Actividades U7:

1. Busca información sobre as seguintes xeracións e dátaas:

a) Baby boomer

Estímase que os baby boomers naceron aproximadamente entre 1946 e 1964. Son coñecidos por seren
a xeración que seguiu á Segunda Guerra Mundial, caracterizada por un gran aumento nas taxas de
natalidade en varios países occidentais. Os baby boomers foron testemuñas e protagonistas de
importantes cambios sociais, económicos e culturais ao longo das súas vidas. Moitos deles
beneficiáronse de épocas de crecemento económico e estabilidade laboral.

b) Milenial

Os Millennials naceron aproximadamente entre 1981 e 1996. Son a primeira xeración en crecer con
acceso a internet e tecnoloxía dixital desde unha idade temperá. Os Millennials adoitan valorar a
flexibilidade laboral, o equilibrio entre traballo e vida persoal, a diversidade e a inclusión. Tamén son
coñecidos por desafiar as estruturas tradicionais de traballo e buscar significado e propósito na súa
carreira profesional.

c) Xeración Z

A xeración Z naceu aproximadamente entre mediados dos anos 90 e mediados da década de 2010.
Son a primeira xeración en crecer completamente na era dixital, con acceso a internet, redes sociais e
dispositivos móbiles desde unha idade moi temperá. Os membros da Xeración Z adoitan ser expertos
en tecnoloxía, creativos, adaptables e cunha forte conciencia social. Valoran a autenticidade, a
diversidade e a inclusión. Tamén se lles coñece por ter unha atención máis fragmentada debido á
constante exposición á información dixital.

d) Xeración X

Os membros da Xeración X naceron aproximadamente entre mediados da década de 1960 e principios

da década de 1980. Son unha xeración que creceu nun contexto de cambios sociais, como o
incremento do divorcio e o aumento de mulleres no mercado laboral. A miúdo descríbeselles como
independentes, pragmáticos e adaptativos. Experimentaron a transición dunha economía industrial a
unha economía dixital e adoitan valorar o equilibrio entre traballo e vida persoal.

2. Escribe un artigo de opinión no que respondas ás seguintes cuestións:

a) Como se ve na túa cultura o envellecemento?

O envellecemento é un proceso natural e inevitable que todos enfrontamos nalgún momento das nosas
vidas. Con todo, a forma en que a nosa cultura percibe e trata ás persoas maiores pode variar
considerablemente, influenciada por unha serie de factores sociais, económicos e culturais. Neste
artigo de opinión, explorarei como se ve o envellecemento na nosa cultura, os estereotipos que existen
sobre os anciáns e como deberiamos tratar aos maiores na nosa comunidade.
Na nosa cultura, o envellecemento a miúdo asóciase coa perda de capacidades físicas e mentais, o que
pode levar a unha percepción negativa das persoas maiores. Con todo, tamén existen aspectos
positivos do envellecemento que a miúdo se pasan por alto. As persoas maiores achegan unha riqueza
de coñecementos e experiencias que poden enriquecer á comunidade no seu conxunto. Ademais, o
envellecemento pode ser visto como unha etapa da vida na que se pode gozar de máis tempo libre para
actividades de lecer, exploración persoal e relacións significativas.

Lamentablemente, na nosa sociedade existen numerosos estereotipos sobre os anciáns que poden
contribuír á discriminación e aos malos tratos cara esta poboación. Algúns destes estereotipos inclúen
a idea de que as persoas maiores son fráxiles, dependentes, obstinadas, e que teñen pouco valor na
sociedade. Estas percepcións erróneas poden levar á marxinación e á falta de acceso a servizos e
oportunidades para as persoas maiores.

É fundamental cambiar a forma en que tratamos aos maiores na nosa comunidade e promover unha
cultura de respecto e valoración cara eles. En lugar de enfocarnos nos estereotipos negativos, debemos
recoñecer e celebrar as contribucións dos maiores á nosa sociedade. Isto pode implicar proporcionar
oportunidades para que as persoas maiores participen activamente na vida comunitaria, xa sexa a
través do voluntariado, a mentoría de mozas ou a participación en actividades recreativas.

Ademais, é importante garantir que os maiores teñan acceso a servizos de saúde adecuados, así como
a programas e recursos que promovan o seu benestar físico, emocional e social. Isto inclúe a creación
de contornas seguras e accesibles que permitan ás persoas maiores manter a súa independencia e
dignidade.

En resumo, o envellecemento é un proceso natural que debería ser visto como unha etapa da vida
digna de respecto e valoración. Debemos desafiar os estereotipos negativos sobre os anciáns e
traballar xuntos para crear comunidades inclusivas e solidarias nas que todas as persoas,
independentemente da súa idade, poidan prosperar e envellecer con dignidade.

3. Aplica o esquema que ilustra a teoría de James-Lange (apartado 3.2) a outra emoción distinta
do medo (por exemplo, a ira ou o noxo).

A teoría de James-Lange da emoción propón que as emocións son o resultado da percepción das
respostas físicas do corpo ante estímulos externos. Segundo esta teoría, as emocións non son a causa
das nosas respostas fisiolóxicas, senón máis ben o resultado delas. Noutras palabras, experimentamos
unha emoción específica despois de interpretar as nosas reaccións físicas.

Aplicar esta teoría a unha emoción diferente ao medo, como a ira, implica considerar como as
respostas fisiolóxicas do corpo contribúen á experiencia da ira. Aquí hai un esquema que ilustra como
podería aplicarse a teoría de James-Lange á emoción da ira:

1- Ao atoparse cunha situación frustrante ou ameazante, como un conflito interpersoal ou unha

inxustiza percibida, o individuo experimenta un estímulo que desencadea unha reacción emocional.

2- O corpo do individuo experimenta unha serie de cambios fisiolóxicos en resposta ao estímulo da

situación. Estes cambios poden incluír un aumento na frecuencia cardíaca, a presión arterial e a
activación do sistema nervioso simpático.
3- O individuo interpreta estas respostas fisiolóxicas como sinais do seu estado emocional. Por
exemplo, o aumento da frecuencia cardíaca e a activación do sistema nervioso simpático poden ser
interpretados como signos de activación e excitación. Baseándose na interpretación das respostas
fisiolóxicas, o individuo experimenta a emoción da ira. A ira experiméntase como unha resposta aos
sinais fisiolóxicos percibidos, manifestándose en sentimentos de furia, indignación e desexos de
retribución.

4. Ver “Para que serven as emocións?, capítulo 373 do programa Redes, emitido por televisión o
15 de novembro de 2005. Inclúe unha entrevista a Paul Ekman.
Resume as ideas principais, facendo énfase na función e utilidade das emocións para a vida.
Pódese vivir sen emocións?

Función das emocións: Paul Ekman destacou que as emocións cumpren unha serie de funcións
importantes na vida humana. Entre estas funcións inclúense a adaptación á contorna, a comunicación
social, a toma de decisións e a regulación do comportamento.

Adaptación á contorna: As emocións axúdannos a adaptarnos e responder de maneira apropiada aos

estímulos da contorna. Por exemplo, o medo prepáranos para enfrontar situacións perigosas ou
ameazantes, mentres que a alegría impúlsanos a buscar experiencias pracenteiras.

Comunicación social: As emocións desempeñan un papel fundamental na comunicación interpersoal.

A través de expresións faciais, xestos, ton de voz e outros comportamentos non verbais, transmitimos
información sobre os nosos estados emocionais e as nosas intencións aos demais.

Toma de decisións: As emocións inflúen nas nosas decisións e accións diarias. Por exemplo, a
emoción da ira pode motivarnos a tomar medidas para abordar unha inxustiza percibida, mentres que
a tristeza pode levarnos a reflexionar sobre as nosas experiencias e buscar apoio social.

Regulación do comportamento: As emocións tamén desempeñan un papel importante na regulación

do comportamento. Axúdannos a avaliar a relevancia e o significado de diferentes situacións, así
como a axustar as nosas respostas e comportamentos en consecuencia.

Pódese vivir sen emocións?

Aínda que as emocións poden parecer ás veces incómodas ou desafiantes, son unha parte fundamental
da experiencia humana e desempeñan un papel crucial na nosa vida cotiá. Vivir sen emocións sería
como vivir sen unha guía interna para comprender e responder o mundo que nos rodea. As emocións
permítennos experimentar a plenitude da vida, conectar cos demais e adaptarnos de maneira efectiva á
nosa contorna. Por tanto, aínda que poidan presentarse dificultades emocionais, sería extremadamente
difícil, se non imposible, vivir sen emocións.