Minsan sa isang umaga, ididilat mo ng iyong mga mata
Magtatagal ng muta, mararamdaman ang sikmura Sikmurang walang laman dahil hindi maiwasan Takasan ang kahirapan na minana pa sa mga magulang
Paano ka matutuwa na salubungin ang umaga,
Kung bawat araw poproblemahin mo ng isusubo mo sa iyong bunganga Bawat putahe naisip mo na, mapa-adobo, sinigang o kaldereta Ngunit sa isang iglap lang ikay’ malulungot, pagkapkap mo sa iyong bulsa Wala ka na palang pera
Sabi nila edukasyon ang susi upang makaahon sa kahirapan
Ngunit bakit kahit magkanda-kuba na ako, umuwi mang pawisan Mabaho pa sa imburnal, ang perang kinita sa mag-araw Hindi parin kasya para mga pangangailan ng pamilya ko’y matustusan
Muntik na kong sumuko, kamay koy tumiklop
Tuhod ko’y lumapat sa sahig at ako’y napaluhod Ipinikit ko ang aking mga, at akoy nagsimulang magdasal Humiling sa Diyos ng tulong, at ibinigay sa akin ang Team Quiambao Sabangan
Mga proyektong pangkabuhayan itinuro sa mga mamamayan,
Mga trabaho umusbong at mga tao’y natulungan Mga batang dati’y nangangarap lamang makapag-aral ngayona ay iskolar na ng bayan Mga pangarap dating mistulang panaginip lamang, ngayo’y posible ng maisakatuparan
Bawat bituin ngayon sa kalangitan ay abot na ng kamay
Mga sikmurang dati’y nagugutom ngayon ay meron ng laman Mga magulang sa tahanan ngayon ay meron ng pangakabuhayan Pasalamat nalang tayo na ang Team Quiambao-Sabangan ay nagrebolusyon laban sa kahirapan