Professional Documents
Culture Documents
OSIADAJĄCE
Proteza częściowa płytowa osiadająca – ruchome uzupełnienie
protetyczne, odbudowujące utracone częściowo zęby lub łuki
zębowe. Siły żucia przenoszone tak samo jak w protezach całkowitych
(protezy śluzówkowe).
Cele:
odbudowa czynności żucia i poprawa wymowy
przywrócenie lub poprawa estetyki twarzy
ochrona podłoża protetycznego, pozostałych zębów, przyzębia i
struktury kostnej wyr. zębodołowych (nie spełnia go prawie
wcale)
Wskazania:
1. rozległe braki w uzębieniu naturalnym, kiedy z różnych przyczyn
niemożliwe jest wyk. protez stałych lub ruchomych ozębnowych
2. protezy czasowe (częściowe protezy natychmiastowe, przy
przebudowie zwarcia – okresowe utrzymanie położenia żuchwy
w zgryzie konstrukcyjnym, proteza przejściowa w przechodzeniu
do bezzębia)
3. względy ekonomiczne
POSTĘPOWANIE
Początek:
zebranie wywiadu i badanie pacjenta (zwracamy uwagę na stan
obecnego uzębienia)
badania dodatkowe: RTG i modele diagnostyczne
przygotowanie jamy ustnej
Wyciski
zwykłe wyciski anatomiczne, na łyżkach standardowych,
alginatem (w niektórych miejscach masy hydrokoloidalne
odwracalne)
przy rozległych brakach/trudnych warunkach anatomicznych
podłoża – wycisk złożony
tradycyjnie oznaczamy granice pobrzeża i oddajemy do
pracowni – powstaje łyżka indywidualna
wycisk czynnościowy – jak w protezach całkowitych; powstaje
model diagnostyczny: ostrość wszystkich szczegółów i podstawa
nie cieńsza niż 1 cm oraz wzorniki zwarcia
Ustalanie zwarcia
gdy zęby własne ustalają wysokość – sprawdza się czy
występuje poprawna szpara spoczynkowa, jeśli tak to
rozgrzewamy wał wzornika i polecamy by pacjent zagryzł
(kontrolujemy czy zagryza poprawnie), na podstawie tego
modyfikujemy oba wały
gdy brak stref podparcia – jak w bezzębiu
DLA SZCZĘKI
Zasady ogólne:
staramy się ograniczać protezę dla wygody pacjenta – nie
możemy ograniczać protezy, gdy przeciwlegle do odcinków
bezzębnych są zęby własne, dobrze osadzone i aktywne w żuciu
najlepiej jak pozostałymi zębami się kły i II trzonowce
planując ograniczenie tylne protezy pamiętamy żeby nie
przecinała poprzecznie fałdów podniebiennych
poleca się ograniczenie płyty protezy w odcinku przednim i
całkowite odsłonięcie przyzębia
Analiza paralelometryczne
ocena kształtu pola protetycznego, znalezienie toru
wprowadzania protezy i wytyczenie przebiegu klamer zgodnie z
tym torem
budowa paralelometru Neya: nieruchoma podstawa z
kolumną, ramie poziome i pionowe, stolik, ćwieki pomiarowe
optymalny tor wprowadzania to taki, przy który pomimo
istnienia podcieni proteza będzie mogła być wprowadzona na
podłoże, a na zębach filarowych będą istniały przestrzenie
retencyjne
płyta protezy (i górna i dolna) powinna kontaktować się tylko z
największą wypukłością zębów i odstawać w okolicy podcieni o
wartość równą głębokości tych podcieni
DLA ŻUCHWY
nie ogranicza się zasięgu – zbyt wąskie pole protetyczne
od strony językowej, odsunięty od przyzębia łuk metalowy, nie
akrylowy (mniejsze odkładanie płytki)
KLAMRY
jednostronna (zwykle od przedsionka) i obustronna
pojedyncza lub zespołowa
pierścieniowa i punktowa
Budowa
ramię retencyjne (obejmuje ząb) – kontaktuje z zębem
płaszczyznowo (blaszana i z drutu półokrągłego), liniowo
(klamra z drutu okrągłego) lub punktowo (druciana i lana)
ramię pośrednie
uchwyt lub zaczep klamry
- Ramię retencyjne nie może leżeć zbyt blisko brzegu dziąsła, a jego
zakończenie powinno być skierowane w stronę brzegu
siecznego/pow. żującej.
- Ramię pośrednie powinno być zagięte i niepokryte płytą protezy.
- Uchwyt tkwi w płycie protezy i ma kształt uniemożliwiający
przemieszczanie.
Postępowanie w pracowni
technik wykonuje klamry według zarysu lekarza i mocuje je
woskiem do modelu roboczego
nie mocuje się klamer we wzornikach