Ako ay papalapit na muli sa isang sandali ng aking pinangarap mula pa nang ako ay

nasa elementarya. Sa bawat bakasyon, doon ko lang nararamdaman ang lubos na

kaginhawaang malayo mula sa mga malilikhaing pagsulat. Ang oras ay tila palaging
napakabagal tuwing may klase ako na kinakailangang magsagawa ng malikhaing pagsulat na
animo’y isang malaking palaisipan para sa akin kung paano ko ito mapapaganda. Naniniwala
ako na ang mga karanasang pinagdadaanan ko ay isang pag-aaksaya lamang ng oras. Mula
noong ako ay nagsisimula pa lamang na mag-aral sa elementarya ako ay isang uri ng tao na
mas gusto ang agham at teknolohiya. Bakit nga ba dumating sa punto na kailangan --

Sa ganang akin, pakiramdam ko na isa sa pinakamahirap na hamon na naharap ko sa

aking pagsusulat magmula noon hanggang ngayon ay kung paano ko gagawing malikhain ang
aking papel. Madalas ay ayaw kong magbasa ng sarili kong katha dahil parang napaka –
akward ng lahat ng naisulat ko. Hindi ko alam kung paano pananatilihin ang atensyon ng
mambabasa. Bago ako tumuntong sa antas ng kolehiyo, napagtanto ko na ang pagpapabuti ng
aking mga paglilipat ng pangungusap (sentence transition) ay isang mahalagang bahagi ng
pagrerebisa ng aking pagsulat upang mapanatili ang interes ng mambabasa. Para sa akin, ito
ay isang kritikal na p dahil nakakaapekto ito sa pangkalahatang paksa na nais kong ma .
Karamihan sa mga oras na ginugol sa pagwawasto at pagsusulat sa mga naunang taon ay
nakatuon sa mga alalahanin sa mababang pagkakasunud-sunod gaya ng grammar, at
katatasan sa loob ng mga indibidwal na pangungusap. Palaging nakakabigo ang gramatika
dahil ang ilan sa mga tuntunin ng ating wika ay tila walang saysay. Lubos akong
nagpapasalamat sa kaalaman na mayroon ako tungkol sa gramatika, ngunit nagawa lamang
nitong iwasto ang mga pagkakamali. Ang mga problema sa mas mataas na antas ng pag-
format ang palaging pinakamalaking hamon ko, at wala sa mga klaseng ito ang nagturo sa akin
kung paano tugunan ang bahaging ito ng aking pagsusulat. at sa wakas ay nagsimulang
gumugol ng mas maraming oras sa pagtutuon sa mas mataas na pagkakasunud-sunod na mga
alalahanin ng pagsulat. Sa pagkakataong ito ang focusdealt ng marami sa istraktura ng PIE,
ang paraan ng pag-aayos ng mga talata sa paraang nagsisimula sila sa isang pangunahing
punto, sinusundan ng isang halimbawa, at nagtatapos sa isang paliwanag. Nakita ko na ang
pagiging madaling mabasa ng aking pormal na pagsulat ay tumaas nang husto habang ako ay
dumalo upang matiyak na sinunod ko ang pattern na ito

ang pag-format ay mabuti ngunit sa palagay ko ay hindi ito ang pinakamahalagang konsepto na
itinuro sa unang taon na komposisyon. Mula ngayon, kung may sinumang mag-aaral sa
kolehiyo na lumapit sa akin at nagsasabing mayroon siyang disenteng pag-unawa sa anumang
piraso ng pagsulat, mararamdaman kong obligado akong tanungin sila tungkol sa pagsusuri ng
retorika. Sa aking kaso ang retorika na tatsulok ay talagang nakatulong upang tulay ang agwat
sa pagitan ng lohikal at mga pansariling bahagi ng pagsusuring pampanitikan. Palagi akong
nagtatanong kung paano ako maaaring mamarkahan sa pagsusuri dahil ang pagsusuri ay
karaniwang isang opinyon na partikular na pinanghahawakan ng manunulat, ngunit ang aking
pananaw ay nagbago mula noon. Pakiramdam ko ay maaari na akong gumawa ng malinaw at
tiwala na pagsusuri ng anumang piraso ng pagsulat, na ginagawang mas simple ang malaking
bahagi ng Ingles. Ang pinahusay na pag-aaral tungkol sa pagsusulat ay talagang nagpabuti ng
aking kasiyahan sa parehong pagbabasa at pagsusulat.

Sa lahat ng aking bagong nahanap na kaalaman, ang pagsusulat ay hindi gaanong masakit.
Walang posibleng paraan na mahulaan ko na kapag natupad ko na sa wakas ang aking
pangangailangan sa Ingles, hindi ko na makikita ang aking sarili na natatakot na basahin muli
ang aking isinulat. Mukhang kakaiba, ngunit sa una sa aking buhay ay talagang isasaalang-
alang ko ang pagkuha ng isang hindi kinakailangang klase sa larangan ng Ingles, ngunit sa
hinaharap nais kong iwasan ang pormal na pagsulat sa isang silid-aralan sa Ingles. Ang lahat
ng pagsasanay na natanggap ko sa ngayon ay nakatuon sa pormal na pagsulat, at sa
pagtatapos ng semestreng ito, lubos akong kumpiyansa sa aking kakayahan na gumawa ng
pormal na pagsulat at sa pagtatapos ng semestreng ito ay lubos akong kumpiyansa sa aking
kakayahan. upang makabuo ng pormal na pagsulat, ngunit talagang nililimitahan ng pormal na
pagsulat ang kalayaang malikhain ng isang tao sa kanilang pagsulat. Ang isang klase na may
higit na nakatutok sa mga istilo ng malikhaing pagsulat ay marahil ang susunod na
pinakamahusay na hakbang sa pagsulong ng aking mga kakayahan.

Sa hinaharap, gusto ko talagang magkaroon ng pagkakataon na makagawa ng uri ng

pagsusulat na talagang gugustuhin ng mga tao na magbasa. Upang maisakatuparan ang
layuning ito, alam kong kakailanganin kong matutunan kung paano pinakamahusay na makaakit
sa aking mga mambabasa. Talagang nasiyahan ako sa pagbabasa ng mga sinulat ng mga
may-akda tulad nina Douglas Adams, JRR Tolkien, at Terry Pratchett dahil napaka-creative at
descriptive nila sa kanilang pagsulat. Sa tingin ko, kung sakaling makahanap ako ng
pagkakataong magsulat ng isang gawa ng fiction alam kong mahahanap ko ang aking sarili na
gumuhit ng maraming mula sa kanilang pagkamalikhain at paglalarawan.

Isinaalang-alang ko pa ang pag-alis sa mga karaniwang larangan ng pagsulat, at magpatuloy sa

pagsulat ng sarili kong lyrics ng musika. Bagama't nakikita ko na napaka-linggo at mababaw ng
maraming lyrics sa sikat na musika, natuklasan ko ang ilang banda na nakapagsulat ng ilang
lyrics para sa kanilang mga kanta. Kinakanta nila ang tungkol sa mga isyu na talagang
mahalaga, at nagdadala sila ng isang nakakaantig na damdamin sa kanilang sinasabi. Bilang
isang manunulat gusto kong maranasan ang prosesong ito ng pagsulat ng sarili kong lyrics.
Ginugol ko ang mga taon ng aking buhay

Sa buong taon ko bilang isang manunulat, marami akong natutunan. Nagsimula akong matakot
sa pagsusulat sa murang edad, at pinanghawakan ko ang paghihirap na iyon hanggang sa
halos makumpleto ko ang aking mga kinakailangan sa Ingles. Ngayong malapit na ako sa
pagsasara ng sektor na ito ng aking buhay, pakiramdam ko ay sari-saring mga pagkakataon
ang nabuksan sa akin. Naisip ko na ang aking pagsusulat ay higit pa sa isang kinakailangan, at
sa halip ay nakikita ko ito ngayon bilang isang window sa isang ganap na naiibang pamumuhay.
Ako ay lubos na nagpapasalamat para sa mga karanasan at pagkakataon na mayroon ako
upang lumago sa loob ng aking sariling pagsusulat at ito ay aking layunin na ang paglago ay
hindi nagtatapos dito, ngunit patuloy na lumalawak.

Sa muling pagbabalik-tanaw sa ilan sa aking mga isinulat mula noong ako’y nasa Junior
High School (JHS), napadpad ako sa isang kopya ng reflective essay na aking isinulat. Mula sa
loob ng panimulang talata ay isinulat ko na "ang pagsulat ng mga papel para sa anumang klase
sa “English” ay palaging isang karanasan na gusto kong kalimutan." Kahit na matapos ang
unang semestre ng English sa Senior High School (SHS), nakita ko ang proseso ng pagsulat
kaya hindi ko ito masyadong binibigyan ng kaukulang pansin. Dahil sa ugali na ito, nakatagpo
ako ng maraming tao, kadalasang mas matanda kaysa sa akin, na sususbukang makipagtalo
na kung sinimulan ko na raw ang aking pagsusulat nang mas maaga, makakagawa ako ng
isang mas mahusay na ipapasang papel, ngunit sa akin ang kanilang lohika ay hindi kapani –
paniwala para sa ‘kin. Nahanap ko na ang aking pagsusulat ay higit na mas mahusay kung
ipagpaliban ko ang aking pagsusulat. Naniniwala ako na kung magsisimula ako nang mas
maaga, maggugugol ako ng masyadong maraming oras sa pag-iisip kung ano ang isusulat ko.
Sa pagtatapos ng semestre ng tagsibol na ito, mayroon akong ganap na naiibang damdamin
tungkol sa sarili kong proseso ng pagsulat. Ang pagsisimula ng isang papel ay isang hamon pa
rin, ngunit ang proseso ay hindi gaanong masakit dahil sa wakas ay makakagawa na ako ng
mga sulatin na ipinagmamalaki ko, at may tiwala.