Professional Documents
Culture Documents
Unawain Natin
Ang replektibong sanaysay ay isang anyo ng sulating pasalaysay na hindi Iamang nakatuon
sa husay ng paggamit ng estilo sa pagsulat bagkus ay sa pagsusuri ng salaysay na inilatag ng
manunulat para sa mambabasa. Maaaring sabihing isa itong akademikong paraan ng pagbuo ng
bagong kaalaman patungkol sa pagkatao, lipunan, at mga isyu o paksa sa pagitan. Ito ay sa
kadahilanang inaasahan na ang mambabasa ay nagsusuri din at humuhusga sa halaga, bigat, at
katotohanan ng paksang inilalatag ng manunulat sa piyesa.
Taliwas sa sinasabi ng karamihan, hindi madali ang pagsulat ng replektibong sanaysay o ang
mismong replektibong pagsulat. Bilang manunulat at indibidwal, may mga pagkakataong nais mo na
lamang itago sa iyong kalooban ang ilang mga personal na salaysay at hindi na paabutin ang mga ito
sa iyong panulat (University of Reading). Sa mga ganitong pagkakataon, kinakailangan ang tibay ng
kalooban, maging matalino sa pagpili ng mga salita, at piliing maging obhetibo sa pagsasalaysay.
1. Panimula
2. Katawan
3. Kongklusyon
FINISH LINE
Abril 2005 nang makapagtapos ako ng kolehiyo, BSE, nagpakadalubhasa sa Filipino. May
titser na sina Aling Auring at Mang Primo.
Kung hihilahin pabalik ang nakaraan, ako’y karaniwang mag-aaral lamang noon na nagsikap
makapasa sa entrance exam sa RTU. Hindi kasi ako nakapasa sa EARIST. Isa rin ako sa
kasamaang-palad na hindi umabot sa quota course ng PUP. Banta ko sa unibersidad na iyon, babalik
ako ngunit wala akong duduruging anuman (may himig yata iyon ng pagka-GMA telebabad).
Nakapasa ako. Namuhay nga ako ng apat na taon sa RTU. Nakipaghabulan ako sa mga
propesor para sa ulat at grado. Naghabol din ako sa pasahan ng mga proyekto. Marami akong
hinabol. Hinabol ko ang pagbubukas at pagsasara ng cashier at registrar. Maikli pa naman ang pila
noon. Humahabol ako sa mga kasamang kadete sa ROTC tuwing mahuhuli sa formation. Hinabol ko
ang aking mga kamag-aral. Lahat sila ay aking hinabol at ako’y nakipaghabulan. Pati guwardiya ay
hinabol na rin ako. Nalimutan ko kasi noon ang aking ID.
Sa dami nga niyon, hindi ako napagod sa paghabol upang marating ang finish line. Hindi sa
pagmamalaki ay nakapagkamit ako ng karangalan—ang diploma ko.
Binalikan ko rin ang PUP para sa aking programang master at doktorado. Doon ay
nagpakapantas at nakipaghabulan sa isa pang laban.
Isang hapon iyon nang ikuwento ko sa aking mga mag-aaral na nagpapakadalubhasa rin sa
Filipino ang aking paghahabol. “Sir, kaya pala lagi kang pawisan sa harap ng klase,” biro pa ng mga
mambobolang Filipino major.
“Parati tayong may hinahabol. lyon ay dahil sa may gusto tayong makamit. Ang mahalaga
matapos ng paghahabol na iyon, alam mo kung kailan at saan ka babalik. Ako ay inyong guro pero
babalik at babalik ako sa pagiging mag-aaral ko. May mga pagkakataong ako ang inyong mag-aaral.
Natututo ako sa mga pinagdadaanan ninyo. Nakikita ko ang aking sarili,” dagdag-hirit ko sa kanila.
“Ok, klase, inabot na natin ang finish line. Magkikita tayo bukas.”
May mga lugar ka na bang napuntahan na noon pa man ay hinangad mo nang marating?
Magbigay ng isang natatanging lugar na iyo nang narating. Ipaliwanag kung ano ang iyong
natuklasan sa lugar na ito at paano ito nakaapekto sa iyong sarili?
It’s more fun in the Philippines. Ito ang islogang isinusulong ng ating bansa, sa pangunguna ng
Kagawaran ng Turismo, bilang pagmamalaki sa ating turismo. Ano nga ba ang maipagmamalaki. ng
bansang Pilipinas sa larangan ng turismo? Kung karanasan sa kagandahan ng magagandang
tanawin ang paksa sa lakbay-sanaysay, tiyak na patok na patok ang binanggit na pahayag.
Tunay na mayaman sa kasaysayan at karanasan ang ating bansa hindi lamang sa taglay na
likas na kagandahan kaya dito pa lamang ay marami ka nang maisusulat na paksa para sa sulatin na
lakbay-sanaysay.
Tungkol nga ba kanino o saan ang lakbay-sanaysay?Ayon kay Patti Marxsen, sa kanyang
artikulong “The art of the travel essay,” ang isang mapanghikayat na lakbay-sanaysay ay dapat
makapagdulot hindi lamang ng mga impormasyon kundi ng matinding pagnanais na maglakbay.
Maituturing na matagumpay ang isang lakbay-sanaysay kung ito’y nakapag-iiwan sa mambabasa ng
sariwa at malinaw na alaala ng isang lugar bagama’t hindi pa nila ito napupuntahan.
Maaari ding maging paksa ng lakbay-sanaysay ang kasaysayan ng lugar at kakaibang mga
makikita rito. Binibigyang-halaga rito ang uri ng arkitektura, eskultura, kasaysayan, anyo, at iba pa.
Sa pagsulat, maaaring gamitin ang pagtatangi at paghahambing sa mga lugar upang malinang ang
wastong pagtitimbang-timbang ng mga ideya, mula sa maganda o hindi kanais-nais, kapaki-
pakinabang o walang kabuluhan, katanggap-tanggap o hindi katanggap-tanggap, at kapuri-puri o
hindi kapuri-puri.
Higit sa lahat, ito ay tungkol din sa sarili sapagkat ang karanasan ng tao ang nagbibigay-kulay
sa pagsulat ng lakbay-sanaysay. Binibigyang-halaga ang pagkilos sa lugar na narating, natuklasan
sa sarili, at pagbabagong pangkatauhan na nagawa ng nasabing lugar sa taong nagsasalaysay na
maaari din maranasan ng mga makababasa. Ito’y tila pagsulat ng isang magandang pangako ng
lugar para sa mambabasa.
Narito ang ilang mungkahi sa pagsulat ng lakbay-sanaysay na maaari mong maging gabay.
1.Bago magtungo sa lugar na balak mong puntahan ay dapat magsa!iksik o magbasa tungkol sa
kasaysayan nito. Pag-aralan ang kanilang kultura, tradisyon, at relihiyon. Bigyang-pansin din ang
sistemang politikal at ekonomikal ng lugar. Pag-aralan din ang Iengguwahe na ginagamit sa lugar na
iyon.
2.Buksan ang isip at damdamin sa paglalakbay, lawakan ang naaabot ng paningin, talasan ang isip,
palakasin ang internal at external na pandama at pang-amoy, sensitibong lasahan ang pagkain.
4.Kung susulat na ng lakbay-sanaysay, huwag gumamit ng mga kathang-isip na ideya. Isulat ang
katotohanan sapagkat higit na madali itong bigyang-paliwanag gamit ang mga malikhaing elemento.
5.Gamitin ang unang panauhang punto de bista at isaalang-alang ang organisasyon ng sanaysay sa
pagsulat. Magkaroon ng kritikal na pananaw sa pagsulat sa pamamagitan ng malinaw at malalim na
pag-unawa sa mga ideyang isusulat.
Noong Agosto 20, 2016, nangyari ang isa sa mga hindi ko malilimutang karanasan sa
paglalakbay sa Romblon kasama ang aking mga kaibigan. Ito ang unang karanasan ko na sumakay
sa malaking barko. Maganda at maayos ang barko na aming sinakyan. Tamang-tama sa presyo—
medyo mahal kompara sa ibang barko na mura nga subalit hindi gaanong maayos ang loob.
Ang barkong aming nasakyan ay may tatlong uri ng higaan para sa mga pasahero. Ang unang
uri ay nasa itaas na bahagi at may mga higaang parang nasa pampublikong pagamutan.
Pangalawang uri ay ang tinatawag na tourist, higit na maayos kaysa sa una. Pangatlong uri ay ang
tinatawag na cabin na may sariling kuwarto ang mga pasahero. Naalala ko tuloy ang isang bahagi ng
Noli Me Tangere, tungkol sa barko kung saan inilalarawan ang uri ng mga mamamayan sa lipunan,
may mayaman, katamtamang buhay, at mahirap.
Nagsimula nang maglakbay ang barko sa amjng destinasyon. Matapos naming mailagay ang
mga gamit sa aming lugar ay nagyaya ang mga kasama ko na umakyat sa itaas dahil maganda raw
pagmasdan ang paglubog ng araw. Nang mga sandaling iyon ay malapit nang mag-agaw ang dilim at
liwanag.
Medyo malakas ang alon kaya mararamdaman mo ang kaunting paghampas ng mga ito sa
barko. Magkagayunman, napakasarap damhin at langhapin ang sariwang hangin habang
minamasdan mo ang pagkulimlim ng araw sa paglubog nito. Hindi maalis sa isip ko na maihambing
sa buhay ng tao ang paglubog ng araw. Isang pamamaalam o isang kamatayan ngunit may bukas na
naghihintay. Sumasagi tuloy sa aking alaala ang mapait na kuwento ng aking kaibigang marinero.
Mahirap daw ang buhay ng isang marinero. Palaging nasa barko at lagi mong natatanaw ang
paglubog at pagsikat ng araw. Ang pinakamahirap na kanyang naranasan ay ang pakikidaop sa
kalikasan na parang nakikipagpatintero kay Kamatayan. Ang sigwa ng bagyo sa gitna ng laot ay hindi
basta-basta kinakalaban. Tunay na matatawag mo ang lahat ng santo dahil bukod sa matatalim na
kidlat ay masasagupa rin ninyo ang malahiganteng alon na sa sandaling magkamali sa pagpihit ng
manibela ng barko ay mauutas ang buhay nang ganoon na lamang.
Napatigil ako sa aking pagmumuni-muni nang biglang nagsigawan ang mga tao. Tuwang-tuwa sila sa
mga dugong na sumisisid pagkatapos ay pumapailanlang sa itaas. Grabe! Pati ako ay natuwa kung
kaya’t kinuha ko ang aking cell phone at inabangan ang pag-ibabaw nilang muli upang mag-selfie
kasama ng mga dugong. Wow! Ayos. Ang galing. Nakuhanan ko sila kasama ang aking sarili. Nice
selfie.
Ilang oras pa ang lumipas at wala na ang mga dugong sapagkat ganap na ang dilim. Wala ka nang
mamamalas sa gitna ng dagat kundi ang kadiliman. Kadilimang simbolo ng hungkag na buhay at baIt
ng kalungkutan na larawan ng kawalang pag-asa.
Ayaw ko nang patagalin pa ang pagtitig ko sa kadiliman dahil naIulungkot ako. Ayoko ng
malungkot na buhay. Ayaw ko sapagkat nananariwa ang mga alaala ng mapapait na kahapon ng
aking buhay na minsan nang nasadlak sa gitna ng dilim.
Minabuti ko na lamang na ayain ang aking mga kasama upang magpahinga sa aming higaan
sa gitnang bahagi ng barko.
Pagbaba namin, marami na ngang mga natutulog na pasahero at may iba namang
nagkukuwentuhan. Ilan sa mga kasama ko ay nagkukuwentuhan habang nakahiga at paminsan-
minsan ay nakikisall ako hanggang sa ako ay makatulog na.
Nagising na lamang ako dahil sa isang announcement na dadaong na ang aming sasakyan sa
Romblon sa loob ng sampung minuto.
Naaalala mo pa ba ang mga pangyayari sa iyong buhay nang ikaw ay 10 taong gulang? Itala
ang tatlong mahahalagang karanasan na hindi mo malilimutan. Ipaliwanag kung bakit hindi mo
rnalilimutan ang mga ito at ano ang nagawa ng mga ito sa iyong sarili.
Ikalawang Gawain
Sagutan sa isang buong papel ang mga susmusunod na katanungan.
Ikatlong Gawain
Balikan ang binasang replektibong sanaysay. Pagkatapos, tukuyin ang mahalang aral na
pumukaw sa iyong isipan at bigyan ng repleksiyong pansarili
Mahahalagang aral na pumukaw sa aking kaisipan:__________________________
Pag- uugnay sa sariling karanasan:_____________________________
Pagsasabuhay sa natuklasan sa iyong sarili:________________________-
Ikaapat na Gawain
Unang Gawain
May mga lugar ka na bang napuntahan na noon pa man ay hinangad mo nang marating?
Magbigay ng isang natatanging lugar na iyo nang narating. Ipaliwanag kung ano ang iyong
natuklasan sa lugar na ito at paano ito nakaapekto sa iyong sarili?
Pangalan ng Lugar:
Ano-ano ang iyong natuklasan? :
Paano ito nakaapekto sa iyong sarili?:
Ikalawang Gawain
Balikan ang binasang lakbay-sanaysay. Sagutin ang mga tanong tungkol dito.
Ikatlong Gawain
Sumulat ng isang lakbay- sanaysay tungkol sa isang lugar na iyong napuntahan gamit ang
mga ibinigay na hakbang sa pagsulat.