Pagtataya/ Awtput Panuto: Gumawa ng isang replektibong sanaysay hinggil sa pinag-aaralan

natin ngayon. Isaalang-alang sa gawaing ito ang mga naging PANITIKAN HINGGIL SA
DAISPORA O MIGRASYON. Ipapasa ito sa pamamagitan ng fb group page (inihanda ng
guro/propesor).

Napakayamang karanasan sa paglalakbay. Ipinapakita nito ang kakayahan ng tao na umalis sa ating
comfort zone at mangarap ng isang mas malaking mundo. Ang imigrasyon, sa maraming kadahilanan, ay
nagpapahintulot sa mga indibidwal na baguhin, magrebelde, o dalhin ang kanilang kultura sa ibang lugar.
Isa sa mga paraan ng pagpapahayag at pagpapalaganap nito ay ang panitikan.

Ang diaspora o panitikang migrante ay nagpapakita kung paano tinatahak ng mga manunulat ang
masalimuot na paglalakbay na ito. Ito ay isang paglalakbay hindi lamang heograpikal kundi maging
emosyonal, kultural at espirituwal. Ito ay isang paglalakbay sa kaharian ng mga alaala, pag-asa,
kalungkutan at saya.

Sa pamamagitan ng pagsusulat, dinadala ng mga manunulat mula sa mga komunidad ng migrante ang
kanilang mga kuwento sa mundo. Ang kanilang mga salita ay nagiging alon ng mga pagnanasa at
pangarap. Nag-aalok ito ng mga karanasan sa buhay ng pagkawala, pag-asa at pagtuklas. Ang mga
kwentong ito ay hindi lamang mga personal na kwento kundi pati na rin ang mga udyok ng buhay sa
isang nagbabagong komunidad.

Sa mga pahina ng mga libro, tula at sanaysay, binabaybay natin ang pagsikat at pagbagsak ng mga
kultura. Ang mga wikang naging simbolo ng mga Pilipino sa ibang bansa ay naging mga tanglaw sa
madilim na panahon ng mga kahon at papel. Ito ay mga puwang ng pagtanggap at pagbabalik, na
nakatuon sa pag-aaral at pagpapanatili ng pagkakakilanlan ng isang tao.

Isa sa mga halimbawa ay ang kwento ng isang guro ng wikang Filipino sa isang paaralan sa Amerika.
Sa kanyang mga tula, inilarawan niya ang paglaganap ng wika bilang isang paraan ng pagkilala, na
kinikilala hindi lamang ang mga titik at pantig kundi pati na rin ang diwa ng sambayanang Pilipino.
Ipinakita niya ang kanilang pagtanggap sa mga mag-aaral mula sa iba't ibang background, at sa pagitan
ng mga klase, natututo din siyang maging bukas sa kanilang kultura.

Ngunit ang panitikan tungkol sa diaspora o migrasyon ay hindi laging may masayang kabanata. Mayroon
ding mga kwento tungkol sa pag-abandona at dedikasyon sa mga pangarap. Kinakatawan nito ang mga
sakripisyong ginagawa ng mga magulang para sa kinabukasan ng kanilang mga anak, na nag-uugat sa
isang lugar na hindi mo mapupuntahan at umaasa sa mga pagkakataong hindi mo alam kung darating
sila. Sa huli, ang diasporic o diasporic literature ay isang pagsusuri sa puso at kaluluwa ng mga
naglalakbay. Ito ay mga alon ng mga kwentong umaantig sa puso ng mga mambabasa, nagbibigay-
kahulugan sa mga karanasan ng iba't ibang uri ng turismo, at nagpapalaganap ng mga mensahe ng pag-
asa, pagkakakilanlan at pag-asa para sa isang makulay at mas makabuluhan. Ang mga salitang ito ang
sinulid ng mga pangarap na pinaglalaban ng mga manlalakbay at isang paalala na hindi mawawala ang
pag-asa, saan man tayo magpunta.