‫ﺑﻮﻧﺴﺎي‬

‫آﻟﺨﺎﻧﺪرو زاﻣﺒﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان ﻛﻮﺷﻴﺎر ﭘﺎرﺳﻲ‬

‫از ﻣﺘﻦ اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺘﺸﺎرات ‪ ،Anagrama‬ﺑﺎرﺳﻠﻮن ‪2006‬‬
 ‫ﺳﺎلﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬و ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮد دﺧﺘﺮ ِ ﺗﻮي ﻛﺘﺎب ِ او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﺎﺳﻮﻧﺎري ﻛﺎواﺑﺎﺗﺎ‬

‫درد ﺑﻪ ﺟﺰء ﺟﺰء ﺗﻦ ﻣﻲﺧﻮرد و آن را ﻣﻲﺳﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻧﺰاﻟﻮ ﻣﻲﻳﺎن‬
‫‪ I‬ﭘﻴﻜﺮ‬
‫آﺧﺮش اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻣﻴﺮد و او ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ از ﻣﺮگ او ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‬
‫ﻧﺎم زن اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻧﺎماش ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬آﺧﺮش‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻣﻴﺮد‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﻤﻲﻣﻴﺮد‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ادﺑﻴﺎت اﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺘﺤﺎن زﺑﺎن اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﻧﺤﻮ ‪ ،2‬درﺳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻴﭻﻛﺪام ﺧﻮب ﻳﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﻫﺮ دو ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ و آﻣﺎدهي ﻫﺮ ﻛﺎري‪ ،‬آﻣﺎدﮔﻲ آﻣﻮﺧﺘﻦ‬
‫اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ‪ :‬ﻧﺤﻮ ‪ 2‬ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ؛ در ﺧﺎﻧﻪي ﺧﻮاﻫﺮ دوﻗﻠﻮي ورﮔﺎرا‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ درس‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰرگﺗﺮ از آﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻜﺮش را ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻳﻜﻲ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﺎدت داﺷﺖ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ درس ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮي ودﻛﺎ ﻫﻤﺮاه آورده ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺪون‬
‫ودﻛﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻣﻲ رﻓﺖ آب ﭘﺮﺗﻘﺎل ﺑﺨﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ودﻛﺎ ﺑﺪون آب ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻧﻮﺷﻴﺪن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﻪﺷﺎن ﺑﺪﺟﻮري ﻣﺴﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ‬
‫دلاش ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺐ را ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ورﮔﺎرا ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ زود ﺗﺴﻠﻴﻢ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﺘﺮش را در‬
‫اﻧﺒﺎري ﺑﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻲآﻣﺪ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ در ﻛﻼس زﻳﺎد ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ‬
‫وﻗﺖﻫﺎ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺼﺪ ﭘﺎﻳﺎن دادن ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ داﻧﺸﮕﺎه را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ آن ﺷﺐ وﺟﻪ ﻣﺸﺘﺮك‬
‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻛﺸﻒ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ زوﺟﻲ ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﻧﻴﻚﺧﻮاﻫﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﺸﻒ آن‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺶ از اﻣﺘﺤﺎن‬
‫ﺗﺠﺪﻳﺪي‪ ،‬دوﺑﺎره در ﺧﺎﻧﻪي ورﮔﺎرا درس ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و از ﻧﻮ ﺑﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻻزم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺟﺎﻳﻲ را ﻗﺴﻤﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﺪر و ﻣﺎدر دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻮﺋﻨﻮس آﻳﺮس رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﭘﻴﺶ از آنﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺑﮕﺎﻳﺪ؛ ﻧﻪ‬
‫ﺑﻜﻦ ﺑﻜﻦ راه ﺑﻴﻨﺪازد‪ ،‬آن ﺟﻮري ﻛﻪ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲﻫﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ و ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﻋﺸﻖﺑﺎزي ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻴﭻﻛﺲ‪ ،‬دﻳﮕﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻮاﺑﻴﺪ و ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ‪ ،‬وﺣﺘﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢﺗﺮ‪ :‬ﻧﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﻧﻪ ﺑﮕﺎﻳﺪ‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬رو ﺑﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن راﺣﺘﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر در ﺗﺎرﻳﻜﻲ راه ﻣﻲرود‪ ،‬اﻣﺎ روﺷﻦ و ﭘﭻﭘﭻﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ واﻗﻌﻲ ﺷﻴﻠﻴﺎﻳﻲﻫﺎﺳﺖ‪:‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺟﻮاﻧﺎن ﺷﻴﻠﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺮاي ﻋﺸﻖﺑﺎزي و اﮔﺮ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦﺟﺎ‪ ،‬در ﺷﻴﻠﻲ‪ ،‬ﻋﺸﻖﺑﺎزي‬
‫ﻧﻜﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻜﻨﻲ ﻳﺎ ﺑﮕﺎﻳﻲ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ و ﻧﻪ ﺑﮕﺎﻳﻢ‪ :‬دوﺳﺖ دارم ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ‬
‫اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲﻫﺎ ﺑﻜﻦ ﺑﻜﻦ راه ﺑﻴﻨﺪازﻳﻢ‪.Si follaramos ،‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ آن زﻣﺎن اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺮي ﻛﻪ در آن ﺑﺎرﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪،‬‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﺎوﻳﻪ ﻣﺎرﺗﻴﻨﺰ و آﻧﺨﻞ ﮔﺎرﺳﻴﺎ آﺗﻴﻨﺰا و ﺟﻮﻟﻴﺎن آﻟﺒﻮرﻛﺮك‪ ،‬و ﺣﺘﺎ‪،‬‬
‫ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر و ﻛﻤﻲ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺎروﻟﻴﻨﺎ ﻛﻮﭘﻚ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺖاش ﺑﻮد‪ .‬آن ﺷﺐ‪،‬‬
‫دوﻣﻴﻦ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ دوﻣﻴﻦ زوج ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ زﻧﺪﮔﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ آنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺎدران و روانﻛﺎوان‬
‫ﺑﺎ دوروﻳﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮد دوم اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ او‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪي ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ راﺑﻄﻪي ﺟﺪي ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ اﻧﮕﻴﺰاﻧﻨﺪهي راﺑﻄﻪﻫﺎي ﺟﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮد را ﭼﻮن ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ِ ﺟﺪﻳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪان از زﻧﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻲﻛﺮد‪،‬‬
‫زﻳﺮا ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﺧﻮد زﻧﺎن ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺘﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎكﺗﺮ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻮم اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺪﻳﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ ﻳﻚدﻧﺪﮔﻲ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺟﺪي را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ زﻣﺎن‬
‫ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﺑﻤﺎﻧﺪ در آن روز وﺣﺸﺖﻧﺎك و ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺖ از در ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫در زﻧﺪﮔﻲش ﺑﻜﺎرد‪ ،‬ﺟﺎري ﺷﻮد‪.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ دوﺳﺖ ﭘﺴﺮ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﻲﻫﻮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﻲﻫﻮده ﺑﻮدناش ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﺷﺘﺒﺎه زﻳﺎد‬
‫ﻣﻲﻛﺮد و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮد و ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ ،‬و اﻳﻦ‬
‫آدم ﺑﻲﻫﻮده‪ ،‬اوﻟﻴﻦ دوﺳﺖ ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﻳﻚ ﻳﺎ دو اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺘﺎ ارزش آن ﻧﺪارد ﻛﻪ اﻳﻦﺟﺎ از آن‬
‫ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺷﺎﻧﺰده و ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ ،‬آن ﺑﻲﻫﻮده ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﭘﻴﺶ رﻓﺖ‪ :‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻫﺠﺪه‪ ،‬ﻧﻮزده و ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ﺷﺪ و او ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺎﻧﺪ؛ ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬و او‪ :‬ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻪ و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺗﺎ ﺳﻲ‬
‫ﺳﺎﻟﮕﻲ او‪ ،‬زﻳﺮا اﻣﻴﻠﻴﺎ از ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد در ﻫﻤﺎن ﺳﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻣﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ روز ﭘﺲ از ﻣﺮگاش‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ‬
‫روز ﺗﻮﻟﺪي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ ﻣﺮده ﻣﺎﻧﺪن‪.‬‬

‫دوﻣﻴﻦ دوﺳﺖ ﭘﺴﺮ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ او ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻮهﻧﻮردي در آﻧﺪ را ﻛﺸﻒ ﻛﺮد‪ ،‬و ﺳﻔﺮ ﺑﺎ‬
‫دوﭼﺮﺧﻪ‪ ،‬دوﻳﺪن و ﻣﺎﺳﺖ را‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص دوراﻧﻲ ﮔﺬراﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ زﻳﺎد‪ ،‬و اﻳﻦ ﺑﺮاي اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﺎزه از دوران ﭘﻴﺴﻜﻮي زﻳﺎد ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺐﻫﺎي دراز و ﭘﻴﭽﻴﺪهي ﭘﻴﺴﻜﻮ ﺑﺎ ﻛﻮﻛﺎﻛﻮﻻ‪ ،‬ﭘﻴﺴﻜﻮ ﺑﺎ‬
‫ﻟﻴﻤﻮ‪ ،‬و ﺣﺘﺎ ﭘﻴﺴﻜﻮي ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻟﺺ‪ ،‬ﺑﺪون ﻳﺦ‪ .‬ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اوج ﻟﺬت‬
‫ﺟﻨﺴﻲ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن او زﻳﺎدي ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ اﻣﻴﻠﻴﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲاش را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬در‬
‫ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﻦ ﺳﻔﻴﺪ ِ ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻛﻮﺗﺎه و ﺳﻴﺎه ﺑﻪ رﻧﮓ ﺷﺒﻖ‪ .‬اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻣﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ از اول ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﺤﻜﻮم اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬و او ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ زوج ﺟﻨﺴﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮد ِ او‪ ،‬در ﻫﺠﺪه‬
‫ﺳﺎﻟﮕﻲش‪ ،‬و ﭘﺴﺮ در ﺑﻴﺴﺖ و دو ﺳﺎﻟﮕﻲ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻦ دوﺳﺖ ﺳﻮم و ﭼﻬﺎرم‪ ،‬زوجﻫﺎي ﻳﻚﺷﺒﻪي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ‪ ،‬ﺑﻪ وﻳﮋه‪ ،‬ﮔﺮﻳﺰ از‬
‫ﻳﻚﻧﻮاﺧﺘﻲ دﻟﻴﻞاش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﻋﺎدت ِ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺟﻨﺴﻲ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ده ﻫﺰار ﭘﺰو‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﺰﻳﺪورا ﻗﺮارداد ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮ اﻳﺰﻳﺪورا ﻛﻪ از آن زﻣﺎن دﻳﮕﺮ اﻳﺰﻳﺪورا ﻧﺎم ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﻛﻪ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮي‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪي ﻣﺮدان ﺧﺎﻧﻮاده ﻳﻚ وﻗﺘﻲ ﺑﺎ اﻳﺰﻳﺪورا ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻫﻨﻮز زن ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﺑﺎﺳﻦﻫﺎي ﻋﻈﻴﻢ و ﮔﺮاﻳﺶ ﻗﻮي ﺑﻪ ر‪‬ﻣﺎﻧﺘﻴﻚ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪﺷﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؛ ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﺟﻨﺪه ﺻﺪاش ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﻨﺪهي واﻗﻌﻲ ﺑﻮد ‪ :puta-puta‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻲ وﻛﻴﻞ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ در ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﻲش ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮ اﻳﺰﻳﺪورا آﺷﻨﺎ ﺷﺪ‪ ،‬و در ﺳﺎلﻫﺎي ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ دﻳﺪن او اداﻣﻪ داد‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪاي ﺧﺎص – ﺑﻪ وﻗﺖ اﺻﺮار ﻛﺎﻓﻲ‪ ،‬ﻳﺎ وﻗﺘﻲ ﺳﺨﺖﮔﻴﺮي ﭘﺪر ﻛﻢرﻧﮓ ﻣﻲﺷﺪ و ﺟﺎياش‬
‫را ﻣﻲداد ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪي آﺷﻨﺎي ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ِ ﭘﺪراﻧﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ اﻓﺴﻮس ﭘﺪراﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻜﻮهﺗﺮﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻣﻨﻴﺖ‬
‫اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻻزم ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻋﺎﺷﻖ اﻳﺰﻳﺪورا ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ او را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻪ‬
‫اﻳﺰﻳﺪورا‪ ،‬اﻧﺪﻛﻲ ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ از ﻛﺘﺎبﺧﻮان ﺟﻮان ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﺑﻪ او ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ‬
‫ﻧﺎز و ﻧﻮازشاش ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬و ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ از ﺷﻜﻞﻫﺎ آﻣﻮزش ﻣﻲداد‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺗﺎزه در ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﻲش ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ زﻧﺎن ﻫﻢﺳﻦ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻛﺎمﮔﻴﺮي‬
‫ﺟﻨﺴﻲ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺪك‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺗﺮك ِ اﻳﺰﻳﺪورا‪ .‬ﺗﺮك ﻛﺮدن او ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﻜﻞ ﻛﻪ آدمﻫﺎ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪن را ﺗﺮك ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﺮط ﺑﻨﺪي در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي اﺳﺐ ﺳﻮاري را‪ .‬آﺳﺎن ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻣﺎهﻫﺎ ﭘﻴﺶ از دوﻣﻴﻦ ﺷﺐ ﺑﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺧﻮد را از اﻳﻦ اﻋﺘﻴﺎد ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﺷﺐ‪ ،‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺎ رﻗﻴﺐ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ آن دو را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﺨﺸﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫آﻣﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و اﻳﺰﻳﺪورا ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪي ﻛﻬﻨﻪ و دلﭘﺬﻳﺮ ﻟﺬت و رﻧﺞ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻋﺎﺷﻖ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪي ﻟﺬت و رﻧﺞ ﭘﻴﺶ از ﻟﺬت و رﻧﺠﻲ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻧﺼﻴﺐاش‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﺳﺎدهاي از ﻟﺬت و رﻧﺞ واﻗﻌﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دروﻏﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ را ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﻮر‬
‫ﻣﻌﻤﻮل درﺑﺎرهي ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد دروغ ﻧﻤﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آن دوﻣﻴﻦ ﺷﺐ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻫﺮ دو ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي را ﺷﺮوع ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬و آﮔﺎه ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ در ﻫﻤﻪي زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻃﻮل ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ ،‬آن‬
‫ﺷﺐ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺻﺪاش را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻠﺒﻴﺲ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ را ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در‬
‫ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﻲ‪ :‬ﻫﻤﻪي ﻣﺪت ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن در ﻛﻮﺋﻴﻨﺘﺮو‪ .‬اﻣﺎ آن زﻣﺎن ﻛﺴﻲ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻛﻮﺋﻴﻨﺘﺮو ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺣﺘﺎ‬
‫ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻛﻪ در ﺳﺎﺣﻞ ا‪‬ل دورازﻧﻮ ﺑﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﻮﺋﻴﻨﺘﺮو ﻧﻤﻲرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﺣﻞ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﻟﻤﭙﻦﻫﺎ اﺷﻐﺎل ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬در ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﻲ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﺸﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد در ﺧﺎﻧﻪي ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي زﻣﺎن از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ دروغ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻲ ﮔﻤﺎن‪ :‬آن ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻛﻮﺋﻴﻨﺘﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻛﺘﺎب زﻳﺎد ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ از ﺟﻚ ﻛﺮوآك‪،‬‬
‫ﻫﺎﻳﻨﺮﻳﺶ ﺑ‪‬ﻞ‪ ،‬وﻻدﻳﻤﻴﺮ ﻧﺎﺑﻮﻛﻒ‪ ،‬ﺗﺮوﻣﻦ ﻛﺎﭘﻮت و اﻧﺮﻳﻜﻪ ﻟﻴﻦ؛ ﻧﻪ ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﺐ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ دروغ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ دروغ ﻛﻪ او ﻧﻴﺰ ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ را‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬در آﻏﺎز ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺴﻨﺪه ﻛﺮد‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ ﺧﻮاﻧﺪهام‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺳﻜﻮﺗﻲ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﻲ درﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺳﻜﻮت ِ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮد و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ‪ :‬ﺳﺎل ِ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ازش ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎه وﻗﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬و ﻣﻦ ﺳﺮم ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲدوﻧﻲ ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ درسﻫﺎي‬
‫داﻧﺸﮕﺎه‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻫﺮ ﻫﻔﺖ ﺟﻠﺪ رو ﺑﺨﻮﻧﻢ و ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺎهﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎبﺧﻮان ﺑﻮد‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﺑﻴﺎن ﻛﺮد‪ :‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎبﺧﻮان‪ .‬و ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻲ ﺗﺮدﻳﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺎهﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎبﺧﻮان ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎنﻛﺎري ﺑﻴﺶ از دروغ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﻛﻢﺗﺮ از ﺣﻘﻴﻘﺖ‪،‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ و راﺳﺖاش ﻧﺎﻣﻄﻠﻮباﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن‪ ،‬ﻛﻪ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻤﻲ از ﻧﻴﺎزﻫﺎ و آرزوﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻏﻴﺮﻋﺎدي‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه و اﻏﺮاقآﻣﻴﺰ‬
‫را ﺑﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ در ﻣﻴﺎن ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ روانﺷﻨﺎس ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ و اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺷﺮﻳﻚ ﺟﺮم ﻣﻲﻛﺮد در ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ در ﻃﻮل‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل آن ﺑﺎري ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﻣﺎدرش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﮕﻲ‪:‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮔﻮش داد و ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ در ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻛﺎر ﺧﻮﺑﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ اﻣﻜﺎن‬
‫ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻤﻴﻢ دﻳﮕﺮي ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻮد او ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ او در آن زﻣﺎن‪ ،‬در ﭼﻬﺎرده‬
‫ﺳﺎﻟﮕﻲ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬
‫راﺑﻄﻪي اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺧﻮﻟﻴﻮ راﺑﻄﻪاي ﺷﺪ ﭘﺮ از ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻋﺘﺮافﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ زود ﺷﻜﻞ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‬
‫و آنﻫﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﻜﻞ ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ‪ ،‬از آن زﻣﺎن‪ ،‬ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ‪‬ﺳ ‪‬ﺒﻜﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺳﻮداﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ِ دو داﻧﺸﺠﻮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﭘﺨﺶ ﺟﻤﻠﻪﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﺸﻴﺪن ﺳﻴﮕﺎر ِ اﺑﺪي‪ ،‬و دﻓﻦ ﻛﺮدن ﺧﻮد در ﻟﺬتﻫﺎي ﺧﺸﻮﻧﺖ آﻣﻴﺰ آﻧﺎن ﻛﻪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﻪﺗﺮي دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎبﺗﺮ از دﻳﮕﺮان‪ ،‬آﻧﺎن ﻛﻪ ﮔﺮوه ﻋﻈﻴﻢ و ﺣﻘﻴﺮي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم‬
‫دﻳﮕﺮان ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻴﻠﻲ زود آﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎن ﻛﺘﺎب را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬و ﺗﻔﺎوتﻫﺎﺷﺎن را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ‬
‫زود ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﺳﺮﺳﺨﺘﻲ ﺷﻜﻞ دادﻧﺪ‪ .‬دﺳﺖﻛﻢ در ﻃﻮل زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ درون‬
‫ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﭘﻴﻜﺮ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺧﻮشﺑﺨﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺗﺮدﻳﺪي ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ II‬ﺗﺎﻧﺘﺎﻟﻴﺎ‬
‫از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺎﻳﻴﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻜﻦ ﺑﻜﻦ‪ ،follar ،‬در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺟﺎره ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و در‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﻴﻦ راه ﻛﻪ ﻣﻼﻓﻪﻫﺎ ﺑﻮي ﭘﻴﺴﻜﻮ ﺳﺎور ﻣﻲداد‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﮔﺎﻳﻴﺪﻧﺪ و آن ﺳﺎل ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮﺷﺎن ﻛﻮﺗﺎه آﻣﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از‬
‫آن اﻣﻴﻠﻴﺎ رﻓﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪي آﻧﻴﺘﺎ‪ ،‬دوﺳﺖ دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻴﺘﺎ از ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻲآﻣﺪ؛ او را ﻟﻮس و ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ او را‬
‫ﺑﺮاي ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش و دوﺳﺖاش ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ از ﺗﻪ‬
‫دل ﺧﻮﻟﻴﻮ را آدم ﻧﭽﺴﺒﻲ ﻧﻤﻲداﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﭘﺨﺖ‪ ،‬ﺻﺒﺤﺎﻧﻪي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪي ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻛﻪ ﻣﻬﻤﺎن‬
‫داﻳﻤﻲ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﺪﻗﻮارهي دراز اﻣﻴﻠﻴﺎ و آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻮد‪ .‬آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﻣﻬﻤﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﻮد‪ .‬دلﺧﻮري‬
‫آﻧﻴﺘﺎ از ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ دوﺳﺖاش را ﻋﻮض ﻛﺮده ﺑﻮد‪:‬‬

‫ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻣﻨﻮ ﻋﻮض ﻛﺮدي‪ .‬ﻗﺒﻠﻨﺎ اﻳﻦﺟﻮري ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻮﭼﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫ﻣﺜﻞ ﭼﻲ؟‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ‪.‬‬

‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻴﺎﻧﺠﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ درك و ﺗﻔﺎﻫﻢ‪ .‬ﮔﻔﺖ ´ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪه داره ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲﺗﻮ ﻋﻮض ﻧﻜﻨﻪ؟´ اﻳﻦ‬
‫را ﮔﻔﺖ و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﻢ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﺎﻳﺪهي زﻧﺪﮔﻲ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ ﻛﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﻲﺗﻮ ﻋﻮض ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻪ‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺌﻮري ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ وارد ﺑﺤﺚ ﺑﺎ او ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﺴﺖ‬
‫وﻗﺘﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ او ﺑﻲﻫﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻨﺴﻲ ﻧﺒﻮد )اﻳﻦ را داﺷﺘﻨﺪ(‪ ،‬ﻳﺎ اﺣﺴﺎﺳﻲ )ﺑﻪ وﻓﻮر(‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي‬
‫اﻳﻦﻛﻪ ﻧﺎم ﺑﺮده ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ادﺑﻲ ﺑﻮد‪ .‬در ﻳﻜﻲ از ﺷﺐﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﻟﺬت‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺷﻴﻄﻨﺖآﻣﻴﺰ‪ ،‬ﺷﻌﺮي‬
‫از روﺑﻦ دارﻳﻮ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﺮداﺷﺖ اﻏﺮاقآﻣﻴﺰ و ﺳﻄﺤﻲ از آن ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞاش ﻛﺮد ﺑﻪ‬
‫ﺷﻌﺮي ﺟﻨﺴﻲ‪ ،‬ﺷﻌﺮي وﻳﮋهي ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﺟﻨﺴﻲ‪ ،‬ﺑﺎ آه و اوه و ﻧﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اوج ﻟﺬت ﺟﻨﺴﻲ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﻋﺎدتﺷﺎن ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪ – اﻣﺎ ﻧﺮم‪ -‬ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﭘﻴﺶ از ﮔﺎﻳﻴﺪن‪ .‬ﻛﺘﺎب ﻣﻮﻧﻞ از ﻣﺎرﺳﻞ ﺷﻮب‪،‬‬
‫ﻏﺮﻓﻪي زرﻳﻦ از ﻳﻮﻛﻴﻮ ﻣﻴﺸﻴﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮايﺷﺎن ﭼﺸﻤﻪي اﻟﻬﺎم ﺗﻦ ﻛﺎمﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﻛﺘﺎب‬
‫ﺧﻮاﻧﺪنﺷﺎن ﺧﻴﻠﻲ زود ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد‪ :‬ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﺳﺖ و ﭼﻴﺰﻫﺎ از ﭘﺮك را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬داﺳﺘﺎنﻫﺎي‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از اوﻧ‪‬ﺘﻲ و رﻳﻤﻮﻧﺪ ﻛﺎروِر‪ ،‬ﺷﻌﺮﻫﺎي ﺗﺪ ﻫﻴﻮز و ﺗﻮﻣﺎس ﺗﺮاﻧﺴﺘﺮوﻣﺮ‪ ،‬آرﻣﺎﻧﺪو و اورﻳﺐ و‬
‫ﻛﻮرت ﻓﻮﻟﺶ‪ .‬ﺣﺘﺎ ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﻛﺎر ﻧﻴﭽﻪ و اﻣﻴﻞ ﺳﻴﻮران ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫روزي ﺑﺪ ﻳﺎ ﺧﻮب‪ ،‬از ﺳﺮ اﺗﻔﺎق ﻛﺸﺎﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮگﻫﺎي ﮔﺰﻳﺪهي ادﺑﻴﺎت ﻧﺎب از ﺑﻮرﺧﺲ‪ ،‬ﺑﻴﻮي‬
‫ﻛﺎﺳﺎرس و ﺳﻴﻠﻮﻳﻨﺎ اُﻛﺎﻣﭙﻮ‪ .‬ﭘﺲ از ﺑﻪ ﺧﻴﺎل آوردن دﺧﻤﻪﻫﺎي اﻧﺰوا و ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﻲ در‪ ،‬ﭘﺲ از ﻓﻜﺮ ﺑﻪ‬
‫ﭘﻴﻜﺮ ارواح ﻧﻨﺎﻣﻴﺪﻧﻲ‪ ،‬رﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ´ﺗﺎﻧﺘﺎﻟﻴﺎ´‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ از ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ ﻓﺮﻧﺎﻧﺪز ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ دوﺷﺎن ﺗﺎﺛﻴﺮ‬
‫ﻋﻤﻴﻘﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫´ﺗﺎﻧﺘﺎﻟﻴﺎ´ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ زوﺟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﮔﻴﺎه ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﺨﺮﻧﺪ و آن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎدي از‬
‫ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﻧﺎﺑﻮدﺷﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﮔﻴﺎه ﺑﻤﻴﺮد‪ ،‬ﻋﺸﻖ‬
‫ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪهﺷﺎن ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪ .‬و از اﻳﻦ رو ﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪهﺷﺎن ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻠﻲ‬
‫آﻣﺎدﮔﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮدن آن را ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﮔﻴﺎه ﻛﻮﭼﻚ را ﻣﻴﺎن ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي ﮔﻴﺎه‬
‫ﺧﺎص دﻳﮕﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮ و ﻛﻠﻪي رﻧﺞ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮔﻴﺎه‬
‫ﻛﻮﭼﻚ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫زن و ﻣﺮد‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ‪ ،‬ﮔﻴﺎه ﻋﺸﻖ داﺷﺘﻨﺪ و ﮔﻢاش ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺧﻮﻟﻴﻮ – ﻛﻪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﺎن را ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ -‬ﻣﺎهﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از ﮔﺎﻳﻴﺪن‬
‫ﻛﺘﺎب ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ دلﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﺮ دوﺷﺎن و ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻟﺬتﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺒﺎﺳﺖ ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻈﺮ دادن درﺑﺎرهي آنﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﻴﺶ از‬
‫ﭘﻴﭽﻴﺪن ﭘﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ژﻳﻤﻨﺎﺳﺘﻴﻚ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﻣﺘﻦ‪ ،‬اﻧﮕﻴﺰهاي ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺧُﺮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﮔﺎﻳﻴﺪن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺖ آﺧﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻢ ﺑﻨﺪي ﻳﺎ ﺑﻴﺘﻲ ﺟﺪا ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﺨﻴﻞآﻣﻴﺰي ﻛﺶدار ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﻌﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻠﻜﺮد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺸﺮيﺷﺎن ﻛﻨﺪ‪) .‬اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺸﺮي ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻦ از آن اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﺧﻮد ﺣﺸﺮي ﺷﺪن دوﺳﺖاش داﺷﺘﻨﺪ(‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻓﺮق ﻣﻲﻛﺮد‪:‬‬

‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻔﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ ﻓﺮﻧﺎﻧﺪز را دوﺳﺖ ﻧﺪارم‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺮم و ﺣﻴﺎﻳﻲ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ‬
‫ﭘﻮﺷﻴﺪهاﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﭼﺎﻧﻪ و ﻟﺐ ﺧﻮﻟﻴﻮ را ﻧﻮازش ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬
‫و ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ دﻳﮕﻪ ﻧﻪ‪ .‬دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدم ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﻪ ﻧﻪ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ‬
‫ﻧﻪ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ آرام ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ داﺷﺘﻦ ﺣﺮف ﻣﻲزدﻧﺪ‪:‬‬

‫ﻣﺤﺎﻟﻪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺚ روﻳﺎ‪.‬‬
‫درﺳﺖ واﺳﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ روﻳﺎس‪.‬‬
‫اﺑﻠﻬﺎﻧﻪس‪.‬‬
‫ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻪ اﺻﻠﻦ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﺑﮕﻢ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻟﻪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻣﻲﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻣﻲﮔﺎﻳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪي‬
‫ﻣﺘﻠﻚﭘﺮاﻧﻲﻫﺎي ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪﻧﻲ آﻧﻴﺘﺎ‪ ،‬و ﺑﺎ ﻫﻤﻪي ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﺎﺳﺪوﻧﻴﻮ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي‬
‫راﻧﺪن دلﺧﻮريﺷﺎن‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺮاي ﻋﻮض ﻛﺮدن ﻣﻮﺿﻮع‪ ،‬از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎرﻫﺎي ﻛﻼﺳﻴﻚ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آنﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪي آدمﻫﺎي ﻧﺎﺷﻲ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ درﺑﺎرهﺷﺎن ﺣﺮف زدهاﻳﻢ‪ ،‬درﺑﺎرهي اوﻟﻴﻦ‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺎدام ﺑﻮاري ﺣﺮف زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﻲزدﻧﺪ ﻛﻪ از دوﺳﺘﺎنﺷﺎن ﻛﻲ ﺷﺎرل و ﻛﻲ ا‪‬ﻣﺎ اﺳﺖ‪،‬‬
‫و از اﻳﻦﻛﻪ آﻳﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادهي ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮاري ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬در رﺧﺖﺧﻮاب ﻫﻴﭻ‬
‫ﻣﺸﻜﻠﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮ دوﺷﺎن ﺳﺨﺖ ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺷﺒﻴﻪ ا‪‬ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ا‪‬ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ا‪‬ﻣﺎ ﺑﮕﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ا‪‬ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻟﺬتﺑﺨﺶ ﻣﻲﮔﺎﻳﻴﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و در ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻨﻮﻧﻲ‪ ،‬در ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮي‬
‫ﺷﻴﻠﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎن ﺳﺪهي ﺑﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ا‪‬ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪﺗﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﮕﺎﻳﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﺧﻮابﺷﺎن ﺷﺐﻫﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪي ﺑﻲ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪران‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺮدهﻫﺎي ﺗﻴﺮهي ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻛﻪ راﻫﻲ ﻣﻲﺟﺴﺖ از ﻣﻴﺎن ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻛﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺴﺎدت ﭘﭻﭘﭻ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ از ﺟﺰﻳﻴﺎت ﻓﻀﺎﺣﺖ و ﻣﺎﺟﺮاي‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪي ﺟﺬاﺑﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ درﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫اﻣﺎ درﺑﺎرهي اﻣﻮر دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ‬
‫ﻫﻤﺎن ا‪‬ﻣﺎ و او ﺷﺎرل ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮ دوﺷﺎن‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎرل ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻﻛﺪامﺷﺎن‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎرل ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻘﺶ ﺷﺎرل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺑﺮاي زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎه‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻫﻨﻮز ﭘﻨﺠﺎه ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻛﺘﺎب ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﻧﺪن را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل‪ ،‬از ﺳﺮ اﻃﻤﻴﻨﺎن‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ درﺳﺖ ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ آراﻣﺶ را در داﺳﺘﺎنﻫﺎي آﻧﺘﻮن ﭼﺨﻮف ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﭼﺨﻮف ﺧﻮب ﭘﻴﺶ ﻧﺮﻓﺖ‪ ،‬و ﻏﺮﻳﺐ اﻳﻦﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺎﻓﻜﺎ‪ ،‬اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻪﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺧﻮب‪ ،‬و‬
‫ﭼﻨﺎن ﻛﻪ در اﺻﻄﻼح ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺧﺴﺎرت وارد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ ´ﺗﺎﻧﺘﺎﻟﻴﺎ´را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫از ﭘﺎﻳﺎن ﮔﺮﻳﺰي ﻧﺒﻮد‪ ،‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺣﺘﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺎزي ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎن را‬
‫ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎﺗﺮ و ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰﺗﺮ و ﺑﺴﻴﺎر ﻫﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﭘﺮوﺳﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﺮوﺳﺖ را ﻋﻘﺐ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻗﺒﺖ ِ راز ﻧﺎﮔﺸﻮدﻧﻲ‪،‬‬
‫ﺟﺪا از ﻫﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﺪن آن‪ ،‬ﻳﺎ دﻗﻴﻖﺗﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻧﺨﻮاﻧﺪن آن – ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي زﻣﺎن از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ‪-‬‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪﺷﺎن ﻣﻲداد ﺑﻪ ﻫﻢ‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﺎﻳﺪ واﻧﻤﻮد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺸﺘﺮك‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﻲ ﻛﻠﻤﻪ‪،‬‬
‫ﻫﻢزﻣﺎن‪ ،‬دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﻲ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪتﻫﺎ آرزوش را داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺗﻜﻪﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻓﺮاواﻧﻲ ﻣﻲرﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺎﻧﺪﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺻﺪا ﻳﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﻮض ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﺧﻴﺮه ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻗﺪرت ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﻠﻮتﺷﺎن‪ .‬ﻟﺤﻈﻪاي رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ از‬
‫ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺣﺎﻻ دارد اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭘﺮوﺳﺖ را دارد ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻧﻴﺸﮕﻮن ِ ﻧﺮم ِ دلداري دﻫﻨﺪهاي از دﺳﺖاش ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎﻫﻮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬زود از ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ :‬اﺣﺴﺎﺳﺎت‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮا ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﮕﻴﺨﺖ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﺷﺮوع ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﭘﻴﺶﮔﻴﺮي‪ ،‬درﺑﺎرهي اﻳﻦ ﺣﺮف زده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻪ‬
‫ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي زﻣﺎن از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ را ﺗﻜﺮار ﻛﻨﺪ‪ :‬ﻳﻜﻲ از آن ﻛﺘﺎبﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﺎ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪناش‬
‫ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ را اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﮔﻔﺖ از آن ﻛﺘﺎب ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ‪ ٣٧٢‬ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪي ﺳﻮان ﺧﻮاﻧﺪن را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي آنﻛﻪ دﻗﻴﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﭘﺲ از اﻳﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ‪:‬‬

‫داﻧﺴﺘﻦ ِ ﭼﻴﺰي ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﺟﻠﻮي ﭼﻴﺰي را ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آنﭼﻪ را ﻣﻲداﻧﻴﻢ‬
‫دﺳﺖﻛﻢ ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ در دﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ در اﻧﺪﻳﺸﻪﻣﺎن‪ ،‬ﺗﺎ آزاداﻧﻪ ﺑﻪ آن دﺳﺖرﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺰي‬
‫ﻛﻪ اﻣﻴﺪواري ﻣﺎ را در ﺳﻠﻄﻪ ﺑﺮ ﭼﻴﺰي زﻧﺪه ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد‪.‬‬

‫ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ اﻳﻦ ﺑﻨﺪ را ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ زﻳﺮا رﻣﺎن ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ ﭘﺮ اﺳﺖ از اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎ‪ .‬و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر درﺑﺎرهاش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬و زﻳﺮا اﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ اداﻣﻪ دارد‪.‬‬
‫ﻳﺎ اداﻣﻪ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ اداﻣﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ اﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻲرود‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺮگ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ آﺧﺮ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻤﻲﻣﻴﺮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻤﺮده‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻧﺮود‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺮاي اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺻﺪق ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻧﺮود اﻣﺎ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد ﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫رﻓﺖ‪.‬‬
‫داﻧﺴﺘﻦ ﭼﻴﺰي ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﺟﻠﻮي ﭼﻴﺰي را ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ وﻫﻢﻫﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ ،‬و‬
‫اﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آراﻣﻲ دارد ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ وﻫﻢﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪:‬‬

‫ﻫﺮ دو ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎن از اول ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎن آنﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﺎن‬
‫ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ رﻣﺎن ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺘﺎب ﮔﻢﺷﺪه ﻻي ﻣﻼﻓﻪ ﺑﻴﺪار ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ زﻳﺎد ﻣﺎريﺟﻮاﻧﺎ‬
‫ﻣﻲﻛﺸﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺮاﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﮔﻮش ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﮔﻮش ﻧﺪﻫﻨﺪ )ﻣﺜﻞ اﻻ‬
‫ﻓﻴﺘﺰﺟﺮاﻟﺪ‪ :‬ﺧﻮب آﮔﺎهاﻧﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺳﻦ ﻫﻨﻮز ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل اﺳﺖ ﺗﺎزه اﻻ ﻓﻴﺘﺰﺟﺮاﻟﺪ را ﻛﺸﻒ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ(‪.‬‬
‫ﺧﻴﺎل ﻫﺮ دوﺷﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺮوﺳﺖ را ﺗﺎ آﺧﺮ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻃﻨﺎب ﻫﺮ ﻫﻔﺖ ﺟﻠﺪ را ﺑﻜﺸﻨﺪ و ﻛﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ )ﻛﻠﻤﻪي ´زﻣﺎن´( ﻫﻤﺎن آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪي ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪهي آﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻓﺴﻮس ﻛﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻣﺎه ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ِ ده ﺻﻔﺤﻪ در روز‪ .‬در ﺻﻔﺤﻪي ‪ ٣٧٣‬ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬و ﻛﺘﺎب از‬
‫آن زﻣﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ III‬ﻗﺮضﻫﺎ‬
‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﺮوﺳﻚ ﻣﺘﺮﺳﻚوارهاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﺒﻬﻤﻲ ﺑﻪ ﻓﻴﻞ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻮﺗﻲ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻫﺎش دﻋﻮا ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪش ﻏﺬا ﻣﻲداد و ﺣﺘﺎ ﭘﻴﺶ از آنﻛﻪ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ‬
‫ﻣﻲداد‪ ،‬آن را ﻣﻲﺷﺴﺖ‪ .‬آنوﻗﺖ ﻫﺮ دو ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدر دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ در ﻣﻴﺎن ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎزي ﻛﻨﻨﺪ و ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﻫﻤﻪي ﺷﻨﺒﻪ و ﻳﻚﺷﻨﺒﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻮﺷﻚ‬
‫ﺑﺎزي‪ ،‬اداي ﺻﺪاي آدمﻫﺎ را در آوردن و ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺻﻮرت ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﻤﻴﺮ دﻧﺪان‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺎس ﺑﻮد‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﻛﺸﺒﺎف ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺮاﺑﻲ آﻧﻴﺘﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎي آن ﺗﻲﺷﺮت‬
‫اﺳﻨﻮﭘﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ را ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬و اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪي ﻣﺪام اﻳﻦ ﻃﻮري ﺷﺮوع ﺷﺪ و ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺘﺎب ﻫﻨﺮ ﻛﺎﻏﺬ و ﺗﺎ را – ﺑﺎ ﺟﻠﺪ اﻧﺪﻛﻲ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه‪ -‬ﺑﻪ‬
‫دوﺳﺖاش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻦ ده ﺗﺎ دوازدهﺳﺎﻟﮕﻲ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﺎه ﻳﻜﻲﺷﺎن ﻣﺠﻠﻪي ﺗﻮ را ﺑﺨﺮد و‬
‫ﻧﻮار ﻣﻴﮕﻞ ﺑﻮﺳﻪ‪ ،‬دوران دوران‪ ،‬آﻟﻮارو اﺳﻜﺎراﻣﻠﻲ و ﮔﺮوه ﻧﺎدي را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﺮض ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ در ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻟﺐ آﻧﻴﺘﺎ را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ ،‬و آﻧﻴﺘﺎ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ واﻛﻨﺸﻲ ﺑﺎﻳﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻫﻲ ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ دوﺑﺎره ﻟﺐ آﻧﻴﺘﺎ را ﺑﻮﺳﻴﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻮﺳﻪاي ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﺧﻨﺪهاش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺸﻴﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ در ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻴﻠﻲ رﻓﺖ ﺗﺎ ادﺑﻴﺎت ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ روﻳﺎي واﻗﻌﻲش ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ‪،‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ادﺑﻴﺎت آرزوي واﻗﻌﻲ او ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻫﻮﺳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن دﻟﻤﻴﺮا‬
‫آﮔﻮﺳﺘﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺳﺮش زده ﺑﻮد‪ .‬روﻳﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻛﻢ ﻛﺮدن ﭼﻨﺪ ﻛﻴﻠﻮ وزن ﺑﻮد‪ ،‬روﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺳﺮ‬
‫ﻣﻨﻄﻖ‪ ،‬ﺳﺒﺐ آن ﻧﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺮود ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ ﻳﺎ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬زود در دورهي ﻓﺸﺮدهي زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺛﺒﺖ‬
‫ﻧﺎم ﻛﺮد و ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﮔﺬراﻧﺪن دورهي ﻓﺸﺮدهي زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ و آﻧﻴﺘﺎ در ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻫﻢﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﭘﻴﺶ از آن ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎدرش‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺮد دﻳﮕﺮ را اﻋﻼم ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺣﻖاش ﺑﻮد – اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ دﺳﺖﻛﻢ ﺑﻪ‬
‫دﺧﺘﺮش ﮔﻔﺖ‪ -‬ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺻﻔﺮ ﺷﺮوع ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﺻﻔﺮ ﺷﺮوع ﻛﺮدن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون ﻓﺮزﻧﺪ ﺷﺮوع‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد‪ ،‬ﺑﺪون ﻓﺮزﻧﺪ ﻫﻢ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺎدر آﻧﻴﺘﺎ و آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﻧﻤﻲآﻳﻨﺪ‪ ،‬آنﻫﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آنﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق دﻋﻮت‬
‫آﻧﻴﺘﺎ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻫﻢﺧﺎﻧﻪي او ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﻓﺮﻳﻔﺘﻪي اﻳﻦ ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﻳﮋه‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﺧﺎﻧﻪي ﺧﻮدش را ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻜﻦ ﺑﻜﻦ راه ﺑﻴﻨﺪازد‪.‬‬
‫آﻧﻴﺘﺎ دو ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ از آنﻛﻪ راﺑﻄﻪي دوﺳﺖاش ﺑﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ آﺑﺴﺘﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺪر – آن ﺟﻮري ﻛﻪ ﺻﺪاش ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮل‪ -‬داﻧﺸﺠﻮي ﺳﺎل آﺧﺮ ﺣﻘﻮق داﻧﺸﮕﺎه ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻜﺎ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻧﻜﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﺮ آن ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎهاش را ﺷﺮاﻓﺖﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺟﻠﻮه دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ آنﻛﻪ‬
‫آﻧﻴﺘﺎ و وﻛﻴﻞ آﻳﻨﺪه ﺗﺎزه ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ازدواج ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺷﺎﻫﺪ ازدواج ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن‬
‫ﺟﺸﻦ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از دوﺳﺖﻫﺎي داﻣﺎد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲرﻗﺼﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ‬
‫ﺻﻮرتاش را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ را دوﺳﺖ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫آﻧﻴﺘﺎ در ﺑﻴﺴﺖ و ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺎدر دو دﺧﺘﺮ ﺑﻮد و ﺷﻮﻫﺮش ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺖ ﻣﻴﺎن ﺧﺮﻳﺪ اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ ﻳﺎ‬
‫آرزوي ﻣﺒﻬﻢِ داﺷﺘﻦ ِ ﻓﺮزﻧﺪ ﺳﻮم )ﻣﻲﮔﻔﺖ ﺑﺮاي ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻛﺮدن ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪي ﻛﻪ ﺑﺎﻣﺰه ﺟﻠﻮه ﻛﻨﺪ‪ ،‬و‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﻣﺰﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ(‪ .‬ﺣﺎل و روزﺷﺎن اﻳﻦﻗﺪر ﺧﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺳﻢ ﺷﻮﻫﺮ آﻧﻴﺘﺎ آﻧﺪرِس ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ اﺳﻢ او آﻧﺪرِس ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪ .‬ﺑﮕﺬار ﻓﺮض‬
‫ﻛﻨﻴﻢ آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻴﺪار ﺑﻮد و آﻧﺪرِس ﻧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺪار و دو دﺧﺘﺮﺷﺎن ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﺷﺒﻲ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺪون ﺧﺒﺮ‬
‫ﻗﺒﻠﻲ ﺑﻪ دﻳﺪنﺷﺎن آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎزده ﺷﺐ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﺳﻌﻲ ﺧﻮدش را ﻛﺮد ﻛﻪ اﻧﺪك وﻳﺴﻜﻲ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه را ﺑﻪ ﺳﻪ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫ﻣﺴﺎوي ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﺪ و آﻧﺪرِس دوﻳﺪ ﻃﺮف ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮﻳﻦ ﻣﻐﺎزه‪ .‬ﺑﺎ ﺳﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﻛﻮﭼﻚ ﭼﻴﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ﭼﺮا ﻳﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﺑﺰرگﺗﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻲ؟‬

‫واﺳﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﺑﺰرگﺗﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻓﻜﺮت ﻫﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺬار اﻳﻦﺟﻮري ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺑﺴﺘﻪي ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﮕﻴﺮي؟‬
‫ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﺎر ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ دﻳﺪن دوﺳﺖاش آﻣﺪه‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﮕﻮ‬
‫ﻣﮕﻮ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻛﻼه ﻣﻜﺰﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﺣﻀﻮر ﻏﺎﻟﺒﻲ در اﺗﺎق ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﻦ‬
‫داﺷﺖ راه ﻣﻲاﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ دﻟﻴﻞ آﻣﺪناش ﺟﺪي ﺑﻮد‪ :‬در داﻧﺸﮕﺎه ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ازدواج ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي آنﻛﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﻌﻠﻤﻲ زﺑﺎن اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ ﺑﮕﻴﺮد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮ دارد‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮدا ﺑﺎ‬
‫ﻫﻤﻜﺎراناش ﺟﺸﻦ داﺷﺖ و ﻫﻴﭻ ﭼﺎرهاي ﻧﺒﻮد ﺟﺰ رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮش‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از آن ﻫﻤﻪ‬
‫ﻗﺮض دادن ﭘﻴﺮاﻫﻦ و ﺳﻲ دي و ﻛﺘﺎب و ﺣﺘﺎ ﭘﺴﺘﺎنﺑﻨﺪ ﭘﺮ ﻛﺮده‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﻫﺮت را ﻫﻢ‬
‫ﻗﺮض ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬ﻫﻤﻪي ﻫﻤﻜﺎران ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻴﮕﻞ آﺷﻨﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ .‬و آﻧﺪرِس ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻴﮕﻞ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻴﮕﻞ ﭼﺎق‪ ،‬ﺳﺒﺰه و ﺧﻮشرو اﺳﺖ و آﻧﺪرِس در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺳﺒﺰه ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﭼﺎق‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺧﻮشرو ﻧﺒﻮد‪ ،‬از ﻫﻤﺎن ﺑﺎر اول‪ ،‬ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﻛﻪ او را دﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﻫﻢ ﭼﺎق و ﻫﻢ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎ دﺳﺖﻛﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﺣﺴﺎدت‪ ،‬آنﻗﺪر زﻳﺒﺎ ﻛﻪ ﻳﻚ زن ﭼﺎق ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ اﻣﺎ وارﻓﺘﻪ و ﺧﻴﻠﻲ ﻻﻏﺮ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﭼﺎق و زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪارد ﺑﺎ ﻗﺮض دادن‬
‫ﺷﻮﻫﺮش ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎه‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﻛﻪ ﺑﻪم ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻲ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻮ ﻗﻮل ﻣﻲدم‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺬت ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻧﺪرِس ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮد آﺧﺮﻳﻦ ﺧﺮدهﻫﺎي ﭼﻴﭙﺲ را از ﭘﺎﻛﺖ درﺑﻴﺎورد‪ .‬زﻣﺎن‬
‫ﺑﻠﻮغ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎط ﺑﻮدﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدان‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﻪ آﻧﻴﺘﺎ و آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ زﻧﮓ ﻣﻲزد‪ ،‬ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ‬
‫و ﭘﺮﺳﻴﺪن ﺳﺌﻮال آﺷﻨﺎ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ ﻛﻪ ازش ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻴﻮﻣﺪ؟ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻧﺸﻮ ﺣﺎﻻ‪ ،‬آدم ﻋﺠﻴﺐ‪.‬‬
‫آﻧﺪرِس اول ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪ‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ ﺷﺮﻛﺖ در آن ﺟﺸﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻟﺬتﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫ﻣﻲدوﻧﻲ ﭼﺮا ﺑﻪ ر‪‬م ﺑﺎ ﻛﻮﻛﺎﻛﻮﻻ ﻣﻴﮕﻦ ﻛﻮﺑﺎي آزاد؟‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬اﻧﺪﻛﻲ ﺧﺴﺘﻪ و ﺑﻪ اﻣﻴﺪ اﻳﻦﻛﻪ ﺟﺸﻦ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﺸﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻪ‪.‬‬
‫راﺳﺘﻲ راﺳﺘﻲ ﻧﻤﻲدوﻧﻲ؟ ﺧﺐ ﻛﺎري ﻧﺪاره‪ .‬ر‪‬م ﻛﻮﺑﺎﺳﺖ و ﻛﻮﻛﺎﻛﻮﻻ اﻣﺮﻳﻜﺎ‪ :‬آزادي‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻣﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ ﺷﻨﻴﺪهم‪.‬‬
‫ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻲدوﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻳﺎدم رﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫آﻧﺪرِس ﻣﻌﻤﺎﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از اﻳﻦ دﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻲﻛﺮد آدم او را ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪي ﺳﻌﻲاش را ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﻜﺎران اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺒﻬﻪ دﭼﺎر ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ او ﺣﺘﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت‬
‫وادار ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﺑﻘﻴﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮد ﻫﻤﺴﺮش را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت وادار‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﺪرِس‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت وادار ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ اﮔﺮ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ او ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬و ﭼﻮن ﻣﻦ‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻴﮕﻞ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻫﻤﻪي ﺷﺐ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻛﺴﻲ ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﻣﻴﮕﻞ ازدواج ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد اﮔﺮ او ﭘﺲ از‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﺤﺮان زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ‪ ،‬دو ﻫﻔﺘﻪي دﻳﮕﺮ‪،‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺟﺪاﻳﻲ ﻋﺎدﻻﻧﻪي ﻓﻮري ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ‪ :‬ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ‪ ،‬ﻧﻪ دوﺳﺘﺎن ﻣﺸﺘﺮك‪ ،‬ﻫﻴﭻ‪ .‬راﺣﺖ ﺷﺪن از‬
‫ﺷﺮ ﻣﻴﮕﻞ آﺳﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻧﺪرِس اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﻻزم داﻧﺴﺖ ﺷﺐ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺸﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮﻣﻲ‬
‫ﺑﻮده اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺪش ﻧﻤﻲآﻳﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭼﻨﺎن ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺮود‪ .‬آدمﻫﺎي ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮ ﻫﻢ در اﻳﻦ‬
‫ﭘﻴﺮاﻫﻦ آﺑﻲ آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﺷﺪهاي‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﻓﻴﺮوزهاي رﻧﮓ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺣﺮفاش را اﺻﻼح ﻛﻨﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ روي آﭘﺎرﺗﻤﺎن اﻣﻴﻠﻴﺎ اﻳﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻨﻮز زود ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺪﺟﻮري ﻣﺴﺖ ﺑﻮد و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻫﻢ زﻳﺎد ﻧﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬و ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﻜﺮ‬
‫ﭼﻨﺪان وﺣﺸﺖﻧﺎﻛﻲ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ آﻧﺪرِس – ﻳﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﻴﮕﻞ‪ -‬اﺳﺘﺮاﺣﺘﻲ ﻫﻢ ﺑﻜﻨﺪ ﻣﻴﺎن اداي اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺗﺎ‬
‫آن ﻛﻠﻤﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺷﻴﻄﻨﺖآﻣﻴﺰي ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل آورد اﻳﻦ ﻫﻤﺮاه ِ‬
‫ﻋﻈﻴﻢاﻟﺠﺜﻪ دارد ﻣﻲﮔﺎﻳﺪش‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد وﺣﺸﺖﻧﺎك اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ آﻧﺪرِس ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و‬
‫دﺳﺖ ﭼﭗ را ﮔﺬاﺷﺖ روي راناش‪.‬‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺎده ﺷﻮد ﻛﻪ آﻧﺪرِس ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪش ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﻛﺮدي و او ﮔﻔﺖ ﻧﻪ‪ ،‬از اﻟﻜﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺖ اﺳﺖ او را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دﻳﮕﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﻧﻜﺮدﻧﻲ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪":‬ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺘﻪ ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﻳﻪ ﭼﺸﻢ دﻳﮕﻪ ﻧﻴﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻢ"‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻮﺳﺪش اﻣﺎ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺎ ﺗﻮدﻫﻨﻲ‬
‫ﺟﻮاباش داد‪ .‬از دﻫﺎن آﻧﺪرِس ﺧﻮن ﺑﻴﺮون زد‪ ،‬ﺧﻮن زﻳﺎد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺖﻧﺎﻛﻲ زﻳﺎد‪.‬‬
‫دو دوﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬زﻣﺎن درازي ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ واﻗﻌﻦ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺪﻛﻲ از ﻣﺎﺟﺮا را درك ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در آﻏﺎز ﺑﺮاش ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد و ﻛﻤﻲ‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻲﺗﻔﺎوتاش ﻛﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬از آﻧﺪرِس ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻪ اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ آﻣﺪ و ﻧﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﺎ دﺧﺘﺮ ﺳﻮم‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ دو ﺳﺎل ﺳﻜﻮت ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﺟﺪاﻳﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻨﺠﺶ‬
‫ﻫﻤﻪي ﺟﻮاﻧﺐ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺗﺎ آﻧﺪرِس ﭘﺲ از زﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮدش را ﭘﺪر ِ ﺟﺪاﺷﺪهي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻫﺮ دو ﻫﻔﺘﻪ ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ و ﺣﺘﺎ ﻫﻤﻪي ﻣﺎه ژاﻧﻮﻳﻪ در ﺧﺎﻧﻪاش در ﻣﺎﺗﻨﺴﻴﻠﻮ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﺑﺴﺘﺎنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮاغ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺑﺮود‪ .‬ﻣﺎدر درﻣﺎﻧﺪهاش ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻌﺎرف ﻛﺮده ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪي ﺳﻔﺮش را ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮداﺧﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ آنﻛﻪ ﭘﺬﻳﺮش دوري از دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﺮاش ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﺮ او ﭼﻴﺮه ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي اﻣﻴﻠﻴﺎ رﻓﺖ ﻛﻪ رد ﭘﺎش را ﮔﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ‬
‫ﺑﻮد ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻧﺸﺎﻧﻲ در ﻛﺎﻟﻪ دل ﺳﺎﻟﻴﺘﺮ‪ ،‬و ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻧﻴﺘﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي و ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎراﺧﺎس ﻛﻪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬داﺷﺖ ﺷﻤﺎره ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬زﻳﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻋﺎدت ﺑﻲ اﺳﺎس‬
‫ﻧﻴﺎﻛﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻧﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎدرﻳﺪ زﻳﺒﺎ ﻧﺒﻮد‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ ﻧﻪ ﺑﺮاي آﻧﻴﺘﺎ‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ ﻛﻪ آن ﺻﺒﺢ‪ ،‬در ﺧﺮوﺟﻲ ﻣﺘﺮو ﺑﺎﻳﺪ از دﺳﺖ ﮔﺮوﻫﻲ‬
‫ﻣﺮاﻛﺸﻲ ﻣﻲﮔﺮﻳﺨﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪاي ﺑﺮاش داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻛﻮادوريﻫﺎ و ﻛﻠﻤﺒﻴﺎﻳﻲﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﺮش ﻣﺮاﻛﺸﻲ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﻳﻦﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﻛﺸﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻳﺎدش ﻣﻲآﻣﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪي ﭘﻴﺶ‬
‫ﻣﺮدي در ﺗﻠﻪوﻳﺰﻳﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮاﻛﺸﻲﻫﺎ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ در اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎدرﻳﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او‬
‫ﺷﻬﺮ دﺷﻤﻦﺧﻮي ﺗﻬﺪﻳﺪآﻣﻴﺰي ﺑﻮد و ﺑﺮاش ﺧﻴﻠﻲ زﺣﻤﺖ داﺷﺖ ﺗﺎ آدم ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﺒﻴﻨﺪ و ازش‬
‫ﺑﭙﺮﺳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎري وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ ﻣﻴﺎن ﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ از ﻣﺘﺮو ﭘﻴﺎده ﺷﺪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ در ﺑﺮاﺑﺮش اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ زد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎز ﻟﺒﺎس ﺳﻴﺎه ﭘﻮﺷﻴﺪي‪ .‬اﻣﺎ اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻓﻜﺮش رﺳﻴﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ را دﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﻜﺮش رﺳﻴﺪ‪ :‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺗﻮ زﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪهاي‪،‬‬
‫ﻣﺜﻞ ﻣﻌﺘﺎدﻫﺎ ﺷﺪهاي‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﺎش ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮب ﺑﻪ اﺑﺮوﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺧﺎﻧﻪ را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺎردﻳﻮاري ﺧﻴﻠﻲ ﺣﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ وﺣﺸﺖﻧﺎك‪ ،‬ﺷﻠﻮغ‪ ،‬ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪﺗﺮ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ ﮔﻮش ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺎز ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﭘﻮﺷﻴﺪي‪.‬‬
‫آﻧﻴﺘﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻮدي‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻫﻤﺎﻧﻲ را ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻮدي‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻣﻲﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﺎن ﻛﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬و ﻣﻦ اﻳﻦﺟﻮري ﻣﻲﻣﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦﺟﻮري ﺑﻮدهام‪ ،‬و ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺎﻻ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺮات ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ در‬
‫ﻣﺎدرﻳﺪ ﺑﻴﺶﺗﺮ اﻳﻦﺟﻮري ﺷﺪهام‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ‪.‬‬

‫اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬آﮔﺎه از ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ دوﺳﺖاش‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻴﺘﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن داد ﻛﻪ دو ﻣﺮد ﻫﻢﺧﺎﻧﻪاش ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﺮدان ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮا اﻳﻦ ﺟﺎ ﺧﻮش ﻟﺒﺎساﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ دو ﻫﻢﺧﺎﻧﻪي ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﻴﻒ‪ ،‬از ﻣﻮش ﺻﺤﺮاﻳﻲ‬
‫ﻫﻢ ﻓﻘﻴﺮﺗﺮﻧﺪ‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺖ در آن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ دﻧﺒﺎل ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪاي ارزان ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد؛ ﺣﺮف ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد درﺳﺖ ﻣﺜﻞ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن در ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻋﺘﻤﺎد وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬و اﻛﻨﻮن‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗﺮ‪ ،‬از ﺳﺮ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻋﺘﻤﺎد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺷﺮم‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺗﻬﻲ ﺑﻮدن‪ .‬آﺧﺮﻫﺎي ﻋﺼﺮ‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ‬
‫ﭘﺲ از ﻣﺤﺎﺳﺒﻪﻫﺎي ﺿﺮوري‪ ،‬ﭼﻬﻞ ﻫﺰار ﭘﺰﺗﺎ‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒﻦ ﻫﻤﻪي ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮداﺷﺖ داد ﺑﻪ‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد و ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﺳﭙﺎسﮔﺰاري ﺗﺤﻮﻳﻞ داد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ اﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ را‬
‫ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬از ﻧﻮ‪ ،‬درﺳﺖ رو ﺑﻪ روي ﻫﻢ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ ﻳﻜﻲﺷﺎن اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﻮدش را ﺳﺮﮔﺮم‬
‫ﻛﻨﺪ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﻣﻮزه‪ ،‬ﻓﺮوﺷﮕﺎهﻫﺎي زارا و ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺑﺎ ﺷﺮﺑﺖ‪ ،‬و اﻳﻦﻛﻪ او‪ ،‬دﻳﮕﺮي‪ ،‬ﻗﻮل ﺧﻮاﻫﺪ داد دﻳﮕﺮ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﭼﻬﻞ ﻫﺰار ﭘﺰﺗﺎ را ﻛﺠﺎ ﺧﺮج ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ IV‬ﭘﺲﻣﺎﻧﺪهﻫﺎ‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ ،‬آنﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻛﺘﺎب ﻣﻨﺘﺸﺮ‬
‫ﻛﺮده ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﺗﺎرﻳﺦ ﺷﻴﻠﻲاﻧﺪ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﻦ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ آن را ﺧﻮب ﻧﻔﻬﻤﻴﺪه‪ ،‬ﺟﺰ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺷﺎﻳﺪ‪،‬‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻪﻃﻮر ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ و ﮔﺎزﻣﻮري ﻗﺮار دﻳﺪار ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻏﺮاق اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺧﻮب‪ :‬ﺷﻨﺒﻪ روزي در ﻣﺎه ژاﻧﻮﻳﻪ‪ ،‬ﮔﺎزﻣﻮري در ﻛﺎﻓﻪ ﭘﺮووﻳﺪﻧﺴﻴﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎزه آﺧﺮﻳﻦ‬
‫دﺳﺖﻛﺎريﻫﺎ را در رﻣﺎن ﺗﺎزهاش وارد ﻛﺮده اﺳﺖ‪ :‬ﭘﻨﺞ دﻓﺘﺮ‪ ،‬دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎﻳﺪ‬
‫زﺣﻤﺖ ﺗﺎﻳﭗ ﻛﺮدن ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬او از‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪﻫﺎﺳﺖ ﺑﺎش ﺣﺮف ﻧﻤﻲزﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﮔﺎزﻣﻮري ﺗﻜﻴﺪه و ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﮔﺎزﻣﻮري ﻫﻢ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫دﺧﺘﺮش ﻧﺎﺗﺎﻟﻴﺎ زﻧﮓ ﻣﻲزﻧﺪ و دوﺳﺖ دﺧﺘﺮش ﻧﺎﺗﺎﻟﻴﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺳﺮش ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ و وﻗﺖ ﺗﺎﻳﭗ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪي دﻓﺘﺮﻫﺎ را ﻧﺪارد و ﺧﻮﻟﻴﻮ را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ؟ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻧﻤﻲﻧﻮﻳﺴﻪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﻟﻴﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﭙﻴﻮﺗﺮ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري‪ :‬ﭘﺲ ﻧﻤﻲدوﻧﻲ ﻣﻦ از ﭼﻲ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻮ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس رو ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻲ‪ .‬وﻗﺘﻲ روي ﻛﺎﻏﺬ‬
‫ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺧﺎﺻﻲ داري‪ ،‬ﺻﺪاي ﻣﺪاد‪ .‬ﻳﻪ ﺷﻜﻞ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﻴﻦ ﻣﭻ‪ ،‬دﺳﺖ و ﻣﺪاد‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺸﻨﻮي ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺻﺪا را ﻛﻤﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺧﺶدار و ﮔﺮﻓﺘﻪي ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﻛﺎرﺳﺎز اﺳﺖ‪:‬‬

‫رﻣﺎن ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬از اﻳﻦ رﻣﺎنﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﺼﻞﻫﺎي ﻛﻮﺗﺎه ﭼﻬﻞ ﺻﻔﺤﻪاي ﻛﻪ ﻣﺪ ﺷﺪه؟‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ :‬ﻧﻪ‪ .‬و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻦ رﻣﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ؟‬
‫اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﭼﻪ ﺳﺌﻮاﻟﻲﻳﻪ؟ ﻣﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪاي ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺗﻮ ﻛﺎﻓﻪ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﺻﻴﻪ و ﺳﻔﺎرش ﺑﻜﻨﻢ؟‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ اﻣﺎ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮔﺎزﻣﻮري ﺷﺮوع‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺣﺮف زدن‪ .‬از ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺳﻴﺎﺳﻲ و ادﺑﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ و ﺑﺮ ﻳﻚ اﻳﺪهي ﺧﺎص‬
‫ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﻣﺮده ﺑﺰك ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ دوﺳﺖ داري ﻣﺮا‬
‫ﺑﺰك ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮان راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﭼﻮن ﺧﻮشﺷﺎن ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻛﻤﺒﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ را ﺑﺪاﻧﻲ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺟﻮان ﺑﻮدم اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدم‬
‫ﺟﻮان ﺑﻮدن ﻛﻪ ‪‬‬
‫ﻛﻤﺒﻮد دارم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ‪ .‬ﭘﻴﺮ ﺑﻮدن ﻫﻢ ﻛﻤﺒﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﺎ ﭘﻴﺮ و ﺿﻌﻴﻒ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺟﻮاﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﺮد ﭘﻴﺮ ﺧﻮن زﻳﺎد ﻻزم دارد‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ رﻣﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﭼﻪ ﻧﻪ‪.‬‬
‫و ﺗﻮ ﺧﻮن زﻳﺎد داري‪ .‬ﺧﻮن‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺧﻮب ﺑﻪت ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ زﻳﺎد داري‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻨﺪهي ﮔﺎزﻣﻮري ﻧﺠﺎتاش ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪهاي ﻛﻪ ﺑﻪش‬
‫ﻣﻲﺑﺎوراﻧﺪ – دﺳﺖﻛﻢ‪ -‬ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر از آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻮﺧﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬و ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﻤﺮاه او‬
‫ﻣﻲﺧﻨﺪد‪ ،‬دوﺳﺖ دارد ﺑﻮدن در آنﺟﺎ را‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺨﺼﻴﺖ دوم‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن در آن ﻧﻘﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع رﺑﻄﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺜﻠﻦ ﻳﻚ ﺷﻮﺧﻲ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﻮﺧﻲ ﺑﻪ ذﻫﻦاش ﻧﻤﻲرﺳﺪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫در اﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪ اﺗﻔﺎق ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻲ ﻣﻲاﻓﺘﺪ ﺑﺮاي رﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻨﻮﻳﺴﻲ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬در ﭘﺎﻳﺎن رﻣﺎن‪ ،‬درﺳﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﺷﻪ‪ ،‬اﺗﻔﺎق ﻣﻬﻤﻲ ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﭼﻪﻗﺪر ﻣﻲﮔﻴﺮي؟‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ :‬ﺻﺪﻫﺰار ﭘﺰو؟‬

‫راﺳﺘﺶ ﺧﻮﻟﻴﻮ آﻣﺎدﮔﻲ دارد ﻣﺠﺎﻧﻲ ﻛﺎر ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻲ ﭘﻮل اﺳﺖ‪ .‬اﻓﺘﺨﺎري‬
‫اﺳﺖ ﻗﻬﻮه ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪن ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺻﺪﻫﺰار ﭘﺰو‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻋﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ‪ .‬و دارد ﮔﻮش ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﻛﻤﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺎزﻣﻮري ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد‪ ،‬ﻫﻤﻪي ﻣﺪت ﺳﺮ‬
‫ﺗﻜﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻮش ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺬب ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺮ ﺟﺎ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺼﻲﺗﺮﻳﻦ رﻣﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﺒﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻔﺎوت دارد‪ .‬ﺑﺮات ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‪:‬‬
‫او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮ دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲش ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬رادﻳﻮ را روﺷﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﺮ‬
‫ﺻﺒﺢ‪ ،‬و ﺑﻌﺪ ﻧﺎم زن را در ﺧﺒﺮ ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬دو اﺳﻢ ﻛﻮﭼﻚ و دو ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ .‬اﻳﻦ آﻏﺎز ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻏﺎز ﭼﻪ؟‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬ﺑﻪ واﻗﻊ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪت زﻧﮓ ﺧﻮاﻫﻢ زد‪.‬‬
‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻋﺎدي‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪت زﻧﮓ ﻣﻲزﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻲﺷﺪ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي آﭘﺎرﺗﻤﺎناش ﻣﻲرود‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﺻﺪﻫﺰار‬
‫ﭘﺰو‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮاش روﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﭼﻮن ﮔﺎزﻣﻮري زﻳﺎد اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬او ﭘﻮل ﻻزم‬
‫دارد‪ .‬دو ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ روﺷﻨﻔﻜﺮ دﺳﺖ راﺳﺘﻲ درس زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪهي‬
‫اﻋﺘﺒﺎر در ﻛﺎرت اﻋﺘﺒﺎر ﺑﺎﻧﻜﻲ ﻫﻤﻪي درآﻣﺪ او اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﻃﺒﻘﻪي زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﻼزا اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﮔﺮﻣﺎ ﻛﻼﻓﻪاش ﻛﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺖ را ﺑﺎ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻛﻔﺶﻫﺎي ﻣﺮدم از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻲﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬آن ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ‪ ،‬درﺳﺖ ﭘﻴﺶ از ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﻛﻠﻴﺪ در‬
‫ﻗﻔﻞ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬زن ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮاي ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬دارد ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﻛﻔﺶﻫﺎي او را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻨﺪلﻫﺎي‬
‫او را‪ .‬و ﺻﺒﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺪمﻫﺎ و ﺳﻼم و اﺣﻮالﭘﺮﺳﻲ ﺑﺎ ﻧﮕﻪﺑﺎن را ﺣﺴﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ دارد‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ روي ﺑﺎز ﻛﺮدن در‪ :‬واﻧﻤﻮد ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻛﻠﻴﺪ را ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺪا‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ در ﺣﻠﻘﻪي دﺳﺘﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ دو ﻛﻠﻴﺪ دارد‪ .‬ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻫﻴﭻﻛﺪوﻣﺸﻮن ﺑﻪ‬
‫ﻗﻔﻞ ﻧﻤﻲﺧﻮره‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ از ﮔﻮﺷﻪي ﭼﺸﻢ دارد او را ﻣﻲﭘﺎﻳﺪ و ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲﺷﻮد ﭼﻴﺰي ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮي ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺳﻔﻴﺪ او را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻮرت او را ﻛﻪ ﺗﻴﺮهﺗﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ از آﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ درﺑﺎرهي ﺳﻮرو‬
‫ﺳﺎردوي ﺣﺮف زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﻛﺘﺎبﺧﻮان واﻗﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﺳﻮرو ﺳﺎردوي را ﺧﻮب‬
‫ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﭼﻬﻞ ﻳﺎ ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل دارد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﺳﻮرو ﺳﺎردوي ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ :‬و‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻮن دو ﺑﻪ ﻋﻼوه دو ﭼﻬﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ او ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮا ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﻢ‬
‫ﺳﺎردوي را دوﺳﺖ دارد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﻘﺎﻟﻪﻫﺎش را‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ دارد ﺑﺮاي‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮد ﻳﺎ زن ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮا‪.‬‬
‫آن ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻣﺎرﻳﺎ ﻛﻢﺗﺮ از ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺧﻤﻮ ﺑﻮد‪ ،‬در ﭘﻴﺮاﻫﻨﻲ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ او از اﻳﻦﺟﻮر ﺣﺮفﻫﺎ ﺧﻮﺷﺶ‬
‫ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ او را ﺑﻪ ﻗﻬﻮه دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬درﺑﺎرهي ﺳﺎردوي‪،‬‬
‫ﻛﺒﺮا‪ ،‬ﻛﻮﻛﻮﻳﻮ‪ ،‬اﻧﻔﺠﺎر ﺑﺰرگ‪ ،‬درﺑﺎرهي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ .‬و ﻧﻴﺰ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻜﻲ ﺗﺎزه اﺳﺖ‪ ،‬درﺑﺎرهي‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻻدﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ‪ ،‬ﺧﻤﻴﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪهي دﻧﺪان‪ ،‬ﻗﺮصﻫﺎي‬
‫وﻳﺘﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬و ﺳ‪‬ﺲ ﭼﻬﺎر ﻣﻐﺰ – ﻛﻪ او دوﺳﺖ دارد‪ -‬ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻳﻚ ﺑﺎر اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪاي ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻫﺮ دو ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ ﭘﻲ‬
‫ﻛﺎر ﺧﻮدﺷﺎن‪ .‬ﻣﺎرﻳﺎ ﻣﻌﻠﻢ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎي ﻧﺮماﻓﺰار و دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎي‬
‫ﺻﻮﺗﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺎر ﺗﺎزه‪ ،‬ﻛﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ﮔﺎزﻣﻮري‪،‬‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‪.‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺎري از او ﻧﺨﻮاﻧﺪهام‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮادري دارم در ﺑﺎرﺳﻠﻮن ﻛﻪ او را‬
‫ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ :‬ﻓﺮدا ﻛﺎر ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري رو ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬او ﻳﻪ ﻛﺴﻲ ﻻزم داره ﻛﻪ رﻣﺎن ﺗﺎزهش رو ﺗﺎﻳﭗ ﻛﻨﻪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮدش روي ﻛﺎﻏﺬ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻪ‪ .‬ﻛﻤﭙﻴﻮﺗﺮ رو دوﺳﺖ ﻧﺪاره‪.‬‬
‫اﺳﻢ رﻣﺎن ﭼﻴﻪ؟‬
‫دوﺳﺖ داره درﺑﺎرهي اﺳﻢ رﻣﺎن ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ و ﺑﺤﺚ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺮدي از رادﻳﻮ ﻣﻲﺷﻨﻮه ﻛﻪ ﻋﺸﻖ دورهي‬
‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲش ﻣﺮده‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از اﻳﻦﺟﺎ ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲاﻓﺘﻪ؟‬
‫اوﻧﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﻪ ﮔﻴﺎه ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻧﮕﻪداري ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻴﺎه ﻛﻮﭼﻴﻚ؟ ﺑﻮﻧﺴﺎي؟‬
‫درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻮﻧﺴﺎي‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻳﻪ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﺑﺨﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﺎدي ﺑﺎﺷﻪ از ﻋﺸﻖ ﺑﺰرگﺷﻮن‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻲرﻳﺰه‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮد اون رو ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش اداﻣﻪ داد‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اون رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮد‪ .‬روزي ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﻲﺷﻪ ﻛﻪ اون ﻣﺮده‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮه ﻳﻪ‬
‫ﻳﺎدﮔﺎري واﺳﻪ اون ﺑﺬاره‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲدوﻧﻢ ﭼﻪ ﻳﺎدﮔﺎري‪.‬‬

‫دو ﺑﻄﺮي ﺷﺮاب و ﺑﻌﺪ ﻛﺎمﮔﻴﺮي‪ .‬ﭼﻴﻦﻫﺎي رﻳﺰ ﺻﻮرت ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﺑﻪ رﻏﻢ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﺗﺎق‪ ،‬ﻳﻚﺑﺎره‬
‫روﺷﻦﺗﺮ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺮﻛﺎت ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻛﻨﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻛﻤﻲ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫آﮔﺎه از ﺑﻲﺣﺎﻟﻲ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ .‬ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻮكوار ﻛﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺶﺗﺮ آﻫﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺣﺘﺎ‬
‫ﻟﺮزهاي ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺎزي ﺑﺎﺳﻦ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻪ ﻣﻮي ﺳﻔﻴﺪ ﻣﺎرﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭘﺎرﭼﻪي ﻧﺎزك و رﻫﺎ و ﺑﻲاﻧﺪازه ﻟﻄﻴﻒ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎرﭼﻪاي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و اﺣﺘﻴﺎط ﻧﻮازش ﻛﻨﻲ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻮازش ﻛﺮدن ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و اﺣﺘﻴﺎط ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻴﺶﺗﺮ دوﺳﺖ دارد از ﺑﺎﻻﺗﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮود و ﭘﻴﺮاﻫﻦ او را ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬ﻣﺎرﻳﺎ ﮔﻮش او را ﻛﺸﻒ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﺑﻴﻨﻲ و رﻳﺶ او را ﻧﻮازش ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﻠﻴﺴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ آنﺟﺎﻳﻲ را ﻛﻪ‬
‫ﻣﺮد ﻣﻲﻟﻴﺴﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺎﻳﻲ را ﻛﻪ زن دوﺳﺖ دارد ﻟﻴﺴﻴﺪه ﺷﻮد‪ ،‬زﻧﻲ ﻛﻪ او در ﺧﻴﺎل ﻣﻲآورد‪ ،‬ﻫﻢﭼﻮن زﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺎرﻳﺎ در ﺧﻴﺎل ﻣﻲآورد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎرﻳﺎ ﺧﻴﺎل او را ﻗﻄﻊ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻓﺮو ﻛﻦ ﺗﻮش‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻴﻠﻮﻳﺎ از اﻧﺘﺸﺎرات ﭘﻼﻧﺘﺎ ﺑﺎ ﭼﻬﻞ ﻫﺰار‬
‫ﭘﺰو ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﺴﺎبﮔﺮي ﮔﺎزﻣﻮري آﺷﻔﺘﻪاش ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ روز‬
‫ﻳﻚﺷﻨﺒﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ ﺗﺎزه ﺑﻴﺪارش ﻛﺮده‪ ،‬زن ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮا ﻳﺎ ﻏﻴﺮﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮاي ﺳﺎﺑﻖ ﻛﻨﺎرش ﺧﻮاﺑﻴﺪه و‬
‫ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺶ و ﻗﻮس ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري ﻛﺎر ﺑﻪ او ﻧﺪاده اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻴﻠﻮﻳﺎ از اﻧﺘﺸﺎرات ﭘﻼﻧﺘﺎ ﻛﺎر را ﺑﺎ‬
‫ﭼﻬﻞ ﻫﺰار ﭘﺰو اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎرﻳﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻴﺪار ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫زﻧﮓ زده و ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪:‬‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲآد ﺳﺤﺮﺧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺸﺘﺎق ﻛﺎر‪ .‬زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ از اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ‬
‫ﻣﻲﺗﻮﻧﻴﻢ ﻛﺎر روي ﺑﻮﻧﺴﺎي رو ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﺳﻢ رﻣﺎن رو ﻣﻲذاره‪ :‬ﺑﻮﻧﺴﺎي‪.‬‬
‫آنﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻲآﻳﺪ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﺮﻳﺰ از دﺷﻮاري زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮﻳﺰي ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﻃﻮل ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻛﻪ‬
‫او ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ ﺑﺮود‪ .‬ﻣﺎرﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ ﻣﻲرود ﭼﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺎﻧﺪن ﻧﺪارد‪ .‬ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮﺧﻲ ِ دوﺳﺘﺎن ِ ﻟﺶ ِ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪي دوﺳﺖ دﺧﺘﺮﻫﺎت ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ‬
‫ﻣﻲروﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ دوﺳﺘﺎن ﻟﺶ ﻧﺪارد‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ از دوﺳﺘﻲﻫﺎي ﻣﺒﺘﺬل دوري ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬در‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬او ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬آنﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪:‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮﮔﺰ او را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش اداﻣﻪ داد‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﻏﻴﺮه‪ ،‬ﺟﺪا ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺑﻮد‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش‪ ،‬اﻣﺎ از زﺑﺎن ژاﭘﻨﻲ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫زﺑﺎن ژاﭘﻨﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻚدﻳﮕﺮ را دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ .‬وﻗﺘﻲ او ﻣﻲﻣﻴﺮد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻪﺗﺮﻳﻦ‬
‫راه ﺑﺮاي ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ِ ﻳﺎد ِ او اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﺗﺎزهاي ﭘﺮورش ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﻣﻲره ﻳﻪ دوﻧﻪ ﻣﻲﺧﺮه؟‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ دﻓﻪ ﻧﻤﻲﺧﺮه‪ ،‬ﺧﻮدش ﭘﺮورش ﻣﻲده‪.‬‬
‫ﻛﺘﺎب راﻫﻨﻤﺎ ﻣﻲﺧﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﺸﻮرت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬داﻧﻪاي ﻣﻲﻛﺎرد‪ ،‬ﺟﻠﻮي رﺷﺪش را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺎرﻳﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ﻋﺠﻴﺒﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﺎزﻣﻮري ﺧﻮب رواﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﻣﻠﻮدرام‪،‬‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮب ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻠﺪ اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪش ﺷﻜﻞ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ دﻳﺪار ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري در ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻫﻤﺎن ﻳﻚﺷﻨﺒﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭼﻬﺎر دﻓﺘﺮ ﻣﻲﺧﺮد و‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ را ﺑﺮ ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ در ﭘﺎرك ﻓﻮرﺳﺘﺎل ﻣﻲﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬دﻳﻮاﻧﻪوار ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖﺧﻄﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪﮔﻲ‪.‬‬
‫ﺷﺐ روي ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺻﺒﺢ دوﺷﻨﺒﻪ اوﻟﻴﻦ دﻓﺘﺮ رﻣﺎن را ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺪ را‬
‫دﺳﺖﻛﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻬﻮه از دﺳﺖاش ﻣﻲرﻳﺰد و ﺣﺘﺎ ﺑﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﭘﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫رو ﺑﻪ ﻣﺎرﻳﺎ‪ :‬اﻳﻦ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﻮﻧﺴﺎي در ﻋﻤﻞ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲاﻓﺘﺪ‪ ،‬ﻃﺮح‬
‫آن ﺑﺮاي ﻳﻚ داﺳﺘﺎن دو ﺻﻔﺤﻪاي ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ ،‬و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ داﺳﺘﺎن ﺧﻮﺑﻲ از آب درﻧﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻢﺷﻮن ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ؟ ﮔﺎزﻣﻮري ﺑﻪﺷﺎن ﻧﺎم ﻧﺪاده‪ .‬ﻣﻲﮔﻪ اﻳﻦﻃﻮري ﺑﻪﺗﺮه و ﻣﻦ ﺑﺎش ﻣﻮاﻓﻘﻢ‪ :‬ﻣﺮد و زن‪ ،‬ﻫﻮآﭼﻮ و‬
‫ﭘﻮﭼﻮﭼﺎ‪ ،‬اﺳﻢ ﻧﺪارن‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻬﺮه ﻫﻢ ﻧﺪارن‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻳﺎ ﺷﺎﻫﻪ ﻳﺎ ﮔﺪا‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﻳﻜﻲان‪ .‬ﺷﺎه ﻳﺎ ﮔﺪا‪،‬‬
‫ﻛﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﻲ رو ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺬاره ﺑﺮه‪.‬‬
‫و ﺑﻌﺪ ﻣﻲره زﺑﺎن ژاﭘﻨﻲ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮه؟‬
‫ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ رو ﺗﻮ ﻛﻼس زﺑﺎن ژاﭘﻨﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨﻦ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲدوﻧﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺗﻮي دﻓﺘﺮ‬
‫دوم ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﻫﺎي ﺑﻌﺪ ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺻﺒﺢﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ دﻓﺘﺮ ﮔﺎزﻣﻮري ﻣﻲﮔﺬراﻧﺪ و ﻋﺼﺮﻫﺎ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﻛﻤﭙﻴﻮﺗﺮ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﺎﻳﭗ رﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻣﺎل دﻳﮕﺮي اﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺎل ﺧﻮدش‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻤﺎماش ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺧﻴﺎل ﺗﻤﺎم ﻛﺮدن در ﺳﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺗﺮﻳﻦ و ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪﻳﻪي‬
‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺮاي وداع ﺑﺎ ﻣﺎرﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎماش ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎرﻳﺎ‪.‬‬

‫در روزﻫﺎي ﭘﺲ از ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ در ﺑﺨﺶ ﭘﻴﺶﻧﻮﻳﺲ ﺑﺮاي‬
‫ارﺳﺎل ﻧﺎﻣﻪ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬دﺳﺖ آﺧﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد اﻳﻦ ﻣﺘﻦ را ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪت ﻓﻜﺮ ﻛﺮدهم‪ .‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﺮات ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﺳﺎﻟﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﻢ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ روﺷﻦ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻫﻤﻜﺎري‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‬
‫رﻣﺎن دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮدﻳﺪﻫﺎش‪ ،‬ﺳﺮﻓﻪاش‪ ،‬ﺻﺪاي ﺧﺶدار و اﻳﺪهﻫﺎش را ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﻛﻨﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬دﻳﮕﺮ زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻦ ﺗﺪرﻳﺲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺣﺮف زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪارم‪ .‬ﻫﻔﺘﻪي دﻳﮕﺮ رﻣﺎن‬
‫روﻧﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري در آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ اﺳﻢاش را ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪهﻫﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم‬
‫ﻋﻨﻮان ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ از دﺳﺖ ﮔﺎزﻣﻮري ﻋﺼﺒﺎﻧﻲام؛ ﮔﺮﭼﻪ او‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻛﺎر‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻮ را در آﻏﻮش ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬خ‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺗﺮﺳﻴﺪه و آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎبﺧﺎﻧﻪي ﻣﻠﻲ ﻣﻲرود ﺗﺎ در روﻧﻤﺎﻳﻲ رﻣﺎن ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪهﻫﺎ‪ ،‬رﻣﺎن واﻗﻌﻲ‬
‫ﮔﺎزﻣﻮري ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲﺷﻮد ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﺎه ﺳﺮ ﺗﻜﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ‬
‫ﺣﺮفﻫﺎي اﺑﻨﺴﭙﺮﮔﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺪي ﻛﻪ ﻣﺠﺮي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي روﻧﻤﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﻮاﻓﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻗﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ دﺳﺖﻫﺎش را‬
‫ﺗﻜﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ رﻣﺎن را دوﺳﺖ دارد‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ وﻳﺮاﺳﺘﺎر ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪي ﺧﻮد دارد ﺗﻤﺎﺷﺎ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﻧﺸﺎن دادن ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﺘﻲ‪ .‬رﻓﺘﺎر ﺟﻤﺎﻋﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﺼﻔﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎ ﮔﻮش ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر اﺑﻨﺴﭙﺮﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ ادﺑﻲ و ﺳﺮﻛﺸﻲ ﻫﻨﺮي‬
‫اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻲ از رﻳﻠﻜﻪ ﻣﻲآورد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﺪهاي از واﻟﺘﺮ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود )ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﺮدﻳﺪﻫﺎش‬
‫اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ( و ﺷﻌﺮي از اﻧﺮﻳﻜﻪ ﻟﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآورد )او را اﻧﺮﻳﻜﻪ ﻣﻲﻧﺎﻣﺪ( ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ او‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﻲ‬
‫درﮔﻴﺮي در ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪهﻫﺎ را ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪´:‬ﻣﺮدي ﺑﺲ ﺑﻴﻤﺎر ‪ /‬ﺟﻠﻖ ﻣﻲزﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻧﻲ از زﻧﺪﮔﻲ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ´‪.‬‬

‫ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﻧﻮﺑﺖ وﻳﺮاﺳﺘﺎر ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ از آنﺟﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﻲزﻧﺪ و ﻳﻚراﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮووﻳﺪﻧﺴﻴﺎ ﻣﻲرود‪.‬‬
‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﻲ آنﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وارد ﻛﺎﻓﻪاي ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در آن ﺑﺎ ﮔﺎزﻣﻮري آﺷﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد آنﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻬﻤﻲ ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﻗﻬﻮه‬
‫ﻣﻲﻧﻮﺷﺪ و ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ V‬دو ﻃﺮح‬
 ‫زن ﻣ‪‬ﺮد‪ ،‬ﺷﺪآﻣﺪ ِ ﺧﻼف ﺟﺮﻳﺎن از ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻴﻜﻮ ﺑﻮراك‬

‫ﭘﺎﻳﺎن داﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ را راﺿﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻋﺼﺮي ﻃﻮﻻﻧﻲ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد دو ﻃﺮح ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬در اوﻟﻲ زﻧﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﻢ ﻣﺎرﻳﺎ و‬
‫ﻫﻢ اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ‪ :‬ﭼﺸﻢﻫﺎي ﺳﻴﺎه اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﻣﻮي ﺳﭙﻴﺪ ﻣﺎرﻳﺎ؛ ﺑﺎﺳﻦ ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬رانﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺸﺖ‬
‫دﺧﺘﺮ روﺷﻨﻔﻜﺮ دﺳﺖ راﺳﺘﻲ؛ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﻟﺐﻫﺎي ﻣﺎرﻳﺎ؛ ﺑﺎﻻﺗﻨﻪ و ﭘﺴﺘﺎنﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ؛ زﻳﺮ ﻧﺎف اﻣﻴﻠﻴﺎ‪.‬‬

‫ﻃﺮح دوم در ﺣﺮف آﺳﺎن اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬او ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﻻزم دارد ﺗﻤﺮﻳﻦ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ دﺳﺖ آﺧﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮ دلﺧﻮاه را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪:‬‬

‫درﺧﺘﻲ اﺳﺖ در ﻣﻐﺎك‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﺮ دو ﻃﺮح را ﻣﻲﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ﺑﻪ آﻳﻨﻪي دﺳﺖﺷﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻋﻴﻦ دو ﻋﻜﺲ ﺗﺎزه ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮده‪ .‬و ﻃﺮحﻫﺎ آنﺟﺎ‬
‫ﻣﻲﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪي ﺳﻄﺢ آﻳﻨﻪ را ﺗﻘﺮﻳﺒﻦ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺟﺮأت ﻧﺎم دادن ﺑﻪ زﻧﻲ ﻛﻪ ﻃﺮاﺣﻲ ﻛﺮده ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ او‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮان ﮔﻔﺖ اوي ِ او‪ .‬و داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺮاش ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫زﺣﻤﺖ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻓﺮﻋﻲ ﭘﻼزا اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ‬
‫دﺳﺖﻓﺮوﺷﻲ ﻛﻨﺪ‪ :‬ﻇﺮف ﻛﻢﺗﺮ از ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺼﻒ ﻛﺘﺎبﻫﺎش را ﻣﻲﻓﺮوﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﭘﻮل ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﺷﻌﺮﻫﺎي اوﻛﺘﺎوﻳﻮ ﭘﺎز )ﮔﺰﻳﺪهي ﺑﻪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮﻫﺎي اﻛﺘﺎوﻳﻮ ﭘﺎز( و اوﻧﮕﺎرﺗﻲ )زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻣﺮد( و‬
‫ﺑﺮاي ﭼﺎپ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﺛﺎر ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮودا‪ .‬ﻛﺘﺎب ﮔﻔﺘﺎوردﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻤﻊ آوري اﺳﭙﺎﺳﺎ ﻛﺎﻟﭙﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻟﻪاي از‬
‫ﻛﻠﻮدﻳﻮ ﺟﻴﺎﻛﺮﻧﻲ درﺑﺎرهي ﮔﻮﮔﻮل‪ ،‬ﭼﻨﺪ رﻣﺎن از ﻛﺮﻳﺴﺘﻴﻨﺎ ﭘﺮي روﺳﻲ – ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪،-‬‬
‫آﻟﻬﻮﺋﻪ از ﮔﻮﻧﺰاﻟﺰ ورا‪ ،‬و ﻓﺮﻣﻴﻨﺎ ﻣﺎرﻛﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪي واﻟﺮي ﻻرﺑﺎود؛ دو رﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﺪه‪ ،‬ﺣﺘﺎ دو ﺑﺎر‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از ﭘﻮل را ﺧﺮج ﺗﺤﻘﻴﻖ درﺑﺎرهي ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺘﺎب راﻫﻨﻤﺎ و ﻣﺠﻠﻪﻫﺎي وﻳﮋه ﻣﻲﺧﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫وﻟﻊ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﺠﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻪ زﻳﺎد ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮر اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮاي ﺗﺎزه‬
‫ﻛﺎرﻫﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﻃﻮر ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺑﻮﻧﺴﺎي روﻧﻮﺷﺖ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻪ و ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮري از ﻳﻚ درﺧﺖ اﺳﺖ‪ .‬از دو ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه‪ :‬درﺧﺖ زﻧﺪه و‬
‫ﮔﻠﺪان‪ .‬دو ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ در ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ و اﻧﺘﺨﺎب ﮔﻠﺪان ﺑﺮاي درﺧﺖ ﺧﻮد ﻫﻨﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻴﺎه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻴﺎه روﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻮﺗﻪ ﻳﺎ درﺧﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل درﺧﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻠﺪان ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻠﺪان واﻗﻌﻲ ﻳﺎ‬
‫ﺗﻜﻪاي ﺳﻨﮓ ﺻﺨﺮه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻫﺮﮔﺰ درﺧﺖ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺧﻮد ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻤﻪي ﻋﺎﻣﻞ زﻧﺪه را در‬
‫ﺧﻮد دارد‪ .‬درﺧﺖ از ﮔﻠﺪان ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ را از ﺑﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن دوﺳﺖ دارد ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺻﺨﺮه ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻮن‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از اﻳﻦ ﺑﻨﺪ را ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲداﻧﺪ‪´ .‬اﻧﺘﺨﺎب درﺳﺖ ﮔﻠﺪان ﺧﻮد ﻫﻨﺮ اﺳﺖ´‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ آن و ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﻴﺎم ِ اﺳﺎﺳﻲ وﺟﻮد دارد‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ از‬
‫ﺑﻮﻧﺴﺎي‪ ،‬رﻣﺎن ﺑﺪﻳﻬﻪﺳﺎﺧﺘﻪش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬رﻣﺎن زﻳﺎدي ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖاش ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬
‫وﺟﻬﻲ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﻠﺪان ﺧﻮد ﺷﻜﻠﻲ از ﻫﻨﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻮﻧﺴﺎي را ﻧﺒﺎﻳﺪ درﺧﺖ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻧﺎﻣﻴﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮد ِ ﻛﻠﻤﻪ درﺑﺮدارﻧﺪهي ﻋﺎﻣﻞ زﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻣﺜﻞ ﻧﻮﺷﺘﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از‬
‫ﺑﻮﻧﺴﺎي اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺒﺢﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻛﺎر ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻛﻤﻲ از ﻇﻬﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﺮود ﺳﺮاغ‬
‫ﻛﺘﺎبﻫﺎي راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺧﻮرد‪ :‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻧﻈﻢ را در ﺟﺬﺑﻪي ﺟﺮﻗﻪاي از رﺿﺎﻳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬آنﻗﺪر ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮاباش ﺑﺒﺮد‪ .‬درﺑﺎرهي ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬درﺑﺎرهي‬
‫ﻧﺮم ﺷﺪن ﺑﺮگﻫﺎ‪ ،‬ﭘﻴﻮﻧﺪ زدن‪ ،‬ﻧﺦ ﭘﻴﭽﻲ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲرود داﻧﻪ ﻣﻲﺧﺮد و اﺑﺰار ﻻزم‪.‬‬
‫و ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻮﻧﺴﺎي ﭘﺮورش ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬
 ‫او زن اﺳﺖ‪ ،‬زﻧﻲ ﺟﻮان‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪي ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎرﻳﺎ از اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻓﻬﻤﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻳﻦ را ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣ‪‬ﺮده‪ ،‬زﻧﻲ ﻣﺮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬زﻧﻲ ﺟﻮان‪ .‬زن ِ ﺟﻮاﻧﻲ ﺧﻮدش را ﭘﺮت ﻛﺮده زﻳﺮ ﻣﺘﺮو‪ ،‬در آﻧﺘﻮن ﻣﺎرﺗﻦ‪ .‬ﻣﺎرﻳﺎ ﻟﺤﻈﻪاي ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ زود ﻣﻨﺼﺮف ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬از ﻣﺘﺮو ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﻳﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دارد ﺑﻪ‬
‫ﭼﻬﺮهي زن ﺟﻮاﻧﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺪوه‬
‫ﻛﻢﺗﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪﺗﺮ از اﻛﻨﻮن ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاي در ﺷﻴﻠﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮي ﺷﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎﻏﭽﻪي ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎﻏﭽﻪاي ﺑﻲ ﮔﻞ و درﺧﺖ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎل ﺣﻖ دارد ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻲ ﺗﺮدﻳﺪ‬
‫ﺑﺎﻏﭽﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎد ﺗﺮاﻧﻪاي از وﻳﻮﻟﻴﺘﺎ ﭘﺎرا ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪´:‬ﮔﻞﻫﺎي ﺑﺎﻏﭽﻪي ﻣﻦ ‪ /‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ´‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﻛﺘﺎبﻓﺮوﺷﻲ ﻓﻮﺋﻨﺘﺘﺎﺧﺎ ﻗﺪم ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻗﺮار دارد‪ .‬اﺳﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺟﺰ‬
‫اﻳﻦ ﻛﻪ او‪ ،‬در راه‪ ،‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل‪ ،‬ﺑﻪ او ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻛﺘﺎبﻓﺮوﺷﻲ و ﺑﻪ روﺳﭙﻴﺎن در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻮﻧﺘﺮا و ﻧﻴﺰ‬
‫روﺳﭙﻴﺎن دﻳﮕﺮ در ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻳﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻳﻚ ﻓﻴﻠﻢ‪ ،‬و اﺳﻢ ﻓﻴﻠﻤﻲ ﻛﻪ ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ‬
‫ﺳﺎل ﭘﻴﺶ دﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ دﻟﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﻴﺮد از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻣﺎ‪ .‬ﻣﺎرﻳﺎ در راه‬
‫ﻛﺘﺎبﻓﺮوﺷﻲ ﻓﻮﺋﻨﺘﺘﺎﺧﺎ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺧﻮد را دور ﻣﻲﻛﻨﺪ از ﺟﺴﺪ اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻣﺎ‬
‫ﺑﻴﺮون ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ‪.‬‬

‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬و ﻣﺘﺮو ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ دورﺗﺮ از ﺟﺴﺪ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬آنﺟﺎ‪ ،‬اﻳﻦﺟﺎ‪ ،‬در ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮي ﺷﻴﻠﻲ‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎي‬
‫ﺗﻜﺮاري ﻣﺎدرش ﮔﻮش ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬ﻣﺸﻜﻼت زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻣﺎدر ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲآﻳﻨﺪ و آﻧﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺷﺮﻳﻚ ﺟﺮم ِ ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮ‪ ،‬ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻧﻔﺲ راﺣﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﻮدش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺪرس ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﻋﺼﺒﻲ اﺳﺖ‪ :‬ده دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪي ﭘﺰﺷﻜﻲ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ ،‬و ﮔﺮﭼﻪ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎري وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻴﻦ روزﻫﺎي ﺑﻌﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ وﺣﺸﺖﻧﺎك را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﺧﺘﺮﻫﺎش ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ آﻧﻴﺘﺎ و ﺑﻪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫ﺑﻪش ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ ﺣﺘﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ آدم ﺑﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬درﺳﺖ در آن ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ رﺿﺎﻳﺖ آﻣﻴﺰ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﻲدارد‪ ،‬ﻗﺪمﻫﺎش را ﻣﻲﺷﻤﺎرد‪ ،‬دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﻣﻲﺑﺮد؛ دﻧﺒﺎل ﺳﻴﮕﺎر ﻳﺎ ﭘﻮل ﺧﺮد‪ .‬آﻧﺪرس ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻧﻮﺑﺖاش ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ‬
‫آزﻣﺎﻳﺶ ﻣﻌﻤﻮل ﺧﻮن‪ ،‬ﻋﻜﺲ ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬و ﺑﻪ زودي ﺷﺎﻳﺪ اﺳﻜﻦ‪ .‬ﻣﺮد ﭘﻴﺮ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺑﻴﺮون آﻣﺪه‪ ،‬ﮔﺎزﻣﻮري‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﻼم ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎزﻣﻮري‬
‫ﺧﻮشﺣﺎل اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻤﻲﻣﻴﺮد‪ :‬از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻜﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي‬
‫ﻛﻤﻲ در زﻧﺪﮔﻲش ﺑﻪ دلﭘﺬﻳﺮي اﻳﻦ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﺎز دوﺑﺎره ﻛﺎرم را‬
‫درﺳﺖ اﻧﺠﺎم دادم‪.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﺷﺐ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﺮده‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﺪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺪﺧﻮاﺑﻲ ﻋﺎدت دارد‪ ،‬ﮔﻨﺎه از‬
‫ﺧﻴﺎﻻت ﺧﻮدش اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎهﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪاي اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻮﻧﺴﺎي ﺷﻜﻞ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﻋﺎﻟﻲ و ﺑﻲ ﻧﻘﺼﻲ ﻛﻪ او ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫درﺧﺖ از ﻧﺦ ﭘﻴﭽﻲ او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﻲآورد ﻛﻪ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‪ ،‬دﺳﺖ آﺧﺮ‪،‬‬
‫درﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﻃﺮحاش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﭼﻬﺎر ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺑﺎري ﻛﻪ آن ﺷﺐ ﺑﻴﺪار ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺮود و ﺑﻮﻧﺴﺎي را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻢ ﺧﻮاب ﭼﻴﺰي ﻣﺜﻞ ﺻﺤﺮا ﻳﺎ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﭘﺮ از‬
‫ﻣﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻳﺎ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر در ﺗﻌﻄﻴﻼت ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ اﻧﮕﺎر ﻣﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻲ‬
‫آن ﻛﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از آﻓﺘﺎب دارﻧﺪ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﺮس ﻛﺒﻮدي ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪،‬‬
‫ﺧﺮس ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺪ و ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻛﻨﺪي دور ِ آنﻫﺎ راه ﻣﻲرود‬
‫ﺗﺎ داﻳﺮهاي از ﺟﺎﭘﺎ ﺑﻪ دورﺷﺎن ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ داﺳﺘﺎن ﺧﻮﻟﻴﻮ را ﺑﻪ آﺧﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ داﺳﺘﺎن ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫داﺳﺘﺎن ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪:‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻳﻚ ﺳﺎل ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢ ﺑﻌﺪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮدﻛﺸﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ را ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬ﺧﺒﺮ را آﻧﺪرس ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫آﻧﻴﺘﺎ و دو دﺧﺘﺮش ﺑﻪ ﺑﻮرس ﻛﺘﺎب ﻛﻮدﻛﺎن در ﭘﺎرك ﺑﻮﺳﺘﺎﻣﺎﻧﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭘﺸﺖ ﭘﻴﺸﺨﺎن‬
‫اﻧﺘﺸﺎرات رﻛﺮﺋﻮ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮوﺷﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖﻣﺰد ﻛﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻐﻠﻲ ﺑﺴﻴﺎر آﺳﺎن‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ‬
‫ﺧﻮشﺣﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن آﺧﺮﻳﻦ روز ﺑﻮرس اﺳﺖ‪ ،‬و ﻣﻌﻨﺎش اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از روز ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻮﻧﺴﺎي رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬دﻳﺪار ﺑﺎ آﻧﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺳﻮءﺗﻔﺎﻫﻢ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪ :‬ﺧﻮﻟﻴﻮ اول او را ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﻲآورد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫آﻧﻴﺘﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ او دارد ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن راه ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﻣﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ ﺧﻮدش را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ از آﻧﺪرس ﺟﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ‪،‬‬
‫آﻧﺪرس ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ او را ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺒﻬﻢ ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ در آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎ ﻳﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪﻫﺎي راﺑﻄﻪاش ﺑﺎ‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺑﺮاي ﺑﺎزﻛﺮدن ﺳﺮ ﺣﺮف‪ ،‬ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺰﻳﻴﺎت را ﻣﻲﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﺮا اﮔﺮ از ﻫﻢ‬
‫ﺟﺪا ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﺮدش ﺻﻠﺢآﻣﻴﺰ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ آﻣﺪهاﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻪ آﻧﻴﺘﺎ و ﻧﻪ آﻧﺪره ﭘﺎﺳﺦ درﺧﻮري‬
‫ﺑﺮاي ﺳﺌﻮال ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪي ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺳﺌﻮاﻟﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اول ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آﻧﻴﺘﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎهاش ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫و ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺳﻴﺐ ﻟﻌﺎب داده ﺑﺎ ﺷﻜﺮ ﺑﺨﺮد‪ .‬آﻧﺪرس ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ و ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺧﻮب ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﺪرس ﺑﻌﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻣﻴﻠﻴﺎ‬
‫دﭼﺎر ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و ﭼﻮن ﺧﻮﻟﻴﻮ واﻛﻨﺸﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي از او ﻧﻤﻲﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬روﺷﻦ ﺑﻴﺎن‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﺮده‪ .‬ﺧﻮدش را زﻳﺮ ﻣﺘﺮو ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﭘﺮت ﻛﺮد‪ ،‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪ .‬ﻣﻌﺘﺎد ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎور ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ .‬او ﻣﺮد‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺎدرﻳﺪ دﻓﻦاش ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ را در ﻫﺮ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ دﺳﺖﻣﺰدش را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ :‬ﺳﻪ اﺳﻜﻨﺎس ده ﻫﺰار ﭘﺰوﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫دو ﻫﻔﺘﻪي آﻳﻨﺪه را ﺑﺎﻫﺎش ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎي ﻗﺪم زدن ﺳﻮي آﭘﺎرﺗﻤﺎن‪ ،‬ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻣﻲﮔﻴﺮد و از راﻧﻨﺪه‬
‫ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﺳﻲ ﻫﺰار ﭘﺰو او را ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﭘﻮل‬
‫را ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﺗﺎﻛﺴﻲ‪ :‬ﺑﺮو ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ دﻟﺖ ﻣﻲﺧﻮاد‪ ،‬دور ﺑﺰن‪ ،‬ﻣﻴﺎنﺑﺮ ﺑﺰن‪ ،‬ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ‬
‫ﺳﻲ ﻫﺰار ﭘﺰو ﺗﻤﻮم ﺷﺪ از ﺗﺎﻛﺴﻲ ﭘﻴﺎده ﻣﻲﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺳﻔﺮي دراز اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻲ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‪ ،‬از ﭘﺮووﻳﺪﻧﺴﻴﺎ ﺗﺎ ﻻس رﺧﺎس و ﺑﻌﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر‪ ،‬آوﻧﻴﺪا‬
‫ﻣﺎﺗﺎ‪ ،‬ﺗﻮﺑﺎﻻﺑﺎ‪ ،‬آوﻧﻴﺪا ﮔﺮﺳﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺮووﻳﺪﻧﺴﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻼوﻳﺴﺘﺎ‪ .‬در ﻃﻮل راه ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﺌﻮال راﻧﻨﺪه ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻨﻮد‪.‬‬
 ‫درﺑﺎرهي رﻣﺎن "ﺑﻮﻧﺴﺎي" از آﻟﺨﺎﻧﺪرو زاﻣﺒﺮا‬

‫آﻟﺨﺎﻧﺪرو زاﻣﺒﺮا ]‪ ،1975)[Alejandro Zambra‬ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮ‪ -‬ﺷﻴﻠﻲ( ﺑﻪﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻧﺴﻞ اﻣﺮوز‬

‫ﺷﻴﻠﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬او ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻧﺎﻗﺪ اﺳﺖ و در داﻧﺸﮕﺎه دﻳﻪﮔﻮ ﭘﻮﺳﺘﺎﻟﺲ ]‪[Diego Postales University‬‬
‫ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮ – ﺷﻴﻠﻲ ادﺑﻴﺎت ﺗﺪرﻳﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻮﻧﺴﺎي ]‪)[Bonzai‬درﺧﺘﭽﻪي ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮري( ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ رﻣﺎن او ﺟﺎﻳﺰهي ´ﻧﻘﺪ ادﺑﻲ´ ﺷﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ 2006‬را ﺑﺮاي ﺑﻪﺗﺮﻳﻦ رﻣﺎن‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ادﺑﻴﺎت ِ اﻣﺮوز ﺷﻴﻠﻲ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻛﻤﻲ دارﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎزه از ﺷﺮ ِ ﭘﺮﮔﻮﻳﻲﻫﺎي ´اﻳﺰاﺑﻞ آﻳﻨﺪه´ رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ )‪ (2009‬ﺑﺎ‬
‫رﻣﺎن ﭘﺮ ﺣﺠﻢ ‪ 2666‬از روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻮﻻﻧﻴﻮ ]‪ [Roberto Bolaño‬آﺷﻨﺎ ﺷﺪﻳﻢ )ﺑﻪ اﻳﻦ رﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ( و اﻛﻨﻮن رﻣﺎن‬
‫ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮري ‪ 96‬ﺻﻔﺤﻪاي از آﻟﺨﺎﻧﺪرو زاﻣﺒﺮا را ﭘﻴﺶ رو دارﻳﻢ‪.‬‬
‫زاﻣﺒﺮا ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ روان‪ ،‬واﻗﻊﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ و ﺑﻲﺗﺮﺣﻢ ﻃﺮﺣﻲ ﻣﻲزﻧﺪ از ﻧﺴﻞ ِ ﭘﺴﺎ ﭘﻴﻨﻮﺷﻪ‪ :‬زﻧﺪﮔﻲ و ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ‪ ،‬ﺑﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ‪،‬‬
‫ﺣﺘﺎ ﺑﻲ روﻣﺎﻧﺘﻴﻚ‪ .‬ﺷﺮح دو زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ´ﺑﻮﻧﺴﺎي´ ﺑﺎ ﻫﺮس ِ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﺑﻪ درﺧﺘﭽﻪي‬
‫ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮري زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺪل ﺷﺪه اﺳﺖ‪´ .‬ﺑﻮﻧﺴﺎي´ ﻛﺘﺎب ´اﺑﻬﺎم زدا´ي اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ اﻣﺮوز اﺳﺖ‪.‬‬
‫´ﺑﻮﻧﺴﺎي´ داﺳﺘﺎن ِ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺎن ´ﺧﻮﻟﻴﻮ´ و ´اﻣﻴﻠﻴﺎ´ اﺳﺖ‪ ،‬دو ﺟﻮان ﺷﻴﻠﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺳﺮ اﺗﻔﺎق ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬از ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ِ آﺷﻨﺎﻳﻲ روﺷﻦ ﻣﻲﺷﻮد‪ :‬ﺳﺨﻦ از ﻋﺸﻖ ِ ﻣﻬﻠﻚ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻣﻴﺮد و ﺧﻮﻟﻴﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ از ﻣﺮگ اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ در ﻫﻴﭻ ﺣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ رواﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪي او ﺧﻼﺻﻪي رواﻳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ´ﻣﻲﺧﻮاﺑﻨﺪ ]‪ ´[follar/fuck‬و ﭘﺲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﺪون اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻗﻮي‪ ،‬ﺑﺪون ﺻﺤﻨﻪﻫﺎي ﺟﺬاب و ﺑﻲ ﺗﻚﮔﻮﻳﻲ و ﺷﺮح‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‪ :‬ﻋﺎﺷﻖ‪ .‬زاﻣﺒﺮا در ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪي ﻛﻮﺗﺎه واﺑﺴﺘﻪﮔﻲ‬
‫ژرفﺷﺎن را ﻧﻘﺶ ﻣﻲزﻧﺪ‪ :‬ﻫﺮ دو ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ´ﭘﺮوﺳﺖ´ ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ دو دروغ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ‬
‫دروغ دارﻧﺪ‪´ ،‬ﺧﻮاﺑﻴﺪنﺷﺎن´ ﻣﻲﺷﻮد دوﺳﺘﻲﺷﺎن و دوﺳﺘﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﻋﺸﻖ‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺗﻤﺎم ﻛﺘﺎب ´ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪي ﺳﻮان ]‪ ´[Du côté de chez Swann‬از ﻣﺎرﺳﻞ ﭘﺮوﺳﺖ را ﺑﺮاي ﻫﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺎن ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻛﻢرﻧﮓ ﺷﺪه و ´در ﻫﻴﭻ ﺣﻞ ﻣﻲﺷﻮد´‪ .‬ﺑﺎ دﻳﮕﺮان آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ :‬اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲرود ﺑﺎ آﻧﻴﺘﺎ‬
‫]‪ [Anita‬زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮ آﻧﻴﺘﺎ راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﻧﺎم ﺷﻮﻫﺮ آﻧﻴﺘﺎ آﻧﺪره ]‪ [Andrés‬ﻳﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎردو اﺳﺖ‪ .‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﺎور‬
‫ﻛﻨﻴﻢ ﻧﺎماش آﻧﺪره اﺳﺖ‪ (.‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ زن ِ ﻫﻢﺟﻨﺲﮔﺮاي ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﻣﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺑﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺪار ﺷﺪه از ﺧﻴﺎل ﺑﻪ ﻣﺎدرﻳﺪ ﺑﺮود‪ ،‬آﻧﻴﺘﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي او ﻣﻲرود‪ .‬اﻳﻦﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺧﻮﻟﻴﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻮﺷﻲ‬
‫ﻧﺪارد روﺷﻦ اﺳﺖ‪ .‬زاﻣﺒﺮا رواﻳﺖاش را ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻫﻤﻴﻦ آﻏﺎز ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﺑﺪه‬
‫´ﺑﻮﻧﺴﺎي´ ﻛﺘﺎب اﺑﻬﺎمزدا از ﺷﻴﻠﻲ و ﺑﺎﻗﻲ اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎوردﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب و ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺎﺷﺮ ﺑﺎور داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬اﻧﺘﺸﺎر اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺧُﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮك اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺎب ´ﺑﻮﻧﺴﺎي´ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ از ﻧﻈﺮ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﻲ و ﭼﻪ از ﻣﻨﻈﺮ داﺳﺘﺎﻧﻲ‪ .‬ﺟﻤﻠﻪﻫﺎي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در ادﺑﻴﺎت داﺳﺘﺎﻧﻲ اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ ﻧﻈﻴﺮ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮاﻫﻲ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﻧﮕﺎر ﺑﺎزي ﻗﺎﻳﻢ ﺑﺎﺷﻚ ﺑﺎ آﻧﺎن آﻏﺎز ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ زاﻣﺒﺮا ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﺳﺖ‪ ،‬راوي اول ﺷﺨﺺ‬
‫ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪهي ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ را ﻫﻤﺮاه ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ و ﮔﻪﮔﺎه ﻓﺮﻣﺎن اﻳﺴﺖ ﻣﻲدﻫﺪ؟ آﻳﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ راوي اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻢ او ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي‬
‫داﺳﺘﺎن اﺳﺖ؟ در ﺟﺎﻳﻲ از داﺳﺘﺎن‪ ،‬اوﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻣﻮﻓﻖ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﺎﻳﭗ ﻛﻨﺪ‪ .‬زاﻣﺒﺮا‬
‫ﻫﻤﺎن ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻣﻮﻓﻖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ؟‬
‫´ﺑﻮﻧﺴﺎي´ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭘﺮﺳﺸﻲ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻲاﻧﮕﻴﺰد‪ .‬زاﻣﺒﺮا ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺑﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن را ﺑﺎ ﺟﺎن و دل ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ " ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﺑﺪه" ﻳﺎ " ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﮕﻮ ﺑﺎران‪ ،‬ﺑﺒﺎران"! او ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺎﻣﻞ‬
‫ﺧﻮاﻧﻨﺪه در ﻫﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﺪ‪ .‬در ﻫﺮ واژه اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﻪﺗﺮ ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ از‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﺣﻲ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﻳﺮي را ﻧﻘﺶ ﻣﻲزﻧﺪ‪´ .‬ﺑﻮﻧﺴﺎي´ اﻧﮕﻴﺰاﻧﻨﺪهي ﺗﺨﻴﻞ ﺧﻮاﻧﻨﺪه اﺳﺖ‪ ،‬وادار‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ و دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاﻧﻲ‪ .‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺧﺎص ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻫﻴﭻ در و ﭘﻴﻜﺮي ﻧﺪارد‪ .‬ﻧﻪ از رﺷﺘﻪي داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ و ﻧﻪ از زﻣﺎن‪.‬‬
‫"اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲﻣﻴﺮد‪ .‬ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﻤﻲﻣﻴﺮد‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ادﺑﻴﺎت اﺳﺖ"‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪﻫﺎي ﻛﺘﺎب اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ رواﻳﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ روي ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻤﻠﻪﺑﻨﺪيﻫﺎ ﭼﻨﺎناﻧﺪ ﻛﻪ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮي از ﺧﻮاﻧﺪن‪ .‬رﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻏﺎز آن ﭘﺎﻳﺎناش اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺎﻳﺎناش‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ واﻗﻌﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﺴﺖ در ﻛﺎرﺑﺮد واژه‪ ،‬ادﺑﻴﺎﺗﻲ زﻳﺒﺎﺗﺮ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲﺷﻮد آﻓﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻮﻧﺴﺎي در ﺳﺎل ‪ 2006‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪي ادﺑﻲ ﺷﻴﻠﻲ را ﺑﻬﺖزده ﻛﺮد‪ .‬ﻧﺎﻗﺪان ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ :‬زاﻣﺒﺮا ﻛﻴﺴﺖ؟ ﭼﻪﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻛﺘﺎب ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﺎن ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﮕﺬارد؟ ﭼﻪﮔﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﻪي ﻧﻘﺪﻫﺎ‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺶآﻣﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺧُﺮد‪ ،‬رواﻳﺖ داﺳﺘﺎن ﺳﺎدهي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪاي اﺳﺖ؟‬
‫و زاﻣﺒﺮا ﺟﺎﻳﺰهي ﻣﻬﻢ ﻧﺎﻗﺪان ادﺑﻴﺎت را ﻧﻴﺰ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﮔﺮدان اﻳﻦ رﻣﺎن در ﺳﺎل ‪ 2008‬در اﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎرﺳﻼ واﻟﺪز ] ‪Marcela‬‬
‫‪ [Valdes‬در ‪ The Nation‬ﻧﻮﺷﺖ‪":‬ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻮﻻﻧﻴﻮ* را ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺷﻴﻠﻲ ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ ،‬از ﻛﺘﺎب‬
‫ﻧﺎزك زاﻣﺒﺮا ﺑﻬﺖزده ﺷﺪهاﻧﺪ"‪.‬‬
‫و ﺑﻮﻧﺴﺎي در ﻟﻴﺴﺖ ده ﻛﺘﺎب ﺑﺮﺗﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه در اﻣﺮﻳﻜﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ – وﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺮدان ﻓﺎرﺳﻲ ﺗﺎﻳﭗ ﺷﺪه و در ﻧﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ -‬ﻛﺘﺎﺑﻲ را ﺑﺮاي ﻳﻚﺑﺎر ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﻧﺰده ﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺪهام‪ .‬ﭼﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺗﻮﺟﻪام را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد؟ اﻳﻦﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎر از ﺧﻮاﻧﺪن آن ﻟﺬت ﺑﺮدم‪ .‬اﻳﻦﻛﻪ زاﻣﺒﺮا اﺻﺎﻟﺘﻲ دارد ﻛﻪ در ﺑﺴﻴﺎري ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮ‬
‫دﻳﺪه ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬و اﻳﻦﻛﻪ زاﻣﺒﺮا ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاش ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن را ﭼﻪﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ رواﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻴﻮهي‬
‫ﺧﻮدش‪ ،‬ﺷﻮخ و ﺷﻴﻄﻨﺖآﻣﻴﺰ رواﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻧﺎم زن اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻧﺎماش ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫ﻧﻪ روﻣﺌﻮ و ژوﻟﻴﺖ؟ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ اﻣﻴﻠﻴﺎ و ﺧﻮﻟﻴﻮ ﻧﺎم دارﻧﺪ در ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪاي ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم زن ﻣﻲﻣﻴﺮد و ﻣﺮد ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮف آﺧﺮ زده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺎﻗﻲ رﻣﺎن ﺷﺨﺼﻴﺖ دﻳﮕﺮي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪:‬‬
‫ﺷﻮﻫﺮ آﻧﻴﺘﺎ آﻧﺪره ﻧﺎم داﺷﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ اﺳﻢاش آﻧﺪره ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪.‬‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﻛﻪ راوي‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻮدناش را زﻳﺮ ﺳﺌﻮال ﻣﻲﺑﺮد و ﻫﻢزﻣﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﭼﻪﮔﻮﻧﻪ رﺷﺘﻪي ﻛﺎر را ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫دارد‪ ،‬و ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ آﻧﺪره ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮔﺎزﻣﻮري‪ ،‬زن ﮔﺎزﻣﻮري‪ ،‬ﻣﺎرﻳﺎ ﻳﺎ آﻧﻴﺘﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦﻫﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﻓﺮﻋﻲاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ راوي‪´:‬آنﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ´ و ´آنﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ´‪.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪي ﺧﻮﻟﻴﻮ و اﻣﻴﻠﻴﺎ ﻣﻲرﺳﻴﻢ ﻛﻪ ´ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﺎن را‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺪاﻧﻴﻢ´‪ .‬ﺑﺎ ﻳﻚدﻳﮕﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ‪ .‬و از ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻲ درام‪ .‬زﻳﺒﺎﻳﻲ در ﺧﻮد ِ اﻳﻦ ﺗﺮاژدي‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬در اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﻋﺸﻖﺷﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﻛﻢرﻧﮓ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﻚدﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻫﻮآﭼﻮ و ﭘﻮﭼﻮﭼﺎ در داﺳﺘﺎن اﻧﺮﻳﻜﻪ ﻟﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻴﺎﻟﻲاﻧﺪ )ﭼﻮن راوي ﻧﺎمﺷﺎن را ﺑﺮ دﻳﻮار دﻳﺪه و داﺳﺘﺎن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪاي ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ( و در داﺳﺘﺎن راوي ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ واﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫زاﻣﺒﺮا‪ ،‬ﻳﺎ درﺳﺖﺗﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ راوي )ﭼﻮن در اﻳﻦ ﺑﺎزي ادﺑﻴﺎت ﻣﻴﺎن ﻣﻨﻈﺮ راوي و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ آنﻫﺎ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﻢ( آنﻗﺪر‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ را ﻫﺮس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎي ﺷﻴﻄﻨﺖآﻣﻴﺰ‪ ،‬ﻃﺮحﻫﺎي ﺧﺎم ﺳﻜﻮت ﻛﻪ‬
‫ﺗﺮاﻧﻪﻫﺎي ﻓﺮاﻧﺴﻮي در آن ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد و ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻓﻴﻠﻢﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ اروﭘﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺪهاﻳﻢ‪:‬‬
‫ﻣﺮدي از رادﻳﻮ ﻣﻲﺷﻨﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﺸﻮق دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲش ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ آﻏﺎز ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪.‬‬
‫و ﺑﻌﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲاﻓﺘﺪ؟‬
‫او را ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬او ﻋﺸﻖ ﺑﺰرگاش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ را ﻫﺮس ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺑﻮﻧﺴﺎي؛ ﻣﺜﻞ ﺑﻮﻧﺴﺎي در ´ﺗﺎﻧﺘﺎﻟﻴﺎ´‪ ،‬ﻣﺜﻞ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪي ﺑﻮﻧﺴﺎي در دﻓﺘﺮ ﺧﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬و ﻣﺜﻞ‬
‫ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻛﻪ ﺧﻮﻟﻴﻮ دﺳﺖ آﺧﺮ ﭘﺮورش ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد‪ ،‬دوﺑﺎره ﻣﻲرﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻮدن راوي‪ .‬آﻳﺎ زاﻣﺒﺮا دارد ´ﻫﻮآﭼﻮ و ﭘﻮﭼﻮﭼﺎ´ي ﺧﻮدش را‬
‫ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ؟ ﻳﺎ ﺧﻮﻟﻴﻮ دارد داﺳﺘﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪي ﺧﻮدش را در دﻓﺘﺮ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ؟ ﻳﺎ دارد داﺳﺘﺎن ﺑﻠﻨﺪ – ﺣﺪود ﺻﺪ ﺻﻔﺤﻪ‪ -‬در دﻓﺘﺮي‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎي ﺧﻮاﻧﻨﺪه دارﻳﺪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ‪:‬‬
‫روزي ﻣﻲﺷﻨﻮد ﻛﻪ او ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻳﺎدﮔﺎري ﺑﺮاش ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﭼﻪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﺻﻠﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش را ﺷﺮح ﺑﺪﻫﺪ و ﻏﻴﺮه‪ ...‬راوي ﻧﺎم‬
‫ﺧﻮدش را ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﺑﮕﺬار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻧﺎم زن اﻣﻴﻠﻴﺎ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻧﺎماش ﺧﻮﻟﻴﻮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻏﺎز ﻣﻲرﺳﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ آﻏﺎز داﺳﺘﺎن ﺑﻮﻧﺴﺎي ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﺮ راوي در آن زﻳﺮ ﺳﺌﻮال‬
‫ﻣﻲرود و روش رواﻳﺖ زاﻣﺒﺮا ﺳﺎﺧﺘﺎر داﺳﺘﺎن را ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺌﻮال دوﺑﺎره ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﺎﻧﺰدﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎر‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫از روﺑﺮﺗﻮ ﺑﻮﻻﻧﻴﻮ در ﺟﺴﺘﺎر دﻳﮕﺮي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪..‬‬ ‫•‬

 ‫ﭼﻨﺪ واژه‪:‬‬
‫‪ Andinismo‬ﻛﻮه ﻧﻮردي در آﻧﺪ‬
‫‪ Cumbia‬رﻗﺺ ﻛﻠﻤﺒﻴﺎﻳﻲ‬
‫‪ Follar‬واژهي اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ ﻣﻌﺎدل ﮔﺎﻳﻴﺪن )‪ fuck‬اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ( ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ در زﺑﺎنﻫﺎي ﻻﺗﻴﻦ زن و‬
‫ﻣﺮد ﻧﺪارد‪ .‬در ﻛﺸﻮرﻫﺎي اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ اﻳﻦ واژه را ﺑﺴﻴﺎر زﺷﺖ ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ .‬در ﺷﻴﻠﻲ واژهي ‪ Culeur‬ﻳﺎ‬
‫‪ Culiar‬ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻢﺗﺮ زﺷﺖ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﺎي ﮔﺎﻳﻴﺪن ﻳﺎ ﺳﭙﻮﺧﺘﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ Huacho & Pochocha‬ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎب و ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي داﺳﺘﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪي اﻧﺮﻳﻜﻪ ﻟﻴﻦ‪ .‬ﻫﻮآﭼﻮ و‬
‫ﭘﻮﭼﻮﭼﺎ دو ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻴﺎﻟﻲاﻧﺪ در داﺳﺘﺎﻧﻲ )ﭘﺲ از آن ﻛﻪ راوي ﻧﺎم آنﻫﺎ را ﺑﺮ دﻳﻮار ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ( ﻛﻪ در‬
‫آن ﺷﺮح داده ﺷﺪه داﺳﺘﺎن را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ رواﻳﺖ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫‪ Lumpen‬از ﻟﻤﭙﻦ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﻳﺎ‪ .‬واژهاي ﻛﻪ ﻣﺎرﻛﺲ ﺑﺮاي ﻻﻳﻪﻫﺎي زﻳﺮﻳﻦ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ Nadie‬ﮔﺮوه ﭘﺎپ‪-‬راك ﺷﻴﻠﻲ در دﻫﻪي ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺪهي ﮔﺬﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ Pisco‬ﻣﺸﺮوب ﻗﻮي در ﭘﺮو‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از اﻧﮕﻮر‪.‬‬
‫‪ Puta‬ﺟﻨﺪه‪ .‬واژهي زﺷﺖ ﺑﺮاي روﺳﭙﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎﺳﺰا ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲرود‪ Puta-puta .‬در‬
‫اﻳﻦﺟﺎ )ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﺎﺳﺰا ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده ﻧﺸﺪه(‪:‬روﺳﭙﻲ واﻗﻌﻲ ﻳﺎ ﺟﻨﺪه ﺑﺎﻣﻌﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ Tú‬ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﻲ‪ :‬ﺗﻮ‪ .‬ﻧﺎم ﻣﺎهﻧﺎﻣﻪاي در اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ درﺑﺎرهي ﺷﻴﻮهي زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﻣﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن‪.‬‬
 ‫ﻧﺎمﻫﺎ و واژﮔﺎن‪:‬‬
‫‪Delmira Agustini‬‬
‫)‪ (1886-1914‬اورورﮔﻮﺋﻪ‪ .‬دﺧﺘﺮ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻣﻬﺎﺟﺮ‪ .‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ زن ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻴﻤﻪي اول ﺳﺪهي ﺑﻴﺴﺘﻢ در اﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫‪Julián Alburquerque‬‬
‫)ﻧﺎم ﺷﻬﺮي در ﺷﻴﻠﻲ و ﻛﺘﺎﺑﻲ از ﮔﻮﻧﺰاﻟﺰ ورا( ‪Alhué‬‬
‫‪Anagrama‬‬
‫‪Andinismo‬‬
‫‪Andrés‬‬
‫‪Angel García Atienza‬‬
‫‪Barajas‬‬
‫‪Bellavista‬‬
‫‪Miguel Bosé‬‬
‫‪ ،(1956) Luis Miguel González Borloni‬ﺧﻮاﻧﻨﺪه و ﺑﺎزﻳﮕﺮ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ‪ -‬ﻛﻠﻤﺒﻴﺎ‪ -‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ‪.‬‬
‫‪Chico Buraque‬‬
‫‪ ،(1944) Francisco Buarque de Hollanda‬آوازﺧﻮان‪ ،‬آﻫﻨﮓﺳﺎز‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﺑﺮزﻳﻠﻲ‪.‬‬
‫‪Parque Bustamante‬‬
‫)ﻧﺎم اﻧﺘﺸﺎرات در ﻣﺎدرﻳﺪ( ‪Espasa Calpe‬‬
‫‪Bioy Casares‬‬
‫‪ .(1914-1999)Adolfo Bioy Casares‬ﻧﻮﺳﻴﻨﺪه‪ ،‬روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر و ﻣﺘﺮﺟﻢ آرژاﻧﺘﻴﻦ و از دوﺳﺘﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﻮرﺧﻪ ﻟﻮﻳﻴﺲ‬
‫ﺑﻮرﺧﺲ‪.‬‬
‫‪Universidad Católica‬‬
‫‪Émile Cioran‬‬
‫‪ .1995-1911‬ﻓﻴﻠﺴﻮف روﻣﺎﻧﻲ‪-‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪.‬‬
‫ﺟﺎﻧﻮر ﺷﻨﺎﺳﻲ ‪Cocuyo‬‬
‫‪Cuba Libre‬‬
‫‪Cumbia‬‬
‫‪Runén Darío‬‬
‫‪ ،(1867-1916) Félix Rubén García Sarmiento‬ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻴﻜﺎراﮔﻮﺋﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎنﮔﺬار ﺳﺒﻚ ‪) modernismo‬ﻣﺪرﻧﻴﺴﻢ( در‬
‫ادﺑﻴﺎت اﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻲ‪-‬اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ‬
‫‪Duran Duran‬‬
‫ﻧﺎم ﮔﺮوه ﭘﺎپ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ‪.‬‬
‫‪El Durazno‬‬
‫‪Ebensperger‬‬
‫‪Emilia‬‬
‫‪Fermia‬‬
‫‪Macedonio Fernández‬‬
‫)‪ .(1874-1952‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‪ ،‬ﻃﻨﺰﭘﺮداز‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ و ﻓﻴﻠﺴﻮف آرژاﻧﺘﻴﻨﻲ‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻮرﺧﻪ ﻟﻮﻳﻴﺲ ﺑﻮرﺧﺲ در ﮔﺮاﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﺪرﻧﻴﺴﻢ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪Ella Fitzgerald‬‬
‫)‪ (1917-1996‬اﻣﺮﻳﻜﺎ‪ .‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻧﻨﺪهي ﺟﺎز ﻫﻤﻪي زﻣﺎنﻫﺎ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪Si follaramas / Follar / Culeur / Culiar = Fuck‬‬
‫‪Kurt Folch‬‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﺷﻴﻠﻲ ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪.1970‬‬
‫‪Parque Forestal‬‬
‫‪Fuentetaja‬‬
‫‪Gazmuri‬‬
‫‪Claudio Giaconi‬‬
 .‫ از ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﺷﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻣﺎن دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر ﭘﻴﻨﻮﺷﻪ در ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻮد‬،(1927 - 2007)
Avenida Grecia
Isidora
Julio
Jack Kerouac
(1922-1969) ‫ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ‬Jean-Louis Lebris de Kerouac
Karolina Kopéc
Valéry Larbaud
‫ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه‬1911 ‫ ﻧﺎم رﻣﺎﻧﻲ از او در ﺑﻴﺴﺖ ﻓﺼﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎل‬Fermina Márquez .‫ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻓﺮاﻧﺴﻮي‬.(1881-1957)
.‫اﺳﺖ‬
Leonardo
Enrique Lihn
.‫ ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻤﺎﻳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺷﻴﻠﻴﺎﻳﻲ‬،‫( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‬1929-1988) Enrique Lihn Carrasco
Maitencillo
Calle Mantera
Márquez
Antón Martín
Javie Martínez
Avenid Matta
Silvina Ocampo
.‫( ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي داﺳﺘﺎن ﻛﻮﺗﺎه از آرژاﻧﺘﻴﻦ‬1903-1993) Silvina Ocampo Aguirre
Onetti
.‫ از دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر اوروﮔﻮﺋﻪ ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﮔﺮﻳﺨﺖ‬.‫ رﻣﺎن ﻧﻮﻳﺲ و روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر‬.(‫ اوروﮔﻮﺋﻪ‬1909 -‫ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ‬1994) Juan Carlos Onetti
.‫ اﻣﺎ آن را رد ﻛﺮد‬،‫ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻛﺸﻮر دﻋﻮت ﺷﺪ‬1985 ‫ﺑﻪ ﺳﺎل‬
Violeta Para
Perec
.‫ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻓﺮاﻧﺴﻮي از ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻳﻬﻮدي ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﻲ‬.(1936-1982) Georges Perec
Cristina Peri Rossi
.‫ ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي اوروﮔﻮﺋﻪ‬،(1941)
Pisco / Pisco sour
Planeta
Providencia
Puta / Puta-puta
Quintero
Recreo
Las Rejas
Calle del Salitre
Severo Sarduy
.‫ ﻣﻨﺘﻘﺪ و ﻧﻤﺎﻳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ‬،‫ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‬،‫ ﺷﺎﻋﺮ‬.(‫ ﻛﻮﺑﺎ‬1937 – ‫ ﭘﺎرﻳﺲ‬1993)
Álvaro Scaramelli
.‫ آﻫﻨﮓﺳﺎز و ﺧﻮاﻧﻨﺪه‬.‫ ﺷﻴﻠﻲ‬،‫( ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮ‬1965)
Marcel Schwob
‫ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ اﻳﻦﺟﺎ از آن ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه‬.‫( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻓﺮاﻧﺴﻮي‬1867-1905) (Mayer André) Marcel Schwob
.‫( اﺳﺖ‬1894) Le Livre de Monelle
Silvia
Tantalia
Timothy
Tobalaba
‫‪Ungaretti‬‬
‫‪ 1888) Giuseppe Ungaretti‬اﺳﻜﻨﺪرﻳﻪ‪ ،‬ﻣﺼﺮ‪ 1979 -‬ﻣﻴﻼن اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ(‪ .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ درس ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻲ ﭼﻮن ﮔﻴﻮم آﭘﻮﻟﻴﻨﺮ‪،‬‬
‫ﭘﺎﺑﻠﻮ ﭘﻴﻜﺎﺳﻮ؛ ژرژ ﺑﺮاك‪ ،‬آﻣﺎدﺋﻮ ﻣﻮدﻳﻠﻴﺎﻧﻲ دوﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬در ﺟﻨﮓ اول ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان داوﻃﻠﺐ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ .‬در ‪ 1924‬ﺑﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫در ‪ 1969‬ﻧﺎﻣﺰد ﺟﺎﻳﺰهي ﻧﻮﺑﻞ ﺑﻮد و ﻧﺸﺎن ﻟﮋﻳﻮن دو ﻧﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺟﺰ ﻛﺎرﻫﺎي ﻧﺜﺮ‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮ از او ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪Armando Uribe‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ 1933‬در ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮ‪ ،‬ﺷﻴﻠﻲ‪ .‬ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و وﻛﻴﻞ‪ .‬ﺑﺮﻧﺪهي ﺟﺎﻳﺰه ﻣﻠﻲ ادﺑﻴﺎت در ‪.2004‬‬
‫‪González Vera‬‬
‫)‪ (1897-1970‬ﺷﻴﻠﻲ‪.‬‬
‫‪Vergara‬‬
‫‪ZARA‬‬