Asal Usul Istilah “Melayu”
Maka, dari situlah timbul perkataan malayiur yang
1. Pada peringkat awal, istilah ”Melayu” dikaitkan dengan kerajaan.
Berdasarkan bukti-bukti sejarah, perkataan Melayu sebenarnya
merujuk kepada kawasan atau kerajaan dan bukannya sesuatu
bangsa
2. Zuber Usman berpendapat bahawa perkataan Melayu diambil
daripada perkataan “Himalaya” yang bermaksud tempat bersalji.
Perkataan “Himalaya” berasal daripada perkataan “hima” yang
bererti salji atau salju dan “alaya” bererti tempat. Perkataan ini
akhirnya telah disingkatkan kepada “Malaya” dan kemudian
berkembang menjadi “melayu”.
3. Terdapat sebuah catatan negara China yang mengatakan
bahawa terdapat sebuah kerajaan yang bernama “Mo-lo-yeu” telah
wujud pada sekitar tahun 644- 645 Masihi. Kerajaan ini adalah
berpusat di daerah Jambi yang berada di Sumatera. Kerajaan ini
dikatakan telah mengirim utusan kepada China. Hal ini adalah
bertujuan untuk mempersembahkan hasil bumi kepada Maharaja
China pada ketika itu. Jadi, dipercayailah bahawa nama kerajaan
tersebut telah diambil untuk dijadikan “Melayu”.
4. Van der Tuuk juga menyatakan bahawa perkataan ʻʻMelayu”
bererti 'menyeberang' yang bersesuaian dengan orang Melayu yang
menyeberang atau menukar agama daripada agama Hindu-Buddha
kepada Islam.
5. Terdapat juga pengkaji yang menyatakan bahawa perkataan
melayu itu berasal daripada perkataan “Malaiyur-pura”. Kajian ini
adalah berdasarkan bukti yang terpahat pada prasasti Bukit Gombak
I di Sumatera Barat. Malaiyurpura bermaksud kota malaiyur atau
kota gunung.
menjadi malaiyu, malayu dan akhirnya menjadi melayu.
6. Terdapat juga catatan seorang rahib Buddha yang bernama I-
Tsing yang menggunakan kata mo-lo-yu tentang dua buah kerajaan
yang dilawatinya sekitar 675 Masihi. Berdasarkan catatan ini. I-Tsing
telah mengubahkan nama mo-lo-yu kepada bhoga dan sribhoga.
Dipercayai Bhoga ialah Palembang, iaitu ibu negeri sriwijaya dan
Bhoga ialah tanah jajahan takluk sriwijaya, termasuk mo-lo-
yu. Menurut catatan I-Tsing, terdapat sejenis bahasa iaitu bahasa
Kun Lun dituturkan oleh orang tempatan dan orang asing untuk
berkomunikasi di Sriwijaya. Keadaan ini telah menunjukkan bahawa
perkataan melayu sememangnya diambil daripada nama kerajaan
dan bukannya merujuk kepada sesuatu bangsa.
7. Istilah melayu dvipa telah ditemui dalam sebuah kitab hindu purba,
iaitu Kitab Purana yang ditulis sebelum zaman Gautama Buddha
sehingga 500M. Kitab tersebut telah menjelaskan bahawa
Dvipa bermaksud tanah yang dikeliilingi air dan dikatakan
mengandungi banyak lombong batu yang berharga. Para pengkaji
beranggapan bahawa Malaya dvipa yang dimaksudkan ini adalah
pulau sumatera.
8. Pada tahun 1972, UNESCO juga mentakrifkan istilah “Melayu”
sebagai suku bangsa Melayu di Semenanjung Malaysia, Thailand,
Indonesia, Filipina, dan Madagaskar. Walau bagaimanapun, dalam
Perlembagaan Malaysia, istilah 'Melayu' hanya merujuk kepada
seseorang yang berketurunan Melayu dan menganuti agama Islam.
9. Ada juga yang mempercayai bahawa kerajaan Mo-lo-yeu berpusat di
daerah Jambi, Sumatera, iaitu berdasarkan kepada sebatang sungai
yang deras alirannya yang terdapat di situ, iaitu Sungai Melayu. Dalam
bahasa Jawa Kuno, perkataan “mlayu” bermaksud berlari atau
mengembara. Hal ini boleh dipadankan dengan orang Indo-Melayu
(Austonesia) yang bergerak dari Yunan ke Tanah Melayu.
Sejarah Latar Belakang Bangsa Melayu
(a) Bangsa Melayu berasal dari Asia Tengah
- Menurut kajian para sarjana, orang Melayu dikatakan berpindah
dari utara ke selatan. Mereka dikatakan berasal dari selatan China.
Tempat-tempat yang diketengahkan oleh para penyelidik
termasuklah daerah Yunan di selatan China, Assam di Burma, dan
Campa di selatan Indo-China. Berdasarkan teori ini. orang melayu
datang dari Yunnan ke Kepulauan Melayu adalah menerusi tiga
gelombang, iaitu orang Negrito, Melayu Proto, dan juga Melayu
Deutro.
- Orang Negrito ialah orang yang paling awal berpenduduk di
Kepulauan Melayu. Berdasarka penerokaan arkeologi di Gua Cha,
mereka diperkirakan berada di Kepulauan Melayu sejak tahun 1000
sebelum Masihi. Mereka mempunyai ciri- ciri fizikal dengan berkulit
gelap, berambut kenting, bermata bundar, berhidung lebar, berbibir
penuh, serta mempunyai saiz badan yang pendek.
- Manakala sejak tahun 2500 sebelum Masihi lagi, penghijrahan
telah berlaku dan golongan ini dinamakan sebagai Melayu Proto.
Golongan ini juga dikenali sebagai Indo-Melayu atau Austronesia.
Mereka mempunyai peradaban yang lebih maju daripada orang
Negrito terutamanya dalam kegiatan bercucuk tanam. Orang Melayu
Proto dikatakan hidup berpindah-randah. Namun demikian, mereka
pandai membuat alat bercucuk tanam, barangan pecah-belah, dan
alat perhiasan. Zaman mereka ini dikenali sebagai Zaman Neolitik
atau Zaman Batu Baru.
- Kajian tentang penghijrahan kumpulan Melayu Proto ini mula-mula
dikemukakan oleh P. Sarasin dan F.Sarasin pada tahun 1892.
Hipotesis ini dikemudiannya diperkukuh oleh R.H. Golden (seorang
ahli prasejarah dan profesor di Institut Pengajian Asia, Iran) pada
tahun 1932. Melalui kajian yang dibuatnya terhadap beliung-beliung
batu bersegi panjang, Geldern mendapati bahawa kapak-kapak
yang dibuat daripada batu yang terdapat di sekitar hulu Sungai
Brahmaputra, Sunagi Irrawadi, Sungai Salween, Sungai Yangtze,
dan Sungai Hwang Ho itu turut ditemukan di beberapa tempat lain di
kawasan Nusantara.
- Kira-kira 1500 Sebelum Masihi, berlaku lagi penghijrahan golongan
yang dikenali sebagai Melayu Deutro. Mereka menduduki kawasan-
kawasan subur di pesisir pantai dan menghalau Melayu Proto
daripada berpindah ke kawasan- kawasan pinggiran dan tempat-
tempat yang terpencil, iaitu di kawasan hutan dan pergunungan.
Golongan ini sangat mahir dalam kerja-kerja pelayaran, ilmu
astronomi dan bercucuk tanam berbanding dengan Melayu Proto.
Zaman mereka dikenal sebagai Zaman Logam dan mereka
membuat alat pemburuan dan pertanian daripada besi. Selain itu,
Melayu Deutro pandai dalam bidang pelayaran dan astronomi.
Mereka hidup di tepi pantai dan kemudiannya tersebar hampir ke
seluruh Kepulauan Melayu.
- Selain Geldern, terdapat beberapa orang ahli budaya yang turut
berpendapat bahawa orang Melayu berasal dari kawasan Asia
Tengah. Antara mereka termasuklah J.R. Logan yang membuat
kajian berdasarkan adat resam suku bangsa Asia. Beliau mendapati
bahawa wujudnya persamaan antara adat resam kaum Melayu
dengan adat resam kaum Naga di Assam di daerah Burma
(Myanmar). Persamaaan yang wujud ini menunjukkan bahawa
bahasa melayu mempunyai hubungan dengan bahasa di Asia
Tengah.
- Ahli-ahli budaya lain, seperti G.K Nieman dan R.M. Clark juga
membuat kajian tentang adat resam dan menghasilkan kesimpulan
bahawa daratan Asia merupakan tanah asal nenek moyang bangsa
Melayu. Hipotesis pertama ini turut disokong oleh dua orang sarjana
Melayu, iaitu Asmah Haji Omar dari Malaysia dan Slametmuljana
dari Indonesia.
- Slametmurjana pula membuat penyelidikannya berdasarkan
perbandingan bahasa dan berpendapat bahawa bahasa Astronesia
yang di dalamnya termasuk bahasa Melayu adalah dari daratan Asia.
Walau bagaimanapun, hipotesis pertama ini menimbulkan pelbagai
keraguan.Salah satunya berkaitan dengan tarikh berlakunya
penghijrahan. Tarikh penghijrahan Melayu Proto dengan Melayu
Deutro adalah bertentangan dengan kajian arkeologi yang
menunjukkan manusia moden (Homo sapiens) telah wujud di
Kepulauan Melayu sejak 35 000 tahun yang lalu.
- Selain itu, bukti beliung batu yang dikemukakan oleh Geldern juga
meragukan. Artifak ini bukan sahaja ditemui di Timur Tengah dan
Nusantara, tetapi juga di Amerika dan Eopah. Artifak ini sebenarnya
ada pada mana-mana masyarakat primitif di seluruh dunia. Apatah
lagi secara kebetulan Geldern membuat kajiannya bermula dari Asia
Tengah ke Nusantara. Sekiranya beliau memulakan kajian dari
Nusantara ke Asia Tengah, mungkin beliau akan menghasilkan
kesimpulan bahawa bangsa Asia Tengah itu berasal dari Nusantara.
- Seterusnya kajian bahasa juga tidak menyokong hipotesis bahawa
bahasa Melayu berasal daripada bahasa di Asia Tengah. Kajian
bahasa menunjukkan bahawa bahasa Melayu berasal daripada
rumpun Astronesia, bukan daripada rumpun China-Tibet yang
melahirkan bahasa China, Tibet, Siam, Miao, Yiu, dan Burma.
(b) Bangsa Melayu berasal dari Nusantara
- Terdapat beberapa kajian yang telah menafikan pendapat-
pendapat bahawa bangsa Melayu adalah berasal dari Asia Tengah,
manakala mereka adalah berasal dari kawasan Nusantara. Para
pengkaji yang mendokong hipotesis ini mengemukakan beberapat
empat asal bahasa Astronesia, iaitu rumpun yang menurunkan
bahasa melayu. Antaranya, termasuklah Sumatera, Jawa,
Melanesia, New Guinea, dan Filipina. Dengan membuktikan
pendapat mereka adalah tepat, para pengkaji telah mengemukakan
beberapa bukti yang menjelaskan dakwaan mereka.
- Bukti pertama dapat dilihat daripada segi kajian bahasa di kawasan
selatan Asia.Hasil daripada penyelidikan perbandingan bahasa yang
dilakukan oleh beberapa orang pengkaji bahasa, ia telah
menunjukkan bahawa bahasa-bahasa di Nusantara memang
mempunyai hubungan kekerabatan, iaitu induk kepada bahasa-
bahasa tersebut ialah bahasa Astronesia.
- Kajian C.A.Mess mendapati bahawa bahasa-bahasa daripada
rumpun Astronesia mempunyai persamaan yang banyak daripada
segi perkataan, sistem imbuhan dan susunan tatabahasa. Sebagai
contohmya, kata-kata seperti mata dan telinga sering timbul dalam
bahasa-bahasa tersebut. Penutur bahasa daripada rumpun bahasa
Astroneia ini dipercayai berpusat di pesisir pantai yang strategik di
Kepulauan Melayu. Dari situlah mereka membawa mereka
membawa bahasa tersebut ke barat hingga ke Madagaskar di
Lautan Hindi dan ke timur hingga ke Pulau Easter di Lautan Pasifik.
- Kajian Williams Marsden menunjukkan bahawa bahasa Melayu
serumpun dengan bahasa Mekanesia, Melanesia, dan Polinesia
yang kesemuanya daripada induk bahasa Austronesia. Kekerabatan
bahasa seperti ini tidak ditemukan dalam bahasa-bahasa di Asia
Tengah. Oleh hal yang demikian, asal nenek moyang bagi bahasa
Melayu bukan dari Asia Tengah.
- Berdasarkan kekerabatan bahasa, Isidore Dyen berpendapat
bahawa orang Melayu mungkin berasal dari Formosa, New Guinea,
atau Melanesia. GorysKeraf dalam buku Linguistik Bandingan
Historis pula menyatakan bahawa nenek moyang bahasa Melayu
sudah sedia ada di Kepulauan Melayu dan mereka menggunakan
bahasa keluarga Nusantara. Menurut beliau, negeri asal nenek
moyang bangsa Austronesia ialah Indonesia dan Filipina.
- Seterusnya, kajian kebudayaan juga dapat membuktikan bahawa
asal usul bangsa Melayu adalah dari kawasan Nusantara.
Sehubungan dengan itu, seorang sarjana Inggeris bernama John
Crawfurd membuat kajian perbandingan bahasa yang terdapat di
Sumatera, Jawa, Kalimantan, dan kawasan Polinesia. Kajiannya
telah menunjukkan bangsa Melayu dan bangsa Jawa telah memiliki
tahap kebudayaan yang tinggi pada abad kesembilan belas.
Menurut Crawfurd, untuk mencapai tahap kebudayaan yang
menonjol itu, kedua-dua budaya itu tentu akan mengalami
perkembangan beberapa abad sebelum itu. Berasaskan anggapan
ini, beliau membuat kesimpulan bahawa tempat asal orang Melayu
adalah berasal dari Sumatera dan Jawa. Dengan kata lain, bahasa
Melayu di Sumatera dalam bahasa Jawa (di pulau Jawa) merupakan
bahasa induk kepada bahasa-bahasa serumpun yang tersebar di
Kepulauan Melayu.
- Hipotesis kedua ini juga disokong oleh kajian arkeologi kerana
penemuan fosil-fosil di Nusantara menunjukkan bahawa manusia
telah lama mendiami KepulauanMelayu. Pertama sekali, kajian yang
dijalankan oleh Williams Marsden telah menunjukkan bahawa
bahasa Melayu adalah serumpun dengan bahasa Mekanesia,
Melanesia, dan Polinesia yang kesemuanya daripada induk bahasa
Austronesia. Kekerabatan bahasa ini tidak dapat ditemukan dalam
bahasa-bahasa yang digunakan di Asia Tengah. Oleh hal yang
demikian, asal nenek moyang bangsa Melayu bukanlah berasal dari
Yunnan.
- Seterusnya, pendapat bahawa bangsa Melayu berasal dari
Nusantara diperkuatkan lagi oleh kajian arkeologi. Penemuan fosil-
fosil oleh ahli- ahli arkeologi di Nusantara telah menunjukkan
bahawa terdapat manusia yang telah lama mendiami di kawasan
Kepulauan Melayu. Sebagai buktinya, fosil manusia yang ditemukan
menunjukkan bahawa manusia Jawa telah wujud di Pulau Jawa
sejak dua juta tahun yang lalu.
- Selanjutnya, kajian terhadap tengkorak manusia menunjukan usia
tengkorak manusia yang ditemukan di Nusantara lebih tua daripada
tengkorak yang ditemukan di Asia Tengah. Hal ini terbukti,
Mojokerta dan Pithecanthropus Trinilyang masing-masing berusia
kira-kira 670 000Â tahun dan 600 000Â tahun berbanding dengan
Sinanthropus Pekinensis (Manusia Peking) yang ditemukan di China
hanya berusia kira-kira 550 000Â tahun. Daripada bukti kajian purba,
dapatdisimpulkan bahawa nenek moyang bangsa Austronesia dan
Melayu bukan berasal dari Asia Tengah kerana manusia awal telah
lama ada di Nusantara.
- Bukti lain yang menunjukkan bahawa orang Melayu merupakan
penduduk asal di Nusantara juga dapat diselidiki dari sudut Geografi.
Dari zaman Pilosen hingga Zaman Pleistosen, Nusantara dan
Australia dikatakan terdiri daripada dua buah daratan luas yang
telah dihuni oleh manusia. Daratan Nusantara dikenali sebagai
Pentas Sunda manakala Daratan Australia dinamai Pentas Sahul.
Akibat pencairan glasier, kedua-dua daratan yang besar ini telah
berpecah kepada pulau-pulau yang besar dan kecil. Hal ini juga
menyebabkan Pentas Sunda dan Pentas Sahul ditenggelami air dan
beberapa daratan yang tinggi menjadi pulau. Pulau Sumatera, Pulau
Jawa, Pulau Kalimantan, dan pulau-pulau lain di Indonesia
manakalan Pentas Sahul berpecah kepada benua Australia dan
New Guinea. Pemisahan daratan ini menyebabkan manusia yang
tinggal di situ berpindah dari satu daratan ke satu daratan yang lain.
Dengan ini, dapat disimpulkan bahawa perpindahan manusia yang
berlaku bukan dari Asia Tengah ke Nusantara tetapi penduduk asal
di Nusantara berpindah disebabkan proses geografi.
Bahasa Melayu kuno mempunyai beberapa ciri iaitu;
a. Terdapat unsur-unsur pinjaman daripada bahasa Sanskrit.
b. Bunyi b ialah w dalam Melayu kuno (Contoh: bulan – wulan)
c. Tidak wujud bunyi e pepet (Contoh dengan – dngan atau dangan)
d. Awalan ber- ialah mar- dalam Melayu kuno (contoh: berlepas-
marlapas)
e. Awalan di- ialah ni- dalam bahasa Melayu kuno (Contoh:
diperbuat – niparwuat)
f. Ada bunyi konsonan yang diaspirasikan seperti bh, th, ph, dh, kh,
h (Contoh: sukhatshitta)
g. Huruf h hilang dalam bahasa moden (Contoh: semua-samuha,
saya: sahaya)
Ciri-ciri bahasa Melayu klasik:
1. Ayatnya panjang, berulang, berbelit-belit dan banyak
menggunakan struktur ayat pasif.
2. Menggunakan bahasa istana: contoh tuanku, baginda, bersiram,
mangkat dsb.
3. Kosa kata arkaik dan jarang digunakan ; ratna mutu manikam,
edan kesmaran (mabuk asmara), sahaya, masyghul (bersedih)
4. Banyak menggunakan perdu perkataan (kata pangkal ayat):
sebermula, alkisah, hatta, adapun.
5. Banyak menggunakan ayat songsang: pendepanan predikat
6. Banyak menggunakan partikel “pun’ dan `lah’ 2. Pelaksanaan dasar penswataan yang tidak terhad.

Isu Dan Cabaran Bahasa Melayu di Malaysia - Dasar penswastaan yang dilancarkan di negara kita semakin

1. Sikap masyarakat sendiri terhadap penggunaan bahasa tidak mementingkan bahasa Melayu.

Melayu. - kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar telah

disingkirkan di institut- institut pengajian tinggi.
- Dalam dunia korporat, masyarakat Melayu malu
menggunakan bahasa Melayu untuk bertutur dengan - Bahasa Melayu ditinggalkan selepas masuk institut pengajian
tinggi telah menyebabkan mereka semakin mementingkan
bangsanya sendiri.
bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar dalam
- mereka takut dikatakan kolot, ketinggalan zaman, tidak pengajiannya.
bertamadun atau tertinggal dalam arus teknologi moden.
- Pelajar- pelajar universiti dikehendaki lulus dalam mata
- Masyarakat Malaysia enggan atau malu menjadikan bahasa pelajaran Bahasa Inggeris atau mengambil ujian Muet dengan
Malaysia sebagai bahasa sains dan teknologi, bahasa pencipta mencapai gred minimum, iaitu Band 3.
ilmu,dan budaya atai bahasa bertamadun tinggi.
- kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu, bahasa
- Masyarakat kita sendiri juga lebih mementingkan bahasa pengantar, bahasa perpaduan dan bahasa kebangsaan
Inggeris daripada bahasa Melayu sebagai alat kemajuan, malah semakin terancam dan akhirnya pupus serta tidak dituturkan
dalam perbualan seharian sesama sendiri, kita lebih berminat
3. Sikap pihak kerajaan dalam isu dan cabaran bahasa
menggunakan bahasa Inggeris atau Manglish (Melayu+English)
Melayu.
walaupun penguasaan bahasa Inggeris kita lemah.

- Terdapat tanggapan masyarakat bahawa penguasaan Bahasa - Pihak kerajaan lebih berminat untuk menggunakan bahasa

Inggeris amat diperlukan untuk kemudahan masyarakat kelak Inggeris berbanding bahasa Melayu dalam nama program-

apabila mencari pekerjaan. programnya dan dalam singkatannya.

- menjejaskan kewibawaan kerajaan sebagai pelindung bahasa
kebangsaan.
- pelbagai perancangan kerajaan dalam meninggikan bahasa
Melayu tidak akan dikagumi rakyat sekiranya langkah kerajaan
sendiri tidak menyokong hasrat itu.
4. Kesalahan sebutan baku bahasa Melayu
- sebutan mengikut ejaan.
- menggambarkan sikap peniaga atau pengiklan yang tidak
prihatin terhadap penggunaan bahasa Melayu yang betul dan
tepat.
- soal betul atau salah penggunaan bahasa Melayu pada papan
tanda mahupun papan iklan bukan menjadi pertimbangan
utama peniaga dan pengiklan. Sebaliknya, mereka hanya
mementingkan bahasa yang digunakan pada papan tanda yang
mereka anggap dapat difahami oleh pengguna.

- aspek sebutan ini adalah kurang dititikberatkan oleh pengguna - terdapat segelintir peniaga dan pengiklan yang
bahasa mencampuradukkan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris atau
menjadikan “bahasa rojak” pada papan tanda premis mereka.
- pelajar, mereka perlulah menyebut sesuatu perkataan itu
mengikut ejaannya agar sistem bahasa kita ini dapat 6. Pengaruh bahasa asing dalam bahasa Melayu.
ditingkatkan.
- berlaku disebabkan oleh penggunaan istilah yang tidak tepat.
- Kita sepatutnya membiasakan sebutan yang betul dan
- penggunaan Bahasa Inggeris cuba dimelayukan.
membetulkan sebutan yang biasa digunakan tetapi sebenarnya
tidak betul. - menyebabkan keruntuhan bahasa melayu apabila
penggunaannya semakin berleluasa dalam media elektronik.
5. Kesalahan penulisan bahasa Melayu papan tanda.
- dipergunakan secara meluas daripada pihak swasta dan pihak
- Kesalahan dan kecelaruan penggunaan bahasa Melayu masih
kerajaan.
lagi ditemui di tempat-tempat awam.
7. Isu bahasa rojak Langkah-Langkah untuk Memartabatkan Bahasa Melayu

- Bahasa rojak merujuk kepada bentuk dan penggunaan 1. Peranan Dewan Bahasa dan Pustaka.
bahasa dengan mencampuradukkan Bahasa Melayu dengan
- merupakan badan utama yang memainkan peranan penting
Bahasa Inggeris serta bahasa lain.
dalam memartabatkan bahasa Melayu sebagai bahasa
- bahasa rojak semakin berleluasa apabila pihak yang kebangsaan dan bahasa rasmi di Malaysia.
berpengaruh seperti ahli politik, artis, media massa, program-
- bahasa Malaysia telah digunakan dalam pelbagai bidang,
program di televisyen, papan tanda perniagaan, iklan dan lain-
termasuklah undang-undang, kejuruteraan, sains dan teknologi,
lain lagi
ekonomi, perbankan, insurans dan sebagainya.
- memudahkan komunikasi dan mewujudkan kemesraan antara
- terbitnya buku-buku pengistilahan dan glosari dalam bahasa
satu sama lain.
Melayu yang mencakupi pelbagai bidang tersebut.
- pihak-pihak yang berkuasa atau bertanggungjawab
Sebelum ini, kebanyakan istilah yang digunakan adalah
memandang remeh terhadap penggunaan bahasa Melayu.
diterjemah daripada bahasa Inggeris. Usaha ini merupakan satu
kejayaan yang membanggakan. Hal ini sekali gus dapat
membantu program pendidikan di pusat pengajian tinggi.

- seluruh pekerja Dewan Bahasa dan Pustaka juga perlu

menggunakan bahasa kebangsaan dengan betul dalam semua
ucapan rasmi seperti ucapan dalam majlis perasmian,
mesyuarat atau perhimpunan.

- menjadi monitor dan menggerakkan semua aktiviti pembinaan

dan pemantapan bahasa kebangsaan di seluruh negara.
- hendaklah sentiasa menasihat, menegur, dan membimbing 3. Peranan media massa.
pemimpin kerajaan, swasta, media cetak, atau media elektronik
- mempunyai tanggungjawab sosial untuk memartabatkan dan
supaya menggunakan bahasa Malaysia yang betul dalam
mendaulatkan bahasa Melayu di Malaysia.
semua urusan rasmi.
- berkesan dalam mempengaruhi orang lain.
2. Peranan ibu bapa
- kesalahan dan kecelaruan penggunaan bahasa Melayu yang
- Ibu bapa memupuk kesedaran tentang kepentingan bahasa
terdapat pada papan tanda dan papan iklan di tempat-tempat
melayu dalam kalangan anak-anak sejak kecil lagi.
awam haruslah dibetulkan
- orang yang terdekat dengan anak- anak mereka berbanding
4. Peranan pihak sekolah.
dengan orang sekelilinginya.
- Golongan pendidik hari ini telah dipertanggungjawabkan untuk
- Segala pertuturan akan dicontohi dan diikut oleh anak sejak
melaksanakan konsep bahasa Malaysia dalam kalangan
kecil lagi.
masyarakat.
- ibu bapa seharusnya menjaga segala pertuturan mereka
- bertanggungjawab membimbing guru mata pelajaran lain.
dengan menggunakan bahasa Melayu secara betul dan tepat
dalam kehidupan seharian - kurikulum pendidikan bahasa adalah untuk melahirkan pelajar
yang berupaya menggunakan bahasa Malaysia yang baik dan
membanggakan.

- para pelajar di institusi pengajian tinggi merupakan golongan

cerdik pandai yang sering melibatkan diri dalam aktiviti-aktiviti
ilmu seperti seminar, pembentangan kertas kerja, pidato, forum,
simposium dan pelbagai aktiviti yang melibatkan perbincangan,
soal jawab, penerangan dan taklimat.
- Penggunaan bahasa Melayu yang baik dan betul merupakan
langkah yang mesti diamalkan oleh para pelajar agar bahasa
yang dibentuk dapat membina jati diri bangsa.

6. Peranan masyarakat sendiri

- membetulkan kelakuan, sikap, tanggapan, dan semangat

mereka terhadap bahasa Melayu.

- orang-orang Malaysia haruslah bangun menjadi penegak

bahasa Malaysia; bahasa yang menjadi tonggak bangsa.

- melibatkan diri dalam komuniti kita seperti di sekolah atau

badan-badan lain yang relevan.

- menjalani program sekolah seperti bengkel-bengkel yang

mempromosikan Bahasa Melayu.

7. Peranan pihak kerajaan

- menggesa agar semua urusan rasmi dan surat-menyurat di

semua jabatan kerajaan diimplimentasikan dalam bahasa
ibunda iaitu bahasa Melayu.

- mengurangkan kepentingan bahasa Inggeris dalam bidang

pendidikan.