ლუკა ქართველიშვილი

მოწწვის გვერდითი ეფექტები

მოწევა არის პრაქტიკა, რომლის დროსაც ნივთიერება იწვება და შედეგად მიღებული კვამლი,
როგორც წესი, შეისუნთქება, რათა გასინჯოს და შეიწოვოს სისხლში. ყველაზე ხშირად
გამოყენებული ნივთიერება არის თამბაქოს მცენარის გამხმარი ფოთლები, რომლებიც
შემოხვეულია მოძრავი ქაღალდის პატარა ოთხკუთხედად, რათა შეიქმნას პატარა, მრგვალი
ცილინდრი, რომელსაც ეწოდება “სიგარეტი”. მოწევა ძირითადად გამოიყენება, როგორც
რეკრეაციული ნარკოტიკების გამოყენების გზა, რადგან გამხმარი მცენარის ფოთლების წვა
ორთქლდება და აწვდის აქტიურ ნივთიერებებს ფილტვებში, სადაც ისინი სწრაფად
შეიწოვება სისხლძარღვში და აღწევს სხეულის ქსოვილს. სიგარეტის მოწევის შემთხვევაში ეს
ნივთიერებები შეიცავს აეროზოლური ნაწილაკებისა და აირების ნარევს და მოიცავს
ფარმაკოლოგიურად აქტიურ ალკალოიდ ნიკოტინს; აორთქლების შედეგად წარმოიქმნება
გაცხელებული აეროზოლი და აირი ისეთ ფორმაში, რომელიც საშუალებას იძლევა
ჩასუნთქვა და ღრმა შეღწევა ფილტვებში, სადაც ხდება აქტიური ნივთიერებების სისხლში
შეწოვა. ზოგიერთ კულტურაში მოწევა ასევე ტარდება, როგორც სხვადასხვა რიტუალების
ნაწილი, სადაც მონაწილეები იყენებენ მას ტრანსის მსგავსი მდგომარეობების გამოსაწვევად,
რაც, მათი აზრით, შეიძლება მიიყვანოს მათ სულიერ განმანათლებლობამდე.

მოწევა ნარკოტიკების რეკრეაციული მოხმარების ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული

ფორმაა. თამბაქოს მოწევა ყველაზე პოპულარული ფორმაა, რომელსაც მსოფლიოში
მილიარდზე მეტი ადამიანი იყენებს, რომელთა უმრავლესობა განვითარებად ქვეყნებშია.[1]
მოწევისთვის ნაკლებად გავრცელებული ნარკოტიკებია კანაფი და ოპიუმი. ზოგიერთი
ნივთიერება კლასიფიცირებულია როგორც მძიმე ნარკოტიკები, როგორიცაა ჰეროინი, მაგრამ
მათი გამოყენება ძალიან შეზღუდულია, რადგან ისინი ჩვეულებრივ კომერციულად არ არის
ხელმისაწვდომი. სიგარეტი ძირითადად წარმოებულია სამრეწველო გზით, მაგრამ ასევე
შეიძლება ხელით დაიბრუნოს ფხვიერი თამბაქოსა და მოძრავი ქაღალდისგან. სხვა მოწევის
ხელსაწყოები მოიცავს მილებს, სიგარებს, ბიდისებს, ჩილიმებს და ბონგებს.

მოწევა შეიძლება დათარიღდეს ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 5000 წლით და დაფიქსირდა

მრავალ სხვადასხვა კულტურაში მთელ მსოფლიოში. ადრეული მოწევა განვითარდა
რელიგიურ ცერემონიებთან ერთად; როგორც შესაწირავი ღვთაებისთვის, განწმენდის
რიტუალებში ან შამანებსა და მღვდლებს ნებას რთავდნენ შეცვალონ გონება მკითხაობის ან
სულიერი განმანათლებლობის მიზნით. ევროპული შესწავლისა და ამერიკის დაპყრობის
შემდეგ, თამბაქოს მოწევის პრაქტიკა სწრაფად გავრცელდა დანარჩენ მსოფლიოში. ისეთ
რეგიონებში, როგორიცაა ინდოეთი და სუბ-საჰარის აფრიკა, ის გაერთიანდა მოწევის
არსებულ პრაქტიკასთან (ძირითადად კანაფის). ევროპაში მან შემოიტანა ახალი ტიპის
სოციალური აქტივობა და ნარკოტიკების მიღების ფორმა, რომელიც ადრე უცნობი იყო.