ძიძია გახლავთ 16 წლის პატარძალი,რომელიც აპირებს რომ ცოლად გაჰყვეს კაცს

სახელად გუგუას. ძიძიას გათხოვება საყოველთაოდ მიღებული  წესის მიხედვით ხდება

და როგორც ავტორი გვამცნობს, მას არაერთი ღამე ჰქონდა გატარებული იმის ფიქრში
თუ როდის გახდებოდა ქალი და შეერთვებოდა გუგუას.

რა შეემთხვა ძიძიას:

როდესაც ძიძია პირველად დაინახავს და გაიცნობს ონისეს,პირველივე შეხებისთანავე

რაღაც ისეთი მოხდება მათში, რაც მთელს მათ დარჩენილ ცხოვრებას ქაოსში
დააყენებს.მათ შეუყვარდებათ ერთანეთი,თავიდან ორივე ებრძვის ამ გრძნობას. მათ
ესმით, რომ ეს არ შეიძლება. ონისე წავა ცხვარში, ძიძია კი ხდება მორჩილი ცოლი.
თუმცა ერთგვარი პროტესტის ნიშნად ძიძია არ პასუხობს ქმარს სიყვარულით. ერთი
შეხედვით ყველაფერი კარგადაა, თუმცა ეს მოჩვენებითი სიმშვიდე ირღვევა მას შემდეგ
რაც ონისე სოფელში ბრუნდება. მიუხედავად უდიდესი რისკისა, ძიძია და ონისე
წამოიწყებენ ძალიან სახიფათო, მაგრამ ამავე დროს ვნებებით და მძაფრი ემოციებით
დატვირთულ ურთიერთობას.

მისი ტრაგედია:

ძიძიას ტრაგედია იყო ის რომ მას უყვარდა ონისე,მაგრამ იძულებული იყო გაყოლოდა
სხვა ადამიანს,ისეთ პიროვნებას რომელიც არ უყვარდა.ძიძიას ადათწესების გამო
დაეკისრა ვალდებულებები,რომ უნდა გაჰყოლოდა ცოლად გუგუას, შეექმნა ოჯახი იმ
ადამიანთან,რომელიც ცხოვრებამ შეურჩია,იმის და მიუხედავად რომ ეს არ იყო მისი
პირადი არჩევანი.მას უნდა დაეცვა ხევის წესები სადაც ღალატი მიუღებელი იყო
ყველასთვის, განსაკუთრებით კი ქალებისთვის და ამ წესების იგნორი არ შეეძლო არც
ერთ ადამიანს, ამიტომ ძიძია იძულებული იყო, დაეთრგუნა თავისი სიყვარული,თუმცა
ეს ბოლომდე ვერ მოახერხა.ძიძიას შემთხვევაში ჩვენ გვხვდება სამი მნიშვნელოვანი
ფაქტორი:ვალდებულება,ადათწესები და სიყვარული. რადგან ეს სამი ვერ მოვიდა
ერთმანეთთან თავხვედრაში, მას მოუწია არჩევნის გაკეთება ნაწარმოების ბოლოში,
რამმაც გამოიწვია მისი კიდევ ერთი ტრაგედიის მიზეზი.

ბუდას მცნება
რატომ იყო ძიძიას ცხოვრება ასეთი ტრაგიკული, ამისი პასუხი შეიძლება მოვძებნოთ

ბუდიზმში,კონკრეტულად კი მისი დაწერილი ოთხი კეთილშობილი ჭეშმარიტება

"მე ვასწავლი ტანჯვას, მის წარმოშობას, შეჩერებას და გზას. სულ ამას

ვასწავლი", - თქვა ბუდამ 2500 წლის წინ.

ტანჯვა მრავალი ფორმისაა. ტანჯვის სამი აშკარა სახეობა შეესაბამება პირველ სამ

ღირსშესანიშნაობას, რომელიც ბუდამ სასახლის გარეთ თავისი პირველი მოგზაურობის

დროს ნახა: სიბერე, ავადმყოფობა და სიკვდილი.

მაგრამ ბუდას თანახმად, ტანჯვის პრობლემა ბევრად უფრო ღრმა ხდება. ცხოვრება არ

არის იდეალური: ის ხშირად ვერ ამართლებს ჩვენს მოლოდინებს.

ადამიანი ექვემდებარება სურვილებს და ლტოლვას, მაგრამ მაშინაც კი, როდესაც ამ

სურვილებს ვაკმაყოფილებთ,ეს კმაყოფილება მხოლოდ დროებითია. სიამოვნება არ

გრძელდება; ან თუ გრძელდება, ის ერთფეროვანი ხდება.

მაშინაც კი, როდესაც გარეგნული მიზეზების გამო, როგორიცაა ავადმყოფობა ან

მწუხარება, ვართ დაუსრულებელი, დაუკმაყოფილებელი. ეს არის ტანჯვის პირველი

ჭეშმარიტება.

საბოლოო კეთილშობილური ჭეშმარიტება არის ბუდას დანიშნულება ტანჯვის

დასასრულისთვის. ეს არის პრინციპების ერთობლიობა, რომელსაც რვაჯერ გზა

ჰქვია.
1. სწორი გაგება
2. სწორი განზრახვა
 3. სწორი დამოკიდებულების შემუშავების
ვალდებულება.
4. სწორი მეტყველება
5. სწორი მოქმედება
6. სწორი საარსებო წყარო
7. სწორი მცდელობა
8. სწორი გონება
9. სწორი კონცენტრაცია

შესაბამისად,როდესაც ადამიანი და კერძოდ ძიძია ვერ მიდის სწორ საქციელამდე ანუ

თავის თავში ვერ აღმოაჩენს გზას სწორი საქციელისკენ მიმავალს, ის აუცილებლად

დამთავრდება ტრაგიკულად.