Kasaysayan ng Wikang Filipino

Noong 1521, natuklasan ng mga Kastila na

may 200 wikain o dayalektong ginagamit
ng mga Pilipino.
Sina Padre Chirino at Padre Colin ang
kauna-unahang gumawa ng pag-aaral
tungkol dito.
Binalak ni Pangulong Manuel L. Quezon
ang pagkakaroon ng isang pambansang
wika noong 1925.

Opisyal na kinilala ang hangaring

magkaroon ng pambansang wika noong
panahon ng Komonwelt, sa seksyon 3,
Artikulo XIII ng 1935 Konstitusyon.
Sa pamamagitan ni Manuel Quezon,
pinagtibay ng Saligang Batas Komonwelt
Blg.184 na nagbigay daan upang mabuo
ang surian ng Wikang Pambansa.
Ang punong ahensyang nanguna sa
paglinang ng isang pambansang wika ay
ang Institute of National Language.

Narito ang mga kasapi:

1. Jaime C. de Veyra- Bisaya (Samar,Leyte)Tagapangulo
Mga Kagawad:
2. Hadji Buto ( Moro )
3. Santiago A. Fonacier (Ilokano)
4. Casimiro Perfecto ( Bicol )
5. Felix salas ( Hiligaynon )
6. Cecilio Lopez ( Tagalog )
7. Isidro Abad ( Bisaya Cebu )
8. Zoilo Hilario ( Kapampangan )

Mga dahilan kung bakit napili ang Tagalog

bilang batayan ng Wikang Pambansa:
Hindi mahirap ang Tagalog sa mga diTagalog dahil may pagkakatulad ito sa lahat
ng wika sa Pilipinas.
Ang Tagalog ay nagtataglay din ng 5,000
salitang hiram sa Kastila, 1,500 sa Ingles,
1,500 sa Intsik at 3,000 sa Malay.
Mayaman ang Tagalog dahil sa dami ng
panlapi nito.
Madaling pag-aralan ang Tagalog.
Hindi lamang sa mga Pilipino madali ang
pag-aaral ng Tagalog kundi maging sa
dayuhan.

Filipino ang sinasabing pambansang lingua

franca ng Pilipinas .
Ayon sa Resolusyon 96-1 ng KWF
(1996)
Ang Filipino ay ang katutubong wika
na ginagamit sa buong Pilipinas
bilang wika ng komunikasyon ng
mga etnikong grupo.