Pseudociencias na actualidade

A pseudociencia é aquela afirmación, crenza ou práctica que se presenta como científica e

fáctica, pero que é incompatible co método científico. Estes son algúns exemplos de
pseudociencias que tratan temas específicos da psicoloxía:

Astroloxía: É a crenza nunha relación causal entre a posición relativa de certas estrelas
(planetas, satélites e estrelas) e a personalidade e as expectativas futuras das persoas. Aínda
que a astroloxía ten unha longa tradición como sistema de crenzas que se remonta a tempos
antigos, as súas afirmacións non poden ser probadas polo método científico e non están
apoiadas por evidencia empírica. Polo tanto, a astroloxía considérase unha pseudociencia.
Ademais, non utiliza ningún método ou técnica de traballo, simplemente baséase nunha serie
de crenzas antigas.

Grafoloxía: É a análise da caligrafía dun individuo coa intención de determinar os trazos de

personalidade desta persoa. Non hai evidencia científica que apoie a eficacia da grafoloxía,
polo que se considera unha pseudociencia e unha práctica cientificamente cuestionable. A
grafoloxía tamén foi denominada "unha das cinco probas psicolóxicas máis desprestixiadas"
polos profesionais da saúde mental. Non se debe confundir coa caligrafía forense, que se
utiliza na xustiza como técnica auxiliar para determinar se un escrito pertence a unha persoa
determinada.

Psicoanálise: A psicoanálise é unha práctica terapéutica e técnica de investigación fundada

arredor de 1896 polo neurólogo austríaco Sigmund Freud. A grandes liñas, a psicanálise
pretende investigar e tratar problemas emocionais mediante técnicas como a interpretación
dos soños, a análise de actos fallidos e a técnica da asociación libre, entre outras. A
consideración da psicanálise como pseudociencia é un tema de debate e controversia na
comunidade científica. Aínda que algúns a consideran unha disciplina válida e útil no
tratamento de determinadas condicións psicolóxicas, outros argumentan que carece de
evidencias empíricas sólidas e que as súas teorías son difíciles de demostrar ou refutar.

Frenoloxía: A frenoloxía é unha antiga teoría pseudocientífica, sen ningunha validez na

actualidade, que afirmaba a posible determinación dos trazos do carácter e da personalidade,
así como das tendencias criminais, baseándose na forma do cranio, a cabeza e os trazos.

Teoría de somatotipos: O somatotipo ou psicoloxía constitucional é unha teoría, desenvolvida

na década de 1940 polo psicólogo estadounidense William Herbert Sheldon, que asocia os
tipos de corpo humano con tipos de temperamento. Sheldon propuxo clasificar o físico
humano segundo a achega relativa de tres elementos fundamentais, os somatotipos,
denominados segundo as tres capas xerminais do desenvolvemento embrionario: o
endodermo (que se desenvolve no tracto intestinal), o mesodermo (que se converte en
músculos, corazón e vasos sanguíneos), e o ectodermo (que máis tarde forma a pel e o sistema
nervioso).