Sa kabanatang ito ng nobelang Noli Me Tangere ni Dr. Jose Rizal, makikita natin ang mga pangyayari sa buhay ng ilang mga karakter sa nobela.
Unang-una, si Padre Damaso na dating paring nagtuturo kay Crisostomo Ibarra
at siyang nagdulot ng malaking poot sa kanyang puso, ay pumanaw na. Siya ay nakitang patay sa kanyang higaan at itinuturing na iyon ay dahil sa sama ng loob o bangungot.
Sa kabilang banda, si Padre Salvi ay pansamantalang nanungkulan sa kumbento
ng Sta. Clara, at siya ay umalis na rin sa San Diego at nanirahan na sa Maynila habang hinihintay ang pagiging obispo.
Si Kapitan Tiyago, ang amang tagapagmana ng malaking kayamanan sa San
Diego, ay dumanas ng malalim na kalungkutan at pagsisisi. Naging mapag-isip siya, nangayayat ng husto, at nawalan ng tiwala sa kanyang mga kainuman. Siya ay nagpagaling sa kumbento ngunit pagkagaling niya, pinagsabihan niya ang kanyang tiyahin na umuwi na sa Malabon o sa San Diego sapagkat gusto na lamang niyang mabuhay mag-isa. Si Kapitan Tiyago ay nawalan na ng interes sa mga santo at santang dati niyang pinipintakasi at naging mas interesado na lamang sa paglalaro ng liyempo, sabong, at paghitit ng marijuana. Sa huli, siya ay napabayaan at naging ganap na nalimot ng mga tao.
Si Donya Victorina naman ay nagdagdag ng mga kulot sa kanyang ulo upang
mapagbuti ang kanyang pagbabalatkayo na siya'y isang taga-Andalucia. Siya ang nangungutsero ngayon at hindi na pinakikilos si Don Tiburcio. Si Don Tiburcio ay nagmukhang mas matanda na at hindi na niya kayang magamot ang mga tao. Wala na rin siyang ngipin.
Sa kabuuan, ang kabanatang ito ay nagpakita ng mga pangyayari sa buhay ng
ilang mga karakter sa nobela at kung paano sila naging ganap na nalimot ng mga tao dahil sa mga pagbabago sa kanilang buhay.