KABANATA 1

Ang Pagsisimula
Umaga na ng Linggo, preparado
na ang lahat para sa pag sisimba.
Tulog na tulog pa rin lamang si Kris
ng biglang bumukas ang pintuan sa
kanyang kwarto.
Hay, natutulog parin. Gising
na Kristyll David! Male-late na tayo,
bangon na. sabi ni Ema. Hinila niya
ang kumot ni Kris at ito ang dahilan
kung bat nagising siya agad.
Si Ema ay ang nanay ni Kris at
Vince,

maganda

ang

kaniyang

pagmumukha at may hawid sila ni

Kris. Ang kaniyang buhok ay medyo
brown ng konti at hanggang tenga
lamang

ang

kataasan

nito.

Ang

kaniyang height naman ay 53, slim

1

siya at ang kulay ng kaniyang mga

mata ay ma-iitim. May kunot-kunot
na ang tagiliran ng kaniyang mga
mata.

Mahilig

relihiyoso

din.

itong

kumanta,

Talagang

siyang mag luto

at

masarap

ng kahit

anong

putahe at mahilig ng mga pan Diyos

na kanta.
Oo na, mag bibihis lang ako
ng madali, hindi na po ako kakain.
sagot ni Kris.
Bumangon

na

siya

at

bago

umalis ang kanyang ina sa kaniyang

kwarto ay hinalikan muna niya ito at
bumati

ng

magandang

araw.

Pumunta siya sa kanyang C.R, ang

pintuan nito ay kulay puti pero ito ay
gawa sa plastic. Sa loob makikita mo
ang isang malaking bath tub at may
shower din. Gusto sana niyang maligo
2

sa bath tub pero wala ng oras at

naghiintay na ang kanyang pamilya
sa

sasakyan,

kaya

binuksan

na

lamang niya ang shower at naligo na.

Ma-itim ang kulay ng buhok ni
Kris, hanggang balikat ang haba nito
at medyo kulot. Ang mga mata niyay
kulay itim din tulad ng kay Ema at
siyay may height na 54. Maganda si
Kris, makinis, sexy at mahilig mag
travel

sa

malalayong

lugar

sa

kadahilanan ang kaniyang hilig ay

ang photography. 2nd year college siya
at kukuha ng kursong agriculture.
Kagaya
kumanta

ng

ina,
at

mahilig
relihiyoso

siyang
din,

tumutugtog siya ng piano sa kanilang

simbahan at siya ang lead singer
doon.

Naliligo palamang siya ano?

Talaga ang bata na iyan, tulog na
tulog kapag Linggo. sabi ni Dan.
Si Dan ay ang ama nilang Kris
at Vince. Matipuno, gwapo at medyo
may

mga

kunot-kunot

narin

sa

tagiliran ng kaniyang mga mata. Maitim ang kaniyang buhok at mata,

56 ang kaniyang height at mahilig
ito

sa

mga

relos

at

sasakyan,

relihiyoso din.
Pabayaan mo na nga siya,
ngayon lamang iyan nakatulog ng
maayos

dahil

sa

kanyang

mga

proyekto sa skwela. sagot naman ni

Ema na seryoso.
Ang kapatid na kuya ni Kris na
si Vince ay nasa likod na upuan sa
kanilang sasakyan nagbabasa ng libro
tungkol sa isang love story. Siya ay
4

may kataasan na 56, ma-itim ang

kaniyang buhok pero medyo brown
ang kaniyang mga mata, matipuno at
talagang gwapo. Mahilig siya sa mga
libro at ang mag drawing, tumutugtog
din siya ng electric guitar sa kanilang
simbahan

at

mahilig

kumanta.

Relihiyos din siya gaya ng kaniyang

pamilya. May marka siya sa kaniyang
braso sa kadahilanan ang profession
ni Vince ay architect.
Patuloy parin ang pag uusap
nila Ema at Dan, medyo na iirita na si
Vince dahil hindi niya ma intindihan
ng maayos ang kaniyang binabasa.
Nay, tay. Pabayaan na nga
natin si Kris, alam kong nagbibihis na
yun sa oras na ito. Wag kayong mag
alala,

siguro

pababa

na

siya.

pasulpot na sagot ni Vince sa mga

magulang.
Asan
Nawawala

na

yun!?

nanaman

Aaaargh!

ang

aking

camera! sigaw ni Kris sa kaniyang

sarili.
Hinanap

niya

ang

kanyang

camera sa ilalim ng kanyang kama na

kulay peach. Maraming mga gamit sa
ilalim na sobrang luma na dahil
matagal

na

itong

hindi

nalilinis.

Nadumihan ang kaniyang damit na

kulay puti namay itim sa gilid-gilid,
naka suot din siya ng botang kulay
brown sa kadahilanan na ayaw na
ayaw niyang mag suot ng sandal at
dahil narin na alam niyang mag
kukuha

siya

magaganda

ng

mga

mamaya

kakahuyan.
6

litratong
sa

may

Nanjan

kapala!

Pinahirapan

mo ko ah? Huwag na wag kang

magtatago ulit ha, kasi matatagalan
ako ng sobra. Pabulong niyang sabi
sa kaniyang camera.
Nakita

niya

ang

camera

sa

ilalim ng kaniyang itim na unan at ng

sagayon,

ay

nagmadali

bumaba

patungo

sa

siyang
kanilang

sasakyan na kulay maroon.

Nay, tay! Tapos na po ako!
Hintay lamang jan. sigaw ni Kris sa
kaniyang mga magulang sa harap ng
pintuan nila sa bahay.
Kanina

pa

kasi

kaming

naghihintay noh?! Kung alam mo lang

nakaka tatlong kabanata na ako sa
aking libro. Sige tagalan mo pa ng
tagalan at hindi tatagal ay tatanda na
silang nanay at tatay, at natapos ko
7

na tong binabasa ko! pabirong sagot

ni Vince.
OA mo naman kuya! Heto na,
papunta na! Baka naman mamayat
pagpasok jan sa loob ay puti na ang
buhok mo, hahaha! Sagot ni Kris.
Tumakbo na si Kris sa kanilang
sasakyan

at

nag

simula

na

ang

makina. Ang kanilang tatay ang nag

maneho habang ang kanilang nanay
naman ang nasa harapan at nag
kakakanta ng pang Diyos na kanta.
Nay, maawa ka. Uulan na kasi,
huwag kanang kumata pa, pwedeng
bang isalang nalang ang CD? Yung
may Halleluiah na kanta po. sabi ng
dalawang magkapatid.
Magandang

ediya

yan

mga

anak! Napaka talino ninyo talagat

8

alam na alam ninyong patigilin ang

ulan. Sige ma, isalang ang paboritong
CD nila. Pabiro na sagot ni Dan kay
Ema.
Ang sakit naman ninyo, hindi
ba kayo nagagandahan sa boses ko?
pahinhin na sagot ni Ema.
Talagang

kailangan

paba

naming iyan sagutin? Medyong may

konting hind-
Nay,

ang

CD

isalang

na.

pinutol ni Vince ang sagot ni Kris,

tinitigan niya ito at nag tawanan sila.
Maka lipas ang 30 minuto ay
nakarating

na

sila

sa

kanilang

simbahan. Malaki ito at punung-puno

na ng mga sasakyan. Malaki ng
kanilang simbahan at maraming mga
usher sa paligid para bumati sa mga
9

bagong dumarating. Sa loob, nag

sisimula

ng

mag ingay

ang mga

instrumento dahil oras na ng worship.

Humarurot

sina

Vince

at

Kris

papuntang backstage dahil kasama

rin sila sa mga singers at sa mga nag
tutugtog ng instrumento. Si Kris ay
nag tutugtog ng piano at ang leader
sa mga kumakanta habang si Vince
ang nag tutugtog sa electric guitar.
Ang kanilang mga magulang naman
ay nag kakamay sa ibang tao at
bumabati sa isat isa. Naka hanap din
sila ng upuan sa ika-apat na linya sa
harapan.

10

KABANATA 2
Lechon at Inihaw

Pagkatapos

ng

worship

ay

magsisimula na ang preaching ni

Pastor Nor. Siya ay may katandaan na
at may kakayahan na mag perform ng
exorcism,

may

puti-puti

na

ang

kaniyang buhok at sikat siya sa

kanilang
narin

lugar.

siya

May

sapag

experyensya

harap

sa

mga

demonyo at magaling siyang pastor.

Ang kaniyang anak ay nasa ibang
bansa at dahil jaan, sila nlang dalawa
ng kaniyang asawa ang namumuhay
dito sa Pilipinas.
Magandang umaga sa lahat!
bati ni Pastor Nor.
Matanong lamang kayo. Sino
ba dito ang may mga problema? (nag
11

taasan

ang

mga

kamay

ng

mga

audience) Oo tama, lahat tayo ay may

problema. Walang tao na nabubuhay
sa mundo na walang problema. Pero,
kapag ba hindi na susulusyonan ang
inyong mga problema ay nawawalan
kayo ng pananampalataya sa Diyos?
Kahit gaano pa iyan ka bigat
na

problema,

bastat

alam

kong

nanjaan ang Diyos para sa akin ay

hinding-hindi

ako

nawawalan

ng

pananampalataya sa Kanya. Bulong

ni Ema kang Dan.
Ikaw po maam? tumuro siya
kay Ema.
Ano

po

ba

masasabi?

12

ang

inyong

Tumayo si Ema ng may dalang

sagot na alam niya sa kaniyang sari
ay maganda at may dating.
Ang masasabi ko lamang sa
iyong tanong ay, para sa akin, hindi
po

ako

mawawalan

ng

pananampalataya sa Diyos kahit gano

man kabigat ang mga problemang
dumating.

Dahil

alam

ko

po

na

nanjaan lamang Siya at hinding-hindi

tayo iiwan. Hindi naman siguro siya
mag bibigay ng mga problemang hindi
natin kaya diba? Mahal Niya tayo at
dapat ganon din tayo sa Kaniya.
Sagot ni Ema.
Amen! sabi ng mga ibang
audience sa kanilang upuan.
Tama po kayo maam sa inyong
sinabi,

minsan

gumagawa

ng

kasi,
ating
13

tayo

mga

ang

sariling

problema. Ilan sa atin, alam na kung

ano ang mabuti pero nasisilaw parin
sa pag gawa ng masama. Minsan
naman ay ang Diyos mismo ang
nagbibigay ng mga ito para sukatin
kung gano tayo tumitiwala sa Kanya
at

para

sukatin

ang

ating

pananampalataya. Sabi ni Pastor Nor

sa lahat.
Nang natapos na rin ang
pagsisimba nila ay gutom na gutom
na ang lahat.
Nay, tay, kakain napo tayo.
Gusto kong ulam ay lechon! Sige na
po halikana, dali! pina unang sabi ni
Kris.
Hoy?

Nay

wag

ka

ngang

lumapit jan at baka magka high blood

ka nyan sa lechon, kumain nalang po

14

tayo ng sugbang bangus. sagot ni

Vince.
Pero nay?! Na una po akong
mag sabi ng gusto kong kakainin, sige
na po. Lechon nalang ho, nakakasawa
na yan kuya ha? sagot ni Kris.
Kayong dalawa talaga tumanda
nlang kayo lahat hindi parin kayo
nagkakasundo sa uulamin natin taga
Linggo. Eh, ikaw pa? Ano bang gusto
mo? Mukhang ayaw magpatalo nitong
dalawa eh. sabi ni Ema.
Hahaha!

Ma,

alam

mong

hinding-hindi ako mapili ng uulamin.

Kahit ano, pwedeng-pwede. pangiting
sagot ni Dan kay Ema.
Haayy,

kayo

talagang

mag

aama, sobrang kulit. Sha,sha, ang

dalawang ulam na ang ating bibilhin
15

ng matahimik na ang inyong mga

kalooban. Sumuko na nga si Ema.
Papunta

sila

sa

unang

restaurant na may pinaka malasang

lechon

sa

Lamitson,

kanilang
isang

lugar.
bisaya

Ang
na

nagmumula sa Cebu ang nag mamayari ng restaurant na ito. Bumaba si

Kris at Vince para mag order habang
nasa sasakyan lamang ang kanilang
mga

magulang.

Pumasok

sila

at

talagang nabanguhan si Vince sa

lechon. May mga mesa namay apat na
upuan kada dulo at kulay dilaw
namay brown ang pinta ng mga
dingding. Pumunta sila sa counter at
umorder.
1/2 kilo po ng lechon, tiyan ho
tsaka

hindi

masyadong

maraming

taba. Take out po. Sabi ni Kris.

16

Alam mo? sabi ni Vince

Anong alam ko kuya? sagot ni
Kris
Sumo suko na ako, nag bago
na ang isip ko. Masarap parin ang
lechon kaysa sa sugbang bangus. pasukong sagot ni Vince.
Hahaha! Alam kong madadala
rin kita sa bango ng lugar na ito.
Talagang mag babago ang isip mo.
Pero wala ka ng magagawa, sabi ni
nanay bibili rin tayo ng sugbang
bangus eh. Sabi ni Kris.
Sabagay, hindi parin ako talo,
medyo talo lang. Hahaha! patawang
sagot ni Kris.
Pagka tapos nilang umorder ng
lechon ay papunta na sila sa ika
dalawang restaurant. Ang Putahe ni
17

Mang Among, ng naka pasok na ang

dalawang

magkapatid

wala

silang

magawa kung di lasapin ang bango ng

lugar. Maingay ang mga sugbahang
sa kusina ng restaurant at ang mga
taong nag kwekwentuhan. Makikita
mo ang tanawin sa dagat at ang mga
aquarium ay napakarami na kung
kayat kada dulo ay may ganito. May
1st

at

2nd

floor

at

pwede

kang

mangisda muna habang naghihintay

ng iyong order. Pumunta sila sa
counter at umorder.
Isang

sugbang

bangus

po,

balot po. Take out. sabi ni Vince,

kung kayat siya ang may gustong
bumili ng sugbang bangus.
Pagkatapos nilang bumili ng
mga ulam ay bumyahe na sila pa uwi.

18

KABANATA 3
Tarpulin

Hay salamat! Sa wakas! Busog

na busog na ako, salamat po nay, tay
sa ulam. Sabi ni Vince
Oo nga po nay, tay! Lalong lalo
na po yung lechon! Sabi ni Kris.
Bat ba lechon ka ng lechon?
Anong meron? Dibale, may lalakarin
kaba ngayon? tanong ni Vince
Gusto ko eh. Ah eh, nay, tay?
Speaking of lalakarin, pupunta muna
ako sa kakahuyan at may gusto
akong picturan doon para sa aking
blog. Kasama po kasi iyan sa aking
proyekto sa aking club eh. Madali
lang po ako. Makaawang sabi ni Kris.

19

Hay

nako,

kananaman?

may

Wala

ba

proyekto
yang

katapusan ha? O sha, bilisan mo lang

ng maka bonding pa tayo bago ka
uuwi sa iyong dorm. Palungkot na
sagot ni Dan.
Opo

tay,

mabilis

lang

po

talaga. Kailangan lang po kasi. Sabi

ni Kris
Habang kinuha niya muli ang
kaniyang bag sa loob ng kwarto ay
biglang may kumatok sa kaniyang
pintuan at bago pa maka sabi si Kris
ng pasok ay binuksan na nya ito.
Sasama ako Kris. Gusto kong
may bantay ka, kakahuyan iyon at
baka mapano kapa. Ayokong may
masamang mangyari sa aking nag
iisang kapatid. sabi ni Vince na may
pag-alala.
20

Ayan

ka

nanaman

kuya,

talagang ang OA mo. Wag na ho,

kaya ko naman ang aking sarili.
Salamat nalang, pero kaya ko to ng
mag-isa. College na kaya ako, hindi
ako

baby

noh?

Haha!

pabirong

hambog na sagot ni Kris.

Nang bumaba na ang dalawa ay
may pasabi ang kanilang tatay.
Vince, mabuti pa kayat ikaw
ang mag maheno. Bantayan mo si
Kristyll
mangyari

at

baka
jaan.

may

masamang

Kakahuyan

iyang

pupuntahan niya, kahit mataas ang

sikat ng araw ngayong hapon ay
dapat parin kayong maninigurado.
Payo ni Dan
Pero tay?! Ayo- ng biglang
sumulpot si Dan

21

Wag na matigas ang ulo Kris,

ayaw lang namin na may masamang
mangyari sayo. Bunso ka namin at
ang

ka

isa-isang

bunso

lamang.

Mahal na mahal ka naming lahat pati

narin ang iyong kuya. Pasalamat ka
na may kuya kang kagaya ni Vince.
Matipuno, matalino, pogi, ma- ng
biglang sumulpot si Kris.
Tama na tay! Hahaha, alam ko
na po. Sorry, mahal na mahal ko rin
po kayo, at ikaw din kuya. Salamat.
Hali kana at baka wala na tayong oras
at gagabihin pa tayo! payo ni Kris.
Mabuti pa nga, bilis-bilisan
lamang ha? Ingat kayo! Love you mga
anak! sigaw ni Ema sa mga anak na
nasa loob na ng sasakyan.
Love you din po nay at tay!
Paalam! sagot ng dalawa.
22

Habang

bumibyahe

silang

dalawa ay may nakita silang tarpulin

sa daan, na nag sasabi tungkol sa
isang

tagong

kweba.

falls

Huminto

na
muna

mayroong
sila

at

tiningnan ang tarpulin

Kuya, alam mo ba nga may
sabi-sabi na kapag naka sulat ka sa
mga bato ng kwebang iyon ay may
good luck kana palage? sabi ni Kris.
Talaga lang ha? Sabi-sabi lang
iyon, wag kang maniniwala. Pero ano
kaya kung pupunta tayo doon sa
susunod mong pag uwi? payo ni
Vince
Sige kuya! Maganda rin iyon
na lugar para sapag lilitrato ko.
Isusulat ko muna ang adres ng maka
patuloy tayo sa byahe muli. Sagot ni
Kris
23

Nang ilan sandali pa ay naka

rating

narin

sila

sa

kakahuyan,

mabilis lamang iyon sa kadahilanan

na padilim na, at malayo ito. Ayaw
kasi ni Vince mag maneho ng gabi at
mas

ayaw

niyang

si

Kris

ang

magmamaneho sa gabi.
Bilisan mo na ang pagkuha
Kris! Nag hihintay na roon sila nanay
at tatay sa atin. Sabi panaman nati
na madali lang tayo! sigaw ni Vince
Opo kuya! Last shot napo!
Birds eye view lang po! sagot ni Kris
Nang

matapos

na

ang

pag

lilitrato ni Kris ay parang may paki

ramdam

siyang

hindi

maganda.

Nakakatakot iyon na pakiramdan at

dahil jaan, mabilis silang bumyahe
pauwi sa kanilang bahay. Parang may
ala-alang paparating na masama ang
24

kaniyang naramdaman at hindi niya

ito matatanggap. Hinayaan nalang
niya ito at binale wala, inabala nalang
niya ang kaniyang sarili sa pag iisip at
pag pla-plano para sa pag punta sa
waterfalls.

25

KABANATA 4
Kabang Permiso

Nay! Tay! Nandito napo kami ni

kuya. Masayang bati ni Kris para
kina

Ema

at

Dan,

pero

may

nararamdamang kaba parin ito sa

kadahilanan

ng

kaniyang

naramdaman kanina sa kakahuyan.

Biglang
kanilang

may

attention,

pumansin
ito

ay

sa
ang

mabangong baho na ng gagaling sa

kanilang kusina. Nag luluto si Ema ng
isang putaheng espesyal para sa mga
anak at ng dahil ay uuwi na si Kris sa
kaniyang dorm bukas ng umaga.
Maganda ang kanilang kusina,
may electric stove at malaki at mataas
na marble na mesa na pwedeng
handaan ng mga sangkap para sa pag
26

luluto. Kulay green na parang gold

ang kanilang dingding at maraming
cabinet na kulay light brown sa
paligid. May T.V din at may mataas
na mga upuan malapit sa marble na
mesa. Lumapit ang dalawa patungo
kay Ema upang bumati.
Mano po nay. sabi ni Vince.
Wow nay, ano pong niluluto
ninyo? Parang espesyal ah? tanong
ni Kris, na sobrang gutom na.
Ngumiti
kadahilanang

lamang
gusto

si

Ema

sa

niyang

surpresahin ang mga anak na sobra

na talagang nagugutom. Hindi alam
ang putaheng niluluto niya dahil ito
palamang ang unang pagkakataon na
sinubukan niya itong luto-in. ang
putaheng ito ay nakita nila Kris at

27

Vince sa internet, kaya sinubukan

niya ito para masiyahan sila.
Mabuti pa, tulungan ninyo ang
tatay nyo doon sa labas. Hinahanap
kasi

ny

ang

kaniyang

relos

eh.

Parang nahulog daw niya sa loob ng

sasakyan. Pa iwas na sabi ni Ema.
Ay, opo nay. May kukunin din
nga pala ako. sabi ni Vince.
Umakyat
nagbihis

ng

muna

si

pambahay,

Kris
si

at

Vince

naman ay dumeretso na sa labas para

tulungan ang kaniyang tatay na nasa
loob ng sasakyan. Hinahanap din niya
ang

kaniyang

librot

nawala

sa

kaniyang isip na na-ilagay nya ito sa

loob

ng

kaniyang

maliit

na

bag.

Habang nag tutulungan ang dalawa

sa pag hahanap ay nasa itaas pa si
Kris. Ni review muna niya ang mga
28

kinuha niyang mga litrarto kanina sa

kakahuyan. Napangiti siya habang
tinitingnan niya ang mga ito. Lumipas
ang ilang oras ay sumagi muli sa
kaniyang isip ang dapat niyang gawin,
ang tulungan ang kaniyang tatay.
Mabilis na bumabat dala-dala
ang kaniyang camera. Gusto niyang
ipakita ito sa kaniyang tatay at para
makita

rin

nito

ang

waterfalls.

Kinunan kasi ni Kris ang tarpaulin ng

litarato

para

ng

saganon

ay

makumbinsi niya si Dan na pumunta

doon sa susunod na Linggo kasama
ang buong pamilya.
Yes! Nakita narin kita aking
munting

relos.

Hahaha!

Salamat

Vince at nahanap mo. Mabuti nalang

ay tinulungan mo ako dito, napaka
swerte kong tatay ng saganoy nagka
29

anak ako ng kuyang katulad mo!

masayang sabi ni Dan kay Vince ng
biglang lumapit si Kris.
Mano pot ay. bati muna ni
Kris.
Ah ty, matanong lang po kayo.
May lakad ba tayo sa susunod na
Linggo? pasimpleng tanong ni Kris.
Hindi munaman ako hinayaan
na kumustahin kita anak. Eh, bakit
mo naman na taning iyan? sagot ni
Dan.
Ay, okay naman ang nagging
pag kukuha ko ng litrato. Heto nga
pot tingnan ninyo. sabi ni Kris.
Wow,

sobrang

galling

mo

talaga sa photography anak. Proud si

tatay sayo, hahaha. Eh, balik muna
tayo sa tanong mo kanina? Bakit mo
30

tinatanong iyon? Eh, siguradong mag

sisimba lang tayo sa susunod na
Linggo at wala natayong gagawin
pang iba. sabi ni Dan.
Kasi po tay, may nakita kami
ni Kris kanina sa daan. Isang falls
daw po na maganda, isinulat naman
ni Kris yung address ng falls at may
lkalayuan din naman ho. Maganda
daw po doon tay, tsaka may kweba
din. Perfect din poi yon para sa pag
kukuha ng litrato ni Kristyll. sabi ni
Vince.
Talaga? Eh, kinuhaan mo ba
ng picture iyon Kris? Gusto kong
makita yang falls nayan. sagot ni
Dan.
Ay opo tay! Hetot tingnan nyo.
Diba ang ganda? Sige na po tay,
punta tayo jaan minsan lang kasi tayo
31

nakaka long drive eh. Pleeeaaasssee!

makaawa ni Kris.
Hahahaha! Hindi bagay sayo
Kris! Mas lalong hindi ka papayagan
ni taytay nyan. Ang tanda-tanda mo
na, hindi ka baby noh? Hahaha!
tumatawa si Vince kay Kris dahil
ganyan mag makaawa si Kris noong
unang panahon ng mga bata pa sila.
Awwwwe, ang aking bunsong
baby. Sige na nga, pero una dapat
muna natin ipag paalam iyan sa
inyong

nanay

at

ayaw

na

ayaw

panama niyang niyang mag absent sa

simbahan. At tsaka nga pala, dapat
ninyo itong ipag-alam kay Pastor Nor
na

hindi

kayo

makaka-kanta

at

makaka-tugtog sa susunod na Linggo

ha? payo ni Dan.

32

Ay oo nga kuya! Si Pastor Nor

nga pala, ayaw kong iwan sa ere ang
mga singers. Kailangan ko din silang
pag sabihan bukas bago ako pupunta
sa aking dorm. sagot ni Kris.
Sige, ako nalang ang kakausap kay Pastor Nor bukas ng hapon.
Sabay nalang din tayo pupunta ng
simbahan bukas ano? tanong ni
Vince.
Opo kuya, sabay nalang tayo
pupunta doon. Pero wag na muna
tayo mag kasigurado. Hindi pa natin
nakaka-uasap

si

nanay,

mas

posibilidad na ayaw nyang pumayag.

kabang sabi ni Kris kay Vince.

33

KABANATA 5
Pagtatampuhan

Pasimpleng pumunta si Kris sa

kusina kung saan naghahanda ng
pagkain ang kaniyang nanay ng bigla
niyang naramdaman ulit ang takot na
bumabagabag

sa

kaniya

kanina

noong nasa gubat sila. Napatigil si

Kris

sa

paglalakad

at

nabunton-

hininga.
Ano

batong

nararamdaman

ko? Nako naman, di na ito joke ah?

Hay, mapuntahan na nga si nanay.
pabirong sabi ni Kris sa kaniyang
sarili upang mawala ang takot na
nararamdaman.
Naaaaaay! pasigaw na sabi ni
Kris na sabik na sabik.

34

O anak, kung maka sigaw ka

naman parang walang bukas. Oh,
nagugutom kana ba? Na-uuhaw? May
nararamdaman

sakit?

May

akyat

bahay ba?! takot na naguguluhan

sagot ni Ema sa kaniyang anak na
natatawa na.
Nay naman! Maka react wagas!
Wala

ho,

nagugutom

ako

pero

mamaya na. Uhm nay? tanong ni

Kris sa kaniyang nanay.
Anak naman, sumigaw ka kasi.
Oh, ano ba talaga ang dahilan ng pag
disturbo mo sakin dito sa pagluluto
ko

ha?

sagot

ni

Ema

habang

hinihinaan ang apoy sa stove.

Eh,aaah, nay, pwede po ba
tayo

mamasyal

ngayong

Linggo?

Nay? na-uutal na tanong ni Kris.

35

Ngayong Linggo? Anak naman,

alam mo naman na magsisimba tayo
niyan diba? sagot ni Ema.
Eh, nay. Matagal-tagal narin
kasi tayong hindi nakakapamasyal.
yung tayomg apat. sagot ni Kris na
bahagyang nalungkot.
Alam ko naman anak. Pero
mas

importante

naman

ang

pag

sisimba diba? Makakahintay naman

iyan eh. wag na muna. patanging
sagot ni Ema sa kaniyang anak.
Nay,

sige

na

po

please?

Magpapaalam naman kami kay Pastor

Nor at sa mga choirmates ko eh.
Please

po?

Pumayag

kana

nay.

nagmamakaawang sabi ni Kris.

Teka nga lang muna, parang
sabik na sabik ka atang mag pasyal
36

ah? Anong lugar ba yan at tila bang

di ka mapakali at sabik na sabik kang
puntahan ito? pagtatakang tanong ni
Ema kay Kris.
Bigla naming nabuhayan ng
loob si Kris at dali-dali nitong kinuha
ang camera upang ipakita niya ang
litrato ng tarpaulin na kinunan niya
kanina

sa

daan

pauwi.

Nang

mahanap niya ito ay dali-dali niyang

pinakita

ang

litrato

sa

kaniyang

nanay na nagtataka.
Nay! Eto na ho ang litrato.
Maganda daw ang waterfalls jaan. Nay
sige na po, puntahan natin iyan. Sige
nanaman po oh, please? pilit napag
kumbinsi Kris sa kaniyang nanay.
Kris! Tingnan mo kung asan
ang lugar na iyan oh? Napaka layo!
Nako naman, halos isang araw ang
37

papunta doon. wag nalang anak. naiinis napatangi ni Ema.

Pero na- sagot ni Kris ngunit
biglang sumulpot si Ema.
Walang pero-pero. Kung iyan
lang naman pala ang dahilan ng pag
aabsent natin sa simbahan ay hindi
nalang tayo pupunta, kung gusto
ninyo kayo nalang magpunta doon.
bahagyang galit na sagot ni Ema.
Pero nay! Family bonding nga
diba? Pano magiging family bonding
yun kung hindi ho kayo kasama? Nay
naman eh, kainis! naiinis na sagot ni
Kris.
Aba! At ikaw pa ngayon ang
may ganang magalit sa akin? Aba
naman talaga oh?! Basta, iyan ang

38

sagot ko sa permiso mo. galit na

sagot ni Ema
Naluluhang tumakbo si Kris
papuntang

kwarto.

Agad

naming

inatay ni Ema ang stove ng maluto na

ang hapunan. Nag handa narin si
Ema ng mga plato sa lamesa at
tinawag ang kaniyang asawa at mga
anak.
Dan,

kain

na

tayo.

Vince,

tawagin mo kapatid mo at tayoy

kakain

na.

utos

ni

Ema

na

naghahain ng ulam at kanin.

Pinuntahan

ni

Vince

ang

kaniyang kapatid, kinatok nito ang

pintuan sa kwarto ni Kris. Ngunit
hindi ito sumagot, sinubukan niya
itong buksan ang pinto ngunit itoy
naka lock kaya nag desisyon siya na
bumaba nalang.
39

Nagtatampo ata nay.

Ayaw

bumaba. sagot ni Vince na agad

umupo at sabay nag dasal para sa
hapunan.
Ema, hindi mo ba pinayagn si
Kris ano? tanong ni Dan.
Hindi. Ang layo tsaka may
simba pa ngayong Linggo. sagot ni
Ema.
Nay, bakit naman po? Minsan
na nga lang tayong mamasyal eh,
hindi ka pa papayag? Ang KJ mo
talaga nay. naiinis na sagot ni Vince.
Tsk, isa ka pa Vince. Kumain
ka na nga lang. naiinis na sagot ni
Ema.
Sorry po.. sagot ni Vince.

40

Ayan

nanaman

tayo

eh..

bulong ni Dan sa sarili.

Ay, nay. Ako na ang mag
liligpit nito. bilin ni Vince.
O, sige. Magpapahinga narin
ako. Salamt anak. mahinahong sagot
ni Ema kay Vince.

41

KABANATA 6
Usapang Pampamilya

Nang

matapos

na

silang

kumain, dali-dali nag hain si Vince ng

hapunan para sa kaniyang kapatid na
nagkukulong pa rin sa kwarto nito.
Ang kanilang mga magulang naman
ay naghahanda ng matulog sa kwarto.
Pag katapos nitong maghanda ay
agad

niyang

pagkain

sa

dinala

ang

handang

kwarto

ng

kanyang

kapatid. Bukas na ang pintuan nito

kayat nakapasok na si Vince.
Oh Kris, eto oh, maghapunan
ka muna. alok ni Vince sa kapatid
habang inilalapag nito ang tray sa
lamesa na nasa tabi ng higaan ni
Kris.

42

Salamat kuya. sagot ni Kris

na tila umiiyak.
Uyy,

umiiyak

ka

ba?

Kris

naman oh,parang bata. Ang laki na

umiiyak parin. Eto o, punasan mo
yang luha mo. sabi ni Vince habang
binibigay ang panyo sa kapatid.
Kuya

naman!

May

gana

kapang mang-asar, kitang umiiyak na

nga ang tao ehh. . Pero salamat ahh.
naiinis na sumbat ni Kris. agad
nyang

kinuha

ang

panyo

at

pinunasan niya ang kanyang luha.

Hala sige.kumain kana muna
dyan at magliligpit muna ako sa
baba.sabi

ni

Vince

na

agad

ng

bumaba.
Good boy kana pala kuya ahh?
Okay. Salamat nga pala ulit.sagot ni
43

Kris. Napangiti naman ito sa ginawa

ng kapatid.
Nang makababa na si Vince,
nag simula ng kainin ni Kris ang
hapunan na hinanda ng kaniyang
kuya. Nagliligpit at nag huhugas na
rin ng mga pinggan si Vince. Ang
kanilang

mga

magulang

ay

nasa

kwarto at nag-uusap.
Ema, talaga bang hindi tayo
pwede mamasyal doon sa lugar na
gusting puntahan ni Kris? Ayaw mo
ba? tanong ni Dan.
Hindi
Talagang

naman

may

sa

ayaw.

kailangn

tayong

puntahan ngayong Linggo. pikit mata

na sagot ni Ema.
Ema, pag bigyan mo na naman
ang anak mo. Kahit ngayon lang. Sila
44

na nga ang may sabi na hihingi sila

ng

pahintulot

kina

Pastor

diba?

Payagan mo na minsa ngalang tayo

mag

bonding

eh.

Pilit

napag

kumbinsi ni Dan sa asawa.

Sige

na

nga.

Sa

isang

kundisyon. sagot ni Ema.

Kailangan

muna

nating

kausapin si Kris. Nag tatampo ata eh..

Galit ata sa akin. alalang sabi ni
Ema.
Sus! yun lang pala, akala ko
mag papabili ka ng bagong bahay eh.
Hahaha! Tara na, baka maka tulog pa
yun. natatawang sagot ni Dan

Hahaha, ikaw talaga Dan hali

kana nga. tawang-tawa na sabi ni
Ema.

45

Nang matapos si Vince sa pag

liligpit,

agad

siyang

umakyat

sa

kaniyang kwarto. Naka salubong niya

ang kanilang mga magulang at sabay
na silang pumunta sa kwarto ni Kris.
Agad silang pumasok, nakita nila si
Kris na naka tingin sa bintana.
Anak? patanong na sabi ni
Ema.
Hindi sumagot si

Kris. Nag

tatampo parin ito sa kaniyang nanay

dahil hindi siya pinayagan sa kaniyag
alok.
Anak, mag-usap muna tayo.
sabi ng kaniyang tatay.
Uy Kris! Mag-usap daw kayo ni
tatay. Kris! sabi ni Vince.
Kuya naman! Ang ingay mo!
Nasa harapan mo na nga ako eh! Tsk.
46

Kitang busy ang tao, maka sigaw

parang may sunog. naiiritang sagot
ni Kris
Oh, tama na iyan. Kris, wag ng
magalit sa nanay papayag na ako
pumunta sa waterfalls na iyon. Kaya
wag ng magtampo ha? lambing ni
Ema sa anak. Tinabihan niya ito at
hinimas-himas ang buhok ng anak.
Talaga

nay?!

Payag

na

ho

kayo? sabik na sabik na sumbat ni

Kris.
Ngek!

Parang

bata.

natatawang sabi ni Vince.

Tama na Vince. Ganyan ka din
naman dati eh pag may hinihingi.
Nagpapa

cute,

tuwang-tuwa.

Hahaha! tawang-tawa na sabi ni

Dan.
47

Tay naman! nahihiyang sagot

ni Vince.
Hay nako. Kayong dalawa. OO
Kris, payag na si nanay. Total kayo
narin naman ang nag sabi nga kayo
ang hihingi ng permiso kay Pastor Nor
diba? Sabagay, kailangan narin natin
mag

bonding,

matagal-tagal

narin

tayong hindi nakakalabas. masayang

sabi ni Ema.
Nako nay! Salamat! tuwangtuwa na sabi ni Kris. Niyakap at
hinalikan nito ang nanay niya sa
pisngi dahil sa sobrang saya.
Kinabukasan ay pumunta sila
sa simbahan. Humingi si Kris at
Vince ng permiso kay Pastor Nor at
sila naman ay pinayagan nito.

48

Walang problema. Total, lagi

naman kayong tumutulong dito eh.
wika ng Pastor.
Agad na umuwi sina Vince at
Kris. Si Kris ay nag hahanda ng
kaniyang gamit dahil babalik na ito sa
kaniyang dorm sa Panggasinan.

49

KABANATA 7
Waterfalls

Tapos ng mag impake ang lahat

at handa na para sa kanilang lakad.
Kinabukasan araw na ng paglalakbay
nila at sabik na sabik ng magpunta sa
sinabing waterfalls.
OMG! Excited na talaga ako as
in! masayang sigaw ni Kris.
O, hali ka na baka maabutan
pa tayo ng dilim. sabi ni Ema.
Lumipas ang ilang oras at sa
wakas nandoon na sila sa sinasabing
waterfalls at si Kris ay tila hindi na
maka hintay kaya bumaba na ito sa
kanilang sasakyan ng walang naka
alam dahil naghahanda pa ang lahat
sa mga dadlhin nila. Sa pag lingon ni

50

Vince sa sasakyan, wala na si Kris sa

paningin niya.
Nay? Tay? Nakita nyo po kung
nasaan nagpunta si Kris? tanong ni
Vince na may halong pag-aala.
Ha?

Bakit?

Wala

siya

sa

sasakyan? Ito talagang si Kris hindi

maka hintay, humanda talaga yun sa
akin pag nakita ko yun. galit na sabi
ni Dan.
Hinintay

muna

si

Kris

sa

kanilang sasakyan, pero isang oras na

ang naka lipas ngunit wala parin si
Kris. Nag-aalala na ang lahat kaya
nag desisyon na silang hanapin si
Kris. Hinanap at hinanap nila si Kris
pero wala silang signos kung saan
makikita ang dalaga. Nag desisyon
sila

na

maghiwa-hiwalay

ng

sa

ganoon madali nilang makita si Kris.

51

Si Ema at Dan ay naghanap sa

kaliwang daan at si Vince naman ang
naghanap mag-isa sa kanang daan.
Maghiwala-hiwalay

tayong

tatlo para makita na natin si Kris.

Vince doon ka sa kabilang panig at
kami naman ni Ema doon sa kabila.
sabi ni Dan na may halong kaba at
pag-aala.
Kris! Nasaan ka na ba? sigaw
ni Vince.
Ilang oras ang lumipas at sa
wakas nakita narin ni Vince si Kris na
walang ibang ginawa kung di kumuha
ng mga magagandang angolo para sa
pag lilitrato niya.
Kris?! Ano bang ginagawa mo
diyan? sigaw ni Vince na tila pagod
na sapag hahanap.
52

Ay kuya, kumukuha po ng
litrato. sagot naman ni Kris.
Hindi mo ba alam na kanina
pa kami naghahanap sayo? Talagang
nag-aalala na sila nanay at tatay. Hali
ka na nga at hanapin natin sina
nanay at tatay. Kapag nakita ka nila
sigurado ako nag alit nag alit ang mga
iyon sa iyo. sabi ni Vince na may
pag-aalala naman sa mga magulang.
Sa

panig

naman

ng

mga

magulang nila, dahil sa paghahanap

nila kay Kris ay hindi nila namalayan
na patungo na sila sa trahedya.
Kris! Anak! Nasaan ka na ba?
sigaw ni Ema na may halong kaba at
pag-aalala.
Umulan bigla at ng sa ganoon
ay madulas na ang daanan, ang
53

kanila namang kadamitan ay nabasa

na at putik-puktik narin ang kanilang
mga paa.
Hali ka na Ema, siguro naman
nakita na iyon ni Vince. Tawagan mo
daw? malungkot na sabi ni Dan.
Sana nga Dan, sana nga. Eh,
nasa sasakyan lahat ng gamit ng mga
anak natin diba? Talagang walang
sasagot nun. Iniwan nila sa sasakyan
ang

kanilang

mga

cellphones.

malungkot na sabi ni Ema kay Dan.

Habang papunta na sila pabalik
sa lugar kung saan nandoon ang
kanilang sasakyan ay nadulas si Ema
sa isang mataas na talampas. Dahil
sa mahigpit na pagka hawak ng
kamay nila ni Dan ay sa hindi
inaasahan, silang dalawa ay nahulog
sa talampas. Ang kanilang dalawang
54

anak namn ay tila walang alam at

taimtim na nag hihintay sa kanilang
sasakyan. Habang nag hihintay ay
kinuha

ni

Vince

ang

kaniyang

cellphone para tingnan ang oras at

inilagay sa kaniyang bulsa.
Nasaan na ba itong sina nanay
at tatay? tanong ni Vince.
Oo

nga,

kanina

pa

tayo

naghihintay dito ah. sagot naman ni

Kris.
Dahil hindi na makapag hintay
ang dalawa, pumunta na sila sa panig
kung

saan

doon

dumaan

ang

kanilang mga magulang. Sa isang

iglap ni Kris ay nakita niya ang mga
magulang

nandoon

sa

ilalim

ng

talampas at tila wala na itong mga

malay. Nakita din ito ni Vince at hindi
makapaniwala

ang
55

dalawa

at

tumawag ito ng tulong. Hindi naman

tumigil si Kris sapag iyak.
NAY! TAY! sigaw ni Vince na
may halong luha.
NAAY! TAAY! HUHUHUH! Hindi
pwede mangyari to kuya! malungkot
na malungkot na sigaw ni Kris.
Pagkatapos

sa

nakakatindig

balahibo na nangyari sa pamilyang

David ay isinugod na ang dalawa sa
ospital.

Habang

nasa

ospital

ay

ininterview muna ang magkapatid at

hiningnan ng mga detalye ng mga
pulis.
Pagkatapos nun ay pumunta
sila kaagad sa silid kung nasaan na
admit ang kanilang mga magulang.
Nag dasal si Kris ng mataimtim sa
Diyos

dahil

iyon
56

ang

ibinilin

ng

kaniyang nanay at tatay na kung may

problema ay mag dasal lamang at
tutulungan siya ng Diyos. Nag dasal
rin si Vince pero lumipas ang ilang
oras at nakatulog din siya. Umiiyak
parin si Kris at nag darasal, nag
desisyon siyang kumuha muna ng
kape sa kadahilanan na gusto niyang
mag relax konti. Nagising si Vince at
sinamahan ang kapatid.
Oh, okay kalang ba? tanong ni
Vince sa kapatid.
Hindi

kuya,

hindi

talaga.

Kasalanan ko to eh. malungkot na

sagot ni Kris.
Shhhh. Walang may kasalanan
Kris, talagang aksidente lamang ang
lahat na nangyari. sagot naman ni
Vince

para

tumahan

kapatid.
57

naman

ang

Pagkatapos nilang kumuha ng

kape ay may sumerpresa sa dalawa.
Ang kanilang tatay ay nag hihingalo
na at ang rating sa kaniyang puso ay
malapit ng huminto. Sumigaw si Kris
at tunawag naman ni Vince ang mga
nurse at doctor. Pina labas muna sila
at pinahintay. Pagkatapos ng tatlong
oras at kalahati ay lumabas rin ang
doctor.
Dok! Ano pong nangyari? Okay
lang ba tatay ko? sabi ni Kris na
umiiyak.
Si nanay ho dok? Okay lang
naman din siya diba? tanong naman
ni

Vince

na

may

kagustuhang

mangyari na okay lang talaga ang

lahat.
Huminto muna ang doctor at
pinasama niya ang dalawa sa isang
58

sulok kung saan makaka-usap sila ng

mabuti.
Uhmm, Kristyll at Vince. Im
very sorry to say, pero tila kinuha na
talaga ang iyong tatay. malungkot na
sabi ng doctor.
Hindi

nakapag

salita

ang

dalawa at bumalik nalang sa silid

kung

saan

nandoon

ang

mga

magulang. Limang araw ang lumipas

at sumunod naman ang kaniyang
nanay, pagkatapos ng isang Linggo ay
nailibing

narin

ang

dalawa

sa

sementeryo.
Kuya, siguro kung hindi nako
nag pilit na pumunta sa falls, hindi
na siguro mangyayari ang lahat na
ito. paiyak na sabi ni Kris kay Vince.

59

Huwag

mong

sabihin

iyan.

Hindi ikaw ang may kasalanan, may

plano ang Diyos kaya nangyari ito.
sagot ni Vince.
Diyos? May Diyos pa nga ba
kuya? Taimtim akong nag dasal para
iligtas

sina

nanay

ngunit.Napaka

tanga

at

tatay

ko

kuya!

sagot ni Kris na paiyak at pabulong.

Kris! Huwag kang magsalita ng
ganyan,

huwag

kanang

umiyak.

Shhh. sabi ni Vince.

Natapos na araw ng pag libing
sa

kanilang

nalang
kanilang

mga

dalawa

magulang,

ang

bahay

nakatira
at

sila
sa

sobrang

nalulungkot at nagungulila sa mga

magulang. Ang dating maingay at
masaya na bahay ay ngayoy tahimik
at parang walang nakatira dito, lalo
60

na kung si Vince lang ang mag-isa at

si Kris ay nasa kaniyang dorm. Kaya
may mga sabi-sabi na ang kanilang
bahay ay para ng haunted house.
Ang

kanilang

kapitbahay

naman nila na si Jennifer Smith ,ang

kaklaseng half american ni Kris, ay
tila nag aalala kay Vince na sobra
niyang crush simula pagka bata pa.

61

KABANATA 8
Unang Surpresa

Lumipas ang anim na buwan

mula noong nangyari ngunit hindi
parin nakakalimot si Kris. Para sa
kaniya ay sariwa parin ang sugat sa
kaniyang puso, umuwi si Kris sa
kaniyang bahay para makasama si
Vince

at

sa

kadahilanang

linggo-

linggo siyang umu-uwi.

Palagi lang siyang tahimik at
laging naka tingin sa bintana nan aka
iyak,

hawak-hawak

ang

isang

malaking litrato noon nabubuhay pa

ang mga magulang nito. Hindi na
lumalabas si Kris sa kaniyang bahay
simula noong trahedya. Ang kaniyang
kwarto ay tila madumi na, hindi na
niya ito nililinis at wala na siyang
paki alam. Sa tuwing siya namay
62

pumunta sa kanyang dorm ay ganoon

din ang sitwasyon at ang kaniyang
mga kaklase ay tila nag-aalala sa
kanya.
Kris hali kana! sigaw ni Vince
sa kanilang hapag kainan.
Natapos

nalang

kumain

si

Vince ngunit hindi parin bumababa si

Kris kaya pinuntahan ito ni Vince
para bigyan ng pagkain tulad ng dati.
Kumatok

ng

kumatok

si

Vince

hanggang binuksan ito ni Kris pero

ayaw paring lumabas.
Kumain kana, tingan mo ang
payat-payat mo na. sabi ni Vince.
Wala akong gana, wala akong
paki

alam.

Gusto

ko

nan

gang

mamatay kuya eh Gusto ko ng

63

mamatay! Gusto ko ng mamatay!

Patay! Patay! galit na sigaw ni Kris.
Pinigilan ni Vince ang kaniyang
kapatid

sapag

wawala

nito.

Pero

tinulak niya ang kaniyang kuya at

natapon

ang

pagkain

sa

sahig,

pinalayas niya ang kaniyang kuya sa

kaniyang
umiiyak.

kwarto

at

Bumangon

patuloy
si

Vince

na
at

nadismaya sa katibayan ng loob at sa

kalakasan ng pananampalataya nito
sa Diyos.
Kris, hindi ka ganito. Alam
kong malakas ka, sana lakasan mong
loob mo para narin sa akin. Nandiyan
lang ang Diyos Kris, sana hindi ka
makakalimot nyan. sabi ni Vince.
Umalis ka dito kuya! Pabayaan
mo ko! sigaw ni Kris sabay tapon ng
ilang libro.
64

Nang
kaniyang

maka-alis
kuya

ay

na

bigla

ang
siyang

nikapag-usap sa Diyos sa kaniyang

bintana.
Ha!

Diyos?

Hindi

ako

makakalimot na may Diyos? Hindi

talaga! Ikaw! Ikaw ang may dahilan!
Nag dasal ako Tanga koIkaw!
Wala kang puso! Hinayaan mong
mamatay mga magulang ko! Wala ka
namang kwentang Diyos! Sinusumpa
kong hinding-hindi nako maniniwala
sayo. Wala ng Diyos ang kilala ko.
Patay na ang Diyos! sabi ni Kris na
talaga namang galit.
Ilang Linggo naring hindi nag
sisimba si Kris, inalok ito ni Vince
ngunit siyay tumanggi at wala ng
magawa si Vince.

65

Kris, sumama ka sakin sa

simbahan. Napapa bayaan mo na ang
mga singers ah? At tsaka, nag-aalala
na si Pastor Nor sayo. Ilang Linggo
naraw na hindi ka nag sisimba. sabi
ni Vince.
Ayaw ko, wala siyang paki
alam. sagot naman ni Kris.
Hali kana, hinahanap ka na
talaga ng mga kasamahan mo sa
choir. Miss ka ng mga yun. Hahaha!
sagot ni Vince.
Ano ba kuya? Pwede ba? Hindi
ka nakakatawa! Ayaw ko nga diba?
Hindi nako bata na pwedeng pilitin at
biro-biruin. sagot ni Kris.
Utang na loob naman Kris,
tulungan mo naman ang sarili mo.
Ganyan

ka

na

lang
66

ba

palagi?

Lumabas ka naman diyan! Siguro

kapag nandito sina na- naputol ang
sagot ni Vince kung kayat sumambat
si Kris.
Wala na nga sila! WALA NA!
Kung

hindi

ka

nakaka-intindi

ng

ayaw ko edi huwag kanalang mag

simba! sigaw ni Kris.
Wala ng magawa si Vince kaya
umalis na ito at nag simba ng mag isa
samantalang si Kris ay na iwan sa
kanilang

bahay.

Patuloy

na

nagsasalita ng mga curse laban sa

Diyos.
Walang Diyos, walang Diyos.
Patay na patay! Patay ang Diyos!
Kung kayat mga tanga kayong lahat!
sabi ni Kris sa kaniyang sarili.

67

Nag desisyon siyang kunin ang

mga bibliya niya at ang mga CDs na
mga kanta ng Diyos. Pinunit-punit
niya ang bibliya at pinutol niya ang
mga CDs, sinunog niya ito sa labas
ng may biglang kuma-usap sa kaniya.
Kristyll?

Nandiyan

ba

kuya

mo? Ah, oo nga pala. Nakita kong nag

simba mag-isa. Kawawa naman siya
noh? Hay nako, ma-iwan ka nga lang.
Youre so pathetic. sabi ni Jen.
Ano ba talagang kasalanan ko
sayo? Palagi kang galit ah? Inaano ba
kita? At tsaka, wala kang paki alam
kung bat hindi ako sumama sa
kaniya! sagot ni Kris na may halong
galit.
Sinabi ko bang may paki alam
ako sayo? You dont even bother
joining

your

brother
68

despite

the

lonliness

his

been

going

through

diba? Ikaw ang may walang paki Kris!

You know what? Id better go, youre
not worth my time. sagot ni Jen.
Napa-isip si Kris sa sinabi ni
Jen. May punto rin naman siya, kaya
nag desisiyon siyang pumunta sa
simbahan

ngunit

parang

may

bumagabag sa kaniyang damdamin at

tila

hindi

nalang

tumuloy.

Kaya

bumalik nalang siya sa kaniyang

kwarto at nagsisisi sa kaniyang mga
nagawa sa kaniyang kuya.
Sa pagpasok ni Kris sa kwarto
niya nagbihis siya at nakita niya sa
salamin na may parang dugo. Hinayhinay rin dumurugo ang mga pader
sa kaniyang paligid at dumidilim ang
kaniyang paningin. Kinabahan na si
Kris at natatakot na, sa isang iglap ay
69

bigla nalang lumakas ang hangin at

doon na siya sinapian ng unang
demonyo.

Nagwala

ito

at

tinapon

lahat ng mga bibliya ng kaniyang

kuya at sa kaniyang mga magulang,
pati narin ang mga paborito nitong
mga CDs ng kaniyang kuya. Nag iba
ang kaniyang boses at nanginig ito at
parang gumagalaw na bali-bali ang
mga buto.
Pag-uwi ni Vince ay napansin
niya na may maingay sa kwarto ni
Kris kaya sumugod siya agad. Nakita
niya si Kris na nakatayo at hinayhinay

sumandal

pata

likod

at

tumatawa ng ibang boses. Itim ang

kaniyang mga mata at pangit ang
kaniyang mga ngipin.
Kris?!

Ano

bang.

Kris?!!

sigaw ni Vince na may pakiramdam

70

na sinapian si Kris dahil sa mga

naaalalang

mga

sinabi

nito

noon

tungkol sa Diyos.
Hahahaha! Hindi ako si Kris!
Wala ng Kris! Lumayo ka dito kung di
papatayin kita! Hahahahaha! sigaw
ng demonyong sumanib kay Kris.
Pilit siyang nakipag laban sa
demonyo hanggang sa natali niya si
Kris sa kaniyang kama. Iniwan muna
niya ito sa kadahilananang sumugod
siya

agad

kay

Pastor

Nor

para

humingi ng tulong.
Pastor! Pastor! Tulungan nyo
po ako. sigaw ni Vince.
O

bakit

Vince?

Anong

nangyayari? sagot ni Pastor Nor na

may halong pag-alala.

71

Si

KrisMay..

Si

Kris

po

Pastor.. May sumanib na masamang

espirito sa kaniya. Tulungan mo po
siya Pastor! sabi ni Vince.
Ano?! O siya-siya, kukunin ko
muna mga gamit ko. sagot ng Pastor.
Habang

nasa

sasakyan

ang

dalawa ay nag-uusap sila tungkol kay

Kris.
Bakit naman siya na saniban
Vince?

Eh,

napaka

buti

ni

Kris,

talagang malapit siya sa Panginoon.

sabi ni Pastor Nor.
Pastor, simula nung nawala
sina nanay at tatay nag bago na si
Kris. Nakita ko kanina na sinunog
niya ang mga bibliya at nag kalat ang
mga CDs na aming pinapa tugtog na
tungkol sa Diyos Sa tingin ko, eh,
72

nawalan siya ng pananampalataya.

sagot ni Vince.
Pag

dating

naman

nila

ay

kaagad tinulungan ni Pastor Nor si

Kris na nakatali sa kama at pina-alis
ang demonyo. Naligtas narin si Kris at
inaasahan na hindi na ito ma uulit
pa.

Natakot

ang

kanilang

mga

kapitbahay dahil sa nangyari kay Kris

at tila iniiwasan ang magkapatid.
Kris? Okay kalang ba? sabi ni
Vince.
Kuya? sagot ni Kris.
Hay,

salamat

sa

Diyos

at

magaling kana! Salamat po talaga

Pastor Nor. sigaw ni Vince.
Mag mula noon ay unti-unting
lumalabas si Kris sa kaniyang kwarto.
Pero nandoroon parin ang galit sa
73

ilalim ng puso niya at hindi parin siya

iyong dating Kris na masayahin at
mahilig mag biro at sa lahat-lahat
hindi na siya iyong Kris na mahal na
mahal ang Diyos.
Minsan ay umiiyak parin ito
kung

naaalala

niya

ang

mga

magulang niya at kung bakit sila

namatay.

Patuloy

parin

na

ginagabayan ni Vince ang kapatid

dahil siya na ang bagong nanay at
tatay

ni

Kris,

ang

kanilang

mga

kamag-anak naman ay sobrang layo

sa kanila. Malalaki narin naman sila
kaya, kaya na nila ang mag bantay sa
kanilang mga sarili. Full scholar si
Kris

kayat

maliit

lamang

ang

kailangan bayarin ni Vince para sa

pag pag-aaral ng kapatid.

74

Kuya, salamat ha? Para ka

naring si tatay minsan. paiyak na
sabi ni Kris.
Alam mo naman na mahal na
mahal kita diba? Kaya hinding-hindi
kita pababayaan. sagot naman ni
Vince sa kapatid at niyakap ang
kapatid.

75

KABANATA 9
Selosa

Lumipas ang ilang mga araw at

hindi parin nakakalimutan ni Kris
ang mga pangyayari. Linggo ng umaga
at nasa bahay si Kris at walang
pasok, may biglang nag doorbell sa
kanilang

pintuan

at

parang

may

pakiramdam na siya kung sino iyon.

Ang americanang may gusto kang
Vince at galit nag galit kay Kris dahil
sa angking katalinuhan, kagandahan
at dahil rin mahal na mahal siya ni
Vince.
Sino iyan? sigaw ni Kris.
Hi! Its me Jennifer. pangiti na
sabi ni Jen kay Vince na siyang
bumukas ng pinto.

76

Hi. O? Anong ginagawa mo dito

Jen? tanong ni Vince.
Oh, I just came to visit my
favorite neighbours. Hahaha, here,
nag dala nga pala ako ng banana
cake. Ako pa ang nag bake nyan,
narinig ko kasing kinwento ni Kris na
paborito ninyo ang banana cake, kaya
ayan. Masarap yan sana magustuhan
mo ay nyo pala. sagot ni Jen na
talaga

namang

may

halong

kasinungalingan.
Kinwento ko, o talagang stalker
kalang sa kuya ko bruha ka? Hay
nako,

napaka

sipsip,

bat

pakasi

nanidito yan eh. bulong ni Kris sa

sarili.
Ah, eh, ang totoo ako lang ang
may gusto ng banana cake, red velvet
kasi ang kay Kris. Haha! Napaka
77

sosyal ng kapatid ko ano? Salamat

nga pala rito, nice timing ka Jen. Hali
kat pumasok, what do you want to
eat? sagot ni Vince kay Jen.
Oh, hahaha, thankyou. Just
water Oh hi Kris! Okay kana ba?
sabi ni Jen ng bigla niyang nakita si
Kris na nasa mataas na upuan sa
kanilang kitchen.
Yah,

ok

lang

din

naman.

Salamat nga pala sa cake. sagot ni

Kris na pa plastic.
Kuya, siguro aakyat na muna
ako. May mga takdang aralin pa pala
akong gagawin, sige maiwan ko muna
kayo. sabi ni Kris kay Vince.
Oh,

the

homework

that

Professor Josh gave us? Well, you can

look at my facebook, nandoon kasi
78

mga answers ko baka maka tulong.

pa plastic na sagot ni Jen.
Sipsip talaga, para masabi lang
ni kuya na matalino siya. Hay nako,
kaloka.

bulong

ni

Kris

habang

paakyat.
Umakyat na nga si Kris sa
kaniyang

kwarto

at

nakalimutang

isara ang pintuan dahil sa nagagalit

siya kay Jen. Samantala, lumabas
muna

si

pandesal

Vince
para

para
sa

bumili

ng

meryenda

ni

Jennifer at Kris.
Jen, Ill just buy you pandesal
okay? Just stay here. sabi ni Vince.
Oo, sige, sure. Dito lang ako.
sagot ni Jen na may halong kilig.
Habang nag hihintay si Jen ay
parang gusto niyang tingnan si Kris
79

sa kaniyang mga ginagawa. Alam niya

kasi

na

sinapian

nakalilipas,

nag

ito

ilang

desisiyon

araw
siyang

umakyat at tingan si Kris.

Uy Jen? Anong ginagawa mo
dito sa kwarto ko? sabi ni Kris na
may halong galit.
Ah, nothing. Chine-check ko
lang kung okay ka lang. Baka gusto
mong tulungan kita sa homework
natin? sabi ni Jen na pa plastic.
Bakit ka ba ganyan? Hindi ko
kailangan ng tulong mo, tapos narin
naman ako. sagot ni Kris.
Alam mo, magaling ka talaga
sa

lahat

ano?

photographer

Scholar,

at

lead

maganda,
singer

sa

simbahan natin. Mag tira ka naman

para sa iba. sabi ni Jen na tila
80

nagbibigay ng signos na siya ay nag

seselos sa mga katangian ni Kris.
Jealous ka ba sa akin Jen?
Alam mo? Youre so unreasonable!
Para kang bata kung umasta! Kung
gusto mo kuya ko, siya nalang ang
kausapin mo wag nalang ako. At
tsaka, hindi nako kumakanta pa sa
simbahan. Wala na akong kilalang
Diyo- sagot ni Kris na nabigla sa
kaniyang nakikita.
Ang mga pader ay muling nag
durugo,
kaniyang

muling

nag

paningin

dilim
at

ang

muling

humangin ng malakas. Nag hihingalo

na si Kris at gusto na niyang paalisin
si

Jen

kung

kayat

makita niya ito.

81

ayaw

niyang

Jen, umalis ka namuna. Get

ou. sabi ni Kris na nasaniban na
ng ikalawang demonyo.
Kris? What are you doing?....
Oh my gosh. Sabi ni jen ng bigla
niyang naalalang nasaniban nga pala
si Kris nung una.
At

nangyari

na

naman

ang

kinakatukan ng magkapatid. Doon

nakita mismo ni Jennifer ang pag
sanib kay Kris at wala siyang magawa
kung di sumigaw sa kadahilanan ang
mukha ni Kris at ang mga galaw ng
dalaga

ay

talaga

namang

nakakatakot. Nagsimula ng manginig

si Jen dahil sa takot, at hinay-hinay
na umupo sa sahig.
Hahahaha!

Patay

na

ang

Diyos! Hes dead at dahil nyan hindi

na

siya

kakanta
82

pa

sa

walang

kwentang simbahan na yun para sa

walang kwentang Diyos nyo! Hahaha!
Alam

mo?

Dapat

gumaya

ka

sa

kaniya, napaka talino at ginagamit

ang isipan. Walang Diyos Jen, take
your blinds off. sabi ng demonyo kay
Jen.
AAAAAAHHHHH!!

Kris!

Lumaban ka! And you! Hindi yan

totoo! AAAAHHH! Viiiiiiince! sigaw ni
Jen.
Lumapit ang demonyo kay Jen
at

sinubukang

patayin,

naka-uwi

naman si Vince at tila naririnig ang

inagay mula sa taas, agad naman
niyang pinuntahan ito at nagulat sa
nakita.
Kris! Tigil Kris! Jen, takbo!
sigaw ni Vince.

83

Isa ka pang bulag! sigaw ng

demonyo.
Vince! Anong gagawin natin?
Ah! Tatawagin ko si Pastor Nor! sabi
ni Jen.
Sige

Jen,

puntahan

mo

si

Pastor Nor. Sabihin mong nasaniban

muli si Kris! sagot ni Vince.
Hindi mo na makikita pa si
Kris dahil ako na ang may-ari ng
katawan niya! Hahahahaha! sigaw ng
demonyo.
Tumakbo
simbahan

si

Jen

samantalang

papuntang
si

Vince

naman ay naiwan kay Kris at pilit na

pinipigilan
Natumba
hinawakan

ang

pagwawala

naman
ni

Kris

si
ng

Vince

nito.
at

mahigpit,

tinitigan niya ang kuya at lalo pang

84

umitim ang mga mata niya. Hinayhinay

na

patagilid

ngumungiti
at

ang

si

Kris

kaniyang

ng

ngipin

naman ay may itim at matatalim,

ginagalaw nito ang kanyang ulo ng
parang
biglang

may

mga

tumayo.

baling
Muli,

buto

at

binaliktad

naman niya ang kaniyang posisyon,

sumandal nanaman siya ng patalikod
at biglang lumingon ang ulo at sabay
takbo. Natulala lamang si Vince sa
takot at naka upo lamang sa sahig.
Nakarating na sa wakas ang
Pastor ay dumating na at kasama si
Jen, inilabas niya ang kaniyang mga
gamit para sa exorsismo at pina sara
ang pintuan para hindi ito maka
labas. Sa oras na ito ay mas malakas
pa si Kris di gaya ng dati, sinakal niya
ang Pastor at tumawa kina Vince at
Jen, kumuha naman ng tali si Vince
85

at sabay pigil kay Kris, muli, tinali

nanaman niya si Kris sa kaniyang
kama.
Natapos na ang exorsismo at
nawalan

ng

malay

si

Kris,

nagpasalamat sina Vince at Jen kay

Pastor Nor at hinatid sa pintuan ng
kanilang bahay. Umakyat muli ang
dalawa para tinganan muli si Kris.
Kuya?
nanaman

Jen?

noh?

Ah,

nangyari

Huhuhuh.

Kuya

natatakot ako. sabi ni Kris.

Oo

Kris,

pero

wag

kang

matakot. Nangdito naman ako, at

tinulungan ka nanaman ni Pastor
Nor. Tumulong din si Jen. sagot ni
Vince.
Napangiti
nakokonsensya,

si

Jen

nakita
86

at

tila

niya

ang

pagmamahal ng dalawa para sa isat

isa

at

naiintidihan

na

niya

ang

kanilang sitwasyon na walang mga

magulang. Ngunit nag seselos parin
siya sa mga katalinuhan at angking
galling ni Kris.

87

KABANATA 10
Kaibigan?

Tahimik

si

Kris

at

tila

nawawalan ng pag-asa. Bigla niyang

naisip ang Diyos at tila napag-isip
siya sandal.
Pinanaparusahan ata ako ng
Diyos. Ha! Wala akong paki alam,
hindi nako naniniwala pa sa kanya.
Matapos
magulang

nyang
ko

kunin
hindi

ang

mga

sana

ito

nangyayari ngayon. bulong niya sa

sarili.
Dumating
bumalik

na

na

ang

naman

si

Lunes

at

Kris

sa

kaniyang dorm sa Panggasinan. Ang

kaniyang pasok ay nasa alas singko
ng hapon at hanggang alas nwebe
imedya ng gabi. Nang matapos na
88

siyang magbihis ay inihanda na niya

ang sarili sa skwela, alam kasi niya
na ang kaniyang mga kakalase ay iba
na ang pakikitungo na kaniya.
Nang

matapos

na

ang

ikalawang sesyon ay recess na. Nag

lakad lamang siya mag-isa patungo sa
kaniyang paboritong bench malapit sa
malaking kahoy na nakaharap sa
malaking field. Hindi niya akalain na
nandoon ang kaniyang schoolmate na
lalaki na medyo mataas na ang grado
sa kolehiyo kaysa sa kaniya. Umupo
siya katabi ng schoolmate at tahimik
na

nagbabasa

ng

libro

para

sa

susunod na klase.
Ah hi miss. sabi ng lalaki.
Hi. sagot ni Kris. Napatigil si
Kris

sa

kaniyang

binabasa

sa

kadahilanang habang tinititigan siya

89

ng binate ay talaga namang sobrang

gwapo nito. Ang kaniyang mga mata
ay maitim gaya ng kaniyang buhok.
Matangkad ito kaysa kang Kris at
matangos ang ilong, may dimple rin
siya sa kanang pisnge at napaka
linaw ng mukha. Maaliwalas din ang
kaniyang ngiti na aakalahin mong
anghel.
May dumi bako sa mukha
miss? tanong ng lalaki.
Ah, eh, wala naman. Hindi kasi
kita kilala. Uhhm. sagot ni Kris na
may halong pakiramdam na hindi
sigurado sa taong iyon.
Hahaha! wag kang matakot.
Ako nga pala si John. sabi ni John
namay kasamang ngiti.

90

Kris.

sagot

ni

Kris

sabay

hawak kamay kang John para mag

shakehands.
Napaka
miss.

Hahaha!

sungit
Hindi

mo

naman

naman

ako

kumakain ng tao. sagot ni John.

Wala kang paki alam. Sadyang
ayokong

makikipag-usap

sa

mga

taong hindi ko kilala. sabi ni Kris na

tila nag dadalawang isip kay John.
Ah, ganun ba? Hahaha okay.
Uy basta, kung kailangan mo na ng
kaibigan. Nandito lang ako. sagot
naman ni John.
Natapos na ang kaniyang klase
at umuwi na pabalik ng dorm. Hindi
parin niya makalimutan ang kanilang
pag-uusap kanina ni John. Hindi niya
makakalimutan ang mga katagang
91

kung kailangan mo ng kaibigan.

Nandito lang ako. at natulog nalang.

92

KABANATA 11
Hindi Inaakala

Umaga

na

ulit

at

may

panibagong araw na naman para

gumawa

ng

mga

pag

lilitrato.

Pumunta siya ng mag-isa sa isang

garden malapit sa sementeryo kung
saan naka libing ang kaniyang mga
magulang. Nag lagay muna siya ng
mga bulaklak ngunit hindi na nag
dasal. Tsaka pumunta sa hardin sa
likod.

Hindi

nandoroon
lamang

si

sa

niya

aakalain

John

at

mga

na

naka-upo

damuhan.

Hindi

nalang niya ito binalak na pansinin

kung sa gayon ay wala rin naman
siyang maisip kung ano ang isasabi.
Patuloy

siya

sa

paglalakad

hanggang sa nakarating siya sa nais

na parte sa hardin. Nag simula na
93

siyang kumuha ng litrato at kumuha

ng mga perpektong angolo. Maka
lipas

ang

ilang

sandali

ay

nag

desisyon siyang magpahinga habang

umaakyat siya pabalik ay napansin
niyang minamasdan siya ni John
mula sa isang puno.
Uy

sungit!

Iyan

pala

ang

inaabalahan mo tuwing umaga ano?

Hahaha!

Para

ka

talagang

propesyonal tingnan! sigaw ni John

mula sa puno.
Ano ba naman Kris? Bat mo
pa kasi tiningnan, ayan tuloy kinausap ka. bulong ni Kris sa sarili.
Pumunta si Kris sa puno kung
nasaan si John at umupo. Nagkausap ang dalawa at parang gumaan
narin ang loob ni Kris sa kanya.
Inamin din ni Kris na gusto niyang
94

magkaroon ng kaibigan at pwede si

John

ang

magi

niyang

kaibigan.

Lumipas ang ilang oras ay bigla silang

napunta sa topic na tungkol sa Diyos.
Matanong lang kita. Malapit ka
ba sa Diyos Kris? tanong ni John.
HIndi, hindi ko siya kilala.
Patay naman yan eh, hehehe. sagot
ni Kris na tila may kaba at lungkot.
Ah, naiintindihan kita. Alam
ko na, dahil yan sa mga magulang
mo ano?... Ay sorry. Uhhm, mabuti
pa, ililibre kita ng tanghalian. Tara?
paiwas na sagot ni John kang Kris
upang hindi siya malungkot.
Talaga? Sige ba! Eh, saan?
sabi ni Kris.
Basta, akong bahala. sagot ni
John na pangiti.
95

Lumipas ang isang linggo at

naging mas malapit pa sa isat isa
sina Kris at John. Nag kwekwentuhan
sila ng mag damag at kung minsan
pay inihahatid ni John si Kris sa
kaniyang dorm. Nalaman din ni Kris
na ang bahay nila John ay nasa isang
bloke pa at malapit lang sa kanila.
Marami ng nalalaman si Kris kay
John tulad ng kanyang kurso na
medisina at iba pa, gayun din si John
kay Kris. Nalaman din ni John na
nasapian na si Kris ng ikadalawang
beses at ng isa pala siyang aethista.
Nag sabay ang dalawa papunta
sa

kanilang

mga

bahay

sa

kadahilanang malapit lang pala sila

sa isat isa. Nang nakarating na sila
ay inihatid muna ni John si Kris at
nalaman na nadoroon ang kanilang
bahay. Nakita ito ni Vince at tila may
96

namumuong pagtataka, nilapitan niya

si Kris at kina usap.
Uy!

Bat

hindi

ka

nagpa

sundo? sabi ni Vince.

Ah, eh, meron akong bagong
kaibigan. Malapit lang kasi ang bahay
natin sa kanila kaya ayun, sabay
nalang kami. Bakit kuya? sagot ni
Kris namay pagtataka.
Wala
manliligaw

naman,
yun

ha?

baka

naman

Ayoko

pang

magka boypren ka. sabi ni Vince.

Wow kuya! Bigla kang nag
seryoso

ah?

Ayokong

ganyan

ka,

nakakatakot eh. sagot ni Kris na

medyo nabaguhan.
Nang malapit ng gumabi ay
habang kumakain ang dalawa ay tila
may

nag

doorbell
97

sa

kanilang

pinutan. Akala ng dalawa ay si Jen

nanaman ngunit mali ang lahat. Nang
mabuksan ni Vince ang pintuan ay
naka kita siya ang isang matangkad
at matipunong lalaki tulad niya. Nani
bago ang ihip ng hangin at alam
niyang si Kris ang kaniyang pakay.
Sino ka? sabi ni Vince na may
pagka strikto.
Magandang gabi po, ako po
pala si John. Uhm, kayo po ba si
Vince? sabi ni John ng mahinanon.
Biglang nagulat si Kris dahil
pumunta si John sa kanilang bahay
at medyo kinabahan siya sa asal na
ipapakita ng kanyang kuya.
Kuya, sino po yan? palusot
na sigaw ni Kris.

98

Isang taong nag ngangalang

John. Kilala mo ba to ha? sigaw ni
Vince.
Opo, kilala po ako ni Kris.
Sapagkat, siya po ang pakay ko
nganyong gabi. Gusto ko po sana
ibigay

itong

libro

na

tungkol

sa

photography. Alam ko kasing mahilig

siya nun eh. sabi ni John.
Hindi ikaw ang tinatanong ko.
Pero kung may pakay ka sa kanya,
eh, pasok. sagot ni Vince na pa
strikto pa rin.
Limang taon ang gap nila John
at Vince at parehong mga binata.
Natatakot si Kris sa iaasta ng kuya
kung kayat sabi niya kanina ayaw
niya ng may manligaw sa kaniya at
maging boypren. Lumapit nalang si
Kris kay John at kina-usap, hindi
99

naman tumutigil ang pag titig ni

Vince

kay

John

at

patuloy

na

nagbabantay sa sulok-sulok.
Pag pasensyahan mo nalang
kuya ko John. Hindi ko nga alam na
ganyan pala siya umasta kapag may
lumapit sa aking lalaki. sabi ni Kris
na pa seryoso.
Hahaha. Okay lang yun, eto
oh, baka interesado ka nito. Maganda
yang libro na yan, binasa ko narin
iyan nung nag pho-photgraphy ako.
sagot ni John.
Nag pho-photography ka pala
din? Bat hindi mo sinabi? Nahiya
tuloy ako bigla. sabi ni Kris na
nahihiya sapagkat sinabihan pa siya
ni John na muka siyang propesyonal.

100

Uy,

wag

naman.

Hindi

na

kailangan, nung unang panahon oa

yun eh. sagot naman ni John.
Pina-akyat naman ni Kris si
John para ipakita ang ilang mga
litrato na kaniyang kinuha sa mga
nakaraang

panahon.

Nag

titigan

muna sila ni Vince para senyasan na

umasta ng maayos tsaka niya patuloy
na

pina-akyat

si

John.

Nung

nakarating na ang dalawa sa taas ay

nagka-usap sila ng matagal hanggang
sa nakita ni John ang mga litrato ng
mga magulang ni Kris,
Kamukha mo pala nanay mo
ano? sabi ni Vince.
Nagulat si Kris kung kayat
nakita ni John ang mga litrato ng
kaniyang mga magulang. Bigla siyang
nakaramdam

ng

lungkot

101

at

tila

umupo nalamang at nakinig sa mga

sinasabi ni John.
Eto pa oh? Nakuha ng kuya
mo ang mata ng tatay mo. Hahaha! At
tsaka et- naputol ang mga sinasabi
ni John ng biglang sumulpot si Kris.
Tama

na!

Gabi

na

John,

umuwi kana. Baka hinahanap ka ng

mga magulang mo. sabi ni Kris na
may pagka galit.
Patawad, hindi ko sinasadya.
Sige, uuwi nalang muna ako. Gabi na
nga, hahaha, magaling ka talagang
photographer. sagot ni John na may
lungkot.
Salamat sa libro. sabi ni Kris.
Inihatid ni Kris sa pintuan si
John para maka-uwi na, napansin
din

ni

Vince

na
102

medyo

may

nangyayaring sama ng loob si Kris

kaya ay pinabayaan muna niya ito at
natulog na. Kina-umagahan ay Linggo
nanaman, naliligo na si Vince ngunit
nasa kwarto parin si Kris. Kaya ng
matapos ng maligo si Vince ay agad
na

siyang

nag

bihis

at

umalis

patungong simbahan. Ilang sandali

pay biglang may nag doorbell sa
kanilang pintuan at bumaba si Kris
para tingnan kung sino, nagulat siya
sa kaniyang nakita.
Hi sungit, magandang umaga!
Teka nga? Hindi ka magsisimba? bati
ni John sa umaga ni Kris.
Ikaw nanaman?! Bat ba lagi
kang bumubisita samin? sagot ni
Kris.
Hahaha! Sungit-sungit talaga
ng babaeng ito, hahaha! Wala lang,
103

kasi pwede eh. sabi ni John sabay

kisap mata.
Anong pakay mo? sabi ni Kris.
Alam ko na alam mo na alam
ko na ayaw mong magsimba kaya eto,
sasamahan kita. sagot ni John.
Kung kuya ko nga gusto akong
samahan hindi ako pumayag, ikaw pa
kaya na kaibigan ko lang? sabi ni
Kris.
Wow! Bilib na talaga ako sa
kasungitan mo. Eh, nagbabasasakali
lang naman ako na baka pumayag ka.
Alam ko naman yun eh, pero ma iba
nga, alam mo? Parte sa buhay ang
mawalan ng minamahal Kris, nandito
lang ako at ang kuya mo para sayo.
sagot ni John.

104

Ano

bang

gusto

mong

palabasin ha? sabi ni Kris.

Na

sasamahan

kita

mag

simba... ngayon mismo. sagot ni

John sabay ngiti.
Sa

hindi

inaasahang

pagkakataon ay pumayag si Kris sa

alok ni John. Nag simba nga ang
dalawa ngunit alam naman ni John
na hindi buo ang puso ni Kris para
sapag sisimba at sa pakikinig sa
Pastor. Hindi narin nagpakita si Kris
sa kaniyang kuya at kay Pastor Nor
pati sa mga singers upang hindi nila
aasahan na muli pang lalapit si Kris
sa Diyos at na muli pa siyang mag
sisimba.
Habang nag she-sharing ang
Pastor at nag pre-preach ay talagang
may sinasabi si Kris sa kaniyang
105

sarili na masasamang salita laban sa

preaching ng Pastor. Ayaw niyang
makinig at parang tinititigan ang
malaking kahoy na crus sa entablado
kung saan nandoon ang pastor. Galit
na galit ang pakiramdam ni Kris at
nagsisisi kung bat pa sumama.
Alis nako John, dito kanalang.
Ako nalang uuwi mag-isa. sabi ni
Kris.
Uy Kris, bakit naman? Hindi
ba maganda ang preaching ni Pastor?
May masakit ba sayo? sagot ni John
na may pag-alala.
Walang maganda sa lugar na
ito John, puno lang ito ng mga
kasinungalingan at mga peke na mga
masasayang pakiramdam. Sa oras na
lumabas ka dito, walang magyayari.
Malungkot

ka

parin
106

at

walang

nagbago. Isa pa yang Diyos na yan,

binibigyan lang tayo ng mga pekeng
pag-asa, gusto niyang mag dasal tayo
sa

kaniya

para

lang

sa

kaniya.

Napaka makasarili! Patay naman din

siya, bakit pa ba tayo mag aabalang
pag-usapan

ang

isang

kasinungalingan?! sabi ni Kris na

may galit.
Habang nag lakag si Kris palayo
sa simbahan ay sinundan siya ni
John. Mabilis ang pag alakad ni Kris
pero sa isang iglap ay tila huminto
siya, ayaw niyang makita ni John ang
mangyayari. Alam niyang masasapian
muli siya, tumakbo siya sa malayong
lugar para hindi siya makita pa ng
ibang tao at ni John. Ang mga puno
ay mukhang may mga mata na, dugo
na

ang

paligigid

pati

narin

ang

kaniyang mga mata. May mga imahe

107

na

siyang

nakikita

at

parang

dumudilim nanaman ang kaniyang

mga paningin. Biglang humangin ng
malakas

at

natumba

siya

ngunit

patuloy paring tumakbo palayo.

Kris! Saan ka ba pupunta? Uy
Kris! Bat kaba tumatakbo palayo?
Hintay Kris! sigaw ni John na may
pagtataka.
John, paki-usap. Lumayo ka
muna dito! wag mo kong sundan!
sigaw ni Kris.
Pumasok
bodega

na

si

tila

Kris

sa

abandonado

isang
na.

Sumunod naman si John at tila nag

tataka na ng sobra at nag-aalala na.
Pagka pasok nilang dalawa sa bodega
ay nag suka na si Kris, nilapitan ito ni
John

ngunit

tinulak

ito

ni

Kris.

Nagulat si John dahil parang nag-iba

108

ang boses ni Kris at parang sobrang

lakas na siya.
Kris?....Hindi ikaw si Kris!
sigaw ni John na sobrang takot na.
Hahaha! Wala kapalang
kwenta! Ni hindi mo kayang mapa
simba si Kris! Hahaha! Isa kang
duwag! sagot ng demonyo.
Kris, paki-usap. Lumaban ka
naman oh? Kris, malayo tayo mula sa
simbahan, hindi ko matatawag si
Pastor Nor at iwan ka dito. Kris!
Lumaban ka! sigaw ni John.
Tumahimik ka nga!? Hindi
nakikinig si Kris sayo! Shhhh,
natutulog siya sa isang madilim at
mainit na lugar kung saan doon siya
pupunta kapag hindi siya naniwala sa
Diyos muli. Hahaha! Walang pag-asa!
109

Wagi ang demonyo! Wagi ang

masama! At wala kanang magagawa
pa! sigaw ng demonyo na tila
nagtatagumpay.
Kris! Kris kung naririnig mo
naman ako, paki-usap lumaban ka!
Nandito lang ako kasi.... kasi... kasi
mahal kita! Kahit alam kong galit ka
sa Panginoon pero hindi parin
magbabago ang tingin ko sayo! Kris...
mahal kita. sabi ni John habang
lumalapit siya kay Kris.
John..Tahimik! Tu-long Jo-hn..
Walang awa, walang Diyos, patay!
Patay ang Diyos! Hahaha! sabi ng
demonyo at ni Kris.
Nagbasa si John ng ilang
scriptures sa kaniyang bibliya at nag
dasal ng taimtim. Alam niyang wala
siyang mga gamit para exorsismo
110

ngunit ang kanyang oagmamahal sa

Diyos at kay Kris ang tila mga gamit
niya. Pagkatapos niyang magbasa at
makipag laban sa demonyo ay tila
umalis na ito at nawalan ng malay si
Kris. Agad siyang tumakbo kay Kris at
agad niyang pina higa sa kaniyang
dibdiban.
Kris, sige lang. Magpahinga
kalang, nandito lang ako. Hindi ako
mawawala. sabi ni John na pa
bulong.
John. sabi ni Kris na tila
nahihirapan mag salita at pabulong.
Shhh. Okay lang ang lahat.
sagot ni John.
Makalipas ang 30 minuto ay
nagising na si Kris ngunit naka tulog
naman si John. Minasdan ni Kris si
111

John at bigla niyang naalala ang

nangyari kanina, kung gaano naging
malakas si John para sa kaniya at
kung papaano siya iniligtas. Tumayo
siya para ayusin ang kaniyang damit
at para abugin ang dumi. Galit siya sa
Diyos at tila isinisisi niya ang lahat sa
Diyos. Nakita niya na may nakalatag
na bibliya at binuksan, ito palay kay
John.

112

KABANATA 12
Ang Pag-uusap

Makalipas ang ilang araw ay

bumalik nanaman sila sa kanilang
skwelahan. Nasa dorm si Kris at
naghahanda na para sa kaniyang
klase mamayang alas singko ng
hapon.
Hanada ka na ba? tanong ni
John.
Oo, teka lang muna. Ang
camera ko, hehehe. sani ni Kris.
Sinarado na ni Kris ang
kaniyang munting kwarto sa kaniyang
dormitory at sabay na silang umalis
ni John. Habang nag lalakad ay tila
may nararamdamang kaba si Kris na
may sumusunod sa kaniya. Pero

113

binalewala din niya ito at nag patuloy

sa pag lalakad.
Kumusta ka? tanong ni John.
Okay lang naman, bakit? Ikaw
ba? sagot ni Kris.
Mabuti naman, eh kasi,
kasabay nakasi kita. sabi ni John na
tila nangbobola.
Ay, nangbola, hahaha! Alam
mo? Hindi porket sinagot na kita eh
mangbobola ka. Napaka obvious mo
kaya noh? sabi ni Kris.
Kaya nga eh, sinagot mo nako,
kaya patuloy kitang pakikiligin. sagot
ni John.
Ha! As you wish. sagot naman
ni Kris.

114

Nag tawanan ang dalawa

hanggang sa makarating sa
skwelahan. Pagkatapos ay
nagkahiwalay nanaman ang dalawa
dahil sa magka-iba sila ng grado at ng
building. Habang nag lalakad si Kris
ay bigla niyang nakasalubong si Jen
at naka-usap.
Hey! You know what? Im the
top one in our second class! Isnt that
great news?! bati ni Jen.
Oh, paki alam ko? Alam mo?
Akala ko nag bago ka na, akala ko iba
ka na pero hindi pa pala. sagot ni
Kris.
What? I was just celebrating
Kris. Nag bago nakaya ako, pasalamat
ka gwapo ang kuya mo. Hes my
inspiration kung alam mo lang,
haaay. sabi ni Jen.
115

Okay, una nako. May

pupuntahan pa kasi ako eh, sige.
sagot ni Kris.
Si John ba yan Kris?
Uuuuyyy, kayo na ba? tanong ni Jen.
Ah, sige, una nako Jen.
Talagang kailangan ko ng umalis.
Bye! paiwas na sagot ni Kris.
Lumipas nanaman ang isang
linggo at sabay nanaman umuwi sina
John at Kris. Habang nasa kwarto si
Kris ay tila nag-iisip siya sa kaniyang
mga magulang at bigla niya itong na
miss. Umiyak siya at nag curse muli
sa Diyos, kinuha niya ang poem na
ginawa niya sa Diyos at tinapon sa
basurahan. Biglang may nakita
siyang imahe sa basurahan at binale
wala. Pumasok muna siya sa CR
upang maligo, umalis din ang
116

kaniyang kuya dahil tinawag siya ng

kaniyang boss. Naiwan si Kris magisa sa bahay, habang naliligo ay
parang may nakita siyang imahe ulit
na nakatayo malapit sa pintuan ng
CR, natakot siya at kinuha ang towel.
Lumabas siya at nag bihis, ngunit
habang nag susuklay siya ay may
nakita ulit siyang imahe sa salamin
na naka baliktad at bukas ang bibig.
Sumigaw siya at tumakbo pa baba
ngunit huli na ang lahat, nasa pian.
Ni labanan nito ni Kris at sa hindi
inaasahang pagkakataon, siya ay
nadulas.
Biglang may naramdaman na
masama si John kaya binalak niyang
puntahan si Kris. Nang nag doorbell
siya ay walang taong bumukas sa
kaniya, doon na niya pinaoks ang
bahay at dumaan sa bintana sa
117

kitchen. Nakita ni John si Kris na

naka higa sa hagdanan na walang
malay at dugo ang ulo, isinugod niya
ito sa ospital at tinawagan si Vince.
Nasa ospital ang dalawang
lalaki at nasa ICU si Kris at naka higa
pa. Nag karoon ng pagkakataon ang
dalawang binta na mag usap sa isat
isa.
Alam mo Vince, naniniwala
naman talaga ni Kris sa Diyos.
Sadyang kinamumuhian lang niya
ito. sabi ni John.
Wala ng pag-asa pa John, ikaapat na itong trahedya na nangyari sa
kaniya. Baka sa susunod eh,
mamamatay na siya. Hindi ko alam
kung anong gagawin ko sa oras na
mangyari iyon. sagot ni Vince.

118

Ako rin, hindi ko alam kung

anong gagawin ko. Mahal na mahal
ko si Kris, handa kong ibigay buhay
ko sa kaniya.....Vince, sana, wag
kang mawala ng pag-asa. Mahal na
mahal ka ng kapatid mo, wag kayong
bumitaw sa isat isa. May pag-asa pa
Vince, lakasan mo lang
pananampalataya mo. sabi ni John.
Pano mo nasasabi yan? Eh, sa
maliit na panahon kayo nag sama ni
Kris parang alam na alam mo na siya
pati rin ako. sagot ni Vince.
Dahil naninwala ako sa mga
nakikita ko at sa mga nararamdaman
ko. Si Kris, sa kaloob-looban niya ay
mahal niya ang Diyos. Talaga-
naputol ang sagot ni John dahil
sumambat si Vince.

119

Hindi John, apat na. Apat.

Napaka hina na ni Kris, wala ng pagasa. sambat ni Vince.
Pano mo nasasabi yan? sagot
ni John.
Hindi naka salita si Vince dahil
alam niyang siya ag mahina. Siya ang
nawalan ng pag-asa at siya ay
nasasaktan na para sa kapatid. Nang
makapag isip-isip na siya ay bigla
niyang naalala ang sinabi ni John.
John, bat mo sinabi na may
pag-asa pa? Na naniniwala pa si Kris
sa Diyos? tanong ni Vince.
Hahaha. mahinang tawa ni
John kay Vince.
Kasi, pano siya
makakasuklam sa isang bagay na, sa

120

palagay niya, hindi naman pala

totoo? sagot ni John.
Dahil dito ay nabuhayan ng
loob si Vince, mahal pa nga ba ni Kris
ang Diyos? Naniniwala pa kaya siya
nito? yan ang mga tanong ni Vince na
kailangan niyang mahanapan ng
sagot.
Gising na po ang pasyente sa
kabilang kwarto, pwede na po ninyo
puntahan. sabi ng nurse.
Agad silang pumunta sa kwarto
at sa kanilang nakita ay nagulat sila,
naka upo si Kris na naka tulala.
Okay kalang ba Kris? sabi ni
Vince
May juice akong dala tsaka
merienda. sabi naman ni John.

121

Busog pa ko....Okay? Siguro

kuya mamamatay nako sa susunod
na may mangyari. Talagang walang
Diyos, walang awa, walang
pagmamahal. Patay siya kuya, hindi
siya totoo. bulong ni Kris habang
umiiyak.
Haay, Kris, sana matuto
kanang magtiwala sa Diyos. Sana
matuto kanang mag mahal sa kaniya
ulit. Ayaw kong mawalan pa ng isang
mahal sa buhay. Hindi ko alam kung
anong gagawin ko. sagot ni Vince na
umiiyak din.
Mahal kita kuya. sabi ni Kris.
Mahal na mahal din kita Kris.
sagot ni Vince.

122

KABANATA 13
Mga Pagbabago

Nanatili ng ilang araw pa sa

ospital si Kris dahil hindi pa nag
hihilom ang sugat sa kaniyang ulo at
ang bali sa kaniyang kamay at paa.
Kada araw ay binibisita siya ni Vince
o ni John, pina-alam din ni John
kung anong ang nangyari kay Kris sa
principal nila at binigyan ng excuse.
Isang araw ay biglang may bumisita
kay Kris at hindi niya ito inaasahan.
Okay kalang ba? sabi ni Jen.
Oo. sabi ni Kris.
Alam mo, may natutunan ako
sayo. Iyon ay ang magpakita ng
kabutihan. sabi ni Jen.

123

Pano mo naman nasasabi

yan? Kitang ako na nga tong
sinasapian. At tsaka, hindi ako
mabuti, atheitsa kaya ako. sagot ni
Kris.
Hindi naman ako naniniwala
na atheista ka eh. You just hate God
you know? But you still believe Him
and that makes you not an atheist...
kung di isang nawalan ng
pananampalatay na kristyano. sabi
ni Jen.
Hindi totoo may Diyos Jen,
kaming mga atheist were once
christians, wag kang bulag. sagot ni
Kris.
Dibale Kris, mahal mo lang ang
Diyos.... Kapag binigay lang niya ang
gusto mo at hindi ang kailangan mo.
sabi ni Jen.
124

Kailangan ko ang aking mga

magulang ngu- naputol ang sinabi
na Kris dahil kay Jen.
Ngunit ang Diyos hindi..
Hahaha, Siya panaman nag bigay
sayo ng mga magulang at ang mga
buhay nila ngunit hindi mo Siya
pinasalamatan man lang. sabi ni
Jen.
Sige Kris, aalis nalang ako.
Salamat. sabi ni Jen.
Napa-iyak si Kris kung kayat
gusto niya sanang mapa kontento si
Jen sa kaniyang pagbabago.
Pakiramdam niya na binagsak niya
ang pag-asa at pagtingin ni Jen sa
kaniya. Ngunit, ilang oras naka lipas
ay gusto na niyang mag bago para sa
kaniyang kuya at para kay John.

125

Hi sungit! May dala ako sayo.

bati ni John sa pag pasok niya sa silid
ni Kris.
Hahaha hi John, uhm, pwede
mo bang tawagin si Jen? paki-usap
ni Kris.
Jen? Sinong Jen?... Ay! Si miss
gandang foreigner? sabi ni John na
parang masaya ngayong araw.
Oo, siya nga. sabi ni Kris na
tila biglang nawalan ng kislap sa
mata dahil sa itinawag ni John kay
Jen.
Nilapitan ni John si Kris at sa
sobrang lapit niya kay Kris ay malapit
na niya itong mahalikan.
Nag seselos ka ba? tanong ni
John sapagkat binasa niya si Kris sa
kaniyang mga mata.
126

Ako?! Selos?! Ha! Hindi noh?!

Umalis ka nga, sobrang lapit mo.
Hindi mo ko mababasa noh? sabi ni
Kris.
Hahahaha! Eh bat ang
defensive mo? Haha sige, tatawagin
ko na siya. sagot ni John.
Nang matawag na niya si Jen ay
bumalik siya sa silid ni Kris.Habang
papunta si Jen sa ospital siya ay
nagtataka kung bakit siya pinatawag,
ngunit excited din siya dahil
inaasahan niyang makikita niya si
Vince.
Hi. bati ni Jen muli sa dalawa.
Pasok ka Jen, kakausapin ka
ni Kris. sabi ni John.
Salamat.. Oh? Bakit Kris?
tanong ni Jen.
127

Gusto ko sanang....gusto ko
sanang.. hindi makapag salita si
Kris kung kayat kinakabahan siya.
Bakit Kris? Ano ba yun?
tanong naman ni John.
Umiyak bigla si Kris dahil sa
nalilito na siya at parang gusto na
niyang bumalik sa dati.
Bakit mahal? Shhh, sige lang
sabihin mo lang sa amin. sabi ni
John.
John naman eh, si Jen ang
kinaka-usap ko di ikaw. sabi ni Kris
at napatawa si Jen.
You guys are too cute. I hope
me and Vin-... as you were saying.
Ano ba yun Kris? paiwas na sabi ni
Jen.

128

Tulungan nyo ko mag bago,

please. sabi ni Kris sa wakas.
Seryoso ka?! Hahahaha!!! Sabi
ko na nga ba! May pag-asa pa! I love
you! sigaw ni John dahil sa saya.
Yey! I know theres good within
you. Sige ba, ang unang gawin mo
Kris eh, mag move on kana sa
pagkamatay ng mga magulang mo.
sabi ni Jen.
Na lungkot muli si Kris ngunit pilit
niyang kinakalimutan, pilit niyang
maging masaya at ang balikan ang
pananampalataya, at alam niyang
kaya niya yan. Biglang pumasok si
Vince sa silid at binati ang lahat.
Uy! Parang masaya kayo ah?
Anong nangyayari? At tsaka, hi nga
pala sayo Jen. bati ni Vince.
129

Hi daw Jen. pabirong bulong

nilang John at Kris.
Ah,eh, hi. We are just
celebrating. Gusto ng mag bago ni
Kris, humingi siya sa tulong nami.
sagot ni Jen sabay ngiti.
Talaga?! Proud ako sayo Kris!
Tama ka nga John, may pag-asa pa.
sabi ni Vince.
Hahaha, salamat kuya. Hindi
naman ako mgaka ganito kung di
dahil kay Jen eh. sabi ni Kris.
Ah, salamat sayo binibini.
Binago mo ang kapatid ko, you are so
awesome. mahinahon na sagot ni
Vince kay Jen habang hinawakan ang
kamay at tinitigan. Kinilig naman ng
sobra si Jen ngunit pilit niya tong
tinatago.
130

Ah,hehehe, youre welcome

Vince. sabi ni Jen na mahinhin at
namumula pa.
Alam mo John? Mabuti pa
kayang hayaan natin sila mag-isa
ano? sabi ni Kris.
Hahaha, oo, para narin ma
solo kita. sagot ni John na may kisap
sa mata.
Kuya, Jen. Pwede po ba na
pabayaan nyo muna kami ni John,
my pag uusapan lang. sabi ni Kris
sabay kisap mata kay Jen.
Oh, sige. John, bantayan mo
kapatid ko. sabi ni Vince.

131

KABANATA 14
Paghahanap

Bumalik na sa skwela si Kris sa

Panggasinan kasama sina John at
Jen. Ang dalawa ang nag bantay at
nag gabay para sapag babago ni Kris.
Masaya sila nagkasama-sama at
parang nabuhayan ng loob si Kris
ulit. Sa isang hindi inaasahang
pagkakataon, nawala si Kris. Hinanap
at hinanap ni John at ni Jen ang
dalaga, sa field, sa paboritong bench
niya at kung saan-saan. Nagpa tawag
narin sila nga mga gwardya ngunit
wala parin siya nakita. Nag-alala na
ang dalawa at tinawagan na si Vince.
Vince! Umuwi ba jaan si Kris?
tanong ni Jen.

132

Hindi naman. Bakit?! sabi ni

Vince na may halong kaba at pagaalala.
Vince, nawawala ang kapatid
mo. Kung saan-saan na namin
hinanap ni John, eh hindi parin
namin siya nakikita. wakas na sabi
ni Jen.
Pupunta ako jaan Jen. sabi ni
Vince.
Ngunit, ang layo pa ng pag tratravel mo Vince. sagot ni Jen.
Para sa kapatid ko Jen,
mamamatay ako sapag aalala, Ill call
you later. sagot ni Vince.
Ano daw? tanong ni John.
Hes going to come here.
Tatawag daw siya mamaya. John,
133

nag-aalala nako kay Kris. Ayoko ding

may masamang mangyari. Huhuhu.
sabi ni Jen sabay iyak.
Huwag kang umiyak Jen, stay
strong. Para kay Kris at pati narin kay
Vince. Tara mag isip tayo kung saan
natin siya pwedeng makita. sabi ni
John.
Sa dorm? sabi ni Jen.
Pinuntahan na namin nang
isang gwardya, wala eh. sabi ni John.
Masaya naman tayo kanina
tatlo ah? Bat siya nawala, I do not
understand. Siguro may gusto siyang
ilayo sa atin. sabi ni Jen,
Hindi ko alam Jen. Hindi ko
alam. Sagot ni John na may pagka
lungkot.

134

Ilang oras ang lumipas ay ng

biyahe na si Vince papuntang
Panggasinan upang tulungan ang
dalawa na hanapin si Kris. Umakyat
muna siya sa kwarto ni Kris upang
masiguro na hindi umuwi si Kris,
pagkatapos ay bumaba siya sa kwarto
ng kaniyang nanay at tatay upang
kunin ang nag iisang bibliya na
kaniyang itinago at kinuha din niya
ang kanilang family picture upang ito
ang gawin niyang lakas at inspiration.
Alam na niya sa kaniyang damdamin
na si Kris ay nasa panganib, nasa
masamang kalagayan at kailangan na
niya ng tulong. Nag madali si Vince at
sinimulan ng paandarin ang kaniyang
sasakyan.
Hello Jen? Malapit na ako,
asan kayo? tanong ni Vince kay Jen
sa telepono.
135

Vince, nandito lang kami sa

malaking kahoy sa likod ng
skwelahan, bilisan mo nat mag aalas
nwebe na. sagot ni Jen.
Oh sige-sige. Ingat kayo jan,
konting oras nalang at makakarating
nako, bye. Sabi ni Vince sabay end.
Napag isip-isip si Vince sa
sinabi ni Jen, malaking kahoy,
may naramdaman siyang kakaiba,
hindi ito takot, hindi ito kaba ngunit
itoy parang isang signos kung nasaan
ang kaniyang kapatid. Nag isip pa
siya ng malalim hanggang sa na
daanan niya ang kanilang simbahan.
Hindi naka on ang mga ilaw at parang
naka sara pa ang pintuan, bumaba
muna siya upang mag baka sakaling
nandoon ang kapatid.

136

Kris? Pastor? May tao ba dito?

sigaw ni Vince.
Ilang minuto ang nakalipas ay
biglang may sumagot galling sa likod
ng simbahan at parang takot ang
boses nito.
Vince? Ikaw ba yan? sabi ng
unang kasamahan niya sa choir.
Sino ka? tanong ni Vince sa
taong hindi niya nakilala dahil sa
dilim.
Vince, nawawala si Pastor Nor.
Kinakabahan ako dahil parang may
masamang nangyari sa kaniya. Kung
saan-saan na naming siya hinanap
ngunit hindi pa rin. Nag aalala narin
ang kaniyang asawa. Tulungan mo
naman kami, ang dilim dito. sagot ng
ikalawang kasamahan niya sa choir.
137

Ano?! Ha!? Eh? Bakit? Bakit

siya nawawala? Hindi ko na-sabi ni
Vince ng bigla niyang naaalala.
Vince? sabi ng dalawa.
Sumama kayo sakin. Bilis!
sigaw ni Vince na may halong kaba at
pagka taranta.
Nag biyahe ang tatlo ng mas
mabilis pa, tinawagan ni Vince si Jen
upang ipag-alam ang kaniyang
nararamdaman at nalalaman.
Jen! Alam ko na. sabi ni
Vince.
Alam mo na kung nasaan si
Kris?! sagot ni Jen namay halong
saya.

138

Hindi, hindi pa. Ngunit malapit

ko ng malaman. Jen, nawawala daw
si Pastor Nor. sabi ni Vince.
Ha?! Teka, kung nawawala si
Pastor Nor, eh ano naman ngayon?
Baka naman nag pre-preaching siya
sa Pampangga? sagot ni Jen.
Rose, James. Baka naman
pumunta lang si Pastor sa
Pampangga gaya ng dati? sabi ni
Vince sa dalawang sakay sa likod.
Sa ilang sandal na nag hintay si
Vince sa sagot ng dalawa ay biglang
tumahimik. Tumaas ang kaniyang
bahibo at hindi siya mapakali,
lumingon siya sa likod at sa kaniyang
surpresa, nag durugo ang kanilang
mga mata at umiiyak. Bumukas din
ang kanilang mga baba hanggang sa

139

umabot ito sa sahig ng sasakyan.

Natakot si Vince at nataranta pa.
AAAAAAHHHHH! Anong
nangyari sa inyo!!!!???!!
AAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH
H!!!!! sigaw ni Vince na tila wala na
sa concentrasyong mag maneho.
Tulungan mo po kami, napaka
dilim na dito. mahinang bulong ng
dalawa kay Vince.
Sa hinding inaakalang
pagkakataon ay na disgrasiya siya
ngunit hindi ito malala. Nalilito na
siya ng sobra at parang gusto na
niyang magdabog. Nag-aalala na
talaga siya kang Kris at kung nasaan
na ba si Pastor Nor. Umiyak siya
sabay sipa sa kaniyang sasakyan,
pumasok siya ulit upang tinggnan
kung nandoon pa ang dalawa. Sa
140

kaniyang pagka gulat ay nawala sila,

kahit isang patak sa dugo ay wala
siyang makita. Binale wala nalang
niya ito at patuloy na bumiyahe.
Parang awa Mo na, tulungan
mo kong mahanap ang kapatid
ko.Tulungan mo kong maintindihan
ang lahat. Gusto ko lang ng tulong
Kailangan ko ng tulong Diyos ko.
Huhuhu. sabi ni Vince sa Diyos at
sabay iyak.
Nang nakarating na siya sa
paaralan ni Kris ay kaagad siyang
pumunta sa likuran ng skwelahan
kung nasaan sina Jen at John.
Tumakbo siya ng mabilis sa
kadahilanang alas dyis-imedya na ng
gabi, madilim na ang daan papuntang
likod ng skwelahan at kinuha na niya
ang flashlight.
141

Jen! John! Asan kayo!? sigaw

ni Vince na tila nag mamadali na.
Hahahaha. sabi ng babaeng
boses na bumulong sa tenga ni Vince.
Winaklis lamang ni Vince ang
kaniyang tenga upang hindi siya
matakot. Kahit narinig niya ang
mahinang tawa ng babae ay gusto
niyang magpakatatag para sa kapatid.
Tumakbo nalang siya ulit sa
kadahilanang nakita na niya ang
dalawa sa malaking puno, ang
tambayan ni Kris.

142

KABANATA 15
Pagkamulat

Mag-isip nga tayo kung nasaan

si Kris. sabi ni John.
Diba sabi mo na may nakita
kang dalawang choir mates ninyo na
tila mga espirito? sabi ni Jen kay
Vince.
Oo, nakakatakot iyon.
Nadisgrasya pa nga ako eh Ang
ikina tataka ko lang, bakit sila
nagmukhang ganon? tanong ni
Vince.
Teka na disgrasya ka? Ah, eh,
hindi ko alam. sabi ni Jen.
Baka may nangyari sa
dalawana hindi maganda. Baka
may kinalaman si Kris, Vince, Jen,

143

baka naman sinapian siya. Sabi

John.
Bakit naman? Pinili na naman
niyang mag bago diba? sabi ni Vince.
At diba sabi mo kanina na
sinabi ng dalawang choir mates nyo
na nawawala si Pastor Nor? sabi ni
Jen.
Oo. Sabi rin ng huling
demonyong sumapi sa kaniya na wala
na raw ang kapatid ko. Parang
gusto niyang kunin si Kris eh. sabi
ni Vince na tila malapit ng umiyak.
Makalipas ang limang minuto
ay bigla nilang na-isip kung nasaan si
Kris.
Nandoon sila! sabi ng tatlo na
tilang alam na nila kung nasaan si
Kris at si Pastor Nor.
144

Humarurot sila sa pinuntahan

nilang Vince at Kris na bakasyunan,
ang waterfalls. Talagang binilisan ni
Vince ang pag mamaneho kahit ayaw
niyang magmaneho ng gabi, para sa
kapatid ay gagawin niya ang lahat.
Hinanda naman ng dalawang kasama
ni Vince ang bibliya at kumuha ng
holy water sa nandaanan nilang
simbahan.
Nang makarating na sila sa
waterfalls ay tila sirado na ang
entrance nito dahil rin na alas dose
na, at malapit ng mag ala-una.
Dumaan sila sa likuran at umakyat
sa bakod hanggang san aka pasok na
ang tatlo. Nag-isip nanaman sila kung
nasaan si Kris.
Vince? Ano ng plano mo?
Napaka dilim dito, may gubat dito at
145

may cave pa. Saan kaya natin

makikita si Kris sa lugar na ito?
tanong ni John na tila nilalakasan
ang loob dahil takot siya sa dilim.
Subukan natin sa lugar kung
saan kami nag parking. Doon tayo
unang maghanap. Jen? Okay
kalang ba? tanong ni Vince.
Ah, eh. O-, Oo na-, Oo naman.
Hehe. Paputol-putol na sagot ni Jen
sa kadahilanang natatakot siya at
sabay nanginginig.
John, ikaw muna ang
humawak nitong malaking flashlight.
Akin na yung sayo, ikaw ang mauna Jen, halika, humawak ka
saakin. sabi ni Vince na tila
sinasamahan si Jen upang hindi na
siya matakot.

146

Hindi na nakapag salita si Jen

sa kadahilanang kinilig ito at sa
natatakot parin siya. Nang nakarating
na sila sa lugar kung saan sila nag
parking ng mga magulang ni Vince at
Kris ay tila walang tao. Bigo sila sa
kanilang unang plano, nag-isip
nanaman ang tatlo.
Vince? sabi ni John na tila
pinag iisip si Vince kung saan pa
pwedeng maghanap.
Teka, sa lugar kung saan siya
kumuha ng mga litrato. sagot ni
Vince.
Pero, bat doon naman siya
mahahanap? sabi ni Jen.
Oo nga, subukan kaya natin sa
lugar kung saan doon namatay ang
mga magulang nyo. sabi ni John.
147

Bat naman siya pupunta

doon? Eh, nagagalit siya sa lugar na
yun. sabi ni Jen.
Hindi Jen, nandoon siya. In
fact, na- sabi ni John ng biglang
naputol ang kaniyang sinasabi dahil
sa may sumigaw na parang tumatawa
sa kabilang parte ng gubat.
Bilis! sabi ni John at Vince.
Tumakbo ang tatlo papunta sa
talampas kung nasaan nahulog ang
mga magulang ni Kris at Vince.
Pagkarating nila doon ay talagang
hindi mawala sa kanilang mga mukha
ang halong saya takot at sa lahat,
pagka gulat.
Nag-iba na ang mukha ni Kris,
kulay grey na ang kaniyang mukha at
itim na may pula ang kaniyang mga
148

mata. Ang kaniyang buhok naman ay

tila napaka-itim na halos matabunan
na ang kaniyang mukha, ang
kaniyang mga ipin ay kulang itim na
may puti at ang kaniyang mga gilagid
ay kulay grey na may pagka violet at
may dugo-dugo pa ito. Ang kaniyang
mga daliri naman ay talagang marumi
na at puno ng dugo, ang kaniyang
katawan namay puno na ng galos at
dugo. Tumatawa lang siya habang
tinitigan ng tatlo.
Patay! Hahahaha! Pinatay ko
sila! sigaw ni Kris.
Kris!... Hoy! wag mo kunin ang
kapatid ko! Gusto na siyang mag
bago! sigaw ni Vince.
Mag bago? Pero bakit? Mas
masaya siya sa piling namin. Sa piling
ng mga masamang makasalanan.
149

Hahaha! Wala na siya, simula pa sa

oras na pumasok kami sa katawan
niya. Gusto na naming siyang kunin.
Hahaha! Patay! Gusto! sigaw ng mga
demonyo sa loob ni Kris.
John, get the bible! sabi ni
Jen.
Jen, hindi ko alam kung pano
mag exorcismo. sagot ni John.
Hindi na kailangan pa, nasa
puno na iyon nakatali si Pastor Nor.
Balak ata ni Kris, ng demonyo pala,
na sunugin siya John, Jen,
bantayan nyo si Kris. Pupunta ako
kay Pastor. sabi ni Vince.
Hinay-hinay na pumunta si
Vince papunta kay Pastor Nor,
habang silang Jen at John naman ay
patuloy na kinaki-usap si Kris. Hindi
150

na nakapag tiis si John at lumapit

siya kay Kris.
Kris, lumaban kanaman oh?
Mahal na mahal kita, nag bago
kanaman diba? Naniniwala kaming
nagbago ka na. Para sa amin, para sa
mga magulang mo at para sa Diyos.
Lumaban ka, nag mamakaawa ako.
Dinggin mo ang mga sinasabi ko.
Sabi ni John.
Nag iba ang mukha ni Kris,
parang bumalik sa dati at may
ibinulong.
John, tu--lo--ng sabi ni
Kris.
Nag iba nanaman ang mukha ni
Kris at naging pangit nanaman.
Tahimik! Wala ng mga
magulang niya! Wala narin ang Diyos!
151

Patay na silang lahat! Patay! At

nandoroon na sa impyernot
nasusunog! Hahaha! At kayo! Kayo
ang susunod! sigaw ni Kris.
Tumakbo ang dalaga papunta
kay John, natulala naman si Jen at
tila naniningig sa takot. Sinakal niya
si John at itinapon, malaki ang
kaniyang ngiti at tumatawa pa.
Habang nag kakagulo ang talo ay
tinangal naman ni Vince ang taling
naka tali kay Pastor Nor.
Pastor, okay lang ba kayo?
tanong ni Vince.
Oo, halika. Kailangan tayo mag
madali, hanggang alas tres lamang
magtatagal si Kris. Kung hindi natin
napa labas ang mga demonyong nasa
loob niya ay mamamatay siya kagaya

152

ng mga magulang ninyo. sabi ni

Pastor Nor.
Nalungkot bigla si Vince,
parang nawalan siya ng gana. Ngunit
ibinale wala nanaman niya ang
aniyang nararamdaman alang-alang
kay Kris. Tinulungan niyang lumakad
ang Pastor papunta sa gitna at
ibinigay ang bibliya, ngunit ang holy
water ay nakay Jen, na nasa kabilang
parte ng talampas.
Iho, kailangan mong makuha
ang holy water. Napaka importante ng
holy water sa pag exorcismo ko. sabi
ng Pastor.
John! Huhuhu! John! sigaw ni
Jen kay John na tila tumatayo galing
sapagka hagis ng demonyo.

153

John! Taliin mo si Kris sa

punong iyon! Dali! sigaw ni Vince.
Tumakbo nanaman si John
papunta kay Kris ngunit napaka
lakas niya at hinagis nanaman niya si
John. Hindi siya sumuko at tumayo
parin, sa wakas, na hawakan na niya
si Kris ng sobrang higpit.
Vince! Tuloooooong! sabi ni
John.
Jen! Ibigay mo kang Pastor ang
holy water! Dali! sigaw ni Vince na
tila papunta na kay John at Kris.
Nang matali na nila ang dalaga
ay malapit ng mag alas tres. Alas dos
imedya na ng umaga at hindi pa
nakapag simula ang Pastor.

154

Sa ngalan ng Ama, nag Anak

at ng banal na Esperito sabi ng
Pastor.
Hahaha! Walang pag-asa!
Hahaha! Ngalan ng Ama, ngalan ng
Anak hahaha! sabi ng mga
demonyong tila ginagaya lamang ang
sinasabi ng Pastor.
Ini-uutos kong bumalik kayo
sa impyerno! Sa ngalan ng prinsepeng
Hesu Kristo! (sabay tapon nan holy
water) sabi ni Pastor Nor.
Lumakas ang hangin at ang
mga asot mga ibang hayop ay nagsaingayan. May mga ahas ang dumating
at tila pina palibutan sila. Sumigaw si
Kris at hindi nag tagal ay tumahimik
siya. Ang kaniyang ulo ay naka duko
lamang at ang oras ay alas tres na,
humina ang hangin, tumahimik ang
155

mga hayop at nagsi-alisan ang mga

ahas. Pinuntahan ni John, Vince at
Jen si Kris.
Mahal! sigaw ni John.
Kris! sigaw naman nila Vince
at Jen.
Nawalan ng malay si Kris at
idinala nila sa ospital dahil sa mga
malalang sugat nito sa katawan.
Lumipas ang dalawang linggo at
nagising na siya.
Anong nangyari? tanong niya
sa nurse.
Ah, gising kana! Nahulog ka
daw sa talampas ngunit nakita ka ng
mga kaibigan mo at tinulunganTeka
tatawagin ko sila. sagot ng nurse.

156

Iyon lang ba? Sige. sabi ni

Kris.
Nang naka pasok na silang
Vince at Jen ay tila masayang-masaya
sila. May napansin si Kris, wala si
John at kaniyang itinanong kung
nasaan ang kasintahan.
Kuya, Jen haha. Si John?
tanong ni Kris.
Ah, eh. malungkot na sagot ng
dalawa.
Kuya? Jen? Si John? Asan si
John?! sabi ni Kris na tila nag aalala.
May biglang kumatok sa
pintuan, isang lalaking may dalang
mga rosas at chocolates. Masaya ito
at napakalaki ng ngiti, pumasok siya
at tila na-iiyak sa saya.

157

Hi mahal. sabi ni John na

may halong pagka iyak.
John. sagot ni Kris.
Oh ayan ng mahal mo. sabi
ni Vince.
Kuya? Kayo na ba ni Jen?
sabi ni Kris.
Namula si Jen at tila naka
tingin sa sahig, kinikilig at hinintay
ang sagot ni Vince.
Anong sa tingin mo? sagot ni
Vince.
Namuhay ang apat ng sobrang
masaya, may pananampalataya silang
sobrang malakas at mas naging mas
malapit pa sa isat isa. Malakas ang
kapit nila sa isat isa, malapit narin
magka graduate si John at naging
158

sikat na Architect si Vince. Si Kris

naman at si Jen ay naging malapit na
magkaibigan. Si John ang naging
drummer nila sa simbahan, bumalik
naman sina Kris at Vince sapag tutog
at pagkanta. Si Jen ay naging parte
rin sa choir at namuhay ng mapayat
masaya.

159

Christine D. Nacalaban
Siya ang panganay na anak. Kasapi
siya sa YCLC. Hilig niyang kumanta,
magsulat, manood ng pelikula at mag
bisekleta. Pangarap niya ay magkaroon ng
sariling negosyo at mag tagumpay sa
pagiging propesyon.
Veronica Jean U. Tubaon
Panganay anak at kasapi siya sa
Book Lovers Club at Girls Scout. Hilig
niyang makinig ng K-Pop, matuto ng ibang
lenguahe, mag blog, mag lakbay, kumanta
at magbasa.
Joshua Miguel P. Gatchalian
Siya ang panganay na anak at
kasapi siya sa Math club. Hilig niyang mag
tennis, tumogtug ng guitar, mag laro ng
basketbol, kumanta at mag model.
Mike Andrew P. Lagria
Siya ang pangalawang anak at
kasapi siya sa dance society. Hilig niyang
mag sayaw, mag basa, at mag patawa ng
mga kaibigan. Palakaibigan siya sa klase
nila.
Irene Klaire Holzer
Siya ang panganay na anak at
kasapi siya sa Media Information and
technoculture Club. Hilig niyang mag laro
nag video games at computer.
160