Романот „Клетници“ од Виктор Иго е жестока критика на општеството, на едно

болно, труло, расипано општество. На маестрален начин, со своето остро перо,

Иго се обидел да ни го наслика таквото општество преку злосторот,проституцијата
и страдањата на децата кои живеат во сиромаштија и на кои им недостига
семејство.

“Клетници” е реалистичен, психолошки и социјален роман чија непосредна

инспирација е мислењето дека општеството кое е лошо организирано може
чесните луѓе да ги преобрази во криминалци и проститутки односно да ги симне
на најниското општествено скалило.Централната личност, чија животната сторија
ги поврзува останатите сижејни линии на романот е избегнатиот затвореник Жан
Валжан. Трансформацијата на неговиот анти-херој, Жан Валжан, од закржлавена
форма на ситен криминалец чие искуство во затворот резултира со омраза и
незадоволство препраснува во високо почитуван филантроп, г-дин Мадлен, кој не
си дозволува проблеми. Жан Валжан е претставен како жртва на судбината, чија
животна сила произлегува од физичката снага, толку и од неговото длабоко
човекољубие, благородност во страдањето, подготвеноста на жртвата и
одрекување. Во неговата животна судбина на падот и покореноста, авторот ја
олицетворува својата идеја за патот и начинот на човечкото воздигнување и
исцелување-преку покореноста, страдањето, љубовта и жртвата. Со неговиот
живот се поврзуваат и животите на други ликови. Неверојатно е како Иго ги
поврзува еден со друг ликовите кои имаат тотално различни приказни. Други
ликови се Фантина и нејзината ќерка Козета. Девојки кои немале среќа во животот,
но тој се менува на подобро благодарение на Жан Валжан. Fantina vo deloto
"Kletnici" e prikazana kako zrtva na sistemski nepravdi i patrijarhalni normi koi ja
ogranicuvaat i ja osuduvaat na beda i pat. Taa e prisilena da se suoči so mnogu teski
okolnosti vo zivotot, koi vklucuvaat seksualna eksploatacija, osudu od strana na
drustvoto, i teski uslovi za zivot. Nejzinite iskustva ja teraat da izbrzi moralni dilemi i da
se bori so teskoto odlucuvawe pomegju zastita na sebe i zastita na svojot edin i
edinstveno dete, Kozet.Nevinosta na Fantina i nejzinata patnicka sudbina ja prikazuvaat
kako zrtva na sistemot koj ne uspeva da ja zastiti i poddrzi. Taa e prinudena da se bori
sama, bez ikakva pomosh od drustvoto, sto ja prisiluva da se prebaruvaw po shto i da e
za prezhivevawe. Nesretnite okolnosti i sistemskite nepravdi koi gi doziveva Fantina ja
pravija ikona na patnichkite zeni vo drustvoto, koi se prisileni da se borat vo teskite
uslovi vo koj sto se naogaat. Njezinite dilemi, trpkata realnost so koja se soocuva i
nejzinoto predanje da ja zastiti svoeto dete go postavuvaat Fantina vo srce na celata
prichina vo romanot. Nejzinite postapki, odluki i patuvanja gi naglasuvaat izazovite so
koi se soocuvaat zenskite vo drustvoto kade sto ne se ednakvo tretirani kako i muskite.
Taa se bori za svoeto dostojanstvo vo svet sto nejzinite prava i chovechnost se
zapostaveni. Ovaa kompleksna karakterizacija ja postavuva Fantina kako simbol na
otpornosta i nepokoleblivosta vo lice na nepravdata. Нејзиниот крај е фатален, но
пред тоа успеала да го осуди општеството што од чесни жени создава несреќни и
неморални жени. Значајна нишка во романот е љубовната сторија на Козета и
Маркус, во чиј однос е олицетворена младоста, нејзината огнена предаденост на
љубовта и идеалите, но и нејзиното невино страдање.

Преку своите ликови Иго слика една монументална општествена фреска на

своето време, во кое наизменично се одвиваат колективните сцени и
индивидуалните судбини на неговите јунаци, на кои им останува единствено
надежта.