Professional Documents
Culture Documents
Co to są białka?
● Są to polipeptydy zawierające 100 lub więcej reszt aminokwasowych
połączone wiązaniami peptydowimi.
● Występują w organizmach i stanowią ich składnik budulcowy.
● Są polimerami kondensacyjnymi aminokwasów (mogą powstawać z 20
różnych aminokwasów białkowych w wyniku reakcji kondensacji).
● Należą do związków wielkocząstkowych, co oznacza, że ich cząsteczki mają
bardzo duże masy.
Podział białek
ze względu na skład:
BIAŁKA
PROSTE ZŁOŻONE
Produktami ich Produktami ich reakcji
reakcji hydrolizy są hydrolizy są
tylko aminokwasy. aminokwasy oraz inne
związki chemiczne, np.
tłuszcze i sacharydy.
Podział białek
ze względu na budowę:
BIAŁKA
FIBRYLARNE GLOBULARNE
(WŁOKIENKO ZŁOŻONE
(KŁĘBUSZKO
WE) WE)
• cząsteczki wydłużone, nitkowate, • cząsteczki zwarte, kuliste,
• trudno rozpuszczalne w wodzie, • rozpuszczalne w wodzie,
• występują np. w skórze i • występują np. w płynach
ścięgnach (kolagen), w mięśniach ustrojowych (hemoglobina,
(miozyna), w paznokciach insulina)
(keratyna)
Budowa cząsteczki białek
Cząsteczki są zbudowane z atomów węgla, tlenu, wodoru i siarki. W niektórych
białkach występują też jony, np.: żelaza, magnezu, cynku i inne pierwiastki
chemiczne,
Struktura α Struktura β
Powstaje w wyniku skręcenia się W tej strukturze dwa równolegle ułożone
łańcuchów polipetydowych wokół osi. łańuchy polipeptydowe stabilizowane są
Oznacza to, że przyjmuje ona kształt wiązaniami wodorowymi. Całość
linii śrubowej. Struktura ta jest typowa struktury upodabnia się do pofałdowanej
dla keratyny, czyli białka wystepującego kartki papieru. Struktura β występuję w
w wełnie, włosach i paznokciach. fibroinie, czyli białku jedwabiu lub
pajęczyny.
Model struktury α i struktury β
Struktura trzeciorzędowa
● To ułożenie poszczególnych odcinków łańcucha polipeptydowego względem
siebie.
● Łańuchy polipeptydowe, skręcając się, tworzą zwoje i kłębki.
● Struktura ta powstaje głównie w wyniku oddziaływań między łańcuchami
bocznymi peptydów.
● Jej zniszczenie powoduje utratę właściwości białka.
● Strukturę trzeciorzędową ma np. mioglobina, czyli białko szkieletowe wiążące
tlen cząsteczkowy.
Model struktury trzeciorzędowej
Struktura czwartorzędowa
● Powstaje w wyniku wzajemnego oddziaływania ze sobą skręconych
łańcuchów polipeptydowych.
● Kłębki łączą się ze sobą w tzw. podjednostki, które następnie tworzą zespoły.
● Tak złożoną budowę ma np. hemoglobina.
Model struktury czwartorzędowej
Właściwości białek
● Nie mają temperatur topnienia.
● Na ogół są nierozpuszczalne w wodzie. Rozpuszczają się w rozcieńczonych
kwasach i zasadach.
● Ulegają hydrolizie.
● Ulegają denaturacji (nieodwracalny proces ścinania się białka).
● Mają ładunek elektryczny.
● Ulegają wysalaniu, czyli wytrącaniu się białek w roztworach wodnych.
Przemiany białek
Białka tworzą z wodą układy koloidalne - zole. Cząstki białka są w nich otoczone
cząsteczkami wody, tworzącymi tzw. otoczkę solwatacyjną. Jest to warstwa,
która zapobiega łączeniu się cząstek białek. W otoczce solwatacyjnej cząsteczki
wody ustawiają się biegunem ujemnym w stronę cząstki białka.
Procesy odwracalne
Koagulacja, czyli strącenie białka. Następuje ono po dodaniu do zolu
soli metali lekkich. Oddziaływanie cząsteczek wody z jonami soli jest
silniejsze niżz oddzziaływanie cząsteczek wody z cząstakmi białka.
2
Po dodaniu wody żel się rozpuszcza. Następuje proces odwrotny do
wysalania białka - peptyzacja, czyli przemiana żelu w zol.
Procesy nieodwracalne
Denaturacja białka to nieodwracalny proces ścinania ibałka. Polega on na trwałym
zniszczeniu wyższych struktur białka przy zastosowaniu jedynie struktury
pierwszorzędowej, a niekiedy także dwurzędowej. Proces ten zachodzi pod
wpływem wysokiej temperatury orazz roztworów: alkoholi, formaliny, soli metali
ciężkich, stężonych roztworów kwasów i zasad. Czynniki te powodują rozerwanie
wiązań wodorowych, jonowych i mostków disulfidowych (disiarczkowych), czyli
niszczą oddziaływania stabilizujące strukturę przestrzenną łańcuchów
polipeptydowych.
Inne przemiany białek
W warunkach beztlenowych substancje zawierające białko gniją. Jest to
skomplikowany rozkład, który zachodzi m.in. pod wpływem bakterii gnilnych.
W jego wyniku powstają związki chemiczne o nieprzyjemnym zapachu, np.
siarkowodór H₂S. Końcowymi produktami gnicia są proste związki chemiczne na
ogół łatwo przyswajalne dla roślin.