Historia e Shqipërisë

Historia e Shqipërisë, në fakt, nuk është përfshirë, vetëm të dhënat historike të

hapësirës gjeografike mbi të, në të cilën janë të vendosura vendet e shqipëri, por edhe
në fusha të tjera të shqiptarëve që kanë mbetur jashtë kufijve të Shqipërisë sot, në
kuadrin e Perandorise osmane, kanë krijuar një tërësi.
                                     

1.1. Lashtesia Paleoliti

Gjurmet e hershme të njeriut neOP territorin e Shqipërisë shfaqen në rrugën

musteriane, ajo ishte e Paleolitit të Mesëm 100 000 – 30 000 vjet më parë. Kjo
perfaqesohen nga mjetet e stralli të jetë bërë mirë, në forma tipike musteriane, të cilat i
kanë shërbyer njeriut primitiv për procese të ndryshme pune që lidheshin drejtpërdrejt
me ushqimin në atë çdo ditë. Në mesin e këtyre mjeteve, si prefese, kruese, gerryese,
etj) ata janë gjetur në këtë ditë, ne jemi në prehistorik të Xarres në rrethin e Sarandës,
në stacionin e Kryegjates, ne jemi prane Apollonise Zonës, dhe ne jemi në Gajtanit në
rrethin e Rasteve. Forma dhe përmasat e tyre të vogla këto vegla ngjasojne mjaft të
veçantë strallit të zbuluara në depozitat musteriane të krahinave fqinje të Greqisë
Veriore, te Thesalise, te Malit të Zi, etj).eva dhe adami ekriuan njerezimin
                                     

1.2. Lashtesia Neoliti
Ata janë të zbritur e germuar nje numer i madh vendbanimesh neolitike zonë pothuajse
në tërë territorin e Shqipërisë, si në Maliq, Cakran, Vashtemi, Burimas, Podgorie, Barç
dhe ne Dersnik ne qarkun e Korçes, në Kamnik në Kolonjes, ne Blaz dhe Nezir të Matit,
në Cakran të Fierit, ne Burim, ne Gradec e në Cetush të Dibrës, në Kolsh, në Punëtori,
në Rrajce në Rashtan të Librazhdit, e gjetje të rastit në pika të tjera. Gjëja e mirë është
e njohur dhe e studiuar uji, Korçes, e cila është e gjatë epokës parahistorike ka pasur
kushte shumë të mirë, gjeo-klimatike. Jeta në Shqipëri gjatë neolitit dhe u realizua në
kushtet e një shumë i mirë i natyrës. Klima e ftohte dhe e lagesht e paleolitit, e cila
kishte filluar që në mezolit dhe e la vendin në një klimë me të vërtetë i butë, e cila ishte
pak më e natyrës e të mjedisit, që është edhe sot. Si rezultat, edhe flora dhe fauna,
thuajse nuk ndryshojnë prej asaj të ditëve tona.
SHQIPËRIA DHE FILLIMET E BASHKËPUNIMIT BALLKANIK NË VITET 20-TË TË
SHEKULLIT XX NË OPTIKËN E DIPLOMATËVE SHQIPTARË

Fillimi i përpjekieve për të vendosur ura bashkëpunimi  midis shteteve të Ballkanit

përbën një moment shumë të rëndësishëm në marrëdhëniet ndërshtetërore në rajon, e
si pasojë edhe në historinë diplomatike të vendeve të  Gadishullit Ballkanik, një rajon i
njohur për  marrëdhënie konfliktuale midis etnive të vendosura atje.  Pas përfundimit të
Luftës së Parë Botërore, Ballkani plotësoi hartën e tij politike me 6 shtete të pavarura.
Trashigimia e dhimbshme e Kongresit të Berlinit (1878), e Konferencës së Londrës
(1912-1913) dhe i sistemit të marrëveshjeve  të Versajës (1919-1920), përfaqësonte një
ndikim të fortë  të Fuqive të Mëdha në politikën ballkanike, në veçanti në marrëdhëniet
ndërmjet shteteve të rajonit, duke e bërë këtë rajon një vatër të gatshme për fillimin e
konflikteve të reja në Evropë. Anglia si më e interesuara nga Fuqitë e Mëdha për të
ruajtuar ekujlibrat dhe status quo-në e vendosur përkohësisht  në Evropë nga vendimet e
Konferencës së Versajës, e kënaqur nga çfarë kishte arritur dhe shumë e interesuar për
të shmangur një konflikt te ri, arriti të zbuste marrëdhëniet franko-gjermane, nëpërmjet
Paktit të Lokarnos te vitit 1925, që garantonte paprekshmërinë e kufirit franko-gjerman.
Ky pakt hapi një kapitull të ri në marrëdhëniet ndërmjet këtyre shteteve, një
marrëdhënie mirëkuptimi e dëshire reciproke për mirëkuptim dhe prosperitet. Këtë
frymë  Londra  zyrtare u përpoq ta shtrinte edhe në rajone të tjera të nxehta në Evropë, 
ku më i spikaturi ishte Ballkani, jo vetëm për çështje konfliktuale të trashiguara nga
vendimet e ndërkombëtarëve për rajonin, por edhe nga përplasja e interesave të Fuqive
të Mëdha të interesuara në rajon kryesisht Franca dhe Italia. Në këtë kuadër historik në
mesin e viteve 20-të fillon  në Ballkan ideja e Lokarnos ballkanike, pra shtete që
mirëkuptoheshin dhe shmangnin nevojën e ndërhyrjes së Fuqive të Mëdha për të
zgjidhur problemet midis tyre.
Jo rastësisht kjo ide artikulohet për herë të parë nga MPJ grek Rendis, përsa kohë
Greqia ndodhej  nën një influence të qëndrueshme angleze. Sipas legatës shqiptare në
Athine, Rendis bënte thirrje për  një “arbitrazh të detyruar” në divergjencat midis shteteve
ballkanike, sipas të cilit “..në fillim shtetet e kënaqura nga paqja e arritur, aleate të Antantës,
të lidheshin ndërmjet tyre për të garantuar paqen në Ballkan dhe më pas të ftoheshin edhe shtetet
e pakënaqura nga Versaja si Bullgaria.”(D.7. V.  1925 ). Ishte vendosur që kjo ide të
diskutohej  në shtator 1925  në takimin më të afërt të Lidhjes së Kombeve. Në Gjenevë
diplomatët shqiptarë u udhëzuan të merrnin kontakt me delegacionet ballkanike  dhe të
bëheshin të gjitha përpjekiet që Shqipëria të mos mbetej jashtë çdo marrëveshjeje
ballkanike ( D.  fl.31, v.1925).
Tema: Opozitarizmi dhe roli i tij ne shqiperi gjate shekullit 20

Lenda: Histori

Klasa VIII

Punoi:Antonjo Petushi Pranoi: Ms. Ylli Sota