52
Research and Development Journal. Vol. 3 2011
ปัจจัยที่มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร
Factors Effecting English Speaking Ability of Second Year English Major Students in the
Faculty of Education, Rajabhat Universities in Bangkok Metropolitan Area
ธีราภรณ์ พลายเล็ก
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
Email : rabbit_cute27@yahoo.com
บทคัดย่อ
การวิจยั ครัง้ นีม้ วี ตั ถุประสงค์เพือ่ 1) ศึกษาระดับ
ความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษ 2) ศึกษาปัจจัยทีม่ ผี ล
ต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปี
ที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัย-
ราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร ประชากรทีใ่ ช้ในการวิจยั ครัง้ นี้
คือ นักศึกษาชัน้ ปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะครุศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏ ในเขตกรุงเทพมหานคร จ�ำนวน 2 แห่ง
คือ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนนั ทา และมหาวิทยาลัยราชภัฏ
บ้านสมเด็จเจ้าพระยา จ�ำนวน 161 คน เครือ่ งมือทีใ่ ช้ในการ
วิจยั ได้แก่ แบบสอบถามเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5
ระดับ โดยมีคา่ ความเชือ่ มัน่ 0.830 และแบบสัมภาษณ์ สถิตทิ ี่
ใช้ในการวิเคราะห์ขอ้ มูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลีย่
ส่วนเบีย่ งเบนมาตรฐาน F-test และการวิเคราะห์คา่ ถดถอย
พหุคณ ู
ผลการวิจยั พบว่า 1) นักศึกษาส่วนใหญ่มคี วาม
สามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับปานกลาง มีเพียง
ส่วนน้อยทีม่ คี วามสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับ
สูง ส่วนนักศึกษาที่มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยู่
ในระดั บ ต�่ำมี เ พี ย งร้ อ ยละ 8.07 2) ปัจจัยที่มีผลต่อความ
สามารถในการพูดภาษาอังกฤษ ได้แก่ ปัจจัยด้านผูเ้ รียน คือ
กลวิธีการเรียนและลักษณะนิสัยในเรื่องการใช้ภาษา และ
ปัจจัยด้านข้อมูลพืน้ ฐาน คือ ระดับผลการเรียน มีผลต่อการ
พูดภาษาอังกฤษ อย่างมีนยั ส�ำคัญทีร่ ะดับ 0.05
ค�ำส�ำคัญ : การพูดภาษาอังกฤษ, มหาวิทยาลัยราชภัฏ
วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Abstract
This research intends to study the level
of English speaking ability and the factors effecting
English speaking ability of second year English ma-
jor students in the faculty of Education, Rajabhat
universities in Bangkok metropolitan area. The re-
sult of the study will be utilized to develop teach-
ing and learning processes of speaking English and
the factors effecting English speaking. The popula-
tion of the study is 161 the second year students
in English major, faculty of Education, Suan Suna-
ndha Rajabhat University and Bansomdejchaopraya
Rajabhat University. The instruments applied in data
collecting are the questionnaire and the interview.
The data obtained was analyzed by the application
of frequency, percentage, mean, standard deviation,
F-test and multiple regression.
The study findings revealed the follow-
ing : 1. Seventy-six point three nine percent of the
target students have fair English speaking ability. Fif-
teen point five two percent of them have the ex-
cellent English speaking ability and eight point zero
seven percent of them have the poor English speak-
ing ability. 2. The factors that affected English speak-
ing of the students were English learning strategies,
habits in learning English language and their grade
averages at the 0.05 level
Key words : English speaking, Rajabhat University
วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554 53
Research and Development Journal. Vol. 3 2011

หลักการและเหตุผล 1) ปัจจัยด้านการสอน ได้แก่ คุณภาพครู โอกาสทางการเรียน

ภาษาต่ า งประเทศถื อ เป็ น ภาษาหนึ่ ง ที่ มี ค วาม ของผู้เรียนและเกณฑ์การประเมิน 2) ปัจจัยด้านตัวผู้เรียน
ส�ำคั ญ และจ�ำเป็ น ที่ จ ะต้ อ งเรี ย นเพื่ อ ใช้ ติ ด ต่ อ สื่ อ สารกั บ ได้แก่ ความสามารถทีจ่ ะเข้าใจการสอน ความถนัด แรงจูงใจ
ชนชาวโลก และภาษาต่างประเทศที่ทั่วโลกยอมรับว่าเป็น ใฝ่สมั ฤทธิ์ ทัศนคติทดี่ ตี อ่ ครู และกลยุทธ์ทางการเรียนภาษา
ภาษากลางในการสือ่ สารของมนุษย์กค็ อื ภาษาอังกฤษ ใน อังกฤษ 3) ปัจจัยด้านสังคมและวัฒนธรรม ได้แก่ ความยึดมัน่
ประเทศไทยภาษาอังกฤษได้เข้ามามีบทบาทส�ำคัญทางด้าน ในภาษาตน องค์ประกอบทางภาษาตนและภาวะสองวัฒน-
การค้ า และการทู ต ตั้ งแต่สมัยรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 4 ธรรมในสังคม ในขณะที่ วอลเบิรก์ (Walberg, 1989 : 149 -
เป็นต้นมาและเพิ่มมากขึ้นในทุกขณะทั้งทางด้านการเมือง 150) ผูต้ งั้ ทฤษฎีผลผลิตทางการศึกษา (A theory of educa-
สังคม เศรษฐกิจ วัฒนธรรม การค้า การติดต่อสือ่ สารระหว่าง tion productivity) ให้ความเห็นว่า ปัจจัยต่างๆ ทีม่ อี ทิ ธิพล
ประเทศและการศึกษา โดยเฉพาะในด้านการศึกษานั้น มี ต่อผลสัมฤทธิท์ างการเรียนทัง้ ทางตรงและทางอ้อม คือ
สถาบันการศึกษาหลายแห่งได้เปิดการเรียนการสอนหลักสูตร 1) ปัจจัยด้านคุณลักษณะของตัวผู้เรียนซึ่งประกอบด้วยผล
English Program ทัง้ ในระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษาและ สัมฤทธิเ์ ดิม เจตคติตอ่ การเรียน แรงจูงใจใฝ่สมั ฤทธิ์
อุดมศึกษา ทัง้ นีเ้ พือ่ ให้ผเู้ รียนมีทกั ษะทัง้ 4 ด้าน คือ ทักษะ 2) ปัจจัยด้านการเรียนการสอน ประกอบด้วยพฤติกรรมการ
ทางด้านการฟัง การพูด การอ่านและการเขียน โดยเฉพาะ สอนของครูและกลยุทธ์ในการเรียนของนักเรียน
ทักษะทางด้านการพูด ซึง่ ถือเป็นเครือ่ งมือส�ำคัญในการติดต่อ 3) ปัจจัยด้านสิง่ แวดล้อมทางการเรียน ได้แก่ ปัจจัยด้านสภาพ
สือ่ สารกับชนชาวโลกอย่างมีประสิทธิภาพ ซึง่ จะส่งผลต่อการ แวดล้อมทางบ้านและสภาพแวดล้อมทางโรงเรียน
พัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าต่อไป จากงานวิจยั ดังกล่าว จะเห็นว่าปัจจัยต่างๆ ทีก่ ล่าว
ปัจจุบนั ได้มกี ารปฏิรปู ระบบการศึกษา โดยสถาบัน มาแล้วข้างต้น มีอทิ ธิพลหรือมีผลต่อ การเรียนภาษาอังกฤษ
การศึกษาต่างๆ ได้มีการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตร และอาจมีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษของผู้เรียนด้วย จาก
การศึกษาขัน้ พืน้ ฐานพุทธศักราช 2551 และในหลักสูตรได้ ประสบการณ์ที่ผู้วิจัยได้จัดการเรียนการสอนให้แก่นักศึกษา
ก�ำหนดให้ผเู้ รียนมีสมรรถนะทีส่ �ำคัญ 5 ประการ สมรรถนะ ระดับปริญญาตรี สาขาวิชาภาษาอังกฤษ ชัน้ ปีที่ 1 และ 2
ทีส่ �ำคัญของผูเ้ รียน คือ ผูเ้ รียนมีความสามารถในการสือ่ สาร คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนนั ทานัน้ ผูว้ จิ ยั
ได้ ซึง่ ในทีน่ หี้ มายถึงความสามารถในการฟัง การพูด การ- ได้พบข้อจ�ำกัดในการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา นั่นคือ
อ่านและการเขียนภาษาต่างประเทศ แต่ระบบการศึกษาของ นักศึกษาส่วนใหญ่ออกเสียงค�ำศัพท์ไม่ถูกต้อง รู้ค�ำศัพท์น้อย
ไทยในปัจจุบันยังไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของ ไม่สามารถเลือกใช้ค�ำศัพท์ทเี่ หมาะสมในการสือ่ สาร ไม่สามารถ
บุคคล สังคมและประเทศเท่าทีค่ วร เมือ่ ต้องเผชิญกับความ พูดโต้ตอบได้อย่างเป็นธรรมชาติ รวมถึงการพูดไม่ถกู ต้องตาม
คาดหวังทางสังคมทีจ่ ะท�ำให้การศึกษามีบทบาทในการเตรียม หลักไวยากรณ์ ดังนั้นผู้วิจัยจึงสนใจที่จะศึกษาระดับความ
คนให้พร้อมส�ำหรับการแข่งขันในสังคมโลก ก็ยงิ่ เห็นปัญหา สามารถในการพูดภาษาอังกฤษและปัจจัยที่มีผลต่อการพูด
ทีเ่ กิดกับการศึกษามากขึน้ ปัญหาทีถ่ กเถียงกันมากในแวดวง ภาษาอังกฤษของนักศึกษาชัน้ ปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ
การศึกษา คือ เมือ่ ผูเ้ รียนเรียนจบหลักสูตรการศึกษาไม่วา่ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร
จะเป็นระดับประถมศึกษา ระดับมัธยมศึกษา หรือในระดับ ทั้งนี้เพื่อขจัดปัจจัยที่เป็นอุปสรรคหรือปัญหาที่มีผลต่อการ
ปริญญาตรีแล้วก็ยังไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีเท่าที่ควร พูดภาษาอังกฤษ รวมถึงส่งเสริมปัจจัยทีเ่ อือ้ ต่อการพูดภาษา
ซึง่ ปัญหานีอ้ าจเกิดจากหลายสาเหตุ อาจเนือ่ งมาจากครูผสู้ อน อังกฤษของนักศึกษา เพือ่ ให้นกั ศึกษาสามารถพูดภาษาอังกฤษ
ผูเ้ รียน สภาพแวดล้อมหรืออาจมีปจั จัยอืน่ ๆ ทีม่ ผี ลกระทบต่อ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
การพูดภาษาอังกฤษ ผูว้ จิ ยั ได้ศกึ ษางานวิจยั ต่างๆ ทีเ่ กีย่ วข้อง
ดังนี้ จาโคโบวิทส์ (Jakobovits, 1971 : 103-115) ได้ศกึ ษา
ปัจจัยที่ท�ำให้การเรียนการสอนมีประสิทธิภาพ คือ
 54
วัตถุประสงค์ของการวิจยั
1. เพือ่ ศึกษาระดับความสามารถในการพูดภาษา
อังกฤษของนักศึกษาชัน้ ปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะ
ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร
2. เพือ่ ศึกษาปัจจัยทีม่ ผี ลต่อความสามารถในการ
พูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชัน้ ปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร
เอกสารและงานวิจยั ทีเ่ กีย่ วข้อง
การวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยศึกษาปัจจัย 3 ด้าน คือ
ปัจจัยด้านการสอน ปัจจัยด้านผู้เรียนและปัจจัยด้านการส่ง-
เสริมและสนับสนุนทางการเรียนของครอบครัวที่มีผลต่อการ
พูดภาษาอังกฤษ ดังนี้
1. ปัจจัยด้านการสอน ได้แก่ ปัจจัยด้านการจัด
กิจกรรมการเรียนการสอนและปัจจัยด้านพฤติกรรมการสอน
ในด้านการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน จอห์นสันและมอร์โรว์
(Johnson and Morrow, 1981 : 60-61) ได้ให้หลักใน
การสอนภาษาเพือ่ การสือ่ สารไว้คอื 1) ผูเ้ รียนควรได้รบั การ
ฝึกฝนความรู้ความสามารถในการสื่อสารตั้งแต่เริ่มต้นเรียน
2) จัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการหรือทักษะสัมพันธ์
(Integrated skills) 3) ฝึกสมรรถวิสยั ด้านการสือ่ สาร (Com-
municative competence) คือ ต้องให้ผเู้ รียนท�ำกิจกรรม
การใช้ภาษาทีม่ ลี กั ษณะเหมือนในชีวติ ประจ�ำวันมากทีส่ ดุ เพือ่
ให้ผเู้ รียนน�ำไปใช้ได้จริง 4) จัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้ผู้
เรียนได้ใช้ความรู้รวมทั้งได้รับประสบการณ์ที่ตรงกับความ
ต้องการของผูเ้ รียนอย่างแท้จริง 5) ฝึกให้ผเู้ รียนเคยชินกับการ
ใช้ภาษาโดยไม่กลัวผิดและให้สอื่ สารได้คล่อง เน้นการใช้ภาษา
ตามสถานการณ์มากกว่าการใช้รปู แบบ จากหลักการสอนภาษา
เพือ่ การสือ่ สารข้างต้น จะเห็นว่าการจัดกิจกรรมการสอนมีผล
ต่อผูเ้ รียนในแง่ของการน�ำภาษาไปใช้ ถ้ามีการจัดกิจกรรมการ
เรียนการสอนโดยเน้นให้ผู้เรียนได้ใช้ภาษาเพื่อสื่อสารจริงๆ
ผู้เรียนก็จะสามารถสื่อสารหรือพูดภาษาอังกฤษได้อย่างมี
ประสิทธิภาพ ส่วนในด้านพฤติกรรมการสอน มิลแมน (Mill-
man, 1981 : 174) เน้นว่าพฤติกรรมการสอนของครูเป็น
ปัจจัยหนึง่ ทีม่ คี วามส�ำคัญทีส่ ดุ และการสอนทีม่ ปี ระสิทธิภาพ
ประกอบด้วยองค์ประกอบต่างๆ ดังนี้ 1) การติดต่อสื่อสาร
2) การวางแผนและการเตรียมการสอน 3) การอธิบาย สาธิต
วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Research and Development Journal. Vol. 3 2011
และการใช้สื่อการสอน 4) การตั้งค�ำถาม 5) การมอบหมาย
งาน 6) การจัดการห้องเรียน 7) การจูงใจและการเสริมแรง
8) การให้ขอ้ มูลป้อนกลับทัง้ ทางบวกและทางลบและการแก้ไข
ให้ถูกต้อง 9) การประเมินผลการเรียน อาจกล่าวได้ว่าถ้าผู้-
สอนมีพฤติกรรมการสอนทีด่ ดี งั องค์ประกอบต่างๆ ทีก่ ล่าวมา
ข้างต้น จะเป็นสิง่ ทีส่ นับสนุนให้ผเู้ รียนเกิดความสนใจในการ-
เรียน มีความสนุกสนานและมีความมัน่ ใจในการเรียนสิง่ ต่างๆ
ซึ่งมีผลต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษในขณะเรียน
ด้วย
2. ปัจจัยด้านผูเ้ รียน ได้แก่ 1) ความรูพ้ นื้ ฐานทาง
ภาษาอังกฤษ หมายถึง สภาวะทีน่ กั ศึกษาได้รบั การเรียนรู้
ภาษาอังกฤษหรือมีประสบการณ์การเรียนภาษาอังกฤษ หรือ
หมายถึง สภาพแวดล้อมในการเรียนภาษาอังกฤษจากสถาบัน
การศึกษาเดิม (ยุพเยาว์ เมืองหมุด และคณะ, 2548 : 12)
2) ลักษณะนิสยั ของผูเ้ รียน หมายถึง สภาวะธรรมชาติของ
ผู้เรียนที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการเรียนรู้ทางภาษาอังกฤษ
ของผูเ้ รียน และมีสว่ นเกีย่ วข้องกับวิธกี ารเรียน (Learning
styles) ของผูเ้ รียนทีม่ คี วามแตกต่างกันในแต่ละคน (ยุพเยาว์
เมืองหมุด และคณะ, 2548 : 16) 3) กลวิธกี ารเรียนรูภ้ าษา
อังกฤษ หมายถึง ความคิดหรือพฤติกรรมทีเ่ กิดขึน้ จากความ
พยายามของผู้เรียนที่จะพัฒนาทักษะทางภาษาทั้งทางด้าน
การฟัง พูด อ่าน เขียน และความสามารถในการใช้ภาษาใน
สังคม (อัจฉรา วงศ์โสธร, 2544 : 112) 4) เจตคติทมี่ ตี อ่ การ
เรียนภาษาอังกฤษ ไคลน (Klein, 1990 : 37-38) ได้อธิบายว่า
เจตคติเป็นสิง่ ส�ำคัญส�ำหรับการเรียนรูภ้ าษาทีส่ อง หากผูเ้ รียน
มีเจตคติทดี่ ตี อ่ ภาษาทีส่ องนัน้ ๆ จะท�ำให้ผเู้ รียนประสบความ
ส�ำเร็จมากกว่าผูเ้ รียนทีม่ เี จตคติไม่ดี
3. ปัจจัยด้านการส่งเสริมและสนับสนุนทางการ
เรียนของครอบครัว การ์ดเนอร์ (Gardner, 1973 : 235-245)
ได้อธิบายว่า คือการทีบ่ ดิ ามารดาหรือผูป้ กครองกระตุน้ ผูเ้ รียน
ให้เรียนภาษา สอนภาษาให้แก่ผเู้ รียนและส่งเสริมความส�ำเร็จ
ในการเรียนภาษา
นอกจากนีม้ ผี ทู้ ที่ �ำการศึกษาเกีย่ วกับปัจจัยทีม่ ผี ล
ต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษรวมถึงงานวิจยั ต่างๆ
ทีเ่ กีย่ วข้อง ดังนี้ คือ นุชนาฎ วรยศศรี (2544) ได้ศกึ ษาปัจจัย
ที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ
ของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตพระนคร
วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Research and Development Journal. Vol. 3 2011
พบว่า ตัวแปรทีส่ ง่ ผลสัมฤทธิท์ างการเรียนภาษาอังกฤษ คือ
ปัจจัยด้านตัวผู้เรียน ได้แก่ เจตคติต่อการเรียนภาษาอังกฤษ
และปัจจัยด้านสังคม ได้แก่ การส่งเสริมทางการเรียนของทาง
บ้าน ส่วนยุพเยาว์ เมืองหมุด และคณะ (2548) ได้ศกึ ษาปัจจัย
ที่มีผลต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา
แรกเข้าระดับปริญญาตรี หลักสูตร 2 ปีตอ่ เนือ่ ง มหาวิทยาลัย
เทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูม ิ วิทยาเขตพระนครศรีอยุธยา
วาสุกรี สาขาวิชาการบัญชี การจัดการ การตลาด สารสนเทศ
และการท่องเทีย่ ว พบว่า นักศึกษาเพียงร้อยละ 2 มีความ
สามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นเกณฑ์ดมี าก ร้อยละ 58
อยูใ่ นเกณฑ์ทปี่ านกลางและร้อยละ 2 อยูใ่ นเกณฑ์ทอี่ อ่ นมาก
ส่วน หวง เฉียว หัว (Huang Xiao Hua, 1985 : 167-168)
ได้ศึกษาถึงกลวิธีการเรียนรู้ทักษะการสื่อสารของนักศึกษา
จีนที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศเพื่อศึกษาและ
วิเคราะห์กลวิธกี ารเรียนรูโ้ ดยทัว่ ไป เทคนิคเฉพาะทีน่ กั ศึกษา
ใช้ในการพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษและการ
ประเมินการใช้กลวิธกี ารเรียนของนักศึกษาเอง พบว่า กลวิธี
การเรียนภาษามีสว่ นช่วยส่งเสริมและพัฒนาความสามารถใน
การพูดโดยเฉพาะอย่างยิง่ การฝึกใช้ภาษาในสถานการณ์จริง
จากเอกสารและงานวิจยั ดังกล่าวข้างต้น ผูว้ จิ ยั ได้
สรุปเป็นกรอบแนวคิดการวิจยั ดังนี้
ตัวแปรต้น
1. ปัจจัยด้านการสอน
- การจัดกิจกรรมการเรียนการสอน
- พฤติกรรมการสอน
2. ปัจจัยด้านผู้เรียน
- พื้นฐานทางภาษาอังกฤษจากสถานศึกษาเดิม
- ลักษณะนิสัยในเรื่องการใช้ภาษา
- กลวิธีการเรียน
- เจตคติที่มีต่อการเรียนภาษาอังกฤษ
3. ปัจจัยด้านการส่งเสริมและสนับสนุน
ทางการเรียน
ตัวแปรตาม
ความสามารถในการพูด
ภาษาอังกฤษของนักศึกษา
55
ระเบียบวิธวี จิ ยั
ในการวิ จั ย ครั้ ง นี้ ผู้วิจัยได้ศึกษาจากประชากร
ทัง้ หมด ได้แก่ นักศึกษาทีก่ �ำลังศึกษาชัน้ ปีที่ 2 สาขาวิชาภาษา
อังกฤษ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
จ�ำนวน 38 คน และมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
จ�ำนวน 123 คน รวมทัง้ สิน้ 161 คน
เครือ่ งมือทีใ่ ช้ในการวิจยั ครัง้ นี้ ได้แก่
1. แบบสอบถาม เป็นแบบมาตราส่วนประมาณ
ค่า 5 ระดับ แบ่งออกเป็น 4 ตอน คือตอนที่ 1 แบบสอบถาม
ข้อมูลพืน้ ฐาน ตอนที่ 2 แบบสอบถามด้านการสอน แบ่งออก
เป็น 2 ด้าน คือ ด้านการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนและ
ด้านพฤติกรรมการสอน ตอนที่ 3 แบบสอบถามด้านผูเ้ รียน
แบ่งออกเป็น 4 ด้าน คือ ด้านปัจจัยทีส่ ง่ เสริมการพูดภาษา
อังกฤษจากสถานศึกษาเดิม ด้านลักษณะนิสยั ในเรือ่ งการใช้
ภาษา ด้านกลวิธีการเรียนและด้านเจตคติที่มีต่อการเรียน
ภาษาอังกฤษ และตอนที่ 4 แบบสอบถามด้านการส่งเสริม
และสนับสนุนทางการเรียนของครอบครัว โดยผู้วิจัยศึกษา
เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างแบบสอบถามและ
น�ำแบบสอบถามไปให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบความเที่ยงตรง
เชิงเนื้อหา หลังจากนั้นน�ำไปทดลองใช้เพื่อหาความเชื่อมั่น
โดยมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.830
2. แบบสัมภาษณ์ เป็นแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง
โดยให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบความเหมาะสมของข้อค�ำถาม
เพื่อน�ำไปทดสอบความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของ
นักศึกษา
การเก็บรวบรวมข้อมูล ผูว้ จิ ยั ได้แจกแบบสอบถาม
ให้กบั นักศึกษาทีเ่ ป็นกลุม่ ประชากร และสัมภาษณ์โดยมีการ
บันทึกเสียงและให้คะแนน หลังจากนัน้ น�ำข้อมูลทีไ่ ด้จากการ
สัมภาษณ์และจากแบบสอบถามมาวิเคราะห์ขอ้ มูลทางสถิติ
สถิตใิ นการวิเคราะห์ขอ้ มูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่า-
ร้อยละ ค่าเฉลีย่ ส่วนเบีย่ งเบนมาตรฐาน F-test และการ
วิเคราะห์คา่ ถดถอยพหุคณ ู (Multiple regression analysis)
 56 วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Research and Development Journal. Vol. 3 2011

สรุปผลการวิจัย
จากผลการวิเคราะห์ข้อมูล สามารถสรุปผลการวิจัยตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยได้ดังนี้
ตาราง 1 ระดับความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษ
ช่วงคะแนน จำ�นวน ร้อยละ ระดับ
0-10 13 8.07 ต�่ำ
11-15 123 76.39 ปานกลาง
16-20 25 15.52 สูง
รวม 161 100

1. นักศึกษาส่วนใหญ่มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยู่ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 76.39) มีเพียงส่วน

น้อยที่มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยู่ในระดับสูง (ร้อยละ 15.52) และมีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยู่ใน
ระดับต�่ำ (ร้อยละ 8.07)
ตาราง 2 ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยและค่าความคลาดเคลื่อนของการประมาณค่าตัวแปร
ตัวแปร R R Adj R SE F Sig. F
X13 .556 .309 .304 1.94866 71.001 .000
X13 , X12 .603 .363 .355 1.87577 45.112 .000
X13 , X12 , X5 .626 .392 .380 1.83930 33.722 .000
*มีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
2. ปัจจัยที่มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา ได้แก่ ปัจจัยด้านผู้เรียน คือ กลวิธีการเรียน (X13) และลักษณะ
นิสัยในเรื่องการใช้ภาษา (X12) และข้อมูลพื้นฐาน คือ ระดับผลการเรียน (X5) มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยส�ำคัญที่
ระดับ 0.05

อภิปรายผล สามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นเกณฑ์ดมี าก ร้อยละ 58

จากผลการศึกษาระดับความสามารถทางการพูด
ภาษาอังกฤษ และปัจจัยทีม่ ผี ลต่อการพูดภาษาอังกฤษ ผูว้ จิ ยั
อภิปรายผล ดังนี้
นั ก ศึ ก ษาส่ ว นใหญ่ มี ค วามสามารถในการพู ด
ภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับปานกลาง (ร้อยละ 76.39) รองลง
มา คือ มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับสูง
(ร้อยละ 15.52) และระดับต�ำ ่ (ร้อยละ 8.07) ซึง่ สอดคล้อง
กับงานวิจยั ของยุพเยาว์ เมืองหมุด และคณะ (2548) ทีศ่ กึ ษา
ปัจจัยที่มีผลต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของ
นักศึกษาแรกเข้าระดับปริญญาตรี หลักสูตร 2 ปีต่อเนื่อง
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ วิทยาเขตพระนคร-
ศรีอยุธยา วาสุกรี พบว่า นักศึกษามีเพียงร้อยละ 2 มีความ
มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นเกณฑ์ทปี่ านกลาง
และร้อยละ 2 อยู่ในเกณฑ์อ่อนมาก และสอดคล้องกับงาน
วิจยั ของนิตยา วัยโรจนวงศ์ (2543) ทีศ่ กึ ษาปัจจัยทีม่ ผี ลต่อ
ความสามารถในการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับ
อุดมศึกษา ศึกษาเฉพาะกรณี : นักศึกษาชัน้ ปีที่ 1 สถาบัน
ราชภัฏสวนดุสติ พบว่านักศึกษาสามารถสือ่ สารเข้าใจได้ดเี พียง
ร้อยละ 4.8 ปานกลางร้อยละ 32.9 ไม่สามารถสือ่ สารได้รอ้ ยละ
25.3 สือ่ สารได้เล็กน้อยร้อยละ 37 จากงานวิจยั ดังกล่าวข้าง
ต้นแสดงให้เห็นว่านักศึกษาส่วนใหญ่มีความสามารถในการ
พู ด ภาษาอั ง กฤษอยู ่ ใ นระดั บ ปานกลาง ถ้ า วิ เ คราะห์ ต าม
องค์ ป ระกอบของการสื่ อ สาร คื อ การออกเสี ย ง ค�ำศั พ ท์
ไวยากรณ์ ความคล่องแคล่ว และความเข้าใจในบทสนทนา
วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Research and Development Journal. Vol. 3 2011
อาจกล่าวได้ว่านักศึกษาส่วนใหญ่ออกเสียงได้ไม่ถูกต้อง ใช้
ประโยคไม่ถูกต้องตามโครงสร้างของภาษา ใช้ค�ำศัพท์ในวง-
จ�ำกัด พูดไม่เป็นธรรมชาติ และไม่สามารถสนทนาโต้ตอบได้
ตรงตามวัตถุประสงค์ของผูถ้ ามเท่าทีค่ วร ทัง้ นีอ้ าจเนือ่ งมาจาก
นั ก ศึ ก ษายั ง ไม่ เ ห็ น ถึ ง ประโยชน์ แ ละความส�ำคั ญ ของการ
สือ่ สารภาษาอังกฤษ แต่จะไปเน้นเรียนแบบท่องจ�ำเพือ่ น�ำไป
สอบให้ได้คะแนนเท่านั้น รวมถึงการที่นักศึกษามีโอกาสใช้
ภาษาอังกฤษในการสื่อสารในชีวิตประจ�ำวันน้อยและไม่ค่อย
มีโอกาสได้ฝกึ ภาษาหรือสนทนากับชาวต่างชาติเท่าใดนัก จึง
ท�ำให้ทักษะทางด้านการสื่อสารภาษาอังกฤษของนักศึกษา
ส่วนใหญ่อยูใ่ นระดับปานกลาง ถ้าผูส้ อนมีการปรับปรุงด้าน
การเรียนการสอน เน้นให้นกั ศึกษาเห็นถึงประโยชน์และความ
ส�ำคัญของการสื่อสารภาษาอังกฤษ เปิดโอกาสให้นกั ศึกษาได้
พูดและใช้ภาษาอังกฤษให้มากทีส่ ดุ ก็จะท�ำให้นกั ศึกษามีทกั ษะ
ทางการพูดเพิม่ มากขึน้ ส่งผลให้นกั ศึกษามีความสามารถทาง
การพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับทีด่ ขี นึ้
ส่วนปัจจัยที่มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษ ได้แก่
ปัจจัยด้านผูเ้ รียน คือ กลวิธกี ารเรียน (X13) และลักษณะนิสยั
ในเรือ่ งการใช้ภาษา (X12) และข้อมูลพืน้ ฐาน คือ ระดับผล
การเรียน (X5) มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษ อย่างมีนยั ส�ำคัญ
ทีร่ ะดับ 0.05 ซึง่ กลวิธกี ารเรียนเป็นปัจจัยทีม่ ผี ลต่อการพูด
ภาษาอังกฤษมากที่สุด ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยของ หวง
เฉียว หัว (Huang Xiao Hua, 1985 : 167-168) ทีศ่ กึ ษา
ถึงกลวิธีการเรียนรู้ทักษะการสื่อสารของนักศึกษาจีนที่เรียน
ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ พบว่า กลวิธกี ารเรียน
ภาษามีส่วนช่วยส่งเสริมและพัฒนาความสามารถในการพูด
โดยเฉพาะการฝึกใช้ภาษาในสถานการณ์จริง นอกจากนีย้ งั สอด
คล้องกับงานวิจยั ของกิลเลตต์ (Gillette, 1987 : 268-278)
ที่ศึกษาวิธีการเรียนรู้และแรงจูงใจในการเรียนของผู้ที่ประสบ
ผลส�ำเร็จในการเรียนภาษาต่างประเทศ 2 คน พบว่า ผูเ้ รียน
ทั้ ง สองเรี ย นภาษาโดยใช้ ก ลวิ ธี ก ารเรี ย นภาษาที่ เ ป็ น ของ
ตนเอง มีความกล้าทีจ่ ะลองใช้ภาษา มุง่ มัน่ ในการเรียนรู ้ ใฝ่รู้
และมีความกระตือรือร้นที่จะใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร
อยูเ่ สมอ จากงานวิจยั ดังกล่าวข้างต้นแสดงให้เห็นว่า กลวิธี
การเรียนและลักษณะนิสยั ในเรือ่ งการใช้ภาษา มีผลต่อการพูด
ภาษาอังกฤษเป็นอย่างมาก ซึง่ อธิบายได้วา่ ถ้านักศึกษามี
วิธกี ารเรียนรูเ้ ป็นของตนเอง ชอบสนทนาภาษาอังกฤษ หา
57
โอกาสทีจ่ ะสนทนากับชาวต่างชาติอยูเ่ สมอ อีกทัง้ สนใจและ
สนุกในการเรียนรู้ภาษาด้วยตนเอง สิ่งเหล่านี้จะส่งผลให้
นักศึกษาสามารถพูดภาษาอังกฤษในระดับดีขนึ้ ได้ นอกจากนี้
จากผลการวิจัยพบว่าระดับผลการเรียนมีผลต่อการพูดภาษา
อั ง กฤษ ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีและแนวคิดของการ์ดเนอร์
และแลมเบิรท์ (Gardner and Lambert 1972 : 1-136) ที่
อธิบายว่า ความรูเ้ ดิมเป็นตัวแปรหนึง่ ทีม่ อี ทิ ธิพลต่อผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียน ซึง่ กล่าวได้วา่ นักศึกษาทีม่ ผี ลการเรียนดี เนือ่ ง
มาจากมีความรูค้ วามสามารถและทักษะในด้านต่างๆ ดีอยูแ่ ล้ว
จะมีความสามารถทางการพูดภาษาอังกฤษอยูใ่ นระดับทีด่ ดี ว้ ย
ข้อเสนอแนะ
ข้อเสนอแนะในการวิจยั ครัง้ นี้ คือ
1. มหาวิทยาลัยควรจัดกิจกรรมต่างๆ ทีช่ ว่ ยส่งเสริม
ความสามารถทางการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา และส่ง-
เสริมให้นักศึกษามีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารมาก
ทีส่ ดุ เพือ่ เพิม่ ทักษะทางการพูดภาษาอังกฤษให้อยูใ่ นระดับที่
สูงขึน้
2. อาจารย์ผู้สอนควรศึกษาหรือวิจัยเกี่ยวกับการ
สร้างนวัตกรรมหรือวิธีการที่จะให้นักศึกษามีกลวิธีการเรียนรู้
เป็นของตนเองเพื่อช่วยผลักดันและส่งเสริมการเรียนรู้ของ
นักศึกษาให้มปี ระสิทธิภาพมากทีส่ ดุ
ข้อเสนอแนะในการวิจยั ครัง้ ต่อไป คือ
1. อาจารย์ หรือหน่วยงานทีเ่ กีย่ วข้อง ควรท�ำการ
ศึ ก ษาเกี่ ย วกั บ ปั จ จั ย ที่ มี ผ ลต่ อ การพู ด ภาษาอั ง กฤษของ
นั ก ศึ ก ษาที่ เรี ย นในสาขาวิ ช าอื่ น หรื อ นั ก ศึ ก ษาที่ เรี ย นใน
มหาวิทยาลัยอืน่ ๆ
2. อาจารย์ หรือหน่วยงานทีเ่ กีย่ วข้อง ควรท�ำการ
ศึกษาเกี่ยวกับปัจจัยที่มีผลต่อทักษะทางภาษาอังกฤษในด้าน
อืน่ ๆ ของนักศึกษา เช่น ทักษะทางด้านการอ่านหรือทักษะ
ทางด้านการเขียน เป็นต้น
 58 วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554
Research and Development Journal. Vol. 3 2011

เอกสารอ้างอิง [9] Jakobovits, Loen A. 1971. Foreign Language

[1] นิตยา วัยโรจนวงศ์. 2543. การศึกษาปัจจัยทีม่ ตี อ่ - Learning : A Psycholinguistic Analysis of the
ความสามารถในการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักเรียน Issues. Rowley Mass : Newbury House.
ระดับอุดมศึกษาศึกษาเฉพาะกรณี : นักศึกษาชัน้ ปีที่ 1 [10] Johnson, Keith and Morrow, Keith. 1981.
สถาบันราชภัฏสวนดุสติ . วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษร Communication in the Classroom. London :
ศาสตร์ดษุ ฎีบณ ั ฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ บัณฑิต- Longman.
วิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. [11] Klein, Wolfgang. 1990. Second Language
[2] นุชนาฎ วรยศศรี. 2544. ปัจจัยทีม่ คี วามสัมพันธ์กบั Acquisition. London : Cambridge University
ผลสัมฤทธิท์ างการเรียนภาษาอังกฤษของนักศึกษา Press.
สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตพระนครใต้. [12] Millman, Jason. 1981. Handbook of Teaching
วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิตสาขาการ- Evaluation. London : Sage Publications,
สอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย [13] Walberg, Hebbert J. 1989. The Effective
ศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร. Teacher. New York : McGraw-Hill.
[3] ยุพเยาว์ เมืองหมุด และคณะ. 2548. ปัจจัยทีม่ ผี ลต่อ
ความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา
แรกเข้าระดับปริญญาตรี หลักสูตร 2 ปีตอ่ เนือ่ ง
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
วิทยาเขตพระนครศรีอยุธยา วาสุกรี. รายงานการวิจยั
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
วิทยาเขตพระนครศรีอยุธยา วาสุกรี.
[4] อัจฉรา วงศ์โสธร. 2544. การทดสอบและการประเมิน
ผลการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร:
โรงพิมพ์ครุ สุ ภา.
[5] Gardner, R.C. 1973. Focus on Learner : Prag-
matic Perspectives for the language Teacher.
Rowley Mass : Newbury House.
[6] Gardner, R.C., and Wallace E. Lambert. 1972.
A Social Psychology and Second Language
Learning. London : Arnold Publisher Ltd.
[7] Gillette, Babara. 1987. Two Successful Lan-
guage Learners : An Introspective Approach.
Introspection in Second Language Research.
Edited by Clas Fxrch Gabriele Kasper.
Clevedon : Multiplelingual Matters Ltd.
[8] Huang-Xiao-Hua. 1985. “Chinese EFL Stu-
dents’ Learning Strategies for Communication”
TESOL Quarterly. 19,1 : 167-168.