Professional Documents
Culture Documents
Сценарио 2
Сценарио 2
Ева: Приказната за децата кои претрпеле насилство, деца чија свеќа е згасната, чија
надеж исчезнала. Деца кои приказната што ја раскажуваат е неразбирлива за
другите. Приказната во која се чувствуваат осамено и нивните чувства ги кријат
длабоко во себе, и се борат со самите тие.
Ана: Седат во ќоше каде никој нема да ги допре но сепак се пронајдени и повторно
погазени.
Михаела: Без разлика што се случило или како некој се однесувал со тебе, секогаш
треба главата да ти биде исправена, и да продолжиш, да веруваш.
Ристе: Се чувствувам како боксерска вреќа во која секој може да удира, жртва сум
на врсничко насилство, сите ми довикуваат ,,Одвратен си” ; ,,Те мразам’’ ;
,,Не треба да постоиш”. Никој не заслужува да се чувствува толку безврено и
осамено. Немојте да бидете малтретирани во тишина, невреди, обратете се некому,
бидејќи само оние со неуспеси и комплекси врз себе можат да ти направат такво
нешто.
Елеонора: Детскиот страв, она поради кое неможам да живеам нормално, она
поради кое се борам со своето тело и ум. Болката и стравот ме научија дека
неможам да верувам секому, ни на оние најблиските, ме научија да бидам по
храбра, а пак срцето ми вели само да се насмеам, го чувствувам како да сака да
излезе од мене кога не се смеам, сакам да му се препуштам, но не сум сигурна дали
е вистинското време, ке останам смирена и ке запаметам дека на крајот добрината
е онаа која секогаш победува.
Софија: Се чувствував толку многу уништено после се што доживеав, после сите тие
коментари, но потоа сватив дека животот не е твој ако постојано размислуваш што
останатите мислат за тебе, остави ги, тоа се само празни зборови, да бидеш
малтретиран не е рефлекција на твојот карактер тоа е недостаток во карактерот на
насилникот.
Леона: Децата прават некој да се чувствува безвредно мислејќи дека тие ке станат
помојќни или пак поинтересни, и тие никогаш нема да престанат бидејќи никој не
им го укажал спротивното, никој не ги соочил со проблемот.