Ang sarsuwela ay isang komedya o melodramang may kasamang awit at
tugtog na nahihinggil sa mga punong damdamin ng tao tulad ng pag-ibig, kapootan, paghihiganti, kasakiman, kalupitan, at iba pa o kaya naman ay tungkol sa mga suliraning panlipunan o pampolitika. Ayon sa kasaysayan nito, ito ay sinasabing hinango ng mga Espanyol sa opera ng Italya sapagkat magkahalo ang diyalogong ginagamit dito patula at pasalita. Ang patulang bahagi ay karaniwang diyalogo ng mga pangunahing tauhan, bukod sa ito ay nilalagyan ng komposisyon na maaaring awitin. Samantala, ang tuluyang diyalogo ay yaong gamit naman ng mga katulong na tauhan. Ang sarsuwela ay binubuo ng tatlong yugto. Ang mga tagpo ay magkahalong seryoso at katawa-tawa. Melodrama kung ito ay tawagin o kaya'y tragikomedya. Hango sa tunay na buhay ang paksa nito at kung minsan ay nasosobrahan naman sa damdamin, lalo na sa pag-ibig kaya nagiging soap operatic.
Ang sarsuwela, bagama't ipinakilala noong panahon ng mga Espanyol, ay
lubos na namulaklak noong panahon ng himagsikang Pilipino at Amerikano sa pangunguna nina Severino Reyes na kilalá sa taguring Lola Basyang sa kanyang dulang Walang Sugat; Aurelio Tolentino sa kanyang Kahapon, Ngayon at Bukas; Juan Abad sa kanyang Tanikalang Ginto; Juan Crisostomo Soto sa kanyang Anak ng Katipunan; Amando Navarette Osorio sa kanyang Patria Amanda; at iba pa.
Unti-unting nanghina ang sarsuwela nang nakilala sa bahisa ang bodabil o
stage show. Ang pagtatanghal na ito ay halos wala nang istorya, puro kantahan at sayawan lamang ang nangyayari kung kaya sa paglaganap ng bodabil naging purong panlibangan na lamang ang teatro
Sa kasalukuyan, ang mga dulang pantanghalang ito ay patuloy pa ring
ginagawa sa ating bansa bilang pag-alaala sa mahahalagang pagdiriwang, na may kinalaman sa pananampalatayang Katolisismo at upang talakayin ang mga suliraning panlipunang nangyayari sa bansa.