აქტინომიკოზი

აქტინომიკოზის გამომწვევი სხივისებური სოკო ან აქტინომიციტი.იგი ფართოდ არის

გავრცელებული გარემოში,ბინადრობს ასევე აირის ღრუში (კბილის ნადებში )
კბილ-ღრძილიდან ჯიბეში,ნაღებში,ნუშირიბზე და ა.შ. მაგრამ ჩვეულებრივ ისინი არ
იწვევენ პათოლოგიურ ცვლილებებს,იმიტომ რომ მათ წინააღმდეგ არსებობს
სპეციფიკური იმუნიტეტი და დაავადება ვითარდება მაშინ,როცა ირღვევა ოგრანიზმნის
ზოგადი და დამცველობრივი რეაქციები.ასეთ დროს აქტინომიცეტები
გადადიან ანაერობულ ფორმაში და იწვევენ აქტინომიკოზს.აქტინომიციდები
ვრცელდებიან კონტაქტური ლიმფოგენური და პემტოგენური გზებით.ბავშვებში
უფრო ჭარბობს ლიმფოგენური გზა.
აქტინომიკოზი უფრო ხშირად ვითარდება ვაბრ ქსოვილებში.თუმცა არ არის იშვიათი
ლიმფური კვანძების დაზიანება.
ქსოვილებში შეჭრის შემდეგ აქტინომიციტები მრავლდებიან და ქმნიან
კოლონიებსდრუზიბს.ყალიბდება აქტინომიკოზური გრანულომა ,რომელიც (მწიკობ )
მის ცენტრალურ უბანშიწარმოიქმნება ნიკროზული კერა.
ლოკალიზაციის მხედვით გამოყოფენ შემდეგ ფორმებს..კანის,კანქვეშა ,
ლორწოვანი,ლორწქვეშა,კუნთოვანი,ოლონტოგენური აქტ გრანულომა,ლიმფური
კვანძების,პერიოსტიუმის,ძვლის და და აირის ღრუს ორგანოების,პირიოსტიუმის და ყბის
ძვალი.

1.კანქვეშა
უფრო ხშირად ლოკალიზებულია ლოყის მიდამოში (დაცობ)იწყებ მომრგვალო მჭერით
ინფილტრატის წარმოქმნით,ზოგჯერ ყალიბდება აბსცესი.თუ ასეთი
აბსცესი გარეთ გაიხსნა გამოიყოფა (უხელ სეკრეტი),რომელიც აქტინომიციტის დრუზებს
შეიცავს. აბსცესის ღრუს კედელი ამოფენილია გრანულატობით.კანი თანდათანობით
თხელდება მოლურჯო ან რუხი.(პალპაციის)დროს აღინიშნება
(პლუქტუცია).დიაგნოსტიკისთვის გამოიყენება მიკროსკოპული, იმუნოლოგიური ,
ნერვოლოგიური
მორფოლოგიური და ციტოლოგიური გამოკვლევა.
მკურნალობა:ქირურგიული,იოდი,აქტინოლიზატ
დამც.რეაქც.გაძლიერება

2.ლიმფური კვანძები
ბავშვებში პროცესი ხშირად ლოკალიზებული ლოყის,ყელის ტუჩის ყბა-ყურის მიდამოს
კვანძებში.(და.... კაი... მიმდინარეობს)აბსცესური პიპერალიბიური
(ლიმკადენიტის)სახით.ახასიათებს ძალიან ნელი მიმდინარეობა ლიმფური კვანძში
ვლინდება შეხორცება რბილი ქსოვილის( პარა.. ლიმფ....)გამოიჩევა
ხანგრძლივი,უსიმპტომო მიმდინარეობით.გადიდებულმა ლიმფურმა კვანძმა შეიძლება
საგრძნობლად არ შეაწუხოს პაციენტი.მისი
ფუნქციის ან გამოკვლევის შემდეგ დგინდება აქტიომიკოზის დიაგნოზი .შეიძლება
ჩამოყალიბდესაქტინომიკოზური ადენოფლიგმინა.(....... .......
საიდანაც გამოიყოფა ......... ...... ერთად)

3.პერიოსტეუმუსა და ყბების ძვლების აქტინომიკოზი

ა. პერიოსტიუმის აქტინომიკოზი სხვა ფორმებთან შედარებით იშვიათია ,მაგრამ ხშირია
ბავშვებშიძირითადად ზიანდება ქვ.ყბის კარიბჭისკენა ზედაპირის ძელის ზრდა .
(დაე..)შეიძლება განვითარდეს (მწვავილ ქვემწვავილ).თან ახლავს მატება მცირე
ტკივილის,ზოგჯერ(..... ........)შეიძლება ქრონიკული იყოს.დათვალიერების დროს
აღინიშნება
მცირე მტკივნეული ინფილტრატი,რომლის მფ.ლორწ.გარსი არის მკვეთრად
წითელი,მოლურჯოელფერი.(ძელის....) სქელდება და მატულობს ზომაში.
ზოგ შემთხვევაში აღინიშნება პირიოსტალური დაშორებები .
ბ. ბავშვებში ყბების ძვლების აქტინომიკობი საკმაოდ ხშირია.დაავადება მიმდინარეობს
დისტრუქციული ან (დესტარო......)ფორმით.ძირითადად
(ბიან.... ........ .........) შეიძლება განვითარდეს (მწარედ?),რომელსაც თან ახლავს მატება
და ზოგადი ინტოქსიკაციის ნიშნები.შეიძლება განვითარდეს როგორც არეულად
ძრ.პროტეზი კლინიკურ (სიმატომიტიკის)გარეშე
აქტინომიკოზის დროს (ძვალი?)წარმოიქმნება გრანულომები,რაც იწვევს ძვლოვან
ქსოვილის უმნიშვნელო რეზორბ...... 1ან რამდენიმე მცირე ღრუს სახით.
მიმდნინარეობა ისევე სკლეროზული ცვლილებები.რენდგენოგრაფიაზე ყბის
დესტრუქციული აქტინიშკო..... დროს ჩანს მრგვალი ან ოვალური ზომის 1ან რამდენიმე
რებორბელური კერა უთანაბრო არასწორი კიდებით