของท่าน แต่…การทีท่านอาวุโสจุนฆ่าเขาเช่นนี มันคงไม่
สร้างปั ญหาอันใดใช่ไหม?”

หากย้อนกลับไป,จุนเทียนยู่ได้มอบเหรียญตราแก่เย่หยวน
ก่อนจากลา ตราบใดทีเย่หยวนขยีเหรียญตรานี,จุนเทียนยู่จะ
เร่งเข้ามาช่วยทันที

แต่เพียงเย่หยวนคาดไม่ถึงเลยว่าตนจะได้ใช้มนั เร็วขนาดนี

11
 จุนเทียนยู่กล่าวด้วยรอยยิมว่า

“จุนคนนีฆ่าไปแล้ว,แล้วใครจะกล้ากล่าวอันใด? เมือข้ามา
ถึงทีนี,ข้าจะพาท่านไปพบหลัวเฟิ นเอง”

“เมือเป็ นเช่นนัน,เย่ผนู้ อ้ ยคงต้องลําบากท่านแล้ว”

เย่หยวนผสานมือพร้อมกล่าวกับจุนเทียนยู่

12
 จุนเทียนยู่เร่งโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ท่านอาจารย์เย่สภุ าพกับข้าเพืออันใด? อย่าเรียกข้าว่า,ท่าน

อาวุโสจุนอีกเลย หากท่านไม่ลาํ บากใจจนเกินไป,โปรดเรียก
ข้าว่าพีชายเถิด”

เย่หยวนกล่าวพร้อมหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า

13
“ฮ่าฮ่า,เข้าใจแล้ว,พีใหญ่จนุ ! อืม,แต่ทา่ นเองก็ไม่ควรเรียกข้า
ว่าท่านอาจารย์เย่ โปรดเรียกข้าว่าน้องชายเช่นกัน”

จุนเทียนยู่หวั เราะลันและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่า,พีใหญ่ทราบแล้ว,น้องเล็กเย่!”

ในขณะเดียวกันนันเอง,จู่ๆก็มีแรงกดดันอันทรงพลังก็พงุ่ ตรง
เข้ามาจากทิศตําหนักแม่ทพั เพียงเสียวพริบตา,ก็มีรา่ งๆหนึง

14
 ปรากฏขึนตรงหน้า

“ใครกัน?! ใครมันกล้าฆ่าแกงกันในค่ายทัพหลัก! ห๊า? จุน

เทียนยู่,เป็ นเจ้า?”

“หลัวเฟิ นฟั งข้า,ผูใ้ ต้บงั คับบัญชาของเจ้าเจตนาฆ่าน้องชาย

ข้าก่อน ฉะนันถือว่าข้ามาทําความสะอาดบ้านเจ้าให้น่าอยู่
ขึน”

จุนเทียนยู่กล่าวเองเออเอง

15
 สีหน้าของหลัวเฟิ นมืดลงและกล่าวว่า

“จุนเทียนยู่,เจ้าไม่หยิงผยองเกินไปหน่อยรึ แม้ขา้ อยากทํา

ความสะอาดจริงๆ,แต่จาํ เป็ นต้องให้เจ้าทํา?”

จุนเทียนยู่กล่าวอย่างใจเย็นว่า

“ฆ่าไปแล้วก็คือฆ่าไปแล้ว เจ้ายังต้องการอะไรจากข้าอีก?”

16
“เจ้า! จุนเทียนยู่,หากเรืองนีกระจายออกไป ข้าไม่ปล่อยเจ้า
ไว้แน่!”

หลัวเฟิ นก้มมองศพของซ่งผานด้วยความโกรธจัด จนควัน

แทบออกจากทวารทังเจ็ด

จุนเทียนยู่ฆ่าผูใ้ ต้บงั คับบัญชาอย่างไม่ไว้หน้าใดๆในทีของ

เขา หากเรืองนีกระจายออกไป,เขาในฐานะแม่ทพั จะเป็ น
อย่างไร?

17
 จุนเทียนยู่กล่าวอย่างใจเย็นว่า

“มันแน่นอนอยู่แล้ว,ข้าไม่เคยยุ่งเกียวกับเรืองของเจ้าแต่ไหน
แต่ไร ทว่าวันนีเป็ นเหตุจาํ เป็ นจริงๆ เขาผูน้ ีมีนามว่า,เย่หยวน
และเขาก็เป็ นผูช้ ่วยชีวิตภรรยาของข้า ดังนันเขาถือเป็ นผูม้ ี
บุญคุณต่อข้ายิงเช่นกัน แต่คนของเจ้ากลับพยายามลอบฆ่า
เขา แล้วคิดว่า…ข้ามีเหตุผลมากพอหรือไม่ทจะฆ่
ี า?”

ท่าทีของหลัวเฟิ นเปลียนไปแทบจะในทันทีและอุทานดังว่า

18
 “อะไรนะ?! อาการป่ วยของภรรยาเจ้า…หายดีแล้ว?”

ในฐานะท่านแม่ทพั แห่งค่ายทัพหลักของเมือง หลิวเฟิ นย่อม

ทราบชัดแจ้งดีถึงอาการป่ วยของยีลู่

ช่วงหนึงปี ทผ่ี านมา,เขาทราบว่า จุนเทียนยู่พยายามเสาะหา

นักหลอมโอสถชือดังมากมายให้นางทุกวัน แม้จะไปเมืองอืน
เพือตามตัวนักหลอมผูม้ ีชือมา แต่สดุ ท้ายกลับไม่มีใคร
สามารถรักษาภรรยาของเขาได้เลย

ทว่าตอนนี…อาการเจ็บปวดของหลิวยีลูก่ ลับถูกรักษาโดย
เจ้าหนูไม่สินกลินนํานมตรงหน้าเขา!

19
ทุกคนภายในเมืองบรรพกาลเก่าล้วนทราบดีวา่ ,จุนเทียนยู่รกั
ภรรยาของตนมากเพียงใด หากเขามาทีนีเพราะเหตุนีจริงๆ,
มันก็สมเหตุสมผลอย่างมาก

จุนเทียนยู่กล่าวด้วยรอยยิมว่า

“แม่ทพั หลัว,เห็นข้าเป็ นพวกชอบหยอกล้อคนอืนเช่นนันรึ?

เย่หยวนตังใจมาทีนีเพือรักษาอาการป่ วยเรือรังของเจ้า แต่
ใครจะรูว้ า่ ,ผูใ้ ต้บงั คับบัญชาของเจ้ากลับเข้ามาดักฆ่าเสีย
ก่อน คงไม่ผิดอะไรใช่ไหม,ทีข้าเข้ามาทําความสะอาดบ้านให้

20
 โดยพละการ?”

สีหน้าท่าทางของหลัวเฟิ นเปลียนไป และอดทีจะสาดสายตา

เข้าใส่ศพของซ่งผานไม่ได้เลย แต่คราวนีมันไร้ซงความเห็
ึ น
อกเห็นใจใดๆ

มันสมควรตายแล้ว!

แต่เพียงแค่วา่ เขายังเชือครึงไม่เชือครึงเกียวกับคํากล่าวของ

21
 จุนเทียนยู่ ก่อนจะถามอย่างไม่แน่ใจว่า

“แต่เขา…ยังเป็ นแค่เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่า
นัน เอ่อ…เขาสามารถรักษาได้จริงๆงันรึ?”

จุนเทียนไม่อาจกลันเสียงหัวเราะไว้ได้พร้อมระเบิดออกมา
พร้อมกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า,ปฏิกิรยิ าของเจ้าเมือกับข้าตอนแรกไม่มีผิด! ไม่วา่

จะมีรกั ษาได้หรือไม่,อย่าได้ถามข้า เจ้าลองดูเดียวก็รู!้ ”

22
 “นี…เข้าใจแล้ว ได้โปรดช่วยข้าที!”

…………………

“ห่ะ? เจ้าบอกว่าซ่งผานถูกฆ่าโดยจู่เทียนยู?่ ”

23
 กู่หงตกใจอย่างมากจนสีหน้าเปลียนไปฉับพลันเมือได้ยิน

“ถูกต้องแล้ว ซ่งผานยังไม่ทนั ได้ลงมือใดๆ,จุนเทียนยู่ก็พงุ่ ไป

ทีนันและเข้าสกัดไว้ทนั ที ดูเหมือนว่า,เขาจะมอบเหรียญตรา
ส่งสัญญาณบางอย่างให้ไอ้เด็กนัน”

ผูร้ บั ใช้กล่าว

24
กู่หงรูส้ กึ ราวกับหัวเขากําลังจะระเบิด ไอ้เด็กเหลือขอนามเย่
หยวน,มันเป็ นปี ศาจอันใดกัน? ถึงสามารถเรียกใช้บคุ คล
อย่างจู่เทียนยู่ได้,แถมยังมาช่วยด้วยความเต็มใจ?

“ไอ้เด็กเหลือขอนันพึงปี นขึนมาถึงบนนี แล้วมันไปเอาวิธีอนั

ท้าทายสวรรค์มาจากทีใด,ถึงสามารถรักษาภรรยาของจุน
เทียนยู่ได้! ทังๆทีนางควรนับวันรอความตายแล้วแท้ๆ?”

กู่หงรูส้ กึ กดดันสุดขีดในขณะนี ผลลัพธ์เช่นนีก็เป็ นทีประจักษ์

ดียิงแล้ว,ความเกินความคาดหมายของเขาไปมาก

25
“ไม่ใช่แล้วภรรยาของจุนเทียนยู่เท่านัน งานของตระกูลซุน,
งานของท่านแม่ทพั หลัวเฟิ น ทังหมดเขาล้วนทําเสร็จสินแล้ว!
พวกเขาพึงออกมาจากค่ายทัพหลักได้ไม่นาน และไม่เพียง
แค่ทา่ นแม่ทพั หลัวเฟิ นจะไม่พิโรธใดๆ แต่ทา่ นยังออกมาส่ง
พวกเย่หยวนและจุนเทียนยู่ดว้ ยตัวเอง ก่อนลาจาก,พวกเขา
ต่างสนทนาด้วยใบหน้าอันยิมแย้มแจ่มใส บรรยากาศดูเป็ น
กันเองราวกับพีน้อง”

“……”

กู่หงพูดไม่ออก

26
 ตอนที720 กู้หน้ าคืน

“โอ้,กู่หง ข้าได้ยินมาว่า มีนกั หลอมโอสถผูม้ ีฝีมืออันน่าทึง

ปรากฏตัวภายในเมือง ไม่วา่ จะเป็ นโรคทีร้ายแรงหรืออาการ
ป่ วยแสนซับซ้อนยากวินิจฉัย เขาก็สามารถรักษาได้หมด! ใย
ถึงไม่ลองเชิญมายังตระกูลกู่ของเราหน่อยล่ะ?”

ประมุขตระกูลกู่,กู่ช่างชุนกล่าว

1
 เป็ นเวลากว่าห้าวันแล้ว,ตังเย่หยวนขึนมายังดินแดน
ศักดิสิทธิ ซึงในห้าวันมานี,เย่หยวนทํางานทุกอย่างเสร็จสิน
จนครบถ้วน! และทุกงานล้วนประสบความสําเร็จโดยไม่
พลาดแม้สกั นิด!

งานเหล่านีทีพึงเสร็จสินไป,ล้วนแต่เป็ นอาการทียากจะรักษา
และเป็ นโรคทีมีชือเสียงภายในเมือง

การปรากฏตัวของนักหลอมโอสถนาม,เย่หยวนผูน้ ี ต่างสร้าง
ความสันสะเทือนให้แก่เมืองบรรพกาลเก่า
2
 แม้แต่ก่ชู ่างชุนยังได้ยินข่าวนีจนต้องเรียกพ่อบ้านกู่เข้าพบ
เป็ นการณ์ดว่ น

ในขณะทีกู่หงได้ยินเช่นนัน หัวใจของเขาก็สนระรั
ั วโดยไม่
ตังใจ และคิดกับตนเองว่า,ในท้ายทีสุดก็หนีไม่พน้ จนได้

“ห่ะ? เอ่อ…เอ่อ…มีเรืองเช่นนีด้วยรึ? ผูน้ อ้ ยมิได้ออกไปไหน

เลยในช่วงสองสามวันมานี,จึงไม่ทราบถึงหลายสิงอย่างที
เกิดขึนภายในเมือง! แต่ขา้ เกรงว่า,ทังหมดจะเป็ นแค่ข่าวลือ?

3
ยังพอเป็ นไปได้ทจะรั
ี กษาคนหรือสองคน,แต่การทีสามารถ
รักษาทังหมดได้…ดูจะไม่เกินจริงไปหน่อยหรือไม่? ข้าคิดว่า
นักหลอมโอสถผูน้ นอาจอวดอ้
ั างตนเองเท่านัน เพือดึงดูด
ความสนใจ”

กู่หงเร่งใช้สติปัญญาแก้ปัญหา

ในเวลานี,แม้จะเป็ นเพียงสิงเล็กๆน้อยๆ แต่หากมันช่วยได้

เขาก็จะทํา

แต่ก่ชู ่างชุนส่ายหัวและกล่าวว่า

4
“ผิดแล้ว! วันนี,ข้าพึงเดินทาไปยังตําหนักเจ้าเมืองเพือเข้าพบ
ท่านเจ้าเมือง ซึงระหว่างนันเอง,ข้าก็เจอกับหลัวเฟิ นโดย
บังเอิญ แถมเขายังบอกกับข้าด้วยตัวเองเลยว่า,อาการเรือรัง
กว่าสิบปี ทเขาเผชิ
ี ญได้ถกู รักษาจนหายขาดแล้ว โดยความ
สามารถอันน่าอัศจรรย์ของนักหลอมโอสถผูน้ นั นอกจากนี,
ด้วยนิสยั ของหลัวเฟิ น หากอีกฝ่ ายไม่มีฝีมือจริงๆ,เขาไม่มี
ทางกล่าวยกย่องชืนชมไม่หยุดหย่อนเช่นนีเป็ นแน่!”

กู่หงได้แต่รอ้ งไห้อย่างขืนขมภายในใจ เมือกู่ช่างชุนกล่าวถึง

ขนาดนี,เขาก็ทาํ ได้เพียงกล่าวตามนําไปเท่านัน

5
“เช่นนันเองรึ… เมือ…เมือท่านแม่ทพั หลัวเฟิ นกล่าวถึงขนาด
นัน คง..คงไม่ผิดพลาดแน่นอน! ข้าสงสัยเหลือเกินว่า,เขาผู้
นันเป็ นใคร?”

กู่ช่างชุนกล่าวตอบว่า

“ข้าได้ยินมาว่า,เป็ นเด็กหนุ่มทีพึงขึนมาได้ไม่นาน เขามีนาม

ว่า,เย่หยวน กู่หง,เจ้าจงออกไปตามหาเย่หยวน และไม่วา่
ต้องแลกมาด้วยอะไร,เจ้าจะต้องเชิญเขามาทีนีให้ได้! บางที
เขาอาจสามารถรักษาอาการของชิงเอ๋อได้!”

6
ร้อยทังร้อย,กู่หงไม่เต็มใจเลยแน่นอน เพียงแต่อยู่ตอ่ หน้ากู่
ชางชุนเช่นนี,เขาจะกล้าแสดงออกได้อย่างไร

เขาทําได้เพียงก้มหัวและรับสัง

“รับทราบ,ท่านประมุขตระกูล!”

7
หลังแยกจากกู่ช่างชุน เขาก็วิตกกังวลราวกับมดบนกระทะ
ร้อน

เขาไม่เคยคิดเลยว่า,ในท้ายทีสุดนี กลับเป็ นเขาทีต้องคลาน

เข่าอ้อนวอนเย่หยวนจริงๆ!

หากการสนทนาในวันนัน,เขาพูดจาดีกว่านี ทุกอย่างใน
ปั จจุบนั คงไม่เป็ นแบบนีแน่นอน

แต่วนั นันเขาพูดอะไรไป? ทุกคํากล่าวล้วนอัดแน่นไปด้วยคํา

เหยียดหยามดูถกู ,จริงหรือไม่?

8
 อย่างไรก็ตาม,ใครจะไปคิดว่าเพียงห้าวัน เย่หยวนจะ
สามารถถีบตัวเองจนกลายเป็ นบุคคลทีมีชือเสียงอันดับต้นๆ
ภายในเมืองนีได้ทนั ที!

ในปั จจุบนั ,แม้กระทังท่านประมุขตระกูลกู่ยงั เคยได้ยินชือลํา

ลือของเขา

แถมตนยังได้รบั คําสังให้ไปเชิญตัวเย่หยวนมาอีก นีไม่ตา่ ง

อะไรกับ,เป็ นการฆ่ากู่หงทางอ้อมเลย!

และหากว่าเขาไม่ไปตามคําสัง ท่านประมุขเองก็ไม่ไว้หน้า
9
 เขาเช่นกัน!

เมือคิดถึงตรงนี,กู่หงก็ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
ทันที

ซึงสิงทีสําคัญทีสุดคือ แม้วา่ เขาจะแบกหน้าออกไปเชิญ,แต่

เย่หยวนจะมาจริงๆหรือไม่?

ในวันนัน,เขาดูถกู เหยียดหยามเย่หยวนยิงกว่าเศษขยะหรือ
โคลนเน่า แต่ปัจจุบนั ,หากเขาออกไปเชิญจริงๆ ตนจะไม่โดน
เช่นนันกลับคืนหรอกรึ?

10
กู่หงรูต้ วั แล้วว่าตนทําผิดมหันต์ แต่ใครจะไปคิดว่า,เจ้าหนู
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า จะมีความสามารถอันน่า
อัศจรรย์ขนาดนี?

หากเป็ นคนอืนๆ,พวกเขาเองก็คงไม่ยอมให้เย่หยวนเข้ามา
รักษาแน่นอนจริงหรือไม่?

เมือมาถึงจุดนี,กู่หงทําได้เพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่และ
11
 กระทืบเท้าดัง ก่อนจะเดินออกจากประตูตระกูลกู่ทนั ที

ไม่วา่ ต้องใช้วิธีการใด,กู่หงจะต้องเชิญเย่หยวนมาให้ได้ใน
วันนี

มิฉะนัน,หากความจริงถูกเปิ ดเผย เขาจะต้องถูกฆ่าตายโดย

ท่านประมุขตระกูลแน่นอน!

12
 ………………………….

ห้าวันมานีทีเย่หยวนตระเวนทํางานรอบเมือง แต้มความดีทงั
หมดทีเขาได้รบั เท่ากับสามพันแต้ม

สามพันแต้มนีจะต้องถูกหักไปสองจากสิบส่วนเป็ นค่า
ธรรมเนียมโดยฝ่ ายตําหนักเจ้าเมือง ดังนันแต้มสุทธิทเย่
ี
หยวนได้จะเท่ากับ,สองพันสีร้อยแต้ม

13
เย่หยวนมอบแต้มครึงหนึงจากทังหมดให้แก่อิงหมัวหู่ และใช้
อีกห้าร้อยแต้มเพือซือทีอยู่อาศัยภายในเมือง ซึงปั จจุบนั ,เขา
เหลือแต้มอยู่กบั ตัวเพียงเจ็ดร้อยเท่านัน

“แต้มความดีช่างหายากเสียจริง วิงรอบเมืองเป็ นเวลาห้าวัน

เต็ม,กลับเหลือกับมาเพียงเจ็ดร้อยแต้มเท่านัน การจะเป็ น
อิสระมิใช่เรืองง่าย!”

14
 เย่หยวนถอนหายใจดังด้วยอารมณ์ทหลากหลาย
ี

จุนเทียนยู่ไม่อาจกลันเสียงหัวเราะได้ ในขณะทีกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! น้องเล็กเย่,หากคนอืนได้ยินคํากล่าวเมือครูข่ อง
เจ้า ทุกคนมีหวังอาเจียนออกมาเป็ นเลือด! กว่าจะได้เจ็ดร้อย
แต้มความดี,โดยทัวไปจะต้องใช้เวลาทํางานอย่างขยันขัน
แข็งถึงหนึงหรือสองปี เต็ม! แต่เจ้ากลับหาได้ภายในห้าวันเท่า
นัน!”

15
 “น้องเล็กเย่คงต้องล้อเล่นเป็ นแน่ ขนาดพีใหญ่จนุ ของเจ้าที
อยู่ในเมืองบรรพกาลเก่ามาเกือบร้อยปี ,ทรัพย์สินทังหมดของ
เขายังมีเพียงไม่กีแสนแต้มความดี ด้วยอัตราความเร็วของ
เจ้าเช่นนี,เพียงไม่กีปี จกั ต้องแซงหน้าเขาไปได้แน่นอน!”

หลิวยีลูก่ ล่าวขึนพร้อมปิ ดปากหัวเราะเบาๆ

“ถูกต้องแล้วน้องเย่,หยุดกล่าวเรืองนีต่อหน้าข้าเลย! ท่านจุน
ถือว่ามังคังยิง ลองมาเปรียบเทียบกับข้าสิ,ทรัพย์สินภายใน

16
 ตัวมีเพียงสองถึงสามพันแต้มเท่านัน!”

เมือกล่าวถึงเรืองนี,หยูหมิงอยากจะรําไห้อย่างยิง แต่เพียงไม่
มีนาตาออกมาเท่
ํ านัน

หยูหมิงเป็ นทีรูจ้ กั ในวงกว้างภายในเมืองบรรพกาลเก่า ซึง

กว่าจะมาถึงจุดนีได้,เขาจําต้องใช้แต้มความดีจาํ นวนมาก
เพือแลกมา ดังนัน,หลายปี ทผ่ี านมา เขาจึงแทบไม่เหลือเก็บ
ออมใดๆเลย

เย่หยวนใช้เวลาเพียงห้าวันเท่านัน แต้มความดีก็ใกล้เคียง
เขามากแล้ว นีเป็ นเรืองทีเขาค่อนข้างโศกเศร้าเมือนึกถึง
17
ส่วนหลิวยีลูฟ่ ื นตัวจนสมบูรณ์แล้วเมือสองวันก่อน จุนเทียน
ยู่จงึ พานางมาแสดงความขอบคุณแก่เย่หยวน

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“กว่าจะสะสมให้ครบหนึงแสนแต้มความดีเพืออิสรภาพ,มัน
มิใช่เรืองง่ายเลยจริงๆ ในเมือเป็ นเช่นนี,แล้วนักสูค้ นอืนๆไม่
ต้องใช้เวลาถึงหกสิบหรือเจ็ดสิบปี เลยหรอกรึ?”

18
 จุนเทียนยู่กล่าวอธิบายว่า

“มันต้องดูทพลั
ี งและความสามารถในการปรับตัว! นักสูบ้ าง
คนสามารถปรับตัวกับการใช้ชีวิตในดินแดนศักดิสิทธิได้
อย่างรวดเร็ว นันจึงทําให้เขามีลทู่ างสูค่ วามสําเร็จได้ไวกว่า
คนอืนๆ บางคนใช้เวลาเพียงสิบปี ก็สามารถปลดตนเองสู่
อิสรภาพได้แล้ว ในทางกลับกัน,พวกทีไร้ซงพรสวรรค์
ึ หรือ
การปรับตัวทีดีพอ คนเหล่านันอาจต้องใช้เวลากว่าร้อยปี เพือ
อิสระ ดังนัน,การสะสมแต้มความดีให้ครบหนึงแสน ความ
ยากง่ายจึงแล้วแต่บคุ คล”

19
เย่หยวนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ทังหมดทีกล่าวขึนล้วนเป็ น
ความจริง

“ข้าขอถามได้หรือไม่วา่ …ทีนีเป็ นบ้านของท่านอาจารย์เย่ใช่

หรือไม่?”

20
ในขณะทีพวกเย่หยวนกําลังพูดคุยอย่างสนุกสนาน จู่ๆเสียง
หนึงก็ดงั ออกมาจากนอกประตู

เมือเย่หยวนได้ยินเสียงนี,เขาก็อดทีจะระเบิดเสียงหัวเราะไม่
ได้เลย พร้อมกล่าวกับหยูหมิงว่า

“พีใหญ่หยูหมิง,ยังจําคําสบประมาทในครานันได้หรือไม่? ถึง
เวลาท่านกูห้ น้าคืนแล้ว! หากท่านพอใจเมือไหร่,ค่อยเข้ามา
เรียกอีกที!”

21
ร่างของหยูหมิงถูกตรึงแข็งครูห่ นึงเมือได้ยินเช่นนัน และจ้อง
มองเย่หยวนด้วยความซาบซึง

เขาทราบทันทีวา่ ,เย่หยวนเปิ ดโอกาสให้เขาแก้แค้นเป็ นการ

ส่วนตัว!

คํากล่าวของกู่หงในวันนัน ยังได้สร้างบาดแผลในใจของหยู
หมิงอย่างสุดพรรณนา จนเขารูส้ กึ ว่าตนไร้คา่ ไปแล้วจริงๆ

22
หลายปี ทเขาทํ
ี างานอย่างหนักเพือนําแต้มความดีมาใช้จ่าย
กับคนพวกนี หวังสานความสัมพันธ์ทดีี กบั พวกเขา พร้อมก่อ
ร่างสร้างชือเสียงเล็กน้อย

แต่จนแล้วจนรอด,ในวันนัน หยูหมิงก็ได้เข้าใจทุกอย่าง เขา

ตืนจากฝันและพบความจริงทีว่า,ในท้ายทีสุดนี เขาก็ยงั เป็ น
แค่ขยะในสายตาของคนพวกนัน! ไม่มีใครจริงใจกับเขาเลย
สักคน!

ไม่วา่ จะมอบของกํานัลและสุราชันเลิศมากมายเท่าไหร่,แต่
หากไร้ซงความสามารถ
ึ เขาก็ไม่มีทางได้รบั ความเคารพจาก
คนอืนเลย!

23
หลายวันทีพึงผ่านมานี เขาทีติดตามเย่หยวนอยู่ตลอด,พร้อม
ได้เห็นว่า เย่หยวนล้วนได้รบั การปฏิบตั ิอย่างดีโดยคนใหญ่
คนโตมากมาย ทีแม้แต่เขายังไม่กล้ากระทังสบตา แถมเขา
ยังเห็น,ฉากทีจุนเทียนยู่ฆ่าซ่งผานภายในพริบตา

คนทีมีความสามารถทีแท้จริงเท่านัน,ถึงจะได้การรับยอมที
แท้จริงกลับไป

แม้วา่ เขาจะเป็ นเพียงขยะไร้คา่ เพียงใด แต่เมือติดตามอยู่

ข้างเย่หยวนเช่นนี,เขากลับได้รบั ความเคารพจากบุคคลเหล่า
24
 นีไปด้วย!

“น้องเย่,ข้าต้องขอขอบพระคุณอย่างยิง!”

หยูหมิงกล่าวตอบด้วยความปลืมใจอย่างสุดซึง

25
 ตอนที721 สายลมแห่งโชคชะตา

“แหะ แหะ,น้องชายหยูนีเอง ข้าขอสอบถามหน่อยว่า,ท่าน

อาจารย์เย่อยู่หรือไม่?”

ผิวหน้าของกู่หงหนาขึนในทันทีและกล่าวถามออกไป

กู่หงเป็ นข้ารับใช้แต่ไหนแต่ไร ทักษะความหนาด้านไร้

ยางอายจึงสูงกว่านักสูร้ ะดับล่างอย่างหยูหมิงมาก

1
 ก่อนหน้านี ,เขากลัวจะถูกตําหนิโดยกู่ช่างชุน เขาจึงไม่ไว้
หน้าหยูหมิงใด,พร้อมสบประมาทหวังไล่เย่หยวนออกไปให้
พ้นหน้า

ซึงตอนนี,เขาไม่มีทางเลือกอืนนอกจากอ้อนวอนประหนึงขอ
ทานตรงหน้าบ้าน เขากลันใจทําใบหน้าให้หนาขึนและ
สนทนากับหยูหมิงด้วยความคุน้ เคยดังเดิม

หยูหมิงหัวเราะเยาะเมือเห็นภาพฉากตรงหน้าและกล่าว่วา

“ฮ่าฮ่า,นีท่านกู่คนนันหรือไม่? ไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพกับคนชัน

2
ตําอย่างข้าในฐานะน้องชาย,อย่าลดสถานะของท่านมาเลย
เสีย!”

หยูหมิงเก็บกดความแค้นต่อกู่หงลึกลงยันกระเพาะอาหาร
หากไม่คว้าโอกาสนีเอาคืนให้สาแก่ใจ,แล้วหัวใจของเขาจะ
ถูกปลดปล่อยให้เป็ นสุขได้อย่างไร?

แต่ก่หู งไม่สนใจคําถากถางใดๆของหยูหมิงสักนิด เขายังคง

กล่าวด้วยความสุภาพนอบน้อมว่า

“ดูทเจ้
ี ากําลังกล่าวสิ! ข้า,กู่หง,เป็ นเพียงข้ารับใช้สามัญทัวไป
ของตระกูลกู่ และข้าเองก็เป็ นเพียงคนยากคนจนในเมือง
3
 บรรพกาลเก่าแห่งนีเช่นกัน น้องชายหยูโปรดอย่าทําเรือง
ยากกับพีชายคนนีเลย ข้าทราบดีวา่ น้องชายยังคงขุ่นเคือง
เหตุการณ์ในวันนัน,แต่ก็คงทราบดีวา่ พีชายคนนีเองก็มี
ปั ญหาคําคอจริงไหม? วันนี,พีชายมาทีนีเพือพบท่าน
อาจารย์เย่สาํ หรับปั ญหาบางสิง และยังมาเพือขอโทษน้อง
ชายหยูโดยเฉพาะ!”

สิงหนึงทีต้องยอมรับคือ,กู่หงเป็ นผูม้ ากด้วยลีลาอย่างแท้จริง

คํากล่าวอธิบายอันไร้ทติี สาํ หรับแก้ไขเหตุการร์ในวันนัน

หากเป็ นเพียงเล็กหนุ่มอายุย่อมเยาหรือพวกไร้ประสบการณ์
พวกเขาเหล่านันคงหลังนําตาขอบคุณและให้อภัยทันทีทนั ใด

4
 ต่อหน้ากูหงพีชายผูแ้ สนดีตรงหน้า

แต่ไม่วา่ ลีลาอีกฝ่ ายจะไร้ทติี เพียงใด แต่ก็อย่าลืมไปว่าหยูหมิ

งเองก็เป็ นจิงจอกแก่อนั มากเล่หเ์ ช่นกัน

เพือให้ก่หู งเรียกนําตาของเขาออกมา การใช้กลอุบายตืนๆ

เช่นนี,มันจะได้ผลอย่างไร?

“เหอะ,ท่านพ่อบ้านกู่อย่ามาสุภาพกับข้า! หากมีสงใดก็
ิ จง
รีบกล่าว! แต่หากไม่มีอะไร,ก็ไสหัวไปซะ! ท่านอาจารย์เย่ย่งุ
มากและไม่มีเวลามาเสวนากับคนใช้อย่างท่าน!”

5
 หยูหมิงกล่าวอย่งาเฉยเมย

หยูหมิงรูส้ กึ ราวกับถูกปลดปล่อยเป็ นอิสระภายในใจ!

นีเป็ นเวลาไม่กีวันเท่านัน,แต่ความอัปยศกลับถูกชะล้าง ใบ
หน้าหวนคืนมาอีกครัง!

6
เจ้าเองก็ไล่ขา้ เยียงหมูเยียงหมาในวันนันมิใช่ร?ึ ทีนีถึงตาเจ้า
เป็ นหมูเป็ นหมาบ้างแล้ว!

และเจ้าก็เคยกล่าวว่าฐานะของตนมิได้อยู่ในระดับเดียวกับ
ข้าในวันนัน? เหอะ,แต่ตอนนีเจ้าก็เป็ นได้แค่คนใช้เท่านัน!

หลายวันเลยผ่าน,ความสัมพันธ์ระหว่างหยูหมิงและเย่หยวน
ได้เปลียนไปแล้ว

แม้วา่ เย่หยวนจะเรียกเขาในฐานะพีชายดังเดิม แต่หยูหมิงก็

ตระหนักดีวา่ ,จุดทีตนยืนอยู่มนั อยู่ในระดับทีแตกต่างจากเย่
หยวนโดยสินเชิง
7
 แค่ดจู ากคนรอบตัวของเย่หยวน,มีใครบ้างทีเข้ามาสาย
สัมพันธ์ดว้ ย?

จุนเทียนยู่,หลัวเฟิ น,ซุนเหมาเชียง ทังหมดล้วนเป็ นบุคคล

ผูท้ รงอิทธิพลยิงภายในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี หากพวก
เขาพร้อมใจกระทืบเท้าพร้อมกัน,เมืองนีจะสันสะเทือนแค่
ไหน?

แต่ถึงกระนัน,เย่หยวนยังคงเคารพและให้เกียรติหยูหมิงราว
กับพีน้องเช่นเดิม

ซึงจุดนีเอง,หยูหมิงก็ตระหนักชัดแจ้งดี จนทําให้ความคิด
ของเขาเปลียนไป ไม่วา่ ตัวตนของเย่หยวนในปั จจุบนั จะสูง

8
 ส่งเพียงใด แต่ทศั นคติของเย่หยวนทีมีตอ่ เขายังคงเหมือน
เดิมไม่ตา่ งจากวันแรกทีพบพาน!

ดังนัน,ในสายตาของหยูหมิง เขาจึงเคารพเย่หยวนดังผูเ้ ป็ น
นายและตนเป็ นบ่าว แต่กระนัน,ตัวเขาก็สงู ศักดิกว่ากู่หงมาก

กู่หงเตรียมใจมาอย่างดีแล้วว่า,การกลับมาของตนในวันนีจํา
ต้องสร้างกําแพงหนาบนใบหน้าให้พร้อม เพือบากหน้าสูต่ อ่
จนกว่าจะบรรลุผล!

9
“น้องชายหยูตอ้ งการจะทราบ,จุดประสงค์ของข้าทีมาในวันนี
ใช่หรือไม่? กู่คนนีมาเพือเชือเชิญท่านอาจารย์เย่ไปดูอาการ
ของคุณหนูคนโต!”

ในขณะทีเขากําลังกล่าว,กู่หงก็ถอดแหวนของตนออกมา
และส่งให้หยูหมิงพร้อมกล่าวด้วยสีหน้าทีมืดลงเล็กน้อย แต่
นําเสียงยังคงสุภาพว่า

“นีเป็ นของขวัญแทนใจเล็กๆน้อยๆจากพีชาย,น้องชายหยู
โปรดรับไว้! หลังจากเสร็จสินงานนี,พีชายยังมีสิงของอีก
เล็กๆน้อยๆทีจะมอบให้เจ้า! ข้าทราบดีวา่ ,น้องเล็กหยูเป็ นที

10
โปรดปรานของท่านอาจารย์เย่อย่างยิง ตราบใดทีน้องเล็ก
สามารถวางอคติในครานันลงได้,พวกเรายังคงแก้ไขสาย
สัมพันธ์พร้อมกับเป็ นพีน้องทีดีตอ่ กันดังเดิม,น้องเล็กว่าจริง
ไหม?”

กู่หงเจ็บปวดใจอย่างทีสุด!

เขาต้องใช้ทงแขนและขา
ั เพือกระชับความสัมพันธ์ระหว่าง
เขาและหยูหมิงอีกครัง

ภายในแหวนวงนันบรรจุผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิระดับตํามากถึง

พันก้อน!

11
ซึงผลึกแร่ฟา้ ของทีนี,แต่ละก้อนมีคา่ เทียบเท่ากับผลึกแร่ฟา้
ของแดนล่างหนึงพันก้อน!

ซึงผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิระดับตําหนึงก้อนสามารถนําไปแลก

เป็ นแต้มความดีได้ ซึงอัตราการแปลกเปลียนเท่ากับหนึงต่อ
หนึง

สามารถบอกได้อีกนัยหนึงว่า,กู่หงมอบแต้มความดีให้แก่หยู
หมิงมากถึงหนึงพันแต้มเลยทีเดียว!

นีเป็ นจํานวนแต้มทีมหาศาลยิง!

12
หยูหมิงใช้จิตวิยญาณศักดิสิทธิของตนตรวจสอบแหวนวงนี
อย่างละเอียด พร้อมใจทีสันสะท้านด้วยความตืนเต้น

ปั จจุบนั ,จิงจอกเฒ่าคนนีกําลังอยู่ในสถานการณ์วิกฤตอย่าง
แท้จริง!

แต่หยูมิงกลับปั นหน้าลําบากใจและกล่าวว่า

13
 “นี…ท่านพ่อบ้านกู่,ไม่ใช่วา่ ข้าไม่เต็มใจจะช่วยท่าน แต่ให้
กล่าวตามจริง,ท่านอาจารย์เย่ในตอนนีมีงานมากมายเข้ามา
ไม่หวาดไม่ไหว ท่านกําลังยุ่งมากจริงๆ…”

กู่หงกัดฟั นแน่นจนเกิดเสียงบดดัง พร้อมถอดแหวนอีกวง

และมอบให้หยูหมิง

“น้องชายหยู,ข้าทราบดีวา่ ท่านอาจารย์เย่ย่งุ เพียงใด แต่

เพียงอาการป่ วยของคุณหนูเองก็สาํ คัญอย่างยิงต่อตระกูล
เราเช่นกัน การช่วยชีวิตผูค้ นบุญกุศลยิงใหญ่เสียกว่าการ
สร้างเจดียเ์ จ็ดชัน ชายแก่ๆอย่างกู่คนนี,ยังพอมีเก็บอ้อมเล็ก
น้อย โปรดรับมันไว้ดว้ ยเถิด!”

14
 สีหน้าของกู่หงค่อนข้างอนาถในตนเอง,กลับกันจากหยูหมิ
งทีแอบสะใจอยู่ลกึ ๆ

เขารับแหวนอีกวงมาและตรวจสอบทันที แน่นอนว่าข้างใน
ต้องมีของดีอยู่บา้ ง ภายในพอมีแต้มเก็บออมอยู่ประมาณห้า
ร้อยหรือมากกว่านันเล็กน้อย

“ถูกต้องแล้ว,ถูกต้อง! การช่วยเหลือชีวิตย่อมสําคัญเป็ นที

หนึง ท่านพ่อบ้านกู่ช่างมากด้วยความจริงใจ เช่นนัน,ข้าจะ
15
 ไปลองกล่าวกับท่านอาจารย์เย่ดวู า่ เขาพอมีเวลาหรือไม่
แต่…ข้าเองก็มิอาจรับประกันได้เช่นกัน!”

หยูหมิงแสร้งกล่าวด้วยสีหน้าอันแสนลําบากใจ

“ไม่เป็ นไร,ไม่เป็ นไรเลย! ข้าทราบว่าน้องเล็กหยูเป็ นคนโปรด

ของท่านอาจารย์เย่,ใบหน้าของเจ้าย่อมสําคัญยิง!”

กู่หงกล่าวด้วยความปลืมปิ ติอย่างแรงกล้า

16
หยูหมิงรูส้ กึ สนุกสนานอยู่ภายในใจ ในอดีต,กลับเป็ นเขาเอง
ทียืนอยู่ในตําแหน่งของกู่หงในปั จจุบนั ทว่าสายลมเปลียน
ทิศกะทันหัน,ปรากฏว่าเป็ นกู่หงแทนทีต้องลดศีรษะต่อหน้า
เขา

รสชาติแห่งความสําเร็จช่างสดชืนเสียจริง!

หยูหมิงเก็บแหวนทังสองวงและหมุนตัวกลับเขาไปในเรือน

17
ทันทีทแผ่
ี นหลังของหยูหมิงลับตา สีหน้าของกู่หงก็เปลียน
เป็ นมืดมนอย่างรวดเร็ว

“หึ! ไอ้ขยะนีมันกล้าปี นหัวข้าจริงๆ! มันกล้าท้าทายปู่ ของ

มัน,สงสัยคงเบือชีวิตแล้วกระมัง! ข้าจะไม่เพียงปล่อยให้แก
อยู่สบายสุข,แต่จะทําให้แกถูกลบออกจากเมืองบรรพกาล
เก่าแห่งนีด้วย!”

กู่หงกัดฟั นแน่นด้วยความเกลียดชัง

18
 ………………………………..

“ฮ่าฮ่าฮ่า! สะใจยิงจริงๆ! น้องเย่,ตลอดมาข้าต้องจับหางก้ม

19
ศีรษะเคารพตาแก่นนอย่
ั างเชือฟั งมาโดยตลอดในเมืองแห่ง
นี นอกจากนี,ไม่วา่ ใครข้าก็ตอ้ งก้มหน้าก้มตาแทบจะตลอด
ทาง แต่ในวันนี,ด้วยผลบุญจากน้องเย่ ข้าจึงสามารถเชิด
หน้าชูคอขึนสูงได้! น้องเย่,นีคือสิงทีกู่หงมอบเป็ น‘ของขวัญ
แทนใจเล็กๆน้อยๆ’ให้,โปรดรับไว้ ดูทา่ ตาแก่นนคงเลื
ั อดตก
ยางออกไม่นอ้ ยเลย!”

เมือเขากลับเข้าเรือนอีกครัง ทุกคนกลับรูส้ กึ ราวกับว่า,หยูหมิ

งกําลังล่องลอยอยู่อย่างสุขใจ

แต่เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวว่า

20
“กู่หงมอบสิงเหล่านีให้แก่ทา่ น,ท่านก็ควรเก็บไว้เองสําหรับ
ค่าชดเชยความอัปยศในตอนนัน แต่สว่ นทีเขาต้องการเอา
ชีวิตข้า,เพียงแค่นีมันจะชดเชยได้อย่างไร? เบืองหน้าเพียง
อุ่นเครือง,เบืองหลังต่างหากคือของจริง!”

หยูหมิงกล่าวตอบอย่างถ่อมตนว่า

“เอ่อ…น้องเย่,ข้ารูส้ ถานะของตนดี แท้จริงแล้ว,กู่หงต้อง

การมอบสิงเหล่านีให้แก่ทา่ น แล้วข้าจะเก็บเอาไว้เองได้
อย่างไร?”

21
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“เอาเถอะ,เอาเถอะ สถานะอะไรกัน,นันไร้สาระ! ทังหมด

เพียงแค่,ข้าปฏิบตั ิกบั ท่านในฐานะพีชาย ดังนัน,โปรดเก็บทัง
หมดไว้เพือข้าเถิด!”

เมือได้ยินเย่หยวนกล่าวขนาดนี หยูหมิงก็รบี กล่าวตอบทันที

ว่า

“เอาล่ะ,เอาล่ะ ข้าเก็บแล้ว,ข้าเก็บแล้ว! อย่างไรก็ตาม…ข้า

22
รูจ้ กั กู่หงดี แม้ฉากหน้าในปั จจุบนั จะดูดีเพียงใด แต่ก็อย่าลืม
ไปว่า,มันส่งซ่งผานมาลอบฆ่าเจ้า! ครานีมันอับสินทางเลือก
อืน,นอกจากบากหน้าก้มหัวมาหาเรา แต่ขา้ รูส้ กึ ได้เลยว่า,
ภายในใจของมันจะต้องเคียดแค้นไม่นอ้ ย!”

เย่หยวนกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“กู่หงเป็ นเพียงเศษเดนข้างทางเท่านัน,และไม่จาํ เป็ นต้องลง

แรงกับคนพวกนีเลย ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตต่อไปเถิด,เดียวผล
กรรมทีเคยก่อจะตัดสินชีวิตเขาเอง”

23
 ตอนที722 ใบหู

กู่หงเข้ามายังเรือนของเย่หยวนด้วยท่าทีระสับระส่ายอยู่ไม่
สุข

หากให้กล่าวตามตรง,ตัวเขายังคงมันใจเล็กน้อยเมืออยู่ตอ่
หน้าหยูหมิง แต่หากต้องเผชิญกับเย่หยวนจริงๆ เขากลับไม่
มีความมันใจเลย

1
ถึงครานันเป็ นครังแรกและครังเดียวทีเจอ แต่ก่หู งกลับสร้าง
ความประทับใจต่อเย่หยวนอย่างลึกซึงจนตราตรึงใจเกินไป

คนทีพูดให้หยูหมิงเก็บความอัปยศในตอนนันไว้เพือเอาคืน
เขาในวันนี ก็คือเย่หยวน!

ยิงไปกว่านัน,กู่หงต้องบากหน้ามาหาทังสองจริงๆ!

ในตอนนัน,เขาคิดแค่วา่ เย่หยวนพยามยามดินรนหา
ทางออกให้ตนเองเท่านัน แต่ตอนนี,กู่หงทราบดีแล้วว่า
ความแข็งแกร่งและความมันใจของเด็กคนนีคือของจริง!

2
 ในวันนัน,เย่หยวนปิ ดปากเงียบมิได้โต้แย้งใดๆตังแต่ตน้ จน
จบ เพราะถูกกู่หงสบประมาทหนักหน่วงไม่เว้นช่องไฟ

แต่ในท้ายทีสุด,กลับเป็ นคําสบประมาทเหล่านันของเขาที
ย้อนตบหน้าตนเอง!

เมือเข้าถึงห้องโถงหลัก,ก็ปรากฏเย่หยวนนังลงบนตําแหน่ง
เจ้าบ้าน พร้อมเคียงข้าง,จู่เทียนยู่และหลิวยีลูท่ นัี งด้านข้าง

แม้ก่หู งจะได้ยินเรืองเหล่านีมาก่อนแล้ว,แต่เมือมาเห็นกับตา
ตัวเอง แววตานันยังคงความตกใจสะท้อนออกมาอย่างไม่น่า
เชือ
3
เพียงไม่กีวันจริงๆทีผ่านพ้น,เย่หยวนกลับนังในตําแหน่งเท่า
เทียบกับจุนเทียนยู่ผนู้ ่าเกรงขามนันเสียแล้ว

“ผูน้ อ้ ย,กู่หง,ทําความเคารพท่านจุนและท่านอาจารย์เย่!”

ต่อหน้าจุนเทียนยู่,กู่หงลดตัวตําจนติดเตียยิง

ไม่วา่ วิถีทางใด,เพือทํางานนีให้สาํ เร็จ เขาพร้อมใจไร้ยางอาย

ให้ถึงทีสุดอยู่แล้ว

4
 แต่เพียงประโยคแรก,เขากลับแหย่นิวลงรูตะกร้าเสีย

เมือเห็นเช่นนี,จุนเทียนยู่ก็เอ่ยขึนอย่างเฉยเมยว่า

“คนรับใช้ตระกูลกู่ช่างเก่งกาจเรืองขีประจบ แต่กลับโง่งม
เรืองมารยาท! ทีนีคือเรือนของน้องเล็กเย่,แต่เจ้ากลับไม่เอ่ย
เคารพเขาก่อน ทว่าเป็ นตัวข้าแทน หากไม่ใช่เพราะน้องเล็ก
เย่เป็ นผูช้ ่วยเหลือชีวิตภรรยาข้า,เจ้าคงไม่เอ่ยชือเขา
เลยกระมัง?”

5
เสียงดังอันเยือกเย็นนี ได้ทาํ ให้เข่าคูข่ องกู่หงอ่อนยวบทันที,
พร้อมทรุดตัวลงอย่างอ่อนแอ

“ท่านจุนโปรดยกโทษต่อความผิดของข้า! ข้าผูน้ อ้ ยช่างตํา

ต้อย,ลําดับมารยาทช่างโง่เขลา ตนทําผิดพลาดโดยไม่
ตังใจ!”

กู่หงก้มศีรษะจรดพืนขอขมาทันที ภายในใจของเขาแทบ
อยากตาย

ชือเสียงด้านความน่ากลัวของจุนเทียนหยุนทีสังสมมาแสน
6
นานในเมืองแห่งนี,มันยอดเยียมเกินไป ดังนันสิงแรกทีกู่หง
ทําคือ การให้ความเคารพท่านจุนก่อนเป็ นอันดับแรก

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เขากลับแหย่รงั ต่อโดยไม่รูต้ วั ใดๆ!

จู่ดทียนยู่เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ,แต่ใคร

จะไปคิดว่า เขาต้องให้ความเคารพต่อเจ้าหนูอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าก่อน?

7
“หึ!,หากนีมิใช่เรือนของน้องเล็กเย่ ป่ านนีเจ้ากลายเป็ นศพ
นานแล้ว! เนืองด้วยทีนีเป็ นทีของน้องเล็กเย่,วิธีลงโทษย่อม
ขึนอยู่กบั เจ้าบ้านตังสินใจ!”

จุนเทียนยู่กล่าวด้วยเสียงอันเย็นชา

เมือกู่หงได้ยิน,ขนทัวร่างอนูก็ตงขึ
ั นตระหง่านเย็นเฉียบพลัน

บุคคลทีอยู่ตอ่ หน้า,เขาไม่จาํ เป็ นต้องมีเหตุผลใดๆก็สามารถ

ฆ่าคนได้ ตราบใดทีเขารูส้ กึ ว่าอีกฝ่ ายสมควรตาย,อีกฝ่ ายก็
ต้องตายจริงๆ!

8
 ในจุดนี,มีชีวิตของผูค้ นนับไม่ถว้ นเคยสังเวยเพือพิสจู น์มา
แล้ว จึงไม่จาํ เป็ นต้องลงรายละเอียดให้มากความ

“ท่านอาจารย์เย่,ข้าผูน้ อ้ ยสมควรตาย! ผูน้ อ้ ยตําต้อยช่างโง่

เขลาเกินละเลย,สมควรตายยิง! ท่านอาจารย์เย่,โปรดใช้ชีวิต
ข้าเพือชดเชยความผิด!”

ในขณะทีกล่าวนันเอง,กู่หงต้องตกตะลึงงึนงันและมิทนั ตอบ
สนองใดๆ ร่างของเขากระเด็นฟาดพืนอย่างแรงจนเกิดรู
กว้าง ซึงเขาเองก็ไม่กล้าใช้พลังปราณใดๆป้องกันร่างกาย
ของตนเลย ในไม่ชา้ ,รอยฟกชําขนาดใหญ่จงึ ปรากฏขึนจาก

9
 การถูกทุบทีศีรษะ

“พีใหญ่จนุ ,น้องคนนีพึงย้ายมาอยู่ทนีี ยังไม่อยากให้ทา่ นเจิม

ด้วยคนตายกลางบ้าน ดังนันโปรดใจเย็นลงก่อน”

เย่หยวนกล่าวขึน

กู่หงดีใจอย่างยิงทีได้ยินและรีบกล่าวตอบว่า

10
“ขอบพระคุณอย่างยิงท่านอาจารย์เย่ทีละเว้นชีวิต! ขอบพระ
คุณอย่างยิงท่านจุนทีเมตตา!”

แต่จนุ เทียนยู่กลับกล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

“โทษประหารอาจได้รบั การยกเว้น แต่หากจะให้เว้นโทษเลย

คงยากเกินเป็ นไปได้!”

เมือกล่าวจบ,จุนเทียนยู่ก็ใช้นิวเป็ นดาบพลังปราณ เส้นดาบ

ผ่าแนวตังวาดจากบนลงล่าง,คมดาบสับหูของกู่หงสะบัน
ขาดทันทีพร้อมเสียงฟิ ง!

11
 กู่หงในขณะนันยังคงจิตใจผ่อนคลายและไม่สามารถตอบ
สนองได้ทนั

ด้วยความคมของนิวดาบก่อนหน้า,หากกู่หงเผลอเอียงศีรษะ
เข้าหาอีกเล็กน้อย มีหวังถูกผ่าครึงดังลูกแตงโมแน่นอน

ในไม่ชา้ ,ความเจ็บปวดทีไล่หลังมาก็ปรากฏ พร้อมความเจ็บ

ปวดทีดิงเข้าสุดขัวหัวใจจนเกินพรรณนาได้!

12
 “อ๊ากกก! หูขา้ !”

กู่หงยกมือป้องหูในขณะทีเลือดสดพุง่ ออกมาเป็ นสาย ความ

เจ็บปวดเกินจะรับไหวกําเริบหนัก,ทําให้เขากลิงไปมาบนพืน
อย่างทรมาน

“ทําอะไรยุ่งยากมากพิธี ต่อให้นอ้ งเล็กเย่จะออกหน้าไม่ให้

ฆ่าเจ้าทีนี แต่ก็เป็ นไปไม่ได้เช่นกัน,ทีเจ้าจะได้กลับไปยัง

13
 ตระกูลกู่แบบเป็ นๆ!”

คํากล่าวของจุนเทียนหยุนราวกับดังมาจากขุมนรก แม้วา่ กู่

หงจะเจ็บปวดจนแทบหมดสติ แต่เมือได้ยินเช่นนัน,เขาต้อง
สะกดความเจ็บปวดนันทันที

กู่หงยกมือป้องหูพร้อมนังคุกเข่านิง ด้วยความเจ็บปวดทีสุด
จะอดกลัน,ร่างของเขาสันเทาอย่างห้ามไม่ได้ เขาไม่กล้าแม้
แต่จะส่งเสียงร้องหรือหายใจดัง,เหงือเค็มจํานวนมากไหลลง
จากหน้าผากเป็ นทางยาว และโดนแผลสดทีหูของเขาจน
ความแสบทรมานเพิมขึนหลายเท่าทวี ประหนึงเทนํามันราด
บนกองไฟ

14
โดนปกติ,จุนเทียนยู่มิใช่คนใจแคบอะไรขนาดนี เว้นเสียแต่,
อีกฝ่ ายจะผิดเกินรับได้

อย่างไรก็ตาม,แม้ก่หู งคนนีเป็ นเพียงตัวประกอบอันไร้ความ

สําคัญสําหรับเขา แต่หากเขาฆ่ากูหงไป,การกระทํานีอาจส่ง
ผลให้ตระกูลกู่ข่นุ เคืองในตัวเย่หยวนแน่นอน ซึงหากเป็ นเช่น
นัน,สถานการณ์จะแย่ลงอย่างมาก

การล้างบางตระกูลเต๋าในอดีต,ล้วนทําให้ตระกูลมหาอํานาจ
เหล่านีในเมืองบรรพกาลเก่า จับตาและเฝ้าระวังเขาเป็ น
อย่างมากเช่นกัน

15
ไม่กีปี ทผ่ี านมา,ทังสามตระกูลล้วนมุง่ เน้นในด้านการพัฒนา
ศักยภาพของสมาชิกในตระกูล นีจึงทําให้พวกเขาแข็งแกร่ง
ขึนอย่างมาก

กระนัน,แม้จนุ เทียนยู่จะไม่กลัว แต่เขาก็ได้ทาํ ข้อตกลงกับ

เจ้าเมืองไว้แล้วในเวลานัน ห้ามฆ่ายอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ อีกแม้แต่คนเดียว!

นอกเสียจากว่า,เขาไม่ตอ้ งการอยู่ในเมืองบรรพกาลเก่าอีก
ต่อไป

16
 ใบหน้าของสามตระกูลใหญ่,จุนเทียนยู่ย่อมไม่ไว้หน้า แต่
หากเป็ นท่านเจ้าเมือง,เขาเองยังต้องพิจารณา

ท่านเจ้าเมืองถูกแต่งตังมาจากดินแดนเทวะโดยตรง แม้วา่
จุนเทียนยู่จะแข็งแกร่งกว่าเขา,แต่เขาก็มิอาจแข็งแกร่งไป
กว่าดินแดนเทวะได้เลย

ดังนัน,จุนเทียนยู่จงึ มิได้จะฆ่าจริงๆ แต่เพียงลงโทษและขู่เล็ก

น้อยเท่านัน ซึงทังหมดก็เพือผลประโยชน์สาํ หรับเย่หยวน

ขอเพียงไม่ฆ่าทิง,แต่ลงโทษด้วยการตัดหู ตระกูลกู่ย่อมไม่
17
 กล้าทําอะไร

กู่หงสูดหายใจเย็นเข้าลึกๆเพือประคองสติ ในขณะทีกล่าวว่า

“คะ-ความพิโรธของท่านอาจารย์เย่หยวนคงถูกระบายออก
มาบ้างแล้ว ทะ-ท่าน…ท่านโปรด…โปรดช่วยคุณหนูได้หรือ
ไม่?”

18
 สําหรับกู่หงในขณะนี แน่นอนว่าเย่หยวนไร้ซงความสงสาร
ึ
หรือเห็นใจใดๆ

กู่หงคนนีตังใจจะฆ่าเขาตังแต่แรกแล้ว และทีเย่หยวนยังจุน
เทียนยู่ไว้,เพราะเขายังเห็นแก่หน้าของตระกูลกู่

เบืองลึกในแววตาของกู่หงอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารอันเข้ม
ข้น เพียงแค่เย่หยวนเลือกทีจะเมินเฉย

เนืองด้วยจุนเทียนยู่ทอยู
ี ่ขา้ งๆ ลืมไปได้เลยสําหรับ,กู่หง แม้
แต่คนในตระกูลกู่ทงหมดยั
ั งไม่มีใครกล้าแตะต้องเขาเช่นกัน!

19
“การช่วยเหลือชีวิตผูค้ นย่อมมิอาจปฏิเสธ แต่ครานีกลับแตก
ต่างจากงานในทีแรก เจ้าคงทราบใช่ไหมว่า,ข้าเคยให้โอกาส
แล้ว?”

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมย

เมือกู่หงได้ยินประโยคนี แววตาของเขาก็สลดลงด้วยความ
เสียใจเช่นกัน

20
หากเขาเลือกทีจะเชือใจและปล่อยให้เย่หยวนเข้ามาดูอาการ
ของคุณหนูคนโตตังแต่ตอนนัน ไม่เพียงเขาจะไม่สญ
ู เสียใบหู
แต่เขาอาจได้รบั การยกย่องจากท่านประมุขตระกูลแน่นอน
แถมอาจได้อานิสงส์กบั เด็กคนนี

แต่ความเสียใจนันกลับแปรเปลียนเป็ นความเกลียดชังอย่าง
รวดเร็ว!

แม้เขาจะไม่กล้าทําอะไรเย่หยวนก็จริง แต่ก็มิได้หมายความ
ว่าคนอืนจะไม่สามารถสัมผัสตัวได้!

หลังจากเรืองนีผ่านพ้นไป ข้า,กู่หง,จะต้องประการสักดาให้
แก่มนั เห็นว่า ข้ามิได้ง่ายต่อการรังแก! ในเวลานัน….แกจะ
ต้องตายอย่างไร้ทฝัี งไอ้เด็กเหลือขอ!

21
“มัน…มันเป็ นความผิดของผูต้ าต้
ํ อยคนนีเอง ไม่วา่ …ไม่วา่
สิงใดทีต้องการ…ท่านโปรดกล่าวออกมาเถิด!”

แม้วา่ เขาจะสุดแค้นแสนอาฆาตเย่หยวนเพียงใดในใจ แต่

เขาก็ไม่กล้าแสดงท่าทีเหล่านันออกมาผ่านสีหน้าหรือวาจา
แม้สกั นิด ตรงกันข้าม,เขากลับดูถ่อมตัวนิงสลด ราวกับ
สํานึกได้แล้ว

22
“ข้าต้องการโฉนดทีดินของตระกูลกู่ในส่วนหอสุคนธรส!”

เย่หยวนกล่าวด้วยท่าทีนิงสงบ

“อะไรนะ?! หะ-หอสุคนธรส! อ๊อก!”

ในขณะทีกู่หงคํารามดังด้วยความตกใจ มันกลับทําให้บาด
แผลของเขากําเริบหนักอีกครัง ความเจ็บปวดแล่นสูส่ มอง
และหัวใจ,จนทําให้สีหน้าของเขาบิดเบียวอย่างน่าเกลียด

23
 “ถูกต้อง!”

“ทะ-ท่านอาจารย์เย่,นี..นีมันไม่…มากไปหน่อยรึ?”

กู่หงต้องการจะเด็ดหัวเด็กหนุ่มตรงหน้าออกมาทันที สิงทีเย่
หยวนเรียกร้องมีมลู ค่ามหาศาลเกินไป!

อย่างไรก็ตาม,เขาจะต้องอดทน! มิฉะนัน,เขาได้กลายเป็ น

24
 ศพเจิมบ้านแห่งนีแน่นอน!

“ไม่มีการเจรจาหรือบ่ายเบียงเงือนไขใดๆ หากทําให้ไม่ได้ก็
ไปหาคนอืนซะ!”

เย่หยวนไม่ยอมแพ้กบั คํากล่าวเพียงเล็กน้อยแน่นอน

“เอ่อ…ผูน้ อ้ ยไม่สามารถตัดสินใจในเรืองนีได้จริงๆ ผูน้ อ้ ยคง

ต้องกลับไปปรึกษาต่อท่านประมุขตระกูลก่อนได้หรือไม่?”

25
 กู่หงกล่าว

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เร่งกลับไปรายงานและให้คาํ ตอบภายในพรุง่ นีก่อนเทียง มิ

ฉะนัน,เราจะไม่คยุ เรืองนีกันอีก”

กู่หงยังกล้าสลอนหน้าอยู่ตอ่ ไปได้อย่างไร? ทันทีทเย่

ี หยวน

26
กล่าวจบ,เขาก็เร่งตระเกียดตระกายกลับไปยังตระกูลกู่โดย
เร็ว

หลังจากทีกู่หงจากไป จุนเทียนยู่ก็กล่าวว่า

“เงือนไขของน้องเล็กเย่ช่างเกินความคาดหมายของข้ายิง!
เป็ นไปได้ไหม,น้องเล็กเย่กาํ ลังวางแผนก่อตังนิกายขึนภาย
ในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี?”

27
 ตอนที723 สิงใดไม่เหมาะสม?

“เหอะ,หอสุคนธรส! คิดว่าเจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้านันจะสามารถประคองหอสุคนธรสขนาดใหญ่นนได้
ั ?”

กู่ช่างชุนกล่าวพร้อมกรนเสียงหัวเราะเย็นออกมา

1
“ท่านประมุขตระกูล,เด็กนันไร้ซงความเคารพต่
ึ อตระกูลกู่
ของเรา เพียงเพราะมีจนุ เทียนยู่คอ่ ยให้ทา้ ยอยู่เบืองหลัง!”

กู่หงกล่าวด้วยความขุ่นเคืองโดยชอบธรรม

กู่ช่างชุนหันมองกู่หงด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิมอยู่นาน จน
ตัวกู่หงรูส้ กึ ผิด

“โอ้,กู่หง,ดูเหมือนว่าหลายปี ทผ่ี านมา ข้าจะตามใจเจ้ามาก

เกินไป!”

กู่ช่างชุนกล่าวอารมณ์ทค่ี อนข้างขุ่นมัวขึน
2
หัวใจของกู่หงกระหนําเต้นแรง และรีบคุกเข่าลงบนพืนพร้อม
ครําครวญเสียงดังว่า

“กู่หงมิกล้า! มันเป็ นอย่างทีข้ากล่าวก่อนหน้าจริงๆ…พวก

นันรังแกผูน้ อ้ ยเกินกว่าเหตุ!”

“เหอะ เหอะ,คนอืนรังแกเกินกว่าเหตุ หรือเจ้ารังแกคนอืน

เกินกว่าเหตุก่อนกันแน่? หากให้กล่าวตามตรง,ข้าประหลาด
ใจอย่างมากที เจ้ายังมีชีวิตกลับมาได้ ทังๆทีตรงนันมีจนุ
3
 เทียนยู่อยู่”

กู่ช่างชุนกล่าว

ยิงกู่หงฟั งก็ยิงรูส้ กึ ผิด เป็ นไปได้ไหมว่า,หลายสิงอย่างทีเขา

ทําลงไป ตระกูลกู่จะรูเ้ รืองทังหมดแล้ว?

เมือความคิดนีผุดขึน กู่หงก็ขยับตัวเข้าใกล้เท้าอีกฝ่ ายและ

กล่าวสะอึกสะอืนว่า

“ท่านประมุขตระกูล,โปรดลุกขึนเพือทวงความเป็ นธรรมแก่
4
ผูน้ อ้ ยด้วยเถิด! ข้าเพียงไปเชิญเชือเย่หยวนมารักษาดีๆ,แต่
เขากลับตัดหูขา้ ให้พิการอย่างไร้เหตุผล! นีอาจเป็ นการข่มขู่
ท่านทางอ้อม!”

ในขณะทีกล่าว,กู่หงมิได้สงั เกตเห็นเลยว่า สีหน้าท่าทางของ

กู่ช่างชุนค่อยๆเย็นชาลงต่อเนือง

“กู่หง,ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็ นครังสุดท้าย!”

5
 กู่หงสันสะท้านยันหนังศีรษะเฉียบพลันเมือได้ยิน

จิตใจและใบหน้าของเขาสลดลงชัดเจน

เขาทราบแล้วว่า,ไม่มีสงใดจริ
ิ งๆทีสามารถซ่อนจากสายตา
ของท่านประมุขตระกูลได้เลย!

กู่หงเป็ นคนฉลาด เขาทราบดีวา่ ,ทุกสิงทีมีในวันนีล้วนมา

จากกู่ช่างชุนทังสิน!

ดังนันเขาไม่อาจรังใดๆได้อีก พร้อมเล่าเหตุการณ์ทงหมดที
ั

6
 เกิดขึนก่อนหน้าให้ฟังโดยตรง

แน่นอนว่า,สิงทีเขาเล่าไปย่อมคลาดเคลือนจากความจริง
แต่ก็ไม่มีวิธีใดเช่นกันทีจะตรวจสอบเขา

กู่หงเรียบเรียงบางจุดใหม่และเล่าออกไปอย่างไหลลืนไม่ติด
ขัด ซึงแม้แต่ก่ชู ่างชุนเองก็ไม่สามารถจับรอยนําหมึกได้เช่น
กัน

ตามทีเล่า,ในวันนันทีเขากําลังออกไปยกเลิกงาน ซึงบังเอิญ
พบเย่หยวนและหยูเมิงทีหน้าประตูพอดี แน่นอนว่า,ความ
แข็งแกร่งทีอ่อนด้อยเกินไปของเย่หยวนมักทําให้ผคู้ นเข้าใจ
7
ผิด เขาจึงคิดว่าเด็กคนนีเป็ นแค่นกั ต้มตุน๋ นันจึงเป็ นเหตุให้
เขาไม่ยอมให้ทงสองเข้
ั ามา

เมือหยิบยกประเด็นนีเข้ามาสนับสนุน ผูใ้ ดทีได้ฟังล้วนคิดว่า

สมเหตุสมผลยิง

เป็ นไปตามคาด,หลังจากทีกู่ช่างชุนฟั งจบ อารมณ์เขาก็เย็น

ลงจากก่อนหน้ามาก,และยังกล่าวตอบอย่างเรียบนิงว่า

“โชคดีทเจ้
ี ายังซือสัตย์ แต่หากเจ้ายังแอบซ่อนสิงใดไว้เบือง
หลัง จุนเทียนยู่ตอ้ งการส่งเจ้าลงนรกยังไง,ข้าก็จะทํากับเจ้า

8
 อย่างงัน!”

ชีพจรทัวร่างกู่หงเต้นแรงระรัวไม่หยุด กระจิตกระใจของเขา
หลุดลอยราวกับวนเทียวประตูนรกครบหนึงรอบพอดี

แต่ดว้ ยความเข้าใจของเขาต่อกู่ช่างชุน ไม่วา่ อย่างไร,เขาจํา

เป็ นต้องกําจัดอุปสรรคในครังนีให้ได้!

9
“ท่านประมุขตระกูล,กู่หงโง่เขลาแยกแท้ปลอมไม่ออก จนทํา
ให้ทา่ นประมุขตระกูลเดือดร้อน! ได้โปรดลงโทษกู่หงคนนีให้
หนัก! อย่างไรก็ตาม…แม้เย่หยวนจะน่าเกรงขามก็จริง แต่
ผูน้ อ้ ยก็มิอาจทําใจเชือได้วา่ ,เขาจะแข็งแกร่งยิงกว่าท่านซูห่ มิ
งไปได้! นันจึงเป็ นอีกหนึงเหตุผลทีข้าไม่ปล่อยให้เขาเข้ามา
ในครานัน!”

กู่หงอาศัยโอกาสนีหาเหตุผลมาสนับสนุนตนอีกแรง

กู่ช่างชุนพยักหน้าและกล่าวว่า

10
 “หากให้กล่าวตามตรง,ข้าเองก็ยากจะเชือว่า เจ้าหนู
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนันจะแข็งแกร่งกว่าเห่อซูห่ มิ
งจริงๆ เพียงแต่อาการของชิงเอ๋อเองก็ไม่อาจล่าช้าได้เช่น
กัน! หากเขาต้องการหอสุคนธรส,ข้าก็จะมอบให้ ตราบใดที
เขาสามารถรักษาชิงเอ๋อได้!”

……………………..

11
 เช้าวันทีสอง จุนเทียนยู่และเย่หยวนได้มาถึงตระกูลกู่

กู่ช่างชุนเร่งออกมาต้อนรับการมาถึงของพวกเขาอย่างดี
และค่อยเดินแนะนําสถานทีอยู่ขา้ งๆราวแขกผูท้ รงเกียรติ

หลังจากทังสองฝ่ ายสนทนากันเล็กน้อยๆเสร็จ กู่ช่างชุนก็

กล่าวขึนว่า

12
 “ท่านอาจารย์เย่,ข้าคงต้องเดือดร้อนท่านรักษาอาการของ
ลูกสาวข้าแล้ว!”

“เมือมีเรืองค่าตอบแทนเข้ามาเอียว มันย่อมเป็ นหน้าทีของเย่

คนนีอยู่แล้ว”

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเด็ด

ความสัมพันธ์ทดีี ระหว่างเขาและตระกูลกู่ถือเป็ นเรืองยากจะ

เกิดขึน ดังนันเย่หยวนจึงมิสภุ าพเช่นกัน

13
เว้นเสียแต่มีชายแก่อีกคนตรงเข้ามาและกล่าวด้วยรอยยิม
เย็นว่า

“เหอะๆ…อายุไม่แก่,แต่เสียงไม่เล็ก! เจ้าทารกทีผมยังขึนไม่
ครบ,แต่กลับมีทา่ ทางและวาจาดังอาจารย์จริงๆเสียแล้ว
ความหยิงผยองช่างยิงใหญ่สะท้านฟ้าดินยิง!”

เป็ นทีชัดเจนว่า ชายชราคนนีคือ,เห่อซูห่ มิง ตามทีกู่ช่างชุน

เคยกล่าวถึง

14
เนืองจากวันนี,เย่หยวนมาในฐานะแขกคนสําคัญ และกําลัง
เข้าไปดูอาการของลูกสาวท่านประมุขตระกูล กิรยิ าท่าทาง
และบางคํากล่าวของเขาจึงมิอาจสะดวกพูดออกมา แต่นนมิ
ั
ได้หมายความว่า,เขาจะไม่สามารถออกท่าทางใดๆได้เลย

เย่หยวนเหลือบมองอีกฝ่ ายด้วยหางตา และกล่าวอย่างไม่

แยแสใดๆว่า

“ประการแรก,ปั จจุบนั มิได้อยู่ในยุคสมัยทีมีอายุเป็ นบรรทัด

ฐานความสําเร็จ การรักษาโรคและอาการเจ็บป่ วยล้วนขึน
อยู่กบั ฝี มือของผูร้ กั ษาทังสิน! และเนืองจากอาการป่ วยของ

15
 แม่นางกู่ยงั ไม่หายขาด,นันแสดงให้เห็นถึงตัวท่านทีไร้ซงึ
ความสามารถ! ประการทีสอง,คําว่า อาจารย์ ผูค้ นล้วนเรียก
ข้าด้วยคํานําหน้านันเองโดยมิได้บงั คับแต่อย่างใด ซึงข้าก็ไม่
เคยยอมรับมาก่อนเช่นกัน! บางทีอาจเพราะ,ทุกคนเห็นว่าข้า
มีความสามารถจริงๆ จึงนึกเลือมใสและเรียกต่อกันมา!
ประการทีสาม,ท่านเป็ นใคร?”

“เจ้า! เจ้ายังไม่รูจ้ กั ชายชราคนนีแท้ๆ,แต่กลับกล้าท้าทาย

ขนาดนีแล้ว! และทังๆทียังไม่เห็นอาการป่ วย ทว่าเจ้ากลับ
พูดจาราวกับรักษาได้! หรือเจ้าคิดว่าตนเองเป็ นจักรพรรดิ
โอสถกัน?”

16
 ไฟโทสะของเห่อซูห่ มิงโหมกระหนําขึนทันที เครายาวสวย
ของเขาสันไหวเป็ นระลอกคลืนเนืองด้วยความโกรธสุดขีด
เมือได้ฟัง

“ไร้สาระ! เหตุใดข้าต้องรูจ้ กั ท่าน? นอกจากนี,แม้ขา้ จะไม่ใช่

จักรพรรดิโอสถ แต่อาการป่ วยของแม่นางกู่,ข้าก็สามารถ
รักษาได้อย่างไม่ยาก!”

เย่หยวนกล่าวพร้อมรําพรรณเสียงหัวเราะเย็นอย่างสบาย
อารมณ์

17
“ช่างเป็ นเด็กทีหยิงผยองและไร้การศึกษา! ไม่รูจ้ กั ทีสูงทีตํา!
หากวันนีเจ้าไม่สามารถรักษาอาการป่ วยของชิงเอ๋อได้ จง
เตรียมรับราคาจากความเย่อหยิงนันกลับคืนโดยข้าได้เลย!”

แต่ในเวลานันเอง,จุนเทียนยู่ทอยู
ี ่ขา้ งๆและเงียบตังแต่ตน้ ก็
เอ่ยปากขึนทันทีวา่

“ดูเหมือนว่า…จุนคนนีคงมิได้ลงไม้ลงมือในเมืองบรรพกาล
เก่านานเกินไป จนทําให้บางคนลืมจุนคนนีไปเสียแล้ว!”

18
 คําข่มขู!่

นีมันข่มขู่กนั ชัดๆ!

แต่ก็มีแค่จนุ เทียนยู่เท่านัน,ทีกล้าคุกคามกันต่อหน้าเช่นนี!

มันเป็ นความจริง,ผูท้ สามารถคุ

ี กคามจอมปราชญ์โอสถ และ
สามตระกูลมหาอํานาจได้โดยตรงแบบนี มีเพียงจุนเทียนยู่
เท่านันทีแกร่งกล้า!

19
 กู่ช่างชุนทีอยู่ขา้ งทังสองย่อมดืมดําประทับตราตรึงใจ เย่
หยวนและจุนเทียนยู่สามารถเข้าคูก่ นั ได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

การกระทําของทังสองคนนีอยู่ภายใต้สายตาของพวกเขาทุก
คน และสามารถบอกได้เป็ นเสียงเดียวเลยว่า,ช่างจองหอง
ยิง!

เห่อซูห่ มิงยืนตัวแข็งทันทีอย่างช่วยไม่ได้ ท่าทางอันน่า

20
 ประทับใจก่อนหน้ากลับหายวับดังหมอกและควันจาง

เขาสูญเสียสติไปชัวครูเ่ นืองจากคํากล่าวของเย่หยวนก่อน
หน้า จนลืมไปว่าคนทีอยู่ขา้ งๆเด็กนันคือจุนเทียนยู่

“ฮ่าฮ่า,พวกเราก็ทกั ทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว ท่าน

อาจารย์เย่,น้องจุนและน้องเห่อล้วนเป็ นแขกผูม้ ีเกียรติของ
ตระกูลกู่ทงสิ
ั น! ความสามัคคีเป็ นสําคัญ,ความสามัคคีเป็ น
สําคัญ!”

21
 “หึ!”

เห่อซูห่ มิงกรนเสียงเย็นยะเยือกอย่างไม่สบอารมณ์ และ

เบือนหน้าออกไปพร้อมไม่พดู ไม่จาใดๆอีก

“ท่านประมุขตระกูลกู่,ข้าคิดว่าเราไม่ควรเสียเวลาจะดีกว่า
เร่งตรงไปหาบุตรสาวของท่านเป็ นสําคัญ”

เย่หยวนกล่าว

22
ความประทับใจของเย่หยวนต่อตระกูลกู่ถือว่าไม่ดีนกั และ
เขาก็ไม่อยากเสียเวลากับทีนีนานเช่นกัน

“ถูกต้องแล้ว,ถูกต้องทีสุด!”

กู่ช่างชุนกล่าว

พวกเขาตรงเข้ามายังตําหนักในของตระกูลกู่ พร้อมเดินอ้อม
เป็ นวงกลมใหญ่ ก่อนทีกู่ช่างชุนจะพาเย่หยวนลงไปยังคุกใต้

23
 ดิน

สิงนีทําให้เย่หยวนประหลาดใจอย่างมาก เพราะเขารูจ้ ากหยู

หมิงว่า,คุณหนูทป่ี วยเป็ นบุตรสาวในไส้ของกู่ช่างชุนกับ
ภรรยาคนแรก ซึงเขารักนางยิงกว่าสิงใด

ถึงขนาดกู่ช่างชุนยอมยกหอสุคนธรสให้โดยไม่ลงั เลใดๆเพือ
ช่วยนาง เห็นได้ชดั ว่าชีวิตของนางมีคา่ ยิงกว่าสิงใดอืน

แต่…ทําไมกู่ช่างชุนถึงขังนางไว้ในคุกใต้ดินทีไม่มีแม้แต่แสง
ตะวันกัน?

24
ยิงพวกเขาเดินลึกเข้าไปเท่าไหร่ บรรยากาศโดยรอบก็ยิงเย็น
ลงเท่านัน

เมือพวกเขามาถึงส่วนลึกของคุกใต้ดิน เย่หยวนก็เห็นเตียง
นําแข็งปรากฏ พร้อมบนเตียงนันมีหญิงสาวคนหนึงในชุดสี
ฟ้านอนอยู่

แต่ทงมื
ั อและขาของหญิงสาวคนนันกลับถูกตรวนด้วยโซ่
เหล็กหนา!

25
“นีคือลูกสาวของข้านามว่า,กู่ชิง! เมือสามปี ก่อน,จู่ๆนางก็
กลายเป็ นคนเสียสติ จิตใจเต็มไปด้วยเรืองฆ่าฟั น ซึงข้าไม่มี
ทางเลือกอืนนอกจากล่ามมือล่ามขาของนางไว้เท่านัน”

กู่ช่างชุนอธิบาย

26
 ตอนที724 ไหมปราณอ่านชีพ

“ฆ่า! พวกแกมันปี ศาจ! ข้าจะฆ่าแก!”

เมือกู่ชิงตืนขึนและพบว่ามีคนเข้ามาหา นางก็คมุ้ คลังในทันที

นางสะบัดแขนขาไปมาหวังกระชากโซ่เหล็กให้ขาดอย่างสุด
กําลัง

1
 เมือเห็นเช่นนี,คิวของเย่หยวนก็ขมวดขึนเล็กน้อยเช่นกัน

“ไอ้หนู,ข้าเตรียมธูปจิตฝันมาแล้ว จะปั กเองหรือไม่?”

ดังทีเขากล่าว,เห่อซูห่ มิงโยนกล่องธูปให้แก่เย่หยวน

แต่เย่หยวนกลับวางกล่องธูปนันลงบนพืนอย่างน่าฉงน

ธูปจิตฝันเป็ นเครืองหอมชนิดหนึงทีสามารถทําให้ผคู้ นหลับ

ได้ มันมีสรรพคุณทําให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิสงบลงได้ เนือง
ด้วยลักษณะอาการของกู่ชิง,จึงยากนักสําหรับเหล่านัก
หลอมโอสถทีจะเข้าไปจับชีพจร ธูปจิตฝันจึงมีประโยชน์และ
จําเป็ นอย่างมาก

2
แต่เมือเห็นเย่หยวนวางกล่องธูปลงพืน เห่อซูห่ มิงก็กล่าวด้วย
นําเสียงโกรธจัดว่า

“ไอ้เด็กบ้านี,หมายความว่าอย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

3
“อาการป่ วยของแม่นางกู่จะปรากฏขึนในขณะทีจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิอยู่ในสภาวะตืนตัว ดังนัน,หลายปั จจัยทีเกียวกับ
อาการจะแสดงผลเฉพาะช่วงเวลานันเท่านัน แต่ทา่ นกลับใช้
ธูปจิตฝันเพือทําให้นางหลับ,แล้วมันจะตรวจถูกต้องได้อย่าง
ไร? ทีท่านวินิจฉัยผิดพลาดโดยตลอดก็เพราะเหตุนี,นีเป็ น
ความรูพ้ นฐานที
ื นักหลอมโอสถทุกคนควรทราบ แต่ทา่ นเป็ น
ถึงจอมปราชญ์โอสถ,ทว่ากลับไม่ทราบได้อย่างไร!”

เห่อซูห่ มิงอดทีจะสําลักไม่ได้เลยเมือได้ยิน ไอ้เด็กเหลือขอนี

กําลังกังขาในตัวเขาทีเป็ นถึงจอมปราชญ์โอสถ

แต่ทกุ คํากล่าวของเย่หยวนล้วนสมเหตุสมผลจริงๆ ซึงเขามิ

4
 อาจปฏิเสธได้เลย

แม้แต่ก่ชู ่างชุนและจุนเทียนยู่ทอยู
ี ่ขา้ งๆ ถึงทังสองจะไม่มี
ความรูใ้ นด้านนี พวกเขายังต้องผยักหน้าให้อย่างลับๆเมือได้
ฟั ง เป็ นทีชัดแจ้งว่าคํากล่าวของเย่หยวนนันหนักแน่นพอ

ในขณะนัน,กู่ช่างชุนต้องสาดสายตาเข้าใส่เห่อซูห่ มิงใน
ทันควัน ทุกครังทีเห่อซูห่ มิงเข้ามาวินิจฉัย,เขามันปั กธูปจิต
ฝันก่อนเสมอเพือให้ก่ชู ิงหลับ เพียงเท่านี,กู่ช่างชุนก็ทราบ
เหตุผลว่าทําไมถึงรักษาไม่ได้เสียที?

5
“ไร้ซงวิ
ึ ถีทาง! หากไม่ใช้ธปู จิตฝัน,ข้าก็อยากรูเ้ สียจริงว่า เจ้า
จะใช้วิธีใดจับชีพจร!”

เห่อซูห่ มิงกล่าวด้วยรอยยิมอันเย็นชา

ในขณะเดียวกัน,กู่ช่างชุนยังคงจับจ้องเห่อซูห่ มิงด้วยแววตา
ทีเปี ยมด้วยไฟลุกโชน แต่เขาเองก็สงสัยว่า,จะตรวจอย่างไร
หากไม่ให้ก่ชู ิงหลับ?

6
 “ถ้าเช่นนันก็จงแหกตาแล้วดูให้ด!ี ”

เย่หยวนตรงเข้าใกล้กรงขังเพือเข้าใกล้ก่ชู ิงมากขึน จากนัน

เขาก็คอ่ ยๆชีนิวเข้าไปหาพร้อมปรากฏเส้นไหมสีอาํ พันอ่อน
จากปลายนิวชีของเขา

เส้นไหมนีถูกควบแน่นและก่อตัวขึนจากพลังปราณ!

7
 เมือเห็นฉากนี,ท่าทีของเห่อซูห่ มิงก็เปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั
ก่อนจะอุทานขึนด้วยความตะลึงว่า

“ไหมปราณอ่านชีพ!”

กู่ช่างชุนไม่ทราบว่าสิงนีเรียกว่าอะไรและคือสิงใด แต่เขา
สามารถบอกได้ทนั ทีจากปฏิกิรยิ าของเห่อซูห่ มิงว่า การ
เคลือนไหวนีของเย่หยวนช่างน่ากลัวมาก จากความสินหวัง
ทีอับแสง,กลับเริมปรากฏอาทิตย์แรกแย้มอีกครา

8
กู่ชิงเป็ นลูกของเขาและภรรยาคนแรก ทังสองมีความผูกผัน
อันแสนลึกซึง แต่ภรรยาคนแรกของเขากลับต้องด่วนจากลา
ไม่นานหลังจากให้กาํ เนิดกู่ชิง

ยิงไปกว่านัน,ใบหน้าอันงดงามของกู่ชิงยังดูเหมือนภรรยา
คนแรกมาก ดังนัน,กู่ช่างชุนจึงเฝ้าดูแลกู่ชิงมาอย่างดีโดย
ตลอด

แต่ใครจะไปคิดว่า,จู่ๆกู่ชิงจะเป็ นโรคแปลกประหลาดเช่นนี
แม้แต่หน้าผูเ้ ป็ นพ่อยังลืมหมดสิน,และเข้าทําร้ายทุกคนรอบ
ข้างหวังจะฆ่าให้ตาย

9
ซึงทุกครังทีเห็นกู่ชิงถูกคุมขังพร้อมโซ่เหล็กตรวน ประหนึงกู่
ช่างชุนแทบพังทลายทังร่างกายและจิตใจ

ดังนัน,เขาจึงจําใจยอมรับข้อตกลงของเย่หยวน โดยมีหอ
สุคนธรสเป็ นค่าตอบแทนในการรักษาครังนี

อย่างไรก็ตาม,ใบหน้าของกู่ช่างชุนในขณะนีถูกแต่งแต้มด้วย
ความประหลาดใจทัว

10
แม้เขาจะไม่รูจ้ กั สิงทีเรียกว่า,ไหมปราณอ่านชีพ ทีเย่หยวน
กําลังใช้อยู่ แต่เพียงเท่านีก็เพียงพอจะพิสจู น์แล้วว่า,เด็กคน
นีไม่ใช่ธรรมดา

นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่จะควบแน่นพลังปราณออกมาเพือใคร่ใฝ่
พลังการทําลายล้างอย่างเดียว การจะควบคุมมันไม่ให้เป็ น
ภัยต่อคนอืนเป็ นอะไรทียากมาก

แต่การเคลือนไหวของเส้นไหมนี ช่างผลิพลิวและอ่อนโยนยิง
เป็ นทีชัดแจ้งว่า เย่หยวนจําต้องมีทกั ษะการควบคุมในระดับ
ยอดเยียม

ในจุดๆนี,กระทังเขาทีเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์

ฟ้าก็ยงั ไม่สามารถทําได้เช่นกัน!

11
 ทักษะการควบคุมดีเลิศขนาดนี,จักต้องสังสมจาก
ประสบการณ์นบั ไม่ถว้ น มิฉะนัน,มันไม่มีทางทําได้เลย

สําหรับเห่อซูห่ มิง,ความประหลาดใจทีรูส้ กึ มันเหนือชันยิง

กว่ากู่ช่างชุนหลายเท่า

กู่ช่างชุนไม่ทราบรายละเอียดเบืองลึก แต่เห่อซูห่ มิงเป็ นถึง

จอมปราชญ์โอสถ!

เขาคือจอมปราชญ์โอสถผูเ้ ดียวในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี!

12
ไหมปราณอ่านชีพจําเป็ นต้องอาศัยทักษะการอ่านชีพจรใน
ระดับลึกซึง มันต้องคุน้ เคยกับการใช้พลังปราณและพลังจิต
วิญญาณเป็ นอย่างดี

เห่อซูห่ มิงเองก็เคยพยายามฝึ กวิชานีมาก่อน แต่ในท้ายทีสุด,

เขายังต้องตัดใจยอมแพ้ เนืองจากยากเกินไป

ไหมปราณอ่านชีพไม่เพียงต้องควบคุมพลังปราณให้กลาย
เป็ นไหมพลิว มิฉะนัน,เขาเองก็สามารถทําได้เหมือนกัน

ซึงส่วนทียากทีสุดของไหมปราณอ่านชีพนีก็คือ การใช้ไหม
13
วินิจฉัยภายในร่างกายของนักสู,้ พร้อมสอดแทรกเส้นไหมเข้า
สูเ่ ส้นลมปราณทัวร่างโดยตรง!

การควบคุมพลังปราณเป็ นปั จจัยสําคัญทีสุด,ห้ามพลาดแม้

สักนิดเด็ดขาด มิฉะนัน,ไม่เพียงแค่การวินิจฉัยจะไม่สาํ เร็จ
แต่มนั จะไปทําลายเส้นลมปราณของนักสูค้ นนันด้วย!

นีเป็ นครังแรกทีเห่อซูห่ มิงเห็นคนใช้ไหมปราณอ่านชีพต่อ

หน้าต่อตา และทีสําคัญ,คนใช้ยงั เป็ นแค่เจ้าหนูจอมราชา
โอสถเท่านัน!

หากเขาสามารถใช้การเคลือนไหวนีได้จริงๆ เขาจะต้องเหนือ
14
 ชันยิงกว่าจอมปราชญ์โอสถคนใด!

เด็กหนุ่มคนนีกําลังแสร้งแสดงละครอยู่เป็ นแน่ เขาเองก็คง

จนปั ญญาในการตรวจชีพจรของกู่ชิงเช่นกัน

มันต้องเป็ นเช่นนันแน่นอน!

15
เพียงไม่นานถัดมา,เย่หยวนก็ถอนพลังปราณทังหมดออก
จากร่างกู่ชิง เส้นไหมปราณสลายตัวหายไปทันที

กู่ช่างชุนเข้าสอบถามด้วยความหวังว่า

“ท่านอาจารย์เย่,อาการของลูกสาวข้าเป็ นอย่างไรบ้าง””

เย่หยวนขมวดคิวและกล่าวว่า

16
 “ลําบากเล็กน้อย!”

ในขณะนันเอง,เห่อซูห่ มิงก็ชิงจังหวะหัวเราะแทรกขึนทันที
และกล่าวเย้ยว่า

“เหอะๆ,วินิจฉัยไม่ได้ก็บอกไปว่าวินิจฉัยไม่ได้! แสร้งทําเป็ น
รู!้ หากให้ขา้ กล่าวตามตรง,ไหมปราณอ่านชีพเป็ นวิชาทีเสียง
อันตรายมาก แล้วเด็กน้อยอย่างเจ้าจะสามารถใช้จริงได้
อย่างไร? เลิกหลอกลวงคนอืนได้แล้วไอ้หนู!”

17
สีหน้าของกู่ช่างชุนเปลียนไปตามเช่นกัน บรรยากาศในขณะ
นีค่อนข้างแปลกไปชัวครู ่

แต่เย่หยวนกลับจ้องมองอีกฝ่ ายอย่างสงบ นัยน์ตานิงไม่

ไหวติงพร้อมกล่าวว่า

“งันรึ…ข้าอุตส่าห์ไม่พดู เพราะเห็นแก่หน้าใครแถวนี แต่ใน

เมือไม่มีทางเลือก,ข้าก็ขอกล่าวตามตรงเช่นกันว่า ไอ้ปัญญา
อ่อนทีไหนมันไปเอาแม่นางกู่ลา่ มติดกับเตียงนําแข็งนี! คง

18
เป็ นใครบางคนทีสันนิฐานอาการป่ วยของแม่นางกู่แบบโง่ๆ,
จึงได้วิธีรกั ษาแบบโง่ๆออกมาเช่นนี คงคิดว่า…เตียงนําแข็ง
เลิศลําหมืนปี จะสามารถปราบปรามปี ศาจได้จงึ นํามาใช้?
ฮ่าฮ่า,สุดท้ายนี…ไม่เพียงแค่จะไม่ได้ผล แต่อาการป่ วยของ
แม่นางกู่ยงั แย่ลงกว่าเดิมอีก,จริงหรือไม่ อุ๊บ!…เหตุใดท่าน
ต้องทําหน้าโกรธเกรียวเช่นนัน? ข้ามิได้กล่าวถึงท่านเสีย
หน่อย”

ยิงเย่หยวนกล่าวเท่าไหร่,สีหน้าของเห่อซูห่ มิงก็ยิงมืดลงเท่า
นัน

ความสามารถของเย่หยวนในการดุตกแตกพร้
ั อมชีไปยังต้น

19
 หม่อน ยังคงจัดจ้านไร้ทติี เช่นเคย!

คําเสียดสีขนาดนี,คนโง่ทีกล่าวถึงจะเป็ นใครได้อีกนอกจาก
เห่อซูห่ มิงทีเป็ นคนรักษากู่ชิงมาโดยตลอด?

“ไอ้หนู,ข้ายอมรับเลยว่าทักษะการพูดของเจ้าช่างเฉียบคม!
แต่หากบอกว่าเตียงนําแข็งเลิศลําหมืนปี นีไร้ประโยชน์จริงๆ,
ป่ านนีกู่ชิงคงไม่อยู่ถึงทุกวันนีเป็ นแน่!”

20
เย่หยวนเอียงหัวแสร้งแสดงท่าทีไร้เดียงสา และกล่าวตอบว่า

“เอ๊ะ…จริงรึ? เป็ นไปได้ไหมว่า,จอมปราชญ์โอสถผูน้ ีจะถูกว่า

จ้างด้วยผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ? ทังๆทีไม่รูจ้ กั อาการป่ วยนีแท้ๆ,
แต่กลับแสร้งทําเป็ นรูข้ อ้ ห้ามต่างๆทังหมดดี ในจุดนี,ท่านคง
รูต้ วั ดีอยู่แล้วจริงไหม? ตัวท่านไม่มีความรูเ้ กียวกับอาการ
ป่ วยของแม่นางกู่เลยสักนิด แต่กลับกล้าสังให้ตระกูลกู่นาํ
นางไปล่ามไว้กบั เตียงนําแข็งเลิศลําหมืนปี ข้าละกลัวความ
กล้าได้กล้าเสียของท่านจริงๆ! นีพยายามจะช่วยชีวิตผูค้ น
หรือทําร้ายผูค้ นกันแน่? กําลังร้อนเงินอยู่งนรึ
ั ทา่ น?”

เห่อซูห่ มิงแทบจะระเบิดความโกรธออกมาเต็มทนแล้วใน

21
ขณะนี ไม่วา่ เย่หยวนจะรักษาได้หรือไม่ได้ แต่หากเขาอยู่กบั
เย่หยวนแค่สองคนจริงๆ,เขาคงซัดฝ่ ามือฆ่าเย่หยวนตายไป
นานแล้ว!

ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า,กู่ช่างชุนเข้าใจนัยแฝงในคํากล่าวเหล่า
นันดี

“ไอ้หนู,หากต้องการจะอาลาวาดนอกเรือง ก็จงอดทนรอจน
กว่าอาการของกู่ชิงจะหายดี เจ้าอย่ามาเบียงเบนความสนใจ
ของท่านประมุขตระกูล,เพียงเพราะเจ้าไม่สามารถวินิจฉัย
อาการได้ ทีข้ากล่าวไปถูกต้องหรือไม่?”

22
 เห่อซูห่ มิงกล่าวพร้อมแสยะยิมอันเยือกเย็น

เย่หยวนส่ายหัวและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะกล่าวว่า

“หากให้กล่าวตามสัตย์จริง,ข้ารูส้ กึ ว่า ตําแหน่งจอมปราชญ์

โอสถดูจะเกินจริงไปสําหรับท่าน แม้แต่ความรูพ้ นฐานของ
ื
ศาสตร์แห่งโอสถยังอ้อนด้อยจนน่าใจหาย! สนใจกลับไป
เรียนกับผูช้ ่วยนักหลอมโอสถอีกสักรอบดีหรือไม่? ดูทา่ ท่าน
จะศึกษาค้นคว้าเองใช่หรือไหม? แต่ดว้ ยสติปัญญาของท่าน,
แม้จะพยายามเรียนเองสักแค่ไหน ทว่ามันก็ยงั ตํากว่า
มาตรฐานของจอมปราชญ์โอสถทัวไป! ลืมไปเถอะ,นันมัน
เรืองของท่าน ข้ามาทีนีเพือบอกสาเหตุทแท้
ี จริงของอาการ

23
ป่ วย ซึงอาการของแม่นางกู่คือ…นางไม่ได้เจ็บป่ วยอะไร
เลย!”

24
ตอนที725 ทําไม่ได้ ไม่ว่า,แต่ยังจะโง่ฝืน
ทน

“ไม่ได้เจ็บป่ วยอะไร? ท่านกําลังยัวโมโหข้าอยู่งนรึ

ั ?”

เมือได้ยินเช่นนัน สีหน้าของกู่ช่างชุนก็มืดลงในทันใด

ลักษณะอาการของกู่ชิงกึงเป็ นกึงตายเช่นนี แต่เย่หยวนกลับ

บอกว่า,นางไม่ได้เจ็บปวดอะไร นีถือเป็ นเรืองตลกทีสุดในผืน

1
 ปฐพี!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าบอกแล้วว่า,ไอ้เด็กเวรนีมันแสร้งทําเป็ นลึกลับ!

มันจะใช้ไหมปราณชีพได้อย่างไร? นับถือความหนาด้านของ
แกจริงๆ สุดท้ายก็แค่ขยะชินหนึง!”

“เย่หยวน,การทีเจ้าตัดหูของกู่หงและเรียกร้องหอสุคนธรส
เพือแลกกับรักษาอาการของลูกสาวข้า,ข้าไม่เคยใจแคบ แต่
การทีเจ้าบอกว่า,นางมิได้ป่วยอะไร มันดูจะไม่ง่ายเกินไป
หน่อยรึ?! เห็นตระกูลกู่ของเราง่ายต่อการรักแกขนาดนัน
2
เลย? น้องจุน,เย่หยวนเหยียบยําพวกเราตระกูลกู่ขนาดนี เจ้า
ยังกล้าเข้ามาแซรกแสร้งอยู่หรือไม่?”

ภายใต้ความเดือดดาลของกู่ช่างชุน เขาเปลียนคําเรียกเหลือ
แค่ชือเปล่าๆทันที

หากไม่ใช่เพราะต้องระวังจุนเทียนยู่ เขาคงฆ่าเย่หยวนทิงไป
แล้ว

จุนเทียนยู่เองก็ดงู งงวยเช่นกัน และไม่แน่ใจว่าเหตุใดเย่

3
 หยวนถึงกล่าวเช่นนี แต่เขายังคงเปล่งเสียงหนักแน่นว่า

“เย่หยวนมาทีนีเพือช่วยเหลือ แต่หากพวกเจ้ากล้าทําอะไร
เขาจริงๆ…โศกนาฏกรรมคงได้เกิดขึนซําสองแน่!”

คํากล่าวยังอัดแน่นไปด้วยคําขู!่

แม้วา่ เขาต้องทําสงครามกับหนึงในสามตระกูลมหาอํานาจ
อย่างตระกุลกู่อีกครัง เขาเองก็ไม่ลงั เลเช่นกัน!

“จุนเทียนยู!่ เจ้าเข้าข้างคนอืนมากเกินไป!”

4
 กู่ช่างชุนคํารามด้วยความโกรธจัด

ในชัวครู,่ แรงดันลมปราณของทังสองฝ่ ายก็เริมปะทุแรงขึน!

แต่เย่หยวนกล่าวแทรกขึนอย่างใจเย็นว่า

“ทุกคนโปรดสงบลงก่อน แม่นางกู่มิได้ป่วยเป็ นอะไรจริงๆ

แต่นางตกอยู่ในภวังค์ลวงตาและไม่สามารถหลุดออกมาได้”

5
“เจ้ากล่าวอันใด? หลายถึงวรยุทธลวงตารึ? เป็ นไปได้อย่าง
ไร?”

กู่ช่างชุนกล่าวด้วยใบหน้าทีเปี ยมไปด้วยความไม่เชือ

“ไอ้หนู,เลิกแถได้แล้ว! วินิจฉัยไม่ได้ก็จงยอมรับตามตรง! ชิง

เอ๋ออยู่ในตําหนักตระกูลกู่โดยตลอด แล้วใครทีไหนจะกล้า
ลอบเข้ามาและใช้วรยุทธลวงตาใส่? ยิงไปกว่านัน,ท่าน
ประมุขตระกูลเองยังเป็ นถึง ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์
6
 ฟ้า ก่อนจะได้ใช้วรยุทธลวงตา,คอมันคงขาดสะบันลงจาก
บ่าก่อนจริงไหม? โง่เง่าสินดีไอ้เด็กนี! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เห่อซูห่ มิงกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะเยาะดัง

เย่หยวนเหลือบตามองอีกฝ่ ายเล็กน้อย และกล่าวตอบด้วย

รอยยิมว่า

“หยุดเห่าสักครูก่ ่อนจะดีกว่า ยิงท่านเห่ามากเท่าไหร่,มันก็ยิง

ทําให้ทา่ นดูโง่มากขึนเท่านัน! ฟั งข้ากล่าวให้จบ,หรือท่าน
สมาธิสนรอไม่
ั เป็ น?”

7
 “เจ้า! ดี,ชายแก่คนนีเองก็อยากฟั งเจ้าแถต่อเช่นกัน!”

เห่อซูห่ มิงกรนเสียงเย็นออกมา

เกียวกับข้ออ้างนีของเย่หยวน ลืมไปเลยสําหรับกู่ช่างชุน แม้

แต่จนุ เทียนยู่ยงั ไม่อาจทําใจเชือได้เลยจริงๆ

การจะทําให้ผคู้ นตกอยู่ในภวังค์ลวงตาได้ จําเป็ นต้องอาศัย

ปั จจัยภายนอกต่างๆ

8
 แต่ดว้ ยความแข็งแกร่งในระดับอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้
มันเป็ นไปได้เลยที,พวกเขาจะไม่สามารถตรวจจับสิงผิดปกติ
กับกู่ชิงได้

ถึงกระนันเอง,เห็นได้ชดั ว่านางก็เหมือนถูกบางอย่างครอบงํา
หรือลวงตาจริงๆ แม้แต่พอ่ หรือญาติคนสนิท,นางก็ไม่อาจจด
จําใบหน้าพวกเขาได้เลยสักนิด

ด้วยลักษณะเช่นนี,จึงถูกตีความว่านางป่ วยเป็ นโรค

ประหลาด ซึงจนถึงทุกวันนี,ก็ไม่มีใครสามารถหาสาเหตุได้
เลย

มันยังคงเป็ นเช่นนีถึงสามปี เต็ม หากมีใครบางคนใช้วรยุทธ

ลวงตากับกู่ชิงจริง ด้วยความแข็งแกร่งของกู่ช่างชุน,จักต้อง

9
สามารถตรวจจับได้อย่างรวดเร็ว และคงไม่นงจนปั
ั ญญาจน
ถึงทุกวันนี

แต่หากมีใครบางคนทรงพลังจนไม่มีผใู้ ดตรวจจับได้ แล้วเขา

จะลงมือกับหญิงสาวตัวเล็กๆเพืออันใด?

สิงเหล่านีไม่มีอะไรสมเหตุสมผลเลยสักนิด!

แต่เย่หยวนยังกล่าวต่ออย่างเรียบนิงว่า

“ท่านประมุขตระกูลกู่,ข้าสงสัยว่า ก่อนทีบุตรสาวของท่านจะ

10
 คลอด,ภรรยาของท่านเคยพบเจอศัตรูทพยายามฆ่
ี านางมา
ก่อนหรือไม่? นอกจากนี,อีกฝ่ ายยังเชียวชาญด้านวรยุทธลวง
ตา?”

ในขณะทีกู่ช่างชุนได้ยินเช่นนัน สีหน้าท่าทางของเขาก็ดไู ม่
น่ากลัวอีกต่อไป เขารีบพยักหน้าในทันทีและกล่าวว่า

“นี…นีเป็ นอย่างทีท่านกล่าวจริงๆ! หากย้อนกลับไป,ภรรยา

ของข้าต้องการท่องเทียว ข้าจึงพานางไปยังดินแดนเทวะ แต่
ในท้ายทีสุด,พวกเรากลับถูกลอบโจมตีโดยกลุม่ โจร! แม้โจร
เหล่านันมิได้แข็งแกร่งเท่าไหร่นกั ,แต่ในหมูพ่ วกมันมีนกั สูผ้ ใู้ ช้
วรยุทธลวงตาทีแปลกประหลาดยิง กระทังข้ายังต้องยอมแพ้

11
เช่นกัน การต่อสูใ้ นครานันฝ่ ายตระกูลกู่ประสบความสูญเสีย
อย่างหนัก รวมถึงภรรยาของข้ายังได้รบั บาดเจ็บ และหลัง
จากทีชิงเอ๋อถือกําเนิดได้ไม่นาน นางก็จากโลกนีไป”

“ใช่แล้ว! ทีข้ากล่าวว่า,นางตกอยู่ในภวังค์ลวงตา มิได้หมาย

ความว่า,นางถูกใครใช้ใส่ แต่เพราะมันมาพร้อมกับตัวนาง
ตังแต่แรกเกิดแล้ว! หากการคาดคะเนของข้าถูกต้อง โจรทีใช้
วรยุทธลวงตา,สามารถลวงตาผูค้ นได้ทนั ทีเลยใช่ไหม?”

“ถูกต้องแล้ว ถึงแม้ความแข็งแกร่งของโจรนันจะด้อยกว่ากู่
12
คนนี แต่วรยุทธลวงตาของมันแกร่งกล้าอย่างยิง ในการต่อสู้
ครานัน,ข้าต้องจ่ายราคาทีแพงมากเพือนําภรรยาหลบหนี
ออกมา!”

เมือนึกย้อนกลับไป,กู่ช่างชุนยังคงหวาดกลัวอยู่เบืองลึกในใจ
เห็นได้ชดั ว่า,โอกาสรอดชีวิตของพวกเขาในขณะนันช่างเบา
บางเกินไป

“ในเวลานัน,บุตรสาวของท่านควรยังอยู่ในครรภ์ แต่จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของนางคงได้รบั ผลกระทบจากวรยุทธ
13
ลวงตานัน,เนืองจากความสามารถในการปกป้องของผูเ้ ป็ น
แม่คงไม่ดีนกั อย่างไรก็ตาม,ถึงจะเป็ นแค่ผลกระทบเล็กๆ แต่
เมือจิตวิญญาณศักดิสิทธิของนางแข็งแกร่งขึน,วรยุทธลวง
ตานีก็จะแกร่งขึนตามไปด้วยเช่นกัน ก่อนทีบุตรสาวจะ
อาการรุนแรงถึงขันนี อารมณ์ของนางจะขึนๆลงๆและทําตัว
แปลกๆใช่หรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวอธิบาย

“เอ่อ…เมือหลายปี ก่อน,ไม่มีเด็กคนไหนชอบเล่นกับนางเลย
เพราะเมือใครทําอะไรไม่ถกู ใจนาง นางจะจับพวกเขาขังไว้,ที
แท้ทกุ อย่างก็เกิดจากสาเหตุนีนีเอง! ในคราแรก,ข้าคิดแค่
14
เพียงว่า นางซุกซนตามภาษาเด็กทัวไป แต่ตอ่ มา,เมือนางโต
ขึนอารมณ์ของนางก็รุนแรงขึนตามไปด้วย จนท้ายทีสุด,นาง
ก็ฆ่าคนจริงๆขึนมา! ตังแต่ตอนนัน,ข้าก็เห็นถึงความผิดปกติ
ของนางทันที! ท่านอาจารย์เย่,ท่านเป็ นดังเซียนสวรรค์ เพียง
จับชีพจร,ท่านก็สามารถคาดคะเนเหตุการณ์ได้อย่างแม่นยํา
ราวกับตาเห็น! กู่คนนีเลือมใสยิง! เอ่อ…เมือครู,่ กู่คนนีใจ
ร้อนจนเกินเหตุ ท่านอาจารย์เย่โปรดเมตาให้อภัยด้วยเถิด!”

กู่ช่างชุนกล่าวขึนพร้อมมอบคันธนูเย่หยวนอย่างสุภาพ

เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวว่า

15
“ท่านในฐานะผูเ้ ป็ นพ่อ,ข้าย่อมเข้าใจความใจร้อนนันได้ แต่
สําหรับชายแก่บางคนทีไม่ได้เกียวข้องอะไรเลย,กลับเอาแต่
เห่าไม่หยุดหย่อน ซึงนันสร้างความรําคาญใจให้แก่ขา้ อย่าง
ทีสุด! ยังหน้าไม่อายเรียกตนเองว่าเป็ น จอมปราชญ์โอสถ
ได้อย่างหน้าตาเฉย,เหตุใดถึงหน้าด้านขนาดนี? ทําไม่ได้ไม่
ว่า,แต่ยงั จะโง่ฝืนต่อไปจนเกือบทําคนอืนตาย!”

เห่อซูห่ มิงไม่คาดไม่ฝันเลยว่า,เย่หยวนจะค้นพบสาเหตุของ
อาการได้อย่างน่าอัศจรรย์ นอกจากนี,เหตุการณ์ทงหมดยั
ั ง
เกิดขึนต่อหน้าต่อหน้าเขาชัดเจน!

16
ยิงไปกว่านัน,สาเหตุเช่นนีมันปรากฏร่องรอยบนจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิด้วยงันรึ? วรยุทธลวงตามันไม่เกียวข้องใดๆกับ
เหล่านีเลย แล้วเย่หยวนไปใช้วิธีวินิจฉัยแบบใดกัน?

แต่เมือได้ยินเย่หยวนกล่าวแบบนัน มันเป็ นการชกหน้าเขา

อย่างชัดเจน พร้อมกล่าวโต้อย่างเดือดดาลทันทีวา่

“ไอ้เด็กเวร,เมือครูก่ ล่าวอันใด?”

17
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า

“ก็จริงไม่ใช่ร?ึ เหตุใดถึงเลือกใช้เตียงนําแข็งลึกลําหมืนปี ที
สามารถปราบปรามปี ศาจได้? เพียงเพราะมีฤทธิต่อ
วิญญาณศักดิสิทธิโดยตรง? เหอะๆ,วรยุทธลวงตาชนิดนีมิได้
เป็ นอันตรายต่อจิตวิญญาณศักดิสิทธิเลย หากขังนางไว้
เฉยๆช่วงระยะเวลาหนึง,จิตวิญญาณศักดิสิทธิของนางจะสา
มารถขจัดวรยุทธลวงตานันได้เอง แต่กลับตรงกันข้าม,การที
ท่านล่ามนางติดไว้กบั เตียงนําแข็งเช่นนี ฤทธิของเตียงกลับ
ไปยับยังจิตวิญญาณศักดิสิทธิ,จนวรยุทธลวงตาขยายตัวกัด
กินนางมากขึนแทน! เปรียบดัง,ท่านไปกดภูมิตา้ นทานในร่าง
กายของนาง พร้อมเปิ ดทางให้เชือโรคเข้ามาโดยง่าย ในเมือ
ข้ากล่าวมาขนาดนี,ท่านยังมีอะไรจะเถียงอีกหรือไม่?”

18
จากคํากล่าวเหล่านีของเย่หยวน ได้ทาํ ให้สีหน้าของเห่อซูห่ มิ
งเปลียนไปเรือยๆ

การวิเคราะห์ของเขาคมชัดเห็นภาพเป็ นรูปธรรม พร้อมด้วย

ความจริงทีผ่านมาเป็ นตัวเสริมให้การวิเคราะห์ของเขาให้มี
นําหนักยิงขึน แท้จริงแล้ว,สาเหตุททํี าให้อาการของกู่ชิงทรุด
หนักลง ทังหมดเป็ นเพราะเห่อซูห่ มิง

เมือทุกอย่างกระจางชัดแล้ว,กู่ช่างชุนยังคงมองเห่อซูห่ มิ
งเหมือนเดิมได้อย่างไร?

19
 แน่นอน,สีหน้าการแสดงออกของกู่ช่างชุนเปลียนไปทันที
พร้อมจ้องมองเห่อซูห่ มิงด้วยสายตาทีต่างจากเดิมโดยสิน
เชิง

แม้เขาแทบอย่างพุง่ ซัดฝ่ ามือใส่เพียงใด แต่นนก็

ั มิอาจทําได้
โดยง่ายเลย

ความสัมพันธ์ระหว่างเห่อซูห่ มิงและตระกูลกู่ถือเป็ นกันเอง

ดังพีน้อง กระทังกู่ช่างชุนยังจนปั ญญาว่าจะจัดการเรืองนี
อย่างไร

20
 เพราะไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน,อีกฝ่ ายก็ยงั เป็ นจอมปราชญ์
โอสถหนึงเดียวในเมืองบรรพกาลเก่า!

ถึงแม้จอมปราชญ์โอสถคนนีจะดูไม่สมชือสักเท่าไหร่ เมืออยู่
ต่อหน้าเย่หยวนก็ตาม

21
 ตอนที726 สํานักการค้ าดาวตก

“แก! แกกล้ากล่าวให้รา้ ยข้างันรึ! หากแกมีความสามารถ

จริง,ก็จงรักษาชิงเอ๋อซะ! มิฉะนัน,ก็พดู จาไร้สาระต่อหน้า
ชายแก่คนนี!”

เห่อซูห่ มิงกล่าวพร้อมท่าทีโกรธจัด

1
“แค่ถอนวรยุทธลวงตาออก,มันง่ายเพียงพลิกฝ่ ามือ ใยถึง
กล่าวราวกับยากเย็น?”

เย่หยวนกล่าวพร้อมเหลือบมองอีกฝ่ ายด้วยหางตา

เห่อซูห่ มิงต้องการจะทําให้เย่หยวนดูแย่ลงด้วยคํากล่าว แต่

เขากลับต้องกลืนคําพูดของตนลงไปแทนฉับพลัน

วิธีการของเด็กคนนีค่อนข้างแปลกประหลาดอย่างแท้จริง
เนืองจากสามารถวินิจฉัยอาการป่ วยของกู่ชิงได้ไม่ยาก เขา
เองก็น่าจะรักษาได้เช่นกัน

2
 “อย่าคุยโมโอ้อวดทังๆทีไม่ลงมือ!”

เห่อซูห่ มิงกรนเสียงอย่างเย็นชา

แต่เย่หยวนกลับไม่มีปฏิกิรยิ าตอบใดๆ เขายกมือทังสองไขว้

หลังพร้อมมองไปทีเห่อซูห่ มิง ก่อนจะเบนสายตาเหลือบมอง
ตรงทางออกอย่างเรียบนิง

3
เมือกู่ช่างชุนเห็นฉากนี เขาจะไม่รูค้ วามตังใจของเย่หยวนได้
อ่างไร? เขาทําได้เพียงกล่าวอย่างงุ่มงามว่า

“น้องเห่อ,เจ้า…เจ้าออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนดีกว่าหรือ
ไม่?”

เห่อซูห่ มิงยืนตัวแข็งราวนําแข็งเกาะอย่างช่วยไม่ได้ เมือได้

ยินเช่นนี,เขารูส้ กึ เสียหน้าอย่างทีสุด พร้อมจ้องเขม็งไปยังเย่
หยวนด้วยสายตาอันเปี ยมด้วยความแค้น!

4
 “เหอะ!”

เห่อซูห่ มิงสะบัดแขนเสือแรงและหมุนตัวออกไปทันที

“หึ,แมลงวันหายไปสักที”

เมือเห่อซูห่ มิงเดินออกไปแล้ว เย่หยวนก็ตรงมาหยุดเบือง

หน้าของกู่ชิง และท่องคาถาบางอย่างออกมาจริงๆ!

5
ในไม่ชา้ ,เสียงของเย่หยวนก็กงั วานดังกึกก้องไปทัวคุกใต้ดิน
บรรยากาศโดยรอบอบอวนไปด้วยคลืนบทสวดภาษา
โบราณ!

“อ๊ากก! หยุด…หยุดเดียวนี!”

เสียงสวดของเย่หยวนดังก้องหูก่ชู ิง สิงนีทําให้นางรูส้ กึ เจ็บ

ปวดอย่างมาก จนดินทุรนทุรายไปมา

แต่เย่หยวนก็มิได้แยแสต่อท่าทางของกู่ชิง พร้อมสวดคาถา

6
 ต่อไปไม่หยุด

จนจบคาถานัน,เสียงของเย่หยวนหยุดลงในทันที!

“ชําระวิญญาณ!”

เย่หยวนเปล่งเสียงออกไปจนกังวานทัวคุกใต้ดินอีกครัง
พร้อมชําระสิงแปลกปลอมทีอยู่ในทะเลแห่งจิตใจของนางจน
หมดสิน

ทัวร่างกู่ชิงสันเทาเล็กน้อย แต่มิได้ดนรนใดๆอี
ิ กต่อไป

7
 ดวงตาทังสองของนางทีเคยมืดมน ในขณะนีกลับมาใส
บริสทุ ธิงามอีกครัง

เย่หยวนหันหลังกลับไปและกล่าวกับกู่ช่างชุนว่า

“ท่านประมุขตระกูลกู่,บุตรสาวของท่านปลอดภัยดีแล้ว แต่
เนืองจาก,นางถูกล่ามติดไว้กบั เตียงนําแข็งนีนานถึงสามปี
จิตวิญญาณศักดิสิทธิของนางจึงอยู่ในสภาวะค่อนข้างวิกฤต
ข้าจะมอบใบสังโอสถสําหรับหลอมนําโอสถให้นางดืม หลัง
จากนันนางจะค่อยๆกลับมาแข็งแกร่งขึนดังเดิม”

8
เมือกู่ช่างชุนเห็นแววตาของลูกสาวตนเองกลับมาปกติดงั
เดิม ทันทีทจบเสี
ี ยงสวดคาถาของเย่หยวน รอบดวงตาของ
เขาก็เห่อร้อนขึนฉับพลัน

เห็นได้ชดั ว่า,เย่หยวนรักษากู่ชิงจนหายแล้วจริงๆ!

“ท่านอาจารย์เย่,กู่คนนีขอเป็ นหนีบุญคุณท่านตลอดไป!”

9
 กู่ช่างชุนกล่าวด้วยความยินดีอย่างยิง

แต่เย่หยวนกลับกล่าวอย่างเรียบนิงว่า

“เหอะ,ท่านประมุขตระกูลกู่ไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพกับข้า ตัวข้า

นันไม่สมควรได้รบั ความกตัญ ขู องตระกูลกู่ โปรดอย่าได้
ขุ่นเคืองใจเย่คนนีเลย!”

“มิกล้า,มิกล้า!”

10
 …………………….

เนืองจากการปรับเปลียนเจ้าของหอสุคนธรสอย่างกะทันหัน
ได้ก่อเกิดคลืนแห่งความโกลาหลครังใหญ่ภายในเมืองบรรพ

11
 กาลเก่าทันที

หอสุคนธรสเป็ นย่านทีเฟื องฟูทสุี ดในเมืองบรรพกาลเก่าแห่ง

นี ไม่วา่ จะทําธุรกิจใดในบริเวณนีย่อมประสบความสําเร็จกัน
ทังสิน

สําหรับตระกูลกู่,หอสุคนธรสนีเปรียบเสมือนบ่อเงินบ่อทอง
ของพวกเขา เรียกได้วา่ ,มีทองคําแท่งร่วงหล่นจากฟ้าทุกวัน
ไม่ขาดมือ แต่ในตอนนี,เจ้าของคนใหญ่กลับเป็ นเพียงเจ้าหนู
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านิรนาม!

12
เมือทุกคนทราบเรืองนี,ขากรรไกรของพวกเขาก็แทบร่วงลง
พืน

ทุกคนล้วนสงสัยยิงว่า,เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
คนนี สามารถยึดครองย่านนีจากมือของยักษ์อย่างตระกูลกู่
ได้อย่างไร?

ซึงสิงทีทําให้ผคู้ นประหลาดใจกว่านันคือ ตระกูลกู่มีสถานะ

เป็ นถึงหนึงในสามของตระกูลมหาอํานาจ,กับแค่เด็กน้อยคน
หนึง ควรจะสามารถจัดการได้เพียงหนึงผายลม!

13
ระยะเวลาทีเย่หยวนขึนมายังดินแดนศักดิสิทธินันสันมาก ดัง
นันผูค้ นทีเขาติดต่อสัมพันธ์จงึ มีนอ้ ยมากเช่นกัน

ซึงความสามารถของเย่หยวนถือเป็ นทีประจักษ์แค่ในหมู่
บุคคลระดับสูงของเมืองบรรพกาลเก่าเท่านัน

แม้ผคู้ นหลากหลายจะไม่มีใครทราบเรืองภายในเหล่านี แต่

ทุกคนต่างรูส้ กึ เกรงขามในตัวเด็กคนนีกันทังสิน

เพราะทุกคนต่างพบเห็นจนชินตาแล้วว่า เย่หยวนและจุน
เทียนยู่มกั เดินเคียงคูด่ ว้ ยกันบ่อยครัง แน่นอนว่า,ความ
สัมพันธ์ระหว่างทังสองดูจะใกล้ชิดกันมาก

ยิงไปกว่านัน,ทังท่าทางและคําพูดคําจาระหว่างทังสอง ทุก
14
 คนทีได้ยินกลับไม่นกึ ว่าเป็ นเพียงความสัมพันธ์พน้ี องแน่
นอน แต่มนั ดูสนิทสนมราวกับสหายรักมากกว่า

และเมือมีจนุ เทียนยู่อยู่เคียงข้างตลอดเช่นนี จะมีใครบ้าทํา

ตัวไร้มารยาทต่อหน้ากัน?

ในวันนี,เย่หยวนและจุนเทียนยู่เดินทางมายังสํานักการค้า
แห่งหนึงในเมืองเดียวกัน

15
“น้องเล็กเย่,หากเจ้ากําลังหาพันธมิตรทางการค้า เจ้าควรไป
ยังสํานักการค้าชะตาสวรรค์ทเป็
ี นขัวอํานาจใหญ่ในเมือง
เหตุใดถึงต้องการมายังย่านการค้าเล็กๆอย่าง,สํานักการค้า
ดาวตกกัน?”

จุนเทีนยู่กล่าวถามด้วยความงุนงง

ทีเย่หยวนช่วยรักษากู่ชิงเป็ นเพียงเพราะหอสุคนธรส ดังนัน,

จุนเทียนยู่จงึ เข้าใจเย่หยวนเช่นนัน

หลังจากทีเย่หยวนก้าวขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ อาจกล่าวได้

ว่า,เย่หยวนเป็ นดังดวงวิญญาณโดนเดียว ดังนัน,ในตอนนี
16
เขาจําเป็ นต้องเร่งบ่มเพาะพลังโดยเร็วทีสุด ซึงนันจําเป็ นต้อง
อาศัยทรัพยากรทีมากขึนเป็ นธรรมดา!

แต่หลังจากทีเย่หยวนอยู่ในอาณาจักรพลังนี ความต้องการ
ต่อทรัพยากรของเขาก็มีเพิมสูงขึนเป็ นทวีเท่า นีจึงส่งผลให้
ต้นทุนสูงตามไปด้วยเช่นกัน

ด้วยทรัพย์สินของเขาในปั จจุบนั ,แน่นอนว่ามีไม่เพียงพอ

ในตอนทีอยู่แดนล่าง,เย่หยวนยังสามารถพึงพากําลังของ
เมืองวูเ่ ฟิ น และไม่มีปัญหาในเรืองค่าใช้จ่ายด้านทรัพยากร
การบ่มเพาะพลังเลยสักนิด
17
แต่หลังจากทีขึนมายังดินแดนศักดิสิทธิ ทุกอย่างมันต่างกัน
มาก

ดังนัน,เรืองเร่งด่วนทีสุดของเย่หยวนในมือก็คือ การหาผลึก
แร่ฟา้ บริสทุ ธิและแต้มความดี!

ซึงหนทางทําเงินทีดีทีสุดของเย่หยวนคือการจัดจําหน่ายขาย
โอสถ เพราะนีเป็ นช่องทางทีเย่หยวนถนัดทีสุดแล้ว

เนืองจาก การจัดจําหน่ายโอสถจําเป็ นต้องมีสาํ นักการค้าที

เป็ นดังตัวกลางมารองรับและกระจายสินค้าสูผ่ บู้ ริโภค ซึงผู้
18
 คนโดยส่วนใหญ่ทต้ี องการจับจ่ายซือของ,ย่อมเลือกมายัง
สํานักการค้าทีใหญ่และโด่งดังทีสุดเสมอเป็ นอันดับแรก

แต่สิงทีทําให้จนุ เทียนยู่งนุ งงก็คือ,เย่หยวนกลับไม่สร้าง

พันธมิตรทางการค้ากับ สํานักการค้าอันดับหนึงแห่งเมือง
บรรพกาลเก่า แต่กลับเลือกร่วมมือกับอันดับรองลงมาอย่าง,
สํานักการค้าดาวตกแทน

เย่หยวนยิมและกล่าวอธิบายว่า

“สํานักการค้าชะตาสวรรค์เปรียบดังดวงอาทิตย์ยามเทียง
ตรง กลางเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี ความมันคังครอบคลุม
19
ท้องตลาดไปเกือบครึง แล้วหอโอสถสุคนธรสเล็กๆของเราจะ
ไปมีอาํ นาจต่อรองอันใดได้? คําตอบทีดีทีสุดของเราในขณะ
นีจึงควรเป็ นสํานักการค้าอันดับสอง,สํานักการค้าดาวตก
แห่งนี แถมสถานการณ์ของทีนีในปั จจุบนั ก็ไม่สดู้ ีนกั พวก
เขาถูกกดโดยสํานักการค้าชะตาสวรรค์อย่างต่อเนือง ดัง
นัน…อํานาจการต่อรองของเราย่อมสูงกว่ามาก รวมไปถึง
ส่วนแบ่งทางการตลาดก็เช่นกัน”

สําหรับชือร้านใหม่,เย่หยวนคิดชือให้มนั ได้ตงนานแล้
ั ว ตังแต่
นีต่อไป,มันมีนามว่า หอโอสถสุคนธรส

จุนเทียนยู่ไม่เคยนึกถึงเรืองนีมาก่อนเลย แต่เมือได้ฟังดังนัน,
เขาก็เข้าใจในทันที
20
ทว่า…มีอยู่เรืองหนึงทีเย่หยวนไม่ได้บอกจุนเทียนยู่คือ ตัว
เขามีความสัมพันธ์ทค่ี อนข้างแน่นแฟ้นกับประธานของ
สํานักการค้าดาวตกในชีวิตก่อนหน้า

ในชีวิตนี,ทีเขาพึงขึนมาจากแดนล่าง เขาย่อมต้องเลือกคบ
ค้าสมาคมกับคนใกล้ตวั แน่นอน

21
“เป็ นเช่นนันเอง ข้าคาดไม่ถึงเลยว่า,เจ้าเองจะมีเล่หเ์ หลียม
ด้านการค้าเช่นกัน! แต่ขา้ คิดว่า,เมือพวกเขาเห็นโอสถของ
เจ้า พวกเขาจะต้องยินดีรว่ มมืออย่างแน่นอน โอสถต่างๆที
เจ้าหลอมขึนช่างมีสรรพคุณอันน่าอัศจรรย์!”

จุนเทียนยู่กล่าวอย่างตืนเต้น

เย่หยวนให้เขาเป็ นคนทดสอบสรรพคุณโอสถชนิดต่างๆก่อน
หน้านี ซึงผลทีตามมากลับน่าทึงอย่างมาก แม้เขาอยู่ใน
อาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ แต่โอสถเหล่านันยังใช้กบั เขาได้
ผลอย่างเหลือเชือ!

22
โอสถทีเย่หยวนหลอมขึนเอง,มันมีคณ
ุ สมบัติเหนือกว่าโอสถ
ทัวไปในท้องตลาด!

และทีสําคัญกว่านันคือ,โอสถเหล่านีของเย่หยวนยังขาย
ถูกกว่าโอสถทัวไปมาก หากจุนเทียนยู่เป็ นผูค้ นทัวไป,เขาเอง
ย่อมต้องเลือกซือโอสถของเย่หยวนอย่างไม่ลงั เล!

เย่หยวนยิมและรุกหน้าตรงเข้าไปในสํานักการค้าดาวตก

23
 ทันที พร้อมกับจุนเทียนยู่

“ลูกค้าผูม้ ีเกียรติ,สิงใดบ้างทีท่านต้องการ? ทางเรา,สํานัก

การค้าดาวตกมีทกุ อย่างเพียบพร้อมต่อความต้องการของ
ท่าน ทังยุทธภัณฑ์,โอสถหรือกระทังวรยุทธบ่มเพาะพลัง
ท่านลูกค้าผูท้ รงเกียรติสามารถเลือกสรรได้อย่างอิสระ!”

ทันทีททัี งคูต่ รงเข้ามา ก็มีชายสูงอายุคนหนึงตรงมาหาและ

เริมสาธยายความดีงามทันที

แต่เย่หยวนเพียงยิมและตอบว่า

24
 “เถ้าแก่,ทีแห่งนีมีผคู้ นเบาบาง ดูเหมือนว่าธุรกิจจะไม่คอ่ ย
ราบรืนเท่าทีควรนัก!”

เถ้าแก่คนนันกล่าวตอบว่า

“เรียนท่านลูกค้าผูท้ รงเกียรติ,อย่ามองเพียงว่าผูค้ นเบาบาง

แต่ของทุกอย่างภายในนีล้วนเป็ นของแท้! ข้ามิใช่พอ่ ค้าใจจืด
ใจดําทีหลอกขายของเสียแก่ลกู ค้าแน่นอน! ไม่ทราบว่า,พ่อ
หนุ่มต้องการสิงใดรึ?”

25
 เย่หยวนกล่าวว่า

“ข้ามิได้มาทีนีเพือซือของ ข้ามาทีนีเพือพูดคุยเรืองธุรกิจ ข้า

สงสัยว่า,จะมีใครสามารถไปเรียกผูด้ แู ลสํานักการค้าดาวตก
ของสาขานีได้บา้ ง?”

26
 ตอนที727 ทดสอบโอสถเหล่านี

“คุยเรืองธุรกิจ?”

เถ้าแก่ราวกับถูกตรึงแข็งฉับพลัน

“ข้าเป็ นเจ้าของหอโอสถสุคนธรส,นามเย่หยวน โอ้,ในอดีต

1
 มันเคยเป็ นหอสุคนธรสเฉยๆ”

เย่หยวนกล่าวอธิบาย

“หอสุคนธรส! ท่านคือเจ้าของคนใหม่ผนู้ นหรอกรึ

ั ?”

เถ้าแก่อทุ านขึนด้วยความตกใจ

เกียวกับข่าวของหอสุคนธรสทีมีการเปลียนแปลงเจ้าของ
เถ้าแก่คนนีเคยได้ยินเช่นกัน แต่เขามิได้ให้ความสนใจเท่า
ไหร่นกั

2
เถ้าแก่ไม่คิดเลยว่า,เจ้าของคนใหม่แห่งหอสุคนธรสจะเป็ น
เพียงพ่อหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนี!

“หอโอสถสุคนธรสของเรามีแผนดําเนินธุรกิจโอสถ และต้อง
การสร้างพันธมิตรทางการค้ากับสํานักการค้าดาวตกแห่งนี”

เย่หยวนกล่าว

3
 เถ้าแก่อดหัวเราะไม่ได้เลยเมือได้ยิน และกล่าวว่า

“พ่อหนุ่ม,การทําธุรกิจมิได้ง่ายอย่างทีเจ้าคิด หากท่านต้อง
การทําธุรกิจด้านโอสถ ข้าสงสัยว่า,ภายในหอสุคนธรสตอนนี
มีนกั หลอมโอสถจํานวนเท่าใดและระดับใดบ้าง? กําลังการ
ผลิตต่อวันขันตําอยู่ทเท่
ี าไหร่? และทีสําคัญทีสุดคือ,ท่านมี
สูตรโอสถชูโรงบ้างหรือไม่?”

หลังจากประหลาดใจอยู่ชวขณะ
ั เถ้าแก่ก็เริมสอนเย่หยวน
ราวกับกําลังสอนเด็กทีไม่รูเ้ รืองอะไรเลย

เขายังเด็กเกินไปสําหรับการทําธุรกิจ!

4
 เถ้าแก่รูจ้ กั จุนเทียนยู่ดี สันนิษฐานได้วา่ ,อีกฝ่ ายคงขู่เข่น
ตระกูลกู่ให้จิกจมูกจนต้องยอมมอบหอสุคนธรสมาแน่นอน
ในท้ายทีสุดนี,พวกตระกูลกู่ก็ยงั คงหวาดกลัวจุนเทียนยู่

เพียงแค่วา่ ,เถ้าแก่ยงั คงงุนงงอย่างยิงว่า เหตุใดจุนเทียนยู่ผู้

เด็ดเดียวนีถึงได้มาอยู่กบั พ่อหนุ่มเหลือขอคนนีได้

แม้วา่ จุนเทียนยู่จะน่าเกรงขามเพียงใด แต่เถ้าแก่คนนีก็ไม่

กลัวเขา

5
ถึงอิทธิพลของสํานักการค้าดาวตกสาขาเมืองบรรพกาลเก่า
จะอ่อนแอ แต่อิทธิพลของสํานักการค้าดาวตกทังหมดนันยิง
ใหญ่มาก!

เพียงยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ,มันไม่ควรค่าแก่

การท้าทายต่อหน้าพวกเขาเลย

เถ้าแก่เองก็ยงั มันใจว่า,จุนเทียนยู่คงไม่กล้าทําเรืองบ้าบินทีนี
เช่นกัน

6
เย่หยวนมองอีกฝ่ ายอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“หากข้าจําไม่ผิด ระดับตําแหน่งในสํานักการค้าดาวตกของ
ท่าน,แบ่งเป็ นหกดาวใช่หรือไม่? ท่านเป็ นเพียงผูจ้ ดั การ
ระดับห้าดาวเท่านัน,คงไม่สามารถตัดสินเรืองนีได้เอง ข้าขอ
เจรจากับผูท้ มีี อาํ นาจตัดสินใจ,รบกวนเรียกให้หน่อยได้หรือ
ไม่?”

ท่าทีของเถ้าแก่เปลียนไปและกล่าวอย่างระมัดระแวงว่า

“ท่านทราบได้อย่างไรว่าข้าเป็ นผูจ้ ดั การระดับห้าดาว? ไม่,

7
เดียวก่อน…ท่านทราบเรืองภายในของสํานักการค้าดาวตก
ได้อย่างไร? เรืองเหล่านี,ไม่มีทางเป็ นไปได้เลยทีคนนอกจะ
ทราบ!”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ท่านไม่จาํ เป็ นต้องใส่ใจ เพียงไปเรียกผูจ้ ดั การหกดาวมาให้

พบข้าก็พอ”

8
เถ้าแก่คนนีเห็นได้ชดั ว่า,เป็ นแค่ผจู้ ดั การระดับห้าดาวและไม่
มีอาํ นาจในการตัดสินใจใดๆ และผูจ้ ดั การใหญ่ของสํานัก
การค้าดาวตกสาขานีก็ควรจะเป็ นระดับหกดาว

เนืองจากความสัมพันธ์ระหว่างเย่หยวนและประธานสํานัก
การค้าดาวตก เรืองเหล่านีเขาย่อมกระจ่างชัดแจ้งดี

ในขณะทีเถ้าแก่กาํ ลังจะปฏิเสธ จู่ๆเสียงหวานไพเราะก็ดงั ขึน

จากห้องด้านใน

“ให้ทา่ นเย่และท่านจุนเข้ามา!”

9
เถ้าแก่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เมือได้ยิน และพาพวกเย่
หยวนทังสองเข้าไปหาทันที

เมือเย่หยวนได้ยินเสียงหวานนี,เขาก็อดทีจะอยากรูอ้ ยาก
เห็นไม่ได้เลย เป็ นไปได้ไหมว่า,ผูจ้ ดั การใหญ่ของสํานักการ
ค้าดาวตกสาขานีจะเป็ นผูห้ ญิงจริงๆ?

ทังคูเ่ ดินติดตามเถ้าแก่เข้ามาข้างใน แน่นอน,เบืองหน้าทัง

สองปรากฏหญิงสาวคนหนึงทีสวมผ้าคลุมปกปิ ดใบหน้า นัง
ยังตําแหน่งทรงเกียรติ

10
ด้านข้างของนางปรากฏชายแก่ทคอยเฝ้
ี าอารักขา ซึงเขาผูน้ ี
เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ !

เมือเห็นพวกเย่หยวนทังสองเข้ามา ม่านตาของทังนางและ
ชายแก่ก็ตอ้ งขยายกว้างโดยไม่ตงใจ
ั และเมือเย่หยวนเข้ามา
เห็นหญิงสาวนางนี,เขาเองก็ตอ้ งเบิกตากว้างเช่นกัน

หญิงสาวนางนีเป็ นแค่,นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาเท่านัน แต่

กลับนังอยู่บนตําแหน่งสูงสุด พร้อมด้วยผูอ้ ารักขาเป็ นยอด
ฝี มือวิชชาสวรรค์ฟา้ ยืนอยู่

11
 ดูเหมือนว่าอัตลักษณ์ของหญิงสาวนางนีจะค่อนข้างพิเศษ
ไม่นอ้ ย

“ท่านเย่,ท่านทราบถึงระบบตําแหน่งของสํานักการค้าดาวตก
ได้อย่างไร? กรุณาบอกเซียนเอ๋อได้ไหมว่า,ท่านไปล่วงรูจ้ าก
ทีใด?”

หญิงสาวนางนีมีนามว่าเซียนเอ๋อ และเป็ นคนแรกทีเอ่ยปาก

สอบถาม

12
 เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ธุรกิจคือธุรกิจ หากแม่นางเซียนเอ๋อสนใจ,เย่คนนีจะเล่าให้
ท่านฟั งแน่นอนในอนาคต แต่วนั นี,ข้ามาพร้อมกับความจริง
ใจ”

เซียนเอ๋อไม่คิดจะรบกวนมากเกินไปสําหรับเรืองนี ถึงแม้นกั
สูท้ วไปจะไม่
ั มีใครทราบเกียวกับระบบตําแหน่งของสํานัก

13
 การค้าดาวตก แต่มนั ก็มิใช่ความลับเช่นกัน

แต่สิงทีนางอยากรูอ้ ยากเห็นยิงคือ เย่หยวนเป็ นแค่คนยาก

จนและไม่มีอะไรเลย ทว่าเขาไปเอาความมันใจมาจากทีใด
ถึงกล้าเข้ามาขอร่วมมือกับนาง

เรืองทีเกิดขึนก่อนหน้าภายในเมืองแห่งนี,ผูอ้ าวุโสต้วนล้วนมิ
ทราบ แต่นางกระช่างชัดแจ้งดี

ในฐานะทีเป็ นถึงผูจ้ ดั การหลัก,หากนางไม่ทราบข่าวเหล่านี

นางก็ไม่เหมาะสมทีจะนังเก้าอีนีอีกต่อไปเช่นกัน

14
 เด็กหนุ่มนามเย่หยวนคนนี,มิใช่เงียบง่ายอย่างทีเห็นเลย!

ไม่จาํ เป็ นต้องสนใจสิงอืนใด เพียงทําให้จนุ เทียนยู่อยู่ขา้ ง

กายเย่หยวนได้ตลอด,ดังผูอ้ ารักขาเช่นนี ก็เป็ นทีชัดเจนแล้ว
ว่า,นีมิใช่สิงทีคนธรรมดาจะทําได้!

“ไม่เป็ นไร ในเมือท่านเย่ไม่ตอ้ งการกล่าวอีกต่อไป,งันเราเข้า

เรืองกันเลยดีกว่า หอโอสถสุคนธรสของท่านยังมีรากฐานเท่า
กับศูนย์ภายในเมืองนี มิใช่เรืองง่ายทีจะตังหลักธุรกิจได้ ไม่
เพียงต้องอาศัยความอดทน,แต่ทา่ นยังต้องมีความสามารถ
ในการรับความเสียงอีกด้วย ท่านคิดว่าตนจะสามารถพยุง

15
 ธุรกิจของท่านได้จริงรึ?”

เซียนเอ๋อกล่าวอย่างตรงไปตรงมาไม่บดบังใดๆ

แต่ความจริงแล้ว,เซียนเอ๋อมิได้คิดเช่นนันเลยภายในใจ!

สําหรับเย่หยวนทีต้องการก่อร่างสร้างหอโอสถสุคนธรสนี
เขาจําเป็ นต้องสร้างพันธมิตรกับสํานักการค้าอยู่แล้ว

16
 ทว่าเย่หยวนไม่เลือกสํานักการค้าชะตาสวรรค์ แต่กลับมา
เลือกสํานักการค้าดาวตกแห่งนี มันก็เพียงพอแล้วทีจะเข้าใจ
ถึงความฉลาดหลักแหลมและวิสยั ทัศน์การไกลของเย่หยวน
คนนี

อย่างไรก็ตาม…นางก็ไม่คิดทีจะร่วมมือกับเย่หยวนเช่นกัน

แต่ทาํ เลทีตังของหอโอสถสุคนธรสนี,มันช่างทําให้เซียนเอ๋อ
ประทับใจอย่างยิง นันจึงเป็ นเหตุวา่ ทําไมนางถึงปล่อยให้เขา
เข้ามา

หากสํานักการค้าดาวตกสามารถเข้ามาแทนทีหอโอสถ
17
 สุคนธรสได้ พวกนางจะต้องลดช่องว่างของสํานักการค้า
ชะตาสวรรค์ได้แน่นอน สิงนีจะทําให้สาํ นักการค้าดาวตกขึน
ผงาดในเมืองบรรพกาลเก่า!

ทําเลทีตังของหอโอสถสุคนธรสช่างยอดเยียมเกินไปจริงๆ!

เซียนเองไม่ได้คิดจะร่วมมือกับเย่หยวนเลยแม้แต่นอ้ ย อย่าง
ไรก็ตาม,ทีตังของหอโอสถสุคนธรสถือเป็ นทําเลทอง ดังนัน
นางจึงกล่าวแตกหักตังแต่เริมต้นทันที

18
 แต่เย่หยวนกลับยิมเมือได้ยินและกล่าวว่า

“แม่นางเซียนเอ๋อ,ท่านไม่จาํ เป็ นต้องวางแผนไร้ประโยชน์เช่น

นัน ข้าต้องการเพียงเสาะหาแหล่งวัตถุดิบ,และไม่ตอ้ งการจะ
อยู่ใต้เท้าใคร อย่างไรก็ตาม,ตราบใดทีแม่นางเซียนเอ๋อสัญ
ญาว่าจะจัดหาวัตถุดิบให้แก่หอโอสถสุคนธรสของเรา ท่านก็
สามารถอุ่นใจได้เลยว่า,ภายในครึงปี ส่วนแบ่งการตลาดของ
สํานักการค้าดาวตกจะต้องเพิมขึนเป็ นสองจากสิบส่วนแน่
นอน!”

19
สายตาทีจับจ้องของเซียนเอ๋อรุนแรงขึนทันทีโดยมิตงใจเมื
ั อ
ได้ยิน แต่สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่เชือ เพียงเพราะ
ต้องสํารวมเมืออยู่ตอ่ หน้าแขก,นางจึงถูกผ้าบดบังเพือมิให้
แสดงกิรยิ าทีไม่สภุ าพจนเกินไป

หากพวกนางสามารถขยายส่วนแบ่งการตลาดเป็ นสองจาก
สิบส่วนได้ นีจะเป็ นการพัฒนาครังใหญ่แน่นอน

กําไรหลังจากนีจะมิใช่เรืองตลกอีกต่อไป!

เว้นเสียแต่,เย่หยวนเป็ นเพียงเจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าตัวน้อย แล้วเขาจะมีปัญญาทําอย่างทีปากว่าได้อย่าง
ไร?

20
“หุห,ุ สองส่วน? ท่านเย่มิกล่าวเพ้อฟั นเกินไปหน่อยรึ? สํานัก
การค้าดาวตกของเราเปิ ดทําการในเมืองนีมากว่าสิบปี ซึงใน
สิบปี นี,ส่วนแบ่งการตลาดของเราก็ตากว่
ํ าหนึงส่วนมาโดย
ตลอด แต่การทีท่านบอกว่า,จะช่วยให้เพิมเป็ นสองส่วนภาย
ในครึงปี มันดูจะไม่โอ้อวดเกินไป?”

เซียนเอ๋อกล่าว

21
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“สองส่วนเป็ นเพียงเริมต้น หากยังคงอนุรกั ษ์ความสัมพันธ์

ระหว่างสองฝ่ ายดี ส่วนแบ่งการตลาดเพิมเป็ นสามส่วนก็มิใช่
เรืองเกินจริง อย่าพึงรีบร้อนตัดสินใจ,ลองดูโอสถตรงหน้าเสีย
ก่อน และค่อยสนทนาต่อ”

ในขณะทีเขากล่าว,เย่หยวนก็วางกล่องใบหนึงลงตรงหน้า
เซียนเอ๋อ เมือนางเปิ ดออกมาก็ปรากฏเม็ดโอสถห้าถึงหก
ชนิดวางอย่างเป็ นระเบียบอยู่

22
“โอสถหยาดทิพย์ลกึ ลับ,โอสถบํารุงหัวใจ,โอสถฟื นฟูปราณ
ระดับห้า…โอสถเหล่านีล้วนธรรมดาทัวไป เป็ นไปได้ไหมที
เราจําเป็ นต้องพึงพาของแบบนีของท่านเย่?”

นําเสียงของเซียนเอ๋อเผยถึงความผิดหวังอย่างชัดเจน นาง
รูส้ กึ เสียเวลาอย่างมากทีต้องสนทนาเรืองไร้สาระกับเด็กคน
นี

แต่เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

23
“แม่นางเซียนเอ๋ออย่าพึงใจร้อนไป เหตุใดถึงไม่ลองทดสอบ
โอสถเหล่านีซะก่อนล่ะ?”

24
 ตอนที728 ความเคารพ

“ท่านเย่,ข้ามิทราบว่าท่านไปเอาความมันใจขนาดนีมาจาก
ไหน แต่ขา้ รูส้ กึ เพียงว่า,หาทางเดียวทีข้าจะร่วมมือกับท่าน
คือ การเสนอโฉนดทีดินของหอสุคนธรส ข้ามันใจอย่างยิงว่า,
หากเราพูดคุยกันในเรืองนี พวกเราย่อมมีความสุขกันทังสอง
ฝ่ าย”

ชัดแจ้งยิงว่า,เซียนเอ๋อหมดความสนใจทีจะพูดคุยกับเย่
หยวนต่อแล้ว นางจึงเปิ ดไพ่บนมือทังหมดโดยตรง
1
สําหรับโอสถตรงหน้านาง,นางไม่คิดแม้แต่จะทดสอบเลยสัก
นิด

หากเป็ นโอสถระดับหกก็วา่ ไปอย่าง แต่นีเป็ นแค่โอสถระดับ

ห้าทัวไป เหตุใดนางต้องเสียเวลาทดลองมันด้วย? แค่จะให้
กวาดตามองโอสถเหล่านันอีดรอบยังขีเกียจเลย

ในขณะนันเอง,จุนเทียนยู่ผปู้ ิ ดปากเงียบสนิทตังแต่คราแรก
ในทีสุดก็กล่าวขึนว่า

“แม่นางเซียนเอ๋อ,คงเข้าใจผิดแล้วกระมัง ทีพวกเรามายัง
2
สํานักการค้าดาวตกไม่ใช่เพือสนองความต้องการของท่าน!
หากโอสถเหล่านีลงสูท่ อ้ งตลาด,แน่นอนว่าจะต้องทํากําไรได้
อย่างมหาศาล หากตามืดบอดทิงโอกาสทองนีไป,เราก็แค่ไป
ยังสํานักการค้าอืน แต่สาํ หรับท่านคงยากทีจะประคองธุรกิจ
นีให้อยู่รอดต่อไปในอนาคต!”

โอสถเหล่านีดูธรรมดามากก็จริง แต่ผลกําไรของมัน
ช่างมหาศาลเกินจินตนาการหากขายทอดตลาด!

แม้วา่ จุนเทียนยู่จะไม่เข้าใจเรืองธุรกิจมากนัก แต่เขาก็

ตระหนักชัดดีวา่ ,นีเป็ นโอกาสทองทีเย่หยวนเมตามอบให้แก่
สํานักการค้าดาวตก ไม่ใช่สาํ นักการค้าดาวตกทีจะต้องมาให้
ทานสงสารแก่หอโอสถสุคนธรสเช่นนี!
3
 เพียงแต่…โอกาสเช่นนีพวกเขาโง่เกินไปทีจะรับมัน

อย่างไรก็ตาม,ไม่วา่ พวกเขาจะรับมันหรือไม่ มันก็คิดอยู่กบั

สติปัญญาของพวกเขาในขณะนีแล้ว

“เหอะๆ,สําคัญตนผิดเกินไป! ไม่มีแม้กระทังจ้าวบรรพกาล
โอสถ แต่ยงั กล้าเสนอหน้ามาสร้างพันธมิตรกับสํานักการค้า
ดาวตก? นีพวกเจ้าคิดว่าตนเองเป็ นใคร?”

4
ชายแก่ทยืี นอยู่ขา้ งหลังเซียนเอ๋อกล่าวขึน พร้อมหัวเราะเยาะ
เย้ย

มันเป็ นทีชัดเจนยิง,สองคนตรงหน้าเขามันไม่ตา่ งอะไรกับตัว

ตลกเลย

หากไม่มีจา้ วบรรพกาลโอสถ,ก็หมายความว่า พวกเขาไม่

สามารถหลอมโอสถระดับหกได้เช่นกัน!

กําไรจากการขายโอสถระดับห้าร้อยเม็ด มันเทียบเท่ากับกับ
โอสถระดับหกเพียงเม็ดเดียวเท่านัน!

5
ยิงไปกว่านัน,โอสถตรงหน้าเหล่านีก็เป็ นเพียงโอสถระดับห้า
ทัวไป เรืองกําไรต่อเม็ดไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวถึงเลย

โอสถทีหาได้ตามพืนเช่นนี…จะสร้างการเปลียนแปลงได้?

หอโอสถสุคนธรสต้องการจะผงาดขึนในเมืองบรรพกาลเก่า
โดยอาศัยโอสถขยะเหล่านี? แถมพวกเขายังไม่มีแม้แต่จา้ ว
บรรพกาลโอสถ,นีมันเป็ นเรืองตลกทีสุดตังแต่เกิดมา!

6
 เย่หยวนยืนมือเก็บกล่องโอสถกลับมา พร้อมถอนหายใจ
เบาๆว่า

“ทีข้าเลือกมาสร้างพันธมิตรกับพวกท่าน เพียงเพราะยังเห็น
แก่ความสัมพันธ์ระหว่างสํานักการค้าดาวตก แต่ในเมือแม่
นางเซียนเอ๋อยังตัดสินทุกอย่างโดยไร้ซงการกลั
ึ นกรองใดๆ
เช่นนี,ข้าก็ขอส่ายหน้าเช่นกัน ไม่น่าแปลกใจเลยว่า,ทังๆที
สํานักการค้าดาวตกสาขานีก่อตังมากว่าสิบปี แล้ว แต่เหตุใด
ถึงยังไม่เจริญรุง่ เรืองเสียที ไม่เห็นกับตาคงมิอาจทราบจริงๆ,
ขอลา!”

7
เย่หยวนทราบดีวา่ ,ด้วยอาณาจักรพลังในขณะนีของตน เป็ น
เรืองยากทีจะโน้มน้าวใจผูค้ น และผลลัพธ์เช่นนีก็เป็ นไปตาม
ทีคาดหวังไว้เช่นกัน

เย่หยวนตระหนักถึง,ความแข็งแกร่งของสํานักการค้าดาวตก
ดี จึงทราบถึงบุคลิกของคนเหล่านีดี

แต่หากพวกเขาเป็ นพ่อค้าแม่คา้ ทีฉลาดและมองการณ์ไกล

พอ การเข้าร่วมมือกับเย่หยวนตอนนีถือเป็ นการเคลือนไหวที
ฉลาดมาก

8
อย่างไรก็ตาม,เมือมองดูสถานการณ์ในปั จจุบนั มันก็เป็ นดัง
ทีเขาปรารถนาไว้เช่นกัน

เมือกล่าวจบเย่หยวนและจุนเทียนยู่ก็เดินออกไปทันที

เซียนเอ๋อทีได้ยินเย่หยวนประเมินตัวนางอย่างเหยียดหยาม
ร่างบางสวยของนางก็สนเทาด้
ั วยความโกรธ นีเป็ นความ
อัปยศอดสูยิงในชีวิตนาง

สําหรับ,สํานักการค้าดาวตกสาขาเมืองบรรพกาลเก่า ยิง
นานวันเข้ายอดกําไรก็ยิงลดลงต่อเนือง นีถือเป็ นความกังวล
9
 ตลอดมาของนาง

ทว่าเย่หยวนกลับขยีรอยแผลของนางโดยไร้ซงเมตตาใดๆ
ึ สิง
นีนางไม่สามารถอดทนอดกลันได้

“หยุด!”

เซียนเอ๋อตบโต๊ะไม้ตรงหน้าพร้อมลุกพรวด

10
แต่เย่หยวนแสร้งเสมือนไม่ได้ยินใดๆ และเดินไกลออกไป
เรือยๆ

กําปั นเนียนงามของเซียนเอ๋อกําแน่นและตะโกนลันด้วย
ความโกรธ

“เย่หยวน,ข้าบอกให้เจ้าหยุด!”

11
แต่ยงั คงดังเดิม,เย่หยวนทําราวกับไม่ได้ยิน และกําลังจะเดิน
ออกไปทีแห่งนีในอีกไม่ชา้

ในเวลานัน,ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ราวกับรับรู ้

ความต้องการ พร้อมเคลือนไหวทันที!

ชิงงง!

12
กระนันเอง,ร่างนันทีพึงเคลือนไหวกลับต้องถูกหยุดโดนคม
ดาบพลังฉีฉบั พลัน!

บูมมมม!

ร่างของชายแก่รน้ ถอยกลับไปหลายสิบก้าว,ก่อนจะสามารถ

13
 หยุดร่างของตนและทรงตัวขึนมาได้

เป็ นทีชัดเจนว่าเขาพ่ายแพ้ในรอบนี

แต่เนืองจากการโจมตีนี,จึงทําให้เย่หยวนและจุนเทียนยู่หยุด
เดินต่อ

“ข้าได้ยินชือเสียงลือมานานแล้วว่า,จิตสังหารแห่งดาบของ
จุนเทียนยู่หาตัวจับได้ยาก และเมือได้เห็นของจริงในวันนี,
มันช่างสมคําลําลืออย่างแท้จริง!”

14
 ชายชรากล่าวยกย่องอีกฝ่ าย

“เจ้าอย่ามาประจบข้า! อย่างไรก็ตาม,เนืองจากพวกเรามิใช่
พันธมิตรใดๆกัน หากเจ้ายังกล้าเคลือนไหวอีกล่ะก็ ครังต่อ
ไป,ข้าก็ไม่สภุ าพแล้วเช่นกัน!”

จุนเทียนยู่กล่าวขึนด้วยเสียงเย็นชา

หยิงผยองยิง!

15
แม้กระทังตอนนี,ทีเผชิญหน้ากับยักษ์ใหญ่อย่างสํานักการ
ค้าดาวตก จุนเทียนยู่เองก็ยงั กล้าข่มขู!่

สีหน้าของชายแก่คนนันเปลียนไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้า
เคลือนไหวใดๆอีกเลย

ดาบพลังฉีก่อนหน้าเป็ นเพียงการโจมตีทวไปไร้
ั ซงวรยุ
ึ ทธ
ผสาน แต่มนั ก็ทาํ ให้ชายแก่คนนีประจักษ์ตอ่ พลังของจุน
เทียนยู่ชดั แจ้ง

16
 “คุณหนูเซียนเอ๋อขอแค่ให้พวกท่านหยุดก่อน แต่เหตุใดถึง
ต้องดือดึง?”

ชายชรากล่าวด้วยเสียงอึมครึม

จุนเทียนยู่กล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า

“เรืองของหอโอสถสุคนธรส,เย่หยวนได้กล่าวไปหมดแล้ว แต่
ในเมือเขาไม่ตอ้ งการจะอยู่ทนีี อีกต่อไป,ข้าเองก็ไม่อยากอยู่

17
 เช่นกัน”

สีหน้าการแสดงออกของเซียนเอ๋อและชายแก่เปลียนไปเล็ก
น้อยเมือได้ยิน!

นักดาบอันดับหนึงแห่งเมืองบรรพกาลเก่า,เชือฟั งคําสังของ
เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า เรืองเช่นนีช่างทําใจยาก
จะเชือ

18
 ก่อนหน้านี,พวกเขาต่างคิดว่า ระหว่างจุนเทียนยู่และเย่
หยวนมีสถานะเท่าเทียมกัน

แต่เมือมองดูภาพตรงหน้า,มันกลับไม่ใช่อย่างสินเชิง!

กิรยิ าท่าทางระหว่างเย่หยวนและจุนเทียนยู่,ราวกับเจ้านาย
และลูกน้องก็ไม่ปาน?

หลังจากตกตะลึงงึนงันจนเงียบไปครูห่ นึง เซียนเอ๋อก็ฟืนสติ

และรุกเท้าเข้าหยุดตรงหน้าเย่หยวนทันที ก่อนจะแบมือออก
19
 มาพร้อมกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“รีบๆเอามาให้ขา้ ! ข้าอยากจะรูเ้ สียจริงว่า,โอสถในมือเจ้าจะ

วิเศษวิโสเพียงใด! ถึงทําให้เจ้ามันใจได้ขนาดนี!”

แม้วา่ ใบหน้าของเซียนเอ๋อจะถูกผ้าบางปิ ดคลุมอยู่ แต่ไม่จาํ

เป็ นต้องมองก็ทราบดีวา่ ,นางคงเป็ นหญิงสาวตัวน้อยทีชอบ
เอาแต่ใจ และทีต้องทําอากัปกิรยิ าฉุนเฉียวในขณะนี,ก็เพียง
เพือต้องการทดสอบสรรพคุณโอสถของเย่หยวนเท่านัน

20
 แต่เย่หยวนกลับกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ข้าให้โอกาสท่านไปแล้วก่อนหน้า แต่กลับไม่คิดคว้ามันไว้
เอง”

เซียนเอ๋อกล่าวอย่างเย็นชาว่า

“หึ! แสร้งทําเป็ นลึกลับ! โอสถเหล่านันคงเป็ นแค่กองขยะใช่

หรือไม่?”

21
เย่หยวนสาดสายตามองเซียนเอ๋อฉับพลันอย่างประหลาดใจ
เหตุใดสํานักการค้าดาวตกถึงหละหลวมส่งเด็กสาวเอาแต่ใจ
มาเป็ นผูจ้ ดั การได้?

ทัศนคติแคบเช่นนี,ความอดทนตําเช่นนี,นางขึนมาเป็ นผู้
จัดการได้อย่างไร?

หรือเป็ นความจริงว่า,ทีสํานักการค้าดาวตกสาขานีนับวันยิง
ถดถอยจะเป็ นเพราะเด็กสาวคนนีจริงๆ?

22
เมือสายตาแสนเอือมระอาของเย่หยวนสาดใส่เซียนเอ๋อครู ่
หนึง ในทีสุดนางก็รูส้ กึ ถึงความอับอายและอัปยศยิง

หากเป็ นจุนเทียนยู่,นางยังพอรับได้

แต่สิงเหล่านีกับเป็ นเย่หยวน,แล้วจะให้นางรูส้ กึ อย่างไร?

เขาเป็ นแค่จอมราชาโอสถตัวน้อย! นอกจากนียังเป็ นเพียง

เด็กเหลือขอไร้ประโยชน์คนหนึงเท่านัน!

23
“หากท่านบอกว่ามันเป็ นขยะ,มันก็เป็ นขยะ ไม่จาํ เป็ นต้องถก
เถียงกันเรืองนีอีกต่อไปจริงหรือไม่? แม่นางเซียนเอ๋อ,หาก
ท่านต้องการเจรจาธุรกิจกับใคร โปรดปรับทัศคติอนั คับแคบ
ของท่านก่อนจะดีกว่า ข้ามาทีนีย่อมมีจดุ ประสงค์สร้าง
ประโยชน์ระหว่างสองฝ่ าย มิใช่มาทีนีเพือขอความเห็นใจ
จากท่านประหนึงขอทาน หากท่านต้องการความเคารพจาก
ผูอ้ ืน,ท่านก็ตอ้ งรูจ้ กั มอบความเคารพให้แก่ผอู้ ืนเสียก่อน”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

เซียนเอ๋อตัวแข็งไปในทันทีทได้
ี ฟังเช่นนัน

24
 เด็กเหลือขอคนนีกําลังสังสอนนาง!

นางเป็ นถึงผูจ้ ดั การอันมากอิทธิพล ผูค้ นภายในเมืองล้วน

ต้องให้เกียรตินางทังสิน ทว่ากลับมีขยะตัวน้อยกลับกล้าเกิน
ใครจะล่วงรู!้

มันกล้าสังสอนนางจริงๆ!

“ดี! ข้าจะมอบความเคารพแก่เจ้า! แต่…หากโอสถเหล่านี

25
 เป็ นแค่กองขยะจริงๆล่ะ?”

เซียนเอ๋อสูดหายใจเข้าลึกๆและกล่าวออกมาด้วยเสียงอึ
มครึม

26
 ตอนที729 กําไร

เย่หยวนคํานึงคิดเกียวกับเรืองนีและกล่าวตอบว่า

“หากโอสถของข้าเป็ นเพียงขยะจริง,ข้าจะมอบสัญญาเช่าหอ
โอสถสุคนธรสให้ทา่ น และข้าจะขอส่วนแบ่งเพียงหนึงส่วน
เท่านัน แต่หากไม่ใช่เช่นนัน,ทางท่านจะต้องเป็ นผูจ้ ดั
จําหน่ายสมุนไพรทังหมดสําหรับเรา โดยส่วนแบ่งเท่ากับข้า
เจ็ดส่วน,ท่านสามส่วน”

1
 สมองของเซียนเอ๋อทํางานอย่างรวดเร็ว พร้อมคํานวณเบ็ด
เสร็จก่อนจะกล่าวตอบทันทีวา่

“ดี! นําโอสถมาเลย ข้าเองก็อยากเห็นเสียว่า,ปาฎิหาริยท์ เจ้

ี า
พยายามไขว้คว้าจะมีจริงหรือไม่!”

เย่หยวนยิมและหยิบกล่องโอสถออกมาอีกครัง

2
เซียนเอ๋อเร่งเปิ ดกล่องและกําลังหยิบเม็ดโอสถเข้าปากโดย
ไม่รรี อ แต่ชายแก่กลับเข้ามาหยุดนางไว้เสียก่อน

“คุณหนูเซียนเอ๋อ,เป็ นข้าดีกว่า!”

เซียนเอ๋อผลักมือชายแก่ออกไปและกล่าวอย่างขุ่นเคืองว่า

“ไม่เป็ นไร,ข้าไม่เชือว่า อีกฝ่ ายจะกล้าวางยาพิษให้ขา้ ตาย!”

ในขณะทีกล่าว,นางก็โยนโอสถเม็ดนันเข้าปากอย่างรวดเร็ว

3
เย่หยวนไม่ตอบสนองใดๆ เขายืนรอเงียบไม่พดู ไม่จาเพือรอ
นางตอบสนองกลับ

“เหอะ,ทีแท้ก็ขยะ! เย่หยวน,เจ้าแพ้แล้ว โอสถฟื นฟูปราณ

ระดับห้านีก็แค่ของทัวไป ทังสรรพคุณและรส….หืม?”

คํากล่าวของเซียนเอ๋อถูกแขวนไว้กลางอากาศในทันใด เมือ
เวลาผ่านไปเล็กน้อย,ใบหน้าของนางกลับแปรเปลียนเป็ น
ความประหลาดใจแทน

4
เซียนเอ๋ออยู่ในอาณาจักรอนัตตา ดังนันโอสถระดับห้าจึงไม่
ค่อยมีผลกับนางมากนัก

แต่ไม่วา่ สิงใดดีจริงหรือไม่ดี สีหน้าของนางทีเผยออกมาก็มิ

อาจปกปิ ดได้,แม้จะพยายาม

ในเวลานันเอง,สีหน้าของเซียนเอ๋อกลับดูน่าดึงดูดใจอย่าง
มาก แม้จะมีผา้ บางปิ ดบังใบหน้า,แต่มนั ก็ปรากฏออกมาชัด
จนคนภายนอกสามารถรับรูไ้ ด้อย่างชัดเจน

5
 “นี…นีเป็ นไปได้อย่างไร?”

เซียนเอ๋อพึมพําใต้ลมหายใจ

“คุณหนู,มีสงใดผิ
ิ ดแปลก? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,โอสถของ
เขาจะแตกต่างจากทัวไปจริงๆ?”

ชายแก่ถามขึนอย่างสงสัย

6
แต่เซียนเอ๋อไม่ตอบเขากลับ และหยิบโอสถหยาดทิพย์ลกึ ลับ
พร้อมกลืนต่อโดยตรง

ด้วยการกระทําเช่นนีของเซียนเอ๋อ ชายแก่ไม่สามารถคิดไป
ทางอืนได้อีก

ต่อไปก็โอสถบํารุงหัวใจ….

7
 เผลอเพียงครูอ่ ดึ ใจ,นางก็ชิมโอสถทังหมดเสร็จสินแล้วใน
เวลานี

“คุณหนู,เป็ นอย่างไรบ้าง?”

เมือชายแก่เห็นปฏิกิรยิ าของเซียนเอ๋อ เขาก็อดอยากรูอ้ ยาก

เห็นไม่ได้เลย

8
 เซียนเอ๋อคว้าแขนของชายแก่และกล่าวอย่างร้อนใจว่า

“ผูอ้ าวุโสต้วน,นี…โอสถเหล่านีมีสรรพคุณไร้ขีดจํากัด! เรา

สามารถงัดอาวุธเหล่านีออกมาสูใ้ นตลาดของเมืองบรรพ
กาลเก่าได้แน่นอน! ไม่สิ,กระทังสํานักการค้าชะตาสวรรค์ยงั
ไม่สามารถทําอะไรเราได้เป็ นแน่ในอนาคต!”

“คุณหนูเซียนเอ๋อ,กล่าวเกินจริงไปหรือไม่? เรืองโอสถปา
ฎิหาริยเ์ หล่านี…เป็ นความจริง?”

ผูอ้ าวุโสต้วนกล่าวถามด้วยความอยากรู ้

9
 เซียนเอ๋อกล่าว

“แน่นอน,แถมเกินจริงอีกด้วย! โอสถระดับห้าเหล่านีมี
ประสิทธิภาพเหนือกว่าโอสถประเภทเดียวกันประมาณสีถึง
หกส่วน! เมือโอสถเหล่านีถูกจําหน่ายออกไป,ท่านคิดว่ามัน
จะเป็ นอย่างไร? แถมความต้องการซือของนักสูอ้ าณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าก็มีไม่นอ้ ย,ตลาดถือว่าขนาดใหญ่น่าลง
ทุนยิง!”

10
 ลูกตาของผูอ้ าวุโสต้วนแทบทะล้นออกมาเมือได้ยิน และ
กล่าวว่า

“เป็ นไปได้อย่างไร? แต่กระนันโอสถระดับห้าเพียงไม่กีชนิด

เหล่านี…มิคอ่ ยเป็ นทีสนใจเท่าไหร่ แล้วเป็ นไปได้หรือไม่ที
มันจะช่วยสํานักการค้าดาวตกของเราได้?”

เซียนเอ๋อกล่าวอย่างตืนเต้นว่า

11
“ตรงกันข้าม,เพราะไม่มีใครสนใจตลาดนีมากนัก จึงยิงน่าลง
ทุน! สิงเหล่านีจะช่วยเพิมส่วนแบ่งการตลาดของเรา และ
หากฐานลูกค้าแน่นพอ,เรายังสามารถบีบสํานักการค้าชะตา
สวรรค์ได้อีกด้วย!”

ดวงตาคูง่ ามของเซียนเอ๋อส่องประกายแวววับ ราวกับเห็น

ความสําเร็จอยู่ตรงหน้าแล้ว

“ไม่ทราบว่าโอสถเหล่านีของข้ายังพอใช้การได้อยู่หรือไม่?”

12
 เย่หยวนถามขึนด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิม

“ใช้การได้ดีเยียม! มันช่างมหัศจรรย์เกินคาด! ด้วยโอสถ

เหล่านี,สํานักการค้าดาวตกของเราจะ…”

คํากล่าวของเซียนเอ๋อหยุดชะงักกลางอากาศอีกครัง เมือ
นางสังเกตเห็น,เย่หยวนทีกําลังมองนางด้วยรอยยิมทีไม่ใช่
รอยยิม ทันทีทนั ใด,นางก็ตระหนักได้วา่ แม้โอสถเหล่านีจะ
เหลือเชือเพียงใด แต่…ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเขา
เรียกได้วา่ แย่ก็ไม่ผิด?

13
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“จากทัศนคติของแม่นางเซียนเอ๋อ,คงจะพึงพอใจกับโอสถ
เหล่านีของข้า หวังว่าข้อตกลงของเราทังสองฝ่ ายจะบรรลุผล
ด้วยดี ทางเรา,หอโอสถสุคนธรสเป็ นเกียรติอย่างยิงทีได้รว่ ม
งาน”

14
เซียนเอ๋อยืนตัวแข็งฉับพลันอย่างช่วยไม่ได้เมือได้ยิน ก่อนที
มือนางจะขยับไปมาอย่างอยู่ไม่สขุ พร้อมกล่าวด้วยท่าทาง
เก้อเขินว่า

“เอ่อ…ก่อนหน้านี ข้า…ข้าพูดจาด้วยอารมณ์ไม่เป็ นภาษา

เรามาเจรจากันอีกครังดีกว่าหรือไม่?”

เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“สุภาพบุรุษพูดแล้วไม่คืนคํา แล้วเราจะตกลงกันอีกครังได้
อย่างไร?”

15
 “แต่ขา้ ไม่ใช่สภุ าพบุรุษ! ข้าเป็ นผูห้ ญิง!”

ตรรกะเช่นนี,เซียนเอ๋อเร่งโต้แย้งกลับไปทันที

“เหอะๆ,ในคราแรกข้าเองก็มาด้วยความจริงใจ พร้อมวาง
แผนกระจายส่วนแบ่งเป็ นห้าต่อหน้าส่วน,เราทังสองฝ่ ายจะ
ได้มีความสุขร่วมกัน แล้วดูสิงทีท่านทํากับเราสิ,อย่าลืมไปว่า
พูดจาอะไรออกไปบ้าง ซึงผลลัพธ์ทได้
ี ก็ตามทีท่านพูดจา ดัง

16
 นัน,ทุกอย่างสายเกินแก้แล้ว”

เย่หยวนไม่ไหวติงและกล่าวอย่างเฉยเมย

มันจะดีกว่าหากเย่หยวนไม่กล่าว,แต่ยิงเขากล่าวเช่นนี เซียน
เอ๋อก็ยิงสลดใจ!

ความตังใจก่อนหน้าของนางคือ,วางแผนทีจะกลืนกินหอ
สุคนธรสของเย่หยวนมาเป็ นของตน

แต่เมือมองดูในตอนนี,นันกลับเป็ นความคิดทีโง่เขลาทีสุด!

17
 ในเสียวเวลาสันๆ,เพียงเพราะทัศคติของนาง นางกลับทํา
กําไรถึงสองส่วนหล่นหายทันที เรืองนียิงย้อนคิดยิงหดหูใ่ จ
เกินไป

เซียนเอ๋อสามารถคาดการณ์ได้ทนั ทีวา่ ,เมือโอสถเหล่านีลงสู่

ตลาด ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิจํานวนมหาศาลย่อมโถมเข้ามาดัง
คลืนยักษ์

18
ทําให้สว่ นแบ่งการตลาดเพิมถึงสองส่วน,เขาถือเป็ นคนใจ
กว้างอย่างแท้จริง!

แต่ตอนนี,นางกลับปฏิเสธสองส่วนนันจมลงไปกลับคลืนไป
แล้ว เป็ นไปได้ไหมทีนางจะต้องการเช่นนี?

เซียนเอ๋อไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ!

19
ดวงตาคูส่ วยกรอกไปมา นางยังจําคํากล่าวของเย่หยวนใน
คราแรกได้ดี นางอ้าปากกล่าวขึนว่า

“ท่านเย่,ท่านเคยกล่าวกับเราว่า จะทําให้สว่ นแบ่งการตลาด

ของสํานักการค้าดาวตกเพิมเป็ นสองจากสิบส่วนใช่หรือไม่?
แล้ว…แล้วตอนนียังเป็ นเช่นนันอยู?่ ”

เมือกล่าวถึงประโยคสุดท้าย,เซียนเอ๋อยังมีนาเสี
ํ ยงดือดึงราว
กับเด็กแอบแฝง

20
แน่นอนว่านําเสียงของเซียนเอ๋อในตอนนี ช่างหวานซึงกินใจ
ไม่วา่ ชายใดได้ยินต่างต้องอ่อนแรงในเสียวอึดใจ

แน่นอนว่าท่าทีของเย่หยวนก็เปลียนไปเช่นกัน เพียงแต่มนั มิ
ใช่สงที
ิ เซียนเอ๋อคาดหวังเอาไว้ ท่าทีของเขาดูเย็นชาขึนและ
ไร้ซงความเห็
ึ นอกเห็นใจใดๆ

“แม่นางเซียนเอ๋อ,ไม่ตอ้ งพยายามให้เสียเปล่า ในเมือท่าน

เลือกทางนีแล้ว,ท่านก็ไม่สามารถเปลียนแปลงใดๆได้อีก! ข้อ
ตกลงในปั จจุบนั ของเราคือ,ทางท่านกําไรสามส่วน เท่านัน
จบ ส่วนทีข้าจะช่วยผลักดันส่วนแบ่งทางการตลาดของ

21
สํานักการค้าดาวตก,นันไม่มีอีกแล้ว! หากไม่เต็มใจยอมรับ
ข้อเสนอนีก็ไม่เป็ นไร ข้าเชือว่า,สํานักการค้าอืนๆต่างต้อง
สนใจโอสถเหล่านีเช่นกัน”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงเด็ดเดียว

แน่นอนว่าสํานักการค้าอืนๆต่างต้องสนใจ!

สรรพคุณโอสถทีดีกว่าของทัวไปประมาณสีถึงหกส่วน
คุณสมบัติเช่นนีไม่มีนกั สูค้ นใดกล้าพลาดโอกาสนีไปแน่
นอน!

22
เมือเป็ นเช่นนัน…พวกเขายังจะสนใจโอสถของสํานักการค้า
อืนได้อย่างไร?

เมือเห็นทัศนคติอนั แน่วแน่ของเย่หยวน เซียนเอ๋อก็ยิงสลดใจ

หนัก!

เว้นเสียแต่,นางสามารถบอกได้ทนั ทีวา่ โอสถทีมีคณ

ุ ภาพสูง
เช่นนี,ต้นทุนย่อมแพงไปตามเช่นกัน เป็ นทีชัดเจนว่าเย่หยวน
คงมิได้นกึ ถึงแผนการผลิตเลย

23
‘หึ,ไอ้เด็กเหลือขอ! เป็ นโรคจิตชอบเห็นคนอืนเสียใจต่อหน้ารึ
ไง? ตัวเจ้ามันล้มเหลวในด้านมนุษย์สมั พันธ์โดยสมบูรณ์!’

เซียนเอ๋อพูดในใจอย่างไม่สบอารมณ์

แต่นางก็ทาํ ได้เพียงคิดในใจเท่านัน ทว่าไม่กล้าพูดออกมา

มิฉะนัน,เย่หยวนคงไม่มีทางร่วมธุรกิจกับนางอีกเป็ นแน่

เซียนเอ๋อกล่าวอย่างไร้ปัญหาว่า

24
 “ดี,ข้าจะเป็ นผูจ้ ดั จําหน่ายวัตถุดิบให้! กําไรสามส่วนก็คือ
สามส่วน! แต่เนืองจากคุณภาพโอสถของเจ้าดีกว่าของทัวไป
ต้นทุนก็น่าจะสูงกว่าใช่หรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“แม่นางเซียนเอ๋อเข้าใจผิดแล้ว ต้นทุนโอสถเหล่านีเป็ นเพียง

เจ็ดส่วนของต้นทุนโอสถทัวไป”

25
“อะไรนะ?! จะ-เจ้าไม่ได้ลอ้ เล่นใช่ไหม? คุณภาพโอสถสูงเช่น
นี,แต่กลับมีตน้ ทุนถูกกว่าของทัวไป?”

เซียนเอ๋อตกใจจนแทบกระโดดขึน

“หุห,ุ เย่คนนีมิใช่พวกชอบหยอกล้อ ทางสํานักการค้าดาวตก

สามารถส่งคนไปตรวจสอบดูแลขันตอนการผลิตโอสถได้
ตามสะดวกเลย หากเย่คนนีโกหกจริงๆ,ท่านก็จะทราบทันที”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

26
 “……”

เซียนเอ๋อไม่ทราบเลยว่าตนควรพูดอะไร!

ปั จจุบนั ,นางรูส้ กึ ได้เลยว่า สิงทีเย่หยวนกล่าวไปนันไม่ผิด

เลย นางเป็ นผูจ้ ดั การทีขาดวิสยั ทัศน์หลายด้านจริงๆ จนทํา
ให้สญ
ู เสียส่วนแบ่งการตลาดสองส่วนไปอย่างน่าเสียดาย!

27
 ตอนที730 แผนปรับลดราคา

สํานักการค้าชะตาสวรรค์เป็ นสํานักการค้าทีใหญ่ทสุี ดใน

เมืองบรรพกาลเก่า และยังเป็ นธุรกิจทีทําเงินสูงสุดในตรอก
บรรพกาลเก่าอีกด้วย แต่ตอนนี,กลับมีหอโอสถสุคนธรสตัง
อยู่ตรงข้ามตรอกพอดิบพอดี

1
ในขณะนีเอง,สําหรับหอสุคนธรสทีกําลังจะเปิ ดใหม่ หลาย
ต่อหลายคนต่างเฝ้าคอยและดูวา่ หอโอสถสุคนธรสแห่งนีจะ
สร้างผลกระทบต่อสํานักการค้าชะตาสวรรค์ได้หรือไม่

ประเภทธุรกิจของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ ค่อนข้างแตก
ต่างจากหอโอสถสุคนธรส

ไม่วา่ เหล่านักสูต้ อ้ งการสิงใด พวกเขามักขลุกตัวอยู่ทนัี นกัน

หมด

แต่หากกล่าวสิงทีทํากําไรได้มากทีสุด,ก็ยงั คงเป็ นเรืองโอสถ

อย่างไม่ตอ้ งสงสัย เป็ นไปไม่ได้ทผูี ค้ นจะซือโอสถไปแค่ครัง
เดียว,โอสถฟื นฟูรกั ษาต่างๆถือเป็ นปั จจัยสําคัญของนักสูไ้ ป
โดยปริยาย มิใช่สิงของยุทธภัณฑ์ทนานๆครั
ี งซือเปลียนที

2
ไม่วา่ เหล่านักสูจ้ ะบุกตะลุยแห่งหนใด,พวกเขาย่อมจัดเตรียม
โอสถเป็ นสําคัญ

หากความแข็งแกร่งของนักสูเ้ ทียบเคียงสูสี สิงทีจะวัดแพ้

ชนะได้ก็คือโอสถ!

สถานะของนักหลอมโอสถนันสูงส่ง ซึงนีเป็ นหนึงในเหตุผล

หลักว่าทําไม

3
 เกียวกับหอโอสถสุคนธรสทีกําลังจะเปิ ด ในฐานะประธาน
สํานักการค้าชะตาสวรรค์,จัวซิน มิอาจเมินเฉยกับเรืองนีได้

พร้อมอีกคนทีมีตาํ แหน่งเป็ นหัวหน้าฝ่ ายโอสถแห่งสํานักการ

ค้าชะตาสวรรค์ และยังเป็ นจอมปราชญ์โอสถคนเดียวใน
เมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี,เห่อซูห่ มิง วันนีทังสองนัดพบกัน
เพือหารือสําหรับแผนการรับมือ

“ท่านจอมปราชญ์โอสถเห่อ,ตรงข้ามเป็ นหอโอสถสุคนธรสที
4
 กําลังจะเปิ ดทําการพรุง่ นี พวกเขาประกาศว่าจะมีโอสถ
หลายชนิดขายทอดตลาด”

จัวซินกล่าวด้วยสีหน้าทีค่อนข้างกังวล

หากเป็ นจัวซินก่อนหน้า,เขาไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเกียวกับเรือ

เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนีเลย

แต่เมือทราบว่า,เห่อซูห่ มิงพ่ายแพ้ตอ่ เด็กคนนี เขาก็ไม่มีทาง

เลือกอืนเช่นกัน,นอกจากเฝ้าระวังและหาแผนรับมือ

5
เมือได้ยินคํากล่าวของจัวซิน เขาเองยังคงโกรธแค้นไม่หายอ
ยูภายในใจ แต่ก็ยงั สํารวมและกล่าวตอบอย่างเรียบนิงว่า

“มันใจได้ทา่ นประธาน ไอ้เด็กเวรเย่หยวน,เป็ นเพียงจอม

ราชาโอสถเท่านัน ไม่วา่ จะมีฝีมือเก่งกาจเพียงใด,แต่ดว้ ย
โอสถระดับห้า มันจะสร้างระรอกคลืนใหญ่ซะแค่ไหน? ใน
ท้ายทีสุด,มันก็ไม่สามารถหลอมโอสถระดับหกได้ และเพียง
โอสถระดับห้า,ก็ไม่สามารถสร้างความมันคงในเมืองบรรพ
กาลเก่าแห่งนีได้เลยเช่นกัน!”

6
 ทีจริงแล้ว,จัวซินเองก็คิดแบบนันเช่นกันจากเบืองลึกในใจ
แต่เขาก็ยงั รูส้ กึ ไม่แน่ใจโดยหาเหตุผลไม่ได้อยู่ดี เย่หยวนคน
นีเป็ นลูกวัวแท้จริงทีไม่กลัวเสือ,หรือเป็ นเพียงลูกวัวโง่ตวั หนึง
กันแน่?

ไปเอาความมันใจขนาดนีมาจากไหน,ถึงกลางเปิ ดตรงข้าม
สํานักการค้าชะตาสวรรค์ของเขา?

ในฐานะประธานของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ เขาย่อมรับรู ้
ถึงวีรกรรมอันน่าทึงของเย่หยวนทีเกิดขึนในเมืองนีได้ไม่นาน

และจัวซินก็ทราบดีวา่ ,เย่หยวนสามารถรักษาผูป้ ่ วยทุกคนจน

หายดีได้โดยไม่จาํ เป็ นต้องพึงโอสถระดับหก!

7
เนืองด้วยระดับของเย่หยวน,เป็ นทีชัดเจนว่าเขาไม่สามารถ
หลอมโอสถระดับหกได้

สิงหนึงทีต้องทราบก่อนเลยก็คือ,กลุม่ ผูบ้ ริโภคทีใหญ่ทสุี ดใน

เมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี โดยส่วนใหญ่เป็ นนักสูอ้ าณาจักร
อนัตตา และกลุม่ ผูบ้ ริโภคทีอยู่ตากว่
ํ าอาณาจักรอนัตตาคือ
พวกยากจน แม้กลุม่ คนพวกนีจะมีขนาดใหญ่มาก,แต่กาํ ลัง
การซือกลับไม่มากนัก

8
 “ข้าสงสัยว่า,ท่านจอมปราชญ์โอสถเห่อมีวิธีรบั มืออย่างไร
บ้าง?”

จัวซินกล่าวถาม

เห่อซูห่ มิงแสยะยิมเย็นพร้อมกล่าวว่า

“มันใจได้ทา่ นประธาน,ข้าได้จดั เตรียมงานแสดงครังใหญ่รอ

ไว้แล้ว! อยากจะรูเ้ สียจริงว่า,ไอ้เด็กเวรนันจะมีสีหน้าอย่างไร
เมือเห็นธุรกิจของตนเงียบดังป่ าช้าตังแต่วนั แรก!”

9
เมือได้ยินเห่อซูห่ มิงกล่าวเช่นนัน จัวซินก็ดงู นุ งงเล็กน้อยและ
กล่าวถามด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นว่า

“งานแสดงครังใหญ่? สิงใดคืองานแสดงครังใหญ่กนั ?”

“หุห,ุ เดียวท่านก็ทราบเองเมือถึงเวลานัน! อย่างไรก็ตาม,ทาง

สํานักการค้าชะตาสวรรค์ของเราเองจะต้องเคลือนไหวด้วย
เช่นกัน ข้าต้องการบดขยีไอ้เด็กเวรนันไม่ให้หวั โผล่ดินได้ใน
เมืองแห่งนีแม้แต่วนั เดียว!”

10
 เห่อซูห่ มิงกล่าวอย่างเลือดเย็น

แม้วา่ หลายสิงอย่างจะได้รบั ความช่วยเหลือจากจัวซินใน

ฐานะประธานสํานักการค้าชะตาสวรรค์ แต่สถานะของเห่อซู่
หมิงก็ถือว่าไม่ธรรมดา

ในทางกลับกัน,เพราะพวกเขามีเห่อซูห่ มิงเป็ นพวก สํานัก

การค้าชะตาสวรรค์จงึ ครองตลาดของเมืองบรรพกาลเก่าเป็ น
อันดับหนึงมาโดยตลอด

11
 จัวซินพยักหน้าเมือได้ยินและกล่าวว่า

“เข้าใจแล้ว! ข้าเองจะเร่งเตรียมการ,ตังแต่วนั พรุง่ นีเป็ นต้น

ไป โอสถระดับห้าทุกชนิดของสํานักการค้าชะตาสวรรค์จะ
ปรับราคาลงสองส่วน และหากหอโอสถสุคนธรสมีโอสถ
ระดับหกขาย,ทางเราก็จะลดราคาโอสถระดับหกด้วยเช่น
กัน”

12
“หุห,ุ ท่านประธานช่างมากประสบการณ์และใจหินยิง! ถึงกับ
ปรับราคาโอสถลงถึงสองส่วนโดยตรง,เราจะต้องบดขยีมันได้
อย่างสมบูรณ์แบบ! ราคาทีถูกแสนถูกเช่นนี,ข้าไม่เชือว่าฝ่ าย
มันจะสามารถหันราคาสูไ้ ด้! ตามทีข้าคาดคะเน,เพียงไม่กีวัน
มันต้องปิ ดกิจการเป็ นแน่!”

เห่อซูห่ มิงระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสําราญใจ

“หึห,ึ หอโอสถสุคนธรสคงคาดไม่ถึงว่า ฝ่ ายเราจะกล้าปรับ

ลดราคาขนาดนี แถมฝ่ ายนันคงต้องจ่ายหนักไม่นอ้ ย,ถึงได้

13
 สํานักการค้าดาวตกมาหนุนหลังให้ ซึงข้าคิดว่า,ราคาทีเย่
หยวนต้องจ่ายให้พวกนันคงไม่นอ้ ยแน่นอน เด็กคนนีถือว่า
ฉลาดในการเดินหมากธุรกิจ,อย่างการนําสํานักการค้าทีมี
อิทธิพลภายในเมืองเข้ามาเป็ นพวก แต่กลับหารูไ้ ม่,สํานัก
การค้าดาวตกย่อมฉลาดทีสุดในคราวนี!”

จัวซินกล่าว

เมือได้ยินว่าเห่อซูห่ มิงได้เตรียมบางสิงอันยิงใหญ่เอาไว้
ความวิตกกังวลของจัวซินจนสลายหายไป

เมือทังคูพ่ ร้อมใจกัน,หอโอสถสุคนธรสคงมีอายุขยั ได้ไม่นาน

14
“ไอ้เด็กเวรนันไม่มีอะไรเลยนอกจากโฉนดทีดินของหอ
สุคนธรส! นอกจากโฉนดทีดินนี,มันยังหาอะไรดีได้อีก?”

เห่อซูห่ มิงกล่าว

จัวซินพยักหน้าเห็นด้วย เขาเองก็คิดแบบนันเช่นกัน

15
………………………………..

16
 เช้าวันรุง่ ขึน,หอโอสถสุคนธรสเปิ ดให้บริการเป็ นวันแรก

เพือให้เป็ นการเปิ ดตัวทีดูยิงใหญ่ สํานักการค้าดาวตกเองก็

เจียดแขนเจียดจาตัวเองมิใช่นอ้ ย

พวกเขาเข้ามาออกแบบตกแต่งหอโอสถสุคนธรสใหม่ทงั
หมด หากวัดกันทีหน้าร้าน,มันดูสวยงามมิได้ดอ้ ยไปกว่า
สํานักการค้าชะตาสวรรค์เลย!

เมือเหล่านักสูโ้ ดยรอบเห็นสองร้านประชัดกันตรงข้าม พวก

เขาต่างก็ทราบดีวา่ ,ศึกทางการค้าได้เริมขึนแล้ว

ด้วยสองยักษ์ใหญ่ทางการค้าเข้ามาท้าทายซึงกันและกัน
พวกเขาย่อมหันราคาโอสถลงเล็กน้อยเพือให้เหนือกว่าอีก
17
ฝ่ าย ซึงผลดีย่อมตกลงสูม่ ือผูบ้ ริโภค ราคาโอสถทีไม่เคยลด
ราคาลงแต่ไหนแต่ไหร่,ในวันนีพวกเขาคงได้เห็นแน่นอน

แม้พวกเขาจะรูส้ กึ ว่า,หอโอสถสุคนธรสนีคงอยู่ไม่ได้นาน แต่

ในช่วงระยะเวลาสันๆนี มันย่อมเป็ นโอกาสทองของพวกเขา
ทีจะได้เก็บเกียวโอสถราคาประหยัด

ในขณะทีทางด้านหอโอสถสุคนธรสยังมิได้เปิ ดอย่างเป็ นทาง

การ แต่ในเวลานีเอง,กลับเป็ นสํานักการค้าชะตาสวรรค์ที
เปิ ดร้านเร็วกว่าปกติ พร้อมเสียงตะโกนลันว่า
18
“ทุกท่าน พวกเรา,สํานักการค้าชะตาสวรรค์ตอ้ งขอขอบคุณที
ทุกท่านไว้วางใจเสมอมา ดังนัน,พวกเราจึงอยากตอบแทน
ทุกท่านกลับคืนเป็ นกําไร ทางเราหารือกับทุกฝ่ ายเรียบร้อย
และได้ขอ้ สรุปว่า ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป,สํานักการค้าชะตา
สวรรค์จะปรับลดราคาโอสถระดับห้าและตํากว่าทุกชนิดลง
สองส่วนโดยไม่มีเงือนไขใดๆ!”

“สองส่วน! ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? สํานักการค้าชะตาสวรรค์

ปรับลดราคาลงได้โหดร้ายจริงๆ!”

19
“ใช่แล้ว คุณภาพสินค้าของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ดีมากก็
จริง แต่ราคาก็แพงตามไปด้วยเช่นกัน นอกจากนี,ราคาของที
นีก็ไม่เคยปรับลดลงมาเลยสักครัง สงสัยเพียงเพือบีบหอ
โอสถสุคนธรสทีพึงเปิ ดใหม่ พวกเขาจึงปรับลดราคาลงถึง
สองส่วนโดยไม่มีปีไม่มีขลุย่ ใดๆ!”

“ฮ่าฮ่า! ถึงแม้เราจะไม่ได้คาดหวังอะไรมากสําหรับหอโอสถ
สุคนธรสอยู่แล้ว แต่ถึงยังไงเราก็ตอ้ งขอบคุณพวกเขามาก!
พวกเจ้าเคยได้ยินหรือไม่? หอโอสถสุคนธรสไม่มีแม้แต่จา้ ว
บรรพกาลโอสถเลยสักคน เขาขายเพียงโอสถระดับห้าและ

20
 ตํากว่าเท่านัน”

“ข้าเองก็เคยได้ยินเหมือนกัน แม้จะเป็ นเช่นนัน,แต่หอโอสถ

สุคนธรสยังกล้าท้าทายสํานักการค้าชะตาสวรรค์ได้อย่างไร?
ในทางตรงกันข้าม,ทางฝังสํานักการค้าชะตาสวรรค์กลับมีถึง
จอมปราชญ์โอสถประจําการอยู!่ ”

21
 “ใครจะสนกันล่ะ ขอแค่โอสถราคาถูกลงก็พอแล้ว!”

ในไม่ชา้ เหล่านักสูจ้ าํ นวนมากทีกําลังเบียดเสียดอยู่หน้าหอ

โอสถสุคนธรส,เพือรอดูการเปิ ดตัว กลับต้องรีบวิงแจ้นไปยัง
สํานักการค้าชะตาสวรรค์อย่างรวดเร็ว

ฝังของสํานักการค้าชะตาสวรรค์อดั แน่นเบียดเสียดไปด้วยผู้
คนจํานวนมากมาย ในขณะทีฝังของหอโอสถสุคนธรสค่อน
ข้างว่างเปล่า

แต่ก็ยงั มีนกั สูอ้ ยู่บา้ งเบาบาง นักสูเ้ หล่านีโดยส่วนใหญ่เป็ น

พวกเงินทุนน้อย แม้โอสถของสํานักการค้าชะตาสวรรค์จะ
22
ปรับลดราคาลงก็จริง แต่ราคาก็ยงั ถือว่ายังสูงเกินไปสําหรับ
พวกเขา

ดังนัน,พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอืนนอกจาก ลองเสียงโชคกับ
หอโอสถสุคนธรสแทน อย่างน้อยก็น่าจะพอมีโอสถระดับห้า
ราคาถูกจุนเจือพวกเขาได้บา้ ง

ในท้ายทีสุดนี,หอโอสถสุคนธรสก็ขายเพียงโอสถระดับห้า
หรือตํากว่า ดังนันราคามันก็ไม่น่าจะสูงจริงหรือไม่?

23
 ตอนที731 ท้ าทายถึงในบ้ าน

“ท่านประธาน,ท่านช่างยอดเยียมไร้ทติี ! ด้วยราคาทีปรับลด
นี,แม้กาํ ไรต่อเม็ดจะลดลง แต่เมือนํามาคํานวณกับยอดขาย
ทีเพิมขึนขนาดนี กําไรของเรานับว่าสูงขึนอย่างมาก!”

ผูจ้ ดั การของสํานักการค้าชะตาสวรรค์กล่าวด้วยนําเสียงที
เต็มไปด้วยความชืนชมต่อจัวซิน เมือเห็นฝูงชนแห่กนั เข้ามา

1
 จัวซินยิมและกล่าวว่า

“การปรับลดราคาเท่ากับการปรับลดสถานะของตนเองลง
โดยไม่รูต้ วั แต่เมือมีคแู่ ข่งปรากฏขึนและปรับลดราคาลง,
เหล่าผูบ้ ริโภคจะไม่มองเช่นนันอีกต่อไป นันจึงเป็ นเหตุวา่
ทําไม,ทีผ่านมาเราถึงไม่เคยปรับราคาลงเลย ถึงยังไง,เราก็
ยังต้องขอบคุณเย่หยวน ทีทําให้เราสามารถทํากําไรได้ในชัว
ระยะเวลาอันสัน นีแหละคือการใช้อาศัยแรงของคูแ่ ข่งให้
เป็ นประโยชน์”

2
 “ท่านช่างฉลาดหลักแหลม!”

“หุห,ุ ไม่ตอ้ งประจบประแจงข้า! เราเคลือนไหวในส่วนของเรา

อย่างเต็มทีแล้ว ขันต่อไปก็ขนอยู
ึ ่กบั จอมปราชญ์โอสถเห่อ
แล้ว”

จัวซินกล่าวอย่างยิมแย้ม

จัวซินทราบดีวา่ ,เห่อซูห่ มิงเกลียดชังเย่หยวนเพียงใด ดังนัน,

3
เขาจึงไว้ใจให้เห่อซูห่ มิงเป็ นคนดําเนินการต่อเองโดยอิสระ
ไม่วา่ อย่างไร,เห่อซูห่ มิงก็จะบดขยีเย่หยวนให้จมดินในวันนี!

ด้วยการร่วมมือของทังสอง,เขาไม่เชือว่า เด็กเหลือขอคนนี
จะสามารถรับมือกับสิงเหล่านีได้ไหว!

ทางฝังหอโอสถสุคนธรส,ผูเ้ จ้าการของหอโอสถ
สุคนธรสกล่าวขึนด้วยสีหน้าอันขุ่นเคืองว่า

4
“ไอ้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์นีมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว! นี
ขนาดเป็ นวันแรก,มันยังไม่ไว้หน้าพวกเขาแม้แต่นอ้ ย! พวก
มันเดินหมากได้เหียมมาก!”

ผูจ้ ดั การของหอโอสถสุคนธรสคือ เถ้าแก่ทเย่

ี หยวนพบในวัน
นันทีสํานักการค้าดาวตก

ชือของเถ้าแก่คนนีมีนามว่า,หลีฮุ่ยเฉิง เขาเป็ นผูจ้ ดั การหน้า

ร้านของสํานักการค้าดาวตกมาอย่างยาวนาน

กําลังคนของเย่หยวนไม่เพียงพอสําหรับการบริหารหอโอสถ
สุคนธรสขนาดใหญ่ได้ อย่างไรก็ตาม,เซียนเอ๋อกลับให้ความ
5
ร่วมมือในครังนีเป็ นอย่างดี นางนําจุดแข็งทังหมดของสํานัก
การค้าดาวตกใส่ลงในหอโอสถสุคนธรส

ทังในด้านกลยุทธทางการตลาดและทรัพยากรกรบุคคล

สําหรับเรืองนีเอง,เย่หยวนก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน

การจัดการด้านธุรกิจมิใช่สงที
ิ เขาทําได้ดีจริงๆ

แต่กระนัน,เย่หยวนก็ไม่ได้ให้ฝ่ายนางควบคุมทังหมด เขา
เป็ นคนไม่ชอบเอาจมูกไปฝากไว้กบั คนอืนอยู่แล้ว

6
หลีฮุ่ยเฉิงเป็ นผูม้ ีประสบการณ์ดา้ นการบริเวณมาหลายสิบปี
และทีสํานักการค้าดาวตกไม่คอ่ ยรุง่ นัก,ก็ไม่ใช่เพราะเขา
บริการแย่เช่นกัน

แน่นอนว่าเย่หยวนไม่ได้ให้หลีฮุ่นเฉิงจัดการบริหารทังหมด
หากเป็ นเช่นนัน,ทีนีก็ไม่ตา่ งอะไรจากรังของสํานักการค้า
ดาวตกเลย

เขาจึงจัดให้หยูหมิงเป็ นผูช้ ่วยของหลีฮุ่ยเฉิงอีกทีหนึง เพือให้

หยูหมิงเรียนรูส้ ายงานนี พร้อมวางแผนเลือนเขาให้ขนเป็
ึ นผู้
จัดการในอนาคต

7
 ส่วนซึงหยูหมิงก็ไม่คาดไม่ฝันเลยว่า จากทหารเฝ้าบ่อนํา
สวรรค์ในวันนัน,ชีวิตกลับพลิกผันและต้องมาบริหารหอโอสถ
สุรธรสในวันนี

ตราบใดทีเย่หยวนสามารถตังรากฐานได้อย่างมันคง ทัวทัง
เมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี,หยูหมิงอาจถูกล่าวขานสนันใต้
แผ่นฟ้า ทุกคนล้วนต้องให้ความเคารพและสุภาพกับเขาใน
ฐานะผูจ้ ดั การแห่งหอโอสถสุคนธรสอันมากด้วยศักดิศรี

ซึงหยูหมิงสามารถบอกได้ตรงนีเลยว่า แม้เขาจะเป็ นผูช้ ่วย

8
หรืออยู่ใกล้หลีฮุ่ยเฉิงนานแค่ไหน แต่ตวั เขายังคงขึนตรงต่อ
เย่หยวนคนเดียวเท่านัน!

สําหรับความกตัญ ขู องหยูหมิงต่อเย่หยวน,มันไม่สามารถ
อธิบายได้เป็ นคําพูดอีกต่อไป

การทีเขาเลือกเดิมพันกับเย่หยวนในตอนนันช่างคุม้ ค่ายิง

กําลังคนของเย่หยวนในขณะนีกําลังขาดแคลน เขาจึงจับเฉิง

9
 เจียง,น้องชายของหยูหมิงมาทํางานด้วยเช่นกัน

ทีทังสองคนนีสามารถออกจากหน้าทีพิทกั ษ์บอ่ นําสวรรค์

และทํางานอยู่ทนีี ได้ ทังหมดเป็ นเพราะเส้นสายของเย่หยวน
ทังสิน

หากเป็ นทหารคนอืนๆ,การจะแยกตัวออกจากกองทัพมิใช่
เรืองง่าย แต่หลังจากทีเย่หยวนเดินทางไปแจ้งเรืองนีกับหลัว
เฟิ นด้วยตัวเอง ปรากฏว่ามันกลับง่ายราวกับหันเค้กชินหนึง

นอกจากนี,เย่หยวนยังช่วยให้เหรินตงและเสียวหลูห่ ยานได้
รับป้ายประจําตัวมา ด้วยสิงนี,พวกเขาก็ไม่จาํ เป็ นต้องหลบๆ
10
 ซ่อนๆอีกต่อไป และสามารถไปไหนมาไหนก็ได้อย่างอิสระ

เมือย้อนกลับไปในตอนทีพวกเขาพึงขึนมาใหม่ๆ เย่หยวน
เกรงว่า,การมีอยู่ของพวกเขาจะเป็ นปั ญหา จึงนําทังสอง
พร้อมลูเ่ อ๋อและส่วนทีเหลือเข้าไปในเจดียเ์ ลืองสวรรค์เสีย
ก่อนเพือหลบภัย

ดังนัน,ด้วยกําลังของทังสองทีเข้าเสริมทัพ เย่หยวนจึงมีกาํ ลัง

คนเพียงพอในท้ายทีสุด

ยิงไปกว่านัน,ในระหว่างทีเสียวหลูห่ ยานและเหรินตงหลบภัย
อยู่ในเจดียเ์ ลืองสวรรค์ ทังสองก็ขนเป็
ึ นราชันย์โอสถได้สาํ เร็จ
11
 แล้ว

ภายใต้การชีนําของเย่หยวน ความแข็งแกร่งของทังสองจึง
เหนือกว่าราชันย์โอสถทัวไปมาก

เย่หยวนสามารถปล่อยให้ทงคู
ั ห่ ลอมโอสถระดับสีได้อย่าง
หมดห่วง

ในตรอกท้องถนนกระแสผูค้ นต่างคึกคัก แต่พวกเขากลับไม่

12
 พอใจอย่างมากต่อการเคลือนไหวของสํานักการค้าชะตา
สวรรค์ในปั จจุบนั

“จัวซิน,เจ้าสหายแก่คนนีช่างมากด้วยเล่หเ์ หลียม ท่านเย่ที

เลือกเปิ ดธุรกิจตรงข้ามร้านของพวกนันย่อมต้องกังวล จึง
เป็ นไปไม่ได้ทพวกนั
ี นจะไม่คิดตรวจสอบและวางแผนรับมือ
ใดๆ,จนปรากฏผลลัพธ์ชนิดทีน่ารังเกียจอย่างในปั จจุบนั
เพราะความไร้ยางอายของพวกสํานักการค้าชะตาสวรรค์นี
แหละ จึงทําให้พวกเราสํานักการค้าดาวตกไม่กล้ายุ่งยามใน
ถินของพวกนัน ภายใต้สถานการณ์แบบนี,แล้วจะทําอย่างไร
ต่อไปล่ะ?”

13
 เซียนเอ๋อกล่าว

เป็ นทีชัดเจนมากว่า,ขนาดเซียนเอ๋อยังต้องยอมรับว่า จัวซิ

นคนนีมีหวั ด้านธุรกิจเป็ นเลิศ

สามารถทําให้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ขนแท่
ึ นอันดับหนึงได้
อย่างยาวนานจนปั จจุบนั จัวซินถือว่ามีสว่ นอย่างมาก

แต่เย่หยวนกลับยิมและกล่าวตอบว่า

14
“ไม่ตอ้ งบ่นให้อารมณ์ข่นุ มัว หากพวกนันไม่เคลือนไหวใดๆ
เลย,นันแหละทีแปลกกว่า และในเมือเลือกใช้กลยุทธปรับลด
ราคาสินค้าเช่นนี ก็เป็ นทีชัดเจนว่า,สํานักการค้าชะตาสวรรค์
ยังมีไพ่ใบอืนซ่อนอยู่อีก!”

เซียนเอ๋อตืนตระหนกขึนฉับพลันเมือได้ยินและกล่าวว่า

“ยังมีกลยุทธอืนเตรียมไว้อีกงันรึ? แล้ว…แล้วมันกลยุทธรูป
แบบใดกัน?”

15
ในขณะทีเย่หยวนกําลังกล่าวตอบ เขาก็หนั ออกไปมองนอก
ประตูทนั ทีและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“นันไง,ไม่เห็นรึ?”

เมือหันมองออกไปตาม ก็ปรากฏคนกลุม่ หนึงจํานวนเจ็ดถึง

แปดคนกําลังตรงเข้ามาในหอโอสถสุคนธรสอย่างรวดเร็ว

พวกเขาจํานวนเจ็ดถึงแปดคนล้วนสวมชุดนักหลอมโอสถ,

16
พร้อมป้ายตําแหน่งหกดาวประดับทีหน้าอก ทุกคนทีได้เห็น
ต่างต้องตกตะลึง

ซึงหนึงในนันเป็ นป้ายตําแหน่งเจ็ดดาวแวววับเป็ นสง่า

พวกเจ้าเจ็ดถึงแปดคนนี อย่างตําทีสุดก็เป็ นถึงจ้าวบรรพกาล

โอสถระดับกลาง!

“ฟูวว…ในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนีมีจา้ วบรรพกาลโอสถ
17
เพียงสิบคนเท่านัน แต่เบืองหน้ากลับแห่มาถึงเจ็ดและยังนํา
มาด้วยจอมปราชญ์โอสถอีกหนึง! เย่หยวน,เจ้าเพียงกล่าว
ตกลงมอบทีนีมา ส่วนทีเหลือเดียวสํานักการค้าดาวตกจะ
จัดการเอง! ตอนนีถือเป็ นวิกฤตครังใหญ่แล้วจริงไหม?”

เซียนเอ๋อกัดฟั นกล่าวขึน

สํานักการค้าดาวตกเองก็มีผเู้ ชียวชาญขันจ้าวบรรพกาล
โอสถเช่นกัน ยิงไปกว่านันทุกคนล้วนเป็ นจ้าวบรรพกาล
โอสถระดับสูงอีกด้วย!

ทีเซียนเอ๋อเข้ามาช่วยบริหารในส่วนต่างๆ นางเองก็วางแผน
18
จะเข้ายึดหอโอสถสุคนธรสอยู่แล้ว แต่ไม่วา่ นางจะหว่าน
ล้อมแค่ไหน,เย่หยวนก็ปฏิเสธท่าเดียว

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“กับแค่จา้ วบรรพกาลโอสถไม่กีคน,นับว่าไม่มีอะไรเลย”

“กับแค่…จ้าวบรรพกาลโอสถ?”

19
 เซียนเอ๋อทีอยู่ขา้ งๆแทบพูดไม่ออก ‘เอ่อ…แต่รูส้ กึ ว่าเจ้าจะ
เป็ นเพียงจอมราชาโอสถหนึงเดียวในทีแห่งนี?’

ยิงไปกว่านัน,เขายังเป็ นจอมราชาโอสถทีไม่ได้ติดป้าย
ตําแหน่งใดๆเลยอีกด้วย!

เนืองจากพวกเขาไม่สามารถหลอมโอสถระดับหกได้ ดังนัน,
การจะบดขยีอีกฝ่ าย แค่จา้ วบรรพกาลโอสถก็เพียงพอแล้ว
แถมยังมีจอมปราชญ์โอสถอย่างเห่อซูห่ มิงอยู่อีก นีมันฝูงเสือ
ทีกําลังจ้องมองเหยือชัดๆ

20
“เย่หยวน,ชายชราผูน้ ีได้ยินมาว่า เจ้ามีธรุ กิจส่วนตัวและเปิ ด
ร้านใหม่ในวันนี,ข้าจึงเรียนเชิญแขกคนสําคัญในสายงาน
เดียวกันมาเล็กน้อย หวังว่าเจ้าจะไม่รงั เกียจ”

เห่อซูห่ มิงกล่าวต้อนรับเย่หยวนด้วยรอยยิม ดังสหายเก่าทีมิ

ได้พบพานกันนาน

เพียงว่า,แม้แต่คนปั ญญาอ่อนก็ยงั ทราบว่า เห่อซูห่ มิงมิได้มา

หาอีกฝ่ ายด้วยเจตนาดี!

21
 จอมปราชญ์โอสถหนึงเดียวในเมืองแห่งนีอยู่ฝ่ายเดียวกัน
สํานักการค้าชะตาสวรรค์ แล้วเขาจะมาทีนีเพือสนับสนุนหอ
โอสถสุคนธรสได้อย่างไร?

ทีเป็ นการท้าทายถึงในบ้าน!

22
เหล่านักสูโ้ ดยรอบต่างแห่เข้ามารุมดูเหตุการณ์นีอย่างมีชีวิต
ชีวา พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า,เพียงวันแรกของการเปิ ดร้าน
ทังสองฝ่ ายจะรุกดุเดือดเพียงนี!

จอมปราชญ์โอสถคนเดียวก็เกินเอาอยู่แล้ว แต่นียังพ่วงจ้าว
บรรพกาลโอสถมาอีกเจ็ดคน!

ไม่ใช่วา่ หอโอสถสุคนธรสจะเปิ ดกิจการลงตังแต่วนั แรกเลย

ใช่ไหม?

เย่หยวนตรงออไปเพือต้อนรับด้วยรอยยิม และกล่าวด้วย
เสียงฟั งชัดว่า
23
 “หากมาทีนีเพือแสดงความยินดี,พวกเราย่อมดีตอบอย่าง
เต็มใจ แต่หากเป็ นเพียงสุนขั จรจัดทีเข้ามาเห่าโง่ๆ ข้าเองก็
เตรียมไม้ตีสนุ ขั ไว้แล้วเช่นกัน ท่านจอมปราชญ์โอสถเห่อ,ข้า
สงสัยว่าวันนีท่านมาแบบไหน?”

เหล่าผูค้ นในสํานักการค้าชะตาสวรรค์ย่อมทราบถึง ฝี ปาก

อันแหลมคมยิงกว่าใบมีดของเย่หยวนดีอยู่แล้ว ในครานี,
พวกเขาทําจิตใจให้แกร่งพอเพือทนรับฝี ปากพร้อมแล้ว เห่อซู่
หมิงระเบิดเสียงหัวเราะดังลันเมือได้ยินและกล่าวว่า

“พวกเราได้ยินมาว่า,มีรา้ นจําหน่ายโอสถทีแข็งแกร่งพอ

24
เทียบเคียงกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์ การทีสามารถเปิ ด
แข่งตรงข้ามกันได้เช่นนี,แสดงว่าหอโอสถสุคนธรสเองก็น่า
จะมีผเู้ ชียวชาญในศาสตร์แห่งโอสถประจําอยู่เช่นกัน! วันนี
พวกเรามาเพือเป็ นสักขีพยานถึงความแข็งแกร่งของผูเ้ ชียว
ชาญท่านนัน เย่หยวน,ข้าสงสัยว่าผูเ้ ชียวชาญท่านนันอยู่ที
ใด?”

25
 ตอนที732 คํารับประกันครังใหญ่

เมือเห็นท่าทีของอีกฝ่ ายตรงหน้า คิวของจุนเทียนยู่ก็ขมวด

ย่นขึนเล็กน้อย

สําหรับเห่อซูห่ มิงคนนี,เขาไร้ซงความประทั
ึ บใจใดๆ

1
เพือรักษาอาหารป่ วยของหลิวยีลู่ จุนเทียนยู่เคยเดินทางไป
หาเห่อซูห่ มิงมาก่อน แต่เนืองจากเห่อซูห่ มิงอ้างว่ากําลัง
บํารุงเส้นผมทีรักยิงของเขาอยู่ เขาจึงไม่ได้ออกมาช่วยแต่
อย่างใด

เห่อซูห่ มิงกลัวว่าตนจะไม่สามารถรักษาได้ นันจึงเป็ นเหตุให้

เขาไม่กล้าออกมาหา

ครังล่าสุดทีเย่หยวนเดินทางไปรักษากู่ชิง มันก็ยิงทําให้
ทัศนคติของจุนเทียนยู่ตอ่ เห่อซูห่ มิงแย่ลงเข้าไปอีก

แล้วใครจะไปทราบว่า,ชายแก่คนนียังจะมากระตุน้ พวกเขา

2
 อีกในวันนีจริงๆ ซึงนีทําให้จนุ เทียนยู่โกรธถึงขีดสุด

“เห่อซูห่ มิง,หอโอสถสุคนธรสเปิ ดเป็ นวันแรก แต่เจ้าคิดใส่ไฟ

แก่จนุ คนนีแล้วรึ?”

จุนเทียนยู่คาํ รามเสียงตําอันแสนเยือกเย็น พร้อมจิตสังหาร

แห่งดาบแสนกดดันถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่ตงใจ
ั

ท่าทีของเห่อซูห่ มิงเปลียนไปเล็กน้อย แต่เขายังคงความสงบ

3
 เยือกเย็นภายนอกเอาไว้ได้และกล่าวว่า

“อย่างทีน้องจุนได้กล่าว,เนืองจากหอโอสถสุคนธรสเปิ ดวันนี
เป็ นวันแรก พวกเราจึงมาช่วยสร้างความมันใจให้! หากน้อง
จุนกล้าทําทําเรืองยากในวันนี,ข้าเองก็อยากรูเ้ ช่นกันว่า ยัง
จะมีใครกล้าเข้าหอโอสถสุคนธรสเพือซือโอสถอีกหรือไม่!”

คิวของจุนเทียนยู่ย่นจนแทบชนกันเมือได้ยิน แต่เขาก็ไม่
สามารถเคลือนไหวได้เท่าไหร่นกั

เขาทราบว่า,ความน่าเชือถือของหอโอสถสุคนธรสต่อผูค้ น
สําคัญอย่างมาก หากเขาลงมือตรงนีหรือขวางมิให้พวกเขา
4
เข้ามาลองโอสถ คงเหมือนกับทีเห่อซูห่ มิงกล่าวไปจริงๆ จะมี
ใครกล้าเข้ามาซือของในหอโอสถสุคนธรสอีกหรือไม่?

สิงสําคัญของธุรกิจคือการสร้างความจงรักภักดีตอ่ ธุรกิจ,ราก
ฐานทีมันคงมักก่อให้เกิดความมังคัง แม้วา่ จุนเทียนยู่จะแข็ง
แกร่งมาก,แต่เขาไม่มีความสามารถในการโน้มน้าวใจผูอ้ ืน

แม้เขาจะรูไ้ ด้อย่างชัดเจนว่า,เห่อซูห่ มิงไม่ได้มาด้วยเจตนาดี

แต่อีกฝ่ ายก็ยงั ได้ชือว่าเป็ น จอมปราชญ์โอสถ หากคิดลงมือ
ใดๆ,ชือเสียงของหอโอสถสุคนธรสก็มีแต่จะเปรอะเปื อน
5
 เปล่าๆ

ความตืนตระหนกในใจของเห่ออซูห่ มิงสลายหายไป เมือเห็น

ท่าทางอันลังเลของจุนเทียนยู่และกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“วันนีพวกเรามาเพือสนทนาแลกเปลียนความรูร้ ะหว่างนัก
หลอมโอสถเท่านัน”

ในเวลานันเย่หยวนเปล่งเสียงออกมาทันทีวา่

“สนทนาและแลกเปลียนความรู?้ หัวข้อใดจอมปราชญ์โอสถ

6
 เห่อต้องการ? ขอเพียงระบุออกมาให้ชดั เจน”

เห่อซูห่ มิงยินดีอย่างลับๆเมือเห็นเย่หยวนตอบรับคําท้าทาย
แต่เขายังแสร้งแสดงสีหน้าประหลาดใจและอุทานขึนว่า

“หืม? เป็ นไปได้ไหมว่า…ผูเ้ ชียวชาญท่านนันของหอโอสถ

สุคนธรสจะเป็ นเย่หยวน? นี…อย่าบอกนะว่า หอโอสถ
สุคนธรสอันใหญ่โตนีมีแค่จอมราชาโอสถตัวน้อยอยู่คนเดียว
จริงๆ? แม้แต่จา้ วบรรพกาลโอสถก็ยงั ไม่เห็นเลยสักคน,ดูจะ
ไม่ดถู กู ผูค้ นเกินไปหน่อยรึ?”

7
 ด้วยเหตุนี,เหล่านักสูโ้ อยรอบจึงอดทีจะซุบซิบนินทาไมได้
เลย

“อะไรนะ? ข้ายังคิดว่าเรืองนันจะเป็ นข่าวเท็จ ร้านโอสถ

ขนาดใหญ่โตเช่นนีจะกลับไม่มีแม้แต่จา้ วบรรพกาลโอสถเลย
สักคน?”

“ร้านโอสถทีไม่มีกระทังจ้าวบรรพกาลโอสถ…แล้วพวกเขา
8
 จะขายโอสถอะไรได้บา้ ง?”

“นี…ข้าไม่รูจ้ ริงๆว่าเย่หยวนไปเอาความมันใจมาจากไหนถึง
กล้าเปิ ดเช่นนี เราไปซือโอสถทีสํานักการค้าชะตาสวรรค์กนั
เถอะ”

แม้ในข่าวลือจะมีเนือหาว่า,หอโอสถสุคนธรสไม่มีแต่กระทัง
จ้าวบรรพกาลโอสถอยู่เลย แต่ในคราแรกทีได้ยินกลับไม่มี
ใครเชือสักคน

9
เพือทีจะแข่งขันกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์ อย่างน้อยก็ควร
มีจา้ วบรรพกาลโอสถประจําอยู่บา้ งจริงหรือไม่?

แต่เมือเวลาผ่านไป,พวกเขากลับเห็นเย่หยวนแค่คนเดียว
จริงๆ จอมราชาโอสถคนเดียวทีประจําอยู่ในหอโอสถ
สุคนธรส? ถึงจอมราชาโอสถตัวน้อยนีจะมากฝี มือยังไง,แต่
หากหลอมโอสถระดับหกไม่ได้ แล้วยังจะมีประโยชน์อะไร?

เซียนเอ๋อแทบอยากจะขุดรูมดุ ดินหนีออกไปจากตรงนีให้รู ้
10
แล้วรูร้ อด โครงกระดูกในตูเ้ สือผ้าถูกกระแทกจากเหตุการณ์
เหล่านีเต็มๆ นางรูส้ กึ ว่าใบหน้าของนางแหลกไม่มีชินดี,และ
มีแต่ตอ้ งกลับบ้านทีจากมา น่าจะพอช่วยเยียวยาได้

แม้กระทังโอสถยังไม่สามารถช่วยหลอมให้ได้ ทางสํานักการ
ค้าดาวตกมีอาํ นาจแค่ช่วยออกแบบตกแต่งร้านใหม่เท่านัน

เมือดูสิงต่างๆในขณะนี,แค่จอมราชาโอสถคนเดียวจะ
สามารถโน้มน้าวใจผูค้ นได้อย่างไร?

11
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ทางเราต้องมีจา้ วบรรพกาลโอสถเป็ นธรรมดา แต่ดว้ ย

เหตุผลหลายประการ,ท่านจึงไม่สามารถมาได้ในวันนี ทุก
ท่านโปรดฟั ง,วันนีทางหอโอสถสุคนรธรสของเราสามารถ
เปิ ดขายโอสถระดับห้าได้ทนั ที แต่สาํ หรับโอสถระดับหกจะ
ต้องทําการสังจองล่วงหน้าก่อนเท่านัน ทุกท่านโปรดไว้วาง
ใจได้,คุณภาพโอสถระดับหกของทางเราเหนือกว่าทุกร้านค้า
ภายในเมืองแน่นอน หากท่านใดไม่พอใจ,ทางเรายินดีคืน
เงิน!”

12
 “เหอะๆ,พูดจาดูดีหนิ! ก่อนจะคุยโมโอ้อวดใดๆ,เจ้าไม่
สําเหนียกตนเองหน่อยรึ? คํากล่าวเช่นนันกลับออกจากปาก
นักหลอมโอสถขยะอย่างเจ้า?”

จ้าวบรรพกาลโอสถคนหนึงในกลุม่ เปล่งเสียงขึนพร้อม
หัวเราะเราะอย่างเยือกเย็น

นีคือจ้าวบรรพกาลโอสถระดับสูงนามว่า,ซูฉ่ ีเด๋อ ความแข็ง

แกร่งของเขาเป็ นรองเพียงเห่อซูห่ มิงเท่านันภายในกลุม่ นี ดัง
นันไม่ควรประมาทเขาเลย

13
เย่หยวนทีได้ยินเช่นนัน เขาก็หยิบโอสถออกมาหลากหลาย
ชนิด และทีน่าตกใจคือ,ทังหมดล้วนเป็ นโอสถระดับหกทัง
สิน!

“ถึงแม้จา้ วบรรพกาลโอสถท่านนันจะไม่สะดวกมาในวันนี
แต่ทา่ นก็ยงั ทิงโอสถตัวทดลองให้กบั ทางเรา เพราะท่านคาด
คะเนแล้วว่า,จะต้องมีสนุ ขั จรบางตัวกังขาในตัวท่าน และข้า
หวังว่า,ด้วยความสามารถของพวกท่าน ยังพอมีปัญญาแยก
ออกใช่หรือไม่วา่ โอสถอยู่ขนใด?”
ั

เย่หยวนกล่าวอย่างสงบเยือกเย็น

14
 “โอสถระดับหกขันเหนือฟ้า! ฟูวว…”

เมือเห็นเม็ดโอสถปรากฏตรงหน้า สีหน้าการแสดงออกของ
เห่อซูห่ มิงและคนอืนๆล้วนเปลียนไปฉับพลัน

แม้เพียงแค่มอง แต่พวกเขาก็ทราบทันทีวา่ ,โอสถภายในมือ

ของเย่หยวนล้วนเป็ นโอสถระดับหกขันเหนือฟ้าทังสิน!

กระทังพวกเขาเหล่านีทีเป็ นจ้าวบรรพกาลโอสถ แต่หากต้อง

15
การจะหลอมโอสถระดับหกขันเหนือฟ้า,โอกาสสําเร็จยังมีไม่
ถึงหนึงส่วน

หรือแม้แต่จอมปราชญ์โอสถ,เขายังต้องพึงโชคเพือหลอม
โอสถระดับหกขันเหนือฟ้าด้วยเช่นกัน

และจํานวนโอสถระดับหกขันเหนือฟ้าในมือเย่หยวน,มันก็ยงั
มีมากกว่าของทีเมืองบรรพกาลเก่าเคยหลอมได้ทงหมดมา
ั
รวมกัน!

เรียกได้วา่ ,เย่หยวนได้รวบรวมอัญมณีลาค่
ํ าทีสุดอยู่ในมือ
แล้ว!
16
เด็กตัวแค่นีไปค้นพบโอสถลําค่ามากมายขนาดนีจากทีใด?

“เหอะ เหอะ,ดูเหมือนว่าสํานักการค้าดาวตกจะนําโอสถ
คุณภาพขันเหนือฟ้าจากทีอืนมาให้หอโอสถสุคนธรสในวันนี!
กับแค่โอสถระดับหกขันเหนือฟ้าไม่กีเม็ด,คิดหรือว่าจะข่มขู่
พวกเราได้?”

เห่อซูห่ มิงเป็ นคนแรกทีเอ่ยปากตอบโต้ พร้อมแสยะยิมอย่าง

17
 เยือกเย็น

ในความคิดของเขา,โอสถขันเหนือฟ้าเหล่านีในมือเย่หยวน
จะต้องมาจากสํานักการค้าดาวตกแน่นอน

มิฉะนัน,ใครบ้างจะสามารถหลอมโอสถระดับหกขันเหนือฟ้า
ได้มากมายเพียงนี?

แต่เย่หยวนกลับหัวเราะเบาๆเมือได้ยินและกล่าวว่า

“คิดเช่นนันรึ? ข้าสามารถออกปากสัญญากับทุกท่านได้เลย
18
 ว่า,ทุกท่านจะต้องไม่ผิดหวังเมือสังซือโอสถกับทางเรา,หอ
โอสถสุคนธรส ทุกท่านสามารถสังได้สงู สุดไม่เกินสามชุดต่อ
คน และเราขอรับประกันเลยว่า,โอสถทีพวกท่านได้รบั อย่าง
แย่ทสุี ดคือ โอสถระดับหกขันสูง!”

เมือคําพูดเหล่านีดังออกมา ฝูงชนจํานวนมากก็ระเบิดความ
โกลาหลออกมาทันที!

คําสัญญาเช่นนีมันเกินจริงไปมาก!

แม้แต่สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ยงั ไม่กล้าสัญญาอะไรแบบนี

ออกมาเลย!
19
 ถึงจ้าวบรรพกาลโอสถจะสามารถหลอมโอสถระดับหกได้
แต่โอกาสสําเร็จก็ยงั ใกล้เคียงกับโอสถล้มเหลวมาก

ดังนัน,โอสถสามชุดต่อคนทีสามารถรับประกันได้วา่ อย่าง
แย่สดุ คือโอสถระดับหกขันสูง คําสัญญาเช่นนีมันเกินจริงไป
มาก!

สีหน้าของเห่อซูห่ มิงดําทมิฬราวกับก้นหม้อไหม้ หากหอ

โอสถสุคนธรสสามารถทําเช่นนันได้จริง แล้วยังจะมีใครโง่ไป
ซือโอสถของสํานักการค้าชะตาสวรรค์อีกในอนาคต?

20
 “เย่หยวน,เจ้าไม่อวดอ้างเกินไปหน่อยรึ? ระวังตัวไว้เถอะ,
หากทําไม่ได้อย่างทีพูด ผลทีตามมาแม้แต่คนรอบตัวของเจ้า
ก็เอาไม่อยู่!”

เห่อซูห่ มิงหัวเราะเยาะในขณะทีสีหน้าของเขายังคงดํามืด

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ขีกังวลดังหญิงแก่ไม่ปาน ไม่วา่ ข้าจะ

สามารถทําได้หรือไม่ได้,เมือถึงวันนัน มันจะเป็ นตัวพิสจู น์
ทุกอย่างเองโดยธรรมชาติ แต่เรา,หอโอสถสุคนธรสไม่ยอม
ปล่อยให้ทกุ ท่านไม่สบายใจแน่นอน ทางเราขอรับประกัน
เลยว่า,หากไม่สามารถทําได้อย่างทีกล่าวไป ทางเราขอจ่าย
ค่าชดเชยเป็ นร้อยเท่าของราคาโอสถทีทุกท่านสังซือไป!”

21
 เย่หยวนป่ าวประกาศอย่างสุภาพ

ซุบซิบๆ…

คํากล่าวของเย่หยวนทําให้เหล่านักสูจ้ บั กลุม่ ปรึกษากัน

อย่างจริงจัง!

22
ราคาโอสถระดับหกมิได้ถกู และหากได้คา่ ชดเชยถึงร้อยเท่า,
ผูค้ นคงสบายไปอีกนาน ในทางกลับกัน,หากเกินเรืองนีเกิด
ขึนกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์ เพียงสองถึงสามครังติดต่อ
กัน,มันก็มากพอทีจะทําให้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ลม้
ละลายได้เลยเช่นกัน!

คํารับประกันของเย่หยวนนีสุดขัวเกินไป มันอาจทําให้หอ
โอสถสุคนธรสล้มละลายทันที,หรือไม่ก็ทาํ ให้หอโอสถ
สุคนธรสผงาดสูงเหนือท้องนภาในคราเดียว

23
หากเย่หยวนสามารถทําได้จริงๆ สํานักการค้าชะตาสวรรค์
เองก็คงถูกกดดันมิใช่นอ้ ย

เห่อซูห่ มิงไม่อาจสงบเยือกเย็นได้เลยเช่นกันเมือได้ฟังดังนัน
เขาแทบไม่มีความมันใจเลยว่า,เย่จะหยวนสามารถทําได้
จริงๆเลยมันใจ หรือมันเป็ นเพียงกําปั นทีห่อหุม้ ความว่าง
เปล่า…

24
 ตอนที733 ประลองกับลูกศิษย์

“ข้าขอสังซือโอสถพยัคฆ์มงั กรระดับหก หนึงชุด!”

“ข้าขอสังซือโอสถฝนหัวใจศักดิสิทธิ หนึงชุด!”

1
 “ข้าขอสังซือ…”

แม้แต่นกั สูอ้ าณาจักรอนัตตาก็ไม่สามารถคงความสงบได้อีก

ต้อไป เมือเขาเห็นโอสถคุณภาพยอดเยียมถึงเพียงนี

โอสถขันเหนือฟ้าจํานวนมากมายทีอยู่หน้า…มันหมายความ
ว่าอันใด?

นีคือการรับประกัน!

ซึงสามารถรับประกันได้แน่นอนถึงมาตรฐานของนักหลอม
2
 โอสถ!

เบืองหน้าเป็ นถึงโอสถระดับหกขันเหนือฟ้าแสนลําค่า คงไม่

มีใครสามารถคงความสงบได้อีก

เพียงชัวอึดใจ,ทัวทังหอโอสถสุคธรสก็ตกอยู่ในความสับสน
วุน่ วาย กระแสผูค้ นโถมเข้ามาราวกับเขือนกันนําแตกทะลัก
นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาทุกคนล้วนต้องการสังซือโอสถล่วง
หน้า

3
 เย่หยวนตะโกนเปล่าประกาศด้วยนําเสียงดังชัดว่า

“ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบ! มิฉะนันทางเราจะไม่ขอรับ
คําสังซือของพวกท่าน! ผูใ้ ดมีความตังใจจะสังซือโอสถของ
ทางเรา,กรุณาต่อแถวให้เป็ นระเบียบ สําหรับลูกค้าทีสังซือ
ร้อยท่านแรก,โปรดนําเงินมาชําระกับหอโอสถสุคนธรสภาย
ในสามวัน หลังจากนีครึงเดือน,พวกท่านก็สามารถมารับของ
จากท่านเราได้เลย และเราจะเปิ ดรับการสังซือรอบทีสองใน
วันนัน! อย่างทีข้ากล่าวไปทีแรก,คุณภาพโอสถอย่างแย่ทสุี ด
ของทางเราคือ โอสถขันสูง ดังนัน,โอสถทีทุกท่านจะได้ไป
โดยส่วนใหญ่จะเป็ นโอสถขันยอดเยียมและขันเหนือฟ้าเป็ น
หลัก สําหรับโอสถขันสูงคงมีปะปนบ้างเล็กน้อย ณ จุดนี…
ทางเราต้องขออภัยเป็ นอย่างสูง”

4
เมือได้ยินคํากล่าวครึงแรกของเย่หยวน เหล่านักสูอ้ าณาจักร
อนัตตาต่างต้องโห่รอ้ งอย่างบ้าคลัง,บางคนต่อแถวทันร้อย
ท่านแรก ส่วนทีไม่ทนั ก็บน่ ด้วยความโศกเศร้า

แต่เมือได้ยินเย่หยวนกล่าวครึงหลังจนจบ ทุกคนกลับต้องตก
ตะลึงเข้าไปใหญ่!

โอสถขันสูงปะปนแค่เล็กน้อย และโดยส่วนมากเป็ นโอสถขัน

ยอดเยียมและขันเหนือฟ้า!

คํากล่าวเพียงแค่นี,มันราวกับไปกระตุน้ ให้ฝงู ชนบ้าคลังยิง

ขึน!

5
เมือเห่อซูห่ มิงเห็นฉากๆนี ใบหน้าของเขาก็มืดลงกว่าเดิมจน
เห็นได้ชดั

“เย่หยวน,เจ้ากําลังโอ้อวดเกินไป! ข้าอยากจะเห็นเหลือเกิน
ว่า,หากเจ้าไม่สามารถส่งมอบโอสถเหล่านีได้ภายในครึง
เดือนถัดมา เจ้ายังจะมีหน้าอยู่ในเมืองบรรพกาลเก่แห่งนีได้
อีกหรือไม่!”

ในมุมมองของเห่อซูห่ มิง เย่หยวนต้องการเพียงตบหน้าเขา

เพือเชิดหน้าชูคอตัวเอง!
6
กระทังจ้าวบรรพกาลโอสถเหล่านียังไม่กล่ารับประกันเช่นนี
มาก่อนเลย

แต่จอมราชาโอสถตัวน้อยนีกลับกลายอาละวาดถึงขันนีแล้ว
จริงๆ!

แน่นอนว่าคํารับประกันของเย่หยวนเมือครู ่ ปะหนึงไล่ตบ
หน้าจ้าวบรรพกาลโอสถเหล่านีเรียงตัว

7
สิงหนึงทีควรทราบคือ,โอสถขันยอดเยียมขึนไป จําเป็ นต้อง
อาศัยดวงในการหลอม โดยเฉพาะอย่างยิง,โอสถขันเหนือฟ้า
โอกาสหลอมสําเร็จมีใกล้เคียงกับศูนย์มาก

แต่เย่หยวนกล่าวว่า คุณภาพโอสถอย่างแย่ทสุี ดของทีนีคือ

โอสถขันสูง และโดยส่วนใหญ่เป็ นขันยอดเยียมและเหนือฟ้า

สัญญาณเช่นนี,มันแสดงให้เห็นว่า เย่หยวนไม่ไว้หน้าจ้าว
บรรพกาลโอสถเหล่านีเลย แต่กระนันเอง,จ้าวบรรพกาล
โอสถของฝ่ ายเย่หยวนก็ตอ้ งมีมาตรฐานการหลอมทีสูงมาก

8
 เช่นกัน

“เหอะ,ทีกล้ารับประกันถึงขนาดนี แสดงว่าหอโอสถสุคนธรส
แห่งนีคงมีผเู้ ชียวชาญหนุนหลังอยู่จริงๆ! ข้าเกรงว่า,ท่านเย่
จะสามารถเชิญผูเ้ ชียวชาญท่านนันออกมาได้หรือไม่? พวก
เราต้องการสนทนากับท่านผูน้ นยิ
ั ง”

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

9
“ข้าก็บอกไปแล้วว่า วันนีมีเหตุผลบางประการทีทําให้ทา่ นไม่
สามารถมาได้ ไม่ทราบว่าหูหนวกหรือเปล่า? นอกจากนี,นัก
หลอมโอสถทีสามารถหลอมโอสถขันเหนือฟ้าได้อย่าง
สบายๆ ท่านผูน้ นคงไม่
ั ลดตัวเพือมาพบนักหลอมโอสถปลาย
แถวหรอก”

ทันทีทคํี ากล่าวของเย่หยวนดังออกมา พวกเขาเหล่าจ้าว

บรรพกลาโอสถก็รูส้ กึ ราวกับตนกลายเป็ นเศษขยะในทันใด!

“เจ้า! สามหาว! เจ้าช่างหยิงผยองเกินไป! เป็ นเพียงจอม

ราชาโอสถขยะแท้ๆ แต่กลับกล้าว่าพวกเขาเป็ นนักหลอม
โอสถปลายแถวเชียวรึ?! นีเจ้าไม่ทราบมารยาทลําดับขันเลย
10
 ใช่หรือไม่?”

ซูฉ่ ีเด๋อเป็ นแค่แรกทีกล่าวโต้สวนกลับ ในทีแรกทีได้ยินคํา

กล่าวของเย่หยวน,เขาแทบสําลักอากาศตาย

นักหลอมโอสถเป็ นอาชีพทีต้องพึงพาประสบการณ์และ
ความรูร้ อบตัว เมือถึงเวลาทีสุกงอมได้ท,สิ
ี งเหล่านีจะพาพวก
เขาขึนสูค่ วามสําเร็จ

11
 สําหรับนักหลอมโอสถทีต้องข้ามระดับเพือหลอมโอสถ มัน
ทําได้ยากยิงกว่านักสูท้ ต้ี องต่อสูข้ า้ มระดับ

ดังนัน,ภายใต้สถานการณ์ปกติทวไปไม่
ั นบั เย่หยวน ระหว่าง
นักหลอมโอสถระดับกลางและนักหลอมโอสถระดับสูง,จึงมี
ช่องว่างทีกว้างใหญ่จนจะข้ามได้

แน่นอนว่า,เย่หยวนเป็ นคนกลุม่ น้อยมากทีสามารถข้ามช่อง

ว่างนีได้

ด้วยความรูแ้ ละประสบการณ์ในฐานะจักรพรรดิโอสถอย่าง
เย่หยวน แน่นอนว่าจุดเริมต้นของเขาย่อมอยู่สงู กว่าคนทัวไป
12
ไม่รูก้ ีร้อยเท่า ดังนัน,กับเพียงแค่หลอมโอสถข้ามระดับ เหตุ
ใดเขาถึงไม่สามารถทําได้

เย่หยวนส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ข้าเคารพเพียงบุคคลทีแข็งแกร่ง แต่พวกท่านอ่อนแอเกิน
ไป,และเป็ นเพียงนักหลอมโอสถปลายแถวเท่านันในสายตา
ข้า แล้วเหตุใดข้าต้องเคารพพวกท่าน? แถมมาเห่าหอนหน้า
บ้านคนอืน,ยังจะเรียกร้องให้คนอืนเคารพอีก? ปั ญญาอ่อนรึ
เปล่า?”

13
 “ดี,ดี,ดี!”

คํากล่าวของเย่หยวนทําให้ซฉู่ ีเต๋อโกรธเกรียวโดยสมบูรณ์
เขาเอ่ย‘ดี’ถึงสามคราติดพร้อมกัดฟั นแน่นอย่างเกลียดชัง
พร้อมกล่าวว่า

“จอมราชาโอสถขยะเช่นเจ้า,กลับมีฝีมือแหลมคมยิงกว่าคม
มีด! เจ้ากล้าเรียกพวกเราเป็ นแค่นกั หลอมโอสถปลายแถว
จริงๆ! หากคุยโมโอ้อวดได้ขนาดนี,แสดงว่าคงกล้าประลอง
กับพวกเราใช่หรือไม่?”

14
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเหยียดหยามว่า

“กล่าวตามตรง,พวกท่านเป็ นเพียงขยะ และหากต้องการ

ประลองกับข้า…พวกท่านยังไร้คณ
ุ สมบัต!ิ ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เมือครูใ่ ครกันทีปากเก่งไปทัว? ทีเจ้ากล่าวเช่นนัน,

แสดงว่ายอมรับหรือไม่?”

ซูฉ่ ีเต๋อกล่าวขึนพร้อมหัวเราะเยาะยกใหญ่

15
“ยอมรับ? ท่านก็ประเมินตัวเองสูงเกินไป ขยะอย่างท่านไม่
จําเป็ นต้องถึงมือข้า ท่านเหมาะสมทีจะประลองกับลูกศิษย์
ของข้ามากกว่า เหรินตง,หลูห่ ยาน,ออกมา!”

เหรินตงและเซียวหลูห่ ยานตัวแข็งทือทันทีทได้
ี ยิน พวกเขาไม่
คาดไม่ฝันเลยว่า,จู่ๆทังสองจะถูกเย่หยวนเรียกออกมาใน
เวลาเช่นนี พวกเขาเร่งรุกหน้าออกมาอยู่ขา้ งเย่หยวนด้วย
ความมึนงง

16
เมือเห็นฉากนี,ใบหน้าของซูฉ่ ีเต๋อก็เปลียนเป็ นสีเขียวทันที

แต่เย่หยวนก็ไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่ ายสักนิด และสังทังคูว่ า่

“พวกเจ้าสองคน,ไปสังสอนเหล่าคนแก่นนสั
ั กหนึงบทเรียน
ให้รูว้ า่ สิงใดคือศาสตร์แห่งโอสถ!”

แม้ทงสองจะติ
ั ดตามเย่หยวนมานานแล้ว และทราบดีวา่ เย่
หยวนเพียงลําพังก็สามารถกําราบจ้าวบรรพกาลโอสถเหล่า
17
 นีได้อย่างไม่มีปัญหา

แต่เมือเป็ นพวกเขาทีต้องลงมือเอง,มันกลับรูส้ กึ กระวน

กระวายอย่างไม่น่าเชือ

อย่างไรก็ตาม,ต่อหน้าผูค้ นจํานวนมาก ทังสองจึงไม่สามารถ

เผยท่าทีเช่นนันออกมาได้ พวกเขาทําได้พียงผงกศีรษะอย่าง
หนักแน่นอและกล่าวว่า

“รับทราบ,ท่านอาจารย์!”

18
 “พุ๊บ.. หุหหุ …
ุ ”

ด้วยเหตุนี,ฝูงชนโดยรอบทีเห็นก็ไม่สามารถกลันหัวเราะได้
อีกต่อไป ทุกคนต่างรีบยกมือป้องปากเพือมิให้เสียงหัวเราะ
หลุดออกไปอย่างสุดกําลัง

เซียนเอ๋อเองก็พยายามกลันหัวเราะอย่างเต็มกําลัง ร่างเบา
สวยของนางสันเล็กน้อยพร้อมมือทีป้องปากแน่น ก่อนจะหัน
ไปกล่าวกับผูอ้ าวุโสต้วนว่า

“เย่หยวนคนนีมันร้ายจริงๆ! ถึงสามารถรับมือแผนของอีก
ฝ่ ายได้อย่างอยู่หมัดเช่นนี! เขาไม่จาํ เป็ นต้องเคลือนไหวด้วย

19
 ตัวเอง พร้อมส่งลูกศิษย์สองคนไปรับมือแทน สองราชันย์
โอสถประลองกับจ้าวบรรพกาลโอสถ? แม้ทงสองจะพ่
ั ายแพ้,
แต่ซฉู่ ีเต๋อก็มีกลินติดตัวไปจนตาย!”

ผูอ้ าวุโสต้วนส่ายหัวและกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“ลีลาของเด็กหนุ่มคนนีสุดจะแดกดันอย่างแท้จริง! แต่มนั ก็
ได้ผลดีจนไม่น่าเชือเช่นกัน ด้วยการเคลือนไหวของเย่หยวน,
ซูฉ่ ีเต๋อคงกลายเป็ นหัวข้อนินทาของฝูงชนไปอีกนาน”

20
 ซูฉ่ ีเต๋อสุดแค้นแสนอาฆาตจนปวดลึกไปถึงทรวงอก เขา
พยายามสูดหายใจเข้าลึกๆและปล่อยออกช้าๆเพือสงบสติ
อยู่นานสองนาน แต่เขาก็ยงั กล่าวด้วยความโกรธว่า

“เย่หยวน,ไอ้เด็กนี… แก…แกรังแกคนอืนมากเกินไปแล้ว!
กล้าปล่อยให้ราชันย์โอสถตัวน้อยสองคนนีมาประลองชาย
แก่คนนีเชียวรึ?! แกดูถกู ชายแก่คนนีมากไป! จอมปราชญ์
โอสถเห่อ,ข้าขอแนะนําให้ทา่ นสังให้ทกุ สํานักการค้าในเมือง
นีควําบาตรหอโอสถสุคนธรสแห่งนี!”

เห่อซูห่ มิงคาดไม่ถึงเลยว่า,เย่หยวนจะมาพร้อมกับระเบิดลูก

21
ใหญ่ขนาดนี นอกเหนือจากความโกรธทีอัดแน่นอยู่กลางอก
ในขณะเดียวกัน,ความกลัวก็เริมปรากฏขึนในใจแล้วเช่นกัน

หากเขายังยัวยุเย่หยวนต่อไป ไอ้เด็กนีจะต้องทําเรือง
ยากกว่านีอีกแน่นอน!

แค่เท่านี,ชือเสียงทีสังสมมาของเขาก็เกือบถูกทําลายจนยับ
โดยมือของไอ้เด็กเวรนีแล้ว!

เมือได้ยินซูฉ่ ีเต๋อกล่าวดังนัน เห่อซูห่ มิงก็เร่งกล่าวตอบทันที

ว่า

22
“เย่หยวน,เจ้าไม่รูจ้ กั ทีสูงทีตําเกินไป! ถึงขนาดกล้าดูหมินผู้
อาวุโส! วันนี,ข้า…”

ในขณะทีเห่อซูห่ มิงยังกล่าวไม่จบ เขาก็ถกู ขัดจังหวะโดยเย่

หยวนทันที เย่หยวนกล่าวแทรกขึนฉับพลันว่า

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,เย่หยวนคนนีมิได้พดู เล่น! ในวันนี,

ท่านเองก็มาท้าทายถึงบ้านคนอืนมิใช่ร?ึ ถือว่าไม่มีมารยาท
ไร้ซงผู
ึ ห้ ลักผูใ้ หญ่สงสอน!
ั แต่ขา้ จะให้โอสถท่านในวันนี! มา
ประลองกันสามรอบ,คิดเห็นเช่นไร?”

23
 ตอนที734 ศิษย์ขอท้ าดวล

“โอ้? ประลองสามรอบ? จะประลองอะไรล่ะ?”

เห่อซูห่ มิงถามขึนอย่างค่อนข้างสนใจ

“ขึนอยู่กบั ท่านเลย! ทหารเจอทหาร,แม่ทพั เจอแม่ทพั ! ท่าน

1
 มาประลองกับข้า ส่วนจ้าวบรรพกาลโอสถขยะนันประลอง
กับศิษย์ทงสองของข้
ั า”

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมย

มีแต่เขาเท่านันทีกล่าวราวกับเป็ นเรืองปกติ แต่สาํ หรับคนอืน

นันไม่!

จอมราชาโอสถปะทะกับจอมปราชญ์โอสถ และสองราชันย์
โอสถปะทะกับจ้าวบรรพกาลโอสถ?

2
 เจ้าเด็กคนนี…สมองมีปัญหาอะไรหรือไม่?

ทีสําคัญกว่านันคือ,เย่หยวนกลับมอบหมายให้เห่อซูห่ มิ
งตัดสินใจเลือกเนือหาการประลองเองอีกด้วย

หากเห่อซูห่ มิงเลือกประลองในเรืองทีเขาถนัดทีสุด เหล่าผู้

คนโดยรอบคงไม่สาปแช่งเขาจนตายเลยรึ?

“ฮ่าฮ่า,เย่หยวน,ข้าทราบดีวา่ เจ้ามีความสามารถจริงๆ! แต่

การทีเจ้าพยายามทําตัวเป็ นผูก้ ล้าพิทกั ษ์แสงสว่าง,เจ้าจะ
ต้องจ่ายมันด้วยราคามหาศาล! หรือบางที,เจ้าอาจคิดว่าวิธี
นีจะทําให้ชือเสียงของข้าแปลกเปื อน,แต่ก่อนถึงตอนนัน เจ้า

3
 คงไม่มีหน้าซุกหัวอยู่ในเมืองนีอีกต่อไป,จริงหรือไม่?”

เห่อซูห่ มิงกล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดัง

เย่หยวนยิมบางๆและกล่าวว่า

“ท่านก็คิดมากเกินไป! ไหนๆก็ประลองกันทังที,เรามาเดิมพัน
กันหน่อยดีหรือไม่?”

4
เห่อซูห่ มิงกู่รอ้ งภายในใจ พร้อมคิดกับตนเองเล็กน้อยว่า…
หรือบางทีไอ้เด็กนีจะเป็ นของจริง?

“เดิมพันอะไร?”

“หากข้าแพ้หอโอสถสุคนธรสแห่งนีจะเป็ นของท่าน! แต่หาก

ท่านเป็ นฝ่ ายแพ้,จะต้องมอบหนึงแสนแต้มความดีให้ขา้ !
ใครชนะได้ใครแพ้สญ
ู เสีย,ท่านคิดเห็นว่าอย่างไร?”

5
 เย่หยวนกล่าวตอบโดยตรงอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ

เซียนเอ๋อทีได้ยินเช่นนัน นางก็เร่งกล่าวขึนด้วยความกังวลว่า

“ไม่มีทาง! การประลองเช่นนีไร้ซงความยุ
ึ ติธรรมแม้สกั นิด!
เย่หยวน,เจ้าปฏิบตั ิหลายสิงราวกับของเด็กเล่นเกินไป!”

เห่อซูห่ มิงระเบิดเสียงหัวเราะอีกคราและกล่าวว่า

6
 “ฮ่าฮ่าฮ่า,เย่หยวน,แม้แต่คนของเจ้ายังไม่เชือมันในตัวเจ้า
เลยสักนิด!”

เย่หยวนเมินเซียนเอ๋อโดยสมบูรณ์ และกล่าวกับเห่อซูห่ มิงว่า

“ข้าไม่สนใจอยู่แล้ว ในท้ายทีสุดนี,ข้าคือเจ้าของ”

“ดี! ในเมือกล่าวเจ้ายอมรับเสียงชัดเจนเช่นนี หากข้ายังไม่

ยอมรับข้อเสนอ,ก็ควรปล่อยให้คนทังปฐพีเย้ยหยัน
7
แล้วกระมัง? แต่ทงสองฝ่
ั ายคงไม่ยอมรับว่าผลลัพธ์ของอีก
ฝ่ ายดีกว่าเป็ นแน่ ทางทีดีพวกเราควรหากรรมการมาคอย
ตัดสินดีกว่าจริงไหม?”

เห่อซูห่ มิงกล่าวขึน

“ข้าจะเป็ นกรรมการให้,ว่ายังไงล่ะ?”

เสียงหนึงในฝูงชนดังขึนอย่างกึกก้องและทรงพลังยิง ทุกคน
เร่งหันมองอย่างรวดเร็วเพือหาว่าต้นเสียงอยู่ทางใด เบือง
หน้าพวกเขาปรากฏ,ชายวัยกลางคนในชุดผ้าไหมชันดีคอ่ ยๆ
ย่างก้าวออกมา
8
ด้านข้างของเขายังมีผอู้ ารักขาคอยติดตาม และเย่หยวนทีได้
เห็นก็ตอ้ งรูจ้ กั ทันที,เพราะผูอ้ ารักชาคนนันคือแม่ทพั ใหญ่
ของเมือง,หลัวเฟิ น!

เป็ นทีชัดเจนว่า,หลัวเฟิ นในวันนีมาในฐานะผูน้ อ้ ยทีค่อยปก

ป้องชายวันกลางคนผูน้ ีเท่านัน

9
 “ท่าน…ท่านเจ้าเมือง! หะ-เหตุใดท่านถึงมาทีนีได้?”

เห่อซูห่ มิงอุทานขึนฉับพลันด้วยความประหลาดใจ

ชายวัยกลางคนผูน้ ีเป็ นเจ้าเมืองบรรพกาลเก่า,หยินเทียน

หยา!

เย่หยวนเคยได้ยินจุนเทียนยู่กล่าวถึงเขาคนนีเช่นกัน ซึงแม้

10
แต่จ่เู ทียนยู่ยงั ดูเคารพและให้เกียรติหยินเทียนหยาคนนีมาก
เช่นกัน

กล่าวได้วา่ คนทีสามารถทําให้จนุ เทียนยู่หวาดกลัวได้ภาย

ในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี ก็คงมีเพียงหยินเทียนหยาผูค้ นนี
เท่านัน!

หยินเทียนหยารุกหน้าเดินออกจากฝูงชนอย่างเชืองช้า รัศมีที
แผ่ออกมาจากร่างเขาเป็ นหนึงราชา,เขาหยุดตรงหน้า
ระหว่างสองฝ่ ายและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“หยินคนนีได้ยินมาว่า,ท่านเย่ทพึี งมาในเมืองนีกําลังจะเป็ น
11
ร้านโอสถแห่งใหม่ขนึ ดังนันข้าจึงอยากออกมาดูสกั เล็กน้อย
แต่กลับคาดไม่ถึงเลยว่า,จอมปราชญ์โอสถเห่อจะมา
ประลองกับท่านเย่จริงๆ เมือเป็ นเช่นนี,ข้าคงมีคณ
ุ สมบัติ
มากพอจะเป็ นกรรมการใช่ไหม?”

เห่อซูห่ มิงเร่งผสานมือคาราวะและกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมืองช่างเหมาสมทีสุดแล้ว และเห่อคนนีก็รูส้ กึ เป็ น

เกียรติยิงเช่นกัน!”

12
หยินเทียนหยาพยักหน้าและหันมองเย่หยวนพร้อมกล่าว
ถาม

“ท่านเย่มีสงใดจะคั
ิ ดค้านรึไหม?”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ไม่มีสงใดคั
ิ ดค้าน”

13
 หยินเทียนหยาหัวเราะเบาๆและกล่าวต่อว่า

“เอาล่ะ งันข้า,หยินผูน้ ีจะขอเป็ นสักขีพยานต่อการประลอง

ระหว่างสองสุดยอดปรมาจารย์ภายในเมืองบรรพกาลเก่า
แห่งนี! แล้วพวกท่านจะประลองกันแบบใด?”

ผูต้ า่ งให้ความสนใจอย่างมากเมือได้ยินหยินเทียนหยากล่าว
เช่นนี คําพูดของหยินเทียนหยาทําให้ สถานะของเย่หยวน
และเห่อซูห่ มิงอยู่ในระดับเดียวกัน เพราะเหตุนีจึงทําให้ผคู้ น
ประหลาดใจอย่างมาก

14
เย่หยวนเป็ นเพียงจอมราชาโอสถตัวน้อยอันอ่อนแอ แต่การ
ทีท่านเจ้าเมืองกล่าวเช่นนี หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,ท่านเจ้า
เมืองจะสนใจเด็กหนุ่มคนนีเป็ นพิเศษ?

เย่หยวนยักไหล่เล็กน้อยเมือได้ยินและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า

“เรืองนีมิเกียวกับข้า ขึนอยู่กบั อีกฝ่ ายเลย”

15
 ไม่วา่ จะอยู่ตอ่ หน้าใครทีไหน ทัศนคติของเย่หยวนยังคงไม่
เปลียนแปลง,ความภาคภูมิใจและความหยิงทะนงมันได้ฝัง
ลึกเข้ากระดูกดําของเขาไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม การกล่าวอย่างไม่แยแสเช่นนี,มันกลับไปสร้าง
บาดแผลให้แก่ความภาคภูมิของเห่อซูห่ มิงแทน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี คนทีแสดงท่าทีไม่แยแสควรต้อง
เป็ นเขามิใช่ร?ึ

16
 ไอ้เด็กนีมันรูจ้ กั วิธีฉกฉวยไฟตะเกียง!

“หากให้ประลองหลอมโอสถกับเจ้าหนูจอมราชาโอสถ,เดียว
คนอืนจะหาว่าข้ารักแกเด็กจนเกินไป! เอาอย่างงี,พวกเรามา
แข่งควบคุมเปลวไฟกันดีกว่า,ว่าไง?”

เห่อซูห่ มิงกล่าวขึนพร้อมรอยยิมสีเย็น

17
“ไร้ยางอาย! ข้าเคยได้ยินมาว่า,จอมปราชญ์โอสถเห่อเชียว
ชาญในด้านการควบคุมเปลวไฟทีสุด! นีรึทว่ี าไม่รงั แกเด็ก?”

“มันไร้ยางอายก็จริง แต่ใครใช้ให้เย่หยวนทําเช่นนันแต่แรก
ล่ะ? เขาเป็ นแค่จอมราชาโอสถเท่านัน,ทว่ากลับแสร้งทําเป็ น
ยิงใหญ่ประหนึงจักรพรรดิโอสถก็ไม่ปาน ทังหมดเป็ นเพราะ
เขาทําตัวเองล้วนๆ”

18
“อันทีจริงแล้ว,ด้วยความแข็งแกร่งของจอมปราชญ์โอสถเห่อ
แม้จะไม่เลือกประลองควบคุมเปลวไฟ แต่เย่หยวนก็ไม่มี
โอกาสชนะอยู่ดีจริงไหม? เย่หยวนกําลังเคียวของทีไม่มีทาง
กัดให้แตกได้อยู่ หลังจากนีเมือเขาพ่ายแพ้,หอโอสถสุคนธรส
ก็จะหายไปจากมือเขาเช่นกัน”

ชือเสียงของเห่อซูห่ มิงเป็ นทีโด่งดังภายในเมืองบรรพกาลเก่า

แห่งนี และทุกคนล้วนทราบดีวา่ ,สิงทีเขาชํานาญทีสุดคือการ
ควบคุมเปลวไฟ

19
ดังนัน,เขาทีเลือกการประลองควบคุมเปลวไฟ ซึงเป็ นทักษะ
ทีชํานาญทีสุดในเวลานีมาแข่ง ทุกคนจึงมองว่า,ค่อนข้าง
รังแกอีกฝ่ ายอย่างแท้จริง

………………….

20
หอโอสถสุคนธรสจัดเตรียมการประลองอย่างง่ายๆขึน เนือง
จากการแข่งควบคุมเปลวไฟมิได้มีสงใดซั
ิ บซ้อนจนเกินไป ดัง
นันจึงสามารถเตรียมการทุกอย่างพร้อมได้ในเวลาอันสัน

ในเวลานีเอง,เซียนเอ๋อทีกําลังหน้าบูดหน้าบึงอยู่ขา้ งหลัง ก็
บ่นพึมพํากับตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน เห็นได้ชดั ว่านางไม่
พอใจกับการตัดสินใจของเย่หยวนเป็ นอย่างมาก

แม้นางจะทราบดีวา่ ,เย่หยวนมีความสามารถบางอย่าง แต่

การประลองเช่นนีมันเสียงเกินไปจริงๆ

21
 คนทีกล้าท้าประลองกับจอมปราชญ์โอสถโดยตรง,บุคคล
เช่นนันมิได้มีปัญหาทางสมองใช่ไหม?

ยิงไปกว่านัน,ถึงแม้เย่หยวนจะมีฝีมือท้าทายสวรรค์เพียงใด
แล้วลูกศิษย์ทงสองคนนั
ั นล่ะ?

สิงทีทังคูต่ อ้ งเผชิญเป็ นถึงจ้าวบรรพกาลโอสถ!

หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,ศิษย์ของเขาเองก็มีฝีมือท้าทายสวรรค์
เฉกเช่นเขาเหมือนกัน?

22
เหรินตงและเสียวหลูห่ ยาน ทังคูต่ รงเข้ามาอย่างเอือยๆและ
กล่าวกับเย่หยวนด้วยเสียงแผ่วว่า

“ท่านอาจารย์,พวกเรา…”

เย่หยวนยิมและตรงเข้ามาตบไหล่ทงสองเบาๆ
ั พร้อมกล่าว
ว่า

“ไม่เป็ นไร มันเป็ นแค่การประลองเท่านัน,เพียงทําอย่างทีเคย

ทําปกติก็พอ ข้าเคยสอนยังไงก็แสดงออกมาแบบนัน แม้
พวกเราจะพ่ายแพ้จริงๆ,อย่างเลวร้ายทีสุดก็แค่เริมใหม่ และ

23
เริมใหม่อีกครัง ด้วยความสามารถของอาจารย์คนนี,เพียงหอ
โอสถสุคนธรสเล็กๆนับว่าเป็ นสิงใด? ยิงไปกว่านัน,เพียงศิษย์
ของข้า,เย่หยวนคนนีสูไ้ ด้อย่างสูสี ถึงจะแพ้,แต่พวกนันคงไป
ไม่เป็ นเช่นกัน!”

ในชีวิตก่อนหน้าและปั จจุบนั ,เย่หยวนมีศิษย์เพียงสองคนนี

เท่านัน และไม่กีปี มานี,เย่หยวนเองก็มิได้ไม่เอาใจใส่พวกเขา
เลยเช่นกัน

การพัฒนาของทังสอง,มันอยู่ภายใต้สายตาของเย่หยวนมา
โดยตลอด ดังนันเย่หยวนจึงมันใจในตัวพวกเขาเช่นกัน

24
หลังจากสนทนาอยู่หลายรอบ แม้จะไม่สามารถปั ดเป่ าความ
กังวลของทังสองได้หมด แต่ก็มากพอจนทําให้ทงสองสบาย
ั
ใจพร้อมตังสติได้แล้ว

ใช่แล้ว,หอโอสถสุคนธรสเล็กๆแห่งนีมิสาํ คัญแต่อย่างใดสํา
หรับเย่หยวน?

ทังสองแลกเปลียนสายตากันไปมา พร้อมให้กาํ ลังใจตัวเอง

25
ทุกสิงอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว ซูฉ่ ีเต๋อย่างก้าวออกมา
อย่างรวดเร็ว พร้อมมองไปยังเหรินตงและเสียวหลูห่ ยาน
ก่อนจะกล่าวด้วยนําเสียงเหยียดหยามว่า

“เด็กน้อยทังสอง,อย่าได้ตาํ หนิวา่ ชายแก่คนนีรังแกพวกเจ้า!

อยากต้องการจะตําหนิจริงๆ,ก็จงไปหาอาจารย์ของพวกเจ้า
มันปากเก่งพูดจาโอ้อวดใหญ่โต,แต่กลับส่งลูกศิษย์ออกมา
เผชิญหน้าแทน ปอดแหกสินดี!”

เหรินตงทีได้ยินเช่นนันก็สาดสายตาใส่ทนั ที และกล่าวสวน
26
 กลับว่า

“ตาเฒ่า,อาจารย์ของข้าสามารถโค่นท่านได้โดยใช้เพียงนิว
เดียวด้วยซํา! สงสัยทีไม่รบี ออกมา,เพราะไม่อยากรังแกคน
แก่เสียกระมัง!”

เมือกล่าวจบ,เหรินตงก็หนั ไปหาเย่หยวนอีกครังและกล่าวว่า

“ท่านอาจารย์,รอบแรกศิษย์ขอออกโรงก่อน!”

27
 เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ได้เลย!”

ในขณะทีเย่หยวนกล่าวขึน,เขาก็ยืนมือออกมา พร้อมปรากฏ
บัวฟ้าขนาดเล็กอยู่บนฝ่ ามือ นีเป็ นส่วนหนึงของเพลิงบัวฟ้า
ขจัดจันทร์ขาว

ในปั จจุบนั ,ความนึกคิดของปราณแห่งไฟและเย่หยวนได้

เชือมโยงกันแล้ว ตราบใดทีเย่หยวนเต็มใจให้คนอืนหยิบยืม

28
 ปราณแห่งไฟก็ยินดีรบั ใช้คนนันโดยมิขดั ขืน

“เอาล่ะ ไปสังสอนบทเรียนให้โคลนเก่าพวกนันเถอะ!”

29
 ตอนที735 พฤกษาเพลิง,บุปผาสีเงิน

ราชันย์โอสถและจ้าวบรรพกาลโอสถเป็ นระดับทีแตกต่างกัน
ถึงสองขันใหญ่

แต่ความห่างชันของนักหลอมโอสถจะแตกต่างจากความ
ห่างชันของนักสู้ แม้แต่ปีศาจอย่างเย่หยวนเองก็ไม่สามารถ
ชดเชยในส่วนนันได้เช่นกัน

แต่สาํ หรับนักหลอมโอสถ,นอกเหนือจากการประลองหลอม
1
 โอสถ ราชันย์โอสถยังมีความเป็ นไปได้ทจะเอาชนะจ้
ี าว
บรรพกาลโอสถได้อยู่บา้ ง หากว่าไปตามหลักทฤษฎี

แน่นอนว่า…นันเป็ นเพียงหลักทฤษฎีเท่านัน

หากปราศจากการสืบทอดทักษะอันท้าทายสวรรค์จาก
อาจารย์หรือวงศ์ตระกูล การจะให้ราชันย์โอสถเอาชนะจ้าว
บรรพกาลโอสถก็เป็ นเพียงเรืองไร้สาระเท่านัน

ประสบการณ์ทสัี งสมและความเชียวชาญของจ้าวบรรพกาล
โอสถ มิใช่สิงทีราชันย์โอสถจะเทียบเคียงได้

2
โดยเฉพาะอย่างยิงกับการควบคุมเปลวไฟ ประสบการณ์ถือ
ว่าสําคัญจนเป็ นปั จจัยหลัก ทีหาได้จากการหลอมโอสถนับ
ครังไม่ถว้ น

แค่อายุของเหรินตงและเสียวหลูห่ ยานทุกอย่างก็ชดั เจนแล้ว

ไม่มีใครรูส้ กึ ว่าพวกเขาจะสามารถเป็ นคูม่ ือของจ้าวบรรพ
กาลโอสถอย่างซูฉ่ ีเด๋อได้เลย ในด้านประการณ์การใช้เปลว
ไฟของเขาเหนือกว่าหลายขุม

ซึงแท้จริงแล้ว,แม้แต่เหรินตงเองก็ไม่มีความมันใจแม้แต่นอ้ ย

3
นีเป็ นผูเ้ ชียวชาญขันจ้าวบรรพกาลโอสถ,ขอบเขตทียิงใหญ่
เกินกว่าแดนล่างจะสามารถรับได้ไหว และตอนนีเขากําลัง
จะประลองกับบุคคลระดับนัน

แต่กระนัน,คํากล่าวก่อนหน้าของซูฉ่ ีเด๋อกลับทําให้เหรินตง
โกรธอย่างมาก

เย่หยวนเป็ นดังพระเจ้าในจิตใจของเขา แต่คาํ พูดคําจาของซู่

ฉีเด๋อมันเจตนาลบหลูช่ ดั เจน!

4
“ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน,ข้าจะจัดการกับตาเฒ่านีเอง! แม้ขา้
จะไม่ชนะ,แต่มนั ต้องไม่ได้กลับไปอย่างปกติสขุ แน่!”

เหรินตงกรนเสียงกล่าวกับตัวเอง

ในมุมมองของคนอืนๆ นีเป็ นการประลองทีทราบผลล่วงหน้า

อยู่แล้ว แต่เหรินตงรูด้ ีวา่ ,เมือถึงรอบของอาจารย์ เขาไม่มี
ทางแพ้เด็ดขาด!

หากเป็ นการประลองหลอมโอสถ,ในปั จจุบนั เย่หยวนยังไม่

สามารถหลอมโอสถระดับเจ็ดได้ แต่หากเป็ นเรืองการควบ

5
คุมเปลวไฟ จอมปราชญ์โอสถคนนันจะเป็ นคูม่ ือของเขาได้
อย่างไร?

“การประลองเริมขึนแล้ว,ไอ้หนู! ข้าอยากจะเห็นเสียจริงว่า,
ลูกศิษย์ทถูี กสังสอนโดยจอมราชาโอสถตัวน้อยจะมีนายา
ํ
เพียงใด!”

ดังทีกล่าวออกมา พลังปราณทัวร่างของซูฉ่ ีเด๋อพวยพุง่ ออก

มา พร้อมปรากฏเปลวไฟสีแดงออกจากฝ่ ามือของเขา

ปลายนิวทังห้าของเขาเล่นกับเปลวไฟสีแดงอย่างคล่อง
แคล่ว ประหนึงเปลวเพลิงกําลังเต้นรําอยู่บนปลายนิวเหล่า
6
นันของเขา เหล่าผูค้ นทีได้เห็นต่างรูส้ กึ ผ่อนคลายไปตามกัน

ในระหว่างนัน,เขายังเงยหนาขึนเพือมองดูเหรินตงเป็ นครัง
คราว แต่เขาเห็นว่า,เหรินตงกลับไม่ขยับเขยือนใดๆ แถมยัง
จ้องมองเปลวไฟของเขาอย่างหน้าฉงน

เมือเห็นฉากนี,ซูฉ่ ีเด๋อก็รูส้ กึ ภาคภูมิในตัวเอง

“น่ากลัว…น่ากลัวเกินไปจริงๆ! สมแล้วทีได้ชือว่าอันดับสอง
รองจากจอมปราชญ์โอสถเห่อ! ทักษะการควบคุมเปลวไฟ

7
 ของเขาจัดได้วา่ ,ด้อยกว่าจอมปราชญ์โอสถเห่อเพียงเล็ก
น้อย!”

“จ้าวบรรพกาลโอสถก็คือจ้าวบรรพกาลโอสถ ไม่จาํ เป็ นต้อง

ฝึ กฝนอะไรให้มากก็สามารถควบคุมไฟในระดับนีได้แล้ว?”

“วันนีถือได้เปิ ดหูเปิ ดตา! ความเชียวชาญในการควบคุม

เปลวไฟของจ้าวบรรพกาลโอสถซูจ่ ดั ว่าน่าเกรงขามเช่นนี
แล้วจอมปราชญ์โอสถเห่อจะขนาดนันกัน?”

8
 เมือได้ยินคําเชยชมของผูค้ นรอบข้าง ซูฉ่ ีเด๋อก็ยิงรูส้ กึ
ภาคภูมิใจเข้าไปอีก

นีมิใช่พลังทังหมดของเขา,เขาสามารถสําแดงเดชได้มากกว่า
นีในปั จจุบนั และเมือทุกคนต่างจับจ้องไปยังเขาอย่างตืนตา
ตืนใจ การเคลือนไหวของเปลวไฟบนมือก็ยิงเร็วขึนต่อเนือง

ด้วยเหตุนีมันจึงยิงกระตุน้ ให้ทกุ คนประหลาดใจและชืนชม

เข้าไปใหญ่

ซึงค่อนข้างแปลกเมือมองไปยังฝังเหรินตง เขายังคงจับจ้อง
ซูฉ่ ีเด๋อโดยไม่ขยับเขยือนใดๆเช่นเดิม ราวกับว่าเขาลืมสิงที
ต้องทําไปแล้วในขณะนี

9
“เหอะ,ไอ้หนู,ตกตะลึงอยู่ใช่หรือไม่? หุห,ุ ทีแท้ก็แค่เด็กน้อย
ในกะลา คงไม่เคยเห็นประสบการณ์ของโลกอันกว้างใหญ่
เช่นนีมาก่อน?”

เห่อซูห่ มิงรูส้ กึ ยินดีอย่างยิงทีเห็นว่า,เหรินตงได้แต่ยืนมอง

ราวกับคนโง่เท่านัน

หากซูฉ่ ีเด๋อชนะในรอบนี,ก็เท่ากับว่าหอโอสถสุคนรธสอยู่ใน
มือของเขาแล้วครึงหนึง ดังนันเขาจะไม่ยินดีได้อย่างไร?

10
 ดูเหมือนว่าในขณะนี,เหรินตงจะฟื นสติกลับมาแล้ว พร้อม
กล่าวอย่างผิดหวังว่า

“เอ่อ…นีคือทักษะการควบคุมเปลวไฟของจ้าวบรรพกาล
โอสถ?”

“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ? ไอ้หนู,เจ้ายังเด็กอยู่มาก
ประสบความพ่ายแพ้ในครานีถือว่ามิใช่เรืองใหญ่ อายุแค่นี
แต่ขนเป็
ึ นถึงราชันย์โอสถได้ถือว่าไม่เลวเลย! หากรูส้ กึ หลง
ทางในภายภาคหน้า,เหตุใดถึงไม่มาเป็ นศิษย์ของข้าล่ะ? ข้า

11
 จะสอนเจ้าควบคุมเปลวไฟจนชํานาญเช่นนีเอง!”

เห่อซูห่ มิงกล่วาขึนด้วยนําเสียงอ่อนโยน และเริมวางแผนที

จะแย่งลูกศิษย์ของเย่หยวนไปแล้ว

ซึงเขาไม่เข้าใจความหมายในคําพูดของเหรินตงเลย เขาคิด
ว่าเหรินตงรูส้ กึ ชืนชมเมือได้เห็นการควบคุมเปลวไฟของซูฉ่ ี
เด๋อ นันเป็ นเหตุวา่ ทําไมเหรินตงถึงกล่าวเช่นนันออกมา

แต่เมือเหรินตงได้ยินคํากล่าวของเห่อซูห่ มิง,ก็ทราบทันทีวา่
อีกฝ่ ายกําลังเข้าใจผิด เขาส่ายหัวและกล่าวว่า

12
 “หากนีเป็ นทักษะการควบคุมเปลวไฟของจ้าวบรรพกาล
โอสถจริงๆ ข้าก็เอาชนะได้ไม่ยากเย็น!”

เห่อซูห่ มิงสํานักนําลายทันทีทได้
ี ยิน มันได้ฝีปากกล้าเช่นนี
มาจากใคร? อาจารย์ของมัน?

ในชัวอึดใจนันเอง,บนมือของเหรินตงก็มีเปลวไฟพวยพุง่ ออก
มา!

เพียงเขากวักมือเบาๆ บัวฟ้าเพลิงก็ลกุ เป็ นไฟพร้อมก่อตัว

เป็ นเปลวไฟเล็กๆ

13
 หลังจากนันเหรินตงก็เริมเคลือนไหวประดุจความฝัน ใน
ขณะทีเปลวไฟขนาดย่อมเยาเปลียนเป็ นดอกไม้สวยงามบน
ฝ่ ามือ ยิงไปกว่านัน,มันดูมีชีวิตชีวาและงดงามราวกับของ
จริง!

ดอกไม้นนค่
ั อยๆแตกกิงก้านสาขาออกมา พร้อมลวดลาย
ประณีตสวยสมบูรณ์แบบ!

ทัวทังหอโอสถสุคนธรสทีแต่เดิมเสียงดังเจียวจ๊าว ในตอนนี
กลับเงียบกริบยิงกว่าป่ าช้า

นัยน์ตาของเห่อซูห่ มิงส่องประกาย พร้อมเบิกตากว้างเมือได้

14
 เห็นฉากตรงหน้า

ทักษะการควบคุมเปลวไฟนีช่างสมบูรณ์ไร้ทติี และมันก็ไม่
ได้ดอ้ ยไปกว่าจอมปราชญ์โอสถเลย!

ทักษะการควบคุมเปลวไฟเช่นนีต้องอาศัยความประณีตเป็ น
พิเศษ บางสถานการณ์ควรหนักแน่นต้องหนักแน่น บาง
สถานการณ์ควรโอนอ่อนต้องโอนอ่อน

โอสถทีถูกหลอมมาโดยทักษะการควบคุมเปลวไฟระดับนี
มันจะต้องมีคณ
ุ ภาพสูงกว่าทัวไปมากแน่นอน

15
การทีสามารถก่อตัวเปลวไฟเพือขึนรูปให้เป็ นดอกไม้ได้ จํา
เป็ นต้องใช้ทกั ษะทีลึกซึงยิง!

ในทางตรงกันข้าม,ทักษะการควบคุมเปลวไฟของซูฉ่ ีเด๋อถือ
ว่ายอดเยียมอย่างมากเช่นกัน เพียงแต่,ระดับความชํานาญ
ของเหรินตง มันเกินทีเขาจะหยังถึงได้จริงๆ!

“พฤกษาเพลิง,บุปผาสีเงิน!”

เหรินตงคํารามเสียงตํา เปลวไฟทรงดอกไม้ตรงหน้ากลับ

16
 บานสะพรังขึนเป็ นสีเงินประกายงาม!

ในเวลานี,ซูฉ่ ีเด๋อยังคงแสดงทักษะของตนอย่างสบาย
อารมณ์อยู่ได้อย่างไร?

เมือเห็นทักษะของเหรินตง ทัวทังใบหน้าของเขาก็กลายเป็ น
สีเขียวทันที

เขาเร่งกระตุน้ เปลวไฟภายในมือด้วยพลังทังหมด และต้อง

การจะขึนรูปเปลวไฟให้เป็ นดอกไม้แบบเดียวกับเหรินตง

17
สุดท้ายนี,ซูฉ่ ีเด๋อก็เป็ นถึงจ้าวบรรพกาลโอสถ หากเอาจริง,
เขาเองก็สามารถขึนรูปเปลวไฟได้เช่นกัน

บนมือของซูฉ่ ีเด๋อปรากฏเป็ นดอกไม้ขนาดเล็กอยู่ แต่ไม่วา่

ใครทีเห็นต่างต้องพูดเป็ นเสียงเดียวกันว่า,ดอกไม้นีช่างดูแข็ง
ทือไร้ซงชี
ึ วิตชีวา เมือเทียบกับของเหรินตง

ในท้ายทีสุด,ใบหน้าของซูฉ่ ีเด๋อก็แดงกํา เขาไม่สามารถฝื น

ทนต่อไปได้อีกแล้ว เพราะไม่วา่ จะพยายามแค่ไหน,ดอกไม้
ของเขาก็ไม่อาจมีชีวิตชีวาดังของจริงได้แบบเหรินตง

18
 “รอบแรก,หอโอสถสุคนธรสเป็ นฝ่ ายชนะ!”

หยินเทียนหยาประกาศผลทันที

สําหรับผลลัพธ์เช่นนี,เป็ นทีชัดเจนว่าไม่มีใครกังขาเลย

เหรินตงปลดปล่อยเปลวไฟตรงหน้าและวิงออกไปหาเย่
หยวนทันที ก่อนจะกล่าวอย่างตืนเต้นว่า

19
“ท่านอาจารย์,ปรากฏว่าทักษะการควบคุมเปลวไฟของข้า
ช่างน่าเหลือเชือ!”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“เจ้ากล่าวอะไรของเจ้า? มันยังเร็วเกินไปทีจะกล่าวเช่นนัน!
เป้าหมายของข้าในวันนีคือการสร้างความมันใจให้แก่พวก
เจ้า แต่ก็อย่านิงนอนใจไป! ผูค้ นมักสูญเสียจุดยืนไปเพราะ
ความภาคภูมิในตัวเอง จงใช้มนั ให้ถกู คม,และคมนันจะช่วย
เจ้าฝ่ าฝันสูค่ วามสําเร็จทีแท้จริง! เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

20
เหรินตงพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าวสาร และกล่าวอย่างเชือ
ฟั งว่า

“ศิษย์เข้าใจแล้ว!”

ไม่กีปี มานี,เหรินตงและเสียวหลูห่ ยานมิได้ปล่อยเวลาว่างใน

เจดียเ์ ลืองสวรรค์เลย

แต่ในทางตรงกันข้าม,เย่หยวนฝึ กฝนและขัดเกลาทังคูอ่ ย่าง

หนักเยียงปี ศาจ

การควบคุมเปลวไฟเป็ นหนึงในหลักสูตรนัน!

21
 เป้าหมายทีแท้จริงของเย่หยวนในวันนีล้วนมีนยั ยะสําคัญ
แฝงอยู่ เขาต้องการให้เหรินตงและเสียวหลูห่ ยานตระหนัก
ถึงผลลัพธ์หลังการฝึ กหนัก ว่าตัวเองพัฒนาขึนอย่างก้าว
กระโดดเพียงใดแล้ว

พวกเขาทังคูต่ า่ งหมกมุน่ กับการฝึ กทีแสนน่าเบือ ยิงไปกว่า

นัน,หลักสูตรโดยส่วนใหญ่ของเย่หยวนล้วนเป็ นพืนฐานของ
นักหลอมโอสถทังสิน ซึงนีมิได้สง่ ผลถึงความแข็งแกร่งใน
ปั จจุบนั ของพวกเขามากนัก

แม้ระดับความแข็งแกร่งจะเพิมขึนไม่มาก แต่ระดับความ
22
 เชียวชาญกลับเพิมขึนอย่างก้าวกระโดด

เพียงเหรินตงได้เห็นทักษะการควบคุมเปลวไฟของซูฉ่ ีเด๋อ
เขาก็ทราบทันทีวา่ ,ระดับของตนในปั จจุบนั เหนือกว่าในอดีต
จนเทียบไม่ติดแล้ว

สิงหนึงทีเขาสามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากเลยคือ ถึงแม้
อาณาจักรพลังของเขายังไม่สงู ถึงมาตรฐานขันจ้าวบรรพ
กาลโอสถ แต่ความชํานาญในด้านทักษะพืนฐานต่างๆ,เห
รินตงกลับเหนือกว่าจ้าวบรรพกาลโอสถทุกด้าน!

23
 ตอนที736 ชนะขาดลอย!

“ศิษย์นอ้ ง,เจ้าสามารถเอาชนะได้ดว้ ยมาตรฐานแค่นี? ข้า

ไม่มีอะไรจะกล่าวแล้ว”

เสียวหลูห่ ยานกรอกตาเล็กน้อย

เหรินตงลูบหัวตนเองเบาๆเมือได้ยินและกล่าวอย่างเขินอาย
1
 ว่า

“ศิษย์พหญิ
ี ง,ข้า…ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าระดับของอีกฝ่ ายจะ
แย่ถึงขันนี”

“มันก็จริง ทีแรกข้าเองก็คิดว่า,ระดับการควบคุมเปลวไฟ
ของจ้าวบรรพกาลโอสถจะสูงมาก แต่เมือเห็นเช่นนี,ความ
กังวลกว่าครึงของข้ากลับหายไปทันที”

“หุห,ุ ถูกต้องเลย! ในคราแรกข้าเองก็ยืนงงเช่นกัน แม้แต่ขา้

2
ยังอึงไปชัวขณะ,ใครจะไปคิดว่า ระดับการควบคุมเปลวไฟ
ของจ้าวบรรพกาลโอสถจะตําตมเช่นนี? ทักษะการควบคุม
เปลวไฟของศิษย์พหญิ
ี งนับว่าโดดเด่นมาก ท่านเองก็ควร
คว้าชัยได้ไม่ยาก”

“ฮิฮิ,กระทังผูช้ ายอย่างเจ้ายังสามารถเอาชนะได้ หากข้า

เอาชนะไม่ได้ ท่านอาจารย์ไม่ผิดหวังแย่เลยหรอกรึ?”

บทสนทนาเหล่านีของศิษย์พศิี ษย์นอ้ งดังออกไป และทําให้ผู้

คนพูดไม่ออกเลยสักคน

3
ราชันย์โอสถทีกล้าพูดแบบนีต่อหน้าสาธารณะอย่างหน้าตา
เฉย คงมีเพียงศิษย์สองพีน้องนีใช่หรือไม่?

หยินเทียนหยาหันมาจับจ้องเย่หยวนด้วยสายตาทีค่อนข้าง
น่าสนใจ

ปฏิกิรยิ าท่าทางของเหรินตงและเสียวหลูห่ ยานมิใช่ของ

ปลอม ดูเหมือนว่า,พวกเขาจะไม่ทราบจริงๆว่า ตนเองใน
ปั จจุบนั แข็งแกร่งถึงระดับใดแล้ว

แล้ว…เย่หยวนต้องมีทกั ษะทีลึกซึงเพียงใด ถึงสามารถ

สอนพวกเขาสองคนนีได้?

4
การแสดงของเหรินตงก่อนหน้า,มันทําให้เขาประหลาดใจ
มากจริงๆ

หากไม่เห็นเป็ นประจักด้วยตาตนเอง หยินเทียนหยาก็ไม่

กล้าทําใจเชือจริงๆว่า,ราชันย์โอสถตัวน้อยจะมีความ
ชํานาญด้านการควบคุมไฟทีเยียมยอดขนาดนี

หยินเทียนหยาแทบรอไม่ไหวแล้ว,สําหรับการประลองระ
หว่างเย่หยวนและเห่อซูห่ มิง!

5
ในเวลานีเอง,เสียวหลูห่ ยานก็รุกหน้าออกมา และกล่าวกับ
กลุม่ นักหลอมโอสถของเห่อซูห่ มิงอย่างมันใจว่า

“นี,กรุณาหาคนทีแข็งแกร่งกว่านีทีเถอะ หากอ่อนแอเหมือน
เมือครู,่ สาวน้อยคนนีก็ไม่อยากประลองด้วยเท่าไหร่นกั เสีย
เวลาเปล่า”

“….”

6
 ภายในกลุม่ ,เหล่าบรรพกาลโอสถต่างหันมองกันไปมา
ประหนึงมดในกระทะร้อน ดูเหมือนว่าไม่ใครกล้าออกไป
ประลองด้วยเลยสักคน

หากเป็ นการแข่งก่อนหน้าระหว่างเหรินตงและซูฉ่ ีเด๋อ พวก

เขาคงเร่งกระโดดขึนมาแน่นอน

แต่ตอนนี,เมือต้องเผชิญหน้ากับคําสบประมาทของเสียวหลู่
หยาน พวกเขากลับไม่กล้าแม้แต่ผายลมใดๆออกไป

7
 และเมือครูพ่ วกเขาก็ได้ยินอย่างชัดเจนว่า,เสียวหลูห่ ยาน
เป็ นศิษย์พหญิ
ี งของเหรินตง ยิงไปกว่านัน,เสียวหลูห่ ยานยัง
มีทา่ ทีผิดหวังต่อการแสดงก่อนหน้าของเหรินตงอีก

นันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า,ระดับการควบคุมเปลวไฟ
ของเสียวหลูห่ ยานเหนือกว่าเหรินตง!

ซึงในบรรดากลุม่ ของพวกเขา คนทีเชียวชาญในการควบคุม

เปลวไฟทีสุดคือ,ซูฉ่ ีเด๋อ

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ยังจะมีใครเต็มใจออกไปท้า
ประลองอีกล่ะ? ออกไปให้เด็กสาวหักหน้าเล่นรึไง?

8
“อะไรกัน? หากไม่มีใครออกมาประลอง หยินคนนีก็ขอตัด
สิทธิในรอบนี และให้ฝ่ายหอโอสถสุคนธรสชนะทันที”

หยินเทียนหยากล่าวอย่างเฉยเมย เมือเห็นว่าไม่มีใครกล้า
ก้าวออกไปประลองเป็ นเวลานาน

เสียวหลูห่ ยานยิมเยาะและกล่าวเย้ยหยันว่า

9
“ลืมไปเถอะ,ดูจากระดับของพวกท่านทุกคน คงไม่มีใครสู้
ข้าได้หรอก เอาอย่างงีเป็ นไง,สาวน้อยคนนีจะแสดง
วรยุทธการควบคุมเปลวไฟให้ดบู นลานประลองนี หากใคร
สักคนในหมูพ่ วกท่านสามารถทําตามได้,ก็ถือว่าสาวน้อยคน
นีพ่ายแพ้ละ่ กัน ว่าไง,นีข้าออมมือให้สดุ ตัวแล้ว?”

จ้าวบรรพกาลโอสถเหล่านันเร่งแลกเปลียนสายตากันไปมา
ขวักไขว่ สีหน้าของพวกเขาทังอัปยศและโกรธเกรียวในเวลา
เดียวกัน พวกเขาไม่อยากเชือเลยว่า,สาวหญิงคนนีจะรูส้ กึ
เวทนาจนต้องยอมให้ขนาดนีจริงๆ!

10
“ในเมือไม่มีใครกล่าวใดๆตอบ สาวน้อยคนนีก็ถือว่าพวก
ท่านตกลง!”

ตามทีนางกล่าวไป เสียวหลูห่ ยานคลีมือออกมาพร้อม

ปรากฏเปลวไฟขนาดเล็ก ก่อนจะค่อยๆกลายเป็ นดอกไม้สี
เพลิงอ่อน

หลังจากนัน,ฝ่ ามือของนางสันเทาเล็กน้อย ก่อนจะปรากฏ

ดอกไม้สีเพลิงอีกอัน

11
ฝ่ ามือของเสียวหลูห่ ยานสันเป็ นจังหวะ ก่อนทีดอกไม้จะโผล่
ขึนมาอีกครังซําแล้วซําเล่า พร้อมร่างบางสวยของนางทีร่าย
รําดังวารีพลิว

ในขณะนี,เสียวหลูห่ ยานเปรียบเสมือนนางฟ้าก็ไม่ปาน
ดอกไม้เหล่านันช่วยเสริมความงดงามของนางยิงขึน พร้อม
ผนวกกับใบหน้าสวยของนางเป็ นทุนเดิม

สักครูห่ นึง,เหล่านักสูท้ งหมดราวกั

ั บตกอยู่ในภวังค์เมือได้
เห็น

พวกเขาไม่เคยพบเห็นฉากทีอ่อนช้อนและประณีตงามขนาด

12
นีมาก่อน ทักษะการควบคุมเปลวไฟอยู่ในขันยอดเยียมไร้ที
ติ!

การสร้างดอกไม้เล็กๆดอกหนึงถือว่าไม่มีอะไรมากนัก หรือ
แม้แต่สีห้าดอกก็นบั ว่าไม่เกินกําลัง แต่การจะสร้างทุง่
ดอกไม้นบั ร้อยในครังเดียว และยังสามารถคงความเสถียร
เช่นนีได้ ความเชียวชาญของนางถือเป็ นทีประจักษ์ชดั แจ้ง!

ทันใดนันเสียวหลูห่ ยานก็หยุดร่ายรํา และทุง่ ดอกไม้นบั ร้อย

ทีเหือดแห้งหายไป

ผูค้ นจํานวนมากยังคงจมอยู่ในภวังค์อนั งดงามเมือครู ่ และ

13
 ไม่สามารถฟื นสติขนได้
ึ ง่ายๆเลย

“งดงาม…งดงามเกินไป! ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า,
ชัวชีวิตของข้าคนนีจะมีโอกาสได้พบเห็นสิงใดทีสวยงาม
ขนาดนีมาก่อน!”

“แม้แต่ลกู ศิษย์ของท่านเย่ยงั ทรงพลังเช่นนี แล้วทักษะการ

ควบคุมเปลวไฟของท่านเย่จะท้าทายสวรรค์เพียงใด!?”

14
“ข้าเองก็อยากจะเห็นการแสดงของท่านเย่อย่างยิง! แต่หอ
โอสถสุคนธรสชนะสองรอบติดต่อกันแล้ว เราคง…ไม่มี
โอกาสได้เห็นแล้วจริงไหม?”

เสียวหลูห่ ยานเองก็มิได้คาดหวังว่า นางจะมีโอกาสมาแสดง

ทักษะการควบคุมเปลวไฟเช่นนี ซึงในปั จจุบนั ,นางได้กลาย
เป็ นนางฟ้าในหัวใจของชายหนุ่มทุกคนบนเมืองบรรพกาล
เก่าไปแล้ว

15
 หลังจากวันนี,เหล่าชายหนุ่มจํานวนมากล้วนต้องมาทีหอ
โอสถสุคนธรสไม่ขาดสาย อย่างน้อยเพียงแค่มีโอกาสเห็นใบ
หน้าอันงดงามของนางก็ยงั ดี

“พวกท่าน,เหล่าจ้าวบรรพกาลโอสถ มีใครสามารถเลียน
แบบการเคลือนไหวของแม่นางเสียวได้หรือไม่?”

หยินเทียนหยากล่าวถาม

16
จ้าวบรรพกาลโอสถเหล่านันเผยท่าทีอนั น่าอึดอัดใจออกมา
ก่อนจะรีบหลบหน้าในทันที

ลืมไปเลยสําหรับเสียวหลูห่ ยาน แม้กระทังการเคลือนไหว

ของเหรินตง,มันก็ยากเกินกว่าทีพวกเขาจะลอกเลียนได้!

หยินเทียนหยายิมบางอย่างแผ่วเบาเมือเห็นว่าไม่มีใคร
สามารถทําได้ และกล่าวประกาศทันทีวา่

“เนืองจากหอโอสถสุคนธรสได้รบั ชัยชนะถึงสองครังติดต่อ

17
กัน,ดังนันผูช้ นะในประลองครังนีคือ…หอโอสถสุคนธรส! ใน
เมือรูผ้ ลแล้ว,หยินคนนีคงคิดว่า การประลองรอบทีสามคง
ไม่จาํ เป็ นแล้ว…ใช่ไหม?”

สีหน้าท่าทางของเห่อซูห่ มิงดูกระวนกระวายไม่นอ้ ย แต่ก็มิ

ได้สง่ เสียงอันใด

ในขณะนันเอง,เย่หยวนก็กา้ วเท้าออกมาและกล่าวว่า

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ข้าขอสันนิษฐานว่า ทักษะการควบ
คุมเปลวไฟของท่านคงไม่ธรรมดา ดังนัน…ข้ารูส้ กึ ว่ารอบที
สามควรมีตอ่ ไป มิฉะนัน,ผลลัพธ์ระหว่างเราสองคงไม่

18
กระจ่างชัดในหัวใจ! ว่าอย่างไร,เย่คนนีขอใช้กติกาเดียวกับ
ศิษย์ ข้าจะแสดงวรยุทธการควบคุมเปลวไฟ และหากท่าน
สามารถทําตามได้,ก็ถือว่าเย่คนนีพ่ายแพ้ ท่านคิดเห็นว่า
อย่างไร?”

เย่หยวนสืบเท้าออกมาต่อเนือง พร้อมหยุดอยู่ตรงหน้าเห่อซู่
หมิงอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ

หยินเทียนหยารูส้ กึ ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ยงั หันไปถาม

เห่อซูห่ มิงว่า

19
 “จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ท่านว่าอย่างไรบ้าง?”

แท้จริงแล้วทักษะการควบคุมเปลวไฟของเห่อซูห่ มิงอยู่ใน
ระดับเยียมยอมเช่นกัน และสิงทีเสียวหลูห่ ยานแสดงออกไป
เมือครู,่ เขาเองก็สามารถทําตามได้

แต่ปัญหาคือ,เสียวหลูห่ ยานเป็ นแค่ลกู ศิษย์ของเย่หยวนเท่า

นัน

20
ความแข็งแกร่งของนางสูงถึงระดับทีต้องให้เขาลงมือเองแล้ว
ซึงหากเป็ นเช่นนัน…แล้วอาจารย์ของนางล่ะ?

แต่การจะก้มหน้ายอมรับความพ่ายแพ้เช่นนี เขาเองก็ไม่
สามารถรับได้เท่าไหร่นกั

เขาเป็ นถึงผูอ้ ยู่บนจุดสูงสุดของเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี

หากเขาพ่ายแพ้อย่างสินท่าในวันนี,ใบหน้าของเขาจะเอาไว้
ทีไหนในวันหน้า

21
 เห่อซูห่ มิงกัดฟั นกล่าวด้วยความเกลียดชังว่า

“รับคําท้า! ใครกันแน่ทีต้องกลัวใคร!?”

เย่หยวนฉีกยิมเล็กน้อยและกล่าวว่า

“จับตาดูให้ด!ี ”

บนลานประลอง,เพียงเห็นเย่หยวนผสานมือเข้าด้วยกัน นก
สีเพลิงนับไม่ถว้ นก็สยายปี กทรงสง่าออกมา พร้อมบินออก
จากฝ่ ายมือของเขาและลูล่ มไปรอบๆหอโอสถสุคนธรสอย่าง
อิสระเสรี

22
นกเหล่านีดังมีชีวิตชีวาเหมือนจริง แม้แต่เบืองลึกในแววตา
ของนกเหล่านัน,ยังขยับไปมาราวกับมีสติปัญญา

หากฝูงชนโดยรอบไม่ทราบล้วนหน้าว่า เป็ นการทักษะแสดง

ทักษะการควบคุมเปลวไฟของเย่หยวน พวกเขายังต้องหลง
นึกว่าพวกมันเป็ นนกจริงๆ!

นอกจากนีสายพันธุน์ กทีเย่หยวนสร้างขึนยังแตกต่างไม่ซาํ
หน้า ทังขนาดและรูปร่างกลับไม่เหมือนกันเลยสักตัว!

23
 ทุกคนต่างสูดหายใจเย็นเข้าช้าๆอย่างหวันเกรง!

แตกต่างจากเสียวหลูห่ ยานทีเป็ นแค่ดอกไม้ไม่ขยับเขยือน

เย่หยวนสามารถสร้างฝูงนกจํานวนนับไม่ถว้ น พร้อมสยาย
ปี กลูล่ มออกไปอย่างอิสระได้ภายในอึดใจเดียว!

ทักษะการควบคุมเปลวไฟในระดับนี,ถูกจัดให้เป็ น
ปรมาจารย์ชนเอกได้
ั เลย!

24
 ตอนที737 พันปั กษาโค้ งคํานับวิหก
เพลิงอมตะ!

นกร้อยพันปั กษาโปร่งแสงงาม ช่างเป็ นภาพฉากทีตระการ

ตายิงใหญ่

การเคลือนไหวครานีของเขา ยากยิงหาใดลอกเลียน

ประดุจวาดสรรสร้างชีวิตด้วยเปลวไฟ,จําต้องใช้ทกั ษะการ

1
 ควบคุมเปลวไฟในระดับท้าทายสวรรค์!

ทักษะการควบคุมเปลวไฟของเห่อซูห่ มิงแกร่งมาก แต่การจะ

ให้ปรากฏเป็ นภาพนกร้อยพันหมืนปั กษาทีเหมือนจริงจน
แยกไม่ออกเช่นนี เกรงว่าเขาจะทําสําเร็จได้อย่างไร?

สิงนีมิเพียงต้องการแค่ทกั ษะการควบคุมเปลวไฟเท่านัน ทว่า

ยังต้องการทักษะการควบคุมพลังปราณในระดับเหนือชัน!

2
 “หึ! ข้าสงสัยเสียจริงว่า,ทักษะการควบคุมเปลวไฟของเจ้า
มันได้แค่นี? ฝี มือเทียบเท่าลูกศิษย์! เรืองตลกสินดี!”

เห่อซูห่ มิงกล่าวอย่างดือรัน

เมือคํากล่าวเหล่านีออกมา กลับมีนกั สูม้ ากมายจับจ้องไปยัง

เขาด้วยสายตาอันแสนดูถกู เหยียดหยาม เห็นได้ชดั ว่า,เห่อซู่
หมิงกําลังกล่าวขัดจังหวะการรับชมการแสดงของพวกเขา
อย่างน่าหงุดหงิด

แต่เย่หยวนกล่าวยิมบางและกล่าวตอบว่า

3
 “จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ท่านมิตอ้ งกังวล มันยังไม่จบ!”

ทันทีทสิี นเสียง เย่หยวนกางนิวออกมาพร้อมวาดเส้นกลาง

อากาศ ก่อนจะปรากฏเสียงร้องแหลมดังกังวานลันกลาง
เวหาบนท้องนภา

“บ้าน่า! นี..นีมัน…วิหกเพลิงอมตะ! นีคือ…วิหกเพลิงอมตะ

จริงๆใช่ไหม?”

4
 “มันใช่ทไหนกั
ี น! นันมิใช่วิหกเพลิงอมตะของจริง! ทังหมด
ถูกสรรสร้างโดยเปลวไฟของเย่หยวน!”

แต่เดิมฝูงนกร้อยพันปั กษายังบินลูล่ มกลางเวหาอย่าง

สําราญใจ ทว่า,เมือวิหกเพลิงอมตะปรากฏตัวขึนจากเปลว
ไฟ ทังหมดกลับหยุดนิงกลางอากาศและดูราวกับกําลังแสดง
ความเคารพต่อหน้าวิหกเพลิงอมตะ! ภาพฉากตรงหน้าช่างดู
ศักดิสิทธิสุดจะพรรณนา!

5
 “ฝูงนกเหล่าปั กษานับพันโค้งคํานับวิหกเพลิงอมตะ,หาก
จอมปราชญ์โอสถเห่อสามารถเลียนแบบได้ พวกเราหอโอสถ
สุคนธรสถือว่าพ่ายแพ้,ว่าอย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิม

6
สีหน้าการแสดงออกของเห่อซูห่ มิงบิดเบียวอย่างน่าเกลียด
เขาไม่เคยคิดเลยว่า,ทักษะการควบคุมเปลวไฟของจอมราชา
โอสถตัวน้อยจะเหนือชันจนน่ากลัวระดับนี!

ซึงสิงทีทํายากทีสุดคือ,การทําให้ฝงู นกนับพันโค้งคํานับวิหก
เพลิงอมตะอย่างพร้อมเพรียง แม้จะฟั งดูไม่ยากเย็น,แต่การ
จะควบคุมถึงขันนีได้ เขาต้องควบคุมให้นกเสมือนมีสติ
ปั ญญาจริงๆ!

ทักษะการควบคุมเปลวไฟระดับนี,ไม่สามารถอธิบายได้ดว้ ย
คําพูดอีกต่อไป!

7
แม้เห่อซูห่ มิงจะบ่มเพาะฝึ กฝนทักษะนีมานับร้อยปี แต่ก็เป็ น
ไปไม่ได้ทจะทํ
ี าได้ถึงระดับนีเช่นกัน

“หึ! เย่หยวน,บัญชีแค้นในวันนี…ข้าได้สลักไว้แล้ว! พวกเรา,

กลับ! ส่วนหนึงแสนแต้มความดี,ข้าจะให้คนโอนให้หลังจาก
นี!”

เห่อซูห่ มิงไม่สามารถอยู่ทนีี ได้อีกต่อไป เขาใส่อารมณ์สะบัด

8
 แขนแรงและเร่งหมุนตัวกลับไปทันที

เมือพวกเห่อซูห่ มิงจากไปแล้ว,บริเวณหน้าหอโอสถ
สุคนธรสกลับเกิดคลืนเสียงโห่รอ้ งอย่างชืนชมมากมาย

หลังจากวันนี,เย่หยวนอาจมีชือจากการประลองครังนีกระ
ช่อนดังทัวเมืองบรรพกาลเก่า

ผูเ้ ชียวชาญขันจอมปราชญ์โอสถนํากลุม่ จ้าวบรรพกาลโอสถ

มาทีหอโอสถสุคนธรส เพือท้าทายอีกฝ่ ายโดยตรง แต่ในท้าย
ทีสุด,กลับเป็ นฝ่ ายพวกเขาเองทีถูกบดขยีใบหน้าจนไม่เหลือ
ชินดีโดยจอมราชาโอสถพร้อมราชันย์โอสถผูเ้ ป็ นศิษย์สองคน
9
หลังจากนีใบหน้าของพวกเขาคงสกปรกเต็มไปด้วยคราบ
และฝุ่ น!

ความแข็งแกร่งในระดับนีของฝ่ ายเย่หยวน,มันเพียงพอทีจะ
พิสจู น์แล้วว่า พวกเขามีความสามารถพอสําหรับการตัง
รกรากขายของบนทีแห่งนี

ยิงไปกว่านัน,ในอนาคตอันใกล้ ก่อไฟของหอโอสถสุคนธรส
อาจมีอิทธิพลต่อสํานักการค้าชะตาสวรรค์ จนกําราบได้
อย่างสมบูรณ์!

10
 “เย่หยวน,เจ้านีมันน่าเหลือเชือจริงๆ! คาดไม่ถึงเลยว่า,
ทักษะการควบคุมเปลวไฟของเจ้าจะมาถึงขอบเขตอันน่า
สะพรึงเช่นนีแล้ว!”

การแสดงของเย่หยวนในครานีทําให้เซียนเอ๋อตกตะลึงเป็ น
อย่างมาก ตอนนีนางทราบแล้วว่า,เหตุใดเย่หยวนจึงไม่ตอ้ ง
การจ้าวบรรพกาลโอสถของสํานักการค้าดาวตกมาช่วย
เหลือเลยสักคน

ต่อหน้าเย่หยวนคนนี,หากจ้าวบรรพกาลโอสถมา มันคง
เกะกะขวางทางเปล่า!

11
 เย่หยวนจ้องเซียนเอ๋อสวนกลับ และกล่าวล้อเลียนว่า

“ก่อนหน้า,ท่านมิได้กล่าวรึวา่ ข้าปฏิบตั ิหลายสิงราวกับของ

เด็กเล่นเกินไป?”

แก้มเนียนสวยของเซียนเอ๋อแดงแจ๋ นางก้มหน้าก้มตาอย่าง
ขวยเขิน แม้จะถูกคันด้วยผ้าคลุมใบหน้า แต่เย่หยวนก็
สามารถสัมผัสถึงความละอายใจของนางได้

12
“วรยุทธการควบคุมเปลวไฟอยู่ในขันเหลือเชือขนาดนี,แล้ว
เหตุใดถึงไม่บอกกันก่อนล่ะ?”

เซียนเอ๋อกล่าวอย่างไม่พอใจ

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ถึงข้าบอกท่านไป หาใช่วา่ ท่านจะเชือจริงหรือไม่?”

13
 “เอ่อ..ก็…มัง”

เซียนเอ๋อตะลึงเล็กน้อยและรนกล่าวอย่างไม่แน่ใจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า,ทักษะการควบคุมเปลวไฟของท่านเย่ ได้ขยาย
ขอบเขตอันไกลโพ้นของข้าอย่างแท้จริง! หากไม่เห็นดวงตา
ตนเองก็ยากทีจะเชือยิง หยินคนนี,ไม่สามารถจินตนาการได้
เลยว่า ภายในเมืองจะมีบคุ คลน่ากลัวขนาดนีดํารงอยู่! ช่าง
น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง!”

14
 หยินเทียนหยากล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะยกใหญ่

“หุห,ุ ท่านเจ้าเมืองใจดีกบั เย่คนนีเกินไปแล้ว เมือพวกนอกรีต

เข้าหาเรือง,เย่คนนีเพียงหาวิธีไล่เท่านัน”

หยินเทียนหยามองเย่หยวนอย่างมีนยั ยะ และเอ่ยปากกล่าว
ต่อทันทีวา่

“ท่านเย่,พวกเราเข้าไปสนทนากันต่อด้านในดีหรือไม่?”

15
 เย่หยวนกล่าวตอบ

“เป็ นเกียรติยิง!”

………………………….

16
เห่อซูห่ มิงต้องรีบเผ่นหนีออกมา เขาแทบไม่เหลืออะไรไปสู้
หน้าเย่หยวนโดยตรงอีกแล้ว

ผลลัพธ์ตอ่ การรับมือในคราวนี,เห็นได้ชดั ว่า ฝ่ ายของสํานัก

การค้าสามารถจัดการหลายสิงอย่างได้น่ากลัวกว่าเขามาก

ครังนี,เย่หยวนสามารถเอาชนะการประลองต่อหน้า

17
 สาธารณะชนมากมาย เด็กหนุ่มนามเย่หยวน,สามารถเอา
ชนะจอมปราชญ์โอสถเห่อได้ดว้ ยการประลองควบคุมเปลว
ไฟ เรืองนีได้แพร่กระจายทัวเมืองบรรพกาลเก่าอย่างรวดเร็ว
โดยเหล่านักสูท้ อยู
ี ่ในเหตุการณ์

ซึงการทํามาค้าขายเกียวกับโอสถ,มันจําต้องขึนอยู่กบั ชือ
เสียง

ทีสํานักการค้าชะตาสวรรค์สามารถเอาชนะสํานักการค้าดาว
ตกได้ขาดลอย ทังหมดเป็ นเพราะเห่อซูห่ มิง

และสํานักการค้าดาวตกสาขาแม่ไม่สามารถส่งจอมปราชญ์
18
โอสถไปยัง สํานักการค้าดาวตกสาขาเมืองบรรพกาลเก่าได้
เช่นกัน เนืองจากติดเหตุผลหลายประการ นีถึงเป็ นเหตุให้
สํานักการค้าชะตาสวรรค์ครองอันดับหนึงมาตังแต่อดีต

อย่างไรก็ตาม,สําหรับเย่หยวนทีบดขยีใบหน้าของเห่อซูห่ มิ
งครังใหญ่ในวันนี ได้ทาํ ให้นกั สูท้ กุ คนตระหนักถึงความแข็ง
แกร่งของเย่หยวนเป็ นอย่างดี รวมไปถึงความใจเด็ดของเขา
เช่นกัน ด้วยเหตุนี,หอโอสถสุคนธรสจึงโด่งดังเป็ นพลุแตก
อย่างรวดเร็ว

19
นอกจากนี,คุณภาพโอสถของหอโอสถสุคนธรสเองก็ดีเกินไป
จนทําให้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ตอ้ งหันราคาเม็ดโอสถตํา
ลงไปอีกเพือต่อกรสูอ้ ีกฝ่ าย ทังนีจึงทําให้กาํ ไรลดลงตามไป
ด้วย

ฝ่ ายกองทัพแห่งเมืองบรรพกาลเก่าเอง ก็ให้ความร่วมมือกับ
เย่หยวนตังแต่แรกแล้วเช่นกัน

ซึงก่อนหน้านี,เย่หยวนก็นาํ โอสถของตนไปให้หลัวเฟิ น
ทดลองเป็ นคนแรกๆ

แต่เขากลับคาดไม่ถึงเลยว่า หยินเทียนหยาผูเ้ ป็ นเจ้าเมืองจะ

มาเยียมถึงทีจริงๆ

20
“ข้าเกรงว่า,ท่านเจ้าเมืองมาทีนีเพือมองหาบางสิงจากเย่คน
นี?”

เมือทังสองฝ่ ายนังลง เย่หยวนก็เอ่ยถามทันที

“หุห,ุ ท่านเย่เป็ นคนตรงไปตรงมาดังความคิด ข้าเองก็ไม่จาํ

ต้องตีกรอบให้เหนือยเปล่าเช่นกัน เพียงว่าก่อนหน้า,หลัว

21
เฟิ นได้มีโอกาสทดลองโอสถหลากหลายชนิดของท่าน และ
ต้องชมไม่หยุดปากต่อหน้าข้า ข้าจึงต้องการมาทีนีเพราะ
ความอยากรูอ้ ยากเห็น”

หยินเทียนหยากล่าว

“โอ้,กับแค่โอสถเพียงไม่กีชนิดสําหรับท่านเจ้าเมือง เย่คนนี
จะเดือดร้อนได้อย่างไร?”

ในขณะทีเขากล่าว,เย่หยวนก็นาํ กล่องหยกงามทีบรรจุโอสถ
มาวางตรงหน้า พร้อมเปิ ดกล่องปรากฏเม็ดโอสถมากมาย

22
 เรียงรายอยู่

หยินเทียนหยาก็ไม่เกรงใจเช่นกันในเวลานี เขาหยิบโอสถมา
หนึงเม็ดและรีบกลืนลงไปโดยตรง หลังจากนันไม่นาน,โอสถ
ทังหมดได้อยู่ในท้องของเขาภายในหนึงอึดใจ ดวงตาของ
เขาเบิกกว้างสว่างเป็ นประกายโดยมิตงใจ
ั

“ไม่น่าแปลกใจทีหลัวเฟิ นชืนชมท่านไม่หยุดปาก โอสถของ

ท่านเย่พิเศษกว่าโอสถทัวไปมาก! ท่านเย่,แท้จริงแล้วเจ้า
เมืองคนนีวางแผนสังซือโอสถทุกชนิดตรงหน้า ชนิดละห้าพัน
23
 เม็ด,ท่านคิดเห็นว่าอย่างไร?”

หยินเทียนหยากล่าว

โอสถทีเย่หยวนนําออกมาให้หยินเทียนหยาทดลองมีทงหมด
ั
ห้าชนิด หากคํานวณแล้ว,เขาจะสังซือโอสถทังหมดกับเย่
หยวนจํานวนสองหมืนห้าพันเม็ด

สําหรับหอโอสถสุคนธรสทีพึงเปิ ดใหม่ นีถือเป็ นการเริมต้นที

24
 วิเศษมาก!

แต่ใบหน้าของเย่หยวนยังปราศจากการแสดงออกใดๆ โดย
ไร้ซงความกระวนกระวายตื
ึ นเต้น,เขายิมตอบอย่างแผ่วเบา
และตอบว่า

“ขอบคุณมากสําหรับความเมตตาของท่านเจ้าเมือง เย่คนนี
รูส้ กึ ขอบคุณอย่างไม่รูจ้ บ แต่…ท่านเจ้าเมืองคงมิได้มาหาเย่
คนนีเพียงเพราะเรืองโอสถ?”

25
หยินเทียนหยาระเบิดเสียงหัวเราะดังทันทีทได้
ี ยิน และกล่าว
ว่า

“ฮ่าฮ่า,ดูเหมือนจะไม่มีสงใดสามารถซ่
ิ อนจากสายตาของ
ท่านเย่ได้เลย แท้จริงแล้ว,เหตุผลสําคัญทีต้องมาพบท่านใน
วันนี เอ่อ…มันค่อนข้างยากทีจะกล่าว ดังนัน…”

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“ดังนัน,จึงต้องการให้ขา้ รับปากท่านก่อนใช่หรือไม่?”

26
สีหน้าของหลัวเฟิ นเปลียนไปฉับพลันเมือได้ยินเย่หยวนกล่าว
เช่นนัน

“เย่หยวน,เจ้ากล่าวอันใดออกไป! ท่านเจ้าเมือง,ข้าต้องขอ
โทษแทน…”

ยังไม่ทนั ทีหลัวเฟิ นจะกล่าวจบ หยินเทียนหยากลับยกมือ

เป็ นสัญญาณให้หยุด ก่อนจะกล่าวกับเย่หยวนด้วยรอยยิม
ว่า

27
“จิตใจของท่านเย่เปรียบดังกระจกใส ดูเหมือนว่าไม่มีสงใด
ิ
สามารถหลบซ่อนจากท่านได้จริงๆ เพราะเรืองนีมันสําคัญ
สําหรับข้ามาก…ข้า…”

แต่เย่หยวนกลับกล่าวขัดหยินเทียนหยาขึนฉับพลันว่า

“บางสิงทีแม้แต่ทา่ นเจ้าเมืองยังยากจะกล่าวถึง เกรงว่าคง

อันตรายเมือกล่าวถึง,ทางทีดีไม่กล่าวจะดีกว่า สําหรับธุรกิจ
ซือขายก่อนหน้า,หอโอสถสุคนธรสของเราคงมิอาจดําเนินได้
อีกต่อไป”

28
 ตอนที738 ฝึ กปรือ

ไม่มีขา้ วสารฟรีบนพืนปฐพี หยินเทียนหยาต้องการซือโอสถ

จํานวนมากจากหอโอสถสุคนธรส หากคํานวณมูลค่าแล้ว
เป็ นจํานวนผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธินับแสน

ดังนัน,สิงทีเขาต้องการจากเย่หยวนย่อมเป็ นบางสิงในราคา
เท่าเทียม

1
หากเป็ นแค่การรักษาอาการเจ็บป่ วยหรือช่วยชีวิตผูค้ น หยิน
เทียนหยาคงไม่ยากทีจะกล่าวแน่นอน

ดังนัน,เย่หยวนจึงพินิจวิเคราะห์วา่ สิงทีหยินเทียนหยาต้อง
การให้เขาทําจะต้องมีความเสียงมากแน่นอน

อย่างน้อยทีสุดสําหรับเขา,นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ตวั
น้อยยังไม่พร้อมรับความเสียงใดๆได้เลย

หลังจากทีได้ยินเย่หยวนกล่าวเช่นนัน หยินเทียนหยาต้องรีบ
2
กลืนคําพูดทังหมดลงท้องฉับพลัน สายตาทีจับจ้องไปทางเย่
หยวนเปลียนไปอย่างอดไม่ได้

เขาคิดว่าคําสังซือโอสถก่อนหน้าจะเพียงพอสําหรับซือใจ
ของเย่หยวนได้ แต่คาดไม่ถึงเลยว่า,เย่หยวนจะปฏิเสธทันที
โดยไม่ให้ตงตั
ั วได้เช่นนี

สิงหนึงทีควรทราบคือ,ด้วยคําสังซือโอสถจํานวนมากแบบนี
กระทังสํานักการค้าชะตาสวรรค์ก็ยงั มองว่ามิใช่เรืองเล็กน้อย
จึงไม่ตอ้ งกล่าวถึงหอโอสถสุคนธรสทีพึงเปิ ดใหม่เลย

3
“ท่านเย่,คําสังซือโอสถมิได้เกียวข้องใดๆกับเรืองนีเลย เพียง
ว่า,หากท่านสามารถทําเรืองนีได้สาํ เร็จลุลว่ ง หยินคนนี
ขอมอบของขวัญชุดใหญ่ให้ทา่ น รวมไปถึงขอเพิมคําสังซือ
โอสถเป็ นสองเท่า!”

หยินเทียนหยาปฏิเสธทีจะยอมแพ้

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมบางๆว่า

“ท่านเจ้าเมือง หรือท่านเห็นข้าน้อยคนนีเป็ นคนโลภหรือโง่

กัน? การทีเสนอผลตอบแทนมากมายเช่นนี,มีความเป็ นไป
4
ได้สงู ว่า เรืองทีท่านต้องการไหว้วานจําต้องเสียงอันตราย ซึง
ข้าน้อยเองก็เป็ นเพียง,นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
เกรงว่าระดับพลังจะตําเกินป้องกันตัวได้ หากต้องการนัก
หลอมโอสถจริงๆ,เหตุใดถึงไม่ไปหาจอมปราชญ์โอสถเห่อดู
ล่ะท่าน?”

ไม่ใช่วา่ เย่หยวนไม่ตอ้ งการจะไป แต่มนั เป็ นเพียงเพราะ

ความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของเขาค่อนข้างอ่อนแอภายในดิน
แดนศักดิสิทธิแห่งนี ดังนันเขาจึงวางแผนบ่มเพาะพลังใน
เมืองบรรพกาลเก่าแห่งนีก่อนสักระยะ แล้วค่อยผจญโลก
ภายนอกต่อ

ความแข็งแกร่งของนักสูใ้ นดินแดนศักดิสิทธิโดยส่วนใหญ่
เหนือกว่านักสูใ้ นแดนล่างแทบจะทังสิน

5
เย่หยวนสามารถข้ามระดับเข้าปะทะกับนักสูใ้ นแดนล่างได้ก็
จริง แต่หากต้องการทําเช่นนันบนดินแดนศักดิสิทธิ มันเป็ น
เรืองค่อนข้างยากมาก

เขามีโอกาสเอาชนะนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับหนึงทัวไป
ได้ในปั จจุบนั แต่ถา้ ออกไปผจญโลกภายนอก,แล้วเจอนักสู้
อาณาจักรอนัตตาทีมาจากตระกูลใหญ่ นันคงเป็ น
สถานการณ์ตงึ เครียดมิใช่นอ้ ย

กระทังเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี ยังมีนกั สูท้ บรรลุ

ี สจั ธรรมแท้
จริงมากมายอยู่เต็มท้องถนน ไม่วา่ จะเดินไปทางไหนก็

6
 สามารถพบได้ทกุ ที

แม้คนแบบจุนเทียนยู่ก็ยงั สามารถพบเห็นได้,คนบางกลุม่ เอง

ก็อยู่ไม่ไกลจากอริยะถ่องแท้แล้วเช่นกัน

ดังนันการออกเดินทางสูภ้ ายนอกในเวลานี ยังคงอันตราย

เกินไปสําหรับเย่หยวน

หยินเทียนหยายิมอย่างขมขืนและกล่าวว่า

“ข้ามาทีนีโดยมิได้หลบซ่อนเจตนาแฝงอันใด ข้าขอกล่าวกับ

7
ท่านตามตรงเลยว่า,ในทีแรกข้ามีเห่อซูห่ มิงเป็ นตัวเลือกอยู่
ในใจ แต่หลังจากทีได้เห็นทักษะการควบคุมเปลวไฟของ
ท่านเย่ ข้าก็ได้วางแผนเชิญท่านและเห่อซูห่ มิงไปด้วยกัน
ท่านมันใจได้เลยว่า,การเดินทางในครานีเป็ นการช่วยเหลือ
ชีวิตผูค้ น เมือการช่วยเหลือเสร็จสิน,พวกเราจะรีบกลับทันที
ไม่อยู่ตอ่ !”

เย่หยวนรําพึงอยู่ครูห่ นึงและกล่าวว่า

“กรุณาเล่ารายละเอียดเพิมเติมได้หรือไม่?”

8
ช่วงเวลานีเอง,เมือหยินเทียนหยาได้ยินเช่นนี เขาก็สมั ผัสถึง
ความหวังได้อีกครังและอดทีจะดีใจไม่ได้เลย พร้อมเล่า
เหตุการณ์ทงหมดให้
ั เย่หยวนฟั ง

ปรากฏว่า,ศิษย์นอ้ งเล็กของหยินเทียนหยาได้ไปค้นพบถํา
โบราณแห่งหนึงโดยบังเอิญ เขามุง่ หน้าเข้าไปสํารวจภายใน
หวังเพือค้นหาสมบัติ แต่ในท้ายทีสุดเขากลับถูกขังภายในถํา
นันแทน

อย่างไรก็ตาม,เนืองจากความสัมพันธ์ระหว่างหยินเทียน
หยาและศิษย์นอ้ งเล็กคนนีสนิทกันมาก พวกเขาสองจึงมีวิธี

9
พิเศษเพือสือสารกัน ดังนัน,เมือผูใ้ ต้บงั คับบัญชาได้รบั สาร
ขอความช่วยเหลือ จึงรีบตรงมารายงานแก่หยินเทียนหยา
ทันที

หยินเทียนหยาได้รบั รายงานมาว่า,ศิษย์นอ้ งเล็กของเขาติด

อยู่ในถําโบราณและไม่สามารถหนีออกไปได้ นอกจากนีเขา
ยังติดพิษแปลกประหลาดจากภายในนัน ทางทีดีควรเชิญนัก
หลอมโอสถมาด้วย

“ศิษย์นอ้ งเล็กของข้าเป็ นเพียง นักสูอ้ าณาจักรวิชชาสวรรค์

10
ฟ้าระดับสองเท่านัน แต่เขาก็ยงั สามารถรักษาชีพได้ภายใน
ถํา จึงสันนิษฐานได้วา่ ,ภายในนันคงมิได้อนั ตรายจนเกินไป
หากพวกเราผนึกกําลังกัน,ข้าเชือว่าอุปสรรคทุกอย่างต้อง
ฝ่ าฟั นไปได้แน่ และเพือความมันใจว่าท่านเย่จะต้อง
ปลอดภัย ตลอดการเดินทาง,หยินคนนีจะอยู่ขา้ งๆท่านเอง!
ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครทําร้ายท่านได้แม้แต่ปลายผม!”

หยินเทียนหยาตบอกตนเองสองสามทีพร้อมกล่าวเสียงหนัก
แน่น

เย่หยวนยิมและส่ายหัวเล็กน้อย แล้วกล่าวตอบว่า

11
“หากต้องการให้ขา้ ไปใช่วา่ ไม่มีทาง เพียงแต่คาํ รับประกัน
เช่นนียังไม่เพียงพอ!”

เย่หยวนมิใช่เด็กน้อยพึงหัดเผชิญโลกกว้าง คําสัญญาแบบ
นี,ช่างยากทีจะเชือถือ

เมือเกิดภัยอันตรายขึนจริงๆและหยินเทียนหยาวิงหนีหาย
ในระหว่างช่วงหัวเลียวหัวต่อสําคัญ,เขาคนเดียวจะสามารถ
ทําอะไรได้บา้ ง?

12
หยินเทียนหยาลังเลอยู่ครูห่ นึง ก่อนจะหยิบชุดเกราะออกมา
จากแหวนและกล่าวว่า

“นีคือชุดเกราะส่วนตัวของหยินคนนี เครืองรางเลิศลําระดับ
สูง,ชุดเกราะสมบัติฟา้ แม้แต่ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ ยังไม่สามารถทําลายได้ ข้าสงสัยว่า,ความจริงใจ
ของหยินคนนีเพียงพอหรือไม่? แน่นอนว่า,สัญญาระหว่าง
ข้างและท่านเย่ก่อนหน้ายังคงเหมือนเดิม หลังจากทีภารกิจ
ในครังนีลุลว่ งด้วยดี ข้าจะมอบรางวัลเป็ นหนึงล้านแต้ม
ความดีให้!”

13
เย่หยวนรับชุดเกราะสมบัติฟา้ จากมือของหยินเทียนหยา
และพยักหน้ากล่าวว่า

“เอาล่ะ,ตกลง แต่ขา้ มีอีกหนึงเงือนไข!”

“ท่านเย่โปรดกล่าว!”

“เงือนไขของข้าคือ,พีจุนต้องออกเดินทางร่วมกับเราด้วย!”

14
 หยินเทียนหยาพยักหน้า พร้อมถอนหายใจอย่างโล่งอก

“หากน้องจุนสามารถเดินทางกับพวกเราได้,ถือเป็ นเรืองที
วิเศษทีสุด ด้วยความแข็งแกร่งของน้องจุน,การเดินทางครานี
ยิงต้องปลอดภัยอย่างน้อยสองถึงสามส่วน!”

15
 ……………………

หลังจากทีหยินเทียนหยาจากไป เย่หยวนก็หนั ไปกล่าวกับจุน

เทียนยู่พร้อมขอโทษเล็กน้อยว่า

“พีจุน,ข้าพลันลากท่านลงบ่อนําไปด้วยในครานี ข้าต้องขอ
โทษจริงๆ!”

เย่หยวนทราบดีวา่ ,การเดินทางในครานีมิใช่เรืองง่าย และ

16
บุคคลเพียงหนึงเดียวทีสามารถช่วยเย่หยวนได้ในปั จจุบนั มี
เพียง,จุนเทียนยู่เท่านัน

จุนเทียนยู่กล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“เจ้าขอโทษอะไรน่ะ? จุนคนนีเองก็มิได้ออกไปยืดเส้นยืดสาย
บนโลกภายนอกเสียนาน การเดินทางครังนีถือเป็ นการเคาะ
สนิมทีดี และข้าเองก็หวังว่า,จะพอฟื นพลังของตนขึนมาได้
บ้าง”

คํากล่าวของจุนเทียนยู่มิได้เป็ นเท็จแต่อย่างใด หลายปี ที

17
ผ่านมา,เนืองจากต้องตระเวนหาคนมารักษาหลิวยีลู่ เขาจึง
ละทิงการบ่มเพาะพลังและการฝึ กฝนทุกชนิดไว้เบืองหลัง นี
จึงทําให้ฝีมือและพลังของเขาซบเซาลงจากเดิม

และคนอย่างจุนเทียนยู่เองก็ไม่เต็มใจเช่นกัน หากต้องอยู่ใน
อาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ไปชัวชีวิต สิงนีมันเลวร้ายยิงกว่า
การถูกฆ่าตายเสียอีก

เย่หยวนกล่าวว่า

18
“ความเมตตาในครานี,ข้ารูส้ กึ ซาบซึงจนไม่อาจกล่าวได้เพียง
คําพูด พีจุน,บุญคุณในวันนีน้องได้จดจําไว้หมดแล้ว”

“ฮ่าฮ่า,น้องเล็กเย่ เจ้าเห็นข้าเป็ นคนนอกคนไกลหรืออย่าง

ไร? หากจะกล่าวถึงเรืองบุญคุณ,กลับต้องเป็ นข้าทีต้องตอบ
แทนมากกว่า! หากไม่มีเจ้าในครานัน,นางคงสินใจไปนาน
แล้ว และข้าคงเป็ นไอ้ขีเมาตามทาง ยิงไปกว่านัน,หุน้ ส่วน
ของหอโอสถสุคนธรส เจ้ายังแบ่งให้พวกเราสองสามีภรรยา
ถึงสองส่วนเต็มโดยตรง เจ้าคงไม่ปล่อยให้ขา้ นังกินนอนกิน
อยู่เฉยๆ จนเป็ นง่อยตายใช่ไหม?”

19
 จุนเทียนยู่กล่าวติดตลกเล็กน้อย

ไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน,หากเขาสามารถเดินทางในครานีได้ เขา

ต้องไปด้วยโดยไม่ลงั เลแน่นอน ภายใต้สถานการณ์ทเย่
ี
หยวนกําลังเผชิญ เขาจะไม่ทราบได้อย่างไร,ว่ามันเสียง
อันตรายแค่ไหน? และด้วยนิสยั ของจุนเทียนยู,่ เย่หยวนผูเ้ ป็ น
บุญคุณล้นหัวเช่นนี เขาจะยอมปล่อยให้เย่หยวนเสียง
อันตรายคนเดียวได้อย่างไร?

เย่หยวนครุน่ คิดบางอย่างเล็กน้อยและกล่าวว่า
20
“พีจุน,เนืองจากอาณาจักรพลังของน้องยังอ่อนแอเกินไป จึง
ไม่สามารถหลอมโอสถให้ได้ แต่ใช่วา่ น้องคนนีจะไร้ความ
สามารถ ด้วยแนวคิดแห่งดาบทีข้าบรรลุ,หวังว่าจะพอสร้าง
ประโยชน์อะไรให้ทา่ นได้บา้ ง เหตุใดถึงไม่ลองฝึ กปรือกันดู
หน่อย?”

จุนเทียนยู่ตวั แข็งทือทันทีทได้
ี ยินเช่นนัน เขาไม่เคยรูม้ าก่อน
เลยว่า,เย่หยวนเองก็ประสบความสําเร็จในศาสตร์แห่งการ
ต่อสูเ้ ช่นกัน นอกจากศาสตร์แห่งโอสถ

21
ยิงไปกว่านัน,ความหมายในคํากล่าวของเย่หยวนคือ ความ
เข้าใจต่อศาสตร์แห่งดาบของเขาเองก็ไม่ได้ตาเลย
ํ

ซึงจุนเทียนยู่ก็รูจ้ กั เย่หยวนดีเช่นกัน และทราบว่า,เขามิใช่คน

คุยโมโอ้อวด

หากกล้ากล่าวถึงขนาดนี,แสดงว่าเขาต้องมีความสามารถ
บางอย่าง

แต่เพียงคําพูดกลับยังไม่เห็นถึงภายในใจ

22
ความเก่งกาจในศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวน จุนเทียนยู่
ต้องกราบสีทิศด้วยความเลือมใส

เย่หยวนอาจฝึ กฝนศาสตร์แห่งดาบเพียงเพือป้องกันตัวใน
ยามอันตราย นีเป็ นความคิดเดียวทีมีโอกาสเป็ นไปได้สงู
นอกจากนันคงยากจะเป็ นจริง

ในมุมมองของจุนเทียนยู่ ระดับความเข้าใจต่อศาสตร์แห่ง
ดาบของเย่หยวนยังมิได้ถ่องแท้ แม้วา่ แนวคิดแห่งดาบของ
เขาจะสูงเพียงใด!

23
 ตอนที739 การแกะสูตรโอสถ

“ท่านประธาน,แย่แล้ว! วันนี,ด้านหน้าหอโอสถสุคนธรสอัน
แน่นไปด้วยกระแสฝูงชนมากมายจนล้นปรี!”

เช้าครูว่ นั ถัดมา,ผูจ้ ดั การของสํานักการค้าชะตาสวรรค์เร่ง

เข้าพบจัวซินด้วยความปั นป่ วน

ฉากทีหอโอสถสุคนธรสดังเป็ นพลุแตกเช่นนี มันสร้างความ

1
 วิตกกังวลครังใหญ่แก่เขา

เมือเทียบกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์,พวกเขาถูกทิงร้าง
หน้าร้านเงียบสงบปราศจากลูกค้าแม้แต่คนเดียว

จัวซินขมวดคิวและถามว่า

“เกิดอะไรขึน?”

2
 “โอสถระดับห้าทุกชนิดของหอโอสถสุคนธรส มี
ประสิทธิภาพดีกว่าทัวไปประมาณสีถึงหกส่วน แต่กลับมี
ราคาขายทีถูกกว่าทางเราแม้จะปรับลดราคาลงสองส่วน
แล้ว! นอกจากนี…นอกจากนี…”

ผูจ้ ดั การหวาดกลัวจนพูดจาติดอ่างและไม่กล้ากล่าวต่อ

ใบหน้าของจัวซินมืดลงและกล่าวว่า

“พูดมา!”

3
“ระ-รับทราบท่านประธาน! นอกจากนี…จอมปราชญ์โอสถ
เห่อยังถูกยํายีใบหน้าจนแหลกโดยเย่หยวนและลูกศิษย์ของ
เขาเมือวาน ผลการประลองได้แพร่กระจายทัวเมืองอย่าง
รวดเร็ว ทุกคนล้วนตระหนักถึงความแข็งแกร่งของหอโอสถ
สุคนธรส”

ผูจ้ ดั การกล่าว

ปั งงง!

4
 จัวซินกัดฟั นแน่นอย่างเกลียดชังและโยนกานําชากระเด็น
ออกไป ก่อนจะทุบโต๊ะอย่างแรงจนแหลกเป็ นชินเล็กชินน้อย

“ไปลองหาวิธีซือโอสถของหอโอสถสุคนธรสมาให้ขา้ โดย
ด่วน!”

จัวซินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ข้าผูน้ อ้ ยได้รบั โอสถของทางนันมาแล้ว โดยการซือต่อจาก

นักสูบ้ างคน”

5
ผูจ้ ดั การรูว้ ิธีจดั การกับเรืองต่างๆดี โดยไม่จาํ เป็ นต้องรอจัวซิ
นสังการ เขาก็นาํ โอสถของอีกฝ่ ายมาประเคนถึงมือแล้ว

แต่ในเวลานี,จัวซินมิได้อยู่ในอารมณ์ทจะมาชื
ี นชม เขารีบ
หยิบโอสถมาและเร่งตรวจสอบอย่างละเอียด

อย่างไรก็ตาม,ไม่วา่ จัวซินจะเพ่งมองตรวจสอบนานเท่าไหร่
แต่เขาก็ไม่อาจทราบถึงความแตกต่างได้เลย

“ไปเชิญจอมปราชญ์โอสถเห่อมา! ไม่…ข้าจะไปหาเอง!”

6
 เรืองสําคัญเช่นนี,จัวซินไม่สามารถรีรอได้เลย

หากเป็ นไปตามทีผูจ้ ดั การกล่าวจริงๆ สํานักการค้าชะตา

สวรรค์ในปั จจุบนั ถือว่า กําลังเผชิญกับวิกฤตครังใหญ่ทสุี ด
ในประวัติกาล!

ธุรกิจทีจัวซินวางรากฐานภายในเมืองบรรพกาลเก่าอย่าง
ระมัดระวังมากว่าสิบปี กลับต้องถูกสํานักการค้าดาวตก
กําจัดในเร็วๆนี!

แม้วา่ โอสถระดับห้าจะถือเป็ นของในท้องตลาดระดับตํา แต่

มันก็เป็ นตลาดทีใหญ่ทสุี ดเช่นกัน หากกอโอสถสุคนธรส

7
สามารถผูกขาดตลาดส่วนนีได้อย่างสมบูรณ์ สํานักการค้า
ชะตาสวรรค์ของพวกเขาคงสูญเสียกําไรไปถึงสามหรือสี
ส่วน!

การสูญเสียเช่นนี,สํานักการค้าชะตาสวรรค์ไม่สามารถรับ
ได้!

ยิงไปกว่านันจัวซินยังได้ยินมาว่า หอโอสถสุคนธรสยังมีผู้
เชียวชาญมาค่อยให้ความช่วยเหลือ เกียวกับการหลอม

8
 โอสถระดับหกขันเหนือฟ้าอีก

หากปล่อยทิงไว้ตอ่ ไปโดยไม่หาทางแก้ไขใดๆ ผลลัพธ์ทได้

ี
อาจน่ากลัวเกินจินตนาการ!

ในขันต้น,เขาคิดว่าการปรับราคาลงสองส่วนจะเพียงพอทีจะ
รับมือภัยอันตรายจากหอโอสถสุคนธรสได้ แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,
ตีงไู ม่ตายไม่พอ แถมยังถูกฉกแทนอีก หอโอสถสุคนธรสพึง
เปิ ดทําการได้สองวัน,ก็สามารถสร้างพิษร้ายให้แก่สาํ นักการ
ค้าชะตาสวรรค์ได้ขนาดนีแล้ว

ทว่าสิงทีทําให้เขาประหลาดใจยิงกว่านันคือ เห่อซูห่ มิงผูเ้ ป็ น

9
ถึงจอมปราชญ์โอสถ กลับพ่ายแพ้ให้แก่จอมราชาโอสถตัว
น้อยจริงๆ!

แม้จะเป็ นแค่การประลองทักษะควบคุมเปลวไฟ แต่แพ้ก็คือ

แพ้โดยปราศจากข้อแก้ตวั ใดๆ และเหล่านักสูท้ มาซื
ี อโอสถ
เองก็ไม่มีเวลามาฟั งข้อแก้ตวั ของพวกเขาเช่นกัน!

จัวซินเร่งตรงไปหาเห่อซูห่ มิงทันทีทนั ใด ในตอนแรก,เห่อซู่

หมิงหลังพ่ายแพ้กลับมา เขารูส้ กึ ละอายใจเกินจะเผชิญหน้า
จัวซินได้ แต่เมือเขามาหาเองถึงที,เห่อซูห่ มิงเองก็มิอาจ

10
 ปฏิเสธได้เช่นกัน

เขาคิดว่าความพ่ายแพ้ของฝ่ ายตนเองเพียงครังเดียว มันไม่

น่าจะส่งผลกระทบได้ขนาดนี

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เช้าวันต่อมา ผลลัพธ์ของเมือวานกลับส่งผล

ราวสายฟ้าแลบเพียงนี

11
 “นี…เหตุใดโอสถฟื นฟูพลังปราณระดับห้าเม็ดนี ถึงใส่บุ
ปผาดาราลับลงไปด้วย? หืม? แถมยังใส่ผงเทวะจันทร์แห้ง
ลงไปอีก? นี…นีเป็ นโอสถทีถูกหลอมโดยไม่อิงหลักทฤษฎี
ใดๆเลย! แต่สิงทีน่าแปลกทีสุดคือ…คุณภาพของมันกลับ
เหนือกว่าของทัวไป ทีสรรพคุณโอสถของหอโอสถสุคนธรส
เหนือกว่าของทัวไปประมาณสีถึงหกส่วน ทังหมดเป็ นเพราะ
ส่วนประกอบทีฉีกหลักทฤษฎีเหล่านี!”

ในความเป็ นจริง,เห่อซูห่ มิงก็เหมาะสมแล้วทีได้ชือว่าเป็ น ผู้

เชียวชาญขันจอมปราชญ์โอสถ เพียงดมกลินเล็กน้อย,เขาก็
สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างโอสถฟื นฟูพลัง
ปราณระดับห้าทัวไปกับโอสถเม็ดนีได้ทนั ที

12
แต่เพียงว่า,ส่วนประกอบภายในโอสถเม็ดนีช่างไร้สาระอย่าง
แท้จริง หากว่าตามหลักทฤษฎีแล้ว,ส่วนประกอบเหล่านีควร
พิฆาตคุณสมบัติกนั เองจนเสียของนานแล้ว

แต่เหตุใดโอสถเม็ดคนนีถึงถูกหลอมได้สาํ เร็จ แถมยังมี

ประสิทธิภาพเหนือกว่าทัวไปอีก?

เมือโอสถชนิดใหม่ถือกําเนิดขึนบนผืนปฐพี สิงเหล่านีย่อม
กระตุน้ นักหลอมโอสถจนต้องทําการวิจยั ศึกษาอย่างจริงจัง

13
องค์ประกอบของโอสถเม็ดนีแสดงผลออกมาตามประสาท
สัมผัสโดยไม่สามารถปกป้องได้ก็จริง แต่มีเพียงนักหลอม
โอสถระดับสูงเท่านัน ถึงจะสามารถแยกแยะชนิดสมุนไพร
ได้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม,หากต้องการจะแกะสูตรโอสถผ่านโอสถเม็ดนี
มันไม่มีทางเป็ นไปได้เลย

เนืองจากสัดส่วนและปริมาณสมุนไพรแต่ละชนิดทีใช้ มันไม่
มีทางจําแนกได้ดว้ ยการมองหรือดมกลินผ่านเม็ดโอสถ นียัง
ไม่รวมถึงวิธีการหลอมและอุณหภูมิไฟทีใช้

14
การหลอมโอสถเป็ นงานทีละเอียดอ่อนและต้องอาศัยความ
แม่นยํายิง หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อย,โอสถนันอาจกลาย
เป็ นขยะได้ทนั ที

แต่ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า หลังจากตรวจสอบโอสถฟื นฟู

พลังปราณระดับห้าโดยละเอียดเสร็จสิน เห่อซูห่ มิงกลับ
ต้องกล่าวชืนชมไม่หยุดปากภายในใจ!

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,โอสถเม็ดนี…ท่านสามารถแกะสูตร
ได้หรือไม่?”

15
 จัวซินก่าวถามอย่างระมัดระวัง

เห่อซูห่ มิงถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า

“ด้วยความแข็งแกร่งของข้า,แน่นอนว่าไม่สามารถแกะสูตร
ได้ โอสถเม็ดนีแม้จะดูปกติทวไป
ั แต่กลับถูกหลอมโดย
วรยุทธทีแปลกประหลาด และต้องเป็ นนักหลอมโอสถผู้
สังสมประสบการณ์นบั ไม่ถว้ นถึงสามารถ และหากท่านต้อง
การแกะสูตรจริงๆ…คงมีโอกาสสูงทีต้องส่งโอสถเม็ดนีไปยัง
สาขาแม่ แต่ขา้ เองก็ไม่แน่ใจว่า สาขาแม่จะมีเซียนจักรพรรดิ
โอสถประจําการอยู่หรือไม่!”

16
โอสถฟื นฟูพลังปราณเม็ดนีซับซ้อนเกินความสามารถของ
เขาอย่างแท้จริง

แต่หากต้องการจะแกะสูตรโอสถเม็ดนี,คงต้องใช้นกั หลอม
โอสถทีเก่งกาจกว่านีหลายขุม

เพราะโอสถเม็ดนีถูกหลอมมาโดยนักหลอมโอสถผูเ้ ข้าใจ
หลักการในศาสตร์แห่งโอสถอย่างถ่องแท้ แถมยังมีความ
เชียวชาญด้านการหลอมในขอบเขตทีลึกซึงอย่างยิง

หากโชคดี,พวกเขาคงคลําหาวิธีการบางอย่างมาทดสอบได้
แต่นนก็
ั ใช่วา่ จะได้ผลทังหมด

17
 จิวซินอุทานขึนด้วยความตกใจว่า

“แม้แต่เซียนนิรนั ดร์โอสถยังไม่สามารถแกะสูตรได้?!”

เห่อซูห่ มิงส่ายหัวและกล่าวว่า

“ในความคิดของข้า,เพียงเซียนนิรนั ดร์โอสถไม่สามารถแกะ
สูตรได้แน่นอน! หากโอสถเม็ดนีถูกหลอมโดยเย่หยวน,นัน
หมายความว่า ความสําเร็จในศาสตร์แห่งโอสถของเขาเหนือ
ชันกว่าข้าคนนีแล้ว! แต่เพียงเพราะระดับพลังยังคงขาด

18
 แคลน,นันจึงเป็ นสาเหตุวา่ ทําไมเขาถึงไม่สามารถหลอม
โอสถระดับหกได้ แต่หากเป็ นดังเช่นทีกล่าวไป,บุคคลทีอยู่
เบืองหลังเขา…ทรงพลังจนน่ากลัวเกินไป!”

แม้จะไม่คอ่ ยเต็มใจยอมรับความจริงตรงหน้าเท่าไหร่นกั แต่

เขาก็ตอ้ งกล่าวตามตรงว่า,ตนเองพ่ายแพ้เด็กคนนีจริงๆ

จัวซินตกตะลึงจนแทบสะดุง้ โหย่งเมือได้ยิน นีเป็ นเพียงโอสถ

ระดับห้า,แต่กลับต้องเชิญจักรพรรดิโอสถมาเพือแกะสูตร!

19
 จัวซินกัดฟั นแน่นและกล่าวว่า

“โอสถชุดนีมีความสําคัญอย่างยิงสําหรับเรา,จําต้องส่งกลับ
ไปยังสาชาแม่เพือตรวจสอบ! หลังจากได้รบั รายงานจาก
สาขาแม่กลับมา,ข้าจะรีบแจ้งท่านโดยเร็วทีสุด สูตรโอสถ
เหล่านีเป็ นตัวชีเป็ นชีตายของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ก็ไม่
ปาน!”

เห่อซูห่ มิงพยักหน้าในทันทีโดยไม่ปกปิ ดใดๆ เห็นได้ชดั ว่า

20
 เ ขาเองก็คิดเช่นเดียวกับจัวซินเหมือนกัน

ภายใต้สถานการณ์ปกติ,จักรพรรดิโอสถไม่คิดทีจะให้ความ
สนใจกับโอสถระดับตําเช่นนีอยู่แล้ว

แต่ในมุมมองของจัวซินคือ หากสามารถแกะสูตรโอสถเหล่า
นีได้ ทางสํานักการค้าชะตาสวรรค์ทกุ สาขาจะสามารถนํา
สูตรโอสถเหล่านีมาขายได้ในภายหลัง ซึงนีหมายถึงผลกําไร
อีกมหาศาลทีถาโถมเข้ามา!

เนืองจากสาขาของสํานักการค้าชะตาสวรรค์มีอยู่ทวทุ
ั กพืนที
และครอบคลุมไปถึงภูมิภาคสําคัญหลายแห่ง เมือพวกเขา
สามารถผลิตโอสถเหล่านีขายได้,นันถือเป็ นต้นเงินต้น
21
 ทองอย่างแท้จริง!

ไม่วา่ สาขาแม่จะเห็นด้วยหรือไม่,แต่โอสถเหล่านีต้องได้รบั
การแกะสูตร!

จัวซินเชือว่า,ด้วยวิสยั ทัศน์ของผูค้ นระดับสูงของพวกเขา จัก

ต้องสามารถมองเห็นคุณค่าของโอสถระดับห้าเหล่านีได้
อย่างแน่นอน!

22
 ………………………..

และในเวลานันเอง,เย่หยวนและจุนเทียนยู่ก็กาํ ลังเผชิญหน้า
กัน

“พีจุน,ข้าจะแสดงเพลงดาบนามว่า,ดอกเหมยสินอัสนี
ร่วงโรยให้เป็ นประจักษ์ ท่านจําต้องเฝ้ามองให้ด!ี ”

23
 ตอนที740 จุดสนใจ

“เก้าอัสนีคืนบรรจบ!”

เย่หยวนกรนเสียงตําออกมาแผ่วเบา ทันใดนันก็ปรากฏเก้า
ร่างแยกออก พร้อมปลดปล่อยแสงอัสนีฟันฟาดออกไป
บรรจบเป็ นเส้นเดียว อัสนียกั ษ์เพียงหนึงพุง่ ฉีกอากาศเข้าใส่
จุนเทียนยู่ดว้ ยความเร็วสูงสุด!

1
 จุนเทียนยู่เป็ นผูห้ ยิงผยองในพลังและทระนงในศักดิศรี
สําหรับความกระตือรือร้นของเย่หยวนทีกล่าวออกมาในครา
แรก ถึงแม้เขาจะไม่กล่าวตอบด้วยวาจาออกไป แต่จนุ เทียน
ยู่ก็ยงั ไม่อาจเชือมันภายในใจ

แต่ทนั ทีทได้
ี เห็นเก้าอัสนีคืนบรรจบของเย่หยวนตรงหน้า สี
หน้าของจุนเทียนยู่ก็เปลียนไปแทบจะในทันที

“อริยะถ่องแท้! นันอริยะถ่องแท้จริงๆ!”

จุนเทียนยู่อทุ านดังลันด้วยความตกใจถึงขีดสุด

2
แต่เย่หยวนก็มิได้กล่าวใดตอบ พร้อมปลดปล่อยกระบวนต่อ
เนืองไม่หยุด

“พันดอกเหมยร่ายรํา!”

“ฝนคมดาบไร้จาํ กัด!”

“เทพอ่านสวรรค์!”

3
แต่ละการเคลือนไหว จิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวนมีแต่จะ
ทวีความรุนแรงมากขึนและมากขึน!

เมือถึงกระบวนท่าสุดท้ายอย่าง,เทพอ่านสวรรค์ จิตสังหาร
แห่งดาบของเย่หยวนก็ปะทะขึนถึงขีดสุดจนเหนือชันไป
อีกระดับ

จิตสังหารแห่งดาบของจนเทียนยู่ถกู กระตุน้ รุนแรงฉับพลัน

โดยเย่หยวน

จิตสังหารแห่งดาบภายในร่างของเขาปะทุขนอย่
ึ างไร้
ระเบียบไร้การควบคุม ภายใต้จิตสังหารแห่งดาบของเย่

4
หยวนทีโถมหนักเข้ามา,เขาจําต้องเร่งจิตสังหารแห่งดาบของ
ตนออกมาถึงขีดสุดจนเกินควบคุม!

สิงหนึงทีควรทราบก็คือ,ภายใต้การปะทะคมดาบในครานี
เย่หยวนมีอาณาจักรพลังตํากว่าจุนเทียนยู่ถึงสองอาณาจักร
ใหญ่ แต่เหตุการณ์ในปั จจุบนั ช่างแปลกประหลาดอย่างแท้
จริง!

จุนเทียนยู่เร่งต้านทุกการเคลือนไหวของเย่หยวนทีโถมเข้าใส่
แผ่นหลังของเขาเปี ยกชุ่มไปด้วยเหงือ หลังสกัดเสร็จสิน,จุน

5
เทียนยู่มองเย่หยวนพร้อมรอยยิมอันขมขืน ก่อนจะกล่าวว่า

“น้องเย่,เจ้าทําให้นกั ดาบอย่างข้าราวกับตาบอดอย่างแท้
จริง! หลายวันทีผ่านมา,ทังๆทีข้าอยู่ขา้ งกายเจ้าโดยตลอด
แต่กลับไม่รูเ้ ลยสักนิดว่า,เจ้าเองก็เป็ นยอดฝี มือในศาสตร์
แห่งดาบ! ซึงสิงทีทําให้ขา้ ประหลาดใจทีสุดคือ…เจ้าบรรลุ
อริยะถ่องแท้แห่งดาบแล้วจริงๆ!”

เย่หยวนยิมและกล่าวตอบว่า

“ไม่ใช่วา่ ข้ามีเจตนาปิ ดบัง เพียงแค่วา่ หลายวันทีผ่านมา,ข้า

ไม่มีโอกาสลงมือด้วยตัวเองเลย ถึงแม้ขา้ จะบรรลุอริยะถ่อง

6
แท้แห่งดาบแล้วก็จริง แต่ในท้ายทีสุด,อาณาจักรพลังของข้า
ก็ยงั ตําเกินไป”

ในปั จจุบนั ,ทุกคนภายในเมืองบรรพกาลเก่าทราบดีแล้วว่า

เย่หยวนเป็ นยอดอัจฉริยะในศาสตร์แห่งโอสถ ทีแม้แต่จอม
ปราชญ์โอสถเห่อยังถูกบดขยีมาแล้ว

แต่ทวทั
ั งผืนปฐพียงั ไม่มีใครเคยทราบเลยว่า ยอดอัจฉริยะใน
ศาสตร์แห่งโอสถคนนี ก็ยงั เป็ นยอดอัจฉริยะในศาสตร์แห่ง

7
 การต่อสูใ้ นเวลาเดียวกัน!

แม้อริยะถ่องแท้ของเย่หยวนยังไม่สมบูรณ์แบบ ทว่าในดิน
แดนเทวะ,ก็มีไม่กีคนเช่นกันทีสามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้
อย่างสมบูรณ์

ไม่ควรมองว่าจุนเทียนยู่นนน่
ั าเกรงขาม หรือเข้าใกล้อริยะ
ถ่องแท้ขนาดนัน ในความเป็ นจริง,เพือเป้าหมายสูก่ ารบรรลุ
อริยะถ่องแท้ขนพื
ั นฐาน หนทางของเขายังคงอีกยาวไกล

8
และหากต้องการบรรลุอย่างสมบูรณ์แบบ เขาอาจต้องใช้ทงั
ชีวิตเพือแสวงหา

อย่างไรก็ตาม,นักสูห้ นุ่มน้อยคนนีกลับประสบความสําเร็จได้
อย่างคาดไม่ถึงเสียแล้ว

“น้องเย่,เจ้าสร้างความประหลาดใจแก่ขา้ มากเกินไป! แม้

แต่อจั ฉริยะในดินแดนศักดิสิทธิผูโ้ ดดเด่นแห่งยุคก็ยงั ไม่
สามารถบรรลุแบบเจ้าได้! หากผูค้ นระดับสูงในดินแดน
ศักดิสิทธิทราบว่า,เจ้ามีความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งดาบลึกซึง
ถึงระดับนีแล้ว พวกเขาจะต้องปฏิบตั ิตอ่ เจ้าเปรียบดังสมบัติ
แน่นอน!”

9
 จุนเทียนยู่กล่าว

“หุห,ุ ข้าไม่ตอ้ งการให้คนอืนมาประคบประหงม และข้าเอง

ก็ไม่ตอ้ งการเข้าร่วมกับฝ่ ายใดเช่นกัน พีจุน,เรืองนีค่อยว่า
กันในภายหลัง หากช่วยกันฝึ กฝนศาสตร์แห่งดาบหลังจากนี
ไม่กีวัน ข้าคิดว่าน่าจะพอเป็ นประโยชน์ตอ่ ท่านอยู่บา้ ง”

เย่หยวนกล่าว

10
 จุนเทียนยู่พยักหน้าและกล่าวว่า

“นันเป็ นการดีทีสุด!”

หลายปี ทผ่ี านมา จุนเทียนยู่มิไดบ่มเพาะพลังใดๆเนืองจาก

อาการป่ วยของหลิวยีลู่ และปั ญหาปั จจุบนั ของเขายังคงเป็ น
เรืองปั ญหาคอขวด

ไม่ใช่ทกุ คนทีจะเป็ นดังเย่หยวน ทีสามารถบรรลุอริยะถ่อง

แท้โดยการแช่นาดอกไม้
ํ หอม

11
 และในจุดนีเอง,ก็ไม่มีใครสามารถช่วยให้จนุ เทียนยู่ขา้ มฝ่ า
ปั ญหาคอขวดไปได้เช่นกัน

แต่เมืออยู่ตอ่ หน้าเย่หยวนนันแตกต่าง เนืองจากความเข้าใจ

ต่อศาสตร์แห่งดาบของเย่หยวนอยู่ในระดับลึกซึงมาก แถม
ยังเข้าใกล้ศาสตร์แห่งสวรรค์มากแล้วด้วย

ดังนัน,เขาจึงสามารถชีจุดทีจุนเทียนยู่กาํ ลังประสบอยู่ได้ จน
ทําให้อีกฝ่ ายรูแ้ จ้งในทันใด

การทีมียอดฝี มือมาคอยชีนําอยู่ขา้ งๆตลอดเช่นนี จึงทําให้

ผลลัพธ์จากความพยายามทีจะข้ามฝ่ าปั ญหาคอขวดเพิม
กลายเป็ นสองเท่า

12
และเย่หยวนเองก็มิได้หวงวิชาแต่อย่างใด เขากล่าวถึงความ
เข้าใจต่อศาสตร์แห่งดาบให้แก่จนุ เทียนยู่ฟังอยู่ตลอด

เย่หยวนสังหรณ์ใจว่า,การเดินทางในครังนีคงไม่ราบรืนเท่า
ไหร่นกั ดังนัน,เย่หยวนจึงต้องเร่งพัฒนาความแข็งแกร่งของ
จุนเทียนยู่ให้เพิมมากทีสุดเท่าทีสามารถ ทังนีก็เพือความ
ปลอดภัยของเขา

แน่นอนว่า,เย่หยวนเองก็ไม่ปล่อยตัวเองอยู่เฉยๆเช่นกัน

13
สําหรับการเดินทางครานี เย่หยวนเองก็ตอ้ งใช้อญ
ั มณีแห่ง
ความโกลาหลอย่างไม่ตระหนีเช่นกัน เพือชะลอเวลาให้ตน
เองมีเวลาบ่มเพาะพลังนานทีสุด!

ในขณะนี,เย่หยวนมิได้ขาดแคลนเรืองทรัพยากรหรือผลึกแร่
ฟ้าบริสทุ ธิเช่นกัน เขาทุม่ ทรัพยากรจํานวนมหาศาลและก้าว
ข้ามขีดจํากัดอย่างรวดเร็ว

จากการชะลอเวลาด้วยอัญมณีแห่งความโกลาหล เป็ นเวลา

เกือบหกเดือนทีเย่หยวนฝึ กฝนในเจดียเ์ ลืองสวรรค์ เขาก้าว
ข้ามสองระดับย่อยติดต่อกันและทะลวงขึนสูอ่ าณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสีโดยตรง!

14
อย่างไรก็ตาม,เมือเย่หยวนก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าขันกลางแล้ว หลังจากนีจําเป็ นต้องใช้ทรัพยากรใน
ปริมาณทีน่ากลัวยิงขึน

หนึงแสนแต้มความดีทได้
ี รบั มาจากเห่อซูห่ มิง เย่หยวนนําไป
กระหนําใช้จ่ายในช่วงหกเดือนทีผ่านมา

15
สําหรับเห่อซูห่ มิงแล้ว,หนึงแสนแต้มความดีถือว่า มิได้มาก
เกินพิจารณาเท่าไหร่ แต่หากเป็ นเหล่านักสูท้ วไปภายใน
ั
เมืองบรรพกาลเก่า,นีถือเป็ นคนรวย

ทว่าความเป็ นจริง,หนึงแสนแต้มความดีทเย่
ี หยวนได้มา
กลับหมดไปกับการก้าวข้ามขีดจํากัดเพียงสองระดับย่อยเท่า
นัน

หากเหล่านักสูค้ นอืนๆทราบว่า เย่หยวนใช้สินเปลืองขนาดนี

พวกเขาคงเข้ารุมสกรัมเย่หยวนอย่างหนักด้วยความเสียดาย

แต่ใช่วา่ เย่หยวนจะมีทางเลือกมากมาย ทุกครังทีจะก้าวข้าม

16
 ขีดจํากัด เขาจึงเป็ นต้องดูดพลังปราณเพือเติมเต็ม
อาณาจักรพลังหลายต่อหลายครัง ซึงโอสถทีจําเป็ นต้องใช้
ระหว่างนันก็มีจาํ นวนมหาศาลเช่นกัน

โชคยังดีทธุี รกิจของหอโอสถสุคนธรสกําลังดําเนินไปได้สวย
เย่หยวนมีรายรับเข้ามาไม่ขาดสาย

นับตังแต่เปิ ดตัว,หอโอสถสุคนธรสได้ดาํ เนินการขายเพียง

สิบวันวันเท่านัน แต่ในระยะเวลาสิบวันนี,หอโอสถ
สุคนธรสกลับสามารถรับมือสํานักการค้าชะตาสวรรค์ได้
อย่างอยู่หมัด โดยเฉพาะตลาดในกลุม่ ลูกค้าอาณาจักร
อนัตตาหรือตํากว่า,หอโอสถสุคนธรสผูกขาดในจุดนีอย่าง
สมบูรณ์แล้ว
17
 ไร้ซงทางเลื
ึ อกไร้ซงคู
ึ แ่ ข่งทัดเทียม โอสถระดับห้าของหอ
โอสถสุคนธรสทังถูกและดี มีเพียงคนโง่เท่านันทีไม่มาซือ
โอสถจากทีนี

และการดําเนินธุรกิจของหอโอสถสุคนธรสนี ก็ได้บีบสํานัก
การค้าชะตาสวรรค์จนแทบหายใจไม่ออก

แต่เดิมแผนปรับลดราคาโอสถระดับห้าหรือตํากว่า จัวซิ
นกําหนดระยะเวลาเพียงหนึงเดือนเท่านัน แต่เมือถูกกดดัน
ขนาดนี,พวกเขาจึงถูกบังคับให้ปรับลดราคาต่อไปเรือยๆโดย
ไม่มีกาํ หนด
18
ในตอนแรก,จัวซินคิดว่าจะสามารถล่มหอโอสถสุคนธรสได้
แน่ภายในหนึงเดือน แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,กลับกลายเป็ นตัวเขา
เองทีถูกบีบอย่างหนักจนไม่มีอารมณ์ทาํ อะไรแล้วในปั จจุบนั

และถึงแม้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์จะปรับลดราคาให้ตาํ
กว่าเดิม แต่ก็การันตีได้เลยว่าผูค้ นภายในเมืองก็ยงั ไม่คิดจะ
มาซือแน่นอน นีจึงทําให้กาํ ไรของสํานักการค้าชะตาสวรรค์
ลดลงยิงขึนไปอีก

ไม่มีขอ้ ได้เปรียบทังในด้านราคาและคุณภาพ สํานักการค้า

ชะตาสวรรค์ตกอยู่ในสภาวะวิกฤตครังใหญ่หลวง เพียงสิบ
วัน,อัตรากําไรกลับหดตัวลงอย่างรวดเร็ว

19
สิบวันทีผ่านมา,กําไรของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ลดลงถึง
สีจากสิบส่วน!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนีทําให้เซียนเอ๋อและหลีฮุ่ยเฉิงพึงพอ
ใจอย่างยิง

ถูกกดหัวโดยสํานักการค้าชะตาสวรรค์มาเป็ นเวลาหลายปี
ในทีสุดสงครามทางการค้าก็เริมโคจรอีกครัง!

20
แม้วา่ พวกเขาจะสูญเสียส่วนแบ่งทางการตลาดไปสองส่วน
เนืองจากเซียนเอ๋อทําให้เย่หยวนขุ่นเคือง แต่เพียงเท่านีมันก็
ประสบความสําเร็จเกินคาดแล้ว

ส่วนคนทีมีความสุขยิงกว่าคงเป็ นหยูหมิง ความรูส้ กึ ทีได้นงั

นับเงินนับทองอยู่บา้ น,เป็ นอะไรทียอดเยียมยิง

เย่หยวนให้หยูหมิงถือหุน้ เพียงห้าจากร้อยส่วน และถึงแม้จะ

เป็ นแค่เศษเสียวเล็กๆ แต่มนั ก็ทาํ ให้เขารวยขึนชัวข้ามคืน
เช่นกัน!

21
ความรูส้ กึ ทีได้นบั เงินไม่หวาดไม่ไหวจนมือเป็ นตะคริวเช่นนี
ช่างเป็ นสิงทีวิเศษเหลือเกิน

จนถึงตอนนี,หยูหมิงยังคิดว่า ตนเองกําลังอยู่ในความฝันก็
ไม่ปาน

นอกจากนี,ตลอดหลายวันทีผ่านมา หยูหมิงเองก็ได้เรียนรู ้
หลายสิงอย่างเกียวกับการบริหารเช่นกัน ในขณะทีเป็ นลูก
มือของหลีฮุ่ยเฉิง

เย่หยวนมอบหมายกิจสําคัญให้เขา แน่นอนว่าเขาไม่กล้าทํา
อะไรลวกๆแม้สกั นิด

22
 หยูหมิงเป็ นคนฉลาด เขาตระหนักดีวา่ ทีตนมีทกุ อย่างใน
วันนี,ทังหมดล้วนได้รบั มาจากเย่หยวน

การเดินพันในครังแรกสุดของหยูหมิง ทําให้เขาได้รบั ผลตอบ

แทนทีมหาศาลยิงกลับมา แต่เพือคงรักษาไว้,เขาจึงต้องทํา
งานให้หนักขึน

เย่หยวนมิอาจขาดแคลนผูช้ ่วยในการบริหารจัดการหอโอสถ
สุคนรสได้ และหากเขาทํางานออกมาไม่ดีพอ,จะต้องมีคน
มาแทนทีเขาแน่นอน

23
ด้านหน้าหอโอสถสุคนธรส ซึงเป็ นจุดสนใจทีสุดภายในเมือง
ณ ปั จจุบนั ท้ายทีสุดนี,หยินเทียนหยาก็มาถึงพร้อมตรงเข้า
ด้านในโดยไม่รรี อ

24
 ตอนที741 เสาหิน

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ท่านเย่,พวกเราจะแวะพักและจัด
ระเบียบใหม่เล็กน้อยในเมืองรวงข้าว จากนันก็มงุ่ หน้าไปยัง
ถําโบราณ มันอยู่ไม่ไกลจากทีนีเท่าไหร่นกั เพราะข้ากังวล
ว่า,หากสํารวจในช่วงตกดึก อาจมิใช่ฝันดีเท่าไหร่นกั ดังนัน
ป้องกันก่อนย่อมดีกว่า”

หยินเทียนหยานําคนอืนๆออกเดินทางจากเมืองบรรพกาล
เก่า ผ่านค่ายกลมิติมายังเมืองใกล้เคียงอย่าง,เมืองรวงข้าว

1
แต่หลังจากทีหยินเทียนหยามาถึงทีนี,เขาก็ดไู ม่คอ่ ยเต็มใจ
นักทีจะอยู่ในเมืองนี ไม่มีใครรูว้ า่ ,เขากําลังกังวลเรืองศิษย์
น้องเล็ก หรือมีบางสิงทีเขาพยายามหลบซ่อนอยู่กนั แน่

แต่สาํ หรับเรืองพักแรม,เย่หยวนและทีเหลือไม่มีใครคัด
ค้านอยู่แล้ว

การเดินทางในครังนีนําโดยหยินเทียนหยา พร้อมด้วยผู้
อารักขาอย่างหลัวเฟิ นและผูต้ ิดตามอาณาจักรอนัตตาขัน
ปลายอีกหลายคน พลพรรคของเขามีอยู่ประมาณแปดถึง
เก้าคนเห็นจะได้

2
ส่วนในด้านของเห่อซูห่ มิง,สํานักการค้าชะตาสวรรค์ได้สง่ คน
คุม้ กัน เป็ นยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์

ภายในกลุม่ นีมียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ทังหมด

เพียงห้าคนเท่านัน

แน่นอนว่า,เห่อซูห่ มิงเองก็อยู่ในอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้
เช่นกัน แม้จะดูไม่คอ่ ยไม่ประโยชน์นกั แต่มนั ก็ยงั ดีกว่าไม่มี
อะไรเลย

3
 ตลอดการเดินทาง,เห่อซูห่ มิงมักจ้องเขม็งใส่เย่หยวนด้วย
สายตาแสนดุเดือด แต่เย่หยวนหาแยแสไม่

วิธียวยุ
ั เช่นนี,เขาไม่สนใจเลยแม้แต่นอ้ ย

ตราบใดทียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ไม่สามารถทํา

อะไรจุนเทียนยู่ได้ ก็ไม่มีใครหน้าไหนเช่นกันทีกล้าแตะต้อง
เขา

หลังผ่านพ้นการประลองของเย่หยวน เพือพัฒนาศักยภาพ,
ในทีสุดจิตสังหารแห่งดาบของจุนเทียนยู่ก็รุกหน้าขึนอีกระ
ดับ

4
 แม้เขายังไม่สามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้ แต่เขาก็พบหน
ทางทีทอดยาวไปสูก่ ารบรรลุเรียบร้อยแล้ว

งานฉลองผ่อนพักในคําคืนจบลง เช้าวันต่อมา,กลุม่ ของพวก

เขาเร่งเดินทางไปยังถําโบราณต่อทันที

ถําโบราณถํานีอยู่ในหุบเขาทีทับซ้อน หลังจากสํารวจไม่
นาน,หยินเทียนหยาก็พบทางเข้าของถําอย่างรวดเร็ว เพียง
แต่จนปั ญญาหาวิธีทางเข้าไป

ทุกคนต่างสํารวจมองหาทางเข้าเป็ นเวลานาน แต่กลับไม่คน้

5
 พบ,เบืองหน้ามีเพียงกําแพงหินนําแข็งยักษ์เท่านัน

หยินเทียนหยาขมวดคิวและกล่าวว่า

“เป็ นไปได้อย่างไร,มันควรอยู่ตรงนีมิใช่ร?ึ เหตุใดถึงไม่มี

ทางเข้า”

เห่อซูห่ มิงกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมือง,มีบางอย่างผิดพลาดไปหรือไม่?”
6
 หยินเทียนหยาส่ายหัวอย่างช้าๆและกล่าวว่า

“ตําแหน่งของศิษย์นอ้ งเล็กทีส่งมาให้ขา้ ระบุชดั แจ้งว่าอยู่

ตรงนีแน่นอน ดังนันมันเป็ นไปไม่ได้ทจะไม่
ี มีทางเข้า พวก
เจ้า,ลองแยกย้ายกันสํารวจให้ละเอียด ไปดูวา่ สิงใดทีใกล้
เคียงกับทางเข้ามากทีสุด”

ผูใ้ ต้บงั คับบัญชาเหล่านันรับคําสังและกระจายตัวค้นหาทาง

เข้าถําโบราณอย่างละเอียดทันที

7
 ในไม่ชา้ มีคนตะโกนขึนว่า

“ท่านเจ้าเมือง,จุดนีพบเสาหินขนาดใหญ่!”

ทุกคนเร่งตามไปดู ปรากฏว่าเป็ นเสาหินทีมีเส้นผ่าศูนย์กลาง

ประมาณห้าร้อยฟุต

“นีคือค่ายกล! ตราบใดทีสามารถควบคุมค่ายกลนีได้ พวก

เราจะต้องเข้าไปในถําได้แน่”

8
 เห่อซูห่ มิงกล่าวอย่างตืนเต้น

หากเห่อซูห่ มิงสามารถเข้าควบคุมค่ายกลนีให้ถาโบราณเปิ
ํ ด
ได้ หยินเทียนหยาจะต้องเป็ นหนีบุญคุณครังใหญ่ พร้อม
มอบรางวัลให้อีกมากมายหลังจากกลับไป

นีถือเป็ นรางวัลพิเศษในการเดินทางสําหรับเขา

ดังนันเห่อซูห่ มิงจึงรูส้ กึ กระตือรือร้นเป็ นพิเศษ

9
เมือกล่าวถึงเห่อซูห่ มิงคนนี,หลายต่อหลายคนมักนึกถึงตัว
เขาในฐานะจอมปราชญ์โอสถ แต่แท้จริงแล้ว,เขาเองก็ยงั
เป็ นปรมาจารย์ดา้ นค่ายกลระดับเจ็ดอีกด้วย ดังนันเขาจึง
วางเงินเดินพันกับเสาหินตรงหน้านีด้วยความมันใจยิง

หยินเทียนหยารูส้ กึ ดีใจขึนทันทีเมือได้ยินและกล่าวว่า

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,ท่านมันใจว่า สามารถเข้าควบคุม
ค่ายกลนีได้ใช่หรือไม่?”

10
 เห่อซูห่ มิงส่งยิมตอบและกล่าวว่า

“ปล่อยให้เป็ นหน้าทีของข้า! หากข้าไม่สามารถทําได้ แล้ว

ใครอืนจะช่วยได้อีก? อย่างไรก็ตาม…ท่านเจ้าเมือง ข้อ
ตกลงทีสัญญาไว้ในคราแรก มันมิได้รวมถึงจุดนี!”

บรรดาผูค้ นในกลุม่ เดินทางนี มีเพียงเห่อซูห่ มิงเท่านันทีเป็ น

ปรมาจารย์คา่ ยกลระดับเจ็ด หากเขาไม่สามารถแก้ไขและ
ควบคุมค่ายกลนีได้ ก็ไม่มีใครสามารถทําได้อีกแล้ว

11
เว้นเสียแต่,เห่อซูห่ มิงไม่ยกั รูเ้ ลยว่า ในหมูพ่ วกเขาทังหมดยัง
มีปรมาจารย์คา่ ยกลระดับเก้าอยู่

ความคิดของเห่อซูห่ มิงคล้ายคลึงกับของจุนเทียนยู่ในตอน
แรก เย่หยวนมีความสามารถในด้านศาสตร์แห่งโอสถทีสูง
มาก แต่ในด้านอืนๆ,เขาเป็ นเพียงคนธรรมดาทัวไป

กระนันเอง,เย่หยวนก็รูไ้ ด้ทนั ทีวา่ เสาหินแห่งนีคือค่ายกล

เพียงแต่เขาไม่เคยเห็นค่ายกลชนิดนีมาก่อน

ยิงไปกว่านัน,เย่หยวนยังสามารถรับรูไ้ ด้วา่ ถึงแม้ระดับของ

ค่ายกลนีจะมิได้สงู นัก แต่มนั ซับซ้อนจนอาจทําผิดพลาดได้

12
 ง่ายมาก

เป็ นทีชัดเจนว่า,จุดประสงค์ของผูส้ ร้างค่ายกลนีก็เพือชักจูง

ให้คนอืนๆหลงกล

เดิมทีเย่หยวนตังใจจะเข้ามาแก้ดว้ ยตัวเอง แต่เมือเห็นเห่อซู่

หมิงทีกําลังไฟแรงเสนอหน้าออกไปก่อน เขาจึงปิ ดปากเงียบ
และยืนดูอยู่เฉยๆแทน

การเดินทางในครังนี,ตัวเขาอ่อนแอทีสุดภายในกลุม่ และยัง
มีประวัติภมู ิหลังทีตํามากอีกด้วย

13
หากเห่อซูห่ มิงสามารถเข้าควบคุมและทําลายค่ายกลนีได้
จริง,ก็ถือเป็ นเรืองดี แต่หากอีกฝ่ ายไม่สามารถ,คงต้องเป็ น
หน้าทีเขาออกโรง

เห่อซูห่ มิงเร่งเรียกร้องรางวัลเพิมจากหยินเทียนหยาทันที
อย่างมีความสุข

เพราะนอกจากเขาคนนีแล้ว,ยังมีใครหน้าไหนอีกภายใน
กลุม่ ทีเป็ นปรมาจารย์ดา้ นค่ายกล?

14
“หากจอมปราชญ์โอสถเห่อมันใจว่าแก้ไขเรืองนีได้ หลังจาก
ทีช่วยเหลือศิษย์นอ้ งเล็กสําเร็จ,ข้าจะเพิมรางวัลให้ทา่ นอีก
หนึงส่วนเต็ม!”

หยินเทียนหยากล่าว

เห่อซูห่ มิงวิงร่าฮาเฮอยู่ภายในใจเมือได้ยินและกล่าวว่า

“หุห,ุ ท่านยังคงเป็ นท่านเจ้าเมืองทีแสนวิเศษเช่นเดิม! กล่าว

ตรงไปตรงมาดีเยียม! ข้าจะเร่งเข้าแก้ไขค่ายกลนีทิงซะ!”

15
ตามทีเขากล่าวไป,เห่อซูห่ มิงตรงเข้ามาผลักเสาหินนีรุกหน้า
ขึนไป ก่อนจะปรากฏเสาหินอืนๆขึนมาตรงหน้าในภายหลัง

เสาหินเหล่านีทีปรากฏขึนมีความสูงและความหนาแตกต่าง
กันไป ซึงวิธีการถอดรหัสมัน,จําต้องโยกย้ายและเปลียน
ตําแหน่งให้เรียงกันถูกต้อง จนกว่าเสาหินทังหมดก็จะหุบลง
ครบ

ซึงเบืองหน้าพวกเขาในขณะนี,ปรากฏเสาหินมากกว่าพันต้น
ปริศนาของค่ายกลนีค่อนข้างซับซ้อนและลึกซึง

16
 เสาหินต้นแรกทีพบเจอ,ราวกับเป็ นตัวควบคุมเสาหินอืนๆ
หลังจากทีเห่อซูห่ มิงยกมือสัมผัสเสาหินควบคุม เสาหินต้น
หนึงเบืองหน้าก็หบุ ลง

เมือเย่หยวนเห็นว่า เห่อซูห่ มิงเลือนเสาหินต้นนันให้หบุ ลง

เขากลับส่ายหัวทันทีโดยไม่ตงใจ
ั

แต่จนุ เทียนยู่สงั เกตเห็นท่าทางของเย่หยวนทันในเสียวอึดใจ

นัน และกล่าวถามกระซิบว่า

17
 “อันใด? เห่อซูห่ มิงเลือนผิดงันรึ”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ผิดมหันต์ ทีแท้สหายแก่คนนีมันดีแต่ปาก,ในทีแรกข้ายัง
คิดว่า มันน่าจะพอมีความสามารถอะไรบ้าง ทว่าข้ากลับคิด
ผิดไปจริงๆ! กระทังขันตอนแรกยังผิด,โปรดระมัดระวังตัว
ด้วยหลังจากนี อาจมีบางสิงไม่คาดคิดเกิดขึน”

18
จุนเทียนยู่ตกใจเล็กน้อยภายในใจเมือได้ฟัง แต่ก็แอบระวัง
ตัวขึนทันที

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า,เย่หยวนยังมีความสามารถใน
ศาสตร์แห่งค่ายกลเช่นกัน!

เด็กหนุ่มคนนี…มีสงใดบางที
ิ ไม่รู?้

สําหรับคํากล่าวของเย่หยวน,จุนเทียนยู่มิได้กงั ขาหรือสงสัย
ใดๆอยู่แล้ว เพราะเขาเคยเห็นความสามารถอันท้าทาย

19
 สวรรค์ของเย่หยวนมานัดต่อนัดแล้ว

ตึงง!

เห่อซูห่ มิงควบคุมให้เสาหินอีกต้นหุบลงไปอีกครัง แต่ทนั ใด

นันเหมือนกับมีบางอย่างเกิดขึน สีหน้าของทุกคนเปลียนไป
ในทันที

20
 “แย่แล้ว! ทุกคนระวังตัว!”

หยินเทียนหยาร้องขึน

เสียงของเขายังไม่ทนั จางหาย กลับมีลกู ธนูนบั ไม่ถว้ ย

กระหนํายิงออกมาจากทัวทุกทิศล้อมรอบพวกเขาอย่างรวด
เร็ว!

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

21
ลูกธนูเหล่านีแข็งแกร่งอย่างยิง แม้แต่ยอดฝี มืออาณาจักร
วิชชาสวรรค์ฟา้ ยังมิอาจประมาทได้สกั นิด

“พวกเจ้ามาหลบอยู่หลังข้า!”

หยินเทียนหยากล่าวกับเหล่าผูต้ ิดตามอาณาจักรอนัตตา

ด้วยเหตุนี,นีจึงเป็ นครังแรกทีเย่หยวนได้สมั ผัสถึงพลังของ

หยินเทียนหยา

22
ในทันทีทนั ใด,ทัวร่างของเขาปะทุพลังปราณขึนพร้อมสร้าง
เกราะลมปราณห่อหุม้ ทุกคนทีอยู่ในรัศมีไว้ทนั ที

ลูกธนูนบั ไม่ถว้ นทะลวงเข้าเกราะลมปราณของเขาได้หมด

เพียงแต่ความแรงและความเร็วของลูกธนูเหล่านันกลับ
ถูกลดทอนจนไร้ซงพิ
ึ ษภัยใดๆอีกต่อไป

แม้เขาจะเป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ แต่

ความแข็งแกร่งของเขาถือว่าตําเกินไป

ทังๆทีมีเกราะลมปราณตังขึนพร้อม แต่ลกู ธนูยงั สามารถ

เจาะทะลวงเข้ามาได้ทงหมด
ั หากเป็ นยอดฝี มืออาณาจักร

23
วิชชาสวรรค์ฟา้ คนอืนๆ,อย่างน้อยควรจะป้องกันลูกธนูไม่ให้
ทะลวงเข้ามาได้เป็ นส่วนใหญ่ และอาจมีเพียงบางส่วนที
เจาะเข้ามาได้เล็กน้อย

ลูกธนูกระหนําเข้ามาไม่หยุดกว่าสิบห้านาที ก่อนจะค่อยๆ
เบาลงจนกลับเป็ นปกติ

เสือผ้าทัวร่างของเห่อซูห่ มิงขาดเป็ นริวราวไปถูกรังแตนเข้า

เขาได้รบั บาดเจ็บภายนอกเป็ นส่วนใหญ่จากลูกธนู บาด

24
แผลฉกรรจ์ปรากฏให้เห็นหลายจุด,สภาพดูน่าสังเวชไม่นอ้ ย

แต่สิงทีทําให้เขาอึดอัดใจจริงๆก็คือ,เขาดันไปรับปากกับ
หยินเทียนหยาอย่างดี ว่าจะเป็ นคนทําลายค่ายกลเอง ทว่า
ผลลัพธ์ทได้
ี กลับลงเอยเช่นนีจริงๆ เมือคิดถึงจุดนีใบหน้า
ของเห่อซูห่ มิงก็เห่อร้อนขึน จนกลายเป็ นสีแดงประหนึงเป็ น
ลมแดด

25
ตอนที742 ไม่เหมือนบางคนทีเก่งแต่
ปาก

“จอมปราชญ์โอสถเห่อ,หากทําไม่ได้ก็ควรบอกตังแต่แรก
จริงไหม? หากเกิดอะไรขึน,ท่านสามารถรับผิดชอบทังหมด
ไหวรึ?”

หยินเทียนหยากล่าวด้วยสีหน้าน่ากลัว

1
ก่อนหน้านี,เห่อซูห่ มิงอยากขอเพิมรางวัล หยินเทียนหยานก็
ยอมตบคํารับปากเพือต้องการจะเข้าไป

แต่ผลลัพธ์เมือครูม่ นั ยอดเยียมเกินไป สหายแก่คนนีมันตบ

อกซะเสียงดัง แต่แท้จริงกลับเต็มไปด้วยกลินเหม็นโม้เสียนี
มันคงแปลก,หากหยินเทียนหยายังอารมณ์ดีอยู่ได้

เห่อซูห่ มิงก้มหน้าก้มตาอย่างเก้อเขิน แต่ก็ยงั กล่าวราวกับ

เกินความคาดหมายว่า

2
“ทังๆทีวิธีการแก้ไขค่ายกลนีก็ชดั แจ้งประจักษ์ดีแล้ว แต่เหตุ
ใดถึงกลายเป็ นเช่นนีได้ละ่ ? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…วิธีเปิ ด
ทางเข้าถําจะมิได้เกียวกับค่ายกลนี?”

เมือได้ยินคําแก้ตวั ตืนๆของเห่อซูห่ มิง คิวของหยินเทียนหยา

ก็ย่นขึนโดยไม่ตงใจ
ั

สําหรับความเก่งกาจของเห่อซูห่ มิงเมือครู,่ หยินเทียนหยายัง

คงติดเป็ นภาพจําภายในใจ ซึงท้ายทีสุดนี,ต่างฝ่ ายต่างได้รบั
บาดเจ็บด้วยกันทังคู่

3
ดังนัน,การแก้ตวั นําขุ่นๆแบบนี มันไม่ช่วยให้อะไรดีขนเลย
ึ

เป็ นไปได้ไหมว่า,ค่ายกลเพียงหนึงเดียวในบริเวณถําแห่งนี
จะไม่ใช่ทางเข้า?

แม้แต่คนโง่จะยังมองออกว่าอะไรเป็ นอะไร

“เหตุใดถึงไม่ให้ขา้ ลองดูละ่ ?”

4
 เย่หยวนกล่าวขึน

เมือหยินเทียนหยาได้ยินเช่นนัน เขาก็กล่าวถามด้วยความ
ประหลาดใจเล็กน้อยว่า

“ท่าน? ท่านเย่เคยศึกษาศาสตร์แห่งค่ายกลมาด้วยรึ?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ก็พอรูอ้ ะไรอยู่บา้ ง”
5
“ไร้สาระ! หลังจากทีตรวจสอบเมือครู,่ ข้าก็เข้าใจถึงค่ายกล
นีอย่างถ่องแท้แล้ว เสาหินเหล่านีเป็ นเพียงกับดักทีสร้างขึน
เพือหลอกล่อผูค้ นเท่านัน! ไอ้หนู,เลิกสร้างปั ญหาให้คนอืน
เพิมได้แล้ว เป็ นไปได้ไหมว่า,แท้จริงแล้วเจ้าเองก็อยากได้
รางวัลเพิม?”

เห่อซูห่ มิงเอ่ยปากเย้ยหยันแทรกขึนทันที

เห็นได้ชดั ว่า คํากล่าวเหล่านีล้วนออกมาจากความเห็นแก่

ตัวของเขาทังสิน

6
เพราะในทางตรงกันข้าม,ลึกๆแล้วเขาเองก็กลัวว่า เย่หยวน
จะสามารถแก้ไขค่ายกลนีได้จริงๆ

จากสองเหตุการณ์ใหญ่ทผ่ี านมา เห่อซูห่ มิงเผชิญกับความ

น่าเหลือเชือของเย่หยวนด้วยตาตนเองดีแล้ว จึงรูส้ กึ วิตก
กังวลกับเด็กคนนีเป็ นพิเศษ เด็กหนุ่มนามเย่หยวน,มันผิด
ประหลาดเกินไปมาก และไม่สามารถคาดเดาใดๆได้เลย ดัง
นันใครจะไปรูว้ า่ ,เขาเองก็อาจเป็ นปรมาจารย์ดา้ นค่ายกล
เช่นกัน?

7
 ซึงในความเป็ นจริง,เมือเห่อซูห่ มิงกล่าวเช่นนัน หยินเทียน
หยาก็เริมลังเลใจ

ลูกธนูเมือครูน่ ่ากลัวอย่างมาก และหากต้องเผชิญ

อีกระรอก,ตัวเขาเองก็ไม่สามารถรับมือได้ไหวแน่ นีจึงทําให้
เขาคิดหนัก,หากพลาดพลังอีกครา นามหยินเทียนหยาคงไม่
ต้องสินชืออยู่ตรงนีเลยรึ?

ถําโบราณแห่งนีเป็ นทีชัดเจนว่า,ไม่ได้เป็ นมิตรสักเท่าไหร่นกั

มิฉะนัน,คงไม่มีกลไกน่ากลัวออกมาโจมตีมากมายเช่นนีแน่
ก่อนเข้าถํา

8
 แต่เย่หยวนสาดสายตาสวนเห่อซูห่ มิงกลับไป และกล่าว
อย่างไม่แยแสว่า

“เข้าใจกลไกค่ายกลอย่างถ่องแท้? ท่านนีมันดีแต่ปาก
จริงๆ! แค่ขนตอกแรกก็
ั ผิดแล้ว,แต่ก็ยงั หน้าด้านกล่าวว่าเข้า
ใจกลไก! ความรูใ้ นระดับอย่างท่าน,สูก้ ลับไปเล่นตัวต่อกับ
หลานทีบ้านเถอะ!”

สีหน้าการแสดงออกของเห่อซูห่ มิงเปลียนไป แต่เขายังคง

กล่าวอย่างดือรันว่า

9
“เหอะ,เจ้ากล่าวว่าผิด,แล้วมันผิดตรงไหน? ไอ้หนู,อย่าเส
แสร้งทําเป็ นรูจ้ กั ศาสตร์แห่งค่ายกลไปหน่อยเลย แม้แต่ขา้ ผู้
เป็ นถึงปรมาจารย์คา่ ยกลระดับเจ็ด,ยังไม่สามารถแก้ไขได้
แล้วอย่างเจ้าจะบอกรึไงว่า,แค่มองแวบเดียวก็รูว้ ิธีแก้ไขค่าย
กลนีแล้ว?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า

“ก็ไม่ใช่รไึ ง? เสาหินต้นแรกทีท่านหุบลงไป,มันคือกับดัก
อันทีจริง,หากท่านมีสมองอยู่บา้ ง ก็น่าจะแยกแยะได้ไม่ยาก
ลองเข้าไปดูใกล้ๆแล้วจะรูเ้ อง”

10
 ในขณะทีได้ยินเช่นนัน เห่อซูห่ มิงก็ขยับสายตาเข้าจับจ้อง
เสาหินต้นนันอย่างละเอียดอีกครังโดยไม่ตงใจ
ั

หลังจากตรวจสอบได้ครูห่ นึง,สีหน้าของเขาก็เปลียนไป
พร้อมเผยให้เห็นถึงความสํานึกทันที แต่เขาก็ฟืนสติอย่าง
รวดเร็วและเร่งเปลียนสีหน้ากลับเป็ นดังเดิม

แต่มนั ก็สายเกินไปแล้ว อย่าลืมว่า,หยินเทียนหยาเป็ นใคร?

สีหน้าอันรูส้ าํ นึกเพียงเสียวจังหวะเมือครูบ่ นใบหน้าของเห่อซู่
หมิง,มีหรือทีเขาจะสังเกตไม่ทนั

11
หยินเทียนหยาเหยียดยิมเย็นออกมา และไม่ให้ความสนใจ
ต่อเห่อซูห่ มิงอีกต่อไป ก่อนจะหันมากล่าวกับเย่หยวน
พร้อมผสานมือกล่าวว่า

“ท่านเย่,ข้าต้องเดือดร้อนท่านสําหรับการแก้ไขค่ายกลนี
แล้ว”

เย่หยวนพยักหน้าเล็กน้อยและโดดออกไปถึงตรงหน้าเสาหิน
ต้นควบคุมทันที

12
แตกต่างจากกลวิธีของเห่อซูห่ มิงอย่างชัดเจน เย่หยวนค่อยๆ
ทําความเข้าใจต่อกลไกการทํางานของค่ายกลนี จนชัดแจ้ง
ยิงขึนภายในใจ ดังนันเขาจึงใช้เวลาหน้าเสาหินชัวครูเ่ ล็ก
น้อย,ก่อนจะทําการหุบเสาหินลงต่อเนืองอย่างไหลลืน

เมือเห่อซูห่ มิงเห็นการกระทําของเย่หยวน ดวงตาของเขาก็

สาดประกายออกมาโดยไม่ตงใจ
ั พร้อมตบต้นขาของตนและ
กล่าวว่า

13
 “อย่างงีนีเอง! เหตุใดตอนนันข้าถึงคิดไม่ได้!”

ในขณะทีเขากําลังกล่าว,เห่อซูห่ มิงพลันเห็นหยินเทียนหยาที
กําลังจับจ้องอย่างใจจดใจจ่อ ดังนันเขาจึงกล่าวขึนด้วยสี
หน้าเคร่งขรึมว่า

“ไอ้เด็กนีใช้ขา้ เป็ นตัวล่อเพือศึกษากลไกของค่ายกลก่อน!

ช่างเป็ นเด็กทีแฝงด้วยเจตนาร้ายเกินหยังรู!้ ท่านเจ้าเมือง,
อย่าให้มนั หลอกท่านได้!”

14
“เหอะ เหอะ,เห่อซูห่ มิง,จนถึงวันนี สิงเดียวทีข้ารูจ้ ากตัวเจ้า
คือ ความหน้าด้านและไร้ยางอาย ตอนทีเจ้าหุบเสาหินต้น
แรกลง,เขาก็กล่าวขึนแต่ตน้ แล้วว่า เจ้าทําผิด นันหมาย
ความได้วา่ ,เขาพอจะเข้าใจกลไกค่ายกลนีได้ตงแต่
ั แรกแล้ว
ทว่าเจ้ายังอ้างไปเรือยเพือผลประโยชน์ของตนเอง หน้าด้าน
เกินไป!”

จุนเทียนยู่ทปิี ดปากเงียบอยู่นาน,พลันส่งเสียงขึนพร้อม
ระเบิดเสียงหัวเราะยกใหญ่

15
 ในขณะทีเห่อซูห่ มิงกําลังจะโต้สวนกลับ ทันใดนัน,เสียง
เอียดก็ดงั กังวานขึนฉับพลัน เย่หยวนได้ยบุ เสาหินต้นสุด
ท้ายลงเรียบร้อยแล้ว

เปรีย! แกร๊กก!

แผ่นหินนําแข็งเปลือยเปล่าในคราแรก,เริมปรากฏรอยร้าว
ใหญ่ขนก่
ึ อนจะแข็งเป็ นเสียงลงมา ในเวลานีกลับเผยรูปร่าง
ของประตูบานยักษ์ขนแทน!
ึ

16
 และประตูบานยักษ์นนก็
ั คอ่ ยๆเปิ ดขึนอย่างช้าๆ

ค่ายกลอันนีคือกุญแจสําหรับเปิ ดทางเข้าถําโบราณจริงๆ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ท่านเย่ช่างเก่งกาจน่าประทับใจอย่างแท้จริง!
ไม่เหมือนบางคนทีเก่งแต่ปาก!”

หยินเทียนหยาในปั จจุบนั ,เต็มไปด้วยความไม่พอใจยิงต่อ

เห่อซูห่ มิง เพียงแค่วา่ ,เห่อซูห่ มิงยังจําเป็ นอยู่หลังจากนี เพือ

17
 ไม่ให้หลายสิงอย่างพลาดพลังไป

เมือนึกย้อนกลับไป,เห่อซูห่ มิงเอาแต่คยุ โวยิงใหญ่ดงท้

ั อง
นภา แถมยังเริมกรรโชกรางวัลเพิมทันทีเมือเห็นโอกาส แต่
สุดท้ายก็ทาํ อะไรไม่ได้สกั อย่าง

ในทางตรงกันข้าม,เย่หยวนทีสงบปากสงบคํามาตลอดทาง
และทําตัวใสบริสทุ ธิราวกับไม่รูเ้ รืองอะไร แต่เมือมีปัญหา
เกิดขึนตรงหน้า,เขากลับเข้ามาช่วยแก้ไขได้จริงๆ แถมยังไม่
เคยกล่าวถึงเรืองค่าตอบแทนใดๆเลย

18
ด้วยชัดเจนขนาดนี,ความต่างระหว่างทังสองมันยิงใหญ่เกิน
ไป

เห่อซูห่ มิงทํางานอยู่ในสํานักการค้าชะตาสวรรค์อยู่นาน
กลินคาวเหม็นแห่งความเห็นแก่ตวั ตลบอบอวนไปทัว จนผู้
คนรูจ้ กั เป็ นอย่างดี

เห่อซูห่ มิงเผยสีหน้ามัวหมองอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้กล่าว

อันใด อย่างไรก็ตาม…มันก็ยิงทําให้เขาเกลียดชังเย่หยวน

19
 มากขึนไปอีก

“ภายในถําโบราณแห่งนี,หากพวกเจ้าเห็นโอกาสเมือใด จง
ฆ่าไอ้เด็กเวรนันทันที!”

เห่อซูห่ มิงกระซิบบอกคนของเขา

“รับทราบ!”

อีกฝ่ ายผูเ้ ป็ นยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ตอบรับคํา

20
 สังทันที

“ในเมือทางเข้าถําเปิ ดแล้ว อย่ามัวรอช้า,พวกเรารีบเข้าไป

กันดีกว่า!”

หยินเทียนหยารูส้ กึ ตืนเต้นอย่างมาก และต้องการจะเข้าไป

ช่วยเหลือศิษย์นอ้ งเล็กของตนทันที

“เดียวก่อน!”

21
 เย่หยวนกรนเสียงตํา

“หืม? ท่านเย่,มีสงใดผิ
ิ ดปกติงนรึ
ั ?”

หยินเทียนหยากล่าวขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

“มีบางคนกําลังซุม่ ตัวอยู่โดยรอบ!”

เย่หยวนกล่าวขึน

22
หยินเทียนหยาตกใจอย่างมากและอดทีจะหันมองโดยรอบ
ไม่ได้เลย พวกเขาอยู่ตรงนีมาระยะหนึงแล้ว,แต่กลับไม่
สามารถตรวจจับการมีอยู่ได้เลย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า,หยินเทียนหยา เจ้ามาถึงอาณาเขตของข้า,แต่
กลับไม่บอกให้ขา้ ทราบหน่อยรึ?” อย่างน้อยข้าก็คนุ้ เคย
พืนทีกว่าเจ้า,ควรเรียกให้ขา้ มานําทางในฐานะเจ้าบ้านจริง
หรือไม่?

23
ทันทีทเสี
ี ยงเตือนของเย่หยวนดังขึน กลุม่ คนจํานวนนับสิบ
ได้กระโดดลงมาจากทีดักซุม้ พร้อมตีกรอบล้อมกลุม่ ของ
หยินเทียนหยาไว้ใจกลาง

เมือหยินเทียนหยาเห็นการมาถึงของเขาผูน้ ี สีหน้าของเขาก็
มืดลงเฉียบพลันโดยไม่สมัครใจ

“เป่ ยเหวินเฉียง,เจ้าหมายความอันใด?”

เป่ ยเหวินเฉียงจับจ้องสีหน้าอันเคร่งเครียดของหยินเทียน

24
 หยาด้วยใบหน้าขบขัน และกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“หยินเทียนหยา,คํากล่าวเหล่านีควรเป็ นข้าถามเจ้ามากกว่า
เจ้าเข้ามาในอาณาเขตของข้าเพือกระทําอันใดล่ะ? ซึงข้า
เองก็ตอ้ งมาตรวจสอบเสียหน่อย,จริงหรือไม่?”

หยินเทียนหยากล่าวเย้ยหยันว่า

“เหอะ,ตรวจสอบ? พวกเจ้าดักซุม่ อยู่รอบทิศอย่างลับๆ

ล่อๆ,คงมิใช่เจตนาดี?”

25
เป่ ยเหวินเฉียงระเบิดเสียงหัวเราะดังลันเมือได้ยิน และกล่าว
ว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า…หากตัดสินใจไม่สะกดรอยตามแต่แรก ท่านเจ้า
เมืองคนนีก็คงไม่ทราบว่า,มีถาลึ
ํ กลับอยู่ในอาณาเขตของ
ตน! นอกจากนี,พวกเจ้ายังเปิ ดทางเข้าถําให้อีก ต้องขอบ
คุณจริงๆ!”

เป่ ยเหวินเฉียงหันไปมองเย่หยวนอย่างรวดเร็ว และกล่าวว่า

26
 “เป็ นแค่เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า,ทว่าไม่เพียง
สามารถแก้ไขค่ายกลระดับเจ็ดได้ แต่ยงั สามารถตรวจจับ
การมีอยู่ของพวกเราได้อีก,ทังๆทีกลืนโอสถเร้นลมหายใจไป
แล้วแท้ๆ ช่างมากไปด้วยความสามารถอย่างแท้จริง!”

27
 ตอนที743 การเชือเชิญ

“ในขันต้น,ข้าเองก็ไม่สามารถตรวจจับการมีอยู่ของท่านได้
แต่เสียวจังหวะทีข้าแก้ไขค่ายกลเสร็จสิน,ในหมูพ่ วก
ท่านกลับคนหนึงตืนเต้นจนอารมณ์แปรปรวน ลมหายใจจึง
ไม่เสถียร”

โอสถเร้นลมหายใจมิได้ถือ เป็ นโอสถทีน่าประทับใจนักใน

ดินแดนศักดิสิทธิ แต่โอสถชนิดนีสามารถใช้ประโยชน์ได้จริง
ในบางสถานการณ์ หากต้องการสะกดรอยตามใคร,นีถือ

1
 เป็ นทางเลือกทีดี

แต่เพียงว่า,จุดอ่อนของโอสถเร้นลมหายใจคือ หลังจากทีกิน
โอสถลงไป,ผูใ้ ช้จาํ เป็ นต้องรักษาจังหวะลมหายใจให้เสถียร
อยู่ตลอด มิฉะนันอาจถูกจับได้ทนั ที

ซึงเสียวอึดใจทีเย่หยวนแก้ไขค่ายกลนีได้สาํ เร็จ และทางเข้า

ถําได้เปิ ดออก,คงมีใครคนหนึงในหมูพ่ วกเขาตกตะลึงจนทํา
ให้จงั หวะหายใจแปรปรวนออกไป เย่หยวนจึงตรวจจับสิงผิด
แปลกได้ทนั ที

2
 แต่กระนัน,จุดอ่อนของโอสถชนิดนีก็แสดงผลได้ถกู จังหวะ
เป็ นอย่างยิง มิฉะนัน,แม้แต่หยินเทียนหยาและจุนเทียนยู่
ซึงเป็ นยอดฝี มือทังคู่ ก็ไม่น่าจะตรวจจับได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม,ข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆเช่นนี มันก็สามารถทํา
ให้เย่หยวนตืนตัวได้เฉียบพลัน

เป่ ยเหวินเฉียงหันหลังกลับไปจ้องเขม็งคนหนึงในกลุม่ ของ

ตน เห็นได้ชดั ว่า,เขารูส้ กึ ไม่พอใจต่อความผิดพลาดเล็กน้อย
ในครานีอย่างมาก

3
 คนของเป่ ยเหวินเฉียงแข็งแกร่งกว่าของหยินเทียนหยาอยู่
มาก อีกฝ่ ายมียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ประมาณ
เจ็ดถึงแปดคน

ในแง่ของความแข็งแกร่ง,พวกเขาเหนือกว่าฝ่ ายเย่หยวน

ดังนัน ถึงแม้ตวั ตนจะถูกเปิ ดโปงก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่จาํ

เป็ นต้องกลัวเช่นกัน

ม่านตาของเป่ ยเหวินเฉียงขยายกว้าง พร้อมจับจ้องเย่หยวน

4
 ด้วยความสนใจ ทันใดนันเขาก็กล่าวขึนด้วยรอยยิมว่า

“เจ้าหนู,ก่อนหน้านี,ข้าได้เฝ้ามองเจ้าอยู่ตลอด ในตอนทีตา
แก่โง่นนพลาดและลู
ั กธนูพงุ่ ออกมา ในวินาทีนนข้
ั าคิดว่า
เจ้าคงตายแน่นอน แต่ใครจะไปคิดว่า,ลูกธนูเหล่านันกลับไม่
สามารถแตะต้องเจ้าได้แม้แต่ปลายผม และภายหลัง,เจ้ายัง
สามารถแก้ไขค่ายกลระดับเจ็ดและตรวจจับพวกเราได้อีก!
เจ้าหนู,เจ้ามาทํางานกับข้าเถอะ สิงใดทีหยินเทียนหยาต้อง
การจะให้เจ้า,ข้าสามารถให้ได้มากกว่าสองเท่า…ไม่สิ,สาม
เท่าเลย!”

หยินเทียนหยาตกใจอย่างมากเมือได้ยินอีกฝ่ ายกล่าวเช่นนี
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า,เป่ ยเหวินเฉียงจะกล้าแย่งคนของเขาต่อ
5
 หน้าต่อตาขนาดนี!

และตอนทีเขากําลังปกป้องคนของตนจากลูกธนูเหล่านัน
หยินเทียนหยามิได้สงั เกตเลยว่า,เย่หยวนพึงพาแค่ความ
สามารถตนเองในการป้องกันลูกธนู ก่อนหน้านี,เขาคิดว่า
จุนเทียนยู่ทอยู
ี ่ดา้ นหลังมาช่วยปกป้องไว้

เพราะความแข็งแกร่งของลูกธนูเหล่านัน แม้แต่พลังระดับ
อาณาจักรวิชชาสวรรค์ยงั ยากจะทานทนได้!

เย่หยวนยังมีความสามารถอีกมากมายทีเขาไม่รู ้ และความ
สามารถเหล่านันยังมีแนวโน้มทีจะส่งผลกระทบต่อผลลัพธ์

6
 ของการเดินทางครังนี ว่าจะสําเร็จหรือล้มเหลว!

ราคาทีเป่ ยเหวินเฉียงเสนออกไปต่างทําให้ทกุ คนต้องผงะ

หยินเทียนหยามิได้สนิทชิดเชืออะไรกับเย่หยวนมากนักอยู่
แล้ว หากเย่หยวนจับพลัดจับผลูเข้าร่วมมือกับอีกฝ่ ายล่ะก็,
นีจะเป็ นการสูญเสียครังใหญ่หลวง!

7
 “เย่หยวน,เป่ ยเหวินเฉียงผูน้ ี…”

ในขณะทีหยินเทียนหยากําลังกล่าว แต่จ่ๆู ก็ถกู เย่หยวนยก

มือห้ามปรามในทันใด

“ท่านเจ้าเมืองเป่ ย,ข้าต้องขอบคุณความเมตตาของท่าน
เป็ นอย่างสูง หากจะให้รว่ มมือกับฝ่ ายท่าน,ย่อมไม่มีปัญหา”

เมือได้ยินคํากล่าวเหล่านี,สีหน้าของหยินเทียนหยาก็เลวร้าย
ลงถึงขีดสุด ในขณะที,เป่ ยเหวินเฉียงยิมร่าอย่างมีความสุข

8
แต่ในเวลาเดียวกันนันเอง,เย่หยวนกลับเปลียนโทนอารมณ์
ฉับพลัน

“แต่…ต้องรอจนกว่าการเดินทางในครานีจะสินสุดลง”

สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงมืดลงและกล่าวว่า

“เจ้ากล้าปั นประสาทข้ารึ?”

9
 เย่หยวนยิมเล็กน้อยและกล่าวด้วยท่าทางอันไร้เดียงสาว่า

“เอ๋…ทีข้ากล่าวไปเมือครูค่ ือการปั นประสาทท่านหรือ

เปล่า? อันนีก็ขนอยู
ึ ่กบั แง่มมุ ของท่าน แต่เย่คนนีก็มีหลัก
การของตัวเองเช่นกัน ซึงข้าก็ได้รบั ปากสัญญากับท่านเจ้า
เมืองหยินก่อนหน้าแล้ว,ดังนันข้าจําต้องทําภารกิจทีรับมอบ
หมายมาให้สาํ เร็จเสียก่อน แต่หลังจากการเดินทางครังนี
เสร็จสินลง ความสัมพันธ์ระหว่างข้าและเขาก็ไม่ถือเป็ นสิง
ใดเช่นกัน ในเวลานัน,ค่อยหันไปร่วมมือกับเมืองร่วงข้าวก็ไม่
สายเกินไป,จริงหรือไม่?”

10
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวตอบอย่างเย้ยหยันว่า

“เจ้าหนู,ดูทา่ แล้ว…เจ้ายังไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบนั ดี
พอ!”

เย่หยวนหัวเราะและกล่าวว่า

“ข้าชัดเจนกับสถานการณ์ในขณะนีดีพอ! ท่านต้องการฆ่า
พวกเรา,แต่อย่างน้อยคงต้องสูญเสียคนของท่านไปกว่าห้า

11
ถึงหกคนแน่นอน! และหากการคาดเดาของข้าถูกต้อง,คน
พวกนีคงเป็ นทหารอารักขาระดับสูงจริงหรือไม่? ถ้านําพวก
เขามาตายในถําโบราณแห่งนี,ท่านจะกลับไปรายงานต่อ
ทางดินแดนเทวะว่าอย่างไร? ในขณะเดินป่ าล่าสัตว์กบั ท่าน
เจ้าเมืองเป่ ย พวกเขาห้าถึงหกคนลืนตกเขาตาย?”

เป่ ยเหวินเฉียงเปล่งเสียงหัวเราะเย็นออกมาพร้อมกล่าวตอบ
ว่า

“ห้าถึงหกคนเลยรึ? เจ้ากําลังประเมินหยินเทียนหยาสูงเกิน
ไป,มันมิใช่คมู่ ือของข้าแม้แต่นอ้ ย!”

12
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ใครว่าข้ากําลังกล่าวถึงท่านเจ้าเมืองหยิน? แน่นอนทีข้า
หมายถึงคือ,จุนเทียนยู่ผมู้ ีชือเสียงยิงในเมืองบรรพกาลเก่า
เขาเคยล้างบางตระกูลมหาอํานาจภายในเมืองด้วยตัวคน
เดียวมาแล้ว ดังนัน กับอีแค่กลุม่ คนไม่กีคนตรงหน้านี,คงไม่
เป็ นปั ญหาจริงไหม?”

13
 สีหน้าการแสดงออกของเป่ ยเหวินเฉียงเปลีย่นไปทันที
พร้อมอุทานขึนว่า

“เจ้าคือจุนเทียนยู่ผนู้ นงั
ั นรึ?!”

จุนเทียนยู่กล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า

“ถูกต้องแล้ว,ข้านามจุน!”

เย่หยวนค่อนข้างประหลาดใจไม่นอ้ ยเลย เขาคาดไม่ถึงจริงๆ

14
ว่า,ชือเสียงของจุนเทียนยู่จะโด่งดังขนาดนีจริงๆ แม้แต่เป่ ย
เหวินเฉียงยังรูจ้ กั !

หยินเทียนหยารับรูถ้ ึงความประหลาดใจของเย่หยวนได้ผ่าน
ใบหน้า จึงกล่าวอธิบายว่า

“ทางดินแดนเทวะเคยเชือเชิญให้จนุ เทียนยู่ไปเข้าร่วมฝ่ าย
กับพวกเขา,แต่ก็ถกู จุนเทียนยู่ปฏิเสธกลับไป เขาเป็ นแค่ไม่กี
คนทีสามารถเข้าใกล้อริยะถ่องแท้แห่งดาบมากทีสุด ซึงดิน
แดนเทวะให้ความสําคัญกับเขาอย่างยิง!”

15
 จากนันเย่หยวนก็เข้าใจได้ทนั ที ปรากฏว่าจุนเทียนยู่เองก็
เป็ นผูม้ ีพรสวรรค์อนั ไร้เทียม

หากเป็ นคนธรรมดาทัวไป,หากได้รบั คําเชือเชิญจากดินแดน

เทวะ พวกเขาคงรีบตอบตกลงโดยไม่ลงั เล

ท้ายทีสุดนี,ทรัพยากรภายในดินแดนเทวะก็อดุ มสมบูรณ์
ห่างไกลกว่าเมืองเล็กๆอย่างเมืองบรรพกาลเก่าไปหลายขุม
ซึงมาแตกต่างจนไม่สามารถนํามาเทียบกันได้

16
แต่จนุ เทียนยู่กลับเป็ นข้อยกเว้น เขาปฏิเสธคําเชือเชิญของ
ดินแดนเทวะโดยไม่ลงั เลแทน

“การตัดสินใจของพีจุนนันถูกต้อง! การเข้าไปยังดินแดนเท
วะมีแต่จะฝังกลบพรสวรรค์ของตนลงดินเท่านัน ผูใ้ ดเดินบน
เส้นทางแห่งดาบล้วนแสวงหาอิสรภาพไร้ควบคุม คมดาบ
หันทิศไปทางใด,จิตใจย่อมถวิลตาม แม้วา่ ทรัพยากรของดิน
แดนเทวะจะมีมากมายมหาศาล แต่รา่ งกายและจิตใจกลับ
ถูกยับยังให้ไกลจากศาสตร์แห่งดาบทีแท้จริง และเมือกาล
เวลาผ่านไป,เหล่าผูค้ นทีขึนสูจ่ ดุ สุดยอดในศาสตร์แห่งดาบ
ล้วนเป็ นพวกไร้คา่ ทังสิน”

17
เย่หยวนต้องกลับมาประเมินจุนเทียนยู่ใหม่อีกครัง และเป็ น
ไปในทางทีดีขนึ

จุนเทียนยู่ยิมออกมาเมือได้ยินคํากล่าวนัน และกล่าวว่า

“พ่อแม่ให้กาํ เนิดข้า แต่เย่หยวนกลับเป็ นคนเดียวทีเข้าใจ

ข้า! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

การตัดสินใจของเขาในตอนนัน,ทําให้เหล่าผูค้ นมากมายรุม
ประณามอย่างไม่หยุดหย่อน อย่างไรก็ตาม,เขาคาดไม่ถึง
เลยว่า หลายปี ตอ่ ว่า,เขาจะได้รบั แรงสนับสนุนจากเย่หยวน
คนนี เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า,ทังแนวคิดและมุมมองของพวก

18
 เขาทังสองอยู่ในเส้นทางเดียวกัน

ยิงไปกว่านัน,จุนเทียนยู่ก็เป็ นทีประจักษ์ดีแล้วว่า ความเข้า

ใจของเย่หยวนต่อศาสตร์แห่งดาบ,มันรุกหน้าแซงเขาไปแล้ว
หลายขุม บุคคลเช่นนีนีแหละ,ถึงจะมีคณ
ุ สมบัติกล่าวอะไร
เช่นนีได้!

นีพิสจู น์แล้วว่า,จุนเทียนยู่เลือกถูกคนแล้ว!

เว้นเสียแต่,มีเพียงจุนเทียนยู่คนเดียวทีเคยเห็นจิตสังหารแห่ง

19
ดาบของเย่หยวน ทว่าคนอืนกลับไม่เคยเห็นและไม่เข้าใจ
เลยสักนิด

“หึ! เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอย่างเจ้า,อย่ามา
พล่ามเกียวกับศาสตร์แห่งดาบราวกับเข้าใจถ่องแท้! ลืมไป
เถอะ,รอบนีชัยชนะตกเป็ นของเจ้า! อย่างไรก็ตาม…พวก
เจ้าเดินนําไปเลย,เดียวข้าตามเอง!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยนําเสียงอึมครึม

เขามิได้คาดหวังเลยว่า,หยินเทียนหยาจะสามารถเชิญจุน
เทียนยูม้ าทีนีได้จริงๆ ซึงนีทําให้เขาลําบากมากทีเดียว

20
ดังนันเป่ ยเหวินเฉียงจึงเปลียนใจในวินาทีสดุ ท้าย และเลือก
ทีจะร่วมสํารวจถําโบราณนีพร้อมกับกลุม่ ของหยินเทียนหยา

ใช้พวกเหล่านีเป็ นโล่มนุษย์ก็ถือเป็ นทางเลือกทีไม่เลวนัก

“เจ้า! เป่ ยเหวินเฉียง,อย่าได้ใจจนเกินไป! เจ้ามีสิทธิอะไร

มาสังข้าให้นาํ หน้า?”

หยินเทียนหยากล่าวด้วยอารมณ์โกรธจัด

21
“เหอะ เหอะ,เรียงลําดับตามความแข็งแกร่ง,ข้าเหนือกว่า
เจ้า! และหากยังไม่พอใจล่ะก็…ก็มาประลองกับข้าตัวต่อตัว
ได้!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยท่าทีพงึ พอใจ

แม้วา่ จุนเทียนยู่จะอยู่ทนีี แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของ

ฝ่ ายเขาจะต้องทรงพลังกว่าแน่นอน

22
ในท้ายทีสุดนี,แปดยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ก็ยงั
น่าสะพรึงกลัวเกินไป!

เย่หยวนส่งสัญญาณให้แก่หยินเทียนหยาด้วยสายตาบางๆ
และกล่าวว่า

“ไม่เป็ นไร,ในเมือใจหินเช่นนี ข้าจะจดจําเอาไว้ พวกเราจะ

เดินนําหน้าเอง”

ด้วยเหตุนี,กลุม่ ของพวกเขาจึงค่อยๆเข้าไปในถําโบราณทีละ
คน

23
หลังจากร่างของพวกเขาหายเขาไปในถํา จู่ๆก็เกอดเสียงดัง
กึกก้องจากด้านหลังพวกเขาทังหมด ทางเข้าได้กลายสภาพ
เป็ นหินนําแข็งดังเดิมในตอนก่อนทีค่ายกลจะถูกแก้ไข

เมือเห็นสถานการณ์เช่นนี ท่าทางการแสดงออกของเป่ ยเหวิ

นเฉียงก็เปลียนไป

“เหอะ,ดูเหมือนว่าทางออกจะหายไปแล้ว พวกเรามีแต่จะ
ต้องเดินหน้าต่อไปเท่านัน”

24
หยินเทียนหยากล่าวพร้อมรอยยิมอันเยือกเย็น

25
 ตอนที744 แท่นดอกบัว

หลังจากเข้าสูถ่ าโบราณ
ํ เบืองหน้าของพวกเขาเป็ นพืนทีเปิ ด
กว้าง แต่เพียงไม่นาน,บางคนกลับค้นพบสิงผิดประหลาด
ออกไป

“หืม? ดูเหมือนว่าภายในถําแห่งนีจะมีเอกภาพเป็ นของตัว

1
 เอง ข้าไม่สามารถบินได้!”

ทุกคนทีได้ยินเช่นนันก็ตนตระหยกยิ
ื ง ก่อนจะพบว่าตนไม่
สามารถบินได้จริงๆ!

“ถํานีแปลกประหลาดอย่างแท้จริง ไม่น่าแปลกใจเลยว่า,แม้
แต่ความแข็งแกร่งของศิษย์นอ้ งเล็กก็ยงั ติดอยู่ทนีี !”

หยินเทียนหยากล่าวพร้อมขมวดคิวเข้ม

2
 “ห่ะ? ศิษย์นอ้ งเล็ก? เจ้าอย่าบอกนะว่า…ซีหยาง?”

เป่ ยเหวินเฉียงอุทานขึนด้วยความประหลาดใจ

หยินเทียนหยาพยักหน้าและกล่าวว่า

“ศิษย์นอ้ งเล็กค้นพบถํานีโดยบังเอิญ และเขาก็ไม่คิดว่าตน

จะติดอยู่ในกับดักเช่นนี เขาจึงเร่งส่งสัญญาขอความช่วย
เหลือมาหาข้าทันที”

3
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยสีหน้าทีขมขืนว่า

“ความแข็งแกร่งของซีหยางเหนือชันกว่าเจ้าและข้ามาก แต่
กระนัน,เขาก็ยงั ติดอยู่ทนีี …”

เมือได้ยินบทสนทนาของทังสอง หัวใจของทุกคนก็หล่นวูบไร้
ก้นเหว ดูเหมือนว่าถํานีจะไม่ง่ายดังวาดฝันเสียแล้ว

ความแข็งแกร่งของซีหยางมากมายเพียงใดมิอาจทราบได้
ทว่าความแข็งแกร่งของเขา,แม้แต่ทา่ นเจ้าเมืองทังสองยัง
4
 ต้องยอมรับเป็ นเสียงเดียวกัน!

แม้แต่ซีหยางยังติดอยู่ทนีี ผลการเดินทางในครานีคงมิใช่
เรืองง่ายจะกล่าวถึง

อย่างไรก็ตาม,สีหน้าท่าทางของเห่อซูห่ มิงเปลียนไปฉับพลัน
และกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมืองหยิน,ไหนท่านไม่บอกก่อนหน้าว่า ศิษย์นอ้ ง
เล็กคนนันแข็งแกร่งกว่าท่านมาก!”

5
แท้จริงแล้ว,ไม่วา่ ใครก็ตามก็ไม่คาดถึงเรืองนี โดยทัวไปแล้ว,
ศิษย์นอ้ งย่อมด้อยกว่าศิษย์พเสมอ
ี แต่ในสถานการณ์นี,กลับ
กลายเป็ นว่าศิษย์นอ้ งเหนือกว่าศิษย์พมากเสี
ี ยแทน

เมือเห่อซูห่ มิงได้ยินว่า,ศิษย์นอ้ งเล็กของหยินเทียนหยายังมี

ชีวิตอยู่ในถํา สัญญาชาตญาณของเขาก็ได้บอกว่า,การเดิน
ทางครังนีไม่อนั ตรายนัก และคุม้ ทีจะลงมือ

หากไม่เป็ นเช่นนัน,เห่อซูห่ มิงไม่มีทางตบคํารับปากมาทีนีแน่

นอน
6
 หยินเทียนหยากล่าวสวนเบาๆว่า

“ข้ามิได้กล่าว,แต่เจ้าก็มิได้ถามเอง?”

“ท่าน!”

เห่อซูห่ มิงแทบสําลักนําลายตาย

7
ดวงตาของเป่ ยเหวินเฉียงกรอกไปรอบๆอย่างไม่สบอารมณ์
ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิมขมขืนว่า

“หยินเทียนหยา,นีเป็ นความผิดของเจ้า! การจะเดินทางเข้า

มาในสถานทีอันตรายเช่นนี,อย่างน้อยควรอธิบายเรืองราว
กับสหายร่วมเดินทางหน่อย สถานการณ์เช่นนี,เจ้ากําลัง
หลอกพวกเขาชัดๆ?”

“เป่ ยเหวินเฉียง,เจ้านียังไร้ยางอายได้อีก?”

8
 หยินเทียนหยากล่าวสวนด้วยนําเสียงเย็นชา

วิธีชกั ชวนเช่นนีมันเข้าข่ายหลอกลวงอย่างชัดเจน แต่เขาเอง

ก็ไม่ใช่คนโง่,แล้วเขาจะบอกก่อนทําไม?

อย่างไรก็ตาม ต้องยอมรับเลยว่า,คํากล่าวของเป่ ยเหวินเฉียง

เมือครูไ่ ด้จีใจของหยินเทียนหยาเต็มๆ

ส่วนเป่ ยเหวินเฉียงเองก็ไม่เข้าใจว่า ทําไม,ทังๆทีเรืองราว

ดําเนินมาถึงขนาดนีแล้ว,แต่หยินเทียนหยายังจะเจตนาปก
ปิ ดเพืออันใด เพราะเขาหลอกเย่หยวนและเห่อซูห่ มิงตังแต่
9
 แรก,เขาจึงไม่กล้ากล่าวตรงๆ?

แม้วิธีนีจะทังหยาบและตืนเขิน แต่กลับให้ผลทียอดเยียมเกิน
ไปจริงๆ

และอันทีจริง,เป่ ยเหวินเฉียงก็ไม่ได้สนใจเห่อซูห่ มิงทีโววาย

มากนัก เขาสังเกตปฏิกิรยิ าของเย่หยวนเป็ นส่วนใหญ่ แต่ผล
ทีออกมากลับน่าผิดหวังมาก

10
ปฏิกิรยิ าของเย่หยวนยังคงสงบนิงตังแต่ตน้ จนจบ,ราวกับว่า
เขาไม่ได้ยินอะไรเลย และไม่มีใครรูเ้ ลยว่า,เขากําลังคิดอะไร
อยู่

“เอาล่ะ,เอาล่ะ ทุกท่านควรกล่าวให้นอ้ ยและคิดให้มากแทน

จะดีกว่า ทางออกถูกปิ ดไปแล้วในขณะนี,ไม่วา่ จะกล่าวอะไร
มันก็สายไปแล้ว ทุกคนเดินหน้าสํารวจต่อไปก่อนจะดีกว่า
หลังค้นพบทางออกจากถํานีได้,ค่อยพูดคุยเกียวกับเรืองนีก็
ยังไม่สาย”

หลัวเฟิ นก้าวออกมาทันที พร้อมทําสิงต่างๆให้กลับมาดีขนึ

11
ซึงสถานการณ์ตา่ งๆในปั จจุบนั พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอืน
เช่นกัน,และทําได้เพียงเดินหน้าสํารวจต่อไป

ไม่นาน,พวกเขาก็พบกับแม่นาสายใหญ่
ํ ขวางหน้าไว้อยู่

“นี…พวกเราไม่สามารถบินได้ แล้วจะข้ามแม่นาสายใหญ่
ํ
ขนาดนีอย่างไร? สะพานสักเส้นยังไม่มีเลย!”

เบืองหน้าของพวกเขาเป็ นแม่นาอั
ํ นกว้างใหญ่ และไม่มีแม้
แต่สะพานให้ขา้ มไป ทุกคนได้แต่ยืนตะลึงทึง

12
ในตอนนีไม่มีใครสามารถบินได้เลยสักคน เป็ นไปได้ไหมว่า,
พวกเขาจําต้องฝ่ ากระแสนําเพือข้ามไป?

สายตาของเย่หยวนหรีแคบลงฉับพลัน ก่อนจะฉีกแขนเสือ
ตนเองเล็กน้อย พร้อมโยนลงในแม่นาํ

เศษผ้าไหมของเขามีคณ
ุ สมบัติอ่อนนุ่มและเบามาก แต่ทนั ที
ทีมันสัมผัสผิวนํา,เศษผ้านันกลับจมหายลงสูก่ น้ แม่นาอย่
ํ าง
รวดเร็ว!

เมือเห็นฉากตรงหน้า,เห่อซูห่ มิงก็อดทีจะอุทานลันด้วยความ
13
 ตกใจไม่ได้เลยว่า

“วารีดงึ ดูด! นีมันวารีดงึ ดูดจริงๆ! แปดร้อยเมตรของทราย

ดูด,มิหวังเทียบเคียงวารีดงึ ดูดแสนสะพรึง! กระทังขนห่านที
ว่าเบายังต้องจมมิดเช่นกัน!”

หลังเสียงอุทานลันของเห่อวูห่ มิง สีหน้าของทุกคนก็เปลียน

ไปกะทันหัน

14
“ลือกันว่า,วารีดงึ ดูดถือกําเนิดแค่ในดินแดนตะวันตก แล้ว
เหตุใดถึงอยู่ทนีี ได้?”

“ตํานานเคยจารึก,วารีดงึ ดูดหากต้องสัมผัสจะมิอาจย้อน
กลับได้ แล้วเราควรทําอย่างไรดี?”

ทุกคนต่างแลกเปลียนสายตากันไปมา และสูญเสียสิงทีต้อง
ทําไปชัวขณะ

15
เป่ ยเหวินเฉียงรําพึงอยู่ครูห่ นึง ก่อนจะหันไปจับจ้องเย่หยวน
และถามขึนว่า

“เจ้าหนู,เจ้าสามารถรูไ้ ด้ทนั ทีวา่ มันเป็ นวารีดงึ ดูด ดูทา่ จะ

เชียวชาญมิใช่นอ้ ย,แล้วเจ้ามีวิธีขา้ มมันไปหรือไม่?”

เย่หยวนยักไหล่ให้และกล่าวว่า

“ข้ามันก็แค่เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า ปล่อยให้

16
พวกยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ แก้ไขกันเองจะดูสม
เหตุสมผลกว่า,จริงหรือไม่?”

เป่ ยเหวินเฉียงถลึงใส่เย่หยวนและกล่าวตอบอย่างเดือดดาล
ว่า

“หากเจ้าไม่ทราบวิธีขา้ มก็หมดประโยชน์ เหตุใดข้าถึงไม่ลอง

โยนเจ้าลงแม่นาดู
ํ ละ่ ?”

17
เมือกล่าวจบ,เป่ ยเหวินเฉียงก็รบี หันไปกล่าวกับจุนเทียนยู่ตอ่
ทันทีวา่

“หยุดมองข้าด้วยสายตาเช่นนัน อย่าคิดว่า,ตัวเจ้าแข็งแกร่ง
กว่าพวกข้ามากมายเพียงนัน หากฝ่ ายข้าลงมือพร้อมกัน เจ้า
เองก็มิใช่คมู่ ือ!”

เป่ ยเหวินเฉียงทราบมานานแล้วว่า,ฝังของหยินเทียนหยา
แบ่งออกเป็ นสามฝ่ าย ฝ่ ายของหยินเทียนหยาเอง,ฝ่ ายของ
เห่อซูห่ มิง และฝ่ ายของเย่หยวน

18
 จุดแข็งโดยรวมของฝ่ ายหยินเทียนหยานันแข็งแกร่งทีสุด
และในทางกลับกัน,เป็ นฝ่ ายของเย่หยวนทีมีเพียงจุนเทียนยู่
คนเดียว จึงง่ายต่อการบีบนวดทีสุด

“หึ! เจ้ามองข้ามหยินคนนีไปแล้วรึไง?”

หยินเทียนหยากล่าวขึน

เป่ ยเหวินเฉียงหัวเราะและกล่าวว่า

19
“เห็นได้ชดั ว่า จอมปราชญ์โอสถเห่อเองก็ไม่เชือใจเจ้าอีกแล้ว
ดังนันตอนนีฝ่ ายเจ้าจะเหลืออํานาจสักเท่าไหร่กนั ? ดังนัน
หุบปากไปซะ!”

“เจ้า!”

หยินเทียนหยารูส้ กึ แย่อย่างมากกับเรืองนี

แต่เมือหยินเทียนหยาหันไปมองเห่อซูห่ มิง อีกฝ่ ายกลับมีทา่

ทีเมินเฉยราวกับไม่มีเจตนาทีจะแทรกแซงใดๆ

20
 เห็นได้ชดั ว่า,ฝ่ ายนันแตกออกจากเขาไปโดยสินเชิงแล้ว!

หากพวกเขาต้องต่อสูก้ นั จริงๆ ดูเหมือนว่าเห่อซูห่ มิงจะต้อง

ยืนอยู่ขา้ งเป่ ยเหวินเฉียงแน่นอน!

เป่ ยเหวินเฉียงหันไปหาเย่หยวนอีกครังและกล่าวว่า

“ว่ายังไง? การทีหยินเทียนหยาพาเจ้ามาถึงจุดนีโดยทีมิได้

21
บอกอะไรเลย เขาคงมีเจตนาดีตอ่ เจ้าหลังจากนี? และเป็ นไป
ได้ไหมว่า…เจ้ายังต้องการทํางานให้เขาอีก?”

เย่หยวนสาดสายตาใส่เป่ ยเหวินเฉียงฉับพลัน และกล่าวว่า

“เส้นทางก็อยู่ใต้ฝ่าเท้าของท่าน เพียงแค่มองไม่เห็นกันเท่า
นัน”

“หืม? นันหมายความว่าอย่างไร?”

22
ในขณะทีกล่าว,เป่ ยเหวินเฉียนก็อดทีจะก้มมองตามไม่ได้
เลย ปรากฏว่าใต้เท้าของเขากําลังเหยียบแท่นดอกบัวอยู่

“ลองถ่ายพลังลงและก้าวออกไป”

เย่หยวนกล่าว

ในขณะทีเป่ ยเหวินเฉียงกําลังจะย่างเท้าออกไป จู่ๆเขาก็

23
 เปลียนใจและกล่าวกับเย่หยวนว่า

“เจ้าก่อนเลย!”

สีหน้าการแสดงออกของจุนเทียนยู่เปลียนไปทันทีเมือได้ยิน
พร้อมกล่าวว่า

“ข้าก่อนดีกว่า!”

24
แต่เย่หยวนยกมือปรามเขาเอาไว้ พร้อมย่างเท้าข้างหนึงออก
ไป

แครก…

ในเสียวอึดใจต่อมา,ฉากตรงหน้ากลับต้องทําให้ทกุ คนตก
ตะลึง

กลางแม่นาวารี
ํ ดงึ ดูดขนาดใหญ่ กลับมาแท่นดอกบัวอัน

25
 อืนๆปรากฏขึนมากมายสะเปะสะปะ แต่ตาํ แหน่งของแท่น
ดอกบัวเหล่านี,ล้วนทอดไกลออกไปจนไปถึงอีกฝังหนึง ซึง
ระยะห่างของแต่ละแท่นดอกบัวประมาณหนึงก้าว

ฐานดอกบัวเหล่านีมีหน้าทีเปรียบดังสะพานข้ามแม่นาํ

“นี…ใครเป็ นผูส้ ร้างถําแห่งนีขึนมา กลับมีวิธีลกึ ลับมากมาย

เกินจินตนาการเช่นนี! ด้วยสะพานแท่นดอกบัวตรงหน้า,พวก
เราจะต้องข้ามไปยังอีกฝังได้แน่นอน!”

26
นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาผูน้ นกล่
ั าวขึนด้วยความตืนเต้น และ
ย่างเท้าเหยียบแท่นดอกบัวอันหนึงทันที เพือทดสอบว่าแท่น
ดอกบัวอันนีแข็งแรงหรือไม่

“อย่าเหยียบอันนัน!”

เย่หยวนร้องออกมาทันที แต่มนั ก็สายเกินไปแล้ว

นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาคนนันไม่ทนั ระวังตัว และเหยียบ

27
ความว่างเปล่าตรงหน้า พร้อมตกลงในแม่นาทั
ํ นที!

28
 ตอนที745 ดอกบัวก้ าวต่อก้ าว

ซวบ…

นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาคนนันยังไม่ทนั ได้รอ้ งครําครวญใดๆ

เขากลับถูกดูดกลืนลงไปอย่างรวดเร็วโดยวารีดงึ ดูด

1
 ทุกคนต่างตกใจอย่างมากเมือเห็นฉากนี

เป่ ยเหวินเฉียงกัดฟั นแน่นและกล่าวว่า

“ไอ้หนู,แกกําลังล้อเล่นกับข้าอยู่รไึ ง? แท่นดอกบัวเหล่านีมัน
เป็ นกับดักชัดๆ!”

2
 เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวอย่างหน่ายใจว่า

“คนของท่านใจร้อนเกินไปเอง ถึงข้าจะตะโกนเตือน,แต่มนั ก็
สายเกินไป แล้วข้าจะทําอย่างไรได้?”

“แก!”

เป่ ยเหวินเฉียงอดกลันอารมณ์อย่างสุดกําลัง

ทุกคนได้ยินชัดแจ้งว่า,เย่หยวนตะโกนเตือนไปแล้ว แต่เพียง
ว่า‘มันสายเกินไป’ และนันคือทังหมด

3
ในเวลานี,ทุกสายตาต่างจับจ้องไปทีเย่หยวนอย่างลุน้ ระทึก
แม้แต่เป่ ยเหวินเฉียงเองยังต้องยืนดูอย่างเงียบๆเช่นกัน

“ไอ้หนู,อย่าเล่นแง่กบั ข้า มิฉะนันแกโดนโยนลงแม่นาแน่

ํ !”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขู่เบาๆ

4
“อยู่ในสถานการณ์เช่นนันยังฝี ปากเก่งจริง ข้าเองก็อยากเห็น
เช่นกันว่า,ท่านจะข้ามแม่นาสายนี
ํ ด้วยวิธีการใด! อย่าหาว่า
ข้าไม่เตือน,แท่นดอกบัวเหล่านีมีทงของจริ
ั งและภาพลวงตา
ปะปนกันอยู่ หากก้าวพลาดแม้แต่ครังเดียว,ท่านจะตกลงใน
แม่นาวารี
ํ ดงึ ดูดทันที!”

เย่หยวนกล่าว

“เจ้าหมายความอันใด?”

5
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวถามด้วยสีหน้าสะพรึงกลัว

“แท่นดอกบัวเหล่านีเป็ นดังสะพานข้ามแม่นาจริ
ํ ง แต่เพียง
ว่า,แท่นดอกบัวแต่ละอันถูกสร้างขึนโดยค่ายกลทีแตกต่าง
กันไป มีคา่ ยกลวัตถุทสามารถข้
ี ามได้ และค่ายกลลวงตาที
เป็ นของปลอม และหากไม่มีวิธีคาดแยกทีดีพอหรือประมาท,
ก็อาจจบชีวิตลงอย่างคนของท่านเมือครู!่ ”

เย่หยวนอธิบาย

6
ทุกคนล้วนสูดหายใจเย็นแทบจะพร้อมเพรียงเมือได้ยิน พวก
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า,จะมีวิธีอนั ซับซ้อนซ่อนอยู่ในทีแบบนี
ด้วย

ดูเหมือนว่า,วิธีการต่างๆของเหล่านักสูส้ มัยโบราณ จะไม่ใช่

สิงทีนักสูใ้ นยุคปั จจุบนั จะเปรียบเทียบได้เลย!

“สามารถกล่าวได้วา่ ,นอกเหนือจากท่านเย่แล้ว ก็ไม่มีใคร

เลยทีสามารถข้ามแม่นาสายนี
ํ ได้?”

7
 เย่หยวนยักไหล่และกล่าวว่า

“ข้าไม่ได้กล่าวเช่นนัน แต่ทางท่านเองก็มีปรมาจารย์คา่ ยกล

ระดับเจ็ดอยู่ดว้ ยมิใช่ร?ึ ”

ทุกคนทีได้ยินต่างต้องหันไปมองเห่อซูห่ มิงอย่างอดไม่ได้ ใบ
หน้าของเขารูส้ กึ เห่อร้อนขึนจนกลายเป็ นสีแดง ราวกับกําลัง
ถูกไฟครอบหน้า เขาเองก็ทราบดีวา่ ,แท่นดอกบัวเหล่านีเกิด
จากค่ายกล,แต่ทยืี นเงียบตังแต่ตน้ เพียงเพราะเขาไม่มีความ
มันใจเลย
8
 “ช่างมัน! เริมข้ามแม่นากั
ํ นเถอะ! เจ้านําไปก่อนเลย!”

เป่ ยเหวินเฉียงเหลียวหนากลับมาและกล่าวขึนอย่างใจร้อน

“เข้าใจแล้ว,เข้าใจแล้ว,เข้าใจแล้ว ท่านผูม้ ากด้วยอํานาจ,

อย่าลืมว่าตนเคยกล่าวอะไรเอาไว้!”

9
เย่หยวนหันหน้ากลับ พร้อมจับจ้องยังแท่นดอกบัวแถวต่อไป
ทันที,เพือหาหนทางไปต่อ

ทุกคนกลันหายใจแน่น รอการตัดสินใจของเย่หยวนสําหรับ
ก้าวต่อไป!

แท้จริงแล้ว,กลุม่ ของเป่ ยเหวินเฉียงและเห่อซูห่ มิงหวังลึกๆให้

เย่หยวนพลาดและตายลงทีนี แต่พวกเขาก็กงั วลเช่นกันว่า,
หากเย่หยวนพลาดไปแบบนัน แล้วพวกเขาหาวิธีขา้ มแม่นาํ
ได้อย่างไร? หากเกิดอะไรขึนกับเย่หยวนจริงๆ,ทุกคนก็นอน
10
 รอความตายตามได้เลย

เย่หยวนมิได้กา้ วย่างไปยังแท่นดอกบัวแถวต่อไปทันที แต่

เขาหลับตาลงอย่างช้าๆแทน พร้อมเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้
ประมาท

ในทันทีทนั ใด,ตําแหน่งของแท่นดอกบัวทังหมดก็ปรากฏขึน
ภายในใจของเย่หยวน!

11
 “จิตภูผาไร้ประมาท! ไอ้เด็กนัน,ปี ศาจชัดๆ! ข้าจนปั ญญา
จริงๆว่า,มันไปบ่มเพาะพลังอีทา่ ไหน ถึงได้ทรงพลังจนผิด
ประหลาดเช่นนี!”

ความรูข้ องผูค้ นในดินแดนศักดิสิทธิต่างจากของผูค้ นในแดน

ล่างอย่างสินเชิง ในเสียวอึดใจทีเย่หยวนเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผา
ไร้ประมาท,เป่ ยเหวินเฉียงก็สามารถรับรูไ้ ด้ฉบั พลัน

แน่นอนว่า,ฉากทีน่าตกตะลึงนีมิใช่เพียงเป่ ยเหวินเฉียงเท่า
นัน กระทังหยินเทียนหยาและจุนเทียนยู่เองก็เช่นกัน

12
อย่างไรก็ตาม,เป่ ยเหวินเฉียงไม่ทราบเลยว่า เย่หยวนเป็ นนัก
สูท้ ขึี นมาจากแดนล่าง

นักสูใ้ นแดนล่างสามารถบรรลุจิตภูผาไร้ประมาทได้,นีเป็ น
เรืองทียากจะทําใจเชือ

ภาพฉากนีส่งผลกระทบต่อทัศนคติของทุกคนอย่างรุนแรง
โดยเฉพาะอย่างยิงกับจุนเทียนยู่,เขารูส้ กึ ว่า ยิงใช้เวลาร่วม
กันกับเย่หยวนมากเท่าไหร่ ตนก็ยิงเข้าใจเย่หยวนน้อยลงเท่า
นัน

13
ทันใดนัน,เย่หยวนก็ลืมตาขึน พร้อมก้าวเท้าขวามออกไป
อย่างไม่ลงั เล!

ทุกคนแทบหายใจไม่ออกเมือเห็นเย่หยวนย่างเท้าออกไป

ฝ่ าเท้าของเย่หยวนร่อนลงบนแท่นดอกบัวขวามืออย่างช้าๆ
ก่อนจะย่างเท้าซ้ายตามมาทีหลัง

สองเท้าเหยียบลงบนแท่นอย่างมันคง!

14
ด้วยเหตุนี,หัวใจทีแทบหยุดไปเต้นชัวขณะของทุกคน ก็คอ่ ยๆ
คลายตัวลงด้วยความโล่งอก!

“เยียมไปเลย! ปรากฏว่าแท่นดอกบัวเหล่านีสามารถใช้ขา้ ม
แม่นาได้
ํ จริงๆ!”

บางคนกล่าวขึนด้วยความตืนเต้น

15
ทว่า…เมือเย่หยวนวางเท้าทังสองข้างลงบนแท่นดอกบัวตรง
หน้าเรียบร้อยแล้ว ภาพฉากอันน่าตกใจก็ปรากฏขึน จนทํา
ให้ทกุ คนต้องอ้าปากค้าง!

นอกเหนือจากแท่นดอกบัวทีเย่หยวนกําลังยืนอยู่ แท่นดอก
บัวทังหมดได้หายวับไปอย่างไร้รอ่ งรอย!

“นี…เกิดอะไรขึนกัน? แท่นดอกบัวเหล่านีหายไป? แล้วเรา

จะข้ามแม่นาได้
ํ อย่างไร?”

16
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขึนพร้อมใบหน้าทีถอดสี

เย่หยวนไม่เอ่ยกล่าวใดๆ แต่หนั ไปทางขวาพร้อมก้าวเท้า

ออกไปโดยตรง!

เท้าของเย่หยวนเหยียบลงบนความว่างเปล่า แต่ความว่าง
เปล่านันกลับกลายเป็ นแท่นดอกบัวปรากฏขึน และเมือสอง
เท้าเหยียบลงบนแท่นอันนี,แท่นดอกบัวอันก่อนหน้าก็หายไป
แทนจากสายตาทุกคน

17
 “นีมัน…อะไรกัน?”

เบืองลึกภายในใจของทุกคนระสับระส่ายหนัก ความตึง
เครียดได้ก่อตัวขึนอีกครัง

เฉพาะแท่นดอกบัวทีกําลังเหยียบอยู่เท่านันถึงปรากฏให้เห็น
นอกจากนัน,แท่นดอกบัวทังหมดกลับถูกพรางตาไว้ไม่ให้
มองเห็น!

18
ซึงตําแหน่งของแท่นดอกบัวทีถูกต้องทังหมด ก็ไม่มีใครจําได้
เลยสักคน มันมีโอกาสสูงมากทีพวกเขาจะพลาดและตกลง
ไปในแม่นา!
ํ

ความกว้างของแท่นดอกบัวแต่ละอันไม่ได้ใหญ่มาก เพียง
สองเท้าก็เต็มดอกบัวแล้ว

ต้องก้าวตามอย่างถูกต้องสมบูรณ์แบบเท่านัน หากเหยียบ
พลาดแม้แต่ครึงก้าว,อาจทําให้รว่ งลงแม่นาได้
ํ เลย!

19
เมือเป็ นเช่นนี,ผูใ้ ดทีอยู่ขา้ งหน้า ย่อมมีโอกาสพลาดน้อยที
สุด แต่คนทีอยู่ขา้ งหลังทีเหยียบตามคนข้างหน้า,ก็ไม่อาจรู ้
เลยว่า คนข้างหน้าเหยียบเอียงไปมากเท่าไหร่ และยิงคนอยู่
หลังก็ยิงเสียงมากเท่านัน

ดังนัน,คนทีเดินอยู่หน้าสุดเป็ นอะไรทีสําคัญมาก!

20
 ซึงเป่ ยเหวินเฉียงทียืนอยู่ในตําแหน่งทีเย่หยวนยืนอยู่ก่อน
หน้า จึงกลายเป็ นคนอยู่หน้าสุดโดนปริยาย

“เหล่านักสูเ้ มืองร่วงข้าว,จงตามข้ามาติดๆ! อาณาจักรวิชชา

สวรรค์มาก่อน,ส่วนอาณาจักรอนัตตาตามหลัง! แต่ละคนจง
มองเท้าของคนหน้าให้ด,ี ห้ามใจลอยเด็ดขาด!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวสัง

“หึ! จําต้องให้คนของเมืองร่วงข้าวไปก่อนใช่หรือไม่? ในเมือ

ต้องเผชิญหน้ากับแท่นดอกบัวเหล่านี,ใครยังจะสนอันใดอีก?
ตายเป็ นตาย,สูจ้ นกว่าจะตายไปข้างหนึงนีแหละ!”
21
 หยินเทียนหยากล่าวด้วยนําเสียงอันเด็ดเดียว

“เอาล่ะ,เอาล่ะ,เข้าใจแล้ว! เจ้ามาก่อนเลย! พวกเราสองฝ่ าย

จะผลัดกันก้าวออกมาทีละคน เท่านีเจ้าคงไม่มีขอ้ คัดค้าน
แล้วใช่ไหม?”

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,เป่ ยเหวินเฉียงไม่มีทางเลือกมาก
นัก นอกจากเข้าประนีประนอมด้วย

เนืองจากตัวเขากําลังยืนอยู่บนแท่นดอกบัว หากจู่ๆหยิน
เทียนหยาเกิดบ้าขึนมา,มันอาจทําเรืองไม่คาดฝันกับเขาก็
22
 เป็ นได้!

จุนเทียนยู่ยืนนิงเงียบอยู่ดา้ นข้าง แต่ทนั ใดนัน,เขาก็ได้รบั

บางสิงทีเย่หยวนถ่ายทอดมาให้จากภายในทะเลแห่งจิตใจ
เสียงของเขาดังก้องขึนว่า

“พีจุน,นีเป็ นแผนภาพตําแหน่งแท่นดอกบัวทังหมด ท่านต้อง

จดจําตําแหน่งให้ด,ี ห้ามผิดแม้แต่นอ้ ย!”

23
เสียงยังไม่ทนั จางหาย,ภาพๆหนึงก็ปรากฏขึนกลางทะเลแห่ง
จิตใจของจุนเทียนยู่ ซึงนันเป็ นแผนภาพตําแหน่งแท่นดอก
บัวอย่างไม่ผิดเพียน

จุนเทียนยู่ได้แต่ยืนอึงด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดเลย
ว่า,เย่หยวนจะสามารถถ่ายทอดแผนภาพสูจ่ ิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิได้โดยตรง นีช่างยอดเยียมเหลือเกิน!

“เข้าใจแล้ว ข้าจะจดจําให้ด!ี ”

24
 จุนเทียนยู่กล่าวตอบภายในใจ

“หากพวกท่านยังไม่ตามมา งันข้าขอล่วงหน้าไปก่อน!”

เมือกล่าวจบ เย่หยวนก็กา้ วไปยังแท่นดอกบัวแถวต่อไปทันที

โดยไม่รรี อ

“แก,ไอ้เด็กผี!”

25
เป่ ยเหวินเฉียงคํารามขึน แต่ฝีเท้าของเขากลับต้องเร่งตามไป
อย่างหวาดหวัน

เสียงฝี เท้าของเย่หยวนยังคงดังต่อเนืองไม่หยุด แถมยังเร็ว

ขึนเรือยๆแทน

ตําแหน่งของแท่นดอกบัวทีกระจายอยู่โดยรอบ,เปรียบ
เสมือนอยู่บนฝ่ ามือของเขา เย่หยวนสืบเท้าต่อเนืองโดยไม่

26
 หน่วงรอแม้สกั นิด

เป่ าเหวินเฉียงได้แต่เร่งเคลือนไหวตามเย่หยวนแบบฉากต่อ
ฉาก ด้วยความเร็วของเด็กนี,เขาไม่มีเวลาคิดถึงสิงอืนใด
สองตาจับจ้องเท้าของเย่หยวนอย่างหนาแน่น และไม่กล้าทํา
พลาดหรือนอกกรอบอันใด!

27
 ตอนที746 ตกนํา

“ทุกคน,อย่าให้คาดสายตากันเด็ดขาด จงให้แน่ใจว่าไม่มีสงิ
ใดผิดพลาด!”

ทุกคนในขณะนีก็ไม่มีเวลาใดๆใครครุน่ คิดเช่นกัน พวกเขา

ต่างจับจ้องเท้าของคนทีอยู่ดา้ นหน้า พร้อมค่อยๆก้าว
ตามอย่างระมัดระวัง

1
แน่นอนว่าเหล่านักสูอ้ าณาจักรอนัตตาทีอยู่ดา้ นหลัง ได้แต่
จับจ้องด้วยแววตาอันว่างเปล่า และไม่กล้าย่างก้าวออกไป
เลย

พวกยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ ไม่ได้จะล่วงตาสู่

ยมโลกไปก่อนพวกเขาใช่ไหม?

จุนเทียนยู่ยงั ไม่คิดทีจะเคลือนไหวแต่อย่างใดในตอนนี ซึง

ขณะนันเอง,เห่อซูห่ มิงและคนของเขาก็ออกตามหลังพวก
ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ของเมืองรวงข้าวไปติดๆ

เมือพวกเขาก้าวออกไป,ในทีสุดจุนเทียนยู่ก็เริมเคลือนไหว
2
 พร้อมขึนบนแท่นดอกบัวในทันใด

หลังจากนันก็เป็ นเหล่านักสูอ้ าณาจักรอนัตตา

ความแข็งแกร่งของนักสูอ้ าณาจักรอนัตต่เหล่านีเรียกว่ามี
น้อย แต่ถือว่าโชคดี,ทีได้เดินตามหลังจุนเทียนยู่เป็ นผลบุญ

ในขณะเดียวกัน,เย่หยวนยังคงเพิมความเร็วต่อเนือง ทันทีที
ขาข้างหนึงแตะแท่นดอกบัว,ขาอีกข้างก็พงุ่ ออกไปเหยียบ
3
 แท่นต่อไปอย่างกระฉับกระเฉ่ง

แม้วา่ เป่ ยเหวินเฉียงจะทรงพลังมาก แต่จกั ต้องตามความเร็ว

ขนาดนี,ทัวหน้าผากของเขาเองก็ปรากฏเม็ดเหงือผุดขึนมาก
เช่นกัน

เส้นประสาทปูดโปนขึนบนขมับศีรษะ สายตาคูน่ นจั

ั บจ้อง
เท้าของเย่หยวนแน่นจนเส้นเลือดขึนตา หากเขาคาดสายตา
ไปแม้สกั นิด,นันมิใช่เรืองตลก

เขาไม่ได้มีจิตภูผาไร้ประมาทเหมือนกับเย่หยวน และไม่
สามารถระบุตาํ แหน่งของแท่นดอกบัวได้แม่นยํา
4
ภายในแม่นาวารี
ํ ดงึ ดูดแห่งนี,มีแท่นดอกบัวกว่าหมืนจุดทัว
การจะไม่ให้ผิดพลาดเลยสักกะจุดตังเส้นทาง,นันเป็ นเรืองที
ยากมาก

บางบริเวณจําต้องอ้อมไกลออกไป เนืองจากไม่สามารถลัด
ตัดตรงได้ก็มี

เย่หยวนในบางทีก็มีหนั ไปมองพวกเขาทีอยู่ดา้ นหลังเช่นกัน

เพียงว่าผูค้ นเหล่านันกลับก้มหน้าก้มตาสนแต่เท้าของคนที
5
 อยู่เบืองหน้า และไม่ได้ใส่ใจกับสิงรอบข้างอืนๆเลย

เนืองด้วยความเร็วทีเพิมขึนเรือยๆของเย่หยวน นอกเหนือ
จาก,เป่ ยเหวินเฉียงและหยินเทียนหยา คนคนอืนๆทีอยู่ขา้ ง
หลังกลับช้าลงกว่าครึงรอบ

เหตุนีจึงทําให้แถวแตกออกเป็ นสองส่วน แถวทีอยู่ดา้ นหลัง

ไม่สามารถตามความเร็วข้างหน้าได้ จนเริมถูกทิงห่างไกลขึน

อาศัยความจําระยะสัน,ย่างก้าวเข้ามาอย่างทุลกั ทุเล แต่เมือ

เวลาผ่านไปครูห่ นึง,คนทีอยู่ดา้ นหลังก็กา้ วพลาดในท้ายที
สุด!
6
 “อ๊ากกก!”

เสียงร้องโหยหวนลัน มีคนหนึงไม่สามารถรักษาระยะได้และ
ก้าวพลาดพลัง ร่างของเขาตกลงสูแ่ ม่นาวารี
ํ ดงึ ดูด พร้อมถูก
สูดร่างลงจมนําตายทันที!

เสียงเศร้าสลดสุดเวทนาดังกังวานมาก จนทําให้คนอืนๆทัง
หน้าและหลังตืนตกใจ นักสูท้ อยู
ี ่ดา้ นหลังเหยือสลดคนนี
ชะงักฝี เท้ากะทันหัน เขาไม่สามารถก้าวต่อได้อีกแล้ว

นักสูท้ อยู
ี ่ดา้ นหลังต่อจากนันทังหมดเริมตืนกลัวหนัก ทัวร่าง
7
เปี ยชุ่มไปด้วยเหงือ พวกเขาจนปั ญญาแล้วว่าจะทําอย่างไร
ต่อ!

ในทางตรงกันข้าม,เย่หยวนกระโดดผ่านแท่นดอกบัวสุดท้าย
พร้อมขึนถึงฝังตรงข้ามได้สาํ เร็จ

ในช่วงขณะเดียวกัน,เป่ ยเหวินเฉียงทีตามหลังอยู่ เขาเหลือ

อีกไม่กีแท่นก็ใกล้ถึงแล้วเช่นกัน

แต่สายตาของเป่ ยเหวินเฉียงยังคงไม่ละออกจากรอยตาม
ของเย่หยวน ในหัวของเขายังคงท่องตําแหน่งทีเย่หยวนพึง
ก้าวผ่านไปซําๆนับไม่ถว้ นให้ขนใจ
ึ

8
 “แกกําลังรนหาทีตาย,เย่หยวน!”

เป่ ยเหวินเฉียงต้องตกอยู่ในสถานการณ์กดดันถึงขีดสุดเช่นนี
ก็เพราะเย่หยวน เบืองลึกภายในใจเปี ยมไปด้วยความโกรธ
แค้นจนล้นปรี แต่ทาํ ได้เพียงระบายมันออกมาผ่านคําพูด

เห็นได้ชดั ว่า,เย่หยวนมันจงใจเร่งความเร็วเพือให้คนอืนๆ
ตามไม่ทนั ไอ้เด็กผีคนนีมันเป็ นตัวอันตรายอย่างแท้จริง!

9
 เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมบางๆว่า

“ก็ลกู น้องของท่านมันมากเกินไป ข้าจึงไม่มีทางเหลืออืน

นอกจากต้องคัดออกไปบ้าง”

ใบหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงมืดลงจนเปลียนเป็ นสีดาํ และอดที

จะหันกลับไปมองกลางแม่นาไม่
ํ ได้เลย ซึงภาพฉากตรงหน้า,
กลับเป็ นโศกนาฏกรรมครังใหญ่ชดั ๆ

10
นอกเหนือจากพวกเขาสามคนแล้ว,ทุกคนกลับหยุดนิงกลาง
แม่นาใหญ่
ํ !

ผูอ้ ยู่ดา้ นหน้าสุดเป็ นลูกน้องของเป่ ยเหวินเฉียงเอง เขาคน

นันยืนนิงไม่กล้าขยับเขยือนใดๆบนแท่นดอกบัว ซึงปั จจุบนั ,
มันยังเหลือความน่าเกรงขามของยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ ได้อย่างไร? เขาในตอนนีเปี ยบดังเด็กกําพร้าคลอ
นําตาก็ไม่ปาน!

11
 “ทะ-ท่านเจ้าเมือง…ช่วยด้วย!”

นักสูค้ นนันร้องขอความช่วยเหลืออย่างน่าเวทนา

เป่ ยเหวินเฉียงหันกลับมาจ้องเขม็งใส่เย่หยวนราวกับจะฆ่า
จะแกง เขากัดฟั นแน่นด้วยความเกลียดชังพร้อมกล่าวว่า

“แก…แกทําได้ดีมาก! ดูเหมือนเจ้าจะไม่รูจ้ ริงๆว่า,ความตาย

มันสะกดอย่างไร!”

12
 เย่หยวนยกมือหนุนศีรษะตนเองเล็กน้อย และแสร้งกล่าว
อย่างไร้เดียงสาว่า

“โอ้,โอ้…ไม่นะ สิงทีข้ากลัวทีสุดคือการข่มขู่นีแหละ และหาก

ทําให้ขา้ กลัวมากๆ,ข้าอาจลืมตําแหน่งของแท่นดอกบัวไป
ด้วย”

13
 เป่ ยเหวินเฉียงกัดฟั นแน่นจนดังกรอบ แต่ก็ไม่สามารถทํา
อะไรได้เลย เขามัวแต่จอ้ งมองเท้าของเย่หยวนตลอดเวลา
และจําไม่ได้ดว้ ยว่า,เส้นทางทังหมดทีผ่านมา ควรเดินไปทิศ
ทางใด

ซึงต้องบอกเลยว่า,มีเพียงเย่หยวนคนเดียวเท่านัน ทีจะ
สามารถช่วยเหลือพวกเขาเหล่านีให้ขา้ มมาได้อย่าง
ปลอดภัย

14
 หยินเทียนหยาทีอยู่ขา้ งหลังเป่ ยเหวินเฉียงอีกทีได้แต่ยืน
เงียบ เขาทราบว่า,สิงทีเย่หยวนกระทําในขณะนีมิใช่เพียง
เพือจัดการกับเป่ ยเหวินเฉียงเท่านัน แต่นนยั
ั งมีเจตนาข่มขู่
เขาด้วยเช่นกัน

เรืองไปปกปิ ดความเสียงของการเดินทางในครังนี แม้เย่

หยวนจะไม่ได้กล่าวอะไร แต่นนมิ
ั ได้หมายความว่า,เขาจะไม่
รูส้ กึ อะไรเลย

เย่หยวนพยายามเตือนหยินเทียนหยาผ่านเหตุการณ์ในครัง
นีว่า หากปราศจากตัวเขา,ก็ลืมเรืองทีจะช่วยซีหยางไปได้
เลย

15
 หากกล่าวตามสัตย์จริง,แม้แต่หยินเทียนหยายังไม่คาดไม่
ฝันเลยว่า เขาจําต้องพึงพาเย่หยวนไปตลอดจริงๆ,หลังจากที
เข้าสูถ่ าํ

ในขณะเดียวกัน,เหล่ายอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้
กลับกลายเป็ นไร้ประโยชน์ และมีเพียงจักทําตามทีเย่หยวน
ต้องการเท่านัน

16
 ด้านนอกถําเป็ นเช่นไร,ด้านในถําก็เป็ นเช่นนัน

ใบหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงบิดเบียวอย่างน่าเกลียดหาที
เปรียบไม่ แต่เขากลับต้องยอมแพ้ในท้ายทีสุด

“ต้องการสิงใด,จงกล่าวออกมา!”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้ม

17
“ท่านเจ้าเมืองเป่ ยเป็ นคนตรงไปตรงมาดี,ถูกต้องข้ามาพร้อม
กับเงือนไข! อืม…สิงทีข้าต้องการก็ไม่ได้มากมายนัก แค่หนึง
แสนผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ…ต่อคนล่ะกัน!”

การบ่มเพาะพลังในปั จจุบนั ของเย่หยวนจําเป็ นต้องใช้ผลึก

แร่ฟา้ บริสทุ ธิในจํานวนมหาศาลเกินไป ดังนัน,จะจับปลาตัว
ใหญ่อย่างไรโดยให้ใช้แรงน้อยทีสุด?

การรีดไถ่เงินตามจํานวนผูค้ นเช่นนี,เย่หยวนเคยทําไปแล้ว
ครังหนึง หากย้อนกลับไป,ในตําหนักของนิกายต้าเยียน เขา
เองก็รดี ไถ่พวกนิกายนภาเทวะชนิดทีว่าขูดเลือดขูดเนือให้
ตาย

18
เมือกล่าวถึงสิงอืนนอกเหนือจาก ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ ก็ดู
เหมือนว่าจะไม่มีสงใดเป็
ิ นประโยชน์ตอ่ เขาเลยเช่นกัน

ดวงตาของเป่ ยเหวินเฉียงเบิกกว้างและอุทานลันว่า

“หนึงแสนก้อนต่อคน?! แกไม่มาปล้นข้าเลยล่ะ!”

“หนึงแสนห้าหมืนต่อคน!”

19
 เย่หยวนไม่ให้โอกาสต่อรองใดๆ และเพิมอีกคนละห้าหมืน
อย่างเลือดเย็น

เป่ ยเหวินเฉียงสําลักในทันที ไอ้เด็กผีนีมันแสวงหากําไรจาก

ความโชคร้ายของผูอ้ ืนเกินไป!

ปั จจุบนั ,เขาเป็ นดังปลาบนเขียงของไอ้เด็กผีคนนี และเป่ ยเห

วินเฉียงก็ไม่สามารถทําอะไรได้เลยเช่นกัน!

20
 “ในแหวนวงนีมีผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิอยู่หา้ แสนก้อน! ส่วนที
เหลือ,รอจนกว่าทุกคนจะข้ามฝังไปได้อย่างปลอดภัย แล้วข้า
จะให้แกทีหลัง!”

เป่ ยเหวินเฉียนโยนแหวนเก็บของให้เย่หยวน และกล่าวด้วย

นําเสียงเคร่งขรึม

เย่หยวนเองก็มิได้สภุ าพเช่นกัน เขารับแหวนพร้อมเก็บเข้าตัว

ทันที จากนันก็ตะโกนบอกนักสูค้ นนันทีค้างกลางแม่นาว่
ํ า

21
 “ซ้ายหนึงก้าว!”

นักสูค้ นนันยังคงลังเลเมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน แต่เป่ ย

เหวินเฉียงกลับตะคอกไปว่า

“ทําตามคําแนะนําของเขาแล้วเดินไป!”

นักสูค้ นนันตวัดหน้ามองเบืองหน้า พร้อมก้าวเท้าซ้ายออกไป

โดยปราศจากความลังเล และก็มีแท่นดอกบัวปรากฏขึน

22
 จริงๆใต้ฝ่าเท้า

“ซ้ายอีกสองก้าว!”

“ข้างหน้าครึงก้าว!”

………………

23
ระยะห่างระหว่างแท่นดอกบัวในครึงหลัง มีความกว้างแตก
ต่างกันไป ซึงเย่หยวนสามารถเข้าใจถึงความซับซ้อนของ
ค่ายกลนีได้อย่างถ่องแท้ในเวลาอันสัน เขาแยกออกทันทีวา่
แท่นดอกบัวอันไหนคือค่ายกลวัตถุ หรืออันไหนเป็ นค่ายกล
ลวงตากว่าหมืนต้น ผูท้ จะกระทํ
ี าเช่นนีได้จกั ต้องอาศัยพลัง
จิตวิญญาณในระดับแข็งกล้ายิง!

ก่อนหน้านี,เนืองจากเป่ ยเหวินเฉียงต้องเดินตามเย่หยวนมา
ติดๆ จึงไม่มีเวลาครุน่ คิดใดๆตลอดทาง แต่เมือได้เห็นเย่
หยวนกํากับลูกน้องคนนันของเขาอย่างคล่องแคล่วเช่นนี เขา
ก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ ,เย่หยวนเป็ นบุคคลทีน่ากลัวมาก

24
 “ขวาหนึงก้าว!”

“อ๊ากกก!!”

เสียงกรีดร้องแสนเวทนาดังขึน ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา

25
 สวรรค์ฟา้ คนนันตกลงสูแ่ ม่นาตายทั
ํ นที

เป็ นทีน่าเสียดาย,ทีอุตสาห์สะกดความกลัวกลางท่านดอก
บัวได้ตงนาน
ั ทว่าสุดท้ายกลับล้มเหลวลง

“เย่หยวน,นีมันหมายความว่าอย่างไร?”

กลางอกของเป่ ยเหวินเฉียงอัดแน่นไปด้วยความโกรธจน
แทบระเบิดออกมา หากบอกว่า,เมือครูเ่ ย่หยวนไม่ได้เจตนา

26
 ต่อให้ตายทังเป็ นเขาก็ไม่เชือ

“โอ้,ตายจริง! ข้าต้องขอโทษอย่างมาก,ทีจริงควรจะเป็ นขวา

ครึงก้าว ข้าจําผิดเสียนี! ดูสมองข้าสิ! ข้ารูส้ กึ เสียใจจริงๆ…
กับความผิดพลาดในครานี เฮ้ออ…ถ้าได้คนละหนึงแสนห้า
หมืนก้อนแต่แรก เขาคงไม่ตอ้ งพุง่ ลงนําเช่นนี น่าเสียดาย,น่า
เสียดาย!”

27
 ความเสียใจของเย่หยวน กลับทําให้เป่ ยเหวินเฉียงแทบ
อาเจียนเป็ นเลือดออกมาแทน

ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ คนนันอยากพุง่ ลงนําที

ไหน!

เด็กหนุ่มคนนีมันน่ารังเกียจกว่าทีคิดมาก!

28
ตอนที747 ใครมันกล้ าแตะต้ องน้ องชาย
ข้ า!

“ควรพิจารณาความโหดเหียมของตน!”

เป่ ยเหวินเฉียงกัดฟั นแน่นเกลียดชัง แต่ก็มิสามารถแสดง

ความโกรธออกมาได้

เขาถอนแหวนเก็บของอีกวงและขว้างไปให้เย่หยวน พร้อม

1
 กล่าวว่า

“หากมีสงใดผิ
ิ ดพลาดอีก,และไม่สามารถข้ามไปได้ ข้าจะ
ตรงไปกําจัดแกเช่นกัน!”

เย่หยวนรับแหวนเก็บของนันและเก็บเข้าตัวอย่างรวดเร็ว
ก่อนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ฮ่าฮ่า,ด้วยผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิเหล่านี สรรพสิงล้วนพูดคุยกัน

ได้!”

2
 จากนันการข้ามแม่นาสายนี
ํ ก็เป็ นไปด้วยความราบรืน

เนืองด้วยคําชีแนะของเย่หยวน นักสูค้ นอืนๆก็ขนมาถึ

ึ งฝัง
ตรงข้ามได้โดยไร้ซงปั
ึ ญหาใดๆ

เพียงแค่วา่ ,การข้ามแม่นาในครานี
ํ เป่ ยเหวินเฉียงกลับสูญ
เสียยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าไปถึงสองคนติด
กัน นีจึงทําให้ความแข็งแกร่งระหว่างสองฝ่ ายเทียบเท่ากัน
ในทันที

3
เมือเหล่านักสูข้ องเมืองร่วงข้าวขึนถึงอีกฝ่ ายได้ครบ พลัง
ปราณทัวร่างของเป่ ยเหวินเฉียงก็ปะทุขนฉั
ึ บพลัน!

“ลงนรกไปซะ,ไอ้เด็กผี!”

แต่ในขณะเดียวกัน หยินเทียนหยาก็เคลือนไหวโต้เช่นกัน!

บูมมม!

4
สองคนสองฝ่ ามือเข้าปะทะ เกิดแรงระเบิดขนาดย่อมภายใน
ถํา

“หลัวเฟิ นเข้าปกป้องเย่หยวนโดยเร็ว!”

เหยินเทียนหยาไม่ลืมทีจะสังการหลัวเฟิ น

“รับทราบ!”

5
 หลิวเฟิ นเร่งรับคําสัง

ทังหมดแปดคน,ตายไปสอง นอกเหนือจากเป่ ยเหวินเฉียง

แล้ว,เหล่านักสูเ้ มืองรวงข้าว เหลือยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ เพียงห้าคนเท่านัน

“พวกเจ้าห้ารุมฆ่าเย่หยวน! โจมตีมนั ให้ตาย!”

6
 เป่ ยเหวินเฉียงเป่ ยปากสังการเช่นเดียวกัน

สีหน้าการแสดงออกของหลัวเฟิ นเปลียนไป มันเป็ นไปไม่ได้

เลย ทีเขาจะรับมือพร้อมกันห้าคนไหว

ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ทังห้ากระชับอาวุธในมือ

แน่น แต่ทนั ใดนัน,จิตสังหารแห่งดาบจากใครบางคนก็ปะทุ
คลังทะยานเสียดฟ้า พร้อมตรงไปยังยอดฝี มืออาณาจักร
วิชชาสวรรค์ฟา้ ทังห้าอย่างไร้ปราณี

7
 จุนเทียนยู่กาํ ลังเอาจริงอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!

เขาเข้าเผชิญหน้ากับสียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ที
มีระดับพลังใกล้เคียงกัน แต่กลับเป็ นว่าเขาไม่ได้เสียเปรียบ
เลยแม้สกั นิด!

สีคนนีล้วนเป็ นยอดฝี มือระดับแนวหน้าทีอยู่ใต้เท้าเป่ ยเหวิ

นเฉียง และความแข็งแกร่งของแต่ละคนก็ไม่ได้ดอ้ ยไปกว่า
8
 หลัวเฟิ นเลย

จุนเทียนยู่เข้ารับมือทังสี เขาดูไม่มีทีทา่ จะอวยอ่อนแต่อย่าง

ใด

เมือเห็นฉากนี,เป่ ยเหวินเฉียงทีซึงกําลังต่อสูก้ บั หยินเทียน

หยาอยู่ ก็ได้ขมวดคิวเข้มและตะโกนบอกเห่อซูห่ มิงว่า

“พีชายคนนัน,ท่านยังจะรออันใดอีก? ไอ้เด็กผีนนมิ
ั ใช่ศตั รูคู่

9
อาฆาตของท่านหรอกรึ? เป็ นไปได้ไหมว่าจะทิงโอกาสทอง
เช่นนีไป?”

เมือเห่อซูห่ มิงได้ยินดังนัน ก็แสดงสีหน้าซับซ้อนออกมาทันที

แต่เดิม,เขาเพียงต้องการเฝ้าดูการต่อสูข้ องสองฝ่ ายบนหลัง

เสืออย่างเงียบๆ ทว่าเมือได้ฟังคํากระตุน้ ของเป่ ยเหวินเฉียง,
ระลอกคลืนใหญ่ก็ผดุ ขึนภายในใจฉับพลัน

หากกล่าวเกียวกับเรืองการฆ่าเย่หยวน,เขายินดีฆ่าโดยไม่
ลังเล แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,หากเขาลงมือไป นันเท่า
กับจนแยกตัวออกจากฝังของหยินเทียนหยาโดยสมบูรณ์
10
หากต้องการอยู่ในเมืองบรรพกาลเก่าต่อไป,การทําให้ทา่ น
เจ้าเมืองขุ่นเคืองมิใช่ความคิดทีดีนกั

ซึงท้ายทีสุดนี,เขาเองก็มิได้อยู่คนเดียวตามลําพัง เบืองหลัง
ยังมีธรุ กิจทีร่วมมือกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์อีก

แต่ในปั จจุบนั ,หอโอสถสุคนธรสก็สร้างภัยหายนะร้ายแรงต่อ

สํานักการค้าชะตาสวรรค์เช่นกัน ซึงหากฆ่าเย่หยวนให้ตาย
ในตอนนี,ปั ญหาทังหมดในอนาคตก็จะถูกตัดไป!

11
 “เห่อซูห่ มิง,หากท่านกล้าลงมือ ลืมไปได้เลยสําหรับสํานัก
การค้าชะตาสวรรค์,แม้แต่ชีวิตของท่านได้อยู่ไม่สขุ แน่ใน
เมืองบรรพกาลเก่า!”

หยินเทียนหยาตะโกนลัน

“เหอะ เหอะ,ทีแท้ก็เป็ นหนึงในสมาชิกของสํานักการค้าชะตา

สวรรค์! ท่านพีเห่อ,หากใจต้องการสิงใดก็จงทําตามนัน!
หากเมืองบรรพกาลเก่าไม่ตอ้ งการท่าน,ท่านยังสามารถมา
อยู่ในเมืองรวงข้าวของข้าได้!”

12
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว

“ตันหวู,่ ฆ่าเย่หยวนซะ!”

ในทีสุดเห่อซูห่ มิงก็ตดั สินใจได้ พร้อมกล่าวสังคนของตนด้วย

จิตใจทีเลือดเย็น

ตันหวูเ่ ป็ นยอดฝี มือทีถูกส่งมาจากสํานักการค้าชะตาสวรรค์

13
 เพืออารักขาเห่อซูห่ มิง เขาเชือฟั งทุกคนสังของเห่อซูห่ มิง

เมือผูเ้ ป็ นนายออกคําสังเด็ดขาด เขาเองย่อมต้องทําตามโดย

ไม่อาจค้านได้

การจะฆ่านักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามิใช่ปัญหาใดๆ
สําหรับตันหวู่ แต่เขายังคงจู่โจมเย่หยวนโดยไม่รงประมาท!
ั

แต่แล้ว,เย่หยวนเองก็เคลือนไหวเช่นกัน!

14
เบืองหน้าเพียงเห็นร่างของเย่หยวนลอยขึนเหนือพืนดิน ก่อน
จะบินขึนกลางเวหา

แต่เมือต้องเผชิญกับยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ไฉน

เลยเย่หยวนกล้าประมาทลังเล เขาบินไปหยุดอยู่เหนือกลาง
แม่นาวารี
ํ ดงึ ดูด เพือป้องกันการถูกโจมตี

เมือเห็นฉากตรงหน้า ท่าทีของเห่อซูห่ มิงแปรเปลียนฉับพลัน

“วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิ! เคล็ดดาบฟ้าทะยาน!”

15
 ทุกคนทีได้ยินเสียงอันตืนตกใจของเห่อซูห่ มิง ก็เร่งหันมอง
พร้อมเห็นสองเท้าของเย่หยวนเหยียบอยู่บนตัวดาบเสวียน
อิง ดังนัน,เขาจึงสามารถลอยบนเวหาเหนือแม่นาได้
ํ อย่างไม่
ยากเย็นอันใด

ภายในถําแห่งนีไม่มีใครสามารบินได้เลย และใครจะไปรูว้ า่ ,
เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอันอ่อนแอ จะสามารถ
ชักดาบออกมาพร้อมใช้มนั บินทะยานได้โดยวรยุทธลับจิต
ศักดิสิทธิเช่นนี? นีเป็ นสิงทีไม่มีใครคาดคิดมาก่อน

16
หากย้อนกลับไป,ในตอนทีอาณาจักรพลังของเย่หยวนยังตํา
ตม เขาเองก็เคยแสดงเคล็ดดาบฟ้าทะยานมาแล้วครังหนึง

ซึงปั จจุบนั ,ทังอาณาจักรพลังและพลังจิตวิญญาณศักดิสิทธิ

ทีแข็งกล้ามากกว่าอดีตหลายร้อยเท่าทวี การจะควบคุม
เคล็ดดาบฟ้าทะยานให้เชียวชาญจนขึนขีก็หาใช่วา่ เป็ นไปมิ
ได้

และในขณะเดียวกัน,จุนเทียนยู่ก็คาํ รามเสียงตําขึน

17
 “สารทิศพิชิตดาบ!”

จิตสังหารแห่งดาบปะทุขน้ ขึนไม่หยุด พร้อมเข้ากลืนกินยอด

ฝี มือทังสีทีอยู่รอบตัวอย่างบ้าคลัง

ความแข็งแกร่งของทังสีมิใช่ดอ้ ยก็จริง แต่เมือถูกโจมตีดว้ ย

จิตสังหารแห่งดาบทีรุนแรงปานนี,ร่างของทังสีก็กระเด็นออก
ไปพร้อมกระอักเลือดชุดใหญ่

ในเสียวจังหวะนันเอง,จุนเทียนยู่ชิงโอกาสนี หันกลับมา
พร้อมพุง่ เข้าใส่ตนั หวูใ่ นทันใด!

18
ซึงตันหวูจ่ ะเป็ นคูม่ ือของจุนเทียนยู่ได้อย่างไร หากต้องเผชิญ
หน้ากันหนึงต่อหนึง?

ก่อนหน้านี,เพียงว่าแต่ละฝ่ ายกําลังง่วนกับคูต่ อ่ สูต้ รงหน้า

ดังนันจุนเทียนยู่จงึ มิอาจหาโอกาสเข้าช่วยเย่หยวนได้

แต่เมือทิงก้อนหินลงนําได้แล้วเช่นนี จุนเทียนยู่ก็ปลดแอกสู่
อิสระตามใจ,จิตสังหารแห่งดาบเข้มข้นมากขึนจนไม่
สามารถปกปิ ดได้อีกต่อไป!

19
เพือจะให้จนุ เทียนยู่โกรธจัดถึงปานนี นอกเหนือจากหลิวยีลู่
แล้ว,ก็มีเพียงเย่หยวนคนเดียว

“ตาย!”

จุนเทียนยู่คาํ รามแค้นดังลันด้วยความโกรธเกรียว ในเวลานี

จิตสังหารพลังพลูออกมาอย่างสุดอาฆาตเกินระงับได้!

20
ตันหวูร่ ูส้ กึ ได้ทนั ทีวา่ ,จิตสังหารของอีกฝ่ ายแทบทําให้ทอ้ ง
นภาวิปลาส จึงเร่งคิดหาหนทางรอดชีวิต

“หากต้องการฆ่าข้า,ท่านเองจําต้องจ่ายราคาทีเท่าเทียม!”

“เหอะ,กับแค่เจ้าคนเดียว?”

จุนเทียนยู่สามารถล้างบางตระกูลเต๋าจนสูญสินได้โดยพลัง

21
 ของตนเพียงลําพัง ดังนัน,เขายังต้องกลัวอันใด?

ไม่กีวันทีผ่านมา,จิตสังหารแห่งดาบของเขารุกหน้าพัฒนาขึน
อีกระดับโดยคําชีแนะของของเย่หยวนตลอดการฝึ ก ซึงตัว
เขาในปั จจุบนั ทรงพลังกว่าแต่ก่อนมาก

จุนเทียนยู่กาํ จัดตันหวูท่ งไปทั

ิ นทีโดยไม่รรี อ ราวกับการบด
ขยีกิงไม้แห้งกรอบ!

22
จุนเทียนยู่วาดดาบยาวเฉือนฆ่ากลางอกอีกฝ่ ายเป็ นเส้นผ่า
แนวนอน ก่อนจะก้าวขึนมาหน้าแม่นาพร้
ํ อมคํารามด้วยเสียง
อันเยือกเย็นว่า

“ใครมันกล้าแตะต้องน้องชายข้า!”

เมือได้ยินเสียงคํารามอันโกรธเกรียวนี ทัวร่างอนุขมุ ขนของ

ทุกคนต่างสันสะท้านเฉียบพลัน พร้อมม่านตาทีหดเล็กน้อย
เพราะความหวาดกลัว โดยเฉพาะ,ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ ทังสี ทีไม่มีใครกล้ารุกหน้าเข้าท้าทายอีกต่อไป

23
ตันหวูไ่ ด้ตายลงไปแล้ว ไม่มีใครสามารถคุกคามเย่หยวนได้
อีก เป่ ยเหิวนเฉียงทีกําลังต้อนหยินเทียนหยา กลับต้องหยุด
ชะงักทันทีและหยุดการต่อสูล้ งในท้ายทีสุด

ในทีแรก,เมือหยินเทียนหยาเห็นตันหวูแ่ ยกตัวออกไปเพือฆ่า
เย่หยวน เหงือเย็นจํานวนมากก็ไหลรินจากหน้าผากไม่หยุด

นับตังแต่การล้างบางตระกูลเต๋าในครานัน เขาก็ได้เข้าเตือน
จุนเทียนยู่ไปครังหนึง และไม่เคยเห็นอีกฝ่ ายกระทําการใดๆ
อีกเลย
24
หากย้อนกลับไป,ในตอนทีจุนเทียนยู่เข้าล้างบางตระกูลเต๋า
หยินเทียนหยามีพลังเทียบเคียงกับจุนเทียนยู่ แต่คาดไม่ถึง
เลยว่า,หลายปี ให้หลัง จุนเทียนยู่จะทรงพลังถึงขนาดนีแล้ว

เห็นได้ชดั ว่าวันนี,จุนเทียนยู่เหนือชันกว่าในอดีตมากนัก

จุนเทียนยู่สามารถปราบปรามยอดฝี มือทังหมดได้อย่างอยู่
หมัด!

25
แน่นอน,หยินเทียนหยาทราบดีวา่ จุนเทียนยู่ติดปั ญหาคอ
ขวดมาประมาณสองถึงสามปี เห็นจะได้ แต่เมือไม่นานมานี,
ด้วยคําชีแนะของเย่หยวน ไม่เพียงแค่เขาจะสามารถก้าว
ข้ามปั ญหาคอขวดได้ ทว่ายังพัฒนาได้อย่างก้าวกระโดด

เย่หยวนควบคุมดาบพร้อมร่อนลงพืนอย่างช้าๆข้างจุนเทียน
ยู่ และกล่าวว่า

“พีจุน,ขอบพระคุณยิง!”

26
 จุนเทียนยู่กล่าวตอบเบาๆเมือได้ยิน

“ระหว่างข้าและเจ้า,เหตุใดยังต้องกล่าวขอบคุณอีก?”

สีหน้าท่าทางของเป่ ยเหวินเฉียงเผยความน่าเกลียดออกมา
หาใดเปรียบ เขาไม่นกึ ไม่ฝันเลยว่า,พลังทีแท้จริงของจุน
เทียนยู่จะมหาศาลเพียงนี!

27
ระดับพลังระหว่างของจุนเทียนยู่และลูกน้องทังสีของเขาต่าง
กันไม่มากก็นอ้ ย ในคราแรก,เขามองเหตุการณ์สีต่อหนึงไม่
เป็ นอันใด ภาพแสดงตรงหน้าประจักษ์ชดั ว่าฝ่ ายตนคว้าชัย
ได้แน่นอน

แต่ใครจะรูว้ า่ ,ไม่เพียงสีคนนันจะไม่สามารถกําราบได้ แต่จนุ

เทียนยู่ยงั ตรงไปฆ่าตันหวูท่ งทั
ิ นทีอีก!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,หากเขายังต้องการจะฆ่าเย่หยวน
อีก ก็ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า…นันเป็ นความคิดทีโง่บรมทีสุดแล้ว

28
 ตอนที748 คลืนบทสวด

“จุนเทียนยู่,ดูเหมือนว่าเจ้าอยากกระทําเรืองยากต่อตระกู
ลเป่ ยของข้า?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

1
เมือได้ยินเช่นนัน,จุนเทียยู่ไม่กล่าวตอบ แต่ควของเขากลั
ิ บ
ย่นขึนเล็กน้อย

ชัดเจนมากว่า,คํากล่าวนีของเป่ ยเหวินเฉียงค่องข้างทําให้
เขาลังเล

“เจ้าเป็ นสมาชิกตระกูลเป่ ย?”

จุนเทียนยู่กล่าวถาม

2
“พีชายของข้านามว่า,เป่ ยคุน เจ้าพอรูจ้ กั หรือไม่?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขึนด้วยท่าทีพงึ พอใจ

คิวของจุนเทียนยู่ย่นขมวดอีกคราพร้อมกล่าวว่า

“หนึงในเจ็ดบุตรเทวะ,เป่ ยคุน?”

3
“เหอะ,ดูทา่ จะรูไ้ ม่นอ้ ย! ถูกต้องแล้ว,เขาคือหนึงในเจ็ดบุตร
เทวะ,เป่ ยคุน! หากเจ้ายังไม่เชือก็ถามหยินเทียนหยาได้”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว

จุนเทียนยู่หนั มองไปยังหยินเทียนหยา พร้อมเห็นเขาพยัก

หน้ากลับมา ก็รูท้ นั ทีนนอี
ั กฝ่ ายกล่าวไม่ผิด

เป่ ยเหวินเฉียงเห็นว่า,จุนเทียนยู่เริมวิตกกังวลบ้างแล้ว เขา

4
 จึงกล่าวกดดันมากขึนว่า

“จุนเทียนยู่,เจ้าเองก็น่าจะทราบถึงฐานะศักดิของเจ็ดบุตรเท
วะแห่งดินแดนเทวะตะวันพิโรธดี แม้วา่ ฝี มือและพรสวรรค์
ของเจ้าจะเหนือกว่าคนอืนๆ แต่เจ้าก็ไม่สามารถยัวโทสะ
พวกเขาได้เช่นกัน! ข้าเองก็ไม่ตอ้ งการทําอะไรยุ่งยาก ตราบ
ใดทีเจ้าไม่มาแส่เรืองระหว่างข้าและเย่หยวน,ทุกอย่างล้วน
ปกติสขุ แต่หากไม่,ก็เตรียมรับผลกลับคืนจากข้าได้เลยใน
อนาคต! ข้า,เป่ ยเหวินเฉียง,พูดจริงทําจริง!”

เย่หยวนทราบดีวา่ ,บุตรเทวะในดินแดนเทวะคืออะไร และ

ด้วยความแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของจุนเทียนยู,่ ก็ไม่สามารถ

5
 ทําอะไรฝ่ ายนันได้เลย

บุตรเทวะคือยอดอัจฉริยะแห่งยุคในดินแดนเทวะ และหนึง
ในหมูพ่ วกเขา,มีเพียงคนเดียวเท่านันทีจะได้รบั โอกาสครอบ
ครองมรดกระดับตํานาน พร้อมตําแหน่งผูส้ ืบทอดใน
อนาคต!

อย่างไรก็ตาม,แม้คนอืนทีมิได้ถกู รับเลือก แต่อย่างน้อยพวก

เขาก็ได้เป็ นผูป้ กครองเมืองหรือสถานะศักดิทีสูงไม่ตา่ งกัน
มาก
6
จึงไม่น่าแปลกใจเลยที เหตุใดหยินเทียนหยาถึงดูไม่คอ่ ย
อยากในเมืองรวงข้าวนานนัก ปรากฏว่าเขากลัวเป่ ยเหวิ
นเฉียงเข้ามาสอดกับเรืองนี

ซึงใครจะรูว้ า่ ,ตังแต่วินาทีแรกทีพวกเขาย่างก้าวเข้าสูเ่ มือง

รวงข้าว เป่ ยเหวินเฉียงก็สงั เกตเห็นพวกเขานานแล้ว

แต่ทว่า,พวกเป่ ยเหวินเฉียงกลับถูกเย่หยวนจับได้เสียก่อน

7
 จุนเทียนยู่เพียงส่ายหัวเบาๆและกล่าวว่า

“แม้เจ้าจะเป็ นน้องชายของเป่ ยคุน แต่หากกล้าแตะต้องเย่

หยวน,ศีรษะของเจ้าจักต้องถูกสะบันลงด้วยดาบในมือข้า!”

“เจ้า! ไม่เป็ นไร,เรืองราวในวันนี เป่ ยเหวินเฉียงได้จดจําไว้

หมดแล้ว! หลังจากออกจากถําได้,ข้าเองก็อยากเห็นว่า เจ้า
ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนเทวะตะวันพิโรธได้ตอ่ หรือ
ไม่!”

8
เป่ ยเหวินคาดไม่ถึงเลยว่า,จุนเทียนยู่จะปกป้องเย่หยวนถึง
ขันนี แม้เสียงต่อการสร้างความขุ่นเคืองต่อตระกูลเป่ ย แต่
เขาก็ยงั เลือกทีจะจับเชือกแน่นอย่างเต็มใจ

จุนเทียนยู่กล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

“มันเป็ นความจริงทีว่า,ตระกูลเป่ ยของเจ้านันทรงพลัง แต่

หากต้องการปกคลุมท้องนภาเหนือดินแดนเทวะตะวันพิโรธ
ด้วยมือข้างเดียว ข้าเกรงว่า,ไม่สามารถทําได้ดงใจนึ
ั ก..จริง
9
หรือไม่? หากเจ้ากล้าเคลือนไหวอะไรโง่ๆ,จุนคนนีจะประหาร
เจ้าในทันที!”

“น้องจุน,โปรดมันใจ ตราบใดทีช่วยศิษย์นอ้ งเล็กของข้าได้

ข้าคิดว่าตระกูเป่ ยเองก็ไม่สามารถอะไรเจ้าได้เช่นกัน! แม้ซี
หยางจะไม่ใช่บตุ รเทวะ,แต่สถานะของเขาก็มิหา่ งไกลเช่น
กัน”

ในเวลานันเอง,หยินเทียนหยาก็เอ่ยปากเปล่งเสียงขึน

10
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า

“งันเจ้าก็ไปช่วยซีหยางให้ได้เสียก่อน!”

เป่ ยเหวินไม่ได้ปฏิเสธคํากล่าวของหยินเทียนหยา ดูเหมือน

ว่าความแข็งแกร่งและอํานาจของซีหยางผูน้ ีจะด้อยกว่าเจ็ด
บุตรเทวะ เพียงแต่ความต่างมิได้มากเกินไปเช่นกัน

11
การต่อสูข้ นาดย่อมสินสุดลงโดยยังหาข้อสรุปไม่ได้ แต่ก็ไม่มี
ใครสามารถอะไรกันและกันได้เช่นกัน ทุกคนทําได้แค่กา้ ว
เดินและสํารวจถําต่อไปเท่านัน

“ทีนีมันเป็ นสถานทีแบบใดกันแน่? เหตุใดข้าถึงสัมผัสได้วา่ ,

บริเวณโดยรอบนีมีแต่พลังฉีอนั น่ากลัวอบอวนอยู?่ ”

หลัวเฟิ นอดทีจะบ่นขึนไม่ได้

12
หลังจากข้ามแม่นามาเสร็
ํ จ คลืนเย็นพัดผ่านจนสันสะท้านถึง
กระดูกแผ่วเบา,บรรยากาศชวนขนลุกพร้อมด้วยอุณหภูมิที
เย็นลงเฉียบพลัน แม้สิงเหล่านีจะไม่สามารถทําอะไรพวกเขา
ได้ แต่กลับทําให้หลายคนรูส้ กึ อึดอัดอย่างบอกไม่ถกู

เย่หยวนเองก็รูส้ กึ ได้เช่นกัน ทว่ามันมิได้สง่ ผลอะไรกับเขา

มากนัก พฤกษาวิญญาณหยวนฉือภายในร่าง ไม่อนุญาตให้
พลังฉีอนั น่ากลัวนีแทรกแซงเข้ามาได้สกั นิด

13
 “พวกเจ้าดูเร็ว! มีโถงใหญ่อยู่ขา้ งหน้า!”

ในขณะทีทุกคนกําลังเดินทางสํารวจ พวกเขาก็พบกับโถง
ขนาดใหญ่ปรากฏอยู่เบืองหน้า ซึงภายในนันกลับอบอวนไป
ด้วยพลังฉีอนั น่ากลัวอยู่ลน้ หลาม จนผูใ้ ดได้สมั ผัสต่างต้อง
รูส้ กึ ไม่สบายใจเท่าไหร่นกั

14
 ภายในโถงขนาดใหญ่ตรงหน้าประดับอย่างหรูหรา
ประติมากรรมชันครูอนั สวยงามนี ออกแบบได้อย่างน่าอยู่
เป็ นทีสุด

โถงหรูหราคูก่ บั สาวงามดังนางฟ้ามากมายรายล้อม พวก

นางแต่ละคนช่างมีเสน่หย์ วยวนพร้
ั อมความงามเป็ นทีหนึง
และกําลังวิงเล่นไปมาอย่างร่าเริงสดใส

เมือทุกคนเข้าไปใกล้,พวกเขาล้วนพบว่า หญิงงามดังนางฟ้า
เหล่านีครอบครองความงามจนน่าทึงเกินไป จนทําให้หวั ใจ
ของเหล่าผูค้ นเกินจะหักห้ามไหว!

15
“เหอะ เหอะ,ความงามประหนึงงานศิลปะชันยอดเช่นนี หาก
เป็ นของจริง,พวกเราเหล่าพีน้องคงไม่ยงมื
ั อใดๆ! คิดจะให้
พวกเราล่อให้พวกเรากระโดดลงเหวแห่งความตายด้วยสิง
เหล่านี? ตะ-แต่..หรือว่า…พวกเราจะมีโชคลาภในด้านหญิง
สาวเคียงกายจริงๆ? ฮ่าฮ่าฮ่า,พวกเราเองก็สามารถเป็ นเจ้า
ของความงามเหล่านีได้!”

ในคราแรก,พวกเขายังคงสติดีไม่โอนเอียงใดๆ แต่เมือนักสู้
เหล่านีจ้องมองหุน่ เว้างามอันแสนยัวยวนหนักขึน ทุกคนใน
ขณะนีกลับถูกมึนเมาโดยสมบูรณ์

ภาพลวงตาเหล่านีดูเหมือนจริงเกินไป สีหน้าและแววตาของ
16
หญิงสาวเหล่านันดูเป็ นธรรมดาชาติดงมนุ
ั ษย์จริง นอกจาก
นี,รูปร่างหน้าตาของพวกนางยังเย้ายวนใจเกินกว่าทีชายใด
จะหักห้ามได้

หญิงสาวเหล่านีถูกสร้างมาเพือล่อหลวงผูช้ ายโดยเฉพาะ

ทันใดนันเสียงเพลงไพเราะเสนาะหูก็ดงั ขึนกลางโถงใหญ่

เสียงเพลงบรรเลงก้องดังในหูของทุกคน ราวกับมีวงดงตรี
ขนาดจิวกําลังเล่นในหัว สิงนียิงลวงให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของทุกคนหลงใหล จนมึนเมาเกินฟื นสติกลับคืน

17
และในเวลานันเอง,เหล่านางฟ้าแสนงามในโถงก็เริมสังเกต
เห็นพวกเขาทียืนอยู่ ก่อนจะส่งสายตาเย้ายวนหวังดึงดูด
พร้อมกวักนิวเรียวเนียนเรียกอย่างแผ่วเบา

“ฮ่าฮ่าฮ่า,มาให้นายน้อยคนนีจูบที!”

18
 “ไม่ไหวแล้ว มานังตักเจ้าโลกคนนีเร็ว!”

…………………………..

เหล่านักสูท้ เดิ
ี นทางมาด้วยกันยังจะอดทนอดกลันไหวได้
อย่างไร? พวกเขาแต่ละคนล้วนพุง่ เข้าหาหญิงสาวเหล่านัน
อย่างบ้าคลัง

19
เพียงอึดใจต่อมา,ภายในโถงใหญ่ก็เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง
อย่างไม่น่าเชือ

แม้แต่ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ยังมึนเมาไปกับสิง

ล่อตาล่อใจเหล่านี พวกเขาไม่สามารถดึงตัวเองให้หลุดพ้น
จากภวังค์นีได้เลย นันรวมไปถึงเป่ ยเหวินเฉียง และหยิน
เทียนหยาเองก็เช่นกัน

20
 และอีกหนึงทีกําลังตกสูภ่ วังค์ก็คือ,จุนเทียนยู่

สีหน้าการแสดงออกของเขาดูเจ็บปวดอย่างมาก ราวกับ
กําลังฝื นตนเองอย่างสุดกําลัง แววตาของเขาเผยให้เห็นถึง
ความลําบากใจ,เมือต้องเข้าข่มสัญชาตญาณความเป็ นชาย
ของตน

21
 “พีจุน,มองมาทีข้า! อย่าไหวติงต่อสิงใด!”

ทันใดนัน,เสียงหนึงก็ดงั ขึนดังสายฟ้าฟาดสีนาเงิ
ํ นกลางทะเล
แห่งจิตใจ จุนเทียนยู่ฟืนสติขนพร้
ึ อมกลับสูค่ วามเป็ นจริงใน
ทันใด ก่อนจะหันหน้าไปมองเย่หยวนด้วยสีหน้าแตกตืน
ประหนึงฝันร้าย

เขาตกใจอย่างมาก เมือมองไปรอบๆกลับพบว่า,พวกทีเหลือ
ต่างกําลังโอบกอดรูปปั นหินสลักงามปานกลืนกิน

22
 บางคนทังกอดทังจูบรูปปั นสลักงามนันอย่างบ้าคลัง บ้างก็
ร่อนเอวเข้าใส่รูปปั นหินอย่าดุเดือด ทุกคนล้วนแสดง
พฤติกรรมทีแสนน่าเกลียดออกมาด้วยความกระหาย

จุนเทียนยู่ยืนอาลัยต่อความอับอายของตนครูห่ นึง หากไม่ใช่

เพราะเสียงเตือนดังระฆังของเย่หยวนก่อนหน้า เขาคง
กระทําสิงอันน่าอับอายต่อผีสางเทวดาแบบคนพวกนีไปแล้ว
ใช่ไหม?

หากเป็ นเช่นนันจริง,จิตสังหารแห่งดาบของเขาคงบินถาวร
23
แน่นอน และไม่อาจเข้าใกล้ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้อีกตลอดชัว
ชีวิต!

“เย่หยวน,เหตุใดเจ้าถึง…”

จุนเทียนยู่เกิดความสงสัยขึนทันทีในจิตใจ ทังๆทีอาณาจักร
พลังของเย่หยวนตําทีสุดในทีแห่งนี แต่เหตุใดถึงมีเพียงเขา
เท่านันทีไม่ได้รบั ผลกระทบ

24
ขนาดตัวเขาเองทีว่า จิตใจของตนหนักแน่นดังหินผาแกร่งมัน
คงและไม่มีทางถูกล่อลวงได้ง่ายๆแน่นอน ทว่าก็เกือบตก
หลุมพรางในท้ายทีสุดเช่นกัน

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“รูปปั นหินสลักงามนีมิใช่รูปปั นลวงตาธรรมดา แต่พวกมัน

ถูกสลักสร้างขึนจากชีวิตของพวกนางจริงๆ! พวกนางคงมี
วรยุทธเกียวกับด้านเสน่หท์ สูี งมาก,ในตอนยังมีชีวิตอยู่ ดัง
นัน,สิงเหล่านียังคงหลงเหลือจนสามารถล่อลวงผูค้ นได้แม้
25
จะตายไปแล้วก็ตาม ข้ารูส้ กึ ถึงความผิดปกติได้ตงแต่
ั เห็นโถง
ใหญ่,จึงเร่งเข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้ประมาททันที จึงเป็ นเหตุ
ว่าทําไม,ข้าถึงไม่ได้รบั ผลกระทบ”

หากเย่หยวนอยู่ในสภาวะปกติ เขาเองก็คงพลาดพลังต่อ
เหตุการณ์ในครังนีเช่นกัน แต่ตราบใดทีเย่หยวนเพิมความ
ระมัดระวังมากขึนจากเดิม,ต่อให้สิงเหล่านีจะเย้ายวนรุนแรง
เพียงใด มันก็ไม่สามารถทําอะไรเขาได้เลย

จิตภูผาไร้ประมาท,ไร้สะท้านแปดสายลม ถือเป็ นสิง

26
อัปมงคลต่อนักสูส้ ายลวงตา เพราะผูใ้ ดทีบรรลุถึงอาณาจักร
จิตภูผาไร้ประมาทได้,สิงเหล่านีย่อมไร้ผลกับพวกเขา

เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน จุนเทียนยู่กลับต้องสะดุง้
โหย่งด้วยความตกใจ

เขาอุทานขึนว่า

“เจ้ากล่าวว่าอันใด?! รูปปั นเหล่านัน…ล้วนถูกสลักสร้างจาก

ชีวิตของพวกนางจริงๆ? นี…เป็ นไปได้อย่างไร?”

27
 ตอนที749 พฤติกรรมแสนวิตถาร

จุนเทียนยู่จอ้ งมองรูปปั นสลักงามเหล่านัน,ความตกตะลึงถูก

เขียนทัวใบหน้า

หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนกล่าวเช่นนัน,เขาจะไม่มีทางคิดใน
ทิศทางเช่นนันเลย

แต่ปัจจุบนั ,ยิงเขาจ้องมองเท่าไหร่ เขาก็ยิงรูส้ กึ ว่าสิงทีเย่

1
 หยวนกล่าวเป็ นความจริง

เมือมองดีๆรูปปั นเหล่านีเหมือนคนมากเกินไป แถมตอนทีตก

อยู่ในภวังค์พวกนางดูเป็ นธรรมชาติอย่างมาก!

รูปปั นเหล่านีถูกสลักขึนจนดูเหมือนจริง แทบแยกแท้ปลอม

ไม่ออกจากต้นฉบับ มันเป็ นเรืองยากจะจินตนาการยิงว่า,
ช่างฝี มือแบบใดถึงสามารถแกะสลักได้เหมือนขนาดนี

2
 ทว่าความจริงมีเพียงหนึงเดียว,รูปปั นเหล่านีล้วนมีชีวิต
จริงๆ!

“แต่รา่ งของรูปปั นเหล่านีนิงมาก แถมยังดูเย็นชาไร้อารมณ์

ดังหิน”

จุนเทียนยู่กล่าวอย่างไม่น่าเชือ

เย่หยวนถอนหายใจและกล่าวว่า

3
“ข้าเคยค้นคว้าศาสตร์แห่งโอสถในยุคโบราณ และพบโอสถ
โบราณนามว่า,ผงมนต์ตราศิลา หลังจากทีผูค้ นกรอกเจ้าสิง
นีลงคอไป,ร่างของพวกเขาจะถูกตรึงแข็งราวกับหิน รวมถึง
ท่าทางการแสดงทีจะถูกคงเช่นนันไปตลอดกาล ข้าคิดว่า
พวกนางเหล่านีคงกลืนผงมนต์ตราศิลาเข้าไป”

“แล้ว…แล้วเกิดอะไรขึนกับพวกนาง?”

จุนเทียนยู่ชีไปยังคนอืนๆพร้อมกล่าวขึน

4
“หญิงสาวเหล่านีเป็ นผูบ้ รรเลงเพลงก่อนตายอย่างแน่นอน
หลังจากทีพวกนางกลายเป็ นหิน จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
พวกนางคงถูกกักขังไว้ในร่างโดยใครบางคนตลอดกาล และ
ไม่วา่ วิธีใดก็ไม่สามารถแยกตัวออกเป็ นอิสระได้ พวกนาง
ตายทังเป็ นในสภาวะเช่นนี,จนกักเก็บความอาฆาตแค้นสุด
พรรณนา ดังนัน,เมือมีใครหลงเข้ามาใกล้ พวกนางจึงงัดเอา
ความสามารถทังหมดทีเคยมีก่อนตายมาใช้ เพือล่อลวงคน
เป็ น ยิงตกอยู่ในภวังค์ลวงตาทีพวกนางสร้างขึนนานเท่าไหร่
จิตวิญญาณศักดิของเหยือก็จะถูกดึงออกไปจนตัดขาด
จากร่างรูปธรรมโดยสมบูรณ์ ซึงกว่าจะรูต้ วั อีกที,จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของพวกเขาก็ไม่สามารถกลับเข้าร่างได้
อีกตลอดกาล”

5
 เย่หยวนกล่าว

จุนเทียนยู่รูส้ กึ หวาดกลัวอย่างมากในขณะนี ทุกคนกลับเห็น

รูปปั นเหล่านี เป็ นดังนางฟ้านางสวรรค์แสนสวยงาม กระทัง
ยอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ยังสุดจะต้านทานไหว

หากไม่ใช่เพราะเสียงเตือนของเย่หยวน จุนเทียนยู่เองก็ไม่

6
 สามารถทนไหวเช่นกัน

และหากว่าตามทีเย่หยวนกล่าวไป คนอืนๆหาใช่วา่ กําลังตก

อยู่ในสถานการณ์วิกฤตร้ายแรงอยู่หรอกรึ?

“ถ้าเช่นนัน…พวกเราควรทําอย่างไรดี? ช่วย…หรือไม่ช่วย
ดี?”

จุนเทียนยู่กล่าวอย่างลังเล

7
 เย่หยวนกล่าวว่า

“ในถําโบราณแห่งนีน่ากลัวเกินจินตนาการได้ ซึงอาจรูเ้ ลย
ว่า,ยังมีอนั ตรายรูปแบบใดรอเราอยู่ ศัตรูทยิี งใหญ่ทสุี ดใน
ตอนนีของเราไม่ใช่พวกเขา,แต่เป็ นถําแห่งนี! หากยืนมอง
พวกเขาปล่อยตายไป,คงมิใช่เรืองดีสาํ หรับเรา”

การดํารงอยู่ของรูปปั นสลักงามอาฆาตนี มิใช่เรืองทีจะ

สามารถเข้าใจกันได้ง่ายๆ

ภายในถําแห่งนียังเต็มไปด้วยความอันตรายเหนือ
จินตนาการ หากเหลือเพียงเย่หยวนและจุนเทียนยู่,คงเป็ น

8
 เรืองยากทีจะเดินทางต่อ

หากพบเจออะไรเช่นนีอีก โอกาสรอดชีวิตของพวกเขาคง
เหลือตําเตียอย่างมาก

“ถ้าเช่นนัน…จะช่วยอย่างไร?”

หากกล่าวเรืองเข่นฆ่าและต่อสู,้ จุนเทียนยู่นบั ว่าเก่งกาจ แต่

พอมาเป็ นเรืองเช่นนี,ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความว่าง
เปล่า

9
 เย่หยวนหลับตาลงทังสองข้างอย่างช้าๆ และสวดพึมพํา
อย่างต่อเนือง พร้อมปรากฏคลืนทีอัดแน่นไปด้วยพลังจิต
วิญญาณแผ่กระจายก้องออกไป

จุนเทียนยู่จอ้ งมองเย่หยวนด้วยใบหน้าทีแสนประหลาดใจ

เขาคาดไม่ถึงเลยว่า,พลังจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวน
จะอยู่ในระดับแกร่งกล้าขนาดนี!

10
 “สลาย!”

เย่หยวนตะโกนดังกังวาน คลืนพลังจํานวนมหาศาลโถมเข้า
ใส่โถงนันในทันที!

เสียงบทสวดยังคงดังสะท้อนก้องไปมาในโถงใหญ่ พร้อมเข้า
แทรกแซงสูท่ ะเลแห่งจิตใจของทุกคนทันที

11
เสียงโห่รอ้ งด้วยความตืนตนใจดังกันระงาว ไม่ตอ้ งสงสัยเลย
ว่า,สติของพวกเขากลับคืนสูค่ วามเป็ นจริงเรียบร้อยแล้ว

“ถุย ถุย ถุย! ข้าทําบ้าอะไรอยู่เนีย? วิตถารบัดซบ!”

“พระเจ้าผีสาง,ข้าทําอะไรลงไป?!”

12
 “เห้ออ… ข้า…ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!”

เหล่านักสูท้ งหมดฟื
ั นสติขนด้
ึ วยความอับอายอย่างทีสุด บาง
คนกําลังจัดอยู่ในท่าวิตถารและน่ารังเกลียดเกินบรรยายได้

บ้างก็กาํ ลังจูบกับรูปปั นสลักงามอย่างดูดดืม พวกเขาอยาก

เอาหัวโขกรูปปั นเหล่านีให้รูแ้ ล้วรูร้ อด

เย่หยวนส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะกล่าว
ว่า

13
“คนพวกนีช่างมีรสนิยมแปลก ขนาดรูปปั นไร้ชีวิตก็ยงั ไม่เว้น
ทําเมีย หากปล่อยไว้ตอ่ ไป,ใครจะรูอ้ าจได้รูปปั นเป็ นเมีย
จริงๆ”

จุนเทียนยู่ระเบิดเสียงหัวเราะยกใหญ่และกล่าวว่า

“เอาน่าๆ ธรรมชาติของผูช้ ายๆ ข้าเข้าใจ…ฮ่าฮ่าฮ่า!”

14
แม้เขาจะพยายามอดกลันแล้วก็ตาม แต่เมือจุนเทียนยู่เห็น
ปฏิกิรยิ าอันแสนตืนตูมของแต่ละคน,เขากลับต้องปล่อย
เสียงหัวเราะในท้ายทีสุด

เมือถูกคนอืนหัวเราะใส่ในสภาพดังคนโรคจิตเช่นนี พวกเขา
ทังหมดแทบอยากขุดดินมุดหนีหายจากผืนปฐพีทนั ที

ถึงรูปปั นเหล่านีจะงดงามปานใดก็ลืมไปเถอะ ศักดิศรีของ

พวกเขาถูกทําลายยับไม่เหลือ คงไม่มีหน้ากลับไปยังบ้านแม่
15
 ยายได้อีกแล้ว

หยินเทียนหยาตรงมาหาเย่หยวน พร้อมใบหน้าทีกลายเป็ นสี

แดง ก่อนจะกล่าวถามว่า

“เอ่อ… ท่านเย่…ท่านเป็ นคนช่วยพวกเราไว้ใช่ไหม?”

“ถูกต้องแล้ว หากไม่ได้เย่หยวน,จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
พวกท่านทุกคน คงไม่ได้ไปเกิดตลอดกาล! หากใครยังต้อง

16
 การฆ่าเย่หยวนอีก,มันคงโง่จนกู่ไม่กลับแล้ว!”

จุนเทียนยู่กล่าวขึนปนเสียงหัวเราะ ก่อนทีประโยคท้ายจะลง
หนักด้วยนําเสียงอันเย็นชา

เป่ ยเหวินเฉียนในขณะนีกําลังโอบรูปปั นสลักงามทังซ้ายและ

ขวาคาไว้เช่นนัน แต่เมือได้ยินคํากล่าวของจุนเทียนยู่ เขา
ต้องรีบผงะขึนทันทีดว้ ยความตกใจ สีหน้าในขณะนีของเขา
เลวร้ายเหลือทน

“เหอะ,ทําเป็ นพูดดีไป! ไอ้ถาบ้

ํ านีผิดประหลาดเกินหยังรู ้ ที
ช่วยพวกข้าเอาไว้,เพราะเกรงว่า แค่ตวั เองคงไม่มีปัญญา
17
ออกจากทีนีได้,จริงไหม? ดังนัน เป่ ยคนนีจึงไม่ขอขอบคุณ!”

เป่ ยเหวินเฉียงไม่ได้โง่ เขาทราบถึงเจตนาของเย่หยวนใน

ทันที

“แต่ไม่วา่ อย่างไร เย่หยวนก็ช่วยชีวิตเจ้า!”

จุนเทียนยู่กล่าวขึนพร้อมหน้านิว

18
เมือเห็นท่าทีอนั ไร้สาํ นึกของเป่ ยเหวินเฉียง จุนเทียนยู่เองก็
อดเสียใจ,ไม่น่าจะไปช่วยเขาไว้เลย

แต่เย่หยวนกลับกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“พีจุน,ไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวอีกแล้ว”

เย่หยวนไม่ได้คาดหวังอยู่แล้วว่า เป่ ยเหวินเฉียงจะมาขอบ

คุณต่อสิงเหล่านี และถึงโต้เถียงกลับไปก็ไม่มีความหมาย
อะไรเช่นกัน

19
 “ทุกคน,ถอยกลับมา!”

เย่หยวนกล่าวสัง

เหล่านักสูค้ นอืนๆต่างแลกเปลียนสายตากันไปมา แต่ในที

สุดพวกเขาทังหมดก็ยงั เชือฟั งและเร่งถอยห่างออกมา

แม้แต่เป่ ยเหวินเฉียงและเห่อซูห่ มิงทีต่อต้านเย่หยวนมากที

20
 สุด ยังต้องถอยกลับมาอย่างเชือฟั ง

แม้วา่ เขาจะไม่ขอบคุณเย่หยวนแม้สกั คําด้วยวาจา แต่สว่ น

ลึกในใจของเป่ ยเหวินเฉียงกลับยังคงความกตัญ ตู อ่ เย่
หยวนไว้อยู่

เว้นแต่เสียมันอยู่ในเบืองลึกของจิตใจเท่านัน

เย่หยวนช่วยชีวิตเขาไว้โดยไม่หวังอะไร? นันเป็ นไปไม่ได้!

21
ทีเย่หยวนช่วยชีวิตเขานันสิงแปลก,เด็กคนนีกําลังวางแผน
อะไรอยู่กนั แน่?

แต่ยงั ไม่ทนั จะคิดอันใดต่อ ในเวลานีเย่หยวนเดินออกไป

หยุดตรงหน้ารูปปั นสลักงามอันหนึง ทันทีทนั ใด,เย่หยวนยก
นิวแตะรูปปั นนัน และภาพเหตุการณ์หลังจากนีต่างต้องทํา
ให้ทกุ คนตกตะลึง!

22
 รูปปั นนันเปล่งแสงสว่างบางๆออกมา

ภายใต้สายตาของทุกคนทีจับจ้อง ทัวรูปปั นเกิดรอยร้าว

พร้อมแตกออกเป็ นเสียงๆ!

เบืองหน้าเย่หยวน,ปรากฏเป็ นสาวงามผูแ้ สนอ่อนโยนนาง

หนึง ซึงหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงเหมือนกับรูปปั นไม่มีผิด

23
เป็ นทีชัดเจนว่า,รูปปั นนันเป็ นตัวนางทีถูกทําให้กลายเป็ นหิน

เมือจิตวิญญาณศักดิสิทธิของนางถูกปลดปล่อยในทีสุด
นางหันหน้ามองเย่หยวน ก่อนจะมอบคันธนูสวยให้อย่างรู ้
บุญคุณ

เว้นแต่วา่ ,จิตวิญญาณศักดิสิทธิดวงนีโปร่งแสงราวกับใกล้
แตกสลาย จิตวิญญาณศักดิสิทธิเหล่านี ถูกจองจําในสภาพ
รูปปั นหินสลักสวยนานเกินนับ ดังนันนางจึงอ่อนแอเกินกว่า
จะเปิ ดปากสนทนาใดๆได้

24
เย่หยวนพยักหน้ารับ จากนันก็ตรงไปยังรูปปั นอีกอันและทํา
แบบเดียวกัน เขาทําเช่นนันอันแล้วอันเล่า รูปปั นสลักสวย
แตกเป็ นฝุ่ นผงอย่างต่อเนือง จิตวิญญาณสุดอาฆาตแค้นไม่
มีอีกต่อไป

จิตวิญญาณศักดิสิทธิโปร่งแสงจํานวนมากต่างโค้งคํานับให้
เย่หยวน ด้วยพระคุณทีได้รบั อย่างหาทีเปรียบไม่ เมือมองไป
ยังวิญญาณของพวกนางดี,แท้ทจริ
ี งแล้ว พวกนางน่าสงสาร
อย่างมาก

เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อย และเดินตรงไปยังรูปปั นอีกอัน

25
เช่นเดิม,เมือเย่หยวนยกนิวแตะรูปปั น มันก็แตกสลายกลาย
เป็ นฝุ่ นผงตรงหน้า

26
 ตอนที750 เคล็ดชําระวิญญาณ

“นี…เป็ นไปได้อย่างไร? จิตวิญญาณศักดิสิทธิของพวกนาง

ถูกกักขังอยู่ในรูปปั น?”

หยินเทียนหยากล่าวขึนด้วยความประหลาดใจ

1
 “สิงเหล่านีมิใช่รูปปั นทัวไป,แต่ถกู สลักสร้างจากชีวิตของ
พวกนางจริงๆ!”

จุนเทียนหยูถอนหายใจเล็กน้อย และบอกต่อสิงทีเย่หยวน
เคยกล่าวให้ตนฟั งด้วยนําเสียงสลดเย็น

วิธีเช่นนีช่างโหดร้ายเกินมนุษย์อย่างแท้จริง เจ้าของถําแห่งนี
ต้องเป็ นคนแบบใดกัน?

“ไม่น่าแปลกทีเหตุใด สาวงามทรงเสน่หเ์ หล่านีถึงอาฆาต

แค้นอย่างทีสุด”

2
 หยินเทียนหยากล่าวขึนด้วยความประหลาดใจ

“ไอ้เด็กผีมนั ใช้สิงใด,ถึงสามารถขจัดความอาฆาตของหญิง
สาวเหล่านีได้?”

จู่ๆเป่ ยเหวินเฉียงก็ถามขึนอย่างฉงนใจ

ทุกคนล้วนประหลาดใจเมือได้ยิน เพียงแต่,พวกเขาไม่อาจ
ทราบถึงวิธีการของเย่หยวนได้เลยแม้สกั นิด

3
ด้วยวิธีการจองจําทีแสนโหดร้ายทรมานขนาดนี ทว่าเพียง
หนึงสัมผัส,ความอาฆาตทีสังสมมาแสนนานกลับมลายดับ
สินในพริบตา

และไม่มีใครทราบเลยว่า เย่หยวนใช้วิธีใดถึงสามารถทําเช่น
นันได้ แถมยังช่วยปลดปล่อยจิตวิญญาณศักดิสิทธิของพวก
นางให้เป็ นอิสระได้อีก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม
ใดๆ,และยืนจับจ้องอย่างนิงเงียบ

“หากการคาดเดาของข้าถูกต้อง เขาควรใช้วรยุทธลับจิต

4
 ศักดิสิทธิชนิดหนึงนามว่า,เคล็ดชําระวิญญาณ! การที
สามารถใช้เคล็ดชําระวิญญาณได้ตงแต่
ั อาณาจักรพลังเพียง
แค่นี! ช่างน่าเหลือเชือเกินไป!”

พลันนึกออก,เห่อซูห่ มิงก็กลับขึนในทันใด

“เป็ นไปได้อย่างไร? เคล็ดชําระวิญญาณ? แต่ดว้ ยระดับ

พลังเพียงแค่นน…คงเป็
ั นเคล็ดชําระวิญญาณระดับตํา
สุดกระมัง?”

เป่ ยเหวินเฉียงรูส้ กึ ตกตะลึงอย่างยิงเมือได้ยิน

5
 “ผ่านการฝึ กฝนประสบการณ์นบั ไม่ถว้ น หากมิได้มีความ
ความชํานาญระดับสูง,คงไม่สามารถทําเช่นนีได้เป็ นแน่
เคล็ดชําระวิญญาณทีเย่หยวนใช้เมือครู,่ ข้าเกรงว่า เขาคง
บรรลุจดุ สูงสุดจนคืนสูส่ ามัญแล้ว! เพราะเขาต้องการสือสาร
กับหญิงสาวเหล่านี จึงต้องเข้าชําระความอาฆาตภายในใจ
ทังหมดเสียก่อนดังทีเห็นกัน”

ในบรรดากลุม่ คนเหล่านี คนทีศึกษาและเคยชินกับวรยุทธ

ลับจิตศักดิสิทธิทีสุดคือ,เห่อซูห่ มิง ดังนันเขาจึงกล่าวอธิบาย
ขึนทันทีทตระหนั
ี กทราบ

6
 เคล็ดชําระวิญญาณเป็ นวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิทีใช้เพือรับ
มือกับบุคคลทีตายแล้ว ซึงความสําเร็จในด้านวรยุทธลับจิต
ศักดิสิทธิของเห่อซูห่ มิงเองมิได้ตาต้
ํ อย ดังนันเขาจึงสามารถ
มองเห็นสิงทีเย่หยวนกําลังกระทําอยู่ได้

อย่างไรก็ตาม,เคล็ดชําระวิญญาณทีเย่หยวนใช้ก็แตกต่าง
จากคนทัวไปมากนัก ความทรงพลังของจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิทีเผยออกมา มันไม่สามารถซ่อนอยู่ใต้มา่ นตาของ
เห่อซูห่ มิงได้เลย

7
 เพียงว่าสิงหนึงทีทําให้เห่อซูห่ มิงประหลาดใจทีสุดก็คือ เย่
หยวนสามารถเคลือนไหวเคล็ดวิชานีได้ชาํ ชองตามปรารถนา
นึกด้วยปลายนิว!

เย่หยวนสามารถเชือมต่อกับจิตวิญญาณศักดิสิทธิของหญิง
สาวเหล่านี ทีเต็มไปด้วยความลึกลับได้จริงๆ

เพียงหนึงคําทีเห่อซูห่ มิงจะมอบให้แก่พลังตรงหน้าคือ :
สมบูรณ์แบบ!

8
 ไม่วา่ ความอาฆาตพยาบาทจะเปี ยมล้นแค่ไหนในจิต
วิญญาณ พวกนางทังหมดก็สงบลงทันทีภายใต้การเคลือน
ไหวของเย่หยวน

เมือความอาฆาตแค้นมลายสิน จึงเหลือเพียงร่างวิญญาณ
โปร่งแสงไร้พิษภัยเท่านัน

ในไม่ชา้ ,เย่หยวนก็ทาํ ลายรูปปั นสลักงามทังหมดลง ปั จจุบนั

ปรากฏร่างวิญญาณหลายสิบร่างอยู่ในโถงใหญ่

9
สาวงามในชุดสีเหลืองตรงออกมาจากกลุม่ และเข้าทักทาย
เย่หยวนพร้อมผสานมือคาราวะ

“จิตวิญญาณศักดิสิทธิของน้องข้าค่อนข้างอ่อนแอ เหมยเซ
วียนขอขอบคุณนายน้อยแทนน้องสาวคนอืนๆด้วยสําหรับ
การปลดปล่อย!”

เย่หยวนพยักหน้าให้ทกุ คน และทราบว่าสาวงามในชุดสี

10
เหลืองนางนีนามว่า,ฉินเหมยเซวียน นางเป็ นดวงวิญญาณ
เดียวทีแข็งแกร่งทีสุดในขณะนี

แน่นอนว่าเพราะนางแข็งแกร่งทีสุดจึงสามารถสือสารกับเย่
หยวนผ่านทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิได้ ซึงมีเฉพาะฉินเหม
ยเซวียนเท่านันทีพอหลงเหลือพลังทําเช่นนี แต่คนอืนๆแทบ
ไม่สามารถสือสารกับเย่หยวนได้เลย

ปรากฏว่าวิญญาณของพวกนางถูกจองจําในรูปปั นเป็ นเวลา

กว่าหมืนปี แล้ว นับวันยิงอ่อนกําลังลงต่อเนือง และพวกนาง
จะสูญสลายราวกับเมฆาปลิดปลิวเมือใดก็มิทราบ อย่างไรก็
ตาม,พวกนางไม่มีพลังมากพอทีจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็ น
อิสระได้เลย

11
“เอาล่ะ,ในเมือร่างหินของพวกท่านถูกทําลายลงเรียบร้อย
พวกท่านทังหมดก็เป็ นอิสระแล้ว เรืองในอดีตให้มนั แล้วกัน
ไป,กลับสูว่ ฏั จักรเวียนว่ายตายเกิดเสียเถิด!”

เย่หยวนกล่าวด้วยเสียงเรียบสงบ

เย่หยวนทราบว่าหญิงสาวเหล่านีย่อมมีเรืองราวมากมายใน
อดีต แต่เมือกาลเวลาไหลผ่านมาเนินนานขนาดนี,พวกนาง
ก็ไม่ควรยึดติดทางโลกและเริมชีวิตใหม่เช่นกัน

12
 แต่ฉินเหมยเซวียนกลับส่ายหน้าและกล่าวว่า

“นายน้อย,พวกเราพึงพูดคุยและหาข้อสรุปกันแล้ว พร้อม
ตัดสินใจทีจะไม่กลับสูว่ ฏั จักรในตอนนี!”

คิวของเย่หยวนขมวดขึนและกล่าวเย้ยหยันตอบทันทีวา่

“ข้าช่วยพวกท่านเพียงเพราะรูส้ กึ สงสารต่อชะตากรรมอัน
น่าขมขืนของพวกท่านทังสิน แต่ในเมือยังจะดือดึงสร้างบาป
สร้างกรรมต่อ พวกท่านก็อย่าได้ถือโทษโกรธข้า!”

13
ฉินเหมยเซวียนตืนตระหนกยิงเมือได้ยินดังนัน นางรีบส่าย
หน้าไปมาซําๆและเร่งกล่าวว่า

“นายน้อย,ท่านกําลังเข้าใจผิด!”

และเห็นว่าเย่หยวนยังคงไม่กระจ่างชัด ฉินเหมยเซวียนจึงไม่
นิงเฉยพร้อมกล่าวต่อทันทีวา่

“แม้พวกเราจะเหลือแค่จิตวิญญาณศักดิสิทธิ แต่ในตอนที
ยังมีชีวิต,พวกเราล้วนเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียมทาน

14
หากให้เปรียบเทียบแล้ว,ย่อมแข็งแกร่งกว่าสหายร่วมเดิน
ทางของท่านทังสิน! อย่างน้อยทีสุด,ข้าเชือว่าพวกเราจะ
สามารถช่วยเหลืออะไรนายน้อยได้บา้ งหลังจากนี!”

สําหรับการตัดสินใจนีของฉินเหมยเซวียน ทําให้เย่หยวน
ค่อนข้างแปลกใจไม่นอ้ ย

จิตวิญญาณศักดิสิทธิทีถูกขุมขังมานานนับพันนับหมืนปี
โดยส่วนใหญ่,ล้วนมีความปรารถนาทียิงใหญ่ทสุี ดคือ การ
กลับสูว่ ฏั จักรเวียนว่ายตายเกิดอีกครัง

15
แต่หญิงสาวเหล่านีกลับเลือกอยู่เคียงข้างตัวข้าด้วยความ
เต็มใจ และไม่ตอ้ งการกลับสูว่ ฏั จักรเวียนว่ายตายเกิดแทน

เย่หยวนรําพึงกับตนเองสักครูแ่ ละกล่าวว่า

“พวกท่านคงมีความปรารถนาทียังไม่สมั ฤทธิผลใช่หรือ
ไม่?”

“เอ่อ…”

16
 ฉินเหมยเซวียนดูลงั เลในทันตา

เย่หยวนเข่นเสียงหัวเราะเย้ยหยันเบาๆเมือเห็นท่าทางอีก
ฝ่ าย และกล่าวว่า

“หึ! ท่านคงคิดว่านายน้อยคนนีหัวอ่อนและง่ายต่อการ
หลอกล่อ? หรือบางที,ท่านอาจเห็นว่า นายน้อยคนนี
สามารถรับใครร่วมเดินทางด้วยก็ได้ แม้จะไม่รูจ้ กั ภูมิหลังมา
ก่อน?”

เย่หยวนรูว้ า่ หญิงสาวเหล่านีมิใช่คนดีในตอนทียังมีชีวิตอยู่

17
 มันเพียงว่า,พวกนางอ่อนแอเกินไปในปั จจุบนั นันเป็ น
เหตุผลทีพวกนางต้องทําตัวน่าสงสารแบบนี

หากปล่อยให้พวกนางฟื นพลังมาได้ พวกนางอาจลงมือ

เคลือนไหวอะไรบางอย่าง!

ดังนัน,เมือสนทนากับพวกนาง เย่หยวนจึงไม่คอ่ ยสุภาพเท่า

ไหร่นกั

18
 ฉินเหมยเซวียนตกใจอย่างมากเมือได้ยินและกล่าวว่า

“เหมยเซวียนมิได้หมายความเช่นนันจริงๆ เพียงแค่…”

จู่ๆนําเสียงของฉินเหมยเซียนก็เปลียนไปและกล่าวต่อว่า

“แท้ทจริ
ี งแล้ว,พวกเราพีน้องถูกจับตัวมาโดยอสูรชัวนัน
ตังแต่สมัยอดีตกาล และในหมูพ่ วกเรา,อสูรชัวได้จบั พีสาว
คนโตให้แก่เทพนอกรีตจือหยวน เพือไปเป็ นนางบําเรอกาม
ซึงหนีบุญคุณของพีสาวคนโตช่างยิงใหญ่ตอ่ พวกเรายิงนัก
หากไม่มีการเสียสละของนางในครานัน เราคงตายไปนาน
แล้ว แม้จะทราบว่านางมิได้อยู่บนโลกนีอีกต่อไป,แต่ไม่วา่

19
 อย่างไร เราก็อยากจะเห็นนางเป็ นครังสุดท้าย”

คิวของเย่หยวนมุย่ ขึนจนแทบชนกันเมือได้ยินเช่นนัน สักครู ่

คลืนยักษ์กลับก่อตัวพร้อมเข้าโถมสูจ่ ิตใจของเย่หยวนอย่าง
รวดเร็ว

หญิงสาวเหล่านีอยู่ในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั คงเฟื องฟูถึง

ขีดสุด!

เทพนอกรีตจือหยวนทีหลุดออกมาจากปากของนาง ผูน้ นจั

ั ก

20
 ต้องเป็ นเซียนแห่งอาณาจักรพระเจ้าอย่างแน่นอน!

สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนยังคงนิงสงบ แต่หวั ใจของ

เขาในตอนนีแทบพุง่ ออกจากลําคอแล้ว

ในยุคปั จจุบนั ,ไม่มีใครคลังไคล้หรือถวินหาอาณาจักรพระ

เจ้า มากไปกว่าบุรุษนามสองพยางค์,เย่ หยวน!

ในช่วงชีวิตนี,ความปรารถนาอันยิงใหญ่ทสุี ดของเย่หยวน
นอกเหนือจากการฆ่าจีฉางหลานแล้ว ก็คือการตามล่าแสวง

21
 หาอาณาจักรพระเจ้า

ฉินเหมยเซวียนมิได้สงั เกตสภาพจิตใจของเย่หยวนในขณะนี
และยังคงกล่าวต่อว่า

“ยิงไปกว่านัน พวกเราเหล่าพีน้องยังต้องขอบคุณนายน้อย
อย่างไม่มีสนสุ
ิ ด และต้องการตอบแทนเป็ นความกตัญ ู
ของพวกเรากลับไป นันจึงเป็ นเหตุผลว่าทําไม พวกเราถึง
ต้องการช่วยเหลือท่าน”

22
 เย่หยวนครุน่ คิดอีกครูห่ นึง ก่อนจะกล่าวอย่างฉุนเฉียวเล็ก
น้อยว่า

“เอาล่ะ,เข้าใจแล้ว พวกท่านเข้ามาในเครืองรางวิญญาณ
พืนทีก่อนเถอะ หลังจากนี,ข้าจะช่วยพวกท่านขัดเกลาจิต
วิญญาณศักดิให้เสถียรขึนเอง เข้าไปพักผ่อนตามสบาย”

ฉินเหมยเซวียนดีใจอย่างมากเมือได้ยินเช่นนัน และเร่งกล่าว
ขอบคุณซําไปมาด้วยความซาบซึง

“ขอบพระคุณยิงนายน้อย! ขอบคุณอย่างยิงนายน้อย!”

23
เพียงมือโบกสะบัดเบาๆกลางอากาศ เย่หยวนก็นาํ พวกนาง
เข้าสูเ่ ครืองรางวิญญาณพืนทีทันที

ต่อหน้าผูค้ นมากมายเช่นนี เย่หยวนเลือกทีจะไม่ใช้เจดีย ์

เลืองสวรรค์เป็ นธรรมดา การมีอยู่ของเจดียเ์ ลืองสวรรค์ แม้
กระทังเซียนแห่งอาณาจักรพระเจ้ายังให้ความสนใจ หากเย่
หยวนหยิบมันออกมาตอนนี,มีหรือทีชีวิตของเขายังคง
ปลอดภัย?

24
 ตอนที751 เส้ นทางทังสาม

“เย่หยวน,แกยังเด็กมาก แล้วจะมันใจได้อย่างไรว่า,ร่างของ
เจ้าจะไม่ถกู จิงจอกเจ้าเล่หเ์ หล่านันสูบจนแห้ง!”

เป่ ยเหวินเฉียงตะวาดขึนอย่างไม้พอใจ เมือเห็นเย่หยวนให้

ความสําคัญกับเหล่าหญิงสาวเกินควร

ความงามเหล่านันเกือบคราชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล
แล้ว หากพวกนางกลับสูว่ ฏั จักรก็แล้วไป แต่ภาพฉากทีเย่
1
 หยวนกระทําเมือครูห่ มายความอันใด?

ยิงไปกว่านัน,เป่ ยเหวินเฉียงยังเห็นว่า เย่หยวนและหญิงสาว

ในชุดสีเหลืองกําลังสือสารกันจริงๆก่อนหน้าผ่านจิต
วิญญาณศักดิ ดังนัน,พวกเขาอาจมีเจตนาอืนแอบแฝงนอก
จากมองตา!

แต่เพียงว่า,การดํารงอยู่ของจุนเทียนยู่ทเป็
ี นดังขวากหนามนี
กลับทําให้เขาต้องระมัดระวังอย่างไม่น่าเชือ ดังนันเขาจึงทํา
ได้เพียงกล่าวถากถางเท่านัน

เมือคําพูดเหล่านีของเขาดังออกไป ทุกคนต่างก็จบั จ้องเย่

2
 หยวนด้วยสายตาแปลกๆ

แม้หญิงสาวเหล่านีจะเป็ นร่างวิญญาณ แต่รูปร่างหน้าตา

ของพวกนางเรียกได้วา่ ไม่ธรรมดา หรือทีเย่หยวนกระทําเช่น
นี…เขาจะต้องการหญิงบําเรอ?

เย่หยวนเหลือบมองเป่ ยเหวินเฉียงด้วยหางตาอันไร้อารมณ์
และกล่าวว่า

“มันเป็ นเรืองของข้า แล้วท่านเกียวอันใด?”

3
 “แก! หึ! แม้อยากจะเสพสุขกับพวกนางเพียงใด แต่ก่อน
อืน,จําเป็ นต้องหาทางออกจากถําให้ได้!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขึนด้วนเสียงอันเย็นชา

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“หากต้องการออกจากถํา,ข้าแนะให้ทา่ นทิงเจตนาแอบแฝง
ทังหมดลงไว้เบืองหลังเสียก่อน! อย่าอ้างว่าพีชายของตน
เป็ นถึงเจ็ดบุตรเทวะ แม้เขาจะเป็ นจักรพรรดิหยก,ข้าเองก็ไม่
แยแส!”

4
ประโยคนีกลับต้องทําให้เป่ ยเหวินเฉียงสําลักในบัดดล แต่
เมือเห็นท่าทางและนําเสียงอันเด็ดเดียวเช่นนีของเย่หยวน
เขาเองก็ไม่กล้าเคลือนไหวใดๆอีกต่อไป

เป็ นทีกระช่างชัดแล้วว่า,ถึงแม้อาณาจักรพลังของเย่หยวน
จะอ่อนแอ แต่เขากลับมีวิธีการและลูกเล่นต่างๆทีเกิน
จินตนาการมาทดแทนเอาไว้

หากไม่มีเย่หยวน ก็ลืมไปได้เลยสําหรับความหวังทีจะรอด

5
 ชีวิตออกจากถํา กระทังแม่นาสายหนึ
ํ ง พวกเขายังไม่มี
ปั ญญาข้ามด้วยซํา!

ตังแต่ตน้ จนถึงตอนนี,ความหวังทียิงใหญ่ทสุี ดเพียงหนึง

เดียวของพวกเขา กลับเป็ นเจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าทีอ่อนแอทีสุด

“เย่หยวน,ดูเหมือนว่าไม่มีเส้นทางอืนอีกแล้ว นอกจากเข้า
ไปยังโถงใหญ่แห่งนี?”

หยินเทียนหยาก้าวออกมาเพือเอ่ยถาม

6
เย่หยวนสาดสายตาใส่อีกฝ่ ายอย่างรวดเร็วและถามสวนไป
ว่า

“ท่านไม่ได้บอกว่า,ตนทราบตําแหน่งของศิษย์นอ้ งเล็กตังแต่
แรกอยู่แล้วรึ?”

หยินเทียนหยายิมอย่างขมขืนและกล่าวว่า

“ไม่อาจทราบเลยว่าเหตุใด ในตอนทีอยู่นอกถํายังสัมผัส
ตําแหน่งได้อย่างชัดเจน แต่เมือเข้ามาภายใน,ทุกอย่างราว

7
 กับถูกตัดขาดสิน”

เย่หยวนอดกลับมาคิดทบทวนกับตนเองไม่ได้เลยเมือได้ยิน
หากสิงทีหยินเทียนหยากล่าวเป็ นความจริง,สถานทีแห่งนีก็
เริมมีกลินการหักหลังฟุง้ ออกมาบ้างแล้ว

เย่หยวนถอนสติออกจากความคิด และกล่าวว่า

“ไม่มีทางอืน งันคงต้องลองเข้าไปดูแล้ว”

8
ทุกคนตรงเข้ามาในโถงขนาดใหญ่จนพบประตูอีกบานภาย
ใน ทว่าเปย่เหวินเฉียงและคนอืนๆต่างต้องสะดุง้ ไปตามๆกัน
เมือได้ยินเสียงบางอย่างคล้ายง้างสายธนูดงั จนต้องย่าง
ถอยไปก้าวหนึง

ถําโบราณแห่งนีผิดประหลาดอย่างไม่น่าเชือ ซึงใครจะรูว้ า่ ,
หน้าประตูบานนีจะมีกบั ดักอะไรซ่อนเร้นอยู่บา้ งหรือไม่

เย่หยวนกลับไม่ขวัญอ่อน พร้อมก้าวย่างออกไปโดยตรงเพือ
ผลักประตูตรงหน้าให้เปิ ดออกและเข้าไป ในท้ายทีสุดแล้วก็

9
 ไม่มีอะไรเกิดขึน

เมือเป่ ยเหวินเฉียงและคนอืนๆเห็นดังนัน ล้วนต้องถอนกาย

ใจกันยกใหญ่อย่างโล่งอก

“ค่ายกลมิต!ิ ”

ทันทีทพวกเขาเข้
ี าไปภายในห้องโถงใหญ่อีกแห่ง บางคนก็
อุทานขึนทันที

10
ภายในห้องโถงนีดูเหมือนจะไม่มีสงใดอื
ิ น แต่หากสังเกตดีๆ
แล้ว,จะพบค่ายกลส่งมิติอยู่สองจุดซ้ายและขวา!

และในเวลานันเอง,เงาร่างหนึงโปร่งแสงราวกับภาพฉากก็
ปรากฏขึน

“ทุกท่านทีมาถึงสถานทีแห่งนี ก็เท่ากับว่าผ่านการทดสอบ
แล้ว พวกท่านทังหลาย ถือเป็ นบุคคลแห่งโชคชะตาของข้า,
เซียหลิงซี! อายุขยั ของเซียหลิงซีผนู้ ีได้ดบั สูญลงแล้ว แต่ขา้
ยังมิได้ผสู้ ืบทอดทีเหมาะสมพอ,จึงต้องสร้างบททดสอบ
เหล่านีขึนมา แต่ก่อนทีข้าจะสินใจลงไป,ข้าได้เตรียมทาง

11
เลือกให้พวกท่านทังหมดสองทาง ค่ายกลมิติทางด้านซ้าย,
ข้าได้ออกแบบบททดสอบทังสามแห่งแก่พวกท่าน หากผูใ้ ด
สามารถผ่านไปได้,ก็จะได้รบั มรดกทังหมดพร้อมเสือคลุม
ของข้า,เซียหลิงซีผนู้ ีไป มันคือของทีข้าเรียนรูแ้ ละสังสมมา
ชัวชีวิต,หากผ่านบททดสอบไปได้ก็จงเอาไปให้หมด! ส่วน
ค่ายกลมิติทางด้านขวา,คือทางออกจากถําแห่งนี สําหรับ
คนทีไม่เต็มใจจะเข้ารับการทดสอบ ทังหมดขึนอยู่กบั การ
ตัดสินใจของพวกท่านแล้ว”

เงาร่างชายชราในชุดปราชญ์แห่งเต๋าผมราวสง่า,เรียกตัวเอง
ว่าเซียหลิงซี และเมือทุกคนได้ยินทีเขากล่าวเช่นนัน ขา
กรรไกรของทุกคนก็แทบร่วงลงพืน

12
 เป็ นทีชัดเจนยิงว่า,เซียหลิงซีผนู้ ีเป็ นเจ้าของถําโบราณ

และคํากล่าวเมือครูข่ องเซียหลิงซีก็สร้างความโกลาหลครัง
ใหลญ่กลางฝูงชนทันที

“ถ้าเช่นนัน,ทังแม่นาวารี
ํ ดงึ ดูดและสาวงามในโถงใหญ่ก่อน
หน้า ทังหมดคือการทดสอบ!”

“ดูเหมือนว่า,ท่านเซียหลิงซีผนู้ ีน่าจะเป็ นเซียนอาณาจักร

เต๋าลึกลําเป็ นอย่างน้อย! หากเราสามารถสืบทอดเสือคลุม

13
 ของท่านได้ละ่ ก็…”

“เหอะ เหอะ,อย่างเจ้าจะได้รบั เสือคลุม? หวังสูงเกินไปหรือ

เปล่า? เพียงการทดสอบเล็กน้อยก่อนหน้า,พวกเรายังต้อง
ส่ายหน้าแล้ว ยิงเป็ นการทดสอบสามด่านสุดท้าย,มันไม่เท่า
กับว่าเราวิงไปหาทีตายเลยรึ?”

“ถูกต้องแล้ว ถําแห่งนีมันปิ ดประหลาดจนน่าสะพรึงเหลือ

เกิน แล้วเรายังจะอยู่ทนีี เพือ? ชีวิตน้อยๆของพวกเราสําคัญ
กว่าสิงใด!”

14
เหล่านักสูเ้ สียงแตกออกเป็ นสองฝ่ ายอย่างรวดเร็ว ฝ่ ายหนึง
ต้องการเข้าไปยังค่ายกลมิติดา้ นซ้าย,หวังพึงพาโชคชะตา
เบืองหน้า แต่อีกฝ่ ายกลับต้องการออกไปจากทีนีโดยเร็ว
ด้วยการเข้าไปยังค่ายกลมิติดา้ นขวา

สําหรับมรดกของเซียนแห่งอาณาจักรเต๋าลึกลํา มันน่าดึงดูด
ใจอย่างยิง!

สิงหนึงทีควรทราบก่อนเลยก็คือ,เจ้าเมืองดินแดนเทวะตะวัน
พิโรธ ยังอยู่แค่อาณาจักรเต๋าลึกลําระดับหนึงเท่านัน

15
 หากพวกเขาสามารถรับสืบทอดเสือคลุมของเซียหลิงซีได้
อาจกล่าวว่า,เป็ นดังปลาคาร์พกระโดดข้ามสูป่ ระตูมงั กรก็ไม่
ผิด

ดังนัน,นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่จงึ เอนไปยังค่ายกลในด้านซ้ายมือ

มากกว่า

“ท่านเย่…เราควรไปทางไหนดี?”

16
เมือปรากฏตัวเลือก หยินเทียนหยาจึงต้องเชือฟั งคํากล่าว
ของเย่หยวนอย่างเคร่งคัด

หากกล่าวว่าใครมีสิทธิพดู มากทีสุดในขณะนี คงไม่มีใคร

อืนนอกจากเย่หยวนอีกแล้ว

เป่ ยเหวินเฉียงไม่ได้เอ่ยปากกล่าว แต่เมือได้ยินหยินเทียน

หยาถามออกไป หูของเขากลับกระตุกโดยไม่ตงใจ
ั เช่นนัน,
เขาเองก็ตอ้ งการฟั งคําตอบของเย่หยวน

17
 ทว่าเย่หยวนกล่าวตอบ

“อันทีจริง,ข้าไม่คิดทีจะไปทังสองทาง ซึงอยากรูเ้ ช่นกันว่า

ผลจะเป็ นเช่นไร?”

“เอ่อ…ไม่ใช่ทงสองทาง?
ั แต่ในห้องโถงนีมันไม่มีทางอืนให้
ไปแล้ว!”

หยินเทียนหยากล่าวขึน

18
ในขณะทีเย่หยวนกําลังอ้าปากกล่าวตอบ เห่อซูห่ มิงกลับได้
จังหวะระเบิดเสียงหัวเราะดังและกล่าวแทรกขึนว่า

“ในเมือไม่ใช่ทงสองทาง,ย่
ั อมมีทางทีสามอยู่เสมอ!”

ตามทีเขากล่าวไป เห่อซูห่ มิงเดินวนรอบค่ายกลมิติทงั

สองอย่างฉงนครูห่ นึง ก่อนจะทะลุไปด้านในสุดของห้องโถง

กําแพงด้านในสุดของโถงนีมีเพียงเชิงเทียนบนกําแพง
ประดับอยู่ หากแต่เห่อซูห่ มิงกลับรูท้ นั และดึงเชิงเทียนนันลง
ทีหนึง

จากนัน,ฉากอันน่าประหลาดใจก็ก่อเกิด!

19
 พลังปราณจํานวนมหาศาลอันท่วมท้นทะลักท่วมห้องโถง
ใหญ่อย่างรวดเร็ว ภายใต้สายตาของทุกคนทีจับจ้อง,ค่าย
กลมิติอนั ทีสามปรากฏขึนด้านหลังค่ายกลมิติซา้ ยขวาทัง
สองในทันที!

“ไอ๊ย๊า! ยังมีคา่ ยกลมิติอีกอันซ่อนอยู่จริงๆ! กลับกลายเป็ น

ว่าค่ายกลมิติทงสองเป็
ั นกับดักทังคู!่ ”

20
“จอมปราชญ์โอสถเห่อสมแล้วทีได้ชือเป็ น ปรมาจารย์คา่ ย
กลระดับเจ็ด ถึงสามารถค้นพบค่ายกลมิติลบั ทีซ่อนอยู่ได้!
เป็ นอีกหนึงครังทีพวกเรารอดพ้นจากหายนะ!”

“เกือบไปแล้ว! เกือบจะหลงกลท่านเซียหลิงซีเข้าเสียแล้ว!”

เมือทุกคนเห็นค่ายกลมิติอนั ทีสามปรากฏขึน ทังหมดล้วน

21
 ถอยหายใจเฮือกใหญ่อย่างพร้อมเพรียง

ค่ายกลมิติอนั ทีสามถูกซ่อนไว้อย่างลึกลับ และค่ายกลมิติ

ทังสองก่อนหน้าถูกสร้างเพือหลอกล่อเท่านัน

เซียหลิงซีหลอกล่อให้ทกุ คนหลงระเริงไปกับมรดก และภาพ

วาดฝันแห่งความสําเร็จ แต่หารูไ้ ม่วา่ ,เบืองหลังของเขากลับ
แฝงเจตนาร้ายเอาไว้!

เห่อซูห่ มิงหันไปมองเย่หยวนอย่างใจจดใจจ่อ ด้วยท่าทางที

เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

22
นับตังแต่ทเห่
ี อซูห่ มิงรูจ้ กั เย่หยวน ตัวเขามักถูกหักหน้าโดย
เย่หยวนมาตลอด

แต่เมือครู,่ ในตอนทีทุกคนกําลังสนทนาอย่างจ้าระหวันว่าจะ
เข้าค่ายกลมิติดา้ นไหน เห่อซูห่ มิงก็สมั ผัสได้ถึงความผิด
ปกติได้อย่างรวดเร็ว

23
 ตอนที752 เหตุใดถึงไม่เข้ าไปก่อน
ล่ะ?

ช่วงเวลาทีเย่หยวนกําลังจะเอ่ยปากกล่าว เห่อซูห่ มิงทราบ

ทันทีวา่ ,อีกฝ่ ายเองก็สามารถสัมผัสถึงความผิดปกติได้เช่น
กัน

ดังนัน,เขาจะปล่อยให้เย่หยวนเพลิดเพลินไปกับคําชืนชมคน
เดียวได้อย่างไร? ดังนัน,เขาจึงชิงจังหวะกล่าวแทรกขึนทันที

1
 เกียวกับค่ายกลมิติอนั ทีสาม

ในความเป็ นจริง,เมือมองปฏิกิรยิ าของทุกคนในปั จจุบนั ตัว

เห่อซูห่ มิงรูส้ กึ ดีอย่างบอกไม่ถกู

จอมปราชญ์โอสถและปรมาจารย์คา่ ยกลระดับเจ็ด สอง

ตําแหน่งนีมิใช่ปา้ ยแขวนคอเล่นๆ

สําหรับคนส่วนใหญ่แล้ว,สถานะเหล่านีเป็ นทียอมรับใน
ระดับสากล!

2
หากเปรียบเทียบให้ชดั เจนขึนคือ ทุกคนทัวแดนล่างต่างยอม
รับในตัวยอดฝี มืออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าและ
อาณาจักรอนัตตามากกว่า แม้นกั สูอ้ าณาจักรหมืนสมุทร
ไพศาลจะทําประโยชน์มากกว่าก็ตาม

เห่อซูห่ มิงทีเป็ นถึงจอมปราชญ์โอสถ,พ่วงตําแหน่ง

ปรมาจารย์คา่ ยกลระดับเจ็ด เมือเขาค้นพบค่ายกลมิติทีถูก
ซ่อนอยู่เพียงเล็กน้อย เขากลับถูกเถิดทูนชูเหนือฟ้าในทันที

โดยเฉพาะอย่างยิงกับเป่ ยเหวินเฉียงทีชืนชมเห่อซูห่ มิงไม่

หยุดปาก
3
 “ท่านปรมาจารย์เห่อช่างสุดยอมสมคํารําลือ! เพียงเศษ
เสียวฝี มือในศาสตร์แห่งค่ายกลของท่าน,มันก็เหนือกว่าใคร
บางคนแถวนีแล้ว!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวเสียดสีในบัดดล

เป่ ยเหวินเฉียงมิได้กล่าวชืนชมจากใจโดยไม่ตอ้ งสงสัย เขา

เองก็รบั รูไ้ ด้นานแล้วว่า,เย่หยวนเองก็มองเรืองค่ายกลมิติอนั
ทีสามออก เพียงแต่ถกู เห่อซูห่ มิงแย่งกล่าวเพือเอาหน้าเอา
ตาเสียก่อน

เมือเปรียบเทียบตําแหน่งและฐานะศักดิ เห่อซูห่ มิงเหนือกว่า

เย่หยวนอยู่หลายขุม

4
แม้เป่ ยเหวินเฉียงทราบดีวา่ ,ความแข็งแกร่งโดยรวมของเย่
หยวนเป็ นสิงทีน่ากลัวมาก แต่เมือมีช่องจังหวะเล่นงานเย่
หยวนได้,เขาก็ยินดีทจะซํ
ี าโดยไม่ลงั เล

“ฮ่าฮ่า…ไม่เลย,ไม่เลย! ข้ามิได้มีฝีมือใดๆ ท่านเจ้าเมือง

เป่ ยสุภาพเกินไปแล้ว!”

เห่อซูห่ มิงกล่าวขึนพร้อมหัวเราะอย่างมาความสุข

5
 ในทีสุดแสงไฟบนเวทีก็ตกมาสูต่ วั เขาอีกครัง พร้อมผูค้ นที
ทอดทิงเย่หยวนอย่างไม่สนใจใยดีใดๆ เมือเห็นภาพฉากเช่น
นี,เห่อซูห่ มิงก็รูส้ กึ เบิกบานใจอย่างไม่น่าเชือ

“เหอะ,เขาแสดงฝี มืออันใดออกมา? ลีลาร่อนเอวใส่รูป

ปั น?”

หลัวเฟิ นทีทนฟั งอยู่นาน กล่าวออกมาด้ายท่าทีไม่พอใจ

เนืองจากก่อนหน้า,พวกเห่อวูห่ มิงเลือกข้างอย่างชัดเจนแล้ว

6
ดังนันหลัวเฟิ นจึงไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพใดๆอีก และเมือได้เขา
ทีกําลังภาคภูมิใจกับความสําเร็จเล็กๆน้อยๆ หลัวเฟิ นเองก็
ไม่พอใจเช่นกัน

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ดูทา่ จอมปราชญ์โอสถเห่อจะเก็บกดมานานมากแล้ว
ปล่อยให้เขามีความสุขบางเสียเป็ นไร”

หลังจากทีทุกคนกล่าวชืนชมเห่อซูห่ มิงอยู่พกั หนึง ทังหมดก็

กลับมาเข้ารูปเข้ารอยอีกครัง

7
แต่เนืองจากเห่อซูห่ มิงเป็ นคนค้นพบค่ายกลมิติทีซ่อนอยู่ ดัง
นันจึงไม่มีใครเอ่ยปากถามเย่หยวนอีก

“ในเมือท่านปรมาจารย์เห่อค้นพบค่ายกลมิติของจริงแล้ว,
งันก็เข้าไปกันเถอะ!”

เป่ ยเหยินเฉียงกล่าวเน้นคําด้วยเสียงฟั งชัด

“เดียวก่อน!”

8
ในขณะทีทุกคนกําลังจะเดินทางเข้าไป แต่จ่ๆู พวกเขาก็ถกู
หยุดโดยเย่หยวน

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขานรับด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิมว่า

“อะไรอีก? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…ท่านเย่คงไม่พอใจทีอีก

ฝ่ ายค้นพบค่ายกลก่อนตนเอง?”

เย่หยวนเหยียดยิมสีเย็นเยือกออกมา และกล่าวว่า

9
 “แน่นอนว่าข้าไม่มีขอ้ คัดค้านใดๆหากท่านต้องการจะเข้า
ค่ายกลมิติอนั ทีสามนี แต่ก็อย่าได้ตาํ หนิเช่นกันว่าข้าไม่
เตือน,หากท่านยังยืนกรานทีจะเข้าไปจริงๆ”

คํากล่าวของเย่หยวนทําให้เป่ ยเหวินเฉียงแอบตืนตระหนกใน
ใจ แต่ใบหน้าของเขายังเต็มไปด้วยความไม่เชือ ในขณะที
กล่าวสวนกลับไปว่า

“เหอะ,ทีแท้ทา่ นเย่ก็อิจฉาท่านปรมาจารย์เห่อ? หากท่าน

จงใจกล่าวขู่เกินจริง,เพือกูห้ น้ากลับคืน ท่านไม่คิดรึวา่
ความคิดเช่นนีมันเด็กน้อยสินดี?”

10
 เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมเช่นเดิม

“เอาล่ะ เข้าไปข้างในเถอะ ข้าไม่หา้ มใดๆอีกแล้ว”

เย่หยวนยืนนิงพร้อมใบหน้าทีประดับด้วยรอยยิม แต่รอยยิม
นันกลับทําให้ภายในใจเป่ ยเหวินเฉียงต้องสันสะท้าน พร้อม
ความลังเลทีปรากฏขึนฉับพลัน

ทีกลุม่ ของพวกเขารอดชีวิตจนถึงตอนนี ทังหมดเป็ นเพราะ

11
 ความช่วยเหลือของเย่หยวนทังสิน ซึงนีเป็ นความจริงทีไม่
อาจปฏิเสธได้

เป่ ยเหวินเฉียงจ้องสังเกตเย่หยวนตังแต่ลอบมองอยู่นอกถํา
แล้ว และเขาก็รูส้ กึ ได้วา่ เด็กคนนีมิได้ง่าย หลังจากเข้ามาใน
ถํามันก็เป็ นเช่นนันจริง,ความสามารถอันหลากหลายของเย่
หยวน ทําให้เขารูส้ กึ อยากรูอ้ ยากเห็นมากขึน,รวมไปถึง
ความลึกลับของเด็กคนนี

ณ ปั จจุบนั นีเอง คํากล่าวของเย่หยวนสืออย่างชัดแจ้งว่า,

ค่ายกลมิติอนั ทีสามนีมีผิดปกติ เป่ ยเหวินเฉียงทีได้ยินดังนัน
ก็ไม่มีทางเลือกอืน นอกจากระแวดระวังตัวมากขึน

12
“เย่หยวน อย่าคิดว่า,คํากล่าวเพียงสองสามคําของเจ้าจะ
สามารถล่อลวงจิตใจผูค้ นได้! เหตุใดเจ้าถึงไม่กล่าวตังแต่
แรกล่ะว่า ค่ายกลมิติอนั ทีสามมิใช่เส้นทางจริง? พอข้าเป็ น
คนค้นพบ,กลับพึงมาบอก?”

เห่อซูห่ มิงกล่าวอย่างไม่พอใจ

เมือครูเ่ ขารูส้ กึ อิมเอมใจอย่างมากกับทุกคํายกย่อง แต่เมือ

เย่หยวนเข้ามาปลุกปั นให้เกิดความกังขาในใจของผูค้ น มี

13
 หรือทีเห่อซูห่ มิงยังมีความสุขอยู่ได้?

เย่หยวนส่ายหัวอย่างหน่ายใจเล็กน้อยเมือได้ยินคําพูดเหล่า
นัน ก่อนจะกล่าวตอบว่า

“หากผูใ้ ดเต็มใจติดตามจอมปราชญ์โอสถเห่อเข้าไปก็เชิญ
และในเมือจอมปราชญ์โอสถเห่อเป็ นผูค้ น้ พบค่ายกลมิติอนั
ทีสามนี,แล้วเหตุใดท่านถึงไม่เป็ นคนนําล่ะ?”

“ข้า…ข้าจะไปเดียวนีแหละ! ใครกันแน่ทีต้องกลัวใคร!”

14
เมือเห่อซูห่ มิงถูกกระตุน้ โดยเย่หยวนเช่นนี มีหรือทีจะยอม?
เขาจําต้องรักษาตนเองเอาไว้ กระนัน,ตามทีตนกล่าวไป เขา
จึงเริมย่างก้าวเข้าสูค่ า่ ยกลมิติอนั ทีสาม!

“ทุกคนอย่าได้หลงผิดกับกลอุบายของเด็กคนนี เล่หเ์ หลียม

ของมันมากมายเหลือคณานับ! ค่ายกลมิติอนั นีเป็ นเส้นทาง
ทีถูกต้องแล้ว! ผูใ้ ดเต็มใจ,จงตามข้าเข้ามา!”

เห่องซูห่ มิงตะโกนเสียงดังฟั งชัด

15
ในขณะทีกล่าว,เขาก็คอ่ ยๆย่างก้าวเข้าใกล้คา่ ยกลมิติอนั ที
สามอย่างเชืองช้า แต่เมือหันหลังกลับไป,ปรากฏว่าไม่มีใคร
เดินตามเขามาเลยแม้แต่คนเดียว!

หากตันหวูอ่ ยู่ใกล้ๆ เขาคงเดินตามเห่อซูห่ มิงเข้าไปพร้อมกัน

แน่นอน แต่น่าเสียดาย,ทีเขาถูกจุนเทียนยู่ฆ่าตายไปนาน
แล้ว

เหล่านักสูต้ า่ งกล่าวชืนชมยกย่องเห่อซูห่ มิงก่อนหน้า แต่ใน

16
ความเป็ นจริง,กลับไม่มีใครกล่าวก้าวออกไปเลยสักคน แม้
แต่เป่ ยเหวินเฉียงทียกย่องเห่อซูห่ มิงไม่หยุดปาก,ยังต้องยืน
นิงเช่นกัน

ใบหน้าแก่ชราของเห่อซูห่ มิงเปลียนเป็ นสีแดง ก่อนจะ

กระทืบเท้าดัง เขาทังรูส้ กึ อับอายและโมโหในเวลาเดียวกัน

“ทุกคน!”

17
สถานการณ์เช่นนี,ใบหน้าของเขาถูกบดขยีอย่างย่อยยับ

ทังๆทีเขายินดีเป็ นผูน้ าํ เดินเข้าไป แต่ทกุ คนกลับไม่ไว้หน้า

ใดๆ!

เว้นเสียแต่เรืองนีเกียวพันกับชีวิตและความตายโดยตรง
แล้วพวกเขาจะกล้าตัดสินใจอะไรง่ายๆได้อย่างไร?

หากทุกคนไม่ได้ยินคําเตือนของเย่หยวนก่อนหน้า พวกเขา
ทังหมดคงเดินตามเห่อซูห่ มิงไปแล้วแน่นอนในปั จจุบนั

18
เพียงแต่วา่ ,การกระทําของเย่หยวนในคราวก่อนๆหน้า มัน
สามารถช่วยชีวิตของพวกเขาได้จริง ดังนันคําพูดของเด็ก
หนุ่มคนนีจึงมีนาหนั
ํ กต่างจากอีกฝ่ ายโดยสินเชิง

เพียงเย่หยวนส่งเสียงเตือนครังเดียว พวกเขาก็ไม่กล้าเสียง
อีกต่อไป

“เห้ออ…ท่านจอมปราชญ์โอสถเห่อ ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่
มีใครเชือมันในการตัดสินของท่านเลย! แต่ทา่ นเองก็ดมู ี
ความมันใจกับเส้นทางทีตนเลือกดีหนิ? เหตุใด…ท่านถึงไม่
19
ลองเข้าไปก่อนล่ะ? บางทีคา่ ยกลมิตินีอาจพาท่านขึนสวรรค์
ได้เลยโดยตรง!”

หลัวเหินกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะอันเยือกเย็น

เห่อซูห่ มิงแทบอยากเอาหัวมุดดินและหนีหายไปจากตรงนี
ในบัดดล แต่คาํ เยาะเย้ยของหลัวเฟิ นก็ทาํ ให้เห่อซูห่ มิงสงบ
ลงในทีสุด

หากเย่หยวนไม่ได้ลอ้ เล่นจริงๆ,แล้วเขาเดินเข้าไป…

20
 “ท่านเย่,เราควรเข้าอันไหนดี?”

ในท้ายทีสุดนี,ก็เป็ นหยินเทียนหยาทีเอ่ยปากถามขึนอีกครัง

เย่หยวนส่ายหัวอย่างจนใจและกล่าวว่า

“ให้กล่าวตามสัตย์จริง,ข้าเองก็ยงั ไม่รูเ้ ลยว่าควรเลือกอัน

21
 ใด! หากเป็ นไปได้,ข้าไม่อยากเลือกเลยสักอัน! แต่แค่ขา้
รูส้ กึ ว่า,อันทีไม่ควรเข้ามากทีสุดคืออันทีสาม!”

ทุกคนต่างตกใจทันทีทได้
ี ยิน หยินเทียนหยาเร่งถามต่อทันที
ว่า

“เหตุใดถึงเป็ นเช่นนัน?”

เย่หยวนอธิบายให้ฟังว่า

22
 “แท้จริงแล้ว,แม้คา่ ยกลอันทีสามจะถูกซ่อนไว้ แต่สาํ หรับ
ปรมาจารย์คา่ ยกลก็มิใช่เรืองยากทีจะค้นพบ! เมือฟั งดังนี
แล้ว,พวกท่านคงรูส้ กึ โชคดีทตรงนี
ี มีปรมาจารย์คา่ ยกลอยู่
ด้วยจริงไหม? แต่…อย่าลืมไปว่า การทีทุกคนยืนอยู่บนจุดนี
ได้,มิใช่ตอ้ งผ่านแม่นาวารี
ํ ดงึ ดูดทีเป็ นค่ายกลก่อนหรอกรึ?
ตราบใดทียืนอยู่ตรงนีได้,แสดงว่าต้องมีความรูใ้ นด้านค่าย
กลกันทังสิน! ดังนัน,ข้าจึงรูส้ กึ ว่าค่ายกลมิติอนั ทีสามมันผิด
ปกติเกินไป เซียหลิงซีผนู้ นอ่
ั านความคิดผูค้ นออกตังแต่แรก
แล้ว,จึงซ้อนแผนอีกทีหนึง โดยทําการซ่อนค่ายกลมิติอนั ที
สามเอาไว้!”

การวิเคราะห์ของเย่หยวนต่างทําให้ทกุ คนสันเทาด้วยความ

23
 กลัว

พวกเขาไม่เคยนึกถึงแง่นีมาก่อนเลย และเมือได้ยินเย่หยวน
วิเคราะห์ออกมา,ทุกคนก็เข้าใจกระจ่างชัดทันทีวา่ ค่ายกล
มิติทซ่ี อนอยู่อนั นีเป็ นกับดักหลุมใหญ่ทขุี ดดักไว้!

เซียหลิงซีผนู้ ีชํานาญในการวางแผนอย่างแท้จริง แม้ตนจะ

ตายไปแล้ว,แต่เขาก็ยงั เข้าใจจิตวิทยาของมนุษย์เป็ นอย่างดี

ภายใต้สถานการณ์ปกติทวไป
ั หากกลุม่ คนสามารถค้นพบ

24
เส้นทางใหม่ทซ่ี อนอยู่ได้ พวกเขาล้วนคิดว่าเส้นทางนีย่อม
ปลอดภัยกว่าเส้นทางทีถูกจัดเตรียมไว้แน่นอน

แต่แท้ทจริ
ี งแล้ว,ค่ายกลทีถูกซ่อนนีกลับอันตรายทีสุดแทน!

25
 ตอนที753 กลินหอมละมุน

“นี…ถ้าเป็ นเช่นนัน เราก็ควรเลือกค่ายกลมิติหนึงในสองอัน

นี?”

หยินเทียนหยากล่าวอย่างลังเลใจ

1
 เย่หยวนส่ายหน้าและกล่าวว่า

“ค่ายกลมิติทงสองอั
ั นนีก็อนั ตรายไม่ตา่ งกัน เพียงอาจกล่าว
ได้วา่ มันดูดีกว่าเล็กน้อยเมือเทียบกับอันทีสาม แต่ดเู หมือน
การจะผ่านออกจากทีนีไปโดยไม่เข้าสักอันเลย มันเป็ นเรือง
ยากไม่นอ้ ย”

เย่หยวนเข้าสํารวจห้องโถงแห่งนีชุดใหญ่อย่างละเอียด นอก
เหนือจากค่ายกลมิติทงสามแล้
ั ว,เขาก็ไม่พบเส้นทางอืนๆอีก
เลย

นันหมายความว่า,พวกเขาจําต้องเลือกหนึงในสามค่ายกล
มิตินีเพือไปต่อ!

2
“ควรทําอย่างไรดีในตอนนี? เมือไม่มีหนทางอืน,นันหมาย
ความว่า เราจะต้องเลือกสักทางหนึงในสามอันนี?”

หยินเทียนหยากล่าว

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ไม่มีใครกล้ารับประกันได้ในสถานการณ์แบบนี ไม่มีใครรู ้
เลยว่า,เบืองหลังค่ายกลทังสามจะมีอะไรรออยู่ แต่หากให้
ข้าเลือก,ข้าคงเข้าไปในค่ายกลมิติดา้ นขวา”

3
“ค่ายกลมิติดา้ นขวา? แกล้อเล่นอยู่รไึ ง?! จะทิงสิงทีฝ่ าฟั น
มาแทบตายทังๆแบบนี? และหากแกกล่าวเช่นนันจริงๆ,แล้ว
เราจะกล้าทิงซีหยางไปง่ายๆได้อย่างไร?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยรอยยิมสีเย็น

เย่หยวนยิมและกล่าวตอบว่า

“สิงทีท่านกล่าวนันถูกต้องแล้ว เพราะข้ารูว้ า่ ร้อยทังร้อยทุก

4
คนในตอนนีย่อมคิดแบบเดียวกันท่าน! นอกจากนี,ข้ายังรู ้
สึกว่าเซียหลิงซีตงใจใช้
ั กลยุทธทางจิตวิทยาเพือหลอกล่อให้
เราคิดแบบนี! ใช้ความเสียดายเป็ นนําหนักถ่วงดุลตราชังใน
ใจ ด้วยเหตุนี,ทางทีปลอดภัยทีสุดก็คือทางออก ดังนันมัน
จึงปลอดภัยทีสุดในสามทางแล้ว!”

เมือเย่หยวนกล่าวจบ ทุกคนก็ตอ้ งร้องอ้อโดยไม่ตงใจ

ั

หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนกล่าวขึน พวกเขาก็ไม่มีทางคิดใน
แง่มมุ นีได้เลย ค่ายกลมิติทงสามอั
ั นนีมันซับซ้อนกว่าทีทุก
คนคิดมาก

5
ดูเหมือนว่าทุกคนจะถูกจูงจมูกโดยเซียหลิงซีตงแต่
ั แรกทีเข้า
มาในถําแห่งนีแล้ว แต่ละด่านทีเผชิญล้วนหนีหา่ งจากแผน
การของเซียหลิงซีผนู้ ีไม่

ความรูส้ กึ เช่นนีมันคล้ายกับมีดวงตาคูห่ นึงจ้องมองมาทีพวก

เขาตลอดเวลาในมุมหนึงของความมืดมิด ราวกับหนามบน
หลังก็ไม่ปาน

คนตายทีสามารถอ่านจิตใจผูค้ นออกได้อย่างแม่นยําเช่นนี
บุคคลคนนีน่ากลัวเกินไป

6
 แม้ทกุ คนจะรูส้ กึ ไม่เห็นด้วยกับคํากล่าวของเย่หยวนอย่าง
แรง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถหาเหตุผลทีดีกว่ามาค้านได้

ยิงไปกว่านัน,พวกเราก็ยงั รับรูด้ ว้ ยว่า เย่หยวนในตอนนีเองก็

ไม่คอ่ ยมันใจเช่นกัน เพราะมีเพียงผูส้ ร้างทีแห่งนีเท่านันที
ทราบว่า เบืองหลังค่ายกลเหล่านีมีอะไรรออยู่

อย่างไรก็ตาม,ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าการวิเคราะห์ของเย่หยวน
เป็ นการโต้กลับครังใหญ่ตอ่ เซียหลิงซี!

7
หยินเทียนหยาสูดหายใจเย็นเข้าลึกอย่างหวันเกรง ดูเหมือน
ว่าเย่หยวนจะเป็ นคําตอบเดียวของเขาทีมีโอกาสรอดสูงสุด

“ท่านเย่,ข้าเชือใจท่าน! เราจะเข้าไปในค่ายกลมิติดา้ น
ขวา!”

ในขณะทีเขากล่าว หยินเทียนหยาก็ตรงไปยังค่ายกลมิติดา้ น
ขวาทันทีโดยไม่รรี อ

8
 หลัวเฟิ นรีบคว้าแขนเสือหยินเทียนหยาเอาไว้ เมือเห็นการ
กระทําอันใจเด็ดนัน พร้อมกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมือง,ข้าเอง!”

เมือกล่าวจบ,หลัวเฟิ นก็ย่างก้าวเข้าสูค่ า่ ยกลมิติ

หยินเทียนหยาเองก็ไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย พร้อมตรงเข้าค่ายกล

มิติตามไปติดๆ

9
 “พีจุน,เราไปกันเถอะ!”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

จุนเทียนยู่พยักหน้าเล็กน้อยและเข้าสูค่ า่ ยกลมิติพร้อมกับเย่
หยวน

เมือไม่กีคนนําทางเข้าไปแล้ว ส่วนทีเหลือยังต้องกล่าวอันใด
อีกบ้าง?

10
เป็ นทีชัดเจนมากว่า,การตัดสินใจของเย่หยวนในเวลานีมันมี
โอกาสรอดชีวิตสูงกว่าของเห่อซูห่ มิง!

เป่ ยเหวินเฉียงกลัวว่าจะถูกเย่หยวนทิงห่างจนตามไม่ทนั จึง

รีบเข้าค่ายกลมิติดา้ นขวาโดยตรง ก่อนทีคนอืนๆจะทยอย
เข้ากันทีละคน

เห่อซูห่ มิงในขณะนีตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่
ออกอย่างสมบูรณ์ เขาลังเลอยู่นานและในทีสุดก็เข้าไปได้
เสียที

11
เมือทุกคนหายวับไปในค่ายกลมิติดา้ นขวา ร่างเงาของเซียห
ลิงซีก็ฉากขึนอีกครังกลางห้องโถง แต่คราวนีท่าทางของเขา
มีดมู ิชีวิตชีวาราวกับมีชีวิตจริงๆ

ซึงเดิมที,ร่างเงาของเขาโปร่งแสงเนืองด้วยค่ายกลฉายภาพ
แต่ในเวลานีมันกลับชัดเจนดุจมีชีวิตจิตใจ!

เพียงเห็นเซียหลิงซีแสยะยิมอย่างร้ายกาจและกล่าวว่า

“หึห,ึ มันเป็ นเด็กฉลาด! แต่การจะหนีออกจากด่านทีชาย

12
 ชราผูน้ ีเป็ นคนสร้าง…คิดว่าง่ายนักหรือ? ฮิฮิ…”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะประหลาด ร่างเงาของเซียหลิงซีก็
ค่อยๆจางหายไป

…………………

13
แสงกระพริบวาบ ร่างของแต่ละคนตรงออกจากค่ายกลมิติ
อย่างต่อเนือง

เพียงว่ากลับกลายเป็ นความมืดมิดทีรออยู่เบืองหน้าพวกเขา
แทน และแม้ความสามารถในการมองเห็นของนักสูจ้ ะเหนือ
กว่าคนปกติทวไป
ั แต่พนที
ื ภายในนีพวกเขามีระยะการมอง
เห็นแค่รอ้ ยก้าวเท่านัน

14
 “อะไรกัน…ทีนีมันจะมืดไปไหน!”

“เหตุใดข้ารูส้ กึ เหมือนว่า,เราเข้ามาในสุสาน?”

“เมือเจ้ากล่าวเช่นนี,ข้าเองก็รูส้ กึ เช่นกัน! เป็ นไปได้ไหมว่า

ทีนีจะเป็ นสุสานของเซียหลิงซี”

หลังจากทีเดินสํารวจไม่กีก้าว ทุกคนก็เริมสังเกตเห็น
ลักษณะเฉพาะบางอย่างของสถานทีแห่งนีอย่างรวดเร็ว

15
“เป็ นไปได้ไหมว่า…สถานทีแห่งนีอาจเป็ นส่วนในสุดของถํา
โบราณแห่งนี นันหมายความว่า เราเลือกค่ายกลมิติถกู
อัน?”

หยินเทียนหยากล่าว

หยินเทียนหยาทราบว่า ความเร้นลับและความเสียงต่างๆ
ของถําแห่งนีทําให้เย่หยวนไม่สบอารมณ์นกั ภายในใจ ดัง
นัน,เขาจึงก้าวออกมายืนหยัดอย่างมันคงอยู่ดา้ นหน้าเย่
หยวนเพือปกป้อง

16
 หยินเทียนหยาคิดวิเคราะห์เรียบร้อยแล้วว่า หากต้องการ
รอดชีวิตออกจากถําแห่งนี ในท้ายทีสุด,เขายังต้องพึงพาเย่
หยวนอีกมาก

ดังนันเขาจึงตรงเข้ามาในค่ายกลมิติ โดยไม่ลงั เลแต่อย่างใด

ในตอนก่อนหน้า ทังนีก็เพือแสดงจุดยืนอันมันคงของเขา

“หยินเทียนหยา,หยุดประจบเย่หยวน! สถานทีแห่งนีเต็มไป
ด้วยกลินอายความอันตราย แล้วยังหน้าด้านบอกว่าเป็ นเส้น

17
ทางทีถูกต้อง,ระวังคําพูดของตนจะกลับตีแสกหน้าเข้าหลัง
จากนี!”

เป่ ยเหวินเฉียงตะโกนไล่หลัง

หยินเทียนหยากล่าวพร้อมรอยยิมเหยียดเย็นว่า

“หากคิดเช่นนันแล้วยังหน้าด้านตามมาเพืออันใด! พึงจมูก
คนอืนหายใจไม่พอ แถมยังพูดจาประชดประชัดใส่อีก ผิว
หน้าช่างหนาเสียจริง! เจ้าทีอยู่ขา้ งหลัง,หุบปากอยู่นิงๆแล้ว
ดูทา่ นเห่อไปเถอะ อย่าปล่อยให้เขาเห่าล่ะกัน!”

18
 ใบหน้าชราของเห่อซูห่ มิงเปลียนเป็ นสีแดงอีกครา แต่เพือ
รักษาชีวิตเล็กๆของตน,เขาจําต้องหุบปากอย่างจนใจ

ผูอ้ ารักขาทีทรงพลังทีสุดอย่างตันหวูต่ ายลงแล้ว ตําแหน่ง

การดํารงอยู่ในทีแห่งนีของเขาค่อนข้างอึดอัดและไร้ความมัน
คง มันเป็ นการดีหากเขาจะเจียมเนือเจียมตนบ้าง

“หยินเทียนหยา เจ้ากําลังติดพันความตาย!”

19
 “คิดว่าข้ากลัวเจ้า?”

เจ้าเมืองทังสองสวนคําพูดออกไปสองสามคํา แต่กลินดินปื น
กลับแผ่ออกมาอย่างอ่อนๆ

เย่หยวนถอนหายใจและกล่าวว่า

“เป่ ยเหวินเฉียง,ช่วยหุบปากสักนาทีเถอะ ทุกคนในขณะนี

เป็ นดังมดงานเดินต่อแถว หากต้องการทําลายโอกาสรอด,
ข้าก็ไม่หา้ ม แต่หากอยากมีชีวิตอยู่ตอ่ ,ก็สาํ เหนียกใน

20
พฤติกรรมตัวเองซะ! ถ้าสร้างปั ญหาอีกที,ข้าก็ไม่รบั ประกัน
เช่นกันว่าจะเกิดอะไรขึนหลังจากนี!”

เย่หยวนทีหมดความอดทนกับสหายร่วมเดินทางผูน้ ีแล้ว จึง

เปลียนสรรพนามในทันใด

สีหน้าท่าทางของเป่ ยเหวินเฉียงเปลียไปด้วยความตกใจ
ก่อนจะกล่าวตอบว่า

“เย่หยวน,แกกําลังข่มขู่ขา้ งันรึ?”

21
 เย่หยวนกรนเสียงหึ และกล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า

“ข่มขู่ทา่ นด้วยพลังเพียงแค่นี? ข้าจะกล้าข่มขู่ทา่ นได้อย่าง

ไร? เพียงแค่วา่ ,ภายใต้สถานการณ์เช่นนี หากข้าเผลอเลือก
อะไรผิดขึนมา…ท่านก็อาจตายไม่รูต้ วั ,จริงไหม?”

ภายในถําแห่งนีเต็มไปด้วยความอันตราย และเย่หยวนไม่
จําเป็ นต้องทําอะไรมากเลย หากขุนเคืองระหว่างกัน

เมือพวกเขาเผชิญหน้ากับภัยอันตรายอีกครัง เพียงหนึง
ความคิดหากเย่หยวนต้องการ,เขาก็สามารถผลักเรือแห่ง

22
 ชีวิตของทุกคน ลงสูแ่ ม่นาแห่
ํ งความตายได้ทกุ เมือ

เป่ ยเหวินเฉียงทราบถึงจุดยืนในปั จจุบนั ของตนดี เขายังต้อง

พึงพาความช่วยเหลือของเย่หยวนอีกมาก ภัยอันตรายทีน่า
กลัวกว่าบททดสอบตรงหน้าก็คือความขุ่นเคืองของเย่หยวน
ดังนันเขาจึงกรนเสียงเย็นเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อน
จะหุบปากไม่กล่าวใดๆอีกต่อไป

พวกเขายังคงเดินสํารวจต่อไปอย่างระมัดระวัง และไม่น่า
เชือว่าตลอดทางมานี,พวกเขากลับไม่พบสิงอันตรายเลยสัก
นิด

23
 ไม่ทราบว่าผ่านมานานแค่ไหนแล้ว เบืองหน้าในปั จจุบนั
กลับกลายเป็ นแสงสว่างสาดเข้ามาใส่หน้าพวกเขา และเมือ
รูส้ กึ ตัวอีกที,พวกเขาก็มาถึงพืนทีโล่งกว้างในท้ายทีสุด

“หืม? กลินหอม?”

“กลินอันใดกัน? เหตุใดถึงหอมหวนเพียงนี?”

24
 ในทันทีทมาถึ
ี ง,คลืนความหอมอันละมุนก็หลังไหลเข้าสู่
ประสาทสัมผัสพร้อมสูดดมโดยไม่ตงใจ
ั ซึงสิงเหล่านีต่างทํา
ให้จิตใจและร่างกายของพวกเขาผ่อนคลายเกินบรรยายยิง

เมือเย่หยวนเห็นท่าทางของแต่ละคนทีเหมือนกําลังมึนเมา
สีหน้าการแสดงออกของเขาก็เปลียนไปฉับพลัน ก่อนจะ
ตะโกนขึนอย่างร้อนรนว่า

“อย่าดมมัน! กลินหอมเหล่านีมีพิษ!”

25
แต่ทว่ากลับสายเกินไปเสียแล้ว…

26
 ตอนที754 ซีหยาง

ซืด,ซืด,ซืด…

กลุม่ คนในมุมหนึงอ่อนแรงจนฟุบลงพืนในทันใด เห็นได้ชดั

ว่าพวกเขาติดพิษไปแล้ว

1
“ข้า…เหตุใดถึงรูส้ กึ อ่อนแรงไปหมด กระทังเดินลมปราณยัง
ทําไม่ได้?”

“นีมันอะไรกัน? พลังปราณภายในร่างค่อยๆสลายงันรึ?
หรือเป็ นเพราะกลินหอมนัน!”

นักสูก้ ลุม่ นันครําครวญออกมาไม่หยุดหย่อน พวกเขาคาดไม่

ถึงเลยว่า,จะต้องพบกับจุดจบโดยไม่ได้ตงใจเช่
ั นนี

นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาทังหมดอ่อนยวบลงพืนและไม่มีแรง

2
 แม้แต่จะเคลือนไหวใดๆ ส่วนยอดฝี มืออาณาจักรวิชชา
สวรรค์ฟา้ ยังดูดีกว่าเล็กน้อย แต่อาการก็ดไู ม่ดีเช่นกัน

เสียงตะโกนเตือนของเย่หยวนมันสายเกินไปแล้ว กว่าทีพวก
เขาจะทันระวังตัว,ทุกคนกลับสูดดมกลินหอมเข้าเต็มปอดไป
เรียบร้อย โศกนาฏกรรมหมูจ่ ากพิษเริมขึนแล้ว

“พวกเจ้าประมาทเกินไป! ภายในถําแห่งนีเต็มไปด้วยกับดัก
ทุกหนแห่ง ดังนัน,เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า กลินหอมเหล่านีมัน
ผิดปกติเกินไป แต่พวกเจ้าทุกคนก็ยงั ตกหลุมพราง!”

3
 เย่หยวนกล่าวพร้อมหน้านิว

ศัตรูดงเทพสงครามยั
ั งไม่น่ากลัวเท่า,สหายร่วมรบทีโง่
เหมือนหมู

จนแล้วจนรอด,สหายร่วมเดินทางของเย่หยวนก็ยงั คงโง่และ
หลงกลอะไรเดิมๆ

4
 “พิษชนิดนีคืออันใด? แค่ขา้ สูดดมเล็กน้อยก็ทาํ ให้ขา้ รูส้ กึ
อ่อนแรงไปหมด! ข้าไม่สามารถระดมพลังปราณใดๆได้
เลย!”

เป่ ยเหวินเฉียงยังต้องกล่าวขึนอย่างช่วยไม่ได้ในเวลานี

ทังๆทีปฏิกิรยิ าของเขาเรียกได้วา่ เร็วมากแล้ว แต่ก็ยงั ตกเป็ น

เหยือในท้ายทีสุด

แม้เขาจะไม่ทรุดตัวลงดังร่างพังทลายเฉกเช่นคนอืน แต่ดว้ ย
ตัวเขาในขณะนีกลับอ่อนแอจนไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของเย่

5
 หยวนได้เลย

เย่หยวนคลียิมอย่างเย็นชาและกล่าวว่า

“นีคือกลินหอมจากบุปษาราตรีเร้นลับ คุณสมบัติของมัน
เป็ นพิษต่อพลังปราณของนักสู!้ ซึงหลังเข้าสูร่ า่ งกาย มันจะ
เข้าทําลายเส้นลมปราณทัวร่างให้เน่าจนไม่อาจใช้การได้!
เพียงแค่สดู ดมเล็กน้อย,มันได้พาทุกคนสูป่ ระตูยมโลกโดย
ตรง!”

6
อารมณ์ของเย่หยวนในขณะนีขุ่นมัวอย่างมาก สิงทีทําให้เขา
เป็ นเช่นนี มิไม่ความโง่งมของพวกเขา แต่เป็ นบุปษาราตรี
เร้นลับ

ในชีวิตก่อนหน้า,เขาและจีเฉินหยังเคยได้รบั บาดเจ็บจาก
การพยายามกลันบุปษาราตรีเร้นลับชนิดนี พลังของมันช่าง
พิศวง

และเขาไม่เคยคิดเลยว่า,ตนเองจะได้พบกับบุปษาราตรีเร้น
ลับอีกครังในทีแห่งนี ดังนันสิงนีจะไม่ทาํ ให้เขาเดือดร้อนได้
อย่างไร?

7
อย่างไรก็ตาม,บุปษาระดับเก้าอันแสนหายากยิงเช่นนี แม้
แต่อาณาเขตทีอุดมสมบูรณ์ทสุี ดในดินแดนศักดิสิทธิ ก็ยงั มี
โอกาสน้อยนักจะได้พบเจอ

แต่จากทีดูแล้ว,มันยังเป็ นต้นทีโตไม่เต็มที ระดับของมันควร

ไม่สงู จนเกินไป มิฉะนัน,เหล่านักสูอ้ าณาจักรพลังตําเช่นนี
ยังยือชีวิตอยู่ได้อย่างไร?

ลืมไปได้เลยสําหรับพวกเขาเหล่านี กระทังเย่หยวนทีมี
พฤกษาวิญญาณหยวนฉือในร่าง ยังไม่สามารถกําจัดพิษ
ของบุปษาราตรีเร้นลับระดับเก้าได้เลยเช่นกัน

8
 เป่ ยเหวินเฉียงอยู่ในสภาวะคับขัน เหมือนเห็นเย่หยวน
อธิบายรายละเอียดได้ราวกับรูจ้ กั ดีเช่นนี เขาก็สมั ผัสถึง
ความหวังและอดทีจะดีใจไม่ได้ พร้อมกล่าวขึนว่า

“หมายความว่าท่าน…ท่านเย่สามารถขับพิษในร่างของพวก
เราได้ใช่ไหม?”

เย่หยวนหรีตาแคบและกล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า

“แล้วเหตุใดข้าต้องช่วยเจ้า?”

9
 เป่ ยเหยินเฉียงคาดไม่ถึงเลยว่า คํากล่าวก่อนหน้านีของเย่
หยวนจะเป็ นจริงเร็วขนาดนี นีมัน…กรรมสนองอย่างแท้จริง

“ข้า…ข้าจะมอบผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิแก่ทา่ น! นอกจากนี,หลัง

จากทีท่านรักษา ข้าขอสัญญาว่า,ข้าจะเชือฟั งคําสัง
ท่านอย่างเคร่งคัด และไม่ทาํ เรืองยากแก่ทา่ นอีกต่อไป!”

เป่ ยเหวินเฉียงรีบกล่าวขึนอย่างร้อนรน

10
 เย่หยวนมองดูสภาพอันน่าสมเพชของอีกฝ่ าย และกล่าว
เสียงแข็งว่า

“ตังแต่เข้าถําจนถึงบัดนี ในทีสุด,เจ้าก็กล่าวอะไรดีๆออกมา
เป็ นเหมือนกัน! พีจุน,ท่านถูกพิษน้อยทีสุด ดังนันอยู่เฝ้าตรง
นีอย่าได้ไปไหน ข้าจะเข้าไปหาสมุนไพรขับพิษ!”

ในบรรดาทุกคน,ปฏิกิรยิ าของจุนเทียนยู่นนไวที
ั สุด ขึงถูกพิษ
เข้าเล่นงานน้อยทีสุดเช่นกัน

11
เว้นเสียว่า,เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน คิวของเขาต้อง
ขมวดขึนทันทีและกล่าวว่า

“เจ้าจะไปตามลําพังได้อย่างไร? หนทางเบืองหน้ามัน
อันตรายเกินไป! ทางทีดีให้ขา้ ไปด้วยเถอะ หากคนเหล่านี
ตายไปก็ไม่มีสงใดน่
ิ าเสียดาย”

เย่หยวนส่ายหน้าและกล่าวว่า

12
 “เบืองหน้า,กลินหอมของบุปษาราตรีเร้นลับนันหนามาก
ท่านควรอยู่ตรงนีเฝ้าระวังพวกเขาไปก่อนจะดีกว่า”

“นี…เข้าใจแล้ว”

หลังจากทีเย่หยวนก้าวเดินออกไป เป่ ยเหวินเฉียงก็คลานมา

หาจุนเทียนยู่พร้อมเอ่ยปากถามว่า

“น้องจุน,ภูมิหลังของเย่หยวนคนนีคือสิงใดกันแน่? เขามี
ความสามารถหลากหลายจนน่าตกใจตังแต่ยงั เด็ก เขาคง

13
 เป็ นผูส้ ืบทอดเสือคลุมของจักรพรรดิโอสถด้วยใช่ไหม?”

หากให้กล่าวตามตรง,เป่ ยเหวินเฉียงรูส้ กึ ชืนชมในตัวเย่

หยวนอย่างมาก แต่เพราะเย่หยวนไม่เคยไว้หน้าเขาเลยแม้
สักครัง นีจึงทําให้ทศั นคติของเขาทีมีตอ่ เย่หยวนไม่สดู้ ีนกั

จุนเทียนยู่กล่าวตอบอย่างเรียบนิงเมือได้ยินว่า

“น้องเย่น่ะรึ? เขาเป็ นเพียงนักสูจ้ ากแดนล่าง”

14
เป่ ยเหวินเฉียงแทบกระโดดขึนโดยไม่สนอาการพิษของตน
เอง ก่อนจะอุทานขึนด้วยความตกใจสุดขีดว่า

“อะไรนะ?! เจ้ากําลังบอกว่า…เขาเป็ นนักสูท้ ขึี นมาจาก

แดนล่าง?!”

เป่ ยเหวินเฉียงไม่เคยคิดไม่เลยฝันเลยว่า แท้จริงแล้วเด็ก

หนุ่มผูย้ ิงใหญ่คนนีจะเป็ นแค่,นักสูจ้ ากแดนล่างเท่านัน!

ในฐานะเจ้าเมือง,เป่ ยเหวินเฉียงคุน้ เคยพลังของนักสูท้ ขึี น

15
 จากแดนล่างดีเกินไป

ในจํานวนนักสูจ้ ากแดนล่างล้านคน,มีไม่ถึงหนึงทีสามารถ
ประสบความสําเร็จในดินแดนศักดิสิทธิได้

และแม้เพียงหนึงเดียวนันจะประสบความสําเร็จ แต่ก็เป็ นไป

ไม่ได้เช่นกันทีจะน่าสะพรึงดังปี ศาจอย่างเย่หยวน

เหตุการณ์ในตอนทีอยู่ดา้ นนอกถํา เขาก็ตระหนกได้แล้วว่า,

เย่หยวนมิใช่เด็กทัวไป

ยอดอัจฉริยะเช่นนี,กลับเป็ นแค่นกั สูจ้ ากแดนล่างจริงๆ!

16
เมือได้ยินคํากล่าวของจุนเทียนยู้ กลุม่ นักสูท้ นอนระงมโดย
ี
รอบต่างลืมความเจ็บปวดชัวขณะ พร้อมส่งเสียงด้วยความ
ตกใจเช่นกัน ก่อนจะเกิดคลืนเสียงสนทนากันไปมาอย่าง
อลหม่าน

ในเวลานันเอง,จู่ๆก็มีเงาดําค่อยๆเดินออกมาจากความมืด
ในมุมหนึง

17
 “ใครอยู่ตรงนัน?!”

จุนเทียนยู่ขมวดคิวเข้มฉับพลัน หากมีศตั รูคนใดปรากฏขึน

ในเวลานี,มิใช่เรืองทีดีนกั

ใบหน้าขอร่างเงาสีดาํ ค่อยๆปรากฏขึนอย่างชัดเจน เขาผูน้ ี

เป็ นชายหนุ่มในชุดสีฟา้ อ่อนพร้อมตรงมาหาพวกเขาทุกคน

“ศิษย์นอ้ งเล็ก!”

18
 “ซีหยาง!”

เมือหยินเทียนหยาและเป่ ยเหวินเฉียงเห็นการมาถึงของชาย
หนุ่มคนนี พวกเขาทังคูต่ า่ งจ้องมองด้วยความประหลาดใจ

หลังจากนัยน์ตาอันว่างเปล่าของหยินเทียนหยาทีจ้อง
มองอยู่นาน ในท้ายทีสุดมันก็แปรเปลียนเป็ นความอิมเอม
ใจ

19
 “ศิษย์นอ้ งเล็ก,เจ้ายังปลอดภัยดี! เยียมจริงๆ!”

หยินเทียนหยาผยุงตัวขึนและเข้าไปทักทายทันที

แต่จนุ เทียนยู่กลับรังตัวหยินเทียนหยาเอาไว้

“น้องจุน,เจ้าทําอะไรของเจ้า? นีคือศิษย์นอ้ งเล็กของข้าเอง

และข้าเอาหัวเป็ นประกันเลยว่าซีหยางปราศจากเจตนา

20
 ร้าย!”

หยินเทียนหยาสามารถเข้าใจความคิดของจุนเทียนยู่ได้ทนั ที
ผ่านการกระทํานี และรีบอธิบายตอบ

คิวของจุนเทียนยังขมวดแน่นประหนึงกําลังเผชิญหน้ากับ
ศัตรูอนั น่าเกรงขาม

“เขาคนนีดูไม่ปกติ!”

21
“เห้อ! ข้าสนิทกับศิษย์นอ้ งเล็กตังแต่วยั เยาว์ ข้ายังจําเขาได้
แม่นแม้จะกลายเป็ นขีเถ้า!”

หยินเทียนหนากล่าวตอบทันทีโดยไม่ตอ้ งคิด

“ท่านบอกเราก่อนหน้ามิใช่หรือว่า ศิษย์นอ้ งของท่านติดพิษ

ภายในถําแห่งนี จึงต้องเชิญนักหลอมโอสถมาด้วย? แล้ว
ท่านดูเขาในตอนนีสิ,มีรอ่ งรอยพิษตรงไหนบ้าง?”

“ศิษย์พใหญ่
ี ,ท่านลองมองทีข้าดีๆ ข้าจะเป็ นใครได้อีกนอก

22
 จากซีหยาง?”

ชายหนุ่มในชุดสีฟา้ อ่อนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมอันอบอุ่น

“เจ้าบอกว่าตนคือซีหยาง งันมีสงใดเป็
ิ นข้อพิสจู น์หรือไม่?”

หยินเทียนหยากล่าวอย่างระมัดระวัง

“ศิษย์พใหญ่
ี ยงั จําได้ไหม ตอนนันพวกเราแอบลงมากภูเขา
เพือหนีเทียว แต่ในท้ายทีสุดกลับถูกท่านอาจารย์จบั ได้ จน
23
ต้องนังสํานึกผิดบนยอดเขาเป็ นเวลาหนึงปี เต็ม! และตอน
วัยเยาว์,พวกเรานีแหละหัวโจก แถมยัง…”

ซีหยางกล่าวพรรณนาบอกเล่าเหตุการณ์มากมายในอดีต
อย่างต่อเนือง จนในทีสุด,หยินเทียนหยาก็คลายกังวลสิน

แม้แต่จนุ เทียนยู่เองยังค่อยๆคลายความกังขาออกพ้นในใจ
เช่นกัน เมือเห็นสีหน้าของหยินเทียนหยา

เรืองแบบนี,หากมิใช่คนทีมีเลือดเนือทีประสบมาด้วยกัน ก็
เป็ นไปไม่ได้เลยทีจะล่วงรู ้

24
 “ศิษย์นอ้ งเล็ก,นันเจ้าจริงๆ!”

หยินเทียนหยารีบวิงไปกอดซีหยางในทันทีดว้ ยสีหน้าเปี ยม
สุข

แต่ในเวลานันเอง,ซีหยางกลับแสยะยิมอย่างชัวร้ายและ
กล่าวว่า

“เจ้ามันโง่เสียจริงทีส่งเหยือให้ขา้ หน้าปะตูทีละคนสองคน!
โง่เง่าหาทีใดเปรียบ! อโหสิให้ขา้ ด้วยล่ะกัน!”

25
 …………….

ในทีสุด,เย่หยวนก็สาํ รวจจนพบทุง่ บุปผาราตรีเร้นลับ

นีเป็ นทุง่ บุปผาขนาดใหญ่ทมีี แท่นโลงศพตังอยู่ใจกลาง

26
และเมือเย่หยวนตรงเข้าไปใกล้ๆ สีหน้าของเขาก็ตอ้ งเปลียน
ไปแทบจะในทันที

27
 ตอนที755 มีปัญหา

“ไม้วิญญาณแห่งความหวัง,บุปผาราตรีเร้นลับ,ศิลาผนึก
วิญญาณ! ไม่น่าแปลกเลยว่าเหตุใดถึงมีปปุ ผาเร้นลับในที
แบบนีได้ ทุกอย่างราวกับถูกจัดเตรียมโดยเจตนา…เพือผนึก
จิตวิญญาณศักดิสิทธิ! ดูเหมือนว่าถําแห่งนีจะถูกสร้างขึน
เพือดําเนินแผนการทีถูกวางไว้ตงแต่
ั อดีตกาล!”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมสีหน้าทีเลวร้ายลงอย่างเห็นได้ชดั

1
บุปผาราตรีเร้นลับมันมีคณ
ุ สมบัติพิฆาตพลังปราณในร่างนัก
สูไ้ ด้ก็จริง แต่มนั ก็ยงั มีคณ
ุ สมบัติอืนเช่นกัน!

เมือนํามารวมกับไม้วิญญาณแห่งความหวังและศิลาผนึก
วิญญาณแล้ว มันจะช่วยชะลออายุของจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิให้อยู่ได้นานขึน เหมือนกับการนําจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิเข้าสูส่ ภาวะจําศีล เพือผลาญพลังงานให้นอ้ ยทีสุด
เท่าทีจะทําได้

เย่หยวนมองออกในทันทีวา่ ป้ายหลุมศพนีทําจากศิลาผนึก
วิญญาณ ในขณะทีตัวโลงศพทําจากไม้วิญญาณแห่งความ
หวัง โดยทีบริเวณล้อมรอบเป็ นทุง่ บุปผาราตรีเร้นลับ

หากนําทังสามมาประกอบเข้ากับวรยุทธลับชนิดหนึง ผูใ้ ช้จะ

สามารถผนึกจิตวิญญาณศักดิสิทธิและป้องกันมิให้เสียหาย

2
 ตามกาลเวลาได้!

วิธีเช่นนีมันชัดเจนมาก เย่หยวนเคยเห็นมาก่อนในบันทึก
โบราณ

ทันทีทเห็
ี นป้ายหลุมศพและโลงศพนี เขาก็สามารถเชือมโยง
ทุกสิงเข้าหากันได้ทนั ที

“ดูเหมือนว่าเซียหลิงซีผนู้ ีคิดต่อต้านศาสตร์แห่งสวรรค์ จึง

หันไปพึงวิถีนอกรีตเพือหาโอกาสชุบชีวิตของตนขึนมาอีก
ครัง! และดูเหมือนว่า,พวกฉิงเหมยเซวียนเองก็เป็ นผู้
เคราะห์รา้ ยถูกวางยาจนกลายเป็ นหินอยู่ในห้องโถงโดย

3
บังเอิญ ซึงวิธีการชุบชีวิตนี,จําต้องใช้จิตวิญญาณศักดิสิทธิ
เป็ นจํานวนมาก จึงนําเรืองผูส้ ืบทอดเป็ นตัวหลอกล่อผูค้ นให้
เข้ามาในถําแห่งนี จิงจอกเฒ่าตัวนีช่างร้ายกาจยิง!”

เย่หยวนกรยเสียงอย่างเย้ยหยัน

กลวิธีเหล่านีช่างโหดร้ายเกินไป หากต้องการคืนชีพจําเป็ น
ต้องแลกมาด้วยจิตวิญญาณศักดิสิทธิจํานวนมากเป็ นเครือง
สังเวย ดังนัน,เย่หยวนจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับเช่นกัน

กระนันเอง,ถึงเย่หยวนจะรูว้ า่ เซียหลิงซีผนู้ ีกระทําวิธีน่า

รังเกียจเพียงใด แต่เขาก็ไม่สามารถรับมือหรือตอบโต้ใดๆได้

4
 เช่นกัน

จากการคํานวณของเย่หยวน ความแข็งแกร่งของเซียหลิงซีผู้
คนนีควรเป็ นจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเต๋าลึกลํา นอกจากนี,
เขายังมีความสามารถในศาสตร์แห่งค่ายกลและศาสตร์แห่ง
โอสถทีเหนือชันมาก

ดังนันบุคคลเช่นนี,จะถูกทําลายแผนการโดยอาศัยเพียงเจ้า
หนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าได้อย่างไร?

5
อย่างไรก็ตาม,เย่หยวนก็สามารถยืนยันเรืองหนึงได้วา่ ค่าย
กลมิติทเขาเลื
ี อกก่อนหน้านันเป็ นทางทีถูกต้องแล้ว!

หากเขาไปเลือกอีกสองอันทีเหลือ บางทีอาจเป็ นเส้นทางที

อันตรายกว่านีมาก

เรืองเร่งด่วนทีสุดในตอนนีคือการรักษาผูค้ น มิฉะนัน,หาก
จิตวิญญาณศักดิสิทธิของพวกเขาทังหมดถูกกลืนกินโดย
เซียหลิงซี ผลทีตามมาอาจน่ากลัวเกินจินตนาการ

6
สําหรับเรืองโอสถขับพิษ เย่หยวนเองก็เป็ นผูเ้ ชียวชาญอย่าง
มากเช่นกัน

พิษกับสิงล้างพิษย่อมอยู่คกู่ นั เสมอ ภายในทุง่ บุปผาราตรี

เร้นลับแห่งนีมีสมุนไพรชนิดอืนๆนแซมตลอดบริเวณ ดังนัน
ย่อมมีสงล้
ิ างพิษแน่นอน และกลินหอมของบุปผาผาราตรีที
ยังไม่โตเต็มทีเหล่านี มันก็ไม่สามารถทําอันตรายเย่หยวนได้
เช่นกัน ดังนันเขาจึงเข้าลุกทุง่ บุปผาโดยตรง

โดยปกติแล้ว,บริเวณโดยรอบบุปผาราตรีเร้นลับ มักมี
สมุนไพรแก้ทางกันขึนอยู่เสมอ และสามารถพบได้ไม่ยากนัก

7
มันเพียงแค่วา่ คนทีไม่เข้าใจหลักทฤษฎีในด้านสมุนไพร ต่อ
ให้วางสมุนไพรขับพิษตรงหน้า,พวกเขาก็ยงั ไม่รูเ้ ช่นกัน

ประมาณหนึงชัวโมงต่อมา เย่หยวนก็พบสมุนไพรขับพิษทีชู
ชันขึนใต้บปุ ผาราตรีเร้นลับ

สมุนไพรแก้ทางบุปผาราตรีเร้นลับ:ยอดหญ้าดาราจรัส!

เขาต้องใช้เวลาหาต่อถึงสีชัวโมงเต็ม ในท้ายทีสุดเย่หยวนก็
สะสมยอดหญ้าดาราจรัสได้ทงหมดแปดต้
ั น นีเพียงพอแล้ว
สําหรับขับพิษให้แก่ผคู้ นจํานวนมาก

8
 เมือได้รบั สมุนไพรขับพิษควบทวนตามต้องการ เย่หยวนก็
เตรียมจากไปทันที แต่จ่ๆู เสียงร้องแหบแห้งแสนอ่อนแอเสียง
หนึงดังขึน!

“ชะ-ช่วย…”

9
 เย่หยวนได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

แต่ภายในสถานทีแห่งนี นอกจากเหล่านักสูท้ เดิ

ี นทางมา
ด้วยกันแล้ว ยังมีใครอยู่ทนีี อีก?

และเสียงนีดังออกมาจากทิศโลงศพอย่างชัดเจน ซึงตรงกัน
ข้ามกับทิศทีกลุม่ ของพวกเขามาถึง

คิวของเย่หยวนถักหนาขึน แต่ทา้ ยทีสุด,เขาก็ตดั ใจเดินจาก

ไปทันที!

สถานทีแห่งนีอันตรายเกินไป ใครจะรูว้ า่ เสียงร้องนีอาจเป็ น

10
 กับดักโดยใช้ความเมตาของผูค้ นเป็ นเหยือล่อ?

แต่เมือเขากําลังจะจากไป เสียงแหบแห้งก็ดงั ขึนอีกครา

“ชะ-ช่วย…ข้า…ด้วย ข้า…ข้าคนของ…ดินแดนเทวะ
ตะวัน..พิโรธ …ซีหยาง!”

เมือได้ยินชือนี,ความสงสัยมิอาจต้านทานพร้อมชะงักฝี เท้า
กะทันหัน

11
เย่หยวนคุน้ หูชือนีเป็ นอย่างดี ซีหยางผูเ้ ป็ นศิษย์นอ้ งเล็กของ
หยินเทียนหยา?

หยินเทียนหยากล่าวว่า,ศิษย์นอ้ งเล็กของเขาติดพิษผิด
ประหลาดจึงต้องเชิญเขาและเห่อซูห่ มิงมา เมือดูจาก
สถานการณ์ในปั จจุบนั ,หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ซีหยางติดพิษ
เพราะสูดดมกลินหอมของบุปผาราตรีเร้นลับเข้าไป?

เพียงพวยพุง่ สองจังหวะต่อเนือง เย่หยวนก็มาถึงบริเวณโลง

ศพอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่า,เขาเห็นชายหนุ่มในชุดสีฟา้ อ่อน

12
นอนอยู่ในสภาพกึงเป็ นกึงตาย เสือผ้าเปรอะเปื อนดังผ้าขีริว
ร่างกายมอมแมมดูน่าสังเวช

“ท่านคือซีหยางงันรึ?”

เย่หยวนขมวดคิวขึนถาม

ซีหยางฝื นพยักหน้าอย่างอ่อนแอและกล่าวว่า

“ขะ-ข้าเอง! นะ-น้องชาย…เจ้ารูจ้ กั ข้าจริงๆ! หรือเป็ น..ไป

13
 ได้ไหมว่า…ศิษย์พใหญ่
ี จะพามา? แล้ว…ศิษย์พใหญ่
ี อยู่
ไหนล่ะ?”

คิวของเย่หยวนขมวดขึนจนแทบชนกัน เขาพบว่าซีหยางคน
นีติดพิษขันรุนแรงมาก

แต่เย่หยวนเองก็ยงั ไม่ไว้เนือเชือใจ เขายังคอยเผ้าสังเกตที

ท่าของซีหยางอย่างต่อเนืองเงียบๆ ทุกการกระทําของซี
หยาง,แม้กระทังขยับนิว ทังหมดล้วนอยู่ภายใต้สายตาของ
เย่หยวน

เพียงว่าระหว่างสังเกตนี ท่าทีของซีหยางกลับไม่มีสงใดผิ
ิ ด
14
ปกติ สีหน้าท่าทางของเขาแสดงถึงความเจ็บปวดอย่างแท้
จริง พร้อมเบืองลึกในแววตาทีเปี ยมไปด้วยความสินหวัง

“ศิษย์พใหญ่
ี ของท่านเองก็ถกู พิษเล่นงานเช่นกัน ข้าจึงมา
ตรงนีเพือตะเวนหาสมุนไพรขับพิษให้เขา”

เย่หยวนกล่าว

ซีหยางดีใจอย่างมากเมือได้ยินและกล่าวว่า

15
“จะ-จริงรึ? เยียมเลย! น้องชาย…โปรดพาข้าไปหาเขาได้
หรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“ท่านจะไปได้อย่างไร ข้าควรรักษาท่านตรงนีเสียก่อน”

ในขณะทีกล่าว,เย่หยวนเร่งกวาดมือนําหม้อหลอมซือฟาง
ออกมา และเริมต้มสมุนไพรโดยใส่ยอดหญ้าดาราจรัสลงไป
และเมือได้นาโอสถ,เย่
ํ หยวนรีบตักใส่ถว้ ยพร้อมยืนให้ซีหยาง

16
 ตรงหน้า

“มัน…จะได้ผลใช่ไหม?”

ซีหยางกล่าวถามอย่างสงสัย

“ได้ผลแน่นอน!”

เย่หยวนกล่าวอย่างนิงสงบ

17
เมือซีหยางดืมนําโอสถยอดหญ้าดาราจรัสลงท้อง เพียงครู ่
หนึง,เขาก็พบว่าพลังปราณภายในร่างกายเริมฟื นตัวขึนทีละ
น้อย

หลังจากนันไม่นาน,ซีหยางก็สามารถลึกขึนยืนได้ดงคนปกติ
ั

“ฮ่าฮ่า! น้องชายมิใช่เด็กหนุ่มทัวไปเลย! บุญคุณครังนีมิ

อาจตอบแทนได้ดว้ ยคําพูด! ข้า,ซีหยาง,ขอตอบแทนความ
กตัญ นู ีอย่างไม่เห็นแก่ตวั !”

ซีหยางผสานมือพร้อมกล่าวขึน

18
 แต่เย่หยวนกล่าวตอบอย่างไม่แยแสว่า

“ไม่เป็ นไร ข้าก็แค่พยายามเท่าทีทําได้เท่านัน,เมือเห็นผูค้ น

บาดเจ็บ”

“ข้าจะทําเช่นนันได้อย่างไร! ผูม้ ีบญ

ุ คุณก็คือผูม้ ีบญ
ุ คุณ!
โอ้ใช่แล้ว,รีบพาข้าไปหาศิษย์พใหญ่
ี โดยเร็วเถิด ข้าเป็ นห่วง
ความปลอดภัยของเขาอย่างยิง!”

19
 ซีหยางกล่าวขึนอย่างร้อนใจ

เย่หยวนพยักหน้าและนําซีหยางไปหาทุกคน

“นายน้อย,มีบางอย่างไม่ถกู ต้องกับชายหนุ่มคนนี! ท่าน

ต้องระวังตัวให้ด!ี ”

ในขณะทีเย่หยวนกําลังเดินอยู่ จู่ๆฉินเหมยเซวียนทีอยู่ใน
เครืองรางวิญญาณพืนทีก็สง่ กระแสจิตออกมาผ่านเข้าสูจ่ ิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนโดยตรง

20
 “ข้ารู”้

ปฏิกิรยิ าของเย่หยวนทีแสดงออกมา แสดงให้เห็นว่าเขา

ตรวจพบความผิดปกติตงแต่
ั แรกแล้ว

แต่ฉินเหมยเซวียนทีเห็นปฏิกิรยิ าเช่นนันกลับต้องประหลาด
ใจ ราวกับว่าเย่หยวนกําลังถือไข่มกุ แห่งปั ญญาอยู่ สรรพสิง
กลับกลายเป็ นมองออกตังแต่แรก

21
 “ท่านทราบแต่แรกแล้ว?”

ริมฝี ปากสีแดงระเรือสวยของฉินเหมยเซวียนอ้าค้างจนเป็ น
วงกลม

นางเฝ้ามองการกระทําของเย่หยวนก่อนหน้านีมาโดยตลอด
จึงคิดว่าเขากําลังถูกหลอกโดยซีหยางเสียแล้ว นันเป็ น
เหตุผลทีนางต้องส่งกระแสจิตออกมาเตือน ทว่าใครจะไปรู ้
ว่าเย่หยวนกลับทราบมานานแล้ว

22
 เย่หยวนส่งกระแสจิตตอบว่า

“อืม ร่างกายเนือนีควรเป็ นของซีหยางไม่ผิดแน่ แต่จิต

วิญญาณศักดิสิทธิทีอยู่ในร่างกลับไม่ใช่ของตัวเขาเอง ใน
ตอนนีเขาคงคิดว่า,ตนสามารถปกปิ ดเรืองนีได้สนิทพอ แต่
หารูไ้ ม่,เมือข้าตรวจพิษบุปผาราตรีเร้นลับภายในร่างของเขา
ข้าก็เห็นถึงความผิดปกติตงแต่
ั ตอนนันแล้ว”

ฉินเหมยเซวียนเผยท่าทีทดูี ตกตะลึงอย่างมาก นางยังไม่เชือ

23
 ในคราแรก แต่เมือได้ยินเย่หยวนอธิบายย้อนตะเข็บดังนัน
นางก็ทราบทันทีวา่ ,เขาไม่ได้โอ้อวด แต่รูต้ งแต่
ั แรกแล้วจริงๆ

เพียงว่านางไม่กล้าทีจะเชือจริงๆ…เย่หยวนสามารถจับ
ความผิดปกติของอีกฝ่ ายได้ในขณะทีเขาตรวจสอบพิษภาย
ในร่างเท่านัน

“นายน้อย,ในเมือพบเห็นความผิดปกติแล้ว แต่เหตุใดท่าน
ถึงยังช่วยเขาขับพิษ?”

ฉินเหมยเซวียนถามด้วยความงุนงง

24
 ตอนที756 เจ้ ายังกลัวอะไรอีกล่ะ?

“เขากล้าพอทีจะปล่อยให้ตนเองติดพิษ,จึงย่อมมีวิธีขบั ออก
เป็ นธรรมชาติ ไม่วา่ ข้าจะช่วยหรือไม่,มันก็ไม่สาํ คัญเลยแม้
แต่นอ้ ย ในเมือเขาต้องการเล่นละครกับข้า,แล้วเหตุใดข้าจะ
ไม่เล่นกับเขาหน่อยละ? ตามนําต่อเพือเฝ้ามองว่าจุด
ประสงค์ของอีกฝ่ ายคืออะไรกันแน่ แล้วค่อยมาพินิจว่าสิง
นันเป็ นประโยชน์กบั ข้าหรือไม่”

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมย

1
 ฉินเหมยเซวียนแทบยกเท้าเย่หยวนขึนหัวด้วยความชืนชม
เมือได้ยิน

การเผชิญหน้ากับศัตรูอนั ทรงพลังเฉกเช่นซีหยาง เพือทีจะ

มองอีกฝ่ ายอย่างทะลุปรุโปร่งในพริบตาและพายเรือตาม
กระแสต่อไป จําเป็ นต้องมีจิตทีแข็งมากและมีสติอยู่ตลอด
เวลา!

“นายน้อยน่ากลัวอย่างแท้จริง! แต่กระนันเอง,กลินอายของ
เจ้าคนนี ข้ากลับคุน้ เคยอย่างบอกไม่ถกู เพียงจําไม่ได้วา่
2
 เป็ นใคร”

ฉินเหมยเซวียนกล่าว

เย่หยวนประหลาดใจเล็กน้อย ในขณะทีถามสวนขึนว่า

“กลินอายทีคุน้ เคยงันรึ? หรืออาจจะเป็ น…เซียหลิงซี?”

ฉินเหมยเซวียนส่ายหัวทันที พร้อมสีหน้าการแสดงออกที
เปลียนไปจนน่ากลัว นางกล่าวตอบอย่างอาฆาตว่า
3
 “ไม่ ข้าจําชายคนนันได้…แม้มนั จะกลายเป็ นขีเถ้าแล้วก็
ตาม!”

“เช่นนันเอง ข้าเข้าใจแล้ว”

เย่หยวนค่อนข้างประหลาดใจอย่างลับๆ หากร่างของซีหยาง
ถูกสิงโดยเซียหลิงซี,เขาจะไม่แปลกใจใดๆเลย

แต่ตามทีฉินเหมยเซวียนกล่าว ดูทา่ ว่าจะไม่ใช่เซียหลิงซี

จริงๆ แล้วเป็ นไปได้ไหมทียังมีบคุ คลทีสามแอบซ่อนอยู่ใน

4
 เงามืด?

ทันใดนัน,สถานการณ์กลับซับซ้อนขึนไปอีก

ไม่นานหลังจากนัน เย่หยวนก็พาซีหยางมายังสถานทีทีทุก
คนพักอยู่ในคราแรก แต่สรรพสิงกลับว่างเปล่า

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี,จริงๆแล้วมันอยู่ในความคาด
หมายของเย่หยวนตังแต่ตน้ เขาไม่ได้สนใจใยดีคนอืนๆอยู่
แล้ว สิงเดียวทีกังวลก็มีเพียงความปลอดภัยของจุนเทียนยู่
เท่านัน ซึงเรืองนีเย่หยวนเป็ นห่วงอย่างมาก

5
ฉะนัน,บรรยากาศ ณ ปั จจุบนั จึงปกคลุมไปด้วยความเงียบ
สงัด

“นี…พวกเขาอยู่ทใดกั
ี น? ก่อนหน้าทีข้าออกไป…ทุกคนยัง
อยู่ทนีี ! เกิดอะไรขึนกันแน่?!”

เย่หยวนแสร้งกล่าวขึนด้วยความตืนตระหนก

6
“น้องชาย,เจ้าเข้าใจผิดอะไรหรือไม่? บางทีพวกเขาไม่อาจ
รอเจ้าได้ จึงล่วงหน้าไปก่อนแล้ว?”

ซีหยางกล่าวอย่างไม่คอ่ ยมันใจ

“เป็ นไปไม่ได้! พวกเขาทุกคนติดพิษจากบุปษาราตรีเร้นลับ

ไม่มีทางเดินไปไหนได้ไกล เว้นแต่วา่ …”

ใบหน้าของเย่หยวนเผยให้เห็นถึงความกังวลอย่างชัดเจน

7
 “เว้นแต่อนั ใด?”

“เว้นแต่พวกเขาจะถูกจับไป! ไม่…ตอนนีพวกเขาอยู่ใน
อันตรายแล้ว!”

เย่หยวนกล่าว

สีหน้าของซีหยางเปลียนไปในทันใด และกล่าวตอบว่า
8
“ศิษย์พใหญ่
ี …แย่แล้ว! พวกเราพีน้องไม่อาจทอดทิง,แม้จะ
อันตรายเพียงใด แต่ขา้ ไม่มีทางเลือกนอกจากไปช่วยเขา!”

เย่หยวนเบะปากมองบนอยู่ภายในใจ แต่สีหน้าทีแสดงออก
มายังคงแสร้งกังวลอย่างทีสุด

“มีเพียงเส้นทางเดียวในทีแห่งนี ในเมือพวกเราไม่เห็นพวก
เขาเลย แล้วพวกเขาถูกจับไปไว้ทใดกั
ี น?”

9
ซีหยางทีได้ยินเช่นนันก็รูส้ กึ ดีใจอย่างลับๆพร้อมกล่าวตอบ
ว่า

“ทีนีไม่ได้มีเพียงเส้นทางเดียว ในคราแรกทีข้ามาถึงได้
สํารวจเจอทางลับอีกแห่งทีซ่อนอยู่ เพียงว่าข้าไม่มีเวลาได้
สํารวจมันเลย และพอรูต้ วั อีกทีก็ถกู พิษเข้าเล่นงานตามที
เห็น จากการสันนิษฐานของข้า,พวกเขาจะต้องถูกลักพาตัว
ไปยังทีนันแน่”

แน่นอน,เมือมีโอกาส เขาก็เผยให้เห็นถึงใบหน้าทีแท้จริง
ออกมาทันที!

10
สหายคนนีวางแผนและใช้กลอุบายหลอกล่อ ทุกอย่างทําไป
ก็เพือนําเขาเข้าสูท่ างลับทีเป็ นกับดัก!

อย่างไรก็ตาม…มีแต่จกั ต้องเดินหน้า! ใครกันทีต้องกลัว

ใคร!

“ถ้าเช่นนัน เรายังจะรออันใดอีก?”

11
 เย่หยวนกล่าว

ซีหยางทีได้ฟังก็รูส้ กึ ประทับใจยิงและกล่าวว่า

“น้องชายช่างน่าเลือมใสยิง!”

เมือกล่าวจบซีหยางก็กระชับมีดในมือแน่น และย่างก้าวไป
ยังกําแพงขนาดยักษ์ดา้ นหนึง ก่อนจะคลํากําแพงเนียนไร้
ความโดดเด่นใดๆไปโดยรอบ และพบสลักบางอย่างพร้อม

12
ดึงเปิ ดทันที เสียงเอียดดังขึน,เบืองหน้าทังสองปรากฏทาง
เดินไปต่อจริงๆ!

“ไปกันเถอะ!”

ซีหยางเป็ นผูน้ าํ เดินเข้าไป

ทางเดินนีแคบมาก เพียงสองคนยืนแถวหน้ากระดานก็เต็ม
แล้ว

13
 ความเร็วในการเคลือนทีของซีหยางเพิมขึนอย่างฉับพลัน
และยังเพิมขึนต่อเนืองไม่หยุด ทีแรกเย่หยวนยังพอเห็นแผ่น
หลังของเขาบ้าง แต่จวบจนปั จจุบนั ,เขาได้หายตัวไปแล้ว
ภายในนี

“หึ,ข้าเองก็อยากเห็นเช่นกันว่า เจ้าจะเป็ นคนลึกลับแบบ

ใด!”

เย่หยวนหัวเราะอย่างเยือกเย็น พร้อมร่างทีหายวับจากจุดที
ยืนอยู่ เขาเร่งความเร็วจนถึงขีดสุดเพือไล่หลังอีกฝ่ าย

14
ตลอดทางเดินนี,ประหนึงทอดยาวไร้สินสุด แต่เย่หยวนก็มิ
ได้สนใจอันใดพร้อมทะยานหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ทราบเลยว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เย่หยวนเริมสังเกต
เห็นปลายทางทีสว่างออกมา เขาทีเห็นดังนันก็พงุ่ ตัวออกไป
โดยไม่ลงั เล

เมือมองไปตรงหน้า,ตัวเขาก็มาถึงถําหินขนาดมหึมาแห่งนี

เขาเริมกวาดสายตาสังเกตอีกครังก็พบเสาหินขนาดใหญ่ตงั
อยู่ พร้อมเหล่านักสูท้ ถูี กมัดติดกับเสาต้นนัน

15
 นักสูเ้ หล่านีมิใช่ใครอืนนอกจากพวกจุนเทียนยู่ทถูี กจับมา
โดยซีหยาง!

บรรยากาศโดยรอบสว่างไสว เนืองจากคมไฟโดยรอบหลาย
พันดวงภายในถําหิน

แสงจากโคมไฟทังหมดกระพริบเป็ นประกายสุกสกาว พร้อม

ไฟทีทอดยาวเชือมกันดังเส้นไหมจนทับซ้อนกันเป็ นตาข่าย
ขนาดใหญ่

16
 ใจกลางตาข่ายขนาดใหญ่นีคือเสาหินทีทุกคนถูกมัดอยู่
พวกเขาต่างโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ราวกับมีบางสิง
กําลังถูกดูดกลืนออกจากร่างของพวกเขา

เมือเย่หยวนเห็นสถานการณ์เช่นนี สีหน้าการแสดงออกของ
เขาก็เปลียนไปอย่างช่วยไม่ได้ พร้อมตะโกนขึนว่า

“เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา! ค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสิน
แสง!”

17
เย่หยวนตกอยู่ในค่ายกลทีถูกสร้างโดยปราณแห่งไฟไปแล้ว
โดยไม่รูต้ วั !

แปะ… แปะ… แปะ…

ร่างหนึงปรากฏขึนจากหลังเสาหินพร้อมเสียงปรบมือ ใน
ขณะทีกล่าวขึนด้วยความยิมว่า

“เจ้าหนู,ช่างมากประสบการณ์เสียจริง ตลอดทางจนถึงบัด

18
นี,เจ้าสร้างความตืนตะลึงให้ขา้ ไม่รูจ้ บ ข้าไม่คิดไม่ฝันเลย
ว่า,เจ้าจะรูจ้ กั เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา และค่ายกลเพลิง
วิโรจน์ดาราสินแสงจริงๆ!”

ร่างทีปรากฏขึนมิใช่ใครอืนนอกจาก,ซีหยางทีหายไปอย่าง
แม่นยํา!

เมือเย่หยวนเห็นภาพฉากในปั จจุบนั สีหน้าของเขาก็มืดลง

เล็กน้อยพร้อมกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่า,คงมิใช่เรืองง่ายทีจะล่อข้าให้มาทีนี จึงต้องลง
ทุนแสดงละครขนาดนันเพือประจบข้า?”

19
 ซีหยางกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ดูจากปฏิกิรยิ าของเจ้าทีเผยออกมา…ค่อนข้างสงบจนผิด
ปกติ ข้าสงสัยเสียจริงว่า,เจ้ายังคงท่าทางเช่นนีได้อีกนานแค่
ไหน! หลังจากทีข้าจัดการธุระเสร็จสิน,เดียวข้าค่อยมาเล่น
กับเจ้าใหม่”

ซีหยางจ้องเขม็งใส่เย่หยวนจนหยังลึกไปถึงนัยน์ตา เขาต้อง
การเห็นเด็กคนนีเผยความหวาดกลัวออกมา ในชนิดทีว่า

20
 ต้องวิงหนีอย่างหัวซุกหัวซุน

แต่…เย่หยวนกลับทําให้เขาผิดหวัง

ลึกลงสูน่ ยั น์ตา,ดังบ่อนําลึกสุดใจเกินหยังถึง กระทังผิวนํามิ

อาจสันไหว ทว่ากลับสงบเย็นเยือก สรรพสิงไม่ไหวติง เย่
หยวนทีได้ยินอีกฝ่ ายกล่าวเช่นนันก็เข้าใจได้ทนั ทีถึงบางสิง,
และกล่าวขึนว่า

21
“อย่างงีนีเอง เจ้าคือจิตวิญญาณดังเดิมทีกําลังจะดับสินลง
ไม่น่าแปลกใจว่าเหตุใดถึงจับทุกคนรวมถึงข้ามาทีนี”

สีหน้าของซีหยางเปลียนไปแทบจะในทันทีเมือได้ยินเช่นนัน
เขารูส้ กึ ราวกับว่า,ตนถูกถอดเปลือกออกมาจนหมด ทังๆที
ตนยังไม่ได้กล่าวอะไรแท้ๆ,แต่เย่หยวนตรงหน้ากลับแฉแทน
ให้ทกุ อย่าง

“เจ้า…เจ้ารูไ้ ด้อย่างไรว่า ข้าเป็ นจิตวิญญาณดังเดิม?”

ซีหยางกล่าวถามด้วยนําเสียงเย็นชา

22
 เย่หยวนจับจ้องไปยังซีหยางประหนึงกําลังจ้องคนโง่ และ
กล่าวตอบอย่างไม่แยแสว่า

“เจ้าสร้างค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสินแสงขึนมา แถมยัง
ต้องดูดกินพลังปราณภายในร่างพวกเขาอีก,เพียงแค่นีก็
ชัดเจนแล้วว่า เจ้าไม่มีกายรูปธรรมให้ฟืนฟูจริงไหม? และ
เจ้าเองยังต้องการดูดกลืนพลังปราณในร่างของข้าเช่นกัน
ทังหมดคงเป็ นเพราะ,เจ้าบังเอิญเป็ นปราณแห่งไฟทีสามารถ
มีสติปัญญาขึนมาได้เอง และดันไปได้ยินเรืองกายวิญญาณ
ดังเดิมจากทีไหนสักแห่ง,แถมเจ้ายังรูด้ ว้ ยว่าข้ามีภตู เพลิงอยู่
ในตัว ข้ากล่าวถูกต้องหรือไม่? เจ้าต้องการฟื นตัวให้ถึงจุด
สูงสุดโดยใช้ภตู เพลิงในตัวข้า ดังนัน,เจ้าจึงจงใจปล่อยข้าให้
ไปหาสมุนไพรขับพิษ ตัดตัวปั ญหาเพือล่อลวงคนอืนเข้ามา

23
ก่อน หลังจากนันค่อยหลอกข้าให้มาทีนี ก็เพราะเจ้ากลัวว่า,
ข้าจะไว้ตวั ทันหาวิธีทาํ ลายภูตเพลิงเพือตัดไฟตังแต่ตน้ ลม
ข้ากล่าวถูกต้องอีกแล้ว…จริงไหม?”

“เจ้าเป็ นใครกันแน่? สามารถคาดเดาทุกอย่างได้ราวกับตา

เห็น…เพียงแค่มองค่ายกลเท่านัน!”

เมือต้องเผชิญหน้ากับเย่หยวนในขณะนี ซีหยางรูส้ กึ ไม่

สบายใจอย่างบอกไม่ถกู แม้วา่ ความแข็งแกร่งในตอนนีของ
เขาจะสามารถบดขยีเย่หยวนได้ แต่ดว้ ยความสามารถอืนๆ
ของเย่หยวน,เขากลับรูส้ กึ ว่ามันไม่ได้ง่ายเลย!

24
เด็กหนุ่มคนนีน่ากลัวเกินไป ทังๆทีเขายังไม่พดู อะไรเลยสัก
คํา,ทว่าอีกฝ่ าสามารถชีตัวตนของเขาได้อย่างแม่นยํา รวม
ถึงแผนการทีวางไว้ทงหมด
ั

หากให้กล่าวตามตรง…กระทังจักรพรรดิโอสถทัวไปก็ยงั ไม่
น่ารูเ้ รืองปราณแห่งไฟได้ละเอียดยิบถึงเพียงนี,จริงไหม?

แล้ว…นับภาษาอะไรกับเด็กหนุ่มคนหนึง?

25
 เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“ข้า? ข้าก็แค่นกั หลอมโอสถคนหนึง แต่ก็วา่ เถอะ,ตอนนีข้า

ดันเข้ามาในค่ายกลของเจ้าเสียแล้ว ชีวิตและความตายของ
ข้าอยู่ในมือเจ้า ดังนัน…เจ้ายังกลัวอะไรอีกล่ะ?”

ซีหยางไม่เคยเห็นใครสงบเยือกเย็นได้ขนาดนีมาก่อน เขาได้
แต่กดั ฟั นยิมและกล่าวว่า

“สุดท้ายเจ้าก็เป็ นแค่เด็ก! อย่าลําพองใจให้มากนัก! เมือ

เจ้าได้เห็นกายวิญญาณดังเดิมของข้าเมือไหร่,หวังว่าเจ้ายัง

26
จะหัวเราะได้อย่างมีสขุ !”

27
 ตอนที757 แผนสํารอง

“ค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสินแสง! ทํางานเพือข้าคนนี!”

ตามเสียงคํารามอันชัวร้ายของซีหยาง โคมไฟนับหลายพัน
ดวงเจิดจรัสวิโรจน์ขนทั
ึ นตา

1
เย่หยวนถูกเส้นไหมเพลิงรัดแน่นพร้อมยกร่างขึนเหนือพืนดิน
ทันที

ต่อมา,แขนขาทังสีของเขาถูกรูปแบบผนึกของค่ายกลเพลิง
วิโรจน์ดาราสินแสงพันธนาการโดยสมบูรณ์ จนไม่สามารถ
เคลือนไหวใดๆเลยในตอนนี

เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาพวยพุง่ เข้าเผาผลาญร่างของเย่
หยวนไม่หยุด พลังของมันกําลังดึงเอาภูตเพลิงภายในร่าง
ของเย่หยวนออกมา

2
เบืองหน้าเป็ นเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาทีห่อหุม้ ทัวร่าง มัน
ทรงพลังเกินกว่าทีเย่หยวนจะขัดขืนใดๆได้

คิวของเย่หยวนขมวดแน่น แสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดสุด
พรรณนาทีสัมผัส

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูสีหน้าเจ้าในขณะนีสิ! แล้วไอ้คนทีทําฉลาดราว

กับถือไข่มขุ แห่งปั ญญาคนนันหายไปไหนแล้วล่ะ? คิดว่าตน
เองแข็งแกร่งขนาดไหนกัน! ในท้ายทีสุดนี,ตัวเจ้าก็ถกู ดูด
กลืนอย่างไร้การต่อต้านใดๆ อนุภาพของเพลิงนอกรีต
โลกันตร์สีเทาจะสร้างความทรมานแก่เจ้า จนกว่าจะสินใจ
ตายไป!”

3
 “อึก…”

เย่หยวนครางเสียงตําด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เม็ดเหงือ
จํานวนมากผุดขึนบนหน้าผากอย่างรวดเร็ว

ความรูส้ กึ ทีถูกปราณแห่งไฟระดับเจ็ดขันสูงสุดมิได้สนุกเลย
ยิงไปกว่านันค่ายกลนียังช่วยฉีกภูตเพลิงออกจากร่างของเขา
อีกด้วย

เย่หยวนและภูตเพลิงมีความคิดและจิตใจเชือมโยงกันมา
นานแล้ว และการฉีกออกจากกันโดนตรงเช่นนี,มันก็เหมือน

4
 กับการฉีกออกเย่หยวนให้เปิ ดออกทีละนิดละน้อย

ความเจ็บปวดแทรกซึมสูก่ น้ บึงสุดหัวใจ มันทรมานจนเกือบ

ทําให้เขาเป็ นลมได้เลย

แต่เย่หยวนทราบดีวา่ ,หากเขาหมดสติในตอนนี ทุกอย่างจะ

ต้องจบสิน

ดังนันเขาจึงกัดฟั นอดทนอย่างสุดกําลัง เพือดึงสติให้อยู่นาน

ทีสุด รับมือกับเพลิงแสนร้อนแรงและการถูกฉีกอันบ้าคลัง

‘เหตุใดยังไม่มาอีก! ข้า…ข้าแทบทนต่อไปไม่ไหวแล้ว!’

5
 เย่หยวนได้แต่สาปแช่งด่าภายในใจ

แน่นอนว่าเย่หยวนไม่คิดทีจะตามซีหยางเข้าถินอันตรายโดย
ไม่เตรียมตัวใดๆ ก่อนหน้านี,เขาได้เตรียมแผนสํารองไว้แล้ว

เพียงแต่วา่ ,แผนสํารองนี กระทังเขาเองก็ไม่สามารถควบคุม

ใดๆได้เช่นกัน

6
 ในตอนนี,ความหวังทังหมดของเย่หยวนขึนอยู่กบั แผน
สํารองนันแล้ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า…เป็ นอย่างไรบ้าง? รสชาติแห่งความทรมานไม่

เลวใช่ไหม? เมือปราณแห่งไฟภายในร่างเจ้าถูกดึงออกมา
โดยสมบูรณ์ ตัวเจ้าก็จะสินใจตาย,ส่วนปราณแห่งไฟอันนัน
ก็จะกลายเป็ นส่วนหนึงในร่างกายข้า!”

ซีหยางระเบิดเสียงหัวเราะดังไม่ยงั

7
 แต่ในขณะนันเอง,ทุกอย่างกลับแปรเปลียนทันที!

พลังจิตวิญญาณอันทรงพลังได้ปรากฏขึน พร้อมปกคลุมทัว
ถําหินอย่างรวดเร็ว

“โลกันตร์สีเทา! เจ้าทําให้จกั รพรรดิผนู้ ีผิดหวังยิง!

จักรพรรดิผนู้ ีปฏิบตั ิตอ่ เจ้าอย่างดี แม้วา่ เจ้าจะให้กาํ เนิดจิต
วิญญาณดังเดิม,ข้าก็ยงั คงเชือใจในตัวเจ้า! แต่…เจ้ากลับ

8
 กล้าทรยศข้าผูน้ ีจริงๆ!”

เสียงหนึงเปล่งขึนอย่างองอาจ ก้องกังวานทัวทังถําหิน

ร่างเงาโปร่งแสงลอยอยู่กลางอากาศ เป็ นทีชัดเจนว่า,เขาคือ

ชายชรานาม เซียหลิงซี ทีเย่หยวนและคนอืนๆพบเจอก่อน
เข้าสูค่ า่ ยกลมิต!ิ

แม้วา่ เย่หยวนกําลังทรมานอย่างสุดพรรณนา แต่เขายังคง

รักษาสติได้ปกติสมบูรณ์ดี

เมือได้ยินเสียงอันทรงพลังนี เขาก็ทราบทันทีวา่ ,การคาด

9
การณ์ของตนในคราแรกนันไม่ผิดเพียน เขาเป็ นเซียนแห่ง
อาณาจักรเต๋าลึกลําจริงๆ และดูเหมือนว่าจะเป็ นจักรพรรดิ
อีกด้วย!

เมือเห็นร่างเงากลางอากาศตรงหน้า สีหน้าซีหยางก็เปลียน
ไปกะทันหัน ก่อนจะอุทานขึนด้วยความตกใจถึงขีดสุดว่า

“ทะ-ท่าน…ท่านตืนขึนมาได้อย่างไร? หากปราศจากจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของท่าน..ละ-แล้ว…แล้วเป็ นไปได้อย่าง
ไร?”

10
ในเวลานันเซียหลิงซีหนั มาจับจ้องเย่หยวนและกล่าวอย่าง
เยือกเย็นว่า

“ทังหมดต้องขอบคุณน้องชายคนนี,ทีส่งสัญญาณรบกวน
ค่ายกลผนึกหลัวเทียน จึงทําให้ขา้ ตืนขึน! หากเป็ นเจ้า,คง
ไม่คิดให้ขา้ มีโอกาสตืนขึนมาอีกตลอดกาลเลยจริงไหม?”

“อะไรนะ?! ปะ-เป็ น…เป็ นไปได้อย่างไร? ทุกการกระทํา

ของพวกมันตังแต่เข้ามาในถําแห่งนี…ล้วนอยู่ภายใต้การ
ดูแลของข้าทังสิน! แล้วเด็กนันจะมีโอกาสส่งสัญญาณ

11
 รบกวนค่ายกลผนึกหลัวเทียนได้อย่างไร?”

ซีหยางจ้องมองด้วยความไม่อยากเชือ

ตังแต่ทเย่
ี หยวนเริมย่างเท้าเข้าถําโบราณแห่งนี ทุกอากัป
กิรยิ าของเขาล้วนอยู่ในสายตาของซีหยางทังสิน

และก่อนหน้านี,พอซีหยางรูต้ วั ว่า เย่หยวนกําลังเข้าใกล้

หลุมศพของเซียหลิงซี เขาก็ยิงเพิมความระมัดระวังมากขึน
แล้วเย่หยวนไปเอาเวลาทีไหนมาสร้างแผนสํารอง?

12
เซียหลิงซีมองซีหยางด้วยสายตาอันน่าสงสารและกล่าวว่า

“ทังๆทีเป็ นปราณแห่งไฟเหมือนกันแท้ๆ,แต่ดนั ไม่รูเ้ ลยว่า

ปราณแห่งไฟในร่างของเด็กคนนีคือชนิดใด! ขนาดข้าเองที
ทราบยังต้องตกใจ แท้จริงแล้ว,เขาครอบครองเพียงเพลิงบัว
ฟ้าขจัดจันทร์ขาว! แต่มนั กลับเป็ นปราณแห่งไฟทีสามารถ
ก่อเกิดสติปัญญาได้ตงแต่
ั ระดับห้า! ไม่น่าเชือก็ตอ้ งเชือ!”

“พะ-เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว!”

13
 แม้แต่ซีหยางทีได้ยินชือนียังต้องตืนตกใจอย่างมากเช่นกัน

หากเป็ นเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวทีมีสติปัญญา ทุกอย่างก็

หาต้นสายปลายเหตุได้แล้ว

เมือเย่หยวนตรงเข้ามาใกล้หลุมศพเพือช่วยซีหยางทีติดพิษ
เขาก็รูส้ กึ ถึงความผิดปกติตงแต่
ั ตอนนัน จึงแบ่งภูตเพลิงออก
ไปส่วนหนึงเพือกันเหนียว

14
 หลังจากทีพวกเขาออกไป ร่างแยกของภูตเพลิงก็ได้สง่
สัญญาณรบกวนค่ายกลผนึกหลัวเทียนทันที และทําให้เซียห
ลิงซีตนขึ
ื นอีกครัง

“เจ้าเองก็ตกใจเช่นกัน? เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวมิได้ทรง
พลังอะไรเลยในหมูป่ ราณแห่งไฟทังหมด แต่ดว้ ยการเติบโต
ทียิงใหญ่ของเพลิงดวงนี,จึงทําให้มนั ทรงพลังขึนอย่างก้าว
กระโดด นักหลอมโอสถธรรมดาทัวไปไม่สามารถเลียงดูมนั
ได้เลย แต่เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวทีอยู่ในมือของน้องชาย
คนนีมันคนละเรือง! ขอบเขตของมันก็เหนือชันเกินกว่าทีเจ้า
จะสามารถเอาชนะได้! และตอนนีเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว
เองก็ใกล้ให้กาํ เนิด จิตวิญญาณดังเดิมเต็มทีแล้ว!”

15
 เซียหลิงซีกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น

การเลียงดูปราณแห่งไฟแตกต่างจากการฝึ กฝนบ่มเพาะพลัง
ของนักสูโ้ ดยสินเชิง เงือนไขต่างๆล้วนยากเย็นแสนเข็ญและ
ส่วนใหญ่ยงั ต้องพึงโชคอีกด้วย

แม้แต่เย่หยวนเองก็ไม่คิดเลยว่า,ตนทีใช้เพลิงบัวฟ้าขจัด
จันทร์ขาวมาโดยตลอดตังแต่แรก จู่ๆจะมีพฒ
ั นาการครัง
ใหญ่อย่างการก่อเกิดสติปัญญาขึนได้

16
หากไม่ใช่เพราะเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวโชคดีมีสติปัญญา
ขึนมาโดยบังเอิญ เย่หยวนเองก็คงทิงมันไปนานแล้วเช่นกัน

ถึงแม้เขาจะไม่อยากทิงก็ตาม แต่เมือเย่หยวนก้าวขึนสู่
อาณาจักรอนัตตาเมือไหร่ เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวจะหมด
ประโยชน์โดยสินเชิง

สีหน้าของซีหยางบิดเบียวอย่างน่าเกลียด ก่อนจะหันมาสาด
สายตาใส่เย่หยวน พร้อมกลางอกอัดแน่นไปด้วยจิตสังหาร!

เขาคํานวณทุกอย่างไว้แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเย่หยวนเพียงคน

17
 เดียวจะทําทุกอย่างพังทลาย!

จู่ๆเซียหลิงซีก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวด้วยความ
เสียดายว่า

“โลกันตร์สีเทา,หากย้อนกลับไป ในสมัยทีข้าและเจ้าร่วม
กันฝ่ าฟั นอุปสรรคนับไม่ถว้ น มันยังคงเป็ นภาพทีสวยงาม
สําหรับข้าอยู่เสมอ แต่คาดไม่ถึงเลยว่า,เมือวันเวลาผ่านไป
ทุกสิงกลับเปลียนผัน!”

18
สีหน้าของซีหยางมืดลงทันทีและกล่าวตอบอย่างอาฆาตว่า

“หน้าด้านสินดี! มันคงเป็ นภาพทีสวยงามของท่านเพียงคน

เดียวมากกว่า! สิงทีข้าเกลียดทีสุดคือ,หากท่านตาย,ท่านก็
ควรตาย! แต่ทา่ นกลับนําข้าฝังทังเป็ นไปพร้อมกัน! สถานที
แห่งนีราวกับถูกสาป,ข้าทีมีชีวิตกลับถูกขังจนลืมวันเวลา จน
เกือบทําให้จิตวิญญาณดังเดิมของข้าดับสูญไปตาม! ข้าไม่
ต้องการอะไรเช่นนีอีกแล้ว หากข้าสามารถหนีรอดออกจาก
ทีนีก่อนทีท่านจะตืนขึนอีกครังได้ ข้าก็จะกลายเป็ นอิสระ!”

19
 เซียหลิงซีกล่าวตอบอย่างไม่แยแสว่า

“ดังนัน,เจ้าจึงสิงร่างนีและหลอกล่อผูค้ นให้เข้ามา เพือ

พยายามฟื นฟูพลังของตน?”

ซีหยางกล่าวพร้อมเหยียดยิมเย็นว่า

“หากเป็ นเช่นนันจริงแล้วทําไม? ผืนปฐพีในยุคปั จจุบนั แตก

ต่างจากในอดีตอย่างสินเชิง เซียนอาณาจักรพระเจ้าทังหมด
ได้หายไปอย่างไร้รอ่ งรอยในชัวข้ามคืน การดํารงอยู่ของพวก
เขาไม่มีอีกต่อไปแล้วในปั จจุบนั ดังนัน,หากข้ากลับออกไป
ได้ ข้าจะต้องขึนเป็ นจุดสูงสุดของสรรพสิงแน่นอน! หึห,ึ ใคร

20
จะยอมโง่เป็ นสุนขั รับใช้ทา่ นไปตลอด? ท่านไม่สมควรตืนขึน
อีกตลอดกาล!”

เนืองจากเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาได้เข้าสิงร่างของซีหยาง
คนนี มันจึงได้รบั สืบทอดความทรงจําทังหมดของซีหยางเช่น
กัน จึงทราบว่าผืนปฐพีในปั จจุบนั ได้เปลียนไปแล้ว

21
 ตอนที758 ภูตเพลิงเลือนระดับ!

เมือได้ยินคํากล่าวของโลกันตร์สีเทา ท่าทางการแสดงออก
ของเซียหลิงซีก็เปลียนไปอย่างอย่างเช่นกัน

“เจ้ากล่าวอันใด?! ไม่มีเซียนอาณาจักรพระเจ้าอีกต่อไป
แล้ว?”

1
 โลกันตร์สีเทากรนเสียงหัวเราะเย็นและกล่าวว่า

“ในท้ายทีสุดฝันของท่านก็ยงั ไม่เป็ นจริง,ถูกต้องหรือไม่?

แม้จะสามารถฟื นคืนชีพได้อีกครัง แต่ทา่ นก็ไม่มีทางก้าวขึน
สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้!”

“เจ้า! ช่างเป็ นเรืองไร้สาระ! จู่ๆเซียนอาณาจักรพระเจ้าจะ

หายตัวไปอย่างไร้รอ่ งรอยได้อย่างไร?”

ปณิธานชัวชีวิตของเซียหลิงซีคือ อาณาจักรพระเจ้า แม้วา่

2
เขายังไม่บรรลุปณิธานนีในท้ายทีสุด แต่เขาก็เตรียมแผนฉุก
เฉินเพือขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าไว้แล้ว!

ทว่าตอนนี,โลกันตร์สีเทากลับบอกกับตนว่า ตนไม่สามารถ
ก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แน่นอน ซึงนีทําให้เขามิอาจ
ยอมรับได้เลย

“ฮ่าฮ่าฮ่า เซียหลิงซี,เมือข้าเข้ายึดร่างนี ปฏิกิรยิ าแรกใน

เวลานันก็ไม่ตา่ งจากท่านเท่าไหร่นกั ! แต่ตอ่ มา,ข้าก็
พยายามเปิ ดใจให้กว้าง ถึงแม้จะไม่สามารถก้าวขึนสู่
อาณาจักรพระเจ้าได้อีกต่อไป ทว่าแล้วอย่างไร? ตราบใดที
ความแข็งแกร่งของข้าน่าเกรงขามไร้เทียมทาน ข้าก็สามารถ
ดํารงอยู่บนผืนปฐพีได้อย่างสําราญใจเหมือนกัน!”
3
 โลกันตร์สีเทากล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดัง

โลกันตร์สีเทาได้ทาํ ใจยอมรับความจริงข้อนีนานแล้ว ในท้าย

ทีสุด,กาลอดีต มันเองก็เป็ นถึงปราณแห่งไฟระดับเก้าขันสูง
สุด

ตราบใดทีฟื นพลังจนถึงสภาวะสูงสุดโดยสมบูรณ์ มันก็

สามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้เช่นกันในดินแดนศักดิสิทธิ

4
 เซียหลิงซีกล่าวตอบด้วยนําเสียงเย็นชาว่า

“หึ! ถึงคนอืนจะไม่สามารถก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้,

แต่ก็มิได้หมายความว่าข้าจะไม่สามารถเช่นกัน! จักรพรรดิผู้
นีเตรียมความพร้อมมาเนินนานแล้ว และข้าไม่เชือว่าตนจะ
ไม่สามารถก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้! เอาล่ะ…โลกันตร์
สีเทา,กลับสูอ่ อ้ มกอดของจักรพรรดิผนู้ ีซะ!”

เซียหลิงซีสวดบางอย่างพึมพําออกมา ราวกับว่าเขากําลัง
ท่องบทสวดอยู่

“อ๊ากกก!”

5
 เสียงแหลมคมชัดแสนเวทนาดังขึนจากปากของซีหยาง

ในฐานะเจ้าของเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา ทังสองจึงมิอาจ
ลบเลือนสัญญาระหว่างกันตลอดมาได้

สองคนนีล้วนมีไพ่อนั น่ากลัวของตนซ่อนอยู่ ซึงเซียหลิงซีเอง

ก็ไม่เคยเชือใจโลกันตร์สีเทามาก่อน

บทสวดคาถานีจะสร้างความเสียหายอันใหญ่หลวงต่อจิต
วิญญาณดังเดิมของโลกันตร์สีเทาโดยตรง ดังนัน,มันจึงร้อง
ลันระงมแสนเจ็บปวดทรมานยิง

6
“เจ้าโคลนแก่,แกกําลังรนหาทีตาย! หากแกอยู่ในสภาวะที
สมบูรณ์ทสุี ด ข้าคงหวันวิตกไม่นอ้ ย! แต่ตอนนีเจ้าเป็ นแค่
วิญญาณทีหลงทางเท่านัน! ค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสิน
แสง,กําจัดมันซะ!”

ซีหยางคํารามขึนด้วยนําเสียงทีแฝงด้วยความเจ็บปวดหยัง
ลึก

เซียหลิงซีถกู ค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสินแสงเผาร่าง

7
วิญญาณในทันที เขาหวังให้อีกฝ่ ายกรีดร้องด้วยความเจ็บ
ปวด,เป็ นทีชัดเจนว่าโลกันตร์สีเทาต้องการจะเอาให้ตาย

อย่างไรก็ตาม,เพลิงเหล่านันทีเข้าเผาผลาญกับไม่ได้ผลใดๆ
ต่อเซียหลิงซี

เมือเห็นสถานการณ์เป็ นเช่นนัน ใจของซีหยางก็หลบวูบดิงสู่

เหว,เขาได้แต่คิดกับตัวเองว่า แย่แล้ว

แต่ในขณะนันเอง ภาพฉากในมุมๆหนึงทีแปรเปลียน ไม่ใช่

แค่ซีหยาง,แม้แต่เซียหลิงซียงั ต้องประหลาดใจเช่นกัน ทัง
สองรีบหันไปมองทิศทีเย่หยวนอยู่โดยไม่รูต้ วั

8
เบืองหน้ากลับปรากฏแสงรัศมีเปล่งขึนโคจรรอบตัวเย่หยวน
บัวฟ้าโผล่ออกมาจากกลางอกของเขา พร้อมเข้าดูดกลืน
เพลิงทีกําลังเผาผลาญอย่างต่อเนือง! ซึงเพลิงเหล่านันคือ
ร่างหลักของเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา!

เมือเห็นสถานการณ์ไม่สดู้ ี สีหน้าของซีหยางก็เปลียนไป
อย่างมากโดยไม่ตงใจ!
ั

“นี…ไอ้เด็กนันทําบ้าอะไร? มันกําลังดูดกลืนร่างหลักของ
9
 ข้าแทนจริงๆ!”

ซีหยางกล่าวขึนด้วยความตกใจ

ในเวลานันเอง,ตัวมันก็พงค้
ึ นพบว่า พลังปราณในร่างของเย่
หยวนกลับมีบางสิงต่อต้านร่างหลักของเพลิงนอกรีตโลกันตร์
สีเทาอยู่ แต่ไม่ทนั รูต้ วั เลยว่าตังแต่เมือใด,กลับเป็ นเย่หยวน
ทีกําลังดูดกลืนพลังต้นกําเนิดของเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา
แทน!

10
“ไอ้หนู,หยุดเดียวนี! หากยังไม่หยุด,แกจะต้องตายอย่าง
สยดสยอง!”

ซีหยางร้องขึนด้วยตืนตระหนก

ในเวลานี,เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทายังสนใจทีจะดูดกลืน
ปราณแห่งไฟของเย่หยวนได้อย่างไร? เพียงเย่หยวนไม่ดดู
กลืนเขาแทน,มันก็ดีมากแล้วในตอนนี

โชคดีทโลกั
ี นตร์สีเทาเข้ายึดร่างของซีหยางและได้รบั พลังทัง

11
หมดมา ดังนัน,ตัวเขาในปั จจุบนั เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักร
วิชชาสวรรค์ขนปลาย!
ั

ภายในถําหินแห่งนี,ตัวเขาแข็งแกร่งทีสุด!

แม้แต่เซียหลิงซีทีพึงตืนขึน ก็ไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของเขาได้

เลย,หากปะทะแบบตัวต่อตัว!

12
ซีหยางระเบิดพลังปราณทัวร่างจนปะทุคลัง พร้อมพุง่ เข้าใส่
เย่หยวนภายในค่ายกล

ทุกการกระทําอยู่ภายใต้สายตาของเซียหลิงซี ทันใดนันเขาก็
เปิ ดปากขึนอีกครา,และเริมสวดคาถา

“อ๊ากกก…!”

ทันใดนัน,ร่างของซีหยางทีคล้ายกับลําแสงพุง่ ทะยาน กลับ

ต้องร่วงหล่นดังดาวตก และดิงกระแทกพืนอย่างแรง

13
 “เซียหลิงซี,ไอ้แก่ไม่รูจ้ กั ตาย! ข้าจะฝังแกก่อนเป็ นราย
แรก!”

โลกันตร์สีเทาพยายามกัดฟั นยืนหยัดต่อสูก้ บั ความเจ็บปวด

และวาดแขนออกเป็ นวงดาบฟาดฟั นใส่เซียหลองซี

หากต้องการจะจัดการกับเซียหลิงซีภายใต้สถานการณ์เช่นนี
เป็ นทีชัดเจนว่า,ตัวเขายังด้อยกว่าเล็กน้อย

14
เซียหลิงซีได้ทาํ พันธะสัญญากับเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา
ตังแต่อดีต ด้วยเหตุนี,เซียหลิงซีจงึ ครองความได้เปรียบไป

แม้พลังจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเซียหลิงซีจะไม่แกร่งพอ
หรือไม่มีรา่ งกายเนือมารองรับก็ตาม แต่ถา้ โลกันตร์สีเทา
ต้องการจะฆ่าเซียหลิงซี มันก็มิได้ง่ายเช่นกัน

หากเซียหลิงซีรบั มือง่ายดังภาพฝัน โลกันตร์สีเทาคงไม่ตอ้ ง

วางแผนอะไรยุ่งยาก เพือหลอกล่อเหล่านักสูเ้ ข้ามาในถํา
โบราณแห่งนี

15
ในขณะนันเอง,แค่เห็นเซียหลิงซีกระพือแขนปั ดออกไปเบาๆ
วงดาบทีพุง่ จู่โจมก็สลายไปอย่างง่ายดาย

“น้องชาย,เร็วหน่อย ช่วยข้าทําความสะอาดบ้านที หลัง

จากนี,ข้าย่อมตอบแทนเป็ นกําไร!”

เซียหลิงซีเปิ ดปากเอ่ยกับเย่หยวนในทันทีทนั ใด

ก่อนหน้านี,ในระหว่างทีเซียหลิงกับโลกันตร์สีเทาสนทนากัน
อยู่ อํานาจการควบคุมค่ายกลของโลกันตร์สีเทาก็คอ่ ยๆเอน

16
 เอียง

สิงหนึงทีควรทราบก็คือ,ทักษะการควบคุมปราณแห่งไฟของ
เย่หยวนอยู่บนจุดสูงสุดของจักรพรรดิโอสถ แม้เซียหลิงซีจะ
ฟื นคืนชีพขึนมาอีกครัง แต่หากต้องการไล่ตามแผ่นหลังเย่
หยวน ต่อให้ควบม้ายังยากจะตามทัน

ใช้ประโยคจากช่องว่างขณะนัน เย่หยวนเร่งเข้าควบคุมร่าง
หลักของเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาในทันที และปลดปล่อย
ภูตเพลิงออกมาโดยตรง เพือดูดกลืนเพลิงนอกรีตโลกันตร์สี
เทาแทน!

17
ปราณแห่งไฟทีทรงพลังอย่างเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา เป็ น
ดังยาชูกาํ ลังชันเลิศ ทันทีทภูี ตเพลิงเริมกลืนกิน,มันก็เขมือบ
อย่างมูมมามโดยปราศจากความสุภาพใดๆเช่นกัน

ในชัวระยะเวลาสันๆ ความแข็งแกร่งของภูตเพลิงก็เพิมสูง
ขึนไม่หยุด จนขึนสูร่ ะดับห้าขันสูงสุดโดยตรง!

แต่นียังเป็ นแค่การเริมต้น แต่เดิม,เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา

เป็ นถึงปราณแห่งไฟระดับเก้า แม้ปัจจุบนั ความแข็งแกร่ง
ของมันจะลดลงอย่างมาก ทว่าฐานพลังต้นกําเนิดของมันก็
ยังสูงคงเดิม ซึงมันมากพอสําหรับภูตเพลิงได้รบั ประทาน
อย่างเพลิดเพลิน

18
เมือเย่หยวนได้ยินคํากล่าวของเซียหลิงซี ใบหน้าของเขาก็
เผยความปิ ติสขุ อย่างช่วยไม่ได้ พร้อมกล่าวตอบว่า

“ความใจกว้างดังมหาสมุทรของท่านอาวุโสช่างยิงใหญ่นกั
เย่คนนีจะไม่มีวนั ลืมบุญคุณ!”

ภูตเพลิงยังคงดูดกลืนเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาอย่าง
ตะกละตะกลาม จากปราณแห่งไฟระดับห้า,ได้ทะลวงขึนสู่

19
 ระดับหกทันที!

ตุบ, ตุบ, ตุบ

เพราะภูตเพลิงทีดูดกลืนพลังของโลกันตร์สีเทาต่อเนือง นอก
เหนือจากตัวมันทีอ่อนแอลงแล้ว ค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดารา
สินแสงเองก็อ่อนกําลังลงเช่นกัน จุนเทียนยู่และคนอืนทีถูก
พันธนาการกับเสาหินถูกปลดปล่อย และฟุบนอนลงไม่ได้สติ

“นายท่าน! ข้าผิดไปแล้วนายท่าน! ข้า…ข้าไม่ควรทรยศ

20
ท่าน! โปรดเมตตาด้วยเถิด,ปล่อยข้าออกไป แล้วข้าจะขอ
สาบานรับใช้ทา่ นตลอดไป!”

โลกันตร์สีเทากลิงไปมาบนพืนด้วยความทรมานอย่างสุด
พรรณนา มันครวญคราญด้วยความเจ็บปวดไม่หยุดปาก,
ภายใต้บทสวดคาถาของเซียหลิงซี

พลังงานประหลาดจากบทสวดนีมันมีผลคุกคามต่อเพลิง
นอกรีตโลกันตร์สีเทามากจริงๆ

21
ตราบใดทีเซียหลิงซียงั คงมีพลังจิตวิญญาณศักดิสิทธิหลง
เหลืออยู่ เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาก็ไม่มีทางหลบหนีจาก
การควบคุมของเขาได้เช่นกัน

เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาเป็ นปราณแห่งไฟระดับเก้าขันสูง
สุด นอกจากนียังสามารถก่อเกิดจิตวิญญาณดังเดิมได้อีก
แล้วเขาจะเต็มใจอยู่ใต้รบั ใช้ผอู้ ืนได้อย่างไร?

คํากล่าวเมือครูย่ ิงทําให้เซียหลิงซีข่นุ เคืองกว่าเดิมนัก ก่อน

ตายนี,เขาไม่มีวนั ปล่อยให้เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาดํารง

22
 อยู่ตอ่ ไปได้ มันจักต้องตายลงทีนีในถําแห่งนี

แน่นอนว่าในขันต้น,เซียหลิงซีสร้างทีนีและจัดเตรียมหลาย
สิงขึน ก็เพือเตรียมตัวสําหรับการคืนชีพ แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,
เมือเวลาผ่านไป ทุกอย่างทีจัดเตรียมไว้อย่างดีกลับถูก
ทําลายสินโดยปราณแห่งไฟของเขาเอง รวมถึงเหตุการณ์
มากมายในวันนี

“หุห,ุ มาสํานึกผิดอะไรในเวลานี อยากขอโอกาสแก้ตวั งันรึ?

มันสายเกินไปแล้ว!”

23
เซียหลิงซีกล่าวขึนด้วยนําเสียงสุดแสนเยือกเย็น

24
 ตอนที759 เข้ ายึด

ในขณะทีเขากําลังกล่าว,สายตาของเซียหลิงซีก็เหลือบไป
จับจ้องเย่หยวน

สายตานันราวกับกําลังชืนชมงานศิลปะ

ภูตเพลิงยังคงดูดกลืนเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาอย่างต่อ
1
เนือง จนรูปร่างของมันจากบัวฟ้าได้คอ่ ยๆแปรเปลียนไป!

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวได้แยกออกจากร่างกายของเย่
หยวน และร่อนลงบนพืนอย่างช้าๆ ก่อนจะเริมขยายใหญ่
ขึน

กิงก้านบัวฟ้าของมันจากหยาบกลายเป็ นอ่อนนุ่ม จากสี

เขียวกลับแปรเปลียนเป็ นสีเนือเนียนสวย กิงก้านเหล่านัน
กลายเป็ นแขนขา พร้อมส่วนดอกบัวฟ้าทีปรากฏขึนเป็ น
ศีรษะมนุษย์อย่างน่าอัศจรรย์!

เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวเปลียนร่างกลายเป็ นมนุษย์แล้ว

2
 จริงๆ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เยียมจริงๆ! เด็กนันไม่ทาํ ให้จกั รพรรดิผนู้ ีต้องผิด

หวังเลย! หลังจากทีเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวดูดกลืนเพลิง
นอกรีตโลกันตร์สีเทาลงไป มันก็ให้กาํ เนิดทังจิตวิญญาณดัง
เดิมและกายวิญญาณดังเดิม!”

เซียหลิงซีระเบิดเสียงหัวเราะขึนด้วยความภูมิใจ ดังตนเป็ น
คนปลุกปั นด้วยตนเอง

3
ซึงในขณะเดียวกัน,แรงดันลมปราณของเย่หยวนเองก็ขยาย
ตัวขึนอย่างรวดเร็วเช่นกัน!

เย่หยวนและภูตเพลิงเชือมโยงถึงกันและกัน แล้วเมือภูต
เพลิงดูดกลืนฐานพลังต้นกําเนิดของปราณแห่งไฟ พลัง
ปราณทังหมดทีผสมอยู่ภายในนันก็ถกู เย่หยวนดูดซับไปเช่น
กัน

ภายใต้กระแสความวุน่ วายในปั จจุบนั พลังปราณภายในร่าง

เย่หยวนถึงกับล้นทะลักจนไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป

4
 และกําลังก้าวข้ามขีดจํากัดในทันที!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าเด็กคนนีค่อนข้างดีเลย!”

เซียหลิงซีจอ้ งมองเย่หยวน เบืองลึกในแววตานันแฝงไปด้วย

ความคาดหวังยิง

สีหน้าท่าทางของเขาราวกับกําลังจ้องมองเนือชามโต ความ
โลภในใจเขาหาผูใ้ ดเทียบเคียงไม่

แต่เย่หยวนกลับไม่มีเวลามาใส่ใจกับเซียหลิงซีเลย ในตอนนี
เขาต้องใช้ความพยายามทังหมดไปกับการก้าวข้ามขีดจํากัด

5
 อย่างเต็มกําลัง!

เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับห้า!

เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับหก!

เย่หยวนก้าวข้ามรวดเดียวสองระดับย่อย หลังจากทีได้รบั

6
 พลังปราณจํานวนมหาศาลลงไป แต่เนืองจากอาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเจ็ดถือเป็ นขันปลาย,ระยะห่าง
ระหว่างระดับจึงมากเป็ นพิเศษ ความแข็งแกร่งของเย่หยวน
จึงหยุดอยู่ทจุี ดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับ
หก

“ไม่เลว,ไม่เลวจริงๆ! แนวคิดความเข้าใจของเด็กคนนีค่อน
ข้างสูงส่งมาก จึงเป็ นเหตุผลว่า,ทําไมเขาถึงสามารถก้าว
ข้ามสองระดับได้ในหนึงอึดใจ!”

เซียหลิงซีทีคอยสังเกตการณ์การพัฒนาของเย่หยวนอยู่ดา้ น
ข้างตลอดเวลา เขายังอดไม่ได้ทจะเอ่
ี ยปากชืนชมเป็ นครัง

7
 คราว

ในทีสุด,เย่หยวนก็ประสบความสําเร็จในการก้าวข้ามขีด
จํากัด แรงดันลมปราณทีแผ่ออกจากร่างรุนแรงและเข้มข้น
ขึนอย่างมาก

ขณะนันเอง,ภูตเพลิงก็วิวฒ
ั นาการเสร็จสินแล้วเช่นกัน ตัว
มันในปั จจุบนั อยู่ไม่ไกลจากระดับเจ็ดเท่าไหร่แล้ว

เยาวชนรูปหล่อปรากฏขึนต่อหน้าต่อตาเย่หยวน เขาก็คือภูต

8
เพลิงทีได้รบั จิตวิญญาณดังเดิมและกายวิญญาณดังเดิมมา
เรียบร้อยแล้ว!

“ภูตเพลิงขอคาราวะนายท่าน!”

ภูตเพลิงกล่าวขึนด้วยใบหน้ารูปงามดังหยกอันอัดแน่นไป
ด้วยความเคารพต่อชายตรงหน้า

เย่หยวนหัวเราะเบาๆและกล่าวตอบว่า

9
 “ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าคาดไม่ถึงเลยว่า ผลกําไรทีได้จากถํานีจะ
มหาศาลเกินคุม้ ! ภูตเพลิง,เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพกับข้า
เลย เรียกข้าว่า,พีใหญ่ แบบทีอิงหมัวหูเ่ รียกเถอะ!”

ถึงแม้ภตู เพลิงจะพัฒนากายเป็ นมนุษย์แล้ว แต่เขายังคง

เคารพเย่หยวนเหมือนกับอิงหมัวหู่

ตลอดการเดินทางตังแต่ตน้ จนบัดนี ภูตเพลิงและเย่หยวน

ต่างพึงพาซึงกันและกัน

สําหรับเย่หยวนแล้ว,ภูตเพลิงถือเป็ นสหายข้างกายทีขาดไม่
ได้ขาดเขา ไม่วา่ จะหลอมโอสถหรือในระหว่างการต่อสู้

10
 ยิงกว่านัน,ทีเย่หยวนสามารถต่อสูข้ า้ มระดับได้หลายต่อ
หลายครังโดยใช้ผนั เก้าวิญญาณกําเนิด ทังหมดล้วนต้องพึง
พาภูตเพลิงทังสิน ในทางตรงกันข้าม,ผันเก้าวิญญาณ
กําเนิดยังถือเป็ นวรยุทธการบ่มเพาะพลังทีจําเป็ นยิงของภูต
เพลิงอีกด้วย

เมือได้ยินเช่นนัน ใบหน้าอันหล่อเหลาดังหยกงามก็เผยรอย
ยิม พร้อมยกนิวถูกจมูกไปมาด้วยความเก้อเขิน เพราะยังไม่
คุน้ เคย แต่ความรูส้ กึ ระหว่างพวกเขากลับเหนียวแน่นหยัง
ลึก

11
 “ถ้าเช่นนัน…พีใหญ่!”

ภูตเพลิงลังเลอยู่พกั หนึง ก่อนจะกล่าวออกมา

ภูตเพลิงไม่คอ่ ยเต็มใจนักทีจะตีตนเสมอเย่หยวนในตอนนี
เพราะเขาทราบดีวา่ ,ทีตนมีทกุ อย่างในวันนี ทังหมดล้วนได้
รับมาจากเย่หยวน บุญคุณช่างเปี ยมล้นเกินไป

หากไม่มีเย่หยวนในตอนนัน เขาคงเป็ นเพียงปราณแห่งไฟ

ระดับสีตลอดกาล

12
 “ฮ่าฮ่า,ดีมากเจ้าน้องชาย!”

แลเห็นภูตเพลิงให้กาํ เนิดวิญญาณดังเดิมและกายวิญญาณ
ดังเดิมพร้อมกันเช่นนี เย่หยวนเองก็มีความสุขอย่างมากเช่น
กัน

“หึห,ึ ช่างเป็ นพีน้องทีรักกันจริงๆ! ข้า,เซียหลิงซีผนู้ ี,ไม่คิด

เลยว่าสวรรค์จะส่งสองพีน้องมาให้ขา้ ถึงตรงหน้า! น้อง
ชาย…นีมิได้เรียกว่าเวรกรรมกระมัง?”

13
 เซียหลิงซีกล่าวขึนพร้อมแสยะยิมอย่างน่าสะพรึงกลัว

ร่างหลักของเพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาถูกภูตเพลิงกลืนกิน
จนถึงขีดจํากัดแล้ว จิตวิญญาณดังเดิมของเขาในตอนนีดู
ราวกับว่างเปล่า แขนขาของซีหยางเหียวเฉาอย่างอ่อน
แรงอยู่บนพืน พร้อมหอบหนักเป็ นระยะ

อย่างไรก็ตาม,เมือมันได้ยินคํากล่าวของเซียหลิงซี ตัวมันก็
สันเทาในทันใด

14
“นะ-นายท่าน…นายท่านไม่ตอ้ งการโลกันตร์สีเทาอีกต่อไป
แล้วใช่ไหม? ตะ-แต่…ต้องการยึดร่างเด็กคนนัน?”

เซียหลิงซีฉีกยิมอย่างเยือกเย็นเมือได้ยินและกล่าวว่า

“หุหุ โลกันตร์สีเทา,เจ้าเป็ นคนเดียวทีเข้าใจข้าอย่างถ่อง

แท้! ดูพวกเขาสองคนนันสิ,คนหนึงเต็มเปี ยมไปด้วยความ
แข็งแกร่งและพรสวรรค์ ส่วนอีกคนเต็มไปด้วยพลังชีวิตทีพึง
ก่อเกิด หากสวรรค์ไม่ได้สง่ พวกเขามาให้ขา้ ,แล้วยังเป็ นสิง
ใดอีก? โลกันตร์สีเทา,เมือเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวนีก้าว
ขึนสูร่ ะดับเก้า มันจะแข็งแกร่งยิงกว่าเจ้ามาก! ดังนัน,
การใช้เจ้าหล่อเลียงมันให้เติบใหญ่ มันมิใช่ตวั เลือกทีดีทีสุด

15
 หรอกรึ?”

เซียหลิงซีหนั ไปมองเย่หยวนด้วยรอยยิมกว้าง ประหนึงกําลัง

จับจ้องอาหารภัตตาคารชันเลิศของเขา

แน่นอนว่าทุกคํากล่าวก่อนหน้า เย่หยวนต้องได้ยินอย่างชัด
แจ้ง สีหน้าของเย่หยวนมืดลงทันทีและกล่าวว่า

“ท่านอาวุโสกําลังหยอกข้าเล่น? ก่อนหน้าท่านยังคอยช่วย
เหลืออยู่เลย ไฉนตอนนีถึงต้องการครอบครองร่างกายข้า

16
 แทน?”

เซียหลิงซีระเบิดเสียงหัวเราะดังและกล่าวว่า

“หยอกเล่น? จักรพรรดิผนู้ ีมิได้อยู่ในอารมณ์หยอกใครเล่น

เสียหน่อย! หากย้อนกลับไป,ความยิงใหญ่ของจักรพรรดิผนู้ ี
ในดินแดนศักดิสิทธิ บัญชาสิงใดเป็ นดังนัน,ชีนกเป็ นนก ชี
ไม้เป็ นไม้! ชือเสียงลือชาแผ่ขยายไปทัวสารทิศ! ถูก
จักรพรรดิผนู้ ีครอบครองกายเนือ,นับว่าเป็ นเกียรติสงู สุดของ
เจ้าแล้ว! เจ้าหนุ่ม,เปิ ดให้ขา้ เข้าไปยังจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของเจ้าแก่โดยดี มิฉะนัน…รสชาติของการถูกฉีกจิต
วิญญาณศักดิสิทธิคงไม่สนุกเท่าไหร่นกั !”

17
 เย่หยวนทีได้ยินก็กล่าวตอบด้วยความหวาดกลัวว่า

“อ๊ะ! อย่า! อย่า! อย่าเอาร่างของผูน้ อ้ ยไปเลย,ท่านคงใช้

ได้ไม่ดีสมปรารถนา! ท่านอาวุโสโปรดสุม่ เลือกจากผูค้ นที
นอนอยู่ตรงนันเถอะ!”

เซียหลิงซีกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“เจ้าเด็กเหลือขอ,อย่าเล่นตลกกับข้า! ข้าทราบดีวา่ ความ

18
 สามารถของเจ้ามิใช่เล็กน้อย,กลับกัน จักรพรรดิผนู้ ียังไม่
เคยเห็นเด็กหนุ่มคนใดมีความสามารถเทียบเคียงเจ้ามาก่อน
เลย! หึห,ึ สายเลือดมังกรแท้จริง…คิดว่าข้าผูน้ ีจะมองไม่
ออกงันรึ? เพียงแค่อาณาจักรพลังของเจ้ายังตําไปหน่อยเท่า
นัน แต่นนมิ
ั ใช่ปัญหา!”

ความรอบรูข้ องเซียหลิงซีเรียกได้วา่ กว้างไกลกว่าคนทัวไป

มาก ในจุดๆนีเขาสังเกตเห็นมานานแล้ว จากศักยภาพอัน
น่าทึงของร่างกายเย่หยวน

ร่างกายทีเป็ นกายวิญญาณกึงมังกร พร้อมด้วยความเข้าใจ

ต่อแนวคิดต่างๆในระดับลึกซึง แถมยังมีปราณแห่งไฟทีก่อ
19
เกิดทังจิตวิญญาณดังเดิมและกายวิญญาณดังเดิมแล้วอีก
นีถือเป็ นร่างกายทีสมบูรณ์แบบเกินไป!

ดังนัน,เมือโลกันต์สีเทาพยายามโจมตีเย่หยวนในตอนก่อน
หน้า ไม่เพียงแค่เซียหลิงซีจะมาช่วยปกป้อง แถมเขายังถ่วง
เวลาโลกันตร์สีเทาให้ภตู เพลิงดูดกลืนพลังได้สะดวก

ร่างกายของเย่หยวนยังแข็งแกร่งยิงกว่าตัวเขาในวัยเดียวกัน
เสียอีก! เซียหลิงซีรูส้ กึ พึงพอใจอย่างมาก!

20
ในความคิดของเซียหลิงซี,เย่หยวนคนนีถูกสร้างมาเพือเขา
โดยเฉพาะ!

แท้จริงแล้ว แผนการแรกสุดของเซียหลิงซีคือ การใช้ถานี

ํ
เพือดูดกลืนจิตวิญญาณศักดิสิทธิของผูค้ น เพือมาบํารุงจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของตนแทน ผ่านค่ายกลทีสร้างขึน และ
หลังจากทีเขาฟื นฟูจิตวิญญาณศักดิสิทธิจนมีสภาพสมบูรณ์
แล้ว เขาจึงค่อยออกตามล่าร่างทีเหมาะสมเพือยึดครอง

แต่แผนการนันกลับล้มเหลวไม่เป็ นท่าโดยการทรยศของ
เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทา มันดันไปล่อลวงกลุม่ นักสูจ้ าํ นวน
มากเข้ามาทีนี และเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันหลายอย่าง จน
ต้องทําให้เซียหลิงซีตนก่
ื อนเวลาทีกําหนด
21
 แม้วา่ สภาพในปั จจุบนั ของเซียหลิงซีจะไม่ดีเช่นกัน แต่ให้
โค่นนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเฉกเช่นเย่หยวน มันก็
เกินพอมากแล้ว

แต่แน่นอน…หากเขารูว้ า่ จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเด็กคนนี
เคยเป็ นใครมาก่อน เขาคงไม่คิดเช่นนีเป็ นแน่!

22
 สีหน้าของเย่หยวนเปลียนไปอย่างมากเมือได้ยิน และรีบ
ตะโกนใส่ภตู เพลิงว่า

“ภูตเพลิง,หนีเร็ว!”

เมือกล่าวจบ,ร่างของเย่หยวนก็กลายเป็ นลําแสง กําลังพุง่

ออกไปยังทางออกถําทันที!

แต่เซียหลิงซีกลับตะโกนขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“วิงได้วงไป,คิ
ิ ดหรือว่าจะรอดพ้นเงือมมือของจักรพรรดิผนู้ ี
ได้? มาเถอะ,นําร่างอันแข็งแกร่งของเจ้ามาให้ขา้ แล้วข้าจะ

23
 พาเจ้าท่องเก้าสวรรค์สิบพิภพ!”

แค่ขยับครังเดียว,ร่างของเขาก็ตามเย่หยวนทันอย่างไม่เหลือ
เชือ

เพียงเสียงวูบดังปรากฏการณ์ลกึ ลับ,เซียหลิงซีก็เข้ามาถึง
ทะเลแห่งจิตใจของเย่หยวนในบัดดล!

24
 ตอนที760 ปิ ดผนึกทะเลแห่งจิตใจ

“เฮือก! ไอ้เด็กเวร,เจ้าซ้อนแผนข้า!”

ทันทีทเซี
ี ยหลิงซีเข้าสูท่ ะเลแห่งจิตใจของเย่หยวน และยังไม่
ทันคิดเลยว่าตนควรทําอย่างไรต่อ จู่ๆเขาก็ถกู ดาบจิต
วิญญาณโจมตีใส่จนร้องขึนเสียงหลง

1
 “เหอะ,วางแผนซ้อนแล้วยังไง? จะงาบหัวข้าไปกินรึ?”

เย่หยวนกรนเสียงหัวเราะเย็นพร้อมปลดปล่อยดาบจิต
วิญญาณอีกระรอก

“เฮือกก!”

เซียหลิงซีครําครวญอย่างเวทนาอีกครา ไม่วา่ เขาจะคิดยัง

ไง,เย่หยวนก็เป็ นแค่เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าตัว
น้อยคนหนึงเท่านัน แล้วการโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
อันแสนดุเดือดนี มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

2
 ด้วยความตกตะลึง,เซียหลิงซีเงยมองดาบจิตวิญญาณที
เสียบเข้าร่างอย่างน่าฉงนใจ เขาถูกโจมตีทางจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิโดยเย่หยวนจริงๆ

การต่อสูร้ ูปแบบนีอันตรายเป็ นอย่างมาก ทุกการบาดเจ็บ

ล้วนส่งผลถึงจิตวิญญาณศักดิสิทธิโดยตรง และหากได้รบั
บาดเจ็บสาหัสทังสองฝ่ าย,จิตวิญญาณศักดิสิทธิของพวก
เขาอาจแตกสลายได้เลย

แม้วา่ จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเซียหลิงซีจะเป็ นถึงจุดสูงสุด

แห่งจักรพรรดิโอสถ ทว่าเนืองจากหลับใหลเป็ นเวลา แม้จะ
ผ่านกระบวนการชะลออายุไขของค่ายกลผนึกหลัวเทียน แต่
พลังจิตวิญญาณของเขาในขณะนีก็คอ่ นข้างอ่อนแอมาก

3
ปราศจากกายเนือทีค่อยเกือหนุน จึงไม่สามารถใช้พลังได้
เต็มที,แถมยังไม่สามารถฟื นฟูได้เช่นกัน หากจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิเสียหาย ดังนันจึงเป็ นเหตุวา่ ทําไม เขาถึงต้องการ
ครอบครองร่างของเย่หยวนเพียงนี

“หืม? เดียวก่อน! จะ-เจ้า…จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ

เจ้า!!?”

ทันใดนัน,เซียหลิงซีก็ตรวจพบบางสิงจนต้องอุทานขึนด้วย

4
 ความตกใจถึงขีดสุด

เซียหลิงซีในตอนนีเป็ นดังกระต่ายทีถูกเหยียบหางอย่างเต็ม
แรง

“เหอะ เหอะ,เจ้าพึงเข้าใจงันรึ?”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมเย็น

เซียหลิงซีรอ้ งขึนด้วยความตกตะลึงอีกครังและกล่าวว่า
5
“เป็ นไปไม่ได้! หากจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเจ้ายังไม่ตาย
และเข้ายึดร่างคนอืนโดยตรง แล้ว…แล้วเหตุใดถึงสามารถ
เข้ากับร่างใหม่ได้ดีเพียงนี?! ไม่…ข้าไม่อยากจะเชือ…มัน
เป็ นไปไม่ได้! โลกันตร์สีเทามิได้บอกว่า,พวกสัตว์ประหลาด
เฒ่าแห่งอาณาจักรพระเจ้า มันหายไปหมดแล้วหรอกรึ? ”

อาณาจักรพลังและขอบเขตอันไกลโพ้นของเซียหลิงซีไพศาล
กว่านักสูท้ วไปอย่
ั างหาทีใดเปรียบ เมือเขาพยายามยึดร่าง,
จึงได้เห็นจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวน ก่อนจะค้นพบ
บางสิงทีไม่เหมาะสม

6
มีอย่างทีไหน,เป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า แต่
กลับมีจิตวิญญาณศักดิสิทธิแข็งแกร่งถึงขันจุดสูงสุดแห่ง
จักรพรรดิโอสถ!

เมือเห็นประจักษ์ชดั เต็มสองตา,เซียหลิงซียงั คิดอันใดอืนได้

อีก นอกจากว่า,เย่หยวนเองก็เป็ นจิตวิญญาณศักดิสิทธิที
ว่างเปล่าเช่นกัน และเข้ายึดร่างของเด็กคนนีก่อน เพียงแต่
ว่า…เหตุใดจิตวิญญาณศักดิสิทธิกับกายเนือใหม่ถึงเข้ากัน
ได้เพียงนี?

7
ภายใต้เหตุการณ์ทงหมด,เซี
ั ยหลิงซีไม่ได้เอะใจเรืองนีเลยสัก
นิด จึงเป็ นทีกระจางชัดว่า,จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
จักรพรรดิโอสถผูน้ ี เข้ากับร่างกายใหม่ได้จนเป็ นเนือเดียว!

เซียหลิงซีมีแผนรับมือสําหรับเหตุการณ์ฉกุ เฉินเสมอ แต่ทกุ

แผนฉุกเฉินเหล่านันกลับช่วยอะไรไม่ได้เลยภายใต้
สถานการณ์ในปั จจุบนั !

สิงเดียวทีสามารถทําให้เข้ากัน จนราวกับเกิดใหม่ได้ขนาดนี
มีเพียง…พลังในอาณาจักรพระเจ้าเท่านัน!

8
 อย่างไรก็ตาม…จิตวิญญาณของจักรพรรดิโอสถผูน้ ีที
สามารถควบคุมร่างกายของเย่หยวนได้อย่างใจนึก จึงถึง
ตอนนีเขาเองก็ยงั ตกตะลึงไม่หาย

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“เขาไม่ได้โกหกเจ้า เซียนอาณาจักรพระเจ้าได้หายสาบสูญ
ไปตังแต่แสนปี ก่อนแล้ว จนถึงบัดนี,ใต้แผ่นฟ้าไพศาลก็ยงั
ไม่มีเซียนอาณาจักรพระเจ้าเลยแม้แต่คนเดียว”

9
ดวงตาของเซียหลิงซีเบิกกว้างจนกลมเท่าไข่เป็ ด ในขณะที
กล่าวขึนอย่างไม่น่าเชือว่า

“นี…เป็ นไปได้อย่างไร? แล้ว…แล้วเจ้าทําได้อย่างไร?”

เย่หยวนเผยรอยยิมอันสดใสออกมาและกล่าวว่า

“เจ้าอยากรูจ้ ริงๆรึ?”

10
เซียหลิงซีพยักหน้าทังๆสีหน้าตรึงแข็ง เห็นได้ชดั ว่าเขากําลัง
สับสนอย่างมากในขณะนี

เย่หยวนชูมือทังสองข้างขึนอย่างว่างเปล่า และกล่าวตอบว่า

“ข้าเองก็ไม่รูเ้ หมือนกัน…”

เซียหลิงซีทีได้ยินเช่นนันเป็ นต้องสําลัก เขากล่าวขึนด้วย

ความเดือดดาลว่า

11
 “แกกล้าเล่นลินกับข้างันรึ?”

เย่หยวนยักไหล่เล็กน้อยพร้อมกล่าวตอบอย่างเปล่า
ประโยชน์วา่

“ต่อให้ขา้ พูดความจริงออกไป เจ้าก็คงไม่เชือ!”

“ข้าเชือ! ข้าเชือว่า,แกมันเหลียมจัดจนน่ากลัว! หึห,ึ ไอ้หนู,

แม้จะเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งระดับเก้า แต่เจ้าก็เป็ นแค่ขนนก
เท่านันในยุคทีข้ายิงใหญ่! ใครจะอยู่ใครจะไป,คงมิอาจ

12
 ทราบ!”

เซียหลิงซีคาํ รามลันอย่างโกรธเกรียว

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมสีเย็นว่า

“หากมีปัญญาก็สามารถลองดูได้!”

ในความเป็ นจริง,จิตวิญญาณศักดิของพวกเขาทังสองใน
ปั จจุบนั เป็ นดังพญาเสือทีสูญเสียทังพลังและอํานาจในอดีต
13
ไป พลังของทังคูเ่ หลือเพียงหนึงในหมืนเท่านัน,หากเทียบ
กับตอนทีพวกเขาทรงพลังถึงขีดสุด

ช่วงเวลาทีเย่หยวนอยู่ในยุคอันรุง่ โรจน์ กลับเป็ นช่วงเวลาที

เซียหลิงซีอยู่ในยุคอันตกตํา

กล่าวได้วา่ ,นีคือการเผชิญหน้ากันระหว่าง จุดสูงสุดแห่ง

จักรพรรดิโอสถของทังสองยุค!

ในแง่ของการควบคุมจิตวิญญาณศักดิสิทธิ เย่หยวนมันใจ

14
 ว่าตนจักต้องไม่พา่ ยต่อผูใ้ ด!

แม้วา่ ศัตรูตรงหน้าจะเป็ น เซียนทีอยู่ในยุคทีศาสตร์แห่ง

สวรรค์เฟื องฟูทสุี ดก็ตาม!

“แน่นอน,ข้าลองแน่! ข้าไม่เชือหรอกว่า,เจ้าหนูทอยู
ี ่ในยุค
ศาสตร์แห่งสวรรค์เสือมถอย จะสามารถเอาชนะจักรพรรดิผู้
นีได้! วายุวิญญาณศักดิสิทธิ!”

เซียหลิงซีผนู้ ีสมชือแล้ว ทีได้รบั ยกย่องว่าเป็ น เซียนในยุคที

ศาสตร์แห่งสวรรค์ทเฟื
ี องฟูถึงขีดสุด! แค่การเคลือนไหวแรก

15
ของเขา,ก็เป็ นการโจมตีดว้ ยวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิอันทรง
พลังยิงแล้ว

ทันทีทวายุ
ี วิญญาณศักดิสิทธิสัมผัสโดนเย่หยวน จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเขาจักต้องสูญสลายในบัดดล วายุนี
รุนแรงจนสามารถฉีกจิตวิญญาณศักดิสิทธิให้เป็ นชินเล็กชิน
น้อยได้ในพริบตา!

เย่หยวนหัวเราะขึนอย่างเยือกเย็น และคํารามขึนว่า

“วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิ,คมดาบถลาลม!”

16
พลังจิตวิญญาณอันทรงพลังก่อขึนจนควบแน่นกลายเป็ นดม
ดาบขนาดมหึมา และเข้าซัดผ่าวายุวิญญาณศักดิสิทธิของ
เซียหลิงซีสวนคืน เกิดเป็ นการปะทะแสนน่าประทับใจ,
พร้อมแรงต้านของทังสองฝ่ ายด้วยความตังใจมิอาจย่อท้อ

ชิง…

17
 วายุวิญญาณศักดิสิทธิช่างทรงพลังอย่างยิงยวด มันเข้า
ทําลายคมดาบขนาดมหึมาของเย่หยวนจนบินเป็ นรอยใหญ่

แต่เซียหลิงซีกลับน่าเศร้ากว่ามาก วายุวิญญาณศักดิสิทธิ
ของเขากลับถูกผ่าออกเป็ นสองส่วนโดยเย่หยวนในทันที

เมือถูกคมดาบสะบันโดยตรงเช่นนี จิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของเซียหลิงซีก็อ่อนแรงลงอีกครัง

จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนเองก็เช่นเดียวกัน วายุนนั
ส่งผลร้ายต่อจิตวิญญาณศักดิสิทธิไม่นอ้ ย จนส่งผลให้เย่

18
 หยวนได้รบั บาดเจ็บหนัก

แต่เมือเปรียบเทียบกันแล้ว ยังคงเป็ นเย่หยวนทีเอาชนะไป

ได้

การต่อสูท้ างจิตวิญญาณศักดิสิทธิและการต่อสูท้ าง
กายภาพ เป็ นสองแนวคิดทีแตกต่างอย่างสินเชิง ไม่วา่ จิต
วิญญาณศักดิสิทธิจะทรงพลังเพียงใด แต่เมืออยู่ภายใต้การ
ปะทะรุนแรงเช่นนี มันย่อมส่งผลเสียต่อจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของตนแน่นอน

19
ไม่มีเกราะพลังปราณหรือวรยุทธป้องกันใดๆ เหมือนเป็ นการ
เอาชีวิตของแต่ละฝ่ ายฟาดใส่กนั แข็งแกร่งแค่ไหน,ใช่วา่ จะ
ไม่ได้รบั บาดเจ็บ

เว้ยเสียแต่,ขอบเขตของฝ่ ายใดฝ่ ายหนึงจะสูงกว่ากว่ามากๆ

ความเสียหายจากการปะทะย่อมเบาบางจนถูกมองข้าม

แต่อย่าลืมไปว่า,เซียหลิงซีมิใช่จิตวิญญาณศักดิสิทธิธรรมดา
แต่นนเป็
ั นถึงเซียนระดับเก้าในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื องฟู
ถึงขีดทีสุด!

20
หากทังสองอยู่ในช่วงทีตนเองสมบูรณ์ทสุี ด ผลลัพธ์ก็คงไม่
ต่างกันมากเช่นกัน

ดังนัน,แม้เย่หยวนจะสามารถคว้าชัยชนะไปได้ แต่ก็เป็ นไป

ไม่ได้เลยทีจะปราศจากความเสียหาย

อย่างไรก็ตาม เขายังมีกายเนือค่อยเกือหนุน หลังจากนี

เพียงกลืนโอสถฟื นฟูจิตวิญญาณศักดิลงไป เขาก็สามารถกู้
คืนอาการบาดเจ็บได้จนกลับมาสมบูรณ์แบบอีกครัง แต่
เซียหลิงซีเป็ นแค่วิญญาณทีไร้กายเนือ เขาไม่สามารถทํา

21
 แบบเย่หยวนได้เลย เห็นได้ชดั ว่าเสียเปรียบเต็มปะตู

ลืมไปได้เลยทีจะประลองกันด้วยวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิกับ
เย่หยวน ผูใ้ ดกล้าท้าทายย่อมต้องประสบความพ่ายแพ้โดย
สินท่า!

“ข้าไม่คิดเลยว่า เยาวชนรุน่ หลังอย่างเจ้าทีเกิดในยุคเสือม

ถอย จะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี! ทรงพลังอย่างแท้จริง!”

22
 เซียหลิงซีกล่าวขึนพร้อมใบหน้าทีบิดเบียวอย่างน่าเกลียด

“หุห,ุ เซียนระดับเก้าในยุคเฟื องฟูมีดีแค่นีเองรึ? ไม่คณามือ

เท่าไหร่นกั !”

เย่หยวนกล่าวอย่างเฉยเมย

“ไอ้หนู,อย่าเหิมเกริมให้มากเพียงเพราะมีกายเนือ!”

เซียหลิงซีกล่าวขึนด้วยความโกรธจัด
23
“ใช่แล้ว ข้าจะเย้ยหยันยังไงก็ได้,เพราะข้ามีกายเนือ! ดัง
นันมากัดข้าสิ! มากัดข้าอีก!”

เย่หยวนกล่าวยัวยุพร้อมยิมเหยียดอย่างเย็นชา

เซียหลิงซีโกรธเกรียวจนแทบพองตัว แต่เขากลับไม่สามารถ
ทําอะไรได้เลย!

แม้การเคลือนไหวก่อนหน้าจะเป็ นแค่การโจมตีสวน ทว่า

24
 เซียหลิงซีตระหนักแล้วว่า,เขามิใช่คมู่ ือของเย่หยวน

หากให้กล่าวตามตรง,ทันทีทได้
ี ยินว่า ในตอนนีไม่มีเซียน
อาณาจักรพระเจ้าดํารงอยู่แล้ว เขาก็อดทีจะดูถกู ดูแคลน
เหล่านักสูใ้ นยุคปั จจุบนั ไม่ได้เลย

กระทังการปะทะเมือครูก่ บั เย่หยวน เขาก็คน้ พบว่า,หาก

ความแข็งแกร่งเช่นนีถูกวางอยู่ในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์
เฟื องฟู มันต้องกลายเป็ นการดํารงอยู่ทน่ี าสะพรึงกลัว
ยิงยวด

25
 หากเย่หยวนเกิดในยุคเฟื องฟู…เขาจะต้องบรรลุอาณาจักร
พระเจ้าได้เป็ นแน่!

“ไอ้สารเลว,กายเนือร่างนี,ข้าไม่ตอ้ งการอีกต่อไปแล้ว!”

เมือรูว้ า่ เป็ นคูม่ ืออีกฝ่ ายไม่ได้ เซียเหลิงซีจงึ รีบล่าถอยออกไป

และเตรียมหนีจริงๆ!

26
 ร่างของเขากลายเป็ นลําแสงพร้อมพุง่ หนีออกไปทันที เขา
ต้องการกลับออกจากทะเลแห่งจิตใจของเย่หยวนโดยเร็วที
สุด

เย่หยวนยืนมองและกล่าวด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิมว่า

“อยากกลับแล้วรึ? คงไม่ง่ายเช่นนัน!”

ทันใดนัน,ทัวทังทะเลแห่งจิตวิญญาณของเย่หยวนก็มืดสนิท
ฉับพลัน ราวกับมีใครไปปิ ดไฟทังหมด ซึงมันมืดจนกระทัง

27
 มือตนเองก็ยงั มองไม่เห็น!

เซียหลิงซีทีกําลังหนีดว้ ยความเร็วสูงสุด ในเวลานีกลับต้อง

ประหลาดใจเพราะไม่สามารถสัมผัสได้ถึงทางออก สีหน้าท่า
ทางของเขาเปลียนไปอย่างมากและกล่าวว่า

“สารเลวใจเด็ด! ถึงขนาดลงทุนปิ ดผนึกทะเลแห่งจิตใจของ

ตัวเอง! แกไม่อยากมีชีวิตอยู่ตอ่ แล้วรึไง?!”

เย่หยวนพรางหัวเราะเล็กน้อย พน้อมกล่าวด้วยรอยยิมอัน

28
 เลือดเย็นว่า

“เห็นว่าเจ้าอยากเข้ามา,ข้าก็เปิ ดให้เขาโดยดี แต่ตอนนีกลับ

อยากออก…มันคงเป็ นไปไม่ได้!”

29
 ตอนที761 แสนวิญญาณมลายสูญ

สีหน้าท่าทางของเซียหลิงซีบิดเบียวน่าเกลียดยิง เขาไม่คิด
เลยว่า,เย่หยวนจะจงใจล่อลวงขนาดนี

เย่หยวนปิ ดผนึกทะแห่งจิตใจของตนเพือสูก้ บั เขาจนตัวตาย!

1
ผลลัพธ์ระหําแบบนี เซียหลิงซีไม่สามารถจินตนาการได้เลย
ก่อนหน้า

“ไอ้หนู,แกคิดจะทําเช่นนีจริงรึ คงเห็นข้าเป็ นลูกพลับนุ่ม

ขนาดนัน? หากข้าระเบิดตัวเองด้วยพลังทังหมด,พวกเราทัง
คูไ่ ด้ตายแน่นอน!”

ลักษณะท่าทางของเซียหลิงซีดเู อาจริงเอาจังขึนทันตา เขา

เปลียนมาใช้มาตรการขันเด็ดขาดโดยไม่ลงั เลเมือถูกต้อนเข้า
มุม

ปิ ดผนึกทะเลแห่งจิตใจ แม้กระทังเย่หยวนเองก็จะไม่

2
 สามารถเชือมต่อกับกายเนือทีดํารงอยู่ได้เช่นกัน

ด้วยความแข็งแกร่งของภูตเพลิงในขณะนี เย่หยวนไม่จาํ เป็ น

ต้องกังวลเกียวกับโลกันตร์สีเทาเลย

ตอนนี,โลกันตร์สีเทาไม่ตา่ งอะไรจากสุนขั ทีตายไปแล้ว การ

จะจัดการกับมัน เพียงภูตเพลิงก็เกินพอ

“โอ้,เจ้าเองก็มีความสามารถเช่นนันด้วย! เมือกล่าวถึง
ขนาดนี,ข้าเองก็อยากเห็นวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิของยุค
โบราณเป็ นขวัญตาเหลือเกิน! แล้ว…เหตุใดถึงไม่ลองดูสกั
ตัง?”

3
 เมือกล่าวจบ,เย่หยวนไม่รรี อเซียหลิงซีตอบสนองใดๆ และ
โจมตีทนั ที!

“คําสาปวิญญาณเหมันต์!”

เย่หยวนคํารามเสียงตํา พร้อมพลังจิตวิญญาณทีควบแน่น
เป็ นเหมันต์ยะเยือกแหลมคม พุง่ แทงเซียหลิงซีอย่างรวดเร็ว

เด็กคนนีมันตือไม่หยุด แม้เซียหลิงซีไม่อยากจะต่อสูแ้ ล้ว แต่

4
 มันก็เป็ นไปไม่ได้เช่นกัน!

อย่างไรก็ตาม วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิของเย่หยวนช่างทรง
พลังเกินไป กระทังเซียหลิงซีทีมีทกั ษะความเชียวชาญทาง
ด้านนีทีสูงมาก แต่กลับต้องเป็ นฝ่ ายลําบากและยากจะรับ
มือเย่หยวนเบืองหน้าคนนีแทน

คําสาปวิญญาณเหมันต์ เป็ นทังวรยุทธโจมตีและวรยุทธคํา

สาปทีทรงพลังในเวลาเดียวกัน สีหน้าของเซียหลิงซีมืดลง
และร้องกรูขนว่
ึ า

“โล่วิญญาณใต้หล้า!”

5
ทันใดนัน เซียหลิงซีก็ระดมพลังจิตวิญญาณควบแน่นเป็ นโล่
มหึมาขึนมาป้องกัน

บูม! บูม! บูม!

เศษเหมันต์อนั แหลมคมกระหนําทะลวงเกราะต่อเนือง พวก

มันพุง่ เข้าเจาะโล่มหึมานีซําแล้วซําอีก!

6
 แต่การเคลือนไหวนีมิใช่ไพ่เผด็จศึกของเย่หยวน หลังจาก
ปลดปล่อยท่านีออกไป,เขาก็เริมเข้าสังเกตวรยุทธลับจิตศักดิ
สิทธิทีเซียหลิงซีใช้ทนั ที สายตาจับแน่นอยู่กบั โล่นนพร้
ั อมใบ
หน้าทีเผยให้เห็นถึงกําลังพินิตวิเคราะห์

ดูเหมือนว่าวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิในยุคโบราณจะแตกต่าง
จากยุคปั จจุบนั

ส่วนทีว่าแตกต่างกันจุดใด เย่หยวก็ไม่สามารถระบุได้เช่นกัน

วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิทีใช้จดั การในการเคลือนไหวเดียวของ

7
 เย่หยวนนันมีมากมาย ทว่าเขากลับไม่ใช้พร้อมเข้ากดดัน
เซียหลิงซีคนนีแทน และเขายังคงทําเช่นนีต่อไปจนกว่าอีก
ฝ่ ายกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันไปข้าง

เย่หยวนตรวจพบว่าวรยุทธลับจิตศักดิสิทธิทีตนใช้ มันกิน
ปริมาณพลังจิตวิญญาณมากกว่าของเซียหลิงซี

แม้วา่ ผลแพ้ชนะในการต่อสูค้ รังนีคือความแข็งแกร่ง แต่

วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิทีเซียหลิงซีแสดงออกมา ดูจะประสบ
ความสําเร็จสูงกว่าของเย่หยวน

การค้นพบนีทําให้เย่หยวนรูส้ กึ กดดันอย่างบอกไม่ถกู

8
 เป็ นไปได้ไหมว่า,หลังจากทีศาสตร์แห่งสวรรค์คอ่ ยๆเสือม
ถอย จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเหล่านักสูเ้ องก็เปลียนแปลง
ไปด้วยเช่นกัน

หรือเป็ นเพราะนักสูใ้ นยุคปั จจุบนั ขาดสิงเล็กน้อยทียากจะ

สังเกตเหล่านีไป จึงไม่สามารถบรรลุสอู่ าณาจักรพระเจ้า
ได้?

ในทางตรงกันข้าม ยิงเซียหลิงซีตอ่ สูม้ ากเท่าไหร่,เขาก็ยิงตก

9
 ตะลึงมากขึนเท่านัน!

เย่หยวนทรงพลังเกินไปจริงๆ วรยุทธลับจิตศักดิสิทธินับไม่
ถ้วนพรังพรูเข้าใส่ดงสายธารไม่
ั รูจ้ บ!

หากเป็ นเช่นนีต่อไป เขาจะถูกเย่หยวนบังคับใช้พลังต่อไป

เรือยๆจนตายในท้ายทีสุด!

บูมมม!

10
 พลังจิตวิญญาณของเซียหลิงซีปะทุขนครั
ึ งใหญ่เฉียบพลัน
พร้อมกวาดทุกการโจมตีของเย่หยวนกระเด็นกลับไปโดยตรง

เขาจับจ้องเย่หยวนราวกับว่าบ้าไปแล้วและคํารามลันว่า

“ไม่เป็ นไร! แกบังคับข้าเอง! ข้าจะให้แก่เห็นพลังทีแท้จริง

ของเซียนในยุคโบราณเอง!”

แขนของเซียหลิงซีกระพือขึนเล็กน้อย พลังจิตวิญญาณอัน
ทรงอนุภาพพวยพุง่ ออกมาจากจิตวิญญาณศักดิสิทธิ คล้าย

11
 กับภูเขาไฟทีกําลังจะปะทุครังใหญ่

ในขณะเดียวกัน เย่หยวนกลับรูส้ กึ คุน้ เคยกับการเพิมพลังจิต

วิญญาณเช่นนีอย่างน่าฉงน

“พลังจิตวิญญาณของเขา…ดูทา่ กําลังเข้าสูบ่ างสิงแสนลึก

ซึงและเข้าใจได้ยาก!”

เย่หยวนพึมพําใต้ลมหายใจอุ่น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ
กับการโจมตีอนั น่ากลัวตรงหน้าเลย

12
 ทันใดนัน,ดวงตาของเย่หยวนก็เบิกขึนสว่างไสว ก่อนจะ
กล่าวขึนด้วยความประหลาดใจว่า

“ใช่แล้ว! รัศมีลกึ ลับนีมันคือพลังลึกลับแบบเดียวกับสาสน์

สีทองไม่ผิดเพียน! เพียงแต่…รัศมีลกึ ลับในตัวเซียหลิง
ซีกลับอ่อนแอจนเทียบไม่ติด แถมยังเบาบางจนแทบไม่อาจ
ตรวจจับได้! ดูเหมือนว่าเขายังคงห่างไกลจากอาณาจักร
พลังเจ้ามากนัก!”

13
“ไอ้หนู,จงลิมรสความตายทีอยู่เบืองหน้า! แสร้งทําเป็ นเมิน
เฉยในเวลานี,งันก็กลับบ้านเก่าไปซะ!”

เซียหลิงซีกาํ ลังจะเปิ ดไพ่ตายทีแกร่งทีสุดออกมา แต่จ่ๆู เขาก็

สังเกตเห็นว่า เย่หยวนกลับเมินเฉยไม่สนใจไยดี นันจึงยิงไป
กระตุน้ ให้เขาโกรธเกรียวเข้าไปใหญ่!

เขาเป็ นถึงจักรพรรดิโอสถอันยิงใหญ่แห่งยุคทีศาสตร์แห่ง
สวรรค์เฟื องฟู แต่ในตอนนี,กลับถูกจักรพรรดิโอสถตัวน้อย
ตรงหน้าเหยียดหยามอย่างไม่ไว้หน้า แล้วเขาจะยอมรับสิง
เหล่านีได้อย่างไร?

14
เย่หยวนฟื นสติกลับมา ก่อนจะเผยรอยยิมเชิงขอโทษประดับ
บนใบหน้าและกล่าวว่า

“อ่า,โทษที ข้ากําลังครุน่ คิดถึงบางเรืองอยู่น่ะ เอ่อ…โชคดีที

เจ้าฟื นสติขา้ ทันเวลาพอดี ว่าแต่…นีเป็ นไพ่ตายทีแข็งแกร่งที
สุดของเจ้างันรึ? ดูไม่เท่าไหร่เลย เจ้าทําให้ขา้ ผิดหวังอย่าง
มาก”

โชคดีทเซี
ี ยหลิงซีเป็ นเพียงจิตวิญญาณศักดิสิทธิ หากตอนนี
15
เขามีกายเนือล่ะก็,ป่ านนีเขาคงโกรธจัดจนปวดร้าวทรวงอก
และกระอักเลือดออกมาแล้ว

คํากล่าวของเย่หยวนมันจงใจดูดถูกเหยียดหยามอย่างแท้
จริง เขาเคยเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเต๋าลึกลํา และยัง
เป็ นจักรพรรดิโอสถด้วยเช่นกัน แต่เขากลับถูกเยาวชนรุน่
หลังดึงหงอกจริงๆ!

เว้นเสียแต่,เย่หยวนยังคงเมินเฉย พร้อมสาดสายตามอง
เซียหลิงซีราวกับกําลังจับจ้องคนโง่

16
 “หึห,ึ ข้าเองก็ไม่ได้ใช้ทา่ นีมานานมาแล้ว แถมพลังจิต
วิญญาณในตอนนีก็แทบไม่เพียงพอจะใช้มนั อาวุโสแห่งยุค
โบราณ,ข้าจะให้เจ้าได้ลิมรสชาติของกระบวนท่านีเอง จง
ตังใจล่ะ เพราะว่า…เจ้ามีโอกาสเพียงครังเดียวเพือสัมผัส
มัน!”

ตามทีเย่หยวนกล่าวไป,เขาแบ่งจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ

17
 ตนเป็ นส่วนๆ กระจายออกไปทัวทะเลแห่งจิตใจ!

“นี…เป็ นไปได้อย่างไร? วะ-วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิของ

เข้า…ไม่สามารถใช้งานได้! แก…วรยุทธนรกประเภทใด
กัน?”

สีหน้าของเซียหลิงซีซีดลงราวกับเขากําลังเห็นผี เขา
พยายามกระตุน้ พลังจิตวิญญาณทังหมดภายในร่างออกมา
แต่ทว่า,พลังทังหมดกลับเหียวเฉาจนไม่สามารถใช้การได้

18
 การเคลือนไหวประเภทนีน่าสะพรึงเกินไป

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมจางๆว่า

“มันเป็ นความจริงทีปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์เสือมถอยลง

มาก แต่ในอีกด้านหนึง,เพราะพวกเราไม่สามารถก้าวขึนสู่
อาณาจักรพระเจ้าได้ ทุกคนจึงพยายามผลักดันตัวเองในทุก
วิถีทางเพือพัฒนาความแข็งแกร่งจนถึงขีดจํากัด จนสามารถ
กระชากโซ่ตรวนออกได้ ดังนัน,ความแข็งแกร่งของนักสูใ้ น
ปั จจุบนั จึงมิได้อ่อนแออย่างทีเจ้าคิด! หากให้เปรียบเทียบ
กับนักสูใ้ นระดับเดียว,เพราะการพัฒนาอย่างไม่หยุดหย่อน
ของพวกเรา จึงทําให้ทรงพลังกว่าคนในยุคพวกเจ้ามาก! ดัง

19
 นัน…อย่าคิดดูถกู พวกเรา,เหล่านักสูใ้ นยุคเสือมถอย!”

เซียหลิงซีจอ้ งมองเย่หยวนด้วยสีหน้าประหลาดใจสุด
พรรณนา ประหนึงว่าเบืองหน้าเป็ นพระเจ้า

“ไม่! อย่า! ข้า,เซียหลิงซี,ผูก้ าํ ลังก้าวขึนสูอ่ าณาจักรพระ

เจ้า! แล้วข้าจะตายลงตรงนีได้อย่างไร?!”

เซียหลิงซีตะโกนโวยงายอย่างบ้าคลัง แต่ไม่วา่ จะตะโกนแค่

ไหน,เขาก็ไม่สามารถระดมพลังจิตวิญญาณได้เลยแม้แต่

20
 น้อย

“แสนวิญญาณ…มลาย…สูญ!”

เพียงไม่กีคําทีเย่หยวนเปล่งออกมา กลับกลายคล้ายเสียง
พระเจ้าดังกึกก้องทัวแผ่นฟ้า

เมือคํากล่าวเหล่านีดังออกมา ทัวทังทะเลแห่งจิตใจก็เงียบ
สงัดลง

21
เซียหลิงซียงั คงอ้าปากค้าพร้อมสีหน้าราวกับคนบ้า ทว่าเขา
ไม่อาจเปล่งเสียงใดๆได้อีกต่อไป

จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาถูกดับลงโดยพลังลึกลับ
บางอย่าง

ร่างวิญญาณทีค้างแข็งของเซียหลิงซีคอ่ ยๆกลายเป็ นสีเทาไร้

สีสนั ดูพลางคล้ายรูปปั นหินก่อนจะแตกเป็ นเสียงๆ!

22
ในเมือตอนนีจิตวิญญาณศักดิสิทธิ แตกเป็ นชินเล็กชินน้อย
ดังเศษกระจกเช่นนี เขายังสามารถคืนชีพได้อย่างไร?

แต่ในเวลานันเอง,เศษเสียวจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเซียห
ลิงซี ก็คอ่ ยๆมลายสูญไปอย่างสมบูรณ์!

23
 ตอนที762 พลังฉีลีลับ

เสียงร่างหนึงกระแทกดังตุบ,กายเย่หยวนทรุดฮวบลงกับพืน
อย่างอ่อนแอ

“นะ-นายท่าน…นันท่านรึ?”

1
ซีหยางได้สงั เกตการณ์อยู่ภายนอกข้างๆร่างของเย่หยวนโดย
ตลอด แต่การต่อสูท้ งหมดเกิ
ั ดขึนในทะเลแห่งจิตใจ ดังนัน
เขาจึงไม่สามารถเข้าไปสอดส่องได้

แต่ในความคิดของซีหยาง ความแข็งแกร่งระดับเซียหลิงซี,
มันเป็ นไปไม่ได้อยู่แล้วทีจะพ่ายให้แก่เจ้าหนูอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั า

เว้นเสียแต่ ซีหยางกลับไม่เข้าใจว่าเหตุใดเซียหลิงซีถึงใช้
เวลาโค่นเด็กนันนานเพียงนี?

ยิงไปกว่านัน,ดูจากลักษณะของเซียหลิงซีทียึดร่างของเย่

2
หยวนในขณะนี ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียพลังไปเยอะมาก

“หึ…หึ…นายท่านของเจ้ามันตายไปแล้ว! กระบวนท่านัน
กินพลังงานมากตามทีคิดไว้จริงๆ ถึงแม้จะมีโอสถช่วยสนับ
สนุนก็เถอะ แต่ครึงเดือนจากนี,ข้าคงไม่สามารถฟื นฟูจน
กลับมาสมบูรณ์ได้เลย”

เย่หยวนกล่าวขึนในขณะทีนอนอยู่บนพืนอย่างไร้พลัง

เมือโลกันตร์สีเทาทีอยู่ขา้ งๆได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน ตัว

3
มันก็ราวกับถูกฟ้าผ่าแสกหัว!

เมือครูอ่ ีกฝ่ ายกล่าวว่าอันใด?

นายท่าน…ตายแล้ว!

นี…เป็ นไปได้อย่างไรกัน?

4
 ถึงแม้สภาพปั จจุบนั ของเซียหลิงซีจะแย่กว่าสมัยยังมีชีวิต
มาก แต่หากต้องการกําจัดนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
คนหนึง มันไม่จาํ เป็ นต้องใช้ความพยายามแม้สกั นิดด้วย
ซํา,จริงหรือไม่?

ความแข็งแกร่งของเซียหลิงซี,ในฐานปราณแห่งไฟทีอยู่ขา้ ง
กายโดยตลอดอย่าง โลกันตร์สีเทา ย่อมขัดแจ้งดีทสุี ด ทว่า
ท้ายทีสุด,เขากลับเสียท่าให้แก่เจ้าหนูคนนีจริงๆ!

โลกันตร์สีเทาทรุดตัวนอนลงอย่างไร้สินเรียวแรง ร่างแนบชิด
กับพืนดังโคลนกองหนึงก็ไม่ปาน กระนัน,เขาก็อดช้อนสาย
ตามองเย่หยวนราวกับเห็นผีไม่ได้เลย

5
เด็กหนุ่มตรงหน้าเขา,จนถึงตอนนีก็ยงั สร้างความตกตะลึงไม่
หยุด การดํารงอยู่เช่นนีเหมือกับสัตว์ประหลาดชัดๆ!

ตัวมันเข้ายึดร่างของซีหยาง จากนันก็ลอ่ ให้หยินเทียนหยา

เข้ามาเพือให้ติดกับ แต่เดิมเหยือทังหมดอยู่ในกระเป๋ าเรียบ
ร้อยดีแล้ว

โลกันตร์สีเทาทราบดีวา่ ,คนทีแข็งแกร่งทีสุดในกลุม่ เป็ นแค่

นักสูอ้ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ดังนันมันจึงไม่มีอะไรน่ากลัว
เลย

6
ทว่าสรรพสิงทีล้วนคํานวณมาอย่างดี แต่เขากลับมองข้าม
สัตว์ประหลาดตัวน้อยไปอย่างผิดมหันต์!

เย่หยวนทีกําลังนอนอยู่ เขาหันมาจ้องโลกันตร์สีเทาสวน
กลับ ทัวร่างของมันสันเทาอย่างมิอาจควบคุมได้

เย่หยวนฉีกยิมบางๆและกล่าวว่า

“เจ้าไม่ตอ้ งกลัว แท้จริงแล้ว,ข้ามีสองถึงสามคําถาม หาก

เจ้าตอบด้วยความสัตย์จริง,มันก็ใช่วา่ เป็ นไปไม่ได้ สําหรับ

7
 เรืองไว้ชีวิตเจ้า”

เพลิงโลกันตร์สีเทาตกใจอย่างมากเมือได้ยินและเร่งกล่าว
ตอบทันทีวา่

“ตะ-ใต้เท้า,โปรดถามมาอย่าได้เกรงใจ! หากสิงใดทีผูต้ าํ
ต้อยทราบ,ล้วนตอบทุกอย่างไม่ปิดบัง!”

เย่หยวนพยักหน้าและถามว่า

8
“เจ้าเองก็อยู่ในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื องฟูถึงขีดสุด แล้ว
เจ้าทราบวิธีบรรลุขนสู
ึ อ่ าณาจักรพระเจ้าหรือไม่?”

ปฏิกิรยิ าของโลกันตร์สีเทาต่อคําถามนีค่อนข้างน่าเกลียด
เช่นกัน แต่ก็ยงั ต้องตอบอย่างจนใจว่า

“ใต้เท้า แม้แต่ผคู้ นทีอยู่ในยุคเฟื องฟูยงั มิอาจทราบถึงวิธี

บรรลุได้เช่นกัน แม้แต่สถานะศักดิอย่างเซียหลิงซีทีอยู่หน้า
ประตูมงั กรมาแสนนาน ยังไม่สามารถค้นพบวิธีทถูี กต้อง
ได้!”

โลกันตร์สีเทากล่าวด้วยรอยยิมอันขมขืน

9
เย่หยวนจับจ้องไปยังโลกันตร์สีเทาพร้อมรอยยิมทีไม่ใช่รอย
ยิม ก่อนกล่าวขึนว่า

“เจ้ามันไร้ประโยชนสินดี ภูตเพลิง,เผาวิญญาณดังเดิมของ
มันให้สินซาก!”

“ไม่! ไม่! เดียวก่อนใต้เท้า! แม้ขา้ จะไม่ทราบวิธีบรรลุสู่

อาณาจักรพระเจ้า แต่ขา้ ทราบว่า สิงจําเป็ นยิงสําหรับการ
บรรลุคืออันใด!”

10
 โลกันตร์สีเทากล่าวขึนอย่างเร่งรีบ

เมือได้ยินคํากล่าวของโลกันตร์สีเทา เย่หยวนก็รูส้ กึ ปั นป่ วน

อยู่ภายในใจเล็กน้อย เรืองนีค่อนข้างทําให้เขาตืนเต้น

ในความเป็ นจริง,การทีโลกันตร์สีเทากล่าวว่าตนไม่ทราบวิธี
บรรลุ ในจุดๆนี มันเป็ นไปดังความคาดหมายของเย่หยวน
ตังแต่แรกอยู่แล้ว เว้นเสียแต่,เย่หยวนกลับไม่คาดไม่ฝันเลย
ว่า ภายใต้นาทีชีวิตเช่นนี อีกฝ่ ายพอรูเ้ รืองรูร้ าวอะไรบ้าง
จริงๆ!

11
 “อันใด?”

เย่หยวนระงับความปั นป่ วนภายในใจและถามขึน

ปณิธานในชัวชีวิตก่อนหน้าของเย่หยวนคือ การบรรลุและ
ขึนเป็ นจอมเทพโอสถ แต่ไม่วา่ จะแสวงหาอย่างขมขืนเพียง
ใด,หลายสิงกลับไม่คืนหน้าแม้แต่นอ้ ย

และเมือตอนนี,เขามีโอกาสได้ยินเกียวกับความลับของการ
ขึนเป็ นอาณาจักรพระเจ้า แล้วเย่หยวนยังจะนิงนอนใจได้
อย่างไร?

12
 โลกันตร์สีเทากล่าวว่า

“เซียนอาณาจักรพระเจ้าและนักสูธ้ รรมดาทัวไปมีสถานะที
แตกต่างราวกับอยู่กนั คนละโลก แม้วา่ เซียหลิงซีจะได้รบั ยก
ย่องว่าาทรงพลังยิงในอาณาจักรเต๋าลึกลํา แต่ตอ่ หน้าเซียน
อาณาจักรพระเจ้า,แม้แต่เงยศีรษะขึนเขายังไม่กล้า แน่นอน
ว่า,วิธีทถูี กต้องในการบรรลุสอู่ าณาจักรพระเจ้าจึงถูกเซียน
เหล่านันเก็บเป็ นความลับอย่างใกล้ชิด อย่างไรก็ตาม…ด้วย
สถานะของเซียหลิงซี เขาจึงทราบความลับบางอย่างโดย
บังเอิญ การจะกลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้ จําเป็ น
ต้องมีสิงทีเรียกว่า,ฉีลีลับ! นักสูท้ กุ คนจําต้องได้รบั ฉีลีลับ
เสียก่อน ถึงจะสามารถเปลียนร่างและขึนกลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าได้!”

13
เมือได้ยินเช่นนัน คิวของเย่หยวนก็ถกั ขึนแน่นและกล่าวถาม
ต่อว่า

“ฉีลีลับ? มันคืออะไร?”

‘ฉีลีลับ’ชือนีเป็ นครังแรกเลยทีเย่หยวนได้ยิน

14
จีฉิงหยุนเป็ นหนึงในสมาชิกแห่งบรรดาขัวอํานาจสูงสุดในดิน
แดนศักดิสิทธิ เกียวกับความลับมากมายทีซ่อนอยู่ เขาล้วน
ทราบทุกเรือง

นักสูเ้ หล่านีไม่เคยตัดใจยอมแพ้ตอ่ การค้นคว้าวิจยั ในเรือง

อาณาจักรพระเจ้า

แต่ละฝ่ ายย่อมมีความลับทีสําคัญทีสุดเป็ นของตน ดังนัน,

ทุกฝ่ ายจึงมีขอ้ มูลเกียวกับอาณาจักรพระเจ้าไม่นอ้ ย

กระนันเย่หยวนก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่า อาณาจักรพระ
เจ้าจะมีสว่ นเกียวข้องกับสิงทีเรียกว่า‘ฉีลีลับ’

15
 โลกันตร์สีเทาส่ายหัวอย่างจนใจเมือได้ยินและกล่าวว่า

“ข้าไม่รูอ้ ะไรเลยเกียวกับอาณาจักรพระเจ้า แม้ใครใคร่มีสงิ

ลําค่าเพียงใดมาเสนอ,ตราบใดทีอยู่ภายใต้อาณาจักรพระ
เจ้า มันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย”

สําหรับเรืองนี เย่หยวนมิได้สงสัยเลย

ขุมพลังแห่งอาณาจะกรพระเจ้ามันเหนือกว่าจินตนาการของ
ทุกคนไปแล้ว

16
ช่องว่างระหว่างอาณาจักรพระเจ้า และอาณาจักรเต๋าลึกลํา
ไม่มีสงใดสามารถนํ
ิ ามาชดเชยเป็ นตัวเลขได้เลย

ไม่วา่ จะมีเซียนอาณาจักรเต๋าลึกลับนับหมืนนับแสนโถมเข้า
มา มันก็ไม่ใช่คมู่ ือของเซียนอาณาจักรพระเจ้าเลย!

อาจกล่าวได้วา่ เซียนอาณาจักรพระเจ้าเป็ นสิงมีชีวิตอีกรูป

แบบหนึง ทีวิวฒ
ั นาการเหนือมนุษย์ไปแล้ว!

17
ดังนันภายใต้สายตาของพวกเซียนอาณาจักรพระเจ้า นักสู้
ทัวไปจึงไม่มีคณ
ุ สมบัติมากพอทีจะสือสารกับพวกเขาได้เลย

เย่หยวนอดครุน่ คิดไตร่ตรองไม่ได้

ดูเหมือนว่า…การหายสาบสูญไปของเซียนอาณาจักรพระ
เจ้าในชัวข้ามคืน จะมีเบืองหลังมากกว่านัน จึงทําให้เกิด
การเปลียนแปลงระหว่างนักสูท้ งสองยุ
ั ค

สําหรับฉีลีลับ,การมีอยู่ของมันดูคล้ายกับพลังปราณ เพียง
ว่าฉีลีลับนีอาจเป็ นพลังงานทีเหนือชันกว่าพลังปราณทัวไป

18
แต่โลกันตร์สีเทาก็ไม่ทราบเช่นกันว่า แท้จริงแล้ว,ฉีลีลับคือ
อะไรกันแน่ นันบ่งชีได้วา่ มันเป็ นไม่ใช่เรืองง่ายทีจะเข้าใจ
และเข้าถึงมัน

มันอาจจะเป็ นของหายากดังงมเข็มในมหาสมุทร หรือเป็ น

สิงทีจําต้องมีขอบเขตพลังทีไร้เทียมทานก่อนถึงจะทราบได้
หรือบางที…อาจต้องอาศัยปั จจัยทังสองอย่าง

ทังหมดทังมวลนีสรุปได้วา่ การจะกลายเป็ นเทพ…มันยาก

พอๆกับการไต่ขนสวรรค์
ึ !

19
ในยุคทีศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื องฟูวา่ ยากยิงแล้ว แต่ในยุคที
ทุกอย่างเสือมลง,โอกาสกลายเป็ นพระเจ้ายิงไม่ติดลบเลย
งันรึ?

‘บางที…เทือกเขาเหวพระเจ้านัน อาจมีความลับของ
อาณาจักรพระเจ้าเก็บซ้อนไว้จริงๆ เมือถึงเวลาทีเหมาะสม,
ข้าจะต้องไปทีนันเพือตรวจสอบอย่างละเอียด’

20
 เย่หยวนครุน่ คิดกับตัวเองอย่างลับๆภายในใจ

ในตอนนี,หลายสิงอย่างทีเกียวข้องกับอาณาจักรพระเจ้า
โดยส่วนใหญ่,ล้วนมากจากเทือกเขาเหวพระเจ้าทังสิน รวม
ไปถึงสาสน์สีทองในทะเลแห่งจิตใจก็เช่นกัน!

แต่ดว้ ยข้อมูลของฉีลีลับนี มันยิงกระตุน้ ความสนใจของเย่

หยวนทีจะเข้าสํารวจในเทือกเขาเหวพระเจ้ามากขึน

“ตะ-ใต้เท้า…ผูต้ าต้
ํ อยได้กล่าวทุกอย่างทีรูไ้ ปหมดแล้ว ทัง

21
หมดขึนอยู่กบั ความเมตตาของท่านแล้ว โปรดปล่อยข้าไป
เถิด!”

โลกันตร์สีเทากล่าวอ้อนวอนอย่างโศกเศร้า

เย่หยวนหรีตาแคบจ้องมองอีกฝ่ ายและกล่าวด้วยรอยยิมอัน
แจ่มใสว่า

“แน่นอน,สัญญาต้องเป็ นสัญญา แต่สาํ หรับวิญญาณดัง

เดิมอย่างเจ้า…คงมิให้อยู่สขุ ในร่างนี ดังนัน…”

22
เย่หยวนไม่พดู พลามใดอืน พร้อมตบฝ่ ามือใส่ศีรษะซีหยาง
ทันที

23
 ตอนที763 บุญคุณ

เย่หยวนกางนิวทังห้ากลางศีรษะของซีหยาง พร้อมดึงบางสิง
ออกมาโดยตรง

ฝ่ ามือนีตรงเข้าสูท่ ะเลแห่งจิตใจของซีหยาง พร้อมดึง

วิญญาณดังเดิมของโลกันตร์สีเทาออกมาทันที

1
หากโลกันตร์สีเทาไม่อยู่ในสภาวะอ่อนแอถึงขีดสุดเช่นนี เย่
หยวนคงทําไม่สาํ เร็จแน่นอน แต่เมือร่างหลักของมันถูกดูด
กลืนโดยภูตเพลิงไปอย่างสมบูรณ์แล้ว วิญญาณของมันใน
ขณะนีจึงแทบไม่สามารถทําอะไรได้ ทุกอย่างขึนอยู่กบั
ความเมตตาของเย่หยวนเท่านัน

เย่หยวนนําขวดเล็กขวดหนึงออกมา และใส่โลกันตร์สีเทา
บรรจุลงไปอย่างรวดเร็ว

ภายในขวดเล็กนีปิ ดกันพลังปราณธรรมชาติทงหมดจากภาย
ั
นอก โลกันตร์สีเทาไม่สามารถฟื นฟูรา่ งหลักของมันได้อีก
ตลอดกาล

2
สําหรับปราณแห่งไฟทีมีสติปัญญา วิญญาณดังเดิมของมัน
คือสิงสําคัญทีสุด

ตราบใดทีวิญญาณดังเดิมของมันไม่ถกู ทําลาย พวกมันก็

สามารถระดมพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีได้
ทุกเมือ เพือฟื นฟูรา่ งหลักกลับคืน

“ภูตเพลิง,เจ้าเข้าไปในเจดียเ์ ลืองสวรรค์เพือปรับร่างกาย
ก่อนเถอะ หากอยู่ตรงนี,อาจเป็ นเป้าสายตาของพวกจิงจอก
เจ้าเล่หเ์ หล่านีได้ หลังจากนัน,เดียวข้าจะถ่ายทอด
วรยุทธการบ่มเพาะพลังทีเหมาะสมให้ นันจะช่วยให้พลัง
3
 การต่อสูข้ องเจ้าเพิมขึนอย่างมาก”

เย่หยวนหันไปกล่าวกับภูตเพลิง

ภูตเพลิงทีได้ยินดังนันก็รบี พยักหน้าและกล่าวด้วยความดีใจ
ว่า

“ขอบคุณมากพีใหญ่! เมือเช่นนัน,ข้าจะแบ่งเพลิงส่วนหนึง
ติดตามท่านไป หากต้องการข้า,โปรดเรียกหาได้ทกุ เมือ
และข้าจะรีบมาในทันใด!”

เมือกล่าวจบ,เย่หยวนก็พาภูตเพลิงเข้าสูเ่ จดียเ์ ลืองสวรรค์

4
เมือให้ก่อเกิดกายวิญญาณดังเดิมแล้ว ภูตเพลิงก็เหมือนกับ
มนุษย์ทวไป
ั แน่นอนว่าตัวเขาในตอนนีก็ไม่ตา่ งอะไรจากนัก
สูค้ นหนึงเลย

เพียงว่า,กายวิญญาณดังเดิมดูจะวิเศษกว่ามาก รวมไปถึง
พลังในระดับท้าทายสวรรค์ ดังนันภูตเพลิงจึงไม่คอ่ ยเหมาะ
ทีจะปรากฏตัวต่อหน้าผูค้ น

แต่กระนัน,ภูตเพลิงก็ยงั เป็ นหนึงในไพ่ตายสําคัญของเย่

หยวนอยู่ดีในอนาคต

5
แม้วา่ ภูตเพลิงเพียงลําพังจะไม่สามารถทําอะไรได้มากนัก
มันในตอนนีมันแข็งแกร่งเท่ากับนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาเท่า
นัน แต่ถึงแบบนัน,เย่หยวนยังคงมีวรยุทธบ่มเพาะพลัง
สําหรับปราณแห่งไฟอยู่ในมือมากมาย หลังจากถ่ายทอด
วรยุทธทีเหมาะสมให้แล้ว,พลังการต่อสูข้ องภูตเพลิงจักต้อง
เพิมขึนเป็ นหลายทวีเท่าในเวลาอันสัน!

หลังเสร็จสินทุกอย่าง เย่หยวนนํานําโอสถยอกหญ้าดารา
จรัสทีหลอมก่อนหน้า,กรอกปากของพวกเขาทีละคน ส่วน
ตนก็นงสมาธิ
ั เพือฟื นฟูพลังภายในถําหินอย่างเงียบๆ

6
การใช้แสนวิญญาณมลายสูญ ก่อนหน้า ได้สร้างภาระหนัก
ต่อจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขา

วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิ: แสนวิญญาณมลายสูญ ถูกสร้าง

ขึนโดยจักรพรรดิโอสถผูห้ นึงอันทรงพลังเมือหลายหมืนปี
ก่อน อนุภาพของมันน่ากลัวเหลือคณานับ

วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิเป็ นอาวุธหลักในการโจมตีของนัก
หลอมโอสถ นักหลอมโอสถทีทรงพลังพอทนทานวรยุทธนีได้
หากเคลือนไหวขึนมา,แม้แต่สิบจอมราชันย์เทวะยังต้องสูญ
สิน!

7
ในความเป็ นจริง สองพ่อลูกตระกูลจี,ก็มีความแข็งแกร่งใน
ระดับนันเช่นกัน หากไม่ใช่เพราะถูกลอบวางยาและทรยศ
สองพ่อลูกคงไม่ตอ้ งมาตายเช่นนีแน่นอน

พลังจิตวิญญาณในปั จจุบนั ของเย่หยวนเพียงพอทีจะ

แสดงออกมาได้ แต่นนเป็
ั นเพียงหนึงในพันของอนุภาพทัง
หมด!

ถึงอย่างนัน,แสนวิญญาณมลายสูญนีก็เพียงพอ สําหรับ
กําจัดวิญญาณทีเหลืออยู่ของเซียหลิงซีได้

8
 อันทีจริง,เย่หยวนมีหลากหลายคําถามทีต้องการคําตอบ
จากเซียหลิงซี แต่ตอ่ มา,เขาจําต้องล้มเลิกความคิดนี

เซียหลิงซีผนู้ ีอันตรายเกินไป เป็ นการดีกว่าหากกําจัดทิงเมือ

ยังมีโอกาส

ไม่นาน,จุนเทียนยู่เป็ นคนแรกทีได้สติและตืนขึนอย่างช้าๆ

ความไวต่อการตืนตัวของจุนเทียนยู่สงู มาก สิงแรกทีเขาทํา

9
เมือตืนขึนคือ เดินลมปราณเพือฟื นฟูในทันทีเพือป้องกันเหตุ
ร้าย

แต่ในไม่ชา้ เมือเห็นเห็นเย่หยวนทีกําลังยิมให้ จิตใจของเขา

ก็ผ่อนคลายลงอย่างง่ายดาย

“พีจุนช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว! ทังๆทีอาณาจักรพลังของท่าน
ด้อยกว่าของหยินเทียนหยา และเป่ ยเหวินเฉียง แต่
ท่านกลับฟื นสติตืนก่อนใคร”

เย่หยวนกล่าวยกย่อง

10
 จุนเทียนยู่เป็ นบุคคลผูม้ ีพรสวรรค์ ในแง่ของศักยภาพ,เขา
นําหน้าท่านเจ้าเมืองทังสองคนนีไปไกลหลายขุม

นักสูอ้ าณาจักรวิชชาสวรรค์ทถูี กโยนออกมาปกครองเมือง

ย่อย โดยทัวไปถือว่า,มิได้มีความหวังอะไรมากในเส้นทาง
แห่งการต่อสู้ นันเป็ นเหตุผลว่า ทําไมพวกเขาต้องหาสิงอืนๆ
เข้ามาทดแทนตรงส่วนนี

แต่จนุ เทียนยู่ถือเป็ นคนสําคัญยิงภายในเมืองบรรพกาลเก่า

เนืองจากพรสวรรค์ของเขา

11
จุนเทียนยูเก้อเขินเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับต้องเปลียนไปทันที
พร้อมชีไปยังศพของซีหยางและกล่าวว่า

“เขาผูน้ ี…”

เย่หยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่และเล่าเหตุการณ์โดยย่อ
เกียวกับสิงทีเกิดขึนทังหมด แต่ในส่วนนี,เขายังคงปิ ดบัง
เรืองการปะทะระหว่างเขาและเซียหลิงซีเอาไว้

12
อ้างอิงและเล่าแค่เหตุการณ์ของเย่หยวนทีพบเจอ, เซียหลิง
ซีและวิญญาณดังเดิมของโลกันตร์สีเทาทีหลุดออกมา
พร้อมเข้ายึดร่างคนอืน เจ้านายและอดีตลูกน้องเข้าปะทะ
กันอย่างดุเดือด และเย่หยวนคว้าโอกาสนีกําจัดเศษฝุ่ นใน
คราวเดียว

แน่นอน,หลังจากทีพวกเขาทุกคนได้สติขนมา
ึ ก็มีลกั ษณะ
ท่าทางมึนงงต่อสถานการณ์เหมือนกับจุนเทียนยู่ ซึงจุน
เทียนยู่ได้ทาํ หน้าทีบอกต่อเหตุการณ์ทงหมดให้
ั ทกุ คนฟั ง ใบ
หน้าของพวกเขาเผยความกตัญ อู อกมาอย่างเลียงไม่ได้

13
 เย่หยวนไม่เพียงแค่กาํ จัด เซียหลิงซีและเพลิงนอกรีต
โลกันตร์สีเทาเท่านัน แต่เขายังอุตส่าห์ตามหาและหลอมนํา
โอสถขับพิษให้แก่พวกเขาอีก

ไม่วา่ พวกเขาจะเต็มใจหรือไม่ แต่กลับต้องยอมรับแก่โดยดี

ว่า พวกเขาเป็ นหนีบุญคุณเย่หยวนครังใหญ่หลวงแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิงกับเป่ ยเหวินเฉียง และเห่อซูห่ มิง ทังสอง

รูส้ กึ ละอายใจอย่างไม่น่าเชือ

ทว่ามีเพียงหยินเทียนหยาทีดูฝืนยินอย่างขมขืน ผลลัพธ์สดุ

14
 ท้ายทีซีหยางต้องพบเจอมันสะเทือนใจเกินไป ตังแต่แรก,
เขามาทีนีเพือช่วยศิษย์นอ้ งเล็กด้วยความหวัง

แต่เขากลับคาดไม่ถึงเลยว่า สัญญาณขอความช่วยเหลือทีซี
หยางส่งมาตังแต่แรกสุด จะเป็ นซีหยางทีถูกเข้ายึดร่างโดย
เพลิงนอกรีตโลกันตร์สีเทาแล้ว!

หยินเทียนหยานอนกอดศพของซีหยางอยู่นานด้วยความ
อาลัย ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังภาพฉากแสนสะเทือน
อารมณ์นี จนมิอาจละเว้นความโศกเศร้าทีก่อเกิดภายในใจ
ได้เช่นกัน

15
การเดินทางในครานี หากไม่ได้เย่หยวนมาด้วย ผลลัพธ์สดุ
ท้ายทีเขาต้องเผชิญพบคงกลายเป็ นเรืองสลดใจยิง

ก่อนหน้านี,โอกาสรอดชีวิตของพวกเข้าเท่ากับศูนย์!

อย่างไรก็ตาม ถึงในตอนนีพวกเขาจะรอดชีวิตมาได้แล้ว แต่

เนืองจากถูกพิษโจมตีจนเสียหายมากเกินไป แม้พวกเขาจะ
ฟื นฟูพลังจนสมบูรณ์ ทว่าโอกาสทีอาณาจักรพลังจะลดลงก็
มีสงู มากเช่นกัน

16
นักสูอ้ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ยังคงไม่แย่นกั แต่สาํ หรับนัก
สูอ้ าณาจักรอนัตตา,มันค่อนข้างอยู่ในขันเลวร้าย จากการ
คาดการณ์ของเย่หยวน,การจะกลับมาสมบูรณ์ดงั เดิมน่าจะ
เป็ นเรืองยาก

ถึงอย่างนัน,มันก็ดีกว่าสูญสินชีวิตเป็ นไหนๆ เย่หยวนช่วย

ชีวิตพวกเขาพ้นจากหายนะได้อย่างหวุดหวิด ดังนัน,พวก
เขาย่อมเห็นเย่หยวนเป็ นผูม้ ีบญ
ุ คุณอย่างไร้สินสุด

หากปราศจากการช่วยเหลือนี การทีพวกเขาจะดวงดีรอด
ชีวิตออกไปแทบไม่มีวนั ยิงไปกว่านัน,แม้จะรอดออกไปไม่
เสียแขนก็เสียขา หรือกลายเป็ นผูพ้ ิการไม่สามารถระดมพลัง

17
 ปราณได้อีกตลอดชีวิต

หลังจากนันครูห่ นึง หยินเทียนหยาก็ตดั สินใจนําศพของซี

หยางกลับไปด้วย เพือไปทําพิธีในดินแดนเทวะต่อไป

เหตุการณ์ตอ่ มา,มันกลับต้องทําให้เย่หยวนประหลาดใจ
อย่างมาก เพราะจู่ๆเป่ ยเหวินเฉียงก็ตรงเข้ามาหา ก่อนจะ
ผสานมือและกล่าวว่า

“เจ้าหนู,สําหรับทุกสิงในการเดินทางครังนี….ขอบคุณอย่าง

18
 มาก!”

เป่ ยเหวินเฉียงอาศัยชือเสียงของพีชายในฐานะหนึงในเจ็ด
บุตรเทวะมาโดยตลอด ดังนันเขาจึงไม่เคยแสดงความเคารพ
ก็ใครเลย

ทว่าครานี เย่หยวนได้ลงมือช่วยเหลือชีวิตของเขาซําแล้วซํา
เล่า จนในทีสุด,สิงเหล่านันกลับต้องทําให้เขารูส้ กึ ละอายใจ

19
 เย่หยวนทราบดีวา่ ด้วยบุคลิกของเป่ ยเหวินเฉียง การจะ
พูด‘ขอบคุณ’แค่สองคํา มันไม่ใช่เรืองง่ายเลย

เย่หยวนยิมและกล่าวตอบว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพ แค่ทาํ อย่างทีก่อนหน้าเคยให้สญ

ั ญาก็
พอแล้ว เอาล่ะ,กลับไปยังหลุมศพกันเถอะ!”

เป่ ยเหวินเฉียงเป็ นคนทีให้ความสําคัญกับเรืองใบหน้าอย่าง

มาก หากเย่หยวนสังให้เขาปี นขึนเสาหินเพือลงโทษ เขายัง
รูส้ กึ ดีเสียก่อน

20
แต่เย่หยวนกลับกล่าวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึนระหว่างเขา นี
จําทําให้เขารูส้ กึ อึดอัดใจอย่างยิง

ดังนัน,เร่งหันสาดสายตาใส่เย่หยวนและกล่าวอย่างกระตือ
รือร้นว่า

“เจ้าหนู,อย่าทําเช่นนีกับข้าเลย! เป่ ยคนนีไม่เคยเป็ นหนี

บุญคุณใคร! บุญคุณในครานีข้าจะสลักจําเอาไว้! หากเจ้า
ต้องการความช่วยเหลือในอนาคตอย่างได้กงั วล ตราบใดที
ข้าอยู่ในดินแดนเทวะ,ไม่วา่ บุกนําลุยไฟอย่างไร ข้าต้องมา
ช่วยเจ้าแน่นอน!”

21
เย่หยวนสาดสายตาใส่เขากลับทันที แต่ก็กล่าวขึนด้วยรอย
ยิมบางๆว่า

“ได้เลย เมือถึงเวลานัน,ข้าต้องเรียกหาท่านแน่!”

22
 ตอนที764 รําลึกอดีต

“เย่หยวน,พวกเราจะออกไปจากทีนีอย่างไร?”

จุนเทียนยู่กล่าวขึนแทนทุกคนทีกําลังสงสัย แน่นอนว่าทัง
หมดเร่งเงียหูฟังอย่างใจจดใจจ่อ สถานทีนรกแตกพันธุน์ ี,ไม่
มีใครเขาอยากอยู่อีกแล้ว!

แม้แต่หยินเทียนหยาและเป่ ยเหวินเฉียง ยังต้องเงียหูฟัง

1
 อย่างพร้อมเพรียง

เย่หยวนได้กลายเป็ นกระดูกสันหลังของทุกคนในกลุม่ นีไป

แล้ว

ลืมไปเลยสําหรับเห่อซูห่ มิง กระทังเป่ ยเหวินเฉียงทีชอบเห่า

แทรกอยู่บอ่ ยๆ ในท้ายทีสุดยังต้องก้มหัวยอดแพ้โดยจํานน
เช่นกัน แล้วยังมีใครบ้ากล้าเห่าอีกบ้าง?

เย่หยวนกล่าวว่า

2
 “ทางออกอยู่แถวหลุมศพนันแหละ ไปกันเถอะ!”

ในช่วงเวลาทีทุกคนหมดสติ เย่หยวนมิได้นงสมาธิ
ั อยู่เฉยๆ
เขาใช้วรยุทธลับทรมานวิญญาณดังเดิมของโลกันตร์สีเทา
ต่างๆนาๆ เพือบังคับให้มนั คลายความลับของถําแห่งนี

เซียหลิงซีได้เตรียมแผนฉุกเฉินไว้หลายทาง สําหรับการคืน
ชีพ

ซึงแผนฉุกเฉินเหล่านีเขากลับมิได้มนั ทังหมด ดังนัน

3
 ประโยชน์จงึ ตกมาอยู่กบั เย่หยวนแทน

และโลงศพทีเห็นในคราแรกนัน มิได้เป็ นแค่คา่ ยกลผนึกหลัว

เทียนเท่านัน แต่มนั ก็ยงั เป็ นทางออกสูโ่ ลกภายนอกอีกด้วย

เราต้องยอมรับเลยว่า ความสําเร็จของเซียหลิงซีในศาสตร์
แห่งค่ายกล,สมควรได้รบั การยกย่องมาก ความเฉลียวฉลาด
ในการวางแผนและความซับซ้อนทางด้านความคิดของเขา,
ขนาดเย่หยวนเองยังต้องชืนชมเช่นกัน

ตรงไปยังโลงศพ เย่หยวนได้เปิ ดกระตุน้ ค่ายกลให้เปิ ดขึนอีก

ครัง,ตามทีโลกันตร์สีเทาบอกเล่ามา ทุกคนต่างช่วยกันผลัก

4
ฝาโลงศพทิง แต่วา่ สิงของทีอยู่ภายในโลงศพ,เย่หยวนได้เอา
ไปแล้วตังแต่ก่อนหน้า

ภายในโลงศพจึงเหลือเพียงค่ายกลมิติทีซ่อนอยู่เท่านัน

เมือทุกคนลงไปในโลง แสงสว่างก็เปล่งประกายสาดใส่รา่ ง
ของทุกคน และในทีสุดทังหมดก็หายวับไปจากถํานี

5
 ………………

ในช่วงเวลาเดียวกัน ณ เขตยางซือ,สํานักการค้าชะตา
สวรรค์สาขาแม่ ภายในห้องโถงใหญ่,จักรพรรดิโอสถผูห้ นึง
กําลังพินิจวิเคราะห์เม็ดโอสถอยู่

6
ชายชราคนหนึงมีผมและเคราสีขาวงามสลวย เขานังอยู่ไม่
ไกลจากอีกคนทีพินิจวิเคราะห์ พร้อมกําลังเพลิดเพลินไปกับ
ชาหอม

ภาพของจักรพรรดิโอสถทีกําลังวิเคราะห์เม็ดโอสถ ถือว่าพบ
เห็นได้บอ่ ยครัง

แต่ทว่า,สิงทีวางอยู่ตรงหน้ากลับเป็ นแค่กองโอสถระดับห้า
ทังสิน!

จักรพรรดิโอสถทีกําลังวิเคราะห์โอสถระดับห้าอย่างเคร่ง

7
 เครียด นีมิใช่เรืองปกติ

ขวดหยกประณีตวางไว้อยู่บนโต๊ะตรงหน้าหลายขวด ภายใน
บรรจุเม็ดโอสถอยู่หลายชนิด

ในขณะทีเขากําลังพินิจวิเคราะห์อย่างเอาจริงเอาจัง คิวกลับ
ต้องขมวดแน่นจะแทบชนกัน

สุดท้ายนี,เขาได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ลากยาว ก่อนวาง
โอสถเม็ดหนึงในมือลง

8
เมือชายชราผมและเครายาวสีขาวเห็นดังนัน เขาก็วางถ้วย
นําชาลงอย่างช้าๆ และเดินตรงมาหยุดตรงหน้าจักรพรรดิ
โอสถผูน้ นั ก่อนจะกล่าวด้วยนําเสียงค่อนข้างประหลาดใจ
ว่า

“น้องซุนเจ่อ,กระทังเจ้ายังไม่สามารถแกะสูตรอันซับซ้อน
นรกของโอสถระดับห้าเม็ดนีได้?”

“ผูอ้ าวุโสทีหนึง,ไม่ใช่วา่ ข้า,ซุนเจ่อจะสร้างขวัญกําลังใจแก่

คนอืน หรือลดทอนศักดิสิทธิของเรา แม้วา่ โอสถเหล่านีจะ
ถูกส่งไปยังสมาคมนักหลอมโอสถก็ตาม แต่กระทัง…พวก

9
 ปี ศาจเฒ่าเหล่านันก็ยงั ไม่สามารถแกะสูตรได้!”

ซุนเจ่อกล่าวขึนพร้อมถอยหายใจด้วยอารมณ์ทหลากหลาย
ี

คิวของผูอ้ าวุโสทีหนึงถักขึนหนาและกล่าวต่อด้วยความ
ประหลาดใจว่า

“ผูห้ ลอมมันเป็ นปี ศาจทีวิปลาสรึอย่างไร?”

ซุนเจ่อพยักหน้าและกล่าวว่า
10
 “โอสถระดับห้าเหล่านีถึงดูเรียบง่าย แต่พวกมันกลับถูก
หลอมโดยวิธีเฉพาะทางและไม่เหมือนใคร ถึงพวกเราจะ
สามารถระบุสว่ นประกอบต่างของโอสถได้ ทว่าทักษะการ
หลอมของผูน้ นถื
ั อเป็ นยอดอัจฉริยะ ข้าเองยังอับจนหนทาง
เช่นกัน,หากให้นาํ ส่วนประกอบทีไม่เข้าพวกเหล่านี มา
หลอมให้เป็ นโอสถเม็ดหนึง! ด้วยขอบเขตความรูข้ องข้า…
ไม่ยกั รูเ้ ลยว่าทําเช่นนีได้ดว้ ย!”

ซุนเจ่อผูน้ ีเป็ นหัวหน้าฝ่ ายโอสถแห่งสํานักการค้าชะตา

สวรรค์ และยังเป็ นจักรพรรดิโอสถระดับสูง เพียงหนึงเดียว
ในสํานักการค้าชะตาสวรรค์เช่นกัน!

11
 และโอสถทีเขากําลังวิเคราะห์อยู่เป็ น โอสถทีถูกส่งมาจาก
สํานักการค้าชะตาสวรรค์สาขาย่อยในภูมิภาคหยงเจ่อไป๋
เซ่อ,แห่งเมืองเทวะตะวันพิโรธ นีคือโอสถไม่กีชนิดทีเย่หยวน
เพิงเปิ ดตัวไปตอนนัน

อันทีจริงแล้ว,หลังจากทีโอสถเหล่านีถูกส่งมายังสํานักการ
ค้าชะตาสวรรค์สาขาแม่ ก็มีจกั รพรรดิโอสถจํานวนหนึง
พยายามแกะสูตร,แต่สดุ ท้ายผลลัพธ์ทออกมาคงเป็
ี นที
ชัดเจนดี

สํานักการค้าชะตาสวรรค์มองเห็นช่องทางทํากําไรจากโอสถ
ระดับห้าพิศวงเหล่านี และปฏิเสธทีจะยอมแพ้โดยง่าย ดัง
12
นัน,พวกเขาจึงนําโอสถเหล่านีส่งต่อไปให้หวั หน้าฝ่ ายโอสถ,
อย่างปรมาจารย์ซนุ เจ่อ เพือพินิจวิเคราะห์อย่างละเอียด

เว้นเสียแต่วา่ …ในท้ายทีสุดก็ยงั ล้มเหลว!

โอสถพิศวงเหล่านีถูกดัดแปลงสูตรใหม่ โดยจีฉิงหยุนในช่วง
แรกๆทีกําลังศึกษาทฤษฏี แน่นอนว่าเขาไม่ยอมปล่อยให้
โอสถเหล่านีปรากฏขึนในโลกภายนอกแม้แต่นอ้ ย

ในชีวิตก่อนหน้า จีฉิงหยุนผูน้ ีหยิงผยองกว่าทีใคร

13
 จินตนาการได้ เขาทําการดัดแปลงสูตรและพัฒนาจน
คุณภาพสูงขึน แค่เพราะไม่ตอ้ งการเห็นโอสถระดับห้าขยะ
ให้กระดากสายตา

และจีฉิงหยุนชอบและสนใจโอสถระดับล่างมากกว่า การ
หลอมโอสถระดับเก้าทีไม่คอ่ ยพบเห็นได้บอ่ ยนัก

โชคดีทในตอนนั
ี น เย่หยวนมิได้นาํ สูตรโอสถเหล่านีไปแพ่ง
พายสูโ่ ลกภายนอก มิฉะนัน,เขาคงไม่กล้านําโอสถเหล่านี
ออกมาขายแน่นอน

ผูอ้ าวุโสทีหนึงเป็ นคนดําเนินเรืองนี เมือได้ยินเช่นนัน,เขาก็

14
 กล่าวขึนอย่างประหลาดใจว่า

“ส่วนประกอบไม่เข้าพวก…ดูทา่ แล้วจะขัดกับหลักทฤษฎี
โอสถ?”

ซุนเจ่อพยักหน้าและกล่าวว่า

“ไม่เพียงขัดกับหลักทฤษฏี,แต่มนั สวนทางกันตังแต่หลักการ
พืนฐาน! มีสมุนไพรสองถึงสามชนิดทีจัดอยู่ในกลุม่ ธาตุ
พิฆาตซึงกันและกัน หากให้กล่าวตามหลักเหตุและผลแล้ว,
กระทังเทพโอสถยังไม่สามารถหลอมได้ดว้ ยซํา! นักหลอม
โอสถผูน้ นยั
ั งเป็ นมนุษย์เดินดินอยู่หรือไม่? เปลียนขยะให้

15
เป็ นทองชัดๆ! ผูอ้ าวุโสทีหนึง,โอสถเหล่านี…ถูกหลอมโดย
ใครกันแน่?”

“ซูว…ปี ศาจวิปลาสอย่างแท้จริง! ข้าได้ไปถามคนของสาขา

ในภูมิภาคหยงเจ่อไป๋ เซ่อมาแล้ว โอสถเหล่านีถูกหลอม
โดย…เด็กหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทีพึงขึนมาจาก
แดนล่าง!”

แม้แต่ผอู้ าวุโสทีหนึงเองยังกล่าวด้วยสีหน้าทีไม่อยากจะเชือ

16
ซุนเจ่อรีบลุกขึนมากระตุกแขนเสือของผูอ้ าวุโสทีหนึงเมือได้
ยิน และอุทานขึนด้วยความตกตะลึงว่า

“ท่านกล่าวอันใด?! อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า? แค่จอม
ราชาโอสถ? นี…ท่านไม่ได้หยอกข้าเล่นใช่ไหม?”

เสียงอุทานลันจนแหบปลายดังก้อง ความตกใจทีตก
กระแทกเข้ามามันยิงกว่าสายอัสนีผ่าเข้ากลางศีรษะเสียอีก!
เรืองนีมันเกินจินตนาการของซุนเจ่อไปมาก

จุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถอย่างซุนเจ่อ มิได้มีเวลามาใส่ใจ
กับเรืองราวภายนอกอยู่แล้ว

17
และในคราแรกทีผูอ้ าวุโสทีหนึงส่งโอสถเหล่านีให้ตรวจสอบ
เขาเองก็คอ่ นข้างไม่เห็นด้วยภายในใจ ซึงสุดท้ายเขาก็ทาํ

ปั จจุบนั ,เมือเขาได้ยินว่าโอสถเหล่านีถูกหลอมโดยจอมราชา
โอสถ ปฏิกิรยิ าแรกของเขาทังแสดงออกมาคือ…เป็ นไปไม่
ได้!

ผูอ้ าวุโสทีหนึงยิมอย่างขมขืนและกล่าวว่า

“น้องซุนเจ่อ,เจ้าคิดว่าข้ามีเวลาว่างมาเล่นตลกกับเจ้ารึ?
ตอนแรกทีได้ยิน,ข้าเองก็ไม่อยากจะเชือเช่นกัน แต่หลังจาก

18
 ทียืนยันซําแล้วซําเล่า,ข้าก็มนใจได้
ั วา่ เรืองทังหมดเป็ น
ความจริงแน่นอน! อย่างไรก็ตาม…ข้าเองก็ได้ยินมาเช่นกัน
ว่า มีปรมาจารย์ผหู้ นึงหนุนหลังเด็กคนนีอยู่ เพียงว่าไม่มีใคร
เคยพบเคยเจอท่านมาก่อนเลย ซึงทางเราสันนิษฐานว่า,
ปรมาจารย์ผนู้ นอาจเป็
ั นอาจารย์ของเด็กคนนี ส่วนข้อมูล
อืนๆไม่มีเลย!”

ซุนเจ่อสูดลมหายใจเย็นเข้าลึกๆและจ้องมองอีกฝ่ ายอย่าง

19
 ประหลาดใจ ก่อนจะกล่าวท่าทางไม่แน่นอนว่า

“ผูอ้ าวุโสทีหนึง หลังจากทีข้าได้ตรวจสอบโอสถเหล่านี,ข้าก็

พลันนึกถึงใครบางคนเข้า! กล่าวว่า หากมีใครสักคนที
สามารถหลอมโอสถได้ถึงระดับนี… ก็มีแต่…เขาผูน้ นคน
ั
เดียว! แต่ปัญหาคือ…เขาผูน้ นได้
ั ตายลงไปนานแล้ว หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า เด็กคนนีอาจได้รบั สืบทอดมรดกของ
จักรพรรดิโอสถทีผูน้ นทิ
ั งไว้ในแดนล่าง?”

ในชัวขณะนันทีซุนเจ่อกล่าวขึน,แม้แต่เขาเองยังต้องส่ายหัว
แรง พร้อมกล่าวต่ออย่างไม่อยากจะเชือว่า

20
 “เป็ น…เป็ นไปได้อย่างไร?”

ราวกับหัวใจของผูอ้ าวุโสทีหนึงถูกกระตุน้ ฉับพลัน และ

ต้องกล่าวขึนอย่างหวันเกรงว่า

“เขาผูน้ นที
ั เจ้าหมายถึงหรือว่า…”

ซุนเจ่อพยักหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ สีหน้าของเขากลายเป็ น
จริงจังขึนและกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า

21
 “ถูกต้องแล้ว ทีข้ากล่าวถึงคือ…จีฉิงหยุน!”

ซุนเจ่อกล่าวเสริมต่อว่า

“จีฉิงหยุน ผูเ้ ป็ นยอดอัจฉริยะในศาสตร์แห่งโอสถอันดับ

หนึงในรอบหมืนปี ความเข้าใจของเขาต่อศาสตร์แห่งโอสถ
แตกต่างจากจักรพรรดิโอสถคนอืนๆโดยสินเชิง นันเป็ น
เหตุผลว่าทําไม โอสถแต่ละชนิดทีเขาสรรสร้างขึนมาจึงมีแต่
โอสถแปลก ๆ อันเป็ นไปไม่ได้ทจะหลอมขึ
ี น! หากไม่ใช่
เพราะกุญแจในมือทีแตกสลายไปเสียก่อน เขาจะต้องกลาย
เป็ นจอมเทพโอสถได้แน่นอนในไม่ชา้ ก็เร็ว! เฮ้อ…อนิจจา
ยอดอัจฉริยะแห่งยุคอย่างเขาผูน้ น…เหตุ
ั ใดจึงต้องมาจบ

22
ชีวิตลงเช่นนี”

23
ตอนที765 นานแล้ วทีไม่ได้ เห็นหน้ า…
ท่านยังสบายดีหรือไม่?

ผูอ้ าวุโสทีหนึงและซุนเจ่อต่างสนทนาถึงจีฉิงหยุน ทังสองดู

ครําครวญเสียดายกับการสูญเสียนีมากโดยเฉพาะซุนเจ่อ

ซุนเจ่อ,ผูอ้ ยู่ในฐานะจักรพรรดิโอสถระดับสูง เรียกได้วา่ เขา

ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซอาหารนาม,โลกแห่งโอสถก็ไม่
ผิด

1
แต่แท้จริงแล้ว,ตัวซุนเจ่อคนนียกย่องจีฉิงหยุนเป็ นอย่างมาก

“หากกล่าวถึงเรืองนี,เพราะการตายของสองพ่อลูกตระกูลจี
จึงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า,มันทําให้หอราชันย์โอสถทรงพลัง
ยิงขึนแทน! แค่วา่ ,ทีแห่งนันกลับกลายเป็ นสถานทีทีเต็มไป
ด้วยความลีลับแทน กระทังพวกเรา,สํานักการค้าชะตา
สวรรค์ทร่ี วมการค้ามานาน บัดนียังต้องถูกระงับความร่วม
มือทุกรูปแบบ”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าว

2
 ในอดีต,หอราชันย์โอสถทีเป็ นเป้าหมายสูงสุดของเหล่า
สํานักการค้าทีต้องการร่วมมือด้วย กล่าวว่า,หากได้เป็ น
พันธมิตร สํานักการค้านันอาจยิงใหญ่จนมีอาํ นาจต่อรองกับ
สมาคมนักหลอมโอสถได้เลย

เว้นเสียแต่…อดีตได้พดั ผ่านดังสายลมไปแล้ว

หอราชันย์โอสถในปั จจุบนั ,มิใช่หอราชันย์โอสถทีพวกเขา

เคยรูจ้ กั อีกต่อไป

3
 ซุนเจ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า

“การตายของจีฉิงหยุนถือเป็ นกลียคุ สําหรับศาสตร์แห่ง

โอสถ! หากเขายังไม่ตาย,อาจเกิดการปฏิวตั ิครังใหญ่ในโลก
แห่งโอสถแน่นอน! และนันอาจนําไปสูก่ ารพัฒนา ทีมา
พร้อมจุดเริมต้นสูอ่ าณาจักรพระเจ้า! ช่างเป็ นความสูญเสีย
ครังใหญ่หลวง!”

4
“อย่างไรก็ตาม…หากจะบอกว่าเด็กหนุ่มทีหลอมโอสถเหล่า
นีเกียวข้องกับจีฉิงหยุนจริงๆ มันคงเป็ นเรืองใหญ่เกินจะรับ
ไหว เพราะเขาได้รบั สืบทอดมรดกของจักรพรรดิโอสถทียิง
ใหญ่ทสุี ดแห่งยุค ดังนัน เขาจึงสามารถหลอมโอสถพิสดาร
เหล่านีได้”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าว

ซุนเจ่อพยักหน้าและกล่าวว่า

5
“นันสมเหตุสมผลทีสุด! กระนันเอง ข้าขอแนะนําให้สาํ นัก
การค้าชะตาสวรรค์ทาํ ดีกบั เด็กคนนีไว้ให้มาก หากมีโอกาส,
เร่งขอร่วมมือเป็ นพันธมิตรโดยเร็วอย่างได้ลงั เล ความสําเร็จ
ในอนาคตของเด็กคนนี แน่นอนว่าต้องเหนือกว่า…ข้า!”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าวว่า

“เรืองนันข้าทราบอยู่แล้ว! ส่วนโอสถเหล่านี…”

6
“ปล่อยไปก่อน หลังจากนี,ข้าจะไปเชิญสหายนักหลอม
โอสถคนอืนๆมาร่วมกันวิจยั โอสถเหล่านีอย่างจริงจัง”

ซุนเจ่อกล่าว

…………………………

7
 ณ ภูมิภาคต้าเซียง, มีเมืองเทวะชันหนึงอยู่สองแห่งคือ:
เมืองจันทร์ฉาย และเมืองสุรยิ นั อัคคี

เมืองจันทร์ฉายเป็ นทีรูจ้ กั ดีทวทั

ั งดินแดนศักดิสิทธิ เนืองด้วย
เนตรสวรรค์เคียงจันทร์ ในขณะที,เมืองสุรยิ นั อัคคีรูจ้ กั ใน
นาม ต้นกําเนิดแห่งเนตรจิตสุรยิ นั อัคคี

เมืองเทวะอันดับหนึงทังสองถูกปกครองโดยตระกูลเยวีย
และตระกูลโจว ไม่มีใครสามารถสร้างแรงสันสะเทือนแก่สอง

8
 ตระกูลได้เลย

แต่ในเวลานี,ตระกูลเยวียกําลังรับแขกผูม้ ีเกียรติทา่ นหนึงเข้า

มา ซึงนันมิใช่ใครอืนนอกจาก,รองประธานสมาคมนักหลอม
โอสถ ท่านเฉวียนซิงซี!

แม้แต่เยวียเมิงลีเองก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า ตระกูลโจวจะ
สามารถเชิญเชือบุคคลระดับนีได้จริงๆ

9
เว้นแต่,หลังจากทําการวินิจฉัยเยวียเมิงลีรอบหนึง คิวของเฉ
วียนซิงซีก็ขมวดขึนแน่นและกล่าวด้วยนําเสียงปนเศร้าเล็ก
น้อย

“อะไรกัน? ช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน!”

โจวหยานทีอยู่ขา้ งๆ เร่งเอ่ยปากถามอย่างสุภาพว่า

“ท่านรองประธาน,ลีเอ๋อป่ วยเป็ น…อันใดกันแน่?”

10
 เฉวียนซิงซีได้รบั เชิญมาโดยตระกูลโจว ดังนันโจวหยานจึง
อยู่เคียงข้างนางมาโดยตลอด หากอาการป่ วยของเยวียเมิงลี
สามารถรักษาให้หายได้ นางจะไม่สามารถหาข้ออ้างใดๆมา
คัดค้านพิธีสมรสได้อีก

เฉวียนซิงซีกล่าวว่า

“ตอนนีข้าได้ตรวจร่างกายของนางอย่างละเอียดแล้ว นอก
เหนือจากทีครอบครองกายเนตรสวรรค์เคียงจันทร์แล้ว ภาย
ในตัวยังมีกายวิญญาณทีหายากยิงอีกหนึง!”

11
เมือได้ยินผลการวินิจฉัยเหล่านี สีหน้าการแสดงออกของ
โจวหยานกลับต้องตรึงแข็งและใจทีสันระรัวทันที

“ท่านรองประธาน,หากมีกายวิญญาณถึงสองชนิดในร่าง
การควรเป็ นเรืองทีดีมิใช่รึ แล้วเหตุใด…”

โจวหยานร้องลันภายในใจทันทีวา่

‘มันคงไม่ใช่กายจิตสังหารถ่องแท้!’

12
แต่กระนัน,ความจริงย่อมโหดร้ายเสมอ เฉวียนซิงซีกล่าวว่า

“หากเป็ นกายวิญญาณปกติทวไป,นั
ั นถือเป็ นเรืองทีดีอย่าง
ไม่ตอ้ งสงสัย แต่สาํ หรับ กายจิตสังการถ่องแท้มนั ต่างกัน!
ในบันทึกประวัติศาสตร์บนดินแดนศักดิสิทธิ,การกําเนิดของ
กายจิตสังหารถ่องแท้นอ้ ยครังจนนับนิวได้ กายนีจําเป็ นต้อง
ใช้จิตวิญญาณศักดิสิทธิเข้าหลอมรวมจนเป็ นเนือเดียวกัน
แต่กายเนตรสวรรค์เคียงจันทร์เองก็จาํ เป็ นต้องใช้จิต
วิญญาณศักดิสิทธิเช่นกัน ดังนัน ทังสองกายวิญญาณจึง
เกิดการเยือแย่งจนส่งผลให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิของนางฉีก
ออก นันคือสาเหตุของอาการป่ วยทังหมด”

13
ทุกวาจาทีเฉวียนซิงซีกล่าวออกมา ใบหน้าของโจวหยานก็มี
แต่จะมืดลงและมืดลงยิงขึน

การวินิจฉัยของท่านผูน้ ีเหมือนกับของไอ้ขยะแดนล่างไม่มี
ผิดเพียน!

เมือลีเอ๋อได้ยินคํากล่าวเหล่านี นางก็อดทีจะหันมายิมให้เย่
ชิงไม่ได้เลย

เย่หยวนนันน่าเกรงขามอย่างแท้จริง ในด้านมาตรฐานของ
ศาสตร์แห่งโอสถ,เขาไม่ได้อยู่ใต้ทา่ นเฉวียนซิงซีคนนีแน่

14
 นอน!

อย่างไรก็ตาม เย่หยวนกล่าวว่า,เขาสามารถรักษาอาการ
ป่ วยของลีเอ๋อได้ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…ท่านเฉวียนซิงซีผนู้ ี
เองก็ทาํ ได้เช่นกัน?

“ท่านรองประธาน,อาการป่ วยของลีเอ๋อสามารถ…”

เบืองลึกนัยน์ตาของโจวหยานเต็มไปด้วยความหวังสาด
ประกาย ตัวเขาในตอนนีทําได้เพียงสวดอ้อนวอน ขอให้ชาย
ตรงหน้าเขารักษาได้เท่านัน

15
หากต้องการจะฆ่าไอ้ขยะแดนล่างนัน เขาไม่จาํ เป็ นต้องออก
แรงด้วยซํา ทว่าเขากลับติดเงือนไขโง่เง่าบางอย่างเท่านัน

หลายวันทีผ่านมา,โจวหยานเข้าโรมเร้ารบกวนเยวียเมิงลีทุก
วันไม่ขาดสาย แต่เขาไม่ได้รูส้ กึ เลยว่า หัวใจของเยวียเมิงลี
จนเหลียวแลโจวหยานแต่อย่างใด กลับกัน…หัวใจของ
นางกลับถูกมัดติดกับไอ้ขยะเน่านันแทน!

เมือเวลาผ่านไป,ความหึงหวงภายในใจของเขาก็ยิงเข้มข้น
มากขึนเรือยๆ

16
 เฉวียนซิงซุถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า

“โรคภัยทีเกิดจากกายวิญญาณนันเสียงอันตรายทีสุดแล้ว
นอกจากนี,กายวิญญาณล้วนก่อกําเนิดจากฟ้าดิน ไม่มีสงิ
ใดสามารถแก้ไขได้,แม้จะเป็ นสุดยอดโอสถก็ตาม เว้นเสีย
ว่า…สวรรค์จะเห็นใจและส่งปาฏิหาริยม์ อบให้แก่นาง มิ
ฉะนัน,โรคนีคงไม่มีทางรักษาให้หายได้อีกแล้ว!”

สีหน้าการแสดงออกของโจวหยานเปลียนแปลงจนต้องสลด

17
 เขายังกล่าวอย่างไม่ยอมแพ้วา่

“ความสําเร็จในศาสตร์แห่งโอสถของท่านรองประธานช่าง
สูงส่ง เป็ นไปได้หรือไม่…ทีแม้แต่ทา่ นยังอับจนหนทาง!”

เฉวียนซิงซีกล่าวอย่างไร้ความสามารถว่า

“ไม่วา่ ความสําเร็จของศาสตร์แห่งโอสถจะสูงส่งเพียงใด แต่

ใช่วา่ ทุกโรคภัยบนผืนปฐพีจะสามารถรักษาได้หมด เฮ้อ…นี
ราวกับสรวงสวรรค์กาํ ลังเล่นตลกก็ไม่ปาน กายวิญญาณที
หายากยิงทังสองชนิดในร่างเดียว…ผูใ้ ดได้ยินต่างต้องอิจฉา
และเยาะเย้ยในเวลาเดียวกัน! เอาล่ะ,อย่าให้ลีเอ๋อใช้กาย

18
 วิญญาณอีกต่อไป มิฉะนัน,ผลทีตามมาจะยิงเลวร้ายเกิน
จินตนาการ!”

อย่างทีเขากล่าวไป เฉวียนซิงซีเหลือบมองเย่ชิงทีอยู่ขา้ งๆ
ก่อนจะเผยสีหน้าทีผ่อนคลายลงเล็กน้อยและกล่าวว่า

“ต้นจิตอสุระงันรึ…พืชสวรรค์และปฐพีทหาได้
ี ยากเกินกําลัง
ข้าคิดว่า,พ่อของเจ้าคงควักเนือจ่ายเป็ นจํานวนมหาศาลเลย
ใช่ไหม? ถึงจะมีนายาผสานจิ
ํ ตอสุระรักษาอาการเบืองต้น,
แต่มนั ก็ไม่สามารถตัดต้นสายปลายเหตุได้อยู่ด”ี

19
 ทันใดนัน,สีหน้าของโจวหยานต้องเปลียนไปอีกครา และ
กล่าวถามเฉวียนซิงซีวา่

“ท่ารองประธาน,ท่านไม่สามารถรักษาอาการป่ วยของลีเอ๋อ
ได้เลยใช่หรือไม่? ถ้าเช่นนัน,ท่านพอรูจ้ กั ใครบนผืนปฐพี
บ้างทีสามารถรักษานางได้ หรือท่านประธาน…”

ท่านประธานทีโจวหยานกล่าวถึงคือ บุคคลทีดํารงอยู่บนจุด
สุดยอดของเส้นทางแห่งโอสถในดินแดนศักดิสิทธิ นันก็คือ,
ท่านประธานสมาคมนักหลอมโอสถ…จิงเฟิ งเทียน!

20
 เฉวียนซิงซีสา่ ยหัวและกล่าวว่า

“เท่าทีข้ารู,้ แม้แต่ทา่ นประธานจิงเองก็ไม่สามารถรักษาได้!

ยิงไปกว่านัน,ถึงเขาจะทําได้ แต่ก็ใช่วา่ ลีเอ๋อจะมีโอกาสได้
ท่านมารักษาเช่นกัน”

โจวหยานทีได้ยินเช่นนัน ก็หนั มากล่าวกับเยวียเมิงลีด้วย

รอยยิมสีเย็นว่า

21
 “ลีเอ๋อ,เจ้าไม่ได้ยินรึไง?! แม้แต่ทา่ นประธานจิงยังไม่
สามารถ แล้วเป็ นไปได้ไหมว่า,ไอ้ขยะแดนล่างนันจะช่วยเจ้า
ได้จริงๆ?”

เยวียเมิงลียิมและตอบว่า

“ก็เพราะแม้แต่ทา่ นประธานจิงยังไม่สามารถ แล้วเหตุใดถึง

ไม่ลองให้เขารักษาดูเล่า?”

22
“เจ้า! ภายในใจของเจ้าคงมีแต่ไอ้ขยะนันเต็มไปหมดแล้วใช่
ไหม!?”

“หากเป็ นเช่นนันจริง…แล้วยังไง?”

เยวียเมิงลีกล่าวยอมรับแก่โดยดีอย่างไม่คาดคิด

“เจ้า!!”

23
ทัวทังร่างของโจวหยานสันเทาด้วยความโกรธแค้นเกินเหลือ
อด

“ลีเอ๋อ! หลานชายผูม้ ีเกียรติอตุ สาห์เชิญท่านเฉวียนซิงซีมา

ทีนีเพือรักษา! ท่านพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว!
ไฉนเจ้าถึงมีทศั นคติเช่นนี?!”

ชายวัยกลางคนด้านข้างกล่าวติเตียนขึนทันที

ชายวันกลางคนผูน้ ีคือเจ้าเมืองจันทร์ฉายอย่างไม่ผิดเพียน

24
 นามของเขาคือ,เยวียหนานเทียน!

ก่อนหน้านีเขาปิ ดปากเงียบตลอดเวลา แต่เมือได้ฟังทัศนคติ

อันแสนดูถกู ของเยวียดมิงลีทีกล่าวออกมา ในทีสุดเขาจํา
ต้องกล่าวขึนอย่างช่วยไม่ได้

“หมายถึงชาวแดนล่าง? หุห,ุ ขออภัยจริงๆทีชายชราคนนี

ต้องกล่าวตามตรง แต่ชาวแดนล่างจะสามารถรักษาอาการ
ป่ วยเช่นนีได้อย่างไร?”

25
 เฉวียนซิงซีกล่าวขึนพรางหัวเราะ

เมือโจวหยานได้ยินถ่อยคําอันแสนมันใจเหล่านี กระจิตกระ
ใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครังและกล่าวกับเยวียเมิงลี
ว่า

“ลีเอ๋อ,เจ้าได้ยินหรือไม่?!”

เยวียเมิงลีเหลือบมองอีกฝ่ ายด้วยหางตาเมือได้ยินคําเหยียด

26
 นางกล่าวตอบด้วยนําเสียงเยือกเย็นว่า

“ดูเหมือนว่าโจวหยานผูน้ ีหวังเป็ นอย่างยิง ทีจะให้ขา้ จาก

โลกนีไป!”

สีหน้าของโจวหยานกลับต้องแข็งทือเฉียบพลัน และ
รีบกล่าวตอบว่า

“ข้า…ข้ามิได้หมายความเช่นนัน!”

27
ในท้ายทีสุดนี ทุกอย่างก็จบลงด้วยถ่อยคําดูถกู เหยียดหยาม
มากมาย หลังจากทีทุกคนออกไป,ใบหน้าของเยวียเมิงลีก็ดู
ซีดเซียวลงเล็กน้อย ราวกับดอกไม้เฉา พร้อมพึมพําใต้ลม
หายใจอุ่นว่า

“พริบตาเดียว,หนึงปี พน้ ผ่าน นานแล้วทีไม่ได้เห็นหน้า…

ท่านยังสบายดีหรือไม่?”

28
 ตอนที766 คําสังซือทีค้ างคา

ในขันต้น,นางแค่คิดว่า ทีจิตใจของตนเฝ้าโหยหาเย่หยวน
อาจเป็ นเพราะ,เขาคล้ายกับท่านผูน้ นมาก
ั

แต่หลังจากทีเยวียเมิงลีกลับขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ นางกลับ

พบว่า,ความทรงจํามากมายทีได้อยู่รว่ มกับเย่หยวน มันยัง
คงตราตรึงอยู่ในใจไม่อาจลืมเลือน

1
 ปั จจุบนั ทัวใบหน้าของเยวียเมิงลีมีเพียงความปรารถนา
พานพบเย่หยวนอีกครังเขียนอยู่

“จากความเร็วในการบ่มเพาะพลังของเย่หยวน เขาคงขึนสู่
ดินแดนศักดิสิทธิแล้วกระมัง?”

เย่ชิงกล่าวถามขึน

เยวียเมิงลีพยักหน้าตอบ แต่นางยังกล่าวด้วยความกังวลว่า

2
“สิงทีข้าเป็ นห่วงคือตราทีถูกประทับนัน! โจวหยางประทับ
ตราเนตรสุรยิ นั อัคคีลงบนร่างของเย่หยวน หากเขากระตุน้
ตรานันขึนมาจริงๆ,ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในตอน
นี คงไม่สามารถทานทนได้แน่นอน!”

แต่เย่ชิงกลับยิมและกล่าวว่า

“ถึงข้าจะไม่คอ่ ยรูเ้ รืองมนุษย์มากนัก ทว่าเย่หยวนคนนัน,

ข้ากลับมันใจว่า เขาผิดประหลาดเกินมนุษย์! แค่ตรา
ประทับเล็กน้อยบนร่าง,หาใช่สง่ ผลกระทบอันใดไม่!”

3
ดวงตาของเยวียเมืงลีส่องประกายสว่างและผลีผลามกล่าว
ขึนว่า

“เรืองจริงรึ?”

เย่ชิงพยักหน้าและกล่าวว่า

“เมือใดบ้างทีเจ้าเห็นเขาเคยพลาดพลังผิดแผน? นอกจาก
นี,ดูเหมือนว่าโจวหยานจะไม่ได้อยู่ในสายตาของเย่หยวน
เลยแม้แต่นอ้ ย ตอนนันเขาดูหวาดกลัวทีไหน? ครันหน้าที

4
เขาปรากฏตัวขึน,โจวหยานจักต้องถูกเขาเหยียบมิดจนจม
ดิน!”

ตลอดเวลามานี,เย่ชิงเฝ้าติดตามเยวียเมิงลีไม่หา่ ง และได้
ฟั งความลับบางอย่างเกียวกับเย่หยวน รวมถึงข้อสงสัย
ต่างๆของเยวียเมิงลีทีมีตอ่ เย่หยวนก็เช่นกัน

เยวียเมิงลีกล่าวเชือครึงไม่เชือครึงว่า

“มัน…จะเป็ นเช่นนันจริงๆงันรึ?”

5
 “หากเจ้าไม่เชือข้า,ก็รอดูได้เลย!”

เย่ชิงกล่าวขึนพร้อมรอยยิม

ในขณะเดียวกัน ฝังโจวหยางทีกลับออกมา เขาในตอนนี

กําลังเดือดดาลจนมือไม้สนั

6
 “ไอ้ขยะแดนล่าง! มันล้างตราประทับของนายน้อยผูน้ ีได้
จริงๆ! บ้าบอทีสุด! หึ,แต่อย่างไร นายน้อยผูน้ ีก็ไม่เชือว่า
ขยะเน่าอย่างแกจะสามารถรักษาอาการป่ วยของลีเอ๋อได้!
ตามพิกดั ล่าสุดของมัน…คงอยู่ในดินแดนไร้สินสุดแถบตะวัน
ตกเฉียงใต้! เจ้าเร่งส่งคนไปยังทางนันโดยเร็ว! และจับเป็ น
ไอ้ขยะนันมาต่อหน้าข้าให้ได้!”

“รับทราบ,นายน้อย!”

ชายวัยกลางคนทีอยู่ขา้ งๆรับคําสังอย่างสุภาพ

7
ในตอนนันทีโจวหยานมายังดินแดนไร้สินสุดได้ ทังหมดเป็ น
เพราะพิกดั ทีอยู่ทชายชุ
ี ดคลุมดําส่งมาให้ แต่ตอนนี,การจะ
ให้ตรวจสอบว่า มีนกั สูค้ นใดทีขึนมาจากดินแดนไร้สินสุด
แล้วบ้าง คงเป็ นเรืองยากเกินไป,กระทังเขาก็ไม่สามารถทํา
ได้เช่นกัน

มีดินแดนย่อยมากกว่าร้อยล้านดินแดนกระจัดกระจายเต็ม
ไปหมด หากต้องการตรวจสอบรายชือของผูท้ ขึี นมารายคน
นับว่ายากราวกับงมเข็มในมหาสมุทร มันไม่มีทางเป็ นไปได้
จริง

8
อย่างมากสุด,โดยพึงพาตราประทับจิตสุรยิ นั อัคคี โจวหยาน
สามารถตรวจสอบการเคลือนไหวของเย่หยวนได้แค่
ประมาณหนึงเท่านัน

หากย้อนกลับไป,ทีโจวหยานประทับตรานีบนร่างเย่หยวน ก็
เพือหาตําแหน่งของอีกฝ่ าย และฆ่าทิงเมือมีโอกาสเท่านัน

แต่ใครจะไปรูว้ า่ ,เย่หยวนกลับล้างตราประทับเหล่านันเรียบ
ร้อยนานแล้ว

9
และในวันนี,เมือโจวหยานใช้สมั ผัสเชือมต่อกับตราประทับ
อีกครัง ทว่ากลับไม่พบปฏิกิรยิ าตอบสนองใดๆเลย จึงเป็ นที
กระจางชัดแล้วว่า,ตราประทับของเขาถูกลบไปแล้วโดยเย่
หยวน

กล่าวแล้วกลับน่าขบขัน โจวหยางจะรูไ้ ด้อย่างไรว่า ในชีวิต

ก่อนหน้า,หนึงในพันธมิตรของจีฉิงหยุนก็คือ,ตระกูลโจวและ
ตระกูลเยวีย

ดังนัน,เขาจึงคุน้ เคยกับวรยุทธของสองตระกูลนีมาก การจะ

ลบล้างตราประทับจิตสุรยิ นั อัคคีมนั เป็ นเรืองง่ายเกินไป

10
 …………………

ในปั จจุบนั ,เป็ นเวลากว่าครึงเดือนแล้วทีผ่านพ้นไป นับตัง

แต่เย่หยวนและคนอืนๆออกจากถําของเซียหลิงซี

11
 ในช่วงเวลาครึงเดือนมานี,เมืองบรรพกาลเก่าสงบสุขขึน
อย่างมาก

ไม่นานหลังจากทีกลับมา หยินเทียนหยาได้นาํ ศพของซี

หยางกลับไปยังดินแดนเทวะ

ส่วนเห่อซูห่ มิงเลือกทีจะปลีกวิเวกจากทางโลก และเข้าสู่

การเก็บตัวสันโดษโดยไร้กาํ หนด ตังแต่นนเป็
ั นต้นมา,เขาไม่
เคยปรากฏตัวขึนต่อหน้าสาธารณะอีกเลย

12
เย่หยวนและจุนเทียนยู่ก็เลือกทีจะเก็บตัวเช่นกัน ผลกระทบ
จากค่ายกลเพลิงวิโรจน์ดาราสินแสงทีจุนเทียนยู่ได้รบั มิใช่
เล็กน้อย,เขาไม่มีทางเลือกอืนนอกจากงดบ่มเพาะพลังต่อ
สักระยะ แต่กลับมาระดมพลังเสริมสร้างฐานพลังให้
สมบูรณ์ดงั เดิมแทน

วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนก็เช่นเดียวกัน มันได้รบั ความ

เสียหายหนัก ตลอดครึงเดือนมานี,เย่หยวนจึงใช้เวลาไปกับ
การกลืนโอสถเพือฟื นฟูจิตวิญญาณศักดิสิทธิอย่างเต็มกําลัง

ตังแต่เย่หยวนเดินทางออกจากเมืองบรรพกาลเก่า จนกระ
ทังออกจากการเก็บตัวหลังกลับมา,ในระหว่างนัน วันเวลา
ได้ลว่ งเลยไปถึงสองเดือน ซึงในช่วงเวลานี,เย่หยวนยังมีงาน
ในมืออย่างการหลอมโอสถระดับหกตามทีลูกค้าสังซือ
13
 เย่หยวนได้หลอมโอสถระดับหกทังหมดก่อนออกเดินทาง
และผลลัพธ์ทออกมาก็
ี เหมือนกับทีเขารับปากทุกคน โดย
ส่วนใหญ่,ล้วนเป็ นโอสถขันยอดเยียม มีแค่เศษเล็กเศษน้อย
ทีเป็ นขันสูง

ด้วยโอสถคุณภาพสูงเหล่านี,ชือเสียงของหอโอสถสุคนธรส
จึงดังระเบิดทัวทังเมืองบรรพกาลเก่าอย่างรวดเร็ว

14
กลุม่ นักสูอ้ าณาจักรอนัตตานับไม่ถว้ น ต่างแห่กรูกนั เข้ามา
หน้าหอโอสถสุคนธรส จนแทบเหยียบหัวกัน ภาพเหตุการณ์
ทีแสนชุลมุนเกิดขึนตลอดทุกวัน ทุกคนต่างแห่เข้ามาหอ
โอสถสุคนธรสเพือสังซือโอสถระดับหก

แต่ตอนนี,เย่หยวนกลับไม่อยู่ เซียนเอ๋อและหลีฮุ่ยเฉิง
ต้องออกมารับหน้าแทน แม้พวกเขาจะตืนเต้นอย่างมากที
เห็นยอดการสังซือทะลุเพดาน แต่พวกเขาก็ตอ้ งถอนหายใจ
ด้วยความโศกเศร้าในเวลาต่อมา

15
ในขณะทีเย่หยวนไม่อยู่เช่นนี พวกเขาไม่สามารถรับประกัน
ได้เลยว่า,โอสถทีสังซือในรอบนีจะเป็ นโอสถขันยอดเยียมทัง
หมด

หลีฮุ่ยเฉิงผูม้ ากด้วยชันเชิงด้านธุรกิจ ได้มีความคิดเน่าเสีย

ออกมา,โดยการจะให้จา้ วบรรพกาลโอสถของสํานักการค้า
ดาวตกหลอมโอสถในรอบนีไปก่อน เพือจะได้ไม่ตอ้ งทิงกําไร
ก้อนโตตรงหน้าอย่างสูญเปล่า แต่ในท้ายทีสุด,ความคิดนีก็
ถูกปั ดตกไปโดยเซียนเอ๋อ

ทัศนคติทดีี และการยอมรับจากกลุม่ ผูบ้ ริโภคมิได้สร้างกัน

16
ง่ายดาย แต่ความผิดพลาดเพียงครังเดียว,อาจทําลายได้จน
ย่อยยับ!

หากไม่มีทางเลือกอืน,เซียนเอ๋ออาจต้องยกเลิกคําสังซือ
เหล่านีกลับคืน และเลือนวันสังซือออกไปจนกว่าเย่หยวนจะ
กลับมา

เซียนเอ๋อจะตรัสรูไ้ ด้อย่างไรว่า ทันทีทเย่

ี หยวนกลับมาจะเข้า
สูก่ ารเก็บตัวฉับพลันเช่นนี? ยิงไปกว่านัน,การเก็บตัวครานี
กลับกินเวลาถึงครึงเดือน

17
 นักสูเ้ หล่านีจําเป็ นต้องสังซือโอสถโดยเร็วทีสุด เนืองจาก
โอสถเป็ นหนึงในปั จจัยหลักของพวกเขา

ตลอดสองเดือนมานี,คําสังซือโอสถเข้ามาไม่ขาดสาย และ
นักสูเ้ หล่านีก็ยงั ไม่ได้ของเลย แล้วพวกเขาจะไม่กงั วลได้
อย่างไร?

โดยเฉพาะอย่างยิง,ในช่วงไม่กีวันทีผ่านมา เหล่านักสูเ้ ริม

เดือดดาลมากขึนจนหวังคว้าป้ายร้านหอโอสถสุคนธรสมา
ทําลายแล้ว!

18
เซียนเอ๋อเดินวนไปมาหน้าห้องทีเย่หยวนกําลังเก็บตัวอยู่ดว้ ย
ท่าทีอนั ร้อนใจ นีก็ผ่านไปครึงเดือนแล้ว,นางมิอาจทราบเลย
ว่าอีกนานเท่าไหร่กว่าจะออกมาได้ แต่ในท้ายทีสุด นางก็
เห็นเย่หยวนออกจากการเก็บตัวได้เสียที!

“บิดาช่วยแล้ว,กว่าจะออกมาได้! หากเจ้ายังไม่ออกมาใน
วันนี,ข้าเกรงว่าหอโอสถสุคนธรสคงถูกลูกค้าทําลายย่อยยับ
แล้ว!”

เซียนเอ๋อเอ่ยปากบ่นทันทีทเห็
ี นหน้าเย่หยวน

19
เซียนเอ๋อไม่พอใจอย่างมากต่อการกระทําเช่นนีของเย่หยวน
และหากเกิดอะไรขึนจริงๆ แค่คาํ ชีแจงของนางก็ไม่อาจสงบ
อารมณ์รอ้ นของเหล่านักสูอ้ ยู่แน่นอน

เย่หยวนเผยยิมบางเมือได้ยินและกล่าวตอบว่า

“แค่ออกไปทําธุระภายนอกและกลับมาพักผ่อนเสียหน่อย
คงไม่ถึงกับท้องนภาร่วงหล่นลงมา!”

20
เซียนเอ๋อสาดสายตาใส่เย่หยวนอย่างรวดเร็ว และกล่าวด้วย
นําเสียงปนหงุดหงิดว่า

“เจ้า! เหตุใดยังนิงสงบได้ปานนัน? เปลวไฟพิโรธในดวงตา

พวกนันแทบเผาพวกเราทังเป็ นอยู่แล้ว แต่เจ้ากลับไม่กงั วล
ใดๆ!”

จากนันเซียนเอ๋อก็เล่าเหตุการณ์ตา่ งๆ ทีเกิดขึนในหอโอสถ
สุคนธรสในช่วงทีผ่านมาให้เย่หยวนฟั ง ในคราแรก,นางหวัง

21
ว่า ให้เย่หยวนถูกเผาจนวอดวายโดยความวิตกกังวลทีแสน
กดดันสุดขีด แต่ใครจะรูว้ า่ ,เมือเย่หยวนฟั งเสร็จ เขาเพียง
ยิมตอบอย่างแผ่วเบาและกล่าวอย่างเมินเฉยว่า

“ทีแรกข้าก็สงสัยว่า กับแค่โอสถระดับหกมันจะสร้างปั ญหา

ใหญ่โตอันใด ทีแท้กลับไม่ใช่เรือง ข้าขอเวลาแค่สองวัน,
โอสถทังหมดถึงมือเจ้าแน่นอน!”

เซียนเอ๋อเบิกตากว้างแต่มา่ นตากลับหดเล็กเท่ารูเข็ม นาง

อุทานขึนด้วยความตกใจว่า

“สะ-สองวัน!? เจ้าไม่ได้หยอกข้าเล่นใช่ไหม? มีใบสังซือ

22
โอสถระดับหกนับร้อยในมือ แต่เจ้าจะหลอมมันทังหมดให้
เสร็จภายในสองวัน?”

อันทีจริง,เซียนเอ๋อพอจะคาดการณ์เรืองนีได้นานแล้ว ผู้
เชียวชาญทีอยู่เบืองหลังอะไรนัน มันเป็ นแค่เรืองไร้สาระ!

ผูท้ หลอมโอสถระดั
ี บหกจริงๆก็คือ เย่หยวนคนนีไม่ผิดแน่!

เพียงเพราะว่าบางคําพูด นางไม่สามารถกล่าวต่อหน้า
สาธารณะได้ นางจึงเลือกปิ ดปากเงียบ เซียนเอ๋อเป็ นคน

23
ฉลาดกว่าทีเห็น หากนางกล่าวเรืองทีเย่หยวนพยายามปิ ด
บังออกไปให้คนอืนรับรู ้ ความร่วมมือระหว่างพวกเขาต้อง
เป็ นอันยุติลงแน่นอน!

ในคราแรกสุด ทีเย่หยวนออกปากให้สญ
ั ญาเช่นนันกับผูค้ น
เซียนเอ๋อทียืนอยู่ขา้ หลังยังแทบกระโดดขึนด้วยความตกใจ

เพียงแค่วา่ หลังจากนัน,เย่หยวนได้กล่าวกันนางว่า ตนมีผู้

เชียวชาญคอยช่วยเหลืออยู่เบืองหลังจริงๆ ซึงตอนนันเซียน
เอ๋อก็เชือ จึงรูส้ กึ โล่งใจไปเปราะหนึง

24
ทว่าเย่หยวนและนางอยู่ดว้ ยกันแทบตลอดในช่วงทีผ่านมา
แต่นางก็ไม่เคยเห็นใครทีคล้ายคลึงกับคําว่า ผูเ้ ชียวชาญ
เลยสักคน!

ดังนันนางจึงฟั นธงกับตนเองได้ทนั ทีวา่ คนทีหลอมโอสถ

ระดับหกทังหมดก็คือ,ตัวเย่หยวนเอง!

ในเวลานัน,นางตกตะลึงกับความเป็ นจริงทีได้ขอ้ สรุปอย่าง

ยิง นางรูส้ กึ ว่า,ผลลัพธ์เช่นนีมันแปลกประหลาดจนเกินไป

25
 จอมราชาโอสถสามารถหลอมโอสถระดับหกได้อย่างไร?

ยังพอเข้าใจ,หากเย่หยวนหลอมโอสถระดับหกได้ขนตํ
ั า แต่
ดูสิงทีเขาหลอมขึนมาสิ! โอสถระดับหกขันยอดเยียมและขัน
เหนือฟ้า! นีออกจะวิปลาสเกินไปแล้ว!

26
 ตอนที767 ทําอย่างไรได้ อย่างนัน

เซียนเอ๋อไม่เคยเผยเรืองนีให้ใครได้รบั รู ้ รวมถึงคนในสํานัก
การค้าดาวตกก็เช่นกัน

เป็ นเพราะนางเล็งเห็นโอกาสทางธุรกิจในตัวเย่หยวนที
สามารถสร้างกําไรมหาศาลได้!

1
 เย่หยวนอ้างว่ามีผเู้ ชียวชาญอยู่เบืองหลัง เพือช่วยฝังกลบ
ความน่าสงสัย เพราะตอนนีเขาคงไม่ตอ้ งการให้คนอืนทราบ
ว่า,ตนสามารถหลอมโอสถระดับหกได้

แน่นอน,หากเย่หยวนทราบว่านางกุมความลับนีไว้อยู่
อํานาจการต่อรองของนางย่อมสูงกว่าอีกฝ่ ายไปโดนปริยาย

แต่ความร่วมมือระหว่างสองฝ่ ายต้องเป็ นอันสินสุดเช่นกัน

สักวันอีกฝ่ ายย่อมหาวิธีพยศนางได้ และทุกอย่างจําต้องจบ

ลง

2
อย่างไรก็ตาม,เซียนเอ๋อมิได้สายตาสันแบบนัน พรสวรรค์ใน
ศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวน มันท้าทายสวรรค์เกินไป หาก
นางสามารถผูกมิตรเป็ นสหายทีดีตอ่ กันได้ สํานักการค้าดาว
ตกในภายภาคหน้าคงไม่ลอยขึนท้องฟ้าเลยงันรึ?

เมือบุคคลเช่นนีเติบโตขึน ทัวทังดินแดนศักดิสิทธิต่างต้อง
สันสะเทือนครังใหญ่ในอนาคต!

มันง่ายสําหรับการปั กดอกไม้บนผ้าไหมชันเลิศเพิม แต่ยาก

ยิงทีจะส่งถ่านหินกลางหิมะ

เย่หยวนในตอนนีปราศจากฝ่ ายใดยืนมือช่วยเหลือ ดังนัน,นี

3
จึงเป็ นช่วงเวลาอันเหมาะสมยิงสําหรับให้การสนับสนุนเขา
อย่างเต็มกําลัง! ด้วยเหตุนี,เซียนเอ๋อจึงตัดสินใจสร้าง
สัมพันธ์อนั ดีกบั เย่หยวน ไม่วา่ จะด้วยวิธีใดก็ตาม!

ถึงจะเป็ นเช่นนัน แต่เมือนางได้ยินว่า,เย่หยวนต้องการเวลา

เพียงสองวันเท่านันในการหลอมโอสถระดับหกนับหลายร้อย
เม็ด ดวงตาของนางจําต้องเบิกกว้างเป็ นไข่หา่ น พร้อมขา
กรรไกรทีแทบหล่นกระแทกพืน

แต่…ในท้ายทีสุด เย่หยวนก็เป็ นแค่จอมราชาโอสถคนหนึง

4
 เท่านัน แล้วเวลาเพียงสองวันมันจะเพียงพอจริงๆรึ?

เย่หยวนกล่าวอย่างใจเย็นว่า

“ตัวข้ามิได้หลอมเอง อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของ

ท่านผูน้ นมิ
ั ใช่สิงทีเจ้าสามารถจินตนาการได้ เจ้าไม่ควร
กล่าวเช่นนันทังๆทีมิได้เห็นกับตา หลังจากนี,เจ้าให้คนนํา
สมุนไพรทังหมดส่งตรงมายังบ้านข้า และอีกสองวันข้าหน้า,
โอสถทังหมดทีต้องการล้วนครบครันอยู่ตอ่ หน้า”

5
หลังจากทีเย่หยวนกล่าวออกไปเสร็จสรรพ ก็ดเู หมือนว่าเขา
จะคิดอะไรขึนมาได้ จึงกล่าวเสริมต่อว่า

“อ้อ,ใช่แล้ว การสังซือโอสถระดับหกควรจํากัดจํานวนไว้ให้
ชัดเจน หากพวกเขาสังซือปริมาณมากเช่นนีอีกในอนาคต,
คงกลายเป็ นงานหนักอันไร้สินสุดแน่นอน อืม…หากนักสูค้ น
ใดต้องการใช้โอสถเพือช่วยเหลือชีวิตคนจริงๆ ให้พวกเขา
แซงแถวขึนมาได้เลยโดยตรง!”

“เอ่อ…เข้าใจแล้ว จะว่าไป,ข้าลืมบอกเจ้าไปเลย จัวซิน,

6
 ประธานของสํานักการค้าชะตาสวรรค์มาเข้าทีนีเพือขอเข้า
พบเจ้าหลายครังแล้ว แต่ทกุ ครา,ข้าก็บอกเขาไปว่าเจ้ายังอยู่
ในระหว่างการเก็บตัว ทว่าเขาก็ยงั ขยันมาหาเจ้าทุกวัน แล้ว
เป็ นไปได้หรือไม่ทวัี นนีเขาจะไม่มา?”

เซียนเอ๋อกล่าว

เย่หยวนดูประหลาดใจเล็กน้อยในขณะทีกล่าวตอบว่า

“โอ๋? ดูทา่ แล้วอีกฝ่ ายคงสุดกําลังเกินต้านทานแล้วจริงๆ!”

7
เมือกล่าวถึงเรืองนี เซียนเอ๋อก็ยิมตอบอย่างสบายอารมณ์วา่

“ไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวถึงเรืองนันเลย สองเดือนมานี,สํานัก

การค้าดาวตกเปิ ดตัวกระหนําโจมตี และสามารถคว้าชัยเอา
ชนะสํานักการค้าชะตาสวรรค์ได้เรือยมา จนอิทธิพลของ
พวกเขาถูกลดทอน และอ่อนแอมากภายในเมืองบรรพกาล
เก่า ส่วนสํานักการค้าดาวตกได้ขนแทนที
ึ ในฐานะสํานักการ
ค้าอันดับหนึง ซึงในปั จจุบนั ,ส่วนแบ่งการตลาดทีสํานักการ
ค้าชะตาสวรรค์ครอบครองอยู่ลดลง เหลือไม่ถึงสามจากสิบ
ส่วนแล้ว!”

8
ในตอนนันทีเย่หยวนกลับมา เขาเร่งรีบเข้าสูก่ ารเก็บตัวโดย
ไม่สนสิงอืนใด,เพียงเพือฟื นฟูพลังก่อนเป็ นอันดี เขาจึงไม่ได้
รูเ้ รืองอะไรเลยเกียวกับสถานการณ์ของหอโอสถสุคนธรสใน
ปั จจุบนั

เมือตอนนีได้ยินเซียนเอ๋อกล่าวออกไปแบบนัน เขาเองก็
แปลกใจอย่างมาก

จัวซินสามารถนําเอาสํานักการค้าชะตาสวรรค์ทะยานสู่
อันดับหนึงภายในเมืองได้ แถมยังครองตําแหน่งมันคงเป็ น
เวลากว่าสิบปี จึงเป็ นทีชัดเจนว่า,จัวซินผูน้ ีมีความสามารถ
9
 ในด้านธุรกิจทีสูงมาก

นอกจากนี,สํานักการค้าชะตาสวรรค์ทอยู
ี ่มานาน ยังคงหยัง
รากลึกภายในเมืองบรรพกาลเก่า ความสัมพันธ์ของพวกเขา
ต่อขัวอํานาจย่อมขยายไปถึงทุกหนแห่ง อาจกล่าวได้วา่ ,
หากต้องการเอาชนะสํานักการค้าชะตาสวรรค์ เป็ นเรืองที
ยากมาก

แม้เย่หยวนจะมันใจใจเม็ดโอสถในมือแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิด
เลยว่า,หอโอสถสุคนธรสจะสามารถเอาชนะสํานักการค้า
ชะตาสวรรค์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ภายในเวลาไม่ถึงหนึงปี !

10
ถือเป็ นเรืองคาดไม่ถึงเกินไปที เซียนเอ๋อใช้เวลาแค่สองเดือน
เพือบีบสํานักการค้าชะตาสวรรค์ให้แหบแห้ง จนเหลือส่วน
แบ่งทางการตลาดน้อยกว่าสามส่วนได้

ผลลัพธ์เช่นนี ยังต้องทําให้เย่หยวนมองเซียนเอ๋อ ด้วยสาย

ตาทีเปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั

ในทัศนคติของเย่หยวน,เซียนเอ๋อถือเป็ นคนไม่คอ่ ยมีความ

สามารถเท่าไหร่นกั สําหรับเรืองนีมองได้จาก ตัวนางทีเป็ นผู้
จัดการสํานักการค้าดาวตกมากนาน แต่กลับไม่สามารถ
บริหารให้รุง่ เรืองได้ นางควรจัดอยู่ในประเภทดอกไม้ใน
แจกัน

11
ยิงไปกว่านัน สาวน้อยนางนียังมิใช่คนมองการณ์ไกล ครัน
ล่าสุด,นางยังไม่คิดทีจะตรวจสอบโอสถของเขาเลย และใช้
แต่กาํ ลังขับไล่พวกเขาออกไป

หากไม่เห็นแก่หน้าของประธานสํานักการค้าดาวตก เย่
หยวนคงไม่คิดทีจะร่วมมือกับสํานักการค้าดาวตกตังแต่ตอน
นันแล้ว!

12
เย่หยวนจ้องเซียนเอ๋อตาไม่กระพริบ ความไม่พอใจในครา
แรกของนางกลับกลายเป็ นความเก้อเขินแทนในบัดดล นาง
รูส้ กึ อึดอัดจนท้ายทีสุดต้องเอ่ยปากกล่าวขึน

“สายตาแบบนันหมายความอันใด? หากเจ้าไม่เชือข้า,ก็
สามารถตรวจสอบบัญชีของสองเดือนย้อนหลังได้เลย!”

แต่เย่หยวนกลับส่ายหน้าและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ไม่จาํ เป็ น ข้าเชือในคําพูดของเจ้า”

13
 “แล้วนันหมายความว่าอย่างไร?”

เย่หยวนถอนสายตาออกมา พร้อมกล่าวขึนว่า

“ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าตําเกินไปจริงๆ ข้ามิได้คาด
หวังเลยว่า,สาวน้อยอย่างเจ้าจะมีวิธีบริหารเช่นนีจริงๆ นี
ค่อนข้างทําให้ขา้ ประหลาดใจ”

14
 เซียนเอ๋อฟั งพลางยิมแห้งตอบ ก่อนจะเอ่ยปากขึนว่า

“สาวน้อยอะไรกัน! ในอดีต,ข้าเพียงเพลียงพลําสายตายํา
แย่ก็เท่านัน แม่บา้ นไม่มีวตั ถุดิบ,ไหนเลยจะสามารถทํา
อาหารได้! หากไม่อาศัยหยิบยืมสายลมตะวันออก,คงเป็ น
ไปไม่ได้ทจะโค่
ี นล้มตาลุงจัวซินจริงไหม? และอีกอย่าง,หาก
สาขาแม่ของสํานักการค้าดาวตกไม่เห็นดีเห็นงาม ส่งจ้าว
บรรพกาลโอสถมาช่วยอีกแรง พวกเราสํานักการค้าดาวตก
จะสามารถขึนเป็ นอันดับหนึงในเมืองบรรพกาลเก่าอย่างที
เห็นได้อย่างไร! แต่ให้พดู ก็พดู เถอะ,เสาหลักทีสําคัญทีสุดก็
ยังเป็ นเจ้าอยู่ดี แม้ขา้ จะมีกลยุทธ์มากมายมาเตรียมรับมือ
แต่หากไม่มีวตั ถุดิบชันเลิศเฉกเช่นเจ้า,แม่บา้ นคนนีก็มิอาจ
15
 ทําอาหารเลียงส่งงานศพของพวกนันได้เช่นกัน!”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ทังหมดก็เพือการบ่มเพาะพลังของตัวข้าเองเช่นกัน เจ้าไม่
ต้องคิดมาก กระนันเอง…พวกเราก็รูจ้ กั กันมานานแล้ว แต่
ข้าทราบแค่วา่ เจ้านามเซียนเอ๋อ รูช้ ือไม่รูส้ กุล แถมยังไม่เคย
เห็นหน้าตาทีแท้จริงของเจ้ามาก่อนเลยอีก การร่วมมือครัง
นี…คงไม่ยากเกินเชือใจไปหน่อยรึ?”

16
เซียนเอ๋อยืนนิงราวกับถูกตรึงแข็ง นางไม่คิดไม่ฝันเลยว่า,เย่
หยวนจะมาไม้นี แต่นางยังคงเปิ ดผ้าคลุมชันบางขึน จนมอง
เห็นใบหน้าทีแท้จริงได้อย่างชัดเจน

“ข้ามีนามว่า,จ่าวเซียน เพียงสองคํานี มันพอจะเรียกความ

เชือใจกลับมาได้หรือไม่?”

จ่าวเซียนกล่าวขึนด้วยรอยยิมแฝงนัยยะบางๆ

เมือเห็นความงามภายใต้ผา้ คลุมทีถูกบดบังมาโดยตลอด

17
ดวงตาของเย่หยวนก็เปล่งประกายขึนโดยไม่ตงใจ
ั ในขณะที
กล่าวตอบว่า

“แม่นางเซียนเอ๋อ,มีรูปลักษณ์ทงดงามยิ
ี งเช่นนี หากใช้
ประโยชน์ในด้านธุรกิจ,คงได้กาํ ไรสองเท่าจากหนึงความ
พยายาม แล้วเหตุใดถึงต้องใช้ผา้ คลุมปิ ดหน้าด้วยเล่า?”

ต้องยอมรับเลยว่า จ่าวเซียนนางนีมีรูปร่างหน้าตาทีงด
งามหาทีใดเปรียบไม่ เพียงแค่วา่ ในมุมมองของเย่หยวน
มันกลับเป็ นเรืองธรรมดา,เมือเทียบกับเสียวหลูห่ ยาน

18
แต่ใบหน้าอันงดงามของจ่าวเซียนกลับเย็นชาสะท้านใจ เมือ
กล่าวจบนางก็คลุมผ้ากลับเป็ นดังเดิมและกล่าวด้วยเสียง
เย็นว่า

“เหอะ,ข้าล่ะเกลียดผูช้ ายเหม็นเน่าอย่างเจ้าจริงๆ! ข้า,จ่าว

เซียน,ล้วนทําหลายสิงอย่างด้วยความสามารถตนเองล้วนๆ!
รูปลักษณะหน้าตาไม่เกียวข้อง!”

เมือกล่าวจบจ่าวเซียนก็หมุนตัววับและจากไปทันที

19
เย่หยวนยืนมองแผ่นหลังบางของจ่าวเซียนทีค่อยๆไกลออก
ไป และอดทีจะครุน่ คิดอีกรอบกับตัวเองมิได้เลยว่า

“จ่าวเซียน? อืม…ข้าสงสัยว่าคงเกียวข้องอะไรกับจ่าวซิ
งเฉิน นัยน์ตานันช่างคล้ายคลึงกันมาก!”

………………….

20
 ณ หอโอสถสุคนธรส ภายในห้องโถงใหญ่, จัวซินคาราวะ
เป็ นทรงคันธนูสวยให้แก่เย่หยวน และกล่าวว่า

“นักหลอมโอสถผูเ้ ป็ นยอดอัจฉริยะเฉกเช่นท่านเย่ จัวคนนี

ควรมาเคารพท่านตังนานแล้ว! มีเรืองราวมากมายก่อนหน้า
ทีจัวคนนีล่วงเกินท่านไป หลายสิงอย่างยากเกินต้านทาน,
และมิอาจแก้ไขได้ นีคงเป็ นผลกรรม…”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

21
 “ท่านประธานจัว,ท่านถ่อมตัวเกินไปแล้ว ไม่ใช่วา่ ,สํานัก
การค้าชะตาสวรรค์จะมีจอมปราชญ์โอสถเห่อประจําการอยู่
หรอกรึ แล้วท่านคิดว่า,ข้ายังเป็ นอันใด?”

จัวซินรีบกล่าวตอบอย่างสุภาพว่า

“มิกล้า,มิกล้า! เห่อซูห่ มิงทําให้ทา่ นเย่ข่นุ เคืองมามาก

เหตุการณ์ทงหมดล้
ั วนเกิดการความคิดของเขาทังสิน แท้
จริงแล้ว,เขาเป็ นคนใจแคบและอิจฉาผูท้ เก่
ี งกว่าเสมอ กับ
แค่จวอั
ั นแสนตําต้อยคนนี,มีหรือจะคิดแผนการแบบนันได้
22
ข้าเคยกล่าวท้วงให้อีกฝ่ ายล้มเหลวแผนการ แต่เขากลับยอม
ทีไหน? เฮ้อ! แต่โชคดีเสียจริง ทําอย่างไรได้อย่างนัน…จาก
ผลการกระทําของตนเองก่อขึน จึงทําให้เขาถูกส่งกลับไปยัง
สํานักการค้าชะตาสวรรค์สาขาตะวันพิโรธ เมือสบโอกาส
เหมาะ,จัวคนนีจึงเร่งมาเข้าพบท่านเย่ เพือขอโทษในสิง
ต่างๆทีผ่านมาในนามข้าและเขา”

เมือได้ยินเช่นนัน,เย่หยวนก็กล่าวถามสวนคืนอย่าง
ประหลาดใจว่า

“เห่อซูห่ มิงถูกย้ายออก?”

23
 จัวซินพยักหน้าและกล่าวว่า

“ถูกต้องแล้ว พวกเราเหล่าสํานักการค้าชะตาสวรรค์,ถือว่า
สถานะนักหลอมโอสถนันสูงส่งมาก แต่เห่อซูห่ มิงกลับจ้อง
หาทางทําลายท่านเย่โดยใช้ประโยชน์จากสถานะของตน
ต่อมา,หลังจากทีสาขาแม่มาทราบเกียวกับเหตุการณ์เหล่านี
พวกเขาก็โกรธเกรียวอย่างมาก ไม่เพียงแค่เรียกตัวกลับไป
เท่านัน,แต่เขายังโดนโทษปรับเป็ นจํานวนสิบปี ของเงิน
เดือน”

24
ดวงตาของเย่หยวนหรีแคบลงเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่า,เส้น
ทางของเห่อซูห่ มิงจะมาสินสุดลงตรงนีจริงๆ

คํากล่าวพลามของจัวซิน,กําลังบอกอะไรแก่เขา?

เขาทําดูเหมือนว่า,ตนในวันนีถือความจริงใจมาขอโทษขอ
โพยถึงที แต่แน่นอน,เย่หยวนย่อมรูท้ นั ความคิด เพียงว่าไม่
สามารถเปิ ดเผยออกมาต่อหน้าได้

25
 ตอนที768 ผู้รักษาการแทนเจ้ าเมือง

จัวซินคนนีแสนเจ้าเล่หม์ ากเหลียมกล เมือถึงตาตนเอง,กลับ

ผลักความผิดทังหมดให้กบั เห่อซูห่ มิง เพือชําระล้างตนให้
สะอาดบริสทุ ธิ

แต่เย่หยวนคิดว่า เรืองทีเห่อซูห่ มิงถูกลงโทษคงจะเป็ นเรือง

จริง

1
เขามีสาํ นักการค้าดาวตกคอยหนุนหลังอยู่ เรืองเล็กน้อยเช่น
นี,เพียงต้องการ ก็ทราบได้ทนั ทีวา่ สิงใดจริงปลอม

ดูเหมือนว่าสํานักการค้าชะตาสวรรค์กาํ ลังวางแผนคืนดีกบั
เขาอย่างแม่นยํา

แต่ธรุ กิจก็ราวกับสนามรบ เย่หยวนมิเปิ ดโอกาสให้อีกฝ่ าย

เอารัดเอาเปรียบผลประโยชน์ของตนแน่นอน เพียงเพราะอีก
ฝ่ ายเข้ามาขอโทษ

หรือแม้เย่หยวนจะเต็มใจ แต่ก็สนั นิษฐานได้วา่ ,จ่าวเซียนคง

ไม่เต็มใจเช่นกัน

2
 “หยุดอ้อมพุม่ ไม้ และกล่าวถึงจุดประสงค์ทท่ี านมาเถอะ”

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็น

จัวซินไร้ซงความอายใดๆ
ึ เขารีบหยิบป้ายตราอันหนึงออกมา
และส่งมอบแก่เย่หยวนอย่างสุภาพ

“ท่านเย่,นีคือป้ายตราสํานักหอการค้าชะตาสรรค์ระดับทอง

3
 บุคคลใดทีได้ถือครองป้ายตรานี…”

“บุคคลใดทีถือครองป้ายตรานีจะได้รบั ส่วนลดสีจากสิบส่วน
เต็ม สามารถใช้ได้กบั สํานักการค้าชะตาสวรรค์ทกุ สาขา
นอกจากนี,ยังมีสถานะเทียบเท่ากับผูอ้ าวุโสระดับแปด
ดาว…”

เย่หยวนกล่าวขัดประโยคของจัวซินขึนฉับพลัน และอธิบาย
หน้าทีของป้ายตราสีทองคําอันนีแทนโดยละเอียด

4
 จัวซินต้องสะดุง้ ขึนด้วยความตกตะลึง เขากล่าวตอบด้วย
ความประหลาดใจว่า

“ปรากฏว่าท่านเย่คนุ้ เคยเกียวกับเรืองภายในของสํานักการ
ค้าชะตาสวรรค์ดีกว่าใคร แท้จริงแล้ว,ในเมืองเทวะตะวัน
พิโรธแห่งนี มีเพียงผูเ้ ดียวทีได้ถือครองป้ายตราระดับทองนัน
คือ,ท่านเจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธ! ขนาดข้าเองยังคาดไม่ถึง
เลยว่า…ท่านเย่จะรูเ้ รืองป้ายตราของทางเราละเอียดขนาดนี
จริงๆ”

ในความเป็ นจริง,ตอนทีสาขาแม่สง่ ป้ายตราระดับทองมา

พร้อมกําชับว่าต้องส่งถึงมือเย่หยวน กระทังจัวซินยังตกใจ
อย่างมาก

5
ประการหนึงต้องทราบก่อนว่า,ผูท้ ได้
ี รบั ป้ายตราระดับทอง
ล้วนเป็ นบุคคลระดับสูงในดินแดนศักดิสิทธิทังสิน อย่างน้อง
ทีสุด,ก็เป็ นถึงเซียนอาณาจักรเต๋าลึกลํา!

ทว่าตอนนี สํานักการค้าชะตาสวรรค์สาขาแม่ถึงขนาดส่ง
มอบป้ายตราระดับทองนี ให้แก่เด็กหนุ่มอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าโดยตรง! นีเป็ นครังแรกเลยทีจัวซินได้เห็นอะไร
เช่นนี!

6
 เย่หยวนยิมตอบและกล่าวอย่างเรียบนิงว่า

“จะว่าไป…พวกท่านแกะสูตรโอสถของหอโอสถสุคนธรสได้
หรือไม่?”

หัวใจของจัวซินสันสะท้านฉับพลันเมือได้ยิน เขาคาดไม่ถึง
เลยว่า,เย่หยวนจะเริมเอ่ยขึนด้วยคําถามเช่นนี เขากลับพูด
อะไรไม่ออกไปอยู่ครูห่ นึง

7
นียังคงเป็ นครังแรกทีจัวซินได้พดู คุยกับเย่หยวนตัวต่อตัว แม้
เขาจะทราบว่าความสําเร็จในศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวน
น่าเกรงขามยิง แต่ก็เกินคาดเขาเช่นกัน,ทีเด็กคนนีช่างฉลาด
เฉลียวอย่างแท้จริง!

ทันทีทเขาหยิ
ี บป้ายตรานีออกมาเท่านัน เย่หยวนก็จบั พิรุธ
และเอ่ยถามเรืองการแกะสูตรโอสถขึนมาอย่างไม่มีปีไม่มี
ขลุย่ ปฏิกิรยิ าแบบนีต้องเร็วเพียงใดกัน!

เมือเห็นว่าจัวซินแข็งค้างพูดไม่ออกครูใ่ หญ่ เย่หยวนจึงกล่าว

ต่อว่า

8
“ดูเหมือนว่า นักหลอมโอสถของสาขาแม่เองก็ประสบความ
ล้มเหลวในการแกะสูตร,จริงหรือไม่? มิฉะนัน,ท่านคงไม่นาํ
สิงนีออกมา อืม…ป้ายตราทองคําอันเดียว คิดหรือว่าจะ
สามารถหลอมละลายความร่วมมือระหว่างข้ากับสํานักการ
ค้าดาวตกได้?”

ในขณะเดียวกัน,จัวซินก็ดจู ะฟื นสติกลับมาแล้วเช่นกัน เขา

ส่ายหัวพลันกล่าวว่า

“จัวคนนีมิได้มีเจตนาเช่นนันแอบแฝง แท้จริงแล้ว,หน้าทีของ
ป้ายตราทองคําอันนี ยังไม่ได้มีแค่นนตามที
ั ท่านเย่กล่าวไป

9
หากถือครอง,ท่านยังได้รบั ส่วนแบ่งจากผลกําไรของสํานัก
การค้าชะตาสวรรค์สาขาเมืองบรรพกาลเก่าอีกสามจากสิบ
ส่วน! เพียงแค่มีเงือนไขเดียว,ทางเราหวังว่าท่านเย่จะจัดหา
โอสถเหล่านัน ให้กบั สํานักการค้าชะตาสวรรค์ของเรา และ
ในเวลาเดียวกัน,ท่านก็ยงั สามารถร่วมมือกับสํานักการค้า
ดาวตกได้ดงั เดิม”

ป้ายตราทองคําทีสามารถได้รบั ส่วนแบ่งจากผลกําไรถึงสาม
ส่วนเต็ม แถมยังทําการค้ากับสํานักการค้าดาวตกได้เหมือน
เดิม แลกกับสิทธิในการขายโอสถเพียงไม่กีชนิด ข้อตกลง
เช่นนีอาจกล่าวได้วา่ ,มีแต่กาํ ไรและกําไรอย่างเดียว

10
 สําหรับเย่หยวน,เขาย่อมมอบความจริงใจให้เกินร้อย

เย่หยวนครุน่ คิดอย่างพินิจถีถ้วนอยู่หลายอึดใจ แต่หลังจาก

นันเขาก็ได้ขอ้ สรุปภายในใจ ก่อนจะผลักป้ายตราทองคําตรง
หน้ากลับไป และกล่าวว่า

“ต้องขออภัย ทางข้าไม่เห็นด้วยกับข้าเสนอนี”

11
ประหนึงหัวใจของจิวซินดิงลูล่ งเหว ร่างของเขาแทบพังทลาย
เมือได้ยิน และกล่าวขึนอย่างสูญเสียว่า

“นี…นีเป็ นไปได้ไหมว่า ความจริงใจของเราเหล่าสํานักการ

ค้าชะตาสวรรค์…ยังคงไม่เพียงพอ?”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“ความจริงใจ…นันเพียงพอแล้ว แต่ขา้ ,เย่คนนีมิใช่พอ่ ค้า ตัว

ข้าย่อมมีหลักการของตน และเนืองจากข้าร่วมมือกับสํานัก
การค้าดาวตกก่อนแล้ว ไม่วา่ ข้อเสนอของท่านจะมีราคาสูง
12
 เพียงใด ก็ลม้ เลิกความคิดเสียดีกว่า”

………………..

จัวซินจากออกไป แต่เขากลับทิงป้ายตราทองคําไว้เบืองหลัง

13
ป้ายตราทองคํานีเป็ นภารกิจสําคัญยิง ไม่วา่ เป็ นตายยังไง,
จัวซินจําต้องส่งมันถึงมือเย่หยวนให้ได้

หากเย่หยวนไม่ยอมรับมัน ตําแหน่งประธานสาขาเมือง
บรรพกาลเก่าของเขาเอง ก็อาจปลิวได้เช่นกัน

ในทีสุด,เย่หยวนยังคงต้องรับป้ายตราทองคําอันนีอย่างจน
ใจ

14
 เขาไม่สนว่าสิงทีได้รบั นีถือเป็ นการเอาเปรียบหรือไม่ ขอ
เพียงไม่ขดั ต่อหลักการของเขาเป็ นอันดี

เย่หยวนตระหนักดีวา่ ทรัพยากรทีจําเป็ นสําหรับการบ่มเพาะ

พลังในอนาคต,มีจาํ นวนมหาศาลเกินไป ยิงไปกว่านัน,ราคา
ก็มีแต่จะสูงขึนเรือยๆ ในขณะทีเขามีธรุ กิจหอโอสถสุคนธรส
เพียงอย่างเดียว จึงไม่สามารถสนับสนุนค่าใช้จ่ายในการบ่ม
เพาะพลังได้จนตลอดรอดฝังเป็ นแน่

15
รอจนกระทังอาณาจักรพลังของเขารุกหน้าสูงกว่านี ลําพังแค่
จํานวนผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิทีได้จากหอโอสถสุคนธรส คงไม่
อาจรองรับความต้องการในอนาคตได้

หากใช้ปา้ ยตราทองคําอันนี,เขาก็จะได้รบั ส่วนลดถึงสีส่วน

โดยตรงเมือซือของ ซึงมีแต่คนปั ญญาอ่อนเท่านันทีกล้า
ปฏิเสธ

เย่หยวนแสร้งรับอย่างจนใจ หารูไ้ ม่ภายในใจกลับแสยะยิม

หวาน

หลังจากทีจัวซินออกไป จ่าวเซียนก็ตรงเข้ามาซักถามเย่
16
หยวนทันที ว่าอีกฝ่ ายมาเพือเหตุใด แต่เย่หยวนกลับยิมตอบ
และปิ ดปากเงียบเท่านัน ซึงนีก็ทาํ ให้จ่าวเซียนโมโหอย่าง
มาก พร้อมกระทืบเท้าลงพืนด้วยท่าทีหงุดหงิด

สองวันต่อมา จุนเทียนยู่ออกจากการเก็บตัวในท้ายทีสุด ไม่

เพียงตัวเขาทีฟื นฟูสภาพร่างกายของตนจนสมบูรณ์ แต่เขา
ยังประสบความสําเร็จในการก้าวข้ามขีดจํากัด สูอ่ าณาจักร
วิชชาสวรรค์ฟา้ ระดับสามในหนึงอึดใจ!

แน่นอน,ทีทังหมดเป็ นแบบนีก็เพราะ เย่หยวนทีไหว้วานให้

17
 จ่าวเซียนไปหาโอสถระดับเจ็ดมาให้

อย่างไรก็ตาม หลังจากเหตุการณ์นี,เย่หยวนก็ยิงสงสัยในตัว
ตนของจ่าวเซียนเข้าไปใหญ่ เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า ภูมิหลัง
ของสาวน้อยคนนีมิใช่ง่าย

สามารถนําโอสถระดับเจ็ดทีเขาต้องการได้อย่างไม่ยากเย็น
แม้แต่,ผูจ้ ดั การระดับหกดาวยังเป็ นเรืองยากทีจะหามา

“ขอแสดงความยินดีดว้ ย สําหรับการก้าวข้ามขีดจํากัดใน
ครังนี,พีจุน!”

18
ก่อนหน้านี,จุนเทียนยู่เฝ้าอารักขาความปลอดภัยให้เย่หยวน
อย่างดี จนเกือบต้องตายในบางจังหวะ ซึงสิงเหล่านีทําให้เย่
หยวนค่อนข้างรูส้ กึ ผิดอย่างมาก

ไม่วา่ อย่างไร,นีถือเป็ นหนีบุญคุณ ดังนัน,เย่หยวนจึง

พยายามช่วยเหลือเขาในหลากหลายทาง และเมือเห็นอีก
ฝ่ ายประสบความสําเร็จในการก้าวข้ามขีดจํากัดแบบนี เย่
หยวนเองย่อมรูส้ กึ ยินดีไปด้วยตามธรรมชาติ

“ฮ่าฮ่า,ทังหมดต้องขอบคุณน้องเย่จริงๆ หากไม่ได้เจ้าหา
โอสถมาให้ขา้ จุนคงไม่มีวนั นี!”

19
 จุนเทียนยู่ในตอนนีกําลังมีความสุขอย่างเห็นได้ชดั เช่นกัน
เขากล่าวขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะแห่งความยินดียกใหญ่

หลายปี มานี,เขาได้หนั หลังให้กบั การบ่มเพาะพลัง จึงทําให้

ความเร็วในการพัฒนาหลังกลับมาจับดาบอีกครังเชืองช้า
มาก

ในปั จจุบนั เย่หยวนคนนีมิได้แค่รกั ษาอาการป่ วยของภรรยา

เขาเท่านัน แต่ทแนวคิ
ี ดแห่งดาบและอาณาจักรพลังของเขา
20
 ก้าวหน้าขึน ทังหมดล้วนเป็ นเพราะความช่วยเหลือของเย่
หยวนทังสิน ด้วยเหตุนี,เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

“ชิ,โอสถนันข้าก็เป็ นคนจัดหามาให้ แล้วท่านจะขอบคุณเขา

เพืออันใด?”

จ่าวเซียนกล่าวขึนอย่างไม่พอใจ

21
นับตังแต่วนั นัน แม้จ่าวเซียนจะไม่กงั ขาในความสามารถ
และการตัดสินใจของเย่หยวนอีกต่อไป แต่นางก็มกั หาเรือง
ทะเลาะกับเย่หยวนได้เสมอ ซึงทัศนคติของนางทีมีตอ่ เย่
หยวนก็ใช่วา่ ดีไม่

สําหรับพวกพ้อง,จุนเทียนยู่มิใช่คนใจคับแคบ เขากล่าวขึน
พรางหัวเราะว่า

“หุห,ุ แม่นางเซียนเอ๋อ ข้าเองก็ตอ้ งขอบคุณเจ้าเช่นกัน!”

22
 “อย่ามาเนียนเจ้าน่ะ!”

ตามทีกล่าว จ่าวเซียนแบมือเรียวสวยของนางออกมาต่อ
หน้าเย่หยวน พร้อมกล่าวต่อว่า

“โอสถทีเจ้าสัญญากับข้า”

เย่หยวนยิมให้บางๆ เขาร่ายมือกลางอากาศเล็กน้อยและ

23
 กล่องโอสถนับร้อยกล่องก็ปรากฏขึนต่อหน้าจ่าวเซียน

บนกล่องโอสถทุกกล่องมีชือชนิดโอสถกํากับไว้หมด พวกเขา
ทังสองทีเห็นยังต้องอ้าปากค้าง,เพียงสองวันเขาสามารถ
หลอมโอสถระดับหกนับร้อยรายการได้จริงๆ!

“เชิญตรวจสอบ”

เย่หยวนกล่าว

24
เสียวอึดใจ,ความตกตะลึงสะท้อนออกจากนัยน์ตาของจ่าว
เซียน แต่นางยังคงกล่าวราวกับไม่มีอะไรว่า

“ไม่จาํ เป็ น!”

ในขณะทีกล่าว,นางก็เก็บกองกล่องโอสถตรงหน้าลงวงเก็บ
ของทันที

25
เวลาเดียวกันนันเอง,จู่ๆก็มีเสียงหนึงดังขึนจากนอกประตู

“เย่หยวน,เจ้าอยู่หรือไม่?! ออกมาหาข้าเร็ว!”

คิวของเย่หยวนมุน่ ขึนและกล่าวว่า

“เป่ ยเหวินเฉียง? เขามาทําอะไรทีนี?”

26
 จ่าวเซียนเอ่ยปากอธิบายขึนว่า

“ลืมบอกพวกเจ้าไปเลย,ท่านเจ้าเมืองหยินคงไม่กลับมาทีนี
อีกสักระยะหนึงเลย เบืองบนจึงทําการแต่งตังผูร้ กั ษาการ
แทนเจ้าเมืองคนใหม่ นามของเขาก็คือ,เป่ ยเหวินเฉียง”

27
 ตอนที769 หุบเขาตะวันพิโรธ

จากคํากล่าวของจ่าวเซียน ได้ทาํ ให้เย่หยวนและจุนเทียนยู่

ตะตึงงัน

โดยไม่ตอ้ งรอคําอนุมตั ิใดๆจากเจ้าบ้าน เป่ ยเหวินเฉียงรุก

หน้าผลักประตูเข้ามาข้างในทันที

“เย่หยวน,ท่านเจ้าเมืองผูน้ ีอุตสาห์มาหามากําลังใจ นีถือเป็ น

1
เกียรติอนั ยิงใหญ่ แต่เจ้ากลับไม่ออกมาต้อนรับเลยแม้สกั
นิด!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวลันโดยไม่คิดเกรงใจใดๆ

เย่หยวนกล่าวพร้อมสีหน้าทีมืดลงว่า

“ก็เห็นๆอยู่มิใช่ร,ึ เจ้าเป็ นพวกหัวรุนแรงอยู่แล้ว ทําไมข้า

ต้องออกไป?”

2
 จุนเทียนยู่กล่าวนําเสียงเย็นว่า

“เย่หยวน,จะให้ขา้ กวาดเขาออกไปเลยไหม?”

สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงมีตอ้ งสําลักเมือสัมผัสได้วา่ จุน

เทียนยู่กา้ วขึนสูอ่ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ระดับสามแล้ว

แถมในแง่ความเข้าใจต่อแนวคิดต่างๆ เขาก็ไม่สามารถเทียบ
ชันจุนเทียนยู่ได้อยู่แล้ว หากอีกฝ่ ายต้องการกวาดเขาออกไป
มันง่ายเพียงอึดใจเดียว

3
 “นีๆๆ,ข้าขอเตือนพวกเจ้าเสียหน่อย! บัดนี,ข้าคือท่านเจ้า
เมืองบรรพกาลเก่า! หากกล้าแตะต้องข้า,คงต้องจ่ายหนัก!”

ในเวลานี,เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวออกไปพร้อมดึงหน้าทําข่มขู่

เย่หยวนโบกมือปั ดอย่างหงุดหงิดและกล่าวว่า

“เอาล่ะๆ,หยุดสําแดงพลังอํานาจเถอะคุณท่านเจ้าเมือง!
เมือเข้ามาในหอโอสถสุคนธรสแล้ว ก็ควรเคารพกฎระเบียบ

4
 ทีแห่งนีเช่นกัน! เจ้ามาทีนีเพือเหตุอนั ใด?”

เป่ ยเหวินเฉียงรูส้ กึ ไม่พอใจนักเมือได้ยิน จึงกล่าวว่า

“เหอะๆ,ฟั งดูสงู ส่งดี! แต่รา้ นของเจ้าก็เปิ ดอยู่ในอาณาเขต

ของข้า! แถมยังมีทศั นคติแย่ๆกับท่านเจ้าเมืองคนนีอีก!
เดียวบิดาสังปิ ดร้านเลยดีไหม?”

เมือกล่าวถึงตรงนีเป่ ยเหวินเสียงก็หวั เราะออกมาเล็กน้อย

5
ราวกับพอใจกับอํานาจตนเอง ในขณะนันเขาก็ทาํ ท่าครุน่ คิด
และกล่าวต่อว่า

“ตัดสินใจได้แล้ว หลังจากนีข้าจะพาคนมายึดหอโอสถ
สุคนธรส แล้วดูสิวา่ ,เจ้ายังกล้าหือกับท่านเจ้าเมืองคนนีอีก
หรือไม่!”

เย่หยวนระเบิดเสียงหัวเราะและกล่าวว่า

6
 “แน่ใจรึ? หากเป็ นเช่นนันจริง,เพียงไม่นานคงมีขวอํ
ั านาจ
ต่างๆทัวเมืองมาหาข้า เพราะทนไม่ได้ทท่ี านเจ้าเมืองบางคน
ยึดหอโอสถสุคนธรสไป จากนัน,พวกเขาคงช่วยข้าตัดสินใจ
ว่าจะเอาไงต่อ?”

เป่ ยเหวินเฉียงหัวเราะสวนตอบและกล่าวว่า

“นีๆ,ตัดสินใจว่าล่าถอยกันดีกว่ากระมัง? ข้าสงสัยจริงเสีย,
หากพวกเขาทราบว่า พีชายของข้าเป็ นใครในเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธ ไม่วา่ ขัวอํานาจหรือองค์กรใด,พวกเขาคงรีบ
แจ้นกลับบ้าน! ฮ่าฮ่า…อยากรูจ้ ริงว่าใครทีไหนจะช่วยเจ้า
ได้!”

7
 เย่หยวนเพียงยิมบางๆ และหยิบป้ายตราทองคําออกมา
พร้อมโยนเล่นในมืออย่างสบายอารมณ์

ยังไม่ทนั ทีเป่ ยเหวินเฉียงจะมีปฏิกิรยิ าใดตอบ ทว่ากลับเป็ น

จ่าวเซียนแทนทีเห็นป้ายตรานัน ก็อดกล่าวขึนด้วยความ
สงสัยไม่ได้เลยว่า

“ป้ายตราระดับทองของสํานักการค้าชะตาสวรรค์! เจ้า…

8
 ทําไมเจ้าถึงมีสงนี
ิ ?”

เย่หยวนยักไหล่และกล่าวว่า

“ข้าไม่ได้ตอ้ งการ เพียงบางคนก้มหัวขอร้องให้รบั มันไว้”

แท้จริงแล้ว บางคนทีว่าก็คือจัวซินทีขอร้องให้เย่หยวนรับไว้
เพือให้เย่หยวนยอมรับป้ายตราอันนี,จัวซินถึงกับก้มหัวกัน
เลยทีเดียว

9
สีหน้าการแสดงออกของเป่ ยเหวินเฉียงเปลียนไปอย่างมาก
ในขณะทีกล่าวขึนด้วยความตกตะลึงว่า

“นี…นีมันป้ายตราระดับทองของสํานักการค้าชะตาสวรรค์
จริงๆ! มีเพียง…ท่านเจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธเท่านัน ที…
ครอบครองป้ายตราระดับนี! แล้วเจ้า…เจ้า?”

เย่หยวนมองเป่ ยเหวินเฉียงด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
และกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าตําเกินไป ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะ
10
 รูจ้ กั ป้ายตราทองคํานีด้วย”

สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงทีแสดงออกมาค่อนข้างน่าเกลียด

“ข้า…ข้าเคยได้ยินพีชายพูดถึงเจ้าสิงนีมาก่อน ตอนทีไปยัง
สํานักการค้าชะตาสวรรค์สาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธเพือซือ
ของ”

เย่หยวนเข้าใจได้ทนั ทีในขณะทีกล่าวต่อว่า

11
“โอ้,กลับกลายเป็ นว่าหอโอสถสุคนธรสกําลังจะถูกยึดแล้วรึ
นี! ข้าก็แค่เด็กน้อยคนหนึง ทําอะไรไม่ได้หรอก เรียกกําลัง
คนเข้ายึดตอนนีเลยก็ได้ เร็วเข้า รีบๆเรียกมา ท่านเจ้าเมืองผู้
สูงศักดิ,ท่านยังรออันใดอีก?”

“ฮะ-ฮ่าฮ่า… แหมม…ข้าก็หยอกล้อเจ้าไปงัน แค่เรืองตลก

แค่เรืองตลก! อ๊ะ,เกือบลืมไปเลย ทีข้ามาในวันนีเพราะมีเรือง
สําคัญจะมาบอก!”

สังยึด? นีมันเรืองตลกรึไง? ป้ายตราระดับทองนีมีเพียงท่าน

เจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธหนึงเดียวทีมี ดังนัน,การทีเย่หยวน

12
มีเจ้าป้ายตรานีอยู่ในมือมันหมายความอันใด? ไม่ตอ้ งบอกก็
พอจะรูอ้ ยู่แล้ว!

สังยึดหอโอสถสุคนธรส…เท่ากับแสวงหาความตายชัดๆ!

ในปั จจุบนั สํานักการค้าชะตาสวรรค์เป็ นเมืองเทวะชันหนึง

แน่นอนว่าทรงอิทธิพลมากกว่าเมืองเทวะตะวันพิโรธทีเป็ น
แค่เมืองเทวะชันเก้า

13
หากเย่หยวนไปทีสํานักการค้าชะตาสวรรค์เพือขอความช่วย
เหลือ ด้วยป้ายตราอันนี,ทุกอย่างก็กลายเป็ นเรืองง่ายใน
พริบตา

จ่าวเซียนในขณะนีแม้จะดูไม่คอ่ ยสนใจ แต่ทา่ ทีของนางใน

ขณะนีราวกับกําลังคิดอะไรอยู่

อย่างไรก็ตาม,เมืออีกฝ่ ายกล่าวว่ามีเรืองสําคัญ เย่หยวนก็

อยากรูอ้ ยากเห็นขึนทันทีพร้อมกล่าวถามว่า

14
 “มีเรืองสําคัญอันใด? เจ้าถึงกับต้องถ่อมาหาข้าถึงที?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวอธิบายว่า

“เรืองสําคัญสิ อีกหนึงเดือนหลังจากนี,เมืองเทวะตะวันพิโรธ
จะจัดการประลองเพือคัดเลือกบุตรเทวะเสมือน และเจ้า
เมืองทุกคนในแต่ละเขต ต่างมีสิทธิแค่สามทีนังในการส่งคน
เข้าประลอง ทันทีทข้ี าได้รบั เรืองจึงรีบแจ้นมาหาเจ้านีแหละ
ว่าไง? สนใจเข้าร่วมหรือไม่?”

15
 “คัดหาบุตรเทวะเสมือน? ไม่สนใจ!”

เย่หยวนเงยหน้าขึนและกล่าวปฏิเสธทันที

เหล่านักสูค้ นอืนๆปรารถนาทีจะย้ายเข้ามาในเมืองเทวะ
อย่างยิง เว้นเสียแต่เย่หยวนไม่ตอ้ งการมัน

การขึนเป็ นบุตรเทวะเสมือน คงไม่มีอะไรมากไปกว่า,สถานะ

และอํานาจอันสูงส่งภายในเมืองเทวะ รวมไปถึงทรัพยากร

16
การบ่มเพาะพลังอันไร้ขีดจํากัด ทังโอสถ,วรยุทธการบ่มเพาะ
พลัง,วรยุทธการต่อสู้

แต่กระนัน,ทุกสิงทีกล่าวมา เย่หยวนในปั จจุบนั ล้วนมีครบ

ครัน,และยังสามารถหาได้เองเรือยๆ ในทํานองเดียวกัน,เขา
ก็ตอ้ งการความอิสระมากกว่าผูกมัด

อย่างลืมไปว่า,อาชีพนักหลอมโอสถมันทําเงินได้ดีเพียงใดใน
ดินแดนศักดิสิทธิ

เพียงเย่หยวนต้องการ เขาก็สามารถเสกเกวียนบรรทุกผลึก
แร่ฟา้ บริสทุ ธิได้ทกุ เมือ
17
ซึงเย่หยวนแสดงให้เห็นมา,อย่างการก่อตังหอโอสถสุคนธรส
สองสามเดือนมานี,อาจกล่าวได้วา่ ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิในประ
เป๋ าเย่หยวนมีมากกว่าสิบล้านก้อนแล้ว หากให้คนอืนหา
ผลึกแร่ฟา้ จํานวนมหาศาลขนาดนีภายในสามเดือน,เกรงว่า
จะเป็ นไปไม่ได้

แต่เย่หยวนสามารถทําได้จริง!

18
 การได้มาซึงฉายา‘จักรพรรดิโอสถวัยเยาว์ทเที
ี ยบเคียง
อาณาจักรพระเจ้ามากทีสุด’มิใช่เรืองเล่น หากเย่หยวนไม่
สามารถก่อร่างสร้างตัวได้แบบนี,เขาก็สมควรไปนอนข้าง
กองขยะแล้ว

“เหอะ,สงสัยเจ้ายังไม่ทราบรางวัลในครังนี? รางวัลของการ
ประลองคัดหาบุตรเทวะเสมือน อย่างแรก,เจ้าจะได้รบั เครือง
รางเลิศลําระดับสูง แถมยังมีโอกาสได้เข้าไปในหุบเขาตะวัน
พิโรธอีกด้วย! ขนาดพีชายของเขาทีเป็ นหนึงในเจ็ดบุตรเทวะ
ยังไม่มีโอกาสได้เข้ามาก่อนเลย!”

19
 ในระหว่างทีเป่ ยเหวินเฉียงกําลังกล่าว เขาดูตนเต้
ื นอย่าง
มากในทุกขณะ

หุบเขาตะวันพิโรธทีเป่ ยเหวินเฉียงกล่าวออกมา เย่หยวนไม่

เคยได้ยินมาก่อน แน่นอนว่าเขาก็ไม่ทราบเช่นกัน ว่าทําไม
ต้องตืนเต้นปานนัน

จุนเทียนยู่ทอยู
ี ่ดา้ นข้างยังอดประหลาดใจไม่ได้ และต้องเอ่ย
ปากว่า

20
 “หุบเขาตะวันพิโรธถือเป็ นสถานทีศักดิสิทธิของเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธ เล่าขานกันว่า,ภายในนันอัดแน่นไปด้วยเต๋า และ
จะเปิ ดขึนทุกๆสามร้อยปี ,ซึงแต่ละครังจะเข้าได้แค่สามคน
เท่านัน! สามคนทีกล่าว,ตลอดมาล้วนคัดเลือกจากสามใน
เจ็ดบุตรเทวะ อย่างไรก็ตาม,ไฉนครังนีถึงคัดเลือกจากบุตรเท
วะเสมือนล่ะ? เรืองแบบนีไม่เคยเกิดขึนมาก่อนเลยในอดีต”

แม้วา่ จุนเทียนยู่จะปฏิเสธทีจะเข้าร่วมกับเมืองเทวะ แต่หาใช่

ว่าเขาเป็ นคนนอกไม่,ความลับต่างๆในเมืองเทวะตะวันพิโรธ
ไฉนเขาจะไม่ทราบ

21
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวตอบว่า

“ใครมันสนกัน! ตราบใดทีข้ามีโอกาสได้เข้าหุบเขาตะวัน
พิโรธ,ต่อให้ตอ้ งจ่ายราคาเท่าไหร่ขา้ ก็ยอมด้วยความเต็มใจ!
ช่างน่าเศร้า,ทีอายุของข้าเกินเงือนไขไปแล้วจึงไม่อาจเข้า
ร่วมได้”

แต่เย่หยวนยังถามต่อว่า

22
 “หุบเขาตะวันพิโรธ,คงมีอะไรแตกต่างจากทีอืน?”

จุนเทียนยู่พยักหน้าและกล่าวอธิบายว่า

“กล่าวว่า,เมืองเทวะตะวันพิโรธในอดีตเป็ นถึงเมืองเทวะชัน
หนึง ทีมีอาํ นาจปกครองแผ่ขยายเกินครึงในเขตหยงเจ่อไป๋
เซ่อ! แต่ไม่รูเ้ พราะเหตุใด,จู่ๆเมืองเทวะตะวันพิโรธก็
อ่อนแอลงอย่างต่อเนือง ชนรุน่ หลังทีมาสานต่อนับวันยิงไร้
ความสามารถ,จนปั จจุบนั มันได้กลายเป็ นเมืองเทวะชันเก้า
แต่ทแน่
ี นอนคือ,ความแข็งแกร่งทีเพิมขึนหรือลดลงนี อาจ
เกียวข้องกับหุบเขาตะวันพิโรธ ข้าสันนิษฐานว่า,ทีครังนี
เลือกจากบุตรเทวะเสมือน ก็เพือหวังเพาะต้นกล้าด้วยเต๋าใน

23
หุบเขาตะวันพิโรธแห่งนี”

24
 ตอนที770 สิทธิ

เมือได้ฟังคําอธิบายของจุนเทียนยู่ เย่หยวนก็เริมสนใจหุบ
เขาตะวันพิโรธขึนทันที

ในดินแดนศักดิสิทธิ,เพือให้ขนสู
ึ เ่ มืองเทวะชันหนึง มันเป็ นไป
ไม่ได้ทจะขึ
ี นโดยไร้ซงรากฐานอั
ึ นมันคง

1
แต่รากฐานอันมันคงนันมิได้แสดงให้เห็นถึง,ความแข็งแกร่ง
ทีไม่เปลียนผันตลอดกาล วันเวลาผ่านพ้นไป,กองกําลังน้อย
ใหญ่ย่อมมีความเปลียนแปลงเกิดขึน อนิจจา,หากมีวนั ที
แข็งแกร่งย่อมมีวนั ทีเสือมถอย

กระทังหอราชันย์โอสถก็มิอาจเลียงความจริงข้อนีพ้น มันพึง
จะกลับมาเริมฟื นตัวในช่วงไม่กีร้อยปี ทผ่ี านมา

แต่ทว่า,ยังไม่ทนั ได้ฟืนตัวเต็มที มันกลับถูกพายุทรายกบฏ

ทําพินาศสินในพริบตา

2
หอราชันย์โอสถทีครองใจเหล่านักสูท้ กุ คนในอดีต กลับกลาย
เป็ นสถานทีลึกลับทีสุดแห่งหนึงไปเสียแล้ว

“แล้วมีอะไรรออยู่ขา้ งในหุบเขาตะวันพิโรธกันแน่?”

เย่หยวนอดทีจะกล่าวถามขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นไม่
ได้เลย

จุนเทียนยู่กลับส่ายหน้าและกล่าวตอบว่า

3
 “นอกเหนือจากบุตรเทวะทีเคยเข้าไป ก็ไม่มีใครทราบอะไร
เลย! มันเป็ นสถานทีหรือมรดกแบบใด เย่หยวน,คงมีแต่เจ้าที
สามารถเข้าไปได้ ข้ารูส้ กึ ได้วา่ …หากเป็ นเจ้าจะต้องได้รบั
มรดกทีแท้จริงของหุบเขาตะวันพิโรธแน่นอน!”

“โอ้? พีจุน,ท่านคิดว่าข้าควรจะไปใช่ไหม?”

เย่หยวนถามขึนด้วยความประหลาดใจ

4
 จุนเทียนยู่ตระหนักชัดถึงพรสวรรค์ทแท้
ี จริงของเย่หยวนดี
หากเป็ นแค่มรดกทัวไป,เขาคงไม่กล้ากล่าวอะไรเช่นนีเลย
เพราะรูว้ า่ เย่หยวนคงไม่ให้ความสําคัญแน่นอน

แต่เมือได้ยินจุนเทียนยู่กล่าวเสนอในเวลานี เย่หยวนก็
ตระหนักได้วา่ ,นีมิควรเป็ นแค่มรดกธรรมดา ทว่าเป็ นสิงที
พิเศษอย่างมาก

จุนเทียนยู่พยักหน้าและกล่าวต่อว่า

“ตามตํานานทีเล่าขานกันมีอยู่วา่ ในสมัยก่อน,ท่านเจ้าเมือง
5
ตะวันพิโรธรุน่ แรก มีพลังการต่อสูท้ สูี งส่งจนสะท้านฟ้ากลืน
ดินได้ก็ไม่ปาน มีศกึ หนึงท่านเจ้าเมืองต้องเข้าปะทะกับเซียน
ระดับราชันย์เทวะ,เนืองด้วยเหตุจาํ เป็ น ในเวลานัน,ท่านเจ้า
เมืองตะวันพิโรธรุน่ แรกยังไม่ใช่ใครใดๆ ในขณะทีความแข็ง
แกร่งของเซียนระดับราชันย์เทวะผูน้ น,แทบจะเที
ั ยบเคียงได้
กับสิบจอมราชันย์เทวะในปั จจุบนั สองคนนันต่อสูก้ นั เป็ น
เวลาสิบวันสิบคืนเต็ม จนท้ายทีสุดผลลงเอยด้วยการเสมอ
ทว่าหลังจากนัน,พวกเขาทังสองก็ถึงแก่กรรม เนืองจาก
อาการบาดเจ็บทีรุนแรงเกินไป ทีข้าอยากจะกล่าวคือ,ทีท่าน
เจ้าเมืองรุน่ แรกแข็งแกร่งได้ขนาดนัน ก็เพราะมรดกของหุบ
เขาตะวันพิโรธ แต่ไม่ทราบว่าเหตุผล,หลังจากนันเมืองตะวัน
เทวะก็อ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว จวบจนปั จจุบนั ถึงท่านเจ้า
เมืองตะวันพิโรธรุน่ นี เมืองตะวันพิโรธถูกลดชันลงต่อเนือง
จนเหลือแค่เมืองเทวะชันเก้า”

6
 เย่หยวนผงกศีรษะหลังจากทีได้ฟัง

ก่อนทีจะขึนสูด่ ินแดนศักดิสิทธิ ฉีไฮ้เคยกล่าวกับเขาว่า,ตน

ขาดการติดต่อกับกลุม่ ผูด้ แู ลดินแดนไร้สินสุดบนดินแดน
ศักดิสิทธิมานานแล้ว

ดูเหมือนว่า,ในเวลานันเมืองตะวันพิโรธเองก็เข้าขันวิกฤต
และไม่สามารถดูแลความมันคงของตัวเองได้ จึงไม่เหลือ
เวลาไปจัดสรรเรืองแดนล่างได้เช่นกัน

7
 แต่เจ้าเมืองตะวันพิโรธรุน่ แรกมีพลังการต่อสูท้ สูี งมากจริงๆ
สามารถต่อสูจ้ นปรากฏผลเสมอกับเซียนระดับราชันย์เทวะที
มีพลังเทียงเคียงสิบจอมราชันย์ได้ เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า,ความ
แข็งแกร่งของเขามิอาจดูถกู ได้

“ดูเหมือนว่า ข้าควรไปยังหุบเขาตะวันพิโรธจริงๆ”

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจด้วยอารมณ์ทหลาก
ี
หลาย

สําหรับเย่หยวนในปั จจุบนั ,การเพิมเสริมความแข็งแกร่งของ

8
 ตนยังคงเป็ นสิงจําเป็ นอันดับหนึง

ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนียังคงตําทรามเกินไป และยัง
คงยืนอยู่บนโลกทีแตกต่างจากจีฉางหลานนัก หากสามารถ
เอามรดกทีทรงพลังเทียบเคียงได้กบั สิบจอมราชันย์เทวะมา
เป็ นของตนได้ โอกาสเช่นนีเขาก็ไม่ควรพลาดอย่างยิง

“เฮ้อ,เจ้านีมันหยิงผยองได้ตลอดจริงๆ! ข้าเพียงเสนอช่อง
ทางเท่านัน,แต่เหตุใดเจ้าทําราวกับคว้ามันใส่ประเป๋ าได้
แล้ว?”
9
เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวด้วยนําเสียงปนฉุนขึนทันที เขาไม่คอ่ ย
พอใจนักกับทัศนคติอนั อวดดีของเย่หยวน

เย่หยวนกล่าวอย่างมันใจว่า

“ตราบใดทีไม่มียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ เข้าร่วม

อันดับหนึงย่อมตกเป็ นของข้าได้ไม่ยาก!”

10
เป่ ยเหวินเฉียงเบะปากกรอกตามองบนเล็กน้อย และกล่าว
อย่างไม่เชือว่า

“แม้วา่ เจ้าจะเป็ นตัวเลือกอันดับหนึงในใจข้า และข้าให้สิทธิ

นันกับเจ้า แต่ก็ไม่ควรคุยโวโอ้อวดใหญ่โตปานนี! ถึงการ
ประลองจะไม่มียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ก็จริง
เนืองจากมีกฎจํากัดอายุผลู้ งแข่งไม่เกินสีสิบปี แต่เจ้าก็อย่า
ลืมว่า,ตนเป็ นแค่เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า การจะ
เอาชนะนักสูอ้ าณาจักรอนัตตา,คงลําบากลากเลือดแน่ ดัง
นัน,อย่ากล่าวคําไร้ยางอายเช่นนันออกมาอีก!”

11
 เย่หยวนระบายยิมตอบและมิได้กล่าวอธิบายอันใด แต่จนุ
เทียนยู่ทเห็
ี นลักษณะดังนีจึงหัวเราะพลางกล่าวว่า

“เย่หยวนเป็ นพวกไม่คยุ โว,หากไม่มีทนุ จริง!”

คํากล่าวนีของจุนเทียนยู่ ทําให้เป่ ยเหวินเฉียงและจ่าวเซียน

ต่างต้องตกตะลึงทังคู่

เป็ นไปได้ไหมว่า,เด็กหนุ่มคนนียังเป็ นยอดอัจฉริยะในศาสตร์

แห่งการต่อสู?้

12
 แต่เป่ ยเหวินเฉียงยังไม่กล้าจะทําใจเชือลง และกล่าวว่า

“เจ้าหนู,ข้าทราบดีวา่ เจ้ามีวิธีมากมายแถมความสามารถก็
ไม่ใช่เล็กน้อยเลย ด้วยเหตุนีข้าจึงขอเสียงเป็ นปฏิปักษ์กบั
พวกตระกูลขัวอํานาจ และนําสิทธิทได้
ี ให้แก่เจ้า นียังถือเป็ น
การตอบแทนบุญคุณของเจ้าในถําบ้านัน แต่ในท้ายทีสุดนี,
เจ้าก็เป็ นนักหลอมโอสถ หากกล่าวถึงเรืองการต่อสู,้ ข้าก็ไม่มี
ทางเชือว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะหัวกะทิเหล่านันได้!”

13
 หากเย่หยวนอยู่ในอาณาจักรอนัตตา เป่ ยเหวินเฉียงมันใจ
อย่างยิงว่า,เขาอาจคว้าชัยมาได้ ระดับพลังสําคัญก่อนจริง
แต่ประสบการณ์และไหวพริบก็ไม่แพ้กนั เลย

หากมองข้ามเรืองความสามารถของเย่หยวนไป แต่วดั กันที

ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณศักดิสิทธิ เย่หยวนย่อมเหนือ
ชันกว่าเยาวชนในรุน่ เดียวกันหลายสิบขุม

แต่ปัญหาคือ,เย่หยวนเป็ นเพียงนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์

ชันฟ้า ในขณะทีเยาวชนของตระกูลชันสูงบางตระกูล หรือ
ศิษย์จากนิกายใหญ่ลว้ นมีพลังอยู่ทอาณาจั
ี กรอนัตตาขัน

14
 กลางขึนไปทังสิน

แล้วในหมูพ่ วกเขาเหล่านันไม่มีอจั ฉริยะอยู่เลยรึ? แน่นอนว่า

หากกล่าวในแง่ความอัจฉริยะเย่หยวนจะเหนือกว่า แต่ดว้ ย
ระดับพลังทีแตกต่างจนเกินไป,มันจะไม่สง่ ผลกระทบได้
อย่างไร?

เย่หยวนหันไปมองเป่ ยเหวินเฉียงและกล่าวพร้อมรอยยิมว่า

“การตอบแทนในครานี,ข้าขอยอมรับด้วยความเต็มใจ เจ้า
เมืองเป่ ย,หลังจากนี เรืองราวทีผ่านมาในอดีตของเราถือว่า
หายกัน ไม่มีใครเป็ นหนีบุญคุณใครอีกแล้ว”
15
เย่หยวนค้นพบว่า แม้เป่ ยเหวินเฉียงคนนีจะนิสยั แย่และถือ
ตนราวกับเป็ นหนึงใต้สวรรค์ แต่เมือรูจ้ กั กันจริงๆแล้ว,เขาไม่
ใช่คนน่ารังเกียจอะไรเลย

เย่หยวนทราบว่าสิทธิทีเจ้าเมืองแต่ละคนจะได้มามีเพียงสาม
ทีนังเท่านัน ด้วยจํานวนน้อยขนาดนี,เหล่าตระกูลระดับสูง
ภายในเมืองล้วนแย่งกันเลือดตาแทบกระเด็น แต่การกระทํา
เช่นนีของเป่ ยเหวินเฉียง มันย่อมสร้างความขุ่นเคืองต่อพวก
เขาแน่นอน

16
 อย่างไรก็ตาม,ชายคนนีถือสัจจะเป็ นสําคัญ เพือตอบแทน
บุญคุณทีเคยให้ไว้กบั เย่หยวน เขาจึงยอมทําโดยไม่มีเงือนไข
ใดๆ

ถึงเป่ ยเหวินเฉียงจะมีผหู้ นุนหลังอันทรงอํานาจอยู่ แต่การ

ปกครองเมืองใหญ่เช่นนี เขาก็ไม่อาจประมาทได้

ตรงกันข้าม,จริงๆแล้วเป่ ยเหวินเฉียงเป็ นคนทีฉลาดมากและ

มีความเชียวชาญด้านการปกครองเช่นกัน มิฉะนัน,ในตอนที
หยินเทียนหยาเข้ามาในเมืองรวงข้าว เขาคงไม่รูต้ วั ทันทีแน่
นอน

17
 เป่ ยเหวินเฉียงพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ,ตกลงตามนัน! แต่สิทธินีทีเจ้าได้รบั ,ข้าต้องบากหน้า

ไปขอด้วยตนเอง แม้เจ้าจะคุยราวกับบินขึนสวรรค์ได้ยงั ไง
แต่ก็อย่าแพ้แบบน่าสังเวชจนเกินไปล่ะ มิฉะนัน,อนาคตของ
ข้าเองก็คงหม่องหม่นไม่ตา่ งกัน!”

เป่ ยเหวินเฉียงในขณะนีกําลังปกครองพร้อมกันถึงสองเมือง
ดังนันสิทธิทีเขาได้รบั จะเท่ากับหกทีนัง

แต่ความแข็งแกร่งของเมืองรวงข้าวเหนือกว่าของเมืองบรรพ
18
กาลเก่ามาก กล่าวได้วา่ ,มาตรฐานของเมืองบรรพกาลเก่า
จัดได้วา่ อยู่ทา้ ยตารางของเมืองเทวะตะวันพิโรธ

แม้วา่ ตระกูลระดับสูงของทังสองเมืองจะแก่นแย่งชิงดียงั ไง
ทว่าท้ายทีสุด,คนทีเป็ นผูก้ าํ หนดสิทธิทังหกนันก็ไม่ใช่พวก
เขาเช่นกัน

และหากเกิดอะไรขึนในงานประลอง ความรับผิดชอบ
ทุกอย่างจะถูกโยงเข้ามาคนๆเดียว,นันก็คือเจ้าเมืองผูถ้ ือ
สิทธิในมือ

ในจุดนี,เป่ ยเหวินเฉียงเองก็ตระหนักดี
19
 เขาจึงกล่าวเตือนเย่หยวนออกไปแบบนัน

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“เจ้าเมืองเป่ ยมันใจได้ ในเวลานัน,ใบหน้าของเจ้าจักต้อง

เปล่งประกายเจิดจ้าทัวสารทิศ!”

ในขณะทีพวกเขาไม่กีคนกําลังพูดคุยหารือกันอยู่นนเอง
ั จู่ๆก็
มีเสียงหนึงดังขึนด้านหน้าประตูหอโอสถสุคนธรส เจตนา

20
 ของเสียงนีมาเพือสร้างความวุน่ วายอย่างชัดแจ้ง

“เย่หยวน,แกกล้าแย่งโอกาสทองของนายน้อยผูน้ ีจริงๆ! ไอ้

เต่าขีขลาด,หากแน่จริงก็ออกมาประลองหนึงต่อหนึงกับนาย
น้อยผูน้ ีซะ! ข้าจะไล่ซดั แกจนต้องฉีแตกเลอะกางเกง! วัดกัน
ไปเลยต่อหน้าท่านเจ้าเมือง,ว่าใครทีเหมาะสมกับสิทธินัน
มากกว่า! ขยะอย่างแกไปเข้าร่วมการประลองทําไมให้ขาย
หน้าเล่น!”

คิวของเป่ ยเหวินเฉียงกระตุกขึนด้วยความหงุดหงิดและ
21
 กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์วา่

“ไอ้เด็กเวรนีอีกแล้ว! มันไม่รูค้ วามยิงใหญ่ของฟ้าดิน! หนึง

ในพวกทีไม่ยอมรับคําตัดสินใจของท่านเจ้าเมืองผูน้ ี!
ตัวอย่างก็เช่น,ไอ้นายน้อยตระกูลกู่นีแหละ!”

สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงมืดลง การมาท้วงต่อหน้าต่อตาเช่น

นี,มันทําให้เขาเสียหน้าอย่างมาก

22
ตอนที771 ขอกล่าวสักหนึงประโยค เจ้ า
ไม่อาจแซงได้ แม้ มีม้าลากสีตัว!

“ตระกูลกู่? ตระกูลกู่ทีข้าเคยไปช่วยรักษาใช่หรือไม่?”

เย่หยวนมุน่ คิวและกล่าวถาม

1
 สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงมืดลง ก่อนจะพยักหน้า
ตอบอย่างเชืองช้า เห็นได้ชดั ว่า,ขนาดเขาเองก็คาดไม่ถงึ
ว่าไอ้เด็กเหลือขอตระกูลกู่จะตามตือถึงบ้านคนอืนเช่นนี

เย่หยวนเหลียวมองเขาเล็กน้อย แต่ก็มิได้กล่าวอันใด

กลยุทธทางจิตวิทยาของเป่ ยเหวินเฉียง…คิดหรือว่าเย่
หยวนจะมองไม่ออก?
2
แม้วา่ เย่หยวนจะเคยเข้ารักษาคุณหนูตระกูลกู่ แต่ความ
สัมพันธ์ระหว่างเขากับตระกูลนีก็มิได้ดีนกั

นอกเหนือสิงอืนใด หอสุคนธรสทีเป็ นดังแห่งเงินแห่งทอง

ของตระกูลกู่ในอดีต ตอนนีกลับเป็ นของเย่หยวน แถม
ยังรุง่ เรืองอย่างยิงในปั จจุบนั แล้วพวกนันจะไม่อิจฉาได้
อย่างไร?

การเคลือนไหวของเป่ ยเหวินเฉียงในครานี ทําให้เย่

หยวนได้รบั ผลประโยชน์อย่างมาก แต่นนก็
ั ได้หว่าน
เมล็ดแห่งความแตกแยกระหว่างสองฝ่ ายในเวลาเดียว
3
 กัน

เขาเป็ นเจ้าเมืองย่อมแล่นเรือไปตามสายลม

วิธีการบริหารเช่นนีถือว่าไม่น่ารังเกียจ มันเป็ นวิธีของ

จักรพรรดิในการใช้บริหารประเทศ สร้างสมดุลให้กบั ทุก
ฝ่ าย ไม่มีมิตรทังหมดแต่ก็ไม่มีศตั รูทงหมดเช่
ั นกัน กล
ยุทธนีจะช่วยป้องกันการรวมกลุม่ ขึนกบฏได้ และคนวาง
ตําแหน่งเหล่านีก็คือจักรพรรดิ
4
เย่หยวนไม่เคยกินหมู แต่เคยเห็นหมูวิงผ่านหน้ามาแล้ว
หลายราย ดังนัน,กลยุทธเล็กน้อยเช่นนีทําไมเขาจะมอง
ไม่ออก?

เป่ ยเหวินเฉียงพึงจะมาทีนี การจะเล่นกลยุทธ์อะไรเช่นนี

ก็ถือว่าสมเหตุสมผล หากเย่หยวนควบรวมกลุม่ ทังหมด
ภายในเมืองได้ ตัวเขาพึงมาถึงหยังรากยังไม่ลกึ ,มีหวัง
ไม่ถกู โจมตีก่อนรึ?

5
การเดินหมากในครานีของเป่ ยเหวินเฉียงได้ประโยชน์ที
เดียงสองทาง หนึง,คือได้ตอบแทนบุญของเย่หยวนและ
สร้างสัมพันธ์ทีดี สอง,สร้างความสมดุลให้แก่ภาพรวม
เพือง่ายแก่การปกครองดูแล

แน่นอนว่า,เย่หยวนมิได้คิดขุ่นเขืองอะไรเกียวกับแผน
การในครังนีของเป่ ยเหวินเฉียง

ในทางตรงกันข้าม,หากเป่ ยเหวินเฉียงไม่เล่นแง่แสนคุน้
เคยแบบนี เขาก็ไม่ใช่เป่ ยเหวินเฉียงทีเย่หยวนรูจ้ กั แล้ว

6
หุบเขาตะวันพิโรธเป็ นดังโชคดีครังใหญ่ สิทธิทีเย่หยวน
ได้รบั ถือเป็ นมูลค่าทีไม่สามารถประเมินได้

ดังนัน,กลยุทธ์เล่หเ์ หลียมเล็กน้อยเช่นนี เย่หยวนย่อม

มองข้ามได้เสมอ

เย่หยวนหันไปมองเป่ ยเหวินเฉียงอย่างรวดเร็วและกล่าว
7
 ว่า

“แมลงวันแบบนี,ไม่จาํ เป็ นต้องเดือดร้อนถึงเจ้าเมืองเป่ ย

เดียวข้าจัดการเอง แต่…ลงมิใช่แค่ให้บทเรียน!”

“แค่ก,แค่ก ไม่…ไม่ให้บทเรียน?! เจ้ากล่าวอะไรของเจ้า?

ไม่ให้ขา้ ช่วย,แล้วเจ้าจะทําอย่างไร? ความแข็งแกร่งของ
กู่หวั คนนีอยูใ่ นเกณฑ์ดีมาก และเขาก็ยงั ติดหนึงในสาม
ของเยาวชนทีเก่งทีสุดในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว
8
ก่อนมาทีนี,เป่ ยเหวินเฉียงไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่า เย่
หยวนจะมีปา้ ยตราระดับทองของสํานักการค้าชะตา
สวรรค์อยู่

เพียงป้ายตราทองคําอันนีอันเดียว สถานะของเย่หยวนก็
อยูเ่ หนือกว่าตระกูลกู,่ ราวกับคนละโลก ฐานะในปั จจุบนั
ระหว่างทังสองฝ่ ายแตกต่างกันอย่างสินเชิง ดูเหมือนว่า
กลยุทธ์นีจะพังตังแต่รูว้ า่ เย่หยวนมีปา้ ยตราทองคําอันนี
แล้ว!

9
อย่างไรก็ตาม,วิธีจดั การต่างๆของเป่ ยเหวินเฉียงก็มิได้
อ่อนด้อย เพิงมาถึงได้สองสามวัน,เขาก็สงกระจายกํ
ั าลัง
ออกไปทัวเมืองเพือเก็บข้อมูลอย่างรวดเร็ว แม้แต่เรือง
เยาวชนทีเป็ นดาวรุง่ ของเมืองในปั จจุบนั ก็อยูใ่ นหัวของ
เขาหมดแล้ว

สิทธิทังสามอันนี,แต่ละสิทธิมีคา่ จนมิอาจประเมินได้
แล้วเป็ นไปได้อย่างไรทีเขาจะมอบมัวซัวได้?

10
ในเวลานัน,หากคนทีเขาเลือกไปแพ้ทงหมด
ั ตัวเขาเองก็
ราวกับแพ้ไปด้วยเช่นกัน

นอกจากนี,ถึงตระกูลเป่ ยจะทรงพลัง แต่พวกเขาเองก็มี

ศัตรูในเมืองเทวะมิใช่นอ้ ย

แถมเรืองสําคัญระดับนีเกียวข้องกับอนาคตของเมืองเท
วะโดยตรง หากทําอะไรลวกๆออกไป,ผูค้ นในวงกว้าง
ล้วนรับรูไ้ ด้แน่นอน

สิทธิทังสามของเมืองบรรพกาลเก่า นอกเหนือจากเย่
11
หยวนแล้ว เขายังต้องเลือกอีกสองคนอย่างระมัดระวังยิง
หนึงในนันผูท้ ีได้ไปมิใช่พวกตระกูลใหญ่ แต่ความแข็ง
แกร่งของบุคคลนัน,ทําให้ทกุ คนล้วนไว้วางใจอย่างทีสุด

ส่วนกู่หวั คนนี,แท้จริงแล้วแข็งแกร่งมาก แต่เพือตอบ

แทนบุญคุณของเย่หยวน เป่ ยเหวินเฉียงได้แต่กดั ฟั น
อย่างจําใจ และบีบเขาออกจากสิทธินันไป

………………….
12
“เย่หยวน,แกขโมยสิทธิทีนายน้อยผูน้ ีควรได้รบั ไป! นัก
หลอมโอสถอย่างแก,เป็ นไปได้ไหมว่า มีงานอดิเรกเป็ น
การฝึ กฝนศาสตร์แห่งการต่อสู?้ แกจะเป็ นคนทําให้พวก
เราทุกคนในเมืองบรรพกาลเก่าเสียหน้าครังใหญ่ ออก
มาซะไอ้เต่าขีขลาด…”

กู่หวั ตะโกนด่าต่อเนืองด้วยความเดือดดาลนอกประตู
ด้านหน้าหอโอสถสุคนธรส คําด่าเหล่านันได้กระตุน้

13
 ความสนใจของผูค้ นแถวนันอย่างมาก ฝูงชนถูกดึงดูด
อย่างรวดเร็วจนก่อเป็ นกลุม่ ผูค้ นจํานวนมากในเวลาต่อ
มา

เดิมทีทกุ คนค่อนข้างงุนงง และคิดว่าตระกูลกู่คงรูส้ กึ

อิจฉาต่อกิจการของหอโอสถสุคนธรสในปั จจุบนั ดังนัน
พวกเขาจึงรีบเข้ามามุงดู

แต่ใครจะรูว้ า่ ,เมือตังใจฟั งดู มันกลับมิใช่อย่างทีพวกเขา

คิดโดยสินเชิง

14
 “เขาก็กล่าวถูก เย่หยวนเป็ นนักหลอมโอสถ แล้วไปยุง่
อะไรกับการประลองยุทธคัดเลือกบุตรเทวะเสมือน? แม้
ว่ารางวัลอย่างมีโอกาสได้เข้าหุบเขาตะวันพิโรธจะดึงดูด
อย่างมาก แต่นาํ นักหลอมโอสถไปประลองยุทธ…มันดู
ไม่คอ่ ยเหมาะสมหรือไม่?”

“ใช่แล้ว! นักหลอมโอสถก็ควรมุง่ เน้นศึกษาในศาสตร์

แห่งโอสถไปตามทีควรจะเป็ น แต่ตอนนีเขากลับต้องการ
เข้าร่วมการประลอง หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…เขาจะเข้าใจ
15
 อะไรผิดไป?”

“ความแข็งแกร่งของกู่หวั อยูใ่ นอาณาจักรอนัตตาระดับ

ห้า นอกจากนีความเข้าใจต่อแนวคิเของเขาก็สงู ส่งยิง
เรียกได้วา่ ,เพียงพอทีจะติดหนึงในสามเยาวชนทีเก่งที
สุดของเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี ในศาสตร์แห่งโอสถคง
ไม่มีใครกล้าเถียง,ทว่าในศาสตร์การต่อสู้ เย่หยวนไร้
เดียงสาเกินไป จึงไม่แปลกทีกู่หวั จะโกรธเกรียวเพียงนี”

16
กู่หวั ก็เป็ นอย่างทีทุกคนกล่าวไปจริงๆ พวกเขารูส้ กึ ว่า,เย่
หยวนกลันแกล้งผูอ้ ืนรุนแรงเกินไป

วิธีเช่นนี มันไม่ตา่ งอะไรกับการมีถงั ขยะและไม่ทิงขยะ

ในขณะเดียวกัน,ก็มีคนกลุม่ หนึงเดินออกมาจากหอ
โอสถสุคนธรส ซึงผูน้ าํ ขบวนก็คือเย่หยวน

17
“เย่หยวน ในทีสุดแกก็ออกมา ข้าคิดว่า,แกจะเป็ นเต่าขี
ขลาดหดหัวอยูใ่ นนีไปตลอดชีวิต! มาเลย มาเลย เข้ามา!
มาประลองกันให้รูด้ าํ รูแ้ ดงกันไปข้าง! ให้ทกุ คนดูสวิ า่ ,
เจ้ามีคณ
ุ สมบัติทีจะเป็ นตัวแทนของเมืองบรรพกาลเก่า
ได้หรือไม่!”

กู่หวั กล่าวขึนด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น

เย่หยวนกล่าวขึนพร้อมรอยยิมบางว่า
18
 “เจ้าต้องการประลองกับข้าจริงๆรึ?”

“แน่นอน! เป็ นไปได้ไหมว่า,ข้ายังมีอารมณ์ลอ้ เล่นกับแก

อีก? เลิกเล่นลิน,กล้าสูห้ รือไม่? หากไม่กล้าก็สละสิทธิให้
ข้าแก่โดยดี! ท่านเจ้าเมือง,ข้าทราบดีวา่ ท่านมีความสํา
พันธ์ใกล้ชิดกับเย่หยวนไม่นอ้ ย แต่เรืองสําคัญขนาดนี,
มันพัวพันถึงชือเสียงของเมืองบรรพกาลเก่าโดยตรง กู่
หัวคนนีไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ!”

แท้จริงแล้ว,กู่หวั เป็ นคนรักความยุติธรรมจนน่าเกรงขาม

19
ด้วยเหตุนี,ตัวเขาทีวางอยูบ่ นพืนฐานของความเทียงตรง
มาโดยตลอด จึงมิอาจเพิกเฉยต่อความอยุติธรรมได้ ยิง
ไปกว่านัน,ความอยุติธรรมนียังเบียดเบียนเขาโดยตรง
อีก แม้วา่ เป่ ยเหวินเฉียงจะเคยไปพูดแล้ว,ยังไม่สามารถ
ทําอะไรได้เช่นกัน

เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เอาล่ะ พร้อมเมือไหร่,ข้าไปทันที!”

20
 กู่หวั ไม่คอดเลยว่า เย่หยวนจะกล้าต่อสูโ้ ดยง่ายเช่นนี
เพียงสดับฟั ง,เขาเร่งพลังปราณทัวร่างจนปะทุแรง พร้อม
เข้าสูส่ ถานะความแข็งแกร่งถึงขีดสุดในทันที!

ทว่าในเสียวจังหวะนันเอง,คมดาบยาวอันแหลมคมกลับ
จ่อทีคอหอยของเขาเสียแล้ว

“เจ้าตายแล้ว”
21
เสียงเย็นยะเยือกดุจผีของเย่หยวนดังขึนข้างหูก่หู วั ลม
หายใจโรยรินปานรดปลายสัมผัสของใบหูอีกฝ่ ายจนต้อง
ขนลุกเสียวสันหลัง

ฝูงชนพึงตอบสนองได้ทนั ในเสียวอึดใจต่อมา เย่หยวน

เข้าประชิดร่างกู่หวั ได้แล้ว,และคงมีเพียงพระเจ้าเท่านัน
ทีทราบว่าตังแต่เมือใด

22
ในเวลานี,เย่หยวนพึงลดดาบเสวียนอิงในมือลงและปั ด
คอเสือของกู่หวั เบาๆ หากอยูใ่ นสมรภูมิรบ,ชีวิตน้อยๆ
ของกู่หวั คงปลิดปลิวไปนานแล้ว

เขาบอกกว่ากู่หวั ตายแล้ว และนันคือทังหมด

สีหน้าของเป่ ยเหวินเฉียงต้องซีดขาวในบัดดล พร้อมแหก

ตากว้างจับจ้องเย่หยวนอย่างไม่น่าเชือ แน่นอนว่า ด้วย
23
ขอบเขตความแข็งแกร่งของเขา,ย่อมจับความเร็วของเย่
หยวนได้ทนั อย่างไม่ยาก

แต่ความเร็วเมือครู…
่ มันคือสิงทีนักสูอ้ าณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าพึงจะมี?

เป็ นไปได้ไหมว่า พลังทีแท้จริงของสหายน้อยผูน้ ี…จะน่า

เกรงขามจริงๆ?

24
 “ยะ-เย่หยวน! แกลอบโจมตีขา้ ! ไร้ยางอาย!”

กู่หวั กัดฟั นแน่นและคํารามดัง

เขาไม่ได้รูส้ กึ ว่าเย่หยวนแข็งแกร่งแต่อย่างใด เพียงว่า

เมือครู,่ เขาใช้ประโยชน์จากจังหวะทีเผลอเท่านัน
ผลลัพธ์จงึ ออกมาเป็ นเช่นนี!

25
 เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“เช่นนันรึ? งัน…ข้าจะให้โอกาสเจ้าห้าครัง ตราบใดทีเจ้า

สามารถหลบเลียงดาบของข้าได้แม้แต่ครังเดียว ข้าถือ
ว่าพ่ายแพ้และสละสิทธิให้เจ้าโดยดี”

กู่หวั ดีใจอย่างมากเมือได้ยินเช่นนันและกล่าวว่า

“แกกล่าวเอง! ในเวลานัน,หากเจ้าพ่ายแพ้ อย่าคิดตะบัด

สัตย์!”

26
แม้เขาจะไม่คอ่ ยเต็มใจเท่าไหร่ แต่ให้กล่าวตามตรง,ลึกๆ
แล้วเขากลับรูส้ กึ ว่า การจะเอาชนะเย่หยวนมันมิใช่เรือง
ง่าย

อย่างไรก็ตาม,ถึงเย่หยวนจะมีฝีมือจริงๆก็เถอะ แต่คง
เป็ นไปไม่ได้ ทีเขาจะไม่สามารถหลบการโจมตีของเย่
หยวนได้แม้แต่ดาบเดียวจริงไหม?

เนืองจากเขาจําต้องคว้าโอกาสนีมาเป็ นของตนให้ได้ กู่

27
 หัวก็ขอไม่สภุ าพเช่นกัน

เพืออนาคตอันสดใสของตัวเขา เพือสิทธิเข้าร่วมประลอง
การคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในครังนี ถึงผูค้ นจะบอกว่า
เขาได้รบั ชัยชนะอย่างไร้ยางอาย แต่กระนันเขาก็ยอม!

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมจางๆว่า

“ขอกล่าวสักหนึงประโยค,เจ้าไม่อาจแซงได้แม้มีมา้ ลาก
สีตัว!”

28
ตอนที772 คู่ต่อสู้ทรงพลังปานเหยียบ
เมฆ

เย่หยวนถอนดาบออก แล้วถอยกลับไปทีเดิมก่อนกล่าว
อย่างเฉยเมยว่า

“ข้ากําลังไป เจ้าพร้อมรึยงั ?”

1
คํากล่าวราวปั ดเป่ าความมันใจทําให้ก่หู วั หวาดหวันอยู่ลบั ๆ
แต่ครานีเขาระวังตัวอย่างเต็มกําลัง และจับจ้องเย่หยวนโดย
ปราศจากร่องรอยแห่งความกลัว

แต่…เพียงเงาพร่ามัวตรงหน้าหายวับต่อหน้าต่อตากู่หวั เย่
หยวนก็เข้าถึงตัวพร้อมปลายดาบจีคอหอยเช่นเดิม!

“เจ้าตายรอบสองแล้ว”

เสียงกระซิบดังผีผ่านของเย่หยวนดังขึนข้างหูก่หู วั อีกครัง
ปลายดาบอันแหลมคมของเสวียนอิงประหนึงพร้อมปลิดชีพ

2
 ได้ทกุ เมือ

“กะ-การเคลือนไหวทีรวดเร็ว! วรยุทธการเคลือนทีเช่นนี…
ถูกใช้โดยนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า?”

“ต่อหน้าความเร็วขนาดนี…ไร้ผใู้ ดทัดเทียม!”

3
 “คาดไม่ถึงเลยว่า จริงๆแล้วนักหลอมโอสถจะมีวรยุทธ
เคลือนทีแปลกประหลาดเช่นนีด้วย! เพียงวรยุทธการเคลือน
ทีเดียวก็สามารถตัดสินแพ้ชนะได้! เย่หยวนเหนือกว่าเต็ม
ประตู!”

วรยุทธการเคลือนทีของเย่หยวนทีแสดงออกมา ต่างทําให้
เกิดเสียงอุทานขึนโดยรอบ

การเคลือนไหวของเย่หยวนมันเร็วเกินไป ขนาดเหล่านักสูท้ ี
มุงดูยงั มิอาจมองตามได้ทนั

กฎนับหมืนแสน,แค่ความเร็วเป็ นข้อยกเว้น!
4
 ด้วยวรยุทธการเคลือนทีทีน่าเกรงขามขนาดนี ต่อให้เผชิญ
กับนักสูท้ มีี ระดับพลังเหนือกว่า,หาใช่วา่ เย่หยวนต้องกลัวไม่

สีหน้าการแสดงออกของกู่หวั กลายเป็ นน่าเกลียดอย่างไม่มีที

เปรียบ เขาไม่คิดเลยว่า,นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าจะ
แข็งแกร่งกว่าเขามากในแง่ของความเร็ว!

ก่อนหน้านี,ทังๆทีเขาเตรียมตัวจับจ้องอีกฝ่ ายพร้อม ทว่าก็ยงั

5
 ไม่สามารถจับความเร็วอีกฝ่ ายได้เลย

เย่หยวนถอนดาบออก และถอยกลับไปยืนทีเดิมอีกครัง
พร้อมกล่าวว่า

“ดาบทีสามพร้อมแล้ว เอาเลยหรือไม่?”

ทว่าครังนีปฏิกิรยิ าของกู่หวั เปลียนไปฉับพลัน ร่างทียืนอยู่

ของเขากลับเป็ นฝ่ ายหายวับแทน

6
ในครังนี เขาตัดสินใจทีจะโจมตีก่อน เมือคิดได้เช่นนีจึงพุง่
ออกไปโดยไม่รรี อใดๆ!

ตอนนีเขาไม่มีอะไรจะเสียกับเย่หยวนแล้ว ตราบใดทีเขา
สามารถหลบเลียงเพียงหนึงดาบของเย่หยวนได้ นันก็ถือว่า
ชัยชนะเป็ นของเขา!

แม้วา่ วิธีเช่นนีจะค่อนข้างไร้ยางอายไปบ้าง แต่แล้วยังไง?

7
ถึงกระนันในทันทีทนั ใด กู่หวั กลับรูส้ กึ ถึงบางสิงทีเย็นวาบปก
คลุมร่างของเขาจากด้านหลัง พร้อมเสียงกระซิบดังเดิมเอ่ย
คําว่า

“ตาย”

อย่างไรก็ตาม,ภาพเหตุการณ์เช่นนีก็เกิดขึนอีกสองคราว
ติดต่อกัน หากเป็ นการต่อสูจ้ ริงๆ,เป็ นห้าชีวิตทีสูญสินไปภาย
ในไม่กีอึดใจเท่านัน

วรยุทธการเคลือนทีอันทรงพลังของเย่หยวน กู่หวั ไม่สามารถ

8
 หลบเลียงได้เลยแม้แต่ดาบเดียว

ซึงอาจกล่าวได้วา่ หากเย่หยวนมีเจตนาฆ่าเขาจริงๆ เพียง

ดาบเล่มเดียวก็มากเกินพอแล้ว

ร่างของกู่หวั ทรุดฮวบลงกับพืนไร้กาํ ลังและกล่าวอย่างไม่เต็ม

ใจว่า

“ข้า…ข้าแพ้แล้ว! สิทธินันเป็ นของเจ้า!”

9
จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี จึงไม่มีใครกล้ากังขาในพลังของเย่
หยวนอีกต่อไป

แม้แต่ก่หู วั ทีพ่ายแพ้ดว้ ยมือของเย่หยวนอย่างประจักชัดแจ้ง

ยังต้องยอมเอ่ยปากยอมรับเป็ นนัยๆ

เป่ ยเหวินเฉียงจ้องมองเย่หยวนราวกับเห็นผี และกล่าวด้วย

ความประหลาดใจว่า

“แต่เดิมข้าเพียงต้องการตอบแทนบุญคุณเจ้าเท่านัน แต่คาด
10
ไม่ถึงจริงๆว่า,วรยุทธการเคลือนทีของเจ้าจะแข็งแกร่งจริงๆ!
ดูเหมือนว่า…สิงทีเจ้ากล่าวไปก่อนหน้าจะไม่ใช่มลู ความเท็จ
แต่อย่างใด”

เย่หยวนแค่ยิมตอบและขีเกียจทีจะอธิบายใดๆต่อ

หลังจากเหตุการณ์ในครังนี เย่หยวนก็เลือกทีจะเข้าสูก่ ารเก็บ

ตัวทันที และครานีใช้เวลาเกือบหนึงเดือนเต็ม

11
 ในช่วงเวลานี จ่าวเซียนกลับว้าวุน่ วิตกกังวลอย่างมาก

เย่หยวนไม่คิดจะให้คาํ อธิบายใดๆแก่นางเลยสักนิด และเข้า

สูก่ ารเก็บตัวไปอย่างเงียบๆ เช่นนัน,นางก็ไม่อาจรูไ้ ด้เลยว่า
เย่หยวนไปทําสัญญาอะไรกับสํานักการค้าชะตาสวรรค์เข้า

สิงหนึงทีต้องรูก้ ็คือ สํานักการค้าชะตาสวรรค์ถึงกับมองป้าย

ตราระดับทองให้แก่เย่หยวน!

หากมิได้มีฐานศักดิสูงถึงขันเจ้าเมืองเทวะ ก็อย่าหวังป้าย
ตราระดับนีเลยให้เสียเวลาเปล่า

12
 นีอาจกล่าวได้วา่ สถานะของเย่หยวนในสายตาของพวก
สํานักการค้าชะตาสวรรค์ สามารถเทียบเคียงได้กบั เจ้าเมือง
เทวะก็ไม่ปาน!

ในคราแรก,จ่าวเซียนกังวลอย่างมากว่า อาจเกิดการเปลียน
แปลงทีไม่คาดฝันขึนในหอโอสถสุคนธรส

แต่เมือวันเวลาผ่านไป ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเปลียนแปลง
เลยจริงๆ ทางด้านสํานักการค้าชะตาสวรรค์เงียบกริบจนผิด
ปกติ ราวกับเลิกทําการค้าไปแล้วในเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี

13
อย่างไรก็ตาม,กลยุทธ์ทางการตลาดของจ่าวเซียนยังคงไม่
หยุดลงเพียงเท่านี กําไรเพียงสองส่วนทีตกลงกันไว้ ไม่วา่
อย่างไร,นางก็ไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ

ภายในระยะเวลาสันๆประมาณสองถึงสามเดือน ขัวอํานาจ
ใหญ่ทางการตลาดก็ได้เปลียนผันในท้ายทีสุด

สํานักการค้าดาวตกขึนกลายเป็ น สํานักการค้าอันดับหนึง
แห่งเมืองบรรพกาลเก่า ในขณะทีสํานักการค้าชะตาสวรรค์
ตกชันเหลือแค่อนั ดับสอง

14
ซึงในความเป็ นจริง หากกล่าวว่าฝ่ ายใดทีเก็บเกียวผลกําไร
ได้มากทีสุด ปั จจุบนั ,ยังคงเป็ นหอโอสถสุคนธรสดังเดิม
เพราะส่วนแบ่งกําไรในคราแรกยังคงเป็ นพวกเขาทีครองมาก
ทีสุดอยู่

เป็ นเวลาเกือบหนึงเดือน สมุนไพรทังหมดทีเย่หยวนใช้ไปมี

มูลค่าเกือบเท่ากับสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ ทังนีก็เพือข้าม
ผ่านประตูธรณีสอู่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าขันปลาย และ
ใกล้ทจะก้
ี าวขึนสูร่ ะดับแปดแล้ว!

15
 ด้วยจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเจ็ดนี
ทําให้เย่หยวนมีความมันใจต่อการประลองทีกําลังมาถึงเพิม
ขึนเป็ นเท่าตัว

อัจฉริยะทังหมดทัวเมืองเทวะมารวมตัวกันในงานนี ความ
แข็งแกร่งและพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งการต่อสูย้ ่อมน่าเกรง
ขาม

จุดอ่อนหนึงเดียวของเย่หยวนคืออาณาจักรพลัง ดังนัน,แม้
ระดับพลังของเขาจะเพิมขึนเล็กน้อย แต่ก็อาจส่งผลกระทบ
ต่อการประลองโดยตรงเช่นกัน

16
หลังเย่หยวนออกจากการเก็บตัวทีกินเวลาเกือบหนึงเดือน
เต็ม จ่าวเซียนทีควรวิงแจ้นมาหาด้วยท่าทีรอ้ นใจกลับไม่มี
ในทางตรงกันข้าม,นางมิได้เอ่ยปากถามถึงเรืองป้ายตรา
ทองคําเลยสักคํา

สิงนีต้องทําให้เย่หยวนรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างช่วยไม่ได้
พร้อมประเมินจ่าวเซียนนางนีสูงขึนอีกเล็กน้อย

ดูทา่ สาวน้อยคนนีจะไม่ง่ายอย่างทีคิดจริงๆ กระทังเรืองเช่น

นียังทนได้

17
 เมือเย่หยวนออกจากการเก็บตัวแล้ว ต่อไปก็ถึงเวลาทีเขา
ต้องออกจากเมืองบรรพกาลเก่าเสียที

เนืองจากเขตย่อยทีเมืองเทวะตะวันพิโรธปกครองอยู่กว้าง
ใหญ่จนเกินไป การประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในครัง
นี จึงถูกแบ่งออกเป็ นสิบพืนทีหลัก

ในแต่ละพืนทีหลัก ผูเ้ ข้าแข่งขันทุกคนจะต้องประลองกัน

ตลอดจนคัดเหลือเพียงหกคนสุดท้าย เพือเข้าการประลองใน
18
 รอบสุดท้ายต่อไป

พืนทีทีเย่หยวนอยู่มีกลุม่ คนใหญ่เล็กกว่าสองร้อยกลุม่

ซึงกล่าวได้วา่ ,พืนทีนีมีผเู้ ข้าประลองกว่าหลายร้อยคน

ผูเ้ ข้าประลองเหล่านีล้วนเป็ นนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาโดยส่วน

ใหญ่ แน่นอนว่า,ยังมีชนกลุม่ เล็กทีเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเฉกเช่นเย่หยวน

19
สําหรับทีว่านักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าจะผ่านเข้ารอบ
ลึกเพียงใด…เรืองนีกลับไม่มีใครสนใจเลย เพราะนักสูร้ ะดับ
ปลายแถวแบบนีต่างถูกกําหนดให้ปัดตกไปตังแต่รอบแรก
แล้ว

การประลองใหญ่ในครังนีเป็ นอะไรทีโหดร้ายอย่างยิง หากไม่

แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบพอ,ก็ไร้หนทางจะทําให้ตนเอง
โดดเด่นกว่าคนอืนได้

สําหรับนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาจํานวนหลายร้อย ในแง่

อาณาจักรพลังมิได้แตกต่างกันมากนัก หากต้องการเข้าสู่

20
 รอบหกคนสุดท้าย แนวคิดและความเข้าใจย่อมสําคัญจน
กลายเป็ นตัวตัดสินไปโดยปริยาย

ถึงกระนัน,แม้ฟันฝ่ าจนผ่านเข้าไปได้ แต่มนั ก็พงเริ

ึ มต้นเท่า
นัน เพราะยังมีการประลองรอบสุดท้ายรอพวกเขาทุกคนอยู่!

ดังนัน ในท้ายทีสุดนี หากใครใคร่คว้าโอกาสเข้าสูห่ บุ เขา

ตะวันพิโรธ,ย่อมเป็ นเรืองทียากและยากเกินไปมาก!

21
แม้วา่ เย่หยวนมันใจในตัวเองมาก แต่ตอ่ หน้าคูต่ อ่ สูใ้ นรอบ
สุดท้าย,เขาเองก็ไม่กล้าเสียงพลาดประมาทเช่นกัน

เพือเข้าสูร่ อบสุดท้ายจากเหล่านักสูจ้ าํ นวนนับไม่ถว้ น คน

พวกนันธรรมดาทีไหน?

บางที…คูต่ อ่ สูเ้ หล่านันอาจทรงพลังปานเหยียบเมฆ!

เย่หยวนเพิงออกจากการเก็บตัวและรีบเตรียมข้าวของอย่าง
รวดเร็ว ก่อนจะออกไปหาเป่ ยเหวินเฉียงในทันที เมือมาถึง,
เบืองหลังของอีกฝ่ ายก็ปรากฏชายหนุ่มอีกสองคนยืนรออยู่
แล้ว
22
“เย่หยวน หากเจ้ายังไม่ออกมา,พวกเราคงต้องไปลากออก
มาด้วยตัวเอง! โอ้? แค่เดือนเดียว…เจ้าเกือบขึนสูอ่ าณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดแล้วงันรึ?”

เป่ ยเหวินเฉียงจักต้องผงะไปทันที เห็นได้ชดั ว่าเขาตกใจกับ

ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของเย่หยวนยิง

จะไม่น่าตกใจได้อย่างไร? ครังล่าสุดทีพบเย่หยวน เขายังอยู่

แค่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับสี

นีนานแค่ไหนแล้ว? เย่หยวนกลับทะลวงผ่านรวดเดียวสาม
23
ระดับย่อย จนขึนสูจ่ ดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับเจ็ด!

“หากต้องการรับโอกาสเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ ข้าจะอยู่เฉย

โดยไม่ฝึกหนักได้อย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

“เหอะ,ทํามาเสียงสูง! ไอ้เหลือขอ,อย่าคิดว่าตนไร้เทียมทาน

24
 เพียงเพราะเอาชนะขยะอย่างกู่หวั ได้! ภายในการประลอง
ครังนี,แม้แต่อาณาจักรอนัตตาระดับเก้าก็ยงั มี! กับแค่เศษ
เสียวพลังอย่างเจ้า,ยังมีหน้าเอ่ยถึงเรืองหุบเขาตะวันพิโรธอีก
งันรึ?”

ด้านหลังเป่ ยเหวินเฉียง มีชายหนุ่มคนหนึงก้าวออกมา

พร้อมกล่าวเหยียดหยามอย่างไร้ความสุภาพ

25
 ตอนที773 หยางเหวยเมียว

ชายหนุ่มผูน้ ีมีลกั ษณะท่าทางกระด้างดือดึง ทุกการเคลือน

ไหวของเขาเต็มไปด้วยความหยิงยโส

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวแนะนําด้วยรอยยิมว่า

“นีเย่หยวน,ข้าจะแนะนําพวกเขาให้เจ้าเอง ชายหนุ่มคนนีคือ
อัจฉริยะอันดับหนึงแห่งตระกูลเซียง,เซียงห่าว และเยาวชน

1
 อันดับหนึงแห่งเมืองบรรพกาลเก่าของเรา,มูห่ ยุน พวกเขา
เป็ นดังดาวรุง่ ของเมืองบรรพกาลเก่าแห่งนี ส่วนเด็กหนุ่มคน
นี,เย่หยวน เจ้าของหอโอสถสุคนธรส ชือเสียงเรียงนามคงไม่
ต้องอธิบายมากนัก,เพราะพวกเจ้าน่าจะทราบดีอยู่แล้วใช่
ไหม?”

เย่หยวนยิมทักทายมูห่ ยุนอย่างอบอุ่น แต่ไม่สนใจเซียงห่า

วเลยแม้สกั นิด

“ท่านพีมู,่ ข้าได้ยินชือเสียงของท่านมามากมายนัก”

มูห่ ยุนกล่าวอย่างถ่อมตนว่า

2
 “มิกล้า,มิกล้า! หากให้มคู่ นนีกล่าวตามจริง,ทีตนสามารถ
พัฒนาถึงจุดนีได้ สุดท้ายคงต้องขอบคุณน้องเย่เป็ นอย่างยิง
หากไม่ใช่เพราะน้องเย่หลอมโอสถสุรยิ นั หยางเทวะให้ มูค่ น
นีลงไม่สามารถก้าวข้ามผ่านปั ญหาคอขวดได้แน่นอน”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างค่อนข้างประหลาดใจว่า

“ปรากฏว่าโอสถสุรยิ นั หยางเทวะทีข้าหลอมในตอนนัน ทีแท้

ก็เป็ นของท่านพีมูน่ ีเอง!”

3
 มูห่ ยุนกล่าวพร้อมรอยยิมว่า

“โอสถสุรยิ นั หยางเทวะเลืองชือด้านความยากในการหลอม
มูค่ นนีได้เดินทางไปเยียมท่านอาจารย์ผมู้ ีฝีมือมากมาย แต่ก็
ไม่มีใครสามารถหลอมมันได้เลยสักท่าน จนกระทังข้าเดิน
ทางมายังหอโอสถสุคนธรส เพือลองดูโดยมิได้คาดหวังใดๆ
แต่ในท้ายทีสุด,เจ้ากลับหลอมโอสถสุรยิ นั หยางเทวะได้
จริงๆ! แถมยังเป็ นโอสถสุรยิ นั หยางเทวะขันยอดเยียม!
ความแข็งแกร่งของมูค่ นนีเพิมขึนหลายส่วนหลังจากนัน จึง
ทําให้ขา้ มีความมันใจต่อการประลองนีมากขึนเช่นกัน”

4
 เย่หยวนและมูห่ ยุนพูดคุยกันอย่างถูกคอ พร้อมแขวนเซียง
ห่าวให้โดดเดียวคนเดียวจนเหียวแห้ง

และเมือเห็นเย่หยวนเมินเฉยต่อคําเหยียดหยามของเขา
อย่างสมบูรณ์ มันก็ยิงทวีความโกรธเกรียวให้แก่เซียงห่าว

แต่ตอ่ หน้าเป่ ยเหวินเฉียง เขาไม่สามารถแสดงอารมณ์บดู บึง

ออกมาได้ จึงทําได้เพียงสบถเงียบๆคนเดียวอยู่ดา้ นข้าง

“ฮ่าฮ่า พวกเจ้าทังสามสนิทกันเร็วก็ถือเป็ นเรืองดี จงจําไว้,ใบ

หน้าของข้าขึนอยู่กบั พวกเจ้าแล้ว! เอาล่ะ,อย่าได้ลา่ ช้า เรา
5
 ออกเดินทางกันเถอะ”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะ

…………………….

6
 เมืองเย่ เป็ นเมืองทีใหญ่ทสุี ดในทางใต้ของเมืองเทวะตะวัน
พิโรธ ซึงกลุม่ คนน้อยใหญ่กว่าสองร้อยกลุม่ ได้รวมกันอยู่ในที
แห่งนี

เมืองเทวะตะวันพิโรธได้จดั การประลองคัดเลือกบุตรเทวะ
เสมือนขึน แน่นอนว่าเมืองแห่งนีก็เป็ นหนึงในสิบพืนทีหลักที
ถูกแบ่งไว้เช่นกัน

ไม่กีวันก่อนหน้านี,มีผคู้ นจํานวนมหาศาลหลังไหลเข้ามาใน
เมืองเย่ ประหนึงเขือนกันนําแตก พวกเขาทังหมดมาทีนีเพือ
รับชมการประลอง

ถึงแม้วา่ คนพวกนีจะไม่มีสว่ นร่วมใดๆกับการประลอง แต่

7
 งานใหญ่เช่นนี,พวกเขาจะพลาดได้อย่างไร?

นีเป็ นการประลองระหว่างอัจฉริยะทีถูกคัดสรรมาอย่างดีโดย
เจ้าเมืองเมืองต่างๆ

แต่มีเพียงหกคนเท่านันในพืนทีเมืองเย่ ทีจะผ่านเข้าสูร่ อบสุด

ท้าย

“เป่ ยเหวินเฉียง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้รบั ลาภก้อนใหญ่ แต่นกึ

ไม่ถึงเลยว่า เจ้ากลับเอาเหยือสัตว์ใหญ่มาประเคนถึงปากตัง
หกตัว!”

8
ในขณะทีเป่ ยเหวินเฉียงและคนอืนๆกําลังตรงเข้าไปในประตู
กลับชนเข้ากลับคนอีกกลุม่ และคนทีดูเหมือนผูน้ าํ ของกลุม่
นันก็อา้ ปากกล่าวเย้ยในทันที

“วูเ่ จียนชิง,นานหลายปี ไม่ได้พบหน้า ไฉนปากเจ้ายังเหม็น

เน่าเช่นเคย? หากข้านําพวกเขามาเป็ นเหยือสัตว์ใหญ่ แล้ว
เป็ นไปได้ไหมว่า,เด็กของเจ้าก็อาหารนกแก้ว?”

9
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวขึนด้วยไฟพิโรธทีแฝงอยู่

“เหอะ เหอะ,คราวนีข้าจะต้องทําให้เจ้าผิดหวัง! เมืองหยาง

หยวนของเราให้กาํ เนิดยอดอัจฉริยะขึนแล้ว! เผิงหยาง,เหตุ
ใดเจ้ายังไม่รบี ออกมาทักทายเจ้าเมืองเป่ ยอีก?”

ชายหนุ่มทีอยู่ดา้ นหลังวูเ่ จียนชิงรุกหน้าออกมา และโค้งคํา

นับเป่ ยเหวินเฉียงเป็ นทรงคันธนูสวย ในขณะทีกล่าวขึนว่า

10
 “ข้าน้อย,เผิงหยางขอทําความเคารพท่านเจ้าเมืองเป่ ย”

ท่าทีของเป่ ยเหวินเฉียงเปลียนไปฉับพลันพร้อมอุทานลัน
ทันทีวา่

“อนัตตาระดับเจ็ด!”

ไม่น่าแปลกใจเลยทีเป่ ยเหวินเฉียงจะตกใจขนาดนัน เพือขึน

สูอ่ าณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดได้ในวัยเพียงเท่านัน พรสวรรค์

11
ของเขามิใช่น่าอัศจรรย์ทวไป
ั สิงหนึงทีควรทราบก็คือ,ทังหก
คนนีทีเป่ ยเหวินเฉียงพามาทีนี คนทีมีระดับพลังสูงสุดยัง
เพียงแค่ อาณาจักรอนัตตาระดับหกเท่านัน

วูเ่ จียนชิงกล่าวอย่างพึงพอใจ เมือเห็นท่าทีของอีกฝ่ ายว่า

“ความแข็งแกร่งของเผิงหยางคนนีน่ากลัวกว่าทีเจ้า
จินตนาการไว้เสียอีก ในตอนนันทีข้าเห็นเขาแสดงฝี มือ,ข้า
รีบกําสิทธิในมือให้เขาแทบจะทันที! เป็ นอย่างไร,หากเอาทัง
หกคนของเจ้ามารุมก็น่าจะสูสีอยู่บา้ งจริงไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า…”

12
 เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวตอบด้วยใบหน้ามืดดําว่า
“อย่าอวดดี! ปั จจัยสําคัญของการประลองครังนีมิใช่เพียงแค่
ระดับพลัง! แต่ความเข้าใจต่อแนวคิดต่างๆก็สาํ คัญยิง!”

วูเ่ จียนชิงระเบิดเสียงเราะลันดังชอบใจและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าไม่ตอ้ งกังวลเรืองนีเลย! ความเข้าใจต่อแนว

คิดของเผิงหยางเหนือชันกว่ากองขยะทีเจ้าพามาแน่นอน!”

ความเข้าใจต่อแนวคิดเป็ นปั จจัยทีสําคัญอย่างยิงยวด และ

13
บางกรณียงั สําคัญกว่าระดับพลังมาก แต่กระนันเอง,การที
สามารถขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาขันปลายได้ในวัยแค่นี ความ
เข้าใจต่อแนวคิดของเขาจะอ่อนแอได้อย่างไร?

วูเ่ จียนชิงผูน้ ีมาจากตระกูลวูแ่ ห่งเมืองเทวะเช่นกัน แน่นอน

ว่าอิทธิพลของตระกูลวูแ่ ละตระกูลเป่ ยเรียกได้วา่ ใกล้เคียง
กันมาก ยิงไปกว่านันสองตระกูลยังไม่คอ่ ยกินเส้นกันนัก
เพราะเหตุนี,เมือมีโอกาสพบเจอ วูเ่ จียนชิงจึงเปิ ดฉากโจมตี
เป่ ยเหวินเฉียงในทันที

แถมนียังสร้างภาระทางจิตวิทยาให้แก่คนของเป่ ยเหวินเฉียง
อีกด้วย

14
กว่าจะเฟ้นหายอดอัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดคนนี
มาได้ อาจกล่าวได้วา่ ,วูเ่ จียนชิงใช้ทงความพยายามและ
ั
กําลังกายเป็ นอย่างมาก

“หืม? ในบรรดาหกคนนี,ยังมีอีกหนึงเป็ นแค่อาณาจักรเคียง

สวรรค์ชนฟ้
ั า แถมระดับแปดยังไม่ถึงด้วยซํา? เป่ ยเหวิ
นเฉียง,เจ้าบริหารปกครองพร้อมกันถึงสองเมือง จนยุ่งไม่มี
เวลามาคัดกรองคนเลยรึไง? ถึงได้เอาขยะตําตมเช่นนีมาลง
ประลองด้วย? ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้ากําลังฆ่าข้าด้วยเสียงหัวเราะ!”

15
วูเ่ จียนชิงทีกําลังกวาดตามองคนของเป่ ยเหวินเฉียงอยู่ จู่ๆ
เขาก็พบเย่หยวนทีอยู่เบืองหลังและเริมกล่าวดูถกู ยิงขึนไป
อีก

สายตาของเผิงหยางเองก็หนั ไปจับจ้องเย่หยวนเช่นกัน แต่

ดวงตานันกลับเต็มไปด้วยความเย้ยเยาะและเหยียดหยาม
ประหนึงมองเศษขยะ

เหล่านักสูท้ เข้
ี าร่วมการประลองโดยส่วนใหญ่ ล้วนเป็ นนักสู้
อาณาจักรอนัตตาทังสิน และมีเพียงเศษจํานวนเล็กน้อยที

16
 เป็ นนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า

“อ่า…หยางเหวยเมียว! นันหยางเหวยเมียว!”

ทันใดนันคลืนแห่งความโกลาหลก็บงั เกิดตรงบริเวณลาน
ภายใน เสียงกรีดร้องดังระงมคล้ายเสียงหญิงสาวนับไม่ถว้ น
กําลังคลังไคล้

เมือกลุม่ คนกลุม่ หนึงเดินออกมา เสียงกรีดร้องยังคงดังตาม

17
 มาติดๆ

“ท่านหยางเซ็น!”

เมือเห็นท่านเจ้าเมืองคนหนึงเดินนํากลุม่ รุกหน้าตรงออกมา
เจ้าเมืองทุกคนทีอยู่โดยรอบต่างเร่งก้มหัวทําความเคารพ
อย่างรวดเร็ว

เดินนําหน้าคือชายวัยกลางคน จามหลังด้วยชายหนุ่มหล่อ
หน้าหยกทีหญิงสาวต่างตามกรีดอย่างบ้าคลัง ทว่ารัศมีทแผ่
ี
ออกจากร่างชายหนุ่มคนนีกลับทรงพลังอย่างมาก

18
“หุห,ุ พวกเจ้าเป็ นยังไงบ้าง! การประลองคัดเลือกบุตรเทวะ
เสมือนในครานี ข้าต้องขอโทษจริงๆทีจัดสนามอยู่ในลานขน
ส่งเล็กๆเช่นนี หวังว่าพวกเจ้าจะใจกว้างพออภัยให้ขา้ คนนี”

หยางเซ็นกล่าว

“ท่านหยางเซ็นสุภาพเกินไป!”

ทุกคนเร่งตอบรับในทันใด

19
หยางเซ็นผูน้ ีคุน้ เคยกับเจ้าเมืองต่างๆอย่างชัดเจน หลังจาก
เข้าทักทาย,เขาก็เข้าร่วมวงสนทนากับทุกคนเล็กๆน้อยๆ

เย่หยวนกระซิบถามเป่ ยเหวินเฉียงด้วยความอยากรูอ้ ยาก

เห็นว่า

“เขาผูน้ นคื
ั อใคร ดูทา่ ทรงอิทธิพลมิใช่นอ้ ย”

20
“ท่านหยางเซ็นเป็ นท่านเจ้าเมืองเย่,เมืองทีใหญ่ทสุี ดในทิศใต้
กลุม่ คนน้อยใหญ่กว่าสองร้อยกลุม่ ต่างต้องก้มหัวให้แทบจะ
พร้อมเพรียง แล้วเจ้าคิดว่ามีอิทธิพลไหมล่ะ?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว

เช่นนันเย่หยวนเข้าใจได้ทนั ที ไม่น่าแปลกเลยว่าเหตุใดเจ้า
เมืองคนอืนๆจึงดูเคารพกันอย่างมาก

“อย่างงันรึ แล้วชายหนุ่มด้านหลังเขา,ดูทา่ จะได้รบั เสียงตอบ

21
 รับดีมิใช่นอ้ ย!”

“นันคือบุตรชายของหยางเซ็น นามว่า,หยางเหวยเมียว เขา

อยู่ในอาณาจักรอนัตตาระดับแปด ภายใต้เขตการปกครอง
ทังหมดของเมืองเย่,เขาคือยอดอัจฉริยะอันดับหนึงในหมู่
เยาวชน! และตามทีทุกคนคาดเดาเอาไว้,การประลองครังนี
อันดับหนึงในพืนทีเมืองเย่คงไม่พน้ กํามือของหยางเหวยเมีย
วอย่างแม่นยํา”

เย่หยวนพยักหน้าเชิงสัญญาณว่าเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่า
22
 หยางเหวยเมียวคนนีจะเป็ นคูต่ อ่ สูอ้ นั น่าเกรงขามคนหนึง

ไม่ควรมองเพียงรูปลักษณ์อนั หล่อเหลาและงดงามของหยาง
เหวยเมียว เย่หยวนทีได้เห็นยังสามารถบอกได้ทนั ทีเลยว่า,
ไม่มีอจั ฉริยะคนใดอยู่ในสายตาเขาเลย

ความหยิงทะนงของเขาฝังลึกลงเข้ากระดูกดํา

“เฮ้ออ…ดูเหมือนว่าการประลองในครานี เราจะไม่มีหวังอัน
ใดเลย!”

23
 อัจฉริยะหนุ่มจากเมืองรวงข้าวกล่าวขึน

“ถูกต้อง แค่อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดนัน สิทธิทีนังก็น่าจะ

หายไปหนึงแล้ว แถมยังมีหยางเหวยเมียวมาอีก ส่วนอีกสี
สิทธิทีเหลือ,ก็คงเป็ นของพวกทีมีพลังอาณาจักรอนัตตา
ระดับเจ็ดคนอืนๆทีมาจากเมืองใหญ่ ความแข็งแกร่งของ
พวกนันเกินไปจริงๆ พวกเราไม่มีหวังเลย!”

เซียงห่าวผูด้ อรั
ื นและหยิงยโสยังต้องกล่าวอย่างย่อถ้อเช่นกัน
ในเวลานี

24
 ตอนที774 ยอดอัจฉริยะปี ศาจ

ด้วยคุณสมบัติโดดเด่นของหยางเหวยเมียว ไม่จาํ เป็ นต้องตัง

คําถามอะไรนัก

ไร้ซงข้
ึ อกังขาใดๆ หนึงในหกทีนังสูร่ อบสุดท้ายถูกจองเป็ นที
เรียบร้อยแล้ว และไม่มีใครสามารถนังทับทีของเขาได้

ในขณะทีอีกห้าทีนัง หนึงในนันก็เป็ นของเผิงหยางทีมีสิทธิได้

1
ครองมากทีสุด การแข่งขันเพือแย่งชิงสิทธิทีเหลือจึงทวีความ
รุนแรงยิงขึนไปอีก

เช่นเดียวกับเมืองรวงข้าวและเมืองบรรพกาลเก่า เมืออยู่ตอ่
หน้าอัจฉริยะเหล่านี พวกเขาอ่อนแอลงไปโดยปริยายหากนํา
ไปเปรียบเทียบ

ในการประลองครังนียังมีนกั สูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับเจ็ด

ซ่อนเร้นอยู่หลายคน และพวกเขาก็เป็ นคูต่ อ่ สูอ้ นั แข็งแกร่ง
เพืออีกสีถึงห้าสิทธิทีเหลือ

ดังนันพวกเขาทังห้าทีเดินทางมาพร้อมเย่หยวน จึงรูส้ กึ หมด

2
 กําลังใจกันถ้วนหน้า ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็ นเพียงตัว
ประกอบของการประลองนีเท่านัน

หยางเหวยเมียวติดตามหยางเซ็นทักทายท่านเจ้าเมืองคน
อืนๆ อยู่ขา้ งหลังเข้ามาติดๆ

แต่ทนั ใดนัน,หยางเหวยเมียวกลับต้องหยุดชะงักกะทันหัน
พร้อมหันมองจับจ้องร่างของเย่หยวนอยู่ยกใหญ่

ทว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึน จู่ๆเขาก็ทงหยางเซ็
ิ นและ
เดินเข้าหาเย่หยวนโดยตรงแทน

3
การกระทําเช่นนีของหยางเหวยเมียว เกินความคาดหมาย
ของทุกคนอย่างมาก ทันทีทเขาตรงเข้
ี าใกล้เย่หยวน คลืน
ความโกลาหลก็ก่อเกิดอย่างรวดเร็วกลางฝูงชน

หยางเซ็นหันมองลูกชายเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ
ก่อนจะหันไปทักทายเจ้าเมืองคนอืนๆตามทางดังเดิม

“หยางเหวยเมียวตรงมาทางเรา! เขา…เขาต้องการจะทําอัน
ใด?”

4
 เซียงห่าวกล่าวด้วยเสียงวิตกกังวล

เขาได้รบั แรงกดดันจากร่างของหยางเหวยเมียวเต็มๆ ใน
ตอนนีแม้แต่จะพูดก็ยงั ติดอ่าง

“ผ่อนคลาย การประลองยังไม่เริม,เขาไม่ทาํ อะไรพวกเรา

หรอก อีกอย่าง…ข้ารูส้ กึ ว่าเขาน่าจะมาหาเย่หยวน”

มูห่ ยุนกล่าว

5
 เซียงห่าวทีสดับกลับต้องตะลึงจนลืมกลัว และกล่าวพร้อม
เสียวหัวเราะร่วนๆว่า

“ตัวเต็งอันดับหนึงของการประลองกําลังมองหาเจ้าหนู
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอันอ่อนแอ? ในความคิดของข้า,
เขาน่าจะตรงมาหาท่านเจ้าเมืองเป่ ยเพือแสดงความเคารพ
มากกว่า อย่าลืมไปว่า,พีชายของท่านเจ้าเมืองเปยเป็ นถึง
หนึงในเจ็ดบุตรเทวะ เหตุผลเท่านีคงมากพอสําหรับหยาง
เหวยเมียวทีต้องมาหาเป็ นการส่วนตัว”

แต่หยางเหวยเมียวกลับเดินผ่านหน้าเป่ ยเหวินเฉียงไปอย่าง

6
 ไม่แยแส พร้อมหยุดลงตรงหน้าเย่หยวนและกล่าวว่า

“ข้านามว่า,หยางเหวยเมียว ข้าขอทราบชือน้องชายได้หรือ
ไม่?”

เย่หยวนทีเห็นดังนันกลับค่อนข้างประหลาดใจอย่างมาก

ไม่มีการยัวยุหรือพบเจออันใดมาก่อนการทักทายในครังนี

หยางเหวยเมียวคนนีดูเหมือนจะมีระดับความนึกคิดทีไม่
คล้องจองกับอายุของเขาเท่าไหร่นกั

7
 และคูต่ อ่ สูเ้ ช่นนี ย่อมสร้างความลําบากไม่นอ้ ยเช่นกัน

เย่หยวนบอกชือของตนไปพร้อมส่งยิมให้บางๆ

หยางเหวนเมียวพยักหน้าและจู่ๆก็กล่าวขึนอีกว่า

“เจ้าควรฝึ กฝนศาสตร์แห่งดาบมาใช่หรือไม่? ช่างแข็งแกร่ง

อย่างยิง!”

8
 เย่หยวนหัวเราะเล็กน้อย และกล่าวตอบว่า

“โอ้,ท่านพีหยาง ท่านทราบได้อย่างไรว่าข้าแข็งแกร่ง?”

หยางเหวยเมียวหัวเราะร่วมด้วยเช่นกันพร้อมกล่าวว่า

“เพราะเราเหมือนกันไงล่ะ! จิตสังหารแห่งดาบของเจ้าทรง
พลังยิง แม้จะเก็บมันเอาไว้แล้ว แต่รศั มีทแผ่
ี ออกมา มันก็ยงั

9
สัมผัสได้อย่างชัดเจน! หากไม่ใช่เพราะศาสตร์แห่งดาบของ
ข้ามิได้ตาต้
ํ อย ข้าก็คงไม่สามารถสัมผัสได้เลย! นอกจากนี…
ข้ายังรูส้ กึ ได้เลยว่า ความเข้าใจของเจ้าต่อศาสตร์แห่งดาบ
ยังเหนือชันกว่าของข้ามากนัก! อย่างไรก็ตาม,เราอาจไม่มี
โอกาสแลกเปลียนเพลงดาบกันบนลานประลอง ช่างน่า
เสียดายจริงๆ”

ความสําเร็จในเส้นทางแห่งดาบของหยางเหวยเมียวนันสูง
ส่งยิง นีเป็ นอีกหนึงเหตุผลทีเขาหยิงทระนงในตนเองอย่าง
มาก แต่ใครจะไปคิดว่า,เขาผูน้ นกลั
ั บกล่าวอะไรเช่นนีออก
มา

10
 ความสําเร็จในเส้นทางแห่งดาบของเขาไร้เทียมทาน คํา
กล่าวนีถือว่าไม่เกินจริง!

เว้นเสียแต่,เมือครูท่ กุ คนกลับต้องตกตะลึงงัน หยางเหวยเมีย

วผูห้ ยิงทระนงกลับบอกว่า จิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวน
เหนือชันกว่าของเขา!

เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมเสียงหัวเราะว่า

11
 “หุห,ุ ก็ไม่แน่”

หยางเหวยเมียวพยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“หกสิบยอดฝี มือดังเมฆหมอกอันน่ากลัว ข้าคงต้องใช้ความ

พยายามทังหมดเพือฟั นฝ่ าพวกเขาไปให้ได้ จนถึงตอนนันข้า
จะพยายามรักษาสภาพของตนให้สมบูรณ์ทสุี ด แต่หากเกิด
อะไรขึนจริงๆก็ไม่เป็ นไร เนืองจากข้าทราบแล้วว่า,น้องเย่อยู่
ภายใต้การปกครองของท่านเจ้าเมืองเป่ ย วันหน้า,ข้าต้องไป
หาเจ้าเพือขอคําชีแนะแน่นอน!”

เมือกล่าวจบเขาก็หนั มาโค้งคํานับให้เป่ ยเหวินเฉียง และ

12
จากกลับไปโดยไม่เหลียวมองใครอีก ราวกับยอดอัจฉริยะคืน
สูค่ วามหยิงทะนงอีกครัง

“หยางเหวยเมียวไม่สบายหรืออย่างไร? เขาบอกว่า,เจ้าหนู
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านันแข็งแกร่งอย่างยิง!”

“เหอะ เด็กนันดูไม่มีอะไรพิเศษเลย ข้ายังรูส้ กึ ว่าเพียงฝ่ ามือ

เดียวของตนก็ทกุ เด็กนันแบนได้แล้ว!”

13
“หากไม่ใช่การประลองแบบหมูเ่ ช่นนี แต่เป็ นการประลอง
แบบตัวต่อตัว ข้าเองก็อยากไปปะมือกับเด็กนันจริงๆ ดู
หน่อยว่าจะแข็งแกร่งเพียงใด!”

“ไม่ตอ้ งใจร้อนไป การประลองเริมในวันพรุง่ นีแล้ว ไม่วา่ จะ

เป็ นการต่อสูแ้ บบใด,พวกเขาล้วนต้องออกมาแสดงฝี มือ
อย่างเต็มกําลังแน่นอน”

14
 การกระทําอันแสนเกินคาดของหยางเหวยเมียวได้กระตุน้
ความสนใจของเหล่าอัจฉริยะโดยรอบทันที ทุกคนในขณะนี
เริมปรับขนาดสายตาหันมาจับจ้องเย่หยวนทีละคนสองคน

อย่างไรก็ตาม,ไม่วา่ จะจับจ้องยังไง เย่หยวนคนนีก็ดเู หมือน

กับเด็กหนุ่มไร้พิษสงทัวไป สุดท้ายเขาก็ยงั เป็ นแค่นกั สู้
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนหนึงเท่านัน

“เย่หยวน,เจ้าโด่งดังแล้วในตอนนี ฝ่ าดงอัจฉริยะนับร้อยเพือ
15
มาหาเจ้าแค่คนเดียว หยางเหวยเมียวดูจะสนใจในตัวเจ้า
มาก หรือนันอาจเป็ นเพราะ…เจ้าแข็งแกร่งจริงๆ?”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวถามด้วยท่าทีทค่ี อนข้างอยากรูอ้ ยาก

เห็น

เย่หยวนยักไหล่ตอบและกล่าวเรียบๆว่า

“เดียวพรุง่ นีท่านก็รูแ้ ล้ว,จริงไหม?”

16
 ……………………..

ภายในสถานทีจัดการประลองของเมืองเย่ มีลานประลองทัง
หมดหกสนามใหญ่

17
เช้าวันรุง่ ขึน ผูเ้ ข้าประลองทุกคนต่างรวมตัวกันทีสนามซ้อม
กันก่อน

และบริเวณโดยรอบนอกอัดแน่นไปด้วยฝูงชนล้อมรอบทัวทุก
สารทิศ พวกเขาเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดติดขอบสนาม เพียงแค่มี
ค่ายกลปกป้องขนาดใหญ่เท่านันทีคอยกันไว้ไม่อนุญาตให้
เข้ามา

แต่ระยะนีมันก็เพียงพอสําหรับทุกคนได้รบั ชมแล้ว
18
สถานการณ์ในทุกๆด้านพวกเขาล้วนมองเห็นได้อย่างชัดเจน

“กรีดด! หยางเหวยเมียว! สู!้ สู!้ ”

หนึงส่วนจากฝูงชนทังหมดต่างเป็ นหญิงสาวทีคอยติดตาม
และสนับสนุนหยางเหวยเมียวอยู่เรือยมา แน่นอนว่าการ
ประลองครังสําคัญนี,พวกนางก็ไม่พลาดเช่นกัน

การประลองยังไม่เริม แต่หญิงสาวเหล่านีกลับตะโกนลันให้
กําลังใจหยางเหวยเมียวกันอย่างท่วมท้น

19
 “หยางเหวยเมียวช่างน่าสะพรึงจริงๆ เขาตังใจจะใช้คลืน
เสียงกองทัพหญิงสาวเหล่านี,ฆ่าพวกเราก่อนการประลองใช่
ไหม?”

เซียวห่าวแลบลินใส่ตน้ เสียงด้วยความหมันไส้ และกล่าวขึน

“ในโลกแห่งการต่อสู้ ผูแ้ ข็งแกร่งเท่านันทีควรค่าแก่การปรบ

มือ! หยางเหวยเมียวทีได้รบั การต้อนรับเป็ นอย่างดี คงเพราะ
ความแข็งแกร่งของเขาน่าเกรงขามมากพอ!”

20
 มูห่ ยุนกล่าวตอบ

“แม้ความแข็งแกร่งของหยางเหวยเมียว สามารถเอาชนะ
อัจฉริยะทุกคนในพืนทีเมืองเย่ได้ก็จริง แต่นอกเหนือจากพืน
ทีเมืองเย่แล้ว,กองทัพหญิงสาวเหล่านีอาจเป็ นต้องผิดหวัง”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว

21
“โอ้? หยางเหวยเมียวทีว่าแข็งแกร่งยิงแล้วภายในพืนทีเมือง
เย่ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,พืนทีหลักอืนอีกเก้าแห่งจะแข็งแกร่ง
ยิงกว่าพืนทีเมืองเย่?”

เย่หยวนกล่าวถามด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

เขายังคงไม่ชดั เจนนัก เกียวกับมาตรฐานความแข็งแกร่งของ

เขตต่างๆภายใต้การปกครองของเมืองเทวะตะวันพิโรธ พืนที
หลักทีจัดการประลองอีกเก้าแห่ง,แข็งแหร่งมากน้อยเพียงใด
ตัวเขาไม่มีแม้แต่เบาะแสใดๆเลย

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวว่า
22
“ถึงแม้การประลองเพือคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในครานี จะ
เลือกสรรมาจากทัวทุกเขตในเมืองเทวะตะวันพิโรธ แต่
หากกล่าวถึงพืนทีทีแข่งแกร่งทีสุดก็คงหนีไม่พน้ พืนทีเมืองเท
วะตะวันพิโรธ! หากสิทธิทังสามทีจะได้เข้าสูห่ บุ เขาตะวัน
พิโรธตกอยู่ในมือบุคคลระดับสูงในเมืองเทวะตะวันพิโรธ ข้า
เองก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่นกั !”

“ถ้าเช่นนัน เมืองเทวะตะวันพิโรธจะจัดการประลองขึนทําไม
ให้เสียเวลา?”

23
 เย่หยวนกล่าวถามต่อ

เป่ ยเหวินเฉียงส่ายหัวและกล่าวว่า

“ทําเช่นนันไม่ได้! อาณาเขตปกครองของเมืองเทวะกว้าง
ใหญ่ไพศาลเกินไป แม้วา่ อัจฉริยะโดยส่วยใหญ่จกั ถูกวางใน
กระเป๋ าของเมืองเทวะตะวันพิโรธอยู่แล้ว แต่ก็ยงั คงมี
ชนกลุม่ น้อยทีหลงเหลืออยู่ภายนอก คนพวกนันอาจเป็ นดัง
เพชรในตม ทีพวกเขามองไม่เห็น,อย่างเช่นจุนเทียนยู่เป็ นต้น
ในความเป็ นจริงแล้ว หากเขาไม่กล่าวปฏิเสธคําเชิญในตอน
นันไป เขาคงได้รบั ทรัพยากรการบ่มเพาะพลังมากมาย และ
ขึนกลายเป็ นหนึงในเจ็ดบุตรเทวะไปแล้ว อย่างไรก็ตาม,การ

24
ประลองนีจะช่วยคัดกรองเหล่าอัจฉริยะทีตกหล่นหรือมองไม่
เห็นให้แสดงตัวออกมาได้ โดยใช้สิทธิการเข้าร่วมหุบเขา
ตะวันพิโรธเป็ นรางวัล”

เย่หยวนกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

“ตามทีท่านมา,นันหมายความว่าแต่ละพืนทีล้วนมีอจั ฉริยะที
ซ้อนเร้นอยู่ปรากฏตัวขึน ในเมือเป็ นเช่นนี,แล้วท่านยังมันใจ
ได้อย่างไรว่า อันดับหนึงถึงสามจะถูกแขวงอยู่บนหัวบุคคล
ระดับสูงของเมืองเทวะ?”

25
สีหน้าการแสดงออกของเป่ ยเหวินเฉียงแปรเปลียนไป พร้อม
ดูเคร่งขรึมขึนในทันตา ในขณะทีกล่าวว่า

“เพราะข้ามีเหตุผลของข้าจึงกล่าวไปเช่นนัน! เจ้าอย่าลืมไป
ว่า,พืนทีเมืองเทวะตะวันพิโรธในขณะนีเองก็ถือเป็ น แหล่ง
รวมยอดอัจฉริยะปี ศาจเช่นกัน! แม้อจั ฉริยะทีซ้อนเร้นจาก
พืนทีอืนๆจะน่าเกรงขามเพียงใด แต่ขา้ ไม่คิดว่าพวกเขาเหล่า
นันจะสามารถเอาชนะยอดอัจฉริยะปี ศาจในพืนทีเมืองเทวะ
ได้!”

26
 ตอนที775 ยอดฝี มือมักเดียวดายดัง
หิมะ

“โอ้? ผูใ้ ดกัน? ทีได้รบั คําประเมินสูงเช่นนีจากท่าน?”

เย่หยวนอยากรูอ้ ยากเห็นขึนในทันใด เมือได้ฟังสิงทีเป่ ยเหวิ

นเฉียงกล่าวไปเมือครู ่

1
กวาดภาพมองในระดับเดียวกัน หากมีคตู่ อ่ สูค้ นใดน่าเกรง
ขามเทียบเคียงเขา,เย่หยวนคนนีได้ในดินแดนศักดิสิทธิ นัน
ถือเป็ นสิงทีน่ากลัวอย่างยิง

“ผูน้ นได้
ั รบั การยอมรับโดยทัวกันว่า อาจกลายเป็ นผูส้ ืบทอด
ตําแหน่งเจ้าเมืองเทวะคนต่อไปในอนาคต! ชือของเขาคือ
น่าหลันชู!”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าว

2
 “น่าหลันชู…”

เย่หยวนแอบทวนพร้อมจดจําชือนีอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่า,
หากเขาต้องการสิทธิเพือเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ บุคคลนีจะ
ต้องเป็ นอุปสรรคชินใหญ่ทสุี ด

หากเป็ นความจริงอย่างทีเป่ ยเหวินเฉียงกล่าว การประลอง

ในครังนีคงไม่ง่ายนัก

นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดเหล่านี คงมิอาจหัวเราะได้

จนจบ

ในท้ายทีสุดนี อาณาจักรพลังไม่ใช่ทกุ อย่างบนเส้นทางแห่ง

3
 การต่อสู้

ในกรณีทวไป
ั นักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดเหนือกว่า
อนัตตาระดับหกแน่นอนโดยมิตอ้ งสงสัย นีเป็ นเพราะการ
ฝึ กฝนของพวกเขาไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ผลแพ้ชนะจึงวัดกัน
ทีอาณาจักรพลัง

แต่สาํ หรับเหล่าอัจฉริยะ สิงทีพวกเขาให้ความสําคัญทีสุดคือ

ความเข้าใจต่อแนวคิด

อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดอาจพ่ายให้แก่อนัตตาระดับหก
ไม่เสมอไปทีอาณาจักรพลังสูงกว่าจะชนะ หากมีตวั แปรที
4
 เรียกว่าแนวคิดเข้าผนวก

เย่หยวนเองก็รูส้ กึ เช่นกันว่า ตัวมูห่ ยุนก็มิได้ดอ้ ยกว่าพวก

อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดเลย

แต่แน่นอนว่า,การต่อสูแ้ บบนีอาจมีปัจจัยอืนๆเข้ามามาก
มายเกินไป เมือเริมการประลองจึงไม่มีใครทราบคําตอบได้
เลยจริงๆ

ยิงไปกว่านัน กฎการประลองก็คอ่ นข้างถูกจัดวางมาอย่างดี

การประลองทังหมดแบ่งได้หกสนาม ซึงนันเท่ากับจ้าวสนาม
ทังหก!
5
ผูใ้ ดทีสามารถยืนหยัดบนสนามได้ตลอดรอดฝังสําเร็จ ย่อมมี
สิทธิผ่านเข้าสูก่ ารประลองรอบสุดท้าย

วิธีการประลองเช่นนีถือเป็ นวิธีทชาญฉลาดมาก
ี เพือคัดสรร
ยอดอัจฉริยะทีแข็งแกร่งทีสุด ผูท้ สามารถปกป้
ี องลาน
ประลองและอยู่เป็ นคนสุดท้าย นันสามารถการันตีความแข็ง
แกร่งได้แน่นอน

เพราะเป็ นทีประจักษ์แล้วว่า ไม่มีใครสามารถทําอะไรคนๆ

นันได้จริงๆ

6
ตามกฎแล้วผูอ้ ยู่ใต้ลานประลองจะสามารถกระโดดขึนลาน
ประลองเพือท้าทายผูอ้ ยู่บนลานประลองได้ หากคว้าชัย
ชนะ,พวกเขาก็ยงั มีสิทธิยืนหยัดบนลานประลองต่อและรอ
การท้าทายในครังต่อไป

แต่หากผูใ้ ดล้มเหลว พวกเขายังมีโอกาสท้าทายในวันทีสอง

ซึงแต่ละคนจะมีสิทธิขึนท้าทายได้ทงหมดสามครั
ั งเท่านัน

หากครบสามครังแล้วยังล้มเหลว พวกเขาเหล่านันก็เตรียม
ขึนอัฒจรรย์กลายเป็ นผูช้ มแทนได้เลย

เพือสิทธิการเข้าสูร่ อบสุดท้าย พวกเขาจําต้องต่อสูไ้ ปเรือยๆ

7
 นับร้อยครังต่อเนืองและจะสินสุดลงต่อเมือไม่มีผใู้ ดขึน
ท้าทายอีกต่อไป!

แน่นอนว่าการประลองนับร้อยในครังนี มิใช่วา่ แต่ละคนจะ

ต้องประลองกันร้อยครังเต็ม ตราบใดทีผูท้ า้ ทายสามารถเอา
ชนะจ้าวสนามในขณะนันได้ สิทธิต่างๆทีจ้าวสนามโค่นไป
ก่อนหน้าจะนับต่อทันที!

เมือเผชิญหน้ากันกฎแบบนีเรียกได้วา่ ไม่มีใครได้พกั หายใจ

กันเลยทีเดียว นอกจากนี,เนืองด้วยเป็ นการประลองคล้าย
การแข่งชักเย่อ มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีการประลองจะสินสุดลง

8
 ในสามถึงห้าวัน

แต่ละสนามสามารถรับท้าชิงได้แค่ยีสิบคนต่อวัน

ในเวลานีหยางเซ็นผูเ้ ป็ นเจ้าเมืองเย่ได้ย่างก้าวขึนสูเ่ วทีอย่าง

เชืองช้า และกล่าวให้กาํ ลังใจเล็กน้อยก่อนเปิ ดงานประลอง
ในครังนี ณ บัดนี,แต่ละสนามเปิ ดขึนอย่างเป็ นทางการแล้ว!

9
 อย่างไรก็ตาม หลังจากทีหยางเซ็นกล่าวประกาศเสร็จสิน
แล้ว กลับไม่มีใครกล้ากระโดดขึนสนามเลยสักคน
บรรยากาศโดยรอบในปั จจุบนั ค่อนข้างอึดอัดยิง

เหล่าเยาวชนอัจฉริยะพวกนีมิใช่คนโง่ พวกเขาทราบดีวา่ ,ผล

จากการขึนเป็ นคนแรกมันเสียเปรียบเพียงใด ในท้ายทีสุด
เมือหมดกําลัง,พวกเขาก็เป็ นได้แค่เหยือของสัตว์ใหญ่เท่านัน

หากไม่สมบูรณ์แบบพอ แล้วใครจะกล้าขึนไปเป็ นคนแรก

กัน?

10
“เย่หยวน,หยางเหวยเมียวกล่าวมิใช่รวึ า่ เจ้าแข็งแกร่งมาก
เหตุใดถึงไม่ขนก่
ึ อนเป็ นคนแรกล่ะ? ด้วยความแข็งแกร่งอัน
สุดยอดของเจ้า,รับมือร้อยคนติดต่อกันคงมิใช่ปัญหา
กระมัง?”

เซียงห่าวกล่าวเสียดสี

“หุห,ุ เร่งรีบเพืออันใด? การประลองในครังนีใช้เวลาอย่าง

น้อยก็ครึงเดือน”

11
 เย่หยวนกล่าวขึนด้วยนําเสียงอันเยือกเย็น

เซียงห่าวกล่าวเย้ยขึนว่า

“เหอะ ไร้นายาก็
ํ คือไร้นายา!
ํ จะวางท่าเพืออันใด?!”

ในขณะเดียวกับทีเซียงห่าวกําลังกล่าวเย้ยเย่หยวน กลางฝูง
ชนก็เกิดความโกลาหลขึนฉับพลัน มีบางคนกระโดดขึนลาน

12
 ประลองแล้วจริงๆ!

“นันมันหยางเหวยเมียว! เขา…เขาเป็ นคนแรกทีขึนลาน

ประลอง!”

“บิดาเถอะ ความมันใจอันน่ากลัว! ตัวเต็งอันดับหนึงอย่าง

หยางเหวยเมียวขึนเป็ นคนแรกเช่นนี แล้วใครจะกล้าไปท้าชิง
ล่ะ!”

13
“ข้าไม่แปลกใจนักทีหยางเหวยเมียวขึนเป็ นคนแรก แต่ทข้ี า
อยากรูจ้ ริงๆก็คือ…ใครกันทีกล้าขึนท้าชิงคนแรก?”

………………

14
ทุกคนปิ ดปากเงียบกริบ ภาพฉากตรงหน้าทําให้หวั ใจของทุก
คนดิงลงเหวลึก

ล้วนทราบดีกนั ว่า หยางเหวยเมียวเป็ นยอดอัจฉริยะอันดับ

หนึง ความน่ากลัวของเขาหยังรากลึกสูจ่ ิตใจทุกคนมานาน
แล้ว ดังนัน…ใครคือคนแรกทีกล้าขึนท้าทาย?

หลังจากทีหยางเหวยเมียวขึนบนลานประลอง เขากอดยก
มือกอดดาบไว้บนอก ตาสองข้างปิ ดสนิท กระนันเหล่า
อัจฉริยะมากมายกลับไม่กล้าขึนท้าชิงแม้แต่คนเดียว
15
จากนันไม่นาน,ได้มีอีกคนพุง่ ขึนไปยังอีกหนึงลานประลองที
อยู่ขา้ งๆ เขายกมือผสานกําปั นและกล่าวกับทุกคนว่า

“ข้า,หลีเทียนแห่งเมืองวิสยั เหนือ! ข้ายินดีเป็ นคนเปิ ดม่าน

การประลองในครังนี มีใครต้องการให้คาํ ชีแนะข้าบ้าง?”

การกระทําของหลีเทียนได้กระตุน้ ความสนใจของทุกคนใน
ทันที

ความแข็งแกร่งของเขาอยู่แค่อาณาจักรอนัตตาระดับหกเท่า
นัน แต่ความมันใจของเขากลับเต็มเปี ยมและชัดเจนยิง ถึง
กระนัน,มันก็ยงั น่าขึนท้าชิงมากกว่าสนามข้างๆ

16
ในความเป็ นจริง อัจฉริยะเหล่านีตระหนักดีวา่ ตนไม่มีโอกาส
ชนะเลย เป้าหมายทีมาในครังนีก็เพือหาช่องทางฝึ กซ้อมปะ
มือกับยอดอัจฉริยะ

ยอดอัจฉริยะโดยส่วนใหญ่เป็ นดังผ้าไหมทีโดดเด่นในหมูผ่ า้
กระสอบ ดังนันโอกาสทีได้ปะมือกับคนเหล่านีหาได้ยากนัก

เมือหลีเทียนเคลือนไหวเป็ นคนแรก ทีเหลือย่อมตอบสนอง

อย่างรวดเร็ว

17
มีอีกคนทะยานขึนลานประลองโดยตรง และเข้าต่อสูก้ บั หลี
เทียนทันที

หลังจากนันไม่นาน อีกสีสนามทีเหลือก็มีผนู้ าํ กระโดดขึนไป

อย่างรวดเร็ว พร้อมผูท้ า้ ชิงทีกระโดดไล่หลังมาติดๆ การ
ประคองครังใหญ่ได้เปิ ดฉากอย่างเป็ นทางการแล้ว

เย่หยวนอยู่ใต้ลานประลองพร้อมยืนมองทังหกสนามอย่าง
ใจเย็น นอกจากนี เขายังตระหนักทราบถึงจุดแข็งจุดอ่อน
18
 ของคนพวกนีอย่างคราวๆ

อย่างไรก็ตาม,ความแข็งแกร่งของคนพวกนียังมิอาจเป็ นคู่
มือของเย่หยวนได้เลยสักนิด ฉะนันเขาจึงไม่สนใจทีจะขึนท้า
ชิงเช่นกัน

ในขณะนันเอง ร่างของผูท้ า้ ชิงคนหนึงก็กระเด็นออกจาก

สนามไป

นันเป็ นสนามของหลีเทียนผูก้ ล้าทีก้าวขึนมาเป็ นคนแรก เขา

เอาชนะผูท้ า้ ชิงไปได้พร้อมส่งออกสนามโดยตรง

19
 ไม่นานก็มีผทู้ า้ ชิงอีกคนขึนไปใหม่ เพือขึนท้าทายหลีเทียน
ซึงผลทีตามมาคือ,หลีเทียนได้รบั ชัยชนะอีกครัง

ปราศจากผูใ้ ด หลีเทียนยังคงเอาชนะผูท้ า้ ชิงได้อย่างต่อเนือง

เวลาค่อยๆไหลผ่าน การประลองในวันแรกสินสุดลงราวกับ
พริบตาเดียว แม้จะมีบางช่วงทีออกจากน่าเบือจนง่วง
หนาวหาวนอนกันบ้าง

20
 การต่อสูใ้ นวันแรก โดยส่วนใหญ่ยอดฝี มือยังไม่ได้ปรากฏ
กายขึนท้าทาย นีคือสนามของเหล่านักสูร้ ะดับล่างค่อนกลาง
เท่านัน

ไม่ควรมองแค่วา่ ,บางคนสามารถเอาชนะได้ติดต่อกันถือได้
เป็ นยอดฝี มือ ในท้ายทีสุดนี,ความสามารถทีแสดงออกไป
กลับตกเป็ นประโยชน์ของยอดฝี มือทีแท้จริงไปหมดแล้ว

การประลองในวันแรก สิงเดียวทีควรค่าแก่การดูคงมีแต่
ความหล่อเหลาประดุจหยกงามของหยางเหวยเมียว

21
 เขายังคงยืนกอดดาบอยู่เช่นนันตลอดทังวันตังแต่เช้าจรด
เย็น ไม่มีใครกล้าท้าชิงเลยแม้แต่คนเดียว

ยอดฝี มือมักเดียวดายดังหิมะ อย่างทีหลายคนกล่าวไว้จริงๆ

อีกห้าสนามเคียงข้างกําลังต่อสูอ้ ย่างดุเดือด แต่สนามทีเขา

ยืนอยู่กบั โดดเดียวและหนาวเหน็บประดุจกลางหิมะ ราวกับ
ว่าลานประลองของเขาถูกทอดทิงอย่างสมบูรณ์ อัจฉริยะคน
อืนๆไม่มีแม้แต่จะเหลียวมองด้วยซํา

22
เย่หยวนอยากรูอ้ ยากเห็นยิงว่า ในท้ายทีสุดจะมีใครกล้าขึน
ท้าทายหยางเหวยเมียวหรือไม่

เพราะตามกฎระบุไว้วา่ ตราบใดทีไม่มีใครขึนท้าชิงเป็ นเวลา

สองวันติดต่อกัน ผูน้ นจะได้
ั รบั สิทธิเข้าสูร่ อบสุดท้ายโดยตรง

ในวันทีสอง จุดเดือดทีแท้จริงของการประลองก็เริมปะทุขนึ
แล้ว!

23
ทันทีทเริ
ี ม,ได้มีอจั ฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดกระโดด
ขึนมา เพือท้าทายหลีเทียนในบัดดล

แม้วนั แรกจะไม่มีคนแกร่งกล้านัก แต่ก็ตอ้ งยอมรับเลยว่าหลี

เทียนคนนีน่ากลัวไม่ใช่นอ้ ย เขาสามารถเอาชนะผูท้ า้ ชิงยีสิบ
คนติดต่อกัน และยืนหนึงบนลานประลองนีได้อย่างมันคง
จวบจนตอนนี

กระนันเอง,ความแตกต่างระหว่างอาณาจักรอนัตตาขัน
24
 กลางและขันปลายก็คอ่ นข้างใหญ่เกินไปในท้ายทีสุด

ไม่ใช่วา่ หลีเทียนอ่อนแอ แต่หลังจากทนรับมือกว่าร้อย

กระบวนท่า,ความต่างของพลังก็ยิงชัดเจนขึน จนในทีสุดเขา
ก็ไม่สามารถยืดหยัดได้ไหวและพ่ายแพ้ไป

อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดกลายเป็ นผูน้ าํ ของลาน

ประลองนันแทนทันที แต่ก็มีอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดอีก
คนทะยานขึนมาท้าชิงต่อโดยไม่พกั หายใจหายคอ การต่อสู้
ในวันนีเริมปะทุเดือดขึนแล้ว!

25
 ตอนที776 สุดอัปยศ

หลังจากพวกอัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดเริมเคลือน
ไหว การต่อสูก้ ็เริมเข้มข้นในทันที

การทีพวกเขาสามารถยืนหยัดปกป้องตําแหน่งของตนบน
สนามจนสําเร็จได้ในวันแรก นันเป็ นเพราะยอดฝี มือยังไม่
ออกโรง

1
 แต่เมือยอดฝี มือเคลือนไหวแล้วในวันนี อาณาจักรพลังที
อ่อนด้อยกว่าย่อมเสียเปรียบ และไม่นานพวกเขาในวันแรกก็
เริมพ่ายลงทีละคน

ในเวลานีเอง,เซียงห่าวไม่อาจทนต่อไปได้อีกและต้องการ
เคลือนไหวแล้วเช่นกัน เพราะเขาทราบดีวา่ ,หากปล่อยให้
เวลาล่วงเลยไปมากกว่านี เขาจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว

เซียงห่าวกระโดดขึนเพือท้าทายจ้าวสนามคนสุดท้ายทีหลง
เหลือจากเมือวาน ทังสองมีพลังอยู่ทอาณาจั
ี กรอนัตตาระดับ
หกทังคู่ ซึงความแข็งแกร่งของพวกเขาเรียกได้วา่ แทบเสมอ
กัน

2
“น้องเย่,เจ้ายังไม่มีแผนเคลือนไหวในเวลานีใช่ไหม? ดูทา่
สหายจากเมืองรวงข้าวจะขึนไปท้าชิงแล้วเช่นกัน”

มูห่ ยุนกล่าว

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ไม่ใช่วา่ ท่านพีมูเ่ องก็ยงั ไม่คิดลงมือเช่นกัน? ดูเหมือนว่า,

3
 ท่านพีมูจ่ ะมันใจในพลังของตนยิง”

“หุห,ุ เรืองนีต้องยกความดีความชอบให้แก่นอ้ งเย่จริงไหม?

หากไม่ใช่เพราะโอสถอันมหัศจรรย์ของเจ้า ข้าจะมีความมัน
ใจขนาดนีได้อย่างไร”

“โอ้? ท่านพีมู,่ ท่านมันใจว่าตนจะสามารถโดดเด่นในงานนีได้

ไหม?”

4
 มูห่ ยุนกล่าวตอบด้วยรอยยิมอันขมขืนว่า

“ถึงขนาดนัน ข้าจะมีความมันใจได้อย่างไร? ข้ารูส้ กึ เพียงว่า,

เหล่านักสูท้ มาเมื
ี องเย่ในครังนีโดยส่วนใหญ่ ข้าสามารถรับ
มือได้ แต่สาํ หรับเรืองโดดเด่นหรือไม่ขา้ ไร้ซงหลั
ึ กประกัน ขอ
เพียงใส่ทกุ อย่างทีมีกบั การประลองครังนี,แพ้ชนะข้าพึงพอ
ใจแล้ว”

เย่หยวนยิมตอบ และกวาดสายตาหันไปมองเซียงห่าวทียืน
อยู่บนลานประลอง
5
“คิดไม่ถึงเลยว่า คนหยิงยโสเหยียบหัวผูอ้ ืนอย่างเซียงห่าวจะ
ไม่ธรรมดาจริงๆ ดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมสถานการณ์บน
นันได้เป็ นอย่างดี”

ด้วยลักษณะท่าทางอันอวดดีของเซียงห่าวทีปรากฏมาตลอด
ทังวัน ช่างไม่เป็ นทีพอใจแก่ผคู้ นยิง ลืมไปได้เลยสําหรับเย่
หยวน แม้แต่มหู่ ยุนเองก็ไม่ชอบขีหน้าเช่นกัน

แต่ความแข็งแกร่งของเขากลับมิใช่ธรรมดาทัวไปเลย แม้
ระดับพลังของคูต่ อ่ สูบ้ นสนามจะเท่ากัน,แต่เขากลับเอาชนะ
ได้อย่างไม่ยากเย็น

6
เพียงไม่นานร่างเพียงหนึงเดียวได้ยืนตระหง่าน เซียงห่าวก
ลายมาเป็ นจ้าวสนามคนใหม่ ท่าทีของเขาในขณะนีช่างดูมี
ชีวิตชีวาและกระตือรือร้นอย่างมากบนลานประลอง เขาเชิด
ศีรษะกวักมือเรียกทุกคนข้างใต้สนามด้วยสายตาอันเย้ย
หยัน

เป่ ยเหวินเฉียงดึงหน้ายาวด้วยความเคร่งเครียดเมือเห็น
สถานการณ์ และกล่าวว่า

“เจ้าเด็กนีได้ใจเกินไป! พึงชนะได้ครังเดียวกลับหยิงผยองถึง

7
 เพียงนีแล้ว! ด้วยเศษพลังเพียงแค่นน,มั
ั นยังกล้าวางท่า
จริงๆ!”

เย่หยวน,มูห่ ยุนและทีเหลือทังหมด ต่างไม่สามารถกลัน

หัวเราะได้ พร้อมระเบิดขําออกมาอย่างชอบใจเมือได้ยินเป่ ย
เหวินเฉียงกล่าวเช่นนัน

ในอีกด้านหนึง เมือวูเ่ จียนชิงเห็นท่าทางอันหยิงผยองของเซี

ยงห่าว เขาก็อดอยู่เฉยต่อไปไม่ได้ จนต้องเอ่ยปากขึนว่า

8
“เหอะ,พลังแค่มดยังกล้าคํารามเยียงเสือ ดูเหมือนว่าเป่ ยเหวิ
นเฉียงจะไม่เหลือใครทีสามารถใช้งานได้อีกแล้ว! เผิงหยาง,
เจ้าออกไปกวาดขยะนันทิงเพือข้าโดยเร็ว!”

เปิ งหยางตะลึงเล็กน้อยในขณะทีกล่าวถามกลับไปว่า

“ขึนตอนนีจะไม่เร็วเกินไปรึทา่ น?”

9
 วูเ่ จียนชิงกล่าวตอบด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า

“ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า ต่อให้ประลองร้อยรอบเต็มยัง
ไม่เป็ นปั ญหา อย่าได้กงั วลกับเรืองเล็กน้อย ตัวเจ้านันยิง
ใหญ่กว่าทีคิด! และคูต่ อ่ สูข้ องเจ้าก็ไม่ใช่ขยะพวกนีเช่นกัน
แต่เป็ นอัจฉริยะเหล่านันทีเร้นกายอยู่เบืองหน้า! ดังนันกับแค่
กําจัดขยะไม่กีชิน,มันเปลืองกําลังเจ้าสักเท่าไหร่!”

ท่าทางของเผิงหยางแปรเปลียนเป็ นเคร่งขรึมในทันใด แต่

กลับหันไปจับจ้องหยางเหวยเมียวโดยไม่ตงใจ
ั นัยน์ตาของ
เขาคนนันโดดเดียวราวกับหิมะอันว่างเปล่า

10
 หยางเหวยเมียวอาจเป็ นเพียงคูต่ อ่ สูค้ นเดียวทีเขาไม่กล้า
ท้าทาย

จากนัน เผิงหยางดึงสติกลับมาพร้อมกระโดดขึนไปบนลาน
ประลองโดยไม่รรี อ

เมือเห็นเผิงหยางเป็ นผูท้ า้ ชิง สีหน้าของเซียวห่าวก็อิดโรยใน

ทันใด

11
ความแข็งแกร่งของเผิงหยางคนนีน่ากลัวยิง เซียวห่าวมิใช่คู่
มือของอีกฝ่ ายเลย! ในคราแรก,เขาคิดว่า ตนน่าจะยืนหยัด
ได้อีกสักพักบนลานประลอง แต่ใครจะไปรูว้ า่ สหายคนนีกลับ
เล็งเขาเป็ นเป้าหมาย และขึนท้าทายโดยตรงแบบนี

“เจ้าจะลงไปเอง หรือต้องการให้ขา้ ใช้เท้าบดขยีเจ้าตรงนี?”

เผิงหยางกล่าวขึนด้วยท่าทางอันเหยียดหยาม

12
ใบหน้าของเซียงห่าวมืดลงจนกลายเป็ นสีดาํ ชายหนุ่มคนนี
หยิงผยองมากนัก แถมยังหยิงผยองยิงกว่าตัวเขาเสียอีก!

“เจ้าอนัตตาระดับเจ็ดคนนันมิใช่ร?ึ เหอะ แท้จริงแล้วความ

สามารถก็คงอ่อนด้อย,เพียงอาศัยอาณาจักรพลังเป็ นไม้
ประดับ จะบดขยีข้าตรงนี? หากมีปัญญาก็เข้ามา!”

เซียงห่าวสวนด้วยรอยยิมอันเหยียดหยาม

เซียงห่าวมันใจในพลังของตนเองมาก แม้จะไม่สามารถเอา
ชนะเผิงหยางได้ แต่เขาก็ไม่น่าแพ้ขาดลอยเช่นกัน

13
เผิงหยางส่ายหัวอย่างระอา พร้อมถอนหายใจและกล่าวว่า

“ข้าไม่อยากเสียเวลากับพวกขยะเท่าไหร่นกั แต่เมือเจ้าขอ,
ข้าก็จดั ให้!”

เมือกล่าวจบเผิงหยางก็แยกเป็ นสิบแปดร่างในบัดดล!

สีหน้าของเซียงห่าวเปลียนไปในทันที แม้จะใช้จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิจับสัมผัส แต่ก็ยงั ไม่สามารถแยกแยะร่างจริงปลอม
ได้

14
“ไม่จาํ เป็ นต้องเพ่งมองให้เสียเวลา โคลนเน่าอย่างเจ้า,ไร้
ความสามารถแยะความแตกต่างนีได้ ใบหน้าของเจ้าข้าจะ
บดขยีมันให้แหลก!”

เผิงหยางกล่าวอย่างเฉยเมย

ยังไม่ทนั สินเสียงดี สิบแปดร่างเผิงหยางโถมเข้าใส่เซียวห่า

วโดยตรง

15
 เพียงเผิงหยางหนึงเดียวก็ยากเกินจัดการแล้ว แต่นีโจมตี
พร้อมกันสิบแปดคน?

เซียงห่าวกระทืบเท้าอย่างเดือดดาล ต่อหน้าต่อตาร่างทังสิบ
แปดกลับดูไม่ตา่ งแม้สกั นิด พร้อมถูกรัวกระบวนท่าใส่ไม่ยงั
มือ จนในไม่ชา้ ,เขาก็ไม่สามารถต้านไหวอีกต่อไป

บูมมม!

16
หนึงเท้าของเผิงหยางตรงหน้าเตะยอดอกของเซียงห่าวกระ
เด็นออกไป พร้อมเดินเข้ามาและใช้เท้าเหยียบกลางอกไม่ให้
อีกฝ่ ายลุก

“อ๊อก! ขะ-ข้า…ข้าขอยอม…”

เซียงห่าวคาดไม่ถึงเลยว่า ความแข็งแกร่งระหว่างทังสองจะ
ต่างกันเพียงนี เสียวอึดใจสถานการณ์กลับพลิกตาลาปั ด

17
แต่ในขณะทีเซียงห่าวกําลังจะขอยอมแพ้ ยังไม่ทนั พูดจบเท้า
ของเผิงหยางกลับเพิมแรงบดขยีกลางอกแน่น จนเซียงห่า
วพูดไม่ได้หายใจไม่ออก

“ห่ะ? เจ้ากําลังกล่าวอันใด? ข้าไม่ได้ยิน?”

เผิงหยางกล่าวขึน และค่อยๆใช้เท้าบดกระดูกซีโครงของอีก
ฝ่ ายอย่างเลือดเย็น

18
 “อ๊า… ขะ-ข้าขอ…อ๊อกก!!”

เซียงห่าวในตอนนีหวังแค่กล่าวสามคําว่า‘ขอยอมแพ้’ แต่
เผิงหยางกลับไม่ยอมให้เป็ นเช่นนันพร้อมยกฝ่ าเท้ากระทืบ
อกอีกฝ่ ายอย่างแรง จนต้องกระอักเลือดคําโตแทนคําพูด

“ไร้ยางอายเกินไป! นีมันรังแกกันชัดๆ!”

19
 เป่ ยเหวินเฉียงคํารามขึนด้วยความโกรธอย่างทีสุด การ
กระทําเช่นนีของเผิงหยาง ราวกับวูเ่ จียนชิงตบหน้าก็ไม่ปาน!

ทีแห่งนีมีเจ้าเมืองมากมายรายล้อม ทุกคนต่างหักเหลียมชิง
พริบด้วยเล่ห ์

แม้จะไม่ได้เสียหน้าโดยตรง แต่การกระทําเช่นนีทุกคนกลับ
เห็นเป็ นประจักษ์

เมือวูเ่ จียนชิงเห็นเซียงห่าวนอนโทรมราวกับขอทาน เขาก็

20
 ระเบิดเสียงหัวเราะลันอย่างสุขใจและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป่ ยเหวินเฉียงมันเอากองขยะมาลงแข่งชัดๆ!

อนัตตาระดับหก? ขนาดขอยอมแพ้ยงั ทําไม่ได้ สวะสินดี!”

ในเวลานันเอง ได้มีเจ้าเมืองคนอืนๆทีมีสมั พันธ์อนั ดีกบั วู่

เจียนชิงเข้ามาแสดงความยินดี

ความแข็งแกร่งของเผิงหยางเป็ นทีประจักษ์ชดั ต่อสายตาทุก

คนแล้ว แถมยังมีพลังสูงถึงอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดในวัย
แค่นี สิทธิตรงหน้าคงไม่เกินมือเขาอย่างแน่นอน

21
“ท่านเจ้าเมืองวู่ ขอแสดงความยินดีดว้ ย! พลังของเผิงหยาง
คนนีอาจกลายเป็ นอันดับหนึง ภายใต้หยางเหวยเมียวแน่
นอน ส่วนเรืองสิทธิมีหรือจะชวดไป!”

วูเ่ จียนชิงกล่าวตอบถ่อมตัวเป็ นมารยาท แต่ใบหน้ายัง

ปรากฏความพึงพอใจอย่างชัดเจน

ด้วยฝี มือของเผิงหยางได้ทาํ ให้ใบหน้าของเขาอยู่สงู ยิงขึนอีก

22
 ไป

ในขณะนีเซียงห่าวยังคงพยายามดินรนภายใต้ฝ่าเท้าของ
เผิงหยางอยู่ จนตอนนีแม้แต่จะออกเสียงสามคําอย่าง‘ขอ
ยอมแพ้’ เขาก็ยงั ไม่สามารถทําได้

เผิงหยางมีเจตนาบดขยีศักดิศรีและสร้างความอัปยศต่อเซี
ยงห่าวอย่างชัดเจน ดังนันเขาจึงไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ ายเอ่ย
ยอมแพ้ได้โดยง่าย

23
ตามกฎของการประลอง หากไม่ตะโกนยอมแพ้ออกมา หรือ
ร่วงจากลานประลอง นันถือว่าการประลองยังไม่สินสุด

“เผิงหยางคนนีกลันแกล้งผูอ้ ืนจนเกินไป! เป็ นทีประจักษ์แล้ว

ว่า เซียงห่าวต้องการขอยอมแพ้ แต่เขากลับไม่ยอม และ
ปล่อยให้ดนทุ
ิ รนทุรายต่อไปทังอย่างนัน!”

ถึงแม้วา่ มูห่ ยุนจะไม่ชอบขีหน้าเซียงห่าว แต่การกระทําอันไร้

มนุษยธรรมแบบนี ตัวเขาไม่สามารถทนดูได้จริงๆ

24
 ทว่าทันใดนัน,มูห่ ยุนก็รูส้ กึ ราวกับสายลมกระชากพัด
โฉบออกไป เพียงพริบตา,ร่างของเย่หยวนทีอยู่ขา้ งๆก็หาย
วับในทันที!

25
 ตอนที777 มันลูบคมข้ าผิดส่วน

“ดูเร็ว! มีใครบางทนดูไม่ได้และกําลังพุง่ ไปขึนลานประลอง!”

“เจ้านันปั ญญาอ่อนรึไง? ในระหว่างการต่อสู,้ ลานประลอง

จะถูกค่ายกลปกป้องห่อหุม้ ไว้อยู่ ในเมือตอนนีมันยังไม่เปิ ด,
แล้วเขาจะเข้าไปได้อย่างไร?”

1
“นัน…เด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า? สงสัยเด็กเกิน
จะทนดูอะไรแบบนีได้กระมังจึงบันดาลโทสะพุง่ เข้าไปโง่ๆ?”

ร่างของเย่หยวนค่อยๆปรากฏชัดประจักษ์แก่ทกุ สายตา แต่

สายตาเหล่านันกลับเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

แน่นอนว่าคนเหล่านีรูส้ กึ ไม่เหมาะสมยิงต่อการกระทําอัน
โหดเหียมของเผิงหยาง ทีกําลังบดขยีศักดิศรีของเซียงห่าว

2
แต่ความแข็งแกร่งของเผิงหยางก็เป็ นของจริง ดังนันแม้เขา
จะไร้มนุษยธรรมเพียงใด แต่ก็ไม่มีใครกล้าทําอะไรเขาแน่
นอน

นอกจากนี,เซียงห่าวยังแกว่งเท้าหาเสียนเองอีกด้วย ก่อน
หน้านี,ลักษณะท่าทางของเขาหยิงผยองเกินไปจริงๆจนทํา
ให้คนอืนๆรูส้ กึ รังเกียจ

โลกแห่งการต่อสูเ้ ป็ นเช่นนีเสมอ ในความคิดของทุกคนย่อม

เข้าใจความจริงของนีดีวา่ ผูแ้ ข็งแกร่งมักรังแกผูอ้ ่อนแอกว่า
เสมอ และนีคือสิงทีควรจะเป็ น

3
 แล้วใครขอให้เกิดมาอ่อนแอกันล่ะ!

หากมีความสามารถก็จงบ่มเพาะพลังฝึ กฝนอย่างสุดกําลัง มิ
ฉะนัน,หากอ่อนแอและยังปากเก่ง ผลลัพธ์ทได้
ี ยอมเป็ นเช่น
นีกันแทนทุกคน!

เซียงห่าวคนนี,เตรียมรับความอัปยศทีต้องจดจําไปชัวชีวิตได้
เลย!

4
อย่างไรก็ตามสายตาและใบหน้าอันหยามเหยียดของทุกคน
พลันต้องกลายเป็ นตกตะลึงในทันใด!

เย่หยวนทัลวงผ่านค่ายกลปกป้องอันแข็งแกร่ง และเข้าสู่
ลานประลองได้อย่างง่ายดาย!

เผิงหยางดักจับการมาของเย่หยวนได้ในอึดใจ แต่เขาก็ยงั คง

5
เหมือนคนอืนๆ,ทุกคนล้วนมองเย่หยวนเป็ นดังคนโง่ เขาเงย
มองเย่หยวนกระโดดเข้ามาแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง พร้อม
รอยยิมอันเหยียดเย้ยประดับกลางใบหน้า

แต่เสียวจังหวะทีเย่หยวนทะลวงค่ายกลเข้ามาได้ รอยยิมนัน
กลับถูกตรึงแข็งด้วยความกลัวอย่างลับๆ

“โห,ผ่านค่ายกลปกป้องเข้ามาได้? คงเป็ นเจ้าหนูอาณาจักร

เคียงสวรรค์ทมีี อะไรดีอยู่บา้ ง? หึห…
ึ กรงเล็บมังกร!”

เผิงหยางฟื นสติอย่างรวดเร็ว พร้อมเปิ ดฉากโจมตีโดยไม่พิรี

พิไรใดๆด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น
6
เบืองหน้าปรากฏ แต่ละนิวมือของเขาก่อเกิดปราณรูปธรรม
เป็ นทรงกรงเล็บมังกร พร้อมพุง่ เข้าใส่เย่หยวนหวังตะปบ
อย่างไร้ปราณี!

พลังของกรงเล็บนีมากเกินพอทีจะจัดการกับอาณาจักร
อนัตตาระดับหก ยิงเป็ นนักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ายิง
ไม่ตอ้ งพูดถึงเลย!

แต่ทนั ใดนัน,ต่อหน้าต่อหน้าเผิงหยางกลับพร่ามัวฉับพลัน เย่

หยวนตรงหน้ากลับกลายเป็ นเก้าคนในพริบตา!

7
 กรงเล็บมังกรโจมตีพลาดเป้า!

“หึ! แสดงทักษะเด็กเล่นต่อหน้ายอดฝี มือ!”

เผิงหยางสบถอย่างเย็นชา ก่อนพุง่ เข้าใส่อีกครังด้วยกรงเล็บ

มังกรในมือ พร้อมฉีกกระชากทังเก้าร่างของเย่หยวนจนสูญ
สลายในพริบตา!

8
 วูบบบ!

ภาพฉากตรงหน้าเผิงหยางพร่ามัวอีกครา ร่างทังเก้าทีควร
สูญสลายทว่ายังคงอยู่ แถมยังเพิมความเร็วสูงขึนและสูงขึน
ต่อเนือง ทังเก้าร่างกระโดดไปมาอย่างว่องไวดุจกระต่ายป่ า!

บูม! บูม! บูม!

9
หนึงคูเ่ ท้าแตะยอดอกจนเผิงหยางล้มกลิง คูเ่ ท้าสอง…คูเ่ ท้า
สาม…คูเ่ ท้าสี…จวบจนคูเ่ ท้าทีเก้าล้วนเข้ากระทืบใบหน้า
ของเผิงหยางไม่ยงั

“อ๊อก…”

10
 เมือทุกคนเห็นทังเก้าร่างเก้าคูเ่ ท้ากระหนําซัดอีกฝ่ ายที
หมอบอยู่ไม่หยุด ทัวทังอัฒจรรย์ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างหัก
ห้ามไม่ไหว

“ไอ้ขยะ,แกกําลังติดพันความตาย!”

เผิงหยางกัดฟั นแน่นและระเบิดพลังออกมา เพือปั ดเป่ าร่าง

ทังเก้าให้ถอยห่าง พร้อมลุกขึนตังหลักอีกครัง

11
เย่หยวนหยักไหล่ตอบอย่างไม่แยแส และเดินเข้าไปผยุงเซียง
ห่าวทีถูกอีกฝ่ ายทรมานหนักจนใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดสด

“ยอมแพ้เถอะ หนีครานี,เดียวข้าตามเก็บจากเจ้าทีหลัง”

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิง

ปั จจุบนั ,ใบหน้าของเซียงห่าวดูสลดลงอย่างมาก แต่ในขณะ

เดียวกัน เขาก็รูส้ กึ สมเพชภายในตัว ทว่าหากเทียบกับการ

12
 กระทําอันโหดเหียมของเผิงหยางเมือครู ่ นีไม่นบั ว่าอัปยศ
เท่าไหร่นกั

เซียงห่าวเงยศีรษะมองเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ เขา
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า,คนทีจะมาช่วยตนในสถานการณ์อปั ยศ
เช่นนี กลับเป็ นคนทีเขาดูถกู เหยียดหยามมาตลอด

เย่หยวนไม่ควรยืนมือเข้ามาช่วยคนไร้สาระอย่างเขาเลยด้วย
ซํา

แต่ในความเป็ นจริง,เขากลับรุกหน้าออกมา พร้อมช่วยกูค้ ืน

ศักดิศรีทแตกยั
ี บ
13
ไม่รูต้ งแต่
ั เมือใด,รอบดวงตาคูน่ นของเซี
ั ยงห่าวก็เห่อร้อนขึน
พร้อมนําตาความซาบซึงทีเข้าบดบังวิสยั ทัศน์ของเขาจนมัว
หมอง

ในเวลานี เย่หยวนกําลังพยุงเขาเข้าในมุมหนึงของลาน
ประลอง ตราชังดีชวภายในใจของเขายั
ั งไม่อาจย้ายฝังได้
อย่างไร?

14
 “เจ้า…เจ้าช่วยข้าทําไม?”

เซียงห่าสําลักนําตาเล็กน้อย ก่อนกล่าวขึนอย่างมีความสุข

เย่หยวนกล่าวอย่างเรียบนิงว่า

“ง่ายมาก มันลูบคมข้าผิดส่วน!”

15
 พวกทีชอบเหยียบยําศักดิศรีผอู้ ืน ยากเกินเฝ้ามอง

ไม่วา่ แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ ทุกคนย่อมเคารพในศักดิศรีตน

เองทังสิน การเป็ นคนทีแข็งแกร่งกว่า หาใช่วา่ จะเหยียบยํา
ศักดิศรีผอู้ ืนเล่นไม่!

เย่หยวนเคยมีประสบเหตุการณ์เช่นนีมาก่อน ดูถกู และ

เหยียดหยามทุกชีวิตใต้แผ่นฟ้า เอาเปรียบผูค้ นทีอ่อนแอกว่า
ด้วยความแข็งแกร่งทีตนมี

16
การกระทําอันไร้มนุษยธรรมของเผิงหยาง พลันให้เย่หยวน
นึกถึง จ้าวเทียนหยินโดยไม่รูต้ วั

ไร้เทียมทาน มิได้หมายความว่าเราจะสามารถรังแกคนอืน
ยังไงก็ได้

ดังนันเย่หยวนทีได้เห็น,จึงโกรธเกรียวอย่างมาก!

ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน เซียงห่าวก็ยงั อยู่ภายใต้การปกครอง

17
 ของเป่ ยเหวินเฉียง ดังนัน เขาก็ยงั ถือเป็ นพวกเดียวกัน

เซียงห่าวต้องรูส้ กึ อับอายเพียงใด เผิงหยางจักต้องรูส้ กึ แบบ

นัน คิดบดขยีใบหน้าผูอ้ ืนให้แหลก,พึงมองใบหน้าตนเองให้ดี
เพราะมันก็จะแหลกเช่นกัน

“ขะ-ขอบคุณจริงๆ!”

หัวใจของเซียงห่าวสันสะท้านด้วยความซาบซึงสุดพรรณนา

18
ทัศนคติทงหมดของเขาต่
ั อเย่หยวนก่อนหน้าได้สลายอย่าง
ไม่มีวนั หวนคืน

ปั จจุบนั ,สายตาทีเซียงห่าวจับจ้องเย่หยวนมันเปี ยมไปด้วย

ความกตัญ ู

“แทนทีจะขอบคุณข้า เหตุใดถึงไม่เอาเวลาไปบ่มเพาะฝึ กฝน

ให้แข็งแกร่งยิงขึน อยากให้ภาพฉากเช่นนีเกิดขึนอีกครังรึ?
หากไม่ ก็จงแกร่งกล้ายิงกว่าวันนี!”

เย่หยวนกล่าวขึน

19
ครานีหัวใจของเซียงห่าวกลับสันสะท้านหนักเมือได้ยิน สาย
ตาอันอ่อนแอในคราแรกกลับเริมแข็งกร้าวขึนอีกครัง ตอนนี
เขาค้นพบเป้าหมายใหม่แล้ว…เป้าหมายอันแรงกล้าทีนําพา
เขาไปสูค่ วามแข็งแกร่งอีกระดับ!

เขาหันกลับไปมองเผิงหยางพร้อมผสานมือกล่าวว่า

“ทักษะเมือครูข่ องเจ้าแข็งแกร่งน่านับถือ! ความประทับใจใน

ครานี,เซียงห่าวได้สลักจําไว้หมดแล้ว! วันนีขอยอมแพ้แก่
20
 โดยดี! แต่วนั หน้า,ข้าจักต้องขอคําชีแนะจากเจ้าอีกครังแน่
นอน!”

เผิงห่าวกล่าวสวนอย่างเหยียดหยามว่า

“เหอะ,ข้าไม่รูห้ รอกวาเจ้ากําลังกล่าวอันใด! แต่ความห่างชัน

ในด้านความแข็งแกร่งมิอาจนําสิงใดมาชดเชยได้! ยิงเวลา
ผ่านไป,ความแตกต่างระหว่างเรายิงกว้างขึนเรือยๆ!”

21
ในคราวนีเซียงห่าวไม่กล่าวใดๆตอบโต้ เขาเพียงยิมและเดิน
ลงลานประลองจากไป

ทุกคนในทีนีสามารถบอกได้เลยว่า คําพูดของเย่หยวน
สามารถเปลียนเขาได้จริงๆ

เย่หยวนกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

22
“ไม่มีสงใดมาชดเชยได้
ิ ? แต่พรแสวงนันสามารถ! ความขยัน
หมันเพียร,หน้าสูด้ ินหลังสูฟ้ า้ สักวันย่อมต้องชนะ! เมือผูค้ น
มีแรงผลักดัน,พวกเขามักปะทุศกั ยภาพอันคาดไม่ถึงออก
มา”

เผิงหยางมองเย่หยวนและกล่าวด้วยรอยยิมเหยียดว่า

“เจ้าไม่ตอ้ งกังวลเรืองของคนอืน จงห่วงตนเองเป็ นดีทสุี ด!

ขยะอย่างแกกลับกล้ายัวโทสะของข้าผูน้ ีจริงๆ ดังนัน…
ผลลัพธ์ของแกจะต้องน่าสังเวชยิงกว่าขยะเมือครูเ่ สียอีก!”

23
เย่หยวนกวาดตามองเผิงหยางอยู่รอบหนึงก่อนจะยิมเหยียด
ออกมา พร้อมกระดิกนิวเรียกอีกฝ่ ายให้เชิงท้าทาย เป็ นที
ชัดเจนว่า,เย่หยวนจงใจดูถกู อีกฝ่ ายอย่างแรง

เมือเห็นฉากนีวูเ่ จียนชิงทีมองอยู่ขา้ งใต้สนามก็หวั เราะขึน

และกล่าว่า

“ช่างเด็กโง่อย่างแท้จริง กลับกล้ายัวยุเผิงหยางโดยตรงเช่นนี
คงคิดใช่ไหมว่าอาศัยอาณาจักรพลังเพียงแค่นน,ก็
ั สามารถ
24
โค่นอีกฝ่ ายได้? เมือครู,่ เผิงหยางยังใช้พลังไม่ถึงสามจากสิบ
ส่วนด้วยซํา พลังของผิงหยางทีโมโหถึงขีดสุด ข้าอยากจะ
เห็นสภาพของไอ้เด็กโง่นนหลั
ั งจากนีเสียจริง ว่าเป็ นอย่าง
ไร?”

“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านันมัน
ปั ญญาอ่อนสินดี! มันกล้ายัวยุคตู่ อ่ สูอ้ นั ทรงพลังขนาดนัน
จริงๆ! แม้ความแข็งแกร่งของเด็กนันจะไม่แย่ แต่ประมาท
เช่นนี,มักศพไม่สวยทุกราย!”

25
“เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนีค่อนข้างลําลึกเกิน
หยังถึง เขาสามารถทะลวงค่ายกลปกป้องเข้าสูล่ านประลอง
ได้โดยตรง กระนันเอง,ทีเผิงหยางถูกเด็กนันซัดเมือครู ่ ทัง
หมดคงเป็ นเพราะอีกฝ่ ายยังไม่ทนั ตังตัวจริงหรือไม่?”

“เผิงหยางคนนีแข็งแกร่งอย่างมาก เมือครูค่ งเป็ นความ

ประมาท นันยังไม่ใช่พลังทังหมดของเขา แต่ขา้ รูส้ กึ ได้เลย
ว่า,ความแข็งแกร่งของเขาเหนือชันกว่านักสูอ้ าณาจักร
อนัตตาระดับเจ็ดทัวไปมาก!”

26
แม้เย่หยวนจะประสบความสําเร็จทีฝากรอยเท้าประทับหน้า
อีกฝ่ ายได้ แต่นนยั
ั งไม่อาจปรับเปลียนทัศนคติของผูต้ อ่ ทีมี
ต่อเย่หยวนได้ ในท้ายทีสุดนีความแตกต่างระหว่างพลังก็ยงั
กว้างเกินไป!

ยิงไปกว่านัน เมือดูจากการสําแดงพลังของเผิงหยางก่อน
หน้า แม้นนยั
ั งไม่ใช่พลังทังหมด แต่มนั ก็แข็งแกร่งยิงกว่า
อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดทัวไปมากแล้ว

ไม่ใช่เพราะเซียงห่าวอ่อนแอจนเกินไป หากเป็ นอัจฉริยะ

27
อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดคนอืน,หากต้องการคว้าชัยชนะ
จากเขา ก็เล่นหืดขึนคอเช่นกัน

แต่เผิงหยางผูน้ นกลั
ั บเอาชนะได้อย่างง่ายดาย แถมยังเหนือ
กว่าจนเหยียบยําอีกฝ่ ายได้อย่างตามใจชอบ

เห็นได้ชดั ว่า ความแข็งแกร่งและพลังการต่อสูข้ องเผิงหยาง

คนนีทรงอนุภาพอย่างมาก

28
ในปั จจุบนั พวกเขาล้วนสงสัยยิงว่า เผิงหยางจะใช้วิธีใดเพือ
สร้างความเสือมเสียให้แก่เย่หยวนกัน

29
 ตอนที778 รอยเท้ าขนาดใหญ่

“ไอ้ขยะตําตม!”

โทสะของเผิงหยางพุง่ ทะยานถึงขีดสุดโดยเย่หยวนทียัวยุ
กระบียาวปรากฏขึนภายในมือทันที

พลังปราณปะทุขนอย่
ึ างเดือดดาล และพลังนีแผ่กระจายจน
ปกคลุมทัวลานประลองในพริบตา

1
 แท้จริงแล้วทีเขาทําเช่นนี ก็เพือต้องการขโมยพลังปราณ
ธรรมชาติรอบตัวเย่หยวนมาเป็ นของตน!

นีคือจุดเด่นอันทรงพลังของนักสูอ้ าณาจักรอนัตตา พวกเขา

สามารถควบคุมพลังปราณในร่างให้กระจายออกไปและดึง
พลังปราณธรรมชาติจากภายนอกมาใช้ได้อย่างไม่จาํ กัด
ขอบเขต

หากกล่าวถึงเรืองนี จุดเสียเปรียบทีสุดเมืออยู่ตอ่ หน้านักสู้

อาณาจักรอนัตตา ก็คือการถูกปล้นชิงพลังปราณโดยรอบทัง
หมดไป!

ความสามารถในการควบคุมพลังปราณธรรมชาติของใคร
เหนือกว่า ผูน้ นย่
ั อมถูกไพ่ในมือเหนือกว่าเช่นกัน และนํามา
2
 ซึงชัยชนะหลังจากนัน

เป็ นทีชัดเจนว่า นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าเสียเปรียบ
เกินไป

นักสูท้ ไร้
ี ซงพลั
ึ งปราณ ก็เท่ากับทหารออกรบตัวเปล่า

“นีเป็ นการต่อสูอ้ ยู่ฝ่ายเดียวอย่างไม่ตอ้ งสงสัย การเคลือน

ไหวนีของเผิงหยางช่างโหดร้ายยิง เด็กนันทีไม่เหลืออะไร

3
 เลย…คงรําไห้อยู่ในใจแล้วกระมัง?”

“เด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า เผชิญหน้ากับ
อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ด เป็ นสถานการณ์ทรัี งแก
กันชัดๆ หากปราศจากพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และ
ปฐพี แล้วนักสูอ้ ย่างเราๆจะโจมตีได้อย่างไร? ไม่ตอ้ งหวังถึง
วรยุทธการต่อสูอ้ นั ทรงพลังเลย แม้แต่วรยุทธเคลือนทียังใช้
ได้หรือไม่ก็มิทราบ?”

“เว้นเสียว่าความเข้าใจต่อแนวคิดของเด็กนันจะลึกลํา เหนือ
4
เผิงหยางไปหลายขุม หากอาศัยแนวคิดอันทรงพลังล่ะก็,อาจ
หลุดจากพัฒนาการของเผิงหยาง และดึงพลังปราณ
ธรรมชาติกลับมาใช้ได้ดงั เดิม ทว่า…แนวคิดแห่งกระบีของ
เผิงหยางเองก็ไม่ไกลจากอริยะถ่องแท้แล้วใช่ไหม?”

“จิตสังหารแห่งกระบีของเผิงหยางน่ากลัวยิงยวด สิงนันทํา
ให้นกั สูท้ อยู
ี ่ภายใต้สนามยังต้องเย็นยะเยือกเสียวสันหลังไป
ตามๆกัน ขนาดยังไม่แสดงจิตสังหารแห่งกระบีออกมายังทํา
ได้ขนาดนี เขาทีถูกยัวโทสะ เด็กนัน…”

5
หากต้องการจะเอาชนะเผิงหยุน จําต้องพึงพาแนวคิดทีเหนือ
กว่า แต่นนก็
ั เป็ นไปไม่ได้เช่นกัน!

แม้แต่หยางเหวยเมียวก็ยงั ไม่สามารถทําได้!

ถ้าหยางเหวยเมียวเปนแค่นกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั า
ระดับเจ็ด มันเป็ นไปไม่ได้เลยทีเขาจะเป็ นคูม่ ือของเผิงหยาง
ได้

6
“ไร้ซงพลั
ึ งปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์และปฐพีเช่นนี ข้าขอ
ดูหน่อยว่า,แกยังมันใจได้อย่างเมือครูอ่ ีกหรือไม่! กระบีอัสดง
คลัง!”

ต่อหน้าเย่หยวน,เผิงหยางไม่คิดป้องกันตัวใดๆ

แม้วา่ ฝ่ าเท้าหลายสิบก่อนหน้าทีซัดเข้าหน้า กระทังเขายัง

คาดไม่ถึง แต่มนั ก็เพียงพอทีจะพิสจู น์แล้วว่า,เย่หยวนไม่ใช่
นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทีแข็งแกร่งพอทัดเทียมตัว
เขาได้

มิฉะนัน,หลายสิบเท้าก่อนหน้าทีประเคนถึงหน้าคงทําให้เขา
บาดเจ็บสาหัสนานแล้ว ดังนันเย่หยวนอ่อนแอเกินไปทีจะทํา
อะไรเขาได้

7
เป้าหมายของเผิงหยาง เขาไม่คิดทีจะหยุดอยู่ทเมื
ี องเย่เล็กๆ
แห่งนีแน่นอน!

เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านันถึงจะมีความสามารถ
อยู่บา้ ง แต่สดุ ท้ายมันก็ไม่ใช่คมู่ ือของเผิงหยางคนนีอยู่ดี

จิตสังหารแห่งกระบีกวาดล้างโถมเข้าใส่เย่หยวนอย่างบ้า
คลัง กระทังท้องนภายังถูกจิตสังหารนีกลืนกินจนมืดมิด!
8
 “เย่หยวนระวัง!”

เซียงห่าวทีอยู่ดา้ นหลังกํามือแน่นพร้อมตะโกนออกไปด้วย
ความตกใจ

เมือเห็นจิตสังหารแห่งกระบีนี เซียงห่าวก็แตกฉานแล้วว่า
ความแตกต่างระหว่างเขาและเผิงหยางมันยอดเยียมเพียง
ใด!

9
มันเป็ นความแตกต่างทีไม่สามารถทดแทนได้เพียงการฝึ กฝน
เล็กๆน้อยๆ แถมระยะห่างในแง่แนวคิดก็ยิงทําให้ความห่าง
ชันระหว่างทังสองกว้างใหญ่กว่าเดิม!

แม้กระทังหยางเหวยเมียวผูโ้ ดดเดียวกลางหิมะแห่งความ
เปล่าเปลียว ยังต้องลืมตาขึนเพือรับชมทังสองในเวลานีเช่น
กัน

เห็นได้ชดั ว่าคมกระบีของเผิงหยางทําให้เขาตกใจได้เล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังเด็กหนุ่มตัว
10
 น้อยอีกคนมากกว่า

สิงทีเขาต้องการเห็นมากทีสุดคือ พลังของเย่หยวนแท้จริง
เป็ นอย่างไร

เขาต้องการยืนยันว่า ความรูส้ กึ ของตนในครานัน มันไม่ผิด!

ความสําเร็จในเส้นทางแห่งดาบของเย่หยวนน่ากลัวมาก
จริงๆ!

11
 อย่างไรก็ตาม เย่หยวนกลับต้องทําให้เขาผิดหวัง

ในเสียวอึดใจนันเอง รัศมีพลังของเย่หยวนก็พวยพุง่ จนบรรลุ

จุดสูงสุด! พลังมังกรแท้จริงปะทุขนทะยานฉี
ึ กฟ้าเสียดเมฆา
ในทันใด!

ซึงในเวลาเดียวกัน คลืนความร้อนระอุได้ระเบิดออกมาอย่าง
รุนแรง ประหนึงระเบิดเพลิงสุรยิ ะหาไม่เกินจริง สองสุดขัว
พลังเปลวเพลิงและมังกรได้เข้าผสานกันภายใต้ทกุ สายตาที
12
 จับจ้อง

“กระบวนเพลิงมังกรสังหาร!”

มังกรมหึมาสีเพลิงแดงคํารามลันผงาดขึนอย่างองอาจ
พร้อมพุง่ ปะทะจิตสังหารแห่งกระบีตรงหน้า

สีหน้าของทุกคนเปลียนไปแทบจะในทันที พวกเขาไม่อาจ
จินตนาการได้เลยว่า อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเจ็ด
จะสามารถต่อกรกับ อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดได้จริงๆ!

13
จุดแข็งอันทรงพลังของอาณาจักรอนัตตากลายเป็ นของเด็ก
เล่นในทันที เมืออยู่ตอ่ หน้ากระบวนเพลิงมังกรสังหาร!

ไม่วา่ จะเป็ นพลังมังกรแท้จริงหรือสัจธรรมแท้จริงแห่งไฟ

พวกมันก็สามารถบดขยีจุดแข็งนีของอาณาจักรอนัตตาได้
อย่างง่ายดาย!

บูมมม!

14
มังกรมหึมาสีเพลิงแดงกวาดล้างคมกระบีจนสิน พร้อมเข้า
กลืนกินร่างของเผิงหยางอย่างไร้เมตตา

“อ๊ากกก!”

ร่างของเผิงหยางบินละล่องไร้ควบคุม พร้อมตกกระแทกพืน
อย่างแรง

คลืนความตกตะลึงซัดเข้าใส่ฝงู ชนจนเงียบกริบไปครูห่ นึง

ร่างของเผิงหยางกระเด็นออกไปจนนอนโทรมอยู่ขา้ งขอบ
สนามแล้ว และอีกนิดเดียวเขาก็รว่ งลงจากลานประลองแล้ว

15
ค่ายกลปกป้องนีแบ่งแยกลานประลองกับภายนอกได้ราวกับ
ตัดขาดจากกัน ซึงกลไกการทํางานของมันคือ อนุญาตให้คน
ในออกและไม่อนุญาตให้คนนอกเข้า

แน่นอนว่าฝูงชนทีดูอยู่ภายนอกย่อมไม่สามารถข้างไปข้าง
ในได้ และจะไม่โดนลูกหลงใดๆจากข้างในเช่นกัน

หากเผิงหยางหมดสติทรงตัวไม่อยู่ เขาได้ตกสนามพ่ายลงแน่
16
 นอน!

แต่น่าเศร้าทีเขายังครองสติได้อยู่ เผิงหยางกัดฟั นแน่นและ

ค่อยๆพยุงร่างขึนอย่างแสนยากลําบาก และในทีสุดสองเท้า
ก็ยืนหยัดได้มนคงบนลานประลอง
ั

“ถุยยย…”

เผิงหยางถ่มนําลายอย่างแรงด้วยความโกรธ ก่อนจะ

17
 พยายามปรับลมหายใจของตนอย่างเงียบๆ

หากเขาร่วงลงไปจริงๆ มันคงน่าขายหน้ายิง

“โอ้…”

ทว่าคลืนความตกตะลึงลูกเก่ายังไม่ทนั จาง คลืนความตก

ตะลึงยิงกว่าลูกใหม่ได้โถมใส่ฝงู ชนอย่างต่อเนือง! ในทันที
ทันใดทีเผิงหยางพึงลุกขึนได้,จู่ๆเบืองหน้ากลับมีเงาฝ่ าเท้า

18
ขนาดใหญ่ชชู นั ปรากฏขึนต่อหน้า และเงาฝ่ าเท้านันก็ขยาย
ใหญ่ขนเรื
ึ อยๆ!

บูมมม!

ร่างของเผิงหยางหมุนเคว้งกระเด็นออกนอกสนามโดยตรง
และด้วยแรงถีบยอดหน้านัน,มันทําให้เขากลิงออกไปไกลอีก
หลายตลบ

19
เย่หยวนมาถึงตรงหน้าเผิงหยางทีพึงทรงตัวขึนได้ พร้อมยก
ฝ่ าเท้าซัดหน้าอีกฝ่ ายอย่างไร้ความปราณี

“พร๊วดด อ๊อกก…”

เสียงพูดคุยดังระงาวลันขึนทัวอัฒจรรย์ การกระทํานีของเย่
หยวนได้กระตุน้ เสียงฮือฮาจากฝูงชนโดยรอบในทันที

20
 โดยเฉพาะอย่างยิงกับเซียงห่าว มันราวกับว่าเขาได้ระบาย
ความแค้นภายในใจ!

ถูกถีบยอดหน้าส่งลงสนามเช่นนี แม้ไม่ตอ้ งกล่าวก็รูว้ า่ อัปยศ

เพียงใด

ก่อนหน้านีเผิงหยางจงใจสร้างบดขยีศักดิศรีและความอัปยศ
ต่อเขา

ในตอนนีกลับเป็ นเผิงหยางเองทีเป็ นฝ่ ายถูกเหยียบยําโดยเย่

21
 หยวน

เวรกรรมตามทันเร็วจริงๆ!

สหายเย่หยวนคนนีเป็ นผูท้ วงคืนความยุติธรรมอย่างแท้จริง

เขายืนมือเข้าช่วยเหลือ แถมยังสามารถเอาคืนได้ในทันควัน!

เซียงห่าวคาดไม่ถึงจริงๆว่า ความแข็งแกร่งของเย่หยวนจะ
น่าเกรงขามถึงขนาดนี เมือนึกย้อนกลับไป,เขาคิดมาตลอด

22
เลยว่า เย่หยวนเป็ นแค่เด็กขีอวดและหยิงยโสคนหนึงเท่านัน

ทว่าเมือมองดูในตอนนี กลับเป็ นตัวเขาเองทีน่ารังเกียจเกิน

ให้อภัยอย่างแท้จริง!

นักสูป้ ราศจากพลังปราณ แต่ก็ยงั ต่อสูไ้ ด้ดว้ ยมือเท้า!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน,เจ้าทําได้ดีมาก! สะใจจริงๆ! ใครทีว่า

อยากให้เหยียบหน้าคนอืน? เอ๋า…เหตุใดถึงยกตีนเหยียบ

23
 หน้าตัวเองเสียนี? ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เป่ ยเหวินเฉียงตะโกนขึนพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะลัน

เขาอดทนอดกลันมานานแล้วเช่นกัน แต่หลังจากทีฝ่ าเท้านัน

ประเคนใส่หน้าอีกฝ่ ายจนตกสนาม เขาก็รูส้ กึ ราวกับได้ปลด
ปล่อยเช่นกัน

ในอีกด้าน ใบหน้าของวูเ่ จียนชิงบิดเบียวอย่างน่าเกลียดอัน

หาทีเปรียบไม่ เขาไม่คิดเลยว่า,เผิงหยางจะอยู่บนลาน
ประลองได้เพียงรอบเดียวเช่นนี!

24
เขายังพอรับได้ทถูี กเตะออกตังแต่รอบแรก แต่นีกลับถูกแตะ
ส่งโดยเด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า! นีมันไม่ตา่ ง
อะไรจาก,เอาฝ่ าเท้าของเด็กนันทาบหน้าของเขาเลย!

อย่างไรก็ตาม,วูเ่ จียนชิงในตอนก็คอ่ นข้างหวาดผวาต่อพลัง

ของเด็กนัน

เด็กคนนันมันเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าระดับ
เจ็ดเท่านัน การจะต่อกรกับอาณาจักรอนัตตาขันปลาย มัน
25
 ไม่ควรจะเป็ นไปได้

ยิงไปกว่านัน ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าการปะทะกันซึงหน้าเมือครู ่

เย่หยวนได้เปรียบกว่าเผิงหยางไม่นอ้ ย มิเช่นนันเด็กนันจะ
ทําให้เผิงหยางหมดสภาพจนถูกส่งออกสนามด้วยฝ่ าเท้า
เดียวได้อย่างไร

เจ้าเป่ ยเหวินเฉียง…มันไปพบเด็กประหลาดนันจากแห่งหน
ใดกัน?

26
 เผิงหยางรีบลุกขึนด้วยความเขินอาย ก่อนโห่รอ้ งออกมา
อย่างหยุดไม่อยู่ ใบหน้าของเขายังคงรอยเท้าขนาดใหญ่ที
ประทับชัดเจน

เมือทุกคนเห็นใบหน้าของเขา ทัวทังอัฒจรรย์ก็ระเบิดเสียง
หัวเราะขึนโดยมิอาจอดกลันไหว

เก้าร่างเข้าลุมกระทืบก่อนหน้าถือเป็ นภาพอันน่าเกลียดยิง
แล้ว แต่รอยเท้าเดียวทีปรากฏชัดอยู่บนหน้านี,มันกลับน่า
27
 อัปยศยิงกว่าสิงใด

ทีรอยเท้าของเย่หยวนชัดเจนติดตรึงเช่นนี เป็ นเพราะความ

แรงทีซัดหน้าจนเกิดเป็ นรอยฟกชํา

“ไอ้โคลนเน่า,แกรอข้าได้เลย! ความอัปยศในวันนี,ข้าจะย้อน
คืนกลับไปเป็ นสองเท่าในวันพรุง่ นี!”

เผิงหยางกล่าวขึนด้วยความเคียดแค้น

28
 ตอนที779 ม้ ามืด

“เย่หยวนเป็ นฝ่ ายชนะ! และชนะต่อเนืองเป็ นครังทีสิบ

เอ็ด!”

คําตัดสินของกรรมการเมืองเย่ดงั ขึน พร้อมประกาศผลโดย

ตรง

1
 หลังจากทีเย่หยวนโค่นเผิงหยางลงไปได้ ครึงหลังเขาก็เอา
ชนะผูท้ า้ ชิงคนอืนๆได้อย่างต่อเนือง

แม้เผิงหยางจะพ่ายแพ้ไปแล้ว แต่เขาก็ยงั มีโอกาสในวันพรุง่

นีอยู่

ลูกเตะอันทรงเกียรติทเย่
ี หยวนประเคนถึงหน้า ได้สร้างความ
ไม่ลงรอยกันระหว่างทังสองอย่างสมบูรณ์

“สิงทีเขาใช้คงเป็ นสัจธรรมแท้จริงแห่งเปลวไฟ? และอีก

หนึงขัวพลังคือ…พลังมังกรแท้จริงงันรึ? ทีผ่านมาเย่หยวน

2
คงเสียงชีวิตท้าทายสวรรค์ไม่นอ้ ยเพือให้ได้พลังมังกรแท้จริง
นีมา! ยิงไปกว่านันคือ,เขายังสามารถหลอมรวมขัวพลังอัน
ทรงอนุภาพทังสองเข้าด้วยกันได้อีก! อืม อืม,สามารถโดด
ข้ามอาณาจักรพลังปะทะกับหยางคนนีได้ไม่ยากเลย
จริงๆ!”

หยางเหวยเมียวยืนกอดดาบนิงเช่นเดิม พร้อมกําลังกล่าว
ประเมินเย่หยวนอยู่

เขาไม่รูส้ กึ เลยว่า ตนนันร้ายกาจยิงกว่าเย่หยวน และอีก

ฝ่ ายก็มิได้เหนือชันกว่าตนเหมือนกัน

วิถีทางการต่อสูข้ องเย่หยวนเป็ นสิงท้าทายสวรรค์ยิง แต่

หยางเหวยเมียวเองก็เชือมันในวิถีทางของเขาเช่นกัน

3
แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนมัน
เพียงพอแล้วทีจะติดหนึงในหก อีกหนึงสิทธิอยู่ในกํามือของ
เย่หยวนเรียบร้อยแล้ว

ในขณะนันทีหยางเหวยเมียวกําลังครุน่ คิดเรืองเย่หยวน จู่ๆ

เสียงอุทานอย่างตกตะลึงก็ดงั ขึนใต้ลานประลอง

หยางเหวยเมียวเองก็ประหลาดใจไม่ตา่ งกัน เพราะเบือง

หน้าเขาบนลานประลองกลับมีชายหนุ่มคนหนึงยืนอยู่จริงๆ!

4
 มีผทู้ า้ ชิงทีต้องการท้าทายเขา

เมือเห็นว่าอีกฝ่ ายมองมา ชายหนุ่มคนนันก็ผสานมือคํานับ

และกล่าวว่า

“ข้าได้ยินมานานแล้วว่า พีชายหยางเป็ นอันดับหนึงแห่ง

เมืองเย่ น้องถังฟ่ านคนนี,ปรารถนาจักสัประยุทธ์กบั พีชาย
หยางสักครา!”

ปรับม่านตาจับจ้องในทันใด หยางเหวยเมียวเบิกตากว้าง

5
 มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้ และดูเหมือนว่าถัง
ฟ่ านคนนีจะไม่มีลกั ษณะพิเศษเด่นอันใด

ซึงสิงทีทําให้หยางเหวยเมียวประหลาดใจจนสะดุดเล็กน้อย
คือ ถังฟ่ านมีพลังเพียงอาณาจักรอนัตตาระดับห้าเท่านัน

ตังแต่เยาว์วยั เป้าหมายของหยางเหวยเมียวมักถูกแขวนไว้
กับบุคคลทีอยู่เหนือตนเท่านัน แต่ภายใต้สถานการณ์ใน
ขณะนี,มันเป็ นครังแรกของเขาทีได้พบเจอ

อย่างไรก็ตาม การกระทําของถังฟ่ านกลับสร้างความไม่พอ

ใจอย่างยิงต่อบรรดากองทัพสาวน้อยทีคอยติดตามหยาง

6
 เหวยเมียว

“ไอ้เด็กบ้านันใครกัน? มันกล้าท้าทายท่านเหวยเมียวจริงๆ!
ระดับพลังแค่นนกลั
ั บไม่เจียมเนือเจียมตัว,อยากขึนไปให้
ขายขีหน้าเปล่ารึไง?”

“ถูกต้อง ถูกต้อง! สหายคนนีประเมินความสามารถของตน

เองสูงเกินไป ถึงหน้าด้านขึนท้าทายท่านเหวยเมียวได้! ชาย
หนุ่มคนนีหวังสร้างความประทับใจต่อหน้าฝูงชนกระมัง แต่
นันกลับกลบฝังตัวเองชัดๆ!”

7
 “ท่านเหวยเมียว ชกมันเลย!”

ในความคิดของทุกคน ไม่ควรมีใครขึนท้าชิงหยางเหวยเมีย
วในสองวันนี เพือให้เขาผ่านเข้ารอบต่อไปโดยตรง

แต่ ณ ปั จจุบนั กลับมีคนทําลายภาพนันจนแตกละเอียด ดัง

นันปฏิกิรยิ าของฝูงชนต่อชายคนนีจึงรุนแรงอย่างมาก

8
 แม้แต่เย่หยวนทีอยู่สนามข้างๆ ยังต้องประหลาดใจอย่าง
มากกับการกระทําของถังฟ่ านเช่นกัน

หลังจากทีหยางเหวยเมียวรูส้ กึ งุนงงเล็กน้อย เขาก็พยักหน้า

ตอบอย่างเฉยเมยและกล่าวว่า

“เข้ามา!”

9
 “เอาล่ะ!”

ช่วงจังหวะทีถังฟ่ านเริมเคลือนไหว ท่าทีของหยางเหวยเมีย

วก็เคร่งขรึมในพริบตา

ความแข็งแกร่งของถังฟ่ านคนนี…มิใช่ธรรมดาทัวไป!

ถังฟ่ านเองก็เป็ นยอดฝี มือในศาสตร์แห่งดาบเช่นกัน แต่ดาบ

นันดูจะแตกต่างจากของคนอืนเป็ นพิเศษ นันคือ‘ความเร็ว’!

เพลงดาบของเขารวดเร็วปราดเปรียวจนเหลือเชือ ไม่ปล่อย
ให้คตู่ อ่ สูม้ ีโอกาสลืมตาอ้าปากเลยแม้แต่เสียวอึดใจ

10
 ศาสตร์แห่งดาบของแต่ละคนทีแสวงหานันต่างกันไป

บางคนไล่ตามอนุภาพการทําลายอันน่าเกรงขาม หรือบาง
คนไล่ตามและขัดเขลาเล่หเ์ หลียมของคมดาบให้แพรวพราว
ในขณะทีศาสตร์แห่งดาบของเย่หยวนก็คือ ความดุจพลิว
และเฉียบคม!

ซึงสิงทีถังฟ่ านไล่ตามกลับเป็ นความเร็ว!

11
เพลงดาบหลายพันกระบวนในอึดใจ มีหรือทีอีกฝ่ ายจะสอบ
สนองได้ทนั ?

คมดาบของถังฟ่ านทีฝูงชนกังขาก่อนหน้า ในขณะนีทัวทัง

อัฒจรรย์กลับเงียบลงดังเป่ าสาก

ขอบเขตอันไกลโพ้นของเหล่าอัจฉริยะเป็ นทีประจักษ์ดีเยียม
อยู่แล้ว และทุกคนสามารถบอกได้เป็ นเสียงเดียวกันเลยว่า
หากบนลานประลองมิใช่หยางเหวยเมียว,ป่ านนีพวกเขาคง
พ่ายแพ้ไปนานแล้ว!

12
ถึงจะเป็ นอัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ด หรือแม้แต่
เผิงหยาง เขาก็มิใช่คมู่ ือของถังฟ่ านคนนีเลย!

ถังฟ่ านแข็งแกร่งเกินไป!

การเคลือนไหวของเขาบอกได้วา่ เร็วและเร็วมากจนปรากฏ
ภาพซ้อนขึนทัวทังลานประลอง

นีมิใช่วรยุทธการแยกร่างแบบเผิงหยาง แต่ทงหมดเกิ
ั ดจาก

13
 การเคลือนไหวทีเร็วเกินไปจนเกิดภาพซ้อนติดตา!

หยางเหวยเมียวทําได้เพียงปั ดป้องเท่านัน เมืออยู่ภายใต้

การโจมตีของถังฟ่ าน

เหล่ากองทัพสาวน้อยทีให้กาํ ลังใจหยางเหวยเมียวในครา
แรกต่างต้องปากปิ ดเงียบสนิท แต่ละนางล้วนกํามือแน่น
และส่งแรงใจให้อีกฝ่ ายอย่างเงียบๆ

“ขะ-แข็งแกร่ง! เป็ นไปได้ไหมว่า,ถังฟ่ านคนนีจะสามารถ

14
 ลากหยางเหวยเมียวลงจากสนามได้จริงๆ?”

เซียงห่าวกลืนนําลายลงคออย่างยากลําบาก และกล่าวขึน
ด้วยความตกใจ

การประลองครังนี เขามีโอกาสได้เห็นอัจฉริยะปี ศาจมาก

มายเกินไปอย่างแท้จริง

ในฐานะหนึงในอัจฉริยะระดับแถวหน้าของเมืองบรรพกาล
เก่า เซียงห่าวในตอนนีค้นพบแล้วว่า,ตนเป็ นแค่กบในกะลา
เท่านัน!

15
แค่อจั ฉริยะในพืนทีเมืองเย่ยงั ขนาดนี แล้วพืนทีเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธจะขนาดไหน?

มูห่ ยุนพยักหน้าและกล่าวว่า

“แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ขา้ ก็ยงั รูส้ กึ ว่า หากเขาต้องการจะ

โค่นหยางเหวยเมียวจริงๆ…พลังแค่เท่านียังไม่เพียงพอ!”

16
“หืม? หยางเหวยเมียวถูกกดดันจนไม่มีโอกาสตอบโต้ขนาด
นี หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,เขาอาจพลิกสถานการณ์ได้?”

เซียงห่าวกล่าวถามด้วยความงุนงง

“วิธีการต่อสูข้ องถังฟ่ านนันน่าประจับใจยิง แต่ถา้ ไม่

สามารถเอาชนะคูต่ อ่ สูไ้ ด้ในเวลาอันสัน,เมือพลังปราณหมด
ลง เขาจะตกเป็ นฝ่ ายเสียเปรียบทันที”

มูห่ ยางกล่าววิเคราะห์

17
อีกด้าน เย่หยวนกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่บนลานประลอง
ข้างๆ

ถังฟ่ านคนนีกลับต้องพ่ายแพ้ในท้ายทีสุด

อันทีจริง,เพียงหยางเหวยเมียวระเบิดพลังกวาดคมดาบอีก
ฝ่ ายออกไป มันก็มากพอจนส่งร่างของถังฟ่ านกระเด็นออก
ไป

ถังฟ่ านดูเหมือนยังปฏิเสธทีจะยอมแพ้และรีบลุกขึนในทันที
ทว่าลําแสงประกายสายหนึงกลับพุง่ เข้าหาต่อเนือง คมดาบ

18
 ของหยางเหวยเมียวมีหรือจะให้โอกาสอีกฝ่ ายพักหายใจ

สายลมหยุดนิงเสียงผูค้ นหยุดเงียบ คมดาบจีคอหอยถังฟ่ าน

ไร้ซงคํ
ึ าเย้ยเยาะถากถางใดจากฝูงชน สามารถไล่ตอ้ นหยาง
เหวยเมียวได้ขนาดนี,กล่าวได้วา่ ถังฟ่ านคือคนแรก!

ความแข็งแกร่งของเขา ทุกคนทีได้เชยชมต่างต้องเคารพ!

19
 หยางเหวยเมียวลดดาบลงและกล่าวกับถังฟ่ านว่า

“เจ้าแข็งแกร่งจริงๆ! หากมีโอกาส,ข้ายังอยากสัประยุทธ์กบั
เจ้าอีกครา!”

ถังฟ่ านก้าวลงสนามด้วยตัวเอง แต่ก็ยงั กล่าวอย่างดือรันเล็ก

น้อยว่า

“คราต่อไป ข้าจักต้องเอาชนะท่านให้ได้!”

20
 หยางเหวยเมียวยิมตอบ แต่ก็มิได้กล่าวอันใด

เขารับรูถ้ ึงภัยคุกคามของถังฟ่ านเรียบร้อยแล้ว

สิงหนึงทีควรทราบก็คือ ถังฟ่ านเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักร

อนัตตาระดับห้าเท่านัน อาณาจักรพลังของเขาเป็ นรอง
หยางเหวยเมียวถึงสามระดับย่อย แต่กลับสามารถต้อนอีก
ฝ่ ายได้ขนาดนีจริงๆ

ศักยภาพของถังฟ่ านยอดเยียมอย่างไร้ซงข้
ึ อกังขาใดๆ!

21
ในขณะนันเองสายตาของหยางเหวยเมียวกลับเบนมาหาเย่
หยวนโดยไม่ตงใจ
ั ภัยคุกคามของบุคคลผูน้ ี ดูทา่ จะยิงใหญ่
กว่าของถังฟ่ านมาก!

หยางเหวยเมียวไม่คาดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า,ตัวเขาจะพาน
พบดาวรุง่ พุง่ แรงในงานประลองครังนี นันทําให้เบืองลึกใน
จิตใจก่อกําเนิดความกดดันอย่างลับๆ

แต่สิงนีเองก็ได้กระตุน้ จิตวิญญาณแห่งนักสูข้ องเขาให้ลกุ

โชนขึนเช่นกัน

22
 ………………………..

ก่อนหน้าการประลองวันทีสอง ไม่มีใครคิดว่าลานประลอง
จะก้าวขึนสูค่ วามร้อนแรงถึงเพียงนี

เย่หยวนและถังฟ่ าน ทีไร้ชือเสียงเรียงนามได้ปรากฏขึนบน
ลานประลอง จนกลายเป็ นจุดสนใจไปแล้วในปั จจุบนั

23
 แม้วา่ ถังฟ่ านจะพ่ายแพ้ แต่เขาก็ยงั มิได้สญ
ู เสียโอกาสอัน
รุง่ โรจน์ในอนาคตไป ด้วยโอกาสอีกสองครังในมือ เขาน่าจะ
คว้าสิทธิเข้ารอบสุดท้ายได้โดยไร้ซงปั
ึ ญหาใดๆ

ในขณะทีเย่หยวน,ยังคงเอาชนะเหล่าอัจฉริยะอาณาจักร
อนัตตาระดับเจ็ดได้ตอ่ เนืองไม่หยุด พร้อมเก็บกวาดอย่าง
เป็ นระเบียบเสร็จสรรพ จนตอนนี,ไม่มีใครกล้าขึนท้าทายบน
ลานประลองของเย่หยวนอีกเลย

ด้วยเหตุนี,สองในหกสนามจึงกลายเป็ นสุสานร้างไปเสียแล้ว

24
 สนามแรกคือหยางเหวยเมียว และอีกหนึงคือเย่หยวน

หลังจากทีหยางเหวยเมียวเอาชนะถังฟ่ านไปได้ ก็ไม่มี

อัจฉริยะคนใดกล้าขึนท้าทายอีก

ในขณะทีฝังเย่หยวน ก็ไม่มีใครกล้ากังขาในความแข็งแกร่ง
ของเย่หยวนอีกต่อไปเช่นกัน

สองสิทธินีตกอยู่ในมือทังคูอ่ ย่างสมบูรณ์!

25
 ทว่า…สิงทีทําให้ฝงู ชนต้องประหลาดใจกันยกใหญ่ก็คือ
หลังจากทีถังฟ่ านพ่ายให้แก่หยางเหวยเมียวในวันทีสอง
แทนทีเขาจะเลือกครองสนามใหม่ในวันทีสาม ถังฟ่ านกลับ
เลือกขึนท้าทายเย่หยวนโดยตรง!

26
ตอนที780 ศาสตร์แห่งสมดุลเร็วช้ า

ถังฟ่ านยืนประจันหน้าเย่หยวน แต่กระนันสีหน้าการ

แสดงออกของเขากลับเคร่งขรึมตลอดเวลา

“เจ้าแข็งแกร่งมาก แต่ขา้ จะเป็ นคนล้มเจ้าเอง!”

ถังฟ่ านกล่าว

1
 เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ท่านเองก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน แต่ใคร่คว้าชัยคงเป็ นไปไม่

ได้”

“หึ,เจ้ารูไ้ ด้อย่างไรทังๆทียังไม่ได้ส?ู้ ”

ถังฟ่ านกล่าว

2
 ปราศจากพิธีรตี องใดๆ ร่างของถังฟ่ านหายวับในพริบตา
ก่อนปรากฏขึนกลางเวหาพร้อมคมดาบนับไม่ถว้ นอยู่เบือง
หลัง เขาเปิ ดฉากจู่โจมเย่หยวนในทันที

คมดาบนับไม่ถว้ นเหล่านีรวดเร็วยิงยวด จนทําให้ผคู้ นที

พยายามมองตามแทบหัวหมุน

เพลงดาบของเขาร่ายขึนเพือแสวงหาความเร็วสูงสุดเป็ นจุด
หมาย

แต่ละคมดาบว่องไวไร้ทติี แถมด้วยการควบแน่นพลังปราณ
รูปธรรมอันสมบูรณ์แบบ จึงทําให้พวกมันทรงอนุภาพเข้าไป
อีก ทังความเร็วและความแข็งแกร่งเพียบพร้อมทุกด้าน ยาก

3
 ยิงทีใครจะต้านทาน

คมดาบความเร็วสูงพุง่ ฉีกอากาศกระหนําจู่โจม แต่กระนัน

พวกมันกลับไม่เข้าเป้า และไม่แม้แต่เฉียดโดนแขนเสือเย่
หยวน!

“นะ-น่ากลัวเกินไปแล้ว! ความแข็งแกร่งของเย่หยวนน่า
สะพรึงจนทําให้ผคู้ นหมดหวัง!”

4
“จิตสังหารแห่งดาบของหยางเหวยเมียวยิงใหญ่ไร้ขอบเขต
แต่ความเร็วของเขากลับไม่สามารถเทียบเคียงถังฟ่ านได้เลย
หากไม่ใช่เพราะความต่างชันของอาณาจักรพลัง ผลลัพธ์
เมือวานคงยากทีจะกล่าว อย่างไรก็ตาม…ด้วยความเร็ว
ขนาดนัน เย่หยวนไม่ควรหลบเลียงได้เลยแท้ๆ แต่กระนัน…
ถังฟ่ านกลับไม่สามารถโจมตีเย่หยวนโดนได้!”

“นันหมายความว่า เย่หยวนอาศัยวรยุทธการเคลือนทีเพือ
หลบเลียงคมดาบของถังฟ่ านล้วนๆ! วรยุทธการเคลือนที
ของเขาต้องเร็วแค่ไหนกัน?”

5
ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า คมดาบความเร็วสูงของถังฟานยากเกิน
รับมือได้ แม้ระดับพลังของเขาจะไม่คอ่ ยดีนกั แต่หาใช่วา่
นักสูธ้ รรมดาทัวไปจะสามารถหลบเลียงได้ไม่

ทว่าเย่หยวนกลับหลบคมดาบทีกระหนําเข้าใส่ได้อย่าง
สมบูรณ์แบบ!

เย่หยวนยังไม่ได้มีทา่ ทีจ่โู จมใดจนถึงบัดนี

ทันใดนันถังฟ่ านกลับถอนดาบออกมาอย่างจนใจ และหยุด

ทุกการเคลือนไหว ยืนนิงต่อหน้าเย่หยวน ทัวใบหน้าอันดือ
6
 รันของเขาเผยความพ่ายแพ้ออกมาจนเห็นได้ชดั

ความพ่ายแพ้ทเขารู
ี ส้ กึ ได้ครังนี มันรุนแรงยิงกว่าเมือวานที
เขาพ่ายให้แก่หยางเหวยเมียวมากนัก

เนืองจากถังฟ่ านคิดว่า เพราะอาณาจักรพลังของหยางเหวย

เมียวเหนือกว่า จึงทําให้เขาต้องผิดหวังไปในการประลอง
เมือวาน

กระนันถังฟ่ านยังคงคิดว่า ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งดาบ

ของเขาไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าหยางเหวยเมียวเลย

แต่จวบจนตอนนี,เมือเผชิญหน้ากับวรยุทธการเคลือนทีของ
เย่หยวนอันปราศจากจุดอ่อน เขาก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่ ตนไม่

7
 มีหนทางเอาชนะได้เลย

เขาพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ทว่าแม้แต่รา่ งของ

เย่หยวนก็ยงั ตามไม่ทนั

กล่าวอีกนัยหนึงได้วา่ ,ตัวเขานันเร็วจริง แต่เย่หยวนนันเร็ว

กว่ามาก!

ถังฟ่ านละทิงทุกอย่างเพือไล่ตามคําว่า‘ความเร็ว’ หากเขา

ต้องสูญเสียความเร็วอันสําคัญยิงให้แก่คนอืน นันเท่ากับว่า,

8
 เขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ข้า…ข้าแพ้แล้วจริง ๆ!”

ร่องรอยความดือรันบนใบหน้าถังฟ่ านสูญสลายหมดสิน สิง

ทีเหลืออยู่มีแต่ความเจ็บใจในตัวเองอย่างทีสุด

เขาฝึ กฝนศาสตร์แห่งดาบด้วยความเร็วมาตลอดทังชีวิต

9
 และไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า จะมีใครรวดเร็วกว่าคม
ดาบของตน

อย่างไรก็ตาม, ณ ปั จจุบนั วันนี เยาวชนผูย้ ิงใหญ่แห่ง

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าตรงหน้า กลับปราบปรามเขาได้
อย่างอยู่หมัด

นอกจากนีสิงทีถังฟ่ านสะเทือนใจทีสุดคือ เย่หยวนดูเหมือน

จะไม่เหนือยเลยสักนิด เขายังคงเต็มเปี ยมไปด้วยพลังไม่ตา่ ง
จากตอนก่อนหน้าเลย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ความพ่ายแพ้ทรูี ส้ กึ ภายในใจ มัน

10
 ยิงทวีความรุนแรงขึนไปอีก

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“สรรพสิงใต้สวรรค์คือหยินและหยางทีเกือกูลซึงกันและกัน
สุดขัวหยางคือหยิน,สุดยอดความเร็วคือความช้า การทีท่าน
ไล่ตามความเร็วสุม่ สีสุม่ ห้า เคยคิดให้ดาบในมือช้าลงบ้าง
หรือไม่? บางทีเมือท่านเข้าใจในศาสตร์แห่งสมดุลเร็วช้า สิง
นันอาจช่วยเพิมความเร็วให้แก่คมดาบของท่านก็เป็ นได้!”

11
ทัวทังร่างถังฟ่ านสันสะท้านดังสายอัสนีผ่ากลางศีรษะ เขา
คาดไม่ถึงเลยว่าเย่หยวนจะอธิบายอะไรเช่นนีออกมา

ใช่แล้ว การฝึ กฝนจวบจนตอนนี ในหัวของเขาคิดแต่จะทํา

อย่างไรให้คมดาบเร็วขึน ทว่าเขากลับไม่เคยคิดเลยว่า จะ
ทําอย่างไรให้คมดาบนีช้าลงบ้าง

ถึงอย่างนัน…คมดาบทีช้าลง ยังเรียกได้วา่ คมดาบทีรวดเร็ว

ได้อย่างไร?

มันเป็ นความจริงทีหยินเกิดจากหยางทีเข้มทีสุด แต่นนั

12
หมายความว่า,ความช้าเกิดขึนจากความเร็วสูงสุดด้วยงันรึ?

ความเร็วทีแท้จริงคือสมดุลระหว่างความเร็วและช้า?

ความเข้าใจของถังฟ่ านต่อแนวคิดแห่งดาบอยู่ในระดับลึกซึง
ยิง และเพียงครุน่ คิดถึงนัยแฝงในคํากล่าวของเย่หยวนเพียง
ไม่นาน เขาก็เข้าใจถึงความหมายทีแท้จริงในทีสุด!

13
กล่าวคือ มองภูเขามิได้เห็นเพียงหุบเขา มองธารนํามิได้มี
เห็นเพียงสายนํา!

หากเขาสามารถเข้าใจองค์ประกอบอืนๆในศาสตร์แห่งดาบ
ได้ ชินส่วนเหล่านันย่อมประกอบได้เป็ นสิงทีเขาตามหามา
ตลอดแน่นอน

แม้พดู จะดูง่าย แต่หากจะให้เข้าใจคําว่า‘ช้า’กลับยากจนน่า

ฉงน

14
 ทว่าคํากล่าวของเย่หยวนกลับช่วยขจัดเมฆหมอกทีบดบัง
ดวงจันทร์สว่างไสว ประกายแสงแห่งจันทราทอดยาวกลาง
ราตรี ดังเส้นทางทีชีนําให้แก่ถงั ฟ่ านได้กา้ วเดินไปข้างหน้า!

ทันใดนันถังฟ่ านเร่งก้มศีรษะผสานมือเหนือหัว และกล่าว

ด้วยความซาบซึงว่า

“แม้นอ้ งเย่ยงั เยาว์วยั มาก แต่ขอบเขตอันไกลโพ้นของเจ้า

กลับกว้างใหญ่ไพศาลยิง! คําอธิบายเมือครู,่ ถังคนนีจําได้
จนขึนใจแล้ว และมันจะเป็ นประโยชน์ตอ่ ข้าอย่างไม่รูจ้ บ!
ปรากฏว่าความพ่ายแพ้ในวันนี,กลับเป็ นใบเบิกทางสูเ่ ส้น
ทางทีแท้จริง! บุญคุณของน้องเย่,ถังคนนีจะไม่มีวนั ลืมชัว

15
 ชีวิต!”

ทันทีกล่าวจบ ถังฟ่ านก็หมุนตัวกลับและเดินลงจากลาน

ประลอง ก่อนทีร่างของเขาจะจางหายไปท่ามกลางฝูงชน

เมือเป่ ยเหวินเฉียงเห็นภาพเหล่านี เขาก็นกึ ถึงคํากล่าวของ

เย่หยวนก่อนหน้า ทีว่าต้องการเข้าไปในหุบเขาตะวันพิโรธ

คํากล่าวเหล่านันฟั งดูน่าขันอย่างยิงในอดีต แต่เมือมองดูเย่

หยวนในปั จจุบนั บางที…เขาอาจจะทําได้จริงๆ!

16
จนถึงตอนนีนอกเหนือจากหยางเหวยเมียวแล้ว ดูทา่ จะไม่มี
ใครสามารถเอาชนะเย่หยวนได้เลย

กระทังใครบางคนทีทรงพลังเทียบเคียงหยางเหวยเมียวเฉก
เช่น,ถังฟ่ าน เขาก็ยงั ไม่อาจบีบบังคับให้เย่หยวนเอาจริงได้!

หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,พลังทีแท้จริงของเย่หยวนอาจเหนือชัน
ยิงกว่าหยางเหวยเมียว?

เมือคิดถึง ณ จุดนี เป่ ยเหวินเฉียงยังต้องสูดหายใจเย็นเข้า

ลึกๆโดยไม่ตงใจ
ั หากเป็ นก่อนหน้าเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

17
แต่ปัจจุบนั การคาดเดานีของเขา…กลับมีโอกาสเป็ นไปได้
สูงมาก!

หากไม่ใช่เพราะเผิงหยางเหยียบยําศักดิศรีของเซียงห่าวก่อน
หน้า ใครจะรูว้ า่ ,เย่หยวนอาจขึนท้าทายหยางเหวยเมียวไป
นานแล้ว?

ถึงอย่างไรนันก็มิใช่เรืองสําคัญ

18
ความแข็งแกร่งทีแท้จริงของเย่หยวนจักต้องเป็ นทีประจักษ์
ต่อสายตาเขาแน่ เมือเขาเข้าประลองในรอบสุดท้าย!

ส่วนทางด้านของวูเ่ จียนชิง สายตาของเขาในขณะนีราวกับ

เสืออันบ้าคลังก็ไม่ผิด

ก่อนหน้า,เมือเขาเห็นถังฟ่ านขึนท้าทายเย่หยวน ตัวเขาก็

รูส้ กึ ดีใจอย่างลับๆ

เขามันใจอย่างยิงว่า ด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงของถังฟ่ าน

19
เย่หยวนไม่สามารถเอาชนะได้แน่นอน และแม้เย่หยวนจะ
บังเอิญเอาชนะได้จริงๆ แต่สภาพของเขาคงร่อแร่เป็ นอย่าง
มากเช่นกัน

และเมือเป็ นแบบนัน การจะโค่นเย่หยวนลงก็มิใช่เรืองยาก

อีกต่อไป

แต่ทกุ อย่างกลับไม่เป็ นดังทีคิดแม้แต่นอ้ ย ในขณะนีการ

ประลองสินสุดลงแล้ว ไหนล่ะ? …สภาพอันร่อแร่ของเย่
หยวน? เป็ นทีชัดเจนว่า,เขาแทบไม่ได้ใช้พลังเลยสักนิด!

20
 ความแข็งแกร่งในระดับนี กลับต้องทําให้เขาหวาดกลัวขึน
แทนภายในใจ

“เผิงหยาง,ล้มเลิกความคิดซะ! ความแข็งแกร่งของเด็กคน
นันมิใช่สิงทีเจ้าจะสามารถเอาชนะได้! เจ้าไปท้าชิงสนามอืน
เถอะ,จงเป็ นดาวเด่นในจุดทีเหมาะทีควร และอย่าได้สร้าง
ปั ญหาอันใดอีกต่อไป”

วูเ่ จียนชิงหันไปกล่าวกับเผิงหยางด้วยใบหน้าอันเคร่งขรึม

21
เผิงหยางไม่คอ่ ยเต็มใจทีจะยอมรับนักเมือได้ยินเช่นนัน แต่
ในท้ายทีสุด,เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่และพยักหน้าอย่าง
หมดสินหนทาง

อย่างไรก็ตาม ในขณะทีเผิงหยางกําลังเฟ้นหาคูต่ อ่ สูบ้ นลาน

ประลองอืนอยู่นนเอง
ั เสียงเยาะเย้ยของเซียงห่าวก็ดงั ขึน

“ไง,มิใช่เจ้ารึ ทีเมือวานคุยโวใหญ่โตว่าจะบดขยีเย่หยวน?
เหตุใดสายตาของเจ้ากลับจับจ้องไปยังสนามอืนเสียล่ะ? เย่
หยวนอยู่ตรงนี หากมองไม่เห็นเดียวข้าชีให้ด!ู ”

22
เซียงห่าวคอยจับตาดูเหตุการณ์ตา่ งๆบนสนามทีเกิดขึนใกล้
กับเผิงหยาง ดังนันเมือเห็นท่าทีทเปลี
ี ยนไปของอีกฝ่ าย เซี
ยงห่าวจึงสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็ว

ทัวร่างของเผิงหยางสันเทาด้วยความโกรธ พร้อมสาดสาย
ตาเข้าใส่เซียงห่าวอย่างดุเดือดปานจะกลืนกินทังเป็ น

เซียงห่าวหาได้หวาดกลัวไม่ เขาสาดสายตาสวนกลับในทัน

23
ใด เพราะบริเวณนีไม่อนุญาตให้นกั สูม้ าต่อสูก้ นั เอง ดังนัน
หากเผิงหยางยังรักอนาคต,แล้วเขาจะกล้าฆ่าอีกฝ่ ายตรงนีรึ
ไหม?

เย่หยวนได้ตบหน้าของเผิงหยางไปฉะใหญ่ จนร่วงวนเวียน
อยู่ใต้สนามเช่นนี แถมยังโดนขยะทีตนเคยเหยียบยํามาแว้ง
กัดอีก แล้วความเกลียดชังภายในใจจะไม่เพิมขึนได้อย่าง
ไร?

“อย่าได้หวั เสียกับเรืองไร้สาระ! ก็แค่เด็กเหลือขอคนหนึง,

24
มันจงใจยัวโมโหเจ้าเท่านัน จงมีสมาธิกบั เรืองตรงหน้าให้ดี
เถอะ นอกเหนือจากหยางเหวยเมียวและเย่หยวนแล้ว ก็ยงั
มีคตู่ อ่ สูอ้ นั แข็งแกร่งทีเจ้าต้องรับมืออีกมาก! ดังนัน อย่าได้
วอกแวก!”

วูเ่ จียนชิงข่มใจให้เย็นและกล่าวเตือนสติ

เผิงหยางพยายามหายใจเข้าลึกๆอยู่หลายหน ก่อนพยักหน้า
และกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมืองวูโ่ ปรดวางใจ สิทธินันข้าจะเป็ นคนรับมันไป

เอง!”

25
“โอ้,ว้าว! ถึงกระนันกลับไม่กล้าท้าทายเย่หยวน! หากขึน
ท้าทายในครังต่อไป,อย่าลืมเก็บปากเน่าๆนันให้ด!ี มิฉะนัน
คงได้หน้าแตกอีกระรอก!”

สําหรับท่าทางอันเย้ยหยันของเซียงห่าว เป่ ยเหวินเฉียงไม่

คิดห้ามแต่อย่างใด เพราะเขาก็รูส้ กึ สะใจอยู่ลกึ ๆเช่นกัน

แน่นอนว่า ความยินดีปรีดาทังหมดนีทีเขาได้รบั ทังหมด

ล้วนเป็ นเพราะเย่หยวนทังสิน!

26
อัจฉริยะรุน่ เยาว์ทเป่
ี ยเหวยเฉียงพามาคือหนึงในหกผูไ้ ด้ไป
ต่อยังรอบสุดท้าย!

เมือกล่าวถึงเย่หยวนแล้ว นันทําให้ใบหน้าของเขารูส้ กึ กว้าง

ใหญ่ไพศาลในบัดดล!

27
 ตอนที781 สถานการณ์ตงึ เครียด

ด้วยความแข็งแกร่งของเผิงหยาง การโดดขึนท้าชิงลนลาน
ประลองช่างเป็ นเรืองง่ายดาย

ในวันทีสามของการประลอง เผิงหยางยังคงปกป้องสนาม
ของตนได้อย่างเหนียวแน่น พร้อมรักษาตําแหน่งจ้าวสนาม
ได้ถึงยีสิบนัดติดต่อกัน

แม้วา่ เผิงหยางผูน้ ีจะน่าเกรงขาม แต่มนั ก็ยงั ไม่เพียงพอจน

1
 ทําให้ไม่มีใครกล้าขึนท้าทาย

อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดเหล่านัน หรือกระทัง
อาณาจักรอนัตตาระดับหก ล้วนกระโดดขึนไปท้าทายเขา
อย่างต่อเนือง

แต่เพียงว่า เผิงหยางกลับไม่นกึ ไม่ฝันว่า ในวันทีสี ถังฟ่ านก

ลับขึนท้าทายเขาโดยตรงและถูกซัดร่วงทันทีดว้ ยกระบวนท่า
เดียว

นอกจากนี หลังจากทีได้พกั ผ่อนพักฟื นหนึงคืนเต็ม ถังฟ่ าน

คนนีดูจะแข็งแกร่งยิงกว่าก่อนหน้ามากนัก!

2
หลังจากวันทีสีได้สินสุดลง หยางเหวยเมียวและเย่หยวนก็ได้
รับสิทธิเข้าสูร่ อบสุดท้ายโดยตรง เนืองจากไม่มีใครกล้าขึน
ท้าชิงพวกเขาเป็ นเวลาสองวันติดต่อกัน

ซึงหลังจากทีถังฟ่ านเตะก้นเผิงหยางลงไป ก็ไม่มีใครกล้าขึน

ท้าทายเขาอีกเลย จุดแข็งของถังฟ่ านคนนีเป็ นทีประจักษ์ตอ่
สายตาทุกคนดีเยียมเกินไป

ดังนัน…สิทธิในปั จจุบนั จึงเหลือแค่สามทีนังเท่านัน

3
เริมวันทีห้า การปะลองยิงทวีความดุเดือดเข้าไปอีก พวกเรา
ทังหมดต่างต้องแย้งชิงสามสนามสุดท้ายมาครอง

ในท้ายทีสุดนี เผิงหยางยังคงอาศัยพลังของตนคว้าสิทธิทีสี
ไปได้

และสิทธิทีห้าถูกเอาไปโดยอัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับ
เจ็ดแห่งเมืองเย่ไป

4
แค่สิทธิอันสุดท้ายกลับเป็ นสิงทีไม่มีใครคาดคิด การต่อสุด
ในช่วงโค้งสุดท้ายระหว่างวันทีสีและห้า มูห่ ยุนได้โค่นเหล่า
อัจฉริยะมากมายเป็ นจํานวนร้อยคนติดต่อกัน และคว้าสิทธิ
สุดท้ายไปครองอย่างไม่น่าเชือ!

เหตุนีเองจึงทําให้เป่ ยเหวินเฉียงรูส้ กึ ตืนเต้นอย่างทีสุด

ทังหกคนทีเขาพามาร่วมการประลอง กลับมีถึงสองคนทีได้
เข้ารอบสุดท้าย สิงเหล่านีเขาไม่เคยคาดหวังมาก่อนเลย

เขานําทังหกคนนนีมาเพียงหวังสร้างสมประสบการณ์โดยที
มิให้พา่ ยแบบหมดท่าจนเกินไปเป็ นพอ เพราะแม้แต่

5
อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดยังถูกจัดเป็ นเพียงบุคคลระดับ
กลางในการประลองเท่านัน แล้วคนทีแข็งแกร่งทีสุดในหมู่
หกคนนีก็อยู่แค่อาณาจักรอนัตตาระดับหกเท่านัน แล้วเป่ ย
เหวินเฉียงจะเอาอะไรไปสู?้

ในท้ายทีสุดนี ยอดอัจฉริยะอันน่าสะพรึงกลับมีมากจนเกิน
ไป

อย่างไรก็ตาม…ใครจะไปรูว้ า่ ไม่เพียงคนของเขาจะได้เข้า
รอบสุดท้าย แต่มีถึงสองคนทีได้ไปต่อ!

6
 ผลลัพธ์ทเก็
ี บเกียวออกมาไม่มีผใู้ ดคาดถึงมาก่อน จึงไม่
แปลกทีเขาจะมีความสุขมากขนาดนี

หลังจากทีมูห่ ยุนคว้าสิทธิสุดท้ายไปครองได้สาํ เร็จ เป่ ยเหวย

เฉียงก็รบี วิงไปหาวูเ่ จียนชิงและอวดอ้างอยู่ครูใ่ หญ่ เมือได้
เห็นสีหน้าอันเคร่งเครียดของอีกฝ่ าย ภายในใจของเป่ ยเหวิ
นเฉียงก็เบิกบายอย่างสุขสําราญเริง

หลังจากประลองเพือเฟ้นหาผูค้ รอบครองสิทธิทังหกจบลง
ทุกคนต่างพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

7
วันถัดมา เจ้าเมืองหยางเซ็นได้เรียกทังหกให้เข้ามาในเวลานี

ขณะทีหยางเซ็นพบหน้าเผ่ยเหวยเฉียง เขาก็อดหัวเราะดังมิ
ได้และเข้าตบไหลเบาๆพร้อมกล่าวว่า

“โอ้,เหวยเฉียง ข้าอดทีจะกล่าวไม่ได้เลยว่า,สายตาของเจ้า
เฉียบคมยิงเสียจริง ถึงสามารถนําเยาชนมากด้วยศักยภาพ
มาได้! เมืองบรรพกาลเก่าของเจ้าซ่อนคมไว้ลกึ ,พวกเขา
ล้วนต้องทําให้ปฐพีสนสะเทื
ั อน!”

เป่ ยเหวยเฉียงยิมและกล่าวว่า

8
“ท่านเจ้าเมืองผูส้ งู ส่งใจดีเกินไปแล้ว ฮ่าฮ่า,เป่ ยคนนีแค่โชค
ดีเท่านัน!”

หยางเซ็นโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องเจียมเนือเจียมตัวขนาดนี,เหวยเฉียง! ผล

การประลองในเมืองเย่ครังนีส่งไปถึงตระกูลเป่ ยเรียบร้อย
แล้ว และพวกเขาก็ดพู งึ พอใจเป็ นอย่างยิง พร้อมมอบโอสถ
กระเรียนถลาวิชชาลําให้แก่เจ้า!”

9
โอสถกระเรียนถลาวิชชาลํา เป็ นโอสถทีมีสรรพคุณเพือช่วย
ก้าวข้ามขีดจํากัดในอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ มันมีคา่ อย่าง
ยิงในเมืองเทวะตะวันพิโรธ หากไร้ซงสถานะศั
ึ กดิใดๆอย่า
คาดหวังจะได้มนั มาครอบครอง

โอสถกระเรียนถลาวิชชาลํา เป็ นโอสถทีมีความสําคัญอย่าง

มากต่อเป่ ยเหวิยเฉียง หรือแม้กระทังเป่ ยคุน

เมือเป่ ยเหวินเฉียงได้ยินเรืองนี เขาก็กล่าวอย่างเนืออกเนือ

เต้นว่า

“ทีท่านกล่าวเป็ นความจริงรึ?”

10
 หยางเซ็นพยักหน้าและกล่าวว่า

“หากไม่เป็ นความจริง ข้าคงมิอา้ ปากกล่าวขึนพล่อย

ราชทูตของตระกูลเป่ ยกําลังเดินทามาถึงทีนีแล้ว ใน
ปั จจุบนั ,เจ้าเองก็ทราบดีวา่ ภายในอาณาเขตเมืองเทวะได้มี
กลุม่ ก้อนกองกําลังมากมาย การประลองทีมีสิทธิลําค่าดัง
ใบเบิกทางเช่นนี,เป็ นทีต้องการอย่างบ้าคลังเพียงใด เช่นนัน
เอง,เจ้าก็สามารถคว้ามันได้ถึงสองสิทธิในคราเดียว ด้วย
เหตุนีจึงทําให้ใบหน้าตระกูลเป่ ยถูกยกสูงขึนโดยตรง นอก
จากโอสถกระเรียนถลาวิชชาลําแล้ว ตระกูลเป่ ยยังมอแต้ม
ความดีแก่เจ้าอย่างไม่ตระหนีเช่นกัน”

11
 เป่ ยเหวินเฉียงรูส้ กึ ดีใจอย่างสุดซึงและรีบกล่าวตอบว่า

“ขอบคุณอย่างยิงท่านเจ้าเมือง!”

หยางเซ็นโบกมือปั ดเบาๆและกล่าวว่าพร้อมรอยยิมว่า

“ไหนเลยขอบคุณข้าเสียนี รางวัลทังหมดทีเจ้าได้รบั ล้วนมา

จากความสามารถของเจ้าทีค้นพบด้วยตาตนเอง ข้าเพียงส่ง
ข่าวไปหาตระกูลเป่ ยเท่านัน ซึงถือว่าไม่เกียวข้องอันใด”

12
ด้านข้าง ใบหน้าของวูเ่ จียนชิงกลายเป็ นสีเขียวไปแล้ว และ
ยืนจ้องเขม็งด้วยความอิจฉาอยู่ครูห่ นึง

วูเ่ จียนชิงปรารถนาต้องการโอสถกระเรียนถลาวิชชาลํา แม้

กระทังในความฝัน แต่ดว้ ยผลงานเพียงเท่านี ทางตระกูล
ของเขากลับไม่เพียงพอทีจะให้ได้

13
เขาไม่คิดเลยว่าเป่ ยเหวินเฉียงคูอ่ าฆาตคนนี จะมีลาภก้อน
โตหล่นทับเขาเช่นนี และได้รบั รางวัลจากตระกูลเป่ ยไป!

ด้วยสถานะของหยางเซ็นทีกล่าวต่อหน้าผูค้ นจํานวนมาก
เกียวกับเรืองนี มันเป็ นดังฝังร่างพวกเขาทังเป็ นในดินในหิน
มีใครบ้างทีไม่รูส้ กึ อิจฉาเหมือนวูเ่ จียนชิง

ไม่มีใครคิดว่าเป่ ยเหวิยเฉียงเป็ นคนโชคร้ายเลยสักคน ตรง

ข้ามกัน,เขาจะต้องโชคดีแค่ไหนถึงบังเอิญไปเสาะหา
อัจฉริยะปี ศาจเฉกเช่น เย่หยวนพบ

14
 หลังการสนทนาเล็กๆน้อยๆกับเป่ ยเหวินเฉียงจบลง หยาง
เซ็นก็รุกหน้ากล่าวกับเยาวชนทังหกด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า

“ในเมือพวกเจ้าทังหกเป็ นบุคคลทีโดดเด่นทีสุด จากเหล่า

อัจฉริยะทังหมดในพืนทีเมืองเย่ ข้าเองก็ขอยินดีดว้ ย แต่มีสงิ
หนึงทีข้าต้องการเตือนพวกเจ้าก่อนเลยก็คือ ในช่วงเวลานี
ยังไม่ถึงเวลาทีพวกเจ้าทังหมกจะมีความสุขได้ เพราะรอบ
สุดท้ายทีอยู่เบืองหน้าช่างโหดร้ายเกินจินตนาการ! ตามสาย
ข่าวของข้า,เหล่านักสูอ้ จั ฉริยะทีเข้ารอบจากพืนทีอืนๆล้วนมี
แต่ อาณาจักรอนัตตาระดับเก้าจํานวนกว่ายีสิบคน แต่ใน
หมูพ่ วกเจ้าทังหก คนทีแข็งแกร่งทีสุดกลับอยู่เพียง
อาณาจักรอนัตตาระดับแปดเท่านัน แน่นอนว่าเรือง
อาณาจักรพลังมิได้แสดงถึงความแข็งแกร่งทีแท้จริง แต่ผทู้ ี
สามารถขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาระดับเก้าได้ในวัยแค่นี คงไม่

15
 ต้องกังขาแล้วว่าเขายังเป็ นคนธรรมดาอยู่หรือไม่!”

เมือได้ยินคํากล่าวของหยางเซ็น ความสุขทีแขวนอยู่บนใบ
หน้าของทุกคนกลับต้องสลายในทันที

นอกเหนือไปจากเย่หยวนแล้ว คนอืนๆทีเหลือล้วนถอดสี
หน้าด้วยความเคร่งเครียดยิง เห็นได้ชดั ว่า พวกเขาล้วน
สัมผัสถึงแรงกดดันอันมหาศาลทีซัดเข้าใส่ กระทังหยาง
เหวยเมียวยังไม่มีขอ้ ยกเว้นเช่นกัน

16
 อันทีจริง พวกเขาทุกคนล้วนเตรียมสภาพจิตใจมาตังนาน
แล้ว เพือรับฟั งเรืองความโหดร้ายของรอบสุดท้ายทีรออยู่
เบืองหน้า

แต่ทกุ คนกลับคาดไม่ถึงจริงๆว่า การประลองเพือคัดเลือก

บุตรเทวะเสมือนในรอบนีจะโหดร้ายได้ปานนี!

ทังหมดทีเข้าชิงชัยมีทงหมดหกสิ
ั บคน และกว่าสิบยีคนทีอยู่
ในอาณาจักรอนัตตาระดับเก้า นีมันเรืองบ้าอะไรกัน?

นอกจากนี ยังไม่มีใครสามารถรับประกันได้เลยว่า
อาณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดและระดับแปดจะรอดพ้นจาก
สถานการณ์เช่นนีได้ เช่นนันแล้ว…อาณาจักรอนัตตาระดับ
ห้าเช่นถังฟ่ าน หรือแม้แต่อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอย่าง

17
 เย่หยวน พวกเขาจะประคองชีวิตได้หรือไม่?

ไม่มีใครรูไ้ ร้ผใู้ ดทรงทราบ เรืองในอนาคตไม่มีใครสามารถ

ล่วงรูห้ รือกําหนดได้ บางทีอาจเกิดเรืองไม่คาดฝันท่ามกลาง
งานประลองก็เป็ นได้!

เสน่หอ์ ย่างการเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธมันน่าดึงดูเกินไป แม้

แต่เย่หยวผูซ้ งเป็
ึ นอดีตจักรพรรดิโอสถยังต้องให้ความสนใจ
จนลงมือเอง

ดังนันการประลองในครังนี เหล่าอัจฉริยะทังหกสิบคนล้วน
ยังมิได้เปิ ดเผยไพ่ตายของตนทังสิน รอจนว่าเวลาอัน
18
 สมควร,ทังหมดจักต้องหงายไพ่อย่างพร้อมเพรียง

ตามทีหยางเซ็นกล่าวไป อัจฉริยะม้ามืดอย่างเย่หยวนและ
ถังฟ่ านยังมีอีกมากภายในพืนทีอืนๆ

ยังมีเยาชนอัจฉริยะไร้นามหลายคนปรากฏขึน และสร้างชือ
จากการประลองครังนีเป็ นคราแรก

เยาวชนประเภทนีมักหลุดเข้ามาในแต่ละพืนทีประมาณสีถึง
ห้าคนได้ ซึงในคราแรกทุกคนต่างคิดว่าต้องถูกกําจัดไป
ตังแต่วนั แรกๆไม่ตา่ งกัน!

19
 เมือทุกคนได้ยินข่าวเช่นนัน พวกเขาไม่สามารถปั นหน้าให้
ความสุขอย่างก่อนหน้าอีกต่อไป

พวกเขาทีเข้าสูร่ อบสุดท้ายอันยิงใหญ่ ไม่มีใครไม่ตอ้ งการ

อันดับทีดี

เพือดึงดูดอัจฉริยะทีหลบซ่อน เพือโอกาสการเข้าสูห่ บุ เขา

ตะวันพิโรธ อัจฉริยะทีติดหนึงในสิบอันดับแรกล้วนต้องได้รบั
ทรัพยากรการบ่มเพาะพลังได้เหลือใช้

20
ภายใต้รางวัลล่อตาล่อใจเพียงนี คงมีเพียงไม่กีคนเท่านันที
ไม่สนใจ

ความแข็งแกร่งของเยาวชนอัจฉริยะเหล่านีล้วนจัดอยู่ใน
ระดับใกล้เคียงกัน สถานการณ์ในระหว่างการประลองรอบ
สุดท้ายย้อมดุเดือดเข้มข้นตามไปด้วย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี การจะขึนสูส่ ิบอันดับแรกจึงยาก

ยิงกว่าไต่ขนสวรรค์
ึ !

21
หยางเซ็นกล่าวอธิบายต่อถึงความเสียงและผลประโยชน์ที
จะได้รบั ซึงคํากล่าวเหล่านีได้กวาดสีหน้าของพวกเขาทังห้า
ได้อย่างหมดจด แต่หยางเซ็นกลับค้นพบว่า มีแค่เย่หยวน
เพียงคนเดียวทีคงความสงบเยือกเย็นได้ตงแต่
ั ตน้ จนจบ
ด้วยความประหลาดใจนี เขาจึงอดกล่าวถามไม่ได้เลยว่า

“เย่หยวน เท่าทีสังเกตจนถึงตอนนี เจ้าไม่กงั วลเลยงันรึ?”

22
 ตอนที782 เมืองเทวะตะวันพิโรธ

เย่หยวนนึกไม่ถึงว่าหยางเซ็นจะกล่าวถามอะไรเช่นนี เขายิม
และกล่าวตอบว่า

“แทนทีจะกังวลเกียวกับเรืองนี สูเ้ อาเวลาอีกหนึงเดือนที

เหลือ ไปฝึ กฝนบ่มเพาะพลังให้ถึงทีสุดดีกว่าหรือไม่ เมือ
ความแข็งแกร่งเพิมขึนโอกาสชนะและความมันใจย่อมสูงขึน
ไปตาม”

1
หยางเซ็นผงะขึนด้วยความตกตะลึง เขาไม่คาดหวังเลยว่าเย่
หยวนจะกล่าวอะไรแบบนีออกมาจริงๆ

เมือคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ดูเหมือนว่าจะจริงอย่างทีเย่
หยวนกล่าวทุกประการ

หากความแข็งแกร่งเพิมขึน อย่างน้อยทีสุดความมันใจย่อม
เพิมขึนตาม ซึงนีอาจส่งผลถึงผลลัพธ์แพ้ชนะโดยตรง

แถมจุดแข็งจุดอ่อนของทังหกสิบคนก็มิได้ชดั เจนขนาดนัน ผู้

ใดแพ้ผใู้ ดชนะยากจะคาดเดาได้ในขณะนี

ภายใต้ระยะเวลาหนึงเดือนทีเหลือ อาจเกิดเรืองปาฏิหาริย ์
ขึนก็เป็ นได้

2
แน่นอนว่าคํากล่าวของเย่หยวน ทําให้สภาพจิตใจของอีกห้า
คนผ่อนคลายขึนมาก แต่นนได้
ั กระตุน้ จิตวิญญาณแห่งการ
ต่อสูข้ นมาแทน
ึ

หากหยางเซ็นไม่ยืนอยู่เบืองหน้าเช่นนี พวกเขาคงเร่งรุดกลับ
ทีพักเพือเก็บตัวบ่มเพาะพลังต่อทันที

หยางเซ็นจับจ้องเย่หยวนด้วยแววตาค่อนข้างประหลาดใจ ดู
เหมือนว่าเยาวชนคนนีจะมีระดับความเป็ นผูน้ าํ ทีไม่สมั พันธ์

3
 กับอายุเสียเลย ผูใ้ หญ่บางคนยังคิดแบบนีไม่ได้ดว้ ยซํา!

“เย่หยวน ข้าเห็นว่าเจ้าสามารถปกป้องสนามของตนได้
อย่างเหนียวแน่นในตอนก่อนหน้า ดูทา่ ความแข็งแกร่งของ
เจ้าจะเหนือกว่าทีจินตนาการไว้มาก งันข้าขอถามได้ไหม
ว่า…เป้าหมายทีเข้าร่วมการประลองครังนีของเจ้าคืออัน
ใด?”

เย่หยวนยิมแต่ไม่พดู จึงเป็ นหน้าทีของเป่ ยเหวินเฉียงทีจํา

ต้องก้าวขึนมากล่าวแทนว่า

4
“ข้าพอทราบเพียงเล็กน้อย เห็นว่าเป้าหมายของเย่หยวนคือ
การเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ!”

“ซืดด…”

ทุกคนต่างสูดหายใจเย็นเข้าอกอย่างพร้อมเพรียง เป้าหมาย
ของเด็กคนนีใหญ่เกินตัวไปหรือไม่?

เมือได้ยินฟั งดูไม่น่าเชือ

5
แต่หยางเซ็นกลับส่ายหัวและกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะว่า

“หนุ่มสาวทีมีเป้าหมายอยู่ในมือถือเป็ นสิงทีดี แต่ยามผิด

หวัง จักต้องรูจ้ กั ลุกขึนยืนอีกครังเป็ นดีทสุี ด!”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ในเมือท่านเจ้าเมืองไม่มีสงใดชี
ิ แนะแล้ว ข้าขอตัวกลับไป
บ่มเพาะพลังก่อน”

6
เมือกล่าวจบ เย่หยวนก็หมุนตัวไปยังทางออกและก้าวเดิน
ออกไปอย่างเพิกเฉย

“หยุดอยู่ตรงนัน! เจ้ากล้าหยาบทรามต่อหน้าท่านเจ้าเมือง
หยางจริงๆ! ข้าคิดว่าเจ้าคงเบือชีวิตแล้วกระมัง!”

ในทีสุด วูเ่ จียนชิงก็คว้าโอกาสได้และรีบระเบิดโทสะขึนทันที

เย่หยวนเหลือบมองอีกฝ่ ายด้วยหางตา และกล่าวอย่าง

7
 เยือกเย็นว่า

“ท่านเจ้าเมืองหยางก็พงกล่
ึ าวว่า หนุ่มสาวทีมีความฝันอยู่
ในมือถือเป็ นสิงดี แล้วการทีข้าขอตัวกลับไปบ่มเพาะพลัง
ก่อน,ไม่ทราบว่าข้าหยาบทราบต่อหน้าท่านเจ้าเมือง
หยางอย่างไร?”

“เจ้า! ตรรกะช่างบิดเบียว! ด้วยเศษพลังอย่างเจ้า,เจ้ายัง

กล้าฝันทีจะเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธอีกงันรึ? นันเป็ นแค่ฝัน
กลางวันเท่านัน!”

8
 “เฮ้ออ…หยุดเห่าได้แล้ว ข้ารีบไปบ่มเพาะพลังก่อนดีกว่า
ไม่อยากเสียเวลาติดพันกับสุนขั ตัวหนึง!”

เย่หยวนรุกหน้าเดินจาไปในบัดดลทันทีทกล่
ี าวจบ

หยางเหวยเมียวและทีเหลือ แท้จริงก็แทบรอต่อไปไม่ไหว
แล้วเช่นกัน เมือเห็นว่าเย่หยวนนําร่องเดินออกไปแล้ว หยาง
เหมยเมียวจึงผสานมือขึนกล่าวต่อว่า

“ท่านพ่อ ลูกคนนีเองก็ตอ้ งฝึ กฝนเพิมเติมเช่นกัน เช่นนันขอ

ตัวก่อน”

9
 หยางเซ็นลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็พยักหน้าและกล่าวว่า

“ในเมือข้าไม่มีอะไรจะกล่าวแล้ว งันพวกเจ้าก็ไปเถอะ”

หยางเหวยเมียวและคนอืนๆราวกับถูกปล่อยตัวให้เป็ นอิสระ
ทันทีเมือถึงทีพัก พวกเราเร่งเข้าสูก่ ารเก็บตัวโดยไม่รรี อ

หลังจากทีทุกคนออกไป หยางเซ็นเดินเข้ามารังเป่ ยเหวิ

นเฉียงและถามว่า

10
 “เย่หยวนมีความแข็งแกร่งเพียงใดกัน?”

เป่ ยเหวินเฉียงครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึงแล้วกล่าวว่า

“ข้าเองก็มิทราบ แต่จริงๆแล้ว,ก่อนหน้าทีจะมาข้ายังคิดว่า
เขาล้อเล่น ทว่าตอนนี…ข้ากลับค่อนข้างคาดหวังในตัวเขา
สูงมาก บางทีระหว่างการประลอง ทุกคนอาจต้องตกตะลึง
กับพลังทีแท้จริงของเขาครังใหญ่!”

11
 ………………………………..

เมืองเทวะตะวันพิโรธตังอยู่บนชีพจรแห่งปฐพี พลังปราณ
ภายในนันจึงมหาศาลและเข้มข้นเป็ นพิเศษ

12
แม้วา่ เมืองเทวะตะวันพิโรธจนตกชันไปมาก แต่สถานทีแห่ง
นียังเต็มไปด้วยความเจริญ

กระแสผูค้ นมากหน้าหลายต่อสัญจรไปมากลางถนน รถม้า

ยังมีให้เห็นโดยทัวไป ทีแห่งนีเป็ นเมืองใหญ่ศรีวิไลตระกราน
ตางาม

ประชาชนในเมืองเทวะแห่งนีไม่ได้มากมายเท่าเมืองเย่ แต่
คุณภาพชีวิตภายในเมือง รวมไปถึงเหล่านักสูภ้ ายในนี กลับ
ไม่ใช่สงที
ิ หัวเมืองใหญ่ๆจะสามารถเทียบเคียงได้เลยเช่นกัน

13
เวลาหนึงเดือนผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว กลุม่ เยาวชนทังหก
ของเย่หยวนเดินสัญจรตามท้องถนนในเมืองเทวะอยู่ในขณะ
นี

เย่หยวนเกิดในดินแดนศักดิสิทธิทีเจริญเป็ นอันดับต้นๆ ดัง

นันเมืองเทวะเล็กๆแบบนี,เขากลับไม่คนุ้ ชินมากนัก

นอกเหนือจากหยางเซ็น คนอืนๆทีเคยเข้ามาในเมืองเทวะ
แห่งนีเป็ นครังแรก พวกเขาล้วนตืนเต้นและเต็มไปด้วยความ
อยากรูอ้ ยากเห็นตลอดทาง

14
กองกําลังของเมืองเทวะโดยส่วนใหญ่ ต่างอยู่ในอาณาจักร
วิชชาสวรรค์ฟา้ ขึนไป พวกเขาจึงมิให้ความสําคัญต่อนักสู้
อาณาจักรอนัตตามากนัก

การประลองคัดเลือกในครังนี ไม่เหมือนครังก่อนๆจากทีผ่าน
มา

“กลุม่ กําลังน้อยใหญ่ภายในเมืองเทวะแห่งนีล้วนซ่อนคม
และซับซ้อน พวกเจ้าต้องพึงระวังพยายามอย่าทําให้คนอืนๆ

15
ขุ่นเคือง ปั ญหาน้อยใหญ่อนั ใดจงระงับโทสะให้ดี ตราบใดที
พวกเจ้าสามารถผ่านขึนเป็ นหนึงในสิบได้ ด้วยสถานะศักดิ
ในเวลานัน,จะไม่มีใครกล้าทําให้เจ้าขุ่นเคืองได้อีกเลย”

หยางเซ็นเป็ นดังอาจารย์นาํ เด็กมาทัศนะศึกษา เขาเร่งกล่าว

เตือนทุกคนอย่างรูท้ นั ก่อนเป็ นอันดับแรก

หยางเซ็นเป็ นคนของดินแดนศักดิสิทธิโดยกําเนิด และเป็ น

สักขีพยานต่อหน้าอัจฉริยะมาแล้วนับไม่ถว้ น เขาทราบดีวา่
ชายหนุ่มทังหกคนเหล่านี ล้วนมีความหยิงทะนงในฐาน
อัจฉริยะ และมีโอกาสสูงมากทีอาจประสบกับปั ญหาโดยไม่
จําเป็ นระหว่างทาง

อย่างไรก็ตาม ด้วยภูมิหลังของคนเหล่านีในเมืองเทวะ ถึง

พวกเขาจะเป็ นอัจฉริยะหัวกะทิ แต่ทงหกก็
ั ไม่สามารถยัว
16
 โมโหใครต่อใครได้

สิงหนึงทีควรทราบก่อนเลยก็คือ แม้นกั สูอ้ าณาจักรวิชชา

สวรรค์ฟา้ ภายในเมืองเทวะแห่งนีมากไม่เท่าขนวัว แต่ก็เป็ น
จํานวนหลักร้อย

ซึงเบืองหลังบุคคลเหล่านี โดยส่วนใหญ่ตา่ งเป็ นยอดฝี มือ

อาณาจักรไร้เทียมทานกันทังสิน!

ยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียมทานเป็ นถึงเสาหลักระดับกลาง

17
 แห่งดินแดนศักดิสิทธิ!

หากหนึงในบุคคลทีเข้ามีเรืองด้วย เบืองหลังมียอดฝี มือ

อาณาจักรไร้เทียมทานดํารงอยู่ แม้แต่หยางเซ็นเองก็ไม่
สามารถช่วยเหลือใดๆได้เช่นกัน

แน่นอนว่า,หยางเซ็นก็เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียม

ทาน แต่เพียงว่า,มีหลายกลุม่ กําลังในเมืองเทวะแห่งนี ทีเขา
ไม่สามารถทําให้ข่นุ เคืองได้เลย

18
 ทันใดนันได้มีสองร่างเดินตรงมาหา

“น้องหยางเซ็น! สบายดีหรือไม่?”

สองคนทีตรงเข้ามาทักทาย เป็ นหนึงสูงอายุและอีกหนึง

หญิงสาว แต่ทนั ทีทเข้
ี าทักทาย ดวงตาของเขากลับแอบจ้อง
ไปทางเย่หยวนอย่างลับๆ

ส่วนอีกหนึงหญิงสาว กลับเป็ นคนทีเย่หยวนคุน้ เคยเป็ น

อย่างดี ซึงนางก็คือจ่าวเซียนอย่างแม่นยํา

19
หยางเซ็นรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างมาก เมือชายชราตรงหน้า
ตรงเข้ามาทักทาย เขาเร่งโค้งคํานับและกล่าวว่า

“ท่านประธานเจียวผูโ้ ด่งดังนีเอง!”

ประธานเจียวหัวเราะเบาๆและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่า ข้าได้ยินมาว่า น้องชายหยางโชคชะตาโคจรหา ได้

รับยอดอัจฉริยะเข้ามาประลองอยู่หลายคน ทังหกคนนีคือ
เหล่าหัวกระทิจากพืนทีหลักเมืองเย่ใช่หรือไม่? ฮ่าฮ่า,ท่า
ทางหนักแน่น ดวงตาเปี ยมไปด้วยขุมกําลังจนน่าทึง!”

20
เขารีบกล่าวชืนชมเยาวชนทังหกตรงหน้าอย่างรวดเร็ว แต่
เมือหยางเซ็นแสวงมองส่องถึงเบืองลึกในแววตาของ
ประธานเจียว เขายังไม่ทราบได้อย่างไรว่า,ทังสองมาทีนีก็
เพือมาหาเย่หยวนโดยเฉพาะ

เว้นเสียแต่,หยางเซ็นยังต้องตกตะลึงอย่างลับๆ เด็กหนุ่ม
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าตัวน้อยคนนี กลับสามารถ
รบกวนประธานสํานักการค้าดาวตกสาขาเมืองเทวะตะวัน
พิโรธ ให้ออกมาต้อนรับเป็ นการส่วนตัวได้

21
 ดูเหมือนว่าภูมิหลังของเย่หยวนจะไม่ง่ายอย่างทีคิด!

แม้วา่ อิทธิพลของสํานัการค้าดาวตกจะลดลงบ้างในช่วงไม่กี
ปี นี แต่มนั ก็ยงั เป็ นสํานักการค้าระดับผ้าไหมสีครามสูงศักดิ
ในเมืองเทวะชันหนึง กับแค่เมืองเทวะชันเก้าเล็กๆแห่งนี…
พวกเขายังต้องกลัวอันใด?

เพียงส่งเซียนอาณาจักรเต๋าลึกลําแค่สองคนออกไป พวกเขา
ก็สามารถทําลายเมืองเทวะตะวันพิโรธจนย่อยยับได้อย่าง
ง่ายดาย

22
 ชือเสียงและพลังอํานาจด้านธุรกิจน่ากลัวกว่าทีทุกคนคิด

การทําลายเมืองเทวะชันเก้าเล็กๆแห่งหนึง เบืองบนพร้อมใจ
มองข้ามไม่สนใจ ส่วนผูถ้ กู กระทําก็ถือว่ารับกรรมรับความ
ซวยไป

ด้วยเหตุนี ในฐานะท่านประธานแห่งสํานักการค้าดาวตก
สาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธ,เจียวคนนี กระนันเขากลับ
ลําบากเดินออกมาต้อนรับด้วยตัวเองเช่นนี มันจึงเป็ นเรืองที
แปลกประหลาดยิง

23
ส่วนหยางเซ็นก็ได้ยินแค่เพียงว่าเย่หยวนเป็ นเด็กทีมากด้วย
พรสวรรค์ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า,เขาจะมีอะไรเชือมโยงกับ
บุคคลอันทรงอิทธิพลผูน้ ีจริงๆ

บนใบหน้าของหยางเซ็นยังเหลือร่องรอยความตกตะลึงติด
คาไว้อยู่

“ท่านประธานเจียวใจดีเกินไป!”

24
 หยางเซ็นรีบตอบกลับด้วยความเคารพ

ประธานเจียวกล่าวต่ออย่างยิมแย้มว่า

“น้องหยาง,พวกเราสํานักการค้าดาวตกมีเรืองธุรกิจต้องพูด
คุยกับน้องเย่หยวน พวกเราสาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธจํา
เป็ นต้องหารือปรึกษาบางสิงกับเขาจริงๆ คงกินเวลาไม่นาน
เกินไป,หวังว่าน้องหยางจะไม่ข่นุ เคือง”

หยางเซ็นคิดกับตัวเองในทันใดว่า มันเป็ นอย่างทีคิดจริงๆ

25
ในทันควันเขาเร่งกล่าวตอบด้วยความสุภาพว่า

“มิกล้า มิกล้า!”

26
 ตอนที783 ข้ อมูลบางอย่าง

“ชายชราคนนี,เจียวถิง เป็ นประธานสํานักการค้าดาวตก

สาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธ ขอเวลารบกวนเรียนเชิญท่านเย่
หยวนมาพูดคุยกับเราสักครูห่ นึง คือทางเรามีขอ้ ตกลงทาง
ธุรกิจทีต้องการหารือกับท่าน”

ในฐานะบุคคลผูเ้ ป็ นความหวังของสํานักการค้าดาวตก นํา

เสียงของเจียวถิงอ่อนโยนมากต่อเย่หยวน

1
หากผูค้ นทีเดินผ่านไปผ่านมาในเมืองเทวะตะวันพิโรธได้ยิน
เข้า ทังหมดต่างต้องกระโดดขึนด้วยความตกใจแน่นอน!

แม้ความแข็งแกร่งของเจียวถิงจะมิได้โดดเด่น แต่สถานะ
ของเขามิได้ดอ้ ยไปกว่าผูค้ นระดับสูงใรเมืองเทวะแห่งนีเลย

บุคคลทีมีสถานะสูงศักดิขนาดนีกลับกลายเป็ นคนสุภาพใน
ทันใด เมืออยู่ตอ่ หน้าเด็กหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ภาพฉากเช่นนีล้วนทําให้ผคู้ นตกใจราวกับเห็นผี

เย่หยวนหันไปจับจ้องเจียวถิง ก่อนจะกวาดสายตามองจ่าว
เซียวทีอยู่ขา้ งๆ และกล่าวอย่างยิมแย้มว่า

2
“พวกท่านมาถึงทีนีเพือสูตรโอสถใช่หรือไม่? สํานักการค้า
ดาวตกเผชิญปั ญหาบางอย่างทียากผ่านพ้นในขณะนี!”

เจียวถิงตืนตกใจอย่างมากเมือได้ยินและอดทีจะหันมองจ่าว
เซียนไม่ได้เลย ชัวครูห่ นึง,เขาไม่รูจ้ ริงๆว่าตนควรกล่าวอันใด
กลับไป

เขาเคยได้ยินจ่าวเซียนกล่าวถึงเย่หยวนมานานแล้วก่อนหน้า
ว่าเย่หยวนเป็ นผูน้ ่าเกรงขามเพียงใด แต่เมือได้สนทนาจริง
ในตอนนี,เขากลับต้องยอมแพ้อย่างตรงไปตรงมา

3
เย่หยวนไม่เพียงแค่สามารถคาดเดาจุดประสงค์ทมาได้
ี อย่าง
ทะลุปรุโปร่ง แต่เขายังคาดการณ์ได้ถึงสถานการณ์โดยรวม
ปั จบุ บันของสํานักการค้าดาวตกได้อีกด้วย

หัวของเด็กหนุ่มคนนีทํามาจากอันใดกัน?

“ข้ามิอาจปิ ดซ้อนเจตนาจากท่านเย่ได้เลยจริงๆ พวกเรา

สํานักการค้าดาวตกได้เผชิญกับสถานการณ์ทไม่
ี เคยพบเจอ
มาก่อน ข้าทราบดีวา่ คําขอนีอาจไร้เหตุผลเกินไปมาก แต่

4
 สูตรโอสถของท่านในปั จจุบนั มันสําคัญต่อเรายิง!”

จ่าวเซียนเอ่ยปากขึน

เมือกล่าวจบจ่าวเซียนก็จอ้ งหน้าเย่หยวนปนความประหม่า
เล็กน้อย ราวกับรอคําตัดสินคดี

สําหรับจ่าวเซียน นีเป็ นครังแรกทีนางขอร้องผูค้ นอืน เพียง

เพือขอสูตรโอสถระดับห้า

การทํางานร่วมกันระหว่างเย่หยวนและจ่าวเซียนถูกจํากัดไว้
แค่ในเมืองบรรพกาลเก่า สํานักการค้าดาวตกสาขาอืนๆยัง

5
 ไม่ได้รบั อนุญาตให้จาํ หน่ายโอสถของเย่หยวน

ดังนันถึงแม้โอสถเหล่านีจะได้รบั จากเย่หยวนจํานวนมาก
แต่ขอบเขตการจําหน่ายก็คา้ งอยู่ภายในสํานักการค้าดาวตก
เท่านัน

สําหรับผลกําไรโดยรวมของสํานักการค้าดาวตก ย้อมมิได้รบั
ผลประโยชน์อานิสงส์ใดๆไม่

เย่หยวนจ้องหน้าสวนจ่าวเซียนกลับไป และจู่ๆก็กล่าวถาม
ขึนทันทีวา่

6
 “เจ้าเกียวข้องอันใดกับจ่าวซิงเฉิน?”

จ่าวเซียนตะลึงงันไปชัวขณะและรีบส่ายศีรษะกล่าวว่า

“ท่านเย่กงั วลเกินไป เซียนเอ๋อคนนีจะเกียวข้องอันใดกับ

ท่านประธานสูงสุดกันเล่า?”

นางกล่าวด้วยความสํารวมเรียบร้อย แต่ภายในใจกลับตืน
ตระหนกไม่นอ้ ย

เย่หยวนทราบชือของท่านประธานสูงสุดได้อย่างไร หรือเป็ น
ไปได้ไหมว่า…เย่หยวนจะมีความสัมพันธ์เกียวข้องกับสํานัก

7
 การค้าดาวตกมาก่อนจริงๆ?

นาม จ่าวซิงเฉิน มิใช่วา่ นักสูโ้ ดยทัวไปจะรูจ้ กั ได้

แม้แต่ทา่ นเจ้าเมืองเทวะยังไม่มีคณ
ุ สมบัติพอจะทราบนามนี
ได้เลย!

และสิงทีแปลกประหลาดทีสุดคือ เย่หยวนกลับเรียกถาม
เกียวกับความสัมพันธ์ระหว่างนางและจ่าวซิงเฉิน!

8
 เย่หยวนหุบยิมในทันทีเมือได้ยินและกล่าวตอบว่า

“ไม่มีความจริงใจแม้แต่นอ้ ย แล้วเหตุใดพวกท่านยังกล้ามา
หาข้าถึงทีนีได้? หากต้องการความร่วมมือจากข้า หรือสูตร
โอสถ อย่างน้อยก็ควรพกความจริงใจมาบ้าง มิเช่นนันเสีย
เวลาหายใจทิงเปล่า!”

ในขณะทีกล่าวจบ เย่หยวนก็กาํ ลังจะจากไป

จ่าวเซียนตกใจอย่างมาเมือได้ยินเช่นนัน และรีบกล่าวขึนว่า

“เดียวก่อน! ข้า…จ่าวซิงเฉินเป็ นพ่อของข้าเอง!”

9
แต่เย่หยวนก็มิได้เผยปฏิกิรยิ าประหลาดใจแม้สกั นิด พร้อม
กล่าวว่า

“อืม…บุตรสาวของท่านประท่านสูงสุดแห่งสํานักการค้า
ตะวันพิโรธ มาทําอะไรในเมืองเทวะเล็กๆเช่นนีกัน? ส่วนข้า
เองก็คอ่ นข้างแปลกใจว่า เกิดอะไรขึนกับแน่ภายในสํานัก
การค้าดาวตก!”

จ่าวเชียงกัดริมฝี ปากบางสวยของนางเบาๆพร้อมกล่าวว่า

10
“ท่าน…ท่านทราบถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้าและท่านพ่อ
ได้อย่างไร? นอกจากนียังทราบดีวา่ ,สํานักการค้าดาวตก
กําลังอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก!?”

เย่หยวนยิมและอธิบายว่า

“ก็คาดเดาได้ง่ายมิใช่ร?ึ แม้ทา่ นจะแสร้งทําตัวราวกับสาว

น้อยคนหนึงตลอดเวลา แต่เมือท่านประธานเจียวจะตัดสิน
ใจอันใด เขากลับต้องส่งสายตาหาท่านเชิงขอความคิดเห็น

11
ก่อนเสมอ เมือครูเ่ องก็เช่นกัน คงไม่มีทา่ นประธานผูส้ งู ศักดิ
ทีใดต้องหันมาขอความเห็นจากเด็กสาวทัวไปหรอก นันคือ
ทังหมด ส่วนเรืองปั ญหาในตอนนีก็ง่ายไม่ตา่ งกัน การที
สํานักการค้าชะตาสวรรค์สามารถส่งจอมปราชญ์โอสถมาได้
แต่ทางพวกท่านกลับไม่สามารถ นียังไม่ชดั เจนพออีกรึวา่ มี
ปั ญหา? นอกจากนี แม้วา่ สูตรโอสถของข้าจะสามารถสร้าง
กําไรได้เป็ นจํานวนมาก แต่นนก็
ั เป็ นเพียงสูตรโอสถระดับห้า
สําหรับเมืองเทวะชันหนึงอย่างพวกท่านคงไม่เป็ นทีพิจารณา
มากนัก แต่นีกลับให้เกียรติขา้ ,ลําบากออกมาต้อนรับด้วย
ตัวเอง เรืองเช่นนีมันผิดปกติจนเกินไป”

12
เมือได้ยินคํากล่าวของเย่หยวน เจียวถิงทีอยู่ขา้ งๆยังต้องตก
ตะลึงด้วยความไม่อยากจะเชือ

ไหวพริบสติปัญญาของเด็กหนุ่มคนนีพิถีพิถนั เกินไปจนน่า
สะพรึง เขาสามารถจับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆได้ไม่หลุดมือ

จ่าวเซียนทีได้ยินยังต้องถอนหายใจและกล่าวว่า

“ข้าทราบดี ไม่มีสงใดสามารถหลบซ่
ิ อนจากท่านเย่ได้
จริงๆ!”

13
“หุห,ุ ข้ามิยกั รูเ้ ลยว่า จ่าวซิงเฉินจะมีบตุ รสาวน่ารักเพียงนี
แต่ดว้ ยสถานะของท่าน,เหตุใดถึงต้องเดินทางมายังเมือง
ตะวันพิโรธเล็กๆแห่งนีด้วยล่ะ?”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

จ่าวเซียนสาดสายตาใส่เย่หยวนในทันที แต่นางก็ยงั กล่าว

ตอบว่า

“สํานักการค้าดาวตกเผชิญหน้ากับวิกฤตทีไม่เคยเกิดขึนมา
ก่อน โดยไร้ซงทางเลื
ึ อกอืนใด กองกําลังระดับสูงของเราจัก

14
 ต้องกระจายกําลังไปทัวภูมิภาค และข้าก็ได้มายังภูมิภาค
หยงเจ๋อไป๋ เซ่อ และเข้ามายังเมืองบรรพกาลเก่าอยู่ระยะ
หนึง ก่อนจะออกมายังเมืองเทวะตะวันพิโรธเพือหาวิธีรบั มือ
วิกฤตในครังนี แต่ขา้ กลับไม่คิดเลยว่าจะมาเจอท่านทีนี”

เย่หยวนขมวดคิวและกล่าวว่า

“วิกฤติทไม่
ี เคยเกิดขึนมาก่อนในสํานักการค้าดาวตก …เกิด
อะไรขึนกับจ่าวซิงเฉิน?”

ในห้วงแห่งความประทับใจของเย่หยวน จ่าซิงเฉินคนนีถือ
เป็ นบุคคลทีมีความสามารถอย่างแท้จริง

15
 เขาก่อตังสํานักการค้าดาวตกขึนเพียงลําพัง และพัฒนา
สํานักการค้าอย่างต่อเนืองจนขึนเทียบเคียงสํานักการค้า
ชะตาสวรรค์ได้ ทังหมดเป็ นเพราะกลยุทธ์มากมายทีเขาคิด
ค้นขึน

หากกล่าวตามหลักเหตุและผล สํานักการค้าดาวตกจะไม่มี
ทางประสบปั ญหาใหญ่อะไรได้เลย นอกเหนือจากบุคคล
ระดับสูงภายในจะมีปัญหา

“ท่าน…ท่านพ่อหายตัวไป!”

16
 จ่าวเซียนกล่าวขึนทังนําตาสีใสทีไหลรินออกมา

“อะไรนะ! ท่านประธานสูงสุด…หายตัวไป?!”

คํากล่าวของจ่าวเซียนราวกับทําให้เจียวถิงแทบสําลักโดย
ตรง

เจ้าเมืองเทวะชันหนึงหายไป นีมีความหมายมากมายเกินจะ
ประเมินค่าได้ แม้วา่ จ่าวเซียนจะมาในภูมิภาคหยงเจ๋อไป๋
เซ่อนานแล้ว แต่นางกไม่เคยเล่าเรืองนีให้ใครฟั งมาก่อนเลย

17
 เย่หยวนสูดหายใจลึกๆและกล่าวขึนอย่างเคร่งขรึมว่า

“เข้าใจแล้ว! เอาล่ะ,ข้าจะมอบสูตรโอสถเพียงชนิดเดียวให้
ท่าน แต่…ข้ามีขอ้ แม้”

“ข้อแม้อนั ใด?”

การทีไม่ได้รบั สูตรโอสถทังหมด นันทําให้จ่าวเซียนค่อนข้าง

ผิดหวัง แต่ถึงกระนัน,เพียงชนิดเดียวมันกลับทําให้นาง
ตืนเต้นอย่างไม่น่าเชือ

18
 การปล่อยโอสถเพียงชนิดใดชนิดหนึงในหมูโ่ อสถทังหมด
ของเย่หยวน มันก็เพียงพอทีจะสร้างความฮือฮาครังใหญ่แก่
ท้องตลาดแล้ว และกล่าวได้วา่ ,มันอาจปฏิวตั ิวงการโอสถได้
เลย!

ดังนันแม้จะเป็ นแค่สตู รโอสถชนิดเดียว แต่กาํ ไรทีได้ลว้ นเป็ น

จํานวนมหาศาลเช่นกัน!

จ่าวเซียนคาดไม่ถึงจริงๆว่า เย่หยวนจะตอบตกลงง่ายดาย
เพียงนี

19
 “โอสถชนิดนีไม่ได้รบั อนุญาตให้จาํ หน่ายในดินแดนเทวะ
เป็ นเวลาห้าปี ได้มากสุดแค่เพียงเมืองเทวะเท่านัน หาก
ฝ่ าฝื น,ข้าจะขายสูตรโอสถนีให้แก่สาํ นักการค้าอืนๆทันที ข้า
คิดว่าพวกเขาเองน่าจะสนใจอย่างมากเช่นกัน”

เย่หยวนกล่าวด้วยนําเสียงอันเยือกเย็น

แม้วา่ โอกาสทีจีฉางหลานจับได้จะมีนอ้ ยมาก แต่เย่หยวน

เองก็ไม่อาจประมาทได้เลยเช่นกัน

20
แน่นอนว่า เมือวันเวลาผ่านไปโอสถชนิดนีจะต้องตกสูส่ าย
ตาของจีฉางหลานอย่างเลียงไม่ได้ในทีสุด แต่กว่าจะถึงตอน
นัน เย่หยวนเองก็น่าจะมีกาํ ลังแข็งแกร่งพอสําหรับปกป้อง
ตัวเองได้แล้ว

ท่าทีของจ่าวเซียนดูจะไม่คอ่ ยแน่ใจ แต่นางยังคงพยักหน้า

และกล่าวว่า

“แน่นอน ข้าขอสัญญากับท่านเลย! ส่วนเรืองราคา…พวก

เราสามารถให้ได้ตามทีท่านปรารถนา!”

21
 เย่หยวนโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ข้าไม่ตอ้ งการเงิน ข้าเพียงต้องการข้อมูลบางอย่าง!”

22
 ตอนที784 หอคอยสวรรค์เร้ นลับ

“ข้อมูล?”

คิวของจ่าวเซียนขมวดขึนเล็กน้อย ก่อนนางจะชําเลืองมอง
เจียวถิงเป็ นเชิงให้ถอยออกไปก่อน

แม้ปัจจุบนั อาณาจักรพลังของเจียวถิงจะสูง แต่เขาก็ยงั ไม่

มีสิทธิแม้แต่จะกล่าวอย่างชัดเจน

1
เราต้องทราบก่อนว่า แม้เย่หยวนจะขายสูตรโอสถระดับห้า
แค่สตู รเดียว แต่นนก็
ั เป็ นมูลค่าทีมหาศาลเกินไป

ทว่าเย่หยวนกลับไม่ตอ้ งการเงินทอง และต้องการแค่ขอ้ มูล

เท่านัน จึงเห็นได้ชดั ว่าข้อมูลนีจะต้องมีคา่ มากเท่าใด!

กองกําลังของเมืองเทวะชันหนึงอย่างสํานักการค้าดาวตก
ทุกการเคลือนไหวหรือกระทังกิงไม้บนดินแดนศักดิสิทธิ ล้วน
อยู่ภายใต้สายตาของพวกเขาเป็ นธรรมชาติ

ดังนันขอบเขตอํานาจของพวกเขาจึงไม่ใช่แค่เม็ดโอสถหรือ

2
 ยุทธภัณฑ์เท่านัน แต่นนยั
ั งรวมถึงข้อมูลต่างๆอีกด้วย

และข้อมูลเหล่านีก็ยากทีจะได้รบั มาเช่นกัน ซึงราคาก็มิใช่

มูลค่าเล็กน้อย

เย่หยวนทีไม่ตอ้ งการรางวัลแต่ตอ้ งการข้อมูล ฉะนันมันต้อง

เป็ นข้อมูลทีมีคา่ อย่างแน่นอน

“ถูกต้อง แต่ก่อนหน้านัน เจ้าจะต้องสาบานต่อหน้าสรวง

สวรรค์ก่อนว่า จะไม่เปิ ดเผยเรืองทีข้ากําลังจะสอบถามต่อ

3
 ไปนีให้ผใู้ ดฟั งอีก!”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยนําเสียงเคร่งขรึมยิงกว่าเดิม

สีหน้าการแสดงออกของจ่าวเซียนดูวิตกขึนเล็กน้อย แต่นาง
ก็ทราบเช่นกันว่าสูตรโอสถนีไม่สามารถหาได้โดยง่าย

โอสถชนิดนีของเย่หยวนมีความสําคัญต่อความเป็ นความ
ตายของสํานักการค้าดาวตกโดยตรง นางจึงไม่ลงั เลทีจะ
กล่าวสาบานต่อหน้าสรวงสวรรค์อย่างรวดเร็ว จากนันนางก็
กล่าวกับเย่หยวนว่า

4
“หากเรืองใดข้าทราบ ข้าก็จะกล่าวตอบตามจริงโดยไม่มีปิด
บัง แต่หากเป็ นเรืองทีข้าไม่รู,้ ขอเพียงสองถึงสามวัน ข้อมูล
ทังหมดส่งตรงถึงหน้าท่านแน่นอน”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวถามว่า

“ข้าต้องการทราบข้อมูลเกียวกับหอราชันย์โอสถทังหมด ยิง
ละเอียดยิงดี!”

สายตาทีจ้องมองของจ่าวเซียนกลับดูรุนแรงขึน และอดทีจะ

5
 หรีตาแคบและเข้าสอบถามเย่หยวนทันทีวา่

“ท่านมีความเกียวข้องอันใดกับหอราชันย์โอสถ?”

“เรากําลังทําธุรกรรมกันอยู่ในขณะนี และข้าต้องการถาม
เจ้า มิใช่เจ้าถามข้า! ตามกฎแล้วเจ้ามีหน้าทีเพียงตอบคํา
ถามของข้าเท่านัน ไม่มีสิทธิตังคําถามแทน!”

6
เมือกล่าวถึงหอราชันย์โอสถ ท่าทีของเย่หยวนก็ดเู ลือดเย็น
ขึนในทันใด พร้อมความฉุนเฉียวแฝงอาฆาตอย่างทีไม่เคย
พบเคยเจอในตัวเย่หยวนมาก่อน จ่าวเซียวทีอยู่ขา้ งๆยังต้อง
ขนลุกจนเสียวสับหลังวาบฉับพลัน

หอราชันย์โอสถกลายเป็ นสถานทีต้องห้ามในดินแดน
ศักดิสิทธิไปแล้ว คนธรรมดาทัวไปมักอยู่หา่ งด้วยความ
เคารพ

แต่ตอนนี กลับมีเด็กหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ากําลัง
ให้ความสนใจกับสถานทีเช่นนันจริงๆ นีย่อมไปกระตุน้ ความ
อยากรูอ้ ยากเห็นของจ่าวเซียนอย่างจัง จนอดทีจะเอ่ยปาก
ถามไม่ได้
7
ทว่า ด้วยคํากล่าวอันแสนเย็นชาของเย่หยวน จ่าวเซียนจึง
รีบเก็บงําความสงสัยทังหมดลงไปอย่างรวดเร็ว นางทราบ
แล้วว่าตนไม่ควรกล่าวถามใดๆอีกต่อไป

หากยังกล่าวถามต่อไป ผลทีตามอาจยอดเยียมเกินรับมือ!

จ่าวเซียนนึกย้อนความจําอยู่ครูห่ นึง ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ

และกล่าวว่า

8
“หอราชันย์โอสถเกิดการเปลียนแปลงครังใหญ่เมือสิบปี ก่อน
สองพ่อลูกตระกูลจีเสียชีวิตลง และเป็ นศิษย์ของจีเฉินหยังที
สืบทอดหอราชันย์โอสถต่อไป นับแต่นน,ท่
ั านจ้าวดินแดนเท
วะคนใหม่ผนู้ ีได้สงปิ
ั ดบังข้อมูลทังหมดมิให้รวไหล
ั และไล่
กองกําลังน้อยใหญ่ทไม่
ี เกียวข้องออกจากดินแดนเทวะทัง
หมดไป”

เย่หยวนขมวดคิวเมือได้ยินเช่นนันและกล่าวว่า

“นีคือข้อมูลทังหมดทีสํานักการค้าดาวตกทราบ?”

9
 จ่าวเซียนถอนหายใจและกล่าวว่า

“ท่านก็รูว้ า่ สํานักการค้าดาวตกของเราเป็ นแค่เมืองเทวะชัน

หนึง หากเทียบกับหนึงในแปดดินแดนเทวะอย่างหอราชันย์
โอสถยังคงห่างชันอย่างสินเชิง และในเมือทางนันมีเจตนา
ปกปิ ดข้อมูลทังหมด ทางเราก็ไม่มีวิธีแทรกซึมใดๆเพือล่วง
ข้อมูลได้เลย ทัวทังดินแดนศักดิสิทธิ…นอกเหนือจาก
หอคอยสวรรค์เร้นลับ ก็มีเพียงหอราชันย์โอสถทีลึกลับเกิน
สืบค้น แต่แน่นอนว่า,หากเป็ นข้อมูลทีใกล้เคียงกัน ทางเรา
ยังพอมีอยู่บา้ ง”

10
เย่หยวนเงียบนิงอยู่เช่นนัน ข้อมูลเหล่านีทีจ่าวเซียนกล่าวมา
มันเป็ นไปตามทีเขาคาดไว้ แต่ก็ยงั มีบางจุดทีนอกเหนือ
ความคาดหมายของเขา

สิงทีคาดไว้ก็คือ สํานักการค้าดาวตกสามารถบอกข้อมูลได้
แค่พอสังเขปเท่านัน

ส่วนสิงทีเหนือความคาดหมายก็คือ เขาไม่ทราบเลยว่าเหตุ
ใด จีฉางหลานถึงต้องปิ ดบังข้อมูลทังหมดทีเกียวกับดินแดน
เทวะไป

จีฉางหลานประสบความสําเร็จในการแย่งชิงอํานาจ ทัง
บัลลังก์และชือเสียงย่อมตกเป็ นของเขาแก่เพียงผูเ้ ดียว และ
11
จะทําสิงใดก็ได้อย่างอิสรเสรี แต่ในความเป็ นจริง,เขากลับ
ปลีกวิเวกออกไปจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์

“จงกล่าว”

เย่หยวนกล่าวต่อในทันที

จ่าวเซียนกล่าวต่อว่า

12
 “ท่านจ้าวปรมาจารย์แห่งหอราชันย์โอสถ,จีเฉินหยัง และ
บุตรชายของเขา,จีฉิงหยุน ทังสองต่างเป็ นเซียนผูอ้ ยู่บนจุด
สูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถ มีเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะมาก
มายทีได้รบั การอนุเคราะห์จากทังสองท่านนีมาก่อน ในหมู่
พวกเขาจํานวนมากยังเป็ นหนึงในสิบจอมราชันย์เทวะเช่น
กัน! หลังจากทีสองพ่อลูกตระกูลจีจากโลกนีไป มีเซียน
อาณาจักรราชันย์เทวะมากมายมากราบไหว้เป็ นครังสุดท้าย
และทุกคนต่างต้องการคําอธิบายต่อเหตุการณ์นีเป็ นอย่าง
ยิง ว่าเกิดอะไรขึนกันแน่ จนกระทัง…ผูเ้ ป็ นตํานานอย่าง
ท่านจอมราชันย์วิญญาณ ถึงกับต้องเดินทางเพือเข้าพบจ้าว
หอราชันย์โอสถคนใหม่,จีฉางหลานด้วยตนเอง แต่ทว่าเมือ
เดินไปได้ครึงทาง,เขาก็ตอ้ งถอยกลับไปเสียก่อน ส่วนเหตุผล
ไม่มีใครทราบว่าทําไม”

13
“เรืองทีสอง หลังจากทีสองพ่อลูกตระกูลจีเสียชีวิตลง จีฉาง
หลานมิได้กาํ จัดทุกคนอย่างไร้ความปราณี แต่เขาปล่อยให้
กลุม่ คนเหล่านันทีมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสองพ่อลูกออกไป
แต่หลังจากนันไม่นาน,ผูค้ นเหล่านันก็ได้หายตัวไปอย่างไร้
ร่องรอย ทางสํานักการค้าดาวตกของเราเองก็พยายามค้น
หาพวกเขาในภายหลัง แต่กลับไม่พบแม้แต่รอ่ งรอย นีอาจ
เป็ นเพราะความแข็งแกร่งของเราทีอ่อนด้อยเกินไป แต่ขา้
เชือว่า…หากเป็ นหอคอยสวรรค์เร้นลับ พวกเขาจะต้องค้น
หาเจอแน่นอน”

“เรืองทีสาม แปดปี ทผ่ี านมา หอราชันย์โอสถเคยเคลือน

14
 ไหวอยู่ครังหนึง และเข้าล้างบางกองกําลังน้อยใหญ่มาก
มาย หนึงในกองกําลังทีพวกเขาลงมือ และทําให้ดินแดน
ศักดิสิทธิต้องตืนตะลึงทีสุดคือ พวกเขาได้เคลือนไหวและ
เข้าล้างบางดินแดนเทวะเสมือนนามว่า,ดินแดนเทวะพิรุณ
โลหิต พร้อมสังหารหมูเ่ ซียนอาณาจักรราชันย์เทวะ! แต่หลัง
จากการเคลือนไหวครังนัน หอราชันย์โอสถก็ลดธรงกึงหนึง
และไม่เคลือนไหวใดๆอีกเลย และสําหรับเหตุผลทีพวกเขา
ลงมือเช่นนี,ทางหอราชันย์โอสถก็ไม่เคยออกมาพูดถึงมัน
แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามเช่นกัน”

ใบหน้าของเย่หยวนในขณะนียิงเผยถึงความเคร่งขรึมเข้าไป
อีก

15
 การล้างบางดินแดนเทวะเสมือนด้วยคลืนความแข็งแกร่ง
ของหอราชันย์โอสถ แม้จ่ๆู พวกเขาจะลดธงลงมา แต่แท้จริง
มันกลับยิงทวีความแข็งแกร่งและอิทธิพลขึนไปแทน!

เย่หยวนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า จีฉางหลานต้อง
การจะทําสิงใดกันแน่

และดูเหมือนว่า ด้วยการกระทําเช่นนี มันยิงทําให้เย่หยวน

อยากฆ่าจีฉางหลานยิงกว่าเดิมเสียอีก!

16
“แล้วเจ้าทราบหรือไม่วา่ จีฉางหลานในตอนนีแข็งแกร่งแค่
ไหน?”

เย่หยวนเอ่นถาม

จ่าวเซียนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ทุกคนทีเคยพบเห็นเขาล้วนตายสิน แต่มนใจได้
ั วา่ ความ
แข็งแกร่งของเขาในปั จจุบนั เหนือกว่าในอดีตมากแล้ว พลัง
ของจีฉางหลานในขณะนีคงมิได้อยู่ใต้สิบจอมราชันย์เทวะ
เลย!”

17
สิบจอมราชันย์เทวะเป็ นเซียนทังสิบคนทีแข็งแกร่งทีสุดในหมู่
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะ

สิบจอมราชันย์เทวะมิใช่การประกาศแต่งตังตําแหน่งด้วยตัว
เอง แต่จะถูกคัดเลือกและมอบพลังอันลึกลับทีสุดในดินแดน
ศักดิสิทธิให้โดยหอคอยสวรรค์เร้นลับ

หากย้อนกลับไป ในตอนทีสิบจอมราชันย์เทวะถูกแต่งตัง มี
ผูค้ นมากมายทีเต็มไปด้วยความโกรธและความกังขาภายใน

18
 ใจ

มีเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะจํานวนไม่นอ้ ยทีไม่สามารถ
ยอมรับได้ และขึนท้าทายสิบจอมราชันย์เทวะแบบตัวต่อตัว

แต่ผลลัพธ์สดุ ท้ายก็เป็ นทีประจักษ์ชดั แจ้ง ถึงศักยภาพการ

คัดเลือกของหอคอยสวรรค์เร้นลับ!

ตําแหน่งสิบจอมราชันย์เทวะ ไม่มีผใู้ ดสามารถสันคลอนลง

ได้!

ไม่มีแม้แต่คตู่ อ่ สูท้ ทัี ดเทียม ถึงศัตรูเบืองหน้าจะน่าสะพรึง

19
 กลัวเพียงใด!

ตลอดเวลาทีผ่านมา พวกเขาทังสิบได้รบั ชัยชนะนับครังไม่

ถ้วน นีสามารถยืนยันได้ถึงความทรงพลังของพวกเขา และ
พลังของหอคอยสวรรค์เร้นลับ

กระทังจะหาว่า ใครคือผูอ้ ่อนแอทีสุดในบรรดาสิบจอม

ราชันย์เทวะ บัดนีก็ยงั ไม่มีผใู้ ดทราบเลย

20
 พวกเขาทังสิบไม่เคยประลองกันเองอย่างเปิ ดเผยมาก่อน
และไม่มีใครคิดจะจัดอันดับกันเองเช่นกัน

เมือเวลาผ่านไป ชือเสียงอันเป็ นตํานานของสิบจอมราชันย์

เทวะผูย้ ิงใหญ่ก็ถกู ยอมรับทัวทังดินแดนศักดิสิทธิ

หากความแข็งแกร่งของจีฉางหลานในปั จจุบนั เทียบเคียงได้

กับสิบจอมราชันย์เทวะล่ะก็…นีถือเป็ นเรืองลําบากยิงแล้ว

เซียนในระดับนีห่างชันจากเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะทัว
ไปโดยสินเชิง

21
อาจกล่าวว่า หากเย่หยวนยังไม่สามารถก้าวขึนสูอ่ าณาจักร
พระเจ้าได้ การจะฆ่าจีฉางหลานก็เป็ นไปไม่ได้เช่นกัน!

22
ตอนที785 งานประมูลของสํานักการ
ค้ าชะตาสวรรค์

เนืองจากไร้ซงเซี
ึ ยนแห่งอาณาจักรพระเจ้าแล้วในปั จจุบนั
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะจึงกลายมาเป็ นจุดสูงสุดในดิน
แดนศักดิสิทธิแทน

แค่เพียงว่าระหว่างอาณาจักรราชันย์เทวะและอาณาจักร
ราชันย์เทวะด้วยกัน กลับมีความแตกต่างกันราวกับฟ้ากับ
เหว

1
ยกตัวอย่างเช่น จอมราชันย์วิญญาณทรงพลังมากพอทีจะ
สังหารเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะประมาณสีหรือห้าคนได้
ในทันที

หรือแม้วา่ เขาจะตกอยู่ในวงล้อมทีเต็มไปด้วยเซียน
อาณาจักรราชันย์เทวะ แต่ก็มนใจได้
ั วา่ สามารถหนีรอดออก
มาได้แน่นอน

ดังนันหากต้องการจะฆ่าสิบจอมราชันย์เทวะ นันเป็ นภารกิจ

ทียากเกินเป็ นไปได้

หากความแข็งแกร่งของจีฉางหลานสูงทัดเทียมระดับนันแล้ว
2
 จริง ความลําบากทีเย่หยวนต้องเผชิญในอนาคตคงยอด
เยียมเกินจินตนาการ

จีฉางหลานไม่เพียงทรงพลังและแข็งแกร่ง แต่เบืองหลังของ
เขายังมีหอราชันย์โอสถทังหมดค่อยเป็ นกําลังหนุน

เพือปิ ดกันข่าวสารทังหมดของหอราชันย์โอสถมิให้รวไหลได้
ั
เป็ นทีชัดเจนแล้วว่า,อํานาจอิทธิพลของเขาภายในหอราชันย์
โอสถมันทัวถึงเพียงใดแล้ว

หลังจากทีเย่หยวนได้รบั ชีวิตทีสอง เขาก็พงึ พอใจกับความ

ก้าวหน้าในด้านความแข็งแกร่งของตนมาก

3
 แต่กระนันเอง เมือมองดูสถานการณ์ปัจจุบนั ดูเหมือนว่า
การแก้แค้นในครังนีคงไม่ง่ายนัก

เมือกล่าวถึงเรืองความแข็งแกร่งและพลัง หากต้องการไต่
ระดับจนเทียบเท่าสิบจอมราชันย์เทวะ นันเป็ นเรืองทียากยิง
กว่ายาก

สิงหนึงทีต้องทราบก่อนเลยก็คือ สิบจอมราชันย์เทวะแต่ละ
คนต่างบรรลุอริยะถ่องแท้หลายประการ

ในขณะทีปั จจุบนั เย่หยวนพึงบรรลุอริยะถ่องแท้ได้เพียง

4
 ประการเดียว

ความแตกต่างระหว่างทังสองจึงไม่ใช่เพียงเรืองเล็กน้อย!

สัจธรรมแท้จริงกลับดูเป็ นเรืองเด็กเล่นไปเลย การบรรลุอริยะ

ถ่องแท้ทงยากเย็
ั นแสนเข็ญ แถมยังต้องพึงพาโชคชะตา
วาสนา

การประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในเวลานี เป็ นดังงาน

5
 รวมตัวของยอดอัจฉริยะหนึงในหมืน นอกเหนือจากเย่
หยวน,ในบรรดาพวกนันอาจมีผบู้ รรลุอริยะถ่องแท้เช่นกันก็
เป็ นได้?

“เอาล่ะ หากทางสํานักการค้าดาวตกยังมีขอ้ มูลอืนๆเกียว

กับหอราชันย์โอสถอีก ให้พวกเขาส่งข้อมูลมาหาข้าทันที ใน
เวลานันหากข้อมูลดีพอข้าจะพิจารณา มอบสูตรโอสถอืนๆ
ให้แก่เจ้า ส่วนนีคือค่าตอบแทนในวันนี สูตรโอสถฟื นฟูลม
ปราณระดับห้า ทังส่วนประกอบและวิธีการหลอมอยู่ภายใน
นีหมดแล้ว”

เย่หยวนกล่าวขึนและโยนศิลาหยกก้อนหนึงให้แก่จ่าวเซียน

6
 หากกล่าวตามหลักเหตุและผล เพือให้ได้มาซึงสูตรโอสถ
ต่างๆของเย่หยวน สิงนีควรทําให้นางมีความสุข แต่ตอนนี
จ่าวเซียนกลับรูส้ กึ รนร้อนเมือได้สมั ผัส

“หากท่านเย่ตอ้ งการข้อมูลทีเกียวกับหอราชันย์โอสถเพิม
เติม ท่านคงต้องเดินทางแสวงหาหอคอยสวรรค์เร้นลับ ทีนัน
อาจมีขอ้ มูลทีต้องการ อิทธิพลของสํานักการค้าดาวตกมิได้
แข็งแกร่งปานนัน การจะล้วงข้อมูลเชิงลึกคงเป็ นไปไม่ได้”

7
 จ่าวเซียนกล่าวขึนพร้อมหน้านิวคิวขมวด

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิมเย็นว่า

“เหอะ เหอะ,ต้นกําเนิดของหอคอยสวรรค์เร้นลับจวบจน
ปั จจุบนั ดังหมอกหนา คงมีเพียงพระเจ้าทีหยังรูว้ า่ แท้จริง
แล้วพวกเขามีความสัมพันธ์อย่างไรกับจีฉางหลาน ดีไม่ดี
อาจเป็ นการเข้าถําเสือด้วยซํา! ลูกสาวของจ่าวซิงเฉิน…ข้า
ย่อมเชือใจได้!”

ในอดีตทีผ่านมา หอราชันย์โอสถได้รว่ มมือกับสํานักการค้า

มากมาย และคนทีเย่หยวนเชือใจมากทีสุดยังคงเป็ นจ่าวซิ

8
 งเฉินเสมอมา

หากเขาต้องการแหล่งข่าวทีปลอดภัยไม่แว้งกัด สํานักการ
ค้าดาวตกย่อมเป็ นตัวเลือกทีเหมาะสมทีสุด

นีเป็ นเหตุผลว่าทําไม เย่หยวนถึงเลือกร่วมมือกับสํานักการ

ค้าดาวตก

จ่าวเซียนทีได้ยินเย่หยวนกล่าวถึงพ่อของตนหลายต่อหลาย
ครังชักฉงนสงสัยขึนมา เหตุใดเขาถึงเอ่ยถึงท่านพ่อราวกับ

9
 รุน่ พีรุน่ น้องทีคบหาสมาคมนานแล้ว

ลังเลอยู่พกั หนึง ในทีสุดจ่าวเซียนต้องเอ่ยปากถามขึน

อย่างอดไม่ได้วา่

“ข้าสงสัยว่าท่านเย่…เป็ นอะไรกับท่านพ่อของข้า?”

เย่หยวนระบายยิมบางและกล่าวว่า

“เมือถึงเวลานันเจ้าก็จะรูเ้ อง แต่ขา้ ไม่คาดไม่ฝันเลยว่า จ่าว

10
 ซิงเฉินจะหายตัวไปจริงๆ ดูเหมือนว่าดินแดนศักดิสิทธิใน
ปั จจุบนั จะมีปัญหาบางอย่างจริงๆ!”

จ่าวเซียนในตอนนีทังรูส้ กึ ประหลาดใจและสับสนอย่างยิง

นางรูส้ กึ ว่าเย่หยวนทีอยู่เบืองหน้ามิใช่เด็กหนุ่มอย่างทีควร
จะเป็ น ราวกับอีกคนหนึงก็ไม่ผิด

ท่าทีของเย่หยวนในปั จจุบนั ทําให้นางกดดันอย่างมากจริงๆ

จ่าวเซียนอยากรูต้ นลึ
ื กหนาบางของเย่หยวนยิงกว่าใครใน
เวลานี พอนางรูส้ กึ ราวกับเริมจับทางอะไรได้ แต่จ่ๆู มันก็

11
 หายไปอย่างไร้รอ่ งรอย

ความรูส้ กึ เช่นนีแทบทําให้นางเป็ นบ้า

……………………….

12
 เย่หยวนกลับมายังเรือนพัก แต่ภายในห้องกลับถูกทิงร้าง
นานแล้ว เป่ ยเหวินเฉียงได้กลับไปยังตระกูลเป่ ยเพือรายงาน
ความสําเร็จของตน และกว่าจะกลับมาอีกทีก็พรุง่ นีเช้า

ในท้ายทีสุด คนอืนๆยังคงสลัดคาบความเป็ นหนุ่มสาวมิได้

พวกเขาตืนตาตืนใจกับเมืองเทวะยิงและออกไปเดินเล่น
อย่างสนุกสนาน มีเพียงถังฟ่ านและมูห่ ยุนเท่านันทีไม่ไปไหน
และรอให้เย่หยวนกลับมา

ถังฟ่ านทีได้รบั คําชีแนะจากเย่หยวนในตอนนันเพียงครัง

13
เดียว ความแข็งแกร่งของเขาก็พฒ
ั นาขึนอย่างก้าวกระโดด
ภายในหนึงเดือน

ในระหว่างหนึงเดือนนันเอง เขายังไปหาเย่หยวนเพือประมือ
อยู่หลายครัง แต่ทกุ ครังก็กลับมาพร้อมความพ่ายแพ้ในทีสุด

คมดาบของถังฟ่ านเร็วขึนก็จริง แต่มนั ก็ยงั ไม่สามารถสัมผัส

ตัวเย่หยวนได้เลยสักนิด

ยิงความเร็วของเขาเพิมขึนเท่าไหร่ การเคลือนไหวของเย่
หยวนก็ยิงเร็วขึนตามเท่านัน

14
ในหนึงเดือนมานี ความสัมพันธ์อนั ดีระหว่างทังสองก็เป็ นดัง
ศิษย์อาจารย์ก็ไม่ผิด

แน่นอนว่า ทีมูห่ ยุนสามารถเข้าสูร่ อบสุดท้ายได้ ทังหมดก็

เป็ นเพราะโอสถของเย่หยวนเช่นกัน ดังนันทัศนคติของเขาที
มีตอ่ เย่หยวนก็เป็ นดังผูม้ ีพระคุณไปโดยปริยาย

ในบรรดาทังหก สามคนนีดูจะสนิทกันทีสุดแล้ว

15
“เย่หยวน,ในทีสุดก็กลับมา พวกเรารอเจ้านานมาก!”

มูห่ ยุนบ่นยุบยิบ

เย่หยวนกล่าวถามอย่างสงสัยว่า

“แล้วรอข้าเพืออันใด?”

16
 มูห่ ยุนกล่าวขึนด้วยความตืนเต้นว่า

“พวกเราได้ยินมาว่า สํานักการค้าชะตาสวรรค์จะจัดงาน
ประมูลในวันนี แถมข้ายังได้ยินมาว่า มีของดีๆในรอบนีตัง
หลายอย่าง ถังฟ่ านกับข้าตังใจจะไปเข้าร่วมเข้าชมเสีย
หน่อยในคืนนี แล้วไฉนเจ้าถึงไม่ไปด้วยกันล่ะ!”

การประมูลในสาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธ มิใช่สิงทีสาขา
เมืองระดับล่างอย่างเมืองบรรพกาลเก่าจะเทียบเคียงได้ นัน
รวมถึงสิงของในงานประมูลเช่นกัน

17
 แต่ดว้ ยขอบเขตของเย่หยวนสิงเหล่านีกระตุน้ ความสนใจ
ของเขาไม่

อย่างไรก็ตาม ดูจากสายตาของถังฟ่ านและมูห่ ยุนทีเต็มไป

ด้วยความคาดหวัง หากเย่หยวนปฏิเสธไปคงรูส้ กึ แย่ไม่นอ้ ย
ดังนันเขาจึงเห็นดีเห็นงามด้วย

“เอาล่ะ ไปสัมผัสกับบรรยากาศงานประมูลสักครา แต่…

พวกเจ้าเตรียมผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิมามากพอใช่ไหม?”

เย่หยวนกล่าวหยอกด้วยรอยยิม

18
“นีๆ เจ้ากําลังดูถกู พวกข้าเกินไปแล้ว! แม้เราจะมิได้รารวย
ํ
แบบเจ้า แต่เราหาใช่ชนชันกินเจไม่!”

มูห่ ยุนกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะ

ยามอาทิตย์อสั ดง เมือถึงเวลานัดหมาย พวกเย่หยวนทัง

สามก็รบี ตรงไปยังสํานักการค้าชะตาสวรรค์ทนั ที เพราะอีก
ไม่นานการประมูลก็ใกล้จะเริมขึนแล้ว

19
เมือมาถึงสํานักการค้าชะตาสวรรค์ เย่หยวนดูเหมือนจะนึก
อะไรบางอย่างขึนได้ และเอ่ยปากถามทังสองทันทีวา่

“พวกเจ้าลากข้ามางานประมูลในครังนี แต่กลับไม่มีบตั ร
เชิญ แล้วจะเข้าไปข้างในได้อย่างไร?”

งานประมูลในครังนีล้วนมีแต่สิงของมูลค่าสูงมาก หากไม่มี
บัตรเชิญคงเข้าไปได้แค่โถงด้านหลังเท่านัน

ผูท้ ได้
ี รบั บัตรเชิญล้วนต้องเป็ นผูม้ ีสถานะศักดิสูงส่งหรือผู้
มังคังเท่านัน แน่นอนว่าเด็กกะโหลกกะลาทัวไปไม่มีสิทธิเข้า

20
ถังฟ่ านหัวเราะเบาๆและหยิบป้ายหยกทังสามขึนราวกับเสก
มา พร้อมกล่าวว่า

“ออกปากชวนถึงขันนี หากไม่เตรียมพร้อมคงเสียหน้าตาย”

เย่หยวนประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกันเมือได้เห็น ดูเหมือนว่า
ทังสองคนนีจะไม่ง่ายเช่นกัน ช่วงระหว่างรอเย่หยวน พวก
เขาคงทําอะไรสักอย่างเพือให้ได้ปา้ ยหยกทังสามมาแน่นอน

21
เมือทังสามเข้าสูง่ านประมูลภายใน ทัวทังพืนทีก็เต็มไปด้วย
ผูค้ นมากมายอัดแน่น

ตอนนีเย่หยวนทราบแล้วว่าป้ายหยกทีเขาได้รบั คงเป็ นระดับ

ตําสุด ทีนังของทังสามอยู่ไกลทีสุดจากเวที แถมยังเป็ นจุด
อับมุมห้อง

“โอ้ว นันไม่ใช่ยอดอัจฉริยะอันเกรียงไกรทังสามหรอกรึ?
พวกเจ้าเองก็เข้าร่วมงานประมูลเช่นกัน! เหตุใดยอด
อัจฉริยะอย่างพวกเจ้าถึงต้องไปนังหลบมุมแบบนัน ดูไม่เสีย

22
 ศักดิศรีเกินไปหน่อยรึ?”

พวกเย่หยวนทังสามไก้ยินเสียงแหลมตะโกนดังขึน จึงพร้อม
ใจหันมองต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียง

เมือหันไปดูปรากฏว่าเป็ นวูเ่ จียนชิงและเผิงหยาง

ในขณะทีข้างๆวูเ่ จียนชิงยังมีชายหนุ่มอีกหนึงคน

23
 ตอนที786 ศิลาสามชีวิต

“หืม? พีใหญ่เจียนชิง,ท่านรูจ้ กั พวกเขา?”

ชายหนุ่มทีอยู่ดา้ นข้างขมวดคิวและกล่าวถาม

“เจียนถง,เจ้าคงได้ยินมาบ้างแล้ว เด็กหนุ่มอาณาจักรเคียง

1
 สวรรค์ชนฟ้
ั าเพียงผูเ้ ดียวในรอบสุดท้ายของการประลอง?
นันเป็ นเขา!”

วูเ่ จียนชิงกล่าวขึนด้วยรอยยิมอันเยือกเย็น

คิวของชายหนุ่มกระตุกขึนอย่างฉงนใจ ก่อนจะกล่าวด้วยนํา
เสียงเชิงเหยียดหยามว่า

“ทีแรกข้าสงสัยเหลือเกิน เขาคงมีสามหัวหกแขนกระมัง
ปรากฏว่ากลับเป็ นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึง! อาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดจะเข้าสูร่ อบสุดท้ายได้อย่างไร?
การประลองในพืนทีเมืองเย่ของท่านคงจับฉลากเลือกเอา

2
จริงๆ! ข้าเองก็ได้ยินมาว่า เจ้าปากเก่งอวดดีไม่นอ้ ย หวังว่า
เจ้าจะไม่วงมาชนกั
ิ บข้า! เพราะไม่อยากทําร้ายเด็ก!”

ชายหนุ่มคนนีนามว่า วูเ่ จียนถง เป็ นน้องเล็กของวูเ่ จียนชิง

และยังเป็ นสมาชิกตระกูลวู่

แต่ลกั ษณะท่าทางของเขากลับหยิงผยองอย่างมาก ราวกับ

ว่าเขาเป็ นหนึงใต้สวรรค์ คิดว่าตนเองไร้เทียมทานจนผูค้ น
ต้องอิจฉา

เย่หยวนยักไหล่ตอบทีเล่นทีจริงว่า

3
“งันรึ? ข้าก็ไม่อยากทําร้ายสุนขั เช่นกัน พวกเราคิดเหมือน
กันเลย หุห”ุ

สีหน้าการแสดงออกของวูเ่ จียนถงมืดลงเมือได้ยิน และกล่าว

ด้วยรอยยิมเหยียดเย็นว่า

“ดูเหมือนว่าเจ้ายังไม่รูจ้ กั นายน้อยผูน้ ีใช่หรือไม่? เป็ นแค่

เด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด กลับกล้า
พูดจาเช่นนีจริงๆ! หากไม่อยากโดนตบจนฟั นร่วงก็หบุ
ปาก!”

4
เย่หยวนมิได้ขาดแคลนทรัพยากรใดๆในปั จจุบนั ด้วยโอสถ
จํานวนมากเข้าสนับสนุน ความเร็วในการบ่มเพาะพลังจึงสูง
มาก ระยะเวลาเพียงหนึงเดือน,เย่หยวนได้กา้ วขึนสู่
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดแล้ว

“ไม่รูจ้ กั และไม่ตอ้ งการรูจ้ กั เช่นกัน”

แท้จริงแล้ว วูเ่ จียนถงคนนีมิได้ให้ความสําคัญอันใดกับเย่

หยวนเลยแม้แต่นอ้ ย

5
เห็นได้ชดั ว่า ตัวเขาเป็ นคนหยิงผยองและชอบทําตัวกรางไป
ทัวอยู่แล้ว เมือเจอคนทีด้อยกว่าจึงอดทีจะเหยียดหยามดูถกู
ไม่ได้เลย

“ไอ้เด็กเวร,การประลองครังนีแกต้องตายอย่างน่าสยด
สยอง! พีใหญ่เจียนชิงไปนังตรงตําแหน่งแขกผูม้ ีเกียรติกนั ดี
กว่า ปล่อยให้เจ้าโคลนเน่าพวกนีนังหลบมุมไป!”

สถานทีแห่งนีเป็ นพืนทีของสํานักการค้าชะตาสวรรค์ วู่

เจียนถงทําได้เพียงอดกลันมิให้โทสะปะทุ เพราะภายในนีไม่
สามารถทะเลาะต่อสูก้ นั ได้

6
หลังจากทีทังสามคนนันจากไป เย่หยว,ถังฟ่ านและมูห่ ยุนก็
นังลง พร้อมเป็ นถังฟ่ านหันมายกหัวแม่มือให้เย่หยวนและ
กล่าวว่า

“น้องเย่ช่างน่าประทับใจจริงๆ แม้แต่วเู่ จียนถง เจ้าก็ยงั ไม่

ไว้หน้าใดๆ!”

เย่หยวนเอ่ยถามสวนด้วยความอยากรูว้ า่

“อันใด? เขาเป็ นคนมีชือเสียง?”

7
 มูห่ ยุนกล่าวอธิบายพร้อมรอยยิมว่า

“ยิงกว่ามีชือเสียง! การประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนใน
ครังนี วูเ่ จียนถงถือเป็ นตัวเตงอันดับสองรองจากน่าหลันซู
เพียงคนเดียว! ทว่าน้องเย่กลับไม่ไว้หน้าสวนตอบจนหน้า
สันไปตามๆกัน หากเป็ นคนอืนๆทัวไปคงเกรงใจจนศีรษะ
แทบจรดพืนแล้วกระมัง”

เย่หยวนยกนิวขึนถูไถจมูกเล็กน้อยและกล่าวด้วยรอยยิมว่า

8
“เก่งกาจเพียงนัน? แต่ใครทีทําให้ขา้ ไม่พอใจ วันข้างหน้า
ย่อมไม่งดงามเช่นกัน!”

มูห่ ยุนอึงไปชัวขณะ ก่อนจะกล่าวว่า

“ความแข็งแกร่งของน้องเย่โดดเด่นยิงก็จริง แต่ก็ควรระวัง
ตัวให้ดี รอบสุดท้ายทีรอตรงหน้าดุเดือดเป็ นทีสุด หาก
ประมาทเพียงเล็กน้องอาจถูกกําจัดออกในทันที แถมขุม
พลังของตระกูลวูก่ ็มิใช่อ่อนด้อย หากเกิดอะไรขึนจริงๆ นัน
ย่อมเป็ นอันตรายต่อน้องเย่”

9
 เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเมินเฉยว่า

“แม้ขา้ จะไม่ยวยุ
ั เขาในวันนี แต่วนั หน้าหากเจอกันกลาง
ลานประลอง คงยากจะเลียงเหตุการณ์เช่นนีเหมือนกัน ใน
ท้ายทีสุด ความแข็งแกร่งของตนนีแหละทีจะตัดสิน
ทุกอย่าง”

ในขณะทีทังสองกําลังสนทนากันอยู่ ได้มีสตรีพอมีอายุนาง
หนึงในชุดรัดรูป ปรากฏทรวดทรงองเอวงามเดินขึนบนเวที
และกล่าวขึนเสียงดังฟั งชัดว่า

10
“ขอขอบคุณทุกท่านทีให้เกียรติมาเยียมชมงานประมูลของ
สํานักการค้าชะตาสวรรค์ในครังนี ข้าผูต้ าต้
ํ อยนาม ช่ายเย
วีย ข้าเชือว่าท่านใดทีมาเยียมชมการประมูลของทางเราอยู่
บ่อยครังคงคุน้ หน้าคุน้ ตากันดี ในวันนี ทางเรามีสินค้า
ประมูลทังหมดสิบสามรายการ แน่นอนว่า,มีเครืองรางเทวะ
ทีทุกท่านรอคอยอีกด้วย เครืองรางชินนีมาเป็ นปิ ดท้าย ส่วน
ทีว่ามันคือชนิดประเภทใด คงต้องอดใจรอจนกว่าเวลานัน
จะมาถึง!”

ช่ายเยวียนางนีเป็ นดังทหารผ่านศึกการประมูลมานับครังไม่
ถ้วน เพียงคํากล่าวเล็กๆน้อยๆกลับได้กระตุน้ ความอยากรู ้
อยากเห็นของทุกคนอย่างจัง

เครืองรางเทวะเป็ นสิงทีลําค่าจนไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน

11
 ในเมืองเทวะชันเก้า!

สิงหนึงทีควรทราบก็คือ โดยทัวไป เครืองราวเทวะเป็ น

ยุทธภัณฑ์ประจําตัวของเซียนอาณาจักรเต๋าลึกลําเท่านัน
โอกาสพบเห็นโดยทัวไปหาเลยไม่!

สํานักการค้าชะตาสวรรค์รารวยมั
ํ งคังอย่างยิงเช่นกัน นัน
เป็ นเหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงสามารถนําสิงของมูลค่าสูง
ปานนีออกมาประมูลได้

12
 “ข้าได้ยินข่าวลือมานานแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็ น
เครืองรางเทวะจริงๆ!”

“พีสาวช่ายเยวีย,อย่าปล่อยให้พวกเราทรมานเช่นนีเลย
โปรดบอกมาเถิดว่าเครืองราวเทวะอันนันคืออะไร!”

“ถูกต้อง เว้นเสียแต่เจ้าจะยอมนอนร่วมเตียงกับข้าสักคําคืน
ข้าจะไม่ปริปากถามเรืองนีอีกเลย!”

13
 “ฮ่าฮ่า…”

ไม่มีความเห็นใดๆ เมือประโยคทีเล่นทีจริงนีดังขึน เสียง

หัวเราะก็ดงั ขึนจากใต้เวที

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้อายุของช่ายเยวียจะเหยียบต้นเลขสาม
แต่นางก็ยงั ดูดีเป็ นอย่างมาก แถมยังได้รบั ความสนใจจาก
เหล่าผูใ้ หญ่จนล้นเหลือ ในแง่เสน่หร์ ญ
ั จวน,สาวน้อยแรกรุน่
เทียบเคียงนางไม่ติด ทุกการเคลือนไหวมักโปรยเสน่หจ์ น

14
ต้องทําให้ผชู้ ายบ้าคลัง ผูท้ มีี จิตใจอ่อนแอนต่อเรืองเหล่านี
เรียกได้วา่ ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้เลย

ช่ายเยวียไม่โกรธไม่เก้อเขินใดๆเมือได้ยินดังนัน แต่นางยัง
คงกล่าวเล่นกลับไปว่า

“แหม…หากผูต้ าต้
ํ อยคนนีเอาจริง สงสัยยิงว่าจะมีผกู้ ล้าตัว
น้อยคนใดกล้านอนร่วมเตียงกับข้าบ้าง?”

เมือเสียงหวานของนางดังออกไป ข้างใต้เวทีกลับเงียบกริบ
เป็ นปากช้าฉับพลัน ไม่มีใครเลยทีกล้าส่งเสียงตอบนาง

15
 เย่หยวนกวาดตามองทุกคนด้วยความฉงนใจ

ต้องยอมรับเลยว่า หญิงสาวนางนีล้วนทําให้ผชู้ ายใจเต้น

กระหนํา แต่เหตุใดทุกคนถึงรีบหลบเลียงนางราวกับเจองู
เจอแมงป่ องกันด้วย?

“นี รูปลักษณ์ของหญิงสาวนางนีไม่เลวเลย แถมยังเล่นด้วย

อีก แต่เหตุใดทุกคนถึงดูกลัวนางมาก?”

เย่หยวนกล่าวถามอย่างสงสัย

16
 แต่หลังจากทีเย่หยวนรอคอยคําตอบมาเนินนานจนผิด
สังเกต เขาจึงหันไปมองทังสองทียืนนิงไม่ตอบสนอง

เมือหันไปมอง ปรากฏว่าสหายทังสองของเขากลับจ้องช่า
ยเยวียตาไม่กระพริบ อีกนิดนําลายคงไหลออกมาแล้ว เห็น
ได้ชดั ว่า,วิญญาณของพวกเขาถูกเสน่หข์ องหญิงสาวนางนี
ชักนําออกไปเรียบร้อย

เย่หยวนถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์ และยกมือเขกหัวทัง
สองไปคนละที จนทังคูไ่ ด้สติขนอี
ึ กครัง

17
 “โอ๊ย! น้องเย่เขกหัวข้าทําไม?”

“หากไม่เขกเช่นนี สงสัยว่าวิญญาณของพวกเจ้าคงหลุดไป
ซุกอกนางแล้ว!”

ใบหน้าทังสองแดงกําในทันใด แต่ดวงตาของพวกเขายังคง
จับจ้องไปมีช่ายเยวียไม่เลิกรา

18
“ฮ่า,เจ้าเด็กสองคนนีคงพึงมาทีนีครังแรก? แม่นางช่ายเย
วียได้ชือว่าเป็ นแมงมุมแม่มา่ ยดําทีทําให้สามีตายไปเจ็ดคน
แล้ว แล้วใครยังกล้าตีสนิทกับนางอีก?”

ทันใดนันก็มีสมุ่ เสียงหนึงดังออกมาข้างๆทังสาม

พวกเย่หยวนทังสามหันไปมองต้นเสียงอย่างรวดเร็ว และพบ
เห็นชายในชุดคลุมสีดาํ ทีปกปิ ดร่างอย่างแน่นหนา

ชายผูน้ ีปกปิ ดตัวตนได้รดั กุมยิง กระทังระดับพลัง พวกเย่

หยวนก็ยงั ไม่สามารถสัมผัสได้เลย

19
 แต่ภายในการประมูลเช่นนีมิใช่เรืองแปลก ผูค้ นโดยส่วย
ใหญ่ไม่ตอ้ งการเปิ ดเผยตัวตนทีแท้จริง เพียงว่าเย่หยวนไม่
คิดจะทําเช่นนัน

แต่เมือได้ยินคําอธิบายของชายชุดคลุมดําคนนี ถังฟ่ านและ

มูห่ ยุนก็รูส้ กึ กลัวในทันที ก่อนเหลียวมองช่ายเยวียด้วยสาย
ตาทีเปลียนไปดังคนอืนๆในปั จจุบนั

หญิงสาวประเภทนี เพียงแค่สมั ผัสตัว พวกเขาไม่ตายเลยงัน

รึ?

20
 ช่ายเยวียอดทีจะถอนหายใจอย่างขมขืนไม่ได้เลยเมือเห็น
สถานการณ์ และกล่าวว่า

“ข้าทราบดี พวกท่านทังหลายหยอกเล่นเพียงเท่านัน ใคร่รกั

จริงไม่”

กระทังนางทีถอนหายใจอย่างขมขืน ยังได้โปรยเสน่หอ์ อกไป

โดยไม่ตงใจแก่
ั ชายทุกคนทีอยู่ขา้ งใต้เวที

21
อย่างไรก็ตามพวกเขามาในวันนี เพือสินของประมูลมิใช่เพือ
ช่ายเยวีย

และแม้หญิงสาวนางนีจะไม่สามารถไขว้คว้าสัมผัสได้ แต่
เมือนางมาเป็ นพิธีกรในงานประมูลนี กลับทําให้หลายคน
เสียสมาธิไปไม่นอ้ ย!

“เอาล่ะๆ ข้าผูต้ าต้

ํ อยขอพาทุกคนกลับเข้าเรืองหลัก เรามา
ดูสิงของประมูลรายการแรกในวันนีกันดีกว่า!”

ตามทีนางกล่าว เมือช่ายเยวียปรบมือเรียกเบาๆ คนของ

22
 สํานักการค้าก็นาํ สิงของประมูลชินแรกออกมา

ช่ายเยวียเร่งโคจรพลังปราณของนางเพือปลดผนึกบรรจุ
ภัณฑ์ออก พร้อมหยิบมันขึนมา ภายในมือของนางเผยให้
เห็นถึงก้อนศิลาขนาดเท่ากําปั น

เมือเย่หยวนเห็นศิลาก้อนนัน ท่าทีของเขาก็แปรเปลียนเป็ น
จริงจังโดยไม่ตงใจ
ั เห็นได้ชดั ว่าเขารูจ้ กั ศิลาก้อนนีอยู่แล้ว
แต่คนอืนๆโดยรอบกลับจ้องมองด้วยความว่างเปล่า และงุน
งงยิงว่าสํานักการค้าชะตาสวรรค์นาํ สิงนีออกมาประมูลได้

23
 อย่างไร

ช่ายเหยวียกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“สิงของประมูลรายการแรก ทุกคนอาจรูส้ กึ งุนงงเล็กน้อย

แต่อย่าได้ดถู กู เพียงหน้าตา! ศิลานีมีชือว่า,ศิลาสามชีวิต
ภายในนีอัดแน่นไปด้วยพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์
และปฐพีอนั อัศจรรย์ไว้อยู่ แท้ทจริ
ี งมันมีสรรพคุณช่วยเพิม
อายุขยั !”

24
 ตอนที787 ดูดทรัพย์

“ศิลาสามชีวิต! ทีแท้ก็เป็ นศิลาสามชีวิตในตํานาน!”

บางคนใต้เวทีอทุ านลันด้วยความตืนเต้นเมือได้ยินชือแซ่ของ
ศิลาก้อนนี

แต่เพราะศิลาสามชีวิตหายากยิง ดังนันพวกเขาจึงไม่เคย
1
 เห็นของจริงและได้ยินเพียงเรืองเล่าเท่านัน

ด้วยคําพูดของช่ายเยวีย มันได้กระตุน้ ทุกคนใต้เวทีจนเกิดระ

รอกคลืนเสียงโกลาหลครังใหญ่

การเพิมอายุขยั เพือให้ดาํ รงอยู่ยืนยาวขึน เหล่านักสูท้ กุ คน

ล้วนปรารถนาอย่างแรงกล้า

ช่ายเยวียโปรยยิมอันทรงเสน่หแ์ ละกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าหลายท่านคงทราบถึงตํานานของศิลาสามชีวิต
ดีแล้ว แต่ขา้ คิดว่าผูค้ นโดยส่วนใหญ่ยงั ไม่ทราบสรรพคุณ

2
 ของเจ้าสิงนีทังหมดครบถ้วน แม้ศิลาสามชีวิตไม่ใช่โอสถ
ทว่าฤทธิของมันกลับมหัศจรรย์ยิงกว่าโอสถทุกชนิด! หาก
ท่านใดหลอมมันเข้าสูร่ า่ งกาย และเมือสักวันจักต้องพานพบ
วาระสุดท้ายของชีวิต เจ้าสิงนีภายในร่างจะช่วยฟื นฟูชีวิตให้
กลับสูส่ ภาวะสูงสุดได้อีกครังภายในเวลาไม่เกินสิบลม
หายใจ ตัวท่านประดุจเกิดใหม่พร้อมโอกาสใช้ชีวิตอีกครา!”

เมือคํากล่าวบรรยายถึงสรรพคุณดังออกไป กลางฝูงชนก็
ระเบิดความโกลาหลออกมาในทันที

ประสิทธิภาพมหัศจรรย์เหล่านี ถูกรับยกย่องว่าเป็ นของ

วิเศษท้าทายสวรรค์!

3
“ช่ายเยวีย เร่งรุดประกาศราคาขันตําเถิด ไม่วา่ อย่างไรข้า
ต้องการซือมาครอบครอง!”

ใครบางคนข้างใต้เวทีตะโกนขึนด้วยความตืนเต้น

ของวิเศษอันแสนท้าทายสวรรค์เช่นนี มันได้กระตุน้ ความ

ต้องการของผูค้ นครังใหญ่

แต่มีเพียงไม่กีคนเท่านันทีต้องการเจ้าสิงนี ชนิดทีว่าราคา
เท่าไหร่ก็ย่อมควักจ่าย

4
เมือช่ายเยวียเห็นเพลิงกิเลศปะทุขนึ นางก็เริมอ้าปากเอ่ยขึน
อย่างใจเย็นว่า

“รายการประมูลชินแรก ศิลาสามชีวิต ราคาขันตําอยู่ทสิี บ

ล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ! และการเสนอราคาแต่ละครังต้อง
เพิมราคาขึนอย่างน้อยหนึงล้าน!”

“ยีสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!”

“ยีสิบห้าล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!”

5
 “สามสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!”

……………

ทันทีทสิี นเสียงช่ายเยวีย ค่าตัวเริมต้นของศิลาสามชีวิตก็

6
 กระโดดขึนสูงถึงยีสิบล้าน!

ต่อให้พวกเขาต้องจ่ายสามสิบล้าน แต่แลกมาด้วยอายุขยั ที
ยืนยาวขึน พวกเขาก็ย่อมจ่ายด้วยความเต็มใจ

เว้นเสียแต่เย่หยวน ถังฟ่ านและมูห่ ยุนจ้องตาเป็ นมันพร้อม

เคลือนไหวในทันทีอย่างไม่น่าเชือ

“สามสิบเอ็ดล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!”

ถังฟ่ านไม่สามารถต้านทานเพลิงกิเลสในใจได้ จึงตะโกนขึน

7
 เพือฟาดฟั นราคา

แต่เสียงตะโกนขึนเขากลับถูกเสียงอืนในราคาสูงกว่าข่มใน
ทันตา ราคาทีเพิมขึนเพียงหนึงล้าน ดูเหมือนจะอ่อนด้อย
เกินไปในสนามการประมูล ณ ปั จจุบนั

เย่หยวนกรอกตาไปมองบนอย่างช่วยไม่ได้ และกล่าวว่า

“หยุดเลย! ไม่ตอ้ งไปเสนอราคาแล้ว! หินสามชีวิตมันหา

ยากยิงก็จริง แต่ราคามาตรฐานทัวไปของมันอยู่เพียงยีสิบ
ล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิเท่านัน”

8
 ถังฟ่ านกล่าวขึนด้วยความประหลาดใจว่า

“แต่เจ้าสิงนีสามารถยืดอายุขยั ของเราได้ ต่อให้ราคาสาม

สิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ มันคงไม่มากเกินไปจริงไหม?”

เมือได้ยินคําถามนี มูห่ ยุนเองก็เร่งหันมองเย่หยวนด้วยความ

อยากรูอ้ ยากเห็นเช่นกัน แม้คา่ ตัวของเจ้าศิลาก้อนนีจะสูง
เกินมาตรฐานไปบ้าง แต่สรรพคุณของมันก็น่าดึงดูดจนตัว
เขาไม่สามารถทนได้เช่นกัน

9
เมือถังฟ่ านตังคําถามขึนเช่นนี มูห่ ยุนเองก็อยากได้ยินคํา
ตอบจากปากเย่หยวนเช่นกัน

ทว่าในขณะทีเย่หยวนกําลังจะอ้าปากตอบ ทันใดนันเสียง
หนึงก็ดงั ขึนกังวานทัวห้องประมูล

“หกสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!”

10
 จากเสียงตะโกนนี ต่างทําให้ทกุ คนสูดหายใจเย็นเข้าลึกๆ
อย่างหวันเกรง และไม่มีใครเอ่ยปากเสนอราคาใดๆอีกต่อไป

เย่หยวนเองก็ตกตะลึงเช่นกันเมือได้ยินเสียงนี ก่อนลอบเผย
รอยยิมแปลกๆขึนในบัลดล

“หกสิบล้านครังทีหนึง!”

“หกสิบล้านครังทีสอง!”

11
“หกสิบล้านครังทีสาม! ขอแสดงความยินดีดว้ ยกับท่านทีนัง
หมายเลขสอง สําหรับศิลาสามชีวิตชินนี!”

หลังจากทีสินเสียงช่ายเยวีย บุคคลทีนังหมายสองก็กลาย
เป็ นเจ้าของศิลาสามชีวิตนีทันที

ราคาสูงถึงหกสิบล้าน มันความความตกตะลึงให้แก่ผคู้ น
โดยส่วนใหญ่เกินไป

แม้วา่ สิงนีจะท้าทายสวรรค์ แต่นนก็

ั มิใช่วตั ถุประสงค์หลัก
ของพวกเขาทีมาทีนี พวกเขาไม่อยากใช้เงินมากเกินไปต่อ
สิงทีมิใช่เป้าหมายหลักของวัน

12
 มีเพียงผูร้ ารวยที
ํ แท้จริงเท่านัน ทีไม่สนใจและมองหกสิบ
ล้านเป็ นแค่เศษราคา

แต่แขกผูเ้ ข้าร่วมผูน้ ีถึงขนาดมีหอ้ งส่วนตัวของตนเอง หาก

ไม่ได้มีฐานะมังคังจริงๆคงไม่มีทางได้สิทธิพิเศษเหนือกว่าคน
อืนๆในห้องประมูลนีแน่นอน

ไม่เพียงแค่หอ้ งพักส่วนตัวเท่านัน ทว่าภายในยังมีบริการ

ทุกอย่างเพียบพร้อม คนธรรมดาหรือมีฐานะสูงศักดิทัวไปคง
ไม่มีทางได้รบั สิทธิพิเศษเช่นนีได้เลย

13
“น้องเย่ ดูจากรอยยิมนัน ดูเหมือนว่าพวกเขาคงเสียค่าโง่ให้
แก่การประมูลรอบนีแล้วใช่ไหม?”

มูห่ ยุนกล่าวขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมเสียงหัวเราะว่า

14
“มากกว่าก็แค่สญ
ู เสีย แต่นีกลับสูญเสียครังใหญ่หลวง! แม้
ศิลาสามชีวิตจะมหัศจรรย์ แต่มนั ก็มิใช่ของวิเศษท้าทาย
สวรรค์อนั เทือกนันเลย ขนาดของศิลาสามชีวิตสามารถ
บ่งบอกได้ถึงระดับคุณภาพ เจ้าศิลาสามชีวิตขนาดเท่า
กําปั นตรงหน้ามีคณ
ุ ภาพเพียงเจ็ดจากสิบส่วนเมือใช้กบั นักสู้
อาณาจักรอนัตตา และคุณภาพจะลดหลังลงไปเรือยๆตาม
อาณาจักรพลังทีสูงขึน หากผูใ้ ช้อยู่ในอาณาจักรวิชชาสวรรค์
ฟ้า หรืออาณาจักรไร้เทียมทาน คุณภาพของมันคงเหลือแค่
ครึงเดียว ช่ายเยวียนางนีจงใจปกปิ ดจุดด้อยนีอย่างชัดเจน
ปล่อยให้ผคู้ นหลงไปกับคําอวดอ้างสรรพคุณ หากผูใ้ ช้อยู่ใน
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าก็จดั ว่าคุม้ ค่า ถ้าเป็ นอาณาจักร
อนัตตาถือว่าเสมอตัว แต่ก็มีความเป็ นไปได้เล็กน้อยว่า
บุคคลทีนังหมายเลขสองอาจอยู่ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้า”

15
การประมูลครังนีแทบไม่มีนกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
คนอืนอยู่เลย หากพบเจอคงมีเพียงเย่หยวนคนเดียว

พวกเขาภายในนีล้วนเป็ นบุคคลระดับสูงในตระกูลใหญ่
ต่างๆ สําหรับเยาวชนคนอืนๆในตระกูลไม่มีคณ
ุ สมบัติพอที
จะเข้าได้

ดังนันคนทียอมจ่ายหกสิบล้านเมือครู ่ นอกจากจะรํารวย
แล้ว แถมยังโง่อีกด้วย

16
ถังฟ่ านและมูห่ ยุนต่างแลกเปลียนสายตากันไปมา และอด
เห็นใจบุคคลทีนังหมายเลขสองนันไม่ได้เลย

ภายในห้องส่วนตัวหมายเลขสอง วูเ่ จียนถงรูส้ กึ พึงพอใจ

อย่างมากกับการตัดสินใจในครังนี

“หุหุ สํานักการค้าชะตาสวรรค์มีของวิเศษเช่นนีจริงๆ! มี
เพียงนายน้อยผูน้ ีเท่านัน ทีมีคณ
ุ สมบัติคคู่ วรกับของวิเศษ
ระดับท้าทายสวรรค์ชนนี
ั ! หากในอนาคตต้องพบเจอศัตรูอนั
แกร่งกล้า สิงนีจะช่วยชีวิตของข้าได้แน่นอน! ช่างเป็ นหกสิบ

17
 ล้านทีคุม้ ค่ายิงกว่าสิงใด!”

“ขอแสดงความยินดีดว้ ยกับท่านพีเจียนถง! คาดไม่ถึงเลย

ว่า รายการประมูลชินแรก ท่านก็มีวาสนาครอบครองมัน
แล้ว ดูเหมือนว่าคืนนียังมีของดีมาเปิ ดตัวอีกมากมาย!”

เผิงหยางกล่าวประจบด้วยรอยยิม

ทังบ่ายวันนี เผิงหยางเข้าสานสัมพันธ์อนั ดีกบั วูเ่ จียนถงชนิด

ไม่ลดละ ความหยิงผยองในเมืองเย่ก่อนหน้า เผิงหยางได้
สละทิงไว้เบืองหลังอย่างไม่สนใจ

18
 แต่วเู่ จียนชิงกลับนังกอดอกเงียบ พร้อมครุน่ คิดอะไร
บางอย่างอยู่นาน ตามประสบการณ์ทสัี งสมมาของเขา มัน
บอกว่ามีบางอย่างไม่ถกู ต้อง แต่ก็ไม่สามารถระบุออกเป็ น
คําพูดได้เช่นกัน

นอกจากนีสถานะของวูเ่ จียนถงในตระกูลก็ยงั สูงกว่าเขามาก

ดังนันมันเป็ นเรืองยากเช่นกัน หากเขาจะแสดงความคิดเห็น
ใดๆออกมา

“ถัดไป ทางเราขอเริมการประมูลสิงของรายการทีสอง…”

19
เย่หยวนเผ้าสังเกตอยู่ใต้เวทีโดยตลอด ช่ายเยวียผูน้ ีถือเป็ นผู้
เชียวชาญด้านการจูงใจคนอย่างแท้จริง แต่ละรายการ
ประมูลนางสามารถกล่อมให้ผคู้ นยอมจ่ายในราคาสูงเกิน
จริงได้ตลอด

เมือผ่านไปสามถึงสีรายการประมูล เย่หยวนได้คน้ พบแล้ว

ว่า ราคาของแต่ละชินนันล้วนสูงเกินมูลค่าจริงไปมาก

แน่นอนว่า สิงไหนว่าดีหรือไม่ดี ล้วนขึนอยู่กบั ดุลพินิจของ

บุคคล

20
ดุลพินิจของใครหาใช่ประโยชน์หรือไม่จาํ เป็ น แม้แต่สิบผนึก
แร่ฟา้ ยังไม่คิดจะซือ ในทางกลับกัน ผูใ้ ดใคร่ตอ้ งการเมือ
ผ่านลมปากของช่ายเยวีย ต่อให้มลู ค่าสูงกว่าราคาจริง พวก
เขาย่อมควักจ่ายโดยไม่รรี อ

แต่สิงของเหล่านีกลับไม่เป็ นประโยชน์ตอ่ เย่หยวนเลย ดังนัน

เขาจึงไม่คิดทีจะเคลือนไหวใดๆ

ด้วยขอบเขตอันไกลโพ้นของเย่หยวน สิงของต่างๆทีถูก
ประมูลในสาขาเมืองเทวะตะวันพิโรธ เป็ นเพียงเศษขยะใน
สายตาของเขาเท่านัน

แท้ทจริ
ี งแล้ว เป้าหมายของเขาทีมาในวันนีมีเพียงเพือติด
21
 สอบห้อยตามมาเป็ นเพือสองคนนีเท่านัน

เกียวกับเรืองการประมูลเช่นนี เย่หยวนเคยเข้าร่วมหลายต่อ
หลายครังแล้วในชีวิตก่อนหน้า จนเรียกได้วา่ คุน้ เคยเป็ น
อย่างดี

กลยุทธทีใช้ในการประมูลต่างๆเฉกเช่นการใช้คาํ พูดเพือเพิม
มูลค่า หรือจิตวิทยาการเอาชนะ เย่หยวนล้วนรูท้ นั เล่หก์ ล

ผูท้ เข้
ี าร่วมการประมูลย่อมมีวตั ถุประสงค์และสิงของทีหมาย

22
 ปองอยู่ในใจ แต่การเสนอสินค้าและกระตุน้ ความต้องการ
ระหว่างทาง มักทําให้ผคู้ นเกิดความโลภชัวขณะและไม่ทนั
ยังคิด ผนวกกับคนอืนๆทีต้องการเช่นกัน ด้วยสัญชาตญาณ
ของมนุษย์ทชอบเอาชนะมั
ี นยิงทวีความต้องการเป็ นเท่าตัว
จนเกิดศึกการหําหันกันอย่างทีเห็น นีเป็ นการสร้างมูลค่าให้
สินค้าประมูลโดยอาศัยจิตวิทยาล้วนๆ

อาจกล่าวได้วา่ การประมูลทังหมดล้วนเป็ นกระบวนการทาง

การตลาดทีถูกวางแผนมาอย่างดีแล้ว หากมิใช่ผคู้ รําหวอด
ในสมรภูมิการประมูลมานับไม่ถว้ น พวกเขาล้วนตกเป็ น
เหยือด้วยกันทังสิน

สถานทีจัดประมูลย่อมทราบราคาทีแท้จริงของสินค้าทีนํามา
23
ประมูล ดังนันพวกเขาจึงใช้กลยุทธ์เหล่านีในการเพิมมูลค่า
สินค้าจนราคาสูงเกินความเป็ นจริง

24
 ตอนที788 ก้ อนโลหะสีดาํ

เพลิงกิเลสพวยพุง่ คึกคัก แต่แท้จริงแล้วทุกคนล้วนมีจดุ

หมายเดียวอยู่ในใจ

ทุกคนทีเข้าร่วมงานในคืนนีกําลังเพ่งเล็งไปทีเครืองรางเทวะ
ชินสุดท้าย

งานประมูลของสํานักการค้าชะตาสวรรค์มีข่าวบางอย่าง
จากวงในรัวไหลออกมา
1
นันก็คือ เครืองรางเทวะทีทําให้ผคู้ นสนใจกันเป็ นจํานวนมาก

ดังนัน ศึกครังใหญ่ในราตรีนียังคงเกียวข้องกับเครืองรางเท
วะชินนัน

ตราบใดทีเครืองรางเทวะนันมิใช่ขยะซะทีเดียว การประมูล
รายการสุดท้ายได้ปะทะสงครามครันรุนแรงแน่นอน

รายการประมูลก่อนหน้าเป็ นเพียงอาหารทานเล่นสําหรับใคร
หลายคน ทีผูค้ นพิจารณาและให้ความสําคัญทีสุดยังคงเป็ น
อาหารจากหลัก

2
ตลอดจวบจนตอนนี รายการประมูลชินทีแปดได้สินสุดลง
เย่หยวนยังไม่เคลือนไหวหรือแม้แต่เอ่ยปากเสนอราคาเลย
สักครัง

แต่มหู่ ยุนเองก็อยากได้ของหนึงในแปดรายการทีผ่านมา
ภายใต้การแนะนําของเย่หยวน ในทีสุดเขาก็ประสบความ
สําเร็จในการเสนอราคาจนได้มา

สิงทีมูห่ ยุนชืนชอบและต้องการอย่างมากคือ วรยุทธการ

ต่อสูร้ ะดับเก้าเสมือน นีถือเป็ นสิงลําค่าในเมืองเทวะตะวัน
3
 พิโรธ

แต่เพียงว่าทุกคนทีอยู่ภายในนีล้วนมาจากตระกูลใหญ่ พวก
เขาย่อมมีวรยุทธไม้ตายประจําตระกูลเป็ นของตนกันอยู่แล้ว
ดังนันการหําหันด้านราคาจึงไม่รุนแรงมากนัก

ภายใต้การแนะนําของเย่หยวน ในทีสุดมูห่ ยุนก็ปิดงานขาย

นีด้วยผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิจํานวนตํากว่าสิบล้านไป

และเมือเคาะค้อนผิดการประมูลรายการนี เบืองลึกในม่าน

4
 ตาทีบดบังของช่ายเยวียก็สะท้อนความผิดหวังออกมาชัว
ขณะโดยไม่ตงใจ
ั เห็นได้ชดั ว่านางไม่มีความสุขกับราคานี
เป็ นอย่างมาก

“ถัดไป ทางเราขอเริมการประมูลรายการทีเก้า หากกล่าว

ถึงสิงของชินนี สํานักการค้าชะตาสวรรค์เองก็ยงั ไม่ทราบวิธี
ใช้งาน แต่เราก็ได้เชือเชิญผูเ้ ชียวชาญเฉพาะทางมาเป็ น
จํานวนมากเพือยืนยันของชินนี ก้อนโลหะสีดาํ นีได้ถกู พินิจ
ตรวจสอบโดยท่านปรมาจารย์มหู ยวนเฟย ปรากฏว่ามันเป็ น
วัตถุวิเศษทีใช้สาํ หรับการหลอมคุณภาพสูงมาก แน่นอนว่า
จะนําไปต่อยอดอย่างไร สุดแท้แล้วแต่ทา่ นผูไ้ ด้ครอบครอง
ราคาเริมต้นทีหนึงล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ การเพิมราคาในแต่
ละครังไม่นอ้ ยกว่าหนึงแสน เริมต้นการประมูลได้”

5
เมือช่ายเยวียอธิบายเสร็จสรรพ หลายคนใต้เวทีก็เริมจับจ้อง
ก้อนโลหะสีดาํ มันวาวกลางเวที

แม้แต่สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ยงั มิทราบว่าเจ้าสิงนีแท้จริง

ใช้ประโยชน์อย่างไร

วัตถุวิเศษทีใช้สาํ หรับการหลอม คือวัตถุทใช้

ี ตียทุ ธภัณฑ์
และอืนๆทีมีความพิเศษกว่าโลหะทัวไป แต่มีเพียงพระเจ้า
เท่านันทีทราบว่า มันจะนําไปใช้งานจริงๆได้ไหม ดังนันช่า
ยเยวียจึงไม่กล้าแต่งเติมใส่ไข่อะไรกับเจ้าสิงนีมากนัก และ
ยืนดูสถานการณ์บนเวทีอย่างเงียบๆ

ช่ายเยวียกวาดสายตาออกไปรอบห้อง และอดเผยร่องรอย

6
 ผิดหวังไม่ได้เลย

ดูเหมือนว่ารายการประมูลชินนีถูกส่งต่อกันเป็ นทอด หลาย

ต่อหลายคนพยายามหาวิธีทดสอบและขายมันออกไป แต่ก็
ไม่มีใครให้ความสนใจเลยจวบจนปั จจุบนั

“หนึงล้านหนึงแสน!”

7
 ในขณะทีทุกคนรูส้ กึ ว่าสิงนีกําลังจะตกกระป๋ องลงแล้ว ทัน
ใดนันกลับมีสมุ่ เสียงหนึงดังขึนเสนอราคา เมือทุกคนหันไป
มองต้นเสียงกลับพบว่าเป็ น เด็กหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าทีมุมห้อง และนันจะเป็ นใครได้อีกหากไม่ใช่เย่หยวน?

แม้แต่ถงั ฟ่ านและมูห่ ยุนยังต้องประหลาดใจเช่นกัน เย่หยวน

นังนิงไม่สนใจทังคืน แต่แท้จริงกลับให้ความสนใจกับสิงของ
ปริศนา

แววตาของช่ายเยวียเปล่งปลังไปด้วยความสุขทีสะท้อนออก
มาอย่างชัดเจน นางไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีใครบางคนสนใจ
พร้อมเสนอราคาขึนจริงๆ

8
“นายน้อยท่านนีเสนอราคาหนึงล้านหนึงแสน ยังมีใครให้สงู
กว่าท่านนีอีกหรือไม่?”

ช่ายเยวียกวาดตาสํารวจโดยรอบ นางหวังให้คแู่ ข่งปรากฏ

ขึนเพือขยับราคาเจ้าสิงนี

“สองล้าน!”

9
ในเวลานันอีกสุม่ เสียงหนึงก็ดงั ขึน และแน่นอนว่าไม่ใช่ใคร
อืนนอกจากทีนังหมายเลขสองทีเป็ นห้องส่วนตัว วูเ่ จียนถง
เสนอราคางัดกับเย่หยวนในทันใด

นอกจากนีราคาทีเสนอยังเพิมขึนเก้าแสนในอึดใจเดียว!

“ท่านทีนังหมายเลขสองเสนอสองล้าน! ยังมีใครให้มากกว่า
นีอีกหรือไม่?”

ช่ายเยวียรูส้ กึ ตืนเต้นอย่างยิงเมือได้ยิน

10
 “สองล้านหนึงแสน!”

เย่หยวนชายตามองไปยังทีนังชันบนด้วยแววตาเมินเฉย
และเกทับราคาในทันที

สหายบนนันเสนอราคาขึนเพือสร้างปั ญญาอย่างชัดเจน ไม่

จําเป็ นต้องคาดเดาให้เสียเวลา เย่หยวนก็รูว้ า่ ใครคือผูท้ นัี ง
หมายเลขสองบนห้องส่วนตัวนัน

11
ในห้องพักส่วนตัวนีติดกระจกดําเพือรักษาความเป็ นส่วนตัว
ของแขก คนทีอยู่ขา้ งล่างจะไม่มีวนั ทราบเลยว่าใครอยู่บน
นัน แต่ผทู้ อยู
ี ่ขา้ งบนกลับมองเห็นทุกอย่างชัดเจน

เมือวูเ่ จียนถงเห็นว่าเย่หยวนตะโกนสูร้ าคา เขาก็นกึ กลัน

แกล้งต่ออย่างสนุกสนาน

“สามล้าน!”

วูเ่ จีนถงตะโกนขึน

12
 “ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้โคลนเน่านันมันช่างไร้เดียงสา! เพียงข้าแหย่
หางหน่อยมันก็หวั เสียแข่งเสนอราคากับข้าแล้ว! หารูไ้ หมว่า
ข้าจงใจแกล้งมันเท่านัน!”

หลังสินเสียงตะโกนราคา วูเ่ จียนถงก็กล่าวขึนอย่างขําขันกับ

วูเ่ จียนชิง

“หุหุ ราคาของเจ้าโลหะก้อนนีสูงจนน่ากลัวยิง เจอกลยุทธ

ทางจิตวิทยาของท่านเข้าหน่อย เจ้านันมันกลับไปไม่เป็ นเสีย

13
แล้ว อย่าปล่อยให้มนั ได้ของราคาถูก ท่านพีวูช่ ่างปราด
เปรือง!”

เผิงหยางยกนิวให้และกล่าวขึนด้วยความชืนชม

“สามล้านหนึงแสน!”

เย่หยวนยังคงเสนอราคาอย่างใจเย็น

14
 “สีล้าน!”

……

“เก้าล้านหนึงแสน!”

“สิบล้าน!”
15
 ทุกครังทีวูเ่ จียนตบราคาเพิม เย่หยวนมักจะเพิมทีละหนึง
แสนกลับทันทีอย่างเฉยเมย ท่าทางการแสดงออกของเขายัง
คงนิงราวกับบ่อนําเก่าไร้ระลอกนํา

แต่เมือดําเนินมาถึงสิบล้าน ครังนีเย่หยวนกลับหยุดเงียบ!

ทุกคนต่างต้องตะลึง พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเศษโลหะชิน

16
 หนึงกลับมีราคาสูงถึงสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!

เป็ นทีชัดเจนว่าบุคคลทีนังหมายเลขสองกําลังเสนอราคาแข่ง
เพือกลันแกล้งเย่หยวน

ก่อนหน้านีเย่หยวนยังคงเสนอราคาต่อท้ายอีกฝ่ ายทันทีทสิี น
เสียง และทุกคนยังพรางคิดว่า เย่หยวนคงอยากได้เจ้าสิงนี
จริงๆ

17
แต่ทไหนได้
ี จู่ๆเขาก็ปิดปากสนิทและไม่กล่าวเสนอราคาใดๆ
อีกต่อไป

“ไอ้เด็กคนนี…มันไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยจริงๆ หรือ
มันจงใจปั นราคานีให้เราตังแต่แรก?”

วูเ่ จียนชิงกล่าวขึนพร้อมหน้านิวอารมณ์ข่นุ มัว

วูเ่ จียนถงมิได้กล่าวอันใด แต่สีหน้าการแสดงออกของเขาใน

ตอนนีก็ยาแย่
ํ เช่นกัน

18
 เขาเพียงต้องการหลอกล่อเย่หยวนเพือให้จ่ายราคาแพง
และไม่คิดทีจะซือก้อนโลหะอุบาทว์นีมาก่อนเลย

ทว่าใครจะรู ้ แท้ทจริ
ี งแล้วเย่หยวนกลับมิใช่เหยือของเขา แต่
เป็ นเขาทีกลายเป็ นเหยือของเย่หยวนแทน

“สิบล้านครังทีหนึง!”

เมือช่ายเยวียเห็นว่าเย่หยวนไม่มีทา่ ทีตอบสนองใดๆ นางก็

19
 อดรูส้ กึ ผิดหวังเล็กๆไม่ได้เลย

“สิบล้านครังทีสอง!”

สีหน้าของวูเ่ จียนถงหวันวิตกจนน่าเกลียดอย่างหาทีเปรียบ
ไม่ เป้าหมายหลักของเขาในวันนีคือเครืองรางเทวะเช่นกัน
แต่เพือซือศิลาสามชีวิตไป เขาจึงใช้จ่ายค่อนข้างเกินงบไป
มากแล้ว

นําขยะโลหะแลกกับสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ หากใครรู ้

20
 เรืองนีพวกเขาคงหัวเราะจนขาดใจตาย

นอกจากนีสิบล้านทีเสียไป ยังมีบทบาทสําคัญอย่างมากต่อ
สงครามประมูลรายการสุดท้ายทีจะเกิดขึนในอีกไม่ชา้

แม้วา่ สถานะศักดิของวูเ่ จียนถงจะสูง แต่เงินทองของเขาก็มี

จํากัดเช่นกัน คงเป็ นไปไม่ได้ทจะรํ
ี ารวยไร้สินสุดอะไรปาน
นัน

“สิบล้านครังทีสะ…”

21
 “สิบล้านหนึงแสน!”

ในช่วงหัวเลียวหัวต่อสุดท้าย เสียงของเย่หยวนดังขึนอีกครัง

แต่คราวนีเสียงของเขาดูคอ่ นข้างลังเลอย่างมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อย่างทีข้ากล่าวไป ไอ้โคลนเน่าตัวนีช่างไร้เดียว

22
สา! โดนยัวยุแค่นิดหน่อยถึงกลับต้องควักเงินสิบล้านแลก
กับขยะโลหะหนึงชิน! ปั ญญาอ่อน!”

“เจียนถง เป้าหมายหลักของเราในวันนีคือ เครืองรางเทวะ

อย่ารบกวนคนอืนโดยไม่จาํ เป็ นคงดีกว่า”

วูเ่ จียนชิงกล่าวเตือน

วูเ่ จียนถงพยักหน้าตอบและถอยกลับไป

23
จากการประเมินของวูเ่ จียนชิง คําว่า‘ขีดจํากัด’ของเย่หยวน
ยังคงอีกไกลเกินหยังถึง

ไม่วา่ จะต่อราคาอีกเท่าไหร่ เศษโลหะนันจักต้องเป็ นของเย่

หยวนแน่นอน

“สิบล้านหนึงแสนครังทีหนึง! สิบล้านหนึงแสนครังทีสอง!
สิบล้านหนึงแสนครังทีสาม! ขอแสดงความยินดีกบั นายน้อย
ท่านนีด้วย สําหรับรายการประมูลชินทีเก้า!”

24
ภายในนําเสียงของช่ายเยวียแฝงไปด้วยความประหลาดใจ
เช่นกัน นางไม่คิดเลยว่าความกังวลว่าจะขายออกหรือไม่
ก่อนหน้าจะไม่เพียงสูญสลาย แต่ราคาค่าตัวของมันกลับสูง
ถึงสิบล้านหนึงแสน! นีเป็ นโลภก้อนโตอย่างคาดไม่ถึงแท้
จริง

เย่หยวนในขณะนีเองก็รูส้ กึ หดหูภ่ ายในใจไม่นอ้ ย ในทีแรก

เขาคิดว่าตนจะได้ของดีราคาถูกาครอบครองอย่างสบายใจ
กลับมิได้คาดหวังเลยว่า วูเ่ จียนถงจิตใจช่างคับแคบ กลัน
แกล้งไม่เลือกหน้า จนทําให้เขาต้องจ่ายเพิมอีกเก้า
25
ล้านอย่างไร้เหตุผล

26
 ตอนที789 ดังช่วงชีวิตทีผ่านเลย

“น้องเย่ เป็ นไปได้ไหมว่า โลหะก้อนนีจะมีคณ

ุ สมบัติพิเศษ
ซ่อนอยู?่ ”

ตลอดเวลาทีอยู่ดว้ ยกัน พวกเขาทังสองต่างตระหนักดีถึง

ความรอบคอบของเย่หยวน

หากโลหะก้อนนีไม่มีคณ
ุ สมบัติอะไรเลยจริงๆ เย่หยวนคงไม่
เสนอราคาออกไปแม้แต่ครังเดียวแน่นอน แต่นีกลับยอมจ่าย
1
 มันด้วยราคาสูงถึงสิบล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ

หลายเดือนมานีทีหอโอสถสุคนธรสเปิ ดให้บริการ เขาได้รบั

ผลกําไรเข้ากระเป๋ ากว่าร้อยล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิแล้ว แต่
ก่อนหน้านีทีเขาแสร้งแสดงท่าทีลงั เล เพียงเพราะต้องการให้
วูเ่ จียนตายใจและไม่แข่งราคากับเขาอีก

สิบล้านนีแม้จะเป็ นมูลค่าทีค่อนข้างสูง แต่มนั ก็ยงั อยู่ในจุดที

เย่หยวนประมาณการณ์เอาไว้

2
เมือตกอยู่ภายใต้สถานการณ์การแข่งขันด้านราคา หากน้อย
เกินไป วูเ่ จียนถงคงไม่ตกหลุมพรางนีแน่นอน

โลหะก้อนนีเย่หยวนต้องการครอบครองอย่างยิง แม้เขาต้อง
จ่ายเป็ นมูลค่าสิบล้าน แต่เขาก็ยงั รูส้ กึ ว่าคุม้ ค่ามาก!

คุม้ ค่าจริงๆ!

3
 ในตอนทีเปิ ดแสดงสิงของประมูลแต่ละรายการ ทางงาน
ประมูลจะปล่อยให้แขกผูม้ ีเกียรติสามารถใช้จิตวิญญาณ
ศักดิเข้าทดสอบได้อย่างอิสระ เพือตรวจสอบสิงของประมูล

และเย่หยวนเองก็ใช้จิตวิญญาณศักดิสิทธิตรวจสอบเจ้า
โลหะก้อนนีเช่นกัน ก่อนจะพบว่า สาสน์สีทองในทะเลแห่ง
จิตใจของตนมีปฏิกิรยิ าแปลกๆตอบกลับมา!

การตรวจพบนี ทําให้เย่หยวนรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างไม่สิน

สุด

นับตังแต่เย่หยวนได้รบั สาสน์สีทองนีมา เขาก็อบั จนปั ญญา

4
ในการศึกษาเรียนรูม้ นั ยิง แม้เขาจะใช้เวลาจํานวนมากเพือ
พยายามทําความเข้าใจต่อสาสน์สีทองเหล่านี แต่ความคืบ
หน้าทีได้กลับเชืองช้ามาก

ทว่าวันนีสาสน์สีทองกลับมีปฏิกิรยิ าแปลกๆในทันทีทเย่
ี
หยวนตรวจสอบโลหะก้อนนี

เขายังคิดว่า คงไม่มีใครสนใจเศษโลหะสีดาํ อันนีแน่นอน จึง

ต้องการนํามาเก็บไว้กบั ตัวก่อนเป็ นอันดี แต่เขากลับคาดไม่
ถึงเลยว่า วูเ่ จียนถงจะบังคับให้เขาต้องจ่ายเพิมอีกเก้าล้าน
ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิจริงๆ

5
หนีแค้นในวันนี,เย่หยวนได้สลักจําไว้ในใจอย่างเงียบๆแล้ว

เมือเห็นถังฟ่ านเอ่ยถามขึน เย่หยวนเพียงยิมและตอบว่า

“ข้ากําลังรวบรวมวัตถุดิบเพือวางแผนสร้างสิงของอยู่ และ
เนืองจากเจ้าสิงนี แม้แต่ทา่ นปรมาจารย์มหู ยวนเฟยยังออก
ปากว่าของดี ไฉนถึงพลาดได้”

6
 สาสน์สีทองมีความสําคัญต่อตัวเขาอย่างสุดพรรณนา แน่
นอนว่าเย่หยวนไม่คิดเปิ ดเผยโดยง่าย ดังนันเขาจึงสร้าง
เหตุผลอืนขึนเพือหลบเลียงความจริงเล็กน้อย

โชคดีทชืี อเสียงของมูหยวนเฟยนันยอดเยียมเกินไป ทุกคํา

พูดทีออกจากปากเขาผูน้ ี ล้วนไร้ซงผู
ึ ใ้ ดกล้ากังขา

การประมูลรายการต่อๆมา เสียงของเย่หยวนก็ไม่เปล่งขึนอีก
เลย

7
สิงทีนํามาประมูลส่วนใหญ่เป็ นของค่อนข้างดี แต่เย่หยวนยัง
คงวิจารณ์และเหยียดหยามพวกเขาทีซือไปอย่างต่อเนือง
ต่อให้เป็ นของดีแต่ดว้ ยราคาทีสูงเกินจริง ก็มีแต่คนโง่เท่านัน
ทีต้องการซือ ในตอนนีเย่หยวนหวังเป็ นอย่างยิงว่า การ
ประมูลในวันนีจะจบลงโดยเร็ว เราอยากจะกลับทีพักเพือ
ศึกษาโลหะก้อนนีเต็มแก่แล้ว

ในทีสุดรายการประมูลทังสิบสองก็ได้สินสุดลง ต่อไปก็ถึง
เวลารายการประมูลชินสุดท้ายแล้ว!

8
 ท่าทางของทุกคนกลายเป็ นกระตือรือร้นขึนทันที นีเป็ น
สัญญาณว่าศึกการประมูลได้ทะลุถึงจุดเดือด!

เมือได้อ่านบทความเนือหาสิงของประมูลรายการสุดท้ายจน
จบ ช่ายเยวียยังต้องตืนเต้นอย่างมาก และเร่งกล่าวขึนว่า

“ข้าทราบว่าในบรรดาแขกผูม้ ีเกียรติทกุ ท่านล้วนมาในวันนี

เพียงเพือจุดประสงค์เดียวกัน ม่านฉากสุดท้ายในคําคืนนี
ผูน้ อ้ ย ช่ายเยวียขอทําหน้าทีประกาศรายการประมูลชินสุด
ท้าย! และทุกคนจักต้องไม่ผิดหวัง! ช่ายเยวียรูส้ กึ เป็ นเกียรติ
อย่างยิงทีจะได้เล่าถึงประวัติความเป็ นมาของเครืองรางเท
วะชินนี! เอาล่ะ อย่าได้กล่าวไร้สาระอีกต่อไป ทางเราขอเชิญ
ทุกท่านเริมต้นการประมูลรอบสุดท้าย!”
9
เมือช่ายเยวียกล่าวเกรินถึงสิงของประมูลชินสุดท้ายเสร็จสิน
ใบหน้าของนางก็กลายเป็ นเคร่งขรึมในบัดดล ร่องรอยความ
ขีเล่นของอิสตรีได้จางหายไม่เหลือ บุคลิกของนางในตอนนี
ช่างแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสินเชิง

ภาพฉากนีทําให้เย่หยวนรูส้ กึ อยากรูอ้ ยากเห็นโดยไม่รูต้ วั

เครืองรางเทวะชนิดใดกันถึงทําให้แม่นางผูม้ าก
ประสบการณ์นางนีกลายเป็ นเคร่งขรึมและตืนเกรงเพียงนี
ได้?

10
 และด้วยบุคลิกทีเปลียนไปของช่ายเยวีย ก็ทาํ ให้ทกุ คนใต้
เวทีลนุ้ ระทึกเช่นกัน

ยิงเครืองรางเทวะนันถูกเข็นใกล้เข้ามา มันก็ยิงทําให้ทกุ คน
ตืนเต้นมากยิงขึนเป็ นเท่าทวี

ภายใต้สายตาทีจับจ้องของทุกคน กลางเวทีปรากฏ ดาบงาม

ประณีตเล่มยาวเปี ยมสง่าราศี ยิงทุกสายตาจับจ้อง ประหนึง
ถูกความงามของดาบดึงดูดจนถอนตัวไม่ขนึ ห้วงเวลาราว
11
 กับหยุดนิงชัวขณะเมือได้เยินโฉมดาบตรงหน้า

ไม่แปลกใจเลยว่า เหตุใดแม้แต่ช่ายเยวียผูค้ ลําวอดในวงการ

งานประมูลยังต้องเคร่งขรึมเพียงนี ทีแท้กลับเป็ นดาบมูลค่า
หาประเมินไม่

หากขีดจํากัดของดาบเล่มนีถูกปลดผนึกออก กลินอายของ
มันคงดูศกั ดิสิทธิยิงกว่านีหลายสิบเท่า!

12
 “จุๆ แม้วา่ ขีดกําจัดของดาบจะถูกผนึกไว้ แต่มนั ก็ยงั ดูทรง
พลังและน่าประทับใจยิง!”

มูห่ ยุนกล่าวด้วยความตืนเต้นอย่างทีสุด

“นีๆ น้องเย่ เจ้าคิดว่าหากใช้ดาบเล่มนีแล้ว จะสามารถยก

ระดับฝี มือได้ทนั ทีหรือไม่? ความเร็วของข้าอาจเพิมขึนอย่าง
ก้าวกระโดดจริงไหม? หืม…น้องเย่?”

13
 คําถามของถังฟ่ านดังขึน แต่กลับไร้สินเสียงตอบรับจากเย่
หยวน จนในทีสุดเขาก็อดนึกสงสัยมิได้จงึ หันมองเย่หยวนใน
ทันที และพบว่าสายตาคูน่ นของเย่
ั หยวนกลับถูกตรึงแน่นบน
ตัวดาบ ราวกับจิตวิญญาณถูกผนึกกับดาบนันโดยสมบูรณ์

“น้องเย่? เจ้าเป็ นอะไรไป?”

ถังฟ่ านเขย่าร่างของเย่หยวนเบาๆหวังเรียกคืนสติ

14
เย่หยวนสะดุง้ ขึนเล็กน้อยด้วยความตกใจ ก่อนค้นพบว่าตน
เหม่อไม่ได้สติอยู่นาน ถึงกับสูญเสียความเยือกเย็นไปชัว
ขณะ จนเขาต้องฝื นยิมและกล่าวว่า

“นีเป็ นครังแรกทีข้าได้เห็นเครืองรางเทวะน่ะ เลยตืนเต้นเล็ก

น้อย หุห…
ุ ”

ยังคงเป็ นถังฟ่ านลูห่ ยุนอีกครังทีได้เห็นเย่หยวนสูญเสียความ

เยือกเย็นครังแรก แม้วา่ พวกเขาจะไม่เชือคํากล่าวของเย่
หยวน แต่คงไม่เหมาะสมทีจะซักไซ้ถามไปมากกว่านีเช่นกัน

15
 ในขณะนัน ขีดจํากัดของดาบเล่มนีก็ถกู ปลดผนึกออก คม
ดาบพลังฉีพวยพุง่ ออกมาประหนึงเขือนแตก รัศมีความ
ศักดิสิทธิของดาบเล่มนีเข้าปกคลุมทัวห้องประมูลในพริบตา

“กลินอายช่างดุจพลิวและเฉียบคม! คมดาบพลังฉีลน้ ทะลัก

มหาศาลยิง! นีหรือเครืองรางเทวะ!?”

“ดาบงามเล่มนีช่างน่าเหลือเชือเกินไป! ไม่วา่ ราคาเท่าไหร่ขา้

16
 ขอสูต้ ายกันไปข้าง!”

“ฮ่าฮ่า เครืองรางเทวะเป็ นของวิเศษอย่างแท้จริง ไม่แปลกใจ

ว่า เหตุใดสํานักการค้าชะตาสวรรค์ถึงดูแลมันยอดเยียม
เพียงนี! ขนาดยังไม่มีใครใช้ ตัวดาบยังปลดปล่อยกลินอาย
อันทรงพลังขนาดนี!”

คลืนเสียงความตืนตะลึงดังไม่ขาดสายทัวทังงานประมูล
เห็นได้ชดั ว่าทุกคนในงานแทบบ้าคลังเมือได้เห็นดาบงาม
ประณีตเล่มนี
17
แน่นอนว่าทุกคนเตรียมควักกระเป๋ าเงินทังหมดทีมีออกมา
เตรียมซือแล้ว

ช่ายเยวียยิมเล็กน้อยและกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าทุกคนจะพึงพอใจกับดาบเล็มนีมาก แต่โปรดใจ
เย็นลงสักเล็กน้อย ขออนุญาตให้ช่ายเยวียกล่าวถึงต้น
กําเนิดของดาบเล่มนีสักเล็กน้อย!”

18
 กรายมือเรียวงามออกไปทีดาบทีจัดวางกลางเวที ท่าทาง
และสายตาของนางทีหันไปจับจ้องเปี ยมไปด้วยความนับถือ
อย่างสุดคณานับ

“ดาบเล่มนีนามว่า ดาบจ้าวดาราจันทรา! แม้แซ่นามของมัน

อาจไม่เป็ นทีคุน้ หูทกุ ท่าน แต่…ทุกท่านคงรูจ้ กั ชือเจ้าของ
ดาบเล่มนีกันเป็ นอย่างดี! เจ้าของดาบเล่มนีนามว่า…ฉิง..
หยุน..ซี!”

ช่ายเยวียกล่าวขึนช้าๆด้วยความยําเกรง

19
“ฉิง…ฉิงหยุนซี!! ยอดอัจฉริยะในศาสตร์แห่งโอสถทีอายุ
น้อยทีสุด ฉิงหยุนซีทา่ นนันงันรึ!? นี…นีคือดาบประจําตัว
ของท่านผูน้ น!”
ั

ทุกคนใต้เวทีตา่ งสูดหายใจเย็นเข้าอย่างเชืองช้า มันเป็ น

ความจริง,ชือนามนีกึกก้องเกินไปในดินแดนศักดิสิทธิ!

20
แม้จะอยู่ในเขตแดนห่างไกล แต่ชือเสียงอันเป็ นตํานานอันยิง
ใหญ่ของฉิงหยุนซีกลับดังสะนัน ราวกับท้องนภาร่วงหล่น

พวกเขาทังหมดไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ดาบเบืองหน้านีจะเป็ น
ดาบประจําตัวของฉิงหยุนซี!

เมือได้ยินชือนี ทัวร่างของเย่หยวนก็สนเทาไม่
ั หยุด เขาสูญ
เสียความเยือกเย็นพร้อมความกระอักกระอ่วนใจไม่รูจ้ บ
ความรูส้ กึ ของเขาในขณะนีไม่สามารถอธิบายได้ดว้ ยคําพูด

21
 เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตนจะได้พบดาบประจํากายใน
ชีวิตก่อนหน้าอีกครังทีนี!

แม้เขาจะไม่ชาํ นาญด้านศาสตร์แห่งการต่อสู้ แต่ดาบจ้าวดา

ราจันทราเล่มนีก็เป็ นดังสหายคูก่ ายของเขามาโดยตลอด
ความผูกพันต่อมันย่อมลึกซึงเกินบรรยาย

ดังนัน การได้เห็นดาบจ้าวดาราจันทราอีกครังในชัวชีวิตนี เย่

22
 หยวนจะไม่รูส้ กึ กระอักกระอ่วนใจได้อย่างไร?

“ทัวทังดินแดนศักดิสิทธิ ใต้หล้าท้าแผ่นฟ้าเพียงสาม
คํา‘ฉิงหยุนซี’ไม่มีผใู้ ดไม่รูจ้ กั นีคือดาบจ้าวดาราจันทรา ดาบ
คูก่ ายของฉิงหยุนซีอย่างไม่ผิดเพียน! ในอดีตดาบเล่มนีเคย
เป็ นเครืองรางเทวะระดับสูงสุด แต่หลังจากทีท่านจักรพรรดิ
โอสถฉิงหยุนซีจากโลกนีไป ดาบเล่มนีก็ถกู ส่งต่อหลายทอด
จนเสียคมไปไม่นอ้ ย จวบจนปั จจุบนั ดาบจ้าวดาราจันทรา
เล่มนีจึงเหลือเพียง เครืองรางเทวะระดับตําเท่านัน”

ช่ายเยวียกล่าวขึนด้วยนําเสียงปนความเสียดาย

23
 ตอนที790 ยืนยันทรัพย์

“ถึงแม้ทา่ นจักรพรรดิโอสถฉิงหยุนซีจะไม่ชาํ นาญในศาสตร์

แห่งการต่อสู้ แต่ดาบทีท่านพกติดตัวก็มิใช่ดาบธรรมดาทัว
ไป ดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนีมักถูกท่านร่ายรําในยามว่าง
ซึงเป็ นงานอดิเรก และนีถือเป็ นของรักชินหนึงของท่าน ถึง
ปั จจุบนั ดาบเล่มนีจะชํารุดเสียหายไปมาก แต่ถา้ หากผู้
ครอบครองเป็ นผูเ้ ชียวชาญด้านเพลงดาบ ย่อมสามารถทํา
ให้ดาบเล่มนีคืนสูส่ ภาวะสูงสุดได้อีกครัง”

1
 ช่ายเยวียแนะนําดาบเล่มนีด้วยนําเสียงระมัดระวัง

ไม่วา่ ใครก็สามารถบอกได้เป็ นเสียงเดียวกันว่า ช่ายเยวีย

นางนีเทิดทูนฉิงหยุนซีเพียงใด

แท้จริงแล้วบุคคลทีคลังไคล้และชืนชอบจีฉิงหยุนมีมากมาย
นับไม่ถว้ นในดินแดนศักดิสิทธิ เรียกได้วา่ ทัพสาวน้อยทีสนับ
สนุนหยางเหวยเมียว ไม่มีคณ
ุ สมบัติเทียบเคียงได้เลยเมืออยู่
ต่อหน้าจีฉิงหยุน

ความสําเร็จของเขาในตอนนันได้ทาํ ให้ยคุ สมัยต้องตืนตะลึง

2
 “เอาล่ะ ข้าไม่ขอกล่าวอันใดให้มากความอีกต่อไป เพียง
นาม‘ฉิงหยุนซี’มันมากพอสําหรับทุกสิง! ราคาขันตําของดาบ
จ้าวดาราจันทราคือสามร้อยล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ! ราคาที
เพิมในแต่ละครังอย่างน้อยสิบล้านขึนไป! การประมูลรอบ
สุดท้าย เริมขึนได้!”

ช่ายเยวียกล่าว

ขณะทีเสียงนีดังออกไป ทุกคนทัวทังห้องประมูลก็ตอ้ งสูด

3
 หายใจเย็นอย่างพร้อมเพรียง

เครืองรางเทวะระดับตําโดยทัวไป ราคาจะอยู่ประมาณหนึง
ร้อยถึงสามร้อยล้าน

แต่สาํ หรับดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนี ราคาขันตํากลับเริมที

สามร้อยล้านเสียแล้ว แถมขําตําต้องเพิมทีละสิบล้านอีก

ราคานีมันเกินความคาดหมายของทุกคนอย่างแท้จริง

4
 “สามร้อยสิบล้าน!”

ทันทีทสิี นเสียงช่ายเยวีย สุม่ เสียงบางคนตะโกนลันทันที

“เหอะ เพิมแค่สิบล้าน? สําหรับดาบประจํากายของ

จักรพรรดิโอสถฉิงหยุนซี ข้าให้สีร้อยล้าน!”

คนทีเปล่งเสียงออกมาในครานีคือทีนังหมายเลขสองทีซึง
เป็ นห้องส่วนตัว แล้วมันจะเป็ นใครได้อีกนอกจาก วู่
เจียนถง?

5
 เพิมขึนเก้าสิบล้านในอึดใจเดียว!

เมือได้ยินราคานี ทุกคนต่างปิ ดปากเงียบ เห็นได้ชดั ว่าพวก

เขามิได้คาดหวังเลยว่า ราคาจะพุง่ ขึนเร็วปานนี

“สีร้อยยีสิบล้าน!”

6
 ความเงียบผ่านพ้นได้ไม่นาน อีกเสียงหนึงดังขึน นันคือ
บุคคลทีนังหมายเลขหนึงทีเป็ นห้องส่วนตัวเช่นกัน

เย่หยวนทีระลึกความหลังด้วยอามรณ์ทหลากหลายอยู
ี ่นาน
ในเวลานีเขาได้สติขนอี
ึ กครัง และอดคิดไม่ได้เลยว่า ใครกัน
ทีอยู่ในห้องส่วนตัวทีนังหมายเลขหนึงนัน เพราะนีเป็ นครัง
แรกของหมายเลขหนึงเช่นกันทีเปล่งเสียงในคําคืนนี

7
 “สีร้อยห้าสิบล้าน!”

“สีร้อยหกสิบล้าน!”

…………………………..

8
ห้องส่วนตัวทีนังหมายเลขหนึงเข้าร่วมศึกฟาดฟั นค่าตัวของ
ดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนีอย่างเต็มตัว ราคาของมันพุง่ ขึน
ต่อเนืองจนแตะห้าร้อยล้านในไม่ชา้

แต่หลังจากถึงหลักห้าร้อยล้าน ความเร็วในการตะโกนเสนอ
ราคาของทังสองก็ชะลอลงอย่างชัดเจน

ราคาสูงระดับนีเริมทําให้เส้นประสาทของทังสองฝ่ ายปูดโปน

9
 แล้วเช่นกัน

“ห้าร้อยสิบล้าน!”

หลังจากเงียบไปครูห่ นึง วูเ่ จียนถงกัดฟั นกลันใจตะโกนราคา

ออกไป

เมือวูเ่ จียนถงตะโกนราคานีออกไป บุคคลในห้องส่วนตัวทีนัง

หมายเลขหนึงก็ชะงักทันที เห็นได้ชดั ว่าเขาเองก็ลงั เล

10
 “หกร้อยล้าน!”

ทว่าในขณะทีห้องส่วนตัวทีนังหมายเลขหนึงเงียบไป จู่ๆก็มี
สุม่ เสียงหนึงดังขึนจากมุมห้องประมูล และนันมิใช่ใครอืน
นอกจาก เด็กหนุ่มอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทีใช้เงินสิบ
ล้านซือเศษโลหะก่อนหน้านีไป!

11
“หกร้อยล้าน! นายน้อยท่านนีเสนอราคาหกร้อยล้าน! ยังมี
ท่านใดให้สงู กว่านีหรือไม่?”

ช่ายเยวียอย่างระทึกใจ

“ไอ้โคลนเน่านันอีกแล้ว! มันต้องตาย! หลังการประลองคัด

เลือก ข้าจะฆ่ามัน!”

ภายในห้องส่วนตัวทีนังหมายเลขสอง วูเ่ จียนถงกําลังโกรธ

จัดอยู่ในขณะนี
12
ราคาทีเขาประเมินไว้ในทีแรกอยู่ทห้ี าร้อยห้าสิบล้าน และวง
เงินทีตระกูลให้เขามามีกาํ จัดอยู่เพียงหกร้อยห้าสิบล้านเท่า
นัน

ก่อนหน้านีเขาใช้จ่ายไปแล้วหกสิบล้าน แต่ปัจจุบนั เย่หยวน

กลับเรียกราคาหกร้อยล้าน แล้วเขาจะสามารถทนได้อย่าง
ไร?

ด้วยสถานะของวูเ่ จียนถง โดยปกติแล้วเขาก็ยงั มีเงินเก็บ

ออมอยู่จาํ นวนมาก แต่หากใช้เงินทีเก็บออมมาทังชีวิต
กับการประมูลวันนีวันเดียว นันก็เป็ นสิงทีเขาไม่สามารถรับ

13
 ได้เช่นกัน

วูเ่ จียนชิงกล่าวปลอบใจอีกฝ่ ายเมือเห็นสถานการณ์ทนั ทีวา่

“ดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนีมีคา่ มากกว่าเงินตราอย่างแท้
จริง แถมยังสามารถฟื นฟูมนั กลับสูส่ ภาวะสุดยอดดังในอดีต
ได้อีกครัง การใช้จ่ายผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิครังนี ข้าเชือมันอย่าง
ยิงว่า ทางตระกูลย่อมเข้าใจถึงเหตุผลดี และจะไม่มีใครกล้า
พูดอันใดเลย”

14
สีหน้าการแสดงออกของวูเ่ จียนถงดูมีชีวิตชีวาขึน แต่เขาก็ยงั
กล่าวตอบด้วยความโกรธจัดอยู่ดีวา่

“ข้าทราบ แต่ขา้ ไม่อาจทนให้ไอ้โคลนเน่ามันเหยียดหยามได้!

ข้าเดาว่ามันต้องกลันแกล้งข้า และหลอกให้จ่ายเพิมถึงเก้า
สิบล้าน!”

ในเวลานันเสียงของช่ายเยวียเปล่งขึน

“หกร้อยล้านครังทีหนึง! หกร้อยล้านครังทีสอง!”

15
 “หกร้อยสิบล้าน!”

วูเ่ จียนถงกัดฟั นตะโกนขึนสุดเสียง

“หกร้อยสิบล้าน! ท่านทีนังหมายเลขสองให้ราคาหกร้อยสิบ
ล้าน! ยังมีทา่ นใดให้สงู กว่านีหรือไม่?”

16
ดวงตาอันงดงามของช่ายเยวียหันมาจับจ้องเย่หยวนด้วย
ความคาดหวัง

รอยยิมผุดขึนทีมุมปากเย่หยวนเล็กน้อย และเอ่ยขึนด้วย
เสียงเรียบว่า

“เจ็ดร้อยล้าน!”

17
 “เจ็ดร้อยล้าน! นายน้อยท่านนีเสนอเจ็ดร้อยล้าน!”

ตูมมม!

ภายในห้องส่วนตัวทีนังหมายเลขสอง โต๊ะนําชาตรงหน้าถูก
ทุกแหลกไม่เหลือ

18
“ไอ้โคลนเน่าตัวนีมันกลังแกล้งผูอ้ ืนเกินไป! ต้องการเล่นกับ
บิดาผูน้ ีใช่ไหม? ได้! แกเล่นผิดคนแล้ว!!”

วูเ่ จียนถงคํารามลันด้วยความโกรธจัด

“เจ็ดร้อยห้าสิบล้าน!”

“เจ็ดร้อยห้าสิบล้าน! ท่านทีนังหมายเลขสองเสนอเจ็ดร้อยห้า
สิบล้าน!”

19
ราคานีค่อนข้างไกลจากความคาดหมายของนางก่อนหน้านี
มากแล้ว นําเสียงของช่ายเยวียแฝงไปด้วยความตืนเต้นเกิน
กักเก็บ

“บิดาแกจะเสกเงินถุงเงินถังได้มากเพียงใด? ข้าขอดูชมเป็ น
ขวัญตาหน่อยเถอะ! หึ…เจอไปขนาดนีคงเล่นไม่ออก
แล้วกระมัง!?”

วูเ่ จียนถงกล่าวขึนพร้อมเค้นเสียงหัวเราะเย็น

20
 แต่เสียงนันยังไม่ทนั จากหาย เสียงของเย่หยวนก็ดงั ขึนอีก
ครังในวินาทีสดุ ท้ายก่อนนับสาม เมือกับตอนประมูลโลหะ
ก้อนนันไม่มีผิด

“หนึงพันล้าน!”

เพียงสามคําดังขึนอย่างเรียบนิง ทัวทังห้องประมูลเงียบกริบ
เป็ นป่ าช้ายิงกว่าเดิม

21
เฉกเช่นเดียวกับความคิดของวูเ่ จียนถง ทุกคนล้วนคิดว่าเย่
หยวนกําลังทําสิงนีเพือแก้แค้น

แต่เย่หยวนกลับเพิมราคาจนโดดไปไกลถึงหนึงพันล้านในชัว
อึดใจ นีเป็ นสิงทีไม่มีใครคาดหวังมาก่อนเลย

ช่ายเยวียสติหลุดไม่ตอบสนองชัวขณะ นางยืนตัวแข็งกลาง
เวทีสกั พักใหญ่

22
 “นะ–หนึงพันล้าน! นายน้อยท่านนีเพิมเป็ นหนึงพันล้าน!”

ทันทีทฟืี นสตินางรีบกล่าวประกาทันที ตัวนางในขณะนีแทบ

กรีดร้องออกมาด้วยความตืนตะลึงจริงๆ

คงไม่มีใครจินตนาการออกเลยว่า ดาบจ้าวดาราจันทราเล่ม
นีจะมีราคาสูงถึงหนึงพันล้าน!

วูเ่ จียนถงเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาคาดไม่ถึงจริงๆแล้ว เย่

หยวนจะเล่นใหญ่เพียงนี

23
“หนึงพันล้าน? ยังมีทา่ นใดให้สงู กว่านีหรือไม่?! ไม่เช่นนัน…
หนึงพันล้านครังทีหนึง… หนึงพันล้านครังทีสอง…”

“เดียวก่อน!”

ในขณะทีช่ายเยวียกําลังจะทุบค้อนปิ ดราคา ในเสียวจังหวะ

นันก็มีเสียงหนึงแทรกขัดขึน

24
ทุกคนมองไปยังต้นเสียงกันเป็ นตาเดียว ปรากฏว่าเป็ นวู่
เจียนถงทีเดินลงมาและยืนอยู่ทหน้
ี าเวที

ช่ายเยวียรูจ้ กั วูเ่ จียนถงคนนีอย่างชัดเจน นางยิมแย้มและ

กล่าวถามว่า

“ข้าสงสัยว่า นายน้อยวูม่ ีเรืองอันใดมาชีแนะ?”

25
วูเ่ จียนถงสาดสายตาใส่เย่หยวนอย่างรวดเร็ว และกล่าวดูถกู
ดูแคลนทันทีวา่

“ช่ายเยวีย ไอ้เด็กเมือวานซืน อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั า
คนนีมากล้าเสนอราคาหนึงพันล้านขึนมา ท่านไม่สงสัยเลย
งันรึ? ไอ้เด็กนีเสนอราคาขึนเพียงเพือปั นป่ วนข้าเท่านัน! ข้า
ต้องการให้ทางท่านตรวจสอบทรัพย์สินในตัวเขา! หากเขามี
ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิถึงพันล้านจริง นายน้อยผูน้ ีจะถอดหัวออก
มาและให้มนั เตะเยียงลูกหนัง!”

แน่นอน อย่ามองเพียงว่าทุกคนทีเข้ามาในนีได้จะมีผนึกแร่
ฟ้าบริสทุ ธิถึงพันล้านกันทุกคน บุคคลทีมีทรัพย์สินขนาดนัน
26
 มีนอ้ ยจนสามารถนับนิวได้เลย

ลืมไปเลยสําหรับเจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า แม้แต้
ยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียมทานยังไม่สามารถหาผลึกแร่ฟา้
จํานวนมหาศาลป่ านันได้

ดังนันเพียงเสนอราคาจนเหยียบหลักห้าร้อยล้าน มันก็มาก
จนทําให้ทกุ คนตัดใจไปนานแล้ว

แม้วา่ เครืองรางเทวะจะหายากยิงหรือลําค่าเพียงใด แต่หาก

เทียบกับมูลค่าพันล้านแล้วมันเท่ากับขาดทุนย่อยยับ

27
เนืองจากก่อนหน้า ช่ายเยวียยังคงตืนเต้นเนือตัวสัน นางจึง
ลืมนึกถึงเรืองนีไปสนิทเลย และเมือได้ยินวูเ่ จียนถงกล่าวทัก
ท้วงเช่นนี นางก็เริมเอะใจในทันที

“ต้องขอประทานโทษอย่างยิง นายน้อยท่านนัน เพือไขข้อ

ข้องใจของทุกท่าน ทางเราขอเสียมารยาทตรวจสอบ
ทรัพย์สินของท่านสักเล็กน้อย”

28
 ตอนที791 สหายเก่า ไม่ได้ พบกันเสีย
นาน!

ช่ายเยวียกล่าวด้วยนําเสียงนุ่มนวล แต่ภายในเสียงนันกลับ
แฝงไปด้วยคําสัง

สายตาแขวงอยู่บนร่างของเย่หยวนไม่ลดละ ไม่วา่ เขาจะมี

ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิถึงหนึงพันล้านหรือไม่ นางก็ตอ้ งค้นตัว
ตรวจสอบเขาในวันนีให้ได้

1
หากความจริงเป็ นประจักษ์ เย่หยวนกล้าหลอกสํานักการค้า
ชะตาสวรรค์จริงๆ ผลลัพธ์ของเขาหลังจากนีคงลงเอ่ยด้วย
สภาพอันน่าสังเวชอย่างไม่ตอ้ งสงสัย

ในตอนนี ได้มียอดฝี มืออาณาจักรวิชชาสรรค์ฟา้ สองคนตรง

เข้าหา พร้อมประจบข้างเย่หยวนในทันที ตราบใดทีเย่หยวน
กล่าวปฏิเสธ สองคนนีขนาบข้างนีจะลงมือทันที

เย่หยวนเงยหน้ามองช่ายเยวียด้วยสายตาเรียบนิง และกล่าว
2
 ขึนอย่างเหนือความคาดหมายของทุกคนว่า

“แน่นอน ไม่มีปัญหา”

เมือมองแผ่นหลังของเย่หยวนทีเดินเข้าหลังเวทีไปพร้อมกับ
ช่ายเยวีย วูเ่ จียนถงก็รูส้ กึ สุขใจเป็ นอย่างยิง

“หึ! อย่าคิดว่าข้าไม่รู!้ พวกท่านสํานักการค้าชะตาสวรรค์

ฝากดูแลเจ้าโคลนเน่าให้หนัก! มันบังอาจยัวโทสะนายน้อยผู้
นี!”

3
 ……………..

ยอดฝี มือสองคนนีพาเย่หยวนตรงมายังห้องลับทีซ่อนอยู่หลัง
เวที แต่ไม่ได้ติดตามไปถึงข้างในห้อง

4
 เมือเข้ามาช่ายเยวียก็หนั ประจันหน้าเย่หยวนอย่างรวดเร็ว

ภายในห้องลับแห่งนี มีเพียงเย่หยวนและช่ายเยวียเท่านัน

เมือจับจ้องสํารวจเย่หยวนอยู่ครูห่ นึง ช่ายเยวียก็เงยหน้าขึน

มาพร้อมจ้องตาเย่หยวนเขม็ง แต่นางยังคงกล่าวด้วยรอยยิม
หวานดังเดิมว่า

“นายน้อย โปรดเข้าใจก่อน มิใช่วา่ สํานักการค้าชะตาสวรรค์

ของเราเคลือบแคลงในตัวท่าน แต่ทา่ นพึงทราบว่า มันเป็ น
เรืองยากสําหรับนักสูท้ มีี อาณาจักรเพาะปลูกพลังตําเฉกเช่น
5
ท่าน ทีจะมีผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิจํานวนขนาดนันครอบครองอยู่
เพือความมันใจของทางเราและแขกผูม้ ีเกียรติทา่ นอืน ทาง
เราขอเสียมารยาทตรวจค้นสักเล็กน้อย หวังว่านายน้อยจะ
ไม่ถือสา”

ด้วยกลินอายแห่งอิสตรีอนั หอมรัญจวนแผ่ซา่ นไปทัวอากาศ

พร้อมรอยยิมดังบุผางามและเสียงหวานแสนยัวยวนของช่า
ยเยวีย เลือดโลหิตใจกายชายหนุ่มจักต้องรุมร้อนขึนใน
บัดดลเมือได้สมั ผัส บรรยากาศภายในห้องอบอวนไปด้วย
ความคลุมเครืออย่างบอกไม่ถกู

6
เสน่หเ์ ย้ายวนแบบผูใ้ หญ่ของช่ายเยวีย มิใช่ชายทัวน้อยใหญ่
จะสามารถทนทานได้จริงๆ

แต่เย่หยวนกลับยิมบางเมือเห็นสถานการณ์ในตอนนี และ
กล่าวว่า

“พีสาวโปรดอย่าพึงโปรยวรยุทธเสน่หใ์ นเวลานี กล่าวตาม

สัตย์จริง ข้าไม่มีผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิมากมายขนาดนัน”

7
เมือครูช่ ่ายเยวียยังต้องประหลาดใจในตัวเย่หยวน ทีสามารถ
รักษาความสงบเยือกเย็นได้ ภายใต้การล่อลวงของนาง แต่
ครูต่ อ่ มาเมือได้ยินประโยคหลังของเย่หยวน สีหน้าของนางก็
กลายเป็ นน่าเกลียดทันที

ตรงตามทีวูเ่ จียนถงสังหรณ์ใจ! เด็กเหลือขอคนนีมันไม่มีผลึก

แร่ฟา้ บริสทุ ธิ!

“น้องชาย เจ้าทราบไหมว่า หากเล่นตุกติกกับพวกเราสํานัก

8
 การค้าชะตาสวรรค์ ผลลัพธ์สดุ ท้ายจะเป็ นอย่างไร?”

ช่ายเยวียยังคงแขวนรอยยิมดังบุปผางามไว้ดงั เดิม แต่นาํ

เสียงของนางกลับเย็นชาขึนในบัดดล

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“พีสาวช่ายเยวีย โปรดสงบสติลงก่อน เมือเผชิญหน้ากับดาบ

จ้าวดาราจันทราเล่มนัน มันออกจะเหนือความคาดหมายข้า
ไปบ้าง แต่ไม่วา่ อย่างไร,ข้าต้องการดาบเล่มนันมากจริงๆ
เอ่อ…สําหรับผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิจํานวนพันล้าน ข้าคงต้องขอ
กูย้ ืมจากสําหนักการค้าชะตาสวรรค์เสียก่อน”
9
“กูย้ ืม? หุห…
ุ น้องชายช่างมีอารมณ์ขนั ดีจริงๆ สํานักการค้า
ชะตาสวรรค์ของเรามิใช่องค์กรการกุศล เนืองจากน้องชาย
ไม่มีผนึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิตามทีกําหนด พีสาวคนนีก็ไม่ขอ
สุภาพ”

ช่ายเยวียยังคงกล่าวด้วยท่าทางอันอ่อนหวาน แต่นาํ
เสียงกลับเจือปนด้วยจิตสังหารในแต่คาํ พูดทีเปล่งออกไป
นางไม่คิดซ้อนเร้นใดๆอีกต่อไป

10
แต่เย่หยวนกลับหาสนใจไม่ เขาหยิบป้ายตราบางอย่างออก
มา และกล่าวขึนด้วยรอยยิมว่า

“พีสาวกังวลเกินไปแล้ว ข้าสงสัยยิงว่า…สิงนีพอจะคํา
ประกันหนึงพันล้านได้หรือไม่?”

“เกรงว่าไม่มีสงใดสามารถ…
ิ ป้ายตราระดับทอง! ทะ–
ท่าน…เหตุใดถึงมีปา้ ยตราระดับทองอยู่ในครอบครอง!”

ทังนําเสียงและสรรพนามเรียกเย่หยวนเปลียนกลับเป็ นดัง

11
เดิมชัวอึดใจ เมือได้เห็นป้ายตราสีทองคําภายในมือเย่หยวน

“โอ้ พอดีจวซิ
ั นแห่งเมืองบรรพกาลเก่ามอบมันให้แก่ขา้ แต่
ในทีแรก พอข้ากล่าวว่าไม่ตอ้ งการเจ้าสิงนี เขาก็ถึงกับคุกเข่า
ขอร้องให้ขา้ รับไว้ เจ้าสิงนีคงมีคา่ มากเลยกระมัง แต่จะว่า
ไป…เมือครูพ่ สาวก็
ี พงข่ึ มขู่ขา้ ข้าเสียขวัญไม่นอ้ ยเลย”

“ไม่ไม่ไม่! ไฉนผูต้ อ้ ยตํากล้าข่มขู่ทา่ น! ปะ–ป้ายตราอันนีมี

ค่าอย่างยิง… และมีคา่ จนไม่สามารถประเมินได้ดว้ ยผนึกแร่
ฟ้าบริสทุ ธิ!”
12
 ช่ายเยวียเร่งกล่าวตอบอย่างร้อนใจ

เมือนางมองป้ายตราอันนีในมือซําแล้วซําอีก ช่ายเยวียก็
สามารถยืนยันได้ทนั ทีวา่ ป้ายตราอันนีเป็ นของจริงโดยไร้ซงึ
ข้อกังขาใดๆ ความตกตะลึงภายในใจของนางเกินจะ
จินตนาการได้

สาขาแม่ได้สง่ ป้ายตราระดับทองอันนีให้แก่เด็กหนุ่มทีอยู่
เบืองหน้าของนางโดยตรง เห็นได้ชดั ว่า สํานักการค้าชะตา
สวรรค์สาขาแม่ให้ความสําคัญกับเด็กคนนีมากเพียงใด!

13
“โอ้ งันรึ? ช่างเป็ นเรืองดีจริงๆทีพีสาวบอกว่ามันลําค่าขนาด
นัน หุหุ ในเมือเป็ นเช่นนี ดาบจ้าวดาราจันทราก็ตกเป็ นของ
ข้าเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? อืม…ส่วนเรืองหนึงพันล้านผลึกแร่
ฟ้าบริสทุ ธิ ข้าจะเขียนตัวสัญญากูเ้ งินให้แก่ทา่ น”

เย่หยวนกล่าวด้วยรอยยิม

14
 …………………………..

เมือเห็นว่าช่ายเยวียกลับออกจากหลังเวทีโดยลําพัง รอยยิม
อันเยือกเย็นก็พงุ่ ผ่านมุมปากของวูเ่ จียนถงในทันที

ข้างๆวูเ่ จียนถง เป็ นวูเ่ จียนชิงและเผิงหยางยืนอยู่ เมือพวก

เขาเห็นภาพฉากตรงหน้า ทังคูก่ ็ยิมร่าอย่างมีความสุข

กล่าวได้วา่ ทังสองคนนีก็เกลียดชังเย่หยวนอย่างมากเช่นกัน

15
ในเรืองราวนี เย่หยวนติดพันความตายด้วยตัวเอง และยังทํา
ให้สาํ นักการค้าชะตาสวรรค์ข่นุ เคืองอีก ผลลัพธ์เช่นนีช่าง
เป็ นเรืองน่ายินดียิงกว่าสิงใด!

ในตอนนี ช่ายเยวียเดินกลับขึนเวทีอีกครังพร้อมท่าทางอัน
ทรงเสน่หม์ ิขาด เมือยืนอยู่กลางเวทีแล้ว บรรยากาศกลับ
กลายเป็ นกดดันยิงกว่าเดิมจนผูค้ นหายใจไม่ทวท้
ั อง

“ต้องขออภัยอย่างยิงทีทําให้ทกุ คนรอนาน ข้าสงสัยว่า ยังมีผู้

ใดให้คา่ ตัวของดาบจ้าวดาราจันทราสูงกว่านายน้อยเย่อีก
หรือไม่? หากไม่ม…
ี เจ้าของดาบจ้าวดาราจันทราคนใหม่ก็
ตกเป็ นของนายน้อยเย่! นอกจากนัน ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป

16
นายน้อยเย่จะกลายเป็ นแขกผูม้ ีเกียรติชนหนึ
ั งของสํานักการ
ค้าชะตาสวรรค์ของเรา หากเขาเกิดเหตุรา้ ยอันใดภายใน
อาณาเขตเมืองเทวะแห่งนี สํานักการค้าชะตาสวรรค์ของเรา
จะขอไล่ลา่ จนสุดขอบปฐพี!”

คํากล่าวของช่ายเยวียทําให้ทกุ คนทัวห้องประมูลตกตะลึง!

ความมังคังของมนุษย์คือความพินาศประการหนึง ผูใ้ ด
ครอบครองล้วนถูกปองร้ายโดยความโลภของผูอ้ ืน!

17
คําขู่สดุ ท้ายของช่ายเยวียเป็ นทีชัดเจนว่า นันเป็ นคําเตือน
สําหรับทุกคนภายในห้องประมูลแห่งนี

แน่นอนว่าคําเตือนทีถูกส่งตรงมาจากสํานักการค้าชะตา
สวรรค์ ทุกคนล้วนหวาดกลัวอย่างยิง

สีหน้าการแสดงออกของวูเ่ จียนถงเปลียนไปแทบจะในทันที
และตะโกนขึนว่า

“ช่ายเยวีย เกิดอะไรขึน? อย่าบอกนะว่า ไอ้โคลนเน่านันมี

18
 ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิมากถึงพันล้านจริงๆ!?”

ช่ายเยวียส่งยิมให้วเู่ จียนถงและกล่าวว่า

“นายน้อยเย่มีผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิเป็ นจํานวนหนึงพันล้านครบ

ถ้วนโดยไร้ซงปั
ึ ญหาอันใด! หากนายน้อยวูใ่ คร่ตอ้ งการดาบ
จ้าวดาราจันทรามาครอบครองจริงๆ ท่านก็สามารถประมูลสู้
กับเขาต่อได้ ส่วนข้าจะไปเรียนเชิญนายน้อยเย่ออกมาอีก
ครัง แต่นายน้อยเย่กล่าวล่วงหน้ากับข้าแล้วว่า หากมีผใู้ ด
ใคร่ฟาดฟั นราคาต่อจริง เขารอเสนอราคาเริมต้นทีสองพัน
ล้าน!”

19
ใบหน้าของวูเ่ จียนถงบิดเบียวอย่างน่าเกลียด พร้อมใบหน้า
ของเขาทีเห่อร้อนขึน

เขาคิดว่าเย่หยวนเป็ นเพียงเด็กน้อยคนหนึงในผืนปฐพี แต่

กลับคาดไม่ถึงจริงๆว่า เย่หยวนจะมีฐานะรํารวยถึงเพียงนี
จริงๆ!

20
 สองพันล้าน!

เหอะๆ…มาเหนือเมฆเกินไปแล้ว!

แม้แต่ผอู้ าวุโสอาณาจักรไร้เทียมทานบางคนในตระกูลยังไม่
กล้ากล่าวเลยว่า ทรัพย์สินทังชีวิตของตนมีถึงสองพันล้าน
ผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ!

ทว่าเด็กน้อยอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าอันอ่อนแอนี กลับ

21
 มีผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิมากมายแล้วกับเสกขึนมาได้ไม่หยุด
หย่อน นีมันน่ากลัวเกินไปแล้ว!

“กลับกันเถอะ!”

ภายในห้องประมูลนีทุกคนล้วนรูท้ ราบถึงสถานะตระกูลวูด่ ี
แล้ววูเ่ จียนถงยังเหลือหน้าอะไรให้ยืนอยู่ตรงนีอีก?

เขากังขาว่าเย่หยวนไม่มีเงิน แต่ผลทีตามมากลับเป็ นว่า เย่

22
 หยวนรํารวยกว่าเขาเสียอีก

“หยุดก่อน! นายน้อยวู่ เนืองจากท่านได้ประมูลศิลาสามชีวิต

ไป โปรดกลับมาชําระค่าใช้จ่ายก่อนออกไป”

ช่ายเยวียกล่าวขึนอย่างเย็นชา

ร่างของวูเ่ จียนถงพลันหยุดชะงักวูบ และยืนตัวแข็งทังแบบ

นัน

23
สํานักการค้าชะตาสวรรค์มิใช่สิงทีนายหนุ่มตัวน้อยตระกูลวู่
จะสามารถยัวยุได้

เป็ นเพียงว่า เมืองเทวะตะวันพิโรธเป็ นแค่เมืองเทวะขันเก้า

ทางสํานักการค้าชะตาสวรรค์จงึ ไม่ได้สง่ เซียนอาณาจักรเต๋า
ลึกลํามาประจําสาขาก็เท่านัน

ทําอะไรไม่ถกู ชัวขณะ วูเ่ จียนถงยกมือเกาศีรษะเล็กน้อยด้วย

ความหงุดหงิด ก่อนจะเดินมาชําระค่าศิลาสามชีวิตและจาก
ไป

24
 อย่างไรก็ตาม ภายในตระกูลวูม่ ีคนทีรูจ้ กั สิงของเหล่านีดี
หากวูเ่ จียนถงหยิบศิลาสามชีวิตก้อนนีแสดงให้ประมุข
ตระกูลดู สมาชิกคนอืนๆในตระกูลคงด่าแทรกขึนแน่นอน

หกสิบล้านผลึกแร่ฟา้ แลกกับศิลาสามชีวิตคุณภาพตําตม
ก้อนหนึง หากทราบ เส้นประสาทของประมุขตระกูลได้ปดู
โปนขึนแน่

แน่นอนว่าเหตุการณ์เหล่านีต้องเกิดขึนตามมาแน่นอน หลัง
กลับไปยังตระกูล

25
ในปั จจุบนั เย่หยวนยังคงอยู่ในห้องลับ ดาบจ้าวดาราจันทรา
กําลังหลับใหลอย่างเงียบๆบนแท่นวางดาบ เย่หยวนมองมัน
อย่างคิดถึงและนิงเงียบอยู่นาน

ไม่ทราบเลยว่าห้วงเวลาผ่านไปนานเท่าใดแล้ว จู่ๆเย่หยวนก็
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา พร้อมรุกหน้าเดินเข้าสัมผัส
ดาบอย่างแผ่วเบา เขากล่าวขึนอย่างอาวรณ์วา่

“สหายเก่า,ไม่ได้พบกันเสียนาน เจ้ายังจําข้าได้หรือไม่?”

26
 ตอนที792 ก้ อนโลหะสีดาํ ทีเปลียน
แปลง

ราวกับสัมผัสเชือมถึงกัน ดูเหมือนว่าดาบจ้าวดาราจันทราจะ
สันกระเพือมและส่งคลืนเสียงดังออกมา

ความแข็งแกร่งของเครืองรางเทวะเหนือกว่าเครืองรางเลิศลํา
ไม่รูก้ ีเท่า นันรวมถึงความลึกลับของมัน แม้วา่ รูปร่างหน้าตา
ของเย่หยวนจะเปลียนไปแล้วในปั จจุบนั แต่ปรากฏว่ามันก็

1
 ยังจดจําเจ้าของเดิมได้ดี

เย่หยวนระบายยิมอย่างแผ่วเบา พร้อมยกดาบจ้าวดาราจัน
ทราขึนไว้ในมือ

แต่ก็ตอ้ งพบกับคลืนแห่งความขืนขมอีกครังทีซัดใส่หวั ใจเย่

หยวน

ดาบจ้าวดาราจันทราอยู่กบั เขามานานกว่าสองร้อยปี เห็นจะ

ได้ แต่เมือเทียบกับสุดยอดหม้อหลอมโอสถในครันอดีต เจ้า
ดาบนีกลับถูกละเลยดูแลจนเสือมโทรม

2
ในปั จจุบนั เมือได้เห็นหน้าดาบนีอีกครัง เย่หยวนยังคงรูส้ กึ
คุน้ เคยดังวันวาน ภาพจําในอดีตฉายขึนภายในใจราวกับ
เมือวานพึงผ่านไป

“สหายเก่า ต่อจากนีเราจะกลับมาสูเ้ คียงข้างกันอีกครัง เพือ

กลับสูจ่ ดุ สูงสุดและท่องดินแดนศักดิสิทธิอย่างไร้ผใู้ ดกีด
ขวาง!”

เมฆาสีแดงแห่งความอาลัยถูกพัดกระจายสิน พร้อมไฟแห่ง
ความมุง่ มันทีปะทุขนแทน
ึ

3
 ดาบจ้าวดาราจันซากระเพือมอีกครังเชิงส่งสัญญาณตอบ
สนองความตังใจของเย่หยวน ตัวมันรับรูไ้ ด้ถึงความตังใจอัน
แรงกล้าของเขาแล้ว

เย่หยวนตรวจสอบดาบจ้าวดาราจันทราอยู่ครูใ่ หญ่ ก่อนพบ

ว่ามันเกิดความเสียหายขันรุนแรง แถมเขาเองก็มิได้ประสบ
ความสําเร็จในเส้นทางหล่อหลอมยุทธภัณฑ์ หากต้องการให้
ดาบเล่มนีคืนสูจ่ ดุ สูงสุดอีกครัง เกรงว่าต้องเชิญปรมาจารย์
ด้านการหลอมยุทธภัณฑ์โดยตรงมาช่วยเหลือ

4
กระนันเอง แม้วา่ มันจะได้รบั ความเสียหายหนัก แต่ดาบจ้าว
ดาราจันทราเล่มนีก็ยงั เหนือชันกว่าดาบเสวียนอิง

นอกจากนีระดับความคุน้ เคยของเย่หยวนต่อดาบจ้าวดารา
จันทรา ก็ไม่เหมือนดาบเล่มอืนๆ ประสบการณ์ทอยู
ี ่ดว้ ยกัน
ถึงสองร้อยปี หาเลยดาบเล่มใดเทียบเคียงไม่

เพลงดาบดอกเหมยร่วงโรยถูกคิดค้นขึนโดยเย่หยวนกับดาบ
เล่มนีเช่นกัน

5
 …………………..

ทันทีทกลั
ี บทีพัก เย่หยวนก็เลือกทีจะเข้าสูก่ ารเก็บตัวโดยไม่
รีรอ

ทีพักทังหมดของพวกเขาถูกจัดหาโดยเมืองเทวะ ความ

6
 ปลอดภัยอยู่ในระดับเข้มงวด เย่หยวนไม่จาํ เป็ นต้องกังวล
เลยเกียวกับขโมยทีจ้องช่วงชิงดาบจ้าวดาราจันทรานี

จิตวิญญาณศักดิสิทธิถูกดึงดูด เย่หยวนเข้าสูเ่ จดียเ์ ลือง

สวรรค์อนั กว้างใหญ่

ก้อนโลหะสีดาํ ยังคงอยู่เบืองหน้าเย่หยวนอย่างเงียบๆ และ

เมือเขาลองใช้จิตวิญญาณศักดิสิทธิตรวจสอบดู สาสน์สีทอง
ในทะเลแห่งจิตใจของเขาก็มีปฏิกิรยิ าจริงๆ

7
คราวก่อนหน้า เย่หยวนเพียงเพ่งสมาธิออกไปเล็กน้อยและ
ไม่ได้ลองตรวจสัมผัสอย่างจริงจัง

จากประสบการณ์ตา่ งๆนาๆ ทําให้เขาในตอนนีระมัดระวังตัว

ยิงขึน สาสน์สีทองนีมีปฏิกิรยิ าตอบสนองก็จริง แต่มนั ไม่ได้
รุนแรงอย่างทีเขาจินตนาการไว้

“เฮ้ออ…ดูเหมือนว่าจะสันกระพือในระดับหนึงเท่านัน แถม
ลักษณะปฏิกิรยิ านี เห็นได้ชดั ว่าโลหะก้อนสีดาํ ไม่ได้มี
8
 คุณสมบัติอะไรพิเศษเลย”

หลังจากนันสักพักเย่หยวนก็คอ่ นข้างท้อใจเช่นกัน เพราะ

คุณสมบัติความพิเศษของโลหะก้อนนีดูจะไม่ยิงใหญ่อย่างที
เขาคาดคิดไว้

เป็ นไปได้ไหมว่า การใช้ผลึกแร่ฟา้ กว่าสิบล้านก้อนเพือแลก

มันมาจะเป็ นความผิดพลาดจริงๆ?

แต่ก็เป็ นทีชัดเจนว่า เย่หยวนยังไม่ยอมแพ้ หลังจากนันไม่

นานเขาก็สาํ รวจเจ้าก้อนสีดาํ นีต่ออย่างไม่ลดละ ค่าตัวถึงสิบ
ล้านผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ เขาจะยอมทิงมันง่ายๆได้อย่างไร?

9
 “ได้! ในเมือเจ้าไม่มีปฏิกิรยิ าใดๆเลย ข้าก็จะหลอมละลาย
เจ้า! อยากเห็นเสียจริงว่าเจ้าจะเป็ นอย่างไร!”

แต่การจะหลอมละลายโลหะสีดาํ ก้อนนีกลับไม่ง่ายอย่างที
คิด

ก้อนโลหะสีดาํ นีเป็ นทีชัดเจนแล้วว่า มันมิใช่โลหะธรรมดาทัว

ไป เย่หยวนใช้เวลาทังวันเพือหลอมละลายมัน แต่ความ
สําเร็จพึงรุกคืบได้แค่หนึงในสิบส่วนเท่านัน

10
ในอัตราความเร็วเช่นนี ลืมไปได้เลยทีจะหลอมละลายมันให้
เสร็จก่อนงานประลอง

แต่เย่หยวนกลับเปี ยมไปด้วยความอดทน วันทีสอง เขายังคง

นังหลอมละลายมันทังวัน แต่กอ้ นโลหะสีดาํ นียังคงไม่มี
ปฏิกิรยิ าใดๆ

วันทีสามล่วงเลยถึงวันทีสี จนวันทีห้าก็มาถึง และในวันนี

ก้อนโลหะสีดาํ ก็เกิดการเปลียนแปลงในท้ายทีสุด!

11
การเปลียนแปลงนีทําให้เย่หยวนรูส้ กึ มีความสุขอย่างบอกไม่
ถูก!

ในวันทีห้า อัตราความสําเร็จบรรลุไปเกือบครึงแล้ว เมือมอง

ก้อนโลหะสีดาํ ในปั จจุบนั พบว่าโลหะสีดาํ แข็งเริมหลุดร่วง
ออกเป็ นชินเล็กชินน้อย พร้อมปรากฏอะไรบางอย่างสีทอง
ซ่อนอยู่!

ลักษณะของบางสิงสีทองภายในนี ดูเหมือนกับสาสน์สีทอง
ของเย่หยวนไม่มีผิด เขาเร่งยืนยันให้แน่ใจ และเข้าเปรียบ
เทียบกับสาสน์สีทองในทะเลแห่งจิตใจอย่างละเอียด ปรากฏ

12
ว่าอักษรทีสลักอยู่บนบางสิงสีทองอันนี ตรงกับสาสน์สีทอง
ของเย่หยวนอย่างไม่น่าเชือ

“อาจเป็ นไปได้วา่ ภายในโลหะสีดาํ นีจะเป็ นสาสน์สีทองเช่น

กัน? ยิงไปกว่านันข้าก็มิได้สงั เกตมาก่อนเลย เจ้าโลหะสีดาํ
เหล่านี…เหตุใดมันถึงดูละม้ายคล้ายคลึงกับชินส่วนหม้อ
หลอมโอสถเพียงนี! หรือว่า…มันจะเป็ นหม้อหลอมโอสถของ
เซียนอาณาจักรพระเจ้า?”

เย่หยวนสันนิฐานขึนในทันใด

13
 วันทีหก งานประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนเริมขึนในที
สุด!

ระบบการคัดเลือกในรอบสุดท้ายของการประลองยังคงดูยิง
ใหญ่ แต่นนก็
ั เพือทดสอบความแข็งแกร่งทีแท้จริงอย่างมีนยั
ยะ

มีผเู้ ข้าแข่งขันทังหมดหกสิบคน นับเป็ นหมายเลขหนึงถึง

หมายเลขหกสิบ ทุกวันพวกเขาจะออกโรงได้วนั ละสามรอบ
พร้อมเผชิญหน้ากับคูต่ อ่ สูท้ แตกต่
ี างกันไป จนกระทังจะ
พบปะครบทุกคน!

14
กล่าวได้อีกนัยหนึงว่า แต่ละคนจะต้องจับคูป่ ระลองกับคูแ่ ข่ง
อีกห้าสิบเก้าคน!

การประลองในรอบสุดท้ายนี ระยะเวลาการแข่งอยู่ทยีี สิบวัน

ระบบการคัดเลือกแบบนีไม่มีทางลัดหรือผ่อนปรน ผูเ้ ข้าแข่ง

ทุกคนจะต้องต่อสูไ้ ปเรือยๆเพืออันดับทีดีกว่า

15
ในเวลานี เมือเป่ ยเหวินเฉียงเห็นเย่หยวน เขาก็มอบรอยยิม
แปลกๆให้

“ข้าได้ยินมาว่า เจ้าทําให้ไอ้พวกอวดดีในตระกูลวูข่ าดทุน

ย่อยยับ! ฮ่าฮ่า สะใจจริงๆ! พวกมันทําข้าไปไม่เป็ นอยู่หลาย
ทีแล้ว แต่คราวนีเห็นพวกมันปั นหน้ายาว โดยเฉพาะเจ้าวู่
เจียนชิงนัน ข้ารูส้ กึ สุขใจอย่างยิง! พวกมันไม่รูจ้ ริงๆว่า เจ้ามี
ป้ายตราทองคําอยู่ จึงกล้าท้าทายเจ้าด้วยหน้าโง่ๆนัน! ฮ่าฮ่า
ฮ่า ตลกจนข้าจะขาดใจตายแล้ว!”

เป่ ยเหวยเฉียงก็เคยเห็นป้ายตราทองคําของเย่หยวนมาก่อน
ซึงในตอนนัน เขาเองก็ตอ้ งผงะไปด้วยความสะพรึงกลัวเช่น
กัน

16
ป้ายตราทองคําในมือเย่หยวน ไม่ใช่สงที
ิ สามารถประเมินค่า
ได้ดว้ ยผลึกแร่ฟา้ บริสทุ ธิ และสิงทีน่าขันทีสุดคือ วูเ่ จียนถงก
ลับกล้าสงสัยว่าเย่หยวนมีปัญญาจ่ายหรือไม่

เหตุการณ์ในครานันทําให้พวกนันเสียหน้าครังใหญ่!

เย่หยวนกรอกตาเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เลิกคุยเรืองไร้สาระเถอะ หมายเลขของพวกเราออกหรือ

17
 ยัง?”

เป่ ยเหวินเฉียงไม่คิดฉุนเฉียวต่อปฏิกิรยิ าของเย่หยวนดังใน

อดีตแล้ว ตรงกันข้ามเขากลับเคยชินกับท่าทีแบบนีจนเป็ น
เรืองปกติ เขาหัวเราะพร้อมกล่าวว่า

“ออกแล้ว เจ้าหมายเลขเจ็ด ถังฟ่ านหมายเลขยีสิบสาม มูห่ ยุ

นหมายเลขห้าสิบเอ็ด”

18
 หมายเลขเหล่านีถูกจับฉลากแบบสุม่ ไม่มีดีไม่ดี ไม่มีได้
เปรียบเสียเปรียบ เพราะไม่วา่ จะได้หมายเลขใด พวกเขาทัง
หมดต้องเจอกันอยู่ดี

ยิงไปกว่านัน นีคือรอบสุดท้ายทีคัดมาจากทังสิบพืนทีหลัก คู่

ต่อสูท้ พบเจอย่
ี อมไม่ธรรมดาสามัญชน

“หมายเลขเจ็ด ถือเป็ นตัวเลขทีดี แล้วในระหว่างการประลอง

กว่าข้าจะได้เจอกับน่าหลันซู ต้องรอจนถึงเมือใด?”

เย่หยวนกล่าวถามขึน

19
 “ข้าดูมาให้เรียบร้อยแล้ว เจ้าจะได้พบเขาในนัดทีสีสิบสอง
แต่ระหว่างนีอย่าได้ประมาทเด็ดขาด คูต่ อ่ สูท้ เจ้
ี าต้องพบเจอ
ล้วนน่าสะพรึงทังสิน เจ้าจงจําใส่ใจเอาไว้”

ดูเหมือนว่าเป่ ยเหวินเฉียงจะรูท้ นั ความคิดของเย่หยวนตังแต่

แรกแล้ว จึงเตรียมการมารายงานเสร็จสรรพ

เย่หยวนพยักหน้าตอบและไม่แปลกใจกับเรืองเหล่านีสักเท่า

20
 ไหร่

เดินทางเข้าสมทบกับถังฟ่ าน,มูห่ ยุนและทีเหลือในกลุม่

ณ จัตรุ สั ตะวันพิโรธ

จัตรุ สั ตะวันพิโรธแห่งนีตังอยู่ใจกลางเมืองเทวะตะวันพิโรธ
พืนทีในจัตรุ สั นีกว้างใหญ่อย่างมาก

การคัดเลือกแบบนีไม่เกิดขึนมาก่อนเลยในเมืองเทวะตะวัน

21
พิโรธ แถมนียังเป็ นการประลองความแข็งแกร่งของเหล่าเยา
ชนผูส้ ืบทอดตระกูลใหญ่เป็ นนัยๆอีกด้วย งานประลองนีจึง
ดึงดูดผูค้ นจํานวนมหาศาลให้เข้ามารับชมตามธรรมชาติ

“ผูอ้ าวุโสทีหนึง ท่านในฐานะประธานจัดงานประลองคัด

เลือกในครังนี นอกจากตัวเต็งอันดับหนึงอย่างน่าหลันซูแล้ว
ในความเห็นของท่านยังมีใครอืนอีกหรือไม่?”

“เซียนอาณาจักรเต๋าลึกลับริอาจตัดสินแทนสรวงสวรรค์ไม่ได้
คิดว่าทุกสิงจะเป็ นอย่างทีพวกเราคาดการณ์ไว้งนรึ
ั ? น่ากลัน
22
ซูเป็ นยอดอัจฉริยะแห่งเมืองเทวะตะวันพิโรธในรอบพันปี ก็
จริง แต่จะให้กล่าวว่าเขาครอบครองอันดับหนึงในงาน
ประลองครังนี ข้าว่ายังมีสหายตัวน้อยอีกมากมายค่อยช่วง
ชิงอยู่เช่นกัน!”

“ไม่มีทาง? ความแข็งแกร่งของน่าหลันซูมากพอทีจะได้ชือ
เป็ นอันดับหนึง แม้แต่วเู่ จียนถงยังอ่อนด้อยกว่าขุมหนึง แล้ว
เยาวชนคนอืนๆจากพืนทีภายนอกจะเป็ นคูม่ ือของเขาได้
อย่างไร?”

23
 “จุๆ เจ้ารอดูตอ่ ไปเถอะ!”

งานประลองยังไม่ทนั เริม แต่ผอู้ าวุโสทีหนึงกลับกล่าวด้วยใบ

หน้าทีเปี ยมไปด้วยความมันใจ

24
 ตอนที793 ชัยชนะสองนัดติด!

ทางค่ายพักเมืองเทวะอีกฝัง วูเ่ จียนถงและอัจฉริยะคนอืนๆ

กําลังนังกระซิบกระซาบกันอยู่

“วูซ่ ี เจ้าจะได้เผชิญหน้ากับเย่หยวนในนัดทีสามของวัน ฝาก

ชําระแค้นและลงโทษมันอย่างสาสม! แม้กฎการประลอง

1
ห้ามเข่นฆ่า แต่จงทําให้มนั พิการเป็ นง่อย และไม่ให้มนั เข้า
ประลองได้อีก หากไม่ถึงตายก็ไม่มีปัญหา!”

วูเ่ จียนถงกล่าวขึนอย่างเยือกเย็น

วูซ่ ีคนนีเป็ นผูเ้ ข้าแข่งขันอีกคนของฝ่ ายพืนทีเมืองเทวะ ใน

ทํานองเดียวกัน เขาเองก็อยู่ในอาณาจักรอนัตตาระดับเก้า
เช่นกัน และยังเป็ นคนสนิทของวูเ่ จียนถง

เมือกล่าวถึงความบังเอิญ การประลองในนัดทีสามของวัน คู่

ต่อสูข้ องเย่หยวนก็คือวูซ่ ีคนนี

2
ดังนันวูเ่ จียนถงจึงตรงมาหาเขาก่อนทีการประลองจะเริมขึน

ทังหกคนในพืนทีเมืองเทวะ ล้วนเป็ นนักสูอ้ าณาจักรอนัตตา

ระดับเก้าทังสิน ความแข็งแกร่งของพวกเขาเพียงพอทีจะ
กวาดล้างอัจฉริยะจากพืนทีอืนๆได้ไม่ยาก

ในทางตรงกันข้าม ทังหกคนจากฝังพืนทีเมืองเย่กลับดูน่า
สงสารขึนทันตา

3
 อาณาจักรพลังทีสูงทีสุดอยู่ทอาณาจั
ี กรอนัตตาระดับแปด
อย่างหยางเหวยเมียว ส่วนตําสุดก็คือ เย่หยวนในอาณาจักร
เคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด

จุดอ่อนจุดแข็งเหล่านี ฝูงชนล่วนรับรูไ้ ด้อย่างสมบูรณ์

คิวของวูซ่ ีถกั ขึนและกล่าวขึนทังๆเสียงหัวเราะว่า

“แค่เด็กเหลือขออาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า? แถมยังกล้า

4
ฉกชิงดาบจ้าวดาราจันทราไปจากท่านด้วย? เหอะๆ ช่างเสีย
ของอย่างทีสุด ไอ้เด็กนันมีตาหามีแววไม่ ถึงกล้าท้าทายท่าน
พีเจียนถงผูน้ ี”

ใบหน้าของวูเ่ จียนถงมืดครึมในบัดดล และกล่าวว่า

“หยุดกล่าวไร้สาระได้แล้ว ตกลงเจ้าจะช่วยข้าหรือไม่? หลัง

จากเสร็จสินการประลอง ข้าจะมอบโอสถวิชชาจิตให้!”

5
 วูซ่ ตู กตะลึงอย่างมากเมือได้ยิน และกล่าวตอบทันทีวา่

“พีชายเจียนถงถึงกลับลงทุนก้อนหนา! เอาล่ะ! ในเมือท่าน

ลงแรงมาขนาดนี ข้าจะช่วยท่านเอง! แค่สวะตัวน้อย หาเลย
เกินมือข้าคนนีไม่!”

อาณาจักรอนัตตาก้าวขึนสูอ่ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ เป็ นดัง

การข้ามธรณีประตูครังใหญ่

6
 นีคือการก้าวข้ามจากสามอาณาจักรพลังชันกลาง สูส่ าม
อาณาจักรพลังชันสูง

สามอาณาจักรพลังชันสูงมุง่ เน้นไปทางความเข้าใจต่อเต๋า
ไม่เพียงพลังปราณและพลังจิตวิญญาณ แต่ความเข้าใจต่อ
จักต้องสูงส่งมากอีกด้วย

หลังจากขึนถึงสามอาณาจักรพลังชันสูง แต่ละระดับทีนักสู้
ต้องฝ่ าฟั นมันยากเย็นแสนเชิญจนเกินจินตนาการได้

และโอสถวิชชาจิต เป็ นโอสถวิเศษทีมีสรรพคุณช่วยให้นกั สู้

ก้าวข้ามผ่านปั ญหาคอขวด พร้อมทะลวงผ่านสาม
7
 อาณาจักรพลังขันกลาง สูอ่ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้

สรรพคุณของโอสถชนิดนีค่อนข้างพิลกึ พิลนกว่
ั าโอสถชนิด
อืนๆ

มันช่วยให้นกั สูท้ มีี ความเข้าใจต่อเต๋าอ่อนด้อย สามารถเข้า

ถึงและเข้าใจศาสตร์แห่งเต๋าได้มากขึน

แต่โอสถเม็ดนี แม้กระทังตระกูลใหญ่ของเมืองเทวะยังเป็ น
เรืองยากยิงหากใคร่ครอบครอง

8
ถึงจะเป็ นแค่โอสถระดับหก แต่ความลําค่าของมันกลับไม่ได้
ตํากว่าโอสถกระเรียนวิชชาลําทีเป่ ยเหวยเฉียงได้เป็ นรางวัล
มา

ดังนันเพือทําลายอนาคตของเย่หยวนให้ดบั สินในการ
ประลองนี วูเ่ จียนถงจึงกัดฟั นหลังโลหิตเพือให้ได้มนั มา

9
 ……………….

งานประลองเริมขึน นัดแรกประเดิมสนามคือเย่หยวน ปะทะ

กับอัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับแปดจากพืนทีป่ าตงปั ง

ในนัดแรกดันวิงเข้าหานักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า
ระดับแปดอย่างเย่หยวน อัจฉริยะคนนันรูส้ กึ ตืนเต้นดีใจ
10
 อย่างยิงต่อความโชคดีของตน

“ดูเหมือนว่าการประลองในครานี ตัวข้าจะค่อนข้างมีโชค นัด

แรกก็พบเจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั านันเลย รีบขึน
ไปคว้าชัยดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า!”

อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับแปดผูน้ นกล่
ั าวขึนพร้อม
ระเบิดเสียงหัวเราะลัน

11
เย่หยวนจับจ้องไปทีคูต่ อ่ สูร้ ายนันด้วยรอยยิมทีไม่ใช่รอยยิม
พร้อมตรงขึนสนามในเวลาเดียวกัน และกล่าวกับดาวจ้าวดา
ราจันทราในมือว่า

“สหายเก่า ลุยกันเถอะ!”

ฝนคมดาบไร้จาํ กัดถูกปลดปล่อยออกมาในทันใด จนทําให้สี

หน้าของอีกฝ่ ายเปลียนไปในทันที!

12
 ไม่ใช่แค่คตู่ อ่ สูบ้ นสนามเท่านัน กระทังโดยรอบอัฒจรรย์
ขนาดใหญ่ ผูค้ นกลับเงียบกริบเป็ นป่ าช้า!

“นะ–นัน…อริยะถ่องแท้แห่งดาบ! เจ้าหนุ่มอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั านันบรรลุอริยะถ่องแท้แห่งดาบแล้วจริงๆ! ด้วย
วัยเพียงแค่นน…เด็
ั กนันบรรลุได้แล้ว! เหลือเชือเกินไป!”

“ไม่น่าแปลกใจเลย ว่าเหตุใดถึงมีอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนั
ฟ้าหลุดเข้ามารอบสุดท้ายได้ ปรากฏว่าเขาบรรลุอริยะถ่อง
แท้แห่งดาบแล้วนีเอง!”
13
“ยิงไปกว่านัน ดาบเล่มนันในมือของเขายังเป็ นเครืองรางเท
วะอีกด้วย ความชํานาญเช่นนี…ราวกับว่าดาบนันเกิดมา
เพือให้เจ้าหนุ่มใช้โดยเฉพาะ! ภายใต้การร่วมมือจนกลม
กลืนเป็ นเนือเดียวนี…มันยิงทวีอนุภาพเพลงดาบเป็ นหลาย
เท่าทวี!”

ด้านนอกสนามเต็มไปด้วยคลืนเสียงความตืนตะลึง ใครบาง
คนในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าสามารถบรรลุอริยะถ่อง
แท้แห่งดาบได้ เรืองเช่นนีทําให้ผคู้ นโกลาหลในพริบตา

14
คนทีน่าสงสารทีสุดในขณะนีก็คือ คูต่ อ่ สูข้ องเย่หยวน เขาไม่
คาดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เย่หยวนจะซ่อนคมไว้ลกึ เพียงนี ยัง
ไม่ทนั เตรียมตัวเตรียมใจอันใด เขาก็ถกู คมดาบของเย่หยวน
กระหนําใส่ไม่หยุดหยัง

โชคยังดีทอาณาจั
ี กรพลังของเขาสูงกว่าเย่หยวนมาก มิ
ฉะนันฝนคมดาบเหล่านีคงทะลวงร่างของเขาจนเป็ นรูพรุน
ไปแล้ว

15
กระนันเอง ด้วยอนุภาพของดาบจ้าวดาราจันทราในมือ มัน
ยิงทวีเสริมความแข็งแกร่งของอริยะถ่องแท้แห่งดาบของเย่
หยวนจนทรงพลังขึนทันตา

หากใช้ดาบเสวียนอิงแทน เพลงดาบนีคงไม่สามารถทํา
อันตรายอีกฝ่ ายได้แน่นอน

เพียงการเคลือนไหวเดียว ม่านการต่อสูใ้ นนัดแรกได้ปิดฉาก

ลงอย่างรวดเร็ว

16
 “เย่หยวนเป็ นฝ่ ายชนะ!”

กรรมการประกาศผลในทันที

บนทีนังสูงเหนือลานประลอง ผูอ้ าวุโสทีหนึงยังต้องเบิก

ตากว้าง เขาให้ความสนใจต่อเย่หยวนคนนีเป็ นอย่างมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงเลยว่า นอกเหนือจากน่าหลันซูแล้ว ยังมี

ใครบางคนสามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้จริงๆ! นอกจากนีดู
เหมือนว่า เด็กคนนันจะบรรลุอรินะถ่องแท้มาสักระยะหนึง
แล้ว เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าคนนีน่าสนใจโดย
17
 แท้!”

หลังจากทีเย่หยวนลงจากสนาม เป่ ยเหวยเฉียงก็มองเขา

พร้อมยิมให้อย่างขมขืนและบ่นขึนว่า

“เจ้าหนู ซ่อนคมจากข้าลึกเกินไปแล้ว! นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะ

บรรลุอริยะถ่องแท้แล้วจริงๆ! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเหตุใดเจ้า
ถึงกล้าพูดจาโอ้อวดขนาดนัน!”

18
 หยางเซ็นเองยังคงตืนตะลึงไม่รูจ้ บ และยืนสับสนอยู่ขา้ งๆ
เป่ ยเหวยเฉียง การประลองในเมืองเย่ทผ่ี านมา แท้จริงแล้ว
เย่หยวนปกปิ ดความแข็งแกร่งเอาไว้ตลอดเวลา!

และถึงจะเป็ นเป่ ยเหวยเฉียงทีรูจ้ กั เย่หยวนมาเป็ นเวลานาน

แล้ว เขาก็ยงั ไม่เคยเห็นเย่หยวนแสดงอริยะถ่องแท้แห่งดาบ
มาก่อนเลย

คมดาบของเย่หยวนได้กระตุน้ ความสนใจของทุกคนในทันที

19
ก่อนหน้านี เขาเป็ นดังตัวละครทีได้รบั ความนิยมน้อยทีสุดใน
บรรดาทังหกสิบคนก็ไม่ผิด แต่หลังจากแสดงเพลงดาบนัน
ออกไป ทุกคนก็ประจักษ์ถึงความแข็งแกร่งของเย่หยวนได้
เป็ นอย่างดี

หลังจากนัน เสียงประกาศผลของกรรมการก็ดงั ขึนเป็ นครัง

คราว

20
“น่าหลันซูเป็ นฝ่ ายชนะ!”

“วูเ่ จียนถงเป็ นฝ่ ายชนะ!”

“วูซ่ ีเป็ นฝ่ ายชนะ!”

………….

21
เมือพวกน่าหลันซูลงสนาม คนพวกนีเป็ นดังยอดอัจฉริยะชน
ชันหนึง ตราบใดทีพลังของคูต่ อ่ สูม้ ิได้ยอดเยียมจนเกินไป
พวกเขาก็สามารถเอาชนะคูต่ อ่ สูไ้ ด้อย่างง่ายดายเช่นกัน

แต่เมือเทียบกับความเร็วในการโค่นคูต่ อ่ สูข้ องเย่หยวน พวก

เขายังคงช้ากว่าเล็กน้อย

เมือพวกเขาได้ยินว่า ผูแ้ ข่งขันทีเป็ นเจ้าหนูอาณาจักรเคียง

สวรรค์ชนฟ้
ั าเพียงคนเดียวในการประลอง สามารถบรรลุ
22
อริยะถ่องแท้ได้ เย่หยวนก็เริมกลายเป็ นจุดสนใจของพวกเขา
ทีละคนสองคน

วูซ่ ีเองก็คน้ พบแล้วว่า ใคร่ตอ้ งการโอสถวิชชาจิต หาใช่หน

ทางง่ายดายไม่!

ความเข้าใจต่อแนวคิดของเขาก็สงู ส่งยิง แต่นนยั

ั งคงหาย
ไกลจากอริยะถ่องแท้เล็กน้อย

ซึงคําว่า‘เล็กน้อย’ในทีแห่งนี กลับเป็ นช่องว่างไพศาลทีมิอาจ

นําสิงใดทดแทนได้!

ในบรรดาพวกเขาทังหมด ผูท้ ก้ี าวข้ามผ่านช่องว่างนีไปได้มี

เพียงน่าหลันซูคนเดียว!
23
“กลัวอะไรของเจ้า? แม้มนั จะบรรลุอริยะถ่องแท้ แต่สดุ ท้าย
มันก็เป็ นแค่ขยะอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า! ด้วยความแข็ง
แกร่งของเจ้าคิดหรือว่าจะไม่สามารถเอาชนะได้ อย่าลืมว่า
สัญญาก่อนหน้ายังคงอยู่!”

วูเ่ จียนถงกระซิบกล่าวกับวูซ่ ีดว้ ยเสียงตํา

หลังจากวูซ่ ีราํ พึงอยู่ครูห่ นึง เขาก็พยักหน้าตอบตกลง

24
 “เข้าใจแล้ว!”

เหตุผลทีเขาเห็นด้วยกับวูเ่ จีนถง เพียงเพราะเขาอิจฉา!

เพือบรรลุอริยะถ่องแท้ วูซ่ ีถึงกับทุม่ เงินทุนจํานวนมหาศาล

แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยงั ไม่สามารถบรรลุได้

ลืมไปได้เลยสําหรับเทียบเคียงเย่หยวน กระทังแนวคิดความ
เข้าใจของเขายังคงอ่อนด้อยกว่าวูเ่ จียนถง

25
แต่ดว้ ยพลังเพียงอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า นันสามารถ
บรรลุอริยะถ่องแท้ได้จริงๆรึ? ต้องมีบางอย่างไม่ถกู ต้อง?
แล้วเหตุใดเขาทีพยายามตลอดมาถึงไม่สามารถบรรลุได้?

“ไอ้เด็กนัน…ข้าจะทําให้แกพิการ!”

วูซ่ ีลอบกรนเสียงอย่างลับๆ

26
หลังจากการประลองในนัดแรกของทุกคนเสร็จสินลง พวก
เขาก็มีเวลาพักผ่อนสองชัวโมง จากนันจึงเริมประลองต่อใน
นัดทีสอง

ในคราวนี คูต่ อ่ สูข้ องเย่หยวนยังคงเป็ นนักสูอ้ าณาจักร

อนัตตาระดับแปดเช่นเดิม!

เย่หยวนส่งอีกฝ่ ายบินออกจากสนามไปในชัวอึดใจ ด้วยฝน

คมดาบไร้จาํ กัดดังเดิม

27
ชัยชนะสองนัดติด!

28
 ตอนที794 การประลองทีไม่ยุตธิ รรม

เมือโค่นนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับแปดได้ถึงสองคนติดต่อ
กัน ความแข็งแกร่งของเย่หยวนก็มิอาจปฏิเสธได้อีก

ก่อนหน้านีทุกคนคิดว่า เย่หยวนเพียงพยายามเสียงโชคโดย
ใช้อริยะถ่องแท้แห่งดาบทีมีในมือ แต่ทกุ คนทีคิดเช่นนันล้วน
ปิ ดปากเงียบไปแล้วในเวลานี

1
จากชัยชนะสองคราติด เย่หยวนได้ทะยานขึนสูอ่ นั ดับต้นๆ
ของตารางแล้ว

หลังการประลองสองนัดนีเสร็จสินลง การประลองนัดทีสาม
ของเย่หยวนก็กลายเป็ นจุดสนใจขึนทันที

วูซ่ ีเป็ นคูต่ อ่ สูท้ แข็

ี งแกร่งอย่างมากในหัวตาราง เมือเผชิญ
หน้ากับม้ามืดนามเย่หยวน จัดได้วา่ เป็ นการพิสจู น์หลายสิง
อย่างภายในตัว เหล่าผูค้ นจึงให้ความสนใจต่อการประลอง
นัดทีสามนีเป็ นพิเศษ

วูซ่ ีเป็ นผูแ้ ข่งขันทีติดหนึงในสิบอันดับแรก หากเย่หยวน

2
สามารถเอาชนะวูซ่ ีได้ เขาจะกลายเป็ นม้ามืดทียิงใหญ่ทสุี ด
ในงานประลองครังนี และตําแหน่งของเขาจะทะยานขึนติด
หนึงในสิบอันดับแรกแน่นอน

แต่ถา้ เย่หยวนพ่ายแพ้ ถึงเขาจะไต่ขนมาหั

ึ วตารางได้หลัง
จากนัน เขาก็คงไม่ได้รบั ความสนใจมากนักจากผูค้ นอีกต่อ
ไป

“น้องเย่ หลังจากทีเจ้าครอบครองดาบจ้าวดาราจันทรา เจ้าก็

เป็ นดังเสือติดปี กอย่างแท้จริง! ในความคิดของข้า การ
ประลองนัดต่อไปคงไม่มีปัญหาอันใด เจ้าสามารถเอาชนะวู่
ซีได้แน่นอน!”

3
 มูห่ ยุนกล่าวขึนด้วยความตืนเต้น แต่ใบหน้ากลับเจือด้วย
ความโศกเศร้าเล็กน้อย

สองนัดทีผ่านมาของมูห่ ยุน เขาชนะหนึงแพ้หนึง ซึงนีถือเป็ น

การเปิ ดตัวทีไม่คอ่ ยน่าพอใจนัก

แต่สาํ หรับมูห่ ยุน มันก็ยงั ถือว่ามิได้แย่อะไรปานนัน การที

ต้องเผชิญหน้ากับนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับเจ็ดและ
ระดับแปด มันไม่ใช่เรืองง่ายเท่าไหร่นกั

ในอีกด้านหนึง ผลการประลองสองนัดทีผ่านมาของถังฟ่ านก

4
ลับไม่เลวเลย เช่นเดียวกับเย่หยวน เขาได้รบั ชัยชนะสองครา
ติด

คมดาบความเร็วสูงของเขา ทําให้คตู่ อ่ สูป้ รับตัวไม่ทนั และไม่

อาจคิดแผนแก้ทางได้ในเวลาอันสัน

นอกจากนี ภายใต้การชีแนะของเย่หยวน คมดาบความเร็ว

สูงของเขายังถูกพัฒนาอย่างก้าวกระโดด จนกลายเป็ นจุด
แข็งดังเสาหลักของเขาไปโดยปริยาย

“เย่หยวน คูต่ อ่ สูใ้ นนัดทีสามเจ้าต้องระวังตัวหน่อย ความ

สัมพันธ์ระหว่างวูซ่ ีและวูเ่ จียนถงจัดว่าใกล้ชิดสนิท พวกนัน
5
 อาจมีแผนการบางอย่างเก็บงํา”

เป่ ยเหวินเฉียงกล่าวเตือนขึน

เย่หยวนส่งยิมเมือได้ยินและกล่าวว่า

“ข้าไม่เคยทําให้ผใู้ ดขุ่นเคืองก่อน แต่หากข้าขุ่นเคืองเมือใด

ข้าไม่ปล่อยมันไว้แน่!”

เย่หยวนมิเคยมีเจตนาร้ายอันใดต่อคูต่ อ่ สูข้ องตนมาก่อนเลย

ในงานประลองนี แต่เมือก้าวขึนสูส่ นาม เขากลับรูส้ กึ ถึงจิต

6
 สังหารทีมองไม่เห็นจากวูซ่ ีได้อย่างชัดเจน

“ข้าได้ยินมาว่า เจ้าสามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้ในวัยเพียง
เท่านี เจ้าเป็ นผูข้ ยายขอบเขตของวูผ่ นู้ ีได้โดยแท้! การ
ประลองในวันนี ข้าขอลิมรสอริยะถ่องแท้หน่อยว่าจะเป็ น
อย่างไร หมัดเท้ามาครบ เจ้าจงระวังตัวให้ด”ี

วูซ่ ีกล่าวขึนพร้อมรอยยิมอันเบิกบาน

7
 เย่หยวนยิมตอบและกล่าวว่า

“เช่นนันรึ? ท่านเองก็ตอ้ งระวังตัวเช่นกัน พึงบรรลุได้ไม่นาน

ยังควบคุมไม่เทียงตรง อย่าเผลอให้มนั ตัดมือตัดขาได้ง่ายๆ
ล่ะ!”

ใบหน้าของวูซ่ ีมืดดําลงในทันใดเมือได้ยิน ไอ้เด็กเหลือขอนี

มันกล้าขู่เขาจริงๆ!

8
“หึ เช่นนัน? งันข้าขอดูหน่อยว่าดาบของเจ้าจะน่ากลัวปาน
ใด!”

สินเสียงของวูซ่ ี เขากระชับดาบในมือแน่นและพุง่ จู่โจมทันที!

เขาได้พินิจวิเคราะห์การเคลือนไหวของเย่หยวนจากสองนัด
ก่อนอย่างละเอียดแล้ว และยังพอเข้าใจถึงเพลงดาบทีเย่
หยวนใช้ออกมาอีกด้วย

9
อนุภาพของฝนคมดาบไร้จาํ กัดช่างทรงพลังอย่างแท้จริง ดัง
นันวูซ่ ีจงึ ไม่ปล่อยโอกาสให้เย่หยวนได้ใช้มนั แน่นอน จึงเป็ น
เหตุให้เขาเร่งเปิ ดฉากโจมตีก่อน

วูซ่ ีวางแผนไว้อย่างดีแล้ว เขาจะต่อสูถ้ ่วงเวลาไปเรือยๆจน

ความต่างชันระหว่างอาณาจักรพลังส่งผล ในยามทีเย่หยวน
หมดแรง นันคือจังหวะเผด็จศึก!

กระนันเอง ในเสียวจังหวะระหว่างการปะทะของทังสองฝ่ าย
จู่ๆหัวใจของวูซ่ ีก็ประหนึงหล่นวูบ

วรยุทธการเคลือนทีของเย่หยวนแปลกพิสดารมาก เป็ นที

10
ประจักษ์ชดั อยู่แล้วว่า เย่หยวนมีพลังเพียงอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั า แต่เหตุใดความเร็วของมันถึงเหนือกว่าเขา
ประมาณครึงเท่า!

นอกจากนีดาบจ้าวดาราจันทราของเย่หยวนก็ยงั เฉียบคมยิง
เพียงคมดาบสองถึงสามกระบวนเข้าปะทะ เครืองรางเลิศลํา
ในมือวูซ่ ีก็สนสะท้
ั านราวกับไม่สามารถต้านทานพลังของ
ยุทธ์ภณ
ั ฑ์อีกฝ่ ายได้!

ทียังคงยืนหยัดทนอยู่ได้เป็ นเพราะพลังปราณของเขาทีคอย
สนับสนุนไม่ขาดสาย หากเปลียนให้วซู่ ีมีพลังใกล้เคียงกับเย่
หยวน ป่ านนีเขาคงถูกเครืองรางเทวะชินนันผ่าครึงไปแล้ว

11
เขาจะทราบได้อย่างไรว่า แม้ดาบจ้าวดาราจันทราในตอนนี
จะเป็ นแค่เครืองรางเทวะระดับตํา แต่วตั ถุดิบทีใช้สร้างดาบ
จ้าวดาราจันทรา ล้วนเป็ นสุดยอดวัตถุดิบทีใช้สร้างเครืองราง
เทวะระดับสูงสุด!

แม้วา่ กาลเวลาล่วงเลยผ่าน ดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนีจะ

เสียหายหนัก แต่มนั ก็ยงั เหนือกว่าเครืองรางเลิศลําหลายขุม
นัก

ฝูงชนทีชมการประลองอยู่โดยรอบ ไม่สามารถจินตนาการ
ได้เลยว่า เจ้าหนูอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปดจะ

12
สามารถไล่ตอ้ น อัจฉริยะอาณาจักรอนัตตาระดับเก้าเยียง
หมูเยียงหมาได้ขนาดนี!

แต่เดิมทุกคนคิดว่า มันคงเป็ นการต่อสูอ้ ยู่ฝ่ายเดียว ซึงมันก็

เป็ นเช่นนันจริงๆ แต่ตาํ แหน่งผูก้ ระทํากลับไม่ใช่!

พลังปราณอันเข้มข้นของวูซ่ ีถกู เร่งออกมาถึงขีดสุด ต่อหน้า

เย่หยวนในขณะนี เขาไม่กล้าผ่อนปรนใดๆแม้แต่นอ้ ย ทุก
การเคลือนไหวของเขาถูกควบคุมโดยเย่หยวนอย่างสมบูรณ์
นีช่างเป็ นเรืองน่าเศร้าโดยแท้

13
 แกร๊งง!

เสียงแหลมดังกังวานขึนชัดแจ้ง ดาบยาวในมือวูซ่ ีถกู ตัดเป็ น

สองส่วนอย่างเหลือเชือ!

หากไร้ซงอาวุ
ึ ธยุทธภัณฑ์ในมือก็เท่ากับพ่ายแพ้กว่าครึงตัว
แล้ว เรืองนีวูซ่ ีตระหนักชัดจึงหน้าถอดสีในทันที

14
แต่เย่หยวนกลับหาเมตตาไม่ เขาไม่ยอมปล่อยโอกาสนีหลุด
ลอยและกระหนําพันดอกเหมยร่ายรําโถมใส่รา่ งของอีก
ฝ่ ายอย่างบ้าคลัง!

ในบรรดากระบวนท่าทังหมดของเพลงดาบดอกเหมยสิน
อัสนีรว่ งโรย กระบวนท่าทีว่องไวทีสุดคงหนีไม่พน้ พันดอก
เหมยร่ายรํา

ผนวกกับดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนี การเคลือนไหว
ของกลีบดอกเหมยนับไม่ถว้ นยิงเร็วขึนเป็ นสองเท่าทวี!

15
 ภายใต้ทะเลกลีบดอหเหมยนี อีกฝ่ ายแทบไม่มีทให้
ี วงหนี
ิ !

กลีบดอกเหมยอันคมกริบเข้าเชือดเฉือนเกราะลมปราณของ
วูซ่ ีอย่างบ้าคลัง จนในทีสุดพวกมันก็ทะลวงฝ่ าเกราะลม
ปราณได้ พร้อมเข้ากระหนําใส่รา่ งของเขาโดยตรง

ด้วยเหตุนี ทัวร่างของเขาจึงเต็มไปด้วยบาดแผลเหวอะน้อย
ใหญ่มากมาย

16
 “เย่หยวนเป็ นฝ่ ายชนะ!”

ความแข็งแกร่งของวูซ่ ีอยู่ในขันน่าสะพรึงกลัวยิง การต่อสูใ้ น

นัดนีคงกินเวลาไม่นานเกินไป ดังนันวูเ่ จียนถงจึงรีบโค่นคู่
ต่อสูข้ องตนและเร่งรุดเข้ารับชมข้างสนาม ทังหมดก็เพือต้อง
การจะเห็นเย่หยวนทีกลายเป็ นคนพิการ

แต่ช่างน่าเศร้านัก สิงทีเขาได้เห็นกลับเป็ นวูซ่ ีทีนอนขดบน

พืนสนาม พร้อมสภาพบาดแผลอันน่าสยดสยองทัวร่าง

17
 “ผูอ้ าวุโสฉิน การประลองนีช่างไม่ยตุ ิธรรม! ดาบในมือเย่
หยวนเป็ นถึงเครืองรางเทวะ! วูซ่ ียงั ไม่สามารถแสดง
ศักยภาพได้เต็มทีเลยด้วยซํา! หากเขายังมีสิทธิใช้เครืองราง
เทวะต่อสูก้ บั คนอืนๆ นีถือว่าไม่ยตุ ิธรรมสําหรับทุกคน!”

วูเ่ จียนถงตะโกนขึนต่อหน้ากรรมการผูต้ ดั สิน

ผูอ้ าวุโสฉินเป็ นยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียมทาน ทุกการ

18
 เคลือนไหวก่อนหน้าล้วนอยู่ภายใต้สายตาของเขา

ทีเย่หยวนสามารถคว้าชัยไปได้ ดาบในมือของเขามีสว่ นช่วย

ไม่นอ้ ยตามจริง คํากล่าวของวูเ่ จียนถงถือว่าไม่ผิดเหมือนกัน

ชัวขณะนัน ผูอ้ าวุโสฉินยังต้องลังเลไปครูห่ นึง

เครืองรางเทวะมิใช่สิงของหายากสําหรับตระกูลใหญ่เลย แต่
สําหรับอัจฉริยะรุน่ เยาว์เหล่านีถือว่ายากยิงทีจะครอบครอง

นอกเหนือจากเย่หยวนแล้ว ก็ไม่มีใครใช้เครืองรางเทวะเลย

19
สักคน ภายใต้ความแตกต่างในจุดนี มันทําให้เย่หยวนได้
เปรียบคนอืนไปโดยปริยาย

แน่นอนว่านีเท่ากับเย่หยวนได้รบั สิทธิพิเศษกว่าคนอืน!

แต่ปัญหาคือ ไม่มีกฎการประลองข้อใดระบุไว้วา่ ห้ามใช้

เครืองรางเทวะในการต่อสู้

20
 ทันใดนันสุม่ เสียงชราสายหนึงดังขึนจากทีนังข้างบน ผู้
อาวุโสทีหนึงลอยตัวลงมาจากแท่นสูงเหนือสนาม และกล่าว
ว่า

“งานประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในครังนี มีวตั ถุ
ประสงค์เพือเฟ้นหายอดอัจฉริยะรุน่ เยาว์ทมีี ความแข็งแกร่ง
อย่างแท้จริง มิใช่วดั กันทียุทธภัณฑ์ ดังนันในเมือสิงนีมันขัด
แย้งกับวัตถุประสงค์หลักของงานประลอง และสร้างความไม่
ยุติธรรมแก่ผแู้ ข่งขันอืน ตังแต่บดั นีต่อไป เย่หยวนจะไม่
สามารถใช้เครืองรางเทวะลงประลองได้อีก”

21
เมือได้ยินคํากล่าวเช่นนี ท่าทีของเย่หยวนเองยังต้องเปลียน
ไปเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้

กฎชัวคราวเช่นนีมีเจตนามุน่ เน้นไปทีตัวบุคคลเกินไป

แท้จริงแล้ว มิใช่เพียงแค่ใบหน้าของเย่หยวนเท่านันทีเปลียน
ไป ทุกคนทัวอัฒจรรย์ยงั ต้องส่งสายตามองเย่หยวนด้วย
ความเห็นอกเห็นใจ

22
กลับเป็ นเรืองจริงทีเครืองรางเทวะนันทรงพลัง แต่มนั ก็ตอ้ ง
อาศัยพลังฝี มือของนักสูเ้ ช่นกันเพือปลดปล่อยอนุภาพออก
มา

นักสูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าทีสามารถใช้เครืองรางเท
วะได้คล่องแคล่วขนาดนี มีให้เห็นไม่มากนัก

หากเป็ นผูอ้ ืนมาถือครองดาบจ้าวดาราจันทราเล่มนี พวกเขา

คงไม่สามารถปลดปล่อยพลังได้เกินหนึงในสิบจากทีเย่หยวน
แสดงออกมาแน่นอน

23
นอกจากนีอาณาจักรพลังของเย่หยวนก็ตากว่
ํ าผูเ้ ข้าแข่งขัน
ทุกคน ดังนันกฎชัวคราวทีพึงตังขึนนีจึงทําให้หลายต่อหลาย
คนไม่พอใจ

แต่คาํ กล่าวเหล่านีดังออกมาจากปากผูอ้ าวุโสทีหนึง บุคคลที

อาจกล่าวได้วา่ เป็ นหนึงใต้แผ่นสวรรค์

งานประลองครังนี เขาเป็ นผูด้ แู ลรับผิดชอบทังหมด

แม้กฎชัวคราวทีตังขึนนีจะไม่เหมาะสมอย่างยิง แต่ก็ไม่มีใคร
กล้ากล่าวคัดค้านอะไรเช่นนันเลย ใครขอให้มาเข้าร่วมการ
ประลองในครังนีทีเขาจัดขึนล่ะ?

24
 ตอนที795 บรรลุเป้ าหมาย

“ท่านอาวุโสทีหนึง ก่อนหน้าท่านมิได้กล่าวรึวา่ สนใจเย่หยวน

คนนี? แล้วเหตุใด…”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงยิมและตอบกลับทันทีวา่

1
 “เพราะข้าสนใจเขายังไงล่ะ ถึงห้ามไม่ให้ใช้เครืองรางเทวะ
เจ้ามิได้สงั เกตรึ เย่หยวนทีใช้เครืองรางเทวะมันทําให้เขาแข็ง
แกร่งขึนเป็ นทวีเท่า และยังแข็งแกร่งยิงกว่าอัจฉริยะทุกคน?
นอกจากนีหากยังปล่อยให้เขาใช้มนั ต่อไป เราคงไม่มีโอกาส
ได้เห็นพลังทีแท้จริงของเขาเลย! ทีข้าสังห้ามก็เพราะอยาก
เห็นสิงนัน ความแข็งแกร่งทีแท้จริงของเด็กคนนี!”

ผูอ้ าวุโสอีกคนตะลึงงันเมือได้ยิน ทรงพลังถึงขันนันแล้วจริงๆ

รึ? แถมนียังไม่ใช่พลังทังหมดของเด็กคนนัน?

ขีดจํากัดของเย่หยวนจะสุดทีตรงไหนกัน?

2
“ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง เนืองจากไม่อนุญาตให้ใช้เครืองรางเท
วะแล้ว เช่นนันผลการประลองในครังนีควรเป็ นโมฆะหรือ
ไม่?”

เมือวูเ่ จียนถงเห็นว่าผูอ้ าวุโสทีหนึงเห็นดีเห็นงามด้วย ก็อด

ตืนเต้นดีใจไม่ได้ และกล่าวเรียกร้องต่อทันที หวังต้องการยก
เลิกผลการต่อสูข้ องเย่หยวนในนัดนี

“กฎชัวคราวนีไม่มีผลย้อนหลัง เนืองจากก่อนหน้าการ
ประลองยังไม่มีกฎข้อนีตังขึน ดังนันผลการต่อสูย้ ่อมปรากฏ
3
ตามทีเห็น และกฎนีจะมีผลต่อการประลองในรอบต่อๆไป!”

เสียงของผูอ้ าวุโสทีหนึงเปล่งกังวานอีกครัง

แท้จริงแล้ว ไม่ใช่วา่ พวกเขาทีจัดงานประลองจะปล่อยปะ

ละเลยเรืองการใช้เครืองรางเทวะ แต่โดยทัวไปแล้ว นักสู้
อาณาจักรอนัตตาไม่มีใครสามารถปลดปล่อยพลังทังหมด
ของเครืองรางเทวะได้อย่างสมบูรณ์แบบ

แม้พวกเขาเหล่านันจะมีเครืองรางเทวะอยู่ในมือ แต่การ
เสริมแกร่งนันก็มีขีดจํากัดอยู่เช่นกัน

4
ยกตัวอย่างเช่น วูเ่ จียนถง ถึงแม้เขาจําได้รบั เครืองรางเทวะ
ของตระกูลวูม่ าใช้ แต่ก็เป็ นไปไม่ได้ทจะเอาชนะน่
ี าหลันซูได้
ด้วยความแข็งแกร่งของนักสูร้ ะดับนี มันไม่มีทางดึงพลังทัง
หมดของเครืองรางเทวะออกมาได้เลย นันคือขีดจํากัดทีไม่
อาจข้ามฝ่ าได้

แต่การปรากฏตัวของเย่หยวนกลับแหกทุกกฎเกณฑ์โดย
สมบูรณ์ จนทําให้ผอู้ าวุโสทีหนึงต้องเปลียนกฎกะทันหัน

เมือเผชิญหน้ากับความไม่เป็ นธรรมข้อนีของผูอ้ าวุโสทีหนึง

สีหน้าท่าทางของหยางเซ็นและเป่ ยเหวยเฉียงก็ปรากฏความ
พยศ และปฏิเสธทีจะปฏิบตั ิตามอย่างชัดเจน

5
แต่ตาํ แหน่งผูอ้ าวุโสทีหนึงนันสูงค่าเกินไป พวกเขาไม่กล้าแม้
แต่ลกุ ขึนคัดค้าน อย่างดีทสุี ดก็ได้แต่ข่มอารมณ์ไว้ในใจและ
นังฉุนเฉียวเงียบๆ

ทว่าเย่หยวนในตอนนีกลับค่อนข้างสงบเยือกเย็นมาก

เขาเงยหน้าขึนมองทีนังสูงเหนือสนาม และกล่าวอย่างเมิน
เฉยว่า

“จะอย่างไรก็ตามสบาย ขอเพียงพวกท่านมีความสุข”

6
เมือกล่าวจบเขาก็เก็บดาบจ้าวดาราจันทราลง และเดินลง
จากสนามโดยตรง

การประลองในวันแรกได้จบลง และลงเอยด้วยชัยชนะสาม
นัดติด

เย่หยวนทะยานขึนสูห่ วั ตารางอย่างเหนือความคาดหมาย
ของทุกคน

ในทีสุดการประลองในวันแรกก็สินสุดลงทังหมด แต่ผเู้ ข้า

7
แข่งขันทีได้รบั ชัยชนะสามนัดรวดกลับมีนอ้ ยมาก กล่าวคือมี
เพียงห้าคนเท่านัน!

ส่วนทีเหลือแพ้ชนะสลับกันไป จะเห็นได้วา่ ความแข็งแกร่ง

ของพวกเขาเหล่านีสูสีกนั อยู่มาก

ด้านข้างสนามประลอง มีจอแสงขนาดใหญ่ทสร้
ี างขึนโดย
ค่ายกลภาพฉาย หลังจากเสร็จสินการประลองในแต่ละรอบ
ผลการประลองของทุกคนจะปรากฏขึนบนจอแสงนี

ชือของน่าหลันซูครองอันดับหนึงตามคาด

แต่ผทู้ ติี ดอันดับหนึงร่วมเช่นเดียวกับน่าหลันซู ก็มีมากถึงสี

คน ได้แก่ หลีซ่งเต๋า, วูเ่ จียนถง, จางเทียนยี และคนสุดท้าย
8
 เย่หยวน

เพียงว่าในนัดทีสามนีเย่หยวนใช้เวลามากกว่าทังสี เขาจึงติด
อันดับหนึงร่วมเป็ นคนท้ายแถว

ทังห้าคนนีล้วนได้รบั ชัยชนะสามนัดติดในวันแรก และยังเป็ น

ทีจับจ้องสนใจของทุกคนอีกด้วย

แต่แน่นอนว่าอันดับในวันแรกยังมิใช่ตวั ตัดสินทังหมด เมือ

เวลาผ่านไปอันดับเหล่านีย่อมเกิดการเปลียนแปลงแน่นอน
และอาจเปลียนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม

9
 เย่หยวนไม่มีเวลาว่างมาชืนชมอันดับตนเองในตอนนี หลัง
จากการประลองวันแรกจบลง เขาก็เร่งรุดกลับทีพักและเข้าสู่
เจดียเ์ ลืองสวรรค์ทนั ที เพือหลอมละลายก้อนโลหะสีดาํ ต่อ

ความสามารถในการดูดซับของอักษรสีทองลึกลับเหล่านีช่าง
ทรงพลัง

อัตราความคืนหน้าในการหลอมละลายของเย่หยวนเร็วขึน
อย่างมาก เพียงคืนเดียว เย่หยวนก็หลอมละลายมันได้ถึง
หนึงจากสิบส่วนเต็ม

10
ด้วยอัตราความคืนหน้านี ระยะเวลาเพียงหน้าวัน เย่หยวนก็
น่าจะหลอมละลายโลหะนีเสร็จสมบูรณ์

การประลองในไม่กีวันต่อมา มิใช่เรืองท้าทายอันใดสําหรับเย่
หยวนเลย เป็ นเวลาสามวันติดต่อกัน เย่หยวนคว้าชัยทุกนัด
ได้อย่างสวยงาม

หลังจากการประลองวันทีสามเสร็จสินลง เย่หยวนยังคง
ครองตําแหน่งอันดับหนึงอย่างมันคง พร้อมด้วยผลการ
ประลอง ชัยชนะเก้านัดรวด

ในขณะทีอันดับหนึงร่วม ณ ปั จจุบนั หลงเหลืออยู่เพียงสีคน

11
 เท่านัน

หลีซ่งเต๋าโชคร้ายทีดันเข้าชนกับน่าหลันซูในการประลองวัน
ทีสาม ท่ามกลางสมรภูมิอนั ขมขืนนานกว่าร้อยกระบวน เขา
ก็พา่ ยแพ้ลงในท้ายทีสุด

แต่นนก็
ั สามารถบังคับให้น่าหลันซูเอาจริงได้ในระดับหนึง
อาจกล่าวได้วา่ ความแข็งแกร่งของหลีซ่งเต๋าเองก็ได้รบั คํา
ยอมรับจากฝูงชนไปโดยปริยาย

12
แน่นอนว่า นอกเหนือจากเย่หยวนแล้ว อีกคนทีได้รบั ความ
สนใจอย่างมากก็คือจางเทียนยี!

จางเทียนยีคนนีเหมือนกับเย่หยวนอยู่อย่างหนึงก็คือ เขามา
จากพืนทีการประลองอืน

ในช่วงสามวันนี จางเทียนยีเอาชนะคูต่ อ่ สูข้ องตนได้อย่าง

ราบรืนโดยปราศจากปั ญหาใด เรียกได้วา่ ชือเสียงความนิยม
กินกับของเย่หยวนลง และบางทีอาจเหนือกว่าอีกด้วย

แม้วา่ เย่หยวนจะรักษาตําแหน่งอันดับหนึงร่วมได้อย่างสวย
งามเช่นกัน แต่ในสามวันนี เขายังไม่ได้พบเจอกับคูต่ อ่ สูต้ วั

13
 ฉกาจใดๆเลย

อย่างไรก็ตาม ในการประลองวันทีสี เย่หยวนก็ตอ้ งเผชิญกับ

ของแข็งในท้ายทีสุด และยังเป็ นอุปสรรคทียากลําบากทีสุด
ตังแต่เริมการประลองอีกด้วย

การประลองในวันทีสี เย่หยวน ต้องปะทะกับอัจฉริยะนามว่า

ฮันเฟิ ง!

14
 ฮันเฟิ ง, จางเทียนยี และเย่หยวน ทังสามคนนีล้วนเป็ น
อัจฉริยะจากพืนทีการประลองอืนเหมือนกัน แต่โชคร้ายทีฮัน
เฟิ งคนนีต้องเข้าชนกับน่าหลันซูตงแต่
ั วนั แรก นันเป็ นเหตุผล
ว่าทําไมเขาถึงอยู่เพียงอันดับทีสองในตาราง

ถึงแม้เขาจะพ่ายแพ้ในครานัน แต่เขาก็สามารถปะทะกับน่า
หลันซูได้มากกว่าสองร้อยกระบวนอย่างดุเดือด! เขาผูน้ ียัง
น่าสะพรึงยิงกว่าหลีซ่งเต๋า!

“เย่หยวน หวังว่าเจ้าจะไม่ทาํ ให้ขา้ ผิดหวัง! เจ้าต้องพ่ายให้

15
 แก่คบกระบีในมือข้า!”

เมือเห็นเย่หยวน ฮันเฟิ งไม่กล้าสบประสารทแม้แต่นอ้ ย ตรง

กันข้าม เขาเร่งพลังปราณทัวร่างจนหมุนติว ขึนสูส่ ภาวะสูง
สุดพร้อมสัประยุทธ์ทนั ที

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ข้าจะไม่ทาํ ให้ทา่ นผิดหวัง!”

16
 เมือกล่าวประลองเปิ ดฉาก เย่หยวนก็สมั ผัสถึงแรงดันลม
ปราณทีทะยานสูงจนขนลุกซูช่ วขณะ
ั

ความแข็งแกร่งของฮันเฟิ งช่างน่าสะพรึงโดยแท้!

จิตสังการแห่งกระบีทีระเบิดออกมา เป็ นทีแน่ชดั แล้วว่า เขา

ใกล้จะบรรลุอริยะถ่องแท้แห่งกระบีขึนทุกทีแล้ว

17
“ฮันเฟิ งผูน้ ีดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่าวันแรกทีเข้าปะทะกับ
น่าหลันซูอีก! สถิตชนะติดต่อกันของเย่หยวนอาจจบลงทีตรง
นีก็เป็ นได้!”

“จิตสังหารแห่งกระบีของสหายคนนีช่างน่ากลัว ไอแรงกดดัน
พลันพวยพุง่ จนล้นปรี! ถึงเย่หยวนจะมีอริยะถ่องแท้แห่งดาบ
ก็เถอะ แต่นีมิใช่เรืองง่ายใคร่คว้าชัยแล้ว! มีความเป็ นไปได้
ว่า…ตัวเขาในปั จจุบนั แม้แต่น่าหลันซูยงั มิอาจใช่คมู่ ือ!”

18
“หืม? เดียวก่อน! พวกเจ้าดูนนเร็
ั ว! ฮันเฟิ ง…ดูเหมือนจะก้าว
ข้ามอีกระดับแล้ว! เขา…เขาบรรลุอริยะถ่องแท้แห่งกระบีขัน
พืนฐานแล้ว!”

ทันใดนันกลางฝูงชนได้มีคนอุทานขึนฉับพลัน

จิตสังหารแห่งกระบียังคงรุนแรงขึนต่อเนือง และยังน่า
สะพรึงยิงกว่าอดีตมาก จวบจนจิตสังกรแห่งกระบีระรอกสุด
ท้ายนัน ฮันเฟิ งได้ทลายโซ่ตรวนในท้ายทีสุด พร้อมบรรลุ
อริยะถ่องแท้แห่งกระบีขันพืนฐานได้สาํ เร็จ!
19
เย่หยวนเองก็พอคาดคะเนได้นานแล้ว สายตาจับจ้องไปยัง
คมกระบีตรงหน้า ก่อนจะระเบิดพลังออกมาเช่นกัน!

สองขัวจิตสังหาร หนึงดาบหนึงกระบี ได้เข้าถักซ้อนหยังเชิง

อย่างเกรียวกราก จนทําให้บรรยากาศโดยรอบบิดเบียวไป
ตามแรงกดดันมหาศาลจากทังสอง

ฝูงชนทีกําลังรับชมโดยรอบต่างแสดงสีหน้าเปลียนผันอย่าง

20
 ต่อเนือง

การต่อสูน้ ีดังคลืนใต้นาที
ํ ผงาดขึนแล้วอย่างแท้จริง!

เดิมทีทกุ คนคิดว่าเย่หยวนต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แต่กลับ

คาดไม่ถึงเลยว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี เย่หยวนยังแข็ง
แกร่งขึนได้อีก!

“เทพอ่านสวรรค์!”

21
จิตสังหารแห่งดาบพุง่ ทะยานเสียดเมฆานภา เย่หยวนปลด
ปล่อยคมดาบด้วยอริยะถ่องแท้ขนสุ
ั ดยอดออกไปอย่างไม่
ออมมือ พร้อมโถมคลืนคมดาบเข้าใส่รา่ งฮันเฟิ งตรงหน้า

ฝูงชนทัวรอบสนามเงียบกริบยิงกว่าป่ าช้า ทุกคนต่างลุน้

ระลึกต่อการตอบโต้ของฮันเฟิ ง แต่จ่ๆู ร่างของเขากลับหาย
วับจากจุดทียืนอยู่อย่างน่าฉงน!

ทว่าเรืองไม่คาดฝันก็เกิดขึน เขาปรากฏตัวขึนตรงหน้าเย่

22
หยวน แต่กลับไม่คิดจู่โจมใดๆ ทางกันข้าม เขาเก็บกระบีใน
มือลงและยกมือผสานกล่าวกับเย่หยวนว่า

“ขอบคุณอย่างยิงทีช่วยเหลือข้าจนบรรลุอริยะถ่องแท้! ฮัน
เฟิ งคนนีขอยอมรับในความแข็งแกร่งของน้องเย่ และข้า
กล่าวได้เลยว่า แม้เจ้าจะไม่ได้ยืมพลังจากเครืองรางเทวะ แต่
มันก็เพียงพอแล้วทีจะต่อกรกับน่าหลันซูแล้ว!”

ทุกคนผงะขึนทันทีดว้ ยความตกใจ เป็ นไปได้ไหมว่า ทีเย่

หยวนยืนหยังเชิงกับฮันเฟิ งก่อนหน้า เขาจะจงใจชีแนะและ
ช่วยให้อีกฝ่ ายบรรลุอริยะถ่องแท้ขนพื
ั นฐาน?

23
ตอนที796 จิตวิญญาณศักดิสิทธิทีแกร่ง
ขึน!

“เย่หยวนผูน้ ี…แข็งแกร่งเกินไป!”

“เขาทีสามารถแสดงชีแนะได้ขนาดนี แสดงว่ามิได้พงบรรลุ
ึ
อริยะถ่องแท้ในวันสองวัน นีพิสจู น์ชดั แล้วว่า…อริยะถ่องแท้

1
 ของเขาแข็งแกร่งยิงกว่าน่าหลันซูมาก!”

“สวรรค์ มีปีศาจชนิดนีบนผืนปฐพีดว้ ยงันรึ? เขา…เขายังเป็ น

แค่นกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั ามิใช่รึ แต่เหตุใดอริยะ
ถ่องแท้ของเขาถึงแกร่งกล้าจนสามารถชีนําผูอ้ ืนได้แล้ว!?”

เมือทุกคนเห็นภาพตรงหน้า ราวกับพวกเขาตกอยู่ในภวังค์
แห่งความตืนตะลึงฉับพลัน สติของพวกเขาจมอยู่ในห้วง
ความคิดอยู่นาน

หากเย่หยวนงัดเอาเทพอ่านสวรรค์มาใช้ตงแต่
ั แรก เขาก็
สามารถเอาชนะฮันเฟิ งได้นานแล้ว
2
แต่เย่หยวนเห็นว่า ฮันเฟิ งเข้าใกล้อริยะถ่องแท้แห่งกระบีขึน
ทุกทีแล้ว อีกไม่ถึงขึนก้าวก็สามารถบรรลุได้ ดังนันเขาจึงเต็ม
ใจปลดปล่อยจิตสังหารแห่งดาบออกมา เพือจงใจชีทางให้
อีกฝ่ ายจับจุดของแก่นแท้ได้ ไม่วา่ กระบีหรือดาบ แม้กระทัง
ศาสตร์สรรสิง ล้วนมีจดุ หมายเดียวกันคือศาสตร์แห่งสวรรค์
ดังนันย่อมมีบางจุดเชือมโยงกันอยู!่

และสิงทีทําให้ทกุ คนตืนตะลึงจนพูดไม่ออกคือ หลังจากทีฮัน

เฟิ งบรรลุอริยะถ่องแท้แล้ว แต่ในความเป็ นจริง เขาก็ยงั อ่อน

3
 ด้อยกว่าเย่หยวน! สิงนีดูได้จากกระบวนท่าสุดท้ายทีเย่
หยวนปลดปล่อยออกมาทีเหนือกว่าจนเทียบไม่ติด!

อาจกล่าวได้วา่ สิงทีทุกคนเห็นก่อนหน้ายังมิใช่คมทังหมด
ของเย่หยวน

ก่อนหน้านีทุกคนต่างคิดว่า เย่หยวนเพียงอาศัยใช้ประโยชน์
จากยุทธภัณฑ์เท่านัน แต่ในปั จจุบนั พวกเขาทราบแล้วว่า
ความแข็งแกร่งของเย่หยวนมันเหนือชันถึงเพียงใด

4
เพียงแค่ใช้ดาบเสวียนอิง เย่หยวนก็ยงั สามารถรักษาอันดับ
หนึงได้อย่างมันคง

“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างทีข้ากล่าวไปไม่ผิด เด็กนียังซุกซ่อนความแข็ง

แกร่งเอาไว้จริงๆ! จุๆ ดูทา่ แล้ว…เด็กคนนีคงบรรลุอริยะถ่อง
แท้ถึงขันสามแล้วกระมัง แถมยังเข้าใกล้ขนสี
ั เต็มทน! หาก
ขึนถึงอาณาจักรเต๋าลึกลํา เขาคงกลายเป็ นเซียนอาณาจักร
ราชันย์เทวะได้อย่างไร้ปัญหาแน่นอน!”

บนทีนังสูงเหนือสนาม ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าวขึนพร้อมเสียง

หัวเราะอย่างสบายอารมณ์

5
“สายตาของท่านอาวุโสทีหนึงช่างเฉียบแหลม! เย่หยวนเป็ น
ยอดอัจฉริยะไร้เทียมทามในรอบพันปี เห็นจะไม่เกินจริง!
เพียงแต่…”

ผูอ้ าวุโสอีกคนกล่าวขึนด้วยท่าทีทดูี ลงั เล

6
 “เพียงแต่อนั ใด?”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงถักคิวขึนด้วยความสงสัย

“ยอดอัจฉริยะระดับนี…พวกเราเมืองเทวะตะวันพิโรธจะไม่
เล็กเกินไปสําหรับเขาใช่ไหม? นอกจากนี ท่านทีตังกฎชัว
คราวนันเพียงเพือต้องการให้เขาแสดงพลังทีแท้จริงออกมา
มัน…มันอาจทําให้เขาขุ่นเคืองพวกเราก็เป็ นได้!”

7
 “นี…”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงตกใจอย่างมากเมือได้ยิน และเริมรูส้ กึ ผิดต่อ

สิงทีกระทําไปก่อนหน้า

หลังจากบรรลุอริยะถ่องแท้ขนพื
ั นฐานได้ นันเป็ นแค่การเริม
ต้นเท่านัน ซึงขันพืนฐานทีกล่าวไปมันเท่ากับอริยะถ่องแท้ขนั
หนึง

อริยะถ่องแท้จะแบ่งได้ทงหมดหนึ
ั งถึงเก้าขัน ตามระดับ
ความเข้าใจ

8
 ซึงอริยะถ่องแท้ขนเก้
ั าจะถูกเรียกว่า อริยะถ่องแท้ขนั
สมบูรณ์!

เมือประสบความสําเร็จถึงขันนัน ก็เตรียมรอขึนเป็ นเซียน

อาณาจักรราชันย์เทวะได้เลย

ส่วนใครทีสามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ขนพื
ั นฐานได้ พวกเขาก็
มีโอกาสสูงมากทีจะก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเต๋าลึกลํา

9
สําหรับเพลงดาบดอกเหมยสินอัสนีรว่ งโรยของเย่หยวน แม้
ว่าความสําเร็จจะอยู่เพียงขันสี แต่แท้ทจริ
ี ง,ระดับความเข้า
ใจของเขาก้าวลําสูงถึงขันห้าแล้ว

เพียงว่าการประเมินการณ์ก่อนหน้าของผูอ้ าวุโสทีหนึง เย่

หยวนไม่อยากทําให้เหล่าผูอ้ าวุโสตืนตระหนกจนเกินไปเท่า
นัน

หลังจากการประลองนัดนีจบลง ความแข็งแกร่งของเย่หยวน
ก็ถกู ยอมรับจากทุกคนด้วยความยําเกรง

10
 เขาถูกมองว่าเป็ นปี ศาจทีเจนจัดยิงกว่าน่าหลันซูไปแล้ว เย่
หยวนเป็ นเพียงยอดอัจฉริยะอันไร้เทียมทานคนเดียว ทีเป็ นคู่
ต่อสูข้ องอัจฉริยะอันดับหนึงอย่างน่าหลันซูได้

ตังแต่ทเปิ
ี ดไพ่เปิ ดคมออกมาในวันนี การต่อสูร้ ะหว่างเย่
หยวนและน่าหลันซูก็กลายเป็ นนัดสําคัญทีทุกคนจับตามอง
ไปโดยปริยาย

ในวันทีสี เย่หยวนยังคงคว้าชัยชนะสามนัดรวดเช่นเคย ด้วย

ผลการประลองชัยชนะสิบสองนัดติด จึงทําให้เขายังคงแขวง
11
 ตําแหน่งอันดับหนึงร่วมกับน่าหลันซูและคนอืนๆเอาไว้ได้

หลังจากการประลองวันทีห้า เย่หยวนก็ดาํ เนินการหลอม

ละลายจนถึงโค้งสุดท้ายแล้ว

ในทีสุดเมือหลอมละลายก้อนโลหะสีดาํ ทังหมดจนเสร็จสิน
เครืองหมายสีทองทีเผยโฉมออกมาโดยสมบูรณ์!

กลางทะเลแห่งจิตใจ สาสน์สีทองได้สนสะเทื
ั อนอย่างรุนแรง
จนเกิดเสียงก้องกังวานใส่กอ้ นโลหะสีดาํ เหล่านัน!

12
เย่หยวนพบว่าบนเศษโลหะสีดาํ ทีเขาหลอมละลายออกมา
หากสังเกตดีๆจะพบกับอักษรบางอย่างทังหมดสามตัว และ
บนเครืองหมายสีทองได้ปรากฏอักษรอีกสองตัว

เมือเย่หยวนพยามยามตรวจสอบเครืองหมายสีทองนันอีก
ครัง เขาก็ไม่พบอักษรอืนใดอีกเลย

เขาทราบได้ทนั ทีวา่ อักษรเหล่านีเป็ นอักษรเดียวกับสาสน์สี

ทอง แต่หลายปี ทผ่ี านมานี ความเข้าใจของเย่หยวนต่อ
สาสน์สีทองกลับคืบหน้าช้ามาก
13
ทังสาสน์สีทองของผูเ้ ป็ นบิดา และอักษรสีทองทีได้รบั มาจาก
เจดียเ์ ลืองสวรรค์ ล้วนเป็ นปริศนาทีไม่สามารถไขปั ญหาได้
จวบจนปั จจุบนั

แต่ในระหว่างทีเย่หยวนกําลังหลอมละลายก้อนโลหะสีดาํ นี
เย่หยวนก็รูส้ กึ ได้ถึงพลังบางอย่างป่ านถูกดึงดูด จนทําให้
สองสิงนีสันราวกับมีปฏิกิรยิ าตอบ!

แม้จะเป็ นปฏิกิรยิ าทีเบาบางมาก แต่เขาก็รูส้ กึ ได้อย่าง

14
 ชัดเจน!

ความรูส้ กึ เช่นนีไม่สามารถอธิบายได้ดว้ ยคําพูด แต่ดว้ ย

ความเข้าใจของเย่หยวนต่อทังสองทําให้เย่หยวนจับสัมผัสได้

ทันใดนันดังอักษรตรงหน้าแล่นเข้าสูห่ ว้ งจิตใจเย่หยวนโดย
ตรง พร้อมปรากฏขึนในหัวพร้อมความอึดอัดทีกลางอก

“มู…
่ ”

15
เย่หยวนกัดฟั นแน่นงัดพลังทังหมดทัวร่างออกมา และเปล่ง
เสียงหนึงพยางค์ดงั ขึน

ช่วงเวลาทีเปล่งอักษรนีขึนมา ปริมาณมหาสมุทรลมปราณ
ในร่างเย่หยวนลดฮวบ ทําให้เย่หยวนตกอยู่ในสภาวะเหนือย
ล้าในทันใด

และเสียวอึดใจต่อมา จู่ๆเย่หยวนก็สมั ผัสได้ถึงจิตวิญญาณ

ศักดิสิทธิทีแข็งแกร่งขึนอย่างชัดเจน แถมมันยังแข็งแกร่งขึน
ต่อเนือง!

16
 แม้จะไม่แน่ใจนักว่าเกิดอะไรขึนกับตนกันแน่ แต่จิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเขากําลังแกร่งกล้าขึนอย่างแท้จริง!

“เกิด…เกิดอะไรขึนกัน?”

เย่หยวนมองข้ามความเหนือยล้าทีแพร่กระจายทัวร่าง ด้วย
บางสิงทีเปลียนแปลงขึนทันตา นันทําให้เขาตกอยู่ในสภาวะ
ตืนตะลึง

ปั จจุบนั เขาอยู่ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับแปด
และจิตวิญญาณศักดิสิทธิอันสมบูรณ์ทมีี ความแข็งแกร่งอยู่
17
ในขันจอมราชาโอสถนานแล้ว และยังไม่มีวแววทะลวงข้
ี าม
ระดับใดๆ

หากเขาต้องการเลือนขันจิตวิญญาณศักดิสิทธิของตน เขา
จําเป็ นต้องก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาเสียก่อน

แต่ตอนนีหลักการทังหมดกลับสวนทาง จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของเขาแข็งแกร่งขึนอย่างไร้สาเหตุ นีเป็ นเรืองทีเกิน
ขอบเขตความเข้าใจของเย่หยวนไปแล้ว!

ทังๆทีเย่หยวนยังไม่รูส้ กึ ถึงบททดสอบของสรวงสวรรค์ทตรง
ี
เข้ามา กล่าวกันว่าทุกการพัฒนาทังในด้านร่างกายหรือจิต
18
วิญญาณ ย่อมต้องผ่านการทดสอบของสรวงสวรรค์ไปเสีย
ก่อน มิฉะนันจะไม่มีทางก้าวข้ามขีดจํากัดได้

เขาไม่อยากเชือเลยว่าจิตวิญญาณศักดิสิทธิอันสมบูรณ์แบบ
ของตนจะสามารถพัฒนาขึนจริงๆ!

เพียงเย่หยวนสัมผัสจิตถึงอักษรนันและตะโกนมันออกมาแค่
พยางค์เดียว มันจะทําให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิพัฒนาถึงจุด
สูงสุดแห่งจอมราชาโอสถได้ และอีกเพียงไม่กีก้าวก็จะเลือน
สูข่ นต่
ั อไป

19
 หากเขาตะโกนอีกครัง จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาจะ
พัฒนาขึนอีกหรือไม่?

ดวงตาเย่หยวนฉายสว่างวาบ พร้อมระลึกถึงบางสิงขึนได้
และกล่าวพึมพํากับตนเองว่า

“ท่านพ่อเคยกล่าวไว้ก่อนหน้าว่า จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
เขาเองก็พฒ
ั นาขึนอย่างมากจนเหนือกว่าขันจักรพรรดิโอสถ
ไปเล็กน้อยแล้ว แต่นนก็
ั ยงั ไม่เพียงพอทีจะก้าวขึนสู่
อาณาจักรพระเจ้า แต่นนก็
ั ทาํ ให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
เขาทรงพลังกว่าเซียนคนอืนๆ หรือทีว่าขอบเขตพลังของข้า
ยังไม่เพียงพอ แต่ก็สามารถหลอมโอสถระดับหกได้ ทังหมด
20
อาจเกียวข้องกับอักษรและสาสน์สีทองเหล่านี? ทังสองอาจ
ถูกเขียนขึนโดยเซียนอาณาจักรพระเจ้า! นึกไม่ถึงเลยว่า
เซียนอาณาจักรพระเจ้าจะสามารถใช้คาํ พูดเพืออธิบายเกียว
กับศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ดว้ ยลายลักษณ์อกั ษร และอักษรที
ถูกเขียนขึนนียังเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กบั จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิได้โดยตรง!”

ยิงรูเ่ ช่นนี ความปรารถนาทีจะขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าของเย่

หยวนก็ยิงรุนแรงขึน!

21
กว่าทีจีเฉินหยังได้รบั บัญญัติแห่งจอมโอสถมา เขาก็บรรลุถึง
จุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถนานแล้ว และถึงแม้เขาจะเข้าใจ
สิงนันได้เพียงเล็กน้อย แต่เขาก็เริมทําการหลอมโอสถ
ศักดิสิทธิได้บา้ งแล้วเช่นกัน

เย่หยวนในปั จจุบนั พึงอยู่ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั า
และหากเวลานันมาถึง เมือเขาคืนสูบ่ ลั ลังก์จกั รพรรดิโอสถ
อีกครัง จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาจะไม่ยิงรุกหน้าเหนือ
ลํากว่าพ่อของตนหลายขุมเลยงันรึ?

ในเวลานันเขาอาจหลอมโอสถศักดิสิทธิได้สาํ เร็จก็เป็ นได้?

22
 ในช่วงชีวิตก่อนหน้า ปณิธานสูงสุดของเขาคือการหลอม
โอสถศักดิสิทธิ ทว่าแม้เขาจะได้รบั ยกย่องว่าเป็ นยอด
อัจฉริยะในรอบหมืนปี แต่การจะก้าวไปสูข่ นนั
ั นยังคงห่าง
ไกล

ถึงกระนัน…ในช่วงชีวิตนี ตัวเขากลับมาความหวังนันจริงๆ!

เมือคํานึกถึงจุดนี เย่หยวนก็กระตือรือร้นขึนและรีบตะโกน
อีกครังโดยไม่ชกั ช้า

23
เขากลืนโอสถฟื นฟูพลังปราณพร้อมเดินลมปราณดูดซับฤทธิ
โอสถอยู่ครูห่ นึง ก่อนจะคํารามลันเพียงหนึงพยางค์เช่นเดิม

“มู…
่ ”

เย่หยวนคํารามขึนในทันใด และอย่างทีคิดเอาไว้ จิต

วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนแข็งแกร่งขึนเล็กน้อยจากเดิม
แต่คราวนี,เขากลับรูส้ กึ ถึงความเจ็บปวดขันรุนแรงทีแล่นเข้า
สูจ่ ิตวิญญาณศักดิสิทธิของตนโดยตรง!

24
 ตอนที797 การสัประยุทธ์ทเท่
ี าเทียม

“ฟู่ วว…”

เสียงถอดถอนลมหายใจระรอกใหญ่กระจายออกมา เย่
หยวนต้องกลํากลืนฝื นทนข่มขวัญความเจ็บปวดนีอย่างสุด
กําลัง เห็นได้ชดั ว่าจิตวิญญาณศักดิสิทธิของกําลังถูกฉีกจึง
รูส้ กึ ทรมานเพียงนี

1
“ดูเหมือนว่าการพัฒนาจะมาถึงขีดจํากัดทีรับไหวแล้ว หาก
ยังฝื นท่องอักษรนีอีกครัง จิตวิญญาณศักดิสิทธิได้ถกู ฉีกจน
พิการแน่นอน การพัฒนาทีเร็วเกินไปจะทําให้จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิปรับตัวไม่ทนั ข้าต้องฟื นฟูจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของตนหน่อยแล้ว”

เย่หยวนเข้าใจถึงสภาพของจิตวิญญาณศักดิสิทธิอย่างถ่อง
แท้ และเมือเกิดความผิดปกติ เขาก็คน้ พบปั ญหาได้อย่าง
รวดเร็ว

2
จิตวิญญาณศักดิสิทธิทีแข็งแกร่งเร็วเกินไป ก็เหมือนกับกาย
ยืดขยายมันในช่วงเวลาทียังไม่พร้อมจนเกิดการฉีกขาด
ความเจ็บปวดจึงแล่นเข้ามาโดยธรรมชาติ

ตราบใดทีเย่หยวนถึงเวลาอันสมควร มีจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ทีพร้อมต่อการพัฒนา การลันอักษรนีอีกครังจะไม่ใช่ปัญหา
อีกต่อไป

เมือทราบเช่นนี เย่หยวนึงไม่กล้าฝื นประมาทอีกใดๆ หลัง

จากนันเขาก็กลืนโอสถบํารุงจิตวิญญาณเข้าไปหลายเม็ด
พร้อมคืนรักษาจิตวิญญาณศักดิของตนตลอดทังคืน

3
 ………………..

หลายวันต่อมา เย่หยวนยังคงคว้าชัยต่อเนืองและยังไม่ได้ลิม
รสความพ่ายแพ้แม้สกั ครัง

4
วันทีสิบสาม บนตารางอันดับหนึงยังคงปรากฏชือเย่หยวน
และน่าหลันซูไว้เช่นเดิม นันรวมไปถึงจางเทียนยีด้วยเช่นกัน

ความแข็งแกร่งของจางเทียนยีน่ากลัวหาทีใดเปรียบไม่ ใน
ช่วงเวลาหลายวันทีผ่านมา ด้วยพลังการต่อสูข้ องเขา จาง
เทียนยีสามารถโค่นคูต่ อ่ สูไ้ ด้ภายในไม่กีอึดใจ

ส่วนวูเ่ จียนถง ถูกเป็ นตังเต็งอันดับสองรองจากน่าหลันซูใน

การประลองครังนี

ปั จจุบนั …ชือนีกลับกลายเป็ นเรืองตลกขบขันไปแล้ว

5
ลืมไปเลยเกียวกับจางเทียนยี แม้แต่ฮนเฟิ
ั งก็ยงั แข็งแกร่งกว่า
เขามากนัก

แต่สาํ หรับเย่หยวน ความดุเดือดของการประลองมันมิอาจ

เทียบเคียงได้กบั การพัฒนาทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
ตนในช่วงหลายวันมานี

ในสิบสามวันนี จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนแข็งแกร่ง
กว่าตอนแรกถึงสองส่วนเต็ม!

6
เย่หยวนไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่า จิตวิญญาณศักดิสิทธิที
อยู่ในสภาวะสมบูรณ์แบบของตนยังสามารถยกระดับขึนได้
อีก

ด้วยจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาทีเติบโตขึนต่อเนือง นันทํา
ให้พลังปราณภายในร่างของเย่หยวนเพิมขึนตามไปด้วย แท้
จริงแล้ว หลังจบการประลองในวันทีสิบ คืนนันเย่หยวนก็บกุ
ขึนสูอ่ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าได้ในอึดใจ!

ในขณะทีเย่หยวนก็คน้ พบได้วา่ เนืองจากการพัฒนาของจิต

7
 วิญญาณศักดินี จึงทําให้ความเข้าใจต่อแนวคิดของเขามี
พัฒนาการขึนตามอย่างมาก

ในทํานองเดียวกัน นีสามารถกล้าได้อย่างเต็มปากว่า
อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าทีเย่หยวนบรรลุได้ใน
ช่วงชีวิตนี หากเทียบกับช่วงเวลาเดียวกันในชีวิตก่อนหน้า
มันช่างแตกต่างกันอย่างสินเชิง

เต๋าทีเย่หยวนเข้าใจได้ในอาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั า มันลึก
ลําเห็นแจ้งกว่าในชีวิตก่อนหน้ามาก

8
หลังจากวันนัน เย่หยวนยังคงอุสาหะบ่มเพาะอาณาจักรพลัง
อย่างต่อเนือง จนอยู่ในจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าระดับเก้าโดยไม่รูต้ วั อีกเพียงครึงก้าวสุดท้าย เขาก็จะ
บุกทะลวงขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาแล้ว

เย่หยวนยังคงจดจ่อกับการฝึ กฝน เพียงพริบตาอีกหนึงคําคืน

ก็ผ่านพ้นไป

ในทีสุดวันนีก็มาถึง นัดทีสามของวันทีสิบสี เย่หยวนจะต้อง

เผชิญหน้ากับคูต่ อ่ สูท้ แข็
ี งแกร่งทีสุดในการประลองครังนี :
น่าหลันซู!

9
ก่อนทีเย่หยวนจะปรากฏตัว น่าหลันซูคือตัวเต็งอันดับหนึง
อย่างไม่เป็ นทางการ

ตังแต่งานประลองเปิ ดม่านจวบจนตอนนี มียอดฝี มือมาก

มายพยายามท้าทายบัลลังก์ของน่าหลันซู แต่พวกเขาทัง
หมดก็ประสบความล้มเหลวอย่างไร้ซงข้
ึ อยกเว้น

และภายใต้สถานการณ์ ณ ปั จจุบนั ผูท้ มีี โอกาสโค่นบัลลังก์

ของน่าหลันซูมากทีสุดคือ เย่หยวนและจางเทียนยี

10
ในการประลองวันนี ในใจหลายต่อหลายคนล้วนจับจองผูท้ ี
ตนชืนชมให้สมหวังคว้าชัยอันดับหนึงทีแท้จริง และเป็ นเจ้า
ของหนึงในสามสิทธิสําหรับเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ

แม้วา่ ความแข็งแกร่งของจางเทียนยีจะน่าสะพรึงกล่าวมาก
แต่เขาก็ยงั ไม่บรรลุอริยะถ่องแท้ หากเขาชนกับอีกสองคน มี
โอกาสสูงมากทีเขาจะพ่ายแพ้

“ในคืนนันทีเย่หยวนก้าวข้ามขีดจํากัดได้อย่างเหลือเชือ เขา
จึงดูมีความมันใจยิงขึน”

11
 “แค่หนึงระดับย่อยจะเป็ นประโยชน์อนั ใดขนาดนัน?
ปราศจากอาณาจักรอนัตตาขึนเทียบเคียง,ด้วยความ
อาณาจักรพลังของเย่หยวนยากเกินไปทีจะโค่นน่าหลันซูได้
ถึงเย่หยวนจะแข็งแกร่งอย่างมาก แต่อย่าลืมไปว่า ระหว่าง
ทังสองมีระดับพลังห่างกันถึงหนึงอาณาจักรเต็ม! แถมน่า
หลันซูเองก็บรรลุอริยะถ่องแท้แล้วเช่นกัน”

เกียวกับว่าใครแพ้ใครชนะในการประลองนัดนี กลางฝูงชน
เริมสนทนากันอย่างจ้าละหวัน วิเคราะห์จดุ เด่นด้อยของทัง
สองฝ่ ายอย่างดุเดือด ก่อนการต่อสูจ้ ะเริมเสียอีก

12
แต่เย่หยวนทีตอนนี ก้าวขึนสูจ่ ดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรเคียง
สวรรค์ชนฟ้
ั าระดับเก้าได้ในระหว่างงานประลอง ก็ทาํ ให้
หลายต่อหลายคนตกตะลึงเช่นกัน

ถึงจะอย่างไร พวกเขาก็ตอ้ งถอนหายใจด้วยความชืนชมกัน

ไปตามๆกัน แต่กระนันทุกคนยังคงมองผลลัพธ์หลังจากนี
ของเย่หยวนในแง่ทีไม่ดีนกั

เย่หยวนกระโจมข้ามระดับครังใหญ่จนสามารถเอาชนะ
13
อัจฉริยะคนอืนๆได้ นีเป็ นเรืองทีน่าประทับใจอย่างมาก ทว่า
ความแข็งแกร่งของน่าหลันซูก็อยู่คนละระดับจากอัจฉริยะ
พวกนันเช่นกัน

ฮันเฟิ งทีพึงบรรลุอริยะถ่องแท้ก่อนหน้านี ปั จจุบนั เขายังรูส้ กึ

ได้เลยว่า อริยะถ่องแท้ของตนไม่สามารถเทียบชันกับของน่า
หลันซูได้เลย

ความแข็งแกร่งอันแสนสะท้านของน่ากลันซู ทุกคนสามารถ
มองเห็นด้วยตาเปล่าในทันที

14
แม้การถกเถียงกลางฝูงชนยังดังระงมไม่ขาดสาย แต่ในด้าน
ทังสองแล้วยังคงสงบนิงอย่างมาก

บูมมม!

เพียงกระบวนท่าเดียวของน่าหลันซู เขาได้ซดั ร่างของคูต่ อ่ สู้

ลงจากสนามในทันใด คลืนเสียงตะโกนส่งกําลังใจดังขึน
จากรอบสนาม

15
กลับมายังพืนทีพักผ่อน น่าหลันซูนงข้
ั างชายหนุ่มอีกคนหนึง

ชายหนุ่มผูน้ ีสูงกว่าน่ากลันซูเล็กน้อย เขาผูน้ ีเป็ นทีรูจ้ กั ใน

นามหนึงในเจ็ดบุตรเทวะ นามว่า น่าหลันหง และเขายังเป็ น
ญาติผพู้ ของน่
ี าหลันซูอีกด้วย

“ดูเหมือนว่าวันนีเจ้าจะกระตือรือร้นเป็ นพิเศษ! เจ้าหนุ่มนาม

เย่หยวนคงทําให้เจ้ารูส้ กึ กดดันไม่นอ้ ย”

น่าหลันหงกล่าวขึนพร้อมรอยยิม

16
 น่ากลันซูยิมตอบบางๆและกล่าวว่า

“นานมากแล้ว ทีข้าไม่ได้พบเจอคูต่ อ่ สูท้ ทํี าให้เลือดในกาย

เดือดพล่านเพียงนี!”

“แม้เขาจะบรรลุอริยะถ่องแท้ได้ แต่เขายังเป็ นแค่นกั สู้

อาณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้
ั าเท่านัน เป็ นไปได้ไหม ทีความ
แข็งแกร่งทังหมดของเจ้าจะไม่สามารถรับมือเจ้าหนุ่มนัน
17
 ได้?”

“ข้าตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของฮันเฟิ ง ขนาดเขายัง
สามารถบีบข้าให้ใช้กาํ ลังกว่าห้าส่วนได้! แต่เย่หยวนคนนีถึง
กับชีแนะจนเขาบรรลุอริยะถ่องแท้ในระหว่างการประลองได้
อริยะถ่องแท้ของเขาคงสําเร็จถึงขันสามเป็ นอย่างน้อย
แล้วจะไม่ให้ขา้ ตืนเต้นได้อย่างไร?”

แม้วา่ ผิวนอกน่าหลันซูจะดูนิงสงบดังบ่อลึกไร้คลืนนํา แต่

ภายในใจเขากลับรูส้ กึ ถึงความตืนเต้นปนกดดันได้จากเบือง
ลึก

18
น่าหลันหงเป็ นต้องประหลาดใจเล็กน้อย พรสวรรค์ของญาติ
ผูน้ อ้ ยคนนีเหนือลํากว่าเขา และดูเหมือนว่ายังไม่มีคแู่ ข่งคน
ใดทีสามารถสร้างกดดันแก่ญาติผนู้ อ้ งคนนีได้เลย

เจ้าหนุ่มนามเย่หยวนคนนี ทําให้น่าหลันหงรูส้ กึ สนใจเป็ น

อย่างมาก

แต่ดว้ ยการคาดคะเนของน่าหลันซูเมือครู ่ น่าหลันหงทีได้ยิน

ยังต้องผงะขึนทันทีดว้ ยความไม่น่าเชือ

19
 อริยะถ่องแท้ของเจ้าหนุ่มนันอยู่ในขันสาม?

นีมันน่าทึงเกินไปแล้ว!

ภายในอาณาเขตเมืองเทวะตะวันพิโรธทังหมด ยังไม่เคย
ปรากฏอัจฉริยะคนใดทีสามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้ถึงขันที
สามมาก่อน

ด้วยพรสวรรค์ของน่าหลันซูทเป็
ี นยอดอัจฉริยะแห่งยุค สูงสุด
ยังบรรลุเพียงขันทีสองเท่านัน

20
เพียงพริบตาเวลาผ่านพ้นไป การประลองในนัดทีสามของวัน
ได้มาถึงแล้ว!

เย่หยวนและน่าหลันซูตา่ งย่างก้าวขึนสนามอย่างเชืองช้า
โดยรอบอัฒจรรย์ทงหมด
ั ผูค้ นต่างส่งเสียงกรีดร้องขึนไม่
หยุด

แต่ทงสองต่
ั างฝ่ ายต่างแสร้งเป็ นหูหนวกไม่สนใจสิงรอบข้าง

21
กลางลานประลองสนามกว้าง ทังสองฝ่ ายยืนประจักษ์หน้า
กันอย่างเกรงขาม

“ใช้ดาบจ้าวดาราจันทราซะ ข้าต้องการต่อสูก้ บั เจ้าในสภาวะ

สูงสุด!”

22
เกินความคาดหมายของเย่หยวน น่าหลันซูกล้ากล่าวเช่นนี
กับเขาจริงๆ

เย่หยวนตกตะลึงเล็กน้อยเมือได้ยิน ก่อนจะส่ายหัวและ
กล่าวด้วยรอยยิมว่า

“หากใช้ดาบจ้าวดาราจันทรา ท่านจะไม่สามารถเอาชนะข้า
ได้เลย”

คราวนีกลับเป็ นฝ่ ายของน่ากลันซูทต้ี องตะลึงงันแทน นีเป็ น

ครังแรกทีเขาได้เผชิญหน้ากับคูต่ อ่ สูท้ จองหองปานนี
ี

23
 แต่น่าหลันซูร่ ูส้ กึ ได้วา่ เย่หยวนมิได้มีเจตนาเหยียดหยาม
หรือดูหมินเลย แต่เขามันใจจริงๆจึงกล่าวเตือนเช่นนีออกไป

เย่หยวนแค่บอกความจริงออกไปเท่านันและมิได้แสดงเส
แสร้งใดๆ

ทีเย่หยวนมันใจขนาดนีเพราะเขาเข้าใจดาบเล่มนีดีทีสุด ใน
ทางกลับกัน ไม่มีใครทราบถึงประวัติอนั ยาวนานระหว่างเย่
24
 หยวนกับดาบจ้าวดาราจันทรา ว่าผูกพันลึกซึงเพียงใด

การจะดึงพลังของดาบจ้าวดาราจันทราออกมา มันเป็ นเรือง

ง่ายมากสําหรับเย่หยวน และหากเขาเอาจริง ความแข็งแกร่ง
ทีถูกเสริมขึน ล้วนไม่มีผใู้ ดสามารถคาดเดาได้เลยว่าจะเพิม
พูนอีกกีเท่าทวี

น่าหลันซูเลิกคิวขึนเล็กน้อยและกล่าวว่า

“ไม่น่าแปลกใจทีเจ้ายอมจ่ายถึงหนึงพันล้าน เพือให้ได้ดาบ
จ้าวดาราจันทรามาครอบครอง ดาบเล่มนีคงมีความสําคัญ
ต่อเจ้าเป็ นพิเศษจริงๆ”
25
 ตอนที798 ขันห้ า!

“ในคืนนัน ทีนังหมายเลขหนึงคือท่านนีเอง”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยท่าทีคอ่ นข้างประหลาดใจ

น่าหลันซูกล่าวตอบว่า
1
“ถูกต้องแล้ว! คราแรกข้าคิดว่าเจ้ามีเจตนาก่อกวน กลับคาด
ไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเสนอราคาสูงถึงพันล้านในตอนท้าย! ข้า
ให้โอกาสเจ้าแล้ว จะไม่ใช้ดาบจ้าวดาราจันทราจริงๆรึ?”

เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ข้าให้โอกาสท่าน ข้าจะไม่ใช้มนั ”

2
“หุหุ ข้าเองก็อายุประมาณหนึงแล้ว แต่ยงั เป็ นครังแรกทีมีคน
กล้ากล่าวเช่นนี”

น่าหลันซูไม่ได้โกรธเกลียดอันใด แต่เขากล่าวขึนพราง
หัวเราะแทน

เย่หยวนหัวเราะเช่นกันและกล่าวว่า

“ทีกล่าวเช่นนัน เพราะท่านยังไม่เคยประสบพบเจอกับ
อัจฉริยะทีแท้จริง! จึงไม่อยากให้เสียเทียว!”

3
 สีหน้าท่าทางของน่าหลันซูเยือกเย็นขึนในบัดดล แต่เขาก็
ทราบว่าทีเย่หยวนกล่าวนันถูกต้องแล้ว

ยอดอัจฉริยะอันดับหนึงแห่งเมืองเทวะตะวันพิโรธ นันเป็ น
เพียงฉายาในเมืองเทวะชันเก้าเล็กๆ หากเทียบกับดินแดน
ศักดิสิทธิทังหมด ชนชันเช่นเขาสามารถหาได้ทวไป
ั

อัจฉริยะในเมืองเทวะชันเก้าไม่ถกู พิจารณามากนัก พวกเขา

สามารถพบได้โดยมากในเมืองเทวะชันทีเหนือกว่า

เมืองเทวะชันแปดหรือชันเจ็ด พบเห็นอัจฉริยะเช่นนีได้ตลอด
ทาง ดังนันยิงไม่ตอ้ งกล่าวถึงเมืองเทวะชันหนึงเลยว่าเป็ น
อย่างไร?

4
ในเมืองเทวะชันสูงเหล่านัน มียอดอัจฉริยะปี ศาจทีแท้จริงกี
ตัวดํารงอยู่?

อย่างไรก็ตาม ไม่จาํ ต้องสนใจปี ศาจเหล่านัน เพียงเย่หยวนที

อยู่เบืองหน้าก็แข็งแกร่งกว่าเขายิงแล้ว

5
 “อัจฉริยะทีแท้จริง…งันเจ้าแสดงให้ขา้ ดูหน่อยว่า พลังที
อัจฉริยะแท้จริงพึงมีมนั เป็ นเช่นไร! เย่หยวน ข้าจะปลดปล่อย
แค่กระบวนเดียวเท่านัน และนันเป็ นวรยุทธทีแข็งแกร่งทีสุด
ของข้า! ตัดสินแพ้ชนะในหนึงกระบวน คิดเห็นอย่างไร?”

น่าหลันซูกล่าวขึนพร้อมท่าทีอกึ ครึมเล็กน้อย

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ข้าเองก็ตงใจเช่
ั นนัน”

6
หลังจากทีบทสนทนาเล็กๆจบลง บรรยากาศทุกอนูบนสนาม
ก็ราวกับแตกสลายโดยพลัน

ทันทีทนั ใดอากาศโดยรอบสนามก็บิดเบียวเสียทรง เนือง

ด้วยแรงดันลมปราณของทังสองทีเข้มข้นเกินไป

“นอกเหนือจากสมาชิกตระกูลน่าหลันของข้า ก็ไม่มีคนนอก
ใดเคยเห็นวรยุทธนีมาก่อน ทัวทังอาณาเขตเองเทวะตะวัน
พิโรธไม่มีใครมีคณ
ุ สมบัติทีจะได้เห็นมัน เช่นนัน…จงเป็ น
เกียรติทเจ้
ี าควรภาคภูม!ิ ”
7
ทันใดนันกงล้อหนึงก็ปรากฏขึนในมือน่าหลันซู กงล้อนีเป็ น
เครืองรางเลิศลําระดับสูง

“นีมัน…วรยุทธอันใด ราวกับสามารถควบคุมกลางวันกลาง
คืนให้ยอกย้อนดังใจ!”

“เป็ นไปได้ไหมว่า…อริยะถ่องแท้ทน่ี าหลันซูบรรลุจะมิใช่

ศาสตร์แห่งดาบ? ทัวทังเมืองเทวะต่างทราบดีวา่ น่าหลันซูบ
รรลุอริยะถ่องแท้แล้ว แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นอริยะถ่องแท้ของ
8
 เขามาก่อนเลย”

“ไม่มีทาง? นันอริยะถ่องแท้ประการใด? ช่างผิดประหลาด

โดยแท้!”

เมือเห็นสีของท้องนภาผันผวนวิปลาส ทุกคนโดยรอบต่างพา
กันตกตะลึง ชัดเจนว่าในเวลานีคือเวลากลางวัน แต่ปัจจุบนั
กลับกลายเป็ นกลางคืนเสียแล้ว!

9
 เย่หยวนกล่าวขึนด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยว่า

“ท่านบรรลุอริยะถ่องแท้แห่งแสงนีเอง! ไม่แปลกใจเลยว่า
เหตุใดท่านถึงทรงพลังจนน่ากลัวเพียงนี!”

น่าหลันซูยิมและกล่าวตอบว่า

“ดูเหมือนว่าขอบเขตความรูข้ องเจ้าจะกว้างใหญ่เกินเด็กทัว
ไปเช่นกัน สําหรับอริยะถ่องแท้แห่งแสง น้อยคนนักทีจะ
บรรลุได้! และโอกาสทีจะได้เห็นมันมิได้มากเช่นกัน ดังนันจง
จับตาดูให้ด!ี หวังว่าหลังจากนีจะยังสามารถยืนหยัดบน
สนามนีได้ วิโรจน์…ดารา…หมืนลี!”
10
น่าหลันซูยกกงล้อขึน เหนือปฐพีใต้แผ่นฟ้า กลางห้วงราตรี
งามปรากฏดาราสว่างคับคัง!

จากบนฟ้าดาราทอดประกายยาวออกมาเป็ นลําแสงถักทอ
กันนับไม่ถว้ น!

และลําแสงนับไม่ถว้ นเหล่านันทีถักทอก็มีเป้าหมายเป็ นเย่

หยวนทีอยู่บนสนาม!

11
อริยะถ่องแท้แห่งแสงเป็ นแนวคิดทีไม่คอ่ ยมีให้เห็นนัก นักสู้
เหล่านีจะใช้แสงเป็ นอาวุธ!

อนุภาพของแสงนันไร้ขอบเขต อริยะถ่องแท้ประการนีเป็ น
แนวคิดระดับสูงสุด เมือบรรลุถึงขันหนึงจะสามารถควบคุม
แสงจากดวงอาทิตย์ หรือกระทังแสงจันทร์ได้อย่างอิสระ แต่
ผูท้ บรรลุ
ี แนวคิดเช่นนีได้มีจาํ นวนน้อยมากจริงๆ

แถมนักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ยงั ไม่ทราบด้วยว่า บนพืนปฐพีแห่งนี

มีแนวคิดเช่นนีอยู่จริงๆ ดังนันทัวทังอัฒจรรย์ทพบเห็
ี นจึงตก
ตะลึงกันอย่างมาก

12
 ส่วนเย่หยวนเองก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่า น่าหลันซูจะบรรลุ
อริยะถ่องแท้แห่งแสง ซึงเป็ นแนวคิดระดับสูงสุด

นอกจากนีน่าหลันซูยงั เป็ นถึงยอดฝี มืออาณาจักรอนัตตา

ระดับเก้า ในแง่การควบคุมพลังปราณธรรมชาติอย่างสวรรค์
และปฐพี ย่อมอยู่ในขอบเขตเหนือกว่าเย่หยวนมาก

วรยุทธวิโรจน์ดาราหมืนลีได้กินพลังปราณธรรมชาติรอบ
สนามเป็ นรัศมีกว้าง หากเย่หยวนไม่สามารถหยุดการซูบ
พลังปราณตรงหน้านีได้ เขาได้ปิดประตูชยั พร้อมรับความ
พ่ายแพ้ได้เลย!

13
ในขันต้นเย่หยวนรูส้ กึ จนปั ญญาเล็กน้อย แต่จ่ๆู เขาก็ระบาย
ยิมขึนอย่างแผ่วเบาและกล่าวว่า

“น่าเสียดาย ทีท่านบรรลุเพียงขันสองเท่านัน!”

ทันใดนัน แรงดันลมปราณทัวร่างเย่หยวนก็ปะทุสงู ขึนฉับ

พลัน!

14
 ผันวิญญาณเก้ากําเนิด!

ภายใต้ความช่วยเหลือของภูตเพลิง พลังปราณทัวร่างของเย่
หยวนถูกเผาผลาญจนเดือดถึงขีดสุด พร้อมอาณาจักรพลังที
พุง่ ทะลวงถึงอาณาจักรอนัตตาครึงขันในทันที!

ซึงในเวลาเดียวกัน จิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวนเองก็
ผงาดสูงเสียดฟ้าในบัดดล โดยไม่มีออมมือใดๆ เย่หยวนเร่ง
เค้นจิตสังหารแห่งดาบทังหมดทีมีออกมาอย่างสุดกําลัง!

15
สีหน้าของน่าหลันซูเปลียนไปและกล่าวด้วยความไม่อยาก
จะเชือว่า

“ขันห้า! นี…นีเป็ นไปได้อย่างไร?”

น่าหลันหงทีอยู่เฝ้ามองอยู่ลา่ งสนามต้องลุกขึนยืนโดยพลัน
ทัวทังใบหน้าของเขาเองก็เต็มไปด้วยความไม่อยากเชือ!

16
นีเป็ นครังแรกทีเย่หยวนแสดงพลังทีแท้จริงต่อหน้าสาธารณะ
ปรากฏว่าเย่หยวนบรรลุอริยะถ่องแท้สงู ถึงขันห้าแล้ว!

หากมองภาพฉากก่อนหน้า ในตอนทีเย่หยวนชีแนะฮันเฟิ ง
เขายังใช้อริยะถ่องแท้แค่ขนสองเท่
ั านัน

สิงหนึงทีควรยอมรับก่อนก็คือ น่าหลันซูนนทรงพลั
ั งเป็ น
อย่างมาก!

อริยะถ่องแท้แห่งแสงขันสอง หากอยู่ตอ่ หน้าอริยะถ่องแท้อืน

17
 ในขันเดียวกัน คูต่ อ่ สูเ้ หล่านันมีแต่จะแพ้กบั แพ้!

แต่น่าเสียดาย…ทีคูต่ อ่ สูใ้ นครังนีเป็ นเย่หยวน

อย่างไรก็ตาม การทีเขาสามารถบังคับให้เย่หยวนเร่งพลังถึง
ขีดสุดได้แบบนี น่าหลันซูเองก็แอบภาคภูมิใจอยู่ลกึ ๆเช่นกัน

ก่อนหน้านีเย่หยวนยังไม่มีทา่ ทีจะเอาจริงใดๆ รวมถึงการ

ประลองก่อนหน้าทังหมด และตามแผนทีเย่หยวนวางเอาไว้
เพียงอริยะถ่องแท้ขนสามก็
ั น่าจะเกินพอสําหรับโค่นน่าหลัน
ซูแล้ว

18
ทว่ากลับคาดไม่ถึง อริยะถ่องแท้ของน่าหลันซูทรงพลังเกิน
สันนิษฐานไว้ ดังนันเขาจึงไม่มีทางเลือกอืน นอกจากเข้าสู่
สภาวะสูงสุดและเปิ ดไพ่ลบั ออกมา

แม้วา่ เย่หยวนจะผันวิญญาณเก้ากําเนิดแล้ว แต่อาณาจักร

พลังก็ยงั ตํากว่าน่าหลันซู ถึงกระนัน…มันก็เป็ นแค่
อาณาจักรพลัง

19
 “เทพอ่านสวรรค์!”

จิตสังหารแห่งดาบโหมกระหนําสะบัดสรรพสิงใต้แผ่นฟ้า
พร้อมทะยานเข้าใส่หว้ งดารากลางนภาทันที

คมดาบตัดดารา!

ดาบเล่มยักษ์เพียงหนึงเดียวได้กรีดห้วงแห่งความว่างเปล่า

20
ให้เปิ ดออก พร้อมดูดกลืนสรรพสิงกลางนภาอย่างบ้าคลัง
แสงดาราหรือจะสูห้ ว้ งความมืดอันไร้สินสุด?

ฝูงชนตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ!

หลายต่อหลายคนไม่สามารถแยกแยะความต่างระดับ
ของอริยะถ่องแท้ได้ แต่สิงทีเย่หยวนแสดงออกมาก็เห็นชัด
เป็ นรูปธรรม

21
อริยะถ่องแท้ทสามารถเปลี
ี ยนผันกลางวันกลางคืนได้ ไม่จาํ
เป็ นต้องกล่าวก็ทราบดีวา่ แนวคิดเช่นนีมันทรงพลังมาก

ยิงไปกว่านัน นียังเป็ นครังแรกทีน่ากลันซูแสดงอริยะถ่องแท้

ออกมาต่อหน้าคนภายนอก แต่กลับไม่คิดเลยว่า เขาจะพ่าย
แพ้ลงจริงๆ

สําหรับทางเย่หยวน…คงไม่ตอ้ งอธิบายใดๆอีก

22
“อริยะถ่องแท้ขนห้
ั า! แท้จริงแล้วเจ้าหนุ่มนันบรรลุอริยะถ่อง
แท้ขนห้
ั า! ฮ่าฮ่า เย่หยวนคนนีได้ขยายขอบเขตอันไกลโพ้น
ของชายชราผูน้ ีโดยแท้!”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าวขึนด้วยความตืนเต้นจนสุดจะบรรยาย

ตามทีเขาคาดการณ์ก่อนหน้า อริยะถ่องแท้ของเย่หยวนไม่
น่าจะอยู่ตากว่
ํ าสาม แต่ก็ไม่เกินขันสีเช่นกัน

23
การจับคูด่ วลกับน่าหลันซู มันเป็ นชัยชนะทีเหนือกว่าชัยชนะ
อย่างแท้จริง

แนวคิดแห่งแสงทีเขาพึงเห็นในวันนี กลายเป็ นเรืองธรรมดา

ในทันที

อัจฉริยะนามเย่หยวนจักต้องทําให้ปฐพีสะเทือนแน่นอน!

“เจ้าหนุ่มน้อยคนนัน…เขาเริมฝึ กฝนตังแต่ชาติก่อนเลยหรือ

24
ไง? เขาบรรลุอริยะถ่องแท้สงู ถึงขันห้าจริงๆหรือนี? นี…นีจะ
น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

ผูอ้ าวุโสทีอยู่ขา้ งๆแทบพูดไม่ออกเมือเหตุการณ์ สิงทีเย่

หยวนแสดงออกมามันสร้างความตะลึงให้แก่เขายอดเยียม
เกินไป

“ยังสงสัยอันใดอีก? หรือจะบอกว่าสิงทีเกิดขึนตรงหน้าเป็ น
ของปลอม?”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าวขึนอย่างไม่พอใจ

25
“ไม่ไม่ ข้ามิได้หมายถึงเช่นนัน มันแค่…แค่รูส้ กึ เหลือเชือเกิน
ไป!”

ผูอ้ าวุโสข้างๆรีบกล่าวอธิบาย

26
 ตอนที799 สาวกเทวะ

“ข้าแพ้…”

น่าหลันซูยงั คงสงบอย่างมาก และไม่ได้รูส้ กึ เสียใจแม้แต่

น้อยหลังจากทีถูกลากลงจากบัลลังก์ตามทีหลังคน
จินตนาการไว้

1
“ท่านไม่ได้แพ้ หากเมือครูเ่ ป็ นการต่อสูท้ ต้ี องเดิมพันด้วย
ความเป็ นความตาย มันก็ยากจะบอกว่าใครแพ้ชนะ”

เย่หยวนกล่าว

น่าหลันซูสา่ ยหัวและกล่าวว่า

“แพ้ก็คือแพ้ ข้าไม่มีขอ้ แก้ตวั ใดๆสําหรับตนเอง นอกจากนี

ข้ายังตระหนักดีวา่ หากเมือครูเ่ ดิมพันด้วยความเป็ นความ
ตาย สุดท้ายเจ้าเองก็คว้าชัยไปอยู่ด!ี ”

2
 น่าหลันซูสมั ผัสได้ถึงจิตสังหารทีเต็มไปด้วยไอโลหิตในคม
ดาบของเย่หยวน นีแสดงให้เห็นว่า ประสบการณ์ความเป็ น
ความตายของเย่หยวนสูงกว่าเขามากนัก

ทันใดนันน่าหลันซูดงรู
ั แ้ จ้งเห็นจริงถึงอะไรบางอย่าง พลันรีบ
หมุดตัวกลับหลังและยกมือผสานให้ผอู้ าวุโสทีนังอยู่ขา้ งบน
เหนือสนาม ก่อนจะกล่าวขึนว่า

“ผูอ้ าวุโสทีหนึง ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป ข้าขอถอนตัวจากการ

ประลอง!”

3
 “อะไรนะ! น่าหลันซูตอ้ งการถอนตัวจากการประลอง?!”

“นีเรืองล้อเล่นชนิดใดกัน! ถึงแม้น่ากลันซูจะพ่ายให้แก่เย่
หยวน แต่อย่างน้อยเขาก็ควรได้ครองอันดับสองจริงไหม?
นอกจากนี อริยะถ่องแท้ทเขาบรรลุ
ี ก็เป็ นแนวคิดทีหายากยิง
ในดินแดนศักดิสิทธิ ทางเมืองเทวะตะวันพิโรธจะต้องดูแล
เขาอย่างดี แต่กลับเลือกทีจะถอนตัวไปเฉยๆ!”

4
 “หากเป็ นเช่นนีจริง เรียกได้วา่ ขาดทุนย่อยยับก็ไม่ผิด?”

การตัดสินใจของน่าหลันซูทาํ ให้เกิดความโกลาหลขึนทันที
กลางฝูงชน

ถึงแม้น่ากลันซูจะพ่ายแพ้ไป แต่ความเป็ นยอดอัจฉริยะของ

เขาก็ยงั ไม่มีใครกล้ากังขา

5
 ทว่าเขากลับเลือกถอนตัวจากการประลองจริงๆ

อย่างไรก็ตาม หากลองพิจารณาดูดีๆแล้วมันก็ไม่แปลกเช่น
กัน ในท้ายทีสุดนี น่าหลันซูก็เป็ นถึงยอดอัจฉริยะผูไ้ ม่เคยแพ้
ใครมาก่อนจวบจนตอนนี ดังนันผลกระทบจากการพ่ายแพ้
ในวันนีคงส่งผลต่อเขาค่อนข้างหนัก

ผูอ้ าวุโสทีหนึงรําพึงอยู่ครูห่ นึงก่อนจะกล่าวว่า

6
 “เพราะเหตุใด?”

“น่าหลันซูคนนีปรารถนาท่องยุทธจักรเพือทําลายขีดจํากัด
ของตนเอง ข้าผูน้ อ้ ยหวังว่าท่านอาวุโสทีหนึงจะอนุญาต!”

น่าหลันซูกล่าวตอบอย่างมุง่ มัน

ช่วงเวลาแห่งความเงียบพัดผ่านอีกระรอก น่าหลันซูยงั คง
เฝ้ารอคําตอบจากผูอ้ าวุโสทีหนึงอย่างไร้ซงความกั
ึ งวล

7
หลังจากนันไม่นาน ผูอ้ าวุโสทีหนึงก็คอ่ ยๆเอ่ยปากขึนอย่าง
ช้าๆว่า

“ไปเถิด แต่จงจําไว้วา่ เมืองเทวะตะวันพิโรธแห่งนีคือบ้านเกิด

ของเจ้า!”

น่าหลันซูโค้งคํานับและกล่าวขอบคุณทันทีวา่

“ขอบพระคุณอย่างยิงทีท่านผูอ้ าวุโสทีหนึงอนุญาต!”

8
เมือกล่าวจบ พลันหันหน้ามองเย่หยวนอีกคราและกล่าวอีก
ครังว่า

“สิงทีเจ้ากล่าวก่อนหน้านันถูกต้องแล้ว ข้าไม่เคยพานพบ
อัจฉริยะทีแท้จริงกับตาตนเองมาก่อนเลย เย่หยวน ขอบคุณ
อย่างยิงทีเจ้าช่วยฟาดให้ขา้ ตืนขึนสูค่ วามเป็ นจริง วันนีพ่าย
แพ้วนั หน้ากลับไม่แน่!”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

9
 “เข้าใจแล้ว ข้าจะรอท่านจนถึงวันนัน”

น่าหลันซูทสามารถบรรลุ
ี อริยะถ่องแท้แห่งแสงได้ เป็ น
ประจักษ์แล้วว่าพรสวรรค์ของเขาสูงลําเพียงใด หากเขายัง
ซุกตัวอยู่ในเมืองเทวะตะวันพิโรธเล็กๆเช่นนี พรสวรรค์เหล่า
นันจัดว่าสูญเปล่ายิง

หุบเขาตะวันพิโรธอาจเป็ นโชคชะตาอันยิงใหญ่สาํ หรับใคร

หลายคน แต่นนไม่
ั ใช่สาํ หรับน่าหลันซู

เส้นทางสูย่ อดฝี มือไร้เทียมทานมีอยู่มากมาย นอกจากทีนีก็

10
 ยังมีโชคชะตาทัวทังสารทิศรอให้พิสจู น์กนั ต่อไป เรืองนีน่า
หลันซูตระหนักได้เป็ นอย่างดี

ดังนันเย่หยวนจึงรูส้ กึ ชืนชมกับการตัดสินใจของน่าหลันซูผนู้ ี
อย่างยิง

นอกจากนีน่าหลันซูก็แตกต่างจากอัจฉริยะเฉกเช่นวูเ่ จียนถง
เขาไม่กลัวการสูญเสียและพร้อมปรับตัวได้ตลอดเช่นกัน ดัง
นันสิงเหล่านีย่อมการันตีความสําเร็จในอนาคต

11
น่าหลันซูทขอถอนตั
ี วจากการประลอง นันเท่ากับเลือกทีจะ
เดินออกจากหุบเขาตะวันพิโรธเช่นกัน นีคือสิงทีทุกคนคาด
ไม่ถึง

ก่อนการประลองจะเริมต้นขึน น่าหลันซูตดั สินใจอย่างหนัก

แน่นแล้วว่าตนจักคว้าชัยให้จงได้ แต่ในท้ายทีสุด เขากลับคิด
และเลือกทีจะยอมแพ้ๆไปจริงๆ

แต่การถอนตัวของน่าหลันซูได้ทาํ ให้การต่อสูใ้ นสิบอันดับ

แรกร้อนแรงขึนทันตา

12
ณ โถงตําหนักเจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธ เงาของผูอ้ าวุโสคน
หนึงปรากฏขึนอย่างโดดเดียว

ผูอ้ าวุโสทีหนึงยืนเคียงข้าง พร้อมสีหน้าการแสดงออกทีค่อน

ข้างดูกระวนกระวายใจ

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ ด้วยสภาพร่างกายของท่าน ส่งเพียงสาม

คนก็ถึงขีดจํากัดแล้ว แล้วท่านยังจะส่งเพิมอีกสามคนได้
อย่างไร?”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกัดฟั นแน่นและกล่าวขึน

13
เงาผูอ้ าวุโสอีกคนแท้จริงแล้วเป็ น เจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธ
อย่างไม่ผิดเพียน!

แต่คงไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เจ้าเมืองเทวะในปั จจุบนั จะดูแก่

ชรามากขนาดนี

เมือได้ยินคํากล่าวของผูอ้ าวุโสทีหนึง เจ้าเมืองเทวะก็หนั มอง

พร้อมกล่าวด้วยรอยยิมว่า

14
 “ข้าไม่มีเวลาอีกต่อไปแล้ว สูใ้ ช้โอกาสทีกระดูกเก่าแก่อย่าง
ข้ายังพอมีประโยชน์อยู่ พยายามเฟ้นหาผูส้ ืบทอดดูแลเมือง
เทวะตะวันพิโรธแห่งนีต่อไปดีกว่า เฮ้อ… ข้า ตูโ้ หย้ว ไร้ความ
สามารถอย่างแท้จริง แต่กระนันข้าก็ไม่ยอมปล่อยให้เมืองเท
วะตะวันพิโรธมาพังเพราะมือข้าเด็ดขาด! การประลองใน
ครังนี เราได้คน้ พบต้นกล้าดีจาํ นวนหนึง ดังนันข้าต้องทําให้
เยาวชนเหล่านันได้รบั สิงทีดีทีสุดไป ทังนีเพือเมืองเทวะตะวัน
พิโรธอันสดใสในอนาคต!”

เมือได้ฟัง นําตาไหลรินผ่านแก้มอันย่นเหียวของผูอ้ าวุโสที

หนึงอย่างห้ามไม่ได้ และกล่าวตอบว่า

15
 “หากท่านเจ้าเมืองไม่ตอ่ กรกับมัน เพือช่วยพวกเราในตอน
นัน ทุกอย่างคงไม่เป็ นเช่นนี! เพราะท่านใช้วรยุทธปราณฉี
สุรยิ นั คลัง จึงทําให้อายุขยั ของท่านถูกบันทอนครังใหญ่!
หายนะในวันนีมิใช่ความผิดของท่านเจ้าเมืองเทวะ แต่มนั
เป็ นความผิดของพวกเราเอง!”

ตูโ้ หย้วยิมพรางโบกมือปั ดแล้วกล่าวว่า

“เรืองนันมันก็ผ่านไปแล้ว ไม่จาํ ต้องกล่าวถึงอันใดอีก ส่งเพิม

อีกไม่กีคน ข้าเพียงต้องพักฟื นเพิม อย่างน้อยก็ยงั มิได้ตายใน
ทันที เจ้าอย่าได้กงั วลจนเกินไป”

16
 ผูอ้ าวุโสทีหนึงนาม เฉินฉิน นําตาไหลคลอต่อเนืองแต่มิได้
กล่าวอันใด ทว่าภายในใจกลับเย้าเยาะตนเองซําแล้วซําเล่า
เรืองทังหมดทีเกิดขึนล้วนเป็ นพวกเขาคือสาเหตุ

“ท่านเจ้าเมือง พอทราบภูมิหลังของมันหรือไม่? ความแข็ง

แกร่งของเขาจัดอยู่ในชนชันน่าสะพรึงยิง เห็นได้ชดั ว่าเขา
เป็ นแค่อาณาจักรไร้เทียมทาน แต่กระนันท่านกลับมิใช่คมู่ ือ
ของมันเลย”

เฉินฉินเห็นว่าตูโ้ หย้วได้ตดั สินใจเรืองนีเด็ดขาดไปแล้ว เขาจึง

ทําได้เพียงเปลียนหัวข้อสนทนาเท่านัน

17
ตูโ้ หย้วเผยสีหน้าอันยําเกรงปนความกลัวออกมา และกล่าว
อย่างเคร่งขรึมว่า

“ไม่วา่ ภูมิหลังของมันจะเป็ นอันใด แต่นนมิ

ั ใช่สิงทีเรา
สามารถยัวยุได้เลย ไม่กีปี มานี ข้าพยายามสืบค้นข้อมูลของ
คนนัน แต่กลับได้มาเพียงเล็กน้อย ในทศวรรษทีผ่านมา มิใช่
แค่เมืองเทวะตะวันพิโรธของเราทีถูกขโมยเครืองรางเทวะไป
ละแวกใกล้เคียงภายในภูมิภาคหยงเจ๋อไป๋ เซ่อก็เกิดเรืองเช่น
นีอยู่หลายครัง เพียงว่าเหตุการณ์เช่นนีเกิดขึนอยู่ทกุ วันบน
ทัวทุกมุมของดินแดนศักดิสิทธิ จึงไม่มีใครให้ความสนใจ
มากนัก”

18
เฉินฉินสะดุง้ ขึนด้วยความตกใจยิงเมือได้ยินเช่นนัน เขาคาด
ไม่ถึงเลยว่า ขนาดเจ้าเมืองเทวะทีพยายามสืบค้นข้อมูลมา
ตลอดในช่วงหลายปี ทผ่ี านมา ผลสุดท้ายเขากลับแทบไม่
ทราบอะไรเลย!

เฉินฉินทราบดีวา่ ตูโ้ หย้วไว้ใจตัวเขาเป็ นอย่างมาก ตังแต่เกิด

เหตุการณ์ในวันนัน เรืองนีก็ถกู เก็บงําไว้ในมุมมืดจวบจน
ปั จจุบนั

19
นันเพราะว่า เรืองนีมันอันตรายเกินไปทีคนนอกจะรับรูไ้ ด้

มีความเป็ นไปได้สงู ว่า เพือแลกข้อมูลอันเล็กน้อยทีได้มานี

ท่านเจ้าเมืองเทวะคงจ่ายไปในราคาทีสูงมาก

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ…ตรวจพบอันใดบ้างเกียวกับมันคน
นัน?”

เฉินฉินไม่สามารถระงับความอยากรูไ้ ด้ในทีสุด พร้อมเอ่ย

ถามทันที

20
สําหรับมันคนนันทีเขากล่าวถึง แน่นอนว่าเฉินฉินเกลียดอีก
ฝ่ ายเข้ากระดูกดํา หากไม่มีมนั คนนันปรากฏตัว ท่านเจ้า
เมืองเทวะคงก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเต๋าลึกลําระดับสองไปนาน
แล้ว และเมืองเทวะตะวันพิโรธคงถูกเลือนเป็ นเมืองเทวะชัน
แปดแล้วเช่นกัน

แต่ปัจจุบนั ความหวังดังแสงทังหมดกลับดับวูบ!

แม้เมืองเทวะตะวันพิโรธยังคงรักษาเอกราชไว้ได้ แต่
สถานการณ์ปัจจุบนั เป็ นอย่างไรคงไม่จาํ เป็ นต้องถาม

21
 ท่านเจ้าเมืองถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า

“ในช่วงไม่กีปี มานี มีกองกําลังน้อยใหญ่จาํ นวนไม่นอ้ ยถูก

ช่วงชิงเครืองรางเทวะไป แน่นอนว่าในกองกําลังนันรวมไปถึง
เมืองเทวะชันแปด ชันเจ็ด หรือกระทังชันหก ในสายตาของ
พวกมันเมืองเทวะเหล่านีกลับกลายเป็ นเรืองเล็กน้อยไปเลย
เบืองหลังของเหตุการณ์ทงหมดล้
ั วนเกียวพันกับกลุม่ คนชุด
คลุมดํา ทีอยู่ของมันเปลียนไปเรือยๆไม่เป็ นหลักแห่ง แต่ทกุ
คนจะมีสญ
ั ลักษณ์คาํ ว่า ‘เทวะ’ติดอยู่! พวกทีเราเจอเป็ น
เพียงชนชันปลายแถว ตําแหน่งนามว่า สาวกเทวะ และยังมี
ทหารเทวะ หรือกระทังจอมทัพเทวะอยู!่ สาวกเทวะมีขมุ
กําลังทีอ่อนแอทีสุดอยู่ทอาณาจั
ี กรไร้เทียมทานขันปลาย!”

22
 เฉินฉินตกใจอย่างยิงเมือได้ยินเช่นนัน แม้แต่ชนชันตําสุด
ของพวกมันยังทรงพลังขนาดนี แล้วจอมทัพเทวะทีกล่าวถึง
มันไม่สะท้านฟ้าสะเทือนปฐพีเลยรึ? หากเป็ นเช่นนันจริงๆ
เมืองเทวะตะวันพิโรธแห่งนียังเหลืออันใดไปต่อกรไหว?

สิงหนึงทีควรทราบก็คือ แม้นกั สูข้ องเมืองเทวะตะวันพิโรธ

โดยส่วนใหญ่เป็ นแค่ อาณาจักรไร้เทียมทานขันปลายเช่นกัน
แต่ชนชันตําสุดของกลุม่ คนพวกนันกลับสามารถกดดันยอด
ฝี มืออาณาจักรเต๋าลึกลําระดับหนึงอย่างตูโ้ หย้วได้ จนทําให้
ต้องงัดไพ่ตายและถูกลดอายุขยั ถาวรเช่นนี ความต่างชัน

23
 ระหว่างสองขุมกําลังประจักษ์ชดั เจน

กองกําลังทีน่าสะพรึงเช่นนี ลําพังเมืองเทวะตะวันพิโรธไม่
อาจยัวยุได้เลย

“เพือตรวจสอบเรืองนี ข้าจึงต้องควักจ่ายในราคามหาศาลยิง
และเมือทราบว่าเรืองนีพัวพันถึงชะตากรรมของเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธเพียงนี ดังนันข้ามิอาจยกเลิกแผนการได้เช่นกัน
นันเป็ นเหตุวา่ ทําไมข้าจึงจัดงานประลองคัดเลือกบุตรเทวะ
เสมือนขึน ทังหมดก็เพือรักษายอดฝี มือปกป้องเมืองเทวะ
24
 ตะวันพิโรธต่อไป”

ตูโ้ หย้วกล่าวขึนพร้อมถอนหายใจเล็กน้อย

25
 ตอนที800 ผู้ผิดประหลาด จางเทียนยี

หลังจากทีน่าหลันซูถอนตัวออกไป ข่าวใหม่จากตําหนักเจ้า
เมืองเทวะก็เข้ามา

สิทธิเพือเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธในครังนีเพิมขึนจากสามเป็ น
หก!

1
เมือข่าวนีแพร่กระจายออกไป ทัวทุกมุมเมืองก็ระเบิดความ
โกลาหลออกมาทันที

ตามเนือข่าวระบุวา่ ทางตําหนักเจ้าเมืองเทวะได้เพิมสิทธิให้
แก่บตุ รเทวะและบุตรเทวะเสมือนกลุม่ ละสามสิทธิ เพือเข้าสู่
หุบเขาตะวันพิโรธ

ส่วนทางการประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนยังคงดังเดิม
เลือกสามอันดับแรกเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ!

ประการหนึงนีดูจะยากเกินไปสําหรับเหล่าอัจฉริยะคนอืนๆ
2
 หากพวกเขาทีเหลือแข็งแกร่งไม่เทียบเคียงเย่หยวนและน่า
หลันซู ก็เลิกฝันกลางวันได้เลย

สามสิทธิทีมีอยู่ ผูท้ มีี คณ

ุ สมบัติครองครองได้มีเพียงฮันเฟิ ง วู่
เจียนถง และพวกอัจฉริยะชนชันรองลงมาเท่านัน

ในวันทีสิบห้า เหล่าอัจฉริยะเหล่านีประหนึงถูกฉีดกระตุน้
พวกเขาเข้าสัประยุทธ์อย่างบ้าคลังอย่างกระหายชัยชนะ

โดยเฉพาะนักสูห้ า้ อันดับแรก นอกเหนือจากจางเทียนยีและ

เย่หยวนทียังมิได้ลิมรสความพ่ายแพ้ ผลการประลองของคน
อืนๆล้วนมีพา่ ยแพ้นดั ถึงสองนัดปะปน
3
 ดังนันการต่อสูร้ ะหว่างพวกเขาจึงดุเดือดเป็ นพิเศษ

วนทีสุดวันนีก็มาถึง การประลองวันทีสิบห้า วูเ่ จียนถงต้อง

โคจรพบกับเย่หยวน

บนสนามประลอง สีหน้าการแสดงออกของวูเ่ จียนถงดูน่า

4
 เกลียดอย่างมาก เขายังคงดูเชิงและไม่กล้าแม้แต่เปิ ดฉาก
โจมตี

“เอ๊ะ? ไฉนท่านถึงไม่กล้าเคลือนไหวใดๆเลย? หากจําไม่ผิด

ท่านบอกว่าจะบดขยีข้าบนสนามมิใช่ร?ึ แถมยังจะทําให้ขา้
ตายอย่างน่าสยดสยอง นีไง พวกเราก็พบกันแล้วบนสนาม
เหตุใดถึงไม่ทาํ อย่างทีพูดไว้?”

จนถึงตอนนีวูเ่ จียนถงมีผลการแพ้ทงหมดสองนั
ั ด นัดหนึงแพ้
ให้กบั น่าหลันซู ส่วนอีกนัดแพ้ให้แก่จางเทียนยี
5
ผลการประลองเช่นนีถือว่าไม่เลว อันดับของเขาจัดได้วา่ ใกล้
เคียงหนึงในสามมาก

แต่ถา้ เขาแพ้ให้กบั เย่หยวนในนัดนี สถานการณ์ของวู่

เจียนถงจะยําแย่ลงเป็ นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม เมือได้เห็นการสัประยุทธ์ครังใหญ่ระหว่างเย่
หยวนกับน่ากลันซูในครานัน แล้ววูเ่ จียนถงยังจะกล้าขยับ
เขยือนได้อย่างไร?

6
แถมความประทับใจทีเขามอบให้เย่หยวนก็ยอดเยียมเกินไป
มีโอกาสสูงมากทีเย่หยวนทําให้เขาขายหน้ากลางสนาม!

กัดฟั นแน่นด้วยความจําใจ วูเ่ จียนถงกล่าวขึนว่า

“ข้าขอยอมแพ้!”

7
เย่หยวนมิได้เผยท่าทางประหลาดใจใดๆ เขากล่าวขึนด้วย
รอยยิมเหยียดว่า

“เป็ นทางเลือกทีฉลาดยิงสําหรับผูอ้ ่อนแอ ฉะนันท่านก็ลง

จากสนามไปซะ”

วูเ่ จียนถงกรนเสียงตําอย่างเกลียดชัง และหมุนตัวเดินลง

สนามโดยตรง

8
ถัดมา นัดการประลองรอบต่อไป เขาต้องปะทะกับฮันเฟิ ง
แต่สดุ ท้ายก็จบลงด้วยความสินหวังหลังจากนัน

ดังนัน ผูท้ มีี โอกาสเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธมากทีสุดใน

ปั จจุบนั ได้แก่ เย่หยวนและจางเทียนยี รองลงมาก็ฮนเฟิ
ั ง
และวูจ่ ียนถงทีเป็ นต่ออยู่มาก

แม้วา่ ฮันเฟิ งจะบรรลุอริยะถ่องแท้แล้ว แต่อาณาจักรพลัง

ของค่อนข้างตํา เขาเป็ นเพียงนักสูอ้ าณาจักรอนัตตาระดับ
เจ็ดเท่านัน
9
หากไม่ใช่เพราะเหตุนี วูเ่ จียนถงก็ขอยอมแพ้ตงแต่
ั ขนสนาม
ึ
แล้ว

หลีซ่งเต๋าผูซ้ งสร้
ึ างผลงานไว้โดดเด่นยิงก่อนหน้า ทว่าหลัง
จากนันกลับพลาดท่าพ่ายลงหลายนัดหลังจากนัน อันดับ
ของเขาจึงร่วงลงจนเลิกหวังทีจะเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธไป
แล้ว

หลังจากทีน่าหลันซูถอนตัวออกไป จุดสนใจของฝูงชนทัง
10
 หมดจนอยู่ทเย่
ี หยวนและจางเทียนยี

จางเทียนยีผูน้ ีนิยามได้วา่ สัตว์ประหลาดก็ไม่ผิด ทังๆทีเขาไม่

ได้บรรลุอริยะถ่องแท้ แต่ความแข็งแกร่งของเขากลับเหนือ
ความคาดหมายอย่างแท้จริง จนถึงตอนนีรสชาติแห่งความ
พ่ายแพ้ เขาก็ยงั ไม่เคยสัมผัสแม้สกั ครัง

เหล่านักสูอ้ จั ฉริยะก่อนหน้าทีประมือกับเขาทุกคน ล้วนรูส้ กึ

งุนงงแบบเดียวกันหมดและไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึนใน
ระหว่างการสัประยุทธ์จนทําให้พา่ ยกลับมา

11
แม้แต่นกั สูอ้ นั ทรงพลังอย่างฮันเฟิ ง ยังต้องประสบเหตุผิด
ประหลาดภายใต้กาํ มือของจางเทียนยี

จากการถอนตัวของน่าหลันซู ตารางการประลองได้เปลียน
แปลงไปเล็กน้อย และทังสองต้องพบกันในอีกไม่กีวันหลัง
จากนี

ในทีสุดวันทีสิบแปดก็มาถึง เย่หยวนเข้าปะทะจางเทียนยี!

12
“เย่หยวน ข้าทราบดีวา่ ความเข้าใจต่อแนวคิดของเจ้าสูงส่ง
มาก แต่ตอ่ หน้าข้าคนนี ไม่วา่ ความเข้าใจจะสูงเพียงใด ทุก
สิงกลับไร้ประโยชน์! สําหรับการถอนตัวของน่าหลันซู นันถือ
เป็ นการรักษาใบหน้าของเขาเช่นกัน เพราะหากยังอยู่ตอ่ เขา
จะต้องพ่ายให้แก่ขา้ เช่นกัน!”

ความแข็งแกร่งของเย่หยวนเป็ นทียอมรับในวงกว้างแล้ว
กระนันจางเทียนยีก็ดจู ะไม่สนใจมันเลย

เมือเผชิญหน้ากับคํายัวยุเหล่านี เย่หยวนก็เลือกทีจะไม่
สนใจพร้อมปล่อยผ่าน

13
 เป็ นเรืองไร้ประโยชน์หากโต้เถียงกลับไป แม้วาจาของเย่
หยวนจะคมคายเพียงใด ในท้ายทีสุดนี มีเพียงความแข็ง
แกร่งทีแท้จริงเท่านันทีจะพิสจู น์ทกุ สิง

ผูใ้ ดทีไม่สามารถบรรลุอริยะถ่องแท้ได้ ผูน้ นย่

ั อมไร้พิษภัยต่อ
เย่หยวน

“ค่อยคุยโวหลังจากโค่นข้าเถอะ”

14
 เย่หยวนกล่าวขึนอย่างเยือกเย็น

“เหอะ ตามทีเจ้าปรารถนาเลย!”

สินเสียงหัวเราะอันเย็นเยือก ดาบในมือกุมกระชับแน่นและ
เปิ ดฉากจู่โจมในพริบตา เพียงเสียวอึดใจเขาตรงถึงตรงหน้า
เย่หยวนแล้ว

15
แต่ดว้ ยความเร็วระดับนี มันมิได้เป็ นภัยคุกคามสําหรับเย่
หยวนเลยแม้แต่นอ้ ย

ดาบสองเข้าฟาดปะทะ เสียงโลหะทังสองกระทบกันจนเกิด
เสียงแหลมกังวานลัน

กระบวนจู่โจมของจางเทียนยีจัดว่าไม่เลว แต่หากกล่าวถึง
เรืองพละกําลัง ดูเหมือนจะอ่อนด้อยกว่าฮันเฟิ งเล็กน้อย

แต่ในเวลานี ระหว่างสองคมดาบเข้าสัมผัส กลับมีกระแส

พลังแปลกๆไหลเวียนเข้าสูจ่ ิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่
หยวนโดยตรง!
16
รูปแบบการโจมตีนีมิได้สร้างความเสียหายทางกายภาพมาก
นัก แต่ดทู า่ อนุภาพทีแท้จริงของมันจะมีเป้าหมายเป็ นจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของนักสูแ้ ทน

และเนืองด้วยถูกกระแสพลังผิดประหลาดจู่โจมฉับพลัน การ
เคลือนไหวของเย่หยวนต้องพลันหยุดชะงักตามโดยไม่ตงใจ
ั

เสียวจังหวะในระหว่างสัประยุทธ์ สามารถตัดสินแพ้ชนะ
จางเทียนยีเร่งเปลียนท่วงท่า หลบเลียงจากดาบเสวียนอิงใน
มือเย่หยวน และพุง่ ทะลวงไปยังหน้าท้องของเย่หยวนโดย
พลัน!

17
 สําหรับเรืองกลอุบายทีน่ารังเกียจของจางเทียนยี เย่หยวน
เคยได้ยินมานานแล้ว

เขาไม่เคยสร้างสมรภูมิระหําครังใหญ่จนทําให้ผคู้ นตืนตา
แบบเย่หยวนหรือคนอืนๆ ในทางตรงกันข้าม ทันทีทเริ
ี มการ
ประลอง จางเทียนยีคนนีมักฉวยโอกาสเปิ ดฉากโจมตีและไม่
เคยเปิ ดโอกาสให้คตู่ อ่ สูไ้ ด้สาํ แดงเดชหรือไพ่ตายใดๆเลย

เมือถูกจางเทียนยีจู่โจมด้วยวิธีผิดประหลาดโดยไม่ทนั ตังตัว
18
 พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้เคลือนไหวหรือเอาจริงใดๆเลย

ในท้ายทีสุด พวกเขาทุกคนยังไม่รูด้ ว้ ยซําว่าตนเองพ่ายแพ้

เพราะเหตุใด

เป็ นทีชัดเจนว่า กระแสพลังผิดประหลาดทีเย่หยวนกําลัง

ประสบอยู่ในขณะนี คือตัวแปรสําคัญสําหรับเรืองทังหมด

เย่หยวนเร่งดึงสติดงึ ร่างหลบเลียงคมดาบทีพุง่ เข้าใส่อย่าง

เฉียดฉิว

19
แต่ในช่วงจังหวะถัดมา คมดาบของจ่าวเทียนยีกลับเคลือน
พลิวดังอสรพิษโฉบเฉียว

แลเห็นดังนัน ดาบเสวียนอิงในมือเย่หยวนจําต้องบิดพลิว
ตาม พร้อมเข้าฟาดปะทะกับดาบของจ่าวเทียนยีอีกครัง

ในทันทีทนั ใดทีสัมผัส กระแสพลังผิดประหาดแล่นเข้าสูจ่ ิต

วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนอีกระรอก

20
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี เย่หยวนจําต้องร้นถอยอีกคราจาก
จางเทียนยี ภาพฉากเหล่านีสะท้อนออกจากนัยน์ตาของผู้
ชมมากมายทัว ความตืนตะลึงนีต่างทําให้ทกุ คนสูดหายใจ
เย็นเข้าลึกๆอย่างระลึกใจ

ยิงไปกว่านัน เพลงดาบอันเลือยคล่องแคล่วดังอสรพิษนี ดูไร้

เทียมทานยิงในบรรดาวรยุทธการต่อสูร้ ะยะใกล้ทงหมด
ั และ
ไม่วา่ เย่หยวนจะพยายามหลบเลียงเพือเว้นระยะห่างเพียงใด
แต่จางเทียนยีก็ไม่ปล่อยให้ทาํ เช่นนันโดยง่าย

21
 เมือเห็นฉากๆนีทุกคนโดยรอบต่างต้องอ้าปากค้าง

“สามารถไล่ตอ้ นเย่หยวนได้ขนาดนี จางเทียนยีคนนีมันยังไง

กันแน่?”

“ทังๆทีจางเทียนยีมิได้บรรลุอริยะถ่องแท้แห่งดาบ แต่เพลง
ดาบทีเคลือนไหวกลับดุจพลิวยิง เว้นเพียงว่าเย่หยวนจะ
วรยุทธการต่อสูร้ ะยะประชิดทีทรงพลังยิงไว้ตอ่ กร มิฉะนัน
จางเทียนยีคงคว้าชัยไปแน่”

22
“ข้าคาดไม่ถึงเลยจริงๆ! เย่หยวนทีแม้แต่น่าหลันซูยงั พ่ายแพ้
ให้ กลับกลายเป็ นว่า เขาไม่สามารถต่อกรกับจางเทียนยีได้
เลย ข้ารูส้ กึ ว่าเขาคนนันมิได้แข็งแกรงอันใดเลย แต่ทกุ คน
กลับไม่สามารถเอาชนะเขาได้เช่นกัน”

เมือกล่าวถึงวิธีเอาชนะของจางเทียนยี ก็ทาํ ให้ทกุ คนไม่คอ่ ย

เต็มใจยอมรับเท่าไหร่นกั

ทุกนัดทีจางเทียนยีคว้าชัย มันจะไม่เหมือนเย่หยวนหรือน่า
หลันซู กระทังทุกคน การต่อสูข้ องพวกเขาทังหมดล้วนตรง
ไปตรงมาไร้ซงลู
ึ กเล่นตุกติก เว้นแต่วา่ บางคนจะอ่อนแอกว่า

23
 อีกฝ่ ายเล็กน้อยถึงมีใช้กนั บ้าง แต่นนก็
ั ยงั ปรากฏการ
สัประยุทธ์ให้ดชู มกว่าร้อยกระบวนเร้าใจ

แต่สาํ หรับจางเทียนยีนันแตกต่าง ทุกนัดทีเขาประลองล้วน

จบลงอย่างรวดเร็วโดยทีสายตาทุกคูต่ า่ งจับจ้องด้วยความ
มึนงง กระทังคูต่ อ่ สูย้ งั ไม่รูด้ ว้ ยซําว่าตนแพ้เพราะเหตุใด เป็ น
ทีชัดเจนว่าหลายต่อหลายคนทรงพลังและแกร่งกว่าจาง
เทียนยีมาก

แต่บทสรุปสุดท้าย ทุกคนล้วนปราชัยอย่างงุนงง?

งานประลองคัดเลือกในครังนีใกล้สินสุดลงแล้ว แต่จนถึงบัด
24
นีก็ไม่มีใครคิดว่า จางเทียนยีจะสามารถเอาชนะทุกคนได้
ด้วยลูกไม้เดิมๆ

เมือจางเทียนยีเห็นเย่หยวนร้นถอยต่อเนือง ร่องรอยแห่ง
ความภาคภูมิพลันปรากฏโดยไม่ตงใจ
ั

ด้วยวิธีการต่อสูเ้ ช่นนี อริยะถ่องแท้จะมีความหมายอันใด?

โฉบเฉียวคว้าโอกาส การเคลือนไหวทีดุจพลิวสําคัญมิได้
น้อยกว่าแนวคิด ภายใต้สถานการณ์การต่อสูร้ ะยะประชิด
เพียงนี คมดาบทีแกร่งกล้าจะมีประโยชน์แค่ไหน?

25
ทว่าขณะทีจางเทียนยีกําลังยินดีกบั ความสําเร็จของตนเอง
จู่ๆเบืองหน้าพลันปรากฏแรงกดดันของเผ่ามังกรระเบิดขึน
กะทันหัน

บูมมมม!

26
เย่หยวนทิงดาบในมือลงและซัดกําปั นออกไป เพือเข้ารับ
ดาบของจางเทียนยีโดยตรง พร้อมบดขยีดาบนันจนแหลก
เป็ นเสียง!

27
 ตอนที801 ทีจริงแล้ ว ข้ าเป็ นเพียงนัก
หลอมโอสถ

“ช่างเป็ นกายวิญญาณทีแข็งแกร่งอะไรเพียงนี! แค่กาํ ปั น

เดียว ก็สามารถบดขยีเครืองรางเลิศลําให้แหลกคามือได้!”

“เอ่อ…เด็กนันเป็ นมนุษย์อย่างเราๆหรือเปล่า? ความเข้าใจ

1
ต่อแนวคิดทีว่าสูงส่งยิง แต่กายวิญญาณกลับทรงพลังไม่แพ้
กัน! นีมันสัตว์ประหลาดชัดๆ!”

“ดูเหมือนว่าเย่หยวนจะดูดซับสายเลือดของเผ่ามังกรเข้าร่าง
กาย แต่สายเลือดมังกรชนิดใดกันแน่ ร่างกายถึงได้แข็งแกร่ง
ผิดมนุษย์ขนาดนี! แถมความพรสวรรค์ก็สงู ส่งเหนือชัน เด็ก
คนนีทําให้ทวผื
ั นปฐพีตอ้ งอิจฉาอย่างแท้จริง!”

ดาบของจางเทียนยีเป็ นเครืองรางเลิศลําเช่นกัน ความคงทน

แข็งแกร่งไม่จาํ เป็ นต้องพรรณนาใดๆอีกต่อไป

แต่เย่หยวนกลับใช้กาํ ปั นของตนทําลายดาบนันจนแตกเป็ น
2
เสียงคามือ เห็นได้ชดั ว่ากายวิญญาณของเย่หยวนถึกแกร่ง
ปานใด

กระนันเอง สิงเดียวทีทําให้จางเทียนยีตกตะลึงมิใช่ความแข็ง
แกร่งของกายวิญญาณเย่หยวน แต่คือเย่หยวนทีสามารถ
ต้านทานการโจมตีอนั ผิดประหลาดของเขาได้จริงๆ!

“อย่างงีนีเอง นักสูผ้ ใู้ ช้การโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ

ไม่แปลกใจเลย”

3
 เย่หยวนกล่าวขึนราวกับเข้าใจทุกสิงอย่างแล้ว

สีหน้าการแสดงออกของจางเทียนยีเปลียนไปโดยไม่ตงใจ
ั
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า จู่ๆเย่หยวนจะกล่าวถึงตัวตนของเขา
ด้วยนําเสียงราบเรียบเพียงนี

แม้แต่ในดินแดนศักดิสิทธิ นักสูผ้ ใู้ ช้การโจมตีทางจิต

วิญญาณศักดิสิทธินับว่ามีนอ้ ยอย่างมากเช่นกัน ท้ายทีสุดนี
ผูใ้ ดใคร่ฝึกศาสตร์แขวงนีจักต้องฝึ กทังวรยุทธการต่อสูแ้ ละ
วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิในเวลาเดียวกัน ค่าใช้จ่ายจึงสูงกว่า
นักสูป้ กติทวไปมาก
ั และหากไม่ประสบความสําเร็จ คนพวก
นันก็ไม่ตา่ งอะไรจากขยะทีไม่โดดเด่นสักอย่าง เรียกได้วา่

4
 ขาดทุนกว่ากําไร

แต่จางเทียนยีคนนีชืนชอบการฝึ กวรยุทธทีเกียวกับทางจิต
วิญญาณศักดิสิทธิตังแต่ยงั เด็ก และด้วยพลังอํานาจที
สําแดงออกมา เขาจึงถือเป็ นอัจฉริยะทีหายากมาก

“นักสูผ้ ใู้ ช้การโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิ! ทีแท้จาง

เทียนยีก็เป็ นนักสูว้ ิญญาณนีเอง! ไม่แปลกเลยว่าเหตุใดรูป
แบบการโจมตีของเขาถึงพิลกึ พิลนั และไม่มีใครสามารถ
ป้องกันได้เลย!”
5
 มีบางคนอุทานขึนทันทีใต้สนาม

ในดินแดนศักดิสิทธิ นักสูผ้ ใู้ ช้การโจมตีทางจิตวิญญาณ

ศักดิสิทธิจะถูกเรียกว่านักสูว้ ิญญาณ ซึงรูปแบบการโจมตี
ของนักสูว้ ิญญาณเหล่านีจะแปลกประหลาดมาก และคน
ธรรมดาทัวไปก็ไม่มีทางป้องกันอะไรแบบนีได้เลย

การโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิให้ได้ประสิทธิผลทีสุดคือ
การโจมตีในตอนทีคูต่ อ่ สูย้ งั ไม่ทนั ตังตัว หากคูต่ อ่ สูไ้ หวตัวทัน
การโจมตีรูปแบบนีย่อมเสือมสภาพลงตามธรรมชาติ และ
โอกาสชนะตกฮวบในทันที

6
ดังนัน มันจึงเป็ นเหตุวา่ ทําไมจางเทียนยีจึงฉวยจังหวะช่วงชิง
ความได้เปรียบในเสียวจังหวะ จนทําให้คตู่ อ่ สูพ้ า่ ยลงด้วย
ความงุนงง

“หึ! แม้เจ้าจะทราบแล้วว่าข้าเป็ นนักสูว้ ิญญาณ แต่ฝ่ายที

ปราชัยย่อมเป็ นเจ้าไม่เปลียนแปลง!”

สีหน้าของจางเทียนยีมืดลง พร้อมกระโจนเข้าโจมตีอีกครัง

7
เย่หยวนระบายยิมแผ่วเบาและหยิบดาบกํากระชับแน่นใน
มืออีกครัง พร้อมเดินเข้าประจันหน้ากับจางเทียนยีโดยตรง
อย่างไม่เกรงกลัว!

ส่วนจางเทียนยีทีเห็นดังนันก็ดีใจอย่างมาก เขากลัวว่าเย่
หยวนทีทราบตัวตนทีแท้จริงของเขาแล้ว จะมีเจตนาบ่าย
เบียงดังเล่นซ่อนหากับเขา และไม่คิดเข้าปะทะกันตรงๆ ซึง
หากเป็ นเช่นนันจริง โอกาสใช้ไพ่ตายของเขาก็จะลดลงอย่าง
มากและเป็ นปั ญหายิง

8
วรยุทธการต่อสูท้ เย่
ี หยวนใช้สปั ระยุทธ์กบั น่าหลันซูในวันนัน
ยังคงตราตรึงอยู่ในใจเขาเสมือ และหากปลอดปล่อย
กระบวนท่านันออกมาอีกครัง เย่หยวนเป็ นฝ่ ายแพ้แน่นอน

ในเวลานี เย่หยวนยังคงย่างก้าวเข้าใกล้เขาต่อเนืองไม่หยุด
นีเท่ากับเขากําลังหนหายทีตายชัดๆ

เมือทังสองเข้าใกล้รศั มีโจมตี จู่ๆจางเทียนยีก็สมั ผัสได้ถึงจิต

9
 วิญญาณศักดิสิทธิของตนทีถูกคุกคามอย่างแรง!

แต่จางเทียนยีก็สมควรแล้วทีถูกขนานนามว่า นักสูว้ ิญญาณ

ปฏิกิรยิ าการตอบสนองต่อสิงเหล่านีของเขารวดเร็วอย่าง
มาก ทันทีทจัี บสัมผัสได้ เขาเร่งกระโดดถอยหนีหลายก้าว
โดยพลัน พร้อมสีหน้าทีเคร่งขรึมยิงขึน

“ปรากฏว่าเจ้าเองก็เป็ นนักสูว้ ิญญาณ! ไม่อยากจะเชือ!”

จางเทียนยีร้องขึนด้วยความตกใจ

10
“อะไรนะ?! เย่หยวนเองก็เป็ นนักสูว้ ิญญาณ! นี…นีเป็ นไปได้
อย่างไร?”

“เรืองตลกอันใด? บรรลุอริยะถ่องแท้ขนห้
ั า พร้อมกาย
วิญญาณสุดแกร่งทีสามารถบดขยีเครืองรางเลิศลําได้ดว้ ย
มือเปล่า แล้วนี…ยังเป็ นนักสูว้ ิญญาณอีก… ปี ศาจเหนือ
ปี ศาจเช่นนีมีดาํ รงอยู่จริงด้วยรึ?”

“อัจฉริยะนักสูว้ ิญญาณปรากฏตัวขึนถึงสองคนพร้อมกัน นี
เกิดอะไรขึนกับผืนปฐพีกนั แน่?!”
11
 เสียงร้องอุทานของจางเทียนยีได้ก่อให้เกิดคลืนความ
โกลาหลซัดใส่ฝงู ชนทันที

พวกเขาทังหมดคาดไม่ถึงเลยว่า ไม่เพียงพรสวรรค์ในความ
เข้าใจต่อแนวคิดของเย่หยวนจะน่าสะพรึง แต่เขายังเป็ นนัก
สูว้ ิญญาณในตํานานอะไรเถือกนันด้วย!

12
ความสามารถของเด็กหนุ่มคนนีรอบด้าน เขายังเหลือจุด
อ่อนประดับกายไว้บา้ งหรือไม่!

ไม่น่าแปลกใจทีเย่หยวนจะสามารถข้ามระดับต่อกรกับคน
อืนๆได้ ทีแท้เขาก็ทรงพลังผิดประหลาดยิงกว่าใคร

“นักสูว้ ิญญาณอะไรกัน ทีจริงแล้ว…ข้าเป็ นเพียงนักหลอม

โอสถ”

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเฉยเมย
13
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าหนูนีก็ช่างปั นประสาทคน! แต่นกั หลอมโอสถ
คนอืนๆ คงไม่มีใครเก่งรอบด้านอย่างเจ้า!”

เป่ ยเหวินเฉียงระเบิดเสียงหัวเราะอยู่ลา่ งสนามและกล่าวขึน

ในความเป็ นจริงแล้ว งานประลองในครังนี เป่ ยเหวินเฉียงรู ้

เพียงว่าเย่หยวนเป็ นนักหลอมโอสถทีน่าเกรงขามยิงคนหนึง
และไม่ทราบเลยว่า เขาจะเป็ นยอดอัจฉริยะในศาสตร์แห่ง

14
 การต่อสูเ้ ช่นกัน

แต่ฝงู ชนโดยรอบต่างมีความคิดสลับกลับกัน พวกเขาทราบ

เพียงว่าเย่หยวนเป็ นนักสูย้ อดอัจฉริยะ แต่กลับคาดไม่ถึงเลย
ว่า เด็กคนนีจะเป็ นนักหลอมโอสถด้วย?

คํากล่าวเหล่านีของเย่หยวนกล่าวได้วา่ ผูท้ รัี บผลกระทบมาก

ทีสุดคงเป็ นเป่ ยเหวินเฉียงทียืนหัวเราะร่าอยู่คนเดียวล่าง
สนาม

15
 “นะ–นักหลอมโอสถ?”

จางเทียนยีพูดไม่ออก

ในเมือเป็ นนันก็พอเข้าใจได้ แต่…มีนกั หลอมโอสถคนใดทีมี

พลังการต่อสูน้ ่าสะพรึงกลัวขนาดนีบ้าง?

เพียงเสียวจังหวะก่อนหน้า จางเทียนยีก็ตระหนักได้ทนั ทีวา่

จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนเหนือชันกว่าเขาโดยแท้!

16
 ทัวร่างของเด็กหนุ่มคนนีไร้ซงรอยร้
ึ าวบนชุดเกราะ!

แล้วคูต่ อ่ สูอ้ ย่างเขายังจะหาหนทางใดไปชนะได้อีก?

“ถูกต้องแล้ว! ข้าเปิ ดร้านขายโอสถอยู่ในเมืองบรรพกาลเก่า

หากเจ้าต้องการโอสถ ก็สามารถมาหาข้าได้ทกุ เมือ”

เย่หยวนไม่ลืมทีจะนําเสนอหอโอสถสุคนธรสของตน เขา
กล่าวขึนพร้อมรอยยิม

17
 “ข้า…ข้าขอยอมแพ้!”

จางเทียนยีกล่าวขึนอย่างไม่เต็มใจ

แต่การจะเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดนามเย่หยวนต่อไป คง
มีแต่เสียกับเสีย แล้วเขายังไม่รบี กล่าวยอมแพ้ได้อย่างไร?

ในเมือการโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิสิทธิไม่สามารถเอา
ชนะได้อีก แถมในแง่วรยุทธการต่อสู้ เขาก็อ่อนด้อยกว่า
อย่างชัดเจน สิงเดียวทีจางเทียนยีพอจะทําได้ก็มีแต่ขอยอม
แพ้ตรงๆ

18
 “ฮ่าฮ่าฮ่า! มิได้คาดหวัง มิได้คาดหวังจริงๆ! เยาวชนจาก
เมืองบรรพกาลเก่าของข้าเป็ นผูช้ นะเลิศในงานประลองครัง
นี!”

เป่ ยเหวินเฉียงกระโดดเฮลันด้วยความตืนเต้นดีใจ

หากย้อนหลับไป ทีเขามอบสิทธิเข้าร่วมงานประลอง เพียง

เพือต้องการตอบแทนบุญคุณทีเย่หยวนเคยช่วยชีวิตเท่านัน
แต่ใครจะรูว้ า่ เย่หยวนกลับกลายเป็ นผูช้ นะเลิศในงาน
ประลองนีไปอย่างไม่น่าเชือ

19
ในคราแรกสุด เมือเขาได้ยินเย่หยวนกล่าวราวกับว่า ได้
รางวัลเก็บเข้ากระเป๋ าแล้ว ก็เป็ นเป่ ยเหวยเฉียงทีเป็ นคน
กล่าวตําหนิอีกฝ่ าย แต่ไม่คาดไม่ฝันจริงๆว่า เย่หยวนจะ
สามารถโค่นล้มน่าหลันซูได้ พร้อมปิ ดท้ายด้วยตําแหน่ง
อันดับหนึง!

นีคือเกียรติยศอันไร้ผใู้ ดทัดเทียม!

กล่าวว่า มอบเม็ดบ๊วยกลับได้ตอบแทนเป็ นลูกท้อชันเลิศ

20
แถมลูกท้อทีเย่หยวนให้มานียังลูกใหญ่เกินทีจินตนาการมาก
นัก

หยางเซ็นเองก็รูส้ กึ ปิ ติยินดีเช่นกัน เย่หยวนทีสามารถคว้า

อันดับหนึงมาครองได้ เขารูส้ กึ ราวกับใบหน้าของตนเปล่ง
ประกายใหญ่ขนทั
ึ นตา

…………………….

21
กลางราตรียามคําคืน ณ โถงตําหนักเจ้าเมืองเทวะ ผูอ้ าวุโสที
หนึง เฉินฉินกําลังบอกเล่าเหตุการณ์ทงหมดเกี
ั ยวกับในบ่าย
วานนี ท่าทางในขณะทีเหล่าดูตนเต้
ื นเป็ นอย่างมาก

ในขณะทีกล่าวอธิบาย เฉินฉินไม่คิดตระหนีซ่อนงําความแข็ง
แกร่งของเย่หยวนแม้แต่นอ้ ย กลับกันเขาเล่าออกรส
อย่างกระตือรือร้น

22
 ยอดอัจฉริยะอย่างเย่หยวน ทีแม้แต่ถกู วางบนดินแดน
ศักดิสิทธิทังหมดยังโดดเด่นยิง แล้วนับภาษาอะไรกับเมืองเท
วะตะวันพิโรธเล็กๆแห่งนี?

ใบหน้าของตูโ้ หย้วกลับค่อนข้างสงบ อาจเป็ นเพราะหลาย

วันมานีเขาได้ฟังวีรกรรมอันเหียมโหดของเย่หยวนมาไม่ขาด
สายแล้ว

หลังจากทีเฉินฉินกล่าวจบ ตูโ้ หย้วก็เอ่ยถามขึนด้วยความ

23
 ประหลาดใจว่า

“เด็กหนุ่มนามเย่หยวน เขาเป็ นนักสูท้ ขึี นมาจากแดนล่าง?”

“นีเป็ นเรืองจริงแน่นอน! ข้าได้สอบถามด้วยตัวเองแล้ว และ

คนของตระกูลเป่ ยก็ยืนยันแน่ชดั เย่หยวนเป็ นนักสูท้ ขึี นมา
จากแดนล่างไม่ผิดแน่! ยิงกว่านันเขายังมีอายุไม่ถึงยีสิบปี !
อัจฉริยะระดับนีพบเห็นได้ในเมืองเทวะชันสามหรือชันสีขึน
ไปเท่านัน แถมความสําเร็จในศาสตร์แห่งโอสถของเขาก็ยงั
น่าทึงอย่างยิง!”

เฉินฉินเร่งกล่าวด้วยความกระวนกระวายตืนเต้น
24
ในช่วงเวลาทีเมืองเทวะตะวันพิโรธประสบหายนะครังยาก
ลําบากทีสุด เมือมียอดอัจฉริยะไร้เทียมทานปรากฏตัวขึน
เป็ นทีปรากฏชัดว่า สิงนีได้ช่วยเสริมสร้างขวัญกําลังใจแก้ผู้
คนมากมายเพียงใด

ดวงตาคูน่ นของตู
ั โ้ หย้วเปล่งประกาย แต่ก็ไม่มีใครทราบเลย
ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่

25
 ชัยชนะทีคว้ามาจากจางเทียนยีต่างทําให้ผคู้ นมากมายมี
ความสุข แต่เย่หยวนกลับมิได้สนใจอะไรเลย

สําหรับเขา ชัยชนะเช่นนีมิได้มีความหมายอันใดเลย

หากไม่ใช่เพือหุบเขาตะวันพิโรธ เย่หยวนก็ไม่คิดทีจะเข้าร่วม
งานประลองในครังนีอยู่แล้ว เพราะมันไม่ตา่ งอะไรกับผูใ้ หญ่
ตบเด็กเลย

ในยามคําคืนนี เย่หยวนยังคงปฏิบตั ิเหมือนปกติ เขายังคงนัง

26
 สมาธิเพือศึกษาอักษรสีทองเหล่านัน

จากความเข้าใจในสองสามวันทีผ่านมา จิตวิญญาณศักดิ
สิทธิของเย่หยวนยังคงแข็งแกร่งขึนเรือยๆ ระยะเวลา
มากกว่าสิบวันมานี จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาแกร่งขึน
จากเดิมถึงสีส่วนเต็มแล้ว!

อัตราความเร็วเช่นนีถือว่าค่อนข้างน่ากลัว

27
 เย่หยวนยังไม่อาจทราบว่า เมือใดทีเขาจะบรรลุขนขั
ึ นจ้าว
บรรพกาลโอสถ แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี หากเขาต้อง
เข้ารับบททดสอบของสรวงสวรรค์ทางจิตวิญญาณในตอนนี
เย่หยวนก็รูส้ กึ ได้วา่ คงมิใช่เรืองยากเท่าไหร่

ทันใดนัน เหมือนว่าจิตใจของเย่หยวนถูกรบกวนจากภาย
นอก และเขาต้องออกจากเจดียเ์ ลืองสวรรค์กะทันหัน

เย่หยวนได้วางค่ายกลตรวจจับรอบทีพัก และเมือครูก่ ลับมี

บางคนลอบเข้ามาภายในนี จึงถูกค่ายกลตรวจจับส่งสัญญา
28
 เตือนเย่หยวนในทันใด

เย่หยวนสัมผัสได้ถึงบางสิงและแสดงตัวออกมาทันที

29
ตอนที802 บ่อปราณทิพย์บรรพกาล
สงัด

“ดูทา่ มีแขกมาเยียม ไฉนถึงไม่แสดงตัวเล่า”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยเสียงเย็น

1
“หุหุ ช่างเป็ นเด็กหนุ่มทีน่าประจับใจยิง ทีสามารถตรวจจับ
การมาของจักรพรรดิผนู้ ีได้!”

สุม่ เสียงชราดังขึนในมุมมืด

เย่หยวนตืนตระหนกอย่างลับๆเมือได้ยินเช่นนัน ภายใน
อาณาเขตเมืองเทวะตะวันพิโรธทังหมด มีเพียงหนึงเดียวที
กล้าประกาศตนเองว่าเป็ นจักรพรรดิ และนันมิใช่ใครอืนนอก
จาก เจ้าเมืองเทวะตะวันพิโรธ!

ทันใดนันบรรยากาศโดยรอบทีพักก็เกิดการบิดเบียวเล็กน้อย
สายสีดาํ พุง่ หยุดตรงหน้าเย่หยวนในทันใด
2
แต่สาํ หรับภาพฉากตรงหน้าเหล่านี เย่หยวนกลับไม่แสดงท่า
ทีตกใจแต่อย่างใดออกมา

ตามทีเขาสัมผัสได้ ผูอ้ าวุโสทีอยู่เบืองหน้าเขาคือเซียน

อาณาจักรเต๋าลึกลํา ซึงทังหมดก็มีเพียงเท่านีไม่มีสงอื
ิ นใด
หลบซ่อน ดังนันเขาจึงไม่จาํ ต้องตืนตกใจอันใดเลย

“ปรากฏว่าเป็ นท่านเจ้าเมืองเทวะ ผูน้ อ้ ยเย่หยวน ต้องขอ

อภัยทีไม่ได้ออกไปต้อนรับ”

เย่หยวนโค้งคาราวะเป็ นคันธนูสวยเล็กน้อย แต่มิได้กล่าว

3
 วาจาประจบประแจงอืนใด

ตูโ้ หย้วโบกมือปั ดและกล่าวว่า

“ไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพเกินไป ตูค้ นนีมิได้รบั อนุญาตจากเจ้า

หวังว่าจะไม่รงั เกียจ?”

‘เจ้ายังกล้าถามอีกรึวา่ รังเกียจหรือไม่? กล้าเข้ามาขัดจังหวะ

โดยพละการ ในตอนทีคนอืนกําลังเก็บตัว คนไร้มารยาทเช่น

4
 นี ข้ารูส้ กึ รังเกียจจริงๆ!’

เย่หยวนสบถเล็กน้อยภายในใจ

แต่การทีตูโ้ หย้วกล่าวเช่นนี นันหมายความว่า เขาพอจะ

ทราบถึงทัศนคติของเย่หยวนทีมีตอ่ ตนดีแล้วว่าเลวร้ายระดับ
ไหน จึงได้กล่าวเช่นนีออกไป แต่หากเย่หยวนยังคงไม่ไว้หน้า
เขา เรืองต่อจากนีก็คงไม่รูจ้ ะไปทางไหนต่อเช่นกัน

เย่หยวนสามารถบอกได้ทนั ทีวา่ เจ้าเมืองเทวะเบืองหน้าของ

เขามิใช่รา่ งจริง แต่พละกําลังเพียงแค่นีก็เพียงพอจะฆ่าเขา
ให้ตายได้ทนั ที
5
“ข้าสงสัยว่าท่านเจ้าเมืองเทวะมีธรุ ะอันใด ถึงมาหาผูน้ อ้ ยเย่
หยวนกลางคํากลางคืน?”

เย่หยวนมิได้ติดตามกล่าวตอบ นียังนับว่าเขายังเห็นแก่หน้า
อีกฝ่ ายอยู่บา้ ง

ม่านตาตูโ้ หย้วขยายกว้าง ก่อนจับจ้องเย่หยวนแน่นขึน แต่

เขาก็พงึ พอใจอย่างยิงต่อเย่หยวนภายในใจ

6
 ท่าทางเช่นนียังพอคุยกันรูเ้ รืองบ้าง

ไม่เหมือนกับเยาวชนบางคนทีชอบกําแหงทําตัวราวกับ
อัจฉริยะฟ้าประทาน คนพวกนีมักหลงระเริงในพรสวรรค์ของ
ตนจนไม่รูจ้ กั ทีตําทีสูง

“เย่หยวน เจ้าทราบไหมว่า สิงใดทีอยู่ในหุบเขาตะวันพิโรธ?”

ตูโ้ หย้วไม่สนใจความอีกฝ่ าย และเข้าเรืองโดยพลัน

7
 แววตาของเย่หยวนสันไหวฉับพลัน และอดทีจะสาปแช่ง
จิงจอกเจ้าเล่หต์ วั นีไม่ได้เลย

ให้หนึงรวบทังหมด ตรรกะเช่นนีมีหรือทีเย่หยวนจะไม่รูท้ นั ?

ตูโ้ หย้วไม่ได้ทาํ อะไรเลย แต่กลับคิดกระหายรางวัล เห็นได้

ชัดว่าบุคคลแบบนีไม่มีอะไรดี

อย่างไรก็ตาม…เพียงหนึงคํากล่าวนี ถือว่าเขาประสบความ

8
 สําเร็จ

เมือได้ยินคําถามของตุน้ โหย้ว หัวใจของเย่หยวนก็สนสะท้

ั าน
อย่างแรง

เขาอยากรูอ้ ยากเห็นยิงว่า แท้จริงแล้วมีสงใดในหุ

ิ บเขาตะวัน
พิโรธอยู่กนั แน่ ถึงสามารถให้กาํ เนิดยอดฝี มือทีมีพลังฝี มือ
เทียบเคียงกับสิบจอมราชันย์เทวะได้!

เมือเห็นท่าทีกระอักกระอ่วนของเย่หยวน รอยยิมแสนเจ้า
เล่หก์ ็ปรากฏขึนทีมุมปากของตูโ้ หย้ว

9
 เย่หยวนรําพึงอยู่ครูห่ นึง ก่อนทีจะเอ่ยปากกล่าวว่า

“ท่านเจ้าเมืองเทวะกล่าวเรืองทีต้องการไหว้วานมาก่อนเถิด
หากเป็ นเรืองทียากเกินมือ ผูน้ อ้ ยเย่หยวนขอสละสิทธิไม่เข้า
หุบเขาตะวันพิโรธ”

สีหน้าการแสดงออกของตูโ้ หย้วถูกตรึงแข็งในบัดดล เขาคาด

ไม่ถึงจริงๆว่า เย่หยวนจะกล่าวตรงๆเช่นนีออกไป

10
 “กลยุทธวาจาล่อลวงไร้ประโยชน์โดยสินเชิง เจ้าสามารถ
ควบคุมกิเลสของตนได้เกินวัยอายุไปมาก! เจ้าเป็ นเด็กทีไม่
ง่ายเลยจริงๆ! แต่เรืองทีข้าไหว้วานมิได้ยากเย็นอะไรเลย แท้
จริงแล้วทีข้ามาหาเจ้ายามดึก เพียงเพราะต้องการให้เจ้าเป็ น
ผูส้ ืบทอดดูแลเมืองเทวะตะวันพิโรธต่อจากข้า!”

เพียงไม่กีประโยคของตูโ้ หย้วทีดังออกไป เย่หยวนทีได้ฟังยัง

ต้องแสดงท่าทีไม่น่าเชือออกมา วาจาเขียวลากดินเช่นนีมิใช่
เพียงไม่ออ้ มค้อม แต่นีเรียกว่าฝ่ ากลางดงพงไพรมาเลยก็ไม่

11
 ผิด

แต่การฝ่ ากลางดงเช่นนี กลับทําให้ผฟู้ ั งบังเกิดความรังเกียจ

ออกมาอย่างบอกไม่ถกู

เพียงคํากล่าวเดียวของตูโ้ หย้ว มันได้ทาํ ให้เย่หยวนตกใจและ

เหยียดหยันในเวลาเดียวกัน

เขาเป็ นแค่นกั สูอ้ าณาจักรเคียงสวรรค์ชนฟ้

ั าเท่านันในตอนนี
แต่ตโู้ หย้วกลับต้องการมอบเมืองเทวะตันพิโรธแห่งนีแก่เขา!

12
 สิงเหล่านีมันเกียวข้องอันใดกัน?!

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยรอยยิมอันขมขืนว่า

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ ท่านล้อเล่นกันใช่ไหม? ข้า…”

ตูโ้ หย้วยกมือเชิงหยุดเย่หยวน และกล่าวขึนเองว่า

“จักรพรรดิคนนีมิได้ลอ้ เล่นกับเจ้า! เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องรีบ

13
ปฏิเสธ คําตอบของเจ้าข้าจะรับฟั งอีกครังหลังจากนี แต่ขา้
ขอกล่าวก่อนเลยว่า ตราบใดทีเจ้าตกลงรับสืบทอดดูแลเมือง
เทวะตะวันพิโรธแห่งนีต่อ ทรัพยากรทังหมดของเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธก็อยู่ทเจ้
ี าจัดสรรตามใจ! นอกจากนีภายในสามปี
ให้หลัง ข้าจะส่งเจ้าเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธอีกครัง!”

เย่หยวนทราบว่า หุบเขาตะวันพิโรธจะเปิ ดให้คนภายนอก

เข้าเพียงครังเดียวในรอบสามร้อยปี หากตูโ้ หย้วต้องการจะ
ส่งเขาไประหว่างนัน ราคาทีต้องจ่ายย่อมเป็ นมูลค่ามหาศาล
เกินเป็ นไปได้

แต่เพือให้เขายอมรับสืบทอดเมืองเทวะตะวันพิโรธแห่งนี ตู้

14
โหย้วถึงกับยอมควักเนือมากมายขนาดนีเช่นกัน

“สิงใดอยู่ในหุบเขาตะวันพิโรธกันแน่?”

เย่หยวนไม่สามารถละจากความสนใจนีได้จริงๆ

“บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด!”

15
 ตูโ้ หย้วกล่าวตอบทันทีโดยมิให้สงสัยค้างคา

“บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด…มันคืออันใด?”

เย่หยวนคือชือว่าเจนจัดในด้านความรอบรูท้ งในและนอก
ั
หนังสือ แต่บอ่ ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดนี เขากลับไม่เคยได้
ยินมาก่อนเลย

16
 “รอจนกว่าเจ้าจะเข้าไป เดียวก็รูเ้ อง! ของเหลวภายในบ่อ
ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดมีฤทธิชําระล้างไขกระดูกและยก
ระดับนักสูจ้ นราวกับเปลียนแปลงเป็ นคนละคนได้! ยิงนักสู้
คนใดเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิงเก็บเกียวความ
แข็งแกร่งได้มากขึน นันรวมไปถึงกะรันตีความสําเร็จอันสด
ใสในอนาคตเช่นกัน! และข้าทราบด้วยว่ากายวิญญาณของ
เจ้าทรงพลังมาก หากได้ของเหลวในบ่อปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัดเข้าช่วย มันจะช่วยสามารถยกระดับร่างกายของเจ้า
ให้แกร่งยิงขึนไปอีก! ยิงไปกว่านัน ภายในบ่อปราณทิพย์
บรรพกาลสงัดยังเปี ยมไปด้วยพลังปราณธรรมชาติระดับเข้ม
ข้น ด้วยความสามารถของเจ้า,บางทีมนั อาจช่วยให้เจ้าก้าว
ขึนสูอ่ าณาจักรเต๋าลึกลําได้โดยตรง!”

ตูโ้ หย้วกล่าว

17
 “โอ้? มันมีผลอันน่าอัศจรรย์ขนาดนันจริงรึ?”

เย่หยวนกล่าวขึนด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

เขาครุน่ คิดต่ออย่างลับๆภายในใจ ดูเหมือนว่าฤทธิของบ่อ

ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดนี จะคล้ายคลึงกับโลหิตมังกรแท้
จริง

เว้นแต่วา่ ฟั งดูราวกับบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนีจะ

18
 น่าประทับใจยิงกว่า

หลังจากทีเย่หยวนดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงเข้ากาย เขาเองก็
ได้รบั ประโยชน์มากมายเช่นกัน อาจกล่าวได้วา่ เย่หยวนที
สามารถทําลายเครืองรางเลิศลําด้วยมือเปล่าได้ นันเท่ากับ
ว่าตัวเขาไม่ตา่ งอะไรจากอาวุธสังหารเลย

ถือเป็ นประจวบเหมาะ เย่หยวนในตอนนีกําลังประสบช่วงหัว

เลียวหัวต่อสําคัญของการก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตา บ่อ
ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนีดูจะเป็ นสถานทีทียอดเยียม

19
 ตูโ้ หย้วพยักหน้าและกล่าวว่า

“มันมหัศจรรย์กว่าทีเจ้าจินตนาการนัก! แต่ใช่วา่ บ่อปราณ

แห่งนีจะยอมให้พวกเราเข้าได้ง่ายๆ ยิงเดินเข้าไปในบ่อ
ปราณนีลึกเท่าไหร่ ผลประโยชน์ทได้
ี รบั ยิงมหาศาลเป็ น
หลายเท่าทวี ซึงผูค้ นโดยส่วนใหญ่เดินเข้าไปได้แค่ระยะสันๆ
เท่านัน ประโยชน์ทได้
ี รบั จึงถูกจํากัดเอาไว้ ส่วนจักรพรรดิคน
นีก็เดินเข้าไปได้เพียงแปดสิบก้าวเท่านัน”

20
 “โอ้? มีสงใดที
ิ น่าสนใจอีกหรือไม่?”

เย่หยวนถามขึนอย่างสงสัย

“ภายในบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด ทุกๆเจ็ดสิบก้าวจะเป็ น
ดังธรณีประตูใหญ่ให้ขา้ มผ่าน ซึงความยาวของบ่อปราณ
แห่งนีเท่ากับสีร้อยเก้าสิบก้าว และตังแต่ก่อตังเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธขึนมา มีเพียงท่านเจ้าเมืองเทวะรุน่ แรกเท่านัน ที
สามารถเดินเข้าไปยังส่วนทีลึกทีสุดได้ นันจึงทําให้เขาทรง
พลังเทียบเคียงได้กบั สิบจอมราชันย์เทวะ! แต่ยอดอัจฉริยะ
เฉกเช่นท่านก็ไม่ปรากฏขึนอีกเลยในหน้าประวัติศาสตร์ของ
เมืองเทวะตะวันพิโรธ ในตอนนัน มีเพียงข้าคนเดียวที

21
สามารถเดินเข้าลึกได้ถึงแปดสิบก้าว ซึงจัดอยู่ในด่านธรณี
ประตูทสอง
ี ดังนันข้าจึงกลายมาเป็ นท่านเจ้าเมืองอย่างใน
ปั จจุบนั !”

ตูโ้ หย้วกล่าวอธิบาย

เมือเย่หยวนได้ยินดังนัน เขาก็เริมสนใจบ่อปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัดทันที

ดูเหมือนว่าบ่อปราณแห่งนีจะค่อนข้างพิเศษอย่างมากแน่
นอน

22
 เย่หยวนรําพึงรําพึงอยู่สกั พัก ก่อนจะเงยศีรษะกล่าวกับตู้
โหย้วว่า

“ผูน้ อ้ ย เย่หยวนต้องขอขอบพระคุณในความเมตตาของท่าน
เจ้าเมืองเทวะยิง แต่เพียงว่าการรับสืบทอดดูแลเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธ มันยังคงเป็ นภาระสําคัญเกินไปสําหรับข้า ผูน้ อ้ ย
เย่หยวนยังมีบางสิงทียากจะเปิ ดเผย และต้องทอดทิงเมือง
เทวะตะวันพิโรธในสักวันแน่นอน”

23
 ตูโ้ หย้วกล่าวตอบด้วยนําเสียงจริงจังว่า

“เรืองนันไม่ตอ้ งกังวล! ข้าทราบอยู่แล้วว่า เมืองเทวะเล็กๆ

แห่งนีไม่สามารถเหนียวรังยอดอัจฉริยะอย่างเจ้าได้ แต่ขา้ ก็
เหลือเวลาไม่มากแล้ว หากยังไม่สามารถหาผูส้ ืบทอดแทนได้
หลังจากนี เมืองเทวะตะวันพิโรธจักต้องถูกยึดครองโดยเมือง
เทวะอืนแน่ในอนาคต จุดจบเช่นนี ไม่มีจกั รพรรดิหรือผู้
ปกครองท่านใดต้องการเห็น ข้าเพียงต้องการให้เจ้าคุม
บังเหียนให้มนคง
ั ดังกลินธูปทีคงรักษามิให้จาง ก่อนหน้านัน
ข้าจะสังการเฉินฉินดูแลเจ้าทุกวิถีทาง เพือช่วยให้เจ้าก้าวขึน
สูอ่ าณาจักรเต๋าลึกลําโดยเร็วทีสุด! ตูค้ นนีกําลังจะตาย และ
ข้าไม่มีคาํ ขออืนใด เว้นเสียขอให้เมืองเทวะตะวันพิโรธแห่งนี
ยังดํารงอยู่ตอ่ ไปได้ เย่หยวน โปรดรับการขอขมาจากข้าด้วย
เถอะ!”

24
ยังไม่ทนั ได้สินเสียงดี ตูโ้ หย้วทิงเข่าลงพืนพร้อมก้มกราบต่อ
หน้าเย่หยวนโดยไม่ลงั เล!

25
 ตอนที803 อําพราง

สายธารทะเลสาบไร้ระลอกสงบ ทอดยาวสุดสายตา เบือง

หน้าปรากฏหุบเขาตะวันพิโรธ

มีกลุม่ ผูเ้ ดินทางประมาณหกถึงเจ็ดคนเห็นจะได้ พวกเขา

กําลังเดินขึนหุบเขาตะวันพิโรธกันอยู่ในขณะนี

1
“ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง ทีนีคือหุบเขาตะวันพิโรธรึ? ดูมนั มิได้
แตกต่างจากหุบเขาทัวไปเลย”

“หึม! หากแม้แต่เจ้ายังสามารถตรวจจับความแตกต่างของ
สภาพดินได้ หุบเขาตะวันพิโรธแห่งนีคงถูกผูค้ นทําลาย
ย่อยยับไปนานแล้ว”

ผูอ้ าวุโสทีหนึงกล่าว

2
 “อืมๆ เข้าท่า!”

คนทีกล่าวขึนนามว่าหยางเซียว เป็ นหนึงในเจ็ดบุตรเทวะ

หยางเซียวผูน้ ีขีเล่นทะเล้นทะลึงตลอดเวลา หรือก็คือชอบทํา

ตัวเป็ นเด็กไม่รูจ้ กั โต แต่การทีสามารถขึนเป็ นหนึงในเจ็ดบุตร
เทวะได้ ความแข็งแกร่งของเขาก็มิอาจดูถกู ดูแคลนได้เลย

หลังจากทีเย่หยวนเอาชนะจางเทียนยีลงได้ งานประลองคัด
เลือกบุตรเทวะเสมือนก็ดาํ เนินต่อไปอย่างไร้ปัญหาอันใดติด

3
 ขัด

เย่หยวนได้รบั ตําแหน่งชนะเลิศ พร้อมผลการประลองไร้พา่ ย

เขามีคณ
ุ สมบัติเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธได้อย่างไม่ตอ้ งสงสัย
ใดๆ

ในฐานะรองชนะเลิศ จางเทียนยีพร้อมผลการประลองชัย
ชนะห้าสิบเก้านัด แม้จะพ่ายแพ้ให้แก่เย่หยวน แต่ความ
สามารถของเขาก็เป็ นทีโจษจันอย่างแท้จริง

และในทีสุดฮันเฟิ งทีเอาชนะวูเ่ จียนถงไปในครานัน เขาก็ชนะ

ต่อเนืองจนจบวันสุดท้าย พร้อมได้ตวที
ั นังใบสุดท้ายไปครอง

4
ในฝังเจ็ดบุตรเทวะ พวกเขาก็มีการคัดเลือกเช่นกัน เพือเฟ้น
หาสามในเจ็ดเข้าสูห่ บุ เขาตะวันพิโรธ และในทีสุดสามคนที
ได้ไปก็คือ น่าหลันหง หยางเซียวและพีชายของเป่ ยเหวิ
นเฉียง เป่ ยคุน

สามารถสันนิษฐานได้เลยว่า ความแข็งแกร่งของพวกเขา
เหล่านีนับเป็ นสามคนทีโดดเด่นทีสุดในบรรดาเจ็ดบุตรเทวะ

เช้าตรูว่ นั นี ผูอ้ าวุโสทีหนึงได้พาทังหกออกเดินทางมายังหุบ

เขาตะวันพิโรธ

5
หุบเขาลูกนีอยู่ในขอบเขตเมืองเทวะตะวันพิโรธก็จริง แต่ใคร่
หาสถานทีแห่งนีเกรงว่ายากเป็ นพิเศษ

“ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง พวกเราทีได้รบั สิทธิเข้าสูห่ บุ เขาตะวัน

พิโรธ แล้วเป็ นไปได้ไหมทีบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดคือ
ทะเลสาบนี?”

หยางเซียวกล่าวถามขึนอีกครัง

ในฐานะทีเป็ นหนึงในเจ็ดบุตรเทวะ แม้เขาจะไม่เคยเข้ามาใน

หุบเขาตะวันพิโรธมาก่อน แต่สิงใดบ้างทีอยู่ภายในนี เขา
กลับทราบมาก่อนทังหมด
6
 ผูอ้ าวุโสทีหนึงสาดสายตาใส่อย่างหงุดหงิดและกล่าวว่า

“เจ้าโง่! แล้วเจ้าสัมผัสได้ถึงพลังปราณจากทะเลสาบนีไหม?
เหตุใดถึงไม่ลองกระโดดลงไปดูละ่ ?”

หยางเซียวเกาหัวแกรกๆ และกล่าวอย่างงุนงงว่า

“สัมผัสไม่ได้เลย…เป็ นไปได้วา่ พวกเราอาจมาผิดทาง แล้ว

7
 เราจะทําอย่างไรต่อไปดีละ่ ?”

ผูอ้ าวุโสก้มหน้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้แก่ความปั ญญา

อ่อนของเขาคนนี ก่อนจะกล่าวว่า

“รอไป!”

หยางเซียวดูทา่ จะงุนงงกับคําตอบนี และเมือเห็นว่าผูอ้ าวุโส

ทีหนึงไม่สนใจเขาแล้ว เขาจึงหันมาหาเย่หยวนแทน

8
“นีๆ เจ้าใบไม้นอ้ ย ข้าได้ยินมาว่าสถานทีน่าทึงอย่างยิง แต่
เท่าทีข้าสัมผัสได้กลับไม่มีอะไรเลย หรือภายใต้สถานการณ์
เช่นนี พวกเราโดนหลอกแล้วจริงๆ?”

หยางเซียววิงเตลิดไปกอดแขนเย่หยวนราวเด็กน้อย และ
กล่าวถามขึน

ชือเสียงรําลือของเย่หยวนดังสะพัดกระจายทัวทังเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธนานแล้ว และเป็ นไปไม่ได้ทพวกเจ็
ี ดบุตรเทวะ
อย่างหยางเซียวจะไม่ทราบเรืองของเย่หยวน

แม้วา่ สถานะศักดิของเหล่าเจ็ดบุตรเทวะจะสูงส่งยิงในเมือง

9
 เทวะแห่งนี แต่พวกเขาก็รูส้ กึ ชืนชมในความสามารถของเย่
หยวนเป็ นอย่างมาก

ไม่ใช่วา่ ทังเจ็ดรูส้ กึ เทิดทูนหรือเคารพอะไรเช่นนัน แต่ทศั นคติ

ของพวกเขาทีมีตอ่ เย่หยวนคือความยําเกรงต่อความแข็ง
แกร่งอย่างเลียงไม่ได้

ระหว่างทางหยางเซียวและเย่หยวนต่างสนทนากันบ้างเป็ น
ครังคราว และทังสองก็เริมรูจ้ กั กันมากยิงขึน

สําหรับการกระทําทีดูเด็กน้อยเหล่านีของหยางเซียว เย่
หยวนกลับมิได้รงั เกียจเช่นกัน
10
 ในทางตรงกันข้าม คนแบบนียังน่าคบหามากกว่าพวกถือ
เนือถือตัวทะนงในภาพลักษณ์เสียอีก

เมือเห็นว่าหยางเซียวตรงเข้ามากอดแขนและถามขึน เย่
หยวนก็ยิมให้พร้อมแถลงไขว่า

“สถานทีแห่งนีน่าจะมีบางสิงอําพรางพลังมิให้เราสัมผัสได้
อยู่ กระทังพลังระดับอาณาจักรเต๋าลึกลํายังยากทีจะตรวจ
จับได้ แท้ทจริ
ี งหุบเขาตะวันพิโรธน่าจะคือแถวนี พวกเรามิได้
โดนล่อหลอกอันใด อืม…หากให้ทาํ ลายสิงทีอําพรางเหล่านี
ออกไป เกรงว่าแม้แต่เซียนอาณาจักรเต๋าลึกลํายังเป็ นเรือง

11
 ยาก”

ในทีแรก ผูอ้ าวุโสทีหนึงก็ยงั มิได้สนใจอันใดและเดินนําทาง

ต่อไป แต่เมือได้ยินเช่นนันหูของเขาก็ราวกับเงยขึนทันที

ทันทีทได้
ี ยินคํากล่าวของเย่หยวน ผูอ้ าวุโสทีหนึงตกตะลึง
อย่างมากภายในใจ เขาไม่อาจทราบเลยว่า เย่หยวนบังเอิญ
เดาถูกหรือสามารถสัมผัสได้จริง เกียวกับการอําพราง
พลังงานในสถานทีแห่งนี

12
 แต่ในขณะนันเองหยางเซียวก็กล่าวถามต่อว่า

“หือ? เจ้ากล่าวว่า กระทังเซียนอาณาจักรเตาลึกลํายังยากที

จะตรวจจับ แล้วเหตุใดเจ้าทีอยู่เพียงอาณาจักรเคียงสวรรค์
ชันฟ้าถึงรูไ้ ด้?”

เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

13
 “แน่นอน…เพราะข้าเก่งไงล่ะ”

หยางเซียงเบะปากขึนและกล่าวตอบทันทีวา่

“น่าเบือจัง! ไม่อยากบอกก็ไม่ตอ้ งบอก!”

เย่หยวนระบายยิมให้และมิได้ติดตามเรืองนีต่อ หรือเป็ นไป

ได้ไหมทีเขาจะบอกความจริงกับหยางเซียวไปว่า ชาติก่อน
เขาเคยเป็ นจักรพรรดิคา่ ยกลระดับเก้า?

14
วิธีอาํ พรางสถานทีแห่งนีมีระบบป้องกันทีหนาแน่นและซับ
ซ้อนยิง แต่ดว้ ยมาตรฐานของเมืองเทวะตะวันพิโรธในยุค
ปั จจุบนั พวกเขาไม่สามารถติดตังค่ายกลเช่นนีได้แน่นอน

เย่หยวนตระหนักถึงเรืองนีได้นานแล้ว ค่ายกลอําพลางนีน่า
จะถูกสร้างขึนโดยเจ้าเมืองเทวะรุน่ แรก เพราะเจ้าเมืองเทวะ
รุน่ ปั จจุบนั ไม่สามารถสร้างอะไรเช่นนีได้แน่นอน

จําเป็ นต้องใช้วรยุทธแลวงตาระดับสูงยิง และมีความเป็ นไป

ได้สงู ว่า กระทังเซียนอาณาจักรเต๋าลึกลําระดับแปดหรือเก้า
ยังไม่สามารถทําลายได้

15
 แม้วา่ ตูโ้ หย้วจะทราบวิธีสง่ พวกเขาเข้าไปในหุบเขาตะวัน
พิโรธโดยสวัสดิภาพ แต่ราคาทีต้องจ่ายไปคงมหาศาลยิงเช่น
กัน

จากการสนทนาในคืนนัน เย่หยวนสามารถบอกได้เลยว่า
สภาพของตูโ้ หย้วในปั จจุบนั ไม่สดู้ ีนกั

หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ ายคล้ายไม้ใกล้ฝัง เย่หยวนเองก็ไม่กล้า

ไว้ใจเช่นกัน

แต่ภายใต้สถานการณ์นนั อาการของตูโ้ หย้วดูยาแย่

ํ อย่าง
มาก ถึงกระนันเขาก็ยงั คิดทีจะเปิ ดค่ายกลอําพลางอันทรง
พลังนีถึงสองรอบติด สิงนีแสดงให้เห็นความจริงใจของเขา

16
 อย่างชัดเจน

ในคืนนัน เย่หยวนยังมิได้ตอบตกลงต่อสัญญาของตูโ้ หย้

ว เขาเพียงบอกว่าขอพิจารณาดูก่อนเท่านัน

แต่ในเวลานี เย่หยวนเริมมีแนวโน้มแล้วเช่นกัน

ในขณะนันเอง จู่ๆทัวทังบริเวณนันก็เกิดแผ่นดินไหว ภูเขาพง

ไพรน้อยใหญ่สนสะเทื
ั อนตามแรงมิอาจขัดขืน

17
มุมปากของผูอ้ าวุโสคนหนึงกระตุกขึนพร้อมดวงตาทีค่อยๆ
เปิ ดออก

เดิมทีอายุขยั ของเจ้าเมืองเทวะคนนีก็เหลือไม่มากอยู่แล้ว
ด้วยสิงเหล่านี มันยิงเพิมภาระหนักแก่รา่ งกายของเขายิงขึน
ไปอีก

โดยเฉพาะการส่งเข้าไปรวดเดียวถึงหกคน ภาระหนักทีร่าง
กายต้องแบกรับครังใหญ่หลวงเช่นนี ตูโ้ หย้วทรมานแทบ
เจียนตาย

18
เมือสัมผัสได้ถึงแรงสันสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวได้ เฉินฉิน
พลันนึกเป็ นความเกียวกับความปลอดภัยของท่านเจ้าเมือง
เทวะไม่ได้ พร้อมรูส้ กึ ใจหายอย่างไม่น่าเชือ

ตึง….

19
ภายใต้ทกุ สายตาทีจับจ้อง ปรากฏทะเลสาบอันกว้างใหญ่
ตรงหน้า ถึงแม้จะเป็ นทะเลสาบสายเดียวกับทีพวกเขาพบ
เจอก่อนหน้า แต่ครึงหลังของทะเลสาบแห่งนีกลับแตกต่าง
คนละเรือง ราวกับถูกมีดขนาดใหญ่สบั ออกเป็ นสองส่วน

ครึงหลังของทะเลสาบแห่งนี ภายในนํามีแสงเปล่งประกาย
ออกมาระยิบระยับงามสวย

“พวกเจ้าทังหกคน จะต้องเดินเข้าไปในทะเลสาบแห่งนี! จํา

ไว้วา่ มีเวลาเพียงห้าวันเท่านัน หลังจากห้าวัน ได้แค่ไหนก็รบั
กลับมาเท่านัน จงเก็บเกียวประโยชน์ให้ได้มากทีสุดเท่าทีทํา
ได้ ไม่เช่นนันหากพวกเจ้าต้องการกลับมาอีกครัง จักต้องรอ

20
 คอยอีกสามร้อยปี !”

เฉินฉินกล่าวเตือนเสียงเข้ม

แน่นอน เฉินฉินทราบดีวา่ ตูโ้ หย่วสามารถนําพวกเขาเข้าได้

อีกครังในระหว่างนัน แต่ราคาทีต้องจ่ายไปกลับมหาศาลเกิน
รับไหว

กล่าวว่า หลังจากทีตูโ้ หย้วใช้พลังเพือเบิกทางอีกครัง เขาได้

ตายอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!

21
 วิธีเช่นนัน เฉินฉินย่อมเลือกทีจะไม่กล่าวออกไปโดย
ธรรมชาติ และไม่เห็นด้วยกับวิธีบา้ บินแบบนีเช่นกัน

“รับทราบ ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง!”

ทังหกคนขานรับสังและกระโดดลงในทะเลสาบทีเปล่ง
ประกายนันโดยไม่รอช้า จากนันทังหกก็หายลับไปจากสาย
ตา

22
 เมือพวกเย่หยวนหกคนหายวับไปในประกายแสงนัน ด้าน
ข้างผูอ้ าวุโสทีหนึงก็ปรากฏขึนของบางคนขึน

ตูโ้ หย้วในปั จจุบนั ดูแก่ชรายิงกว่าก่อนหน้ามาก

เมือเห็นสภาพตูโ้ หย้วทีเป็ นเช่นนัน สีหน้าของเฉินฉินก็ซีดลง

และกล่าวขึนว่า

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ…”

รอบกายของตูโ้ หย้วมีพลังปราณสีดาํ กลุม่ ใหญ่โคจรไม่หยุด

23
 หากนักสูท้ รูี จ้ กั พลังฉีสีดาํ นีมาเห็นจะทราบได้ทนั ทีวา่ นีคือ
พลังฉีแห่งความตาย!

เมือกลินอายสีดาํ เหล่านีปะทุขนึ หากมีนกั สูโ้ ดยรอบทีอยู่ใน

บริเวณใกล้เคียง พวกเขาจะรูส้ กึ เหนือยล้าประหนึงถูกดูด
พลังชีวิตไป

ตูโ้ หย้วโบกมือเชิงหยุดอีกฝ่ าย และกล่าวแทนว่า

“การเปิ ดค่ายกลนีจําต้องใช้พลังปราณจํานวนมหาศาลเกิน
ไป ดูจากสภาพร่างกายของข้าในขณะนี อย่างมากก็อยู่ได้
อีกสามปี แต่สิงทีข้ากังวลคือ…เด็กเหล่านันจะเติบโตจนกล้า
24
 แกร่งทันหรือไม่”

หลายปี ทผ่ี านมานี เฉินฉินติดตามตูโ้ หย้วไม่หา่ ง เขาจึงทราบ

ดีถึงนิสยั อีกฝ่ าย พลันได้ยินเช่นนันใบหน้าอันเหียวย่นของ
เฉินฉินก็เศร้าลง และกล่าวด้วยความเจ็บใจว่า

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ ข้าเฉินฉินและพวกเราทุกคนไร้ความ
สามารถเอง! แม้แต่จะเปิ ดค่ายกลหุบเขาตะวันพิโรธยังไม่
สามารถทําได้!”

25
 ตูโ้ หย้วยิมและกล่าวตอบว่า

“หุบเขาตะวันพิโรธแห่งนี มีเพียงเจ้าเมืองเทวะในแต่ละรุน่
เท่านันทีสามารถเปิ ดได้”

หากความแข็งแกร่งของตูโ้ หย้วยังคงอยู่ในสภาวะสุดยอด
เฉกเช่นอดีต การเปิ ดหุบเขาตะวันพิโรธแห่งนีก็มิได้เป็ น
ปั ญหาเกินไป และไม่ตอ้ งเสียเวลานานขนาดนี

แต่ตโู้ หย้วในปั จจุบนั กลับไม่สามารถทนต่อการถูกบริโภค

พลังปราณจํานวนมหาศาลเช่นนีได้เลย ทุกครังทีเขาใช้พลัง
ปราณ อายุขยั ของเขาก็ยงั สันลงเรือยๆ!

26
#คําว่า เย่ ในทีนีหมายถึง ใบไม้#

27
 ตอนที804 เข้ าสู่บ่อปราณ

วิสยั ทัศน์โดยรอบของเย่หยวนพลันเบลอหนัก เมือรูส้ กึ ตัวอีก

ทีเขาก็มาโผล่ในอีกด้านใดด้านหนึงของหุบเขาแห่งนีเสียแล้ว

“พลังปราณช่างเปี ยมล้น! แม้ขา้ ยังไม่เคยพบเห็นบ่อปราณ

ทิพย์บรรพกาลสงัด แต่ขา้ กลับรูส้ กึ ได้อย่างชัดเจนว่ามันอยู่
ทิศทางใด!”

1
 ทันทีทหยางเซี
ี ยวมาถึง เขาก็กระโดดโลดเต้นและกล่าวขึน
ราวกับเด็กได้ของเล่น

แต่สีหน้าการแสดงออกของทุกคนในขณะนีก็สามารถ
บ่งบอกได้อย่างชัดเจน พวกเขาเองก็สามารถสัมผัสได้ถึง
กระแสพลังปราณอันเข้มข้นหอบใหญ่พดั โชยเข้ามา

ทุกคนไม่อาจเก็บงําความตืนเต้นไว้ในใจได้อีกต่อไป พวกเขา
ทังหมดเร่งฝี มือแห่ไปยังทิศทางทีมีพลังปราณเข้มข้นทีสุดใน
ทันที

2
ไม่นานเกินรอ เบืองหน้าทังหกคนปรากฏธารวารียาวพันฟุต
ต่อหน้าต่อตาทุกคน

ภายในธารวารีแห่งนีเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงเข้ม และกลิน
อายเหนือผิวนําสีแดงเข้มทีพัดโฉบออกมา ทุกคนทีได้สมั ผัส
ต่างรูส้ กึ สดชืนกระปรีกระเปร่ายิง ภายในบ่อปราณทิพย์
บรรพกาลสงัดแห่งนีล้นปรีไปด้วยพลังปราณในระดับข้นคลัก

บรรยากาศตรงหน้าได้เขย่าจิตใจของทังหก ความหนาแน่น
ของพลังปราณปริมาณมหาศาลจนน่าสะพรึงนีต่างทําให้ทกุ
คนหวันเกรงอยู่ลกึ ๆ

3
“อืม! นีคือบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดงันรึ? ข้าเคยได้ยินผู้
คนเล่าขานกันว่า แม้แต่ทา่ นเจ้าเมืองเทวะรุน่ ปั จจุบนั ยังผ่าน
ไปถึงเพียงด่านธรณีประตูทสองเท่
ี านัน!”

น่าหลันหงกล่าวขึนด้วยสีหน้าทีเคร่งขรึม

บุตรเทวะเหล่านีล้วนเป็ น ยอดอัจฉริยะผูห้ ยิงผยองในพลัง

และก่อนหน้านี พวกเขาต่างรูส้ กึ ว่า หลังจากลงไปในบ่อ
ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี พวกเขาน่าจะสามารถผ่าน
ไปถึงด่านธรณประตูทสามได้
ี

4
แต่หลังจากทีได้สมั ผัสความเข้มข้นของพลังปราณในบ่อแห่ง
นี พวกน่าหลันหงก็ตระหนักทันทีวา่ พวกตนไร้เดียงสาเกินไป

เพียงลงในบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี ผลประโยชน์
ทีได้รบั ก็มหาศาลจนนับไม่ถกู แล้วจริงไหม?

แต่ความแข็งแกร่งของเมืองเทวะตะวันพิโรธกลับตกตําลงต่อ
เนือง สิงนีแสดงให้เห็นว่า แม้บอ่ ปราณแห่งนีจะทรงพลัง
ทว่ามันก็ขนอยู
ึ ่กบั ความสามารถของผูค้ นว่าจะเก็บเกียวได้
มากเท่าไหร่ดว้ ยเช่นกัน

“น่าหลันหง ไม่ตอ้ งเสียเวลาอีกต่อไป พวกเรามีเวลาแค่หา้

5
 วัน หากเจ้ายังไม่ลง งันพวกข้าล่วงหน้าไปก่อนแล้ว!”

หยางเซียวมิได้พิรพิี ไรอันใดมากมาย เมือสินเสียง เขาก็

กระโดดลงบ่อปราณในทันที

อย่างไรก็ตาม ถึงท่าทางของหยางเซียวจะดูสบายๆ แต่เขาก็

ไม่กล้ากระโดดลึกจนเกินไป เพียงความลึกประมาณห้าสิบ
ก้าวเห็นจะได้

สีหน้าการแสดงออกของทีเหลือบนชายฝัง เริมเก็บอาการ
ความตืนเต้นไว้ไม่อยู่ หยางเซียวทีกระโดดลงไปก่อนได้
กระตุน้ พวกเขาอย่างจัง สายตาของทีเหลือล้วนจับจ้องร่าง
ของหยางเซียวเป็ นตาเดียว

6
 เดิมก่อนหน้า สีหน้าทางของหยางเซียวยังเจือแววสบ
ประมาท แต่ทนั ทีทร่ี างของเขาสัมผัสของเหลวสีแดงเข้ม ที
เหลือก็รูส้ กึ ว่า จู่ๆร่างของหยางเซียวก็แข็งค้างในทันใด
ประหนึงร่างกายถูกแช่งแข็งเฉียบพลัน

หลังจากนันไม่นาน ทัวร่างของหยางเซียวก็เริมสันเทารุนแรง
สีหน้าของเขาในขณะนีดูราวกับกําลังทุกข์ทรมานอย่างมาก

สีหน้าของคนอืนๆเริมรนรานแตกตืนเล็กน้อย จนเปลียนเป็ น
ความวิตกกังวล สําหรับความแข็งแกร่งของหยางเซียว ทุก
คนล้วนตระหนักชัดแจ้งดี ทว่าเขาพึงลงไปเพียงห้าสิบก้าว

7
เท่านัน แต่สีหน้ากลับดูทรมานขนาดนีแล้ว เห็นได้ชดั ว่า โชค
ดีทีอยู่เบืองหน้าหามิใช่เรืองง่ายทีจะได้รบั

น่าหลันซูและเป่ ยคุนแลกเปลียนสายตากันอย่างรวดเร็ว ดู
เหมือนว่าทังสองจะลงนามซึงกันและกันโดยปริยาย ก่อนจะ
กระโดดลงไปอย่างพร้อมเพรียง แต่นนเป็
ั นแค่ระดับความลึก
หกสิบก้าวเท่านัน

8
“เย่หยวน เจ้าไม่ลงไปทดสอบประสิทธิภาพของมันหน่อยรึ?”

จู่ๆจางเทียนยีก็เอ่ยปากกล่าวขึน

เย่หยวนยิมและกล่าวว่า

“พวกท่านลงไปกันก่อนเลย บ่อปราณแห่งนีช่างน่าประทับใจ
ยิง แต่เนืองด้วยอาณาจักรพลังของเขาตําเกินไป จึงต้องใช้
เวลาครูห่ นึงเพือเตรียมตัวก่อน”

9
จางเทียนยีพยักหน้าให้เย่หยวน และกระโดดลงบ่อปราณ
ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากนันฮันเฟิ งหันมาผสานมือให้เย่หยวน และกระโดด

ลงตามจางเทียนยีไปติดๆ

แม้ทา่ ทางการแสดงออกของเย่หยวนในขณะนีจะดูสงบนิง
แต่ภายในใจกลับไม่ใช่แบบนันเลย

10
เมือเข้าใกล้บอ่ ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดเท่าไหร่ เย่หยวนก็
รูส้ กึ ว่า มีพลังงานลึกลับบางอย่างกําลังร้องเรียกเขาจากส่วน
ลึกของบ่อ!

เย่หยวนสัมผัสได้ถึงพลังงานลึกลับนีอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงมิได้
รีบร้อนกระโดดลงไป

อย่างไรก็ตาม เขาสัมผัสถึงพวกมันได้นานแล้วก็จริง และ

กลับไม่รูเ้ ลยว่าพวกมันเป็ นพลังงานชนิดใดพันธุใ์ ด

ในขณะนันเอง หยางเซียวผูล้ งบ่อปราณเป็ นคนแรก จู่ๆก็เกิด

การเปลียนแปลงบางอย่างฉับพลัน และเริมก้าวข้ามขีด
11
 จํากัดทันที!

เขาพึงจะลงแช่บอ่ ปราณนีเพียงครูเ่ ดียว กระนันปรากฏว่า

เขากลับสามารถก้าวข้ามผ่านปั ญหาคอขวดได้แล้วจริงๆ!

กล่าวได้วา่ ของเหลวสีแดงเข้มในบ่อแห่งนี ก่อเกิด

ประสิทธิภาพเห็นผลทันตา!

อีกสิบนาทีตอ่ มา น่ากลันหงและเป่ ยคุน ความแข็งแกร่งของ

ทังคูต่ า่ งก็ถกู ยกระดับขึนแล้วเช่นกัน!

12
 ฮันเฟิ งกับจางเทียนยีทีอยู่ในความลึกตํากว่า แม้สีหน้าจะ
แสดงความเจ็บปวดทีได้รบั ไม่นอ้ ย แต่ผลประโยชน์ทได้
ี รบั ก็
ยอดเยียมอย่างแท้จริง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมหัศจรรย์! มันสามารถยกระดับความแข็ง

แกร่งขึนได้ทนั ที ทังๆทีข้าติดปั ญหาคอขวดอยู่ตงนาน!
ั บ่อ
ปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี สมแล้วทีมีชือเสียงกระฉ่อน
เพียงนี!”

คนอืนๆมิได้เอ่ยปากกล่าวอันใด แต่ใบหน้าของเขาต่างคง
13
 ความตืนเต้นอย่างไม่น่าเชือ

เห็นได้ชดั ว่า ความอัศจรรย์ของบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด

นี มันเหนือลําจินตนาการของพวกเขาไปมาก

เลิกคิดกังวลอืนใด เมือเย่หยวนไม่อาจทราบว่าพลังงานลึก
ลับทีสัมผัสได้คืออะไร เขาจึงตัดสินใจกระโดดลงบ่อปราณ
เบืองหน้าโดยตรง

14
ทันทีทเขาลงไป
ี ความเย็นเยือกภายในนันได้เจาะเข้ากระดูก
พร้อมโอบล้อมกายทังหมดในทันใด ประหนึงทัวร่างกลาย
เป็ นอัมพาตชัวขณะและไม่สามารถขยับเขยือนแขนขาได้
ตามใจ

“ตอนอยู่บนฝัง ข้ามิอาจสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิภายในนีได้
กลับคาดไม่ถึงเลยว่า ของเหลวเหล่านีจะเย็นสุดขัวปาน
ทะลวงกระดูก”

เย่หยวนอุทานขึนด้วยความประหลาดใจ

แต่รา่ งกายของเขาแข็งแกร่งเหนือมนุษย์ทวไป
ั หลังทัวร่าง
กายเป็ นอัมพาตในคราแรก เขาก็ปรับตัวได้เร็วมาก

15
ในเวลานี ทัวทุกอณูรูขมุ ขนบนกายร่างของเขาราวกับถูกเปิ ด
ออก พร้อมซึมซับของเหลวทีอันแน่นไปด้วยพลังปราณเข้ม
ข้นเข้าไป และเมือปรับตัวจนเคยชินกลับอุณหภูมิได้ เย่
หยวนก็รูส้ กึ ผ่อนคลายสบายสุขอย่างสุดพรรณนา

ปริมาณพลังปราณระดับเข้มข้นซึมซาบเข้าสูร่ า่ งกายโดยตรง
ผ่านรูขมุ ขน จนทําให้อาณาจักรพลังของเขาพัฒนาขึนอย่าง
รวดเร็ว

เย่หยวนยังคงดูดซับพลังปราณธรรมชาติจาํ นวนมหาศาลนี
ต่อเนือง เพือรวบรวมเตรียมก้าวข้ามขีดจํากัดขึนสูอ่ าณาจักร

16
 อนัตตา

หนึงก้าว สองก้าว สามก้าว…

เย่หยวนค่อยๆย่างเท้าไปทีละก้าว ซึงแต่ละก้าวทีเขาย่างลึก
ลงไป ความเข้มข้นในบ่อปราณแห่งนีก็ยิงเพิมมากขึน

ฤทธิบรรเทาความเจ็บปวด และปลดปล่อยความผ่อนคลาย
ภายในนี มิได้มีเป้าหมายแค่เพียงเสริมสร้างพลังปราณของ

17
เขา แต่มนั ยังมีผลกระทบต่อกายวิญญาณของเขาเช่นกัน

เย่หยวนยังคงเพลิดเพลินไปกับความผ่อนคลายหาสุด
พรรณนาไม่ในบ่อปราณแห่งนี พร้อมความรูส้ กึ ทีเข้าใกล้
อาณาจักรอนัตตามากยิงขึน

ในชัวพริบตา หนึงวันหนึงคืนเต็มก็ผ่านพ้นไป

สีหน้าของเหล่ายอดอัจฉริยะในตอนนี ค่อนข้างบิด
เบียวอย่างน่าเกลียด

18
 ระยะเวลาหนึงวันเต็มทีผ่านมา ฮันเฟิ งและจางเทียนยีเดิน
ลึกลงไปจากเดิมเพิมยีสิบก้าว ในขณะนีทังสองอยู่ในระยะ
เจ็ดสิบก้าวแล้ว

ส่วนบุตรเทวะแห่งอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ทังสาม ไล่เลีย

เฉียดไหล่กนั อยู่ทระยะเก้
ี าสิบก้าว!

สิงหนึงทีควรทราบก่อนเลยคือ ท่านเจ้าเมืองเทวะรุน่ ปั จจุบนั

ยังเดินไกลสุดถึงระยะแปดสิบก้าว หรือด่านธรณีประตูทสอง
ี
เท่านัน

ในครังนี พวกเขาทังสามบรรลุเป้าหมาย และเหนือกว่ารุน่

19
 ก่อนได้แล้วจริงๆ!

“อ๊ากกก!”

ทันใดนันเป่ ยคุนก็รอ้ งเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บปวด

และรีบกระโจนกลับขึนฝังทันที!

สีหน้าของเป่ ยคุนในขณะนีดูเจ็บแค้นอย่างมาก

20
เป่ ยคุนไม่เคยคิดเลยว่า บุคคลแรกทีถูกกําจัดออกไปจะเป็ น
ตัวเขาเอง

กวาดสายตามอง หยางเซียวและน่าหลันหงยังคงอยู่ในระยะ
ใกล้เคียงกัน ส่วนจางเทียนยีและฮันเฟิ งก็สสู ีไม่หา่ งกันนัก

แต่เย่หยวนก็ยงั คงอยู่ทระยะห้
ี าสิบก้าวในเวลานี

ถือเป็ นเรืองน่าแปลก ฮันเฟิ งและจางเทียนยีทีพ่ายแพ้ให้แก่

21
เย่หยวนอย่างหมดรูป ทว่าเวลานีทังสองกลับเดินไปลึกกว่า
เจ็ดสิบก้าว ในขณะทีเย่หยวนยังอยู่แค่หา้ สิบก้าวเท่านัน

ชัวขณะกะทันหัน จู่ๆฮันเฟิ งก็เงยหน้าแง่นมองฟ้าพร้อม

คํารามลันระรอกหนึง ก่อนจะเร่งรุกก้าวฉับๆต่อเนืองหลาย
ก้าว!

ภายใต้หวั เลียวหัวต่อสําคัญ ฮันเผิงกัดฟั นสูร้ ุกก้าวไม่หยุด

จนท้ายทีสุดเขาก็สามารถการข้ามผ่านด่านธรณีประตูทสอง
ี
ในระยะแปดสิบก้าวได้สาํ เร็จ!

22
 ท่าทางการแสดงออกของเป่ ยคุนเปลียนไปทันทีทได้
ี เห็น
ภาพฉากนี เขาไม่คาดไม่ฝันจริงๆว่า เยาวชนอาณาจักร
อนัตตาจะสามารถข้ามผ่านด่านธรณีประตูทสองไปได้
ี

ซูว่ ว…!

เป่ ยคุนไม่อาจทําใจยอมรับผลความล้มเหลวก่อนหน้าได้ จน
ตัดสินใจกระโดดลงบ่อปราณอีกครัง

23
 คราวนีเขาเดินรุกหน้าตรงไปได้อย่างราบรืน พร้อมมาถึง
ระยะเก้าสิบก้าวได้ดงั เดิม

แต่ในขณะนันเอง ความเจ็บปวดแล่นผ่านทัวร่างเฉียบพลัน
สีหน้าอันสุดแสนทรมานปรากฏขึนบนหน้าเป่ ยคุน กลํากลืน
ฝื นทนอยู่นาน ในทีสุดเขาก็มิอาจต้านทานความเจ็บปวดได้
อีกต่อไป และกระโจนกลับขึนฝังอีกครัง

บูมมม!

เป่ ยคุนซัดกําปั นลงพืนอย่างเจ็บใจและกล่าวขึนอย่างไม่เต็ม

24
 ใจยิงว่า

“เป็ นไปได้ไหม…เป็ นไปได้ไหมทีข้า เป่ ยคุนจะมีโชคชะตาจบ

ลงเพียงเท่านี!”

25
 ตอนที805 สร้ างคลองเมือนํามา

“อ๊าก! จะตายแล้ว! จะตายแล้ว! ข้ารูส้ กึ ราวกับร่างจะ

ระเบิด!”

หยางเซียวกรีดร้องระงมขึนด้วยความเจ็บปวด และ
รีบกระโจนออกจากบ่อปราณในทันที เขาเหยียดมือนังพิงอยู่
ข้างกับเป่ ยคุน

1
ส่วนสีหน้าของเป่ ยคุนในขณะนี เรียกได้วา่ บิดเบียวอย่างน่า
เกลียดยิง

หยางเซียงสามารถเดินได้ไกลถึงร้อยสามสิบก้าวในตอนท้าย
เห็นได้ชดั ว่าศักยภาพของเขาเหนือชันกว่าเป่ ยคุนมาก

สําหรับบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี ยิงเดินไปได้ลกึ
เท่าไหร่ความแข็งแกร่งทีได้กลับมาก็ยิงเพิมสูงขึนเท่านัน

ซึงนีแสดงให้เห็นว่า ทังศักยภาพและความแข็งแกร่งของ
หยางเซียวยิงใหญ่กว่า เมือเทียบกับเป่ ยคุน

2
กระนัน การทีสามารถเดินข้ามด่านธรณีประตูทสองได้
ี ไม่วา่
เด่นด้อยเพียงใด อย่างน้อยทีสุดก็สามารถก้าวขึนสู่
อาณาจักรเต๋าลึกลําได้แน่นอน

“เฮ้อออ… เป่ ยคุน เจ้ายังจะดึงหน้าเครียดอีกนานแค่ไหน?

ไม่วา่ ยังไง เจ้าก็ขา้ มผ่านด่านธรณีประตูทสองเช่
ี นกัน เพียง
ข้าก้าวได้ลกึ กว่าเล็กน้อยเท่านัน แล้วผลต่างจะมีอนั ใด?
กลับกันเลย ข้ามิได้คาดหวังเลยว่า พวกเราทังสามจะ
สามารถข้ามผ่านด่านธรณีประตูทสอง
ี แถมยังเหนือกว่า
ท่านเจ้าเมืองเทวะเสียอีก! ช่างน่าทึงโดยแท้!”

3
 หยางเซียวกล่าวปลอบใจดังขึนข้างๆ

“หึ! หยุดกล่าวไปเลย! เจ้าไม่เห็นรึ? ขนาดเจ้าหนูอาณาจักร

อนัตตาสองคนนันยังเดินไปได้ลกึ กว่าข้าอีก! คงถึงเวลาแล้ว
ใช่ไหม ทีข้าเป่ ยคุนคนนีตกสูจ่ ดุ ตําสุดของชีวิต!?”

เป่ ยคุนยังคงกล่าวขึนอย่างไร้ความสุขอันใด

จางเทียนยีและฮันเฟิ งได้ผ่านเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสองนาน

ี

4
 แล้ว และตอนนีทังคูย่ งั ย่างก้าวแซงเป่ ยคุนไปแล้ว

แท้ทจริ
ี งแล้ว ณ บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดได้สร้าง
ประโยชน์ออกผลงามให้แก่เหล่าอัจฉริยะก็จริง แต่มนั ก็เป็ น
สถานทีทีใช้วดั ศักยภาพของพวกเขาโดยละเอียดเช่นกัน

เดิมที บรรดาอัจฉริยะเหล่านีล้วนแข่งขันกันอย่างลับๆเสมอ
แน่นอนว่าไม่มีฝ่ายใดยอมรับอีกฝ่ ายเลย แต่ดว้ ยสถานทีแห่ง
นี ศักยภาพความแข็งแกร่งของทุกคนกลับถูกเปิ ดเผยอย่าง
ไม่อาจหลบซ่อนได้!

เป่ ยคุนเป็ นคนแรกทีถูกกําจัดออกไปก่อน เห็นได้ชดั ว่าเขาไม่

สามารถก้าวข้ามอุปสรรคเหล่านีไปได้

5
“เฮ้ออ เจ้านีก็คิดมากเหลือเกิน ด้วยความสามารถของเราใน
ปั จจุบนั ไม่วา่ จะกระโดดไปแห่งหนใด ก็ลว้ นถูกแขวนในชัน
แนวหน้า! ส่วนเรืองทีว่าใครมีศกั ยภาพสูงสุดก็คงหนีไม่พน้
เจ้าหนูเย่หยวนนัน! ไม่ชา้ ก็เร็วเขาก็แซงพวกเราไปอยู่ดี ดัง
นันเจ้ายังกังวลอันใดอีก?”

บางทีทสองคนนี
ี มีแนวคิดแตกต่างกัน อาจเป็ นเพราะตัว
หยางเซียวเป็ นคนใจกว้างกว่าเป่ ยคุน

6
“เหอะ แซงพวกเรา? เจ้าดูเองล่ะกัน เดินไปได้แค่นนน่
ั ะรึ? ใน
ความคิดของข้า ทีเขาก้าวมาถึงจุดนีได้อาจเป็ นศักยภาพทัง
หมดของเขาแล้วก็เป็ นได้ ส่วนหลังจากนีคงไม่มีพฒ
ั นาการ
ใดๆอีกแล้วในอนาคต!”

เป่ ยคุนกล่าวประเมินอีกฝ่ ายด้วยนําเสียงเยือกเย็น

แม้วา่ เย่หยวนจะถูกพามาโดยน้องชายของเขา แต่ภายใต้

สถานการณ์อนั น่าผิดหวังของตนในปั จจุบนั อารมณ์ของ
เป่ ยคุนจึงค่อนข้างเกรียวกราดพาลคนอืน

ในคราแรกเขาหวังว่า เยาชนตัวน้อยเหล่านีจะทนไม่ไหวและ
7
 ถูกกําจัดออกไปก่อนในบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด หาก
เป็ นเช่นนัน ถึงเขาจะถูกกําจัดออกมาเร็ว อย่างน้อยก็ไม่เสีย
หน้าเท่าไหร่นกั

เนืองจากหยางเซียวยังมิได้สงั เกตใครเลยหลังขึนฝัง เพียงได้

ยินเป่ ยคุนกล่าวเช่นนัน เขาก็เร่งหันมองพร้อมพบว่า แท้จริง
แล้วเย่หยวนยังเดินไปได้แค่เจ็ดสิบก้าว ซึงยังตามหลังจาง
เทียนยีและฮันเฟิ งอยู่ไม่นอ้ ย

“เอ๊ะ? เกิดอะไรขึน? ไม่ควรเป็ นเช่นนี! เจ้าเด็กปี ศาจนันพึง

8
 เดินไปได้แค่เจ็ดสิบก้าว…เป็ นไปได้อย่างไร?”

หยางเซียวอุทานขึนด้วยความงุนงง

“ศักยภาพของสหายน้อยคนนีคงแสดงออกมาเร็วเกินไป
ตังแต่ยงั เด็ก จึงเป็ นเหตุวา่ ทําไมเขาถึงผิดประหลาดยิงหาก
เทียบกับเด็กในวัยเดียวกัน แต่เมือเข้าสูบ่ อ่ ปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัด มันคือตัวชีวัดขีดความสามารถทังหมดในช่วงชีวิต
นันหมายความว่า…นีคงเป็ นศักยภาพทังหมดแล้ว”

9
 เป่ ยคุนกล่าว

นัยน์ตาของหยางเซียวเบิกกว้างส่องประกาย แต่ก็ไม่มีใคร
ทราบว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่

ในขณะนันเอง จู่ๆสีหน้าของเป่ ยคุนก็แปรเปลียนและอุทาน

ขึนว่า

10
 “น่าหลันหงเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสามแล้
ี ว!”

หยางเซียวสะดุง้ ขึนทันที และเมือหันมองก็พบว่า น่าหลันหง

รุกหน้าทะลุระยะสองร้อยสิบก้าวแล้ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตระกูลน่าหลันล้วนเป็ นพวกวิปริตกันทังบ้าน หาก

น่าหลันซูมา นึกไม่ออกเลยว่าผลลัพธ์จะเป็ นอย่างไร”

หยางเซียวกล่าวขึนพร้อมเสียงหัวเราะ

11
“หึ! เด็กโง่นนเลื
ั อกทีจะทิงโอกาสเข้าสูบ่ อ่ ปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัดเอง รอจนกว่าเขากลับเข้าตระกูล ลําไส้คงบิดเป็ นสี
เขียวด้วยความเสียดาย!”

เป่ ยคุนกล่าวขึนพร้อมนําเสียงเหยียดหยันทีแฝงอยู่จางๆ

“ก็ทาํ อย่างไร? มันคงเป็ นเรืองทีสะเทือนใจเกินไปจริงๆสํา

หรับน่าหลันซู แต่ก็คาดไม่ถึงเลยว่า เขาจะทําถึงขนาดสละ
สิทธิถอนตัวและเลือกจากบ้านท่องยุทธภพห่างไกล อย่างไร
ก็เถอะ…น่าหลันหงทีเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสามได้
ี ทาง
ตระกูลคงเบาใจลงมิใช่นอ้ ย”

12
หยางเซียวกล่าวขึนในขณะทีลึกๆก็รูส้ กึ สงสารน่าหลันซูเช่น
กัน

แต่เป่ ยคุนปิ ดปากเงียบไม่กล่าวอันใดตอบ ซึงเขาเองก็มิคาด

มิฝันว่า น่าหลันหงจะมีศกั ยภาพทียิงใหญ่เช่นนีจริงๆ

สองชัวโมงต่อมา หยางเซียวทีทําสมาธิอยู่ จู่ๆเบิกตาโพล่ง

และกล่าวขึนทันทีวา่

13
 “หืม? เย่หยวนผ่านเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสองแล้
ี ว!”

ทันทีทเขาเข้
ี าสูด่ า่ นธรณีประตูทสอง
ี เย่หยวนก็รูส้ กึ ถึงแรงกด
ดันทีเพิมขึนเป็ นสองเท่าทวีในบัลดล

พลังปราณทัวทุกสารทิศทีอาบเอิบแซงซึมเข้าร่างกายโดย
ตรงอย่างบ้าคลังไร้ปราณี ความเร็วในการดูดซับพลังขนาดนี
เรียกได้วา่ แทบฉีกร่างกันทังเป็ น

14
แต่เนืองจากสายเลือดมังกรทีไหลเวียน จึงทําให้รา่ งกายของ
เย่หยวนในปั จจุบนั แข็งแกร่งจนไม่อาจนําอดีตมาเทียบเคียง

ปล่อยให้พลังปราณจํานวนมหาศาลไหลหลากเข้ามา พร้อม
โคจรเข้าสูเ่ ส้นลมปราณทัวร่างอย่างอิสระ ความเจ็บปวด
กลายเป็ นเรืองเล็ก กระทังกล้ามเนือยังมิอาจสันกระตุกอัน
ใด

หลังจากพลังปราณมหาศาลโหมเข้าสูร่ า่ งกาย ดังนําป่ าโหม

กระหนําเข้าซัด พลังปราณทังหมดก็ถกู แบ่งเป็ นสองส่วน
ใหญ่ หนึงส่วนแรกถูกชําระให้บริสทุ ธิโดยวรยุทธเก้าเซียน
บูรพา พร้อมไหลเข้าสูม่ หาสมุทรลมปราณ และอีกส่วน
ถูกร่างกายดูดซับเอาไว้ เพือเสริมสร้างให้กายวิญญาณแข็ง

15
 แกร่งขึน

กายวิญญาณของเย่หยวนในขณะนี ยังคงพัฒนาความกล้า
แกร่งขึนไม่หยุด จนเทียบเคียงได้กบั สัตว์อสูรระดับหกขัน
กลางแล้ว!

ส่วนเหตุผลว่าทําไมเย่หยวนถึงย่างก้าวไปได้เชืองช้าเพียงนี
นันเป็ นเพราะเขาค้นพบว่า ของเหลวทีอยู่ในบ่อปราณแห่งนี
สามารถนําไปหล่อเลียงกายวิญญาณได้อย่างไร้ขีดจํากัด

หากเขาเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสองทั
ี นที นันคงเสียของเกินไป

16
ก่อนหน้าไม่นาน ในขณะทีเย่หยวนกําลังดูดซึมพลังเหล่านี
อย่างต่อเนือง เขาก็พบว่าระดับความเข้มข้นในด่านธรณี
ประตูแรกมันไม่อาจตอบสนองความต้องการของเขาได้อีก
เขาจึงเริมย่างก้าวเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสองต่
ี อทันที

มหาสมุทรลมปราณของเย่หยวนถูกเติมเต็มมากขึนเรือยๆ
จนลุเข้าใกล้อาณาจักรอนัตตา ทังหมดเป็ นเพราะ
ประสิทธิภาพของบ่อปราณแห่งนี

เย่หยวนไม่สนว่าใครจะย่างก้าวไกลกว่าตนเพียงใดในขณะนี
ขอเพียงเขาได้รบั ประโยชน์สงู สุดจากทีนี เท่านันก็เป็ นทีพอ

17
 ใจแล้ว

นอกจากนีเขายังสัมผัสได้วา่ ศักยภาพของตนยังไปได้ไกล
กว่านีมาก ดังนันเขาจึงมิได้รบี ร้อนอันใด

เฉกเช่นนีต่อไป วันเวลาได้ผ่านเลย

ซูว่ วว!

18
ในทีสุดน่าหลันหงก็ไม่สามารถยืนหยัดได้อีกต่อไป และจํา
ต้องกระโจนขึนฝังในทันที

แต่น่าหลันหงกลับมิได้รูส้ กึ โศกเศร้าหดหู่ กลับกันเขารูส้ กึ

ตืนเต้นเป็ นอย่างยิง

ด้วยผลลัพธ์อนั น่าประทับใจนี ในอนาคตเขาจักต้องประสบ

ความสําเร็จไกลกว่าท่านเจ้าเมืองเทวะแน่นอน!

“ดูนนเร็
ั ว! ฮันเฟิ งกับจางเทียนยีต่างเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูที
สามแล้ว! การประลองคัดเลือกบุตรเทวะเสมือนในครังนีมัน
ต้องวิปลาสเพียงใด…ถึงได้เด็กวิปริตเช่นนีออกมา?!”
19
 น่าหลันหงทีพึงขึนฝังยังต้องเร่งหันมองด้วยความตืนตะลึง
เบืองหน้าของเขาปรากฏจางเทียนยีและฮันเฟิ งข้ามผ่านด่าน
ธรณีประตูทสามแล้
ี วจริงๆ!

“ท่านเจ้าเมืองเทวะช่างมีสายตากว้างไกล ดูเหมือนว่า…
เมืองเทวะตะวันพิโรธของเรากําลังจะผงาดขึนอีกครังแล้ว!”

น่าหลันหงไร้ซงเจตนาอิ
ึ จฉาริษยาอันใด และกล่าวชืนชมใน
การตัดสินใจของตูโ้ หย้วแทน

เพียงแค่น่าหลันหงยังไม่ทราบว่า เมืองเทวะตะวันพิโรธใน
ตอนนีกําลังเผชิญกับหายนะครังใหญ่ทสุี ดนับตังแต่ก่อตัง!

20
เมืออายุขยั ของตูโ้ หย้วถูกใช้จนดับสิน เมืองเทวะตะวันพิโรธ
จะกลางเป็ นเมืองทัวไปชันสองทันที พร้อมถูกเมืองเทวะอืนๆ
กลืนกินไปในท้ายสุด

ตูโ้ หย้วเอาแต่เก็บตัวมาโดยตลอดในช่วงหลายปี ทผ่ี านมา

และไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขาอีกเลย ระหว่างนันเขากล่าว
เพียงว่า ตนกําลังปลีกวิเวกเพือก้าวขึนสูอ่ าณาจักรเต๋าลึกลํา
ระดับสอง ซึงนีคือข่าวสารเดียวทีแพร่สะพัดออกไป

นอกจากนี มีผอู้ าวุโสเพียงไม่กีคนเท่านันทีสามารถเชือใจได้

และทราบข่าวเกียวกับอายุขยั ของตูโ้ หย้วทีกําลังจะหมดลง

21
ในเวลานีเอง จู่ๆท้องนภากลับวิปลาส สายลมผวนเมฆา
เคลือนโดยพลัน แรงกดดันจากสรวงสวรรค์อนั น่าสะพรึงนี
ได้ทาํ ให้ทกุ คนโดยรอบต่างสะท้านด้วยความกลัว กระทัง
ลอบหายใจยังไม่กล้า!

“หืม? ท่าไม่ด!ี เย่หยวนกําลังจะก้าวข้ามขีดจํากัด!”

22
 ท่าทางการแสดงออกของน่าหลันหงเปลียนไปทันทีทเห็
ี น
สถานการณ์

ทว่าในเวลาเดียวกันนันเอง จางเทียนยีและฮันเฟิ งทีอยู่หา่ ง

จากเย่หยวนประมาณร้อยก้าว กลับได้รบั ผลกระทบของการ
ก้าวข้ามขีดจํากัดนีไปด้วย จนต้องล่าถอยอย่างจนใจ

จางเทียนยีและฮันเฟิ งสะดุง้ ขึนเมือสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

ทังคูร่ บี กระโจนขึนฝัง ก่อนแสดงท่าทีไม่เต็มใจอย่างยิงออก
มา

23
ตอนที806 การทดสอบทางจิตวิญญาณ
อันน่าสะพรึง!

“ความแข็งแกร่งของสหายคนนีเทียบเคียงจุดสูงสุดแห่ง
อาณาจักรอนัตตา หากเรายังฝื นอยู่ในระยะการทดสอบของ
สรวงสวรรค์นนั ได้ตายแน่นอน!”

จางเทียนยีกล่าวขึนด้วยนําเสียงไม่เต็มใจยิง

1
 เขารูส้ กึ ว่าตนยังไม่ถึงขีดจํากัด และยังใช้ลกู ฮึดก้าวเดินต่อ
ไปได้อีก

แต่เย่หยวนกลับเข้ารับการทดสอบของสรวงสวรรค์โดยพลัน
หากยังคงไม่กระโจนขึนฝังมีหวังโดนลูกหลงเป็ นศพแน่นอน

“อันทีจริงแล้ว พวกเราเองก็ควรคิดได้ตงแต่
ั ตน้ แล้ว ด้วย
ความแข็งแกร่งของน้องเย่ เมือเข้าสูบ่ อ่ ปราณทิพย์บรรพกาล
สงัด ไม่ชา้ ก็เร็ว เขาก็ตอ้ งก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาอยู่ดีจริง
ไหม? เพียงว่ามันค่อนข้างเกินความคาดหมายทีจู่ๆมาก้าว
ข้ามตอนนี”

2
 ฮันเฟิ งกล่าว

ถูกขัดจังหวะก็คือถูกขัดจังหวะ ในเมือมันผ่านมาแล้ว ฮันเฟิ ง

จึงมิได้คิดอะไรมาก

การเดินทางมายังบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดในครังนี นับ
เป็ นผลเก็บเกียวครังใหญ่หลวงของเขา ปั จจุบนั เขาใกล้จะ
ทะลวงขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตาระดับเก้าแล้ว

เมือมองดูสิทธิทังหกทีได้มา นีไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า มันเป็ น

ประสบการณ์ลาค่
ํ าดังสมบัติแห่งช่วงชีวิตอย่างแท้จริง

3
 “เย่หยวนคิดจะทําอะไร? หรือ…เป็ นไปได้ไหมว่า เขาต้อง
การทีจะต่อต้านสรวงสวรรค์?”

น่าหลันหงอุทานขึนดังทันทีดว้ ยความตกใจ

กลินอายมังกรอันทรงพลังแผ่ซานจนอบอวนท้องนภา เย่
หยวนค่อยๆยกฝ่ ามือขึนชีฟ้า นีแสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่า
เขากําลังคิดปลดปล่อยกระบวนโจมตี

4
ส่วนทางด้านเหล่าอัจฉริยะ ทุกคนกลับกลายเป็ นงุนงงฉงน
ใจไปหมดเมือได้เห็นฉากนี

แต่ละคนย่อมคิดว่าตนคืออัจฉริยะ ต่อหน้าการทดสอบของ
สรวงสวรรค์ พวกเขามิได้กงั วลเกินอันควร แต่ก็มิได้หยิง
ผยองจนกล้าต่อต้านสรวงสวรรค์เช่นกัน

ทว่าอย่างไร เมือหันมองท่าทางของเย่หยวนในขณะนี ราว

กับว่าการทดสอบของสรวงสวรรค์มนั มิได้อยู่ในสายตาเขา
เลย!

5
 ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในขณะนี ห้าในเก้าการ
ทดสอบของสรวงสวรรค์มิได้สร้างแรงกดดันให้แก่เย่หยวนแม้
สักนิด ซึงแท้ทจริ
ี ง เพียงแค่นีก็สามารถก้าวข้ามอาณาจักรไป
ได้แล้ว

เปรียง!

บูมม!

6
 ทันทีทนั ใด ทัณฑ์ฟา้ ฟาดฟั นสะบันลง ฝ่ ามือมังกรสวรรค์
วินาศฟ้าขึนผงาดสวนขึนในบัดดล พร้อมพุง่ ทะยานหวังบด
ขยีทัณฑ์ฟา้ ให้สินซาก!

มังกรมรกตสีเขียวประกายงามตรงตระหง่านสูงสูท่ อ้ งนภา
มันทะยานขึนด้วยความเร็วสูงสุด หาเกรงกลัวสิงใดไม่!

ภายใต้ทกุ สายตาทีจับจ้อง เมฆาสีดาํ ทมิฬถูกฉีกสลาย สาย

ทัณฑ์ฟา้ แตกสะบันดับอนาถในพริบตาโดยมังกรผยองเดช
ตนนี

7
“บิดาเถอะ! ต้องเป็ นปี ศาจชนิดใดถึงสามารถสยบได้ดว้ ยฝ่ า
มือเดียว! เป็ นไปได้ไหมทีตอนประลอง นัน…ยังไม่ใช่พลังทัง
หมดของเขา?!”

หยางเซียวร้องขึนด้วยความตกตะลึงสุดขีด

ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้านี มิได้ดอ้ ยกว่าอริยะถ่องแท้ขนั

ห้าอย่างเทพอ่านสวรรค์เลย!

กระบวนดาบจู่โจม เทพอ่านสวรรค์ เป็ นการหยิบยืมความ

8
 เข้าใจต่อแนวคิดแห่งดาบระดับสูงมาก่อให้เกิดอนุภาพ
ทําลายล้างรุนแรง ทุกคนล้วนมองว่านันเป็ นทังหมดของเย่
หยวนแล้ว และไม่คิดว่าเขายังมีไพ่ตายเช่นนีซุกซ่อนอยู่ใน
มืออีก

ทว่าทุกคนกลับเข้าใจผิด แท้จริงแล้ว ในระหว่างการประลอง

อนุภาพของเทพอ่านสวรรค์ในตอนนันเหนือกว่าฝ่ ามือมังกร
สวรรค์วินาศฟ้าอยู่เล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เนืองจากแช่อยู่ในบ่อปราณทิพย์บรรพกาล
สงัดนานติดกันสองวัน ร่างกายของเย่หยวนจึงแข็งแกร่งยิง
กว่าแต่ก่อนไม่รูก้ ีเท่า!

9
ในตอนนี เมือร่างกายของเย่หยวนแข็งแกร่งขึนหลายทวีเท่า
มันจึงส่งผลให้ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าทรงพลังขึนตามไป
ด้วย

ห้าในเก้าการทดสอบของสรวงสวรรค์มิใช่วา่ จะถูกกําจัดไป
ได้ง่ายๆ

ในไม่ชา้ กลุม่ เมฆาสีดาํ ทมิฬระรอกใหม่เริมจับตัวกันหนาอีก

ครัง เป็ นทีชัดเจนว่ารอบนีมันรุนแรงยิงกว่ารอบก่อนมาก

ถึงกระนัน เย่หยวนหาสนใจไม่ เขายกฝ่ ามือชีฟ้าอีกคราและ

10
 ปลดปล่อยฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าอีกครัง!

ภายในบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี เย่หยวนรูส้ กึ ราว

กับตนได้กลับเข้าสูอ่ อ้ มกอดแม่ตลอด ทุกครังทีพลังกําลังลง
ฮวบ มันก็จะฟื นฟูจนเติมเต็มใหม่อีกครัง เรียกได้วา่ ตัวเขามี
ขุมพลังทีไร้ขีดจํากัดอยู่!

รอบทีสาม รอบทีสี รอบทีห้า…

11
เย่หยวนยังคงมิได้ใส่ใจทัณฑ์ฟา้ จากเบืองบนทีฟาดลงมา ใน
ทางตรงกันข้าม เขายังคงซัดกระหนําฝ่ ามือออกไปเหนือม่าน
ฟ้า

ในเวลานีเมือเห็นโอกาส เย่หยวนเร่งรุกชูฝ่ามือขึนโดยพลัน
พร้อมปลดปล่อยมังกรผงาดทําลายกลุม่ เมฆาสีทมิฬทิงทันที
ทังๆทีพวกมันยังไม่ทนั รวมตัว!

12
ทังห้าคนบนฝังยืนตะลึงงันอยู่นานสองนานด้วยความเหลือ
เชือ

ปรากฏว่า นอกจากทนรับการทดสอบของสรวงสวรรค์อย่าง
เดียวแล้ว มันก็ยงั สามารถฮึดสูเ้ อาชนะเหนือมันได้!

ปราศจากฟ้าแลบฟ้าร้อง ไร้ซงท่
ึ าทีทณ
ั ฑ์ฟา้ ระรอกใหม่…นี
ยังเรียกได้วา่ การทดสอบของสรวงสวรรค์ได้ใช่ไหม?

13
เย่หยวนยืนหนึงกลางผิวนําไร้ระรอกนิง ความสุขมุ เกินหยัง
ถึงประหนึงเทพเจ้าสงคราม

“นี…หรือว่าจะเสร็จแล้ว?”

หยางเซียวมองไปรอบๆก่อนถามขึนด้วยความงุนงง

น่าหลันหงมุน่ คิวฉงนพร้อมส่ายศีรษะ และกล่าวว่า

14
“เจ้าก็เห็นเหมือนกันมิใช่ร?ึ เย่หยวนในครานีเหมือนกําลัง
เผชิญกับศัตรูอนั ยิงใหญ่ ข้าคิดว่า…ยังคงไม่จบง่ายๆจริง
ไหม?”

หยางเซียวตกใจไม่นอ้ ยเมือได้ยิน ก่อนกวาดตาสังเกต

ละเอียด พร้อมพบว่ามันคล้ายอย่างทีน่าหลันหงกล่าวไว้
จริงๆ

เย่หยวนกําลังเผชิญหน้ากับศัตรูอนั ยิงใหญ่อยู…
่

15
แต่สาํ หรับเหล่านักสูใ้ นสามอาณาจักรพลังชันกลาง หาก
สามารถทนต่อห้าในเก้าการทดสอบของสรวงสวรรค์ ความ
รุนแรงหลังจากนีจะไม่เพิมอย่างก้าวกระโดดอีกแล้ว ดังนัน
ยังจะมีอนั ใดน่าสะพรึงกลัวกว่านีอีก?

ในขณะนันเอง กลุม่ เมฆาจํานวนมหาศาลปรากฏขึนพร้อม

ก่อตัวหนาแน่นจนอับแสงสาดส่องได้ พร้อมเสียงกัมปนาท
คํารามลัน ดังสนันเยียงนภาฟ้าร่วงหล่น!

16
“เป็ นไปได้อย่างไร? เย่หยวนทําลายกลุม่ เมฆาไปหมดแล้วมิ
ใช่ร?ึ แถมหกในเก้าการทดสอบของสรวงสวรรค์…เหตุใดถึง
ได้คลุม้ คลังเพียงนี?”

หยางเซียวตกใจจนแทบสะดุง้ โหย่ง

แต่เป่ ยคุนกลับตอบสวนด้วยนําเสียงเย็นว่า

“เจ้าโง่! ดูให้ด!ี มันเป็ นหกในเก้าการทดสอบของสรวงสวรรค์

ทีไหน? นันคือการทดสอบทางจิตวิญญาณชัดๆ!”

17
 “หืม? การทดสอบทางจิตวิญญาณ? อืมม…ดูทา่ จะเป็ น
ความจริง! แต่…เหตุใดการทดสอบทางจิตวิญญาณถึงดู
รุนแรงเพียงนี?!”

กระทังหยางเซียวยังต้องเผยสีหน้าหวาดกลัวโดยไม่ตงใจ
ั
เมือสัมผัสถึงความรุนแรงนีได้

คนอืนๆต่างปิ ดปากเงียบสนิท ชันเมฆาทับซ้อนจนบดบังแสง

อาทิตย์อบั กระทังพวกเขาทีอยู่นอกระยะ จิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิของทุกคนยังต้องสันสะท้านถึงใจ
18
 การทดสอบทางจิตวิญญาณนี มันรุนแรงเกินจินตนาการ
อย่างชัดเจน!

“ดูเหมือนว่า การศึกษาตัวอักษรสีทองเหล่านันจะได้รบั ผล
ประโยชน์มหาศาล แต่ผลข้างเคียงของมันก็มหาศาลตาม
เช่นกัน การทดสอบทางจิตวิญญาณในปั จจุบนั มันยังรุนแรง
ยิงกว่าช่วงเวลาเดียวกันในชีวิตก่อนหน้าเสียอีก!”

19
 เย่หยวนระบายยิมอย่างขมขืนอยู่เบืองลึกภายในใจ

ต้องเหนือกว่าการทดสอบทางจิตวิญญาณเท่านัน! ไม่อย่าง
งัน จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาได้ถกู สะบันเป็ นเสียงแน่!

การทดสอบทางจิตวิญญาณคือ ทัณฑ์ฟา้ ฟาดผ่าเข้าสูจ่ ิต

วิญญาณศักดิสิทธิโดยตรง ปราศจากการปั ดป้องหรือลด
ทอนใดๆ มันจึงแตกต่างจากการทดสอบของสรวงสวรรค์ทวั
ไป ทีนักสูย้ งั สามารถควบแน่นเกราะลมปราณมาใช้เพือ
ป้องกันได้

ตราบใดทีพวกเขายังสามารถปกป้องอวัยวะสําคัญอย่าง
20
หัวใจหรือสมองได้ และหากสามารถป้องกันได้จนจบก็นบั ว่า
ผ่านการทดสอบเช่นกัน

แตกต่างโดยสินเชิงกับการทดสอบทางจิตวิญญาณ ทัณฑ์
ฟ้าชนิดนีไม่มีผลอันใดต่อร่างกาย เพียงมันตรงเข้าจู่โจมจิต
วิญญาณศักดิสิทธิโดยตรง แน่นอนว่า เหล่านักสูไ้ ม่มีทาง
หลบเลียงการโจมตีรูปแบบนีได้เลย

จากประสบการณ์ของเย่หยวน เขาเคยถูกทัณฑ์ฟา้ สอง

สีสะบันเข้าใส่พร้อมกัน และในเวลานันเขาเองก็เกือบสินใจ
21
 ส่วนศาสตร์ในตัวแทบสินสลาย

ดังนันสิงทีเขากังวลจริงๆก็คือ การทดสอบทางจิตวิญญาณที
กําลังต้องเผชิญในอีกไม่ชา้ !

เพียงแต่การทดสอบทางจิตวิญญาณในครานี มันกลับรุนแรง
ยิงกว่าเมือก่อนมาก

ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งฟาดลงมาพร้อมเสียงกัมปนาทลัน หนึงทัณฑ์

ฟ้าหลักสีมว่ งเข้มขนาดยักษ์ ประดับด้วยทัณฑ์ฟา้ ย่อยเป็ น
ร้อยสายเลือยลงดังอสรพิษ!

22
 โล่วิญญาณสวรรค์!

เย่หยวนคํารามเสียงตํา ทันใดนันพลังวิญญาณก็ก่อตัวขึน
กลายเป็ นโล่ทมองไม่
ี เห็นต่อหน้าต่อตา!

เปรียง!

23
 ร่างเย่หยวนกระเด็นออกไป พร้อมพ่นโลหิตสายหนึงกลาง
อากาศอย่างเต็มปากเต็มคํา

เมือเห็นฉากนี สีหน้าของทุกคนกลับแปรเปลียนโดนพลัน

ถึงแม้การทดสอบทางจิตวิญญาณจะรุนแรงตังแต่เริมต้น แต่
ทุกคนก็คาดไม่ถึงว่า เย่หยวนจะบาดเจ็บสาหัสขนาดนี

ทังห้าคนทีอยู่บนฝังทราบดีวา่ เย่หยวนไม่ได้เป็ นเพียงนักสู้

เท่านัน แต่เขายังเป็ นนักหลอมโอสถอีกด้วย ดังนันจิต
วิญญาณศักดิสิทธิของเขาจึงแกร่งกว่าคนปกติทวไปมาก
ั

24
จากภาพฉากทีเห็นในปั จจุบนั จึงเห็นได้ชดั ว่า การทดสอบ
ทางจิตวิญญาณตรงหน้านีมันน่ากลัวเพียงใด!

สีหน้าของจางเทียนยีดูเลวร้ายทีสุดในบรรดาห้าคน และจู่ๆ
เขาก็กล่าวขึนอย่างเคร่งขรึมว่า

“วรยุทธลับจิตศักดิสิทธิทีเย่หยวนใช้ก่อนหน้า เพียงพลังของ
ข้ายังไม่สามารถต่อกรได้แม้แต่นิดเดียว แต่การทดสอบทาง
จิตวิญญาณตรงหน้ากลับซัดเขาจนสาหัสได้ในหนึงอึดใจ!
หากเป็ นข้าทียืนอยู่ตรงนันแทน…จิตวิญญาณศักดิสิทธิของ

25
ข้าคงแตกสลายไปแล้ว ก่อนหน้านี มิอาจทราบจริงๆว่า มีสิง
ใดบ้างบนผืนปฐพีทสามารถปราบเย่
ี หยวนได้ ทีแท้กลับเป็ น
การทดสอบทางจิตวิญญาณอันวิปลาสนี! หากจิตวิญญาณ
ศักดิสิทธิไม่กล้าแกร่งแข็งจริง ก็ไม่มีทางทนอะไรเช่นนีได้
เลย!”

เมือได้ยินเช่นนัน สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลันเปลียน
ในทันใด!

แม้แต่จางเทียนยีทีเป็ นนักสูว้ ิญญาณ ก็ยงั ไม่สามารถทนต่อ

ทัณฑ์ฟา้ ตรงหน้าได้แม้สกั ครัง จะเห็นได้วา่ ความรุนแรงของ
การทดสอบทางจิตวิญญาณนีมันวิปลาสคลังเพียงใด

26
 “เย่หยวนอาจ…ถึงคราวอันตรายแล้วในครังนี!”

จางเทียนยีกล่าวขึนพร้อมสีหน้าทีซีดขาวสลับเขียว

27
 ตอนที807 ศิลาจารึกศักดิสิทธิ!

เสียงลูล่ มสายอัสนีวาบ ทัณฑ์ฟา้ สีมว่ งสะบันฟาดอีกระรอก

พร้อมเสียงกัมปนาทหอนลัน!

เย่หยวนรวบรวมพลังจิตวิญญาณทังหมดทียังเหลือ เพือ
สร้างโล่ปอ้ งกันการทดสอบทางจิตวิญญาณในรอบทีสอง

1
 “พร๊วดดด…”

เย่หยวนถูกส่งกระเด็นอีกครัง พร้อมจิตวิญญาณศักดิสิทธิที
เหือดแห้งลงอย่างไม่น่าเชือ

อนุภาพของการทดสอบทางจิตวิญญาณในครังนียิงใหญ่เกิน
ไป แม้วา่ จิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนจะเติบโตกล้า
แกร่งขึนมาก แต่เขาก็ยงั มิใช่คมู่ ือของสรวงสวรรค์เลยแม้แต่
น้อย

หากถูกทัณฑ์ฟา้ ฟาดเข้าใส่อีกครังหรือสองครัง จิตวิญญาณ

2
 ศักดิสิทธิของเย่หยวนคงสลายเป็ นผุยผงแน่

เมือทุกคนบนฝังเห็นสถานการณ์เลวร้ายถึงขีดสุด พวกเขาก็
ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป

ขนาดยอดอัจฉริยะเหล่านียังไม่กล้ากันมองอีกต่อไป หาก
เปลียนเป็ นพวกเขาแทนที ภายใต้การทดสอบอันวิปลาสเช่น
นี อย่าถามถึงโอกาสรอดชีวิต ขอเพียงหลงเหลือเถ้าธุลีให้
ทางตระกูลได้ระลึกยังยาก!

ชันเมฆาหลายทับซ้อน เคว้งโคจรไปมาราวกับกําลังเตรียม
โจมตีในระรอกต่อไป สายอัสนีแลบสีมว่ งเริมหลอมรวม
3
 ผสานอีกครังหนึง

ทัณฑ์ฟา้ สองสายก่อนหน้าได้ทาํ ให้จิตวิญญาณศักดิสิทธิ

ของเย่หยวนบาดเจ็บขันรุนแรง ปั จจุบนั กระทังจะลุกยืนก็ยงั
ไม่สามารถทําได้!

ครืนน… เปรียง!

4
สายอัสนีสีมว่ งกระหนําลงมาอีกครา ทัณฑ์ฟา้ ในรอบทีสาม
รุนแรงยิงกว่าสองรอบก่อนอย่างชัดเจน กระทังฮันเฟิ งและที
เหลือยังเผลอสะดุง้ ตืนกลัวโดยไม่ตงใจ!
ั

จนถึงบัดนี พวกเขาบนฝังต่างปิ ดตากันอย่างรวดเร็ว เพราะ

พวกเขาไม่รูส้ กึ ว่า เย่หยวนจะสามารถทนต่อการทดสอบทาง
จิตวิญญาณในรอบนีได้ไหวอีกต่อไป

ลืมไปเลยสําหรับพวกเขาเหล่านี กระทังเย่หยวนเองยังไม่เชือ
ว่า ตนจะสามารถรับมือกับทัณฑ์ฟา้ ระรอกนีได้เช่นกัน ตอน
นีเขาหวังเพียงพึงพาลูกประคําสีดาํ เท่านัน

5
 “เจ้าโง่! ยังไม่รบี ใช้ศิลาจารึกศักดิสิทธิอีก?!”

ทันใดนันเสียงของหลงเถิงก็ดงั ขึน!

ชายชราคนนีไม่ได้สง่ เสียงใดๆมานานมากแล้ว แต่คราวนี

ราวกับว่าเสียงของเขาถูกส่งลงจากสวรรค์

ถึงกระนัน…อะไรคือศิลาจารึกศักดิสิทธิ?

ทันใดนันเย่หยวนก็รูแ้ จ้งในบัดดล มันอาจเป็ นสิงทีเขาพึงได้

6
มาก่อนหน้า หรือก็คือตัวอักษรศักดิสิทธิทีเขาเคยเปล่งออก
ไปเมือไม่นานนี!

“มู…
่ ”

ในขณะเดียวกัน ทัณฑ์ฟา้ วิปลาสก็ฟาดถึงตรงหน้าเย่หยวน

พอดิบพอดี

แต่เรืองอันน่าอัศจรรย์ใจก็บงั เกิด! ทันทีทเปล่

ี งอักษรพยางค์
นีออกไป ทัณฑ์ฟา้ ตรงหน้าทังหมดก็สลายไปทันควัน!

ซึงเวลานันเอง ลูกประคําในทะเลแห่งจิตใจก็เริมสัน
กระเพือม พร้อมปล่อยผงสีดาํ ออกมา และเข้าฟื นฟูจิต

7
วิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนจนกลับมาเหมือนใหม่อีก
ครัง!

“มะ–ไม่มีทาง? เย่หยวน…เขายังไม่ตาย! อ๊ะ ตบปาก ตบ

ปาก ตบปาก ไม่ตายนับเป็ นประเสริฐยิง!”

หยางเซียวครําครวญอย่างร้อนใจ

ฉากเมือครูท่ เกิ
ี ดขึน ต่างทําให้ทกคนอ้าปากค้างจนขา
กรรไกรแทบตกกระแทกพืน

8
 พวกเขายืนยันแน่ชดั แล้วว่า เย่หยวนไม่มีทางฟั นฝ่ าการ
ทดสอบทางจิตวิญญาณในรอบนีได้ แต่กลับคาดไม่ถึงเลย
ว่า เมือทัณฑ์ฟา้ ตรงถึงเบืองหน้า ทังหมดจะสูญสลายไปใน
พริบตา ประหนึงว่ามันไม่เคยมีอยู่!

แต่สิงทีน่าตะลึงยิงกว่าคือ สภาพจิตวิญญาณศักดิสิทธิของ
เย่หยวนทีถูกฟื นฟูจนสมบูรณ์ในชัวอึดใจ ทังๆทีอาการเมือ
ครูส่ าหัสจนหมดอนาคตรักษา

เกิดอะไรขึนกับผืนปฐพีแห่งนีกันแน่?
9
“เขาทําได้อย่างไร? ทําลายทัณฑ์ฟา้ จิตวิญญาณได้ในพริบ
ตา!”

จางเทียนยีกล่าวขึนอย่างไม่อยากจะเชือสายตา

“เมือครู ่ ดูเหมือนว่าเย่หยวนจะเปล่งพยางค์อะไรแปลกๆ
ออกมา นอกจากนีเขายังไม่ได้ทาํ อะไรด้วยซํา ทีทัณฑ์ฟา้ ถูก
ทําลายไปอาจเกียวข้องกับพยางค์แปลกๆทีเย่หยวนเปล่ง

10
 ขึน?”

น่าหลันหงหน้านิวคิวขมวดครุน่ คิด ก่อนจะกล่าวคาดคะเน

ขึน

“เป็ นไปไม่ได้! เพียงคําแค่พยางค์เดียวก็สามารถขจัดทัณฑ์

ฟ้าจิตวิญญาณได้จนไม่เหลือ? หากเป็ นเช่นนันจริง แล้วการ
ทีจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเย่หยวนกลับสูส่ ภาวะสมบูรณ์
อีกครังจะอธิบายว่าอย่างไร?”

เป่ ยคุนกล่าวขึนด้วยความไม่อยากเชือเช่นกัน

11
น่าหลันหงได้ทาํ เพียงส่ายศีรษะเท่านัน เห็นได้ชดั ว่า เขาเอง
ก็ไม่คอ่ ยแน่ใจว่าเมือครูเ่ กิดอะไรขึน

เขาสามารถคาดคะเนได้บางๆเท่านัน ส่วนเรืองวิธีการโดยละ
เอียดของเย่หยวน น่าหลันหงไม่สามารถเข้าใจได้แม้สกั นิด

“ดูตอ่ ไปเถอะ หากเป็ นเพราะคําพยางค์แปลกๆเมือครู ่ เขา

จะต้องใช้อีกแน่นอน!”

12
 น่าหลันหงกล่าวตอบ

อีกด้านหนึง ทางเย่หยวนเองก็ตกตะลึงไม่ตา่ งกัน เขาไม่คาด

ไม่ฝันเลยว่า อักษรแค่พยางค์เดียวจะมีอนุภาพเหลือเชือ จน
สามารถขจัดทัณฑ์ฟา้ ทังหมดตรงหน้าได้โดยตรง!

ดูเหมือนว่าหลงเถิง สหายเฒ่าคนนีจะเฝ้ามองเขาอยู่ตลอด
เวลา

ช่วงเวลาทีผ่านมา เขาศึกษาพัฒนาจิตวิญญาณศักดิสิทธิ
ของตนในเจดียเ์ ลืองสวรรค์มาโดยตลอด ซึงสถานทีแห่งนี
13
 เดิมทีก็เป็ นสหายเฒ่าคนนีดูแลอยู่ทงหมด
ั

สหายเฒ่าคนนีพูดเสมอว่า เขาจําเป็ นต้องหลับจําศีลเพือ

ฟื นฟูพลัง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ทราบทุกการเคลือนไหว
ภายในเจดียเ์ ลืองสวรรค์เช่นกัน!

เมือหลงเถิงกล่าวจบประโยค เขาก็มิได้สง่ เสียงใดๆอีก ดู

เหมือนว่าเขาจะเข้าสูส่ ภาวะจําศีลอีกครังหนึงแล้ว

ไม่วา่ เย่หยวนจะพยายามส่งเสียงเรียกภายในใจอย่างไร เขา

ก็ไม่ตอบสนองใดๆกลับมา

14
 ‘ชังเถอะ ตอนนียังมีเรืองเร่งด่วนอยู่ตรงหน้า รีบจัดการบท
ทดสอบทางจิตวิญญาณให้เสร็จ คงไม่สายเกินไปทีจะเรียก
หาเขาในภายหลัง’

เย่หยวนคิดกับตนเอง

ศิลาจารึกศักดิสิทธินี นันทรงอนุภาพไกลจากจินตนาการของ
เย่หยวนยิง

ไม่วา่ การทดสอบทางจิตวิญญาณในรอบถัดๆไปจะทวีความ
รุนแรงเพียงใด แต่เมือมาถึงตรงหน้ากลับสูญสลายในบัดดล
15
 ด้วยคําแค่พยางค์เดียว!

หลังจากนันหนึงชัวโมงให้หลัง กลุม่ เมฆาทีทับซ้อนกันเป็ น

ชันหนาได้หายไปในท้ายทีสุด หลังประสบความเป็ นความ
ตายอย่างฉิวเฉียด การทดสอบของสรวงสวรรค์ทงหมดก็
ั ได้
ผ่านพ้นไป

เมือตรวจสอบดูจิตวิญญาณศักดิสิทธิของตนอีกครัง เย่
หยวนกลับสะดุง้ ขึนด้วยความตกตะลึงอย่างมาก!

ถึงจิตวิญญาณศักดิสิทธิของเขาจะเป็ นเพียงจ้าวบรรพกาล
โอสถขันต้น แต่ในแง่ความแข็งแกร่ง กลับทะยานสูงถึงจ้าว
16
 บรรพกาลโอสถขันปลายแล้ว!

ศิลาจารึกศักดิสิทธินีช่างน่ามหัศจรรย์อย่างแท้จริง!

เย่หยวนคิดว่า ตนศึกษาวิจยั เกียวกับจิตวิญญาณศักดิสิทธิ

จนเชียวชาญแล้วในชีวิตก่อนหน้า แต่ปรากฏว่าเขากลับมิได้
รูจ้ กั สิงทีเรียกว่า ศิลาจารึกศักดิสิทธินีเลยแม้สกั นิด

และสิงทีน่าประหลาดใจยิงกว่าคือ หลงเถิงกลับรูจ้ กั ทังอักษร

สีทองทีให้ก่อนหน้า และศิลาจารึกศักดิสิทธินี!

17
ดูทา่ สหายเฒ่าผูน้ ีจะซ่อนความลับไว้เบืองหลังอีกมากมาย!

จีเฉินหยังทีค้นคว้าเกียวกับสาสน์สีทองมานานหลายปี กลับ
ไม่ทราบด้วยซําว่าอักษรเหล่านีถูกเรียกว่า ศิลาจารึก
ศักดิสิทธิ แต่หลงเถิงผูน้ ีกลับรูจ้ กั จริงๆ!

เย่หยวนโดนแรงระเบิดจนถูกซัดขึนฝังนานแล้วโดยทัณฑ์ฟา้
จิตวิญญาณก่อนหน้า และเมือฟื นสติขนจากการตรวจสอบ
ึ
จิตวิญญาณศักดิสิทธิ ทันใดนันเขาก็ตอ้ งตกใจ เมือรูส้ กึ ถึง
สายตาแปลกๆหลายคูท่ จัี บจ้องมายังตัวเขา
18
 “เอ๊ะ? มีอะไรงันรึ? ไฉนทุกคนถึงต้องจ้องหน้าข้าปานนี?”

เย่หยวนจงใจแสร้งถามอย่างใสซือ

“เย่หยวน เจ้าสหายคนนีเปรียบดังสายธารไร้สินสุดโดยแท้!
ก่อนหน้า ข้าคิดว่าเจ้าต้องเผชิญวาระสุดท้ายแล้วแน่นอน
แต่คาดไม่ถึงจริงๆว่า เจ้ายังสามารถผ่านไปได้ในช่วงหัวเลียว
หัวต่อสําคัญ!”

19
 หยางเซียวโพลงกล่าวขึน

“หุหุ แค่โชคดีเท่านัน”

เรืองในวันนี เย่หยวนไม่ตอ้ งการกล่าวมากเกินไป

ไม่วา่ จะเป็ นเรืองศิลาจารึกศักดิสิทธิ หรือการกลับชาติมา

เกิดใหม่ ทังคูต่ า่ งเป็ นความลับทีมิอาจแพร่งพรายได้เลย จึง

20
 เป็ นไปไม่ได้ทเขาจะเอ่
ี ยปากเล่าให้คนอืนฟั ง

แต่หยางเซียวเองก็มิได้คราบคันมากเกินไป พวกเขาเหล่านีมี
ความสามารถและตระหนักถึงตรรกะทีว่าทุกคนย่อมมีความ
ลับเป็ นของตนดี

เพียงว่าวิธีการทีเย่หยวนงัดออกมาใช้เมือครู ่ มันสร้างความ
เหลือเชือให้แก่ทกุ คนเกินไป

21
“ข้าต้องขออภัยทีขัดจังหวะการฝึ กของทุกคนเป็ นอย่างยิง เย่
คนนีก็กา้ วข้ามขีดจํากัดเสร็จแล้ว งันฝึ กต่อกันดีหรือไม่?”

เย่หยวนหันหน้ากล่าวขอโทษแก่ทกุ คน

ฮันเฟิ งและจางเทียนหันมาสบตากันเล็กน้อย ก่อนหันกลับ

ไปพยักหน้าให้เย่หยวน จากนันทังคูก่ ็โดดลงในบ่อปราณ
ทิพย์บรรพกาลสงัดอีกครัง

แต่หลังจากนันไม่นาน สีหน้าทังสองก็เผยความเจ็บปวดที
แล่นผ่านร่างทังคูอ่ ย่างเก็บไม่อยู่ เป็ นทีชัดเจนว่า ขีดจํากัด
ของทังสองไม่สามารถรังเดินต่อไปได้ลกึ กว่านีแล้ว หากไม่มี
22
อุบตั ิเหตุอนั ใดเกิดขึน พวกเขาคงหยุดลงตรงด่านธรณีประตู
ทีสาม

เย่หยวนมิได้กล่าวอันใดเพิมเติม และโดดเข้าสูบ่ อ่ ปราณอีก

ครังทันที

เมือเขาเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสอง
ี เย่หยวนกลับพบว่าความ
เข้มข้นในระดับนีไม่สามารถตอบสนองความต้องการได้อีก
ต่อไป

ดูเหมือนว่า หลังจากทีก้าวขึนสูอ่ าณาจักรอนัตตา โลหิต

มังกรภายในร่างกายเย่หยวนจะถูกกระตุน้ อีกครา ทังในด้าน
23
 พลังปราณและกายวิญญาณล้วนถูกยกระดับขึนครังใหญ่
ดังนันด่านธรณีประตูทสองจึ
ี งไม่เป็ นประโยชน์ตอ่ เขาแล้ว

เย่หยวนมุง่ หน้าเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสามโดยตรง

ี แต่ก็พบ
ว่าความเข้มข้นในด่านธรณีประตูทสามเอง
ี ก็ไม่สามารถ
ตอบสนองความต้องการของเขาได้เช่นกัน ดังนัน…เย่หยวน
จึงมุง่ หน้าเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทสีี ต่อทันที!

เมือเห็นภาพฉากนี ทังสามคนบนฝังต่างต้องแหกตากว้างอ้า
ปากค้างอีกระรอกใหญ่
24
“เจ้าหนุ่มคนนี…กําลังว่ายนําเล่นอยู่ในบ่อปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัดอยู่รไึ ง? เดินตรงเข้าไปราวกับเป็ นบ่อนําลําธารปกติ
แถมยังก้าวผ่านด่านธรณีประตูทสีี โดยตรง!”

เป่ ยคุนยืนตะลึงพูดไม่ออกอยู่นานสองนาน

เขาใช้พละกําลังความสามารถทังหมดของตน เพือเดินเข้าไป
ให้ลกึ ทีสุด และผลสุดท้ายก็ทาํ ได้เพียงด่านธรณีประตูทสอง
ี
เท่านัน อย่างไรก็ตาม เขามิได้คาดหวังเลยว่า หลังจากทีเย่
หยวนก้าวข้ามขีดจํากัดได้สาํ เร็จ เด็กนันจะสามารถตรงเข้าสู่
ด่านธรณีประตูทสีี ได้โดยตรง นีเป็ นเรืองโหดร้ายทําลาย
ศีลธรรมเกินไปมาก

25
 “ฮ่าฮ่า ศักยภาพของเย่หยวนเหนือชันโดยแท้! อย่างทีข้า
กล่าวไปนันแหละ ด้วยพรสวรรค์ของเขา เย่หยวนจะหยุดอยู่
ทีด่านธรณีประตูทสองได้
ี อย่างไร?”

หยางเซียวหัวเราะลันและกล่าวเย้ยเป่ ยคุย

สีหน้าของเป่ ยคุนมืดลงจนดําสนิท พร้อมหันมาสาดสายตา

ใส่หยางเซียวอย่างฉุนเฉียว

26
 ตอนที808 ดุจกําเนิดใหม่

ในวันทีสาม ฮันเฟิ งและจางเทียนยีไม่สามารถยืนหยัดได้อีก

ต่อไป พร้อมถอนตัวขึนจากบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดใน
ทันที

ตอนนีมีเย่หยวนเพียงคนเดียวเท่านันทีเหลืออยู่

และเย่หยวนในปั จจุบนั ก็เดินดึกไปถึงด่านธรณีประตูทห้ี า

1
 แล้ว!

“สหายปี ศาจอันน่ากลัว ทังๆทีเขาผ่านเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูที

ห้าแล้วแท้ๆ แต่สีหน้าของเขายังคงสงบเยือกเย็นยิง!”

จางเทียนยีกล่าวขึนด้วยอารมณ์ทหลากหลาย
ี

ไม่วา่ จะเป็ นในแง่พรสวรรค์หรือความแข็งแกร่ง ตัวเขาล้วน

พ่ายให้แก่เย่หยวนโดยสมบูรณ์

แม้วา่ เขาจะเป็ นยอดอัจฉริยะทีหลายคนแห่กนั ชืนชม ความ

หยิงทะนงย่อมผงาดเหนือฟ้า แต่เมือเผชิญหน้ากับเย่หยวน
2
 เขากลับไม่มีหนทางอืนนอกจากลดศีรษะของตนลงมา

ความจริงปรากฏประจักษ์แจ้งอยู่ตรงหน้า ไม่วา่ จะเต็มใจ

ยอมรับหรือไม่ แต่นนก็
ั เป็ นความจริงทีมิอาจปฏิเสธได้

เมือทังห้าคนเห็นว่า เย่หยวนยังไม่มีทา้ ทีขนจากบ่

ึ อปราณ
ทิพย์บรรพกาลสงัด พวกเขาก็นาํ ผลประโยชน์ทรวบรวมมา
ี
ได้ในหลายวันนีมาบ่มเพาะพลังรอ และเฝ้ามองความคืบ
หน้าของเย่หยวนในเวลาเดียวกัน

ในความเป็ นจริง นีถึงใกล้ถึงเวลาทีพวกเขาควรออกจากหุบ

เขาตะวันพิโรธเต็มทนแล้ว แต่เมือไม่เห็นท่าทีลน้ ถอยใดๆ
ของเย่หยวน พวกเขาก็ยงั คงนังบ่มเพาะพลังเฝ้ารอต่อไปเช่น
กัน

3
ในพริบตา อีกสองวันก็ผ่านพ้นไป เย่หยวนในปั จจุบนั ได้ย่าง
ก้าวเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทหกแล้
ี ว และยังไม่มีทา่ ทีจะหยุด
หรือถอยออกแม้แต่นอ้ ย

อย่างไรก็ตาม ตอนนีถึงเวลาทีพวกเขาทังหมดควรออกจาก
หุบเขาตะวันพิโรธแล้ว หากพวกเขายังคงรังอยู่ทนีี ทุกคนจะ
ถูกขังอยู่ในหุบเขาตะวันพิโรธแห่งนีไปอีกสามร้อยปี !

“น้องเย่ เหลือเวลาอีกแค่ชวโมงเดี
ั ยว! พวกเราต้องรีบออก
4
 จากหุบเขาแล้ว!”

ฮันเฟิ งตะโกนให้เย่หยวน

“พวกท่านออกกันไปก่อนเลย ข้ายังต้องใช้เวลากับทีแห่งนี
สักพักใหญ่!”

เย่หยวนยังคงกล่าวตอบอย่างเฉยเมย

บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี สามารถพัฒนาร่างกาย
และพลังปราณของเย่หยวนได้เป็ นอย่างดี แค่ระยะเวลาห้า

5
วันสันๆ ก็ทาํ ให้ความแข็งแกร่งของเขาถูกยกระดับขึนขนาด
นี

ดังนัน…หากให้เขาถอนหัวออกไปตอนนี เย่หยวนจะเต็มใจ
ได้อย่างไร?

“ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง กล่าวว่าหากออกไปไม่ทนั พวกเราจะ

ถูกขังอยู่ในทีแห่งนี!”

ฮันเฟิ งตะโกนกลับอย่างกังวลใจ

6
เย่หยวนนับเป็ นผูม้ ีพระคุณอย่างยิงทีชีแนะเขา ซึงเขาเองก็
ไม่อาจทนได้เช่นกันทีต้องเห็นเย่หยวนถูกขังอยู่ภายในนีต่อ
หน้าต่อตา

กระนันเอง…ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเย่หยวนอีกต่อไป

“มันถึงเวลาแล้ว! ถ้าเขาเต็มใจทีจะอยู่ทนีี ก็ปล่อยเขาไป!

และหากพวกเจ้ายังไม่ไป…งันข้าขอตัวก่อน!”

เป่ ยคุนเป็ นคนแรกทีถูกกําจัดออกจากบ่อปราณแห่งนี เขาจึง

หมดความสนใจต่อสถานทีแห่งนีนานแล้ว หากมิใช่ตอ้ งการ
จะดูวา่ เย่หยวนสามารถไปได้ลกึ เพียงใด ป่ านนีเขาคงออก
7
 จากหุบเขาตะวันพิโรธนานแล้ว

ด้านนอกปรากฏม่านแสงดังประตูมิติอยู่ เป็ นเป่ ยคุนคนแรก

ทีกระโดดออกมาจากม่านแสงนี

น่าหลันหงทองแผ่นหลังของเย่หยวนเล็กน้อย ก่อนส่ายหน้า
อย่างจนใจและกระโดดออกไปเป็ นคนทีสอง

“สหายคนนีหยังลึกจนไม่สามารถมองออกโดยแท้!”

8
 หยางเซียวกล่าวพึมพํากับตัวเองอยู่ครูห่ นึง และเลือกทีจะ
จากไปเช่นกัน จากนันก็ตามด้วยจางเทียนยีทีติดตามออกไป
เป็ นคนทีสี

“ฮันเฟิ งมัวทําอะไรอยู่? เส้นทางกําลังจะปิ ดแล้ว!”

จางเทียนยีเร่งตะโกนหาฮันเฟิ ง

ในเวลานีม่านแสงนอกหุบเขาเริมจางลงอย่างต่อเนือง ราว
กับสามารถหายไปได้ทกุ เวลา หากเขายังไม่ออกไปจะต้อง

9
 ถูกขังอยู่ภายในนันจริงๆแน่นอน

ฮันเฟิ งถอนหายใจเฮือกใหญ่ดว้ ยความผิดหวัง และในทีสุดก็

กระโจนออกไปได้ทนั เวลา

เย่หยวนยังคงไม่สนใจอันใดและฝึ กฝนต่ออยู่ในบ่อปราณ
ทิพย์บรรพกาลสงัดตามปกติ

10
 ……………………….

เงาร่างทังห้าคนค่อยๆเดินออกมาจากทะเลสาบด้านหน้า

ผูอ้ าวุโสทีหนึงเงยหน้ามองเป่ ยคุนและทีเหลือพร้อมใบหน้าที

เต็มไปด้วยรอยยิม แต่ทนั ใดนันสีหน้าการแสดงออกของเขา
ก็เปลียนไปแทบจะในทันที!

11
 “เย่หยวนอยู่ไหน?”

สีหน้าของเฉินฉินมืดสนิทในบัดดล

“เย่หยวนไม่เต็มใจทีจะขึนจากบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด
และยังฝึ กต่อไปอยู่ภายในนัน เขายังคงปฏิเสธทีจะออกมา
จนวินาทีสดุ ท้าย พวกเราจึงทําได้เพียงออกมาก่อนเท่านัน”

เป่ ยคุนกล่าวขึนอย่างไร้ประโยชน์

12
 “อะไรนะ?! เจ้ากําลังกล่าวว่า เย่หยวนถูกขังอยู่ในหุบเขา
ตะวันพิโรธ?!”

แม้วา่ เขาจะไว้ใจในตัวเป่ ยคุนมากทีสุด แต่เมือได้ยินเจ้าตัว

กล่าวตามตรงออกมาเช่นนี ทัวร่างกายกลายเป็ นเหน็บชา
ราวกับถูกฟ้าผ่าใส่กลางหัว!

เย่หยวนเป็ นถึงผูส้ ืบทอดตําแหน่งเจ้าเมืองเทวะรุน่ ต่อไป แต่

ตอนนีเขากลับติดอยู่ในหุบเขาตะวันพิโรธ เรืองนีเป็ นความ
ผิดพลาดครังมหันต์เกินไป

13
 ฮันเฟิ งช่วยกล่าวเสริมว่า

“ข้าขอให้นอ้ งเย่ออกมาแล้ว แต่ยงั ไงเขาก็ไม่ยอมออกมา

หรือบางที…เขาอาจทีวิธีออกมาได้ดว้ ยตัวเอง?”

“ไร้สาระ! ค่ายกลอําพรางนีเป็ นแบบทางเดียว และสามารถ

เปิ ดได้จากด้านนอกเท่านัน! ลืมไปได้เลยสําหรับเขาทียังเป็ น
เพียงต้นกล้าน้อย แม้จะเป็ นท่านเจ้าเมืองเทวะก็ไม่สามารถ
กลับออกมาได้เช่นกัน!”

14
เฉินฉินสูญเสียความสงบจนสิน และกล่าวขึนอย่างร้อนใจ

“แล้ว…นีควรทําอย่างไรดี?”

เมือได้ยินเช่นนัน ฮันเฟิ งก็ยิงตืนตระหยกเข้าไปใหญ่ เขาไม่

ต้องการให้เย่หยวนถูกขังอยู่ในนันเป็ นเวลาสามร้อยปี !

เฮินฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะโบกมือปั ดอย่างค่อนข้าง

15
 หงุดหงิดว่า

“พวกเจ้ากลับไปเมืองเทวะด้วยตัวเองก่อน ข้าขอทําใจให้
สงบอยู่ตรงนีครูห่ นึง แล้วค่อยคิดหนทางช่วยเหลือต่อไป!”

ทังห้าไม่กล้าไม่เชือฟั ง พวกเขาเร่รบั สังอย่างจําใจและ

จากออกไปทันที

หลังจากทีทังห้ากลับออกจากหุบเขาไปแล้ว ก็มีเงาร่างหนึง
ปรากฏขึนอย่างช้าๆ นันคือตูโ้ หย้วอย่างแม่นยํา!

16
 “ท่านเจ้าเมืองเทวะ เรา…เราควรทําอย่างไรดี?”

คํากล่าวของผูอ้ าวุโสทีหนึงในตอนนี เหมือนกับของฮันเฟิ ง

ก่อนหน้าไม่มีผิด

เห็นได้ชดั ว่า ผูอ้ าวุโสทีหนึงเองก็สญ

ู เสียสิงทีควรทําต่อไป
เช่นกัน

ตูโ้ หย้วดูไม่กงั วลอย่างทีคิด และกล่าวขึนอย่างใจเย็นแทนว่า

17
“เนืองจากเขาเต็มใจไม่ออกมาเอง ก็สามารถสันนิฐานได้วา่
เขาอาจมีวิถีทางออกมาด้วยตัวเองได้จริงๆ เราเพียงเฝ้ารอ
อยู่ทนีี อีกสักเดือน และอีกหนึงเดือนให้หลัง หากเขายังไม่
ออกมาจริงๆ จักรพรรดิผนู้ ีคงต้องใช้พลังเปิ ดค่ายกลนีอีกที
หนึง!”

สีหน้าการแสดงออกมาของผูอ้ าวุโสทีหนึงเปลียนไปทันที
พร้อมกล่าวว่า

“จะทําเช่นนันได้อย่างไร?! หากท่านเจ้าเมืองเทวะยังคงฝื น
ต่อไป อายุขยั ของท่าน…”

18
 ตูโ้ หย้วกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“พวกเราต้องทําเท่าทีทําได้ตามสถานการณ์ปัจจุบนั
จักรพรรดิผนู้ ีเองก็เตรียมใจยอมรับเรืองนีมานานแล้ว ข้า
สัญญากับเย่หยวนแล้วว่า ข้าจะพาเขาเข้าไปเป็ นครังทีสอง
ต่อให้เมือครูอ่ อกมาหรือไม่ผลก็ไม่ตา่ งกัน หากความตาย
ของข้าสามารถแลกกับอนาคตของเมืองเทวะตะวันพิโรธได้
ข้าย่อมเต็มใจทีจะสละ!”

19
ผูอ้ าวุโสทีหนึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมเผยสีหน้าเยาะ
เย้ยตนเองอย่างหดหูท่ ไม่
ี สามารถช่วยอะไรได้เลย

ทันใดนัน จู่ๆเขาก็นกึ ถึงบางอย่างขึนได้ และต้องตบขาตน

เองฉะใหญ่พร้อมกล่าวว่า

“โอ้! ดูสมองตาแก่คนนีสิ! ตืนตระหนกจนลืมถามเลยว่า เย่

หยวนผ่านเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทเท่
ี าไหร่แล้วในตอนนี!”

ตูโ้ หย้วยิมและกล่าวตอบว่า

20
“สามารถก้าวเดินอยู่ในบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดได้ถึงห้า
วันติด อย่างน้อยต้องอยู่ในด่านธรณีประตูทหกแล้
ี ว! บาง
ที…เมือเย่หยวนออกมา เขาอาจทําให้เราทังคูต่ กตะลึงครัง
ใหญ่!”

……………………

21
หลังจากทีก้าวเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทหกโดยสมบู
ี รณ์แล้ว
อาณาจักรพลังของเย่หยวนก็ทะยานสูงขึนต่อเนือง จน
ปั จจุบนั อยู่ทอาณาจั
ี กรอนัตตาระดับสองแล้ว!

ในเวลานีเอง อีกเพียงก้าวเดียว เย่หยวนก็จะผ่านเข้าสูค่ รึง

ทางของบ่อปราณ ซึงเป็ นด่านธรณีประตูทเจ็
ี ด!

“อ๊ากก!”

22
 ทันทีทก้ี าวเข้าสูด่ า่ นธรณีประตูทเจ็
ี ด เย่หยวนก็รูส้ กึ ว่าทุก
อณูรา่ งกายทัวร่างกําลังลุกไหม้ ราวกับว่าร่างของเขากําลัง
ถูกของเหลวภายในนีเผาทังเป็ น!

ความทรมานแล่นเข้าสูส่ มองโดยตรง ด้วยร่างกายทีเจ็บปวด

ดังถูกเผาอยู่ตลอดเช่นนี ก็ทาํ ให้สติของเขาเริมเลือนรางเล็ก
น้อย

กระดูกทัวร่างเย่หยวนดังลัน ของเหลวในด่านธรณีประตูที
เจ็ดนีชัดเจนว่าเปี ยมไปด้วยพลังงานทีไม่ธรรมดาอยู!่

อย่างไรก็ตาม เย่หยวนก็รูว้ า่ ตราบใดทีเขาสามารถทนต่อ

23
ความทุกข์ทรมานนีได้ มันจะต้องเป็ นประโยชน์ตอ่ เขาเป็ น
อย่างยิงหลังจากนี!

บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัด มีสรรพคุณช่วยชําระและขัด
เกลาร่างกายของนักสูใ้ ห้บริสทุ ธิขึนจนราวกับเกิดใหม่!

แน่นอนว่าในเวลานี เส้นลมปราณทัวร่างของเย่หยวนได้ถกู
ขัดเขลาและเสริมแกร่งไม่รูก้ ีรอบต่อกีรอบแล้วโดยของเหลว
ในบ่อปราณแห่งนี!

ความเร็วในการบ่มเพาะพลังในปั จจุบนั ของเย่หยวน เพิมสูง

ขึนอย่างก้าวกระโดดจนเหนือกว่าเมือก่อนหลายทวีเท่า!

ต้นทุนทางด้านร่างกายดังเดิมของเย่หยวนคนนีถือว่ายาก
24
 เข็ญยิง หากไม่มีความรูใ้ นด้านโอสถของชีวิตก่อนหน้ามา
ช่วยเหลือตังแต่ตน้ มันก็เป็ นไปไม่ได้เลยทีเขาจะก้าวขึนสูงได้
อย่างทุกวันนี

ในอดีต เป็ นเพราะความช่วยเหลือของโอสถนานาชนิด เย่

หยวนถึงสามารถก้าวข้ามขีดจํากัด พัฒนาได้อย่างต่อเนือง
เช่นนี

และก็เป็ นเช่นนันมาตลอด จนกระทังเย่หยวนได้รบั โลหิต

มังกรแท้จริง นันจึงทําให้รา่ งกายธรรมดาทัวไปของเขา
เปลียนกลายเป็ นกายวิญญาณกึงมังกร

แต่คราวนี ร่างกายของเย่หยวนได้รบั การขัดเกลาและชําระ

ให้บริสทุ ธิครังใหญ่ นีส่งผลให้รากฐานทังหมดของเขา

25
 เปลียนไปจากเดิม!

ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของเย่หยวนในตอนนี ไม่ได้
ด้อยไปกว่าผูท้ มีี กายวิญญาณหายากเลย

แม้เขาจะไม่ได้กินโอสถใดๆช่วยเสริม แต่ความเร็วในการ
พัฒนาระดับนี เรียกได้วา่ แซงทุกคนทีรูจ้ กั ออกไปจนไม่ติด
ฝุ่ น!

26
 ตอนที809 เผชิญภัยอันตรายทีก้ นบ่อ

สามวันผ่านพ้นในเสียวอึดใจ!

ในช่วงสามวันมานี เย่หยวนยังคงสัมผัสถึงความทุกข์ทรมาน
สุดพรรณนาอยู่ทกุ ตลอดลมหายใจ

1
หากเป็ นคนอืนๆ พวกเขาคงตัดใจล้มเลิกและถอยหลับขึนฝัง
ไปนานแล้ว แต่เย่หยวนยังคงกัดฟั นแน่นอดทนและอดทน!

ห้วงแห่งความทรมานจากการถูกเผาในทีสุดก็คอ่ ยๆผ่านพ้น
ไป ความร้อนแรงดังไฟเผาเริมทุเลาลงในวันทีสาม เย่หยวน
ยังคงยืนนิงกลางผิวนําอย่างเงียบสงบ และไร้ซงเรี
ึ ยวแรงใดๆ
แล้ว

ไม่ทราบเลยว่าผ่านไปนานเท่าใด ท้ายทีสุดนี หลังจากห้วง

แห่งความทรมานผ่านพ้นไป พละกําลังของเขาก็เริม
ฟื นฟูกลับมาบางส่วน

2
 “อ๊ากก!”

เย่หยวนขึนมายังชายฝังก่อนจะทิงตัวลงนอนครูห่ นึง แต่จ่ๆู

พลังมังกรแท้จริงทังหมดกลับพลังพลูเอ่อล้นออกมาเองอย่าง
หยุดไม่อยู่!

ทันใดนันเอง ก็ก่อเกิดภาพฉากอันคาดไม่ถึง ใต้ลาํ คอของเย่

หยวนแปรสภาพเป็ นเกล็ดมังกรสีมรกตขึน ก่อนจะปรากฏ
เช่นนีขึนทัวร่างในเวลาถัดมา!

‘กายวิญญาณบิดานรกอันใด! มันทําให้ผคู้ นเป็ นบ้าโดยแท้!

แต่ก็ทาํ ได้แค่อดทนเท่านันจริงๆ เพราะสิงนีมันส่งผลต่อ
ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของข้ายิง! ร่างกายของข้าใน

3
 ตอนนีแข็งแกร่งเทียบเท่าจุดสูงสุดแห่งอาณาจักรอนัตตา
แล้ว ด้วยพลังระดับนี หากใช้ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า คง
สามารถโค่นนักสูอ้ าณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ ระดับหนึงได้ไม่
ยาก!’

เย่หยวนรําพึงกับตัวเอง

ความแตกต่างในแง่ความแข็งแกร่ง ระหว่างอาณาจักร
อนัตตาและอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ มันยอดเยียมจนเกิน
ไป เพราะความห่างชันระหว่างสามอาณาจักรพลังชันกลาง
และสามอาณาจักรพลังชันสูง มันเป็ นเรืองท้าทายสวรรค์ยิง
ทีจะข้ามระดับต่อสู้

4
ในปั จจุบนั ชีพจรมังกรของเย่หยวนบรรลุถึงขันวิญญาณแล้ว
และยังเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งขันวิญญาณชันต้นอีกด้วย ดังนัน
เย่หยวนจึงสามารถเชือมต่อกับพลังมังกรในระดับลึกซึงได้
พร้อมก่อให้เกิดพลังการทําลายอันทรงพลัง

แต่เมือกล่าวถึงสิงนี หลังจากทีเย่หยวนบ่มเพาะชีพจรมังกร
ถึงขันวิญญาณ ความคืบหน้าก็กลับกลายเป็ นเชืองช้าอย่าง
มากแทน

การจะทะลวงขึนสูช่ ีพจรมังกรขันวิญญาณชันกลาง เป็ นเรือง

ยากมากทีจะก้าวข้าม เย่หยวนยังคงพยายามคลําหนทางอยู่
นาน และพึงจะบรรลุได้ถึงจุดสูงสุดแห่งชีพจรมังกรขัน
วิญญาณชันต้นเท่านัน

5
แต่นนก็
ั มีสงที
ิ ทําให้เย่หยวนดีอกดีใจอยู่เช่นกัน ถึงแม้ระดับ
การควบคุมชีพจรมังกรจะพัฒนาขึนเล็กน้อย แต่นนก็
ั ทาํ ให้
อนุภาพของฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าเพิมขึนเป็ นอย่างมาก

ในปั จจุบนั พลังฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวนทวี

ความแข็งแกร่งเหนือกว่าแต่ก่อนหลายทวีเท่า

จับจ้องเกล็ดมังกรสีมรกตทีขึนตามตัว เย่หยวนอดระบายยิม
อันขมขืนไม่ได้และกล่าวว่า

“หากข้ายังฝึ กฝนต่อไป ข้าคงจะไม่กลายเป็ นมังกรจริงๆใช่

6
 ไหม? มิฉะนัน ศักดิศรีความเป็ นมนุษย์ของข้าคงหมดสิน
และเปลียนตนกลายเป็ นเผ่ามังกร? …หืม? ความรูส้ กึ เช่นนี
อีกแล้ว ทิศทางทีสัมผัสได้อยู่ตรงก้นบ่อบริเวณทีข้ายืนอยู่
เมือครู ่ บริเวณก้นบ่อมีสงใดอยู
ิ ่กนั แน่?”

“เจ้าหนู เจ้าเดินชนโชคลาภเข้าแล้ว! สุดยอดขุมทรัพย์ของ

เผ่ามังกรอยู่ในก้นบ่อแห่งนี! เร็วเข้า รีบลงไปต่อและนํามัน
ขึนมา!”

ในเวลานีเอง เสียงของหลงเถิงก็ดงั ขึนอีกครัง

7
 “ท่านอาวุโส ในทีสุดก็ออกมาเสียอีก! โปรดบอกข้าเถิดว่า
ศิลาจารึกศักดิสิทธิยังมีทใดอี
ี กบนผืนปฐพี?”

สําหรับเรืองสุดยอดขุมทรัพย์ของเผ่ามังกรทีอยู่ภายในบ่อ
ปราณแห่งนี เย่หยวนยังมิได้รบี ร้อนมากนัก ในทีสุดเมือหลง
เถิงปรากฏออกมา ปฏิกิรยิ าแรกของเขาคือสอบถามเกียวกับ
เรืองศิลาจารึกศักดิสิทธิก่อนเป็ นอันดับแรก

อย่างไรก็ตาม เมือกล่าวถึงเรืองนี แม้เย่หยวนจะเป็ นเจ้าของ

เจดียเ์ ลืองสวรรค์คนปั จจุบนั ทว่าเขากลับไม่สามารถค้นหาที
พักพึงของหลงเถิงได้เจอ!

สหายเฒ่าผูน้ ียังคงเก็บซ่อนความลับไว้มากมายต่อหน้าเขา

8
 อย่างแท้จริง

สําหรับหลงเถิง ไม่วา่ อย่างไร เย่หยวนก็ไม่สามารถทําอะไร

อีกฝ่ ายได้เลย

เย่หยวนตระหนักชัดแจ้งว่า ต่อให้เขาอยู่ในช่วงทีรุง่ เรืองทีสุด

ของชีวิตก่อนหน้า เขาก็ไม่อาจเป็ นคูม่ ือของหลงเถิงได้!

จากทีสังเกตจวบจนปั จจุบนั เย่หยวนคิดว่าหากหลงเถิงผูน้ ีมี

พลังอยู่ในสภาวะสมบูรณ์ทสุี ด ความแข็งแกร่งของเขาคงมิ
น่าอยู่ใต้สิบจอมราชันย์เทวะเลย!

9
 ปราศจากเสียงใดๆตอบรับ เย่หยวนกัดฟั นแน่นด้วยความ
เกรียวกราด สหายเฒ่าผูน้ ีจงใจหลบหน้าเขาอย่างชัดเจน!

ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างช่วยไม่ได้ เย่หยวนกระโดดลงสู่
บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดอีกครัง เพือตรวจสอบหาข้อ
เท็จจริงในบ่อปราณแห่งนี

เย่หยวนรุกก้าวต่อเนืองไปยังจุดทีตนสัมผัสได้เมือครู ่ เมือมา
ถึงเขาก็กลันใจดํานําลงไปค้นหาต่อทันที เนืองจากระดับ
ความเข็มข้นของด่านธรณีประตูทเจ็
ี ดยังส่งผลต่อเขา เขาจึง
ไม่รงั เกียจทีจะสละเวลาค้นหาขุมสมบัติเท่าไหร่นกั และด้วย

10
 ความเคยชินต่อของเหลวเหล่าในด่านธรณีประตูทเจ็
ี ดนี
พวกมันจึงไม่สร้างความเจ็บปวดอันใดให้แก่เย่หยวนอีก

ไม่นานหลังจากนัน เย่หยวนก็พบกับบางสิงคล้ายโพรงขนาด
ไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป นีอาจเป็ นเส้นทางทีนําไปสูก่ น้ บ่อ
พร้อมสุดยอดขุมทรัพย์ของเผ่ามังกรชินนันก็เป็ นได้

เย่หยวนรูส้ กึ ได้ถึงแรงกดดันบางอย่างทีแผ่ออกมาจากโพรง
นันได้อย่างชัดเจน แต่แรงกดดันนีกลับเข้ายับยังร่างของเขา
มิให้ดาํ ลึกลงไปต่อได้

แน่นอนว่านีเป็ นแรงกดดันทีคุน้ เคยเป็ นอย่างดี ซึงนันก็คือ

11
 แรงกดดันของเผ่ามังกรอย่างแม่นยํา!

เย่หยวนตืนตัวขึนอย่างลับๆภายในใจ สัมผัสรับรูข้ องหลงเถิง

เฉียบคมโดยแท้!

ตัวเขาสัมผัสได้แค่เบาบางเท่านันว่า ก้นบ่อแห่งนีมีบางสิง
กําลังชักนําเขาอยู่ แต่ก็ไม่สามารถระบุได้เลยว่ามันคืออะไร

แต่หลงเถิงทีจําศีลอยู่ในเจดียเ์ ลืองสวรรค์ กลับสัมผัสถึงสุด

ยอดขุมทรัพย์ทอยู
ี ่ขา้ งใต้นีได้อย่างชัดเจนจนน่าตกใจ!

สิงหนึงทีควรทราบก่อนก็คือ กว่าทีเย่หยวนจะสัมผัสได้วา่ มัน

เป็ นแรงกดดันของเผ่ามังกร เขาก็ดาํ ลงไปลึกกว่าหลายพัน
ฟุตแล้ว
12
แรงกดดันของเผ่ามังกรนีค่อนข้างทรงพลัง หากเย่หยวนมิได้
มีกายวิญญาณอันแรงแกร่งนี คงยากทีจะทนต่อแรงกดดัน
มหาศาลได้

เย่หยวนไม่กล้าประมาทอันใด ทันทีทสัี มผัสได้ เขาก็เร่งพลัง

มังกรแท้จริงออกมาถึงขีดสุดเพือป้องกันแรงกดดันนี

แน่นอนว่า หลังจากทีปลดปล่อยพลังมังกรแท้จริงออกมา
แรงกดดันรอบตัวเย่หยวนก็ผ่อนคลายลง และสามารถดําต่อ
ไปยังก้นบ่อได้

13
“บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแห่งนี แท้จริงแล้วลึกเป็ นอย่าง
ยิง! ขนาดข้าดําดิงไปหลายหมืนฟุตแล้ว แต่ยงั ไม่มีวแววถึ
ี ง
ก้นบ่อเลย!”

เย่หยวนอดทีจะอุทานขึนไม่ได้เลย

เขาดําดิงลงมาเกือบสองชัวโมงแล้ว แต่ก็ยงั ไม่ถึงจุดตําสุด

ก้นบ่อเสียที ความลึกของทีแห่งนีหยังลึกเกินจินตนาการได้

ยิงไปกว่านัน ยิงดําดึกลงไปเท่าไหร่ แรงกดดันของเผ่ามังกร

ก็ยิงรุนแรงมากขึนเท่านัน!

14
หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนดูดซับโลหิตมังกรแท้จริงลงไป มันก็
เป็ นไปไม่ได้เลยทีเขาจะดําได้ลกึ ขนาดนี

ในขณะเดียวกันนันเอง เบืองล่างอันมืดสนิท จู่ๆก็ปรากฏเป็ น

บางสิงคล้ายดวงไฟสองดวงสว่างขึนโดยพลันจากเบืองล่าง
ใจของเย่หยวนสันระรัวตืนเต้น มิได้คาดหวังเลยว่าในท้ายที
สุดเขาก็ลงมาถึงก้นบ่อแล้ว

เป็ นไปได้ไหมว่า ดวงไฟสลัวสองดวงนีอาจเป็ นจุดทีตังของ

สุดยอดขุมทรัพย์?

15
 อย่างไรก็ตามเย่หยวนไม่ได้ลดระดับความปลอดภัยอันใด
ทุกสถานทีเก็บสมบัติลว้ นอันตรายเป็ นพิเศษ

และยิงขุมทรัพย์ลาค่
ํ าเท่าใด ความอันตรายยิงเพิมทวีเท่านัน

ก่อนหน้านี หลงเถิงกล่าวว่ามันเป็ นสุดยอดขุมสมบัติของเผ่า

มังกร แม้เย่หยวนไม่ทราบว่ามันคือชนิดพันธุอ์ นั ใด แต่ดทู า่
มันคงมิใช่สงของธรรมดาแน่
ิ นอน

แสงสีเขียวมรกตทังสองสว่างแวววับ ยิงเข้าใกล้ก็ยิงชัดดัง
แก้วใสบริสทุ ธิ ประหนึงตะเกียงส่องแสงกลางห้วงราตรีสะงัด
จากก้นบ่อ

บริเวณก้นบ่อในส่วนทีเหลือดําสนิทไม่เห็นสิงใดอืน กระทังเย่
16
 หยวนลองยืนมือออกไป ก็ยงั ไม่สามารถมองเห็นได้

ในขณะเดียวกัน เย่หยวนก็เข้าสูส่ ภาวะจิตภูผาไร้ประมาทใน

ทันใด เพือตรวจจับทุกอย่างในบริเวณโดยรอบ

เมือจับจ้องลงไปยังบางสิงคล้ายดวงไฟสีมรกตทังสอง ในที
สุดเย่หยวนก็ทราบทันทีวา่ มันคืออะไร!

รูขมุ ขนทัวทังร่างตังขึนโดยพลันราวกับหนังไก่สกุ ลาง

สังหรณ์สดุ เลวร้ายโถมเข้าใส่หวั ใจเย่หยวนสุดแรงเกิด

17
 ดวงไฟสีมรกตคูน่ ีคืออะไรงันรึ? มันคือดวงตาของมังกรสี
ทมิฬทีพึงตืนขึนจากก้นบ่อ!

บริเวณทีเย่หยวนอยู่เป็ นส่วนหัวของมังกรสีทมิฬตนนี เห็นได้

ชัดว่าแรงกดดันของเผ่ามังกรทีเขาสัมผัสได้ในคราแรก ก็คือ
มังกรทีจําศีลอยู่กน้ บ่อปราณแห่งนีไม่ผิดเพียน!

เป็ นทีชัดเจนว่ามันเป็ นเผ่าพันธุม์ งั กรทีสามารถอาศัยอยู่ใน

นําได้!

18
ทันทีทตระหนั
ี กถึง เย่หยวนรีบถีบตนเองออกมาอย่างสุดแรง
ออกห่างจากมังกรสีทมิฬกว่าพันฟุตในหนึงอึดใจ

ถึงแม้เย่หยวนจะไม่สามารถรับรูถ้ ึงระดับพลังของมังกรสี
ทมิฬตัวนีได้ แต่มนั ทีสามารถวิวฒ
ั นาการตนเองจากมังกรนํา
ทัวไป กลายเป็ นมังกรเต็มตัวได้ ความแข็งแกร่งของมันไม่
ควรตํากว่าอาณาจักรไร้เทียมทานแน่นอน!

และต่อให้ยอดฝี มืออาณาจักรไร้เทียมทานอยู่ตรงนี พวกเขา

เองก็ไม่สามารถรับมือได้เช่นกัน!

19
“มนุษย์ทโง่
ี เขลา เจ้ากล้าล่วงลําเข้าสูเ่ ขตสมบัติของมังกรผูน้ ี
จริงๆ!?”

มังกรสีทมิฬเปล่งเสียงอันทรงพลังออกมาจนเกิดระรอกนํา
กระจายออกไป และสิงทีน่าตกใจทีสุดคือ มันสามารถพูด
ภาษามนุษย์ได้!

โดยไม่พดู พล่ามอันใดอีก ร่างขนาดมหึมาทีอยู่กน้ บ่อเริม

เคลือนไหวพร้อมยกตัวขึนมา ก่อนทีจะพ่นเพลิงสีวารีเข้าใส่
เย่หยวนโดยไม่ลงั เลอันใด!

20
 “ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”

เย่หยวนเบียงตัวเล็กน้อยและหันเข้าซัดฝ่ ามือออกไปด้วย
พลังทังหมดทีมี!

บูมมมม!

ร่างของมังกรมหึมาสีดาํ ตนนันร่วงกระแทกก้นบ่อ แต่มนั

21
กลับมิได้รบั บาดเจ็บแม้สกั นิด

22
 ตอนที810 เจ้ างูทะเลตัวน้ อย

ด้วยเหตุนีเย่หยวนทีได้ประมือจึงลอบตรวจสอบระดับพลัง
ของมังกรสีทมิฬไปในตัว

มันอยู่ในอาณาจักรไร้เทียมทาน!

ยิงไปกว่านัน จากทีสัมผัสได้ ความแข็งแกร่งยังเทียบเท่า

อาณาจักรไร้เทียมทานขันปลายของมนุษย์!

1
ระดับพลังเช่นนี เย่หยวนไม่มีทนุ เพียงพอทีจะต่อกรหรือถอน
ฟั นมันออกด้วยซํา!

หากอยู่ในอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟา้ เย่หยวนยังพอหาทาง
ได้ แต่ปรากฏว่าเป็ นอาณาจักรไร้เทียมทาน กระทังเขาเองยัง
ต้องสูญเสียสิงทีต้องทําอย่างสมบูรณ์

เมือครู ่ ถ้าไม่ใช่เพราะปฏิกิรยิ าตอบสนองของเย่หยวนเร็วพอ

เพลิงวารีของมังกรสีทมิฬตัวนีคงสังหารเขาตายไปแล้ว

ถึงกระนันเอง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ความเป็ นความตาย

2
 ก็ยงั ไม่แน่ชดั !

“ไม่น่าแปลกใจ ทีเจ้ากล้ารุกลําเข้ามาในเขตสมบัติของข้า
แท้จริงแล้วกลับครอบครองสายเลือดของเผ่ามังกรทีบริสทุ ธิ
ไร้สิงเจือปน! แต่นนก็
ั ทาํ ให้มงั กรตนนีอิจฉายิง! เจ้าหนู ข้าจะ
กินเจ้าและดูดซับสายเลือดนันต่อเอง! นันจะต้องช่วยให้ขา้
หลุดจากโซ่ตรวน!”

เมือถูกเย่หยวนโจมตีใส่ มังกรสีทมิฬตัวนีกลับมิได้โกรธ
เกรียว แต่ดจู ากคําพูดคําจาแล้ว มันกลับรูส้ กึ ปั นป่ วนยิงเมือ
เห็นพลังมังกรของอีกฝ่ าย

3
 แม้วา่ มังกรสีทมิฬตัวนีมิได้จาํ แลงกายเป็ นมนุษย์ แต่ดว้ ย
ความแข็งแกร่งของอาณาจักรไร้เทียมทาน สติปัญญาของ
มันจึงมิได้ดอ้ ยเป็ นสองรองมนุษย์เลย บางทีเขายังฉลาดยิง
กว่านักสูบ้ างคนเสียอีก

ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวนก่อนหน้า มันได้ปลด
ปล่อยแรงกดดันของเผ่ามังกรอันบริสทุ ธิขันสุดขัวออกมา
ด้วย ถึงเป็ นเพียงช่วงเวลาสันๆทีได้สมั ผัส แต่เป็ นประจักษ์
แล้วว่าในกายของเย่หยวนมีสายเลือดมังกรไหลเวียนอยู่!

ด้วยเหตุนีมังกรสีทมิฬจึงทราบทันทีวา่ เย่หยวนมีสายเลือด
มังกรอยู่ในกาย แถมยังเป็ นสายเลือดทีบริสทุ ธิยิงอีกด้วย!

4
ตราบใดทีเขากลืนกินร่างเนือและเลือดของเย่หยวนได้ มันก็
ยังพอมีวิธีดดู ซับสายเลือดต่อในแบบของมัน!

ณ เวลานี สายเลือดของมังกรสีทมิฬตัวนียังมิได้บริสทุ ธินัก

ถึงผ่านการวิวฒ
ั นาการครังใหญ่มารอบหนึงแล้ว แต่ตวั มันก็
ยังเหลือร่องรอยของมังกรนําอยู่ และยังคงห่างไกลจากมังกร
แท้จริง

นับว่าทังหมดยังคงไร้ประโยชน์ก็ไม่ผิด

เดิมทีมงั กรสีทมิฬตัวนี เป็ นมังกรสายพันธุน์ าที

ํ คล้ายคลึงกับ
5
 ปลา ดังนันความเร็วในการเคลือนทีในนําของมันจึงเหนือ
กว่าเย่หยวนโดยธรรมชาติ

เพียงพริบตาเดียว มังกรสีทมิฬก็พงุ่ ถึงตรงหน้าเย่หยวนแล้ว!

“เจ้าหนู จงกลายเป็ นอาหารอันโอชาในกระเพาะของมังกร

ตนนีซะ!”

มังกรสีทมิฬกรนเสียงหัวเราะอันเย็นเยือกออกมา พร้อมอ้า

6
 ปากกว้างประหนึงต้องการกลืนกินทังมหาสมุทร มันคิดจะ
บดเคียวร่างเย่หยวนภายในคราวเดียว!

ส่วนเย่หยวนก็ทาํ ได้เพียงง้างปากของมันไม่ให้หบุ ลง มิได้ฟัน

อันแหลมคมเหล่านันบดขยีร่างได้ ทว่าจู่ๆ เขากลับรูส้ กึ ได้ถึง
แรงกดดันของเผ่ามังกรอีกจุดหนึง ซึงมันน่ากลัวยิงกว่าของ
เขาและของมันกรสีทมิฬตัวนีหลายขุม!

ทันใดนันเอง เงาชายชราในชุดคลุมสีดาํ ปรากฏขึนต่อหน้าเย่

หยวน และเมือมังกรสีทมิฬตัวนีเห็นเช่นนัน มันก็รบี ถอน
เขียวออกและหล่นถอยไปอย่างรวดเร็วด้วยความตืนกลัว!

7
 “ท่านอาวุโสหลงเถิง!”

เย่หยวนกล่าวขึนอย่างร่าเริง

หลงเถิงหยักหน้าให้เย่หยวนเบาๆ และกล่าวขึนว่า

“เป็ นแค่งทู ะเลตัวน้อย กลับกล้าเอ่ยอ้างว่าตนเป็ นมังกรแล้ว

รึ? จองหองโดยแท้! เจ้าทราบหรือไม่วา่ โทษของการอ้าง
นามของเผ่ามังกรมันรุนแรงเพียงใด?”

8
สิงทีทําให้เย่หยวนประหลาดใจทีสุดคือ มังกรสีทมิฬในขณะ
นันสันเทาด้วยความกลัวยิง เมืออยู่ตอ่ หน้าหลงเถิง

เห็นได้ชดั ว่าหลงเถิงในขณะนีไร้พลังดังโคลนแก่ ความแข็ง

แกร่งของเขาไม่สามารถเป็ นคูม่ ือของมังกรสีทมิฬตัวนีได้เลย
แต่มนั กลับหวาดกลัวเขาราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน

“ทะ–ท่านจ้าวบัลลังก์! ผูต้ าต้

ํ อยช่างโง่เขลา! รูเ้ ท่าไม่ถึง

9
 การณ์! โปรดลงโทษผูต้ าต้
ํ อยด้วยเถิด!”

ร่องรอยของมังกรอันหยิงผยองก่อนหน้าไม่มีอีกแล้วในตอน
นี ดังความยโสโอหังสลายกลางอากาศโดยพลัน ณ ปั จจุบนั
ต่อหน้าหลงเถิง มังกรสีทมิฬกลับกลายเป็ นหนูทเห็
ี นแมวก็ไม่
ผิด

เย่หยวนอดครุน่ คิดด้วยความสงสัยไม่ได้เลยว่า ทังๆทีแรงกด

ดันของเผ่ามังกรในกายเขาก็บริสทุ ธิมากเช่นกัน แต่เหตุใด
มังกรสีทมิฬตัวนีถึงได้หวาดกลัวหลงเถิงแทน?

ภายใต้สภาวะสมบูรณ์ทสุี ด ความแข็งแกร่งของหลงเถิงคง
10
น่าสะพรึงกลัวมากจริงๆ อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของ
เขาในตอนนีมันกลับไม่มีอะไรน่ากลัว แล้วมังกรสีทมิฬตัวนี
มันกลัวอะไร?

หากให้ทงสองฝ่
ั ายต่อสูก้ นั จริงๆ เพียงไม่นานก็คงรูผ้ ลแล้ว

หลงเถิงกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“โทษของการแอบอ้างคือประหารชีวิตสถานเดียว! และยาก
ทีจะรอดพ้นความผิด! แต่เนืองด้วยสถานการณ์พิเศษใน
ปั จจุบนั ดังนัน…ตังแต่บดั นีเป็ นต้นไป เจ้าจะต้องรับใช้เย่
หยวนในฐานะเจ้านายของเจ้า! จนกว่าเย่หยวนไม่ตอ้ งการ
11
เจ้าแล้ว ถึงตอนนันค่อยปล่อยเป็ นอิสระ ว่าไง? หรือ…เลือก
ทีจะตาย?”

ไม่พงกล่
ึ าวถึงสีหน้าของมังกรสีทมิฬ กระทังเย่หยวนยังทีได้
ยินยังรูส้ กึ ลําบากใจแทน

มังกรสีทมิฬปั นหน้าเครียด ก่อนกล่าวอย่างอําๆอึงๆว่า

“เอ่อ…ท่านจ้าวบัลลังก์ ให้เผ่ามังกรไปรับใช้มนุษย์คงไม่

12
เหมาะสมกระมัง แล้วเขาจะเป็ นเจ้านายของข้าได้อย่างไร?”

หลงเถิงเค้นเสียงฮึทนั ทีทได้
ี ยิน ก่อนจะกล่าวขึนด้วยสีหน้า
เหยียดหยามว่า

“เผ่ามังกร? เจ้างูทะเลตัวน้อย…เจ้ากล้าเรียกตนเองว่าเป็ น
เผ่ามังกรจริงๆ? ยังไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวถึงต้นกําเนิดแรกเริม
ก่อนวิวฒ
ั นาการของเจ้า ตัวเจ้าในตอนนีถึงกลายเป็ นมังกร
แล้วก็จริง แต่ก็เป็ นแค่มงั กรชันตําสุด แล้วยังกล้าประกาศตน
เองว่าเป็ นเผ่ามังกรอีกงันรึ?”

13
คํากล่าวของหลงเถิงเต็มไปด้วยความเย้ยหยันทุกถ่อยคํา เย่
หยวนทีได้ยินยังตกตะลึงอย่างลับๆ และกลัวว่ามันจะไป
สะกิดโทสะของมังกรสีทมิฬตัวนีเข้า

ทว่ามังกรสีทมิฬกลับถอดสีหน้าขาวซีดสลับเขียวและผงก
ศีรษะราวไก่จิกด้วยความเชือง นีกลับเป็ นภาพฉากทีคาดไม่
ถึง!

จากสีหน้าของมันในตอนนี สําหรับเรืองรับใช้เขาในฐานะเจ้า
นาย ตัวมันดูทา่ เริมจะลังเลไม่นอ้ ย

14
หลงเถิงค่อนข้างรําคาญอย่างมากในตอนนี เขาโบกมือปั ด
และกล่าวว่า

“ภายในห้าอึดใจ หากเจ้ายังตัดสินใจไม่ได้ ข้าจะทําลาย

อาณาจักรพลังทีฝึ กฝนนับพันปี ทงในทั
ิ นที! ห้า… สี…
สาม…”

ในทีสุด เมือนับถึงสาม มังกรสีทมิฬก็มิอาจรักษาความสงบ

ได้อีก และเร่งกล่าวขึนทันทีอย่างใจร้อนว่า

“ท่านจ้าวบัลลังก์ ผูต้ อ้ ยตําขอน้อมรับ…ผูต้ อ้ ยตําขอน้อมรับ

15
 ด้วยความยินดี!”

ยิงฟั งบทสนทนาระหว่างทังคูม่ ากเท่าไหร่ เย่หยวนก็ยิง

สับสนยิงขึนไปอีก เพียงสหายเฒ่าหลงเถิงคนเดียว เขามี
พลังอํานาจพอทีจะสยบมังกรอาณาจักรไร้เทียมทานขัน
ปลายจริงๆใช่ไหม?

หรือเป็ นไปได้ไหมว่า มังกรสีทมิฬตัวนีจะเป็ นเพียงมังกรแถว

ล่าง?

16
“นับว่ายังฉลาด! เจ้าจงไปทําสัญญากับอีกฝ่ ายซะ และหาก
เจ้ากล้าเล่นตุกติกระหว่างนัน เจ้าก็คงทราบผลของมันดี!”

มังกรสีทมิฬรีบกล่าวตอบว่า

“มิกล้า! มิกล้า! หาเลยผูต้ อ้ ยตํากล้าทําเช่นนันไม่!”

เย่หยวนจ้องมองด้วยความงุนงงเมือเห็นสถานการณ์

17
 ก่อนหน้าไม่นาน ยังเป็ นฉากการเอาชีวิตรอดชีวัดเป็ นตาย
แต่ไม่คาดไม่ฝันเลยว่า เพียงพริบตาถัดมา เขาจะได้มงั กร
อาณาจักรไร้เทียมทานตัวนีมาเป็ นผูร้ บั ใช้แล้ว

ถึงมังกรสีทมิฬตัวนีจะไม่สามารถทะลวงสูอ่ าณาจักรเต๋าลึก
ลําได้ แต่ดว้ ยความแข็งแกร่งของมัน หากต้องการจะท่องทัว
ดินแดนศักดิสิทธิอันกว้างใหญ่ มันก็ควรทําได้อย่างสําราญ
ใจจริงไหม?

ภายใต้การดูแลกํากับของหลงเถิง เย่หยวนและมังกรสีทมิฬ
ได้ทาํ สัญญาวิญญาณกัน ความเป็ นความตายของมังกรสี

18
 ทมิฬตัวนีได้อยู่ในกํามือของเย่หยวนอย่างสมบูรณ์แล้ว

“ปี กทมิฬ ทําความเคารพนายท่าน!”

ในทีสุด ศีรษะอันสูงตระหง่านของมังกรสีทมิฬก็ลดตําจรด
แทบเท้าเย่หยวน

ปี กทมิฬ เป็ นชือของมันกรตัวนี

19
 เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“อืม เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องสุภาพกับข้าขนาดนัน ตราบใดทีเฝ้า

ติดตามข้า ผลประโยชน์ทเจ้
ี าได้รบั ย่อมตามมาในอนาคต”

เมือได้สมั ผัสจิตวิญญาณศักดิสิทธิของปี กทมิฬ ในทีสุดเย่

หยวนก็ตระหนักถึงระดับพลังทีแท้จริงของมัน ซึงเป็ นไปตาม
คาด อาณาจักรไร้เทียมทานขันปลาย!

แต่ไม่วา่ ปี กทมิฬในขณะนีจะน่าเกรงกลัวเพียงใด ตราบใดที

เย่หยวนฟื นขึนสูส่ ภาวะสูงสุดได้ดงอดี
ั ตอีกครา แม้จะเลียงดู
ปี กทมิฬจนบรรลุอาณาจักรราชันย์เทวะ มันก็ไม่สามารถทํา
อันตรายเขาได้เช่นกัน

20
สําหรับเย่หยวน ตราบใดทียังมีโอสถแห่งฟ้าดิน เขาย่อมปี ก
ไต่ได้ถึงอาณาจักรราชันย์เทวะแน่นอน!

ซึงแน่นอนว่าการจะขึนมาถึงอาณาจักรราชันย์เทวะได้ ความ
ยากเข็ญจักเหนือกว่าอาณาจักรพลังอืนๆโดยสินเชิง

การหลอมโอสถระดับเก้าหรือสูงกว่า สูตรโอสถแห่งฟ้าดิน
ระดับท้าทายสวรรค์นนหายากยิ
ั ง ต้องพึงพาโชคเข้าข้าง มิ
ฉะนันจะไม่มีวนั หาสูตรได้พบเลย

แม้แต่หอราชันย์โอสถและสมาคมนักหลอมโอสถเอง ก็ยงั มี
สูตรโอสถระดับเก้าอยู่นอ้ ยมาก

21
ปี กทมิฬเป็ นผูร้ บั ใช้ของเย่หยวนโดยสมบูรณ์แล้ว แน่นอนว่า
มันมิกล้าต่อปากต่อคํากับเย่หยวนโดยธรรมชาติ ทําได้เพียง
ผงกศีรษะยอมรับและมิกล้าเห็นต่างอันใด แต่หากให้กล่าว
ตามตรง มันย่อมรูส้ กึ กังขาในคําพูดของเย่หยวนแน่นอน

กระนันเอง เย่หยวนก็ไม่คิดทีจะโน้มน้าวกล่าวอันใดเพิมเติม
เมือเวลาผ่านไป เดียวมันก็จะรับรูถ้ ึงความทรงพลังของเย่
หยวนได้เองตามธรรมชาติ

หลังจากทีสนทนากันเสร็จ ในทีสุดเย่หยวนก็หาโอกาสพูดคุย
กับหลงเถิงได้เสียที ทังนีก็เพือชําระล้างข้อสงสัยภายในใจ

22
 หลงเถิงดูเหมือนจะทราบความคิดเย่หยวนว่าต้องการจะ
ถามอันใด เขาจึงกล่าวตอบอย่างยิมแย้มว่า

“มังกรนําสีทมิฬตัวนี เดิมทีเป็ นเพียงงูทะเลตัวเล็กๆตัวหนึง

เท่านัน แต่โชคดีทในกายของมั
ี นมีสายเลือดมังกรหลงเหลือ
อยู่ ซึงโอกาสทีจะพบเช่นนีหาได้ยากยิง ทว่าโชคอันท้าทาย
สวรรค์ของมันยังไม่หมดเท่านี ต่อมาบังเอิญได้พบกระดูก
มังกรบรรพกาลใต้กน้ บ่อแห่งนีอีก มันจึงสามารถวิวฒ
ั นาการ
จนสําเร็จได้ดงทุ
ั กวันนี”

23
เย่หยวนอดประหลาดใจไม่ได้เมือได้ยินเช่นนัน พร้อมกวาด
สายตากันมองปี กทมิฬด้วยความแปลกใจ

เย่หยวนทราบเพียงเล็กน้อยเกียวกับเรืองคุณสมบัติของสาย
เลือดเผ่าอสูร เพือฝึ กฝนจากงูทะเลตัวเล็กๆทีมีสายเลือด
มังกรจางๆจนเติบใหญ่กลายเป็ นมังกรเช่นนีได้ นับได้วา่ โชค
ของปี กทมิฬยอดเยียมเกินไป มันสมควรแล้วทีถูกหลงเถิง
เรียกว่า โชคอันท้าทายสวรรค์

โอกาสเกิดขึนเฉกเช่นนีมีนอ้ ยยิงกว่าเสียวส่วน

24
 ตอนที811 กระดูกมังกรบรรพกาล

“กระดูกมังกรบรรพกาล? มันคืออะไร?”

ตามทีทราบ เย่หยวนพอเข้าใจเกียวกับเรืองเผ่าอสูรเล็กน้อย
และไม่อาจรูด้ ีเท่าพวกเผ่าอสูรโดยตรง

โดยเฉพาะอย่างยิงนีเป็ นถึงเผ่ามังกร เผ่าพันธุอ์ นั แสนหยิง

ผยองถือดี พวกมันย่อมเก็บซ่อนความลับมากมาย แม้แต่

1
 เผ่าอสูรด้วยกันยังไม่มีทางทราบได้

หลงเถิงมิได้อธิบายอันใด เพียงกล่าวอย่างเฉยเมยว่า

“ตามข้ามา”

ทังสองและหนึงมังกรได้ดาํ ไปยังส่วนก้นบ่อ และตรงบริเวณ

พืนผิวด้านล่างสุดของบ่อปราณแห่งนี กลับปรากฏโครง
กระดูกส่องแสงระยิบระยับ นีควรเป็ นกระดูกมังกรบรรพกาล
จากทีหลงเถิงกล่าวไปเมือครู ่

2
เมือเห็นกระดูดมังกรบรรพกาลเก่านี เย่หยวนก็ตนตกใจเล็
ื ก
น้อยเช่นกัน

แรงกดดันของเผ่ามังกรทีแผ่ออกมาจากกระดูกยังคงรักษา
ความทรงพลังไว้ได้ และในความเป็ นจริง แรงกดดันเหล่านี
ยังรุนแรงยิงกว่าของเขามาก!

กวาดสายตามองโดยรอบก้นบ่อแห่งนี กระดูกบางส่วน
ปรากฏเป็ นสีดาํ เหมียม

3
“ในบ่อปราณแห่งนี ทีนํากลายเป็ นของเหลวสีแดงเข้มและมี
ฤทธิชําระไขกระดูก ทังหมดก็เพราะกระดูกมังกรบรรพกาล
อันนี! เศษพลังเพียงบางส่วนของมันก็มากเกินพอทีจะทําให้
บ่อปราณแห่งนีกลายเป็ นขุมสมบัติทีหลายคนถวินหา ทีเจ้างู
ทะเลน้อยวนเวียนอยู่แถวนีโดยตลอด เพราะมันได้รบั ผล
ประโยชน์จากเจ้าสิงนีอย่างมาก และทําให้ตวั มันเปลียน
กลายเป็ นมังกรดังทีเห็น”

หลงเถิงกล่าว

เมือได้ยินเช่นนันเย่หยวนก็เข้าใจได้ทนั ที กลับกลายเป็ นว่า

บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดจะมีตน้ กําเนิดมาจากกระดูก
มังกรบรรพกาลอันนี!

4
จากบ่อนําธรรมดาลึกกว่าแสนฟุต กลับกลายเป็ นบ่อปราณ
วิเศษทีเป็ นดังสมบัติลาค่
ํ า ทังหมดเป็ นเพราะชินส่วนกระดูก
มังกรยุคโบราณเลวทรามอันหนึงเท่านัน ด้วยระดับความเข้ม
ข้นของพลังปราณทีอัดแน่นอยู่ในบ่อแห่งนี ความทรงพลัง
ของกระดูกมังกรบรรพกาลตรงหน้าคงไม่ตอ้ งอธิบายอันใด
อีก!

ไม่น่าแปลกทีหลงเถิงจะสังหรณ์ถกู ว่าทีนีมีสมบัติ ปรากฏว่า

เขาทราบเรืองนีมานานแล้ว

“ท่านอาวุโส ด้วยพละกําลังในปั จจุบนั ของท่าน คงมิใช่เรือง

5
ง่ายทีจะกําราบเจ้าปี กทมิฬจริงหรือไม่? แล้วเหตุใดมันกลับ
กลัวท่านจนตัวสันปานนี?”

เย่หยวนกล่าวถามขึนทันที

ดูเหมือนว่า หลงเถิงจะคาดคะเนคําถามอะไรเทือกนีของเย่
หยวนได้อยู่แล้ว เขาจึงกล่าวตอบด้วยรอยยิมว่า

“ลําดับชนชันของเผ่าอสูรเข้มงวดเกินกว่าทีเจ้าจินตนาการ
มาก แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของข้าในตอนนีมิอาจเป็ นคู่
มือของเจ้างูทะเลน้อยได้ แต่ในแง่ลาํ ดับชนชัน…ตําแหน่ง
ของข้าเหนือกว่ามันเป็ นร้อยเท่า”
6
 เย่หยวนถลึงตากว้างและอุทานขึนทันทีวา่

“ร้อยเท่า?”

ความแข็งแกร่งของปี กทมิฬสูงถึงอาณาจักรไร้เทียมทานขัน
ปลาย แล้วเหนือกว่านีอีกร้อยเท่า…สหายเฒ่าผูน้ ีทรงพลัง
เรืองอํานาจเพียงใดกันแน่?

7
“แม้เจ้างูทะเลน้อยจะประสบความสําเร็จในการวิวฒ
ั นาการ
และพัฒนาสายเลือดมังกรจนดีขนเล็
ึ กน้อย แต่การจะเปลียน
กลายเป็ นมังกรแท้จริงโดยสมบูรณ์ มันทําได้ยากมาก และ
หากทําได้มนั ก็เป็ นแค่มงั กรชนชันตําสุด ไม่วา่ โชคจะดีหรือ
ท้าทายสวรรค์แค่ไหน ในท้ายทีสุดก็เป็ นแค่มงั กรชนชันล่างที
ต้องคอยรับใช้พวกมังกรระดับสูงตลอดไป”

หลงเถิงกล่าว

ทุกเผ่าอสูรย่อมมีสายเลือดสูงสุดเสมอ ในจุดนีสามารถเข้า
ใจได้ไม่ยาก

แต่เย่หยวนไม่คิดเลยว่า ภายในเผ่ามังกรเองก็มีการจัดลําดับ
ชันทีเข้มงวดเพียงนี และแตกต่างจากเผ่าอสูรอืนมากจริงๆ

8
บางสิงบางอย่างแล่นผ่าน เย่หยวนนึกขึนได้โดยพลัน พร้อม
กล่าวถามว่า

“ดูเหมือนว่าเจ้าปี กทมิฬจะเรียกท่านว่า…จ้าวบัลลังก์?”

หลงเถิงพยักหน้าและกล่าวตอบว่า

“ภายในเผ่ามังกร ผูท้ มีี สายเลือดบริสทุ ธิทีสุดจะถูกยกย่องว่า

9
เป็ นเชือสายราชวงศ์ แต่ในยุคเดียวกันนันเอง มังกรทีครอบ
ครองสายเลือดราชวงศ์กลับมีนอ้ ยมาก น้อยเกินไปจริงๆ!
กล่าวได้วา่ เหล่าราชวงศ์ลว้ นยอดอัจฉริยะแห่งลูกหลานเผ่า
มังกรโดยแท้! ในยุคศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื องฟูถึงขีดสุด ตราบ
ใดทีราชวงศ์ในตอนนันไม่ลม้ สลายไปเสียก่อน ปานนีพวก
เขาทังหมดคงขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แล้ว!”

เย่หยวนทีได้ยินเช่นนันยังต้องสูดหายใจเย็นเข้าลึกๆช้าๆ เขา
ไม่คิดเลยว่าเบืองลึกเบืองหลังของเผ่ามังกรจะเป็ นดังเหวลึก
อันน่ากลัวเพียงนี

พวกเขามีโอกาสได้ขนสู
ึ อ่ าณาจักรพระเจ้า! ราชวงศ์เหล่านัน

10
จะต้องแข็งแกร่งเพียงใดถึงมีคณ
ุ สมบัติได้รบั โอกาสเช่นนัน
ได้?!

“อีกนัยหนึง…ก็หมายความว่าท่านอาวุโสก็เป็ นสายเลือด
ราชวงศ์?”

หลงเถิงกล่าวอย่างภาคภูมิวา่

“สถานะศักดิของข้าในอดีต ทุกคนต่างรูจ้ กั ข้าในฐานะยอด

11
 อัจฉริยะอันดับหนึงของเผ่ามังกร! แน่นอนว่าข้าก็เป็ นสาย
เลือดราชวงศ์เช่นกัน!”

“เอ่อ…ถ้าอย่างนันโลหิตทีท่านให้ขา้ ล่ะ?”

“นันเป็ นหยดโลหิตของสายเลือดราชวงศ์! แต่กระนันเอง

เนืองจากร่างกายของเจ้าอ่อนแอเกินไป เจ้าจึงไม่สามารถดึง
ประสิทธิภาพของโลหิตหยดนีจนแสดงถึงขันราชวงศ์ได้ สาย
เลือดมังกรราชวงศ์ทเจ้
ี าดูดซับไป แท้จริงแล้วมันบริสทุ ธิกว่า
ทีเจ้าจินตนาการไว้หลายขุม!”
12
สีหน้าของเย่หยวนเผยถึงความผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน
สําหรับสายเลือดมังกรนีมันมีคณ
ุ สมบัติเพียงพอทีจะพาเขา
ขึนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ เพียงแต่เขาอ่อนแอเกินไป

อย่างไรก็ตามแม้ตอนนียังไม่สามารถดึงเอาประสิทธิภาพสูง
สุดออกมาได้ แต่พลังของสายเลือดนีก็ยงั คงไหลเวียนในกาย
แถมยังเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้แก่เขาอย่างก้าวกระโดด

สิงทีเย่หยวนต้องการทีสุดในตอนนีคือ ความแข็งแกร่ง!

13
 หลงเถิงระบายยิมให้อย่างแผวเบาเมือเห็นสีหน้าทีผิดหวัง
ของเย่หยวน และกล่าวว่า

“เจ้าไม่จาํ เป็ นต้องทําหน้าผิดหวังเช่นนี แม้สายเลือดมิได้ตนื

ขึนโดยสมบูรณ์ แต่ก็มิได้หมายความว่าจะไม่สามารถกระดูก
มังกรนีได้”

แววตาพลันสว่างขึนทันใด เย่หยวนกล่าวขึนว่า

14
 “ท่านอาวุโส ท่านทราบถึงภูมิหลังของกระดูกมังกรชินนี?”

“หากข้าเดาไม่ผิด มันควรเป็ นกระดูกมังกรแท้จริงในยุค

บรรพกาลโบราณ ยิงไปกว่านัน มันยังเป็ นกระดูกของมังกรที
กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าอีกด้วย!”

เป็ นทีชัดเจนว่าหลงเถิงเองก็มิได้ทราบถึงต้นกําเนิด
ของกระดูกมังกรนีเท่าไหร่นกั แต่ก็มิใช่ปัญหานักทีจะ
สันนิษฐานความเป็ นมาของกระดูกนี

15
 สีหน้าของเย่หยวนซัดขาวในบัดดล และกล่าวด้วยนําเสียง
ยําเกรงว่า

“ยุคบรรพกาลโบราณ! นันมิได้หมายความว่า กระดูกนีมัน

เก่ากว่าหลายล้านปี แล้วงันรึ?”

หน้าประวัติศาสตร์ของดินแดนศักดิสิทธิยังไม่มีการจดบันทึก
ใดๆด้วยซํา การจดบันทึกเหตุการณ์ตา่ งๆตามยุคสมัย เริม
ตังแต่หนึงล้านปี ก่อนนับจากวันนี และช่วงเวลาทีศาสตร์แห่ง
สวรรค์หายสาบสูญจนไม่เหลือ ก็อยู่ภายในล้านปี นนเช่
ั นกัน
ซึงเป็ นทีรูจ้ กั กันในนาม ยุคโบราณ

หลงเถิงกล่าวว่ากระดูกมังกรนีเป็ นกระดูกมังกรในยุคบรรพ

16
กาลโบราณ ถ้าเป็ นเช่นนันจริง นันหมายความว่า มันน่าจะมี
ประวัติศาสตร์เรืองราวทีเก่ากว่ายุคหนึงล้านปี นี

กล่าวตามสัตย์จริง เย่หยวนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า
กระดูกมังกรทีมีอายุกว่าหลายล้านปี ยงั คงรักษาความ
สมบูรณ์และไม่เสือมคลายจนบัดนี นึกภาพไม่ออกเลยว่า
เจ้าของกระดูกมังกรนีจะแข็งแกร่งเพียงใดในตอนทียังมีชีวิต
อยู?่

“นี เจ้าหนู ข้าเองก็รูเ้ พียงเศษเสียว แต่นีแน่ๆมันมีอายุไม่ตาํ

17
 กว่าหลายล้านปี แน่นอน! อย่างไรก็ตาม อย่าหวังจะย้อน
ศึกษาสิงต่างๆจากกระดูกนี เพือหาหนทางสูอ่ าณาจักรพระ
เจ้า เนืองจากกาลเวลาผ่านเลยหลายยุคสมัยเกินไป ศาสตร์
แห่งสวรรค์ทแทรกซึ
ี มอยู่ในกระดูกจึงสลายไปหมดแล้ว แต่
ตามทีข้าสันนิษฐานไว้ มันอาจสามารถช่วยให้สายเลือดของ
เจ้าพัฒนากลายเป็ นสายเลือดราชวงศ์ได้!”

หลงเถิงจ้องมองเย่หยวนด้วยสายตาแปลกๆ พร้อมรอยยิมที
ไม่ใช่รอยยิมประดับบนใบหน้า ดูเหมือนว่าในหัวของเขา
กําลังคิดอะไรบางอยู่

เบืองลึกภายในใจเย่หยวนเย็นสะท้านในทันใด สหายเฒ่าคน

18
 นีมิใช่คนชราทัวไป เล่หเ์ หลียมมิได้เป็ นสองรองใครเช่นกัน
เขาทังฉลาดและมีฝีมือ ดูเหมือนว่าเขาพอจะคาดเดาบางสิง
ได้บา้ งแล้ว

ทุกการกระทําของเย่หยวนและคนอืนๆล้วนอยู่ภายใต้การ
ดูแลของเขาทังสิน และบางทีเขาอาจล่วงรูอ้ ะไรบางอย่าง
เกียวกับเย่หยวนได้นานแล้ว

เว้นเสียแต่…จนถึงบัดนี ท่าทีของหลงเถิงยังคงไม่มีเจตนา
ร้ายอันใดต่อเขา

อย่างไรก็ตาม เนืองจากตืนลึกหนาบางของอีกฝ่ ายยังคงไม่

ถูกเปิ ดเผย เย่หยวนจึงแสร้งทําเป็ นไม่รูเ้ รืองอะไรไปก่อน

19
 เย่หยวนไตร่ตรองเล็กน้อยและกล่าวว่า

“กระดูกนีควรเป็ นสุดยอดขุมทรัพย์ของท่านอาวุโสจริงไหม?
ไฉนถึงมอบให้ขา้ กัน?”

หลงเถิงหัวเราะและกล่าวว่า

20
“กระดูกของข้าเก่าแก่จนเกินวัยไปมากแล้ว แน่นอนว่าข้าสูญ
เสียคุณสมบัติในการไขว้คว้าอาณาจักรพระเจ้าแล้วเช่นกัน
ต่อให้ดดู ซับกระดูกมังกรเช่นนีอีกเป็ นสิบชิน ก็นบั ว่าไม่มี
อะไรเปลียนแปลง จะแต่เสียดายของเปล่า สูใ้ ห้เจ้าเอาไป
เก็บเกียวผลประโยชน์เองยังจะดีกว่า”

ดวงตาคูน่ นของเย่
ั หยวนหรีแคบลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหลง
เถิงจะตังใจอย่างทีกล่าวไปจริงๆ

ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า การทีหลงเถิงเลียงดูฟมู ฟั กเขาเป็ นอย่าง

ดีขนาดนี เขาจะต้องมีจดุ ประสงค์อะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่
แน่นอน เพียงว่าเย่หยวนไม่มีทางล่วงรูไ้ ด้เลย

21
 ภายใต้สถานการณ์แบบนี เย่หยวนเองก็ไม่มีทางเลือกอืน
แล้วเช่นกัน แม้วา่ เบืองหน้ากลับกลายเป็ นยาพิษทีหลัง แต่
ยังไงเขาก็ตอ้ งดืมมัน!

จากข้อมูลทีได้มาของจ่าวเซียน จีฉางหลานในตอนนีทรง
พลังเทียบเคียงสิบจอมราชันย์เทวะ ซึงประโยคนีแค่ประโยค
เดียว มันคล้ายกับภูเขาห้านิวขนาดยักษ์เข้าบดขยีหัวใจเย่
หยวนโดยตรง

สิงทีเขาต้องการในตอนนีคือ ความแข็งแกร่ง!

และเสน่หข์ องสายเลือดราชวงศ์นน…มั
ั นก็ยวยวนเย่
ั หยวนได้
ยอดเยียมเกินไป!

22
 “ขอบพระคุณท่านอาวุโสเป็ นอย่างยิง! แต่เย่คนนียังมีอีก
หนึงคําถาม สิงทีเรียกว่า ศิลาจารึกศักดิสิทธิ ทีท่านอาวุโส
กล่าวไปก่อนหน้า มันคืออะไรกันแน่? แล้วเกียวข้องอันใดกับ
อาณาจักรพระเจ้า?”

เมือมาถึงทีนี เย่หยวนก็มนใจแล้
ั วว่า ศิลาจารึกศักดิสิทธิ
เหล่านีจะต้องเป็ นสิงทีเกียวพันกับเซียนอาณาจักรพระเจ้า
แน่นอน

เพียงว่าเย่หยวนยังไม่รูอ้ ะไรมากกว่านันเลย

23
เนืองจากช่วงคับคันระหว่างความเป็ นความตาย หลงเถิงจึง
เผลอตะโกนเรียก อักษรเหล่านันว่า ศิลาจารึกศักดิสิทธิออก
มาโดยไม่ตงใจ
ั

“ศิลาจารึกศักดิสิทธินันเป็ นความลับสุดยอดของเผ่ามังกร
และตัวเจ้าในตอนนีก็ยงั ไม่มีคณ
ุ สมบัติลว่ งรูไ้ ด้ แต่หลังจากที
เจ้าดูดซับกระดูกมังกรชินนีเสร็จโดยสมบูรณ์ และได้รบั สาย
เลือดราชวงศ์มาครองแล้ว ข้าจะบอกเกียวกับศิลาจารึก
ศักดิสิทธิในภายหลัง”

หลงเถิงกล่าวอย่างเฉยเมย

24
 ตอนที812 ทรมานแทบอยากตาย!

เย่หยวนคิดว่าศิลาจารึกศักดิสิทธิเหล่านีทีพ่อได้รบั มาเป็ นชิน

เดียวบนผืนปฐพี และไม่มีใครอืนล่วงรูอ้ ีก แต่เขากลับไม่คิด
เลยว่า เผ่ามังกรจะทราบถึงเรืองศิลาจารึกศักดิสิทธิเหล่านี
นานแล้ว

และดูเหมือนว่าศิลาจารึกศักดิสิทธิเหล่านี ยังคงเป็ นความ

ลับระดับสุดยอดของเผ่ามังกรเช่นกัน

1
 เมือได้ยินนัยแฝงในคํากล่าวของหลงเถิง จะเห็นได้ชดั ว่ามี
เพียงมังกรสายเลือดราชวงศ์เท่านันทีมีคณ
ุ สมบัติลว่ งรูไ้ ด้

เนืองจากหลงเถิงกล่าวชีชัดขนาดนีแล้ว มันคงไม่เหมาะสมที
เย่หยวนจะซักไซ้ถามต่อ

เกียวกับเรืองอาณาจักรพระเจ้า โดยไม่คาํ นึงถึงสิงอืนใด ทุก

เผ่าอสูรทีรับรูย้ ่อมเก็บงําอย่างระมัดระวังทังสิน

ความลับประเภทนี ไม่สามารถนําไปแพร่พลายได้โดย
ธรรมชาติ

ทีหลงเถิงยอมสัญญาว่าจะบอก เห็นได้ชดั ว่าหลังจากการดูด

2
 ซับกระดูกนีไปเข้า อาจเกิดการเปลียนแปลงขึนกับเขา มิ
ฉะนันแล้ว เขาจะยอมคลายความลับให้เขาทีเป็ นเผ่ามนุษย์
ได้อย่างไร?

“การดูดซับกระดูกมังกรอันนีมิใช่งานง่ายในวันเดียว นอก
จากนีความเจ็บปวดทีเจ้าได้รบั ยังสาหัสสากรรจ์สดุ พรรณนา
เจ้าจะต้องเตรียมใจให้ด!ี ”

หลงเถิงกล่าว

3
 มุมปากเย่หยวนกระตุกขึนในทันใดและกล่าวถามว่า

“มะ–มันเจ็ดปวดเพียงใด?”

เย่หยวนสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างยิงเมือได้ยินคํากล่าวนี ก่อน
หน้าเพียงแค่พลังมังกรทีเจือจางมากับนํา ยังทําให้เขาทีลง
ไปแช่ทรมานเจียนหมดสติ ยิงไปกว่านัน มันยังเป็ นแค่เศษ
เสียวพลังเล็กน้อยทีละลายออกมาจากกระดูกมังกร หากให้
เขาดูดซับกระดูกมังกรโดยตรง ความทรมานยิงไม่น่าสะพรึง
เป็ นสิบเท่าทวีเลยงันรึ?

4
“เมือเทียบกับความทรมานในนําทีเจ้าแช่ ครานีย่อมหนักกว่า
เป็ นร้อยเท่า! หากเจ้าไม่สามารถทนต่อความทรมานนันได้ ก็
มีความเป็ นไปได้สงู ทีเจ้าจะฆ่าตัวตายเพือหนีความทรมาน
นี! ดังนัน…ก่อนทีจะดูดซับมันจงเตรียมตัวเตรียมใจให้ดี
ก่อน”

ตามทีหลงเถิงกล่าวไป สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนดู
เลวร้ายลงทันที

ภายในใจเย่หยวนสันสะท้าน ความทรมานทีหนักจนต้องฆ่า
ตัวตายเพือหนีมนั …มันจะรูส้ กึ อย่างไรกันแน่?

5
เสียวสันหลังสันสะท้านยันหนังศีรษะ เย่หยวนในขณะนีกลับ
รูส้ กึ หวาดกลัวต่อกระดูกมังกรตรงหน้าโดยไม่รูต้ วั

หลงเถิงกล่าวพร้อมรอยยิมเมือเห็นสีหน้าของเย่หยวน

“ว่าไง? กลัวงันรึ?”

เย่หยวนระบายยิมตอบอย่างขืนขม พร้อมกล่าวตอบว่า

6
 “ท่านอาวุโสก็มิใช่เด็กแล้ว คิดจะใช้ลกู ไม้ยวยุ
ั แบบนีเพือ
จัดการข้า? เรืองจะดูดซับไหม ข้าต้องทําอย่างแน่นอน เพียง
ต้องเตรียมใจก่อนเล็กน้อย”

เย่หยวนมีความปรารถนาอันแรงกล้ายิงต่อความแข็งแกร่ง
มันเป็ นไปไม่ได้ทเขาจะทิ
ี งโอกาสทีดีเช่นนีไป

นอกจากนี หลงเถิงยังกล่าวอีกว่า หลังจากทีเขาดูดซับ

กระดูกมังกรเสร็จสิน เจาจะบอกข้อมูลเกียวกับศิลาจารึก
ศักดิสิทธิให้อีกด้วย

“หุหุ ข้ามันใจอย่างยิงในตัวเขา กระดูกมังกรบรรพกาลอันนี

7
คือเป็ นสุดยอดขุมทรัพย์ลาค่
ํ าของเผ่ามังกรอย่างแท้จริง หาก
เจ้าสามารถดูดซับกระดูกมังกรนีได้สาํ เร็จ ไม่เพียงความ
กระดูกมังกรนีจะเข้าผสานหลอมรวมกับกระดูกของเจ้า แต่
มันยังช่วยยกระดับวรยุทธ์การต่อสูข้ องเผ่ามังกรได้ทนั ทีสอง
เท่าทวี! ในเวลานันกายวิญญาณของเจ้า กล่าวได้วา่ ไร้เทียม
ทานก็ไม่เกินจริงเลย ขนาดสายเลือดของเจ้างูทะเลน้อยทีไม่
บริสทุ ธิยังพัฒนาได้ขนาดนี แล้วเจ้าทีมีสายเลือดบริสทุ ธิยิง
ในครอบครอง…ผลกําไรทีได้รบั จะมหาศาลปานใด?”

หลงเถิงกล่าวขึนอย่างยิมแย้ม

แววตาของเย่หยวนเปล่งประกายขึนในทันที และเริมหัน

8
 มองกระดูกตรงหน้าโดยไม่รูต้ วั

……………………

เพือดูดซับกระดูกมังกร เย่หยวนจึงกลับขึนฝังและเริมนัง
สมาธิปรับสภาพจิตใจ

9
 หลังจากนันครึงวัน สภาพจิตใจของเย่หยวนก็เข้าสูส่ ภาวะ
สงบนิง ดังบ่อนําลึกไร้ระรอกคลืน ก่อนจะเริมดูดซับกระดูก
มันกรทันที!

เย่หยวนตระหนักได้เพียงว่า ความเจ็ดปวดทรมานในครานี
หนักกว่าเป็ นร้อยเท่า เมือเทียบกับการแช่ในนําก่อนหน้า

ไม่พิรพิี ไรอันใด ทันทีทเย่

ี หยวนเริมดูดซับ ความเจ็ดปวดแสน
ทรมานได้เจาะทะลวงเข้าสูเ่ บืองลึกของจิตใจโดยพลัน ความ
เจ็ดปวดทีแล่นผ่านทัวร่าง เขารูส้ กึ ขอตายไปให้จบๆยังดีเสีย
กว่า!

10
 “อ๊ากกก!!”

เย่หยวนกลิงไปมาบนพืนด้วยความทรมานเกินหักห้าม
กํามือทังสองแน่นเล็บจิกทะลุเนือจนเลือดไหลเป็ นสายธาร
เล็กๆ ทันใดนันกําปั นยกขึนและหวาดกระหนําใส่พนไม่
ื หยุด
หวังเพียงระบายความเจ็บปวดเล็กน้อยก็ยงั ดี

ในท้ายทีสุดนี ภายใต้หว้ งแห่งความทรมานแทบฉีกหัวใจทัง

เป็ น เย่หยวนยกศีรษะของตนขึนพร้อมทุบใส่กอ้ นหินสุดแรง
โดยตรง!

11
 บูมมม!

ศีรษะเข้าทุบก้อนหินเพียงครังเดียว เศษกรวดเศษฝุ่ นฟุง้

กระจายไร้ทิศทาง

ในคราแรก เย่หยวนยังคงคิดว่าหลงเถิงพูดจาค่อนข้างเกิน
จริง ไม่วา่ จะเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด แต่ก็ไม่น่าถึงขันอยาก
ฆ่าตัวตายกระมัง?

แต่ปัจจุบนั กระจางชัดแจ้งแล้ว! เย่หยวนในขณะนีพยายาม

12
 ทําทุกวิถีทางเพือจบชีวิตโดยเร็ว!

กระดูดทัวร่างของเย่หยวนราวกับถูกกระดาษทรายหยาบขัด
เกลาอย่างไร้ปราณี เสียงกระดูกถูกบีเสียดสีดงั เอียดอาด ซึง
ความเจ็บปวดนีมันยังส่งผลไปถึงไขกระดูกแกนกลางโดย
ตรง!

ความเจ็บปวดทรมานวิปลาสเช่นนี เป็ นไปไม่ได้แน่นอนทีคน

ธรรมดาจะทนไหว!

เมือเห็นสภาพอันน่าสังเวชของเย่หยวน ปี กทมิฬทีเฝ้า
มองอยู่ขา้ งๆก็คอ่ นข้างกังวลใจไม่นอ้ ย เขาอดทีจะเอ่ยปาก
13
 ถามหลงเถิงไม่ได้เลยว่า

“ท่านจ้าวบัลลังก์ นายท่าน…จะสามารถข้ามผ่านไปได้หรือ
ไม่?”

สีหน้าของหลงเถิงมืดลงเล็กน้อย เฉกเช่นกับนําเสียงทีกล่าว
ตอบไปว่า

“หากเป็ นคนอืน ข้าไม่คิดทีจะแนะนําให้ดดู ซับกระดูกมังกร

นันเลย แต่สาํ หรับเย่หยวน…ข้ามันใจในตัวเขามาก ข้าผลัก
ดันทุกสิงให้เขาหมดแล้ว…ส่วนทีเหลือนีย่อมขึนอยู่กบั ตัวเขา

14
เอง ครังแรกในการดูดซับกระดูกมังกรบรรพกาลมักเจ็ดปวด
ทรมานทีสุด ความรูส้ กึ เหล่านันมันสุดจะจินตนาการได้จริงๆ
ดึงฟ้าฉีกเมฆาพร้อมเปิ ดทางสูค่ วามสําเร็จอันยิงใหญ่ แต่
หากล้มเหลว…”

กระทังหลงเถิงเองก็ยงั ไม่กล้าการันตีใดๆเช่นกัน

บูมมม!

15
เย่หยวนปลดปล่อยพลังทังหมด พร้อมทะยานขึนบินสูน่ ภา
สุดขอบฟ้า แต่เนืองจากพลังปราณทัวร่างทีไร้ความเสถียร
จึงทําให้รา่ งของเขาดิงท้าพสุธาในทันใด ร่างตกกระแทกพืน
อย่างแรงจนเกิดแรงระเบิดระรอกใหญ่

ด้วยเหตุนีเย่หยวนจึงสงบได้สกั พัก

เขายังคงนอนขดตัวบนพืนดังไส้เดือนดินไม่ได้สติ พร้อมร่าง
ทีสันเทาด้วยความเจ็บปวด

สักครูห่ นึง เย่หยวนฟื นขึนพร้อมความเจ็บปวดอีกครัง จึง

พยายามลุกขึน และทะยานขึนฟ้าทิงตัวเองลงมาเช่นเดิม แต่
ทุกคราทีเขาได้สติขนึ เขาก็ยงั คงทําเช่นนีซําแล้วซําเหล่า

16
 ยิงเวลาผ่านไป จิตสํานึกของเขาก็คอ่ ยๆเลือนรางลง

ปั จจุบนั อย่างว่าแต่พละกําลังอันใดยังเหลืออยู่ กระทัง

สภาวะจิตภูผาไร้ประมาทยังใช้จนจิตสมาธิหมดสิน สิงเดียว
ทียังช่วยสนับสนุนดุจฟางเส้นสุดท้ายอยู่ก็คือ ความเชือมัน!

ความเชือมันว่าสักวันจะได้ลา้ งแค้น!

17
ณ ตอนนีปี กทมิฬย่อมรับในตัวเย่หยวนในฐานะเจ้านายแล้ว
ความเจ็บปวดทีนายของตนได้รบั มันราวกับตัวมันกําลัง
ประสบอยู่เอง

มีหลายครังทีมันพยายามจะลุกไปช่วยเย่หยวน แต่สดุ ท้ายก็

ถูกหยุดโดยหลงเถิง

“การจะไปช่วยเย่หยวนในตอนนี มีแต่จะเพิมโอกาสล้มเหลว
ให้เขา!”

สีหน้าของหลงเถิงเคร่งเครียดอย่างยิง และเร่งกล่าวเตือน
ด้วยนําเสียงเย็น

18
สําหรับเย่หยวนในปั จจุบนั ทุกหนึงอึดใจประหนึงกาลเวลา
ยาวนานไร้สินสุด

เพียงพริบตาสองวันผ่านพ้นไป แต่เย่หยวนรูส้ กึ เหมือนกับชัว

ชีวิตหนึงได้ผ่านไปแล้ว

ร่างกายของเขายังคงกระตุกเกรงต่อเนืองบนพืนยิงกว่าคน
ชัก ไขกระดูกทัวร่างกระทังข้อต่อนิวมือดังลันสนันด้วยความ
เจ็บปวด แม้แต่สองคนทีเผ้ามองไม่หา่ งยังรูส้ กึ ทรมานอึดอัด
แทน

19
 สองวัน… สามวัน…ห้าวันผ่านไป!

เมือถึงวันทีห้า หลงเถิงต้องเบิกตากว้างจับจ้องเย่หยวนที
นอนขดด้วยความทุกข์ทรมาน

เย่หยวนยังคงนอนซุกตัวกลมอยู่บนพืน แต่จ่ๆู มือขวาทีสันไม่

หยุดของเขาก็พลันยกขึนอย่างเชืองช้า ก่อนจะประทับบน
ศีรษะ ราวกับกําลังตังท่าเตรียมปลิดชีพตนเอง!

“นายท่านอย่า!”

20
ปี กทมิฬไม่สามารถอาจทนดูได้อีกต่อไป เขาเร่งตะโกนห้าม
พร้อมร่างทีพุง่ ออกไปหยุดอีกฝ่ ายทันที

แต่ก่อนจะถึงตัวอีกฝ่ าย กลับมีเงาอีกสายหนึงหยุดพุง่ มา
ขวาง นันเป็ นหลงเถิงทีเข้าหยุดปี กทมิฬได้ทนั ควัน

สีหน้าของหลงเถิงในขณะนีเองก็เลวร้ายไม่แพ้กนั เขากลับ
ขึนอย่างเยือกเย็นว่า

“นีคือเป็ นอุปสรรคทียากทีสุดของเขา หากพยายามหัก

ห้ามอย่างสุดใจได้สาํ เร็จ ผลประโยชน์หลังจากนีมากมายไม่
รูจ้ บ!”

21
หลงเถิงจ้องมองฝ่ ามืออันสันเทาไม่หยุดของเย่หยวนทีจ่อ
กลางศีรษะ และจับภาพเย่หยวนแน่นจนเส้นประสาทเขียว
ปูดโปน พร้อมตะโกนลันภายในใจอย่างต่อเนืองว่า

‘เย่หยวน เจ้าต้องไม่ยอมแพ้!’

…………………

22
 “ท่านเจ้าเมืองเทวะ ตอนนี…ใกล้จะครบหนึงเดือนแล้ว!”

เฉินฉันกล่าวขึนด้วยสีหน้าการแสดงออกอันซับซ้อน

ภายในหนึงเดือนทีผ่านมานี ทัวทังหุบเขาตะวันพิโรธยังไม่มี
กิจกรรมเรืองราวใดๆเกิดขึน และเย่หยวนก็ยงั ไม่ออกมา

นีหมายความว่า…ตูโ้ หย้วจักต้องใช้อายุขยั สุดท้ายของชีวิต

23
 เพือเปิ ดค่ายกลอําพลางออกมาอีกครัง!

ทุกๆห้าวัน ค่ายกลอําพรางนีจะอ่อนกําลังลงอย่างต่อเนือง
และเมือครบสามร้อยปี นันจะเป็ นช่วงเวลาทีค่ายกลอ่อนแอ
ทีสุดและง่ายต่อการเปิ ด

ถึงหนึงเดือนจะผ่านพ้นไปแล้ว แต่ถา้ ต้องการเปิ ดค่ายกลนี

ออกมา ย่อมต้องจ่ายในราคาทีมหาศาลยิงอยู่ดี

ซึงสภาพปั จจุบนั ของตูโ้ หย้ว เห็นได้ชดั ว่าเขาไม่สามารถเปิ ด

ค่ายกลนีได้อีกแล้ว

แต่ไม่วา่ เป็ นตายยังไง เขาจําเป็ นต้องเปิ ดค่ายกลนีจริงๆ!

24
 กระนันเอง สีหน้าการแสดงออกของตูโ้ หย้วกลับค่อนข้าง
สงบนิง เขากล่าวขึนด้วยรอยยิมว่า

“ดูเหมือนว่าสวรรค์ตอ้ งการเช่นนี! พรสวรรค์ของเย่หยวนเกิน

พอแล้วทีจะประคองเมืองเทวะตะวันพิโรธในอนาคตให้อยู่
สุขได้! ใช้วาระสุดท้ายของข้าเพือแลกกับอนาคตนัน…แน่
นอนว่าคุม้ ยิงกว่าคุม้ !”

25
 “ท่านเจ้าเมืองเทวะ!”

นําตาของเฉินฉินไหลอาบออกมาจนเปรอะเปื อนแก้มเหียวๆ
ของตน

ตูโ้ หย้วเดินเข้ามาตบไหล่ของเฉินฉินเบาๆ พร้อมกล่าวด้วย

รอยยิมว่า

“นีเป็ นสิงทีดีทีสุดแล้ว! หลังจากทีข้าจากไป เจ้าจะต้องดูแล

เย่หยวนให้ดี ให้เขากลายเป็ นผูแ้ กร่งกล้าโดยเร็วทีสุด!”

26
เฉินฉินพยักหน้ารับคําสังสุดท้ายทังนําตา

27
 ตอนที813 อิงหมัวหู่แยกทาง!

ตึงงง!

ขณะทีตูโ้ หย้วกําลังร่ายตราเปิ ดผนึกค่ายกล ทันใดนันปฐพี

สะเทือนหุบเขาสะท้านโดยพลัน!

1
สีหน้าการแสดงออกของตูโ้ หย้วและเฉินฉินต่างแปรเปลียน
ในบัดดล!

“นี…นีเกิดอะไรขึน? ค่ายกลอําพรางแตกออกราวกําลังพัง
ทลายลงมาก็มิปาน ไม่…มันกําลังพังลงมาแล้วจริงๆ!”

ตูโ้ หย้วอุทานขึนลันภายใต้หว้ งแห่งความสินหวัง

ค่ายกลอําพรางขนาดมหึมาทีปกคลุมทังหุบเขาตะวันพิโรธ
แน่นอนว่าเป็ นค่ายกลทียิงใหญ่และแกร่งทีสุดของเมืองเทวะ
ตะวันพิโรธแห่งนีในหลายสิบร้อยปี ทผ่ี านมา

แต่ปัจจุบนั ค่ายกลทียิงใหญ่ทสุี ดกลับกําลังพังทลายลงต่อ

หน้าต่อตาพวกเขา!

2
วารีกลางสายธาร หุบเขาพงไพรขจี สรรพสิงตรงหน้าทังสอง
ล้วนบิดเบียวไปหมดดุจเป็ นเพียงภาพลวงตา จนทุกสิงสูญ
สลายหายไปและปรากฏเบืองหน้าเพียงบ่อปราณทิพย์บรรพ
กาลสงัดอันว่างเปล่าต่อโลกภายนอก

“กะ–เกิดอะไรขึนกันแน่?”

เฉินฉินกล่าวขึนด้วยความหวาดกลัวอยู่เบืองลึก

3
ชายหนุ่มในชุดสีขาวย่างก้าวออกมาอย่างเชืองช้า พร้อมด้วย
มังกรสีทมิฬร่างยักษ์ทเดิ
ี นตามอยู่ขา้ งหลัง!

เมือตูโ้ หย้วเห็นภาพฉากนี สีหน้าต้องแปรเปลียนโดยไม่ตงใจ

ั

มังกรสีทมิฬขนาดยักษ์ตวั นี แท้จริงแล้วมีพลังสูงถึง
อาณาจักรไร้เทียมทานขันปลาย!

4
 “นัน…นันเย่หยวน!”

เฉินฉินร้องออกมาด้วยความตืนเต้น

สีหน้าของตูโ้ หย้วมืดคลําดําเขียวสลับกันไป เขาทราบดีวา่

ชายหนุ่มตรงหน้าคือเย่หยวน แต่เหตุใดถึงมีมงั กรสีทมิฬนัน
พ่วงท้ายมาด้วย?

ภายใต้สถานการณ์ทไม่
ี ชดั เจน ไม่วา่ ใครก็ไม่กล้าเดินไป
กล่าวทักเช่นกัน

5
หากตูโ้ หย้วยังอยู่ในสภาวะทีสมบูรณ์ทสุี ด เขาไม่จาํ เป็ นต้อง
ใส่ใจกับมังกรสีทมิฬตรงหน้านีเลย แต่ในตอนนี หากให้ตอ้ ง
เข้าปะทะกับมัน ผลแพ้ชนะเกรงว่ายากจะตัดสิน

เย่หยวนรุกหน้าเข้ามาใกล้ๆ และยกมือผสานต่อหน้าทังสอง
พร้อมกล่าวด้วยรอยยิมว่า

“ท่านเจ้าเมืองเทวะ! ท่านผูอ้ าวุโสทีหนึง! นานแล้วทีไม่ได้

พานพบ ต้องขออภัยอย่างยิงทีทําให้พวกท่านต้องกังวล”

6
 ตูโ้ หย้วพยักหน้าและหันไปจ้องมองมังกรสีทมิฬด้านหลัง
อย่างไม่วางสายตา ท่าทีของพวกเขาค่อนข้างระแวงเจ้าตัวนี
อย่างมาก

เย่หยวนทีเห็นดังนันก็เข้าใจทันทีและกล่าวต่อด้วยรอยยิมว่า

“ท่านทังสองอย่าได้ตนตระหนก
ื เจ้าปี กทมิฬตัวนีเป็ นผูร้ บั ใช้
ใหม่ของข้าเอง และมันไม่เป็ นอันตรายต่อพวกท่านหรือแม้
แต่ดินแดนศักดิสิทธิ ส่วนอีกเรืองทีต้องบอกคือ บ่อปราณ
7
 ทิพย์บรรพกาลสงัดคง…ไม่สามารถใช้การได้อีกแล้วใน
อนาคต”

“เจ้ากล่าวอันใด?!”

เฉินฉินตกตะลึงยิงเมือได้ยิน

บ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดนับเป็ นรากฐานสําคัญของ
เมืองเทวะตะวันพิโรธ แต่ตอนนีเย่หยวนกลับกล่าวว่า มันจะ
ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป!

8
 คํากล่าวนีเป็ นดังสายอสนีทฟาดกลางศี
ี รษะของทุกคนใน
เมืองเทวะตะวันพิโรธโดยแท้!

ตูโ้ หย้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ และกล่าวว่า

“ค่ายกลนีจําเป็ นต้องใช้พลังจากบ่อปราณทิพย์บรรพกาล
สงัดมาหล่อเลียง ในปั จจุบนั ค่ายกลแตกสลายสิน นันหมาย
ความว่าต้องเกิดปั ญหากับบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดแน่
นอน เฮ้อ…ในอนาคต เมืองเทวะตะวันพิโรธคงต้องพึงสอง
เท้าของตนเองเสียแล้ว”

9
 เมือเฉินฉินได้ยินเช่นนันสีหน้าของเขาก็บิดเบียวอย่างน่า
เกลียด

ซึงสําหรับสถานการณ์เช่นนี เย่หยวนเองก็รูส้ กึ ผิดเช่นกัน

ค่ายกลนีถูกสร้างขึนโดยปรมาจารย์ดา้ นค่ายกลอย่างแท้จริง
ซึงระดับของผูส้ ร้างก็มิได้ดอ้ ยชันไปกว่าเขาเลยเหมือนกัน

แต่เนืองจากเป็ นค่ายกลทีกินพลังอย่างมหาศาล มันจึงต้อง

อาศัยบ่อปราณทิพย์บรรพกาลสงัดคอยหล่อเลียงให้ดาํ รงอยู่
ต่อไป ซึงพลังของบ่อปราณแห่งนีก็มีตน้ กําเนิดจากกระดูก
มังกรบรรพกาล ทว่ากระดูกมังกรนันกลับถูกเย่หยวนดูดซับ
เข้าสูร่ า่ งกายไปแล้วส่วนหนึง ดังนัน มันจึงเท่ากับว่าเย่หยวน

10
ได้ไปทําลายความสมดุลนีจนค่ายกลพังทลายลงมาอย่างที
เห็น

ก่อนหน้านี ณ ช่วงหัวเลียวหัวต่อระหว่างความเป็ นความ

ตาย เสียวอึดใจก่อนลงฝ่ ามือปลิดชีพตัวเองไป ทันใดนัน
ประหนึงคําพูดสุดท้ายของพ่อตนก็ดงั ก้องภายในหัว เมือนึก
ถึงรอยยิมของพ่อทีเปี ยมไปด้วยความหวัง เย่หยวนก็กลับมา
มีพลังฮึดอีกครัง ก่อนจะลดฝ่ ามือลงและข่มกลันความเจ็บ
ปวดด้วยพลังใจ

นันเป็ นสิงเดียวทียึดเหนียวตัวเขาเพือให้มีชีวิตอยู่ตอ่ ไป
ความหวังของผูเ้ ป็ นพ่อเป็ นดังเสียงกลองศึกยามอาทิตย์

11
อัสดง ดุจอารมในยามเช้า นันเป็ นความหวังเพียงหนึงเดียวที
ทําให้เย่หยวนมีแรงใจใช้ชีวิตอยู่ตอ่ ไปได้!

เช่นเดียวกับทีหลงเถิงกล่าวก่อนหน้า หลังจากพ้นผ่านช่วง
เวลาลุน้ ระลึกนีไปได้ เย่หยวนก็สามารถอดทนอดกลันได้เพิม
อีกหลายวันต่อจากนัน

ผ่านไปประมาณยีสิบวัน ท้ายทีสุดนีเย่หยวนก็ดดู ซับกระดูก

มังกรบรรพกาลเบืองต้นได้สาํ เร็จ และเพราะเหตุนีจึงทําให้
ค่ายกลพลันแตกสลายลงไปด้วย

หลังจากทีดูดซับกระดูกมังกรบรรพกาลเสร็จสิน อาณาจักร
พลังของเย่หยวนก็เพิมสูงถึงอาณาจักรอนัตตาระดับสีโดย
ตรง และความแข็ง