Talento ng

Buhay
Studyante
 Noong ako'y nag-aaral pa lamang sa elementarya
mayroon akong nakasalamuhang karanasan na hindi ko
malilimutan. Sa aming unibersidad, bawat taon ay
nagdiriwang kami ng isang malaking pista na tinatawag
na "Unibersidad ng Linggo". Ito ay isang linggong puno
ng mga kaganapan, tulad ng mga paligsahan, mga
konsiyerto, at iba't ibang mga aktibidad na nagpapakita
ng aming mga talento at kultura.
 Noong ako ay nag sekondarya hindi na ako nakakasali sa
pagdiriwang ng Unibersidad ng Linggo dahil naging abala na
ako sa aking pag aaral, ako'y nalungkot at gusto muling
makasali sa pagdiriwang ng Unibersidad ng Linggo ngunit
wala talaga akong oras at panahon upang makasali, kaya
upang maibsan ang aking lungkot kumain nalang ako ng
kakanin na aking paborito.
Nag daan ang ilang taon makakasali muli ako sa Unibersidad
ng linggo. Nagalak ang aking puso dahil muli akong
makakasali “ Sa wakas maipapakita ko na muli ang aking
talento” ang wika ko.
 Sa isang araw ng linggong iyon, mayroon kaming isang
malaking konsiyerto na gaganapin sa aming football field.
Ako, bilang isang nag babalik na aktibong miyembro ng
aming organisasyon sa musika, ay inatasang magtanghal
kasama ang aking banda noon. Sa una ay nahirapan ako,
ngunit sa patuloy naman na pag eensayo ay bumalik ang
aking kakayahang tumugtog gayon din ang dati kong
kabanda. Ang aming tugtugin ay isang awit na pinamagatang
"Lakbay ng Buhay", isang awit tungkol sa paglalakbay ng
buhay ng isang estudyante.
Ang lahat ay naghahanda na para sa konsiyerto, ngunit isang
oras bago ang aming pagtatanghal, biglang nagkaroon ng
malakas na pag-ulan. Ang buong field ay basang-basa at
hindi na maaaring magamit para sa konsiyerto. Ang lahat ay
nag-alala, lalo na ang aming mga guro at mga organisador
ng kaganapan.
Ngunit, sa kabila ng lahat ng ito, hindi kami nawalan ng pag-
asa. Sa halip na mag-alala, kami ay nagtipon-tipon at nag-
isip ng paraan upang ituloy ang konsiyerto. Sa wakas,
nagpasya kaming ilipat ang konsiyerto sa loob ng aming
gymnasium. Sa tulong ng lahat, kami ay nagtagumpay na
mailipat ang lahat ng mga kagamitan at na-set up ang
entablado sa loob ng isang oras.
Ang konsiyerto ay itinuloy at kami ay nagtanghal ng aming
awit na may puso at kalakasan. Sa kabila ng mga hadlang,
kami ay nagtagumpay na makapagbigay aliw sa aming mga
kapwa estudyante at guro. Ang karanasan na ito ay
nagpatunay na sa kabila ng anumang pagsubok, ang
pagtutulungan at determinasyon ay makakatulong upang
malampasan ito.
 Ang karanasang ito ay nag-iwan sa akin ng isang
mahalagang aral - na ang bawat pagsubok ay may kasamang
pagkakataon para sa atin na magpakita ng ating kakayahan
at katatagan. Sa huli, hindi lamang ito tungkol sa
pagtatanghal, kundi sa aming pagkakaisa bilang isang
komunidad na nagtutulungan upang malampasan ang
anumang pagsubok na dumating sa aming landas.
Gayundin sa aking naranasan, Sa kabila ng kawalan ng oras
at panahon dahil nahahati ang pag aaral at talento,
natutunan ko paring balikan ang aking nasimulan at hindi
nawalan ng pagasa upang mag patuloy sa aking talento na
nag bigay tuwa sa mga tao katulad ng guro at kapwa
estyudyante.
Mga Katanungan!!
May naging karanasan naba
kayo, na katulad sa aming
naikwento?
ANO ANG ARAL NATUTUNAN
MO?
MAHAHALINTULAD MO BA ITO
SA IYONG SARILI?
Maraming
Salamat!