DODATKOWA ZAWARTOŚĆ:

Chwalebna śmierć Serce zimy

Tekst, zasady i kierownictwo artystyczne: Robert J. Schwalb Tekst i projekt: Chris Sims
Redakcja: Kim Mohan Kierownictwo artystyczne i nadzór: Robert J. Schwalb
Korekta, projekt graficzny i skład: Kara Hamilton Korekta: Dan Heinrich i Kara Hamilton
Okładka: Mirco Paganessi Projekt graficzny: Hal Mangold i Kara Hamilton
Ilustracje: Kevin Adkins, Jack Kaiser, Mirco Paganessi, Skład: Kara Hamilton
Kim Van Deun, Andrey Vasilchenko Ilustracje: Kevin Adkins, Jack Kaiser i Eric Lofgren
Pędzle i materiały: Obsidiandawn Kartografia: Cecil Howe

A Glorious Death ©2016, Heart of Winter ©2016 Schwalb Entertainment, LLC. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Shadow of the Demon Lord, A Glorious Death, Heart of Winter, Schwalb Entertainment oraz ich loga
są zastrzeżonymi znakami handlowymi należącymi do Schwalb Entertainment, LLC.

Schwalb Entertainment, LLC

PO Box #12548
Murfreesboro, TN 37129
info@schwalbentertainment.com www.schwalbentertainment.com

Wydanie polskie
Redaktor naczelny serii: Andrzej Jagła Tłumaczenie: Antoni Mielczyński
Redakcja: Anna Jakubowska Korekta i skład: Julia Żmudka
Opieka graficzna: Aleksandra Lew

Chwalebna śmierć ©2023, Serce zimy ©2023 Alis.Games (Alis Alicja Staszewska). Wszystkie prawa zastrzeżone.
Alis.Games logo jest znakiem towarowym Alis Alicja Staszewska.
ISBN: 978-83-965853-0-1
www.alisgames.pl
 Rozdział 1:
Na Mroźne Bezdroże......................................3
Ludy Mroźnego Bezdroża............................................. 4
Profesje..............................................................................5
Religia................................................................................5
Początkowe wyposażenie...............................................5
Nowe kurioza................................................................... 6
Jotunowie.......................................................................... 6
Nowe ścieżki.................................................................... 9
Moloch...............................................................................9
Duch walki......................................................................10
Kriomanta.......................................................................10
Skald..................................................................................11
Wieszcz..............................................................................11
Magia.................................................................................11
Jasnowidzenie.................................................................11
Klątwy............................................................................... 12
Magia Bitewna............................................................... 12
Magia Pierwotna........................................................... 12
Magia Runiczna............................................................. 12
Spirytyzm........................................................................ 13
Sztuki Zakazane............................................................. 13
Woda................................................................................. 13
Rozdział 2:
Mroźne Bezdroże.............................................14
Wichrowe Ziemie.......................................................... 15
Morze Mrozu.................................................................. 15
Wyspy Lodowej Straży................................................. 16
Klasztor Trzeciej Drogi................................................ 16
Żelazna Zatoka...............................................................16
Blötlandia........................................................................ 17
Mgliste początki............................................................. 17
Polityka i społeczeństwo.............................................. 18
Istotne cechy geograficzne.......................................... 18
Interesujące miejsca..................................................... 19
Ukryte Królestwa...........................................................19
Svartalfheim................................................................... 19
Walhalla........................................................................... 19
Za Smoczymi Kłami..................................................... 20
Sekrety Mroźnego Bezdroża...................................... 20
Artefakty z Mroźnego Bezdroża................................. 21
Rozdział 3:
Mieszkańcy Mroźnego Bezdroża.....24
Demony........................................................................... 24
Duchy i nieumarli......................................................... 24
Draugr..............................................................................24
Einherjar..........................................................................25
Walkiria............................................................................25
2
Dżinny..............................................................................26
Dżinn lodu......................................................................26
Faerie................................................................................27
Fossergrim.......................................................................27
Olbrzymy i ogry............................................................ 28
Górski olbrzym..............................................................28
Postaci............................................................................. 28
Jotun..................................................................................29
Krasnolud........................................................................29
Trow..................................................................................29
Syn Zimy......................................................................... 30
Potwory........................................................................... 30
Biały robal...................................................................... 30
Eitr..................................................................................... 31
Fenrir................................................................................32
Kraken.............................................................................. 33
Lindorm........................................................................... 33
Smok.................................................................................34
Wiwerna...........................................................................34
Zmrożeniec..................................................................... 35
Trolle................................................................................35
Zwierzęta.........................................................................35
Gullinbursti....................................................................36
Uskrzydlony koń............................................................36
Wielki kruk.....................................................................36
Rozdział 4:
Zabić wszystkich (przygoda)..................37
Hoel...................................................................................37
Atak smoka..................................................................... 38
Jaskinia trolla.................................................................40
Leże smoka......................................................................41
Krypta Kamienia Końca.............................................. 42
Zakończenie................................................................... 42
Rozdział 5:
Serce zimy (przygoda).................................43
Budzi się pradawne zło................................................ 43
U progu zimy................................................................. 44
Ruiny Tkacza................................................................. 45
Zakończenie................................................................... 50
Nowe artefakty............................................................... 51
Indeks........................................................................... 52
Przez stulecia jotuńscy najeźdźcy żeglowali w langski-
pach wzdłuż wybrzeży Imperium, w górę i w dół jego
rzek, gdzie grabili miasta i wsie, docierając aż na wschód
Północnych Rubieży. Każda łupieżcza wyprawa przynosiła
złoto i inne zdobycze, a także niewolników i magię; jarlo-
wie napełniali swe skarbce, a napadnięte ziemie zamie-
niali w poczerniałe ruiny, wśród nich zaś zostawiali trupy
wronom na żer. Wedle historycznych zapisków Imperium
zebrało wielką i potężną siłę, aby dokonać pogromu na
ziemiach olbrzymów i raz na zawsze się ich pozbyć. Hordy
cesarskich skierowały się na południe i zalały Mroźne
Bezdroże, rozbiły defensywę jotunów, rozgromiły wrogów
i zabrały z powrotem więźniów skutych w łańcuchy, aby
służyli w ich państwie jako niewolnicy.
Konflikt ów słono kosztował jotunów. Niemal trzy
czwarte tej populacji zginęło podczas walk lub zostało
zabrane i zamienione w orki. Mimo że głód, żywioły
i choroby jeszcze bardziej przetrzebiły ich szeregi, ocalali
poprzysięgli zemstę. Wytrwali pierwsze okropne lata, które
nadeszły po masakrze, i w końcu odbudowali swoje schro-
nienia i długie domy, skonstruowali nowe okręty, wykuli
na nowo broń i zbroję, a przez kolejne pokolenia wzrośli
liczebnie, przygotowując się na kontynuację wojny prze-
ciwko rodzajowi ludzkiemu.
Tak jak inne dodatki do Cienia Władcy Demonów, Chwalebna
śmierć skupia się na jednym z regionów kontynentu i ujawnia
jego sekrety. Książka ta przedstawia połać zimnej, niegościnnej
ziemi znanej jako Mroźne Bezdroże. Wielu w Imperium uznaje
je – podobnie jak Wielkie Pustkowie – za nienadające się do
zamieszkania przez kogokolwiek z wyjątkiem najwytrwalszych
ludzi, więc nawet najpotężniejszy naród Rûl nie podjął starań,
aby okiełznać choćby część tego terytorium. Na drodze rozwoju
cywilizacji stoją rdzenni jotunowie, lud, w którego żyłach pły-
nie krew olbrzymów; dziwaczne potwory zrodzone w lepkiej
ciemności pod górami; a także poczucie, że mroczni, dziwni
bogowie obserwują wszelkie tutejsze wydarzenia.
Materiał przedstawiony w niniejszej książce nie jest
obowiązkowy i nie musi pasować do wszystkich kampanii.
Jeśli jesteś graczem, zapytaj swojego mistrza gry, czy możesz
z niego korzystać. Jeśli jesteś MG, nic nie stoi na przeszkodzie,
abyś wplótł informacje o tym regionie do dowolnego świata,
w jakim gracie, dostosowując go do waszych potrzeb.
3
 Ludy Mroźnego Orki: Mimo że czarna magia odpowiedzialna za stworzenie
orków odarła je z jotuńskiego pochodzenia, nie udało się

Bezdroża w ten sposób zdławić ich tożsamości kulturowej ani ugasić tę-
sknoty, jaką odczuwają za swoją ojczyzną. Imperium skłoniło
Życie na Mroźnym Bezdrożu nie jest łatwe. Lodowate je do służby magicznym przymusem, który gwarantował ich
temperatury, częste zamiecie i burze śnieżne, a także ka- lojalność wobec tego, kto zasiadał na Alabastrowym Tronie.
mienisty teren z niewielką ilością nadającej się pod uprawę Chociaż pojedynczym osobnikom udało się zerwać okowy, to
ziemi sprawiają, że zamieszkują tu jedynie najwytrwalsze teraz, kiedy władzę w Caecras przejął orczy król Katorżnik,
z dusz. Jednak mimo trudów różne społeczności są w sta- niektóre z orków podążyły drogami, jakie dawniej przebyli
nie tu egzystować. Zbierają się w komunalnych długich ich przodkowie w poszukiwaniu swojej ojczyzny. Nie zostały
domach o ścianach zbudowanych ze ściętych pni sosno- jednak ciepło przyjęte przez jotunów: powitano je drwi-
wych i dachach pokrytych darnią. Kulą się za drewnianymi nami, pogardą i nienawiścią. Zebrały się więc w niewielkich
palisadami, które zatrzymują potwory grasujące po okolicy. obozach na granicach Mroźnego Bezdroża, budując nową
I wszyscy wiedzą, jak walczyć, ponieważ każdy tutaj chce społeczność poza osadami swych odległych krewnych. Orki
tego, co mają inni dookoła, więc tylko najsilniejsi i najspryt- i jotunowie często walczą ze sobą, ale stały napływ z północy
niejsi przetrwają. tych pierwszych wzmacnia ich obecność w regionie, a one
Mroźne Bezdroże ciągnie się na południe od imperial- same najwyraźniej nie zamierzają stąd odchodzić.
nego pogranicza zajmowanego przez skłócony Ludzie: Mimo że Imperium pokonało jotunów dzięki
i niechlujny motłoch; zazwyczaj mówi potężniejszej magii i technologii, ludzie nie byli w stanie
się, że obejmuje ono Wichrowe utrzymać ziemi, którą podbili, ponieważ leżała zbyt daleko
Ziemie, Blötlandię, wyspy od ich stolicy i nie miała wiele do zaoferowania. Toteż
na wschodzie i zachodzie, w parę miesięcy po zakończeniu wojny większość cesar-
a także wszystko, co leży skich wycofało się z Mroźnego Bezdroża, pozostawiając za
poza wypiętrzonymi na sobą jedynie ruiny.
południu Smoczymi Od tego czasu inni ludzie okazjonalnie się tu zapuszczają.
Kłami. Cywiliza- Niektórzy są niezrównoważonymi wyznawcami Dziadka
cję reprezentują tu Mroza, którzy pragną przyciągnąć uwagę boga i w tym celu
przede wszystkim umartwiają się na zimnie. Inni przybyli tutaj, uciekając
jotunowie, których przed łowcami czarownic i inkwizytorami, konstablami
opisano w dalszej i sprawiedliwością. Jeszcze inni mają zamiar kopać
części niniejszej w górach w poszukiwaniu rudy lub po prostu zacząć
sekcji, ale znaleźć nowe życie gdzieś z dala od splugawienia, które toczy
na tych terenach Imperium. Osoby te żyją na granicach Blötlandii, cza-
można także ludy sem pośród orków, a także w niewielkich strażnicach
innego pocho- dzielonych z krasnoludami i innymi istotami.
dzenia, rów- Krasnoludy: Opuszczone ruiny krasnoludzkich
nież walczące siedzib znaczą południowe stoki Gór Tarczowych.
o przetrwanie. Można ich znaleźć więcej, rozrzuconych między
Smoczymi Kłami i w innych miejscach Mroźnego
Bezdroża, co miałoby stanowić potwierdzenie starych
historii, jakoby stworzenia o tym pochodzeniu dawno
temu narodziły się na tych ziemiach. Teraz jednak
żyje tu niewiele krasnoludów; wyjątki to poszu-
kiwacze przygód lub łowcy skarbów, tęskniący za
utraconą chwałą swojego ludu. Nie darzą miłością
jotunów ani orków, więc albo trzymają się tylko ze
sobą, albo żyją z ludzkimi osadnikami na grani-
cach Blötlandii.
Inne pochodzenia: Gdzieś na Mroźnym Bez-
drożu kryje się pogranicze wiodące do ukrytego
królestwa Svartalfheimu, a co za tym idzie – z owej
magicznej krainy przybywają niekiedy chochliki
wraz z hobgoblinami, odmieńcami i innymi

4
faerie, aby odkrywać ziemie olbrzymów. Okazjonalnie spo-
tkać można też niziołki, gobliny i istoty innego pochodzenia.
Bardzo rzadko pojawiają się tu stworzenia powołane do
istnienia przez innych, takie jak automatony czy ożywieńce.
Profesje
Wybierając lub losując początkowe profesje postaci pocho-
dzących z Mroźnego Bezdroża lub tam zamieszkujących, mo-
żesz odrzucić wyniki, które nie pasują do tutejszego srogiego
klimatu i brutalnej kultury. Przykładowo prawdopodobnie
nie znajdziesz na południu wielu muzyków, za to profesje
wojenne i koczownicze będą powszechne. Postaci jotunów
wybierają z tabeli dołączonej do opisu ich pochodzenia.
Religia
Religii powszechnych w Imperium i sąsiednich krajach
raczej nie spotyka się na Mroźnym Bezdrożu. Jotunowie
uznają koncept Nowego Boga za śmieszny, a bogów Starej
Wiary – za nic więcej niż faerie przebrane za bóstwa. Za-
miast tego w ich wierzeniach dominuje strach przed Mrocz-
nymi Bogami. Także orki, a nawet niektórzy ludzie oddają
cześć tym okrutnym i drapieżnym bytom.
Panteon Mrocznych Bogów, czasem nazywanych Bogami
Krwi i Żelaza, obejmuje dziesiątki istot. Na jego czele zasiada
Grimnir – Wszechojciec i Król Bogów. Jotunowie wierzą,
że zadecydował on o losie wszystkich żywych istot, kiedy
je stworzył, więc nikt nie może umknąć zgubnemu prze-
znaczeniu. Z tego powodu osoby o tym pochodzeniu mają
fatalistyczne spojrzenie na świat, akceptując to, co je spotyka,
jakby było to im z góry zasądzone. Są nieustraszone w bitwie,
ponieważ już dawno rozstrzygnięto o ich życiu lub śmierci.
Wszędzie na Mroźnym Bezdrożu spotyka się symbole
Mrocznych Bogów. Ze śniegu wystają runiczne kamienie,
a poznaczone symbolami posążki leżą porozrzucane po całej
krainie, toteż podróżujący odnoszą wrażenie, że byty te nie tylko
istnieją, ale są realnie obecne. Dodatkowo pojawianie się Bifro-
stu, tęczowego mostu, który ponad Smoczymi Kłami prowadzi
do Walhalli, sprawia, że wszyscy, którzy zamieszkują pokryte
śniegiem południe lub przez nie wędrują, wiedzą, że robią to
pod uważnym spojrzeniem szalonych i kapryśnych potęg.
Kapłani, nazywani gothar, zachowują nauczania Mrocz-
nych Bogów i roztaczają straszliwy autorytet, gdziekolwiek
się pojawią. Doradzają jarlom i wiodą żołnierzy do bitwy,
przyzywając magię swoich żądnych krwi patronów, aby
wzbudzić szał w sojusznikach.
W osadach na obrzeżach Mroźnego Bezdroża spotkać
można, poza wiarą w Mrocznych Bogów, inne religie.
W Zgonie Olbrzyma, opisanym w dalszej części tej książki,
znajduje się kilka świątyń Starych Bogów. Ponadto misjona-
rze Nowego Boga próbowali – bez powodzenia – ustanowić
tu swój przyczółek.
Mroczni Bogowie
i kosmologia
Więcej o Mrocznych Bogach i eksperckiej
ścieżce gothi przeczytasz w Niepewnej wie-
rze, dodatku, który szczegółowo opisuje naj-
ważniejsze religie, jakie spotkać można w Rûl.
Jeśli go nie masz, to z wiarą tą związane są
tradycje Zniszczenia, a także Magii Bitewnej
i Magii Runicznej.
Co najistotniejsze, religia jotunów nie
pokrywa się w pełni z religiami i wierzeniami,
jakie spotkać można na innych ziemiach. Dla
przykładu mieszkańcy Mroźnego Bezdroża
uznają istnienie Zaświatów i Piekła, ale twier-
dzą również, że mogą wyrwać się z koła życia
i zająć miejsce pośród bogów w Walhalli. Na-
leży pamiętać, że przekonania śmiertelników
kształtują bóstwa i światy, które zamieszkują.
Walhalla i Mroczni Bogowie istnieją, ponieważ
jotunowie w nich wierzą, a wraz z rozprze-
strzenianiem się tej wiary na inne ziemie stają
się oni realni dla kolejnych ludzi. Walhalla to
jednak nie miejsce pełne wygód i obfitości,
a kraina, gdzie panuje niemal ciągła przemoc,
dusze zaś muszą walczyć ze sobą dla uciechy
swojego mrocznego pana. Nie jest to więc raj
i w dużej mierze przypomina Piekło.
Początkowe
wyposażenie
Aby przetrwać na skutym lodem południu, należy mieć
odpowiednie ubrania i wyposażenie. Co za tym idzie,
nawet najbardziej zubożali noszą ciężkie futra. Bez tego
zamarzliby już dawno na śmierć.
Każda postać, która pochodzi z Mroźnego Bezdroża,
posiada poniższe wyposażenie: zestaw ubrań na zimną po-
godę; sztylet; futrzany płaszcz; plecak; racje żywnościowe na
tydzień; bukłak z winem; hubka i krzesiwo; 1k3 + 1 pochodni.
Ponadto wylosuj z tabeli Zamożność (Cień Władcy Demonów,
strona 26) początkową zamożność. Zależnie od wyniku
otrzymujesz dodatkowe wyposażenie opisane poniżej.
Nędza: Masz 1k6 okrawków.
Ubóstwo: Masz prostą broń białą i 1k6 miedziaków.
Klasa średnia: Masz prostą broń białą i 2k6 miedziaków.
Komfort: Masz prostą broń białą i albo broń wojskową,
albo szybką broń białą. Dodatkowo dysponujesz również
3k6 miedziakami.
Dobrobyt: Jak w przypadku komfortu, ale masz 1k6 srebr-
ników zamiast 3k6 miedziaków.
5
 Nowe kurioza
Jeśli tworzysz postać pochodzącą z Mroźnego Bezdroża,
możesz skorzystać z poniższej tabeli Kurioza z Mroźnego Bez-
droża zamiast tych w Rozdziale 1 Cienia Władcy Demonów.
Kurioza z Mroźnego Bezdroża
k20 Kuriozum
1 Kawałek lodu, który nigdy nie topnieje.
2 Skłonność do przechwałek.
3 Pragnienie krwi.
4 Rozległe tatuaże pokrywające całe twoje ciało.
5 Ładny kawałek rzeźbionej kości wieloryba.
6 Zmumifikowana ludzka głowa.
7 Róg; po zadęciu jego dźwięk niesie się na odległość
do 20 kilometrów.
8 Czekająca w domu rodzina.
Gorąca nienawiść wobec wszystkiego, co dobre
9 i czyste.
10 Miecz lub topór bojowy pokryty dziwnymi runami.
11 Kamienny znacznik, na którym wyryto runę.
12 Pęk 1k6 + 1 uciętych głów.
13 Trzy kępy szczeciny ze szczęki dzika, które rzucają
światło niczym pochodnia w mroku.
14 Domek myśliwski w Blötlandii.
15 Pika splamiona smoczą krwią.
16 Czarno-białe malowidła na twarzy i kolczaste karwasze.
17 Obręcz ze złota warta 1k3 złotych koron.
18 Pokryty ornamentami róg do picia.
19 Nieszczęśliwa banda 1k3 + 1 ludzkich niewolników
(plebejusze).
20 Langskip z rzeźbą dziobową w kształcie głowy smoka.
Jotunowie
Mimo że minęły stulecia, od kiedy jotunowie pustoszyli za-
chodnie wybrzeża Imperium, cesarscy wciąż przyciszonym
głosem mówią o najeźdźcach, w których żyłach płynie krew
olbrzymów. Mają dobry powód do strachu, ponieważ od
czasów druzgocącej porażki z rąk elitarnych cesarskich żoł-
nierzy i sprytnych magów mieszkańcy południa wypatrują
odpowiedniego momentu, pielęgnując nienawiść i czekając,
aż Wielki Wilk pochłonie słońce, co będzie sygnałem, aby
postawić żagle raz jeszcze i zalać Imperium krwią.
Krew olbrzymów: Jotunowie przechwalają się, że w ich
żyłach płynie krew olbrzymów, a wielki rozmiar i groźna
postawa sugerują, że w tych twierdzeniach może tkwić
prawda. Osoby te dorastają do 2,5, a nawet 3 metrów, a ich
waga sięga od 180 do 360 kilogramów, górują więc nad więk-
szością innych stworzeń. W porównaniu do ludzi nawet
najbardziej wymizerowani mieszkańcy południa wydają
się potężnie zbudowani, o sylwetce ze zwałami mięśni.
Wszyscy mają grubo ciosane, prymitywne rysy twarzy.
6
Dla większości wystawianie się na słońce jest bolesne ze
względu na szeroko rozprzestrzeniony albinizm, który od-
powiada za ich karmazynowe oczy i kredowobiałą skórę.
Największy wróg ludzkości: Jotunowie przez stulecia
nękali cywilizowane ziemie. Co roku, kiedy morza tajały
i lód się cofał, wsiadali na swoje langskipy i stawiali czarne
żagle, aby wyruszyć na północ i nieść grozę słabym, deli-
katnym i strachliwym. Najazdy były konieczne dla prze-
trwania, ponieważ zapewniały niezbędne ziarno, tekstylia,
złoto i niewolników. Oczywiście oznaczały również walkę,
a każdy jotun postrzegał te wyprawy jako sposób, aby do-
wieść męstwa i zasłużyć na miejsce w domu jarla.
Sukcesy w nieustannych najazdach wzdłuż południo-
wych wybrzeży Imperium rozochociły mieszkańców
Bezdroża, dlatego zaczęli się zapuszczać w głąb lądu, płynąc
w górę rzek. Ten cios prosto w serce kraju, wraz z zamordo-
waniem następcy cesarza, wzbudził gniew Alabastrowego
Tronu. Władca wysłał na południe legiony, aby zniszczyć
najeźdźców. Mimo że byli straszliwi i doświadczeni w boju,
jotunowie nie mogli mierzyć się z imperialnymi magami
bitewnymi ani odzianymi w żelazo żołnierzami.
Dla Imperium samo zmiażdżenie wrogów w walce nie
było wystarczające. Legiony przeprowadziły inwazję na
ich ziemie, ukrzyżowały wodzów i zniewoliły pozostałych.
Z jeńców zaś uczyniono orki, które przez następne stulecia
służyły kolejnym cesarzom.
Od tego czasu jotunowie otrząsnęli się już z porażki
i przetrwali wiele stuleci, czekając na moment zemsty.
Mimo że większość z nich pozostaje na Mroźnym Bezdrożu,
nieliczni poszukują szczęścia na północy jako najemnicy,
strażnicy i awanturnicy.
Siła i odwaga: Kultura skupiona na wojaczce wychowuje
osoby ceniące sobie siłę i odwagę. Aby dołączyć do szeregów
wojowników, należy przejść próbę krwi i żelaza – rozgrywa-
jącą się na przestrzeni kilku dni brutalną serię zmagań obej-
mujących bójki, miotanie bronią, walki z dzikimi bestiami
i tak dalej. Słabi poddają się, a ich ciała zostają wrzucone
w ciemne wody, aby nakarmić krakena, który pewnego dnia
powstanie z głębin i zmiażdży świat. Ocalali stają się zapra-
wionymi i gotowymi do bitwy czempionami.
Jotunowie lubią prostacki humor, picie i przechwałki. Za-
dają sobie zagadki lub słuchają opowieści skaldów o wiel-
kich herosach, słabostkach bogów i nieszczęściach, jakie
spotkały nędzne trowy. Są także przesądni: wszędzie widzą
omeny i wierzą, że bogowie kroczą wśród nich. Tchórzo-
stwo stanowi największą zbrodnię, jaką może popełnić
jotun. Wielu z nich uważa, że ucieczka przed wrogiem
przynosi wstyd nie tylko im, ale i całemu klanowi.
Wyrd: Jotunowie wierzą, że Grimnir skierował wzrok
na początek wszechrzeczy i ujrzał również jej koniec. Jego
wiedza oznacza, że o wszystkim już zdecydowano, a los
każdej osoby został zapisany. Koncept wyrdu (który można
uznać za przeznaczenie, fatum lub los) prześladuje jotunów,
kształtując ich postrzeganie świata i określając miejsce
w nim. Nie da się uciec zgubie przepowiedzianej przez
Grimnira, nie ma więc sensu się jej przeciwstawiać. Należy
zaakceptować to, co jest, i gonić za chwałą aż do końca.
Przykładowe imiona: Arne, Astri, Bjorn, Bryhild, Eirik,
Freydis, Geir, Gisle, Gundrun, Gunnar, Gunnhold, Gunnvor,
Hakon, Harald, Hilde, Inge, Ingrid, Ivar, Knut, Leif, Magnus,
Olav, Ragnhild, Ranveig, Rolf, Sigrid, Sigurd, Sigrunn, Siv,
Snorre, Solveig, Steinar, Svanhild, Torhild, Torstein, Torunn,
Trygve, Turid, Ulf, Valdemar, Vidar, Vigdis, Yngve i Yngvild.
Tworzenie postaci: jotun
Początkowe wartości atrybutów: Siła 13, Zręczność 9,
Intelekt 8, Wola 10.
Percepcja równa jest wartości Intelektu.
Obrona równa jest wartości Zręczności.
Zdrowie równe jest wartości Siły.
Szybkość Zdrowienia równa jest 1/4 Zdrowia zaokrąglonej w dół.
Rozmiar 2, Prędkość 10, Moc 0
Obrażenia 0, Szaleństwo 0, Splugawienie 0
Języki i profesje: Umiesz mówić w języku wspólnym
i w trollim. Zaczynasz grę z jedną profesją wylosowaną
z tabeli Jotun: profesje.
Przywykły do zimna: Otrzymujesz połowę obrażeń od zimna
i nigdy nie cierpisz z powodu wystawienia na działanie
żywiołów w chłodnym środowisku.
Potężne pochodzenie: Kiedy twoja drużyna osiąga 1 poziom,
nie wybierasz ścieżki nowicjusza. Zamiast tego za każdym
razem, kiedy tabela w podręczniku głównym do Cienia
Władcy Demonów mówi, że zyskałbyś korzyści ze ścieżki
nowicjusza, otrzymujesz korzyści ze swojego pochodzenia
dla danego poziomu.
Jotun, poziom 1 (nowicjusz)
Atrybuty: Zwiększ dwa dowolne o 1.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6.
Chwila wytchnienia: W swojej turze możesz użyć akcji lub
reakcji, by uleczyć natychmiast tyle obrażeń, ile wynosi
twoja Szybkość Zdrowienia. Po wykorzystaniu tego talentu
musisz odbyć pełny odpoczynek, zanim będziesz mógł
użyć go ponownie.
Jotun, poziom 2 (nowicjusz)
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6.
Otrzymujesz jedną z poniższych korzyści.
Magia: Podnosisz swoją Moc o 1, poznajesz jedną tradycję
i uczysz się z niej jednego zaklęcia.
Wyszkolenie w walce: Kiedy atakujesz bronią, rzut na atak
wykonujesz z 1 ułatwieniem.
Jotun, poziom 4 (ekspert)
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6.
Otrzymujesz jedną z poniższych korzyści.
Magia: Poznajesz nową tradycję lub uczysz się jednego zaklę-
cia z tradycji, którą już znasz.
Krew olbrzymów: Za każdym razem, kiedy uleczysz obraże-
nia, przez 1 rundę wykonujesz oparte na Sile rzuty na atak
i testy z 1 ułatwieniem.
7
 Jotun, poziom 5 (ekspert) Jotun: osobowość
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6. 3k6 Osobowość
Cios godny tytana: Kiedy całkowity wynik twojego rzutu na Jesteś okrutnym i zajadłym prostakiem. Czerpiesz
atak wyniesie 20 lub więcej i przewyższy poziom trudno- 3 radość z używania swojej siły, aby ranić innych.
ści o co najmniej 5, cel otrzymuje dodatkowe 1k6 obrażeń
i musi uzyskać sukces w teście Siły, w przeciwnym razie Jesteś dręczycielem. Udajesz ważniaka, ale de-
4–5 speracko boisz się, że inni odkryją, jak bardzo tak
zostaje powalony. naprawdę się boisz.
Otrzymujesz jedną z poniższych korzyści.
Magia: Podnosisz swoją Moc o 1 i albo poznajesz nową tradycję, Jesteś głośny i gwałtowny. Prowokujesz bójki, cho-
6–8
albo uczysz się jednego zaklęcia z tradycji, którą już znasz. ciaż pewnie nie powinieneś.
Sprawność bojowa: Twoje ataki z użyciem broni zadają do- Robisz i bierzesz to, co chcesz, ponieważ jesteś
datkowe 1k6 obrażeń. 9–12 silny. Chętnie się przechwalasz i nigdy nie cofasz się
przed wyzwaniem.
Jotun, poziom 8 (mistrz) 13–15 Nie musisz nic udowadniać. Znasz swoją wartość i nie
pozwolisz wciągnąć się w walkę, której można uniknąć.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6. Wierzysz, że z mocą przychodzi odpowiedzialność.
Otrzymujesz jedną z poniższych korzyści. 16–17 Chcesz inspirować i podnosić innych na duchu, a nie
Magia: Poznajesz nową tradycję lub uczysz się jednego zaklę- przytłaczać i niszczyć.
cia z tradycji, którą już znasz.
Żałujesz tendencji swojego ludu do agresji i starasz
Doświadczenie bojowe: Gdy wykorzystujesz akcję, by wyko- 18 się znaleźć pokojowe rozwiązania problemów, sięga-
nać atak bronią, możesz nim zadać dodatkowe 1k6 obrażeń jąc po przemoc jedynie, kiedy musisz.
lub wykonać kolejny atak przeciwko innemu celowi w do-
wolnym momencie przed końcem swojej tury.
Jotun: profesje
Jotun: budowa ciała k20 Profesja

3k6 Budowa ciała 1 Uczony geograf, nawigator lub wojskowy

Jesteś dość chudy; mierzysz poniżej 2,5 metra 2 Niewolnik

3 wysokości i ważysz około 180 kilogramów. 3 Kupiec lub handlarz niewolnikami
4–5 Jesteś niski, mierzysz około 2,5 metra wysokości. 4 Żeglarz
6–8 Jesteś smukły, ważysz 225 kilogramów lub mniej. 5 Rolnik lub drwal
Jesteś typowym jotunem, wysokim na prawie 3 metry 6 Wyrobnik lub szkutnik
9–12 i ważącym 320 kilogramów.
7 Artysta rozrywkowy (mówca, śpiewak lub bajarz)
Jesteś przysadzisty i mocno zbudowany. Ważysz
13–15 380 kilogramów. 8 Pirat
16–17 Masz 3 metry wzrostu i ważysz 360 kilogramów. 9 Sługus
Jesteś gigantyczny; mierzysz ponad 3 metry wzro- 10 Najeźdźca
18 stu i ważysz ponad 450 kilogramów.
11 Żołnierz

Jotun: wygląd 12 Strażnik klanowy

13 Najemnik
3k6 Wygląd
14 Rybak lub wielorybnik
Wyglądasz jak potwór. Twoje ciało znaczą prymi-
3 tywne szwy oraz brzydkie blizny i masz więcej skaz 15 Uzdrowiciel
niż gładkiej skóry.
16 Barbarzyńca
Wyglądasz chorobliwie. Masz żółtawą skórę pozna-
4–5 czoną dziwnymi plamami i zaczerwienione oczy. 17 Myśliwy lub wielorybnik
Przypominasz większość innych jotunów, ale wyróż- 18 Badacz podań ludowych lub historii
6–8 niają cię okropne blizny na całym ciele.
19 Czciciel Mrocznych Bogów
Masz kredowobiałą skórę, karmazynowe oczy
9–12 20 Uczony astrolog, magik lub okultysta
i grubo ciosane, prymitywne rysy twarzy.
Jesteś dobrze wyglądającym jotunem, o białej
13–15 skórze i czerwonych oczach.
Masz jasnoniebieską skórę, ciemniejszą pod oczami
16–17 i na zagięciach. Twoje źrenice są białe z drobinami
czerwieni.
Masz ciemnoniebieską skórę i przeszywająco białe
18 oczy. Twoi ludzie wierzą, że zostałeś naznaczony
przez Bogów Krwi i Żelaza.

8
 Jotun: przeszłość
k20 Przeszłość
Twój klan wygnał cię za tchórzostwo. Możesz starać się
1 albo odzyskać honor, albo pogodzić się ze swoją naturą.
Podróżując przez Wichrowe Ziemie, napotkałeś
2 bandę zmrożeńców i niemal zginąłeś w walce.
Wyzwałeś innego jotuna na pojedynek, a ten okrut-
3 nie cię pobił. Wciąż masz po tym blizny.
Trowy, kuzyni krasnoludów, wzięli cię do niewoli.
4 Traktowali cię dobrze, ale musiałeś zamordować
kilku z nich, żeby uciec.
Dorastałeś, słuchając opowieści o złym Imperium
5 na północy. Masz nadzieję zyskać chwałę i honor,
mordując ludzi, którzy tam żyją.
Zgubiłeś się na Mroźnym Bezdrożu i doświadczyłeś
6 niepokojących wizji. Zaczynasz grę z 1k3 punktami
Szaleństwa.
W twoim klanie powszechnie bano się ciebie
7 i szanowano cię. Zasłużyłeś na swoją reputację ze
względu na zajadłość w boju i okaleczanie ofiar.
Masz małżonka i 1k3 dzieci. Możesz nie utrzymywać
8 z nimi kontaktu lub pracować, aby zapewnić im
dobrobyt.
Widziałeś raz, jak kraken zniszczył statek. To do-
9 świadczenie tobą wstrząsnęło; jesteś nerwowy na
otwartych wodach.
10 Utrzymujesz się z pracy w swojej profesji.
Zakochałeś się w człowieku, lecz ten w końcu cię
11 odrzucił. Wciąż jednak podobają ci się ludzie.
Kruk Grimnira, jednookiego boga twojego ludu,
12 przybył do ciebie i objawił ci twój wyrd. Porzuciłeś
swoją ojczyznę w pogoni za losem.
13 Porzuciłeś ojczyznę, aby zobaczyć świat.
14 Sztorm zniszczył twój statek. Jako jedyny wylądo-
wałeś na ziemiach zamieszkanych przez ludzi.
Odziedziczyłeś miecz lub topór bojowy. Broń jest
15 w dobrej jakości i pokryta runami, chociaż nie wy-
daje się magiczna.
16 Zaprzyjaźniłeś się ze skaldem i poznałeś wiele sta-
rych pieśni i historii.
Członek twojej rodziny parał się czarną magią, przez
17
co splamił honor klanu.
Dokonałeś wielkiego czynu i twoi ludzie uznają cię
18 za bohatera.
Pewnego dnia zostaniesz jarlem klanu, jeśli dowie-
19 dziesz swej wartości.
20 Znalazłeś wielki skarb. Zaczynasz grę z jednym za-
klętym przedmiotem stworzonym przez MG.
Jotun: wiek
3k6 Wiek
Dziecko, 11 lat lub mniej. Zmniejsz wzrost i wagę
3 k3
o 50 procent.
Młodociany, 12–17 lat. Zmniejsz wzrost i wagę
4–5
o 25 procent.
6–8 Młody dorosły, 18–25 lat.
9–12 Dorosły, 26–35 lat.
13–15 Dorosły w średnim wieku, 36–55 lat.
16–17 Starszy dorosły, 56–75 lat.
18 Sędziwy dorosły, 76 lat lub więcej.
Stworzenia
o Rozmiarze 2
Jako jotun jesteś stworzeniem o Rozmiarze 2,
co czyni cię nieco większym niż większość in-
nych postaci graczy. W związku z tym odnosisz
pewne korzyści i poddajesz się ograniczeniom
opisanym poniżej.
• Twój zasięg wynosi 2 metry (Cień Władcy
Demonów, strona 38).
• Twój ruch może być ograniczony przez
przestrzeń (Cień Władcy Demonów,
strona 39).
• Stworzenia Rozmiaru 1/2 i mniejszego
mogą swobodnie przechodzić przez
zajmowaną przez ciebie przestrzeń (Cień
Władcy Demonów, strona 39).
• Koszt zbroi i broni wzrasta dwukrotnie
(Cień Władcy Demonów, strony 104 i 107).
• Twoje ataki bronią, które normalnie
zadawałyby 1k6 obrażeń lub więcej,
zadają dodatkowe 1k6 obrażeń. Twoje
ataki bronią, które normalnie zadawa-
łyby mniej niż 1k6 obrażeń, zamiast
tego zadają 1k6 obrażeń (Cień Władcy
Demonów, strona 107).
Nowe ścieżki
Poniższe ścieżki stanowią dodatek do tych opisanych
w innych książkach; skupiają się na taktykach, umiejętno-
ściach i magii wpasowujących się w przemoc panującą na
Mroźnym Bezdrożu.
Moloch ścieżka ekspercka
Nie każdy wojownik walczy bronią. Niektórzy ze względu
na swój potężny rozmiar uznają, że równie dobrze mogą
miażdżyć wrogów gołymi pięściami. Wszystkie molochy
dysponują wielką siłą i są w stanie w najlepszy sposób
wykorzystać swoje atuty i potężną budowę. Stają pomiędzy
wrogami i własnoręcznie skręcają im karki czy odrywają
ramiona. Na ścieżkę tę najczęściej wstępują jotunowie, ogry
i inne duże stworzenia.
Moloch: rys fabularny
Rys fabularny
Wśród swoich ziomków uchodziłeś za niezłego
1 zapaśnika i zabijakę. Doskonalisz umiejętności walki,
aby korzystać z nich na polu bitwy.
Nigdy nie przeszedłeś żadnego formalnego treningu
2 bojowego, ale twoja ogromna siła z nadmiarem
rekompensuje ten brak.
Nauczyłeś się brutalnych technik, obserwując,
3 jak olbrzym rozerwał mężczyznę kończyna po
kończynie.
9
 Duch walki ścieżka mistrzowska

Na polu bitwy, kiedy krzyki umierających wznoszą się po-

nad klangor stali, a fetor krwi, gówna i śmierci wisi ciężko
w powietrzu, niektórym trudniej jest utrzymać kontrolę
i zachować skupienie. Ich umysły załamują się, przytło-
czone, i popadają w szaleństwo, a walczący oddają się
zatrważającej przemocy. Jotunowie wierzą, że w takie osoby
wstępuje duch walki i użycza im swojej mocy. Kroczący tą
ścieżką wywodzą się głównie spośród berserkerów, wojow-
ników i molochów; przyjmują szaleństwo, nic sobie nie ro-
bią z ataków przeciwników, i rozrywają wrogów na strzępy.

Duch walki, poziom 7

Atrybuty: Zwiększ trzy dowolne o 1.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +5.
Niechęć do pancerza: Kiedy nie nosisz zbroi ani nie używasz
tarczy, otrzymujesz premię +2 do Obrony.
Hart ducha: W swojej turze możesz zdecydować się otrzy-
mać 1 punkt Szaleństwa. Nie stajesz się z tego powodu
przestraszony. Zamiast tego przez liczbę rund równą nowej
sumie twojego Szaleństwa odnosisz poniższe korzyści.
• Rzuty na atak i testy wykonujesz z 1 ułatwieniem.
• Otrzymujesz połowę obrażeń od ognia i broni.
• Na koniec każdej rundy rzuć k6. Przy wyniku 1 MG
przejmuje kontrolę nad twoją postacią do końca
kolejnej rundy. Przy wynikach 2–5 działasz normalnie
do końca kolejnej rundy. Przy wyniku 6 działasz
normalnie do końca kolejnej rundy, a twoje ataki bronią
zadają dodatkowe 1k6 obrażeń.

Duch walki, poziom 10

Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +5
Moloch, poziom 3 Wielki hart ducha: Kiedy jesteś pod wpływem efektu Sza-
leństwa wynikającego z talentu Hart ducha, twoje ataki
bronią zadają dodatkowe 1k6 obrażeń. Poza tym premia
Atrybuty: Zwiększ Siłę o 1 i jeden inny atrybut o 1.
do Obrony wynikająca z talentu Niechęć do pancerza
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6.
wzrasta do +4.
Potężne pięści: Twoje ataki bez broni zadają dodatkowe
1k6 obrażeń. Dodatkowo kiedy atakujesz bez broni cel,
który jest mniejszy od ciebie, lub próbujesz go pochwycić,
zyskujesz 1 ułatwienie w rzucie na atak.
Kriomanta ścieżka mistrzowska
Niepowstrzymany: Jeśli jesteś unieruchomiony lub spowol-
niony, możesz wykorzystać w swojej turze akcję lub reak- Kriomanci ujarzmiają moc magii Wody. Korzystają ze
cję, aby pozbyć się tego stanu. specjalnych technik, aby przy użyciu znanych sobie zaklęć
przemieniać wodę w lód i śnieg. Ponadto obdarzeni są
Moloch, poziom 6 niezwykłą wytrzymałością na mróz. Tak jak hydromanci
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6. tworzą więź z dżinnami i z tego połączenia czerpią wiedzę
Mój wróg moją bronią: Jeśli trzymasz pochwycone przez sie- i magiczną potęgę. Owe techniki powstały w Blötlandii,
bie stworzenie, możesz wykorzystać akcję, aby wydłużyć po-
chwycenie do końca następnej rundy. Jeśli ofiara jest od cie-
chociaż dziś kroczących tą ścieżką znaleźć można w dowol-
bie mniejsza, możesz następnie zamachnąć się nią jak bronią. nej krainie o zimnym, lodowatym klimacie.
Wybierz cel w swoim bezpośrednim zasięgu i wykonaj test
Siły przeciwko jego Zręczności. Sukces oznacza, że istota,
którą pochwyciłeś, oraz ta będąca celem otrzymują obraże-
nia, jakbyś uderzył każdą z nich atakiem bez broni zadającym
dodatkowe 1k6 obrażeń. Jeśli pochwycone stworzenie umrze,
staje się improwizowaną bronią według zwykłych zasad.

Moloch, poziom 9 (mistrz)

Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +6.
To wcale nie boli: Będąc poważnie rannym, otrzymujesz
połowę obrażeń od broni.

10
 Kriomanta, poziom 7
Atrybuty: Zwiększ trzy dowolne o 1.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +2, Moc +1.
Języki i profesje: Uczysz się mówić nowym językiem lub
zyskujesz profesję.
Magia: Poznajesz tradycję Wody lub uczysz się z niej jednego
zaklęcia.
Odporność na zimno: Otrzymujesz połowę obrażeń od
zimna. Jeśli wcześniej podzieliłeś już ten rodzaj obrażeń na
pół, nie otrzymujesz ich w ogóle.
Lodowa wędrówka: Ignorujesz efekty trudnego terenu spo-
wodowane przez śnieg lub lód.
Kriomanta, poziom 10
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +2.
Magia: Uczysz się jednego zaklęcia.
Mistrzostwo magii lodu: Kiedy rzucasz zaklęcie ataku Wody,
wykonujesz rzut na atak z 1 ułatwieniem, a testy na odpieranie
tego ataku otrzymują 1 utrudnienie. Dodatkowo jeśli czar za-
daje obrażenia, traktujesz wynik 1 na kościach obrażeń jako 3.
Skald ścieżka mistrzowska
Skaldowie uwieczniają dzieje swojego ludu za pomocą opo-
wieści i wierszy. Większość zaczyna od nauki starych historii,
zapamiętując je i przywołując, aby inspirować słuchaczy. Inni
poświęcają uwagę nowym herosom, spisując na bieżąco ich
czyny i unieśmiertelniając ich w poematach. Nie są to zwykli
artyści rozrywkowi, lecz historycy, doradcy, doświadczeni
wojownicy i przywódcy w bitwie. Skaldów często spotyka się
wśród jotunów, ale także pomiędzy krasnoludami i ludźmi.
Skald, poziom 7
Atrybuty: Zwiększ trzy dowolne o 1.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +5.
Języki i profesje: Uczysz się mówić nowym językiem lub
zyskujesz profesję naukową.
Zagrzanie do boju: Kiedy uzyskasz sukces w rzucie na atak, mo-
żesz w ramach reakcji zapewnić 2 ułatwienia w rzucie na atak
stworzeniu w bliskim zasięgu, które jest w stanie cię widzieć.
Poruszający występ: Możesz wykorzystać akcję, aby wygło-
sić przemowę, wyrecytować wiersz lub opowiedzieć histo-
rię. Jeśli będziesz to robił przez 1 minutę i utrzymasz w tym
czasie koncentrację, zapewniasz na 1 godzinę 1 ułatwienie
w rzutach na atak i premię +5 do Zdrowia maksymalnie pię-
ciu stworzeniom innym niż ty, które były obecne podczas
całego twojego wystąpienia. Pojedyncza istota może od-
nieść korzyści wynikające z Poruszającego występu tylko
raz na pełny odpoczynek.
Skald, poziom 10
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +5.
Wysokie morale: Stworzenia będące pod wpływem twojego
talentu Zagrzanie do boju nie mogą zostać przestraszone.
Trwałe morale: Korzyści wynikające z twojego talentu Zagrza-
nie do boju utrzymują się, dopóki stworzenie nie zostanie
obezwładnione lub nie odbędzie pełnego odpoczynku.
Wieszcz ścieżka mistrzowska
Niektórzy rodzą się z darem widzenia więcej i są w stanie
dostrzec czyhającą na innych zgubę. Może to być brzemię nie
do zniesienia; niektórzy z tym talentem posuwają się do wy-
łupienia sobie oczu, aby nie musieć już patrzeć, jak twarze ich
przyjaciół się rozpuszczają ani jak czerwie wiją się im w oczo-
dołach. Inni uznają te wizje za błogosławieństwo Mrocznych
Bogów i akceptują je jako część swojego losu. Wszyscy wieszcze
są nieco szaleni, co manifestuje się przez tiki i bezsensowne
mamrotanie. Ogłaszają to, w co wierzą, że stanowi przeznacze-
nie otaczających je istot; wypowiadają podniosłe słowa, które
mogą pokrzepić lub przerazić. Najpotężniejsi z kroczących tą
ścieżką potrafią nawet odegnać walkirie, przypominając im, że
czas na śmierć wojownika jeszcze nie nadszedł.
Wieszcz, poziom 7
Atrybuty: Zwiększ trzy dowolne o 1.
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +3, Moc +1.
Magia: Poznajesz tradycję Jasnowidzenia lub uczysz się z niej
jednego zaklęcia.
Przepowiedzenie wyrdu: Możesz wykorzystać akcję, aby
poświęcić użycie zaklęcia. Wybierz jedno stworzenie w śred-
nim zasięgu. Jeśli jest ono w stanie cię słyszeć i rozumieć,
musi wykonać test Woli. Sukces oznacza, że istota otrzy-
muje 1 ułatwienie do rzutów na atak i testów, porażka zaś, że
staje się przestraszona. Efekt utrzymuje się przez liczbę rund
równą kręgowi poświęconego zaklęcia (minimum 1 runda).
Wieszcz, poziom 10
Atrybuty drugorzędne: Zdrowie +3.
Magia: Uczysz się jednego zaklęcia Jasnowidzenia.
Jeszcze nie pora: Kiedy stworzenie w średnim zasięgu
miałoby zostać obezwładnione, możesz w ramach reakcji
sprawić, że uleczy ono obrażenia równe swojej Szybkości
Zdrowienia. Następnie rzuć k6. Przy wyniku 1 istota otrzy-
muje obrażenia równe swojej Szybkości Zdrowienia, a ty
stajesz się oszołomiony na 1 minutę. Przy wynikach 2–5 nie
możesz użyć tego talentu ponownie, dopóki nie odbę-
dziesz pełnego odpoczynku. Przy wyniku 6 przez 1 rundę
wykonujesz rzuty na atak i testy z 1 ułatwieniem.
Magia
Mroźne Bezdroże przenika stara magia: moc pozostawiona
przez starożytne trolle, które ujawniły swoje sekrety jotu-
nom, kiedy weszły z nimi w sojusz.
Jasnowidzenie
KRWAWE OBJAWIENIE JASNOWIDZENIE, UŻYTKOWE 2
Wymagania: Musisz mieć broń posiadającą ostrze.
Cel: Jedno bezbronne i żywe stworzenie w twoim bezpośred-
nim zasięgu.
Opisz jedną sytuację, która w najbliższym tygodniu przytrafi
się celowi: na przykład że obudzi się i zaatakuje smok lub że
armie trolli zejdą ze Smoczych Kłów. Zabijasz to stworzenie
i wypruwasz jego wnętrzności, aby szukać w nich odpowiedzi.
Jeśli przez 1 minutę skoncentrujesz się na trzewiach i znasz
11
 język, którym ofiara umiała się posługiwać, możesz zadać MG
do trzech pytań na temat opisanej sytuacji. Na każde z nich
musi dać się odpowiedzieć „tak” lub „nie”, a prowadzącemu
nie wolno minąć się z prawdą. Jeśli pytanie nie jest należycie
sformułowane lub MG po prostu nie zna odpowiedzi, jest ona
negatywna i liczy się do limitu zadanych pytań.
Poświęcenie: Możesz poświęcić użycie tego zaklęcia, aby
rzucić znany sobie czar 2 lub niższego kręgu z tradycji
Jasnowidzenia.
Klątwy
ZNAJ SWĄ ZGUBĘ KLĄTWY, ATAK 1
Cel: Jedno stworzenie w bliskim zasięgu, które jest w stanie
cię słyszeć.
Przepowiadasz zagładę celu. Wykonaj oparty na Intelekcie rzut
na atak przeciwko jego Woli. Sukces oznacza, że stworzenie
staje się przeklęte, dopóki nie odbędziesz pełnego odpoczynku
lub nie użyjesz akcji, aby zdjąć klątwę. W tym czasie za każ-
dym razem, kiedy ofiara poniesie porażkę w rzucie na atak lub
teście, atakujący ją przeciwnicy zyskują na 1 rundę 1 ułatwienie
w swoich rzutach na atak.
Kiedy ta klątwa zostaje zdjęta, cel nie jest w stanie przypo-
mnieć sobie, jaka zguba miała go spotkać.
GŁÓD KRWI KLĄTWY, ATAK 3
Cel: Jedno stworzenie w średnim zasięgu.
W celu wzbiera uczucie intensywnego gniewu. Wykonaj
oparty na Intelekcie rzut na atak przeciwko jego Woli. Sukces
oznacza, że stworzenie zostaje przeklęte na 1 godzinę lub do-
póki nie wykorzystasz akcji, aby zdjąć klątwę. W tym czasie
musi w każdej turze podjąć akcję, aby albo zaatakować bronią,
albo zaszarżować, jeśli żaden przeciwnik nie znajduje się w za-
sięgu. Cel zaklęcia wykonuje rzuty na atak z 1 utrudnieniem, ale
zadaje dodatkowe 1k6 obrażeń. Klątwa sprawia również, że nie
może samodzielnie zdecydować, kogo atakuje – zawsze jest
to najbliższa istota lub wybrany losowo przeciwnik, jeśli kilku
znajduje się tak samo blisko.
Magia Bitewna
PRZEBIEGŁA PARADA MAGIA BITEWNA, UŻYTKOWE 1
Czas trwania: 1 minuta.
Nakładasz 1 utrudnienie na rzuty na atak istot, które jesteś
w stanie widzieć i które cię atakują.
Reakcja: Kiedy stworzenie, które jesteś w stanie widzieć, uzy-
ska sukces w rzucie na atak z użyciem broni przeciwko tobie,
możesz w ramach reakcji rzucić to zaklęcie. Zmieniasz sukces
w porażkę, a efekt czaru dobiega końca.
NIESAMOWITY CIOS MAGIA BITEWNA, ATAK 2
Rzucając to zaklęcie, wykonaj atak z użyciem broni z 1 ułatwie-
niem. Możesz także użyć Intelektu w miejsce typowego dla
tego ataku atrybutu. Sukces oznacza, że przeciwnik otrzymuje
dodatkowe 2k6 obrażeń, odlatuje 2k6 metrów od ciebie, a na
koniec tego ruchu zostaje powalony.
UJARZMIENIE MAGIA BITEWNA,
SZALEŃSTWA UŻYTKOWE 2
Reakcja: Możesz wykorzystać w swojej turze reakcję, aby rzu-
cić to zaklęcie. Wykonaj atak z użyciem broni. Zyskujesz w nim
1 ułatwienie i możesz użyć Intelektu w miejsce typowego dla
tego ataku atrybutu.
Następnie zyskujesz punkty Szaleństwa w liczbie równej
2k6 + twoja Moc. Jeśli miałoby to sprawić, że popadniesz w obłęd,
dotyka cię szał bitewny (Cień Władcy Demonów, strona 126),
12
wykonujesz rzuty na atak z 1 ułatwieniem, twoje ataki z użyciem
broni zadają dodatkowe 1k6 obrażeń i zyskujesz premię +5 do
Zdrowia, dopóki obłęd nie dobiegnie końca.
BITEWNY IMPET MAGIA BITEWNA, UŻYTKOWE 4
Czas trwania: 1 minuta
Rzucając to zaklęcie, wykonaj atak z użyciem broni z 2 ułatwie-
niami. Możesz także użyć Intelektu w miejsce typowego dla
tego ataku atrybutu.
W czasie trwania zaklęcia za każdym razem, kiedy uzyskasz
sukces w teście ataku, otrzymujesz 1 ułatwienie w rzutach na
atak. Ułatwienia te kumulują się i korzystasz z nich, dopóki czar
nie dobiegnie końca.
RECHOT MAGIA BITEWNA,
MROCZNYCH BOGÓW ATAK 5
Cel: Ty i każde stworzenie w średnim zasięgu, które jest
w stanie cię słyszeć.
Zyskujesz 1k3 punktów Szaleństwa; odrzucasz głowę do tyłu
i zanosisz się szaleńczym rechotem. Następnie każdy cel wyko-
nuje atak bronią białą przeciwko losowo wybranej istocie. Jeśli
nie ma żadnego stworzenia, które dany cel zaklęcia mógłby
zaatakować, zyskuje zamiast tego 1k3 punktów Szaleństwa.
Magia Pierwotna
PRZYZWANIE MAGIA PIERWOTNA,
SKRZYDLATYCH WIERZCHOWCÓW UŻYTKOWE 5
Obszar: Okrąg na ziemi o promieniu 10 metrów i punkcie
początkowym w bliskim zasięgu.
Czas trwania: 8 godzin; patrz niżej.
1 minutę po tym, jak rzucisz to zaklęcie, w obszarze jego dzia-
łania pojawia się sześć stojących na ziemi uskrzydlonych koni
(patrz strona 36). Zachowują istnienie, dopóki trwa czar lub
dopóki nie zostaną obezwładnione, kiedy to znikają. Uskrzy-
dlone konie stają się zniewolone przez każde stworzenie, które
ich dosiądzie, dopóki nie zsiądzie.
Magia Runiczna
RUNA UDERZENIA MAGIA RUNICZNA, UŻYTKOWE 1
Cel: Jedna broń w twoim bezpośrednim zasięgu.
Czas trwania: 1 minuta.
Kreślisz na celu lśniącą runę, a ta pozostaje na nim na czas
trwania zaklęcia. Za każdym razem, kiedy stworzenie atakuje
zaklętą w ten sposób bronią, a całkowity wynik rzutu na atak
wyniesie 20 lub więcej i przewyższy poziom trudności o co
najmniej 5, zadaje dodatkowe 1k6 obrażeń.
RUNA PRZESZYCIA MAGIA RUNICZNA, UŻYTKOWE 1
Cel: Jedna broń w twoim bezpośrednim zasięgu.
Czas trwania: 1 minuta.
Kreślisz na celu lśniącą runę, a ta pozostaje na nim na czas
trwania zaklęcia. Runa nakłada 2 ułatwienia na rzuty na atak
wykonywane z użyciem zaklętej w ten sposób broni przeciwko
stworzeniom noszącym zbroję.
RUNA LODU MAGIA RUNICZNA, UŻYTKOWE 2
Cel: Jedna broń w twoim bezpośrednim zasięgu.
Czas trwania: 1 godzina.
Dotykasz celu. Jeśli skoncentrujesz się na broni przez 1 minutę,
w trakcie której nakreślisz na niej runę lodu, znak ów pojawia
się w rozbłysku białego światła i pozostaje na orężu na czas

trwania zaklęcia. Dopóki runa nie zniknie, powietrze wokół
celu staje się lodowato zimne, a ataki nim zadają dodatkowe
1k6 obrażeń. Ponadto kiedy stworzenie atakuje zaklętą w ten
sposób bronią i całkowity wynik rzutu na atak wyniesie 20 lub
więcej i przewyższy poziom trudności o co najmniej 5, przeciw-
nik musi uzyskać sukces w teście Siły, inaczej staje się unieru-
chomiony na 1 minutę.
RUNA WITALNOŚCI MAGIA RUNICZNA, UŻYTKOWE 4
Cel: Jedno żywe stworzenie w bezpośrednim zasięgu.
Czas trwania: 1 godzina.
Dotykasz celu i sprawiasz, że w miejscu, którego dotknąłeś, po-
jawia się lśniąca runa. W czasie trwania zaklęcia za każdym ra-
zem, kiedy na koniec rundy stworzenie jest poważnie ranne, le-
czy ono obrażenia równe połowie swojej Szybkości Zdrowienia.
Spirytyzm
DUCH WALKI SPIRYTYZM, UŻYTKOWE 2
Cel: Jedno stworzenie w bliskim zasięgu, które jesteś w stanie
widzieć.
Czas trwania: 1 minuta.
W pobliżu celu pojawia się duch walki, wnika w niego i pozo-
staje w stworzeniu na czas trwania zaklęcia. Dopóki czar nie
dobiegnie końca, istota zyskuje 1 ułatwienie w rzutach na atak
z użyciem broni i zadaje nimi dodatkowe 1k6 obrażeń. Do tego
nie może zostać przestraszona.
PRZYWOŁANIE SPIRYTYZM,
EINHERJARÓW UŻYTKOWE 5
Wymagania: Musisz trzymać róg wart przynajmniej 1 złotą
koronę.
Obszar: Stożek przestrzeni o długości do 10 metrów i punkcie
początkowym w bezpośrednim zasięgu.
Czas trwania: 1 minuta.
Dmiesz w róg i w wybranych przez ciebie wolnych przestrzeniach
w obszarze działania zaklęcia pojawia się 1k3 + 1 einherjarów
(patrz strona 25). Stworzenia są przyjazne wobec ciebie; mogą
działać natychmiast i zawsze, kiedy ty podejmiesz swoją turę.
Gdy zaklęcie dobiegnie końca, einherjarzy znikają.
PRZYWOŁANIE SPIRYTYZM,
WIELKIEGO KRUKA UŻYTKOWE 6
Obszar: Sześcian przestrzeni o krawędzi 12 metrów i punkcie
początkowym w dalekim zasięgu.
Czas trwania: 4 godziny.
Na koniec rundy, w której rzucisz to zaklęcie,
we wskazanym obszarze pojawia się wielki kruk
(ruk, patrz Suplement Władcy Demonów). Kiedy
to nastąpi, możesz wykonać oparty na Woli rzut
na atak przeciwko jego Woli. Sukces oznacza,
że na czas działania czaru stworzenie zostaje
zniewolone, porażka zaś, że może okazać się
wrogo do ciebie nastawione.
Sztuki Zakazane
ŹRÓDŁO EITRU SZTUKI ZAKAZANE, UŻYTKOWE 3
Cel: Punkt na podłożu w bliskim zasięgu.
Gęsty, złoty płyn sączy się z punktu początkowego i rozchodzi
w kałużę o promieniu 3 metrów, która wyparowuje pod koniec
rundy. Natychmiast też zaczyna bulgotać, kiedy wyłaniają się
z niej stworzenia. Rzuć 3k6 i sprawdź wynik w poniższej tabeli,
aby zobaczyć, co się pojawiło.
3k6 Zrodzone potwory
3 1 duży potwór
4–5 1k3 średnich potworów
6–8 1k6 małych potworów
9–12 2k6 drobnych potworów
13–15 1k6 średnich potworów
16–17 1k3 dużych potworów
18 1 wielki potwór
Potwór, który wyłania się z kałuży, zachowuje istnienie, do-
póki nie zostanie zniszczony, i może natychmiast podjąć dzia-
łanie, zazwyczaj atakując najbliższą sobie istotę – także innego
potwora stworzonego przez to zaklęcie. Ponadto każdy z nich
wykonuje rzuty na atak z 1 ułatwieniem i zadaje 1k6 dodatko-
wych obrażeń.
Woda
LODOWA CELA WODA, ATAK 2
Cel: Jedno stworzenie o Rozmiarze 1 lub mniejsze w średnim
zasięgu.
Czas trwania: 1 minuta; patrz niżej.
Wokół przestrzeni zajętej przez cel formuje się klatka z lodu
i pozostaje tam na czas trwania zaklęcia lub dopóki nie zostanie
zniszczona. Ma ona Obronę 5, Zdrowie 20 i otrzymuje podwójne
obrażenia od ognia. Wykonaj oparty na Woli rzut na atak prze-
ciwko Zręczności celu. Sukces oznacza, że więzisz go w klatce,
porażka zaś, że stworzenie porusza się o 1 metr w wybranym
przez siebie kierunku. Na koniec każdej tury, w której lodowa
klatka zachowuje istnienie, każda istota w obrębie 1 metra od niej
musi uzyskać sukces w teście Siły, inaczej otrzymuje 1k6 obrażeń
od emanującego z niej lodowatego zimna.
LODOWE ODŁAMKI WODA, ATAK 3
Czas trwania: 1 godzina lub dopóki nie zostanie wykorzystany
ostatni odłamek; patrz niżej.
W powietrzu wokół ciebie pojawia się pięć lśniących odłam-
ków lodu; zachowują one istnienie na czas trwania zaklęcia.
Jeśli otrzymasz obrażenia od ognia, czar dobiega końca. Kiedy
rzucasz to zaklęcie, a także w ramach akcji lub reakcji w swojej
turze, ciskasz jednym odłamkiem w stronę istoty lub obiektu
w średnim zasięgu. Za każdym razem wykonaj oparty na Woli
rzut na atak z 1 ułatwieniem przeciwko Zręczności celu. Sukces
oznacza, że odłamek trafia, a przeciwnik otrzymuje 3k6 obrażeń.
Rzut na atak 20+: Cel otrzymuje dodatkowe 1k6 obrażeń.
13
 Na południe od Połatanych Krain i Królestwa Czaszek roz-
ciągają się ziemie zwane Mroźnym Bezdrożem. Teren ten,
zamknięty w nieubłaganym uścisku nigdy niekończącej się
zimy, jest wrogi zarówno podróżnym, jak i miejscowym, po-
dobnie jak dziwne istoty, które go zamieszkują. W trakcie dnia
słońce zapewnia niewiele ciepła i rzadko sprawia, aby tempe-
ratury wzrosły powyżej zera; kiedy jego światło przebije się
przez grube, szare chmury, okazuje się zimne i rażące. Nocą
temperatury drastycznie spadają, a mroczne istoty budzą się,
aby znów polować na krew i mięso. Takie właśnie jest Mroźne
Bezdroże: to rozległe, kamieniste równiny pokryte lodem,
omiatane wyjącym wiatrem, poprzecinane stromymi klifami
lodowców i przykryte wszechobecnym śniegiem.
Miejsce to nigdy nie przyciągało ludzi z północy. Jest
zbyt jałowe, zbyt zimne i zbyt niebezpieczne, aby ujarz-
mienie go było warte wysiłku. Nawet łupieżczy baronowie
i samozwańczy królowie, którzy wyrywają sobie nawza-
jem skrawki ziemi w Połatanych Krainach, uznają teren
leżący dalej na południe za bezwartościowy. Jeśli zaś
chodzi o Mroczną Panią, nikt tak naprawdę nie wie, czego
chce, zaszyta w swojej kościanej wieży i otoczona armiami
14
nieumarłych. Nawet Wiedźmi Król nigdy nie ruszył, aby
przyłączyć te ziemie do swego straszliwego królestwa.
Tylko raz podjęto starania, aby podbić Mroźne Bezdroże:
miało to miejsce w pierwszym stuleciu istnienia Imperium,
kiedy cesarz uwolnił cały gniew swój i podległego mu narodu
na znienawidzonych południowców. Nawet wtedy być może
tolerowałby najazdy, gdyby nie szczególnie śmiały jotuński
wojownik zwany Vargiem Vilesonem, który poprowadził
niewielką grupę statków w górę Czerwonej Rzeki i dopłynął
aż do Kraju Nizinnego, zanim się wycofał. Pozostawił za
sobą szlak spalonych wiosek i zmasakrowanych ciał. Tysiące
ofiar, które zginęły od ostrzy jego podwładnych, były jednak
niczym w porównaniu do straty cesarskiego syna. Dziedzic
podróżował po prowincji i został zamordowany, kiedy próbo-
wał zebrać oddział przeciwko najeźdźcom.
W wyniku tego śmiałego czynu całe Imperium powstało
przeciwko jotunom. Zmobilizowano pełne siły zbrojne i wy-
prawiono na południe tysiąc statków, aby wywrzeć zemstę
na Blötlandii i raz na zawsze pozbyć się samozwańczych po-
tomków olbrzymów. Cesarz wiedział, że nie będzie w stanie
utrzymać podbitych ziem; na przestrzeni jednego pokolenia
ostatnie siły z północy wycofały się, zostawiając jotunów
losowi zasądzonemu im przez bogów.
Wichrowe Ziemie
Wichrowe Ziemie to zwężenie lądu, który łączy Rûl z połu-
dniową pokrywą lodową. Na północy kończy się jałowym
stepem, tworzącym południowe rubieże Połatanych Krain.
Na południu zaś region rozciąga się aż do wzgórz, łączących
się ze Smoczymi Kłami niczym pazury, znacząc kraniec
świata. Na wschodzie i zachodzie ziemia opada setki
metrów w dół, odpowiednio do Morza Mrozu i Żelaznej
Zatoki, a oba zbocza znaczą wloty do jaskiń.
Większość Wichrowych Ziem stanowią podziurawione półki
granitu, obrośnięte lodem, wystające pod dziwnymi kątami,
jakby jakiś tytan szamotał się pod ziemią, przez co kamienie
wybrzuszyły się w nieprzewidziany sposób. Hulające po pła-
skowyżu nieubłagane wiatry wiejące znad Żelaznej Zatoki na
wschodzie zdarły górną warstwę gleby, odsłaniając litą skałę.
Poza kilkoma wytrzymałymi, kolczastymi roślinami,
które wyrastają z pęknięć w kamieniu, nie ma tu wiele
życia. Brakuje też osłoniętych miejsc; najlepsze, na co mogą
liczyć podróżnicy, to skulenie się pod skalnym występem,
sterczącym z ziemi pod nietypowym kątem, a nawet takie
kryjówki zdarzają się na tyle rzadko, że odkrywcy często
zmuszeni są do odpoczynku na otwartej przestrzeni lub
w schronieniach, które przynieśli ze sobą. W dzień i noc
wiatry niosą przez Wichrowe Ziemie śnieg i drobiny lodu,
czasem z wystarczającą siłą, aby zdzierać skórę.
Śmierć z wychłodzenia
Temperatury na Mroźnym Bezdrożu rzadko
wzrastają powyżej zera, nawet w środku lata.
Zimą bywają zabójcze, także dla tych, którzy
mają na sobie odpowiednie ubrania i stosują do-
datkowe środki ochronne, jak wysmarowywanie
ciała tłuszczem dla zachowania ciepła. Żywe
stworzenia podróżujące przez Mroźne Bezdroże
nocą ryzykują wystawienie na działanie skraj-
nego zimna. Istoty mające na sobie ochronne
ubrania wykonują rzuty z 1 ułatwieniem. Jeśli
postać ulegnie wyczerpaniu z powodu wysta-
wienia na działanie żywiołów, staje się na ten
czas również spowolniona.
Choć region wydaje się jałowy, to jednak nie jest opusz-
czony. Synowie Zimy, oszaleli kapłani oddani Dziadkowi
Mrozowi, błąkają się po kamienistym terenie. Nagie ciała
mają pomalowane na niebiesko, a uszy, nosy i penisy stracili
z powodu odmrożeń. Podróżnicy, którzy usłyszą ich upiorną
pieśń, powinni szukać schronienia, ponieważ Synowie
Zimy zawsze są chętni, aby dowieść swej odwagi przeciwko
tym, którzy wejdą nieproszeni na ich świętą ziemię.
Nocą pojawiają się inne okropieństwa. Zmrożeńce, zbie-
gając ze Smoczych Kłów, ruszają na północ, aby się posilić.
Wiwerny mają gniazda na klifach i czasem szybują nad
płaskowyżem w poszukiwaniu łatwej zdobyczy. Na wietrze
tańczą też dżinny, okazjonalnie zmieniając się w dżinny lodu.
Interesujące miejsca
Wichrowe Ziemie nie mają wiele do zaoferowania wędrow-
com, ale znajduje się na nich kilka interesujących miejsc.
Gniazda wiwern: W jaskiniach na klifach zwróconych
w stronę Morza Mrozu mieszczą się dziesiątki wiwernich
gniazd. Mordercze bestie często przelatują ponad wodami oraz
krami i pikują, aby pochwycić rzadko trafiający się posiłek.
Kiedy jedzenia zaczyna brakować, zapuszczają się dalej na pół-
noc i południe na łowy. Czasem przynoszą zdobycz z powro-
tem do gniazd, aby nakarmić młode; dzięki temu podróżnicy
mogą niekiedy odkryć w ich leżach interesujące rzeczy – nieja-
dalne wyposażenie pozostawione przez pożarte ofiary.
Przemarsz trolli: Około 100 kilometrów na południe od
granicy Połatanych Krain stoi linia pięćdziesięciu kamiennych
figur, które przedstawiają pochylone w pochodzie trolle. Wia-
try zatarły ich rysy i wygładziły wystające elementy sylwetek.
Stworzenia zbiegły przed gniewem Królowej Faerie i dotarły
aż tutaj, zanim dopadło je słońce.
Szpik: Jedyną znaną osadą na Wichrowych Ziemiach jest
Szpik, zbieranina zdezelowanych kamiennych chat wciśnię-
tych między dwie skalne płyty w pobliżu centrum regionu.
Tubylcy, spośród których wielu to oszaleli Synowie Zimy, żyją
tutaj na pędrakach i korzeniach. Niektórzy zwracają się ku
kanibalizmowi – zostają wygnani, kiedy zmienią się w ghule.
Powietrze jest tutaj ciężkie od fetoru ekskrementów i tłuszczu;
niedostatek drewna oznacza, że garstka żyjących tu nędzników
musi palić własne odchody lub ciała zmarłych, aby się ogrzać.
Morze Mrozu
Lód pokrywa południowe krańce Morza Mrozu przez cały
rok, a po jego pozostałej części pływają góry lodowe. To
bardziej zatoka niż morze; akwen ów obmywa od wschodu
Wichrowe Ziemie i Blötlandię, a od północy Bezkresny
Step i Królestwo Czaszek, dalej zaś łączy się z mrocznymi
wodami Oceanu Nyksańskiego.
Lód na południu jest tak gruby, że nawet jotunowie mogą
po nim chodzić. Niewielu jednak to robi, ponieważ nie ma tam
żadnego schronienia, nie brakuje za to złowrogich istot, które
chętnie wykorzystają szansę na złapanie posiłku. Najwięk-
szym zagrożeniem są wiwerny; nadlatują od strony Wichro-
wych Ziem i zapuszczają się na północ aż do Wysp Lodowej
Straży, aby polować na mewy, a czasem też na jakiegoś mni-
cha, który zabłąka się zbyt daleko od Klasztoru Trzeciej Drogi.
15

Lodowata woda
Wody Morza Mrozu są wystarczająco zimne,
aby zabić. Na koniec każdej rundy stwo-
rzenie znajdujące się w lodowatej wodzie
musi wykonać test Siły. Porażka oznacza, że
otrzymuje obrażenia od zimna równe swojej
Szybkości Zdrowienia i staje się wyczerpane.
Jeśli istota jest już wyczerpana, zamiast tego
otrzymuje dodatkowe 1k6 obrażeń. Stan ów
utrzymuje się, dopóki postać nie odbędzie
pełnego odpoczynku w ciepłym otoczeniu.
Wyspy Lodowej Straży
Cztery kamienne wyspy wystają ze spienionych wód Morza
Mrozu, każda wysoka niczym góra, skuta lodem i otulona
śniegiem. Ukryte w mrocznej toni ostre skały sprawiają,
że dostanie się tutaj jest niebezpieczne; na dnie leżą wraki
wielu statków, które tego próbowały, a na brzegach leżą ich
resztki. Jakby tego było mało, jedyne miejsce, gdzie da się
zadokować łódź, to krótkie, drewniane molo biegnące od
podnóża największej i najwyższej wyspy.
Poza klasztorem i żyjącymi w nim mnichami swój
dom znajdują tutaj ptaki morskie i pingwiny. Zakon-
nicy czasem wspinają się po mniejszych wyspach lub
16
wyprowadzają niewielkie łodzie na zdradliwe wody, aby
łowić ryby. Nie ma tu nikogo ani niczego innego.
Klasztor Trzeciej Drogi
Tysiąc stopni pnie się wzwyż wokół największej wyspy, prowa-
dząc aż do drzwi niemal tysiącletniego klasztoru. Wzniesiono
go krótko po tym, jak Królestwo Edene poddało się demonicz-
nej armii Wiedźmiego Króla, lecz nie powstałby, gdyby nie
bogactwo i oddanie mężczyzny o imieniu Micheasz.
Był to zamożny szlachcic, który przez całe życie pławił się
w luksusach. Widział, jak dekadencja sprawiła, że władcy
jego narodu stali się słabi i bezsilni wobec okropieństw Gog.
Poprowadził uchodźców na południe, oddalając się, jak
tylko mógł, od koszmarów pożerających ojczyznę, jednak
narzucił zbyt wyczerpujące tempo i większość ludzi, którzy
za nim podążyli, poddało się chorobie, wyczerpaniu i gło-
dowi. Kiedy Micheasz dotarł na ziemie, które miały stać się
Królestwem Czaszek, liczba jego towarzyszy spadła do zale-
dwie dwudziestu – a mimo to wiedział, że nie zaszli jeszcze
wystarczająco daleko.
Sroga zima pozbawiła życia kolejnych dziesięć osób i skuła
Morze Mrozu lodem, pozwalając Micheaszowi i pozostałym
kompanom przejść przez akwen i dotrzeć na wyspy. Kiedy
wspięli się na najwyższą górę, mężczyzna ogłosił, że podróż
dobiegła końca i że wzniesie tu przystań dla tych, którzy
szukają lepszego sposobu życia i ucieczki od okropieństw
świata. Przez kolejne dwadzieścia lat on i jego towarzysze wy-
kuli schody na szczyt i tam wybudowali klasztor z kamienia
i drewna wyrzuconego przez fale na brzeg wyspy.
Na klasztor składa się pięć budynków o surowej ar-
chitekturze, przycupniętych na kamiennych występach
w najwyższych punktach wyspy. Łączą je sznurowe mosty,
a ze względu na trudne warunki klimatyczne żyjący tutaj
mnisi nieustannie je naprawiają. Tych ostatnich nigdy nie
ma więcej niż dwunastu i wiodą oni proste życie. Spędzają
większość czasu na modlitwach i medytacji albo pracują
nad utrzymaniem swoich domów i spiżarni.
Filozofia, jaką kierują się w klasztorze, wyrosła z przeko-
nań ludzi, którzy się tutaj osiedlili. Mnisi wierzą w ucieczkę
z koła życia i przekroczenie śmiertelnej egzystencji dzięki
osiągnięciu fizycznej, umysłowej i duchowej perfekcji. Każde
wcielenie jest szansą na wzrost w stosunku do poprzed-
niego, pod warunkiem, że dana osoba zdoła obudzić w sobie
wspomnienia z minionych żywotów. Mnisi używają magii
psychicznej, aby je przywołać. Przyjmują gości, ale nie sto-
sują swoich technik na obcych, a jedynie na osobach, które
zdecydują się z nimi zamieszkać i przyjmą ich sposób życia.
Żelazna Zatoka
Po przeciwnej stronie Wichrowych Ziem znajduje się wielka
Żelazna Zatoka, rozległy akwen, który oddziela Mroźne
Bezdroże od Połatanych Krain i Balgrendii, a także zapewnia
dostęp do Oceanu Zórz i ziemi leżących po jego drugiej
stronie. Wody w zatoce są znacznie cieplejsze niż te w Morzu
Mrozu, w dużej mierze ze względu na aktywność geotermiczną
na dnie – tę samą, która uformowała dziesiątki wznoszących
się pośród fal wysp. Zatoka tętni życiem, a większość stworzeń
stanowią typowe dla takiego akwenu gatunki, choć niektóre są
wyjątkowo dziwne i niebezpieczne, jak kraken, który czasem
chwyta i wciąga pod wodę przepływające statki.
Blötlandia
Choć obrzeża Mroźnego Bezdroża wydają się opustoszałe, to
Blötlandia ma długą historię. Wspinając się po porośniętych
rzadkimi drzewami wzgórzach lub schodząc w zacienione
doliny, da się poczuć magię pulsującą w powietrzu, pod
nogami i we wszystkim, czego się dotknie. Wszędzie można
napotkać ślady zapomnianej przeszłości: pnące się wysoko
monumenty wzniesione przez nieznane ręce; spetryfiko-
wane pozostałości trolli zbyt wolnych, aby uciec słońcu,
którym teraz jotunowie składają cześć niczym bogom; oraz
gnijące resztki imperialnych machin bojowych. Na zboczach
niskich gór przysiadły kruszące się strażnice roztrzaskane
przez potężną magię, a wielkie połacie ziemi pozostają po-
czerniałe, odkąd dawno temu zrównano je i zniszczono.
Terytorium Blötlandii jako państwa nie jest ciągłe; to
ziemie wciśnięte w doliny pomiędzy zwietrzałymi górami
stanowiącymi przedłużenie straszliwych Smoczych Kłów.
Te mgliste obniżenia terenu porastają gęste, sosnowe lasy,
lecz na szczytach ustępują one lodowi i całorocznej pokry-
wie śnieżnej. Wzdłuż wybrzeży fiordy wgryzają się głęboko
w góry, a wysokie klify z obu stron zielenią się od lasów
i tętnią życiem, dzięki któremu okoliczni mieszkańcy mogą
zdobyć pożywienie, ubrania i surowce.
Z historycznego punktu widzenia Blötlandia to miejsce, któ-
rego nikt nie chciał; panował tu zbyt surowy klimat, aby zaję-
cie tych ziem przyniosło znaczące korzyści. Jotunowie jednak,
wrażliwi na otaczające ich piękno i cuda, są bardzo dumni ze
swej krainy. Naturalnie przywykli do zimna, nie przejmują się
więc pogodą i podróżują przez góry, aby najeżdżać inne doliny,
kiedy nie grabią wybrzeży Połatanych Krain na północy.
Mgliste początki
Jeśli Blötlandia kiedykolwiek nie należała do jotunów,
to oni tego nie pamiętają, a wiele ze starej architektury
regionu sugeruje, że zbocza i doliny były zamieszkane już
tysiąclecia temu. Starożytna historia jednak ginie w mroku
legend i trudno oddzielić prawdę od fikcji, szczególnie
jeśli chodzi o pochodzenie jotunów lub rolę, jaką bogowie
17
 odegrali w ich powstaniu. Można z tego wyłowić jedynie, że
lud ów pojawił się na tych ziemiach mniej więcej w tym sa-
mym czasie, co olbrzymy, a to sugeruje, że został stworzony
przez trolle lub że jest z nimi spokrewniony. Stare historie
o wojnach faerie mówią o tym, jak trolle użyły pradawnej
magii, aby z czystych żywiołów wykreować żołnierzy i ich
zniewolić. Możliwe więc, że są odpowiedzialne za narodziny
jotunów, chociaż taką herezję najlepiej wypowiadać szep-
tem poza zasięgiem słuchu tych ogromnych humanoidów.
Polityka
i społeczeństwo
W Blötlandii rządzi wysoki król za poparciem dziesięciu
pomniejszych królów i królowych, z których każde włada
jedną z dolin tworzących kraj. Obecnie funkcję tę sprawuje
gigantyczny i ambitny jotun o imieniu Svarlgar. Nienawidzi
Imperium i ma zamiar pomścić swój lud za wyrządzone mu
krzywdy. Nie stroni od sojuszy z innymi wrogami Caecras
i niedawno przyjął dziwnych dygnitarzy z Królestwa Czaszek,
a także kilku pomniejszych lordów i dam z Połatanych Krain.
Niektórzy podejrzewają, że planuje wznowić starą wojnę
i uderzyć na Imperium w momencie, kiedy jest najsłabsze.
Każdemu władcy podlega do dziesięciu jarlów, pomniej-
szych władyków pochodzących z ważnych rodów. Takiemu
jarlowi służy z kolei parudziesięciu tanów, parobków i około
setki niewolników – jeńców wziętych podczas podbojów
sąsiadujących twierdz. Wolni jotunowie, zwani karlami,
zazwyczaj działają jako rzemieślnicy, handlarze lub żołnie-
rze. Walki pomiędzy jarlami są częste i krwawe, ale władcy
interweniują, jeśli grożą one destabilizacją królestwa.
Prawo rodzi się ze zwyczajów. Ludzie robią to, co robią,
ponieważ zawsze tak było. Mężczyźni i kobiety cieszą się
równym statusem w społecznościach jotunów, jednak osoby
innego pochodzenia nigdy nie mogą sprawować funkcji
wyższej niż tan. Dysputy rozstrzyga się poprzez bójki, ale
jeśli dojdzie do śmierci jednej ze stron, zwycięzca winien
jest dług krwi rodzinie ofiary. Jest to cena w złocie i innych
dobrach, zawsze określana przez urzędującego jarla, który
ustala jej wysokość w zależności od tożsamości zabitego,
jego osiągnięć i zasług. Śmierć niewolnika może być warta
1 srebrnik lub skórę zwierzęcia, a za śmierć karla trzeba
zapłacić 1 złotą koronę lub więcej.
Istotne cechy
geograficzne
Blötlandia zajmuje obszar dziesięciu dolin pomiędzy wzgó-
rzami stanowiącymi przedłużenie łańcucha nieprzebytych
gór na południu. Niższe stoki pokrywają sosnowe lasy, dając
schronienie przed lodowatymi wiatrami. Pomiędzy zbo-
czami znaleźć można rozrzucone jotuńskie chaty o spadzi-
stych dachach, a w każdej z nich mieszka jarl, jego bliższa
18
i dalsza rodzina oraz walczący w jego imieniu tanowie i nie-
wolnicy. Mniejsze budynki służą jako świątynie Mrocznych
Bogów, mieszkania kapłanów i wiedźm lub domy rzadko
spotykanych niezależnych rodzin.
Smocze Kły: Łańcuch wysokich gór – tak wysokich, że
zdają się drapać chmury – wyznacza południową granicę
Blötlandii. Bierze on swoją nazwę od dużej liczby smoków
zamieszkujących tamtejsze zbocza i jaskinie. Śnieg utrzy-
muje się na poszarpanych szczytach przez cały rok, a zimą
zupełnie je pokrywa. Wspięcie się na te góry, niezależnie od
panujących warunków, jest nie lada wyczynem. Większość
osób, które podejmują taką próbę, nie odnosi powodzenia
lub wręcz ginie po drodze.
Kilka ścieżek pnie się w górę, tam, gdzie gothar, oddani ka-
płani Mrocznych Bogów, wznieśli dawno temu monolity, aby
uczcić Grimnira i inne bóstwa. Jeśli istnieje jakieś przejście na
drugą stronę łańcucha, nie zostało nigdy odnalezione, ale nie
powstrzymało to jotunów przed dalszymi poszukiwaniami.
Góry są podziurawione krętymi tunelami i jaskiniami,
które schodzą coraz głębiej i głębiej pod ziemię. W czelu-
ściach spotkać można wszelkiego rodzaju dziwne i potworne
rzeczy, w tym okropieństwa rodzące się z sadzawek eitru –
posoki, która rzekomo ścieka z kłów węża świata i istnieje
jedynie na Mroźnym Bezdrożu. Podziemia stanowią również
dom trowów, zdegenerowanej rasy krasnoludów; wierzy się
też, że gdzieś tam w głębi leży pogranicze Svartalfheimu.
Zęby: Wąskie pasmo rozciąga się z łańcucha smaganych
wiatrem wzgórz na wschodnim krańcu Blötlandii. To tu,
w miejscu nazywanym Zębami, jotuńscy szkutnicy budują
langskipy, którymi przepływają przez Żelazną Zatokę i dalej.
Pomosty wykonane z głazów zaciągniętych w wodę i wygła-
dzonych żwirem stanowią miejsce do dokowania statków,
dzięki czemu nie trzeba wypychać ich na kamienistą plażę.
Dolina Smutków: Największa dolina w Blötlandii leży
pomiędzy dwoma łańcuchami niskich wzgórz, które
rozciągają się od Smoczych Kłów na około dwadzieścia
kilometrów. Porasta ją iglasty las, a z jej dna dostrzec można
spadziste dachy jotuńskich chat stojących na zboczach po
obu stronach. Sadzawki czystej wody zasilane śniegiem
topniejącym w czasie krótkiego sezonu letniego bogate są
w ryby, a w całej dolinie zamieszkuje mnóstwo jeleni, łosi,
lisów i innych dzikich zwierząt.
Dolina bierze swoja nazwę od tego, że to tutaj wyszły
na ląd imperialne siły i stąd zabrały później pokonanych.
Większość pozostałości po wojnie zostało uprzątniętych,
ale wszędzie wokół znajdują się kamienne kopce, znacząc
miejsca ostatniego spoczynku poległych obrońców.
Dolina Surtra: Dolina na wschodniej granicy krainy bierze
swoją nazwę od znajdujących się tu bogatych w minerały,
bulgoczących sadzawek. Dziwne kamienne formacje i lodowe
grzebienie nieco wyżej na zboczach nadają Dolinie Surtra
osobliwy wygląd jak nie z tego świata. Jotunowie wierzą, że
w starożytnych czasach bogowie walczyli z pewnym tytanem
i pokonali go, a miejsce to powstało, gdy ciało wielkoluda
runęło. Wyższa temperatura i zawartość minerałów w glebie
sprawiają, że dolina jest odpowiednia pod uprawę i wielu
ludzkich niewolników spędza tutaj swoje życie na pracy.
Interesujące miejsca
Gdziekolwiek by się nie znaleźć w Blötlandii, do dziewi-
czych ostępów nigdy nie ma daleko, a znaczna część tego
niewielkiego kraju pozostaje nieokiełznana i niezmieniona
od zamierzchłych czasów.
Burzowa Warownia: Ta gigantyczna kamienna for-
teca liczy sześć wysokich baszt połączonych między sobą
murami, a z przodu i z tyłu znajduje się żelazna brama.
Stanowi siedzibę Svarlgara, wysokiego króla Blötlandii. To
najpotężniejsza ze wszystkich jotuńskich twierdz; upadła
jedynie raz, dawno temu, kiedy Imperium najechało i nie-
mal wybiło Blötlandczyków.
Filary Antramara: Daleko od zamieszkanych ziem, u pod-
nóża Smoczych Kłów, stoi para nietypowych filarów, odle-
głych od siebie o około dwa metry. Wykonane są ze skamie-
niałego drewna, przedstawiają osiem demonicznych obliczy
ułożonych jedno nad drugim. Skaldowie utrzymują, że raz
na jakieś osiemset lat między filarami otwiera się przejście do
innej krainy. Nikt nie pamięta, co stało się, kiedy ostatnio do
tego doszło, ani czy takie zdarzenie w ogóle miało miejsce,
ale zgodnie z rachubą czasu Blötlandczyków czas jest bliski.
Morska Strażnica: Przysadzista wieża wyrasta z niewiel-
kiej wyspy zaraz przy wybrzeżu Blötlandii, gdzie niewielka
siła jotunów wypatruje powrotu służących Alabastrowemu
Tronowi wrogów. Wieża, zwana Morską Strażnicą, jest zbu-
dowana z kamienia i pokryta lśniącymi runami, które mają
chronić ją przed atakami imperialną bronią. Biorąc pod
uwagę, że minęło ponad pięćset lat, od kiedy Caecras zaata-
kowało, fakt, że jotunowie ciągle trzymają tu straż, wskazuje
na ich upartość i nienawiść wobec poddanych cesarza.
Zgon Olbrzyma: Zgon Olbrzyma to największa osada
w Blötlandii. Stoi na granicy Wichrowych Ziem, otoczona
wysokimi, kamiennymi murami, na których stoją strażnicy.
Wewnątrz tłoczą się budynki, a wijące się między nimi
wąskie ulice są pełne śmieci i smrodu. Jotunowie stanowią
mniej niż połowę tutejszej dwutysięcznej populacji. Więk-
szość to orczy uciekinierzy z Imperium; mieszka tu również
nieco ludzi i krasnoludów. Zgon to miejsce bezprawia, ale jest
również bramą dla podróżników odwiedzających Blötlandię.
Ukryte
Królestwa
Wiadome jest, że z Mroźnego Bezdroża można się dostać do
dwóch ukrytych królestw, z których oba opisano poniżej. To
magiczne, zmienne krainy, gdzie nie zawsze zastosowanie
mają prawa natury.
Svartalfheim
Svartalfheim łączy ze śmiertelnym światem więcej niż
jedno pogranicze. Najczęstsza droga wiedzie przez desz-
czowe jaskinie, przejścia w górach ukryte za wodospadami,
które otwierają się na cienisty wymiar jedynie podczas
nowiu. Magia, która pozwala na ich przekroczenie, słabnie,
kiedy zrobi to śmiertelnik, droga taka jest więc w najlep-
szym wypadku niegodna zaufania. Znacznie pewniejsze
przejście znajduje się gdzieś pod Smoczymi Kłami. To
głęboka studnia ze spiralnymi schodami wiodącymi wzdłuż
ścian. Zstąpienie nimi 1,5 kilometra w dół przenosi podróż-
nika do ukrytego królestwa. Ponieważ ta ścieżka pozostaje
stale otwarta, okolicznych dróg strzegą wilkory, gotowe
rozerwać intruzów na strzępy.
Svartalfheim istnieje wewnątrz gigantycznej jaskini,
szerokiej na kilkaset kilometrów we wszystkich kierunkach.
Sufit najeżony jest gigantycznymi stalaktytami, a podłoga
to splątany labirynt kolumn i stalagmitów. Sadzawki wody
lśnią, wypełniając przestrzeń dziwnie poruszającymi się
cieniami, a na ich brzegach rosną grzybowe ogrody. Miej-
scowe zwierzęta zwyczajowo mówią i są z natury stworze-
niami typowymi dla jaskiń: w półmroku czają się wielkie
świerszcze, nietoperze, czerwie i wszelkie istoty pełzające.
Żyją tu też najróżniejsze faerie, od niesamowicie pięknych
nimf po psotne impy.
Svartalfheimem rządzi wysoka faerie o imieniu Hel.
Wierzy się, że jest przebywającą w odosobnieniu siostrą
Diabolusa i Tanatosa, znanego jako Ojczulek Śmierć. Nic jej
nie łączy ze śmiertelnikami i nie zgadza się, aby ją wyzna-
wać. Żyje w fantastycznym pałacu wyrzeźbionym w naj-
większym stalaktycie, który zwisa z centrum sklepienia
i którego eteryczne piękno można niekiedy dostrzec przez
okna z lawendowego szkła, osadzone tak, aby piąć się wokół
formacji po całej jej długości.
Uznaje się, że dusze jotunów, którzy byli tchórzliwi lub
niehonorowi za życia, trafiają do Hel zamiast do Zaświatów.
Następnie są wysyłane Diabolusowi, aby spłacić piekielną
dziesięcinę, jednak najpierw władczyni Svartalfheimu sama
zadaje im okrutne męki.
Walhalla
Oto życie pozagrobowe, o które zabiegają wszyscy jotuno-
wie. Walhalla to kraina Mrocznych Bogów, miejsce, do-
kąd dostać się można jedynie, przechodząc przez Bifrost,
tęczowy most – czasem widoczny nad Smoczymi Kłami
i zawsze strzeżony przez ponurego i nieporuszonego Tyra
Jednorękiego. Gothar opisują Walhallę jako miejsce cudów,
gdzie wszystko jest możliwe i gdzie einherjarzy walczą
każdego dnia na polach chwały, aby zdobyć miejsce u stołu
Grimnira i zaszczyt udziału w bitwie o los świata w jego
ostatnich dniach.
19

Za Smoczymi
Kłami
Mimo że jotunowie wierzą, iż Smocze Kły stanowią granicę
świata, coś musi leżeć za nimi. Najprawdopodobniej więcej gór,
śniegu i lodu. Legendy mówią o bajecznych miastach, parnych
dżunglach, a nawet portalach do innych światów. Być może
wszystkie te historie są prawdziwe, a może żadna z nich.
Sekrety
Mroźnego
Bezdroża
Niewykluczone, że wprowadzenie Mroźnego Bezdroża do
kampanii lub osadzenie w nim akcji wstrząśnie grą w Cień
Władcy Demonów, ponieważ to nowe miejsce, gdzie mogą
toczyć się historie o przywykłych do wojny, niebezpiecznych
postaciach żyjących na ziemi nawiedzanej przez mroczne
bóstwa i zasiedlonej przez dziwne, przerażające stworzenia.
Podobnie jak na Wielkim Pustkowiu, środowisko tego re-
gionu bywa równie groźne, jak żyjące tu istoty, a bohaterom
przyjdzie mierzyć się ze srogim zimnem, burzami śnieżnymi
i zdradliwym terenem. Jednak takie niegościnne otoczenie
sprawia, że korzyści odniesione z zapuszczenia się na te
ziemie wydają się jeszcze bardziej kuszące.
20
Serce zimy
W przygodzie Chrisa Simsa Serce zimy
postaci znajdują się na Mroźnym Bezdrożu,
gdzie muszą zmierzyć się ze starożytnym
złem uwięzionym w lodzie. Scenariusz ów
stanowi doskonały sposób, aby wprowadzić
ten region do swojej kampanii.
Interesujące rzeczy
Poniższe interesujące rzeczy pomogą ci ożywić region lub
zachęcić graczy do dalszej eksploracji. Możesz je wprowa-
dzić w dowolnym momencie: wybierz lub wylosuj jedną
z nich z poniższej tabeli.
Interesujące rzeczy
na Mroźnym Bezdrożu
k20 Interesująca rzecz
Zamarznięty na kamień ork, człowiek, krasnolud
1 lub zwierzę.
2 Szczątki machiny bojowej takiej jak katapulta lub balista.
3 Szeroki na kilometr i głęboki na pół krater.
4 Kości smoka.
5 Wysoki na 10 metrów kamienny monolit pokryty za-
wijasami i runami, które dźwięczą od magicznej mocy.
6 Obalona, zrujnowana wieża z kamienia.
Opuszczona osada składająca się z 1k6 budynków,
7 z których wszystkie są teraz zakopane w śniegu.
8 Poplamiony krwią kamienny ołtarz poświęcony
Grimnirowi.
Roztrzaskane pozostałości langskipu, prawdopo-
9 dobnie rzuconego z dużej odległości.
10 Odcisk stopy pozostawiony przez górskiego olbrzyma.
11 Trio kamiennych posągów, które wyglądają jak trolle.
Dwanaście głazów ustawionych wokół dużego
12 bloku bazaltu.
13 Sterta ludzkich kości, połamana broń i zgnieciona zbroja.
14
15
Stado mamutów.
Długa na 1,5 kilometra połać ziemi pokrytej kamien-
nymi kopcami.
Dziwne ślady pazurów pozostawione w kamieniu
16 lub ziemi.
17 Głęboki dół o średnicy około 3 metrów, z którego
wydobywa się siarczany dym.
18 Przeżute pozostałości jakiejś dużej istoty.
19 Połać ziemi o średnicy 1k6 metrów, gdzie spadające
śnieg i lód topią się.
Lśniąca tęcza na niebie, którą widać przez kilka
20 minut, zanim zniknie.
Pomysły na przygody
Aby rozbudzić swoją kreatywność przy tworzeniu przygód
osadzonych na Mroźnym Bezdrożu, zapoznaj się z poniż-
szymi pomysłami.
 Krzyk i wrzawa (początkujący): Postaci żyją w niewiel- Wieczna zima:
kim miasteczku w Połatanych Krainach i należą do nie- Piekielne zimno na-
licznych ocalałych po najeździe jotunów. Miejscowość jest wiedzające Wichrowe
zrujnowana, a oni okazują się najlepszymi kandydatami, Ziemie rozlewa się
aby zanieść wieść o napaści lokalnemu władcy. Czy atak niczym atrament na
stanowi zapowiedź kolejnych najazdów, czy to tylko dzieło ziemie na północy,
przesadnie śmiałego jarla? a świat pogrąża się
W pogoni za sprawiedliwością (nowicjusze): Po tym, jak w nowej epoce lodow-
udaremniona zostaje próba zabójstwa, niedoszłemu mor- cowej. Niewykluczone,
dercy udaje się zbiec. Podczas pogoni za złoczyńcą postaci że przyczynę stanowią
dowiadują się, że uciekł on na Wichrowe Ziemie. Drużyna działania zwiedzionych
musi wytropić go w tym groźnym regionie, a także zmierzyć kultystów Dziadka
się z bandami dziwnych kultystów i osobliwych potworów, Mroza, którzy nie-
jeśli mają schwytać zbira. umyślnie ściągnęli na
Niepokój przedwiecznych (eksperci): Myśliwi zauwa- siebie Cień po odkry-
żyli białego robala w jednej z dolin Mroźnego Bezdroża ciu potężnego arte-
i przynieśli o tym wieści najbliższej społeczności. Ponieważ faktu. Alternatywnie
ubicie tak okropnej bestii jest nie lada wyczynem, wielu wy- nieuchronne nadejście
ruszyło, by podjąć próbę. Nikt nie wrócił. Kiedy postaci ba- Władcy Demonów
dają sprawę, odkrywają, że czerwiowi towarzyszą dziesiątki mogło zakłócić ruch
zmrożeńców, a to oznacza, że w pobliski górach przebudziła Urth w taki sposób, że
się jakaś starożytna groza. sprowadziło nową epokę lodowcową.
Mroczne omeny (mistrzowie): Dziwne światła tańczą

Artefakty
na szczytach Smoczych Kłów, a król jotunów oferuje
nagrodę temu, kto odkryje ich źródło. Postaci muszą

z Mroźnego
znaleźć drogę w góry, mierząc się z porywistymi wiatrami,
górskimi olbrzymami zaniepokojonymi fenomenem
i wieloma innymi przeszkodami. Co drużyna znajdzie
na szczycie, zależy od ciebie; możliwości obejmują
strzaskane pozostałości tęczowego mostu, który spadł Bezdroża
aż z Walhalli, wyłom do Pustki, przez który do świata Większość artefaktów, które można znaleźć na Mroźnym
przedostają się demony, lub statek kolonizacyjny reenów, Bezdrożu albo które pochodzą z tych stron, stanowi przed-
który się tam rozbił. miot mitów i legend ludu jotunów.

Cień Władcy Demonów Brisingamen

Poniższe rodzaje Cienia Władcy Demonów (Cień Władcy
Demonów, strona 204) szczególnie dobrze pasują do kampa-
nii powiązanych z Mroźnym Bezdrożem.
Inwazja demonów: Demony mogą rozpocząć inwa-
zję z wielu miejsc na Mroźnym Bezdrożu. Niech wyrwa
otworzy się na przykład za Smoczymi Kłami, uwalniając
hordy demonów, które zejdą ze zboczy i rozprzestrzenią się
na północ niczym pożoga. Aby zamknąć wyłom, postaci
musiałyby wyrąbać sobie drogę przez rosnące siły wroga,
wspiąć się na szczyty i użyć najpotężniejszych zaklęć.
Sny martwego boga: Różne krążą pogłoski dotyczące
ziem za Smoczymi Kłami. Niektórzy wierzą, że jest tam raj,
zaginione miasto, a nawet grób zapomnianego boga. Kiedy
Cień Władcy Demonów pada na Mroźne Bezdroże, spra-
wia, że potężny byt uwięziony w lodzie miota się i szarpie
w swych okowach. Sprowadza to kataklizm na okoliczne
tereny, kiedy upadają góry i budzą się okropieństwa niewi-
dziane od początku świata.
Brisingamen to złota obręcz, która wygląda niczym okrąg
z lśniących słońc. Zdaje się ciepły w dotyku i jest twardy
niczym stal. Freyja, bogini miłości, która wedle podejrzeń
może być jednym z wielu oblicz Królowej Faerie, podaro-
wała ten przedmiot jotuńskiej pannie o niedoścignionym
pięknie w nadziei, że nauczy ją skromności. Ponieważ
pannę i jej kochanka znaleziono następnego dnia spopielo-
nych, lekcja najwyraźniej nie odniosła skutku.
Efekt w grze:
Klątwa Freyji: Jeśli założysz obręcz, stajesz się przeklęty (jak
przy użyciu zaklęcia Klątw 7 kręgu), dopóki nie umrzesz.
Będąc przeklętym w ten sposób, nie możesz zdjąć obręczy.
Ognisty powab: Obręcz zapewnia noszącemu 2 ułatwienia
w rzutach na atak mających na celu zaprzyjaźnienie się, oszu-
stwo, perswazję lub uwodzenie w sytuacjach społecznych.
Ogień pożądania: Kiedy wykonujesz rzut na atak w sytuacji
społecznej, aby oszukać lub uwieść inne stworzenie, i całko-
wity wynik twojego rzutu wyniesie 20 lub więcej, z punktu
w zajmowanej przez ciebie przestrzeni na promień 5 metrów
buchają płomienie, zadając 3k6 obrażeń wszystkiemu na

21
 tym obszarze. Stworzenie może wykonać test Zręczności;
sukces oznacza, że otrzymuje tylko połowę obrażeń.
Intensywne płomienie: Zaklęcia ataku ognia, które rzucasz,
nosząc obręcz, zadają dodatkowe 1k6 obrażeń.
Brzmiący Róg
Kiedy dawno temu imperialne statki wojenne wpłynęły
do Żelaznej Zatoki, sędziwy skald, którego wielu uznało za
szalonego, wspiął się na gzyms Burzowej Warowni i zadął
w róg, co ostrzegło innych przed zagrożeniem. Zarówno
mężczyzna, jak i jego instrument zniknęli w trakcie walki,
przez co niektórzy wierzą, że był on jednym z Mrocznych
Bogów. Brzmiący Róg to skręcony przedmiot o długości
niemal 2 metrów z mosiężnym ustnikiem. Na całej długości
zdobią go kręgi trollich run, a każdy „wers” opowiada histo-
rię o Mrocznych Bogach.
Efekt w grze:
Instrument magiczny Pieśni: Jeśli uczynisz Róg swoim instrumen-
tem magicznym, poznajesz tradycję Pieśni, jeśli jeszcze tego
nie zrobiłeś, a liczba użyć znanych ci czarów Pieśni 1 kręgu
podwaja się.
Zadęcie w Róg: Jeśli Róg jest twoim instrumentem magicznym,
możesz wykorzystać akcję, aby w niego zadąć, co spra-
wia, że wydobywa się zeń ogłuszający hałas w długim na
20 metrów stożku. Dźwięk zadaje 24 obrażenia wszystkim
obiektom na obszarze. Każde znajdujące się tam stworzenie
musi wykonać test Siły z 1 utrudnieniem. Porażka oznacza,
że otrzymuje 4k6 obrażeń i staje się ogłuszone na 1 godzinę,
sukces zaś, że cierpi jedynie połowę tych obrażeń. Hałas
słychać z odległości 10 kilometrów. Kiedy zadmiesz w instru-
ment, rzuć k6. Przy nieparzystym wyniku nie możesz użyć
go ponownie, dopóki nie odbędziesz pełnego odpoczynku.
Kamień Końca
Kamień Końca to zestalony mrok wykuty przez trolle
w ostatnich dniach wojny przeciwko faerie. Został wyko-
nany jako broń ostateczna, narzędzie zdolne rozpleść rze-
czywistość, co doprowadziłoby do zagłady Pięknego Ludu,
a wraz z nim także trolli. Te ostatnie jednak, kiedy artefakt
został ukończony, pożałowały jego stworzenia i wiedząc, że
nie są w stanie go zniszczyć, ukryły przedmiot z nadzieją, że
nikt nigdy nie znajdzie artefaktu.
Kamień Końca jest gładki i owalny, mniej więcej rozmiaru
ludzkiej głowy. Otacza go ciemność i jedynie ci zdolni ją przej-
rzeć ujrzą wyryte na jego powierzchni przeklęte runy trolli.
Efekt w grze:
Zachłanna ciemność: Kamień zmienia światło i cienie w ob-
rębie 5 metrów od siebie w mrok. Sprawia również, że
światło stworzone przez zaklęcia 5 lub niższego kręgu nie
są w stanie go przebić.
Niszczycielski instrument magiczny: Jeśli uczynisz Kamień
swoim instrumentem magicznym, zaklęcia ataku Zniszcze-
nia, które rzucasz i które zadają obrażenia, zadają dodat-
kowe 1k6 obrażeń.
Zagłada: Kiedy trzymasz kamień, możesz użyć akcji, aby
przywołać jego moc. Fala energii rozchodzi się z niego
na promień 1 kilometra. Wszystko, czego dotknie, łącznie
z tobą, zostaje natychmiastowo i ostatecznie zniszczone.
Sprawia to również, że rzeczywistość we wskazanym
obszarze rozplata się, tworząc permanentne przejście do
Pustki o średnicy 2 kilometrów.
22
Nothung
Dawno temu jotuński heros o imieniu Searga odkrył
drzewo tak wysokie, że jego najwyższe gałęzie płonęły od
dotyku Matki Słońca. Dostrzegł miecz uwięziony w korze,
o niezrównanym ostrzu wykutym z błękitnej stali. Searga
wydobył broń, co sprawiło, że drzewo zmieniło się w stado
kruków. Z pomocą oręża, które nazwał Nothung, bohater
powalał olbrzymy i smoki. Jednak esencja ostrza zatruła
jego umysł i w końcu zaczął wierzyć, że jest niepokonany.
Ostatecznie Searga spotkał swoją zgubę, kiedy trafił na
wysokiego nieznajomego o twarzy ocienionej kapeluszem
z szerokim rondem, a był to nikt inny jak Grimnir. Heros
dostrzegł w przebranym bogu zagrożenie i zatopił ostrze
w mroku pod jego płaszczem. Broń rozpadła się na drzazgi,
a Wszechojciec powalił czempiona w ramach kary za pychę
i szaleństwo. Następnie zebrał fragmenty, przekuł miecz,
napoił ostrze krwią trolli, aby obdarzyć je siłą, i umieścił
w kolejnym drzewie, gdzie miało oczekiwać na odkrycie
przez następnego godnego śmiałka.
Efekt w grze:
Zaklęty miecz: Nothung liczy się jako miecz dla stworzeń
o Rozmiarze 2 i miecz długi dla stworzeń o Rozmiarze 1.
Broń zapewnia 1 ułatwienie w rzutach na atak z jej użyciem
oraz zadaje dodatkowe 1k6 obrażeń.
Ostra stal: Kiedy używasz tej broni, aby zaatakować obiekt wy-
konany z metalu lub wykorzystać ją przeciwko istocie odzia-
nej w metalową zbroję, rzut na atak wykonujesz z 1 ułatwie-
niem. Co więcej, ataki tym mieczem zadają 1k6 dodatkowych
obrażeń stworzeniom i przedmiotom wykonanym z metalu.
Szaleńczy sukces: Za każdym razem, kiedy zaatakujesz
z użyciem Nothunga, a całkowity wynik rzutu na atak
wyniesie 20 lub więcej i przewyższy poziom trudności o co
najmniej 5, musisz wykonać test Woli. Porażka oznacza, że
zyskujesz 1 punkt Szaleństwa.
Pas Tytana
Jest to pas z grubej, czarnej skóry ze stalowymi ćwiekami.
Sprzączkę wykuto tak, aby przypominała twarz nasro-
żonego olbrzyma. Niektórzy mówią, że pas, który przez
stulecia był przekazywany od czempiona do czempiona
w służbie wysokiego króla jotunów, został wykonany ze
skóry z pleców ojca olbrzymów.
Efekt w grze:
Moc tytana: Pas zapewnia noszącemu 1 ułatwienie w opar-
tych na Sile rzutach na atak i testach.
Zamglenie umysłu: Pas sprawia, że twoje myśli stają się
przyćmione i pomieszane. Nakłada 2 utrudnienia na
oparte na Intelekcie rzuty na atak i testy wykonywane
przez noszącą go osobę.
Tytaniczny cios: Jeśli nosisz pas, to kiedy uzyskasz sukces
w rzucie na atak z użyciem dwuręcznej broni białej, możesz
użyć reakcji, aby zadać dodatkowe 2k6 obrażeń. Cel musi
następnie uzyskać sukces w teście Siły z 1 utrudnieniem, ina-
czej przelatuje 2k6 metrów w prostej linii od ciebie i zostaje
powalony. Za każdym razem, kiedy użyjesz Tytanicznego
ciosu, rzuć k6. Przy parzystym wyniku nie możesz użyć go
ponownie, dopóki nie odbędziesz pełnego odpoczynku.
 Od odważnych jotunów po wygnane orki, od szybujących
nad Wichrowymi Ziemiami wiwern po srogiego krakena
czającego się pod falami – dokądkolwiek by się nie udać na
Mroźnym Bezdrożu, można tam znaleźć tak sojuszników,
jak i wrogów. Niniejszy rozdział przedstawia, jak różne
z opisywanych już stworzeń wpasowują się w krajobraz
skutego lodem południa, a także prezentuje nowe, rodzime
dla tych ziem istoty.
Demony
Uciekając przed oczyszczającym ogniem stosów podpa-
lanych przez łowców czarownic, wielu kultystów uchodzi
z Imperium, aby gdzie indziej kontynuować bluźnierczą
służbę jednemu z dziwnych aspektów Władcy Demonów.
Większość chroni się w obozach wzdłuż granic Blötlandii
lub w Zgonie Olbrzyma, gdzie wszyscy są mile widziani.
Na Mroźnym Bezdrożu nic nie powstrzymuje ich przed
realizowaniem szaleńczych przedsięwzięć, toteż kultyści
czasem sprowadzają demony, które sieją zamęt w regionie.
24
Jotunowie nie widzą wielkiej różnicy między demonami czy
innymi potworami i zawsze chętnie dowodzą swej odwagi,
stając przeciw nim.
Duchy i nieumarli
Dusze błąkają się po świecie śmiertelnych z wielu powo-
dów. Większość spośród fatalistycznych jotunów akceptuje
śmierć i odchodzi do Zaświatów – lub Walhalli, jeśli dane
dusze zostały wybrane przez walkirie. Mimo to na Mroźnym
Bezdrożu wciąż spotkać można zjawy, upiory i inne tego
typu istoty, zazwyczaj tam, gdzie spustoszenia dokonała
imperialna magia. Nieumarli, tacy jak zombie i ożywione
zwłoki, również się zdarzają, chociaż znacznie rzadziej.
Draugr
Nie wszystkie dusze jotunów są chętne, aby opuścić ciała
i ruszyć dalej. Te szczególnie naznaczone złem mogą
trzymać się swych doczesnych szczątków, przez co gnijące
zwłoki zmieniają się w draugry. Owe nieumarłe abomi-
nacje kryją się w kamiennych kopcach, aby strzec pogrze-
banych wraz ze sobą dóbr. Jeśli usłyszą ruch na zewnątrz
lub po prostu się znudzą, wyłaniają się jako strumień
okropnie śmierdzącego dymu, a następnie przyjmują
fizyczną formę podobną do swego dawnego wyglądu, lecz
sczerniałą i opuchniętą. Roztaczają wokół fetor spluga-
wienia i wykorzystują moment, zanim ofiara otrząśnie się
z szoku, aby długimi, ostrymi pazurami rozerwać ją na
krwawe strzępy.
Draugry posługują się językiem trolli.
DRAUGR TRUDNOŚĆ 50
Przerażający nieumarły, Rozmiar 2
Percepcja 10 (+0); widzenie w ciemności
Obrona 9, Zdrowie 56
Siła 16 (+6), Zręczność 9 (−1), Intelekt 10 (+0), Wola 14 (+4)
Prędkość 10
Niewrażliwość na obrażenia od choroby i trucizny; na zyski-
wanie Szaleństwa; a także na chorobę, oszołomienie, prze-
straszenie, uśpienie, wyczerpanie, zamroczenie, zatrucie,
zauroczenie.
Odporność: Draugr otrzymuje tylko połowę obrażeń zadawa-
nych bronią.
Podatność na ogień: Draugr otrzymuje podwójne obrażenia
od ognia.
RODZAJE ATAKÓW
Pazury: (zwarcie) +6 z 1 ułatwieniem (2k6)
 AKCJE SPECJALNE
Postura olbrzyma: Na 1 minutę draugr rośnie do Rozmiaru 4,
zyskuje premię +10 do Zdrowia i zadaje dodatkowe 2k6 ob-
rażeń pazurami. Jest w stanie użyć Postury olbrzyma jedy-
nie w wolnej przestrzeni wystarczająco dużej, aby pomieścić
istotę o Rozmiarze 4. Po wykorzystaniu tego talentu draugr
nie może użyć go ponownie, dopóki nie odbędzie pełnego
Duża tarcza: (zwarcie) +4 z 2 ułatwieniami (1k6 plus 1k3 plus
1k6 dodatkowych obrażeń przy rzucie na atak 20+)
Doświadczenie bojowe: Gdy einherjar wykorzystuje akcję,
by wykonać atak bronią, może albo zadać nim dodatkowe
1k6 obrażeń, albo wykonać kolejny atak przeciwko innemu
celowi w dowolnym momencie przed końcem swojej tury.

Walkiria
odpoczynku.
Smuga dymu: Draugr wykorzystuje w swojej turze akcję lub
reakcję, aby zmienić swoje ciało w kłębiącą się chmurę dymu,
przelecieć na odległość równą swojej Prędkości lub mniejszą,
Bogowie wysyłają walkirie do świata śmiertelnych, aby
a następnie odzyskać normalną formę. Pod postacią dymu zbierały dusze najlepszych wojowników, żeby ci z kolei po
draugr jest niewrażliwy na obrażenia i potrafi przechodzić śmierci walczyli dla ich przyjemności. Owe posłanniczki
swobodnie przez otwory o wielkości umożliwiającej przepływ
powietrza oraz przez przestrzeń zajętą przez inne stworzenia. dosiadają skrzydlatych wierzchowców, szybują nad polem
bitwy i bystrym spojrzeniem wypatrują wojowników, którzy
KONIEC RUNDY
dowiedli swojej wartości, a których los został przypieczęto-
Okropny fetor: Każde oddychające stworzenie w bliskim
wany. Czasem szukają śmiałków, aby z nimi walczyć. Innym
zasięgu draugra musi wykonać test Siły z 1 utrudnieniem.
Porażka oznacza, że staje się ono osłabione na 1 rundę, razem pikują w dół i samodzielnie składają pocałunek
sukces zaś, że nabiera odporności na Okropny fetor tego śmierci, wyciągając duszę z umierającego ciała, a następnie
draugra, dopóki nie odbędzie pełnego odpoczynku.
transportują ją przez tęczowy most.
Stare historie zapewniają, że walkirie są pięknymi dziewi-
Einherjar cami i wojowniczkami, córkami bogów, które doglądają ich,
Tak jak wszystkie śmiertelne istoty, tak i jotunowie są czę- kiedy nie pełnią związanych ze śmiercią obowiązków. Tak
ścią koła życia – rodzą się, żyją, umierają i rodzą na nowo. naprawdę to przerażające duchy, z grubsza przypominające
Jednak niektórzy z nich, jeśli walczą z odwagą i zaciekłością kobiety odziane w hełmy i kolczugi. Mają szarą skórę, cien-
wystarczającą, żeby zwrócić na siebie uwagę walkirii, i umrą kie, siwe włosy i przerażające oblicza z dwojgiem wytrzesz-
chwalebną śmiercią, wyrywają się z niego i zasiadają do czonych, martwych oczu i obwisłymi, otwartymi ustami
biesiady w salach Walhalli jako członkowie einherjarów – gotowymi wessać dusze zmarłych.
największych herosów, jacy kiedykolwiek żyli. Walkirie mówią w języku trollim.
Einherjarzy to cienie, tak jak many i lemury; spędzają życie
pozagrobowe, walcząc ze sobą na mglistych, poplamionych
krwią polach bitew Walhalli. Stają w szranki po stronach wy-
znaczanych przez żądnych krwi bogów, rąbiąc się nawzajem
na kawałki w niekończącej się wojnie. Kiedy słońce w końcu
zajdzie nad rzezią, ocalali maszerują do biesiadnych sal, gdzie
jedzą, piją, kopulują i przechwalają się osiągnięciami. Następ-
nego dnia martwi powstają i bitwa zaczyna się na nowo.
Einherjarzy wyglądają tak, jak za życia, chociaż większość ma
okropne rany, brakuje im kończyn i noszą inne ślady bolesnego,
brutalnego końca, jaki spotkał ich w zamian za oddanie bogom.
Mówią w języku trollim i każdym innym, jaki znali za życia.

EINHERJAR TRUDNOŚĆ 50
Straszny duch, Rozmiar 2
Percepcja 9 (−1); widzenie w ciemności
Obrona 17 (kolczuga, duża tarcza), Zdrowie 44
Siła 14 (+4), Zręczność 11 (+1), Intelekt 9 (−1), Wola 12 (+2)
Prędkość 10
Niewrażliwość na obrażenia od choroby, ognia, trucizny
i zimna; na zyskiwanie Szaleństwa; a także na chorobę,
przestraszenie, spowolnienie, unieruchomienie, uśpienie,
wyczerpanie, zatrucie.
Wieczność: Gdy einherjar zostanie obezwładniony, leży
powalony i wydaje się martwy. 24 godziny później wstaje
z powrotem bez obrażeń.

RODZAJE ATAKÓW
Topór bojowy: (zwarcie) +4 z 2 ułatwieniami (2k6 + 2 plus
1k6 dodatkowych obrażeń przy rzucie na atak 20+)

25
 ATAKI SPECJALNE
Dwa ataki: Walkiria wykorzystuje akcję, aby zaatakować dwa
różne cele włócznią i mieczem. Atak włócznią zadaje 2k6 ob-
rażeń, a mieczem – 2k6 + 2 obrażeń.

AKCJE SPECJALNE
Wybranie poległego: Walkiria wybiera jedno żywe, obezwład-
nione stworzenie w swoim bezpośrednim zasięgu i dotyka go.
Istota umiera, a walkiria przywiera do jej ust i wysysa duszę
wraz z oddechem. Kiedy posłanniczka Mrocznych Bogów
dociera do Walhalli, wszystkie dusze, jakie zdobyła w ten
sposób, stają się einherjarami, a stworzeń, do których nale-
żały, nie można już przywrócić do życia.

Dżinny
Dżinny zamieszkują Mroźne Bezdroże tak samo, jak i inne
miejsca na świecie. Mogą wiązać się z dowolną substancją
i w ten sposób zyskiwać fizyczną postać. Na skutym lodem
południu duchy te potrafią przyjmować, poza tymi opisa-
nymi w Cieniu Władcy Demonów, formę dżinnów lodu.

Dżinn lodu
Ociężały dżinn lodu ma humanoidalny kształt, na który
składają się ostre odłamki. Zawsze, kiedy się porusza,
tworzący jego ciało lód trzeszczy od tarcia, a wokół sypią się
kawałki zamarzniętej wody. Między nimi unosi się kilkoro
rozjarzonych, niebieskich oczu, rozbłyskujących chaotycz-
nie, czym dowodzą szaleństwa tej istoty.
Dżinny lodu powstają w chłodnych klimatach, blisko
wybrzeży jezior lub mórz oraz w warunkach porywistych za-
mieci. Dźwięki ich przeraźliwych jęków w jakiś sposób prze-
bijają się przez wizg powołującego je do istnienia wiatru.

WALKIRIA TRUDNOŚĆ 250 DŻINN LODU TRUDNOŚĆ 100

Przerażający duch, Rozmiar 1 Dżinn, Rozmiar 2 lub większy

Percepcja 16 (+6); prawdziwe widzenie
Obrona 15 (kolczuga), Zdrowie 100
Siła 14 (+4), Zręczność 13 (+3), Intelekt 14 (+4), Wola 12 (+2)
Prędkość 12
Niewrażliwość na obrażenia od choroby i trucizny; na zyskiwa-
nie Szaleństwa; a także na chorobę, zauroczenie, zatrucie.
Ochrona przed magią: Walkiria otrzymuje tylko połowę ob-
rażeń zadawanych przez zaklęcia, a wszystkie testy w celu
odparcia ich efektów wykonuje z 1 ułatwieniem. Stworzenie
atakujące walkirię czarem rzuca na atak z 1 utrudnieniem.
Światła chwały: Powietrze w bliskim zasięgu walkirii wypełnia
się delikatnymi, migoczącymi światłami. Żywe stworzenia na
tym obszarze nie mogą zostać przestraszone, wykonują rzuty
na atak z 1 ułatwieniem i zadają dodatkowe 1k6 obrażeń ata-
kami bronią.
Objawione w śmierci: Walkiria wraz z wierzchowcem pozostaje
niewidoczna dla wszystkich istot poza innymi walkiriami, du-
chami i obezwładnionymi stworzeniami. Jeśli walkiria wyko-
rzysta akcję, aby zaatakować, traci tę cechę na 1 rundę.
RODZAJE ATAKÓW
Włócznia: (zwarcie lub bliski zasięg) +4 z 2 ułatwieniami (3k6)
Miecz: (zwarcie) +4 z 2 ułatwieniami (3k6 + 2)
Percepcja 10 (+0); prawdziwe widzenie
Obrona 16, Zdrowie 40
Siła 17 (+7), Zręczność 10 (+0), Intelekt 7 (−3), Wola 12 (+2)
Prędkość 8; Sunięcie po lodzie
Niewrażliwość na obrażenia od choroby, kwasu, trucizny
lub zimna; na zyskiwanie Szaleństwa; a także na chorobę,
ogłuszenie, oszołomienie, oślepienie, powalenie, prze-
straszenie, spowolnienie, unieruchomienie, wyczerpanie,
zamroczenie, zatrucie.
Twardy jak lód: Dżinn lodu otrzymuje połowę obrażeń zada-
wanych bronią. Kiedy otrzyma obrażenia od ognia, zyskuje
premię +2 do Prędkości i staje się osłabiony na 1 rundę.
Wzmocniony przez wodę: Gdy dżinn lodu miałby otrzymać
obrażenia od zaklęcia Wody, zamiast tego dodaje do swo-
jego Zdrowia premię w wysokości ich liczby. Premia ta trwa
1 minutę. Jeśli Zdrowie dżinna wynosi 60 lub więcej, jego
Rozmiar zwiększa się o +1, jeśli zaś 120 lub więcej premia
do jego Rozmiaru wzrasta o kolejne +1.
Sunięcie po lodzie: Dżinn lodu ignoruje efekty trudnego te-
renu spowodowane lodem lub śniegiem.
Wrażliwość na ogień: Dżinn lodu otrzymuje podwójne obra-
żenia od zaklęć Ognia, a testy w celu odparcia ich efektów
wykonuje z 1 utrudnieniem.
RODZAJE ATAKÓW
Pięść: (zwarcie) +7 (6k6); dżinn zyskuje 1 ułatwienie w rzucie
na atak, jeśli cel styka się ze śniegiem lub lodem.

26
 KONIEC RUNDY
Bijący chłód: Z ciała dżinna lodu biją fale śmiertelnego
chłodu, zamrażając wszystkie płyny w bliskim zasięgu.
Każde stworzenie w bliskim zasięgu musi wykonać test Siły,
w przeciwnym razie otrzymuje 3k6 obrażeń.
Faerie
Na Mroźnym Bezdrożu można znaleźć także faerie, chociaż
żyją raczej samotnie, świadome więzi między tutejszymi
śmiertelnikami i trollami. Dlatego wiele z nich decyduje
się spędzać swoje nieśmiertelne żywoty na pograniczach
prowadzących do Svartalfheimu. Mimo ogólnej skłonności
do unikania krainy śmiertelnych niektóre faerie przebywają
w blötlandzkiej dziczy. W leśnych ostępach natrafić można
na jędzę zamieszkującą dziwną chatę chronioną przez
wilkory. Kolonie syren (Straszliwe piękno) nawiedzają wody
Morza Mrozu i Żelaznej Zatoki i sprowadzają na żeglarzy
zgubę. Bean-nighe i banshee (Straszliwe piękno) błąkają się
niekiedy po ruinach pozostawionych przez imperialnych,
a w blötlandzkich lasach i dolinach można natrafić na do-
mowiki (Suplement Władcy Demonów), skrzaty i inne faerie.
Fossergrim
Jotunowie ostrzegają podróżników, aby uważali, wspinając
się po górach, i nie podchodzili do stawów, szczególnie
tych z wodospadami, ponieważ takie miejsca przyciągają
niecne duchy, które uwodzą nieostrożnych wędrowców
i sprowadzają na nich zgubę. Historie te powstały z powodu
fossergrimów, rodzaju niecnych faerie używających magii,
aby ściągać młodych mężczyzn i kobiety do sadzawek,
gdzie uprawiają z nimi miłość i bawią się. Istoty te rzadko
wypuszczają swoje zabawki; zazwyczaj topią je, kiedy się
znudzą, i pozwalają, aby prąd zabrał ciała.
Fossergrimy wyglądają jak atrakcyjni mężczyźni o niebie-
skawej skórze, zielonych włosach i brodach oraz spicza-
stych uszach. Wiedzą bardzo wiele o ziemiach, na których
żyją, i można je przekonać, aby podzieliły się wiedzą za dar
z kości, kamienia lub szkła.
Fossergrimy posługują się elfickim i wysokim archaikiem.
FOSSERGRIM TRUDNOŚĆ 100
Faerie, Rozmiar 1
Percepcja 13 (+3); widzenie w cieniu
Obrona 20, Zdrowie 25
Siła 13 (+3), Zręczność 13 (+3), Intelekt 12 (+2), Wola 9 (−1)
Prędkość 8; pływanie
Niewrażliwość na obrażenia od choroby i trucizny; a także na
chorobę, zatrucie, zauroczenie.
Ochrona przed magią: Fossergrim otrzymuje tylko połowę ob-
rażeń zadawanych przez zaklęcia, a wszystkie testy w celu
odparcia ich efektów wykonuje z 1 ułatwieniem. Stworzenie
atakujące fossergrima czarem rzuca na atak z 1 utrudnieniem
lub 2 utrudnieniami, jeśli faerie znajduje się w wodzie.
Szybki pływak: Znajdując się częściowo lub w pełni pod
wodą, fossergrim zyskuje premię +24 do Prędkości.
Wrażliwość na żelazo: Fossergrim jest osłabiony, gdy dotyka
żelaza.
RODZAJE ATAKÓW
Kościany miecz: (zwarcie) +3 z 1 ułatwieniem lub 5 ułatwie-
niami, jeśli fossergrim jest częściowo lub w pełni zanurzony
w wodzie (2k6 + 2)
ATAKI SPECJALNE
Podwójny atak: Fossergrim atakuje dwukrotnie bronią.
Każdy rzut na atak wykonuje z 1 utrudnieniem.
AKCJE SPECJALNE
Przyspieszenie czaru: Fossergrim może wykorzystać
w swojej turze reakcję, aby rzucić zaklęcie, którego rzu-
cenie normalnie wymaga akcji.
MAGIA
Moc 2
Uroki: prezencja (3), zauroczenie (2), spętanie umysłu (1)
Woda: zamrożenie (3), utopienie (2), fala (1)
KONIEC RUNDY
Regeneracja w wodzie: Znajdując się częściowo lub
w pełni pod wodą, fossergrim leczy 1k6 + 2 obrażeń.
Związany z wodospadem: Jeśli fossergrim znajduje się
dalej niż 1 kilometr od swojego wodospadu, otrzymuje
1k6 obrażeń i staje się obezwładniony na 1 rundę.
27
 Olbrzymy i ogry
Olbrzymy i ogry żyją na Mroźnym Bezdrożu, od kiedy dawno
temu zostały zniewolone przez trolle, aby walczyć z faerie.
Te, które wciąż pozostają na wolności w górach i dolinach,
to potomkowie tamtych niewolników. Jotunowie nie lubią
ogrów, uznają je za zdegenerowany, uwsteczniony gatunek –
podobnie jak ludzie postrzegają troglodytów. Mimo że miesz-
kańcy południa przechwalają się, iż w ich żyłach płynie krew
olbrzymów, uznają te stworzenia za niebezpieczne, zdolne
zniszczyć wszystko, co oni sami zbudowali i czego potrzebują
do przetrwania. Walczą więc z tymi niezdarnymi brutalami
i dowodzą w ten sposób swej odwagi.
Mimo że ogry mają niski status w Blötlandii, jarlowie
pozwalają niektórym żyć na swoich ziemiach. Większość
królów niechętnie trzyma tak dużą liczbę niewolników, jak
w dawnych czasach, wykorzystują więc ogry, aby można było
wykonać te same prace przy mniejszej sile roboczej. Jotu-
nowie nie pozwalają jednak żyć z nimi ettinom ani rogatym
ogrom. Uznają je za abominacje i bezlitośnie na nie polują.
Istoty te niekiedy przebywają w towarzystwie zwierzoludzi,
którzy jakimś sposobem dotarli do tego zakątka świata, lub
innych, mniejszych ogrów, będących pod ich kontrolą.
Na Mroźnym Bezdrożu poza zwyczajnymi olbrzymami
opisanymi w Cieniu Władcy Demonów znaleźć można ich
większy i głupszy gatunek: górskie olbrzymy.
Górski olbrzym
Na Mroźnym Bezdrożu olbrzymy rosną do ogromnych
rozmiarów, prawdopodobnie ze względu na magię wy-
korzystaną przez trolle, aby uczynić je jeszcze bardziej
niebezpiecznymi wrogami faerie. Górskie olbrzymy,
największe ze wszystkich, są tak stare, jak świat i zazwy-
czaj widuje się je jedynie na skutym lodem południu;
w innych krainach faerie dawno temu odczyniły magię,
która posłużyła do ich stworzenia. Każdy z tych stworów
hibernuje przez stulecia. Gdy się budzi, strząsa głazy
i lód, schodząc z gór, a następnie pożera wszystko, co jest
w stanie złapać.
Za każdym razem, kiedy pojawia się jeden z tych olbrzy-
mów, jotuńscy herosi zbierają się razem, aby się go pozbyć.
Jego mięso oferują wielkim krukom, kości zaś używają do
budowy domów i langskipów, tworzą z nich także broń.
Górskie olbrzymy osiągają wzrost od 18 do 27 metrów
i ważą wiele ton. Nie noszą ubrań, ponieważ nie czują
chłodu, a ich naga skóra zdaje się wykonana z kamienia.
GÓRSKI OLBRZYM TRUDNOŚĆ 1000
Straszny olbrzym, Rozmiar 20
Percepcja 8 (−2)
Obrona 17, Zdrowie 500
Siła 20 (+10), Zręczność 9 (−1), Intelekt 8 (−2), Wola 15 (+5)
Prędkość 10
Niewrażliwość na obrażenia od zimna.
28
Kolosalny: Stworzenia o Rozmiarze mniejszym od górskiego
olbrzyma o połowę (lub mniejsze) zadają mu jedynie po-
łowę obrażeń i nie mogą go zauroczyć, zniewolić, spowol-
nić ani oszołomić.
Głupota: Olbrzym otrzymuje 1 utrudnienie w rzutach na atak
i testach opartych na Intelekcie. Rzuty na atak przeciwko
jego Intelektowi zyskują 1 ułatwienie.
Zdeptanie: Gdy olbrzym wkracza na przestrzeń zajętą przez
znajdujące się na podłożu stworzenie, musi ono wykonać
test Zręczności. Porażka oznacza, że otrzymuje 3k6 obra-
żeń i zostaje powalone. Jeśli jest już powalone, cierpi do-
datkowe 1k6 obrażeń. Dowolna istota wykonuje ten rzut raz
na rundę niezależnie od tego, ile razy w ciągu niej olbrzym
przejdzie przez jej przestrzeń.
Przygniecenie: Kiedy jakiś efekt powali olbrzyma, jego ciało
zajmuje obszar na podłożu o długości równej jego wzrostowi
(wybierz wartość między 20 a 30 metrów) i szerokości rów-
nej jego Rozmiarowi, licząc od końca zajmowanej przezeń
przestrzeni w kierunku przeciwnym do źródła efektu, który
go powalił. Olbrzym zadaje obrażenia równe 2k6 × jego
Rozmiar wszystkiemu w obszarze, na który upada. Stworze-
nie może wykonać test Zręczności z tyloma utrudnieniami,
ile wynosi połowa Rozmiaru olbrzyma. Sukces oznacza, że
otrzymuje tylko połowę obrażeń i przemieszcza się na naj-
bliższą wolną przestrzeń poza obszarem upadku. Porażka
oznacza, że zostaje uwięzione pod ciałem olbrzyma.
Uwięziona istota jest powalona, oślepiona, unieruchomiona
oraz ma całkowitą osłonę. Może wykorzystać akcję, by
wykonać test Zręczności z tyloma utrudnieniami, ile wynosi
połowa Rozmiaru olbrzyma. Sukces oznacza, że przemiesz-
cza się o połowę swojej prędkości w wybranym przez siebie
kierunku. Jeśli poruszy się poza obszar, traci wszystkie stany.
W innym wypadku istota pozostaje uwięziona.
RODZAJE ATAKÓW
Pięść: (zwarcie) +10 z 3 ułatwieniami (8k6 + 5 plus Zdruzgotanie)
Głaz: (ekstremalny zasięg) +10 z 1 ułatwieniem (6k6)
Zdruzgotanie: Stworzenie mniejsze od olbrzyma co najmniej
o połowę musi uzyskać sukces w teście Siły z 3 utrudnie-
niami lub zostaje powalone.
ATAKI SPECJALNE
Zmasowany atak: Wszystkie stworzenia wewnątrz sześcianu
o krawędzi 5 metrów i punkcie początkowym w promieniu
15 metrów od olbrzyma muszą uzyskać sukces w teście
Zręczności z 1 utrudnieniem, inaczej otrzymują 8k6 + 5 obra-
żeń i zostają zaatakowane Zdruzgotaniem.
Postaci
Jak powiedziano wcześniej, Mroźne Bezdroże to w większości
ziemie jotunów, ale inne ludy również zapuszczają się do
tej zimnej krainy. Izolacja od kultu Nowego Boga sprawia,
że region jest kuszącym schronieniem dla tych o innych
wierzeniach. Problemy dotykające serca Imperium sprawiły,
że uchodźcy zalali okoliczne prowincje, a niektórzy uciekli
poza granice państwa do Połatanych Krain lub dalej, właśnie
na Mroźne Bezdroże. Ponadto jotunowie wrócili do starych
zwyczajów i sprowadzają jeńców jako niewolników, aby upra-
wiali rolę, naprawiali odzież i bronili ziemi przed wyczołgu-
jącymi się z głębin potworami. Co za tym idzie, populacja
skutego lodem południa jest znacznie bardziej różnorodna,
niż niejeden mógłby się spodziewać. Wiele postaci opisanych
w Rozdziale 10 podręcznika głównego można znaleźć również
tutaj, być może z wyjątkiem akolitów Nowego Boga.
Jotun
Jotunowie to zdecydowanie najliczniejszy lud na Mroźnym
Bezdrożu. Najwięcej z nich żyje w dolinach Blötlandii. Są
wysocy, muskularni i nieustraszeni; nigdy nie uchylają się
od wyzwania i każdemu przeciwnikowi pragną udowodnić
swą odwagę. Albinizm jest u nich powszechny, więc niemal
wszyscy mają bladą, jasną skórę, białe włosy i karmazy-
nowe oczy. Przeciętny jotun mierzy niemal 3 metry wzrostu
i waży około 320 kilogramów. Wszyscy mówią trollim,
a wielu zna również język wspólny.

JOTUN TRUDNOŚĆ 25
Jotun, Rozmiar 2
Percepcja 8 (−2)
Obrona 13 (utwardzana skórznia, duża tarcza), Zdrowie 26
Siła 14 (+4), Zręczność 9 (−1), Intelekt 8 (−2), Wola 11 (+1)
Prędkość 10
Przywykły do zimna: Jotun otrzymuje połowę obrażeń od
zimna i nigdy nie cierpi z powodu wystawienia na działanie
żywiołów w chłodnym środowisku.

RODZAJE ATAKÓW
Topór bojowy: (zwarcie) +4 z 1 ułatwieniem (2k6 + 2)
Duża tarcza: (zwarcie) +4 z 1 ułatwieniem (1k6)

AKCJE SPECJALNE
Chwila wytchnienia: W swojej turze jotun może w ramach
akcji lub reakcji uleczyć 5 obrażeń. Po wykorzystaniu tego
talentu jotun nie może użyć go ponownie, dopóki nie odbę-
dzie pełnego odpoczynku.

Krasnolud
Zgodnie ze starożytnymi tekstami wyrytymi w granito-
wych płytach, zamkniętych w kryptach ze stali odlanej
z gwiezdnego metalu, za trzydziestoma trzema drzwiami,
do których klucze mają tanowie trzydziestu trzech
klanów, krasnoludy były niegdyś ulubionymi dziećmi
Mrocznego Boga Grimnira. Pobłogosławił je ogromnym
rozmiarem, siłą i inteligencją, ale wraz z tymi zaletami
przyszła arogancja – wada, która w końcu doprowadziła
do ich upadku.
Dzieci Grimnira myślały, że są mądrzejsze od swego
stwórcy, i niektóre doszły do wniosku, iż nie warto czcić
bogów. Chciały się z nimi skonfrontować, wzniosły zatem
wielką wieżę. Miała ona po ukończeniu przebić chmury
i pozwolić przeprowadzić szturm na Walhallę. Aby ukarać
ich pychę, Grimnir zburzył wieżę i nałożył na krasnoludy
ciężką klątwę. Zostały odarte z piękna i utraciły swoją po-
sturę, zmieniając się w skarlałe, brzydkie istoty. Ponadto
narodziła się w nich obsesja na punkcie tego, co leży pod
ich stopami, zamiast tego, co może znajdować się nad ich
głowami. Zawstydzone i pokonane krasnoludy w większo-
ści zbiegły na północ, a tam wykuły królestwa w Górach
Tarczowych. Mają odtąd dość bogów i ich spraw.
Trow
Niektóre krasnoludy pozostały na Mroźnym Bezdrożu na-
wet po tym, jak Grimnir je przeklął – były zbyt lękliwe, aby
opuścić rodzime ziemie. Obawiają się Mrocznych Bogów,
czują wielki wstyd za swe dawne czyny i pamiętają klątwę,
która odmieniła ich wygląd; czują, że odwrócenie się od
Wszechojca jedynie bardziej by go rozgniewało. Zamiast
dołączyć do podróżujących na północ krewniaków, trowy
pozostały na południu i dołożyły starań, aby zadośćuczy-
nić za swe przewiny cudami tworzonymi przez nich w kuź-
niach. Od magicznych pierścieni o niedoścignionej mocy,
przez miecze, które nigdy się nie tępią, aż po wielkie bestie
wykorzystywane w samodzielnie obmyślanej odmianie
Magii Runicznej – stworzenia te okazały się niestrudzone
w dążeniach do odzyskania boskiej przychylności.
Mimo że Grimnir nie okazał łaski temu nędznemu
ludowi, trowy pozostają niewzruszone w swoich zamia-
rach i do dziś kontynuują pracę. Są wstydliwe, tajemnicze
i wyniszczone, umykają przed konfliktami i uciekają w cień,
jeśli mają na to szansę. Nie zawracają sobie głowy takimi
rzeczami jak ubranie; ciepło pomagają im utrzymać długie,
splątane brody. Ich skóra jest czarna od sadzy z kuźni, oczy
mają duże i wyłupiaste, a rysy twarzy wykrzywione.

29
 TROW TRUDNOŚĆ 5
Krasnolud, Rozmiar 1/2
Percepcja 12 (+2); widzenie w ciemności
Obrona 9, Zdrowie 14
Siła 11 (+1), Zręczność 8 (−2), Intelekt 11 (+1), Wola 9 (−1)
Prędkość 8
Naturalna odporność: Trow otrzymuje tylko połowę obrażeń
od trucizny. Testy na uniknięcie lub pozbycie się zatrucia
wykonuje z 1 ułatwieniem.
Wiedza o podziemiu: Trow wykonuje testy Percepcji na za-
uważanie lub znajdowanie ukrytych cech w dziełach kamie-
niarskich z 1 ułatwieniem. Dodatkowo będąc pod ziemią,
zawsze mniej więcej wie, jak głęboko się znajduje i w któ-
rym kierunku leży północ.

RODZAJE ATAKÓW
Kilof: (zwarcie) +1 (1k6 + 2)

Syn Zimy
Znaczna część wyznawców Dziadka Mroza wierzy, że ich bóg
przebywa gdzieś na Mroźnym Bezdrożu – chociaż dokładne
miejsce jego pobytu jest kwestią zagorzałej debaty. Wiara więk-
szości z nich nie jest tak silna, jak panujący na południu mróz,
a co za tym idzie – osoby te żyją w bardziej
umiarkowanym klimacie. Fanatycy jednak
podejmują się podróży do Wichrowych
Ziem, aby znaleźć swojego boga. Doświad-
czenie to na zawsze odmienia tych, którzy
przetrwają; przyjmują oni miano Synów Zimy.
Wyjące wichry i mordercze zamiecie na Mroź-
nym Bezdrożu odzierają ich z czegoś więcej niż
człowieczeństwo. Większość Synów Zimy zostało
okaleczonych przez odmrożenia i brak im uszu,
nosów, opuszków palców, a nawet penisów, ponieważ
wierzą, że jedynym sposobem, aby poznać zimę, jest
doświadczenie chłodu na nagiej skórze. Osoby te ma-
lują ciała niebieską pastą i nigdy nie noszą ubrań.
Potwory
Wielcy herosi potrzebują potworów, które mogliby poko-
nywać. Monstra na Mroźnym Bezdrożu wypełzają z trzewi
Urth, aby zabijać, pożerać i siać zamęt. Jest ich tutaj całe
zatrzęsienie przez dziwną, pierwotną substancję zwaną
eitrem, z której się rodzą.
Biały robal
Białe robale, nazywane również lodowymi czerwiami, żyją
na Wichrowych Ziemiach i w co bardziej opustoszałych
regionach Blötlandii. Nieaktywne za dnia, są prawdziwymi
postrachami nocy, nieugiętymi w pogoni za
ofiarą. Dorastają do 13 metrów długości;
mają czerwone oczy i ciała pokryte
biało-niebieskimi łuskami i kępkami
białego futra.
BIAŁY ROBAL TRUDNOŚĆ 250

Synowie Zimy zazwyczaj mówią językiem Przerażający potwór, Rozmiar 5

wspólnym, chociaż niektórzy znają też Percepcja 14 (+4); widzenie
trochę trollego. w ciemności
Obrona 18, Zdrowie 200
SYN ZIMY TRUDNOŚĆ 5
Siła 19 (+9), Zręczność 10 (+0),
Intelekt 6 (−4), Wola 10 (+0)
Człowiek, Rozmiar 1 Prędkość 12; Sunięcie po lodzie
Niewrażliwość na obrażenia
Percepcja 9 (−1) od zimna; na zyskiwanie
Obrona 10, Zdrowie 12 Szaleństwa; a także na
Siła 12 (+2), Zręczność 10 (+0), Intelekt 9 (−1), Wola 11 (+1) przestraszenie.
Prędkość 10 Sunięcie po lodzie: Biały robal
Odporność na zimno: Syn Zimy otrzymuje połowę ignoruje efekty trudnego
obrażeń od zimna. terenu spowodowane lodem
Gniew zimy: Kiedy Syn Zimy zostanie poważnie lub śniegiem.
ranny, z punktu w jego przestrzeni na promień Mrożący krew w żyłach: Kiedy istota
1 metra rozchodzi się podmuch zimna. Każde zyskuje Szaleństwo w wyniku
stworzenie na tym obszarze inne niż Syn Zimy ujrzenia białego robala, staje się
musi uzyskać sukces w teście Siły, inaczej spowolniona na tak długo, jak po-
otrzymuje 1k6 obrażeń. zostaje przestraszona.
RODZAJE ATAKÓW RODZAJE ATAKÓW
Włócznia: (zwarcie) +2 z 1 ułatwieniem (1k6) Kły: (zwarcie) +9 z 3 ułatwieniami
Bicz: (zwarcie) +2 z 1 ułatwieniem (1k6) (7k6 plus Zmrożony na kość)

30
 Zmrożony na kość: Żywe stworzenie musi uzyskać sukces
w teście Siły, w przeciwnym razie zostaje spowolnione
na 1 rundę. W tym czasie wykonuje rzuty na atak i testy
z 1 utrudnieniem. Jeśli jest już spowolnione, zamiast tego
otrzymuje dodatkowe 3k6 obrażeń.
ATAKI SPECJALNE
Zmasowany atak: Wszystkie stworzenia wewnątrz sześcianu
o krawędzi 4 metrów i punkcie początkowym w bezpośred-
nim zasięgu białego robala muszą uzyskać sukces w teście
Zręczności z 1 utrudnieniem, inaczej otrzymują 7k6 obrażeń
i zostają zaatakowane Zmrożeniem na kość.
Arktyczny wir: Biały robal wydmuchuje stożek śmiertelnego
zimna o długości 12 metrów i punkcie początkowym w bez-
pośrednim zasięgu. Chłód zadaje 7k6 + 10 obrażeń wszyst-
kiemu we wskazanym obszarze. Stworzenie, które uzyska
sukces w teście Siły, otrzymuje połowę z nich. Po wykorzy-
staniu tego talentu biały robal nie może użyć go ponownie
przez 1 rundę.
KONIEC RUNDY
Bijący chłód: Z ciała białego robala biją fale śmiertelnego
chłodu, zamrażając wszystkie płyny w bliskim zasięgu.
Każde stworzenie w bliskim zasięgu musi wykonać test Siły,
w przeciwnym razie otrzymuje 3k6 obrażeń.
Eitr
Gothar uważają, że całe życie bierze się od magicznej sub-
stancji o nazwie eitr. Mówi się, że ta posoka to jad, który ściekł
z kłów węża świata, ogromnego stworzenia rzekomo opasują-
cego cały świat lub – jak twierdzą niektórzy – dosłownie nim
będącego albo stanowiącego metaforę śmiertelnego istnienia.
Głęboko pod ziemią wciąż znajdują się sadzawki eitru. Sub-
stancja ta straciła jednak zdolność, by rodzić wszelkie życie –
Cień z Pustki, rozprzestrzeniając się po Urth, splugawił ją tak,
że z gęstej cieczy wychodzą tylko potwory.
Pociągający aromat
Z sadzawki eitru unosi się upojny, mdły zapach, który
śmiertelnicy uznają za odurzający. Każde żywe i oddychające
stworzenie w bliskim zasięgu sadzawki o średnicy 1 metra
lub większej jest osłabione, dopóki pozostaje w tej odległości
i przez 1 godzinę później. Dodatkowo osłabiona z tego po-
wodu istota musi wykonać test Woli raz na koniec każdej mi-
nuty. Porażka oznacza, że musi się ona przemieścić w stronę
sadzawki i napić z niej, jeśli tylko będzie to możliwe; sukces
zaś, że staje się odporna na osłabienie wywołane aromatem
eitru, dopóki nie odbędzie pełnego odpoczynku.
Śmiertelna trucizna
Mówi się, że Mroczni Bogowie są w stanie spożyć tę posokę,
ale jest ona trująca dla śmiertelników – połknięcie nawet
kropli sprawia, że stworzenie otrzymuje obrażenia równe
swojej Prędkości Zdrowienia.
Truciznę można rozsmarować na ostrej lub posiadającej
sztych broni albo na pocisku. Wykorzystana w ten sposób
toksyna zachowuje swoje właściwości przez 1 godzinę albo
31
 dopóki broń lub amunicja nie trafią w cel. Żywe stworzenie,
które otrzyma obrażenia od oręża lub pocisku pokrytego
eitrem, musi wykonać test Siły z 3 utrudnieniami. Po-
rażka oznacza, że cierpi obrażenia równe połowie swojego
Zdrowia, sukces zaś, że otrzymuje obrażenia równe jednej
czwartej swojego Zdrowia.
Sadzawka potworów
Eitr rodzi potwory wszelkich kształtów i rozmiarów. Najczę-
ściej łączy cechy różnych zwierząt i istot, dzięki czemu po-
wstają najdziwniejsze okropieństwa. Sadzawki mogą też po-
woływać do życia konkretne monstra, jak rzęsołazy, boggarty
i mamroty. Nie wszystkie potwory na świecie powstały z eitru,
chociaż te żerujące na Mroźnym Bezdrożu najczęściej tak.
Większość sadzawek rodzi potwory jedynie raz na kilka
dni lub tygodni, ale niektóre reagują na obecność żywych,
śmiertelnych istot. Pod koniec każdej rundy, kiedy co
najmniej jedno żywe, śmiertelne stworzenie jest w bliskim
zasięgu od sadzawki eitru o średnicy przynajmniej 1 metra,
rzuć k6. Przy wyniku 1 nie wykonujesz tego rzutu ponownie
przez 1 godzinę. Przy wyniku 2–5 nic się nie dzieje. Przy wy-
niku 6 sadzawka rodzi potwory. Wylosuj wynik z poniższej
tabeli, aby określić typ i liczbę potworów.
Potwory zrodzone z eitru
3k6 Zrodzone potwory
3 1 duży potwór
4–5 1k3 średnich potworów
6–8 1k6 małych potworów
9–12 2k6 drobnych potworów
13–15 1k6 średnich potworów
16–17 1k3 dużych potworów
18 1 wielki potwór
Możesz wylosować wynik z tabeli Forma potwora, aby za-
inspirować się co do wyglądu stworzenia. W razie potrzeby
przypisz mu inne cechy, modyfikując jego Trudność tak, jak
sugeruje podręcznik główny.
Forma potwora
k6 Forma
Można uwierzyć, że to zwierzę. Chociaż potwory
1 o takim wyglądzie nie występują naturalnie na świe-
cie, to mogłyby.
Hybryda. Potwór łączy cechy dwóch zwierząt, na
2 przykład sowy i niedźwiedzia.
Zwierzę o ludzkich cechach. Potwór ma zwierzęcy
kształt i przynajmniej jeden ludzki element. Może
3 to być głowa człowieka, ręce lub stopy zamiast łap
albo ludzka skóra pokrywająca całe ciało.
Monstrualny humanoid. Potwór łączy cechy ludzkie
lub humanoidalne ze zwierzęcymi, chociaż zachowuje
humanoidalną sylwetkę i jest dwunożny. Zwierzęcy
4 wygląd mogą mieć nogi, ramiona, głowa lub te
wszystkie trzy części ciała naraz. Ich wygląd może
być zapożyczony od wilka, lwa, lisa, żółwia lub dowol-
nego stworzenia pasującego do rozmiaru potwora.
32
k6 Forma
Zwierzę niemożliwe. Potwór nie powinien istnieć
ani żyć. Może zdawać się wywrócony na lewą
stronę, być pokryty paznokciami lub nie mieć
5
otworów w ciele. Potworowi należy przypisać cechę
„straszny” albo „przerażający” w zależności od tego,
co czyni jego istnienie teoretycznie niemożliwym.
Niestabilny. Forma potwora stale się zmienia. Na
przykład jego skóra spływa niczym wosk, dopóki
6 nie stwardnieje w nowy kształt, albo monstrum
przekręca się, tworząc rozmaite konfiguracje i za
każdym razem zyskując lub tracąc różne cechy.
Potwór powinien mieć cechę „przerażający”.
Fenrir
Na zboczach gór zamieszkuje gatunek potwornych wilków
nazywanych fenrirami, od wielkiej bestii spłodzonej przez
Lokiego Oszusta, jednego z Mrocznych Bogów, i zrodzonej
przez Macierz Potworów. Typowy fenrir mierzy 2,5 metra
w kłębie, a od pyska do końca ogona – nawet 5,5 metra.
Stworzenia te mają przerośnięte głowy z masywnymi
szczękami wystarczająco silnymi, by odgryzać kończyny.
Najbardziej przerażającą cechą tych wilków jest umiejętność
wymiotowania własnym cieniem, dzięki czemu tłamszą oko-
liczne światło przy użyciu mroku, który bierze się z ich serc.
Fenriry rozumieją język trolli, ale nie mówią.
FENRIR TRUDNOŚĆ 100
Straszny potwór, Rozmiar 4
Percepcja 14 (+4); widzenie w ciemności
Obrona 16, Zdrowie 100
Siła 16 (+6), Zręczność 14 (+4), Intelekt 10 (+0), Wola 13 (+3)
Prędkość 12
Niewrażliwość na zyskiwanie Szaleństwa; a także na spowol-
nienie i unieruchomienie.
RODZAJE ATAKÓW
Kły: (zwarcie) +6 z 1 ułatwieniem (3k6 lub 5k6 przeciwko po-
walonemu celowi plus Okaleczenie przy rzucie na atak 20+)
Okaleczenie: Jeśli cel ma przynajmniej jedną rękę, musi
wykonać test Zręczności. Porażka oznacza, że fenrir ją
odgryza. Na koniec każdej rundy cel otrzymuje obrażenia
równe połowie swojej Szybkości Zdrowienia. Ofiara lub
inne stworzenie w jej bezpośrednim zasięgu mogą wyko-
rzystać akcję, aby zatamować krwawienie.
ATAKI SPECJALNE
Pogoń: Fenrir porusza się na odległość równą swojej Pręd-
kości lub mniejszą i wykonuje atak kłami. Jeśli cel otrzyma
obrażenia od tego ataku, musi uzyskać sukces w teście
Zręczności z 1 utrudnieniem, inaczej zostaje powalony.
AKCJE SPECJALNE
Pożarcie słońca i księżyca: Fenrir wymiotuje cieniem w kształ-
cie wilka, który wypełnia sześcian o krawędzi 10 metrów
i punkcie początkowym w bezpośrednim zasięgu; cień
zachowuje istnienie, dopóki potwór nie stanie się obez-
władniony lub nie użyje ponownie tej akcji. Wszelkie światło
w objętym efektem obszarze staje się mrokiem. Po wyko-
rzystaniu tego talentu fenrir nie może użyć go ponownie,
dopóki nie odbędzie pełnego odpoczynku.
Kraken
Spośród niewielu istot, które są wystarczająco groźne,
aby nawet jotun zastanowił się dwa razy, zanim stawi im
czoło, to kraken wzbudza największy strach. Ów głębinowy
potwór podpływa ku powierzchni z dna oceanu, aby łapać
przepływające statki, i potężnymi mackami ściąga je wraz
z załogą w mroczne odmęty, gdzie wpycha zdobycz w przy-
pominającą dziób paszczę. Większość opowieści na jego
temat wskazuje, że leże potwora znajduje się w Żelaznej
Zatoce, w pobliżu Blötlandii, ale obwiniano go o zniknięcia
statków na całym Oceanie Zórz.
Kraken jest ośmiornicą o rozmiarze galeonu, długą na
około 25 metrów, mierząc od końca macek po czubek głowy.
Macki wyposażone są w ssawki i kolce, które wspomagają
chwytanie i przytrzymywanie ofiar. Tak jak ośmiornica, po-
twór ten nie ma ani szkieletu, ani egzoszkieletu, więc może
przeciskać się przez ciasne przestrzenie.
Kraken atakuje spod statku, sięgając mackami w górę
wzdłuż burt, oplatając nimi członków załogi, a następnie
wciągając zdobycz pod wodę, prosto w swoją paszczę.
Zazwyczaj atakuje pięcioma lub sześcioma z ośmiu
macek, używając pozostałych, żeby zakotwiczyć się
w jednym miejscu.
KRAKEN TRUDNOŚĆ 1000
Przerażający potwór, Rozmiar 15 (wodny)
Percepcja 15 (+5); widzenie w mroku
Obrona 13, Zdrowie 120 (Niezależne macki)
Siła 20 (+10), Zręczność 13 (+3), Intelekt 11 (+1), Wola 18 (+8)
Prędkość 10; pływanie
Niewrażliwość na zyskiwanie Szaleństwa; a także na oszoło-
mienie, powalenie, zamroczenie.
Kolosalny: Stworzenia mniejsze od krakena co najmniej o po-
łowę zadają mu jedynie połowę obrażeń i nie mogą go zau-
roczyć, zniewolić, spowolnić ani oszołomić.
Niezależne macki: Kraken ma osiem macek, z których każda
działa niezależnie od samego stwora i osobno otrzymuje
obrażenia. W ciągu każdej rundy zarówno macki, jak i sam
kraken mogą podjąć tury. Statystyki pojedynczej macki
podano niżej.
RODZAJE ATAKÓW
Dziób: (zwarcie; dalekosiężny +1) +10 z 3 ułatwieniami (2k6 + 6
plus Połyk przy rzucie na atak 20+)
Połyk: Jeśli cel jest mniejszy niż kraken, musi wykonać test
Zręczności z 1 utrudnieniem lub 3 utrudnieniami, jeżeli jest
pochwycony. Porażka oznacza, że zostaje połknięty.
Połknięte stworzenie staje się bezbronne, porusza się wraz
z krakenem i nie jest w stanie postrzegać nic znajdującego
się poza ciałem krakena. Na koniec każdej rundy otrzymuje
2k6 obrażeń od soków trawiennych. Jeśli kraken zostanie
obezwładniony, zwraca połknięte istoty. Każda z nich ląduje
powalona w wolnej przestrzeni do 1k3 metrów od krakena.
AKCJE SPECJALNE
Chmura atramentu: Jeśli ciało krakena znajduje się pod wodą
i albo suma jego obrażeń dojdzie do 100, albo straci cztery
macki, może on w ramach reakcji strzyknąć stożkiem
atramentu o długości 20 metrów. Atrament całkowicie
przesłania dany obszar. Następnie kraken porusza się na
odległość równą dwukrotności swojej Prędkości lub mniej-
szą, nie prowokując darmowych ataków.
MACKA KRAKENA
Rozmiar 10
Percepcja 15 (+5); bez wzroku
Obrona 13, Zdrowie 30
Siła 20 (+10), Zręczność 13 (+3), Intelekt –, Wola –
Prędkość porusza się wraz z krakenem
Niewrażliwość na stany.
RODZAJE ATAKÓW
Macka (zwarcie) +10 z 2 ułatwieniami (1k6 + 6 plus Chwyt)
Chwyt: Macka krakena może podjąć próbę pochwycenia celu
w ramach swojego ataku. Jeśli cel jest już pochwycony,
macka utrzymuje chwyt i przemieszcza ofiarę 1k6 metrów
w stronę dziobu krakena.
ATAKI SPECJALNE
Zmiażdżenie ofiary: Jeśli macka krakena pochwyciła
stworzenie, może wykonać nim atak przeciwko innej
istocie w promieniu do 10 metrów od siebie. Wykonuje
oparty na Sile rzut na atak z 1 ułatwieniem przeciwko
Zręczności celu. Sukces oznacza, że zarówno on, jak
i pochwycona ofiara otrzymują 1k6 + 6 obrażeń. Na-
stępnie rzuć k6. Przy nieparzystym wyniku pochwycona
istota pozbywa się tego stanu. Przy parzystym wyniku
macka utrzymuje chwyt.
Rozerwanie: Macka krakena atakuje stworzenie pochwy-
cone przez inną mackę, wykonując oparty na Sile rzut na
atak z 3 ułatwieniami przeciwko Sile celu. Sukces oznacza,
że otrzymuje on 3k6 + 6 obrażeń. Jeśli zostanie obez-
władniony, umiera, a jego ciało ulega rozerwaniu w pół.
Lindorm
Ludy zamieszkujące Mroźne Bezdroże muszą radzić sobie
nie tylko ze smokami, lecz również z wielkimi wężami
żyjącymi pod ziemią i pływającymi w głębinach oceanów.
Niektórzy mędrcy twierdzą, że lindormy pochodzą od węża
świata i tak jak w przypadku ich przodka, kły ociekają im
eitrem. Mimo nadprzyrodzonego dziedzictwa potwory te
nie są niczym więcej jak tylko dzikimi zwierzętami. Mają
niewielką inteligencję i kieruje nimi głód. Kiedy któryś
osobnik napotka coś, co wydaje mu się możliwe do zjedze-
nia, nie marnuje czasu, lecz porusza się z zaskakującą pręd-
kością, powala ofiarę morderczym ugryzieniem, a następnie
owija się wokół niej w miażdżącym uścisku.
Lindormy są gigantycznymi wężami o miedzianych łuskach
i lśniących, żółtych oczach. Mogą dorastać do 15 metrów dłu-
gości i ważyć po kilka ton.
LINDORM TRUDNOŚĆ 250
Straszny potwór, Rozmiar 12
Percepcja 14 (+4); widzenie w ciemności
Obrona 15, Zdrowie 120
Siła 18 (+8), Zręczność 11 (+1), Intelekt 6 (−4), Wola 10 (+0)
Prędkość 8
Niewrażliwość na powalenie.
Kolosalny: Stworzenia mniejsze od lindorma co najmniej
o połowę zadają mu jedynie połowę obrażeń i nie mogą go
zauroczyć, zniewolić, spowolnić ani oszołomić.
Stalowe łuski: Łuski lindorma nakładają 1 utrudnienie na ataki
przeciwko jego Obronie.
33
 RODZAJE ATAKÓW
Kły: (zwarcie) +8 z 1 ułatwieniem lub 2 ułatwieniami prze-
ciwko pochwyconemu celowi (4k6 plus Eitr)
Eitr: Lindorm wstrzykuje celowi eitr – trującą substancję,
o której mówi się, że dała początek całemu życiu – zmusza-
jąc go do wykonania testu Siły z 3 utrudnieniami. Porażka
oznacza, że stworzenie otrzymuje obrażenia równe poło-
wie swojego Zdrowia, sukces zaś, że otrzymuje obrażenia
równe jednej czwartej swojego Zdrowia.
ATAKI SPECJALNE
Miażdżący uścisk: Lindorm owija się wokół stworzenia
w swoim bezpośrednim zasięgu i używa własnego ciała,
aby je pochwycić. Następnie wykonuje oparty na Sile
rzut na atak z 1 ułatwieniem przeciwko Zręczności celu.
Sukces oznacza, że ofiara otrzymuje 3k6 obrażeń i staje
się pochwycona na 1 rundę. Jeśli jest już w ten sposób
pochwycona, zamiast tego cierpi dodatkowe 4k6 obrażeń,
a lindorm utrzymuje chwyt. Pochwycona istota może po-
zbyć się tego stanu, jeśli wykona udany oparty na Sile lub
Zręczności rzut na atak z 2 utrudnieniami.
AKCJE SPECJALNE
Wyślizgnięcie się: Kiedy stworzenie poniesie porażkę w rzu-
cie na atak przeciwko lindormowi, może on w ramach reak-
cji poruszyć się na odległość równą połowie swojej Pręd-
kości lub mniejszą. Dowolna pochwycona przezeń istota
przemieszcza się wraz z nim.
Błysk kłów: Kiedy stworzenie wejdzie w zasięg lindorma,
może on w ramach reakcji zaatakować je kłami.
Wąż morski
Węże morskie są lindormami żyjącymi na dnie oceanu, zazwy-
czaj w Żelaznej Zatoce i Oceanie Zórz. Przypominają swoich
lądowych krewniaków, ale mają łuski w kolorze patyny. Wąż
morski używa statystyk lindorma z poniższymi zmianami.
WĄŻ MORKI
Straszny potwór, Rozmiar 8 (wodny)
Prędkość 10; pływanie
Odporność na zimno: Wąż morski otrzymuje połowę obrażeń
od zimna.
Smok
Największym osiągnięciem, o jakim marzy każdy jotuński
heros, jest zabicie smoka. Ich populacja w Smoczych Kłach
ma się bardzo dobrze i jest liczniejsza niż gdziekolwiek
indziej w Rûl. Gothar i skaldowie opowiadają historie o tym,
skąd wzięły się te stworzenia. Niektóre sugerują, że to potom-
stwo węża świata, a inne mówią, że to pierwsze dzieci bóstw,
które wypełzły z łona Macierzy Potworów – jednej z niezli-
czonych Mrocznych Bogów – aby terroryzować świat.
Smoki gnieżdżą się w dużych jaskiniach o łatwym
dostępie do nieba, aby móc wyruszyć na łowy, gdy tylko
obudzi je głód. Potrafią hibernować przez stulecia, spę-
dziwszy uprzednio tygodnie na obżarstwie, dzięki czemu
dysponują zapasami na czas snu. Stworzenia te mają jednak
wyczulone zmysły, więc jeśli jakiś śmiałek spróbuje zbliżyć
się do któregoś z nich w trakcie drzemki, smok niemal
z pewnością usłyszy lub wyczuje intruza i obudzi się, aby
34
zaatakować. Większość tych latających gadów gromadzi
mnóstwo kosztowności; przeciętny smoczy skarb ma war-
tość równą dziesięciokrotności trudności smoka w złotych
koronach i zawiera do tuzina zaklętych przedmiotów.
Poza zwykłymi smokami opisanymi w Cieniu Władcy De-
monów Mroźne Bezdroże zamieszkują również starożytne
smoki, które żyły, jeszcze zanim ludzkość rozprzestrzeniła
się po Urth. Większość potrafi mówić i może być chętna do
komunikowania się w wysokim archaiku, języku elfickim
lub trollim. Lubią również dręczyć swoją ofiarę ponurymi
opisami bólu, jaki jej zadadzą.
STAROŻYTNY SMOK TRUDNOŚĆ 1000
Straszny potwór, Rozmiar 8 lub większy
Percepcja 20 (+10); prawdziwe widzenie
Obrona 24, Zdrowie 220
Siła 18 (+8), Zręczność 12 (+2), Intelekt 15 (+5), Wola 17 (+7)
Prędkość 16; lot (przelot)
Niewrażliwy na obrażenia od ognia; a także na oszołomienie,
przestraszenie, uśpienie, zamroczenie, zauroczenie.
Kolosalny: Stworzenia mniejsze od starożytnego smoka co
najmniej o połowę zadają mu jedynie połowę obrażeń i nie
mogą go zauroczyć, zniewolić, spowolnić ani oszołomić.
Ochrona przed magią: Starożytny smok otrzymuje tylko po-
łowę obrażeń zadawanych przez zaklęcia, a wszystkie te-
sty w celu odparcia ich efektów wykonuje z 1 ułatwieniem.
Stworzenie atakujące starożytnego smoka czarem rzuca na
atak z 1 utrudnieniem.
Stalowe łuski: Łuski starożytnego smoka nakładają 1 utrud-
nienie na ataki przeciwko jego Obronie.
Szybki refleks: Starożytny smok może w jednej rundzie dwa
razy wykorzystać reakcję.
RODZAJE ATAKÓW
Szpony: (zwarcie) +8 z 3 ułatwieniami (2k6 + 3)
Zęby: (zwarcie) +8 z 3 ułatwieniami (3k6 plus 2k6 od ognia)
Ogon: (zwarcie) +8 z 3 ułatwieniami (2k6 plus Przewrócenie
przy rzucie na atak 20+)
Przewrócenie: Cel musi uzyskać sukces w teście Zręczności
z 1 utrudnieniem, w przeciwnym razie zostaje powalony. Je-
śli całkowity wynik rzutu wyniesie 0 lub mniej, stworzenie
zostaje również przemieszczone 1k6 metrów od smoka i nie
może wstać przez 1 rundę.
ATAKI SPECJALNE
Seria ataków: Smok atakuje dwukrotnie szponami, raz zębami
i raz ogonem.
Zionięcie ogniem: Smok pluje stożkiem ognia o długości 12 me-
trów i punkcie początkowym w jego bezpośrednim zasięgu.
Wszystko wewnątrz tego obszaru otrzymuje 8k6 + 5 obra-
żeń. Każde znajdujące się tam stworzenie musi wykonać test
Zręczności z 2 utrudnieniami. Sukces oznacza, że cierpi jedy-
nie połowę obrażeń, porażka zaś, że zostaje podpalone. Po
wykorzystaniu tego talentu rzuć k6. Przy wyniku 1 smok nie
może użyć go ponownie przez 1 minutę; przy wynikach 2–5
smok nie może użyć go ponownie przez 1 rundę. Przy wyniku
6 smok nie traci dostępu do tego ataku.
Porywisty szpon: Kiedy stworzenie wejdzie w bezpośredni zasięg
smoka, może on w ramach reakcji zaatakować je szponami.
Wiwerna
Wiwerny to mniejsze i nie tak okazałe kuzynostwo smo-
ków. Ich jaszczurze ciała pokryte są szarymi i brązowymi
łuskami, z rzadka układającymi się we wzory. Stworzenia te
mają dwie tylne nogi z pazurami i wielkie, skórzaste skrzy-
dła zamiast przednich kończyn. Duża, rogata głowa wyrasta
z ciała na długiej, wężowej szyi. Najbardziej rozpoznawalną
cechą jest żądło na końcu ogona, za pomocą którego wi-
werna wstrzykuje ofiarom mocną truciznę.

WIWERNA TRUDNOŚĆ 250

Straszny potwór, Rozmiar 3
Percepcja 11 (+1); widzenie w cieniu
Obrona 17, Zdrowie 125
Siła 17 (+7), Zręczność 10 (+0), Intelekt 7 (−3), Wola 10 (+0)
Prędkość 12; lot
Niewrażliwość na uśpienie, zauroczenie.

RODZAJE ATAKÓW
Zęby: (zwarcie) +7 z 1 ułatwieniem (3k6)
Szpony: (zwarcie) +7 z 1 ułatwieniem (2k6)
Żądło: (zwarcie) +7 z 1 ułatwieniem (2k6 plus Jad wiwerny)
Jad wiwerny: Cel musi uzyskać sukces w teście Siły z 2 uła-
twieniami, w przeciwnym razie otrzymuje 6k6 obrażeń
i staje się zatruty na 1 minutę. Jeśli jest już zatruty, zamiast
tego cierpi dodatkowe 3k6 obrażeń.

ATAKI SPECJALNE
Ugryzienie i szpony: Wiwerna atakuje zębami i szponami.
Odruchowe użądlenie: Kiedy stworzenie w bezpośrednim za-
sięgu wiwerny używa akcji, potwór może w ramach reakcji
zaatakować je żądłem.
Ze śniegu powstałeś, w śnieg się obrócisz: Kiedy zmrożeniec

Zmrożeniec
zostanie obezwładniony, rozpada się w stertę śniegu, która
pokrywa podłoże w zajmowanej przezeń przestrzeni.

Zmrożeńce są okropną parodią ludzi. Istoty te błąkają się RODZAJE ATAKÓW

nocami po Wichrowych Ziemiach w nieustannym poszuki-
waniu gorącej krwi, którą sycą swoje świętokradcze pra-
gnienie. Mówi się, że przyjmują fizyczną formę, kiedy jakiś
uśpiony, uwięziony pod lodem bóg im tak nakaże. Rzucając
się we śnie, uwalnia zmrożeńce, a te krążą po Wichrowych
Ziemiach i Blötlandii, docierają nawet do Połatanych Krain.
Zmrożeńce wyglądają jak wychudli ludzie o oczach ja-
rzących się niebieskim światłem. Ich blade ciała są powy-
ginane pod dziwnymi kątami, a skóra ciasno opina się na
kościach. Wszystkie mają okropne oblicza z wielkimi, obwi-
słymi ustami. Z palców wyrastają im długie, czarne pazury,
które klikają i klekoczą z każdym stawianym krokiem.
Nigdy nie mówią, ale powoli poruszają ustami, zbliżając
się do swoich ofiar.
ZMROŻENIEC TRUDNOŚĆ 10
Przerażający potwór, Rozmiar 1
Szpony: (zwarcie) +3 z 1 ułatwieniem lub 2 ułatwieniami prze-
ciwko przestraszonemu celowi (2k6 plus Zmrożenie)
Zmrożenie: Żywe stworzenie musi uzyskać sukces w teście
Siły, w przeciwnym razie staje się spowolnione na 1 rundę.
W tym czasie wykonuje rzuty na atak i testy z 1 utrudnie-
niem. Jeśli jest już spowolnione, zamiast tego otrzymuje
1k6 dodatkowych obrażeń.
Trolle
Trolle, pełne lęku przed klątwą, która na nich ciąży, i rozgo-
ryczone po porażce poniesionej w walce z faerie, wycofały się
z Krain Lata i zaczęły szukać schronienia na południu, gdzie
Matka Słońce kryje się za grubą warstwą chmur, a skąpany
w mroku krajobraz pozwoliłby im na bardziej swobodne prze-
mieszczanie się. Ostatnie tysiąclecia nie były łaskawe dla tych
stworzeń: zmieniły się one w nieokrzesany, prosty i morderczy
lud kierujący się żądzami i napędzany nienawiścią. Na Mroź-
nym Bezdrożu kryją się w górskich jaskiniach i tunelach.

Zwierzęta
Percepcja 11 (+1); widzenie w ciemności
Obrona 13, Zdrowie 15
Siła 13 (+3), Zręczność 12 (+2), Intelekt 7 (−3), Wola 11 (+1)
Prędkość 10; Sunięcie po lodzie
Niewrażliwość na obrażenia od zimna; na zyskiwanie Szaleń- Doliny Blötlandii i wody Żelaznej Zatoki są zamieszkane
stwa; a także na przestraszenie. przez obfitość zwierzyny. Ponieważ niewiele ziem nadaje się
Sunięcie po lodzie: Zmrożeniec ignoruje efekty trudnego te-
renu spowodowane lodem lub śniegiem. pod uprawy, a większość pracy na roli wykonują niewolnicy,
Wrażliwość na ogień: Zmrożeniec otrzymuje podwójne obra- jotunowie uzupełniają swoją dietę, polując na wieloryby, jelenie
żenia od zaklęć Ognia, a testy w celu odparcia ich efektów
szlachetne, łosie i niedźwiedzie. Kraina staje się bardziej jałowa
wykonuje z 1 utrudnieniem.
wysoko w górach, a na Wichrowych Ziemiach niezwykle trudno

35
 RODZAJE ATAKÓW
o jakąkolwiek zdobycz. Ogólnie rzecz biorąc, na Mroźnym Bez-
drożu znaleźć można zwierzynę typową dla klimatu subpolar- Kopyta: (zwarcie) +5 z 1 ułatwieniem (3k6)

nego; użyj zmodyfikowanych statystyk zwierząt z podręcznika AKCJE SPECJALNE

głównego, przydzielając wedle potrzeby dodatkowe cechy.
Do powszechnie występujących zwierząt należą między
innymi roje stworzeń, niedźwiedzie, wrzeszczące węgorze.
Spotykane zwierzęta mogą mieć różne rozmiary.
Nowe cechy: Możesz nadać zwierzętom poniższe cechy.
Cecha brutalny jest odpowiednia dla drapieżników silniej-
szych od innych, takich jak niedźwiedź czarny i rosomak,
a cecha zaciekły najlepiej pasuje do zwierząt wytrzymałych,
takich jak dzik.
Brutalny: Kiedy to stworzenie atakuje z użyciem broni natu-
ralnej, na przykład szponami lub zębami, a całkowity wynik
rzutu na atak wyniesie 20 lub więcej i przewyższy poziom
trudności o co najmniej 5, zadaje dodatkowe 1k6 obrażeń.
Zaciekły: Kiedy to stworzenie miałoby zostać obezwład-
nione, rzuć k6. Przy wyniku 5 lub 6 istota zamiast tego
leczy 10 obrażeń.
Gullinbursti
Dziki, które nawiedzają zalesione doliny, są dla jotunów
stałym źródłem pożywienia, a ich liczebność zdaje się rosnąć
niezależnie od tego, jak wiele sztuk upolują myśliwi. Najwięk-
szy i najbardziej agresywny to gullinbursti (piekielny dzik),
szczególnie mordercza odmiana znana z agresji i brutalności
w bitwie. Nazwa wzięła się od lokalnej legendy, wedle której
trowy stworzyły wielkiego dzika o tym imieniu jako podaru-
nek dla bogów. Mówi się, że jeśli go zabić, powraca on do ży-
cia każdego dnia o świcie, o ile z jego ciała pozostała przynaj-
mniej jedna kość i jedna kępka szczeciny. Jotunowie wierzą, że
dzisiejsze wielkie dziki pochodzą od tej monstrualnej świni,
a zabicie choć jednego z nich jest powodem do dumy.
Galop: Uskrzydlony koń porusza się nawet na trzykrotność
swojej Prędkości.
Manewr wymijający: Kiedy uskrzydlony koń miałby stać się
celem rzutu na atak stworzenia, które jest w stanie widzieć,
może w ramach reakcji nałożyć na ten rzut 1 utrudnienie.
Jeśli atak zakończy się porażką, koń może poruszyć się na
odległość równą połowie swojej Prędkości lub mniejszą, nie
prowokując darmowych ataków.
Wielki kruk
Jotunowie uznają kruki za święte zwierzęta, wierząc, że są
oczami i uszami Grimnira, który wysyła je, aby obserwowały
świat. Mimo że na Mroźnym Bezdrożu żyje wiele zwyczaj-
nych kruków, miejsce to stanowi również dom dla ich olbrzy-
miej odmiany; rozpiętość skrzydeł tych osobników przekracza
15 metrów. Wielkie kruki (ruk, patrz Suplement Władcy Demo-
nów) cechują się większą inteligencją (Intelekt 11) i potrafią
mówić w trollim, wspólnym i innych językach.
Czy wielkie kruki faktycznie służą Mrocznym Bogom,
pozostaje kwestią sporną, mimo iż jotunowie zdecydowa-
nie w to wierzą – a same ptaki z radością przyzwalają na te
przesądy. Są jednak niegodne zaufania i samolubne, chęt-
nie obrzucają obelgami przykute do ziemi stworzenia, kiedy
te cierpią niepowodzenia z powodu własnych słabości.
Podczas wojen wielkie kruki udzielały wsparcia jotunom
przeciwko zewnętrznym agresorom.
Nowe stworzenia
według trudności
Nazwa Typ Trudność

Uskrzydlony koń Syn Zimy (s. 30)

Trow (s. 29)
Człowiek
Krasnolud
5
5
Wysokogórskie doliny Mroźnego Bezdroża są domem dla
Zmrożeniec (s. 35) Potwór 10
szczególnej odmiany uskrzydlonych koni. Wyglądają jak
Jotun (s. 29) Jotun 25
zwykłe rumaki, jeśli nie liczyć dużych, pierzastych skrzy-
deł, które wyrastają z łopatek, i większego niż zazwyczaj Draugr (s. 24) Duch 50

rozmiaru. Wierzy się, że pochodzą one od wierzchowca sa- Einherjar (s. 25) Duch 50
mego Grimnira, mitycznego ośmionogiego konia o imieniu Uskrzydlony koń Zwierzę 50
(s. 36)
Sleipnir – Wszechojciec miał zażądać go od faerie w zamian
Dżinn lodu (s. 26) Dżinn 100
za ziemie, które dał im pod górami.
Uskrzydlone konie są niezwykle inteligentne, ale nie Fenrir (s. 32) Potwór 100
potrafią mówić. Niełatwo zgadzają się, by ich dosiąść, i nie Fossergrim (s. 27) Faerie 100
pozwalają się dotknąć żadnemu stworzeniu o Splugawieniu Biały robal (s. 30) Potwór 250
wyższym niż 0. Lindorm (s. 33) Potwór 250

USKRZYDLONY KOŃ TRUDNOŚĆ 50

Walkiria (s. 25) Duch 250
Wiwerna (s. 34) Potwór 250
Zwierzę, Rozmiar 3
Górski olbrzym
Percepcja 14 (+4) Olbrzym 1000
(s. 28)
Obrona 12, Zdrowie 50
Kraken (s. 33) Potwór 1000
Siła 15 (+5), Zręczność 12 (+2), Intelekt 9 (−1), Wola 14 (+4)
Prędkość 14; lot (przelot) Starożytny smok Potwór 1000
Niewrażliwość na przestraszenie. (s. 34)

36
Przygoda dla postaci
na poziomie mistrzów
Po tym, jak ze śnieżnego nieba wyłonił się smok, przyno-
sząc wsi Hoel ogień i śmierć, postaci graczy ruszają, aby
zabić bestię. Jej atak stanowi jednak dywersję wymyśloną
przez mściwego trolla, który ma własne plany. Poszukuje
wykutego przez swój lud niebezpiecznego artefaktu, a ten,
jak odkrył, jest zakopany pod Hoel; ma zamiar użyć go, aby
wymordować faerie ze Svartalfheimu. Przygoda kończy się,
kiedy postaci powstrzymają trolla albo kiedy jego zamiary
się powiodą.
Tło przygody
Troll Oogkrak spędził życie, pielęgnując nienawiść wobec
faerie i ciągle odczuwając gorycz porażki, jaką poniósł jego
lud. Przez stulecia przemierzał nocami ziemie, poszukując
dowolnej broni, jakiej mógłby użyć przeciwko fey ze Svart­
alfheimu, aby doszczętnie je zniszczyć. Jego działania przy-
niosły owoce, kiedy odkrył potężny artefakt zwany Kamie-
niem Końca (patrz strona 22), który spoczywa w sekretnej
krypcie pod Hoel, niewielką wsią na pograniczu Blötlandii.
Jedyne, co musi teraz zrobić Oogkrak, to wejść do wioski,
usunąć spetryfikowane szczątki trolla, które blokują wejście
do krypty, i odzyskać przedmiot – stanowi to jednak nie
lada wyzwanie, biorąc pod uwagę żyjącą tam dużą liczbę
jotunów. Oogkrak jest świadom, że potrzebuje odwrócić
uwagę mieszkańców, aby oczyścić sobie drogę do artefaktu.
Nie przebierając w środkach, wyruszył więc w góry, obudził
smoka i zbiegł, prowadząc bestię w kierunku Hoel. Przy-
goda rozpoczyna się niedługo przed jej atakiem.
Hoel
Hoel to zbieranina sześciu długich domów stojących
w obrębie wysokiej, drewnianej palisady, z której rozciąga
się widok w dół zboczy doliny aż do mrocznych wód Morza
Mrozu. Budynki są wykonane z pni drzew zaprawionych
błotem i zadaszonych darnią. Każdy ma około 30 metrów
długości, 10 metrów szerokości i 4 metry wysokości.
Pośrodku osady stoi bezkształtna masa kamienia. Z grub-
sza humanoidalny kształt i brak śladów użycia jakichkol-
wiek narzędzi sugerują jej pochodzenie – jest to ciało trolla,
który poświęcił się, aby zamknąć kryptę znajdującą się pod
jego stopami. Miejscowi wierzą, że kamienna statua przed-
stawia Grimnira i traktują ją z czcią.
Na społeczność składa się trzydziestu jotunów, z czego
około dwudziestu jest w stanie walczyć. Jarl, trzęsący się
starzec o imieniu Yyurlgan, stracił wszystkich swoich
potomków w krótkiej wojnie z wrogą osadą o kilka kilome-
trów stąd. Miejscowi sądzą, że kiedy w końcu umrze, jego
miejsce zajmie Brynhilda – to nieustraszona kobieta, która
nie ma sobie równych we władaniu mieczem oraz toporem
i jest naprawdę przerażająca. Poza tym ośmioro niewolni-
ków – sześcioro ludzi i dwa gobliny – dogląda niewielkich
pól uprawnych, szyje i stara się choć trochę sprzątać.
Początek
Jeśli przynajmniej jedna postać jest jotunem, Hoel może
być jej rodzinną osadą albo domem starego przyjaciela,
krewnego, mentora czy kogokolwiek innego istotnego dla
tego bohatera gracza. Jeżeli zaś w drużynie nie ma jotunów,
mogła ona skończyć tutaj po starciu z wiwernami, przybyć
w poszukiwaniu skarbu lub z dowolnego innego powodu,
który ma dla was sens.
W Hoel nie ma wiele do roboty, ale postaci dysponują
wystarczającą ilością czasu, aby porozmawiać z miejsco-
wymi, rozeznać się w sytuacji i zwiedzić okolicę – ogólnie
chwilę się pobawić, zanim sytuacja stanie się napięta. Poni-
żej znajdują się pewne sugestie.
Rozmowa z miejscowymi: Postaci zdołają wyciągnąć od
miejscowych kilka wskazówek, jeśli będą w stanie czytać
pomiędzy wierszami, gdy tamci się przechwalają. Dla
przykładu jeden z jotunów może powiedzieć: „Zobaczyłem
niedawno trolla, kiedy poszedłem na stronę. Podniosłem
się, zobaczył mnie w pełnej krasie i zwiał”. Inny może
wspomnieć: „Te wzgórza były kiedyś pełne smoków, ale
nasi przodkowie je odegnali”. Większość to samochwały,
skłonne poprzeć swoje słowa pięściami.
Upicie się: Miejscowi trzymają antałki piwa w jednym
z długich domów i co noc zbierają się, aby pić. Postaci gra-
czy mogą wziąć udział w zabawie i dołączyć do konkursów
picia z miejscowymi. Pierwsza postać, który to zrobi i wygra
(czyli nie straci przytomności) zyskuje punkt Pomyślności.
Postać może bez uszczerbku wypić liczbę kufli piwa
równą swojemu Rozmiarowi pomnożonemu przez mo-
dyfikator Siły. Za każdy kolejny musi wykonać test Siły
z liczbą utrudnień równą liczbie piw, jakie spożyła ponad
swój limit. Porażka oznacza, że staje się osłabiona, dopóki
nie odbędzie pełnego odpoczynku. Jeśli jest już osłabiona,
staje się dodatkowo spowolniona. Jeśli już jest spowol-
niona, zostaje powalona i staje się nieprzytomna, dopóki
nie pozbędzie się osłabienia.
Użyj statystyk jotuna, aby określić, ile piw zdoła średnio
wypić mieszkaniec wioski. Postaci graczy mierzą się z jed-
nym lub wieloma z nich naraz. Jeśli chcecie, cała drużyna
może wziąć udział w pojedynczym konkursie. Śledź po-
stępy jotunów indywidualnie lub grupowo.
37
 Przechwałki: Jotunowie są chełpliwi. To dla nich nor-
malne i oczekują, że inni również będą się tak zachowywać.
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby postaci graczy dołączyły
do zabawy; jeśli to zrobią, możesz w ramach inspiracji
skorzystać z tabeli Przechwałki jotunów. Jeśli któryś z graczy
popisze się wyjątkowo godną podziwu przechwałką lub
taką, która wszystkich rozśmieszy, możesz go nagrodzić
punktem Pomyślności.
Przechwałki jotunów
k20 Przechwałka
Raz zjadłem całe stado wołów za jednym
1 zamachem.
2 Opróżniłem pęcherz z taką siłą, że ugasiłem ognie
piekielne.
Napotkałem na swej drodze górę i powiedziałem jej,
3 żeby się odsunęła. I wiesz co? Nie ma tam góry. Już nie.
Jestem lodem, skałą, drzewami i wiatrem. Jestem
4 południem! A ty? Ty śmieciu. UMRZESZ!
5 Słyszałeś o niziołkach? Są moimi dziećmi. Wszystkie.
6 Kiedyś strzeliłem z łuku i trafiłem w księżyc.
7 Przepiłem krasnoluda.
Wymusiłem kiedyś na północnym wietrze, aby ruszył
8 5–6
swoją leniwą dupę i powiał mi w lecie chłodną bryzą.
Moje lewe jajco jest większe niż twoja głowa, a żeby
9 objąć moje przyrodzenie, trzeba by więcej dłoni, niż
mają wszyscy zgromadzeni w tym pomieszczeniu.
Obrzydziłem Królową Faerie wszystkim innym ko-
10
chankom. Wciąż jest samotna, prawda?
Mój cień jest większy i mroczniejszy niż ten Władcy
11
Demonów.
Piję jeziora i szczam rzekami. Żrę góry i sram lawiną.
12
Piję chmury i pierdzę wiatrem. A ty jesteś niczym.
Obaliłem niezliczone bestie, aby zbudować mój tron
13 z kości.
14 Powiedziałem smokowi: „Siad!” i posłuchał.
Urodziłem się, kiedy to ja byłem na to gotowy. Wy-
15 szedłem z łona mojej matki na własnych nogach.
16 Wspiąłem się na szczyt Góry Strachu i zaśmiałem się.
17 Splunąłem w oko Mrocznej Pani i wciąż żyję.
Przyszła po mnie kiedyś walkiria. Powiedziałem jej:
18
„Jeszcze nie pora”.
Poszedłem kiedyś stąd na Wielkie Pustkowie tylko
19 po to, żeby zobaczyć, o co tyle hałasu.
20 Skald kiedyś próbował wyliczyć wszystkie moje osią-
gnięcia, ale zmarł z pragnienia, zanim dokończył.
Bójki: Jotunowie uwielbiają walczyć, a przechwałki często
prowadzą do bijatyk. Postaci graczy powinny być wystarcza-
jąco wytrzymałe, aby poradzić sobie w starciu z dowolnym
z miejscowych. Pierwsza postać, która wygra sprowokowaną
przez siebie bójkę, zdobywa punkt Pomyślności.
Uwolnienie niewolników: Społeczność polega na nie-
wolnikach, którzy doglądają pól i zbierają plony. Postaci
mogą, co zrozumiałe, uznać takie praktyki za karygodne
i spróbować coś z tym robić. Niewolnicy boją się jotu-
nów i uznają swoje szanse na przetrwanie próby ucieczki
38
za niskie. Przez to nie przyjmują pomocy i mogą nawet
ostrzec swoich panów, jeśli bohaterowie graczy spróbują
mimo to.
Polowanie: Jotuńscy myśliwi często wybierają się na wzgó-
rza, aby polować na łosie, jelenie i niedźwiedzie. Niekiedy
ich zadaniem jest także pozbycie się groźnych potworów.
Jeśli postaci dołączą do takiej wyprawy, mogą albo polować,
by zdobyć żywność, albo wytropić bandę 1k6 + 2 boggartów,
które od tygodni sprawiały problemy.
Lokalny koloryt
Skorzystaj z poniższej tabeli, aby szybko określić osobowość
napotkanego przez bohaterów graczy jotuna będącego
postacią niezależną. Wybierz mu imię spośród przykładów
podanych wcześniej w tej książce (patrz Przykładowe imiona,
strona 7). Możesz dodatkowo użyć tabeli Przechwałki jotu-
nów, aby wspomóc się w odgrywaniu.
k20 Jotun
1–2 Gburowaty pijak z okropnym charakterem.
Głośny bufon, który wciąż ma swoją pierwszą bitwę
3–4 przed sobą.
Cichy, zamknięty w sobie weteran, od którego bije
groza.
7–8 Szpakowaty wielorybnik.
Typowy, chełpliwy, ale kompetentny członek
9–10 społeczności.
Młody i chętny do bitki wojownik, gotów na swoją
11–12 pierwszą walkę.
13–14 Cyniczny weteran, który stracił wszelką nadzieję.
Bezwzględny i okrutny poganiacz niewolników, któ-
15–16
rego cieszy ból innych.
17–18 Okaleczony weteran pełen dumy lub goryczy.
19–20 Okrutnik, którego przechwałki kryją tchórzostwo.
Atak smoka
Po tym, jak postaci zapoznają się ze społecznością i jej
mieszkańcami, atakuje starożytny smok – przelatuje nad
wioską w nocy, nurkuje w dół, podpala 1k3 długich domów
ognistym oddechem i wzbija się znów w górę. Postaci mu-
szą znaleźć jakiś sposób, aby odegnać bestię albo ją zabić.
Kiedy pojawia się smok, określ położenie postaci graczy
na podstawie tego, co każda z nich robiła przed atakiem.
Uznaj, że każdy długi dom mieści 2k6 − 2 jotunów.
Płonące długie domy
Płonący długi dom zmienia się w zwęglone pogorzelisko
w ciągu 3k6 minut. Wnętrze budynków wypełniają dym
i żar, znacznie przesłaniając dany obszar. Znajdujące się
w środku żywe i oddychające stworzenia zaczynają się
dusić (Cień Władcy Demonów, strona 211). Dym bucha też na
zewnątrz, częściowo przesłaniając obszar w obrębie 1 metra
wokół danego budynku.
 Pod koniec każdej rundy dzieje się kilka rzeczy. Po pierwsze,
wszystko wewnątrz płonącego domu otrzymuje 1k6 obrażeń
od gorąca i rozżarzonych odłamków.
Następnie rzuć k6. Przy wyniku 6 ogień wygasa. Przy
dowolnym innym wyniku wciąż płonie.
Przy wyniku 1 dach zapada się, a wszyscy wewnątrz zostają
poparzeni płonącymi szczątkami. W wyniku tego zdarzenia
giną stworzenia o Zdrowiu równym 20 lub mniej. Istoty
o Zdrowiu powyżej 20 mogą wykonać test Siły z 1 utrudnie-
niem. Porażka oznacza, że ofiara otrzymuje 6k6 + 20 obrażeń,
zostaje powalona i staje się unieruchomiona, sukces zaś, że
otrzymuje jedynie połowę obrażeń. Unieruchomione z tego
powodu stworzenie jest zupełnie przykryte zawaliskiem
i otrzymuje 2k6 obrażeń na koniec każdej tury w wyniku
zmiażdżenia. Może wykorzystać akcję, aby wykonać test Siły
z 2 utrudnieniami. Sukces oznacza, że pozbywa się stanu
unieruchomienia i jest w stanie wyczołgać się na wolność.
Ponadto dym buchający z płonącego budynku rozchodzi
się w promieniu 1k3 metrów po ziemi i wznosi się smugą na
kilkadziesiąt metrów w górę. Jeśli ogień właśnie przestał
płonąć, dym wokół tego budynku rozwiewa się w 1 rundę.
Postaci mogą użyć różnorakich sposobów, aby ugasić pło-
mienie: rzucać zaklęcia Wody albo podawać sobie wiadra
z wodą. Jeśli ogień trawiący dany długi dom zostanie zalany
znaczącą jej ilością, do rzutu k6 pod koniec każdej rundy
dodaj premię +1k3, aby określić los budynku.

Jotuńscy sojusznicy
W walce ze smokiem może pomóc tylu jotunów, ilu jest
graczy. Reszta mieszkańców gasi pożary, stara się ratować
bliskich lub sama jest uwięziona wewnątrz płonących
budynków. Daj graczom kontrolę nad jotuńskimi sojuszni-
kami, a ty decyduj, co robią inni mieszkańcy osady, i okre-
ślaj wynik ich akcji w oparciu o zdrowy rozsądek.

Smok
Smok jest rozwścieczony, że przerwano mu sen, i wyła-
dowuje swój gniew na jotunach. Bestia pozostaje wysoko,
trzymając się obszarów częściowo przesłoniętych przez dym
z płonących budynków. Nie obniża lotu, dopóki nie będzie
mogła użyć ataku Zionięcie ogniem; wtedy pikuje, aby
ponownie podpalić domy. Jeśli zostanie zaatakowana przez
latające istoty, używa swojej naturalnej broni, aby odeprzeć
przeciwników. Pozostaje w okolicy, dopóki wszystkie sześć
budynków nie zajmie się ogniem lub dopóki sama nie będzie
poważnie ranna. W obu przypadkach odlatuje w stronę
jaskini w górach, zostawiając za sobą szlak z krwi na ziemi.

Troll
Jeśli postaci opuszczą wioskę w trakcie ataku, na przy-
kład żeby odeskortować ocalałych w bezpieczne miejsce,
istnieje szansa, że napotkają kryjówkę Oogkraka, który ob-
serwuje pożar. Rzuć k6 za każdego uciekającego bohatera.

39
 Przy wyniku 6 może on wykonać test Percepcji z 1 utrud-
nieniem. Sukces oznacza, że zauważa schowanego za stertą
kamieni stwora. To zwykły troll, gdzieniegdzie skamieniały
po kilku krótkich spotkaniach ze słońcem. Jeśli choć jedna
postać ruszy mu naprzeciw, Oogkrak walczy, dopóki nie
zostanie poważnie ranny, a wtedy ucieka lub poddaje się.
Jeśli Oogkrak się podda, powie postaciom, że postanowił
zobaczyć, co to za zamieszanie, i nie miał zamiaru nikogo
krzywdzić (co jest kłamstwem). Chce po prostu wrócić do
swojej jaskini, zanim wstanie słońce. Jeśli gracze mu na to
nie pozwolą, będzie walczył, aż uda mu się uciec lub dopóki
nie umrze.
Postaci mogą zdecydować się obserwować trolla, zamiast
się z nim mierzyć. Po kilku minutach wspina się on około
stu metrów po zboczu okolicznego wzgórza, odsuwa głaz,
wchodzi do przejścia i zasuwa głaz z powrotem. Więcej
szczegółów znajdziesz w sekcji Jaskinia trolla.
Co dalej?
Poniżej opisano dwa sposoby, na jakie najprawdopodobniej
potoczą się dalsze wydarzenia.
Kontratak jotunów
Teraz, kiedy został obudzony, starożytny smok nie odpuści.
Jeśli przegnano go z Hoel, zanim zniszczył wioskę, powróci,
kiedy w pełni się uleczy – prawdopodobnie za dzień lub
dwa. Jeśli osiedle ulegnie zniszczeniu, bestia będzie spra-
wiać problemy innym osadom.
Aby zapobiec dalszym atakom i pozbyć się zagroże-
nia, ocalali jotunowie mają zamiar zemścić się na smoku
i zachęcają drużynę, aby dołączyła do wyprawy mającej
na celu znalezienie leża stwora. Jeśli postaci nie chcą
z nimi podążyć, smok masakruje jotunów, zjada ich zwłoki
i zapada z powrotem w sen, nasycony. Jeżeli bohaterowie
dołączą do ekspedycji, przejdź do sekcji Leże smoka.
Złodziejski troll
Oogkrak, jeśli wciąż żyje, powraca do Hoel w noc po ataku
smoka. Co się dzieje, zależy od tego, gdzie są postaci graczy.
Jeśli choć część z nich przebywa w wiosce, powinny
zauważyć, jak wkracza do osady. Będzie walczył, dopóki
okaże się oczywiste, że nie zdoła wygrać, a wtedy się podda.
Troll nie przyzna się do obudzenia smoka i będzie utrzymy-
wał, że szukał w Hoel skarbów. Jeśli w zasięgu jego wzroku
znajduje się statua w środku osady, postać o Percepcji 12 lub
wyższej zauważy, że Oogkrak często na nią zerka. Nie powie,
czego tak naprawdę chce, ponieważ nie może pozwolić,
żeby artefakt wpadł w ręce postaci. Jedynie w sytuacji,
w której drużyna złoży mu szczerą ofertę pomocy, istnieje
szansa, że stwór przyzna, iż poszukuje Kamienia Końca. Jak
to się rozwinie, zależy od ciebie.
Jeśli postaci odeszły, aby pozbyć się smoka, troll zabija
wszystkich jotunów, na jakich natrafi, przepycha statuę
40
w centrum wioski i schodzi w dół, aby odzyskać Kamień
Końca. Jeżeli bohaterowie graczy wciąż są w pobliżu Hoel,
mogą złapać trolla w krypcie albo sami odkryć jej istnienie,
kiedy powrócą do osady.
W obu przypadkach troll nie użyje artefaktu, dopóki nie
dotrze do ukrytego królestwa, zgodnie z opisem w sekcji
Krypta Kamienia Końca.
Jaskinia trolla
Oogkrak żyje w głębokiej jaskini, której wejście znajduje się
100 metrów w górę zachodniego stoku wzgórza. Blokuje je
gigantyczny (Rozmiar 4) głaz, idealnie zatykając dziurę i nie
pozwalając dostać się do środka żadnemu światłu. Kiedy
wychodzi z jaskini lub do niej wchodzi, troll przesuwa głaz,
po czym wstawia go z powrotem, więc bystre oko może do-
strzec kamienny pył na ziemi w pobliżu miejsca, gdzie był
on przetaczany w jedną i w drugą stronę. Postać o Sile 10
lub większej zdoła przesunąć głaz, jeśli uzyska sukces w te-
ście Siły z 2 utrudnieniami, a postać o Sile 15 lub wyższej
będzie w stanie przesunąć go bez testu.
0. Wejście: Za głazem znajduje się wejście – śmierdząca
dziura, która schodzi 10 metrów w mrok. Jest tutaj wiele
miejsc, gdzie można oprzeć dłonie i stopy podczas schodze-
nia. W powietrzu unosi się przytłaczający fetor gnijącego
mięsa i ekskrementów.
1. Główna grota: Troll spędza większość czasu na ponu-
rych rozmyślaniach w tej w przybliżeniu okrągłej jaskini
o około piętnastometrowej średnicy. Sufit wspiera się na
trzech kolumnach, na których Oogkrak wypisał imiona
swoich poległych z rąk faerie krewniaków. W jednym kącie
znajduje się imponująca sterta ekskrementów, a za legowi-
sko służy mata z włosów, kości i skór. Trzy tunele prowadzą
dalej, do innych miejsc. Każdy ma 2 lub 3 metry średnicy.
2. Spiżarnia: Zwierzęce i jotuńskie zwłoki w różnych
stadiach rozkładu zaśmiecają tę niewielką jaskinię, której
wszystkie boki mierzą około 5 metrów. Jeśli postaci spędzą
godzinę, przeszukując resztki, znajdą jeden zaklęty przed-
miot, 2k6 srebrników i kolczugę dla istoty Rozmiaru 2.
3. Skarbiec: Wszystkie kosztowności, jakie znalazł
w trakcie swoich nocnych wypraw, Oogkrak trzyma w tej
niedużej jaskini. Wiele ze znajdujących się tu rzeczy nie
ma żadnej wartości, na przykład kamienie o interesujących
kształtach i barwach, dziwne kości czy odłamki spetryfiko-
wanych trolli. Na stertę monet pod jedną ze ścian składa się
666 okrawków, 456 miedziaków, 125 srebrników i 35 zło-
tych koron. Na podłodze znajduje się rozwinięty kawałek
wygarbowanej elfiej skóry, zapisanej trollim pismem. Jest
dość stary i większości tekstu nie da się odczytać, ale postać,
która zna ten język, może wyciągnąć wystarczająco dużo
informacji, aby dowiedzieć się, do czego służy Kamień
Końca i że spoczywa pod figurą potężnego bohatera trolli,
Boogtoogtookta Świętokradcy, który dał się spetryfikować
znienawidzonemu słońcu, aby artefakt nie dostał się w ręce
faerie ani kogokolwiek innego, kto mógłby go użyć.
4. Wąskie przejście: To szerokie na 1 metr przejście
wiedzie głębiej pod górę. Ponieważ jest zbyt wąskie dla
Oogkraka, troll nigdy się nim nie przejmował. Tunel może
prowadzić do martwego końca lub do jakiegoś interesują-
cego miejsca – wedle twojej decyzji.
Leże smoka
Dotarcie do leża smoka na nogach zajmuje jeden dzień.
Droga jest zbyt zdradliwa, aby wierzchowce na cokolwiek
się przydały, ale latające postaci mogą przybyć do wejścia
w połowę tego czasu. Bohaterowie są w stanie odbyć tę
podróż bez problemu, jednak jeśli chcesz rzucić im w czasie
podróży kolejne wyzwanie, niech zaatakuje ich rogaty ogr
i 1k3 + 1 ogrów.
Znalezienie wejścia jest proste. Jeśli smok opuścił Hoel,
ponieważ był poważnie ranny, pozostawił za sobą wy-
raźny ślad krwi. Drużyna musi po prostu za nim podą-
żać. Nawet jeśli stwór nie został ranny, wejście do jego
leża wewnątrz Drabiny Nienawiści – jak brzmi lokalna
nazwa wyjątkowo wysokiej góry – jest dobrze widoczne:
ogromna wyrwa w zboczu, wysoka i szeroka na 10 metrów.
Dobywa się z niej para – czasem cienkimi pasmami, a cza-
sem buchającymi kłębami.
Powietrze w środku okazuje się gorące i wilgotne, ściany
pokrywa skroplona woda, sufit i podłoga są najeżone
stalaktytami i stalagmitami. Przejście obniża się delikat-
nie, co jakiś czas poznaczone głębokimi śladami smoczych
pazurów, dopóki nie kończy się gigantyczną grotą, długą
na 300 metrów, szeroką na 100 i wysoką na 50. Dwadzieścia
jeden kolumn, każda o grubości od 5 do 10 metrów, wznosi
się z podłogi do sufitu.
Sadzawka oleistego płynu – smoczego potu – pokrywa
całe podłoże jaskini. W kilku miejscach sterczą z niej kości.
Sadzawka jest głęboka na 30 centymetrów i łatwopalna. Jeśli
cokolwiek w niej otrzyma obrażenia od ognia lub zostanie
wykonany jakikolwiek atak ogniem obejmujący ją swoim
obszarem, olej zapali się, co oznacza rozejście się fali płomieni
we wszystkich kierunkach po powierzchni płynu, dopóki cały
nie stanie w ogniu. Kiedy do tego dojdzie i na koniec każdej
następnej rundy przez 1k6 dni, płomienie zadają 2k6 obrażeń
wszystkiemu w sadzawce i w obrębie 2 metrów od niej. Stwo-
rzenie może wykonać test Siły, a sukces oznacza, że otrzymuje
połowę tych obrażeń.
Jeśli smok usłyszał, jak grupa się zbliża, czai się na suficie
i czeka, aż postaci wejdą do komnaty, zanim zaatakuje.
41
 Kiedy już dojdzie do starcia, bestia walczy aż do śmierci
i ściga intruzów, dopóki nie zabije ich wszystkich.
Skarb: Na dnie sadzawki znajduje się wystarczająco roz-
rzuconych monet, klejnotów i dzieł sztuki, aby w porównaniu
z tym dowolny król zdał się biedakiem. Zebranie ich wszyst-
kich raczej nie jest możliwe, ale kilka wypadów do jaskini
zapewni bogactwo warte dziesiątki tysięcy złotych koron. Jeśli
smoczy pot stanie w ogniu, monety się stopią. Gorąco sprawi,
że kamienne dno pęknie, a płynny metal i płonący olej
spłyną do komnat poniżej, co zajmie 1k6 minut i dzięki czemu
płomienie zgasną po 1 minucie. Wtedy postaci mogą przy
odrobinie pracy odzyskać równowartość 1k6 × 1000 złotych
koron w monetach.
W dodatku w jaskini leży 1k6 + 3 rozrzuconych zaklętych
przedmiotów. Znalezienie każdego z nich zajmuje 1k6 minut.
Możesz również umieścić w tym miejscu jakiś artefakt.
Krypta
Kamienia Końca
Postaci mogą odkryć kryptę ukrytą pod statuą na środku
Hoel – być może nawet jeszcze przed smoczym atakiem.
Powinno do tego dojść dzięki pomysłowości bohaterów,
przez znalezienie wskazówki w jaskini trolla lub po po-
wrocie do miasta po walce ze smokiem.
Spetryfikowany troll blokuje wejście. Przepchnięcie
go wymaga testu Siły z 2 utrudnieniami. Sukces ujawnia
szeroką na 4 metry jamę w ziemi, która prowadzi 6 metrów
w dół ku mrocznej, okrągłej komnacie o średnicy 10 me-
trów. Wokół brzegu komnaty stoją spetryfikowane pozo-
stałości trollich czarnoksiężników, ustawionych tak, jakby
zmarli, rzucając zaklęcie.
Jeśli postaci znajdą kryptę, zanim Oogkrak będzie
w stanie ją obrabować, lub złapią go na tym uczynku, wi-
dzą Kamień Końca unoszący się 30 centymetrów nad pod-
łogą w centrum komnaty. Jeżeli ośmielą się go dotknąć,
mogą to zrobić; wtedy też magia, dzięki której lewituje,
straci moc. O ile Oogkrak wciąż żyje, być może którejś ko-
lejnej nocy podejmie próbę odebrania drużynie artefaktu.
Jeśli tego nie zrobi, postaci będą musiały zadecydować, co
zrobić z przedmiotem.
42
Jeżeli Oogkrakowi udało się dostać do krypty, kiedy dru-
żyny nie było w okolicy, pochwycił Kamień Końca, wypełzł
na zewnątrz i ruszył na zachód w stronę jednego z wejść do
Svartalfheimu. Ocalali mieszkańcy Hoel lub inni przeby-
wający w okolicy mogą powiedzieć postaciom, że widzieli
plamę ciemności pędzącą w tamtym kierunku.
Troll potrzebuje dziesięciu dni, żeby dotrzeć na pogra-
nicze. Mrok artefaktu chroni go po drodze przed światłem
słońca. Kiedy znajdzie się na miejscu, stwór ma zamiar
wkroczyć do Svartalfheimu i użyć przedmiotu. Detonacja
Kamienia wewnątrz ukrytego królestwa daje zamierzony
efekt – okrąg zniszczenia o promieniu 1 kilometra – ale
wyrywa również dziurę do Pustki. Mimo że Oogkrak tego
nie zobaczy, ponieważ pochłonie go magia artefaktu, z wy-
rwy na cały świat wyleją się demony, a Władca Demonów
sięgnie, aby pochwycić Urth i pożreć ją – jak wiele innych
uniwersów wcześniej.
Zakończenie
Przygoda może zakończyć się na kilka sposobów. Najlepsza
sytuacja to ta, w której postaci odkryją trolla, pokonają go, za-
polują na smoka i go zabiją, a także nie pozwolą Oogkrakowi
wypełnić jego pokręconej misji sprowadzającej koniec świata.
Jeśli bohaterowie odzyskają artefakt, powinni szybko
zorientować się, jakie stanowi zagrożenie, badając go –
ujawnia on swoje moce temu, kto go dzierży. Mogą poszu-
kać jakiegoś miejsca, aby znów go zapieczętować – nawet
w tej samej krypcie. Istnieje szansa, że głupie postaci
spróbują wykorzystać jego potężną moc, ryzykując koniec
świata, w którym ma miejsce gra.
Możliwe, że postaci złapią Oogkraka, gdy będzie w trakcie
kradzieży kamienia – to niewykluczone, jeśli troll wciąż jest
w wiosce – albo będą gonić za nim w drodze do jego celu
(dotarcie do najbliższego pogranicza z ukrytym królestwem
zajmie mu dziesięć dni). Stwór nie chce przywoływać mocy
kamienia, dopóki nie znajdzie się wśród faerie, ale użyje
jej jako ostatecznego środka, jeśli nie będzie miał nadziei
zwyciężyć nad postaciami. Walka z uzbrojonym w artefakt
Oogkrakiem może być desperacka i wstrząsająca, a jego
„triumf” niesie nawet możliwość anihilacji drużyny – lub
jakiegoś jeszcze gorszego zakończenia.
Przygoda dla postaci
na poziomie mistrzów
Ziemie Imperium marnieją w okowach fałszywej zimy,
w miarę jak ryczące podmuchy chłodu przenikają przez
rozdarcie w tkaninie rzeczywistości, sprawiając, że tem-
peratury drastycznie spadają, brutalne zamiecie przykry-
wają krajobraz lodem i śniegiem, a tumany mroźnej mgły
suną z wolna przez region. Anomalii towarzyszą również
potwory, odrażające i okrutne, chętne posilić się zdezorien-
towanymi i przerażonymi ludźmi cierpiącymi przez chaos
spowodowany nienaturalną aurą. To doprawdy mroczne
czasy, a lud oczekuje odpowiedzi od swoich panów i mi-
strzów. Co zapowiada ta dziwna pogoda? Kto lub co za tym
stoi? Czy naprawdę nadchodzi koniec wszystkiego?
W tej przygodzie drużyna postaci na poziomie mistrzów
wyrusza, aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, zapuszczając
się do Serca zimy, gdzie odkryje źródło problemów i, jeśli
starczy jej odwagi, będzie mogła zmierzyć się z nim, aby
przywrócić właściwy porządek porom roku.
otworzyły się w rzeczywistości. Czyniąc to, rozerwał również
samego siebie, nasycając kamienie monumentów własną
esencją tak, żeby pewnego dnia móc ponownie się scalić i na
powrót objąć pozycję króla boga ludzkości.
Największy fragment świątyni wbił się w stok góry,
której masyw stoi ponad Wichrowymi Ziemiami. Duża
część esencji demona skaziła kamienie, więżąc go w stanie
podobnym do snu, zdolnego jedynie doprowadzać do
szaleństwa i splugawienia istoty, które zbytnio zbliżyły się
do ruiny. Śnieg i lód przykryły gruzy i uległyby one zapo-
mnieniu, gdyby nie nadchodzący Cień Władcy Demonów
i sprzyjający układ pewnych ciał niebieskich.

Budzi się
pradawne zło
Niemal zapomniany demon znany jako Ku-
shwuhk Tkacz Grzechów, upadły przed wiekami,
budzi się z trwającego stulecia snu i kieruje swoje
ponure spojrzenie na świat, który chciał niegdyś
podbić. Dawno temu, przed świtem Imperium,
a nawet przed mrocznym panowaniem Wiedź-
miego Króla, potężny demon wypełzł z Pustki
i ogłosił się królem bogiem ponad prymitywnymi
ludami zamieszkującymi wyspy, które stały się
później Królestwem Żagli. Morderczy kapłani
skłonili wiernych do wzniesienia bluźnierczej
świątyni ku czci „bóstwa” i składania nieprzysto-
sowanych i zniedołężniałych w ofierze na spla-
mionych krwią ołtarzach.
Mrok wylewający się z pokrytej dżunglą wyspy
przyciągnął uwagę z kontynentu i wielka horda
spadła na dotknięty splugawieniem lud, zabijając
sługi demona przy użyciu magii i oręża. Spaliła
lasy, obaliła bożki i wyrżnęła zniekształcone
okropieństwa zrodzone z odrażającej magii tego
bytu z Pustki. Kiedy szykowała się do ograbienia
mrocznej świątyni, Kushwuhk strzaskał budowlę
i rozrzucił jej fragmenty po Rûl przez wyrwy, jakie

43
 Przygotowanie
Przygoda rozpoczyna się niedługo po tym,
jak wyrwa pojawia się w obrębie około
30 kilometrów od miejsca, w którym akurat
znajduje się drużyna. Niewykluczone, że
postaci same z siebie będą skłonne do
zbadania zjawiska fałszywej zimy – domy-
ślając się, że źródło problemów leży gdzieś
w dotkniętym nią regionie – albo trzeba bę-
dzie pomóc im zaangażować się w sprawę.
Możesz wciągnąć je w przygodę, używając
dowolnego z poniższych pomysłów:
Święte ziemie: Zamiecie zagrażają miej-
scu, które jest święte lub w inny sposób
istotne dla postaci, ich sojuszników albo
osób mających wpływ na drużynę. Kto
uznaje tę ziemię za ważną i co według niego
powinno zostać zrobione?
Niepokój na północy: Regionalny festi-
wal zbiega się z wydarzeniami przygody.
Fałszywa zima i pojawiające się wraz z nią
stworzenia stanowią niebezpieczeństwo dla
tych, którzy podróżują na święto. Być może
już zniknęło wiele osób, a jakiekolwiek zagro-
żenie dla uroczystości jest również zagroże-
niem dla lokalnych kies. Kto chce zakończyć
anomalię i czemu miałby zwrócić się z tym
do postaci?
Demon się budzi
Gwiazdy ułożyły się w określonym w porządku – w ten sam
wzór, co w noc, kiedy Kushwuhk strzaskał swoją świątynię.
To ustawienie połączone z rozpościerającym się coraz dalej
Cieniem Władcy Demonów otworzyło wyrwę w rzeczy-
wistości, łącząc cieplejsze ziemie północy z zamarzniętym
południem. Przez szczelinę wdzierają się wyjące wiatry i lo-
dowate temperatury Wichrowych Ziem, będąc przyczyną
anomalii pogodowych nękających region wokół portalu.
Co gorsza, esencja demona zaczęła się budzić, pozwalając
mu kontrolować gigantycznego białego robala, który rył
swoje tunele zbyt blisko ruin. Pofragmentowana esencja
demona odbiera mu świadomość jego prawdziwej natury,
więc zamiast tego uznał się za Palec z Pustki. Jego szamota-
nina wygania dziwne i spaczone potwory, które nawiedzają
gruzy, przez portal w stronę odległych ziem.
U progu zimy
Przygoda rozpoczyna się, kiedy postaci wyruszają, aby
odnaleźć przyczynę dziwnych zjawisk pogodowych. Będzie
to wymagało przebycia terenów zasypywanych śniegiem,
skutych lodem i spowitych mroźną mgłą, a także zmagania
się z dziwnymi monstrami, które przeszły przez wyrwę.
44
Zagubieni herosi: Grupa najemników lub
niedoszłych bohaterów wyruszyła, aby zmie-
rzyć się z zagrożeniem. Nie wrócili na czas.
Strata tak silnego oddziału przeraża miejsco-
wych. Ślady po tych osobach można znaleźć
w ruinach, szczególnie w obszarach 4 i 5.
Skąd ci śmiałkowie wiedzieli, co zrobić – o ile
rzeczywiście cokolwiek wiedzieli? Czy wśród
zaginionych są bliscy postaci?
Gwiazdy są w porządku: Niewykluczone, że
mędrcy biegli w starożytnej historii i astrolo-
gii mają pewne pojęcie o tym, co się dzieje.
Tacy uczeni mogą udać się do władz albo do
postaci – albo do jednych i drugich. Co chcą
osiągnąć, dzieląc się informacjami? Czy każdy
intelektualista dysponuje tą wiedzą?
Zagubiony artefakt: Słudzy Starej Wiary
mogą wiedzieć o Różdżce Kanu, artefakcie
istotnym dla tej przygody i opisanym w końco-
wej sekcji Nowe artefakty. Chcą ją odzyskać.
Skąd o niej wiedzą i co zamierzają z nią zrobić?
Odrażający kultyści: Kult Tkacza Grze-
chów mógł przetrwać strzaskanie świątyni
i zniszczenie swego mrocznego boga. Jaki ma
udział w tym, co się dzieje? Czy którykolwiek
z poprzednich sposobów na zaangażowanie
drużyny stanowi przykrywkę dla działań kultu?
Fałszywa zima
Chłód wylewający się z portalu poważnie zaburza pogodę.
W odległości większej niż 20 kilometrów od portalu efekty są
łagodne – niskie temperatury, śnieg z deszczem i mgła. W ob-
rębie 20 kilometrów od wyrwy temperatura spada poniżej zera
i jest tym niższa, im dalej drużyna podróżuje w głąb objętego
efektem regionu. Postaci mierzą się z gigantycznymi obłokami
wirującej mgły, pokrytym śniegiem, zlodowaciałym terenem
oraz groźbą wychłodzenia, jeśli nie są odpowiednio ubrane.
Za każdą godzinę, którą podróżują przez region w stronę
portalu, wylosuj wynik z tabeli Pogoda (sekcja Eksploracja i po-
dróżowanie w Rozdziale 9 Cienia Władcy Demonów). Jakakolwiek
zmiana warunków atmosferycznych zachodzi bez ostrzeżenia
i często w dziwny sposób – na przykład śnieg z deszczem pada
poziomo pod pozbawionym chmur niebem albo wszystkie
płyny nagle zamarzają. „Niespodziewany chłód” oznacza, że
nawet osoby noszące ubrania na zimną pogodę są zagrożone
efektami wystawienia na działanie żywiołów. „Niespodzie-
wane ciepło” oznacza zaś dziwaczny obszar łagodnej, wiosen-
nej pogody, otoczony gęstą, chłodną mgłą.
Spotkania losowe
Wiele niebezpiecznych stworzeń nawiedza otaczający
portal obszar dotknięty nietypową pogodą. Co 5 kilometrów

przebytych w ramach podróży rzuć k20 i sprawdź wynik
w poniższej tabeli, aby ustalić, czy postaci coś napotykają,
a jeśli tak, to co. Opisy wyników znajdują się pod tabelą.
Spotkania losowe
podczas fałszywej zimy
k20 Spotkanie
1–2 Zimowy żmij
3–6 Roje grzesznych pomiotów
7–12 Lęg Zuswyla
13–16 Zagubieni
17–18 Nic
Wylosuj wynik z tabeli Pogoda (Cień Władcy
19–20 Demonów, s. 195)
Zagubieni. Drużyna napotyka osoby, które zgubiły się na
obszarze fałszywej zimy. Mogą to być nieszczęśnicy potrzebu-
jący ratunku, ktoś, kogo postaci poszukują, a także potencjalni
sojusznicy lub przeciwnicy, na przykład grabieżcy czy kultyści.
Lęg Zuswyla. Grupa 1k3 + 1 tkaczy cieni, wygłodnia-
łych sług Zuswyla (patrz obszar 4), przeczesuje dzicz,
poszukując zdobyczy.
Roje grzesznych pomiotów. Palec z Pustki rodzi pomioty
w zatrważających ilościach. Owe potworności biegają
i pełzają po lodzie w grupach po 1k6 rojów. Każdy wyglą-
dem przypomina lśniącą, czarną hybrydę segmentowanego
robaka i pająka z karłowatymi nóżkami i przerośniętymi
kłami. Mechanicznie funkcjonują jak rój grobowych
żuków z poniższymi zmianami:
RÓJ GRZESZNYCH POMIOTÓW TRUDNOŚĆ 25
Straszny potwór, Rozmiar 1
Niewrażliwość na obrażenia od zimna; a także na ogłuszenie,
oszołomienie, pochwycenie, powalenie, przestraszenie,
spowolnienie, unieruchomienie, zamroczenie, zauroczenie.
Zimowy żmij. Gigantyczny żmij o niebieskich łuskach
żywi się wszystkim, co napotka. Kilka znaków – zamrożone
ofiary i odchody – ostrzega o jego obecności.
ZIMOWY ŻMIJ TRUDNOŚĆ 250
Straszny potwór, Rozmiar 3
Percepcja 17 (+7); widzenie w ciemności
Obrona 18, Zdrowie 100
Siła 16 (+6), Zręczność 13 (+3), Intelekt 12 (+2), Wola 14 (+4)
Prędkość 12
Niewrażliwość na obrażenia od zimna, trucizny; a także na
przestraszenie, zatrucie.
RODZAJE ATAKÓW
Kły: (zwarcie) +6 z 1 ułatwieniem (2k6 plus Mroźna trucizna)
Mroźna trucizna: Cel musi wykonać test Siły z 1 utrudnieniem.
Porażka oznacza, że otrzymuje 1k6 obrażeń i ulega zatruciu
na 1 minutę. Zatrute w ten sposób stworzenie staje się rów-
nież spowolnione. Jeśli cel jest już zatruty lub spowolniony,
zamiast tego otrzymuje dodatkowe 2k6 obrażeń.
ATAKI SPECJALNE
Mroźna plwocina: Żmij pluje jadem w linii o długości 10 me-
trów, szerokości 1 metra i punkcie początkowym w jego
bezpośrednim zasięgu. Każde stworzenie wewnątrz tego
obszaru musi uzyskać sukces w teście Zręczności z 1 utrud-
nieniem, w przeciwnym razie otrzymuje 1k6 obrażeń i zo-
staje objęte efektami Mroźnej trucizny. Po wykorzystaniu
tego talentu żmij nie może użyć go ponownie przez 1 rundę.
KONIEC RUNDY
Legendarna wytrzymałość: Żmij pozbywa się jednego stanu.
Legendarny przeciwnik: Rzuć 1k3 + 1, by ustalić, ile akcji
zdoła podjąć żmij w następnej rundzie. Może to zrobić
w dowolnej turze, także przed tym, jak jego wrogowie
wykonają swoje akcje. Za każdym razem, gdy żmij wyko-
rzystuje akcję, może przed lub po jej wykonaniu poruszyć
się na odległość równą swojej Prędkości lub mniejszą.
Wyrwa
W centrum obszaru znajduje się wyrwa, falująca wstęga
błękitnego światła, przez którą postaci mogą dostrzec ruiny
wystające z kamienia i lodu na stokach pokrytych śniegiem
gór. Z przodu struktury widać mroczny, prymitywny łuk. Świa-
tło z wyrwy sprawia, że jest widoczna mimo śniegu i wyjącego
wiatru z odległości około 100 metrów. Postaci mogą przez nią
przejść z którejkolwiek strony, portal blokuje jednak próby
sięgnięcia przezeń zaklęciami Jasnowidzenia i Telepatii.
Dotkliwa pogoda bierze się z drugiej strony wyrwy, więc
drużyna mierzy się tam z podobnymi warunkami atmosfe-
rycznymi jak po swojej stronie.
Jeśli postaci nie natknęły się jeszcze na zimowego żmija,
spotykają go tutaj.
Wpływ różdżki
W obrębie 100 metrów wokół ruin rozciąga się magiczne pole,
chociaż nie sięga ono poprzez portal. Stworzenia z co najmniej
1 punktem Splugawienia źle się czują na tym obszarze, odczu-
wając sporadyczny ból wraz z intensywnym pragnieniem, aby
opuścić to miejsce. Dolegliwości te nakładają 1 utrudnienie na
rzuty na atak i testy. Jeśli z obszaru 9 zostanie zabrana Różdżka
Kanu, pole magiczne się rozwiewa.
Ruiny Tkacza
Dwa wejścia prowadzą do wnętrza ruin. Każdy, kto przejdzie
przez wyrwę, widzi główne wejście (obszar 1). Jeśli postaci zba-
dają okolicę, mogą odkryć tunel oznaczony jako obszar 2.
Ruiny są zimne i ciemne. Ściany wykuto w kamieniu,
w niektórych miejscach pokrywa je lód. Sklepienie znajduje
się na wysokości 12 metrów i układa się w łęk pozorny.
Kiedy postaci wchodzą w obręb ruin, dźwięk wiatru
nagle ustaje. W tej nieoczekiwanej ciszy można usłyszeć
trzaski lodu (a może dźwięki czegoś, co po nim przemyka),
jęki lodowca (a może czegoś innego), na którym spoczywa
budowla, oraz ciche zawodzenie (a może jedynie porusza-
jące się powietrze). Owe odgłosy dobiegają przez cały czas
badania ruin.
45
 Wpływ Czaszki
Świątynię przenika bluźniercza energia, sprawiając, że stwo-
rzenia bez żadnego Splugawienia czują podskórny lęk, przez
co otrzymują 1 utrudnienie w testach wykonywanych, aby
uniknąć lub pozbyć się przestraszenia. Co więcej, za każdym
razem, kiedy całkowity wynik rzutu objętej tym efektem po-
staci wyniesie 0 lub mniej, w jej bliskim zasięgu pojawia się
jęcząca, zniekształcona twarz lub wykrzywiona, przeraźliwa
humanoidalna sylwetka. Wszyscy, którzy to widzą, muszą
uzyskać sukces w teście Woli z 1 utrudnieniem, inaczej zy-
skują 1 punkt Szaleństwa. Jeśli z obszaru 8 zostanie zabrana
Czaszka Vergula, bluźniercza energia rozwiewa się.
Grasujące stworzenia
W ruinach zalęgły się roje grzesznych pomiotów. Za każ-
dym razem, kiedy całkowity wynik rzutu na atak postaci
gracza wyniesie 0 lub mniej, spomiędzy pęknięć w budowli
wylewa się rój i ją atakuje.
Skarb
Poza opisanymi w tej przygodzie artefaktami postaci zwie-
dzające opisane lokacje mają szansę równą 1 do 6 na zna-
lezienie czegoś interesującego w skrytkach i pośród gruzu.
Jeśli tak się stanie, rzuć k6. Przy nieparzystym wyniku
drużyna znajduje monety, klejnoty oraz dzieła sztuki warte
w sumie 1k6 × 10 złotych koron. Przy parzystym wyniku
natrafia na zaklęty przedmiot.
Oznaczone lokacje
1. Główne wejście
Główne wejście to przekrzywiony nieco na zachód pry-
mitywny łuk. Śliski lód pokrywa pochyłą ziemię wokół
wejścia. Jeśli postać nie będzie się tu poruszać ostrożnie
i poniesie porażkę w teście Zręczności, może się poślizgnąć,
zostać powalona i ześlizgnąć się do obszaru 2.
2. Hol wejściowy
To skrzyżowanie jest pochylone ze wschodu na zachód. Po
wschodniej stronie podłogę przecina zapadlisko długie na
1 metr i głębokie na 2 metry. Duże kawały gruzu pokrywają
podłogę po drugiej stronie pęknięcia, a ponad nim z sufitu
wisi kurtyna lodu.
Ściany zdobią reliefy. Tam, gdzie nie są uszkodzone, przed-
stawiają postaci w szatach – walczące z różnymi wrogami,
chwytające ich, biorące udział w rytuałach i krwawych
ofiarach, czczące uskrzydlonego, humanoidalnego demona
z ciałem wielkiego pająka zamiast nóg. Napisy na ścianach
w wysokim archaiku dają się odczytać jako: „Chodź i Nakarm
Kushwuhka. Dołącz Swoje Grzechy do Tkaniny”.
Liczne grzeszne pomioty czają się w załomach i zakamar-
kach tego miejsca – szybko formują 2 roje grzesznych po-
miotów. W dodatku w pęknięciu na wschodzie czai się cień.
46
Bełkocze i płacze w trakcie walki, a jego forma zmienia się
z bezkształtnej przez humanoidalną w niby-pajęczą. Stworze-
nia w obszarach 3 i 4 prawdopodobnie usłyszą dźwięki walki
i mogą do niej dołączyć, jeśli postaciom idzie zbyt łatwo.
3. Zawalisko
Dziwne kości i pokruszony kamień pokrywają posadzkę tego
pomieszczenia. Wśród odłamków znajdują się kawałki po-
sągu, który przedstawiał demona ukazanego na reliefach.
Gruz blokuje dalszą część pomieszczenia. Postać z pro-
fesją górnika lub podobną wyczuwa od niego powiew
powietrza, podobnie jak każdy bohater z Percepcją 13 lub
wyższą. Wskazuje to, że po drugiej stronie może być otwarta
przestrzeń. Oczyszczenie przejścia przez jedną osobę
zajmuje 1 godzinę, a w rezultacie odsłonięty zostaje tunel
(patrz obszar 10). Za każde stworzenie udzielające pomocy
w przekopywaniu się należy skrócić ten czas o 10 minut.
W gruzach kryją się grzeszne pomioty, które zbierają się
razem w 1 rój grzesznych pomiotów. Hałas lub aktywność
w tym miejscu ściąga cień z obszaru 8, który przechodzi
przez pęknięcie, aby zbadać sytuację.
4. Komnata inicjacji
Grube pajęczyny oplatają to usiane gruzem pomieszcze-
nie. Oblepiają także stojący w rogu posąg przedstawiający
odzianego w szatę człowieka o zmarszczonym obliczu, ale
z otwartymi ramionami, u którego stóp spoczywa sterta
strzaskanych kamieni. Reliefy na ścianach przedstawiają
sceny tortur i krwawych rytuałów. Zwłoki grzesznych po-
miotów zwisają w sieciach i walają się po podłodze.
Oszalały tkacz cieni o imieniu Zuswyl czai się pod sufi-
tem, mocno przesłoniętym przez pajęczyny. Różni się on
nieco od zwykłego tkacza cieni:
ZUSWYL TRUDNOŚĆ 50
Straszny potwór, Rozmiar 1
Zdrowie 60
Niewrażliwość na obrażenia od zimna; na zyskiwanie Szaleń-
stwa; a także na spowolnienie, unieruchomienie.
RODZAJE ATAKÓW
Kły: (zwarcie) +6 (2k6 plus Zniewalający jad)
Zniewalający jad: Cel musi wykonać test Siły z 1 utrudnie-
niem. Porażka oznacza, że otrzymuje 2k6 obrażeń, zyskuje
1 punkt Splugawienia i ulega zatruciu na 1 minutę. Dopóki
pozostaje zatruty z tego powodu, jest także unierucho-
miony. Jeśli jest już zatruty, zamiast tego otrzymuje dodat-
kowe 2k6 obrażeń i staje się bezbronny na 1 minutę. Kiedy
stworzenie pod wpływem Zniewalającego jadu zostanie
obezwładnione, umiera. Na koniec rundy staje się zniewolo-
nym upiorem kurhanów, dopóki nie zostanie zniszczone.
Zuswyl zawiesił 2 upiory kurhanów, zamrożone i wy-
nędzniałe, w sieciach spowijających sklepienie. Czeka
w ukryciu, szepcząc, aby przerazić ofiary i skierować je
w stronę obszaru 5. Na jego rozkaz upiory mogą się uwolnić,
aby zaatakować.
47
 5. Opleciony pajęczynami dół
Sieci pokrywają szeroki dół w posadzce tego obszaru. Na-
kładają one 2 utrudnienia na testy Percepcji wykonywane,
aby dostrzec zagrożenie.
Wzdłuż wschodniej ściany dołu, również ukryte w paję-
czynie, znajdują się trzy półkoliste półki. Każda znajduje się
na wysokości podłogi i mierzy 1 metr szerokości; są one roz-
łożone równo w odległości 2 metrów od siebie oraz od obu
granic dołu. Na ścianie nad nimi wyryto obrazy kultystów
wsypujących kości w pustkę oraz przeskakujących nad nią.
W dole znajduje się dziewięć humanoidalnych zwłok, wysu-
szonych i zamarzniętych, w różnych nienaturalnych pozycjach
na zamrożonych pozostałościach innych humanoidów. Dzięki
wyściełającym dno ciałom dół ma tylko 2 metry głębokości.
Pośród nich znajduje się 5 ożywionych zwłok, które wstaną,
aby zaatakować żywe stworzenia, jeśli te dostaną się do dołu.
Jeśli usłyszą zamieszanie, roje grzesznych pomiotów przyjdą
tu z obszaru 6. Unikają obszaru zajętego przez Zuswyla i ucie-
kają, jeśli tkacz cieni dołączy do walki w dole.
Pomiędzy zwłokami znajduje się wiele prostych broni,
wystarczająco, aby uzbroić dziesięciu ludzi. Jest tu również
20 metrów liny, hak do wspinaczki i inne wyposażenie,
które wedle twojego uznania przynieśli ze sobą odkrywcy.
W dole można znaleźć jeden zaklęty przedmiot.
6. Komnata celebracyjna
Ściany, sklepienie i posadzka tego obszaru są poczerniałe,
a na ziemi zalega nierówna warstwa popiołu, głębsza przy
ścianach i w narożnikach. Pasma pajęczyny zwisają z róż-
nych powierzchni. Reliefy ukazują niewolników trudzących
się, aby wznieść ziggurat, podczas gdy inne osoby obserwują
ich pracę, przyjąwszy uroczyste pozy. Na wschodniej ścianie
znajduje się długie, wypełnione lodem kamienne koryto;
lód pokrywa też ścianki dwóch kanałów, które prowadzą do
dwóch wykonanych z kamienia demonicznych głów o otwar-
tych ustach. Zbiornik zawiera kości, osiem ludzkich czaszek
i inne odpadki.
Po przeciwnej stronie komnaty znajduje się dół szeroki
na około 3 metry. Tutaj również jest półka podobna do tych
w poprzednim obszarze, na tej samej wysokości co podłoga
i równo oddalona od północnej i południowej krawędzi. Jed-
nakże zniszczenie świątyni osłabiło ją i odłamie się ona pod
jakimkolwiek znaczniejszym ciężarem. Poszarpane, zamarz-
nięte kamienie wyściełają podłogę dołu 3 metry poniżej.
W okolicy tego obszaru kryją się 2 roje grzesznych
pomiotów.
7. Komnata kontemplacji
Kości tworzą stertę na środku tego pomieszczenia, blisko pod-
stawy zniszczonego posągu pajęczego demona przedstawio-
nego na kamiennych płaskorzeźbach w obszarze 2. Tutaj reliefy
ukazują kultystów odurzających się różnymi substancjami
i spożywających mięso, aby osiągnąć stan podobny do snu.
48
Kości należą do humanoidów. Ślady zębów i ostrzy
na szczątkach wskazują, że stworzenia zostały zjedzone,
zapewne przez inne humanoidy. Jeśli ktoś je naruszy, kości
wznoszą się w powietrze i zaczynają krążyć po komnacie,
którą wypełniają teraz tęskne zawodzenie i lament, a wraz
z kościanym wirem porusza się czarna energia. Czasem for-
muje się ona w twarze lub inne człekopodobne kształty. Ten
widok wywołuje te same efekty, co ujrzenie przerażającego
stworzenia, ale poza tym jest nieszkodliwy.
Jakiekolwiek zamieszanie tutaj przyciąga 1 cień z przej-
ścia do obszaru 8. Przekrada się przez barierę ochronną, aby
zaatakować, ale wycofuje się, jeśli zostanie zraniony, tak jak
opisano niżej.
8. Komnata uwielbienia
Potworne symbole wyryte w kamieniu i wypełnione krwią
znaczą ścienne reliefy we wschodnim wejściu do tego pokoju.
Ukryte pośród nich znajdują się znaki ochronne, stworzone
przez Vergula, wysokiego kapłana kultu Kushwuhka, już po
tym, jak świątynia upadła. Ktokolwiek zdolny odczytywać pismo
jest w stanie spostrzec zagrożenie i sposób obejścia bariery.
Żywe stworzenie przekraczające barierę bez wypowiedze-
nia imienia Kushwuhka aktywuje przerażającą kakofonię
wrzasków i wizję samego demoniego króla boga. Jeśli nie ma
żadnego Splugawienia, musi wykonać test Woli z 1 utrud-
nieniem. Porażka oznacza, że otrzymuje 1k6 obrażeń. Jeśli
całkowity wynik tego testu wyniesie 0 lub mniej, istota zostaje
także przeklęta. Dopóki pozostaje przeklęta w ten sposób, jest
również oślepiona. Jeśli zamiast tego ktoś rozbroi pułapkę za
pomocą magii (znaki ochronne liczą się jako zaklęcie 3 kręgu),
kilka cienistych, humanoidalnych widziadeł łączy się i przez
chwilę miota po pomieszczeniu, a następnie znika.
W gruzie zaraz za barierą ochronną czai się 1 cień.
Atakuje, jeśli wyczuje intruzów, przyjmując w przybliżeniu
małpią formę. Jeśli zostanie poważnie ranny, wycofuje się
w mrok w pobliżu podwójnych północnych drzwi. Kolejny
cień kryje się w wąskim wyjściu uformowanym w stercie
gruzu po zachodniej stronie pomieszczenia. Korzysta on
z faktu, że postaci są zajęte walką z innym przeciwnikiem,
i stara się wykonać pierwszy atak z zaskoczenia. On również
wycofa się w mrok, jeśli zostanie poważnie ranny, oczekując
przybycia swojego ukrytego pana.
Pył, gruz i lód wypełniają ten obszar, a każda powierzch-
nia tutaj jest uszkodzona lub połamana. Ogromne pęknięcie
rozdziela pomieszczenie na pół, zmieniając się w wąski dół
kilka metrów od wejścia. Zachodnia strona komnaty prze-
chyla się w kierunku przeciwnym do szczeliny, a pęknięcia
na niej tworzą trzy nierówne powierzchnie. Naprzeciwko od
wejścia znajdują się grube, kamienne podwójne drzwi, które
delikatnie świecą; dochodzi też zza nich stłumiony szum.
Podłoga zaraz przed nimi układa się w idealne półkole na
tym samym poziomie co wschodnia część pokoju; leży na
niej sczerniała ludzka czaszka w kręgu z symboli.
 Ta pokryta runami czaszka należy do Vergula (patrz Przyczajone w spirali znajdują się 3 roje grzesznych po-
Nowe artefakty). Kiedy tylko postaci przekroczą wyrwę miotów. Postaci schodzące w dół napotkają na jeden z nich.
w centrum pomieszczenia, upiór będący Vergulem Drugi dołącza do pierwszego w drugiej rundzie, a trzeci –
wychodzi z czaszki, najpierw objawiając się jako pło- w trzeciej rundzie.
mienie w jej oczodołach. Jeśli w komnacie wciąż kryją
11. Wejście do tunelu
się jakieś cienie, dołączają do walki, podobnie jak 1 rój
grzesznych pomiotów, który wylewa się z wielu za- Instynktownie starając się uniknąć świątyni, robal wy-
łomów w tym obszarze. Jeśli upiór zostanie zniszczony, nurzył się w tym miejscu na powierzchnię przed tym, jak
wrzeszczy, kiedy czaszka wciąga go na powrót w postaci świadomość Kushwuhka zmusiła go, aby drążył w głąb
czarnego dymu. ruin. To wejście bardziej przypomina pochyłe zapadlisko
niż owalne tunele schodzącej w dół spirali.
9. Wewnętrzna świątynia
12. Palec z Pustki
Podwójne drzwi są zapieczętowane przy użyciu magii
(traktowanej jak zaklęcie 4 kręgu). Każdy, kto ich dotyka, Z prymitywnego tunelu otwiera się przejście do szerokiej,
dotyka również magicznego pola; jeśli wysokiej i nierównej jamy o zaokrąglonych ścianach.
nie ma żadnego Splugawienia ani W niektórych miejscach lód i kamienie odpadły, two-
nie jest oddany żadnemu demonowi, rząc sterty odłamków na podłożu. Biały robal, opętany
drzwi otwierają się bez trudu. Stwo-
rzenie z nie więcej niż 3 punktami
Splugawienia, które również nie jest
oddane żadnemu demonowi, zdoła
otworzyć przejście po udanym teście
Siły z 3 utrudnieniami.
Kiedy drzwi się otworzą, z pokoju za nimi
wylewa się ciepłe światło słońca. Komnata
jest czysta i można by ją uznać za nowo wy-
budowaną, gdyby nie kilka śladów uszkodzeń.
Długie pęknięcie przecina pomieszczenie,
zaczynając się po wschodniej stronie blisko drzwi
i biegnąc w stronę północnej ściany. Podłoga na północny
zachód od wejścia jest popękana i nieco wybrzuszona, jakby
w wyniku uderzeń od dołu. Posadzka w tej części nie utrzyma
dużego ciężaru, więc każde stworzenie o Rozmiarze 1/2 lub
większym poruszające się przez ten obszar zapada się w głąb
prowadzącego do obszaru 12 tunelu białego robala.
Posąg Kushwuhka stoi na środku pod północną ścianą,
a u jego stóp spoczywa rzeźbiona dębowa różdżka, która
lśni niczym słońce. Figura zakrywa swoje osiem oczu przed
blaskiem, a rzeźby naścienne ukazują kultystów odrywa-
jących się od różnych nikczemnych czynów, aby zrobić to
samo. Jest to Różdżka Kanu opisana w Nowych artefaktach.

10. Spirala w dół

Kushwuhk przejął umysł białego robala, który dawno
temu drążył w tym miejscu tunele. Moc Różdżki Kanu
wiąże demona ze świątynią. Próbował użyć robala, aby
przekopać się z dala od tego miejsca, ale był w stanie
jedynie wydrążyć spiralne zejście w dół, zagłębiając się
w lodowiec, na którym spoczywa świątynia, zanim raz
jeszcze zapadł w sen.
Tunele w spirali wycięte są w lodzie i kamieniu. Opadają
pod lekkim kątem. Ze względu na lód część podłoża może
być śliska.

49

i unieśmiertelniony przez na wpół świadomą esencję
Kushwuhka, ma tutaj swoje leże. Przypomina ogromnego
węża o biało-niebieskich łuskach i kępkach białego futra.
Świecące czerwone oczy mrugają wzdłuż całej długości
jego ciała. Demoniczny wpływ zmienił wygląd stworzenia,
dając mu ośmioro oczu, rogi oraz błoniaste pajęcze nogi
wyrastające z głowy. Robal mamrocze nieustannie, jakby
spał niespokojnie. Szepty są zrozumiałe: nazywa sam siebie
Palcem z Pustki, sięgającym ku światu, dopóki jego praw-
dziwy umysł nie obudzi się ponownie.
Stworzenie spoczywa zwinięte w wejściu do kolejnego
tunelu, który opada 3 metry i następnie skręca na wschód,
zaraz pod obszar 9. Jeśli Różdżka Kanu została stamtąd
zabrana, Palec z Pustki jest w stanie się tam wycofać. W in-
nym wypadku artefakt utrzymuje go w tym obszarze.
Wraz z opętanym robalem przebywają 2 roje grzesznych
pomiotów. Pod koniec trzeciej rundy walki kolejny rój
grzesznych pomiotów dołącza do niej.
Jeśli postaci pokonają robala, skrzeczy on i imploduje,
kiedy jego ciało zostaje wessane do Pustki. Oczy stworzenia
płoną białym ogniem i gdy odchodzi, spogląda prosto na
bohaterów, mówiąc: „Widzę was! Znam was! Zapamiętam!”.
Mimo że implozja nie czyni postaciom krzywdy, powala je
i przyciąga do siebie, o ile nie wykonają udanego testu Siły.
BIAŁY ROBAL TRUDNOŚĆ 250
Przerażający potwór, Rozmiar 4
Percepcja 14 (+4); widzenie w ciemności
Obrona 18, Zdrowie 200
Siła 19 (+9), Zręczność 10 (+0), Intelekt 6 (−4), Wola 10 (+0)
Prędkość 12 (Sunięcie po lodzie)
Niewrażliwość na obrażenia od zimna; na zyskiwanie Szaleń-
stwa; a także na przerażenie.
Sunięcie po lodzie: Biały robal ignoruje efekty trudnego te-
renu spowodowane lodem lub śniegiem.
Mrożący krew w żyłach: Kiedy istota zyskuje Szaleństwo
w wyniku ujrzenia białego robala, staje się spowolniona na
tak długo, jak pozostaje przestraszona.
RODZAJE ATAKÓW
Zęby: (zwarcie) +9 z 3 ułatwieniami (7k6 plus Zmrożony na
kość)
Zmrożony na kość: Żywe stworzenie musi uzyskać sukces
w teście Siły, w przeciwnym razie zostaje spowolnione
na 1 rundę. W tym czasie wykonuje rzuty na atak i testy
z 1 utrudnieniem. Jeśli jest już spowolnione, zamiast tego
otrzymuje dodatkowe 3k6 obrażeń.
KONIEC RUNDY
Bijący chłód: Wszystkie płyny w bliskim zasięgu białego ro-
bala, także te, które stworzenia mają przy sobie, zamarzają.
Dodatkowo każda istota w bliskim zasięgu białego robala
musi wykonać test Siły, w przeciwnym razie otrzymuje 3k6
obrażeń wywołanych falami śmiertelnego chłodu bijącymi
z ciała potwora.
Zakończenie
Idealne zakończenie to takie, w którym postaci niszczą
Palec z Pustki. Dokonanie tego odsyła demona z powrotem
do Pustki. Jeśli to się nie uda, ale Różdżka Kanu pozostanie
na miejscu, portal będzie otwarty przez jedną porę roku,
a niespokojne zamiecie będą wyrządzać wielką szkodę, aż
wyrwa się zamknie.
Różdżka Kanu jest jedyną rzeczą, która utrzymuje
Kushwuhka w stanie półświadomości i nie pozwala mu od-
dalić się od ruin. Jeśli więc Palec z Pustki przeżyje, a artefakt
zostanie zabrany z obszaru 9, Kushwuhk się obudzi, przej-
mie pełną kontrolę nad Palcem z Pustki i umocni portal tak,
aby pozostał otwarty. Demon ruszy, aby przejąć kontrolę
nad regionem w pobliżu ruin i portalu.
Niezależnie od pozostałych okoliczności, jeśli portal po-
zostanie otwarty, kultyści, którzy usłyszą o robalu-demonie,
przybędą, aby mu służyć. Zabicie białego robala po tym,
jak Kushwuhk się obudzi, uwalnia wielkiego demona, który
przypomina ogromnego pająka.
Poza tym możliwe są trzy pomniejsze zakończenia. Po
pierwsze istnieje szansa, że pokonanie Palca z Pustki roz-
wieje resztki magii Kushwuhka, zamykając portal z Wichro-
wych Ziem i pozostawiając postaci bez drogi powrotu. Po
drugie wyznawcy Starej Wiary mogą przybyć, poszukując
Różdżki Kanu, zapewne po to, aby uwolnić zamknięty
w niej fragment duszy bohaterki i pozwolić jej na powrót
do cyklu reinkarnacji. Jeśli się to stanie, różdżka zmienia
się w zaklęty przedmiot, który zachowuje jedynie pierwszą
część umiejętności Światło Kanu. Po trzecie niewykluczone,
że grzeszne pomioty nadal będą grasować po świecie i kto
wie, co z nich wyrośnie, szczególnie, jeśli przyciągną uwagę
kogoś niegodziwego.

ATAKI SPECJALNE
Zmasowany atak: Wszystkie stworzenia wewnątrz sześcianu
o krawędzi 4 metrów i punkcie początkowym w bezpośred-
nim zasięgu białego robala muszą uzyskać sukces w teście
Zręczności z 1 utrudnieniem, inaczej otrzymują 7k6 obrażeń
i zostają zaatakowane Zmrożeniem na kość.
Arktyczny wir: Biały robal wydmuchuje stożek śmiertel-
nego zimna o długości 12 metrów i punkcie początkowym
w bezpośrednim zasięgu. Każde stworzenie wewnątrz tego
obszaru musi wykonać test Siły. Porażka oznacza, że chłód
zadaje istocie 7k6 + 10 obrażeń, a sukces – że tylko połowę
z nich. Po wykorzystaniu tego talentu biały robal nie może
użyć go ponownie przez 1 rundę.

50
Nowe artefakty
Ta przygoda wprowadza dwa nowe artefakty: Czaszkę
Vergula i Różdżkę Kanu.
Czaszka Vergula
Czaszka Vergula jest potężnym i przeklętym artefaktem. Runy
pokrywające kości zostały wyryte, kiedy Vergul wciąż żył;
przedmiot okazjonalnie pozwala użytkownikowi nawiązać
łączność ze zdeprawowanym intelektem i magicznymi umie-
jętnościami swojego pierwotnego właściciela. Nikt nie jest
w stanie długo korzystać z czaszki, nie dowiadując się poprzez
mroczne szepty i jeszcze mroczniejsze sny, kim był Vergul.
Efekt w grze:
Chaotyczna mądrość: Za każdym razem, kiedy rzucasz czar
1 lub 2 kręgu, dotykając czaszki, rzuć k6. Przy wyniku 1
zyskujesz 1 punkt Szaleństwa. Przy wyniku 6 odzyskujesz
użycie rzucanego zaklęcia.
Plugawy chłód: Jeśli nosisz przy sobie czaszkę i masz co naj-
mniej 1 punkt Splugawienia, otrzymujesz połowę obrażeń
od zimna i nie stajesz się wyczerpany w efekcie wystawie-
nia na chłodne warunki pogodowe.
Wewnętrzna magia: Jeśli używasz czaszki jako instrumentu
magicznego i masz co najmniej 1 punkt Splugawienia, arte-
fakt zapewnia ci 1 użycie zaklęcia Jasnowidzenia olśnienie.
Odnawia się ono raz dziennie o północy.
Różdżka Kanu
Różdżka ta, będąca artefaktem Starej Wiary, należała
niegdyś do osoby, od której bierze imię – do kobiety zwanej
Kanu, która zmierzyła się z Kushwuhkiem, nim jego esencja
uległa strzaskaniu. Umieściła swoją drewnianą pałkę u stóp
bożka przedstawiającego boga demona i użyła pozostałego
w sobie życia, aby wznieść barierę ochronną przeciwko
złym istotom. Kiedy to zrobiła, część niej stała się jednym
z bronią, zaciekła osobowość kobiety została zamknięta
w tym obiekcie. Różdżka wypełnia tego, kto ją dzierży, ob-
sesją na punkcie odnajdowania i niszczenia nienaturalnych
stworzeń i obiektów.
Efekt w grze:
Nietolerancja Splugawienia: Jeśli w jakikolwiek sposób jesteś
oddany demonowi lub przez niego opętany, musisz wyko-
nać udany test Woli, aby używać różdżki. Wykonujesz rzut
z 1 utrudnieniem za każdy posiadany punkt Splugawienia.
Jeśli całkowity wynik twojego rzutu wyniesie 0 lub mniej,
otrzymujesz 1k6 punktów Szaleństwa.
Zaklęta pałka: Różdżka funkcjonuje jak pałka. Dzierżąc ją,
otrzymujesz premię +2 do Prędkości, a twoje ataki z jej
użyciem zadają dodatkowe 1k6 obrażeń.
Słoneczne narzędzie: Kiedy używasz różdżki, aby zaatako-
wać stworzenie wrażliwe na światło słoneczne i atak się
powiedzie, cel traktowany jest, jakby przez 1 rundę był
wystawiony na światło słoneczne.
Światło Kanu: Możesz wykorzystać akcję, aby sprawić, że
różdżka rzuca światło dwukrotnie jaśniejsze od pochodni,
dopóki nie zgasisz jej w ramach akcji.
Możesz też zamiast tego wykorzystać akcję, aby rozkazać
pałce świecić światłem słonecznym w sferze o promieniu
10 metrów, wyśrodkowanej na artefakcie. Sfera ta przemiesz-
cza się wraz z różdżką i zachowuje istnienie przez 1 minutę.
Możesz aktywować tę właściwość pięć razy, a wykorzystane
użycia odzyskujesz po odbyciu pełnego odpoczynku.
Czujność Kanu: Jeśli nosisz różdżkę przy sobie, wykonujesz
testy Percepcji z 2 ułatwieniami. Jeśli jesteś zauroczony,
zniewolony, przestraszony, zaskoczony lub uśpiony przez
magię, świadomość Kanu przejmuje kontrolę, o ile nie
uzyskasz sukcesu w teście Woli. Możesz zdecydować się
ponieść dobrowolnie porażkę, jednak niezależnie od tego
wciąż musisz wykonać test, ponieważ jeśli jego całkowity
wynik wyniesie 0 lub mniej, otrzymujesz 1 punkt Szaleń-
stwa. Kiedy Kanu przejmie kontrolę, działasz normalnie, ale
jesteś zniewolony i zmuszony mierzyć się z nienaturalnymi
siłami ze śmiałością i bez litości.
Szepty Kanu: Jeśli nosisz różdżkę przy sobie przez rok
i jeden dzień, możesz poznać tradycję Magii Niebiańskiej
lub Natury. Trzymając różdżkę w dłoni, zyskujesz wiedzę
w kwestiach dotyczących Starej Wiary.
51
 A H
Artefakty z Mroźnego Bezdroża..................................................21 Hoel (Zabić wszystkich).................................................................37

B I
Biały robal........................................................................................ 30 Inne pochodzenia............................................................................. 4
Biały robal (Serce zimy)................................................................ 50 Interesujące miejsca................................................................. 15, 19
Bitewny impet...................................................................................12 Interesujące rzeczy.........................................................................20
Blötlandia.......................................................................................... 17 Inwazja demonów...........................................................................21
Brisingamen......................................................................................21 Istotne cechy geograficzne............................................................18
Brzmiący Róg................................................................................... 22
Burzowa Warownia.........................................................................19
J
C Jasnowidzenie................................................................................... 11
Jotun................................................................................................7, 29
Cień Władcy Demonów................................................................21 Jotunowie............................................................................................ 6
Czaszka Vergula (Serce zimy)....................................................... 51

D K
Demony............................................................................................. 24
Dolina Smutków..............................................................................18
Dolina Surtra....................................................................................18
Draugr................................................................................................ 24
Duch walki................................................................................ 10, 13
Duchy i nieumarli.......................................................................... 24
Dżinn lodu........................................................................................ 26
Dżinny............................................................................................... 26
Kamień Końca................................................................................. 22
Klasztor Trzeciej Drogi..................................................................16
Klątwy.................................................................................................12
Kosmologia..........................................................................................5
Kraken................................................................................................33
Krasnolud......................................................................................... 29
Krasnoludy......................................................................................... 4
Kriomanta..........................................................................................10
Krwawe objawienie......................................................................... 11
Krzyk i wrzawa (początkujący)....................................................21

E Kurioza................................................................................................ 6

Einherjar............................................................................................25
Eitr....................................................................................................... 31
L
Lindorm.............................................................................................33

F Lodowa cela....................................................................................... 13
Lodowata woda................................................................................16
Lodowe odłamki.............................................................................. 13
Faerie...................................................................................................27 Ludy Mroźnego Bezdroża.............................................................. 4
Fenrir...................................................................................................32 Ludzie.................................................................................................. 4
Filary Antramara.............................................................................19

M
Forma potwora.................................................................................32
Fossergrim.........................................................................................27

G Magia.................................................................................................. 11
Magia Bitewna..................................................................................12
Magia Pierwotna..............................................................................12
Głód krwi...........................................................................................12 Magia Runiczna...............................................................................12
Gniazda wiwern............................................................................... 15 Mgliste początki............................................................................... 17
Górski olbrzym................................................................................ 28 Moloch................................................................................................. 9
Gullinbursti...................................................................................... 36 Morska Strażnica.............................................................................19
Morze Mrozu.................................................................................... 15

52
Mroczne omeny (mistrzowie).......................................................21
Mroczni Bogowie...............................................................................5
N Ś
Niepokój przedwiecznych (eksperci).........................................21
Niesamowity cios.............................................................................12
Nothung............................................................................................ 22
O T
Olbrzymy i ogry.............................................................................. 28
Orki....................................................................................................... 4
P U
Pas Tytana......................................................................................... 22
Pociągający aromat.......................................................................... 31
Początkowe wyposażenie................................................................5
Polityka i społeczeństwo................................................................18
Pomysły na przygody.....................................................................20
Potwory.............................................................................................. 30
Potwory zrodzone z eitru...............................................................32
Potwór – forma.................................................................................32
Profesje.................................................................................................5
Przebiegła parada............................................................................12
Przechwałki jotunów (Zabić wszystkich)................................. 38
Przemarsz trolli................................................................................ 15
Przywołanie einherjarów.............................................................. 13
Przywołanie wielkiego kruka....................................................... 13
Przyzwanie skrzydlatych wierzchowców..................................12
R
Rechot Mrocznych Bogów............................................................12
Religia...................................................................................................5
Rozmiar 2............................................................................................ 9
Rój grzesznych pomiotów (Serce zimy).................................... 45
Różdżka Kanu (Serce zimy).......................................................... 51
Runa lodu..........................................................................................12
Runa przeszycia...............................................................................12
Runa uderzenia................................................................................12
Runa witalności................................................................................ 13
S
Sadzawka potworów.......................................................................32
Sekrety Mroźnego Bezdroża........................................................20
Skald.................................................................................................... 11
Smocze Kły........................................................................................18
Smok.................................................................................................. 34
Sny martwego boga.........................................................................21
Spirytyzm........................................................................................... 13
Spotkania losowe podczas fałszywej zimy (Serce zimy)...... 44
Stworzenia o Rozmiarze 2.............................................................. 9
Stworzenia według trudności..................................................... 36
Svartalfheim......................................................................................19
Syn Zimy........................................................................................... 30
Szpik.................................................................................................... 15
Sztuki Zakazane............................................................................... 13
Ścieżki.................................................................................................. 9
Śmierć z wychłodzenia.................................................................. 15
Śmiertelna trucizna........................................................................ 31
Trolle...................................................................................................35
Trow.................................................................................................... 29
Ujarzmienie szaleństwa.................................................................12
Ukryte Królestwa.............................................................................19
Uskrzydlony koń............................................................................. 36
W
Walhalla.............................................................................................19
Walkiria..............................................................................................25
Wąż morski...................................................................................... 34
Wichrowe Ziemie............................................................................ 15
Wieczna zima....................................................................................21
Wielki kruk....................................................................................... 36
Wieszcz............................................................................................... 11
Wiwerna............................................................................................ 34
Woda................................................................................................... 13
W pogoni za sprawiedliwością (nowicjusze)............................21
Wyspy Lodowej Straży...................................................................16
Z
Za Smoczymi Kłami......................................................................20
Zęby.....................................................................................................18
Zgon Olbrzyma................................................................................19
Zimowy żmij (Serce zimy)............................................................ 45
Zmrożeniec........................................................................................35
Znaj swą zgubę.................................................................................12
Zuswyl (Serce zimy)....................................................................... 46
Zwierzęta............................................................................................35
Ź
Źródło eitru....................................................................................... 13
Ż
Żelazna Zatoka.................................................................................16
53
Przygoda startowa do
Cienia Władcy Demonów
 NA MROŹNYM
BEZDROŻU
CZEK A WAS
ZGUBA!
Na południu, za granicami Imperium, leży kraina skuta lodem i przykryta
śniegiem. Zamieszkują tam ludy, w których żyłach płynie krew olbrzymów,
a z trzewi ziemi wypełzają dziwne monstra zrodzone z boskiej posoki. Jest
to miejsce pełne przemocy, zmagań i śmierci, miejsce, gdzie przeciwności
losu hartują najmężniejszych z bohaterów. Możesz teraz wcielić się
w potężnego jotuna i odnaleźć przeznaczenie, jakie zapisali dla ciebie
bogowie. Chwalebna śmierć przybliża region zwany Mroźnym Bezdrożem,
zagrożenia, jakie tam czyhają, i ludy, które tam żyją. W niniejszym
podręczniku znajdziesz:
Schwalb EntErtainmEnt, llc
• zasady i informacje fabularne pozwalające grać jotunami;
• nowe ścieżki eksperckie i mistrzowskie, w tym molocha i skalda;
• szereg nowych zaklęć, jak przywołanie wielkiego kruka i krwawe
objawienie; PO Box #12548
• szczegółowy opis Mroźnego Bezdroża, obejmujący Wichrowe Ziemie, Murfreesboro, TN 37129
info@schwalbentertainment.com
Wyspy Lodowej Straży i tajemniczą Blötlandię; www.schwalbentertainment.com
• nowe artefakty i przerażające stworzenia, takie jak kraken i lindorm;
• Zabić wszystkich oraz Serce zimy – przygody dla postaci na poziomie
mistrzowskim.
Chwalebna śmierć uchyla rąbka tajemnicy, aby ukazać zniszczony przez
wojnę krajobraz, w którym ludzie rodzą się i umierają ku uciesze Mrocznych
Bogów. Niniejszy dodatek da ci wszystko, czego potrzebujesz, aby tchnąć
w te ziemie życie! www.alisgames.pl

AGCWD25 ISBN: 978-83-965853-0-1

AGCWD25

A Glorious Death ©2016, Heart of Winter ©2016 Schwalb Entertainment, LLC. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Shadow of the Demon Lord, A Glorious Death, Heart of Winter, Schwalb Entertainment oraz ich loga
są zastrzeżonymi znakami handlowymi należącymi do Schwalb Entertainment, LLC.
©2023 Alis.Games (Alis Alicja Staszewska). Wszystkie prawa zastrzeżone. 9 788396 585301 >
Alis.Games logo jest znakiem towarowym Alis Alicja Staszewska.