https://www.weforum.

org/agenda/2018/09/can-technology-save-life-on-earth/

Can technology save life on Earth?

Managing biodiversity is an important area of conservation where technology could also

play a key role.
10 Sep 2018
   
The World Economic Forum COVID Action Platform

Explore the latest strategic trends, research and analysis

Biological diversity is the “infrastructure” that supports life on our planet: the
air we breathe, the food we eat and the water we drink are only possible as
long as we have healthy biodiversity – rich species and ecosystem diversity.
Yet, this essential human lifeline is severely threatened.

The latest data shows that we are on the brink of crossing ecological
boundaries and reaching tipping points in climate and ecosystems that might
lead to an acceleration of planetary destabilization. The World Economic
Forum’s 2018 Global Risk Report lists ecological collapse and biodiversity
loss among the top 10 risks in terms of impact.

Биолошката разновидност е „инфраструктура“ што го поддржува животот

на нашата планета: воздухот што го дишеме, храната што ја јадеме и
водата што ја пиеме се можни само доколку имаме здрави видови богата
со биодиверзитет и разновидност на екосистемот. Сепак, оваа суштинска
човечка спасување е сериозно загрозена.
Најновите податоци покажуваат дека сме на работ на преминување на
еколошките граници и достигнување на врвовите во климата и
екосистемите што може да доведат до забрзување на дестабилизацијата
на планетата. Извештајот за глобалниот ризик на Светскиот економски
форум за 2018 година ги наведува еколошкиот колапс и загубата на
биодиверзитетот меѓу првите 10 ризици во однос на влијанието.

For centuries, we have misused our natural infrastructure, modifying 40% of

the Earth’s surface with catastrophic effects. Even though we represent just
0.01% of all life on the planet, our impact on our ecosystems has caused the
loss of half of the world’s plants and 83% of all wild mammals. When we lose
species through extinction, the web of life is destroyed. This, in turn, affects
the resilience of the ecosystems and nature’s capacity to provide the services
that humans need, and the serene, recharging moments we enjoy in nature.

The need for urgent action to protect biodiversity – to shift to new, sustainable
ways of production and consumption and reorient economic development
pathways towards an “economy within ecological boundaries” - has been
gaining global recognition. At the same time, technological advancements are
evolving at incredible speed and scale. Can then the Fourth Industrial
Revolution help mitigate and reverse the Anthropocene’s effects?

Yes. And no.

Со векови ја злоупотребувавме нашата природна инфраструктура,

менувајќи 40% од површината на Земјата со катастрофални ефекти. И
покрај тоа што претставуваме само 0,01% од целиот живот на планетата,
нашето влијание врз нашите екосистеми предизвика загуба на половина
од светските растенија и 83% од сите диви цицачи. Кога губиме видови
преку истребување, мрежата на животот се уништува. Ова, пак, влијае на
еластичноста на екосистемите и капацитетот на природата да ги
обезбедува услугите што им се потребни на луѓето и спокојните,
моменти на полнење што ги уживаме во природата.

Потребата од итна акција за заштита на биодиверзитетот - да се

пренасочи на нови, одржливи начини на производство и потрошувачка и
да ги преориентира патеките на економскиот развој кон „економија во
еколошки граници“ - се здобива со глобално признание. Во исто време,
технолошкиот напредок се развива со неверојатна брзина и размер.
Дали тогаш Четвртата индустриска револуција може да помогне во
ублажување и пресврт на ефектите на Антропоценот?

Да И не.

Yes

Value is not intrinsic but contextual: it is the functionality and intentionality that
we attach to things what ultimately shapes their value. While a development-
fueled quest for increasing standards of living, by an ever-growing human
population, has been driving biodiversity loss, we could shift this quest to also
serve as a source of mitigation – provided we harness the
technological innovations that drive economic development to avert
biodiversity destruction.
Technologies driving the Fourth Industrial Revolution include tools such as
artificial intelligence, machine learning, advancements in quantum computing,
encoding data into DNA, virtual reality, biotechnology, and new materials.
When it comes to biodiversity, there are areas – such as land use, including
for food production, conservation, restoration, as well as governance,
communications, and community engagement – where these new
technologies could help.

For example, in urban areas, vertical gardening could provide a shift in

production and sourcing methods. In the future, AeroFarms – which
germinates seeds in the air with a mist of nutrients – has the potential to
transform the way people in cities procure and consume food. When we look
at technological innovations that could affect data on the supply chain,
blockchain emerges as a promising tool to trace the entire sourcing and
supply chain.

New technologies could provide valuable support to conservation:

hyperspectral imagery of landscapes, for example, could provide detailed
information on a host of chemical and geological parameters and biological
processes in both terrestrial and aquatic systems, with significant progress
made in imaging techniques, data analysis, and modes of deployment. This
type of remote sensing could help conservation biologists maintain healthy
habitats and protect the life they harbor, while offering the possibility of rapid
alert systems for failing food webs or trophic systems, as well as for excessive
human interference.

Вредноста не е суштинска, туку контекстуална: таа е функционалност и

намера што им ги придаваме на работите што на крајот ја обликуваат
нивната вредност. Иако поттикнување на развојот за зголемување на
животниот стандард, од страна на постојано растечката човечка
популација, го поттикнува губењето на биодиверзитетот, ние би можеле
да ја смениме оваа потрага да служи и како извор на ублажување - под
услов да ги искористиме технолошките иновации што го поттикнуваат
економскиот развој да се спречи уништувањето на биодиверзитетот.

Технологиите што ја движат Четвртата индустриска револуција

вклучуваат алатки како што се вештачка интелигенција, машинско учење,
напредувања во квантно сметање, кодирање податоци во ДНК,
виртуелна реалност, биотехнологија и нови материјали. Кога станува
збор за биодиверзитетот, постојат области - како што се употребата на
земјиштето, вклучително и за производство на храна, конзервација,
обновување, како и управување, комуникации и ангажман на заедницата
- каде овие нови технологии можат да помогнат.

На пример, во урбаните области, вертикалното градинарство може да

обезбеди промена во методите на производство и извори. Во иднина,
АероФармс - кој 'ртат семе во воздухот со магла на хранливи материи -
има потенцијал да го трансформира начинот на кој луѓето во градовите
набавуваат и консумираат храна. Кога ги разгледуваме технолошките
иновации што можат да влијаат на податоците за синџирот на
снабдување, блокчејн се појавува како ветувачка алатка за трага на
целиот синџир на набавки и снабдување.

Новите технологии можат да обезбедат драгоцена поддршка за

зачувување: хиперспектралното сликање на пејзажите, на пример, може
да обезбеди детални информации за мноштво хемиски и геолошки
параметри и биолошки процеси и во копнениот и во водниот систем, со
значителен напредок направен во техниките за сликање, анализа на
податоци, и начини на распоредување. Овој вид на далечинско
набудување може да им помогне на биолозите за зачувување да
одржуваат здрави живеалишта и да го заштитат животот што го чуваат,
истовремено нудејќи можност за системи за брзо предупредување за
неисполнување мрежи на храна или трофични системи, како и за
прекумерно мешање на луѓето.

Managing biodiversity is an important area of conservation where technology

could also play a key role, and has become a priority in many countries
around the world. Satellite tracking technology is an effective tool for
analyzing and visualizing data on species with inaccessible environments, in
order to identify areas where conservation practices are needed. New
technologies are increasingly improving research on migration, human-wildlife
conflict, relocation and re-introduction of species, and predator-prey
interactions. Technology could also be applied to strategically assess
biodiversity hotspots where human interference should be limited.

Technologies also have the potential to transform the way we approach

ecosystem restoration. Some companies have started to use drones to
determine what species are needed and where, and then use that data to
reforest, replant, and restore. Bioremediation techniques—e.g. the use of
plants and microbes to extract metal contaminants—have advanced to an
extent that allows us to use natural processes to help “re-wild” damaged
habitats. Research shows that even the most damaged landscapes can
recover if human activities are limited: for example, the area surrounding
Chernobyl, Ukraine, has recovered remarkably following the nuclear disaster
in 1986, with native fauna taking advantage of the absence of human activities
to re-wild the exclusion zone.

Управување со биолошката разновидност е важна област за зачувување

каде технологијата исто така може да игра клучна улога и стана
приоритет во многу земји низ светот. Технологијата за следење на
сателит е ефикасна алатка за анализа и визуелизација на податоци за
видови со недостапни средини, со цел да се идентификуваат областите
каде што се потребни практики за зачувување. Новите технологии сè
повеќе го подобруваат истражувањето за миграцијата, конфликтот меѓу
човечки и диви животни, преместување и повторно воведување на
видовите и интеракциите на грабливците. Исто така, технологијата може
да се примени за стратешки проценка на жариштата на биолошката
разновидност каде треба да се ограничи мешањето на луѓето.

Технологиите исто така имаат потенцијал да го трансформираат начинот

на кој пристапуваме кон обновување на екосистемот. Некои компании
започнаа да користат беспилотни летала за да утврдат кои видови се
потребни и каде, а потоа ги користат тие податоци за да се пошумат,
засадат и обноват. Техники на биомедијација - на пр. употребата на
растенија и микроби за извлекување на метални загадувачи - напреднаа
до тој степен што ни овозможува да користиме природни процеси за да
им помогнеме на „повторно диви“ оштетени живеалишта. Истражувањата
покажуваат дека дури и најоштетените пејзажи можат да се опорават ако
човековите активности се ограничени: на пример, областа околу
Чернобил, Украина, закрепна неверојатно по нуклеарната катастрофа во
1986 година, со природната фауна да го искористи отсуството на човечки
активности за повторно диви зоната на исклучување.

Natural technologies are readily available, affordable, and scalable. Some

countries are already harnessing opportunities to fuse natural infrastructure
with technology, for example, to build infrastructure to enhance the adaptive
capacity, strengthen resilience, and reduce vulnerabilities to climate change.
In China, cities are being built as ‘sponges’, with two cities, in particular,
investing over a billion dollars in natural infrastructure for flood control, water
conservation and quality, and natural ecosystem protection. As a result, these
cities have proven to be more resilient to typhoons and heavy storms.
Increasingly, nature is also gaining support as the original carbon-capture
technology, with the potential to be one third of the global climate solution by
2030.
The Fourth Industrial Revolution could also be harnessed for improving
communications. Satellite and geo-tagged data can serve as critical
mechanisms to provide a more holistic picture of nature, its pressures and
trends. The application of global data layers such, as those from the Global
Forest Watch, on deforestation over time, with additional datasets such as on
infrastructure development over time, and trade in commodities over time,
could help produce compelling stories about our impact on natural
ecosystems. Stories are essential to raise awareness among the general
public, decision makers, and the financial and the private sectors. They help
engagement with different actors, inspiring them to align goals, actions and
resources in order to reconnect with nature; shift unsustainable practices and
lifestyle choices; and promote the use of natural technological solutions.

Природните технологии се лесно достапни, достапни и скалабилни.

Некои земји веќе ги користат можностите за спојување на природната
инфраструктура со технологија, на пример, за изградба на
инфраструктура за подобрување на адаптивниот капацитет, зајакнување
на еластичноста и намалување на ранливоста на климатските промени.
Во Кина, градовите се градат како „сунѓери“, со два града, особено,
инвестирани над милијарда долари во природна инфраструктура за
контрола на поплави, зачувување и квалитет на водата и заштита на
природниот екосистем. Како резултат, овие градови се покажаа
поотпорни на тајфуни и силни бури. Сè повеќе, природата добива
поддршка и како оригинална технологија за зафаќање јаглерод, со
потенцијал да биде една третина од глобалното климатско решение до
2030 година.

Четвртата индустриска револуција исто така може да се искористи за

подобрување на комуникациите. Сателитските и гео-означените
податоци можат да послужат како критични механизми за да обезбедат
поолистична слика за природата, нејзините притисоци и трендови.
Примената на глобалните слоеви на податоци, како што се оние од
Глобал Форест Воч, за уништувањето на шумите со текот на времето, со
дополнителни збирки на податоци како што е развојот на
инфраструктурата со текот на времето и трговијата со стоки со текот на
времето, може да помогне во создавање на привлечни приказни за
нашето влијание врз природните екосистеми . Приказните се од
суштинско значење за подигнување на свеста кај пошироката јавност,
носителите на одлуки и финансискиот и приватниот сектор. Тие помагаат
во ангажман со различни актери, инспирирајќи ги да ги усогласат целите,
акциите и ресурсите со цел повторно да се поврзат со природата; смени
неодржливи практики и избори на животен стил; и промовира употреба
на природни технолошки решенија.

Another key area where technology can support the safeguarding of life on
the planet is community participation. Technologies bring the possibility to
engage not only amateurs and professionals, but also often overlooked
communities when it comes to conservation, such as indigenous peoples,
local communities, and tourists. As example, an Australian startup created an
app, Crosschecker, which allows everyone – from local communities to
tourists – to perform a search on any property, returning all flora and fauna in
relation to the site, with matching descriptions and pictures. The app brings
together information from various technologies, it cross references it with
policies, legislation and compliance information, and then presents it in one
easily accessible place, to inform the user of protected plant life and thus
enable protection of the site’s natural heritage.

Друга клучна област каде што технологијата може да поддржува

зачувување на животот на планетата е учеството на заедницата.
Технологиите доведуваат до можност да се вклучат не само аматери и
професионалци, туку и честопати да се занемаруваат заедниците кога
станува збор за заштита, како што се домородните народи, локалните
заедници и туристите. Како пример, австралиски стартап создаде
апликација, Crosschecker, која им овозможува на сите - од локални
заедници до туристи - да извршат пребарување на кој било имот,
враќајќи ја целата флора и фауна во однос на страницата, со соодветни
описи и слики. Апликацијата обединува информации од различни
технологии, ги вкрстува со политики, законодавство и информации за
усогласеност, а потоа ги презентира на едно лесно достапно место, за да
го информира корисникот за заштитениот живот на растението и со тоа
да овозможи заштита на природното наследство на страницата.

No

New technologies come with a range of associated risks and opportunities,

and can be used for good or for worse. Technology can be used to restore
biodiversity as well as to destroy it, either intentional (e.g. resource extraction)
or unintentional, through its unmanaged effects (e.g. some types of genetic
engineering). Thus awareness and responsibility are key when designing and
utilizing any type of technology. First, awareness that the Earth is one system
of interconnected elements, and that man-made technologies are embedded
in the larger natural system of the planet, and not the other way around; and
second, human responsibility for maintaining the health of this fragile web of
life of which we are only a part.

In order to help safeguard life on our planet, technologies will need to

understand and learn from nature and align that learning with society’s needs.
Applied research and adaptive management are requirements to integrate the
knowledge of ecosystems in technological design (e.g. biomimicry).

New technologies can aid nature and humanity only if their producers and
consumers carefully assess the impacts, costs and benefits, as well as
options to internalize externalities. In this context, risk mitigation measures, as
well as proper waste minimization, would be required among others.

And technology can truly support us if it is the product of a systems approach

to innovation that involves all relevant sectors and stakeholders – in order for
all to benefit - from governments, civil society, academia, and businesses, to
the indigenous peoples and local communities who are the primary custodians
of the natural ecosystems that support life on Earth.

Traditional knowledge is crucial to innovation, including technological

innovation: indigenous peoples have sustained us for generations through the
knowledge that they acquired through millennia of interactions with their
ecosystems and their lands. Thus we need to work together and co-create
solutions not only for our survival, but for our equitable thriving on our planet.

Furthermore, even if technology carefully assessed and mitigated all its risks,
it does not operate in a vacuum thus by no means it would be a silver bullet.
Poachers, for example, are not deterred by smartphone applications, and data
and tools by themselves will not save humanity from self-induced ecosystem
collapse.

Новите технологии доаѓаат со низа поврзани ризици и можности и можат

да се користат во добро и во лошо. Технологијата може да се користи за
обновување на биодиверзитетот, како и за нејзино уништување, или
намерно (на пр. Извлекување ресурси) или ненамерно, преку нејзините
не управувани ефекти (на пр. Некои видови генетски инженеринг). Така,
свеста и одговорноста се клучни при дизајнирање и користење на кој
било вид технологија. Прво, свеста дека Земјата е еден систем на
меѓусебно поврзани елементи и дека вештачките технологии се вградени
во поголемиот природен систем на планетата, а не обратно; и второ,
човечката одговорност за одржување на здравјето на оваа кревка мрежа
од животот, чиј дел сме само ние.
Со цел да помогнат во заштитата на животот на нашата планета,
технологиите треба да ја разберат и научат од природата и да го
усогласат тоа учење со потребите на општеството. Применето
истражување и адаптивно управување се барања за интегрирање на
знаењето за екосистемите во технолошкиот дизајн (на пример,
биомимика).

Новите технологии можат да и помогнат на природата и човештвото

само доколку нивните производители и потрошувачи внимателно ги
проценат влијанијата, трошоците и придобивките, како и опциите за
интернализирање на надворешните влијанија. Во овој контекст, меѓу
другото, ќе бидат потребни мерки за ублажување на ризикот, како и
соодветно минимизирање на отпадот.

И технологијата навистина може да нè поддржи ако е производ на

системски пристап кон иновациите што ги вклучува сите релевантни
сектори и засегнати страни - со цел сите да имаат корист - од владите,
граѓанското општество, академските институции и бизнисите, до
домородните народи и локалните заедници кои се примарни чувари на
природните екосистеми кои го поддржуваат животот на Земјата.

Традиционалното знаење е клучно за иновациите, вклучително и

технолошките иновации: домородните народи нè одржуваат со
генерации преку знаењето што го стекнаа преку милениумите на
интеракции со нивните екосистеми и нивните земји. Така, треба да
работиме заедно и да создаваме решенија не само за нашиот опстанок,
туку и за нашето правично напредување на нашата планета.

Понатаму, дури и ако технологијата внимателно ги процени и ублажи

сите свои ризици, таа не работи во вакуум, во никој случај не би била
сребрен куршум. Ловокрадците, на пример, не се одвраќаат од
апликациите за паметни телефони, а податоците и алатките сами по
себе нема да го спасат човештвото од саморазличен колапс на
екосистемот.

We must thus increase the global pool of data collectors and, at the same
time, mobilize broad-based engagement to use the data generated to make
informed decisions. We also have to make interdisciplinary approaches the
new norm in developing solutions to existent and future challenges – from
biologists to engineers, entrepreneurs, doctors, mathematicians, architects,
and government officials, we all need to work together in designing
technological solutions to preserve the health of our planet. And from
regulators to producers and consumers of technology, we all need to get in
the driver’s seat of the Fourth Industrial Revolution: Earth is our collective
home thus our collective responsibility.

Така, мора да го зголемиме глобалниот фонд на собирачи на податоци и,

во исто време, да мобилизираме широко ангажиран интерес за
користење на генерираните податоци за донесување на информирани
одлуки. Исто така, треба да направиме интердисциплинарни пристапи
кон новата норма во развивање решенија за постојните и идните
предизвици - од биолози до инженери, претприемачи, лекари,
математичари, архитекти и владини службеници, сите треба да работиме
заедно во дизајнирање технолошки решенија за зачувување на здравјето
на нашата планета. И, од регулаторите до производителите и
потрошувачите на технологија, сите треба да седнеме на возачкото
место на Четвртата индустриска револуција: Земјата е наш колективен
дом, а со тоа и наша колективна одговорност.

From “No” to Generations of “Yes”

Nature's connection to people is on the rise. A promising example arrived on 1

August, with Danish toymaker LEGO launching their first sustainable building
bricks, made of sugarcane plastic and shaped like plants. LEGO plans by
2030 to manufacture most of its products and packaging using
environmentally friendly materials or recycled sources. Our future generations
will need to be exposed to more environmentally-sustainable practices,
following LEGO’s footsteps, and others that are creating technological
developments, respecting the natural infrastructure that sustains life on our
planet.

We must ensure that the technological revolution is human-led and earth-

centered.

And we must stop seeing biodiversity as a victim to be saved by technology

and start seeing it for what it really is: our most valuable resource – one that
nurtures, inspires, heals, and accompanies us throughout our lifetime and
across generations.

Can technology save life on Earth? Only in partnership with biodiversity.

The process to shape a new Global Deal for Nature in 2020 in Beijing, through
the UN Biodiversity Convention, provides the opportunity to build that
necessary partnership between technology and biodiversity.
This article is part of the World Economic Forum’s Fourth Industrial
Revolution for the Earth series, which explores how innovative technologies
are beginning to transform the way we manage natural resources and
address climate change and other environmental challenges caused by
industrialization.

Врската на природата со луѓето е во пораст. Ветувачки пример пристигна

на 1 август, со данскиот производител на играчки LEGO ги лансираше
своите први одржливи цигли за градење, изработени од пластика од
шеќерна трска и во форма на растенија. ЛЕГО планира до 2030 година
да произведе поголем дел од своите производи и пакување со употреба
на еколошки материјали или рециклирани извори. Нашите идни
генерации ќе треба да бидат изложени на еколошки одржливи практики,
следејќи ги стапките на LEGO и други што создаваат технолошки развој,
почитувајќи ја природната инфраструктура што го одржува животот на
нашата планета.

Ние мора да осигураме дека технолошката револуција е водена од

човекот и е насочена кон земјата.

И, ние мора да престанеме да ја гледаме биолошката разновидност како

жртва за да биде спасена од технологијата и да започнеме да ја гледаме
за тоа што е всушност: нашиот највреден ресурс - оној што негува,
инспирира, лекува и не придружува во текот на целиот наш живот и низ
генерациите.

Може ли технологијата да спаси живот на Земјата? Само во партнерство

со биодиверзитетот.

Процесот за формирање на нов глобален договор за природата во 2020

година во Пекинг, преку Конвенцијата за биодиверзитет на ООН, дава
можност да се изгради тоа неопходно партнерство помеѓу технологијата
и биодиверзитетот.

Оваа статија е дел од серијалот Четврта индустриска револуција за

Земјата на Светскиот економски форум, кој истражува како иновативните
технологии почнуваат да го трансформираат начинот на управување со
природните ресурси и да се справиме со климатските промени и другите
еколошки предизвици предизвикани од индустријализацијата