Chapter 17 Who is come with Cheng Lin?

ชายหนุ่มร่ างสูงใหญ่นงั่ อยูต่ รงมุมเดิมที่นงั่ อยูท่ ุกวันเสาร์ ท่าทางดูกระวนกระวายใจชอบกล เขากดโทรศัพท์มือ

ถือไปเป็ นร้อยรอบบางทีกพ็ ดู ไปตวาดไปเสี ยงดังลัน่ ลับๆ ล่อๆ อยูส่ กั พัก เพื่อนตัวแสบก็โผล่มา สร้างอาการ
ตกใจปนผิดหวังเล็กๆ ให้กบั เขาไม่นอ้ ยเมื่อไม่ใช่คนที่รอคอย แต่กย็ งั พูดคุยด้วยตามปกติ

“ฉันว่าฉันมาเร็ วแล้วนะ ยังมาทีหลังนายอีก มาตั้งแต่เมื่อไหร่ น่ะ” ตาเล็กรี มองผ่านแสงสลัวของผับมายังใบหน้า

ได้รูปเรี ยวอย่างผูช้ ายของเพื่อนรัก

“เมื่อกี๊เอง” อาซวี่ตอบส่ งๆ ไปหมายจะให้อีกฝ่ ายสงบปากสงบคำเลิกยิงคำถาม ตรงกันข้ามอาการของเขายิง่ ทำให้

เพื่อนร่ างขาวโพลนสะท้อนแสงไฟยิง่ อยากรู้อยากเห็นมากขึ้นอีก

“แล้วเมื่อกี๊โทรหาใคร ฉันเห็นนายกดๆๆ ใหญ่เลย นึ กว่าเล่นเกมส์ซะอีก” ฟันบนกัดริ มฝี ปากห้อยๆ อย่างมัน

เขี้ยว ท่าทางอาซวี่แบบนี้ ถา้ เดาไม่ผดิ เขากำลังจะได้รู้อะไรดีๆ อีกแน่ และมันคงน่าสนุก (สำหรับเขา) น่าดูชม

“เล่นเกมส์” อาซวี่ตดั บทแต่เหมือนนึ กอะไรขึ้นมาได้ ร่ างสู งขยับขึ้นนัง่ ตัวตรงเหมือนตอนมาถึงใหม่ๆ

“เออ นี่ เจี้ยนหาวฉันถามไรหน่อยสิ ”

เห็นอีกฝ่ ายพยักหน้ายิม้ บ้องแบ้วให้อาซวี่จึงเริ่ มพูดสิ่ งที่คา้ งคาในใจออกมา

“นายคบกับเพ่ยเพ่ยมาตั้งนาน นาย เอ่อ นายรู ้ได้ยงั ไงว่าเพ่ยเพ่ยเต็มใจจะแต่งงานกับนาย ในเมื่อพวกนายถูก

ผูใ้ หญ่จบั หมั้นกัน”

เจี้ยนหาวยิม้ ตาเล็กรี ส่องประกายแม้ในที่แสงสลัวเช่นนี้ เขานึกแล้วเชียวหมอนี่ลองทำหน้าเครี ยดขนาดนี้ คงมีอยู่

เรื่ องเดียวคือขอไช่ไช่แต่งงาน

“อาซวี่.............ฉันบอกตามตรงนะ ผูห้ ญิงน่ะมักจะมีเซ้นส์ที่พวกเรามองไม่เห็นเสมอแหละ พวกเธอสามารถรู ้

ได้ทนั ทีวา่ เราจะพูดเรื่ องอะไร โดยที่เรายังไม่ทนั จะเอ่ยปากด้วยซ้ำไป แต่บางที่พวกหล่อนก็แกล้งโง่น่ะ เพื่อที่วา่
จะได้ไม่ดูฉลาดจนเกินไป ผูช้ ายบางคนก็ไม่ชอบผูห้ ญิงฉลาดจริ งมัย๊ ”

“จริ งเหรอ นายหมายความว่าพวกผูห้ ญิงรู ้อยูแ่ ล้วเหรอเพียงแต่ไม่พดู ” อาซวี่ท ำหน้าเหมือนเพิ่งได้คน้ พบสัจธรรม

ของชีวิต

“แน่นอน อย่างฉันน่ะ ตอนที่ขอเพ่ยเพ่ยแต่งงานนะ ฉันก็ไม่ได้พดู อะไร รายนั้นน่ะ เข้าใจทุกอย่างแหละ วันรุ่ ง

ขึ้นโทรไปโบสต์นดั วันจัดงานเสร็จสรรพเลย”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ ง่ายจังแฮะ” อาซวี่ท ำตาโต

ู้ ญิงเค้าอยากแต่งอยูแ่ ล้ว”
“ก็ผห

นะ.....นี่............ฉันเข้าใจแล้วตลอดเวลาที่ผา่ นมา ที่เธอทำท่างานเยอะหมายความว่าจริ งๆ แล้วเธอหลบเลี่ยงไม่

ยอมแต่งงานกับฉัน หรื อว่าเธอมีคนอื่น หรื อว่าเธอเบื่อฉันแล้ว (ไปนู่น)

“คุยอะไรกันอยูเ่ หรอ”
หน้ากลมๆ ยิม้ แป้ นโผล่มาจากข้างหลังสองหนุ่ม วันนี้ไช่ไช่ดูอารมณ์ดีร่าเริ งผิดกับบรรยากาศมาคุที่เพิ่งเข้าล้อม
รอบโต๊ะของสองหนุ่ม

“ทำไมเพิ่งมาล่ะ ฉันนัดเธอไว้ต้ งั แต่หนึ่ งทุ่มไม่ใช่เหรอ” อาซวี่หน้าบึ้ง ร่ างสู งกอดอกนัง่ ไข่วห้างกระดิกเท้าอย่าง

คนเจ้าอารมณ์

“ก็งานฉันเพิ่งเสร็ จนี่ นา อีกอย่างอี้หมินบอกว่าพวกนายจะมากันสองทุ่ม ฉันนึ กว่านายจำเวลาผิดซะอีก” โชคดียงั

คงเป็ นของอาซวี่ วันนี้ไช่ไช่อารมณ์ดีนะเนี่ย ปกติถา้ ถามแบบนี้ มีหวังเละไปแล้ว

“ฉันนัดเธอหนึ่ งทุ่มก็ตอ้ งหนึ่ งทุ่มสิ เกี่ยวอะไรกับอี้หมิน หมอนัน

่ ไม่ใช่คนนัดเธอสักหน่อย”

“เป็ นอะไรของเธอน่ะ ท้องผูกรึ ไง มาถึงก็หาเรื่ องฉันเลย”

เจ้าของตาเล็กรี ตวั ช่างยุนงั่ กลั้นหัวเราะแทบเป็ นแทบตาย

“ไม่เอาแล้วฉันไม่เถียงกับนายแล้วดีกว่า เดี๋ยวมานะ”

“เดี๋ยวสิ คิดจะหนี รึไง” อาซวี่ยงั เอาเรื่ องไม่เลิก

“จะไปห้องน้ำ” เสี ยงเธอตะโกนตอบกลับมาทั้งที่เดินจากไปพอสมควรแล้ว ตามมาด้วย “คนบ้า ผีทะเล” ต่อมาก็

เสี ยงหัวเราะของเจี้ยนหาว สนุกชะมัด แต่วนั นี้ไช่ไช่อารมณ์ดีเลยอดดูมวยเลย

“หัวเราะอะไร” อาซวี่ถลึงตาใส่

“สองคนนี้ ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอคะ” เสี ยงหวานๆ ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ เป็ นเสี ยงคุน้ หูเจี้ยนหาว ชายหนุ่มขยับ
กายลุกขึ้นให้แฟนสาวของตนเข้ามานัง่ ใกล้ๆ

“คุณยังไม่ชินอีกเหรอ ไช่ไช่กบั อาซวี่น่ะเจอกันทีไรก็ทะเลาะกันทุกทีแหละ” เขายิม้ กะลิ้มกะเหลื่ยให้จนมองไม่

เห็นลูกตา

“ฉันหมายถึงคุณกับอาซวี่ต่างหาก นี่ คงจะไปยัว่ โมโหอะไรเขาอีกแล้วสิ ” เธอว่าพลางค้อนเข้าให้

“ผมเปล่ายัว่ สักหน่อย ผมกำลังช่วยเขานะ ถ้าไม่ท ำอย่างนี้ หมอนี่ จะได้แต่งงานเหรอ”

พอพูดถึงเรื่ องแต่งงานเพ่ยเพ่ยซึ่งถูกเจี้ยนหาวเผาอาซวี่เรื่ องนี้ ให้ฟังทุกวัน ถึงกับปิ ดปากหัวเราะคิก

“ขอบใจนะ เพ่ยเพ่ย” อาซวี่ประชดให้

“แหม ขอโทษค่ะอาซวี่ กับไช่ไช่น่ะ ฉันว่าแค่คุณเอ่ยปากรับรองว่าต้องสำเร็ จแน่ๆ เลย”

“แล้วทีของพวกคุณไม่เห็นต้องเอ่ยปากเลยล่ะ” ยิง่ พูดอาซวี่กิยงิ่ หน้างอ

“ของพวกฉันเหรอคะ” เพ่ยเพ่ยเอานิ้วชี้หน้าตนเองและเจี้ยนหาว หญิงสาวมีอาการหน้าแดงเขินอายเล็กน้อยเมื่อ

เอ่ยถึงเรื่ องนี้ ต่อหน้าอาซวี่ สองมือยกขึ้นมากุมกันอยูท่ ี่หน้าอกทำหน้าเพ้อฝัน เพ่ยเพ่ยล่องลอยไปถึงวันที่เขาขอ
เธอแต่งงานช่างโรแมนติกเสี ยจริ ง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเจี้ยนหาวจะเป็ นคนโรแมนติกได้ขนาดนี้ อาซวี่กบั เจี้ยนหาว
มองหน้ากันไปมา เพ่ยเพ่ยจิตหลุดอีกแล้วไม่น่าคุยเรื่ องนี้ กนั เลย

“ค่ะ.........มันโรแมนติกมาก เขาคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพร้อมดอกกุหลาบช่อเบ้อเริ่ มเลย” เพ่ยเพ่ยทำท่าล่องลอย

ไปด้วยขณะที่นึกถึงการขอแต่งงานของแฟนหนุ่ม

“เดี๋ยวๆ นะ ไหนหมอนี่ บอกว่าไม่ได้ขอไง คุณเป็ นคนรู ้เอง” พอถูกขัดจังหวะ เธอดูเสี ยมูด้ เล็กๆ จึงตอบเสี ยงแข็ง
เล็กน้อย

“ต้องขอสิ ไม่ง้ น
ั ฉันจะรู้ได้ไง ไม่พดู แล้วใครจะรู้”

็ บว่าเขามาพร้อมกับเสี้ ยวเทียน
“ถูกต้อง ไม่พดู แล้วใครจะรู ้” เสี ยงของอี้หมินแทรกขึ้นมา ทุกคนหันไปดูกพ

“เจี้ยนหาว นี่ นายหลอกฉันเหรอ” อาซวี่ลุกขึ้นท่าทางเอาเรื่ อง

“ฮะๆๆๆ ฮ่า ถ้าฉันไม่หลอกนาย แล้วฉันจะรู ้ได้ยงั ไงว่านายน่ะจงใจนัดไช่ไช่หนึ่ งทุ่มแล้วนัดพวกเราสองทุ่ม

เพียงแค่จะขอไช่ไช่แต่งงาน”

“สำเร็ จไม๊ล่ะ” เสี ยงเสี้ ยวเทียนที่นงั่ ลงข้างๆ และกำลังเทเหล้าใส่ แก้วดังขึ้น ตามด้วยเสี ยงอี้หมินในเก้าอี้ตวั ถัดไป
“ถ้าสำเร็ จจะทำหน้าอย่างนี้เหรอ” แล้วทุกคนก็จงใจประสานเสี ยงหัวเราะกันขึ้น

“นี่ ...........พวกนาย มาก็สายแล้วยังจะกวนประสาทอีก”

“เพิ่งจะสองทุ่มเองนะ ฉันกับอี้หมินมาตรงเวลาเป๊ ะเลย นายต่างหากมาทำไมตั้งแต่หนึ่ งทุ่ม”

พอไช่ไช่กลับมาพวกผูช้ ายต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนเรื่ องคุย แต่บทสนทนากลับดูสนุกสนานมากกว่าเก่า เสี ยงพูดคุย

ถูกขัดจังหวะไปเรื่ อยๆ ด้วยเสี ยงหัวเราะของพวกเขา ทุกคนต่างแย่งกันพูดบางคราวก็เถียงกัน บางคราวก็เหมือน
จะอำกันเอง อาซวี่มีความรู้สึกว่าวันนี้ แฟนของเขาอารมณ์ดีมากผิดปกติจริ งๆ ขนาดโดนเจี้ยนหาวและเขาแหย่
แรงๆ ยังไม่โกรธเลย

ระหว่างนั้นเอง อี้หมินมองออกไปยังทางเดิน ทุกคนที่ก ำลังคุยกันอยูท่ ีแรกก็ไม่ได้สงั เกตอะไร แต่เพียงครู่ เดียว

สายตาทุกคู่กจ็ บั จ้องไปยังจุดเดียวกันหมด ร่ างสองร่ างที่เพิ่งก้าวเข้าประตูผบั มา จากมุมนี้ สามารถมองเห็นได้อย่าง
ชัดเจน อาซวี่ร้องออกมาหน้าตาตื่นๆ

“นัน
่ .............หลินหลินมากับใครอ่ะ”
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

“หวัดดีจะ้ ขอโทษนะ ที่มาสาย” เฉิ งหลินยิม้ เจื่อนๆ อย่างสำนึ กผิด

“ไม่สายหรอก พวกฉันมาก่อนเวลาต่างหาก สวัสดีค่ะ คุณจ้าว” ไช่ไช่ทกั ทายจ้าวเซี่ ยนหลงด้วยน้ำเสี ยงร่ าเริ งยิง่
นัก “คุณจ้าวเหรอ” อาซวี่ที่นงั่ ติดกันถามขึ้น

“เรี ยกผมว่าเซี่ ยนหลงดีกว่าครับ” เขายิม้ ให้เพื่อนๆ ของเฉิ งหลินทุกคนอย่างเป็ นกันเอง

“จ้าวเซี่ ยนหลง” อี้หมินพึมพำชื่อผูม้ าใหม่เบาๆ

“จ้ะ ทุกๆ คนนี่ เซี่ ยนหลง” เฉิ งหลินแนะนำเขากับพวกเพื่อนๆ

“นี่ เฉิ งซวี่แฟนของไช่ไช่ค่ะ”

“นี่ เจี้ยนหาว กับ คุณคงจะเป็ นคุณเพ่ยเพ่ยใช่มยั๊ คะ” เธอยิม้ อ่อนโยนให้แฟนของเจี้ยนหาว

“แล้วนัน
่ ก็อ้ ีหมินกับ.....................”

“จูเสี้ ยวเทียน” เสี ยงของเซี่ ยนหลงดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางความประหลาดใจของพวกเพื่อนๆ ทั้งโต๊ะ

ชายหนุ่มรู ปงามผิวพรรณท่าทางดูเป็ นผูด้ ีทุกกระเบียดนิ้วเดินเลยเจี้ยนหาวและอี้หมิน ตรงเข้าไปหาเสี้ ยวเทียน

หน้าตาเขาดูดีอกดีใจและตื่นเต้นไม่นอ้ ยเลย ส่วนผูท้ ี่ถูกเอ่ยนามก็ยมิ้ ตอบให้ตามมารยาท

“โลกกลมจริ งๆ ที่นายเป็ นเพื่อนเรนนี่ ”

“เรนนี่ ?” อาซวี่ท ำคิ้วขมวดหันมามองเฉิ งหลิน “ชื่อฝรั่งของฉันน่ะ” เธออธิ บาย

“นี่ พวกคุณรู ้จกั กันมาก่อนเหรอเนี่ ย” หญิงสาวมองหน้าเสี้ ยวเทียนทีเซี่ ยนหลงทีอย่างงงๆ

“คือ....มันเป็ นเรื่ องบังเอิญน่ะ บอกตามตรงถ้าวันนั้นฉันไม่เจอนายนะ ฉันคงแย่แน่ๆ เลย ฉันเก็บเบอร์ โทรศัพท์

ติดต่องานไว้ในโทรศัพท์เต็มไปหมดเลย”

“อ้อ เข้าใจละ เจอกันโดยบังเอิญนี่ เอง” เจี้ยนหาวทำเสี ยงแปลกๆ ชอบกล พลางมองสำรวจจ้าวเซี่ ยนหลงตั้งแต่หวั

จรดปลายรองเท้าหนังราคาแพงระยับ

“ใช่ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะเป็ นเพื่อนคุณ โลกกลมจริ งๆ ไว้ให้ฉน

ั เลี้ยงเหล้านายเป็ นการขอบคุณนะ”

“ไม่ตอ้ งหรอก เป็ นใครก็ตอ้ งทำอย่างนี้ ท้ งั นั้น”

ร่ างสูงมีอาการก้มหัวลงนิดหนึ่งเอามือข้างนึงมาลูบท้ายทอยไปมา มองดูกร็ ู้วา่ เขากำลังเขิน เฉิ งหลินไม่เคยเห็น

เขาเป็ นอย่างนี้มาก่อนเลย หญิงสาวเผลอมองเขาเพลินไปกว่าจะรู้ตวั ก็เจอกับสายตาของอี้หมินเข้าให้จงั ๆ ต้องรี บ
แกล้งมองไปทางอื่นแทบไม่ทนั

“ไม่จริ งหรอก คนเดี๋ยวนี้ หาที่มีน ้ำใจอย่างนายได้ยากเต็มทีแล้วนะ จริ งมัย๊ เรนนี่ ”

ผูถ้ ูกเรี ยกกำลังแกล้งมองนัน่ มองนี่ให้พน้ สายตาฉลาดเฉลียวของอี้หมิน ได้ยนิ เสี ยงเซี่ยนหลงเรี ยกชื่อตนถึงกับ

สะดุง้ เพราะไม่ทนั ตั้งตัวกับคำถามข้อนี้ มาก่อนหญิงสาวจึงตอบอย่างไม่เต็มน้ำเสี ยงนัก

“ค่ะ เสี้ ยวเทียนเขามีน ้ำใจกับทุกคนเสมอ”