ადამიანი ცხოვრების

საზრისის ძიებაში
(გრ.ორბელიანის სტრიქონების მიხედვით)

ადამიანის მოვალეობა
გაკვეთილის მიზანი: მსჯელობის მახასიათებლებზე
დაკვირვება და პრაქტიკული გამოყენება. თვალსაზრისის
წარმოჩენის ეფექტურ საშუალებებზე დაკვირვება; ტექსტების
გაგება, გააზრება და ლექსიკური წვდომა.
„არც კაცი ვარგა,რომ ცოცხალი მკვდარსა ემსგავსოს,
იყოს სოფელში და სოფლისთვის არა
იზრუნვოს.“(ნ.ბარათაშვილი)

„კაცად მაშინ ხარ საქები

კაცმან უნდა თავის საქმე 
თუ ეს წესი წესად დარგე,
ყველა ღვთითა
ყოველ დღესა შენ თავს ჰკითხე:
მოივარგოს,
აბა,დღეს მე ვის რა ვარგე?“
ამ სოფელსა ხელი
(ი.ჭავჭავაძე)
ჰყაროს, 
იქაც ბარგი დაიბარგოს,
უქმად ჩამაჰლევთ სიცოცხლეს,
მოყვარეთ და ამხანაგთა 
უქმად საფლავში სწვებითა.
თავის რიგით რამე არგოს,
დაჰკარგავთ სააქაოსა,
სახელის ხე
ვერც საიქიოს სწვდებითა.
საჩრდილებლად
არ იცით, დასჩნდით რისადა,
წყლისა პირსა სამე
ან რისათვისა ჰკვდებითა!(ვაჟა)
დარგოს.
იმსჯელეთ,მოცემულ სტრიქონებზე დაყრდნობით „შეგონება“
ადამიანთა მოვალეობაზე.
დასკვნა(„ფიქრნი მტკვრის პირას“)

მკითხველი პოეტთან ერთად დაასკვნის, რომ ცისქვეშეთში

არაფერია მარადიული.
მხოლოდ მაშინ დაიხსნის თავს უსასოო ადამიანი,როდესაც
ზეციური მამის წიაღს დაუბრუნდება.
ამიტომ სწორად,ღირსეულად ცხოვრება, ადამიანური
მოვალეობების პირნათლად მოხდა ყველაზე მნიშვნელოვანია.
მიწიერ საზრუნავს გადაყოლილ კაცს უფალი აღარ ახსენდება:
„ქვე საწუთროს ქვიტკირსა დგამს, ზე სამკვიდროს ფიჩხით
ფაცხავს“.
„ღირსეული კაცი სოფლის მარილი უნდა იყოს, სწორედ
ასეთთათვისაა ღია ცათა სასუფევლის კარი“.
ზრუნავდეს, უკეთესი გახადოს ცხოვრება.
 დამიანმა ღვთის შემწეობით ვარგისი საქმეები უნდა ჩაიდინოს,თავისი საქმიანობა
სიკეთით წარმართოს.
მ სოფლად გაისარჯოს,რათა იქ კეთილი საქმეებით დატვირთული წავიდეს.
დავით გურამიშვილი წერს :
კაცს მის მეტი არა აქვს რა სიკვდილს უკან თან საბარგი,
ულს მიუძღვის ხორცთ ნაქნარი,ავსა-ავი,კარგსა-კარგი.“

დამიანი მოყვასს უნდა დაეხმაროს და „სახელის ხე საჩრდილობლად წყლისა

ირსა სამე დარგოს“

ახელის ხე - სიკეთის ხე, რომელსაც ადამიანი კეთილი საქმეებით ასაზრდოებს.

ეთილი საქმე მრავლდება (ხე იზრდება, ფესვებს გაიდგამს, ტოტებს გაშლის).
დამიანს კეთილი საქმე სულიერად ზრდის და ამაღლებს, ადამიანი მოიპოვებს
ღვთისთვის სათნო სახელს.
„სოფელი იმად არა ღირს, კაცი ნატრობდეს ჟამს გრძელსა,
თუ ფუჭი მისი სიცოცხლე ვერა რას არგებს მამულსა!
მის სადიდებლად ჩვენც შევჰხვდეთ უშიშრად ათასს მახვილსა,
და მოვჰკვდეთ, თუკი სიკვდილით ვადიდებთ მისსა სახელსა!“
(გრ.ორბელიანი)

გაითვალისწინეთ შესწავლილი ნაწარმოებები.დაუკავშირეთ გრიგოლ ორბელიანის

ლექსიდან მოცემული ნაწყვეტი ,შეაჯამეთ და იმსჯელეთ ადამიანის მოვალეობაზე .
ადამიანის ყოფიერების არსი (შეაჯამე)
ადამიანმა უნდა გაიაზროს საკუთარი არსი, ადამიანური ღირებულება .
ადამიანი სამყაროს ნაწილია, მას მისი წილი მოვალეობა და
პასუხისმგებლობა აქვს ამ ქვეყანაზე.
ადამიანი უნდა იღვწოდეს, მოქმედებდეს, მოყვასისთვის ირჯებოდეს,
როგორც ვაჟა იტყვის “მაშრომე საკეთილოდა.“
უქმად, ფუჭად არ უნდა გალიოს თავისი ცხოვრება.
ადამიანმა თავის არსებობას, ცხოვრებას თავად უნდა შესძინოს აზრი .
ადამიანს საკუთარი ადამიანური სახის „მოფრთხილება“ მართებს.
კაცი თავის სახელზე (პიროვნულ ღირსებაზე) უნდა ზრუნავდეს.

საწუთრო ამაოა,მაგრამ,რადგან დაგვედგა სამყაროს უზენაესი ქმნილების

გვირგვინი,მოვსულვართ ამქვეყნად,გვებოძა უფლისგან წუთისოფელი
სამყოფლადაც და საზრუნავადაც,მაშასადამე,სწორად და სრულფასოვნად
უნდა გავიაზროთღვთის ხატად შექმნილმა ადამიანებმა დაკისრებული
ვალდებულებანი.
დავფიქრდეთ ,როგორ უნდა ცხონდეს კაცი,როგორ დაიძლევა ამაოება
წუთისოფლისა.