Professional Documents
Culture Documents
Ang Problema at Saklaw Nito
Ang Problema at Saklaw Nito
Katuwiran
Ang pamamahayag sa kampus ay mahigit isang dekada nang isinasagawa. Hindi maikakaila, ito ay
nagdulot ng epekto sa buhay ng mga mag-aaral. Itinuring na mahalaga ang campus press dahil sa
makabuluhang impluwensya nito sa pag-iisip at pagkilos ng mga mag-aaral (Asperga, 2017). Sa
pagbabago ng panahon, gayunpaman, ang campus journalism ay nahaharap sa mga hamon, lalo na
sa bahagi ng mga tagapayo sa papel ng paaralan at mga coach ng journalism.
Dati, ang isyu ay ang pagbibigay ng suporta sa pagsusulong ng campus journalism sa mga
institusyon kaya naman naipasa bilang batas ang Republic Act 7079 o ang “Campus Journalism Act
of 1991” para sa proteksyon sa mga gawi ng campus journalism sa mga paaralan. Pagkatapos,
ipinatupad ng Kagawaran ng Edukasyon ang Espesyal na Programa sa Pamamahayag (SPJ o Special
Program in Journalism) noong 2009 upang mahasa ang mga kasanayan sa pamamahayag at
kakayahan ng mga manunulat at guro ng mga mag-aaral, at upang magbigay ng katiyakan para sa
mga kasangkot na mangako at magsagawa ng mga shared reponsibilities sa pagkamit ng mga
layunin ng programa. Ang nasabing panawagan para sa pagpapatupad ng SPJ sa bansa ay bilang
tugon sa pahayag ng United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
noong unang World Journalism Education Congress na nagtipon sa Singapore noong 2007. Ito ay
dahil sa obserbasyon ng UNESCO na ang pamamahayag ay sumailalim sa mga hamon na umangkop
sa mga bagong realidad na dala ng pag-unlad ng teknolohiya, krisis sa pananalapi at pang-
ekonomiya sa buong mundo. Ang kurikulum ng SPJ ay nangangahulugang isang apat na taong kurso
sa pamamahayag sa sekondaryang antas na sa pagtatapos ng 2012 hindi bababa sa pitumpung
paaralan ng pamamahayag sa animnapung bansa sa magkakaibang konteksto ng lingguwistika,
panlipunan at pangkultura ang maaaring magkaroon ng pagpapatupad ng programa.
Ngayon, may isa pang antas ng hamon na kinakaharap ng campus journalism sa mga paaralan. Ang
pinakamabigat na problema ay ang kawalan ng interes ng mga mag-aaral na makilahok at masanay.
Ang mga tagapayo at coaches sa paaralan ay naghahanap ng mga potensyal na manunulat o
pumunta para sa pag-endorso mula sa mga co-teacher, ngunit may mga natukoy na mag-aaral na
tumatangging sumali sa club para sa ilang personal na dahilan. Tulad halimbawa, sa oras na
isinasagawa ang pag-aaral na ito, ang mananaliksik mismo ay nag-scout lamang ng tatlong
manunulat ng balita para sa isang pang-araw-araw na pagsasanay. Ang parehong suliranin ay
ipinahayag ng ibang mga tagapagsanay sa pamamahayag sa paaralan at sa Dibisyon. Bilang
karagdagan, ang kakulangan ng suporta ng mga kasamahan upang hikayatin ang isa na sumali sa
campus journalism at agarang badyet sa pananalapi para sa publikasyon ng papel ng paaralan ay
kabilang sa mga pangalawang hamon kung minsan. Samakatuwid, ang paglalagay ng campus
journalism bilang isang extra-curricular na aktibidad o bilang isang club ay hindi makakakuha ng
maximum na partisipasyon mula sa mga mag-aaral.
Dapat malaman muna ng isang tao ang kahalagahan ng isang bagay bago niya magawa ang pag-
iingat nito. Batay sa karanasan, babanggitin ng mananaliksik ang mga kasanayan at kakayahan na
natutunan ng mga mag-aaral mula sa campus journalism na magiging kapaki-pakinabang sa
kanilang buhay sa hinaharap. Mula sa lahat ng mga kategorya sa campus journalism ang kakayahan
sa pagsulat ay pinahusay. Ang mga mag-aaral ay tinuturuan na gumamit ng pagkakaugnay-ugnay sa
paglalahad ng kanilang mga talata at mga detalye. Halimbawa sa pagsulat ng balita, ang mga
mamamahayag ng kampus (Campus Journalists o CJ) ay inaasahang sundin ang inverted pyramid
style sa karamihan ng mga kaso ng kanilang pag-uulat ng balita, na lubos na naiiba kumpara sa
anumang anyo ng pagsulat na itinuro sa klase. Gayundin, ang kakayahan sa pagsasalita o bibig ay
binuo sa pamamagitan ng kategorya ng pagsasahimpapawid sa radyo. Inilalantad nito ang mga CJ
na magkaroon ng maraming pagsasanay sa pagsasalita, upang mapabuti ang kanilang pagbigkas,
pagdidiin at intonasyon o mga salita. Pagkatapos, mayroong pagsasanay sa pangangalap ng datos,
dahil hindi maisusulat ng isa ang kanyang artikulo kung wala ito. Maaaring makalap ng mga datos sa
pamamagitan ng mga pagbasa at aktwal na obserbasyon at panayam. Sa pamamagitan nito,
nagiging kapani-paniwala ang mga kuwento. At sa pagbanggit, ang maraming mga halaga ay hindi
isang exemption. Maaaring kabilang sa mga pagpapahalagang ito ang disiplina, pagtutulungan,
pagiging mataktika, katumpakan, pagpapaubaya sa nakabubuo na pagpuna, pakiramdam ng
responsibilidad, pamumuno, at etika sa trabaho. Ang mga mag-aaral ay binibigyan ng pagkakataon
na isabuhay ang kanilang kaalaman at kasanayan sa pamamahayag, hindi pa banggitin ang
maraming halaga sa kanila (Paler, 2004). Gayundin, Laya, et. al. (2013) na ang pamamahayag ay
gumaganap bilang isang paraan ng pagpapalakas ng mga etikal na halaga at ng pagpapalakas ng
loob sa malikhain at kritikal na pag-iisip ng mga kabataang mag-aaral.