СОУ ГИМНАЗИЈА: „ЈОСИП БРОЗ-ТИТО“ - БИТОЛА

AЛБЕР KАМИ

Изработил:
Миа Дарковска IV-2
 • Албер Ками (1913 – 1960) е роден во Мондови, мало место
во Алжир, во сиромашно земјоделско семејство. Поради
немаштијата бил принуден да работи и да се школува.
• Ками завршил студии по филозофија, а потоа работел како
новинар во Алжир и во Париз. Во 1942 година се
приклучува во движењето на отпорот кога ги пишува
своите „Писма до еден германски пријател“, во кои го
критикува фашизмот.  Ја добива Нобеловата награда за
КРАТКА литература 1957 година.
БИОГРАФИЈА • Често, тој се поврзува со егзистенцијализмот, иако тој
самиот ја одбивал таа асоцијација, како што напишал во
неговиот есеј, „Бунтовникот“ во кој изјавува дека целиот
негов живот бил посветен
против филозофијата на нихилизмот (филозофска школа
која аргументира дека светот, минатото и сегашното
постоење на човекот се без цел, целосообразност или
некоја конкретна вредност. ).
• Умира во сообраќајна несреќа, 1960 година.
 ТВОРЕШТВО

• Тој е автор на романите: „ Странецот “ и „Чума“, а за појаснување

на „ Странецот “ го напишал есејот: „Митот за Сизиф“, а
за „Чума“: „Револтираниот човек“; Негови дела се и театарските
пиеси: „Калигула“, „Недоразбирање“, „Опасна состојба“ и „Праведници“.
• Познати есеи: “Опасно создадено” (1957), „Античката Грчка
трагедија”(1956) “Зошто Шпанија?”(1948). 
 КРАТКА СОДРЖИНА ЗА
АПСУРДОТ

• Идејата за апсурдот е неговиот најзначаен придонес

во филозофијата. Според него, апсурдот произлегува
од човековата желба за јасност и значење во свет и
состојба каде и двете недостасуваат. За тоа пишува
во „Митот за Сизиф”, „Странецот” и „Чумата”.
• Ками го одбивал прекарот филозоф на апсурдот. Тој
покажувал сѐ помалку и помалку интерес за
апсурдот по објавувањето на „Митот за Сизиф”. За
да се разликуваат идеите на Ками за апсурдот од
идеите на другите филозофи, луѓето понекогаш
мислат на парадоксот за апсурдот односно мислат
за апсурдот на Ками.
• Апсурдот кај Ками се појавува уште со првите
колекции на есеите „Двете страни на парата” во 1937
година. Апсурдните теми се појавуваат со поголема
сoфистикација во неговата втора колекција на есеи
„Венчавања” од 1938 година.
 ИДЕИТЕ НА КАМИ ЗА
АПСУРДОТ

• Во неговите есеи Ками презентира две

спротиставености:среќата и тагата, темнината и
светлината, животот и смртта, итн. Во митот оваа дуалност
станува парадокс:
„Ние ги вреднуваме нашите животи и егзистенции, но во
исто време знаеме дека евентуално можеме да умреме и
нашите настојувања се бесмислени. Се додека можеме да
живееме со дуализам (јас можам да прифатам периоди на
несреќа, затоа што знам дека искуството на среќа ќе дојде),
ние не можеме да живееме со парадоксот (мислам дека
животот мој е од големо значење, но исто така и не е од
големо значење).“
 ИДЕЈАТА ЗА АПСУРДОТ ВО
„СТРАНЕЦОТ“

• Мерсо, херојот на апсурдот од „Странецот” е убиец кој одговарал за

своето злосторство. Разбирањето на Ками за апсурдот промовира многу
јавни дебати.
„Ако ништо нема значење можеби си во право, но овде сепак постои нешто
што има значење.” - второто писмо до германскиот пријател, декември 1943
година.
 НЕГОВИ ПОЗНАТИ ЦИТАТИ

- „Никогаш нема да бидеш среќен, доколку постојано ја бараш смислата на среќата. Никогаш
нема да живееш, ако постојано ја бараш смислата на животот.“

- „Човекот е единственото суштество кое одбива да биде она што е.“

- „Шарм е да го добиете одговорот што го сакате без да го поставите конкретно прашање.“

- „Есента е втора пролет, кога секој лист претставува цвет.“

- „Не верувам во Бога и не сум атеист.“

- „Само ако одиш многу далеку, ќе ја најдеш вистината.“

- „Не верувај им на твоите пријатели кога од тебе бараат да бидеш искрен со нив. Сѐ што сакаат
е само да им го потврдиш доброто мислење кое го имаат за себе.

- „Општото добро се состои од среќата на поединците.“