სიკვდილ-

სიცოცხლის
პრობლემა
ბიოეთიკაში
მედიცინის ფაკულტეტისა და
ბიზნესის ფაკულტეტის
სტუდენტებისათვის

კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი

მოწვეული პედაგოგი;
სდასუ-ს მედიცინისა და სტომატოლოგიის
სკოლის დოქტორანტი - მაია სვანიძე
სიკვდილის პრობლემა-საკითხის
ისტორია
• ადამიანის გარდაცვალებას აქვს არა მარტო სოციალურ-
ფსიქოლოგიური, არამედ სოციალურ-სამართლებრივი და
კულტურული მნიშვნელობა.
• ეს არა მხოლოდ ადამიანის დანაკარგია, არამედ იურიდიული
ფაქტიცაა.
• მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან მოხდა სიკვდილის
მედიკალიზაცია და ამ დროიდან ეკისრება ექიმს სიკვდილის
განსაზღვრების ფუნქციაც.

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 2

 ცოცხლად დამარხვის შიში მე-19
საუკუნის შუიდან
• მე-19 საკუნის შუა პერიოდამდე მომაკვდავის სარეცელთან ბოლო
წუთებში ექიმის მაგივრად მღვდელი იყო, რომელიც აღსარებას
იღებდა და აზიარებდა ავადმყოფს.
• მღვდლები ახდენდნენ სიკვდილის კონსტატირებას;
• სიდნეის დეკლარაციაში აღნიშნულია:“ბევრ ქვეყანაში სიკვდილის
მომენტის განსაზღვრა ექიმის იურიდიული მოვალეობაა და ასეთი
მდგომარეობა უნდა შენარჩუნდეს“
• „საქართელოს კანონმდებლობითაც „სიკვდილის
კონსტატაციას“ ახორციელებს მედიცინის მუშაკი
(ექიმი ან მედდა)“

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 3

 ცოცხლად დამარხვის შიში მე-19
საკუნის შუიდან
• 1957 წელს ანესთეზიოლოგთა საერთაშორისო კონკრესმა მიმართა
რომის პაპს პიუ მე-12-ს და მიიღო პასუხი, რომ გარდაცვალების
მომენტის განსაზღვრა ეკლესიის კი არა, ექიმების საქმეა.
• თანამედროვე პერიოდში გარდაცვლილთა უმეტესი ნაწილი სწორედ
საავადმყოფოებში კვდება და ამანაც განაპირობა კიდევ დამატებით
სიკვდილის ფაქტის მედიცინის მუშაკების მიერ კონსტანტირება;
• სიკვდილის მედიკალიზაციით ექიმები უშუალოდ ჩაებნენ
ადამიანური არსებობის ტრაგედიაში, სახელწოდებით სიკვდილი

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 4

 სიკვდილი და კვდომა ახალი
სამედიცინო ტექნოლოგიების ეპოქაში
• ტრადიციულად სიკვდილი განისაზღვრებოდა სუნთქვისა და
სისხლის მიმოქცევის შეუქცევადი გაჩერებით.
• ტექნიკური პროგრესის მიღწევებმა-სუნთქვისა და სისხლის
მიმოქცევის ხელოვნურად შენარჩუნებამ, რეანიმაციას საშუალება
მისცა სიცოცხლე შეუნარჩუნოს განწირულ ადამიანებს.

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 5

 ორი სახის სიკვდილი
კლინიკური სიკვდილი ბიოლოგიური სიკვდილი
• 5-6 წუთის შემდეგ
1. ხანგრძლივობა-5-6 წუთი
2. რეანიმაციის შემდეგ აღდგება • რეანიმაციის შემდეგ სუნთქვა
სუნთქვა აღარ აღდგება
3. რეანიმაციის შემდეგ აღდგება
• რეანიმაციის შემდეგ გულის
გულის მოქმედება
მოქმედება აღარ აღდგება
4. ნივთიერებათ და გაზთა ცვალ
ქსოვილებში მიმდინარეობს • ნივთიერებათა და გაზთა ცვლა
მინიმალურამგვარად,
დონეზეწარმოიქმნება ისეთიქსოვილებში
სიტუაცია, როცა
აღარარა თუ
მიმდინარეობს;
სიკვდილის ნიშნების
5. შესაძლებელია გაჩენა, არამედ სიკვდილის( კლინიკურის)
სასიცოცხლო
დადგომაც არ წარმოადგენს • სასიცოცხლო
პაციენტის ფუნქციები ექიმის
სიცოცხლისათვის
ფუნქციების აღდგენა შეუქცევადაა შეწყვეტილი
ბრძოლის შეწყვეტის სიგნალს.

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 6

„ექიმმა უნდა უმკურნალოს და არ მოკლას
ავადმყოფი, მაგრამ არ უნდა ცდილობდეს
სიცოცხლეს დაუბრუნოს მკვდარი სული“-
ჰიპოკრატე

1. სადამდეა დასაშვები რეანიმაციული

ღონისძიებების გაგრძელება;
2. ავადმყოფის გამოჯანმრთელების
პესპექტივა-“სიცოცხლის ხარისხი“ ;
3. ტვინის სიკვდილის ფენომენი
რეანიმაციაში;
 განწირულ ავადმყოფებთან
დამოკიდებულება- ჰოსპისები
1. ტერმინი „პალიატივი“ ფრანგული სიტყვაა და
გულისხმობს ისეთ ღონისძიებას, ნახევარზომას,
რომელიც დროებით ამსუბუქებს ავადმყოფის
მდგომარებას;
2. აქ მოიაზრება ისეთი პაციენტები, რომლებიც
დაავადებული არიან სიმსივნის ბოლო
სტადიით, ალცჰეიმერის, პარკინსონის,
ფილტვების, გულის, ნერვული სისტემის
ქრონიკული პათოლოგიებით, თირკმლის
უკმარისობით, შიდსით და სხვა.
პალიანიური მზრუნველობა არ არის მკურნალობა,ეს
არის მოვლა, რომლის მიზანია ცხოვრების ხარისხის
გაუმჯობესება და შემოიფარგლება:
1. სიმპტომთა კონტროლით;
2. ტკივილის ინტენსივობაზე ზემოქმედებით, მისი
დაყუჩებით
პალიატიურ მზრუნველობაში
ძირითადად გვხვდება შემდეგი
სიმპტომები:
 უმადობა;
 კახექსია;
 მოუსვენრობა;
 ასთენია;
 ყაბზობა;
 ხველა;
 ბოდვა;
 დემენცია;
 დეპრესია;
 სუნთქვის გაძნელება;
 სლოკინი;
 ნაწლავთა გაუვალობა;
 გულის რევა და ღებინება
 შარდის გამომყოფი სისტემის დისფუნქცია;
 პალიატიურ მზრუნველობაში ძირითადად
გულისხმობს შემდეგ ქმედებებს:

1. სოციალური;
2. ფსიქოლოგიური
3. სულიერი;
4. ემოციური
5. პაციენტის დაცვა ფსიქოფიზიკური
ტანჯვისაგან
6. ტკივილებისაგან
 პალიატიურ მზრუნველობა ძირითადად
გულისხმობს შემდეგ ქმედებებს:

კვდომა-ადამიანის სიცოცხლის ბუნებრივი და

კანონზომიერი ფაზაა, რომელსაც დამოუკიდებელი
ღირებულება და მნიშვნელობა გააჩნია და რომ ამ
თვეების და წლების მანძილზე პაციენტმა
შინაარსიანი, სავსე ცხოვრებით იცხოვროს. ე.ი.
შესაძლებელია მეთვალყურეობის დევნება არა მარტო
მედიკამენტების ზემოქმედებაზე, არამედ სოციალურ
და ფსიქოლოგიური მხარდაჭეთა საშუალებათა მთელ
კომპლექსზე.
 პალიატიურ მზრუნველობა ძირითადად
გულისხმობს შემდეგ ქმედებებს:

1. სიკვდილისა და ტკივილის შიშის

დაძლევაში დახმარება, რომელიც
მომაკვდავებს აქვთ
2. კვებისა და სისუფთავის დაცავზე დახმარება-
ეს მათ არ დამოუკიდებლად არ შეუძლიათ
და სხვებზე არიან დამოკიდებუები.
3. ბენეფიციარის ოჯახის წევრებზეც ზრუნვა და
მათი ტანჯვის შემსუბუქება.
პალიატიური მედიცინის სახეები

სახლში დახმარების პატრონაჟური

სისტემა;

დღისა და ღამის სტაციონარები

გამსვლელი სამსახური(„სასწრაფო
დახმარება“)
ჰოსპისების სტაციონარი

საერთო პროფილის საავადმყოფოებში

სპეციალიზირებული განყოფილებები
 ჰოსპისებში მომუშავე პერსონალია:

ექიმი-სპეციალისტები

მედდები

ახლო ნათესავები, მეგობრები-თუმცა მათაც სჭირდებათ

ფსიქოლოგები
კვალიფიციური რჩევები და დახმარება.

სასულიერო პირები

წინასწარ სპეციალურად მომზადებული

მოხალისეები
 მნიშვნელოვანი ფაქტები ჰოსპისების
შესახებ:

ჰოპისური მზრუნველობა არც

ახალგრძლივებს სიცოცხლეს და არც
ანელებს სიკვდილს. მისი ამოცანა პაციენტის
ტანჯვის შემსუბუქება.
ჰოსპისურ მზრუნველობაზე თანხმობა
პაციენტის მიერ შეიძლება გაცხადებულ იქნას
ნებისმიერ ასაკში და დაავადების ნებისმიერ
ეტაპზე.
პაციენტს უფლება აქვს ნებისმიერ დროს
დაბრუნდეს სახლში, ან ჩვეულებრივ
სამკურნალო დაწესებულებაში.
მნიშვნელოვანი ფაქტები ჰოსპისების შესახებ:

„ჰოსპისი ბინაზე“- პაციენტი სახლშია და აქვს

სამედიცინო მეთვალყურეობაც. ეს უკვე
ეკონ0ომიურია და ხელმისაწვდომიცაა. საშუალებას
იძლევა ავადმყოფმა სიცოცხლის ბოლო წუთები
სახლში გაატაროს,
მსოფლიოში არსებობს ჰოსპისების შემდეგი
დაფინანსება:დაზღვევა, მემორიალური
შენატანები, შემოწირულობანი, გრანტები,
ფონდები, ბიუჯეტი, პირდაპირი ანგარიშსწორება;
ყველაზე დიდი პრობლემა ტკივილთან
ბრძოლაა.ასეთ ავადმყოფს კანონიერი უფლება
აქვს მოითხოვოს გაუტკივარების საშუალება.
 ღირსეული სიკვდილის უფლება

პაციენტისათვის უფრო მნიშვნელოვანია

დარჩენილი სიცოცხლის ხარისხი, ვიდრე
ხანგრძლივობა.

მომაკვდავის ტანჯვის შემსუბუქების მიზნით

ზოგჯერ უფრო გონივრულია მკურნალობის
რომელიმე მეთოდზე უარის თქმა, რომლების
გაახანგრძლივებენ არა იმდენად სიცოცხლეს,
არამედ კვდომის პროცესს.
ანგარიში უნდა გაეწიოს მოწმუნე ადამიანის
სურვილს, რომ უარი თქვას
გაუტკივარებაზე.
 სიცოცხლის ხარისხი

ობიექტური სუბიექტური

მომაკვდავ პაციენტს თუ ტკივილი არ აწუხებს,

მას გულწრფელად შეუძლია თქვას, რომ
ბედნიერია.
ჰოსპისებში არსებული ჩვეულება-მომაკვდავს
პაციენტთან ერთად დახმარება სჭირდება
შევუსრულოთ უკანასკნელი სურვილი-
ახლობლებსაც, რომლებიც მძიმე ფსიქიკური
პალიატიური მკურნალობის მთელი
შოკის ქვეშ არიან.
ფილოსოფიის ლოგიკური დასასრულია
პალიატიურ მედიცინაში პაციენტს ეპატიება:
ჭირვეულობა და ბოროტი აზრები, კვებაზე ან
მნახველთა მიღებაზე უარის თქმა.
 ღირსეული სიკვდილის უფლება

როცა პაციენტი იგებს, რომ მოურჩენელია:

შოკის მდგომარეობა კრიზისიდან გამოსვლის
დაავადების უარყოფა შემდეგ აღინიშნება
პოზიტიური
დაბნეულობა
მოქმედებები და
დეპრესია სინამდვილესთან
შეგუება
პანიკა ზოგჯერ,
დანაშაულის ყველაზე
რისხვის მეტად
სიკვდილის
საკუთარი თავის შიში შიდსით
შეცოდების გრძნობა დაავადებულე რატომ?
ბშია
პერსონალის „გადაწვის სინდრომი“
უიმედო პაციენტთან პერსონალის ურთიერთობა იწვევს
პერსონალის ემოციურსა და ფიზიკურ გამოფიტვას.
 მომაკვდავი პაციენტის მოვლის
პრინციპები(აშშ სამედიცინო-სოც.
გაერთიანებათა კომისია)
1. პაციენტისა და მომვლელი ღირსების
პატივისცემა;
2. პაციენტისა და მისი ოჯახის წევრების
სურვილების პატივისცემა, ანგარიშის გაწევა და
თანაგრძნობა;
3. მკურნალობის ყველაზე მისაღები
საშუალებების გამოვლენა, რომლებიც
პაციენტის არჩევანს შეესაბამება.
4. ტკივილისა და სხვა მტანჯველი
სიმპტომების შემსუბუქება.
5. პაციენტის ფსიქოლოგიურ, სოციალურ და
სულიერ (რელიგიურ) პრობლემებში გარკვევა.
6. პაციენტს აქვს უფლება მოითხოვოს, რომ მკურნაობის
გასაგრძელებლად ჯანდაცვის სისტემის სხვა წარმომადგენლი
მომაკვდავი პაციენტის მოვლის
პრინციპები(აშშ სამედიცინო-სოც.
გაერთიანებათა კომისია)
7. პაციენტს აქვს უფლება, რომ ჩაიტაროს
ნებისმიერი სახის მკურნალობა, რომელიც
გააუმჯობესებს მისი სიცოცხლის ხარისხს(ეს
შეიძლება იყოს როგორც ალტერნატიული, ასევე
არატრადიციული მედიცინა)
8. პაციენტი უზრყნველყოფილი უნდა იყოს
პალიატიური და ჰოსპისური მზრუნველობით
9. პაციენტს აქვს უფლება უარი თქვას
მკურნალობაზე.
10. პაციენტს უფლება აქვს უარი თქვას
მკურნალობაზე და შეწყვიტოს ის.
11. პალიატიური მზრუნველობის სფეროში კლინიკურ
ფაქტორებზე დაფუძნებული სამედიცინო კვლევების
ხელშეწყობა აუცილებელია.
„ტვინის სიკვდილი“-ბიოლოგიური
სიკვდილის კრიტერიუმი
წინასწარ უნდა მოხდეს ორი საკითხის
გარკვევა:

1. „სიკვდილის“ ცნების განსაზღვრა,

2. პაციენტის სიკვდილის დაფიქსირების

საიმედო კრიტერიუმის გამოვლენა.
 ორი პაციენტი შევადაროთ:
პროტეზირებულია შენარჩუნებულია გულის
სუნთქვა და გული,
მთელ ტვინს
და სუნთქვის აქტივობა,
დაკარგული აქვს თ.ტ.ქერქი მკვდარია
ფუნქციური აქტივობა

04.10.2022 კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი 24

სიკვდილის კონსტანტაცია და კრიტერიუმის
დადგენა აუცილებლად მოითხოვს შემდეგი
ფაქტორების გათვალისწინებას:
1. უდიდესი სიზუსტით უნდა განვასხვავოთ
ერთმანეთისაგან ის, ვისი გადარჩენაც შეიძლება
იმისაგან, ვისი გადარჩენაც უკვე შეუძლებელია;
2. სიკვდილის კრიტერიუმი ყველა მედიკისათვის
და არამედიკებისთვისაც გასაგებ ენაზე უნდა
იყოს და გამოიყენებოდეს მისი გამოყენების
სიკვდილის კრიტერიუმია-
სისწორის შემოწმება უნდა მოხერხდეს ყველა
“ტვინის სიკვდილი“
კონკრეტულ შემთხვევაში;
3. აუცილებელია, რომ კრიტერიუმი მისაღებად
ჩაითვალოს იურიდიული თვალსაზრისითაც;
4. კრიტერიუმი მისაღები უნდა იყოს არა მარტო
მედიკებისა და სამართალმცოდნეებისათვის,
არამედ მთელი საზოგადოებისთვისაც.
 სიკვდილის კრიტერიუმები:

ტვინის სიკვდილის დაფიქსირების დრო

რეგისტრირდება ნახევარსფეროების და ტვინის
ღეროს ყველა ფუნქციის შეჩერებით;

ცნობიერების სრული დაკარგვა

ბუნებრივი სუნთქვის არ არსებობა;

ყოველგვარი მოძრაობის შეუძლებლობა,
როგორც სპონტანურის, ასევე ძლიერ
გაღიზიანებაზეც
მკვეთრ სინათლეზე თვალის გუგების რეაქციის უქონლობა
თვალის კაკლების უძრაობა და დაფიქსირება
საშუალო მდგომარრეობაში და სხვა
 „მედიცინაში ეთიკური პრობლემებისა და
ბიოსამედიცინო და ქცევითი გამოკვლევების
შესწავლის საპრეზიდენტო კომიის დასკვმები“
აშშ, 1981 წელი
„ტვინის სრული სიკვდილი“

სისხლის მიმოქცევისა მთლიანი ტვინის

და სუნთქვის ყველა ფუნქციის
ფუნქციების შეუქცევადი შეწყვეტა,
შეუქცევადი შეწყვეტა ტვინის ღეროს
ჩათვლით

1999 წელს კანონით გამოცხადდა

საქართველოში სიკვდილის
კრიტერიუმად „ტვინის სიკვდილი“
 სიცოცხლისშემანარჩუნებელ თერაპიაზე
უარის თქმის ეთიკუირ, რელიგიური და
სამართლებრივი ასპექტები
პიროვნულ ავტონომიას, რელიგიურ
მაგალითი თავისუფლებას ყველამ პატივი უნდა სცეს
საავადმყოფოში შემოვიდა კუჭის წყლულის მძიმე
ფორმით დაავადებული პაციენტი, რომელსაც
ყველაგადაუდებელი ოპერაცია ესაჭიროება.
ეს მოსაზრება პატივისცემას ის უარს აცხადებს
იმსახურებს
სასიცოცხლოოპერაციაზე, თუმცათქმის
თერაპიაზე უარის ესმის იგნორირება
მდგომარეობისშეიძლება
მხოლოდ სერიუზულობა.
მაშინ, როცა ასეთი ავადმყოფი
უარი მოდის თავის
იმ უარს ასე ასაბუთებს:
პიროვნებისაგან,
4. სასიცოცხლო
თერაპიაზე უარის თქმა რომელიც არასრულწლოვანია ან შეურაცხადია.
1. რელიგიური რწმენა მას სისხლის გადასხმას უკრძალავს
პროტესტის
სიმბოლული აქტია
2. მას სიკვდილი სურს, რადგანაც გაკოტრდა და პირად
მთავრობის მიერ
ცხოვრებაში საშინელი მარცხი განიცადა;
გატარებული
პოლიტიკის 3. მას კიდევ სხვა მტანჯველი და განუკურნებელი
წინააღმდეგ დაავადებები აწუხებს;
 რამდენიმე შეკითხვა?????
გამართლებულია თუ არა ვიბრძოლოთ ისეთი
პაციენტის სიცოცხლის შენარჩუნებისათვის
როდესაც
ვიბრძოლოთ პაციენტის სიცოცხლის გადასარჩენად იმ
დროს, როცა მისი ცნობიერება
ის არსებითად უკვე მკვდარია და/ან მისი
შეუქცევადად კვდება რა, იგი
სიცოცხლის გახარგრძლივება
დაკარგულია პაციენტს დიდ ფიზიკურ
განიცდის საშინელ
ტანჯვას მოუტანს???
ფიზიკურ ტანჯვას
ეს პაციენტი ექიმები იძულებულები
ახალშობილია, მისი არიან ყოველგვარი
ორგანიზმის ანატომიური საშუალებით
დეფექტები ტოტალური შეინარჩუნონ მისი
და მოუშორებელია. უგონო მდგომარეობა
 ევთანაზია
ბერძნული სიტყვაა და „კარგ სიკვდილს“,
„ბედნიერ სიკვდილას“ ნიშნავს.
ევთანაზიის ტერმინს იყენებენ მაშინ, როდესაც:
მათი სიკვდილის
დაჩქარება, ვინც მძიმე
ტანჯვას განიცდის „ზედმეტი“ და
„უსარგებლო“ ხალხის
სიცოცხლის შეწყვეტა მომაკვდავ
ადამიანზე
ზრუნვა(ჩვენს ადამიანისათვის
დროში არ სიკვდილის
გამოიყენება) შესაძლებლობის
მინიჭება
ტკივილებისაგან
გათავისუფლებისა
თვის
პლატონი წერდა“სახელმწიფოში“
„მედიცინა მოწოდებულია იზრუნოს მხოლოდ
სხეულისა და სულის ჯანმრთელობაზე. არ არის
საჭირო დავაბრკოლოთ ფიზიკურად სუსტი
ადამიანის სიკვდილი, ხოლო ბილწი სულისანი
საკუთარ თავს დაიღუპავენ.“
ასეთი პოზიცია არსებობდა
ძველ საბერძნეთში
აღორძინების მხარს უჭერდნენ და
და განმანათლებელთა
აქეზებდნენეპოქამდე
მათ თვითმკვლელობას, ვინც 60
წელს მიაღწევდა
სოკრატე და პლატონი ამართლებდნენ
ძალიან სუსტების და მძიმე
ავადმყოფების მოკვდინებას, მათი
თანხმობის გარეშეც კი.მათი აზრით, თუ
ადამიანი თავისი სისუსტის გამო მძიმე
ტვირთად აწვება საზოგადოებას, მაშინ
თავის მოკვლა მისი მორალური
მოვალებაა.
 ევთანაზია
აქტიური ევთანაზიის სამი ფორმა
არსებობს
მკვლელობა
თანაგრძნობის გამო

ნებაყოფლობით აქტიური
ევთანაზია

თვითმკვლელობა ექიმის
ჯეკ გევორქიანი- დახმარებით
“ექიმი სიკვდილი“
მიჩიგანის შტატში
ევთანაზია არ
იკრძალება
 ევთანაზიის ლეგალიზაციის მომხრეთა
არგუმენტები:
1. ადამიანს უნდა ჰქონდეს თვითგამორკვევის უფლება,
ანუ მას უნდა ჰქონდეს არჩევანი, გააგრძელოს სიცოცხლე
თუ შეწყვიტოს ის;

2. ადამიანი დაცული უნდა იყოს მტკივნეული და

არაჰუმანური მკურნალობისათვის

3. ადამიანს აქვს უფლება იყოს ალტრუისტი.თავიდან ააცილოს

ახლობლებს და ოჯახის წევრებს ტანჯვა, უაზრო ფინანსური
ხარჯები და შრომა, რომლის შედეგიც ნულია. ამავე დროს
აღსანიშნავია, რომ ამ რესუსრსების გამოყენება შესაზლებელია,
სხვა, უფრო პესპექტიული პაციენტისათვის;
4. არსებობს „ეკონომიკური“ არგუმენტებიც. ზოგჯერ ამბობენ,
რომ განწირული ავადმყოფის მკურნალობა მძიმე ტვირთია
საზოგადოებისათვის, რომლის გამოყენებაც უფრო
რაციონალური იქნებოდა, თუ ევთანაზია დაკანონდებოდა.
 ევთანაზიის ლეგალიზაციის მოწინააღმდეგეთა
არგუმენტები:

1. ავადმყოფთა უმეტესობა ნებაყოფლობით სიკვდილის

მოთხოვნა განპირობებულია აუტანელი ტკივილით.
გამოსავალი კი ტკივილის კუპირებაა ძლიერი
ანალგეტიკებით
2. მედიცინის განვითარების სწრაფი ტემპები
გვაფიქრებინებს იმას, რომ ადრე განუკურნებელი
დაავადება მალე განკურნებადი გახდება. ამიტომ
ევთანაზია აზრს კარგავს.
3. რელიგიის თვალსაზრისით „არა კაც კლა“ და
„გიყვარდეს თავი შენი“

4. სიკვდილთან ბრძოლა ზნეობრივია და ამას აკეთებს

რეანიამტოლოგია.

5. სერიუზული დეფექტის მქონე ახალშობილი არსებაა,

რომელსაც აქვს სიცოცხლის უფლება და მისი ევთანაზია
ამორალურია;
 ევთანაზიის ლეგალიზაციის მოწინააღმდეგეთა
არგუმენტები:
6. შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს საექიმო შეცდომას,
რასაც შეეწირება ადამიანის სიცოცხლე;

7. ასევე, შესაზლებელია ევთანაზია გამოყენებულ იქნას ბოროტი

მიზნებისათვის(წინასწარ განზრახული მკველელობა, ანდა
ორგანოთა გადანერვისათვის)
8. თუ ოდესმე ევთანაზია დადგება დღის წესრიგში, მაშინ ვინ
უნდა გააკეთოს ეს?

9. ევთანაზია დაუშვებელია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ

შემთხვევაშიც და კიდევ, ეს ეთიკურად უფრო მაღალია, ვიდრე
სამართლებრივი

ექიმი და საზოგადოება ვალდებულია ყველაფერი

იღონოს ადამიანის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობის
შენარჩუნებისათვის.
 გამოყენებული ლიტერატურა:
1. ბელა მამულაშვილი,ბიოეთიკა, 2012 წ. გვ.91-
გვ.130;
2.http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=t
erm&d=13&t=2195;
3. http://amagi.edu.ge/tinyImage/kas_8238-1442-
1-30.pdf
მადლობა ყურადღებისათვის