იგავი პერსონაჟები მორალი

სიკეთი აუცილებლად დაუბრუნდება

მეფე ხორასნისა,ვეზირები,
უმცროსი ვეზირი, ურია -
მალქოზი, მალქოზის ვეზირი
„მეფე ხორასნისა“
(ვეზირი, რომელმაც მეფე
ხორასნისა შეიფარა), მალქოზის
ქურდები
დიდვაჭარი, ხურო ნაზარი,
უცნობი კაცი (რომელმაც აცნობ
დიდვაჭარს, რომ ქონება მას აღარ
„ძუნწი
ეკუთვნოდა - შესაძლოა
დიდვაჭარი“
იგულისხმებოდეს ღმერთი),
ხუროს ცოლი,
კაცი, რომელიც წყალში ჩავარდა
„უგუნური
(მცურავი) და მისი ამხანაგი
მცურავი:
ადამიანს, როგორც მალქოზის ვეზირს.
შეიძლება ელოდო, რომ ეს 2 დღეში
მოხდეს ან რამდენიმე წუთში, მაგრამ ის
ზუსტად იმ დროს დაგიბრუნდება,
როდესაც ყველაზე ნაკლებად ელი.
მთავარია სიკეთე ისე გააკეთო, რომ
ამავდროულად სხვისგან ამას არ ელოდო.
როცა სიკეთეს აკეთებ უნდა გიხაროდეს.
პირველ რიგში ღვთის ნებას ვერავინ ვერ
შეეწინააღმდეგება. თუ გვაქვს ქონება
აუცილებლად უნდა გამოვიყენოთ
სწორად. თუ არადა ჯობია ეს ქონება ისევ
იმას ჰქონდეს ვისაც ნამდვილად
სჭირდება და სწორი მიზნებისთვის
გამოიყენებს.
ყოველთვის უნდა გქონდეს ღმერთის
იმედი, მაგრამ შენთვითონაც თუ არ
მოიმოქმედე ღმერთი ვერ დაგეხამრება

იგავის სათაური პერსონაჟები მორალი (იდეა/რა მასწავლა?)

ენაში იგულისხმება სიტყვა. სიტყვ
აქვს სამი მხარე. ტკბილი, მწარე
ნეიტრალური. ტკბილმა შეიძლებ
გიბიძგოს სხვადასხვა კარგ საქმეზ
გამოგასწოროს, დაგანახოს შეცდომ
მეფე(რომელმაც ტკბილი და შეიძლება წარმატების მომტანიც
მწარე საკვები მოითხოვა) და გახდეს. მწარე სიტყვამ შეიძლება კი
„უტკბესი და უმწარესი“
ვეზირი (რომელმაც ენა აგიშენოს ცხოვრება, პირიქით
მოუტანა მეფეს) დაგინგრიოს, შეგცვალოს ცუდისა
და ბევრი საშინელი საქმისკენ
გიბიძგოს. ნეიტრალიტეტში კი
იგულისხმება სიტყვა, რომელიც
უბრალოდ სიტყვაა და არაფრის
მომცემია.
ლაოდიკიის მეფე (რომელსაც
ცალი თვალი ჰქონდა) და ადამიანის ჭკუა, გონება არის მისი
მხატვარი (რომელის იარაღი. ეს იარაღი სწორად უნდ
„მეფე და მხატვარი“
დასჯასაც ცდილობდა მეფე გამოიყენო, რადგან შეიძლება მან შ
და რომელსაც მისი თავის გესროლოს.
დახატვა დაავალა
„ქურდი მკერვალია“ თვითონ ქურდი მკერავი ზოგჯერ მანკიერი თვისებები (ჩვევ
(თერძი) და მისი შვილი იმედნად ძლიერია, რომ შეიძლებ
 ფიციც გაგატეხინოს, შეპირება და
ჩვევბის დავიწყება შესაძლებელი
თუმცა ამ ყველაფერს დიდი
ძალისხმევა,ნებისყოფა და სულიე
სიძლიერე საჭიროებს.
ადამიანი (მელა იგავში) თავს რომ
„მოძღვარი მელი“ მელა,მამალი,ოფოფი,ძერა
დღეში ჩაიგდებს, სხვა ვერ უზამს ამ
როდესაც რამეს ამბობ კარგად უნ
მთიული კაცი, რომელიც დაფიქრდე ( ალბათ ეს ანადაზა
„მთიული და კაკლის ხე“
ბარში ჩამოვიდა გამოდგება 100-ჯერ გაზომე, ერთხ
გაჭერი)
ნებისმიერი საქმის კეთებას დიდ
„სოფლის მაშენებელნი“ ძაღლი,მამალი,მელია,
ძალისხმევა ესაჭიროება

იგავის სათაური პერსონაჟები მორალი (იდეა/რა მასწავლა?)

შირვანის შაჰი (გამგებელი), გლეხი და რაღაც-რაღაცები არა პირდაპირ, არამედ
(რომელმა „მხეცთა“ ანუ ცხოველთა
უსამართლო
ენა იცოდა) და მეფის ვეზირი
შირვან-შაჰიდან“
(რომელმაც არ გაყიდა გლეხი და
შეუნარჩუნა სიცოცხლე)
კაცი (რომელიც ტყესთან ახლოს
ცხოვრობდა, იყო ძალიან კეთილი),
დათვი (რომელსაც კაცი
„ენით
დაუმეგობრდა) და ზევით
დაკოდილი“
ნახსენები კაცის - ცოლი (რომელმაც მიყენებული ჭრილობა. ისევ ვუბრუნდებით
უარი თქვა დათვის გადაკოცნაზე
სუნის გამო).
„ძალა მეფე (რომელმაც უნდა გადასცეს
ერთობისა“ თავის შვილებს სამეფო) და მისი
შვილები (რომლებსაც მეფე არიგებს
და უბიძგებს ერთიანობისთკენ)
ზოგჯერ საჭიროა, რომ ადამიანმა
გამოიყენოს თავისი ჭკუა, გონებამახვილობა
შემოვლითი გზებით თქვას. ესე დიდ
მნიშვნელობას ადრე უფრო წარმოადგენდა,
რადგან ხალხს მეფის ეშინოდა. ასევე ასეთი
შემოვლითი გზა ანუ ირიბად თქმა
შეიძლებოდა ტარიელისთვვის ნესტან-
დარეჯანის ამბავზე.
ადამიანიმს ფიზიკური ჭრილობის აღდგენა
შეუძლია, მაგრამ ენას ისეთი ჭრილობის
მიყენება შეუძლია, რომ შეიძლება
ვერასდორს ვერ შეშუპდეს ენით
იგავს უტკბესი და უმწარესი. ტკბილი ენა
აგაშენებს, ხოლო მწარე გაგანადგურებს
ამ იგავში მეფე აკეთებს დემონსტრირებას,
სადაც იღებს ისრებს. მან ყველა ისარი
ერთდროულად ვერ გატეხა, მაგრამ
როდესაც ისინი განაცალკევა, ერთის
გატეხვა გაუადვილდა. მერე კი შვილებს
მიუწოდა ერთიანობისთვის. ზოგჯერ ჭკუის

მგელი (რომელიც აპირებდა ვირის ყოველთვის უნდა გამოიყენო ჭკუა, რადგან
ჭამას) და ვირი (რომელმაც გააცრუა
მგელი)
„ნალბანდი
მგელი“
შეგვიძლია დავაკავშიროთ მეფე და
მხატვართან
ქურდი კაცი (რომელიც ტექსტის
„ქურდის
დასაწყისშივე კვდება) და მისი
მემკვიდრე““
შვილი (ქურდის მემკვიდრე)
„მაოხრებელი
გზირი (მამასხლისი სოფლის)
მკვდარი“
ძუნწი კაცი (რომელმაც ჩამარხა
„ძუნწი და ოქრო) და კაცი (რომელმაც იპოვა ეს
ოქრო“ ოქრო და მის მაგივრად ლოდი
ჩამარხა)
ძმები (რომლებიც ერთად
ცხოვრობდნენ და მოგვიანებით
ქონება გაიყვეს, მაგრამ მხოლოდ
„ორნი ძმანი“
ქონება - აქ არანაირი ბრძოლა არ
მიმდინარეობდა დარჩენილი
ქონებისთვის)
და უნარ-ჩვევების გაერთიანებისას, ერთ
ძალად ჩამოყალიბებას ხდებით
დაუმარცხებლები. შეიძლება ეს თემა
გადმოვიტანოთ არამართო სახელმწიფოს
ერთიანობისთვის არამედ მეგობრებზე.
მეგობრები, როდესაც ერთად დგებიან,
არაფერს უმალავენ ერთმანეთს და
ერთიანდებიან მათ მეგობრობას ვერავინ
დაანგრევს.
ის შენივე იარაღია გადასარჩენად. ამ
შემთხვევაში ვირმა გამოიყენა ჭკუა და
შეაცოდა სულელ მგელს თავი. ავთანდილმა
იგივე ხერხს მიმართა მთელი ტექსტის
განმავლობაში რამდენჯერმე, რამაც
უამარავი ინფორმაცია მიაღებინა.
როგორიც თვითონ იყო ქურდი, ისეთი და
მასზე უარესი გაზარდა შვილი.რაც
მოსალოდნელია რეალურ ცხოვრებაშიც
ისევ ჭკუაზე არის საუბარი ამ იგავშიც.
გზირი იყო ძალიან ჭკვიანი, რითაც
აკავებდა თათრებს, როცა მოკვდა ისეთი
ხერხი გამოიყენა, რითაც ხალხს მამაცობა
და სოფლისთვის ბრძოლა მიუწოდა.
ქონება ადამიანს თუ აქვს აუცილებლად
უნდა გამოიყენოს, რა თქმა უნდა, სწორად
და არა, როგორც ლუარსაბ თათქარიძე. ეს
იგავი პირდაპირ კავშირშია ძუნწ
დიდვაჭართან. ამ ორი იგავის
გაერთიაანებით - ღმერთის განგებას
ვერავინ შეეწინაამდეგება და ქონება,
რომელიც გვაქვს უნდა დავაფასოთ და
სწორად გამოვიყენოთ. ეს ნაწარმოები
შეგვიძლია დავაკავშიროთ დამარხულ
ტალანტთან.
სიკეთე უნდა გააკეთო ჩუმად, არ არის
აუცილებელი ყველამ იცოდეს, რადგან
ღმერთი ისედაც ყველაფერს ხედავს და
ყველას თავისას გადაუხდის და სიკეთე
უნდა გააკეთო ისე, რომ არ ელოდებოდე
სხვისგანაც იგივეს. ეს იგავი შეგვიძლია
დავაკავშიროთ იგავ-არაკთან „მეფე
ხორასნისა“.

მეფე (რომელმაც სძლია მეორე
მეფეს და ჩააგდო ორმოში), მეორე
„ორმოში
მეფე (რომელიც დამარცხდა და
ჩაგდებული
ორმოში ჩააგდეს), უცნობი კაცი
მეფე“
(რომელმაც გადაწყვიტა ორმოში
ჩაგდებული მეფის დახმარება)
აქლემი და ვირი (რომლებიც
დამეგობრდნენ) და უცნობი კაცი
„აქლემი და
(რომელიც იყო მათი პატრონი),
ვირი“
მოგზაურები (რომლებმაც ვირის
ხმა გაიგეს)
კუ (რომელიც დაუძმობილდა
მორიელს და ეხმარებოდა
„კუ და
მდინარის გადალახვაში) და
მორიელი“
მორიელი (რომელმაც უკბინა
ფეხზე და დაშხამა)
როგორც წინა იგავში და მასთან
დაკავშირებულ იგავში მორალი ერთი და
იგივეა, უბრალოდ სხვადასხვა კუთხიდან
წარმოგვიჩენს სულხან-საბა ამ ყველაფერს.
სიკეთე ისე უნდა გააკეთო, რომ არ
დაამადლო ადამიანს და ამავდროულად არ
უნდა ფიქრობდე, როგორ მოაწონე თავი
ღმერთს.
ღმერთისგან ბოძებული შანსი (ქონება,
ჭკუა, ნიჭი) აუცილებლად უნდა გამოიყენო,
ოღონდ ჭკუით. რა თქმა უნდა,
ვალდებულები ვართ გავუფრთხილდეთ (ან
არ გავფლანგოთ).
არასდროს გამოიწვიო არავინ საჩხუბრად,
საკამათოდ, შესაბრძოლებლად, რომელსაც
შეუძლია მარტივად დაგამარცხოს.
ყოველთვის გადაამოწმე შენი
შესაძლებლობები და ჭკუით მოიქეცი.

იგავის სათაური პერსონაჟები მორალი (იდეა/რა მასწავლა?)

მეფუნდუკე (ფუნდუკის სიკეთე ყოველთვის ბრუნდება.
პატრონი - მგონი სასტუმროს მეფუნდუკეს დაუბრუნდა, როდეს
უნდა ნიშნავდეს/იყო კარგი დიდვაჭარი და თანამეგზურები
მასპინძელი, კეთილი), შეიფარა უფასოდ, ხოლო დიდვაჭა
ქარავნით მოსული დიდვაჭარი დაუბრუნდა სიკეთე, როდესაც თავ
დიდვაჭარი და (გზები, როდესაც თოვლმა შვილი გაწირა. (მესმის, რომ
მეფუნდუკე დაფარა მეფუნდუკემ დიდვაჭარს დახმარება უნდოდა
დიდვაჭარი და მისი მაგრამ თავისივე შვილის გაწირვა
თანამეგზურები შეიფარა და შეიძლებოდა. პატარა 2 წლის
მთელი ზამთარი ემსახურებოდა უდანაშაულო ბავშვს ეს ტკვილი
არანაირი გასამრჯელოს ფასად), უნდა ეგრძნო, მიუხედავად იმისა,
საბოლოოდ მოსული ექიმი გადარჩა.
სამნი ბრმანი გლახაკი (რომელმაც 9 ფლური „ბრმა“ (ბრმა ბრჭყალებშია, რადგ
იშოვა და გადაწყვიტა ერთ- იგულისხმება სულიერი სიბრმავე)
ერთი გაეცა სხვა ამბავს ჰყვება რუქა, რადგან
გლახაკისთვის), პირველი დაამტკიცოს, რომ სიკეთე ყოველთ
„ბრმა“ კაცი (რომელმაც სიკეთით არ ბრუნდება. გლახაკი
პირველი მოატყუა და ცრავე თითქოს ბოლოსთვის უმნიშვნელ
ფლური წაართვა), მეორე „ბრმა“ პერსონაჟი გახდა, მაგრამ
კაცი (რომელსაც 700 ფლური სინამდვილეში ის მთავარია. გლახ
ჰქონდა) მესამე „ბრმა“ კაცი სიკეთის გაკეთება სცადა, მაგრამ უ
(რომელსაც 1000 ფლური არ დაუბრუნდა იგივე სიკეთე, მაგ
ჰქონდა) ღმერთი კაცის გაკეთებულ სიკეთ

კაცი (რომელმაც აინახა ძეძვს
ცეცხლი, რომ აეკიდა), გველი
(რომელსაც შველა
ესაჭიროებოდა), ხე,თხა
კაცი და გველი (რომლებმაც ურჩიეს გველს
მოეკლა კაცი პირადი
გამოცდილების მიხედვით)
მელა (რომელმაც მოატყუა
გველი და ბოლოს მოკლეს)
ყოველთვის ხედავს. სიკეთეს სიკეთ
უნდა ვუპასუხოთ, მაგრამ კეთილ
განზრახვებით და არა ღმერთის ში
ან რაიმეს მოლოდინში. დროთა
განმავლობაში ღმერთი ყველას თა
პასუხს გასცემს. ამ შემთხვევაში
სიკეთე ბოროტებით დაბრუნდა
მორალი, როგორც წინა თავში არ
იგივე სიკეთე ბოროტებით ბრუნდ
ამ იგავ-არაკმა სრულიად შემიცვა
აზრი. სიკეთე, რომ სიკეთით
ბრუნდება ყოველთვის. ეს ასე არ არ
როგორც წინა იგავის მორალში
ვახსენე, მაგრამ მჯერა, რომ
სიკვდილის შემდეგ ყველას
მოეთხოვება პასუხი თავის საქციელ

შავი გველი (რომელიც ძლიერი

იყო წითელზე) , წითელი გველი
(რომელიც ვერ უმკავლდებოდა
შავს), კაცი (რომელმაც მოკლა
შავი გველი და წითელმა
კეთილი გველი
მადლობის ნიშნათ საგანძური
აჩუქა)
გლახა (რომელიც ოცნებობდა
გლახა და მდიდარი ხუთას მარჩილზე), მდიდარი
(რომელმაც გამოცადა გლახა)
ხალიფა (რომელსაც ცხენის გამო
შეეძლო მთელი ქონება
მოხერხებული არაბი
დაეთმო), არაბი (რომელმაც
ცხენი გაყიდა)
ისევ ვუბრუნდებით ლეონის იგა
არაკთა საერთო მორალს. სიკეთ
ყოველთვის სიკეთით ბრუნდება
ისევ ვბრუნდებით რუქას იგავ-არა
საერთო მორალთან. სიკეთე
ბოროტებით ბრუნდბეა
ადამიანი რაიმე ცუდს თუ გააკეთე
მთავარია მიხვდეს და გამოასწორ
შეცდომა, რადგან გვიანი არასდრო
არის.

სათაური პერსონაჟები მორალი

„გლახაკი და გლახაკი (რომელმაც იპოვა რა თქმა უნდა, ადამიანს აქვს უფლება, რომ
ქილა ერბო“ ქილა ერბო) იოცნებოს სხვადასხვა საკითხზე და ა.შ.,
მაგრამ აუცილებლად უნდა ვიყოთ ჭკუით,
სწორად უნდა გამოვიყენოთ ღმერთისგან
ბოძებული შანსი, ამ შემთხვევაში ქილა ერბო.
1. უნდა ვიყოთ ჭკუით. / 2. ღმერთის ნაჩუქარი
უნდა გამოვიყენოთ / 3. ჯერ უნდა გადავხტეთ
 და მერე ვთქვათ „ჰოპლა“.4. არ შემიძლია
დავივიწყო უგუნური მცურავი - როგორც მანდ
ადამიანმა უნდა მოიმოქმედოს სწორად, რომ
ღმერთმა დაეხმაროს.
სულხან-საბა ორბელიანის იგავ-არაკების
მორალი ხშირად ერთია, მაგრამ ზოგჯერ
დამატებულია რაღაც. ამ შემთხვევაში: რა თქმა
თხა და მელი
უნდა, ვიყენებთ ჭკუას და ამავდროულად
„თხა და მელი“ (დაძმობილდნენ), მელის
ყველაფერს ყოველთვის მზად უნდა
ნათესავი,
დავუხვდეთ, არავის უნდა გავაცრუებინოთ
თავი და უნდა ვიცოდეთ ვისთან
ვთანამშრომლობთ (ამ იგავიდან გამომდინარე)
ორი ამხანაგი
ჩემი აზრით, მორალი როგორც კუ და
(მონადირეები,
მორიელში აქაც იგივეა თითქმის. არ უნდა
„დათვი და რომელთაგანაც ერთ-ერთი
შეეჩეხო ისეთ „მტერს“, რომლის ვინაობაზე,
მონადირენი“ შეეჩეხა დათვს) და დათვი
სიძლიერეზე და გონებაზე ინფორმაციას არ
(რომელიც არ უშვებდა
ფლობ.
მონადირეს)
„წმიდა“ კაცი ადამიანის ზნეობიდან გამომდინარე
(განშორებული), შეგვიძლია ვთქვათ, ის მკვდარია თუ არა. თუ
დიდებული კაცი ის სახელგანთქმული, კეთილი, პატიოსანი
„განშორებული (რომელიც კარგად დახვდა იყო, მაშინ მიწიერ სამყაროში მისი სახელი
და მარტვილი“ დაუპატიჟებელ სტუმარს), ყოველთვის იარსებებს და ადამიანებისთვის
მარტვილი ( რვა წლის არასდროს მოკვდება, ხოლო ავი, ბოროტი,
ბიჭი, დიდებული კაცის ამპარტავანი ადამიანისთვის სიკვდილის
შვილი) შემდეგ ყველაფერი მთავრდება.
მორალია ჭკუის გამოყენება.ყოველთვის უნდა
კატა (რომელმაც იპოვა
„კატის გვქონდეს,ასე ვთქვათ,გეგმაბ ,რა თქმა უნდა,
პატარა ბოკვერი) ლომი
გაზრდილი როდესაც ვინმესთან ვიჭერთ საქმეს
(რომელიც იპოვა კატამ და
ლომი“ აუცილებლად უნდა ვიცოდეთ რისი
აღზარდა)
გამკეთებელია დაარ უნდა ვიყოთ უმადურები.
ორივე პერსონაჟის პასუხი კითხვებზე ერთია
წუთისოფელი მოკლეა. ჩემი აზრით, სულხან-
საბა ორბელიანმა „ერთი მთლიანი ადამიანი“
გაყო შუაზე თავის ემოციებთან ერთად და
„მოცინარი და
მოტირალი და მოცინარი მათი კვლავ გაერთიანებით მიიღება ადამიანი,
მოტირალი“
რომელიც როცა წუხს ტირის და როცა უხარია
ან აცინებენ, იცინის. ადამიანი უნდა
ხვდებოდეს სად და როგორ უნდა მოიქცეს.
სად და როდის უნდა იტიროს ან გაიცინოს.
„ვირი კაჭკაჭი კაცი (რომელსაც ვირი შესაძლებელია, ცხოვრებაში წავაწყდეთ
და მგელი“ ჰყავდა) ვირი (რომელიც უცნაურ ფაქტს, რისთვისაც ჩვენ ვისჯებით,
პატრონმა საძოვარძე სხვა არ დაისაჯოს ამის გამო.ხანდახან ეს
დატოვა) კაჭკაჭი სტერეოტიპების ბრალიცაა,
(რომელმაც ვირს გლეჯა მგელი დაუნდობელია და უნდა მოკლა,
 დაუწყო) მგელი
(რომელმაც თქვა, რომ მას კაჭკაჭი უწყინარუა, მერე რა თუ ვირს ხორცს
როდესაც ხედავდნენ აგლეჯს.
ყველა „ისტერიკაში“
ვარდებოდა, ხოლო
კაჭკაჭზე არაფერს ამბობენ)
ჩემი აზრით, ამ იგავს აქვს 3 მორალი.
1. ყოველთვის არ უნდა დავიჯეროთ, რასაც
მოურავი (რომელიც იყო
გვეუბნებიან (განსაკუთებით, როდესაც ვართ
კარგი კაცი და სახელო
მმართველი, მეფე და ა.შ)
კაცნი დაუმტერდნენ)
2. როგორც კუ და მორიელში - არ უნდა
სახელო კაცნი (რომლებმაც
შევეჩეხოთ იმას ვისთანაც გამკლავება არ
მოურავზე არასწორი და
„სანთლით შეგვიძლია.
ცუდი ინფორმაცია
საძებარი 3. უნდა შევირგოთ ის, რაც გვაქვს, გაგვაჩნია
მიაწოდე მეფეს) მეფე
მოურავი“ და ა.შ მაგალითად; თუ მეგობარი კარგი გვყავს,
(რომელმაც კაცს
მაგრამ ვთქვათ სკოლაში გჯობს ქულებით ამის
მოურავობა წაართვა)
გამო მიწა ზურგს უკან არ უნდა
ახალი მოურავი
ამოვუთხაროთ. ამ შემთხვევაში კი მოურავით
(რომელმაც ბევრი
უნდა დაკმაყოფილებულიყვნენ, რადგან არ
იძალადა)
ვიცით შეიძლება შემდეგზე უარესი მოურავი
ან ცუდი მეგოვარი შეგვხვდეს.

ჩემი აზრით, ამ იგავს მორალი მდგომარეობს

შემდეგში: თუ ვართ ერთად უნდა ვიყოთ
ბოლომდე ერთად, ნივთების გამო ერთმანეთს
„ძაღლები და მძორი, ძაღლები , მგელი არ უნდა დავუპირისპირდეთ და თუ რაიმეს
მგელი“ ვიყოფთ ზუსტად უნდა გავიყოთ და ამის გამო
ერთმანეთს არ უნდა დავემტეროთ.
მეფე (სამართლიანი,
„მეფე და მისი მდიდარი და მოწყალე) სიკეთე უნდა გააკეთო სიცოცხლეშივე და ისიც
შვილი“ მეფის შვილი (რომელსაც არა იმიტომ, რომ საიქიოში გზა გაგვინათდეს.
გადაეცა სამეფო ტახტი)
მონადირეს უნდოდა ყველაფრის ერთად
მიღება, მაგრამ ამის მაგივრად ვერც ერთი ვერ
„ქორი იხვი და ქორი, იხვი , მონადირე , მიიღო, როდესაც რაიმის მოპოვება გინდა, რა
კაკაბი“ კაკაბი თქმა უნდა, გინდება, რომ ბევრი იყოს, მაგრამ
ერთი გასროლით ყოველთვის ვერ მოკლავ 2
კურდღელს.
ზოგჯერ საჭიროა დავივიწყოთ წარსული
(სამკვიდრო) და გავაგრძელოთ ახალი
„იხვი და
იხვი, მყვარი ფურცლიდან მომავლში. ეს კარგიც არის
მყვარი“
ხანდახან, რადგან სულ უფრო და უფრო ახალ
გარემოს, ადგილს, მეგობრებს და ა.შ ეჩვევი.