Ang Tunay na Sampung

Utos

Inihanda nila: Ivan Arendain,

Daphnie Salvacion &
Amegine Alagdon
Apolinario Mabini
(1864-1903)
 BUHAY

Ipinanganak sa Tanauan, Batangas noong Hulyo 23, 1864.

Kapwa magsasaka ang ama at ina na sina Inocencio Mabini

at dionisia Maranan.
Edukasyon
Bata pa lang ang nakitaan na ng hindi
pangkaraniwang talino at pagkahilig sa pag-aral. Sa
Maynila noong 1881, nakamit niya ang isang partial
scholarship na angbigay-daan upang makapag-aral
siya sa kolehiyo ng San Juan de Letran. Natapos
niya ang kanyang Batsilyer sa Sining noong 1887.
Nag-aral din siya ng abogasya sa Unibersidad ng
Santo Tomas mula 1888-1894.
Taong 1896 nang magkaroon siya ng matinding sakit
na nagdulot sa kanya na maging paralitiko
habambuhay.
Naging punong tagapayo siya ni Aguinaldo noong
Hunyo 12, 1898.
 Nang sumiklab ang giyera sa pagitan ng mga Pilipino
at Amerikano, tumakas si Mabini papuntang Nueva
Ecija at nadakip ng mga Amerikano sa Cuyapo noong
ika-10 ng Disyembre, 1898.
Nabilanggo siya sa hanggang ika-23 ng Setyembre
1900.
Ang artikulo niyang El Simil de Alejandro ang nagdulot
sa kanyang muling pagkakadakip at pagkatapon sa
Guam kasama ang iba pang mga Pilipino. Habang nasa
Guam ay naisulat niya ang la Revolucion Filipina.
Namatay si Mabini noong ika-13 ng Mayo 1903, sa
gulang na 39 dahil sa kolera.
KAHULUGAN NG PAMAGAT

Ang pamagat ay nangangahulugan na dapat ang mga Pilipino

ay hindi lang ang pagiging makabayan at makatao ang
kailangang ipairal dapat ipairal din ang pagkamaka-Diyos.
 Buod ng Akda
Ang Diyos ang dapat na ibigin sa lahat ng bagay.
Kailangan na samabahin ang Diyos sa kaparaanang lalong
minamarapat ng ating bait. At dahil ipinagkaloob Niya ang
pag-iisip ay kailangan na linangin ito sa pamamagitan ng
pag-aaral.
Pangalawa sa Diyos na dapat mahalin higit sa ating sarili
ay ang ating Inang bayan na isang natatanging paraiso na
pinaglagyan ng Diyos ng buhay ng tao; unahing ipagpilitan
ang kalayaan ng bansa kaysa kalayaan ng sarili sapagkat
kung malaya ang bansay malaya rin ang tao.
 Hindi dapat na kilalanin ang mga lider na hindi inihalal
ng sambayanan ngunit kilalanin lamang yaong inihalal
ng sambayanan sapagkat siya ang may tunay na
kapangyarihan at ihanap ng pilit ng republika ang
bayan.

Ang kapwa ay dapat na ibigin katulad ng pag-ibig sa

sarili sapagkat binigyan tayo ng Diyos at ng ating
kapwa ng katungkulang makipagtulungan at ituring ang
kapwa na isang kapatid, katoto o kasama man lamang
dahil iisa ang ating kapalaran, tuwa at kapighatian.
Pagsusuri
A. Panahong Kinabibilangan

Panahaon ng mga Kastila.

B. Sariling Puna

Ang sanaysay ay puno ng ibat ibang pagmamahal na

maaaring iuri sa tatlo:
1. pagmamahal sa Diyos (nang higit sa ano mang
bagay)
2. pagmamahal sa Inang bayan (na pangalawa sa
Diyos)
3. pagmamahal sa kapwa (na katulad ng pagmamahal
sa sarili)
 Ipinapahiwatig ng sanaysay na sa lahat ng bagay ay
dapat na ilagay natin ang Panginoong Diyos sapagkat
nakikita sa ating mga kilos at gawi ang tunay na
pagpapahalaga at pagsamba natin sa Kanya.

Bukod pa rito, pinupukaw nito hindi ang ating pagka-

Kristiyano ngunit ang ating pagka-totoong Pilipino.
Ninanais nito na sambahin natin ang nag-iisang
Diyos at hindi ang mga nagpapaka-Diyos sa ating
bansa na ang mga Kastila noon.
 Mapapansin rito na binigyang-halaga ang
pagmamahal sa ating bansa na hindi (o kung
mayroon man ay hindi tuwirang nakikita) sa
Sampung Utos ng Diyos.

Katulad ng Sampung Utos ng Diyos, walang

sinumang tao ang kayang makagawa ng lahat ng
utos lalo na sa kasalukuyan na kabaliktaran ang
ginagawa ng mga tao dahil sa laganap na
pagpapasakit sa kapwa, sa bayan at lalo sa Diyos.

Ang mga utos ay sumasalamin sa isang tunay na

Pilipinong nagnanais na makalaya at makatulong sa
Inang bayan.
C. Gintong Kaisipan

Walang sinumang taong malaya sa isang nakagapos

na bansa.

Kung saan may buhay, may paraiso.

Ang pagmamahal sa Diyos ay pagmamahal sa bansa

at ang pagmamahal sa bansa ay pagmamahal sa
kapwa.
 Tanging Pilipino ang makatutulong sa Pilipanas at
kapwa Pilipino.
Implikasyon
A. Kalagayang Panlipunan
Tiyak na napakasarap mamuhay sa isang lipunan na may
mabuting hangarin, matiwasay at may paggalang sa isat isa. Ang
Tunay na Sampung Utos ay maaring gawing huwaran ng bawat isa.
Kung ating isabuhay ang Tunay na Sampung Utos ni Apolinario
Mabini hindi imposibleng makamtan ang ganitong uri ng pamumuhay.
Higit sa lahat sa isang lipunan ay kailangang magtulungan ang bawat
isa at ipagtangol ang bayan.

Bilang isang Pilipino ay mayroon tayong mga kautusan hindi

lang sa Diyos pati na rin sa ating lipunan. Sa kautusang ito ay dito
tayo sinusubukan kung saan ang ating paniniwala nasusukat at
nararapat lang na atin itong pahalagahan.Pahahalagahan natin ang
pagkatao para sa bansa at sa Diyos sa pamamagitan ng pagsunod
nitong kautusan.
B. Kalagayang Pangkabuhayan

Mataas man o mababa ang estado ng buhay ng

tao mahirap man o mayaman. Hindi maiwasan na
magkawatak-watak ang buhay ng isang tao dahil lahat
ng pangyayari ay naaayon sa Diyos lamang. Angkop na
angkop sa pagpapaintindi ni Apolinario Mabini sa atin na
kung ano ang Pilipino dahil sa ating buhay ang utos ay
natatanging daan para ang mga Pilipino ay may dangal,
katarungan, pagiging matapang, may takot sa Diyos, at
higit sa lahat pagmamahal sa sariling bayan.
C. Kalagayang Pansarili

Ayon sa sanaysay ay kailangan nating mahalin ang

Diyos, ang ating Inang bayan at ang ating kapwa.
Kalakip nito ay ang ating pagmamahal sa ating mga
kabuhayan.
Upang maipakita ang mga pagmamahal nating ito
ay kailangan tayong maging malinis at matapat sa lahat
ng bagay lalo na sa ating ikinabubuhay dahil ito ang
magsasalamin sa kung gaano natin kamahal ang Diyos
gayundin ang ating bansa at ang ating kapwa.
 Sa pagiging malinis ay ipinipahiwatig na ang kabuhayang
ating pinanghahawakan ay hindi bunga ng masasamang gawi
gaya ng pagnanakaw, pagdodroga at iba pa na makasisira hindi
lamang sa ating reputasyon kundi sa ating puri bilang mga
Pilipino. Mas mabuti pang mas mahirap kaysa daga na mayroon
namang malinis na kabuhayan kaysa yaong napakayaman nga
ngunit ang kabuhayan namay sindumi ng budhi ng gumagawa
nito.

Sa pagiging matapat ay ipinapahiwatig na kahit sa

simpleng pagbabayad ng tamang buwis, panunukli,
pagtitimbang at iba pa ay maisasakatuparan na natin ang tunay
na pagmamahal. Hindi ang paninira ng ibang tao upang
umangat at mas yumaman, panloloko at pagsisinungaling.