Rainier Rabago

12- San Pedro Calungsod

Maraming Lugar Pala Kayo?

Ako ay interesado sa lugar na tinatawag nilang “Bulacan” dahil simula pa noong bata
ako, nababanggit na nila ang Bulacan kasi may kapatid sila nanay na taga-doon at umuuwi sila
tuwing may okasyon. Nakikita ko rin sa mga social media at TV na sa Bulacan ang lugar kung
saan gumagawa o naglilikha ng mga paputok na ginagamit natin tuwing bagong taon. Marami rin
pala ang Bulacan at akala ko iisang lugar lang ito. Pinapangarap kong pasyalan ito balang araw.

At hindi ko inasaahang matutupad ang pinapangarap kong makapunta doon at ako ay

sobrang ligaya. Bale dalawang beses na kaming pumunta doon. Noong una ay yung pumasyal
kami sa mga pamilya namin at yung ikalawa ay ang kasal ng pinsan naming. At bago ang huli,
Pulilan, Bulacan pala ang lugar na pinuntahan naming.

Sa pagpunta doon, sumakay kami sa van kasama ang buong pamilya at excited kaming
lahat na pumunta. Mahaba ang byahe kasi nagsimula kami ng madaling-araw at nakarating lang
kami doon ng halos gumabi na. Pagkarating namin doon, marami ang nakatitig sa amin. May
mga tambay doon, mga kapitbahay nila, at meron ring mga mukhang adik. Deretso kaming
pumunta sa loob ng kanilang bahay para makapagpahinga at maayos ang aming mga gamit para
sa susunod na araw.

Pulilan, Mayo, 2016

Sa pagkagising naming ay agad kaming nag-almusal tsaka naligo kasi ipapasyal daw
kami sa kanilang pamiliang-bayan. Tinatawag nila itong Pulilan, pagkarating namin doon,
maraming tao agad ang sumalubong sa amin. Mahirap maglakad kasi masikip at puro siksikan.
Bumili kami ng lulutuin naming para sa aming tanghalian. Bumili rin kami ng mga damit at
shorts para sa karagdagang susuotin at bumili kami ng mga CD para sa movie marathon namin.
Meron silang Jollibee doon at doon na kami nagmeryenda tsaka na kami umuwi. Pagkauwi
namin, nagluto na sila ng tanghalian at pagkatapos ay kumain na kami. Nanood lang kami ng
mga binili naming CD buong hapon at sa gabi ay kumain na kami ng haponan, nanood ng TV, at
natulog na ulit.
Basketball Court, Mayo, 2016

Sa ikalawang araw namin sa Bulacan, ay inanyayahan kami ng aming lalaking pinsan na

pumunta sa isang basketball court para maglaro. Kalahating court lang ito at may humamon agad
sa amin. Nakipaglaro na kami at umabot ng dalawang oras ang laban. Nasugatan ang aking paa
pero nanalo naman kami at rinerespeto namin ang aming mga nakalaban. Umuwi na kami at
kumain na kami ng almusal. Nasa loob lang kami ng bahay buong hapon at natulog rin kami. Sa
gabi, kumain na kami ng haponan at nabanggit ng aming pinsan na meron raw computer shop na
malapit lang dito. Noong matapos na kaming maghaponan, agad naming pinuntahan ang
nasabing computer shop. Pasulok-sulok ang daan at maraming aso pero nakarating rin kami
doon. Naglaro kami ng Mobile Legends hanggang 11 ng gabi. Pagkatapos ay nagpahinga na.

Araw ng Kasal, Mayo, 2016

Kinabukasan ay araw na ng kasal ng aming pinsan. Nagbihis kami ng pormal at pumunta

na sa simbahan. Habang nangyayari ang misa, naobserbahan kong tahimik sila at nakaseryoso
lang sa misa. Maganda rin ang kanilang simbahan punong-puno ng mga rebulto at may sining
ang lahat ng mga disenyo nila. Matapos ang kasal ay pumunta na kami sa bahay ng babae at
doon ang reception ng kasal. Idinaos ang seremonya ng kasal at masaya ang lahat para sa bagong
mag-asawa. Kumain kami ng mga iba’t ibang putahe ng mga taga-Bulacan. Masarap din at
naparami kami ng kinain. Pagkatapos ng reception ay umuwi na kami at nagpahinga. At sa gabi
ay tumambay kami sa labas ng bahay pagkatapos naming maghaponan.

Sa sumunod na araw ay nag-empake na kami at uuwi na kami. Nagpaalam na kami sa

aming mga kapamilya doon, at naglakbay na kami. Sa hapon ay dumaan muna kami sa Trinoma
Mall para makapagpasyal naman kami ng saglit. Pagkarating naming doon ay meron
magagarang kotseng mamahalin na nakapark sa mga paligid. Noong nasa loob na kami, sobrang
lamig at laki pala ng Mall halos maligaw na kami noon sa kakahanap ng iba naming mga
kasama. Bumili kami ng mga damit, pagkain, mga kakailanganin, at syempre laruan. Naglibot-
libot kami, at maraming mga tao doon. Maraming pamilian doon ng mga mamahaling bagay at
kumain na rin kami doon. At lumabas na kami doon at sumakay sa van at umuwi na.

Ibang-iba ang estilo ng buhay doon kompara dito sa probinsya. Masayang masaya ako
dahil nakapunta na ako sa Bulacan na dati pinapangarap ko lang puntahan. Sa tagal ko na dito sa
mundo, yun palang ang pinakamalayo kong napuntahan dahil hindi ako komportableng bumyahe
ng malayo.