Revolucioni industrial

Revolucioni industrial është emri që historianët dhe ekonomistët i vendosin një periudhe historike
të ekzistencës njerëzore që u karakterizua nga ndryshime të shpjeta dhe të mëdha në mënyrën e
bërjes së gjërave. Ndryshimi thelpësor kishte të bënte me tranzicionin nga punishte të vogla në
fabrika më të mëdha ku punonin një numër më i madh njerësizh, ku krijohej një numër më i madh
produktesh dhe që shitej me një çmim më të vogël.
Fillimet e revolucionit industrial datojnë rreth vitit 1760-të ndërsa si përfundim konsiderohen vitet
1820-1840.

Etimologji
Të dhënat e para të termit "revolucionit industrial" duket se ka qenë në një letër nga 6 korrik 1799
shkruar nga i dërguari francez Louis-Guillaume Otto, duke njoftuar se Franca kishte hyrë në garë për
të industrialise. Në e tij 1976 Keywords librit: një fjalor të Kulturës dhe Shoqërisë, Raymond Williams
thotë në hyrje për Industrinë: Ideja e një rendi të ri shoqëror të bazuar në ndryshim të madh
industrial ishte i qartë në Southey dhe Owen, midis 1811 dhe 1818, dhe ishte nënkuptuar si në fillim
si Blake në Vitet 1790 e hershme dhe Wordsworth në kapërcyell të shekullit të 19. Termi Revolucioni
industrial zbatohet për ndryshimet teknologjike po bëhen më të zakonshme nga 1830 në fund, si në
përshkrimin Jérôme-Adolphe Blanqui në 1837 e la Révolution industrielle. Friedrich Engels në
gjendjen e klasës punëtore në Angli në 1844 foli për një "revolucionit industrial, një revolucion i cili
në të njëjtën kohë ndryshoi tërë shoqërisë civile". Megjithatë, edhe pse Engelsi shkruante në vitet
1840, libri i tij nuk ishte përkthyer në gjuhën angleze deri në fund të 1800, dhe shprehja e tij nuk ka
hyrë gjuhën e përditshme deri atëherë. Kredia për popullarizimin e afatit mund të jepet për Arnold
Toynbee, të cilit 1881 ligjërata dha një llogari të detajuar të termit. Disa historianë, të tilla si John
Clapham dhe Nicholas Mjeshtëri, kanë argumentuar se ndryshimet ekonomike dhe sociale ndodhur
gradualisht dhe revolucioni termi është i gabuar. Kjo është ende një subjekt i një debati midis
historianëve.
Albanian Traditional Costumes
Albanian Traditional Costumes are the traditional clothing worn by the Albanians. Like the other Balkan countries,
Albania has its own branch of clothing. There are more than 200 different kinds of traditional costumes in Albania,
which is due to the division the Albanian principals in Ancient Times and the Middle Ages. Almost every region in
Albania has its own way of traditional dressing.

The fustanella, or Albanian kilt, was common dress for men until the 1400s. Fustanella was a significant component
of traditional Greek and Albanian dress, originated in this region and the ancestors of the Arvanites – an Orthodox
Christian Albanian-speaking Greek-identifying community in Greece migrated from this region to present-day Greece
in the Middle Ages. Common villagers and rural people of Albania wore a fustanella made from coarse linen or wool;
more affluent men wore silk. Fustanella is part of traditional Albanian, Greek and Macedonian dress, adopted by the
Royal Guard of Albania (1924–1939). Fustanella is very heavy, dagger-proof, and practical for scrambling over rocky
terrains of Albania.
When Albania was ruled by the Ottoman Empire (1468-1912), many aspects of Turkish culture were adopted by
Albanians. In rural areas of Albania, men may still wear the fez, a traditional Turkish cap, and a colorful cloth belt.
Women may wear embroidered blouses in the Turkish style, with loose pants /shalvaras/. A man’s costume from
Malesia (Malcija Vogel area) consists of close-fitting woolen trousers with black cord trim, an apron of wool with a
leather belt buckled over it, and a silk jacket with long dull red sleeves with white stripes. A long sleeveless coat may
be worn over the jacket along with an outer, short-sleeved jacket (dzurdin). The head and neck may be covered with
a white cloth.
Traditional women costume of southern Albania features a blouse with wide cuffs in fabric to match an embroidered
vest. A pleated petticoat is worn under a full skirt, and an elaborately embroidered apron and sash complete the outfit.
Gold chains cascade from the neckline, are gathered into the sash, and are tucked into a pocket at the right side of the
skirt. A kerchief covers the woman’s hair.

In the north of Albania, the sleeves of the blouse are wide, with lace embroidery along the edges. Embroidery on the
apron is elaborate, but distinct from the style of southern Albanian women. Gold coins are worn on a headband and
on several strands of necklace that adorn the bodice (upper part) of the dress.

In cities of Albania conservative Western-style dress is more common. Albanians are modest, however. Neither men
nor women of Albania wear shorts or other revealing clothing. Traditional clothing is seen mostly at theatrical or folk
dance performances in Albanian cities.