PËRMBAJTJA

Çështje Civile

Nr.i vendimit Data PALËT Faqe

83 (00-2013-465) 05.02.2013 Shoqëria “Darfo Albania” sh.p.k (“Albanian Chrome”

sh.p.k) kundër Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj,
Drejtoria e Apelimit Tatimor-Drejtoria e Përgjithshme
e Tatimeve...........................................................................9
84 (00-2013-493) 05.02.2013 Enkeleda Xhixho kundër “Intesa Sanpaolo Bank
Albania” sh.a., Shoqëria Përmbarimore Private
“EPSA” Shpk. në mungesë, Renato Koni në mungesë,
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kurbin,
në mungesë.......................................................................19
85 (00-2013-1207) 05.02.2013 Nazmi Hidri, Ilir Ferati, Neshat Hidri, Vaip Haskja,
Sherif Popa kundër Komisioni Qendror i Zgjedhjeve..........
24
86 (00-2013-1051) 05.02.2013 Spiro Çabiri kundër Bashkia Sarandë, Jasin Halili,
Bajram Halili, Gjergj Koloi, Nikoleta Koloi....................28
87 (00-2013-1159) 05.02.2013 Shefqet Kapidani kundër Mustafa Kola............................33
88 (00-2013-734) 05.02.2013 Shoqëria "Albtelecom" sh.a. kundër Dega e Tatim
Paguesve të Mëdhenj në mungesë, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve në mungesë, Komisioni i
Apelimit Tatimor në mungesë..........................................38
89 (00-2013-688) 05.02.2013 Koço Nika kundër Andon Xhani......................................46
90 (00-2013-352) 05.02.2013 Kano Kapaj kundër Isa Isaraj në mungesë,
Selman Isaraj në mungesë, Këshilli i Komunës Armen
të Rrethit Vlorë në mungesë, Seksioni i Administrimit
dhe Mbrojtjes së Tokës, Qarku Vlorë në mungesë,
Komisioni i Ndarjes së Tokës së Fshatit Treblovë të
Rrethit Vlorë në mungesë.................................................50
91 (00-2013-460) 05.02.2013 Shoqëria: “By Best Duty Free”, sh.p.k. kundër
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, Ministria e
Punëve të Jashtme, Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe
Energjitikës në mungesë...................................................55
92 (00-2013-931) 05.02.2013 Enes Sokoli kundër Dritan Avdyli në mungesë................63
93 (00-2013-735) 05.02.2013 Enver Myftaraj, Bardhyl Myftaraj kundër
Barjam Myftaraj................................................................72
94 (00-2013-332) 05.02.2013 Rajoni Albtelekom Sh.A. Elbasan kundër
Vladimir Tulina.................................................................75
95 (00-2013-405) 07.02.2013 Shoqëria “Ana” sh.p.k kundër Ministria e Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, Projekti
“2KR”, Komuna Tërbuf, Shoqëria “Shemaj” sh.p.k............
78
96 (00-2013-895) 07.02.2013 Shoqëria "Komenko" shpk kundër Shoqëria "Global
Petrolium Albania" sha.....................................................84
97 (00-2013-458) 07.02.2013 Kërkues: Stavri Boci, Qirjako Boci
Person i tretë: Luan Gjinika..............................................91
98 (00-2013-391) 07.02.2013 Shoqëria “Seat” shpk kundër Shoqëria “Albtelecom”
sha, Shoqëria “IPS d.o.o. Lubjana”...................................94

1
99 (00-2013-457) 07.02.2013
100 (00-2013-339) 07.02.2013
101 (00-2013-846) 07.02.2013
102 (00-2013-480) 07.02.2013
103 (00-2013-496) 07.02.2013
Asllanaj
104 (00-2013-488) 07.02.2013
105 (00-2013-489) 07.02.2013
106 (00-2013-596) 07.02.2013
138
107 (00-2013-970) 07.02.2013
108 (00-2013-736) 12.02.2013
144
109 (00-2013-733) 12.02.2013
110 (00-2013-1160) 12.02.2013
111 (00-2013-490) 12.02.2013
112 (00-2013-491) 12.02.2013
113 (00-2013-1212) 12.02.2013
172
114 (00-2013-464) 14.02.2013
115 (00-2013-463) 14.02.2013
116 (00-2013-484) 14.02.2013
117 (00-2013-459) 14.02.2013
118 (00-2013-483) 14.02.2013
Sose Dhima, Elefteria Kutulla kundër Vasil Zoto,
Bebeka Panajoti..............................................................101
Vezir Pëllumbi kundër Jonuz Abazi, Fitnete Abazi,
Rajmonda Abazi, Eduart Abazi......................................107
Emri Xhaferi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit Tiranë, Drejtoria e Policisë së Qarkut
Kukës...............................................................................111
Shoqëria “Insig” Sh.a. kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimeve, Njësia Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë....................................116
Lumturi Asllani (Grabova) kundër Hadile Asllanaj
në mungesë, Elda Asllanaj në mungesë, Orjela
në mungesë, Rozana Konomi në mungesë.....................121
“Bekimi” Sh.p.k në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Shkodër në mungesë.....................126
Shoqëria “Geci” sh.p.k, “Hotel Tirana International”
sh.p.k kundër Petro Korra në mungesë, Diana Metohu
(Korra) në mungesë, Jorgji Terca në mungesë, Agjencia
e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë në mungesë......................................131
Kërkues: Shoqëria “Gladiator” sh.p.k. në mungesë
kundër Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike
Kërkues: Medi Lazri
Person i tretë: Zyra e Përmbarimit Dibër........................142
Shkëlqim Fera kundër “I.N.S.I.G” sh.a Dega Dibër
Hatem Gjini në mungesë kundër Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë...............................153
“Optima Investments”sh.a. kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tiranë..............................................................................159
Shoqëria “Suisse Management” sh.p.k. kundër
Silvana Vrapi në mungesë..............................................163
Ded Matija në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Shkodër......................................167
Dashamir Gega, Roland Gega kundër Siri Shehu
Genci Spaho në mungesë kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave në mungesë...........................178
Kujtim Bërdufi në mungesë kundër Këshilli i Komunës
Gjinar në mungesë, Nos Qosja në mungesë....................185
A. A. kundër V. P...........................................................190
Eduart Makashi kundër “Emin Rizvanoviç & Kompani
2009” shpk......................................................................193
Shoqëria “Miral 06 “sh.p.k. kundër Drejtoria Rajonale
2

196
119 (00-2013-402) 14.02.2013
120 (00-2013-403) 14.02.2013
203
121 (00-2013-623) 14.02.2013
122 (00-2013-527) 14.02.2013
123 (00-2013-487) 14.02.2013
124 (00-2013-595) 14.02.2013
125 (00-2013-601) 14.02.2013
126 (00-2013-526) 14.02.2013
127 (00-2013-628) 14.02.2013
231
128 (00-2013-1689) 19.02.2013
129 (00-2013-1161) 19.02.2013
130 (00-2013-1214) 19.02.2013
248
131 (00-2013-492) 19.02.2013
132 (00-2013-780) 19.02.2013
133 (00-2013-686) 19.02.2013
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë.........
Zyber Shuli kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Elbasan..........................................................199
Gëzim Halili kundër Servete Gjorga, Brikena Balla............
Çlirim Marjanaku në mungesë kundër Njësia
Bashkiake nr.7 Tiranë në mungesë.................................206
Lindita Berisha në mungesë kundër Sinan Gjoni
në mungesë, Bardhok Hilaj në mungesë, Irma Gjoni
në mungesë, Rebani Hoxha në mungesë, Drejtoria nr.3
e Punëtorëve të Qytetit Studenti në mungesë.................210
Kujtim Skuqi kundër Pranvera Skuqi.............................215
Shoqëria “Optima Investements” sh.a. kundër Drejtoria
e Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoria e Apelimit
Tatimor, Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve
të Mëdhenj......................................................................218
Shoqëria “Abissnet” sh.a. kundër Bashkia Tiranë,
Drejtoria e Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia
Tiranë..............................................................................223
Shoqëria “Mamidol Albanian” sha kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve...........................................228
Dhimitraq Lapa kundër Agjensia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, Bashkia Sarandë
Bashkia Tiranë kundër K.K.K.Pronave Tiranë,
Trashëgimtarët Ligjorë të Abdyl e Ramazan Karoçi:
Gani Karoçi, Rukije Karoçi, Hysen Karoçi,
Shefki Karoçi, Bashkim Karoçi, Rukie Driza,
Oriselda Driza, Klajdi Driza, Ermelinda Karoçi,
Gerd Karoçi, Shpresa Karoçi, Yllka Beçi,
Trashëgimtarët Ligjorë të Sotira Neqellarit:
Gjinovefa Naqellari, Liri Naqellari, Drita Naqellari,
Vasiliqi Naqellari............................................................236
Engjëllushe Fani kundër Neritan Dakoli.........................244
Shoqëria “Arseni” shpk, Shoqëria “Gamm” shpk
kundër Dega e Doganës Shkodër, Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, Shoqëria “Bavaria N.V.”...........
Valentina Xhangolli kundër Sh.A. “Ujësjellës” Gramsh
në mungesë.....................................................................252
Atif Isakaj kundër Nertila Dumke (Hoxha),
Gëzim Papinova..............................................................258
Kito Sota në mungesë kundër Këshilli i Bashkisë Vlorë
në mungesë, Besnik Nelaj në mungesë, Lindita Nelaj,
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
në mungesë.....................................................................268
3
134 (00-2013-681) 19.02.2013
135 (00-2013-663) 19.02.2013
136 (00-2013-539) 21.02.2013
137 (00-2013-541) 21.02.2013
138 (00-2013-540) 21.02.2013
139 (00-2013-698) 21.02.2013
140 (00-2013-649) 21.02.2013
141 (00-2013-535) 21.02.2013
142 (00-2013-720) 21.02.2013
143 (00-2013-632) 21.02.2013
144 (00-2013-624) 21.02.2013
145 (00-2013-1269) 21.02.2013
146 (00-2013-522) 21.02.2013
Sami Gani në mungesë kundër Florian Caca
në mungesë.....................................................................272
Kërkuese: Sindikata Autonome e Naftës Patos kundër
Organizata Sindikale e Pavarur e Naftës (OSPN) Patos,
Ministria e Rendit Publik................................................275
Trashëgimtarët ligjorë të Menduhije Gjeçi:
Gjergji Gjeçi, Irena Alimeri (Gjeçi), në mungesë
kundër Maksim Qemo në mungesë, Kujtim Mëziu,
Trashëgimtarët e Hysni dhe Efthimia Zajmi:
Adem Zajmi, Ilir Zajmi, Suzana Zajmi, Besnik Zajmi,
Hamid Zajmi; Trashëgimtarët ligjorë të Meliha Zajmi:
Artur Zajmi, Dritan Zajmi, Julian Zajmi, Edit Zajmi;
Trashëgimtarët ligjorë të Ramazan Çizmja:
Lumturi Malaj, Engjëllushe (Çizmja) Joca,
Mimoza (Çizmja) Joca, Mimoza (Çizmja) Bezati,
Flutura Çizmja) Pasko, Dhurata (Çizmja) Xhelilaj,
Shpresa (Çizmja) Minxolli, Liljana (Çizmja) Kullolli,
në mungesë; Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë në mungesë, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë...................287
Llambi Tavo në mungesë kundër Shoqëria “Epipllo
Dekor” Shpk...................................................................293
Stavri Kotonika në mungesë kundër Dega Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë..........................................298
Shoqëria “Pienvis” sh.p.k.kundër Agjencia e
Prokurimit Publik, Kontrolli i Lartë i Shtetit..................304
Astrit Xhuveli kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Berat, Drejtoria e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë.............307
Shoqëria “Continental” shpk Korçë kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë................................................310
Qamil Ramekaj kundër Xhefe Milo (Ramekaj)
në mungesë
Persona të tretë: Sanije Ramakaj, Genti Qamil
Ramekaj, Bashkim Qamil Ramekaj dhe Ormir Qamil
Ramekaj, në mungesë; Këshilli i Bashkisë Shkodër
në mungesë; Bashkia Shkodër në mungesë; Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër
në mungesë; Drejtoria Rajonale Shkodër e Entit
Kombëtar të Banesave në mungesë................................314
Viktor Luani në mungesë, Liljana Luani në mungesë
kundër File Baba (Turmalaj) në mungesë, Ejll Baba
në mungesë, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit ish
Pronarëve Tiranë (AKKP) në mungesë, ZVRPP Malësi
e Madhe në mungesë.......................................................323
Sazan Hoxha kundër Shoqëria e Sigurimeve
“Eurosig” sh.a.................................................................328
Kujtim Ceni kundër Halit Ndregjoni, Ministria e
Mbrojtjes Tiranë në mungesë..........................................333
Sul Kaci, Bajram Kaci, Bashkim Kaci, Qazim Hoti
4

Lame,
147 (00-2013-602) 21.02.2013
148 (00-2013-534) 21.02.2013
149 (00-2013-537) 21.02.2013
150 (00-2013-732) 26.02.2013
151 (00-2013-665) 21.02.2013
361
152 (00-2013-851) 26.02.2013
367
153 (00-2013-737) 26.02.2013
154 (00-2013-1077) 26.02.2013
155 (00-2013-666) 26.02.2013
156 (00-2013-683) 26.02.2013
157 (00-2013-682) 26.02.2013
158 (00-2013-650) 28.02.2013
402
159 (00-2013-653) 28.02.2013
160 (00-2013-536) 28.02.2013
të
kundër Selman Lame, Bardhyl Lame, Bekim Lame,
Betim Lame, Bihane Kodra, Blerta Lame, Bujar Lame,
Bukurije Lame, Dëshira Lame, Dije Lame, Drita
Emilda Lame, Faik Lame, Flamur Lame, Flora Kodra,
Gëzim Kodra, Gjyze Lame, Klodiana Lame,
Liliana Lame, Luljeta Lame, Lulzim Lame,
Muharren Lame, Selman Lame, Shaban Lame,
Sinan Kodra, Vjollca Lame, Xhemal Lame,
Alfred Lame, Alltane Lame, Ardian Lame,
Astrit Lame, Baftisha Lame............................................337
Shoqëria “Hazbiu” shpk në mungesë kundër
Blerim Miraka në mungesë.............................................341
Arben Deda kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit, Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë..............343
Shoqëria “Vodafone Albania” Sh.a. kundër Komuna
Aranitas, Fier..................................................................348
Anila Liçi, Antonino Liçi, Arber Liçi kundër
Qamil Liçi, Sofije Liçi në mungesë................................355
Kastriot Meçaj në mungesë kundër Ministria e
Ekonomisë, Tregtise dhe Energjitikës në mungesë
Sajmir Mani kundër Kontrolli i Lartë i Shtetit Tiranë..........
Shoqëria “EISA” sh.p.k. në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan
në mungesë, Përfaqësuesi i Zyrës Vendore Durrës
së Avokaturës së Shtetit në mungesë..............................377
Shoqëria “MARE OIL” sh.a kundër Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve, Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë
e Financave.....................................................................383
Nexhdet Arapi në mungesë kundër Drejtoria e
Shërbimeve Qeveritare Tiranë në mungesë....................389
KESH sh.a Tiranë kundër Bashkia Korçë.......................395
Shoqëria “Klimateknika T.B.2” shpk në mungesë
kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër
në mungesë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë
në mungesë.....................................................................399
Albert Bicja kundër Ministria e Mjedisit Pyjeve Tiranë.......
Deje Istrefi, Lije Istrefi kundër Fejzi Halili....................405
Llambraq Çabiri, Alekso Kaci, Lutfie Laze,
Hava Shabani, Ismail Shameti, Luan Sejdini,
Përparim Musai, Qatip Qoku kundër Gjergji Ymeri,
Albana Ymeri, Bashkia Sarandë, Zyra e Urbanistikës
dhe Seksioni i Financës, Zyra Vendore e Regjistrimit
5

161 (00-2013-617) 28.02.2013
162 (00-2013-616) 28.02.2013
422
163 (00-2013-618) 28.02.2013
164 (00-2013-969) 28.02.2013
165 (00-2013-603) 28.02.2013
Pasurive të Paluajtshme Sarandë....................................409
Klementina Prela në mungesë kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër
në mungesë, Andrea Plevneshti në mungesë,
Mark Plezha....................................................................415
Agim Kadillari në mungesë kundër Meleq Kanto
Shoqëria “Gerti - Metal” Shpk Tiranë, Vorë-Rinas
kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë,
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë
në mungesë.....................................................................430
Artur Zheji në mungesë kundër Këshilli Drejtues i
Radio Televizionit Shqiptar në mungesë,
Radio Televizioni Shqiptar në mungesë.........................436
Naim Teqja kundër Lumturi Braho.................................440

166 (00-2013-627) 28.02.2013 Hidajet Gjuzi kundër Nertil Dardha (Gjuzi)

në mungesë, Këshilli i Qarkut Tiranë në mungesë,
Komuna Golem në mungesë, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Kavajë në mungesë, Shoqëria
"Miami Beach" sh.p.k. në mungesë, Shoqëria "Tirana
Internacional Development” sh.p.k. në mungesë
443
167 (00-2013-626) 28.02.2013 Zamira Kuqo në mungesë, Syrja Kuqo në mungesë
kundër Sanije Malaj........................................................448

Çështje Penale

36 (00-2013-661) 06.02.2013 I pandehur: Kosta Duni...................................................455

37 (00-2013-780) 06.02.2013 I pandehur: Avni Avduli.................................................458
38 (00-2013-337) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë
Të pandehur: Dorian Limushaj në mungesë,
Ervis Bushi në mungesë, Jurgen Veshaj në mungesë...........
463
39 (00-2013-882) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Nocholas Leolopulos...................................469
40 (00-2013-1195) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë
I pandehur: Ervis Ferizaj.................................................477
41 (00-2013-390) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Vladimir Likollari, Pirro Koçi..................483
42 (00-2013-704) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Mariol Brisku, Elton Moriseni..................490
43 (00-2013-517) 06.02.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
I pandehur: Artur Xhezaj................................................497
44 (00-2013-389) 06.02.2013 Kërkues: Drejtoria e Përgjithshme e Doganave..............501
45 (00-2013-709) 13.02.2013 Kërkues: Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.............506

6
46 (00-2013-1557) 13.02.2013
47 (00-2013-385) 13.02.2013
48 (00-2013-1004) 13.02.2013
49 (00-2013-635) 13.02.2013
50 (00-2013-388) 13.02.2013
51 (00-2013-1149) 13.02.2013
52 (00-2013-876) .02.2013
53 (00-2013-572) 18.02.2013
54 (00-2013-573) 18.02.2013
55 (00-2013-1148) 18.02.2013
56 (00-2013-1213) 18.02.2013
57 (00-2013-515) 18.02.2013
58 (00-2013-883) 18.02.2013
59 (00-2013-360) 18.02.2013
60 (00-2013-402) 18.02.2013
61 (00-2013-1214) 27.02.2013
62 (00-2013-519) 27.02.2013
63 (00-2013-516) 27.02.2013
64 (00-2013-575) 27.02.2013
65 (00-2013-884) 27.02.2013
66 (00-2013-503) 27.02.2013
615
67 (00-2013-507) 27.02.2013
68 (00-2013-885) 27.02.2013
69 (00-2013-711) 27.02.2013
70 (00-2013-665) 27.02.2013
71 (00-2013-706) 27.02.2013
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë
I pandehur: Hasan Yilmaz..............................................509
Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnje
Të pandehur: Artur Dushi...............................................513
Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: V. N., D. D................................................527
Kërkues: Durim Kuqi......................................................529
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Vasil Rabeli, Edmond Shyti.....................532
Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Krimeve të
Rënda Tiranë
Të pandehur: Prek Dragaj, Vilson Çekaj........................539
Kërkues: Prokuroria e Rethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Arben Shiba.................................................547
Kërkues: Prokuroria e Rethit Gjyqësor Vlorë
I pandehur: Gazmend Nezhaj në mungesë......................552
Kërkues: Prokuroria e Rethit Gjyqësor Vlorë
Të pandehur: Saimir Shehu, Bledar Ismaili,
Fatjon Çepa në mungesë.................................................556
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër
Të pandehur: Tofik Kurti, Qemal Begu,
Shpendi Kadriu, Dashamir Dani.....................................562
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
I pandehur: Ndue Prenga................................................568
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Qani Pisha....................................................573
I pandehur: Salima Barçi................................................577
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Personi nën hetim: Alfons Balla në mungesë.................582
Kërkues: Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.............586
Kërkues: Jani Skënderi...................................................589
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnje
I pandehur: Kristo Buçuku..............................................593
I dëmtuar akuzues: Klement Pirro
I akuzuar: Dhionis Meshini.............................................597
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kavajë
Të pandehur: Ismet Agushi, Agim Agushi,
Besnik Agushi.................................................................601
Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë
I pandehur: Arben Stema................................................611
Të pandehur: Nikollë Stenaj, Alban Lleshaj, Jak Ndoj........
Të pandehur: Miranda Beqiraj........................................621
I pandehur: Llesh Margjokaj...........................................626
I pandehur: Leonard Bani...............................................631
I pandehur: Azis Kelmendi.............................................635
I pandehur: Bardhyl Teta................................................641
7
72 (00-2013-1172) 27.02.2013 I pandehur: Krenar Troka................................................644

8
ÇËSHTJE CIVILE

9
Nr.31003-01457-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-465 i Vendimit (83)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05/02/2013, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA “DARFO ALBANIA” SH.P.K

(“ALBANIAN CHROME” SH.P.K).
TË PADITUR: NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E TATIMEVE.

OBJEKTI:
Anullimin e Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.4916/10, datë 16.11.2006
të Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Anullimin e Vendimit nr.12292/1, datë 15.01.2007
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Baza Ligjore: Nenet 153-156 të K.Pr.Civile;
neni 55 i Ligjit nr.8560/1999, “Për procedurat tatimore” (i ndryshuar);
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.2, datë 30.01.2006
“Për procedurat tatimore”;
Ligji nr.7928/1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” (i ndryshuar);
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.3, datë 30.01.2006,
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar”;
Ligji nr.8438/1998, “Për tatimin mbi të ardhurat” (i ndryshuar),
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.5, datë 30.01.2006,
“Për tatimin mbi të ardhurat”.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4283, datë 12.05.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.936, datë 08.07.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.4283, datë 12.05.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

10
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Shoqëria “Darfo Albania” sh.p.k (“Albanian Chrome”
sh.p.k), duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e të dy gjykatave janë marrë me shkelje procedurale dhe materiale të
legjislacionit shqiptar, të kryer fillimisht nga organet tatimore, e më pas të
pakorrigjuara nga organet gjyqësore.
- Organet gjyqësore nuk kanë marrë parasysh kërkesat e nenit 36 të ligjit nr.8560, datë
22.12.1999 “Për procedurat tatimore” të cilat trajtojnë rastet dhe mënyrat e
rikategorizimit të transaksioneve tregtare si dhe të procedurave që shërbejnë për këto
rikarakterizime.
- Gjykatat kanë mbajtur të njëjtin qëndrim si organet tatimore, jo të bazuar në kritere
ligjore të çmimit të tregut, por mbi bazën e llogaritjeve vetëm të palës së paditur, duke
mos i’u referuar nenit 36 të Ligjit 8560, datë 22.12.1999 “Për Procedurën Tatimore”, i
cili parashikon se, për kryerjen e rikarakterizimit të transaksioneve organet tatimore
duhet të mbështeten “Vetëm mbi fakte dhe prova për mundësinë e deformimit të
çmimit të shitjes nga tatimpaguesi”.
- Gjykatat nuk vënë në dukje faktin pse rikarakterizimi i transaksioneve është bërë pa
urdhër me shkrim të Kryetarit të Degës së Tatimeve, kërkesë kjo e detyrueshme sipas
nenit 36 të ligjit “Për procedurat tatimore”.
- Gabimisht shprehet gjykata se - është i papranueshëm vazhdimi i aktivitetit të
paditësit me humbje, në një kohë që, vetë legjislacioni shqiptar, neni 27 i ligjit 8439,
datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, lejon mbartjen e humbjeve deri në tre
vjet.
- Vendosja e çmimit të shitjes, për të përcaktuar detyrimin tatimor duhej të përdoreshin
metoda të parashikuara në dispozita ligjore dhe jo në kundërshtim me ligjin dhe pa
urdhra përkatës;
- Gjykatat kanë konfonduar koston e prodhimit dhe shpenzimet e shoqërisë. Nuk duhej
marrë kostoja apo mesatarja e një viti të mëparshëm kriter i paanshëm vlerësimi, pasi
tregu ndryshon dhe njoftim vlerësimi tatimor del i gabuar;
- Organet tatimore, kanë zbatuar gabim ligjin për TVSH-në, pasi objekti i kontrollit nuk
ka qenë tatimi mbi vlerën e shtuar por tatim-fitimi dhe vlerësimi i tatim-fitimit nuk
bëhet mbi bazën e dispozitave që rregullojnë T.V.SH.
- Nuk është respektuar Konventa Për Eliminimin e Tatimit të Dyfishit, që është në fuqi
ndërmjet Italisë dhe Shqipërisë, e cila është pikë referimit, për tatimin e dy shoqërive
që janë të lidhura siç është edhe Jane Darfo-Albanie dhe Darfo SPA Itali.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të paditësit
Albanian Chrome shpk, avokatin Sokol Nako, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit e pranimin e padisë; mbrojtjen e
përfaqësuesit të palëve të paditura, Drejtoria Rajonale (Dega) e Tatimpaguesve të Mëdhenj
etj., avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit;
dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.4283, datë 12.05.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sikurse edhe
vendimi nr.936, datë 08.07.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilat është disponuar
rrëzimi i padisë, janë vendime të dhëna në zbatim të gabuar të ligjit. Prandaj, të dy vendimet e
gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe padia të pranohet, duke anulluar aktin

11
administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.4916/10 prot., datë 16.11.2006 i nxjerrë nga
ana e së paditurës Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se pala
paditëse, “Albanian Chrome” shpk (më parë mbante emrin tregtar “Darfo Albania” shpk),
është person juridik i së drejtës shqiptare.
Nga ana e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj (më parë
mbante emërtimin institucional “Dega” dhe më pas “Njësia” e Tatimpaguesve të Mëdhenj),
është ushtruar kontroll tatimor mbi palën paditëse Albanian Chrome shpk, për veprimtarinë e
ushtruar gjatë vitit ushtrimor tatimor 2004. Objekti i këtij kontrolli të programuar, të realizuar
në harkun kohor janar-shkurt 2006, ka qenë verifikimi i rezultatit tatimor për periudhën
tatimore 2004 në zbatim të legjislacionit për tatimin mbi të ardhurat dhe atij për procedurat
tatimore.
Sipas raportit të kontrollit të hartuar nga inspektorët tatimorë të palës së paditur
Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj, paditësi “Albanian Chrome” shpk gjatë vitit
2004 ka eksportuar 34.662 ton mineral kromi në Itali me pagesë të reduktuar (nën kosto).
Diferenca ishte në masën 10.096 lekë për ton më pak. Këtë përfundim mbi shitjen me pagesë
të reduktuar, inspektorët e grupit të kontrollit e nxjerrin duke kryer një hetim administrativ të
posaçëm, për motive e me metoda alternative, të cilën e kanë ndërmarrë me nismën e tyre.
Inspektorët kanë konkluduar se ndodhen para pagesës së reduktuar (nën kosto), nëpërmjet
krahasimit, si diferencë mes të ardhurave nga shitja (eksporti) i sasisë së mineralit me
shpenzimet e paditësit për prodhimin e shitjen e kësaj sasie në vitin 2004. Sipas palës së
paditur, nga diferenca mes tyre rezulton që paditësi “Albanian Chrome” shpk ka shitur me
humbje gjatë gjithë vitit 2004. Sipas inspektorëve të palës së paditur, nuk është e pranueshme
që paditësi të punojë vijimësisht me humbje, përveçse duke shitur mallin me pagesë të
reduktuar (nën kosto).
Po kështu, inspektorët e kontrollit tatimor të palës së paditur kanë ardhur edhe në
përfundimin se jemi edhe në kushtet e kryerjes së furnizimit kundrejt pagesës (së reduktuar),
për shkak se pala paditëse “Albanian Chrome” shpk (më parë i emërtuar “Darfo Albania”
shpk) dhe shoqëria e së drejtës italiane “Darfo” spa, e furnizuar prej saj me mineral kromi,
janë shoqëri tregtare të lidhura.
Si rrjedhim i këtyre konstatimeve mbi rezultatin tatimor të paditësit, sipas
inspektorëve të palës së paditur, pësojnë ndryshim të gjitha llogaritjet financiare të palës
paditëse “Albanian Chrome” shpk. Po kështu, nga kjo situatë financiare e ardhur nga
mosrespektimi i legjislacionit fiskal, mes të tjerash, rezulton se pala paditëse është debitore
dhe ka detyrime tatimore për të shlyer lidhur me tatim fitimin.
Në përfundim të kontrollit, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj ka nxjerrë Njoftim Vlerësimin Tatimor nr.4916/10 prot. të datës 16.11.2006. Me
anë të këtij akti administrativ, me motivin e uljes së pajustifikuar ligjërisht të fitimit në
shumën 208.319.396 lekë nëpërmjet mekanizmit te pagesës së reduktuar (shitjes nën kosto),
pala paditëse “Albanian Chrome” shpk ngarkohet me detyrimin për të shlyer shumën
përkatëse prej 52.079.827 lekë si tatim fitimi i papaguar, njëkohësisht duke u dënuar
administrativisht edhe me gjobë në të njëjtën vlerë.
Paditësi “Albanian Chrome” shpk ka paraqitur ankim administrativ pranë të paditurit
Drejtoria e Apelimit Tatimor dhe, më pas, tek i padituri Komisioni i Apelimit Tatimor. Të dy
institucionet kanë konfirmuar ligjshmërinë dhe dobishmërinë e aktit administrativ objekt
gjykimi (Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.4916/10 prot. të datës 16.11.2006) të nxjerrë nga e
paditura Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj në ngarkim të paditësit ‘Albanian
Chrome” shpk sikurse parashtrohet më sipër në këtë vendim.

12
 Në rrethana të tilla, pala paditëse “Albanian Chrome” shpk, duke thirrur në cilësinë e
palës së paditur Drejtorinë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj, Drejtorinë e Përgjithshme
të Tatimeve dhe Komisionin e Apelimit Tatimor, ka kërkuar nga gjykata anulimin e aktit
administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.4916/10 prot. të datës 16.11.2006) të nxjerrë nga
e paditura Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor, pasi dëgjoi
kërkimet përfundimtare të palëve ndërgjyqëse, ka vendosur rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala paditëse “Albanian Chrome” shpk.
Pasi ka dëgjuar në seancë parashtrimet dhe qëndrimet e palëve ndërgjyqëse mbi
bazueshmërinë në ligj dhe prova të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Tiranë, duke parashtruar në thelb arsyetim të njëjtë, ka ardhur në përfundimin se ajo gjykatë
me të drejtë kishte rrëzuar padinë dhe, si i tillë, ai vendim duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi “Albanian Chrome” shpk ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së
parë dhe gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të përmbledhur motivet përkatëse
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në rekursin kundër vendimit të gjykatës së apelit, sikurse edhe në ankimin që i ishte
paraqitur kësaj gjykate për të kundërshtuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, paditësi
“Albanian Chrome” shpk në thelb parashtron se këto vendime gjyqësore janë dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit. Pretendimet e ngritura në rekurs, ato që kanë të bëjnë tërësisht me
zbatimin e ligjit nga gjykatat më të ulëta, grupohen në tre motive:
Së pari, paditësi pretendon me rekurs se legjislacioni tatimor parashikon në mënyrë të
shprehur rastet, kriteret, mënyrat, metodat, procedurat dhe kompetencat për rikarakterizimin e
transaksioneve tregtare. Sipas nenit 36 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat
tatimore” ky lloj hetimi administrativ nuk mund të bëhet pa urdhër paraprak me shkrim të
kryetarit të degës së tatimeve. Kryerja e këtij hetimi duhet të motivohet në rastet e
parashikuara nga neni 36 dhe të realizohet sipas metodave dhe procedurave të treguara në
këtë dispozitë. Asnjë nga këto kërkesa të shprehura të ligjit nuk janë zbatuar nga ana e palës
së paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Së dyti, në rekurs ngrihet pretendimi që gjykatat gabojnë kur i ngarkojnë paditësit
barrën e provës për të treguar vërtetësinë e çmimit të shitjes së mineralit të kromit krahasuar
me ato në tregun botëror, etj. Me padi kërkohet anulimi i njoftimit të vlerësimit tatimor për
shkak të shkeljes së rëndë të procedurës tatimore. Gjithsesi, paditësi nuk ka pse të ngarkohet
me barrë prove, ndërkohë që vetë pala e paditur dhe inspektorët e saj nuk janë mbështetur në
përfundimet e tyre në çmimet e tregut botëror etj. dhe në asnjë nga kriteret dhe metodat e
kërkuara nga ligji. Llogaritjet për efekt rikarakterizimi transaksionesh duke u nisur nga sasia
e mineralit të eksportuar, çmimi i deklaruar (rregullisht) kundrejt kostos së prodhimit, masës
së shpenzimeve dhe atyre të të ardhurave, nuk janë metoda të parashikuara nga ligji, përveçse
edhe teknikisht konfondojnë konceptet ekonomike të kostos, shpenzimeve, të ardhurave, etj.
Së treti, nëpërmjet rekursit paditësit pretendojnë edhe se gjykatat kanë zbatuar gabim
ligjin kur justifikojnë qëndrimin e palëve të paditura për nxjerrje dhe konfirmimin e aktit të
njoftim vlerësimit tatimor edhe mbi një tjetër motiv, mbi atë të “transferimit të çmimit”, të
trajtuar në mënyrë të sipërfaqshme edhe nga vetë inspektorët e kontrollit. Këto qëndrime
vijnë ndesh hapur me ligjin nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” sepse kjo
procedurë realizohet dhe konfirmohet vetëm nëpërmjet organeve të tjera të posaçme
administrative. Ndërkohë që, jo vetëm në procedurë por edhe në përmbajtje përbëjnë zbatim
të gabuar si të ligjit për tatimin mbi të ardhurat dhe fitimin, ashtu edhe të Konventës
dypalëshe për Eliminimin e Tatimeve të Dyfishta mes Shqipërisë dhe Italisë.

13
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, tre motivet bazë të sipërcituara në rekursin
e palës paditëse “Albanian Chrome” shpk përmbajnë shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të
ligjit nga ana e gjykatave më të ulëta.
Në lidhje me motivin e parë të ngritur në rekurs, për të vlerësuar nëse është
respektuar ligji lidhur me arsyet, kriteret, metodat dhe procedurat e ndjekura nga ana e të
paditurve për rikarakterizimin e transaksioneve, pra të çmimeve të shitjes së mineralit të
kromit të zbatuara nga paditësi, mbi të cilat është nxjerrë edhe akti administrativ objekt
gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se duhet të mbahet parasysh ligji i
zbatueshëm në kohë, pikërisht dispozita e nenit 36 të ligjit të mëparshëm me nr.8560, datë
22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë“, ku parashikohej se:
“Neni 36 Metoda alternative të përcaktimit të detyrimit tatimor
Organet tatimore mund të rikarakterizojnë transaksionet për të reflektuar situatën
ekonomike reale dhe ato mund të mos marrin parasysh formën e transaksionit për të
përcaktuar me saktësi përmbajtjen e tij. Rikarakterizimi i transaksioneve bëhet:
a) Kur tatimpaguesi, për një periudhë të caktuar tatimore, nuk ka deklaruar
detyrimet e tij tatimore, siç përcaktohet në ligjet e veçanta tatimore.
b) Kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjendet dokumentacioni i
duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor , ose kur ky dokumentacion ka mangësi serioze,
të cilat nuk lejojnë paraqitjen e situatës reale të tatimpaguesve dhe llogaritjen e detyrimeve të
tyre tatimore.
c) Kur tatimpaguesit deformojnë çmimet e shitjes . Me deformim të çmimeve të
shitjes do të kuptohet çdo rast kur çmimet e shitjes të mallrave e shërbimeve të
dokumentuara për efekt të detyrimeve fiskale janë të ndryshëm nga çmimet reale faktike
të shitjes nga tatimpaguesi, sipas fakteve të ofruara nga organi tatimor, ose janë dukshëm
më të ulta për një kohë të konsiderueshme nga çmimet krahasuese në treg të të njëjtit
mall.
Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar gjendjen reale të të ardhurave
nga shitja të një tatimpaguesi, duke marrë për bazë çmimet reale të tregut, bëhet vetëm me
urdhër me shkrim të kryetarit të degës së tatimeve, sipas propozimit me shkrim
argumentuar, me fakte dhe prova, të inspektorit të kontrollit, për mundësinë e
deformimit të çmimeve të shitjes nga tatimpaguesi.
ç. Kur tatimpaguesi kryen me lekë në dorë transaksione shitbl erjeje që kalojnë
kufirin e përcaktuar në nenin 36/1 të këtij ligji.
Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar gjendjen reale ekonomike të
një tatimpaguesi mund të bëhet vetëm me urdhër të kryetarit të degës së tatimeve, në
bazë të propozimit me shkrim të inspektorëve të grupit të kontrollit. Përcaktimi i
detyrimeve tatimore në rastet e mësipërme bëhet sipas udhëzimit në zbatim të këtij ligji,
i cili përfshin përdorimin e koefiçientëve teknikë, vlerësimin dhe zhvlerësimin e pasurisë,
standardet industriale, numrin e punonjësve, llojin e klientëve, çmimet krahasuese dhe
qarkullimin e mallrave të tatimpaguesve të ngjashëm. Përcaktimi i këtyre treguesve bëhet
në mbështetje të legjislacionit në fuqi, si dhe në bazë të të dhënave të shoqatave të
specializuara të biznesit.
Në çdo rast rikarakterizimi i transaksioneve bëhet në mbështetje të ligjeve në fuqi, si
dhe në informacionet e ofruara nga Instituti i Statistikave ose shoqatat e specializuara të
biznesit dhe i njoftohen në kohë paraprakisht tatimpaguesit.
Për zbatimin e shkronjave “a”, “b”, “c” dhe “ç” të këtij neni, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve këshillohet me shoqatat e specializuara të biznesit, për të
përcaktuar vlerën orientuese të tatueshme, në bazë të së cilës bëhet përcaktimi i detyrimeve
tatimore. Vlera orientuese e tatueshme përcaktohet me akte nënligjore”.

14
 Dispozita e sipërcituar e nenit 36 të ligjit nr.8560/1999 (e detajuar me rregulla më të
hollësishme me Udhëzimin përkatës të Ministrit të Financave nxjerrë në zbatim të ligjit)
parashikon qartë dhe në mënyrë të shprehur aplikimin e një procedure hetimi administrativ
krejt të posaçëm nga ana e organit tatimor mbi subjektin tatimpagues. Pikërisht, në lidhje me
procedurën dhe vendimmarrjen mbi ri-karakterizimin e transaksioneve tregtare e të
shitblerjes, kemi të bëjmë me një nga përjashtimet nga rregulli i përgjithshëm i motivimit,
rasteve, kritereve, metodikës dhe kompetencës për të ndërmarrë nismën dhe disponuar për
kontrollin, hetimin administrativ, përcaktimin e detyrimeve dhe dënimeve administrative për
shkeljet e ligjit fiskal nga subjektet tatimpaguese.
Kolegji Civil vlerëson se nuk bëhet fjalë për rregulla thjesht orientuese apo
diskrecionale, por për një procedurë hetimi administrativ bazuar mbi kompetenca, kritere,
motive dhe metoda shprehimisht të parashikuara nga ligji e të detyrueshme për tu zbatuar, me
efekt pavlefshmërie në rast moszbatimi.
Në thelb, mes motiveve të tjera, ky qëndrim dhe kjo zgjedhje e ligjvënësit, lidhet në
një mënyrë të caktuar me domosdoshmërinë përjashtimore të lejimit të një lloj “ndërhyrje” të
shtetit në realitetin kushtetues të tregut të lirë e nismës ekonomike si dhe në atë të lirisë
kontraktuale mes subjekteve tatimpagues. Kjo “ndërhyrje” niset dhe i shërben interesit dhe të
mirës publike, ku përfshihet edhe konsolidimi e qëndrueshmëria e financave publike, për të
cilat kontribues dhe detyrime kanë të gjithë individët e personat juridikë, në këtë rast,
nëpërmjet respektimit të ligjit fiskal dhe korrektësisë në përmbushjen e detyrimeve tatimore.
Në çështjen objekt gjykimi, sipas rrethanave të faktit të pranuara nga vetë gjykatat më
të ulëta rezulton se, nga ana e të paditurit Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj
është ushtruar mbi paditësin “Albanian Chrome” shpk një kontroll tatimor i programuar më
parë sipas njoftimit të datës 20.01.2006. Objekti i kontrollit ishte verifikimi i rezultatit tatimor
për periudhën tatimore 2004, periudhë për të cilën nuk ishte ushtruar më parë ndonjë kontroll
tjetër tatimor.
Gjatë kontrollit nisur vetëm nga rrethana që rezultati tatimor i vitit 2004 ishte me
humbje, inspektorët tatimorë me nismën e tyre, pra kryesisht, kanë aplikuar procedurën e ri-
karakterizimit të transaksioneve duke e përqëndruar kontrollin dhe hetimin e tyre mbi çmimet
e shitjes së mineralit të kromit të realizuar nga ana e subjektit tatimpagues “Albanian
Chrome” shpk gjatë vitit 2004.
Pa aplikuar ndonjë mënyrë hetimi dhe metodë të parashikuar shprehimisht nga ligji,
thjesht duke parë sasinë e kromit të eksportuar, çmimin e shitjes, shpenzimet e nevojshme për
prodhimin e kësaj sasie kromi dhe të së ardhurave përkatëse, të dokumentuara e deklaruar me
saktësi prej tatimpaguesit, inspektorët e kontrollit kanë konkluduar se minerali është shitur
nën koston e prodhimit, pra është eksportuar kundrejt pagesës së reduktuar, në kushtet kur
paditësi “Albanian Chrome” shpk dhe shoqëria e së drejtës italiane “Darfo” spa janë shoqëri
të lidhura. Prandaj, në këtë mënyrë, inspektorët kanë llogaritur se sa duhet të ishte çmimi i
shitjes së mallit që pala paditëse të mos shiste me humbje, pra nën kosto. Lidhur me
diferencën përkatëse inspektorët kanë llogaritur humbjet e pajustifikuara sipas tyre në
rezultatin tatimor të vitit 2004 si dhe efektin përkatës mbi detyrimin tatimor të pashlyer për
tatim fitimin për këtë diferencë.
Mbi këtë bazë, titullari i palës së paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj ka nxjerrë aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.4916/10 prot., datë
16.11.2006. Ndaj këtij akti administrativ, pasi ka ezauruar më parë rrugën administrative
ankimit, paditësi ka ngritur në gjykatë padinë sipas shkakut ligjor dhe objektit të këtij
gjykimi.
Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë dhe vendimi i saj është konfirmuar nga
ana e gjykatës së apelit. Të dyja gjykatat më të ulëta, në thelb kanë parashtruar të njëjtin

15
arsyetim, jo vetëm mbi rrethanat e sipërcituara të faktit, por edhe përsa i përket interpretimit e
zbatimi të ligjit në zgjidhjen e çështjes.
Edhe pse pranojnë të vërtetuar se nuk ka pasur ndonjë kërkesë nga inspektorët e
kontrollit, as edhe një urdhër paraprak të drejtuesit të të paditurit Drejtoria Rajonale e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, nga ana tjetër, lidhur me procedurën e posaçme të sanksionuar në
dispozitën e sipërcituar të nenit 36 të ligjit 8560/1999, përsa i përket kryerjes së hetimit
tatimor me metoda alternative vetëm me urdhër paraprak të kryetarit të degës përkatëse të
tatimeve, si gjykata e apelit dhe ajo e shkallës së parë e interpretojnë si një rregull thjesht me
natyrë të brendshme organizative dhe rregullatore të organit tatimor. Prandaj, sipas gjykatave
më të ulëta, nuk kemi të bëjmë me një procedurë administrative, mosrespektimi i së cilës
cënon të drejtat e tatimpaguesit dhe sjell paligjshmërinë e procedimit administrativ e të aktit
administrativ të nxjerrë në përfundim të kësaj procedure.
Kolegji Civil vlerëson se, gjykatat më të ulëta kanë interpretuar dhe zbatuar gabim
ligjin tatimor. Neni 36 i ligjit 8560/1999 nuk është dispozitë me natyrë organizative të
brendshme të organeve tatimore. Përkundrazi, në mënyrë të qartë, të shprehur e të
detyrueshme, parashikon disa metoda alternative për përcaktimin e detyrimit tatimor,
respektivisht nëpërmjet një procedure të posaçme hetimi administrativ, të zbatueshme vetëm
në raste e rrethana të caktuara e të motivuara siç duhet dhe vetëm pasi organi tatimor të ketë
ndjekur e respektuar disa hapa procedurale të detyrueshme dhe specifike.
Prandaj, aktet administrative të nxjerra në rastet e parashikuara nga neni 36, në
respektim të parimit të ligjshmërisë, janë të vlefshme vetëm nëse është respektuar procedura e
posaçme e konkrete e parashikuar nga ajo dispozitë. Pra, vetëm nëse nga inspektorët ka një
kërkesë drejtuar titullarit të tyre, e cila të tregojë motivin konkret të argumentuar me fakte e
prova. Më tej, drejtuesi i degës tatimore duhet ta miratojë kërkesën duke nxjerrë një urdhër të
posaçëm, me të cilin, në thelb, duhet të tregojë rrethanat e motivin e fillimit të hetimit
administrativ sipas nenit 36. Mbi këtë bazë, inspektorët tatimorë duhet të hetojnë rastin dhe të
identifikojnë e përcaktojnë detyrimin tatimor vetëm sipas metodave e procedurave të treguara
për rastin që motivon hetimin sipas nenit 36 (shkronjat “a”, “b”, “c” ose “ç”). Në përfundim
të këtij hetimi, inspektorët hartojnë raportin përkatës, mbi bazën e të cilit titullari i organit
tatimor nxjerr aktin administrativ të njoftim vlerësimit tatimor.
Në çështjen objekt gjykimi, sikurse kanë pranuar vetë gjykatat e faktit, nuk është
ndjekur dhe respektuar asnjë nga hapat proceduralë të sipërtrajtuara. Inspektorët kanë vepruar
me nismën e tyre, pa qenë të qartë në referimin e ndonjërit prej rasteve që bën të zbatueshëm
nenin 36 të ligjit 8560/1999, pa urdhër paraprak të titullarit dhe pa aplikuar asnjë nga metodat
dhe veprimet hetimore të kërkuara shprehimisht nga kjo dispozitë e ligjit.
Një gjendje e tillë paligjshmërie, edhe vetëm në këtë aspekt, është e mjaftueshme për
ta cënuar në tërësi procedimin administrativ. Për rrjedhojë bën të vesuar në thelb e të
cënueshëm edhe aktin administrativ objekt gjykimi, Njoftim Vlerësimin Tatimor nr.4916/10,
datë 16.11.2006, të nxjerrë nga titullari i së paditurës Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj në ngarkim të paditësit “Albanian Chrome” shpk. Sipas shkronjës “c” të nenit 116
të Kodit të Procedurave Administrative nxjerrja e aktit administrativ në kundërshtim me
formën dhe procedurën e parashikuar nga ligji, e bën atë akt absolutisht të pavlefshëm.
Gjithashtu, e lidhur kjo edhe me motivin e dytë të pretendimeve të ngritura në
rekursin e palës paditëse “Albanian Chrome” shpk, vlen të evidentohet që inspektorët e palës
së paditur kanë hetuar për rikarakterizim transaksionesh pa treguar motivin përkatës ligjor
(ndoshta kanë pasur parasysh shkronjën “c” të nenit 36), vetëm duke shqyrtuar
dokumentacionin e palës paditëse lidhur me sasinë e mineralit të shitur, çmimit të shitjes, të
ardhurat dhe shpenzimet lidhur me këtë sasi minerali, për të konkluduar më tej se kemi të
bëjmë me pagesa të reduktuara (shitje nën kosto). Ndonëse gjykatat më të ulëta e quajnë edhe
këtë një “metodë“, madje të paanshme e objektive, Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se

16
gjykatat nuk vlerësojnë dobishmërinë por ligjshmërinë e sjelljes dhe vendimmarrjes së
organit administrative.
Në këtë kuptim, këto veprime të inspektorëve të palës së paditur nuk kanë asnjë lidhje
me ndonjë nga metodat alternative ligjore e të detyrueshme për t’u aplikuar sipas nenit 36.
P.sh, nga inspektorët nuk janë verifikuar dhe as nuk është hetuar lidhur me çmimet e tregut
për periudhën tatimore 2004, nuk është kërkuar dhe marrë asnjë lloj informacioni nga entet
publike e private të specializuara, etj.
Edhe kjo gjendje e mosrespektimit dhe mos aplikimit të asnjërës prej metodave dhe
veprimeve hetimore e procedurale të parashikuara shprehimisht nga ligji, nuk ka të bëjë me
dobishmërinë e aktit administrativ, por me ligjshmërinë e tij. Rrjedhimisht, edhe për këtë
shkak, akti administrativ objekt gjykimi, Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.4916/10, datë
16.11.2006, i nxjerrë nga titullari i së paditurës Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj në ngarkim të paditësit “Albanian Chrome” shpk, është një akt administrativ i
pavlefshëm (neni 115/c i K.Pr.Administrative).
Në këtë kontekst, Kolegji Civil çmon si interpretim e zbatim të gabuar të ligjit
procedural, arsyetimet e gjykatave mbi barrën e provës në ngarkim të palës paditëse për të
vërtetuar të kundërtën, pra që nuk është respektuar procedura administrative dhe se nuk ka
deformime të çmimit të shitjes në periudhën tatimore 2004.
Objekt i këtij gjykimi ishte vetëm respektimi ose jo i procedurës së detyrueshme
ligjore për zbatimin e metodave alternative të përcaktimit të detyrimit tatimor sipas nenit 36
të ligjit nr.8560/1999. Me anë të padisë pretendohet se procedura nuk është respektuar, vetë
të paditurit por edhe gjykata pranojnë se procedurat, kriteret, veprimet procedurale hetimore
të nenit 36 nuk janë zbatuar e nuk janë quajtur të nevojshme. Rrjedhimisht, paditësit nuk ka
se çfarë barrë prove t’i ngarkohet sipas ligjit sepse ajo që ai pretendon për çështjen e faktit
rezulton e provuar dhe e pranuar edhe nga vetë të paditurit e gjykatat. Gjykatës i mbetej
vetëm të interpretonte nëse ky mosrespektim i procedurës së hetimit tatimor, sjell ose jo si
pasojë anulimin a shfuqizimin e aktit administrativ objekt gjykimi.
Kolegji Civil vlerëson të evidentojë edhe qëndrimin absurd nga pikëpamja juridiko-
administrative të mbajtur nga i padituri Drejtoria e Apelimit Tatimor në vendimin e saj për
rrëzimin e ankimit administrativ. Ky organ administrativ epror, në vendimin e saj nr.12292/1
prot., datë 15.01.2007, shprehet se nuk ka kompetencë për të marrë “në shqyrtim anën
procedurale të kryerjes së kontrolleve tatimore”. Një qëndrim i tillë bie ndesh me çdo parim
të së drejtës administrative. Organi administrativ epror ka një fokus revizionimi të plotë, ai jo
vetëm që ka të drejtë por ka edhe detyrimin që të shqyrtojë si ligjshmërinë e aktit
administrativ ashtu edhe dobishmërinë e tij. Kjo në dallim edhe nga gjykatat të cilat
vlerësojnë vetëm çështjet e ligjshmërisë së aktit administrativ të kontestuar gjyqësisht. Pra
çështjet e juridiksionit, kompetencës, formës dhe procedurës së hetimit administrativ dhe
vendimmarrjes përkatëse janë në çdo rast e rrethanë objekt shqyrtimi nga organi administrativ
i vënë në lëvizje kryesisht apo mbi ankim, si edhe nga gjykata.
Në të njëjtën logjikë juridike, nuk ka asnjë kuptim që paditësi të ngarkohet me barrë
prove për të vërtetuar se nuk ka deformuar çmimet në transaksionet e vitit 2004, aq më tepër
për të treguar ecurinë e çmimeve në treg, etj., përderisa edhe vetë palët e paditura (të cilat e
kishin detyrim ligjor gjatë hetimit administrativ) kanë injoruar këto metoda verifikimi të
kërkuara nga ligji për të kryer rikarakterizim transaksionesh. Debati dhe provat mund të
lejoheshin për t’u paraqitur vetëm lidhur me motivet dhe arsyet mbi të cilat ishte mbështetur
akti administrativ. As palët në procedim administrativ (njëkohësisht palë në gjykim) nuk
mund të pretendojnë, por as edhe gjykatat nuk mund dhe nuk duhet të hetojnë e vendosin
përtej motiveve mbi të cilat mbështetet nxjerrja e aktit administrativ objekt gjykimi.
Kolegji Civil, gjen të mbështetur në ligj edhe motivin e tretë të pretendimeve të
ngritura në rekurs lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga të paditurit dhe nga gjykatat më të

17
ulëta, përsa i përket cilësimit të transaksioneve të palës paditëse për eksportimin e kromit si
“transferim i çmimit” sipas legjislacionit fiskal për TVSH dhe atë për tatimin e fitimit.
Të paditurit gjatë procedimit administrativ kanë ardhur në përfundimin se paditësi
“Albanian Chrome” shpk është person i lidhur me shoqërinë e së drejtës italiane “Darfo” spa
(tek e cila ka eksportuar mineralin e kromit), për shkak të zotërimit të kuotave të kapitalit të
paditësit nga shoqëria italiane.
Në të tilla rrethana, sipas nenit 6 dhe 18 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për
tatimin mbi vlerën e shtuar”(i ndryshuar) jemi përpara një furnizimi kundrejt pagesës së
reduktuar dhe për rrjedhojë edhe përpara “transferimit të çmimit” sipas nenit 36 e vijues të
ligjit nr.8438/1998. Vetë inspektorët që kanë kryer kontrollin (hetimin) administrativ, në
raportin e tyre të kontrollit kanë evidentuar se për të vendosur lidhur me këtë çështje duhet të
merret interpretimi dhe qëndrimi përfundimtar i Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Lidhur me këtë motivim (transferimin e çmimit) të pretenduar si mbështetje e Aktit të
Njoftim Vlerësimit tatimor objekt gjykimi, nga ana e paditësit pretendohet se jo vetëm nuk
qëndron por para së gjithash nuk është respektuar fare forma dhe procedura e kërkuar
posaçërisht nga ligji.
Palët e paditura të përfshira në hetimin administrativ dhe në shqyrtimin e ankimit
administrativ e kanë injoruar tërësisht këtë pretendim të ngritur nga paditësi në ankimin
administrativ.
Të njëjtin qëndrim të gabuar mbajnë edhe gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e
apelit. Të dyja gjykatat merren me ndonjë aspekt të rrethanave të faktit dhe citojnë disa
paragrafë të ligjit të zbatueshëm mbi kuptimin e “furnizmit kundrejt pagesës së reduktuar”
dhe “transferimit të çmimit”. Por, ndonëse e kanë për detyrim ta shqyrtojnë edhe kryesisht,
kjo për efekt të nulitetit eventual të aktit administrativ, të dy gjykatat kanë gabuar në zbatimin
e ligjit dhe misionin e tyre, kur nuk shprehen lidhur me pretendimin thelbësor të paditësit,
sipas të cilit, nga ana e të paditurve, nuk janë zbatuar procedurat dhe kompetencat e
urdhëruara nga ligji për përcaktimin e detyrimit tatimor nisur nga rrethana e ekzistencës së
“shoqërive të lidhura” dhe “transferimit të çmimit” për efekte fiskale mes tyre.
Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se përsa i përket kompetencës, formës dhe
procedurës në rastin e sipërcituar, duhet të gjejnë zbatim e të respektohen rigorozisht
parashikimet e neneve 36 e 37 të ligjit nr.8438/1998 dhe ato të udhëzimit përkatës të nxjerrë
në zbatim të tij. Kështu, në këtë Udhëzim, në paragrafin e tretë të pikës 6 të tij, parashikohet
qartë dhe shprehimisht se:
“Çdo korrigjim i transferimit të çmimit në rastin e transaksioneve ndërkombëtare
mund të bëhet vetëm nëpërmjet Komisionit të Transferimit të Çmimeve në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve në Ministrinë e Financave. Nëse një organ tatimor kërkon të
zbatojë këtë dispozitë, ajo duhet t’ia kalojë çështjen komisionit të lartpërmendur. Ky
Komision zbaton nenin 36 duke iu referuar rigorozisht Udhëzuesit të OECD-së të botuar në
vitin 1995 për transferimin e çmimit”.
Sikurse pohojnë palët ndërgjyqëse dhe sikurse pranojnë të vërtetuar gjykatat e faktit,
nuk ka asnjë kërkesë dhe asnjë qëndrim e vendimmarrje nga Komisioni i sipërcituar i
Transferimit të Çmimeve. Vetëm në raportin e hartuar nga inspektorët e kontrollit përmendet
nevoja e shprehjes dhe vendimmarrjes së këtij Komisioni lidhur me transferimin e çmimit.
Ndërkohë që, edhe pse i detyrueshëm për t’u kërkuar, pa pasur ndonjë vendim nga ky
Komision, është nxjerrë akti i njoftim vlerësimit tatimor objekt gjykimi që duket se motivohet
edhe tek parregullsia në “transferimin e çmimit”, akt administrativ që është konfirmuar nga të
paditurit e tjerë në rrugën e ankimit administrativ.
Kolegji Civil vlerëson se, nisur nga sa arsyetohet më sipër, edhe për shkak të
veprimeve të parregullta e të paligjshme të të paditurve në aplikimin e formës e të procedurës

18
përsa i përket “transferimit të çmimit”, akti administrativ objekt gjykimi (Njoftim Vlerësimi
tatimor nr.4916/10 prot., datë 16.11.2006) është një akt absolutisht i pavlefshëm.
Nuliteti i aktit administrativ objekt gjykimi vjen për shkak se dispozitat ligjore dhe
ato nënligjore normative të sipërcituara kërkojnë në mënyrë urdhëruese që, lidhur me
përcaktimin e detyrimit tatimor për shkak të “transferimit të çmimit”, duhet të ishte kërkuar
paraprakisht dhe të shprehej me vendim Komisioni i Transferimit të Çmimeve në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve në Ministrinë e Financave, kompetencë e procedurë që është
injoruar tërësisht nga ana e të paditurve. Respektimi i kompetencës për ushtrimin e autoritetit
ligjor e administrativ nga organet shtetërore është thelbësor për ligjshmërinë dhe
vlefshmërinë e akteve administrative të nxjerra prej tyre.
Gjithashtu, nuliteti i aktit administrativ objekt gjykimi vjen edhe për shkak se nga ana
e të paditurve, vendimet e nxjerra prej tyre, nuk motivohen dhe as arsyetojnë mbi zbatimin
ose jo të kërkesave të nenit 36 të ligjit nr.8438/1998 dhe nuk përmbajnë ndonjë referencë
mbështetëse procedurale e material në Udhëzuesit të OECD-së të botuar në vitin 1995 për
transferimin e çmimit.
Për të gjitha arsyet e parashtruara më sipër në këtë vendim, duke qenë se gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë zbatuar gabim ligjin material dhe atë procedural
civil e administrative (përfshirë atë tatimor), lidhur me vetë rrethanat e faktit që ato kanë
vlerësuar të vërtetuara sipas provave të çmuara prej tyre gjatë gjykimit, Kolegji Civil vjen në
përfundimin se të dy vendimet gjyqësorë duhet të ndryshohen dhe padia të pranohet sipas
objektit të saj, meqenëse akti administrativ objekt kundërshtimi gjyqësor është absolutisht i
pavlefshëm, si një akt i nxjerrë “në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji” (shkronja “c” e nenit 116 të Kodit të Procedurave Administrative).

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.4283, datë 12.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.936, datë 08.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë.
Anullimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.4916/10 prot i datës
16.11.2006 nxjerrë nga e paditura Drejtoria Rajonale (Dega) e Tatimpaguesve të Mëdhenj.

Tiranë, më 05.02.2013

19
Nr.11243-00039-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-493 i Vendimit (84)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 29.01.2013 dhe 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me
palë:

PADITËS: ENKELEDA XHIXHO, përfaqësuar nga

Av. Ajaz Gjeta.
TË PADITUR: “INTESA SANPAOLO BANK ALBANIA”
SH.A., përfaqësuar nga juristi Bledi Andoni.
SHOQËRIA PËRMBARIMORE PRIVATE
“EPSA” SHPK., në mungesë.
RENATO KONI, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME KURBIN, në mungesë

OBJEKTI:
Anullimi i vendimit nr.9091, datë 26.06.2012
të Shoqërisë Përmbarimore Private “EPSA” Shpk.
për kalimin e pronësisë në favor të palës kreditore
“Intesa Sanpaolo Bank Albania” sh.a.
Anullimi i veprimeve përmbarimore për ekzekutimin
e vendimit nr.9091, datë 26.06.2012
të Shoqërisë Përmbarimore Private “EPSA” Shpk.
deri në përfundimin e gjykimit të çështjes.
Veçimi i pjesës takuese të debitorit Renato Koni
në pasurinë e paluajtshme tokë “arë”,
pasuri kjo me sip. 14.278 m2 e ndodhur në Fshatin Gjormë (Kurbin)
e regjistruar në zonën kadastrale 1768, nr.pasurie 57/9/1 volum 9, faqe 49.
Baza Ligjore: Nenet 43, 53, 45/1, 153, 154, 610, 578 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.1502-1246, datë 17.12.2012, ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën në shqyrtimin e kësaj çështje gjyqësore civile.

20
 Dërgimin e akteve në gjykatën kompetente atë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë. Kundër këtij vendimi lejohet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë.

Kundër këtij vendimi, në datën 21.12.2012, ka ushtruar ankim të veçantë paditësja që

kërkon prishjen e vendimit nr.1502-1246, datë 17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin dhe dërgimin e akteve Gjykatës kompetente të Rrethit Gjyqësor Kurbin për
vazhdimin e gjykimit, dhe parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Në referim të nenit 49 të K.Pr.Civile si dhe të objektit të padisë që ka të bëjë me
veçimin e pjesës takuese të paditëses nga pasuria bashkëshortore, kompetente për
shqyrtimin e kësaj çështje duhet të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin;
- Vendimi i nxjerrë nga shoqëria përmbaruese nr.9091, datë 26.06.2012, lidhet me
kalimin e pronësisë në favor të “Intesa Sanpaolo Bank Albania” të pronës që ndodhet
në Kurbin;
- Gjykata në vendimin e saj i referohet një objekti padie “pavlefshmëri kontrate” që nuk
është kërkuar nga ana ime, pasi kërkoj veçimin e pjesës takuese të pasurisë
bashkëshortore sipas nenit 578 të K.Pr.Civile;
- Vendimi i shoqërisë përmbaruese i drejtohet ZVRPP Kurbin, dhe prandaj Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kurbin duhet të jetë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje;
- Gjykata ka shkelur kërkesat e nenit 610/3 të K.Pr.Civile pasi afati i shqyrtimit të këtij
lloj kërkimi është 20 ditë, dhe jo 5 muaj si në rastin konkret;

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse,
Av.Ajaz Gjeta, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe
dërgimin e çështjes kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit; përfaqësuesin e palës së paditur
“Intesa Sanpaolo Bank Albania” sh.a., juristin Bledi Andoni, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja Enkeleda Xhixho është
bashkëshortja e të paditurit Renato Koni. Ky i fundit, rezulton që në cilësinë e përfaqësuesit
ligjor të Shoqërisë “Dalia” Shpk., në datën 19.01.2009 ka lidhur me të paditurin tjetër “Intesa
Sanpaolo Bank Albania” sh.a kontratën e huasë bankare me nr.186.rep, nr.82.kol. Referuar
kësaj kontrate, Banka “Intesa Sanpaolo” në cilësinë e huadhënësit i ka dhënë huamarrësit
shoqërisë “Daila” Shpk shumën e huasë prej 105.000 Euro.
Në datën 19.01.2009, i padituri Renato Koni ka nënshkruar me “Intesa Sanpaolo Bank
Albania” sh.a kontratën e hipotekimit nr.187 rep., nr.83 kol. për kredinë në shumën 105.000
Euro, sipas të cilës do të vendosej hipotekë mbi pasurinë “arë me sip. 14278 m2 në Fshatin
Gjorm (Kurbin), zona kadastrale 1768, nr.pasurie 57/9/1 vol.1, fq.49”, që figuronte e
regjistruar në ZRPP Kurbin në emër të të paditurit Renato Koni.
Më tej në datën 21.02.2009, (rreth një muaj më vonë), midis Shoqërisë “DALIA”
Shpk dhe “Intesa Sanpaolo Bank Albania” sh.a është lidhur edhe kontrata tjetër e huasë
nr.710.rep, nr.281.kol, për kredi me kufi deri në 95.000 euro.
Në kushtet kur Shoqëria “Dalia” Shpk nuk ka shlyer këstet e kredive sipas
parashikimeve të kontratës së huasë si më sipër, pala e paditur “Intesa Sanpaolo Bank
Albania” sh.a ka filluar procedurat për ekzekutimin e detyrueshëm, sipas vendimit nr.4398

21
akti, datë 25.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë “Për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit”.
Për të ndjekur procedurat e ekzekutimit, i padituri “Intesa Sanpaolo Bank Albania”
sh.a. ka kontraktuar të paditurin tjetër, shoqërinë përmbarimore private “EPSA” Shpk.
Ka rezultuar që i padituri Shoqëria “EPSA” Shpk, në përfundim të procedurave për
ekzekutimin e titullit ekzekutiv, me vendimin nr.9091, datë 26.06.2012, duke qenë se ankandi
për shitjen e pasurisë së paluajtshme të vendosur si mjet sigurimi për kredinë, ka rezultuar pa
ofertues, ka vendosur të kalojë pronësinë e këtij sendi tek i padituri “Intesa Sanpaolo Bank
Albania” sh.a, duke njoftuar edhe personin e tretë në këtë gjykim, ZVRPP Kurbin me qëllim
kryerjen e veprimeve përkatëse nga ana e kësaj të fundit për regjistrimin e pasurisë në emër të
Bankës.
Paditësja pretendon se ajo është bashkëpronare e pronës që ka shërbyer si mjet
sigurimi për huanë e marrë nga Shoqëria “Dalia” Shpk, dhe konkretisht e tokës arë
përshkruar më sipër. Ajo pretendon se nuk ka nënshkruar kontratën e hipotekës dhe
dorëzanisë për të garantuar kredinë marrë nga Shoqëria “Dalia” sh.p.k., nuk ka pasur dijeni
për të gjitha procedurat e ndjekura nga i padituri, Shoqëria Përmbarimore “EPSA” Shpk.,
(caktimi i vlerësuesit të pronës, vlera e llogaritur nga eksperti, kryerja e ankandit), duke i
konsideruar të gjitha këto veprime në shkelje të ligjit.
Në këto kushte, paditësja i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në
pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.1502-1246, datë 17.12.2012,
ka vendosur:
“Të shpallë moskompetencën në shqyrtimin e kësaj çështje gjyqësore civile. Dërgimin
e akteve në gjykatën kompetente atë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
Tiranë”.
Gjykata, bazuar ne nenin 59 e vijues të K.Pr.Civile ka konstatuar kryesisht
moskompetencën në shqyrtimin e kësaj çështje, duke u bazuar në faktin se të gjitha palët
ndërgjyqëse “de facto” dhe “de jure” banojnë në Tiranë nuk kanë asnjë seli apo zyrë
përfaqësimi/degë të tyre në Kurbin, si dhe kontrata e huasë është përpiluar dhe nënshkruar
në Tiranë. Ndonëse në këtë gjykim goditet një kontratë për pavlefshmëri, e cila lidhet dhe jep
pasoja drejtpërsëdrejti mbi një pasuri të paluajtshme që ndodhet në Kurbin, gjykata çmon se
për një ekonomi gjyqësore dhe një hetim gjyqësor sa më objektiv, ...kjo çështje duhet të
gjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjithashtu edhe kërkesa për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit është paraqitur dhe shqyrtuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, në datën 21.12.2012, ka ushtruar ankim të veçantë paditësja
Enkeleda Xhixho, që kërkon prishjen e vendimit nr.1502-1246, datë 17.12.2012, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe dërgimin e akteve Gjykatës kompetente të Rrethit Gjyqësor
Kurbin për vazhdimin e gjykimit për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ky Kolegj çmon se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, përmban shkaqe
ligjore, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.

Rezulton që në çështjen objekt gjykimi, paditësja ka kërkuar: “Anullimi i vendimit

nr.9091, datë 26.06.2012, të shoqërisë përmbarimore private “EPSA” Shpk për kalimin e
pronësisë në favor të palës kreditore “Intesa Sanpaolo Bank Albania” sh.a. Anullimi i
veprimeve përmbarimore për ekzekutimin e vendimit nr.9091, datë 26.06.2012 të Shoqërisë
Përmbarimore Private “EPSA” Shpk deri në përfundimin e gjykimit të çështjes. Veçimi i
pjesës takuese të debitorit Renato Koni në pasurinë e paluajtshme tokë “arë”, pasuri kjo me
sip. 14.278 m2 e ndodhur në Fshatin Gjormë (Kurbin) e regjistruar në zonën kadastrale

22
1768, nr.pasurie 57/9/1 volum 9, faqe 49”. Këto kërkime paditësja i ka bazuar në nenet 43,
53, 45/1, 153, 154, 610, 578 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të sqarojë fillimisht se kompetenca nuk
është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në
ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i
vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një
gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale”.
Për këtë arsye shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet
përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata, (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
Ligjvënësi kur ka rregulluar kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka patur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se në rastin në shqyrtim kemi të bëjmë me një padi për të drejta reale mbi një send të
paluajtshëm.
Paditësja në këtë proces gjyqësor pretendon se ajo dhe i padituri Renato Koni janë
bashkëpronarë të pronës “tokë arë”, pasuri kjo me sip. 14.278 m2 e ndodhur në Fshatin
Gjormë (Kurbin) e regjistruar në zonën kadastrale 1768, nr.pasurie 57/9/1 volum 9, faqe
49”, regjistruar ne ZRPP Kurbin.
Siç është parashtruar në këtë vendim në pjesën Rrethanat e çështjes, kjo pasuri është
vendosur si hipotekë nga i padituri Renato Koni, bashkëshorti i paditëses, për të siguruar
kredinë e marrë prej Shoqërisë “Dalia” Shpk në Bankën “Intesa Sanpaolo Albania” sh.a. Ka
rezultuar që si pasojë e mospërmbushjes së detyrimeve nga ana e kredimarrësit për të shlyer
kredinë konform parashikimeve të kontratës së huasë, kanë nisur dhe procedurat e
ekzekutimit të detyrueshëm nga ana e organit përmbarimor, që ka disponuar me sekuestron
konservative, vlerësimin e pasurisë së paluajtshme, organizimin e ankandit, etj.
Pala paditëse, duke pretenduar se nuk është vënë në dijeni për procedurat
përmbarimore dhe se nuk duhet cënuar nga këto veprime për pjesën e saj takuese në pasurinë
e paluajtshme në bashkëpronësi, i është drejtuar gjykatës duke kërkuar edhe veçimin e pjesës
së saj takuese nga ajo e të paditurit Renato Koni.
Veçimi ose ndarja e pjesës së debitorit kur ekzekutimi kryhet mbi një send në
bashkëpronësi, është parashikuar në nenin 546 të K.Pr.Civile që shprehimisht thotë se: “Kur
ekzekutimi bëhet mbi sendet që janë në bashkëpronësi të debitorit dhe të personave të tjerë,
përmbaruesi gjyqësor, pasi bën inventarizimin e të gjithë pasurisë së përbashkët i bën
kërkesë gjykatës kompetente të vendit të ekzekutimit, e cila cakton dhe ndan pjesën që i takon
debitorit sipas rregullave të parashikuara në nenet 369-374 të këtij Kodi. Mbi këtë pjesë
bëhet pastaj ekzekutimi nga përmbaruesi gjyqësor”.
Ndërsa në nenin 578 të K.Pr.Civile shprehimisht përcaktohet se: “Kur ekzekutimi
bëhet mbi një send të paluajtshëm që është në bashkëpronësi, për detyrimin që ka ndonjë prej
bashkëpronarët bëhet sekuestrimi i sendit. Përmbaruesi gjyqësor i bën kërkesë gjykatës për
veçimin e pjesës takuese të debitorit bashkëpronar dhe mbi këtë pjesë bëhet ekzekutimi...”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton qartë se ndarja e pjesës së debitorit
kryhet sipas rregullave të parashikuara në nenin 369-374 të K.Pr.Civile. Këto dispozita
rregullojnë pjesëtimin gjyqësor të pasurive të luajtshme dhe të paluajtshme, të cilat janë në
bashkëpronësi apo rrjedhin nga trashëgimia.

23
 Pra, rezulton se veçimi i pasurisë së debitorit në rastet e ekzekutimit të detyrueshëm
mbi sende të paluajtshme në bashkëpronësi, duke iu nënshtruar dispozitave të mësipërme,
nuk është gjë tjetër veçse pjesëtim i pasurisë në bashkëpronësi.
Në vijim të analizës së mësipërme, ky Kolegj çmon se për të përcaktuar se cila është
gjykata kompetente për të shqyrtuar çështjen objekt gjykimi duhet t’i referohemi dispozitave
të K.Pr.Civile, të cilat përcaktojnë dhe rregullojnë kompetencën tokësore të gjykimit në lidhje
me pjesëtimin gjyqësor të pasurive të paluajtshme në bashkëpronësi.
Neni 45 i K.Pr.Civile parashikon se: “Paditë për të drejtat reale mbi sende të
paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën
e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre ”.
Sipas kësaj dispozitë procedurale rezulton se gjykata kompetente për shqyrtimin e një
padie për pjesëtim gjyqësor është gjykata e vendit ku ndodhet sendi i paluajtshëm, objekt i
pjesëtimit gjyqësor. Në çështjen objekt shqyrtimi rezulton se sendi i paluajtshëm, (për të cilin
paditësja kërkon veçimin e pjesës takuese të debitorit), është pasuria arë me sip. 14.278 m2
në Fshatin Gjorm (Kurbin), zona kadastrale 1768, nr.pasurie 57/9/1 vol.1, fq.49, regjistruar
ne ZRPP Kurbin dhe që ndodhet po në këtë qytet.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatë kompetente për
gjykimin e këtij lloj kërkimi është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, ku ndodhet sendi i
paluajtshëm, të cilin pala paditëse pretendon se e ka në bashkëpronësi me të paditurit Renato
Koni. Gjithashtu, ky Kolegj çmon se shqyrtimi i kësaj çështje nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin, do t’i shërbejë edhe ekonomisë gjyqësore si dhe do të mundësojë një hetim
sa më objektiv nga ana e gjykatës.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin që ka shpallur
moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e çështjes
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente, është i pabazuar në ligj dhe si i
tillë do të prishet dhe çështja do të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, për
vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin nr.1502-1246, datë
17.12.2012, dhe dërgimin e çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.02.2013

24
Nr.31001-00037-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1207 i Vendimit (85)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: NAZMI HIDRI, ILIR FERATI,

NESHAT HIDRI, VAIP HASKJA,
SHERIF POPA
I PADITUR: KOMISIONI QËNDROR I ZGJEDHJEVE

OBJEKTI:
1. Deklarim të pavlefshmërisë absolute të tabelës përmbledhëse
të rezultateve të zgjedhjes vendore të datës 08.05.2011
të Këshilltarëve të Komunës Rrasë të Rrethit Elbasan,
të cilat janë të falsifikuara.
2. Deklarim të pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.1096, datë 19.06.2011 të Komisionit Qendror të Zgjedhjeve,
për shpalljen e rezultatit përfundimtar të zgjedhjeve
për organet e Qeverisjes Vendore të datës 08.05.2011
për Këshilltarët e Komunës Rrasë të Qarkut Elbasan,
vendim i mbështetur nga një tabelë përmbledhëse e falsifikuar
e rezultateve për zgjedhjet vendore të datës 08.05.2011
të këshilltarëve të Komunës Rrasë, Qarku Elbasan.
3. Detyrimin e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve
për nxjerrjen e një akti të ri administrativ,
duke u mbështetur në rezultatin real përfundimtar
të zgjedhjeve për organet e Qeverisjes Vendore të datës 08.05.2011
për këshilltarët e Komunës Rrasë të Qarkut Elbasan
të numëruara nga Organi i Prokurorisë
si dhe përfaqësuesi i Komisionit Qendror të Zgjedhjeve.
Baza Ligjore: Nenet 116/c i Kodit të Procedurave Administrative,
neni 92, germat “a” dhe “b” të Kodit Civil,
ligji nr.10019 datë 29.12.2008
“Kodi Zgjedhor i Republikës së Shqipërisë”,
nenet 324, 325, 329 dhe 331 të Kodit të Procedurës Civile.

25
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9130, datë 05.10.2012 ka
vendosur:
Konstatimin e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes dhe dërgimin
e akteve Kolegjit Zgjedhor të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, kanë

ushtruar ankim të veçantë Nazmi Hidri e Ilir Ferhati, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit
duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente, pasi neni 35 K.Pr.A, parashikon
se edhe kur çështja është në shqyrtim administrativ dhe ka mosmarrëveshje për
kompetencë tokësore dhe lëndore është gjykata ajo që duhet të vendosë, kështu që
rrjedhimisht i bie kur e ka në shqyrtim vetë gjykata e ka në kompetencë vetë të
vendosë.
- Listat përmbledhëse të rezultateve janë të fallcifikuara pra është një akt administrativ
nul. Duke parë vendimin nr.59 datë 10.02.2011 me palë: paditës Shoqëria “Eljon”
shpk kundër Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Elbasan paragrafi i shtatë, faqe tre, ku
thuhet “Përjashtim nga kjo bëhet vetëm atëherë pretendohet pavlefshmëri absolute
(nulitet) i aktit administrativ”.
- Kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësit kanë kandiduar për pozicionin e Këshilltarit të Komunës Rrasë për një
subjekt politik zgjedhor në zgjedhjet vendore të datës 8 Maj 2011.
Pas rezultateve të shpallura nga KZAZ nr.13, kjo e fundit, me vendimin nr.599, datë
14.05.2011, ka miratuar tabelën përmbledhëse të Rezultatit për Këshill Komuna Rrasë, Qarku
Elbasan.
Me vendimin nr.1096 të datës 19.06.2011 “Për shpërndarjen e mandateve për
Këshillin e Komuna Rrasë, Qarku Elbasan, për zgjedhjet për organet e qeverisjes vendore të
datës 08.05.2011”, Komisioni Qendror i Zgjedhjeve, ka përllogaritur shpërndarjen e
mandateve për këshillin duke nxjerrë rezultatin në përqindje dhe vota për subjektet zgjedhore
në garë, e në përfundim, ka shpërndarë mandatet për koalicionet zgjedhore dhe partitë
politike që kanë kandiduar për këshillin e Komunës Rrasë.
Në përmbajtjen e vendimit të mësipërm, përcaktohet se ndaj vendimit të KZAZ nr.13,
asnjë subjekt zgjedhor nuk ka paraqitur ankim brenda afateve ligjore (shih faqe nr.1 të
vendimit).
Paditësit, në padinë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkojnë deklarimin
e pavlefshmërisë absolute të tabelës përmbledhëse të rezultateve të zgjedhjes vendore të datës
08.05.2011 të këshilltarëve të Komunës Rrasë të Rrethit Elbasan, duke pretenduar se janë të
falsifikuara. Si rrjedhojë, paditësit kërkojnë deklarimin e pavlefshmërisë absolute edhe të
vendimit nr.1096, datë 19.06.2011 të Komisionit Qendror të Zgjedhjeve me argumentin se
është mbështetur në një tabelë përmbledhëse të falsifikuar. Po kështu paditësit kërkojnë
detyrimin e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, të nxjerrje aktin e ri administrativ, duke u
mbështetur në rezultatin real përfundimtar të zgjedhjeve për organet e Qeverisjes Vendore të
datës 08.05.2011 për Këshilltarët e Komunës Rrasë të Qarkut Elbasan, të numëruara nga
Organi i Prokurorisë, si dhe përfaqësuesi i Komisionit Qendror të Zgjedhjeve.

26
 Në fazën e kërkesave paraprake, përfaqësuesja e KQZ pretendoi mungesën e
kompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Pala
paditëse nëpërmjet përfaqësuesit, kërkoi rrëzimin e kësaj kërkese me arsyetimin se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente si gjykata ku ka qendrën organi që ka lëshuar
aktin.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9130, datë 05.10.2012 ka
vendosur:
Konstatimin e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e
akteve Kolegjit Zgjedhor të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në vendimin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se:
“.......Gjykata konstaton se në rastin në shqyrtim, aktet që subjektet paditëse
kontestojnë në rrugë gjyqësore e konkretisht, tabela përmbledhëse e rezultateve të zgjedhjes
vendore nga KZAZ dhe vendimi i KQZ, janë të një natyre të posaçme, pasi disponojnë mbi
rezultatet zgjedhore për shpërndarjen e mandateve për këshill komunal në zgjedhjet e
organizuara në nivel të pushtetit vendor në vitin 2011 dhe që prekin drejtpërdrejt interesat e
subjekteve zgjedhore.
Këto akte e gjejnë rregullimin e tyre në ligjin nr.10019, datë 29.12.2008 “Kodi
Zgjedhor i Republikës së Shqipërisë”, neni 1 i të cilit mbi qëllimin e ligjit përcakton se objekt
i ligjit, ndër të tjera, është edhe rregullimi i procedurës së votimit dhe shpalljes së
rezultateve, si dhe shqyrtimi i ankimimeve.
Në përmbajtjen e Kodit Zgjedhor, gjykatat e rretheve gjyqësore investohen vetëm për
disa situata shprehimisht të parashikuara, siç janë:
 Shqyrtimi i ankimit gjyqësor ndaj refuzimit të kërkesës për ndryshim të përbërësit
zgjedhor (neni 55 i Kodit);
 Shqyrtimi i kërkesës se shtetasit për t’u regjistruar në listën e zgjedhësve të zonës së
qendrës së votimit (neni 57 i Kodit).
Në rastin konkret, paditësit kanë pretendime mbi parregullsi të procedurës së
numërimit të votave në pasojë të së cilës, si tabela përmbledhëse e rezultateve dhe vendimi i
KQZ i cili ka legjitimuar shpërndarjen e mandateve, kanë dalë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata konstaton se këto akte pasqyrojnë veprimtari të mirëfilltë zgjedhore,
pretendimet ndaj të cilave shqyrtohen nga Kolegji Zgjedhor i Gjykatës së Apelit Tiranë. Sipas
nenit 145/1 të Kodit Zgjedhor: “Subjektet zgjedhore kanë të drejtë të bëjnë ankim në Kolegjin
Zgjedhor të Gjykatës së Apelit Tiranë kundër vendimeve të KQZ-së, kur ato cenojnë interesat
e tyre të ligjshëm brenda afatit të përcaktuar në nenin 152 të këtij Kodi. Të drejtën e ankimit,
sipas këtij neni, e kanë edhe individët ose partitë politike, të cilëve u është refuzuar kërkesa
për regjistrim si subjekt zgjedhor”.
Ky forum i posaçëm gjyqësor, i cili përbëhet nga gjyqtarë të gjykatave të apelit, ka
fushën e veprimit të tij të përcaktuar nga Kodi Zgjedhor i RSH për shqyrtimin e ankimeve
ndaj vendimeve të KQZ (kompetenca lëndore), i ushtron funksionet e veta gjatë gjithë
kohëzgjatjes së legjislaturës së Kuvendit të dalë nga zgjedhjet, si dhe funksionon për të gjitha
llojet e zgjedhjeve. (neni 147 i Kodit Zgjedhor).
Aktet e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, për shkak të natyrës së çështjeve që
zgjidhin, kanë elementë të së drejtës publike që prekin të drejtën themelore të shtetasve për të
zgjedhur e për t’u zgjedhur, e drejtë kjo që përfshihet në tërësinë e lirive dhe të drejtave
politike sipas nenit 45 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Gjykata, është e mendimit se konflikti i paraqitur përpara saj në gjykim midis
paditësve dhe Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, i cili ushtron kompetencat e tij sipas Kodit
Zgjedhor, përfshihet në juridiksion gjyqësor, por nuk mund të jetë objekt shqyrtimi para
gjykatave të zakonshme për shkak të kompetencës lëndore, e lidhur me natyrën specifike të
çështjeve të trajtueshme.

27
 Për sa më sipër, gjykata në bazë të nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, konstaton
se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes ndaj vendos moskompetencën e saj dhe
dërgimin e akteve Kolegjit Zgjedhor të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke evidentuar se
konfliktet mbi kompetencën e gjykimit zgjidhen në Gjykatën e Lartë, në rast ankimi të veçantë
nga palët (neni 62 i Kodit të Procedurës Civile)”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që shpall moskompetencën
lëndore në gjykimin e kësaj çështje kanë paraqitur ankim të veçantë konform Nenit 62 të
Kodit të Procedurës Civile paditësat, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë që shpall moskompetencën lëndore në gjykimin e kësaj çështje dhe i dërgon aktet
Kolegjit Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit Tiranë është një vendim i pabazuar në ligj.
Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar se çështja është në
juridiksionin gjyqësor (për shkak të konstatimeve të akteve të falsifikuara që kanë rezultuar
në procesin hetimor në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Elbasan), por në zbatim të gabuar të
ligjit ia dërgon aktet për kompetencë Kolegjit aktual Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Që kjo çështje të ishte në kompetencë të Kolegjit Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit
Tiranë, referuar dispozitave të Kodit Zgjedhor duhej të ishim përpara një konflikti të shtruar
më parë për zgjidhje përpara Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, vendimi i të cilit mund të
ankimohet më pas sipas Kodit Zgjedhor në Kolegjin Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit
Tiranë. Për më tepër që, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, megjithëse i referohet Nenit 147
të Kodit Zgjedhor, e interpreton atë në mënyrë të gabuar, pasi sipas kësaj dispozite Kolegji
Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit Tiranë ushtron veprimtarinë brenda kohëzgjatjes së
legjislaturës së Kuvendit, duke funksionuar për të gjitha llojet e zgjedhjeve gjatë kësaj
legjislature. Objekti i gjykimit ka të bëjë me zgjedhjet vendore të datës 08.05.2011.
Aktualisht Kolegji Zgjedhor që ka shqyrtuar ankesat lidhur me këto zgjedhje ka pushuar së
funksionuari. Kolegji i ri Zgjedhor pranë Gjykatës së Apelit Tiranë është kompetent për të
gjitha ankesat në lidhje me proceset zgjedhore që do të zhvillohen pas krijimit të tij dhe nuk
mund të jetë kompetent për procese zgjedhore të zhvilluara para krijimit të tij. Në rrethanat e
krijuara dhe në respektim të së drejtës së paditësve për aksesin në gjykatë, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimin i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet
dhe çështja t’i dërgohet asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 63 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.9130, datë 05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.02.2013

28
Nr.11111-01468-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1051 i Vendimit (86)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SPIRO ÇABIRI

TË PADITUR: BASHKIA SARANDË
JASIN HALILI
BAJRAM HALILI
PERSON I TRETË: GJERGJ KOLOI
NIKOLETA KOLOI

OBJEKTI PADISË:
Pavlefshmëri e kontratave të shitjes lidhur midis Bajram Halili,
Jasin Halili dhe përfaqësuesit të Seksionit të financës, Gogo Kolagji,
për parcelat 153/1 dhe 153/2, datë 03.06.1998.
Pavlefshmëri e kontratave të dhurimit nr.1 049 Rep., datë 04.06.1998
dhe nr.1 050 rep. datë 04.06.1998.
Pavërtetësi për miratim sheshe ndërtimi në bllokun kurorë e qytetit
për parcelat 153/1 dhe 153/2 për shtetasit Bajram Halili dhe Jasin Halili.
Baza Ligjore: Nenet 32 të K.Pr.Civile
dhe neni 92 të K.Civil
si dhe Ligji nr.7843, datë 13.07.1994,
neni 116 i K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.365, datë 12.04.2007 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditësit Spiro Çabiri.
Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitblerjes së truallit të
lidhur më datë 03.06.1998 midis seksionit të Financës së ish Këshillit të
Rrethit Sarandë dhe të paditurve Jasin Halili dhe Barjam Halili për sheshet e
ndërtimit, parcela nr.153/1 dhe15 372- kurora Sarandë.

29
 Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të dhurimit nr.1 049 rep.,
datë 04.06.1998 dhe nr.1050 rep., datë 04.06.1998 të lidhura përkatësisht
midis Jasin Halili e Gjergji Koloi dhe Barjam Halili e Nikoleta Koloi dhe
fshirjen e tyre nga regjistri hipotekor.
Pushimin e pjesës së fundit të objektit të padisë si objekt padie pa objekt.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.405, datë 20.11.2007, ka vendosur:

Prishjen e vendimit civil nr.365, datë 12.04.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me
tjetër trup gjykues.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësi, Spiro Çabiri, i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po këtë gjykatë, me tjetër trup
gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë e ka zgjidhur drejtë çështjen dhe ka dhënë vendim
të drejtë në lidhje me sa është kërkuar nga palët ndërgjyqëse për objektin e padisë
duke kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes.
- Ky vendim prishet nga gjykata e apelit me pa të drejtë duke u referuar në nenet 14,
465, 467/ ë të K.Pr.Civile.
- Para gjykatës së apelit nuk u paraqit asnjë provë e re që të vinte në dyshim hetimin
gjyqësor të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Gjykata e apelit mori vendim të
ndërmjetëm, sipas nenit 465 të K.Pr.Civile, për përsëritjen e hetimit gjyqësor, por
padrejtësisht nuk e çoi deri në fund përsëritjen e hetimit gjyqësor duke e kthyer
çështjen për rigjykim në shkallë të parë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të personit
të tretë Gjergj Kolai, avokatin Gentjan Muçaj, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe
si e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.405, datë 20.11.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim
po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Rezulton nga gjykimi që, paditësi Spiro Çabiri ka ngritur padi në gjykatë, me
pretendimin se është pronar i një sipërfaqeje trualli prej 2415 m2 sipas vendimit nr.876, datë
14.11.1995 të KKKP Sarandë. Por, sipas paditësit, në datën 03.06.1998, nga pala e paditur
Bashkia Sarandë i është shitur të paditurve Jasin Halili dhe Bajram Halili, secilit një sipërfaqe
trualli prej 306 m2. Këta të fundit, nga ana e tyre, ditën e nesërme (04.06.1998), sipërfaqet e
truallit ua kanë dhuruar përkatësisht personave të tretë në gjykim, Gjergji Koloi dhe Nikoleta
Koloi.
Pikërisht me argumentin se atij i ishte njohur dhe kthyer një sipërfaqe trualli si ish
pronar, por, megjithatë, nga ana e Bashkisë Sarandë, duke u sjellë si pronarë, pjesë të këtij
trualli, më vonë, u janë shitur të paditurve Jasin dhe Bajram Halili, paditësi Spiro Çabiri me
anë të padisë kërkon nga gjykata të konstatojë pavlefshmërinë e veprimeve juridike të
shitblerjes dhe dhurimit të realizuara mes të paditurve dhe me personat e tretë, e si rrjedhojë,

30
të kryhet fshirja nga regjistrat e pasurive të paluajtshme të regjistrimeve në emër të të
paditurve dhe personave të tretë. Po kështu, kërkohet nga gjykata edhe pavërtetësia e akteve
administrative për miratimin e shesheve të ndërtimit për të paditurit Bajram Halili dhe Jasin
Halili.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka konkluduar që padia duhet të pranohet pjesërisht, përsa i përket nulitetit të kontratave të
shitblerjes dhe atyre të dhurimit të lidhura mes të paditurve dhe me personat e tretë, duke
urdhëruar fshirjen në regjistrat e pasurive të paluajtshme të pronës në emër të personave të
tretë Gjergji Koloi dhe Nikoleta Koloi. Gjykata ka pushuar gjykimin e padisë për kërkimin
tjetër, atë të pavërtetësisë si akteve administrative të dhënies së shesheve të ndërtimit për
sipërfaqet e truallit objekt gjykimi.
Kjo gjykatë arsyeton që në gjykim vërtetohet se pala paditëse Spiro Çabiri është
pronar i një sipërfaqe trualli prej 2415 m2 sipas vendimit nr.876, datë 14.11.1995 të K.K.K.P.
Sarandë. Sikurse rezulton edhe nga ekspertimi, brenda kësaj sipërfaqeje, gjenden dy parcela
të numërtuara 153/1 dhe 153/2 prej 306 m2 secila, të cilat, pala e paditur Bashkia Sarandë, ua
ka shitur si sheshe për ndërtim, të paditurve Jasin Halili dhe Bajram Halili. Nga gjykimi
rezulton se, me vendimin nr.4, datë 15.03.1996 i Këshillit Bashkiak Sarandë, nuk është dhënë
ndonjë miratim për sheshe ndërtimi në parcelat e trojeve të sipërcituara. Rrjedhimisht, sipas
nenit 92/b të K.Civil dy kontratat e shitblerjes së këtyre dy parcelave truall, të lidhura mes së
paditurës Bashkia Sarandë dhe të paditurve Jasin Halili dhe Bajram Halili janë absolutisht të
pavlefshme. Si pasojë, edhe kontratat e dhurimit të lidhura nga dy të paditurit e fundit,
respektivisht me personat e tretë Gjergji Koloi dhe Nikoleta Koloi, janë po ashtu të
pavlefshme. Gjykata ka pushuar kërkimin për pavërtetësi të lejeve për shesh ndërtimi, sepse
ky kërkim nuk përmban ndonjë objekt konkret kërkimi se për cilat vendime ngrihet
pretendimi në padi.
E vënë në lëvizje me ankimin e personit të tretë Gjergj Koloi, Gjykata e Apelit
Gjirokastër, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor, ka ardhur
në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e apelit arsyeton se, vendimi nr.876, datë 14.11.1995 të KKKP Sarandë mbi
bazën e të cilit paditësi Spiro Çabiri ngre kërkimet e tij në padi, krijon dyshime në vështrimin
formal pasi ka të njëjtën numër dhe datë me vendimin gjyqësor të faktit juridik të pronësisë të
dhënë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë. Në zbatim të nenit 14 dhe 465 të K.Pr.Civile,
mes të tjerave, gjykata e apelit kërkoi nga organi përkatës i administratës shtetërore të
dërgonte për shqyrtim vendimin e sipërcituar të K.K.K.P. Sarandë dhe dosjen përkatëse. Pasi
disa seancash gjyqësore, Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë, ka njoftuar gjykatën se praktika
përkatëse dokumentare ndodhet në Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave Tiranë, për
çertifikim dhe mikrofilmim. Në këto kushte, e ndodhur para vështirësisë për marrjen e kësaj
prove vendimtare, bazuar në nenin 467/ë të K.Pr.Civile, gjykata e apelit ka prishur vendimin
e gjykatës së shkallës së parë, duke e dërguar çështjen për rigjykim, me detyrën për të marrë
dhe vënë në bisedim këtë provë vendimtare për zgjidhjen e drejtë të çështjes në gjykim.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala paditëse Spiro Çabiri ka paraqitur rekurs
në Gjykatën e Lartë duke parashtruar si motive bazë ato të përshkruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi. Në thelb, përsa i përket zbatimit të ligjit, pretendohet që gjykata e apelit ka
gabuar duke e kthyer çështjen për rigjykim për marrjen e një prove vendimtare. Palët e tjera
ndërgjyqëse nuk paraqitën ndonjë provë që të vinte në dyshim provat e pranuara gjatë hetimit
gjyqësor të zhvilluar nga gjykata e shkallës së parë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër
është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe të rigjykohet nga
ana e gjykatës së apelit.

31
 Gjykata e apelit e ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e ka kthyer
çështjen për rigjykim, bazuar në shkronjën “ë” të nenit 467 të K.Pr.Civile, me motivin se
duhet të merret një prove e re vendimtare për zgjidhjen e çështjes dhe që është e vështirë të
merret në shkallë të dytë.
Gjykata e apelit shprehet se nga gjykimi lindin dyshime formale lidhur me vendimin
e K.K.K.P. Sarandë mbi bazën e të cilit paditësi pretendon se është pronar dhe ka ngritur
padinë objekt gjykimi. Meqenëse këtë aspekt nuk e ka hetuar gjykata e shkallës së parë,
gjykata e apelit përsëriti hetimin gjyqësor dhe kërkoi nga organi kompetent administrativ të
dërgohej për administrim e shqyrtim vendimi i K.K.K.P. së bashku me dosjen përkatëse. Por,
pas disa seancash komunikimi me organin përkatës administrativ, gjykata e apelit vihet në
dijeni se kjo praktikë dokumentare gjendej në Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave për
çertifikim dhe mikrofilmim. Këtë rrethanë, gjykata e apelit e ka vlerësuar si “vështirësi” për
marrjen e një prove të re vendimtare për zgjidhjen e çështjes.
Prandaj, bazuar në shkronjën “ë“ të nenit 467 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit vendosi
t’ia dërgojë çështjen për rigjykim gjykatës së shkallës së parë pikërisht për të realizuar këtë
detyrë në kuadër të një hetimi gjyqësor më të plotë e të gjithanshëm.
Kolegji Civil vlerëson se, duke arsyetuar dhe disponuar në këtë mënyrë, Gjykata e
Apelit Gjirokastër i ka lejuar vetes t’i atribuojë pozitën që Kushtetuta dhe ligji i njeh dhe
imponon vetëm Gjykatës së Lartë.
Gjykata e apelit, sikurse dhe gjykatat e shkallës së parë, është njëkohësisht gjykatë
fakti dhe ligji. Në shqyrtimin e çështjes, gjykata e apelit, me disa përjashtime, zbaton të gjitha
rregullat e shqyrtimit gjyqësor të zbatueshme në gjykimin në shkallë të parë. Ligji procedural
civil shprehimisht i njeh kompetencën, që do të thotë të drejtën e detyrimin, për të përsëritur
pjesërisht madje edhe tërësisht hetimin gjyqësor, duke marrë edhe prova të reja (neni 465 i
K.Pr.Civile).
Në dallim nga gjykata e shkallës së parë, në shqyrtimin e çështjes si gjykatë e shkallës
së dytë, gjykata e apelit, në parim, ka kufizimin se ajo nuk vihet në lëvizje kryesisht dhe nuk
shprehet për ato aspekte të gjykimit që kanë rënë në dekadencë, për shkak se, nga palët
ndërgjyqëse ato nuk janë kontestuar nëpërmjet ankimit në gjykatën e apelit. Përjashtim bëhet
vetëm për rastet kur, ligji procedural, shprehimisht e në mënyrë taksative, i njeh gjykatës së
apelit kompetencën të shprehet dhe disponojë edhe kryesisht, pa pasur kërkim ose ankim nga
palët ndërgjyqëse, si p.sh rastet e treguara në nenin 467 të K.Pr.Civile. Nëse nuk janë rastet e
nenit 467 dhe, në parim, gjykimi e vendimi i shkallës së parë nuk janë të pavlefshme, atëherë
gjykata e apelit ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin që, si gjykatë fakti e ligjit, t’i
riparojë vetë mangësitë e gjykimit në shkallë të parë.
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër arsyeton se nuk është
zhvilluar hetim i plotë dhe i gjithanshëm nga gjykata e shkallës së parë.
Kolegji Civil vlerëson se, kjo mangësi e hetimi gjyqësor, detyrimisht riparohet nga
vetë gjykata e apelit nëpërmjet përsëritjes pjesore a tërësore të hetimit gjyqësor. Neni 467 nuk
e parashikon këtë si motiv për të cilin gjykata e apelit kthen çështjen për rigjykim në gjykatën
e shkallës së parë. Vetëm Gjykata e Lartë si gjykatë ligji, pas një konstatimi të tillë, disponon
për dërgimin e çështje për rigjykim në gjykatën më të ulët, sepse nuk mund të çmojë e
rivlerësojë provat dhe nuk mund të marrë prova të reja.
Po kështu, gjykata e apelit, arsyeton konkretisht se cilat janë ato prova konkrete që
janë të reja dhe që cilësohen prej saj si vendimtare për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Më tej,
gjykata e apelit jep si argument që përse marrja e këtyre provave është e vështirë në shkallë të
dytë (neni 467/ë), rrethanën se, pas disa seancash, është vënë në dijeni se ato prova shkresore
gjenden në Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave në Tiranë për çertifikim dhe mikrofilmim.
Kolegji Civil vlerëson si jo të mbështetur dhe të përfshirë në dispozitën e shkronjës
“ë“ të nenit 467 të K.Pr.Civile rrethanën e sipërcituar dhe të përdorur nga gjykata e apelit si

32
argument ligjor për të kthyer çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, pra si
“vështirësi” për marrjen e provës së re vendimtare gjatë gjykimit në apel.
Rrethana që, provat shkresore gjenden pranë institucionit qendror të arkivave të shtetit
për çertifikim e mikrofilmim, nuk tregon në vetvete për ndonjë “vështirësi” specifike të
kërkimit e marrjes së këtyre provave, aq më tepër për “vështirësi” specifike për gjykatën e
apelit krahasuar me gjykatën e shkallës së parë. Po kështu, gjykata e apelit as ka tentuar dhe
as është informuar se sa “e vështirë“ do të ishte marrja e këtyre provave nga vetë institucioni
qendror i arkivave të shtetit. Nuk do të ishte e nevojshme për t’u arsyetuar më tej në detaje
edhe e drejta e detyrimi i gjykatës për t’i kërkuar organit të administratës publike t’i paraqesë
për shqyrtim provën shkresore, shoqëruar me detyrimin imperativ të kësaj të fundit për t’iu
përgjigjur urdhërimeve të gjykatës (nenet 223 e 224 të K.Pr.Civile). Kryerja e një veprimi
procedural të tillë, aq më tepër në rrethanat e çështjes objekt i këtij gjykimi, nuk është as “i
vështirë“ dhe as ndonjë proces kompleks komunikimi dhe, më tej, debatimi gjyqësor.
Si përfundim, për përmbushjen e detyrave të arsyetuara më sipër në këtë vendim,
Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i dërgohet për rigjykim gjykatës së apelit, e cila, si
gjykatë fakti dhe ligji, të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, duke kërkuar e marrë provat e
çmuara prej saj si “vendimtare”, si dhe duke lejuar debatin gjyqësor të palëve në mbështetje
të pretendimeve dhe prapësimeve përkatëse të tyre.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.405, datë 20.11.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.02.2013

33
Nr.11115-01557-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1159 i Vendimit (87)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: SHEFQET KAPIDANI

I PADITUR: MUSTAFA KOLA

OBJEKTI:
Kthim sendi.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Kavajë, me vendimin nr.145, datë 13.02.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Shefqet Kapidani me të paditur Mustafa Kola,
me objekt kërkim sendi (shtëpi banimi ndodhur në Lagjen nr.1 Kavajë), si të
pabazuar në ligje e në prova.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-72, datë 18.03.2008, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.145, datë 13.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Kavajë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Mustafa Kola duke pretenduar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i gabuar.
- Gjykata e apelit duhej të kishte mbështetur vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë
Kavajë si vendim i drejtë dhe i bazuar në ligj.
- Prona ime është blerë sipas rregullave në fuqi dhe administrohet e gëzohet nga ana e
jonë prej 50 vjetësh, është ndërtuar dhe rikonstruktuar me leje ndërtimi dhe është
regjistruar sipas rregullave për regjistrimin e pronës.
- Defekti i mbivendosjes është se në kthimin e pronës familjes Kapedani është përdorur
harta e vitit 1961 dhe pa u shikuar gjendja në fakt, pra K.K.K.Pronave duhej të kishin
verifikuar gjendjen në vend. Edhe në hartën e vitit 1961 të qytetit Kavajës nuk
shënohet në vendndodhje të shtëpisë time që të ketë pasur ndërtimet që pretendon
familja Kapidani .
- Pretendimet e familjes Kapidani janë të pabazuara në ligj e në prova. Kjo e vërtetuar
edhe nga grupi ekspertëve që u administrua nga gjykata.

34
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi

VËREN
Vendimi nr.72, datë 18.03.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po në atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Rezulton nga gjykimi që paditësi Shefqet Kapidani pretendon se është bashkëpronar i
një shtëpie banimi dykatëshe të ndodhur në qytetin e Kavajës, me sipërfaqe 141 m2 dhe
sipërfaqe trualli prej 410 m2, sipas vendimit nr.552, datë 05.07.1996 të KKKP pranë
Bashkisë së Kavajës. Por, sipas paditësit, ky send i paluajtshëm në pronësi të tij, mbahet në
posedim pa ndonjë titull të ligjshëm nga ana e të paditurit Mustafa Kola.
Prandaj, në cilësinë e pronarit joposedues, paditësi Shefqet Kapidani, duke thirrur si
të paditur Mustafa Kolën, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë një padi
rivendikimi, me shkak ligjor dhe objekt lirimin dhe dorëzimin e shtëpisë dhe truallit të
sipërcituar nga ana e të paditurit, për shkak se ai është posedues jo pronar i tij pa titull të
ligjshëm.
Në gjykim, nga ana e të paditurit Mustafa Kola prapësohet se ai nuk është vetëm
posedues, por edhe pronar i shtëpisë dhe truallit objekt gjykimi, titull të cilin e ka fituar
rregullisht që nga viti 1972, duke e meremetuar dhe shtuar këtë banesë me anë të kredive të
marra në rrugë bankare sipas legjislacionit të kohës.
Po kështu, i padituri Mustafa Kola prapëson padinë duke i mohuar titullin e pronësisë
paditësit Shefqet Kapidani, për shkak se vendimi i KKKP Bashkia Kavajë i ka njohur dhe
kthyer pronësinë në kundërshtim me ligjin dhe duke u bazuar në dokumente shkresore të
gabuara.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, gjykata e shkallës së parë ka realizuar edhe
veprimin e ekspertimit, i cili konkludon se ka një mbivendosje prej 44 m2 mes pronave që dy
palët ndërgjyqëse i pretendojnë në pronësi të tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka konkluduar që padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në prova dhe në ligj, për shkak të
konstatimit të nulitetit të pjesshëm të vendimit të KKKP Bashkia Kavajë për pjesën që i ka
njohur dhe kthyer pronën palës paditëse në sipërfaqen e mbivendosur prej 44 m2.
E vënë në lëvizje me ankimin e paditësit Shefqet Kapidani, Gjykata e Apelit Durrës,
pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë
duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
Gjykata e apelit, në thelb, arsyeton që nisur nga fakti që jemi përpara padisë së
rivendikimit dhe meqenëse të dy palët ndërgjyqëse kanë paraqitur prova shkresore se janë
pronarë të sendit objekt mosmarrëveshjeje në këtë gjykim, përfshirë edhe për sipërfaqen e
mbivendosur prej 44 m2, është vendi për të pushuar gjykimin e çështjes. Njëkohësisht,
gjykata e apelit orienton palën paditëse të ngrejë padi tjetër me shkak ligjor dhe objekt
detyrimin për njohje pronar ndaj të paditurit Mustafa Kola. Ndërkohë që, ky i paditur duhet të
ngrejë një padi nga ana e tij me shkak ligjor dhe objekt kundërshtimin e vendimit të KKKP
Bashkia Kavajë që i ka njohur dhe kthyer pronësinë e sendit palës paditëse. Gjithashtu,
gjykata e apelit arsyeton se gjykata e shkallës së parë ka gabuar kur e konstaton këtë vendim
të KKKP Bashkia Kavajë si absolutisht të pavlefshëm, për shkak se nuk vërtetohet asnjë nga
rastet që e bëjnë nul një vendim të tillë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala e paditur Mustafa Kola ka paraqitur rekurs
në Gjykatën e Lartë duke parashtruar si motive bazë ato të përshkruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi. Në thelb, përsa i përket zbatimit të ligjit, pretendohet që gjykata e apelit ka

35
gabuar duke e pushuar gjykimin e çështjes. Vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
mbetej në fuqi pasi provohet në gjykim se ai është pronar i ligjshëm i sendit dhe KKKP
Bashkia Kavajë ka gabuar kur i ka njohur dhe kthyer pronës palës paditëse Shefqet Kapidani.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është
dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe çështja të rigjykohet nga
ana e gjykatës së apelit, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e apelit e ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e ka pushuar
gjykimin e çështjes si një padi që nuk mund të ngrihet (neni 468 i K.Pr.Civile), me arsyetimin
se padia që shqyrton është padi rivendikimi, padia e pronarit jo posedues kundër poseduesit
jo pronar. Meqenëse të dy palët ndërgjyqëse pretendojnë dhe paraqesin prova shkresore se
janë pronarë të të njëjtit send, atëherë secila prej tyre, duhet t’i drejtohet gjykatës me padi të
veçanta në funksion të njohjes së titullit të saj të pronësisë dhe mohimit të titullit të pronësisë
të palës tjetër. Kështu, pala paditëse Shefqet Kapidani orientohet të ngrejë padi me objekt
detyrimin e të paditurit ta njohë pronar, ndërsa ky i fundit duhet të ngrejë padi me objekt
kundërshtimin e vendimit të KKKP Bashkia Kavajë që i ka njohur dhe kthyer pronësinë palës
paditëse mbi të njëjtin send të paluajtshëm.
Kolegji Civil vlerëson se ky është një interpretim i gabuar i ligjit material civil lidhur
me institutin juridik të padisë së rivendikimit.
Padia e rivendikimit, është padia e mbrojtjes së pronësisë, është padia pronarit jo
posedues kundër poseduesit jo pronar. Në nenin 296 të K.Civil parashikohet se:
“Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës…..”
Objekti dhe kërkimi i padisë së rivendikimit, si një padi reale e llojit të padive të
detyrimit, është që, nga njëra anë, të njihet pronësia e paditësit mbi sendin e rivendikuar dhe,
nga ana tjetër, të detyrohet i padituri t’i kthejë paditësit atë send. Prandaj në këtë padi mjafton
aty të shprehet vetëm kërkimi për kthimin e sendit. Edhe Kodi Civil (neni 296) shprehet
vetëm për këtë kërkim. Ndërsa njohja e pronësisë dhe të provuarit e pronësisë mbi sendin e
rivendikuar është e domosdoshme vetëm nëse pronësia e paditësit mbi atë send mohohet e
kundërshtohet nga i padituri, por edhe kjo bëhet brenda kuadrit të shqyrtimit të padisë së
rivendikimit.
Të provuarit në padinë e rivendikimit, në parim, zgjidhet në bazë të rregullave të
përgjithshme mbi barrën e provës në gjykimin civil.
Kështu, paditësi duhet të provojë faktet që justifikojnë se e drejta e kërkimit i përket
atij (legjitimimi aktiv) dhe se detyrimi i takon të paditurit (legjitimimi pasiv).
Tashmë praktika gjyqësore e konsoliduar, e mbështetur nga jurisprudenca dominante,
ka pranuar se padia e rivendikimit ka në thelb të saj, së pari, ekzistencën e titullit të pronësisë
së paditësit dhe pranimin e tij nga ana e paditur, së dyti, rrethanën e kushtin që paditësi të
mos jetë posedues i sendit që rivendikon, rrjedhimisht (së treti) edhe qenien e të paditurit jo
vetëm posedues jo pronar të sendit, por edhe posedues të paligjshëm të tij .
Por nëse titulli i pronësisë së paditësit mohohet nga ana e palës së paditur, atëherë
pala paditëse ka detyrimin që të provojë se është pronar i sendit që rivendikon duke i
prapësuar pretendimet e të paditurit.
Pra, sipas rregullave mbi barrën e provës në gjykimin civil dhe nisur nga natyra e
konfliktit në padinë e rivendikimit, nëse i padituri i mohon titullin e pronësisë, paditësi duhet
të provojë edhe se ai është pronar i sendit të rivendikuar sipas njërës nga mënyrat origjinale
ose të prejardhura të fitimit të pronësisë.
Në këtë mënyrë paditësi ushtron edhe të drejtën e tij për ta detyruar të paditurin ta
njohë pronar në kuadër të vetë padisë së rivendikimit, por duke argumentuar, me kërkime e
prapësime, njësoj sikurse ndodh në paraqitjen dhe gjykimin e një padie njohje. Kështu që, në

36
një rrethanë të tillë, e cila ndodh rëndom në praktikën gjyqësore, kërkimi “detyrimi për njohje
pronar” është në vetvete pjesë e vetë kërkimit dhe vërtetimit të padisë së rivendikimit.
Po kështu, në rastet kur i padituri mohon të ketë posedimin e sendit, paditësi ka barrën
e duhet të provojë vetë edhe se i padituri e mban sendin e rivendikuar në posedimin e tij. Por,
nga ana tjetër, nuk ka barrë prove, pra nuk është e domosdoshme edhe që paditësi të provojë
se ky posedim i të paditurit mbi sendin që rivendikohet është i paligjshëm.
Në vijim të këtij interpretimi të ligjit, nëse nuk mohon në gjykim faktin e posedimit të
sendit, më tej, është barra e provës për të paditurin që të provojë se posedimin e sendit që
rivendikon paditësi, ai e ka me titull të ligjshëm. Kjo për shkak se, si rregull, edhe i padituri
duhet t’i provojë vetë rrethanat e faktit mbi të cilat bazon prapësimet e tij kundrejt kërkimeve
të paditësit.
Po kështu, nëse nuk mohon në gjykim se ka posedimin e sendit, i padituri ka barrën e
provës edhe kur, duke mohuar pronësinë e paditësit, pretendon edhe që është ai vetë, apo që
është bërë ai më pas, pronar i sendit të rivendikuar nga ana e paditësit.
Në varësi të rrethanave të çështjes që i është paraqitur gjykatës për ta shqyrtuar,
vërtetimi i këtyre lloj pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, mund të realizohet prej tyre me
anë të kërkimeve të parashtruara në padinë e paditësit, në kundërpadinë që eventualisht mund
të ngrejë i padituri, ose nëpërmjet prapësimeve.
Mohimi i titullit të pronësisë së paditësit nga ana e të paditurit, mjafton të bëhet edhe
me anë të prapësimit, pra jo domosdoshmërisht me kundërpadi. Ky mohim sjell detyrimin e
paditësit që të provojë se titullin e pronësisë e ka të ligjshëm, njëkohësisht me efekt juridik
detyrimin e të paditurit që ta njohë paditësin pronar të sendit që ai rivendikon me anë të
padisë.
Nëse pretendon se është posedues i ligjshëm i sendit që rivendikohet me padi nga ana
e paditësit, i padituri, kur më parë ka pranuar vetë se e ka posedimin mbi të, në vijim ka
barrën e provës të vërtetojë “ligjshmërinë“ e këtij posedimi mbi sendin e rivendikuar. Paditësi
nuk ka detyrim të argumentojë që posedimi i të paditurit është i paligjshëm. Rrjedhimisht,
nuk është e domosdoshme as edhe që nga ana e paditësit, titulli i ligjshëm posedimor që
pretendon se ka i padituri, të kundërshtohet prej tij me kërkim të veçantë në padi.
I njëjti arsyetim vlen edhe në rastin kur i padituri, jo vetëm pohon që ka posedimin e
sendit, por njëkohësisht duke prapësuar e mohuar titullin e pronësisë së paditësit, pretendon
edhe se është ai e jo paditësi që ka titullin e pronësisë mbi sendin që rivendikohet. Edhe në
këtë rast, është i padituri që ka barrën e provës të vërtetojë se ka sendin në pronësi sipas
njërës prej mënyrave origjinale a të prejardhura të fitimit të pronësisë. Rrjedhimisht, nuk
është e domosdoshme që i padituri të paraqesë kundërpadi me objekt detyrimin e palës tjetër
ta njohë pronar të sendit, as edhe paditësi që të bëjë shtesa e ndryshime në padi për të
kundërshtuar titullin e pronësisë që pretendon se ka i padituri.
Në analizë të fundit, gjykata, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, nuk ka sesi të arrijë
në konkluzionin se të dy titujt e pronësisë së palëve ndërgjyqëse janë të ligjshme. Nuk ka
sens juridik edhe që gjykata të pushojë gjykimin e çështjes me orientimin që palët të
zhvillojnë para gjykatës dy gjykime të veçanta për të detyruar njëra tjetrën ta njohin pronar,
apo për të kundërshtuar titujt e pronësisë së njëra-tjetrës. Nëse, provat që i paraqesin palët i
krijojnë bindjen e brendshme të bazuar në ligjin e zbatueshëm, në atë gjykim, gjykata
detyrimisht duhet të arsyetojë e të disponojë që vetëm titulli i njërës prej palëve është i
ligjshëm. Kjo nënkupton edhe se pala tjetër është e detyruar ta njohë atë si pronare të sendit
që rivendikohet. E si përfundim, sipas rastit, gjykata do të pranojë padinë e rivendikimit për
lirimin e dorëzimin e sendit sepse paditësi është pronar dhe i padituri nuk ka asnjë lloj titulli
të ligjshëm mbi sendin, apo do ta rrëzojë atë padi sepse paditësi nuk provohet se është pronar
i sendin që rivendikon.

37
 Prandaj, në çështjen objekt gjykimi, ka kuptuar e zbatuar gabim ligjin gjykata e apelit
kur shprehet se paditësi Shefqet Kapidani, në një gjykim tjetër, duhet të ngrejë padi me shkak
ligjor dhe objekt detyrimin e të paditurit Mustafa Kola që ta njohë pronar të sendit. Po kështu,
gjykata e apelit ka gabuar edhe në orientimin që i padituri Mustafa Kola duhet të ngrejë padi
tjetër në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e KKKP Bashkia Kavajë që i ka njohur dhe
kthyer palës paditëse Shefqet Kapidani pronësinë mbi sendin që rivendikon.
Në fund të fundit, padia e rivendikimit, si një padi klasike civile e ngritur sipas nenit
296 të K.Civil, në asnjë rast e rrethanë nuk mund të vlerësohet se është një padi që nuk mund
të ngrihet. Nëse nga gjykimi del se paditësi apo i padituri nuk legjitimohen, pra nuk
vërtetojnë atë që kërkojnë e prapësojnë, kjo sjell si pasojë vetëm pranimin ose rrëzimin,
tërësor a të pjesshëm të padisë pas shqyrtimit në themel të saj.
Si përfundim, nisur nga sa arsyetohet më sipër në këtë vendim, Kolegji Civil vlerëson
se çështja duhet t’i dërgohet për rigjykim gjykatës së apelit, e cila, si gjykatë fakti dhe ligji, të
marrë në shqyrtim shkaqet e ngritura në ankimin e palës paditëse, duke përsëritur për aq sa e
çmon të nevojshme hetimin gjyqësor, për të lejuar e marrë prova nga palët ndërgjyqëse, si
dhe duke lejuar debatin gjyqësor mes tyre në funksion të parashtrimit të pretendimeve dhe
prapësimeve përkatëse të tyre.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.72, datë 18.03.2008, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trupë gjykuese.

Tiranë, më 05.02.2013

38
Nr.31001-02428-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-734 i Vendimit (88)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar

në seancat gjyqësore të datave 18.12.2012 dhe 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile
me palë:

PADITËS: SHOQËRIA "ALBTELECOM" SH.A.

I PADITUR: DEGA E TATIM PAGUESVE TË MËDHENJ,
në mungesë
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE, në mungesë
KOMISIONI I APELIMIT TATIMOR,
në mungesë

OBJEKTI:
Shfuqizim pjesërisht i Njoftimit të Vlerësimit Tatimor
nr.4308/11 datë 24/06/2005.
Shfuqizimin e aktit administrativ të
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
nr.3817/5 datë 24/06/2005.
Shfuqizimin pjesërisht të Vendimit nr.179, datë 30/09/2005
të Komisionit të Apelimit pranë Ministrisë së Financave.
Baza Ligjore: Neni 324, 325 i K.Pr.Civile,
Neni 137 i K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4810, datë 21.06.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ “Njoftim vlerësim tatimor
nr.4308/11 prot., datë 24.06.2005 të Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.3817/5 prot., datë 30.08.2005 të
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, ndryshuar me vendimin nr.179, datë
30.09.2005 të Komisionit të Apelit Tiranë, Ministria e Financave, për vlerën
9.789.800 (nëntë milion e shtatëqind e tetëdhjetë e nëntë mijë e tetëqind) lekë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të objektit të saj.

39
 Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1411 datë 04.09.2008, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.4810, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër këtij vendimi të mësipërm të gjykatës ka paraqitur rekurs pala paditëse,

Albtelekom sh.a, duke kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e
kërkesë padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Apelit Tiranë ka shkelur rëndë nenin 6 të K.Pr.Civile duke mos u shprehur
për të gjithë kërkimet e palës paditëse por duke u mjaftuar me fraza të përgjithshme,
kur në fakt përfaqësuesit e palës paditëse kanë paraqitur pretendimet si në seancë
gjyqësore, por edhe në ankimin paraqitur ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
- Në përfundim të akt-kontrollit pala e paditur ka penalizuar palën paditëse për
periudhën tatimore tetor 2002-shtator 2004 për tatimin mbi vlerën e shtuar dhe
periudhën tatimore 2001-2002 dhe 2003 për tatimin mbi të ardhurat dhe investimet.
Ndaj këtij akt-kontrolli, pala paditëse ka paraqitur ankim administrativ në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve, e cila ka lënë në fuqi Njoftimin e Vlerësimit tatimor
nr.4308/11, datë 24.06.2005, respektivisht detyrimet tatimore gjithsej 227.337.768
lekë dhe penalitete 227.231.719 lekë.
- Ndaj këtij vendimi pala paditëse është ankuar në Komisionin e Apelimit Tatimor në
Ministrinë e Financave, e cila quajti pjesërisht ankimimin e bërë nga Shoqëria
Albetelekom sh.a.
- Kualifikimi ligjor i inspektorëve është bërë i gabuar pasi është bazuar në Udhëzimin
nr.5, datë 118.01.2005 kur në fakt është kontrolluar periudha kohore përpara miratimit
të këtij Udhëzimi.
- Gjykatat nuk kanë analizuar pretendimin e palës paditëse lidhur me memorandumin e
Mirëkuptimit midis Drejtorisë së Përgjithshme të Albtelekom sh.a dhe Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve nr.4863 prot., datë 31.12.2002, i cili ka pasur për qëllim të
përcaktoheshin shifrat e detyrimeve të prapambetura midis Albtelekom sh.a dhe
Drejtorisë së Përgjithshme të tatimeve për periudhën deri në datën 30.09.2002 lidhur
me T.V.Sh-në, Tatim fitimin dhe akcizat, përqindjen e interesit dhe gjobat.
Memorandumi është akt administrativ që prodhon pasoja dhe është vendosur që të
mos kontrollohej periudha deri në datën 30.09.2002.
- Ka mospërputhje midis të dhënave të Akt-ekspertimit kontabël dhe vendimit të
gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësueset e palës paditëse
Shoqëria Albtelekom sh.a., juristen Znj. Valbona Greva dhe Znj. Myrvete Ferhati, që kërkuan
ndryshimin e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe pranimin e padisë ose prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj
gjykate, me tjetër trup gjykues; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi shoqëria tregtare “Albtelekom”
sh.a. ka statusin e personit juridik shoqëri anonime, personalitet i cili është fituar me
vendimin nr.20820, datë 16.02.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Shoqëria ka pasur në momentin e lindjes së mosmarrëveshjes objekt gjykimi për
aksioner të vetëm, ish-Ministrinë e Ekonomisë Publike dhe Privatizimit, sot Ministria e

40
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, me objekt veprimtarie: “Aktivitet i të gjitha
shërbimeve të telekomunikacionit të parashikuara nga legjislacioni në fuqi për
telekomunikacionin në territorin shqiptar”.
3. Pala e paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka ushtruar një akt-kontrolli
pranë palës paditëse për periudhën kohore 2001, 2002, 2003 (për shlyerjen e detyrimit mbi
tatim fitimin) dhe për periudhën Janar 2001-Shtator 2004 për shlyerjen e detyrimit mbi
tatimin mbi vlerën e shtuar (që këtu e në vijim do të shënohet TVSH).
4. Rezulton se pala paditëse Albtelekom sh.a. dhe Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve kanë nënshkruar Memorandumin e Mirëkuptimit datë 30.12.2002, me anë të të cilit
palët kanë rënë dakord të zgjidhin detyrimet e ndërsjella ndërmjet njëri tjetrit, duke pranuar si
borxh të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve ndaj Shoqërisë Albtelekom sh.a., shumën
prej 185,495, 292 Lekë.
5. Në pikën 1 të këtij Memorandumi shprehimisht thuhet:
1. “Qëllimi i këtij Memorandumi Mirëkuptimi është të përcaktohen shifrat e
detyrimeve te prapambetura midis Albtelekom Sh.a. dhe Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve për periudhën deri më 30.09.2002.”
Në pikën 4 të memorandumit të mësipërm parashikohet se:
4. ... palët bien dakord për të zgjidhur plotësisht në mënyrë përfundimtare të gjitha
detyrimet. Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve pranon si borxh të sajin ndaj Albtelekom
shumën prej 185,495, 292 lekë, shumë e cila rezulton si diferencë nga detyrimet e ndërsjella.
Ndërsa në pikën 5 të Memorandumit thuhet se:
“Të dy palët bien dakord që pas kësaj, kjo çështje nuk do të rihapet më, dhe që
detyrimi për të cilin është rënë dakord, do të paguhet nga Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve në mënyrë graduale, sipas afateve dhe kushteve për të cilat Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve dhe Albtelekom Sh.a. do të bien reciprokisht dakord”.
6. Me Njoftimin e Vlerësimit Tatimor nr.4308/11 prot., datë 24.06.2005, Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj mbi bazën e Raport Kontrollit datë 24.04.2005, ka njoftuar
paditësin se detyrohet të paguajë: “1- Për TVSH, Detyrim në vlerën 30.092.955 lekë,
penalitetet mbi këtë detyrim 24.423.159 lekë, gjithsej 54.516.114 lekë; 2- Për tatimin mbi të
ardhurat, gjithsej 400.053.373 lekë ku: a) Tatim mbi fitimin 368.755.379 lekë, detyrim
181.595.816 lekë penalitetet 100% 187.159.563 lekë; b) Tatim në burim 31.297.994 lekë
detyrim 15.648.997 lekë, penalitet 100% në vlerën 15.648.997 lekë;”
Ndaj këtij akti administrativ paditësi ka ushtruar rekursin administrativ konform ligjit
nr.8560, datë 22.12.1999, neni 55 pika 1, 2 “Për Procedurat tatimore në RSH” pranë të
paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve.
7. Vendimin nr.3817/5 prot., datë 30.08.2005, i padituri Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve si ka rishqyrtuar këtë njoftim vlerësim tatimor ka lënë në fuqi detyrimet tatimore si
dhe penalitetet.
8. Ndaj këtij vendimi paditësi sërish ka ushtruar të drejtën e ankimit administrativ
pranë Komisionit të Apelimit Tatimor të Ministrisë së Financave, i cili ky i fundit me
vendimin nr.179, datë 30.09.2005 në përfundim të shqyrtimit të kërkesës ankimore ka
vendosur: “Të lërë në fuqi vendimin e Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj nr.4308/11, datë
24.06.2005 me përjashtim të: -Dietave që duhet të njihen si të zbritshëm deri në nivelin e
parashikuar nga ligji, -Të njihet si shpenzim i zbritshëm vlera e mbetur e aktiveve të
qëndrueshëm të nxjerra jashtë përdorimit”.
9. Duke mos qenë dakord me vendimet e mësipërme dhe në kushtet kur kishte
ezauruar plotësisht ankimin administrativ paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
shqyrtimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4810, datë 21.06.2007, ka
vendosur: “- Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. - Shfuqizimin pjesërisht të aktit

41
administrativ “Njoftim vlerësim tatimor nr.4308/11 prot., datë 24.06.2005 të Degës së
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.3817/5 prot., datë 30.08.2005
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, ndryshuar me vendimin nr.179 ,datë 30.09.2005 të
Komisionit të Apelit Tiranë, Ministria e Financave, për vlerën 9.789.800 (nëntë milion e
shtatëqind e tetëdhjetë e nëntë mijë e tetëqind) lekë. - Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën
tjetër të objektit të saj”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “.... aktet administrative objekt shqyrtimi gjyqësor duhet të
shfuqizohen pjesërisht si akte relativisht të pavlefshme e të nxjerra në kundërshtim me ligjin,
për vlerat e renditura më poshtë: 1- në shumën e detyrimit prej 1.502.928 lekë dhe penalitetit
në vlerën 1.502.928 lekë, në total në vlerën 3.005.856 lekë. 2- Në shumën e detyrimit tatim
fitimi 3.391.972 lekë dhe penalitetet në të njëjtën vlerë, në total vlera e detyrimit 6.783.944,
nuk qëndrojnë. ... Gjykata si mori edhe mendimin e eksperteve ku konstaton se vlera prej
6.011.710 lekë ka kaluar në shpenzime nga ana e shoqërisë dhe ky veprim është korrekt pasi
nuk kalon vlerën 15% të llogaritur nga Inspektorët për këtë vlerë. Gjykata për këtë vlerë e
gjen pretendimin e paditësit të mbështetur në udhëzimin nr.3, datë 13.04.2000 “Për Tatimin
mbi të ardhurat “ pika 3, 6/ …Vlera prej 6.011.710 lekë i përket situacioneve të punimeve të
objektit “Punëtorët e Rilindjes” Linjat e Telekomit, në shtator 2001. Shoqëria ndërtuese
bashkë me situacionet e punimeve ka prerë edhe faturë tatimore me TVSH. Pra konstatimi i
Inspektorëve të Tatimeve, përllogaritja e detyrimit dhe penalitetit nuk janë në përputhje me
ligjin e si të tillë e bëjnë aktin administrativ njoftimin vlerësimi tatimor për vlerën e
periudhës më lart relativisht të pavlefshme e si i tillë duhet të shfuqizohet për këtë vlerë. Së
dyti, Gjykata çmon se kërkesëpadia duhet të pranohet edhe për pjesën e detyrimit që buron
nga shkeljet e konstatuara në zbatim të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për Tatimin mbi
vlerën e shtuar” dhe që buron nga procesverbali i investimeve B”. Gjykata në mbështetje
edhe të sqarimeve të dhëna nga ekspertët fq 90 e aktit të ekspertimit çmon se vlera prej
13.567.890 lekë faturuar nga ALCATEL ITALIA është kaluar në llogari 232 i aktiveve të
qëndrueshme në proces duke mos renduar kështu rezultatin e vitit ushtrimor të kontrolluar
(2002) as me amortizim pasi nuk llogaritet për aktivet e qëndrueshme në proces. Sa më lart
vlera e detyrimit tatimfitim 3.391.972 lekë edhe penaliteti në të njëjtën vlerë nuk qëndron për
arsyet që u përmendën më lart. Për këtë pjesë akti i njoftimit të vlerësimit tatimor duhet të
shfuqizohet si i nxjerrë në kundërshtim me ligjin. Po Gjykata çmon se për të gjitha vlerat e
tjera të detyrimit dhe penaliteteve akti administrativ “Njoftim vlerësim tatimor” dhe aktet e
dy organeve të tjera administrative që kanë lënë në fuqi këto pjesë të aktit janë në përputhje
me ligjin. Këto vlerësime e konkluzione e gjejnë mbështetjen në ligjin nr.8438, datë
28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, neni 21, si dhe në udhëzimet nr.3, datë 13.04.2000
e nr.2, datë 05.02.2001. Kështu rezulton se në llogarinë 615 “Mirëmbajtje dhe riparime” nuk
justifikohen me dokumenta të rregullta në 4 raste shuma prej 133 480 lekë shpenzime të cilat
nuk disponohen fatura tatimore, faturë kjo që duhej të ishte konform udhëzimit nr.2, datë
05.02.2001 të dalë në zbatim të ligjit, po kështu shpenzimet e tjera kancelarie në llogarinë
nr.618 vërtetohet me fletëdalje ndërkohë që këto dokumenta nuk plotësojnë kërkesat e ligjit
nr.8438, datë 28.12.1998 neni 21 ...si dhe në udhëzimin e Ministrit të Financave nr.3 datë
13.04.2000 .... Po kështu nuk janë justifikuar me dokumente të rregullta ligjore vlera prej
2.043.044 lekë që i përkasin shërbimeve doganore dhe atyre për ruajtje të objekteve. Këto
shpenzime janë pa faturë tatimore për pasojë përbëjnë shpenzime të panjohura për
llogaritjen e tatim mbi fitimin……… memorandumi i mirëkuptimit i paraqitur si një akt
administrativ që ka shuar detyrimet reciproke, ky memorandum (pavarësisht se vlera e tij nuk
është objekt gjykimi i kësaj padie) ka përcaktuar detyrimet reciproke ekzistente ndërmjet dy
palëve deri më datë 30.09.2002, por ky memorandum nuk i ka prerë rrugën një kontrolli
tjetër përsa kohë që nuk bëhet fjalë për të njëjtat shkelje të penalizuar njëherë më parë. …”

42
 11. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1411, datë 04.09.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.4810, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.
12. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse Albtelekom sh.a., duke
kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e kërkesë padisë, duke
parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
13. Kushtetuta e Republikës e Shqipërisë
Neni 102/4 i Kushtetutës Kryeministri:
a) përfaqëson Këshillin e Ministrave dhe kryeson mbledhjet e tij;
b) koncepton dhe paraqet drejtimet kryesore të politikës së përgjithshme
shtetërore dhe përgjigjet për to;
c) siguron zbatimin e legjislacionit dhe të politikave të miratuara nga
Këshilli i Ministrave;
ç) bashkërendon dhe kontrollon punën e anëtarëve të Këshillit të
Ministrave dhe të institucioneve të tjera të administratës qendrore të
shtetit;
d) kryen detyra të tjera të parashikuara në Kushtetutë e në ligje.
2. Kryeministri zgjidh mosmarrëveshjet ndërmjet ministrave.
3. Kryeministri, në zbatim të kompetencave të tij, nxjerr urdhra.
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
14.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi
gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.
14.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
14.3. Neni 465 i K.Pr.Civile: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh, për
aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë të parashikuara në këtë Kod. Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht
gjykata e apelit përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin
gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë. Gjykata ka të
drejtë të marrë edhe prova të reja”.
14.4. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe
përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet
vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
15. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative, në të cilat është parashikuar:
15.1 Neni 6 i K.Pr.Administrative: Kontrata administrative do të quhen ato
marrëveshje, ku të paktën njëra nga palët, është organ i administratës publike
dhe të cilat synojnë të krijojnë, të ndryshojnë ose të anulojnë marrëdhënie
juridike në fushën e së drejtës publike.
16. Ligj nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse
Shoqëria Albtelekom sh.a. përmban shkaqe nga ato te parashikuara në nenin 472 të
K.Pr.Civle, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1411, datë
04.09.2008.

43
 18. Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1411, datë 04.09.
2008, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.4810, datë
21.06.2007, është marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si i
tillë ai duhet të prishet.
19. Në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimit, të dyja gjykatat më të ulëta, në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk i kanë nënshtruar
shqyrtimit gjyqësor pretendimet e palës paditëse, të ngritura këto gjatë gjykimit, në kërkesën
ankimore dhe gjatë gjykimit në apel. Këto gjykata nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave në kuptim të nenit 126 i K.Pr.Civile dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
20. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit
gjyqësor, rezulton se pala paditëse Shoqëria Albtelekom sh.a. ka kundërshtuar gjyqësisht
Njoftimin e Vlerësimit Tatimor nr.4308/11 prot., datë 24.06.2005, të Degës së
Tatimpaguesve të Mëdhenj, me anë të cilit janë vendosur detyrime tatimore dhe penalitete si
vijon:
20.1 1) Për TVSH – Detyrim në vlerën 30.092.955 lekë, penalitetit mbi këtë detyrim
24.423.159 lekë, gjithsej 54.516.114 lekë; 2) Për tatimin mbi të ardhurat, gjithsej 400.053.373
lekë ku: a) Tatim mbi fitimin 368.755.379 lekë, detyrim 181.595.816 lekë penalitetit 100%
187.159.563 lekë; b) Tatim në burim 31.297.994 lekë detyrim 15.648.997 lekë, penalitet
100% në vlerën 15.648.997 lekë”
21. Pretendimi kryesor i palës paditëse në ketë gjykim ka qenë pikërisht fakti se në
nxjerrjen e njoftim vlerësimit tatimor të mësipërm, pala e paditur është bazuar në kontrollin e
periudhës tatimore 2001, 2002, detyrimet e lindura gjatë të cilës për Albtelekom sh.a, janë
shuar në bazë të Memorandumit të Mirëkuptimit 30.12.2002 (në vijim “Memorandumi”)
midis palës paditëse dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje vlerëson të drejtë
pretendimin e ngritur në ankim nga paditësi se, gjykatat më të ulëta në gjykimin e kësaj
çështje nuk kanë marrë në konsideratë vlerat e parashikuara në Memorandumin e mësipërm
të nënshkruar prej palëve. Këto gjykata në vendimet e tyre nuk kanë analizuar nëse këto vlera
duhej të përfshiheshin apo jo në Njoftim Vlerësimin tatimor nr.4308/11 prot., datë
24.06.2005 të organit tatimor, akt ky i cili përfshin edhe vitet 2001 – 2002, detyrimet e të
cilës ishin shuar me marrëveshje me shkrim midis Albtelekom sh.a. dhe Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve.
23. Në vendimet e të dyja gjykatave në lidhje me këtë çështje, nuk ka arsyetim të
plotë, duke bërë që vendimet e të dyja gjykatave të jenë në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile, ku shprehimisht thuhet: Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet, si dhe me nenin 310 të K.Pr.Civile që
parashikon elementet e përmbajtjes së vendimit gjyqësor.
24. Rezulton që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka pranuar pjesërisht padinë e
palës paditëse, duke ulur nga vlera e njoftim vlerësimit tatimor nr.4308/11 prot., datë
24.06.2005, ato detyrime që sipas akt ekspertimit datë 19.12.2006 të ekspertëve Violeta
Mullaj dhe Ana Osmani, të realizuar gjatë gjykimit në shkallë të parë, i janë ngarkuar
padrejtësisht Albtelekom sh.a. në shumën totale prej 9.789.800 Lekë. Kjo gjykatë shprehet se
Memorandumi nuk është objekt i këtij gjykimi, pasi nuk bëhet fjalë për të njëjtat shkelje, pa
arsyetuar në vendimin e saj, se pse ka arritur në këtë konkluzion dhe se në çfarë aktesh të
dosjes gjyqësore është bazuar. Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Apelit Tiranë.
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, ndryshe
nga sa kanë arritur në konkluzion gjykatat më të ulëta, vlerëson se pikërisht memorandumi i

44
lidhur mes palëve duhet të merrej në konsideratë nga ana e gjykatave më të ulëta: (i) qoftë
përsa i përket vlefshmërisë së këtij akti të lidhur mes palëve; (ii) qoftë dhe përsa i përket
detyrimeve që përmban ky akt dhe që i përkasin te njëjtës periudhe të parashikuar në njoftim
vlerësimin tatimor.
26. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, shoqëria Albtelekom
sh.a. në kohën kur është nënshkruar Memorandumi, ka qenë një shoqëri tregtare me kapital
tërësisht shtetëror përfaqësuar nga ish - Ministria e Ekonomisë, sot Ministria e Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjetikës.
27. Kryeministri, nëpërmjet urdhrit nr.281, në datën 30.12.2002 ka urdhëruar
Ministritë, Institucionet Qendrore dhe Ndërmarrjet e Sektorit Publik të marrin masa për
zgjidhjen e problemeve të detyrimeve të prapambetura midis ndërmarrjeve.
28. Në vijim të realizimit të këtyre masave midis palëve ndërgjyqëse u nënshkrua
memorandumi, që siç rezulton, si Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve ashtu edhe
Albtelekom. sha kanë qenë të legjitimuar për ta nënshkruar dhe për të marre përsipër
detyrimet që parashikohen në të. Kjo e drejtë konfirmohet prej përfaqësuesit të organit
tatimor, palë nënshkruese e Memorandumit, edhe në pikën 6 dhe 7 të tij, ku shprehimisht
thuhet: Pika 6. “Drejtori i Përgjithshëm i Albtelkom Sh.a. konfirmon se ai ka të drejtë ligjore
në bazë të Legjislacionit në fuqi të nënshkruajë këtë Memorandum Mirëkuptimi, i cili është
ligjërisht i detyrueshëm për t’u zbatuar”. Pika 7: “Drejtori i Përgjithshëm i Tatimeve
konfirmon gjithashtu se ai ka të drejtë ligjore në bazë të legjislacionit Shqiptar të
nënshkruajë këtë Memorandum Mirëkuptimi, i cili është ligjërisht i detyrueshëm për t’u
zbatuar”.
29. Në analizë të formës dhe përmbajtjes së Memorandumit, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, vlerëson se ky akt përbën një akt me fuqi detyruese dhe provuese për palët pasi nuk
është gjë tjetër veçse një kontratë administrative parashikuar në Nenin 6 të Kodit të
Procedurave Administrative, i cili parashikon se:
“Kontrata administrative do të quhen ato marrëveshje, ku të paktën njëra nga palët,
është organ i administratës publike dhe të cilat synojnë të krijojnë, të ndryshojnë ose të
anullojnë marrëdhënie juridike në fushën e të drejtës publike”.
30. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se një kontratë administrative shpall, modifikon
ose revokon një marrëdhënie juridike në sferën e së drejtës publike. Një kontratë
administrative duhet të ketë mbështetjen e saj në ligj dhe nuk duhet të jetë e papajtueshme me
ndonjë parashikim ligjor. Nuk është e nevojshme që kompetenca për të kontraktuar të jetë e
akorduar shprehimisht nga ligji, por duhet t’i ketë bazat e veta në ligj. Në këtë kontekst ligji
nuk do të thotë vetëm ligji bazë, por në përgjithësi nënkupton legjislacionin administrativ,
ligjet e zakonshme, po aq sa edhe parimet e përgjithshme të së drejtës. Nuk është e
nevojshme që një ligj të ndalojë shprehimisht një kontratë, por mjafton që një ndalim i tillë të
vijë nga qëllimi dhe kuptimi i një ligji të tillë.
30. Me nënshkrimin e këtij Memorandumi, që rezulton të jetë në fuqi dhe të mos jetë
kundërshtuar deri më sot për pavlefshmëri apo pavërtetësi, qëllimi i palëve ndërgjyqëse ka
qenë rregullimi i detyrimeve të ndërsjella midis tyre, për periudhën deri më 30.09.2002.
Rrjedhimisht, palët bazuar në aktet ligjore dhe me vullnetin e tyre kanë rënë dakord për të
zgjidhur në mënyrë përfundimtare detyrimet midis tyre, pa lënë mundësinë e ndonjë rishikimi
të kësaj marrëdhënie në të ardhmen, pra duke përjashtuar mundësinë e nxjerrjes së akteve të
mëvonshme për të ndryshuar atë që është arritur në bazë të Memorandumit.
32. Çdo pretendim për detyrime të tjera tatimore të Albtelekom sh.a. ndaj organit
tatimor, për këtë periudhë (deri më 30.09.2002), do të cenonte qëllimin dhe detyrimin e
palëve për t’i zgjidhur “një herë e përgjithmonë” detyrimet e prapambetura për këtë periudhe.
33. Nisur nga analiza e mësipërme si dhe nga ajo që parashikohet në Memorandum,
(që siç u parashtrua më sipër përbën një akt ligjërisht të detyrueshëm për palët e tij), Kolegji

45
Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala e paditur, Drejtoria e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka
vepruar në kundërshtim me të, duke ngarkuar palën paditëse me detyrime që i përkasin një
periudhe për të cilët ato janë dakordësuar e zgjidhen përmes mënyrës së përcaktuar në
memorandum. Kjo praktikë e ndjekur nga pala e paditur është tashmë një praktikë e
konsoliduar, e cila përmes nënshkrimit të memorandumeve me institucione të ndryshme
administratës publike, rregullon mënyrat e shlyerjeve të detyrimeve apo njohjet reciproke të
tyre.
34. Në këto rrethana, në rigjykim, Gjykata e Apelit Tirane duke u bazuar në
përfundimet e arritura nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke pasur parasysh për aq sa
janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë dhe konkretisht
dispozitat e neneve 225 - 230 të K.Pr.Civile, si dhe të gjitha provat që ndodhen në dosjen
gjyqësore, duhet të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor duke vendosur në lidhje me vlerën e
detyrimeve përfundimtare të palës paditëse Albtelekom sh.a., ndaj palës së paditur Drejtoria e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, duke marrë në konsideratë memorandumin e nënshkruar nga
palët në datën 31.12.2002 si dhe detyrimin që organi tatimor i ka Shoqërisë Albtelekom sh.a,
referuar këtij memorandumi datë 30.12.2002.
35. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë duhet t’i bëjë të qartë palës paditëse që është
detyrë e saj që në përputhje me ligjin të provojë pikërisht pretendimet që ngre në lidhje me
masën e detyrimeve tatimore që i duhen zbritur si pasojë e Memorandumit datë 30.12.2002.
Palët ashtu siç kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe
afatet e parashikuara në ligj.
36. Kryerja e veprimeve si më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kësaj çështjeje.
37. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk mund të bëjë llogaritjet përkatëse për vlerën
përfundimtare të detyrimit të palës paditëse ndaj organeve tatimore gjë që duhet ta bëjnë
gjykatat e tjera të niveleve më të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet që kanë lejuar këto
dy gjykata, qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar respektimin e tyre.
38. Për sa më sipër, dhe në rrethanat kur nga Gjykata e Apelit Tiranë, nuk është
respektuar ligji, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhet prishur dhe çështja të kthehet për rishqyrtim po në ketë gjykatë, me një trup
tjetër gjykues, për të zgjidhur problemin për vlerën përfundimtare të detyrimit tatimor të palës
paditëse Albtelekom sh.a. ndaj palës së paditur Dega e Tatimpaguesve te Mëdhenj pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, duke marrë në konsideratë dhe vlerën e
memorandumit të nënshkruar mes palëve.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1411, datë 04.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me trup tjetër gjykues.

Tiranë, më 05.02.2013

46
Nr.11115-01267-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-688 i Vendimit (89)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datë 05.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:

PADITËS: KOÇO NIKA, në mungesë

I PADITUR: ANDON XHANI, në mungesë

OBJEKTI:
Lirim e dorëzim sendi.
Pushim i cënimit të pronësisë
dhe mospërsëritja e tij në të ardhmen.
Baza Ligjore: Nenet 153 e 154 të K.Pr.Civile
dhe nenet 296 e 302 të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.49, datë 16.01.2008 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurit Andon Xhani të pushojë cënimin në pronësi të
paditësit Koço Nika mbi pasurinë nr.1762 në zonën kadastrale nr.2963,
Piqeras për sipërfaqen 1.617 m2, duke hequr punimet ndërtimore që zë pishina
mbi këtë sipërfaqe. Rivendikimin e sipërfaqes 485 m 2 dhe rrëzimin e padisë në
lidhje më sipërfaqen që zë hoteli i të paditurit mbi këtë pasuri.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.84, datë 11.03.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.49, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë

Kundër vendimit nr.49, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
vendimit nr.84, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs i
padituri Andon Xhani, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.49, datë 16.01.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit nr.84, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, duke u vendosur pushimi i gjykimit të çështjes.

Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Andon Xhani janë:

- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë ligjin proçedurial civil, sepse nuk kanë thirrur në
gjykim si palë të tretë komunën Lukovë, ZAMT Sarandë dhe ZRPP Sarandë pasi këto

47
 institucione i kanë lëshuar dokumentet e pronësisë paditësit, që sipas mendimit tonë
janë lëshuar në rrugë të jashtëligjshme, sepse paditësi nuk ka punuar në ish-
ndërmarrjen bujqësore, por ka qenë arsimtar.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh se ndërtimi që është bërë nga i padituri është
përfunduar para 7 vjetësh dhe nuk ndodhet në pronën e paditësit Koço Nika, por edhe
sikur të ishte brenda pronës së tij, paditësit i kanë kaluar afatet ligjore për tu mbrojtur
me padinë posedimore, ose me padinë mohuese.
- Gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë është kërkuar pezullimi i gjykimit, sepse
pala e paditur ka paraqitur pranë ALUIZN-it dokumentacionin për legalizimin e
hotelit.
- Në gjykimin në shkallë të parë pala e paditur ka paraqitur kundërpadi, e cila ishte e
lidhur me padinë kryesore, por gjykatat në mënyrë të padrejtë e vlerësuan atë si padi
më vete, në një kohë që padia e themelit është një padi e ndërtuar me dy objekte.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; në
përfundim,

VËREN
Me datë 21.05.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11115-
01267-00-2008 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Koço Nika dhe i paditur
Andon Xhani, me objekt lirim e dorëzim sendi, etj.
Vendimi nr.84, datë 11.03.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të
lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rezulton e provuar si më
poshtë:
Paditësi Koço Nika është pronar i një sipërfaqe prej 1.652 m 2 ullishte, e cila ndodhet
në zonën kadastrale nr.2963 në fshatin Piqeras, të Rrethit Sarandë, të cilën ai e ka fituar në
bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën” dhe e ka të regjistruar në ZRPP Sarandë.
Pala e paditur Andon Xhani ka ndërtuar një godinë katërkatëshe, pa leje ndërtimi, e
cila pjesërisht është ndërtuar në tokën që është në pronësi të paditësit Koço Nika, prandaj ky i
fundit me kërkesëpadi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, e cila me
vendimin nr.49, datë 16.01.2008 ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurit Andon Xhani të pushojë cënimin në pronësi të paditësit Koço
Nika mbi pasurinë nr.1762 në zonën kadastrale nr.2963, Piqeras për sipërfaqen 1.617 m 2,
duke hequr punimet ndërtimore që zë pishina mbi këtë sipërfaqe. Rivendikimin e sipërfaqes
485 m2 dhe rrëzimin e padisë në lidhje më sipërfaqen që zë hoteli i të paditurit mbi këtë
pasuri.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Nga 135 m2 që zë sipërfaqja e objektit vetëm 114 m2 ndodhen në parcelën që i
përket paditësit Koço Nika dhe nga kjo sipërfaqe 21 m2 i zë hoteli, prandaj shembja e kësaj
pjese të ndërtimit do të dëmtonte gjithë objektin në tërësi, prandaj gjykata çmon se në pjesën
që i përket sipërfaqes 35 m2 (21 m2 që zë objekti plus 1 m trotuar rreth e qark tij) duhet të
vendoset mospranimi i kërkesëpadisë.......
Me ankimin e palës paditur Andon Xhani çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së
Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin nr.84, datë 11.03.2008 ka vendosur:

48
 Lënien në fuqi të vendimit civil nr.49, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
Paditësi Koço Nika pretendon se i padituri Andon Xhani duhet ta lirojë edhe
sipërfaqen 35 m2 që zë hoteli, por gjykata vlerëson se ky kërkim i tij në bazë të nenit 459 të
K.Pr.Civile ka rënë në dekadencë, prandaj ai nuk mund të merret parasysh.....
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Andon Xhani nuk
përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye që
vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se:

Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Dispozita ligjore e mësipërme tregon qartë se kjo padi ngrihet nga pronari që është
zhveshur nga posedimi, kundër çdo personi që e mban sendin pa asnjë lloj titulli.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se, pala paditëse Koço Nika është pronare e
sipërfaqes të tokës objekt gjykimi dhe kjo pronësi i vjen nga ligji nr.7501, datë 19.07.1991
“Për Tokën”, prandaj e parë në këtë këndvështrim paditësi legjitimohet në ngritjen e padisë.
Gjithashtu gjykatat kanë arritur në përfundimin se i padituri Andon Xhani ka ndërtuar një
godinë katër katëshe pa lejen e organeve kompetente, e cila pjesërisht bie mbi pronën e palës
paditëse, prandaj edhe legjitimiteti pasiv i kësaj padie është në përputhje me ligjin procedural
civil.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta janë të
bazuara në ligj, sepse paditësi Koço Nika është pronar i tokës ku është ndërtuar një pjesë e
hotelit të të paditurit, i cili është pa lejen e organeve kompetente, prandaj pala e paditur është
e detyruar që të lirojë dhe dorëzojë tokën në pronësi të paditësit, por meqenëse pala paditëse
nuk ka paraqitur ankim ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë për sipërfaqen 35 m2 (që
zë ndërtimi), me të drejtë gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se ndodhemi përpara
kërkesave të nenit 459 të K.Pr.Civile, pasi ky pretendim i palës paditëse ka rënë në dekadencë
dhe rrjedhimisht i padituri detyrohet të lirojë vetëm sipërfaqen 485 m2.
Në rekurs pala e paditur pretendon se paditësi nuk është pronar i sendit, pasi ai nuk ka
qenë punonjës i ish-ndërmarrjes bujqësore dhe se kjo pronë ka qenë e trashëgimlënësve të
palës së paditur, pretendime të cilat Kolegji Civil i vlerëson të pabazuara në ligj, sepse në
padinë e rivendikimit pala e paditur nuk legjitimohet të kundërshtojë titullin e pronësisë të
palës paditëse, në një kohë që ajo nuk ka të drejta pronësie për vete mbi sendin dhe faktikisht
pala e paditur nuk mund të pretendojë të drejta pronësie mbi tokën bujqësore, sepse ajo është
ndarë në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, ku nuk mund të pretendohet
pronësia e vjetër mbi tokën bujqësore, ashtu siç ndodh në rastin e zbatimit të ligjit nr.7698,
datë 15.04 1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish-Pronarëve” për trojet që u
përkasin ish-pronarëve.
Në kundërshtim me sa pretendon në rekurs pala e paditur Andon Xhani për ndërtimin
e gabuar të ndërgjyqësisë, Kolegji Civil vlerëson se, gjykatat e kanë ndërtuar ndërgjyqësinë
në përputhje të plotë me ligjin, pasi në padinë objekt gjykimi nuk kundërshtohet pronësia e
palës paditëse në mënyrë që të kishim objekt të shqyrtimit gjyqësor aktet administrative me të
cilat ka fituar pronësinë pala paditëse, ose kjo tokë t’i përkiste organeve shtetërore vendore,
në mënyrë që ato të hiqnin interesa të ligjshme për zgjidhjen e çështjes, prandaj pretendimi i
palës së paditur në lidhje me ndërgjyqësinë vlerësohet si një pretendim i pabazuar në ligj.

49
 Pala e paditur pretendon se gjykatat duhet të pranonin kundërpadinë e paraqitur prej
saj për shqyrtim në bazë të nenit 160 të K.Pr.Civile, por Kolegji Civil vlerëson se, gjykata e
shkallës së parë dhe më pas ajo e apelit kanë zbatuar drejtë ligjin, pasi në këtë rast akti i
paraqitur nga i padituri është në kundërshtim me nenin 160 të K.Pr.Civile, sepse për të
goditur aktin administrativ të pronësisë së palës paditëse, pala e paditur jo vetëm që nuk
legjitimohet pasi nuk ka të drejta pronësie mbi sendin, por kundërpadia është një mjet
mbrojtje i të paditurit kundër paditësit dhe ajo nuk mund tu drejtohet personave të tjerë, të
cilët nuk kanë qenë palë në gjykim.
Edhe pretendimin tjetër të palës paditëse në lidhje me kalimin e afateve për ngritjen e
padisë mohuese, Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse padia mohuese e
parashikuar nga neni 302 i K.Civil është e paparashkrueshme, pasi cënimi i pronësisë është
permanent, gjithashtu duhet të kemi parasysh se në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë edhe
me padinë e rivendikimit, të parashikuar nga neni 296 i K.Civil, e cila në bazë të Vendimit
Unifikues nr.05, datë 31.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë është një
padi e paparashkrueshme.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga pala e paditur Andon Xhani është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.84, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 05.02.2013

50
Nr.11243-01556-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-352 i Vendimit (90)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datën 05.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:

PADITËS: KANO KAPAJ, përfaqësuar nga

Av. Halit Demaj dhe Av. Anastas Duro
TË PADITUR: ISA ISARAJ, në mungesë
SELMAN ISARAJ, në mungesë
KËSHILLI I KOMUNËS ARMEN TË
RRETHIT VLORË, në mungesë
SEKSIONI I ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS, QARKU VLORË,
në mungesë
KOMISIONI I NDARJES SË TOKËS SË
FSHATIT TREBLOVË TË RRETHIT VLORË,
në mungesë

OBJEKTI:
“Goditje për falsitet”.
Baza Ligjore: Neni 270 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1844, datë 01.11.2004, ka

vendosur:
Të pranojë padinë e Kano Kapaj kundër Isa Isaraj.
Të deklarojë të falsifikuar dhe të pavërtetë aktin e marrjes së tokës në pronësi
nr.6002, datë 25.03.2004, dhënë në favor të palës së paditur Isa Asaraj.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.505, datë 01.11.2005, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1844, datë 01.11.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.

51
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.842, datë 08.05.2006, ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Pranimin e padisë përsa i përket deklarimit si të pavërtetë të akteve të marrjes
së tokës në pronësi nr.6002 të viteve 1993 e 1994 dhënë në favor të palës së
paditur Isa Isaraj.
Rrëzimin e padisë përsa i përket deklarimit si të falsifikuar të akteve të marrjes
së tokës në pronësi nr.6002 të viteve 1993 e 1994 dhënë në favor të palës së
paditur Isa Isaraj.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.68, datë 19.02.2008, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Kano Kapaj.

Kundër vendimit nr.68, datë 19.02.2008, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs paditësi Kano Kapaj, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.68, datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.842, datë 08.05.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.

Shkaqet që ngrihen në rekursin e paraqitur nga pala paditëse Kano Kapaj janë:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me provat e administruara
dhe rrjedhimisht është në kundërshtim me ligjin material.
- Gjykata e apelit megjithëse ka arritur në përfundimin se aktet e marrjes së tokës në
pronësi të Isa Isarajt janë të pa firmosura, të pa vulosura dhe me të dhëna të ndryshme
në sipërfaqe, përsëri ajo thotë që këto akte nuk janë të falsifikuara.
- Anëtari i trupit gjykues Z.Sokol Ngresi, i cili ka marrë pjesë në shqyrtimin e një
çështje civile me të njëjtat palë nuk ka dhënë dorëheqjen nga gjykimi i kësaj çështje
në gjykatën e apelit, duke dhënë një vendim të kundërligjshëm.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesit e palës paditëse
avokatët Anastas Duro dhe Halit Demaj, të cilët kërkuan prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ose prishjen e vendimeve
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë; në përfundim,

VËREN
Me datë 19.06.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11243-
01556-00-2008 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kano Kapaj dhe të paditur
Isa Isaraj, etj., me objekt goditje për falsitet të dokumentit zyrtar.
Vendimi nr.68, datë 19.02.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.842, datë
08.05.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë marrë në shkelje të rënda të rregullave
procedurale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe dërgimin e çështjes për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rezulton e provuar si më
poshtë:
Sipas formularit 6 pala paditëse Kano Kapaj ka marrë në pronësi 37.500 m2 tokë
bujqësore në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për Tokën”, sipërfaqe e cila është ndarë
në 7 parcela, ndërsa po sipas këtij formulari vëllai i paditësit shtetasi Basho Kapaj ka marrë
në pronësi një sipërfaqe toke bujqësore prej 23.500 m2, e ndarë në gjashtë parcela.

52
 Një nga parcelat e paditësit, ajo me nr.90/1 quhet “Ara e Shabanit” dhe ka një
sipërfaqe prej 8.000 m2, ndërsa vëllai i tij Basho Kapaj po në këtë vend ka parcelën nr.90/1
me sipërfaqe 7.000 m2, e cila kufizohet në lindje me paditësin dhe të dyja sipërfaqet e
mësipërme kufizohen me palën e paditur Isa Isaraj.
Sipas aktit të marrjes në pronësi nr.6002, datë 25.03.1993, pala paditëse Isa Isaraj ka
marrë në pronësi një sipërfaqe toke bujqësore prej 12.400 m2 e ndarë në pesë parcela, një nga
të cilat ajo me sipërfaqe 1.000 m2 i përket parcelës nr.80/1 e quajtur “Ara e Shabanit”.
Nga Komisioni i ndarjes së tokës bujqësore me datë 25.03.1994, për të paditurin Isa
Isaraj ka dalë një akt i ri i marrjes së tokës në pronësi po me atë numër, i cili provon se i
padituri Isa Isaraj në vendin e quajtur “Ara e Shabanit” ka marrë parcelën nr.90/1/5 me
sipërfaqe 5.300 m2.
Duke u bazuar në kontradiktat që pasqyrojnë këto dokumenta zyrtare, pala paditëse i
është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila pas rishqyrtimit të çështjes
me vendimin nr.842, datë 08.05.2006, ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Pranimin e padisë përsa i përket deklarimit si të pavërtetë të akteve të marrjes së tokës
në pronësi nr.6002 të viteve 1993 e 1994 dhënë në favor të palës së paditur Isa Isaraj.
Rrëzimin e padisë përsa i përket deklarimit si të falsifikuar të akteve të marrjes së
tokës në pronësi nr.6002 të viteve 1993 e 1994 dhënë në favor të palës së paditur Isa Isaraj.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
Gjykata çmon se jemi përpara rastit të qartë kur nga një organ siç është komisioni i
ndarjes së tokës në fshat dhe komisioni pranë kadastrës nxirren dy akte të cilat kanë
mospërputhje të theksuar me njëri-tjetrin nuk jemi përpara rastit të falsifikimit të një
dokumenti, sepse organi që i ka nxjerrë është ai kompetent për lëshimin e aktit, por
përmbajtja e tij nuk është e saktë, etj......
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur Isa Isaraj, çështja i ka kaluar për gjykim
Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.68, datë 19.02.2008, ka vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Kano Kapaj.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
Gjykata e apelit vlerëson se padia e paditësit për goditjen për falsitet të këtyre akteve
nuk mbështetet në ligj dhe në prova, sepse nuk kemi të bëjmë me falsitet intelektual apo
material të akteve të marrjes së tokës në pronësi, por me vendim-marrje të gabuar të
komisioneve të ndarjes së tokës në fshat, etj......
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe nga ato
që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e apelit
bëhet i cënueshëm.

Në nenin 270 të K.Pr.Civile përcaktohet se:

Çdo shkresë mund të goditet për falsitet.
Shkresat private mund të goditen për falsitet edhe kur nga krahasimi me të tjera
vërtetohet se janë origjinale.
E parë në këtë këndvështrim padia e ngritur nga paditësi Kano Kapaj është një padi që
mund të ngrihet, por për të ekzistuar legjitimiteti i palëve në proces është e domosdoshme që
dy sipërfaqet e tokave bujqësore të mbivendosen me njëra-tjetrën.
Gjykatat arsyetojnë se në parcelën me emrin “Ara e Shabanit” pala paditëse ka 1.500
m tokë, arsyetim i cili është në kundërshtim me formularin 6 që ndodhet në dosje, i cili thotë
2

se pala paditëse ka parcelën me nr.90/1 me sipërfaqe 8.000 m 2, ndërsa dy aktet e pronësisë së

të paditurit Isa Isaraj që kontestohen nga pala paditëse pasqyrojnë se i padituri ka parcelën me
nr.80/1 me sipërfaqe 1.000 m2 (AMT i vitit 1993) dhe 5.300 m2 (AMT i vitit 1994), ky i

53
fundit mban edhe një numër të ndryshëm parcele nga i pari, fakte të cilat gjykatat nuk i
përmendin në vendimet e tyre.
Në parcelën me emrin “Ara e Shabanit” kanë marrë tokë bujqësore vëllai i paditësit
shtetasi Basho Kapaj dhe katër djemtë e të paditurit Isa Isaraj (Selmani, Perlati, Fatmiri e
Dauti), dy të parët gjykata e apelit i ka thirrur në gjykim me cilësinë e të paditurit.
Duke u bazuar në nenet 467 dhe 467/a të K.Pr.Civile gjykata e apelit ka prishur
vendimin e gjykatës së shkallës së parë për ndërgjyqësi të gabuar, pasi kjo e fundit nuk ka
pasqyruar në vendimin përfundimtar si palë Seksionin e Administrimit dhe Mbrojtjes së
Tokës të Qarkut Vlorë, etj., duke gjykuar vetë si gjykatë e shkallës së parë, por gjatë gjykimit
gjykata e apelit i ka lejuar vetes të njëjtën shkelje të rëndë procedurale që ka bërë edhe
gjykata e shkallës së parë, pasi të paditurin Perlat Isaraj ajo nuk e ka pasqyruar si palë në
vendimin përfundimtar.
Kolegji Civil vlerëson se, gjykata e apelit me të drejtë ka prishur vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe ka gjykuar vetë si gjykatë e shkallës së parë, por ajo ka gabuar në
rregullimin e ndërgjyqësisë, sepse ka pranuar për gjykim një padi të re të ngritur nga pala
paditëse (faqe 44 e dosjes gjyqësore), në vend që të rregullonte ndërgjyqësinë në përputhje të
plotë me nenet 189, 190, 191, 192 dhe 193 të K.Pr.Civile.
Rregullimi i ndërgjyqësisë konsiston në hyrjen kryesisht të ndërhyrësit kryesor, i cili e
pretendon për vete të drejtën, në hyrjen në proces me iniciativë të një personi nga jashtë, i cili
vjen në gjykim për të ndihmuar njërën nga palët, me kërkesë të secilës palë (personi i tretë),
ose kryesisht nga gjykata (personi i tretë që ka interes për çështjen), por asnjëherë gjykata
nuk mund të thërrasë në gjykim një person me cilësinë e të paditurit qoftë edhe me kërkesë të
palës paditëse, siç ka bërë në rastin konkret gjykata e apelit, e cila ka marrë në shqyrtim një
padi të re, duke cënuar kështu shumë rëndë parimin e gjykimit në dy shkallë.
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të
nenit 485/ç të K.Pr.Civile, prandaj vendimet e gjykatave duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për tu rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i
cili gjatë rishqyrtimit të çështjes duhet të mbajë parasysh:
Rregullimin e drejtë të ndërgjyqësisë, duke thirrur në gjykim të gjithë personat që
kanë interes për çështjen duke u dhënë atyre cilësinë e duhur procedurale, në përputhje të
plotë me nenet 189 e vijues të K.Pr.Civile.
Shtrirjen e hetimit gjyqësor në përcaktimin e vendndodhjes së pronave, pasi parcelat e
palëve ndërgjyqëse rezultojnë që të kenë numra të ndryshëm, me qëllim që të shihet nëse ka
mbivendosje të pronave dhe deri ku shtrihet ajo, pasi kjo gjë zgjidh jo vetëm çështjen e
legjitimimit të palëve në proces, por ndihmon edhe në rregullimin e saktë të ndërgjyqësisë.
Në përcaktimin e objektit dhe bazës ligjore të padisë, gjykata e shkallës së parë duhet
të mbajë parasysh vendimin unifikues nr.3, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, me të cilën është ndryshuar praktika gjyqësore në lidhje me këtë çështje....
Vetëm pasi të zbatohen udhëzimet e mësipërme dhe të kryhen veprime të tjera
hetimore që gjykata e shkallës parë do t’i vlerësojë të nevojshme gjatë gjykimit, atëherë
mund të arrihet në një konkluzion të drejtë për zgjidhjen e çështjes, e cila për pakujdesi të
gjykatave i ka kaluar të gjitha caqet e një gjykimi brenda një kohe të arsyeshme, parashikuar
nga neni 42/2 i Kushtetutës dhe neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut.
Kolegji Civil arrin në konkluzionin përfundimtar se rekursi i paraqitur nga paditësi
Kano Kapaj është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimet e gjykatave duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup
tjetër gjykues të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

54
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.68, datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.842, datë 08.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.02.2013

55
Nr.11216-02813-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-460 i Vendimit (91)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE E K/PADITUR: SHOQËRIA: “BY BEST DUTY FREE”,

TË PADITUR K/PADITËS:
PERSON I TRETË NË PADI:
SH.P.K., përfaqësuar nga
Av. Merita Tabaku
DREJTORIA E SHËRBIMIT TË
TRUPIT DIPLOMATIK,
përfaqësuar nga juristi Dritan Rakipi
MINISTRIA E PUNËVE TË
JASHTME, përfaqësuar nga
Fatma Muça
MINISTRIA E EKONOMISË
TREGTISË DHE ENERGJITIKËS,
në mungesë me praninë e Avokatit
të Shtetit, Z. Abaz Deda

OBJEKTI I PADISË:
Konstatimin e pavlefshëm të zgjidhjes së Kontratës së Qirasë
nr.1243 Prot, datë 30.06.2010 nga ana e palës së paditur,
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik.
Detyrimin e palëve te paditura për t’i paguar palës paditëse
të gjithë dëmin e krijuar për shkak të kësaj pavlefshmërie.
Baza Ligjore e padisë: Nenet 67, 76, 83, 92 e vijues,
604, 810 e vijues të K.Civil,
Neni 153 e vijues i K.Pr.Civile.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të lirojë
dhe dorëzojë sendin e ndodhur në katin përdhe
të Pallatit nr.8, Shkalla 1 dhe 3, Rr.“Skënderbej”, Tiranë.
Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të shpërblejë
dëmin e shkaktuar nga përdorimi pa të drejtë
i sendit të sipërcituar nga data 01.07.2010.
Baza Ligjore e kundërpadisë: Nenet 296, 298, 311, 312, 313, 815 të K.Civil,
neni 160 i K.Pr.Civile.

56
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.497, datë 31.01.2011 ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesë-padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur kundërpaditëse Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik dhe Ministria e Punëve të Jashtme të shpërblejnë dëmin e
shkaktuar palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria “By Best Duty Free” shpk
si rezultat i pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës së qerasë nr.34, datë
01.07.2005 me anë të njoftimit nr.1243 Prot, datë 30.06.2010 në masën
30.432.331 (tridhjetë milion e katërqind e tridhjetë e dy mijë e treqind e
tridhjetë e një) lekë.
3. Rrëzimin e kundërpadisë si të pambështetur në ligj e në prova dhe për shkak
të mungesës së legjitimitetit aktiv.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1583, datë 20.06.2012 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.497, datë 31.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Shoqëria “By Best Duty Free”
Shpk, që kërkon prishjen vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe paraqet këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me ligjin procedural dhe atë
material;
- Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin se ne e kemi paguar vlerën e taksës së padisë,
administruar në dosjen gjyqësore;
- Pala e paditur mund të kishte ushtruar të drejtën e saj për të kërkuar gjykim me trup
gjyqësor dhe jo me një gjyqtar të vetëm, pasi kjo palë ishte në dijeni të vlerës së
padisë, siç provohen nga aktet e dosjes dhe vërtetimi bankar për kryerjen e pagesës
nga ana jonë;
- Në lidhje me ankimin për rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrje të
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, theksojmë se ky nuk përbën shkak për të prishur
vendimin e gjykatës së faktit, pasi në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civile, nuk parashikohet
pezullim gjykimi për këto raste; pala e paditur mund ta ushtronte ankimin e saj sipas
ligjit;
- Jemi përpara një mosmarrëveshje që hyn në juridiksionin gjyqësor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse/e
kundërpaditur, Shoqëria “By Best Duty Free” Shpk, Av. Merita Tabaku, që kërkoi prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, Avokatin e Shtetit, Z.Abaz Deda; përfaqësuesin e palës së paditur Drejtoria
e Shërbimit Diplomatik, Juristin Z. Dritan Rakipi; si dhe përfaqësuesen e palës së paditur,
Ministria e Punëve të Jashtme, Juristen, Znj. Fatma Muça, që kërkuan lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Rezulton nga dokumentet e administruara në dosjen gjyqësore se shoqëria “By Best
Duty Free” Shpk, ka hyrë në marrëdhënie kontraktore me palën e paditur, Drejtorinë e
Shërbimit të Trupit Diplomatik duke nënshkruar kontratën e qirasë nr.34, datë 01.07.2005.

57
Me anë të kësaj kontrate, palës paditëse i janë dhënë me qira ambientet e ndodhura në katin
përdhe të godinës nr.8 me sipërfaqe 279 m2, në Rr.“Skënderbej” (Tiranë).
Rezulton se me anë të shkresës nr.1243 prot, datë 30.06.2010, pala e paditur Drejtoria
e Shërbimit të Trupit Diplomatik i ka komunikuar paditësit përfundimin e kontratës së qirasë.
Pala paditëse pretendon se ky njoftim për zgjidhje kontrate është një veprim juridik
absolutisht i pavlefshëm, pasi i padituri nuk legjitimohet të përfundojë këtë marrëdhënie
juridike të krijuar. Kjo drejtori ka vetëm administrimin e sipërfaqes objekt kontrate qiraje,
dhe nuk mund të kryejë asnjë veprim juridik pa marrë më parë miratimin e Ministrisë së
Punëve të Jashtme. Gjithashtu, sipas paditësit, me VKM nr.1712, datë 24.12.2008 Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik, ka kompetencë të lidhë ose të zgjidhë kontrata për sipërfaqe
deri në 200 m2, në një kohë që sipërfaqja që posedon pala paditëse është më e madhe.
Në këto kushte, pala paditëse duke pretenduar se ndodhemi përpara një veprimi
juridik absolutisht të pavlefshëm, i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar më
sipër. Pala paditëse i ka kërkuar gjykatës të vendosë edhe detyrimin e palës së paditur të
shpërblejë dëmin e shkaktuar si rezultat i pavlefshmërisë së zgjidhjes së kontratës, në masën e
përcaktuar në aktin e ekspertimit të hartuar në seancë gjyqësore.
Rezulton se palët e paditura/kundërpaditëse kanë paraqitur në gjykim kundërpadinë
me objekt: “Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të lirojë dhe dorëzojë sendin e
ndodhur në katin përdhe të pallatit nr.8, shkalla 1 dhe 3, Rr.“Skënderbej” Tiranë dhe
shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga përdorimi pa të drejtë i sendit të sipërcituar nga data
01.07.2010”. Kjo kundërpadi, është pranuar për shqyrtim me vendim të ndërmjetëm nga
gjykata e shkallës së parë në seancën gjyqësore datë 21.10.2010.
Pala e paditur/kundërpaditëse ka kërkuar lirimin dhe dorëzimin e ambienteve të marra
me qira në bazë të kontratës datë 01.07.2005. Ky kërkim i të paditurit mbështetet në faktin se
ambienti i marrë me qira është më i vogël se 200 m2 e në këto kushte, ky institucion ka të
drejtë të kërkojë lirimin dhe dorëzimin e tij në bazë të dispozitave përkatëse ligjore. Këto
ambiente, referuar vendimit nr.16, datë 29.06.2010 të Këshillit Drejtues të Drejtorisë së
Shërbimit të Trupit Diplomatik, mund të jepen me qira për një periudhë 1 vjeçare sipas VKM
nr.1712, datë 28.12.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.497, datë 31.01.2011 ka
vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë-padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur kundërpaditëse Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik dhe Ministria e Punëve të Jashtme të shpërblejnë dëmin e shkaktuar palës
paditëse të kundërpaditur Shoqëria “By Best Duty Free” shpk si rezultat i pavlefshmërisë së
zgjidhjes së kontratës së qirasë nr.34, datë 01.07.2005 me anë të njoftimit nr.1243 Prot, datë
30.06.2010 në masën 30.432.331 (tridhjetë milion e katërqind e tridhjetë e dy mijë e treqind e
tridhjetë e një) lekë.
3. Rrëzimin e kundërpadisë si të pambështetur në ligj e në prova dhe për shkak të
mungesës së legjitimitetit aktiv”.
Kjo gjykatë arsyeton se.. palë qiradhënëse në këtë kontratë nuk ka qenë asnjëherë
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, por Ministria e Jashtme që ka autorizuar këtë
drejtori të vazhdojë procedurat përkatëse të lidhjes së kontratës... Kjo drejtori kishte vetëm të
drejtën e administrimit të të ardhurave që do të rezultonin nga marrëdhënia e qirasë, provuar
kjo me parashikimet e nenit 4 të kontratës objekt gjykimi.... nuk ka rezultuar që pala e paditur
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik të ketë marrë ndonjë autorizim të posaçëm nga
Ministria e Punëve të Jashtme me anë të të cilit t’i jetë dhënë e drejta këtij institucioni te
zgjidhe ketë kontrate. Të gjitha veprimet e kryera nga ky institucion, janë kryer në
kundërshtim me nenet 64 e vijues të K.Civil dhe Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.1712,
date 24.12.2008 “ Për dhënien me qira ose enfiteozë të pasurive shtetërore” ... i vetmi organ

58
që ka të drejtë me ligj dhe aktet ligjore të sipërcituara, të administrojë, japë me qira, shesë
apo disponojë fatin juridik të sipërfaqes 279 m2 që posedohet nga paditësi i kundërpaditur,
është Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës, .... dëmi në rastin konkret, përbëhet
nga fitimi i munguar për vitet 2005-2009......demi u përcaktua në bazë të llogaritjeve të
kryera nga një eksperte kontabël.. paditësi i kundërpaditur është posedues i ligjshëm dhe me
mirëbesim i kësaj sipërfaqe.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1583, datë 20.06.2012 ka vendosur:
“Prishjen e Vendimit nr.497, datë 31.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
Kjo gjykatë arsyeton se... gjykata ka pranuar padinë e paditësit me vlerën 30.432.331
lekë duke gjykuar me një gjyqtar. Duke mos u përcaktuar vlera e padisë, anës së paditur i
është mohuar e drejta që në seancë përgatitore ose dhe në seancë të mëvonshme të kërkonte
që kjo çështje duhet të gjykohej me tre gjyqtarë.. Ana e paditur ka paraqitur një kërkesë me
shkrim, ku i ka kërkuar gjykatës nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor këtë çështje. Gjykata,
më datën 18.11.2010, ka vendosur të rrëzojë kërkesën e anës së paditur dhe ka vendosur që
ankimi ndaj këtij vendimi të bëhet bashkë me vendimin përfundimtar. ... Gjykata, megjithëqë
ana e paditur ka paraqitur ankim, i cili është depozituar në sekretarinë e gjykatës më datën
23.11.2010 (brenda 5 ditëve), ka vazhduar gjykimin .....
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse e
kundërpaditur, Shoqëria “By Best Duty Free” Sh.p.k., duke kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për ato shkaqe që janë pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse e
kundërpaditur, Shoqëria “By Best Duty Free” Sh.p.k, përmban shkaqe nga ato të parashikuara
në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.1583, datë 20.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe për rrjedhojë ky vendim duhet të
prishet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në analizë të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
konstaton se kjo e fundit ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim për shkak se:
(i) Pala paditëse nuk ka paguar taksën e padisë;
(ii) Gjykimi i kësaj çështje nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është realizuar nga
një gjyqtar dhe jo nga tre gjyqtarë, duke mos respektuar kjo e fundit normat procedurale për
formim të drejtë të trupit gjykues;
(iii) Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka gabuar kur ka vendosur vazhdimin e
gjykimit, në një kohë që nga ana e palës së paditur është bërë ankim i veçantë ndaj vendimit
të ndërmjetëm të kësaj gjykate për çështjen e juridiksionit. Rezulton se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka vendosur vazhdimin e gjykimit të çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në analizë të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë si
dhe të shkaqeve që kanë shërbyer për prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, vlerëson se këto të fundit janë të pabazuara si në ligjin procedural, ashtu dhe në aktet
e administruara në dosjen gjyqësore.
Pabazueshmëria e këtyre shkaqeve rezulton si më poshtë:
(1) Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, se fillimisht kërkimi i
paditësit në këtë gjykim ka qenë si më poshtë: “Konstatimin e pavlefshëm të zgjidhjes së
Kontratës së Qirasë nr.1243 Prot, datë 30.06.2010 nga ana e palës së paditur, Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik. Detyrimin e palëve te paditura për t’i paguar palës paditëse
të gjithë dëmin e krijuar për shkak të kësaj pavlefshmërie”.

59
 Në analizë të formulimit që paditësi i ka bërë objektit të padisë konstatohet se në të
fillimisht nuk është përcaktuar vlera e dëmit që pretendohet të ketë shkaktuar pala e paditur.
Kjo vlerë është përcaktuar gjatë gjykimit, me anë të aktit të ekspertimit të datës 16.12.2010
kryer nga ekspertët A. Kalaja dhe E. Lame. Ka qenë pikërisht vlera e dëmit, e nxjerrë nga ky
akt ekspertimi, i cili ka shërbyer si bazë për përcaktimin e vlerës së taksës së padisë në
çështjen objekti gjykimi.
Referuar të drejtës sonë procedurale dhe konkretisht nenit 154 të K.Pr.Civile, vlera e
padisë është një nga elementet apo kushtet formale të domosdoshme për të marrë në shqyrtim
padinë nga ana e gjykatës. Për këtë arsye ligjvënësi ka parashikuar që ky element së bashku
me elementet e tjera të kontrollohet që në seancën përgatitore në mënyrë që padia të
konsiderohet se ekziston formalisht dhe të lindë detyrimi për gjykatën ta gjykojë atë. Në rast
se këto elemente kanë mangësi, atëherë gjykata vendos që padia nuk i plotëson kushtet
formale dhe kthen padinë ose njofton me shkrim paditësin për plotësimin e të metave të
padisë.
Në nenin 154 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se:
“Kërkesëpadia shkruhet në gjuhën shqipe dhe duhet të përmbajë:
- gjykatën përpara së cilës paraqitet kërkesa;
- emrin, atësinë, mbiemrin, vendbanimin ose vendqëndrimin e paditësit e të paditurit
dhe të personave që përkatësisht i përfaqësojnë ata kur ka të tille;
- përcaktimin e objektit të kërkesëpadisë;
- tregimin e fakteve, rrethanave, dokumenteve, mjeteve të tjerë provuese dhe të së
drejtës mbi të cilat mbështetet kërkesëpadia;
- kërkimin e paditësit;
- vleftën e padisë në rast se objekti i saj është i vlerësueshëm”.
Në analizë të kësaj dispozite, del qartë që të metat e padisë mund të plotësohen dhe
gjatë zhvillimit të procesit, ashtu siç ndodh në fakt dhe me përcaktimin dhe pagimin e vlerës
së padisë kur në momentin e parë nuk është përcaktuar.
Veprimet procedurale të gjykatës në zhvillimin e një procesi gjyqësor nuk mund të
merren dhe të trajtohen të shkëputura nga njëra tjetra. Këto veprime duhet të jenë në harmoni
dhe koherencë me njëra tjetrën duke formuar atë zinxhir veprimesh që quhet “procedurë
gjyqësore”. Dispozita e mësipërme duhet të analizohet në harmoni me nenet 68 dhe 104 të
K.Pr.Civile.
Në nenin 104 të K.Pr.Civile përcaktohet se taksa mbi aktet paguhet në bazë të vlerës
së padisë. Në referim të këtij neni: “Kur në padi nuk është caktuar vlera e saj, ose kur vlera e
saj ka ndryshime të dukshme me vlerën e vërtetë, gjykata e cakton atë sipas rregullave të
parashikuara në këtë Kod”.
Rregullat për përcaktimin e vlerës së padisë parashikohen në nenin 65 e vijues të
K.Pr.Civile. Në nenin 68 të këtij Kodi, shprehimisht parashikohet se: “Kur kërkohet një
shumë parash, ... vlera përcaktohet në bazë të shumës së treguar ose vleftës së deklaruar nga
paditësi. Në mungesë të përcaktimit ose deklarimit, pranohet se përcaktimi i vlerës është në
kompetencë të gjykatës..”.
Ligji procedural parashikon kryerjen e pagesës së taksës se padisë me paraqitjen e
padisë, vetëm në ato raste kur objekti i saj është i vlerësueshëm dhe i përcaktuar që në
momentin e paraqitjes së saj, (nenet 154 dhe 156), në rast të kundërt taksa përkatëse duhet të
paguhet pasi vlera e padisë të përcaktohet sipas mënyrave të parashikuara në K.Pr.Civile. E
drejta procedurale, në rastet kur vlera e padisë përcaktohet në bazë të një akti ekspertimi të
kryer gjatë gjykimit, nuk parashikon shprehimisht ndonjë afat për pagesën e taksës mbi aktet
(taksa e padisë), dhe si rrjedhojë kjo takse duhet të paguhet nga pala paditëse deri në
përfundim të procesit gjyqësor.

60
 Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar që vlera e padisë nuk ka qenë e përcaktuar
nga pala paditëse në momentin e paraqitjes së saj. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka vazhduar shqyrtimin gjyqësor konform ligjit, duke e konsideruar padinë të
plotësuar me të gjitha kushtet formale për t’u marrë në shqyrtim, dhe duke lënë përcaktimin e
vlerës së saj, vetëm pasi ka përfunduar akti i ekspertimit. Rezulton me prova shkresore të
administruara në dosjen gjyqësore, se pas përcaktimit të vlerës së padisë, paditësi ka paguar
taksën e padisë, pagesë kjo që rezulton të jetë kryer në datën 31.01.2011.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa arsyeton
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se paditësi e ka paguar taksën e padisë (vërtetimi i pagesës
së taksës së padisë gjendet i administruar në dosjen gjyqësore, fq.3) dhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë nuk ka kryer shkelje procedurale në lidhje me pagimin e taksës së padisë, e
cila të mund të përbëjë shkak për prishjen e vendimit të saj.
Përveç sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se pagimi i taksës mbi vlerën e padisë, nuk
përbën shkak për prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate. Në nenin 467 të K.Pr.Civile janë të përcaktuara
qartë rastet kur gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon
çështjen për rigjykim në këtë gjykatë, dhe në asnjë pikë të kësaj dispozite nuk e gjejmë sa më
sipër si shkak ligjor për të marrë një vendim të tillë.
(2) Ky Kolegj vlerëson gjithashtu të gabuar konkluzionin e arritur nga Gjykata e
Apelit Tiranë se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet për mos
formim të rregullt të trupit gjykues.
Neni 35 i K.Pr.Civile, shprehimisht parashikon se: “Gjykata e shkallës së parë gjykon
me trup gjykues të përbërë nga një gjyqtar ose tre gjyqtarë. Me trup gjykues të përbërë nga
tre gjyqtarë gjykohen këto çështje: a) Paditë me vlerë më shumë se 20 milionë lekë vetëm
nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a të këtij Kodi...”).
Në analizë të kësaj dispozite rezulton se kusht për gjykimin e çështjes gjyqësore në
shkallë të parë nga një trup gjykues i përbërë nga tre gjyqtarë është paraqitja e kërkesës së
palës ndërgjyqëse në seancë përgatitore.
Por siç është parashtruar edhe më lart, ka rezultuar se vlera e padisë objekt shqyrtimi
gjyqësor nuk ka qenë përcaktuar me paraqitjen e padisë, por ajo është përcaktuar pas
dorëzimit të aktit të ekspertimit të kryer gjatë gjykimit në shkallë të parë, i cili parashikonte
një dëmshpërblim për një shumë mbi 20 milion lekë.
Nga procesverbali i seancave gjyqësore, rezulton se akti i ekspertimit u është vënë në
dijeni dhe është debatuar prej palëve ndërgjyqëse në seancën e datës 16.12.2010 (fq. 341 e
vijim e dosjes gjyqësore). Në këtë seancë, palët e paditura Drejtoria e Shërbimit Diplomatik
dhe Ministria e Punëve të Jashtme si dhe Avokatura e Shtetit kanë qenë prezent dhe kanë
kërkuar ribërjen e aktit të ekspertimit, kërkesë kjo që është rrëzuar nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me vendim të ndërmjetëm të së njëjtës datë. Nuk rezulton që në këtë seancë,
palët e paditura të kenë kërkuar gjykimin e çështjes, me trup gjykues të përbërë nga tre
gjyqtarë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në momentin e paraqitjes të aktit të
ekspertimit, palës së paditur i lindte e drejta për të paraqitur kërkesën e saj për gjykimin e
kësaj çështje me tre gjyqtare, pasi pikërisht në këtë moment kjo palë u vu në dijeni të vlerës
së dëmshpërblimit të llogaritur nga ekspertet (datë 16.12.2010).
Një kërkim të tillë, palët e paditura nuk rezulton ta kenë ngritur as në seancën e
mëpasshme të datës 17.01.2011. Rezulton se gjykata në këtë seancë u ka kërkuar palëve të
paraqesin kërkesa paraprake, nëse ka, dhe palët e paditura nuk kanë paraqitur ndonjë kërkesë
për shqyrtimin e çështjes, nga një trupë gjyqësore e përbërë prej 3 gjyqtarësh.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se palët e paditura kanë pasur të gjithë kohën e
nevojshme dhe të gjitha mundësitë për të realizuar të drejtën e tyre që mosmarrëveshja objekt

61
gjykimi të shqyrtohej nga një trup gjykues i përbërë nga tre gjyqtarë. Në analizë të nenit 35 të
K.Pr.Civile, konstatojmë se ligjvënësi ta jep të drejtën për të paraqitur këtë kërkim
procedural, një herë; pala e interesuar e paraqet një kërkesë të tillë, vetëm në seancën
përgatitore, në rast se vlera e padisë është e përcaktuar dhe në rast se ky lloj kërkimi nuk
paraqitet në këtë seancë, ai bie në dekadencë.
Ndërkohë për analogji duhej që pala e paditur këtë kërkesë ta paraqiste vetëm një herë
në momentin e marrjes dijeni të vlerës së objektit të gjykimit, që është seanca e datës
16.12.2010. Ndërkohë që rezulton se janë zhvilluar edhe dy seanca gjyqësore të tjera pas
marrjes dijeni të vlerës së padisë dhe para se gjykata të jepte vendimin përfundimtar, ku palët
janë vënë në dijeni të aktit, kanë debatuar rreth tij, kanë kërkuar ribërjen e tij, kanë paraqitur
pretendime etj, por në asnjë rast ato nuk kanë paraqitur një kërkim për gjykimin e çështjes me
trup gjykues të përbërë nga tre gjyqtarë. Në mungesë të një kërkesë të tillë prej palëve të
paditura, vazhdimi i gjykimit me një gjyqtar të vetëm, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, vlerësohet nga ky Kolegj në përputhje me ligjin procedural civil.
Në nenin 3 të K.Pr.Civile, shprehimisht thuhet se: “Kërkesa e palëve për fillimin e një
procesi gjyqësor është e lidhur me përmbushjen nga ana e tyre të detyrimeve që rrjedhin prej
këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara në këtë Kod”. Në zbatim të kësaj dispozite,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është e drejtë dhe detyrë e palës të ushtrojë të
drejtat dhe të përmbushë detyrimet në një proces gjyqësor. Gjykata, gjatë zhvillimit të
procesit gjyqësor në respektim dhe të neneve 28 dhe 29 të K.Pr.Civile, ka rol pasiv dhe nuk
mund të përcaktojë vetë përbërjen e trupit gjykues me një apo tre gjyqtarë, pavarësisht vlerës
së padisë, kur një e drejtë e tillë, i lihet palëve pjesëmarrëse në proces, të cilat kanë dhe
përgjegjësinë në rast se nuk e ushtrojnë atë konform ligjit. Mos ushtrimi i kësaj të drejte nga
ana e paditur në momentin që ajo është vënë në dijeni të vlerës së padisë, (i cili është dhe
momenti kur ka lindur e drejta dhe që duhet të ushtrohet menjëherë), vlerësohet nga ky
Kolegj si rënie në dekadencë e këtij kërkimi më vonë.
(3) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk qëndron edhe konkluzioni i
Gjykatës së Apelit Tiranë i cili konsideron si shkelje procedurale të lejuar nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, faktin që ajo ka vazhduar gjykimin e çështjes në kushtet kur është
paraqitur një ankim i veçantë ndaj vendimit të ndërmjetëm të kësaj gjykate 18.11.2010, me të
cilin është vendosur rrëzimi i kërkesës së palës së paditur Ministria e Punëve të Jashtme, për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Neni 60 i K.Pr.Civile, shprehimisht thotë se: “Kur një institucion shtetëror pretendon
se mosmarrëveshja që ka pranuar gjykata për shqyrtim hyn në juridiksionin administrativ,
mosmarrëveshja zgjidhet nga Gjykata e Lartë, me kërkesën e institucionit shtetëror ose të
prokurorit.
Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
për juridiksion. Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë
veprime procedurale që nuk presin”.
Në analizë të kësaj dispozite, rezulton qartë se në rastet e konflikteve për
juridiksionin, pezullimi i gjykimit të një mosmarrëveshje nga ana e gjykatës, është i lidhur
ngushtësisht me paraqitjen e një kërkese prej institucionit shtetëror ose prokurorit për
zgjidhjen e çështjes nga ana Gjykatës së Lartë. Kjo kërkesë nuk është gjë tjetër veçse ankim i
veçantë parashikuar në nenet 59 dhe 60 të K.Pr.Civile.
Në çështjen objekt gjykimi, rezulton nga procesverbalet e seancave gjyqësore të
administruara në dosjen gjyqësore, se në seancën e datës 18.11.2010, pala e paditur, Ministria
e Punëve të Jashtme, ka paraqitur një kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, (fq. 339 e vijim). Me vendim të ndërmjetëm të së njëjtës datë, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, e ka rrëzuar këtë kërkesë.

62
 Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, nuk rezulton që pala e paditur Ministria e
Punëve të Jashtme të ketë ushtruar ankim të veçantë ndaj vendimit të ndërmjetëm të
përmendur më sipër. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka vepruar në
kundërshtim me rregullat procedurale kur ka vazhduar gjykimin e çështjes dhe nuk e ka
pezulluar atë, pasi asaj nuk i ka rezultuar që pranë kësaj gjykate të jetë depozituar ankim i
veçantë ndaj vendimit të ndërmjetëm të datës 08.11.2010 (në dosjen gjyqësore nuk ndodhet
asnjë ankim i veçantë ndaj vendimit të ndërmjetëm të datës 18.11.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë).
Ligjvënësi, nisur nga rëndësia e madhe që ka juridiksioni, ka parashikuar në nenin 59
të K.Pr.Civile se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në
shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e
Lartë”.
Në analizë të kësaj dispozite del qartë fakti që gjykata kur ajo vetë kryesisht, e
konstaton se çështja është jashtë juridiksionit gjyqësor, (pra, pa qenë e nevojshme paraqitja e
një kërkese nga ana e palëve ndërgjyqëse), vendos për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor. Shprehja, “qoftë dhe kryesisht”, nuk përjashton, por përkundrazi përfshin ose
nënkupton shqyrtimin e çështjes së juridiksionit gjyqësor nga gjykata me kërkesën e palëve,
gjë e cila saktësohet në nenin 60 të K.Pr.Civile. Në këtë rast pezullohet gjykimi deri sa
Gjykata e Lartë të japë vendimin e saj në lidhje me çështjen e juridiksionit, por kur gjykata
vendos që çështja hyn në juridiksionin gjyqësor, atëherë është ankimi i palëve, ai i cili
investon Gjykatën e Lartë për shqyrtimin e saj dhe detyron gjykatën e shkallës së parë të
pezullojë gjykimin deri në marrjen e një vendimi përfundimtar. Pretendimet e palës së
paditur, Ministria e Punëve të Jashtme, se një ankim i veçantë ndaj vendimit të mësipërm
është depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbeten të paprovuara, pasi siç është
parashtruar më sipër, nga shqyrtimi i gjithë akteve të administruara në dosjen gjyqësore nuk
rezulton të jetë administruar një ankim i tillë.
Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë është i pabazuar në ligj dhe si i tillë ky vendim do prishet dhe
çështja do të dërgohet për rigjykim, në këtë Gjykatë me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1583, datë 20.06.2012 dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.02.2013

63
Nr.11117-01201-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-931 i Vendimit (92)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në seancat gjyqësore të datave 15.01.2013 dhe 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile
dhe me palë:

PADITËS: ENES SOKOLI, përfaqësuar nga

Av. Haki Kraja
I PADITUR: DRITAN AVDYLI, në mungesë

OBJEKTI:
Kërkojmë deklarimin e padenjësisë
së bashkëshortit pasjetues, Dritan Avdyli
për të trashëguar të ndjerën vajzën time, Erjeta Avdyli.
Baza Ligjore: Nenet 31, 153, 154 të K.Pr.Civile,
neni 322 i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1388, datë 29.03.2004, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë për mungesë legjitimimi të palës paditëse Enes
Sokoli.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.138, datë 08.02.2005, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1388, datë 29.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.203, datë 03.03.2006, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Dritan Avdyli.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5070, datë 04.10.2006, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë. Deklarimin e padenjësisë të bashkëshortit pasjetues
Dritan Avdyli për të trashëguar të ndjerën vajzën e paditësit Erjeta Avdyli.

64
 Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.714, datë 07.04.2008, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.5070, datë 04.10.2006, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë duke rrëzuar padinë e paditësit Enes Sokoli.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Enes Sokoli, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.714, datë 07.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.5070, datë 04.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet si
më poshtë:
- Gjykata e apelit ka vlerësuar në mënyrë të njëanshme letrën e të ndjerës Erjeta Avdyli
të datës 30.05.1998, drejtuar të paditurit Dritan Avdyli, duke shkelur kështu nenin 28 të
K.Pr.Civile;
- Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar si provë tre e-mail-e që e ndjera ja dërgonte motrës së
saj jashtë vendit në datat 9, 13 dhe 20 mars 2000, duke u shprehur në kundërshtim me
vlerën e tyre dhe me kërkesat e K.Pr.Civile pasi ka pretenduar se nuk janë provë
meqenëse janë të noterizuara dhe origjinali i tyre duhet të jetë memorja e serverit të
kompjuterit. Nëse gjykata nuk krijoi bindje për saktësinë e këtyre e-maileve, ishte e
detyruar nga neni 278 i K.Pr.Civile që të merrte ekspert kompetent, dhe vetëm pasi të
kishte kontrolluar saktësinë e tyre gjykata mund të shprehej nëse ato ishin ose jo të
vërteta;
- Duke analizuar përmbajtjen e e-maileve, gjykata e apelit i pranon si fakte të ndodhura
marrëdhëniet e keqësuara të ish bashkëshortëve. Shqetësimet e të ndjerës Erjeta Avdyli
janë rezultat i veprimeve me faj të kryera në mënyrë të përsëritur nga i padituri. Është i
padituri që me veprimet e tij, me presione, me sharje, etj., ka krijuar një gjendje të rëndë
në marrëdhëniet bashkëshortore. Ky është njeri nga shkaqet që i padituri nuk duhet të
trashëgoj të ndjerën, pasi me veprimet ose mosveprimet e tij të shprehura në e-maile ka
shkatërruar marrëdhëniet bashkëshortore;
- Nga gjykata e apelit duhet të vlerësohej si provë letra e datës 23.03.2000, që unë i
kam drejtuar Ministrit të Rendit Publik të kohës ku shprehem se punonjësi Dritan
Avdyli më trajton vajzën në mënyrë çnjerëzore, e fyen, e rreh, e kërcënon, etj. Kjo
letër është një provë e plotë sepse është bërë përpara vdekjes së Erjetës, është bërë në
kohën kur Erjeta me të paditurin Dritan ishin akoma bashkëshortë, dhe marrja e kësaj
letre është konfirmuar nga Ministri i Rendit Publik;
- Paraqitja e të ndjerës Erjeta në "Qendrën e këshillimit për gra e vajza", në "Qendrën
avokatore të grave", vërtetimet e lëshuara nga këto subjekte për këtë fakt provojnë
shqetësimin e të ndjerës Erjeta, të ardhura si pasojë e veprimeve të të paditurit Dritan;
- Qëndrimet indiferente të paditurit Dritan Avdyli pas zhdukjes së Erjetës, shkëputja e
marrëdhënieve me ne prindërit e Erjetës, refuzimi për të marrë trupin e saj në morg për ta
varrosur janë veprime e rrethana të kryera nga i padituri. Këto veprime e rrethana nuk
e bëjnë atë të denjë për të trashëguar të ndjerën;
- Nga burgu në datat 2 dhe 4 korrik 2000 i padituri e denigron figurën e të ndjerës Erjeta
Avdyli. Shprehjet e tij të botuara në gazetë nuk e bëjnë të denjë ndaj të ndjerës;

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse Av.
Haki Kraja, që kërkoi prishjen e vendimit nr.714, datë 07.04.2008 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5070, datë 04.10.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

65
 VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Enes Sokoli është
babai i të ndjerës Erjeta Avdyli që ka vdekur në datën 14.05.2000.
E ndjera Erjeta Avdyli ka qenë e lidhur në martesë ligjore me të paditurin Dritan
Avdyli, dhe nga martesa kane dy fëmijë, përkatësisht Erdri Avdyli i datëlindjes 20.12.1990
dhe Sibora Avdyli e datëlindjes 29.05.1996.
Ka rezultuar e provuar se midis të ndjerës Erjeta Avdyli dhe të paditurit Dritan Avdyli
ka pasur shumë mosmarrëveshje të cilat shpesh herë kanë bërë të pamundur vazhdimin e
bashkëjetesës midis tyre, dhe si rezultat i kësaj situate e ndjera Erjeta Avdyli ka paraqitur
edhe kërkesë për zgjidhje të martesës pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën
16.10.1998.
Referuar provave që ndodhen në dosjen gjyqësore ka rezultuar se në seancën
dëgjimore, çifti ka rënë dakord që t’i zgjidhte mosmarrëveshjet jashtëgjyqësisht dhe në këto
kushte gjykata ka vendosur të pushojë gjykimin e çështjes.
Mosmarrëveshjet midis çiftit kanë vazhduar edhe gjatë viteve 1999-2000 fakt që
rezulton nga provat shkresore të administruara në dosjet gjyqësore siç janë e-mailet e datave
13.03.2000 dhe 20.03.2000, që e ndjera ia ka drejtuar të motrës së saj nëpërmjet të cilave i
thotë se i padituri Dritan Avdyli gjatë gjithë kësaj kohe e ka keqtrajtuar dhe dhunuar
psikologjikisht.
Rezulton se në datën 30.03.2000 e ndjera Erjeta Avdyli është zhdukur dhe më vonë
ajo është gjetur, ku ka rezultuar e vdekur në datën 13.05.2000.
Nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar procedim penal ndaj të
paditurit Dritan Avdyli si i akuzuari dhe i dyshuari kryesor për vdekjen e të ndjerës Erjeta
Avdyli, procedim ky i cili është pushuar me vendimin e datës 15.03.2002, të Prokurorit pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me arsyetimin se i padituri nuk është autor i veprës
penale.
Paditësi Enes Sokoli ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesën për
lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë së të ndjerës Erjeta Avdyli në kushtet kur kjo e fundit
nuk ka lënë testament. Rezulton që gjykimi i kësaj çështje është pezulluar në datën
06.10.2003, pasi paditësi Enes Sokoli ka paraqitur në datën 06.10.2003 padi në gjykatë me
objekt: “Kërkojmë deklarimin e padenjësisë së bashkëshortit pasjetues Dritan Avdyli për të
trashëguar të ndjerën vajzën time Erjeta Avdyli”, bazuar në nenet 31, 153, 154 të K.Pr.Civile,
nenin 322 të K.Civil.
Në këtë gjykim paditësi pretendon se trashëgimtarë ligjorë të të ndjerës Erjeta Avdyli
duhet të caktohen vetëm dy fëmijët e saj Erdri Avdyli dhe Sibora Avdyli, ndërsa bashkëshorti
i saj (i padituri) Dritan Avdyli duhet të përjashtohet nga thirrja si trashëgimtar ligjor, pasi ai
është i padenjë për ta trashëguar të ndjerën. Për të provuar pretendimet e tij paditësi ka
paraqitur një sërë provash si: (i) korrespondencat (nëpërmjet e-mail të datave 13.03.2000 dhe
20.03.2000) midis të ndjerës Erjeta Avdyli dhe të motrës së saj kur ajo parashtronte situatën e
vështire të krijuar midis çiftit; (ii) letrën e datës 30.05.1998, që e ndjera Erjeta Avdyli ia
drejtonte të paditurit Dritan Avdyli; (iii) vërtetimin nr.3, datë 29.10.2003, të Qendrës së
Këshillimit për Gra dhe Vajza; (iv) letrën e datës 20.03.2000 që paditësi Enes Sokoli i ka
dërguar Ministrit të Rendit Publik në të cilën parashtron se dhëndri i tij (i padituri) e
keqtrajton dhe e kërcënon vajzën e tij; (v) deklarata noteriale e datës 29.01.2004 e xhaxhit
dhe familjarëve të së ndjerës Erjeta Avdyli sipas të cilës ata dëshmojnë për keqtrajtimet që ka
pësuar e ndjera nga i padituri dhe faktin se i padituri dhe familja e tij, nuk kreu nderimet e
varrimet për të; si dhe prova të tjera të administruara në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor.

66
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1388, datë 29.03.2004, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë për mungesë legjitimimi të palës paditëse Enes Sokoli”.
Me arsyetimin se...paditësi nuk legjitimohet për të ngritur padinë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.138, datë 08.02.2005, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.1388, datë 29.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
Gjykata midis të tjerave ka arritur në përfundimin se... pala paditëse është plotësisht e
legjitimuar të ngrejë padi ndaj cilitdo trashëgimtar tjetër ligjor, duke qenë se teorikisht mund
të trashëgojë edhe ai....
Gjykata e Apelit Tiranë pasi ka arritur në përfundimin e mësipërm , ka prishur dhe ka
kthyer për rigjykim çështjen objekt gjykimi vetëm për sa i përket zhvillimit të një hetimi të
plotë të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë, duke i ballafaquar ato për të arritur
në konkluzion të drejtë dhe përfundimtar .....
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.203, datë 03.03.2006, ka
vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Dritan Avdyli”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5070, datë 04.10.2006, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë. Deklarimin e padenjësisë të bashkëshortit pasjetues
Dritan Avdyli për të trashëguar të ndjerën vajzën e paditësit Erjeta Avdyli”.
Kjo gjykatë në zbatim të detyrave të lëna nga gjykata e apelit ...ka arsyetuar se... nga
përmbajtja e provave të mëposhtme (i) letra e shkruar nga e ndjera Erjeta Avdyli e datës
30.05.1998, në të cilën i drejtohet të paditurit. (ii) e-mail i datës 13.03.2000, dhe datë
20.03.2000, ku i drejtohet të motrës; (iii) vërtetimi i lëshuar nga Qendra e Këshillimit të
Grave dhe Vajzave e Mars 2000, nga e cila vërtetohet që e ndjera ka qenë kliente e kësaj
qendre; (iv) letra që paditësi i dërgon Ministrit të Rendit (v)
... shkresa e UNICEF-it (dokumenti i pensionit i plotësuar e firmosur nga Zj.Erjeta
Avdyli) nga ku rezulton se vetë e ndjera ka caktuar si përfituese të këtij pensioni nënën e saj
Remzie Sokoli. Kjo shkresë me të cilën e ndjera ka disponuar pasurinë e saj pas vdekjes nuk
ka asnjë lloj ndryshimi nga disponimi me testament sipas nenit 372/1 dhe 374 te
K.Pr.Civile... Kjo provë krijoi bindjen e plotë tek Gjykata që e ndjera trashëgimlënësja Erjeta
Avdyli duke përjashtuar bashkëshortin nga kjo pasuri i kishte dhënë fund marrëdhënieve
bashkëshortore.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.714, datë 07.04.2008, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.5070, datë 04.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duke rrëzuar padinë e paditësit Enes Sokoli”.
Gjykata ka arsyetuar se...përsa i përket vlerës provuese të e-maileve ..në rastin më të
mirë ato mund të përdoren si indicie për t’u vlerësuar në raport me provat e tjera të
administruara në gjykim..këto dokumente (e-mailet e dërguara nga e ndjera) nuk plotësojnë
kushtet e nenit 11 të K.Pr.Civile... përsa i takon përmbajtjes së këtyre e-maileve... gjykata
çmon se ato reflektojnë vetëm një marrëdhënie të paqëndrueshme nga ana e të dy
bashkëshortëve dhe që ata kërkonin zgjidhje duke mos dashur të prishnin familjen e tyre...të
njëjtat probleme procedurale përcjellin edhe emaili i datës 20.03.2000, dhe letra që paditësi i
ka dërguar ish ministrit të rendit ....në lidhje me letrën datë 30.05.1998 që e ndjera i dërgon
të paditurit, në kuptim të nenit 462 të K.Pr.Civile, gjykata vlerëson se kjo letër nuk përbën
provë, pasi nuk ka shkuar ndonjëherë tek i padituri...në analizë të përmbajtjes së kësaj letre,
gjykata arrin në konkluzionin se kjo letër tregon për një situatë jo normale midis
bashkëshortëve, për arsye që vijnë jo direkt prej të paditurit, por familjareve të tij... edhe
vërtetimet e qendrës së këshillimit për gra apo qendrës avokatore për gra nuk vërtetojnë

67
pretendimet e paditësit, por vërtetojnë se e ndjera dhe i padituri kanë pasur probleme në
lidhje me martesën e tyre... ata në fakt nuk e kanë prishur martesën e tyre pasi janë pajtuar...
Nisur nga përmbajtja e nenit 322 i K.Civil, ky nen e lidh padenjësinë me “veprime të
karakterit maksimalisht të rënda”... nuk ka veprime të tilla të rënda, të kryera nga ana e të
paditurit........ nuk mund të neglizhohet dhe fakti që i padituri ka kujdestarinë ligjore për dy
fëmijët e tij, pas vdekjes të së ndjerës...
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Enes Sokoli, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.714, datë 07.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.5070, datë 04.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe
që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Enes
Sokoli, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civle, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.714, datë 07.04.2008.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tirane nr.714, datë 07.04.2008, i
cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane me nr.5070, datë
04.10.2006, është marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si i
tillë ai duhet të prishet.
Rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Deklarimi i padenjësisë së
bashkëshortit pasjetues Dritan Avdyli, për të trashëguar të ndjerën Erjeta Avdyli”.
Referuar të drejtës sonë materiale padenjësia është ajo kategori juridike, e cila ka për
qëllim të përjashtojë nga trashëgimia ata persona të cilët kanë mbajtur një qëndrim jo të mirë
dhe të denjë ndaj trashëgimlënësit, gjatë kohës që ky i fundit ishte gjallë. Këta persona dhe
pse gëzojnë cilësinë e trashëgimtarit ligjor ose testamentar nuk mund të trashëgojnë, në rast
se ndodhen në kushtet e parashikuara nga neni 322 i K.Pr.Civile.
Paditësi kërkimin e tij në këtë gjykim e ka bazuar në nenin 322/4 të K.Pr.Civile, i cili
shprehimisht thotë se: “nuk mund të trashëgojë si i padenjë: ... - ai që është sjellë ndaj
trashëgimlënësit në mënyrë poshtëruese dhe që e ka keqtrajtuar atë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështje vlerëson të theksojë se
në Kodin tonë Civil si dhe në literaturën tonë bashkëkohore nuk ka ndonjë definicion apo
përkufizim të saktë se çfarë do të konsiderohet si “mënyrë poshtëruese apo keq trajtim i
trashëgimlënësit”.
Në këto kushte, në mungesë të një definicioni të qartë se çfarë do të konsiderohet
“mënyrë poshtëruese apo keqtrajtim i trashëgimlënësit” është vetë gjykata, e cila, rast pas
rasti në përputhje me ato ç’ka ligji parashikon si dhe në respektim të rregullave të moralit të
shoqërisë, do të përcaktojë nëse jemi apo jo përpara rastit të padenjësisë.
Ky Kolegj, vlerëson së në këtë përcaktim duhet të mbahen parasysh rregullat bazë të
funksionimit dhe të bashkëjetesës në shoqëri dhe në familje, siç janë ato të respektit,
dashurisë, ndihmës reciproke ndaj njëri-tjetrit, etj. Nuk është as e drejtë dhe as e moralshme
që një person, i cili ka mbajtur ndaj trashëgimlënësit, një qëndrim që vjen në kundërshtim me
përmbushjen e detyrimeve të caktuara nga ligji dhe nga rregullat e moralit, të këtë përfitime
pasurore nga trashëgimia e lënë prej tij.
Ligjvënësi kur ka parashikuar ekzistencën e kësaj dispozite ka pasur parasysh faktin
që të mundësohej përjashtimi nga trashëgimia e trashëgimtarit ligjor për padenjësi, në kushtet
kur trashëgimlënësi nuk e ka bërë një gjë të tillë për sa kohë qe gjallë (pasi përjashtimi mund
të bëhet dhe me testament). Si rrjedhojë e këtij përjashtimi, të drejtat pasurore që do t’i
takonin trashëgimtarit të padenjë, i kalojnë trashëgimtarëve të tjerë ligjore sipas rregullave të
përcaktuara në nenet 360 e vijim të K.Civil.

68
 Në rast se do të analizojmë evolucionin e legjislacionit tonë në kohë do të konstatojmë
se pikërisht kjo dispozitë si dhe ky definicion ka ardhur duke u zhvilluar dhe përmirësuar. Në
K.Civil të vitit 1981 (miratuar me Ligjin nr.6340, datë 26.6.1981), në nenin 97, parashikohej
se: “Nuk mund të trashëgojë ai që ka mbajtur ndaj trashëgimlënësit një qëndrim të tillë, që
vjen në kundërshtim me plotësimin e detyrimeve të parashikuara në ligj ose me rregullat e
moralit socialist dhe që e bën atë të padenjë”.
Sipas kësaj dispozite dhe mendimit juridik të asaj kohe “qëndrim poshtërues” do të
ishte ai i përbuzjes dhe fyerjes sistematike të trashëgimlënësit në prani të njerëzve të tjerë.
Ndërsa keqtrajtim do të konsiderohej mosdhënia e mjeteve të jetesës, rrahjet, përzënia nga
shtëpia, kur nuk ka se ku banon, etj. Sjellje poshtëruese ose keqtrajtim do të konsiderohen
pikërisht, mbajtja e një qëndrimi përbuzës, jonjerëzor ndaj trashëgimlënësit para vdekjes.
Literatura e sotme bashkëkohore konsideron si mënyrë poshtëruese dhe keqtrajtim të
trashëgimlënësit, kur trashëgimtari ka përdorur ndaj trashëgimlënësit si dhunën fizike,
(rrahje, plagosje e lehtë), ashtu edhe dhunën psiqike si fyerje, shpifje, kanosje, përgojim apo
çdo veprim tjetër që sjell keqtrajtimin e trashëgimlënësit.
Padenjësia si institut i së drejtës trashëgimore bazohet në moralin shoqëror, për faktin
se do të ishte e pamoralshme që të jetë në cilësinë e trashëgimtarit ligjor person i cili ka
tentuar të vrasë trashëgimlënësin apo vrasësi i tij, personi i cili gjatë jetës nuk ka respektuar
dhe ka keqtrajtuar trashëgimlënësin, personi i cili është sjellë me trashëgimlënësin në një
mënyrë poshtëruese duke fyer e cënuar dinjitetin e të ndjerit, etj.
Nisur dhe nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në referim të praktikës
gjyqësore dhe në kushtet kur ligji nuk ka një definicion të qartë në lidhje me “sjellje
poshtëruese”, vlerëson se pikërisht ky lloj përcaktimi, do të bëhet rast pas rasti, në vlerësim
të rrethanave konkrete të çdo çështje objekt shqyrtimi gjyqësor, ku do të futen dhe rastet kur
trashëgimtari nuk ka përmbushur detyrimet e tij për ushqim ose nuk jep ndihmën mjekësore
trashëgimlënësit, dhe rastet kur ai fyen ndjenjën e dinjitetit të trashëgimlënësit dhe e bën atë
të ndihet i poshtëruar, dhuna fizike dhe psikike, etj.
Ligjvënësi e ka parashikuar këtë kategori juridike si një sanksion civil ndaj atij që
është sjellë i padenjë, sanksion i cili nuk ka mbetur vetëm në nivelin e rregullimit moral, por
edhe ligjor.
Padenjësia është një lloj dënimi civil ndaj trashëgimtarit që ka kryer veprime kundër
interesit dhe dinjitetit të trashëgimlënësit. Padenjësia për të trashëguar, ndërmjet
bashkëshortëve (siç është dhe rasti objekt gjykimi), lidhet pandashmërisht dhe me të drejtat
dhe detyrimet e tyre që lindin si rrjedhojë e martesës.
Bashkëshortët kanë detyrime ndaj njëri-tjetrit, nga të cilat nuk mund të hiqet dorë, siç
janë detyrimi për dashuri dhe respekt reciprok, detyrimi për të ndihmuar njëri tjetrin
materialisht dhe moralisht, detyrimi për të rritur dhe edukuar së bashku fëmijët, detyrimi për
të respektuar marrëdhëniet e farefisnisë të bashkëshortëve, detyrimi për të trajtuar njëri tjetrin
me respekt, mirëkuptim dhe dinjitet, detyrimin e bashkëshortëve për të qenë të barabartë,
detyrimi i bashkëshortëve për t’i siguruar familjes një jetesë të lire dhe dinjitoze, detyrimi për
të ndihmuar njëri-tjetrin në rast paaftësie, sëmundje, detyrimi i bashkëshortit pasjetues për të
varrosur bashkëshortin që vdes përpara dhe për të ruajtur të pastër kujtimin e të ndjerit tek
fëmijët, të afërmit pasjetues dhe shoqëria.
Martesa, si një bashkëjetesë ligjore, mbështetet në barazinë morale dhe juridike të
bashkëshortëve, në ndjenjën e dashurisë, respektit dhe mirëkuptimit reciprok, si baza e
unitetit në familje (neni 1 i K.Familjes).
Sipas nenit 50 të K.Familjes me martesë burri dhe gruaja përfitojnë të njëjtat të drejta
dhe marrin përsipër të njëjta detyrime. Nga martesa lind detyrimi reciprok për besnikëri, për
ndihmë morale dhe materiale, për bashkëpunim në interes të familjes dhe të bashkëjetesës.

69
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e
Apelit Tiranë, pavarësisht se është mbështetur në të njëjtat prova, që janë trajtuar dhe i janë
nënshtruar hetimit, debatit gjyqësor dhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka arritur në
konkluzione të ndryshme nga kjo e fundit. Kjo gjykatë nuk ka bërë gjë tjetër, veçse të njëjtat
prova që i ishin nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykimin në shkallë të parë, i ka
interpretuar në mënyrë të ndryshme.
Në respektim të parimit të disponibilitetit të provës, janë pikërisht palët në proces,
atyre të cilave u bie barra e provës për të parashtruar faktet e dobishme të rëndësishme, të
domosdoshme, për mosmarrëveshjen objekt gjykimi, mbi të cilat ato mbështesin kërkimet
dhe pretendimet e tyre. Kjo barrë procedurale që i është vendosur palëve, përcakton dhe
kufirin që ka pushteti gjyqësor në gjykim, e cila duhet të vendosë në themel të vendimit të saj
provat e paraqitura nga palët.
Referuar të drejtës procedurale (neni 29 i K.Pr.Civile), gjykata i çmon provat në bazë
të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësi i rrethanave të çështjes, por
kjo bindje nuk mund të jetë kurrsesi e njëanshme dhe të vijë në kundërshtim me ligjin.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në provat që ndodhen në dosjen
gjyqësore të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor të palëve si dhe të gjykatave
me të ulëta arrin në konkluzionin se Gjykata e Apelit Tiranë ka bërë një vlerësim individual
të çdo prove, duke e analizuar çdonjërën prej tyre në mënyrë të veçuar dhe jo në harmoni me
njëra-tjetrën. Ky Kolegj vlerëson se në gjykimin e kësaj çështje është e domosdoshme
vlerësimi logjik dhe i drejtë në tërësinë e tyre, të të gjitha provave dhe rrethanave, si dhe i
sjelljeve të palëve para dhe pas ndodhjes së fatkeqësisë, vdekjes të së ndjerës Erjeta Avdyli.
Ka rezultuar se paditësi ka paraqitur para gjykatës një sërë provash të cilat i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, siç janë:
(i) Letër e së ndjerës E.Avdyli drejtuar të paditurit më datë 30.05.1998, me anë të së
cilës ajo shpreh frikë si dhe poshtërim nga fjalët fyese të përdorura nga i padituri. Në këtë
letër shprehimisht thuhet se: “Në pamundësi për të folur ballë për ballë me ty, sepse kam
frikë nga fjalët e zakonshme (ik moj qelbësirë) si dhe nuk mund të duroj më të më trajtosh
sikur nuk ekzistoj, etj...për ty unë nuk vlej asgjë-këtë më thotë sjellja jote. Unë e ndiej që
duhet të largohem për pak kohë tek prindërit e mi. Po ta them dhe ta kam thënë me dhjetëra
herë “të dua shumë” nuk dua ta shkatërroj familjen time, por të më trajtosh si një leckë dhe
të më thuash “qelbësirë”, “mos më çaj kokën”, nuk duroj dot. Të mos diskutosh asnjëherë me
gruan tënde, të mos marrësh asnjëherë mendimin e saj se si ta bej këtë apo atë, kjo nuk me
duket normale”;
(ii) e-maili i datës 13.03.2000, që e ndjera E.Avdyli i ka dërguar motrës së saj dhe ku
shprehet se i padituri i drejtohet me fjalë të rënda fyese. Gjithashtu e ndjera shprehet se:
“Kam frikë se do të bëj ndonjë të pabërë. Ai është i sëmurë shpirti i motrës dhe pistoletën e ka
dhe kush e di se çfarë i hipën në kokë. Unë po vdes e po shkoj, por mendoj faktin se sa do
vuajnë fëmijët e mi dhe prindërit e mi. ..Kush e di se çfarë bluan në trurin e tij”; (iii) e-maili i
datës 20.03.2000 që e ndjera E.Avdyli i ka dërguar motrës së saj dhe ku shprehet se i padituri
e kërcënon vazhdimisht “Jam shumë e vendosur për t’u ndarë përfundimisht me Dritanin. Më
kërcënon vazhdimisht. Jam e terrorizuar. Me ka hipur një frikë e një tmerr që nuk e shpjegoj
dot. Jam bërë si gjysëm njeriu... T’i do të bësh si të them unë. T’i nuk ke për t’u ndarë kurrë
sepse unë të zhduk nga faqja e dheut...”, do iu zhduk si fis”..”..; (iv) Vërtetim i lëshuar nga
Qendra Avokatore për Gratë 20.10.2003, nga ku rezulton se e ndjera ka qenë trajtuar pranë
kësaj qendre. Kjo qendër është një organizatë jofitimprurëse që ofron shërbim ligjor falas për
gratë e dhunuara ose të varfra (fq.7 e dosjes gjyqësore); (v) shkresa datë 29.10.2003 e
Qendrës së Këshillimit për Gra dhe Vajza, nga ku rezulton se e ndjera ka qenë klientë e kësaj
qendre në muajin mars 2000; (vi) letra e datës 20.03.2000, me të cilën paditësi, babai i të
ndjerës i drejtohet Ministrisë së Rendit Publik (ku punonte i padituri), duke shprehur se

70
punonjësi i kësaj ministrie dhe dhëndri i tij keqtrajton vajzën e tij, të ndjerën E.Avdyli; (vii)
shkresa e UNICEF datë 30.04. 1999, me anë të të cilës e ndjera ka përcaktuar si përfituese të
pensionit të saj nënën Remzie Sokoli, bashkëshorten e paditësit; (vii) deklaratë noteriale datë
29.01.2004 e Muhamet Sokoli (xhaxhai i të ndjerës), Ibrahim Dajti (daja i të ndjerës), Hava
Hoxha, në të cilën deklaruesit shprehen se familja e Dritanit refuzoi disa herë tentativat e fisit
të së ndjerës për të bashkëpunuar për gjetjen e të ndjerës.. “ta gjejë i ati – thoshte
bashkëshorti”....; (viii) artikuj gazetash që sipas paditësit vërtetojnë se i padituri ka vazhduar
sjelljet poshtëruese dhe fyese edhe pas vdekjes..
Ndryshe nga konkluzioni që ka arritur Gjykata e Apelit Tiranë, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se paditësi në këtë gjykim, me provat e paraqitura dhe të cituara
më lart, të cilat janë debatuar në gjykatat më të ulëta, ka vërtetuar pikërisht faktin se
marrëdhënia midis të ndjerës dhe të paditurit kishte marrë fund, dhe si pasojë e përfundimit të
kësaj marrëdhënie, i padituri në mënyrë të vazhdueshme e ka poshtëruar trashëgimlënësen, e
ka fyer atë, e ka përbuzur duke ushtruar dhunë psikike të vazhdueshme, gjë që e ka bërë të
pamundur vazhdimin e bashkëjetesës.
Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj shprehet se letra e të ndjerës E.Avdyli
drejtuar të paditurit me datë 30.05.1998, nuk përbën provë në kuptim të nenit 262 të
K.Pr.Civile, pasi kjo letër është një shkresë private dhe që të përbëjë prove duhet të paraqitej
nga pala kundërshtare të cilës i paraqitej.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Tiranë,
çmon se kjo letër (e cila duhet të analizohet në harmoni me provat e tjera të administruara në
dosjen gjyqësore), plotëson elementet e nenit 246 të K.Pr.Civile dhe si e tillë ajo ka fuqi
provuese për ç’ka pretendohet në të. Kundërshtimi i palës së paditur se këtë letër nuk e ka
marrë dhe nuk e posedon, nuk cënon vërtetësinë dhe ekzistencën e saj dhe nuk bën që kjo
provë të mos ketë vlerë provuese në kuptimin e ligjit. Fakti që kjo letër në formën e shkresës
së thjeshtë është paraqitur para gjykatës dhe nuk është goditur nga ana e paditur as për falsitet
dhe as për pavërtetësi nuk e pengon gjykatën që ta marrë parasysh duke e vlerësuar në
harmoni me provat e tjera.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga gjykata
e shkallës së parë, përsa i përket vlerës së e-maileve të dërguara nga e ndjera tek motra e saj.
Me zhvillimin e teknologjisë së informacionit, komunikimet midis njerëzve në formë
elektronike janë rritur së tepërmi dhe nuk mund të anashkalohet analiza e këtyre
komunikimeve, me arsyetimin se nuk kanë formën e kërkuar nga ligji. Këto lloj provash,
pavarësisht se nuk kanë formën tipike të kërkuar nga ligji procedural, duhet të merren në
harmoni e analizohen me provat e tjera të administruara në dosjen gjyqësore, për të vërtetuar
nëse qëndrojnë apo jo kërkimet e paditësit në këtë proces gjyqësor. Ligji nr.9918, datë
10.06.2008, “Për komunikimet elektronike”, rregullon sigurinë e komunikimeve elektronike,
mënyrën e ruajtjes dhe arkivimit të tyre.
Nëse pretendohet për pavërtetësi, falsitet, apo mos ekzistencë të këtyre
komunikimeve, pala e interesuar duhet të provojë këto pretendime në kuptim të nenit 8 te
K.Pr.Civile që shprehimisht thotë: “Palët kanë detyrim të paraqesin faktet mbi të cilat
mbështetin pretendimet e tyre”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga interpretimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
për shkresat e mësipërme, si dhe për vërtetimin datë 29.10.2003 të Qendrës së Këshillimit për
Gratë dhe deklarimin e së ndjerës në formën e pensionit të UNICEF datë 30.04.1999 (ku ajo
cakton si përfituese nënën e saj), arrin në konkluzionin se këto prova nuk bëjnë gjë tjetër,
veçse të marra dhe të analizuara në harmoni me njëra tjetrën, vërtetojnë faktin që e ndjera ka
përjetuar me vite të tëra situata të tensionuara të shkaktuara nga veprimet poshtëruese të të
paditurit, që nuk janë vetëm shkak për tronditjen e marrëdhënieve bashkëshortore, por edhe
fakte që vërtetojnë se i padituri nuk mund të jetë i denjë për të trashëguar të ndjerën.

71
 Pikërisht kjo situatë e tensionuar dhe tronditëse e të ndjerës me të paditurin provohet
dhe me letrën e datës 20.03.2000, me të cilën paditësi, babai i të ndjerës i drejtohet Ministrisë
së Rendit Publik (ku punonte i padituri), duke shprehur se punonjësi i kësaj ministrie dhe
dhëndri i tij keqtrajton vajzën e tij, të ndjerën E.Avdyli. Në këtë shkresë paditësi i kërkon
Ministrit të Rendit, me lutje prindërore, të ndalojë qëndrimin barbar të të paditurit karshi të
ndjerës dhe të parandalojë vrasjen që ai lajmëron.
Kjo provë, si dhe të gjitha provat e tjera të administruara në dosjen gjyqësore, të
analizuara së bashku dhe në harmoni me njëra tjetrën, në respektim të nenit 29 të K.Pr.Civile,
krijojnë bindjen për këtë Kolegj se sjellja e të paditurit ndaj së ndjerës nuk ka qenë e denjë.
Në këto sjellje hyn edhe mosrespektimi nga ana e të paditurit e rregullave të moralit
shoqëror për nderimet e fundit të së ndjerës për përcjelljen e saj në banesën e fundit.
Ceremoniali i varrimit dhe nderimet e fundit për të ndjerin janë sjellje që vijnë në pajtim me
moralin me të lartë njerëzor, mosrespektimi i të cilave krijon vuajtje për familjarët e të ndjerit
si dhe për pasardhësit e tij, siç janë fëmijët e mitur. Veprimet e bashkëshortit të gjallë, i cili
dukshëm nuk kryen nderimet e fundit ndaj të ndjerit, bashkëshortit tjetër të vdekur, tregojnë
qartë mungesën e respektit dhe shkeljen e dinjitetit të tij dhe në këto momente.
Detyrimi i bashkëshortit pasjetues për të varrosur bashkëshortin që vdes përpara dhe
për të ruajtur të pastër kujtimin e të ndjerit tek fëmijët, të afërmit pasjetues dhe shoqëria,
është jo vetëm një rregull morali shoqëror, por edhe një nga detyrimet e martesës midis
bashkëshortëve, mosrespektimi i të cilës tregon për padenjësi të bashkëshortit pasjetues ndaj
të ndjerit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.714, datë 07.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.5070, datë 04.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 05.02.2013

72
Nr.11111-00039-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-735 i Vendimit (93)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: ENVER MYFTARAJ,

BARDHYL MYFTARAJ
I PADITUR: BARJAM MYFTARAJ

OBJEKTI:
Njohjen bashkëpronarë të një trualli
dhe banesë me sipërfaqe 545 m.2 në lagjen “Partizani”.
Baza Ligjore: Nenet 199-200-349 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2528, datë 19.12.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditësave Enver Myftaraj dhe Bardhyl
Myftaraj.
Detyrimin e të paditurit, Barjam Myftaraj, të njohë bashkëpronarë paditësat
Enver Myftaraj dhe Bardhyl Myftaraj për sipërfaqen e truallit prej 479 m.2 në
pasurinë nr.3/39, në zonën kadastrale 8524 të ndodhur në lagjen “Partizani“ të
Elbasanit me kufizime: V - 3/43, 3/47, 3/38; L - 3/45; J - 3/45, 3/40; P - 3/164.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2009-791 (381), datë 05.10.2009 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2528, datë 19.12.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Barjam Myftaraj, i cili kërkon prishjen e të dy
vendimeve dhe kthimin për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan,

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Sonila Leçi, e cila kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe dërgimin për rishqyrtim në Gjykatën e
Apelit Durrës; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

73
 VËREN
Palët ndërgjyqëse janë vëllezër dhe trashëgimtarë ligjorë të të ndjerës nënës së tyre
Meleqe Myftaraj në 1/3 pjesë të pasurisë së saj. Po kështu ata janë edhe trashëgimtarë ligjorë
të të ndjerit Rrapush Roçi, që e kanë pasur dajë, sërish në 1/3 pjesë të pasurisë së tij.
Paditësat kërkojnë që të detyrohet i padituri për t’i njohur bashkëpronarë në
sipërfaqen e truallit prej 545 m.2 të ndodhur në Lagjen “Partizani” të qytetit të Elbasanit, të
cilën sipas tyre ata e trashëgojnë nga daja i tyre Rrapush Roçi dhe nëna e tyre Meleqe.
Trualli objekt gjykimi si dhe banesa e trashëgimlënësit Rrapush Roçi ndodhur mbi të
me sipërfaqe prej 66 m2 figuron e regjistruar pranë ZRPP Elbasan në emrin e të paditurit
Barjam. I padituri Bajram pranon se ai është pronar i vetëm i pronës së sipërpërshkruar të
cilën e ka përfituar me dhurim nga daja e tij, trashëgimlënësi Rrapush Roçi. Ndërkohë i
padituri posedon edhe një banesë tjetër me dy dhoma, të ndodhur mbi të njëjtin truall, të cilën
pretendon se e ka përfituar me cilësinë e trashëgimtarit të nënës së tij Meleqe Myftaraj, pasi
dy paditësat (trashëgimtarët e tjerë të saj) kanë hequr dorë nga pjesa e tyre në këtë banesë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2528, datë 19.12.2007, ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditësave Enver Myftaraj dhe Bardhyl Myftaraj.
Detyrimin e të paditurit, Barjam Myftaraj të njohë bashkëpronarë paditësat Enver
Myftaraj dhe Bardhyl Myftaraj për sipërfaqen e truallit prej 479 m.2 në pasurinë nr.3/39, në
zonën kadastrale 8524 të ndodhur në Lagjen “Partizani” të Elbasanit me kufizime V - 3/43,
3/47, 3/38; L - 3/45; J - 3/45, 3/40; P - 3/164.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2009-791 (381), datë 05.10.2009, ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2528, datë 19.12.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Proçedurës Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Barjam Myftaraj, i cili kërkon prishjen e të dy
vendimeve dhe kthimin për rigjykim në Gjykatën të Rrethit Gjyqësor Elbasan, për shkaqet e
përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e gjykatave të faktit nuk janë
rezultat i një hetimi të gjithanshëm e të plotë gjyqësor dhe si të tillë bëhen të cënueshëm.
Gjykatat kanë arritur në konkluzionin që i gjithë trualli (duke përjashtuar vetëm
sipërfaqen 66 m2 që zë banesa e dhuruar të paditurit nga Rrapush Roçi) është në
bashkëpronësi midis palëve ndërgjyqëse.
Rezulton që sipërfaqja e truallit që është e rrethuar me mur është 545 m2 dhe brenda
këtij territori gjenden dy shtëpi. Një shtëpi e përbërë nga dy dhoma i është dhuruar të
paditurit nga daja i tij Rrapush Roçi me kontratë dhurimi në vitin 1988, ndërsa shtëpia tjetër,
sipas vendimit gjyqësor nr.1141, datë 08.12.1965 të Gjykatës Rrethit Elbasan ka qenë e
trashëgimlënëses Meleqe Myftaraj që është nëna e palëve ndërgjyqëse. Në këtë shtëpi që nga
viti 1982 ka jetuar i padituri dhe paditësit kanë hequr dorë nga pjesa e tyre në favor të të
paditurit, pasi ka qenë ky i fundit që ka shlyer kredinë e marrë për meremetimin e saj. Pra del
qartë që i padituri është pronar mbi të dyja shtëpitë dhe për këtë paditësit nuk kanë
pretendime, por pretendimet janë vetëm për sipërfaqen e lirë të truallit.
Nga vendimet gjyqësore nuk rezulton të jenë verifikuar prapësimet e të paditurit në
lidhje me origjinën e pronës. Nga ana tjetër, gjykatat e faktit duhet të interpretojnë në mënyrë
të saktë dhe të qartë qëllimin dhe objektin e veprimeve juridike të kryera në favor të të
paditurit (heqja dorë e paditësave nga prona e nënës së tyre dhe kontrata e dhurimit e dajës në
favor të të paditurit).

74
 Po kështu, nëpërmjet ekspertëve të fushës gjykatat duhet të kishin verifikuar dhe
identifikuar, mbështetur në aktet e administruara në dosje, sipërfaqet e truallit (nën banesë
dhe oborr) që i përkisnin secilës prej banesave si dhe pas konkluzionit që kanë arritur se
trualli i lirë nuk ka qenë objekt i veprimeve juridike të kryera në favor të të paditurit, duhej të
kishin përcaktuar nëpërmjet ekspertëve sipërfaqe funksionale të truallit për secilën banesë.
Të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se duhet të përbëjnë hetimin
gjyqësor që do të zhvillohet në rigjykimin e kësaj çështjeje. Në kushtet kur, detyrat e
mësipërme mund të kryhen edhe në Gjykatën e Apelit, vlerësojmë prishjen vetëm të vendimit
të kësaj gjykate dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2009-791 (381), datë 05.10.2009 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.02.2013

75
Nr.11214-00883-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-332 i Vendimit (94)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore me datë 05.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:

PADITËS: RAJONI ALBTELEKOM SH.A. ELBASAN

I PADITUR: VLADIMIR TULINA

OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit për kthimin e shumës së papaguar
për muajt Tetor, Nëntor e Dhjetor të vitit 2005
dhe Janar 2006, në shumën 91847 lekë.
Baza ligjore: Neni 659, 772 të K.Civil
dhe ligji 8618 datë 14.06.2000
“Për Telekomunikacionin në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1808, datë 27.11.2006 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë dhe detyrimin e të paditurit Vladimir Tulina ti
paguajë Albtelekom sh.a Elbasan shumën 6133 lekë, që i përket konsumit të
impulseve telefonike për muajin tetor, nëntor dhe dhjetor 2005 dhe janar 2006.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.36, datë 16.01.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1808 datë 27.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan.

Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs pala paditëse, Albtelekom sh.a,

Rajoni Elbasan, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve, duke parashtruar këto shkaqe:
- Ne si palë në kontratën e pajtimit kemi bërë furnizimin e të paditurit, në mënyrë të
rregullt, me sinjalin telefonik, kurse pala e paditur, nuk ka përmbushur detyrimet e
kësaj kontrate për likuidimin e faturave përkatëse, të përcaktuar në objektin e kërkesë
padisë.
- Shërbimi i palës së paditur ka qenë kombëtar, ndërkombëtar, si dhe shërbim interneti.
- Numri i telefonit që i padituri ka telefonuar vazhdimisht, dhe pretendon se nuk
ekziston dhe nuk përgjigjet, nga ekspertimi jonë ka dalë se është numër që hapet, dhe
i përket zonës 5 dhe shtetit “Walles de Fortuna”. Për këtë provë të re që kemi gjetur e

76
 kemi paraqitur në gjykatën e apelit dhe nuk është marrë parasysh nga kjo gjykatë, pasi
ishte një provë bindëse për gjykatën.
- Problemi qëndron në lidhjen nga interneti me numrat ndërkombëtarë (dial up) të cilat
u takojnë kompanive që ofrojnë shërbimin VOIP dhe që mund të jenë adresa private.
Albtelekomi nuk përmban përgjegjësi për rastet kur abonenti telefonik shfrytëzon
rrjetin telefonik për shërbim interneti për tu loguar në adresa pirate interneti të cilat e
ofrojnë shërbimin VOIP që mundëson realizimin e bisedave telefonike nëpërmjet
adresave të tyre. Pajtimtarët duhen të jenë vetë të kujdesshëm për përdorimin e
internetit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse
Av.Blendor Abazi, që kërkoi ndryshimin e dy vendimeve të gjykatave dhe pranimin e
kërkesë padisë; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I padituri është abonent (kontraktues) i palës paditëse Rajoni Albtelekom Sh.a
Elbasan dhe furnizohet me impulse telefonike nëpërmjet numrit telefonik 58252. Pala
paditëse ka furnizuar rregullisht të paditurin sipas parashikimeve të kontratës duke lëshuar
periodikisht për çdo muaj edhe faturat përkatëse të shërbimeve telefonike. Pavarësisht nga ky
fakt, i padituri Vladimir Tulina ka refuzuar të paguajë faturat e shërbimeve telefonike për
muajt tetor, nëntor e dhjetor të vitit 2005 dhe janar 2006 në shumën 91.847 Lekë. Me padinë
e ngritur paditësi Albtelekom Sh.a Elbasan kërkon nga i padituri likuidimin e faturave të
sipërcituara.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1808, datë 27.11.2006 ka
vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë dhe detyrimin e të paditurit Vladimir Tulina, t’i
paguajë Albtelekom sh.a Elbasan, shumën 6133 lekë, që i përket konsumit të impulseve
telefonike për muajin tetor, nëntor, dhjetor 2005 dhe janar 2006.
Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan arsyeton se, sipas akt
ekspertimit ka rezultuar se i padituri është tarifuar padrejtësisht për vlerën e konsumuar për
bisedat telefonike me nr.681810208, pasi i mungojnë shifrat e para referuese, gjithashtu nga
pala paditëse, sipas shumë kërkesave të palës së paditur nuk është paraqitur fatura e muajit
tetor, 2005.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.36, datë 16.01.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1808, datë 27.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs pala paditëse, Albtelekom sh.a,
Rajoni Elbasan, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve për shkaqet e përshkruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Vendimet e Gjykatave të faktit nuk janë
rezultat i një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor e për pasojë nuk i gjen ato të
mbështetura në ligj. Pala paditëse ka pretenduar dhe provuar nëpërmjet një ekspertimi të saj
se numri 681810208, me të cilin ka hyrë në lidhje i padituri, nuk është një numër i kompanisë
celulare AMC por një numër që i përket zonës 5 dhe shtetit “Walles de Fortuna” dhe i plotë
ky numër është 00681810208. Këtë provë kjo palë ia ka paraqitur Gjykatës së Apelit, por kjo
e fundit nuk ia ka nënshtruar atë hetimit gjyqësor. Sipas pretendimit të paditësit “problemi
qëndron në lidhjen nga interneti me numrat ndërkombëtarë (dial up) të cilat u takojnë
kompanive që ofrojnë shërbimin VOIP dhe që mund të jenë adresa private.” Pala paditëse

77
nuk mban përgjegjësi për rastet kur abonenti telefonik shfrytëzon rrjetin telefonik për shërbim
interneti për t’u loguar në adresa pirate interneti të cilat e ofrojnë shërbimin VOIP që
mundëson realizimin e bisedave telefonike nëpërmjet adresave të tyre. I padituri mban vetë
përgjegjësi për përdorimin e internetit. Në të tilla kushte për zgjidhjen e kësaj çështje merr
rëndësi studimi i tabulateve telefonike të administruara, apo kryerja e çdo verifikimi tjetër të
nevojshëm nëpërmjet eksperteve të fushës, të caktuar nga ana e gjykatës, për të vërtetuar ose
jo pretendimet e palës paditëse.
Për sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke çmuar se detyrat e lëna mund të
kryen vetë nga gjykata e apelit, vlerëson të prishë vetëm vendimin e kësaj të fundit dhe të
dërgojë çështjen për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/c të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.36, datë 16.01.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, me 05.02.2013

78
Nr.11118-01413-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-405 i Vendimit (95)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seance gjyqesore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA “ANA” SH.P.K, me seli në Tiranë.

I PADITUR: MINISTRIA E BUJQËSISË, USHQIMIT DHE
MBROJTJES SË KONSUMATORIT.
PROJEKTI “2KR”.
PALË E TRETË: KOMUNA TËRBUF.
SHOQËRIA “SHEMAJ” SH.P.K, me seli
në Golem, Lushnjë.

OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të shpërblejë dëmin e shkaktuar
paditësit si rezultat i mosfurnizimit me karburant pa akcizë
për periudhën 01.11.2006 deri më 30.04.2007.
Baza Ligjore: Neni 608 e vijues i K.Civil,
neni 640 e vijues i K.Civil,
ligji nr.9163, datë 18.12.2003,
V.K.M nr.703/2005.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4043, datë 05.05.2008 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.952, datë 14.07.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.4043, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Shoqëria “Ana” sh.p.k., që kërkon
ndryshimin dhe parashtron këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë administruar drejt provat e ndodhura në dosje.
- Në bazë të udhëzimit nr.1 datë 29.12.2005 duhet të furnizonte shoqërinë tonë me
gasoil vendi me çmim 40 lekë /litri për periudhën 1 Nëntor-30 Prill.

79
 - Për periudhën e fundit 01 Nëntor 2006 Deri 30 Prill 2007 pala e paditur nuk ka
furnizuar plotësisht, por ajo ka furnizuar paditësin pjesërisht vetëm për muajt nëntor
dhe dhjetor të vitit 2006.
- Ngrohja e serës kur bëhet ajo konsumon të njëjtën sasi nafte si për sipërfaqen e
pretenduar nga ne të mbjellë ashtu dhe për atë që pretendon pala e paditur pra për 8.5
dynym
- Pretendimet tona provohen dhe me vërtetimin e datës 04.04.2007 me nr.130 të
Komunës Tërbuf Lushnjë.
- Dëmi që na është shkaktuar ne është përllogaritur nga akti i ekspertimit.
- Gjykatat në dhënien e vendimeve kanë bërë një interpretim të gabuar të ligjit
konkretisht të pikës 1 të udhëzimit që përcakton se furnizimi do të bëhet për vitin
bujqësor dhe jo atë kalendarik që në rastin tonë përfshin periudhën 1 Nëntor-30 Prill.
- Arsyetimet e gjykatave vijnë në kundërshtim me ligjin “Për akcizat” i ndryshuar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Thimjo
Kondi, që kërkoi ndryshimin e dy vendimeve të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që
kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve të gjykatave; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit kanë
pranuar të provuar se pala paditëse ka statusin e personit juridik, shoqëri me përgjegjësi të
kufizuar, personaliteti juridik i të cilit daton me vendimin nr.29931, datë 27.06.2003 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë. Në objektin e aktivitetit të saj ndërmjet të tjerave ajo
ushtron edhe ngritjen e serave diellore me avull për prodhimin e produkteve bujqësore.
Ndërkohë, në datë 28.02.2006 është nënshkruar aktmarrëveshja nr.226 prot, në bazë të
së cilës Ministria e Bujqësisë Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit ka miratuar subjektin
fitues Shoqërinë “Ana“ sh.p.k për blerjen e një serë me ngrohje.
Pala paditëse në datë 13.11.2007 ka lidhur një kontratë shitjeje me rezervë të sendit të
luajtshëm “Sere Izraelite” me nr.674 Prot, e cila është në pronësi të Ministrisë së Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit (Projekti 2 KR).
Kjo serë është e vendosur mbi sendin e paluajtshëm tokë “Arë” në pronësi të paditësit
dhe që ndodhet në Komunën Tërbuf, Lushnjë (kjo konform edhe çertifikatës së pronësisë datë
07.07.2003 të paraqitur në kuadrin e provave në dosje).
Pala paditëse serën e sipërpërmendur e ka përfituar në bazë të një tenderi të
organizuar nga pala e paditur e cila me urdhërin nr.630, datë 06.12.2003 e ka miratuar blerjen
e serës me ngrohje nga Shoqëria “Ana” sh.p.k.
Ndërkohë, të paditurit, Ministrisë së Bujqësisë Ushqimit dhe Mbrojtjes së
Konsumatorit (MBUMK), i është akorduar një fond prej 20.000.000 lekësh (njëzet milion)
për zbatimin e skemës së furnizimit me karburant pa akcizë për 6 mujorin e parë të vitit 2006
dhe 385 milion lekë janë akorduar për 6 mujorin e dytë të vitit 2006.
Gjykatat e faktit kanë gjetur të provuar po ashtu se pala paditëse është një prej
subjekteve që konform ligjit “Për Akcizat” dhe ndryshimet e mëvonshme që ai ka pësuar,
duhej të përjashtohej nga pagesa e akcizës për sasinë e karburantit që përdorej për ngrohjen e
serës.
Pala paditëse ka pretenduar se mbështetur në ligjin e mësipërm dhe aktet nënligjore të
dala në zbatim të tij, pala e paditur duhej të furnizonte paditësin me gazoil vendi (lloj
karburanti) me çmim 40 lekë/litër për periudhën 01.11.2006 deri në 30.04.2007.

80
 Sipas palës paditëse, për periudhën kohore 01.11.2006 deri në 30.04.2007 i padituri
nuk ka furnizuar plotësisht paditësin me karburantin e sipërpërmendur. Furnizimi ka qenë
pjesor për periudhën kohore Nëntor 2006 - Dhjetor 2006 dhe i është ndërprerë tërësisht për
periudhën kohore Janar 2007 - Prill 2007.
Pala paditëse ka parashtruar se ka kryer mbjelljen e kulturave bujqësore në të gjithë
sipërfaqen e serës prej 10.244 dy. Mos furnizimi me karburant nga pala e paditur i ka
shkaktuar dëm në disa kultura bujqësore të mbjella, të cilat për shkak të ngricave dhe nga
mos furnizimi me karburant në kohën e duhur nuk u zhvilluan.
Po ashtu është pretenduar nga pala paditëse se për periudhën kohore Janar - Prill
2007, kohë gjatë së cilës paditësi nuk ishte furnizuar me karburant nga pala e paditur, ka qenë
i detyruar të blejë karburant në treg me një çmim që rëndonte mbi koston e produktit të tij.
Nisur nga kjo situatë fakti dhe ligji, pala paditëse pretendoi se si pasojë e veprimeve të
palës së paditur, i është shkaktuar një dëm i konsiderueshëm, që konsiston në diferencën në
çmim të karburantit të përdorur për ngrohjen e serës për periudhën kohore që ai duhej të
furnizohej me karburant pa akcizë, ndërkohë që ka blerë karburant nga tregu me çmim të
liberalizuar, si dhe fitimin e munguar mbi këtë diferencë në çmim.
Gjatë shqyrtimit të çështjes në gjykatat e faktit pala e paditur i ka kundërshtuar
pretendimet e palës paditëse duke sqaruar fillimisht skemën e shpërndarjes së karburantit pa
akcizë për poseduesit e serave sikundër është edhe paditësi.
Në bazë të kësaj skeme dhe akteve ligjore e nënligjore që rregullojnë këtë fushë ka
rezultuar se, i) aplikuesi i serës i bënte kërkesë me shkrim komunës për t’u furnizuar me
karburant për serën e tij; ii) grupi i verifikimit (ka në përbërje të tij edhe përfaqësues të
projektit 2KR) kryen kontrollin për sipërfaqen e mbjellë dhe gjendjen aktuale të
vegjetacionit, bimën e mbjellë dhe plotësohej “Akt verifikimi” ku pasqyrohej sipërfaqja e
mbjellë dhe stadi i zhvillimit të bimëve në serë; iii) pasi plotësohej dokumentacioni (akt
verifikim, formularët përmbledhës) projekti ”2 KR“ përllogariste sasinë e karburantit pa
akcizë që përfitonte subjekti i serës me ngrohje çdo muaj; iv) një përfaqësues i komunës
paraqitej me autorizim tek projekti 2KR ku tërhiqte tollonat e subjektit të serës me ngrohje
sipas sasisë të llogaritur; v) projekti “2KR” dërgonte një plan furnizimi shoqërisë “Armo”
dhe pikës së karburantit, e cila miratohej nga Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit sipas
udhëzimeve. Në këtë plan furnizimi është përcaktuar emri i subjektit (pika e karburantit) dhe
sasia e karburantit me të cilën do të furnizohej sera e caktuar; vi) subjekti blinte tollonin në
komunë me 40 lekë/litër. Me tollonat e blerë subjekti paraqitej tek pika e karburantit e
miratuar nga Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit për të marrë sasinë e karburantit. Pika e
karburantit tollonat e marra i kthente në projektin “2KR” me dokumentacion shoqërues dhe
ky projekt pasi bën hyrje tollonat kryente likuidimin financiar të pikës së karburantit për
diferencën në çmim të karburantit. Në referencë të procedurave të renditura më lart, pala
paditëse ka prapësuar se në zbatim të të gjitha akteve ligjore e nënligjore pala paditëse është
furnizuar me karburant pa akcizë në varësi të sipërfaqes së mbjellë me kulturat bujqësore që
mund të përfitohen nga projekti “2KR”. Ndërkohë, me urdhërin nr.39, datë 29.01.2007 “Për
mbylljen e skemës së shpërndarjes së naftës pa akcizë për bujqësinë gjatë vitit 2006” Ministri
i Bujqësisë ka urdhëruar grumbullimin e të gjithë dokumentacionit që kishte të bënte me këtë
projekt deri në datë 31.03.2007. Ndodhur përpara mbylljes së skemës të financimit në datë
31.12.2006 për vitin 2007 nga buxheti i shtetit nuk u akordua fondi për financimin e kësaj
skeme edhe për vitin 2007.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, gjykatat e faktit kanë ardhur në përfundimin e
drejtë se padia e palës paditëse do të duhej të rrëzohej. Gjykatat në vendimin e tyre
argumentojnë se bazuar në provat shkresore të administruara gjatë gjykimit, pala paditëse
është furnizuar me sasinë e gazoilit të planifikuar për sipërfaqe të mbjella 8.5 dy për

81
periudhën kohore nëntor-dhjetor 2006, prova këto që iu nënshtruan edhe aktit të ekspertimit
kontabël të grupit të ekspertëve, caktuar nga gjykata bazuar në nenin 224/a të K.Pr.Civile.
Gjykatat kanë gjetur të provuar se pala paditëse (bazuar në verifikimin në fakt të
sipërfaqes së mbjellë prej 8.5 dy me kultura për të cilat ajo mund të subvencionohej nga
projekti “2KR”) ishte planifikuar të furnizohej me sasinë 55.500 litra karburant gazoil pa
akcizë për vitin 2006. Këtë sasi gjykatat e gjejnë të provuar si të përfituar nga pala paditëse,
përkatësisht nga furnizimi i datës 21.12.2006 e 05.01.2007 nga Shoqëria furnizim karburanti
“Muça” sh.p.k dhe në datë 06.03.2007, diferencën e ka marrë nga Shoqëria “Shemaj” sh.p.k.
Sipas gjykatave të faktit, nisur nga sipërfaqja e konstatuar si e mbjellë nga grupet e
verifikimit për periudhën nëntor-dhjetor 2006, pala e paditur nuk provon detyrimin e palës së
paditur për diferenca në furnizimin me karburant, e për rrjedhojë nuk i është shkaktuar asnjë
dëm nga veprimet e ligjshme të palës së paditur.
Ndërkohë për periudhën kohore, janar 2007-prill 2007 gjykatat e faktit duke iu
referuar akteve nënligjore të përmendura më lart, kanë ardhur në përfundimin se mos
akordimi i fondeve në buxhetin e Shtetit për financimin e kësaj skeme edhe për vitin 2007 e
ka vënë të paditurin në pozicionin e veprimeve pa faj të tij. Çdo lloj veprimi i projektit “2KR”
tej parashikimeve të buxhetit të shtetit, sipas gjykatave, do ta vinte të paditurin në pozicionin
e shkelësit të një ligji mjaft të rëndësishëm për vendin siç është ligji për buxhetin e vitit 2007.
Mbi rekursin e palës paditëse, çështja u shqyrtua në seancë gjyqësore nga Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, i cili erdhi në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë
marrë në zbatim të drejtë të dispozitave të ligjit material e si të tilla duhet të lihen në fuqi.
Nisur nga shkaqet e pretenduara në rekursin e palës paditëse, dhe përmbajtjes së
dispozitës së nenit 472 të K.Pr.C, ky Kolegj e gjen me vend të vlerësojë se marrëdhënia
juridiko-civile mes palëve ndërgjyqëse ka për bazë parashikimet ligjore të ligjit nr.8976/2002
“Për akcizat”, i ndryshuar, ligj ky që ka qenë në fuqi në periudhën në të cilën shtrihet dhe kjo
marrëdhënie mes palëve ndërgjyqëse. Është e vërtetë se ka qenë vetë ligjvënësi, i cili në ligjin
e mësipërm ka parashikuar përjashtimin nga pagimi i akcizës i asaj sasie karburanti që
përdorej për projektin në fjalë, si lëndë djegëse në serat me ngrohje.
Porse ka qenë po vetë ligjvënësi, i cili në kushtet kur ligji nuk mundej të ishte
drejtpërsëdrejti i zbatueshëm në përcaktimin e rrethit të subjekteve përfitues nga kjo skemë,
sasisë, mënyrës së shpërndarjes, kulturave që do të prodhoheshin, etj, e në total të vlerës që
do të duhej të përjashtohej si pagesë e akcizës, ngarkonte me detyrim ministritë përkatëse për
nxjerrjen e udhëzimeve (si akte nënligjore), të cilat do të përbënin normativën në këtë fushë
të zbatimit të ligjit.
Është përmendur më lart në këtë vendim, se VKM nr.703, datë 16.11.2005 do hapi
rrugë nxjerrjes së udhëzimit të përbashkët datë 29.12.2005, akte nënligjore të cilat
përcaktonin me detaje mënyrën e përfitimit nga parashikimi i ligjit nr.8976/2002 “Për
akcizat”, i ndryshuar.
Vetë pala paditëse, por dhe gjykatat e faktit me të drejtë kanë gjetur të provuar se mes
palëve ndërgjyqëse nuk ka patur një rregullim kontraktual në lidhje me furnizimin e serës së
palës paditëse në lëndë djegëse (karburant) pa akcizë. Porse në bazë të akteve nënligjore të
radhitura me lart dhe vetë provave shkresore të administruara gjatë gjykimit është vërtetuar,
se konform skemës së miratuar, pala paditëse për periudhën nëntor-dhjetor 2006 është
furnizuar në përputhje me sipërfaqen e mbjellë me kulturat e përcaktuara, me sasinë e
nevojshme të karburantit për të siguruar ngrohjen e serës.
Në kushtet kur marrëdhënia juridiko-civile mes palëve ndërgjyqëse ka qenë e
karakterit furnizues, me të drejtë gjykatat e faktit kanë gjetur të pabazuar pretendimin e palës
paditëse se për periudhën e mësipërme ka pasur diferenca në furnizimin me naftë të serës që
kishte në posedim kjo palë ndërgjyqëse. Aktet e verifikimit, të mbajtura nga personat
përgjegjës, në përputhje me skemën e parashikuar në udhëzimin e përbashkët, datë

82
29.12.2005, kanë bërë të mundur që pala paditëse të tërheqë sasinë e caktuar të lëndës djegëse
(karburant) pa patur kjo e fundit (pala paditëse) asnjë pretendim si në lidhje me aktin e
verifikimit të sipërfaqes së mbjellë, ashtu dhe me sasinë e përfituar, sasi kjo që është tërhequr
rregullisht pranë pikave të autorizuara nga furnizuesi (pala e paditur).
Nisur nga ky vlerësim, i ekzistencës së furnizimit periodik mes palëve ndërgjyqëse,
ky Kolegj çmon se në zbatim të nenit 782 të K.Civil, ku parashikohet: “ në qoftë kohëzgjatja
e furnizimit nuk është vendosur, se cila nga palët mund të tërhiqet nga kontrata, ....” pala e
paditur do të konsiderohet e njoftuar për ndërprerjen e zbatimit të skemës së furnizimit me
karburant pa akcizë, përsa kohë është nxjerrë urdhri përkatës i ministrit të MBUMK. Duke
qenë në këto kushte veprimet e palës së paditur (ndërprerja e furnizimit), të njoftuara më
parë, janë të ligjshme e si të tilla që nuk mund të konsiderohen si shkaktarë të dëmit të
paligjshëm në veprimtarinë prodhuese të palës paditëse.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.952, datë 14.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë më 07.02.2013

MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Besnik Imeraj dhe Medi Bici, në bazë të nenit 307/2 të Kodit
të Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia bashkëngjitur
vendimit nr.95, datë 07.02.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar e provuar si më poshtë:
Pala paditëse Shoqëria “Ana” sh.p.k është një shoqëri private, e cila ka si objekt
kryesor të aktivitetit të saj prodhimet bujqësore në serat me ngrohje me avull, të cilën e ka
ndërtuar me ndihmën e palës së paditur MBUMK, nëpërmjet një projekti izraelit.
Në kuadër të Projektit 2 KR, bazuar në ligjin nr.8976, datë 12.12.2003 “Për akcizat” (i
ndryshuar) dhe në VKM-në nr.703, datë 16.11.2005 pala paditëse ka qenë nga ato subjekte, e
cila duhet të përfitonte naftë pa akcizë për periudhën 01.11.2006 deri më 30.04.2007.
Nga gjykimet ka rezultuar se për periudhën 01.11.2006 deri në dhjetor 2006 pala
paditëse është furnizuar rregullisht me naftë pa akcizë, ndërsa pas janarit 2007 e deri në fund
ajo nuk është furnizuar fare, për shkak se me Urdhërin nr.39, datë 29.01.2007 të Ministrit të
Bujqësisë është urdhëruar mbyllja e projektit 2 KR dhe grumbullimi i gjithë dokumentacionit
që i përket këtij projekti.
Pala paditëse, duke pretenduar se për shkak të mosfurnizimit normal me naftë pa
akcizë nga pala e paditur MBUMK, asaj i është shkaktuar një dëm i madh në të mbjellat që
ishin në serë në atë periudhë, i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, e cila me vendimin nr.4043, datë 05.05.2008 ka vendosur rrëzimin e padisë, vendim
që është lënë në fuqi me vendimin nr.952, datë 14.07.2009 nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Ndryshe nga arsyeton shumica se, nëse pas daljes së urdhërit të ministrit për mbylljen
e projektit 2 KR pala e paditur do të furnizonte me naftë pa akcizë palën paditëse do të
shkelte ligjin, pakica vlerëson se në bazë të ligjit nr.8976, datë 12.12.2003 “Për akcizat” (i

83
ndryshuar) dhe VKM-së nr.703, datë 16.11.2005 pala e paditur MBUMK ishte e detyruar që
të furnizonte normalisht palën paditëse me naftë pa akcizë për gjithë periudhën deri me datë
30.04.2007, sepse në të kundërt të mbjellat që ishin në serën e palës paditëse do të
dëmtoheshin për shkak të ftohtit.
Në bazë të nenit 116 të Kushtetutës aktet normative që nxirren nga ministrat kanë një
fuqi juridike më të vogël se ligji, pasi ato janë akte nënligjore dhe dalin vetëm në bazë dhe
për zbatim të ligjit, prandaj nëse pala e paditur vlerësonte se ky projekt duhej mbyllur, përsa i
takon furnizimit me naftë pa akcizë të fermerëve, atëherë përpara mbylljes së tij ishte e
domosdoshme që të shfuqizohej neni 19 i ligjit nr.8976, datë 12.12.2003 “Për akcizat” (i
ndryshuar), i cili thotë:
Përjashtohet nga akciza sasia e karburantit, që përdoret për projektin pilot për
mekanikën bujqësore dhe serat me ngrohje.
Përcaktimi i sasisë së karburantit dhe skema e përdorimit të tij bëhen me vendim të
Këshillit të Ministrave dhe udhëzim të përbashkët të Ministrisë së Financave dhe Ministrisë
së Bujqësisë dhe Ushqimit...
Neni 19/4 i ligjit të mësipërm është shfuqizuar nga parlamenti me ligjin nr.9765, datë
09.07.2007 “Për disa ndryshime në ligjin nr.8976, datë 12.12.2003 për akcizat”, pra më vonë
se data 30.04.2007, e cila ishte dita e fundit kur përfundonte periudha e furnizimit me naftë
pa akcizë të palës paditëse, prandaj pakica është e mendimit se pala e paditur MBUMK ishte
e detyruar që ta furnizonte palën paditëse me gjithë sasinë e planifikuar të naftës pa akcizë.
Objekti i padisë në gjykim është shpërblim i dëmi, bazuar në nenin 608 të K.Civil,
prandaj gjykata e shkallës së parë me vendim të ndërmjetëm ka urdhëruar kryerjen e
ekspertimit, i cili është kryer me datë 28.01.2008 nga ekspertët Ana Osmani dhe Eneida
Rahmani.
Pakica vlerëson se akti i ekspertimit është kryer vetëm për vlerën e sasisë së naftës që
pala e paditur MBUMK nuk ka furnizuar palën paditëse, në një kohë që objekt i hetimit dhe
ekspertimit duhet të ishin kulturat bujqësore që pala paditëse pretendon se i janë dëmtuar si
pasojë e mosfurnizimit me naftë pa akcizë nga pala e paditur, pasi nëse nuk do të rezultonte
dëmi në të mbjella, padia nuk mund të ngrihej me këtë objekt, por pala paditëse me anë të një
padie tjetër mund të kërkonte prej palës së paditur rimbursimin e akcizës, duke u bazuar
nenin 19/2, shkronjat ç dhe d të ligjit nr.9765, datë 09.07.2007 “Për disa ndryshime në ligjin
për akcizat”.
Meqenëse hetimi i çështjes nuk është bërë në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile,
pakica vlerëson se Kolegji Civil ndodhej përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile,
prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhej të prishej dhe çështja të dërgohej për t’u rishqyrtuar
nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate, i cili pasi të zbatonte kërkesat e nenit 465/2 të
K.Pr.Civile duhet të hetonte dhe kryente një ekspertim të ri në lidhje me dëmet që pala
paditëse pretendon se i janë shkaktuar në kulturat bujqësore.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër ne gjyqtarët në pakicë Besnik Imeraj dhe Medi
Bici votojmë kundër vendimit nr.95, datë 07.02.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.

Medi Bici Besnik Imeraj

84
Nr.11115-00006-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-895 i Vendimit (96)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA "KOMENKO" SHPK, përfaqësuar

nga avokatët Genc Çifligu e Arjan Salati
E PADITUR: SHOQËRIA "GLOBAL PETROLIUM
ALBANIA" SHA, përfaqësuar nga
av. Spiro Kaso

OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i palës së paditur të më lirojë dhe dorëzojë
sendin truall prej 2500 m2 dhe kompleksin e karburantit
të ndërtuar mbi këtë truall me sipërfaqe 1027 m2,
ndodhur në Lagjen "18 Shtatori" Gjirokastër,
duke konstatuar pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik
të kontratës së shitjes nr.2930 rep dhe 250 kol, datë 08.10.2002.
Detyrimi i palës së paditur të më kthejë të ardhurat
që më vijnë nga përdorimi i sendit.
Baza Ligjore: Nenet 31,32/a, 153, 154, K.Pr.Civile.
Nenet 79, 92/a, 149, 192, 193/h, 296, 298,
Ligji 7843, datë 13.07.1994.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.238, datë 16.02.2009, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit “Kemanko” SHPK.
Detyrimin e të paditurit “Global Petrolium Albania” SHA t’ia lirojë dhe
dorëzojë paditësit, sendin truall me sipërfaqe 2.500 m 2 si dhe kompleksin e
karburantit të ndërtuar mbi këtë truall me sipërfaqe 1.027 m 2 të ndodhur në
Lagjen “18 Shtatori“ të Gjirokastrës, duke konstatuar pavlefshmërinë absolute
të kontratës së shitjes nr.2379 Rep.dhe nr.261 Kol., datë 14.10.2002.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.349, datë 28.09.2009 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.238, datë 16.02.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, përsa i përket rrëzimit të padisë.

85
 Ndryshimin e vendimit të mësipërm përsa i përket detyrimit të palës së paditur
“Global Petrolium Albania“ SHPK për lirim dhe dorëzim sendi objekt gjykimi
si më poshtë:
Rrëzimin e padisë për këtë pjesë si e pabazuar në prova dhe në ligj.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Shoqëria “Kamenko” shpk, e cila kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar:
- Gjykata e Apelit Gjirokastër ka zhvilluar gjykimin në mungesën e avokatit tonë në një
kohë që kishte njoftuar për mospjesëmarrjen për shkaqe shëndetësore e shoqëruar kjo
dhe me raport mjekësor, duke vepruar në kundërshtim me nenin 175/2 të K.Pr.Civile.
- Trualli mbi të cilin është ndërtuar kompleksi i karburantit është pasuri e shoqërisë e në
këto kushte nuk mund që Arben Kendella si anëtar i shoqërisë të dispononte mbi këtë
pasuri si person fizik, pra jashtë shoqërisë.
- Veprimi juridik i lidhur midis Arben Kendellës dhe personave të tretë Pëllumb dhe
Liri Vreka është absolutisht i pavlefshëm.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesit e palës paditëse, të cilët
kërkuan prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në po atë gjykatë; përfaqësuesin e palës së paditur, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.349, datë, 28.09.2009 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i bazuar në
ligj dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se Shoqëria “Këndella – Manxo” SHPK është krijuar si person juridik me
vendimin e Gjykatës Tiranë nr.6111, datë 05.09.1994, ku ortakë të shoqërisë kanë qenë
Arben Kendella dhe Kosta Manxo dhe administrator i shoqërisë është caktuar Arben
Këndella. Me vendimin nr.6111/2, datë 30.10.1998 Arben Këndella është rikonfirmuar
përsëri si administrator i shoqërisë.
Arben Këndella, si person fizik, ka blerë një truall 2500 m 2 nga shtetasit Adem Zeko
dhe Lumturi Delvina me kontratën e shitjes nr.6082 Rep. nr.1702 kol., datë 13.11.1996 dhe
më datë 20.12.1996 me deklaratë noteriale ka bërë kalimin e truallit në pronësi të Shoqërisë
“Këndella-Manxo” SHPK.
Megjithëse trualli është blerë shumë vonë mbi të nga ana e shoqërisë është ndërtuar
një kompleks karburanti si dhe një hotel 7 katësh. Në vitin 1996, shoqëria i është drejtuar
gjykatës për njohjen e pronësisë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin
nr.1738, datë 15.11.1996, ka njohur pronësinë mbi objektet e mësipërme dhe mbi truallin
2500 m2 dhe ky vendim gjyqësor është regjistruar në ZRPP me nr.809, datë 19.11.1996.
Më datë 14.11.1996 personi i tretë, Pëllumb Vreka, i jep një hua prej 5.000.000 lekë
Arben Këndellës me afat deri më datë 02.12.1996 me një interes 10%. Në kontratën e shitjes
nga ana e Arben Këndellës vihet si garanci për shlyerjen e huasë trualli prej 2500 m2. Në
kontratë specifikohet që në rast mos shlyerje të huasë trualli kalon në favor të huadhënësit
dhe kontrata e huasë të regjistrohet në Hipotekë.
Më datë 20.11.1996, Pëllumb Vreka i jep hua përsëri Arben Këndellës një shumë prej
15.000.000 lekë, por këtë radhë huanë Arbeni e merr në emrin e shoqërisë duke pasur prokurë
për marrjen e huasë dhe nga ortaku tjetër Kostandin Manxo.

86
 Në këtë kontratë huaje vihet si afat i fundit për shlyerjen e huasë data 28.02.1997 dhe
si garanci për shlyerjen e huasë vendoset pika e karburantit dhe gjithçka që është e regjistruar
në hipotekë në radhorin e pronësisë me nr.809, datë 19.11.1996.
Meqenëse nuk është shlyer huaja e marrë, shtetasi Pëllumb Vreka i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, e cila me vendimin nr.396, datë 27.06.2000, ka
njohur pronësinë e tij mbi pronën objekt gjykimi.
Për këtë ka filluar procedura për ekzekutimin e këtij vendimi nga Zyra e Përmbarimit,
e cila ka vendosur t’ia kalojë këtë pronën Pëllumb Vrekës, duke u regjistruar kështu e gjithë
prona në emër të tij.
Megjithatë mbas gjithë këtyre veprimeve, përsëri ndërmjet Arben Këndellës dhe
Pëllumb Vrekës, për të konsoliduar më tej shprehjen e vullnetit të tyre, është përpiluar edhe
një deklaratë noteriale nr.120 Rep., nr.132 Kol., datë 21.08.2001 ku Arben Këndella, ndër të
tjera, pohon se “...i dorëzoj paqësisht ish-pasurinë time, tani pronë legjitime e z.Pëllumb
Vreka, regjistruar në ZRPP Gjirokastër me nr.hipotekor 466, datë 20 Korrik 2001, të ndodhur
në zonën kadastrale 8541 me nr.Pasurie 6/21...dhe që nga ky moment pronare legjitime i të
gjithë pasurisë së mësipërme është z.Pëllumb Vreka...”.
Pasi Pëllumb Vreka është bërë pronar mbi këtë pronë dhe e ka regjistruar në ZRPP me
kontratën e shitjes nr.2350 Rep nr.250 Kol, datë 08.10.2002, ja ka shitur atë Shoqërisë
“Global Petroleum Albania“ SHA.
Me vendimin nr.6111/4, datë 02.10.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
bërë depozitimi i vendimit të asamblesë së ortakëve për ndryshimin e emërtimit të Shoqërisë
“Këndella Manxo” SHPK në Shoqëria “Kemanko” SHPK.
Pala paditëse, Shoqëria “Kemanko” SHPK ka paraqitur padi, duke kërkuar
pavlefshmërinë e kontratës së shitjes nr.2350 Rep., nr.250 Kol., datë 08.10.2002, si dhe
kthimin e dorëzimin e pronës pasi janë shitur pronat e saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.238, datë 16.02.2009 ka
vendosur: - Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit “ Kemanko “ SHPK.
Detyrimin e të paditurit “Global Petrolium Albania” SHA t’ia lirojë dhe dorëzojë
paditësit, sendin truall me sipërfaqe 2.500 m2 si dhe kompleksin e karburantit të ndërtuar mbi
këtë truall me sipërfaqe 1.027 m2 të ndodhur në Lagjen “18 Shtatori“ të Gjirokastrës, duke
konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitjes nr.2379 Rep.dhe nr.261 Kol.datë
14.10.2002.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit.
Ky vendim është lënë në fuqi nga gjykata e apelit për pjesën e rrëzimit të padisë dhe
është ndryshuar, duke u rrëzuar edhe pjesa tjetër e saj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs pala paditëse,
Shoqëria “Kemenko“ SHPK, e cila kërkon prishjen e këtij vendimit dhe kthimin e çështjes
për rigjykim.
Ky Kolegj vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të ligjit material e atij procedural.
Vendimi i gjykatës së apelit, ka arritur në përfundime të kundërta nga ato çfarë ka
pranuar gjykata e shkallës së parë. Kjo e fundit ka pranuar se pala paditëse provoi në gjykim
se është pronare e sendit dhe se pala e paditur ishte poseduese e paligjshme e tij.
Gjykata e apelit ka analizuar kërkimet e palës paditëse duke ju referuar edhe
dispozitave materiale ku ajo ka mbështetur kërkimet e saj dhe ka arritur në konkluzion të
kundërt me atë çfarë ka pranuar gjykata e shkallës së parë.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se sipërfaqja e truallit objekt
gjykimi prej 2500 m2 është blerë nga Arben Këndella me kontratën e shitjes datë 14.11.1996,
nga trashëgimtarët e ish pronarit Anefi Zeka. Prona është regjistruar në emër të Arben
Këndellës.

87
 Sipas deklaratës noteriale datë 14.11.1996, Arben Këndella ka marrë hua nga personi
i tretë Pëllumb Vreka shumën 5.000.000 lekë, duke venë hipotekë mbi pronën e mësipërme
sipërfaqen prej 2500 m2, si garanci për shlyerjen e detyrimit.
Që nga ky moment çdo veprim tjetër mbi këtë sipërfaqe, qoftë për kalim pronësie apo
si garanci është absolutisht i pavlefshëm, derisa kjo pronë të lirohet nga hipoteka si garanci
për shlyerjen e detyrimit të mësipërm. Për pasojë, pronësia mbi këtë sipërfaqe ka qenë e
Arben Këndellës deri në momentin që ai ka pranuar me vullnetin e tij të lirë me kontratë
noteriale për kalimin e pronësisë tek personi i tretë në këtë gjykim, që është Pëllumb Vreka.
Po kështu, pas vërtetimit të faktit të pronësisë së Shoqërisë “Manxo Këndella” SHPK,
për ndërtimin e bërë mbi truallin 2500 m2 dhe regjistrimit të vendimit (për vërtetimin e faktit
juridik) të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.1738, datë 15.11.1996, pranë ZVRPP,
mbi bazën e një kontrate të re huaje për një shumë prej 15.000.000 lekësh midis Shoqërisë
“Manxo Këndella” SHPK dhe personit të tretë Pëllumb Vreka, është vendosur hipotekë tani
mbi të gjithë pronën objekt gjykimi në tërësi, për sip.2500 m2 dhe ndërtimet e bëra mbi të.
Mirëpo me gjithë veprimet e ligjshme të mësipërme shtetasi Arben Këndella, qoftë si
individ apo dhe si përfaqësues i Shoqërisë “Kendella-Manxo” SHPK, më pas ka kryer
veprime të tjera juridike për kalimin e pronësisë mbi pronën objekt gjykimi me disa subjekte,
veprime këto të kundra-ligjshme, çka tregon se pala paditëse me vullnetin e saj të shprehur
është çveshur nga pronësia mbi këtë pronë. Kështu me kontratën e shitjes nr.2890 Rep.,
nr.1306 Kol., datë 04.12.2000 këtë pasuri të regjistruar me nr.6/21-C me sipërfaqe 2500 m 2 ja
shet shtetasit grek Panajotise Kurise për shumën 4.000.000 lekë. Kjo kontratë është e
regjistruar në ZRPP Gjirokastër me nr.451, datë 04.12.2000. Po kështu kjo pronë ka qenë e
bllokuar për kompaninë Global Foods e shumë veprime të tjera që tregojnë paligjshmërinë
dhe abuzivitetin e palës paditëse mbi këtë pronë.
Në këto kushte, të gjitha veprimet e mëvonshme të kryera nga Arben Këndella e të
regjistruara pranë ZVRPP janë të paligjshme. Mbi pronën objekt gjykimi nuk mund të
kryheshin veprime të tjera qoftë ato për kalim pronësie, apo veprime të tjera si barrë
siguruese, pasi mbi këtë pronë ishte vendosur njëherë hipotekë si garanci për shlyerjen e
detyrimit që kishte Arben Këndella së bashku me shoqërinë ndaj personit të tretë Pëllumb
Vreka, kjo sipas kontratave noteriale të sipërpërmendura.
Megjithëse kalimi i pronësisë së pronës objekt gjykimi tek Pëllumb Vreka e më pas
tek pala e paditur, Global Petrolium Albania sha, është bërë mbi bazën e një vendimi të
gjykatës (i cili kishte marrë formë të prerë në kohën e ekzekutimit nga zyra e përmbarimit), i
cili më pas është prishur (e që për këtë shkak pala paditëse ka ngritur padinë), pala paditëse
nuk legjitimohet në ngritjen e padisë, pasi kohë më parë ajo është çveshur nga kjo pronësi
duke shprehur vullnetin e saj të plotë me kontratat e ndryshme noteriale.
Sa më sipër, Shoqëria “Komenko” SHPK (apo Shoqëria “Manxo Këndella” SHPK),
nuk është pronare e pronës objekt gjykimi, e për pasojë, nuk mund të ngrejë padinë e
rivendikimit, për lirimin dhe dorëzimin e saj, në bazë të nenit 296 të K.Civil, sipas të cilit:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Gjykata e apelit, bazuar sa më sipër, ka dhënë një vendim të drejtë e të bazuar në
nenin 296 të K.Civil, duke rrëzuar padinë, pasi pala paditëse nuk legjitimohet në ngritjen e
saj.
Për rrjedhojë, nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në rekurs në lidhje me zbatimin
e gabuar të ligjit.
Pala paditëse, në rekursin e paraqitur pretendon se kjo gjykatë nuk ka respektuar
nenin 175/2 të K.Pr.Civile, pasi nuk ka pranuar kërkesën për shtyrjen e gjykimit për shkak të
mosparaqitjes së avokatit të saj.

88
 Gjykata e apelit ka arsyetuar se, avokatit të palës paditëse i është dhënë mundësia të
paraqitej në gjykim dhe mosparaqitja e tij, nuk ka kufizuar mbrojtjen në gjyq për palën
paditëse apo mosrespektimin e “barazisë së armëve”, kjo edhe për faktin se në katër seancë
gjyqësore që ka zhvilluar gjykata e apelit avokati nuk ka marrë pjesë në asnjë prej tyre,
megjithëse gjithnjë ka pasur dijeni për datat e zhvillimit të tyre dhe seanca e datës 12.06.2009
është shtyrë pikërisht mbi kërkesën e palës paditëse për t’u përfaqësuar me avokat Arjan
Salati, i cili as në seancën e parë datë 28.05.2009, as në seancën e dytë datë 12.06.2009 dhe
as në seancat e tjera nuk është paraqitur.
Në seancën e datës 28.09.2009, nga gjykata e apelit është bërë verifikimi i paraqitjes
së palëve në bazë të nenit 175 të K.Pr.Civile dhe është marrë në shqyrtim mosparaqitja e
avokatit të palës paditëse. Gjykata ka vendosur mospranimin e kërkesës se palës paditëse për
shtyrjen e seancës gjyqësore për shkak të mungesës së avokatit, megjithëse ka paraqitur dhe
një raport mjekësor me faks.
Edhe pse avokati i kërkuar nga pala paditëse ka dërguar raport mjekësor me faks, mos
shtyrja e seancës gjyqësore në bazë të nenit 175/2 të K.Pr.Civile, nuk konsiderohet si shkelje
e rëndë procedurale (neni 467/ç i K.Pr.Civile) për gjykim në mungesë të palëve, pasi kjo
dispozite kërkon që zhvillimi i gjykimit në mungesë të bëhet pa dijeninë e palëve. Megjithëse
në këtë rast raporti mjekësor i rregullt për shkak të pamundësisë objektive për paraqitjen në
gjykim barazohet me padijeninë për datën e gjykimit ky faks nuk plotëson kriteret për të qenë
një akt i tillë.
Në vijim për sa më sipër gjykata e apelit, pikërisht në respektim të një gjykimi të
drejtë, për një proces të rregullt ligjor dhe të paanshëm, ka zhvilluar katër seancë gjyqësore
për t’i dhënë mundësi palës paditëse të përfaqësohej me avokat dhe në asnjërën prej tyre nuk
është paraqitur, me të drejtë ka arsyetuar se në këtë rast nuk jemi para një shkelje procedurale
e aq më tepër që të ketë ndikuar në dhënien e vendimit.
Në seancën e datës 28.09.2009, gjykata e apelit, duke respektuar nenin 464 të
K.Pr.Civile, pasi ka dëgjuar relacionin e njërit prej anëtarëve të trupit gjykues, ka dëgjuar
shpjegimet e palëve ndërgjyqëse dhe më pas ka dhënë vendimin. Gjykata e apelit, duke qenë
gjykatë fakti dhe ligji, mbi bazën e provave të administruara gjatë gjykimit në gjykatën e
shkallës së parë ka arritur në përfundimin se kjo e fundit ka zbatuar keq ligjin material.
Në këto kushte, rekursi i paraqitur, nuk mund të cenojë vendimin e Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, i cili duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.349, datë 28.09.2009 tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranё, mё 07.02.2013

89
 MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Andi Çeliku dhe Medi Bici, në bazë të nenit 307/2 të Kodit të
Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia bashkëngjitur
vendimit nr.96, datë 07.02.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar e provuar si më poshtë:
Me datë 13.11.1996 shtetasi Arben Këndella ka blerë nga shtetasit Adem Zeko dhe
Lumturi Delvina një truall me sipërfaqe prej 2.500 m2, të cilin me anë të deklaratës noteriale
të datës 20.12.1996 ia ka kaluar në pronësi Shoqërisë “Këndella-Manxo” shpk, e cila më pas
ka ndryshuar emrin në Shoqëria “Kemanko” shpk.
Më pas, Shoqëria “Këndella Manxo” shpk ka ndërtuar mbi truall një kompleks
karburanti e një hotel shtatë katësh dhe, pasi me vendim gjykate ka fituar pronësinë e sendit
objekt gjykimi, e ka regjistruar atë në ZRPP Gjirokastër.
Me datë 14.11.1996 shtetasi Pëllumb Vreka i ka dhënë hua shtetasit Arben Këndella
(njërit prej ortakëve të shoqërisë) shumën 5.000.000 lekë me interes 10% dhe afat kthimi deri
me datë 02.12.1996, për garantimin e së cilës Shoqëria “Këndella Manxo” shpk ka vënë në
hipotekë truallin e saj me sipërfaqe 2.500 m2.
Më pas shtetasi Pëllumb Vreka i ka dhënë një hua tjetër shtetasit Arben Këndella në
shumën 15.000.000 lekë me afat kthimi deri me datë 28.02.1997, duke lënë në hipotekë edhe
karburantin.
Meqenëse nga ortaku i Shoqërisë “Këndella-Manxo” shpk (më pas Shoqëria
“Kemanko” shpk) nuk është kthyer huaja tek shtetasi Pëllumb Vreka, me vendim të gjykatës
këtij të fundit i është njohur pronësia e truallit dhe objekteve.
Pasi ka bërë regjistrimin e pronës në ZRPP Gjirokastër, shtetasi Pëllumb Vreka ia ka
shitur gjithë kompleksin palës së paditur Shoqëria “Global Petroleum Albania” sha.
Në kërkesëpadi, pala paditëse kërkon pavlefshmërinë e kontratës së shitjes e lirimin e
sendit objekt gjykimi dhe në përfundim të gjykimit, gjykata e shkallës së parë ka vendosur
pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë, vendim i cili është ndryshuar pjesërisht nga gjykata e
apelit, duke u vendosur rrëzimi i plotë i kërkesëpadisë.
Me rekurs të palës paditëse çështja ka ardhur për shqyrtim në Gjykatën e Lartë, e cila
me vendimin nr.96, datë 07.02.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.349, datë 28.09.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Ndryshe nga shumica, ne gjyqtarët në pakicë vlerësojmë se Kolegji Civil duhet të
prishte vendimin e gjykatës së apelit dhe ta kthente çështjen për rishqyrtim në gjykatën e
apelit, pasi kjo e fundit ka zhvilluar një proces të parregullt ligjor, në kundërshtim me nenin
42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të Konventës Europiane të së
Drejtave dhe Lirive të Njeriut.
Në nenin 461/2 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Mosparaqitja e palëve për të cilat njoftimi është bërë me shpallje, nuk pengon
shqyrtimin e çështjes, me përjashtim të rasteve kur janë njoftuar shkaqe të arsyeshme për
mungesën.
Në seancën gjyqësore të datës 28.09.2009, gjykata e apelit pasi ka bërë verifikimin e
paraqitjes së palëve, në përputhje me nenin 175 të K.Pr.Civile është vënë në dijeni të faktit se
përfaqësuesi i palës paditëse Av.Arjan Salati nuk mund të paraqitej në gjyq për arsye
shëndetësore, të vërtetuara nga raporti mjekësor përkatës.
Megjithëse ka qenë përpara kësaj situate, gjykata e apelit nuk ka zbatuar kërkesat e
dispozitës ligjore të mësipërme dhe të nenit 175/2 të K.Pr.Civile, i cili thotë: në rast se
mosparaqitja ka ndodhur për shkak sëmundje ose për ndonjë shkak tjetër të ligjshëm, gjykata
shtyn gjykimin për një ditë tjetër, por ka zhvilluar gjykimin në mungesë të palës paditëse në
përputhje me nenin 179 të K.Pr.Civile, duke cënuar rëndë të drejtën e palës paditëse për t’u

90
përfaqësuar në gjyq nga mbrojtësi i saj, i cili nuk është paraqitur në gjyq për shkaqe
krejtësisht objektive.
Pakica vlerëson se arsyetimi që bën shumica se, meqenëse mbrojtësi i palës paditëse
ka munguar edhe në disa seanca të mëparshme gjyqësore, atëhere nuk ndodhemi përpara një
procesi të parregullt ligjor është i pabazuar në ligj, sepse vendimi për zhvillimin e gjykimit në
mungesë të palës paditëse është marrë nga gjykata e apelit pikërisht atë ditë që avokati i saj
ka qenë me raport mjekësor dhe jo në seancat e mëparshme gjyqësore, të cilat gjykata e apelit
i ka shtyrë, duke e konsideruar mungesën e palës paditëse për arsye objektive, sepse në të
kundërt ajo duhet të zhvillonte gjykimin në mungesë të saj.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër, pakica krijon bindjen e plotë se, vendimi
nr.349, datë 28.09.2009 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e një procesi të
parregullt ligjor, i cili është në kundërshtim me nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ dhe për rrjedhojë Kolegji Civil ishte i detyruar që të
vendoste prishjen e tij dhe ta dërgonte çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër, prandaj vota jonë është kundër vendimit nr.96, datë 07.02.2013 të Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë.

Andi Çeliku Medi Bici

91
Nr.90400-01542-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-458 i Vendimit (97)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

KËRKUES: STAVRI BOCI

QIRJAKO BOCI
PERSON I TRETË: LUAN GJINIKA

OBJEKTI:
Kërkohet sqarimi dhe interpretimi i vendimit nr.455,
datë 23.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë.
Baza Ligjore: Neni 314 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.218, datë 01.03.2007 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Të sqarojë dhe interpretojë vendimin civil nr.455, datë 23.05.2005 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Sarandë si më poshtë:
Se nëpërmjet vendimit të lartpërmendur është kryer pjesëtimi i sasisë së 35
742 litrave verë e bardhë “Reisling“ cilesia e parë me çmimin e kohës 215
lekë/litri në sasitë dhe kundërvlerat respektive të pasqyruara në pjesën
dispozitive të vendimit të interpretimit.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.18, datë 28.01.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.218, datë 01.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Sarandë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile ka ushtruar rekurs Luan Gjinika, i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatë të shkallës së parë, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Janë trajtuar dokumente të pavlefshme që kanë ndikuar në dhënien e këtij vendimi si
marrëveshja e datës 11 Qershor 1996.

92
 - Sipas fletë doganës të datës 29.10.1995 me nr.2575 nga provinca Kavallë e shtetit
Grek në favor të ndërgjyqësave ka ardhur si lëndë e parë për verë Musht dhe jo verë si
e ka trajtuar Gjykata Sarandë ku nga kjo sasi si rregull teknologjik zbritet 15% e
sasisë së verës.
- Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë ka gabuar në lidhje me pjesëtimin e sasisë së verës
sepse nuk është marrë parasysh deklarata e Qesko Cakallit për arsye se në % e sasisë
së verës prej 33% ndërgjyqësi, Stavri Boci është së bashku me Qesko Cakallin dhe jo
i vetëm.
- Në procesverbalin e datës 1 qershor 1996 të lidhur ndërmjet ndërgjyqësave është
përcaktuar vlera e sasisë së verës në shumën 1100 lekë për litër dhe kjo bie ndesh me
vlerën për litër të përcaktuar nga eksperti Pajtim Cama në shtesën e aktit të
ekspertimit të datës 25.04.2005 ku një litër verë është përcaktuar 215 lekë.
- Referuar raport analizës nr.82, datë 15.05.2006 të laboratorit rajonal Fier të pranuar si
të mirëqenë nga Gjykata ky raport analize bie ndesh me kërkesën ligjore të kryerjes së
analizave pasi kjo lloj analize nuk është kompetencë e këtij laboratori, por në
kompetencë të laboratorit të Bujqësisë dhe Ushqimit të Rrethit Gjirokastër ku ky i
fundit për këtë lloj analize ka lëshuar raport analizën ligjore nr.720, datë 07.04.2006
ku ka konfirmuar ligjërisht të dhënat e kësaj analize.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. J.Kola, që kërkoi prishjen e dy
vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VËREN
Palët ndërgjyqëse kanë blerë një sasi vere të hapur si dhe shishe ambalazhimi me
qëllim tregtimin e saj. Më vonë nga palët ndërgjyqëse është kërkuar pjesëtimi i kësaj sasie
vere. Në fazën e parë të pjestimit është lejuar pjesëtimi i 35.742 litrave verë “Reisling“ në
raportet 29% Stavri Boçi, 29% Qirjako Boçi dhe 42% i padituri Luan Gjinika. Sipas vendimit
gjyqësor nr.455, datë 23.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, lënë në fuqi me
vendimin nr.292, datë 11.10.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër (është bërë vetëm
saktësimi i terminologjisë së përdorur) është vendosur pjesëtimi si më poshtë:
Pjesëtimin e sasisë prej 35742 litrave verë të bardhë “Reisling“ midis palëve
ndërgjyqëse si më poshtë;
1. Paditësit Qirjako Boçi t’i jepet sasia prej 10.365,2 litra verë në vlerën prej
2.228.518 lekë.
2. Paditësit Stavri Boçi t’i jepet sasia prej 10.365,2 litra verë në vlerën prej 2.228.518
lekë.
3. Të paditurit Luan Gjinika t’i jepet sasia prej 15.011,6 litra verë në vlerën prej
3.227.494 lekë.
Me pretendimin se vendimi i sipërcituar ishte i pa ekzekutueshëm, pala paditëse ka
kërkuar gjyqësisht sqarimin dhe interpretimin e vendimit nr.455, datë 23.05.2005. Kjo
kërkesë është depozituar në gjykatë më datë 17.11.2006.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.218, datë 01.03.2007 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Të sqarojë dhe interpretojë vendimin civil nr.455, datë 23.05.2005 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Sarandë si më poshtë:

93
 Se nëpërmjet vendimit të lartpërmendur është kryer pjesëtimi i sasisë së 35 742 litrave
verë e bardhë “ Reisling “ cilësia e parë me çmimin e kohës 215 lekë/litri në sasitë dhe
kundërvlerat respektive të pasqyruara në pjesën dispozitive të vendimit të interpretimit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.18, datë 28.01.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.218, datë 01.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit janë
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit pasi në rastin objekt gjykimi ndodhemi përpara një
kërkese që nuk mund të ngrihej.
Ashtu siç rezulton nga përmbajtja e kërkesës, pala paditëse edhe pse në objektin dhe
bazën ligjore të kërkesës ka kërkuar sqarimin dhe interpretimin e vendimit, në fakt ka kërkuar
plotësimin e vendimit.
Të njëjtin qëndrim kanë mbajtur edhe gjykatat e faktit të cilat në përfundim të
shqyrtimit të kërkesës, me anë të dispozitivit të vendimit nuk kanë interpretuar apo sqaruar
këtë vendim por kanë bërë plotësimin e tij duke kryer edhe një sërë veprimesh gjatë hetimit
gjyqësor.
Kështu në vendimin nr.455 flitet për pjesëtimin e sasisë së verës që palët ndërgjyqëse
kishin të tre ku ishte blerë e hapur dhe ishte ambalazhuar. Për verën nuk flitet për cilësi, por
thuhet se është “Reisling“ dhe me çmimin 215 lekë litri.
Ndërkohë, në përfundim të gjykimit, nga ana e gjykatave të faktit, në interpretim të
vendimit nuk bëhet fjalë për pjesëtimin e sendit por flitet për cilësinë e verës dhe se nga
mostrat e marra rezulton që të mos jetë konform standartit. Duke bërë interpretimin e
vendimit, gjykata e rrethit ka nxjerrë konkluzionin se vera që kanë pjesëtuar ka qenë e
cilësisë së parë në një kohë që në vendimin nr.455 nuk përmendet cilësia, po kështu dhe në
dy ekspertimet e bëra nuk përmendet cilësia e verës.
Veç sa sipër, në fund të vendimit të interpretuar, gjykatat e faktit shprehen se: ”Kështu
në ekzekutim debitori Luan Gjinika ose duhet t’u dorëzojë kreditorëve Stavri e Qirjako verën
“Reisling“ të cilësisë së parë në sasitë respektive ose kundërvlerën e tyre me çmimin prej 215
lekë/litri, kërkim i cili jo vetëm ka dalë jashtë objektit të kërkesë padisë fillestare por edhe
jashtë kërkesës me të cilën është kërkuar sqarimi e interpretimi i një vendimi gjyqësor.
Kërkesa e kërkuesit, edhe pse në objektin dhe bazën ligjore të saj bën fjalë për sqarim
e interpretim të vendimit, lidhet me plotësimin e këtij vendimi por që sipas dispozitës së nenit
313 të K.Pr.Civile duhej të ngrihej brenda 30 ditëve nga data e dhënies së vendimit.
Në rrethanat e mësipërme, duke qenë se kërkesa e kërkuesit për sqarimin dhe
interpretimin e vendimit nr.455, datë 23.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë ka
qenë një kërkesë e cila nuk mund të ngrihej, Kolegji Civil çmon se ndërkohë që Gjykata e
Shkallës së Parë Sarandë duhet të kishte vendosur rrëzimin e kërkesës, Gjykata e Apelit
Gjirokastër duhet të vendoste pushimin e gjykimit të çështjes, konform parashikimeve të
dispozitës së nenit 468 të K.Pr.Civile.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/e të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.18, datë 28.01.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe të
vendimit nr.218, datë 01.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.

Tiranë, më 07.02.2013

94
Nr.11243-00303-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-391 i Vendimit (98)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA “SEAT” SHPK, me seli në Tiranë.

I PADITUR: SHOQËRIA “ALBTELECOM” SHA,
me seli në Tiranë.
PALË E TRETË: SHOQËRIA “IPS D.O.O. LUBJANA”,
me seli në Lubjanë.

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë
detyrimet e rrjedhura nga mospërmbushja
e kontratës së shitjes në shumën 96.000.000 lekë.
Baza Ligjore: Neni 698, 730 e vijues i Kodit Civil,
neni 153 e vijues i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.10631, datë 10.12.2008 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.136, datë 13.03.2009, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.10631, datë 10.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit me trup
tjetër gjykues.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.7918, datë 25.10.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pambështetur në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2183, datë 26.10.2011, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.7918, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në mënyrë të tillë:
Pranimin e padisë.

95
 Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria “Albtelecom” sh.a. të përmbushë
detyrimin ndaj paditësit në proces Shoqëria “Seat” shpk në vlerën 96.000.000
lekë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs Avokatura e Shtetit, që kërkon prishjen e

vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë dhe paraqet këto shkaqe:
- Pala paditëse nuk ka legjitimitet aktiv të ngrejë padi në gjykatë referuar objektit të
gjykimit të kërkuar prej saj;
- Pala paditëse ka ngritur padi ndaj një personi që nuk duhej duke kërkuar të drejta që
jo vetëm nuk i takojnë por as nuk ekzistojnë;
- Nuk ka një marrëdhënie juridike midis palës paditëse dhe palës së paditur në sajë të së
cilës lindin të drejta dhe detyrime midis palëve; Pala e paditur e ka lidhur
marrëdhënien kontraktore me personin e tretë dhe ka pasur të drejta dhe detyrime
vetëm në bazë të kësaj marrëveshje me personin e tretë;
- Faksi i fotokopjuar i paraqitur në gjykim, nuk është marrëveshje apo ndryshim
marrëveshje midis palëve pasi nuk është nënshkruar prej palëve kontraktore dhe nuk
është në përputhje me parashikimet e kontratës dhe dokumentat e tenderit, etj., që
provojnë se detyrimi i palës së paditur është për të paguar mallin e porositur në favor
të personit të tretë; Për më tepër edhe në këtë fotokopje shkruhet që pagesa të kryhet
në favor të IPS, personi i tretë në këtë gjykim;
- Pala paditëse është nënkontraktor i personit të tretë dhe çdo pretendim duhet ta
zgjidhe me të, jo me të paditurin;
- Pala e paditur nuk ka detyrim të përmbushë asnjë detyrim ndaj asnjërës palë në këtë
proces, pasi provohet se i ka paguar faturat e blerjes se mallit; nuk ka pretendime nga
personi i tretë në lidhje me këtë fakt;
- Gjykata e apelit ka bërë një analizë të gabuar të provave të dosjes gjyqësore, duke
arritur në konkluzionin tërësisht të gabuar se Seat është shitës i mallit;

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Albtelecom sh.a., që kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë dhe paraqet këto shkaqe:
- Gjykata e apelit edhe pse i referohet neneve 14 dhe 16 të K.Pr.Civile përkundrazi,
kryen një shkelje flagrante të këtyre dispozitave, pasi ka injoruar provat e depozituara
në dosjen gjyqësore, në bazë të së cilës gjykata e shkallës së parë ka marrë vendimin e
saj.
- Gjykata e apelit pranon fillimisht se ka një kontratë shitje mes të paditurit në cilësinë
e blerësit dhe IPS-së, në cilësinë e shitësit; kjo kontratë mund të lidhej vetëm me këtë
shoqëri të huaj, si rrjedhojë e shpalljes së saj fituese e tenderit organizuar nga
Albtelecom; IPS ishte subjekt i huaj dhe nuk kishte filial në Shqipëri, sipas
legjislacionit shqiptar, kjo e fundit nuk mund t’i shlyente personalisht detyrimet
fiskale ndaj autoriteteve tona; dhe për këtë shkak, Albtelecom dhe IPS janë vënë në
lëvizje për të gjetur një zgjidhje.
- Gjykata e apelit del në konkluzionin se është rënë dakord që shitja të kryhet nga
paditësi në proces, Shoqëria “Seat” sh.p.k. dhe çmimi të likuidohet pranë kësaj
shoqërie në numrin e saj të llogarisë bankare pranë “BANKA Tirana”. Gjykata e
apelit, duke mos marrë aspak në konsideratë provat në dosjen gjyqësore - Faksin e
IPS drejtuar Albtelecom, protokolluar nga Albtelecom me numër hyrës 334, datë
20.03.2003; Proces-Verbalin, Relacionin, Shtesë Kontratën, arrin në përfundimin
absurd se Seat, nga nënkontraktor kalon në cilësinë e Shitësit.

96
- Gjykata e Apelit Tiranë e ka bazuar vendimin e saj 2183 në një fotokopje të thjeshtë,
duke hedhur poshtë dokumentin origjinal, Kontratën Bazë, dokumentet e Tenderit,
Proces-verbalin e Komisionit të Prokurimeve, Relacionin e Drejtorisë dhe Kontratën
Shtesë. Bazuar vetëm në këtë fotokopje, gjykata e apelit ka vendosur që Albtelecom
t’i paguajë 96.000.000.00 lekë Shoqërisë “Seat”, me të cilën nuk ka asnjë marrëdhënie
kontraktuale, pavarësisht se është provuar plotësisht që e ka paguar këtë shumë në
mënyrë të rregullt fituesit të tenderit dhe palës nënshkruese të kontratës, Shoqërisë
IPS.
- Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Tiranë vetëm në bazë të
një fotokopje të pa njësuar me origjinalin, pa datë dhe pa numër protokolli, dorëzuar
nga paditësi gjatë gjykimit në shkallë të parë.
- Ne kemi depozituar në proces dokumentin origjinal - faksin e datës 20.03.2003,
nr.334 Prot., e nënshkruar nga përfaqësuesi i IPS. Dokumenti origjinal ndryshon nga
fotokopja e paraqitur nga Paditësi në disa paragrafë, si dhe është shtuar firma e zotit
Apostol Noti, drejtor i Albtelecom. Fotokopja e këtij akti paraqitur nga pala paditëse
nuk ka ekstremitetin që bën identifikimin e një faksi hyrës apo dalës i pranishëm në
çdo faks normal; Fotokopja nuk ka datë dhe as numër protokolli, karakteristike kjo
për të gjithë dokumentacionin që hyn dhe del nga Albtelecom, në atë kohë shoqëri në
pronësi shtetërore.
- Fotokopja e faksit origjinal nuk krijon asnjë marrëdhënie kontraktuale ndërmjet
Albtelecom dhe Seat. Përkundrazi në të thuhet që pagesa të bëhet në llogarinë e Seat
në favor të IPS.
- Çështja civile është regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë
17.11.2005, ndërkohë që Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar procedimin
penal nr.4255, datë 07.12.2006, në ngarkim të të pandehurit Aristotel Guri, në cilësinë
e administratorit të Seat, pra 1 vit pasi në gjykatën e shkallës së parë po zhvillohej
gjykimi civil mes paditësit Seat dhe të paditurit Albtelecom. Siç rezulton në dosjen e
çështjes gjyqësore, fillimisht të marrë në shqyrtim nga gjykatësi Agron Zhukri,
fotokopja është dorëzuar në dosjen gjyqësore para se të hapej procedimi penal.
- Fotokopja dorëzuar nga paditësi në seancë gjyqësore, ashtu edhe dokumenti në dosjen
e prokurorisë, janë fotokopje të thjeshta të pa njësuara me origjinalin nga noteri. Edhe
në Aktin e ekspertit kontabël në çështjen penale, në faqen 6 thuhet: “Gjithashtu në
dosje ndodhet një fotokopje e një faksi (s’ka datë)...” Fotokopjet e dokumenteve nuk
kanë vlerë provuese, edhe nëse kanë vulën e prokurorisë.
- Gjykata e apelit pranon se shitës i mallit në vlerë 96.000.000 lekë është paditësi në
proces Shoqëria “Seat” sh.p.k. dhe blerës i po këtij malli pala e paditur në proces.
Gjykata e apelit ka dalë në këtë konkluzion duke injoruar tërësisht Kontratën Bazë
dhe Shtesën e Kontratës, si edhe Relacionin dhe Proces-verbalin, depozituar të gjitha
këto dokumente si më sipër në dosjen gjyqësore. Në bazë të këtyre dokumenteve,
Seat, në cilësinë e nënkontraktorit të IPS (agjentit tatimor) kishte për detyrë të
lëshonte faturë me TVSH. Për këtë arsye, Seat ka lëshuar dy faturat e mësipërme.
- I padituri ka pranuar mallin nga Seat vetëm në cilësinë e këtij të fundit si nën-
kontraktor i IPS-së. Në bazë të kërkesës së IPS, Proces- verbalit, Relacionit dhe
Shtesës së Kontratës, Seat kishte detyrimin, në cilësinë e nënkontraktorit të bënte
dorëzimin e mallit.
- “Seat” shpk nuk provon në asnjë moment që është pronar i mallit. Seat nuk ka sjellë si
provë asnjë kontratë blerjeje të mallit apo transfertë bankare që ka kryer pagesën e
çmimit të shitjes së mallit. Nëse Seat nuk e ka blerë mallin, si ka mundësi që gjykata e
apelit e quanin Seat-in shitës dhe detyron Albtelecomin t’i paguajë çmimin e blerjes.
Si mund të shesë Seat, një mall që nuk e ka blerë?

97
 - Nuk është çështje që ka të bëjë me Albtelecom se si Seat dhe IPS rregullonin
marrëdhëniet mes tyre për çështjet e taksave dhe detyrimeve të tjera në lidhje me
mallin. Përderisa ishte shprehur qartë në Kontratën Bazë dhe në Shtesën e Kontratës
së Seat do të vepronte si agjent dhe do përmbushte për llogari të IPS-së detyrimet që
rridhnin nga legjislacioni tatimor në lidhje me shitjen e Mallit në Shqipëri, ishte
përgjegjësi dhe detyrim i IPS-së dhe Seat që të rregullonin çdo çështje mes tyre në
lidhje me pozicionin reciprok kontraktual. Nëse Seati nuk është paguar nga IPS,
atëherë Seati duhet t’i drejtohet kësaj të fundit.
- Gjykata e Apelit Tiranë shprehet se është provuar se shitës i mallit është paditësi në
proces ndaj pagimi i gabuar shoqërisë së huaj nuk duhet të rëndojë nga shitësi faktik i
mallit i cili është dhe dënuar me vendim të formës së prerë për mospagimin e taksave
në bazë të ligjit fiskal ”. Ishte pikërisht detyrë e Seat në cilësinë e të nën-kontraktuarit
nga IPS, që të shlyente detyrimet tatimore për llogari të IPS-së, të cilat rridhnin nga
Kontrata e Shitjes. Dhe pikërisht, meqenëse Seat nuk i ka shlyer detyrimet tatimore,
është dënuar penalisht. Edhe në vendimin nr.1668, datë 03.12.2008, në të cilin
Gjykata e Tiranës ka deklaruar Aristotel Gurin si fajtor për mospagimin e taksave dhe
tatimeve, gjykata ka pranuar se Kontrata është lidhur midis Albtelecom dhe IPS,
ndërsa Seat ka qenë nënkontraktor i Shoqërisë IPS, me detyrimin për të mbuluar të
gjitha detyrimet fiskale për llogari te IPS. Seati nuk është paguar nga IPS, atëherë Seat
duhet t’i drejtohet vetëm kësaj të fundit.
- Gjykata e apelit ka anashkaluar të gjitha provat thelbësore dhe nuk shprehet në asnjë
çast mbi to: Kontrata Bazë, Dokumenti Origjinal, Proces-verbali, Relacioni, Shtesë
Kontrata. Gjykata e apelit, ka marrë vendim duke ndryshuar faktet, injoruar provat
dhe marrë në konsideratë fotokopje të thjeshta, pa rihapur hetimin gjyqësor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesen e palës së paditur, av.
Flonja Tashko (Boriçi), që kërkoi prishjen e vendimit nr.2183, datë 26.10.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.7918, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësr Tiranë; përfaqësuesin e palës paditëse, av.Arben Seferi, që kërkoi mospranimin e
rekursit të paraqitur nga pala e paditur dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit kanë
pranuar të provuar se i padituri Shoqëria “Albtelecom” sh.a. në datë 24.01.2003, ka lidhur një
kontratë shitje nr.CO -40/12/02 PCM me Shoqërinë Sllovene “IPS d.o.o” Lubjana. Kjo
kontratë është lidhur pasi shoqëria në fjalë ka fituar një tender publik me numër Ref. T-
40/12/02 PCM. Kontrata ka për objekt shitjen e PCM për rrjete urbane dhe çmimi i kontratës
është 96.702.650 lekë.
Sipas palës paditëse në këtë gjykim, në pikën 10 të kontratës është parashikuar se
shitësi ishte i detyruar të paguante të gjitha taksat në përputhje me legjislacionin shqiptar, një
detyrim që sipas kësaj pale për shkak se ky shitës ishte një shoqëri e huaj, ishte një kusht i
pakapërcyeshëm.
Pala paditëse ka pretenduar se personi i tretë me cilësinë e shitësit ka lidhur një
nënkontratë me paditësin, si e vetmja shoqëri që kishte të njëjtat mallra dhe pajisje të blera
nga vetë personi i tretë në një periudhë të mëparshme. Në këto kushte, pas propozimit të
personit të tretë, paditësi ka rënë dakord t’i shiste me cilësinë e shitësit palës së paditur
pajisjet e quajtura “PCM për rrjete urbane”. Pala paditëse pretendoi gjyqësisht se mes dy

98
shoqërive është rënë dakort se pagesa do të kryhej nga pala e paditur në llogarinë e paditësit
“Seat” sh.p.k. tek “Tirana Bank” sh.a. Sipas palës paditëse, pas arritjes së kësaj marrëveshje,
Drejtori i Përgjithshëm i personit të tretë, ka vënë në dijeni Drejtorin e Përgjithshëm të palës
së paditur duke i kërkuar këtij të fundit të pranonte këtë marrëveshje që zgjidhte situatën e
krijuar. Personi i tretë, sipas palës paditëse në këtë gjykim, ka materializuar propozimin e tij
me një draft marrëveshje dërguar me faks palës së paditur përmbajtja e të cilës, sipas
paditësit, përcaktonte konkretisht modalitetet e përmbushjes së detyrimeve të krijuara mes tre
shoqërive. Sipas këtij drafti, personi i tretë ka autorizuar paditësin të shiste pajisjet objekt
kontrate duke përcaktuar se detyrimet financiare që rridhnin nga shitja, do të shlyheshin nga
pala e paditur për llogari të paditësit. Ky draft, sipas palës paditëse është firmosur dhe vulosur
nga të tre shoqëritë dhe përbën bazën e kërkimit të padisë objekt gjykimi. Paditësi ka
pretenduar se nga pala e paditur në mënyrë abuzive nuk pranohet ky faks si pjesë e
marrëveshjes kryesore duke mos përmbushur detyrimet juridiko-civile të rrjedhura prej tij.
Nga ana e paditësit është dorëzuar edhe malli objekt kontrate në dy lote, provuar kjo me
faturat përkatëse tatimore dhe faturat e blerjes administruar në gjykim me cilësinë e provës.
Pala paditëse ka kërkuar që i padituri të shlyente vlerën e plotë të këtyre mallrave të cilat në
mënyrë krejtësisht të kundërligjshme janë shlyer ndaj personit të tretë në këtë gjykim.
Paditësi ka pretenduar se është kallëzuar edhe penalisht për mospagimin e detyrimeve që
rrjedhin nga furnizimi i të paditurit me këto mallra duke rrëzuar pretendimin e këtij të fundit
lidhur me dorëzimin e mallit nga Shoqëria “Seat” sh.p.k. dhe shlyerjen e këtij detyrimi nga
kjo palë. Pala e paditur ka dërguar vlerën e plotë të faturave tatimore pranë personit të tretë
duke mos përmbushur në këtë mënyrë detyrimin që rridhte nga këto fatura ndaj palës paditëse
në këtë gjykim, pasi “Seat” sh.p.k. nuk ka vepruar në rolin e agjentit doganor por si shitës në
një marrëdhënie shitje e furnizimi. Në këto kushte, pala paditëse ka kërkuar sipas objektit të
padisë dhe detyrimin e të paditurit të paguajë në favor të palës paditëse shumën 96.000.000
lekë. Pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit kanë kërkuan rrëzimin e kërkesë-padisë duke
pretenduar se shtesa e Kontratës hartuar mes palëve ndërgjyqëse, nuk përmban asnjë
ndryshim të kontratës bazë përsa i përket mënyrës së pagesës. Të gjitha pagesat janë kryer në
mënyrë të rregullt nga Albtelecom tek IPS, nëpërmjet transferimeve nga “Banka Tirana” sh.a
në Bankën “Çelje d.d Trdinova 4, 1000” Lubjana Slovenia, në llogari të IPS, siç vërtetohet
nga Konfirmimi bankar i “Banka Tirana” sh.a, datë 15.02.2008, llf. Prot. 386 (dorëzuar në
dosjen gjyqësore) dhe urdhrat e pagesës lëshuar nga “Albtelecom” sh.a. Prapësimi i palës së
paditur vijon me faktin se më datë 28.05.2003, IPS i ka dërguar një konfirmim “Albtelecom”
sh.a. me anë të Faksit 674 (dorëzuar në dosjen gjyqësore), nëpërmjet të cilit IPS pranon
pagesën e këstit të parë pa asnjë kontestim. IPS sipas të paditurit nuk ka paraqitur asnjë
pretendim apo pakënaqësi në lidhje me ekzekutimin e Kontratës dhe shlyerjen e detyrimeve
të rrjedhura prej saj. Gjatë hetimit gjyqësor të çështjes nga gjykatat e faktit, pala e paditur
pretendoi se, paditësi ka dorëzuar një shkresë pa datë dhe pa numër protokolli, duke
pretenduar që ka dalë nga Albtelecom dhe nënshkruar nga përfaqësuesi i IPS, Drejtori i
Albtelecom dhe administratori i “Seat” sh.p.k. Pala e paditur “Albtelecom” sh.a nuk ka
pranuar origjinalitetin e kësaj shkese. Sipas kësaj pale, dokumenti është paraqitur nga paditësi
si shkresë, por në fundin e letrës, duket qartë se dokumenti është një faks. Pra, nuk kemi të
bëjmë me një shkesë, por me faks të cilit i është fshirë pjesa e sipërme, në të cilin duhet të
dukej numri i dërguesit të faksit. Në vitin 2003, pala e paditur deklaroi se “Albtelecom” sh.a.
ka qenë një shoqëri shtetërore. Sipas rregullave të brendshme, asnjë dokument i nënshkruar
nga Drejtori i “Albtelecom” sh.a. nuk del nga shoqëria pa numër protokolli dhe gjithashtu po
sipas kësaj pale, faksi i paraqitur nga paditësi nuk ka datë. “Albetecom” sh.a ka marrë një
Letër të datës 20.03.2003, nr.Prot. 334, dërguar me faks e nënshkruar nga përfaqësuesi i IPS
Z.Franc Zajç. Nga krahasimi i dy dokumenteve vërejmë se: (i) në fund të dy dokumenteve
gjendet e njëjta frazë "O.K. 480.000.000,00. 1\LSI' 5289157. VP SI' 1/02190/00...", si

99
rrjedhim kemi të bëjmë me të njëjtin faks; këto dokumente duken njësoj, por në fakt në
dokumentin e dorëzuar nga “Seat” sh.p.k. mungon vula e protokollit dhe data; përmbajtja e
dy dokumenteve ndryshon në paragrafet 4, 5, 6; pasi në dokumentin e Albtelecom IPS
emëron dhe autorizon “Seat” sh.p.k. si agjent transporti, ndërsa në dokumentin e “Seat”
sh.p.k., IPS autorizon “Seat” sh.p.k. që të shesë pajisjet objekt të Kontratës. Për më tepër në
paragrafin 5 të dokumentit të paraqitur nga “Albtelecom” sh.a., IPS kërkon kryerjen e
pagesave sipas nenit 3.2 të Kontratës, ndërsa në dokumentin e paraqitur nga “Seat” sh.p.k.
kërkohet që pagesa të kryhet në Tirana Bank në favor të IPS-se, pra në llogarinë bankare të
palës paditëse në këtë gjykim. Për të gjitha këto arsye, pala e paditur ka pretenduar se
dokumenti i paraqitur nga “Seat” sh.p.k. nuk është origjinal dhe nuk ka fuqi provuese.
Dokumentet origjinale janë ato të paraqitura më sipër nga Albtelecom: Letra, Proces-Verbali,
Relacioni dhe Shtesë Kontrata. Pala e paditur ka pretenduar po ashtu se edhe sikur ky faks do
të ishte i vërtetë, ai nuk vendoste asnjë marrëdhënie ndërmjet “Albtelecom” sh.a. dhe “Seat”
sh.p.k. Përkundrazi faksi i paraqitur prej “Albtelecom” sh.a., sipas kësaj pale është i vetmi që
ekziston. Pala e paditur ka prapësuar në vijimësi se pagesa duhej të kryhej sipas nenit 3, pika
2 të Kontratës Bazë në favor të IPS person i tretë në gjykim, ashtu sikurse edhe ka ndodhur
në fakt. Për sa më sipër, sipas të paditurit dhe Avokaturës së Shtetit nuk ka asnjë lidhje
kontraktuale (kontrate, shtesë kontratë, marrëveshje) midis “Albtelecom” dhe “Seat” sh.p.k.
Kontraktuesi i vetëm i Albtelecom është IPS, fitues i Tenderit, nënshkrues i Kontratës dhe i
Shtesë Kontratës dhe jo paditësi në këtë gjykim. Pavarësisht nga origjinaliteti i dokumentit të
dorëzuar nga “Seat” sh.p.k. pala e paditur ka pretenduar se, edhe në rast se ky dokument do të
ishte origjinal, shtesë kontrata vërteton pozicionin e ligjshëm të palëve: IPS dhe Albtclecom
janë palë kontraktuese ndërsa “Seat” sh.p.k. është nënkontraktor. Gjithashtu, pala e paditur ka
arsyetuar se në asnjë rast, “Seat” sh.p.k. nuk mund të jetë palë kontraktore, përderisa kontrata
është lidhur si përfundim i një tenderi dhe nënshkruesi i Kontratës mund të ishte vetëm fituesi
i tenderit. Kontrata ndërmjet Albtelecom dhe IPS, palë kontraktore legjitime, është
ekzekutuar në mënyrë të rregullt dhe pagesat janë kryer në llogarinë bankare të IPS, ashtu siç
është pranuar edhe nga paditësi, sipas Kontratës bazë të pandryshuar në këtë pikë nga Shtesa
e Kontratës.
Në përfundim të gjykimit, gjykata e shkallës së parë ka disponuar rrëzimin e padisë së
palës paditëse, duke e gjetur atë të pabazuar në prova dhe në ligj. Në vendimin përkatës që
përdor gjykata e shkallës së parë, rezulton se janë gjetur të drejta të gjithë prapësimet e palës
së paditur që janë radhitur më lart në këtë vendim, duke gjetur të pabazuar ekzistencën e një
marrëdhënie kontraktuale mes palës paditëse dhe asaj të paditur, e për shkak të karakterit të
posaçëm të kontratës së shitjes (lidhur në përfundim të një procedure tenderimi publik), i
vetmi subjekt që do të mund të kishte pretendimi nga ekzekutim i kontratës është personi i
tretë, subjekt ky që në asnjë rast nuk ka parashtruar pretendime të tilla, përkundrazi ka
pranuar çmimin e shitjes, në përputhje me kontratën.
Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, Gjykata e Apelit Tiranë, pasi u investua në
gjykimin e çështjes mbi ankimin e palës paditëse erdhi në përfundimin se padia e palës
paditëse është e bazuar në ligj e në prova dhe si të tillë e pranoi atë, duke njohur detyrimin e
palës së paditur në vlerën përkatëse të pasqyruar në dispozitiv. Në arsyetimin e vendimit të
saj, gjykata e apelit vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka gabuar në interpretimin e
provave, pasi sipas faturave rezulton se shitës malli është paditësi dhe jo personi i tretë në
këtë gjykim. Gjykata ka nënvizuar se pagimi i gabuar i çmimit ndaj shoqërisë së huaj nuk
mund të rëndojë paditësin e cili është shitës faktik i mallit. Sipas gjykatës, nuk jemi përpara
asnjë pavlefshmërie, pasi shitja e kryer nga paditësi provohet plotësisht me provat e dosjes
gjyqësore, faturat që pranohen nga pala e paditur. Gjykata arrin në përfundimin se është e
vërtetë se fillimi i kësaj marrëdhënie juridike i ka fillesat te tenderi i organizuar nga pala e

100
paditur, por zbatimi i saj është bërë i pamundur prandaj paditësi me mirëbesim ka kryer
shitjen e mallit dhe çmimi i shitjes i është dhënë palës së tretë.
Pasi shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në interpretim të gabuar të dispozitave të
ligjit e si i tillë duhet të prishet, duke mbetur në fuqi vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, si një vendim i marrë në përputhje me ligjin.
Pala paditëse ka pretenduar ekzistencën e një marrëdhënie kontraktuale me palën e
paditur bazuar në një dokument shkresor (fax), i cili në asnjë rast nuk rezulton të jetë
paraqitur dhe administruar në cilësinë e origjinalit. Nisur nga parashikimi i nenit 251 të
K.Pr.Civile, me të drejtë gjykatat e shkallës së parë (fax) e paraqitur nga pala paditëse në
cilësinë e kontratës me palën e paditur, nuk e ka konsideruar më vlerën e provës. Ky
përfundim është ligjor, jo vetëm në referencë të dispozitës së mësipërme të K.Pr.Civile, por
dhe për faktin se për të njëjtën situatë juridike mes palëve (qenia e një subjekti të së drejtës së
huaj tregtare dhe pamundësia për pagesën e detyrimeve tatimore në R.Sh) ka gjetur zgjidhje
me një shtesë të kontratës, së nënshkruar rregullisht mes palëve, administruar në gjykim dhe
të pakontestuar as nga shitësi dhe as nga blerësi, të cilët dhe kanë ekzekutuar detyrimet
përkatëse (shitjen e mallit dhe pagesën e çmimit të parashikuar në kontratë).
Në çdo rast, ky Kolegj çmon të sjellë në vëmendje faktin se kontrata mes palës së
paditur dhe personit të tretë, është një kontratë e veçantë shitje, lidhja e së cilës nuk gjen
rregullim vetëm në dispozitat e posaçme të K.Civil, por dhe në ligjin nr.7971, datë
26.07.1995, i ndryshuar “Për prokurimin publik”. Pala e paditur “Albtelecom” sha në
periudhën në fjalë ka qenë një shoqëri tregtare me kapital shtetëror dhe si të tilla fondet e saj,
konsideroheshin fonde publike, administrimi i të cilave gjente rregullim të posaçëm ligjor nga
ligjvënësi me ligj të veçantë. Procedura e prokurimit të këtyre fondeve, kriteret e përzgjedhjes
së fituesve të garave të prokurimit, lidhja e kontratës dhe elementë të tjerë që kanë të bëjnë
me realizimin e objektit të kontratave, për të cilat prokurohen fondet publike, parashikohen
shprehimisht në ligjin e sipërpërmendur dhe aktet nënligjore të nxjerra në zbatim të tij.
Në këto kushte, nuk rezulton që nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë të jetë vlerësuar
ky aspekt ligjor në lindjen e marrëdhënies juridike-civile mes palëve. Lidhja e kontratës mes
palëve ndërgjyqëse përsa kohë ka gjetur rregullim në dispozitat e mësipërme ligjore, nuk do
të mund të konsiderohej nga ajo gjykata (gjykata e apelit), si një marrëdhënie juridike, që
mund të ndryshohej apo revizionohej sikundër pretendon pala paditëse nëpërmjet një akti
(fax) përmbajtja e të cilit nuk gjen asnjë bazë ligjore në dispozitat e ligjit të lartpërmendur.
Të gjitha elementët e kontratës së lidhur mes palëve ndërgjyqëse, vlefshmëria e tyre,
kanë gjetur një analizim të hollësishëm në argumentimin që i bën gjykata e shkallës së parë
vendimit të saj, argumentim të cilin ky Kolegj nuk vlerëson ta përsërisë, përsa kohë është i
plotë dhe në përputhje me ligjin.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2183, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.7918, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 07.02.2013

101
Nr.11111-00524-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-457 i Vendimit (99)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 07.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SOSE DHIMA,

ELEFTERIA KUTULLA
I PADITUR: VASIL ZOTO
PERSON I TRETË: BEBEKA PANAJOTI

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të na njohë bashkëpronarë
në objektin me 5 (pesë) kate në Spile, Himarë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 të K.Pr.Civile
dhe nenet 199 dhe 209 të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.3224, datë 17.12.2008 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Vasil Zoto të njohë bashkëpronare paditëset Sose
Dhima dhe Elefteria Kutulla, në objektin me 5 (pesë) kate në Spile Himarë,
me këto kufizime; Veri - Rrugë, Jug - Mimi Zoto, Lindje - Banesë pesë
katëshe, Perëndim - Rrugë”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.563, datë 15.12.2009 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.3224, datë 17.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë dhe pushimin e çështjes.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Sose Dhima dhe Elefteria
Kutulla, që kërkojnë prishjen e vendimit nr.563, datë 15.12.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3224, datë 17.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe parashtrojnë shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata e apelit nuk ka hetuar çështjen në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme në
zbatim të nenit 14 të K.Pr.Civile. Gjykata ka shkelur nenin 6 të K.Pr.Civile si dhe
nenin 10 të K.Pr.Civile, pasi nuk e ka mbështetur vendimin e saj mbi faktet e
paraqitura gjatë procesit. Në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, gjykata duhet të

102
 bënte cilësim të saktë të fakteve dhe pa ndryshuar bazën juridike të padisë ka kërkesën
e palës. Paditëset nuk kanë kërkuar asnjëherë gjatë gjykimit që të njihen
bashkëpronarë me të paditurin në katin e parë të ndërtesës;
- Arsyetimi i gjykatës se kërkimet e të paditurit bien ndesh me përcaktimet e Vendimit
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.22, datë 13.03.2002 është keqinterpretim i
këtij vendimi. Objekti i kësaj çështje nuk është pjesëtimi i sendit në bashkëpronësi,
por njohja bashkëpronarë në objektin 5 katësh. Leja e ndërtimit është dhënë në emër
të të paditurit, dhe regjistrimi i këtij objekti nuk mund të realizohet në bashkëpronësi
për të gjithë bashkëpronarët e sendit në Z.V.R.P.P. Vlorë, por vetëm në emër të
paditësit. Fakti që trualli është në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse, dhe veprimet
për ndërtimin e objektit janë kryer sëbashku, tregon se qëllimi i palëve ndërgjyqëse ka
qenë që ata të jenë bashkëpronarë mbi objektin. Në këtë rast, kontributi i tyre në
krijimin e këtij sendi është i barabartë në këto kushte edhe pjesët takuese të secilit
bashkëpronar janë të barabarta;
- Gjykata ka keqinterpretuar ligjin përsa i përket pjesëve takuese të secilit prej
ndërgjyqësave në atë send, duke përcaktuar se pjesëtimi i ndërtesës midis tyre është
bërë përpara tetë vjetësh. Paditësit nuk kanë kërkuar për të përcaktuar pjesët takuese
të secilit bashkëpronar por njohjen bashkëpronar në tërësi në objektin me pesë kate.
Objekti është në bashkëpronësi dhe mund të pjesëtohet vetëm me marrëveshje ose një
proçes gjyqësor padi të jetë regjistruar në Z.V.R.P.P. Vlorë. Përderisa s’ka
marrëveshje në lidhje me pjesëtimin atëherë edhe objekti është në bashkëpronësi në
raporte të barabarta. Nga provat e administruara nuk rezulton që i padituri të ketë
provuar ekzistencën e një marrëveshje të lidhur midis palëve për pjesëtimin e
pasurisë.

Kundër rekursit të palës paditëse, ka ushtruar kundër-rekurs pala e paditur Vasil Zoto,
i cili parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka shkelur nenet 5, 6, 16 të K.Pr.Civile, pasi ka
ndryshuar objektin e mosmarrëveshjes, nuk është shprehur për atë ç’ka kërkohet dhe
ka kaluar kufijtë e padisë. Padia e ngritur dhe vendimi nuk trajtojnë të njëjtën
marrëdhënie. Në padi nuk është ngritur problemi i njohjes bashkëpronar. Edhe baza
ligjore (neni 199 dhe 209 e K.Civil) e përcaktuar nuk të çon në këtë lloj marrëdhënie.
Referuar pjesës shtjelluese të padisë, rezulton se pala paditëse nuk kërkon të njihet
bashkëpronar mbi tërë ndërtesën por vetëm në ato pjesë të ndërtesës që
bashkëpronësia mbi to është e detyrueshme, dhe në rastin konkret gjykata ka dalë tej
kërkimeve të paditësit;
- Rezulton se palët janë marrë vesh se kë pjesë do të marrë secili prej tyre. Sipas kësaj
rezulton se kuota e çdo bashkëpronari është transformuar në pjesë fizike të tij.
Prandaj, palët janë marrë vesh për pronësi individuale për këtë ndërtesë, e në këtë
mënyrë nuk mund të ketë asnjë shkak për lidhje bashkëpronësie. Për më tepër
karakteri i sendit nuk lejon bashkëpronësinë pasi destinimi i saj është për banim dhe
ata efektivisht e përdorim për këtë qëllim. Bashkëpronësia mbi truallin nuk do të thotë
bashkëpronësi mbi ndërtesën e ngritur mbi të por bashkëpronësi do të ketë vetëm për
ato pjesë të detyrueshme nga ligji;
- Gjithashtu sendi nuk ka një ekzistencë juridike, pasi si pasojë e mosmarrëveshjeve,
është penguar regjistrimi i këtij objekti në Z.V.R.P.P. Nisur nga kjo mangësi juridike
çdo veprim juridik lidhur me të nuk mund të kryhet.

103
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. S.Hazizaj, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë; av. F.Luli, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe si
shqyrtoi në tërësi çështjen,

VËREN
Palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme me njëri tjetrin (motra dhe
vëllezër) dhe njëkohësisht trashëgimtarët ligjore të të ndjerit Manol Zoto.
Me vendimin nr.352, datë 12.03.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish pronarëve Vlorë babait të tyre, është njohur dhe kthyer në natyrë, si ish pronar,
(ndër të tjera) edhe sipërfaqen prej 280 m2 e ndarë në dy parcela respektivisht 163 m2 dhe
117 m2 në Spile (Himarë), me kufizimet përkatëse sipas planimetrisë që shoqëron këtë
vendim.
Bazuar në dëshminë e trashëgimisë, lëshuar me vendimin nr.2353, datë 19.11.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, kjo sipërfaqe e ndodhur në zonën kadastrale nr.1452
është regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.526, datë 14.12.2007 pranë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, në emër të Vasillo Zoto (bashkëshortja e
Manol Zoto), Eftihia Zoto (Neranxi), Bebeka Zoto (Panajoti), Vasil Zoto, Sose Zoto (Dhima),
Elefteria Zoto.
Me vendimin nr.7, datë 23.03.1999 të Këshillit të Rregullimit të Territorit Vlorë është
miratuar sheshi i ndërtimit në emër të të paditurit Vasil Manol Zoto me sipërfaqe 163 m2 për
banesë (ngjitur me pallatin 5 katësh). Ndërsa me vendimin nr.4/7, datë 17.04.2000, të
Këshillit të Rregullimit të Territorit Vlorë, është dhënë leja e ndërtimit vetëm në emër të Vasil
Zoto (i paditur), për objektin banesë 5 (pesë) kate në Spile (Himarë). Mbi bazë të kësaj leje
ndërtimi është ndërtuar objekti 5 katësh në Spile Himarë, në të cilin banojnë edhe palët
ndërgjyqëse.
Për arsye se leja e ndërtimit është dhënë vetëm në emër të të paditurit si dhe të
regjistrimit të truallit në bashkëpronësi pranë Z.V.R.P.P. Vlorë, midis palëve ndërgjyqëse
kanë lindur mosmarrëveshje, dhe në këto kushte paditëset i janë drejtuar gjykatës me padi me
objekt detyrimin e të paditurit ti njohë ata bashkëpronarë në objektin me 5 (pesë) kate në
Spile, Himarë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.3224, datë 17.12.2008 ka vendosur:
“Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Vasil Zoto të njohë bashkëpronare paditëset Sose Dhima dhe
Elefteria Kutulla, në objektin me 5 (pesë) kate në Spile Himarë, me këto kufizime; Veri -
Rrugë, Jug - Mimi Zoto, Lindje - Banesë pesë katëshe, Perëndim - Rrugë”.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Vlorë e cila me vendimin nr.563,
datë 15.12.2006 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.3224, datë 17.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë
dhe pushimin e çështjes”.
Duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekursin e palës paditëse,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet
duke u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Ashtu si me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në gjykim është
provuar se ekzistojnë dy elementë të rëndësishëm për të cilët gjykata duhet të shqyrtonte
çështjen dhe të vendoste pranimin e kërkesë padisë.

104
 Së pari në gjykim është provuar se paditësit kanë patur legjitimitetin aktiv për të
ngritur këtë kërkesë padi pasi kanë paraqitur një sërë provash me anë të të cilave kanë
provuar se, godina pesë katëshe është në bashkëpronësi e paditësave dhe të paditurit, jo
vetëm për faktin se trualli mbi të cilin është ngritur kjo godinë është në bashkëpronësi të
palëve ndërgjyqëse por është provuar se edhe ndërtimi është bërë me kontributin e të dyja
palëve.
Së dyti, në gjykim paditësit kanë provuar se kanë interes të ligjshëm në ngritjen e
kësaj padie pasi nga ana e të paditurit janë bërë veprime të njëanshme të cilat mund të
cënojnë interesat e palës së paditur deri në mundësinë e regjistrimit të pronës vetëm në emrin
e të paditurit. Ka rezultuar se i padituri edhe pse nuk ka qenë pronar i vetëm i truallit, ka
mundur të disponojë leje ndërtimi dhe leje sheh ndërtimi vetëm në emrin e tij ndonëse këto
leje, në kushte normale duhet të kërkoheshin e lëshoheshin në emër të të gjithë
bashkëpronarëve.
I padituri në gjykimin në shkallë të parë ka kërkuar rrëzimin e kërkesë padisë
megjithëse përfaqësuesi i tij në këtë gjykim ka pranuar faktin se ai dhe paditësat janë
bashkëpronarë të objektit. Për këtë shkak, me qëllim që çështja të zgjidhej me pajtim, në
gjykim në shkallë të parë është kërkuar nga ana e gjykatës të paraqitej vetë i padituri i cili
duke refuzuar të dëgjohej para gjykatës e ka çuar gjykatën në përfundimin se i padituri nuk ka
dëshirën për ta zgjidhur këtë çështje me pajtim pavarësisht deklaratës noteriale të paraqitur
nga përfaqësuesi i tij, duke vënë kështu gjykatën para detyrimit që të zgjidhte konfliktin në
rrugë gjyqësore.
Në përfundim të hetimit gjyqësor është provuar se paditësit dhe i padituri janë
bashkëpronarë të objektit dhe gjykata me të drejtë ka pranuar kërkesë padinë duke detyruar të
paditurin të njohë paditësat bashkëpronarë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Apelit Vlorë, në marrjen e
vendimit, arsyetimin e tij e bazon mbi një kërkim i cili nuk është pjesë e objektit të kërkesë
padisë duke konfonduar kështu atë çfarë palët kanë kërkuar me atë që ka vlerësuar gjykata
sikur të ishte palë në gjykim.
Dhe pse sipas kërkesë padisë është kërkuar detyrimi për njohje bashkëpronar bazuar
në nenin 199 të K.Civil sipas të cilit “Ka bashkëpronësi kur një ose disa sende dhe të drejta
të tjera reale u përkasin bashkërisht dy ose më shumë personave. Pjesët e bashkëpronarëve
janë të barabarta, gjersa nuk vërtetohet e kundërta. Të drejtat dhe detyrimet e
bashkëpronarëve caktohen në pjesëtim me pjesët përkatëse” , nga ana e Gjykatës së Apelit
Vlorë, është vendosur të pushohet çështja ndër të tjera me arsyetimin se”... duke pretenduar
pronësinë mbi pjesë të caktuara të sendit, paditësit kërkojnë në këtë mënyrë pjesëtimin e
sendit dhe jo njohjen e tyre bashkëpronarë. Bashkëpronësia krijohet në bazë të një kontributi
të përbashkët të bashkëpronarëve. Ndërsa në rastin konkret palët jo vetëm që pranojnë
kontributet, por sipas masës së kontributit kanë bërë edhe përcaktimin e pjesëve, pra
pjesëtimin e ndërtesës midis tyre që para 8 vjetëve”.
Kolegji Civil çmon gjithashtu se duke përmendur në arsyetimin e vendimit të saj
Vendimin Unifikues nr.22 datë 13.03.2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
Gjykata e Apelit Vlorë ka gabuar pasi ky vendim ka unifikuar praktikën gjyqësore lidhur me
mospjesëtimin e një sendi (ndërtimi) të pa regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme
por nuk bën fjalë për rregullat dhe mënyrën e njohjes së bashkëpronësisë mbi një send,
rregulla të cilat janë të parashikuara në dispozitat e nenit 199 e vijues të K.Civil dhe që nuk e
lidhin të drejtën për të kërkuar njohjen bashkëpronar me regjistrimin ose jo të një pasurie.

105
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.563 datë 15.12.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.3224 datë 17.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Tiranë, më 07.02.2013

MENDIM PAKICE
Për vendimin Nr.99, datë 07.02.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që i përket
çështjes civile me paditëse Sose Dhima, Elefteria Kutulla dhe të paditur Vasil Zoto e person
të tretë Bebeka Panajoti, me object njohje bashkëpronar në një object 5 katësh në Spile
Himarë.
Shumica në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3224, datë 17.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, me të cilin ishte vendosur pranimi i padisë dhe detyrimi i të paditurit Vasil Zoto të
njohë bashkëpronare paditëset Sose Dhima e Elefteria Kutulla.
Shumica në vendimin e saj ka arsyetuar se ka gjetur të bazuar arsyetimin dhe atë ç’ka
ka pranuar gjykata e rrethit gjyqësor, duke konkluduar se vendimi i gjykatës së apelit është i
pambështetur në ligj.
Ndryshe nga sa ka pranuar shumica, ne gjyqtarët në pakicë mendojmë se duhet të
prisheshin të dy vendimet dhe të rrëzohej padia si e pambështetur në ligj.
Pakica çmon se paditëset nuk legjitimoheshin në ngritjen e padisë, pasi nuk është
provuar në asnjë moment dhe me asnjë nga provat e administruara dhe të marrë në shqyrtim
se paditëset kanë intëres për të kërkuar në gjykatë rivendosjen e një të drejte të shkelur.
Në gjykim është provuar se palët janë motra e vëllezër me njëri tjetrin dhe kanë
trashëguar nga babai i tyre një sipërfaqe trualli prej 280 m2 të ndarë në dy parcela 163 e 117
m2. Pra ndërtimi 5 katësh është bërë mbi truallin në bashkëpronësi jo vetëm të palëve
ndërgjyqëse, por të gjithë bashkëpronarëve.
Nuk është provuar se paditëset kanë interes në gjykim, madje në të kundërt në dosjen
gjyqësore ndodhet e administruar një deklaratë noteriale e vitit 2008 e nënshkruar nga palët
ndërgjyqëse, ekzistenca e të cilës nuk është kundërshtuar nga palët në gjykim. Në këtë
deklaratë, palët kanë pranuar ndërtimin mbi truallin në bashkëpronësi të një ndërtimi me 5
kate, duke specifikuar shpenzimet për katin e secilit.Gjithashtu është pasqyruar se palët ishin
në dijeni të plotë se leja e ndërtimit ishte marrë në emër të të paditurit Vasil Zoto.
Palët kanë pranuar në gjykim se ndërtimi ka përfunduar dhe ato posedojnë secila katin
e vet, por duke qenë objekt i ndërtuar me leje ndërtimi , ndërtimi do të regjistrohet pasi të
jenë përmbushur kërkesat e ligjit “ Për Urbanistikën”.
Pakica gjithashtu në të kundërt me mendimin e shumicës, konstaton se as i padituri
nuk mbarte legjitimitetin pasiv në padinë e ngritur.

106
 Në emër të të paditurit me të vërtetë është nxjerrë lejë sheshi e leje ndërtimi nga
organi competent për ndërtim mbi truallin në bashkëpronësi të palëve, por I padituri nuk e ka
në pronësi objektin mbi të cilin paditëset kërkojnë të njihen bashkëpronare. Kështu paditëset
nuk mund të kërkojnë një të drejtë nga i padituri , të cilën ai nuk e ka. A mundet që i padituri
të njohë bashkëpronare, pra t’i kalojë një të drejtë paditëseve, të cilën ai nuk e zotëron as për
vete, por edhe që nuk e pretendon?
Nuk ka rezultuar edhe nga deklarimet e palëve përpara Kolegjit Civil, që ndërmjet
palëve ndërgjyqëse të ketë konflikt dhe një mosmarrëveshje për të zgjidhur nga gjykata.
Përsa më sipër pakica mendon se paditëset nuk legjitimohen në ngritjen e padisë, për
shkak se nuk provuan shkeljen e të drejtës së pretenduar, apo që të ishte i padituri shkelësi i të
drejtës së tyre.

Majlinda Andrea Fatos Lulo

107
Nr.11115-01607-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-339 i Vendimit (100)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: VEZIR PËLLUMBI,

I PADITUR: JONUZ ABAZI,
FITNETE ABAZI,
RAJMONDA ABAZI,
EDUART ABAZI.

OBJEKTI:
1. Kthimi i sendit, dhomës së ndodhur në apartamentin e banimit
nr.2, kati përdhe në pallatin 6 katësh në Rrugën “Qazim Vathi”.
2. Detyrimin e palës së paditur të paguajë për përdorimin e dhomës
pronës së paditësit në shumën 10.000 lekë në muaj deri në dorëzim.
Baza Ligjore: Neni 296 dhe 298 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2365, datë 03.04.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Vezir Pëllumbi si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.719, datë 08.04.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2365, datë 03.04.2007, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs paditësi Vezir Pëllumbi, i cili kërkon prishjen e

vendimeve gjyqësore dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- Në vitin 2004 të paditurit kanë prishur murin dhe kanë hyrë në dhomën pronësi e imja
pa pëlqimin tim si pronar i saj. Për këtë i kam kërkuar Prokurorisë fillim procedimi
penal por është vendosur mosfillim i procedimit pasi dhunimi i banesës kërkohet
drejtpërdrejt në gjykatë me kërkesën e të dëmtuarit. Në këto kushte kam kërkuar
realizimin e të drejtës sime nëpërmjet kësaj padie.

108
 - Ndryshe nga sa kanë konkluduar gjykatat me vërtetimet e pronësisë së Z.R.P.P.
Tiranë është provuar në gjykim se jam pronar i ligjshëm i saj dhe se i padituri ka në
pronësi 2+1 ndërkohë që posedon pa asnjë titull dhe dhomën time.
- Padrejtësisht gjykatat mbështeten në nenin 149 të K.Civil duke arsyetuar se paditësi
nuk mund të ushtrojë lirisht tagrat e pronarit ndërkohë që nga gëzimi i kësaj prone
është provuar se jam privuar me dhunë dhe fshehurazi. Këtë e vërteton dhe kallëzimi
penal në prokurori.
- Gjykatat, duke konstatuar absolutisht të pavlefshme kontratën e pjesëtimit, pa
arsyetuar se ku qëndron paligjshmëria e këtij veprimi juridik me të cilën kam fituar
pronësinë e dhomës ndërkohë që një gjë e tillë nuk është kërkuar nga pala e paditur,
kanë vepruar në kundërshtim me nenin 6 të K.Pr.C.
- Gjykata në asnjë rresht të arsyetimit të vendimit nuk e ka arsyetuar se ku qëndron
paligjshmëria e këtij veprimi juridik, përveçse citon vendimin unifikues nr.13 i cili në
rastin konkret nuk mund të ketë efekt prapaveprues.
- Padrejtësisht gjykatat i kanë quajtur të paditurit posedues në mirëbesim të dhomës,
pasi ata kanë në pronësi vetëm 2+1 ose 70 m2 ndërkohë që posedojnë 91 m2.
- Gjykata e apelit nuk administroi një provë vendimtare (projektin e zbatimit të
miratuar në K.R.T e Bashkisë Tiranë) vetëm në këtë mënyrë do të vërtetohej
ndërhyrja e paligjshme e bërë nga të paditurit në apartamentin në fjalë (këtë provë po
e bashkëngjitim me rekursin).

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesen e palës së paditur Av.
Nurihan Meta, që kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit kanë gjetur
të provuar se paditësi Vezir Pëllumbi figuron pronar i një dhome në apartamentin 2+1 të
ndodhur në Rr.“Qazim Vathi”, godina 6 katëshe, e regjistruar në Z.V.R.P.P. Tiranë, në
regjistrin hipotekor nr.35, datë 13.04.1999, ZK 8140.
Këtë pronësi, paditësi pretendon ta ketë fituar mbi bazën e kontratës së pjesëtimit
nr.490 rep, e nr.70 kol, datë 25.03.1999 të lidhur para noteres midis Shoqërisë “Korça” sh.p.k
dhe ish ortakut të kësaj shoqërie, paditësit Vezir Pëllumbi.
Bazuar në përmbajtjen e kësaj kontrate, në paragrafin e tretë të saj, palët kontraktuese
kanë parashikuar si vijon: “Nga dy apartamentet 3+1 që i takojnë Shoqërisë “Korça” sh.p.k,
njëri prej tyre i ndodhur në katin përdhe, me orientim nga lindja do t’i shitet pronarëve të
truallit me çmimin e kostos, për pjesën 2 dhoma e një kuzhinë. Dhoma që mbetet nga shitja e
apartamentit, e merr Vezir Pëllumbi. Dhoma ndodhet në Juglindje të apartamentit të
mësipërm”. Kontratën e shoqëron edhe planimetria e apartamentit, ku dhoma e paditësit e
shënuar me vizë të ndërprerë, ndodhet e përfshirë në një apartament me tre dhoma, një
kuzhinë me aneks.
Paditësi, duke pretenduar se të paditurit kanë zënë pa asnjë tagër këtë apartament, ka
kërkuar kthimin e sendit dhe shpërblimin e të ardhurave të realizuara nga përdorimi i tij.
Gjykatat e faktit kanë gjetur të provuar po ashtu se sipas akt-marrëveshjes datë
10.12.1993 lidhur ndërmjet Shoqërisë “Korça” sh.p.k dhe Repartit Ushtarak 1060, banesa
nr.88/10, e cila ishte në proces ndërtimi në Lagjen nr.17, Rruga “Kongresi i Manastirit”, do
t’i kalonte në proces ndërtimi dhe financimi Shoqërisë “Korça” sh.p.k, e cila do të kryente
punime ndërtimore sipas projektit.

109
 Më përpara në kohë, më datë 18.11.1993, midis pronarëve të truallit ku do te ngrihej
godina nga njëra anë, Shoqërisë “Korça” sh.p.k e Repartit Ushtarak 1060 Tiranë nga ana
tjetër, është lidhur një akt-marrëveshje sipas të cilës përcaktohet se pronarët e truallit, ndër të
cilët edhe i padituri Jonuz Abazi, pas përfundimit të pallatit do të merrnin në pronësi pa
pagesë një apartament 2+1, një apartament 3+1 si dhe me pagesë një apartament 2+1.
Me kontratën e shitblerjes 07.12.1994, e cila është lidhur midis palës së paditur Jonuz
Abazit e përfaqësuesit të Shoqërisë “Korça” sh.p.k Myfit Lulo, del se palët janë marrë vesh
që i padituri Jonuz Abazi të blejë apartamentin 2+1 të ndodhur në katin e tretë. Kjo kontratë
nuk është lidhur para noterit dhe si e tillë nuk është e regjistruar në Z.R.P.P. Ndërkohë, me
shkresën nr.3/18, datë 09.09.1996 të Shoqërisë “Korça” sh.p.k pranohet se apartamenti 2+1 të
ndodhur në katin e tretë me vendim të Bashkisë i është dhënë një personi tjetër dhe palës së
paditur Jonuz Abazit do t’i jepet një apartament 2+1 në apartamentin 3+1, në katin përdhe.
Nga akt rakordimi datë 05.11.1999 mbajtur mes palës së paditur Jonuz Abazit dhe
përfaqësuesit të Shoqërisë “Korça” sh.p.k rezulton se ky subjekt ka paguar dhe 1/3 e
apartamentit me sipërfaqe 91 m2, të poseduar prej tij. Nga vërtetimi hipotekor nr.297, datë
06.12.2001 del se i padituri Eduart Abazi (i cili tërheq të drejta pronësie nga i padituri Jonuz)
ka në pronësi pasurinë nr.1/100, ZK 8140, me sipërfaqe 70 m2 me adresën: “apartament 2+1,
shk.1, ap.2, pall.88/10, kati i parë me orientim nga lindja, sipërfaqja 70 m2, Rr.“Qazim
Vathi”.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, të dyja gjykatat e faktit kanë ardhur
në përfundimin se padia e palës paditëse do të duhej të rrëzohej, përsa kohë ky subjekt
pretendonte pronësinë mbi dhomën objekt konflikti mbi bazën e një titulli pronësie (veprim
juridik-kontratë pjesëtimi) i cili ishte absolutisht i pavlefshëm. Në argumentimin që përdorin
gjykatat në vendimet përkatëse konstatohet se ato i referohen parashikimeve të nenit 207 të
K.Civil dhe nenit 373 të K.Pr.C., duke vlerësuar se në kushtet kur dhoma e pretenduar nga
pala e paditur nuk mundet të pjesëtohet në kundërshtim me kondicionet urbanistike, çdo
veprim juridik që disponon mbi pronësinë e saj në kundërshtim mesa më lart është i
pavlefshëm. Po ashtu këto gjykata argumentojnë se vetë titulli i pronësisë i palës paditëse
(kontrata e pjesëtimit) nuk përcakton saktë vendndodhjen e sendit (dhomë).
Pasi shqyrtoi në seancë gjyqësore pretendimet e ngritura në rekursin e palës paditëse,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se vendimet që morën gjykatat e faktit
nuk mund të cenohet, e në këto kushte disponimi i tyre në lidhje me padinë është i drejtë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se përpos argumenteve të përdorura nga dy
gjykatat e faktit në vendimet e tyre, do të duhet të nënvizohet se Shoqëria “Korça” sh.p.k, në
kontratën e pjesëtimit, që përbën titullin e pronësisë së palës paditëse, nuk mund të
dispononte tej tagrave të pronësisë, që vetë ky subjekt kishte mbi apartamentet e ndërtuara
mbi truallin e palës së paditur.
Sikundër është parashtruar më lart në këtë vendim, ka pasur disa akte në radhë
kronologjike, në bazë të së cilave rezulton vullneti i Shoqërisë “Korça” sh.p.k për të kaluar
posedimin e për rrjedhojë në përfundim të veprimeve administrative në fushën e urbanistikës
dhe atë regjistrimit të pasurive të paluajtshme, edhe pronësinë mbi apartamentin që mbajnë që
prej vitit 1996 (shih aktin fq.48 e dosjes gjyqësore).
Në këto kushte, nisur nga parashikimet e dispozitës së nenit 296 të K.Civil, gjykata në
kushtet e mungesës së titullit të pronësisë së rivendikuesit se sendit, do të duhej të
dispononte, sikundër ka disponuar rrëzimin e padisë.

110
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.719, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 07.02.2013

111
Nr.31001-02425-00-2010 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-846 i Vendimit (101)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 07.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: EMRI XHAFERI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT TIRANË.
PERSON I TRETË: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
KUKËS.

OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ
Urdhrit nr.1940 datë 14.10.2009
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit Tiranë.
Detyrimin e Drejtorit të Policisë së Shtetit
për të rivendosur të gjitha të drejtat e cenuara.
Baza Ligjore: Neni 324, 331 i K.Pr.Civile
dhe neni 57 i Ligjit nr.9749 datë 04.06.2007.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.78, datë 11.03.2010, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Emri Xhaferi.
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ, Urdhrit nr.1940 datë
14.10.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshëm të Policisë, për kthimin e të drejtave të
cënuara paditësit Emri Xhaferi nga ky urdhër.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.463, datë 20.09.2010, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.78, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës, dhe rrëzimin e padisë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs paditësi Emri Xhaferi, i cili
kërkon nga Gjykata e Lartë:
- Prishjen e vendimit nr.463, datë 20.09.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.78, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

112
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesin e paditësit, av.
Ardian Visha, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
të gjykatës së rrethit gjyqësor; analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
Rrethanat e çështjes
Paditësi Emri Xhaferi, ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur me detyrën
e Ndihmës Specialist për Policimin në Komunitet dhe Parandalimin e Krimeve në Drejtorinë
e Policisë së Qarkut Kukës.
Në datë 17.07.2009, duke qenë me detyrën e mësipërme, ka qenë në patrullim së bashku
me dy kolegë, kanë konstatuar se një shtetas Kosovar me automjetin kamion me rimorkio të
tonazhit të rëndë ka hyrë në shëtitoren e qytetit, duke shkelur rregullat e qarkullimit rrugor.
Paditësi së bashku me kolegët e tij, kanë ndaluar kundërvajtësin duke e dërguar atë tek
eprori i tyre direkt, për ndjekjen e procedurave administrative.
Për këtë shkak nga drejtuesi i Komisariatit të Policisë Kukës është urdhëruar pezullimi i
paditësit nga detyra me motivacionin “Shkelje e rëndë disiplinore të kryerjes së veprimeve
arbitrare”, që nuk lidhen me funksionin që kryen.
Me Urdhrin nr.1940, datë 14.10.2009, të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
është urdhëruar që, "K/Inspektori Emri Xhaferi, të përjashtohet nga Policia me motivacionin,
"Dhënie mase disiplinore përjashtim nga policia".
Pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë masë disiplinore, fillimisht i është drejtuar
Komisionit të Apelit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Komisioni i Apelimit, me vendimin nr.70, datë 12.10.2009, e ka konsideruar të drejtë
masën disiplinore, "përjashtim nga Policia e Shtetit", ndaj paditësit.
Paditësi është thirrur dhe dëgjuar nga Komisioni i Apelimit me datën 07.09.2009 dhe
është përjashtuar nga policia me një komision tjetër të ndryshuar i mbledhur më datën
12.10.2009 pa u njoftuar dhe pa u dëgjuar nga ana e tij.
Duke mos qenë dakord paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë së aktit administrativ, Urdhrit nr.1940, datë 14.10.2009 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.78, datë 11.03.2010, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Emri Xhaferi.
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Urdhrit nr.1940, datë 14.10.2009 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshëm të Policisë për kthimin e të drejtave të cënuara
paditësit Emri Xhaferi nga ky urdhër”.
Me arsyetimin:
“…, Gjykata, …, çmon se kërkimet e paditësit Emri Xhaferi janë të bazuara. …
Së pari: Paditësi … punonjës pranë anës së paditur …, që nga viti 1988.
Së dyti: Vendimi nr.747/1 datë 17.07.2009 i Shefit të Komisariatit të Policisë Kukës për
pezullimin e paditësit nga detyra është bërë në bazë të nenit 11 dhe nenit 23 pika 1, 2, 4, 6 të
Rregullores së Policisë së Shtetit me motivacionin shkelje e rëndë disiplinore të kryerjes së
veprimeve arbitrare, që nuk lidhen me funksionin që kryen. Në nenin 4 pika 2 të ligjit nr.9749,
datë 04.06.2007 thuhet: "Çdo punonjës i Policisë ka për detyrë të përmbushë të gjitha
përgjegjësitë e përcaktuara në pikën 1 të këtij neni, pavarësisht se cilës strukturë i shërben".
Gjithashtu në nenin 6 pika 7 të Rregullores së Disiplinës thuhet: "Të kryejë veprimet e
duhura kur konstaton shkelje të ligjit, për të cilat ngarkohet me detyra Policia e Shtetit,
pavarësisht nga detyra që kryen apo vendi ku është caktuar të punojë në funksionet

113
operacionale", në rastin konkret paditësi ka informuar sipas ligjit dhe rregullores rastin e
konstatuar duke informuar eprorët përkatës kjo e provuar në seancë gjyqësore me deklarimet e
bëra nga Zv/Drejtori i Policisë Qarku Kukës dhe Shefin e Seksionit të Parandalimit të Krimit dhe
Policimit në Komunitet, pra nuk kemi të bëjmë me veprime abuzive .
Së treti: Paditësi është thirrur për t’u dëgjuar pranë Komisionit të Apelit me datë
07.09.2009 në lidhje me ankesën e bërë, nga ana e këtij komisioni nuk është marrë ndonjë
vendim përkatës …. Më datën 12.10.2009 Komisioni i Apelit i ndryshuar ka marrë në shqyrtim
ankesën e paditësit pa praninë e tij dhe pa e dëgjuar më parë, duke dalë me vendimin nr.70, datë
12.10.2009, ku kanë vendosur: "Të konsiderojnë të motivuar masën disiplinore "Përjashtim nga
Policia".
Në mbështetje të këtij vendimi Drejtori i Përgjithshëm … ka nxjerrë urdhrin nr.1940, datë
14.10.2009 për përjashtim nga policia të paditësit. Nga Komisionet e Apelit janë shkelur nenet 36
pika 3, 38 pika 3, 4, 9 e 11 të Rregullores së Disiplinës.
Ne nenin 36, pika 3 thuhet: "Punonjësi i policisë që apelon ka të drejtë të kërkojë deri në
dy herë ndryshimin e anëtarëve të Komisionit të Apelimit", në rastin konkret paditësi nuk është
njohur dhe dëgjuar nga ky komision.
Në nenin 38 pika 3 të rregullores së Disiplinës thuhet: "Kryetari i Komisionit të Apelimit
njofton me shkrim punonjësin e Policisë për vendin, datën dhe orën e shqyrtimit të ankesës së tij
jo më vonë se 5 ditë përpara datës së shqyrtimit...", paditësi nuk është njoftuar, kjo e pohuar dhe
nga pala e paditur në seancë gjyqësore. Gjithashtu nga ana e Komisionit të Apelimit nuk është
zbatuar dhe pika 9 e nenit 38 të Rregullores Disiplinës, pra nuk është njoftuar paditësi sipas
parashikimit të kësaj dispozite.
… akti administrativ i nxjerrë nga Komisioni i Apelimit nr.70, datë 12.10.2009 dhe
urdhëri i D.P.P. së Shtetit nr.1940, datë 12.10.2009, nga ana e gjykatës çmohet i pavlefshëm, pasi
është rrjedhojë e shkeljes së parimit procedural të dëgjimit të palëve, ndërkohë që ligji kërkon
respektimin e tyre dhe për pasojë sjell nulitetin e aktit, pra akti konsiderohet absolutisht i
pavlefshëm.
… padia e paditësit është e bazuar në ligj dhe në prova, si e tillë duhet pranuar”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.463, datë 20.09.2010 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.78, datë 11.03.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës,
dhe rrëzimin e padisë”.
Me arsyetimin:
“… shkaqet e ngritura në ankim, vlerëson se janë të bazuar. … .
Së pari, gjykata e apelit çmon se veprimet e palës paditëse në ngjarjen e datës 17.07.2009,
janë të pahijshme dhe në tejkalim të detyrave funksionale në përmbushje të detyrës. ...
Në rastin në shqyrtim, ekziston fakti (veprimet e pahijshme....), veprime të cilat në
vështrim dhe zbatim të nenit 11, pika 5 dhe 12 të vendimit nr.786, datë 04.06.2008, të cituar më
lart, konsiderohen shkelje e rëndë e disiplinore. Po ashtu në referim të nenit 57 dhe 75 të Ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007, "Për Policinë e Shtetit", përbën shkak ligjor për përjashtimin nga
Policia. Për kundër kësaj, është në diskrecionin e organit administrativ të përcaktojë masën e
shkeljes, shkallën e masës disiplinore si dhe zbatimin e hierarkisë së tyre.
Së dyti, .. arsyetimi i Gjykatës së Faktit Kukës lidhur me interpretimin e nenit 4, pikat 1
dhe 2 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007, në rastin në gjykim, është i gabuar.
… gjendja e faktit nuk është e njëjtë me atë gjendje juridike të parashikuar në këtë
dispozitë. Në rastin konkret, kontrolli i dokumentacionit të drejtuesit të automjetit ishte në
kompetencë dhe detyrë funksionale të punonjësve të qarkullimit rrugor, sikundër është vepruar.
Ndërkaq, pretendimi i palës paditëse, mbi legjitimitetin e këtij kontrolli, edhe kur janë të
pranishëm punonjësit e qarkullimit rrugor, në zbatim të dispozitave të mësipërme, është i gabuar.

114
 Ligjvënësi nuk ka pasur qëllim që me anë të dispozitës së nenit 4/2/3 të ligjit nr.9749,
datë 04.06.2007, të bëjë konkurrimin e të drejtave dhe kompetencave midis sektorëve të
ndryshëm të Policisë. … .
Së treti, konkluzioni i Gjykatës së Faktit Kukës se akti administrativ, nr.70, datë
12.10.2009, i nxjerrë nga Komisioni i Apelimit dhe më pas Urdhri nr.1940, datë 12.10.2009, i
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, është i pavlefshëm, nuk është i bazuar në ligj.
Komisioni i Apelit si dhe procedura për shqyrtimin e ankesës është parashikuar në nenet
75, Pika 3 e tij e në vijim të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007. Nga përmbajtja e nenit 77/5 të ligjit të
cituar më lart, rezulton se në raste të veçanta, subjekti i përjashtuar nga Policia, mund të ankohet
drejtpërdrejtë në gjykate, duke përjashtuar procedurën e ankimit në Komisionin e Apelit. Nga
interpretimi i kësaj dispozite nënkuptohet fakti se, në kuptim të së drejtës, vendimi i këtij
Komisioni nuk ka fuqi juridike në raport me pozitën e subjektit të përjashtuar nga Policia, por një
akt kolegjial me efekte ndihme dhe konsultimi për organin që nxjerr aktin administrativ, Drejtorin
e Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Kështu, në kuptim të nenit 105 të K.Pr.A. të R.Sh, akti që
krijon pasoja juridike për palën paditëse, nuk është vendimi i Komisionit të Apelit, por Urdhri
nr.1083, datë 15.10.2009 i D.P.P. Shtetit. Pranimi i këtyre fakteve parakupton përfundimin se,
sido që të jetë vendimi i Komisionit të Apelit, ai nuk mund të cenojë fuqinë juridike të aktit
administrativ objekt gjykimi, kur ka përmbajtje tjetër nga ajo e Komisionit të Apelit dhe për më
tepër, të sjelli pavlefshmërinë e këtij Akti (administrativ).
… Gjykata e Faktit ndonëse ka arritur në përfundimin se akti administrativ, objekt
gjykimi, është i pavlefshëm, duke nënkuptuar pavlefshmërinë absolute, ajo nuk ka përmendur
bazën ligjore ku e bazon këtë përfundim”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs paditësi Emri Xhaferi, i cili
kërkon nga Gjykata e Lartë:
“Prishjen e vendimit nr.463 datë 20.09.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.78 datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës”, duke
parashtruar si shkaqe për prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, ato të pasqyruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin
është ndryshuar vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor dhe është rrëzuar padia e paditësit është
marrë në shkelje të ligjit.
Ky Kolegj çmon dhe i gjen të bazuara pretendimet e ngritura në rekursin e paditësit.
Gjykata e apelit ka keqinterpretuar ligjin e posaçëm nr.9749 datë 04.06.2007 "Për
Policinë e Shtetit".
Në nenin 71 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 për Policinë e Shtetit është
përcaktuar se: "Punonjësi i Policisë i raporton eprorit përkatës ose në mungesë të tij eprorit çdo
shkelje, për të cilën ai ka dyshime të mjaftueshme të besojë se është kryer nga një person,
pavarësisht në se ai ka marrë dijeni për këtë shkelje gjatë kryerjes së detyrës ose në rrethana të
tjera".
Në nenin 4 të ligjit të sipërcituar janë përcaktuar qartë detyrimet e punonjësit të Policisë
së Shtetit duke mos bërë ndarje mes sektorëve të veçantë të Policisë së Shtetit.
Në zbatim të ligjit “Për Policinë e Shtetit”, ka dalë edhe V.K.M. nr.786, datë
04.06.2008 "Për miratim e Rregullores së Disiplinës së Policisë Shtetit", ku në nenin 6/7 të
këtij akti nënligjor parashikohet se: "Personeli i Policisë gjatë kryerjes së
detyrës/shërbimit duhet të kryejë veprimet e duhura kur konstaton shkelje të ligjit për të
cilat ngarkohet me detyra Policia e Shtetit, pavarësisht nga detyra që kryen apo vendi ku
është caktuar të punojë në funksionet operacionale".
Gjithashtu neni 4/3 përcakton: "Personeli i Policisë duhet të raportojë tek eprorët
kur konstaton shkelje të legjislacionit që nuk përbëjnë vepër penale".

115
 Pikërisht nisur nga rrethanat e çështjes, të analizuara nga dy gjykatat e faktit, rezulton se
paditësi ka përmbushur në përputhje me rregullat e etikës kryerjen e detyrës, duke ndaluar
personin që e kanë çmuar si kundërvajtës dhe e kanë përcjellë tek eprori direkt për ndjekjen e
procedurave administrative, pa u bërë verifikim i dokumentacionit të automjetit, por vetëm
bllokimi i tyre me qëllim parandalimin e largimit të kundërvajtësit.
Nga sa më sipër është provuar se veprimet e paditësit nuk vijnë në kundërshtim me
dispozitat e ligjit që rregullon veprimtarinë e detyrës së tij.
Në këto rrethana bazuar në Nenin 77/5 i ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 "Për
Policinë e Shtetit" ku përcakton qartë procedurën e hetimit administrativ për personelin e
Policisë Shtetit, Komisioni i Apelit pranë D.P.P. Shtetit, e ka të detyrueshme të zbatojë
dispozitat ligjore të ligjit nr.8485 datë 12.05.1999 "K.Pr.A", Kreu i IV Nënseksioni III, gjë të
cilën nuk e ka bërë në rastin konkret.
Ky organ administrativ duke përjashtuar dëgjimin e palës së interesuar nuk ka qenë
përpara asnjë prej rasteve të parashikuara në nenin 96 të K.Pr.Administrative. Kështu punonjësit të
policisë (paditësit) që ka qenë palë në këtë hetim administrativ i është mohuar e drejta për t’u
dëgjuar dhe për t’u mbrojtur, duke ju shkelur rregullat procedurale të cilat kanë ndikuar në
nxjerrjen e Urdhrit nr.1940, datë 14.10.2009 të D.P. të Policisë.
Me të drejtë gjatë hetimit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kukës janë marrë dhe
vlerësuar edhe provat me dëshmitarë, nëpërmjet të cilave është vërtetuar fakti që komunikimi i
paditësit, si punonjës policie në detyrë në ngjarjen e datës 17/07/2009, nuk ishin veprime në
shkelje të etikës së punonjësve të policisë, por këto prova nuk janë çmuar e vlerësuar nga
Gjykata e Apelit Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se shkelja e pretenduar nuk ka
të bëjë me “kryerje të veprimeve të pahijshme” apo “shkelje ose mos ushtrim të
kompetencave të policisë”, sipas nenit 11/5 dhe 12 të Rregullores së Disiplinës, miratuar me
VKM nr.786, datë 04.06.2008.
Gjykata e apelit ka sjellë ndryshim të gjendjes së faktit si dhe referim të gabuar të
kësaj gjykate në dispozitat e ligjit dhe të rregullores, pasi nuk i përgjigjet përmbajtjes së
dispozitave të cituara nga kjo gjykatë.
Konstatohet se pala e paditur nuk ka respektuar dispozitat e ligjit dhe të rregullores
për të dëgjuar paditësin dhe bërë mbrojtjen e tij, duke sjellë për pasojë pavlefshmërie në
zgjidhjen e kontratës së punës në shërbimin publik, ashtu sikurse ka arsyetuar gjykata e
rrethit gjyqësor.
Sa më sipër Ky Kolegj e gjen të pabazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit
Shkodër, i cili duhet të prishet duke u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/b të K.Pr.C,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.463, datë 20.09.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.78, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

Tiranë, më 07.02. 2013

116
Nr.31001-03183-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-480 i Vendimit (102)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

Në seancën gjyqësore të datës 07.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA “INSIG” SH.A.

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE,
NJËSIA TATIM PAGUESVE TË MËDHENJ,
TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË

OBJEKTI:
Shfuqizimi pjesërisht i aktit administrativ
nr.22529/112 Prot, datë 17/12/2009
të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë,
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
“Njoftim i Vlerësimit për Detyrimet”, përsa i përket
proces-verbalit të gjobës nr.0013020, datë 10.11.2009,
për dënimin me gjobë në vlerën 100.000 lekë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19/05/2008
“Për Procedurat Tatimore në R.SH“,
Nenet 31, 32/a, 324 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8512, datë 24.09.2012, ka

vendosur:
Të pranojë kërkesën e bërë nga palët e paditura.
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.11636/2957/906
Akti, datë regjistrimi 23.07.2010, me paditës Shoqëria “Insig” sh.a, pasi çmon
se çështja bën pjesë në juridiksionin administrativ.

Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Shoqëria “Insig” sh.a.,
që kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim kësaj gjykate, duke
pretenduar në mënyrë të përmbledhur:

117
 - Lidhur me këtë çështje pas 17 seancash gjyqësore, një kohe relativisht të gjatë,
pala e paditur paraqiti kërkesë për nxjerrje jashtë juridiksionit gjyqësor me
arsyetimin se “Insig” sh.a. nuk ka dërguar ankesën për apelim pasi në protokollin
e tyre nuk ekziston asnjë letër e ardhur nga “Insig” sh.a.
- “Insig” sh.a e ka kundërshtuar duke argumentuar se, në protokollin tonë rezulton e
dërguar dhe e firmosur nga punonjësit e tatimeve (paraqitur si provë materiale
fleta e protokollit).
- Pala paditëse pretendoi se protokolli i tyre është më i rëndësishëm se ai i “Insig”
sh.a., kur “Insig” është shoqëri tregtare me aksioner të vetëm Ministrinë e
Financave dhe protokolli ynë funksionon në mënyrë të rregullt dhe konform ligjit
e rregullores përkatëse.
- Pavarësisht vendimeve unifikuese për raste të ngjashme (çështje juridiksioni),
konflikti mes palëve qëndron tek fakti i provueshmërisë së dorëzimit të ankimit
administrativ nga ana e “Insig” sh.a.
- Pretendimi i palës së paditur është absurd dhe i paprovuar sipas nenit 12 të
K.Pr.C.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palës prezent,
përfaqësuesen e paditësit, Ina Deda, që kërkoi prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për
vazhdimin e gjykimit; dhe pasi e diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Insig” sh.a. Tiranë, është një shoqëri anonime që ushtron veprimtarinë e vet në fushën e
sigurimeve.
Gjatë ushtrimit të këtij aktiviteti, pala paditëse është njoftuar me shkresën
nr.22529/112 Prot, datë 17.12.2009 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve “Tatimpaguesit e
Mëdhenj” Tiranë, me “Njoftim – Vlerësimi ” të detyrimit tatimor, në të cilin është përcaktuar
një detyrim tatimor që përbëhet nga 300.000 lekë gjobë.
Pala paditëse, pasi është njoftuar për këtë Njoftim-Vlerësimi për Detyrimin Tatimor,
ka pretenduar në gjykim se ka bërë dhe një kërkesë për apelim me nr.3701 prot., datë
28.12.2009, në Drejtorinë e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë, për të cilin ka pretenduar ta provojë duke paraqitur në gjykim protokollin e
shpërndarjeve të shkresave pranë saj.
Nga pala paditëse është pretenduar se nuk ka marrë asnjë përgjigje lidhur me
ankimimin administrativ të paraqitur prej saj në DAT, Tiranë.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë me objekt
“Shfuqizimin e pjesshëm të aktit administrativ nr.22529/112 Prot, datë 17.12.2009, të
Drejtorisë Rajonale të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë “Njoftim-Vlerësimi për Detyrimet”,
përsa i përket gjobës në shumën 100.000 lekë.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve,
“Tatimpaguesit e Mëdhenj” Tiranë, në seancën gjyqësore të datë 24.09.2012, ka kërkuar
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështjeje me pretendimin se kjo çështje hyn
në juridiksionin administrativ.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8512, datë 24.09.2012, ka
vendosur:
“Të pranojë kërkesën e bërë nga palët e paditura.

118
 Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.11636/2957/906 Akti, datë
regjistrimi 23.07.2010, me paditës Shoqëria “Insig” sh.a., pasi çmon se çështja bën pjesë në
juridiksionin administrativ”.
Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arritur duke arsyetuar ndër të tjera se:
“Referuar provave shkresore të paraqitura në gjykim nga pala paditëse Shoqëria
“Insig” sh.a. Tiranë, rezultoi se pala paditëse nuk ka ezauruar ankimin administrativ, si
kusht detyrues (i përcaktuar nga Ligji nr.9920, datë 19/05/2008 “Për Procedurat Tatimore
në R.SH“) për marrjen në shqyrtim të ankimit administrativ. Ky fakt provohet me vetë
deklarimet e bëra nga pala paditëse dhe në seancën gjyqësore të datës 24.09.2012 nga ku
citon se “Nuk kemi vendim të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pasi ky vendim nuk na është
vënë në dizpozicion nga i padituri”, megjithëse në bazë të protokollit të shpërndarjes së
shkresave pranë paditësit i është nisur ankimi administrativ palës së paditur Drejtorisë së
Apelimit Tatimor Tiranë, me shkresën nr.3701 prot., datë 28.12.2009, dhe kjo e fundit nuk ka
kthyer përgjigje në këto rrethana ankimi administrativ konsiderohet i kryer. Pala e paditur,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, paraqiti
në gjykim protokollin e marrjes në dorëzim të postës për periudhën 28.12.2009-03.03.2010,
nga ku rezulton se nuk ka ardhur asnjë shkresë me numrin e protokollit të pretenduar nga
paditësi.
Sa sipër, referuar nenit 107/4 të ligjit 9920, “Për Procedurat Tatimore”, ... si dhe
vendimit nr.3, datë 10/01/2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë Tiranë, ...
gjykata konkludon se kjo çështje duhet të dalë jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Pala paditëse Shoqëria “Insig” sh.a. ka paraqitur ankim të veçantë ndaj vendimit të
mësipërm, me të cilin ka kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim
kësaj gjykate, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, duke pretenduar në
mënyrë të përmbledhur:
- Lidhur me këtë çështje pas 17 seancash gjyqësore, një kohe relativisht të gjatë,
pala e paditur paraqiti kërkesë për nxjerrje jashtë juridiksionit gjyqësor me
arsyetimin se “Insig” sh.a. nuk ka dërguar ankesën për apelim, pasi në protokollin
e tyre nuk ekziston asnjë letër e ardhur nga “Insig” sh.a.
- “Insig” sh.a. e ka kundërshtuar duke argumentuar se në protokollin tonë rezulton e
dërguar dhe e firmosur nga punonjësit e tatimeve (paraqitur si provë materiale
fleta e protokollit).
- Pala paditëse pretendoi se protokolli i tyre është më i rëndësishëm se ai i “Insig”
sh.a., kur “Insig” është shoqëri tregtare me aksioner të vetëm Ministrinë e
Financave dhe protokolli ynë funksionon në mënyrë të rregullt dhe konform ligjit
e rregullores përkatëse.
- Pavarësisht vendimeve unifikuese për raste të ngjashme (çështje juridiksioni),
konflikti mes palëve qëndron tek fakti i provueshmërisë së dorëzimit të ankimit
administrativ nga ana e “Insig” sh.a.
- Pretendimi i palës së paditur është absurd dhe i paprovuar sipas nenit 12 të
K.Pr.C.
II. Ligji i zbatueshëm
Kodi i Procedurës Civile:
Neni 14
“ Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin”.

119
 Neni 59
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
Neni328
Kodi i Procedurave Administrative:
137/3 – Ankimi administrativ
“ ... 3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.”
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”:
Neni 38 - E drejta për t’u ankuar
“ Tatimpaguesi gëzon të drejtën e ankimimit dhe të sigurimit për një shqyrtim të
pavarur administrativ të çështjeve të lidhura me të”.
Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi
Neni 107
“... 4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se gjykata mbi bazën e kërkesës së palës së paditur me të drejtë ka marrë në shqyrtim
kërkesën e palës së paditur, mbi faktin se kujt juridiksioni i përket çështja në fjalë, pasi
referuar nenit 59 të K.Pr.Civile “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
atë administrativ”.
Pretendimi i paditësit “Insig” sha se pala e paditur paraqiti kërkesë për nxjerrje jashtë
juridiksionit gjyqësor pas 17 seancash gjyqësore, një kohe relativisht të gjatë, nuk është i
bazuar.
Pala paditëse ka pretenduar se e ka paraqitur ankimin administrativ dhe ka kërkuar ta
provojë këtë fakt me fletë nga libri i protokollit të vetë kësaj pale.
Gjykata e rrethit gjyqësor ka konkluduar se paditësi ka paraqitur fletën e protokollit të
tij, ku pasqyrohet e dërguar një shkresë për Drejtorinë e Apelimit Tatimor Tiranë (shkresa
nr.3701 prot., datë 28.12.2009), por nga ana tjetër pala e paditur ka paraqitur protokollin e
marrjes në dorëzim të postës për periudhën 28.12.2009-03.03.2010, nga ku rezulton se nuk ka
pasur asnjë shkresë me numrin e protokollit të pretenduar nga paditësi. Për këtë shkak gjykata
ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kolegji Civil çmon se, përfundimi i arritur nga gjykata e faktit është rrjedhojë e një
hetimi gjyqësor të paplotë.
Gjykata ka marrë të mirëqenë pretendimin e palës së paditur se, në librin e saj të
marrjes në dorëzim të postës për periudhën 28.12.2009-03.03.2010, nuk ka asnjë
shkresë(ankim) të paditësit, por gjykata ka anashkaluar faktin e pasqyruar në librin e
protokollit të palës paditëse, në të cilin figuron se më datë 28.12.2009 janë drejtuar Tatimeve
shkresa me nr.protokolli 3701.... dhe te kolona “ nënshkrimi” figurojnë emër dhe mbiemër e
firmë e personit.

120
 Gjykata duhet të verifikonte në lidhje me personat që figurojnë të kenë vendosur
emrin mbiemrin,firmën dhe datën e marrjes së shkresës, nëse këta persona janë punonjës
pranë palës së paditur apo jo, si dhe të hetojnë nëse nga ana e palës së paditur është marrë
ndonjë shkresë me numrat e protokollit që figurojnë në librin e palës paditëse.
Sa më sipër, duke çmuar se vendimi në lidhje me juridiksionin e kësaj çështje është
marrë nga gjykata pa një hetim të plotë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin që vendimi duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, duke i lënë
detyrë gjykatës së faktit të hetojë përsa parashtruam më lart, duke mbledhur provat e duhura,
që së bashku me provat e ndodhura në dosje do ta çojnë në marrjen e një vendimi të drejtë e
të bazuar në ligj.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.C.,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.8512, datë 24.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 07.02.2013

121
Nr.11117-03184-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-486 i Vendimit (103)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11117-03184-

2012 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËSE: LUMTURI ASLLANI (GRABOVA),

përfaqësuar nga Av. Bashkim Asllanaj
TË PADITUR: HADILE ASLLANAJ, në mungesë
ELDA ASLLANAJ, në mungesë
ORJELA ASLLANAJ, në mungesë
ROZANA KONOMI, në mungesë

OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurve ta njohin paditësen
si trashëgimtare testamentare të vetme të nënës së saj Safete Asllanaj,
në bazë të vendimit të gjykatës nr.802, datë 26.09.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
2. Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të vendimit nr.474-816, datë 17.05.2011,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
vetëm pjesa që përcakton Zini Asllanaj si trashëgimtar ligjor të vetëm
të Safete Asllanaj dhe Bejo Asllanaj.
3. Detyrimin e të paditurve që të njohin paditësen trashëgimtare
të vetme të vëllait të saj Bejo Asllanaj.
4. Detyrimin e vetëm të paditurës Hadile Asllanaj
që t’i kthejë paditëses pasurinë trashëgimore
të vënë në dorë në mënyrë të paligjshme, shumën 970.736 lekë,
pjesë e pasurisë trashëgimore e vënë në dorë në mënyrë të kundërligjshme.
Baza Ligjore: Neni 349 e në vijim të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendim nr.1014 (64-2012-2328), datë

24.10.2010, ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë në gjykimin e
çështjes civile me nr.1315/188 regj.them., me paditës Lumturi Grabova, të
paditur Hadile Asllanaj, Elda Asllanaj, Orjeta Asllanaj, Rosalina Konomi dhe
me objekt: “Detyrimin e të paditurve të njohin paditësen si trashëgimtare

122
 testamentare të vetme të nënës së saj Safete Asllanaj, në bazë të vendimit të
gjykatës nr.802, datë 26.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Dërgimin e kërkesë padisë së bashku me aktet e paraqitura, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj
çështjeje.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka paraqitur ankim të

veçantë pranë Gjykatës së Lartë pala paditëse Lumturie Asllani (Grabova), duke kërkuar
prishjen e vendimit gjyqësor nr.1014(64-201-2328), datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, duke parashtruar si më poshtë vijon:
- Në nenin 42 të K.Pr.Civile përcaktohet parimi i përgjithshëm se paditë ngrihen në
vendin ku i padituri ka vendbanimin e tij. Në rastin në gjykim, të gjithë të paditurit
janë me banim në Lushnjë ku kanë dhe shtëpitë e tyre.
- Edhe duke ju referuar neneve 53 dhe 54 të K.Pr.Civile rezulton se edhe kur janë
shumë të paditur dhe me vendbanime të ndryshme, padia mund të ngrihet në
vendbanimin e secilit dhe në këtë rast e drejta e zgjedhjes i takon paditësit, e drejtë që
ushtrohet me ngritjen e padisë.
- Lidhur me objektin Gjykata mundohet të justifikojë vendimin e saj duke u referuar tek
neni 46 i K.Pr.Civile dhe arsyeton se në rastin e dhënë padia rrjedh nga trashëgimia,
lidhet me pavlefshmëri testament dhe me pjesëtim trashëgimie. Ky arsyetim është i
gabuar dhe nuk përputhet me realitetin e çështjes mbasi përdorimi i Nenit 46 dhe i
termit padi që rrjedhin nga trashëgimia, nga Gjykata është përdorur me qëllim që të
spostohet vëmendja dhe të mbulohet qëllimi i vërtet, largimi i përgjegjësisë për t’u
shprehur me vendim për këtë çështje.
- Gjykata gabon në arsyetim edhe kur arsyeton se ligjvënësi nuk e ka kushtëzuar
shpalljen e moskompetencës me ndonjë moment të caktuar procedural dhe sipas saj e
shpall atë si në seancë përgatitore dhe gjatë hetimit. Në kundërshtim me këtë
arsyetim, ligjvënësi motivin e shpalljes së kompetencës e shpjegon në nenin 56/1 të
Kodit Procedurës Civile.
- Ndryshe nga sa pretendon gjykata, me testamentin nr.9, datë 24.03.2008, dhe me
vendimin gjyqësor të formës nr.802, datë 26.9.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, problem i trashëgimisë është zgjidhur, paditësja është përcaktuar tashmë
si trashëgimtare testamentare e nënës së vet Safete Asllanaj.
- Vendimi është bërë në kundërshtim me ligjin me dokumente jo të rregullta dhe
padrejtësisht ka përjashtuar paditësen nga trashëgimia, pra si vendim është pjesërisht i
pa vlefshëm.
- Të gjithë të paditurit janë banorë në Lushnjë; ata e kanë pranuar gjykimin e çështjes
në Lushnjë; gjykimi kishte përfunduar, duke mbetur vetëm dhënia e vendimit; të
gjitha kërkimet e objektit ishin si kompetencë e Gjykatës së Lushnjës. Padia nuk
kërkonte lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë dhe as pavlefshmëri testament, siç
arsyeton gjykata.
- Gjykata e Lushnjës e ka zgjidhur problemin e kompetencës. Në rastin në gjykim, duke
administruar si provë e për më tepër duke e pasur si pikë kryesore të objektit të padisë
pavlefshmërinë e pjesshme të vendimit gjyqësor nr.1014 (64-201-2328), datë
24.10.2012, të dhënë po nga ana e saj, nuk duhet të shtronte për diskutim dhe nuk
duhet të pranonte asnjë lloj kërkese për moskompetencë.

123
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit
të palës paditëse, i cili kërkoi prishjen e vendimit duke kërkuar prishjen e vendimit gjyqësor
nr.1014(64-2012-2328), datë 24.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate; në mungesë të palëve të tjera
ndërgjyqëse; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Paditësja Lumturi Asllani (Grabova) edhe të paditurat janë në marrëdhënie të
posaçme midis tyre.
Paditësja Lumturi Asllani (Grabova) është motra e burrit të së paditurës Hadile
Asllanaj (Zini Asllani).
Kurse të paditurat Elda, Rozana dhe Orjela Asllanaj janë tre vajzat e vëllait (Zini
Asllanaj) të paditëses Lumturi Asllanaj.
Me vendim nr.802, datë 16.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është
njohur si trashëgimtare e vetme testamentare e trashëgimlënëses Safete Asllanaj (të nënës së
saj), duke përjashtuar nga trashëgimia çdo trashëgimtar tjetër ligjor. Provuar ky fakt në bazë
të testamentit nr.9, datë 24.03.2008.
Me vendim nr.474-816, datë 17.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
është çelur trashëgimia ligjore për trashëgimlënësit Safete dhe Bejo Asllanaj (nëna dhe vëllai
i Zini Asllanaj, i vdekur përpara nënës së tij), duke thirrur si trashëgimtar të vetëm ligjor Zini
Asllanaj.
Rezulton se vëllai palës paditëse, Zini Asllanaj ka vdekur më datë 11.06.2011, një
muaj pas këtij gjykimi.
Me vendim nr.21-2012-246, datë 08.02.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër është çelur trashëgimia ligjore për trashëgimlënësin Zini Asllanaj duke thirrur si
trashëgimtare ligjore Hadile Asllanaj, bashkëshortja e tij dhe tre vajzat e tij Elda, Rozalida
dhe Orjeta Asllanaj.
Në këto kushte pala paditëse Lumturi Asllanaj i është drejtuar me kërkesë padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë kundrejt të paditurave Hadile Asllanaj, Elda, Rozalida
dhe Orjeta Asllanaj, duke kërkuar:”Detyrimin e të paditurve ta njohin paditësen si
trashëgimtare testamentare të vetme të nënës së saj Safete Asllanaj; konstatimin pjesërisht të
pavlefshëm të vendimit nr.474-816, datë 17.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
vetëm pjesa që përcakton Zini Asllanaj si trashëgimtar ligjor të vetëm të Safete Asllanaj dhe
Bejo Asllanaj; detyrimin e të paditurve që të njohin paditësen trashëgimtare të vetme të
vëllait të saj Bejo Asllanaj; detyrimin e vetëm të paditurës Hadile Asllanaj që t’i kthejë
paditëses pasurinë trashëgimore të vënë në dorë në mënyrë të paligjshme, shumën 970.736
lekë, pjesë e pasurisë trashëgimore e vënë në dorë në mënyrë të kundërligjshme”.
Në seancën e datës 24.10.2012, përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pala e
paditur Elda Asllanaj ka paraqitur kërkesën për shpalljen të moskompetencës së kësaj gjykate
për shqyrtimin e kësaj padie dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër,
me pretendimin se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është kompetente për shqyrtimin e
kësaj padie në bazë të neneve 42, 46, 52 dhe 56 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendim nr.1014 (64-2012-2328), datë
24.10.2010, ka vendosur moskompetencën e saj në gjykimin e çështjes civile me nr.1315/188
regj.them. dhe dërgimin e kërkesë padisë së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje.

124
 Kjo gjykate arsyeton ne vendimin e saj se:“... a) Faktin që padia objekt gjykimi është
një padi që rrjedh nga trashëgimi. b) Faktin që trashëgimlënësja Safete Asllanaj (por dhe
trashëgimlënësi Bejo Asllanaj), mbi të cilën paditësja pretendon se ka të drejta trashëgimore,
rezulton që banimin e fundit (përpara vdekjes) ta ketë pasur në rrethin e Tepelenës Qarku
Gjirokastër, Gjykata vlerëson se në këtë rast do të aplikohen dispozitat e nenit 46 të
K.Pr.Civile, ku kompetente është gjykata e banimit të fundit të trashëgimlënësit...Ligjvënësi
nuk e ka kondicionuar shpalljen e moskompetencës me ndonjë moment të caktuar procedural,
ku për moskompetencën gjykata mund të shprehet jo vetëm në veprimet përgatitore, por edhe
gjatë hetimit gjyqësor. Duke qenë pikërisht në këtë fazë, pra gjatë hetimit gjyqësor, gjykata
vlerëson se nuk ka ndonjë pengesë nga ana procedurale që të konstatohet moskompetenca në
këtë fazë të gjykimit...
Për sa më sipër, gjykata, duke analizuar dispozitat ligjore të lartpërmendura, nisur
nga kërkesa e bërë nga pala e paditur (si edhe nga konstatimi i bërë nga vetë Gjykata), çmon
se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes dhe rrjedhimisht duhet të vendosë
moskompetencën e saj. Në funksion të respektimit të dispozitave ligjore, gjykata vlerëson se
kërkesë padia, së bashku me aktet lidhur me çështjen duhet t’i dërgohen gjykatës kompetente,
e cila në bazë të përcaktimeve të bëra nga neni 46 i Kodit të Procedurës Civile është gjykata
e vendit ku ka pasur banimin e fundit trashëgimlënësi...”
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka paraqitur ankim të
veçantë pranë Gjykatës së Lartë pala paditëse Lumturie Asllani (Grabova), duke kërkuar
prishjen e vendimit gjyqësor nr.1014(64-201-2328) datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pala paditëse Lumturie Asllani (Grabova),
në ankim e veçantë të paraqitur pranë Gjykatës së Lartë nuk ka zbatuar kriteret e nenit 62 të
Kodit të Procedurës Civile.
Në nenin 62 të Kodit të Procedurës Civile ligjvënësi ka përcaktuar se: “Kundër
vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe
kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë
nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e
mosmarrëveshjes në Gjykatën e Lartë”.

Në nenin 443 ligjvënësi ka përcaktuar se:

”...Afati i ankimeve të veçanta është pesë ditor”.
Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, me nr.1014 (64-2012-2328), i cili ankimohet nga pala paditëse, mban datën
24.10.2010.
Kurse ankimi nga paditësja është dorëzuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë në
datën 30.10.2012, pra një ditë me vonesë.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ankimi i veçantë i paraqitur
nga pala paditëse Lumturie Asllani (Grabova) kundër vendimit gjyqësor nr.1014 (64-201-
2328), datë 24.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë nuk duhet të pranohet, pasi
është paraqitur tej afatit të përcaktuar nga ligji procedural.

125
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Mospranimin e ankimit të veçantë i paraqitur nga pala paditëse Lumturie Asllani
(Grabova) kundër vendimit gjyqësor nr.1014 (64-201-2328), datë 24.10.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pasi është paraqitur tej afatit ligjor.

Tiranë, më 07.02.2013

126
Nr.11243-03321-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-488 i Vendimit (104)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-03321-

00-2012 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: “BEKIMI” SH.P.K, në mungesë.

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR, në mungesë.
Pa praninë e Avokatit të Shtetit

OBJEKTI:
Kundërshtimin e pjesshëm të aktit administrativ,
njoftim-vlerësimi të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër
nr.10641/5 prot, datë 28.02.2012,
për detyrime tatimore të tatimit mbi qira,
tatimit mbi vlerën e shtuar dhe tatimit mbi fitimin
si dhe dënimet administrative respektive,
për shumën gjithsej prej 2.219.395 lekë.
Baza Ligjore: Neni106, 107, 108, 111, 115, 116, e vijues
të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar,
dhe Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2009,
“Për Procedurat tatimore në R.Sh” i ndryshuar, lëshuar në zbatim të tij.
Neni 20, 33 e vijues të Ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, i ndryshuar
dhe udhëzimi nr.17, datë 13.05.2008, “Për TVSH-në” i ndryshuar,
lëshuar në zbatim të tij (neni 8.1.2, gërma “b” e vijues)

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendim nr.2396 (7355), datë 05.10.2012,

ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them. 2250
(31003-04730-51-2012), datë regj. 06.06.2012.

127
 Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pranë Gjykatës së Lartë pala
paditëse Bekimi sh.p.k, duke kërkuar prishjen e duke kërkuar prishjen e vendimit gjyqësor
nr.2396 (7355), datë 05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykata përpara se të dilte me një vendim duhet të kërkonte nga pala e paditur të
provonin pretendimet dhe prapësimet që kishin të bënin me konsumimin e rrugës
administrative dhe jo të lidhte cilësimin e fakteve dhe veprimeve me përcaktimin e
përfaqësuesit të Avokatit të Shtetit në kërkesën për nxjerrjen jashtë juridiksionit të
çështjes, neni 16 i K.Pr.Civile.
- Gjykata në rastin konkret është mjaftuar vetëm me verifikimin e faktit të kërkuar nga
pala e paditur dhe avokati i shtetit se “Palës paditëse i është refuzuar ankimi pasi nuk
është paguar paraprakisht shuma e kërkuar e detyrimit tatimore, objekt kontestimi”.
- Edhe sikur të mos ishte paguar plotësisht detyrimet tatimore, refuzimi i ankimit për
detyrimin tatimor, nuk do të thotë apriori se pala paditëse përjashtohet përfundimisht
nga e drejta e shqyrtimit të një ankimi administrativ.
- Gjykata e Rrethit Shkodër në rastin konkret është kthyer shkallë e ankimit
administrativ dhe pjesë e hierarkisë së organeve administrative që shqyrtojnë këtë
apelim. Gjykata është pjesë qenësore e një pushteti të veçantë dhe jo të jetë e
njëanshme si në rastin konkret.
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 12.02.2008.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve të tjera
ndërgjyqëse; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi gjyqësor nr.2396 (7355), datë 05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, që ka pranuar kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e kësaj çështjeje jashtë
juridiksionit gjyqësor është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit dhe për
rrjedhim ai duhet të lihet në fuqi.
Rrethanat e faktit
Pala paditëse “Bekimi” Sh.p.k është person juridik i njohur me vendim të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.3974, datë 09.05.1994 dhe që ushtron veprimtari tregtare në
fushën e ndërtimeve, të shërbimeve publike, të transportit brenda dhe jashtë Shqipërisë, etj.
Paditësi është i regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT J69102323K.
Pala e paditur, nëpërmjet njoftim-vlerësimit me nr.10641/5 prot, datë 28.02.2012, ka
njoftuar paditësin “Bekimi” Sh.p.k për faktin se ka detyrime tatimore që rrjedhin nga tatimet
mbi qiranë, mbi TVSH-në dhe tatimin mbi fitimin, për të cilat i është përllogaritur edhe
detyrimi, bashkë me interesat dhe gjobat përkatëse.
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me këtë akt, i është drejtuar me ankim
Komisionit të Apelimit Tatimor Tiranë, i cili me vendim nr.7386/1 prot, datë 03.05.2012, ka
vendosur “Refuzohet ankimi për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk
është bërë pagesa e plotë e detyrimit tatimor, objekt ankimi”.
Në këto rrethana pala paditëse, duke pretenduar se i ka ndjekur të gjitha shkallët e
apelimit administrativ, sipas nenit 137 të K.Pr.Administrative dhe nenit 55 të Ligjit nr.8560,
“Për procedurat tatimore”, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
duke kundërshtuar pjesërisht aktin administrativ, njoftim-vlerësimi të Drejtorisë Rajonale të
Tatimeve Shkodër nr.10641/5 prot, datë 28.02.2012.

128
 Gjatë shqyrtimit gjyqësor përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përfaqësuesi
i shtetit ka kërkuar shpalljen e mungesës së juridiksionit gjyqësor në shqyrtimin e kësaj padie,
me pretendimin se paditësi nuk ka parapaguar detyrimin tatimor, sipas ligjit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendim nr.2396 (7355), datë 05.10.2012, ka
vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them.2250
(31003-04730-51-2012), datë 06.06.2012.
Kjo gjykatë ka arritur në këtë konkluzion duke arsyetuar se: “...Kështu siç rezultoi nga
urdhër pagesat, paditësi nuk ka paguar detyrimin në formën e interesit, në masën 934.346
lekë dhe mospagesa ka ardhur për faj të tij pasi në asnjë moment paditësi nuk pretendon se
nuk është njoftuar për pagesën e plotë të detyrimit nga ana e palës së paditur pro edhe në
seancë gjyqësore pretendon se nuk është detyrimi i tij ligjor pagimi i interesave por vetëm i
detyrimit të caktuar nga organi tatimor. Në këto kushte, gjykata konkludon se çështja duhet
nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi pala paditëse nuk ka ezauruar në thelb rekursin
administrativ...”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka paraqitur ankim të
veçantë pranë Gjykatës së Lartë pala paditëse “Bekimi” sh.p.k, duke kërkuar prishjen e
vendimit gjyqësor nr.2396(7355), datë 05.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, duke parashtruar shkaqet e
përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.2396 (7355), datë 05.10.2012
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe
atij procedural dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Fillimisht ky Kolegj vlerëson të theksojë se: Ёshtë e qartë nga e drejta jonë
procedurale se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja drejt e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo
është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata
në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që
shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë
për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor, “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka
lënë në juridiksionin administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët
e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, paditësi ka kundërshtuar
gjyqësisht aktin administrative “Njoftim-vlerësim për detyrimet” nr.10641/5 prot, datë
28.02.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër për detyrimet tatim qiraje TVSH, si
dhe dënime administrative respektive, për shumën prej 2.219.395 lekë.

129
 Aktet e mësipërme përbëjnë akte administrative të administratës tatimore që mund të
kundërshtohen nga pala e interesuar, sipas kushteve dhe afateve të parashikuara në Ligjin
nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Në nenin 106 të këtij ligji shprehimisht thuhet se:
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.

Në nenin 107 të ligjit të lartpërmendur shprehimisht thuhet se:

1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se çdo subjekt (tatimpagues) ka të
drejtë të ushtrojë ankim administrativ me shkrim kundër aktit të organit tatimor që përmban
detyrime për të (subjektin/tatimpaguesin), në Drejtorinë e Apelimit Tatimor (strukturë në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve), brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që
kundërshtohet.
Pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ për ankimuesin përbën
kusht për vlefshmërinë e ankimit administrativ. Kuptimin e detyrimit tatimor e jep neni 6,
paragrafi 3 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, që shprehimisht thotë se:
“3. Detyrimi tatimor përfshin tatimin, kamatëvonesat, si dhe gjobat, për rastet e
parashikuara nga ky ligj”.
Në analizë të këtij parashikimi, detyrimi tatimor përfshin e para tatimin, e dyta
kamatëvonesat, dhe e treta gjobën.
Gjobat nuk janë gjë tjetër veçse dënime administrative që i ngarkohen tatimpaguesit
për moszbatimin e legjislacionit fiskal dhe janë parashikuar në Seksionin XIV të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, ndërsa kamatëvonesa është parashikuar në nenin 76/1 të këtij ligji,
ku shprehimisht thuhet se: “Kur detyrimi tatimor nuk paguhet në afat, tatimpaguesi është i
detyruar që, për periudhën nga afati i pagesës deri në datën e pagesës së tatimit, të paguajë
kamatëvonesë për këtë shumë, në masën e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni”.
Në kuptim të nenit 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, shuma që duhet paguar
për efekt të vlefshmërisë së ankimit administrativ përjashton të gjithë gjobat e përfshira në
vlerësimin tatimor që përmban akti që kundërshtohet.
Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ, duhet paguar detyrimisht
detyrimi tatimor (tatim apo kontribut sigurimesh) dhe kamatat (interesat) që gjenerojnë për
vonesë në deklarimin dhe pagesën e detyrimeve tatimore.

130
 Në çështjen objekt gjykimi, njoftim-vlerësimi nr.10641/5 prot, datë 28.02.2012, të
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër ka përcaktuar si detyrime tatimore të paditësit ndaj
organit tatimor kamatëvonesa dhe gjobë.
Ka rezultuar se paditësi nuk ka paguar shumën që i korrespondon kamatëvonesave, në
momentin e paraqitjes së ankimit administrativ ndaj njoftim vlerësimit tatimor të mësipërm,
duke mos plotësuar kushtin e vendosur në nenin 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008. Në
këto kushte, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve nuk e
ka marrë në shqyrtim këtë ankim.
Pretendimi i palës paditëse i ngritur gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në ankimin e
veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër se nuk ka paguar
kamatëvonesat kur ka paraqitur ankimin për shkak se ato nuk përfshihen në detyrimin e plotë
(detyrim që duhet të parapaguhet) nuk qëndron. Përkundrazi, Kreu XIII i ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, parashikon në mënyrë eksplicite detyrueshmërinë e pagesës së detyrimit tatimor
(tatim dhe kamatëvonesë) për vlefshmërinë e ankimit administrativ.
Në këto kushte dhe në referim të nenit 107/3 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
rezulton se ankimi i paditësit nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.
Sa më sipër është në përputhje dhe me qëndrimin e Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë të cilat në vendimin nr.3, datë 10.10.2008, shprehen se: “Nëse gjykatës i
rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet
shoqëruese sipas nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit
nga organi administrativ, gjykata vendos, konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, nxjerrjen
e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, është i drejtë
dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 63 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2396 (7355), datë 05.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.

Tiranë, më 07.02.2013

131
Nr.31003-03186-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-489 i Vendimit (105)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.31003-03186-

00-2012 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA “GECI” SH.P.K,

“HOTEL TIRANA INTERNATIONAL”
SH.P.K me përfaqësues ligjor Ram Geci,
përfaqësuar nga Avokat Ajaz Gjeta.
TË PADITUR: PETRO KORRA, në mungesë
DIANA METOHU (KORRA), në mungesë
JORGJI TERCA, në mungesë.
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
në mungesë
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË,
në mungesë.

OBJEKTI:
Anullimin e gërmës “a” të vendimit nr.1333, datë 28.03.1995,
të K.K.K.Pronave Tiranë për pjesën që ka vendosur
kthimin e sipërfaqes prej 329 m2,
duke vendosur të drejtën e kompensimit për këtë sipërfaqe.
Baza Ligjore: Nenet 160, 324 e në vijim të K.Pr.Civile,
neni 115 e vijim i K.Pr.Administrative,
neni 16 e vijim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e pronave ish-pronarëve”,
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar,
VKM nr.552, datë 11.12.2003
Për shitjen në ankand të “Hotel Tirana International”.

132
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.588, datë 20.09.2012, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së të paditurve Petro Korra, Diana Metohu (Korra) dhe
Jorgji Korra për nxjerrjen e çështjes civile me nr.Regj.Them 588 jashtë
juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë paraqitur ankim të

veçantë pranë Gjykatës së Lartë të paditurit Diana Korra (Metohu), Jorgji Terca, Petro Korra,
duke kërkuar prishjen e vendimit gjyqësor nr.588, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar si më
poshtë vijon:
- Transformimi i kundërpadisë në një padi administrative doli jashtë juridiksionit
gjyqësor për arsye se në administratën publike ZVRPP Tiranë dhe Z.Q.R.P.P.,
paditësit Korra kishin kundërshtuar aktet e tyre administrative, duke ezauruar kështu
rrugën administrative dhe në gjykatë goditën aktin përfundimtar të fshirjes nga
regjistri të pasurisë së paditësit.
- I padituri kundër-paditës “Geci” shpk, me kundërpadi u afirmua me kërkimin për mos
fshirjen nga regjistri.
- Pas heqjes dorë nga ky objekt i padisë mbeti kërkimi për Anullimin e pjesshëm të një
vendimi administrativ që nuk ishte në objektin e padisë së paditësit të kundër-paditur
Korra.
- Në këto kushte me saktësimin e objektit të kundërpadisë, i padituri kundër-paditës
“Geci” shpk, evidentoi faktin se jo vetëm që ai apo i zëvendësuari prej tij në procesin
gjyqësor nuk ekzistonte më parë, por edhe i zëvendësuari prej tij Shoqëria “Albania
Consortium” shpk për këtë objekt të kundërpadisë nuk është paraqitur as në ZVRPP
dhe as në ZQRPP dhe për sa kohë nuk e kanë ezauruar rrugën administrative, nuk
kanë të drejtë t’i drejtohen gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit
të palës paditëse Avokat Ajaz Gjeta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.588, datë
20.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; në mungesë të palëve të tjera
ndërgjyqëse; e pasi analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.588, datë 20.09.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
rrëzuar kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e kësaj çështjeje jashtë juridiksionit gjyqësor,
është rrjedhoje e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim ai duhet të lihet
në fuqi.
I. Rrethanat e çështjes
Paditësi Shoqëria “Geci” sh.p.k është një shoqëri e njohur me vendimin gjyqësor me
nr.2840, datë 18.03.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila në datën 02.01.2012
nr.CN-648816-01-12 të QKR ka miratuar aplikimin (sipas vërtetimit të kryerjes së
regjistrimeve të tjera datë 19.12.2011) për përfundimin e procesit të bashkimit me përthithje
të Shoqërisë “Geci” (shoqëria përthithëse) me Shoqërinë “Albanian Consortium” sha dhe
Shoqëria “SKY-2009”sha (shoqëri të përthithura)
Ndër të tjera kësaj shoqërie i ka kaluar e gjithë aktivi dhe pronësia mbi asetet e
Shoqërisë “Albanian Consortium”.
Shoqëria “Albanian Consortium“ është njohur si sh.a në bazë të vendimit gjyqësor
nr.31605, datë 13.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe e krijuar nga të gjithë

133
ortakët (24) që kanë blerë, në bazë të kontratës së shitblerjes me nr.1091.Rep.dhe nr.181 kol.
datë 04.05.2004, pronën “asetin” Hotel Tirana (godinë 15 katëshe) së bashku me truallin (me
sipërfaqe ndërtimore 2430m2 dhe sip. funksionale 5800 m2) të ndodhur në Tiranë në zonën
kadastrale 8360, nr.pasurie 6/207, sheshi Skënderbe.
Rezulton se kjo kontrate është lidhur në bazë të ligjit nr.7582, datë 13 Korrik 1992
“Mbi Ndërmarrjet Shtetërore” dhe miratuar me VKM nr.552, datë 08.11.1993.
Të paditurit Diana Metohu (Korra), Petro Korra dhe Jorgji Terca janë tre nga
trashëgimtarët e të ndjerit ish pronar Petro Korra, të cilët në bazë të vendimit nr.1333, datë
28.03.1995 të KKKP Bashkia Tiranë janë njohur si pronarë në një pronë të ndodhur në Tiranë
Lagjen “Ali Bej” prej:
a) Truall i lirë me sip.329 m2 dhe në bazë të nenit 19 të ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 i njihet pronarit Petro Korra pronësia mbi këtë truall.
b) Truall i zënë me ndërtime të përhershme (godina Hotel Tirana sip.63 m2 dhe
trotuar me sip.10 m2) me sip. të përgjithshme 73 m2, të kompensohet pronari
Petro Korra (trashëgimtarët e tij).
c) Truall i zënë nga godina e Hotel Tiranës me sip.63 m2 dhe në bazë të nenit 21
të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, i njihet pronarit Petro Korra e drejta e
privatizimit kur ajo të privatizohet.
Të paditurit, me pretendimin se prona e paditësit ka mbivendosje me pronën e tyre,
kanë zhvilluar një gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.2647,
datë 29.04.2005, ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësave, trashëgimtarë
ligjorë të trashëgimlënësit Petro Korra, duke u detyruar pala e paditur “D.V-Albturist
Hoteliers” shpk t’u paguajë vlerën e plotë të sipërfaqes së truallit me sipërfaqe 325 m2 pronë
e tyre në masën 260.000 euro. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj”.
Mbi ankimin e palës së paditur Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.843, datë
30.06.2006, ka vendosur:“Prishjen e vendimit nr.2647, datë 29.04.2005 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues”.
Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.5380, datë 09.07.2007,
ka vendosur, pas largimit nga salla e gjyqit të paditësave:“Pushimin e gjykimit të çështjes”.
Në vitin 2010 të paditurit kanë paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë padi
kundër Z.Q.R.P.P., Z.V.R.P.P. Tiranë me objekt: “Shfuqizimin e vendimit nr.45, datë
16.02.2010, “Për fshirjen e regjistrimeve të paligjshme të pasurive të paluajtshme- të
Z.Q.R.P.P. Tiranë; Shfuqizimin e vendimit nr.7, datë 23.10.2010, “Për fshirjen e
regjistrimeve të paligjshme të pasurive të paluajtshme të Z.V.R.P.P-së-Tiranë; Detyrimin e
Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme-Tiranë; Detyrimin e Z.V.R.P.P.-së për të
Riregjistruar Pronën e çregjistruar; Pranimin e kërkesës për sigurimin e objektit të padisë”.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të paditurit kanë kërkuar shtimin, saktësimin e objektit të
padisë dhe ndërgjyqësisë, duke thirrur në gjykim me cilësinë e të paditurit edhe Shoqërinë
“Geci” sh.p.k.
Pala e paditur, Shoqëria “Geci” sh.p.k. po në këtë gjykim, ka paraqitur një kundërpadi
kundër paditësve Diana Metohu (Korra), Petro Korra dhe Jorgji Terca, Agjencisë së Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë dhe Z.V.R.P.P., me objekt: “Pavlefshmërinë e pjesshme
germës “a” të vendimit nr.1333, datë 28.03.1995 të KKKP Bashkia Tiranë për sipërfaqen
prej 329 m2 ”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e datës 24.05.2012, ka vendosur
pushimin e gjykimit për padinë duke pranuar kërkesën e palën paditëse të kundër-paditur për
heqjen dorën në bazë të nenit 201/1 të K.Pr.Civil.
Në këtë vendim kjo gjykatë ka vendosur gjithashtu vazhdimin e gjykimit të
kundërpadisë të paraqitur nga pala e paditur kundra-paditëse Shoqërisë “Geci” sh.p.k. (në

134
zbatim të vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, është vazhduar
gjykimi i kërkimeve të parashtruara në kundër-padinë).
Gjate shqyrtimit gjyqësor, në seancën e datës 13.09.2012, nga përfaqësuesi i palës së
paditur është paraqitur kërkesa paraprake për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, me pretendimin se kur kundër-padia e ka humbur objektin e padisë që ishte padi e
mirëfilltë administrative, ndryshimi i ndërgjyqësisë duke u shtuar AKKP dhe duke hequr dorë
nga ZQRPP merr formën ligjore të një padie të rregullt administrative që duhet të ezaurojë
rrugën administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.588, datë 20.09.2012, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së të paditurve Petro Korra, Diana Metohu (Korra) dhe Jorgji
Korra për nxjerrjen e çështjes civile me nr.588, Regj.Them jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Gjykata ka arritur në këtë konkluzion me arsyetuar se: “...Në rastin konkret nuk
rezulton që pala paditëse në kundër-padi Shoqëria “Geci” shpk të kundërshtojë vendimin
nr.1333, datë 28.03.1995 të ish K.K.K.Pronave Bashkia Tiranë, me cilësinë e subjektit të
shpronësuar por me cilësinë e personit të tretë, duke pretenduar se sipërfaqja prej 329 m2
nuk mund të ishte objekt kthimi nga ana e ish K.K.K.Pronave Tiranë, sa kohë që i kishte
kaluar më parë në pronësi Shoqërisë “Dv-ALBA Hoteliers” nga e cila i rrjedh edhe e drejta e
pronësisë mbi sipërfaqen prej 329 m2
Gjykata Kushtetuese në vendimet e saj nr.27, datë 26.05.2010, dhe nr.43, datë
06.10.2011, rezulton të ketë shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën dispozitat e ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (i ndryshuar) për
ankimin administrativ (të detyrueshëm ose jo )ndaj vendimeve të K.K.K.Pronave të nxjerra
para hyrjes në fuqi të tij, si dhe për kompetencën e Drejtorit të A.K.K.K.P. për të cenuar
kryesisht vendimet e ish K.K.K.P-ve apo zyrave rajonale të A.K.K.P-së si dhe të drejtën e
A.K.K.P-së për të rishikuar vendimet e mëparshme të ish K.K.K.P.
Të njëjtin qëndrim rezulton të kenë arritur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë vendimet unifikuese nr.4, datë 25.03.2005, dhe nr.2, datë 21.01.2011.....”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë paraqitur ankim të
veçantë pranë Gjykatës së Lartë të paditurit Diana Korra (Metohu), Jorgji Terca, Petro Korra,
duke kërkuar prishjen e vendimit gjyqësor nr.588, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar
shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.588, datë 20.09.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe atij
procedural dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga të paditurit nuk përmban
shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Fillimisht ky Kolegj vlerëson të theksojë se është e qartë nga e drejta jonë procedurale
se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi
dhe moszgjidhja drejt e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht
se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit
të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht

135
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor, “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë
në juridiksionin administrativ”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon gjykatën në
shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe 328 të
K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen
pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Në këtë kontekst, Kolegji Civil mban parasysh se Gjykata Kushtetuese është shprehur
në disa vendime të saj lidhur me rëndësinë vendimtare të respektimit të këtyre parimeve nga
ligjvënësi, administrata shtetërore dhe gjykatat në procesin kompleks të njohjes dhe kthimit të
pronës ish pronarëve.
Kështu, në lidhje me juridiksionin e detyrueshëm për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
për kundërshtimin e vendimeve të ish KKKP-ve apo të strukturave aktuale të kthimit e
kompensimit të pronës, që nuk i kanë njohur a kthyer pronën ish pronarit, për arsye se, me një
vendim të mëparshëm ia ka njohur një subjekti tjetër të shpronësuar, Gjykata Kushtetuese,
më vendimin nr.27 datë 27.07.2009, pasi arsyeton lidhur me standardin kushtetues “të
gjykatës së krijuar me ligj”, detyrimet që rrjedhin nga parimi i shtetit të së drejtës dhe ai i
ndarjes e balancimit të pushteteve, qartazi është shprehur se:
-“Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet nëpërmjet një organi administrativ
mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse të administratës publike. Sipas
nenit 27/a të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-
pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë
ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejtë në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës
ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që
pretendon për vete të drejta pronësie... Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të
mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është
cenuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose
plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe
të drejtën e tyre të pronësisë. Prandaj, Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një
mosmarrëveshje e iniciuar nga të tilla subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo
vetëm që të anulojë pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit administrativ, por
njëkohësisht edhe të njohë e të kthejë pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre.
Megjithatë, shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje të tillë duhet të kufizohet vetëm në pronën që
është objekt i vendimeve të organit administrativ dhe jo të shtrihet në prona të tjera që nuk
janë objekt i këtyre vendimeve pasi, siç u parashtrua më sipër, njohja, kthimi dhe kompensimi
i pronës i takon fillimisht juridiksionit administrativ, ndërsa gjykata, me ankesë të individit,
shprehet mbi kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e vendimit të organeve të administratës,
pasi ato të kenë marrë vendimin përkatës....”.
Po kështu, Gjykata Kushtetuese, në vendimin e saj nr.27, datë 26.05.2010, duke
shfuqizuar si të papajtueshme me Kushtetutën dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar) për ankimimin administrativ (të
detyrueshëm ose jo) ndaj vendimeve të ish KKKP-ve të nxjerra para hyrjes në fuqi të tij, si
dhe për kompetencën e Drejtorit të AKKKP për të cënuar edhe kryesisht vendimet e ish
KKKP-ve apo zyrave rajonale të AKKP-se, është shprehur se:

136
 “ .....zbatimi, nga një organ administrativ si AKKP, i parimeve të revokimit dhe
shfuqizimit të akteve të ish KKKP është i pabazuar, pasi mungon një interes i ligjshëm
shtetëror dhe aktet që shfuqizohen ose revokohen nuk janë akte tipike administrative të një
organi tipik administrativ. Drejtori i AKKP është një organ në vartësi të Këshillit të
Ministrave dhe në këtë kuptim vendimi i marrë prej tij për të ndërhyrë mbi interesa civile të
shtetasve, në kuptim të Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut është i
pajustifikuar...Gjykata çmon se vendimet e A.K.K.P. për të shfuqizuar vendimet e K.K.K.P-ve,
përbëjnë cenim të parimit të sigurisë juridike...Vendimi i KKKP, i cili nuk është ankimuar
brenda afateve ligjore merr formën e prerë. Në këtë konkluzion ka arritur edhe Gjykata
Evropiane e të Drejtave të Njeriut në çështjen Ramadhi dhe të tjerët kundër Shqipërisë duke
cilësuar vendimet e pa ankimuara të Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave si
“ të formës së prerë dhe të ekzekutueshme”......”.
Kolegji Civil mban parasysh edhe përfundimet unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, të cilat, me vendimin nr.2, datë 21.01.2011, kanë rikonsideruar dhe
rishikuar praktikën e mëparshme të unifikuar me vendimin e tyre nr.2, datë 06.01.2009, pas
qëndrimeve të sipërcituara të mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe ato të Gjykatës
Evropiane për të Drejtat e Njeriut në lidhje me Shqipërinë.
Kështu, me vendimin unifikues nr.2 datë 21.01.2011, Kolegjet e Bashkuara kanë
arritur në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i drejtohen organit
administrativ, pra AKKP-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për
njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e
tyre nga (ish) Zyra Rajonale e AKKKP-së, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra
detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit nuk
ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë, ish KKKP-të
apo AKKP-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të
shpronësuar.
Kolegji Civil vlerëson se çështja objekt gjykimi, nisur nga sa parashtrohet më sipër,
duke qenë se nga paditësi kundërshtohet pavlefshmëria e pjesshme germës “a” të vendimit
nr.1333, datë 28.03.1995 të KKKP Bashkia Tiranë për sipërfaqen prej 329 m2 dhënë në favor
të palës së paditur, për të cilën paditësi pretendon se është pronar, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor.
Njëkohësisht juridiksioni gjyqësor ushtrohet edhe për shkak se vendimi nr.1333, datë
28.03.1995, të KKKP Bashkia Tiranë për të paditurit është nxjerrë përpara hyrjes në fuqi të
ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Së fundi, Kolegji çmon se juridiksioni gjyqësor ushtrohet edhe për arsyen se ky
vendim në favor të të paditurve u janë njohur e kthyer të njëjtat prona për të cilat ka
pretendime si pronar pala paditëse, ashtu edhe për arsyen se, për një interes të ligjshëm të
pretenduar nga paditësi, kjo palë gjyqësisht po kundërshton vendime të A.K.K.P.-ve të dhëna
për një subjekt të shpronësuar. Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në përfundimet unifikuese
të vendimit nr.4, datë 25.03.2005, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pasi
paditësi nuk bën pjesë në “subjektet e shpronësuar” që janë trajtuar me këto vendime të ish
K.K.K.P.-ve dhe A.K.K.P.-ve.
Paditësi në ankimin e tij pretendon se nuk është subjekt i shpronësuar pasi ai e ka
blerë këtë pronë nga shteti.

137
 Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.588, datë
20.09.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka rrëzuar kërkesën e palës së paditur
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i
tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 63 dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.588, datë 20.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 07.02.2013

138
Nr.90300-02461-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-596 i Vendimit (106)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 07.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.90300-02461-

00-2008 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

KËRKUES: SHOQËRIA “GLADIATOR” SH.P.K.,

në mungesë.
PERSONI I TRETË: SHËRBIMI I KONTROLLIT TË ENERGJISË
ELEKTRIKE, në mungesë.

OBJEKTI I PADISË:
Rivendosje në afat ndaj vendimit nr.79, datë 10.03.2008
të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe vendimit nr.2960, datë 05.12.2007
të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
Baza Ligjore: Neni 458 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.15, datë 17.09.2008, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës të palës kërkuese shoqëria “Gladiator” sh.p.k si të pa
bazuar në prova dhe në ligj.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs kërkuesi, Shoqëria “Gladiator”

sh.p.k., e cila kërkon ndryshimin e vendimit dhe pranimin e kërkesës duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata nuk ka vlerësuar drejtë çështjen;
- Gjykimi i çështjes është kryer nga i njëjti trup gjykues që ka dhënë vendimin kundër
të cilit kemi humbur të drejtën e ankimit;
- Kërkesa për zënie afati është në sekretarinë e gjykatës dhe për të kanë dijeni si
kancelaria dhe punonjësi i dorëzimit të rekurseve, të cilët nuk u thirrën nga gjykata si
dëshmitarë;
- Kur kemi dorëzuar kërkesën për zënie afati ka ndodhur ndërrimi i kancelarit ndaj edhe
kanë ndodhur problemet.

139
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në mungesë të palëve ndërgjyqëse; e
pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë me nr.15, datë 17.09.2008 është marrë në
zbatim dhe interpretim të gabuar të ligjit e si të tillë duhet të prishen dhe çështja duhet të
dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj
çështjeje.
Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor dhe nga aktet e administruara ka rezultuar se kërkuesi,
Shoqëria “Gladiator” sh.p.k., është person juridik me përgjegjësi të kufizuar, që ushtron
aktivitetin e saj privat në Rrethin e Korçës.
Rezulton se në vitin 2007 midis kërkuesit Shoqëria “Gladiator” sh.p.k (paditësi në
atë gjykim) dhe palës së tretë Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike (si palë e paditur
në atë gjykim) është zhvilluar një proces gjyqësor me objekt anullimin e aktit administrativ,
proces-verbale gjobë të nxjerra nga pala e tretë (e paditur) në dëm të kërkuesit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2960, datë 05.12.2007, ka vendosur
rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit, Shoqërisë “Gladiator” sh.p.k.
Mbi ankimin e paditësit Shoqërisë “Gladiator” sh.p.k (kërkuesit në këtë gjykim)
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.79, datë 10.03.2008, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit nr.2960, datë 05.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Ka rezultuar se kërkuesi, Shoqëria “Gladiator” sh.p.k ka humbur afatin e ankimit
(ushtrimin e rekursit) ndaj vendimit te Gjykatës së Apelit Korçë nr.79, datë 10.03.2008.
Kërkuesi, Shoqëria “Gladiator” sh.p.k, pretendon se brenda afatit ligjor ka paraqitur
në Gjykatën e Apelit Korçë zënien e afatit për rekursin ndaj vendimit me nr.79, datë
10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, pasi vendimi nuk ishte arsyetuar.
Po ashtu kërkuesi pretendon se ka paraqitur rekursin e tij të plotë ndaj vendimit me
nr.79, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë përpara mbarimit të afatit të këtij rekursi,
në Kancelarinë e Gjykatës së Apelit Korçë.
Ka rezultuar nga aktet se ky rekurs nuk figuron në regjistrat e Gjykatës së Apelit
Korçë, duke passjellë në këtë mënyrë humbjen e të drejtës së ankimit të kërkuesit ndaj
vendimit nr.79, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
I ndodhur në këto rrethana kërkuesi, Shoqëria “Gladiator” sh.p.k i është drejtuar
Gjykatës së Apelit Korçë me një kërkesë duke kërkuar, në bazë të nenit 458 të K.Pr.Civile,
rivendosjen e të drejtës së tij të humbur për të ushtuar ankimin (rekursin) ndaj vendimit me
nr.79, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.15,
datë 17.09.2008, ka vendosur mospranimin e kërkesës të palës kërkuese Shoqëria “Gladiator”
sh.p.k si të pa bazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Korçë ka arritur në këtë konkluzion duke arsyetuar se: “Kërkuesi
nuk arriti të provojë se ka paraqitur përpara kësaj gjykate kërkesën e tij për zënie afati për të
ushtruar të drejtën e tij të rekursit ndaj vendimit me nr.79, datë 10.03.2008 të Gjykatës së
Apelit Korçë. Kërkuesi nuk disponon asnjë kopje të rekursit të paraqitur pranë Kancelarisë
së Gjykatës së Apelit Korçë, të sigluar nga Kancelari i kësaj gjykatë. Procedure ligjore kjo e
pranimit të rekurseve në këtë gjykatë. Ishte detyrim i kërkuesit në bazë të nenit 12 të
K.Pr.Civile, të provonte se kalimi i afatit të ushtrimit të së drejtës së tij të rekursit, ka
ndodhur për faj të administratës së kësaj gjykate dhe jo për faj të tij”.

140
 Kundër këtij vendimi të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs pranë Gjykatës së Lartë
kërkuesi, Shoqëria “Gladiator” sh.p.k. që kërkon ndryshimin e vendimit dhe pranimin e
kërkesës duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.15, datë 17.09.2008 i Gjykatës
së Apelit Korçë, që ka shqyrtuar çështjen civile me objekt rivendosjen e të drejtës së humbur
të kërkuesit për të ushtuar ankimin (rekursin) ndaj vendimit me nr.79, datë 10.03.2008 të
Gjykatës së Apelit Korçë, është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të normave
procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.
Ky Kolegj, në shqyrtim të objektit dhe shkakut të kërkesës, të akteve të administruara
në dosjen gjyqësore të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga kjo gjykatë në lidhje me kompetencën e saj në
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi.
Për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështet
arsyetimin e vet në interpretimin të neneve 151 e 152 e 458 të Kodit të Procedurës Civile si
dhe në parimet e së drejtës në lidhje me kompetencën e gjykatave për shqyrtimin e kërkesave
të palëve kur këto kanë humbur afatin ligjor ose atë të caktuar nga gjykata për të ushtruar
ankim kundër vendimit gjyqësor, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve
të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi.
Kolegji vlerëson të rëndësishëm faktin se për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh
procesi gjyqësor duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë
që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i
Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).

Në nenin 458 të K.Pr.Civile ligjvënësi ka përcaktuar se: “Kur palët kanë humbur të
drejtën e ankimit për shkaqe të arsyeshme, mund të paraqesin kërkesë për rivendosje në afat,
përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Kjo kërkesë shqyrtohet nga gjykata dhe kundër
vendimit të tij mund të bëhet ankim i veçantë”.
Pra në këtë dispozite ligjvënësi ka përcaktuar në mënyrë detyruese se kërkesa për
rivendosjen në afat do të shqyrtohet nga gjykata që ka dhënë vendimin.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë kuptimin e “gjykatës që ka dhënë
vendimin” në nenin 458 të Kodit të Procedurës Civile.
Duke u nisur nga parashikimet në Kodin e Procedurës Civile, parashikimeve ligjore të
nenit 9 dhe 18 të Ligjit nr.9877, datë 18.2.2008, “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në
Republikën e Shqipërisë” dhe përcaktimeve në Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.2,
datë 24.01.2011, ligjvënësi kur shprehet në dispozitë për “gjykatën që ka dhënë vendimin”,
shprehet në mënyrë të qartë për çdo gjyqtar të gjykatës së shkallës së parë (pasi është
pikërisht, kjo e fundit, e cila jep vendimin për zgjidhjen në themel të çështjes), i cili konform
parashikimeve të K.Pr.Civile, merr në shqyrtim dhe vendos, nëse ankimi i paraqitur nga palët
plotëson apo jo kushtet e parashikuara ne nenin 450 të K.Pr.Civile.
Në referim të interpretimit të mësipërm Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
gjykata që ka dhënë vendimin për të cilën kërkuesi ka paraqitur kërkesën për rivendosje në
afat në bazë të nenit 458 të Kodit të Procedurës Civile është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.

Neni 61 i K.Pr.Civile ligjvënësi përcakton se: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe ja dërgon aktet gjykatës kompetente”.

141
 Gjykata e Apelit Korçë, duke mos përcaktuar drejt natyrën juridike të kërkesës dhe
shkakun e saj, pra të drejtën e kërkuesit dhe gjendjen e faktit që pretendohet se i kundërvihet
kësaj të drejte ka shqyrtuar këtë çështjeje në kundërshtim me dispozitat procedurale, duke e
quajtur veten kompetente në shqyrtimin e kësaj kërkese me objekt rivendosje në afat për të
ushtruar ankim ndaj vendimit me nr.79, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
vendimit nr.2960, datë 05.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kjo kërkesë i është drejtuar Gjykatës së Apelit Korçë. Në bazë të nenit 458/a kjo lloj
kërkese paraqitet përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Kjo lloj kërkese paraqitet në
gjykatën ku paraqitet ankimi (neni 446 i K.Pr.Civile) Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
pasi kërkesat për rivendosje në afat duhen drejtuar përpara kësaj gjykate si gjykatë
kompetente.
Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata që ka dhënë vendimin për të
cilin kërkohet rivendosja në afat për t’u ankuar është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ky
Kolegj, bazuar në nenin 458 të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se kompetente për
shqyrtimin e kërkesës së kërkueses është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
Nëse kërkesa është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga
kërkuesi, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin
përfundimtar të saj.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.15, datë
17.09.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështjeje civile.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 458 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.15, datë 17.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin i
akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykatë kompetente.

Tiranë, më 07.02.2013

142
Nr.11243-01304-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-970 i Vendimit (107)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

KËRKUES: MEDI LAZRI, përfaqësuar nga

av. Roland Islami
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT DIBËR

OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtim të veprimeve përmbarimore
lidhur me ekzekutimin e vendimit nr.128, datë 06.06.2000;
Kundërshtim të vendimit të pushimit datë 13.06.2007.
Baza Ligjore: Neni 610 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër, me vendimin nr.512, datë 30.10.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit, Medi Lazri duke anulluar veprimet
përmbarimore që kanë të bëjnë me urdhrin e ekzekutimit nr.128, datë
06.06.2000, (vendimi i pushimit të përmbaruesit gjyqësor nr.192 regj.them.,
datë 13.06.2007).

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.35, datë 28.02.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.512, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Dibër.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Zyra e Përmbarimit Dibër, e cila kërkon
prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Zhvillimi i gjykimit nga Gjykata e Apelit Tiranë është bërë në mungesë të palës sonë,
duke na hequr kështu të drejtën themelore për t’u mbrojtur, megjithëse kemi qenë ne
pala që e kemi vënë në lëvizje. Kjo bie ndesh me nenin 461 dhe 467/ç të K.Pr.Civile.
- Në arsyetimin e vendimit të saj, gjykata e apelit nuk përmend të gjitha pretendimet që
ne si palë kemi paraqitur në ankimin tonë përpara saj ndaj vendimit civil nr.512, datë
30.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër (ku nga 6 pika të ankimit
përmenden vetëm dy prej tyre). Kjo bie ndesh me nenet 6, 10 dhe 14 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, në vendimin e saj, gabon rëndë duke ngatërruar në
këtë vendim dispozitivin e vendimit, që është thelbi i një vendimi gjyqësor; titullin
ekzekutiv me urdhrin e ekzekutimit, gjë që bie ndesh me nenet 510 e 511 të

143
 K.Pr.Civile. Gjykata e apelit e ka bërë një korrigjim të tillë, por që përbën shkelje pasi
nuk është detyrë e saj të bëjë këtë korrigjim por të konstatojë shkeljen dhe se këtë
korrigjim mund ta bënte vetëm Gjykata e Dibrës, me kërkesën e palës së interesuar.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër është shprehur në vendim se ankimi ndaj vendimit
është 15 ditor, në një kohë që është 5 ditor duke shkelur nenet 611 dhe 617 të
K.Pr.Civile. Kjo u ngrit nga ana e jonë në ankim, por që është injoruar nga gjykata e
apelit.
- Gjykata e Apelit Tiranë, në arsyetimin e vet, ka injoruar provat shkresore tepër të
rëndësishme të paraqitura prej nesh, duke mos i përmendur fare në arsyetimin e saj.
Të dyja gjykatat në arsyetimin e vendimit të tyre gabojnë në mënyrë esenciale pasi në
asnjë rresht të arsyetimit nuk përmendin faktin që ekzekutimi i këtij titulli ekzekutiv
është plotësisht i ligjshëm, pasi është bërë prej nesh në mbështetje të neneve 602, 603
e 604 të K.Pr.Civile.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit se M.Lazri është pronar i ligjshëm i sendit nuk qëndron,
pasi jo vetëm një gjë e tillë bie ndesh me nenin 63 të K.Pr.Civile, pasi vetëm A.Civuli
zotëron në titull ekzekutiv për këtë pronë, por duke qenë se sipas dokumentacionit
përkatës rezulton që pala kërkuese të ketë hipotekuar këtë pronë në vitin 2006, vetëm
disa muaj para fillimit të procedurave për ekzekutim, të bie të besosh që veprimet
juridike janë të kundërligjshme.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditësit, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.35, datë 28.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj dhe
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se për çështjen civile me paditës Abdurrahman Civuli, i paditur Subi Veliu,
me objekt pushim cenimi pronësie, me vendimin nr.128, datë 06.06.2000 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër është vendosur:
Pushimi i cenimit në pronësi dhe lirimi i truallit prej 189 m 2 pemëtore nga Subi Veliu
në fshatin Maqellarë.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.83,
datë 01.02.2001. Meqenëse vendimi ka marrë formë të prerë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Dibër ka lëshuar edhe Urdhrin e Ekzekutimit nr.65, datë 17.03.2005.
Zyra e Përmbarimit, mbi kërkesën e kreditorit Abdurrahman Civuli, ka filluar
ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit nr.128, datë 06.06.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
Me kontratën e shitjes datë 24.08.2006, debitori Subi Veliu i ka shitur kërkuesit Medi
Lazri një ndërtesë me bashkë me truallin të ndodhur në fshatin Maqellarë. Kjo pronë është
regjistruar në emër të paditësit.
Gjatë veprimeve për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, Zyra e Përmbarimit, më datë
12.12.2006, ka mbajtur proces-verbal, sipas të cilit, meqenëse paditësit i është tjetërsuar
sipërfaqja që kishte qenë objekt gjykimi duhet të lironte këtë sipërfaqe. Me vendimin nr.229
regj, datë 13.12.2006 është pushuar ekzekutimi nga përmbaruesi gjyqësor, me arsyetimin që
debitori ka shlyer tërësisht detyrimin.
Mbi bazën e kërkesës së kreditorit Abdurrahman Civuli për riekzekutimin e titullit
ekzekutiv, Zyra e Përmbarimit ka filluar përsëri me kryerjen e veprimeve për ekzekutimin e
titullit ekzekutiv dhe me vendimin nr.191 Regj, datë 13.06.2007 ka pushuar ekzekutimin, me

144
arsyetimin se, në bazë të nenit 617/a të K.Pr.Civile, debitori ka shlyer detyrimin ndaj
kreditorit. Ky vendim nuk rezulton se kur ju është komunikuar palëve.
Ndërkohë që nga ana e kërkuesit Medi Lazrit është kërkuar kundërshtimi i veprimeve
përmbarimore në gjykatë, me pretendimin se vendimi gjyqësor është ekzekutuar njëherë dhe
rivënia në lëvizje e ekzekutimit është bërë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata e Shkallës së Parë Dibër, me vendimin nr.512, datë 30.10.2007, ka pranuar
kërkesën e paraqitur. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
e saj nr.35, datë 28.02.2008. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Zyra e Përmbarimit
Dibër, e cila kërkon prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Në të
kundërt me çfarë ngrihet në rekursin e paraqitur nga gjykata e faktit janë analizuar veprimet e
përmbaruesit ligjor, duke u gjetur ato të pabazuara në ligjin procedural.
Mbi kërkesën e kreditorit Abdurrahman Civuli, përmbaruesi gjyqësor ka filluar
ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit të formës së prerë nr.128, datë 06.06.2000 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Pasi ka kryer veprimet procedurale përkatëse,
përmbaruesi gjyqësor me vendimin nr.229 regj, datë 13.12.2006 ka pushuar ekzekutimin nga
përmbaruesi gjyqësor, me arsyetimin se detyrimi i debitorit për pushuar cenimin e pronësisë
është kryer plotësisht. Vendimi i pushimit i është referuar nenit 616/a të K.Pr.Civile.

Në bazë të nenit 616 i K.Pr.Civile:

Ekzekutimi pushon:
a) Kur debitori i paraqet përmbaruesit gjyqësor dëftesën me nënshkrimin e
kreditorit, të vërtetuar rregullisht, se ka paguar shumën që shënohet në
urdhrin e ekzekutimit, ose kuitancë të zyrës postare ose shkresë të bankës me
të cilat vërtetohet se shuma që shënohet në urdhrin e ekzekutimit është
derdhur në dobi të kreditorit;
b) kur kreditori heq dorë me shkresë nga ekzekutimi;
c) kur urdhri i ekzekutimit shfuqizohet;
ç) kur me vendim të gjykatës që ka marrë formën e prerë, është pranuar
padia e debitorit sipas nenit 610 të këtij Kodi, ose e personit të tretë sipas
nenit 613 të këtij Kodi;
Vendimi për pushimin e ekzekutimit merret nga përmbaruesi gjyqësor dhe për rastet e
parashikuara shprehimisht në dispozitën e mësipërme. Sipas pjesës urdhëruese të vendimit
gjyqësor, titull ekzekutiv, debitori duhej të lironte sipërfaqen prej 189 m 2 të ndodhur në
Maqellarë. Sipas akteve të administruara në dosjen gjyqësore, me vendimin nr.229 regj, datë
13.12.2006 të përmbaruesit gjyqësor është pushuar ekzekutimi, pasi është ekzekutuar
plotësisht titulli ekzekutiv.

Në bazë të nenit 617 i K.Pr.Civile:

Kundër këtyre vendimeve mund të bëhet ankim në gjykatën e shkallës së parë (neni
611 i këtij Kodi).
Kur vendimi i pushimit të ekzekutimit merr formën e prerë, përmbaruesi gjyqësor e
heq sekuestron e vënë mbi sendet e luajtshme ose të paluajtshme dhe në rastin e parashikuar
nga shkronja “b” e nenit 616 të këtij Kodi, i kthen urdhrin e ekzekutimit kreditorit, i cili ka të
drejtë të paraqesë kërkesë të re për ekzekutim brenda kohës së parashkrimit. Në këtë rast,
parashkrimi i ri fillon nga dita që vendimi për pushimin e ekzekutimit ka marrë formën e
prerë.

145
 Në interpretim të dispozitës së mësipërme, rezulton se kundër vendimit të pushimit të
ekzekutimit nuk është bërë ankim nga palët. Pra, konsiderohet se ekzekutimi i titullit
ekzekutiv është kryer në favor të palës kreditore, e cila nuk ka qenë dakord me këtë vendim,
përderisa nuk ka paraqitur ankim të veçantë kundër tij.
Pala kreditore ka të drejtë të riparaqesë kërkesë për ekzekutim të titullit ekzekutiv
vetëm në rastin kur ajo vetë ka hequr dorë nga ekzekutimi. Pra, kur ekzekutimi nuk ka
vazhduar apo përfunduar, për shkak të heqjes dorë me shkresë nga vetë kreditori, i cili është
subjekti që ve në lëvizje përmbaruesin gjyqësor për ekzekutimin e një titulli ekzekutiv.
Për rrjedhojë të gjitha veprimet e përmbaruesit gjyqësor pas riparaqitjes së kërkesës
për ekzekutim të një titulli ekzekutiv, për të cilin ishte vendosur pushimi, pasi ishte
ekzekutuar tërësisht janë të kundërligjshme.
Për sa parashtron personi i tretë, në rekursin e paraqitur për shkelje procedurale të
kryera nga gjykata e apelit, nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, nuk qëndrojnë.
Njoftimi për gjykimin e çështjes në gjykatën e apelit është kryer me shpallje në bazë të nenit
460 të K.Pr.Civile.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.35, datë 28.02.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 07.02.2013

146
Nr.11118-01276-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-736 i Vendimit (108)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Arjana Fullani Kryesuese

Evelina Qirjako Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013 çështjen civile që i përket palëve:

PADITËSI SHKËLQIM FERA

I PADITUR “I.N.S.I.G” SH.A DEGA DIBËR

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur I.N.S.I.G sh.a Dega Dibër
të më dëmshpërblejë për shëndetin,
shkaktuar nga mjeti motorik i pa siguruar.
Baza Ligjore: Nenet 608 i Kodit Civil 640 e vijues
dhe neni 17, 19 i Dekretit nr.295, datë 15.09.1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësi të palëve të treta.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.140, datë 29.04.2005 ka vendosur:

Pranimin e padisë të paditësit Shkëlqim Fera; Detyrimin e së paditurit INSIG
Sh.A Dibër t’i paguajë paditësit Shkëlqim Fera si dëmshpërblim shëndetësor
shumën në 2.828.878 lekë; Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen anës së paditur.

Gjykata e Apelit Tiranë , me vendimin nr.612, datë 30.05.2006 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.140 datë 29.04.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr 483, datë 14.11.2006 ka vendosur:

Pranimin e padisë të paditësit Shkëlqim Fera; Detyrimin e të paditurit INSIG
Sh.A Dibër t’i paguajë paditësit Shkëlqim Fera si dëmshpërblim shëndetësor
shumën në 2.828.878 lekë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen anës së paditur.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.551, datë 13.03.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.483, datë 14.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Dibër.

147
 Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur INSIG sh.a, e cila kërkon ndryshimet e
vendimit nr.483, datë 14.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe të vendimit
nr.551, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të
pabazuar në prova dhe në ligj, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe Gjykatës së Apelit Tiranë janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural e material;
- Gjykata e apelit nuk është shprehur lidhur me ankimin e bërë nga INSIG sh.a për
thirrjen e në cilësinë e personit të tretë z. Enver Fera si person i tretë bazuar në nenin
192 të K.Pr.C. Person ky, që në momentin që Insig sh.a paguan dëmin, do të
investohet për të paguar shumën e dëmshpërblimit të përfituar nga pala paditëse,
bazuar në nenin 14 të dekretit 295/1992.
- Gjykatat keqinterpretojnë ligjin, konkretisht nenin 19 të Dekretit nr.925, datë
15.02.1992, kur shpreh se dispozita bën fjalë për dëmtimin e shëndetit kur në fakt kjo
bën fjalë për vlerën që i dëmtuari përfiton nga sigurimet shoqërore, pra për pension
invaliditeti. Pensioni i invaliditetit është një pension që përfitohet nga i dëmtuari nga
Sigurimet shoqërore dhe si i tillë bën pjesë në shumën totale të vlerës që ai përfiton
nga këto sigurime shoqërore.
- Praktikat e dëmshpërblimit të ardhurat nga Fondi i Kompensimit deri në masën të
cilën ato nuk kanë mundësi të përfitojnë nga Sigurimet Shoqërore. Në këtë rast shuma
e përfitimit shoqëror është me e madhe se ajo e vlerës së dëmit të llogaritur.
- Caktimi i ekspertit nga gjykata është bërë në kundërshtim me nenin 224/a të K.Pr.C.
zgjedh një ekspert të palicencuar duke mos marrë parasysh shkresën e dërguar
gjykatës mbi listën e ekspertëve në fushën e sigurimeve nga Komisioni i Mbikëqyrjes
së Sigurimeve.
- Gjykata në vendimin e saj ka marrë parasysh të dyja vlerat e faturave të paraqitura
përpara saj, megjithëse këto shkresa ose dokumente nuk kanë formën e duhur, pasi
nuk janë model formular A4, forma e së cilës është e përcaktuar në legjislacionin
tatimor të Republikës së Shqipërisë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e paditëses av. Ilir
Allushi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit si një vendim të drejtë dhe
të mbështetur në ligj; përfaqësuesen me autorizim të palës së paditur juristen Ina Deda, e cila
kërkoi ndryshimin e dy vendimeve të vendimit nr.483, datë 14.11.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër dhe të vendimit nr.551, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se paditësi Shkëlqim
Ferra i datëlindjes 25.09.1966, i martuar, me dy fëmijë, ka qenë punonjës i policisë në
Komisariatin e Policisë Peshkopi.
2. Në datë 27.01.2001, paditësi ka qenë në shërbim së bashku më kolegët Faslli
Xhelili, Enver Ferra dhe pas një urdhri të eprorëve janë vënë në ndjekje të një mjeti tip
autoveturë i cili po prishte qetësinë në njërën nga lagjet e qyteti të Peshkopisë.
3. Paditësi dhe kolegët e tij janë vënën në ndjekje të mjetit i cili lëvizte në drejtim të
qytetit të Bulqizës, por gjatë ndjekjes autovetura më të cilën udhëtonin paditësi dhe kolegët e
tij del nga rruga dhe paditësi së bashku me dy kolegët aksidentohen.

148
 4. Automjeti më të cilin u aksidentua paditësi ka qenë i pasiguruar dhe shkaku i
aksidentit ka ardhur si rezultat i skopjimit të gomës dhe shpejtësia e madhe.
5. Nga ky dëmtim paditësi Shkëlqim Ferra ka mbetur i paralizuar sepse i është
dëmtuar shtylla kurrizore duke humbur 67% të aftësisë për punë dhe rrjedhimisht aftësinë për
t’u kujdesur për veten vërtetuar kjo nga vendimi i KMCAP nr.174, datë 15.03.2002.
6. Për këto arsye paditësi ka përfituar pension invaliditeti të plotë duke filluar nga data
27.01.2002 e në vazhdim në masën prej 11120 Lekë dhe shtesa e invaliditetit prej 1955 lekë.
7. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar palës së paditur INSIG sha Dega Dibër në
rrugë administrative për të kërkuar dëmshpërblim shëndetësor si rezultat i aksidentit të
pësuar.
8. Pala e paditur INSIG sha Dega Dibër dhe INSIG sha ia ka refuzuar këtë kërkese me
shkresën nr.235/1 Prot/. datë 22.09.2003, me argumentin se “mbështetur në nenin 19 të
Dekretet nr.925, datë 15.09.1992, Ligjit “Për sigurimin e detyrueshëm për rastet e përfitimit
nga Fondi i Kompensimit”, Shkëlqim Ferra nuk mund të përfitoje dëmshpërblim meqenëse
shuma e përfituar nga i dëmtuar prej Sigurimeve Shoqërore në masën 3.869.760 lekë (kjo
shumë është llogaritur në bazë të pensionit të invaliditetit të lidhur palës paditëse) dhe
ndërkohë që masa e llogaritur nga INSIG sha për nga dëmin shëndetësor është 2828878 lekë.
9. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi
detyrimin e palës se paditur të më dëmshpërblejë për shëndetin i shkaktuar nga mjeti motorik.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.483, datë 14.11.2006 ka
vendosur: “Pranimin e padisë të paditësit Shkëlqim Fera; Detyrimin e së paditurit INSIG
sha.a Dega Dibër t’i paguajë paditësit Shkëlqim Fera si dëmshpërblim shëndetësor shumën në
2.828.878 lekë, Shpenzimet gjyqësor i ngarkohen palës së paditur”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës:”.. Në përfundim Gjykata arrin në konkluzionin se rasti i
sigurimit nga Fondi i Sigurimit që ka ana e paditur është i vërtetuar dhe se paditësi duhet të
përfitojë nga ky fond sigurimi në shumën 2.862.760 lekë, shumë që nuk ka lidhje fare me
pensionin e invalidit që merr paditësi për shkak të kontributit të tij në sigurimet shoqërore
gjatë punës së tij; Pensioni i Invalidit nuk është dëmshpërblim siç e interpreton ana e paditur
në nenin 19 të dekretit, por është shpërblim për kontributet shoqërore nga sigurime
shoqërore e përfituara nga kontributet shoqërore që ka bërë paditësi gjatë punës së tij....”
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.551, datë 13.03.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.483, datë 14.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës:“Paditësi nuk ka përfituar dhe nuk mund të përfitojë nga
sigurimet shoqërore dëmshpërblim për rastin në fjalë, përfitimet që japin sigurimet shoqërore
janë kontribute të derdhura prej tij si rezultat i pagës së tij dhe jo dëmshpërblim që lidhen me
dëmtimin e shëndetit. Jemi para dy momenteve krejtësisht të ndryshme. Në vështrim të nenit
19 të Dekretit të sipërcituar paditësi duhet të plotësojë dy kushte që të mos përfitojë nga
Sigurimet Shoqërore (masën e të cilës nuk ka mundësi ta përfitojë nga këto sigurime) dhe e
dyta që të mos ketë lidhur kontratë sigurimi për të përfituar dëmshpërblimin. Paditësi
Shkëlqim Ferra i plotëson të dy kushtet”.
12. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë , në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur INSIG sh.a, e cila kërkon ndryshimet e
vendimit nr.483, datë 14.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe të vendimit
nr.551, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
Ligji i zbatueshëm
13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
13.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.

149
 13.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
13.3. Neni 224/a i K.Pr.Civile: “Kur për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që
kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e
shkencës, teknikës ose të artit, gjykata mund të thërrasë një ose më shumë ekspertë.
Ekspertët caktohen sipas rregullave të përcaktuara në këtë Kod”.
13.4. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe
përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet
vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
13.5 Neni 465 i K.Pr.Civile: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh,
për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë
të parashikuara në këtë Kod. Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit
përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të
lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë. Gjykata ka të drejtë të marrë edhe prova
të reja”.
14. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:
14.1 Nenit 608 i K.Civil: Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton
tjetrit një dem në personin dhe pasurinë e tij, detyrohet të
shpërblejë dëmin e shkaktuar”.
15. Dekreti nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë” ndryshuar me Ligjin nr.7641,
datë 01.12.1992
15.1 Neni 10 Përgjegjësia e siguruesit nuk mund të jetë më e vogël se vleftat e
përcaktuara në listën e vleftave minimale të shumës së siguruar, që
është pjesë përbërëse e këtij dekreti.
Vlefta minimale e shumës së siguruar, të përcaktuara sipas grupeve të
mjeteve motorike për një aksident, për një person dhe për dëme
pasurore, mund të ndryshohen me ligj, në qoftë se kjo është e
nevojshme për të realizuar mbrojtje të mjaftueshme të personave të
dëmtuar dhe nëse vërtetohen ndryshime të kushteve ekonomike.
15.2 Neni 17 Personi, të cilit i është shkaktuar një dëm nga përdorimi i mjetit
motorik, ka të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit nga fondi i
kompensimit, deri në vleftat minimale të shumës së siguruar, në qoftë
se:
a) mjeti motorik, me të cilin u shkaktua dëmi, nuk mund të
identifikohet;
b) mbajtësi i mjetit motorik, me të cilin u shkaktua dëmi, nuk është i
siguruar sipas dispozitave të këtij dekreti;
c) mjeti motorik, i identifikuar ose jo, ishte i vjedhur ose i grabitur nga
personi përgjegjës për shkaktimin e dëmit;
ç) shpërblimi i dëmit nuk mund të paguhet nga siguruesi për shkak të
falimentimit të tij.
15.3 Neni 18 Nga fondi i kompensimit paguhen:
a) në rastin e përmendur në nenin 17, shkronja "a - vdekja, dëmtimi i
shëndetit si dhe dëmet pasurore që e kalojnë vleftën 25 000 lekë, duke
përjashtuar dëmin e shkaktuar mjetit motorik;

150
 b) në rastet e përmendura në nenin 17, shkronja "b", "c" dhe "ç" -
vdekja, dëmtimi i shëndetit dhe dëmet pasurore, duke përfshirë edhe
dëmin e shkaktuar mjetit motorik".
15.4 Neni 19 Personit të dëmtuar i paguhet dëmshpërblimi nga fondi i kompensimit
deri në masën, në të cilën ai nuk ka mundësi ta përfitojë nga sigurimet
shoqërore ose nga ndonjë sigurues tjetër, me të cilin mund të ketë
lidhur kontratë sigurimi për të përfituar dëmshpërblim.
16. Rregullore nr.622/1, datë 15.12.1992 “ Për zbatimin e sigurimit të detyrueshëm të
mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
16.1 Neni 27: “Në rastin e dëmtimit të shëndetit me pasojë paaftësinë e përkohshme
ose të përhershme, për llogaritjen e shpërblimit të dëmit, duhet të
merret parasysh e ardhura nga paga e punës, ose deklarimi i të
ardhurës nga puna e të dëmtuarit lidhur me tatimin mbi këto të
ardhura, e llogaritur kjo për tre vitet më të fundit të punës, ose
çertifikata e lëshuar për këtë qëllim nga punëdhënësi. Për rastet e
tjera, e ardhura që duhet të merret parasysh për llogaritjen e
dëmshpërblimit, sidoqoftë, nuk mund të jetë më e ulët se trefishi i
shumës vjetore të pensionit më të ulët sipas legjislacionit shqiptar mbi
sigurimet shoqërore”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
17. Vendimi nr.551, datë 13.03.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.483, datë 14.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Dibër, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet prishur dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim pranë asaj gjykate.
18. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi, nëpërmjet kërkesë padisë,
kërkon detyrimin e palës së paditur që t’i dëmshpërblejë dëmin e shëndetit, si dhe shpenzimet
e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme të shkaktuara nga aksidenti automobilistik, duke u
mbështetur në nenin 608 e vijues të Kodit Civil dhe në legjislacionin për sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj të tretëve.
19. Në rastin e dëmtimit të shëndetit nga fakti i paligjshëm, sikurse ka ndodhur në
çështjen objekt i këtij gjykimi, Kolegji Civile çmon se paditësi që ka pësuar këtë dëmtim ka
legjitimim aktiv për kërkimin e dëmshpërblimit të dëmit ndaj shëndetit.
20. “Dëmtimi i shëndetit”, sipas dispozitës së nenit 18/b të Dekretit, është vetë fakti i
paligjshëm që shkakton dëmin të dëmtuarit (neni 608 i Kodit Civil), në këtë kuptim, i
dëmtuari që kërkon dëmshpërblimin sipas nenit 641 të Kodit Civil, pasi të provojë dëmtimin
e shëndetit, natyrën e përkohshme a të përhershme dhe shkallën përkatëse të këtij dëmtimi, ka
edhe barrën e provës të vërtetojë vlerën e të ardhurave të parealizueshme më prej tij nga
humbja apo pakësimi i aftësisë për punë.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, ndryshe
nga sa kanë arritur në konkluzion gjykatat e faktit, vlerëson se pikërisht analizimi i kritereve
në përllogaritjen e dëmit dhe interpretimi i tyre në frymën e dispozitave përkatëse është
realizuar në kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural.
22. Duke analizuar kuadrin ligjor për çështjen objekt gjykimi, neni 19 të dekreti
nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, i ndryshuar i cili parashikon se “Personit të dëmtuar i
paguhet dëmshpërblimi nga fondi i kompensimit deri në masën, në të cilën ai nuk ka mundësi
ta përfitojë nga sigurimet shoqërore ose nga ndonjë sigurues tjetër, me të cilin mund të ketë
lidhur kontratë sigurimi për të përfituar dëmshpërblim” si dhe nenit 27 i Rregullores
nr.622/1, datë 15.12.1992 “Për zbatimin e sigurimit të detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve

151
motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta” ku parashikon se: “Në rastin e dëmtimit të
shëndetit me pasojë paaftësinë e përkohshme ose të përhershme, për llogaritjen e shpërblimit
të dëmit, duhet të merret parasysh e ardhura nga paga e punës, ose deklarimi i të ardhurës
nga puna e të dëmtuarit lidhur me tatimin mbi këto të ardhura, e llogaritur kjo për tre vitet
më të fundit të punës, ose çertifikata e lëshuar për këtë qëllim nga punëdhënësi. Për rastet e
tjera, e ardhura që duhet të merret parasysh për llogaritjen e dëmshpërblimit, sidoqoftë, nuk
mund të jetë më e ulët se trefishi i shumës vjetore të pensionit më të ulët sipas legjislacionit
shqiptar mbi sigurimet shoqërore”.
Kolegji Civil arrin në përfundimin se gjykatat e faktit jo vetëm që kanë kryer një
hetim gjyqësor të përciptë për çështjen objekt gjykimi por kanë zbatuar dhe interpretuar keq
ligjin.
23. Sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se nga ana e gjykatave të faktit duhet të
mbahet në konsideratë se në zbatim të nenit 19 i Dekretit 295/1992, masa e vlerës së
dëmshpërblimit për dëmin ndaj shëndetit nga ana e Fondit të Kompensimit nuk duhet të
kalojë vlerën e të ardhurave që i dëmtuari mund përfitojë nga sigurimet shoqërorë. Kjo është
një çështje të cilën e ka zgjidhur ligji, ndërkohë ajo që është e pritshme të shqyrtohej nga
gjykata e faktit është zbatimi ose jo me rigorozitet i kritereve dhe metodologjisë të përcaktuar
në aktet nënligjore, në vlerësimin e masës së dëmit ndaj shëndetit dhe raportin e kësaj vlerë
me të ardhurat e pritshme që mund të përfitojë pala paditëse nga sigurimet shoqërorë për
shkak të paaftësisë së shkaktuar nga ky dëmtim.
24. Për më tepër, konstatohet se në përmbajtjen e vendimit të gjykatës së apelit ka
mospërputhje në analizën e fakteve që kanë të bëjnë me pretendimet e palëve, veçanërisht të
palës paditëse dhe përmbajtjes së dispozitivit të tij. Konkretisht palës paditëse i njihet
dëmshpërblim për shumën prej 2.862.760 lekë (shumë e cila rezulton të jetë e njëjtë me vlerë
e përllogaritur nga pala e paditur) si dhe vlera e dy faturave farmaceutike si shpenzime
mjekësore të bëra për shëndetin në arsyetimin e vendimit, ndërkohë në dispozitivin e këtij
vendimi urdhërohet vetëm dëmi në shumën prej 2.862.760 lekë duke krijuar një mospërputhje
dhe jo koherencë në arsyetimin e tij.
25. Nga ana tjetër në përllogaritjen e kësaj shume, gjykatat duhet të arsyetonin nëse
vlerësimi është bërë në mënyrën e përcaktuar nga ligji dhe aktet nënligjore, duke hetuar mbi
metodologjinë e vlerësimit të kësaj vlerë, dhe jo të pranonin apriori mendimin e ekspertit,
mendim i cili rezultoi në përllogaritje i njëjtë më atë të palës së paditur, gjë që përbën në
thelb objektin e mosmarrëveshjes.
26. Në argument të sa më sipër, Kolegji Civil vëren në tërësi, se gjykata e apelit ka
disponuar me një vendim alogjik dhe në mungesë të arsyetimit për thelbin e objektit të
kërkimit. Kjo gjykatë nuk i ka dhënë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankim, si mënyrës së
përllogaritjes së dëmshpërblimit, vlerësimin e shpenzimeve mjekësorë që nuk janë evidentuar
sipas faturës A4 që kërkon ligji, mënyra e caktimit të ekspertit të licencuar, formimin e
ndërgjyqësish, etj., duke bërë që vendimi i saj të jetë në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile, ku shprehimisht thuhet: Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet, si dhe me nenin 310 të K.Pr.Civile që
parashikon elementet e përmbajtjes së vendimit gjyqësor.
27. Nga ana tjetër Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk mund të bëjë llogaritjet
përkatëse për vlerën konkrete të dëmit, apo vlerën të ardhurave të pritshme që pala paditëse
duhet të marrë nga sigurimet shoqërore, pasi këto përbëjnë çështje fakti dhe rrjedhoje duhet të
jenë objekt gjykimi nga gjykata e faktit, por ajo kufizohet në evidentimin e shkeljeve që kanë
lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.

152
 28. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
29. Sa më sipër gjykata e apelit, bazuar në legjislacionin në fuqi dhe praktikën
gjyqësore unifikuese e të konsoliduar, mbi trajtimin e dëmit pasuror e jopasuror
jashtëkontraktor, duke marrë në shqyrtim dhe u përgjigjur shkaqeve të ngritura në ankimin
dhe rekursin e palës së paditur, duke pasur parasysh karakterin e përhershëm të dëmtimeve të
pësuara prej tij dhe pasojave pasurore e jopasurore që kanë ardhur dhe vijojnë nga këto
dëmtime, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor tërësisht ose pjesërisht të çështjes, duke i lejuar
palët ndërgjyqëse të paraqesin prova dhe të debatojnë mbi kërkimet e prapësimet përkatëse,
duke realizuar edhe veprimin e domosdoshëm të ekspertimit mbi objektin e gjykimit.
30. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.551, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.02.2013

153
Nr.31001-00173-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-733 i Vendimit (109)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: HATEM GJINI, në mungesë;

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit Zyra
Vendore Tiranë;

OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ,
të vendimit nr.262 datë 03.07.2008
të A.K.Kompensimit të Pronave, Zyra Rajonale Gjirokastër,
si dhe të aktit administrativ me nr.prot 28/3 të datës 06.05.2010
të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
Njohjen e pronës dhe kthimin e saj në natyrë të tokës truall
me sipërfaqe 440 m2 në Libohovë, Gjirokastër
si dhe tokë arë me sipërfaqe 20.000 m2 të ndodhur
në fshatin Bulo, Libohovë Gjirokastër.
Baza Ligjore: Neni 18 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, të ndryshuar,
nenet 43, 324/a, 325, dhe 328 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.11830 akti, datë 04.12.2012 ka

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them 771,
që i përket palëve ndërgjyqëse.

Kundër vendimit nr.11830 akti, datë 04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë pala paditëse Hatem Gjini, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjatë kohës që zhvillohet gjykimi ndodhën ndryshimet përkatëse, ku Kryetari i
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë nuk ka të drejtë dhe

154
 kompetencë që të rishikojë vendimet e kësaj Agjencie, por është ekskluzivitet i
gjykatës. Me këtë qëllim u paraqit nga paditësja kërkesa për shtesë objekti;
- Çështja gjyqësore është në juridiksion të gjykatës për shkak se vetë gjyqtari i çështjes
Neritan Cena ka pranuar shtesën e objektit të padisë në zbatim të nenit 185/1 të
K.Pr.C;
- Gjyqtari nuk kishte të drejtë të nxirrte çështjen jashtë juridiksionit çështjen civile të
njohjes së pronës paditëses dhe të mos e shqyrtonte atë në bazë dhe në zbatim të
vendimit të Gjykatës Kushtetuese, në të cilën theksohet se është gjykata i vetmi organ
kompetent që i shqyrton këto çështje civile;

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës së paditur
Avokatin e Shtetit z. Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.akti 11830, datë
04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga aktet e administruar në dosjen gjyqësor rezulton se Hatem Gjini të jetë njëra
prej trashëgimtareve ligjore të trashëgimlënësit Mehmet Bisha, fakt ky i cili provohet me
vendimin nr.576, datë 07.06.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
2. Trashëgimtarët ligjorë të subjektit Mehmet Bisha, të përfaqësuar nga Rashide Gjini,
rezultojnë që në zbatim të përcaktimeve të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës” t’i jenë drejtuar me kërkesë datë 20.09.2007 ish Zyrës Rajonale të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër, me anë të së cilës kanë kërkuar:
“Njohjen, kthimin apo kompensimin e një sipërfaqe të papërcaktuar toke bujqësore”
3. Me vendimin nr.262, datë 03.07.2008 nga ana e ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër pas shqyrtimit të kërkesës së paraqitur nga ana e
trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar është vendosur: “Të mos njohë të drejtën e
pronësisë për pronën tokë bujqësore të pretenduar me kërkesën nr.339, datë 20.09.2007 të
paraqitur nga Rashide Demo Gjini, kërkuese e pronave të subjektit Mehmet Bisha për të cilin
është çelur dëshmia e trashëgimisë nr.576 vendimi, datë 07.06.1995 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim brenda 30 ditëve nga dita e njoftimit të tij
pranë Zyrës Qendrore të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë”.
4. Vendimi nr.262, datë 03.07.2008 i ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Qarku Gjirokastër rezulton t’i jetë njoftuar palës paditëse më datë 17.07.2008, fakt
ky i cili provohet me nënshkrimin e kësaj të fundit në mandatin e lëshuar nga ana e zyrës
postare Gjirokastër, si dhe nga përmbajtja e vërtetimit nr.339/4 prot, datë 21.07.2008 të
lëshuar nga ana e Drejtorit të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Qarku Gjirokastër, sipas të cilit rezulton të jetë përcaktuar se: “zj.Rashide Gjini, për të cilin
është hapur dosja nr.339, datë 20.09.2007, mori njoftim për vendimin nr.262, datë
03.07.2008 të dhënë nga ZRKKP Qarku Gjirokastër më datën 17.07.2008”.
5. Me anë të aktit administrativ, urdhër nr.2875/2, datë 11.09.2008 të emërtuar: “Për
mos ushtrimin e iniciativës kryesisht dhe plotësim të rubrikës së titullit ekzekutiv” nga ana e
Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
rezulton të jetë urdhëruar:
“-Të mosushtrohet iniciativa për shqyrtimin kryesisht të vendimit nr.262, datë
03.07.2008 të dhënë nga ZRKKP Qarku Gjirokastër. ZRKKP Qarku Gjirokastër të plotësojë
rubrikën e shënimit të titullit ekzekutiv të vendimit nr.262, datë 03.07.2008 duke i dhënë

155
formë të prerë sipas përcaktimeve të bëra në pikën 19 të udhëzimit nr.381, datë 29.05.2007 të
Drejtorit të Përgjithshëm të AKKP – së”.
6. Kundër vendimit nr.262, datë 03.07.2008 të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër, përfaqësuesja e trashëgimtarëve të subjektit
Mehmet Bisha ka ushtruar ankim administrativ në Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë më datë 21.10.2008, ankim i cili është depozituar pranë palës së paditur në
këtë gjykim Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë më datë 03.11.2008.
7. Me shkresën nr.28/3 prot, datë 06.05.2010 të emërtuar: “Kthim përgjigje”, drejtuar
përfaqësueses së palës paditëse, nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë ndër të tjera rezulton të jetë përcaktuar se: “Në referim
të nenit 18/1 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për njohjen, kthimin dhe kompensimin e
pronës”, të ndryshuar, ku shprehimisht thuhet se: “Kundër vendimit të njohjes së të drejtës së
pronësisë, kthimit ose kompensimit të pronës, si dhe të drejtave të tjera reale të zyrës
rajonale të AKKP – së në qark, subjekti i shpronësuar ose Avokatura e Shtetit kanë të drejtë
të bëjnë ankim brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, në zyrën e AKKP – së në qendër,
ju si përfaqësuese ligjore e subjektit të shpronësuar keni depozituar ankimin tuaj pranë
AKKP Tiranë jashtë afatit 30 ditor të parashikuar në ligjin e sipërcituar …. Në këto kushte,
ju orientojmë që për zgjidhjen e çështjes t’i drejtoheni organeve gjyqësore”.
8. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me kërkesëpadi të depozituar më datë 04.06.2010 me anë të së cilës ka kërkuar: “Shfuqizimin
e aktit administrativ, të vendimit nr.262, datë 03.07.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Zyra Rajonale Gjirokastër, si dhe të aktit administrativ me nr.prot
28/3 të datës 06.05.2010 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë;
Njohjen e pronës dhe kthimin e saj në natyrë të tokës truall me sipërfaqe 440 m2 në
Libohovë, Gjirokastër si dhe tokë arë me sipërfaqe 20.000 m2 të ndodhur në fshatin Bulo,
Libohovë, Gjirokastër”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.Akti 11830 datë.
04.12.2012 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me
nr.Regj.Them 771, që i përket palëve ndërgjyqëse”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nga përmbajtja e neneve 16 dhe 18 të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” të ndryshuar me ligjin nr.9684, datë
06.02.2007, dispozita këto të cilat ishin në fuqi në kohën e dhënies së vendimit nr.262, datë
03.07.2008 nga ana e ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku
Gjirokastër rezulton që ligjvënësi të ketë parashikuar fillimisht shqyrtimin në rrugë
administrative nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Tiranë si organi më i lartë administrativ ndaj vendimeve të dhëna nga ana e ish
Zyrave Rajonale në Qarqe, duke parashikuar për këtë qëllim që ankimi duhet të paraqitej
brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi., afat ky i cili nga përmbajtja e dispozitës së
sipërcituar rezulton që të fillojë nga dita e njoftimit të vendimit.
Mosshqyrtimi në rrugë administrative nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, i vendimit nr.262, datë 03.07.2008
të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër në rastin
konkret rezulton të ketë ardhur për shkak të mospërmbushje së detyrimit të përcaktuar në
nenin 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” të
ndryshuar me ligjin nr.9684, datë 06.02.2007 nga ana e përfaqësueses së paditëses Hatem
Gjini, lidhur me detyrimin e kësaj të fundit për të paraqitur ankim kundër vendimit të
sipërcituar të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër
brenda afatit 30 (tridhjetë) ditor nga dita e njoftimit të vendimit, fakt ky i cili të shpie në
përfundimin se mosshqyrtimi në rrugë administrative nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, të vendimit nr.262, datë

156
03.07.2008 të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Gjirokastër,
të ketë ardhur për faj të palës paditëse”.
10. Kundër vendimit nr.akti 11830, datë 04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë pala paditëse Hatem Gjini, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit të Procedurave Civile, në të cilat është parashikuar:
10.1 Neni 59: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor apo administrativ ...”.
10.2 Neni 328 “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti
administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit
administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës,
vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.
11. Ligji 9684, datë 06.02.2007 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9235, datë
29.07.2004,”Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, parashikonte:
11.1 Neni 18/1, “1. Kundër vendimit të njohjes së të drejtës së pronësisë,
kthimit ose kompensimit të pronës, si dhe të të drejtave të tjera
reale të zyrës rajonale të AKKP-së në qark, subjekti i
shpronësuar ose Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, në zyrën e
AKKP-së në qendër.
Kundër vendimit të njohjes së të drejtës së pronësisë, kthimit
ose kompensimit të pronës, si dhe të të drejtave të tjera reale të
ish-komisioneve vendore për kthimin dhe kompensimin e
pronave, si dhe ish-komisioneve të rretheve ose bashkive për
kthimin ose kompensimin e pronave ish-pronarëve, subjekti i
shpronësuar ose Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim në zyrën e AKKP-së në qendër. Jo më vonë se 30 ditë
nga regjistrimi i ankimit, Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-së
merr vendim për objektin e ankimit.
Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-se ka të drejtë të shqyrtojë
kryesisht, brenda 30 ditëve nga marrja e vendimit, vendimet e
dhëna nga zyrat rajonale të AKKP-së në qark. Drejtori i
Përgjithshëm shqyrton edhe vendimet e dhëna nga ish-
komisionet vendore për kthimin dhe kompensimin e pronave, si
dhe ish-komisionet e rretheve ose bashkive për kthimin ose
kompensimin e pronave ish-pronarëve. Pas shqyrtimit kryesisht
ose shqyrtimit të ankimit, Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-së
vendos:
a) lënien në fuqi të vendimit;
b) shfuqizimin e vendimit dhe zgjidhjen në themel të tij;
c) kthimin për rishqyrtim në zyrën rajonale të AKKP-së.”
2. Kundër vendimit të AKKP-së në qendër për kompensim të
pronës, subjekti i shpronësuar ka të drejtë të bëjë ankim pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë në Tiranë, brenda 30 ditëve nga
njoftimi i këtij vendimi. AKKP-ja përfaqësohet në gjykim nga
zyra e AKKP-së në qendër”.
12. Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara nr.3, datë 12.02.2008
13. Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara nr.1, datë 26.11.2010

157
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
14. Vendimi nr.akti 11830, datë 04.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
të cilin është vendosur “Nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me
nr.Regj.Them 771, që i përket palëve ndërgjyqëse”, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
dhe për këtë shkak ai duhet lihet në fuqi.
15. Në shqyrtim të objektit dhe shkakut ligjor të padisë, Kolegji Civil vlerëson se
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi gjyqësor nuk është brenda juridiksionit gjyqësor, por duhet
të shqyrtohet fillimisht në juridiksioni administrativ.
16. Kolegji konstaton se për zgjidhjen e çështjes së juridiksionit objekt gjykimi, në
vështrim të Neni 59 i K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka gjykuar drejtë kur ka
arritur në konkluzionin se çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
17. Neni 328 i K.Pr.C përcakton se: “Afati për paraqitjen e padisë ndaj një akti
administrativ është tridhjetë ditë nga dita e shpalljes ose e njoftimit të vendimit të organit më
të lartë administrativ, që ka shqyrtuar ankesën në rrugë administrative, përveç kur ligji
parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në gjykatë”. Nga interpretimi i drejtë i dispozitës së
mësipërme arrihet në përfundimin se përjashtimi nga ky rregull bëhet vetëm në ato raste kur
prej vetë ligjvënësit në mënyrë të shprehur në ligje të caktuara i është njohur palës së
interesuar e drejta e ankimit direkt në gjykatë pa ezauruar rekursin administrativ, si dhe në të
gjitha ato raste kur ligji nuk shprehet për procedurën dhe organin ku do të ushtrohet e drejta e
ankimit.
18. Kuadri ligjor i posaçëm dhe konkretisht ligji nr.9235/2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” i ndryshuar, ka parashikuar si kompetencat e AKKP qendër, ashtu
dhe rrugën administrative të ankimit ndaj vendimeve të këtij institucioni për çështje që kanë
të bëjnë me themelin e të drejtave të pronësisë së palëve. Kështu në nenin 18 të këtij ligji
rregullohet e drejta e ankimit dhe konkretisht: Kundër vendimit të njohjes së të drejtës së
pronësisë, kthimit ose kompensimit të pronës, si dhe të drejtave të tjera reale të zyrës
rajonale të AKKP-së në qark, subjekti i shpronësuar ka të drejtë të bëjë ankim brenda 30
ditëve nga njoftimi i këtij vendimi në zyrën e AKKP-së në qendër.
19. Sa më sipër rezulton se nga momenti që pala paditëse ka marrë dijeni për
vendimin nr.268, datë 03.07.2008 të ish Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Qarku Gjirokastër më datë 17.07.2008 deri në depozitimin e ankimit administrativ
kundër këtij vendimi në datë 03.11.2008 në Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë, ka kaluar 3 muaj e gjysmë, duke tejkaluar afati 30 ditë të parashikuar
shprehimisht nga neni 18 të ligjit nr.9235l2004 ”Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar.
20. Në këto rrethana Kolegji Civil konstaton se në zbatim të ligjit të posaçëm, pala
paditëse është e detyruar të ndjekë procedurat e ankimit administrativ dhe vetëm pasi të jetë
ezauruar plotësisht kjo rrugë ligjore, ajo mund t’i drejtohet gjykatës. Në këtë kuptim, mos
ushtrimi i ankimit administrativ si pasojë e kalimit të afatit ligjor, e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor.
21. Ky qëndrim i Kolegjit buron nga praktika gjyqësore e Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3, datë 12.02.2008, në të cilin shprehen se: “d) Gjykata, siç
theksuam më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për
faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar
dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për
të metat e ankimimit)”. Si dhe në vendimin nr.1, datë 26.11.2010, ku kanë arritur në
konkluzionin se: “Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ

158
mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete
administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në
themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes
nga organi administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë
zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave
Administrative”.
22. Kolegji Civil përfundimisht i gjen të pabazuar shkaqe e parashtruara në kërkesën
ankimore se palës kërkuese, pasi e drejta e paditësit të ngrejë padi civile në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë për të shfuqizuar, ndryshuar një vendim administrativ, mund të lindte
vetëm pasi të përfundojë shqyrtimi në juridiksionin administrativ i kërkesës brenda afateve që
përcakton ligji i posaçëm.
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil duke e parë në tërësi gjykimin e kësaj çështjeje,
çmon se përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është në zbatim të drejtë
të ligjit dhe se çështja objekt shqyrtimi nuk është në juridiksion gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 59 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11830akti, datë 04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 12.02.2013

159
Nr.31001-00172-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1160 i Vendimit (110)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: “OPTIMA INVESTMENTS”SH.A.

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË

OBJEKTI:
Anullimi i njoftim vlerësimit tatimor nr.57048/4, datë 20.04.2011
i Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
Anullimin e vendimit nr.11368/1, datë 17.06.2011
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7928, datë 27.04.1995,
Ligji nr.8438, datë 28.12.1998,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24, datë 02.09.2008
dhe nr.17, datë 13.05.2008.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3730 Akti, datë 12.10.2012 ka

vendosur:
Të mospranojë kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes civile me nr.3730 akti.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në bazë të nenit 59, 60 të

Kodit të Procedurës Civile, ka bërë ankim të veçantë pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Paditësit nuk i është shqyrtuar ankesa ndaj njoftim vlerësimit tatimor nga Drejtoria e
Apelimit Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve, për shkak se paditësi nuk
ka plotësuar kërkesat ligjore për marrjen në shqyrtim, pagimin e detyrimit tatimor
objekt ankimi në bazë të nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore në R.SH-së”.

160
 - Gjykata nuk ka juridiksion për shqyrtim të ankesës pa u shprehur me vendim themeli
organi më i lartë administrativ.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse “Optima Investments” sha; avokatin Ilir Daci, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.3730 akti i datës 12.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, nuk është i mbështetur në ligj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit se, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë ka nxjerrë aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.57048/4 të datës
20.04.2011, sipas të cilit pala paditëse “Optima Investments” sha ngarkohet me shlyerjen e
detyrimeve tatimore për TVSH në shumën 822.376 lekë dhe është dënuar administrativisht
me gjobë të barabartë me masën e detyrimit tatimor si më sipër.
Pala paditëse “Optima Investments” sha ka paraqitur ankim administrativ në
Drejtorinë e Apelimit Tatimor, e cila, me vendimin nr.11368/1 datë 17.06.2011, ka vendosur
të refuzojë shqyrtimin në themel të ankimit, me motivin se nga ana e ankuesit nuk është
parapaguar detyrimi tatimor objekt ankimi administrativ.
Në të tilla rrethana, paditësi “Optima Investments” sha ka ngritur padi në gjykatë
duke kërkuar anullimin e të dy akteve administrative të sipërcituara të nxjerra nga ana e të
paditurve, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
(Drejtoria e Apelimit).
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, nga pala e paditur i është kërkuar gjykatës të
nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin që, në kushtet kur nga ana e
paditësit nuk është parapaguar i plotë detyrimi tatimor dhe për këtë shkak Drejtoria e
Apelimit Tatimor ka refuzuar të shqyrtojë në themel ankimin, pala paditëse nuk ka ezauruar
rrugën administrative të ankimit.
Pala paditëse prapëson se çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor përderisa
kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ. Në raste të tilla, sipas praktikës së
konsoliduar të Gjykatës së Lartë, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pavarësisht
mosezaurimit të rrugës administrative të ankimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur të mos e pranojë kërkesën e palëve të
paditura për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Gjykata arsyeton se, bazuar
edhe në qëndrimet e mbajtura në Vendimin Unifikues nr.9, datë 09.03.2006 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kërkimet e parashtruara në padi nga ana e palës paditëse
“Optima Investmens” sha lidhen me kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga
palët e paditura me pretendimin se ato janë absolutisht të pavlefshme, sikurse parashikon
edhe neni 115 i Kodit të Procedurave Administrative. Ndërkohë që, sipas nenit 117 të këtij
Kodi “secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrative të shpallet absolutisht i
pavlefshëm”. Në rastet kur pretendohet pavlefshmëri absolute e aktit administrative çështjen e
shqyrton gjykata duke u përqendruar vetëm në shkaqet e pavlefshmërisë absolute. Kërkimi
për pavlefshmëri absolute nuk është i kushtëzuar me ezaurimin e rekursit administrativ.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për mospranimin e kërkesës
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, ka paraqitur ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë e paditura Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë. Me ankimin e veçantë, në

161
thelb, pretendohet se paditësi “Optima Investments” sha nuk ka ezauruar rrugën
administrative të kundërshtimit të aktit të njoftim vlerësimit tatimor objekt gjykimi sepse nuk
ka parapaguar detyrimin tatimor që ankimon.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ankimi i veçantë i palës së paditur është i
mbështetur në ligj. Për rrjedhojë, vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe
çështja objekt shqyrtimi të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar për mospranimin e kërkesës së të paditurve
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor nisur nga qëndrimi i konsoliduar në
praktikën gjyqësore, sipas së cilës, nëse me anë të padisë kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ, nuk është e detyrueshme të ezaurohet më parë rruga administrative e
ankimit dhe objekt gjykimi janë vërtetimi ose jo i njërit prej shkaqeve të parashikuara
shprehimisht nga ligji për nulitetin e aktit administrativ.
Kolegji Civil vëren se, arsyetimi i mësipërm i gjykatës së shkallës së parë, në
këndvështrimin e interpretimit të ligjit, është korrekt. Me të vërtetë, kushdo që ka interes,
mund të kërkojë në gjykatë pavlefshmërinë absolute të një akti administrativ, pa qenë e
domosdoshme të ndjekë paraprakisht rrugë administrative ankimi. Por, në këtë rast, gjykata e
shqyrton çështjen vetëm për të vërtetuar ose jo ekzistencën e njërit prej shkaqeve
shprehimisht të parashikuara nga ligji për nulitetin e aktit administrativ. Nëse në përfundim të
shqyrtimit gjyqësor nuk rezulton i provuar nuliteti i aktit administrativ dhe ligji i posaçëm
parashikon rrugë administrative të detyrueshme ankimimi, atëherë gjykata nuk vendos
rrëzimin e padisë, por e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, madje edhe nëse nga
rrethanat e çështjes do të rezultonte se mund të cënohej ai akt administrativ për shkaqe të
lidhura me pavlefshmërinë relative të aktit.
Por, nga shqyrtimi i kërkesëpadisë dhe i argumenteve që ajo përmban, rezulton e
dukshme se pala paditëse, “Optima Investments” sha, nuk ka në objektin e kërkimit të saj
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ. Në padi, qartazi, kërkohet anullimi i aktit të
njoftim vlerësimit tatimor dhe i vendimit të organit epror që nuk ka pranuar ankimin, duke
pretenduar se nga ana e organeve tatimore është zbatuar gabim ligji fiskal duke e ngarkuar
me detyrime tatimore. Argumentet lidhen me pavlefshmërinë relative të aktit (neni 118 i
K.Pr.Administrative), pra me pretendimin se TVSH nuk ishte e pagueshme deri në momentin
e importimit përfundimtar të mallrave dhe nuk kishte arsye që të ngarkoheshin me detyrime
tatimore në kushtet kur ndodhemi para një importi të përkohshëm të vlefshëm. Nuk
parashtrohet shprehimisht e as edhe nuk nënkuptohet që paditësi kërkon pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ.
Përveç kësaj, është thelbësore të mbahet parasysh e të bëhet dallimi mes veprimeve
juridike dhe akteve administrative, përkatësisht mosmarrëveshjeve civile të përgjithshme, nga
mosmarrëveshjet e posaçme administrative.
Në rastin e veprimeve juridike, ligji nuk parashikon e, rrjedhimisht, nuk lejon ngritjen
e padisë vetëm me shkak ligjor dhe objekt pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik por me
kërkime të lidhura me pasojat e nulitetit të veprimit juridik. Gjykata zgjidh ato pasoja për të
cilat e ka investuar pala paditëse dhe jo të gjitha pasojat e mundshme të pavlefshmërisë
absolute të veprimit juridik.
Ndërsa, në rastin e akteve administrative, sipas Kodit të Procedurave Administrative
(neni 117) dhe Kodit të Procedurës Civile (neni 331), padia mund të ketë për shkak ligjor dhe
objekt të saj edhe vetëm nulitetin e aktit administrativ. Duke qenë se nuliteti i aktit
administrativ duhet të kërkohet në gjykatë me padi, nëse gjykatës, kryesisht apo me kërkesë
të palëve, i shtrohet për diskutim çështja e juridiksionit, ajo gjykon e vendos nisur nga
rrethana nëse është kërkuar me padi pavlefshmëria relative apo ajo absolute e aktit
administrativ, aq më tepër kjo në konfliktet administrative për të cilat ligjet e veçanta
parashikojnë ezaurim paraprak të detyrueshëm të ankimit administrativ.

162
 Në këtë kuptim, gjykata nuk mund ta mbajë çështjen në juridiksionin gjyqësor, nisur
nga konstatimi kryesisht prej saj apo duke u nisur nga prapësimi i palës paditëse, se akti
administrativ është absolutisht i pavlefshëm. Nuliteti i aktit administrativ është një lloj
kërkimi e një lloj padie e dallueshme nga kërkimet e paditë e tjera për kundërshtimin e aktit
administrativ. Prandaj edhe nevojitet që paditësi ta ketë kërkuar nulitetin e aktit administrativ
në padi.
Në rast të kundërt, gjykata do të bënte të paefektshëm, e thënë ndryshe do të
nulifikonte, vetë ligjin e posaçëm, frymën dhe normat e tij, për ato pjesë ku ai parashikon
ezaurimin paraprak e të detyrueshëm të ankimit administrativ me kushtet përkatëse, pikërisht
për ankime të lidhura me pretendime mbi shkaqe të pavlefshmërisë relative të aktit
administrativ.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, padia përmban kërkime dhe argumentime të
trajtuara qartë e të lidhura vetëm me pavlefshmërinë relative të aktit administrativ. Pasi është
vënë në bisedim kërkesa e të paditurve për nxjerrjen e çështjes juridiksionit gjyqësor, pala
paditëse thjesht prapëson se aktet administrative objekt gjykimi janë të pavlefshme.
Nisur nga sa parashtrohet më sipër, sikurse me të drejtë ka konkluduar edhe gjykata e
shkallës së parë, Kolegji Civil vlerëson se rruga administrative e ankimimit nuk është
ezauruar dhe çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3730 akti, datë 12.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Tiranë, më 12.02.2013

163
Nr.11216-01399-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-490 i Vendimit (111)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE: SHOQËRIA “SUISSE MANAGEMENT”

SH.P.K., me seli në Tiranë, përfaqësuar nga
av. Ervin Pupe.
E PADITUR: SILVANA VRAPI, në mungesë.

OBJEKTI:
Zgjidhje e kontratës së qirasë datë 01.07.2003,
midis Shoqërisë “Suisse Menagement” sh.p.k dhe Silvana Vrapit.
Pagimi i qirave të prapambetura, të papaguara.
Sigurimi i padisë.
Baza Ligjore: Nenet 698, 700, 702, 812/2 e 814 të K.Civil,
nenet 154 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 185, 202 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 481, 482, 486, 698 të tij, kontrata.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1691, datë 12.03.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore palës paditëse. Kundër
vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve, afat ky
që fillon nga e nesërmja e shpalljes se vendimit.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.832, datë 18.04.2008, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1691, datë 12.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs e paditura Silvana Vrapi, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.832, datë 18.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.1691, datë 12.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto
shkaqe:

164
 - Gjykata e apelit nuk kreu një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, por e
pati më të lehtë të konstatojë mosfirmosjen nga paditësi të kërkesë-padisë për të
prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë;
- Vendimi i gjykatës së faktit është rezultat i një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
dhe i bazuar plotësisht në prova të pa kontestueshme dhe në ligj;
- Nuk vërtetohet pronësia e paditësave mbi objektin “Disko Albania”, pasi edhe
Shoqëria “Top Seven” Shpk. që ia ka shitur paditësave këtë pronë nuk ka qenë
pronar i saj. Në fakt pronar i kësaj prone është Komuniteti Myslyman.
Rrjedhimisht kontrata e qirasë është absolutisht e pavlefshme, pasi askush nuk
mund t’i japë një tjetri më shumë të drejta se sa ai ka;
- Ne ia kemi paguar qiranë pronarit Komuniteti Myslyman që prej Qershor 2006;
- Palës paditëse i mungon legjitimiteti për të ngritur këtë padi, pasi prona objekt i
mosmarrëveshjes nuk është e regjistruar në emër të shoqërisë, por në emër të
Willim Bill dhe Josef Schmid;

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.
Ervin Pupe, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se midis palëve ndërgjyqëse
më datë 01.07.2003, është lidhur një kontratë qiraje, sipas të cilës Shoqëria “Suisse
Management” sh.p.k. me cilësinë e qiradhënësit dhe Silvana Vrapi me cilësinë e
qiramarrëses.
Rezulton se “Kjo Kontratë qiraje ka për objekt marrjen me qira të Disko Klub
Albania pronë e Joseph Schmid”. Rezulton se në kohën e lidhjes së kontratës së qirasë, ky
person ka qenë administrator i palës paditëses Shoqërisë “Suisse Management” Shpk.
Referuar kontratës së sipërpërmendur, sendi i paluajtshëm objekt qiraje rezulton që të
jetë regjistruar në ZRPP Tiranë me nr.1214, datë 23.02.1996 në emër të Joseph Schmid dhe
William Byars, dhe ka si origjinë fitimi pronësie vendimin për vërtetimin gjyqësor të faktit
juridik me nr.8883, datë 28.12.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në kontratën e qirasë datë 01.07.2003, përmendur më sipër janë përcaktuar në mënyrë
të qartë kohëzgjatja e saj, detyrimet e qiradhënësit, detyrimet e qiramarrësit, çmimi i qirasë
dhe mënyra e realizimit të pagesës nga pala qiramarrëse, zgjidhja e kontratës, etj. Midis të
tjerave në këtë kontratë është parashikuar se: “në rast se qiramarrësi nuk do të jetë në gjendje
që të paguajë qiranë për një periudhë dy mujore është i detyruar që të lirojë menjëherë
objektin e marrë me qira”.
Pala paditëse pretendon se pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimet e saj
kontraktore dhe konkretisht nuk ka paguar qiranë nga janari deri në tetor të vitit 2004, (i
paplotë) dhe nga nëntori i vitit 2004 e në vazhdim.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me objekt sa
më sipër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1691, datë 12.03.2007, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore palës paditëse. Kundër vendimit
lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve, afat ky që fillon nga e nesërmja e
shpalljes së vendimit”.

165
 Kjo gjykatë ka arsyetuar se Shoqëria “Suisse Management” Shpk., nuk ka asnjë të
drejtë mbi sendin Disko Klub Albania në kushtet kur ajo vetë nuk është pronare e sendit ...
pronar i këtij sendi-Disko Klub Albania rezulton që të jetë Komuniteti Mysliman Shqiptar...
prona është regjistruar në bazë të vendimit të KKK Pronave Tiranë me nr.36, datë
21.05.1995....Prona figuron e regjistruar në emër të Komunitetit Mysliman më datë
24.05.1995 me nr.2060 regjistri hipotekor, pra përpara dhënies së vendimit gjyqësor
nr.8883, datë 28.12.1995, vendim në origjinë të pronës së pretenduar nga pala paditëse.
Shoqëria “Suisse Managment” Shpk duke mos pasur asnjë të drejtë mbi sendin e paluajtshëm
“Diso Klub Albania” nuk mund ta jepte atë me qira...... kontrata e qirasë së datës
01.07.2003, është një veprim juridik i kryer në kundërshtim me ligjin, pasi nëpërmjet kësaj
kontrate pala paditëse ka disponuar mbi një send pa pasur asnjë të drejtë mbi të...
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.832, datë 18.04.2008, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.1691, datë 12.03.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se referuar nenit 467 të K.Pr.Civile, padia e palës paditëse
është e pavlefshme ..nuk rezulton që paditësi të ketë nënshkruar padinë... padinë e ka
nënshkruar av. Hajdar Noka, i cili në momentin e paraqitjes së saj nuk kishte tagër
përfaqësimi nga pala paditëse në referim të nenit 96 dhe nenit 117 të K.Pr.Civile...
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs e paditura Silvana Vrapi, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.832, datë 18.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.1691, datë 12.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe
që janë parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
nr.832, datë 18.04.2008, është marrë në zbatim të drejtë të ligjës procedurale dhe si rrjedhojë,
ky vendim do të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Silvana Vrapi nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, për të cenuar vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Neni 2 i K.Pr.Civile parashikon se vetëm palët mund të vënë në lëvizje gjykatën për
fillimin e një procesi gjyqësor.
Në analizë të kësaj dispozite, gjykata nuk procedon dhe nuk merr vendime me
iniciativën e saj, por vetëm mbi kërkesën e palës së interesuar dhe në raste të rralla, kur ligji e
lejon, edhe me kërkesën e prokurorit.
Në kuptim të nenit 32 të K.Pr.Civile, është pala paditëse, ajo e cila, ka dhe interesin e
ligjshëm për të ngritur padinë. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u
dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo.
Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë.
Legjitimiteti për të vepruar është i lidhur pikërisht me faktin se e drejta për t’iu
drejtuar gjykatës është dhënë për mbrojtjen e interesave legjitime të atij që pretendon se i janë
shkelur këto të drejta dhe jo për mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të personave të tjerë.
Në referim të nenit 117 të K.Pr.Civile kërkesë padia duhet të nënshkruhet nga pala
paditëse ose përfaqësuesi i saj. Ndërsa në nenin 154/a të K.Pr.Civile parashikohet se kërkesë
padia duhet të paraqitet në gjykatë nga paditësi ose nga përfaqësuesi i tij, i pajisur me
prokurë. Përfaqësues me prokurë i një personi juridik, sipas parashikimeve të nenit 96 të
K.Pr.Civile, mund të jetë avokati, juristi apo një punonjës i autorizuar.

166
 Në analizë të këtyre dispozitave rezulton se palët që vënë në lëvizje gjykatën duke
paraqitur kërkesë padi, duhet të kenë zotësi procedurale.
Pikërisht për këtë arsye, ligji procedural, K.Pr.Civile kërkon që palët që vënë në
lëvizje Gjykatën të kenë të njëjtën zotësi që është e domosdoshme dhe për kryerjen e
veprimeve juridike. Ligjvënësi ka rregulluar zotësinë procedurale të palëve duke iu referuar
rregullave të përgjithshme të zotësisë së personave (neni 91 i K.Pr.Civile).
Zotësia e palëve është dhe parakusht procedural, pra kusht i vlefshmërisë së padisë.
Është detyrë e gjykatës, që në seancën përgatitore të verifikojë midis të tjerave edhe
legjitimimin formal të palëve dhe kur është rasti i fton ata të plotësojnë aktet që rezultojnë me
të meta, duke përfshirë dhe aktet e përfaqësimit, (neni 158/a dhe neni 176 i K.Pr.Civile).
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor rezulton se padia e paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 07.06.2005 është nënshkruar nga Av. Hajdar Noka. Nga
aktet e administruara në dosjen gjyqësore, nuk rezulton që pala paditëse të ketë lëshuar një
autorizim apo prokurë për t’i dhënë Av. Hajdar Nokës, tagrin e përfaqësimit të saj në këtë
proces gjyqësor duke filluar që nga nënshkrimi i kërkesë padisë, si dhe për kryerjen e
veprimeve të tjera procedurale të domosdoshme në një proces gjyqësor.
Në të drejtën tonë civile ligjvënësi ka parashikuar edhe të drejtën e të përfaqësuarit
(neni 78 i K.Civil) për të aprovuar apo ratifikuar veprimet e kryera nga një person pa tagër,
apo veprime të kryera jashtë tagrave të dhëna në aktin e përfaqësimit. Miratimi nuk është gjë
tjetër veçse një prokurë e mëpasshme me anë të të cilit i përfaqësuari i bën të vetat veprimet
juridike të kryera nga përfaqësuesi.
Në dosjen gjyqësore nuk rezulton që me një akt të mëvonshëm paditësi (të lëshuar pas
momentit të firmosjes së kërkesë padisë) të ketë pranuar njohur, ose aprovuar veprimet e
kryera nga Av. Hajdar Noka.
Rezulton se në dosjen gjyqësore është administruar një prokurë e përgjithshme e datës
04.12.2004, në të cilën Josef Schmidt, administratori i palës paditëse cakton si përfaqësues të
përgjithshëm z.Rino Jonaj. Po kështu në dosjen gjyqësore është administruar prokura e
posaçme e datës 20.10.2005, me të cilën pala paditëse autorizon z. Rino Jonaj duke i dhënë të
drejtë që të zgjedhë avokat.
Nga proces-verbali i seancave gjyqësore dhe aktet e tjera të administruara në dosjes
gjyqësore rezulton se përfaqësuesi me prokurë i palës paditëse, Z. Rino Jonja ka emëruar si
përfaqësues të palës paditëse në këtë gjykim, avokatë të ndryshëm, dhe nuk rezulton në asnjë
moment që Av.Hajdar Noka, i cili ka nënshkruar edhe padinë objekt shqyrtimi, të jetë
emëruar ndonjëherë si përfaqësues i kësaj pale në këtë proces gjyqësor.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se padia
në shqyrtim është një akt procedural i pavlefshëm, pasi është paraqitur në gjykatë, në
kundërshtim me rregullat procedurale të parashikuara në nenet 96, 117, 154/a të K.Pr.Civile.
Në këto kushte, me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur prishjen e vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë,
me tjetër trup gjykues, pasi jemi përpara kushteve të përcaktuara në nenin 467/e të
K.Pr.Civile.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, gërma (a) të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.832, datë 18.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 12.02.2013

167
Nr.31001-01440-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-491 i Vendimit (112)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: DED MATIJA, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR, përfaqësuar nga
juristja Arta Tusha

OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ
nr.110, datë 28.05.2007 të D.R.S.Sh. Shkodër
njohjen e vjetërsisë në punë si minator
për punë të kategorisë së dytë, datë 15.01.1975.
Baza Ligjore: Ligji nr.7703, datë 11.05.1993
dhe nenet 324 dhe 32/c të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2759, datë 27.11.2007 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Anullimin e vendimit nr.167, datë 30.04.2007 të Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shkodër, të vendimit nr.110, datë 28.05.2007 të Komisionit
Rajonal të Apelit Shkodër dhe të vendimit nr.232, datë 20.07.2007 të
Komisionit Qendror të Ankimit në Institutin e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
duke u detyruar pala e paditur t’i lidhë paditësit Dedë Prekë Matija pension
pleqërie të kategorisë së dytë të punës.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.202, datë 14.04.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2759, datë 27.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër nr.202, datë 14.04.2008, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria
Rajonale e ISSh Shkodër, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto
shkaqe:

168
 - Sipas nenit 92 të ligjit nr.7703/1993 që të përfitojë pension pleqërie të kategorisë së
dytë të punës, duhet që paditësi të plotësojë moshën 61 vjeç, të ketë 35 vite sigurim,
nga të cilat ¾ të jetë punë e kategorisë së dytë, pra 26 vjet e 3 muaj.
- Nga vërtetimi nr.23 prot, datë 26.03.2007 lëshuar nga DRSSh Shkodër rezulton se
paditësi nuk figuron në regjistrat që DRSSh Shkodër disponon për Ndërmarrjen
Kantjeri Banesa Koman.
- Por theksojmë se edhe sikur të gjitha rubrikat e pasqyruara në librezën e punës të
konfirmohen rezulton se paditësi ka vetëm 23 vite e 5 muaj të kategorisë së dytë të
punës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur
DRSSH Shkodër, juristen Arta Tusha, që kërkoi ndryshimin e vendimeve të gjykatave më të
ulëta dhe rrëzimin e padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi i është drejtuar
palës së paditur me kërkesë për t’iu lidhur pensioni i pleqërisë për punë të kategorisë së dytë.
Me vendimin nr.167, datë 30.04.2007, Dega e Përfitimeve pranë DRSSH Shkodër ka
vendosur ta refuzojë këtë kërkesë, me arsyetimin se nga shënimet në librezën e punës pala
paditëse nuk plotësonte kushtin e qenies në marrëdhënie pune për 3/4 e kohës prej 35 vite
sigurimi, në një punë të kategorisë së dytë. Sipas palës së paditur, paditësi kishte një vjetërsi
në punë të kategorisë së dytë prej 23 vite e 5 muaj, ndërkohë që në bazë të ligjit për të pasur
këtë përfitim ai duhet të kishte 26 vite e 3 muaj.
Me vendimin nr.110, datë 28.05.2007, Komisioni Rajonal i Ankimit pranë palës së
paditur ka vendosur të refuzojë kërkesën me të njëjtin arsyetim. Komisioni Qendror i Ankimit
pranë ISSh Tiranë me vendimin nr.232, datë 20.07.2007 ka vendosur të lëre në fuqi vendimet
e marra nga strukturat lokale të ISSH.
Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë me objekt sa më
sipër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2759, datë 27.11.2007 ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë.
Anullimin e vendimit nr.167, datë 30.04.2007 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shkodër, të vendimit nr.110, datë 28.05.2007 të Komisionit Rajonal të Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.232, datë 20.07.2007 të Komisionit Qendror të Ankimit në Institutin e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, duke u detyruar pala e paditur t’i lidhë paditësit Dedë Prekë
Matija pension pleqërie të kategorisë së dytë të punës”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se:... Në rregulloren nr.34, datë 01.02.2002, “Për caktimin,
administrimin dhe pagesën e pensionit”, të Këshillit Administrativ të ISSh, në kreun III, pika
2, është përcaktuar se verifikimi i dokumentacionit të aplikuesit pranë sigurimeve shoqërore
bëhet në ato raste kur libreza e punës nuk është e qartë, ka korrigjime apo ajo është
dublikatë....Libreza e punës e paditësit është e pastër, pa korrigjime të periudhave të punës e
për pasojë ajo përbën një dokument shkresor me vlerë të plotë provuese. Mungesa e
regjistrave themeltar të ndërmarrjeve ku ka punuar paditësi, pra pamundësia e krahasimit
me to, apo me listë pagesa nuk sjell si pasojë mosnjohjen e periudhave të sigurimit të
pasqyruara në të. Faktet e pretenduara paditësi i vërtetoi dhe me dëshmitarë...
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.202, datë 14.04.2008 ka vendosur:

169
 “Lënien në fuqi të vendimit nr.2759, datë 27.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, nr.202, datë 14.04.2008, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin
e padisë, për ato shkaqe që parashtrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Shkodër përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
Kodit të Procedurës Civile, të cilat cenojnë vendimet e dy gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat më të ulëta, në kundërshtim me kërkesat e
normave procedurale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile ); nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive
të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe si rezultat nuk e
kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i Kr.Pr.Civile).
Në çështjen objekt gjykimi, në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të kërkesë padisë
rezulton se paditësi kundërshton aktet administrative të lëshuara nga organet e sigurimeve
shoqërore me të cilat këtij të fundit i është refuzuar kërkesa për përfitim të pensionit të
pleqërisë në punë të kategorisë së dytë.
Kushtet për përfitimin e pensionit të pleqërisë për punë të kategorisë së dytë, janë
parashikuar në Ligjin nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”, nenet 31 dhe 92.
Në analizë të këtyre dispozitave rezulton se për të përfituar pension pleqërie për punë
të kategorisë së dytë, duhet të plotësohen dhe të ekzistojnë në të njëjtën kohë këto tre kushte:
- Personi që përfiton duhet të ketë mbushur moshën 61 vjeç;
- Personi që përfiton duhet të ketë gjithsej 35 vite punë të siguruara me
kontribute të sigurimeve shoqërore;
- Personi që përfiton duhet të ketë punuar në punë të kategorisë së dytë ¾ e
viteve të punës të siguruara, që do të thotë 26 vjet e tre muaj;
Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit
gjyqësor nga gjykatat më të ulëta se paditësi ka plotësuar moshën për pension pleqërie, pasi
ka mbushur moshën 61 vjeç dhe ka plotësuar vitet e punës të siguruara me kontribute të
paguara të sigurimeve shoqërore.
Por, ndryshe nga sa kanë pranuar dhe arsyetuar gjykatat më të ulëta, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se paditësi nuk plotëson vitet e punës të siguruara në punë të
kategorisë së dytë.
Rezulton sipas Librezës së punës se paditësit lëshuar nga Kantieri - Rruga Ura, Vau i
Dejës, Shkodër, (administruar në dosjen gjyqësore), se paditësi ka këtë vjetërsi në punë:
- 01.01.1969 – 21.07.1969, minator në Kantierin Rruga Ura, Vau Dejës;
- 22.07.1969 – 23.02.1972, minator në NSHH H/C Vau Dejës;
- 23.11.1972 – 31.12.1974, minator në NSHH H/C Vau Dejës;
- 02.04.1962 – 01.08.1964, minator në Kantierin Rr.Ura, F.Arrëz;
- 20.08.1968 – 30.12.1968, minator në Kantierin Rr.Ura, Laç;
- 15.01.1975 – 30.06.1976, punëtor, në Kantierin Rr.Ura, Vau Dejës;
- 01.07.1976 – 31.12.1980, minator në Kantierin e Ndërtimit Koman;
- 01.01.1981 – 31.12.1986, minator në NN H/C Koman, Kantieri Banesa Shkodër;
- 01.01.1987 – 31.12.1988, minator në NN H/C Koman, Kantieri Banesa Shkodër;
- 01.01.1989 – 31.12.1990, minator Ndërmarrja e Ndërtimit Shkodër;
- 01.01.1993 – 31.12.2004, kontribute si i vetëpunësuar në bujqësi;

170
 Nga sa më sipër rezulton se paditësi ka gjithsej 36 vite, 1 muaj e 21 ditë punë të
siguruara dhe vetëm 23 vjet e 5 muaj në punë të kategorisë së dytë.
Rezulton se gjatë gjykimit paditësi ka pretenduar se përveç të dhënave të mësipërme
që jepen në librezën e tij të punës, ai ka punuar si minator edhe për periudhën 01.01.1991 deri
në 31.09.1993, në Ndërmarrjen e Ndërtimit Rruga Shkodër. Ai ka pretenduar që dhe kjo
periudhë pune t’i njihet si vjetërsi në punë të kategorisë së dytë me qëllim që të plotësohet
kushti ligjor për 26 vjet e 3 muaj të siguruar me kontribut të sigurimeve shoqërore në punë të
kategorisë së dytë.
Ka rezultuar se këtë pretendim paditësi e ka mbështetur në shkresën e datës 13.2.1993
të N.N.Rruga Shkodër, (fq.13 e dosjes gjyqësore), ku shprehimisht thuhet se: “…Ded Prek
Matia ka punuar pranë ndërmarrjes sonë në profesionin minator. Në mbështetje të Vendimit
të Këshillit të Ministrave nr.179, datë 17.06.1991 për të gjithë punonjësit e ndërtimit pagat
rriten me 60%. Për fazën e parë nga 1 Korrik 1991 deri me 1 Gusht 1991 pagat rriten me
25%, kurse për fazën e dytë nga 1 Shtator 1991 pagat rriten me 60%, duke u nisur nga niveli
i pagave para 1 Korrik 1991. Punonjësi i mësipërm nga 1 Shtator 1991 përfiton rritjen e
pagës prej 60%”, si dhe në deklarimet e dëshmitarëve përpara gjykatës.
Referuar përmbajtjes së shkresës së datës 13.2.1993 të N.N.Rruga Shkodër,
administruar në dosjen gjyqësore, konstatohet se ajo vërteton faktin e pagesës që do të
përfitonte paditësi si pasojë e rritjes së pagave në nivel vendi në bazë të akteve nënligjore në
fuqi të kohës. Ky vërtetim nuk vërteton faktin e vjetërsisë në punë të kategorisë së dytë për
paditësin për periudhën 01.01.1991 deri në 31.09.1993.
Në referim të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën
e Shqipërisë”, si dhe të Rregullores së Institutit të Sigurimeve Shoqërore nr.34, datë
01.02.2002, llogaritja e vjetërsisë në punë për efekt të përfitimeve nga fondet e sigurimeve
shoqërore, bëhet në bazë të (i) të dhënave në librezën e punës, (ii) regjistrave themeltarë apo
(iii) listë pagesave të ndërmarrjeve ku kanë punuar subjektet përfitues të sigurimeve
shoqërore.
Në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor, rezulton se në librezën e punës së paditësit nuk
ka shënime në rubrikat përkatëse për periudhën 01.01.1991 deri në 31.09.1993; gjithashtu,
me shkresën datë 12.11.2007 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, rezulton se për
N.N.Rruga Ura Shkodër nuk disponohen dokumente në arkivin e këtij Institucioni. Në këto
kushte, vjetërsia e paditësit në punë të kategorisë së dytë (minator), pranë N.N.Rruga Ura
Shkodër për periudhën 01.01.1991 deri në 31.09.1993, nuk vërtetohet as nga libreza e tij e
punës dhe as nga regjistrat themeltarë apo listë pagesa e kësaj ndërmarrje. Si rrjedhojë e sa
më sipër, nuk vërtetohet vjetërsia në punë të kategorisë së dytë për paditësin për një periudhë
prej 26 vjet e 3 muaj.
Në dosjen gjyqësore nuk ekzistojnë prova të tjera shkresore të marra nga regjistrat apo
arkivat e ndërmarrjeve ku ai ka punuar, me të cilat ai të mund të vërtetonte faktin që ka
punuar si minator në N.N Shkodër dhe ndërkohë të kishte mundësinë të kundërshtonte
librezën e punës, nga ku rezulton se ai nuk i plotëson vitet e punës për kategori të dytë, siç
kërkon neni 92 i Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se paditësi duke u nisur nga shkresa e datës
13.02.1993 të N.N.Rruga Shkodër, (duke e marrë këtë si fillim prove me shkresë), mund të
kërkonte gjyqësisht vërtetimin e faktit juridik të punës në kategorinë e dytë pranë kësaj
ndërmarrje, për periudhën 01.01.1991 deri në 31.09.1993. Me vërtetimin gjyqësisht të këtij
fakti atij do t’i lindte e drejta për të kërkuar lidhjen e pensionit të pleqërisë me shtetin për
punë të kategorisë së dytë.
Palët kanë detyrimin që në përputhje me ligjin të mbështesin pretendimet e tyre në
prova, neni 12 i K.Pr.Civile.

171
 Ka rezultuar se paditësi, përveç se me librezën e punës dhe aktet e tjera të
administruara në dosjen gjyqësore, ka kërkuar të provojë pretendimet e tij për përfitim të
pensionit të pleqërisë për punë të kategorisë së dytë, me dëshmitarë, të cilët ai pretendon se
kanë qenë kolegë të tij gjatë kohës kur ai ka kryer punë të kategorisë së dytë pranë N.N.Rruga
Ura.
Në bazë të neneve 231 dhe 232 të K.Pr.Civile, provat me dëshmitarë lejohen në të
gjitha rastet, përveç kur ligji për vlefshmërinë apo provimin e një veprimi juridik kërkon
shkresë. Provat me dëshmitarë nuk lejohen kundër ose tej përmbajtjes së një akti zyrtar që
përbën provë të plotë.
Rezulton se në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, në shkallë të parë, dëshmitarët
kanë deklaruar në seancë gjyqësore se paditësi ka punuar si minator në N.N. Shkodër dhe
është larguar nga ajo në vitin 1993, ndërkohë në Librezën e Punës së paditësit nuk gjenden të
shënuara këto të dhëna.
Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se në kushtet kur libreza e punës dhe aktet e
tjera të administruara në dosjen gjyqësore pasqyrojnë fakte të qarta, ndryshe nga sa kanë
disponuar dëshmitarët, prova me dëshmitarë nuk mund të provojnë fakte të ndryshme tej
akteve në formë shkresore.
Këto akte nuk janë konstatuar si të pavërteta apo të fallsifikuara, fakte që do të sillnin
si pasojë mosmarrjen e tyre parasysh nga ana e gjykatave më të ulëta, dhe për sa kohë
përmbajtja e tyre bie në kundërshtim me deponimet e dëshmitarëve, ato përbëjnë prova të
plota që nuk mund të anashkalohen nga gjykatat.
Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj çmon se pretendimet e paditësit të ngritura në
këtë proces gjyqësor, mbeten të paprovuara dhe nuk janë të bazuara në ligj e në prova. Për
këtë arsye vendimet e gjykatave më të ulëta do të ndryshohen dhe padia do të rrëzohet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.202, datë 14.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër si dhe
të vendimit nr.2759, datë 27.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e
kërkesë padisë.

Tiranë, më 12.02.2013

172
Nr.11115-01590-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-1212 i Vendimit (113)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datë 12.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:

PADITËS: DASHAMIR GEGA, përfaqësuar nga

Av. Avni Shehu.
ROLAND GEGA, përfaqësuar nga
Av. Avni Shehu.
I PADITUR: SIRI SHEHU, përfaqësuar nga
Av. Anastas Duro.

OBJEKTI:
Lirim e dorëzim trualli dhe detyrimin e të paditurit
që të na shpërblejë për përdorimin e sendit.
Baza Ligjore: Nenet 296 dhe 298 të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.560, datë 25.06.2007 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Siri Shehu të lirojë dhe dorëzojë paditësave Dashamir
dhe Roland Gega sipërfaqen prej 1.540 m2.
Rrëzimin e padisë për sipërfaqen 300 m2, ku i padituri ka ndërtuar banesën e
tij.
Pushimin e gjykimit të kërkesës për shpërblim dëmi nga i padituri për
përdorimin e banesës.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.43, datë 14.02.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.560, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër lidhur me pretendimin për rivendikimin e sendit si më
poshtë: Detyrimin e të paditurit Siri Shehu të lirojë dhe dorëzojë në favor të
paditësave Dashamir dhe Roland Gega sipërfaqen totale të truallit prej 1.806
m2, të specifikuar në aktin e ekspertimit të ekspertëve Argjir Luzi dhe Luan
Bufi, duke prishur ndërtimet që ka kryer në këtë sipërfaqe trualli.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të disponimit......

173
 Kundër vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur
rekurs pala e paditur Siri Shehu, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.560, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.

Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Siri Shehu janë:

- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, sepse banesa
është ndërtuar duke u bazuar në lejen e ndërtimit, të lëshuar nga ish-Komiteti
Ekzekutiv Gjirokastër me datë 26.12.1991.
- Ndërtimi i palës së paditur ka përfunduar në vitin 1993, ndërsa me vendimin nr.128,
datë 01.06.1994 të KKKP të Bashkisë Gjirokastër palës paditëse i është njohur
pronësia për 12.000 m2 truall, pra në kohën e kthimit të truallit banesa e të paditurit ka
qenë e ndërtuar.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit se, leja e ndërtimit është e fallsifikuar, është i pabazuar
në ligj, sepse leja e ndërtimit mban vulën e njomë të institucionit që e ka lëshuar dhe
pa të drejtë gjykata rrëzoi kërkesën e palës së paditur për të thirrur në cilësinë e
dëshmitarit ish-kryetarin e Komitetit Ekzekutiv Gjirokastër Zeman Tena për të
dëshmuar rreth saktësisë së lejes së ndërtimit.
- Pala e paditur ka aplikuar për legalizim jo për pjesën e banesës që është me leje
ndërtimi, por për pjesën që është ndërtuar më pas, prandaj kjo banesë është ndërtuar
me mirëbesim.

Kundër rekursit të bërë nga pala e paditur Siri Shehu ka paraqitur kundërrekurs pala
paditëse Dashamir Gega, i cili kërkon lënien në fuqi të vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Shkaqet që paraqet pala paditëse Dashamir Gega në kundërrekurs janë:

- Pala e paditur nuk ka pasur asnjëherë leje ndërtimi dhe ndërtimet i ka bërë duke
pushtuar truallin, i cili i është kthyer palës paditëse nga KKKP të Bashkisë
Gjirokastër.
- Pala e paditur nuk ka qenë asnjëherë në mirëbesim, pasi në tre raste organet
kompetente kanë urdhëruar që ajo të lirojë truallin, të cilin e mbante pa asnjë lloj
titulli.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur
Av.Anastas Duro, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër e të vendimit nr.560, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Avni Shehu, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Gjykatës së Apelit Gjirokastër; në përfundim,

VËREN
Më datë 23.06.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11115-
01590-00-2008 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Dashamir Gega etj. dhe i
paditur Siri Shehu, me objekt lirim e dorëzim sendi, etj.......
Vendimi nr.43, datë 14.02.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër në pjesën që detyron
të paditurin që të shembë banesën dhe të lirojë truallin prej 300 m 2 është marrë në

174
kundërshtim me ligjin material, prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi
vendimi nr.560, datë 25.06.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rezulton e provuar si më
poshtë:
Me vendimin nr.128, datë 01.06.1994 të KKKP të Bashkisë Gjirokastër,
trashëgimtarëve të Muharrem Gegës iu është njohur pronësia për sipërfaqen 39.000 m 2 truall,
duke iu kthyer e lirë sipërfaqja 12.900 m2, ndërsa me vendimin nr.128/1, datë 25.07.1996 të
KKKP të Bashkisë Gjirokastër trashëgimtarëve të Muharrem Gegës iu është njohur pronësia
dhe kthyer e lirë sipërfaqja e truallit prej 2.000 m2.
Me vendimin nr.763, datë 24.08.2000 të KKKP të Këshillit të Rrethit Gjirokastër,
trashëgimtarëve të Muharrem Gegës iu është njohur pronësia dhe kthyer të lira sipërfaqet e
truallit S1=2.000 m2, S2+S3=1.000 m2, vendim i cili është plotësuar më pas nga vendimi
nr.749, datë 26.11.2002 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Pala e paditur Siri Shehu duke pretenduar se ka leje ndërtimi të lëshuar nga organet
kompetente në vitin 1991 ka ndërtuar në truallin që i është kthyer palës paditëse një shtëpi
banimi dhe një stallë bagëtish, duke paraqitur në vitin 2006 kërkesë për legalizimin e
ndërtimeve, pranë ALUIZNI-t Gjirokastër.
Duke pretenduar se pala e paditur nuk ka leje ndërtimi dhe mban një sipërfaqe të
madhe trualli pa asnjë lloj titulli, pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, e cila me vendimin nr.560, datë 25.06.2007 ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Siri Shehu të lirojë dhe dorëzojë paditësave Dashamir dhe
Roland Gega sipërfaqen prej 1.540 m2.
Rrëzimin e padisë për sipërfaqen 300 m2, ku i padituri ka ndërtuar banesën e tij.
Pushimin e gjykimit të kërkesës për shpërblim dëmi nga i padituri për përdorimin e
banesës.....
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
Gjykata çmon të arsyeshme të pranojë pjesërisht padinë e paditësave, duke detyruar
të paditurin që të lirojë truallin prej 1.540 m2, duke mbajtur sipërfaqen 300 m2 ku ka ndërtuar
banesën, ndërsa për kërkesën për pagimin e detyrimit që rrjedh nga përdorimi i sendit pala
paditëse hoqi dorë......
Me ankimin e dy palëve çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, e cila me vendimin nr.43, datë 14.02.2008 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.560, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër lidhur me pretendimin për rivendikimin e sendit si më poshtë:
Detyrimin e të paditurit Siri Shehu të lirojë dhe dorëzojë në favor të paditësave
Dashamir dhe Roland Gega sipërfaqen totale të truallit prej 1.806 m2, të specifikuar në aktin e
ekspertimit të ekspertëve Argjir Luzi dhe Luan Bufi, duke prishur ndërtimet që ka kryer në
këtë sipërfaqe trualli.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të disponimit......
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Ndërtimi i banesës dhe i stallës nga ana e të paditurit Siri Shehu përfaqësojnë
ndërtime të paligjshme në kuptim të nenit 76/1 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
Urbanistikën” dhe për pasojë nuk mund të gëzojnë mbrojtje juridike.......
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Siri Shehu në pjesën
që i takon truallit me sipërfaqe 300 m2 që zë banesa e ndërtuar prej tij përmban shkaqe nga
ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është i
cënueshëm.

175
 Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Dispozita ligjore e mësipërme tregon qartë se kjo padi ngrihet nga pronari që është
zhveshur nga posedimi, kundër çdo personi që e mban sendin pa asnjë titull.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se, pala paditëse është pronare e sipërfaqes së
truallit objekt gjykimi dhe kjo pronësi i vjen asaj nga ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish-Pronarëve”, prandaj e parë në këtë këndvështrim
pala paditëse legjitimohet në ngritjen e padisë.
Gjithashtu gjykatat kanë arritur në përfundimin se pala e paditur Siri Shehu ka
ndërtuar një godinë banimi dhe një stallë bagëtish pa leje ndërtimi, të cilat totalisht janë të
vendosura në truallin që KKKP të Bashkisë Gjirokastër i ka njohur dhe kthyer palës paditëse,
prandaj edhe legjitimiteti pasiv i kësaj padie është në përputhje të plotë me ligjin procedural
civil.
Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që ka arritur gjykata e shkallës së parë janë të
bazuara në ligj, sepse pala paditëse është pronare e truallit ku pala e paditur ka bërë ndërtimet
e saj pa lejen e organeve kompetente, pasi leja e ndërtimit që pretendon pala e paditur nuk
ekziston në arkivën e Bashkisë Gjirokastër, prandaj me të drejtë është e detyruar pala e
paditur Siri Shehu që të lirojë dhe dorëzojë truallin me sipërfaqe prej 1.540 m 2 në pronësi të
palës paditëse, ndërsa sipërfaqja e truallit prej 300 m2 që zë banesa duhet ti nënshtrohet
regjimit juridik, të parashikuar nga ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin,
Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje” (I ndryshuar).
Në nenin 2 të ligjit nr.9482, datë 03.06.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe
Integrimin e Ndërtimeve pa Leje” (I ndryshuar) përfshihen si banesat e ndërtuara pa lejen e
organeve kompetente në truallin e personit që i përket ndërtimi, ashtu edhe ato të ndërtuara në
truallin që u përket personave të tretë, siç është rasti në gjykim dhe sipas kësaj dispozite
ligjore ndërtimi i bërë nga i padituri nuk hyn në rastet ku përjashtohet legalizimi.
Bashkia e Qytetit Gjirokastër me shkresën nr.2773/1, datë 27.10.2006 konfirmon se
kërkesa për legalizim e të paditurit Siri Shehu është regjistruar në vitin 2006, prandaj gjykata
vlerëson se i takon ALUIZNI-t që të shqyrtojë kërkesën e palës së paditur dhe nëse objekti i
të paditurit nuk legalizohet, në fund të procesit të legalizimit ndërtimi i tij duhet të shembet
dhe trualli t’i kthehet pronarit, ose në rast se banesa e të paditurit legalizohet pronari i truallit
(pala paditëse) duhet të kompensohet në bazë të nenit 15/1 të po këtij ligji.

Në nenin 20 të ligjit nr.9482, datë 03.06.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe

Integrimin e Ndërtimeve pa Leje” (I ndryshuar), është parashikuar se, parcela ndërtimore
maksimale me çmime të caktuara (jo të tregut) është 300 m 2, prandaj stalla e bagëtive që ka
ndërtuar i padituri, duke u ndodhur jashtë kësaj sipërfaqe, në bazë të nenit 2/2 të ligjit të
mësipërm nuk mund të legalizohet dhe për rrjedhojë e gjithë sipërfaqja tjetër, përveç asaj që
zë banesa e të paditurit duhet t’i kthehet palës paditëse.
Pala paditëse në gjyq pretendoi se, ndodhemi përpara zbatimit të nenit 40 të ligjit
nr.9482, datë 03.06.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa
Leje” (I ndryshuar), pretendim të cilin gjykata e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse në këtë
rast jo vetëm që gjykatat nuk kanë vendosur ndonjë masë sigurimi, por edhe pala e paditur
nuk ka asnjë pretendim pronësie mbi truallin, por ajo pretendon se ndërtimin e banesës ka
bërë me leje dhe se ky ndërtim është bërë prej saj përpara se palës paditëse t’i njihej pronësia
dhe t’i kthehej në natyrë trualli nga KKKP i Bashkisë Gjirokastër.

176
 Pretendimin e palës së paditur në lidhje me ligjshmërinë e lejes së ndërtimit, Kolegji
Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse gjykatat jo vetëm që kanë administruar mjaft prova
shkresore që provojnë se një akt i tillë nuk gjendet në arkivën e Bashkisë Gjirokastër, por nga
gjykimet ka rezultuar se, organet e pushtetit vendor me shkrim janë shprehur se ndërtimet e
bëra nga i padituri janë pa leje, duke urdhëruar disa herë lirimin e truallit.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga pala e paditur Siri Shehu për truallin që zë banesa është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë
ai duhet të pranohet në këtë pjesë dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.43, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.560, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.

Tiranë, me 12.02.2013

MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit duke lënë në fuqi vendimin e dhënë nga gjykata e
shkallës së parë, por duhet të kishte vendosur prishjen e atij vendimi dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim po në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.
Pas përfundimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër kishte vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, duke e detyruar të paditurin Siri
Shehu të lirojë dhe dorëzojë paditësave Dashamir e Roland Gega sipërfaqen e truallit prej
1540 m2, duke e rrëzuar padinë vetëm lidhur me sipërfaqen 300 m2, ku i padituri Siri Shehu
kishte banesën e tij.
Pasi është vënë në lëvizje mbi ankimet e palëve ndërgjyqëse, për t’i dhënë përgjigje
pretendimeve mbi çështjet e faktit dhe të ligjit të ngritura prej tyre, Gjykata e Apelit
Gjirokastër, bazuar në nenin 465 të K.Pr.Civile, ka vendosur të përsërisë pjesërisht hetimin
gjyqësor, duke realizuar mes të tjerave edhe veprimin hetimor të ekspertimit. Gjykata e apelit
ka përcaktuar çështjet dhe pyetjet që përbëjnë objektin e ekspertimit. Njëkohësisht, gjykata e
apelit ka vlerësuar të realizojë ekspertimin me grup ekspertësh, duke thirrur si të tillë
ekspertët Luan Bufi dhe Argjir Luzi. Rezulton nga aktet procedurale se të dy ekspertët kanë
bërë betimin dhe kanë marrë përsipër detyrën e ekspertimit.
Në faqet 2-9 të dosjes gjyqësore në apel gjenden akti i ekspertimit i depozituar pranë
saj, që përmban përgjigjet për pyetjet e shtruara nga gjykata e apelit, si edhe hartat shpjeguese
e plan-vendosjet për pronat e palëve ndërgjyqëse.
Nga shqyrtimi formal i elementëve që përmban akti i ekspertimit në çështjen objekt
gjykimi, krahasuar me elementët formalë që ai duhet të përmbajë për të qenë i vlefshëm sipas
ligjit procedural civil, si gjyqtar në pakicë vërej se ai është nënshkruar kudo vetëm nga
eksperti Luan Bufi. As përgjigjet e pyetjeve për ekspertimin dhe as hartat e plan-vendosjet
përkatëse shpjeguese të përpiluara, nuk përmbajnë nënshkrimin e ekspertit tjetër Argjir Luzi.

177
 Në të tilla rrethana, kam mendimin se, përsa kohë nuk është revokuar caktimi dhe
kryerja e detyrës së ekspertit nga zoti Argjir Luzi, përsa kohë ai nuk ka kërkuar të heqë dorë
nga kjo detyrë dhe gjykata ta ketë pranuar një kërkesë të tillë, është detyrim imperativ për
ekspertin që jo vetëm të marrë pjesë e të përpilojë me shkrim aktin e ekspertimit, por edhe ta
nënshkruajë atë rregullisht.
Sikurse edhe me aktet e tjera procedurale si procesverbale, njoftime, vendime, etj., të
cilat janë të parregullta, të paqena e të pavlefshme në mungesë të nënshkrimit të atyre që i
përpilojnë dhe i konfirmojnë ato sipas ligjit, edhe sipas neneve 228 dhe 230 të K.Pr.Civile,
nënshkrimi i aktit të ekspertimit nga ana e ekspertit është element thelbësor që konfirmon se
mendimet e paraqitura me shkrim para gjykatës janë përpiluar dhe parashtruar nga eksperti i
caktuar nga gjykata. Mungesa e nënshkrimit të rregullt të aktit të ekspertimit nga eksperti apo
nga njëri prej ekspertëve të caktuar nga gjykata, e bën të vesuar në thelb e të pavlefshëm një
akt të tillë.
Për këto arsye, edhe duke pasur parasysh se akti i ekspertimit ka përbërë njërin nga
elementët kryesorë ku gjykata është mbështetur në vendimin e dhënë prej saj, si gjyqtar në
pakicë, kam mendimin se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishej dhe çështja të dërgohej
për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykuar. Në rigjykim, duke përsëritur pjesërisht
hetimin gjyqësor, përveç sa mund të çmonte të nevojshme vetë për hetim gjyqësor të plotë e
të gjithanshëm, gjykata e apelit duhet të riparonte shkeljen e rëndë procedurale të lejuar si më
sipër në kryerjen e veprimit procedural të ekspertimit.

Ardian Dvorani

178
Nr.11241-02677-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-464 i Vendimit (114)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: GENCI SPAHO, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE, në mungesë

OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë së zgjidhjes
së marrëdhënieve të punës të paditësit Genci Spaho,
si dhe rikthimin e tij në punën e mëparshme.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143, 144, 146 të K.Punës.
V.K.M. nr.205, datë 13.04.1999, i ndryshuar,
si dhe V.K.M. nr.686, datë 02.11.2005.
Nenet 154, 202, 204, 206 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9010, datë 13.12.2007, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Deklarimin e pavlefshmërisë të zgjidhjes së marrëdhënies të punës të paditësit
Genci Spaho dhe rikthimin e tij në punën e mëparshme.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1632, datë 16.10.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.9010, datë 13.12.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Drejtoria e Përgjithshme e

Doganave, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për këto shkaqe:
- Nga pikëpamja formale procedurale padia është me objekt dhe shkak ligjor të gabuar.
- Si Gjykata e Apelit Tiranë edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë shkelur nenin
16 të K.Pr.Civile, i cili përcakton qartë se gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj.

179
 - Përsa i përket bazës ligjore, si pala paditëse, ashtu edhe gjykatat e dy shkallëve të
gjykimit, i janë referuar në mënyrë të gabuar nenit 324 e vijues të K.Pr.Civile, si dhe
K.Pr.Administrative. Pra, ligji që duhej t’i ishte referuar gjykata për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshjeje është Kodi i Punës dhe jo K.Pr.Administrative dhe K.Pr.Civile.
- Përsa i përket objektit të padisë, Gjykata Apelit dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, kanë zbatuar keq ligjin, pasi paditësi ka kërkuar deklarimin e pavlefshmërisë
së zgjidhjes së kontratës së punës dhe gjykatat kanë pranuar pavlefshmërinë e aktit me
të cilin ishte larguar nga puna paditësi.
- Gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e saj jo vetëm në aspektin e trajtimit të urdhërit të
largimit nga puna si akt administrativ, por edhe përsa i përket të drejtës së
punëdhënësit për largimin nga puna të punëmarrësit. Pra, Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave konsiderohet punëdhënës në të gjitha kontratat e punës të lidhura me
personelin doganor si dhe ka të drejtën e zgjidhjes së menjëhershme të marrëdhënieve
të punës për shkak të shkeljeve të disiplinës në punë nga punëmarrësi.
- Pra, ndërprerja e marrëdhënieve të punës është një e drejtë funksionale e punëdhënësit
dhe gjykata nëse gjykonte se kjo marrëdhënie pune është ndërprerë pa shkaqe të
arsyeshme, mund të rregullonte pasojat duke dëmshpërblyer palën e dëmtuar, por jo të
shfuqizonte aktin për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës.
- Kërkimi i paditësit nuk mbështetet në shkakun ligjor të padisë. Paditësi ka kërkuar
vetëm anullimin e aktit, ndërsa gjykata kryesisht, pa kërkesën e paditësit është
shprehur më tepër se çfarë kërkon paditësi duke dëmshpërblyer paditësin me 12 paga
mujore.
- Gjykata ka shkelur edhe nenin 28 të K.Pr.Civile, pasi ka kaluar kufijtë e kërkesë
padisë. Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i
kaluar kufijtë e saj duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur dhe të paanshëm
brenda një afati të arsyeshëm.
- Gjykata, në kundërshtim me praktikën gjyqësore të unifikuar, me vendimin e saj ka
vendosur rikthimin në punë të paditësit, marrëdhëniet e punës së të cilit rregullohen
nga Kodi i Punës, në kundërshtim me këtë praktikë të unifikuar të Gjykatës së Lartë.
- Nisur nga sa u shprehem më lart padia duhej rrëzuar pa i hyrë shqyrtimit të saj, pa i
hyrë shqyrtimit të shkakut juridik, pasi është një padi me objekt dhe bazë ligjore të
gabuar dhe në kundërshtim me ligjin.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Genci Spaho ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur me detyrën e doganierit në Pikën Doganore
Kapshticë.
2. Me shkresën nr.10910/1, datë 20.09.2006 të palës së paditur është vendosur
pezullimi nga puna i paditësit Genci Spaho me shkakun se ndaj tij, krahas të tjerëve, kanë
filluar hetimet nga Prokuroria e Rrethit Korçë shkelje të dispozitave të Kodit Doganor nga
punonjësit e Doganave.
2.1. Me shkresën nr.1182/5, datë 25.10.2006 të palës së paditur, paditësit i janë
ndërprerë marrëdhëniet e punës.
3. Paditësi Genci Spaho, me pretendimin se marrëdhëniet e punës janë ndërprerë në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme (ka pasur vend për pezullimin por jo

180
për pushim nga puna), me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të
vendimeve të gjykatave të faktit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9010, datë 13.12.2007, ka
pranuar padinë duke deklaruar të pavlefshëm zgjidhjen e marrëdhënies të punës të paditësit
Genci Spaho dhe “rikthimin e tij në punën e mëparshme”.
4.1. Gjykata arsyeton: “...në gjykim provohet plotësisht se çështja penale e nisur…ka
përfunduar së hetuari dhe së gjykuari dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin e
saj nr.105 datë 05.03.2007 ka vendosur “Pushimin e çështjes penale” për shpërdorim detyre
në ngarkim të paditësit Genci Spaho; vendim ky, që është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Korçë me vendimin e saj nr.70 dt. 01.06.2007; duke marrë kështu vendimi gjyqësor në fjalë
formë të prerë”; - “…rezulton se “vendimi i pushimit” për procedimin penal për paditësin
Genci Spaho është marrë me arsyetimin se veprimet dhe mosveprimet e kryera nga ana e tij
(d.m.th. paditësit Genci Spaho) nuk parashikohen nga ligji si vepër penale dhe se ato nuk
janë të dënueshme penalisht dhe se për këtë shkak ndjekja penale ndaj tij nuk duhej të fillonte
që në fazën e hetimit të çështjes”; “Pra, siç shihet, në mënyrë të padrejtë pala e paditur e ka
larguar paditësin Genci Spaho nga puna pa pritur përfundimin e procedimit penal të nisur
ndaj tij; procedim ky, për të cilën ai ishte pezulluar “përkohësisht” nga puna me shkresën
nr.10910/1 datë 20.09.2006 të palës së paditur”; - “Në rastin konkret, gjykata çmon se pala e
paditur duhej të priste përfundimin e proçedimit penal dhe në varësi të përfundimit të tij (…)
atëherë ajo dmth pala e paditur mund të vendoste përfundimisht edhe për çështjen e
qëndrimit në punë të paditësit Genci Spaho pranë saj”; “…gjykata çmon se në situatën si më
lart zgjidhja e marrëdhënieve të punës së paditësit Genci Spaho në rastin konkret është bërë
në mënyrë të nxituar, të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme…”; “Për rrjedhojë,
zgjidhja e marrëdhënieve të punës së paditësit Genci Spaho çmohet nga gjykata si e
pavlefshme e prandaj në këto kushte ai duhet të rikthehet në punën e tij të mëparshme pranë
palës së paditur d.m.th. në detyrën e doganierit. Në këtë përfundim si më sipër, gjykata arrin
duke u mbështetur përsa i përket ligjit material në nenin 143,144/3 dhe 146/3 të K.Punës, por
edhe në referim të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”;
ku në nenin 7 të këtij ligji të fundit parashikohet shprehimisht “rikthimi në punë” i personave
të proçeduar penalisht por që kanë fituar pafajësinë apo proçedimi penal ndaj tyre është
pushuar, sikurse ka ndodhur në rastin konkret edhe me palën paditëse”.
5. Mbi ankimin e palës së paditur me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.1632, datë 16.10.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
7.2.Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.

181
 Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
7.3. Neni 4§2 i K.Punës: “Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj
personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i
veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e
punës”. 
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
përsa pretendohet se gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin duke mos përcaktuar drejt shkakun e
lindjes së mosmarrëveshjes dhe konfondimin e natyrës juridike të kësaj mosmarrëveshje
(duke e konsideruar si mosmarrëveshje administrative) përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.1632, datë 16.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.9010, datë 13.12.2007
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr.1632, datë 16.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimi nr.9010, datë 13.12.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen.
10. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave të Kodit të Procedurave Administrative, të Kodit të Punës, të Kodit të Procedurës
Civile, të Kodit Doganor, si dhe të praktikës së njehsuar të Gjykatës së Lartë [ 1], ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj.
13. Referuar këtyre rregullimeve ligjore dhe praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë
akti që emetohet nga punëdhënësi, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për zgjidhjen e
kontratës së punës, ndonëse mund të ketë karakter administrativ, nuk përbën shkakun e
konfliktit dhe për rrjedhojë midis punëdhënësit dhe punëmarrësit nuk lind ndonjë konflikt
administrativ.
13.1. Për aq sa është pretenduar nga palët dhe përmbajtjes së vendimeve të gjykatave
të faktit, shkakut për të cilin është emetuar akti që zgjidh marrëdhënien e punës midis
punëdhënësit, Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe punëmarrësit si punonjësi i
administratës doganore, paditësit, ky kolegj evidenton se mosmarrëveshja që ka lindur midis
këtyre palëve ka të bëjë me marrëdhëniet e punës.
1
[?] Vendimet nr.31, datë 14.04.2003,
nr.8, datë 12.09.2007, nr.10, datë 12.09.2007, nr.19, datë 15.11.2007 dhe nr.7, datë
01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

182
 14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se për punonjësit
që merren në punë në administratën doganore ndodhemi përpara një marrëdhënie kontraktore
në formën e kontratës së shërbimit publik. Në dispozitat e legjislacionit doganor, i ndryshuar
parashikohet pranimi e rekrutimi i punonjësve, emërimi i tyre, masat disiplinore dhe ankimet
për largimin ose përjashtimin nga administrata doganore (ankimi parashikohet në Dispozitat
Zbatuese të Kodit Doganor). Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se nuk janë disiplinuar
në mënyrë shteruese tërësia e marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësit
në administratën doganore.
15. Nga përmbajtja e legjislacionit të sipërcituar dhe praktikës njësuese të Gjykatës së
Lartë1 del se për çështje të cilat nuk rregullohen shprehimisht nga legjislacioni doganor do të
zbatohet Kodi i Punës. Në këto raste zbatueshmëria e Kodit të Punës shqyrtohet në katër
aspekte: (i) në hapësirë “ratio loci” (neni 3 i K.Punës); (ii) sipas personave “ratio personae”
(neni 4 i K.Punës; (iii) sipas fushës “ratio materiae” (neni 5 i K.Punës) dhe (iv) në kohë
“ratio temporis” (neni 6 i K.Punës.
15.1. Sipas nenit 4 të Kodit të Punës, dispozitat e këtij Kodi do të gjejnë zbatim në ato
raste kur mosmarrëveshja konkrete e lindur për shkak të marrëdhënieve të punës nuk gjen
rregullim në dispozitat e ligjit të veçantë.
15.2. Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara Kodi i Punës zbatohet në
mënyrë subsidare, në çdo rast që për punëmarrësin nuk mund të zbatohet ndonjë ligj tjetër i
veçantë. Kështu, inter alia, janë të përjashtuar nëpunësit e shërbimit civil, përfshi dhe
punonjësit e administratës doganore, gjykatësit, prokurorët, punonjësit e policisë, oficerët
aktivë të Forcave të Armatosura etj., por gjithnjë parimi i subsidiaritetit shtrihet edhe në
zbatimin e pjesshëm të Kodit të Punës për rastet kur në ligjet e veçanta nuk rregullohet
marrëdhënia konkrete.
15.3. Në përcaktimin e ligjit të zbatueshëm për rastin në shqyrtim duhet referuar në
kategorizimin e personit dhe të fushës ku paditësi ka ushtruar detyrën (“ratio personae” dhe
“ratio materiae”).
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se,
pavarësisht nga sa kërkohet nga paditësi në padinë objekt gjykimi në lidhje me aktin me të
cilin ai është njoftuar për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës, ato duhet të merrnin në
shqyrtim dhe të shpreheshin nëse për rastin janë ose jo të qenësishme kushtet ligjore të
përgjegjësisë të punëdhënësit ndaj punëmarrësit.
16.1. E drejta e dëmshpërblimit që rrjedh nga marrëdhëniet e punës është e karakterit
privat. Ajo është e lidhur me vërtetimin ose jo të faktit nëse organi shtetëror në zgjidhjen e
kontratës së punës ka respektuar ose jo ligjin dhe nëse punëmarrësi ka përmbushur ose jo
detyrimet kontraktore. Sikurse mosrespektimi i dispozitave ligjore në zhvillimin e procedurës
për marrjen e masave disiplinore passjell paligjshmëri të akteve dhe për rrjedhojë edhe
përgjegjësi për punëdhënësin për të shpërblyer dëmin që i është shkaktuar punëmarrësit,
ashtu dhe mospërmbushja e detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit e shkarkon
punëdhënësin nga përgjegjësia për shpërblim dëmi ndaj punëmarrësit.
16.2. Pra, në rastin e kontratave të punës “nuk është e nevojshme të kërkohet në
mënyrë të shprehur dëmshpërblimi...mjafton të kundërshtohet akti më të cilin është zgjidhur
kontrata dhe gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe pasojat që vijnë nga zgjidhja e
paligjshme e kontratës, d.m.th. dëmshpërblimin”. [2]
17. Mbi këtë argument dhe në vështrim të rregullimeve ligjore të sipërcituara,
mosmarrëveshja e lindur midis palëve ndërgjyqëse, e parë edhe nga vetë shkaku i lindjes së
saj, është një marrëveshje e natyrës juridike të punës, dhe për këtë shkak, pavarësisht se nga

1
Vendimet njehsues nr.8, datë 12.09.2007 dhe nr.10, datë 12.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
2 ?
[ ] Vendimi njehsues nr.31, datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

183
punëmarrësi mund të kërkohet anullimi i aktit që ka zgjidhur marrëdhënien e punës, gjykatat
në zbatim të ligjit dhe vendimeve njësuese të Gjykatës së Lartë kishin të drejtën dhe
detyrimin të zgjidhin pasojat që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës, nëse ka të tilla.
18. Në çështjen në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së
provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, konstaton
se, në kundërshtim sa më sipër, nga gjykatat, është vënë në diskutim vetëm akti i zgjidhjes së
marrëdhënies së punës të paditësit dhe jo nëse zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit është bërë për shkaqe të justifikuara ose jo; nëse punëmarrësi, paditësi, ka
shkelur ose jo detyrimet kontraktuale. Në varësi të përgjigjeve që do të merrnin këto çështje
gjatë gjykimit do të zgjidhej edhe çështja nëse paditësi duhet dëmshpërblyer ose jo nga ana e
punëdhënësit.
19. Vërtetimi i shkakut të zgjidhjes së kontratës së punës, nëse ai është ose jo i
justifikuar dhe nëse punëdhënësi ka zhvilluar një procedurë konform ligjit janë rrethana e
fakte që i përkasin procesit të të provuarit, çështje që janë në ekskluzivitetin e gjykatave të
faktit. Për rastin konkret, këto rrethana e fakte nuk janë analizuar e vlerësuar nga gjykatat e
faktit.
19.1. Ky Kolegj evidenton se gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk është marrë në
shqyrtim fakti nëse paditësi si punëmarrës ka kryer ose jo shkelje disiplinore, nëse zgjidhja e
“kontratës së shërbimit publik” është ose jo me efekt të menjëhershëm dhe nëse shkaku i
zgjidhjes së kontratës është ose jo i arsyeshëm apo i justifikuar. Pra, nëse ndodhemi ose jo
para përgjegjësisë së punëdhënësit për të zhdëmtuar punëmarrësin për dëmet e pësuara nga
zgjidhja e kontratës për ta vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte nëse nuk do t’i ishte
zgjidhur kontrata e punës.
20. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
gjykatës së shkallës së parë janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimi nr.1632, datë 16.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimi nr.9010, datë 13.12.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishen dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
21.1. Në rigjykim, gjykata, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe,
duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta , ato
kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në
Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.3.a) Gjatë rigjykimit gjykata duhet të evidentojë dhe të përcaktojë drejt shkakun e
lindjes së mosmarrëveshjes, nëse janë respektuar ose jo dispozitat ligjore që kanë të bëjnë me
procedurën që duhet të ndiqte punëdhënësi, pala e paditur në zgjidhjen e kontratës së punës,
nëse është respektuar ose jo afati i njoftimit, parë këto në raport me rregullimet e bëra në
legjislacionin doganor dhe atë të punës. Pra, nëse për rastin ndodhemi ose jo përpara
zgjidhjes së kontratës së punës me efekt të menjëhershëm ose jo.

20.3.b) Dhe më tej, gjykata duhet të evidentojë dhe verifikojë nëse zgjidhja e
kontratës së punës së shërbimit publik është bërë për shkaqe që arsyeshme apo të justifikuara.
Edhe në vlerësimin e këtyre shkaqeve gjykata duhet të ketë në konsideratë si legjislacionin

184
doganor ashtu dhe atë të punës. Kjo edhe në varësi të pretendimeve të palëve në lidhje me
shkakun e zgjidhjes së kontratës së punës.
20.4. Gjithashtu, në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të
lindjes së saj, gjykata për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve
486 dhe 493 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme
të këtij vendimi, duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen
prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës
prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
20.5. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të
kontradiktorialitetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të të cilit të çmojë
provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që
lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e shkallës së parë, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur
me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1632, datë 16.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.9010, datë 13.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 14.02.2013

185
Nr.31003-00342-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-463 i Vendimit (115)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: KUJTIM BËRDUFI, në mungesë

I PADITUR: KËSHILLI I KOMUNËS GJINAR, në mungesë
PERSON I TRETË: NOS QOSJA, në mungesë

OBJEKTI:
Kërkohet anullimi i vendimit nr.23, datë 17.07.2006
i Këshillit Komunës Gjinar.
Kërkohet pushimi i cenimit të pronësisë,
duke vendosur gjendjen e mëparshme.
Baza Ligjore: Nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.
Nenet 32, 324, 331 të K.Pr.Civile.
Neni 302 i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1616, datë 18.09.2007, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Të konstatojë të pavlefshëm vendimin nr.23, datë 17.07.2006 të Këshillit të
Komunës Gjinar.
Të detyrojë Këshillin e Komunës Gjinar të marrë të gjitha masat për të kthyer
sipërfaqen prej 6.000 m2, pronë e trashëgimtarëve të Jakov Bërdufit të
ndodhur në fshatin Pashtresh, me nr.216/1 kadastral, në gjendjen e mëparshme
(tokë arë).

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-240 (372), datë 10.09.2008, ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.1616, datë 18.09.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan për shkak se ankimi është bërë nga personi i
paautorizuar.

186
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli i
Komunës Gjinar, Elbasan duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë ose dërgimin e çështjes për
rigjykim në gjykatën e apelit, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të kundërligjshëm. Ato cenojnë interesat e Këshillit si dhe
të komunitetit që i shërben ai vendim këshilli.
- Në kuadër të ristrukturimit të rrugëve ekzistuese të fshatrave është nxjerrë vendimi
nr.23, datë 17.07.2006, vendim i cili i shërben komunitetit. Në zbatim të këtij vendimi
kanë filluar investimet përkatëse, duke pastruar rrugën ekzistuese nga gardhet e
ngritura nga kundërvajtës të ndryshëm.
- Ankimi në gjykatën e apelit nuk na është pranuar, pasi gabimisht nga ana jonë, për
shkak të një gabimi material në shtyp është shënuar jo në emër të Këshillit të
Komunës Gjinar, që duhet të ishte, por në emër të Komunës Gjinar.
- Të dy vendimet janë rezultat i një hetimi të pjesshëm, të paplotë dhe rrjedhimisht të
padrejtë.
- Gjykata nuk është shprehur për të gjitha kërkimet e bëra në padi, pra nuk është
shprehur për pushimin e cenimit të pronësisë.
- Gjykata e shkallës së parë, pa asnjë argument, nuk ka pranuar kërkesën për
riekspertim. Akti i ekspertimit është i paplotë dhe ka të meta të mëdha lidhur me
pozicionimin e pronës, me kufitarët dhe me sipërfaqen reale që posedohet. Akti i
ekspertimit është kryer mbi një pronë e cila nuk është futur në sistemin e regjistrimit
të pasurive të paluajtshme, çka do të thotë që në të ardhmen pronat të kenë
mbivendosje.
- Po kështu, kjo gjykatë, pa asnjë argument, nuk ka pranuar pretendimet e personit të
tretë, Nos Qosja.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kujtim Bërdufi është një nga
trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësit Jakov (Kovi) Bërdufi, banor i fshatit Pashtresh të
Komunës Gjinar, Elbasan.
2. Në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën” me Aktin e Marrjes së
Tokës në Pronësi datë 15.11.1991 trashëgimlënësi i paditësit Jakov Bërdufi, si kryefamiljar,
është pajisur me tokë bujqësore, ndër të tjera dhe me një sipërfaqe prej 6.000 m2 të ndodhur
në parcelën kadastrale nr.216/1, me emërtimin popullor “Vashull posht”, me kufizimet: Veri,
Lindje dhe Perëndim me pyll dhe Jug me rrugë.
3. Nga ana tjetër, Këshilli i Komunës Gjinar, me vendimin nr.23, datë 17.07.2006,
ndër të tjera, ka vendosur: “Të lirohet rruga që ndan dy parcelat me pronar z. Nosi K. Qosja
dhe Kujtim J. Bërdufi deri në gjerësinë 4 ml dhe të shkojë në gjendjen e mëparshme”, duke
ngarkuar për zbatimin e këtij vendimi aparatin e komunës.
4. Paditësi Kujtim Bërdufi, me pretendimin se vendimi nr.23, datë 17.07.200 i
Këshillit të Komunës Gjinar është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, pasi është
nxjerrë në kapërcim të kompetencave; rruga që kërkohet të hapet kalon mbi pasurinë e
familjes së tij dhe hapja e kësaj rruge e cenon atë në pronësi; në vendin ku është vendosur të
hapet rruga nuk ka pasur asnjëherë rrugë kalimi për këmbësorët apo për mjetet motorike, me

187
padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1616, datë 18.09.2007, ka
pranuar padinë, duke e konstatuar të pavlefshëm vendimin nr.23, datë 17.07.2006 të Këshillit
të Komunës Gjinar dhe detyruar “Këshillin e Komunës Gjinar të marrë të gjitha masat për të
kthyer sipërfaqen prej 6.000 m2, pronë e trashëgimtarëve të Jakov Bërdufit të ndodhur në
fshatin Pashtresh, me nr.216/1 kadastral, në gjendjen e mëparshme (tokë arë)”.
5.1. Në pranimin e padisë, gjykata e shkallës së parë, pasi ka administruar dhe akt
ekspertimin topografik, arsyeton: - “Nga aktet e marrjes së tokës në pronësi të Nos Qosja dhe
Jakov Bërdufi, tokat e marra prej tyre në parcelën me nr.216 kadastral, kanë kufij njëra
tjetrën dhe jo rrugë siç pretendon pala e paditur”; “Në hartën e marrë nga arshiva e
Drejtorisë Bordit Kullimit Elbasan dhe në përputhje me të edhe konkluzioni marrë nga
eksperti topograf, rezulton se parcela nr.216 e ndarë nga komisioni ndarjes tokës, ka qenë
një e tërë e pa ndarë me rrugë”; Vendimi i Këshillit të Komunës Gjinar, objekt gjykimi
“...është absolutisht i pavlefshëm, pasi është një vendim i nxjerrë në kapërcim të
kompetencave të tij”, kjo në referim të nenit 32 të ligjit nr.8652/2000; “U provua se nga
komuna në zbatim të vendimit nr.23, datë 17.07.2006, është ndërhyrë me veprime konkrete në
pronën e paditësit, duke hedhur materiale ndërtimore të tipit “zhavorr” e “çakull”.
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-240 (372), datë 10.09.2008, ka
vendosur: “Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.1616, datë 18.09.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan për shkak se ankimi është bërë nga personi i paautorizuar”.
6.1. Në mospranimin e ankimit gjykata e apelit, pa shqyrtuar çështjen në themel,
arsyeton: “Rezulton se ankimi ndaj vendimit të sipërcituar është bërë nga Komuna Gjinar
nëpërmjet avokatit Shkëlqim Duka e cila nuk ka qenë palë në gjykim...avokati ka pasur të
drejtën të përfaqësoi Këshillin e Komunës vetëm në shkallë të parë të gjykimit dhe jo të bëjë
ankim apo rekurs. Ankimi i paraqitur nga avokati Shkëlqim Duka është bërë në emër e për
llogari të Komunës Gjinar pa qenë palë në gjykim dhe është nënshkruar nga vetë avokati
megjithëse nuk i ka pasur këto tagra dhe pa vulën e personit juridik”, ky veprim vjen ndesh
me nenin 97 të Kodit të Procedurës Civile.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli i
Komunës Gjinar, Elbasan duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë ose dërgimin e çështjes për
rigjykim në gjykatën e apelit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 97 i K.Pr.Civile: “Kur palët përfaqësohen në gjykim nga përfaqësuesi,
ky mund të kryejë dhe të marrë në interes të palës së vet të gjitha aktet që i
nevojiten procesit, që ligji nuk e ndalon.
Në çdo rast nuk mund të kryejë akte që sjellin disponim të së drejtës, përveç
rasteve kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur”.
8.2. Neni 442/a i K.Pr.Civile: “Ankimi është akti me të cilin palët ose
pjesëmarrësit e tjerë në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj
vendimit të gjykatës dhe veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, për të
mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”.
8.3. Neni 453 i K.Pr.Civile: “Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të
nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë”.

188
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Këshilli i Komunës Gjinar, Elbasan nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.10-2008-240 (372), datë 10.09.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar vendimit nr.36, datë 05.06.2012 të
Gjykatës Kushtetuese dhe në shqyrtim të materialeve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimit, vendimit të gjykatës së apelit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në
përfundimin se vendimi nr.10-2008-240 (372), datë 10.09.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës,
me të cilin nuk është pranuar ankimi “për shkak se ai është bërë nga personi i paautorizuar”,
është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në
fuqi.
11. Me padinë në gjykim, paditësi Kujtim Bërdufi ka kërkuar anullimin e vendimit
nr.23, datë 17.07.2006 të Këshillit Komunës Gjinar dhe pushimin e cenimit që i bëhet në
pronësi, duke u vendosur gjendja e mëparshme.
12. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar padinë, duke konstatuar pavlefshmërinë e
vendimit të Këshillit të Komunës Gjinar dhe detyruar atë të marrë masat për të kthyer pronën
e paditësit në gjendjen e mëparshme.
13. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë është ushtruar ankim nga pala e
paditur i cili është nënshkruar nga avokat Sh.Duka.
14. Gjykata e apelit, pa shqyrtuar çështjen në themel, ka vendosur mospranimin e
ankimit për shkak se ai “është bërë nga person i paautorizuar”.
15. Ky Kolegj evidenton se vendimi i gjykatës së apelit është mbështetur në dispozitat
ligjore të zbatueshme për rastin dhe në argumente të nxjerra nga aktet procedurale, të cilat
janë administruar e vlerësuar konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
16. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
shqyrtim të akteve dhe pretendimeve të rekursit, vlerëson se për rastin ankimi është
nënshkruar nga një person i cili nuk ka pasur tagrin për të ushtruar ankimin.
16.1. Kjo situatë konfirmohet nga përmbajtja e akteve procedurale, ankimit në të cilin
pasqyrohet si palë ankuese Komuna Gjinar i përfaqësuar nga avokat SH.Duka. Po kështu nuk
rezulton që avokati SH.Duka të ketë pasur tagrin e ushtrimit të ankimit në emër të palës së
paditur dhe të nënshkrimit të tij.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, në analizë juridike të
anës formalo-juridike dhe të përmbajtjes së ankimit, ka interpretuar dhe zbatuar drejt nenet
97§2, 442, 442/a dhe 453 të Kodit të Procedurës Civile.
18. Referuar dispozitave të Kodit të Procedurës Civile që rregullojnë të drejtat dhe
detyrimet e palëve në gjykim, përfaqësimin e tyre, mjetet juridike të përfaqësimit dhe të
drejtat e përfaqësuesve, ky kolegj vlerëson se ankimi është një e drejtë që disponohet vetëm
nga palët ndërgjyqëse apo nga pjesëmarrësit e tjerë në procesin gjyqësor dhe se ai mund të
ushtrohet vetëm prej tyre dhe se duhet të nënshkruhet nga vetë mbajtësi i kësaj të drejte apo
nga i përfaqësuari të cilit tagri i ushtrimit të këtij mjeti ankimi t’i jetë dhënë në mënyrë të
shprehur (neni 97§2 i K.Pr.Civile). Në të kundërt, sikurse është rasti në shqyrtim, ankimi
është i papranueshëm.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se ankimi si mjet
procedural për të kundërshtuar përpara një gjykate më të lartë një vendim gjyqësor iu përket
palëve ose pjesëmarrësve në proces dhe ushtrohet nga ata për të mbrojtur të drejtat dhe
interesat e tyre (neni 442/a i K.Pr.Civile), por ky mjet nuk mund të ushtrohet jashtë
rregullimeve të bëra në nenin 453 të Kodit të Procedurës Civile.

189
 19.1. Sipas nenit 453 të Kodit të Procedurës Civile ankimi “duhet të nënshkruhet nga
vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë”. Nga përmbajtja e kësaj dispozite
del se e drejta e ankimit kufizohet në tre raste: (i) ankimi mund të ushtrohet nga vetë pala
personalisht dhe të nënshkruhet prej saj; (ii) ankimi mund të nënshkruhet nga avokati i palës i
cili duhet të gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim
sipas dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen, ndërsa në rastin e personave juridikë publikë e privatë me
autorizim (neni 72§3 i K.Civil); (iii) ankimi mund të nënshkruhet nga përfaqësues me
prokurë që nuk janë avokatë, por që listohen në parashikimet e nenit 96 të K.Pr.Civile. Për
rastin e dytë dhe të tretë tagri i nënshkrimit të akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e
ankimit duhet të jetë dhënë nga i përfaqësuari në mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi
përpara të delegimit të tagrave të prezumuar nga ligji, sikurse parashikohet në nenin 222 të
Kodit të Familjes.
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2008-240 (372), datë 10.09.2008 të Gjykatës së
Apelit Durrës.

Tiranë, më 14.02.2013

190
Nr.21002-00587-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-484 i Vendimit (116)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: A. A.
I PADITUR: V. P.

OBJEKTI:
Ndryshim vendimi.
Baza ligjore: Neni 207 i K.Familjar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9177, datë 02.12.2010, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.2503, datë 29.05.1997 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Detyrimin e të paditurit V. P. të paguajë për fëmijën e tij R. P. i datëlindjes
08.08.1994 detyrimin për ushqim në masën 16.000 lekë në muaj.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2768, datë 20.12.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.9177, datë 02.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me këtë ndryshim:
Detyrimin e të paditurit V. P. të paguajë për fëmijën R. P., të datëlindjes
08.08.1994, detyrim për ushqim në masën 10.000 lekë, detyrim i cili fillon nga
data 04.02.2010.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja A. Al., më datë

24.02.2010, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit gabon kur në ndryshimin e vendimit mbështetet vetëm në vërtetimin
e pagës të të paditurit.
- Padia nuk është bazuar mbi pagën e të paditurit, por kryesisht mbi të ardhurat nga
pasuria e të paditurit. Ai është trashëgimtar ligjor i atit të tij në masën e 1/3 pjesë dhe
realisht të ardhurat nga kjo pasuri i merr i padituri dhe nëna e tij që jetojnë në një
familje së bashku. E motra jeton në Angli.
- Ndonëse gjykata shprehet se i padituri ka pasuri të lëna trashëgim nga babai, por nuk i
përmendi dhe as i citoi të ardhurat që ai realizon nga lënia me qira e tyre. Realisht

191
 familja e të paditurit, që përbëhet nga ai dhe nëna e tij, ka në pasuri një dyqan në
Rrugën “Naim Frashëri”, të dhënë me qira dhe dy banesa po në këtë rrugë. Në njërën
prej tyre banon ai me nënën dhe tjetrën e ka lëshuar me qira.
- Nga përllogaritja, me çmimet e referencës së qirave, ai së bashku me nënën realizojnë
rreth 150.000 lekë në muaj. Në këto kushte, si dhe kur fëmija, që sot është rreth 18
vjet dhe në shkollë të mesme, ka nevojë për të ardhura më të larta, ndryshimi i
vendimit të gjykatës së shkallës së parë nga 16.000 lekë në muaj që duhet të paguajë
si pension ushqimor i padituri në 10.000 lekë në muaj është i pambështetur në faktet
që u provuan gjatë gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. N.Gjoni, që kërkoi prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse kanë qenë të lidhur
me martesë, të cilën e kanë zgjidhur me vendimin nr.2503, datë 29.05.1997 të Gjykatës së
Rrethit Tiranë. Gjatë martesës me datë 08.08.1994 iu ka lindur fëmija R. P., i cili me
vendimin gjyqësor të sipërcituar i është lënë për rritje dhe edukim paditëses së këtij gjykimi
A. A. dhe i padituri V. P., ndër të tjera, është detyruar të paguajë një pension ushqimor në
masën 3.000 lekë në muaj.
Paditësja A. A., me pretendimin se kanë ndryshuar kushtet mbi bazën e të cilave
gjykata që ka zgjidhur martesën ka përcaktuar dhe masën e detyrimit ushqimor në favor të
fëmijës R. P., me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9177, datë 02.12.2010, ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.2503, datë 29.05.1997 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Detyrimin e të paditurit V. P. të paguajë për fëmijen e tij R. P. i datëlindjes
08.08.1994 detyrimin për ushqim në masën 16.000 lekë në muaj.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tiranë e cila ka ndryshuar vetëm
pjesë e detyrimit duke detyruar të paditurit V. P. të paguajë për fëmijën R. P., të datëlindjes
08.08.1994, detyrim për ushqim në masën 10.000 lekë, detyrim i cili fillon nga data
04.02.2010.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në
rekursin e palës së paditur çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet, duke
u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Ashtu si me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë dhe Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se bazuar në nenet 2 dhe 207 të K.Familjes vendimi për caktimin e
detyrimit për ushqim në masën 3000 lekë në muaj është marrë në kushtet kur i padituri V. P.
nuk përfitonte të ardhura pasi ishte i papunë. Aktualisht kushtet kanë pësuar ndryshime të
cilat bëjnë të domosdoshme ndryshimin e shumës për të cilën i padituri duhet të detyrohet për
fëmijën R. P.
Në gjykim ka rezultuar se fëmija është nxënës i klasës së nëntë, i padituri është i
punësuar me pagë mujore 19.000 lekë; ai jeton aktualisht me nënën e tij, njëherësh
kryefamiljare e cila trajtohet me pension pleqërie në masën 12.800 lekë në muaj; midis babait
të të paditurit, R. P. dhe Sulejman Hykës është lidhur kontrata nr.3010/838, datë 17.04.2007,

192
sipas së cilës ati i të paditurit ia ka dhënë në përdorim dyqanin tek i cili V. P. është punësuar;
i padituri është një ndër trashëgimtarët ligjorë të babait të tij, në 1/3 pjesë të trashëgimit, ku
përfshihen edhe pasuri të paluajtshme rrethana këto që me të drejtë kanë çuar gjykatën e
shkallës së parë në përfundimin se i padituri duhet të paguajë një pension ushqimor për
fëmijën e tij në shumën 16.000 lekë.
Ndryshe nga arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë si dhe duke mos arsyetuar drejt
interesin e fëmijës, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur të ulë masën e detyrimit në 10.000
lekë, vlerë për të cilën Kolegji Civil çmon se nuk korrespondon as me të ardhurat e të
paditurit dhe as me nevojat që ka fëmija për rritje dhe edukim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2768, datë 20.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.9177, datë 02.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 14.02.2013

193
Nr.90500-02060-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-459 i Vendimit (117)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS/KËRKUES: EDUART MAKASHI

I PADITUR: “EMIN RIZVANOVIÇ & KOMPANI 2009” SHPK

OBJEKTI:
Ndreqje gabimi e vendimit.
Baza ligjore: Neni 312 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.68, datë 13.06.2012, vendosi:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit Edaurt Makashi.
Ndreqjen e pasaktësisë në paragrafin e dytë të dispozitivit të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë nr.647, datë 21.06.2011, në shprehjen:
“Rrëzimin e padisë”, duke e saktësuar si më poshtë: “Pranimin e padisë”.
Pas paragrafit të tretë, shtohet paragrafi i katërt me këtë përcaktim:
“Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit shumën prej 9000 euro”.
Ndreqjen e emrit të ankuesit në pjesën hyrëse të këtij vendimi nga “Enea
Hoxha” në “Eduart Makashi”.
Ky vendim bëhet pjesë përbërëse e vendimit nr.647, datë 21.06.2011 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë pala e paditur, Shoqëria
“Emin Rizvanoviç & Kompani 2009” sh.p.k. e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe
rrëzimin e kërkesës, me arsyetimin se gjykata e apelit ka dalë jashtë objektit të kërkesës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Mimoza Tato, që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VËREN
Ka rezultuar se ndërmjet palëve ndërgjyqëse është zhvilluar një proces gjyqësor në të
cilin Eduart Makashi ka qenë paditës, ndërsa palë e paditur ka qenë Shoqëria “Emin
Rizvanoviç & Kompani 2009” sh.p.k.

194
 Në këtë gjykim, Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1784, datë
22.10.2010, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë.
Pasi ky vendim është ankimuar nga pala paditëse, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.647, datë 21.06.2011, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.1784, datë
22.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt rrëzimin
e kërkesë padisë. Zgjidhjen e aktmarrëveshjes së datës 17.08.2009 të lidhur midis Shoqërisë
së ndërtimit “Emin Rizvanoviç & Kompani 2009” shpk dhe porositësit Eduart Makashi.
Duke pretenduar se dispozitivi i këtij vendimi është me gabime, paditësi i është
drejtuar Gjykatës së Apelit Vlorë me kërkesë “për ndreqje të gabimit”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.68, datë 13.06.2012, vendosi:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Eduart Makashi.
Ndreqjen e pasaktësisë në paragrafin e dytë të dispozitivit të vendimit të Gjykatës së
Apelit Vlorë nr.647, datë 21.06.2011, në shprehjen:
“Rrëzimin e padisë”, duke e saktësuar si më poshtë: “Pranimin e padisë”.
Pas paragrafit të tretë, shtohet paragrafi i katërt me këtë përcaktim:
“Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit shumën prej 9000 euro”.
Ndreqjen e emrit të ankuesit në pjesën hyrëse të këtij vendimi nga “Enea Hoxha” në
“Eduart Makashi”.
Ky vendim bëhet pjesë përbërëse e vendimit nr.647, datë 21.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
Duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në rekursin e palës së paditur, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të lihet në fuqi.
Siç ka rezultuar e provuar, Gjykata e Apelit Vlorë, në përfundim në shqyrtimit të
ankimit të paditësit ndaj vendimit nr.1784, datë 22.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier, ka arsyetuar se ai vendim duhet të ndryshohej pasi kërkesë padia ishte e bazuar në prova
e në ligj. Por edhe pse arsyetimi i kësaj gjykate ka qenë i tillë, në dispozitivin e vendimit,
gabimisht Gjykata e Apelit Vlorë pasi është shprehur për ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Shkallës së Parë Fier ka vendosur përsëri rrëzimin e kërkesë padisë. Është pikërisht ky
gabim material që me të drejtë është ndrequr sipas vendimit nr.68, datë 13.06.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
Që në rastin objekt gjykimi bëhet fjalë për një gabim material del qartë edhe nga
përmbajtja e proces-verbalit të seancës gjyqësore të nënshkruar nga trupi gjykues, sipas të
cilit Gjykata e Apelit Vlorë kishte vendosur në fakt:
“Ndryshimin e vendimit nr.1784, datë 22.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier, i cili kishte vendosur: Rrëzimin e padisë së paditësit Eduart Makashi kundër palës së
paditur Shoqëria “Emin Rizvanoviç & Kompani 2009” shpk Fier si të pabazuar në ligj e
prova dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë.
Zgjidhjen e aktmarrëveshjes së datës 17.08.2009 të lidhur midis Shoqërisë së
ndërtimit “Emin Rizvanoviç & Kompani 2009” shpk dhe porositësit Eduart Makashi.
Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit shumën prej 9000 Euro”.
Me të drejtë, duke ndrequr gabimin, Gjykata e Apelit Vlorë në dispozitivin e vendimit
i ka dhënë zgjidhje, ashtu siç dhe është kërkuar në kërkesë padi dhe është arsyetuar nga
gjykata, të gjithë kërkimeve të paditësit duke përfshirë edhe detyrimin e të paditurit për t’i
kthyer paditësit shumën e marrë prej tij në formën e paradhënies prej 9000 EU, sipas
parashikimeve të akt marrëveshjes.

195
 Lidhur me këtë detyrim, Gjykata e Apelit Vlorë, edhe pse gjatë arsyetimit të vendimit
nr.647, datë 21.06.2011 ka pranuar të provuar se i padituri detyrohet t’i kthejë paditësit
shumën prej 9000 euro (duke i zbritur paradhënies prej 10.000 euro 10% të parashikuar në
akt marrëveshje), në dispozitivin e vendimit të saj ka shkruar gabimisht rrëzimin e kërkesë
padisë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.68, datë 13.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 14.02.2013

196
Nr.31001-00170-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-483 i Vendimit (118)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS : SHOQËRIA “MIRAL 06 “SH.P.K.

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË,
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË

OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ,
Vendimit nr.21761/2 datë 07.02.2012
të Drejtorisë së Apelit Tatimor.
Baza ligjore: Neni 59/2 e 60 i K.Pr.C.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.12746 akti, datë 09.11.2012 ka

vendosur:
Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Drejtoria e Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë kërkuesi, Drejtoria e

Apelimit Tatimor, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm duke parashtruar këto
shkaqe:
- Ankimi nuk është shqyrtuar në rrugë administrative pasi nga Drejtoria e Apelimit
Tatimor është vendosur refuzimi i shqyrtimit të ankimit dhe ezaurimi i rrugës
administrative është kusht i domosdoshëm për paraqitjen e padisë në gjykatë;
- Subjekti tatimpagues ka paraqitur ankimin administrativ pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor jashtë afatit, arsye pse nuk është pranuar nga DAT ankimi në rrugë
administrative dhe kjo ka ndodhur për faj të vetë subjektit. Konkretisht në zarfin nisur
shoqërisë nga DRT Tiranë.
- Rezulton e shënuar adresa Rruga "Irfan Tomini" pranë stacionit të Taksive dhe nëse
kjo adresë është e pasaktë, në kuptim të udhëzimit të Ministrit të Financave. kjo është
përgjegjësi e vetë tatimpaguesit.

197
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Av. A.Alimema, që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Pala paditëse "MIRAL 06" sh.p.k është shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, e cila
ushtron veprimtari në fushën e gërmimeve të dheut me punime eventuale murature e beton
arme, prishje me punime në tokë të gërmuar, prodhim materiale ndërtimi, prodhim materiale
inerte, gurë, qeramikë, tulla, tjegulla, etj.
Mbi kontrollin e ushtruar nga ana e autoritetit rajonal tatimor pranë palës paditëse
është përpiluar raport kontrolli i datës 28.12.2010 dhe mbi të cilin ka dalë akti administrativ
"Njoftim vlerësimi për detyrimet" me nr.76654/3 prot, datë 29.12.2010, i nxjerrë nga ana e
Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë. Kjo e fundit, me aktin e mësipërm, ka përcaktuar ndaj
subjektit tatimpagues të inspektuar: Detyrime për TVSH-në për periudhën Dhjetor 2007 -
Mars 2008, që Shoqëria "MIRAL 06", sh.p.k, duhet të paguajë për diferenca materiale si dhe
kreditim të padrejtë të TVSH, si dhe gjobat përkatëse, ndërsa interesat sipas sistemit
informatik;
Gjobat për vitet 2007, 2008. 2009 dhe 2010 për mosmbajtje vlerësimi, rezulton të jetë
1,957,405 lekë.
Pala paditëse rezulton t'i jetë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
kërkesë-padi, me anë të së cilës ka kërkuar anullimin e të akteve administrative të mësipërme
të nxjerra nga autoritetet tatimore Tiranë.
Në gjykim, pala e paditur, me pretendimin se ankimi administrativ nga pala paditëse
është paraqitur jashtë afateve ligjore, ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e datës 09.11.2012 ka vendosur të
mos pranojë kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në
ankimin e veçantë të palës së paditur çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
lihet në fuqi.
Në gjykim është provuar se me njoftimin e vlerësimit tatimor me nr.59400 prot., datë
14.10.2011 të nxjerrë nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, palës paditëse i është
komunikuar detyrimi për t’u paguar në masën 970,535 lekë, së bashku me gjobën në masën
100% të detyrimit dhe interesin sipas vlerësimit të sistemit informatik.
Ky akt i është nisur subjektit tatimpagues me shërbim postar dhe me shkresën
nr.6644/1 prot datë 16.11.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, është konfirmuar se
zarfi i nisur subjektit me nr.59400 prot. (për komunikimin e njoftim vlerësimit) është kthyer
nga shërbimi postar me mbishkrimin "adresë e panjohur" dhe se personi e ka marrë atë dorazi
(shih përmbajtjen e shkresës nr.6644/1 prot. të DRT Tiranë).
Ndaj aktit administrativ "Njoftim vlerësimi për detyrimet" me nr.59400 prot., datë
14.10.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, pala paditëse Shoqëria "MIRAL 06"
sh.p.k, ka paraqitur ankim në Drejtorinë e Apelimit Tatimor një ditë më pas, referuar nenit
106 të Ligjit nr.9920. datë 19.5.2008 "Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë".
Fakti provohet me kërkesën ankimore të datës 17.11.2011, kërkesë e cila, sipas
përmbajtjes së vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, rezulton të jetë depozituar në këtë
të fundit më datë 17.11.2011 dhe është protokolluar me nr.21761.

198
 Por edhe pse ankimi nga pala paditëse është paraqitur në organet tatimore brenda
afateve ligjore, me vendimin nr.21761/1 prot., datë 07.02.2012. Drejtoria e Apelimit Tatimor
ka vendosur: "Refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm pasi
nuk është respektuar afati ligjor për ankim''.
Në rrethanat e mësipërme Kolegji Civil çmon se me të drejtë gjykata e shkallës së
parë nuk e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi pala paditëse përpara se t’i
drejtohej gjykatës, rezulton të ketë ezauruar rrugën administrative.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.12746 akti, datë 09.11.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 14.02.2013

199
Nr.11243-00092-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-402 i Vendimit (119)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 14.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: ZYBER SHULI

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE ELBASAN

OBJEKTI:
Njohja e vërtetësisë së fletës së regjistrit themeltar
nr.2/233 të ish Minierës Pojskë-Pogradec,
e fletës së regjistrit themeltar 2/676
të ish minierës Hekur-Nikel Guri i Kuq Pogradec,
e fletës së regjistrit themeltar 7/28 të ish Kooperativës Bujqësore Velçan
dhe të librezës së punës duke u korrigjuar emri i babait
nga Halim në Harun dhe nga Hekuran në Harun.
Baza Ligjore: Neni 32/c i K.Pr.Civile
dhe ligji nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore në R.Sh”.

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.2233, datë 27.09.2012, ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Elbasan
për gjykimin e çështjes civile.
Dërgimin e kërkesë-padisë së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës së
Shkallës së Parë Korçë.

Në mbështetje të nenit 64/2 të K.Pr.Civile, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka

vendosur të parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë duke argumentuar si vijon:
“Kompetenca e një gjykate për gjykimin e një çështje, do të përcaktohet nga
padia e paraqitur për gjykim, e kushtëzuar nga elementët e saj (objekti, palët,
etj) e jo nga ndryshimet që mendohet se mund t’i bëhen e duhet t’i bëhen saj
gjatë gjykimit. Vetëm pas realizimit të ndryshimeve të mësipërme mund të
ndryshojë kompetenca e gjykatës, duke u përcaktuar një tjetër gjykatë
kompetente. Palë e paditur në këtë padi është DRSSh Elbasan e në mbështetje
të nenit 43 të K.Pr.Civile, gjykatë kompetente do të jetë gjykata e vendit ku
ndodhet personi juridik i paditur, pra Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.

200
 Gjatë gjykimit në atë gjykatë, nuk rezulton të jetë bërë ndryshimi e rregullimi i
ndërgjyqësisë, pra që i paditur të jetë thirrur DRSSh Korçë. Në gjendjen në të
cilën është paraqitur padia e është dërguar njëkohësisht në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë, pra me objekt njohje vjetërsi shënimesh e palë të paditur
DRSSh Elbasan, nuk rezulton kompetenca tokësore e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë. Nga sa më sipër, rezulton se kësaj gjykate i është dërguar për
gjykim një padi, e cila nuk rezulton të jetë në kompetencën e saj
territoriale....Gjykata çmon se në gjendjen në të cilën është paraqitur padia e
është dërguar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë (me ndërgjyqësinë
përkatëse), kjo e fundit nuk është kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për gjykimin e saj. Ajo mund të bëhet kompetente vetëm pas
ndryshimit të ndërgjyqësisë, gjatë gjykimit, duke hyrë DRSSh Korçë në vend
të DRSSh Elbasan si palë e paditur, e cila sikurse u përmend më sipër do të
bëhet vetëm me iniciativën e palëve e vetëm pas dhënies së pëlqimit nga
DRSSh Korçë. Në rast të mosplotësimit të ndonjërit prej kushteve të
lartpërmendura, ndërgjyqësia do të rezultojë përsëri e njëjtë e Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë përsëri jokompetente. Në këto kushte, çmoj se
kompetenca tokësore për gjykimin e kësaj çështje i takon Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; më mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe
pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, duke qenë
banor i Komunës Bradashesh, Elbasan, i është drejtuar palës së paditur me qëllim që të
përfitojë pension pleqërie për punë të kategorisë së parë (punëtor nëntoke).
Pasi ka pranuar dokumentacionin e paraqitur nga pala paditëse, pala e paditur ka
filluar verifikimin e akteve që provojnë vjetërsinë në punë dhe kategorizimin përkatës.
Ka rezultuar se vjetërsia në punë e palës paditëse është pretenduar pranë Minierës së
Hekur-Nikel Guri i Kuq Pogradec, minierës së kromit Pojskë dhe ish Kooperativës Bujqësore
Velçan. Nga DRSSh Korçë, e cila administron arkivat e këtyre subjekteve, palës së paditur i
janë dërguar aktet përkatëse të verifikimit të shënimeve në lidhje me vjetërsinë në punë të
palës paditëse dhe kategorizimin e saj ndër vite.
Në regjistrin e minierës së Hekur-Nikel Guri i Kuq Pogradec, palës paditëse i
rezultojnë vitet përkatëse të vjetërsisë dhe kategorizimi, por emri i babait është shënuar
Hekuran.
Ne regjistrin e minierës së kromit Pojskë, palës paditëse i rezultojnë vitet përkatëse të
vjetërsisë dhe kategorizimi, porse emri i babait është shënuar Halim.
Në regjistrin e ish Kooperativës Bujqësore Velçan, kanë rezultuar të dhëna për
punësimin e palës paditëse në vitet 1962-1963, 1970, 1973, por për periudhën 1962-1963 ka
rezultuar se pala paditëse të ketë qenë në marrëdhënie pune në moshën 10 vjeç.
Pala e paditur me vendimin datë 11.01.2011, ka vendosur të mos miratojë kërkesën
për lidhjen e pensionit për palën paditëse. Mbi ankimin e këtij të fundit, KRA pranë DRSSh
Elbasan, me vendimin nr.77, datë 10.03.2011, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së palës
paditëse për njohjen e vjetërsisë në punë për vitet 1974-1994. Me vendimin nr.214, datë
25.04.2011, KQA pranë ISSh Tiranë ka vendosur rrëzimin e kërkesës së palës paditëse, duke
lënë në fuqi vendimin e DRSSh Elbasan dhe vendimin e KRA Elbasan.

201
 Në vijim pala paditëse i është drejtuar juridiksionit gjyqësor sipas kërkimeve të
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij relacioni.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan ka arritur në përfundimin se gjykimi i çështjes
është në kompetencën tokësore të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë dhe me vendimin
përkatës ia ka përcjellë aktet asaj gjykate për vijimin e gjykimit. Konstatohet se Gjykata e
Shkallës së Parë Elbasan ka arsyetuar se meqenëse dokumentet për të cilat kërkohet vërtetësia
janë nxjerrë ose administrohen nga ana e DRSSh Korçë, atëherë të gjitha pretendimet e
paditësit duhet të kundërdrejtohen ndaj DRSSh Korçë.
Në përputhje me përmbajtjen e dispozitës së nenit 64/2 të K.Pr.Civile, Gjykata e
Shkallës së Parë Korçë ka parashtruar qëndrimin e saj për rregullimin e kompetencës
tokësore, duke argumentuar se në rastin konkret, Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan do të
duhej të vijonte gjykimin e çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim në seancë gjyqësore
parashtresën e Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, çmon se argumentimi ligjor në këtë akt
është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe në të tilla rrethana ligjore, vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan duhet të prishet, duke iu dërguar çështja po asaj gjykate, si
kompetente për vijimin e gjykimit.
Ligjvënësi në rregullimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
të karakterit të përgjithshëm civil, administrativ, familjar, marrëdhënieve të punës, etj., nga
gjykatat e juridiksionit përkatës në Republikën e Shqipërisë, ka parashikuar rregullime të
përgjithshme dhe të posaçme në pjesën përkatëse të K.Pr.Cvile, nenet 42-54 të K.Pr.Civile.
Për disa lloj mosmarrëveshjes, ligjvënësi ka parashikuar kompetencën tokësore për
gjykimin e mosmarrëveshjes nisur nga i) banimi ose në mungesë të tij, qëndrimi i të paditurit,
ii) vendi i ndodhjes së pasurisë, iii) vendi i vërtetimit të një ngjarje me efekte juridike,
iv) vendi i ekzekutimit të një kontrate, v) lidhja e një padie me një tjetër, vi) marrëveshja e
ligjshme e palëve për caktimin e gjykatës kompetente, etj.
Të ndara në kategori, kompetenca tokësore e gjykatës në shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve që i vijnë për shqyrtim është e tillë: i) kompetencë e përgjithshme
(vendbanimi i të paditurit), ii) kompetencë e veçantë (vendndodhja e sendit etj.),
iii) kompetencë alternative; iv) kompetence kontraktuale; v) kompetencë për shkak lidhjeje
apo koneksiteti.
Në rastet kur i paditur është një person juridik, kompetenca tokësore për shqyrtimin e
padive, ku këto subjekte thirren në këtë status (i paditur), i përket gjykatave të vendit ku
personi juridik e ka selinë, apo në rastin e parashikuar nga neni 43/2 i K.Pr.Civile në vendin
ku e ka selinë dega apo agjencia e personit juridik.
Nisur nga rrethanat e rastit konkret, Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, nuk mund të
abstragonte në përcaktimin e kompetencës tokësore, por për shkak të karakterit të
mosmarrëveshjes dhe personalitetit juridik që gëzon pala e paditur do të duhej të konstatonte
se në vështrim të nenit 43 të K.Pr.Civile, është ajo gjykatë (Gjykata e Shkallës së Parë
Elbasan) që do të duhet të gjykojë çështjen përsa kohë në cilësinë e palës së paditur është
DRSSh Elbasan, si një degë e personit juridik ISSh. Interpretimet që përdor Gjykata e
Shkallës së Parë Elbasan, janë pjesë e një ecurie eventuale të ndërgjyqësisë dhe nevojave për
shpejtësinë e shqyrtimit të çështjes.
Në rast se pala paditëse, do të shtonte në cilësinë e të paditurit dhe DRSSh Korçë,
duke vijuar DRSSh Elbasan të ishte palë e paditur (pasi do të jetë kjo e fundit që do të lidhë
pensionin përfundimisht) gjykata mund të ndodhet eventualisht përpara një kompetence
alternative, përzgjedhja përfundimtare e të cilës se sërish i takon palës paditëse, parë kjo në
harmoni me parashikimet e dispozitave të neneve 54-56 të K.Pr.Civile.

202
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 64/2, 485 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2233, datë 27.09.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan
dhe dërgimin e akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke qenë gjykatë
kompetente.

Tiranë, më 14.02.2013

203
Nr.11219-00890-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-403 i Vendimit (120)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 14.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: GËZIM HALILI

I PADITUR: SERVETE GJORGA
P/I TRETË: BRIKENA BALLA

OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për të zbatuar kontratën e huasë
të lidhur mes palëve ndërgjyqëse më datë 27.08.2001.
Baza Ligjore: Neni 690, 901 i K.Civil,
neni 202 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6813, datë 01.12.2006, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Servete Gjorga të zbatojë kontratën e huasë
nr.2965 rep., dhe 894 kol., datë 27.08.2001, të lidhur midis palëve ndërgjyqëse
në mbështetje të nenit 901 të K.Civil.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.180, datë 29.01.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.6813, datë 01.12.2006 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.180, datë 29.01.2008, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Servete
Gjorga, , duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Kontrata jonë është zgjidhur qysh para 4 vjetësh kohë ku paditësi ka ikur me dëshirën
e tij.
- Gjykata nuk ka marrë parasysh raportet familjare që kemi patur në momentin e lidhjes
së kontratës, pasi ata kanë qenë dhëndri im dhe vajza ime.
- Unë kam lidhur herë pas here kontrata qiraje me të tretë dhe kam marrë edhe qera prej
tyre dhe paditësi nuk ka pasur asnjëherë interes për këtë, pasi ai ka ikur me dëshirën e
tij. Gjithashtu ai ka qenë në dijeni të veprimeve të mia.

204
 - Edhe përsa i përket ndryshimit të objektit të kontratës nuk jemi dakort, nga kontratë e
huasë në huapërdorje, kjo është në kundërshtim me ligjin.
- Meqenëse kontrata është zgjidhur jashtëgjyqësisht, nuk duhej pranuar kërkesë padia e
paditësit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe
pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit pranojnë të
provuar se paditësi me të paditurën dhe personin e tretë, kanë lidhur kontratën e huapërdorjes
me aktin noterial me nr.2965 Rep. dhe nr.874 Kol., datë 27.08.2001.
Sipas kontratës pala e paditur, pronarja e sendit “lokal në katin e dytë”, e ka dhënë në
huapërdorje pa interes këtë lokal në favor të paditësit dhe personit të tretë për një afat 10
vjeçar, duke e përcaktuar afatin e kontratës së huapërdorjes nga data 01.09.2001 deri më datë
01.09.2011.
Palët ndërgjyqëse kanë qenë në marrëdhënie familjare, pasi rezultoi se pala paditëse
ka qenë bashkëshorti i personit të tretë, e cila është vajza e të paditurës. Me zgjidhjen e
martesës me personin e tretë, pala paditëse ka pretenduar se në kundërshtim me parashikimet
e kontratës së lartpërmendur, e paditura e posedon vetë lokalin.
Gjatë gjykimit pala e paditur ka prapësuar se paditësit, për shkak të marrëdhënies
familjare, i ka dhënë katin e dytë të vilës, për ta punuar me qëllim që të shlyenin kredinë e
marrë për ndërtimin e vilës së tyre. Për efekt të shlyerjes së kredisë kanë lidhur dhe një
kontratë huaje për një afat 10 vjeçar. E paditura ka prapësuar se paditësi bashkë me personin
e tretë, i ka dorëzuar lokalin në fjalë dhe e paditura e ka dhënë me qira tek të tretë. Sipas palës
së paditur, paditësi lokalin e ka lënë me dëshirën e vetë, pa përfunduar afati i përcaktuar në
kontratë dhe e ka kthyer sendin duke e dorëzuar normalisht pa asnjë pretendim konform
kërkesave të nenit 912 të K.Civil.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, gjykata e shkallës së parë ka vendosur të pranojë
padinë. Gjykata në arsyetimin e vendimit përkatës duke marrë në analizë karakterin formal të
aktit kontraktual, ka arritur në përfundimin se përsa kohë marrëdhënia juridike mes palëve
është materializuar në një akt noterial, i cili në formë dhe në përmbajtje është i ligjshëm dhe
përsa kohë afati i përcaktuar në të nuk ka përfunduar, në vështrim të nenit 690 të K.Civil pala
e paditur është e detyruar të zbatojë këtë kontratë që ka fuqinë e ligjit mes palëve. Vendimi në
fjalë është lënë në fuqi dhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi mori në shqyrtim shkaqet e pretenduara në
rekursin e palës së paditur vjen në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit do të duhet
të ndryshohen dhe padia të rrëzohet.
Ky Kolegj konstaton se gjykatat e faktit pasi kanë bërë një pasqyrim të saktë, bazuar
në prova, të rrethanave të faktit, kanë bërë një interpretim të gabuar të ligjit përsa i takon
ecurisë së marrëdhënies kontraktuale mes palëve ndërgjyqëse.

Sikundër u parashtrua dhe më lart në këtë vendim, referuar në objektin e padisë dhe
bazës ligjore të përzgjedhur nga pala paditëse në mbështetje të kërkimit përkatës, gjykatat e
faktit kanë qenë të detyruara që t’i jepnin përgjigje prapësimeve të paraqitura nga pala e

205
paditur, nisur nga parashikimet ligjore të dispozitave të neneve 901-912 të K.Civil dhe
dispozitave të përgjithshme për lindjen dhe shuarjen e detyrimeve kontraktuale.
Është e vërtetë se mes palëve, edhe për shkak të lidhjes familjare, ka ekzistuar një
kontratë huapërdorje me afat të caktuar, porse në vështrim të dispozitës së nenit 901 të
K.Civil, gjykatat e faktit do të duhej të kishin vlerësuar se pala paditëse me veprime
konkludente ka kryer zgjidhjen e marrëdhënies kontraktuale përsa kohë pavarësisht se ishte
brenda afatit të parashikuar në kontratë, nuk e ka përdorur në vijimësi sendin, duke disponuar
pala e paditur dhe posedimin e tij (sendit).
Kontratat e qerasë së sendit, që pala e paditur ka lidhur me persona të tretë, akte këto
të administruara rregullisht gjatë gjykimit nga gjykatat e faktit, do të vlerësohen të tilla që në
kuptim të ligjit të sjellin në përfundimin se me vullnet të lirë, pala paditëse ka hequr dorë nga
zbatimi i kontratës së lidhur mes palëve ndërgjyqëse, përsa kohë ka dorëzuar sendin dhe ka
lejuar palën e paditur të vijojë e qetë përdorimin e tij, brenda tagrave të pronësisë që ajo ka
mbi të.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.180, datë 29.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe
vendimit nr.6813, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.

Tiranë, më 14.02.2013

206
Nr.11241-01856-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-623 i Vendimit (121)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 14.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-01856-

00-2008 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: ÇLIRIM MARJANAKU, në mungesë.

I PADITUR: NJËSIA BASHKIAKE Nr.7 TIRANË,
në mungesë.

OBJEKTI:
Pavlefshmëri e urdhrit nr.15, datë 16.04.2007.
Detyrimin e palës së paditur për pagesën e periudhës së papunësisë
dhe shpërblimet për moszbatim afatesh.
Baza ligjore: Nenet 144, 145, 146 155 të Kodit të Punës

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4805, datë 21.06.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Çlirim Marjanaku.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.7 që t’i paguajë paditësit
Çlirim Marjanaku dëmshpërblim baras me pagën e 4 muajve për zgjidhjen e
menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.7 që t’i paguajë paditësit
Çlirim Marjanaku pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit të procedurës
për zgjidhjen e kontratës së punës.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.943, datë 14.05.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.4805, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Njësia

Bashkiake nr.7 Tiranë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë në kundërshtim me dispozitat ligjore në fuqi. Nuk janë
respektuar kërkesat e ligjit nr.8654, datë 31.07.2000, “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Bashkisë Tiranë”.
- Gjykatat gabojnë kur pozicionin e punës të paditësit e trajtojnë sipas Kodit të Punës.

207
 - Marrëdhëniet e punës së funksionit të zv/kryetarit të Njësisë Bashiake nr.7, sikurse të
çdo personi që kryen këtë detyrë në çdo bashki apo komunë nuk rregullohen me
Kodin e Punës, por me ligj të veçantë.
- Sipas nenit 9/8 të ligjit nr.8654, datë 31.07.2000, është kryetari i njësisë bashkiake ai
që emëron dhe shkarkon zëvendëskryetarin.
- Marrëdhëniet e punës të këtyre personave, sikurse është rasti konkret, rregullohen me
ligj të veçantë dhe po sipas nenit 4 të Kodit të Punës, ata përjashtohen nga fusha e
zbatimit të këtij Kodi.
- Gjykatat kanë interpretuar gabim nenin 4/2 të K.Punës dhe nuk kanë mbajtur parasysh
funksionin e paditësit, si funksion politik.
- Paditësi ka qenë një nga personat e emëruar nga Kryetari i Njësisë, që ushtronte
funksione drejtuese politike.
- Sipas ligjit “Për statusin e nëpunësit civil” pozita e personave që ushtrojnë funksione
drejtuese politike (apo zëvendësit e tyre) në organet qendrore dhe lokale të
administratës publike dhe marrëdhënieve juridike të funksionit që ata kryejnë
rregullohet sipas legjislacionit të sipërcituar.
- Sipas paragrafit 3 të nenit 8 të ligjit nr.8095, datë 21.03.1996, marrëdhënia juridike e
funksionarëve politikë merr fund për një nga shkaqet e përmendura në këtë dispozitë,
si dhe për motive politike.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve
ndërgjyqëse; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.943, datë 14.05.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.4805,
datë 21.06.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marrë në zbatim dhe interpretim
të gabuar të ligjit, e për rrjedhim ato duhet të prishen.
Rrethanat e faktit
Paditësi Çlirim Marjanaku, mbi bazën e vendimit nr.133, datë 11.010.2004 të
Kryetarit të Njësisë Bashkiake nr.7, Tiranë, Pandeli Sara ka lidhur marrëdhënien e punës
pranë kësaj njësie, me detyrën Zëvendës Kryetarit të kësaj Njësie.
Me urdhrin nr.15, datë 16.04.2007, të Kryetarit të Njësisë Bashkiake nr.7, Tiranë,
paditësi Çlirim Marjanaku është liruar nga detyra e Zv/kryetarit, duke iu ndërprerë
marrëdhëniet e punës dhe ato financiare.
Paditësi, Çlirim Marjanaku me pretendimin se ndërprerja e marrëdhënieve të punës
është bërë në mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të arsyeshme e të justifikuara, i është
drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar dëmshpërblimet përkatëse
për këtë zgjidhje të marrëdhënies së tij të punës.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.4805, datë 21.06.2007, ka vendosur pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Çlirim
Marjanaku; detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake nr.7 që t’i paguajë paditësit Çlirim
Marjanaku dëmshpërblim baras me pagën e 4 muajve për zgjidhjen e menjëhershme pa
shkaqe të justifikuara të kontratës së punës; detyrimin e palës së paditur Njësia Bashkiake
nr.7 që t’i paguajë paditësit Çlirim Marjanaku pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit
të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin e saj arsyeton se: “Ligji nr.8564, datë
31.07.2000...nuk parashikon procedurën e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës të
zëvendëskryetarit të Njësisë Bashkiake... Në vendimin e lirimit nuk përmenden shkaqet e

208
lirimit nga detyra dhe marrëdhëniet e punës janë ndërprerë po atë ditë.. Përderisa në këtë
njësi bashkiake ka fituar e njëjta forcë politike në zgjedhjet lokale dhe është zgjedhur i njëjti
kryetar, gjykata vlerëson se nuk janë kushtet për zëvendësimin e zëvendëskryetarit për shkak
të ndryshimit të raporteve politike në zgjedhjet në këtë njësi bashkiake. Në bazë të neneve
42/2, 44 të Kushtetutës, Ligjin “Për Organizmin dhe Drejtimin e Bashkisë Tiranë”, nenin 153
të K.Punës, u provua se zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë pa respektuar afatin e
njoftimit dhe procedurën dhe pa ndonjë shkak të justifikuar”.
Mbi ankimin e të dyja palëve ndërgjyqëse, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit
Tiranë, me vendimin nr.943, datë 14.05.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.4805,
datë 21.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur Njësia
Bashkiake nr.7, Tiranë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi analizoi shkaqet e parashtruara në rekurs çmon
se ato janë të bazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla do të
pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë zbatuar dhe interpretuar gabim ligjin e si rrjedhim edhe
përfundimi i arritur prej tyre është i gabuar.
Paditësi Çlirim Marjanaku ka kërkuar pavlefshmërinë e urdhrit nr.15, datë 16.04.2007
të Kryetarit të Njësisë Bashkiake nr.7, Tiranë; detyrimin e palës së paditur për pagesën e
periudhës së papunësisë dhe shpërblimet për moszbatim afatesh, duke i bazuar kërkimet e tij
në nenet 144, 145, 146 si dhe nenin 155 të Kodit të Punës.
Në analizën e kërkimeve të padisë dhe shkakut ligjor të saj, ky Kolegj çmon se të dyja
gjykatat kanë arritur në një përfundim të gabuar se marrëdhënia e punës së paditësit me palën
e paditur rregullohen me dispozitat e Kodit të Punës, mbi të cilin është ngritur padia.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se marrëdhënia e punës së paditësit me palën e
paditur nuk rregullohen me dispozitat e Kodit të Punës, por me ligj të veçantë dhe konkretisht
me ligjin “Për shërbimin civil të Republikës së Shqipërisë”.
Në nenin 4 të Kodit të Punës përcaktohet se: “Përjashtohen nga fusha e zbatimit të
këtij Kodi punësimi i personave që rregullohen me ligj të veçantë …”.
Në nenin 13 të ligjit nr.8095, datë 21.03.1996, “Për shërbimin civil në Republikën e
Shqipërisë “ përcaktohet se: “Funksionaret politike, për të cilët zbatohen dispozitat e këtij
ligji, janë të gjithë personat që ushtrojnë funksione drejtuese politike në organet qendrore
dhe lokale të administratës publike, titullarë, zëvendësit e tyre në institucionet publike të
specializuara, si dhe personat që ushtrojnë veprimtari të drejtpërdrejtë ndihmëse për
realizimin e funksioneve politike të personave të lartpërmendur…”.
Në rastin konkret paditësi Çlirim Marjanaku ka qenë në detyrën e zëvendësit të
Kryetarit të Njësisë Bashkiake nr.7 Tiranë, e në referim të dispozitës së sipërpërmendur,
Kolegji përcakton se ai bën pjesë në listën e nëpunësve civile që kryejnë funksione politike.
Në bazë të nenit 14 të ligjit nr.8095, datë 21.03.1996, “Për shërbimin civil në
Republikën e Shqipërisë”, marrëdhënia juridike e funksionarëve politikë fillon me zgjedhjen
ose emërimin e tyre, sipas kushteve dhe kërkesave të përcaktuara në dispozitat juridike
përkatëse.
Në rast se në ligjet përkatëse nuk përcaktohet ndryshe, marrëdhënia juridike e
funksionarëve politikë merr fund për një nga shkaqet e përmendur në nenin 8, si dhe për
motive politike.
Sipas nenit 8 të ligjit nr.8095, datë 21.03.1996 “Për shërbimin civil në Republikën e
Shqipërisë” marrëdhënia juridike e shërbimit civil fillon në momentin e emërimit dhe zgjat
deri në lirimin nga detyra, ose deri sa të zgjasë afati ligjor i ushtrimit të veprimtarisë.

209
 Në bazë të nenit 9 të pikës “d” të ligjit nr.8554, datë 31.07.2000, “Për organizimin dhe
funksionimin e Bashkisë Tiranë”, emërimi, dhe shkarkimi i Zëvendëskryetarit të njësisë
bashkiake bëhet me urdhër të Kryetarit të njësisë bashkiake.
Ky përcaktim është në përputhje të plotë edhe me nenet 39 dhe 44 të ligjit nr.8652,
datë 31.07 2000, “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore.”
Lirimi nga detyra e paditësit rezulton se është bazuar plotësisht në dispozitat e
sipërme të ligjit nr.8095, datë 21.03.1996, “Për shërbimin civil” (të pa shfuqizuara), që
përcaktojnë se kur fillon dhe mbaron marrëdhënia juridike e shërbimit civil për funksionarët
politikë, e cila kushtëzohet ndër të tjera edhe me motivet politike.
Ligjet e sipërcituara nuk bëjnë fjalë për detyrim e të paditur në rastet e lirimit nga
detyra për pagim dëmshpërblimi.
Në këtë rast marrëdhënia juridike e këtij nëpunësi është konsideruar si një
marrëdhënie juridike pune e llojit të veçantë e lidhur me një mandat politik të organit epror,
të cilit i është njohur e drejta e emërimit e shkarkimit të funksionarit politik.
Baza ligjore e lartpërmendur që rregullon pozitën juridike të funksionarëve të
mësipërm nuk bën fjalë për të drejta të tjera të karakterit ekonomik, që funksionari politik i
liruar nga detyra të përfitojë pas lirimit.
Në bazë të arsyetimit të mësipërm, Kolegji konkludon se pala paditëse nuk mund të
mbrohet në gjykatë për zgjidhjen e marrëdhënies juridike të punës bazuar në dispozitat e
Kodit të Punës, pasi marrëdhëniet juridike të punës së tij rregullohet me ligjin e veçantë “Për
shërbimin civil”, i cili kushtëzon mbarimin e marrëdhënies juridike të punës për “motive
politike”, si dekrecionin e titullarit përkatës, të cilit nuk i pëlqen ta ketë zëvendësin e tij.
Për këto arsye, ligjvënësi nuk është shprehur për “dëmshpërblim” që cakton Kodi i
Punës për subjektet që gëzojnë mbrojtje sipas këtij kodi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e gjykatave të faktit duhet të
ndryshohen dhe padia duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/d të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.4805, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe ndryshimin e vendimit nr.943, datë 14.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë.

Tiranë, më 14.02.2013

210
Nr.11216-01917-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-527 i Vendimit (122)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 14.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11216-01917-

00-2008 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: LINDITA BERISHA, në mungesë

TË PADITUR: SINAN GJONI, në mungesë
BARDHOK HILAJ, në mungesë
IRMA GJONI, në mungesë
REBANI HOXHA, në mungesë
DREJTORIA nr.3 E PUNËTORËVE TË
QYTETIT STUDENTI në mungesë

OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë së veprimeve juridike
të kontratës së qirasë datë 26.11.1990,
kontratës së privatizimit të banesës datë 31.07.1994,
si dhe të kontratës së shitjes nr.1383 rep e nr.216 Kol, datë 29.04.2003.
Baza Ligjore: Neni 92/a i K.Civil,
Neni 5 i ligjit nr.7652 datë 23.12.1992
dhe ligjit nr.7672, datë 11.02.1993,
si dhe VKM nr.10 të vitit 1993 në zbatim të këtij ligji.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2417, datë 04.04.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së bërë nga Lindita Berisha si të pabazuar në ligj dhe
prova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.747, datë 10.4.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2417, datë 04.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

211
 Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.747, datë 10.04.2008, ka ushtruar
rekurs paditësja Lindita Berisha, me të cilin ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë shkelur nenin 23/a të ligjit 7652, datë 23.12.1992, “Për Privatizimin e
Banesave Shtetërore” dhe VKM nr.10, datë 06.12.1993, në zbatim të tij.
- Gjykata e apelit gabon në zbatimin e afatit të parashkrimit të padisë, pasi ligji ka
parashikuar si afat kohën pas vitit 1995 dhe padia është ngritur brenda afatit 10 vjeçar.
Afati fillon nga momenti i marrjes dijeni dhe paditësja është kthyer nga Italia në vitin
2002, kohë në të cilën ka kërkuar dhe privatizimin e banesës.
- Gjykata ka pranuar prova të paraqitura nga pala e paditur pas përfundimit të seancës
të pretendimeve përfundimtare, pra pas mbylljes së hetimit gjyqësor. Këto prova janë
argumentuar nga gjykata si prova kryesore, por nuk i janë nënshtruar hetimit gjyqësor
dhe nuk i është dhënë mundësia palës së paditur për t’i kundërshtuar.
- Gjykata e apelit nuk ka shqyrtuar shkaqet e paraqitura në ankim, në kundërshtim me
Nenin 16/1 dhe 309 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e faktit nuk bën një arsyetim të saktë të vendimit gjyqësor duke paraqitur
fakte të tjera, duke ndryshuar emrat e palëve, numrat dhe datat e vendimeve, si dhe
ligjeve të shqyrtuara në hetimin gjyqësor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse;
pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.747, datë 10.04.2008 dhe vendimi nr.2417,
datë 04.04.2007 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë janë marrë në zbatim dhe interpretim të
gabuar të ligjit dhe si të tillë duhet të prishen dhe të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes,
meqenëse ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet.
Rrethanat e faktit
Paditësja Lindita Berisha është banore e qytetit të Tiranës.
Në bazë të kontratës së qirasë më datë 18.08.1984, paditësja ka lidhur një marrëdhënie
qiraje me N.K.Banesa Tiranë nr.3 (sot Ndërmarrja e Trajtimit të Studentëve nr.3 Tiranë) për
një apartament të përbërë nga një kuzhinë dhe një sallon të ndodhur në Rrugën “Ferit
Xhajko”, pallati nr.63/3, shk.3, ap.4, Tiranë.
Kjo marrëdhënie qiraje ka vazhduar deri në datën 19.09.1990, kur paditësja është
larguar si emigrante ekonomike në Itali së bashku me vajzën e saj, ku vazhdon të jetojë edhe
sot.
Pala e paditur N.K.B nr.3 (sot Ndërmarrja e Trajtimit të Studentëve nr.3 Tiranë) për
këtë apartament në datën 26.11.1990 ka lidhur një kontratë qiraje me shtetasin Ferdinand
Dibra, duke prishur në këtë mënyrë kontratën me paditësen Lindita Berisha.
Rezulton se shtetasi Ferdinand Dibra ka banuar në këtë apartament deri në datën
29.07.1994.
Rezulton se për këtë apartament objekt gjykimi, i padituri Reban Hoxha, mbi bazën e
autorizimit të datës 29.07.1994 me nr.8797 Prot., ka lidhur kontratën e qirasë me palën e
paditur N.K.B (sot Ndërmarrja e Trajtimit të Studentëve nr.3 Tiranë).
I padituri Reban Hoxha në datën 12.08.1994, ka lidhur me palën e paditur N.K.B nr.3
(sot Ndërmarrja e Trajtimit të Studentëve nr.3 Tiranë) kontratën e shitjes me nr.3 për

212
apartamentin e përbërë nga një kuzhinë dhe një sallon, të ndodhur në Rrugën “Ferit Xhajko”,
pallati nr.63/3, shk.3, ap.4, Tiranë.
Rezulton se i padituri Rebain Hoxha më datë 29.04.2003, me anë të kontratës së
shitblerjes nr.1383/216 ia ka shitur apartamentin pronë të tij të sipërpërmendur, të paditurit
Bardhok Gjon Hilaj dhe Irma Gjoni, Sinan Gjoni.
Paditësja Lindita Berisha me pretendimin se zgjidhja e kontratës së saj së qirasë nga
N.K.B nr.3 Tiranë është bërë në kundërshtim me ligjin e kohës dhe në cenim të interesave të
saj ka paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë së veprimeve juridike të kontratës së qirasë datë 26.11.1990, të kontratës së
privatizimit të banesës datë 31.07.1994, e kontratës së shitjes nr.1383/216, datë 29.04.2003,
të bërë në mes të paditurve.
Këtë padi paditësja e ka mbështetur në nenin 92/a të K.Civil, neni 5 i ligjit 7652, datë
23.12.1992 dhe ligji 7672, datë 11.02.1993, si dhe VKM nr.10, datë 06.12.1993.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.2417, datë 04.04.2007, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë të bërë nga Lindita Berisha
si të pa bazuar në ligj dhe prova.
Gjykata ka arsyetuar në vendimin e saj, se: “I padituri Rabani Hoxha, ka lidhur
kontratën pasi i është prishur kontrata nga pala e paditur N.K.Banesa dhe me Ferdinand
Dibrën dhe jo me paditësen Lindita Berisha. Me vendimin nr.974, datë 12.04.1994, të
Gjykatës së Kasacionit, i padituri Rebani Hoxha, është bërë pronar i ligjshëm i objektit në
gjykim”.
Mbi ankimin e palës paditëse Lindita Berisha, Gjykata e Apelit Tiranë me vendim
nr.747, datë 10.04.2008, ka lënë në fuqi vendimin nr.2417, datë 04.04.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi bazën e arsyetimit se, padia e paditëses është parashkruar, pasi
është ngritur pas 15 vjetëve, në kundërshtim me nenin 114 të K.Civil.
Kundër vendimit nr.747, datë 10.04.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs paditësja Lindita Berisha, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është
parashikuar:
Neni 79§1 i K.Civil: “Veprimi juridik është shfaqja e ligjshme e vullnetit të personit
fizik ose juridik, që synon të krijojë, të ndryshojë ose të shuajë të drejta ose detyrime civile”.
Neni 92 i K.Civil: “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë
juridike. Të tilla janë ato që:
a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;
b) kryhen për të mashtruar ligjin;
c) kryhen nga të mitur nën moshën katërmbëdhjetë vjeç;
ç) bëhen në marrëveshje të palëve pa pasur për qëllim që të sjellin pasoja juridike
(fiktive ose të simuluara)”.
Neni 31 i K.Pr.Civile:“Padia është e drejta e personit që bën pretendimin për t'u
dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo.
Padia i jep të drejtën palës tjetër kundërshtare, për të diskutuar mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi”.
Neni 32 i K.Pr.Civile:“Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënie juridike ose një të drejte;

213
 c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin".
Neni 468 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit, kur konstaton se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor, si edhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të
vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi analizoi shkaqet e parashtruara në rekurs çmon
se ato janë të pabazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla nuk do të
pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë zbatuar dhe interpretuar gabim ligjin e si rrjedhim edhe
përfundimi i arritur prej tyre është i gabuar.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.5 të datës 2012 ka arritur
në këto përfundime se:
“Veprimi juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe
kryesisht, pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj.
Për të konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme
paraqitja e një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie
konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës.
Pavlefshmëria absolute mund të parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes.
Forma e parashtrimit mund të jetë edhe prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik
absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim të mëparshëm.
Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk mund të
bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të një çështje
nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga
ekzekutimi i tij.
Pasojat e ardhura nga ekzekutimi (përmbushja) e një veprimi juridik absolutisht të
pavlefshëm zgjidhen vetëm mbi kërkesën e palëve ndërgjyqëse dhe në rastin kur gjykata
kryesisht konstaton pavlefshmërinë e veprimit juridik ajo zgjidh vetëm ato pasoja që janë
objekt kërkimi të padisë apo të kundërpadisë, pa u shprehur për pasojat për të cilat nuk ka
kërkesë konkrete nga palët. Kjo nuk pengon po këto palë apo persona të tretë të mund të
kërkojnë në një tjetër gjykim zgjidhjen e pasojave të lëna në heshtje nga gjykimi ku veprimi
juridik është konstatuar absolutisht i pavlefshëm”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke pasur parasysh këto përfundime të mësipërme
të këtij vendimi të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e vlerësojnë të gabuar
qëndrimin e mbajtur nga të dyja gjykatat e faktit, të cilat kanë marrë në shqyrtim dhe kanë
zgjidhur një çështje që ka për objekt vetëm konstatimin e pavlefshmërisë së veprimit juridik.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk mund të paraqitet si padi më vete
konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik, sikurse ka vepruar pala paditëse,
nëse ky kërkim nuk shoqëron gjykimin e një çështje në themel dhe/ose nuk shoqërohet me
zgjidhjen e pasojave.
Për rastin konkret, ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat e faktit, nga ana e këtij
Kolegji çmohet se jemi para rastit kur padia nuk mund të ngrihet dhe për rrjedhojë vendimet e
gjykatave të faktit duhet të prishen dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
Gjykatat e faktit, duke mos përcaktuar dhe mos identifikuar mungesën e shkakut të
padisë, të konfliktit dhe mungesën e interesit për ngritjen e padisë, kanë gabuar në dhënien e
vendimeve objekt rekursi.
Nga përmbajtja e dispozitave të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me anën formale-
juridike të formulimit të kërkesë padisë, si dhe ato të ligjit material ku pala paditëse e
mbështet kërkimin, del qartë se padia në kuptimin material nuk plotëson kushtet ligjore për
t’u marrë në shqyrtim. Padisë së palës paditëse, Lindita Berisha i mungon shkaku i cili është i

214
lidhur pazgjidhshmërisht me objektin, ç’ka pas sjell mungesën e interesit në ngritjen e kësaj
padie.
Kolegji konstaton se si në kërkesë padi edhe gjatë gjykimit, nga ana e paditëses është
kërkuar vetëm që veprimi juridik, kontrata e qirasë dhe e shitblerjes të lidhura mes të
paditurve, të konstatohet absolutisht e pavlefshme.
Nga shqyrtimi gjyqësor në gjykatën e faktit, si dhe nga padia dhe aktet e dosjes të
administruara nga gjykatat, si dhe nga vendimet e gjykatave të faktit, apo dhe nga rekursi,
nuk rezulton që paditësja t’i ketë paraqitur gjykatës ndonjë kërkim a pretendim mbi interesin
konkret të ligjshëm, të natyrës reale apo të detyrimeve, që i është cenuar si pasojë e veprimit
juridik për të cilin kërkon gjyqësisht konstatimin e pavlefshmërisë së tij.
Për sa më sipër lidhur me zgjidhjen e çështjes konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë çmon se vendimi nr.747, datë 10.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi
nr.2417, datë 04.04.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marrë në zbatim dhe
interpretim të gabuar të ligjit e si rrjedhim dhe si të tillë duhet të prishen dhe të vendoset
pushimi i gjykimit të çështjes për arsyen se ndodhemi përpara një padie që nuk mund të
ngrihet. Ky Kolegj orienton paditësen që zgjidhjen e mosmarrëveshjes që ajo pretendon
mund ta zgjidhë me një rrugë tjetër ligjore.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/e të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.747, datë 10.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.2417, datë 04.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.

Tiranë, më 14.02.2013.

215
Nr.11115-02629-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-487 i Vendimit (123)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 14.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-02629-

00-2010 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: KUJTIM SKUQI

I PADITUR: PRANVERA SKUQI, përfaqësuar nga
Av. Ulusi Bici

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurës për të kthyer apartamentin.
Baza Ligjore: Neni 296 e vijues i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7795, datë 02.10.2009, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurës Pranvera Skuqi t’i lirojë paditësit Kujtim Skuqi
apartamentin nr.17, pall. 30/3 e ndodhur në Rr.“Prokop Myzeqari” Tiranë, me
sipërfaqe 62 m2, regjistruar në ZRPP me nr.403 regjistri hipotekor, datë
07.08.2000.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1687, datë 28.09.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.7795, datë 02.10.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër vendimi të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka

paraqitur rekurs e paditura Pranvera Skuqi, duke kërkuar prishjen e vendimit nr.1687, datë
28.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7795, datë 02.10.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana; dhe pasi diskutoi çështjen
në tërësi,

216
 VËREN
Rrethanat e faktit
Palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme me njëri tjetrin, janë motër dhe
vëlla.
Paditësi Kujtim Skuqi është pronar i apartamentit me sipërfaqe 62 m2 i përbërë nga
një dhomë, një kuzhinë, banjë ballon, korridor, me nr.Pasurie 5/188, Zona Kadastrale 8350,
provuar me vërtetim pronësie datë 07.08.2000, me regjistrin hipotekor nr.403.
Paditësi e ka fituar të drejtën e pronësisë mbi këtë apartament në bazë të kontratës së
shitblerjes datë 05.08.2000.
Pala e paditur, Pranvera Skuqi, jeton në apartamentin objekt gjykimi, i cili ka shërbyer
si banesë për prindërit e palëve ndërgjyqëse, edhe pas vdekjes së tyre.
Pala paditëse Kujtim Skuqi, në kushtet kur pala e paditur Pranvera Skuqi refuzon të
largohet nga apartamenti, dhe pse i është lënë kohë e mjaftueshme për të gjetur një
apartament të ri banimi, i është drejtuar Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi
rivendikimi, ku në bazë të nenit 296 të Kodit Civil ka kërkuar me cilësinë e pronarit lirimin
dhe dorëzim e sendit nga e paditura Pranvera Skuqi.
Pala e paditur Pranvera Skuqi, duke prapësuar. ka parashtruar se i padituri ka në
bashkëpronësi një pasuri të paluajtshme të përbërë nga një apartament banimi të ndodhur në
Zonën Kadastrale 8350, nr.3/100, Lagja nr.5, Rr.“Asim Vokshi” dhe me marrëveshje me të
paditurin është larguar nga prej këtij apartamenti për të jetuar në apartamentin objekt gjykimi.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.7795, datë 02.10.2009, ka vendosur pranimin e kërkesë padisë; detyrimin e të paditurës
Pranvera Skuqi t’i lirojë paditësit Kujtim Skuqi apartamentin nr.17, pall.30/3 e ndodhur në
Rr.“Prokop Myzeqari” Tiranë, me sipërfaqe 62 m2, regjistruar në ZRPP me nr.403 regj.
Hipotekor, datë 07.08.2000.
Mbi ankimin e palës së paditur Pranvera Skuqi, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.1687, datë 28.09.2010, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.7795, datë 02.10.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka
paraqitur rekurs e paditura Pranvera Skuqi, duke kërkuar prishjen e vendimit nr.1687, datë
28.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7795, datë 02.10.2009 të Gjykatës
se Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, konstaton se në datën
26.10.2012 është depozituar nga e paditura Pranvera Skuqi një deklarate noteriale me nr.4913
Rep. dhe nr.795 Kol., datë 24.10.2012, të mbajtur nga notere Suzana Jashari.
Në këtë deklaratë pala e paditur deklaron se heq dorë nga rekursi që ka paraqitur në
Gjykatën e Lartë, në bazë të nenit 450/d dhe 490 të K.Pr.Civile. Kërkesa është protokolluar
me nr.9-90, në zyrën e protokollit pranë Gjykatës së Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se deklarata e palës së paditur, Pranvera Skuqi,
përmbush të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, që
përcakton se: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë
gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i
saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”.
Rezulton që kjo deklarate është nënshkruar nga pala rekursuese dhe është paraqitur
përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore. Në këto kushte, ky akt përbën
heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ai ka paraqitur kundër vendimit nr.1687, datë
28.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar sa më sipër, çmon se gjykimi i kësaj
çështjeje duhet të pushohet, në zbatim të nenit 490 të K.Pr.Civile.
PЁR KЁTO ARSYE

217
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës Civile,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes me nr.11115-02629-00-2010 Regj.Themeltar në
Gjykatën e Lartë, për arsye të heqjes dorë nga rekursi prej palës së paditur Pranvera Skuqi.

Tiranë, më 14.02.2013

218
Nr.31001-00174-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-595 i Vendimit (124)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËSE: SHOQËRIA “OPTIMA INVESTEMENTS” SH.A.

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E TATIMEVE
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ

OBJEKTI:
1. Shfuqizimin e Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.71684/1 prot,
datë 23.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
2. Shfuqizimin e vendimit nr.6264/3 prot, datë 15.06.2012
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 153, 156, 324, 333 e në vijim të K.Pr.Civile,
nenet 121, 137 të Kodit të Procedurës Administrative.
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
me ndryshimet përkatëse
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008,
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Ligji nr.7928, datë 27.04.1995, “Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar”
me ndryshimet përkatëse.
Ligji nr.8438, datë 28.12.1998, “Për Tatimin mbi të Ardhurat”
me ndryshimet përkatëse.
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.17, datë 13.05.2008
“Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar” i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11266, datë 20.11.2012, ka

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Them
14857 që i përket palëve ndërgjyqëse:
Paditëse: Shoqëria “Optima Investements” sh.a
Të Paditur: 1. Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve

219
 2. Drejtoria e Apelimit Tatimor
3. Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Me objekt: 1. Shfuqizimin e Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.71684/11 prot,
datë 23.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
2. Shfuqizimin e vendimit nr.6264/3 prot, datë 15.06.2012 të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor.

Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Shoqëria “Optima Investements”
sh.a, që kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke pretenduar në mënyrë të përmbledhur:
- Vendimi i gjykatës për nxjerrjen jashtë juridiksionit është i padrejtë dhe i pambështetur
në ligj e në prova.
- Procedura e ndjekur nga autoritetet tatimore për rivlerësimin e TVSH kreditore është në
kundërshtim të hapur me ligjin, ndaj çdo akt rrjedhojë e kësaj procedure të paligjshme
është absolutisht i pavlefshëm.
- Procedura e ndjekur nga autoritetet tatimore në lidhje me kontrollin për TVSH është e
gabuar dhe në kundërshtim flagrant me ligjin, përsa kohë nuk ka asnjë furnizim me
TVSH në shitje të gjeneruar nga subjekti jonë, çka do të pas sillte edhe detyrim për
pagesë TVSH nga ana jonë. Ne e kemi paguar njëherë pagesën detyrimit të TVSH (me
likuidimin e faturës me TVSH në blerje) ndaj pagesa e TVHS për qëllimin e
legjitimimit për të ndjekur procedurën ankimore duhet të konsiderohet e shlyer.
- Edhe për TVSH e pasqyruar në pikën 3 të tabelës së Njoftim Vlerësimit, ku arsyetohet
se nuk janë deklaruar të ardhura dhe është kryer kreditim i gabuar nga ne, shoqëria, për
shitjen e AQT-ve të bërë më çmim më të vogël se ai i blerjes, ka patur humbje jo të
ardhura. Mosdeklarimi i të ardhurave është pretenduar për shitjen e një automjeti që
kurrë nuk është shitur apo transferuar pronësia ndaj dhe këtu procedura e ndjekur nga
organi tatimor vjen në kundërshtim flagrant me ligjin.
- Konstatimet e mësipërme të Njoftim Vlerësimit janë nxjerrë në kundërshtim flagrant me
ligjin dhe si të tilla janë absolutisht të pavlefshme. Veprime të tilla në kundërshtim
flagrant me ligjin nuk krijojnë asnjë pasojë ligjore.
- Parapagimi i gjobave dhe kamat vonesave të këtij njoftimi vlerësimi të vendosur në
shkelje flagrante të ligjit do të bënte që pala paditëse të paguante një detyrim të paqenë,
absolutisht të pavlefshëm që do i shkaktonte një dëm të madh e të pariparueshëm.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi Avokatin e Shtetit Abaz Deda,
i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit; analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Optima
Investements” sh.a rezulton që të jetë person juridik i regjistruar në Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit, me objekt të veprimtarisë së saj tregtare: “Zhvillim të pasurive të paluajtshme”.
Si rezultat i kontrollit të ushtruar nga ana e inspektorëve të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Tiranë pranë palës paditëse, Shoqërisë “Optima Investements” sh.a, rezulton të jetë
arritur në përfundimin se Shoqëria “Optima Investements” sh.a duhet të ngarkohej me
detyrime tatimore të cilat përbëheshin nga detyrimi për TVSH për vitet 2008, 2009 dhe 2011
dhe gjoba përkatëse, nga detyrimi për Tatim Fitimin për vitin 2011 dhe gjoba përkatëse, nga
detyrimi për pagimin e sigurimeve shoqërore për vitin 2011 dhe gjobës përkatëse, si dhe nga

220
detyrimi për pagimin e tatimit mbi të ardhurat personale për vitin 2010 dhe gjobave
përkatëse.
Mbi bazën e përfundimeve të raport kontrollit të datës 06.02.2012 nga ana e
Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë rezulton të jetë nxjerrë akti administrativ, “Njoftim
Vlerësimi për Detyrimet” me nr.71694/11, datë 23.02.2012, sipas të cilit mbi palën paditëse,
Shoqërinë “Optima Investements” sh.a rëndonin detyrime tatimore dhe gjoba të papaguara në
shumën 3.946.665 (tre milion e nëntëqind e dyzet e gjashtë mijë e gjashtëqind e gjashtëdhjetë
e pesë) lekë.
Pala paditëse, Shoqëria “Optima Investements” sh.a duke mos qenë dakord me aktin
administrativ “Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore” me nr.71684/11 prot, datë
23.02.2012, të nxjerrë nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, rezulton që më datë
21.03.2012 në zbatim të nenit 106 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë” të ketë paraqitur ankim në Drejtorinë e Apelimit
Tatimor si organi më i lartë administrativ.
Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin nr.6264/3 prot, datë 15.06.2012, rezulton
të ketë vendosur refuzimin e ankimit, pasi nga ana e palës paditëse nuk ishin përmbushur
kërkesat ligjore, lidhur me pagesën e detyrimit tatimor.
Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi, ku Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11266, datë 20.11.2012, ka vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Them 14857 që i
përket palëve ndërgjyqëse:
Paditëse: Shoqëria “Optima Investements” sh.a
Të Paditur: 1. Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
2. Drejtoria e Apelimit Tatimor
3. Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Me Objekt: 1. Shfuqizimin e Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.71684/11 prot, datë
23.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë
2. Shfuqizimin e vendimit nr.6264/3 prot, datë 15.06.2012 të Drejtorisë
së Apelimit Tatimor”.
Gjykata ka arritur në përfundimin e mësipërm duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
Në rastin konkret pala paditëse Shoqëria “ Optima Investements” sh.a nuk rezulton
që të ketë përmbushur detyrimin ligjor të përcaktuar në pikën 3 të nenit 107 të ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” lidhur me pagimin
nga ana e saj të shumës së detyrimit tatimor të përcaktuar në Njoftim Vlerësimin për
Detyrimet Tatimore” me nr.71684/11 prot, datë 23.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore
Tiranë, dhe për rrjedhojë ankimi i palës paditëse nuk rezulton që të jetë shqyrtuar në rrugë
administrative nga ana e organit më të lartë administrativ, në rastin konkret Drejtorisë së
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, fakt ky i cili e bën
kërkesë – padinë e paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Optima Investements” sh.a, të pa
shqyrtueshme në rrugë gjyqësore.
Në rastin konkret, nga cilësimi i saktë i fakteve dhe rrethanave që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, rezulton se pretendimet e palës paditëse ndaj akteve
administrative të nxjerra nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtorisë së
Apelimit Tatimor Tiranë të konsistojnë në faktin se Shoqëria “Optima Investements” sh.a nuk
mund të ngarkohej me detyrimet tatimore dhe gjobat e përcaktuara në aktin administrativ
“Njoftim Vlerësimi për Detyrimet” nr.71684/11 prot, datë 23.02.2012 në kushtet kur kjo e
fundit i kishte shlyer të gjitha detyrimet tatimore ndaj organeve tatimore, fakt ky i cili të shpie
në përfundimin se aktet administrative objekt shqyrtimi të jenë kundërshtuar për pavlefshmëri
relative dhe jo për pavlefshmëri absolute, në të kundërt nga sa pretendohet nga ana e
përfaqësuesit të palës paditëse”.

221
 Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim Shoqëria “Optima Investements”
sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
Kodi i Procedurës Civile:
Neni 59
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
Kodi i Procedurës Administrative:
Neni 116 - Aktet administrative absolutisht të pavlefshme
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji”.
Neni 117 - Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm
“1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme
saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij”.
Ligj nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”:
Neni 107- “Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi”
“1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Udhëzim nr.24, datë 02.09.2008, i ndryshuar, “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”.

222
 III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se në ankimin kundër vendimit të nxjerrjes jashtë juridiksionit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, pala paditëse pretendon konsiderimin e Njoftim Vlerësimeve Tatimore të të
paditurit si akte absolutisht të pavlefshme. Dhe për këtë i referohet nenit 116 të
K.Pr.Administrative, ku aktet administrative absolutisht të pavlefshme quhen:
“a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji”.
Paditësi në ankimin e veçantë pretendon pikërisht që njoftim vlerësimi është nxjerrë
në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
Nga ana tjetër, paditësi nuk ka parapaguar detyrimet tatimore, sikundër kërkohet
domosdoshmërish nga neni 107 i ligjit nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, me qëllim marrjen në shqyrtim të ankimit administrativ.
Ndaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi i ka shqyrtuar pretendimet e paditësit ka
konkluduar se padia e ngritur nuk mund të shqyrtohet gjyqësish kur në bazë të nenit 107 të
ligjit nr.9920, si më sipër, çështja nuk është shqyrtuar administrativisht. Gjithashtu ka
konkluduar se nisur nga sa parashtrohet nga paditësi, aktet administrative objekt gjykimi janë
kundërshtuar për pavlefshmëri relative.
Nisur nga sa më sipër, diskutimi ngelet tek fakti nëse akti administrativ objekt gjykimi
është kundërshtuar për pavlefshmëri absolute apo relative dhe nëse pavlefshmëria absolute,
për vlerësimin e juridiksionit, mund të konsiderohet apriori meqenëse e pretendon paditësi.
Kjo pasi pavlefshmëria absolute do të justifikonte mospagimin paraprak të detyrimeve duke
qenë se aktet administrative absolutisht të pavlefshëm për shkak të shkeljes thelbësore të
ligjeve nuk e kanë fuqinë juridike të një akti të vlefshëm, ndaj dhe ato konsiderohen se nuk ka
fuqi detyruese ndaj personave apo subjekteve, të cilëve ju drejtohet, dhe si rrjedhojë çdo
subjekt mund të refuzojë plotësimin e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin nga akti, pa
qenë nevoja që për pavlefshmërinë të shprehet patjetër ndonjë organ shtetëror. Nga ana tjetër,
kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga
administrative e ankimit, pasi në këtë rast gjykata nuk shqyrton thelbin e aktit por mjaftohet
me verifikimin e kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e faktit pasi ka shqyrtuar kërkimet e palës paditëse në padi si dhe pretendimet
në gjykim të kësaj pale, ka arritur në përfundimin se aktet administrative objekt shqyrtimi
janë kundërshtuar për pavlefshmëri relative dhe jo për pavlefshmëri absolute, ndryshe nga sa
ka pretenduar pala paditëse.
Përfundimi i gjykatës është i drejtë, pasi nga pretendimet e palës paditëse nuk rezulton
që të jemi përpara ndonjë nga rastet e pavlefshmërisë absolutet akteve administrative të
parashikuara në nenin 116 të K.Pr.Adminitrative.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11266, datë 20.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 14.02.2013

223
Nr.31002-00227-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-601 i Vendimit (125)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËSE: SHOQËRIA “ABISSNET” SH.A.

E PADITUR: BASHKIA TIRANË
DREJTORIA E TAKSAVE DHE TARIFAVE
VENDORE, BASHKIA TIRANË

OBJEKTI:
Anullimin pjesërisht të Njoftimit të Vlerësimit Tatimor
nr.9209, datë 06.04.2012, lëshuar Drejtoria e Përgjithshme e Taksave
dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë për taksë reklame për vitin 2012
në shumat 270.000 lekë dhe 360.000 lekë.
Baza Ligjore: Neni 32, 329 i Kodit të Procedurës Civile,
Ligji 9632/2006 “Për sistemin e taksave vendore”,
Ligji 9920/2008 “Për procedurat tatimore”, etj.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë 16.11.2012, ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën për mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e kësaj kërkesë-padie me palë paditëse
Shoqëria “Abissnet” sh.a dhe palë e paditur Drejtoria e Taksave dhe Tarifave
Vendore Bashkia Tiranë dhe Bashkia Tiranë; me objekt anullimin pjesërisht të
Njoftimit të Vlerësimit Tatimor nr.9209, datë 06.04.2012, lëshuar Drejtoria e
Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë për taksë
reklame për vitin 2012.

Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Bashkia Tiranë dhe Drejtoria e
Taksave dhe Tarifave Vendore, Bashkia Tiranë, që kërkojnë prishjen e vendimit dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar në mënyrë të përmbledhur:
- Në zbatim të ligjit 9632/2006 “Për sistemin e taksave vendore”, nenet 7 dhe 4, ankimi
kundër vendimit të zyrës se taksave bëhet tek Kryetari i Bashkisë dhe se organet
tatimore të pushtetit vendor zbatojnë ligjin “Për procedurat tatimore”.

224
 - Sipas nenit 109 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në RSH”
dhe Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, Kryetari (për paralelizëm me Drejtorinë e
Apelimit Tatimor) vendos për ankimin brenda 3 muajve nga marrja e ankimit.
- Paditësi e ka paraqitur ankimin administrativ në datë 28.04.2012, dhe pa marrë
përgjigje nga organi kompetent në datë 25.06.2012, ka depozituar kërkesë padi në
gjykatë. Në vijim Kryetari është shprehur me vendimin nr.618, datë 12.07.2012.
- Në bazë të nenit 328 të K.Pr.Civile subjekti ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës brenda
30 ditëve nga marrja dijeni e vendimit të organit administrativ, ose kur organi më i
lartë administrativ nuk e ka shqyrtuar ankesën e tij brenda afatit të caktuar (90 ditë).
- Ndaj gjykata e rrethit duhej të çmonte se kjo çështje nuk hynte në rrethin e
mosmarrëveshjeve që shqyrtohen nga gjykata dhe duhej nxirrte çështjen nga
juridiksioni gjyqësor në bazë të nenit 56 e 60 të K.Pr.Civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesit e palëve, për
paditësen, av.Erieta Deliaj, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit; për palën e paditur Natasha
Kondi e Nertila Sallufi, të cilat kërkuan prishjen e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor; dhe si analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Abissnet” sh.a, është shoqëri tregtare, e cila ushtron aktivitetin ë saj në fushën e kryerjes së
shërbimeve të internetit, shitje, blerje, reklamim të botimeve etj.
Pala paditëse është njoftuar nëpërmjet Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.9209, datë
06.04.2012, për detyrimin tatimor për vitin 2012, akt i nxjerrë nga Bashkia Tiranë në lidhje
me taksat vendore.
Duke mos qenë dakord me detyrimet e pasqyruara në aktin e lartpërmendur, pala
paditëse Shoqëria “Abissnet” sh.a. ka paraqitur në gjykatë kërkesë padinë duke kërkuar
anullimin pjesërisht të Njoftimit të Vlerësimit tatimor nr.9209, datë 06.04.2012, lëshuar
Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë për taksë reklame
për vitin 2012 në shumat 270.000 lekë dhe 360.000 lekë.
Në seancën gjyqësore të datës 16.11.2012, përfaqësueset e palës së kanë kërkuar
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje me argumentin kryesor se
pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën e ankimimit administrativ në kohën kur ka dorëzuar
padinë në gjykatë, pra pa marrë ende përgjigje nga organi administrativ kompetent të cilit i
është drejtuar ankimi, Kryetari i Bashkisë,.
Sipas palës së paditur mbështetur në nenin 109 të Ligjit 9920, datë 19.05.2008, “Për
procedurat tatimore në RSH” dhe Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, afati për ankimin
administrativ është 90 ditë. Për sa kohë nuk ka mbaruar ky afat pala paditëse nuk mund t’i
drejtohet gjykatës me padi.
Pala paditëse ka kërkuar rrëzimin e kësaj kërkese, duke pretenduar se pala e paditur
Bashkia Tiranë e ka shqyrtuar ankimin administrativ dhe Kryetari i Bashkisë ka nxjerrë
vendimin nr.618, datë 12.07.2012, i cili po shqyrtohet gjyqësisht në këtë proces.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë 16.11.2012, ka
vendosur:
“Të rrëzojë kërkesën për mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e kësaj kërkesë-padie me palë paditëse Shoqëria “Abissnet” sh.a dhe
palë e paditur Drejtoria e Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë dhe Bashkia Tiranë,

225
me objekt anullimin pjesërisht të Njoftimit të Vlerësimit Tatimor nr.9209, datë 06.04.2012,
lëshuar Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë për taksë
reklame për vitin 2012”.
Gjykata arriti në përfundimin e mësipërm, duke arsyetuar ndër të tjera se:
“Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi për anullimin pjesërisht të Njoftimit
të Vlerësimit Tatimor nr.9209, datë 06.04.2012, lëshuar Drejtoria e Përgjithshme e Taksave
dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë për taksë reklame për vitin 2012, ende pa marrë
përgjigje nga Kryetari i Bashkisë. Pavarësisht këtij fakti, tashmë ky vendim është nxjerrë nga
Kryetari i Bashkisë dhe po shqyrtohet në këtë proces. Nuk ka asnjë kuptim ligjor nxjerrja nga
juridiksioni për shkak se në kohën kur është ngritur padia nuk ka ishte nxjerrë vendimi i
organit të apelimit administrativ. Gjykata çmon se në këtë moment ky vendim është nxjerrë
dhe ndodhet në dosjen gjyqësore për shqyrtim gjyqësor. Nuk ka asnjë shkak ligjor për
nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor këtë kërkesë kur shqyrtimi administrativ ka përfunduar. ...
Gjykata e mbështet këtë qëndrim edhe në vendimin nr.385, datë 04.04.2007, si dhe në
Vendimin nr.9, datë 09.03.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë”.
Është ushtruar ankim i veçantë nga të paditurit Bashkia Tiranë dhe Drejtoria e
Taksave dhe Tarifave Vendore, Bashkia Tiranë, që kërkojnë prishjen e vendimit dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
Kodi i Procedurës Civile:
Neni 59
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
Kodi i Procedurës Administrative:
Neni 18 - Parimi i kontrollit të brendshëm dhe atij gjyqësor
“Në mënyrë që të mbrohen të drejtat kushtetuese dhe ligjore të personave privatë,
veprimtaria administrative i nënshtrohet:
a) kontrollit të brendshëm administrativ në përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi
ankimin administrativ; dhe
b) kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile”.
Neni 137 - Ankimi administrativ
“1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ”.
Ligj nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”
Neni 4/1 - Zbatimi i sistemit tatimor në Republikën e Shqipërisë
“1. Bashkitë, komunat dhe organet tatimore i ushtrojnë të drejtat dhe përgjegjësitë e
tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.8560, datë 22.12.1999, “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, e çdo akt tjetër detyrues për

226
sistemin tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq sa këto të fundit nuk bien në kundërshtim
me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000, “Për organizimin dhe funksionimin e
qeverisjes vendore”.
Ligj nr.9920, datë 19.5.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”:
Neni 109 -Vendimi i drejtorisë
“1. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor futet në dosjen e tatimpaguesit dhe nga
një kopje i dërgohet, me postë rekomande, tatimpaguesit dhe organit të administratës
tatimore, që ka bërë vlerësimin tatimor ose ka marrë vendimin, që është objekt i ankimit.
2. Tatimpaguesi mund ta kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në
gjykatë brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë.
3. Administrata tatimore, e cila ka nxjerrë vendimin administrativ, objekt ankimi,
mund ta apelojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30 ditëve
kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim.
4. Për rivendosjen në afat, zbatohen procedurat e parashikuara në Kodin e
Procedurave Administrative”.
Udhëzim nr.24, datë 02.09.2008, i ndryshuar, “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se vendimi në lidhje me juridiksionin i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i
bazuar në ligj dhe shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të paditurve nuk janë të tilla që
të sjellin cenimin e vendimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se, pavarësisht depozitimit të padisë
përpara se paditësi të merrte një përgjigje për ankimin administrativ nga organi administrativ,
ndërkohë ky vendim është nxjerrë dhe i është bashkangjitur dosjes për shqyrtim gjyqësor.
Duke qenë se shqyrtimi administrativ ka përfunduar tashmë, gjykata nuk ka parë asnjë shkak
ligjor për nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor.
Kolegji konstaton se pala paditëse e ka paraqitur ankimin administrativ pranë
Kryetarit të Bashkisë në datë 28.04.2012. Në datë 25.06.2012, ka depozituar kërkesë padi në
gjykatë, ndërkohë që Kryetari i Bashkisë është shprehur me vendimin nr.618, datë
12.07.2012 për mos shqyrtimin e ankimit administrativ, pasi subjekti “Abissnet” sh.a nuk ka
parapaguar detyrimin tatimor.
Pra, sikundër arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në momentin kur nga ana e
palës së paditur është kërkuar nxjerrja jashtë juridiksioni të çështjes për mos ezaurim të
rekursit administrativ, rezulton se Kryetari i Bashkisë ka nxjerrë një vendim administrativ si
përgjigje e ankimit administrativ të datës 28.04.2012 të palës paditëse.
Referuar nenit 18 të Kodi i Procedurës Administrative, “... veprimtaria administrative
i nënshtrohet: ...
a) kontrollit të brendshëm administrativ në përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi
ankimin administrativ; dhe
b) kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile”.
Pra në çdo rast, pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të
ngarkuar nga ligji, pala që ka ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës
gjyqësore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative.

227
 Në rastin në shqyrtim, pala paditëse e ka përfunduar procedurën administrative dhe
pala e paditur është shprehur me vendim në lidhje me ankimin administrativ të paraqitur nga
paditësi, kështu palës paditëse tashmë i ka lindur e drejta për ta kontestuar gjyqësisht aktin.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 16.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 14.02 2013

228
Nr.31001-00171-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-526 i Vendimit (126)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA “MAMIDOL ALBANIAN” SHA

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ, TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE

OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ,
vendimit nr.24159/1 Prot, datë 22.02.2012
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve,
si dhe të Njoftim Vlerësimit Tatimor për detyrimet
nr.13605/7 Prot., datë 23.11.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore
të Tatimpaguesve të Mëdhenj
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 154/a,
156, 324, 327 dhe 328 të K.Pr.C.,
nenet 106, 107 109/2 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në R.SH”, K.Pr.A

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 17.10.2012 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes
administrative me nr.10121 akti, regjistruar më datë 26.03.2012, që i përket
palës paditëse shoqërisë “Mamidol Albanian” SH.A.

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë, pala e paditur, e cila ka

kërkuar prishjen e tij.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

229
 VËREN
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka rrëzuar kërkesën e të paditurve
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
Rezulton se, pala paditëse shoqëria “Mamidol Albanian” SHA me njoftim vlerësimin
tatimor nr.13605/7, datë 23.11.2011, është njoftuar për detyrime dhe gjoba, ne vlerën
127.005.763 lekë.
Pala paditëse Shoqëria “Mamidol Albanian” SHA ka ankimuar njoftim vlerësimin më
datë 23.12.2011 pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor dhe kjo e fundit, me vendimin e saj
nr.24159/1 Prot., datë 22.02.2012, ka kthyer përgjigje se ankimi nuk është marrë në shqyrtim,
pasi nuk është bërë pagesa e plotë e detyrimit tatimor të përcaktuar në njoftim vlerësimin.
Pala paditëse, me pretendimin se i ka parapaguar detyrimin dhe interesat para se të
paraqiste ankimin adminsitrativ dhe pala e paditur duhet të shqyrtonte në themel ankimin e
saj, i është drejtuar gjykatës, për kundërshtimin e akteve.
Pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 17.10.2012 ka vendosur rrëzimin
e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes adminsitrative. Me arsyetimin
se, pala paditëse ka bërë ankim kundër detyrimit tatimor, por në të njëjtën kohë ka paraqitur
edhe kërkesë për kompensim e detyrimit tatimor, pasi ka pasur teprica kreditore nga periudha
e mëparshme. Nga akt rivlerësimi për kompensim detyrimesh datë 23.12.2011 të lëshuar nga
Drejtori i Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj, rezulton se, ky
kompensim është bërë.
Pra, provohet se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ, jo për
faj të palës paditëse, në këto kushte cështja hyn në juridiksionin gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë, pala e paditur, e cila ka
kërkuar prishjen e tij.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, që ka rrëzuar kërkesën e të paditurve për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja
të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
Të gjitha pretendimet e palëve në proces por edhe vendimi gjyqësor që ankimohet i
referohen kushteve të nenit 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
R.SH”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstatoi se referuar dispozitës së sipërpërmendur
(neni 107) paditësi ka qenë i detyruar të paguante shumën e plotë të detyrimit tatimor, të
përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore. Kështu sipas kësaj dispozite:
Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet
që bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
Pala e paditur ka marrë në shqyrtim pretendimin e paraqitur prej palë së paditur, për
parapagimin e shumës së detyrimit, duke u bërë kompensimi për vlerën 2.623.964 lekë, por
se, këtij pretendimi i ëhtë dhënë përgjigje duke u sqaruar se, nuk është bërë parapagimi i
shumës së plotë të detyrimit 3.876.349 lekë.
Duke mos u paguar (siç është vërtetuar) nga paditësi shuma e plotë e detyrimit
tatimor, të përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet, me të drejtë mbështetur në nenin
107/3 të ligjit “Për Procedurat Tatimore në R.SH”, Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk e ka
marrë në shqyrtim ankesën e tij.

230
 Në të tilla rrethana, mbështetur në nenin 107/4 të ligjit “Për Procedurat Tatimore në
R.SH”, akti administrativ, në rastin konkret “njoftimi i vlerësimit për detyrimet tatimore”,
nuk mund të ankimohej në rrugë gjyqësore, pasi nuk është ezauruar më parë, për faj të
paditësit, rruga administrative e ankimit të tij e për rrjedhojë çështja nuk bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor.
Ky qëndrim vjen në përputhje të plotë edhe me qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.04, datë 30.05.2011.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 tё K.Pr.C.,

VENDOSI
Prishjen e vendimit datë 17.10.2012 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Tiranё, mё 14.02.2013

231
Nr.31003-00793-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-628 i Vendimit (127)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 14.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: DHIMITRAQ LAPA

E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
BASHKIA SARANDË

OBJEKTI I PADISË:
Deklarimin e pasaktësisë së pjesshme të vendimit
nr.17, datë 09.06.1994 të K.K.K.P Bashkia Sarandë
në lidhje me kthimin e sipërfaqeve të lira të kthyera brenda
sipërfaqes së përgjithshme sipas planvendosjes të këtij vendimi
Baza Ligjore: Nenet 32,324 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2011-571 (377), datë

25.03.2011, ka vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Dhimitraq Lapa.
Saktësimin pjesërisht të vendimit nr.17, datë 09.06.1994 të K.K.K.P të
Bashkisë, i ndryshuar me vendimin nr.137, datë 18.03.1999 të Gjykatës
Sarandë, duke u kthyer fizikisht subjekteve përfituese të këtij vendimi, Andon
Lapa, Miho Lapa. Sokrat Lapa dhe Pirro Lapa, sipërfaqen truall të lirë prej
7690 m2 në qytetin e Sarandës, sipas vendndodhjes, kufizimeve dhe pozicionit
hartografik të përcaktuar në planvendosjen që shoqëron vendimin nr.17, datë
09.06.1994 të K.K.P. dhe aktin e ekspertimit të ekspertit Kostandin Qirjaz i
depozituar në dosje.
 
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.31, datë 27.01.2012, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.377, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.

Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs avokati i shtetit dhe pala e paditur AKKP,
duke pretenduar se:
- Avokatura e Shtetit nuk është thirrur në këtë gjykim. Duke mos pasur mundësi të
dëgjohet në gjykimin në shkallë të parë, ajo nuk ka pasur mundësi të mbrojë interesat

232
 që ajo përfaqëson. Rrjedhimisht, nuk kemi pasur mundësi të njihemi me aktin e
ekspertimit, i cili përbën provë kyçe në gjykim dhe ta kundërshtojmë atë. Kjo shkelje
nuk është riparuar as nga gjykata e apelit. Pra është cenuar parimi kontradiktorialitetit.
- Padia është me të meta. Ajo është ngritur si padi administrative, ndaj në respekt të
nenit 43 të K.Pr.C., duhej ngritur aty ku ka selinë personi juridik AKKP dhe jo sipas
nenit 45 të K.Pr.C. Rrjedhimisht Gjykata e Rrethit Sarandë nuk është gjykatë
kompetente.
- Paditësi duhej të ezauronte paraprakisht rrugën administrative dhe më pas t’i drejtohej
gjykatës. Gjykatat janë kontradiktore në argumentimin në lidhje me këtë pretendim.
N.q.s pranohet, sikundër argumentojnë gjykatat se vendimi i AKKP është quasi
gjyqësor, atëhere edhe ato nuk mund ta cenojnë atë vendim.
- Vendimi nr.17, datë 09.06.1994 i K.K.P. pranë Bashkisë Sarandë ka qenë edhe më
parë objekt i shqyrtimit gjyqësor dhe ka vendim të formës së prerë në lidhje me këtë
(vendimi nr.137, datë 18.03.1999 të Gjykatës së Rrethit Sarandë). Në këtë vështrim
çështja në fjalë përbën gjë të gjykuar.
- Paditësi i është drejtuar AKKP me ankim në datë 25.03.2010, ndërkohë që me ligjin
nr.10207, datë 23.12.2009 kishte suprimuar ZRPP dhe të drejtën e ankimit për
vendimet e dhëna në vite nga KKP. Në bazë të ligjit paditësi duhej t’i drejtohej AKKP
me kërkesë për saktësimin/plotësimin e vendimit të ish-KKP Sarandë. Rrjedhimisht,
rruga administrative nuk mund të konsiderohet e ezauruar.
- Në vijim të sa më sipër, paditësi duhet ta depozitonte padinë e tij 30 ditë pas
mosveprimit të organit administrativ, ndërkohë që padia mban datën e regjistrimit
07.01.2011.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe gjykata e apelit nuk kanë bërë një hetim të
plotë gjyqësor, pasi kanë vendosur duke marrë të mirëqenë pretendimin e paditësit se
për pronën nuk ka pretendentë të tjerë, çka nuk është e vërtetë, pasi për këtë sipërfaqe
ka pretendime edhe familja Zeno, e cila është në proces gjyqësor me familjen Lapa në
Gjykatën e Rrethit Tiranë.
- Nëse merren parasysh edhe kthimi i sipërfaqes prej 7690 m 2 të vendosura nga gjykatat
më të ulëta, atëherë sipërfaqja totale e pronës del më e madhe se sa i është njohur
paditësit me vendimin nr.17, datë 09.06.1994 K.K.P. pranë Bashkisë Sarandë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.31, datë 27.01.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i bazuar në ligj
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se paditësi Dhimitraq Lapa është trashëgimtar i ish pronarit Andon Lapa.
Me vendimin nr.17, datë 09.06.1994 të K.K.K.P. pranë Bashkisë Sarandë, ish-pronarëve
Andon Lapa, Miho Lapa, Sokrat Lapa, Piro Lapa, Mico Lapa ju është njohur pronësia mbi
një sipërfaqe prej 65.500 m2 dhe ju është kthyer në natyrë, 25.000 m 2 truall i lirë në Sarandë
sipas gentplanit të urbanistikës dhe hartës së vitit 1938.
Ky vendim është ndryshuar me vendimin nr.137, datë 18.03.1999 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Sarandë dhe është i regjistruar në hipotekë.
Me pretendimin se brenda sipërfaqes së njohur me vendimin nr.17, datë 09.06.1994 të
K.K.K.P. pranë Bashkisë Sarandë, ekzistojnë sipërfaqe të lira paditësi Dhimitraq Lapa ka
paraqitur padi në gjykatë kundër A.K.K.P. Tiranë, Bashkia Sarandë, me objekt: “Deklarimin
e pasaktësisë së pjesshme të vendimit nr.17, datë 09.06.1994 të K.K.K.P. Bashkia Sarandë në

233
lidhje me kthimin e sipërfaqeve të lira të kthyera brenda sipërfaqes së përgjithshme sipas
planvendosjes të këtij vendimi dhe vendimit nr.137, datë 18.03.1999 në raport me gjendjen
në terren, duke na kthyer sipërfaqet aktualisht të lira, përshtatjen e pronës në terren në bazë të
koordinatave topografike të vlefshme për regjistrim në Z.R.P.P.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-
2011-571(377), datë 25.03.2011 ka pranuar padinë, duke saktësuar pjesërisht vendimin e
K.K.K.P., të ndryshuar me vendim të gjykatës dhe duke kthyer të lirë sipërfaqen 7690 m2 në
qytetin e Sarandës, sipas vendndodhjes, kufizimeve dhe pozicionit hartografik të përcaktuar
në planvendosjen që shoqëron vendimin nr.17, datë 09.06.1994 të K.K.K.P. dhe aktin e
ekspertimit të ekspertit Kostandin Qirjazi depozituar në dosje.
Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin
e saj nr.31, datë 27.01.2012 dhe kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs avokati i shtetit
dhe pala e paditur A.K.K.P.
Ky Kolegj vlerëson se, nga provat e administruara në gjykim dhe të analizuara nga të
dyja gjykatat e faktit, rezulton se pala paditëse pasi i është drejtuar administrativisht palës së
paditur për t’u shprehur në lidhje me sipërfaqet e lira brenda sipërfaqes së njohur me vendim
të KKKP, të ndryshuar, më pas i është drejtuar gjykatës.
Në të tilla rrethana, gjykatat kanë arritur në përfundimin se, nga provat e marra ne
gjykim, është provuar se nuk ekziston asnjë nga shkaqet që parashikon neni 7 i ligjit
nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, që pengon kthimin e
sipërfaqes së lirë prej 7690 m2, të përcaktuar në aktin e ekspertimit të kryer në gjykatën e
shkallës së parë, e cila është truall i lirë, pa objekte shtetërore ose me rëndësi publike dhe
pretendime pronësie nga pronarë të tjerë. Sipas kësaj dispozite:
1. Nuk kthehen pronat e paluajtshme, që i shërbejnë një interesi publik dhe ato që:
a) shërbejnë për realizimin e detyrimeve të shtetit shqiptar, që rrjedhin nga traktatet
dhe konventat, në të cilat shteti ynë është palë;
b) janë të zëna sipas akteve ligjore, paraqitur në shtojcën 1 të ligjit.
2. Në rast se pronat e paluajtshme, që përfshihen në pikën 1 të këtij neni, propozohen
të tjetërsohen, ato u kalojnë subjekteve të shpronësuara kur këto nuk janë kompensuar.
3. Pronat e përcaktuara në pikën 1 të këtij neni kompensohen sipas përcaktimeve të
bëra në këtë ligj.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i mbështetur edhe në dispozitat e tjera
të ligjit të mësipërm;
Neni 1
Ky ligj ka për objekt:
...b) kthimin dhe, aty ku sipas këtij ligji kthimi i pronës është i pamundur,
kompensimin e saj;
Neni 6
3. Subjektet e shpronësuar dhe të kompensuar sipas ligjeve në fuqi kanë të drejtën e
përfitimit nga ky ligj vetëm për pjesën e pronës se pakthyer ose të pa-kompensuar.
Pretendimet e paraqitura në rekurs, në përgjithësi janë ato që janë paraqitur edhe në
gjykatën e apelit, që janë analizuar nga kjo e fundit dhe ju është dhënë përgjigje. Ato janë
gjetur të pabazuara, duke ju referuar provave të administruara dhe duke i analizuar ajo në
frymën e ligjit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C.,

234
 VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.31, datë 27.01.2012 tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 14.02.2013

MENDIM PAKICE
Ne, gjyqtare Majlinda Andrea dhe gjyqtare Mirela Fana, nuk jemi dakord me
vendimin nr.127, datë 14.02.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (shumica), me të cilin
është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.31, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Kemi mendimin se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.31,
datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Në ndryshim me sa ka arritur në përfundim Kolegji Civil (shumica) mendojmë se
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Avokatura e Shtetit përmban shkaqet e parashikuara në
nenin 472 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhim bëjnë të cenueshëm vendimin nr.31, datë
27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Ndryshe nga sa ka vlerësuar Kolegji Civil (shumica), Gjykata e Apelit Gjirokastër ka
dhënë një vendim në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material.
Kemi mendimin se Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi ka konstatuar se gjykimi i
zhvilluar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë është zhvilluar pa praninë e Avokaturës së
Shtetit. Gjykata e Apelit Gjirokastër në vend që të ndërpriste gjykimin dhe vendoste prishjen
e vendimit dhe të kthente çështjen për (rishqyrtim) në gjykatën e shkallës së parë ka vendosur
vazhdimin e gjykimit të çështjes.
Kjo praktikë e konsoliduar tashmë, në bazë të vendimeve nr.13, datë 24.02.2004 i
Gjykatës së Lartë dhe vendimit nr.27, datë 27.07.2009 i Gjykatës Kushtetuese.
Ndryshe nga sa konkludon shumica ne gjyqtarët e pakicës nuk jemi dakord edhe me
arsyetimin e shumicës në lidhje me shkakun e kësaj mosprezence. Nga shqyrtimi i dosjes
gjyqësore rezulton se në gjykimin në shkallë të parë nuk ka njoftim (fletëthirrje) të rregullt
për të njoftuar Avokaturën e Shtetit dhe nuk ka një konfirmim të marrjes dijeni prej saj.
Rezulton gjithashtu se në të gjitha proces-verbalet gjyqësore nuk gjen pasqyrim thirrja
apo vendimi i gjykatës (së mungesës) në lidhje me mos prezencën e Avokaturës së Shtetit në
këtë gjykim.
Në nenin 14 të K.Pr.Civile thuhet se: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
Për sa i përket themelit të çështjes ne gjyqtarët e pakicës, duke e parë në tërësinë e vet
gjykimin e çështjes, vërejmë se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e një hetimi të
pamjaftueshëm.
Të dyja gjykatat e faktit nuk kanë hetuar në drejtim të pretendimit të palës së paditur
për ezaurimin e rrugës administrative nga paditësi. Gjykatat nuk kanë kërkuar apo edhe
administruar në gjykim dokumentet që ndodhen pranë palës së paditur në lidhje me këtë
pretendim. Ato janë mjaftuar me pretendimet vetëm të paditësit.

235
 Gjykatat nuk kanë hetuar në lidhje me sipërfaqen objekt gjykimi. Akti i ekspertimit së
bashku me skicën planimetrike të administruara gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Sarandë nuk janë të qarta se cilat sipërfaqe janë të lira, kufizimet e tyre. Nuk
përmendet dhe përshkruhet konkretisht cilat janë sipërfaqet e lira, kufizimet e tyre, etj.
Gjatë gjykimeve gjykatat e faktit nuk kanë hetuar nëse këto sipërfaqe janë të lira dhe a
ka pretendime të personave të tjerë për këto sipërfaqe. Ka rezultuar gjatë gjykimeve se për të
njëjtën sipërfaqe ka pretendime të personave të tjerë, fakt që bën që arsyetimi i gjykatës se
“nuk ka pretendime të personave të tjerë” të mos qëndrojë.
Kemi mendimin se, referuar vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë (lënë
në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër) që ka vendosur kthimin fizik të sipërfaqes 7690 m2,
të ndodhur në qytetin e Sarandës, nuk mund të përcaktohet qartë se ku janë këto sipërfaqe,
kufizimet e tyre.
Sa më sipër, mendojmë se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
nr.31, datë 27.01.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin e saj në po atë gjykatë,
me tjetër trup gjykues.

Majlinda Andrea Mirela Fana

236
Nr.11111-01681-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1689 i Vendimit (128)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: BASHKIA TIRANË

TË PADITUR: K.K.K.PRONAVE TIRANË.
TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË
ABDYL E RAMAZAN KAROÇI:
GANI KAROÇI
RUKIJE KAROÇI
HYSEN KAROÇI
SHEFKI KAROÇI
BASHKIM KAROÇI
RUKIE DRIZA
ORISELDA DRIZA
KLAJDI DRIZA
ERMELINDA KAROÇI
GERD KAROÇI
SHPRESA KAROÇI
NDËRHYRËS KRYESOR: YLLKA BEÇI
NDËRHYRËS DYTËSOR: TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË
SOTIRA NEQELLARIT:
GJINOVEFA NAQELLARI
LIRI NAQELLARI
DRITA NAQELLARI
VASILIQI NAQELLARI

OBJEKTI:
Anullim pjesërisht i vendimit nr.100, datë 15.10.93
të K.K.K.Pronave, Bashkia Tiranë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.06.1993, neni 21 i tij
dhe neni 92 i K.Civil.

237
 OBJEKTI I PADISË
SË NDËRHYRËSIT KRYESOR:
Kundërshtimi i pjesshëm i vendimit nr.100, datë 15.10.1993
i K.K.K.Pronave të ish pronarëve
dhe njohja e së drejtës së privatizimit të banesës.
Baza Ligjore: Udhëzimi nr.3 i Këshillit të Ministrave datë 21.06.93
Neni 5 i ligjit nr.7652, datë 23.12.1992
“Për Privatizimin e banesave shtetërore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2786, datë 20.07.2001, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pambështetur në prova e ligj e ngritur nga
Bashkia Tiranë kundër K.K.K.Pronave Tiranë dhe trashëgimtarëve ligjor të
Abdyl e Ramazan Karoçit.
Pushimin e gjykimit të padisë së ngritur nga ndërhyrësi kryesor Yllka Beçi dhe
ndërhyrësit dytësor Sotira Naqellari.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.55, datë 22.01.2002, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2786, datë 20.02.2001 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.995, datë 05.06.2003, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.55, datë 22.01.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.2786, datë 20.07.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3427, datë 13.06.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si e pambështetur në prova e në ligj.
Rrëzimin e kërkesë-padisë së ndërhyrëses kryesore Yllka Beçi.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit dhe ndërhyrësit kryesor.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.356, datë 18.02.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.3427, datë 13.06.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs paditësi Bashkia Tiranë, Avokatura e Shtetit, Zyra
Vendore Tiranë si dhe ndërhyrësja kryesore Yllka Beçi, të cilët kërkojnë ndryshimin e
vendimeve dhe vendosjen e pranimit të padisë, ndërsa pala e paditur, Ramazan Karoçi, etj.,
kanë ushtruar kundër-rekurs, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Shkaqet e parashtruara në rekursin e Bashkisë Tiranë:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të ligjit procedural dhe material.
- Ekspertët nuk kanë marrë në shqyrtim hartat e sakta për kryerjen e aktit të ekspertimit,
ata i referohen hartës së vitit 1937 dhe herë asaj të vitit 1927-1938.
- Ndërtimi që i është kthyer paditësave nuk bie në truallin e tyre, por ka vendndodhje
tjetër.

238
 - Nuk është zbatuar detyra e lënë nga Gjykata e Lartë për të përcaktuar vendndodhjen e
plotë të pronës së ish pronarëve Karoçi, pasi ekspertët në aktin e tyre nuk e sqarojnë
këtë çështje.

Shkaqet e parashtruara në rekursin e Avokaturës së Shtetit:

- Gjykatat nuk kanë kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm në përputhje me provat e
administruara në dosje.
- Shtëpia nuk ka qenë asnjëherë e të paditurve, por është ndërtuar nga shteti italian.
- Nuk janë zbatuar detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë. Akti i ekspertimit nuk i jep
përgjigje detyrave të lëna nga kjo gjykatë.
- Gjykatat dhe ekspertët kanë qenë haptazi të njëanshëm.

Shkaqet e parashtruara në rekursin e ndërhyrëses dytësore Yllka Beçi:

- Gjykatat vlerësuan provat me njëanshmëri.
- Në analizë të provave të paraqitura prej nesh të paditurit nuk janë pronarë të ndërtesës
që u është kthyer. Ky fakt rezulton nga shumë prova që kemi depozituar dhe
analizohen në rekurs.
- Ekspertët nuk morën parasysh provat e depozituara prej nesh, madje i lanë pa
përfshirë në raportin e tyre.
- Prona rezulton e familjes Toska dhe nuk ka lidhje arsyetimi i gjykatave për mungesën
e interesimit të kësaj familje për pronën, por ky fakt vërteton se prona nuk është e
familjes Karoçi.

Shkaqet e parashtruara në K/rekursin e Ramazan Karoçi, etj.

- Vendimet e gjykatave janë të drejta e të bazuara në ligj.
- Kemi vërtetuar me prova të pakontestueshme se jemi pronarë të pronës në konflikt.
- Pala paditëse nuk legjitimohet në padinë e saj, pasi K.K.K.Pronave që më ka kthyer
pronën ka qenë i njëjti organ me Bashkinë dhe nuk mund të kundërshtojë vetveten.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësueses së palës
paditëse Bashkia Tiranë, juristen Lindita Troja, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës
së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit duke e pranuar padinë; mbrojtjen e
përfaqësuesit të ndërhyrësit kryesor Yllka Beçi, avokatin Vasil Plaku, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështje për rishqyrtim po në atë gjykatë me
tjetër trup gjykues; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi

VËREN
Vendimi nr.356, datë 18.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po në atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në përfundim të rigjykimit të çështjes, sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit
Tiranë, përsa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala e paditur Komisioni i Kthimit e
Kompensimit të Pronave ish-pronarëve (KKKP) pranë Bashkisë Tiranë, me vendimin e tij
nr.100 të datës 15.10.1993, i ka njohur dhe kthyer në pronësi të paditurve Gani Karoçi, etj.
(trashëgimtarë të të ndjerit Abdyl Karoçi dhe Rrahman Karoçi), një shtëpi dy katëshe, që
ndodhet në Rrugën “Asim Vokshi”, me përbërje dhe kufizime të përcaktuara, si dhe një
shtëpi tre katëshe, që ndodhet në Rrugën “Mine Peza”, së bashku me dy dyqanet që ndodhen
në katin e parë.

239
 Nga ana tjetër, duke pretenduar se nuk është pronë private por publike, në cilësinë e
palës paditëse, Bashkia e Tiranës ka ngritur në gjykatë padinë objekt gjykimi me shkak lidhor
dhe objekt anullimin e pjesshëm të vendimit nr.100 të datës 15.10.1993 të palës së paditur
KKKP Bashkia Tiranë të sipërcituar, përsa i përket pjesës ku njihet dhe kthehet pronësia mbi
truallin dhe ndërtesën dykatëshe që gjendet në Rrugën “Asim Vokshi”. Në thelb, pala
paditëse Bashkia Tiranë pretendon që kjo godinë nuk është ndërtuar pas vitit 1939 dhe as ka
qenë në pronësi të të paditurve Karoçi, por është ndërtuar në vitet 1934-37 nga ana e shtetit
italian nëpërmjet një subjekti ndërtimor “Simonçini” dhe është përdorur prej tyre me
destinacion zyra, karabinieri, etj..
Nisur nga pozita e qiramarrësit dhe të legjitimuar edhe për të realizuar procedurat e
privatizimit të ndërtesës si banesë pronë shtetërore, në gjykim ka ndërhyrë me cilësinë e
ndërhyrësi kryesor Yllka Beçi dhe janë bashkuar si ndërhyrësa dytësorë Gjinovefa Naqellari,
etj., duke kërkuar edhe ata anullimin e pjesshëm të vendimit të KKKP Bashkia Tiranë me të
cilin ndërtesa ku ata banojnë padrejtësisht i është njohur e kthyer në pronësi të paditurve Gani
Karoçi, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas shqyrtimit gjyqësor të çështjes ka vendosur
rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj. Ky vendim gjyqësor ishte
konfirmuar edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Pasi ka shqyrtuar rekursin e palëve gjyq humbëse, me vendimin nr.995, datë
05.06.2003, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka vendosur të prishë vendimin e gjykatës së
apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë, duke e dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë me tjetër trup gjykues.
Në thelb, Kolegji Civil ka arsyetuar se të dy gjykatat e faktit e kanë rrëzuar padinë
mbështetur në vlerësimin e akteve të vjetra të pronësisë, të akteve të shtetëzimit, si dhe të disa
provave të tjera shkresore. Por, provat e administruara gjatë gjykimit të kësaj çështje janë të
pamjaftueshme për të arritur në një përfundim të drejtë lidhur me pranimin apo rrëzimin e
padisë. Në rastin në shqyrtim gjykata e ka të pamundur të arrijë në një përfundim të saktë për
vendndodhjen e godinës objekt padie, d.m.th. në se ajo ndodhet në truallin që kanë pasur në
pronësi trashëgimlënësit e të paditurve dhe që u është shtetëzuar atyre, apo ndodhet në një
truall tjetër. Për këtë duhet bërë një ekspertim me ekspertë kompetentë në fushën e gjeodezisë
dhe urbanistikës, ndaj edhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së
parë. Ekspertëve duhet t`u vihen në dispozicion aktet e pronësisë, planimetritë përkatëse, si
dhe çdo dokument tjetër i nevojshëm. Vetëm vlerësimi i konkluzioneve të ekspertëve në
harmoni me të gjitha provat e tjera të paraqitura nga palët, që kanë lidhje me çështjen në
shqyrtim, do ta çojë gjykatën në një përfundim të drejtë, të bazuar në ligj.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pas përfundimit të shqyrtimit
gjyqësor të çështjes, ka konkluduar përsëri që padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në
prova dhe në ligj.
E vënë në lëvizje me ankimin e palës paditëse Bashkia Tiranë dhe të personave të
tretë, Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen duke realizuar edhe përsëritje të
pjesshme të hetimit gjyqësor, ka ardhur në përfundime të njëjta me ato të gjykatës së shkallës
së parë duke vendosur që vendimi i kësaj gjykatë të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala paditëse Bashkia Tiranë dhe ndërhyrësi
kryesor Yllka Beçi kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke parashtruar si motive bazë
ato të përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi. Në thelb, përsa i përket zbatimit të ligjit,
pretendohet që vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta janë produkt i zhvillimit të një
hetimi gjyqësor jo të plotë e të gjithanshëm, në të cilin nuk janë marrë parasysh dhe nuk janë
analizuar e çmuar prova të paraqitura prej tyre, të administruara nga gjykata dhe vendimtare
për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Vendimet e gjykatave janë bazuar në prova të veçanta e të
shkëputura nga tërësia e provave shkresore të administruara gjatë gjykimit.

240
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është
dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, për rrjedhojë ky vendim duhet të prishet dhe çështja duhet
të rigjykohet nga ana e gjykatës së apelit, me tjetër trup gjykues.
Nisur nga natyra e objektit dhe shkakut ligjor të padisë objekt gjykimi, nga kërkimet
dhe prapësimet e palëve ndërgjyqëse, Kolegji Civil vlerëson se gjykimi dhe vendimet e dhëna
nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit nuk janë rrjedhojë e “….një procesi të
rregullt ligjor nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile).
Jo vetëm gjykata e shkallës së parë, por edhe gjykata e apelit, me gjithë orientimet
dhe udhëzimet e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, ka disponuar për rrëzimin e padisë, jo
vetëm duke mos përmbyllur vetë hetimin gjyqësor të përsëritur pjesërisht prej saj, por edhe
pa arsyetuar lidhur me çmimin e shumë provave tashmë të administruara në gjykim, për
vlerën provuese të tyre, etj. Gjykata e apelit mjaftohet me arsyetimin se, së pari, nëse prona
objekt gjykimi do të ishte pronë publike atëherë autoritetet e kohës nuk do të procedonin me
dekret për shtetëzimin e asaj prone në vitin 1950. Së dyti, të paditurit Karoçi, në vitin 1945,
kanë pasur komunikim shkresor me autoritetet e kohës për nevojën e riparimit të pronës së
tyre në Rrugën e Fortuzit. Së treti, pala paditëse Bashkia Tiranë dhe ndërhyrësja kryesore
Yllka Beçi nuk paraqitën ndonjë provë shkresorë në mbështetje të pretendimit të tyre se të
paditurit Karoçi nuk janë dhe as kanë qenë ndonjëherë pronarë të truallit mbi të cilin është
ngritur ndërtesa objekt konflikti dhe se ai është pronë e familjes Toska. Së katërti, në lidhje
me dokumentacionin dhe kohën e ndërtimit, sipas atyre të kërkuara nga gjykata e të
paraqitura në gjykim rezulton se ajo leje ndërtimi është e vitit 1939 lëshuar për familjen
Karoçi.
Kolegji Civil vëren se palët rekursuese pretendojnë se gjykatat më të ulëta nuk i janë
përmbajtur udhëzimeve të dhëna gjykatës me vendimin nr.995, datë 05.06.2003, të dhënë nga
Gjykata e Lartë, me të cilin ishin prishur vendimet e të dy gjykatave më të ulëta duke e kthyer
çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
Nga ana e tyre, gjykata e apelit, sikurse edhe gjykata e shkallës së parë, arsyeton se
nuk qëndron pretendimi i palës paditëse dhe e ndërhyrësit kryesor që pala e paditur Gani
Karoçi, etj., nuk disponon asnjë dokument të origjinës së truallit mbi të cilin është ndërtuar
godina, për shkak se ky truall ka qenë dhe pjesërisht vijon të jetë në pronësi të familjes
Toska. Po kështu, gjykatat e faktit konkludojnë se palët rekursuese nuk arritën të provojnë që,
në vitet 30, trualli i ka kaluar në nëdorësi Shoqërisë Italiane Simonçini dhe kjo e fundit të
ketë ndërtuar ndërtesën objekt gjykimi. Gjithashtu nuk u provua në gjykim se të paditurit
Karoçi kanë pasur në pronësi vetëm 337.70 m2 truall mbi të cilën zotërojnë një godinë tjetër,
e cila nuk ndodhet mbi sipërfaqen ku është ndërtuar godina objekt konflikti gjyqësor.
Por, Kolegji Civil vëren se gjykatat e faktit, në kundërshtim me misionin dhe detyrën
e tyre, nuk kanë analizuar vlerën provuese në raport me objektin e gjykimit të disa provave
shkresore të administruara prej tyre në gjykim, si p.sh. vërtetimet hipotekore të datës
07.07.1994, shkresën e Arkivit të Shtetit nr.1998/1, datë 13.07.1994, vendimin nr.130, datë
22.07.1938 të Bashkisë Tiranë, etj., me të cilat pretendohet nga rekursuesit se mbështesin
kërkimet e padisë së ngritur prej tyre.
Pala paditëse dhe ndërhyrësi kryesor kanë pretenduar në gjykim se shtëpia objekt
gjykimi nuk është ndërtuar nga të paditurit Karoçi por nga ana e Shoqërisë Italiane
“Simonçini” dhe se ky objekt nuk është ndërtuar në vitin 1939 por në vitet 1934-1935, në
truallin dhe pozicionin që ekziston edhe sot, ndërsa shtëpia e të paditurve gjendet në një truall
tjetër. Po kështu, shtëpia objekt gjykimi është përdorur vazhdimisht nga italianët me
destinacion zyra, më pas si Karabineri, etj.. Madje, edhe pas vitit 1944, objekti është
administruar nga shteti, i cili ka qenë qiradhënës i saj, duke mos u ngarkuar kjo pronë as me
taksa e detyrime, sikurse veprohej në atë kohë me pronat e tjera private.

241
 Kolegji Civil vëren se, edhe lidhur me këto pretendime, në dosjen gjyqësore dhe në
seancë janë paraqitur dhe administruar nga gjykata disa prova shkresore që, sipas tyre, nuk
janë marrë parasysh, analizuar dhe konkluduar nga ana e gjykatave edhe pse janë
administruar në dosje. Po kështu këto prova shkresore të rëndësishme nuk janë trajtuar e
konsideruar as edhe nga ekspertët në përpilimin e aktit të ekspertimit.
Kështu, Kolegji Civil gjen të mbështetur pretendimin e palëve që kanë ushtruar rekurs
se nuk janë çmuar e analizuar nga gjykatat në vendimet e tyre dhe as janë konsideruar në
kryerjen e ekspertimit një numër provash shkresore si shkresa zyrtare e Drejtorisë së
Përgjithshme të Arkivave nr.942/1 prot., datë 14.04.2006, “Fondi 380, viti 1939, dosja 22,
fleta 89. 90, 99; si edhe dokumenti i arkivës së shtetit nr.942/1, etj.
Në këto shkresa zyrtare bëhet fjalë për një godinë pronë e shtetasit të huaj inxhinier
Simonçini, një nga pronat e konfiskuara shtetit italian si shpronësime ushtarake, etj.
Po kështu, sikurse me të drejtë parashtrohet në rekurs, Kolegji Civil vëren se gjykata e
apelit nuk është shprehur fare lidhur me:
- shkresën e arkivit të shtetit nr.1998/2, datë 02.02.1995, faqe 98, ku pretendohet se
tregohen vendndodhja e tre ndërtesave dhe emrat e pronarëve të tyre;
- shkresa zyrtare e Bashkisë së Tiranës nr.4859 prot., datë 10.05.1994 dhe harta që e
shoqëron;
- shkresa zyrtare e Bashkisë së Tiranës nr.942/2, datë 14.06.2004 dhe harta që e
shoqëron;
- harta treguese e Tiranës e vitit 1943 lëshuar nga Arkivi Qëndror Teknik i Ndërtimit
me shkresën nr.1714 prot., datë 03.10.2007, etj.;
Meqenëse debatohej në gjykim edhe mbi përdorimin e projektit të një ndërtimi tjetër
po të të paditurve Karoçi si të ishte projekti i godinës objekt i këtij gjykimi, gjatë gjykimit
nga gjykata e apelit u kërkua zyrtarisht nga Arkivi Shtetëror i Ndërtimit paraqitja e projektit
origjinal të lidhur me lejen e ndërtimit të pretenduar nga paditësit Karoçi dhe asaj të
pretenduar nga paditësi dhe ndërhyrësi kryesor.
Por, sikurse me të drejtë parashtrohet në rekurs, Kolegji Civil konstaton se këto prova
shkresore të kërkuara me vetë investimin e gjykatës nuk u dërguan dhe as nuk u pranuan
zyrtarisht nga gjykata e apelit nëpërmjet komunikimit të rregullt me këtë institucion shtetëror,
por gjykata konsideron normale që ato u sollën dorazi nga vetë pala e paditur Gani Karoçi,
etj., si fotokopje të njehsuar me origjinalin.
Kolegji Civil vlerëson se ligji procedural, në parim, ngarkon palën që pretendon një të
drejtë me barrën që të sjell provat në mbështetje të qëndrimeve të saj. Megjithatë,
K.Pr.Civile, jo rastësisht, parashikon edhe situata kur “barrën e provës”, pala që pretendon, e
realizon nëpërmjet ndërhyrjes aktive të gjykatës në kërkimin dhe marrjen e provës, sidomos
kur pengohet nga të tretë që ta marrë provën apo prova mbahet nga pala tjetër në gjykim.
Kështu, përveç dispozitave të tjera, në nenet 223 e 224 parashikohet se:
“Neni 223 Marrja e provave te të tretët
Gjykata, me kërkesën e palës së interesuar, mund të urdhërojë palën tjetër ose një
person të tretë që nuk merr pjesë në çështje, të paraqesë në gjykim një dokument ose një send
tjetër, kur çmohet e nevojshme prej saj.
Në këtë rast gjykata jep udhëzimet e nevojshme për kohën, vendin dhe mënyrën e
paraqitjes së tyre. Pala që ka kërkuar marrjen e dokumentit është e detyruar të tregojë me
hollësi të gjitha rrethanat që bëjnë të besueshme se ku ndodhet dokumenti, karakteristikat e
tij, si dhe faktet që do të provohen me këtë dokument.
Shpenzimet e nevojshme parapaguhen nga pala që ka bërë kërkesën.

242
 Neni 224
Gjykata mund të kërkojë zyrtarisht nga organet e administratës shtetërore të dhëna me
shkrim për akte dhe dokumente që ndodhen në atë organ dhe që është e nevojshme të
shqyrtohen në procesin gjyqësor. Kur të dhënat e kërkuara përbëjnë sekret shtetëror, gjykata
kërkon lejen e organit qendror nga i cili varet administrata shtetërore ku ndodhen të dhënat e
kërkuara. Kur kërkesa refuzohet, kërkesa e palës quhet si e pa parashtruar”.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, një pjesë thelbësore e provave të lidhura me
mosmarrëveshjen në gjykim gjenden pranë institucioneve të caktuara shtetërore, sikurse ishte
edhe rasti i dokumentacionit zyrtar të Arkivit Shtetëror të Ndërtimit. Meqenëse këto prova
shkresore gjendeshin në këto institucione shtetërore dhe përderisa dyshohej mbi vërtetësinë e
pretendimit të të paditurve mbi ekzistencën e lejes së ndërtimit të ndërtesës objekt konflikti
në emër të tyre e të lëshuar në vitin 1939, me të drejtë gjykata e apelit kërkoj kryesisht që
dokumentacioni t’i paraqitej zyrtarisht për shqyrtim.
Por, gjykata e apelit, pa pasur ndonjë rrethanë të re, pa revokuar vendimin e saj dhe
pa parashtruar ndonjë motiv tjetër nuk procedoi më tej deri në dërgimin e detyrueshëm të
dokumentacionit në gjykatë dhe shqyrtimin e tij në seancë. Ajo u mjaftua me një fotokopje të
njehsuar me origjinalin të asaj praktike dokumentare të paraqitur nga vetë të paditurit Karoçi,
për të cilin, në gjykim, nga ana e paditësit Bashkia Tiranë dhe ndërhyrësi kryesor,
pretendohej se nuk ishte i plotë madje edhe se kishte ndërhyrje mbi të për të justifikuar
prapësimin e ndërtimit të banesës nga të paditur dhe në vitin1939.
Së fundi, Kolegji Civil vëren se këto prova shkresore jo vetëm nuk janë çmuar e
analizuar nga gjykata, por, pa u parashtruar asnjë motiv nga gjykata, as edhe nuk i janë dhënë
ekspertëve për t’i konsideruar në përpilimin e aktit të ekspertimit.
Gjykata e Lartë është gjykatë që vlerëson zbatimin e ligjit nga gjykatat më të ulëta në
zgjidhjen e çështjes. Ajo nuk është gjykatë fakti dhe nuk mund të hyjë e kryejë vlerësim e
çmim të provave. Por, ligjvënësi e ngarkon Gjykatën e Lartë me detyrimin që të verifikojë
nëse gjykatat e faktit kanë mundësuar për palët dhe kanë arritur të realizojnë një hetim
gjyqësor të plotë e të gjithanshëm sipas ligjit, nëse i kanë mundësuar palëve të paraqesin
prova në mbështetje të kërkimeve e prapësimeve të tyre dhe nëse është realizuar debati
gjyqësor lidhur me to, nëse gjykatat kanë analizuar e çmuar në vendimet e tyre mbi provat që
lidhen me thelbin e konfliktit në gjykim, nëse kanë realizuar ekspertimin në rastet kur ligji e
kërkon domosdoshmërisht kryerjen e këtij veprimi, nëse ekspertëve u janë dhënë provat
shkresore dhe ata kanë përpiluar aktin e ekspertimit bazuar në këto prova, etj. Së fundi,
Gjykata e Lartë verifikon nëse gjykata e faktit ka bazuar analizën dhe arsyetimin e vendimit
të saj në provat që janë paraqitur dhe administruar në gjykim.
Pikërisht, nëse konstaton se gjykata e faktit nuk ka përmbushur këto detyrime ligjore
të parashikuara qartësisht nga ligji procedural, Kolegji Civil ka kompetencën të prishë
vendimin e gjykatave më të ulëta duke i udhëzuar ato të riparojnë këto shkelje të ligjit
procedural ose edhe të përsërisin hetimin gjyqësor për të garantuar parimin e
kontradiktorialitetit në gjykim, dhënies së një vendimi gjyqësor të bazuar në prova dhe të
arsyetuar rregullisht.
Sikurse parashtrohet më sipër në këtë vendim, gjykatat më të ulëta nuk kanë çmuar
dhe arsyetuar një numër provash të vendosura në thelb të konfliktit gjyqësor, të cilat ishin
administruar prej gjykatave, ekspertët nuk kanë dhënë mendimin e tyre edhe mbi këto prova
të rëndësishme, ndërkohë që gjykata e apelit nuk ka përfunduar hetimin gjyqësor për të marrë
zyrtarisht nga organet kompetente praktikën dokumentare të kërkuar prej saj, etj.. Në të tilla
rrethana, hetimi gjyqësor i çështjes nuk është i plotë dhe i gjithanshëm, gjykata nuk ka
realizuar në proces gjyqësor të rregullt të finalizuar me vendim gjyqësor ku, në mënyrë
ezauruese e substanciale, çmohen e analizohen provat e administruara në gjykim, të

243
paraqitura nga palët apo të kërkuara zyrtarisht nga gjykata pranë organeve kompetente
shtetërore.
Si përfundim, për përmbushjen e detyrave të arsyetuara më sipër në këtë vendim,
Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i dërgohet për rigjykim gjykatës së apelit, e cila, si
gjykatë fakti dhe ligji, të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, duke marrë provat e duke
kryer veprimet përkatëse hetimore dhe duke lejuar debatin gjyqësor të palëve në mbështetje
të pretendimeve dhe prapësimeve përkatëse të tyre.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.356, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trupë gjykuese.

Tiranë, më 19.02.2013

MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Andi Çeliku, jam kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë që ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.356, datë 18.02.2008 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues”.
Vlerësoj se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit dhe si i tillë duhej të lihej në fuqi. Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar, konform
nenit 493 të K.Pr.Civile, detyrat e lëna nga vendimi nr.995, datë 05.06.2003 i Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë. Sipas mendimit tim, hetimi gjyqësor i Gjykatës së Apelit Tiranë është
një hetim i gjithanshëm dhe i plotë, siç parashikon e kërkon edhe neni 14 i K.Pr.Civile.
Gjykatat e faktit kanë vërtetuar (duke konfirmuar edhe njëherë vendimin e K.K.K.P.
ish Pronarëve nr.100, datë 15.10.1993, në favor të të paditurve, familjes Karoçi), se trualli i
banesës është pronë e të paditurve, banesa është ndërtuar prej tyre me leje ndërtimi dhe prona
është poseduar dhe administruar prej tyre për disa vite deri në momentin kur kjo pronë u
është shtetëzuar atyre (të paditurve) në vitin 1950. Këto fakte (të mbështetura në prova),
përbëjnë edhe përmbushjen e plotë të kërkesave të ligjit nr.7698 datë 15.04.1993, “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish pronareve”, ligj mbi bazën e të cilit është marrë
edhe vendimi nr.100, datë 15.10.1993 i K.K.K.P. ish Pronarëve pranë Bashkisë Tiranë.
Për sa më sipër çmoj se nga ana e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë duhej të ishte
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.356, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Andi Çeliku

244
Nr.11115-00009-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1161 i Vendimit (129)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: ENGJËLLUSHE FANI

E PADITUR: NERITAN DAKOLI

OBJEKTI:
Kthim sendi.
Baza Ligjore: Neni 296 te K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1336, datë 12.06.2006, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Engjëllushe Fani.
Detyrimin e të paditurit Neritan Dakoli të dorëzojë paditëses dhe
bashkëpronareve të saj objektin me sipërfaqe 110m2 të ndodhur në katin e
poshtëm në pjesën e pasme të ndërtesës dy katëshe ish korpusi nr.2 i Fabrikës
së Gomës, i ndodhur në L-4, Rr.“P.Maksi”, Durrës .
Mospranimin e kërkesës së paditëses për dhënien e vendimit me ekzekutim të
përkohshëm, si të pabazuar në ligj.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.384, datë 19.09.2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1336, datë 12.06.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Neritan Dakoli duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë dhënë me shkelje të ligjit procedural dhe interpretim të
gabuar të ligjit material.
- Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh se gjyqtarja Majlinda Andrea ka gjykuar
çështjen e themelit që i përket vendimit nr.1394, datë 29.10.2001, e cila në vështrim të
nenit 72/2 të K.Pr.Civile nuk mund të merrte pjesë në gjykimin e kësaj çështje.

245
 - Në kundërshtim me vendimin unifikues nr.4, datë 01.02.2006 dhe nr.901, datë
14.07.2000 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata nuk ka pranuar
kundër padinë.
- Kemi paraqitur gjykatës prova shkresore të pakontestueshme që vërtetojnë se vendimi
nr.524, datë 20.06.1994 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës
duhet të konstatohet absolutisht i pavlefshëm, pasi është marrë në bazë të
dokumenteve të falsifikuara.

Kundër rekurs:
Paditësja Engjëllushe Fani ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkohet mospranimi
i rekursit, si i pa bazuar në ligj.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Engjëllushe Fani, avokaten Flutura Kona, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së paditur Neritan Dakoli, avokatin
Raimond Todhe, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës
së parë duke e dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë; dhe si e bisedoj
çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimit nr.384, datë 19.09.2007 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.1336,
datë 12.06.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës janë dhënë në shkelje të rëndë të
normave procedurale civile, prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të prishen dhe
çështja të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me tjetër trup
gjykues.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se paditësja Engjëllushe Fani është një nga
bashkëpronarët e një sendi të paluajtshëm, ndërtesë dykatëshe dhe trualli me sipërfaqe të
përgjithshme prej 1251 m2 e ndodhur në Durrës, tek ish korpusi nr.2 i Fabrikës së Gomës.
Nga ana tjetër, një sipërfaqe prej 110 m2 e kësaj ndërtese përdoret dhe posedohet nga
i padituri Neritan Dakoli, i cili pretendon se këtë send e ka blerë me kontratë të rregullt që në
vitin 1998 nga Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Shqipërisë.
Në të tilla rrethana, duke pretenduar se është një nga bashkëpronarët joposedues,
paditësja Engjëllushe Fani ka ngritur padi në gjykatë, duke thirrur si të paditur Neritan
Dakolin, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e këtij të fundit t’i lirojë dhe dorëzojë atyre si
bashkëpronarë sipërfaqen ndërtimore prej 110 m2, për shkak se ai është posedues jo pronar
pa titull të ligjshëm mbi sendin.
Gjatë gjykimit, nga i padituri Neritan Dakoli është paraqitur kundërpadi me objekt
anullimin e vendimit të KKKP Durrës që i ka njohur dhe kthyer pronën paditëses Engjëllushe
Fani. Kjo kundërpadi nuk është pranuar për gjykim me motivin se i padituri nuk legjitimohet
të ngrejë kundërpadi për shkak të mungesës së interesit të ligjshëm për të kundërshtuar
vendimin e KKKP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, pasi ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova
dhe të debatojnë lidhur me kërkimet e prapësimet e tyre, ka ardhur në përfundimin se padia
duhet të pranohet si e mbështetur në prova dhe në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur Neritan Dakoli ka
paraqitur ankim në gjykatën e apelit. Mes të tjerave, në ankim ngrihet pretendimi se
kundërpadia nuk është pranuar fare për shqyrtim në kundërshtim me ligjin procedural.

246
 Gjykata e Apelit Durrës, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se
vendimi i gjykatës së shkallës së parë është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit dhe i
mbështetur në prova, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë pala e
paditur Neritan Dakoli. Në rekurs, mes të tjerave, parashtrohet përsëri pretendimi se
kundërpadia që i padituri kishte paraqitur para gjykatës së shkallës së parë, nuk ishte pranuar
për shqyrtim prej saj pa asnjë motiv të mbështetur në ligjin procedural civil. Qëndrimi i
gjykatave, në këtë aspekt, bie ndesh edhe me praktikën gjyqësore të unifikuar nga Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e palës së paditur Neritan
Dakoli, me të drejtë parashtrohen shkaqe që lidhen me lejimin e shkeljeve të rënda
procedurale sikurse janë ato të parashikuara nga shkronja “e” e nenit 467 dhe shkronja “c” e
nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, lidhur me mungesën në dosje gjyqësore të
kundërpadisë dhe motivimin e pambështetur në ligjin procedural të mospranimit për shqyrtim
të kundërpadisë.
Gjykata e shkallës së parë, në vendimin e saj arsyeton se nga i padituri Neritan Dakoli
është paraqitur gjatë gjykimit një kundërpadi për anulimin e vendimit të K.K.K.Pronave që i
ka njohur dhe kthyer palës paditëse dhe bashkëpronarëve të tjerë pronësinë mbi sendin objekt
gjykimi. Gjykata arsyeton që kjo kundërpadi nuk është pranuar për shqyrtim, sepse i padituri
nuk legjitimohej për të ngritur kundërpadi duke qenë se i mungonte interesi i ligjshëm për të
kundërshtuar vendimin e K.K.K.Pronave.
Ekzistenca, shprehja e vullnetit të të paditurit Neritan Dakoli dhe paraqitja prej tij e
kundërpadisë në këtë gjykim, jo vetëm pranohet nga vendimet e të dy gjykatave më të ulëta,
por rezulton edhe nga përmbajtja e faqeve 19-24 të procesverbalit të seancës gjyqësore të
datës 06.06.2006 (faqet 46-49 të dosjes gjyqësore). Po aty rezulton se, duke u shprehur me
vendim të ndërmjetëm, gjykata nuk e ka pranuar për shqyrtim kundërpadinë sepse çmon që i
padituri nuk legjitimohet ta paraqesë kundërpadinë në këtë gjykim. Prandaj ka vendosur edhe
t’i kthejë të paditurit kundërpadinë. Por, në dosjen gjyqësore, nuk gjendet e administruar dhe
e bashkëlidhur kjo kundërpadi.
Kolegji Civil vlerëson se ky qëndrim dhe disponim i gjykatës së shkallës së parë dhe
gjykatës së apelit janë rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit procedural
civil, për pasojë të të cilit, duke i mohuar palës në gjykim të drejtën e ngritjes dhe marrjes në
shqyrtim të kundërpadisë pa u mbështetur në parimet e motivet që kërkon ligji për këtë
qëllim, është cënuar rëndë procesi i rregullt ligjor.
Në nenin 160 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:
“I padituri ka të drejtë të paraqesë kundërpadi kur kërkimi i kundërpadisë ka lidhje
me atë të padisë ose kur midis tyre mund të bëhet kompensimi.
Kundërpadia mund të paraqitet derisa nuk ka përfunduar hetimi gjyqësor dhe i
nënshtrohet të gjitha rregullave të caktuara për ngritjen e padisë.
Kur të metat e kundërpadisë nuk plotësohen në afatin e caktuar nga gjykata,
kundërpadia kthehet”.
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të kësaj norme procedurale civile, gjykata ka
detyrimin që ta trajtojë pranimin për shqyrtim të kundërpadisë njësoj sikurse edhe ajo vepron
në rastin e padisë. Në këtë drejtim edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë
shprehur me vendimet unifikuese nr.901, datë 14.07.2000, dhe nr.4, datë 01.02.2006.
Gjykata nuk mund të refuzojë për shqyrtim gjyqësor një padi me motivin se paditësi
nuk legjitimohet në ngritjen e saj sepse i mungon interesi i ligjshëm. Gjykata verifikon
ekzistencën e elementëve formalë që duhet të përmbajë padia, të cilat, nëse paraqiten me
mangësi, i japin gjykatës të drejtën të kërkojë plotësimin e atyre të metave. Nëse të metat nuk
plotësohen e ndreqen, atëherë gjykata e kthen padinë pa e shqyrtuar.

247
 E vetmja veçanti e kundërpadisë, njëkohësisht kusht shtesë për efekt të
pranueshmërisë për shqyrtim të saj në një çështje që është duke u gjykuar, është se kërkimi i
kundërpadisë duhet të ketë lidhje me atë të padisë ose kur midis tyre mund të bëhet
kompensimi.
Por, në çështjen objekt gjykimi, gjykata e shkallës së parë ka disponuar me vendim të
ndërmjetëm që të mos e pranojë për shqyrtim kundërpadinë thjesht me motivin se, në
mungesë të interesit të ligjshëm për të kundërshtuar vendimin e K.K.K.Pronave që i kishte
njohur e kthyer paditësit pronësinë, i padituri nuk legjitimohej të ngrinte kundërpadi.
Kolegji Civil vëren se K.Pr.Civile nuk i lejon gjykatës së shkallës së parë të mos
pranojë për shqyrtim një padi sepse paditësit i mungon interesi i ligjshëm për ta ngritur
padinë. Kushdo ka të drejtën kushtetuese të ngrejë padi në gjykatë për mbrojtjen e të drejtave
dhe interesave të tij. Nëse ato kërkime të ngritura në padi qëndrojnë, nëse kanë mbështetje në
ligj dhe në prova, kjo është një aspekt që gjen zgjidhje dhe gjykata vendos me vendim
përfundimtar pasi e ka shqyrtuar çështjen.
Sikurse parashtrohet më sipër në arsyetimin e këtij vendimi, kundërpadia trajtohet në
procedimin civil njësoj si padia. Rrjedhimisht, gjykata ka detyrimin ta pranojë për shqyrtim
atë nëse përmbushen elementët formalë për ngritjen e padisë. Por, ligjvënësi, ka parashikuar
shprehimisht edhe dy kushte për t’u pranuar për shqyrtim kundërpadia: kërkimi i
kundërpadisë duhet të ketë lidhje me atë të padisë ose kur midis tyre mund të bëhet
kompensimi. Nëse këto kushte përmbushen, kundërpadia duhet t’i nënshtrohet shqyrtimit
gjyqësor.
Prandaj, në çështjen objekt gjykimi, mospranimi për shqyrtim nga gjykata i
kundërpadisë me motivin se i padituri nuk legjitimohet të ngrejë këtë (kundër) padi, nuk gjen
mbështetje në ligjin procedural. Rrjedhimisht, edhe pse është vënë në lëvizje nga pala e
paditur me padi, gjykata pa motiv të mbështetur në ligj, nuk e ka shqyrtuar ende atë. Një
qëndrim i tillë e cënon rëndë procesin e rregullt ligjor, për shkak se askujt nuk mund t’i
mohohet pa një motiv të mbështetur në ligj, e drejta për t’iu drejtuar dhe për t’u dëgjuar nga
gjykata mbi themelin e pretendimeve të tij.
Nga ana tjetër, në dosjen gjyqësore, nuk gjendet e administruar kundërpadia e
paraqitur nga ana e të paditurit Neritan Dakoli. Gjykata merr vendimet e ndërmjetme dhe
përfundimtare për zgjidhjen e çështjes bazuar në aktet procedurale dhe në provat e
administruara dhe të debatuara në gjykim. Nëse ato mungojnë në dosjen gjyqësore gjykimi
vlerësohet se është i parregullt në atë shkallë gjykimi. Edhe gjykata më e lartë e ka të vështirë
apo të pamundur të shprehet në mënyrë ezauruese, nëse nga palët ngrihen pretendime të
lidhura me përmbajtjen apo mbi mungesën e provave apo akteve procedurale në dosje.
Prandaj, mes të tjerave, si shkak për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim, në shkronjën “e’ të nenit 467 të K.Pr.Civile parashikohet
rasti kur:
“e. Kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia, proces-verbali gjyqësor, ankimi, si
dhe çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit”.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “ç” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.384, datë 19.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.1336, datë 12.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 19.02.2013

248
Nr.11118-00270-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1214 i Vendimit (130)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SHOQËRIA “ARSENI” SHPK.

SHOQËRIA “GAMM” SHPK.
E PADITUR: DEGA E DOGANËS SHKODËR.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E DOGANAVE.
SHOQËRIA “BAVARIA N.V.”

OBJEKTI:
Marrjen e masës së sigurimit të padisë si vijon:
-Vendosjen në qarkullim të lirë dhe çlirimin e mallrave
në deklaratat doganore R7527, R7526, R7528, R7529 të datës 07.11.2012.
-Lejimin e kryerjes së çdo procedure import-eksport për mallin
joalkoolike energjike B-52 si pas markës tregtare të regjistruar
me nr.11992 deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
-Pezullimin e nxjerrjes dhe ekzekutimit të akteve (si dhe veprimeve)
me kërkues të paditurin “ Bavaria N.V.”, që bllokojnë veprimtarinë tregtare
për artikullin pije joalkoolike energjike B-52 sipas markës tregtare
të regjistruar me nr.11 992 deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
-Pezullimin e cënimit dhe shkeljes së të drejtave të markës tregtare B-52
të regjistruar me nr.11992, nga të paditurit deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues, neni 90 e vijues, neni 202 e vijues të K.Pr.C.
Neni 608 e vijues, neni 625, neni 640 e vijues i K.Civil,
neni 115, 116/b, 118 e vijues i K.Pr.Administrative,
neni 118 i Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.205, datë 13.04.1999
Ligji nr.8449, datë 27.01.1999 Kodi Doganor,
Ligji nr.9947 datë 07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”,
VKM nr.1706 datë 29.12.2008
“Për miratimin e rregullores për regjistrimin e markave tregtare të shërbimit”.

249
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.3543 (21234-06849-51-2012) të
Regj.Them., datë 16.11.2012, duke vendosur:
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke detyruar palët e paditura, Dega e
Doganës Shkodër dhe Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, që të vendosin
menjëherë në qarkullim të lirë dhe të çlirojë mallrat e pasqyruara në deklaratat
doganore R7527, R7526, R7528, R7529, të datës 07.11.2012 si dhe të lejojë
kryerjen e çdo procedure import-eksport për mallin pije joalkoolike energjike
B-52 sipas markës tregtare të regjistruar me nr.11992 deri në zgjidhjen
përfundimtare të çështjes.
Urdhërohet Credins Bank, Dega Shkodër, që të ngurtësojë shumën 2.000.000
lekë të vendosur si garanci pasurore nga “ARSENI” shpk në nr.llogarisë
00000422608.
Shpenzimet gjyqësore do të llogariten në vendimin përfundimtarë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në bazë të nenit 59 e vijues

të Kodit të Procedurës Civile si dhe nenit 4 e vijues të ligjit nr.9947, datë 07.07.2008, ka
ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Bavaria N.V.”, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.Regj.Themel. 3543 (21234-06849-51-2012), datë 16.11.2012 dhe vendosjen e
kalimit të çështjes për shqyrtim në Gjykatë të Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente,
duke parashtruar këto shkaqe;
- Vendimit nr.Regj.Themel. 3543 (21234-06849-51-2012), datë 16.11.2012 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër është në kundërshtim të hapur me ligjin material, ashtu
dhe atë procedural.
- Shoqëria “BAVARIA N.V.” shpk është themeluar sipas legjislacionit hollandez dhe e
regjistruar në dhomën e tregtisë në Einthoven, Hollandë. Kjo shoqëri ka në pronësi të
saj markën tregtare B-52, pije energjike.
- B-52 është një markë ndërkombëtare e mbrojtur dhe e regjistruar pranë Byrosë
Ndërkombëtare të Organizatës Botërore të Pronësisë Intelektuale ( WIPO).
- Data e aplikimit për përcaktimin e Shqipërisë si vend ku kërkohet mbrojtja e markës
tregtare B-52 është bërë më datë 21.10.2008. Përfundimisht, data e regjistrimit të
Shqipërisë si shtet i përcaktuar është data 12.02.2009. Efektet e shtrirjes së mbrojtjes
së markës B-52 në Shqipëri, sipas nenit 3 (Kërkesa për shtrirje territoriale), paragrafi i
dytë të Protokollit të Madridit kanë filluar nga çasti që është depozituar kërkesa për
shtrirjen e mbrojtjen e saj dhe në Shqipëri, pra më datë 21.10.2008.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër nuk është kompetente për të shqyrtuar konfliktet
që rrjedhin nga e drejta intelektuale.
- Sipas nenit 4, paragrafi 17 i Ligjit “Për Pronësinë Industriale” parashikon se
kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Vetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në zbatim të nenit 61 dhe nenit 158/a kishte
detyrimin dhe mundësinë që edhe ex-offico ta konstatonte këtë fakt, gjë të cilën nuk e
ka bërë dhe për këtë arsye ka kryer një shkelje të rëndë procedurale.
- Kjo shkelje e rëndë procedurale është e qëllimshme. Dyshojmë se është bërë ose
lejuar një shkelje e tillë, për t’i pamundësuar palës së paditur të mbrohet në gjykim
dhe të ngrejë këtë pretendim, i cili në rast se bëhet ankim sipas neneve 61 dhe 62 të
K.Pr.Civile do të passillte pezullimin e gjykimit dhe pamundësinë e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër të lëshonte vendimin e sigurimit të padisë.

250
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësueses së palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen Ornela Biti, e cila kërkoi që vetë
Kolegji Civil të vlerësojë nëse duhet të pranohet apo jo ankimi i veçantë i palës së paditur
“Bavaria NV”; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Bazuar në rrethanat e faktit të pranuara nga gjykata e shkallës së parë, Kolegjit Civil i
rezulton se me anë të padisë objekt gjykimi, palët paditëse “Arseni” shpk dhe “Gamm” shpk,
duke thirrur në pozitën procedurale të të paditurit Degën e Doganës Shkodër, Drejtorinë e
Përgjithshme të Doganave dhe Shoqërinë Tregtare “Bavaria NV”, kanë paraqitur në gjykatë
një padi me shkak ligjor dhe objekt shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor. Njëkohësisht kanë
kërkuar për marrjen e masave të sigurimit të padisë sikurse parashtrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Në gjykim, në seancën gjyqësore të datës 16.11.2012, gjykata mori në shqyrtim dhe
pasi dëgjoi pretendimet përkatëse të palëve, disponoi me vendim gjyqësor për pranimin e
kërkimit të marrjes së masës së sigurimit të padisë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë për marrjen e masës së sigurimit të
padisë, pala e paditur Shoqëria “Bavaria N.V.”, ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e
Lartë. Në këtë ankim të veçantë parashtrohen një numër argumentesh të lidhura vetëm me
kompetencën për gjykimin e çështjes. Pala e paditur pretendon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër nuk ka kompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes dhe i kërkon Gjykatës së
Lartë të disponojë për dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil vlerëson se, së pari, kundër vendimit objekt gjykimi për marrjen e
masës së sigurimit të padisë të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, ligji nuk
parashikon ndonjë të drejtë për palët në gjykim që t’i drejtohen drejtpërdrejt me ankim të
veçantë Gjykatës së Lartë.
Në nenin 209 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “Kundër vendimit të
gjykatës që ka vendosur pranimin e kërkesës për sigurimin e padisë, për ndryshimin ose
heqjen e sigurimit të padisë, mund të bëhet ankim i veçantë. Ankimi i vendimit të sipërm nuk
pengon vazhdimin e shqyrtimit të padisë”.
Pra, në interpretim dhe zbatim të drejtë të kësaj dispozite, vërtet ligji parashikon
ankimin e veçantë, por ky mjet ankimi pikësëpari bëhet për të kundërshtuar vetëm disponimin
për masën e sigurimit të dhënë nga gjykata. Së dyti, ky ankim i veçantë ndjek rrugën e
zakonshme dhe duhet t’i paraqitet për shqyrtim gjykatës së apelit.
Po kështu, nisur nga dispozitat procedurale mbi konfliktin për kompetencën, gjykata
mund të vërë në bisedim dhe të shprehet kryesisht lidhur me kompetencën. Ndërsa palët në
gjykim, mund t’i kërkojnë gjykatës që shqyrton çështjen, pikërisht vetëm kësaj gjykate, që të
shpallë moskompetencën e saj për gjykimin e asaj çështjeje.
Në çdo rast, e vetëm lidhur me vendimin e gjykatës për shpalljen e moskompetencës,
palët kanë të drejtë të paraqesin ankim të veçantë direkt në Gjykatën e Lartë.
Por palët në gjykim nuk kanë të drejtë të paraqesin ankim të veçantë në Gjykatën e
Lartë duke kërkuar që kjo e fundit të shpallë moskompetencën e gjykatës më të ulët që
gjykon çështjen, nëse një kërkesë të tillë nuk e kanë paraqitur më parë dhe ajo kërkesë ende
nuk është shqyrtuar nga vetë gjykata më e ulët që shqyrton padinë. Po kështu, nuk mund të
paraqitet ankim i veçantë, as edhe në rastin kur kërkesa e palës për shpalljen e
moskompetencës që i është paraqitur gjykatës më të ulët, nuk është pranuar prej saj.
Ankimohet vetëm vendimi që shpall moskompetencën dhe jo ai që disponon rrëzimin e
kërkesës.

251
 Sa më sipër rezulton qartë nga dispozitat e neneve 61 e 62 apo edhe 467/b të Kodit të
Procedurës Civile:
Neni 61
Dërgimi i çështjes gjykatës kompetente
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
Neni 62
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes në Gjykatën e Lartë.
Neni 467/b
Kur gjykata për çështjen që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një vendim të
drejtë dhe, nga ana tjetër, nuk janë kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i takonte
çështja, gjykata e apelit ka të drejtë të mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i verë në
dukje gjykatës përkatëse parregullsinë e vendimit të saj.
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka vënë në bisedim,
ka arsyetuar dhe disponuar vetëm lidhur me kërkesën e paditësve për marrjen e masës së
sigurimit të padisë.
Ndërsa ankimi i veçantë i palës së paditur ndaj këtij vendimi gjyqësor, duke lënë
mënjanë për një moment se nuk mund t’i drejtohej direkt Gjykatës së Lartë, përmban vetëm
argumente dhe pretendime të detajuara lidhur me mungesën e kompetencës tokësore të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për gjykimin e padisë. Ndërkohë që, kësaj gjykate nuk
i ishte paraqitur për shqyrtim kërkesë për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe, ajo
gjykatë, as edhe kryesisht, nuk kishte vënë në bisedim e nuk ishte shprehur me vendim lidhur
me konfliktin e kompetencës.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 19.02.2013

252
Nr.11241-02481-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-492 i Vendimit (131)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE: VALENTINA XHANGOLLI, e pranishme,

e pa përfaqësuar me avokat
I PADITUR: SH.A. “UJËSJELLËS” GRAMSH,
në mungesë

OBJEKTI:
Kthim në punë dhe shpërblimin e dëmit
të shkaktuar nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës.
Baza Ligjore: Nenet 140, 141, 143/3, 144,
145, 155/3 dhe 171 të K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gramsh me vendimin nr.58, datë 08.03.2007 ka vendosur:

Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Sh.A Ujësjellësi Gramsh të dëmshpërblejë
paditësen Valentina Xhangolli, për dëmin që i ka shkaktuar, duke zgjidhur
kontratën e punës me të në mënyrë të menjëhershme, duke i paguar asaj 12
muaj pagë.
Pala e paditur Sh.A Ujësjellësi Gramsh detyrohet t’í paguajë paditëses 2 paga
mujore për afatin e lajmërimit për zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe 3.5
muaj pagë për vjetërsi pune si shpërblim.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2008-170 (307), datë 09.06.2008 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.58, datë 08.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Gramsh.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në prova.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësja, e cila kërkon prishjen e tij, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka vendosur në kundërshtim me nenet 11 dhe 171 të Kodit të Punës.

253
 - Çdo dispozitë e kontratës individuale të punës që është më pak e favorshme për
punëmarrësin se dispozita e kontratës kolektive, është e pavlefshme dhe zëvendësohet
nga kjo dispozitë, neni 171 i K.Punës.
 
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja ka punuar pranë
palës së paditur me detyrën e ekonomistes së pagave që prej datës 16.03.1999.
Midis palëve ndërgjyqëse nuk ka pasur një kontratë me shkrim, që nga fillimi i
marrëdhënieve të punës dhe për herë të parë një kontratë individuale pune me shkrim është
lidhur më datë 13.01.2006. Në këtë kontratë përcaktohet se afati i saj është nga 01.01.2006
deri më 31.12.2006.
Rezulton se për periudhën nga 01.08.2005 deri në 31.12.2008, marrëdhëniet e punës
midis palëve ndërgjyqëse do të rregulloheshin edhe prej kontratës kolektive të punës lidhur
midis palës së paditur (punëdhënësi) dhe Federatës Sindikale të Ndërtim Drurit dhe Punëve
Publike, ku kishin aderuar dhe ishin anëtarë edhe punonjësit e Sh.A. Ujësjellës Gramsh,
midis të cilëve dhe paditësja.
Rezulton se pala e paditur, me shkresën datë 28.09.2006, ka thirrur paditësen në
takimin e datës 04.10.2006. Sipas kësaj shkrese arsyeja e takimit ka qenë: “lidhur me kohën e
përfundimit të marrëdhënies së punës”.
Rezulton se në takimin e datës 04.10.2006, kryer midis Drejtorit të Sh.A Ujësjellës
Gramsh dhe disa punëmarrësve, midis të cilëve edhe paditësja, është komunikuar njoftimi
për: “kohën e përfundimit të marrëdhënies së punës”.
Me urdhrin nr.34, datë 29.12.2006, të palës së paditur është urdhëruar: “të lirohet nga
detyra Zj.Valentina Xhangolli për arsye të mbushjes së kontratës për vitin 2006 si dhe shkelje
të disiplinës në punë”.
Paditësja duke mos qenë dakord me zgjidhjen e kontratës së punës i është drejtuar
gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gramsh, me vendimin nr.58, datë 08.03.2007, ka
vendosur:
“Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Sh.A Ujësjellësi Gramsh të dëmshpërblejë paditësen
Valentina Xhangolli, për dëmin që i ka shkaktuar, duke zgjidhur kontratën e punës me të në
mënyrë të menjëhershme, duke i paguar asaj 12 muaj pagë.
Pala e paditur Sh.A Ujësjellësi Gramsh detyrohet t’í paguajë paditëses 2 paga mujore
për afatin e lajmërimit për zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe 3.5 muaj pagë për vjetërsi
pune si shpërblim”.
Me arsyetimin se kontrata individuale është e pavlefshme pasi vjen në kundërshtim me
kontratën kolektive. Për sa i takon shkakut “të plotësimit të afatit kontratës individuale të
punës”, ky përbën shkak të paarsyeshëm..
Për shkeljen disiplinore të paditëses është dhënë masa disiplinore “vërejtje”, dhe ajo
nuk mund të konsiderohet edhe shkak për zgjidhjen e kontratës së punës...
Me të drejtë paditësja pretendon se duke qenë anëtare e kolektivit që ka kontratë pune
kolektive me anën e paditur..marrëdhënia e punës e palëve ndërgjyqëse do të trajtohet si
kontratë me periudhë pune të pacaktuar që duhet të zgjidhet sipas nenit 141 të K.Punës.
Nisur nga veprimet e palës së paditur, kontrata duhet të konsiderohet si e zgjidhur në mënyrë

254
të menjëhershme pasi pala e paditur nuk provoi se ka respektuar procedurën e parashikuar
në nenin 144 të K.Punës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-170 (307), datë 09.06.2008, ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.58, datë 08.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së parë
Gramsh.
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në prova”.
Me arsyetimin se, kontrata individuale e punës është lidhur me vullnetin e lirë të
palëve pas lidhjes së kontratës kolektive. Pala e paditur e ka njoftuar 2 muaj më parë
paditësen për zgjidhjen e kontratës për shkak të mbarimit të afatit të saj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka
ushtruar rekurs paditësja Valentina Xhangolli e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gramsh nr.58, datë 08.03.2007,
duke parashtruar ato shkaqe që janë parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse
Valentina Xhangolli përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të
cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës nr.307, datë 09.06.2008.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, që ka ndryshuar vendimin
civil të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gramsh me nr.58, datë 08.03.2007, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe si i tillë ky vendim duhet të prishet.
Gjykata e Apelit Durrës ka arritur në përfundimin se kontrata midis paditëses
Valentina Xhangolli dhe palës së paditur Sh.A. Ujësjellës Gramsh është një kontratë pune me
afat të caktuar dhe pala e paditur ka respektuar kërkesat e neneve 144 dhe 151 të K.Punës për
zgjidhjen e saj. Sipas kësaj gjykate, pala e paditur ka njoftuar në përputhje me ligjin paditësen
për përfundimin e kontratës së punës me afat të përcaktuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështje, konstaton se Gjykata
e Apelit Durrës, në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, nuk ka kuptuar dhe nuk ka
përcaktuar qartë llojin e marrëdhënies së punës (konkretisht se çfarë lloj kontrate ka ekzistuar
mes palëve), dhe si rrjedhim ka bërë një aplikim të gabuar të ligjit material dhe konkretisht
K.Punës, duke mos e zgjidhur drejtë dhe në përputhje me ligjin, konfliktin objekt gjykimi.
Ky Kolegj çmon të theksojë se, në zbatim të nenit 16 të K.Pr.Civile, është detyrim i
gjykatës që të bëjë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve apo mosveprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Durrës,
vlerëson se në rastin objekt shqyrtimi marrëdhënia e punës midis paditëses Valentina
Xhangolli dhe palës së paditur Sh.A. Ujësjellësi Gramsh, është me afat të pacaktuar, në
referim të nenit 151/1 të K.Punës.
Rezulton, në bazë të librezës së punës se paditëses (administruar në dosjen gjyqësore),
se ajo ka filluar punë pranë palës së paditur që në datën 19.03.1999. Midis palëve
ndërgjyqëse nuk ka pasur një kontratë me shkrim, që nga fillimi i marrëdhënieve të punës,
dhe për herë të parë një kontratë individuale pune me shkrim me një afat një vjeçar është
lidhur më datë 13.01.2006. Siç u tha dhe më lart në Rrethanat e çështjes midis palëve
ndërgjygjëse ka qenë lidhur dhe një kontratë kolektive e punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se pavarësisht se midis palëve kanë qenë
lidhur një kontratë individuale pune me afat të caktuar dhe kontrata kolektive e punës këto
akte nuk mund të mbizotërojnë mbi parimet e përgjithshme të parashikuara në K.Punës, që
prevalon mbi kontratat individuale dhe kolektive të punës (neni 11 i K.Punës).

255
 Duke analizuar dispozitat e K.Punës dhe konkretisht nenin 151 të tij, rezulton qartë që
në rast se marrëdhënia e punës zgjat për jo më pak se tre vjet (pra kur kanë qenë lidhur disa
kontrata të njëpasshshme me afat të caktuar), mospërsëritja e kontratës së fundit nga
punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës së punës me afat të pacaktuar.
Zëvendësimi që i është bërë kontratës që kanë pasur palët për rreth 7 vjet, e cila ka
qenë me afat të pacaktuar, me një kontratë me afat 1 vjeçar nga ana e punëdhënësit është një
veprim juridik absolutisht i pavlefshëm i cili në asnjë rast nuk passjell pasojat e parashikuara
në këtë kontratë për palët.
Fakti që kontrata ka qenë me afat të pacaktuar del qartë dhe nga procedura që është
munduar të respektojë ana e paditur e cila me shkresën datë 28.09.2006, në referim të nenit
144, 149 dhe 151 të K.Punës, ka thirrur paditësen në takimin e datës 04.10.2006. Në këtë
shkresë arsyeja e takimit është: “lidhur me kohën e përfundimit të marrëdhënies së punës”.
Në rast se do të ishim përpara një kontrate me afat të caktuar, ajo do të përfundonte në
fund të kohës së parashikuar, pa qenë e nevojshme një zgjidhje paraprake, (neni 149 i
K.Punës).
Rezulton se në takimin e datës 04.10.2006, të kryer midis Drejtorit të Sh.A. Ujësjellës
Gramsh dhe disa punëmarrësve, midis të cilëve edhe paditësja, është komunikuar njoftimi
për: “kohën e përfundimit të marrëdhënies së punës”. Me urdhrin nr.34, datë 29.12.2006, të
palës së paditur, është urdhëruar: “të lirohet nga detyra Znj.Valentina Xhangolli për arsye të
mbushjes së kontratës për vitin 2006 si dhe shkelje të disiplinës në punë”.
Ky Kolegj, nisur nga mënyra se si është zgjidhur kontrata e punës së paditëses arrin
në konkluzionin se kjo e fundit është bërë nga pala e paditur në mënyrë të menjëhershme
(neni 143/4 i K.Punës).
Rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore se pala e paditur nuk ka
respektuar kërkesat e nenit 143 /1 të K.Punës, për sa i takon afatit të njoftimit për zgjidhjen e
kontratës me afat të pacaktuar ku shprehimisht thuhet se: “1) Pas kohës së marrjes në provë,
për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat
njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet
punë, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet punë”.
Ka rezultuar se marrëdhëniet e punës midis paditëses dhe anës së paditur kanë zgjatur
për rreth 7 vjet. Në referim të nenit 143/1 të K.Punës, në rastin konkret, afati i njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar nga ana e paditur duhet të ishte 3 (tre)
muaj.
Rezulton se në urdhrin përfundimtar për zgjidhjen e kontratës së punës datë
29.12.2006, nuk parashikohet shpërblimi i paditëses për afatin e njoftimit, por vetëm
shpërblimi i saj për lejen e zakonshme. Rezulton se marrëdhëniet financiare të saj me palën e
paditur janë ndërprerë më datën 19.01.2007, datë kur ka përfunduar leja e zakonshme e
paguar (libreza e punës administruar në fq. 13 të dosjes gjyqësore).
Në nenin 143/4 të K.Punës thuhet shprehimisht se: “Kur njëra nga palët e zgjidh
kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës
me efekt të menjëhershëm”.
Fakti që jemi përpara zgjidhjes së kontratës në mënyrë të menjëhershme del qartë dhe
nga vetë urdhri i palës së paditur nr.34, datë 29.12.2006, me të cilin paditësja është liruar nga
detyra, ku Sh.A. Ujësjellës Gramsh, i është referuar pikërisht nenit 153 të K.Punës.
Në gjykime të këtij lloji, kur jemi përpara rasteve të zgjidhjes së kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme, është më se e domosdoshme që gjykatat të hetojnë në mënyrë të
plotë dhe të gjithanshme nëse kjo zgjidhje është bërë për shkak të justifikuar apo jo, ashtu siç
parashikohet në nenin 153 i K.Punës.

256
 Neni 153 i K.Punës parashikon se: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. 
Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta
zgjidhin kontratën e punës për shkaqe të justifikuara (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është e ligjshme), me kusht që të provohet
se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të
parashikuara në nenin 153/2 të K.Punës.
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a)
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d- kjo shkelje të ketë krijuar një
situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i
marrëdhënieve të punës.
Në gjykime të këtij lloji gjykata duke u nisur nga kërkimet në padi ka për detyrë të
analizojë dhe përcaktojë saktë dhe qartë: i) afatin e marrëdhënieve të punës; në rast se
marrëdhënia e punës është me afat të caktuar apo të pacaktuar: ii) mënyrën e zgjidhjes së
kontratës së punës, nëse kjo zgjidhje është e menjëhershme ose jo? iii) nëse është respektuar
procedura e zgjidhjes së kontratës së punës parashikuar në nenin 144 të K.Punës?; iv) nëse
është respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar (neni
143 i K.Punës)? v) nëse shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar ose jo?. Në
varësi të përfundimeve që arrin gjykata pas një analize të plotë e të gjithanshme të çështjeve
të mësipërme, ajo përcakton edhe llojin dhe masën e dëmshpërblimeve sipas parashikimeve
të normave materiale.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, nuk
ekzistojnë kushtet kumulative të parashikuara më sipër të cilat janë të domosdoshme për të
zgjidhur kontratën në mënyrë të menjëhershme për shkaqe të justifikuara. Siç rezulton dhe
nga të gjitha provat që ndodhen në dosjen gjyqësore, shkaqet e zgjidhjes së kontratës së punës
nga punëdhënësi janë:
i) Mbarimi i afatit të saj;
i) Shkeljet disiplinore;
Në lidhje me shkakun e parë, “mbarimi i afatit të kontratës”, siç është parashtruar
edhe më sipër, ky Kolegj vlerëson se kontrata individuale e punës e datës 13.01.2006 është
një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm dhe në këto kushte nuk mund të sjellë asnjë
pasojë juridike, për pasojë nuk mund të bëhet fjalë për zgjidhje të kontratës me afat të caktuar
në respektim të nenit 149 të K.Punës.
Në lidhje me shkakun e dytë “shkelje disiplinore” të paditëses, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i të gjithë akteve të dosjes gjyqësore që kanë qenë pjesë e
hetimit dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, vlerëson se ky shkak nuk përligj
zgjidhjen e menjëhershme e të justifikuar të kontratës së punës nga ana e palës së paditur,
pasi nuk provohet ekzistenca e kushteve kumulative të parashikuara ne nenin 153 të K.Punës.
Rezulton se urdhri nr.8, datë 26.06.2006 i palës së paditur, për dhënien e masës
disiplinore “Vërejtje” për thyerje disipline, nuk i është njoftuar palës paditëse dhe nuk
rezulton nga asnjë provë e administruar në dosjen gjyqësore që paditësja të jetë vënë në dijeni
rregullisht mbi këtë urdhër.

257
 Gjithashtu, në këtë urdhër nuk specifikohet se cila është shkelja që ka kryer paditësja,
për të përcaktuar nëse ajo ka shkelur më faj ndonjë detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji,
kontrata e punës, apo kontrata kolektive. Pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë për të
vërtetuar se çfarë shkeljesh ka kryer paditësja, si pasojë e të cilës të jetë krijuar një situatë të
rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i
marrëdhënieve të punës. Është detyrim procedural i palës së paditur që në përputhje me ligjin
të mbështesë pretendimet e saj në prova, siç përcakton neni 12 i K.Pr.Civile.
Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj çmon përfundimisht se zgjidhja e kontratës së
punës midis paditëses dhe palës së paditur, nga ana e kësaj të fundit konsiderohet si zgjidhje e
njëanshme, e menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar, pasi nuk provohet ekzistenca e
kushteve kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar në zgjidhjen e
kontratës së punës me afat të pacaktuar.
Në rastin konkret, dëmshpërblimi i caktuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gramsh
gjendet nga ky Kolegj i drejtë e i bazuar në ligj, si dhe në përputhje me kushtet sociale dhe
ekonomike të paditëses (mosha, arsimi dhe kualifikimi i saj, mundësia për të gjetur një punë
tjetër, etj.).

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, gërma (b) të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.307, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.58, datë 08.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gramsh.

Tiranë, më 19.02.2013

258
Nr.11216-01311-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-780 i Vendimit (132)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtar
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile , që u përket:

PADITËS: ATIF ISAKAJ

TË PADITUR: NERTILA DUMKE (HOXHA),
GËZIM PAPINOVA

OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurës Nertila Dumke (Hoxha) të zbatojë
kontratën nr.2519 rep. dhe nr.266 kol., datë 05.08.2005
për kalimin në pronësi të paditësit të pronës objekt i kësaj kontrate.
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së qirasë nr.6950 rep.
dhe 1214 kol., datë 28.08.2009 dhe rivendosjen në posedim të sendit.
Detyrimi i të paditurës Nertila Dumke (Hoxha) të shpërblejë
për dëmin e shkaktuar nga mospërdorimi i sendit
nga data 28.08.2009 e në vazhdim në masën 3000 Euro në muaj.
Dhënia e vendimit në ekzekutim të përkohshëm.
Sigurimi i padisë dhe pezullimi i aktivitetit tregtar
me sendin objekt gjykimi, deri në përfundim të gjykimit të padisë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a; 202/a; 206/ 317 të K.Pr.Civile.
Nenet 92/a; 313; 419; 420; 476; 609; 608; 690 të K.Civil.
Kontrata nr.2519 rep. dhe 266 kol., datë 05.08.2005.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.5204, datë 15.06.2011 ka

vendosur:

259
 Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimi i palës së paditur Nertila Dumke (Hoxha) të përmbushë detyrimin
kontraktor sipas kontratës nr.2519 rep dhe nr.266 kol., datë 05.08.2005 për
kalimin në pronësi të paditësit të pronës objekt i kësaj kontrate, dhe të njohë
pronar paditësin Atif Isakaj në sendin përkatësisht pronën “truall” me
sipërfaqe 672 m2 dhe “ndërtesë” me sipërfaqe 132 m2, e regjistruar në ZRPP
Tiranë, pasuria nr.3/520, Zona Kadastrale nr.8270, Volumi 65 faqe 138, e
ndodhur në Rr. “Brigada e Tetë”, kundrejt pagimit prej tij të diferencës së
çmimit së përcaktuar në kontratë prej 700.000 (shtatëqind mijë) Euro, shumë e
cila duhet të paguhet me çastin e vënies në ekzekutim të këtij vendimi.
Detyrimi i të paditurës Nertila Dumke (Hoxha) të shpërblejë paditësin Atif
Isakaj për mospërdorimin e sendit në shumën 3.000 (tre mijë) Euro në muaj,
duke filluar nga data 28.08.2009 deri në marrjen formë të prerë të këtij
vendimi gjyqësor.
Rrëzimin e padisë për kërkimet lidhur me pavlefshmërinë e kontratës së
qirasë; rivendosjen në posedim dhe dhënien e vendimit në ekzekutim të
përkohshëm.
Rrëzimin e kërkesës për sigurimin e padisë lidhur me pezullimin e aktivitetit
tregtar të të paditurit Gëzim Papinova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.326, datë 21.02.1012 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.5204, datë 15.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesë-padisë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse Atif
Isakaj, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke parashtruar këto shkaqe:
- Asnjë dispozitë e K.Civil apo asnjë dispozitë tjetër e legjislacionit në fuqi nuk
përcaktojnë se kjo kontratë nuk duhet të ketë (ose e ka të ndaluar të këtë për shkaqe
formale apo materiale) për objekt shitjen e një pasurie të paluajtshme.
- Kapari mund të shpërbejë pa pagesë në përputhje me përcaktimet e K.Civil si mjet për
vërtetimin e lidhjes së një marrëdhënie detyrimi (në rastin tonë të kontratës për
shitblerjen e pasurisë së paluajtshme) dhe njëkohësisht të shërbejë për sigurimin e
ekzekutimit të këtyre detyrimeve sipas kontratës, që ka për objekt shitjen e pasurisë së
paluajtshme.
- Gjykata pranon gjithashtu faktin se në hartimin e kësaj kontrate, palët kanë rënë
dakord që të përfshijnë edhe disa elemente të tjera që përmbushin kërkesat për t’u
konsideruar një kontratë e vlefshme për shitjen e pronës së paluajtshme me kusht
pezullues.
- Në këto kushte natyrshëm lind pyetja në cilën dispozitë të K.Civil të gjykatës së apelit
gjen mbështetje ligjore që të ndalonte palët të parashikonin në këtë kontratë një
marrëveshje shit-blerje mes tyre.
- Në vijim sqarojmë se, në zbatim të nenit 663 të K.Civil, rezulton se palët i kanë
plotësuar të gjitha kushtet për të lidhur këtë marrëveshje (siç i pranon dhe rendit edhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë) me vendimin e saj, duke përfshirë disa elemente të
rëndësishme.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

260
 pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; mbrojtjen e përfaqësuesit të paditësit
Atif Isakaj, avokatin Sokol Nako, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
paditur Nertila Dumke (Hoxha), avokatin Agim Gogu, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

261
 VËREN
Vendimi nr.326/821, datë 21.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
disponuar rrëzimi i padisë, është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit. Ndërkohë që, me të
drejtë, me vendimin nr.5204, datë 15.06.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka pranuar
pjesërisht padinë. Prandaj, është vendi që të prishet vendimi i gjykatës së apelit duke lënë në
fuqi vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se
paditësi Atif Isakaj dhe e paditura Nertila Dumke kanë lidhur kontratën noteriale 2519
rep/266 kol të datës 05.08.2005 për të realizuar shitjen e një pasurie të paluajtshme nga e
paditura Nertila Dumke tek paditësi Atif Isakaj.
Nga provat shkresore dhe përmbajtja e kontratës (e cila në titullin e saj është emërtuar
si “kontratë kapari”) rezulton e pranohet që e paditura Nertila Dumke është pronare e një
pasurie të regjistruar në Regjistrin Hipotekor nr.35, datë 01.04.1999, përkatësisht e një
shtëpie banimi dhe një trualli me sipërfaqe 672 m2 ndodhur në qytetin e Tiranës.
Nga përmbajtja e kontratës rezulton se, në kohën e lidhjes së saj, paditësja Nertila
Dumke ishte e përfshirë në një proces tjetër gjyqësor për shkak të konfliktit me persona të
tjerë lidhur me sendin objekt kontrate përsa i përket të drejtës së saj të pronësisë dhe
vlefshmërisë së titullit të pronësisë. Për këtë arsye edhe kontrata objekt gjykimi, në
formulimin e përmbajtjes dhe kushteve të saj është përpiluar duke mbajtur parasysh këtë
rrethanë.
Mes të tjerave, kontrata parashikon se pala paditëse dhe ajo e paditur kanë rënë
dakord të realizojnë shitjen e sendit objekt gjykimi duke përcaktuar kushte kontraktore në
mënyre të tillë që, secila palë kontraktore, të realizojë garantimin dhe mbrojtjen më të mirë të
interesave dhe të drejtave të saj, në eventualitet të ngjarjeve të mundshme të parashikuara
shprehimisht në kontratë.
Në kontratë parashikohet se çmimi i shitjes së sendit do të jetë në shumën 800.000
Euro, i cili mbetet i pandryshuar. Ndërkohë që pagesa prej 100.000 Euro e kryer nga blerësi
Atif Isakaj do të konsiderohet si pjesë e çmimit të kontratës nëse procesi gjyqësor do të
përfundonte në favor të së paditurës Nertila Dumke. Po kështu, në kontratë parashikohet që,
nëse kontrata nuk do të realizohet për faj të paditësit Atif Isakaj, atëherë ai humb shumën prej
100.000 Euro dhe paguan dëmin e shkaktuar palës tjetër. Palët ranë dakord se afati i
ekzekutimit të kontratës së shitjes do të jetë jo më vonë se dy muaj nga data që vendimi
përfundimtar i gjykatës të marrë formë të prerë. Gjithashtu, kontrata parashikon se, meqenëse
dorëzimi i pasurisë është bërë, palët deklarojnë që në rast se nuk do të ekzekutohet kontrata e
shitjes pa fajin e asnjërës palë, palët do të kthehen në gjendjen e mëparshme, por
kapardhënësi njëkohësisht edhe me cilësinë e blerësit, në të ardhmen do të paguajë një qira
mujore prej 3.000 Euro në muaj duke filluar nga data 01.11.2005 e deri në momentin kur do
të konkludohet në mosekzekutimin e kontratës.
Sipas vërtetimit të lëshuar nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
në datën 27.09.2010, rezulton që në bazë të kontratës së mësipërme, janë bllokuar veprimet
mbi pasurinë objekt i kësaj kontrate.
Në gjykim pranohet e vërtetuar që, me vendimin nr.3663, datë 04.05.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është zgjidhur çështja e pronësisë mbi pronën objekt kontrate,
duke u konfirmuar e drejta e pronësisë mbi sendin në favor të të paditurës Nertila Dumke. Ky
vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.774, datë 23.04.2010.
Por, ndërsa kishte përfunduar ky gjykim në shkallë të parë, e paditura Nertila Dumke ka
lidhur edhe një kontratë qiraje me të paditurin Gëzim Papinova, me të cilën, ky i fundit ka
marrë me qira pronën objekt gjykimi për një afat tre vjeçar.

262
 Me marrjen formë të prerë të vendimit gjyqësor të sipërcituar, pas kalimit të afatit
ligjor procedural njëmujor, paditësi Atif Isakaj, me qëllim shprehjen e gadishmërisë dhe
vullnetit të tij për ekzekutimin përfundimisht të kontratës dhe kryerjen e pagesës së
diferencës së çmimit të sendit, ka kontaktuar në rrugë verbale telefonike me të paditurën
Nertila Dumke, e cila, sikurse edhe shpjegohet nga vetë palët ndërgjyqëse ndodhej jashtë
shtetit. E paditura Nertila Dumke i ka kërkuar paditësit Atif Isakaj të aplikojë për pajisjen me
vërtetim pronësie për pronën objekt gjykimi me qëllim ekzekutimin e kontratës së shitjes,
fakt ky që konfirmohet nga kopja e aplikimit në ZRPP Tiranë datë 09.06.2010 për pajisjen
me dokument pronësie.
Pas ezaurimit të këtyre komunikimeve dhe veprimeve, e paditura Nertila Dumke ka
shfaqur shenja tërheqjeje nga kontrata. Në këto kushte, paditësi Atif Isakaj i ka dërguar të
paditurës Nertila Dumke kujtesën noteriale datë 08.07.2010, me të cilën i kërkon
përmbushjen e detyrimit.
Në përgjigje të kujtesës noteriale, në datën 13.07.2010, e paditura Nertila Dumke ka
njoftuar paditësin Atif Isakaj se ajo refuzon të përmbushë detyrimin, për shkak se pala
paditëse Atif Isakaj e ka bërë njoftimin noterial pas kalimit të afatit dy mujor të parashikuar
në nenin 2 të kontratës së lidhur mes palëve ndërgjyqëse. Sipas të paditurës Nertila Dumke,
vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në datën 23.04.2010. Duke pasur parasysh këtë datë
(pra jo datën e mëvonshme kur vendimi ka marrë formë të prerë), sipas të paditurës Nertila
Dumke, kujtesa noteriale e dërguar nga ana e paditësit Atif Isakaj në datën 08.07.2010 është
jashtë afatit dymujor të caktuar në kontratë. Njëkohësisht, e paditura Nertila Dumke shprehet
që, përveçse ka humbur të drejtën për të ekzekutuar kontratën, paditësi Atif Isakaj ka humbur
edhe shumën e paguar, sipas saj, si kapar në masën 100.000 Euro.
Në rrethana të tilla, pala paditëse Atif Isakaj, duke thirrur në cilësinë e palës së
paditur Nertila Dumken (Hoxha) dhe Gëzim Papinovën, ka ngritur në gjykatë padinë me
shkak ligjor dhe objekt sikurse tregohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Sipas padisë dhe shpjegimeve të dhëna në mbështetje të kërkimeve të saj gjatë
gjykimit, paditësi Atif Isakaj kërkon ekzekutimin e kontratës nr.2519 rep/266 Kol të datë
05.08.2005 të lidhur me të paditurën Nertila Dumke dhe kalimin në pronësi të pronës së
përshkruar më lart. Paditësi pretendon se i ka përmbushur të gjitha detyrimet e tij kontraktore
por pala e paditur nuk i është përmbajtur parashikimeve të kontratës, e cila është një kontratë
shitjeje me kusht pasi varej nga përfundimi i procesit tjetër gjyqësor ku ishte pjesëmarrëse e
paditura Nertila Dumke e ku debatohej mbi titullin e saj të pronësisë mbi sendin objekt
kontrate. Po kështu, paditësi Atif Isakaj pretendon se brenda afatit të parashikuar në kontratë
ai e ka shprehur rregullisht vullnetin e tij për përmbushjen e qëllimit dhe detyrimit kontraktor.
Madje, i ndodhur në kushtet e heshtjes së palës tjetër, paditësi Atif Isakaj, duke pasur
parasysh çastin e marrjes formë të prerë të vendimit të gjykatës së apelit, pra brenda afatit
dymujor kontraktor, i ka drejtuar edhe kujtesën noteriale, por që pala e paditur në mënyrë të
pajustifikuar ligjërisht ka refuzuar përmbushjen e kontratës.
Më tej, paditësi Atif Isakaj ka pretendimin se, nga ana e palës së paditur Nertila
Dumke, është shkelur kontrata e lidhur mes tyre, që nga momenti kur ajo ka lidhur kontratën
e qirasë me të paditurin Gëzim Papinova. Kjo kontratë qiraje është e pavlefshme pasi në
momentin e lidhjes së saj qiradhënëse nuk mund të ishte më e paditura Nertila Dumke.
Paditësi Atif Isakaj kërkon që të rivendoset në posedim sepse më parë ai ishte vënë në
posedim të sendit nëpërmjet kontratës objekt i këtij gjykimi. Zhveshja nga posedimi i sendit
është bërë në mënyrë të paligjshme, pasi posedues i tij ishte paditësi Atif Isakaj dhe jo pala e
paditur Nertila Dumke.
Së fundi, nisur nga refuzimi i pajustifikuar i palës së paditur Nertila Dumke për
përmbushjen e kontratës, paditësi Atif Isakaj pretendon se i është shkaktuar një dëm i madh
ekonomik si pasojë e mospërdorimit të pronës dhe për këtë kërkohet e njëjta vlerë e qirasë së

263
sendit që paditësi do t’i paguante të paditurës nëse nuk do të mund të realizohej kontrata e
shitjes së pronës për fajin e tij.
Në prapësim të kërkimeve të padisë dhe parashtrimeve të bëra prej paditësit Atif
Isakaj, nga ana e të paditurës Nertila Dumke prapësohet që paditësi nuk i është përmbajtur
kontratës, për shkak se ka kërkuar përmbushjen e saj pas kalimit të afatit dy mujor të
parashikuar shprehimisht në kontratë. Me kalimin e këtij afati dy mujor kontrata është e
zgjidhur dhe për rrjedhojë detyrimet janë shuar. Paditësi Atif Isakaj nuk ka pasur tagrat e
pronarit që të posedojë pronën.
Në prapësim të kërkimeve të padisë dhe parashtrimeve të bëra prej paditësit Atif
Isakaj, nga ana e të paditurit Gëzim Papinova prapësohet se kërkimet e padisë ndaj tij janë të
pabazuar në prova dhe në ligj. Sipas nenit 822 të Kodit Civil, kontrata e qirasë është e
detyrueshme për pronarin e ri të sendit. I padituri Gëzim Papinova është sjellë në mirëbesim
të plotë ndaj palëve të tjera ndërgjyqëse. Padia për rivendosjen në posedim është tej afatit
ligjor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor, pasi dëgjoj
kërkimet përfundimtare të palëve ndërgjyqëse, ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë, duke
e detyruar të paditurën Nertila Dumke(Hoxha) të përmbushë detyrimin kontraktor sipas
kontratës nr.2519 rep dhe nr.266 kol, datë 05.08.2005 për kalimin në pronësi të paditësit të
pronës objekt i kësaj kontrate dhe ta njohë atë si pronar të sendit, kundrejt pagimit prej tij të
diferencës së çmimit së përcaktuar në kontratë prej 700.000 Euro. Po kështu, gjykata ka
disponuar për detyrimin e të paditurës Nertila Dumke (Hoxha) të shpërblejë paditësin Atif
Isakaj për mospërdorimin e sendit në shumën 3.000 Euro në muaj, duke filluar nga data
28.08.2009 deri në marrjen formë të prerë të këtij vendimi gjyqësor. Së fundi, gjykata ka
rrëzuar padinë për kërkimet lidhur me pavlefshmërinë e kontratës së qirasë; rivendosjen në
posedim dhe dhënien e vendimit në ekzekutim të përkohshëm.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur Nertila Dumke (Hoxha).
Pasi ka dëgjuar në seancë parashtrimet dhe qëndrimet e palëve ndërgjyqëse mbi
bazueshmërinë në ligj dhe prova të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Tiranë, duke pranuar si të vërtetuara të njëjtat rrethana të faktit, ka ardhur në përfundime
ligjore të kundërta me ato të gjykatës së shkallës së parë. Prandaj, gjykata e apelit ka
vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke e rrëzuar padinë në të
gjitha kërkimet e saj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi Atfi Isakaj ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e apelit dhe duke
kërkuar konfirmimin e vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, për motivet të cilat
parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në thelb, me anë të rekursit, nga pala paditëse pretendohet se arsyetimi dhe disponimi
në vendimin e gjykatës së apelit janë rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit,
madje në kundërshti me vetë pranimin e rrethanave të faktit nga po kjo gjykatë. Kontrata
objekt gjykimi, krahas disa elementëve të kaparit, i përmban edhe gjithë elementët që kërkon
ligji për veprimin juridik të shitblerjes së pasurive të paluajtshme dhe është lidhur me kushtin
pezullues të ecurisë së suksesshme apo jo të procesit gjyqësor tjetër ku e paditura mbronte
titullin e saj të pronësisë mbi sendin e paluajtshëm që ishte njëkohësisht edhe objekt i
kontratës së lidhur mes tyre.
Po kështu, në rekurs pretendohet se i gabuar është qëndrimi ligjor i gjykatës së apelit
kur konkludon se kontrata mes palëve nuk është përmbushur për fajin e paditësit Atif Isakaj,
aq më tepër kur vetë pranon të vërtetuar që e paditura Nertila Dumke ka refuzuar të
përmbushë detyrimet kontraktore dhe nga ana e paditësit është shprehur vullneti dhe janë
kryer veprime për të ekzekutuar detyrimet kontraktuale brenda afatit dymujor që fillonte me

264
marrjen formë të prerë të vendimit të gjykatës së apelit në gjykimin tjetër. Ndërkohë që ishte
lidhur kontratë shitje me kusht pezullues, e paditura Nertila Dumke në shkelje të ligjit dhe
kontratës ka lidhur kontratë qiraje me të paditurin Gëzim Papinova.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që në rekursin e palës paditëse Atif Isakaj
përmbahen shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së apelit e cila
ka rrëzuar tërësisht padinë. Njëkohësisht, Kolegji Civil e gjen të mbështetur në ligj vendimin
e dhënë nga gjykata e shkallës së parë me të cilin është pranuar pjesërisht padia.
Gjykata e apelit, pasi i ka pranuar si të vërtetuara rrethanat e faktit njësoj si gjykata e
shkallës së parë, ka ardhur në përfundim të ndryshëm nga kjo e fundit. Sipas gjykatës së
apelit, bazuar në kontratën e lidhur midis palëve ndërgjyqëse, Atif Isakaj dhe Nertila
Dumke, fakteve juridike për të cilat këto palë nuk kanë mosmarrëveshje, dispozitave
ligjore lidhur me veprimin juridik të kaparit dhe ato të kontratës së shitjes dhe normave
që përcaktojnë si duhet të interpretohet një kontratë, rezulton se kemi të bëjmë më një
kontratë kapari dhe jo një kontratë shitje pasurie të paluajtshme.
Më tej gjykata e apelit arsyeton se kontrata, në bazë të nenit 690 të Kodit Civil, ka
forcën e ligjit për palët. Nga kontrata e lidhur midis palëve buron edhe e drejta e paditësit Atif
Isakaj për të bllokuar, duke e rënduar me atë që gjykata e quan barrë hipotekore pronën e të
paditurës Nertila Dumke. Por, ky barrësim është bërë në funksion për të siguruar vetë
detyrimet që të paditurës i rrjedhin prej marrjes së kaparit, në shumën 100000 Euro, në rast se
ajo nuk ekzekutonte për faj të saj shitjen e pasurisë së paluajtshme. Hipoteka ose barra
hipotekore që rezulton nga kontrata shërben jo për të siguruar ekzekutimin e kontratës së
shitjes së pasurisë së paluajtshme, për shkak se këtë rol e luan kapari. Ajo shërben për të
siguruar detyrimet që rrjedhin nga vetë lidhja e kontratës së kaparit nëse ekzekutimi i
kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme, nuk ndodhte për faj të të paditurës Nertila
Dumke. Pala paditëse duhej t’i kërkonte palës së paditur brenda afatit të përcaktuar në
kontratë lidhjen e kontratës së shitjes mes tyre, gjë të cilën ajo nuk e ka bërë brenda afatit
dymujor për faj të saj.
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin. Sikurse me të drejtë
ka arsyetuar ligjin gjykata e shkallës së parë, kontrata e lidhur mes palëve ndërgjyqëse
përmban të gjitha elementët e nevojshëm për qenien dhe ekzistencën e kontratës së shitjes së
një sendi të paluajtshëm. Kontrata objekt i këtij gjykimi është lidhur me vullnetin e lirë dhe të
pavesuar së të dy palëve, mbështetet mbi një shkak të ligjshëm me synim shitjen e një sendi
pasuri e paluajtshme të lejuar në qarkullimin civil. Po kështu, lënda e kontratës përfaqëson
një objekt, pra një send të paluajtshëm ekzistues dhe të regjistruar në ZRRPP Tiranë.
Kontrata është redaktuar nga noteri, pra ka formën noteriale të kontratës si një kusht i
nevojshëm dhe i domosdoshëm për vlefshmërinë e një kontrate me të cilën disponohet mbi
një send të paluajtshëm.
Kolegji Civil vëren se, në dispozitën e nenit 681 e vijues të Kodit Civil përcaktohet se
kur interpretohet një kontratë sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i
palëve, pa u ndalur thjesht në shprehjen e kuptimin letrar të fjalëve, si dhe duke vlerësuar
sjelljen e tyre në tërësi para dhe pas përfundimit të kontratës. Në këtë kuptim, Kolegji Civil e
gjen të mbështetur në ligj vendimin e gjykatës së shkallës së parë me rrethanat e faktit të
pranuara prej kësaj të fundit, nga ku rezulton që qëllimi për të cilin paditësi Atif Isakaj dhe e
paditura Nertila Dumke kanë përpiluar dhe nënshkruar kontratën 2519 rep/266 kol të datës
05.08.2005, është shitja dhe kalimi i pronësisë së objektit të saj, një shtëpie dhe një trualli,
nga pala shitëse Nertila Dumke tek pala blerëse Atif Isakaj.
Prandaj, Kolegji Civil vëren se me të drejtë arsyeton gjykata e shkallës së parë që
ndonëse palët e kanë titulluar kontratën e lidhur mes tyre si kontratë kapari, por nga leximi i
thjeshtë i saj konstatohet lehtësisht se kontrata e datës 05.08.2005 e lidhur mes palëve
ndërgjyqëse nuk është dhe nuk përbën një kontratë kapari. Palët në këtë kontratë kanë

265
shprehur vullnetin e ndërsjelltë për shitblerjen e pronës së paluajtshme, nëpërmjet një lidhjes
së kontratës të redaktuar nga noteri dhe me një përmbajtje të pranuar nga palët sipas ligjit për
kontratën e tjetërsimit të pasurive të paluajtshme. Palët kanë përcaktuar çmimin e
transaksionit, pra çmimin e sendit objekt i shitblerjes. Blerësit i ka kaluar edhe posedimi real
mbi pronën nëpërmjet kontratës që nga çasti i lidhjes së saj. Nëpërmjet kontratës është
vendosur barrë hipotekore në ZRPP Tiranë mbi pronën e disponuar, në sigurim të
përmbushjes dhe ekzekutimit të kontratës në eventualitet të vërtetimit të kushtit pezullues.
Përveç këtyre elementëve të sipërcituar të kontratës objekt gjykimi, vlen të
evidentohet se në rastin e disponimeve mbi një send të paluajtshëm mjeti efektiv për të
siguruar lidhjen e kontratës së tjetërsimit të sendit të paluajtshëm dhe përmbushjen e
detyrimeve kontraktore është vendosja e barrës hipotekore mbi sendin që tjetërsohet. Për këtë
qëllim, palët kanë parashikuar dhe kanë realizuar edhe vendosjen e barrës hipotekore mbi
pronën objekt gjykimi mbi bazën e parashikimit kontraktor të tyre që kontrata është titull
ekzekutiv dhe bëhet bllokimi i pronës në ZRPP Tiranë.
Sikurse me të drejtë ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, Kolegji Civil vëren se
kontrata objekt i këtij gjykimi është lidhur me një kusht pezullues, pasi rezulton se pala
pronare e sendit ishte e përfshirë në një proces tjetër gjyqësor dhe objekti i atij gjykimi ishte
pikërisht ekzistenca dhe vlefshmëria e titullit të pronësisë të shitëses Nertila Dumke.
Ekzistenca e këtij procesi gjyqësor dhe mënyra e përfundimit të tij përbën një fakt juridik i
cili nuk varej as nga vullneti i shitëses, të paditurës Nertila Dumke dhe as nga vullneti i
blerësit, paditësit Atif Isakaj. Në këtë kontekst konfirmimi i vlefshmërisë së titullit të
pronësisë së shitëses Nertila Dumke ishte pasojë e një fakti juridik që nuk varej prej saj dhe
nuk dihej se mund të ndodhte në kohën e lidhjes së kontratës së datës 05.08.2005. Ky përbën
kushtin pezullues të përmbushjes së të drejtave dhe detyrimeve të kontratës së lidhur mes
palëve kontraktore.
Të dy gjykatat më të ulëta kanë pranuar si të vërtetuar se kushti pezullues është
vërtetuar dhe e paditura Nertila Dumke ka dalë gjyqfituese duke u konfirmuar vërtetësia e
titullit të pronësisë së saj mbi sendin objekt i kontratës, fakt ky që provohet nga vendimit
gjyqësor nr.3663, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.774, datë 23.04.2010.
Kolegji Civil vëren se, në zbatim të drejtë të ligjit, sipas dispozitës së nenit 88 të
Kodit Civil, pasojat që lidhen me vërtetimin e kushtit fillojnë nga çasti që është vërtetuar
kushti, përveç kur nga përmbajtja e veprimit juridik del se këto pasoja duhet të fillojnë në një
kohë të mëparshme. Nga përmbajtja e kontratës objekt gjykimi nuk rezulton të jetë
parashikuar që pasojat fillojnë në një kohë të mëparshme.
Sipas kësaj kontrate, në rastin e vërtetimit të kushtit, pra të daljes gjyqfituese të palës
shitëse Nertila Dumke dhe konfirmimit të titullit të pronësisë në favor të saj, palët kanë
parashikuar që blerësi Atif Isakaj do të paguante diferencën e çmimit prej 700.000 Euro
brenda afatit dy mujor nga vërtetimi i kushtit. Nëse shitësja Nertila Dumke do të kryente
veprime që tregojnë tërheqjen e saj nga kontrata, ajo parashikohet të jetë titull ekzekutiv duke
u bërë bllokimi i pasurisë. Nëse blerësi Atif Isakaj nuk tregon interes për ekzekutimin e
kontratës brenda dy muajve, humbet shumën e paguar në çastin e lidhjes së kontratës.
Ndërsa në rastin e mos vërtetimit të kushtit pezullues, pra nëse procesi gjyqësor nuk
do të përfundonte në favor të së paditurës Nertila Dumke, kjo ngjarje do të kishte si pasojë
shuarjen e të drejtave dhe detyrimeve mes palëve pa fajin e asnjërës prej tyre. Blerësi Atif
Isakaj do të kthente banesën duke e liruar dhe dorëzuar atë. Njëkohësisht kjo palë do të
paguante një shumë prej 3.000 Euro në muaj si qira për përdorimin e sendit. Ndërsa shitësja
Nertila Dumke do të kthente shumën e paguar prej 100.000 Euro të cilën palët e kanë quajtur
edhe kapar dhe që përbën pjesë të çmimit të kontratës.

266
 Nisur nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dy gjykatat më të ulëta, Kolegjit Civil i
rezulton se, pas ditës kur ka marrë formë të prerë vendimi nr.774, datë 23.04.2010 i gjykatës
së apelit, që përbën edhe rastin e çastin e vërtetimit të kushtit pezullues, paditësi Atif Isakaj
ka aplikuar në ZRPP Tiranë për pajisjen me vërtetim pronësie për pronën e sipërpërshkruar
me qëllim ekzekutimin e kontratës. Në vijim, paditësi Atif Isakaj i ka bërë disa njoftime
verbale të paditurës Nertila Dumke për të pranuar diferencën e çmimit të shitjes dhe për
dorëzimin e dokumenteve të pronësisë së saj mbi objektin e kontratës.
Në kontratë nuk është parashikuar asnjë lloj modaliteti për mënyrën se si do njoftohej
pala tjetër pas vërtetimit të kushtit dhe në bazë të parimit të mirëbesimit të palëve
kontraktore, një mënyrë normale e zakonshme dhe e aplikuar në marrëdhëniet mes palëve
është ajo verbale gjë e cila pretendohet të jetë kryer nga pala paditëse Atif Isakaj dhe nuk
kundërshtohet nga pala tjetër. Ndodhur në kushtet e heshtjes dhe zvarritjes së palës tjetër për
dhënien e një përgjigjeje për përmbushjen e detyrimit kontraktor, paditësi Atif Isakaj i ka
dërguar të paditurës Nertila Dumke kujtesën noteriale datë 08.07.2010, duke i kërkuar
ekzekutimin e kontratës. Nisur nga këto rrethana të faktit të pranuara nga vetë dy gjykatat më
të ulëta, Kolegji Civil evidenton se paditësi Atif Isakaj, edhe pse nuk ishte vetëm detyrim
ekskluziv i tij, ka vepruar brenda afatit dymujor, për shkak se vendimi i gjykatës së apelit ka
marrë formë të prerë jo më herët se data 23.05.2010, ndërkohë edhe kujtesa noteriale është e
datës 08.07.2010.
Nga ana tjetër, Kolegji Civil vëren se, në interpretim të drejtë të këtij kushti
kontraktor, në rrethanat kur ishte e paditura Nertila Dumke palë në procesin gjyqësor, i
përkiste kësaj të fundit detyrimi për të njoftuar blerësin Atif Isakaj për faktin e përfundimit të
procesit gjyqësor duke e ftuar për ekzekutimin e kontratës. Paditësi Atif Isakaj nuk ishte palë
në procesin gjyqësor dhe nuk mund të kishte detyrim t`i njoftonte të paditurës Nertila Dumke
ato çfarë ajo i dinte dhe duhej t`i dinte, faktin se kushti pezullues është vërtetuar dhe se e
paditura Nertila Dumke ka dalë gjyqfituese e duhej të përmbushte kontratën ndaj tij për
kalimin në pronësi të sendit. Gjithashtu, në kontratë nuk është parashikuar për të paditurën
Nertila Dumke një e drejtë për tërheqjen nga kontrata. Madje, akoma më tej, në kontratë
shprehimisht parashikohet që në rast se e paditura kryen veprime që tregojnë tërheqjen e saj
nga kontrata, atëherë kontrata është titull ekzekutiv dhe bëhet bllokimi pronës në ZRPP
Tiranë, etj.
Prandaj, Kolegji Civil e vlerëson të mbështetur në ligj përfundimin e gjykatës së
shkallës së parë që pala e paditur Nertila Dumke duhet të detyrohet të përmbushë detyrimet
kontraktore të marra përsipër me kontratën e datës 05.08.2005, për kalimin në pronësi të
objektit të disponuar me kontratë në favor të paditësit Atij Isakaj kundrejt pagimit prej tij të
diferencës së çmimit kontraktor. Neni 751 i Kodit Civil parashikon shprehimisht se: “Shitja
me kusht e sendeve të paluajtshme regjistrohet në regjistrat e pasurive të paluajtshme pasi të
jetë vërtetuar kushti”.
Për rrjedhojë, e paditura Nertila Dumke detyrohet të përmbushë detyrimet kontraktore
të marra përsipër me kontratën e shitjes me kusht të pasurive të paluajtshme nr.2519 rep dhe
nr.266 kol, datë 05.08.2005 dhe ta njohë pronar paditësin Atif Isakaj mbi sendin objekt
kontrate, në përputhje me detyrimet kontraktore.
Së fundi, Kolegji Civil vlerëson se ndryshe nga gjykata e apelit, me të drejtë gjykata e
shkallës së parë ka pranuar padinë përsa i përket shpërblimit të dëmit të shkaktuar si rezultat
pengimit të paditësit për të përdorur sendin e paluajtshëm objekt gjykimi për të cilin i ishte
njohur nga e paditura e drejta e posedimit. Në kundërshtim me këtë detyrim kontraktor, e
paditura Nertila Dumke ka disponuar për këtë send duke lidhur një kontratë qiraje me të
paditurin tjetër në këtë proces Gëzim Papinova. Nisur nga momenti i lidhjes së kësaj kontrate
qiraje fillon përllogaritja kohore e masës së dëmshpërblimit, e cila, në vlerë pranohet të jetë
pikërisht masa e qirasë prej 3.000 Euro/muaj që, sipas kontratës së shitblerjes me kusht

267
pezullues, edhe paditësi do të duhej të paguante nëse kalimi i pronësisë mbi sendin nuk do të
arrihej, pa fajin e asnjërës palë.
Pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs lidhen dhe kontestojnë vlerësimin dhe
çmimin e provave nga gjykata e apelit, çështje të cilat nuk janë në objektin e gjykimit të
Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.326/821, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.5204, datë 15.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 19.02.2013

MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë, Evelina Qirjako dhe Andi Çeliku, shprehim mendimin tonë
kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, i cili prish vendimin
nr.326/821, datë 21.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe le në fuqi vendimin nr.5204, datë
15.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ky vendim, i lënë në fuqi nga Kolegji
Civil, ka pranuar pjesërisht padinë e paditësit Atif Isakaj, duke e detyruar të paditurën Nertila
Dumke të përmbushë detyrimin kontraktor për kalimin në pronësi të një prone dhe të njohë
paditësin Atif Isakaj ne sendin truall dhe banesë, kundrejt pagimit prej tij të diferencës së
çmimit të përcaktuar në kontratë. Po kështu vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i
lënë në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ka detyruar të paditurën të shpërblejë
paditësin për mospërdorimin e sendit në shumën 3.000 Euro në muaj duke filluar nga data
28.08.2009 deri në marrjen formë të prerë të vendimit gjyqësor, si dhe ka rrëzuar padinë për
kërkimet në lidhje me pavlefshmërinë e kontratës së qirasë, rivendosjen në posedim, dhënien ë
vendimit në ekzekutim të përkohshëm dhe një kërkesë për sigurimin e padisë me pezullimin e
aktivitetit tregtar që zhvillohet në pronën objekt gjykimi nga pala e tretë qiramarrëse.
Sipas mendimit tonë, mbështetur dhe referuar akteve të administruara në dosjen
gjyqësorë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk mund dhe nuk duhet të dilte në një
konkluzion përfundimtar për zgjidhjen në themel të konfliktit gjyqësor, pasojë kjo e një
hetimi gjyqësor të paplotë dhe sipërfaqësor nga gjykatat e faktit, si dhe analizës së fakteve dhe
provave nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë tej kompetencave që ligji njeh për objektin e
gjykimit të një çështje civilë në Gjykatën ë Lartë.
Në të tilla rrethana, ne gjyqtarët në pakicë, vlerësojmë se zgjidhja më e drejtë e
çështjes do të ishte prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimi i çështjes për
rishqyrtim në atë gjykatë. Në rigjykimin ë çështjes, Gjykata e Apelit Tiranë do të duhej të
përsëriste hetimin gjyqësor për t’i dhënë përgjigje çdo momenti të pa sqaruar në lidhje me
faktet e pranuara apriori nga gjykatat si dhe të bënte një çmuarje të provave konform nenit 29 të
Kodit të Procedurës Civile, duke realizuar kështu një hetim të plotë e të gjithanshëm të
çështjes siç kërkon edhe neni 14 i Kodit të Procedurës Civile. Kështu konkluzionet e Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë për përcaktimin e saktë të natyrës së konfliktit gjyqësor dhe

268
objektit të mosmarrëveshjes si dhe evidentimi nga ana ë tij i disa fakteve mbi bazën e një
analizë dhe çmuarje të provave të administruara, do të duhej të përbënin objektin e shqyrtimit
gjyqësor të gjykatës së apelit në rigjykimin e çështjes.
Gjithashtu vlerësojmë se si rezultat i një hetimi të paplotë gjyqësor ka ende momente e
fakte të pasqaruara siç do të ishte momenti i humbjes së posedimit të paditësit mbi pronën, parë
shkaqet e humbjes së këtij posedimi në raport me vullnetin e paditësit për lidhjen
përfundimtarë të kontratës së shitjes, mënyra se si ka reaguar (ose jo) paditësi ndaj veprimeve
aktive të së paditurës apo të personit të tretë qiramarrës për shndërrimin dhe përmirësimin e
pronës nga viti që palët ndërgjyqëse kanë lidhur marrëdhënien juridike si dhe ekzistencën ose
jo të shkakut të ligjshëm të kontratës për detyrimin e së paditurës për pagimin e qirasë mujorë
si dëmshpërblim në favor të paditësit.
Për të gjitha sa sipër, shprehim mendimin tonë kundër vendimit të shumicës së
Kolegjit Civil, i cili duhej të kishte prishur vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe t'ia
dërgonte çështjen për rishqyrtim asaj gjykate për përsëritjen e hetimit gjyqësor dhe zhvillimin ë
tij konform kërkesave të Kodit të Procedurës Civile.

Evelina Qirjako Andi Çeliku

269
Nr.31001-01774-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-686 i Vendimit (133)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datë 19.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:

PADITËS: KITO SOTA, në mungesë

I PADITUR: KËSHILLI I BASHKISË VLORË, në mungesë
BESNIK NELAJ, në mungesë
LINDITA NELAJ,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME VLORË, në mungesë

OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.39, datë 21.08.2003
të Këshillit të Bashkisë Vlorë.
Detyrimin e ZRPP Vlorë që të çregjistrojë banesën 1+1
në favor të të paditurve Besnik dhe Lindita Nelaj.
Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes
nr.414 rep., datë 12.09.2003 lidhur midis të paditurit
Këshillit të Bashkisë Vlorë dhe të paditurve Besnik dhe Lindita Nelaj.
Baza Ligjore: Nenet 154, 192, 324 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.8122, datë 09.07.1996.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1083, datë 22.05.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.119, datë 04.04.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1083, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.

270
 Kundër vendimit nr.119, datë 04.04.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1083, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur rekurs pala
paditëse Kito Sota, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.119, datë 04.04.2008 të Gjykatës
së Apelit Vlorë e të vendimit nr.1083, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe gjykimin e çështjes në fakt, duke vendosur pranimin e padisë.

Shkaqet që paraqet në rekurs pala paditëse Kito Sota janë:

- Gjykatat i konsiderojnë pa banesë të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj, në një kohë
që ato bashkë me prindërit e të paditurit Besnik kanë privatizuar një banesë tjetër 3+1,
prandaj në bazë të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave
Shtetërore” ato nuk mund të privatizojnë dy banesa shtetërore.
- Pala e paditur Këshilli i Bashkisë Vlorë nuk e ka njoftuar paditësin Kito Sota gjatë
procedurës për nxjerrjen e aktit administrativ me nr.39, datë 21.08.2003, me të cilin
kanë privatizuar banesën të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj.
- Banesa objekt gjykimi nuk bën pjesë në banesat e pa privatizuara, pasi paditësi Kito
Sota ka qenë qiramarrës në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.7652, datë
23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore” dhe privatizimi i saj duhet të
bëhet vetëm në bazë të këtij ligji.

Kundër rekursit të bërë nga pala paditëse Kito Sota ka paraqitur kundërrekurs pala e
paditur Lindita Nelaj, e cila kërkon: Lënien në fuqi të vendimit nr.119, datë 04.04.2008 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.

Shkaqet që paraqet pala e paditur Lindita Nelaj në kundërrekurs janë:

- Pala paditëse nuk legjitimohet në kërkimin e saj, pasi ajo nuk është pronare e banesës
objekt gjykimi.
- Pronësia e dy palëve ka rënë nga vendimet e gjykatave, prandaj kjo pronë është në
pronësi të shtetit dhe e pa privatizuar dhe i takon Këshillit të Bashkisë Vlorë, që në
bazë të ligjit nr.8122, datë 09.07.1996 të bëjë privatizimin e saj.
- Pala paditëse ka qenë në dijeni që kjo banesë ka qenë në proces privatizimi nga
Këshilli i Bashkisë Vlorë, prandaj akti administrativ i nxjerrë nga pala e paditur
Këshilli i Bashkisë Vlorë nuk ka asnjë shkak që të jetë i pavlefshëm.
- Nuk jemi përpara privatizimit të dy banesave shtetërore, pasi pronësia e banesës tjetër
vjen nga trashëgimia e prindërve të të paditurit Besnik Nelaj.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici, në mungesë të palëve, përveç të të
paditurës Lindita Nelaj, e cila ishte prezent në gjyq e pa përfaqësuar me avokat, në
përfundim;

VËREN
Më datë 16.07.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.01774-00-
2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kito Sota dhe të paditur Këshilli i
Bashkisë Vlorë, etj, me objekt shfuqizimin e aktit administrativ, etj.......
Vendimi nr.119, datë 04.04.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e një
hetimi të paplotë e të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, i cili është në kundërshtim me nenin
14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.

271
 Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë, rezulton e provuar si më
poshtë:
Në bazë të autorizimit nr.18, datë 21.11.1991 të ish-Komitetit Ekzekutiv të Qytetit
Vlorë paditësi Kito Sota ka marrë me qira apartamentin objekt gjykimi, të cilin pas hyrjes në
fuqi të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore” ka lidhur
kontratën e privatizimit me EKB-n Vlorë, duke u bërë pronar i saj.
Me vendimin nr.437, datë 10.05.1999 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vendosur
rivendosjen në afat të parashkrimit të padisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
kontratës së privatizimit të lidhur ndërmjet paditësit Kito Sota dhe EKB-së Vlorë, duke
kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Me kontratën e privatizimit të datës 25.07.2000 banesën objekt gjykimi e kanë
privatizuar të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj, të cilët kanë bërë regjistrimin e saj në ZRPP
Vlorë, por me vendimin nr.123, datë 26.03.2002 Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.306, datë 01.03.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes së lidhur ndërmjet Bashkisë Vlorë dhe të
paditurve Besnik dhe Lindita Nelaj, duke i kthyer palët në gjendjen e mëparshme, vendim i
cili ka kaluar me mospranim rekursi në Gjykatën e Lartë.
Këshilli i Bashkisë Vlorë me vendimin nr.39, datë 28.08.2003 ka vendosur që të
miratojë privatizimin e banesës së paprivatizuar nga të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj dhe
mbi bazën e këtij vendimi është lidhur kontrata e privatizimit e datës 12.09.2003, akte të cilat
janë kundërshtuar nga paditësi Kito Sota në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila me
vendimin nr.1083, datë 22.05.2007 ka vendosur:
Rrëzimin e padisë.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Paditësi nuk gëzon të drejta pronësie mbi sendin objekt gjykimi, pasi e ka humbur
atë në rrugë gjyqësore, ndërsa të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj kanë pasur cilësinë e
qiramarrësit mbi këtë banesë........
Me ankimin e palës paditëse Kito Sota çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së
Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.119, datë 04.04.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1083, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
......Nga provat e paraqitura rezultoi e provuar se në momentin që ligji nr.7652, datë
23.12.1992 njohu të drejtën e privatizimit mbi banesat shtetërore, qiramarrës në
apartamentin objekt konflikti kanë qenë të paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj.....
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Kito Sota përmban
shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit
është i cënueshëm.
Në nenin 20 të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave
Shtetërore” thuhet se:
Për efekt të zbatimit të këtij ligji, të merret për bazë përbërja familjare dhe gjendja e
strehimit që rezulton në regjistrat themeltar të shtetasve në datën 1 dhjetor 1992.
Në këtë dispozitë ligjore ligjvënësi ka shprehur vullnetin e tij që banesat shtetërore ti
privatizojnë qiramarrësit (bashkë me personat e tjerë që jetojnë në banesë), të cilët kanë pasur
kontratë qiraje me shtetin me datë 01.12.1992, prandaj çdo interpretim tjetër që i bëhet kësaj
dispozite ligjore është në kundërshtim të hapur me ligjin.
Gjykatat, pa hetuar se cila nga palët ka qenë qiramarrëse e kësaj banese shtetërore me
datë 01.12.1992 dhe kush ka banuar në të, arrijnë në përfundimin se qiramarrës kanë qenë të
paditurit Besnik dhe Lindita Nelaj, përfundim i cili është në kundërshtim me vendimin

272
nr.123, datë 26.03.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë, për të cilin është vendosur mospranimi i
rekursit me vendimin nr.709, datë 11.04.2003 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Në vendimin e mësipërm, ndërmjet të tjerave gjykata e apelit arsyeton:
Si vendimi nr.437, datë 10.05.1999 dhe ai me nr.268, datë 22.02.2001 janë të tillë që
nuk kanë përse të kenë pasoja për paditësin Kito Sota.
Si privatizimi i banesës 1+1 për paditësin dhe ai i banesës 3+1 për të paditurin janë
bërë në përputhje me ligjin nr.7652 dhe çdo veprim i mëvonshëm me mashtrim nuk ka përse
të zhveshi paditësin nga pronësia......
Megjithëse është ndodhur përpara vendimeve të gjykatave, pala e paditur Këshilli i
Bashkisë Vlorë vetëm katër muaj pas dhënies së vendimit nga Gjykata e Lartë merr vendim
dhe lidh kontratën e privatizimit të banesës me dy persona, të cilëve në vitin 2000 e njëjta
kontratë u është konstatuar nga gjykata absolutisht e pavlefshme.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit e anashkalojnë ligjshmërinë, ose
paligjshmërinë e akteve të nxjerra nga organi administrativ, duke u mjaftuar vetëm me faktin
se kjo banesë është e pa privatizuar dhe është kompetencë e Këshillit të Bashkisë Vlorë që të
bëjë privatizimin e saj.

Në nenin 2 të Dekretit nr.1440, datë 04.04.1996 “Për Trajtimin e Banesave Shtetërore

të Paprivatizuara” thuhet se:
Këshillat e bashkive ose të komunave, në varësi nga vendndodhja e këtyre banesave,
do të vendosin për privatizimin e tyre sipas kritereve të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për
privatizimin e banesave shtetërore” dhe ndryshimeve që i janë bërë me ligjin nr.7828, datë
01.06.1994.
Në zbatim të kësaj dispozite ligjore ka qenë detyrë e organit administrativ që të
hetonte më parë se cila nga palët i plotësonte kërkesat e ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për
Privatizimin e Banesave Shtetërore” dhe më pas të nxirrte aktet administrative të privatizimit
të banesës, prandaj Kolegji Civil arrin në përfundimin se gjykatat më të ulëta nuk kanë
zbatuar kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile, pasi ato nuk kanë bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm të çështjes.
Kolegji Civil vlerëson se, ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile,
prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar
nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili gjatë rishqyrtimit të çështjes duhet
të mbajë parasysh:
Të hetojë se cila nga palët ka qenë qiramarrëse e kësaj banese me datë 01.12.1992,
duke kërkuar nga organi kompetent dhe administruar në gjyq kontratën e qirasë së kësaj
periudhe.
Të verifikojë se cila ka qenë përbërja familjare e qiramarrësit me datë 01.12.1992,
duke marrë dhe administruar në gjyq çertifikatën familjare që provon gjendjen në atë kohë.
Të shtrijë hetimet në lidhje me njoftimin e paditësit Kito Sota nga pala e paditur
Këshilli i Bashkisë Vlorë gjatë procedurës së ndjekur për nxjerrjen e aktit administrativ,
etj….
Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera që gjykata e apelit
do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëhere mund të arrihet në një përfundim sa
më të drejtë për zgjidhjen e çështjes, gjatë gjykimit të së cilës duhet të zbatohen me rigorizitet
kërkesat e nenit 42/2 të Kushtetutës dhe nenit 6 të Konventës Europiane për të Drejtat dhe
Liritë e Njeriut, të cilat bëjnë fjalë për një gjykim të drejtë dhe brenda një afati të arsyeshëm.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga pala paditëse Kito Sota është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.

273
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.119, datë 04.04.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 19.02.2013

274
Nr.11118-01844-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-681 i Vendimit (134)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datë 19.02.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:

PADITËS: SAMI GANI, në mungesë

I PADITUR: FLORIAN CACA, në mungesë

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit që të më shpërblejë
dëmin e shkaktuar në pasurinë time në vlerën 315.000 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154 e vijues të K.Pr.Civile
dhe nenet 419, 420, 608 e 620 të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.329/T-61, datë 05.03.2008 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Florian Caca që të dëmshpërblejë paditësin Sami Gani
në shumën 315.000 lekë.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.205 (20-2008-265), datë 05.06.2008 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.329/T-61, datë 05.03.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.

Kundër vendimit nr.205 (20-2008-265), datë 05.06.2008 të Gjykatës së Apelit

Gjirokastër dhe vendimit nr.329/T-61, datë 05.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër ka paraqitur rekurs i padituri Florian Caca, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit
nr.205 (20-2008-265), datë 05.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër e të vendimit
nr.329/T-61, datë 05.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe rrëzimin e
padisë.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Florian Caca janë:

- Vendimet e gjykatave janë të padrejta dhe të marra në kundërshtim me ligjin, pasi ato
bazohen vetëm në pretendimet e palës paditëse dhe jo në prova bindëse e të
pakundërshtueshme.

275
 - Një sasi malli me atë vlerë që pretendon pala paditëse nuk mund të nxirret nga
magazina nga një person i vetëm.
- Pretendimi i paditësit se nuk ka tregtuar ndonjëherë paketa BOX nuk mund të
provohet vetëm me vërtetimet e firmës private Anonime Kakavijë.
- Nuk është detyrë e të paditurit që të provojë sendet që ka marrë në magazinë, por i bie
barra paditësit që me prova shkresore të provojë se çfarë i është marrë atë natë nga
magazina.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen; në mungesë
të palëve; në përfundim,

VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 21.07.2008 është regjistruar çështja civile nr.1118-
01844-00-2008, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Sami Gani dhe i paditur Florian
Caca, me objekt shpërblim dëmi.
Vendimi nr.205 (20-2008-265), datë 05.06.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Pala paditëse Sami Gani ushtron aktivitet privat në shitjen e mallrave me shumicë në
qytetin e Tepelenës, ku më datë 08.04.2008 i është vjedhur magazina nga persona të
panjohur, prandaj ai ka bërë kallëzim në polici, e cila ka bërë edhe vlerësimin e mallrave të
vjedhur.
Fillimisht çështja penale është pezulluar për mungesë autori, por më pas për këtë
vjedhje është akuzuar i padituri Florian Caca, i cili është deklaruar fajtor nga gjykata për
veprën penale të vjedhjes, parashikuar nga neni 134/2 të K.Penal, duke u dënuar
përfundimisht me dhjetë muaj burgim.
Pasi vendimi penal nr.29, datë 20.06.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë ka
marrë formë të prerë, pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, e cila me vendimin nr.329/T-61, datë 05.03.2008 ka vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Florian Caca që të dëmshpërblejë paditësin Sami Gani në
shumën 315.000 lekë.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
......Përfundimisht gjykata çmon se përderisa gjatë hetimit prokuroria ka vërtetuar me
prova ligjore e me ekspert vlerësues se vlera e dëmit është 315.000 lekë dhe se i padituri
është deklaruar fajtor me vendim të formës së prerë, ai në mënyrë të padiskutueshme duhet të
dëmshpërblejë paditësin Sami Gani në vlerën që është provuar gjatë hetimit......
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur Florian Caca, aktet i kanë kaluar për
shqyrtim Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin nr.205 (20-2008-265), datë
05.06.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.329/T-61, datë 05.03.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
......I padituri vjedhjen e ka kryer me thyerje, duke përdorur gërshërë për prerjen e
qepenit të dyqanit, prandaj gjithë këtë përgatitje ai nuk e ka bërë vetëm për të vjedhur disa
paketa cigare.....

276
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Florian Caca nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 i K.Pr.Civile,
prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në nenin 608/1 të Kodit Civil është përcaktuar se:

Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij, detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Dispozita ligjore e mësipërme kërkon plotësimin në të njëjtën kohë të katër kushteve
të mëposhtme:
Paligjshmëria e veprimeve ose mosveprimeve të personit, ekzistenca e fajit,
ekzistenca e dëmit të shkaktuar dhe lidhja shkakësore ndërmjet veprimit, ose mosveprimit të
paligjshëm dhe dëmit të shkaktuar.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se me veprimet
e saj të kundërligjshme pala e paditur me faj i ka shkaktuar një dëm material palës paditëse në
pasurinë e saj, prandaj ato e kanë detyruar të paditurin Florian Caca që t’i shpërblejë palës
tjetër dëmin e shkaktuar.
Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta janë të
bazuara në ligj, pasi nga gjykimet ka rezultuar e provuar se me veprimet e saj të
kundërligjshme pala e paditur i ka shkaktuar dëm material palës paditëse, prandaj me të drejtë
gjykatat e kanë detyruar palën e paditur që të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur nuk janë shkaqe që kanë të bëjnë me ligjin
që parashikohen nga neni 472 i K.Pr.Civile, pasi të gjitha pretendimet e palës së paditur kanë
të bëjnë me provat e marra nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të cilat janë çështje
fakti dhe nuk mund të shqyrtohen nga Gjykata e Lartë si gjykatë ligji.
Në rekurs pala e paditur nuk përmend asnjë dispozitë ligjore, të parashikuar nga Kreu
i V-të i Kodit të Procedurës Civile, i cili bën fjalë për rregullat e përgjithshme për marrjen e
provave, por ajo mundohet që të zvogëlojë vlerën e sendeve të vjedhura, duke pretenduar se
faturat e paraqitura nga pala paditëse dhe shkresat e firmës Anonime Kakavijë nuk mund të
provojnë pretendimet e kësaj të fundit në lidhje me llojin e paketave të vjedhura dhe vlerën e
dëmit të shkaktuar.
Ndryshe me sa pretendon pala e paditur në rekurs, Kolegji Civil vlerëson se gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit i kanë marrë dhe administruar provat në përputhje të plotë me
rregullat procedurale, ndërsa çmuarjen e tyre ato e kanë bërë sipas bindjes së brendshme,
duke u mbështetur në nenin 308/2 të K.Pr.Civile.
Pala e paditur në rekurs nuk thotë se cili është ligji që nuk kanë zbatuar, ose kanë
zbatuar keq gjykatat, kush janë shkeljet procedurale, të parashikuara nga neni 467 i
K.Pr.Civile që ato kanë lejuar, ose cilat janë shkeljet e tjera procedurale që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit, prandaj Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
nuk është bërë për shkaqe që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë ai nuk duhet
të pranohet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së apelit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.205 (20-2008-265), datë 05.06.2008 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 19.02.2013

277
278
Nr.90400-01872-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-663 i Vendimit (135)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Shpresa Beçaj Kryesuese

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancat gjyqësore të datave 13.11.2012, 11.12.2012, 29.01.2013, 05.02.2013 dhe

19.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

KËRKUES: SINDIKATA AUTONOME E NAFTËS

PATOS, përfaqësuar nga Z.Myrteza Goxhaj

OBJEKTI:
Kërkojmë sqarimin dhe interpretimin e vendimit
nr.1315, datë 24.06.2004 të Gjykatës së Lartë Tiranë,
sepse ky vendim është i errët dhe i paqartë
në lidhje me përcaktimin e saktë të pronësisë së objektit
“ish-kampin e pionierëve Vlorë”,
dhe ka një mospërputhje mes arsyetimit dhe diapozitivit.
Baza Ligjore: Neni 314 të K.Pr.Civile.

Në lidhje me çështjen civile me palë:

PADITËSE: ORGANIZATA SINDIKALE E PAVARUR E

NAFTËS (OSPN) PATOS, përfaqësuar
nga Gëzim Topalli
I PADITUR: MINISTRIA E RENDIT PUBLIK, përfaqësuar
nga Juristi Z. Ergys Gashi, dhe me pjesëmarrjen
e Avokatit të Shtetit Z. Abaz Deda
PERSON I TRETË: SINDIKATA AUTONOME E NAFTËS
PATOS (SANP), përfaqësuar nga
Z. Myrteza Goxhaj

OBJEKTI:
Kthim sendi dhe pagim të ardhurash.
Baza Ligjore: Nenet 296 e 298 të K.Civil.

279
 Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1444, datë 22.11.2001 ka vendosur:
1. Pranimin e padisë së paditësit Organizatës Sindikale të Pavarur të Naftës
Patos, kundër të paditurit Ministrisë së Rendit Publik, me person të tretë,
ndërhyrës kryesor Sindikata Autonome e Naftës Patos duke detyruar të
paditurin Ministrinë e Rendit Publik që t’i kthejë ndërhyrësit kryesor (personit
të tretë) Sindikatës Autonome të Naftës Patos, Kampin e Pionierëve, Vlorë
sipas vërtetimit të pronësisë nr.1275, datë 15.03.2001 pjesën që posedohet prej
saj, me kufizimet përkatëse: veriu-rrugë automobilistike, jugu-bregu i detit,
lindja-rërë e pisha, dhe perëndimi-rërë e pisha.
2. Detyrimin e të paditurit që të paguajë shumën 8.364.000 (tetë milion e
treqind e gjashtëdhjetë e katërmijë) lekë në favor të ndërhyrësit kryesor dhe
paditësit, si vlerë për përdorimin e sendit.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.475, datë 13.09.2002 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Rrëzimin e padisë së paditësve.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1315, datë 24.06.2004 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.475, datë 13.09.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, përsa i përket detyrimit të M.R.P. t'i kthejë paditësit “ish Kampin
e Pionierëve Vlorë”.
Prishjen e vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë, përsa i përket detyrimit të të paditurit që të paguajë shumën 8.364.000
lekë, në favor të ndërhyrësit kryesor dhe paditësit si vlerë për përdorimin e
sendit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë, me
tjetër trup gjykues.

Kërkuesi, Sindikata Autonome e Naftës Patos, në datën 26.04.2012, bazuar në nenin

314 të K.Pr.Civile, ka paraqitur kërkesën për sqarim dhe interpretim të vendimit nr.1315, datë
24.06.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, duke parashtruar shkaqet si më poshtë:
- Gjykata e Lartë ka bërë gabim në shkrim në dispozitivin e vendimit, pasi objekti
duhet t’i kthehet ndërhyrësit kryesor dhe jo paditësit. Edhe nga dispozitivi i vendimit
të gjykatës së faktit rezulton se objekti i është kthyer ndërhyrësit kryesor. Pra, në
vendimin e Gjykatës së Lartë ka një mospërputhje midis arsyetimit ku thuhet se
pronësia i takon SANP dhe dispozitivit ku pronësia i kthehet paditësit;
- Referuar marrëveshjes nr.198 rep., datë 16.12.1994 lidhur midis nesh dhe OSPN
pronësia e objektit “Ish-kampi i pionierëve Vlorë” kalon në favorin tonë. Sa më sipër
vërtetohet edhe nga vërtetimi i pronësisë datë 26.04.1996 lëshuar nga Zyra e
Hipotekës Vlorë dhe “Vërtetimi nga dokumenti hipotekor” nr.1275, datë 26.04.1996
lëshuar nga ZVRPP Vlorë;

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës kërkuese
Sindikata Autonome e Naftës Patos, Z.Myrteza Goxhaj, që kërkoi pranimin e kërkesës;
Avokatin e Shtetit Z. Abaz Deda; përfaqësuesin e Organizatës Sindikale të Pavarur të Naftës,
Z.Gëzim Topalli; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

280
 VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të marra në shqyrtim nga Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë, rezulton se kërkuesi Sindikata Autonome e Naftës Patos, ka qenë
ndërhyrës kryesor, në çështjen civile me palë:
Paditës: Organizata Sindikale e Pavarur e Naftës (OSPN)
I paditur: Ministria e Rendit Publik,
Ndërhyrës kryesor: Sindikata Autonome e Naftës Patos (SANP),
Objekti: Kthim sendi dhe pagim të ardhurash,
Baza Ligjore: Nenet 296 e 298 të K.Civil.

Në lidhje me këtë çështje, gjykatat kanë pranuar faktet dhe rrethanat si më poshtë:
Rezulton se ndërhyrësi kryesor në këtë gjykim ka fituar pronësinë mbi pronën objekt
gjykimi në bazë të marrëveshjes nr.198 Rep/ nr.65 Kol., datë 16.12.1994 nënshkruar ndërmjet
tij dhe palës paditëse, Organizatës Sindikale të Naftës Patos. Në bazë të kësaj marrëveshje
rezulton se: “Palët kanë rënë dakord të pjesëtojnë pasuritë (i) Shtëpia e pushimit të punëtorëve
Vlorë, (ii) Pallati i Kulturës Patos, (iii) dy autovetura tip FIAT. Shtëpia e pushimit të pionierëve
Vlorë kalon në pronësi të Sindikatës Autonome të ndërmarrjeve të nxjerrjes së naftës dhe një
autoveturë “FIAT”, me targë FR31-930. OSPN mban në pronësi Pallatin e Kulturës Patos dhe
një autoveturë tip “FIAT”, me targë FR31-09. Sindikata Autonome e Naftës merr nga të
ardhurat e Pallatit të Kulturës Patos dhe Shtëpia e Pionierëve në Vlorë 80%, kurse Sindikata e
Pavarur e Naftës merr 20% të të ardhurave”.
Prona ish Kampi i Pionierëve Vlorë, që ishte dhe objekt i akt marrëveshjes së mësipërme
të datës 16.12.1994 i ishte dhënë fillimisht paditësit, Organizatës Sindikale të Naftës Patos, me
anë të Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë nr.204, datë 05.05.1992 dhe akt
marrëveshjes datë 28.02.1994, dalë në zbatim të dekretit të sipërcituar.
Kjo marrëveshje është regjistruar pranë ZRPP Vlorë dhe nga vërtetimi i pronësisë i
lëshuar nga kjo zyrë nr.1275, datë 15.03.2001, rezulton se ndërhyrësi kryesor, Sindikata
Autonome e Naftës Patos është pronar i pasurisë “Ish- Kampi i Pionierëve në Vlorë me
sipërfaqe ndërtimore 1552 m2”, me nr.pasurie 32/100, ndodhur në Lagjen “Skelë-Kume”, Vlorë
regjistruar në Zonën Kadastrale nr.8604, me kufizime: V-Rruga automobilistike Saidi-Skelë, L-
Rërë e pisha, P- Rërë e pisha, J-Bregu i Lumit; referuar komentit të regjistruesit të ZRPP Vlorë:
“Sipas vendimit nr.4/1, datë 24.04.1991 dhe Dekretit të Presidentit nr.204, datë 05.06.1992,
regjistrohet pronësia vetëm për objektet ndërtimore me sip.1552 m2, përjashtohet trualli përreth
objektit”.
Pala paditëse ka pretenduar se pala e paditur, Ministria e Rendit Publik përdor objektin
ish-Kampi i Pionierëve, për dislokimin e forcave të Ndërhyrjes së Shpejtë (FNSH), që nga viti
1991 dhe në këto kushte i është drejtuar gjykatës me padi rivendikimi duke kërkuar kthimin e
sendit, që sipas palës paditëse, mbahet pa asnjë titull dhe padrejtësisht nga pala e paditur
Ministria e Rendit Publik. Në këtë gjykim ka ndërhyrë me padi dhe Sindikata Autonome e
Naftës Patos në cilësinë e ndërhyrësit kryesor duke kërkuar detyrimin e të paditurit të realizojë
dorëzimin e sendit në favor të tij, si dhe duke kërkuar të ardhura nga ky send për periudhën që
paditësi e ka përdorur atë.
Në lidhje me këtë çështje, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1444,
datë 22.11.2001 ka vendosur:
“1. Pranimin e padisë së paditësit Organizatës Sindikale të Pavarur të Naftës Patos,
kundër të paditurit Ministrisë së Rendit Publik, me person të tretë, ndërhyrës kryesor
Sindikata Autonome e Naftës Patos duke detyruar të paditurin Ministrinë e Rendit Publik që
ti kthejë ndërhyrësit kryesor (personit të tretë) Sindikatës Autonome të Naftës Patos, Kampin

281
e Pionierëve Vlorë sipas vërtetimit të pronësisë nr.1275, datë 15.03.2001 pjesën që posedohet
prej saj, me kufizimet përkatëse: veriu-rrugë automobilistike, jugu-bregu i detit, lindja-rërë e
pisha, dhe perëndimi rërë e pisha.
2. Detyrimin e të paditurit që të paguajë shumën 8.364.000 (tetë milion e treqind e
gjashtëdhjetë e katërmijë) lekë në favor të ndërhyrësit kryesor dhe paditësit, si vlerë për
përdorimin e sendit”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.475, datë 13.09.2002 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Rrëzimin e padisë së paditësve”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1315, datë 24.06.2004 ka
vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.475, datë 13.09.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, përsa i
përket detyrimit të M.R.P. t'i kthejë paditësit “ish Kampin e Pionierëve Vlorë”.
Prishjen e vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë,
përsa i përket detyrimit të të paditurit që të paguajë shumën 8.364.000 lekë, në favor të
ndërhyrësit kryesor dhe paditësit si vlerë për përdorimin e sendit dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues”.
Kolegji Civil ka arsyetuar se ... në kundërshtim me çfarë ka pranuar Gjykata e Apelit
Vlorë, pala paditëse është pronare e ish Kampit të Pionierëve Vlorë, pasi me Ligjin
nr.8340/1, datë 06.05.1998 është pranuar që pronat e përfituara nga Dekreti 204, i cili në
fakt është akt pa fuqi juridike, të mbeten në pronësi të subjekteve që ato i kanë përfituar nga
ky dekret...Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur drejtë përsa i përket pranimit të
padisë për detyrimin e palës paditëse t’i kthejë paditësit Kampin e Pionierëve Vlorë.... Por ky
vendim është i gabuar për pjesën që detyron palën e paditur të paguajë shumën 8.364.000
lekë në favor të ndërhyrësit kryesor...
Kërkuesi Sindikata Autonome e Naftës Patos, bazuar në nenin 314 të K.Pr.Civile ka
paraqitur pranë Gjykatës së Lartë kërkesën për sqarim dhe interpretim të vendimit nr.1315,
datë 24.06.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, duke parashtruar ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa e paraqitur nga Sindikata
Autonome e Naftës Patos, përfaqësuar nga kryetari i saj Z. Myrteza Goxhaj, është e bazuar në
prova dhe në ligj dhe si e tillë ajo duhet të pranohet.
Rezulton se kërkuesi në kërkesën e tij ka kërkuar: “Sqarimin dhe interpretimin e
vendimit të Gjykatës së Lartë me nr.1315, datë 24.06.2004, pasi ky vendim është i errët dhe i
paqartë në lidhje me përcaktimin e saktë të pronësisë së objektit, ish kampi i Pionierëve Vlorë
dhe ka një mospërputhje mes arsyetimit të vendimit dhe dispozitivit të tij”, duke vendosur si
shkak ligjor nenin 314 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj kërkese vlerësoi se pavarësisht
se kërkimi është bërë nga Sindikata Autonome e Naftës Patos, përfaqësuar nga Z. Myrteza
Goxha, të thërrasë për të marrë pjesë në këtë gjykim edhe palët që kanë qenë pjesëmarrëse në
gjykimin civil në të cilin është marrë vendimi me nr.1444, datë 22.11.2001 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, i cili është dhe titull ekzekutiv për kërkimin “Lirim dhe dorëzim
sendi”.
Në fillim të procesit gjyqësor para Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë u parashtruan
nga palët pjesëmarrëse një sërë kundërshtimesh në lidhje me përfaqësimin e këtyre
subjekteve, duke ia vënë këto të fundit në dispozicion gjykatës dhe një sërë aktesh ligjore me
anën e të cilave ata vërtetonin përfaqësimin në këtë gjykim.

282
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pas vlerësimit së të gjitha provave shkresore të
paraqitura prej palëve në këtë gjykim në lidhje me vlerësimin e tyre konstaton se:
(i) Sindikata Autonome e Naftës Patos, me cilësinë e palës kërkuese në këtë gjykim
dhe cilësinë e ndërhyrësit kryesor në procesin civil vendimi i të cilës kërkohet të sqarohet dhe
interpretohet, përfaqësohet nga Kryetari i saj Z. Myrteza Goxhaj.
Rezulton nga vërtetimi i Regjistrit të Sindikatave, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë datë 18.02.2013, se kjo organizatë sindikale është krijuar me urdhërin e Ministrit të
Drejtësisë nr.6/1, datë 30.01.1993. Me vendimin nr.7234, datë 14.12.2006 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është vendosur depozitimi në Regjistrin e Sindikatave i statutit të ri
të Sindikatës Autonome e Naftës Patos, nga ku rezulton se Kryetar i saj është Z.Myrteza
Goxhaj.
(ii) Organizata Sindikale e Pavarur e Punonjësve të Naftës Patos, përfaqësohet në këtë
gjykim nga Z.Gëzim Topalli, në cilësinë e Sekretarit të Përgjithshëm të kësaj organizate.
Rezulton nga vërtetimi datë 18.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, Zyra e
Regjistrit të Sindikatave, se Organizata Sindikale e Pavarur e Punonjësve të Naftës Patos
është krijuar si person juridik me urdhrin nr.4/1, datë 23.05.1991 të Ministrit të Drejtësisë.
Me vendimin nr.5940, datë 02.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur
depozitimi në Regjistrin e Sindikatave të akteve të Kongresit të 4 të kësaj sindikate,
(vendimet 1-8, datë 23.10.2005). Në bazë të vendimit nr.2, datë 23.05.2005 të Kongresit,
rezulton se President i Organizatës Sindikale të Pavarur të Punonjësve të Naftës Patos është
zgjedhur Z.Veli Fejzullari dhe me vendim të Këshillit të Përgjithshëm të kësaj organizate të
së njëjtës datë, Sekretar i Përgjithshëm është zgjedhur Z. Gëzim Topalli.
Rezulton se më datë 23.07.2007 është mbajtur, Kongresi i V i jashtëzakonshëm i
Organizatës Sindikale të Pavarur të Punonjësve të Naftës Patos, ku midis të tjerave është
marrë vendim për shkarkimin e Z. Veli Fejzullari nga detyra e Presidentit të organizatës dhe
emërimin në vend të tij të Z. Përparim Agalliu, si dhe shkarkimin e Z. Gëzim Topalli, nga
detyra e Sekretarit të Përgjithshëm.
Sa më sipër, vendimet e Kongresit të V janë bërë objekt shqyrtimi gjyqësor nga ku ka
rezultuar se: Me vendimin nr.3489, datë 29.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është rrëzuar kërkesa e Organizatës Sindikale të Pavarur të Punonjësve të Naftës Patos, për
regjistrimin e vendimeve të Kongresit të V të saj në Regjistrin e Sindikatave. Ky vendim
është lënë në fuqi me vendimin nr.33, datë 03.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe sipas të dhënave në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Larte, rezulton se kjo çështje me
nr.regj.them, 1054/2010 është në fazën studim në dhomë këshillimi pranë kësaj gjykate
(kronologjia e çështjeve gjyqësore përshkruhet në vërtetimin datë 18.02.2013 të Zyrës së
Regjistrit të Sindikatave administruar në dosjen gjyqësore).
Përfundimisht nisur nga sa më sipër, nga vendimet gjyqësore të cilat kanë marrë
formë të prerë si dhe nga regjistrimet përkatëse që ekzistojnë në këtë moment në Regjistrin e
Sindikatave pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, rezulton se në këtë të fundit janë të
regjistruar vetëm aktet e Kongresit të IV të organizatës, nga ku rezulton që Z. Veli Fejzullari
është me cilësinë e Presidentit të kësaj organizate dhe Z. Gëzim Topalli, me cilësinë e
Sekretarit të Përgjithshëm.
Në respektim të nenit 178 të K.Punës, ky Kolegj vlerëson të theksojë se vendimet e
organeve vendimmarrëse të sindikatave, kanë efekt ndaj të tretëve (individë, persona fizikë,
persona juridikë, ente publike apo private, institucione shtetërore, gjykata, organet tatimore,
etj.), nga momenti i regjistrimit të tyre në Regjistrin e Sindikatave pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Përveç sa më sipër në referim të nenit 12 të Statutit të kësaj sindikate rezulton se:
“Presidenti i organizatës ka të drejtën e përfaqësimit të saj në të gjitha instancat. Në rast se
presidenti jep dorëheqjen e parevokueshme, sëmuret mbi 6 muaj, kryen shkelje të rënda

283
statutore, të Kodit Penal e Civil, detyrat i ndjek sekretari...”; ndërsa në bazë të nenit 13 të
statutit të organizatës thuhet se: “Sekretari i përgjithshëm është person i dytë me të drejtë
firme në organizatë”.
Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se Presidenti i kësaj organizate
Z.Veli Fejzullari, me vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë nr.335, datë 30.06.2011 është
dënuar fajtor për veprën penale të shpërdorimit të detyrës në bazë të neneve 248 dhe 249 të
K.Penal. Nga të dhënat e sekretarisë gjyqësore pranë Gjykatës së Lartë rezulton se kjo çështje
penale me nr.regj.them.1315/2011, mbi rekursin e Z. Veli Fejzullari është ende në fazën në
studim në dhomë këshillimi.
Ndodhur në këto rrethana, për sa kohë Presidenti i kësaj organizate është i dënuar
penalisht me vendim gjyqësor të formës së prerë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në
respektim të nenit 12 dhe 13 të statutit të Organizatës Sindikale të Pavarur të Punonjësve të
Naftës, vlerëson të drejtë përfaqësimin e këtij subjekti nga Z. Gëzim Topalli, i cili mban për
momentin detyrën e Sekretarit të Përgjithshëm të kësaj organizate.
(iii) Ministria e Rendit Publik përfaqësohet në këtë gjykim nga juristi Ergys Gashi, i
cili në seancën e fundit të datës 19.02.2013 nuk ishte prezent, si dhe Av.Shtetit Z. Abaz Deda.
Rezultoi që në seancën gjyqësore të datës 05.02.2013 të zhvilluar pranë kësaj gjykate
u paraqit edhe Av. Maksim Gjokutaj në cilësinë e përfaqësuesit ligjor të Federatës së
Sindikatave të Pavarura të Bashkuara të Shqipërisë, sipas autorizimit të lëshuar në datën
04.02.2014 nga Z. Maksim Mebelli, President i Federatës së Sindikatave të Pavarura të
Bashkuara të Shqipërisë. I pyetur në këtë gjykim nga ana e trupit gjykues përfaqësuesi i kësaj
organizate sqaroi se ata po merrnin pjesë në këtë gjykim për faktin se Sindikata e Pavarur e
Punonjësve të Naftës Shqipëri është anëtare themeluese e kësaj Federate, së bashku me 5
organizata sindikale të tjera.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se subjekti Federata e Sindikatave të
Pavarura të Bashkuara të Shqipërisë nuk ka qenë palë në gjykimin civil ku është marrë
vendimi nr.1444, datë 22.11.2001 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Duke mos qenë palë
në këtë gjykim civil ai nuk mund të legjitimohet në gjykimin aktual me objekt “Sqarimin dhe
interpretimin e vendimit me nr.1315, datë 24.6.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë”,
për sa kohë ky vendim (si dhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë) nuk kanë asnjë lloj
disponimi në lidhje me këtë subjekt.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të vazhdojë
gjykimin e kësaj çështje duke dëgjuar vetëm përfaqësuesit ligjore të subjekteve të cilat kanë
marrë pjesë në procesin gjyqësor civil, vendimi i të cilit kërkohet të sqarohet dhe
interpretohet.
Ky Kolegj vlerëson se është kompetent për të marrë në shqyrtim kërkesën e kërkuesit
për sqarimin dhe interpretimin e vendimit, përsa kohë kërkohet të sqarohet dhe interpretohet
vendimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nr.1315, datë 24.06.2004.
Pavarësisht se e drejta jonë procedurale, në Kreun II, neni 483 e vijues, nuk
parashikon një procedurë të posaçme se si parashtrohet ky kërkim në Gjykatën e Lartë, dhe se
cilat janë rregullat për zhvillimin e këtij gjykimi, ky Kolegj vlerëson se ky gjykim duhet t’i
nënshtrohet parimeve të përgjithshme të parashtruara në nenin 314 të K.Pr.Civile, si dhe
normave procedurale të parashikuara në nenet 483 e vijues të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi, nisur nga çfarë kërkuesi
Sindikata Autonome e Naftës Patos ka parashtruar në kërkesën e tij, si dhe në analizë të
vendimit të Gjykatës së Lartë nr.1315, datë 24.06.2004, vlerëson se ky vendim duhet të
sqarohet dhe të interpretohet nga ana e kësaj gjykate, pasi pasaktësitë e dukshme të tij, kanë
bërë që ky të jetë i paqartë dhe i errët, gjë që ka çuar në konfuzion të plotë si palët
pjesëmarrëse në gjykimin civil, ashtu dhe debitorin të cilit i duhet të lirojë dhe dorëzojë
sendin.

284
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në këtë konkluzion pasi:
Referuar të drejtës sonë procedurale interpretimi dhe sqarimi i vendimit behet nga
gjykata, kur ky i fundit është i errët, i paqartë dhe kërkohet nga palët, (neni 314 i
K.Pr.Civile). Vendimi i gjykatës nuk është gjë tjetër veçse materializimi i bindjes së
brendshme të gjykatës dhe i vetë gjykimit të realizuar prej saj. Sqarimi dhe interpretimi i
vendimit nënkupton, pikërisht sqarimin dhe interpretimin e asaj çfarë gjykata ka patur si
bindje të brendshme dhe vullnet në momentin e shpalljes së vendimit. Prandaj, sqarimi dhe
interpretimi i vendimit nuk është gjë tjetër veçse, individualizimi ose përcaktimi i saktë i asaj
çfarë ka dashur të shprehë gjykata në këtë moment.
Në këto kushte, për të bërë sqarimin dhe interpretimin e vendimit është e
domosdoshme të zbatohen jo vetëm rregullat dhe interpretimet juridike, por edhe ato logjike.
Ligjvënësi ka parashikuar pikërisht këtë normë procedurale dhe këtë mundësi për atë që e
kërkon, nisur nga rëndësia e madhe që ka dhënia e një vendimi të saktë dhe të qartë, mjafton
që ky vendim të mos jetë ekzekutuar.
E ndryshme është situata në rastin e korrigjimit të gabimeve të vendimeve gjyqësore,
(gabime të karakterit material, harresë), të cilat lidhen me gabime thjesht në përpilimin e aktit
të shkruar.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje u konstatua nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë se një
shprehje që është shkruar në paragrafin e parë të dispozitivit të vendimit nr.1315, datë
24.06.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nuk përputhet plotësisht me vullnetin dhe
bindjen e brendshme që ky Kolegj ka pasur në momentin e dhënies së vendimit.
Rezulton që ky vullnet dhe kjo bindje e brendshme e Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë në atë kohë nuk del e qartë për shkak të disa pasaktësive të dukshme që ka vendimi, (në
disa shprehje), si në pjesën arsyetuese ashtu dhe në dispozitivin e tij. Pikërisht këto pasaktësi,
të cilat në pamje të parë duken thjesht si gabime të shkaktuara si pasojë e pakujdesisë së
gjykatës në momentin e hartimit dhe përpilimit të vendimit, kanë bërë që në fakt palët në
proces të paraqesin secila pretendime si në lidhje me të drejtën e pronësinë mbi pronën ish -
Kampi i Pionierëve Vlorë, ashtu dhe në lidhje me ekzekutimin e vendimit nr.1444, datë
22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se është e domosdoshme, jo vetëm të saktësojë
këto pasaktësi, por dhe të sqarojë dhe interpretojë vendimin e Gjykatës së Lartë, me qëllim që
të tregojë dhe qartësojë palët, se cili ka qenë vullneti dhe bindja e brendshme e kësaj gjykate
në momentin e dhënies së vendimit. Ky sqarim dhe interpretim do të bëhet duke marrë në
analizë jo vetëm vendimin e Gjykatës së Lartë nr.1315, datë 24.06.2004, por dhe atë të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.1444, datë 22.11.2001, i cili është lënë në fuqi nga
Gjykata e Lartë, përsa i përket kërkimit për lirimin dhe dorëzimin e objektit ish- Kampi i
Pionierëve Vlorë.
Rezulton se në çështjen civile me palë paditëse, Organizata Sindikale e Pavarur e
Naftës Patos, palë të paditur Ministria e Rendit Publik, ndërhyrësi kryesor Sindikata
Autonome e Naftës Patos, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin e saj nr.1444, datë
22.11.2001 ka vendosur: “Pranimin e padisë duke detyruar Ministrinë e Rendit Publik, t’i
kthejë ndërhyrësit kryesor, (personit të tretë), Sindikata Autonome e Naftës Patos (SAN),
ish Kampin e Pionierëve në Vlorë, sipas vërtetimit të pronësisë nr.1275, datë 15.03.2001,
për pjesën që posedohet prej saj, me kufizimet Veri - rrugë automobilistike, Jug - bregdeti,
Lindje - rërë e pisha, Perëndim - rërë e pisha. Detyrimin e të paditurit që të paguajë shumën
8.364.000 lekë në favor të ndërhyrësit kryesor dhe paditësit, si vlerë për përdorimin e
sendit”.

285
 Në këtë vendim kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...nga shqyrtimi i të gjitha provave,
pretendimeve dhe prapësimeve të palëve qendron padia e ndërhyrësit kryesor dhe paditësit
për kthimin e sendit. Kështu rezultoi se sipas Dekretit të Presidentit nr.204, datë 05.06.1992
dhe kontratës së pjesëtimit vullnetar datë 24.02.1994 dhe vërtetimit të pronësisë me nr.1275,
datë 15.03.01 të ZRPP Vlorë, ndërhyrësi kryesor është pronar mbi një objekt “Kampi i
Pionierëve Vlorë” me sipërfaqe ndërtimore 1552 m 2 ndodhur në ...
Ky objekt ndodhet në pronesi të ndërhyrësit Sindikata Autonome e Naftës Patos dhe
paditësit Sindikata e Pavarur e Naftës në bazë të marrëveshjes të datës 16.12.1994, dhe ato
marrin të ardhura nga ky objekt në raportin 80% ndërhyrësi kryesor dhe 20% paditësi..në
këto kushte gjykata çmon se edhe paditësi legjitimohet që ta kërkojë këtë. Pretendimet e të
paditurit se sendi është i domosdoshëm për punën e tyre, se ai nuk ka asnjë objekt tjetër për
të sistemuar, gjykata i gjen të pabazuara pasi ndërhyrësi kryesor është ligjërisht pronar i
sendit dhe në këto kushte atij duhet t’i kthehet sendi..”.
Ka rezultuar se Gjykata e Lartë, në vendimin e saj me nr.1315, datë 24.06.2004, ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.475, datë 13.09.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë,
përsa i përket detyrimit të M.R.P. t'i kthejë paditësit “ish Kampin e Pioniereve Vlorë”.
Prishjen e vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, përsa i
përket detyrimit të të paditurit që të paguajë shumën 8.364.000 lekë, në favor të ndërhyrësit
kryesor dhe paditësit si vlerë për përdorimin e sendit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues”.
Shprehja e përdorur nga ana e Gjykatës së Lartë në dispozitivin e vendimit, kur thotë:
“Detyrimin e Ministrisë së Rendit Publik, t’i kthejë paditësit ish Kampin e Pionierëve Vlorë”,
në një kohë që ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1444, datë
22.11.2001, ku shprehimisht thuhet: “Pranimin e padisë duke detyruar Ministrinë e Rendit
Publik, t’i kthejë ndërhyrësit kryesor, (personit të tretë), Sindikata Autonome e Naftës
Patos (SAN), ish Kampin e Pionierëve në Vlorë ...”, vlerësohet nga ky Kolegj si shprehje jo
e saktë e vullnetit dhe e bindjes së brendshëm që ka pasur Gjykata e Lartë në momentin e
shpalljes së vendimit.
Kjo pasi në rast se Gjykata e Lartë do të donte të vendoste detyrimin e Ministrisë së
Rendit Publik t’i kthente paditësit (i cili në atë gjykim ka qenë Organizata Sindikale e
Pavarur e Naftës Patos, dhe jo ndërhyrësit kryesor), ish Kampin e Pionierëve Vlorë, kjo e
fundit nuk do të kishte vendosur: “.... lënien në fuqi të vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”, por do të kishte vendosur “Ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1444, datë 22.11.2001 dhe detyrimin e Ministrisë së
Rendit Publik, t’i kthente paditësit objektin ish Kampi i Pionierëve Vlorë”.
Gjykata e Lartë, duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë
nr.1444, datë 22.11.2001, në lidhje me këtë kërkim (kthimin e sendit), nuk ka bërë gjë tjetër
veçse ka pranuar të bazuar në ligj dhe në prova padinë e paraqitur nga ndërhyrësi kryesor (e
analizuar kjo gjë në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë). Kjo gjykatë ka njohur si
pronare të ish Kampit të Pionierëve Vlorë ndërhyrësin kryesor, duke urdhëruar Ministrinë e
Rendit Publik t’ia lirojë e dorëzojë këtë pronë pikërisht këtij të fundit, Sindikatës së Pavarur
të Naftës Patos. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka arritur në këtë përfundim pasi ka
analizuar në vendimin e saj një sërë provash, siç ishin: (i) vërtetimi i pronësisë lëshuar nga
ZRPP Vlorë, nr.1275, datë 15.03.2001, ku prona rezulton e regjistruar në favor të pronarit
Sindikata e Pavarur e Naftës Patos; (ii) Marrëveshjen e datës 16.12.1994, me nr.198 Rep.,
nr.65 Kol. lidhur midis palës paditëse dhe ndërhyrësit kryesor (të përmendur në pjesën hyrëse të
këtij vendimi), etj.

286
 Pikërisht ky vullnet i Gjykatës së Lartë për të lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1444, datë 22.11.2001 në lidhje me këtë kërkim del qartë dhe nga
pjesa arsyetuese e vendimit të saj, kur ajo shprehet se:“..Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka
vendosur drejt përsa i përket pranimit të padisë për detyrimin e palës paditëse t’i kthejë
paditësit, kampin e Pionierëve Vlorë. Për këtë pjesë ky vendim është i drejtë, i bazuar në ligj
dhe duhet të lihet në fuqi”.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht
shprehjeve të pasakta dhe jo korrekte që ka lejuar Gjykata e Lartë, në vendimin e saj kur thotë
që: “pala paditëse t’i kthejë paditësit” (shprehje kjo e cila nuk ka as sens logjik dhe as sens
ligjor), është i qartë fakti që Gjykata e Lartë në këtë arsyetim nuk ka bërë gjë tjetër veçse ka
lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, për sa i takon kërkimit për lirimin
dhe dorëzimin e objektit.
Sa më sipër, ky vullnet dhe bindje e brendshme e gjykatës del qartë dhe nga
procesverbali i seancës gjyqësore të datës 24.06.2004 të zhvilluar në Gjykatën e Lartë,
(procesverbal i mbajtur me dorë), ku përfundimisht gjykata ka vendosur: “Prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.475, datë 13.09.2002 dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.1444, datë 22.11.2001, për pranimin e padisë duke e
detyruar Ministrinë e Rendit Publik të lirojë ish - kampin e pionierëve”.
Në analizë të këtij dispozitivi (i shkruar në procesverbalin e seancës gjyqësore me
shkrim dore), ky Kolegj nuk konstaton ekzistencën e shprehjes “paditësit”, fakt që tregon se
vullneti i gjykatës në momentin që është diskutuar çështja në dhomën e këshillimit dhe në
momentin e shpalljes së vendimit, ka qenë për të lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë për sa i takon kërkimit për lirimin dhe dorëzimin e ish Kampit të Pionierëve
Vlorë, si dhe ndryshimin e vendimit të kësaj gjykate, për sa i përket detyrimit të Ministrisë së
Rendit Publik, për të paguar të ardhurat nga përdorimi i sendit.
Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Lartë (në atë
gjykim), duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.1444, datë
22.11.2001, nuk ka bërë gjë tjetër veçse ka urdhëruar Ministrinë e Rendit Publik t’i kthejë
ndërhyrësit kryesor, (personit të tretë), Sindikata Autonome e Naftës Patos (SAN), ish
Kampin e Pionierëve në Vlorë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e ngritur në
këtë gjykim nga Z. Maksim Mebelli President i Sindikatave të Bashkuara të Shqipërisë se ky
gjykim nuk mund të vazhdojë pasi vendimi nr.1444, datë 22.11.2001 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë është ekzekutuar.
Ky pretendim është i pabazuar pasi:
Së pari: Siç është shpjeguar dhe më lart në këtë vendim, ky subjekt nuk legjitimohet të
marrë pjesë në këtë gjykim, përsa kohë nuk ka qenë palë në procesin civil, në të cilin është
marrë vendimi që kërkohet të sqarohet dhe interpretohet.
Së dyti: Si pala debitore në procedurën e ekzekutimit të vendimit nr.1444, datë
22.11.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, Ministria e Rendit Publik ashtu dhe pala
kreditore në këtë proces, Sindikata Autonome e Naftës Patos, deklaruan në seancë gjyqësore
përpara Gjykatës së Lartë se detyrimet që përmban ky titull ekzekutiv, për sa i takon lirimit
dhe dorëzimit të ish Kampit të Pionierëve Vlorë nuk janë ekzekutuar. Vetë Ministria e Rendit
Publik deklaroi se ende nuk e ka liruar dhe dorëzuar sendin.
Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se dhe çdo ekzekutim që mund të jetë bërë, jo nga
palët dhe jo në respektim të titullit ekzekutiv të mësipërm, nuk mund të konsiderohet si
përfundim dhe përmbushje e ekzekutimit të këtij titulli.

287
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 314 dhe 485 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Pranimin e kërkesës për sqarimin dhe interpretimin e paragrafit të parë të dispozitivit
të vendimit 1315, datë 24.06.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, si më poshtë:
“Prishjen e vendimit nr.475, datë 13.09.2002 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1444, datë 22.11.2001 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, përsa i
përket detyrimit të Ministrisë së Rendit Publik t'i kthejë ndërhyrësit kryesor, Sindikatës
Autonome të Naftës Patos (SAN) “Ish Kampin e Pionierëve Vlorë”.

Tiranë, më 19.02.2013

288
Nr.11115-00478-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-539 i Vendimit (136)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËSA TË K/PADITUR: TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË

MENDUHIJE GJEÇI: GJERGJI GJEÇI,
IRENA ALIMERI (GJEÇI),
në mungesë
TË PADITUR K/PADITËSA: MAKSIM QEMO, në mungesë
KUJTIM MËZIU, përfaqësuar nga
avokat Skënder Breca
TË KUNDËRPADITUR: TRASHËGIMTARËT E HYSNI DHE
EFTHIMIA ZAJMI: ADEM ZAJMI,
ILIR ZAJMI, SUZANA ZAJMI,
BESNIK ZAJMI, HAMID ZAJMI;
TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË
MELIHA ZAJMI: ARTUR ZAJMI,
DRITAN ZAJMI, JULIAN ZAJMI,
EDIT ZAJMI;
TRASHËGIMTARËT LIGJORË
TË RAMAZAN ÇIZMJA: LUMTURI
MALAJ, ENGJËLLUSHE (ÇIZMJA)
JOCA, MIMOZA (ÇIZMJA) JOCA,
MIMOZA (ÇIZMJA) BEZATI,
FLUTURA ÇIZMJA) PASKO,
DHURATA (ÇIZMJA) XHELILAJ,
SHPRESA (ÇIZMJA) MINXOLLI,
LILJANA (ÇIZMJA) KULLOLLI,
në mungesë
I PADITUR: KOMISIONI I KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE
TIRANË, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
TIRANË, në mungesë

289
 OBJEKTI PADISË:
Lirim dhe dorëzim trualli,
shembje e ndërtimeve të paligjshme të ndërtuara në tokën time.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil
OBJEKTI i KUNDËRPADISË:
Shfuqizimi i vendimit të K.K.K.Pronave Bashkisë Tiranë
nr. 755, datë 13.11.1996, pika 1/b e tij
dhe urdhërimin e fshirjes së regjistrimit në hipotekë të kësaj prone
me nr.1736, datë 05.05.1997.
Baza Ligjore: Neni 27 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993.

Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.3264, datë 10.10.2001, ka vendosur:

Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.505 Akti me paditëse Menduhije
Gjeçi.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.917, datë 17.09.2002, ka vendosur

Prishjen e vendimit civil nr.3264, datë 10.10.2001 të Gjykatës së Rrethit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3136, datë 07.07.2003, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Pranimin e kundërpadisë.
Ndryshimin e vendimit të K.K.K.Pronave, nr.755/1b, datë 13.11.1996, përsa i
përket sipërfaqes së 2 banesave të zenë me ndërtime nga të paditurit
kundërpaditës Maksim Qemo dhe Kujtim Mëziu, gjithsej prej 315 m2.
Kompensimin e trashëgimtarëve të Rexhep Zajmit me një nga mënyrat e
parashikuara nga neni 16 i ligjit nr.7698 për këtë sipërfaqe.
Detyrimin e ZRPP që të fshijë nga regjistrat e saj shënimet e bëra në regjistrin
hipotekor nr.1736, datë 03.05.1997 në emër të paditëses dhe të
kundërpaditurve për sa i përket sipërfaqes prej 315 m2 të zënë nga ndërtimet
me leje të të paditurve kundërpaditës Maksim Qemo dhe Kujtim Mëziu.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.390, datë 02.04.2007, ka vendosur

Lënien në fuqi të vendimit nr.3136, datë 07.07.2003 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi i kundërpaditur

Gjergji Gjeci, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:
- Jemi bërë pronarë mbi pronën tonë me një vendim të organit kompetent
K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë duke na u kthyer një pronë, e cila ka qenë me
ndërtime të paligjshme.
- Vërtetimi për pajisje me leje ndërtimi për Kujtim Mëziun është dhënë nga inspektorja
e urbanistikës dhe jo nga organi kompetent; nuk mund të pranohet si leje ndërtimi.
Përsa i përket Maksim Qemo ai nuk ka fare leje ndërtimi.

290
 - Të dyja gjykatat që kanë rrëzuar padinë dhe kanë pranuar kundërpadinë kanë shkelur
rëndë ligjin.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e të paditurit
kundërpaditës Kujtim Mëziu, avokatin Skënder Breca, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit për pjesën që ka të bëjë me të paditurin kundërpaditës Kujtim Mëziu, dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Rajoni nr.3 Tiranë, me vendimin nr.755, datë 13.11.1996, i ka
njohur pronësinë ish pronarit Rexhep Zajmi (trashëgimtarëve të tij) mbi një sipërfaqe prej
3.000 m2 truall, të ndodhur në Hallias, me kufizimet përkatëse.
1.1. Nga kjo sipërfaqe, ndër të tjera, iu është kthyer trashëgimtarëve të ish pronarit
Rexhep Zajmi sipërfaqja prej 1715 m2, pika 1.a e vendimit, ndërsa në pikën 1.a. është
vendosur: “Një sip. trualli e zenë me 5 ndërtime private shtëpia banimi 1 e 2 KT, prej të
cilave dy bien pjesërisht në truallin e pronarit, me sipërfaqe 335 m2 dhe, në bazë të nenit 12
të ligjit 7698, personat fizikë ose juridikë që kanë në pronësi godinat e mësipërme, detyrohen
t’i paguajnë qira ose t’ia riblejnë truallin Rexhep Zajmi (trashëgimtarëve të tyre) sipas
kontratës së lidhur midis tyre. Mosmarrëveshjet zgjidhen në rrugë gjyqësore”.
1.2. Vendimi i mësipërm i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave është
regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në nr.1736,
datë 05.05.1997.
2. Nga ana tjetër, rezulton se të paditurit Kujtim Mëziu dhe Maksim Qemo kanë
ndërtuar shtëpi banimi në vitin 1991 mbi sipërfaqen e sipërcituar të trajtuar me vendimin
nr.755, datë 13.11.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, pika 1.b., në
favor të trashëgimtarëve të ish pronarit Rexhep Zajmi.
3. Paditësja Menduhije Gjeçi, një nga trashëgimtaret ligjorë të ish pronarit Rexhep
Zajmi, me pretendimin se mbi një pjesë të sipërfaqes së kthyer me vendim komisioni, të
paditurit Maksim Qemo dhe Kujtim Mëziu në vitet 1996-1997 kanë ndërtuar pa leje ndërtimi
secili nga një shtëpi banimi një katëshe dhe e kanë rrethuar me avlli, me padi ka kërkuar
“Lirim e dorëzim trualli dhe shembja e ndërtimeve të paligjshme të ngritura në tokën time”.
4. Gjatë gjykimit të paditurit Kujtim Mëziu dhe Maksim Qemo kanë paraqitur kundër
padi secili veçmas të cilat janë marrë në shqyrtim së bashku me padinë.
4.1. Me anë të kundërpadive, të paditurit kundër paditës Kujtim Mëziu dhe Maksim
Qemo, me pretendimin se pika 1.b e vendimit nr.755, datë 13.11.1996 është në kundërshtim
me ligjin dhe se ata janë pronarë të ligjshëm të banesave të ndërtuara mbi truallin e
pretenduar nga pala paditëse, ndërtimet e tyre janë ndërtuar në vitin 1991 me leje ndërtimi (i
padituri kundërpaditës Kujtim Mëziu) dhe se punimet janë kryer nga Ndërmarrja Komunale
Banesa nr.1 përkundrejt pagesës siç paraqiten në mandat arkëtimet (i padituri kundërpaditës
Maksim Qemo), kanë kërkuar Shfuqizimin/Anullimin e vendimit të K.K.K.Pronave Bashkisë
Tiranë, nr.755, datë 13.11.1996 pika 1/b e tij. Dhe urdhërimin e fshirjes së regjistrimit në
Hipotekë të kësaj prone me nr.1736, datë 05.05.1997.
5. Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.3264, datë 10.10.2001, ka pushuar
gjykimin e “çështjes civile nr.505 Akti me paditëse Menduhije Gjeçi”.

291
 6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.917, datë 17.09.2002, ka prishur vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe ka dërguar çështjen për rigjykim “në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues”.
7. Pas rishqyrtimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3136, datë
07.07.2003, ka rrëzuar padinë dhe ka pranuar kundërpadinë, duke ndryshuar vendimin e
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave “755/1b, datë 13.11.1996, përsa i përket
sipërfaqes së 2 banesave të zënë me ndërtime nga të paditurit kundërpaditës Maksim Qemo
dhe Kujtim Mëziu, gjithsej prej 315 m2. Kompensimin e trashëgimtarëve të Rexhep Zajmit me
një nga mënyrat e parashikuara nga neni 16 i ligjit nr.7698 për këtë sipërfaqe. Detyrimin e
ZRPP që të fshijë nga regjistrat e saj shënimet e bëra në regjistrin hipotekor nr.1736, datë
03.05.1997 në emër të paditëses dhe të kundërpaditurve përsa i përket sipërfaqes prej 315 m2
të zënë nga ndërtimet me leje të të paditurve kundërpaditës Maksim Qemo dhe Kujtim Mëziu.
7.1. Në rrëzimin e padisë dhe pranimin e kundërpadisë, gjykata e shkallës së parë,
pasi ka administruar dhe akt ekspertimin, arsyeton: - “Në rastin konkret i padituri Kujtim
Mëziu...është pronar i ligjshëm...ai për ndërtimin e kësaj banese ka marrë leje ndërtimi nga
organi kompetent i kohës”; - Për të paditurin Maksim Qemo “..., duke pasur parasysh faktin
se ai punimet për ndërtimin e banesës i ka realizuar nga ndërmarrja shtetërore për ndërtimin
me kontratë të ndërtesave vetjake, siç është NK banesa, vlerëson se edhe kjo banesë është
ndërtuar mbi bazën e një leje ndërtimi, kusht ky i domosdoshëm që kjo ndërmarrje të kryente
punimet”; - “...vendimi i KKKP nuk parashikon detyrimin e të paditurve për të liruar banesat
por për ta blerë truallin ose për të paguar qira për përdorimin e saj” , pra jo sikurse
kërkohet në padi nga pala paditëse e cila, “megjithë detyrën e venë nga gjykata ekspertit
topograf për llogaritjen e vlerës së shitjes dhe të qerasë të truallit të zënë nga të paditurit,
nuk kërkoi që këta ta blejnë apo t’i paguajnë qira edhe ajo (gjykata) nuk ka si të shprehet për
blerje apo për pagim qiraje” (neni 12 i ligjit nr.7698/1993, neni 16 i K.Pr.Civile); - “Përsa i
përket kundërpadisë gjykata vlerëson se përderisa ndërtimet e kundërpaditësave janë të
ligjshme..., përderisa këto ndërtime janë bërë përpara se të dilte Ligji nr.7698, datë
15.04.1993 (Konkretisht në vitin 1991), dhe përderisa vetë paditësja dhe të kundërpaditurit
nuk kërkuan vlerën e shitjes së truallit apo lidhjen e një kontrate qiraje mujore për
përdorimin e truallit pronë e tyre, vendimi nr.755, datë 13.11.1996 i KKKP, pika 1/b e tij
duhet të ndryshohet përsa i përket sipërfaqes së zënë nga dy banesat e kundërpaditësave,
gjithsej 315 m2 duke u kompensuar trashëgimtarët e Rexhep Zajmit në një nga mënyrat e
parashikuara nga neni 16 i Ligjit 7698 për këtë sipërfaqe”.
8. Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e apelit, për shkak të vdekjes së paditëses të
kundërpaditur dhe të disa të paditurve të kundërpadisë është bërë kalimi procedurial duke u
paraqitur me cilësinë e paditësave të kundërpaditur dhe të paditurve të kundërpadisë
trashëgimtarët e tyre ligjorë.
9. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.390, datë
02.04.2007, ka lënë në fuqi vendimin nr.3136, datë 07.07.2003 të gjykatës së shkallës së parë.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësat e
kundërpaditur Gjergji Gjeçi dhe Irena Alimeri, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.

292
 Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën
e palës”.
8.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësat e kundërpaditur Gjergji Gjeçi dhe Irena Alimeri
(Gjeçi) nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e vendimit nr.390, datë 02.04.2007 të Gjykatës së
Apelit Tiranë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.3136, datë 07.07.2003 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të kërkesave të ligjit.
11. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke analizuar e vlerësuar në
tërësi provat, kërkimet dhe pretendimet e palëve, si dhe mbështetur në dispozitat ligjore të
zbatueshme për rastin në shqyrtim, ka arritur në përfundimin se të paditurit kundërpaditës
janë pronarë të banesave të tyre dhe njëkohësisht posedues të ligjshëm të truallit të trajtuar
me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave sipas nenit 12§2 të ligjit
nr.7698/1993 në favor të palës paditëse dhe se për rastin nuk mund të ngrihet padia e
rivendikimit.
12. Mbi ankimin e palës paditëse të kundërpaditur, çështja është gjykuar nga gjykata e
apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Ky Kolegj, në shqyrtim
të ligjshmërisë të vendimit të gjykatës së apelit, evidenton se nga kjo gjykatë janë respektuar
kërkesat e ligjit procedural civil dhe atij material në zgjidhjen e çështjes konkrete, duke dhënë
dhe arsyet ligjore përse ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
13. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
13.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në evidentim të mungesës së shkaqeve ligjore
në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, referuar pretendimeve në rekurs
parashtron se: (i) nga aktet procedurale të gjykimit të zhvilluar konstatohet se palëve, sikurse
dhe paditësave të kundërpaditur, iu është dhënë mundësia të paraqesin prova, të njihen me
provat e palës kundërshtare; ato kanë debatuar rreth provave, përfshi dhe aktin e ekspertimit,
duke shprehur opinionin dhe preferencat e tyre, pa u vënë në kushte pabarazie dhe pa u
mohuar ndonjë e drejtë që lidhet me cenimin e së drejtës për t’u dëgjuar dhe mbrojtur;
(ii) gjykatat, në respektim të ligjit, kanë marrë në analizë juridike tërësinë e provave, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në
shqyrtim dhe pa u lidhur me përcaktimin që kanë bërë palët, kanë zgjidhur atë
(mosmarrëveshjen) në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.

293
 14. Pala paditëse e bazon kërkimin në nenin 296 të Kodit Civil. Në kuptim të kësaj
dispozite, për ngritjen e padisë së rivendikimit kusht i domosdoshëm është që paditësi jo
vetëm të provojë se është pronar i sendit që kërkon, por nga ana tjetër, duhet të vërtetohet që i
padituri të jetë posedues i paligjshëm i sendit objekt rivendikimi.
15. Për rastin në shqyrtim, gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në apel është vërtetuar
se banesat e të paditurve kundërpaditës janë ndërtuar në vitin 1991, para daljes së ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993, ato janë të ligjshme dhe se ata janë posedues të ligjshëm edhe të
truallit objekt material i këtij gjykimi. Kjo situatë fakti dhe ligji konfirmohet nga përmbajtja e
akteve procedurale të dosjes gjyqësore dhe me të drejtë gjykatat kanë rrëzuar padinë.
16. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
16.1. Gjykatat kanë përcaktuar dhe arsyetuar drejt në lidhje me natyrën e kërkimeve të
palëve ndërgjyqëse dhe natyrën e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, duke mbajtur parasysh
për këtë origjinën dhe burimin e këtyre kërkimeve. Gjithashtu, gjykatat e faktit, referuar
legjislacionit “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, kanë vlerësuar në konformitet me
këtë ligj faktet dhe rrethanat e rastit konkret në lidhje me marrëdhënien juridike të pronësisë
të palëve ndërgjyqëse, duke zbatuar drejt ligjin lidhur me pronësinë e palës paditëse të
kundërpaditur mbi truallin të njohur nga Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
përkundrejt të paditurve kundrapaditës të cilët kanë të drejta pronësie në mënyrë origjinare
mbi banesat e ndërtuara prej tyre.
17. Ky Kolegj vlerëson se pretendimet në lidhje me kohën e ndërtimit të banesave të
të paditurve të kundërpaditur, nëse ndërtimet janë ose jo para daljes së ligjit “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve” janë fakte e rrethana që i përkasin procesit të të
provuarit, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit dhe që për rastin rezulton se ato
kanë marrë në analizë dhe kanë vlerësuar provat e paraqitura nga palët në lidhje me këto
pretendime, që përsëriten në rekurs.
17.1. Po kështu, kur nuk rezulton që leja e ndërtimit dalë në favor të të paditurit
kundërpaditës Kujtim Mëziu të jetë goditur për falsitet, i pa mbështetur në ligj është dhe
pretendimi për fallsitet të kësaj leje.
18. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e rekursit
nuk përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile dhe
për rrjedhojë vendimi nr.390, datë 02.04.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.390, datë 02.04.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 21.02.2013

294
Nr.11115-00953-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-541 i Vendimit (137)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: LLAMBI TAVO (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “EPIPLLO DEKOR” SHPK,
përfaqësuar nga avokat Verdi Hadëri

OBJEKTI:
Detyrim i të paditurit për të më dëmshpërblyer
për përdorimin e sendit.
Baza Ligjore: Nenet 298 dhe 820 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1342, datë 07.12.2007, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurës “Epipllo Dekor” shpk, Jorgucat, Gjirokastër t’i
paguajë paditësit Llambi Tavo shumën 1.476.830 lekë si dëmshpërblim për
përdorimin e sendit me nr.30/26 pasurie.
Detyrimin e paditësit Llambi Tavo të paguajë taksën plotësuese të padisë në
shumën 13.268 lekë.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.49, datë 19.02.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.1342, datë 07.12.2007, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Gjirokastër dhe duke e gjykuar çështjen në fakt rrëzimin e padisë së
paditësit Llambi Tavo si të pabazuar në ligj.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Llambi Tavo, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Të dy gjykatat kanë pranuar faktin se kontrata e qirasë nuk është ripërtërirë, ç’ka do të
thotë se pala e paditur pas datës 01.12.2006 e posedon sendin pa titull. Gjykata e
apelit gabon kur arsyeton se pala e paditur nuk ka cilësinë e poseduesit me keqbesim
të sendit.

295
 - Gjykata referon çështjen në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të vitit
2006, por në rastin konkret gjykata ka manipuluar cilësimin e saktë të fakteve dhe
veprimeve.
- Unë kam dhënë të gjithë argumentet lidhur me pretendimet që kanë të bëjnë me
mosmarrëveshjen, të cilat i kanë pranuar të dy gjykatat dhe konkretisht faktin se
kontrata e qirasë nuk është përtërirë dhe se pala e paditur është njoftuar për të liruar
dhe dorëzuar sendin.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës së paditur,
Shoqërisë “Epipllo Dekor” shpk, avokatin Verdi Haderi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit
të gjykatës së apelit ose prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë
gjykatë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Llambi Tavo ka në pronësi
një objekt “Magazinë” të ndodhur në fshatin Jorgucat të Rrethit Gjirokastër, me sipërfaqe
ndërtimore 376 m2 dhe truall 880 m2, pronësi kjo e regjistruar pranë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër, parcela 30/26, volume 5, faqe 56, datë
07.11.2005.
2. Midis paditësit Llambi Tavo dhe palës së paditur, Shoqërisë “Epipllo Dekor” shpk
është lidhur kontrata e qirasë e datës 01.12.2005, që ka pasur për objekt dhënien me qira të
“Magazinës” së sipërcituar palës së paditur të këtij gjykimi përkundrejt shumës prej 50.000
lekë në muaj. Në nenin 3 të kontratës së qirasë është përcaktuar se “Afati fillon më datën
01.12.2005 deri më 01.12.2006, me të drejtë përsëritje”.
3. Me mbarimin e afatit kontraktor, paditësi i ka kërkuar qiramarrësit, palës së paditur
të dorëzojë objektin e marrë me qira, por meqenëse objekti nuk është dorëzuar paditësi ka
ngritur padi, duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e tij.
3.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.498, datë 07.06.2007 ka
pranuar padinë dhe ka detyruar palën e paditur, Shoqërinë “Epipllo Dekor” shpk që t’i lirojë e
t’i dorëzojë paditësit Llambi Tavo magazinën me sipërfaqe 376 m2 e ndodhur në fshatin
Jorgucat Gjirokastër, pasuria nr.30/26, zona kadastrale 2007. Ky vendim është lënë në fuqi
me vendimin nr.318, datë 19.09.2007, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
4. Paditësi Llambi Tavo me pretendimin se pala qiramarrëse, Shoqëria “Epipllo
Dekor” shpk e ka përdorur sendin edhe pas përfundimit të kontratës së qirasë dhe se nga ky
përdorim i është shkaktuar dëm, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët
hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1342, datë 07.12.2007, ka
pranuar padinë dhe ka detyruar palën e paditur “t’i paguajë paditësit Llambi Tavo shumën
1.476.830 lekë si dëmshpërblim për përdorimin e sendit me nr.30/26 pasurie. Detyrimin e
paditësit Llambi Tavo të paguajë taksën plotësuese të padisë në shumën 13.268 lekë”, me
arsyetimin se pala e paditur “...e ka mbajtur sendin në posedim pas afatit të kontratës me
keqbesim dhe bazuar në nenin 298 e 815 të K.Civil duhet t’i paguajë paditësit shpërblimin e
dëmit nga përdorimi i sendit”.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.49, datë 19.02.2008, ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë, me arsyetimin se “I padituri...,
në interpretim të nenit 305 të K.Civil, nuk është posedues i paligjshëm për sendin objekt
konflikti përsa kohë posedimi vërtetohet ta ketë fituar mbi bazën e një veprimi juridik,

296
kontratë qiraje...” ; - pala e paditur “...nuk ka cilësinë e poseduesit me keqbesim të sendit por
të qiramarrësit me vonesë për kthimin e sendit, për të cilin Kodi Civil, në dispozitat e
posaçme që rregullojnë kontratën e qirasë, ka rregullim specifik”; - referuar vendimit njësues
nr.09, datë 09.03.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në lidhje me bazën
ligjore të padisë ka arritur në përfundimin se “...konflikti i parashtruar për gjykim nuk mund
të zgjidhet sipas përcaktimit të nenit 298 të K.Civil por sipas përcaktimit të nenit 815 të
K.Civil” dhe se gjykata nuk mund të ndryshojë bazën ligjore të padisë kryesisht.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Llambi Tavo, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Llambi Tavo përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.49, datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të cilin është ndryshuar vendimi
nr.1342, datë 07.12.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe rrëzuar padia.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe situatës juridike të momentit
të shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, vlerëson se përfundimi i arritur nga gjykata e
apelit nuk gjen mbështetje në ligj.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e
një gjykimi që konsiston jo vetëm në verifikimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit duhet të vërtetohen dhe të vlerësohen
nga gjykata në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit. Në të kundërt, sikundër është rasti
konkret, vendimi i gjykatës së apelit nuk është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai është i
cenueshëm.
12. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se gjykata e apelit nuk ka përcaktuar
drejt natyrën juridike të shkakut të mosmarrëveshjes objekt gjykimi; ajo nuk ka marrë në
analizë juridike situatën, rrethanat dhe faktet që përbëjnë objektin dhe shkakun e padisë dhe
veçanërisht raportin e padisë në shqyrtim me vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.498,
datë 07.06.2007, me të cilin pala e paditur është detyruar t’i dorëzojë paditësit sendin,
objektin magazinë sipas përcaktimeve të sipërcituara.

297
 14. Vendimi i gjykatës së apelit është kontradiktor me atë ç’ka është pranuar nga vetë
gjykata në lidhje me mos përtëritjen e kontratës së qirasë midis palëve ndërgjyqëse, si dhe në
lidhje me faktet dhe rrethanat konkrete të problemeve ligjore që kanë të bëjnë me posedimin
e ligjshëm ose jo të palës së paditur.
15. Gjithashtu kjo gjykatë, duke mos marrë në analizë juridike tërësinë e provave dhe
rrethanave të parashtruara nga pala paditëse, gabon edhe në përcaktimin e shkakut të padisë.
16. Ky qëndrim e ka çuar gjykatën e apelit në interpretim të gabuar të nenit 305 të
Kodit Civil ku ajo mbështet konkluzionin se pala e paditur nuk është poseduese e paligjshme
dhe se njëkohësisht nuk është as poseduese me keqbesim.
17. Ky kolegj evidenton se midis paditësit Llambi Tavo dhe palës së paditur,
shoqërisë “Epipllo Dekor” SHPK është zhvilluar dhe një gjykim tjetër, për të cilin nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është dhënë vendimi nr.2328, datë 26.12.2008;
vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.292, datë
20.07.2009.
17.1. Nga përmbajtja e këtyre vendimeve rezulton se mbi padinë e paditësit Llambi
Tavo, të ngritur pas vendimit të gjykatës së apelit objekt i rekursit në shqyrtim në Gjykatën e
Lartë, me objekt pagimin e shpërblimit për përdorim sendi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, me vendimin nr.2328, datë 26.12.2008, ka vendosur detyrimin e palës së paditur,
Shoqërisë “Epipllo Dekor” shpk t’i paguajë paditësit Llambi Tavo detyrimin në vlerën
1.508.683 lekë.
18. Në rrethanat e mësipërme, kur me vendim gjyqësor tjetër të formës së prerë është
zgjidhur çështja që përbën objektin e kësaj padie, ky kolegj vlerëson se kjo situatë juridike
përbën një shkak tjetër për cenimin e vendimit të gjykatës së apelit objekt shqyrtimi.
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të prishë vendimin
nr.49, datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të dërgojë çështjen për
rishqyrtim në po atë gjykatë.
20. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20.1. Gjykata duhet të evidentojë dhe verifikojë nëse zgjidhja e dhënë me vendimin
nr.2328, datë 26.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, lënë në fuqi me
vendimin nr.292, datë 20.07.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka zgjidhur ose jo
mosmarrëveshjen në shqyrtim, nëse ka rënë ose jo shkaku dhe objekti i padisë në shqyrtim
dhe në vlerësim të situatës juridike të zgjidhë çështjen.
20.2. Në të kundërt, gjatë rigjykimit gjykata duhet të evidentojë dhe të përcaktojë drejt
shkakun e lindjes së mosmarrëveshjes, natyrën juridike të saj dhe duke mbajtur parasysh
konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë
faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas,
vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
20.3. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të
kontradiktorialitetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të të cilit të çmojë
provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që
lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.
20.4. Gjykata e apelit, në lidhje me përcaktimin e shkakut të padisë dhe bazës ligjore
të saj të ketë në konsideratë vendimin njësues nr.03, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

298
 21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,

V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.49, datë 19.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 21.02.2013

299
Nr.11243-00268-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-540 i Vendimit (138)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: STAVRI KOTONIKA, në mungesë

E PADITUR: DEGA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KORÇË, përfaqësuar nga
juristja Tanci Punmira

OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr.26, datë 11.11.2009 të D.R.S.SH. Korçë
për caktimin e pensionit të parakohshëm për paditësin
duke u detyruar D.R.S.SH..Korçë të lidhë pensionin e parakohshëm
në masën 39.130 lekë në muaj plus shtesat eventuale në vite.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencat për shkak të llogaritjes
së gabuar të masës së pensionit, në masën 21.100 lekë në çdo muaj
nga data 27.06.2009 deri në përfundim të gjykimit.
Pagimin e pensionit të parakohshëm në masën 39.130 lekë në vazhdim
deri ne momentin e daljes në pension pleqërie në datën 13.09.2022.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324/a, 327, 328 dhe 331 të K.Pr.Civile.
Neni 86 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar.
Neni 11 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 i ndryshuar
me nenin 6 të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin e datës 17.12.2012, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të gjykatës ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria

Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto
shkaqe:
- Pavarësisht formulimit të objektit të padisë, që në thelb paraqitet i trefishtë, në padi
nuk referohet në asnjë shkak ligjor për anullimin e vendimit të caktimit të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi.

300
 - Është vetë paditësi që referon në një vendim gjykate të formës së prerë me të cilin
vendimi nr.26, datë 11.11.2009 është anulluar dhe jemi detyruar të paguajmë
diferencat plus rritjet eventuale të pensionit të paditësit nga data e lindjes së të drejtës
deri më datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142/2009.
- Ndryshe nga sa konstaton gjykata, kërkimi kryesor i paditësit referon tek detyrimi ynë
që të vazhdojmë t’i paguajmë paditësit masën e përcaktuar me vendim gjykate edhe
pas datës 27.06.2009.
- Pikërisht mbi bazën e këtij kërkimi, ky konflikt nuk bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor, pasi me hyrjen në fuqi të ligjit nr.10142/2009, bazuar në nenin 29 të tij
detyrohet organi administrativ të kryejë rillogaritjet e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi dhe jo gjykata.
- Për rrjedhojë, duke qenë se rasti i paditësit përbën një masë pensioni të përcaktuar me
vendim gjykate, rillogaritja do të kryhet nga ana jonë, me datë fillimi pagese prej
datës 01.07.2009.
- Vetëm pas kësaj përllogaritje, në rast kundërshtimi të masës që rezulton nga
përllogaritja çështja mund të bëhet objekt kundërshtimi në gjykatë. Ky qëndrim është
mbajtur dhe nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.14, datë 31.01.2012.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur,
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Korçë, juristen Tanci Punmira, që kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Stavri Kotonika ka qenë
oficer efektiv i Forcave të Armatosura prej vitit 1981. Në kuadër të reformës në ushtri ka dalë
në lirim më datën 01.09.2006 dhe është trajtuar me pagesë kalimtare.
2. Me vendimin nr.26, datë 11.11.2009 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Korçë, paditësit i është lidhur pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi në
masën fillestare 19.030 lekë në muaj, me të drejtë përfitimi nga data 01.09.2008.
3. Mbi padinë e paditësi Stavri Kotonika, me objekt anullimin e vendimit nr.26, datë
11.11.2009 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Korçë për caktimin e pensionit të
parakohshëm në masën 39.130 lekë në muaj plus shtesat eventuale në vite, detyrimin e të
paditurit të paguajë diferencat për shkak të llogaritjes së gabuar të masës së pensionit në
masën 20.100 lekë në çdo muaj nga data 01.09.2008, datë kur ka filluar pagimi i pensionit
dhe në vazhdim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-261 (159), datë
23.01.2012, ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Anullimin e vendimit me nr.26, datë
11.11.2009 të DRSSH Korçë duke u detyruar pala e paditur DRSSH Korçë t’i paguajë
paditësit Stavri Kotonika shumën prej 200.580 lekë, e cila përbën diferencën për shkak të
llogaritjes së gabuar të masës së pensionit të parakohshëm të paditësit për periudhën
01.09.20078-27.06.2009”.
4. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.269, datë 11.04.2012, ka lënë në fuqi
vendimin nr.159, datë 23.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
5. Paditësi Stavri Kotonika, me pretendimin se me vendimin gjyqësor të sipërcituar ka
rivendosur të drejtën lidhur me masën e pensionit prej lindjes së kësaj të drejte deri në hyrjen
në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 dhe se kjo masë pensioni që i takon sipas nenit 11
të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 të ndryshuar me nenin 6 të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999

301
duhet të vazhdojë të përfitohet prej tij edhe nga momenti i hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009 deri në daljen në pension të plotë pleqërie, pasi kjo e drejtë është ligjëruar
me vendimin nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese, si dhe nga praktika gjyqësore,
me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë.
6. Në seancën përgatitore, pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor me argumentin se vendimi gjyqësor i sipërcituar i shtrin efektet nga
data e lindjes së të drejtës të paditësit deri me hyrjen në fuqi të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009, datë 27.06.2009; pas kësaj date, bazuar në nenin 29 të tij rillogaritja bëhet nga
ana e organeve të sigurimeve shoqërore, dhe kjo rillogaritje bëhet pasi Ministria e Mbrojtjes
të dërgojë dokumentacionin përkatës që për rastin ende nuk është dërguar, po kështu për
rastin ndodhemi përpara gjësë së gjykuar pasi vendimi nr.26, datë 11.11.2009 është gjykuar
më parë mbi padinë e paditësit
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin e datës 17.12.2012, ka vendosur:
“Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
7.1. Në mospranimin e kërkesës së palës së paditur, gjykata arsyeton: - “Referuar
objektit të padisë..., pavarësisht faktit se paditësi e ka goditur gjyqësisht vendimin për caktim
pensioni dhe gjykata është shprehur me vendim të formës së prerë, është e drejtë e paditësit
që të paraqesë padi në gjykatë me të njëjtin objekt, palë dhe shkak ligjor dhe është detyrim i
gjykatës që të marrë në shqyrtim dhe të verifikojë nëse ndodhemi apo jo para “gjësë së
gjykuar” në kuptim të ligjit, siç ngre prapësim pala e paditur, gjë e cila vendoset në seancë
gjyqësore pas shqyrtimit të kushteve ligjore të një prapësimi të tillë”; - “Kërkimet e tjera të
paditësit vijnë pas kërkimit kryesor për ndryshimin e vendimit dhe diktohen prej tij....,
Paditësi nuk ka kërkuar rillogaritjen e masës së përfitimit që gjykata të verifikojë
juridiksionin, kushtëzuar nga rregullime të ligjit të ri, nr.10142 datë 15.05.2009 i cili
parashikon se pensionet e caktuara në bazë të ligjeve që u shfuqizuan prej tij, do të
rillogariten”; - “Për më tepër që ligji ngarkon palën e paditur me detyrimin për rillogaritjen
dhe nuk kërkon që pensionisti të paraqesë kërkesë..., me qëllim që nga gjykata të konkludohet
se paditësi nuk e ka paraqitur kërkesën në organin kompetent por në gjykatë”; - “Paditësi e
mbështet kërkimin e tij për vijimin e pagesës së pensionit në atë masë që sipas tij duhet të
ishte caktuar që në vendimin për caktim pensioni, duke referuar në vendimin e Gjykatës
Kushtetuese”.
8. Kundër vendimit të gjykatës ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkaqet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e
në ligje të veçanta”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit datë
17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i datës 17.12.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me të cilin është rrëzuar kërkesa e palës së paditur për

302
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është marrë në respektim të ligjit dhe për
rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
11. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës,
parashtrimeve të ankimit dhe në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se
çështja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.
12. Evidentohet se paditësi ka bërë objekt shqyrtimi gjyqësor edhe më parë vendimin
nr.26, datë 11.11.2009 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Korçë, me të cilin i
është lidhur pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën fillestare 19.030 lekë në
muaj. Shkak i padisë së shqyrtuar ka qenë llogaritja jo e drejtë e këtij pensioni. Paditësi ka
kërkuar anullimin e vendimit të palës së paditur, llogaritjen e drejtë të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi dhe pagimin e diferencave për shkak të llogaritjes së
gabuar të masës së pensionit. Gjykata, pasi ka arritur në konkluzionin se masa e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi e paditësit është 39.130 lekë, ka anulluar vendimin e
sipërcituar të palës së paditur dhe ka detyruar atë t’i paguajë paditësit “shumën prej 200.580
lekë, e cila përbën diferencën për shkak të llogaritjes së gabuar të masës së pensionit të
parakohshëm të paditësit për periudhën 01.09.2008-27.06.2009”.
12.1. Ky vendim gjyqësor i formës së prerë i shtrin efektet juridike deri më datën
27.06.2009, datë në të cilën ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”.
13. Në këto rrethana, paditësi Stavri Kotonika ka vënë në lëvizje gjykatën me padinë
në shqyrtim, duke kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.26, datë 11.11.2009 të D.R.S.SH.
Korçë për caktimin e pensionit të parakohshëm për paditësin duke u detyruar D.R.S.SH.
Korçë të lidhë pensionin e parakohshëm në masën 39.130 lekë në muaj plus shtesat eventuale
në vite. Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencat për shkak të llogaritjes së gabuar
të masës së pensionit, në masën 21.100 lekë në çdo muaj nga data 27.06.2009 deri në
përfundim të gjykimit. Pagimin e pensionit të parakohshëm në masën 39.130 lekë në vazhdim
deri ne momentin e daljes në pension pleqërie në datën 13.09.2022”.
14. Nisur nga objekti i padisë dhe përmbajtja e saj, pavarësisht se në të janë
parashtruar disa kërkime, në thelb paditësi kërkon vijimin e pagesës së pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën e 39.130 lekë nga data e hyrjes në fuqi të ligjit
nr.10142/2009 deri në daljen në pension të plotë pleqërie. Pra, paditësi nuk ka kërkuar
rillogaritjen e pensionit sikurse pretendohet në ankim.
15. Në seancë përgatitore pala e paditur, me pretendimin se çështja i përket
juridiksionit administrativ, ka kërkuar nxjerrjen e saj jashtë juridiksionit gjyqësor, kërkesë kjo
që është rrëzuar nga gjykata.
16. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes,
duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e juridiksionit.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së
drejtës (ratio iuris) në lidhje me juridiksionin e gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, për rastin në
legjislacionin e sigurimeve shoqërore.

303
 17.1. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta.
18. Ky Kolegj vlerëson se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur
konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta të lindura nga një legjislacion i
posaçëm i sigurimeve shoqërore, në të cilin nuk është përcaktuar në mënyrë eksplicite
procedura që duhet të ndjekë subjekti i interesuar në lidhje me vendimet e dhëna nga organet
kompetente të trajtimit të pensioneve të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
18.1. Po kështu, ky kolegj vlerëson se në përcaktimin e juridiksionit për shqyrtimin e
çështjes konkrete nuk gjen mbështetje në ligj pretendimi i palës së paditur, që paditësi më
parë duhet t’i drejtohet këtij organi për të kërkuar rillogaritjen e pensionit dhe më pas, nëse ka
kundërshtime me rillogaritjen, t’i drejtohet gjykatës.
18.2. Ritheksojmë se paditësi nuk kërkon në rrugë gjyqësore rillogaritjen e pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, por pagimin e tij në masën e përcaktuar me vendim
gjyqësor të formës së prerë edhe në vijimësi, deri në daljen në pension të plotë pleqërie. Për
më tepër, ky Kolegj ka në konsideratë se, paditësi ka përfituar të drejtën e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas dispozitave ligjore që kanë qenë në fuqi në kohën e
lindjes së të drejtës dhe, njëkohësisht kjo e drejtë e pretenduar prej tij e cenuar është
rivendosur me një vendim gjyqësor të formës së prerë.
18.3. Gjithashtu evidentohet se në asnjë dispozitë të ligjit nr.10142/2009 nuk ka të
përcaktuar detyrimin e subjekteve që kanë përfituar këtë lloj pensioni dhe që kanë pretendime
në lidhje me të, kërkimet e tyre fillimisht t’ua drejtojnë drejtorive rajonale të sigurimeve
shoqërore përkatëse dhe më pas juridiksionit gjyqësor. Rillogaritja e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, parashikuar në nenin 29 të ligjit të sipërcituar, nuk kërkon
domosdoshmërisht që subjekti i interesuar të paraqesë kërkesë pranë organeve të sigurimeve
shoqërore. Ligji ka ngarkuar këto organe që, rast pas rasti, pa kërkesë të subjektit të interesuar
të zhvillojnë procedurën e rillogaritjes së pensioneve të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
19. Edhe në konsideratën se ndodhemi përpara një akti administrativ, sikundër ka
parashtruar pala e paditur, ky qëndrim buron dhe nga praktika gjyqësore e njësuar e Gjykatës
së Lartë. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin njësues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin se: "Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit
administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t'i
drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet,
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative".
19.1. Në analizë sa më sipër dhe mbështetur në arsyetimin e Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, ky Kolegj vlerëson se për sa kohë në ligjin nr.10142, datë 15.05.2009
nuk është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme administrative për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes, paditësi ka të drejtë që të kërkojë rivendosjen e të drejtës së tij të
pretenduar të shkelur drejtpërdrejtë në gjykatë.
20. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen
e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin
përfundimtar të saj.

304
 21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i datës
17.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është vendosur rrëzimi i
kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes civile nr.31008-03310-41-2012 regjistri,
me datë regjistrimi 18.09.2012 jashtë juridiksionit gjyqësor, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit datë 17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Tiranë, më 21.02.2013

305
Nr.31001-00894-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-698 i Vendimit (139)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA “PIENVIS” SHPK

I PADITUR: AGJENCIA E PROKURIMIT PUBLIK
KONTROLLI I LARTË I SHTETIT

OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimi i aktit administrativ
“Raporti përfundimtar” i Kontrollit të Lartë të Shtetit
nr. 879, datë 21.03.2006,
dhe shkresës nr.3008 prot, datë 07.04.2006
të Agjencisë së Prokurimit Publik Tiranë.
Baza ligjore: Neni 324 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6967, datë 06.12.2006, ka

vendosur:
Pranimin e padisë pjesërisht.
Shfuqizimin e shkresës nr.3008, datë 07.04.2006, të Agjencisë së Prokurimit
Publik.
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën tjetër të saj.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.70, datë 17.01.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.6967, datë 06.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs avokati i shtetit, i cili kërkon prishjen e tij, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Pala paditëse nuk ka ezauruar rekursin administrativ, pasi pas përgjigjes së APP ajo
duhej t’i drejtohej organit më të lartë administrativ, Kontrollit të Lartë të Shtetit.
- Gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë gjyqësor në bazë të nenit 14 të K.Pr.Civile,
nuk është thirrur një ekspert në bazë të nenit 224/a të K.Pr.Civile, për të vërtetuar
shkeljet e bëra nga pala paditëse.

306
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; avokatin e shtetit Abaz Dedja, që
kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,

VËREN
Pala e paditur, Agjencia e Prokurimit Publik, me urdhrin e prokurimit të datës
03.02.2005, ka urdhëruar të kryhet prokurimi i fondit prej 35.926.674, lekë për
rikonstruksionin e godinës së APP. Pasi është zhvilluar procedura e tenderimit fitues ka dalë
Shoqëria “Pienvis” shpk.
Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata e sipërmarrjes datë 31.05.2005, dhe
pas përfundimit të punimeve objekti është marrë në dorëzim nga pala e paditur APP, duke u
mbajtur akti i kolaudimit dhe duke lëshuar çertifikatën e marrjes në dorëzim të punimeve.
Pala e paditur, Kontrolli i Lartë i Shtetit, ka ushtruar kontroll pranë APP-së dhe në
raportin e tij përfundimtar, për tenderin “Për rikonstruksionin e zyrave të APP”, për punimet
e kryera nga Shoqëria “Pienvis” shpk, ka konsideruar se është shkaktuar dëm ekonomik në
vlerën 7.246.662 lekë, pasi janë pasqyruar në preventivin e tenderit në total në vlerë leku;
zëra punimesh nuk janë të specifikuar në librezën e masave nga sipërmarrësi; nga krahasimi i
preventivit të fituar nga Shoqëria “Pienvis” shpk me situacionin përfundimtar dhe librezën e
masave me punimet faktike në vend rezultojnë diferenca punimesh fiktive; etj.
Mbi këtë raport, pala e paditur APP, më datë 07.04.2006 ka vendosur të zhdëmtohet
shuma e mësipërme prej palës paditëse.
Pas ankimit administrativ, pala paditëse i është drejtuar gjykatës për kundërshtimin e
akteve administrative.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.6967, datë 06.12.2006, ka
vendosur:
Pranimin e padisë pjesërisht
Shfuqizimin e shkresës nr.3008, datë 07.04.2006 të Agjencisë së Prokurimit Publik.
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën tjetër të saj.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit janë
rrjedhojë e zbatimit gabim të ligjit dhe si të tilla duhet të prishen dhe çështja të pushohet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se pala paditëse, me padinë në gjykim, ka
kërkuar anullimin e aktit administrativ të titulluar “Urdhër zhdëmtimi”, të nxjerrë nga APP
Tiranë.
Në nenin 608 të K.Civil ligjvënësi përcakton se: “Personi që, në mënyrë të paligjshme
dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë
dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i
paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cënimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit,
që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira”.
Në referim të dispozitës së mësipërme ky Kolegj i gjen të pabazuara në ligj vendimet
e gjykatave. Gjykatat e faktit në kundërshtim me kriteret e nenit 608 të K.Civil, kanë pranuar
të shqyrtojnë dhe të vlerësojnë dëmin e shkaktuar nga paditësit mbi bazën e urdhrave të
zhdëmtimit të nxjerrë nga pala e paditur.
Në rrethanat e mësipërme urdhër zhdëmtimi nuk është në vetvete akt administrativ
dhe duke mos sjellë asnjë efekt si i tillë ai nuk mund të jetë objekt i një kërkimi me padi në
gjykatë, pasi në rastin në gjykim paditësi ka kërkuar të shfuqizohen urdhër zhdëmtimet
(shkresat), të cilat nuk përbëjnë akt administrativ.

307
 Një konflikt i tillë nuk zgjidhet nëpërmjet kësaj padie e cila është një padi që nuk
mund të ngrihej nga ana e paditësave, por me padi tjetër sipas rregullave të përgjithshme të
K.Civil.
Ndërkohë që nga ana e gjykatës së shkallës së parë duhet të ishte vendosur rrëzimi i
kërkesë padisë pasi ndodhej përpara një padie e cila nuk mund të ngrihej, gjykata e apelit nuk
ka respektuar nenin 468 të K.Pr.Civile, sipas të cilit: “Gjykata e apelit kur konstaton se,
çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi
nuk mund të vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes”.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/e të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.6967, datë 06.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, për shkak se jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihej.

Tiranë, më 21.02.2013

308
Nr.11243-00272-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-649 i Vendimit (140)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ASTRIT XHUVELI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE BERAT,
DREJTORIA E SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
PERSON I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më bëjë rillogaritjen
e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
nga data 01.01.2007 e në vazhdimësi
në përputhje me ligjin nr.8087, datë 13.03.1997,
ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 neni 6, pikat a dhe b.
Kompensimi i diferencës që rezulton nga keqzbatimi
i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999
që nga data 01.01 e në vazhdim.
Indeksimi i masës së pensionit në përputhje
me nenin 18 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
dhe nenit 4 të ligjit nr.9481, datë 16.02.2006
Baza ligjore: Neni 31, e 32/a i K.Pr.C.,
Ligji nr.8087, datë 13.03.1996
dhe neni 4 të ligjit nr.9481, datë 16.02.2006.
Ligji “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë,
Ligji nr.9418, datë 16.02.2005,
Ligji nr.9377, datë 21.04.2005, etj.

309
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1524, datë 07.11.2012 ka vendosur:
Moskopetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për shqyrtimin e çështjes
civile me nr.regj 1114 dhe datë regjistrimi 18.05.2012.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Astrit Xhuveli, i

cili kërkon, prishjen e vendimit të mësipërm duke parashtruar këto shkaqe:
- Neni 43 nuk përbën argument për shpallje të moskompetencës dhe transferim të
çështjes.
- Vendimi i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë nuk është detyrues për
Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Berat.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. B.Kraja, që kërkoi prishjen e
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat dhe dërgimin e akteve në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Astrit Xhuveli është nxjerrë në rezervë, në kuadër të reformës së kryer
në ushtri me urdhër të Ministrit të Mbrojtjes. Pas përfundimit të pagesës kalimtare, nga Janari
i vitit 2007 trajtohet me pension të parakohshëm në masën 15.000 lekë. Pretendon se pensioni
nuk i është llogaritur nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Berat, sipas kritereve të
përcaktuara nga ligji me nr.8087, datë 13.03.1996 i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë
30.07.1999. Rezultoi nga gjykimi se Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
paditësit i ka caktuar pensionin duke marrë vendimin e saj me nr.4768, datë 20.09.2007. Më
pas, me kërkesën e paditësit Astrit Xhuveli, në kushtet kur sipas çertifikatës së lindjes ai
rezulton të jetë banor i qytetit të Beratit, pagesa që ai do të marrë i ka kaluar Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Berat. Kjo e fundit jep vetëm pagesën e lidhur nga
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Mënyra e përllogaritjes së pensionit është
bërë nga kjo drejtori. Në kushte të tilla përfaqësuesi i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Berat, kërkon që çështja për kompetencë t’i kalojë për shqyrtim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Duke pranuar kërkesën e palës së paditur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me
vendimin nr.1524, datë 07.11.2012, ka shpallur mos kompetencën e saj duke ja dërguar aktet
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po këtë gjykatë.
Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, Kolegji Civil çmon
se kompetente për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat.
Në këtë përfundim të çon vetëm përmbajtja e dispozitave procedurale që rregullojnë
kompetencën tokësore por edhe një qëndrim tashme i konsoliduar i Gjykatës së Lartë në raste
të kësaj natyre.
Sipas dispozitës së nenit 43/2 të K.Pr.Civile, “paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet
juridike me një degë të personit juridik mund të ngrihen në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia si dhe në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësi të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se paditësi ka thirrur në gjykim si palë të
paditur Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Berat, e cila e ka qendrën e saj në
territorin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.

310
 Pavarësisht se pala paditëse ka kërkuar që të thirret në gjykim si person i tretë
edhe Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, në
kuptim të dispozitës së nenit 54-56 të K.Pr.Civile, ka qenë e detyruar ta mbajë çështjen në
kompetencën e saj pasi, e ndodhur përpara një kompetence alternative, është e drejta e
paditësit të përzgjedhë gjykatën që do të zgjidhë këtë mosmarrëveshje.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 64 të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1524 datë 07.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 21.02.2013

311
Nr.31001-00273-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-535 i Vendimit (141)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 21.02.2013 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA “CONTINENTAL” SHPK,

KORÇË
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
KORÇË

OBJEKTI:
a) Shfuqizim dhe anullim i plotë i “Njoftim Vlerësimit Tatimor”
nr.15528, datë 31.08.2011 të Drejtorisë Rajonale Korçë,
nxjerrë me procedurë direkte nga Zyra, pa kontroll tatimor, i cili përmban:
- TVSh principale 545.843 lekë;
- Kamatë vonesa për mospagim në afat 171.289 lekë;
- Gjobë për pagesë të vonuar të TVSH 700.190 lekë;
- Gjobë për mosdeklarim të ardhurash për tatimfitimin 25.345 lekë;
- Total 1.442.667 lekë.
b) Rimbursimi ose kompensimi me një tatim tjetër
i vlerës së paguar të TVSH me “Urdhër pagesën e Raiffeisen Bank”
datë 20.06.2012, në masën 763.943 lekë.
c) Nxjerrjen e përgjegjësisë ndaj punonjësit të tatimeve që ndërton
njoftim vlerësime me terma antiligjore duke ishkaktuar dëm real
Shoqërisë Tregtare “Continental” shpk në vlerën 1.422.667 lekë,
sipas rregullave të përcaktuara në nenin 22 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
Baza Ligjore: Neni 41, 42, 324, 327, 328 e 334 i K.Pr.C.,
K.Pr.A., neni 18,
Ligji nr.9920/2008, neni 109.

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.68, datë 14.01.2013, ka vendosur:

Nxjerrjen e çështjes civile me paditës “Continental” shpk, e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë, me objekt: a) Shfuqizim dhe anullim i plotë i
“Njoftim Vlerësimit Tatimor” nr.15528, datë 31.08.2011 të Drejtorisë
Rajonale Korçë, nxjerrë me procedurë direkte nga Zyra, pa kontroll tatimor, i
cili përmban: - TVSh principale 545.843 lekë; - Kamatë vonesa për mospagim
në afat 171.289 lekë; - Gjobë për pagesë të vonuar të TVSH 700.190 lekë;

312
 -Gjobë për mosdeklarim të ardhurash për tatimfitimin 25.345 lekë; -Total
1.442.667 lekë. b) Rimbursimi ose kompensimi me një tatim tjetër i vlerës së
paguar të TVSH me “Urdhër pagesën e Raiffeisen Bank” datë 20.06.2012, në
masën 763.943 lekë. c) Nxjerrjen e përgjegjësisë ndaj punonjësit të tatimeve
që ndërton njoftim vlerësime me terma antiligjore duke i shkaktuar dëm real
Shoqërisë Tregtare “Continental” shpk në vlerën 1.422.667 lekë, sipas
rregullave të përcaktuara në nenin 22 të ligjit 9920, datë 19.05.2008”, jashtë
juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, nr.68, datë 14.01.2013,

brenda afatit ligjor, në mbështetje të nenit 59 të K.Pr.Civile, ka paraqitur ankim të veçantë
pala paditëse Shoqëria “Continental” shpk, duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe kthimin
e çështjes për vijimin e gjykimit në juridiksionin gjyqësor, për këto shkaqe:
- Vendimi i nxjerrë nga pala e paditur është në kundërshtim me ligjin. Njoftim
vlerësimi tatimor nr.15528, datë 31.08.2011, është nxjerrë me procedurë direkte nga
zyrat e palës së paditur. Ankimi është në përputhje me kërkesat e nenit 328 të
K.Pr.Civile.
- Në të gjitha praktikat e shqyrtimit të marrëdhënieve të biznesit me administratën
tatimore qëndron materialiteti dhe jo ana procedurale.
- Në kërkesë padi është denoncuar një rast i pastër i veprimeve të punonjësve të
administratës tatimore për presion dhe për të përfituar padrejtësisht.
- Edhe në vendimin unifikues të K.B. të Gjykatës së Lartë nr.3/2008, është trajtuar një
rast i ngjashëm me tonin dhe në shkelje shumë të rënda të tatimpaguesit përfundimi ka
qenë gjykimi në themel i çështjes jo nxjerrja jashtë juridiksionit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse z.Rruzhdi
Shkullaku, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin
e akteve kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me tjetër trup gjykues; Av. Shtetit z.Abaz
Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; si dhe pasi
shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykata e faktit ka
konstatuar se Shoqëria “Continental” shpk është regjistruar në QKR më datë 31.01.2005, me
seli në Korçë dhe objekt të veprimtarisë “Import-eksport artikuj të ndryshëm, importimin nga
jashtë dhe tregtimin e automjeteve të të gjitha llojeve, autovetura, kamion malli, ndërtim i
objekteve të banimit, etj”. Nga të dhënat e “Deklaratës doganore” R 1492, datë 19.05.2009,
nga subjekti në fjalë është importuar një autoveturë “Mercedes Benz E200 CDI”, viti i
prodhimit 2005” për të cilën sipas dokumentit bankar është paguar një shumë prej 648.356
lekë për llogari të Doganës Korçë me qëllim zhdoganimin e mjetit.
Nëpërmjet “Njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.15528, datë 31.08.2011”,
pala e paditur njofton palën paditëse dhe kërkon prej tij që të paguajë një detyrim tatimor në
shumën 1.442.667 lekë, i cili përbëhet nga TVSH principate 545.843 lekë; -Kamatë vonesa
për mospagim në afat 171.289 lekë; - Gjobë për pagesë të vonuar të TVSh 700.190 lekë; -
Gjobë për mosdeklarim të ardhurash për tatimfitimin 25.345 lekë; - Total 1.442.667 lekë.
Me shkresën nr.4845 prot., datë 05.03.2012, Drejtori i DRT Korçë pasi ka marrë në
shqyrtim një kërkesë të datës 23.02.2012, të drejtuar nga subjekti lidhur me përmbajtjen e
proces-verbalit datë 15.11.2011, të mbajtur nga pala e paditur për pasaktësitë dhe mos

313
rakordimet që ka pasur subjekti në veprimet doganore për mjetin e mësipërm, e informon se
ky proces-verbal është vendosur në gjithë praktiken e vlerësimit tatimor duke i kërkuar
kryerjen e veprimeve sipas legjislacionit tatimor dhe regjistrimet sipas ligjit.
Në datën 12.03.2012, subjekti i drejtohet me “Kërkesë për sqarim”, Drejtorisë së
Apelimit Tatimor pranë DPT, ku kundërshtohet mënyra e llogaritjes së detyrimeve tatimore
sipas P-V datë 15.11.2011, të DRT Korçë, duke e informuar DAT se mjeti është në pronësi të
shoqërisë, por ishte harruar të shënohej në librin e blerjeve të shoqërisë dhe nuk duhet të
trajtohet si mall i shitur, ashtu siç është konsideruar nga DRT Korçë.
Pas marrjes së kësaj kërkese, DAT me shkresë datë 30.03.2012, informon subjektin se
ankimi nuk është i plotë, pasi nuk është bashkangjitur “akt njoftim vlerësimi” si dhe i kërkon
subjektit plotësim dokumentacioni, dërgimin e “njoftim vlerësimit” si dhe dokumentacionin
që vërteton plotësimin e kushtit të paraqitjes së ankimit, përkatësisht vërtetimin e pagesës së
plotë të detyrimit dhe kamat vonesave, pasi në rast të kundërt kjo drejtori do të refuzojë
ankimin.
Mandej DAT me vendimin e saj nr.5788/1 Prot., datë 28.05.2012, ka refuzuar
ankimin duke e konsideruar të papranueshëm.
Sipas saj është vlerësuar se kërkesa e subjektit për apelim nuk është paraqitur brenda
afatit 30 ditor nga dita kur njoftim vlerësimi është marrë nga tatimpaguesi sipas nenit 106,
pika 3 e Udhëzimit nr.24/2008. Po ashtu subjekti si në kërkesën për apelim, ashtu dhe në atë
për plotësim dokumentacioni, nuk ka pretenduar si dhe nuk ka provuar me dokumentacionin
e nevojshëm plotësimin e kushtit të paraqitjes së ankimit brenda afatit ligjor. Përveç sa më
sipër është konstatuar se tatimpaguesi nuk ka paguar dhe provuar pagesën e detyrimit tatimor
të përcaktuar në njoftim vlerësimin tatimor, duke mos e përmbushur kërkesën ligjore neni
107 i ligjit, lidhur me pagesën e detyrimit objekt ankimi.
Pas marrjes së kësaj përgjigje, paditësi në datë 20.06.2012, ka paguar në Raiffeisen
Bank për llogari të DRT Korçë, një shumë prej 763.943 lekë, që përfaqëson detyrimin që
duhet parapaguar (pa gjobat) sipas njoftim-vlerësimit.
Pas kryerjes së kësaj pagese, paditësi, duke pretenduar se ka plotësuar kushtin ligjor të
nenit 106 të ligjit “Për procedurat tatimore” si dhe kushtin e nenit 328 të K.Pr.Civile për
paraqitjen e ankimit në gjykatë brenda afatit 30 ditor nga marrja dijeni e vendimit të organit
më të lartë administrativ paraqet padi në gjykatë me të cilën kërkon shfuqizim dhe anullim të
plotë të njoftim vlerësimit, rimbursim të tatimit të paguar, nxjerrjen e përgjegjësive të DRT
Korçë”.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendim të arsyetuar ka vendosur nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor pasi ka vlerësuar se pala paditëse, për faj të saj, nuk ka
ezauruar hierarkinë e ankimimit administrativ e në këto kushte, për kërkimet e përfshira në
objektin e padisë, nuk legjitimohet që t’i drejtohet juridiksionit gjyqësor.
Në vendim është argumentuar se pavarësisht mos cilësimit shprehimisht të llojit të
pavlefshmërisë së pretenduar për aktin që kërkohet të shfuqizohet, është konstatuar se
shkaqet ligjore mbi të cilat paditësi kërkonte shfuqizimin e aktit, të shtjelluara në mënyrë të
hollësishme në përmbajtjen e padisë, por edhe ato të parashtruara gjatë gjykimit, në thelb i
përkisnin pretendimeve për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ.
Kështu në padi paditësi ka pretenduar se në nxjerrjen e aktit administrativ janë shkelur
dispozitat ligjore pasi është bërë vlerësimi tatimor nga zyra në shkelje të rëndë të nenit 71 të
ligjit nr.9920/2008, pikës 71.2 të udhëzimit nr.24/2008, etj. Po kështu pretendohet se njoftim
vlerësimi ka dalë nga zyra, pa asnjë vizitë fiskale në subjekt, pa paraqitur plan kontrolli dhe
pa organizuar asnjë seancë dëgjimore me subjektin, duke shkelur procedurën përkatëse.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka parashtruar se në kushtet kur me gjithë kërkesat e
gjykatës prej tij (paditësit) ka qenë e pamundur që të specifikohej lloji i pavlefshmërisë në
seancë, mbi kërkesën e tij iu la afat dhe në seancën gjyqësore të datës 05.12.2012,

314
përfaqësuesi i paditësit paraqiti “Material shpjegues”, ku në mënyrë të shprehur parashtron
duke i qëndruar të njëjtave kërkime si në padi për shkakun ligjor, nxjerrjen e aktit në
kundërshtim me procedurën e parashikuar në ligj, por duke mbështetur përfundimisht
kërkimin në nenin 118 dhe 119 të K.Pr.Administrative që rregullojnë aktet administrative
relativisht të pavlefshme dhe efektet e tyre.
Në vijim të argumentimit ligjor të vendimit të saj, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë
ka parashtruar se ndodhet para faktit se me gjithë orientimet për të përcaktuar drejt llojin e
pavlefshmërisë, paditësi pretendoi pavlefshmëri relative të aktit, gjë që e detyron gjykatën të
marrë në analizë nëse janë kushtet ligjore për të pasur juridiksionin në gjykimin e padisë së
paditësit për pavlefshmërinë relative të aktit administrativ.
Sipas gjykatës, në rastin konkret “njoftim vlerësimi” ka dalë në datë 31.08.2011, dhe
po në këtë datë është nisur në adresë të subjektit, provuar me të dhënat e librit të postës të
sjellë nga pala e paditur në cilësinë e provës. Ndërkohë paditësi pretendoi se ky njoftim nuk
ka mbërritur zyrtarisht në subjekt, por me gjithë kërkesat e gjykatës për të paraqitur prova në
mbështetje të këtij pretendimi nga ana e tij nuk u soll asnjë provë. Në “njoftim vlerësimin
tatimor” konstatohet se adresa e tatimpaguesit përputhet me atë të deklaruar në QKR, në këtë
aspekt me të drejtë nga ana e DAT është vlerësuar se njoftimi konsiderohet i marrë nga
subjekti. Shuma e vlerësuar nga paditësi si detyrim tatimor është paguar pas refuzimit të
ankimit nga DAT dhe pavarësisht se rezulton e paguar nuk mund të shërbejë si rrethanë që të
konsiderohet se ky detyrim është përmbushur nga paditësi sipas ligjit. Nisur nga rrethanat e
mësipërme, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka ardhur në përfundimin se çështja duhet të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor, përsa kohë pala paditëse, referuar kërkimit të objektit të
padisë, nuk ka ezauruar hierarkinë e ankimimit administrativ.
Pasi mori në shqyrtim në seancë gjyqësore, ankimin e veçantë të paraqitur nga pala
paditëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë, është një vendim i drejtë e i bazuar në ligj.
Përsa kohë pala paditëse kërkimin e saj nuk e ka formuluar si pavlefshmëri absolute e
aktit administrativ, kërkim ky që është në juridiksion gjyqësor në çdo rast, por si
pavlefshmëri relative, lidhur kjo me themelin e detyrimit të njohur nga administrata tatimore,
me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Korçë e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor dhe në referim të vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
nr.3/2008.
Kjo për shkak se siç është konstatuar pala paditëse ka humbur afatet e ankimimit
administrativ, sikundër pagesën e detyrimit të pretenduar e ka kryer pasi DAT pranë DPT ka
marrë vendimin përkatës.
Në këto rrethana, në rast se pala paditëse pretendon pavlefshmëri absolute të aktit
administrativ ajo ka të drejtë të ngrejë një padi të re në gjykatë, përsa kohë nuk jemi përpara
parashkrimit të së drejtës për të goditur një akt administrativ për pavlefshmëri absolute.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 59, 485 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.68, datë 14.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.

Tiranë, më 21.02.2013

315
Nr.11111-01642-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-720 i Vendimit (142)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 21.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-01642-

2008, i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS (I K/PADITUR): QAMIL RAMEKAJ, i përfaqësuar nga

av. Blerim Bazhdari
E PADITUR (K/PADITËSE): XHEFE MILO (RAMEKAJ),
në mungesë
PERSONA TË TRETË
(TË BASHKUAR ME
PADITËSIN E K/PADITUR): SANIJE RAMAKAJ, GENTI QAMIL
RAMEKAJ, BASHKIM QAMIL
RAMEKAJ DHE ORMIR QAMIL
RAMEKAJ, në mungesë
PERSONA TË TRETË: KËSHILLI I BASHKISË SHKODËR,
në mungesë
BASHKIA SHKODËR, në mungesë
ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
SHKODËR, në mungesë
DREJTORIA RAJONALE SHKODËR
E ENTIT KOMBËTAR TË
BANESAVE, në mungesë

OBJEKTI I KËRKESË PADISË:

Detyrimin e të paditurës Xhefe Ramekaj,
që të kthejë pronën e paluajtshme, të regjistruar
në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër
sipas çertifikatës me nr.342, datë 10.05.2006.
OBJEKTI I K/PADISË:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të Vendimit të Këshillit të Bashkisë Shkodër,
nr.139, datë 14.10.1999 dhe të akteve të rrjedhura prej tij.

316
 Baza Ligjore e k/padisë: Nenet 32 dhe 153 të K.Pr.Civile
dhe neni 296 i Kodit Civil.
Baza Ligjore e k/padisë: Neni 160 i K.Pr.Civile
dhe neni 92 e vijues i Kodit Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.2274, datë 26.10.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë.
Rrëzimin e kundër-padisë.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.195, datë 08.05.2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2274, datë 26.10.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër përsa i përket rrëzimit të padisë.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër të tij në këtë mënyrë:
Rregullimi i pasojave që rrjedh nga konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
pjesshme të vendimit nr.139, datë 14.10.1999 të Këshillit të Bashkisë Shkodër.
Çregjistrimin e pronës të regjistruara në emër të Qamil Sanije, Bashkim,
Ormir dhe Genti Ramekaj pranë ZRPP Shkodër me numër pasurie 12/205+1-7
e ndodhur në zonën kadastrale 8594.
Kalimin e kësaj prone në favor të Entit Kombëtar të Banesave.
Detyrimin e Entit Kombëtar të Banesave Dega Shkodër t’i kthejë paditësit
Qamil Ramekaj dhe personave të tretë Sanije, Bashkim, Ormir e Genti
Ramekaj vlerën prej 34934 (tridhjetë e katërmijë e nëntëqind e tridhjetë e
katër) lekë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, kanë ushtruar rekurs pala e paditur
kundra paditëse Qamil Ramekaj dhe personat e tretë Sanije Ramekaj, Genti Ramekaj,
Bashkim Ramekaj dhe Ormir Ramekaj, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Apelit Shkodër dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pranimin e
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe Gjykata e Apelit Shkodër kanë gabuar kur e
kanë trajtuar Vendimin e Këshillit të Bashkisë nr.139 si veprim juridik dhe referuar
nenit 92 K.Civil, me arsyetimin se: “Nga ana e legjislacionit material a civil nuk
përcaktohet gjithashtu fakti se kur një akt administrativ konstatohet i pavlefshëm dhe
kur anullohet si i pavlefshëm çështja që më pas rregullohet nga K.Pr.Administative,
nr.116-118, i cili do të rregullonte këtë çështje, e ka trajtuar Vendimin nr.139 të
Këshillit të Bashkisë Shkodër si veprim juridik duke ju referuar nenit 93 të K.Civil.
- Vendimi nr.139, datë 14.10.1999 të Këshillit të Bashkisë Shkodër nuk mund të
konsiderohet as relativisht i pavlefshëm.
- Por edhe në se do të pranonim këtë mbi bazën e arsyetimit të gabuar të gjykatës
atëherë ka kaluar periudha 5 vjeçare parashikuar nga neni 103 për të kërkuar që
veprimi juridik (akti) të shpallet relativisht i pavlefshëm, pra padia është parashkruar.
- Ka shkelje të rënda normative procedurale dhe konkretisht nenet 1, 10, 16, 20, 29 të
K.Pr.Civile.
- Referimi i një ligji të gabuar nga ana e gjykatës ka sjell në të njëjtën kohë edhe
shkelje procedurale siç janë:
a) neni 10 “gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë
procesit gjyqësor”.

317
 Neni 16 “gjykata zgjidh mosmarrëveshjen” në përputhje me dispozitat dhe normat e
tjera në fuqi që janë të detyrueshëm të zbatohen prej saj,
Neni 20/2 “(gjykata) mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet,
dokumentet e provat e tjera të treguara e të sjella nga palët...
Neni 29 “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura”.

Ka ushtruar kundër-rekurs pala e paditur kundër paditëse Xhefe Milo (Ramekaj), e

cila kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur nga personat e tretë Sanije Ramekaj, Genti
Ramekaj, Bashkim Ramekaj dhe Ormir Ramekaj, duke parashtruar këto shkaqe:
- Rekursi i paraqitur nga palët është pjesërisht i vlefshëm vetëm për faktin se kur ai
kundërshton vendimin e gjykatës së apelit për pikën që ky vendim shprehet se banesa
i kalon entit të banesave.
- Në fakt gjykata nuk duhet të shprehej për këtë gjë. E gjithë pjesa tjetër e rekursit është
një keqinterpretim i ligjit.
- Vemë re një moskuptim të aktit administrativ nga ana e palës rekursuese.
- Dhe konkretisht në pikat 4-5-6 të rekursit del qartë (në kuptimin më të mirë) një
njohje sipërfaqësore e të drejtës administrative dhe veçanërisht e ankimit
administrativ.
- Për sa i përket pikës 1-2-3- që kanë të bëjnë me pavlefshmërinë e vendimit nr.139,
datë 14.10.1999, gjithçka është shprehur qartë dhe plotësisht në diskutimin
përfundimtar të së paditurës dhe në vendimin e gjykatës.
- Paraqitja e këtyre pikave në rekurs është një përpjekje për të legjitimuar medoemos
shkakun për të bërë rekurs.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit
të palës paditëse të kundër-paditur Qamil Ramekaj, av. Blerim Bazhdari, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe pranimin e padisë; në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse; e pasi
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.195, datë 08.05.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e
zbatimit dhe interpretimit të gabuar të ligjit dhe për rrjedhim ai duhet të prishet.
Rrethanat e faktit
Paditësi i kundër-paditur Qamil Ramekaj dhe pala e paditur kundra paditëse Xhefe
Milo (Ramekaj) janë banorë të qytetit të Shkodrës dhe janë në marrëdhënie të posaçme me
njëri tjetrin, janë vëlla e motër.
Pala e paditur Këshilli Bashkiak Shkodër me vendimin nr.139 të datës 14.10.1999, i
ka dhënë statusin e të pastrehit të kategorisë “B” paditësit të kundër-paditur Qamil Ramekaj.
Rezulton e provuar se, në bazë të këtij vendimi të përmendur më sipër, paditësi i
kundër-paditur Qamil Ramekaj së bashku me palën e tretë kanë lidhur më datë 21.12.1999,
me Entin Kombëtar të Banesave (Drejtoria Rajonale Shkodër) kontratën e shitblerjes së
pasurisë së paluajtshme të përbërë nga një apartament banimi me sip.78.12 m2 me nr.53 e
ndodhur në Lagjen “Tepe” Shkodër.
Kjo kontratë shitblerjeje është regjistruar në regjistrat e ZRPP Shkodër nga pala
paditëse e kundër-paditur.

318
 Rezulton në bazë të vërtetimit hipotekor të datës 22.12.1999, të lëshuar nga ZRPP
Shkodër, se prona e paluajtshme e përbërë nga një apartament banimi me sip.78.12 m2 me
nr.53 e ndodhur në Lagjen “Tepe” Shkodër e regjistruar në nr.pasurie 12/205+1-7, në zonën
kadastrale 8594 figuron në emër të paditësit të kundër-paditur Qamil Ramekaj dhe të palës së
tretë Sanije Genti, Bashkim dhe Ormir Ramekaj, pra në bashkëpronësi.
Gjatë shqyrtimeve gjyqësore të zhvilluara nga gjykata e faktit ka rezultuar se në
pronën e paluajtshme të përbërë nga një apartament banimi me sip.78.12 m2 me nr.53 e
ndodhur në Lagjen “Tepe” Shkodër (prona objekt gjykimi) banon e paditura kundër-paditëse
Xhefe Ramekaj.
Gjatë shqyrtimeve gjyqësore e paditura kundër-paditëse Xhefe Ramekaj ka pretenduar
se banon në këtë apartament në bazë të një kontrate dhurimi të nënshkruar midis vëllait të saj
paditësi i kundër-paditur Qamil Ramekaj dhe asaj, por për shkak të marrëdhënieve të
posaçme midis tyre kjo kontratë nuk është bërë në formën e kërkuar nga ligji.
Në këto rrethana paditësi i kundër-paditur Qamil Ramekaj i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër me një padi duke kërkuar detyrimin e palës së paditur kundra-
paditëse ti lirojë apartamentin pronë të tij me pretendimin se ajo e mban në mënyrë të
paligjshme pa pasur asnjë titull pronësie për të.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër e paditura Xhefe
Milo (Ramekaj) ka paraqitur një kundërpadi duke kërkuar konstatimin absolutisht të
pavlefshëm të vendimit të Këshillit të Bashkisë Shkodër dhe akteve që kanë rrjedhur prej tij,
duke pretenduar se ky vendim ka dalë në kundërshtim me ligjin, pasi paditësi i kundër-
paditur Qamil Ramekaj në kohën kur ka përfituar statusin e të pastrehit, ka pasur në pronësi
të tij një apartament tjetër të ndodhur në Shkodër.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me
vendimin nr.2274, datë 26.10.2006, ka vendosur rrëzimin e kërkesë-padisë dhe të kundër-
padisë duke arsyetuar se: “Sipas çmuarjes së gjykatës vendimi i Këshillit të Bashkisë
Shkodër, nr.139, datë 14.10.1999, është absolutisht i pavlefshëm për shkak se është nxjerrë
në kundërshtim me V.K.M nr.49, datë 29.01.1993, neni 1/a i cili përcakton “quhen të
pastrehë qytetarët që nuk kanë kontratë me Ndërmarrjen Komunale Banesa”. Sikurse u
përmend dhe më sipër, rezulton që paditësi dhe personat e tretë që u bashkuan me të gjatë
gjykimit, kanë pasur të lidhur kontratë me Ndërmarrjen Komunale Banesa në kohën që ka
dalë vendimi i Këshillit të Bashkisë Shkodër, nr.139, datë 14.10.1999. Pavlefshmëria e këtij
vendimi të Këshillit të Bashkisë Shkodër, pas sjell edhe pavlefshmërinë e të gjitha akteve që
rrjedhin prej tij dhe që konkretisht janë kontrata e lidhur ndërmjet Drejtorisë Rajonale
Shkodër të Entit Kombëtar të Banesave me paditësin Qamil Ramekaj dhe personat e tretë
Sanije Ramekaj, Genti Ramekaj, Bashkim Ramekaj dhe Ormir Ramekaj, për privatizimin e
pasurisë së paluajtshme objekt gjykimi, si dhe regjistrimi i kësaj pasurie në emër të paditësit
dhe personave të tretë në fjalë, në Z.Rr.P.P. Shkodër. Duke qenë se këto akte janë të gjitha të
pavlefshme gjykata krijon bindje se paditësi nuk ka legjitimitet aktiv në lidhje me padinë në
gjykim. Për rrjedhojë kjo padi duhet rrëzuar.....
......Kjo dispozitë ka karakter urdhërues. Meqenëse vendimi në fjalë i Këshillit të
Bashkisë Shkodër vjen në kundërshtim me karakterin urdhërues të kësaj dispozite, atëherë ai
është absolutisht i pavlefshëm sipas nenit 92/a të Kodit Civil që përcakton “veprimet juridike
të pavlefshme që nuk krijojnë asnjë pasoje juridike janë: - ato që vijnë në kundërshtim me
një dispozitë urdhëruese të Ligjit”.
Kërkesa e dorëzuar nga paditësi Qamil Ramekaj në Këshillin e Bashkisë Shkodër, për
të përfituar statusin e të pastrehut, përbën një veprim juridik në mashtrim të ligjit. Kjo pasi
paditësi medoemos e ka ditur se fakti që ai ka pasur një banesë në kohën që e ka bërë këtë
kërkesë, e përjashtonte automatikisht nga përfitimi i statusit të të pastrehit.

319
 Gjatë hetimit gjyqësor paditësi pretendoi se banesën e marrë nga Enti Kombëtar i
Banesave mbi bazën e vendimit nr.139, datë 14.10.1999 të Këshillit të Bashkisë Shkodër, e ka
marrë me qëllim për t’u zgjeruar për shkak të shtimit të numrit të anëtarëve të familjes së tij.
Ky pretendim i paditësit vlerësohet nga gjykata si jo bindës, pasi gjatë hetimit gjyqësor nuk u
administrua ndonjë provë që të vërtetojë këtë pretendim.... Gjatë gjykimit nga përfaqësuesi i
paditësit Qamil Ramekaj (dhe i personave të tretë që u bashkuan me të), lidhur me kundër
padinë e paraqitur nga e paditura Xhefe Ramekaj, u bë prapësimi se pavlefshmëria e
pretenduar nëpërmjet kësaj kundër padie është parashkruar. Gjykata çmon se ky prapësim i
bërë nga përfaqësuesi i palës paditëse është i pabazuar në ligj. Kjo për arsye se
pavlefshmëria e vendimit nr.139, datë 14.10.1999, të Këshillit të Bashkisë Shkodër, është
absolute dhe si e tillë nuk është e nevojshme të shpallet pasi gjendja e nulitetit ekziston që në
kohën kur ka dalë ky vendim dhe Gjykata vetëm mjaftohet me konstatimin e kësaj gjendjeje....
Pavlefshmëria e vendimit nr.139, datë 14.10.1999 të Këshillit të Bashkisë Shkodër është
absolute, por sipas çmuarjes së gjykatës ajo prek vetëm një pjesë të këtij vendimi, dhe
konkretisht vetëm atë pjesë të vendimit që i ka dhënë statusin e të pastrehut të kategorisë B,
paditësit Qamil Ramekaj...
Në lidhje me këtë kundër-padi, gjykata çmon se edhe ajo duhet rrëzuar si e pabazuar
në ligj. Në krijimin e kësaj bindjeje gjykata ka ne vëmendje faktin se kundër-paditësja nuk ka
asnjë lloj interesi të ligjshëm për zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë absolute të
pretenduar prej saj, përtej interesit të saj për rrëzimin e kërkesë-padisë objekt gjykimi...
Gjykata mjaftohet vetëm me zgjidhjen e pasojave të kësaj pavlefshmërie në rast se një
gjë e tillë kërkohet nga palët, me kusht që palët të kenë një interes të ligjshëm për zgjidhjen e
këtyre pasojave. Por në rast se palët nuk e kanë këtë interes të ligjshëm përsa i përket
zgjidhjes së pasojave atëherë ato nuk kanë të drejtë të ngrenë padi për të kërkuar zgjidhjen e
pasojave të pavlefshmërisë absolute, kur kjo zgjidhje pasojash nuk pas sjell për to interes të
ligjshëm....”.
Mbi ankimin e palës së paditur kundra-paditëse Gjykata e Apelit Shkodër, me
vendimin nr.195, datë 08.05.2007, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2274, datë
26.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përsa i përket rrëzimi të padisë;
ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër të tij duke rregulluar pasojat që rrjedh nga konstatimi
i pavlefshmërisë absolute të pjesshme të vendimit nr.139, datë 14.10.1999, të Këshillit të
Bashkisë Shkodër; ç’regjistrimin e pronës të regjistruara në emër të Qamil, Sanije, Bashkim,
Ormir dhe Genti Ramekaj pranë ZRPP Shkodër me numër pasurie 12/205+1-7 e ndodhur në
zonën kadastrale 8594; kalimin e kësaj prone në favor të Entit Kombëtar të Banesave;
detyrimin e Entit Kombëtar të Banesave Dega Shkodër t’i kthejë paditësit Qamil Ramekaj
dhe personave të tretë Sanije, Bashkim, Ormir e Genti Ramekaj vlerën prej 34.934 (tridhjetë
e katër mijë e nëntëqind e tridhjetë e katër) lekë”.
Gjykata arsyeton se: “.. duke qenë se jemi para pavlefshmërisë absolute Gjykata
mjaftohet me konstatimin e këtij fakti pa u shprehur në dispozitiv por duhet të rregullojë
pasojat që rrjedhin nga kjo pavlefshmëri.. Kjo pronë duhet ti kthehet pronarit të parë Entit
Kombëtar të Banesave të cilën Këshilli Bashkiak Shkodër mund ta përdorë si fond për të
pastrehët...”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër kanë ushtruar rekurs pala e paditur
kundra-paditëse Qamil Ramekaj dhe personat e tretë Sanije Ramekaj, Genti Ramekaj,
Bashkim Ramekaj dhe Ormir Ramekaj, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Apelit Shkodër dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pranimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ka ushtruar kundër-rekurs pala e paditur kundër-paditëse Xhefe Milo (Ramekaj), e
cila kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse e kundër-paditur dhe

320
personat e tretë Sanije Ramekaj, Genti Ramekaj, Bashkim Ramekaj dhe Ormir Ramekaj,
duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.195, datë 08.05.2007 i
Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit dhe për
këtë arsye duhet të prishet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.2274, datë 26.10.2006 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit
dhe për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër e ka gjetur të pabazuar në ligj dhe në prova
kërkimet e palës paditëse të kundër-paditur (padisë) dhe të palës së paditur kundra-paditëse
(kundra-padisë) dhe për rrjedhim ka vendosur rrëzimin e këtyre kërkimeve.
Kolegji, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara
gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit,
si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të
ligjit.
Ky Kolegj vlerëson se pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala paditëse e
kundër-paditur dhe pala e tretë përsa i përket vendimit të gjykatës së apelit përmbajnë shkaqe
nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile, të cilat motivojnë ligjërisht
cënimin e këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se pala paditëse e kundër-paditur me padi
ka kërkuar detyrimin e palës së paditur kundra-paditëse t’i kthejë pronën e tij të paluajtshme,
ndërsa pala e paditur kundra-paditëse në kundra-padinë e saj kërkon konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit të Këshillit Bashkiak Shkodër nr.139, datë 14.10.1999
dhe akteve të rrjedhura prej tij.
Këshilli i Bashkisë së Qytetit Shkodër, ka marrë vendimin nr.139, datë 14.10.1999,
me anën e të cilit është i dhënë statusi i të “pastrehit” të kategorisë “B”, paditësit të kundër-
paditur Qamil Ramekaj.
Është vërtetuar se mbi bazën e këtij vendimi paditësi i kundër-paditur ka lidhur
kontratë shitblerje për apartamentin (objekt gjykimi) me Entin Kombëtar të Banesave,
kontratë e cila është e regjistruar në Zyrën e RPP Shkodër.
Është provuar gjithashtu se në këtë apartament banimi (objekt gjykimi) është strehuar
dhe banon e paditura kundra-paditëse Xhefe Ramekaj.
I ndodhur në këto rrethana paditësi ka paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Shkodër. Po në këtë gjykim pala e paditur kundra-paditëse ka paraqitur kundra-padi, duke
kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit të Këshillit Bashkiak Shkodër
nr.139, datë 14.10.1999 dhe akteve të rrjedhura prej tij. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër
me vendimin nr.2274, datë 26.10.2006, ka rrezuar padinë dhe kundër-padinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të drejtë arsyetimin e gjykatës së shkallës së
parë në lidhje me rrëzimin e kërkimit të paditësit të kundra-paditur Qamil Ramekaj.
Ndryshe nga çfarë pretendohet në rekurs me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër ka konstatuar se vendimi nr.139 i Këshillit Bashkiak Shkodër është një akt
administrativ individual absolutisht i pavlefshëm pasi ka dalë në kundërshtim të dispozitës
urdhëruese të ligjit (VKM nr.49, datë 29.01.1993, në të cilën thuhet se: “se përfitojnë nga ky
ligj të gjithë personat që :a) nuk kanë kontratë me Ndërmarrjen Komunale Banesën)”.
Gjithashtu ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji e gjen të bazuar ne ligj dhe
në prova argumentin e gjykatës për sa i përket pretendimit të palës paditëse të k/paditur për
marrjen e këtij apartamenti në bazë të ligjit nr.8030, datë 15.11.1995, “Për kontributin për
familjet e pastreha”.

321
 Gjatë shqyrtimit gjyqësor është provuar se numri i pjesëtarëve të familjes së paditësit
në kohën kur është pajisur me këtë apartament nuk ka ndryshuar (nga viti 1993 e në vitin
1999, viti që është pajisur me kontratën për apartamentin objekt gjykimi ).
Ndryshe nga vendimi i gjykatës së apelit, Kolegji e gjen të mbështetur në ligj
argumentin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përsa i përket rrëzimit të kundër-padisë
së paraqitur nga e paditura Xhefe Ramekaj.
Është provuar gjatë gjykimit se e paditura banon në këtë apartament në mënyrë të
paligjshme dhe pa asnjë titull. Ajo (e paditura) nuk arriti të provonte pretendimin e saj se
ishte poseduese e ligjshme e kësaj banese.
Kolegji Civil e çmon të drejtë argumentin e gjykatës së rrethit gjyqësor se të paditurës
kundra-paditëse i mungon interesi ligjor për të goditur në gjykatë vendimin nr.139, datë
14.10.1999 i Këshillit Bashkiak Shkodër dhe për të kërkuar zgjidhjen e pasojave të tij.
Ky Kolegj e gjen të gabuar dhe të pambështetur në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit
Shkodër, i cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Shkodër, duke vendosur
zgjidhjen e pasojave të ardhura nga vendimi nr.139, datë 14.10.1999 i Këshillit Bashkiak
Shkodër.
Në këtë kontekst Kolegji vlerëson të sjellë në vëmendje të gjykatave kuptimin e
proceseve gjyqësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile dhe proceseve gjyqësore për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative.
Në referim të nenit 42/2 i Kushtetutës, ligjvënësi ka përcaktuar se e drejta e çdo
qytetari për t’iu drejtuar gjykatës për të mbrojtur të drejtat, liritë e interesat e tyre ligjore e
kushtetuese, është një e drejtë themelore.
Si rrjedhim i këtij përcaktimi kushtetues, ligjvënësi në Titullin II të Pjesës së Parë dhe
konkretisht në nenin 31 të Kodit të Procedurës Civile, përcakton kuptimin e padisë si një të
drejtë e personit që bën pretendimet, për t’u dëgjuar nga gjykata, si një të drejtë që garantohet
nga Kushtetuta.
Në nenin 32, shkronja “a”, të po këtij Titulli të Kodit të Procedurës Civile ligjvënësi
përcakton se personi mund të ngrejë padi për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi
të ligjshëm që është shkelur.
Në nenin 325 të KREU-t te II të Titullit III të Kodit të Procedurës Civile thuhet se:
“Padia, sipas nenit 324 të këtij Kodi, mund të ngrihet kur paditësi argumenton se akti
administrativ është i paligjshëm dhe se atij i cenohen interesat dhe të drejtat e tij në mënyrë
të drejtpërdrejtë ose tërthorazi, individualisht ose në mënyrë kolektive”.
Në referim të së drejtës themelore të garantuar nga Kushtetuta (neni 42), në nenin 325
K.Pr.Civile ligjvënësi ka përcaktuar të drejtën e personit për t’iu drejtuar gjykatës përsa i
përket mosmarrëveshjeve në një fushë të veçantë, pra të drejtën për t’iu drejtuar gjykatës për
zhvillimin e një procesi gjyqësor për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve administrative.
Referuar kuptimit të përmbajtjes së dispozitave të lartpërmendura ligjvënësi ka
përcaktuar dallimet midis gjykimit të mosmarrëveshjeve civile të zakonshme e
mosmarrëveshjeve administrative, për sa i përket të drejtës për të ngritur padi. Ligjvënësi ka
përcaktuar se dhënia e drejtësisë në fushën civile ushtrohet për mbrojtjen e çdo të drejte
subjektive, kurse në atë administrative ushtrohet për mbrojtjen juridike të interesave të
ligjshme të qytetarit, të cenuara nga një akt i paligjshëm i administratës shtetërore.
Kolegji vlerëson të nënvizojë kuptimin e interesit të ligjshëm në një proces gjykimi
administrativ. Në nenin 325 të K.Pr.Civile përcaktohet se çdo person mund të ngrejë padi në
gjykatë, nëse konsideron se një akt administrativ që është i paligjshëm i shkel apo cënon të
drejtat apo interesat e tij të ligjshme.
Pra në kuptim të kësaj dispozite rezulton se një person mund t’i drejtohet gjykatës për
të zgjidhur një konflikt administrativ vetëm në rast se plotësohen dy kushte: e para të
argumentohet nga personi (paditësi) se akti administrativ është i paligjshëm dhe e dyta

322
personit (paditësit) duhen t’i jenë cënuar të drejtat dhe interesat në mënyrë të drejtë vetjake
apo të tërthortë, të bazuara në ligj.
Po në kuptim të dispozitës së përmendur më lart ligjvënësi ka përcaktuar se interesi
ligjor apo e drejta ligjore e cënuar nga akti administrativ i personit (paditësi) duhet të jetë
vetjake dhe e drejtpërdrejtë, pra personi duhet të argumentojë përpara gjykatës lidhjen e
drejtpërdrejtë midis vendimit (akti administrativ) dhe interesit ligjor të shkelur të personit
(paditësit).
Në këtë këndvështrim, në lidhje me çështjen në gjykim, ky Kolegj çmon se pala e
paditur kundra-paditëse Xheme Ramekaj gjatë gjykimeve nuk arriti të provojë dhe
argumentojë kushtet e përcaktuara në nenin 325 të K.Pr.Civile. Ajo nuk argumentoi përpara
gjykatës se ka interes të ligjshëm në ngritjen e kësaj kundër-padie. Në kuptim të dispozitave
të lartpërmendura kjo palë nuk mundi të argumentoi dhe të provoi, të drejtën e saj subjektive
për të patur akses në gjykatë.
Për rrjedhim ajo nuk mund të kërkojë të godasë në gjykatë një akt administrativ dhe
zgjidhjen e pasojave të ardhura prej tij.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pambështetur argumentin e gjykatës së
apelit, kur vendos të zgjidhë kryesisht pasojat e një akti absolutisht të pavlefshëm, duke
ndryshuar në këtë mënyrë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Në nenin 325 të Kodit të Procedurës Civile janë përcaktuar rrethi i subjekteve që kanë
të drejtë të vënë në lëvizje një proces gjyqësor për zgjidhjen e një mosmarrëveshje
administrative.
Siç u theksua më lartë në kuptim të kësaj dispozite të drejtën për të iniciuar një proces
gjyqësor administrativ e ka çdokush që argumenton se akti administrativ është i paligjshëm
dhe se atij i cënon të drejtat dhe interesin ligjor.
Gjykata në këtë gjykim shqyrton kërkesën e personit (paditësit) për pavlefshmërinë e
aktit administrativ dhe zgjidhjen e pasojave të rrjedhura nga ky akt.
Është e rëndësishme për t’u theksuar se në proceset gjyqësore për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve administrative gjykatat duhet të bëjnë dallimin që ekziston midis
proceseve ku kërkohet të goditet një akt administrativ për pavlefshmëri absolute me një
proces gjyqësor ku kërkohet të goditet një akt administrativ për pavlefshmëri relative.
Në këtë rast është e rëndësishme fakti se midis të tjerave një nga dallimet midis këtyre
dy proceseve është zgjidhja e pasojave që rrjedh nga akti i konstatuar, apo i anulluar nga
gjykata.
Në rastin kur gjykata anullon një akt administrativ si relativisht të pavlefshëm ajo
duhet të zgjidhë edhe pasojat e ardhura prej tij. Kurse në rastin kur gjykata në rastin e
konstatimit të një akti absolutisht të pavlefshëm nuk mund të zgjidhi pasojat e ardhura prej tij,
nëqoftëse nuk ka një kërkesë të tillë nga personi (paditësi apo subjekti që ka interes të
ligjshëm qoftë ky juridik apo fizik).
Në këtë kontekst për zgjidhjen e rastit konkret përderisa nuk kemi një kërkesë nga
subjekti apo personi që ka një interes të ligjshëm në ngritjen e kësaj kërkese (për zgjidhjen e
pasojave) gjykata nuk ka të drejtë të shprehet në lidhje me zgjidhjen e pasojave të ardhura
nga akti administrativ.
Në kuptim të dispozitave të KREU-t të II të Titullit III të Kodit të Procedurës së
Civile në zgjidhjen e mosmarrëveshjeve administrative për zgjidhjen e pasojave të ardhura
nga akti administrativ duhet të kihet përpara gjykatës një kërkim konkret nga personi apo
subjekti që inicion këtë proces.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të prishë vendimin nr.195, datë
08.05.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të lërë në fuqi vendimin nr.2274, datë
26.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

323
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/b të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.195, datë 08.05.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të lërë
në fuqi vendimin nr.2274, datë 26.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Tiranë, më 21.02.2013

324
Nr.90100-00274-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-632 i Vendimit (143)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 21.02.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.90100-00274-

00-2013 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËSA : VIKTOR LUANI, përfaqësuar në gjykim

nga av. Apollon Haxhi, në mungesë.
LILJANA LUANI, në mungesë.
TË PADITUR: FILE BABA (TURMALAJ),
në mungesë.
EJLL BABA, në mungesë.
AGJENSIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT ISH PRONARËVE
TIRANË (AKKP). në mungesë
ZVRPP MALËSI E MADHE,
në mungesë.
PERSON I INTERESUAR: AVOKATURA E PËRGJITHSHME E
SHTETIT, në mungesë.

OBJEKTI:
Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm
të vendimit të K.K.P. Tiranë ish pronarëve nr.7, datë 18.05.2000,
në favorin e File Turmalaj.
Fshirjen e regjistrimit të bërë në ZVRPP Malësi e Madhe
në bazë të vendimit të KKK Pronave
të sipërcituar në favorin e familjes Turmalaj.
Detyrimin e ZVRPP Malësi e Madhe të më regjistrojë pasurinë time
të regjistruar sipas vërtetimit të pronësisë nr.1162, datë 14.11.1992,
si dhe regjistrimin e truallit të këtij objekti sipas mandat pagesës
së bërë më datë 11.02.1999.
Shpërblimin e dëmit të bërë nga File dhe Ejll Babaj.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë për të urdhëruar
ZVRPP Shkodër të mos bëjë asnjë veprim me pronën objekt gjykimi.

325
 Baza Ligjore: Ligji nr.7843, datë 13.07.1994,
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar,
neni 197 i K.Civil,
nenet 92/a, 149, 163, të K.Civil,
si dhe nenet 153, 202, të K.Pr.Civile,
nenet 32, 324 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Shkodër me vendimin e ndërmjetëm nr.ska datë 27.11.2012 ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e përfaqësuesit të palës së paditur për mungesë të
kompetencës së kësaj gjykate dhe vazhdimin e këtij gjykimi.

Kundër vendimi të ndërmjetëm datë 27.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër në datën 30.11.2012 pala e paditur Ejll Babaj dhe File Babaj ka paraqitur ankim të
veçantë (rekurs), me anën e të cilit kërkon prishjen e vendimit të ndërmjetëm datë 27.11.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për mospranimin e kërkesës për transferim të
procesit për mungesë të kompetencës, gjykatës kompetente Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për këto arsye:
- Objekti i kërkesë padisë është një vendim i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave Malësi e Madhe dhe tashmë komplet dokumentacioni përkatës për këtë
vendim ndodhet pranë A.K.K.P. Tiranë, në bazë të nenit 43 të K.Pr.Civile kompetente
për gjykimin dhe zgjidhjen e çështjet në gjykim është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, nuk ka ndërprerë shqyrtimin gjyqësor, por ka

përfunduar shqyrtimin gjyqësor dhe me vendim nr.2947 (8641), datë 04.12.2012, ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Viktor dhe Liljana Luani
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7, datë 18.05.2000, të
K.K.Pronave Malësi e Madhe në favor të shtetasit Rrok Turmalaj.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Malësi e Madhe të bëjë fshirjen e
regjistrimit të vendimit nr.7, datë 18.05.2000 K.K.Pronave Malësi e Madhe në
favor të shtetasit Rrok Turmalaj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur në mënyrë solidare.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dhe diskutoi e analizoi çështjen në
terësi; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,

VËREN
I. Rrethanat e faktit
Pala paditëse Viktor dhe Liljana Luani janë banorë të fshatit Razëm të rrethit Malësi e
Madhe Shkodër, të cilët në vitin 1986 kanë ndërtuar po në fshatin Razëm një shtëpi banimi të
përbërë nga dy dhoma, aneks dhe kufizime: para rruga, mbrapa stacion meteorologjik,
djathtas PTT e Engjëll Baba, majtas Prek Leka.
Me vendimin nr.857, datë 17.07.1992 të Gjykatës së Rrethit Shkodër është vendosur
vërtetimi i faktit juridik të pronësisë të paditësave mbi këtë shtëpi banimi dhe është bërë
regjistrimi i pasurisë në radhorin e pronësisë nr.1162, datë 14.11.1992 në Hipotekën e Rrethit

326
Shkodër. Kjo në bazë të vërtetimit të datës 23.11.1992 të lëshuar nga Zyra e Hipotekës
Shkodër.
Pala e paditur File Baba (Turmalaj) dhe Ejll Baba, trashëgimtarë të ish-pronarit Rrok
Turmalaj, me vendimin nr.7, datë 15.08.2000, i K.K.Pronave M.Madhe ju është njohur dhe
kthyer sipërfaqja prej 8000 m2, së bashku me ndërtimet private mbi të, (banesë e paditëseve)
ndodhur në Razëm Vrithë Shkrel të Rrethit Malësi e Madhe, Shkodër me emërtimin “Kodra e
Troshanit”. Këtë pronësi të paditurit e kanë regjistruar pranë ZVRPP Malësi e Madhe,
Shkodër.
Paditësat Viktor dhe Liljana Luani, duke pretenduar falsitetin e akteve mbi bazën e të
cilave është dhënë vendimi nr.7, datë. 15.08.2000 i K.K.Pronave Malësi e Madhe kanë bërë
kallëzim në organin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, e cila pas hetimit të fakteve ka vendosur
pushimin e çështjes penale për shkak se vepra penale është parashkruar. Në këtë vendim
organi i Prokurorisë thekson se vendimi nr.7, datë 15.08.2000 i KKPronave Malësi e Madhe
është një vendim i bazuar në akte gjyqësore që u përkasin personave të tjerë dhe që bëjnë
fjalë për objekte të tjera.
Në këto kushte paditësat i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me
kërkesë padinë me objekt “Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të Vendimit të KKP
Tiranë ish-pronarëve nr.7, datë 18.05.2000 në favorin e File Turmalaj. Fshirjen e regjistrimit
të bërë në ZVRPP Malësi e Madhe në bazë të vendimit të K.K.K Pronave të sipërcituar në
favorin e familjes Turmalaj. Detyrimin e ZVRPP Malësi e Madhe të më regjistrojë pasurinë
time të regjistruar sipas vërtetimit të pronësisë nr.1162, datë 14.11.1992, si dhe regjistrimin e
truallit të këtij objekti sipas mandat pagesës së bërë më datë 11.02.1999. Shpërblimin e
dëmit të bërë nga File dhe Ejll Babaj. Marrjen e masës së sigurimit të padisë për të
urdhëruar ZVRPP Shkodër të mos bëjë asnjë veprim me pronën objekt gjykimi”.
Në seancat e datës 05.04.2012 dhe 04.07.2012, pala paditëse, në bazë të Nenit 185/1
të K.Pr.Civile, ka kërkuar pakësimin e objektit të padisë duke hequr dorë nga pikat 3, 4 dhe 5,
kërkesë që është pranuar nga gjykata duke vazhduar gjykimin sipas objektit të pakësuar të
padisë.
Në seancën e datës 27.11.2012, nga përfaqësuesi i palës së paditur Ejll dhe File Baba
u kërkua konstatimi i moskompetencës territoriale të Gjykatës së Rrethit Shkodër dhe në bazë
të Nenit 43 të K.Pr.Civile transferimi i çështjes për gjykim gjykatës kompetente, për aq sa me
krijimin e Agjensisë së Kthimin dhe Kompensimit të Pronave dhe pushimit të ekzistencës së
degëve në rrethet, kompetente për gjykimin e çështjes është gjykata ku ka qendrën personi
juridik.
Gjykata e Rrethit Shkodër me vendimin e ndërmjetëm datë 27.11.2012 ka vendosur të
mos pranojë kërkesën e përfaqësuesit të palës së paditur duke vazhduar gjykimin.
Gjykata arsyeton se: “...në gjykim janë disa të paditur ku një pjesë prej tyre janë me
banim apo me qendër të ushtrimit të aktivitetit në territorin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër. Duke qenë se padia mund të ngrihet në secilën prej gjykatave ku kanë banimin të
paditurit të drejtën e përzgjedhjes së gjykatës kompetente e ka paditësi, i cili në rastin konkret
e ka ushtruar jo vetëm në çastin e ngritjes së padisë por e ka shfaqur edhe në seancë kur
kërkoi rrëzimin e kërkesës së avokatit të palës së paditur për moskompetencë të gjykatës
Shkodër”.
Kundër vendimi të ndërmjetëm datë 27.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër në datën 30.11.2012 pala e paditur Ejll Babaj dhe File Babaj ka paraqitur ankim të
veçantë (rekurs), me anën e të cilit kërkon prishjen e vendimit të ndërmjetëm datë 27.11.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për mospranimin e kërkesës për transferim të
procesit për mungesë të kompetencës, gjykatës kompetente duke paraqitur shkaqet e
përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

327
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër nuk ka ndërprerë shqyrtimin gjyqësor, por ka
përfunduar shqyrtimin gjyqësor dhe me vendim nr.2947 (8641), datë 04.12.2012, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Viktor dhe Liljana Luani.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7, datë 18.05.2000 të
K.K.Pronave Malësi e Madhe në favor të shtetasit Rrok Turmalaj.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Malësi e Madhe të bëjë fshirjen e regjistrimit të
vendimit nr.7, datë 18.05.2000 K.K.Pronave Malësi e Madhe në favor të shtetasit Rrok
Turmalaj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur në mënyrë solidare”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në rastin në shqyrtim ndodhemi përpara
një vendimi ndaj të cilit nuk mund të ushtrohet ankim i veçantë.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
Neni 62 i K.Pr.Civile: “Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën
për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij
Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka
marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes në Gjykatën e Lartë”.
Neni 63 i K.Pr.Civile: “Me depozitimin e ankesës, sipas nenit 62 të këtij Kodi,
pezullohet gjykimi i çështjes dhe gjykata mund të kryejë vetëm veprime procedurale që nuk
presin. Gjykata e Lartë shqyrton ankimin jo më vonë se tridhjetë ditë nga dita e ardhjes së
çështjes. Gjykata e Lartë në vendimin e saj për rregullimin e kompetencës jep udhëzimet e
nevojshme për procesin gjyqësor të zhvilluar dhe për vazhdimin e tij nga gjykata që
deklarohet kompetente”.
Neni 125 i K.Pr.Civile: “Vendimet e ndërmjetme jepen nga gjykata në seancë
gjyqësore me qëllim që t’i përgjigjet kërkesave dhe të sigurohet zhvillimi i gjykimit në pajtim
me dispozitat e këtij Kodi”.
Neni 470 i K.Pr.Civile: “Vendimet e ndërmjetme që jepen nga gjykata e shkallës së
parë mund të ndryshohen apo të tërhiqen gjatë gjykimit. Këto vendime mund të goditen me
ankim së bashku me vendimin përfundimtar. Megjithatë, në rastet e parashikuara
shprehimisht në këtë Kod, kundër vendimeve të ndërmjetme mund të bëhet ankimi i veçantë
në gjykatën e apelit, brenda 5 ditëve nga shpallja apo njoftimi i tyre”.
Në referim të dispozitave të sipërme ky Kolegj vlerëson se nuk mund të marrë në
shqyrtim ankimin e palës së paditur Ejll Babaj dhe File Babaj në lidhje me ligjshmërinë ose
jo të vendimit të ndërmjetëm të datës 27.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
për shkak se kundër këtij vendimi nuk lejohet ushtrimi i ankimit në Gjykatën e Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në ligjin procedural
civil janë parashikuar mjetet e ankimit ndaj vendimeve gjyqësore, rastet kur këto mjete
ushtrohen si dhe vendimet ndaj të cilëve mund të ushtrohen.
Në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, janë përcaktuar shprehimisht rastet kur
mund të ankimohen në Gjykatën e Lartë vendimet e dhëna nga gjykata e shkallës së parë
(nenet 59-64, 442, 442/b, 470, 472).
Ushtrimi i ankimit të veçantë kundër vendimeve për çështje të kompetencës tokësore,
si të gjithë mjetet e tjera të ankimit, i nënshtrohet parimit të iniciativës së palës për të iniciuar
gjykatën kompetente për gjykimin e kontrollit të vendimit gjyqësor, që ajo e quan të gabuar
ose që cenon interesat e saj. Por kjo e drejtë, sipas dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, i
nënshtrohet rregullimeve të bëra në këtë Kod dhe ushtrimi i kësaj të drejte jashtë këtyre
rregullimeve çon në pamundësinë e shqyrtimit të çështjes nga Gjykata e Lartë.
Kundërshtimi dhe/ose rregullimi i kompetencës tokësore mund të ngrihet nga palët
apo dhe kryesisht nga gjykata (nenet 61, 62, 158/a§9 të K.Pr.Civile). Në qoftë se në fund të
shqyrtimit të çështjes së kompetencës të kërkuar nga palët, gjykata rrëzon kërkesën për

328
shpalljen e moskompetencës së saj dhe dërgimin e çështjes një gjykate tjetër kompetente,
gjykata merr një vendim të ndërmjetëm dhe kundërshtimi i çështjes të moskompetencës nga
palët në gjykim bëhet pjesë e kundërshtimit të vendimit të themelit të marrë nga kjo gjykatë.
Vendimi i gjykatës që rrëzon kërkesën për shpalljen e moskompetencës tokësore është
një vendim i ndërmjetëm ndaj të cilit në Kodin e Procedurës Civile nuk është parashikuar
ankim i veçantë, por ky vendim mund të goditet me ankim së bashku me vendimin
përfundimtar (neni 470§1 i K.Pr.Civile) dhe jo sikurse ka vepruar pala e paditur Ejll Babaj
dhe File Babaj .
Nga përmbajtja e dispozitave procedurale mbi kundërshtimin e vendimit të gjykatës
për çështje të kompetencës tokësore del se ankimi i veçantë mund të ushtrohet nga palët
vetëm kur gjykata shpall moskompetencën dhe jo kur ajo, duke rrëzuar kërkesën e palës,
pranon kompetencën për shqyrtimin e çështjes konkrete, sikurse është rasti konkret.
Gjykata e Lartë vihet në lëvizje dhe merr në shqyrtim ankimin e veçantë në lidhje me
çështjen e kompetencës tokësore vetëm për rastet që parashikohet në ligj, në nenet 61-64 të
Kodit të Procedurës Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga rregullimet ligjore të mësipërme dhe në
shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, vlerëson se nuk mund të shqyrtojë ligjshmërinë ose jo
të vendimit të ndërmjetëm të datës 27.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, për
aq sa ligji procedural civil nuk lejon ushtrimin e ankimit kundër vendimit të gjykatës që ka
rrëzuar kërkesën për shpalljen e moskompetencës tokësore.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Mospranimin e ankimit të bërë nga pala e paditur File dhe Ejll Biba ndaj vendimit
nr.s’ka, datë 27.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, për shkak se është bërë
kundër një vendimi që ndaj tij nuk bëhet ankim.

Tiranë, më datë 21.02.2013

329
Nr.11243-00261-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-624 i Vendimit (144)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 21.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-00261-

00-2013 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: SAZAN HOXHA, përfaqësuar nga

av. Kostandim Trëndafili
E PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “EUROSIG” SH.A,
përfaqësuar nga Znj.Krizelda Thartori

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të paguar në favor të paditësit
shpërblimin për dëmin e plotë pasuror dhe jo pasuror
si dhe shpenzimet e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme,
të shkaktuara nga aksidenti i datës 04.05.2010
si pasojë e të cilit ai mbeti i plagosur.
Baza Ligjore: Nenet 32/a i Kodit Pr.Civile,
si dhe nenet 625/a, 640, 641 të Kodit Civil,
Ligji nr.10076, datë 12.02.2009
“Për Sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”
Rregullore nr.53, datë 25.06.2009,
“Për trajtimin e dëmeve që mbulohen nga kontrata
e sigurimit të detyrueshëm në sektorin e transportit” miratuar nga AMF.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendim e ndërmjetëm datë 07.12.2012 ka

vendosur:
Të mos pranojë kërkesën e palës së paditur, Shoqëria “Eurosig” sh.a, për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës datë

07.12.2012 ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Shoqëria “Eurosig” sh.a, duke
kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e gjykimit
derisa të përfundojë çështja në rrugë administrative, për këto arsye:
- Bazuar në ligjin nr.10076, datë 12.02.2009, “Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin
e transportit”, Neni 11 dhe Neni 12 e vijues, paditësi ka detyrim ligjor për të paraqitur
kërkesën për dëmshpërblim pranë shoqërisë së sigurimit.

330
 - Paraqitja e kërkesës për dëmshpërblim përveçse një detyrim ligjor, është e drejtë e
shoqërisë së sigurimit nëpërmjet sektorit të saj të dëmeve dhe investigues që të hetojë
mbi ngjarjen e sigurimit nëse kemi të bëjmë më një rast të dëmshpërblyeshëm apo jo.
- Shoqëria nuk ka pasur mundësi të investigojë rastin apo në bazë të cilit pala e dëmtuar
duhet të njoftojë menjëherë shoqërinë e sigurimit, e cila, në bazë të dokumentacionit,
shqyrton nëse kemi të bëjmë apo jo me një rast sigurimit të dëmshpërblyeshëm sipas
legjislacionit në fuqi në fushën e sigurimit.
- Në bazë të nenit 6 të Rregullores nr.53, datë 25.06.2009, “Për trajtimin e dëmeve që
mbulohen nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm në sektorin e transportit” shoqëria e
sigurimit ka detyrimin ligjor që nëse se trajton kërkesën brenda afatit 90 ditor ta
dëmshpërblejë palën për kamatë vonesat mbi shumën totale të detyrimit, pra drejtimi
pranë shoqërisë së sigurimit përbën një detyrim ligjor për palën paditëse.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e përfaqësueses së
palës së paditur Znj.Krizelda Thartori, e cila kërkoi prishjen e vendimit datë 07.12.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës; pasi dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur av.
Kostandim Trëndafili, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Pala paditëse Sazan Hoxha është banor i qytetit të Durrësit.
Pala e paditur “Eurosig” sh.a është person juridik i njohur me vendim nr.31954, datë
16.07.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ushtron veprimtari në fushën e
sigurimit në dëme në përputhje me parashikimet e ligjit nr.9267, datë 29.07.2004, “Për
veprimtaritë e sigurimit, të risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime” (i
ndryshuar).
Paditësi Sazan Hoxha, më datë 04.05.2010, është dëmtuar si pasojë e aksidentit rrugor
të ndodhur në vendin e quajtur “Lagja e re” në qytetin e Durrësit, nga automjeti i tipit “Ford”
me targë DR 4681 D drejtuar nga shtetasi Martin Pjetri.
Mjeti i tipit “Ford” kamionçinë me targë DR 4681 D ka qenë i siguruar për
përgjegjësinë civile ndaj palëve të treta me policën e sigurimit lëshuar nga Shoqëria
“Eurosig” Sh.a.
Pala paditëse Sazan Hoxha për dëmet pasurore dhe jo pasurore të shkaktuar gjatë
aksidentit i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesë padi, duke kërkuar
dëmshpërblim nga pala e paditur Shoqëria “Eurosig” Sh.a. në përmbushje të detyrimit që
rrjedh nga polica e sigurimit.
Në seancën e datës 04.12.2012, përfaqësuesja e palës së paditur Shoqëria “Eurosig”
sh.a ka paraqitur kërkesë përpara gjykatës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit, pasi në
bazë të nenit 328 të K.Pr.Civile dhe ligjit nr.10076, datë 12.2.2009, “Për sigurimin e
detyrueshëm” si dhe rregullores nr.53, datë 25.06.2009, “Për trajtimin e dëmit” neni 6,
paditësi duhet të kishte ezauruar fillimisht rrugën administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendim e ndërmjetëm datë 07.12.2012, ka
vendosur të mos pranojë kërkesën e palës së paditur, Shoqëria “Eurosig”sh.a për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata arsyeton në vendimin e saj se: “...Marrëdhënia e paraqitur për shqyrtim është
e natyrës juridike-civile për kërkimin e shpërblimit të dëmit, parashikuar kjo nga dispozitat e
Kodit Civil dhe të legjislacionit në fushën e sigurimeve. Gjithashtu fakti që pala paditëse nuk

331
është palë kontraktuese në kontratën e sigurimit, ezaurimi i rrugës administrative e
pretenduar nga pala e paditur nuk qëndron. Gjithashtu në asnjë dispozitë të rregullores
nr.53, datë 26.6.2009, nuk është parashikuar që ndjekja e rrugës jashtëgjyqësore
(administrative) për kërkimin dhe shlyerjen e këtij lloj dëmi të jetë rrugë e detyrueshme për
t’u ezauruar. Çështja nuk ka të bëjë me një kërkim drejtuar një organi administrativ as me
një mosmarrëveshje administrative, për rrjedhojë nuk mund të bëhet fjalë për ekzistencën apo
jo të juridiksionit administrativ.
Kërkuesi nuk ka pse të ketë detyrim që para ngritjes sa padisë për kërkim dëmi jashtë
kontraktor t’i drejtohet me kërkesë shoqërisë së sigurimit lidhur me shpërblimin e dëmit...”.
Kundër vendimit të ndërmjetëm datë 07.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Shoqëria “Eurosig” sh.a, duke kërkuar
prishjen e tij dhe pushimin e gjykimit derisa të përfundojë çështja në rrugë administrative,
duke parashtruar shkaqet të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi datë 07.12.2012 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural, dhe si i tillë ai
duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga i padituri nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cenueshëm
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Fillimisht ky Kolegj vlerëson të theksojë se është e qartë nga e drejta jonë procedurale
se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi
dhe moszgjidhja drejt e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht
se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit
të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor, “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë
në juridiksionin administrativ”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon gjykatën në
shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe 328 të
K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen
pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Në rastin objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës gjatë shqyrtimit të kësaj
çështje, mbi kërkesën e palës së paditur, ka marrë në shqyrtim nëse kjo çështje bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo në atë administrativ.
Ky Kolegj e gjen të mbështetur konkluzionin e kësaj gjykate se kjo çështje gjyqësore
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë administrativ.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte si dhe të vendimit të
gjykatës, konkludon se shqyrtimi i mosmarrëveshjes objekt i këtij gjykimi i përket
juridiksionit gjyqësor.

332
 Kolegji Civil vlerëson se juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga
ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet e ndryshme të palëve në
një proces gjyqësor në lidhje me dispozitat referuese. Vetëm ligji, në mënyrë të shprehur,
mund të përcaktojë si rrugë të detyrueshme ndjekjen dhe ezaurimin e rrugës administrative,
përpara se individi a subjekti juridik t’i drejtohet gjykatës me anë të padisë përkatëse.
Në nenin 36 të K.Pr.Civil parashikohet se “Në juridiksionin e gjykatës hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
Në bazë të padisë të ngritur në këtë gjykim në objektin e saj rezulton se pala paditëse
ka kërkuar nga gjykata detyrimin e palës së paditur për të paguar në favor të paditësit
shpërblimin për dëmin e plotë pasuror dhe jo pasuror si dhe shpenzimet e tjera të arsyeshme
dhe të nevojshme, të shkaktuara nga aksidenti i datës 04.05.2010, si pasojë e të cilit ai mbeti i
plagosur.
Në kuptim të dispozitave të lartpërmendura, Kolegji Civil vëren se, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Durrës, për zgjidhjen e çështjes së juridiksionit për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
objekt gjykimi, ka interpretuar në mënyrë të drejtë dispozitat procedurale civile si dhe ato të
legjislacionit të posaçëm të ligjit Ligji nr.10076, datë 12.02.2009, “Për Sigurimin e
detyrueshëm në sektorin e transportit” Rregullore nr.53, datë 25.06.2009, “Për trajtimin e
dëmeve që mbulohen nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm në sektorin e transportit”.
Kolegji Civil çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka përcaktuar drejt natyrën e
marrëdhënies objekt gjykimi. I drejtë është konkluzioni i saj se kjo marrëdhënie objekt
gjykimi është e natyrës juridike civile që rregullohet nga ligji material civil dhe ligjet e
veçanta që veprojnë në fushën e sigurimeve.
Në nenin 1 të Ligjit nr.9267, datë 29.7.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, të
risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime” thuhet se: “Objekt i këtij ligji
është vendosja e parimeve dhe e rregullave të përgjithshme për veprimtarinë e sigurimit dhe
të risigurimit, të ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime dhe mbikqyrjen nga shteti të
subjekteve që marrin përsipër të ushtrojnë veprimtaritë e parashikuara në këtë ligj”.
Në nenin 2 po të Ligjit nr.9267, datë 29.07.2004, “Për veprimtarinë e sigurimit, të
risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime” thuhet se: “Ky ligj zbatohet për
shoqëritë vendase të sigurimit dhe të risigurimit, të ndërmjetësimit në sigurime dhe
risigurime dhe degëve të shoqërive të huaja, që ushtrojnë veprimtari në territorin e
Republikës së Shqipërisë, si dhe të operacioneve që lidhen drejtpërdrejt me veprimtarinë e
sigurimit dhe risigurimit”.
Në dispozitat e sipërpërmendura, ligjvënësi ka përcaktuar objektin dhe fushën e
zbatimit të këtij ligji.
Kurse në nenin 3 të këtij ligji, ligjvënësi ka përcaktuar kuptimin e termit “shoqëri
sigurimi”, dhe konkretisht thuhet se: “Për qëllime të këtij ligji, termat e mëposhtëm kanë këto
kuptime: …
7. “Shoqëri sigurimi” nënkupton një person juridik me seli qendrore në territorin e
Republikës së Shqipërisë, i licencuar për të ushtruar veprimtari sigurimi nga Autoriteti
Mbikëqyrës i Sigurimeve, në përputhje me këtë ligj…”.
Në Kreun I të Pjesës së parë të Kodit Administrativ ligjvënësi ka përcaktuar fushën e
zbatimit të tij si dhe ka përcaktuar kuptimin e termit “organ administrative” në kuptim të këtij
kodi.
Në nenin 1 të Kodit Administrativ thuhet se :”Dispozitat e këtij Kodi zbatohen nga të
gjitha organet e administratës publike gjatë ushtrimit të funksioneve të tyre nëpërmjet akteve
individuale…”.

333
 Në nenin 3 të Kodit Administrativ thuhet se: “Në kuptim të këtij Kodi, organe të
administratës publike janë, organet e pushtetit qendror …, organet e pushtetit vendor … ,
organet e enteve publike... organet e forcave të armatosura…”.
Në referim të dispozitave të këtij kodi Kolegji konkludon se nuk ka asnjë dispozitë të
tij, ku të parashikohet se një shoqëri sigurimi është organ administrativ, në kuptim të tij dhe
që të zbatohen rregullat e përcaktuara nga ky kod.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon të drejtë paraqitjen e padisë nga paditësi në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me anë të së cilës ka kërkuar detyrimin e palës së paditur
për të paguar në favor të paditësit shpërblimin për dëmin e plotë pasuror dhe jo pasuror si dhe
shpenzimet e tjera të arsyeshme dhe të nevojshme, të shkaktuara nga aksidenti i datës
04.05.2010, si pasojë e të cilit ai mbeti i plagosur.
Në këto rrethana, kur nuk ka ndonjë parashikim tjetër nga ligji, që e kushtëzon të
drejtën e paditësit që t’i drejtohet gjykatës me padi, siç është rasti në shqyrtim, paditësi me të
drejtë i është drejtuar gjykatës.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi datë 07.12.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit dhe si i tillë
duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit datë 07.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
-
Tiranë datë 21.02.2013

334
Nr.31001-01419-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1269 i Vendimit (145)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen

PADITËS: KUJTIM CENI, përfaqësuar nga

av. Idajet Beqiri
I PADITUR: HALIT NDREGJONI, përfaqësuar nga
av. Nikolla Kondakçiu
MINISTRIA E MBROJTJES TIRANË,
në mungesë

OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimin dhe anullimin e autorizimit
nr.3330/3, datë 14.09.2007 të palës së paditur
Baza Ligjore: Neni 324 i K.Pr.Civile,
VKM nr.118 datë 19.03.1991

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6225, datë 02.07.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Kujtim Ceni si të pambështetur në ligj e në
prova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1452, datë 06.11.2009, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.6225, datë 02.07.2008 të Gjykatës së rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke pranuar padinë e paditësit Kujtim Ceni si dhe duke
anulluar autorizimin nr.3330/3, datë 14.09.2007 lëshuar nga Ministria e
Mbrojtjes.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Halit Ndergjoni, më

datën 05.04.2010, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Prej vitit 1991 banoj në apartamentin objekt material i këtij gjykimi, për të cilin në atë
kohë ka pasur kontratë qiraje me ndërmarrjen komunale qytetari Vullnet Muka.
Meqenëse Vullnet Muka është larguar me detyrë si ushtarak në Durrës dhe kam qenë
pa shtëpi, nga Këshilli i Lagjes jam pajisur me autorizimin e datës 27.09.1991 për të

335
 lidhur kontratë qiraje. Kontrata e qirasë nuk u lidh pasi Vullnet Muka, i cili ndonëse
ishte sistemuar me banim në Durrës, dëshironte ta privatizonte banesën për vete dhe
nuk kishte zgjidhur kontratën e qirasë. Në pamundësi të privatizimit ai zgjidhi
kontratën e qirasë dhe Bashkia Burrel i jep autorizim edhe paditësit më datën
23.12.1993, mbi bazën e të cilit paditësi lidhi dhe kontratën e qirasë më datën
24.01.1995, por ai nuk ka banuar asnjëherë në këtë apartament.
- Ndërkohë paditësi përfitoi statusin e pastrehë dhe i është dhënë përkohësisht për
banim shtëpi lëvizëse në vitin 2000, ku qëndroi deri në vitin 2003, kohë në të cilën u
trajtua me kredi në shumën 2.500.000 lekë, të cilën e mori.
- Pas zgjidhjes së strehimit të paditësit, nga ana e Ministrisë së Mbrojtjes është lëshuar
autorizimi që kundërshtohet në këtë gjykim. Mbi këtë bazë është bërë dhe privatizimi
i apartamentit dhe regjistruar në pronësi time në Z.V.R.P.P. Burrel.
- Ndryshe nga sa konkludon gjykata e apelit autorizimi i dhënë në favorin tim është i
ligjshëm, ai është lëshuar pasi paditësi u sistemua me strehim.
- Në këto rrethana paditësi nuk legjitimohet të ngrejë padinë sikurse ka vepruar. Atij
nuk i është cenuar asnjë e drejtë apo interes i ligjshëm që të kërkojë rivendosjen e së
drejtës mbi banesën objekt material të këtij gjykimi.
- Pozita juridike e paditësit lidhur me këtë banesë nuk është ajo e të pastrehut. Ai e ka
patur këtë status dhe sipas kërkimeve të tij është zgjidhur çështja e strehimit të tij
- E drejta e pretenduar nga paditësi si qiramarrës në këtë banesë, në momentin e
ngritjes së padisë nuk ekziston më, pra ai nuk mund të kërkojë mbrojtjen apo
rivendosjen e një të drejte që nuk ekziston.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e të paditurit, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.1452, datë 06.11.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.6225, datë
02.07.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Rezulton se, paditësi Kujtim Ceni si ushtarak ka përfituar si qiramarrës një apartament
në qytetin e Burrelit nga kontingjenti i apartamenteve të palës së paditur, Ministria e
Mbrojtjes.
Nga ana tjetër, por për këtë apartament Ministria e Mbrojtjes ka lëshuar autorizimin
nr.3330/3 Prot., datë 14.09.2007 për strehim të të paditurit Halit Ndergjoni.
Paditësi Kujtim Ceni, me pretendimin se autorizimi i lëshuar nga ana e Ministrisë së
Mbrojtjes është një akt i kundraligjshëm dhe i pavlefshëm, me padinë e datës 28.12.2007 ka
kërkuar anullimin e tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6225, datë 02.07.2008 ka rrëzuar
padinë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1452, datë 06.11.2009 ka ndryshuar
vendimin nr.6225, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke pranuar
padinë e paditësit Kujtim Ceni si dhe duke anulluar autorizimin nr.3330/3, datë 14.09.2007
lëshuar nga Ministria e Mbrojtjes.

336
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Halit Ndergjoni, më
datën 05.04.2010, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
kundërshtim me ligjin. Sipas kësaj gjykate, akti administrativ, objekt gjykimi, është në
kundërshtim të hapur me VKM nr.81, datë 28.02.1994, pasi banesa konflikt gjyqësor nuk
është objekt ushtarak por pronë e Ministrisë, e cila shërbente për ushtarakët dhe punonjësit e
tjerë po të ushtrisë, si apartament banimi përkundrejt qirasë shtetërore.
Gjykata e apelit ka arritur në përfundim të gabuar, për shkak se duhet të analizonte
vendimin e gjykatës së shkallës së parë në lidhje me legjitimitetin e palës paditëse për
ngritjen e kësaj padie dhe më pas të analizonte edhe ligjshmërinë e aktit administrativ, objekt
gjykimi.
Gjykata e shkallës së parë ka marrë në analizë edhe provat dhe prapësimet e
paraqitura nga i padituri Halit Ndregjoni, në lidhje me legjitimitetin aktiv të paditësit Kujtim
Ceni. Nga provat e administruara në gjykim, është provuar se paditësi në vitin 2000 është
trajtuar nga pala e paditur dhe i është dhënë për banim një rulotë, shtëpi lëvizëse me nr.45 me
përbërje 1+1, ndërsa në vitin 2003 ai është trajtuar me kredi nga shteti për shumën 2.500.000
lekë si i pastrehë në mbështetje të VKM nr.58, datë 28.01.2003 “Për trajtimin me strehim të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura” dhe urdhrit të Kryeministrit nr.94 datë 4.07.2003 “Për
miratimin e listës së ushtarakëve që marrin kredi për strehim”. Kjo kredi është akorduar në
favor të paditësit nëpërmjet Bankës së Kursimeve me datë 27.01.2004.
Paditësi është trajtuar me kredi nga shteti, pasi ka plotësuar kërkesat ligjore si i
pastrehë dhe që nuk kishte përfituar nga ligji nr.7652, datë 23.12.1992 "Për privatizimin e
banesave shtetërore", i ndryshuar. Në bazë të nenit 16 të ligjit:
Qytetarët që konsiderohen të pastrehë, në bazë të dispozitave të nxjerra nga Këshilli i
Ministrave, kanë të drejtë që për zgjidhjen e problemit të strehimit të tyre të marrin kredi
nga institucionet e caktuara për këtë qëllim.
Paditësi Kujtim Ceni është konsideruar i pastrehë, duke ju referuar VKM nr.49, datë
29.1.1993 “Për përcaktimin e kritereve për të pastrehët”, i cili ka dalë në zbatim të ligjit
nr.7652, datë 23.12.1992 "Për privatizimin e banesave shtetërore", të ndryshuar, sipas të cilit,
quhen të pastrehë qytetarët që nuk kanë kontratë me ndërmarrjen komunale të banesave, si të
qarkulluarit e të transferuarit, të cilët e kanë zgjidhur kontratën e qirasë.
Në kushtet që ai është konsideruar i pastrehë, për të përfituar kredi për strehim, në
bazë të nenit 5 të ligjit nr.9232, datë 13.5.2004 “Për programet sociale për strehimin e
banorëve të zonave urbane”, duhet të plotësohej një nga kriteret, e cila ka qenë që: familjet, të
cilat vërtetojnë se nuk kanë përfituar nga ligji nr.7652, datë 23.12.1992 "Për privatizimin e
banesave shtetërore".
Në këto kushte, pala e paditur Ministria e Mbrojtjes, duke e konsideruar të zgjidhur
problemin e strehimit të paditësit Kujtim Ceni, ka nxjerrë autorizimin në favor të të paditurit
Halit Ndregjoni nr.3330/3 Prot. datë 14.09.2007, sipas të cilit, ky i fundit autorizohet të marrë
“strehim në qytetin e Burrelit në apartamentin pronë e Ministrisë së Mbrojtjes në Lagjen
“Partizani”, Rruga “Dervish Hima”, apartamenti 2+1, shk.2, kati i tretë, pallati nr.27, në të
cilin banon qysh nga viti 1991. Mbi bazën e këtij autorizimi ka dalë edhe vendimi nr.61, datë
05.12.2007 i Këshillit Bashkiak të qytetit të Burrelit dhe më pas janë kryer edhe veprimet e
tjera, si kontrata e shitjes dhe regjistrimi i pronës në emër të të paditurit Halit Ndregjoni.
Pra, me të drejtë nga gjykata e shkallës së parë është arritur në përfundimin se,
paditësi Kujtim Ceni nuk legjitimohet, pasi i mungon interesi i ligjshëm për të kundërshtuar
aktin administrativ nr.3330/3 Prot., datë 14.09.2007 të Ministrisë së Mbrojtjes.
Nga ana tjetër, akti administrativ i mësipërm është nxjerrë në zbatim të ligjit nr.9719,
datë 23.04.2007 ”Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9232, datë 13.05.2004 “Për

337
programet sociale të strehimit të banorëve të zonave urbane”: Banesat, që kanë qenë subjekt i
ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 dhe të ligjit nr.9321, datë 25.11.2204 “Për privatizimin e
banesave dhe objekteve të kthyera në banesa, të ndërtuara me fondet e shoqërive dhe të
ndërmarrjeve shtetërore”, të cilat nuk janë privatizuar ende, privatizohen nga organet e
qeverisjes vendore sipas procedurave të përcaktuara me vendim të Këshillit të Ministrave.
Po kështu, ky akt është bazuar edhe në VKM nr.81, datë 28.2.1994, sipas të cilit:
“Është kompetencë e Ministrisë së Mbrojtjes dhe Ministrisë së Brendshme që këto banesa të
liruara t'i përdorin për punonjësit e tjerë dhe të paraqesin në Entin Kombëtar të Banesave
listat e autorizimet përkatëse për lidhjen e kontratave të shitjes”.
Sa më sipër, vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit,
prandaj duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/b tё K.Pr.C.,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1452, datë 06.11.2009 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.6225, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranё, mё 21.02.2013

338
Nr.11115-01391-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-522 i Vendimit (146)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SUL KACI, BAJRAM KACI,

BASHKIM KACI, QAZIM HOTI
E PADITUR: SELMAN LAME, BARDHYL LAME,
BEKIM LAME, BETIM LAME,
BIHANE KODRA, BLERTA LAME,
BUJAR LAME, BUKURIJE LAME,
DËSHIRA LAME, DIJE LAME,
DRITA LAME, EMILDA LAME,
FAIK LAME, FLAMUR LAME,
FLORA KODRA, GËZIM KODRA,
GJYZE LAME, KLODIANA LAME,
LILIANA LAME, LULJETA LAME,
LULZIM LAME, MUHARREN LAME,
SELMAN LAME, SHABAN LAME,
SINAN KODRA, VJOLLCA LAME,
XHEMAL LAME, ALFRED LAME,
ALLTANE LAME, ARDIAN LAME,
ASTRIT LAME, BAFTISHA LAME.

OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurve të lirojnë e dorëzojnë
një sipërfaqe toke arë prej 25.200 m2
si dhe të pushojnë cënimin mbi pronësinë.
Baza Ligjore: Neni 296, 310 e vijues të K.Civil
dhe neni 32 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5471, datë 16.10.2006, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësave Bashkim Kaçi, Sul Kaçi dhe Qazim Hoti.
Rrëzimin e padisë së paditësit Bajram Kaçi.
Detyrimin e të paditurve si më poshtë:

339
 1) Sinan e Bihane Kodra t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit Bashkim Kaçi
sipërfaqen toke arë 168 m2,
2) I padituri Muharrem Lame sipërfaqen 162 m2,
3) I padituri Ardian Lame sip. 630 m2,
4) Të paditurit Shaban, Bukurije Betim, Lulezim, Gjyze, Vjollca, Blerta e
Dëshira Lame sipërfaqen 1356 m2 nga e cila 55 m2 sipërfaqe banimi, 5,8 m2
barakë.
Detyrimin e të paditurve si më poshtë t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit Sul Kaçi
përkatësisht:
1) Të paditurit Sinan e Bihane Kodra sip. 1128 m 2 nga e cila 88 m2 sip.
banimi, 10 m2 barakë.
2) I padituri Muharrem Lame sip. 474 m2.
3) I padituri Ardian Lame sip. 1255 m2.
4) Të paditurit Shaban, Bukurije, Betim, Lulëzim, Gjyze, Vjollca, Blerta e
Dëshira Lame sip. 1068 m2 nga e cila 60.5 m2 sip. banimi, 20.2 m2 sip. barakë
5) I padituri Faik Lame sip. 2100 m2.
Detyrimin e të paditurve si më poshtë t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit Qazim
Hoti përkatësisht:
1) I padituri Sinan Kodra sip. 982 m2.
2) I padituri Faik Lame sip. 2595.5 m2.
3) Të paditurit Gëzim e Flora Kodra sip.376 m2 nga e cila 24 m2 sip. banimi, 6
m2 barakë.
4) Të paditurit Flamur e Alltane Lame sip.913 m2 nga e cila 25 m2 barakë.
5) I padituri Lulëzim Lame sip.1950 m2 nga e cila 111.7 m2 sip. banimi, 10.5
m2 barakë.
Rrëzimin e pjesës tjetër të padisë.
Rrëzimin e padisë ndaj të paditurve Astrit Lame e Xhemal Lame.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.652, datë 31.03.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.5471, datë 16.10.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë si më poshtë:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Bajram Koçi duke u detyruar të
paditurit të lirojnë e të dorëzojnë paditësit sipërfaqen tokë arë si më poshtë:
Sinan Kodra 918 m2, ka 88 m2 banim e 10 m2 barakë.
Muharrem Lame 395 m2 tokë.
Ardian Lame 723 m2 tokë.
Shaban Lame 220 m2 tokë.
2. Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Bashkim Koçi duke detyruar të
paditurit t’i lirojnë e dorëzojnë paditësit sipërfaqen tokë arë si më poshtë:
Sinan Kodra 575 m2.
Muharrem Lame 270 m2 tokë.
Ardian Lame 907 m2 tokë.
Shaban Lame 1090 m2 tokë ku 51 m2 banim e 63.2 m2 barakë.
Selman Lame 42.6 m2 tokë.
3. Pranimin e padisë së paditësit Sul Kaçi duke detyruar të paditurit të lirojnë e
dorëzojnë paditësit sipërfaqe toke arë si më poshtë :
Sinan Kodra 935 m2 tokë.
Gëzim Kodra 162 m2 tokë.
Ardian Lame 263 m2 tokë.
Selman Lame 3117 m2 tokë.

340
 Shaban Lame 1135 m2 tokë ku 64.5 m2 banim e 19.7 m2 barakë.
4. Pranimin e padisë së paditësit Qazim Hoti duke detyruar të paditurit të
lirojnë dhe dorëzojnë paditësit sipërfaqe toke arë si më poshtë:
Gëzim Kodra 1573 m2 tokë ku 80 m2 banim e 15 m2 barakë.
Flamur Lame 1972 m2 tokë ku 97 m2 banim e 25 m2 barakë.
Selman Lame 1641 m2 tokë.
Lulzim Lame 2286.5 m2 tokë ku 83 m2 banim e 10.5 m2 barakë.
Astrit Lame 370 m2 tokë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur Faik Lame, i cili kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë duke parashtruar:
- Gjykata e apelit në mënyrë të njëanshme ka hapur hetimin gjyqësor duke caktuar një
ekspert.
- Prova që hapi hetimin gjyqësor ishte vetëm paraqitje hartografike e pronës që sipas
paditësave përfaqësonin një azhornim të ri, por që në të vërtetë në asnjë moment nuk
u paraqit akti zyrtar i miratimit të këtij azhornimi. Nëse ky azhornim do të ishte i
vërtetë, pala paditëse ishte e detyruar që krahas paraqitjes hartografike të pronës duhej
të kishte paraqitur çertifikatën e ndryshuar të pronës si dhe kartelën që shoqëron këtë
çertifikatë pasurie, kërkesë kjo e ligjës në lidhje me aktin zyrtar që lëshon çdo zyrë
regjistrimi e pasurisë së paluajtshme referuar ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, me
ndryshimet përkatëse.
- Mosparaqitja e kësaj prove gjë e kërkuar prej palës së paditur gjatë gjykimit ka sjellë
edhe gabimin e radhës që i përket ekspertimit që çoi në zmadhimin e sipërfaqes e cila
kërkohet për t’iu liruar dhe dorëzuar paditësave.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Rezulton se paditësat, me pretendimin se janë pronarë të katër parcelave tokë të
ndodhura në Kamëz, Tiranë, të cilat janë zënë në mënyrë të kundërligjshme nga të paditurit,
duke ju referuar nenit 296 të Kodit Civil kanë kërkuar në gjykatë detyrimin e të paditurve të
lirojnë e dorëzojnë secili sipërfaqet e zëna.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5471, datë 16.10.2006 ka vendosur
pranimin pjesërisht të padisë. Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin e saj nr.652, datë 31.03.2008, duke u pranuar tërësisht padia e paditësave.
Nga aktet e ndodhura në dosje, konstatohet se, në seancën gjyqësore të datës
31.03.2008, në gjykatën e apelit, ka marrë pjesë më cilësinë e përfaqësues së palës së paditur
av.Merita Tabaku. Po në këtë datë nga gjykata e apelit është mbyllur hetimi gjyqësor dhe
është shpallur vendimi.
Nga verifikimi i paraqitjes se rekursit rezulton se i padituri Faik Lame e ka dërguar
rekursin nëpërmjet postës më datë 02.05.2008, kjo sipas datës së pasqyruar në vulën e postës.
Duke filluar llogaritja e afatit nga e nesërmja e shpalljes, pra data 01.04.2008, afati i fundit
për paraqitjen e rekursit nga pala e paditur i bie të jetë data 30.04.2008. Duke qenë se kjo datë
është ditë e mërkurë, e cila nuk është ditë pushimi dhe as festë zyrtare do të thotë se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur më datë 02.05.2008, është jashtë afatit ligjor të parashikuar nga
ligji.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton se rekursi është paraqitur
jashtë afatit ligjor, duke ju referuar ligjit procedural dhe pikërisht nenit 443 të K.Pr.Civile:

341
 ..Afati për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë, kundër vendimeve të gjykatës së apelit,
është 30 ditë....

Nenit 476 të K.Pr.Civile:

Rekursi depozitohet në sekretarinë e gjykatës që ka dhënë vendimin, në afatin prej 30
ditësh nga njoftimi që u është bërë palëve....

Dhe nenit 444 të K.Pr.Civile:

Afatet e caktuara në nenin e mësipërm janë të prerë dhe fillojnë nga dita e nesërme e
shpalljes së vendimit përfundimtar. Kur çështja është gjykuar nga gjykata e shkallës së parë
ose nga gjykata e apelit, në mungesë të njërës palë, ky afat fillon nga dita e njoftimit të
vendimit.
Sa më sipër, duke qenë se rekursi është paraqitur jashtë afatit ligjor 30 ditor të
parashikuar nga ligji procedural, gjykimi i kësaj çështjeje duhet të pushohet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485 tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë më 21.02.2013

342
Nr.43000-00263-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-602 i Vendimit (147)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013, morri në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA “HAZBIU” SHPK, në mungesë

I PADITUR: BLERIM MIRAKA, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:
Përjashtim për shkaqe të arsyeshme të ortakut Blerim Miraka
nga Shoqëria Tregtare “Hazbiu” shpk, sepse:
a) me dashje i ka shkaktuar dëme shoqërisë ose ortakut tjetër;
b) me dashje ka shkelur statusin ose detyrimet e përcaktuara në ligj;
c) është përfshirë në veprime të cilat e bëjnë të pamundur
vazhdimin e marrëdhënieve midis shoqërisë tregtare dhe ortakut;
ç) me veprimet e tij ka dëmtuar dhe penguar ndjeshëm
veprimtarinë tregtare të shoqërisë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 36, 41, 153, 154, 154/a, 156, 160 të K.Pr.Civile,
neni 102 pika 1, 2, 3, 4 e ligjit nr.9901, datë 14.04.2008,
“Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”,
nenet 202, 203, 205 e 206 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin datë 17.12.2012, datë ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur Blerim Miraka, për nxjerrjen jashtë
juridiksionit të çështjes civile nr.43000-04671 (2505), datë 15.06.2012
regjistrimi që i përket palës paditëse Shoqëria Tregtare “Hazbiu” shpk me
qendër në Durrës, me të paditur Blerim Miraka, si të pabazuar në ligj.

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, e cila ka

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
- Çështja e ngritur nga administratori i shoqërisë, së pari duhej të shqyrtohej nga
Asambleja e Përgjithshme e Shoqërisë dhe pasi t’i drejtohej QKR-së për vendimin e
marrë, më pas mund t’i drejtohej gjykatës. Pra, çështja nuk i përket juridiksionit
gjyqësor, por atij administrativ.

343
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi i ndërmjetëm datë 17.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është i
bazuar në ligj dhe si i e tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Hazbiu” shpk si person juridik, ushtron
aktivitetin e saj në import eksportin dhe tregtim me pakicë të karburanteve, farmaci, depo
farmaceutike, riparim montim, shërbim makinash të reja, prodhim dhe tregtim me shumicë e
pakicë të dyerve e dritareve të aluminit, tregtim me shumicë e pakicë të mallrave industrialë,
ushqimorë, investime ndërtimore, agjenci biletash turistike, etj.
Pala paditëse ka pretenduar se i padituri Blerim Miraka, me veprimet e tij si bashkë
ortak dhe administrator i shoqërisë i ka shkaktuar kësaj të fundit dëme financiare, pasi ka
marrë para nga shoqëria duke arkëtuar dhe përvetësuar shumat e debitorëve dhe ka kryer
veprime të tjera të administrimit me keqbesim të shoqërisë. Prandaj ka paraqitur në gjykatë
padinë e mësipërme.
Gjatë gjykimit i padituri ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin datë 17.12.2012 ka rrëzuar kërkesën
për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim
të veçantë pala e paditur, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është i bazuar
në ligj dhe pikërisht në nenin 102, ligji nr.9901, datë 14.04.2008, “Për tregtarët dhe shoqëritë
tregtare”, i ndryshuar, sipas të cilit:
1. Në bazë të një vendimi të zakonshëm, asambleja e përgjithshme mund t’i kërkojë
gjykatës përjashtimin e ortakut nëse ai nuk ka shlyer kontributin e tij, sipas parashikimeve të
statutit ose nëse ekzistojnë shkaqe të tjera të arsyeshme për këtë përjashtim....
Mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse është e karakterit civil tregtar dhe në
interpretim të dispozitës së mësipërme, ku ka mbështetur kërkimin pala paditëse, çështja i
përket juridiksionit gjyqësor. Në këtë dispozitë parashikohet shprehimisht paraqitja në
gjykatë e padisë për përjashtimin e ortakut.
Prandaj, edhe gjykata e shkallës së parë e ka gjetur të pambështetur në ligj
pretendimin e paraqitur edhe në ankimin e veçantë, pasi vendimet e asamblesë së ortakëve si
të zakonshme dhe të jashtëzakonshme, nuk janë akte administrative, por vendimin që kanë të
bëjnë me administrimin e shoqërisë tregtare.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbështetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit datë 17.12.2012 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Tiranё, mё 21.02.2013

344
Nr.11243-00264-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-534 i Vendimit (148)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ARBEN DEDA

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
PERSON I TRETË: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
VLORË

OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimeve nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012
i zv/Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
dhe Vendimit me nr.94 prot, datë 05.11.2012 i Komisionit të Apelimit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 43 e vijues të K.Pr.Civile;
neni 7/2 i Kodit të Punës
dhe neni 31 pika3, neni 36 pika 2, germa “c”; neni 38 pika 9
e VKM me nr.786, datë 04.06.2008
“Për përcaktimin e rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.3476, datë 17.12.2012, ka

vendosur:
Moskompetencën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile me nr.4338, akti
me palë ndërgjyqëse: Paditës: Arben Deda, me vendbanim në Tiranë dhe
punonjës pranë Drejt.Pol.Qarku Vlorë.
E paditur: Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit me adrese: Bulevardi
“Bajram Curri” Tiranë.
Person i tretë: Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë.
Objekti: Kundërshtimi i vendimeve nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012 i
zv.Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe Vendimit me nr.94 prot,
datë 05.11.2012 i Komisionit të Apelimit. Me bazë ligjore: Nenet 32, 43 e
vijues të K.Pr.Civile; neni 7/2 i Kodit të Punës dhe neni 31 pika3, neni 36 pika
2, germa “c”; neni 38 pika 9 e VKM me nr.786, datë 04.06.2008 “Për
përcaktimin e rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, dhe dërgimin e

345
 kësaj kërkesë-padie së bashku me aktet e paraqitura prej palës paditëse, për
kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Arben Deda, që kërkon
prishjen e vendimit, duke pretenduar në mënyrë të përmbledhur:
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është i gabuar pasi nuk merr parasysh
dispozitat e Kodit të Punës.
- Ky vendim është në kundërshtim me nenin 7, pika 2 të K.Punës.
- Gjykata gabimisht e trajton këtë padi si padi administrative, pasi kjo padi kundërshton
një akt administrativ në kuadrin e marrëdhënieve të punës, pra konflikti ka të bëjë me
marrëdhëniet e punës dhe përparësi marrin dispozitat e K.Punës.
- Gjykata duke e nxjerrë nga kompetenca tokësore në mënyrë indirekte privon ose
vështirëson të drejtën e ligjshme të paditësit për akses në gjykatë, duke e privuar nga e
drejta për një proces të rregullt ligjor, pasi duke qenë se paditësi e ushtron detyrën në
qytetin e Vlorës e ka të vështirë financiarisht dhe për shkak të punës (pasi duhet të
jenë në shërbim) të ndjekë zhvillimin e gjykimit në Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesen e palës së
paditur, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit; analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Arben Deda ka
paraqitur në gjykatë kërkesë padinë me objekt: Kundërshtimi i vendimeve nr.4303/2 prot,
datë 03.10.2012 i zv/Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe Vendimit me nr.94
prot, datë 05.11.2012 i Komisionit të Apelimit, duke thirrur të paditur Drejtorinë e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe me cilësinë e personit të tretë Drejtorinë e Policisë së
Qarkut Vlorë.
Pala e paditur ka kërkuar të gjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi
paditësi aktualisht aty ushtron funksionin e punës të emëruar nga Drejtoria e Përgjithshme
dhe përderisa pala e paditur ka një degë vartësie në Vlorë.
Gjykata në vështrim të nenit 158/parag. i fundit, në seancën gjyqësore të datës
17.12.2012, ka marrë në shqyrtim kryesisht (proprio motu) faktin nëse kjo çështje civile hyn
në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.3476, datë 17.12.2012, ka
vendosur:
“Moskompetencën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile me nr.4338.akti me
palë ndërgjyqëse:
Paditës: Arben Deda – me vendbanim në Tiranë dhe punonjës pranë Drejt.Pol.Qarku
Vlorë.
E paditur: Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit me adrese: Bulevardi “Bajram
Curri”-Tiranë.
Person i tretë: Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë.
Objekti: Kundërshtimi i vendimeve nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012 i zv/Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe Vendimit me nr.94 prot, datë 05.11.2012 i Komisionit
të Apelimit, me bazë ligjore: Nenet 32, 43 e vijues të K.Pr.Civile; neni 7/2 i Kodit të Punës
dhe neni 31 pika3, neni 36 pika 2, germa “c”; neni 38 pika 9 e VKM me nr.786, datë
04.06.2008 “Për përcaktimin e rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, dhe dërgimin e

346
kësaj kërkesë-padie së bashku me aktet e paraqitura prej palës paditëse, për kompetencë
gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Në lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore për
shqyrtimin e kërkesave civile me objekt “Kundërshtimin e akteve administrative”, ligjvënësi
ka vendosur një dispozitë procedurale të posaçme, e cila përcakton si gjykata kompetente
nga pikëpamja tokësore, atë të vendit në zonën e së cilës ka qendrën organi
administrativ. ...Duke ballafaquar arsyetimin e mësipërm me faktet e çështjes civile objekt
gjykimi, gjykata çmon, se në kushtet kur, objekti i kërkesëpadisë është anullimi i një akti
administrativ i nxjerrë nga një organ i identifikuar që është organi vendimmarrës-Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit me qendër në Tiranë dhe njëkohësisht Komisioni i Apelimit
po në Tiranë si instancë e përcaktuar për të shqyrtuar dokumentacionet dhe ankimimet
përkatëse në lidhje me këto akte administrative, e cila nga ana e saj e ka qendrën në Tiranë,
kompetente nga pikëpamja tokësore, për shqyrtimin e çështjes civile objekt gjykimi, është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Paditësi Arben Deda, ka paraqitur ankim kundër vendimit të sipërcituar, me të cilin
kërkon prishjen e vendimit.
II. Ligji i zbatueshëm
Kodi i Procedurës Civile:
Neni 47
“Paditë për kërkim ushqimi dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, mund
të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku
ka banimin paditësi”.
Neni 54
“E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet me ngritjen e padisë”.
Neni 61
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente”.
Neni 62
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
Neni 158/a (paragrafi 11)
“Vendos për moskompetencën e gjykatës kur çmon se çështja hyn në kompetencën e
një gjykate tjetër dhe i dërgon asaj kërkesëpadinë së bashku me aktet e paraqitura. Kundër
vendimit të gjyqtarit të vetëm, me të cilin vendoset pezullimi, pushimi dhe moskompetenca e
gjykatës, mund të bëhet ankim i veçantë”.
Neni 327 “Kompetencat tokësore”
“Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në
zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia. Kur padia
paraqitet në gjykatën, në territorin e së cilës ka qendrën organi administrativ, kjo ia dërgon
jo më vonë se tri ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative.

347
 Shqyrtimi i mosmarrëveshjes duhet të përfundojë brenda 30 ditëve nga dita e
regjistrimit në gjykatë”.
Kodi i Punës:
Neni 7 - Kompetenca tokësore
“... 2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e
punës, që e ka punësuar atë.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka gabuar kur ka shpallur moskompetencën e saj
lidhur me këtë çështje, duke arsyetuar se referuar nenit 327 të K.Pr.Civile “Padia kundër në
akti administrativ, shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën
organi administrativ ndaj të cili drejtohet padia”. Kjo bazuar në faktin se pala paditëse ka
ngritur një padi me objekt kundërshtimin e aktit administrativ dhe si palë të paditur ka thirrur
në gjykim organe administrative që e kanë qendrën në Tiranë.
Ndërkohë që paditësi Arben Deda ankimon se gjykata duhej ti referohej K.Punës, pasi
akti që është kundërshtuar në gjykatë është një akt administrativ që lidhet me marrëdhëniet e
punës. Nga shqyrtimi i dosjes konstatohet se paditësi ka ankimuar vendimin e Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit që i ka dhënë masën disiplinore “Pezullim pa pagesë për
20 ditë”. Pra ankuesi pretendon se në thelb, kemi të bëjmë me një konflikt pune dhe nuk jemi
përpara një marrëdhënie apo mosmarrëveshje administrative, ndaj gjykata duhej t’i referohej
nenit 7, pika 2, të K.Punës, i cili parashikon se“Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi
kryen zakonisht punën e tij”.
Nga ana tjetër, neni 47 i K.Pr.Civile parashikon se “Paditë për kërkim ushqimi dhe
paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka
banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi.”
Në rastin në shqyrtim, ky Kolegj çmon se objekti i padisë është kundërshtimi i një akti
administrativ, por ky akt administrativ ka lidhje me marrëdhënien e punës ndërmjet palëve
ndërgjyqëse, konkretisht vendosjen e një mase disiplinore nga pala e paditur ndaj paditësit.
Ndërsa gjykata i është referuar nenit 327 të K.Pr.Civile nisur thjesht nga fakti i kundërshtimit
të aktit administrativ, ndërkohë që duhej t`i referohej marrëdhënies objekt konflikti, e cila në
thelb është mosmarrëveshje pune.
Duke u nisur nga fakti se jemi përpara një mosmarrëveshje pune, kompetenca
tokësore e parashikuar në K.Pr.Civile përcaktohet në nenin 47/1, ndërsa në K.Punës
parashikohet në nenin 7.
Këto dispozita përcaktojnë se paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, edhe ku ka banimin paditësi (neni 47
i K.Pr.Civile), por edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij (neni 7/2 i
K.Punës).
Në referencë të sa më sipër, nisur nga fakti se K.Punës, si ligji i posaçëm (legis
specialis) që rregullon këtë marrëdhënie, lejon që paditë lidhur me marrëdhëniet e punës të
ngrihen edhe në vendin e punës së punëmarrësit, por bazuar edhe në nenin 54 të K.Pr.Civle,
që përcakton se “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit,
e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë është gjykatë kompetente.

348
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të K.Pr.C.,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3476, datë 17.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit, si gjykatë kompetente.

Tiranë, më 21.02. 2013

349
Nr.31003-00259-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-537 i Vendimit (149)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 21.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE: SHOQËRIA “VODAFONE ALBANIA” SH.A.

E PADITUR: KOMUNA ARANITAS, FIER

OBJEKTI:
1. Anullimi i Njoftimit të Vlerësimit Tatimor
nr.123/1 prot, datë 17.05.2012
dhe Faturës shoqëruese nr.1, datë 18.05.2012,
të lëshuar nga Komuna Aranitas për shkak pavlefshmërie relative.
2. Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore palës së paditur.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i Kodit të Procedurës Civile;
Neni 331 i Kodit të Procedurës Civile,
Nenet 115/b, 118 dhe 137 e vijues të Kodit të Procedurës Administrative;
nenet 7 dhe 8 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006
“Për sistemin e taksave vendore”;
Neni 11 pika “e” e Ligjit nr.9975, datë 28.01.2008
“Për taksat kombëtare”;
Udhëzimi nr.28. datë 28.01.2008
“Për caktimin e tarifës së shërbimit për shërbimet e radiokomunikacionit”;
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
Udhëzimi nr.655/1 datë 06.02.2007
“Për përcaktimin e uniformitetit të standardeve procedurale
dhe raportimit të sistemit të taksave vendore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2012-5713, datë 08.10.2012, ka

vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.regj.them. 31011-
04260-62-2012 (2019), datë 31.08.2012.

Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Shoqëria “Vodafone Albania”
Sh.a., që kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit kësaj
gjykate, duke pretenduar në mënyrë të përmbledhur:

350
 - Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a nuk e ka parapaguar detyrimin vendor, pasi në
ankimin e saj administrativ ajo është mbështetur në procedurën e ankimit
administrativ parashikuar nga ligji i posaçëm “Për sistemin e taksave vendore” (neni
7) dhe parimet e parashikuara në K.Pr.Administrative, sipas të cilave ankimi bëhet tek
Kryetari i njësisë vendore.
- Detyrimet e vendosura nga Komuna Aranitas janë detyrime vendore.
- Sipas Vendimit Unifikues nr.3, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Lartë, përpara ligjit
apo dispozitave të përgjithshme ligjore, aplikohen rregullat apo ligji i posaçëm.
- Në këtë rast, është ligji i posaçëm, pra ligji “Për sistemin e taksave vendore”, neni 7
dhe jo ligji “Për procedurat tatimore”), që rregullon marrëdhënien juridike mes
shoqërisë “Vodafone Albania” sh.a dhe Komunës Aranitas.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesit e palës paditëse,
të cilët kërkuan prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit; e si
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse,
Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a, është person juridik, me seli në Tiranë dhe që ushtron
aktivitet tregtar në fushën e komunikimeve elektronike në të gjithë territorin e vendit.
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Vodafone
Albania” Sh.a., ka paraqitur në gjykatë padinë me objekt anullimin e Njoftimit të Vlerësimit
tatimor nr.123/1 prot, datë 17.05.2012 dhe Faturës shoqëruese nr.1, datë 18.05.2012, të
lëshuar nga Komuna Aranitas për shkak pavlefshmërie relative.
Komuna Aranitas ka nxjerrë vendimin nr.1 datë 23.01.2012, për sistemin e taksave
vendore. Në zbatim të këtij vendimi, nga Këshilli i Komunës Aranitas ka dalë Fatura për
Arkëtim nr.1, datë 18.05.2012, me të cilën detyrohet Shoqëria “Vodafone Albania” Sh.a. për
pagimin e shumës 194.500 lekë.
Paditësi ka pretenduar se kjo taksë është ankimuar pranë kryetarit të komunës, por nga
ana e tij nuk është kthyer asnjë përgjigje lidhur me këtë ankim. Ndodhur përpara këtij fakti,
paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar anulimin e aktit administrativ të nxjerrë nga
pala e paditur.
II. Gjatë gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2012-
5713, datë 08.10.2012, ka vendosur:
“Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.regj.them. 31011-04260-
62-2012 (2019), datë 31.08.2012”.
Gjykata ka arritur në këtë përfundim duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Gjykata cmon se çështja duhet nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor për shkak se
paditësi nuk ka rezultuar të ketë paguar detyrimin lidhur me taksën... sipas parashikimeve të
përcaktuara në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
RSH”, duke sjellë në këtë mënyrë mos ezaurimin e rekursit administrativ. ..Përsa më sipër,
gjykata mban parasysh edhe në vendimin nr.144 datë 31.03.2011 të Kolegjit Civile Gjykatës
së Lartë ... Sa më sipër është përcaktuar qartë rruga e ankimit administrativ për aktet
administrative të nxjerra nga organet e administratën vendore, por gjithnjë e drejta e ankimi
edhe ndaj këtyre akteve administrative është e lidhur me detyrimin paraprak të pagesës, sipas
nenit 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”. Duke qenë se

351
nga pala paditëse nuk është ezauruar rekursi administrativ, gjykata çmon se çështja duhet
nxjerrë jashtë juridiksionit në përputhje me nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile...”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim pala paditëse, Shoqëria “Vodafone
Albania” Sh.a., e cila ka kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e
gjykimit kësaj gjykate, duke pretenduar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
Kodi i Procedurës Civile:
Neni 59
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë.”
Kodi i Procedurës Administrative:
Neni 18 - Parimi i kontrollit të brendshëm dhe atij gjyqësor
“Në mënyrë që të mbrohen të drejtat kushtetuese dhe ligjore të personave private,
veprimtaria administrative i nënshtrohet:
a) kontrollit të brendshëm administrativ në përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi
ankimin administrativ; dhe
b) kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.”
Neni 137 - Ankimi administrativ
“1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.”
Ligj nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”
Neni 4/1 - Zbatimi i sistemit tatimor në Republikën e Shqipërisë
“1. Bashkitë, komunat dhe organet tatimore i ushtrojnë të drejtat dhe përgjegjësitë e
tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.8560, datë 22.12.1999 “Për
procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, e çdo akt tjetër detyrues për
sistemin tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq sa këto të fundit nuk bien në kundërshtim
me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
qeverisjes vendore”.”
Neni 7 - Ankimi
Ankimi i taksapaguesit në nivel vendor kundër vendimit apo veprimit të zyrës së
taksave bëhet te kryetari i bashkisë ose i komunës, sipas kritereve dhe rregullave të
vendosura nga këshilli bashkiak ose komunal, në përputhje me nenin 4 të këtij ligji.
Taksapaguesi ka të drejtë të ankohet në gjykatë kundër vendimit të kryetarit të bashkisë ose
komunës.
Neni 17, ku parashikohet si vijon: “Ankimi - 1. Taksapaguesi ka të drejtë të ankohet
me shkrim për shumën dhe mënyrën sesi janë vlerësuar detyrimet e tij të taksave, të kërkojë
rimbursime, si dhe të apelojë kundër çdo veprimi ose mosveprimi të zyrës së taksave. 2. Çdo

352
ankim paraqitet te kryetari i bashkisë ose komunës brenda 30 ditëve nga marrja dijeni për
aktin administrativ, i cili shqyrton ankimin dhe merr vendim brenda 30 ditëve nga çasti i
depozitimit. Ankimi ndaj këtij vendimi në gjykatë bëhet brenda 30 ditëve nga çasti i marrjes
dijeni për vendimin e mësipërm. 3. Kur shqyrtohet një ankim, subjekti ankimues ka të njëjtat
të drejta me zyrën e taksave. 4. Apelimi nuk mund të tërhiqet në rastet kur sillen fakte shtesë,
që vërtetojnë se shuma e detyrimit për taksën e vlerësuar nuk është e saktë”.
Ligj nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”:
Neni 15
“Zyrat tatimore të qeverisjes vendore funksionojnë dhe zbatojnë ligjin nr.9632, datë
30.10.2006 "Për sistemin e taksave vendore" dhe administrojnë taksat, detyrimet tatimore
dhe pagesat publike vendore”.
Neni 107 - Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi
“ 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e
përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin
tatimor, që është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore, të cilat
të bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vë theksin se çështja e juridiksionit është një nga
çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës
sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të
K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë
edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë
në juridiksionin administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët
e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ”. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
Rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, se pala paditëse ka vënë në
lëvizje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier me kërkimin: “1. Anullimi i njoftimit të vlerësimit

353
tatimor nr.123/1 prot., datë 17.05.2012 të lëshuar nga Komuna Aranitas për shkak të
pavlefshmërisë relative. 2. Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore të palës së paditur”.
Këtë kërkim, pala paditëse e ka mbështetur në nenin 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenin
331 të K.Pr.Civile, nenet 115/b, 118 dhe 137 e vijues të K.Pr.Administrative, nenet 7 dhe 9 të
Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”, neni 11, pika (e) e Ligjit
nr.9975, datë 28.01.2008 “Për taksat kombëtare”, Udhëzimi nr.28, datë 06.10.2008 “Për
caktimin e tarifës së shërbimit për shërbimet e radiokomunikacionit”, Ligji nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”, udhëzimi nr.655/1, datë 06.02.2007 “Për
përcaktimin e uniformitetit të standardeve procedurale dhe raportimit të sistemit të taksës
vendore”.
Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë rezulton se paditësi kërkon të
kundërshtojë gjyqësisht aktet administrative të lëshuara nga administrata e pushtetit vendor.
Legjislacioni tatimor në Republikën e Shqipërisë përbëhet nga tërësia e normave
juridike, (materiale dhe procedurale), të cilat rregullojnë funksionimin e tatimeve dhe taksave
kombëtare si dhe të taksave vendore, kontributet e detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe
shëndetësore.
Kundërshtimi i këtyre akteve administrative bëhet sipas kushteve dhe afateve të
parashikuara në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH” dhe aktet
nënligjore të dala në zbatim të tij.
Në bazë të nenit 2 të këtij Ligjit, fusha e zbatimit të tij shtrihet për: “a) tatimpaguesit,
administratën tatimore, agjentët tatimorë, agjentët e mbajtjes së tatimit në burim, si dhe për
persona të tjerë, të përcaktuar nga legjislacioni tatimor;
b) personat e ngarkuar për të paguar, mbajtur, deklaruar dhe transferuar në Buxhetin
e Shtetit kontributet, për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore;
c) personat që paguajnë kontributet për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, për sa
u përket pagesës dhe mbledhjes së kontributeve;
ç) sistemin e tatimeve dhe të taksave vendore, për aq sa nuk rregullohen me Ligjin
nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”.
Në nenin 5 të Ligjit të mësipërm jepet kuptimi i termit “Taksë” që është pagesa e
detyrueshme dhe e pakthyeshme në Buxhetin e Shtetit apo në buxhetin e organeve të
qeverisjes vendore, e vendosur me ligj dhe që paguhet nga çdo person, që ushtron një të
drejtë publike apo përfiton një shërbim publik në territorin e Republikës së Shqipërisë. Në
këtë nen parashikohet ndaj të tjerave se: “... Dispozitat e këtij ligji për tatimet dhe detyrimet
tatimore zbatohen njëlloj edhe për taksat”.
Në nenin 15 të këtij Ligji shprehimisht thuhet: “Zyrat tatimore të qeverisjes vendore
funksionojnë dhe zbatojnë ligjin nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”
dhe administrojnë taksat, detyrimet tatimore dhe pagesat publike vendore”.
Në nenin 4 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Sistemin e Taksave Vendore”
thuhet se: “Bashkitë dhe komunat dhe organet tatimore të pushtetit qendror i ushtrojnë të
drejtat dhe përgjegjësitë e tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.8560,
datë 22.12.1999, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, e çdo
akt tjetër detyrues tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq kohë sa këto të fundit nuk bien
në kundërshtim me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore”.
E drejta e ankimit ndaj vendimeve të zyrave tatimore të qeverisjes vendore është
parashikuar në nenin 7 të të njëjtit Ligj, ku shprehimisht thuhet se: “Ankimi i taksapaguesit
në nivel vendor kundër vendimit apo veprimit të zyrës së taksave bëhet te kryetari i bashkisë
ose komunës, sipas kritereve dhe rregullave të vendosura nga këshilli bashkiak ose komunal,
në përputhje me nenin 4 të këtij ligji. Taksapaguesi ka të drejtë të ankohet në gjykatë kundër
vendimit të kryetarit të bashkisë ose komunës”.

354
 Duke respektuar referimin që bëhet në nenin 4 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për
Sistemin e Taksave Vendore” rezulton që përsa i përket rregullave dhe procedurës që duhet të
zbatohet për ushtrimin e ankimit administrativ duhet të aplikohet neni 106 i Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”. Kjo dispozitë parashikon shprehimisht
se:
“1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor”.

Ndërsa, në nenin 107 të ligjit të lartpërmendur parashikohet se:

“1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton se që ankimi administrativ të jetë i
vlefshëm duhet të plotësohen njëherazi dy kushte: 1. Ankimi administrativ duhet të paraqitet
brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që kundërshtohet në organin përkatës administrativ;
2. Ankuesi (subjekti), duhet të paguajë detyrimisht detyrimin tatimor (që mund të jetë tatimi,
taksë apo kontribut sigurimesh), dhe kamatat (interesat) që gjenerohen për vonesë në pagimin
e detyrimit.
Në analizë të dispozitave të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore
në R.SH” dhe Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Sistemin e Taksave Vendore”, rezulton se:
(1) Organet e pushtetit vendor përbëjnë administratën tatimore për taksat dhe
detyrimet e tjera fiskale vendore;
(2) Administrata tatimore vendore ushtron veprimtarinë e saj sipas Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”;
(3) Ankimi ndaj vendimeve të administratës tatimore vendore kryhet tek kryetari i
bashkisë apo i komunës;
(4) Përpara se të paraqitet kërkesa për apelim ndaj një vendimi të administratës
tatimore vendore duhet të parapaguhet detyrimi tatimor, pa përfshirë gjobat dhe interesat;
(5) Pala e interesuar mund të kundërshtojë gjyqësisht aktet e administratës tatimore
vendore, vetëm pasi ka ezauruar ankimin administrativ.
Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ ndaj akteve të organeve
vendore që përmbajnë detyrime fiskale, duhet të plotësohen njëherazi dy kushte: i) ankimi
administrativ duhet të paraqitet brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që kundërshtohet tek
Kryetari i Bashkisë apo i Komunës; ii) ankuesi, (subjekti tatimpagues), duhet të parapaguajë
vlerën e detyrimit të ngarkuar dhe kamatëvonesat përkatëse, duke përjashtuar gjobat.

355
 Nga aktet e dosjes gjyqësore nuk rezulton që pala paditëse të ketë parapaguar
detyrimin fiskal, përpara se të ushtronte ankimin administrativ ndaj akteve që kundërshton në
këtë proces gjyqësor.
Në referim dhe analizë të sa më sipër, si dhe në bazë të nenit 106 dhe 107 të Ligjit
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, dhe nenit 4 dhe 7 të Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi
gjyqësor nuk mund t’i nënshtrohet këtij juridiksioni (gjyqësor), përsa kohë konsiderohet se
nuk është ezauruar ankimi administrativ, dhe në bazë të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile,
mosmarrëveshja objekt gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor.
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.3, datë 10.10.2008 ku shprehimisht thuhet: “Nëse gjykatës i rezulton se ankimi
administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas
nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mosshqyrtimit në themel të ankimit nga organi
administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Përsa më sipër, ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj vendimin e gjykatës së faktit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të K.Pr.C.,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2012-5713, datë 08.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.

Tiranë, më 21.02.2013

356
Nr.11111-00004-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-732 i Vendimit (150)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 12.02.2013 dhe 26.02.2013 të çështjes civile
që i përket palëve:

PADITËS ANILA LIÇI

ANTONINO LIÇI
ARBER LIÇI
I PADITUR QAMIL LIÇI
PALË E TRETË SOFIJE LIÇI, në mungesë

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të njohë bashkëpronarë paditësat
mbi një shtëpi banimi dhe dyqane të ndodhura
në lagjen "Kala" të qytetit Elbasan.
Baza Ligjore: Neni 163, 196, 199 të K.Civil
e neni 74 e vijues të K.Familjes.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1106, date 14.07.2006, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë. Njohjen bashkëpronar të paditëses Anila Liçi, të
ndjerit Admirim Liçi (trashëgimtarë të të cilit janë paditësit Anila Liçi,
Antonio Liçi dhe Arber Liçi) dhe të paditurit Qamil Liçi e bashkëshortes së tij,
personit të tretë Sofije Liçi mbi një objekt i përbërë nga dy godina tre dhe
katër katëshe, bashkëngjitur me një mur të përbashkët, kati i parë i së cilës
është dyqan, dhe katet e tjera apartamente banimi të përbërë nga dy dhoma,
kuzhinë, korridor e banjo të ndodhur në Lagjen “Kala” të qytetit të Elbasanit
me kufizime: Veri - Tomorr Kurrizi, Jugu – Rrugë, Lindja - Xhemali Liçi,
Perëndimi - Naim Ceka. Urdhërohet ZRPP Elbasan të regjistrojë pronën sipas
dispozitivit të këtij vendimi dhe të çregjistrojë pronën në emër të Qamil Liçit.
Arsyetimi i gjykatës... nisur nga fakti që palët kanë jetuar në ekonomi të
përbashkët që nga viti 1992 deri në vitin 2000 kur paditësja dhe bashkëshorti
u transferuan në Durrës..të dy bashkëshortët kanë qenë në marrëdhënie pune
me paga të larta, i ndjeri Admirim punonjës dogane, dhe paditësja Anila
ekonomiste e lartë në zyrën e punësimit...i padituri dhe bashkëshortja Sofije

357
 kanë kontribuar dhe ata jo vetëm me punë fizike por edhe me pensionet e tyre..
që për ndërtimin e objektit ka kontribuar paditësja përveç pagës dhe me vlerën
e qerasë së lokalit në pronësi të saj prej 50.000 lekë në muaj që nga viti
1992..që ndërtesa objekt gjykimi është ndërtuar tërësisht e re në vitin1996 deri
në vitin 1998 (fakt që provohet nga akt ekspertimi dhe proces-verbalet e
kolaudimit), gjykata çmon se ndërtesa është ndërtuar me kontribut të
përbashkët të paditëses, të të ndjerit Admirim Liçi dhe të prindërve të tij
(Qamil dhe Sofije Liçi) dhe për rrjedhojë në vështrim të nenit 163 e 199 të
K.Civil të gjithë personat e lartpërmendur duhet të njihen bashkëpronar mbi
ndërtesën objekt gjykimi..Në lejen e ndërtimit nuk është përcaktuar sasia e
kateve shtesë të objektit, e meqenëse objekti është ndërtuar pjesërisht 3 kate e
pjesërisht 4 kate, gjykata çmon se bashkëpronësia duhet të njihet për të gjithë
objektin, siç është në gjendjen ekzistuese, çka pranohet nga të gjitha palët në
proces....Për sa i takon pretendimit se paditësja ka prona të tjera në emër të
saj ose bashkëshortit, e për këto duhet të njihet bashkëpronësia mes palëve
ndërgjyqëse, gjykata çmon se këto nuk janë pretendime që lidhen me këtë
proces gjykimi por janë kërkime që i padituri duhet ti paraqiste ose në këtë
gjykim në formën e kundërpadisë apo me padi themeli të veçantë..prandaj
çmohet se nuk mund të merret në konsideratë”.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.445, datë 30.10.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1106, datë 14.07.2006 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i padituri Qamil Liçi që kërkon prishjen e
vendimit nr.445, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet si me poshtë vijon:
- Në bashkëpronësi është futur edhe shtëpia 2 katëshe që është fituar me dhurim nga
Qamil Liçi të cilit ia ka dhuruar vajza e tij Bukurije Shabani. Mbi këtë shtëpi është
bërë pastaj shtesë kati. Me kontratën e dhurimit nuk mund të fitojnë bashkëpronësi
anëtarët e tjerë madhore të familjes që kanë gjendje familjare të përbashkët me
fituesin e dhurimit. Gjykatat injorojnë kërkesat tona ligjore për përjashtimin nga
bashkëpronësia të kësaj pjese të godinës (pjesës së dhuruar). Kjo pjesë nuk mund të
ketë dhe as ka lidhje me kontributin e ndërsjelltë familjar dhe krijimi i saj nuk është
kontribut i bashkëfamiljarëve por është i prejardhur nga dhurimi në favor të Qemal
Liçi;
- Me dokumente të plota (leja e ndërtimit flet për “ngritje kati mbi objektin ekzistues”,
proces-verbali i kolaudimit) provohet se në periudhën që kërkohet bashkëpronësia i
është bërë vetëm një shtesë kati dhe se nëqoftëse do konkludohet për kontribut
financiar të paditësve, ai duhej të shkonte vetëm për shtesën e katit dhe jo pjesët e
tjera të godinës;
- Nuk mund të fitohet bashkëpronësia pa kontribuar në një nga mënyrat e njohura dhe
të ligjshme. Vetëm fakti i të qenit “madhor” dhe pjesë e trungut familjar nuk mund të
sjellë pronësi. Paditësi përveç certifikatës familjare nuk sollën asnjë prove ku të jepej
informacion se sa dhe si kanë kontribuar ata në ndërtimin e shtëpisë;
- Në gjykimin në gjykatën e apelit u provua se i ndjeri Admirim Liçi ka qenë në burg
jashtë Shqipërisë dhe në këto mënyrë jo vetëm nuk ka kontribuar, por i ka krijuar
telashe familjes duke penguar ndërtimin e shtëpisë.

358
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës paditëse av.
Gramoz Cela, i cili kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve nr.445, datë 30.10.2008 të gjykatës
së apelit dhe të vendimit nr.1106, datë 14.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Elbasan;
përfaqësuesin e palës së paditur av. Vasil Dide, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.445, datë
30.10.2008 të gjykatës së apelit dhe të vendimit nr.1106, datë 14.07.2006 dhe pushimin e
gjykimit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja Anila Liçi dhe paditësit e
tjerë Antonio Liçi dhe Arbër Liçi (që janë fëmijët e saj) janë trashëgimtaret ligjore të radhës
së parë të të ndjerit Admirim Liçi. I ndjeri Admirim Liçi është djali i të paditurit Qamili Liçi
dhe personit të tretë Sofije Liçi.
2. Rezulton se i padituri Qamil Liçi dhe Bukurie Shabani, vajza e tij në datën
04.07.1992, kanë nënshkruar Kontratën e Dhurimit nr.2231 rep, nr.962 kol, sipas të cilës
dhuruesja Bukurie Shabani i dhuron babait te saj Qamil Licit “2 dhoma të një shtëpie banimi
të përbëre nga katër dhoma, shtëpi dykatëshe, që ndodhet në Lagjen “Kala”, Elbasan, në
pronësi të saj.
3. Kjo kontratë dhurimi është regjistruar ne ZRPP Elbasan dhe sipas vërtetimit të
pronësisë në radhorin nr.2, nr.rendor 224, datë 14.07.1992, i padituri Qamil Liçi figuron
pronar i një shtëpie (me dy dhoma) me kufizimet përkatëse.
4. Gjatë viteve 1992 dhe deri në vitin 2000 rezulton se paditësja Anila Liçi bashkë me
bashkëshortin e saj, të ndjerin Admirim Liçi, kanë banuar në këtë shtëpi me të paditurin
Qamil Liçi dhe personin e tretë Sofije Liçi.
5. Në këtë periudhë duke qenë se shtëpia ka qenë e amortizuar, i padituri ka filluar
procedurat për ndërtimin e një shtëpie të re. Rezulton se me vendim të KRrT Elbasan nr.6,
datë 24.06.1996, dhe me vendimin e Këshillit Bashkiak nr.24, datë 19.05.1996, është dhënë
leja e shesh ndërtimit për ngritjen e një kati në banesën ekzistuese. Rezulton se i padituri ka
ndërtuar edhe një kat dhe një papafingo (pra gjithsej kjo godinë ka 4 (katër) kate).
6. Gjithashtu, brenda oborrit të shtëpisë se dhuruar (shesh i lirë), është ndërtuar një
objekt i ri (me dy kate) që përdoret si bilardo, miratuar me lejen nr.8, datë 05.12.1992, të
KRRT Elbasan dhe nr.78, datë 17.11.1994 të Këshillit Bashkiak Elbasan. Mbi objektin
bilardo rezulton të jetë ndërtuar edhe një papafingo, e cila nuk ka qenë e parashikuar në lejen
e ndërtimit.
7. Pas ndërtimeve, i padituri rezulton pronar i truallit me sip. 313.8 m2, shtëpisë sip.
144 m2 dhe lokalin me sip. 257 m2, sipas vërtetimit hipotekor nr.39-834, datë 03.08.2001
dhe nr.39-835, datë 03.08.2001.
8. Në këto rrethana, paditësja pretendon se ajo është bashkëpronare këtyre pasurive
(shtëpi banimi dhe dyqan) duke qenë se kanë jetuar në një ekonomi të përbashkët me të
paditurin dhe personin e tretë, dhe për këtë arsye i është drejtuar gjykatës me padi me objekt
gjykimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1106, datë 14.07.2006 ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Njohjen bashkëpronar të paditëses Anila Liçi, të
ndjerit Admirim Liçi (trashëgimtare të të cilit janë paditësit Anila Liçi, Antonio Liçi dhe
Arber Liçi) dhe të paditurit Qamil Lici e bashkëshortes së tij, personit të tretë Sofije Liçi mbi
një objekt i përbërë nga dy godina tre dhe katër katërshe, bashkëngjitur me një mur të
përbashkët, kati i parë i se cilës është dyqan, dhe katet e tjera apartamente banimi të përbëre
nga dy dhoma, kuzhinë, korridor e banjo të ndodhur në Lagjen “Kala” të qytetit të Elbasanit
me kufizime: Veri - Tomorr Kurrizi, Jugu - Rruge, Lindja - Xhemali Liçi, Perëndimi - Naim

359
Ceka; Urdhërohet ZRPP Elbasan të regjistrojë pronën sipas dispozitivit të këtij vendimi dhe
të çregjistrojë pronën në emër të Qamil Liçit”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “nisur nga fakti qe palët kanë jetuar në ekonomi të
përbashkët që nga viti 1992 deri në vitin 2000 kur paditësja dhe bashkëshorti u transferuan
në Durrës të dy bashkëshortët kanë qenë në marrëdhënie pune me paga të larta, i ndjeri
Admirim punonjës dogane, dhe paditësja Anila ekonomiste e lartë në zyrën e punësimit i
padituri dhe bashkëshortja Sofije kanë kontribuar dhe ata jo vetëm me punë fizike por edhe
me pensionet e tyre që për ndërtimin e objektit ka kontribuar paditësja përveç pagës dhe me
vlerën e qirasë së lokalit në pronësi të saj prej 50.000 lekë në muaj që nga viti 1992... që
ndërtesa objekt gjykimi është ndërtuar tërësisht e re në vitin 1996 deri në vitin 1998 (fakt që
provohet nga akt ekspertimi dhe proces-verbalet e kolaudimit), gjykata çmon se ndërtesa
është ndërtuar me kontribut të përbashkët të paditëses, të të ndjerit Admirim Liçi dhe të
prindërve të tij (Qamil dhe Sofije Liçi) dhe për rrjedhojë në vështrim të nenit 163 e 199 të
K.Civil të gjithë personat e lartpërmendur duhet të njihen bashkëpronar mbi ndërtesën objekt
gjykimi..Në lejen e ndërtimit nuk është përcaktuar sasia e kateve shtesë të objektit, e
meqenëse objekti është ndërtuar pjesërisht 3 kate e pjesërisht 4 kate, gjykata çmon se
bashkëpronësia duhet të njihet për të gjithë objektin, siç është në gjendjen ekzistuese, ç’ka
pranohet nga të gjitha palët në proces....Për sa i takon pretendimit se paditësja ka prona të
tjera në emër të saj ose bashkëshortit, e për këto duhet të njihet bashkëpronësia mes palëve
ndërgjyqëse, gjykata çmon se këto nuk janë pretendime që lidhen me këtë proces gjykimi por
janë kërkime që i padituri duhet t’i paraqiste ose në këtë gjykim në formën e kundërpadisë
apo me padi themeli të veçantë..prandaj çmohet se nuk mund të merret në konsideratë”.
10. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.445, datë 30.10.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1106, datë 14.07.2006 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Elbasan”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i padituri Qamil Liçi që kërkon prishjen e
vendimit nr.445, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për
rigjykim e këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 10 “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur
gjatë procesit gjyqësor”.
11.2. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
11.3. Neni 16 “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
11.4 Neni 28 “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në
padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur
dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
11.5. Neni 29 “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga
prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që ndodhen në
aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në
tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

360
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
12. Vendimi nr.445, datë 30.10.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është
vendosur lënia në fuqi i vendimit nr.1106, datë 14.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
13. Nga aktet e administruar në dosje gjyqësore rezulton e provuar se palët
ndërgjyqëse kanë jetuar në ekonomi të përbashkët për periudhën nga viti 1992 deri në vitin
2000. Gjatë kësaj periudhe, pala paditëse së bashku me bashkëshortin e saj, të ndjerin
Admirim Liçi (i biri i palës së paditur dhe personit të tretë) kanë kontribuar për ndërtimin e
pasurisë objekt gjykimi me qëllim krijimin e bashkëpronësisë e cila do t’i shërbente më mirë
nevojave dhe kushteve të një jetese së përbashkët ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
14. Duke vlerësuar periudhën e kohës së bashkëjetesës së palëve ndërgjyqëse, të
ardhurat e tyre dhe kohën e realizimit të ndërtesave objekt gjykimi, gjykata e faktit vërejnë se
më të drejtë midis palëve ka ekzistuar një marrëveshje për rindërtimin nga e para të banesave
të tyre me kontributin e të gjithë pjesëtarëve madhor të familjes, ku përfshihen dy prindërit
(pala e paditur dhe personi i tretë), djali, i ndjeri Admirim Liçi dhe nusja e tij pala paditëse
Anila Liçi, për krijimin e pasurisë objekt gjykimi, pasuri e cila do të gëzohej me pas nga të
gjithë pjesëtarët së bashku.
15. Në kundërshtim sa më sipër pala e paditur, ka prapësuar duke ngritur pretendimin
se pronësia mbi pasurinë objekt gjykimi i takon vetëm atij, pasi kjo pasuri është realizuar mbi
pasurinë e fituar nga kontrata e dhurimit Rep 2231, kol. 962, datë 04.07.1992, dhe si rezultat i
të ardhurave e tij personale. Ndërkohë për të shqyrtuar drejtë këto prapësim të ngritur nga
pala e paditur, gjykata e faktit ka urdhëruar kryerjen e një akti ekspertimi i cili do të
mundësonte vlerësimin e gjendjes së ndërtimeve, kohën e kryerjes së punimeve si dhe
probleme të tjera për të cilat kërkohet njohuri të posaçme teknike e shkencore.
16. Siç rezulton nga akti i ekspertimit i administruar në dosje, ndërtesat objekt
gjykimi janë rindërtuar tërësisht nga e para gjatë periudhës nga viti 1996 deri në vitin 1998,
periudhë në të cilën pala paditëse ka bashkëjetuar me palën e paditur dhe personin e tretë,
gjithashtu vërtetohet se për këtë periudhë niveli i të ardhurave që pala paditëse dhe
bashkëshorti saj përfitonin dhe dispononin për shkak të punësimit dhe ushtrimit të
veprimtarive të tjera private ishte me i lartë në krahasim me ato të palës së paditur.
17. Nga ana tjetër duke analizuar pretendimet e ngritur në rekurs, Kolegji konstaton se
pala e paditur i ka parashtruar këto pretendime edhe gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e
Apelit Durrës, e cila në respektim të kërkesës së tij ka ripërsëritur hetimin gjyqësor, duke
administruar prova të reja. Por, edhe pas ripërsëritjes së hetimit gjyqësor, kjo gjykatë ka
arritur në përfundimin se i padituri Qamil Liçi dhe personi i tretë Sofije Liçi duke qenë në
ekonomi të përbashkët me paditësen dhe të ndjerin Admirim Liçi, detyrohen t’i njohin
bashkëpronarë për shkak të kontributit për krijimin e pasurisë/ndërtesat objekt gjykimi, pasuri
e cila është një ndërtim krejtësisht i ri.
18. Referuar kuadrit ligjor të kohës kur është formuar kjo pasuri çmohet se regjimi
pasuror i bashkëshortëve Anila dhe Admirim Liçi në vitin 1992 (kohë e lidhjes së martesës)
ka qenë i rregulluar nga K.Civil i vitit 1981. Kjo pasi në dispozitat kalimtare të Kodit Civil të
hyrë në fuqi në vitin 1994 në Nenin 1167 të tij është përcaktuar se Ligji nr.6340, datë
26.06.1981 “Për Kodin Civil” përveç dispozitave të bashkëpronësisë ndërmjet
bashkëshortëve shfuqizohen. Në këtë mënyrë këto dispozita kanë ruajtur fuqinë e tyre derisa
është miratuar Kodi i Familjes me ligjin nr.9062, datë 08.05.2003.
19 Sipas K. Civil të vitit 1981 përcaktohet në nenin 86 të tij se “Sendet, depozitat në
arkat e kursimit dhe çdo gjë e fituar nga bashkëshortet gjate martesës përveç sendeve të
përdorimit thjesht vetjak, janë në bashkëpronësi të të dy bashkëshorteve”. Ky përcaktim i
bërë nga legjislatori jep kuptimin formal të bashkëpronësisë së pasurisë së bashkëshortëve të
vënë gjatë martesës. Sipas tij që në çastin që çdo shtetas ka lidhur martese ligjore me një

361
shtetas tjetër ai nuk mund të ketë në pronësi vetëm të tij sendet e fituara gjatë martesës me
çdo lloj mënyre të fitimit të pronësisë, si trashëgimi, dhurim, shitblerjes apo çdo forme tjetër
e ligjshëm por “ipso lege” bëhet bashkëpronar i saj me bashkëshortin tjetër.
20. Nga ana tjetër fakti që vetëm një pjesë e pasurisë objekt gjykimi (dy dhoma) i
padituri i ka fituar për shkak të kontratës së dhurimit së sipërcituar, nuk përbën argument
ligjor për të kundërshtuar parimet e përgjithshme të krijimit të bashkëpronësisë midis palëve,
pasi ajo përbën një pasuri të vendosur tërësisht nga palët ndërgjyqëse dhe gjatë viteve të
bashkëjetesës administrimi, apo mirëmbajtja e kësaj pasurisë është bërë bashkërisht prej tyre.
21. Po kështu edhe fakti që i padituri figuron si person i vetëm titullar i kësaj pasurie
në ZRPP, nuk e zhvesh palën paditëse nga bashkëpronësia, duke marrë në konsideratë që kjo
pasuri është krijuar e tëra gjatë periudhës së bashkëjetesës më palën e paditur.
22. Në këto kushte, Kolegji Civil vëren se në rastin konkret paditësit legjitimohet për
të kërkuar detyrimin për njohjen bashkëpronarë në vështrim të nenit 199 të Kodit i cili
përcakton se: “Ka bashkëpronësi kur një ose disa sende dhe të drejta të tjera reale u përkasin
bashkërisht dy ose më shumë personave. Pjesët e bashkëpronarëve janë të barabarta gjersa
nuk vërtetohet e kundërta. Të drejtat dhe detyrimet e bashkëpronarëve përcaktohen në
përpjesëtim me pjesët përkatëse”.
23. Në përfundim të analizës së bërë më lartë, Kolegji Civil vlen të theksojë se në
lidhje me përcaktimin e natyrës së marrëdhënies juridike e rrjedhimisht të natyrës juridike të
mosmarrëveshjes, midis palëve ndërgjyqëse është krijuar një marrëdhënie e posaçme për
shkak të afërsisë së gjinisë dhe si e tillë ajo është e bazuar mbi mirëbesimin e respektit
reciprok duke synuar kontributin e përbashkët për ristrukturimin, ndërtimin dhe
administrimin bashkërisht të pasurisë objekt gjykimi. Kjo marrëdhënie juridike përbën një
regjim të ri juridik, ai i bashkëpronësisë për palët, e që me të drejtë gjykatat e faktit e kanë
bërë njohjen të saj.
24. Nëse përcaktimi i marrëdhënies juridike ndërmjet palëve është çështje ligji, për të
cilin Gjykata e Lartë mund të investohet, ndërkohë përcaktimi nëse fakti (ngjarja apo
veprimi) ka ndodhur apo jo, ka sjellë apo jo pasojë të caktuar, materiale apo jo materiale,
nëse ekziston lidhja shkakësore ndërmjet veprimit (mosveprimit) dhe pasojës së ardhur etj.
këto janë çështje fakti, të cilat janë pranuar dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit dhe Gjykata e
Lartë nuk mund t’ju bëjë atyre vlerësim të ndryshëm.
25. Për sa më sipër Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së
Apelit Durrës, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është i
drejtë e për pasojë duhet të lihet në fuqi

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.445, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 26.02.2013

362
Nr.11241-01891-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-665 i Vendimit (151)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.02.2013 dhe 26.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile
dhe me palë:

PADITËS: KASTRIOT MEÇAJ, në mungesë

I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJITIKËS, në mungesë

OBJEKTI:
1. Detyrim i palës së paditur për dëmshpërblim
për pagën e një viti punë për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar,
2. Dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës
për zgjidhjen e kontratës së punës.
3. Dëmshpërblim për moszbatim të afateve të njoftimit.
4. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit
pagën e papaguar të muajit maj 2006.
5. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit
një pagë mujore për lejen e zakonshme të pamarrë.
Baza Ligjore: Nenet 12, 110, 155, 143, 144, dhe 146 të Kodit të Punës
dhe neni 55 i Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për Shoqëritë Tregtare”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.32, datë 10.01.2007 ka vendosur:

Rrëzimin tërësisht të padisë së paditësit Kastriot Meçaj kundër Ministria e
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.155 datë 09.05.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.32, datë 10.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Detyrimin e të paditurit Ministrisë së Ekonomisë e Energjitikës ta
dëmshpërblejë paditësin Kastriot Meçe me pagën e një viti për zgjidhje të
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës. Lënien në fuqi për
pjesën tjetër.

363
 Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjitikës, që kërkon prishjen e vendimit nr.155, datë 09.05.2008 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.32, datë
10.01.2007 e parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Në këtë gjykim gjykata e apelit në mënyrë të hapur ka shkelur ligjin procedural dhe
përkatësisht nenin 461 dhe 464 të K.Pr.Civile dhe asnjë nga këto dispozita ligjore nuk
u respektuan apo u zbatuan. Palët nuk u thirrën për të filluar seancën, pa u verifikuar
prezenca e palëve, pa u dëgjuar palët, trupi gjykues doli nga dhoma e këshillimit dhe
lexoi vendimin, të cilin as që mund ta dëgjonim për shkak të qenies në sallën e
gjykimit të shumë njerëzve;
- Gjykata ka shtyrë gjykimin e kësaj çështje për katër seanca pa shkaqe të përligjura
duke mos respektuar asnjë dispozitë të procedurës civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi është emëruar në
detyrën e Administratorit të Përgjithshëm të Shoqërisë “Trans-nafta” Patos Shpk me
vendimin nr.42, datë 03.03.2004 të Ministrit të Ekonomisë.
Shoqëria “Trans-nafta” Patos Shpk është regjistruar si person juridik me vendimin
nr.27166, datë 25.01.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe në kohën kur paditësi
është emëruar në detyrën e administratorit të saj, kapitali i kësaj shoqërie zotërohej 100% nga
Ministria e Ekonomisë (ortak i vetëm) dhe kompetencat e Asamblesë së Përgjithshme të
shoqërisë ushtroheshin nga Ministri i Ekonomisë.
Rezulton se në urdhërin e emërimit të paditësit si administrator i Shoqërisë “Trans-
nafta” Patos Shpk, përmendur më sipër, nuk është përcaktuar afati i mandatit të tij në këtë
detyrë, por referuar nenit 20 të statutit të shoqërisë, mandati i administratorit është përcaktuar
për një afat dy vjet.
Me urdhërin nr.27, datë 12.01.2006, Ministri i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës,
(njoftuar paditësit me shkresën nr.269 prot., datë 13.01.2006), ka urdhëruar lirimin nga detyra
të paditësit dhe emërimin në këtë detyrë z. Albert Mihaj. Në këtë akt nuk jepet arsyeja e
shkarkimit të paditësit nga detyra e administratorit.
Paditësi ka bërë dorëzimet e inventarit të zyrës në datën 17.05.2006. Rezulton në aktin
e dorëzimit se si administrator i përgjithshëm i shoqërisë ka nënshkruar shtetasi Gëzim
Vrenozi, por në dosjen gjyqësore nuk është administruar ndonjë akt për emërimin e tij,
ndërkohë që me urdhërin nr.27, datë 12.01.2006, të Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës, me të cilin paditësi është liruar nga detyra e administratorit të Shoqërisë “Trans
- nafta” Patos shpk, në këtë detyrë është emëruar Albert Mihaj.
Rezulton, në bazë të shkresës, “Njoftim” datë 29.05.2006 të administratorit të
Shoqërisë “Trans - nafta” Patos shpk, Gramoz Vrenozi, administruar në dosjen gjyqësore, se
paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës dhe ato financiare me shoqërinë me datën
01.06.2006 (pra rreth 5 muaj pas nxjerrjes së urdhërit të lirimit).
Rezulton gjithashtu nga urdhëri datë 11.07.2006 i administratorit të Shoqërisë “Trans-
nafta” Patos Shpk, se në bazë të një kontrolli të kryer nga komisioni i inventarizimit, mbi
gjendjen faktike të inventarit ndërtesa, makineri, pajisje, etj., të shoqërisë rezulton se
mungojnë disa materiale, të cilat listohen në këtë urdhër, materiale këto që janë marrë nga

364
paditësi dhe si rrjedhojë është urdhëruar ky i fundit t’i dorëzojë ato, në të kundërt sektori
ekonomik të bëjë aktin e zhdëmtimit me vlerën kontabël të materialeve.
Paditësi duke mos qenë dakord me vendimin e marrë për lirimin e tij nga detyra e
administratorit të Shoqërisë “Trans - nafta” Patos shpk, i është drejtuar gjykatës me padi me
objekt parashtruar në pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.32, datë 10.01.2007 ka vendosur:
“Rrëzimin tërësisht të padisë së paditësit Kastriot Meçaj kundër Ministria e
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës si të pabazuar në prova e në ligj”.
Gjykata ka arsyetuar se ... ky lirim nga detyra para mbarimit të mandatit dy vjeçar të
administratorit, është parashikuar në nenin 20 dhe 21 të statutit të shoqërisë ...largimi është
vlerësuar i domosdoshëm nga asambleja e përgjithshme e një shoqërie tregtare për një
organizim dhe funksionim me të mirë të veprimtarisë së administratorit në kuadrin e
zhvillimit të aktivitetit të saj tregtar....janë vërejtur mangësi në ushtrimin e detyrës së
paditësit..... Në kuptim të K.Punës marrëdhënia e tij me palën e paditur konsiderohet nga
gjykata si lidhje e një kontrate pune me afat të caktuar e cila zgjidhet nga “punëdhënësi”-
pala e paditur pa procedurë paraprake sipas Nenit 149 të K.Punës dhe është zgjidhur për
shkaqe të arsyeshme para mbarimit të saj. ...përsa i përket pretendimeve për detyrimin e
palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën gjatë muajit maj si dhe lejen e zakonshme gjykata
çmon se këto pretendime nuk u provuan nga paditësi..... provohet pretendimi i palës së
paditur nga përmbajtja e shkresës datë 19.05.2006 se paditësit i është akorduar nga pala e
paditur leja e zakonshme për vitin 2006 për periudhën 19.05.2006-30.05.2006 dhe se sipas
Shkresës “Njoftim” drejtuar paditësit me nr.75 prot., datë 29.05.2006 provohet se paditësit i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës dhe ato financiare me këtë shoqëri me datë 01.06.2006.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.155 datë 09.05.2008 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.32, datë 10.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Detyrimin e të paditurit Ministrisë së Ekonomisë e Energjitikës ta dëmshpërblejë
paditësin Kastriot Meçe me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës së punës. Lënien në fuqi për pjesën tjetër”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se .....shkaku i paraqitur në Urdhërin nr.27, datë 12.01.2006
nuk qëndron dhe nuk është i bazuar ligjërisht..në këtë Urdhër nuk pasqyrohet asnjë shkak për
të cilin pala e paditur është detyruar ta largojë paditësin nga ky funksion...gjykata duhet t’i
kërkonte palës së paditur të vërtetonte me prova shkakun e arsyeshëm të largimit nga puna të
paditësit… largimi i tij nga detyra është bërë në kundërshtim me nenin 153 të K.Punës.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjitikës që kërkon prishjen e vendimit nr.155, datë 09.05.2008 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.32, datë
10.01.2007, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ky Kolegj vlerëson se si vendimi nr.155, datë 09.05.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë,
ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.155, datë 09.05.2008 janë marrë në
shkelje të normave procedurale. Në këto kushte këto vendime në respektim të nenit 485 (ç) të
K.Pr.Civile duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt shqyrtimi, konstaton se të dyja
gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje të rënda procedurale, të cilat kanë lidhje me
ndërgjygjësinë e palëve në proces dhe më konkretisht me legjitimitetin pasiv të palës së
paditur, shkelje këto që parashikohen shprehimisht në nenin 467/d dhe 472/b të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë fillimisht vlerëson të sqarojë se në aspektin formal
procedural, që padia që të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy kushte themelore: a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy

365
kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në kuptimin që për gjykatën del
domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë.
Në analizë të sa më sipër, paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një interes të
ligjshëm për të ngritur padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në
vend të drejtat dhe interesat e ligjshme të shkelura dhe do të konsiderohet se është plotësuar
kushti i dytë për vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar saktë personi të cilit i përket
interesi për të ngritur padinë, si dhe personi kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet.
Struktura e procesit gjyqësor presupozon gjithmonë së paku dy palë në pozicione të
kundërta, pala paditëse dhe pala e paditur (themi së paku dy, pasi mund të kemi më shumë se
një subjekt në pozicionin e palës paditëse dhe në pozicionin e palës së paditur).
Nga karakteri dypalësh i padisë në procesin gjyqësor, kemi një palë aktive, që është
pala që ngre padinë dhe merr iniciativën e procesit gjyqësor dhe një palë pasive që fiton
cilësinë e palës në një gjykim, në bazë të një akti të tjetërkujt dhe pikërisht në bazë të padisë
së palës paditëse.
Padia i takon subjektit të legjitimuar në mënyrë aktive vetëm kundrejt atij që është
legjitimuesi pasiv. Legjitimiteti pasiv i takon palës kundërshtare, kundër të cilës, vendimi
gjyqësor që kërkohet të merret duhet të prodhojë efektet e tij; ai kundrejt të cilit duhet të
veprojë mbrojtja juridike e kërkuar nga paditësi. E drejta e padisë paraqitet si një përkatësi e
paditësit të interesit për të ngritur padi dhe përkatësi e të paditurit për të kundërshtuar
kërkimet e padisë.
Si legjitimiteti aktiv, ashtu dhe ai pasiv janë parakushte procedurale për të shqyrtuar
themelin e çështjes. Për këtë arsye është e domosdoshme që gjykata që në fillim të procesit të
verifikojë legjitimitetin e palëve ndërgjygjëse.
Rezulton se në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka kërkuar zgjidhjen e pasojave që
vijnë si pasojë e shkarkimit të tij si administrator i Shoqërisë “Trans-nafta” Patos Shpk. Këtë
kërkim paditësi ia ka kundrejtuar palës së paditur, Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës. Rezulton se kjo e fundit ka qenë me cilësinë e ortakut shtetëror që zotëron 100%
të pjesëve të kapitalit të shoqërisë të mësipërme.
Në analizë të nenit 50 e vijues të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë
tregtare”, administratorët janë personat përgjegjës për administrimin e shoqërisë tregtare
sipas kompetencave dhe detyrave që i janë ngarkuar atyre në statutin e shoqërisë dhe në ligj.
Administratorët kanë kompetencë të veprojnë në emër dhe për llogari të shoqërisë tregtare në
marrëdhënie me të tretët, në të gjitha rrethanat që i lejohen atyre në bazë të statutit të
shoqërisë dhe ligjit. Administratorët, në çdo rast, gjatë veprimtarisë së tyre administrative
përfaqësojnë shoqërinë dhe jo ortakët e shoqërisë.
Administratorët kanë përgjithësisht detyra ekzekutive për menaxhimin funksional dhe
financiar të shoqërisë, përveç rasteve kur administratori mund të jetë edhe ortak i shoqërisë,
rast në të cilin ai ka dhe të drejtë vendimmarrëse në këtë cilësi (cilësia e ortakut
administrator).
Referuar nenit 55 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare”,
rezulton qartë se çdo vendim për shkarkimin e administratorit i përket ortakëve, të cilët
përfaqësojnë më tepër se gjysmën e kapitalit themeltar të shoqërisë. Në analizë të sa më sipër
si dhe të nenit 59 të këtij ligji, arrijmë në konkluzionin se këto vendime merren vetëm në
Asamblenë e Ortakëve të Shoqërisë, në mbledhjet e zakonshme apo të jashtëzakonshme të saj
(sipas rasteve që parashikohen shprehimisht në ligj dhe në statutin e shoqërisë) dhe këto
vendime konsiderohen si vendime të shoqërisë, dhe jo vendime ortaku (mund të ketë ortakë
që votojnë dhe kundër, ndaj vendimet merren me shumicë të thjeshtë ose me shumicë të
cilësuar, sipas rastit).
Sa më sipër është e rëndësishme të kuptohet, pasi dhe kur kapitali i shoqërisë
zotërohet nga një ortak i vetëm, vendimet merren po nga Asambleja e zakonshme ose e

366
jashtëzakonshme, sipas rastit, që përbëhet nga ortaku i vetëm, dhe vendimet në fund i
atribuohen shoqërisë dhe jo ortakut direkt.
Pra, pavarësisht mënyrës së emërimit apo shkarkimit të administratorit, që siç e
shprehëm më sipër janë kompetenca që ligji dhe statuti i shoqërisë tregtare ia ka dhënë
ortakut apo ortakëve të cilët marrin këto vendime në Asambletë përkatëse, administratori në
çdo rast kryen veprime administrimi dhe përfaqësimi vetëm të shoqërisë dhe jo në emër të
ortakut apo ortakëve të një shoqërie tregtare.
Në këto kushte, të gjitha pretendimet e administratorit të një shoqërie tregtare në
lidhje me shkarkimin e tij apo dëmshpërblimin përkatës i duhen kundrejtuar shoqërisë
tregtare ku ai ka qenë me rolin e administratorit dhe jo ortakut apo ortakëve të saj.
Në analizë të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi ka qenë
në marrëdhënie pune si administrator i Shoqërisë “Trans-nafta” Patos shpk. Ka qenë pikërisht
kjo shoqëri me të cilën paditësi ishte i lidhur në marrëdhënie financiare dhe që paguante
shpërblimin mujor të paditësit (pagën), gjatë kohës që ai shërbente si administrator i saj dhe
që duhet kuptuar në cilësinë e punëdhënësit të paditësit.
Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës ka nxjerrë aktet për emërimin dhe
shkarkimin e paditësit nga detyra e administratorit, jo në cilësinë e punëdhënësit të tij, por në
cilësinë e organit vendimmarrës të një shoqërie tregtare me kapital shtetëror, tagra këto,
(emërim dhe shkarkimi i administratorit), që i ushtronte në zbatim të Ligjit nr.7926, datë
29.04.1995 “Për transformimin e ndërmarrjeve shtetërore në shoqëri tregtare”, me
ndryshime, (neni 4), si dhe në bazë të statutit të Shoqërisë “Trans-nafta” Patos shpk. (neni 20
e vijues).
Ky Kolegj vlerëson të sqarojë se pavarësisht, mënyrës së emërimit apo shkarkimit të
paditësit si administrator i shoqërisë së mësipërme nga ana e Ministrisë së Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjisë, pretendimet e tij për sa i takon shpërblimit nga shkarkimi prej detyrës
së administratorit, paditësi duhet t’ia kundrejtojë Shoqërisë “Trans-nafta” Patos shpk dhe jo
ortakut të saj, palës së paditur.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
legjitimiteti pasiv në këtë gjykim i takon pikërisht Shoqërisë “Trans-nafta” Patos Shpk.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen objekt gjykimi
nisur nga pretendimet e palëve (konkretisht të palës së paditur), nuk mund të marrë në
shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material, (nëse ky ligj është zbatuar drejt apo jo
nga gjykatat më të ulëta), përsa kohë konstatohen shkelje të rënda të ligjit procedural.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si gabimet në gjykim, ashtu
dhe gabimet në procedim të lejuara nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo nenit 472 të
K.Pr.Civile. Por ndërkohë, ky Kolegj thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e
shkeljeve procedurale pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në gjykim ose të gjykojë
themelin e çështjes.
Tashmë është praktike e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë
të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile (të cilat konsiderohen dhe si
shkelje të rënda të ligjës procedurale), shqyrtohen dhe kryesisht nga gjykatat, si nga gjykata e
apelit dhe nga Gjykata e Lartë, pa qenë nevoja që ato të jenë pjesë e ankimit apo rekursit të
palës që ka humbur procesin. Ndërsa, gabimet e tjera në procedim të cilat mund të kenë
ndikuar në dhënien e një vendimi të gabuar, duhet të ngrihen nga pala humbëse dhe të jenë
pjesë e ankimit apo e rekursit.
Në varësi të shkeljeve procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, gjykatat më të
larta marrin dhe vendimin e tyre, por në rast se shkeljet procedurale janë nga ato të
parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, gjykatat më të larta kanë të drejtë të vendosin
prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë.

367
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përsa kohë vendimet e gjykatave më të
ulëta do të prishen dhe çështja objekt shqyrtimi gjyqësor do të kthehet për rigjykim, gjykata
në kuadrin e zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, duhet të orientojë palën paditëse për të
rregulluar të metat e padisë në lidhje me legjitimitetin pasiv, me qëllim arritjen e një zgjidhje
përfundimtare të çështjes në përputhje me ligjin dhe bërjen e mundur të ekzekutimit të
vendimit.
Në rishqyrtim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier për një zgjidhje të drejtë të çështjes, në
përputhje me ligjën materiale dhe procedurale duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e
secilës prej tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet, për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara në ligj.
Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën qe të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
Për sa më sipër dhe në rrethanat kur nga gjykatat më të ulëta, nuk kanë respektuar
ligjin, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e tyre duhet te prishen dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.155, datë 09.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.32, datë 10.01.2007 dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, me 26.02.2013

368
Nr.31002-02917-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-851 i Vendimit (152)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Arjana Fullani Kryesuese

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 26.02.2013, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: SAJMIR MANI

I PADITUR: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT TIRANË.

OBJEKTI:
Rikthimin në vendin e mëparshëm të punës
në Kontrollin e Lartë të Shtetit në pozicionin
e Drejtorit të Departamentit të Kontrollit
sipas Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i Nëpunësit Civil”.
Pagimin e plotë të pagës për pozicionin e
Drejtorit të Departamentit të Kontrollit në KLSH
dhe të gjitha të drejtave të tjera nga data 04.11.2010
deri në kthimin tim në vendin tim të punës.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile;
Neni 141/1 e vijues i K.Pr.Administrative;
Neni 22 i Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i Nëpunësit Civil”.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.9338, date 21.11.2011 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1659, datë 26.06.2012 ka vendosur:

Ndryshimin e Vendimit nr.9338, datë 21.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Sajmir Mani.
Detyrimin e palës së paditur Kontrolli i Lartë i Shtetit të rimarrë paditësin
Sajmir Mani në pozicionin e Drejtorit të Departamentit të Kontrollit të
Buxhetit dhe Mbikqyrjes së Organeve të Kontrollit të Brendshëm Shtetëror,
ose në një pozicion të të njëjtit nivel.

369
 Detyrimin e palës së paditur Kontrolli i Lartë i Shtetit të paguajë në favor të
palës paditëse Sajmir Mani pagën për pozicionin e mësipërm nga data
08.11.2010 e deri në rimarrjen në detyrë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1659, date 26.06.2012, në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C., brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Kontrolli i Lartë i Shtetit, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
- Me shkresën dr.139 prot., datë 05.02.2003 Kryetari i KLSh ka vendosur lirimin nga
detyra të palës paditëse si drejtor i Departamentit të Kontrollit të Buxhetit të Shtetit.
Kjo vendimmarrje nuk është ankimuar nga pala paditëse, pasi është emeruar në një
pozicion tjetër.
- Nuk ka asnjë dispozite ligjore që të detyrojë KLSh të rikthejë në punë palën paditëse
pasi pranimi i detyres si anëtar i KShC dhe pranimi i shkresës së lartpërmendur ka
sjellë përfundimin e marrëdhënieve të punës me KLSh.
- Shtojca e vendimit nr.139/1 prot., datë 01.07.2004 i kryetarit te KLSh është një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm, pasi është nxjerrë në kundërshtim me shkresën
nr.139/1 prot., datë 05.02.2003, duke qenë se nuk është shfuqizuar vendimi i lirimit.
- Akti i mësipërm nuk ka asnjë pasoje ligjore, ai është nxjerrë një vit e gjysëm pasi
është nxjerrë akti administrativ i ndërprerjes së marrëdhënies së punës, akt i
pakundërshtuar nga pala paditëse.
- Në referencë të nenit 22 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, funksioni i anëtarit të
KShC nuk është një funksion politik. Nuk ka asnjë përcaktim ligjor që të përcaktojë
se personi i cili caktohet në KShC si përfaqësues i KLSh të trajtohet si përfaqësues
politik, pasi vetë KLSh në bazë të ligjit është një organ i depolitizuar dhe i
departizuar.
- Kërkesa për rikthimin në vendimin e punës është alogjike dhe jo ligjore për faktin se
rekrutimet e stafit në KLSh kryhen në zbatim të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999. Në
vend të kujt do të rikthehet në detyrë pala paditëse, ku secili person në KLSh gëzon
statusin e nëpunësit civil.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës së paditur
juristin Ermal Yzeiraj, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1659, datë 26.06.2012 të Gjykatës
së Apelit Tiranë si një vendim i pambështetur në ligj dhe në prova dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës paditëse
av. Roland Përmeti, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1659, datë 26.06.2012; si dhe
pasi diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi Sajmir Mani ka punuar
pranë institucionit të Kontrollit të Lartë të Shtetit në cilësinë e inspektorit që nga viti 1997
dhe më pas nga data 1 Qershor 2000, në detyrën e Drejtorit të Departamentit të Kontrollit të
Buxhetit dhe Mbikëqyrjes së Organeve të Kontrollit të Brendshëm Shtetëror.
2. Me vendimin datë 25.12.2002 të Kryetarit të Kontrollit të Lartë të Shtetit është
konfirmuar si nëpunës civil në detyrën si më sipër.
3. Më tej, në përputhje me kërkesat e nenit 5/2 te Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i nëpunësit civil”, me propozim të Kryetarit të Kontrollit të Lartë të Shtetit dhe

370
Vendimin nr.67, datë 30.01.2003 të Kuvendit të Shqipërisë, paditësi emërohet anëtar i
Komisionit të Shërbimit Civil.
4. Me emërimin si më sipër, Kryetari i Kontrollit të Lartë të Shtetit me
shkresën/vendim nr.139, datë 05.02.2003 ka vendosur lirimin nga detyra të palës paditëse
Sajmir Mani dhe më vonë me shkresën/vendim nr.139/1, datë 01.07.2004, ka ndryshuar
vendimin nr.139, datë 05.02.2003, duke e cilësuar jo më lirim nga detyra, por pezullim nga
detyra.
5. Pas përfundimit të mandatit si anëtar i Komisionit të Shërbimit Civil, paditësi
Sajmir Mani ka kërkuar në rrugë zyrtare rikthimin në detyrën e mëparshme pranë KLSH, si
Drejtor i Departamentit të Kontrollit të Buxhetit dhe Mbikëqyrjes së Organeve të Kontrollit të
Brendshëm Shtetëror.
6. Mbasi nuk ka marrë përgjigje nga institucioni i Kontrollit të Lartë të Shtetit,
paditësi i është drejtuar Komisionit të Shërbimit Civil, i cili me Vendimin nr.70, datë
17.02.2011, ka vendosur “konstatimin e pamundësisë së marrjes së vendimit përfundimtar
për zgjidhjen e ankesës” me arsyetimin se ankuesi Sajmir Mani ka punuar me dy anëtar të
KSHC-së dhe këta të dy anëtarët nuk mund të votojnë as pro as kundër këtij të fundit, sepse
janë para rastit të skualifikimi të parashikuar në nenin 37, pika 1, germa të K.Pr.A, dhe nga
ana tjetër gjatë procesit të votimit në datë 17.02.2011, Komisioni i Shërbimit Civil nuk e arriti
kuorumin e kërkuar në kuptim të neni 5, pika 8 të ligjit 8549/1999 “Për statusin e nëpunësit
civil” pasi aktualisht KSHC po vepron me katër anëtarë, pasi një vend është i paplotësuar.
7. Në këto rrethana paditësi ka kërkuar në rrugë gjyqësore sipas objektit të padisë,
duke referuar kërkesat e nenit “22” të ligjit të cituar nr.8549, datë 11.11.1999, si dhe neneve
13, 14 dhe 15 të Ligjit nr.8095, datë 21.03.1996 “Për shërbimin civil”, ndryshuar me Ligjin
nr.8300, datë 02.03.1998.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9338, datë 21.11.2011 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vlerëson se mbështetja e kërkese padisë se
paditësit Sajmir në nenin 22 të ligjit të sipërcituar është e pabazuar pasi kjo dispozitë e cila
parashikon: “Pezullimi është ndërprerja e përkohshme e marrëdhënieve ligjore për
periudhën sa zgjat arsyeja e ndërprerjes. Në mbarim të kësaj periudhe nëpunësi civil rimerr
vendin e tij në shërbimin civil, me përjashtim të rastit kur dënohet me heqje lirie. 2. Nëpunësi
civil pezullohet: a) Kur ndaj tij fillon ndjekja penale për shkak të detyrës ose për krime të
rënda, deri në marrjen e një vendimi përfundimtar;b) Gjatë periudhës së thirrjes nën armë;
c) Gjatë periudhës në të cilën ushtron një funksioni politik sipas dispozitave në fuqi;ç) Për
periudha studimi më shumë së 6 muaj, të ndërmarra me nismën e vet nëpunësit, por në lidhje
me profesionin që ai ushtron. 3. Gjatë periudhës së pezullimit nëpunësi civil nuk paguhet. Në
rastin e parashikuar në pikën 2 shkronja "a" të këtij neni, kur çështja penale pushohet ose
kur me vendim gjykate të formës së prerë deklarohet i pafajshëm, nëpunësit civil i jepet paga
bazë që nga momenti i pezullimit. 4. Periudha e kohës së pezullimit nga detyra merret në
konsideratë për llogaritjen e vjetërsisë në shërbimin civil.” rregullon marrëdhëniet vetëm për
shkaqet e parashikuara në mënyrë eksplicite në të. Rasti i paditësit Sajmir Mani nuk
rregullohet nga asnjë prej urdhërimeve të dispozitës së mësipërme pasi së pari ndaj tij nuk ka
filluar ndjekje penale, nuk është thirrur nën armë, nuk ka kryer studime që lidhen me detyrën
dhe së fundi nuk ka kryer ndonjë funksion politik siç parashikohet në nenin 22/2, c për arsye
se detyra e kryer prej tij si anëtar i KSHC nuk përcaktohet nga ligji si funksion politik. Nga
sa sipër por duke e konsideruar vendimin nr.139/1, datë 01.07.2004 të Kryetarit të KLSH si
akt administrativ absolutisht të pavlefshëm pasi është marrë në tejkalim të kompetencave të
tij ligjore (siç parashikohet në nenin 116/b të K.Pr.Administrative, pasi nuk është kompetencë
e tij të vendosë pezullimin e statusit të nëpunësit civil por e ligjit e konkretisht e nenit 22 të
ligjit nr.8549 datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”)”.

371
 9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1659, datë 26.06.2012 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.9338, datë 21.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë. Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Sajmir Mani; Detyrimin e palës së paditur
Kontrolli i Lartë i Shtetit të rimarrë paditësin Sajmir Mani në pozicionin e Drejtorit të
Departamentit të Kontrollit të Buxhetit dhe Mbikëqyrjes së Organeve të Kontrollit të
Brendshëm Shtetëror, ose në një pozicion të të njëjtit nivel. Detyrimin e palës së paditur
Kontrolli i Lartë i Shtetit të paguajë në favor të palës paditëse Sajmir Mani pagën për
pozicionin e mësipërm nga data 08.11.2010 e deri në rimarrjen në detyrë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “…në vështrim të kërkesave të nenit “20” të Ligjit, nëpunësi
civil ka të drejtë të ketë një punë të garantuar në shërbimin civil, që do të thotë se largimi i tij
eventualisht mund të bëhet vetëm për raste dhe në raste të përcaktuara qartë në kërkesat e
nenit “21” të ligjit. Nga ana tjetër, në nenin “15”, pika “4” të ligjit në fjalë është
parashikuar edhe e drejta tjetër e nëpunësit civil, për ngritje në detyrë.
Sa më sipër, do të thotë kalimi i nëpunësit civil në një vend të një niveli apo klase më
të lartë, në të njëjtin institucion ose në një institucion tjetër të administratës publike qendrore
apo vendore, kur një vend i tillë ekziston. Dhe paditësi Sajmir Mani sikundër u përmend,
është ngritur në detyrë në përputhje me kërkesat e nenit 5/2 të Ligjit nr.8549, datë
11.11.1999, sipas të cilit njëri nga pesë anëtaret e Komisionit të Shërbimit Civil, emërohet
nga Kuvendi me propozim nga Kontrolli i Lartë i Shtetit.
Propozimi dhe më pas emërimi i paditësit Sajmir Mani me Vendimin nr.67, datë
30.01.2003 të Kuvendit të Shqipërisë në cilësinë e anëtarit të Komisionit të Shërbimit Civil,
nuk do të thotë dhe nuk mund të konsiderohet si largim përfundimtar nga detyra e tij e
mëparshme e për rrjedhojë nga shërbimi civil. Gjykata e Apelit çmon se emërimi në këtë
detyrë, përbën ushtrim të përkohshëm të funksioneve specifike me mandat të përcaktuar
kohor. Ligji i cituar nr.8549, datë 11.11.1999, ka parashikuar një mënyrë përzgjedhje të
veçantë përsa i përket njërit nga anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil, duke i dhënë të
drejtën e përzgjedhjes nga institucioni tij dhe më pas propozimin, Kryetarit të Kontrollit të
Lartë të Shtetit. Kjo përzgjedhje, e cila është individuale dhe vetëm e tij (Institucionit,
nëpërmjet titullarit), që për rastin konkret lidhet me paditësin Sajmir Mani, nuk do të thotë se
ky i fundit me përfundimin e mandatit në detyrën e re, nuk mund dhe nuk duhet të gëzojë të
drejtat që kishte në detyrën e mëparëshme si nëpunës civil, sa kohë që nuk është larguar për
shkaqe të parashikuara nga neni “21” i Ligjit.
Sa më sipër, përzgjedhja dhe emërimi në një detyrë tjetër më të lartë, për vetë
procedurën e ndjekur dhe specifikën e saj, në një interpretim më të zgjeruar, përbën jo vetëm
një të drejtë (ngritje në detyrë) për nëpunësin civil – paditësin Sajmir Mani, por nga ana
tjetër edhe një detyrim (të pranojë atë detyrë). Nga ana tjetër, vetë veçantia e largimit nga
detyra e mëparshme e paditësit, përzgjedhja dhe emërimi në detyrën e anëtarit të Komisionit
të Shërbimit Civil, i cili ka një mandat të përcaktuar kohor, në thelb përbën ndërprerje të
përkohshme të marrëdhënieve ligjore për periudhën sa zgjat arsyeja e ndërprerjes. Gjë që
efektivisht do të thotë pezullim i këtyre marrëdhënieve, në vështrim të kërkesave të nenit “22”
të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999. Vetë fryma e dispozitës së përmendur, pavarësisht se nuk i
përmend anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil, nuk do të thotë se në këtë rast merren në
mbrojtje vetëm të drejtat e funksionarëve politikë gjatë periudhës që ata ushtrojnë këto
funksione, sikundër gabimisht arsyeton gjykata në vendimin e saj”/
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1659, datë 26.06.2012, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C., brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Kontrolli i Lartë i Shtetit, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.

372
Ligji i zbatueshëm
11. Ligj nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”
11.1 Neni 5: 1. Komisioni i Shërbimit Civil është një institucion i pavarur, i
ngarkuar me mbikëqyrjen e menaxhimit të shërbimit civil në të gjitha
institucionet që hyjnë në fushën e veprimit të këtij ligji. Ai është
organi administrativ që zgjidh ankimet ndaj vendimeve, lidhur me
nëpunësin civil.
2. Komisioni i Shërbimit Civil përbëhet nga pesë anëtarë të cilët
emërohen nga Kuvendi me propozim: dy nga Këshilli i Ministrave,
një nga Kontrolli i Lartë i Shtetit dhe dy nga mbledhja e
përfaqësuesve të pushtetit vendor, të zgjedhur sipas procedurës së
parashikuar në nenin 6 të këtij ligji. Institucionet e mësipërme
propozojnë tre kandidatë për çdo anëtar të Komisionit.
3. Anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil gëzojnë imunitetin e
anëtarit të Gjykatës së Lartë.
6. Anëtarësia në Komision do të jetë për një periudhë shtatë vjeçare e
gjysmë, përveç Komisionit të parë të emëruar sipas këtij ligji, i cili do
t’i nënshtrohet rinovimit të pjesshëm nëpërmjet hedhjes në short.
Njëri prej anëtarëve zëvendësohet pas një viti e gjysmë të ekzistencës
së Komisionit, i dyti pas tre vjetëve, i treti pas katër vjetëve e gjysmë,
i katërti pas gjashtë vjetëve dhe Kryetari pas shtatë vjetësh e gjysmë.
Kur një anëtar zëvendësohet, i njëjti organ që propozoi këtë anëtar, do
të propozojë pasardhësin e tij sipas pikës 2 të këtij neni.
7. Anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil duhet të plotësojnë
kërkesat e përgjithshme për pranimin në shërbimin civil, të
parashikuara nga ky ligj dhe të jenë mbi 30 vjeç.
11.2 Neni 7: 1. Personat që bëjnë pjesë në organet e larta drejtuese të partive
politike nuk mund të jenë anëtarë të Komisionit.
2. Anëtari i Komisionit të Shërbimit Civil zëvendësohet:
a) në mbarim të mandatit të tij;
b) kur largohet nga detyra në përputhje me pikën 3 të këtij neni;
c) kur vdes;
ç) kur jep dorëheqjen.
3. Anëtari i Komisionit të Shërbimit Civil largohet nga detyra me
vendim të tre të pestave të të gjithë anëtarëve të Kuvendit në këto
raste:
a) kur dënohet me vendim të formës së prerë të gjykatës për kryerjen
e një vepre penale;
b) kur bëhet i paaftë fizikisht ose mendërisht për të kryer detyrat e tij;
c) kur kryen veprimtari që krijojnë konflikt interesash;
ç) kur mungon në detyrë për më shumë së tre muaj.
4. Anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil janë të punësuar me kohë
të plotë dhe nuk duhet të kenë punësim tjetër gjatë mandatit të tyre.
11.3 Neni 15: 4. Ngritja në detyrë është kalimi i nëpunësit civil në një vend të një
niveli apo klase më të lartë, në të njëjtin institucion ose në një
institucion tjetër të administratës publike qendrore apo vendore, kur
një vend i tillë ekziston. Ngritja në detyrë e nëpunësve civilë bëhet me
konkurrim ndërmjet nëpunësve ekzistues mbi bazë të meritave, sipas
procedurave të përcaktuara në nenet 13 dhe 14 të këtij ligji.

373
 5. Ankesat për zhvillimin e konkurrimit paraqiten në Komisionin e
Shërbimit Civil, brenda 30 ditëve pune nga botimi i rezultateve të
konkurrimit në dy gazetat me qarkullim më të madh.
11.4 Neni 21: 1. Nëpunësit civilë largohen nga shërbimi civil:
a) kur japin dorëheqjen;
b) kur mbushin moshën e pensionit;
c) kur bëhen të paaftë përgjithmonë për të kryer detyrat e tyre zyrtare,
për shkak të kushteve shëndetësore;
ç) kur dënohen me vendim të formës të prerë të gjykatës me heqje
lirie;
d) kur konkludohet paaftësia për të kryer detyrat e tyre, të paktën pas
dy vlerësimeve negative të njëpasnjëshme të rezultateve në punë;
dh) në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji;
e) kur konstatohet papërshtatshmëria me vendin e punës, sipas nenit
24 të këtij ligji;
ë) kur merret ndaj tyre masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil,
nga organi kompetent, sipas procedurave të parashikuara në nenin 25
të këtij ligji.
2. Në rastet e parashikuara në pikën 1 shkronja “d” të këtij neni,
menjëherë pas dhënies së vlerësimit të dytë negativ, institucioni
përkatës i propozon Departamentit të Administratës Publike ose
departamentit të personelit, të largojë nëpunësin civil nga detyra.
Vendimi merret brenda 10 ditëve pune.
3. Ankesat kundër vendimit të mësipërm paraqiten në Komisionin e
Shërbimit Civil, brenda 30 ditëve pune nga komunikimi i vendimit.
11.4 Neni 22 Pezullimi është ndërprerja e përkohshme e marrëdhënieve ligjore për
periudhën sa zgjat arsyeja e ndërprerjes. Në mbarim të kësaj periudhe
nëpunësi civil rimerr vendin e tij në shërbimin civil, me përjashtim të
rastit kur dënohet me heqje lirie.
2. Nëpunësi civil pezullohet:
a) kur ndaj tij fillon ndjekja penale për shkak të detyrës ose për krime
të rënda, deri në marrjen e një vendimi përfundimtar;
b) gjatë periudhës së thirrjes nën armë;
c) gjatë periudhës në të cilën ushtron një funksion politik sipas
dispozitave në fuqi;
ç) për periudha studimi më shumë se 6 muaj, të ndërmarra me nismën
e vet nëpunësit, por në lidhje me profesionin që ai ushtron.
3. Gjatë periudhës së pezullimit nënpunësi civil nuk paguhet. Në
rastin e parashikuar në pikën 2 shkronja “a” të këtij neni, kur çështja
penale pushohet ose kur me vendim gjykate të formës së prerë
deklarohet i pafajshëm, nëpunësit civil i jepet paga bazë që nga
momenti i pezullimit.
4. Periudha e kohës së pezullimit nga detyra merret në konsideratë për
llogaritjen e vjetërsisë në shërbimin civil.
11.5 Neni 30 Ligji nr.8095, datë 21.3.1996 “Për shërbimin civil në Republikën e
Shqipërisë”, përveç dispozitave për funksionarin politik, shfuqizohet.

12 Ligji nr.8095, datë 21.3.1996 “Për shërbimin civil në Republikën e Shqipërisë” i

ndryshuar.

374
 12.1 Neni 13 Funksionarët politikë, për të cilët zbatohen dispozitat e këtij ligji, janë
të gjithë personat që ushtrojnë funksione drejtuese politike në organet
qendrore dhe lokale të administratës publike, titullarë dhe zëvendës të
tyre në institucionet publike të specializuara, si dhe personat që
ushtrojnë veprimtari të drejtpërdrejtë ndihmëse për realizimin e
funksioneve politike të personave të lartpërmendur. Marrëdhëniet
juridike të deputetëve të Kuvendit Popullor, Presidentit të Republikës,
e të personave të zgjedhur në organet e pushtetit lokal rregullohen me
dispozita juridike të veçanta.

12.2 Neni 15 Postet e strukturës organizative të shërbimit civil që do të zihen nga

funksionarë politikë, paraqiten sipas shtojcës 1 të bashkëlidhur. Lista e
funksionarëve politikë që janë objekt i ligjit “Për shërbimin civil në
Republikën e Shqipërisë”, si edhe institucionet përkatëse janë si më
poshtë:
I. NË PRESIDENCË
II. NË KUVENDIN POPULLOR
III. NË KËSHILLIN E MINISTRAVE
IV. NË MINISTRI
V. NË KONTROLLIN E LARTË TË SHTETIT
VI. NË SEKRETARIATET E SHTETIT
VII. NË PREFEKTURA
VIII. NË BASHKI E KËSHILLAT E RRETHEVE
13. LIGJI nr.8270, datë 23.12.1997 “Për Kontrollin e Lartë të Shtetit”, i ndryshuar.

13.1 Neni 20 Punonjesit e Kontrollit të Lartë të Shtetit nuk duhet të bëjnë pjesë në
asnjë organizatë ose parti politike , si edhe nuk duhet të marrin pjesë
në veprimtari politike ose me karakter tregtar.
Punonjësit e Kontrollit të Lartë të Shtetit duhet të përmbushin detyrat
e tyre në mënyrë profesionale në përputhje me standartet e kontrollit
dhe normat etike.
Administrimi i shërbimit civil në Kontrollin e Lartë të Shtetit, ngritja
në detyrë, lëvizja paralele, vlerësimi, transferimi, lirimi pezullimi si
dhe masat disiplinore, bëhen në përputhje me ligjin nr.8549 datë
11.11.1999 "Statusi i Nëpunësit Civil".
13. Vendim i Këshillit të Ministrave nr.360, datë 14.7.2000 Për Lirimin nga Shërbimi
Civil”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Kontrolli i Lartë i Shtetit Tiranë përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të
K.Pr.Civle, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1659, datë
26.06.2012.
15. Ky Kolegj duke shqyrtuar dhe analizuar çështjen objekt gjykimi, në drejtim të
kontrollit të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë së vendimit të ankimuar, vëren se gjykata e
apelit ka interepretuar në mënyrë të gabuar ligjin e posaçëm dhe rrjedhimisht ka arritur në një
përfundim të gabuar.
16. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit
gjyqësor, rezulton se pala paditëse për shkak të marrëdhënies së punë me palën e paditur
KLSH, në zbatim të nenit 20 të ligjit nr.8270/1997 “Për Kontrollin e Lartë të Shtetit”, i

375
ndryshuar, ka gëzuar statusin e nëpunësit civil. Po si rezultat i kësaj marrëdhënie pune, pala
paditëse u propozua nga titullari i palës paditëse si anëtar i KSHC në zbatim të neni 5/2 ligjit
nr.8549/1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, dhe me vendimin nr.67, datë 30.01.2003 të
Kuvendit të Shqipërisë u emërua në këtë detyrë.
17. Në vijim të sa më sipër, kryetari i KLSH (pala e paditur) ka vijuar me nxjerrjen e
shkresës/vendim nr.139, datë 05.02.2003 e titulluar “Ndërprerja e marrëdhënieve të punës e
financiare” për palën paditëse. Në analizë të përmbajtjes së kësaj shkrese/vendim, Kolegji
Civil konstaton se ky akt është nxjerrë në zbatim të vendimit nr.67, datë 30.1.2003 të
Kuvendit të Shqipërisë dhe ligjit nr.8270 /1997 “Për Kontrollin e Lartë të Shtetit” i ndryshuar
dhe përbën aktin e lirimit nga shërbimi civil të palës paditëse.
18. Nga interpretimi a contrario i dispozitave në lidhje me lirimin nga detyra në
shërbimin civil (neni 21 i ligjit nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil”) si dhe duke
vlerësuar në tërësi çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil vlerëson se në rastin konkret pala
paditëse ka shprehur pëlqimin e saj për të dhënë dorëheqjen nga detyra për shkak të emërimit
si anëtar i KSHC nga Kuvendi, gjë që ka passjellë edhe humbjen e statusit si nëpunës civil.
19. Për më shumë që ndaj aktit të mësipërm pala paditëse nuk ka ndërmarrë asnjë
veprim për ta kundërshtuar në përputhje me K.Pr.Administrative sikurse pretendohet. Nga
ana tjetër, pas kalimit të një periudhe prej 1 (një) viti e pesë muaj, me nismën e vet, titullari
(kryetari) i KLSH-së ka bërë ndryshimin e këtij akti nëpërmjet shkresës nr.139/1, datë
0.07.2004 e titulluar “Shtojcë e vendimit të Kryetarit të KLSH-së nr.Prot.139, datë
05.02.2003 për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës e financiare të z. Saimir Mani”, duke e
cilësuar shkakun e ndërpreprjes së marrëdhënies së punës pezullim dhe jo më lirim nga
detyra.
20. Ky lloj akti me të drejtë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është konstatuar si
akt absolutisht i pavlefshëm, ndërkohë që nga Gjykata e Apelit Tiranë është mbajtur qëndrim
i kundërt me atë të gjykatës së faktit duke arsyetuar se “veçantia e largimit nga detyra e
mëparshme e paditësit, përzgjedhja dhe emërimi në detyrën e anëtarit të Komisionit të
Shërbimit Civil, i cili ka një mandat të përcaktuar kohor, në thelb përbën ndërprerje të
përkohshme të marrëdhënieve ligjore për periudhën sa zgjat arsyeja e ndërprerjes. Gjë që
efektivisht do të thotë pezullim i këtyre marrëdhënieve, në vështrim të kërkesave të nenit “22”
të Ligjit nr.8549, date 11.11.1999. Vetë fryma e dispozitës së përmendur, pavarësisht se nuk i
përmend anëtarët e Komisionit të Shërbimit Civil, nuk do të thotë se në këtë rast merren në
mbrojtje vetëm të drejtat e funksionarëve politikë gjatë periudhës që ata ushtrojnë këto
funksione, sikundër gabimisht arsyeton gjykata në vendimin e saj”.
21. Ky qëndrim i gjykatës së apelit është i gabuar dhe në keqinterpretim të ligjit të
posaçëm dhe frymës së vendimeve të Kolegjeve të Bashkuara dhe Gjykatës së Lartë lidhur
me statusin e KSHC si organ quasi gjyqësor.
22. Në vendimet Unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me nr.3,
datë 24.01.2007 dhe nr.20, datë 15.11.2007, Kolegjet e Bashkuara kanë bërë një analizë të
hollësishme dhe ligjore së çfarë përfaqëson dhe cila është pozita proceduriale e KSHC në
hallkat e organeve administrative dhe gjyqësore, hallka të cilat marrin në shqyrtim konfliktet
midis nëpunësve civile dhe institucioneve të administratës publike në nivelin qendror apo
vendor, si dhe çfarë përfaqësojnë dhe cilat janë tiparet e vendimeve të dhëna prej tyre.
23. Sa më sipër, në interpretim të ligjit “Për statusin e nëpunësit civil”, lidhur me
tiparet që KSHC si organ quasi gjyqësor duhet të ketë/karakterizohet janë pavarësia,
paanshmëria, transparenca dhe ndershmëria në zgjidhjen e konflikteve, si dhe përgjegjësia
dhe korrektesa në zbatimin e legjislacionit në fuqi, për të garantuar zhvillimin e një procesi të
rregullt ligjor.
24. Në këtë këndvështrim ligjvënësi është kujdesur që t’i krijojë një status të posaçëm
dhe mbrojtje të veçantë anëtarëve të këtij organ kolegjial, jo vetëm për nga mënyra e

376
emërimit por edhe nga imuniteti që gëzojnë për shkak funksioni, gjë që buron nga neni 5 i
ligjit të 8549/1999, me qëllim garantimin e pavarësisë, paanshmërisë dhe patundshmërisë së
tyre në raport me organet e tjera të administratës publike.
25. Në këtë kuptim, lidhur me qëndrimin e mbajtur nga Gjykata e Apelit Tiranë me të
drejtë lind pyetja: A mund të garantonte gjatë ushtrimit të funksionit, paanshmërinë dhe
pavarësinë, pala paditëse në cilësinë e anëtarit të KSHC, i cili duhej të qëndronte si një arbitër
ndërmjet institucioneve të administratës publike (qofshin këto të nivelit qendror apo vendor)
dhe nëpunësve të shërbimit civil, për sa kohë marrëdhëniet e punës me palën e paditur do të
konsideroheshin të pezullura deri në përfundimin e mandatit të tij?
26. Në përgjigje sa më lart, Kolegji Civil vlerëson të sqarojë se ndërprerja e
marrëdhënies së punës së palës paditëse Sajmir Mani më palën e paditur KLSH është një
veprim i drejtë i ndërmarrë në funksion të ushtrimit të detyrës së anëtarit të KSHC.
Pretendimi i palës paditëse që nuk ka depozituar me shkrim dorëheqjen e tij nuk përbën
shkak për cënueshmërinë e këtij akti, pasi në kuptim të K.Pr.Administrative, lidhur me
veprimet apo mosveprimet që kryejnë individët që iu preken të drejtat e tyre ligjore është i
njohur parimi i “pranimit në heshtje”. Dhe për sa kohë pala paditëse nuk e ka kundërshtuar
aktin e sipërcituar, prezumohet që ai e ka pranuar në heshtje lirimin e tij nga shërbimi civil,
rrjedhimisht, edhe humbjen e të drejtave që i takojnë për shkak të këtij statusi.
27. Sa më sipër përforcohet, edhe nga fakti që shkresa nr.139/1 e datës 01.07.2004 e
cila e shton aktin e mëparshëm duke e bërë ndryshimin nga “lirim nga detyra” në “pezullim”
përbën një akt abolutisht të pavlefshëm: së pari, pasi një individ që i ka humbur të drejtat si
nëpunës civil, që të rifitojë sërisht ato duhet të kalojë përmes procedurës për pranimin në
shërbimin civil; së dyti, përcaktimi i “pezullimit në detyrë” në kuptim të nenit 22 të Ligjit
nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil” si shkak i ndërprerjes së përkohshme të
marrëdhënieve ligjore, është një rregullim që nuk e përmban ligji. Pasi, për rastet për të cilat
lejohet pezullimi për nëpunësit e shërbimit civil, ligjvënësi ka qënë shumë lakonik dhe i
qartë, duke mos lejuar hapësira për dykuptimësi apo interpretime. Konkretisht nëpunësi civil
pezullohet nga detyra: a) kur ndaj tij fillon ndjekja penale për shkak të detyrës ose për krime
të rënda, deri në marrjen e një vendimi përfundimtar; b) gjatë periudhës së thirrjes nën armë;
c) gjatë periudhës në të cilën ushtron një funksion politik sipas dispozitave në fuqi; d) për
periudha studimi më shumë se 6 muaj, të ndërmarra me nismën e vet nëpunësit, por në lidhje
me profesionin që ai ushtron.
28. Për më tepër, referuar ligji 8095/1996 “Për Shërbimin Civil në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, në nenin 13 parashikohet përkufizimi i funksionarit politik ku
përfshihen të gjithë personat që ushtrojnë funksione drejtuese politike në organet qendrore
dhe lokale të administratës publike, titullarë dhe zëvendës të tyre në institucionet publike të
specializuara, si dhe personat që ushtrojnë veprimtari të drejtpërdrejtë ndihmëse për
realizimin e funksioneve politike të personave të lartpërmendur; po në vazhdim, në nenin 15
përcaktohen se postet e strukturës organizative të shërbimit civil që do të zihen nga
funksionarë politikë, paraqiten sipas shtojcës 1 të bashkëlidhur, e cila përbën një listë
shteruese. Nëse vullneti i ligjvënësit do të ishte që në këtë listë shteruese të përfshiheshin
edhe anëtarët e KSHC, i kishte të gjithë mundësitë për ta shtuar, por për shkak të pozitës që
ky institucion ka si strukturë shtetërore e veshur më kompetenca të posaçme “quasi
gjyqësore” nuk mund të barazohej me këtë statusin e funksionarit politik.
29. Për rrjedhojë interpretimi i bërë nga ana e gjykatës së apelit, për rastin konkret, si
ndërprerje e përkohshme e punës (pezullim) për shkak të mandatit duke referuar nenin 22/c të
ligjit 8549/1999, është një interpretim i bërë jashtë frymës dhe qëllimit të ligjit.
30. Në vijim të këtij trajtimi ligjor, Kolegji Civil vlerëson të rikonfirmojë qëndrimin e
Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr. 6, datë 17.02.2012 “se interpretimi i ligjeve është
kompetencë e gjykatave të juridiksionit të zakonshëm dhe sidomos e Gjykatës së Lartë,...

377
megjithatë, jo gjithmonë është e mundur për gjyqtarin të identifikojë normën (rregullin
juridik) e zbatueshme në rastin në shqyrtim dhe një kërkim i tillë kryhet prej tij duke përdorur
një seri kriteresh interpretativë. Interpretimi i ligjit ka si qëllim, së pari, ushtrimin e
veprimtarisë gjyqësore, por kur ajo kryhet me qëllim zëvendësimin e asaj që shfaqet si
boshllëk i rendit juridik (mungesa e një dispozite të shprehur nga e cila të nxirret norma që
duhet zbatuar në rastin konkret) ajo kthehet në një veprimtari që i ngjan asaj të krijimit të
normave të reja juridike”.
31. Për sa argumentuar më lart, Kolegji Civil konkludon se në çështjen objekt
gjykimi, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është interpretuar dhe zbatuar keq ligj i posaçëm
dhe për rrjedhojë vendimi i kësaj gjykatë duhet të prishet, duke lënë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

PËR KËTË ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1659, datë 26.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.9338, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 26.02.2013

378
Nr.11217-02467-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-737 i Vendimit (153)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Adrian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 26.02.2013 çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS SHOQËRIA "EISA" SH.P.K. në mungesë

I PADITUR DREJTORIA RAJONALE E FORMIMIT
PROFESIONAL PUBLIK ELBASAN,
në mungesë.
PËRFAQËSUESI I ZYRËS VENDORE
DURRËS SË AVOKATURËS SË SHTETIT,
në mungesë.

OBJEKTI I PADISË:
Anullimi i urdhrit nr.112, datë 21.12.2006 të të paditurit.
Detyrimin e të paditurit të kthejë shumën 7.722.619 lekë.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile
dhe neni 850 i K.Civil.
Neni 419 – 422 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.754, datë 17.04.2007, ka

vendosur:
Anulimin tërësisht të urdhrit administrativ nr.112, date 21.12.2006, nxjerrë
nga ana e paditur Drejtoria Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan
kundër palës paditëse Shoqëria Tregtare "EISA" sh.p.k. Elbasan, me objekt
"ndalimi i shumës 7.722.619 (shtatë milion e shtatëqind e njëzet e dymijë e
gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë) lekë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan t'i kthejë palës paditëse
Shoqërisë Tregtare "EISA" sh.p.k. Elbasan shumën prej 7.722.619 (shtatë
milion e shtatëqind e njëzet e dymijë e gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë) lekë”.
Arsyetimi i gjykatës: “…pretendimet që rrjedhin në zbatim të kontratës, nuk
zgjidhen me urdhërimet e palëve ndaj njëra tjetrës; nëse palët nuk zgjidhin
pretendimet e tyre me marrëveshje, mosmarrëveshjet zgjidhjen nga gjykata me
kërkesën e palëve. Kontrata ka forcën e ligjit sipas nenit 690 të Kodit Civil. I
padituri nuk ka vepruar sipas këtij parimi, por duke qenë administrator i
fondeve publike ka urdhëruar paditësin.

379
 Si i tillë akti i të paditurit është në kundërshtim me nenin 850 e vijues të Kodit
Civil ndaj duhet anuluar tërësisht. Në këtë rast çmohet që i padituri t’i kthejë
shumat e përfituara nga zbatimi i aktit”.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.344, datë 15.07.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.754, datë 17.04.2007, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës nr.344, datë 15.07.2008, i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr.754, datë 17.04.2007 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
përfaqësuesi i Zyrës së Vendore të Avokaturës Durrës i cili kërkon ndryshimin e vendimeve
dhe pushimin e gjykimit të padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës se Apelit Durrës dhe ai i Rrethit Gjyqësor Elbasan janë të pa
mbështetur në prova dhe në ligj.
- Në bazë të shkresës nr.1143/1, datë 30.12.2004, nga Kontrolli i Lartë i Shtetit janë
vërejtur këto shkelje të dispozitave ligjore dhe konkretisht: udhëzimit të Ministrit së
Financave nr.8, datë 04.01.2000, pika 8/3 ndryshuar me udhëzimin nr.4, datë
11.02.2002 (Për tatimin mbi vlerën e shtuar), ku në bazë së shkresës 1143/1, datë
30.12.2004, rezultoi se pajisjet e ndërtesës të cilat nuk inkorporohen definitivisht në
ndërtesë ruajnë karakterin e tyre të lëvizshëm gjë për të cilën komisioni i tenderimit
në situacionin e punimeve i ka përshkruar si mallra të reja, gjë e cila nuk është e
vërtetë. Në bazë të kësaj shkrese paditësi ka përfituar padrejtësisht shumën prej
1.063.441 lekë.
- Në bazë të kontrollit të ushtruar përsëri nga Kontrolli i Lartë i Shtetit, në muajin
shtator 2006, po pranë të paditurit janë vërejtur përsëri shkelje në kryerjen e punimeve
për vitin 2003, 2004 dhe 2005 në situacionet e likuiduara, pajisjet janë llogaritur dhe
shtuar edhe në strukturat e kostos së ndërtimit dhe me TVSH, veprim i cili është në
kundërshtim me VKM nr.444, datë 05.09.1994, “Për tarifat e studimit, projektimit,
drejtimit dhe kolaudimit të veprave të ndërtimit. Pala paditëse ka përfituar nga i
padituri shumën prej 6.659.178 lekë.
- Me personat përgjegjës është mbajtur procesverbali nr.5, datë 16.06.2006 ku nga
ballafaqimi ndërmjet palëve të paditur, drejtues i punimeve dhe shefi i financës është
konstatuar se observacionet e drejtuesve të punimeve nuk qëndrojnë pasi diferenca e
zërave të punimeve janë punime të pakryera sipas standardeve dhe jashtë kushteve
teknike të zbatimit.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.344, datë 15.07.2007, i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr.754, datë 17.04.2007 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësore Elbasan, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Drejtoria Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan, e cila kërkon prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë me tjetër trup
gjykues, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin
- Urdhri nr.112, datë 21.12.2006, nuk është një vetë zgjidhje e njëanshme por një
veprim ligjor i bazuar dhe në udhëzimet e Këshillit të Ministrave.
- Nuk është e nevojshme drejtimi i gjykatës me padi për ndalimin e kësaj nga ana e
Drejtorisë Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan, pasi ajo nuk po cenon
marrëdhëniet apo kushte kontraktore, por thjesht po ndalon një përfitim të marrë me të
padrejtë nga Shoqëria “EISA” sh.p.k. për shkak të llogaritjeve të gabuarat kryera nga

380
 Komisioni i Tenderimit, si dhe kryerja e situaciove të punimeve si punime të pakryera
dhe të cilësisë së dobët të tyre.
- Shoqëria “EISA” sh.p.k nëse ka pretendime rreth kësaj ndalese duhet të kundërshtojë
në gjykatë urdhrat e Kontrollit të Lartë të Shtetit dhe jo urdhrin e Drejtorisë Rajonale
të Formimit Profesional Publik Elbasan, të dalë në bazë të ligjit dhe për zbatim të tyre.
- Gjykata e apelit ka gabuar pasi ka zhvilluar gjykimin në mungesë të përfaqësuesit të
palës paditëse, i cili nuk ishte njoftuar për ditën e gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria Tregtare "EISA"
sh.p.k, është subjekt i së drejtës shqiptare, e regjistruar me vendim gjyqësor nr.7484, datë
06.12.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me objekt veprimtari private në fushën e
projektimit, ndërtimit e montimit të veprave civile, industriale, turistike, bujqësore, etj.,
punime restaurimi e materialeve të ndërtimit, veprimtari eksporti importi dhe tregtimi me
shumicë e pakicë të materialeve të ndërtimit dhe kompletimit të veprave.
2. Pala paditëse, në cilësinë e sipërmarrësit, ka lidhur kontratë me palën e paditur, në
cilësinë e investitorit, me datë 14.06.2003 me qëllim “Kryerjen e punimeve të zbatimit të
objektit “Qendra e formimit Profesional Elbasan – Faza e parë”, sipas të cilës sipërmarrësi
merr përsipër të kryejë punimet e kontratës për shumën 58.818.787 (pesëdhjetë e tetë milion e
tetëqind e tetëmbëdhjetë mijë e shtatëqind e tetëdhjetë e shtatë)lekë, financimi i kësaj
kontrate do të mbështetet në planin e investimeve të buxhetit të shtetit, dhe do të ishte për
vitin 2003 30.000.000 (tridhjetë milion) lekë dhe për vitin 2004 28.919.787 (njëzet e tetë
milion e tetëqind e tetëmbëdhjetë mijë e shtatëqind e tetëdhjetë e shtatë) lekë.
3. Në vijim palët ndërgjyqëse, sipas kontratës nr.2, datë 31.05.2004, kanë rënë dakord
për kryerjen e punimeve të ndërtimit për rikonstruksionin e Qendrës së Formimit Profesional
Elbasan sipas projektit dhe preventivit me vlerë të përgjithshme të kontratës 58.818.787
(pesëdhjetë e tetë milion e tetëqind e tetëmbëdhjetë mijë e shtatëqind e tetë dhjetë e shtatë)
lekë brenda 20.08.2004.
4. Siç rezulton nga proces-verbalin e datës 23.12.2004, komisioni i krijuar me urdhër
nr.68, datë 23.12.2004, ka marrë në dorëzim objektin e rikonstruktuar për llogari të palës së
paditur në bazë të aktit të kolaudimit të datës 21.12.2004, i cili provon që dorëzimi i objektit
është bërë sipas të gjithë kërkesave ligjore e teknike.
5. Lidhur me implementimin e fazës së dytë të projektit, Ministria e Punës dhe
Çështjeve Sociale Tiranë sipas referencës së prokurimit nr.13-00-1 (MPCS), në cilësinë e
entit prokurues ka rizgjedhur palën paditëse për të vazhduar me zbatimin e fazës së dytë të
projektit, sipas kontratës me nr.reference 13-00-1, datë 27.05.2005, në bazë të së cilës do të
ndërtohej objekti brenda datës 07.05.2005, kundrejt vlerës 35.539.182 (tridhjetë e pesë milion
e pesëqind e tri dhjetë e nëntë mijë e njëqind e tetëdhjetë e dy) lekë për kryerjen e punimeve.
6. Rezulton se me shkresë nr.1143/1 prot, datë 10.12.2004, palës së paditur i është
bërë me dije nga Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale Tiranë, se në zbatim të detyrave të
lëna nga Kontrolli i Lartë i Shtetit në akt-kontrollin e datës 02.06.2004 për periudhën e
kontrolluar nga 01.01.2002 – 31.12.2003, me objekt kontrollin e procedurave të tenderimit
“Rikonstruksion i Qendrës së Formimit Profesional Elbasan”, është konstatuar së konkurrenti
fitues Shoqëria “EISA” sh.p.k ka përfituar padrejtësisht shumën prej 1.063.441 lekë.

381
 7. Nga ana tjetër po me shkresën nr.109, datë 12.12.2006, i është bërë sërish me dije
palës së paditur që në vijim të zbatimit të detyrave që dalin nga raporti i Kontrollit të Lartë të
Shtetit (konkretisht shkresa nr.2156 prot, datë 20.10.2006) të procedojë me kryerjen e
ndalesës për firmën “EISA” sh.p.k e cila ka përfituar shumën prej 6.659.178 lekë, në
situacionet që do të paraqiten për likuidim për punimet e kryera në fazën e IItë.
8. Sa më sipër pala e paditur ka proceduar me nxjerrjen e shkresës nr.112, datë
21.12.2006 e titulluar “Mbi Ndalesën ndaj Firmës “EISA” sh.p.k Elbasan”, mbështetur në
shkresat e sipërcituara, ku i njofton palës paditëse faktin që do t’ bëhet një ndalesë në shumën
prej 7.722.619 lekë, si rezultat i detyrave të lëna nga Kontrolli i Lartë i Shtetit gjatë kontrollit
të ushtruar për periudhat përkatëse.
9. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës sipas padisë objekt gjykimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.754, datë 17.04.2007, ka
vendosur: “Anulimin tërësisht të urdhrit administrativ nr.112, datë 21.12.2006, nxjerrë nga
ana e paditur Drejtoria Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan kundër palës paditëse
Shoqëria Tregtare "EISA" sh.p.k. Elbasan, me objekt "ndalimi i shumës 7.722.619 lekë
(shtatë milion e shtatëqind e njëzet e dymijë e gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë). Detyrimin e
palës së paditur Drejtoria Rajonale e Formimit Profesional Publik Elbasan t'i ktheje palës
paditëse Shoqërisë tregtare "EISA" sh.p.k. Elbasan shumën prej 7.722.619 lekë (shtatë milion
e shtatëqind e njëzet e dymijë e gjashtëqind e nëntëmbëdhjetë)”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “….pretendimet që rrjedhin në zbatim të kontratës, nuk
zgjidhen me urdhërimet e palëve ndaj njëra tjetrës; nëse palët nuk zgjidhin pretendimet e tyre
me marrëveshje , mos marrëveshjet zgjidhjen nga gjykata me kërkesën e palëve .Kontrata ka
forcën e ligjit sipas nenit 690 të Kodit Civil. I padituri nuk ka vepruar sipas këtij parimi por
duke qenë administrator i fondeve publike ka urdhëruar paditësin. Si i tillë akti i të paditurit
është në kundërshtim me nenin 850 e vijues të Kodit Civil ndaj duhet anuluar tërësisht. Në
këtë rast çmohet që i padituri t’i kthejë shumat e përfituara nga zbatimi i aktit”.
11. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.344, datë 15.07.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.754, datë 17.04.2007 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësore
Elbasan”.
12. Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës nr.344, datë 15.07.2008, brenda
afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e Formimit Profesional
Publik Elbasan dhe Përfaqësuesi i Zyrës së Vendore të Avokaturës Durrës, të cilët kërkojnë
ndryshimin e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të padisë.
Ligji i zbatueshëm
13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
13.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë
bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës”.
13.2 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që ndodhen në
aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i
rrethanave të çështjes”.
14. Ligjit nr.8270, datë 23.12.1997, “Për Kontrollin e Lartë të Shtetit”, i ndryshuar:

382
 14.1 Neni 16/3: Kontrolli i Lartë i Shtetit ka të drejtë:
të kërkojë nga subjektet e kontrolluara ose nga autoritetet më të larta
shtetërore marrjen e masave të zhdëmtimit dhe disiplinore në
përputhje me ligjet përkatëse ndaj personave që kanë shkaktuar
dëme direkte ose indirekte.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
15. Vendimi nr.344, datë 15.07.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilën është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.754, datë 17.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit dhe
shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
17. Ka rezultuar e provuar se me qëllim eliminimin e mangësive të evidentuar në
raportin e Kontrollit të Lartë të Shtetit (2004, 2006) dhe përmirësimin e punës në të ardhmen,
Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale Tirane i ka bërë me dije palës së paditur të procedojë
me kontabilizimin dhe arkëtimin e detyrimeve monetar prej 7.722.619 lekë palës paditëse
“EISA” sh.p.k, me argumentin mos respektimin e akteve ligjore dhe nënligjore.
18. Pala e paditur ka nxjerrë shkresën nr.112/1 prot, datë 21.12.2006, mbi bazën e së
cilës është urdhëruar ndalesa e shumës objekt gjykimi palës paditëse. Për sa vijon Kolegj
Civil vlerëson se akti në fjalë, është në kundërshtim të hapur me ligjin. Ky akti i drejtuar
palës paditëse, është thjesht një njoftim që pala e paditur, me pretendimin se është kreditore e
palës paditëse i bën kësaj të fundit, duke i komunikuar detyrimin e pretenduar dhe duke i
kërkuar asaj që këtë detyrim ta shlyejë.
19. Duke analizuar pozitën e palës së paditur, Kolegji çmon se ajo e ka lëshuar këtë
akt në cilësinë e personit juridik dhe palës kontraktuese të kontratës së sipërmarrjes dhe jo si
organ që ushtron pushtet shtetëror. Për rrjedhojë në mungesë të ushtrimit të pushtetit
shtetëror, ky akt nuk mund të konsiderohet si akt administrativ e duke mos qenë i tillë, nuk ka
fuqi detyruese ndaj palës paditëse dhe as mund të cenojë të drejta apo interesa të ligjshme të
saj, njëkohësisht nuk përbën shkak të ligjshëm për lindjen e ndonjë detyrimi dhe/ose
mosmarrëveshje.
20. Në interpretim të nenit 16/3 të ligjit nr.8270, datë 23.12.1997, “Për Kontrollin e
Lartë të Shtetit” (i ndryshuar), parashikohet se Kontrolli i Lartë i Shtetit ka të drejtë: “të
kërkojë nga subjektet e kontrolluara ose nga autoritetet më të larta shtetërore marrjen e
masave të zhdëmtimit dhe disiplinore në përputhje me ligjet përkatëse ndaj personave që
kanë shkaktuar dëme direkte ose indirekte”. Në zbatim dhe në harmoni me këtë ligj, duke
qenë se parregullsitë e parashtruara nga KLSH lidheshin me fushën e tenderime
(prokurimeve), për zgjidhjen e çështjes, duhet të interpretohen e mbahen në konsideratë
kuadrin ligjor të kohës konkretisht dispozitat e ligjit nr.7971, datë 26.07.1995, “Për
prokurimin publik”, i ndryshuar, ku parashikohej se: “......... titullari i entit prokurues, kur
vëren shkelje të këtij ligji dhe të rregullave të prokurimit, ka të drejtë: a) të dënojë personat
përgjegjës të entit prokurues për kundërvajtjet administrative me gjobë nga 50 mijë lekë deri
në 100 mijë lekë ....”.
21 Sa më sipër, nisur nga natyra e marrëdhënies së krijuar midis palëve nga kontrata e
sipërmarrjes nr.2, datë 31.05.2004 dhe kontrata nr 13-00-1 në datë 27.04.2005, Kolegji Civil
arrin në përfundimin se ndodhemi përpara një marrëdhënie detyrimi dhe çdo mosmarrëveshje
që mund të lind për shkak të saj, gjen rregullim dhe zgjidhje në dispozitat e Kodit Civil dhe
në ato të ligjit “Për Prokurimin Publik”.

383
 22. Në këtë kuptim duke analizuar të drejtat dhe detyrimet e përcaktuara nga palët
ndërgjyqëse në kontratat e lidhura midis tyre e të sipërcituara, rezulton se pala e paditur është
njohur me përmbajtjen e preventivave të objekteve ku do të kryhen punimet që në fazën e
paraqitjes së kërkesës/ofertës për pjesëmarrjen në tender (prokurim), pra disa muaj përpara
çastit të lidhjes së kontratës dhe nuk ka ngritur asnjë pretendim lidhur me të metat/mangësitë
e konstatuar nga KLSH. Konkretisht referuar pikës 22 të kontratës nr.2, datë 31.05.2004,
përcaktohet se pala e paditur në cilësinë e drejtuesit duhet të vërtetoje shumën që duhet t’i
paguaj’ kontraktuesit (palës paditëse) dhe vlera e punës së kryer duhet të përfshijë vlerën e
volumit të përfunduar sipas çmimeve të zërave të punës të dhëna në preventivin e ofertës. Gjë
që provon që pala e paditur nuk ka respektuar detyrimin ligjor duke mos paraqitur vërejtjet e
pretenduara ne lidhje me mangësitë e punimeve të përmendura në preventiv në raport me
gjendjen reale të tyre, por përkundrazi ka vijuar me miratimin e palës paditëse si konkurrent
fitues.
23. Gjithashtu nga përmbajtja dhe interpretimi i kontratës rezulton e përcaktuar se
përfundimi i punimeve dhe marrja në dorëzim bëhet kur kontraktuesi (pala paditëse) i cili i
paraqet drejtuesit të projektit dokumentacionin dhe llogaritë përfundimtare për punimet e
kryera, të cilat ky i fundit pasi bën verifikimin nga ana e tij ...dhe mbas marrjes së proces-
verbalit të kolaudimit lëshon certifikatën e marrjes në dorëzim. Pra, siç provohet edhe nga
aktet në dosje gjyqësore, proces-verbali i mbajtur më datë 24.12.2004, i nënshkruar nga palët
ndërgjyqëse, pa asnjë vërejtje lidhur me situacionet dhe cilësinë e punimeve, rrëzon
pretendimin e palës së paditur lidhur me situacionet e punimeve si punime të pakryera si dhe
cilësinë e dobët të tyre.
24. Si konkluzion, nga analiza e marrëdhënies juridike në konflikt, arrihet në
përfundimin se palët në kontratë, duke përcaktuar me vullnet të lirë volumin e të drejtave dhe
detyrimeve të secilës palë nëpërmjet kushteve thelbësore që janë të domosdoshme për lidhjen
e kontratës, kanë marrë përsipër respektimin në kohë, afat dhe cilësi të detyrimeve të marra
përsipër, duke treguar kujdesin e duhur në përmbushjen e tyre sipas përmbajtjes së tij.
Ndalesa e mbajtur nga pala e paditur në zbatim të detyrave të lëna nga KLSH përbën një
veprim të njëanshëm, arbitrar dhe në kundërshtim të hapur më ligjin.
25. Në të tilla rrethana, Kolegji Civil, arrin në përfundimin se rekursi nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile dhe për rrjedhojë
vendimi nr.344, datë 15.07.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.344, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 26.02.2013

384
Nr.31001-02362-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1077 i Vendimit (154)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 26.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SHOQËRIA “MARE OIL” SH.A

TË PADITUR: DEGA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE.
KOMISIONI I APELIMIT TATIMOR NË
MINISTRINË E FINANCAVE.

OBJEKTI:
Shfuqizimi i akteve administrative Njoftim-Vlerësimi Tatimor
Nr.847/3, datë 07.02.2006
dhe përgjigje e shkresës nr.3480/1, datë 04.04.2006.
Baza Ligjore: Nenet 324/b, 325, 328 dhe 329 të K.Pr.Civile,
neni 59 i Ligjit nr.8560, datë 22.12.1999.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2117, datë 26.03.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1285, datë 01.07.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.2117, datë 26.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Pranimin e padisë së paditësit Shoqëria “Mare Oil” sh.a Anullimin e aktit
administrativ, Njoftim-vlerësimin Tatimor nr.847/3, datë 17.02.2006 përsa i
përket detyrimit për TVSH-në në shumën 1.534.860 lekë dhe gjobës për
TVSH-në në shumën 767.430 lekë.
Lënien në fuqi të vendimit përsa i përket gjobës në masën 10% të TVSH-së
për kreditimin me vonesë të deklaratës doganore në shumën 388.107 lekë.

385
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj, që kërkon
prishjen e vendimit nr.1285, datë 01.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë për pjesën që ka
pranuar padinë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga kontrolli ka rezultuar se Shoqëria “MARE OIL” SHA shet me çmime më të ulëta
se çmimet e tregut. Nga investigimi i çmimeve të tregut të pasqyruara në propozimin
për rivlerësimin e çmimeve, rezulton se çmimi i investiguar në treg varion nga 68 deri
75 lekë /kg (pa TVSH), ndërsa çmimi i shitjes së shoqërisë për muajin dhjetor është
65,5 lekë/kg (pa TVSH). Meqenëse është evidente se shoqëria ka manipuluar me
çmimet reale të shitjes, inspektori ka propozuar rikategorizimin e çmimeve të
shoqërisë për muajin dhjetor 2005.
- Kundërshtojmë konkluzionet e gjykatës duke theksuar se, mungesa e procesverbaleve
të konstatimit nuk mund të jetë abuzivitet apo të bëjë rikarakterizimin të pavlefshëm,
pasi po të arsyetojmë sipas kësaj logjike edhe procesverbalet (nëse do të ishin mbajtur
formalisht, duke qenë se janë të njëanshëm (mbahen nga inspektori që bën
investigimin do të konsideroheshin abuzive;
- Konstatimi i gjykatës se paditësi realizon një fitim të konsiderueshëm dhe i shet
kompanive të tjera që janë edhe ato relativisht të mëdha, është i pabazuar në prova.
Gjykata duhet të studionte treguesit ekonomiko financiar, bilancin e shoqërisë ose në
normën e rentabilitetit kur ndërkohë është evident fakti qe kjo shoqëri gjatë gjithë
periudhës së ekzistencës së saj ka dalë pa fitim, madje në gjendje kreditore.
- Po kështu, gjykata në mënyrë subjektive i konsideron klientët e paditësit “shoqëri të
mëdha”, pa referuar elementet që e bëjnë një shoqëri të konsiderohet e tillë;
- Fakti është që çmimet e tregut janë investiguar dhe janë pasqyruar në propozimin për
rikarakterizim çmimi dhe urdhrin e Kryetarit të Degës, vlefshmëria e të cilit nuk është
diskutuar në proces.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse “Mare Oil” sha, avokatin Arqile Nini, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit, me ndryshimet që, përsa i përket disponimit lidhur me gjobën të pushohet
gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë, si edhe pranimin e asaj pjesë të padisë të rrëzuar nga
gjykata e shkallës së parë e të konfirmuar nga gjykata e apelit; mbrojtjen e përfaqësuesit të
palës së paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, etj, avokatin e shtetit Abaz Deda, që
kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallë së parë dhe të gjykatës së apelit dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.2117, datë 26.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.1285, datë 01.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
material e procedural, prandaj duhet të ndryshohen dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor.
Bazuar në provat e administruara në gjykim dhe rrethanat e faktit të pranuara nga vetë
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, Kolegjit Civil i rezulton se paditësi “Mare Oil” sha
është shoqëri tregtare me objekt veprimtarie tregtimin e produkteve dhe nënprodukteve të
naftës.

386
 Me anë të aktit administrativ që është objekt i këtij gjykimi, Njoftim Vlerësimi
Tatimor nr.847/3, datë 17.02.2006, pala e paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka
ngarkuar palën paditëse “Mare Oil” sha me shlyerjen e detyrimeve tatimore për detyrime të
papaguara të TVSH-së në shumën 1.534.860 lekë dhe gjobë në shumën 1.155.537 lekë.
Për të kundërshtuar këtë akt administrativ të palës së paditur, paditësi “Mare Oil” sha,
sipas ligjit të kohës, i është drejtuar me ankim administrativ të paditurës Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, e cila, me vendimin nr.3480, datë 04.04.2006, ka vendosur të mos e
shqyrtojë në themel ankimin për shkak të mosparapagimit të detyrimeve përkatëse tatimore.
Paditësi “Mare Oil” sha ka vijuar ankimin administrativ duke iu drejtuar të paditurës
Komisionit të Apelimit Tatimor, i cili, me vendimin nr.336, datë 26.05.2006, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Në rrethana të tilla, me anë të padisë objekt gjykimi, paditësi “Mare Oil” sha duke
thirrur Degën e Tatimpaguesve të Mëdhenj, Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve dhe
Komisionin e Apelimit Tatimor në pozitën procedurale të të paditurit, ka ngritur në gjykatë
padi me shkak ligjor dhe objekt anulimin e akteve administrative të nxjerra nga palët e
paditura sikurse parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova
dhe të debatojnë lidhur me kërkimet e paditësit dhe prapësimet e përkatëse të të paditurve, ka
vlerësuar se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor sepse parapagimi është bërë me
kompensimin e tepricave kreditore. Por, nga ana tjetër, kjo gjykatë i vlerëson të
pambështetura në prova e ligj kërkimet e paditësit, duke ardhur në përfundimin se
kërkesëpadia duhet të rrëzohet.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, paditësi Mare Oil sha ka paraqitur
ankim në gjykatën e apelit.
Gjykata e apelit, mbi të njëjtat prova e rrethana të faktit të pranuara në gjykimin në
shkallë të parë, pasi ka shqyrtuar çështjet e ngritura në ankimin e paditësit, ka ardhur në
përfundimin se duhet të ndryshohet vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe të
pranohet pjesërisht padia.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë e
paditura Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, duke parashtruar një numër pretendimesh lidhur
me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e apelit dhe për drejtësinë e vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë.
Kolegji Civil vlerëson se, përtej shkaqeve të ngritura në rekurset e palëve
ndërgjyqëse, në përmbushje të detyrimit ligjor për të shqyrtuar edhe kryesisht nëse çështja
hyn ose jo në juridiksionin gjyqësor, vëren se, mbështetur në vetë provat e administruara e të
çmuara nga gjykatat më të ulëta, është vendi për t’i ndryshuar të dy vendimet duke e nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kështu, gjatë fazës së ankimit administrativ, rezulton që, si e paditura Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, ashtu edhe Komisioni i Apelimit Tatimor nuk kanë pranuar për
shqyrtim në themel ankimin administrativ, me motivin se nga ana e subjektit ankues
tatimpagues (paditësi) nuk është përmbushur detyrimi ligjor për parapagimin e detyrimeve
tatimore për të cilat kishte ushtruar ankimin administrativ.
Gjykata e shkallës së parë, nuk ka pranuar kërkesën dhe argumentet e palës së paditur
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me arsyetimin se, nga shkresa nr.847/8,
datë 09.03.2007, rezulton që si rrjedhojë e pakësimit të gjendjes kreditore të paditësit “Mare
Oil” sha, ky i fundit nuk ka më detyrime tatimore të pashlyera për periudhën tatimore, për të
cilën ka dalë akt njoftim vlerësimi tatimor objekt gjykimi.
Gjykata e apelit, e ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e paditësit që kundërshtonte
rrëzimin e padisë nga gjykata e shkallës së parë. Palët e paditura nuk paraqitën ndonjë
pretendim dhe, gjykata e apelit, as kryesisht, nuk e ka vënë në bisedim respektimin e ligjit

387
lidhur me juridiksionin. Pasi ka shqyrtuar çështjen, gjykata e apelit ka vendosur të ndryshojë
vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke e pranuar pjesërisht padinë.
Kolegji Civil vlerëson se, si gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit,
kanë zbatuar gabim ligjin material dhe procedural, duke mos disponuar për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Përsa i përket fushës tatimore, në fazën e ankimit administrativ, sikurse dhe në atë të
shqyrtimit gjyqësor të kundërshtimit të aktit administrativ, në mënyrë që çështja të pranohet
për t’u shqyrtuar në themel nga organi administrativ apo gjykata, duhet detyrimisht të jenë
përmbushur kushtet e treguara shprehimisht nga ligji. Organi administrativ dhe gjykata nuk
kanë diskrecionin për të pranuar për shqyrtim në themel kundërshtimin e aktit administrativ,
nëse ligji posaçërisht urdhëron që ky lloj shqyrtimi bëhet vetëm pasi të jenë përmbushur disa
kushte paraprake, sikurse janë paraqitja në afat e kundërshtimit dhe parapagimi i detyrimit
tatimor të kontestuar nga subjekti tatimor së bashku me ankimin administrativ. Organi
administrativ dhe gjykata e ngarkuar me shqyrtimin e ankimit ndaj aktit administrativ nuk
mund të dalin përmbi urdhërimet e ligjit, përmbi kushtet e vendosura nga ligji që i lejojnë
subjektit tatimor mundësinë të dëgjohet për themelin e pretendimit të tij dhe organit gjykues
për t’u shprehur lidhur me themelin e këtij pretendimi.
Kolegji Civil vëren se, tatimpaguesi është në të drejtën e tij të kundërshtojë aktin e
njoftim vlerësimit tatimor, administrativisht dhe gjyqësisht, për të gjitha apo vetëm për një
pjesë të llojeve dhe vlerave të detyrimeve tatimore që përmbahen në atë akt administrativ.
Por, nga ana tjetër, ky moment diskrecional në ushtrimin e së drejtës së ankimit nga ana e
tatimpaguesit nuk ka asnjë lidhje me detyrimin e tij për të parapaguar në tërësi detyrimin
tatimor që rezulton nga akti i njoftim vlerësimit tatimor.
Kjo zgjedhje e vendosur nga ligjvënësi, mes të tjerave, synon të garantojë
normalitetin në mbledhjen dhe administrimin e financave publike si element thelbësor për
stabilitetin ekonomik e social të shtetit dhe të vetë rendit kushtetues. Nga ana tjetër, në
ekuilibër të drejtë me respektimin e stabilitetit të financave publike, ligji i njeh tatimpaguesve
edhe mjetet e garancitë për të ankimuar aktet e administratës tatimore, duke parandaluar
përdorimin e këtyre garancive si një mjet të pajustifikuar për të shmangur shlyerjen e
detyrimeve tatimore dhe cënuar normalitetin e mbledhjes dhe administrimit të financave
publike.
Gjithashtu, Kolegji Civil vëren se, ligji i zbatueshëm i kohës së mosmarrëveshjes
lidhur me këtë aspekt të procedimit administrativ tatimor është i qartë. Asnjë kompensim i
detyrimeve tatimore të kaluara apo të ardhshme nuk mund të bëhej me gjendjen kreditore
ekzistuese të tatimpaguesit, nëse ky i fundit nuk paraqet paraprakisht kërkese me shkrim për
“kthimin e shumave të paguara më tepër”, qoftë edhe për t’i destinuar për “kompensim” të
detyrimeve tatimore.

Në nenin 39 të ligjit nr.8560 datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore” (i ndryshuar)

parashikohet se:
“ 1. Kur tatimpaguesi pretendon se shuma e paguar e një tatimi është më e madhe se
shuma e vlerësuar si e pagueshme, ai mund të kërkojë kthimin e saj. Administrata tatimore
është e detyruar të vendosë për kthimin ose jo të shumës së pretenduar si të paguar më tepër,
duke e njoftuar me shkrim dhe në mënyrë të argumentuar tatimpaguesin brenda 60 ditëve nga
data që ai ka paraqitur kërkesën me shkrim. Në çdo rast kthimi i shumës së paguar më tepër
bëhet brenda 60 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës nga tatimpaguesi.
……………
3. Kthimi i shumave të paguara më tepër ose rimbursimi i TVSH-së mund të bëhet në
një nga format e mëposhtme:

388
 a) duke e kaluar shumën e paguar më tepër për llogari të pagimit të detyrimeve të
tjera tatimore të papaguara të tatimpaguesit;
b) duke e kaluar shumën e paguar më tepër, me pëlqimin e tatimpaguesit, për llogari
të pagimit të detyrimeve tatimore të mëvonshme të tatimpaguesit.
c) duke e kaluar shumën e paguar më tepër në llogarinë e tatimpaguesit.
4. Nëse shuma e paguar më tepër ose shuma e rimbursueshme nuk kthehet në një
nga format e përcaktuara në shkronjat “a”, “b” dhe “c” të pikës 3 të këtij neni, brenda
afatit të caktuar nga data e paraqitjes së kërkesës, e cila nuk është refuzuar ose është
pranuar, sipas pikës 1 të këtij neni, administrata tatimore detyrohet të paguajë interesat e
përcaktuar në nenin 44 të këtij ligji.”.
Kolegji Civil vëren që shkresa nr.847/8, datë 09.02.2007 e të paditurës Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj nuk tregon shprehimisht kohën kur mund të jetë bërë kërkesa për
kompensim të detyrimeve tatimore, kohën kur ajo është miratuar dhe kohën kur është
realizuar efektivisht ky kompensim. Nga ana tjetër, aty tregohet qartë se paditësi “Mare Oil”
sha i është drejtuar palës së paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj në datën 18.11.2006.
Ndërkohë që akt njoftim vlerësimi tatimor objekt gjykimi është i muajit shkurt 2006 dhe
mosshqyrtimi i ankimit administrativ në të dy shkallët e apelimit tatimor është vendosur në
prill dhe maj të atij viti. Edhe padia objekt gjykimi është ngritur në gjykatë në korrik të vitit
2006.
Pra, nga vetë aktet procedurale që gjenden në dosjen gjyqësore dhe provat shkresore
të pranuara nga gjykatat e faktit, rezulton se paditësi nuk ka bërë kërkesë dhe veprime
kompensimi në kohën e lindjes dhe ushtrimit të së drejtës së ankimit administrativ në organet
eprore të sistemit tatimor.
Për këto arsye dhe në kushtet kur nga paditësi “Mare Oil” sha nuk pretendohet edhe
ndonjë mënyrë tjetër parapagimi për shlyerjen e detyrimeve tatimore, Kolegji Civil vjen në
përfundimin se nuk është ezauruar rruga administrative e ankimit ndaj aktit të njoftim
vlerësimit tatimor objekt gjykimi.
Parapagimi i plotë i detyrimit tatimor është kusht thelbësor për tu pranuar shqyrtimi
në themel i kërkesës ankimore. Nëse ky kusht nuk është përmbushur, shqyrtimi në themel i
ankimit administrativ, pra i bazueshmërisë dhe ligjshmërisë së aktit administrativ të
kontestuar, nuk është i mundshëm (i pranueshëm) në asnjë shkallë të gjykimit administrativ.
Për rrjedhojë, ankuesi nuk mund të investojë në asnjë mënyrë as sistemin gjyqësor për
shqyrtimin e ligjshmërisë së aktit administrativ të kundërshtuar. Përjashtim bëhet vetëm kur
pretendohet pavlefshmëria absolute (nuliteti) i aktit administrativ, sipas njërit prej rasteve
strikte të parashikuara nga legjislacioni në fuqi.
Interpretimi dhe zbatimi i ligjit sikurse parashtrohet mësipër rezulton edhe nga
përmbajtja e dispozitave të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore” (i
ndryshuar). Kështu, në nenin 43, 55 dhe 59 të këtij ligji parashikohet se:
“Neni 43 Detyrimi për pagesë të menjëhershme
Para se të paraqiten për apelim, tatimpaguesit janë të detyruar të parapaguajnë
vetëm detyrimin tatimor, pa përfshirë interesat dhe gjobat e mundshme ose të paraqesin
garancitë e nevojshme. Në rastin e garancisë, për periudhën e apelimit, llogariten të gjitha
interesat."
“Neni 55 Procedura e apelimit
……………
5. Një apelim nuk mund të shqyrtohet në një shkallë më të lartë të hierarkisë së
apelimit pa qenë shqyrtuar më parë nga shkalla më e ulët pararendëse….. .”.

389
 “Neni 59 Sistemi gjyqësor
Tatimpaguesi, pasi ka ndjekur të gjitha shkallët e ankimit administrativ të
parashikuara në këtë ligj, ka të drejtë t'i drejtohet gjykatës”.
Duke pasur parasysh interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit sikurse parashtrohet
më sipër, Kolegji Civil vlerëson se gjykatat më të ulëta kanë shkelur rëndë ligjin procedurial
e material, duke pranuar për shqyrtim një mosmarrëveshje administrative në kushtet kur nuk
është ezauruar rruga administrative, jo në kuptimin formal, por në kuptimin që ligja njeh si
kusht dhe ezaurim të rrugës administrative të ankimit. Gjykata, jo vetëm mbi kërkesën e
palëve, por edhe kryesisht ka të drejtën, madje detyrimin që të verifikojë nëse përmbushen
kushtet ligjore të ezaurimit të rrugës administrative të ankimit, pavarësisht nga sjellja e
qëndrimi që ka mbajtur subjekti tatimor dhe vetë organi administrativ që ka nxjerrë aktin
administrativ që kundërshtohet dhe ai që merr në shqyrtim ankimin administrativ ndaj tij.
Meqenëse në çështjen objekt gjykimi, rezulton qartë se parapagimi i detyrimeve
tatimore nuk është kryer gjatë fazës administrative të kundërshtimit të aktit administrativ,
Kolegji Civil çmon se është përpara rastit që rruga administrative e ankimimit nuk është
ezauruar. Për rrjedhojë, duke ndryshuar vendimet e dhëna nga dy gjykata më të ulëta që janë
shprehur në themel mbi padinë, çështja objekt gjykimi duhet të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 dhe në shkronjën “d” të
nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2117, datë 26.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe të vendimit nr.1285, datë 01.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.

Tiranë, më 26.02.2013

390
Nr.11241-02596-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-666 i Vendimit (155)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 26.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: NEXHDET ARAPI, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMEVE QEVERITARE
TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të paguar
dëmshpërblimin për zgjidhjen pa shkaqe të arsyeshme
të kontratës së punës në masën e pagës së një viti,
për të paguar dëmshpërblimin prej 2 muaj
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës nga punëdhënësi,
për të paguar shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 12, 21, 138, 139, 140, 143,
144, 146, 153 dhe 154 e vijues të K.Punës

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6918, datë 16.10.2007 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur "Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" të
dëmshpërblejë palën paditëse Nexhdet Arapi në pagën e një viti me pagë
mujore 20.000 lekë për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palës së paditur "Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" t’i paguajë
palës paditëse dëmshpërblimin në pagën e dy muajve për shkak të shkeljes së
procedurave në bazë të nenit 145/5 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur "Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" të
dëmshpërblejë palën paditëse Nexhdet Arapi në pagën e 13 muajve për shkak
të vjetërsisë në punë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1543, datë 29.09.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.6918, datë 16.10.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë së paditësit Nexhdet Arapi si të
pabazuar në ligje dhe prova.

391
 Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse
Nexhdet Arapi, i cili kërkon prishjen e vendimit civil nr.1543 datë 29.09.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit civil nr.6918, datë 16.10.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zgjidhur drejt konfliktin dhe në përputhje të
plotë me dispozitat e përcaktuara të K.Punës;
- Gjykata e Apelit Tiranë mbi provat ka krijuar bindjen se kërkimet e paditësit janë të
drejta dhe të ligjshme ajo ndryshon vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe rrëzon kërkesë-padinë duke ju referuar nenit 146/2 të K.Punës, për shkak se padia
është ngritur jashtë afatit 6 mujor (180 ditë);
- Ky referim i bërë nga ajo gjykatë nuk është i drejtë dhe i ligjshëm sepse padia është
ngritur brenda afatit ligjor të përcaktuar në nenin 203 të K.Punës, sepse afati i
parashkrimit për të drejtën e punëmarrësit kundrejt punëdhënësit është tre vjet.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Nexhdet Arapi ka
punuar pranë palës së paditur në detyrën e shoferit që prej datës 01.07.1980.
Pala e paditur me Urdhërin nr.217 prot., datë 17.02.2006 ka vendosur zgjidhjen e
marrëdhënies së punës me paditësin në arsyetimin “për shkak të suprimimit të vendit të
punës”, bazuar në Urdhërin e Kryeministrit nr.21, datë 09.02.2006 “Për miratimin e
strukturës dhe organikës së Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare”, dhe vendimit nr.2, datë
13.02.2006 të Këshillit Drejtues “Për përcaktimin e kritereve të punësimit në DSHQ”.
Sipas këtij Urdhëri marrëdhëniet financiare do të ndërpriteshin në datën 30.05.2006
kur të përfundonte dhe afati i njoftimit për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës. Paditësi do
të përfitonte shpërblim për 26 vjet punë pranë palës së paditur në masën e 1.5% të pagave
bazë.
Paditësi pretendon se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të njëanshme dhe
pa shkaqe të arsyeshme. Sipas paditësit ai nuk ka marrë asnjë lloj dëmshpërblimi madje as
shpërblimin për vjetërsi në punë, parashikuar në Urdhërin e lartpërmendur.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në
pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6918, datë 16.10.2007 ka
vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur "Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" të dëmshpërblejë
palën paditëse Nexhdet Arapi në pagën e një viti me pagë mujore 20.000 lekë për zgjidhjen e
kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palës së paditur "Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" t’i paguajë palës
paditëse dëmshpërblimin në pagën e dy muajve për shkak të shkeljes së procedurave në bazë
të nenit 145/5 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur “Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare" të dëmshpërblejë
palën paditëse Nexhdet Arapi në pagën e 13 muajve për shkak të vjetërsisë në punë”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se... Nga momenti i përfundimit të marrëdhënies së punës e
deri në momentin e ardhjes së padisë datë 10.05.2007 kanë kaluar më tepër se gjashtë muaj
sipas kërkesave të nenit 146 të K.Punës, por duke qenë se kontrata nuk është zgjidhur për faj

392
të palës paditëse afati i parashkrimit është 3 vjeçar sipas nenit 203 të K.Punës. Pala e
paditur zgjidhjen e kontratës e mbështet për shkak të shkurtimit të vendit të punës. Mirëpo
bazuar në kërkesat e nenit 138/3 të K.Punës që ka të bëjë me ruajtjen e të drejtave bëjnë
përjashtime rastet e pushimeve që ndodhin për arsye strukturore. Sipas kësaj dispozite
pushimet duhet të respektojnë rregullat e përcaktuara në kreun XIV. Sipas këtij kreu kontrata
është kontratë pa afat mbështetur në nenin 140 të K.Punës. Megjithëse kontrata është
zgjidhur 17.02.2006 pala paditur ka mbajtur në punë për një periudhë kohore tre mujore me
pagesë palën paditëse në respektim të nenit 143/1 të K.Punës duke përmbushur kërkesat e
këtij neni, pasi pala paditëse kishte më tepër se 5 vjet në marrëdhënie pune me palën e
paditur, por nuk ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës sipas nenit 144
të K.Punës. Ky mosrespektim sipas nenit 145/5 të K.Punës e detyron palën paditur që t’i
paguajë palës paditëse një dëmshpërblim në masën e dy muajve. Në lidhje me kërkesën për
vjetërsi pala paditur në mënyrë vullnetare ka njohur vjetërsinë në punë sipas urdhërit me
nr.217/1, datë 17.02.2007 për periudhën prej 26 vjetësh në mënyrë të pandërprerë, por që
nuk është përmbushur deri në momentin aktual nga ana e saj sipas kërkesave të nenit 152 të
K.Punës në lidhje me nenin 145 të po këtij Kodi, çka palës paditëse i bie të përfitojë
dëmshpërblim në masën e 13 pagave. Meqenëse kontrata e punës nuk është zgjidhur me faj të
palës paditëse fakt të cilin e pranon dhe pala e paditur përpara gjykatës, pala e paditur duhet
të dëmshpërblejë palën paditëse deri në masën e pagës së një viti sipas kërkesave të nenit
146/3 të K.Punës.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1543, datë 29.09.2008 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.6918, datë 16.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe rrëzimin e padisë së paditësit Nexhdet Arapi si të pabazuar në ligje dhe prova”.
Gjykata ka arsyetuar se...padia është ngritur tej afatit 6 mujor (180 ditë), afat ky i
parashikuar në nenin 146/2 të K.Punës. Është vërtetuar që marrëdhëniet e punës janë
ndërprerë në datën 17.02.2006, ndërsa kërkesë padia është ngritur në datën 03.05.2007, pra
rreth 5 muaj më vonë. Arsyetimi i gjykatës së faktit se aplikohet neni 203 i K.Punës pasi
kontrata nuk është zgjidhur për faj të palës paditëse është i gabuar. Neni 203 i K.Punës nuk
ka të bëjë me afatin e ngritjes së padisë për zgjidhje të kontratës së punës për shkaqe të
arsyeshme, siç kërkohet në rastin në gjykim, por për të drejtat e palëve reciprokisht
punëdhënës-punëmarrës.. afati i parashkrimit sipas nenit 203 të K.Punës është 3 vjet dhe
rregullon sanksionet vetëm për përgjegjësitë materiale, ndërsa afati i ngritjes së padisë për
zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme është i përcaktuar në nenin 146/2 të
K.Punës...
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse
Nexhdet Arapi, i cili kërkon prishjen e vendimit civil nr.1543, datë 29.09.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit civil nr.6918, datë 16.10.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse
Nexhdet Arapi përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë
të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1543, datë 29.09.2008.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë që ka ndryshuar vendimin
civil të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.6918, datë 16.10.2007 është marrë në
zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si i tillë ky vendim duhet të
prishet.
Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se paditësi e ka ngritur padinë jashtë afatit 180
ditor të parashikuar nga neni 146 i K.Punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor, vlerëson se
gjykata e apelit e ka zbatuar gabim ligjin e konkretisht K.Punës.

393
 Neni 146 i K.Punës shprehimisht thotë: “1) Zgjidhja e kontratës nga punëdhënësi,
konsiderohet pa shkaqe të arsyeshme kur: a. punëmarrësi ka pretendime që rrjedhin nga
kontrata e punës; b. punëmarrësi ka përmbushur një detyrim ligjor; c. bëhet për motive të
pandashme nga personaliteti i punëmarrësit, por që nuk kanë lidhje legjitime me raportet e
punës. Konsiderohen si motive të tilla raca, ngjyra, seksi, mosha, gjendja civile, detyrimet
familjare, shtatzënia, besimi fetar, bindjet politike, kombësia, gjendja shoqërore; d. për
motive që lidhen me ushtrimin nga punëmarrësi, të një të drejte kushtetuese, por që nuk sjell
shkeljen e detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e punës; e. bëhet për motive të anëtarësimit
ose jo të punëmarrësit në sindikatë të krijuar në bazë të ligjit ose për shkak të pjesëmarrjes së
tij në veprimtari sindikale në bazë të ligjit; 2) Nëse kontrata zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme,
punëmarrësi ka të drejtë të ngrejë padi kundër punëdhënësit në gjykatë, brenda 180 ditëve
nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit. Në rastin kur motivi abuziv është zbuluar pas
kalimit të këtij afati, punëmarrësi duhet të ngrejë padinë brenda 30 ditëve nga dita e zbulimit
të këtij motivi. 3) Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme është e pavlefshme.
Punëdhënësi që ka zgjidhur kontratën pa shkaqe të arsyeshme, detyrohet t’i japë
punëmarrësit një dëmshpërblim deri në një vit pagë, që i shtohet pagës që ai duhet të marrë
gjatë afatit të njoftimit”.
Në rast se do të analizojmë dispozitën e mësipërme, të cilës i është referuar Gjykata e
Apelit Tiranë, do të konstatojmë se kjo dispozitë rregullon pikërisht pasojat që vijnë nga
zgjidhja e kontratës së punës për shkaqe abuzive.
Në kushtet që Gjykata e Apelit Tiranë ka rrëzuar kërkimet e paditësit bazuar në këtë
shkak ligjor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë është i detyruar të analizojë nëse, në çështjen
objekt shqyrtimi gjyqësor, jemi apo jo përpara faktit të zgjidhjes së kontratës së punës për
shkak abuziv apo jo?
Fryma e K.Punës është që palët mund ta zgjidhin kontratën e punës për çdo lloj
shkaku. Zgjidhja e kontratës individuale të punës për një motiv çfarëdo, që respekton
procedurën (neni 144), afatin e njoftimit (neni143) dhe nuk kryhet gjatë një periudhe të
papërshtatshme (nenet 107, 147) është në parim e rregullt.
Por nga ky parim ka një përjashtim. Punëdhënësi nuk mund ta tejkalojë të drejtën e tij
për të zgjidhur kontratën për çfarëdo lloj shkaku. Kemi tejkalim (abuzim me të drejtën) kur
zgjidhja e kontratës është bërë nga punëdhënësi për motiv abuziv. Motivet abuzive jepen në
mënyrë të detajuar në gërmat a, b, c, d, e të nenit 146 të K.Punës.
Në rast se punëmarrësi pretendon se punëdhënësi e ka zgjidhur kontratën për një
shkak abuziv, të përcaktuar nga pika a) deri në pikën e) të K.Punës, ai ka të drejtë t’i drejtohet
gjykatës duke kërkuar pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës si dhe
dëmshpërblimin.
Këtë të drejtë për t’iu drejtuar gjykatës punëmarrësi duhet ta ushtrojë brenda 180
ditëve nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës. Barra e
provës për të vërtetuar se jemi përpara zgjidhjes së kontratës me shkak abuziv nga ana e
paditësit i bie punëmarrësit.
Në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk
jemi përpara zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit për një shkak abuziv.
Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore që janë analizuar dhe kanë qenë pjesë e debatit
gjyqësor zhvilluar në gjykatat më të ulëta, se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit
Nexhdet Arapi është kryer nga ana e paditur, Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare, në mënyrë
të njëanshme, për shkak të suprimimit të vendit të punës, pra për arsye ristrukturimi. Ky
shkak nuk përbën një shkak abuziv, si ato që parashikohen në paragrafët a, b, c, d, dhe e, të
nenit 146 të K.Punës.
Rezulton se paditësi, në këtë gjykim nuk ka pasur pretendime se shkaku i zgjidhjes së
kontratës ka qenë abuziv, por në referim të akteve procedurale (padi, pretendimet e paditësit,

394
bisedimet përfundimtare të paditësit), ai ka kërkuar zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga
zgjidhja e kontratës pa shkaqe të justifikuara.
Zgjidhja e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara është e ndryshme nga zgjidhja
e kontratës për shkaqe abuzive. Këto zgjidhje trajtohen nga dispozita të veçanta të K.Punës
(neni 146, zgjidhja për shkaqe abuzive; neni 155 i K.Punës, zgjidhja pa shkaqe të justifikuara
apo të arsyeshme).
Për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme apo të justifikuara, nga ana e
punëdhënësit, ligjvënësi ka parashikuar të drejtën e punëmarrësit për të ngritur padi, duke
kërkuar dëmshpërblimin përkatës, brenda tre vjetëve nga dita e lindjes së të drejtës (dita e
njoftimit për zgjidhjen e kontratës), parashikuar kjo në nenin 203 të K.Punës.
Rezulton se paditësi është njoftuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, më datë
17.02.2006 dhe padinë në shqyrtim e ka dorëzuar në gjykatë me datë 02.05.2007. Në këto
kushte, ky Kolegj vlerëson se padia në shqyrtim është paraqitur brenda afatit 3 vjeçar të
parashikuar në nenin 203 të K.Punës, gjë që lejon gjykatën ta marrë në shqyrtim dhe të
shprehet për themelin e saj.
Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për sa i takon zgjidhjes në themel të çështjes objekt gjykimi është i drejtë
dhe i bazuar në ligj.
Ky Kolegj, nisur nga mënyra se si është zgjidhur kontrata e punës së paditëses arrin
në konkluzionin se kjo e fundit është bërë nga pala e paditur pa shkaqe të arsyeshme.
Në rastin në shqyrtim, rezulton se marrëdhënia e punës midis paditësit dhe palës së
paditur është pa afat të caktuar, pasi paditësi ka punuar pranë palës së paditur që në vitin
1980. Kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur,
(punëdhënësi) për shkak të suprimimit të vendit të punës. Nuk rezulton nga aktet e dosjes
gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, që ana e paditur të ketë
respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës të parashikuar në nenin 144 të
K.Punës.
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë çmon se, zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
palës së paditur duke mos u respektuar procedura e parashikuar shprehimisht në ligj, është
bërë në kundërshtim me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
nr.19, datë 15.11.2007 ku shprehimisht thuhet se: “kur punëdhënësi, referuar e në zbatim të
nenit 141 e vijues të Kodit të Punës, zgjidh në mënyrë të njëanshme kontratën e punës me afat
të pacaktuar, punëmarrësi jo në mënyrë të domosdoshme ka të drejtë të përfitojë edhe
dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave të
nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit të Punës nga punëdhënësi, si rregull, passjell përfundimin
në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës dhe respektimin e të gjitha të drejtave të
punëmarrësit”.
Në analizë të vendimit të mësipërm unifikues arrihet në konkluzionin që vetëm në rast
se nga ana e punëdhënësit do të zbatohen kërkesat e neneve 141, 143, 144, 145 të Kodit të
Punës, do të kemi një përfundim të natyrshëm të kontratës së punës mes palëve, e cila nuk e
detyron punëdhënësin të paguajë dëmshpërblimet përkatëse të parashikuara në ligj.
Rezulton në çështjen objekt gjykimi që zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës
së paditur është bërë për arsye ristrukturimi, suprimim i vendit të punës. Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në kuptim të nenit 153 të K.Punës, vlerëson se ky është një shkak i
pajustifikuar.
Neni 153 i K.Punës parashikon se: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.

395
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. 
Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta
zgjidhin kontratën e punës për shkaqe të justifikuara (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është e ligjshme), me kusht që të provohet
se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të
parashikuara në nenin 153/2 të Kodit të Punës .
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a –
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit
vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
Në gjykime të këtij lloji gjykata duke u nisur nga kërkimet në padi ka për detyrë të
analizojë dhe përcaktojë saktë dhe qartë: i) afatin e marrëdhënieve të punës; në rast se
marrëdhënia e punës është me afat të caktuar apo të pacaktuar: ii) mënyrën e zgjidhjes së
kontratës së punës, nëse kjo zgjidhje është e menjëhershme ose jo? iii) nëse është respektuar
procedura e zgjidhjes së kontratës së punës parashikuar në nenin 144 të K.Punës?; iv) nëse
është respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të pacaktuar (neni
143 i K.Punës)? v) nëse shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar ose jo?. Në
varësi të përfundimeve që arrin gjykata pas një analize të plotë e të gjithanshme të çështjeve
të mësipërme, ajo përcakton edhe llojin dhe masën e dëmshpërblimeve sipas parashikimeve
të normave materiale.
Ky Kolegj çmon se suprimimi i vendit të punës dhe miratimi i organikës së re të palës
së paditur është një shkak që nuk ka lidhje me ndonjë shkelje të paditësit dhe përbën një fakt
jashtë vullnetit dhe veprimeve apo mosveprimeve të paditësit. Si i tillë motivacioni i largimit
nga puna për shkak ristrukturimi të organikës nuk plotëson një nga kushtet kumulative për të
pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar sipas nenit 153 të K.Punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke vlerësuar se në çështjen objekt shqyrtimi
gjyqësor, zgjidhja e kontratës së punës është bërë nga ana e palës së paditur pa shkaqe të
arsyeshme, paditësi ka të drejtë të përfitojë shpërblimet përkatëse të parashikuara nga
K.Punës.
Në rastin konkret dëmshpërblimi i caktuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
gjendet nga ky Kolegj, i drejtë e i bazuar në ligj, si dhe në përputhje me kushtet sociale
ekonomike të paditëses (mosha, arsimi dhe kualifikimi i saj, mundësia për të gjetur një punë
tjetër, etj.).

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1543, datë 29.09.2008 dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.6918, datë 16.10.2007.

Tiranë, më 26.02.2013

396
Nr.11118-00202-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-683 i Vendimit (156)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në datë 26.02.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:

PADITËS: KESH SH.A TIRANË, përfaqësuar nga

Av.Shtetit Abaz Deda.
I PADITUR: BASHKIA KORÇË, përfaqësuar nga juristi
Kiço Koço.

OBJEKTI:
Shpërblim dëmi jokontraktor në shumën 3.501.200 lekë.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile
dhe neni 608 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1104, datë 23.04.2008 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.359, datë 12.12.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1104, datë 23.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë si më poshtë:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Korçë që të dëmshpërblejë palën
paditëse KESH sha Tiranë në shumën 2.165.712 lekë.

Kundër vendimit nr.359, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur

rekurs pala e paditur Bashkia Korçë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.359, datë
12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1104, datë
23.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Bashkia Korçë janë:

- Padia e paraqitur nga pala paditëse KESH sha Tiranë është jashtë afatit tre vjeçar që
parashikon neni 115/dh i Kodit Civil, pasi ajo ka marrë dijeni për shkaktimin e dëmit
me datë 04.08.2004, ndërsa padia është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Korçë me datë 24.12.2007.

397
 - Gjykata e apelit ka gabuar në arsyetimin e saj, sepse pala paditëse nuk është bërë
pronare me datë 11.07.2007, pasi objekti i kësaj padie ka qenë lirim dhe dorëzim
trualli (padia e rivendikimit).

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur Bashkia
Korçë juristin Kiço Koço, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.359, datë 12.12.2008 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1104, datë 23.04.2008 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.359, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë; në përfundim,

VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 05.02.2009 është regjistruar çështja civile nr.1118-
00202-00-2009 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës KESH sha Tiranë dhe e
paditur Bashkia Korçë, me objekt shpërblim dëmi.
Vendimi nr.359, datë 12.12.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në
kundërshtim me ligjin material civil, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe të lihet në fuqi
vendimi nr.1104, datë 23.04.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Në vitin 2003 pala e paditur Bashkia Korçë ka pasur në pronësi një sipërfaqe trualli
prej 12.000 m2 që ndodhej në qytetin e Korçës dhe me vendimin nr.78, datë 07.02.2003
KRRT-ja pranë Bashkisë Korçë ka miratuar lejen e ndërtimit për ndërtimin mbi këtë truall të
tregut me shumicë të fruta-perimeve.
Pasi ka lidhur kontratën e sipërmarrjes me Shoqërinë “Riviera” shpk, pala e paditur
Bashkia Korçë ka bërë prishjen e objekteve që ndodheshin mbi këtë truall, duke prishur në
këtë mënyrë murin rrethues dhe ish-peshoren e TEC-it, të cilat ishin në inventarin e palës
paditëse KESH sha.
Duke pretenduar se pala e paditur Bashkia Korçë i ka shkaktuar një dëm jokontraktor,
pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me vendimin
nr.1104, datë 23.04.2008 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Pala paditëse ka ardhur në dijeni qoftë për dëmin e shkaktuar, qoftë për personin
që e ka shkaktuar atë minimalisht me datë 04.08.2004, prandaj padia është ngritur jashtë
afatit të parashikuar nga neni 115/dh i Kodit Civil dhe për rrjedhojë ajo duhet rrëzuar....
Duke u bazuar në ankimin e palës paditëse KESH sha Tiranë, çështja i ka kaluar për
shqyrtim Gjykatës së Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.359, datë 12.12.2008 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.1104, datë 23.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si më poshtë:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Korçë që të dëmshpërblejë palën paditëse KESH
sha Tiranë në shumën 2.165.712 lekë.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Afati i parashkrimit në rastin konkret nuk ka lindur me datë 04.08.2004 që
presupozohet si dita e marrjes dijeni të palës paditëse, por ka filluar me datë 11.07.2007 ditë
kur gjykata e apelit i njohu asaj të drejtën e pronësisë për sipërfaqen e truallit prej 500 m 2,
ashtu siç parashikon neni 117 i Kodit Civil.

398
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Bashkia Korçë përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 i K.Pr.Civile, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i cenueshëm.
Në nenin 608/1 të Kodit Civil është përcaktuar se:
Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij, detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Dispozita ligjore e mësipërme kërkon plotësimin në të njëjtën kohë të katër kushteve
të mëposhtme:
Paligjshmëria e veprimeve ose mosveprimeve të personit, ekzistenca e fajit,
ekzistenca e dëmit të shkaktuar dhe lidhja shkakësore ndërmjet veprimit, ose mosveprimit të
paligjshëm dhe dëmit të shkaktuar.
Gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se me veprimet e saj të kundërligjshme pala
e paditur Bashkia Korçë me faj i ka shkaktuar një dëm material palës paditëse KESH sha në
pasurinë e saj, prandaj ajo e ka detyruar palën e paditur Bashkia Korçë t’i shpërblejë palës
tjetër dëmin e shkaktuar në shumën 2.165.712 lekë.
Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që ka arritur gjykata e apelit janë të pabazuara
në ligjin material, sepse padia është paraqitur në gjykatë jashtë afatit ligjor, të parashikuar nga
neni 115/dh i Kodit Civil, i cili shprehet se:
Parashkruhen brenda afateve prej tre vjetëve paditë për shpërblimin e dëmit
jokontraktor dhe paditë për kthimin e përfitimit pasuror pa të drejtë.....
Ndërsa në nenin 120 të Kodit Civil përcaktohet se:
Për kërkimin e shpërblimit të dëmit jokontraktor, parashkrimi i padisë fillon nga dita
kur i dëmtuari ka ditur ose duhej të dinte për dëmin e pësuar dhe për personin që e ka
shkaktuar….
Në kërkesëpadinë e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë me datë
13.09.2004 nga pala paditëse Njësia Periferike e HEC-ve Lokale Tiranë kundër palëve të
paditura Bashkia Korçë dhe Firma “Riviera” shpk Vlorë thuhet se:
Në datën 04.08.2004 firma e lartpërmendur ka shembur një nga objektet tona,
peshore, e cila është në pronësi të sha KESH (Njësia Periferike e HEC-ve Lokale).
Kjo tregon qartë se pala paditëse KESH sha ka qenë në dijeni të dëmit të shkaktuar
dhe personit që e ka shkaktuar atë të paktën që me datë 04.08.2004, prandaj Kolegji Civil
vlerëson se përfundimi që ka arritur gjykata e shkallës së parë është i bazuar në ligj, pasi kjo
padi është ngritur jashtë afateve të parashikuara nga neni 115/dh i Kodit Civil dhe meqenëse
ka kërkesë nga pala e paditur Bashkia Korçë, në bazë të nenit 125 të Kodit Civil parashkrimi i
plotësuar duhet të merret parasysh (parashkrimi shues).
Arsyetimi që bën gjykata e apelit se pronësia e palës paditëse është njohur nga gjykata
e apelit me datë 11.07.2007 është i pabazuar në ligj, sepse në dispozitivin e vendimit nr.274,
datë 11.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë nuk thuhet asgjë në lidhje me njohjen e
pronësisë, por është urdhëruar lirimi dhe dorëzimi i truallit, që do të thotë se në rastin konkret
ndodhemi përpara një padie të pastër rivendikimi, e cila ngrihet vetëm nga një person që ka
qenë më parë pronar i sendit që kërkohet të rivendikohet.
Nëse pala paditëse nuk do të ishte pronare e sendit objekt gjykimi, atëhere ajo nuk
mund të ngrinte padinë e rivendikimit në bazë të nenit 296 të Kodit Civil, por duhet të
pretendonte fitimin e pronësisë, duke ngritur një padi në bazë të nenit 162 e vijues të Kodit
Civil, për të cilën ajo nuk kishte nevojë, pasi ka qenë pronare e sendit, pavarësisht se pronësia
i njihej apo jo nga pala e paditur Bashkia Korçë.

399
 Për të gjitha këto që u thanë më sipër Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
pala e paditur Bashkia Korçë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe
për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i
gjykatës së shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.359, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1104, datë 23.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Tiranë, më 26.02.2013

400
Nr.11243-00347-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-682 i Vendimit (157)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar

me datë 26.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:

PADITËS: SHOQËRIA “KLIMATEKNIKA T.B.2” SHPK,

me qendër në Tepelenë, në mungesë
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
GJIROKASTËR, në mungesë
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:
Shfuqizimin e njoftim vlerësimit tatimor
nr.1278/3, datë 03.04.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Gjirokastër
dhe vendimit nr.9209/5, datë 06.07.2012 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154 e vijues të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9920, 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.11032, datë 15.11.2012 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën territoriale për shqyrtimin e çështjes civile
nr.16674 akti, datë 24.09.2012 dhe dërgimin e akteve për shqyrtim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

Kundër vendimit nr.11032, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Klimateknika T.B.2” shpk, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.11032, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes po në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

401
 Shkaqet që paraqet pala paditëse në ankimin e veçantë janë:
- Neni 43 i K.Pr.Civile parashikon se kur i padituri është person juridik padia ngrihet në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij dhe e drejta e zgjedhjes në bazë të
nenit 54 të K.Pr.Civile i përket paditësit, të cilën e ka ushtruar në momentin e ngritjes
së padisë.
- Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve është autoriteti i vetëm qendror në Republikën e
Shqipërisë që zbaton dhe administron tatimet kombëtare nga e cila varet drejtoria
rajonale, prandaj kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Dërgimi i çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nuk do të ndihmonte në
zgjidhjen e çështjes brenda një kohe të shkurtër, çka do të thotë se shkelet parimi i
gjykimit brenda një afati të arsyeshëm, i parashikuar nga neni 42/2 i Kushtetutës dhe
neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen në mungesë
të palëve; në përfundim;

VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 08.02.2013 është regjistruar çështja civile nr.11243-
00347-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Klimateknika
T.B.2” shpk dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Gjirokastër, etj., me objekt
shfuqizimin e aktit administrativ......
Vendimi nr.11032, datë 15.11.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë rrethanat dhe faktet rezultojnë
të jenë si më poshtë:
Pala paditëse është një shoqëri private me qendër në qytetin e Tepelenës dhe ka si
aktivitet kryesor të saj tregtinë me shumicë e pakicë, eksport, import të mallrave, etj.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Gjirokastër ka ushtruar kontroll pranë
palës paditëse dhe në përfundim të tij ka rezultuar se kjo e fundit nuk ka lëshuar faturën
tatimore të shitjes për një kondicioner, i cili ishte për llogari të blerësit, Fondacioni “Besa”,
prandaj pala e paditur ka nxjerrë njoftim vlerësimin tatimor të datës 03.04.2012, i cili mban
një detyrim tatimor të papaguar nga pala paditëse (gjobë) në shumën 200.000 lekë.
Aktin administrativ të mësipërm pala paditëse e ka ankimuar në rrugë administrative,
por pala e paditur, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë, me vendimin e datës 06.07.2012 e ka rrëzuar kërkesën e palës paditëse, duke lënë në
fuqi vendimin e datës 03.04.2012 të palës së paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Gjirokastër, prandaj pala paditëse duke mos u pajtuar me këto akte administrative i është
drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.11032,
datë 15.11.2012 ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën territoriale për shqyrtimin e çështjes civile nr.16674 akti,
datë 24.09.2012 dhe dërgimin e akteve për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.......Padia është ngritur kundër njoftim vlerësimit tatimor, të cilin e ka nxjerrë pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Gjirokastër, prandaj në bazë të nenit 327 të
K.Pr.Civile kompetentencën tokësore për shqyrtimin e saj e ka seksioni administrativ i
gjykatës në territorin e së cilës ka qendrën organi administrativ që ka nxjerrë aktin......

402
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse nuk është i bazuar në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së
shkallës së parë të cënohet.
Çështja objekt gjykimi është një çështje administrative, prandaj për caktimin e
kompetencës tokësore duhet të zbatohet neni 327 i K.Pr.Administrative, i cili përcakton se:
Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në
zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia……
Në zbatim të kësaj dispozite ligjore, në një kohë kur njëra nga palët e paditura dhe
pikërisht Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër e ka qendrën e saj në qytetin e Gjirokastrës
dhe gjykata e vendit ka seksion për gjykimin e çështjeve administrative, atëhere kompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes i takon Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Akti administrativ bazë, i cili kërkohet të kundërshtohet gjyqësish, është njoftim
vlerësimi nr.1278/3 prot., datë 03.04.2012 i nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Gjirokastër, ndërsa e paditura tjetër Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë vetëm sa e
ka lënë në fuqi këtë akt administrativ, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka
arritur në përfundimin se kompetenca territoriale i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
Pala paditëse e ka qendrën e saj në Qarkun e Gjirokastrës, është e regjistruar pranë
organeve tatimore të këtij qarku, të gjitha dokumentet dhe provat e tjera ndodhen po atje,
prandaj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër i ka të gjitha mundësitë që ta zgjidhë më
shpejt dhe më lehtë mosmarrëveshjen, në përputhje të plotë me nenin 42/2 të Kushtetutës dhe
nenin 6 të Konventës Europiane për të Drejtat dhe Liritë e Njeriut dhe jo ashtu siç pretendon
pala paditëse në ankimin e veçantë, se gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë do të
bëhej brenda një afati më të shkurtër (Parimi i gjykimit të drejtë e brenda një afati të
arsyeshëm).
Duke argumentuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se, vendimi i gjykatës së shkallës së parë në lidhje me kompetencës tokësore është bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62, 63 dhe 485/a të
K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11032, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 26.02.2013

403
Nr.11115-01232-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-650 i Vendimit (158)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

Në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ALBERT BICJA

I PADITUR: MINISTRIA E MJEDISIT PYJEVE TIRANË

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më lirojë sipërfaqen e tokës
prej 300 m2 e ndodhur në fshatin Lin Pogradec
Baza Ligjore: Neni 296 i K Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.639, datë 20.12.2004, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Rritjes së Peshkut Durrës që ti lirojë e
dorëzojë paditësit Albert Bicja një sipërfaqe toke prej 112 m2 e ndodhur në
fshatin Lin.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të padisë.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.108, datë 12.5.2005, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.639, datë 20.12.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Pogradec si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditësit Albert Bicja.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë Tiranë, me vendimin nr.(1229), datë 01.11.2006 ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.108, datë 12.05.2005 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Korçë, me tjetër trup
gjykues.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.259, datë 03/07/2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.639, datë 20.12.2004, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Pogradec: Skica e aktit të ekspertit datë 18.06.2007 janë pjesë e
vendimit.

404
 Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala e
paditur, Ministria e Mjedisit Pyjeve dhe Administrimit Tiranë, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.259, datë 03.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.639, datë
20.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë, me tjetër trup gjykues me arsyetimin se:
- Gjykata e apelit në arsyetimin e vendimit gjyqësor ka shkelur kërkesat e K.Pr.Civile e
konkretisht nenet 14, 225, 227 të tij, pasi M.M.P.A.U. nuk ka pasur dijeni për datën e
gjykimit dhe gjykata e apelit nuk ka bërë një hetim të gjithanshëm të çështjes në
konflikt, si dhe duhej të merrte mendimin edhe të palës së paditur për caktimin e
ekspertit si dhe të detyrave për të cilat eksperti duhet të shprehej, ndaj gjykata e apelit
nuk duhej të mjaftohej veçse me një njoftim të bërë prej saj, e cila s'dihet ku ka
përfunduar.
- Akt ekspertimi është i pasaktë dhe gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh
dokumentet e mëposhtme:
- 1. Hartën e ZRPP-së, ku provohet se muri rrethues i pronës objekt gjykimi është
vendosur mbi skarpatën e kanalit, ndërkohë që kanali ka qenë brenda kufijve të pronës
Qendra e Prodhimit të Rasateve të Koranit -Lin, Pogradec, Ish Instituti i Kërkimeve të
Peshkimit Durrës) si dhe lumi nuk ka asnjë devijim përgjatë rrjedhjes së tij deri në
derdhje në liqen dhe jo siç pretendohet dhe që skicohet në skicat e ekspertëve.
- 2. Pjesa e tokës që pretendon se i është zaptuar paditësit gjatë ndërtimit të murit rrethues
të stacionit të peshkimit, nuk qëndron pasi nga Instituti nuk është bërë rikonstruksion
ndërtimi por muri ndërtues është rindërtuar po në murin e vjetër ekzistues, çka duket edhe
nga këqyrja në vend e pronës, pra ajo ka qenë pjesë funksionale e stacionit që në vitet
70 dhe jo e zaptuar rishtaz nga stacioni i peshkimit. Kjo provohet dukshëm nga mbetjet
e betonit të mbetura që shërbenin për uljen e shpejtësisë së derdhjes së lumit.
- 3. Gropat mbajtëse dhe derdhja e lumit kanë qenë brenda pronës së stacionit, pa pësuar
asnjë devijim të kanalit. Edhe bimësia ekzistuese e tregon dallueshëm kufirin ndarës
midis pronës së stacionit dhe atij të paditësit.
- 4. Investimet e fundit të kryera nga Banka Botërore për rritjen e rasatit të peshkut koran
për popullimin e liqenit të Pogradecit janë kryer mbi pronën shtetërore të stacionit dhe jo
mbi pronën private që pretendon paditësi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa
praninë e palëve, të cilat nuk u paraqitën pa shkaqe të arsyeshme,

VËREN
Paditësi ka në pronësi të tij një sipërfaqe toke arë 300 m2 ndodhur në fshatin Lin-
Pogradec, me kufij të ditur regjistruar pranë Z.R.P.Paluajtshme Pogradec. Këtë pronë
paditësi e ka blerë në vitin 2001 nga shtetasit Filip dhe Athina Petre, të cilët e kishin përfituar
nga ligji nr.7501 "Për tokën".
Paditësi ka ngritur padi ndaj anës së paditur duke pretenduar se gjatë
rikonstruksionit të Institutit të Rritjes së Peshkut Durrës kjo tokë është marrë prej tyre se
kufiri ndarës është lumi.
Ana e paditur ka prapësuar se stacioni i peshkut është pronë publike dhe është në
proces inventarizimi si gjithë pronat shtetërore bazuar në ligjin nr.8743, datë 22.2.2001 dhe
V.K.Ministrave nr.500, datë 14.8.2001. Njëkohësisht pala e paditur ka pretenduar se gjatë
rikonstruksionit që i është bërë stacionit të peshkimit është kryer rehabilitimi i murit ekzistues,

405
i cili është ndërtuar mbi kufijtë e mëparshëm pa u bërë asnjë devijim dhe se lumi ka qenë
gjithmonë brenda kufijve të stacionit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.639, datë 20.12.2004, ka
vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Instituti i Rritjes së Peshkut Durrës, që t’i lirojë e
dorëzojë paditësit Albert Bicja një sipërfaqe toke prej 112 m2 e ndodhur në fshatin Lin.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të padisë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.108, datë 12.5.2005, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.639, datë 20.12.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec
si më poshtë: Rrëzimin e padisë së paditësit Albert Bicja.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë Tiranë, me vendimin nr.(1229), datë 01.11.2006 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.108, datë 12.05.2005 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Korçë, me tjetër trup gjykues.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.259,
datë 03.07.2007, ka vendosur të lerë në fuqi vendimin nr.639, datë 20.12.2004 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Pogradec.
Duke i gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e
zbatimit drejt të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Ndryshe nga sa ka pretenduar në rekurs pala e paditur, nga ana e Gjykatës së Apelit
Korçë në gjykimin e çështjes janë zbatuar rregullat procedurale që lidhen me njoftimin e
palëve por ka qenë pala e paditur që nuk është paraqitur pa shkaqe të arsyeshme në gjykim,
rrethanë që e ka çuar gjykatën që në zbatim të ligjit të vazhdonte gjykimin në mungesë.
Po kështu i pabazuar gjendet pretendimi i palës së paditur në rekurs lidhur me
mosvlerësimin e provave nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë, pasi ky lloj kërkimi nuk mund
të shtrohet për shqyrtim në Gjykatën e Lartë e cila është gjykatë ligji.
Kolegji Civil konstaton se pasi çështja është kthyer për rigjykim në Gjykatën e Apelit
Korçë kjo e fundit, në detyrim të dispozitës së nenit 486 të K.Pr.Civile, ka plotësuar të gjithë
detyrat e caktuara në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe në përfundim ka
dhënë vendimin duke u bazuar në provat e administruara dhe bindjen e saj të brendshme.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.259 datë 03.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranë, më 28.02.2013

406
Nr.11115-01450-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-653 i Vendimit (159)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE: DEJE ISTREFI, LIJE ISTREFI

I PADITUR: FEJZI HALILI

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe dorëzojë
sipërfaqen 3.210 m2 dhe 880 m2 tokë bujqësore
ndodhur në fshatin Bago Kavajë,
si dhe të ardhurat për vitet 2000-2006
për këto sipërfaqe tokë bujqësore.
Baza Ligjore: Nenet 296 dhe 297 të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.616, datë 11.10.2006, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësave Deje Istrefi dhe Lije Istrefi, duke u detyruar i
padituri Fejzi Halili t’i lirojë dhe dorëzojë paditësave sipërfaqet e tokave arë
prej 3.210 m2, me nr.pasurie 129/52, zona kadastrale 1072, vol.1, faqe 71, me
kufij: Veriu - pasuria nr.129/51, Lindje - pasuria 409, Jugu - pasuria 129/53,
Perëndimi - pasuria 336 dhe 880 m2, me nr.pasurie 135/65, zona kadastrale
1072, vol. 10, faqe 67, me kufij: Veriu - pasuria 420, Lindje - pasuria 136/64,
Jugu - pasuria 135/67 dhe Perëndimi - pasuria 420, të ndodhura në fshatin
Bago të Rrethit Kavajë.
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën e objektit të padisë të ardhurat nga
përdorimi i sendit për periudhën nga viti 2000-2006.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.556, datë 13.12.2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.616, datë 11.10.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Fejzi Halili, më

datë 30.04.2008, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, për këto shkaqe:

407
 - Gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në mungesën time për shkak të mos
njoftimit. Jemi interesuar herë pas here për shpalljet e njoftimeve, por nuk rezulton që
të jetë bërë shpallje ose këto shpallje mund të jenë hequr nga stenda e afishimeve pasi
është e pasiguruar.
- Gjykata, kur ka konstatuar faktin e mungesës, duhej të hetonte nëse është shpallur
data dhe ora e gjykimit në stendat e shpalljes dhe të administronte shpalljen.
- Nga ana e gjykatës së apelit nuk është respektuar ligji, neni 460/3 i K.Pr.Civile.
- Në këto rrethana na është privuar e drejta për të parashtruar dhe argumentuar
pretendimet për zgjidhjen e drejtë të çështjes.
- Për rastin konkret ndodhemi përpara një procesi jo të rregullt ligjor, pasi na është
mohuar një e drejtë themelore e parashikuar nga neni 42/1 i Kushtetutës dhe neni 6 i
KEDNJ.
- Në lidhje me themelin e çështjes, pronën që pala paditëse ka bërë objekt gjykimi unë e
kam blerë prej vitit 1993. I ndjeri Sabri Istrefi me shkresë të thjeshtë dore datë
24.09.1991 i ka shitur Muhamed Bajraktarit nga Kukësi një shtëpi dhe sipërfaqe toke
për shumën 20.000 lekë. Ky i fundit më datë 13.03.1992 ia ka shitur Han Limon
Tushës për 60.000 lekë. Unë i padituri, më datë 29.09.1993, ja kam blerë shtëpinë
bashkë me tokën Han Tushës dhe prej kësaj periudhe banoj në atë shtëpi dhe punoj e
shfrytëzoj tokën e blerë.
- Veprimet e shitjes janë bërë në kohën që ka qenë në fuqi Kodi Civil i vitit 1982, sipas
të cilit (neni 32) padia për të kërkuar pavlefshmërinë e një veprimi juridik duhet të
ngrihet brenda 1 viti. Vetë i ndjeri Sabri Istrefi deri në vitin 1996 nuk ka ngritur një
padi të tillë.
- Po kështu, bazuar në nenin 91 të K.Civil viti 1982 me ndryshimet dhe dekretin 573,
datë 26.06.1993, paditëset nuk kanë të drejtë të kërkojnë kthimin e shtëpisë dhe tokës,
pasi u ka kaluar afati i parashkrimit.
- Duhet të ishin thirrur në gjykim si persona të tretë personat që kanë blerë shtëpinë dhe
tokën nga i ndjeri Sabri Istrefi.
- Të dyja gjykatat aktin e shitjes së tokës dhe shtëpisë i kanë trajtuar si akte absolutisht
të pavlefshëm megjithëse nuk jemi përpara një rasti të tillë, gjykata duhet të zgjidhte
pasojat e kësaj pavlefshmërie. Gjithashtu gjykata duhej të shprehej se për cilën
kontratë bëhej fjalë kur shprehet për pavlefshmëri, pasi kemi të bëjmë me tre kontrata
të njëpasnjëshme.
- Në blerjet kam qenë në mirëbesim. Gjykata nuk ka hetuar çështjen në themel. Është e
vërtetë se toka të ndjerit Sabri Istrefi, trashëgimtarit të paditëseve i është dhënë në
pronësi në vitin 1996, por ai e ka pasur në përdorim dhe e ka disponuar atë që në vitin
1991

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av.Kujtim Capo, që kërkoi prishjen e
dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Kavajë në emër të paditëseve Deje Istrefi dhe Lije Istrefi figurojnë të
regjistruara në pronësi të tyre 2 sipërfaqe tokë arë; njëra prej 3.210 m2, zona kadastrale
nr.1072 me nr.pasurie 129/52 dhe tjetra prej 880 m2, zona kadastrale nr.1072 me nr.pasurie
135/65 ndodhur në fshatin Bago Kavajë.

408
 Paditëset Deje Istrefi dhe Lije Istrefi, me pretendimin se janë pronare të ligjshme të
këtyre sipërfaqeve, por që mbahen nga i padituri Fejzi Halili pa ndonjë titull, me padinë e
datës 08.06.2006 kanë kërkuar lirimin dhe dorëzimin e tyre.
Nëpërmjet prapësimeve i padituri Fejzi Halili ka parashtruar se shtëpinë së bashku me
këto sipërfaqe toke i ka blerë në vitin 1993 nga shtetasi Han Tusha, i cili dhe ky i ka blerë nga
Muhamed Bajraktari në vitin 1992, ndërsa Muhamed Bajraktari i ka blerë nga
trashëgimlënësi i paditëseve, Sabri Istrefi në vitin 1991 dhe është posedues i ligjshëm.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.616, datë 11.10.2006, ka
vendosur:
Pranimin e padisë së paditëseve Deje Istrefi dhe Lije Istrefi, duke u detyruar i padituri
Fejzi Halili t’i lirojë dhe dorëzojë paditëseve sipërfaqet e tokave arë prej 3.210 m2, me
nr.pasurie 129/52, zona kadastrale 1072, vol. 1, faqe 71, me kufij: Veriu - pasuria nr.129/51,
Lindje - pasuria 409, Jugu - pasuria 129/53, Perëndimi - pasuria 336 dhe 880 m2, me
nr.pasurie 135/65, zona kadastrale 1072, vol. 10, faqe 67, me kufij: Veriu - pasuria 420,
Lindje - pasuria 136/64, Jugu - pasuria 135/67 dhe Perëndimi - pasuria 420, të ndodhura në
fshatin Bago të Rrethit Kavajë.
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën e objektit të padisë të ardhurat nga
përdorimi i sendit për periudhën nga viti 2000-2006.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.556, datë 13.12.2007, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.616, datë 11.10.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
Gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në mungesë të të paditurit, i cili është
vënë në dijeni për vendimin e kësaj gjykate më datë 21.04.2008 dhe ka depozituar rekursin
më datë 30.04.2008. Rekursi është paraqitur brenda afatit ligjor dhe iu është komunikuar
pjesëmarrësve në gjykim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke çmuar se gjykimi i çështjes në Gjykatën e
Apelit Durrës është zhvilluar në shkelje të dispozitave procedurale, konkretisht të dispozitës
së nenit 309 dhe 465 të K.Pr.Civile, çështja duhet të prishet dhe aktet të kthehen për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Nga dosja gjyqësore rezulton se gjykimi i kësaj çështje në gjykatën e apelit ka filluar
në datën 09.10.2007, sipas shpalljes por pas shpjegimeve të palës paditëse, seanca gjyqësore
është shtyrë për në datë 14.11.2007, ora 09.00 “Për të paraqitur pala paditëse një vërtetim nga
Komuna nëse është ndjekur më parë rruga administrative apo jo”. Edhe kjo seancë është
shtyrë për të kërkuar zyrtarisht vërtetimin nga Komuna.
Në seancën pasardhëse, atë të datës 13.12.2007, gjykata e apelit, pa vendosur të
përsërisë shqyrtimin gjyqësor (detyrim ky që rrjedh nga dispozita e nenit 465 të K.Pr.Civile),
ka administruar prova të reja dhe në po këtë seancë i ka dhënë “fund shqyrtimit gjyqësor”,
duke shpallur dhe vendimin. Në rrethanat e mësipërme, gjykata jo vetëm i ka mohuar palës së
paditur, e cila ka qenë në mungesë, të drejtën për t’u shprehur lidhur me provat e reja por
gjithashtu i ka administruar këto prova në kundërshtim me rregullat e përcaktuara në këtë
Kod.
Si rezultat i shkeljes së mësipërme, nga ana e Gjykatës së Apelit Durrës është vepruar
ndesh edhe me parashikimet e dispozitës së nenit 309 të K.Pr.Civile, sipas të cilit: “vendimi
mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në aktet që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
Pasi vendim i kësaj gjykate është bazuar edhe mbi prova të cilat nga ana e gjykatës së apelit
janë marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara në nenin 465 të K.Pr.Civile.

409
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.556, datë 13.12.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 28.02.2013

410
Nr.31003-00354-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-536 i Vendimit (160)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Fatos Lulo Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në datën 28.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËSA: LLAMBRAQ ÇABIRI, ALEKSO KACI,

LUTFIE LAZE, HAVA SHABANI,
ISMAIL SHAMETI, LUAN SEJDINI,
PËRPARIM MUSAI, QATIP QOKU
TË PADITUR: GJERGJI YMERI, ALBANA YMERI.
BASHKIA SARANDË, ZYRA E
URBANISTIKËS DHE SEKSIONI I
FINANCËS
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË

OBJEKTI i PADISË:
Anullim i akteve administrative, vendimin nr.4, datë 20.12.1999
të K.RR.T. të Bashkisë Sarandë,
vendimin nr.13 datë 25.07.2000 të K.RR.T. të Bashkisë Sarandë,
vendimin për dhënien e lejes së ndërtimit,
rifreskim datë 10.09.2003, goditjen për falsitet të tyre.
Pavlefshmërinë e kontratës së shitblerjes nr.215 rep. datë 07.03.2001
dhe fshirjen e saj nga regjistrat hipotekorë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154, 254, 170,
277, 3234, 325, 329 të K.Pr.Civile.
Nenet 92/a, 584/b të K.Civil.
Ligji nr.8405 datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”
dhe Rregullorja e Urbanistikës.

PADITËSA: GJERGJI YMERI, ALBANA YMERI

TË PADITUR: LLAMBRAQ ÇABIRI, ALEKSO KACI,
LUTFIE LAZE

411
 OBJEKTI I PADISË:
Pushim cenimi në pronësi dhe detyrimin e të paditurve
të zbatojnë kondicionet urbanistike,
duke mos ndërtuar dritare dhe ballkone në krahun
që kufizohet me truallin e paditësave
dhe të respektojnë sipërfaqen e ndërtimit sipas koefiçientit të shfrytëzimit.
Detyrimin e të paditurve të respektojnë servitutin që rrjedh nga ndërtimet.
Baza Ligjore: Nenet 272, 302 të K.Civil.
Nenet 48 e 50 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998, “Për Urbanistikën”.

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.356, datë 11.04.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me nr.1390/26 regjistri themeltar, datë
22.11.2006 Regjistrimi të paditësave të paditur Llambraq Çabiri, Alekso Kaci,
Lutfie Laze, Hava Shabani, Ismalil Shameti, Luan Sejdini, Përparim Musai e
Qatip Qoku.
Anullimin e vendimit të KRRT-së Bashkisë Sarandë nr.4, datë 20.12.1999,
dhe lejes së ndërtimit me nr.1/184, datë 10.09.2003 të dhëna në kundërshtim
me ligjin.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të objektit të padisë me nr.1390/26
regjistri themeltar datë 22.11.2006 si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Rrëzimin e kërkesëpadisë me nr.1435/43 regjistri themeltar, datë 06.12.2006
të të paditurve paditës Gjergj Ymeri dhe Albana Ymeri si të pabazuar në ligj
dhe në prova.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të dhënë me vendimin nr.97, datë
09.11.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të dhënë me vendimin nr.99, datë
23.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.315 datë 12.09.2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.356, datë 11.04.2007 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Sarandë përsa i takon anullimit të aktit administrativ,
vendimit nr.4, datë 20.12.1999, të K.Rr.T-së pranë Bashkisë Saarndë, për
miratim studimi pjesor urbanistik në favor të të paditurve, paditës Gjergji dhe
Albana Ymeri, përsa i takon disponimit për padinë e të paditurve, paditës
Gjergji dhe Albana Ymeri si dhe përsa i takon disponimeve për masat e
përkohshme të sigurimit të padisë dhe shpenzimet gjyqësore.
Ndryshimin vendimit civil përsa i takon padisë së paditësave të paditur
Llambraq Çambiri etj. për kërkimet me objekt anullimin e vendimit nr.13, datë
25.07.2000 të Këshillit të Bashkisë Sarandë, pavlefshmërinë e kontratës së
shitblerjes dhe fshirjen e saj nga regjistrat hipotekor si më poshtë:
Anullimin e vendimit nr.13, datë 25.07.2000 të Këshillit të Bashkisë Sarandë
për dhënie shesh ndërtimi në favor të të paditurve paditës Gjergji dhe Albana
Ymeri.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.1075 Rep.,
215 Kol., datë 07.03.2001 dhe duke i vlerësuar palët në mirëbesim, kthimin e
tyre në gjendjen e mëparshme, duke u detyruara Bashkia Sarandë t’i kthejë të
paditurve paditës Gjergji dhe Albana Ymeri çmimin e paguar për blerjen e
truallit.

412
 Fshirjen e regjistrimit të kontratës nr.1075 Rep., 215 Kol., datë 07.03.2001,
nga regjistrat e Z.R.P.Paluajtshme Sarandë.
Fshirjen e vendimit civil dhe pushimin e gjykimit të çështjes përsa i takon
kërkimit për anullimin e lejes së ndërtimit datë 10.09.2003 për shkak të
skadimit të afatit në momentin e ngritjes së padisë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të paditurit paditës Gjergji
Imeraj dhe Albana Imeraj, më datë 05.10.2007, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë gjykatës së apelit, për këto
shkaqe:
- Gjykatat kanë lejuar shkelje procedurale, kanë tejkaluar kompetencat e tyre duke
marrë ato të K.RR.T-së.
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh dhe nuk e kanë kaluar as për bisedim parashkrimin
e ngritjes së padisë që sipas nenit 328 të K.Pr.Civile padia është parashkruar.
- Nuk është formuar drejt ndërgjyqësia. Gjykata ka pranuar në gjykim persona që nuk
kanë interes të ligjshëm si Përparim Musai e Hava Shabani të cilët banojnë në katin e
pestë; Llambraq Cibiri e Luan Sejdini që banojnë në katin e katërt.
- Gjykata ka pranuar se paditësat janë pronarë të apartamenteve të pallateve nr.1 dhe 3,
por nuk ka administruar çertifikatat e pronësisë, veç të paditësit Llambraq Cibirit. Për
këtë shkak ata nuk legjitimohen në ngritjen e padisë.
- Gjithashtu, po të ishin administruar aktet e pronësisë do të dilte se pronat e tyre
kufizoheshin nga pasuria nr.14/2 që është prona e Gjergji dhe Albana Ymerit që është
e regjistruar në Z.R.P.P., ndërsa të dy sheshet e tyre nuk janë në hartën e pronësisë,
pasi dokumentacioni i tyre është bërë nul sepse ata nuk kanë kryer procedurat në kohë
në bazë të nenit 46 të ligjit për urbanistikën.
- Gjykata ka ngatërruar konceptin pronë me atë të studimit pjesor urbanistik.
- Gjykatat na kanë shkelur të drejtën për t’i drejtuar pyetje ekspertit.
- Gjykatat nuk morën parasysh thëniet e juristit të Bashkisë.
- Dokumentet e paditësit janë fotokopje dhe studimi pjesor urbanistik duket me sy të
lirë që është i fallsifikuar. Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenet 223 e 224 të
K.Pr.Civile.
- Gjykata e apelit ka zhvilluar seancë në datë të pashpallur. Ajo ka nxjerrë dy njoftime,
i pari për më datë 11.09.2007, ndërsa shpallja në Gjykatën e Sarandës na njoftonte se
gjykimi ishte më datë 19.09.2007 ora 10:10. I parashtruam gjykatës që seancën e
kësaj date ta linte për një datë tjetër pasi nuk kisha avokat, por gjykata nuk e mori
parasysh, duke realizuar vetë përfaqësimin e duke ulur cilësinë e mbrojtjes.
- Gjykata e apelit nuk u ka dhënë përgjigje ligjore fakteve që kemi ngritur në ankim.
Ajo ka mbajtur një qëndrim jo ligjor dhe ka gjykuar për dokumente që nuk ekzistojnë
më siç është rasti skadimit të lejeve të ndërtimit.
- Me vendimet respektive të KRRT Bashkisë dhe Këshillit të Bashkisë më është dhënë
e drejta e sheshit të ndërtimit me sip. 118 m2, sipërfaqe ndërtimi 83 m2 dhe është
realizuar shitblerja me kontratën nr.1075/215, datë 07.03.2001, që është regjistruar në
hipotekë. Mbi këtë bazë aktesh ligjorë jam bërë pronar i truallit. Për arsye ekonomike
nuk u mundësua ndërtimi sipas afatit të përcaktuar në lejen e ndërtimit dhe në zbatim
të nenit 46 të ligjit për urbanistikën KRRT-ja Bashkisë më pajisi me vendimin e ri
nr.1/184, datë 09.10.2003, me projekt të ri të zvogëluar në krahasim me të parin duke
hequr dritare në krah të komshinjve pasi edhe ata do të ndërtonin. Po për arsye
ekonomike nuk u mundësua ngritja e objektit dhe tashmë duhet të përsëritet leja.
- Pavarësisht nga kjo situatë unë jam pronar i truallit.

413
 - Gjykatat kanë gjykuar me dokumente që nuk kanë fuqi ligjore dhe nuk prodhojnë
asnjë pasojë juridike.

Paditësit e paditur Llambraq Çabiri, Alkso Laci, Lutfie Laze, Përparim Musa, Qatip
Qoku, Ismail Shameti, Luan Sejdini, Hava Shabani kanë ushtruar kundër rekurs, me të cilin
kërkojnë lënien në fuqi të vendimeve të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë,
për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i mbështetur në prova e në ligj.
- Gjykimi në të dy shkallët është zhvilluar konform procedurave ligjore dhe vendimet
janë marrë në bazë të provave që janë marrë në seancë gjyqësore.
- Jemi të gjithë banorë të pallateve nr.1 dhe 3 që nga viti 1979.
- Hipotekimi i pretenduar në rekurs është bërë mbi dokumente fiktive.
- Rekursuesit nuk gëzojnë të drejtën e pronësisë. Kjo pronësi e pretenduar është
rrjedhojë e dokumenteve të fallsifikuarar dhe fiktive. Gjykata me të drejtë kanë
konstatuar pavlefshmërinë e kontratës së shitjes.
- Dokumentacioni jonë i paraqitur si prova është i njësuar me origjinalin nga noteri dhe
nuk qëndrojnë pretendimet se është thjesht fotokopje.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës së paditur, av.Idajet
Beqiri, që kërkoi prishjen e vendimit nr.356, datë 11.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe vendimit nr.315, datë 12.09.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër;
përfaqësuesen e palës paditëse, Av.Alma Çami, që kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësat Llambraq
Çabiri, Alekso Laci, Lutfie Laze, Përparim Musa, Qatip Qoku, Ismail Shameti, Luan
Sejdini, Hava Shabani janë pronarë të apartamenteve përkatëse banimi, ndodhur në pallatet
nr.1 dhe nr.3, Lagja nr.1 të qytetit Sarandë.
K.RR.T. rrethit, me vendimin nr.38, datë 25.07.1996, ka miratuar studimin pjesor
urbanistik për shtesë pallati nr.1 për sipërfaqen 40.8 m2 dhe me vendimin nr.3/2, datë
25.09.1996 të Këshillit Bashkiak është miratuar dhënia e sheshit të ndërtimit për këtë shtesë.
Paditësat Luan Sejdini, Lutfie Laze, Hava Shabani e Ismail Shametaj me kontratën e datës
21.01.1997 kanë blerë këtë sipërfaqe trualli, regjistruar në librin nr.6, faqe 108 datë
23.01.1997 të Z.V.R.P.P. Sarandë.
Paditësave të tjerë Llambraq Cabiri, Alekso Laci, Lutfie Laze e Përparim Musa, me
vendimin nr.102, datë 22.06.1998, të K.RR.T-së Rrethit, u është miratuar studimi pjesor
urbanistik për shtesë pallati në pallatin nr.3 për sipërfaqen 80 m2, me lartësi 5 kate dhe me
vendimet nr.2, datë 09.02.1999, të Këshillit të Bashkisë dhe nr.2/50, datë 24.12.2002, të
K.RR.T janë pajisur me leje ndërtimi të rifreskuar për ndërtimin e shtesës. Pas pezullimit të
punimeve janë lejuar të vazhdojnë ndërtimin nga Policia Ndërtimore.
Nga ana tjetër, në favor të të paditurve paditës Gjergji dhe Albana Ymeri me
vendimin nr.4, datë 20.12.1999 të K.RR.T-së të Bashkisë Sarandë është miratuar studimi
pjesor urbanistik në sheshin midis pallateve nr.1 dhe 3 për ndërtimin e një objekti me
sipërfaqe të përgjithshme 118 m2, sipërfaqe banimi 83 m2 dhe me lartësi të objektit 5 kate.
Më pas për këtë shesh, me vendimin nr.13 datë 25.07.2000, të Këshillit të Bashkisë Sarandë
është dhënë leja e sheshit të ndërtimit dhe është realizuar kontrata e shitblerjes nr.1075/215,
datë 07.03.2001. Objekti është lejuar të ndërtohet mbi bazën e lejes së ndërtimit nr.4, datë

414
20.02.1999 të K.RR.T-së Bashkisë dhe të rifreskuar me vendimin e po këtij organi nr.1/184,
datë 10.09.2003.
Pala paditëse e paditur, Llambraq Çabiri, Alekso Laci, Lutfie Laze, Përparim
Musa, Qatip Qoku, Ismail Shameti, Luan Sejdini dhe Hava Shabani, me padinë e datës
13.11.2006, pretendon se aktet administrative dalë në favor të të paditurve (paditës) Gjergji e
Albana Ymeri janë akte absolutisht të pavlefshëm, të marrë në kundërshtim me ligjin dhe
rezultat i një procedure jo ligjore; po kështu kontrata e shitblerjes e lidhur mbi bazën e këtyre
akteve është absolutisht e pavlefshme; ndërtimi i të paditurve nuk respekton kushtet dhe
kondicionet urbane, si dhe dokumentacioni i tyre është i fallsifikuar, dhe kërkojnë
pavlefshmërinë e këtyre akteve, goditjen për falsitet dhe fshirjen e regjistrimeve përkatëse të
bërë pranë Z.V.R.P.P. Sarandë.
Të paditurit paditës Gjergj dhe Albana Ymeri, me padinë e datës 01.12.2006,
pretendojnë se paditësit e paditur në fakt kërkojnë të kryejnë një ndërtim në një sipërfaqe më
të madhe se ajo e miratuar duke mos respektuar koeficientin e shfrytëzimit, se ky ndërtim nuk
është shtesë, por ndërtim i ri me shkallë më vete dhe njëkohësisht me dritaret e ballkonet që
ata po realizojnë në anën që ne kufizohemi na cenojnë në pronësi, kërkojnë pushimin e
cenimit në pronësi duke u detyruar që edhe ata të respektojnë kondicionet urbane duke hequr
dritaret dhe ballkonet nga ana që ne kufizohemi.
Me vendim është bërë bashkimi i çështjeve duke u gjykuar së bashku.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë
ka disponuar sikundër është parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi gjyqësor. Mbi
ankimin e palëve ndërgjyqëse, çështja në fjalë u shqyrtua dhe nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër, e cila la në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë të tij, duke vendosur
ndryshimin për kërkimet e tjera të kërkesë padisë.
Mbi rekursin e Gjergj dhe Albana Ymerit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e mori
çështjen në shqyrtim në seancë gjyqësore dhe në përfundim të gjykimit vendosi të prishë
vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe ta kthejë çështjen për rigjykim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues. Në këtë përfundim u arrit nisur nga shqyrtimi i shkaqeve
ligjore të parashtruara në rekurs, shkaqe të cilat gjejnë mbështetje ligjore në përmbajtjen e
dispozitës së nenit 472 të K.Pr.Civile.
Gjykimi i çështjes në Gjykatën e Apelit Gjirokastër është realizuar në 7 seanca
gjyqësore. Rezulton se në seancën e datës 19.07.2007, pala ndërgjyqëse Albana Ymeri, në
pamundësi shëndetësore, duke paraqitur raportin përkatës mjekësor, ka kërkuar nga ana e
gjykatës shtyrjen e seancës dhe caktimin e një date tjetër për zhvillimin e saj. Nga proces-
verbali gjyqësor rezulton, se me vendim të ndërmjetëm, gjykata ka vendosur të shtyjë
seancën për në datë 11.09.2007, duke paralajmëruar njëkohësisht këtë palë ndërgjyqëse që të
mos përsëriste kërkesa për shtyrje seance.
Ndërkohë, nisur nga detyrimi që i njeh gjykatës dispozita e nenit 460/3 e K.Pr.Civile,
shpallja e datës dhe orës së zhvillimit të seancës është kryer pranë Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe në Gjykatën e Shkallës së Parë Sarandë. Nisur nga pretendimi i ngritur në
rekurs dhe nga konstatimi i përmbajtjes së shpalljeve gjyqësore, rezulton se shpallja e kryer
nga Gjykata e Apelit Gjirokastër (shih fq.54 dosje në apel), në vend që të pasqyronte si datë
për zhvillimin e seancës 11.09.2007, pasqyron si datë për zhvillimin e seancës një tjetër datë,
atë 19.09.2007.
Nga proces-verbali gjyqësor rezultoi se Gjykata e Apelit Gjirokastër, seancën e radhës
e zhvilloi në datë 11.09.2007, duke vendosur gjykimin në mungesë ndër të tjerë për të
paditurën Albana Ymeri. Në këtë seancë u zhvillua gjykimi i çështjes dhe shpallja e vendimit
u la për të nesërmen, datë 12.09.2007, pa pasur dijeni serish pala ndërgjyqëse Albana Ymeri.

415
 Në rrethanat e mësipërme, duke parë përmbajtjen e dispozitës së nenit 472, 460/3, 18,
18, 19, 20 të K.Pr.Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se Gjykata e
Apelit Gjirokastër, ka lejuar shkelje të tilla procedurale, që kanë sjellë si pasojë cenimin e
parimit të kontradiktorialitetit, duke mos i lejuar palës ndërgjyqëse Albana Ymeri të marrë
pjesë në shqyrtimin e çështjes gjyqësore nga e cila tërhiqte interesa të ligjshme.
Përsa më lart, ky Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, do të
duhet të prishet përsa kohë u morr në përfundim të një procesi gjyqësor të parregullt. Gjatë
rigjykimit të çështjes, me një tjetër trup gjykues, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka detyrimin të
shqyrtojë ankimet e palëve ndaj vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë dhe të
disponojë sipas ligjit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.315, datë 12.09.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, me trup tjetër gjykues.

Tiranë, më 28.02.2013

416
Nr.11111-02737-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-617 i Vendimit (161)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËSE: KLEMENTINA PRELA, në mungesë

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR,
në mungesë
ANDREA PLEVNESHTI, në mungesë
MARK PLEZHA, përfaqësuar nga
avokat Kujtim Capo

OBJEKTI:
Saktësimin e kufijve me të paditurit.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Shkodër të regjistrojë pasurinë time të paluajtshme
shtëpi+truall, e ndodhur në Z.K. 8593 në favorin tim.
Baza Ligjore: Neni 157/2 i K.Civil.
Nenet 27 dhe 38 e vijues të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994.

Gjykata e Rrethit Shkodër, me vendimin nr.938, datë 01.04.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër të bëjë regjistrimin e pronës objekt gjykimi me
nr.pasurie 3/383 e ndodhur në Zonën Kadastrale 8593, truall + ndërtim, e
kufizuar në Veri - 6/520 (Nensi e Iva Prela), 6/381 (Drande Peraj), Jugu - 5/11
(rruga), Lindja - 6/348 (Ndue Progaj), Perëndimi - 6/520 (Nensi e Iva Prela),
6/370 (Mark Plezha), 6/371 (Andrea Plevneshti) me sipërfaqe totale 362m2 e
sipërfaqe ndërtimore 132 m2 të ndodhur në lagjen “P.Rexhepi”, Rruga
“L.Kovaçi” Shkodër, në emër të paditëses Klementina Prela dhe
trashëgimtarëve ligjorë të Tom e Luçie Prela.
Pjesë e pandarë e këtij vendimi është dhe skica e aktit të ekspertimit.

417
 Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.437, datë 06.10.2008, ka vendosur
Lënien në fuqi të vendimit nr.938, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër me këtë ndryshim:
Saktësimin e kufijve ndërmjet pronës së paditëses Klementina Prela dhe
trashëgimtarëve të tjerë ligjorë të Tom e Luçie Prela, dhe pronarëve të të
paditurve Andrea Plevneshti dhe Mark Plezha, duke përcaktuar se prona me
nr.pasurie 3/383 e paditëses Klementina Prela dhe trashëgimtarëve të tjerë
ligjorë të Tom e Luçie Prela, kufizohet në Perëndim me pasurinë nr.6/370 të të
paditurit Mark Plezha, dhe pasurinë nr.6/371 të të paditurit Andrea Plevneshti,
sipas pasqyrimit në të tyre në Planin e Rilevimit që i bashkëngjitet këtij
vendimi.
Prishjen e vendimit e pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje me detyrimin e
Z.V.R.P.P. Shkodër për regjistrimin e pasurisë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Mark Plezha, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe pushimin e gjykimit, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligj.
- Gjykatat janë treguar të njëanshme, inkompetente ndaj ligjit dhe indiferente ndaj
provave që kam paraqitur në gjykim.
- Me vendimet e tyre gjykatat kanë cenuar sipërfaqe të pronës sime duke ia shtuar atë
palës paditëse.
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh provat e paraqitura prej meje që tregojnë kufirin e
pronës sime me atë të palës paditëse, që është shumë i qartë pasi muri që na ndan
është disavjeçar dhe ka karakteristika të dallueshme.
- Gjykata e shkallës së parë ka pasur konflikt interesi në gjykimin e çështjes për shkak
të miqësisë me avokatin e palës paditëse.
- Eksperti i caktuar prej gjykatës ka dhënë mendime në një çështje tjetër ku palë kam
qenë unë dhe pala paditëse në vitin 2000, që është pushuar.
- Gjykata ka marrë parasysh prova të falsifikuara.
- Gjykatat nuk kanë arsyetuar vendimet e tyre.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e të paditurit Mark
Plezha, avokatin Kujtim Capo, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes ose dërgimin e
çështjes për rishqyrtim; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Klementina Prela i është
drejtuar palës së paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër,
për regjistrim fillestar të një shtëpie banimi dhe oborr, ndodhur në qytetin e Shkodrës, Rruga
“Perlat Rexhepi”, Zona Kadastrale 8593, me kufij të përcaktuar.
2. Pala e paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, ka
refuzuar regjistrimin e pasurisë në favor të paditëses Klementina Prela, me arsyetimin “...se
origjina e pronës me nr.390, datë 11.04.1921 mungon në regjistrat e Zyrës sonë, si dhe
pasuria nuk ka të përcaktuar sipërfaqen” dhe se “Nga verifikimi i nënshkrimeve të
autentifikuara nga noteri rezulton se kufitarët Andrea Plevneshti dhe Mark Plezha nuk kanë

418
nënshkruar. Meqenëse është kërkesë ë ligjit që deklarata noteriale e pronave kufitare të
nënshkruhet nga të gjithë kufitarët, ZVRPP Shkodër nuk mund të kryejë regjistrimin e
kërkuar nga ana juaj pa u nënshkruar deklarata nga të gjithë kufitarët”.
3. Paditësja Klementina Prela, me pretendimin se ajo është pronare e pasurisë, që në
origjinë referon në regjistrimet hipotekor nr.390, datë 11.04.1921 dhe nr.140, datë 07.05.1940
dhe se ka kufitarë shumëvjeçarë në perëndim të paditurit Andrea Plevneshti dhe Mark Plezha,
të cilët nuk kanë pranuar të nënshkruajnë deklaratat noteriale si kufitarë për regjistrimin e
pasurisë, me padi, bazuar në nenin 157§2 të Kodit Civil dhe në nenet 27, 38 e vijues të ligjit
nr.7843/1994, i ndryshuar, ka kërkuar: “Saktësimin e kufijve me të paditurit. Detyrimin e
Z.V.Rr.P.P. Shkodër të regjistrojë pasurinë time të paluajtshme shtëpi+truall, e ndodhur në
ZK 8593 në favorin tim”.
4. Gjykata e Rrethit Shkodër, me vendimin nr.938, datë 01.04.2008, ka pranuar
padinë, duke detyruar palën e paditur, Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër “...të bëjë regjistrimin e pronës objekt gjykimi me nr.pasurie 3/383 e
ndodhur në Zonën Kadastrale 8593 truall + ndërtim, e kufizuar në Veri - 6/520 (Nensi e Iva
Prela), 6/381 (Drande Peraj), Jugu - 5/11 (rruga), Lindja - 6/348 (Ndue Progaj), Perëndimi -
6/520 (Nensi e Iva Prela), 6/370 (Mark Plezha), 6/371 (Andrea Plevneshti) me sipërfaqe
totale 362 m2 e sipërfaqe ndërtimore 132 m2 të ndodhur në Lagjen “P.Rexhepi”, Rruga
“L.Kovaçi” Shkodër, në emër të paditëses Klementina Prela dhe trashëgimtarëve ligjorë të
Tom e Luçie Prela”.
4.1. Gjykata, pasi ka administruar dhe aktin e ekspertimit, ka pranuar të vërtetuar se -
“...prona që kërkohet të regjistrohet rrjedh nga vërtetimi i pronësisë me nr.140, datë
07.05.1940 në favor të pronarëve Luçije e Tom Prela, trashëgimlënës të paditëses…
konstatohet se një pjesë e kësaj pasurie dhe konkretisht dy dhoma, etj. janë transkriptuar në
radhorin e pronësisë me nr.66, datë 14.10.1965, në favor të Gjovalin Prelës me akt dhurimi
dhe sot janë regjistruar në favor të Nensi e Iva Prela si trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit
Gjovalin Prela, të cilat e zotërojnë pronën në bazë të aktit të pronësisë me nr.38, datë
25.12.2005”; - pasuria “...objekt gjykimi me nr.6/383, ndodhur në ZK 8593 kufizohet në
Veri:-me Nensi e Iva Prela(6/520) dhe Drande Pepaj (6/381); në Lindje:-me Drande Pepaj
(6/381) dhe Ndue Progaj (6/384); në Jug:-me rrugë(5/11) dhe në Perëndim me Nensi e Iva
Prela (6/520), me të paditurin Mark Plezha (6/370) dhe të paditurin Andrea Plevneshti
(6/371)”. Më tej gjykata parashtron se “…pasi analizoi të gjitha provat e paraqitura nga
palët në proces dhe mbi bazën e konluzioneve të arritura në aktin e ekspertimit arrin në
konkluzionin se kërkesa është e drejtë dhe duhet pranuar,…”.
5. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.437, datë 06.10.2008, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke ndryshuar dispozitivin e tij dhe pushuar
gjykimin e çështjes në lidhje me detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër për regjistrimin e pasurisë.
5.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi i
ka pranuar faktet sikurse dhe gjykata e shkallës së parë, arsyeton: - “Me të drejtë, gjykata e
faktit ka arritur në përfundimin se prona e paditëses kufizohet në perëndim me pasurinë me
nr.6/520 (aktualisht pronë e Nensi dhe Iva Prela), pasurinë me nr.6/370 (që i përket paditësit
- të paditurit - Mark Plezha) dhe pasurinë me nr.6/371 (që i përket të paditurit Andrea
Plevneshti) dhe kufitarët e tjerë. Por në dispozitivin e vendimit ajo është shprehur më tepër se
çfarë ka kërkuar paditësja në kërkesën e saj”, gjykata nuk duhej të shprehej dhe për kufitarët
për të cilët paditësja nuk ka kërkuar, por vetëm për ata që janë thirrur në gjykim dhe kundrejt
të cilëve paditësja ka parashtruar kërkimin e saj; - “Z.V.R.P. Paluajtshme Shkodër ka
refuzuar regjistrimin e pronës për shkak se nuk kanë qenë firmat e dy kufitarëve. Me marrjen
e këtij vendimi formë të prerë, bie poshtë shkaku i ligjshëm, që Z.V.R.P. Paluajtshme Shkodër
ka refuzuar regjistrimin, ndaj me paraqitjen e këtij vendimi pranë kësaj zyre, automatikisht

419
prona duhet regjistruar. Kjo zyrë, në bazë të nenit 192 dhe 193 të Kodit Civil duhet të
regjistrojë pronën, pasi kufitarët janë përcaktuar në bazë të një vendimi gjykate”; -
gjithashtu, paditësja i është drejtuar gjykatës “...pa ezauruar rrugën administrative” të
ankimit kundër refuzimit të regjistrimit nga ana e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër; - Në lidhje me kërkimin tjetër, atë të saktësimit të kufijve “Thelbi i
mosmarrëveshjes juridike civile është mos rënia dakord e palëve,...për caktim kufiri.
Pretendimet e të paditurit Mark kanë të bëjnë me probleme pronësie, të cilat në këtë proces
gjyqësor, paditësja Klementina nuk i ka ngritur fare. Dhe në përmbajtje, pretendimet e të
paditurit Mark nuk qëndrojnë... Pretendimet e të paditurit për pronësinë e murit ndarës nuk
janë objekt i këtij procesi gjyqësor”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Mark Plezha, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe pushimin e gjykimit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 157§2 i K.Civil: “Kur kufiri ndërmjet dy tokave është i paqartë dhe
pronarët nuk e përcaktojnë vetë atë, secili prej tyre mund të kërkojë saktësimin e
tij nga gjykata”.
7.2. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
7.3. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
7.4. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
7.5. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
7.6. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në
“Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e
zgjidhjes të saj”.
7.7. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese - arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Mark Plezha përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë prishjen e vendimit
nr.437, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

420
 9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi nr.437, datë 06.10.2008 i Gjykatës së
Apelit Shkodër është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
10. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata, duhet
të vërtetohen. Ky gjykim përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë dhe shkakut
të saj, evidenton se me anë të kësaj padie, paditësja ka parashtruar dy kërkime: (i) saktësimin
e kufijve me të paditurit Mark Plezha dhe Andrea Plevneshiti; (ii) detyrimin e Zyrës Vendore
të Regjistrimit të Pasurive të paluajtshme Shkodër të regjistrojë pasurinë e paluajtshme shtëpi
dhe truall, e ndodhur në zonën kadastrale 8593 në favorin tij.
13. Ky kolegj, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se gjykatat nuk
kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të pranimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i
mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës paditëse dhe kryerja e aktit të
ekspertimit për të arritur në konkluzionin se padia është e mbështetur në ligj dhe në prova.
Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe
argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që iu mungojnë vendimeve të gjykatave të faktit.
14. Sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit, e cila, megjithëse ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së pare duke ndryshuar dispozitivin e vendimit dhe
pushuar gjykimin në lidhje me kërkimin e dytë të paditëses, jo vetëm që nuk ju ka dhënë
përgjigje pretendimeve të parashtruara në ankim, por duke mos evidentuar mangësitë e
gjykimit në shkallë të parë, ka anashkaluar problemet themelore që kanë të bëjnë me natyrën
juridike të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
14.1. Ndonëse kjo gjykatë i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte mangësitë e
gjykimit në shkallë të parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen
me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë
objekt shqyrtimi, nuk iu ka dhënë përgjigje pretendimeve të anës së paditur në
lidhje me çështjet që i përkasin pronësisë së palëve dhe që duhet të zgjidhen
gjatë gjykimit të kësaj padie (neni 157§2 i K.Civil).
14.2. Në lidhje me pretendimet e palës së paditur, gjykata gabon kur arsyeton se ato
“...kanë të bëjnë me probleme pronësie, të cilat në këtë proces gjyqësor,
paditësja Klementina nuk i ka ngritur fare. Dhe në përmbajtje, pretendimet e të
paditurit Mark nuk qëndrojnë...Pretendimet e të paditurit për pronësinë e murit
ndarës nuk janë objekt i këtij procesi gjyqësor”. Arsyetimi i gjykatës së apelit
është rrjedhojë e keqinterpretimit të nenit 157§2 të Kodit Civil, ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj.

421
 15. Nxjerrja e konkluzionit nga ana e gjykatës së apelit se për rastin konkret nuk
shqyrtohen pretendimet që kanë të bëjnë me pronësinë nuk i përgjigjet kuptimit dhe natyrës
juridike të padisë për saktësimin/caktimin e kufijve. Ky konkluzion dhe arsyetimi i gjykatës
së apelit në mbështetje të tij bien ndesh me kuptimin e padisë, parashikuar në nenin 157§2 të
Kodit Civil. Gjykatat nuk kanë parashtruar asnjë argument në lidhje me pranimin e kësaj
padie; ato nuk kanë arsyetuar rrethanat ligjore që përbëjnë thelbin e kërkimit të paditësit dhe
prapësimeve të të paditurit, duke e bërë kështu vendimin të pambështetur në fakte dhe
konkluzione logjike e ligjore në lidhje me rrethanat që përcaktojnë kufirin midis pronave të
palëve ndërgjyqëse.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, e gjen me vend të sjellë në vëmendje të
gjykatave të faktit karakteristikat thelbësore të padisë së saktësimit të kufijve, parashikuar
nga paragrafi i dytë i nenit 157 i Kodit Civil, të cilat janë:
(i) Padia për saktësimin e kufijve ngrihet në ato raste kur kufiri ndarës midis
pronave është i paqartë dhe pronarët fqinj nuk merren vesh midis tyre në lidhje
me sipërfaqen dhe kufijtë e pronave të tyre. Pra, kjo padi ka për qëllim caktimin
e kufirit midis dy pronave fqinje, kur kufiri i tyre është i pacaktuar dhe i pasaktë.
(ii) Ndryshe nga padia e rregullimit të kufijve (paragrafi i parë i nenit 157 i K.Civil)
që ka karakter detyrimi (padi personale), padia e saktësimit apo caktimit të
kufijve është padi reale, sepse ka të bëjë me përcaktimin dhe njohjen e së drejtës
së pronësisë midis pronarëve të tokave fqinje dhe në këtë padi shtrohet për
zgjidhje çështja e pronësisë së tokës së tyre.
(iii) Si paditës mund të jetë vetëm pronari i sendit dhe po kështu edhe si i paditur
është pronari i tokës fqinje, kufiri i tokës së tij është i paqartë me tokën e
paditësit.
(iv) Kjo padi nuk i nënshtrohet afateve të parashkrimit shues.
17. Në thelb kjo padi konsiston në zgjidhjen e një çështje pronësie në lidhje me faktin
se midis dy (apo më shumë) pronave fqinje ka një pjesë toke, pronësia e së cilës
kundërshtohet prej dy fqinjëve. Në këtë aspekt kjo padi ngjan me padinë e rivendikimit, por
nuk është e tillë, pasi mosmarrëveshja midis palëve qëndron në lidhje me kufirin midis
tokave, pronave; është pikërisht kufiri midis tokave të pronarëve fqinj që është i paqartë e i
pacaktuar.
17.1. Gjatë shqyrtimit të kësaj padie duhet të vërtetohet nëse palët janë apo jo pronarë
mbi tokat që pretendojnë të saktësojnë kufijtë dhe nëse po, në çfarë sipërfaqe
konkrete.
17.2. Në shqyrtimin e padisë së saktësimit të kufijve duhet patur në vëmendje se,
përderisa në këtë padi secili ndërgjyqës mund të pretendojë të drejta pronësie
mbi zonën (pjesën) e kontestueshme të tokës, nën formën e kësaj padie mund të
fshihet një padi rivendikimi kur rivendikohet një pjesë e pronës së okupuar prej
fqinjit.
17.3. Padia e saktësimit të kufijve mund të ngrihet vetëm kur sendi i cili nuk ka të
përcaktuar kufijtë me sendin fqinj është tokë, qoftë ajo bujqësore ose tokë truall.
Në rast se pronarët fqinj kanë probleme me kufirin ndarës të sendeve të tjera të
paluajtshme të ndryshme nga toka, nuk mund të ngrihet kjo padi, por, sipas
rastit, padia e rivendikimit ose ajo mohuese.
18. Gjithashtu, në përfundim të shqyrtimit të kësaj padie dhe kur bëhet saktësimi i
kufijve midis tokave, gjykata duhet të urdhërojë edhe vendosjen e shenjave dalluese midis
tyre në masën dhe mënyrën që ajo e çmon të arsyeshme.
19. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se

422
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
20. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
pronësinë e palëve ndërgjyqëse, sipërfaqen në pronësi të tyre, ecurinë ndër vite të pronave
fqinje dhe kufirin ndarës të tyre, se ku pozicionohet ky kufi dhe për këtë duhet të përcaktojë
me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të
paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për
secilën palë.
20.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë
“në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e
drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe
detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara”
në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.3. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të pronësisë dhe atë faktike lidhur me kufirin ndarës të pronave fqinje,
gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin
dhe sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të
cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës, mund të
urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
20.4. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të
kontradiktorialitetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të të cilit
të çmojë provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë
dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së
saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në
tërësinë e tyre.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.437, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 28.02.2013

423
Nr.11116-00211-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-616 i Vendimit (162)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËS: AGIM KADILLARI, në mungesë

I PADITUR: MELEQ KANTO, përfaqësuar nga
avokat Mero Metaj

OBJEKTI:
Pushimi i cenimit të pronësisë dhe të oborrit të banesës në përdorim,
duke u urdhëruar prishja e banjës të ngritur nga i padituri pranë penxheres time
si dhe lirimi i truallit të zënë nga i padituri e kthim i objektit
(portës së hyrjes dhe murit rrethues) në gjendjen dhe kufijtë e mëparshëm.
Të detyrohet i padituri për shpërblimin e dëmit në vlerën e shpenzimeve
që duhet të kryhen për kthimin e objektit në gjendjen e mëparshme.
Baza Ligjore: Nenet 302, 303, 310-314 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.5120, datë 02.07.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit Meleq Kanto që të rivendosë në posedimin e paditësit
Agim Kadillari sipërfaqen e tokës prej 10.7 m2; sipërfaqe kjo e ndodhur në
Shkozë Tiranë dhe e regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë në ZK 8170, nr.Pasurie 9/12; rivendosje e cila do të
realizohet nëpërmjet prishjes së brezit të betonit që ka zënë sipërfaqen e tokës
së lartpërmendur; shënuar më ngjyrë të kuqe në skicën që i bashkëngjitet
vendimit gjyqësor.
Detyrimin e të paditurit Meleq Kanto që të ndërtojë murin rrethues që ndan
pronën e tij nga prona e paditësit Agim Kadillari në kufirin e mëparshëm të tij
dhe të hapë portën atje ku ajo ka qenë në distancë 3 m nga kufiri jugor i pronës
së paditësit Agim Kadillari; punime të cilat janë vlerësuar nga ekspertët në
vlerën 110.500 lekë.

424
 Detyrimin e të paditurit Meleq Kanto që të pushojë cenimin që i kryen pronës
së paditësit Agim Kadillari, nga ndërtimi pa leje i banjës në sipërfaqen e tokës
pronë e tij me dimensione 2.07 m x 1.86 m në distancë 1.44 m nga kufiri i
pronës së paditësit Agim Kadillari; duke urdhëruar të paditurin Meleq Kanto
që ta prishë atë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1719, datë 30.10.2008, ka vendosur

Lënien në fuqi të vendimit nr.5120, datë 02.07.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Meleq Kanto, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë në një rast ka ndryshuar orën e zhvillimit të seancës, duke e
afruar me një orë. Vendimi është marrë duke u bazuar në një akt ekspertimi të
urdhëruar në shkelje të nenit 228 të K.Pr.Civile.
- Ekspertiza është e njëanshme dhe nuk pasqyron realitetin. Ekspertët duke tejkaluar
kompetencat e tyre i kanë njohur të drejta pronësie palës paditëse tej dokumenteve të
pronësisë.
- Nisur nga përmbajtja e akt ekspertimit, pala paditëse është pronare e një banese prej
46.6 m2 dhe së bashku me trotuarin gjithsej sipërfaqe prej 68 m2. Ndërkohë akt
ekspertiza nxjerr një sipërfaqe trualli prej 85 m2.
- Në kundërshtim me ligjin nr.7643/1994 dhe atë nr.7652/1992 gjykata ka pranuar si
pronësi 68 m2, kur në kontratën e privatizimit pala paditëse ka fituar pronësinë vetëm
mbi 46.6 m2.
- Në pikën 2 të aktit të ekspertimit thuhet se banjo është ndërtuar pas vitit 1993, padia
është bërë në vitin 2007, d.m.th. pas 14 vjetësh. Çuditërisht gjykata shprehet për
prishjen e këtij objekti ndërtuar mbi truallin tim, duke shkelur dispozitën e nenit 303
të K.Civil, pasi padia është ngritur shumë vite më vonë nga përfundimi i ndërtimit dhe
jo brenda vitit siç kërkon ligji.
- Gjatë gjykimit në apel, çështja nuk u relatua nga gjyqtari përkatës, nuk u administruan
dokumentet e pronësisë së palës paditëse, si dhe në vendim nuk u arsyetua për shkaqet
e ankimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e të paditurit Meleq
Kanto, avokatin Mero Metaj, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se në emër të paditësit Agim Kadillari
pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë figuron e regjistruar në
nr.28, datë 28.03.2000 pasuria me nr.9/12, me sipërfaqe 68 m2 që përbëhet nga një
apartament në pallatin 10, kati i parë, në Shkozë, e përbërë nga një dhomë, një kuzhinë,
ambiente ndihmëse, me sipërfaqe apartamenti 46.6 m2 dhe trotuar, gjithsej 68 m2, Zona
Kadastrale 8170, me kufizimet përkatëse.

425
 2. Nga ana tjetër, në emër të paditurit Meleq Kanto figuron e regjistruar në regjistrin
hipotekor në nr.3851, datë 16.09.1994 një banesë e ndodhur në Rrugën “Ali Demi” Shkozë, e
përbërë nga pesë dhoma, dy kuzhina, me kufizimet përkatëse. Regjistrimi i kësaj pasurie
është bërë në bazë të vendimit nr.4007, datë 21.12.1992 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
3. Paditësi Agim Kadillari, me pretendimin se i padituri Meleq Kanto në Janar të vitit
2007 ka kryer veprime që e kanë cenuar në pronësi dhe e kanë zhveshur atë nga posedimi i
oborrit në përdorim, duke iu shkaktuar edhe dëm që konsiston në vlerën e punimeve që duhet
të kryen për kthimin e pronës në gjendjen e mëparshme, bazuar në nenet 302, 303, 310-314 të
Kodit Civil, me padinë e datës 01.03.2007 ka kërkuar: “Pushimi i cenimit të pronësisë dhe të
oborrit të banesës në përdorim, duke u urdhëruar prishja e banjës të ngritur nga i padituri
pranë penxheres time si dhe lirimi i truallit të zënë nga i padituri e kthim i objektit (portës së
hyrjes dhe murit rrethues) në gjendjen dhe kufijtë e mëparshëm. Të detyrohet i padituri për
shpërblimin e dëmit në vlerën e shpenzimeve që duhet të kryhen për kthimin e objektit në
gjendjen e mëparshme”.
4. Nëpërmjet prapësimeve i padituri Meleq Kanto ka parashtruar se cenimi i
pretenduar nga paditësi nuk qëndron, banja është ndërtuar që në vitin 1970, në origjinë prona
e paditësit referon në zbatim të ligjit nr.762/1992 dhe ai ka privatizuar 46.6 m2 dhe jo 68 m2,
paditësi ka filluar dhe ka bërë ndërtim pa leje duke cenuar ai pronën time dhe jo unë.
5. Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.5120, datë 02.07.2007, ka pranuar padinë
dhe ka detyruar të paditurin Meleq Kanto: - (i) “...që të rivendosë në posedimin e paditësit
Agim Kadillari sipërfaqen e tokës prej 10.7 m2; sipërfaqe kjo e ndodhur në Shkozë Tiranë
dhe e regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në ZK 8170,
nr.Pasurie 9/12; rivendosje e cila do të realizohet nëpërmjet prishjes së brezit të betonit që ka
zënë sipërfaqen e tokës së lartpërmendur; shënuar më ngjyrë të kuqe në skicën që i
bashkëngjitet vendimit gjyqësor”; - (ii) “...që të ndërtojë murin rrethues që ndan pronën e tij
nga prona e paditësit Agim Kadillari në kufirin e mëparshëm të tij dhe të hapë portën atje ku
ajo ka qenë në distancë 3 m nga kufiri jugor i pronës së paditësit Agim Kadillari; punime të
cilat janë vlerësuar nga ekspertët në vlerën 110.500 lekë”; - (iii) “...që të pushojë cenimin që
i kryen pronës së paditësit Agim Kadillari, nga ndërtimi pa leje i banjës në sipërfaqen e tokës
pronë e tij me dimensione 2.07 m x 1.86 m në distancë 1.44 m nga kufiri i pronës së paditësit
Agim Kadillari; duke urdhëruar të paditurin Meleq Kanto që ta prishë atë”.
5.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi ka administruar dhe akt ekspertimin,
arsyeton: - “Sipas aktit të ekspertimit teknik rezultoi se është prishur murri rrethues ekzistues
që ndan pronat e ndërgjyqësve, dhe kufizimi aktual i pronë së paditësit Agim Kadillari me atë
të të paditurit Meleq Kanto është realizuar pjesërisht me një bordurë betoni dhe pjesërisht me
mur paneli b/a, duke u zvogëluar sipërfaqja e oborrit në përdorim të paditësi Agim Kadillari
me 10.07 m2. Gjithashtu është konstatuar se në oborrin e pronës së të paditurit…është
ngritur një banjë me dimensionet 2.07 m x 1.86 m, në një distancë 1.43 m larg, kur sipas
rregullores së urbanistikës distanca ndërmjet dy ndërtimeve një katëshe duhet të jetë 4
metër”; - “Në distancën aktuale banjoja, cënon pronësinë e paditësit Agim Kadillari, sepse
pengon ndriçimin dhe ajrimin e kuzhinës. Gjithashtu i padituri ka spostuar edhe portën
hyrëse për në pronën e tij”; - “Për të kthyer pronë në gjendjen e mëparshme nevojiten
punime si ndërtimi i murrit rrethues me gjatësi 11.2 m në lartësi 2 m dhe gjerësi 15 cm, hapja
e portës në vendin ku ka qenë më parë. Këto punime vlerësohen nga ekspertë 110 500 lekë”; -
“…provohet se paditësi…është zhveshur nga posedim i sipërfaqes 11 m2 truall që është në
përdorimin e tij. Gjithashtu ai është cenuar në gëzimin e pronës së tij nëpërmjet ngritjes së
banjës në distancën 1.43 m larg”.
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1719, datë 30.10.2008, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

426
 6.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
parashtron se “Në këtë gjykim është provuar se të paditurit me veprimet e tyre kanë cenuar
paditësin në posedimin e qetë të pronës së tij”, ndërsa në lidhje me pretendimet e ankimit
gjykata i ka konsideruar ato “...të pabazuar, për shkaqet e trajtuar më sipër si dhe të gjitha
provat e administruara në gjykimin e kësaj çështje”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Meleq Kanto, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
8.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
8.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8.4. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
8.5. Neni 126§2 i K.Pr.Civile:“Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në
“Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e
zgjidhjes të saj”.
8.6. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Meleq Kanto përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.1719, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.5120, datë 02.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.1719, datë 30.10.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen

427
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
12. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të objektit të padisë dhe shkakut të
saj përmbajtjes së kërkimeve të parashtruara në gjykim, evidenton se me anë të kësaj padie,
paditësi ka parashtruar 3 kërkime: (i) pushimin e cenimit në pronësi nga ndërtimi i banjës
duke u urdhëruar prishja e saj, bazuar në nenin 302 të Kodit Civil; (ii) pushimin e cenimit të
oborrit të banesës në përdorim dhe rivendosjen në përdorim të pjesës së këtij oborri të
okupuar nga i padituri, duke u kthyer objekti, porta e hyrjes dhe muri rrethues në gjendjen
dhe kufijtë e mëparshëm; (iii) detyrimin e të paditurit të shpërblejë dëmin e shkaktuar në
vlerën e shpenzimeve që duhen për kthimin e objektit në gjendjen e mëparshme.
14. Ky Kolegj, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se gjykatat nuk
kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të pranimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i
mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës paditëse dhe kryerja e aktit të
ekspertimit për të arritur në konkluzionin se padia është e mbështetur në ligj dhe në prova.
15. Gjykata e apelit, jo vetëm që nuk ju ka dhënë përgjigje pretendimeve të
parashtruara në ankim, por duke mos evidentuar mangësitë e gjykimit në shkallë të parë, ka
anashkaluar problemet themelore që kanë të bëjnë me natyrën juridike të mosmarrëveshjes
objekt gjykimi.
15.1. Ndonëse kjo gjykatë i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte mangësitë e
gjykimit në shkallë të parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin
e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, nuk i’u ka
dhënë përgjigje pretendimeve të anës së paditur në lidhje me kushtet që duhet të plotësohen
për pranimin e padisë mohuese (neni 302 i K.Civil) dhe asaj të rivendosjes në posedim (neni
313 i K.Civil).
16. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës së paditur dhe,
pasi ka pranuar faktin e provuar sikurse gjykata e shkallës së parë, pa dhënë asnjë arsye
ligjore, por vetëm bazuar në aktin e ekspertimit të kryer në po atë gjykatë, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Arsyetimi i vendimit është detyrim i sanksionuar në
nenin 142/1 të Kushtetutës dhe në dispozitat e K.Pr.Cvile, mosrespektimi i të cilave passjell
prishjen e tij.
16.1. Gjykata e apelit, në vendimin e saj, ka dhënë vetëm një përsëritje të shkurtuar të
konstatimeve të gjykatës së shkallës së parë në lidhje me faktin e pretenduar. Ajo nuk ka bërë
një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e
pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
17. Ky Kolegj, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se gjykatat nuk
kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të pranimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i
mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës paditëse, kryerja e aktit të ekspertimit,
vërtetimi i faktit se ndërtimi i banjës nga ana e të paditurit është bërë pa leje ndërtimi dhe se
paditësit i është “zvogëluar sipërfaqja e oborrit në përdorim” për të arritur në konkluzionin
se pala paditëse cenohet në pronësinë dhe posedimin e tij.
18. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria
dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që iu mungojnë vendimeve të gjykatave të faktit.

428
 19. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së
drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje
me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë
e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.
20. Nuk gjen mbështetje në ligj as lënia si detyrë ekspertit topograf nëse për rastin “A
ka cenim në pronësi të paditësit Agim Kadillari”. Nuk është në misionin e ekspertit të japë
mendim juridik (neni 224/b§3 i K.Pr.Civile). Cenimi ose jo në pronësi apo në posedim është
koncept juridik, që duhet të rezultojë nga analiza, sinteza dhe vlerësimi juridik i provave në
tërësinë e tyre që u bën gjykata. Gjykatat nuk kanë parashtruar asnjë argument ligjor në lidhje
me pranimin e këtij kërkimi; ato nuk kanë arsyetuar rrethanat ligjore që përbëjnë thelbin e
kërkimit të paditësit dhe prapësimeve të të paditurit. Gjykatat nuk kanë evidentuar faktet apo
rrethanat ku konsiston cenimi apo ndërhyrja e palës së paditur në të drejtat e pronësisë së
palës paditëse që i kufizojnë atij ushtrimin e tagrave të pronësisë.
20.1. Nxjerrja e konkluzionit nga ana e gjykatave se për rastin konkret ka ndërhyrje në
ushtrimin e tagrave të pronësisë (neni 302 i K.Civil), pa analizuar nëse janë ose jo të
qenësishëm kushtet që kërkohen nga ligji për padinë mohuese, përbën shkelje të rëndë të
normave procedurale, pasi vendimi nuk bazohet në fakte dhe prova që janë paraqitur dhe
shqyrtuar në seancë gjyqësore (nenet 10, 29 e 309 të K.Pr.Civile).
21. Mos argumentimi i këtyre kushteve nga gjykata përbën shkak për prishjen e
vendimit, sikundër është dhe rasti në shqyrtim ku gjykata është mjaftuar vetëm me ato fakte
që janë konstatuar nga eksperti. Konstatimet e ekspertit në pikëpamjen teknike nëse ato nuk
analizohen juridikisht me tërësinë e provave të marra gjatë gjykimit nuk do të thotë a’priori
se janë vërtetuar të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 302 i Kodit Civil.
22. Gjykata ka detyrim ligjor të analizojë dhe të arsyetojë nëse veprimet ose
mosveprimet e të paditurit që përbëjnë cenim pronësie janë të karakterit vazhdues, të
paligjshme, ekzistojnë në momentin e ngritjes së padisë, si dhe të jenë të atilla që
pengojnë paditësin në ushtrimin e plotë dhe të qetë të tagrit të gëzimit të sendit.
23. Me padinë në gjykim, paditësi, bazuar në nenet 310-314 të Kodit Civil ka ngritur
dhe padi posedimore, që referuar pjesës arsyetuese dhe dispozitivit të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë del se është marrë në shqyrtim si padi e rivendosjes në posedim. Edhe
pranimi apo rrëzimi i këtij kërkimi duhet të jetë rezultat e një hetimi gjyqësor dhe jo sikundër
kanë vepruar gjykatat në rastin në shqyrtim që, apriori, meqenëse kanë pranuar padinë
mohuese pranojnë dhe këtë padi. Si çdo padi edhe kjo padi mund të pranohet nëse paditësi
provon pretendimet e tij, por gjithnjë pas një hetimi të plotë e të gjithanshëm dhe kur janë të
qenësishme kushtet ligjore të parashikuara në nenin 313 të Kodit Civil.
23.1. Në lidhje me rastin në shqyrtim, ky Kolegj sjell në vëmendje të gjykatave të
faktit se paditë me të cilat mbrohet posedimi kanë veçoritë e tyre, si për nga mënyra e
mjeteve provuese, ashtu dhe për nga çështjet që duhet të zgjidhen gjatë këtij gjykimi të
padive posedimore.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar çështjes në shqyrtim dhe për aq sa është
e nevojshme për të sqaruar pikëpamjen ligjore në lidhje me këtë çështje, moskoherencës dhe
mungesës së arsyetimit të vendimeve të gjykatave të faktit në raport me objektin dhe shkakun
e padisë, e gjen me vend të parashtrojë karakteristikat thelbësore të padive posedimore;
padisë së pushimit të cenimit të pronësisë dhe asaj të rivendosjes në posedim.
25. Ndër mjetet juridike të mbrojtjes së posedimit në Kodin Civil janë parashikuar
padia e pushimit të cenimit të posedimit (neni 312) dhe padia e rivendosjes në posedim (neni
313).
25.1. Në kuptim të neneve 312 dhe 313 paditë posedimore mund të ushtrohen nga çdo
posedues apo mbajtës i sendit (neni 311), qoftë ky posedues i ligjshëm ose i paligjshëm, me
mirëbesim ose keqbesim. Bëhet përjashtim vetëm për poseduesin “që ka fituar posedimin me

429
dhunë ose fshehurazi” (neni 312) apo për poseduesin “që ka marrë posedimin me dhunë ose
fshehurazi” (neni 313). Gjithashtu paditë posedimore mund të ushtrohen edhe nga pronari i
sendit.
25.2. Gjatë shqyrtimit të padive posedimore i padituri nuk mund të pretendojë se është
vetë pronar ose ka një të drejtë më të fortë se ajo e poseduesit (neni 315 i K.Civil). Në
shqyrtim e padive posedimore një vend të posaçëm kanë prezumimet ligjore, të cilët gjykata
duhet t’i marrë në konsideratë. Sipas neneve 306, 307 dhe 308 të Kodit Civil personi i cili
posedon një send prezumohet se e ka të drejtën për ta bërë një gjë të tillë; se posedimi në
mirëbesim prezumohet apo se poseduesi i tanishëm që ka poseduar në një kohë të
mëparshme, prezumohet se e ka poseduar sendin edhe në kohën e ndërmjetme.
26. Në nenin 312 të Kodit Civil është parashikuar se “Personi, që cënohet në
posedimin e një sendi, mund të kërkojë brenda gjashtë muajve, pushimin e cënimit të
posedimit dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen. Kur posedimi është fituar me dhunë ose
fshehurazi, padia mund të ngrihet brenda gjashtë muajve nga dita kur dhuna ose fshehtësia
kanë pushuar. Pushimi i cënimit të posedimit nuk mund të kërkohet nga personi që ka fituar
posedimin me dhunë ose fshehurazi”.
26.1. Padia e pushimit të cenimit të posedimit mund të ngrihet nga poseduesi në rastet
kur atij nuk i merret posedimi mbi sendin, por pa u zhveshur nga posedimi, pengohet në
gëzimin e plotë dhe të qetë të posedimit të sendit. Me anë të kësaj padie, paditësi synon të
ndalojë veprimet e paligjshme të të tretëve të cilat e pengojnë atë në gëzimin e plotë dhe të
qetë të posedimit të sendit dhe mospërsëritjen e këtyre veprimeve në të ardhmen.
27. Padia e rivendosjes në posedim është parashikuar në nenin 313 të Kodit Civil, në
të cilin thuhet: “Poseduesi, që në mënyrë të paligjshme është zhveshur nga posedimi, ka të
drejtë të kërkojë brenda gjashtë muajve, rivendosjen e tij në posedim. Këtë të drejtë nuk e ka
poseduesi që ka marrë posedimin me dhunë ose fshehurazi. Kur zhveshja është e fshehtë,
afati për të kërkuar rivendosjen e posedimit fillon nga dita e zbulimit të zhveshjes”.
28. Gjatë gjykimit të padive posedimore paditësi duhet të provojë se është posedues i
sendit ose i së drejtës reale mbi këtë send.
29. Si i paditur në gjykim thirret personi që kryhen veprimet e paligjshme të cilat
përbëjnë cenim të posedimit apo zhveshje të tij.
30. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
31. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
pronësinë e palëve ndërgjyqëse, sipërfaqen në pronësi të tyre, sipërfaqen oborr që pretendohet
se posedohet nga paditësi dhe shkakun juridik të këtij posedimi dhe për këtë duhet të
përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen
të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës
për secilën palë.
31.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

430
 31.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
31.3. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të pronësisë dhe atë të posedimit lidhur me sipërfaqen konkrete që palët kanë në
pronësi dhe në përdorim, si dhe me veprimet konkrete të kryera prej tyre në pronën e vet apo
të palës tjetër apo në sipërfaqet që posedohen prej tyre, gjykata, bazuar në nenin 224/a të
Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me
mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të
shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
32. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1719, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 28.02.2013

431
Nr.11243-00340-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-618 i Vendimit (163)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA “GERTI - METAL” SHPK,

TIRANË, VORË-RINAS, përfaqësuar nga
juristja Silvana Karajani
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE,
TIRANË
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË në mungesë

OBJEKTI:
Anullimi e detyrimeve tatimore si dhe të gjobave
dhe interesave që rrjedhin nga këto detyrime në shumën 1.238.833 lekë,
të përcaktuara në shkresën me nr.20529/4 prot., datë 04.03.2009,
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë
dhe vendimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
(Drejtoria e Apelimit Tatimor)
dhe konkretisht vendimit nr.1769, datë 19.06.2009.
Baza Ligjore: Nenet 31, 324 dhe 325 të K.Pr.Civile.
Nenet 690, 774, 776, 858, 860, 876 të K.Civil.
Nenet 66, 68, 93, 96, 143 të K.Pr.Administrative.
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat Tatimore në RSH”.
Ligji nr.9986, datë 11.09.2008,
“Për faljen e detyrimeve doganore dhe tatimore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10212, datë 14.12.2011, ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.11355/2173/705, datë regjistrimi
20.07.2009, me palë paditës Firma “Gerti Metal” Shpk; i paditur Drejtoria
Rajonale e Tatimore Tiranë Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë;
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë; me
objekt: Anullimi i detyrimeve tatimore si dhe gjobave dhe interesave që

432
 rrjedhin nga këto detyrime në shumën 1.238.833 lekë, të përcaktuara me
shkresën me nr.20529/4 të Protokollit datë 04.03.2009, të DRT Njësia e Tatim
Paguesve të Mëdhenj Tiranë dhe vendimin e DAT nr.1769, datë 19.06.2009,
për shkak se paditësi nuk u paraqit në gjykim.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.258, datë 12.04.2012, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.10212, datë 14.12.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.16257 Akti, datë 04.12.2012, ka

vendosur:
Nxjerrjen e çështjes pjesërisht jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkimit të
objektit të padisë lidhur me anullimin e detyrimit tatimor të përcaktuar në
Njoftim Vlerësimin për detyrimet Tatimore nr.20529/4 prot., datë 04.03.2009
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë,
për shumën e detyrimit prej 354.131 (...) lekë dhe vazhdimin e gjykimit për
pjesën tjetër të shumës që i përket gjobave të ankimuara prej 524.702 (...) lekë
dhe 360.000 (...) lekë, gjithsej 884.702 (...) lekë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë

pala paditëse, Shoqëria “Gerti-Metal” shpk, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimi i akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit,
duke parashtruar:
- Vendimi i gjykatës është marrë në shkelje të ligjit dhe i pabazuar në prova.
- Gjykata nuk ka analizuar në harmoni provat me të cilat ne kemi provuar se kemi
shteruar rrugën administrative të ankimit.
- Konkluzioni i gjykatës se nuk është ushtruar ankim administrativ për pjesën e
detyrimit nuk e përjashton atë nga detyrimi për të gjykuar mbi themelin e pretendimit
tonë.
- Drejtoria e Apelimit ka vepruar në kundërshtim me nenin 107 të ligjit nr.9920/2008
pasi ka shqyrtuar vetëm gjobat. Ne kemi bërë pagesën e detyrimit që është bërë objekt
ankimi.
- Me padinë në shqyrtim kërkojmë pavlefshmërinë absolute të akteve administrative
dhe, referuar praktikës të njësuar gjyqësore dhe nenin 117 të K.Pr.Administrative,
gjykata nuk ka pengesë ligjore të marrë në shqyrtim këtë padi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës paditëse, juristen
Silvana Karajani, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit po kësaj gjykate; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Gerti-Metal”
shpk është regjistruar si person juridik me vendimin nr.8787, datë 10.02.1995 të Gjykatës së
Rrethit Tiranë me objekt kryesor të veprimtarisë: grumbullimin e metaleve me ngjyrë,
eksport-import, regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT J 61828072Q.

433
 2. Nga kontrolli i ushtruar nga ana e palës së paditur, Drejtorisë Rajonale të Njësisë së
tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë për vitet ushtrimore Janar 2008-31 Dhjetor 2008 për
TVSH-në, vitet 2005, 2006 dhe 2007 për Tatimin mbi të Ardhurat është arritur në
konkluzionin se subjekti “Gerti-Metal” shpk ka detyrime tatimore të pa paguara. Mbi këtë
bazë nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë është emetuar njoftim vlerësimi tatimor
nr.20529/4, datë 04.03.2009, sipas të cilit pala paditëse ka papaguar detyrime dhe gjoba në
total 1.283.896 lekë. Respektivisht subjekti “Gerti-Metal” shpk ngarkohet me detyrime
tatimore të papaguara për vitin 2008: TVSH në shumën për 223.429 lekë, detyrim tatimi mbi
fitimin 83.934 lekë, sigurime shoqërore 6212.232 lekë, tatim mbi të ardhurat personale
355.301 lekë.
3. Pala paditëse, pasi ka bërë pagesat për detyrimin tatimor dhe kamatë vonesat, për
sigurimet shoqërore dhe tatimin mbi të ardhurat, ka ankimuar njoftim vlerësimin e mësipërm
në Drejtorinë e Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve e cila, me vendimin
nr.1769, datë 19.06.2009, ka vendosur refuzimin e ankimit me argumentin “Lënien në fuqi të
aktit administrativ, objekt apelim, gjobat të vendosura nga inspektori i kontrollit dhe gjobat e
llogaritura nga informatika, të TVSH-në, tatimin mbi fitimin, sigurimet shoqërore dhe tatimin
mbi të ardhurat personale, të Njoftim Vlerësimit Tatimor për Detyrimet, nr.20529/4 të prot.,
datë 04.03.2009, nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Tatimpaguesit e Mëdhenj
Tiranë...”.
4. Pala paditëse, Shoqëria“Gerti-Metal” shpk, me pretendimin se detyrimet sipas
njoftim vlerësimit nuk janë të drejta, pasi prej saj janë bërë pagesat për kontributet shoqërore
dhe shëndetësore sipas listë pagesave dhe numrit të punonjësve që ka në punë, detyrimet që
konsiderohen të papaguara janë në kundërshtim me ligjin dhe gjendjen e faktit, me padi ka
kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10212, datë 14.12.2011, ka
pushuar gjykimin për shkak të mosparaqitjes së palës paditëse në gjykim. Ky vendim është
prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe çështja është dërguar për rigjykim në po atë gjykatë,
me tjetër trup gjykues.
6. Në rigjykim, në seancën përgatitore pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor me argumentin se pala paditëse në ankimin administrativ ka
kërkuar vetëm faljen e gjobave dhe jo detyrimin mbi të cilin janë aplikuar këto gjoba, në këto
kushte pala paditëse nuk ka konsumuar rrugën administrative të ankimit sipas rregullimeve të
bëra në legjislacionin për procedurat tatimore.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.16257 Akti, datë 04.12.2012,
ka nxjerrë çështjen “...pjesërisht jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkimit të objektit të padisë
lidhur me anullimin e detyrimit tatimor të përcaktuar në Njoftim Vlerësimin për detyrimet
Tatimore nr.20529/4 prot., datë 04.03.2009, të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatim
Paguesve të Mëdhenj Tiranë, për shumën e detyrimit prej 354.131 (...) lekë dhe vazhdimin e
gjykimit për pjesën tjetër të shumës që i përket gjobave të ankimuara prej 524.702 (...) lekë
dhe 360.000 (...) lekë, gjithsej 884.702 (...) lekë”.
7.1. Në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata arsyeton:
Në ankimin administrativ pala paditëse ka kërkuar shprehimisht “Kërkojmë
faljen e gjobave të vëna nga akti i kontrollit në shumën 524.702 lekë si dhe të
atyre të marra nga sistemi informatik për shumën 360.000 lekë (për çdo
deklaratë sig. shoq. dhe tap për muajt e rivlerësuar” ;
“Duke iu përmbajtur kësaj kërkese ankimore të palës paditëse, pala e paditur...,
ka marrë në shqyrtim ankesën vetëm përsa i përket gjobave të përcaktuara në
Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore...” dhe me vendimin e saj, Drejtoria e
Apelimit Tatimor ka lënë në fuqi aktin administrativ, “...objekt apelimi, gjobat të

434
 vendosura..., me arsyetimin se kërkesa e palës paditëse për faljen e gjobave nuk
plotëson kushtet e nenit 111/4 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.20008...për heqjen e
gjobave”;
Gjykata vlerëson se “Në rastin konkret, pala paditëse ka ankimuar në rrugë
administrative vetëm një pjesë të aktit administrativ”;
“Gjykata vëren se nga shqyrtimi i kërkesës ankimore të paraqitur nga pala
paditëse pranë palës së paditur..., rezulton qartë se ankimi administrativ është
bërë vetëm përsa i përket gjobave dhe jo pjesës së detyrimit që ka përcaktuar
Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore...Pra pjesa e aktit administrativ për
detyrimet nuk është ankuar dhe as është shqyrtuar në rrugë administrative”;
gjykata, referuar dhe neneve 137/3 të K.Pr.Administrative dhe 328 të
K.Pr.Civile ka arritur në konkluzionin “...se pala paditëse nuk ka ezauruar
rrugën administrative për një pjesë të aktit administrativ e konkretisht, për
shumën e detyrimit prej 354.131 lekë...”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të
veçantë pala paditëse, Shoqëria “Gerti-Metal” shpk, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimi i akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod dhe në ligje të veçanta”.
8.2. Neni 106/1-3 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “1. Tatimpaguesi mund të
ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij
tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv
të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji,
me udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30
ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore
është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
9.3. Neni 107 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të
ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të
paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e
vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e
përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin
tatimor, që është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë
gjyqësore”.
9.4. Neni 109/2 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “2. Tatimpaguesi mund ta
kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30
ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse drejtoria e

435
 apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
10. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Gerti-Metal” shpk
nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.16257 Akti, datë
04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë pjesërisht jashtë
juridiksionit gjyqësor çështja civile nr.regj.them.16257, datë regjistrimi 13.09.2012.
11. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi për pjesën që ka të bëjë me
kërkimin e palës paditëse për detyrimet e nxjerra nga ana e palës së paditur me njoftim
vlerësimin nr.20529/4 prot., datë 04.03.2009, të Drejtorisë Rajonale Tatimore Njësia e Tatim
Paguesve të Mëdhenj Tiranë, për shumën e detyrimit prej 354.131 lekë nuk i përket
juridiksionit gjyqësor.
12. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës parë, pasi ka dëgjuar pretendimet e
palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar pretendimet e palës paditëse në lidhje
me arsyet për të cilat Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk ka marrë në shqyrtim ankimin për
detyrimet tatimore (T.V.SH., tatim fitimi, kontributet për sigurimet shoqërore dhe tatim mbi
të ardhurat personale), si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin pala paditëse ka plotësuar ose
jo kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala paditëse i ka plotësuar
kërkesat e ligjit dhe ka shteruar rrugën administrative të ankimit vetëm në lidhje me gjobat,
ndërkohë që kjo palë nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit në lidhje me detyrimet
dhe për rrjedhojë ka nxjerrë pjesërisht jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen objekt gjykimi.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykata se, përderisa pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ
ndaj njoftim vlerësimit tatimor vetëm për gjobat dhe jo për detyrimin tatimor dhe
njëkohësisht organi kompetent nuk është shprehur në lidhje me këtë detyrim, gjykata ka
pengesë ligjore ta marrë në shqyrtim padinë edhe për këtë pjesë.
14. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton
se pala paditëse, ndonëse ka plotësuar kërkesat e neneve 106 e 107 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” për parapagimin e
detyrimit, ajo nuk ka ankimuar pjesën e detyrimeve tatimore të përcaktuara në Njoftim
Vlerësimin për detyrimet tatimore nr.20529/4 prot., datë 04.03.2009 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Njësia e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë, për shumën e detyrimit prej 354.131
lekë.
15. Sikurse ka konstatuar gjykata e shkallës së parë, edhe nga ky Kolegj, në shqyrtim
të pretendimeve të ankimit dhe akteve procedurale të dosjes gjyqësore evidentohet se pala
paditëse shprehimisht në ankimin administrativ ka kërkuar: “Kërkojmë faljen e gjobave të
vena nga akti i kontrollit në Shumën 524.702 lekë si dhe të atyre të marra nga sistemi
informatik për Shumën 360.000 lekë (për çdo deklaratë sig.shoq. dhe tap për muajt e
rivlerësuar”.
15.1. Pra, vetë pala paditëse në kërkesën ankimore, pasi ka paguar detyrimet dhe
kamatë vonesat, për sigurimet shoqërore dhe tatimin mbi të ardhurat personale, ka kërkuar
vetëm faljen e gjobave të vendosura për shkelje administrative në fushën e tatimeve në
njoftim vlerësimin tatimor dhe nuk ka bërë objekt të shqyrtimit administrativ pjesën e aktit
administrativ lidhur me detyrimet tatimore.
16. Në rrethana të tilla, kur tatimpaguesi nuk ka ankimuar aktin administrativ për
detyrimin tatimor, por vetëm për gjobat organi administrativ që shqyrton ankimin nuk mund
të marrë në shqyrtim atë dhe të shprehet tej kërkesave të ankuesit.

436
 17. Për rrjedhim, edhe në çështjen objekt gjykimi ndjekja e apelimit administrativ për
detyrimet tatimore në shumën e 354.131 lekëve çmohet se nuk është shteruar për shkak të
mosrespektimit të ligjit nga vetë ankuesi.
18. Mos ankimi administrativ për pjesën e detyrimit tatimor, që ka qenë zgjedhje e
vetë palës paditëse, përbën mosplotësim të kushteve të përcaktuara në nenin 137/3 të Kodit të
Procedurave Administrative, në nenin 328 të Kodit të Procedurës Civile dhe në nenin 107/4
të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” për
t’ju drejtuar gjykatës.
19. Në lidhje me pretendimet e ankimit që kanë të bëjnë me provat, ky kolegj vlerëson
se është gjykata e shkallës së parë ajo që analizon dhe vlerëson provat mbi të cilat palët
mbështesin pretendimet e tyre. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i venë në lëvizje mbi
ankimin e veçantë, merr në shqyrtim vetëm ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, duke evidentuar nëse kjo gjykatë ka respektuar ose jo ligjin procedural dhe atë material
në zgjidhjen e çështjes. Për rastin konkret ky Kolegj vlerëson se vendimi i ankimuar është
marrë në respektim të ligjit dhe të praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë [1].
20. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njësuar të
praktikës gjyqësore[2], ky Kolegj çmon se për çështjen konkrete nuk ka vend për të zbatuar
nenin 109/2 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, në të cilin parashikohet mundësia dhe e drejta e ankuesit që t’i drejtohet
Gjykatës për të kundërshtuar një akt administrativ, sepse pala paditëse nuk ka shteruar rrugën
administrative të apelimit tatimor për detyrimin tatimor.
17. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.16257 Akti,
datë 04.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur nxjerrja
pjesërisht jashtë juridiksionit gjyqësor e çështjes civile me nr.regj. them. 16257, datë
regjistrimi 13.09.2012, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 36§1, 59§2 dhe 485/a të Kodit
të Procedurës Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.16257 Akti, datë 04.12.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 28.02.2013

1 ?
[ ], [2]. Vendimi nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

437
Nr.11241-01340-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-969 i Vendimit (164)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ARTUR ZHEJI, në mungesë

E PADITUR: KËSHILLI DREJTUES I RADIO
TELEVIZIONIT SHQIPTAR, në mungesë
RADIO TELEVIZIONI SHQIPTAR,
në mungesë

OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë
me pagën e 12 muajve, për ndërprerje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës,
2 muaj pagë për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës,
me 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit,
pagën e lejes së zakonshme për vitin 2006
si dhe dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 153 të K.Pr.Civile,
nenet 93, 94, 141, 144, 146, 152, 153, të 155 K.Punës
si dhe ligji 8410, datë 30.09.1998.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1003, datë 12.09.2009, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Radio Televizioni Shqiptar të paguajë në favor të
paditësit Artur Zheji pagën e 9 muajve për ndërprerje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës së paditur Radio Televizioni Shqiptar të paguajë në favor të
paditësit Artur Zheji pagën e 3 muajve për mosrespektim të afateve të
njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur Radio Televizioni Shqiptar të paguajë në favor të
paditësit Artur Zheji pagën e 2 muajve për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Radio Televizioni Shqiptar të paguajë në favor të
paditësit Artur Zheji pagën e 2 muajve si dëmshpërblim për vjetërsi në punë.

438
 Detyrimin e palës së paditur Radio Televizioni Shqiptar të kryejë pagesën e
lejes së zakonshme për paditësin Artur Zheji për vitin 2006.
Rrëzimin e padisë ndaj të paditurit Këshilli Drejtues i Radio Televizionit
Shqiptar si të pabazuar në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.619, datë 01.04.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1003, datë 12.09.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Këshilli Drejtues i RTSH, që
kërkon ndryshimin dhe parashtron këto shkaqe:
- Kontrata objekt mosmarrëveshje është një kontratë e posaçme e cila nuk gjen
mbështetje në Kodin e Punës.
- Kjo kontratë fillon në mënyrë të menjëhershme dhe po në mënyrë të menjëhershme
mbyllet.
- Nga ana jonë janë paraqitur shkaqet që justifikojnë largimin nga puna.
- Gjykata ka vepruar në këtë kuptim në kundërshtim me nenin 4 të Kodit të Punës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.619, datë 01.04.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj,
prandaj duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se paditësi, me vendimin nr.21, datë 30.09.2002 të Këshillit Drejtues të
Radio Televizionit Shqiptar, është emëruar Drejtor i Përgjithshëm të RTSH-se për një mandat
5-vjeçar.
Me vendimin nr.23, datë 26.10.2006 të Këshillit Drejtues të RTSH-së paditësi Artur
Zheji është shkarkuar nga funksioni si Drejtor i Përgjithshëm i RTSH-së. Nga ky vendim
rezulton se Këshilli Drejtues i RTSH-së, pas propozimit të tre prej anëtarëve dhe më pas me
votimin e gjashtë prej anëtarëve, ka vendosur shkarkimin nga detyra të paditësit dhe
qëndrimin e tij në këtë funksion deri në zgjedhjen e Drejtorit të ri të Përgjithshëm të RTSH-
së.
Paditësi, duke mos qenë dakord me sa më sipër, i është drejtuar gjykatës me padi,
duke kërkuar dëmshpërblimet përkatëse për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1003, datë 12.09.2009 ka pranuar
padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga gjykata e apelit me vendimin nr.619, datë
01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur,
Këshilli Drejtues i RTSH, që kërkon ndryshimin e tij.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së apelit. Në të kundërt me
çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur, referuar dispozitave të ligjit nr.8410, datë
30.09.1998, “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat ne RSH”, të ndryshuar, si dhe
vendimit nr.440, datë 01.06.2000, “Për miratimin e Statutit të RTSH-së”, konstatohet se nuk
parashikohet procedura e largimit nga detyra dhe e dëmshpërblimit në rast largimi të padrejtë.
Për rrjedhojë, me të drejtë nga gjykatat është zbatuar neni 4 i Kodit të Punës, sipas të
cilit:

439
 Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij Kodi:
punësimi i personave që rregullohet me ligj të veçantë, dispozita të veçanta të këtij
Kodi zbatohen edhe ndaj personave,punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse
ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës.
Në bazë të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe
Privat në RSH”, të ndryshuar dhe konkretisht nenin 100 të tij, rezulton se kjo marrëdhënie
pune ka qenë me afat të caktuar për një periudhë 5-vjeçare. Pavarësisht formës dhe
procedurës së veçantë të zgjedhjes në funksionin e Drejtorit të Përgjithshëm të RTSH-së,
paditësi konsiderohet se është në marrëdhënie kontraktuale pune dhe përsa kohë marrëdhënia
juridike e punës nuk është e rregulluar në mënyrë të plotë (në të gjitha pasojat) do të ketë
referim tek Kodi i Punës.
Procedura e zgjidhjes së kontratës së punës nuk është respektuar, pasi nuk janë
përmbushur kërkesat ligjore. Kjo pasi, kontrata e punës se paditësit është zgjidhur nëpërmjet
vendimit nr.23, datë 26.10.2006 të Këshillit Drejtues të RTSH-së, vendim ky i cili ka hyrë në
fuqi menjëherë. Pra, në të njëjtën kohë është bërë si njoftimi, ashtu dhe ndërprerja e
marrëdhënieve juridike të punës.
Në këto kushte, nga gjykatat e faktit është arritur në përfundimin se kontrata e punës
është zgjidhur pa respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës dhe në të njëjtën kohë pa
respektuar afatin e njoftimit për zgjidhjen e saj. Momente këto të paparashikuara në ligjin
nr.8410, datë 30.09.1998, “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat ne RSH”, të
ndryshuar.
Në bazë të nenit 143 të Kodit të Punës:
...Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Në analizë të shkakut të ndërprerjes së marrëdhënies së punës, gjykatat i janë referuar
ligjit nr.8410, datë 30.09.1998, “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat në RSH”, të
ndryshuar (nenit 103, i cili ka të bëjë me rastet e largimit nga detyra para afatit pesë vjeçar
për të cilin zgjidhet; si dhe nenit 102 që përcakton kompetencat), ashtu dhe Kodit të Punës.
Duke ju referuar dispozitave te ligjit organik, për kompetencat e Drejtorit të
Përgjithshëm të RTSH-së nuk parashikohet, përgjegjësi direkt për nivelin e të ardhurave dhe
administrimin e tyre. Sipas këtyre dispozitave, vërehet se vendimet që kanë të bëjnë me
çështje financiare apo organizative merren në bashkëpunim me Këshillin Drejtues të RTSH-
së (neni 17/b “Për miratimin e Statutit të RTSH-së” si dhe neni 103/b të ligjit nr.8410, datë
30.09.1998, “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat në RSH”). Nga analiza e
provave të të administruara në gjykim, gjykatat e faktit kanë analizuar dhe kanë arritur në
përfundimin se, nuk ka ekzistuar shkak i justifikuar për zgjidhjen e kontratës së punës.
Pas përfundimit të arritur më sipër, gjykatat i janë referuar nenit 155 të Kodit të
Punës, sipas të cilit:
... Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune.
Sa më sipër, gjykatat e faktit pas analizës dhe vlerësimit të provave të administruara
duke u bazuar në dispozitat përkatëse të ligjit organik nr.8410, datë 30.09.1998, “Për Radion
dhe Televizionin Publik dhe Privat në RSH“, të ndryshuar dhe Kodit të Punës kanë gjetur të
bazuar pretendimet e paditësit Artur Zheji. Pretendimet e paraqitura në rekurs janë marrë në
shqyrtim nga gjykatat, edhe kur janë paraqitur si prapësime gjatë gjykimit, ashtu edhe si
shkaqe ankimi kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe duke qenë të pabazuara në
nenin 4 të Kodit të Punës, nuk përbëjnë shkak për cenimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë.

440
 Ky Kolegj, edhe pse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka dhënë një vendim të drejtë
përsa i përket zgjidhjes në tërësi të çështjes, i tërheq vëmendjen, për referimin e saj në një
dispozitë të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat në
RSH”, të ndryshuar dhe pikërisht nenit 88 të tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në përfundimin se votimi nuk ka qenë i
rregullt, duke ju referuar nenit 88 të ligjit të pandryshuar. Mirëpo kjo dispozitë ka qenë
ndryshuar me ligj të mëvonshëm (ligji nr.9531, datë 11.0.2006), përsa i përket numrit të
anëtarëve të Këshillit Drejtues të RTSH (nga 15 në 7 anëtarë).

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.619, datë 01.04.2010 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 28.02.2013

441
Nr.11115-01898-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-603 i Vendimit (165)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 28.02.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: NAIM TEQJA, përfaqësuar nga

av. Hysen Kovaci
E PADITUR: LUMTURI BRAHO

OBJEKTI I PADISË:
Lirim e dorëzim sendi.
Pagimin e qirasë.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil
dhe neni 801 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1878, datë 07.12.2006, ka

vendosur:
Pranimin e padisë përsa i përket detyrimit të paditurës Lumturi Braho të lirojë
dhe dorëzojë paditësit Naim Teqja pasurinë e paluajtshme me nr.12/47+2-4, të
regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.20-317, pasuri kjo e ndodhur në zonën
kadastrale 8525, në Lagjen “11 Nëntori” Elbasan. Pushimin e gjykimit për
pjesën tjetër të objektit të padisë.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.286, datë 26.05.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1878, datë 07.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan.

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar

prishjen e tij, duke parashtruar :
- Posedimin mbi banesën është në bazë të vendimit të Gjykatës së Rrethit Elbasan
nr.71, datë 20.01.1994, i cili është i detyrueshëm për dy palët.
- Mos pagimi qirasë nuk justifikon lirimin e banesës, sepse nuk kam pasur ku t’i paguaj
qiranë sepse paditësi ka banuar jashtë shtetit.

442
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditësit, i cili ka
kërkuar lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si bisedoi çështjen nё
tёrёsi,

VËREN
Vendimi nr.286, datë 26.05.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është i bazuar në ligj dhe
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, paditësi Naim Teqja është pronar i një apartamenti të ndodhur në Lagjen
“11 Nëntori”, Elbasan. Pronësinë mbi apartamentin paditësi e ka fituar pas dhënies së
vendimit nr.71, datë 20.01.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me të cilin i është
njohur e drejta e privatizimit të tij dhe e paditura është lejuar të qëndrojë në këtë banesë
dhomë, në pozitën e qiramarrëses, derisa të zgjidhet nga Këshilli i Ministrave.
Me padinë objekt gjykimi, paditësi Naim Teqja ka kërkuar detyrimin e të paditurës
Lumturi Braho t’i lirojë e dorëzojë apartamentin e tij. Për kërkimin për shpërblimin nga
përdorimi i sendit, paditësi ka hequr dorë gjatë gjykimit dhe për këtë arsye është pushuar
gjykimi i çështjes.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan me vendimin nr.1878, datë 07.12.2006, ka pranuar
padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin e saj nr.286,
datë 26.05.2008. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar
prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës. Ndryshe
nga sa parashtrohet në rekursin e paraqitur, vërtet posedimi mbi banesën për të paditurën
është lejuar me vendimin nr.71, datë 20.01.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, por
sipas pjesës urdhëruese të këtij vendimi:
Personi i tretë Lumturi Braho ka të drejtën e qëndrimit në këtë dhomë në pozitën e
qiramarrjes, derisa zgjidhja përfundimtare e kësaj marrëdhënieje juridike do të zgjidhet nga
Këshilli i Ministrave.
Në bazë të VKM nr.111, datë 12.02.1996, “Për disa ndryshime në Vendimin e
Këshillit të Ministrave nr.10, datë 06.12.1993, "Për trajtimin e banesave të emigrantëve
ekonomik a politik”:
1. Në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.10, datë 06.12.1993, pika 1 ndryshohet si
vijon:
"Në rastet kur banesa e emigrantit ekonomik a politik i është dhënë një qytetari tjetër
me autorizim të organeve të pushtetit lokal dhe është lidhur kontrata e qirasë me
Ndërmarrjen Komunale Banesa, sipas rregullave në fuqi deri në datën 31.12.1992, nuk bëhet
privatizimi i saj nga emigranti ekonomik a politik dhe qytetarët që banojnë aktualisht në këto
banesa, do të qëndrojnë si qiramarrës deri në datën 31.12.1996.
Këta qytetarë të konsiderohen të pastrehë dhe trajtohen sipas ligjit nr.8030, datë
15.11.1995, “Për kontributin e shtetit për familjet e pastreha”.
2. Në pikën 3, paragrafi i parë ndryshohet si vijon:
“Pas datës 31.12.1996, banesat u rikthehen përsëri emigrantëve ekonomik a politik,
që i kanë pasur me kontrata të rregullta para emigrimit të tyre”.
Ndërkohë të dy vendimet e Këshillit të Ministrave (10/1993 dhe 111/1996), të cilët,
janë botuar, pasi ka dalë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, janë shprehur në
lidhje me këtë marrëdhënie juridike.
E paditura do të konsiderohej e pastrehë dhe banesa duhej t’i lirohej paditësit brenda
afatit të caktuar. Pra, ajo nuk konsiderohet poseduese e ligjshme e sendit.

443
 Të dyja gjykatat e faktit kanë analizuar se, e paditura nuk i ka paguar qira të paditurit
për kohën që ka poseduar sendin dhe vazhdon ta mbajë atë, duke mos e lejuar të ushtrojë të
drejtat e tij si pronar i sendit. Prandaj dhe kanë pranuar padinë e rivendikimit të paraqitur nga
paditësi, në bazë të nenit 296 të K.C., sipas të cilit:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Prandaj, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i drejtë dhe rekursi i paraqitur nga
e paditura nuk përmban shkaqe, sipas nenit 472 të K.Pr.Civile, për cënimin e tij.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.286, datë 26.05.2008 tё Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranё, mё 28.02.2013

444
Nr.11111-01924-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-627 i Vendimit (166)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 28.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-01924-

00-2008i Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: HIDAJET GJUZI, përfaqësuar nga

Avokat Gedon Dudushi
I PADITUR: NERTIL DARDHA (GJUZI), në mungesë
KËSHILLI I QARKUT TIRANË, në mungesë
KOMUNA GOLEM, në mungesë
PALË E TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME KAVAJË, në mungesë
SHOQËRIA "MIAMI BEACH" SH.P.K.,
në mungesë.
SHOQËRIA "TIRANA INTERNACIONAL
DEVELOPMENT” SH.P.K., në mungesë.

OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute
të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nga Fatmir Gjuzi i datës 25.08.1994,
lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës
të fshatit Kryemëdhenj Komuna Golem Kavajë nr.609,
dhe udhëzimi i Këshillit të Qarkut Tiranë t’i kthejë
këtë pasuri trashëgimtarëve ligjorë të Zeqir Gjuzit.
Baza ligjore: Neni 202, 203, 205, 206, 207 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.11-2007-1102 (1916), datë

16.07.2007, ka vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
në favor të Fatmir Zeqir Gjuzi, me numër 609, datë 25.08.1994, lëshuar nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës të fshatit Kryemëdhenj, Golem, Kavajë.

445
 Urdhërimin e komisionit të tokës pranë Këshillit të Qarkut Tiranë që, bazuar
në formularin numër 6, të shprehet lidhur me pronësinë e tokës objekt gjykimi,
sa i takon familjes bujqësore me kryefamiljarë Zeqir Gjuzi, sipas gjendjes
familjare deri më datë 01.08.1991, në kuptim të pikës 2/1 të VKM nr.255, datë
02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.303, datë 05.06.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2007-1102 (1916), datë 16.07.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

Civile, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Miami Beach” shpk dhe Nertil Dardha, të cilët kërkojnë
prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë rezultat të zbatimit të keq të ligjit dhe shkeljeve të
normave procedurale. Nuk është konsumuar rruga administrative siç parashikon ligji
“Për Tokën”.
- Nuk është njoftuar Avokati i Shtetit pasi vlera e padisë është mbi 5 milion lekë.
- Paditësi nuk legjitimohet të ngrejë padinë, pasi nuk është palë e interesuar .
- Padia është paraqitur jashtë afatit të parashikuar në nenin 328 të K.Pr.Civile, padia
është ngritur pas 14 vitesh nga shpallja e aktit administrativ.
- Urdhërimi i Komisionit Tokës pranë Këshillit të Qarkut Tiranë që bën gjykata për t’u
shprehur në lidhje me dhënien e tokës trashëgimtarëve të Zeqir Gjuzit është i gabuar,
pasi nuk ka kompetencë të kthej pronën trashëgimtarëve ligjorë të Zeqir Gjuzit,
gjithashtu toka objekt konflikti ka ndërruar regjimin juridik nga tokë bujqësore tani
është truall ku janë ndërtuar pallate dhe ka kaluar pronësia.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtare Mirela Fana; pasi dëgjoi përfaqësuesit e palës së
paditur Avokat Gedon Dudushi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.303, datë
05.06.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës; në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse; dhe pasi
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e faktit
Paditësi Hidajet Gjyzi dhe pala e paditur Nertila Gjyzi janë në marrëdhënie të
posaçme midis tyre xhaxha dhe mbese. Paditësi është banor i fshatit Golem Kavajë.
Me vendim të Komisionit të Ndarjes së Tokës së fshatit Golem Kavajë në bazë të
ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën “, është pajisur i ndjeri Fatmir Gjyzi me aktin e
marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë 25.08.1994 (babai i të paditurës dhe njëkohësisht
edhe vëllai i paditësit), për një sipërfaqe prej 18.570 m2 të ndodhur në fshatin Golem Kavajë.
Rezulton se kjo pasuri është e regjistruar në ZRPP Kavajë në emër të të ndierit Fatmir
Gjyzi.
Paditësi Hidajet Gjyzi ka pretenduar se, ky akt pronësie nr.609, datë 25.08.1994, në
emër të Fatmir Gjuzit është akt absolutisht i pavlefshëm pasi është marrë në kundërshtim me
nenet 5, 6 të ligjit nr.7501, VKM nr.255, datë 02.08.1991, neni 16/c i K.Pr.Administrative.
Ky akt ka dalë në emër të Fatmir Gjuzit në një kohë kur ai nuk ka qenë anëtar i familjes
bujqësore (shih formularin 6) dhe nuk ka qenë banor i Komunës Golem, por ka qenë banor i
qytetit Durrës.

446
 Paditësi ka pretenduar se është një nga trashëgimtarët ligjor të të ndjerit Zeqir Gjuzi, i
cili figuron kryetar i familjes bujqësore në formularin 6 të pronësisë të fshatit Kryemëdhenj,
si përfitues të sip.18.570 m2 në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për Tokën”.
Në kundërshtim me këtë formular, akti i marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë
25.08.1994, për këtë sipërfaqe ka rezultuar jo në emër të Zeqir Gjuzit, por në emër të Fatmir
Gjuzit.
Në këto rrethana, pala paditëse Hidajet Gjuzi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës me padi duke kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të
marrjes tokës në pronësi në emër të Fatmir Gjuzit datë 25.08.1994, lëshuar nga Komuna
Golem Kavajë dhe urdhërimi i Këshillit të Qarkut Tiranë t’i kthejë këto pasuri
trashëgimtarëve ligjorë të Zeqir Gjuzit.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës e paditura Nertil
Dardha (trashëgimtarja e Fatmir Gjuzit) ka pretenduar se paditësi nuk legjitimohet, pasi nuk
është palë e interesuar se akti i marrjes së tokës në pronësi nuk prek të drejtat e tij, padia është
paraqitur tej afatit 30 ditor që parashikon neni 328 të K.Pr.Civile, ai nuk ka ndjekur rrugën
administrative për ankimin ndaj aktit të marrjes së tokës në pronësi, por edhe sikur ky akt të
ishte i pavlefshëm, tashmë kjo tokë është kthyer në truall.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin
nr.1916, datë 16.07.2007, ka vendosur: pranimin e kërkesëpadisë; konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi në favor të Fatmir Zeqir Gjuzi,
me nr.609, datë 25.08.1994, lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës të fshatit
Kryemëdhenj, Golem, Kavajë; urdhërimin e Komisionit të Tokës pranë Këshillit të Qarkut
Tiranë që, bazuar në formularin numër 6, të shprehet lidhur me pronësinë e tokës objekt
gjykimi, sa i takon familjes bujqësore me kryefamiljare Zeqir Gjuzi, sipas gjendjes familjare
deri më datë 01.08.1991, në kuptim të pikës 2/1 të VKM nr.255, datë 02.08.1991 “Për
kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”.
Gjykata ka arsyetuar se: “akti i marrjes së tokës në pronësi, objekt gjykimi, në vend që
të dilte në emër të familjes bujqësore me kryefamiljar Zeqir Gjuzi, në kundërshtim të plotë me
ligjin, ka dalë në favor të Fatmir Gjuzit. Edhe ana e paditur Komuna Golem, gjatë seancës së
datës 28.06.2007, kur ishte e pranishme, deklaroi se kjo gjë ka ndodhur gabimisht në
kundërshtim me ligjin por se nuk ishte në gjendje që të shpjegonte arsyen. Kuptohet që
kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ nuk parashkruhet
në kuptim të nenit 117 të Kodit të Procedurave Administrative. Në këto kushte gjendet i
pabazuar në ligj dhe prapësimi i palës së paditur Nertil Dardha dhe personit të tretë,
Shoqëria “Miami Beach”. Nga ana tjetër, gjykata nuk mund të zë vendin e një organi
administrativ në këtë rast, në kuptim të zgjidhjes së pasojave, pasi gjykata nuk është një
organ që ndan tokë, por duhet të shprehet për detyrimin e një organi të tillë për të ndrequr
situatën, bazuar në arsyetimin e gjykatës. Për këtë gjë duhet të shprehet komisioni i tokës në
qark, arsyetim ky që gjen bazueshmërinë ligjore në piken 1/a të V.K.M. nr.291, datë
06.05.2005, “Për disa shtesa e ndryshime në vendimin nr.230, datë 22.07.1991 të Këshillit të
Ministrave “Për krijimin e komisioneve të tokave”, të ndryshuar ...”.
Mbi ankimin e palës së paditur Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.303, datë
05.06.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.11-2007-1102 (1916), datë 16.07.2007,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “Shkaku për të cilin gjykata ka konstatuar pavlefshmërinë
e aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë 25.08.1994, të lëshuar në emër të Fatmir
Gjuzit, ka të bëjë me pavlefshmërinë absolute (neni 116/c i K.Pr.Administrative). Komisioni i
Ndarjes së Tokës të fshatit Kryemëdhenj, Komuna Golem Kavajë, në kundërshtim me kushtet,
kriteret dhe procedurën e parashikuar në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”,
V.K.M. nr.255, datë 02.09.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”, U.K.M. nr.2,

447
datë 02.08.1991, “Për funksionimin e komisioneve të tokës të rretheve e të fshatrave”, ka
lëshuar akt marrje toke në pronësi në kundërshtim me të dhënat e pasqyruara në formularin
nr.6 (ku figuron si përfituese e tokës bujqësore familja bujqësore me kryefamiljar Zeqir
Gjuzin), dhe duke pajisur po për këtë sipërfaqe toke bujqësore me akt-marrje tokë në pronësi
z. Fatmir Gjuzi që nuk ka qenë as anëtar i familjes bujqësore të z.Zeqir Gjuzit dhe as banor i
fshatit Kryemëdhenj. Në rastin konkret kemi të bëjmë me pavlefshmëri absolute të aktit
administrativ, e për këtë lloj pavlefshmërie (pavlefshmërinë absolute), ligjvënësi, në referim
të nenit 17 të K.Pr.Administrative, nuk ka vënë si kusht ndjekjen paraprakisht të konsumimit
të kundërshtimit të aktit në rrugë administrative.... Gjithashtu për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ nuk mund të zbatohet afati i parashkrimit (siç
pretendon pala e paditur referuar nenit 328 i K.Pr.Civile), pasi sipas përmbajtjes së nenit
117/2 të K.Pr.Administrative rezulton se kërkesa për t’u shpallur absolutisht i pavlefshëm një
akt administrativ mund të bëhet në çdo kohë (nuk ka afat parashkrimi).... Në të kundërt sa
pretendohet, paditësi Hidajet Gjuzi legjitimohet në ngritjen e kësaj padie pasi: - sipas
vendimit nr.140, datë 16.03.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, është një nga
trashëgimtarët e të ndjerit babait të tij Zeqir Gjuzi; - paditësi ka kërkuar pavlefshmërinë
absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë 25.08.1994, lëshuar në emër të
Fatmir Gjuzit duke pretenduar se ky akt duhej të ishte nxjerrë (lëshuar) në emër të kryetarit
të familjes bujqësore Zeqir Gjuzit (trashëgimlënësit të tij prej pasurisë të të cilit tërheq të
drejta e detyrime)...Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ nuk
kondicionohet nga zgjidhja e pasojave, pasi një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm që
në momentin e nxjerrjes së tij nuk krijon pasoja juridike, ai konsiderohet “nul” i “pa
qenë”.....Gjykata e faktit nuk ka urdhëruar Komisionin e tokës pranë Këshillit të Qarkut
Tiranë që t’u kthejë sipërfaqen e tokës objekt gjykimi, trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerit
Zeqir Gjuzi, por të shprehet ai komision sa i takon familjes bujqësore me kryefamiljar Zeqir
Gjuzin lidhur me pronësinë e sipërfaqes së tokës objekt gjykimi në kuptim të pikës 2/1 të
V.K.M. nr.255, datë 02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore...”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Miami Beach” dhe Nertil Dardha, të cilët kërkojnë
prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, duke
parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.303, datë 05.06.2008 i
Gjykatës së Apelit Durrës, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.11-2007-1102 (1916)
datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është marrë në respektim të ligjit dhe
për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
Gjykatat e faktit e kanë gjetur të bazuar në ligj dhe në prova kërkimin e palës paditëse
e për rrjedhim kanë vendosur konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së
tokës në pronësi në favor të Fatmir Zeqir Gjuzi, me numër 609, datë 25.08.1994, lëshuar nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës të fshatit Kryemëdhenj, Golem, Kavajë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit.
Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile. Për
rrjedhojë pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala e paditur nuk përmbajnë shkaqe nga
ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë ligjërisht cënimin e
vendimeve të gjykatave të faktit.

448
 Në thelb, me anë të rekursit palët e paditura pretendojnë se nga gjykata e faktit është
zbatuar gabim ligji nr.7501 “Për tokën” dhe VKM të dala në zbatim të tij si.
Në ligjin nr.7501 “Për tokën” ligjvënësi ka përcaktuar subjektet që përfitojnë nga
zbatimi i këtij ligji . Dhe konkretisht në nenin 5 të thuhet se: “Pajisen me tokë si pas këtij
ligji: familjet anëtarë të kooperativës bujqësore,.. duke marrë në pronësi tokën bujqësore që
u takon nga tërësia e subjektit ku bëjnë pjesë. Sasia dhe vendi ku do të jepet toka, përcaktohet
nga komisioni i tokës…”.
Gjithashtu ne nenin 6 të këtij ligji thuhet se: “Familjeve me banim në fshat, që nuk
janë anëtarë të kooperativës bujqësore dhe familjeve që punojnë e banojnë në ndërmarrjet
bujqësore, u jepet në përdorim toke bujqësore, madhësia e se cilës përcaktohet me vendim të
Këshillit të Ministrave”.
Në bazë dhe për zbatim të këtij ligji, VKM nr.255, datë 02.08.1991, ka përcaktuar
kriteret e ndarjes së tokës bujqësore.
Në pikës 1/1 të këtij vendimi përcaktohet se: “Toka ndahet sipas gjendjes aktuale të
sipërfaqes që ka kooperativa bujqësore dhe numri i frymëve”.
Në pikën 2/1 të po këtij vendimi është përcaktuar se: “Në të gjitha rastet toka ndahet
përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të frymëve të gjendjes civile në datën
01.08.1991”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren së në gjykim ka rezultuar e provuar se
Komuna Golem Kavajë ka pajisur me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë
25.08.1994, Fatmir Gjuzit.
Rezulton e provuar gjithashtu gjatë shqyrtimeve gjyqësore të zhvilluara nga gjykata e
faktit se i ndjerit Fatmir Gjuzi në datën e përcaktuar nga ligji i lartpërmendur 01.08.1992, nuk
ka qenë banor dhe anëtar kooperative i fshatit Golem Kavajë, por banor i qytetit të Durrësit.
Ka rezultuar gjithashtu se sipas formularit nr.6 sipërfaqja e tokës objekt gjykimi
përfitues është kryetari i familjes bujqësore Zeqir Gjuzi dhe jo Fatmir Gjuzi.
Ndryshe nga sa pretendon palët e paditura në rekurs Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
e gjen të bazuar arsyetimin dhe konkluzionin e Gjykatës së Apelit Durrës për zgjidhjen në
themel të çështjes. Gjykatat në arritjen e përfundimeve të tyre janë bazuar në ligjin material
nr.7501 “Për tokën” dhe VKM të dala në zbatim të tij.
Gjykatat kanë arritur në përfundimet ligjore në përcaktimin e pavlefshmërisë absolute
të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.609, datë 25.08.1994, në emër të Fatmir Gjuzit dhe
mbi këtë bazë kanë urdhëruar edhe zgjidhjen e pasojave juridike të këtij akti duke urdhëruar
komisioni përkatës të Këshillit të Qarkut Tiranë që, bazuar në formularin numër 6, të shprehet
lidhur me pronësinë e tokës objekt gjykimi, sa i takon familjes bujqësore me kryefamiljar
Zeqir Gjuzi, sipas gjendjes familjare deri me datë 01.08.1991, në kuptim të pikës 2/1 të VKM
nr.255, datë 02.08.1991, “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”.
Në lidhje me pretendimet e parashtruara në rekurs gjykatat janë shprehur dhe në bazë
të një analize të qartë dhe duke ja nënshtruar një debati gjyqësor .

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/a të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.303, datë 05.06.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 28.02.2013

449
Nr.11115-02085-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-626 i Vendimit (167)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Mirela Fana Anëtare

në datën 28.02.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-02085-

00-2008 Regj. Themeltar, që i përket palëve:

PADITËS TË K/PADITUR: ZAMIRA KUQO, në mungesë.

SYRJA KUQO, në mungesë.
I PADITUR K/PADITËS: SANIJE MALAJ, përfaqësuar nga
Avokate Mine Progonati

OBJEKTI I PADISË:
Lirim e dorëzim sendi.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Pavlefshmëria e veprimit juridik për kontratat e shitjes
me nr.1052/119, më datë 21.02.2005
dhe me nr.2010/201, datë 21.03.2005.
Detyrimi i Zyrës së Regjistrimit për të bërë çregjistrimin
e kontratave të shitjes me nr.2010/201, datë 21.03.2005
Baza Ligjore: Neni 160 i K.Pr.Civile,
nenet 92/a dhe 107 të K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4856, datë 22.06.2007 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së ngritur nga paditësi Syrja Kuqo dhe Zamira
Kuqo.
Detyrimin e të paditurës Sanije Malaj të lirojë e dorëzojë sendin pasuri e
paluajtshme, një dhomë prej 23 m2 të apartamentit të ndodhur në
Rr.“Kongresi i Lushnjës”, P.41, Sh.3, K.1, Ap.25 Tiranë, Zona Kadastrale
8220, me nr.pasurie 4/87+3-25/1, palës paditëse të kundër-paditur Syrja Kuqo
dhe Zamira Kuqo.
Rrëzimin e kundërpadisë së ngritur nga pala e paditur kundër-paditëse Sanije
Malaj.

450
 Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1140, datë 10.06.2008, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.4856, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur

k/paditëse Sanije Malaj, e cila kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore dhe kthimin e çështjes
për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet kane shkelje të rënda të ligjit procedural dhe atij material, sipas neneve
472/a, 465 të K.Pr.Civile.
- Nuk është ndërtuar drejtë ndërgjygjësia pasi nuk është thirrur si person i tretë Dega e
Bankës Kombëtare Tregtare, e cila ndihmonte në sqarimin e veprimeve që janë bërë
me Bankën në dëm të pasurisë të të paditurës Sanije Malaj.
- Gjykata nuk ka analizuar provat dhe kjo përbën shkelje të rëndë, në vështrim të nenit
126 të K.Pr.Civil, çka ka çuar në një vendim të kundërligjshëm.
- Analiza e provave do të çonte në zbulimin e fiktivitetit të këtyre veprimeve juridike që
përmendëm më lart.
- Kontratat e shitjes janë kontrata absolutisht të pavlefshme në bazë të nenit 92, gërma
“ç” i Kodit Civil, pasi ka qenë fiktive dhe nuk ka pasur qëllim të sjellin pasoja
juridike.
- Kontrata e shitjes së apartamentit ka pasur qëllim nga paditësat të marrin një kredi në
Bankën Kombëtare Tregtare, e cila pasi zbuloi fiktivitetin e kësaj kontrate nga
paditësat nuk i pajisi ata me kredi.
- Vetë diferenca në çmim të shitjes së apartamentit e vendosur në të dyja kontratat
tregon për mashtrimin në të cilën është ndodhur vetë e paditura nga të dy paditësit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; pasi dëgjoi pretendimet e
përfaqësueses së palës së paditur kundra-paditës, Av.Mine Progonati, e cila kërkoi prishjen e
vendimeve gjyqësore dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë; në
mungesë të palës paditëse; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
Rrethanat e faktit
Ka rezultuar nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore së paditësit të kundër-paditur
Zamira e Syrja Kuqo në datën 21.02.2005, kanë lidhur një kontratë shitblerjeje me palën e
paditur kundra-paditëse Sanije Malaj me nr.1052 Rep dhe nr.119 Kol, për blerjen e një
apartamenti me sipërfaqe 75 m2, të ndodhur në Rr.“Kongresi i Lushnjës” Pall.41, Sh.3, Kati i
parë, Ap.25 në Tiranë.
Në këtë kontratë është parashikuar se çmimi i shitjes të apartamentit është në shumën
prej 4.000.000 lekë.
Paditësat e kundër-paditur këtë kontratë e kanë regjistruar në ZRPP Tiranë, kjo në
bazë të vërtetimit të pronësisë më datë 01.03.2005, të lëshuar nga kjo Zyrë vërtetohet se në
emër të tyre është e regjistruar një apartament të ndodhur në zonën kadastrale nr.8220 me
nr.pasurie 4/87+2-25, volumi 8, faqja 245.
Paditësit të kundra-paditur Zamira e Syrja Kuqo rezulton se rreth një muaj më vonë në
datën 21.03.2005, për një pjesë për të njëjtin apartament prej 52 m2 kanë lidhur një kontratë
shitjeje me të paditurën kundra-paditëse Sanije Malaj me nr.2010 rep e nr.201 kol. Në këtë
kontratë është parashikuar se çmimi i shitjes të apartamentit është në shumën prej 1.000.000
lekësh.

451
 Për rrjedhim, nga kjo shitje atyre iu ka mbetur në pronësi vetëm një dhomë me
sipërfaqe 23 m2 nga ky apartament.
Vërtetuar ky fakt në bazë të vërtetimit të pronësisë më datë 21.03.2005, të lëshuar nga
ZRPP Tiranë.
Paditësat e kundër-paditur Zamira e Syrja Kuqo me pretendimin se sipërfaqja e
banimit prej 23 m2 mbahet padrejtësisht dhe pa asnjë titull nga pala e paditur kundër paditëse
Sanije Malaj i janë drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në bazë të nenit 296
të Kodit Civil duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e saj.
Gjate shqyrtimit gjyqësor në këtë gjykatë pala e paditur Sanije Malaj ka paraqitur
kundërpadi, duke kërkuar pavlefshmërinë absolute të kontratave të shitblerjes të
sipërpërmendura.
Pala e paditur ka pretenduar se kontratat e shitblerjes të lidhura me paditësit janë
kontrata absolutisht të pavlefshme në bazë të nenit 92, gërma “ç” të Kodit Civil, pasi ka qenë
fiktive dhe nuk ka pasur qëllim të sjellin pasoja juridike.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.4856, datë 22.06.2007, ka vendosur të pranojë kërkesëpadinë dhe të detyrojë të paditurën
Sanije Malaj të lirojë e dorëzojë sendin pasuri e paluajtshme, një dhome prej 23 m2 të
apartamentit të ndodhur në Rr.“Kongresi i Lushnjës” Pall.41, Sh.3, K.1, Ap.25 Tiranë, Zona
Kadastrale 8220, me nr.pasurie 4/87+3-25/1, palës paditëse të kundër-paditur Syrja Kuqo dhe
Zamira Kuqo. Po ashtu kjo gjykatë ka vendosur të rrëzojë kundërpadinë së ngritur nga pala e
paditur kundër-paditëse Sanije Malaj, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
Kjo gjykatë ka arritur në këtë konkluzion duke arsyetuar se: “Nga shqyrtimi që i bën
gjykata veprimeve juridike, kontratave të shit-blerjes së pasurive të paluajtshme rezulton se
këto kontrata janë realizuar në formën e kërkuar nga ligji me vullnet të lirë të palëve dhe
janë bërë para noterit. Pretendimet e palës Sanije Malaj për pavlefshmërinë e veprimeve
juridike për shkak mashtrimi duhet të mbështeteshin në prova. Kjo palë nuk ishte në gjendje
të sillte para gjykatës prova për të provuar sjellje konkrete mashtrimi nga pala Syrja e
Zamira Kuqo, analiza dhe vlerësimi i këtyre provave do të çonte në përfundimin e mungesës
së vullnetit të lirë dhe të qëllimit për lidhjen e të dy kontratave. Në këto rrethana kontratat
janë të lidhura janë në përputhje të plotë me kërkesat e Kodit Civil mbi kontratën e shitjes në
përgjithësi dhe të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme, nenet 705 dhe vijues dhe
750 e vijues të Kodit Civil. Gjykata çmon se padia e ngritur nga pala paditëse (e kundra-
paditur) Syrja e Zamira Kuqo është e bazuar në prova dhe ligj. Kjo palë është pronare me
tagra të plota e një pasurie të paluajtshme e një dhome prej 23 m 2 të apartamentit të
ndodhur në Rrugën “Kongresi i Lushnjës” Pall.41, Shk.3, K.1, Ap.25 Tiranë, Zona
Kadastrale 8220 me nr.pasurie 4/87+3-25/1 dhe posedohet në mënyrë të paligjshme nga pala
e paditur (kundra-paditëse) Sanije Malaj. Në këto rrethana gjykata çmon pranimin e
padisë…”.
Mbi ankimin e palës së paditur kundra-paditëse Sanije Malaj, Gjykata e Apelit Tiranë,
mbi të njëjtin arsyetim me vendimin nr.1140, datë 10.06.2008, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit nr.4856, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur
k/paditëse Sanije Malaj, e cila kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore dhe kthimin e çështjes
për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shkaqet e parashtruara në rekurs kanë
rezultuar të bazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla, do të
pranohen.

452
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Tiranë nuk i ka shqyrtuar
dhe nuk u ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara nga pala e paditur kundër paditëse
gjatë gjykimit të çështjes.
Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm.
Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka arritur të japë një konkluzion të qartë të zgjidhjes së
çështjes, ajo (gjykata) nuk ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, objekt i padisë dhe kundërpadisë, ajo arsyeton: “…për sa i përket
pretendimeve të paraqitura në ankim nga pala e paditur kundra-paditëse, kjo gjykatë çmon se
ato nuk janë të motivuara ligjërisht që të bëjnë të mundur cenimin e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Tiranë…”.
Në nenin 6 të K.Pr.Civile thuhet se: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
Në nenin 14 të K.Pr.Civile thuhet se: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
Në nenin 28 të K.Pr.Civile thuhet se: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat
që parashtrohen nga palët në padi (kundra padi), pa i kaluat kufijtë e saj, duke realizuar një
gjykim të drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
Në referim të rregullave të parashikuara në dispozitat e mësipërme të Kodit të
Procedurës Civile gjykata e apelit duhet t’i jepte përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve në
këtë proces, si palës paditëse të kërkuara në padi, ashtu edhe të palës së paditur të shprehura
në kundërpadi.
Rezulton se pala e paditur kundër-paditëse Sanije Malaj në kundërpadinë e paraqitur
përpara gjykatës ka pretenduar se kontratat e shitjes me palën paditëse të kundër-paditur kanë
qenë fiktive dhe nuk kanë pasur qëllim të sjellin pasoja.
Në nenin 92, gërma “ç” i Kodit Civil, thuhet se: “Veprimet juridike të pavlefshme nuk
arrijnë të krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që:...ç) bëhen me marrëveshje të
palëve pa pasur për qëllim të sjellin pasoja juridike (fiktive ose të simuluara)”.
Në referim të kësaj dispozite gjykata e apelit duhej të kishte dhënë përgjigje
pretendimit të palës së paditur (të ngritura në kundërpadi) nëse ndodheshim përpara
veprimeve (kontratat) absolutisht të pavlefshme apo jo, nëse kishte, ekzistonte një
marrëveshje midis palëve që këto veprime të mos kishin qëllim të sillnin pasoja juridike.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të gabuar edhe arsyetimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë në lidhje me pronësinë e palës paditëse të kundër paditur, kur pranon faktin se
paditësit janë pronarë të ligjshëm vetëm mbi një dhomë me sipërfaqe prej 23 m2, pjesë të
apartamentit objekt gjykimi.
Ky Kolegj vlerëson se në zgjidhjen e rastit konkret duhet të sjellin në vëmendje
kuptimit të sendit që ka përcaktuar ligjvënësi në ligjin material dhe atë procedural.
Në Pjesën e II Titulli I dhe II të Kodit Civil ligjvënësi ndër të tjera ka përcaktuar
kuptimin e sendit në aspektin juridik pra si objekt të marrëdhënies juridike civile dhe
klasifikimin e tyre, regjimet ligjore të tyre, rëndësinë e tyre në qarkullimin juridiko civil, etj.
Gjithashtu ligjvënësi ka përcaktuar qartë në dispozitat e Kodit Civil kuptimin e sendit
të paluajtshëm, ka përcaktuar qartë edhe kriteret e ndarjes në natyrën e tyre.
Është konsoliduar tashmë praktika gjyqësore e ndarjes e një sendi të paluajtshëm. Kjo
ndarje bëhet mbi bazën e tre kritereve, atë fizik, ekonomik dhe juridik.
Po ashtu në nenin 373 të Kodit të Procedurës Civile ligjvënësi ka përcaktuar se në
ndarjen në natyrë e një sendi të paluajtshëm duhet të kihet parasysh edhe rregullat e
urbanistikës.

453
 Sipas nenit 715 të K.Pr.Civile sendi quhet se nuk është në përputhje me kontratën po
qe se nuk është i përshtatshëm për përdorim për të cilën do të përdorej sipas kontratës së
shitjes. Pra parimisht palët duhet të përcaktojnë në kontratën e shitjes se çfarë destinacioni
social dhe ekonomik do të ketë sendi.
Në referim të dispozitave të lartpërmendura të Kodit Civil gjykata e apelit nuk ka
përcaktuar drejt objektin e veprimeve juridike, sendet objekt gjykimi (në kuptimin material)
si dhe elementet e tyre përbërës, të cilat janë pjesë e kontratave të shitjes të lidhura midis
palëve ndërgjyqëse.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, e konsideron këtë qëndrim të Gjykatës
së Apelit Tiranë si një proces të parregullt ligjor dhe në vijim vendimin e saj, në shkelje të
ligjit e në këto rrethana, pashmangësish prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjatë rigjykimit gjykata duhet hetojë nëse jemi përpara veprimeve absolutisht të
pavlefshëm apo jo, të hetojë në lidhje me sendet objekt të veprimeve juridike të shitjes të
lidhura midis palëve ndërgjyqëse dhe mbi çdo rrethanë tjetër që eventualisht mund të dalë
gjatë këtij rigjykimi.
Gjatë rigjykimit, në respektim të një procesi të rregullt ligjor dhe pasi t’iu japë
përgjigje ligjore të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proces, në përputhje me rregullin
e parashikuar në nenin 14 të K.Pr.Civile (gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin), gjykata e apelit do të arrijë në një zgjidhje të drejtë të çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, e konsideron këtë vendim të Gjykatës së Apelit
Tiranë si një proces të parregullt ligjor dhe në vijim vendimin e saj në shkelje të ligjit e në
këto rrethana pashmangësisht prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “c” të
Kodit të Procedurës Civile,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1140, datë 10.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më datë 28.02.2013

454
ÇËSHTJE PENALE

455
456
Nr.53701-01445-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-661 i Vendimit (36)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mor i në shqyrtim çështjen penale nr.53701-01445

-00-2010 akti që i përket:

TË GJYKUARIT: KOSTA DUNI

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”
dhe të “Fallsifikimit të monedhave”,
parashikuar nga neni 143/1 dhe 183/1 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.366, datë 26.06.2007, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kosta Filip Duni për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 2 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kosta Filip Duni për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të monedhave”, parashikuar nga neni 183/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55/1, 2 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, vendosi ta
dënojë përfundimisht të pandehurin, me 3 vjet burgim.
Kartëmonedhat e falsifikuara të sekuestruara gjatë hetimit të këtij procedimi
penal, të asgjësohen.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.130, datë 09.04.2008, ka vendosur :

Lënien në fuqi të vendimit me nr.366, datë 26.06.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.348, datë 04.11.2010, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Kosta Duni duke rivendosur në afat të drejtën
e tij të bërë rekurs ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me
nr.366, datë 26.06.2007, lënë në fuqi me vendimin nr.130, datë 09.04.2008 të
Gjykatës së Apelit Durrës.

457
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit, Gani Dizdari; Prokurorin, Hysen Keta, i cili kërkon
lënien në fuqi të vendimit nr.130, datë 09.04.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.130, datë 09.04.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Me datë 02.12.2005, në magazinat e Shoqërisë “Hodaj” shpk, është paraqitur një
shtetas i prezantuar me emrin Koço Ruçi dhe ka porositur pllaka dhe pajisje hidrosanitare.
Më pas, kanë rënë dakord me magazinierin, shtetasin Vasillaq Bano, për sasinë dhe çmimin e
shitjes në vlerën 454 000 lekë. Gjithashtu në marrëveshje me pronarin e firmës, kanë rënë
dakord që pajisjet e blera t’i dërgoheshin në Rrethin e Durrësit, para Hotel “Florida”, vend në
të cilin blerësi do të dorëzonte edhe vlerën e mallit.
Malli i porositur është ngarkuar dhe i është dërguar me kamion në vendin e rënë
dakord. Pasi është shkarkuar malli, shtetasi i prezantuar me emrin Koço i ka dhënë shtetasit
Kujtim Kasemaj në fillim 452.000 lekë, të gjitha prerje 1/000 lekëshe. Por meqenëse
Kujtimin e kishin porositur që vlera e mallit është 454.000 lekë, shtetasi me emrin Koço i ka
dhënë Kujtimit edhe 2/000 lekë të tjera si dhe vlerën e transportit, duke i dhënë një 500
lekësh më shumë. Nga deklarimet e këtij të fundit ka rezultuar se kartëmonedhat e dhëna
shoferit ishin të rregullta. Pasi ka marrë shumën e pajisjeve, shtetasi Kujtim Kasemaj ia ka
dorëzuar këtë shumë magazinierit, shtetasit Vasillaq Bano. Ky i fundit ka dyshuar për
origjinalitetin e parave të dorëzuara dhe ka njoftuar menjëherë administratorin e ndërmarrjes,
shtetasin Aleksandër Sallata. Pasi ka parë të hollat e dorëzuara në këmbim të mallit, nga
shtetasi i prezantuar me emrin Koço, Aleksandri ka bërë kallëzim penal në Komisariatin e
Policisë Durrës, për ngjarjen e ndodhur. Në këto kushte është regjistruar procedimi penal për
veprën penale të “Mashtrimit” dhe “Falsifikimit te monedhave”, parashikuar nga nenet 143/1
dhe 183 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.366, datë 26.06.2007, ka
deklaruar fajtor të gjykuarin Kosta Duni për veprën penale të “Mashtrimit” dhe të
“Fallsifikimit të monedhave” dhe, në bazë të nenit 143/1 dhe 183/1 të K.Penal dhe në aplikim
të nenit 55 të këtij Kodi, e ka dënuar përfundimisht me 3 vjet burgim.
Këtë vendim e ka lënë në fuqi edhe Gjykata e Apelit Durrës.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga i gjykuari, çmon të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, në marrjen e vendimit nga ana e gjykatës së
apelit, janë zbatuar drejt dispozitat e nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale.
Kolegji Penal e gjen të drejtë e të bazuar në ligj në përfundimin e arritur nga të dy
shkallët e gjykimit, se i gjykuari Kosta Duni, me anë të gënjeshtrës dhe shpërdorimit të
besimit, duke paguar çmimin e blerjes me monedha të falsifikuara ka shtënë në dorë pasurinë
e firmës “Hodaj” shpk, duke konsumuar në këtë mënyrë elementet e veprës penale të
parashikuar nga neni 143/1 dhe 183/1 të K.Penal.
Në ndryshim me sa pretendohet në rekurs, Kolegji Penal vlerëson të drejtë arsyetimin
e gjykatës së apelit, se marrëdhënia e krijuar mes firmës “Hadaj” shpk dhe të gjykuarit Kosta
Duni nuk është e natyrës juridiko-civile. I gjykuari Kosta, me qëllim për të shtënë në dorë
pasurinë e kësaj firme ka gënjyer dhe shpërdoruar besimin duke bërë pagesën e çmimit të
blerjes me monedha të falsifikuara.

458
 Gjithashtu në të kundërt me sa pretendohet nga i gjykuari të dy gjykatat kanë
saktësuar se ai, veprën penale të “Falsifikimit të monedhave” parashikuar nga neni 183/1 të
K.Penal e ka konsumuar në formën e përdorimit duke përdorur monedha të falsifikuara për
pagesën e çmimit të blerjes.
Edhe pretendimin e parashikuar në themel të rekursit se të gjykuarit i është cenuar e
drejta për të marrë pjesë në gjykim, Kolegji Penal e gjen të pabazuar. Ka rezultuar se gjatë
hetimeve paraprake, organi i prokurorisë, pasi ka bërë veprimet e nevojshme procedurale për
njoftimin e të gjykuarit, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, e cila me
vendimin nr.110, datë 28.02.2006, ka deklaruar ikjen e të gjykuarit Kosta Duni.
Edhe gjatë gjykimit ne shkallë të parë, nga ana e gjykatës janë respektuar kërkesat
procedurale për njoftimin e të gjykuarit, konkretisht në seancën gjyqësore të datës 26.02.2006
në fletë-thirrjen e të gjykuarit shkruhet se “ndodhet në Greqi”.
Për seancën e datës 10.05.2006, gjykata i ka kërkuar Komisariatit të Policisë Vlorë të
bëjë njoftimin e të gjykuarit. Edhe në seancën e datës 17.11.2006, gjykata i ka dërguar
njoftimin të gjykuarit dhe avokatit të tij, ku në fletë thirrje shkruhet “nuk ndodhet në këtë
lagje”.
Për seancën e datës 06.12.2006, gjykata ka nxjerrë një urdhër drejtuar oficerit të
Policisë Gjyqësore Durrës dhe, në përgjigje të kësaj shkrese, ajo është informuar se “shtetasi
rezulton të jetë rezident në shtetin grek me gjeneralitete të tjera”.
Në këto kushte gjykata ka vendosur deklarimin e mungesës së të gjykuarit Kosta Duni
dhe ka caktuar avokat kryesisht për vazhdimin e gjykimit.
Pra siç rezulton nga aktet si prokuroria, ashtu edhe gjykata kanë vepruar në respektim
të plotë të neneve 140 e 141 të K.Pr.Penale, për kërkimin e personave që nuk gjenden.
Po kështu edhe Gjykata e Apelit Vlorë ka bërë të gjitha veprimet procedurale për
njoftimin e të gjykuarit në respektim të dispozitave ligjore. Ajo i është drejtuar edhe
Drejtorisë së Burgjeve dhe Komisariatit të Policisë Vlorë. Pasi ka ardhur përgjigja e
Komisariatit të Policisë se ky shtetas ndodhet familjarisht në Greqi, është marrë vendim për
gjykimin në mungesë dhe kanë vazhduar gjykimin duke caktuar avokat kryesisht.
Në këto kushte në respektim të kërkesave të K.Pr.Penale, si Gjykata e Shkallës së
Parë dhe Gjykata e Apelit Durrës kanë shqyrtuar çështjen penale në ngarkim të të gjykuarit
Kosta Duni.
Edhe në gjykimin e bërë në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, megjithëse është
rivendosur në afat për të bërë rekurs (vendimi datë 08.11.2010), përsëri i gjykuari nuk
paraqiti avokat, megjithëse njoftimi për datën e gjykimit ishte bërë në respektim të kërkesave
procedurale dhe gjykimi u zhvillua në mungesë.
Pra pretendimi i të gjykuarit në rekurs se i është privuar e drejta për të marrë pjesë në
gjykim, nuk qëndron, pasi ai vetë i është shmangur ndjekjes penale duke iu fshehur hetimit
dhe gjykimit të çështjes në ngarkim të tij, ndërsa nga ana e gjykatave janë respektuar të gjitha
dispozitat ligjore që parashikon K.Pr.Penale, në rastet e gjykimit në mungesë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” te Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.130, datë 09.04.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 06.02.2013

459
Nr.52804-00345-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-780 i Vendimit (37)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

TË PANDEHURIT: AVNI AVDULI

A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikimit të femrave për prostitucion”,
parashikuar nga neni 114/b/1 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë vendimin nr.15, datë
23.04.2010 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Avni Xhemil Avduli për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të femrave për prostitucion” në dëm të shtetases Valbona
Krasniqi, parashikuar nga neni 114/b/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 11
(njëmbëdhjetë) vjet burgim e 4.000.000 (katër milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij dhe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Provat materiale:
- Autoveturë e markës “Wolkswagen”, tipi “Golf 3”, me numër shasie
WWWZZZ1HZNW375894, ngjyrë e zezë, viti i prodhimit 1992, me targë EL
3522 B (së bashku me dokumentacionin e saj),
- Autoveturë e markës “Benz”, tipi “220 CDI-Clasik”, me numër shasie
WDB20300661A097459, me targë të huaj BK 164 YM (së bashku me
dokumentacionin e saj), t’i kalojnë shtetit.

Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.03, datë 14.01.2011 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 23.04.2010 të Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë.

Kundër vendimit nr.15, datë 23.04.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë dhe vendimit nr.03, datë 14.01.2011 të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda
Tiranë ka ushtruar rekurs i pandehuri Avni Avduli, i cili kërkon:

460
 Prishjen e vendimit penal nr.03, datë 14.01.2011 të Gjykatës së Apelit Për Krime të
Rënda Tiranë dhe të vendimit nr.15, datë 23.04.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë.

Shkaqet e parashtruara në rekurs janë:

- Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka përdorur si prova dëshminë e
dëshmitares Valbona Krasniqi, e cila ka bashkëjetuar me të pandehurin Avni Avduli,
gjë që bie në kundërshtim me nenin 158/ç/paragrafi i 2të të K.Pr.Penale.
- Gjykata duhej t`i bënte të ditur asaj të drejtën për të mos dëshmuar. Sipas nenit 151/4
të K.Pr.Penale kjo provë është e papërdorshme.
- Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka vepruar në kundërshtim me nenin
15/2 të K.Pr.Penale, pasi gjyqtarja Liljana Baku, e cila ka caktuar masën e sigurimit
ndaj të pandehurit, ka kryesuar trupin gjykues në seancën e sigurimit të provës sipas
nenit 321 të K.Pr.Penale.
- I pandehuri Avni Avduli po gjykohet edhe në shtetin italian për të njëjtën gjë dhe e ka
përfunduar çështjen pa ditur se si ka përfunduar kjo çështje, veprim ky në
kundërshtim me nenin 6 të K.Penal dhe nenin 7 të K.Pr.Penale. Gjykata e shkallës së
parë, sipas nenit 509 të K.Pr.Penale, duhej ta verifikonte fatin e këtij procedimi në
shtetin italian.
- Është provuar në gjykim se i pandehuri Avni Avduli dhe dëshmitarja Valbona
Krasniqi kanë qenë me dokumente të rregullta në Itali, gjë që e përjashton
shfrytëzimin e saj për prostitucion nga i pandehuri. Kjo tregon se dëshmitarja Valbona
Krasniqi ka bërë një kallëzim me tendencë ndaj të pandehurit.
- Nuk ka asnjë provë që i pandehuri ta ketë shfrytëzuar për prostitucion dëshmitaren
Valbona Krasniqi.
- As nga përgjimi ambiental midis shtetasve Xhemal, Elton e Ruzhdie Avduli, nuk del
ndonjë e dhënë që të jetë në mbështetje të akuzës.
- Autovetura e markës “Wolkswagen”, tipi “Golf 3”, me targë EL 3522 B me
dokumentacionin e saj, dhe autovetura e markës “Benz”, tipi “220 CDI-Clasik”, me
targë të huaj BK 164 YM me dokumentacionin e saj nuk kishte shkak ligjor që t’i
kalonin shtetit por duhet t’i kthehen të pandehurit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin, Bujar Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi
çështjen në tërësi,

VËREN
I gjykuari Avni Avduli dhe e dëmtuara Valbona Krasniqi janë banorë të qytetit të
Elbasanit. Ata janë njohur me njëri tjetrin në fund të vitit 2000, kur e dëmtuara Valbona
punonte kameriere në një restorant në Lagjen "Gurabardhi" në qytetin e Elbasanit. Në
momentin e njohjes e dëmtuara ka qenë e ndarë nga ish burri i saj, shtetasi maqedonas Sefer
Bakiov, me të cilin ka edhe një djalë të quajtur Edmir. E dëmtuara Valbona Krasniqi jetonte
me nënën e saj, shtetasen Bukuroshe Serica dhe me djalin e saj, Edmirin.
Pas disa kohësh nga njohja e tyre, i gjykuari Avni i ka kërkuar asaj që të të
martoheshin. E dëmtuara Valbona ua ka prezantuar Avniun familjes së saj. I pandehuri, duke
pretenduar se duhen para për të krijuar familje, i ka kërkuar të dëmtuarës që të shkonin në
Itali për të punuar ku ajo do të shërbente si punëtore shtëpie deri sa të gjente ndonjë punë më
të mirë. Pasi kanë rënë dakord, paratë për të shkuar në Itali Avniu ia ka marrë një shoku të tij,

461
Florenc Malja, që ishte emigrant në Perugia. Në Qershor 2001 të dy janë nisur nga Vlora për
në Itali. Nga Elbasani deri në Vlorë i ka shoqëruar nëna e Valbonës, Bukuroshe Serica. Më
pas, udhëtimin për në Itali e kanë bërë me gomone. Kur kanë arritur atje kanë ecur nëpër pyll
derisa ka ardhur një makinë për t’i marrë e i ka dërguar në një stacion treni. Atje i pandehuri
është lidhur me telefon me Florencin, i cili i ka orientuar për drejtimin që do të merrnin. Më
pas kanë shkuar me tren në Terni të Perugias. Atje i ka pritur Florenci, e të tre janë nisur për
në banesën e Florencit, në Perugia. Florenci banonte në një apartament me një dhomë e një
kuzhine, bashkë me një vajzë të quajtur Helena Kavrut, e cila ishte nga Moldavia.
I pandehuri Avni, që natën e parë që mbërritën në Perugia i ka kërkuar Valbonës që të
dilte në rrugë për të prostituar, sepse duhet të shlyenin borxhin e Florencit. E dëmtuara ka
kundërshtuar, por i pandehuri ka ushtruar dhunë fizike e psiqike mbi të, prandaj që atë
mbrëmje ajo ka marrë veshje të Helenës dhe pasi Helena e ka mësuar si të sillej me klientët, e
shoqëruar edhe nga Avniu e Florenci ka dalë për të punuar në vendin ku punonte Helena. Nën
ushtrimin e dhunës i pandehuri i kërkonte Valbonës t’i dorëzonte të ardhurat nga puna si
prostitutë sasinë prej një milion lireta në natë.
Gjatë muajve Gusht-Shtator 2001 i pandehuri Avni, Valbona, Florenci dhe Helena
kanë shkuar në Modena, pasi një kushëri i Avniut, i quajtur Gëzim (që edhe ai shfrytëzonte
seksualisht një vajzë), i kishte thënë në telefon Avniut se atje kishte punë më shumë. Në
Modena kanë qëndruar në hotel "Lux", ku edhe atje Valbona shfrytëzohej nga Avniu, duke
ushtruar rrugëve prostitucion. Meqenëse nuk kishte vende ku të punonte janë larguar përsëri
në Perugia dhe kanë qëndruar deri në Nëntor 2001. Më pas Avniu dhe Valbona kanë shkuar
në "Lido Adriano" në Ravena, te një kushëri i tij, Ferik Isufi dhe një djalë tjetër emigrant, i
quajtur Gentian, nga Durrësi. Atje Feriku shfrytëzonte dy shtetase rumune. Deri në Janar të
vitit 2002 Avniu, Valbona dhe njëra nga rumunet kanë qëndruar në hotel "Piccolo". Në janar
kanë marrë një banesë të marrë me qira në emër të një shtetasi italian. Më përpara verës së
vitit 2002 tek ata kanë shkuar për të jetuar edhe vëllezërit e të pandehurit Avni, të quajtur
Enkelejd dhe Elton. Gjatë gjithë kësaj periudhe e dëmtuara vazhdonte të ushtronte
prostitucion, e detyruar nga dhuna e të pandehurit.
I gjykuari Avni në Qershor 2003 ka marrë dokumentet e qëndrimit në Itali, ndërsa
Valbona i ka marrë në shtator të atij viti. Në Korrik të vitit 2003 janë kthyer së pari në
Shqipëri dhe kanë qëndruar 3-4 ditë, ku vetëm i gjykuari hynte në familjen e të dëmtuarës. Në
Prill 2004, e dëmtuara Valbona është kthyer në Shqipëri për të plotësuar dokumentet për të
birin Edmir për ta marrë në Itali. Edhe gjatë periudhës që kishte djalin në Itali ajo, e detyruar
nga i gjykuari, ka vazhduar të prostituojë. E dëmtuara Valbona me të birin më 03 Mars 2005
janë larguar nga i gjykuari për te motra e saj Mimoza, e cila banonte në Torino, ku ka
qëndruar derisa u kthye në Shqipëri, më 24 Mars 2005.
Në kushtet si më sipër, e dëmtuara Valbona Krasniqi më datën 20.04.2005 ka bërë
kallëzim në organet përkatëse dhe mbi këtë bazë prokuroria ka filluar çështjen penale në
ngarkim të të gjykuarit Avni Avduli.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.15, datë
23.04.2010, ka deklaruar fajtor të gjykuarin Avni Xhemil Avduli për kryerjen e veprës penale
të “Trafikimit të femrave për prostitucion” në dëm të shtetases Valbona Krasniqi dhe në bazë
të nenit 114/b të Kodit Penal e ka dënuar atë me 11 vjet burgim dhe 4 (katër) milion lekë
gjobë.
Këtë vendim e ka lënë në fuqi edhe Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga i gjykuari, çmon të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, për të bërë më bindës vendimin e saj, Gjykata e
Apelit për Krime të Rënda, ka çmuar me kujdes çdo provë që është paraqitur, i ka ballafaquar

462
ato me njëra tjetrën, duke zbatuar kështu drejtë dispozitat e nenit 52 dhe 380 të Kodit të
Procedurës Penale.
I gjykuari si në ankim dhe në rekurs ka pretenduar se dëshmia e dëshmitares Valbona
Krasniqi nuk mund të përdorej si provë, mbasi në bazë të nenit 151/4 të Kodit të Procedurës
Penale, ajo është e papërdorshme, sepse sipas nenit 158/ç paragrafi i dytë i Kodit të
Procedurës Penale, asaj nuk i është bërë e ditur e drejta për të mos dëshmuar.
Ashtu siç e pranon edhe gjykata, ka rezultuar se dëshmitarja Valbona Krasniqi ka
jetuar me të gjykuarin rreth 3 vjet, një pjesë të kohës në Shqipëri dhe pjesën më të madhe në
Itali. Jetesa e tyre nuk është karakterizuar asnjëherë nga stabiliteti dhe vazhdimësia si një
jetesë në çift. Në këtë rast nuk bëhej fjalë as për një qëndrim stabël në një shtëpi banimi, për
punë të caktuar, apo elemente të tjerë që tregojnë stabilitet, por kemi të bëjmë me ndryshime
të shpeshta të vendqëndrimit dhe qëndrime për një kohë të gjatë në hotele, fakte këto që
tregojnë se i gjykuari e ka shfrytëzuar të dëmtuarën me qëllim fitimi.
Kuptimi i termit “bashkëjetesë” që përdor ligjvënësi në nenin 158/ç, paragrafi i 2të të
Kodit të Procedurës Penale shpjegohet sipas nenit 163 të Kodit të Familjes:
“Bashkëjetesa është bashkim fakti midis burrit dhe gruas që jetojnë në çift, e
karakterizuar nga një jetë e përbashkët që paraqet një karakter stabiliteti dhe
vazhdueshmërie”.
Bazuar në sa më sipër me të drejtë gjykata e apelit nuk e konsideron dëshmitaren
(kallëzuesen) Valbona Krasniqi si bashkëjetuese të të gjykuarit në kuptimin ligjor të këtij
termi, por si një viktimë trafikimi e shfrytëzimi nga prostitucioni, prandaj dhe kërkesat e nenit
158/ç paragrafi i 2të të Kodit të Procedurës Penale nuk janë të detyrueshme që të respektohen
në rastin në shqyrtim.
Ky qëndrim i gjykatës së apelit është në përputhje me vendimin e Gjykatës
Kushtetuese nr.40, datë 22.09.2011, që arsyeton:
“Nga dosja rezulton se procedimi penal në ngarkim të kërkuesit A.Kota ka filluar mbi
bazën e kallëzimit të shtetases N.C. në cilësinë e bashkëjetesës me të paditurin. Duke qenë se
kjo shtetase ka venë në lëvizje procedimin penal kundër kërkuesit, paraqitja e saj para
gjykatës për sigurimin si provë të dëshmisë dhe thirrja e saj për të dëshmuar, në gjykatën e
apelit, janë bërë me cilësinë e kallëzueses dhe jo në cilësinë e personit që ka dijeni për
rrethanat apo faktet që kanë të bëjnë me ngjarjen. Në këto kushte, gjykata vëren se nuk gjen
zbatim parashikimi i nenit 158/2 të Kodit të Procedurës Penale, me pasojën që kjo shtetase
kishte detyrimin të dëshmonte dhe se për gjykatën nuk lind të arrijë detyrim për ta njohur atë
për mundësinë, të drejtën për të hequr dorë nga dhënia e dëshmisë”.
Në ndryshim me sa pretendohet në rekurs, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, ashtu siç
pranojnë edhe të dy shkallët e gjykimit, çmon se zhvillimi i gjykimit në shtetin italian në
ngarkim të të gjykuarit për të njëjtën vepër, nuk pengon gjykatën shqiptare të vazhdojë
gjykimin (dhe anasjelltas), përderisa ndaj të gjykuarit nuk është dhënë një vendim i formës së
prerë. Duke qenë se nga ana e mbrojtjes nuk është paraqitur asnjë vendim i Gjykatës Italiane
për çështjen në ngarkim të të gjykuarit, gjykata me të drejtë ka arsyetuar:
“Kjo gjykatë nuk ka dijeni nëse nga gjykata italiane ka vendim gjyqësor të formës së
prerë e në këto kushte, në bazë të nenit 7 të Kodit të Procedurës Penale .....çmon se duhet të
gjykojë e të vendosë në lidhje me veprën penale për të cilën akuzohet i pandehuri”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se gjykata e apelit, në ndryshim me sa
pretendohet në rekurs, ka vlerësuar drejt faktin se papajtueshmëria e gjykatës së shkallës së
parë, gjyqtares Liljana Baku, lidhet me vendimin për caktimin e masës së sigurimit dhe jo me
sigurimin e provës, për arsye se ky veprim është kryer më parë se të caktohej masa e
sigurimit personal. Pra në momentin që ka bërë sigurimin e provës, për gjyqtaren Liljana
Baku nuk ka ekzistuar asnjë shkak papajtueshmërie për të marrë pjesë në gjykim, sipas
ndalimeve të nenit 15/2 të Kodit të Procedurës Penale, pasi procedura e marrjes së provës, e

463
rregulluar nga neni 321 të Kodit të Procedurës Penale, paraqet karakteristikat e shqyrtimit
gjyqësor, për arsye se gjatë këtij procesi gjyqtari kryen një pjesë të shqyrtimit gjyqësor, që
është shqyrtimi i provave.
Kjo papajtueshmëri ka ardhur më pas, në momentin kur kjo gjykatë ka shqyrtuar
kërkesën e prokurorit për caktimin e masës së sigurimit ndaj të gjykuarit, pra shkaqet e
pavlefshmërisë kanë efekt për vendimin e caktimin e masës së sigurimit ndaj të gjykuarit dhe
jo ndaj sigurimit të provës, e cila është shqyrtuar më parë.
Bazuar në sa më sipër, ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimi objekt shqyrtimi, i
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” te Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.03, datë 14.01.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.

Tiranë, më 06.02.2013

464
Nr.53101-00294-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-337 i Vendimit (38)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar

në datën 06.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

VLORË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani.
KUNDËR:
TË PANDEHURVE: DORIAN LIMUSHAJ, në mungesë.
ERVIS BUSHI, në mungesë.
JURGEN VESHAJ, në mungesë.

A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes në bashkëpunim”.
Baza Ligjore: Neni 134/2 i K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.231, datë 23.06.2009, ka vendosur:

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Limushaj për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 134/2 të Kodit
Penal e dënon me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim - Në aplikim të nenit
406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Dorjan Limushaj
dënohet përfundimisht me 1(një) vit burgim
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jurgen Veshaj për kryerjen e veprës
penale “Vjedhje” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 134/2, 48, gërma “ç”
dhe 51 të Kodit Penal e dënon me 7 (shtatë) muaj dhe 15 (pesëmbëdhjetë ditë)
burgim. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i
pandehuri Jurgen Veshaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) muaj burgim.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Bushi për kryerjen e veprës penale
“Përvetësimi i parave ose mallrave të vjedhura” dhe në bazë të nenit 287/b të
Kodit Penal e dënon me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 30.000 (tridhjetë mijë)
lekë gjobë. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i
pandehuri Ervis Bushi dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe
20 000 (njëzet mijë) lekë gjobë. Vuajtja e dënimit për të pandehurit Dorjan
Limushaj dhe Jurgen Veshaj fillon nga data e ndalimit 17.03.2009, dhe vuajtja
e pjesës së pavuajtur të dënimit të bëhet në burg të sigurisë së zakonshme,

465
 kurse për të pandehurin Ervis Bushi nga data që vendimi të marrë formë të
prerë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.08, datë 13.01.2010, ka vendosur:

Mospranimin e ankimit të të pandehurit Ervin Bushi.

Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ervis Bushi, nëpërmjet avokatit të
tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.08, datë 13.01.2010 të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi penal nr.08, datë 13.01.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur
mospranimin e ankimit për të gjykuarin Ervis Bushi, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit procedural penal e për pasojë do të prishet.
A. Rrethanat e faktit.
1. Më datë 18.02.2008, në shërbimet e Policisë Gjyqësore Vlorë, është paraqitur
shtetësja Bexhete Fakaj dhe ka njoftuar se i është vjedhur automjeti i saj tip Ford
Eskort, ngjyrë vishnje, me targë VL 9480 B. Ajo ka pohuar se automjetin e kishte të
parkuar në afërsi të banesës së saj në Lagjen “Isa Boletini”. Nga ana e shërbimeve të
policisë gjyqësore u kryen një sërë veprimesh për gjetjen e mjetit dhe identifikimin e
autorëve.
Pas disa ditësh, shtetësja Bexhete Fakaj, ka njohur në afërsi të një parukerie, pranë
poliklinikës në Vlorë, automjetin e saj të cilit i ishin ndërruar targat, dhe ka njoftuar
për këtë fakt shërbimet e policisë gjyqësore. Nga ana e këtyre shërbimeve, është bërë
bllokimi i këtij automjeti, i cili posedohej nga shtetasi Ilir Beqo. Pas kqyrjes së
automjetit, ka rezultuar se, në të është sekuestruar dhe një leje qarkullimi me
nr.0001072 që i korespodon automjetit tip Ford Eskort ngjyrë vishnje me targë VL
9480 B në pronësi të shtetases Bexhete Fakaj.
2. Shtetasi Ilir Beqo ka shpjeguar se, këtë automjet e ka blerë tek shtetasi Selman
Memushi dhe se automjeti ka qenë jo i pajisur me dokumenta. Nga ana e tij, shtetasi
Selman Memushi ka shpjeguar se, këtë automjet e ka blerë nga dy djem të moshës 19-
20 vjeç, nga të cilët një djalë që ka një shenjë në faqe dhe ai është në gjendje ta njohë
për shkak se, e ka parë dhe herë të tjera që lëviz në lagjen ku ai ka servisin. Pasi janë
kryer veprimet për njohjen e personit, shtetasi Selman Memushi, ka identifikuar si një
nga autorët që i kanë shitur automjetin, shtetasin Ervis Bushi. Shtetasi Ervis Bushi, i
pyetur nga shërbimet e policisë gjyqësore, ka pranuar faktin se është takuar me
shtetasin Jurgen Veshaj, i cili i ka kërkuar ta ndihmojë se ka një makinë për të shitur
dhe ai i ka thënë ta shesin tek servisi i shtetasit Selman Memushi, por nuk ka pranuar
se ka pasur dijeni se automjeti ishte i vjedhur dhe se ka përfituar lekë nga shitja e tij.
3. Shtetasi Jurgen Veshaj i pyetur nga shërbimet e policisë gjyqësore ka shpjeguar se:
Më datë 17.02.2008 rreth orës 20.00 ai është takuar me shokun e tij Dorjan Gjondedaj
(Limushaj) tek “Kali i Trojës”. Aty Dorjani i thotë se ka një makinë të cilën e ka
vjedhur para tre muajve dhe e ka mbajtur të fshehur në një garazh, por tani e ka
nxjerrë dhe e ka në rrugë poshtë një pallati në Lagjen “Pavarësia”. Këtë makinë ai i

466
 propozoi ta përplasnin dhe ta shisnin për hekur. Pasi shkojnë në afërsi të vendit ku
ishte automjeti, Dorjani i jep çelësin e makinës dhe i thotë ta marri dhe ta fshehi.
Jurgeni pasi hap mjetin dhe e ndez atë e merr dhe e çon në afërsi të banesës së tij dhe
e parkon. Ditën tjetër ai takon rastësisht shokun e tij Ervis Bushi të cilit i thotë se kam
një makinë për të shitur të cilën e kam të fshehur në lagje. Pasi ndezin mjetin me të
shtyrë shkuan tek servisi në pronësi të shtetasit Selman Memushi dhe ranë dakord që
ta shisnin mjetin për 350.000 lekë të vjetra nga të cilat shtetasi Selman u dha në dorë
100.000 lekë dhe të tjerat do ua jepte më vonë. Pasi ndanë me njeri tjetrin sasinë prej
100.000 lekë nga 50.000 lekë secili u larguan. Të nesërmen Jurgeni takon Dorjanin
dhe i thotë se automjetin e shiti për 350 000 lekë pa e vënë në dijeni se ju duk çmim i
arsyeshëm. Aty Dorjani i thotë se atë e takoi e zonja e makinës dhe e akuzoi se i ka
vjedhur automjetin por ai nuk pranoi. Në atë kohë ai i thotë se automjetin nuk e kishte
vjedhur para tre muajve. por e vodhi ai (Jurgeni) atë natë kur i dha çelësat.
4. Shtetasi Dorjan Limushaj i pyetur me cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen
hetime më datë 17.03.2009 ka shpjeguar se në muajin shkurt 2008 ai i ka dhënë një
palë çelësa shtetasit Jurgen Veshaj dhe pasi i ka treguar një automjet Ford Eskort i ka
thënë merre dhe bëj çfarë të duash me të. Mbas dy ditësh e takova përsëri Jurgenin
dhe ai me tha se e kishin shitur makinën për 350. 000 lekë tek Selman Memushi por
në dorë kishin marrë vetëm 100.000 lekë. Ai ka pohuar se e dinte që makina ishte e
shtetases Bexhete Fakaj dhe se i kishte thënë Jurgenit se këtë makinë e kishte vjedhur
para tre muajve. Sipas tij këtë makinë Jurgeni e ka shitur pa e vënë në dijeni atë dhe
se, ai i ka thënë “se po të zunë do ta mbash vetë përgjegjësinë.”
5. Nga shërbimet e policisë gjyqësore është bërë ndalimi i shtetesave Dorjan Limushaj,
Jurgen Veshaj dhe ndaj këtyre shtetasve filloi procedimi penal duke i akuzuar për
kryerjen e veprës penale të “Vjedhjes” në bashkëpunim parashikuar nga neni 134/2 i
Kodit Penal dhe shtetasit Ervis Bushi për veprën penale të “Përvetësimi i parave ose
mallrave të vjedhura” parashikuar nga neni 287/b i Kodit Penal, ndalim i cili është
vleftësuar i ligjshëm nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe janë caktuar masat e
sigurimit përkatëse.
B. Procedurat gjyqësore.
6. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.231, datë 23.06.2009, ka
vendosur: “1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorjan Limushaj për kryerjen e
veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 134/2 të Kodit
Penal e dënon me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim Në aplikim të nenit 406 të
K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Dorjan Limushaj dënohet
përfundimisht me 1 (një) vit burgim. 2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jurgen
Veshaj për kryerjen e veprës penale “Vjedhjes në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit
134/2, 48, gërma “ç” dhe 51 të Kodit Penal e dënon me 7 (shtatë) muaj dhe 15
(pesëmbëdhjetë ditë) burgim. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e
dënimit dhe i pandehuri Jurgen Veshaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) muaj
burgim. 3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Bushi për kryerjen e veprës
penale“Përvetësimi i parave ose mallrave të vjedhura” dhe në bazë të nenit 287/b të
Kodit Penal e dënon me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 30.000 (tridhjetë mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Ervis Bushi
dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 20.000 (njëzet mijë) lekë
gjobë. Vuajtja e dënimit për të pandehurit Dorjan Limushaj dhe Jurgen Veshaj fillon
nga data e ndalimit 17.03.2009, dhe vuajtja e pjesës së pavuajtur të dënimit të bëhet
në burg të sigurisë së zakonshme, kurse për të pandehurin Ervis Bushi nga data që
vendimi të marri formë të prerë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve.

467
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.08, datë 13.01.2010, ka vendosur:
“Mospranimin e ankimit të të pandehurit Ervin Bushi”.
8. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ervis Bushi, nëpërmjet
avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për
rigjykim.
Ndër shkaqet përkatëse të rekursit veçohen:
- Gjykata e Apelit Vlorë në dhënien e vendimit ka lejuar shkelje të rënda procedurale,
të cilat kanë cënuar objektivitetin e saj dhe vendimi i saj është dhënë në kundërshtim
të hapur me ligjin, pasi janë lejuar shkelje të rënda procedurale dhe zbatimi të
gabuar të ligjit.
-Në vendimit e saj, gjykata e apelit arsyeton se forma e ankimit të bërë nga i
pandehuri Ervis Bushi nuk përmbush kërkesat e nenit 412 te K.Pr.Penale, gjë të cilën
e kundërshtojmë se brenda afatit 5 ditor nga data e shpalljes së gjykimit në gjykatën e
apelit, pra në datën 21.12.2009 (data 20.12.2009 ishte ditë e dielë), nga ana e të
pandehurit nëpërmjet mbrojtësit të tij janë paraqitur shkaqet e tjera të ankimit, të
cilat nuk u morën parasysh nga gjykata (seanca e datës 15.12.2009 u shty për faktin
se mbrojtësi i të pandehurit ishte në një gjykim tjetër).
- Asnjë personi nuk mund t’i mohohet e drejta për të marrë pjesë në një gjykim dhe
për të dëgjuar rreth akuzave që bien mbi të prandaj dhe gjykata e Lartë duhet të ketë
parasysh dispozitat e mësipërme, për më tepër që në veprimet e të pandehurit nuk
janë realizuar asnjë nga elementët e veprës penale të përvetësimit të parave apo
sendeve të vjedhura, parashikuar nga neni 287/b/1 i Kodit Penal.
- Edhe gjykata e shkallës së parë ka gabuar duke deklaruar fajtor të pandehurin Ervis
Bushi pasi ky i fundit nuk ka përfituar asgjë nga lekët që ka marrë i pandehuri Jurgen
Veshaj, deklarimet e të cilit nuk duhet të ishin marrë në konsideratë nga gjykata, pasi
ato bien në kontradiktë dhe me pohimet e bëra nga ai vetë dhe deklarimet e të
pandehurit Dorian Memushaj, ku në deklarimet e këtij të fundit kuptohet qartë që nuk
ka lidhje mes deklarimeve të të pandehurit Jurgen dhe veprimeve të tij apo dhe
veprimeve të të pandehurit Ervis në përfitimin e 5.000 lekëve të reja nga shitja e
makinës.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.08, datë 13.01.2010, kur ka vendosur
“Mospranimin e ankimit të të pandehurit Ervin Bushi” mes të tjerave ka arsyetuar:
lidhur me ankimin e bërë nga i pandehuri Ervis Bushi, Gjykata e Apelit çmon se ai
nuk i përmbush kërkesat e nenit 412 (forma e ankimit) të K.Pr.Penale. Në ankimin e
bërë nga ky i pandehur thuhet se duke qenë se ende sot në datën 02.07.2009, vendimi
nuk është dorëzuar në sekretarinë e gjykatës i arsyetuar, po paraqes këtë ankim të
shkurtër për të bërë të mundur zënien e afatit për të vazhduar më tej procedurat në
apel.”....në rastin konkret nuk parashtrohet asnjë arsye në mënyrë që t’i jepet
mundësia që deri 5 ditë para seancës të paraqiten arsye të tjera që lidhen me
ankimin...
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
10. Shkaqet e parashtruara nga i gjykuari Ervis Bushi nëpërmjet avokatit mbrojtës në
rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të
bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
11. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se, ankimi është i
papranueshëm për shkak të mosrespektimit të formës së ankimit ashtu siç përcakton
neni 412 i K.Pr.Penale. Në momentin e shqyrtimit gjyqësor, ankimi i të gjykuarit ka

468
 qenë i plotësuar përveç ankimit të shkurtuar (të datës 01.07.2009), i cili ka pasur
vetëm si qëllim zënien e afatit të ankimit, të cilin po të mos e kryente, e drejta e
ankimit do të binte në dekadencë. Më pas (datë 21.12.2009) është plotësuar me një
ankim të plotë ku janë paraqitur edhe shkaqe të ankimit dhe kërkimet në lidhje me
themelin e çështjes.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykata e apelit nuk ka patur asnjë
pengesë formale për ta marrë në shqyrtim çështjen, për të dëgjuar pretendimet e të
pandehurit dhe për të vendosur në lidhje me meritat e çështjes. Gjykata e apelit,
përpara se të vendoste mospranimin e ankimit për shkak të mungesës së formës, duhet
të verifikonte nëse efektivisht i pandehuri (gjykuari) e ka patur mundësinë e bërjes së
një ankimi efektiv, të cilin mund ta realizonte vetëm nëse ka pasur mundësi të njihej
me vendimin përfundimtar të arsyetuar. Shpallja e vendimit përfundimtar të arsyetuar
është detyrim ligjor me pasojë pavlefshmërinë e tij. Në nenin 112 të K.Pr.Penale
përcaktohet se: “...Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm”. Në
lidhje me vendimin përfundimtar në nenin 383 të K.Pr.Penale janë përcaktuar edhe
elementët që duhet të përmbajë ky vendim ku, një ndër to është edhe parashtrimi i
përmbledhur i rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi si dhe
arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta.
13. Arsyetimi ligjor i vendimit është një element i rëndësishëm i procesit të rregullt ligjor
i cili ka për qëllim: a) ushtrimin e kontrollit gjyqësor nga një gjykatë më e lartë dhe
b) ushtrimin e kontrollit publik në administrimin e drejtësisë. Të dy këta elementë
lidhen ngushtësisht me të drejtën e ankimit të subjektit procedural siç është i gjykuari
me cilësinë e të pandehurit, pasi kontrolli gjyqësor nuk ushtrohet në mënyrë
incidentale, por mbi bazën e shkaqeve të ngritura nga palët në proces. Që e drejta e
ankimit të jetë efektive duhet që, nga ana e gjykatës brenda afatit të caktuar me ligj
duhet t’i vihet palëve prezentë dhe atyre në mungesë t’u komunikohet një kopje
vendimi me qëllim që, ata të paraqesin motivet e kundërshtimit brenda afatit kohor të
lejuar për të bërë ankim.
14. Kufizimi në kohë i së drejtës së ankimit lidhet me përcaktimin jo vetëm të detyrimit të
gjykatës për ta arsyetuar vendimin përfundimtar por edhe dorëzimin e vendimit në
sekretarinë gjyqësore. Në nenin 386/1 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Vendimi
depozitohet në sekretari menjëherë pas shpalljes. Nëpunësi i caktuar vë nënshkrimin
dhe shënon datën e depozitimit...”
15. Megjithëse i gjykuari në ankimin e shkurtër ia ka bërë me dije gjykatës së apelit
faktin se, objektivisht nuk ka pasur mundësi t’i paraqesë shkaqet e ankimit për shkak
se vendimi përfundimtar nuk i është vënë në dispozicion ashtu siç e kërkon ligji, kjo
gjykatë jo vetëm që nuk e ka verifikuar këtë shkak por, në kundërshtim me ligjin, pa
analizuar rrethanat, ka vendosur mospranimin duke cënuar të drejtat e të pandehurit
dhe duke mohuar në kundërshtim me ligjin të drejtën e gjykimit.
16. Gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar në
kundërshtim me dispozitat procedurale, pasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur
mospranimin, por duhet ta merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim në lidhje
me themelin e ankimit. Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim, pa ndonjë shkak
ligjor, i ka cenuar ankuesit një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar ndaj
një vendimi gjyqësor, e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, ankimi i plotësuar është në përputhje me
formën e ankimit që parashikon neni 412 i K.Pr.Penale, çka e detyron gjykatën e
apelit që formalisht ta pranojë për shqyrtim dhe të shprehet me vendim, në lidhje me
pretendimet e ngritura nga apeluesi Ervis Bushi.

469
 E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë, duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.
19. Në rigjykim gjykata e apelit ka si detyrim ta konsiderojë të ezauruar anën formale të
ankimit duke e konsideruar në përputhje me formën e ankimit dhe të plotësuar në
përmbajtje, referuar aktit fillestar dhe plotësimit të ankimit dhe, në funksion të saj si
shkallë e dytë gjykimi t’i japë përgjigje pretendimeve të ngritura në lidhje me
zgjidhjen e çështjes në ankim.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika “1”
shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.08, datë 13.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë vetëm përsa i
përket të gjykuarit Ervis Bushi dhe kthimin e akteve për rishqyrtim (vetëm për të gjykuarin
Ervis Bushi) në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.02.2013

470
Nr.53201-01133-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-882 i Vendimit (39)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË.
I PANDEHUR: NICHOLAS LEOLOPULOS.

A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Mashtrimit”
dhe “Falsifikimit të dokumenteve”,
parashikuar nga nenet 143/2 dhe 186/1 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1822, datë 22.12.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Nicholas Leolopulos për veprën penale të
“Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal dhe në bazë të këtij neni
e dënon me 12 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Nicholas Leolopulos për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal dhe në
bazë të këtij neni e dënon me 1 vit burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
Në bashkim të nenit 55 të K.Penal, e dënon përfundimisht të pandehurin
Nicholas Leolopulos me 12 vjet burgim dhe 400.000 lekë gjobë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.620, datë 23.07.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1822, datë 22.12.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Nicholas
Leolopulos.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.620, datë 23.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, lënien në fuqi të
vendimit nr.1822, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar
edhe shkaqet përkatëse:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe i pabazuar në ligj. Konflikti i krijuar
midis kallëzuesit dhe të gjykuarit nuk është një konflikt juridiko civil sikurse shprehet
Gjykata e Apelit Tiranë.

471
 - Qëllimi i të gjykuarit në marrjen me qira të anijes, megjithëse me kontratë qiraje, ka
qenë kryerja e një aktiviteti tregtar të pa rregullt.
- Qysh në momentin e marrjes së anijes me qira i gjykuari nuk ka shlyer detyrimet e
kontratës dhe, duke gënjyer të dëmtuarin, ka pretenduar se i ka shlyer ato duke i vënë
në dispozicion aplikimet për pagesa me pretendimin e dokumenteve që provojnë
shlyerje të detyrimeve.
- Defektet e konstatuara në anije dhe që sipas kontratës do të kryheshin nga i gjykuari,
duke i zbritur pagesat përkatëse nga qiraja, nuk janë bërë me qëllim nga i gjykuari
duke i sjellë probleme të dëmtuarit.
- Edhe falsifikimi i dokumentacionit i provuar me akt ekspertimi dhe përdorimi i tyre
për ndryshimin e flamurit janë veprime në kundërshtim me ligjin dhe përbëjnë
konsumim të veprës penale të parashikuar në nenin 186 të K.Penal.
- Vendimin e gjykatës shkallës së parë e gjejmë të argumentuar të drejtë e të bazuar në
prova, si për vlerësimin e faktit dhe masës së dënimit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; Avokatin Koli Bele, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; e si e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
 Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se i pandehuri
Nicholas Leolopulos, shtetas i huaj australian, administrator i Shoqërisë “Unimed
Shipmanagement Services LTD” me qendër në Ishujt Marshall, në datë 10.08.2006 ka
lidhur kontratë qiraje me shtetasin Aleksandër Gavoci, ortak i vetëm dhe
administrator i Shoqërisë “VEGA” sh.p.k. me qendër në Tiranë. Kontrata e lidhur
midis palëve është kontratë standard ndërkombëtare në transportin detar e tipit
(Formular) BARECON 2001.
 Në këtë kontratë (neni 30 i saj) rezulton të jenë parashikuar edhe konfliktet midis
palëve, të cilat do të zgjidhen sipas ligjit anglez përpara Gjykatës së Arbitrazhit
Ndërkombëtar në Londër.
 Objekti i kontratës ka qenë dhënia me qira e anijes” Shkodra /2 AC-33/Albania, pronë
e Shoqërisë “Vega” sh.p.k., shtetasit Nicholas Leolopulos, i cili në këtë kontratë është
me cilësinë administratorit të firmës “Unimed LTD”.
 Kontrata ka pasur si afat 6 muaj, me të drejtë përsëritje mbi kërkesën e qiramarrësit
edhe për dy 6 mujorë të tjerë, me një vlerë qiraje mujore 20.000 dollarë amerikanë në
muaj.
 Anija është marrë në administrim nga Shoqëria “Unimed Shipmanagement Services
LTD” me 22 Shtator 2006. Sipas marrëveshjes midis palëve anija i është nënshtruar
riparimeve me shpenzimet e palës qiramarrëse, të cilat do të zbriteshin nga qiraja
mujore (prej 20.000$) në muaj.
 Gjatë realizimit të kësaj kontrate, midis palëve kanë lindur mosmarrëveshje, fillimisht
lidhur me mospagimin e qirasë së anijes për muajit Janar – Shkurt 2007. Për këtë
shkak është zhvilluar edhe një takim në Tiranë në datë 09.03.2007 midis palëve, ku i
pandehuri Nicholas Leolopulos ka pretenduar se kishte pagur shumën prej 44.000 $
që i detyrohej Shoqërisë “Vega” deri në atë moment.

472
 Dokumentet bankare të paraqitura kanë rezultuar se ishin aplikime për pagesë të
shoqërisë qiramarrëse, në një kohë kur në adresë të Shoqërisë “Vega” sh.p.k. nuk
kishte arritur asnjë pagesë. E në këto kushte, po atë ditë, më datë 09.03.2007, nga ana
e Shoqërisë “Vega” sh.p.k., është njoftuar me e-mail qiramarrësi Nicholas Leolopulos
për mos rinovimin e kontratës dhe ndërprerjen e saj në fund të afatit 6 mujor, në datë
22.03.2007.
 Nga ana e qiramarrësit Nicholas Leolopulos është pretenduar se kjo ndërprerje ishte
në shkelje të kontratës dhe se ky veprim do t’i shkaktonte dëm ekonomik, e në këto
rrethana ka paditur me padi civile në Greqi në datë 20.03.2007 Shoqërinë “Vega”
duke bërë sekuestrimin e anijes në Ravena, Itali, sipas një vendimi të Gjykatës së
Selanikut dhe më pas duke e përsëritur sekuestrimin e anijes edhe në Ravena, Itali.
 Pronarët e anijes, Shoqëria “Vega” sh.p.k., kanë liruar anijen në të dyja rastet kundrejt
garancisë pasurore, si dhe kanë bërë kallëzim penal, fillimisht në Greqi dhe më pas në
Shqipëri, duke pretenduar se janë mashtruar. Gjithashtu ata kanë pretenduar se
qiramarrësi, administratori i “Unimed LTD”, N. Leolopulos, ka realizuar ndërrimin e
flamurit të anijes nga Shqiptar në atë të Sierra Leones, pa dijeninë e tyre dhe
nëpërmjet falsifikimit të dokumenteve.
 Qiramarrësi ka pretenduar se ndërrimi i flamurit është bërë me dijeni dhe asistencën e
pronarëve për arsye të bllokimit të anijes në portin e Ravenës në Itali. Më pas ai
(Qiramarrësi) ka bërë padi civile në Arbitrazh Ndërkombëtar në Londër, duke
pretenduar se i është shkaktuar një dëm civil prej 204.625 $ nga zgjidhja e njëanshme
e kontratës nga pronarët e anijes, gjykim që është pranuar dhe nga pronari i anijes
duke bërë kundër-padi pranë Arbitrazhit dhe duke kërkuar dëmin prej 422,195 $.
B. Procedura gjyqësore.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1822, datë 22.12.2008, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Nicholas Leolopulos për veprën penale të
“Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal dhe në bazë të këtij neni e
dënon me 12 vjet burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Nicholas Leolopulos për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni e dënon me 1 vit burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
- Në bashkim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, e dënon
përfundimisht të pandehurin Nicholas Leolopulos me 12 vjet burgim dhe 400.000
lekë gjobë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.620, datë 23.07.2010, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.1822, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Nicholas Leolopulos.
 Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila
kërkon: Prishjen e vendimit nr.620, datë 23.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
lënien në fuqi të vendimit nr.1822, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, duke parashtruar shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
 Gjykata e Apelit Tiranë, në vendimin e saj arsyeton se:
Marrëdhëniet midis palëve kanë filluar me një kontratë të rregullt sipas ligjeve dhe të
drejtës detare, midis palëve ka pasur mosmarrëveshje lidhur me këtë kontratë dhe në
finale është dhënë një gjykim Arbitrazhi Ndërkombëtar në favor të kallëzuesit. Vepra

473
penale për të cilin është dënuar i pandehuri është ajo e mashtrimit, e parashikuar nga
neni 143 i Kodit Penal, i cili kryhet nga ana objektive si “vjedhje e pasurisë me anë të
gënjeshtrës ose shpërdorimit të besimit”. Që të jemi para kësaj figure krimi duhet
fillimisht që të kemi pa tjetër vjedhjen e pasurisë. Përkufizimin e vjedhjes së pasurisë
e bën teoria e së drejtës penale, e cila përcakton se “Me vjedhje të pasurisë kuptohet
marrja/hedhja në dorë në mënyrë të kundërligjshme të fshehtë ose të hapur të pasurisë
së luajtshme të tjetrit e kryer me dashje, me qëllim për të mos e kthyer më, për të
nxjerrë përfitim material për vete ose në dobi të personave të tjerë”. Në konsideratë të
trajtimit të mësipërm në rastin e mashtrimit kemi një form’ të veçantë të vjedhjes, e
cila kryhet nëpërmjet gënjeshtrës dhe shpërdorimit të besimit duke synuar të njëjtën
pasojë kriminale, pakësimin e kundërligjshëm të pasurisë.
Në këtë kontekste gjykata e apelit gjen të pabazuar arsyetimin e gjykatës së shkallës
së parë se i pandehuri ka marrë anijen për përfitime e tij pasurore dhe jo në cilësinë e
qiramarrësit, duke mos plotësuar detyrimet e tij kontraktuale. Ky konkluzion i pranuar
nga gjykata e shkallës së parë hidhet poshtë nga vendimi përfundimtar i Arbitrazhit
për këtë çështje, i cili ka përcaktuar detyrimin e palës që nuk ka zbatuar kontratën.
Veç sa më sipër gjykata nuk shpjegon se si ka arritur në konkluzionin e pasojës së
rëndë, pasi mungon qoftë edhe formalisht një akt ekspertimi për përcaktimin e dëmit
të pretenduar për çdo rast.
I pandehuri në asnjë moment nuk ka mohuar pronësinë e anijes nga qiradhënësi. Në
shpjegimet e tij ai pranon se “Qëllimi i marrëveshjes ishte të dorëzohej tek
“UNIMED”, si posedues, anija e mësipërme kundrejt derdhjes së qirasë dhe ta
shfrytëzonte për interesat e saj, por që pala paditëse që ishte dhe pronare e një mjeti të
mos lihej jashtë (përjashtohej) nga pronësia e saj mbi të.
Përveç akuzës se mashtrimit, të parashikuar nga nenin 143/2 i K.Penal, i pandehuri
Nicholas Leolopulos akuzohet se mashtrimin e ka kryer duke falsifikuar disa
dokumente, me të cilat ka realizuar ndërrimin e flamuri pa dijeninë e pronarit të anijes
dhe po për këtë fakt akuzohet edhe për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve”, të parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.
Për këtë moment është pyetur nëpërmjet letër porosisë i akuzuari Nicholas Leolopulos
i cili ka shpjeguar se “ndërrimi i flamurit të anijes është kryer përkohësisht pasi anija
ishte e bllokuar ne portin e Ravenës Itali dhe për këtë qëllim ishte komunikuar me
punonjësen e shoqërisë Etleva Haka dhe Yllka Lamçe, të cila e kishin asistuar me
dokumentacionin e duhur”.
Ky pretendim i të pandehurit gjen mbështetje edhe në deklarimin e Armand Gjegji
oficer i parë i anijes “Shkodra”, i cili ka shpjeguar se ndërrimi i flamurit u bë mbasi u
bllokuan në Ravena të Italisë dhe kapiteni ishte në dijeni të plotë të këtij fakti. Lidhur
me këtë episod, i cili qëndron në themel të pretendimit te akuzës dhe të vendimit
gjyqësor që e deklaron fajtor N. Leopoulos, vlen të lexohen konkluzionet e vendimit
të arbitrazhit, duke i parë edhe në harmoni me deklarimet e mësipërme.
Në pikat 7 deri në 12 të pjesës arsyetuese të vendimit del qartë se Shoqëria “Vega”
shpk në cilësinë e pronarit të anijes “Shkodra” ka qenë në dijeni të plotë të ndërrimit
të flamurit dhe ka asistuar qiramarrësin, të pandehurin N. Leopoulos, për këtë qëllim.
Veç sa më sipër, gjykata e apelit konstaton se i pandehuri nuk kishte asnjë motiv të
dukshëm për të bërë dokumente të falsifikuara për këtë qellim, pasi kontrata midis
palëve ja jepte të drejtën e ndërrimit të flamurit. Konkretisht në nenin 10, germa d) të
kontratës tip BARECOM 2001 të nënshkruar midis palëve.
Klauzola 10 (d) e Pjesës II të marrëveshjes për dhënie me qira parashikonte:
"Flamuri dhe emri i mjetit lundrues - ... Qiramarrësit do të kenë lirinë, me miratimin
e pronarëve, gjë e cila nuk do të mbahet pa arsye, të ndryshojnë flamurin dhe/ose

474
 emrin e mjetit lundrues gjatë periudhës së marrjes me qira. ...regjistrimi dhe
riregjistrimi, nëse do të kërkohet nga Pronarët, do të kryhet me shpenzimet dhe kohën
e Qiramarrësve".
Pikërisht duke njohur te drejtën e qiramarrësit N. Leopoulos për të ndërruar flamurin
si dhe faktin që pagesa për këtë shërbim nuk ishte realizuar nga ana e tij, Gjykata e
Arbitrazhit i ka njohur si dëm të pagueshëm në vlerën 10.000 USD në favor të
Shoqërisë “VEGA” shpk.
Për sa përket takimit të datës 09.03.2007 ne zyrën e Shoqërisë “Vega” shpk midis të
pandehurit dhe kallëzuesit lidhur me dy urdhër pagesat bankare, rezulton se pasuria e
shoqërisë nuk është vjedhur dhe as pakësuar. Fakti i pagesës së vonuar apo edhe i mos
pagesës se dy kësteve e qirasë, në asnjë rast nuk mund të barazohet me vjedhje, pasi
pagimi i qirasë është i kërkueshëm civilisht.
Veç sa sipër rezulton se është ekzekutuar letërporosia e organit të prokurorisë dhe i
pandehuri ka dhënë shpjegimet e tij për akuzat pranë Prokurorisë Athinë, duke
arsyetuar se marrëdhëniet midis palëve janë të juridiksionin civil dhe
mosmarrëveshjet midis palëve po gjykohen nga gjykata kompetente në Londër.
Pavarësisht këtij pretendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në kundërshtim me
kërkesat e neni 383 pika 1 të K.Pr.Penal, nuk ka arsyetuar provat e kundërta të
prezantuara nga i pandehuri dhe nuk ka shpjeguar përse i quan ato të papranueshme.
Vendimi i gjykatës që deklaron fajtor të pandehurin Nicholas Leolopulos për
mospërmbushjen e detyrimit kontraktor vjen në kundërshtim edhe me nenin 27 të
Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë, në të cilën përcaktohet se: “Askujt nuk
mund t’i hiqet liria, vetëm për shkak se nuk është në gjendje të përmbush një detyrim
kontraktor”.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
 Kolegj Penal i gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga Prokuroria
e Apelit Tiranë, e për rrjedhojë nuk duhet të pranohet. Vendimi i gjykatës së apelit
çmohet të jetë në zbatim të drejtë të ligjit penal dhe i bazuar në fakte e në prova dhe
për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi
 Përfaqësuesi i Prokurorisë në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës së Lartë, parashtroi
se vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin material penal dhe atë
procedural, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjykata e apelit ,mbështetur në ligjin
procedural dhe material penal, e ka zgjidhur drejtë çështjen kur ka arritur në
përfundimin se nuk ka elementë të veprave penale, duke vendosur kështu pushimin e
çështjes në ngarkim të të gjykuarit Nicholas Leopuolos.
 Nisur nga rrethanat dhe faktet, ky Kolegj vëren se çështja objekt gjykimi ka të bëjë
me një konflikt juridiko civil, që ka lindur për shkak të mosmarrëveshjeve që i
përkasin kontratës që qirasë, e cila rezulton një kontratë standard ndërkombëtare (tip
Barecon 2001) në fushën e transportit detar, e nënshkruar midis të gjykuarit Nicholas
Leolopulos dhe administratorit e ortakut të vetëm të Shoqërisë “Vega” shpk.
 Objekti i kontratës së mësipërme ka qenë marrja me qira nga i gjykuari Leolopulos
me cilësinë administratorit të firmës “Unimed LTD”, anijen “Shkodra/2AC-
33/Albanian”, pronë e Shoqërisë “Vega” sh.p.k. Kontrata ka pasur të përcaktuar afatin
kohor të qiramarrjes, i cili ishte caktuar për një periudhë kohore prej 6 muajsh, me të
drejtë përtëritje mbi kërkesën e qiramarrësit edhe për dy periudha të tjera 6 mujore,
vlera mujore e qirasë ishte caktuar në vlerën 20.000 dollarë amerikanë.

475
  Gjatë realizimit të kësaj kontrate, midis palëve kanë lindur mosmarrëveshje, fillimisht
lidhur me mospagimin e qirasë së anijes, duke vijuar më pas për shkak se i gjykuari
nuk ka qenë dakord për mospërsëritjen e kontratës së qirasë, duke pretenduar se kjo
ndërprerje ishte në shkelje të kontratës dhe se ky veprim do i shkaktonte dëm
ekonomik, e në këto rrethana, ka paditur civilisht në Greqi në datën 20.03.2007
Shoqërinë “Vega”, duke bërë arrestimin e anijes, sipas vendimit të Gjykatës së
Selanikut, dhe më pas duke përsëritur arrestimin e anijes në Ravena Itali.
 Në lidhje me konfliktin e sipërpërmendur, i gjykuari Nicholas Leolopulos ka bërë
padi civile në Gjykatën e Arbitrazhit Ndërkombëtar në Londër, duke pretenduar se i
është shkaktuar një dëm civil prej 204,625 dollarë amerikanë, për shkak të zgjidhjes
së njëanshme të kontratës nga pronarët e anijes, gjykim që është pranuar edhe nga
pronari i anijes duke bërë kundërpadi pranë gjykatës së arbitrazhit, si dhe duke
kërkuar pagimin e dëmit prej 422,195 dollarë amerikanë.
 Sipas dokumentacionit të ndodhur në dosjen gjyqësore, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë vëren se Gjykata e Arbitrazhit me qendër në Londër, më datë 24.04.2009 ka
dhënë vendimin përfundimtar, në të cilin trajtohen pikërisht mosmarrëveshjet midis të
gjykuarit Leolopulos me cilësinë administratorit të firmës “Unimed LTD” dhe
Shoqërisë “Vega” sh.p.k, pronare e anijes “Shkodra/2AC33/Albanian”, duke vendosur
në përfundim se qiramarrësi “Unimed LTD” i detyrohet qiradhënësit shumën prej
74.544 dollarë amerikanë për pagesën e qirasë dhe disa shpenzimeve të tjera të
papaguara nga qiramarrësi.
 Vendimi i arbitrazhit rezulton të jetë ekzekutuar duke e likuiduar plotësisht detyrimin
në favor të kallëzuesit, provuar kjo sipas deklaratës noteriale datë 15.07.2010,
nënshkruar nga Aleksandër Gavoci, i cili deklaron se “I gjykuari Nicholas Leolopulos
ka likuiduar totalisht shumën e caktuar nga vendimi i arbitrazhit, si dhe disa detyrime
të tjera administrative sipas marrëveshjes midis nesh”.
 Në lidhje me konfliktin e mësipërm, i gjykuari akuzohet për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrimit”, parashikuar nga neni 1431 të Kodit Penal. Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, nisur nga analiza e rrethanave të faktit, si dhe nga shqyrtimi i akteve të
ndodhura në dosjen gjyqësore, konkludon se nuk ndodhemi përpara elementeve të
veprës penale të mashtrimit.
 Për këtë shkak, ky Kolegj çmon se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë dhe i
bazuar në ligj kur ka vendosur prishjen e vendimit i cili deklaronte fajtor të gjykuarin,
duke vendosur në përfundim dhe pushimin e gjykimit në ngarkim të të gjykuarit
Nicholas Leolopulos.
 Gjykata e apelit ka bërë një vlerësim të drejtë të provave të marra në shqyrtim,
konform nenit1522 të K.Pr.Penale. Nga aktet e ndodhura në dosje është vërtetuar se i
gjykuari në asnjë rast nuk pasur si qëllim për të përvetësuar apo për të mos kthyer
anijen e marrë me qira nga Shoqëria “Vega” shpk, duke përdorur gënjeshtrën.
Konflikti midis të gjykuarit dhe shoqërisë së lartpërmendur ka si shkak
mospërmbushjen e detyrimeve kontraktuale të marra përsipër karshi njëri tjetrit.

1?
Neni 143/2 i K.Penal “Mashtrimi”
1.Vjedhja e pasurisë me anë të gënjeshtrës ose shpërdorimit të besimit dënohet me gjobë ose me burgim gjer në pesë vjet.
2. Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim në dëm të disa personave ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga tre
gjer në dhjetë vjet dhe, kur ka sjellë pasoja të rënda, me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
2
Neni152 i K.Pr.Penale “Çmuarja e provave”
1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me
njëra-tjetrën.

476
  Gjithashtu, i gjykuari Nicholas Leolopulos, në takimin që ka zhvilluar në ambientet e
Shoqërisë “Vega” shpk, ka paraqitur dy urdhra bankarë që vërtetonin kryerjen e
detyrimeve në favor të kësaj shoqërie tregtare, por kanë rezultuar se ishin thjesht
aplikime bankare.
 Elementi kryesor që e dallon krimin e mashtrimit nga krimet e tjerë kundër pasurisë,
si dhe nga marrëdhëniet juridike civile, është përdorimi i gënjeshtrës ose shpërdorimit
të besimit, si mjet për të hedhur në dorë pasurinë ose përfitimet e tjera pasurore.
 Nga të gjitha provat e marra në shqyrtim si nga gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e
apelit, nuk vërehet se i gjykuari ka arritur të shtjerë në dorë pasurinë e Shoqërisë
“Vega” shpk, duke pas sjellë pakësimin e pasurisë së kësaj të fundit, por madje
vërtetohet tërësisht e kundërta se i gjykuari, në përmbushje të detyrimeve të caktuara
në vendimin e Gjykatës së Arbitrazhit Londër, ka realizuar të gjitha pagesat financiare
karshi kësaj shoqërie, sipas kushteve dhe penaliteteve të përcaktuara në kontratën e
qirasë nënshkruar midis tyre.
 Në kontratën e nënshkruar nga i gjykuari dhe kallëzuesi (administratori i Shoqërisë
“Vega” shpk), rezultojnë të parashikuara të drejtat dhe detyrimet që palët kanë marrë
përsipër në momentin e nënshkrimit të kontratës, mospërmbushja e të cilave nuk
mund të sjellë përgjegjësi penale për palët.
 I gjykuari Nicholas Leolopulos është akuzuar edhe për veprën penale të “Falsifikimit
të dokumenteve”, parashikuar nga neni 1861 i Kodit Penal. Ai akuzohet se e ka kryer
këtë vepër penale me qëllim për të realizuar ndërrimin e flamurit të anijes pa dijeninë
e pronarit.
 Sipas rrethanave të faktit rezulton se Shoqëria “Unimed Shipmanagement Services
LTD” kishte të drejtën të lyente anijen me ngjyrat e saj, të vendoste mbi të logot e saj
dalluese, si dhe të ngrinte flamurin e saj. Gjithashtu, ajo kishte të drejtën të
ndryshonte flamurin dhe emrin e anijes për periudhën e përdorimit me miratimin edhe
të pronarit të anijes, miratim i cili nuk duhej të rrëzohej pa një arsye të drejtë.
 Në lidhje për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se nga ana e të
gjykuarit Nicholas Leolopulos nuk janë konsumuar elementët e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve”. Me të drejtë gjykata e apelit arsyeton se i pandehuri
nuk kishte asnjë motiv të dukshëm për të bërë dokumente të falsifikuara për këtë
qëllim, pasi kontrata midis palëve ja jepte të drejtën e ndërrimit të flamurit.
Konkretisht në nenin 10, germa (d) “Flamuri dhe emri i mjetit lundrues” të kontratës
tip BARECOM 2001, nënshkruar midis palëve parashikohet se “Qiramarrësit do të
kenë lirinë, me miratimin e pronarëve, gjë e cila nuk do të mbahet pa arsye, të
ndryshojnë flamurin dhe/ose emrin e mjetit lundrues gjatë periudhës së marrjes me
qira. ...regjistrimi dhe riregjistrimi, nëse do të kërkohet nga Pronarët, do të kryhet me
shpenzimet dhe kohën e Qiramarrësve”.
 Për sa i përket të drejtës së të gjykuarit Leopoulos për të ndërruar flamurin si dhe për
faktin që pagesa për këtë shërbim nuk ishte realizuar nga ana e tij, Gjykata e
Arbitrazhit i ka ngarkuar detyrimin për të paguar një dëm monetar në favor të
Shoqërisë “VEGA” shpk.
 Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e apelit është administruar edhe vendimi i
Gjykatës së Arbitrazhit Londër. Ndër të tjera në vendimin e arbitrazhit trajtohet dhe
pretendimi i kallëzuesit Aleksandër Gavoci se nuk kanë pasur dijeni për ndërrimin e
flamurit. Gjykata e Arbitrazhit Londër, arsyeton se “Duhet të komentojmë se kemi
1
Neni 186 “Falsifikimi i dokumenteve”
Falsifikimi ose përdorimi i dokumenteve të falsifikuara dënohet me burgim deri në tre vjet
dhe me gjobë nga dyqind mijë deri në gjashtëqind mijë lekë.

477
 parë me pak skepticizëm çështjen e pronarëve rreth mungesës së njohurisë lidhur me
ndryshimin e flamurit. Ata nuk dhanë asnjë shpjegim të qartë sesi Qiramarrësit i
morën çertifikatat që i kishin kërkuar me anë të e-mailit të datës 27.12.2006 duke
përfshirë edhe dokumentin identifikues të zotit Aleksandër Gavoci, president të bordit
drejtues të pronarëve”.
 Pra, nisur për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se nuk provohet se i gjykuari ka
konsumuar veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, me qëllim për të ndërruar
flamurin e anijes që ai kishte marrë me qira nga Shoqëria “Vega” shpk, pa dijeninë e
kësaj të fundit, mbështetur kjo edhe në faktin se i gjykuari gjatë procesit të përgatitjes
së dokumentacionit është ndihmuar nga punonjësit e kësaj shoqërie.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
 Kolegji Penal e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga i Prokuroria e Apelit Tiranë
në lidhje me deklarimin fajtor të të gjykuarit Nicholas Leolopulos, për kryerjen e
veprave penale të “Mashtrimit” dhe “Falsifikimit të Dokumenteve”, parashikuar nga
nenet 143/2 dhe 186/1 të Kodit Penal, dhe për këtë arsye vendos të mos e pranojë atë.
 Për sa më sipër, Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë, me anë të të cilit është vendosur prishja e vendimit të gjykatës së rrethit
gjyqësor dhe pushimi i çështjes në ngarkim të të gjykuarit Nicholas Leolopulos, nuk
ka shkaqe për t’u cenuar dhe duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (a) të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.620, datë 23.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 06.02.2013

478
Nr.52102-01330-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1195 i Vendimit (40)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013 mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR KAVAJË
I GJYKUAR: ERVIS FERIZAJ

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me dashje”,
parashikuar nga neni 76 i K.Penal
dhe asaj të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje
të armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga neni dhe 278/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.94, datë 05.10.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Ferizaj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga
neni 83 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Ervis Ferizaj për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ervis Ferizaj fillon nga dita e arrestimit në
flagrancë në datë 11.12.2007 dhe do të vuhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
Bazuar në nenin 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara:
Arma pistoletë e sekuestruar me cilësinë e provës materiale sipas proces-
verbalit të sekuestrimit datë 11.12.2007 e llojit TT 9675255-66-1967 së
bashku me krehrin nr.8282, tre fishekët, si dhe tre gëzhojat e gjetura së bashku
me predhën, të kalojnë në favor të shtetit (neni 190, pika 1, germa (a) e
K.Pr.Penale);
Automjeti i tipit “Audi” me targa TR 4415 I i sekuestruar me cilësinë e provës
materiale me proces-verbalin e sekuestrimit datë 11.12.2007 së bashku me
çelësin e këtij automjeti, lejen e qarkullimit, taksën e regjistrimit vjetor,
prokurën e posaçme nr.1142, datë 03.05.2004, policën e sigurimit dhe

479
 certifikatën e kontrollit teknik të këtij automjeti nr.0499492, t’i kthehen
pronarit Iliaz Fisheku, me marrjen formë të prerë të këtij vendimi (neni 190,
pika 1, germa (ç) e K.Pr.Penale);
Automjeti i tipit “Benz Mercedes” me targa Y 685 BPB i markës ML së
bashku me çelësat e këtij automjeti të ruhen pranë entit që ato ndodhen
aktualisht, deri sa të zgjidhet problemi i pronësisë së këtij automjeti (neni 190,
pika 1, germa ç e K.Pr.Penale);
Sendet personale të viktimës Julian Koçiu: telefon celular i markës Nokia me
ngjyrë gri metalixato me nr.IMEI 351892/01/653497/1, xhup lëkure meshini
në ngjyrë kafe me mbishkrimin “Capone”, një bluzë me ngjyrë të verdhe me
shirita ngjyrë kafe, të zezë, të bardhë e të kuqe, kanotiere e bardhë, pantallona
xhins, këpucët sportive nr.41, t’i kthehen familjarëve të viktimës Julian Koçiu
me marrjen formë të prerë të këtij vendimi (neni 190, pika 1, germa ç e
K.Pr.Penale).
Sendet personale të të pandehurit Ervis Ferizaj, të sekuestruara sipas proces-
verbalit të sekuestrimit dt.11.12.2007: një kanotiere me ngjyrë të bardhë në
pjesën e pasme të qafës me mbishkrimin XXL, një bluzë pambuku me mëngë
të gjata, ku në pjesën e pasme është e qepur stampa “Snelly Uomo 6”, një
bluzë bezhë me mëngë të gjata me një xhep në krahun e majtë, ku në pjesën e
qafës lexohet “Voltal 1”, t’i kthehen të pandehurit me marrjen formë të prerë
të këtij vendimi (neni 190, pika 1, germa (ç) e K.Pr.Penale).
Shpenzimet procedurale gjatë fazës së hetimeve paraprake në shumën 48.000
(dyzet e tetë mijë) lekë si dhe ato gjyqësore në shumën 7.900 (shtatë mijë e
nëntëqind) lekë në ngarkim të të pandehurit Ervis Ferizaj.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Durrës brenda 10
(dhjetë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.292, datë 22.07.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.94, datë 05.10.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.

Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e

cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.94, datë 05.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Kavajë dhe të
vendimit nr.292, datë 22.07.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për
rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës.

Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Vendimet janë të atakueshme për sa i përket ndryshimit të kualifikimit juridik të
veprës së vrasjes dhe për pafajësinë për armëmbajtjen.
- Nuk janë çmuar drejt e vlerësuar provat e mara.
- Gjykata ka shtrembëruar rrethanat e ngjarjes.
- Gjykata ka mbivlerësuar deklarimet e të pandehurit si i vetmi person i gjallë nga
ngjarja.
- Gjykata ka shmangur vërtetësinë e motivit të vrasjes i cili doli me dëshmitarë, është
pasja nga ana e autorit e lekëve borxh të marra viktimës. Nuk u provua e kundërta që
pretendon i pandehuri.
- Nuk provohet interpretimi që bënë gjykata që viktima ka nxjerrë nga poshtë sediljes
pistoletën. Kjo bazohet në provën shkencore që është akt ekspertimi nr.155, datë
09.01.2008, ku del se në sediljen e mjetit apo shtrojat e tij të jenë konstatuar mbetje
me natyrë kimike që lë arma gjatë fërkimit.

480
 - Edhe nga akt ekspertimi daktiloskopik nr.7534, datë 17.12.2007 nuk u konstatuan
gjurmë papilare as të të pandehurit, as të viktimës në pistoletë.
- Rindërtimi ngjarjes që bën gjykata nuk ka logjikë pasi nëse viktima do t’i drejtonte
pistoletën të pandehurit do të tërhiqte këmbëzën kur ajo ishte drejtuar nga i pandehuri
dhe nuk do priste që ajo të kthehej nga ai vetë e të realizohej qitja, pra vrasja e tij. Kjo
s’mund të ndodhë në asnjë rrethane.
- Nga këqyrja e mjetit ka rezultuar se vrima në xham është në gjysmën e majtë të mjetit
në krahun e viktimës, kur ndërkohë nëse do marrim për bazë vendimin e gjykatës
duhet të ishte e kundërta.
- Fakti që pistoleta është pasur nga i pandehuri del edhe nga proces-verbali këqyrjes së
bluzës së të pandehurit ku janë konstatuar shenja që lë vetëm kontakti me armën.
- I pandehuri tregon se gjatë tre goditjeve ka pasur ai armën në dorë bashkë me
viktimën, ç’ka do të donte që të tre plagët tek viktima do kishin faktorë plotësues, si
dhe në akt ekspertimin vetëm tek njëra plagë vihen re faktorë plotësues.
- Nëse do kishte konflikt plagët do ishin ballore dhe jo në anën e majtë të kokës së
viktimës.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit dhe dënimin sipas organit të akuzës; Avokatin Agim Tirana, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit dhe pushimin e çështjes sipas ligjit “Për dhënie
amnistie”; e si e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
Në datën 11.12.2007 në orën 11.12’ në nr.telefonit 129, që i përket telefonatave
emergjente në Komisariatin e Policisë Kavajë, është marrë telefonata me këtë përmbajtje
“Jam Vis Ferizaj. Ejani këtu tek shtëpia ime, se kam vrarë një person i cili tentoi të më
vriste”. Personi që njoftoi ishte përdorues i nr.telefonit 0692020322, telefon i cili i përkiste të
pandehurit Ervis Ferizaj.
Nga ana e policisë gjyqësore është shkuar menjëherë në vendngjarje dhe është
konstatuar se në rrugën para shtëpisë së të pandehurit, brenda një automjeti të tipit “Audi” me
ngjyrë të zezë me targa TR 4415, në pozicionin normal të shoferit, gjendej trupi i pajetë i
shtetasit Julian Koçiu, banues në Lushnjë. Koka e viktimës gjendej e mbështetur në kolonën
ndarëse të dy dyerve, asaj të shoferit dhe asaj të sedijes së pasme të pasagjerit. Dera e parë e
pasagjerit ishte e hapur ndërsa në sedijen e parë të pasagjerit ndodhej një pistoletë me
nr.9675255-66-1967 me pjesët e lëvizshme të tërhequra, me tytë të nxjerrë. Në trupin e
pistoletës u konstatuan dëmtime te mëdha të shkaktuara nga kohezioni, si mbetje ndryshku,
ndërsa në pjesën e sipërme tek djepi i luajtjes u konstatuan dëmtime mekanike aty ku duhet të
ishin shkronjat. Krehri i pistoletës gjendej i futur në folenë e tij, në buzët e së cilit dallohej
fisheku i radhës, të cilin pistoleta nuk e kishte marrë normalisht. Foleja e fishekut në tytë
ishte bosh. Në krehrin e kësaj pistolete gjendeshin tre fishekë me predhë në formë cilindrike
sferike, me gëzhojën në formë shisheje, në të cilat lexoheshin numrat 1165. Brenda automjetit
u gjetën tre gëzhoja pistolete, njëra poshtë levave të frenave të dorës, tjetra në hapësirën në
mes të sedijes së parë dhe bllokut qendror të levave, ndërsa gëzhoja e tretë u gjet në sedijen e
majtë të shoferit. Të tre gëzhojat e gjetura kanë të njëjtat karakteristika, ato janë me kapsolle
të goditura në fundin e së cilave gjenden numrat 1165.

481
 Nga këqyrja e jashtme e automjetit rezultoi se në xhamin e përparëm të automjetit
gjendej një vrimë tejshkuese, 16 cm poshtë kolonës së sipërme, ku fiksohet ky xham me
kabinën dhe 46 cm nga kolona anësore e majtë, ku ky xham fiksohet me kabinën. Vrima
tejshkuese në trajtë cilindrike jo të qartë, me diametër 8,9 mm, shoqërohej rreth saj me
plasaritje të shumta në formë gjatësore dhe me buzë të një krateri të krijuara nga dalja e një
objekti më të fortë se xhami me diametër 29 mm. Në derën e majtë në krahun e shoferit, në
pjesën plastike konstatohet një vrimë në brendësi të së cilës gjendet një predhë metalike e
dëmtuar e marrë për ekzaminime të mëtejshme. Në sedijen e majtë të shoferit, rripin e
sigurimit, rrobat e viktimës, etj., u konstatuan njolla të mëdha të një lënde të kuqërremtë si
ajo e gjakut. Në automjet u gjetën disa sende personale të viktimës, një telefon Nokia, një
palë syze dielli, një xhup lëkure, një portofol në brendësi të së cilit gjendeshin 244.600 lekë si
dhe 650 euro, etj.
B. Procedura gjyqësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.94, datë 05.10.2009, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Ferizaj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni
83 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Ervis Ferizaj për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.292, datë 22.07.2010, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit penal nr.94, datë 05.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e
cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.94, datë 05.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Kavajë dhe të
vendimit nr.292, datë 22.07.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për
rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara
në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimeve të ankimuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë arsyeton se:
Realizimi i qitjes së parë në xham nga vetë viktima të çon në konkluzionin tjetër se
midis viktimës dhe të pandehurit ka pasur një përleshje (si i pandehuri ashtu dhe viktima nuk
kishin pse të qëllonin pa arsye në mes të ditës nga brenda makinës).
Nëse arma do të kishte qenë e të pandehurit nuk kishte pse të evidentoheshin faktorët
plotësues të qitjes në dorën e viktimës, pasi i pandehuri do të kishte të gjitha mundësitë për të
realizuar qitjen.
Fakti që në sediljen e makinës, në vendin e shoferit, nuk u konstatuan mbetje me
natyrë kimike karakteristike që lë arma kur fërkohet me lëkurën nuk do të thotë se arma nuk
ishte e viktimës.
Në gjykim u pyetën ekspertët kimistë për ekzistencën e ndonjë njolle të tillë në bluzën
objekt ekspertimi që mbante veshur i pandehuri, të cilët jo vetëm në aktin e ekspertimit kimik
por edhe të pyetur në seancë gjyqësore u shprehën se nuk ishte konstatuar asnjë njollë e
vlefshme për ekspertim, njollë me natyrë organike, joorganike, me përbërje oksidanti......
(përgjigjet e eksperteve janë pasqyruar më lart), etj.
Mbas goditjes së dytë i pandehuri në gjendje të tronditur ka realizuar dy goditjet e
tjera po mbi viktimën. Ndërprerja e goditjeve është bërë për shkak të bllokimit të armës, ç’ka
rezulton dhe nga proces-verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes.

482
 I pandehuri ka qenë nën veprimin e një sulmi të padrejtë të provokuar prej vetë
viktimës, që për nga mjeti dhe mënyra e realizuar, objektivisht ka qenë shumë i rrezikshëm
Në përpjekje e sipër për të shmangur armën nga vetja dhe duke përfituar nga forca e
tij trupore, i pandehuri ka ndryshuar drejtimin e armës për nga viktima ku ka ndodhur dhe
goditja e parë në kokën e viktimës nga e djathta në të majtë, si pasojë e forcës së ushtruar nga
i pandehuri në gishtin e dorës së djathtë të viktimës, i cili gjendej në këmbëzën e pistoletës.
Kjo goditje ka qenë vdekjeprurëse për sulmuesin (viktimën Julian Koçiu).
Gjykata e Apelit Durrës arsyeton se:
Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Durrës e gjen të drejtë konkluzionin që ka arritur
Gjykata e Shkallës së Parë Kavajë, se nuk plotësohen elementët e domosdoshëm të veprës
penale të “Vrasjes me dashje” dhe asaj të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake
dhe municioneve”, prandaj me të drejtë ka arsyetuar se nuk jemi përpara veprave penale të
parashikuara nga nenet 76 e 278/2 të K.Penal dhe se nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Kavajë nuk është bërë drejt kualifikimi ligjor i veprës penale të ndodhur.
Në kuptim të zbatimit të nenit 375 të K.Pr.Penale, gjykata e shkallës së parë me të
drejtë ka bërë një përcaktim të ndryshëm të faktit penal. Sa më sipër çmojmë se veprimet e të
pandehurit dhe qëndrimi psikik i tij ndaj tyre dhe pasojës së ardhur përbëjnë elementët e
veprës penale të “Vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtës së nevojshme”,
parashikuar nga neni 83 i K.Penal, duke e gjetur fajtor të pandehurin Ervis Ferizaj për
kryerjen e kësaj vepre penale si dhe duke e deklaruar atë të pafajshëm për kryerjen e veprës
penale të parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga
prokuroria, e për rrjedhojë ky rekurs nuk pranohet.
Përfaqësuesi i Prokurorisë në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës së Lartë, parashtroi
se vendimet janë të atakueshme për sa i përket ndryshimit të kualifikimit juridik të veprës
penale të vrasjes dhe atë të pafajësisë për veprën penale të armëmbajtjes pa leje, për shkak se
nuk janë çmuar e vlerësuar drejt provat e marra.
Sa më sipër, përfaqësuesi i akuzës kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Kavajë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, duke e cilësuar veprën penale si
“vrasje me dashje” dhe dënimin e të gjykuarit me 17 vjet burgim.
Mbrojtësi i të gjykuarit bëri me dije para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë se i
mbrojturi prej tij, me vendim të formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
përfituar lirimin para kohe me kusht, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e
Apelit Tiranë dhe, sot që gjykohet kjo çështje, ai e ka përfunduar vuajtjen e dënimit pasi
kushti është plotësuar. Gjithashtu, mbrojtësi i të gjykuarit parashtroi se në lidhje me këtë të
gjykuar jemi përpara kushteve të amnistisë, kjo referuar nenit 2, 3/b dhe 4 të ligjit
nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit nuk duhet të
pranohet, për shkak se pjesa e mbetur e dënimit të dhënë në ngarkim të të gjykuarit
Ervis Ferizaj, për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në kapërcim të kufijve të mbrojtjes
së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, është amnistuar sipas ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie”.
I gjykuari Ervis Ferizaj, është deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal dhe
është dënuar përfundimisht me 6 vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të gjykuarin Ervis Ferizaj
ka filluar që nga dita e arrestimit të tij në flagrancë, më datë 11.12.2007.
I gjykuari Ervis Ferizaj është dënuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me
vendimin nr.94, datë 05.10.2009, vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Durrës, me vendimin nr.292, datë 22.07.2010.

483
 Kolegji Penal vëren se ligji “Për dhënie amnistie”, në nenin 3 të tij parashikon
kriteret që duhet të përmbushë një person i dënuar për përfitimin e amnistisë. Konkretisht,
paragrafi i parë, germa (ç) e nenit të sipërpërmendur parashikon se: “Personat e dënuar me
burgim, të cilëve, në datën 28 Nëntor 2012, u kanë mbetur pa vuajtur nga ky dënim deri në
një vit, me përjashtim të personave të dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të
këtij ligji”.
Neni 4 përcakton kriteret ndaluese për përfitimin e amnistisë për personat e dënuar
për një nga veprat penale të parashikuara në këtë dispozitë. Në lidhje me çështjen objekt
gjykimi, Kolegji vëren se vepra penale e “Vrasjes në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së
nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal për të cilën është deklaruar fajtor i gjykuari
Ervis Ferizaj, nuk përfshihet në atë grup veprash penale që janë caktuar si kriter ndalues për
përfitimin e amnistisë.
Nga të dhënat e mësipërme, Kolegji Penal konstaton se i gjykuari Ervis Ferizaj,
plotëson kushtet për të përfituar nga akti i amnistisë, si për sa i përket masës së dënimit të
mbetur sipas përcaktimeve të ligjit “Për dhënie amnistie”, si edhe për shkak se vepra për të
cilën i gjykuari është deklaruar fajtor, sipas nenit 83 të Kodit Penal, nuk përshihet në kriteret
ndaluese të përfitimit të aktit të amnistisë.
Amnistia, sipas nenit 81, pika 2, germa (ë) të Kushtetutës së Shqipërisë, miratohet me
ligj nga Kuvendi me shumicën e tri të pestave të të gjithë anëtarëve të tij. Ajo përbën një
masë të përgjithshme faljeje për kategori të përcaktuara veprash penale të kryera në një
periudhë të caktuar kohe, apo dënimeve përkatëse.
Neni 71, paragrafi i parë i Kodit Penal, përcaktohen se “Me aktin e amnistisë organi
kompetent përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose
bën zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
Në trajtimin doktrinar penal dhe jurisprudencial të amnistisë, njihen amnistia e veprës
penale që vepron para dhënies së vendimit përfundimtar të dënimit me pasojë shuarjen e
veprës penale të kryer dhe, amnistia e dënimit, e cila ndërhyn pas dhënies së një vendimi
përfundimtar dënimi, duke shuar ekzekutimin e dënimit dhe të dënimeve aksesore edhe pse
mbeten efektet e tjera penale (vendim i Gjykatës Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010).
Në çështjen në shqyrtim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi i këtij ligji
është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë
personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në nenin 3, i cili
parashikon kushtet për përfitimin e amnistisë, arrin në konkluzionin se i gjykimi ndaj të
gjykuarit Ervis Ferizaj nuk mund të vazhdojë, pasi pjesa e dënimit të mbetur deri më datë 28
Nëntor 2012 amnistohet për shkak të ligjit të sipërpërmendur.
Gjithashtu, sipas provave të paraqitura mbrojtësi ligjor i të gjykuarit, ky i fundit ka
përfunduar vuajtjen e dënimit për shkak se ka përfituar nga lirimi para kohe me kusht.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Si përfundim nga analiza e mësipërme, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se
çështja në ngarkim të të gjykuarit Ervis Ferizaj nuk mund të vazhdojë dhe për rrjedhojë ajo
duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (ç) të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për shkak të ligjit “Për dhënie
amnistie”.
Tiranë, më 06.02.2013

484
Nr.53801-01538-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-390 i Vendimit (41)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË.
KUNDËR: VLADIMIR LIKOLLARI
PIRRO KOÇI

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve nga personi
që e ka për detyrë të lëshojë dokumentin”,
të parashikuar nga neni 186/3 dhe 25 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1282, datë 16.10.2009, ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Vladimir Likollari për veprën
penale“Falsifikimit të dokumentave nga personi që ka për detyrë të lëshojë
dokumentin”, parashikuar nga nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Pirro Koçi për veprën penale
“Falsifikimit të dokumentave nga personi që ka për detyrë të lëshojë
dokumentin”, parashikuar nga nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
Shpenzimet procedurale siç janë bërë.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 (dhjetë)
ditëve, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.800, datë 20.10.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1282, datë 16.10.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

485
 Kundër vendimit nr.800, datë 20.10.2010 të Gjykatës të Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs i pandehuri Pirro Koçi, nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit
nr.800, datë 20.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1282,
datë 16.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Së pari parashtrojmë se nuk na është vënë në dispozicion akoma vendimi i zbardhur i
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rezervojmë të drejtën e plotësimit të këtij rekursi në
momentin që do të na vihet në dispozicion.
- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë, të pandehurit nuk mund
të përgjigjen për akuzën e “Falsifikimit të dokumentave nga personi që ka për detyrë
të lëshojë dokumentin”, parashikuar nga nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
- Së pari nuk provohet që të pandehurit të kenë falsifikuar dokumentat, që mund të kenë
përdorur dokumente të falsifikuar, pasi nga ana e organit të akuzës nuk është paraqitur
asnjë argument dhe nuk është kryer asnjë veprim ku të tregohet se cili dokument
konkret është falsifikuar.
- Të pandehurit nuk mund të përgjigjen për një veprim që nuk e kanë kryer.
- Materiali që pretendohet nga organi i akuzës si raport përfundimtar kontrolli është
provuar se është projekt raport, gjë që provohet edhe nga deklarimet e shtetasit Hasan
Zaçe në seancë gjyqësore.
- Nëse të pandehurit nuk kanë përfunduar në kohë kontrollin në subjektin “Çela” shpk,
nuk mund të përgjigjen penalisht për veprën penale të falsifikimit, aq më tepër që kjo
përgjegjësi nuk mund të jetë as administrative, pasi mospërfundimi në kohë i
kontrollit nuk ka ardhur vetëm për shkaqe që vareshin vetëm nga të pandehurit.
- Organi i akuzës e mbështet akuzën ndaj të pandehurve vetëm në mospërputhjen e
datave të dorëzimit të raportit të datës 9 shkurt me vendimin për rivlerësim të datës 16
shkurt, pa përcaktuar se cili është akti i falsifikuar.
- Nga ana objektive në dokumentat e hartuara prej të pandehurve nuk ka asnjë të dhënë
të rreme që të jemi para veprës penale të parashikuar nga nenet 186/3 e 25 të Kodit
Penal.
- Nga ana subjektive nuk provohet që të pandehurit të kenë kryer veprime të kundra
ligjshme me dashje për falsifikim apo përdorim të dokumentave të falsifikuara.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtësin e të gjykuarit Piri
Koçi, av.Theodhori Sollaku, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.800, datë 20.10.2010, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë shkelje të
ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
I. Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton të jenë provuar këto rrethana fakti:
1. I pandehuri Vladimir Likollari është banor i qytetit të Tiranës, ndërsa i pandehuri
Pirro Koçi banor i qytetit Fier, e njëkohësisht që të dy punonjës të Njësisë së
Tatimpaguesve të Mëdhenj (D.T.M.) Tiranë.
2. Me shkresën nr.4481, datë 06.11.2006 Dega e Tatimeve Elbasan i ka dërguar një
informacion Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve dhe Njësisë së Tatimpaguesve të
Mëdhenj (D.T.M.), në të cilën bëhej fjalë për evazion fiskal të konsiderueshëm të

486
 krijuar nga disa subjekte dhe kërkohej ushtrimi i kontrollit ndaj këtyre subjekteve. Një
nga subjektet për të cilët ishte bërë ky informacion ishte dhe Shoqëria “Çela” sh.p.k,
me NIPT K43518202P.
3. Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj (D.T.M.) ka hartuar programin për kontrollin dhe
ka lajmëruar për kontrollin subjektin “Çela” sh.p.k, sipas aktit nr.12425, datë
06.12.2006. Për të ushtruar këtë kontroll janë autorizuar të pandehurit (inspektorët)
Vladimir Likollari dhe Pirro Koçi, kontroll që do të ushtrohej për periudhën financiare
nëntor 2004-nëntor 2006. Kontrolli do të ushtrohej sipas programit të paraqitur dhe do
të fillonte në datën 05.12.2006 dhe do të mbaronte në datën 28.12.2006.
4. Pasi kanë shkuar në qytetin e Elbasanit të pandehurit janë përpjekur të kontaktojnë me
drejtuesit e shoqërisë por nuk kanë mundur të gjejnë përfaqësuesit e shoqërisë.
5. Të ndodhur përballë këtij fakti ata më datën 15.12.2006, kanë përgatitur një
informacion drejtuar drejtuesve të tyre, ku deklarojnë se nuk kishin mundur të
kontaktonin me ndonjë punonjës të këtij subjekti, dhe se nga persona të palidhur me
shoqërinë kanë mësuar se administratori i shoqërisë ndodhej në emigracion në shtetin
Grek dhe se për një vit shoqëria nuk kishte pasur aktivitet. Nëpërmjet këtij
informacioni i kërkohej D.T.M. që të vihej në dijeni Dega e Tatimeve Elbasan për t’i
ndihmuar.
6. Kryetari i D.T.M. Hasan Zaçe, me shkresën nr.12425/1 Prot, datë 20.12.2006, i
kërkon ndër të tjera Degës së Tatimeve Elbasan: “Kërkojmë nga ana Juaj kontaktin
me të dhe njëkohësisht lajmërimin e tij në mënyrë zyrtare për të mundësuar kryerjen e
këtij kontrolli”.
7. Një lajmërim i tillë i është nisur dhe vetë subjektit, me shkresën me nr.12425/2 Prot,
të kësaj date. Shkresa i është drejtuar subjektit në emër të Osman ÇELA në cilësinë e
Administratorit të shoqërisë.
8. Nga ana e Degës së Tatimeve Elbasan më datën 10.01.2007, është mundësuar
kontakti me përfaqësuesin e shoqërisë dhe është mbajtur akt verifikimi nr.26, sipas të
cilit konfirmohej fakti se subjekti është dakord për këtë kontroll. Më datën
11.01.2007, është vetë administratori i Shoqërisë “Çela” sh.p.k, që i drejtohet D.T.M.,
me një kërkesë: “Duke i kërkuar ndjesë për vonesat pasi ishte në shtetin Grek i
shtruar në spital dhe njëherazi duke shprehur bashkëpunimin për kontrollin”.
9. Për këto kontakte Dega e Tatimeve Elbasan njofton Drejtorinë e Përgjithshme të
Tatimeve dhe D.T.M. me shkresën nr.81, datë 10.01.2007. Duke qenë se kontrolli në
subjektin “Çela” sh.p.k, nuk u krye në kohën e caktuar për shkaqe objektive, prej
Kryetarit të DMT, z.Hasan Zaçe me shkresën nr.12425/4, datë 18.01.2007, i kërkohet
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve shtyrje të afatit të kontrollit për këtë subjekt.
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve vetëm më datën 30.01.2007, me shkresën
nr.474/1, ka miratuar kërkesën e Kryetarit të D.T.M. për shtyrje të afatit të kontrollit
deri në datën 30.01.2007.
10. Në datat 01.02.2007, 05.02.2007 dhe 07.02.2007, janë mbajtur tre proces-verbale nga
inspektorët (të pandehurit) Vladimir Likollari dhe Pirro Koçi, në lidhje me kontrollet
e ushtruara ndaj subjektit “Çela” sh.p.k, ndërsa në datën 09.02.2007 është përpiluar
projekt-raport-kontrolli në të cilën për shoqërinë ka nënshkruar administratori Osman
Çela. Të pandehurit pas dorëzimit të projekt-raportit i kanë propozuar kryetarit të
D.T.M., z.Hasan Zaçe, që vlerësimi tatimor për subjektin “Çela” sh.p.k të bëhej me
metoda alternative dhe nga ky i fundit me shkresën nr.12425/7, datë 16.02.2007, është
vendosur rivlerësimi i shitjeve të tatueshme sipas propozimit të inspektorëve.
11. Pas kësaj situate inspektorët kanë përfunduar raportin përfundimtar dhe e kanë
dorëzuar atë tek përgjegjësi i zyrës së Kontrollit pranë D.T.M. Z.Dëfrim Manoku,
konkretisht projekt-raportin më datën 12.02.2007 dhe raportin përfundimtar më datën

487
 16.02.2007, pasi më parë kanë njoftuar subjektin për këtë rivlerësim dhe njëherazi për
detyrimet tatimore.
12. Ky material nuk është përpunuar dhe nuk ju është dorëzuar eprorëve nga personi
kompetent deri në datën 24.08.2007, kohë kur mbas kontrollit të ushtruar materialet
janë gjetur në zyrën e kontrollit të pa evaduara. Meqenëse ky veprim është
konsideruar si veprim që vjen në kundërshtim me nenin 63 të ligjit nr.8560, datë
22.12.1999, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar dhe
me pikën 6 të Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.2, datë 30.01.2006, “Për
procedurat Tatimore” dhe “Manualin e Kontrollit Tatimor”, nga ana e Drejtorisë së
Përgjithshme e Tatimeve me shkresën nr.474/9 Prot., datë 07.12.2007, i është kërkuar
Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë fillimi i procedimit penal për
personat përgjegjës, konkretisht për z.Muhamet Liçenji për veprat penale të “Mos
kryerjes së veprimeve Tatimore” dhe “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga
nenet 181/a dhe 248 të K.Penal, Vladimir Likollari dhe Pirro Koçi për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Kallëzimi është shoqëruar me materialin përkatës që provon shkeljet për të cilat është
bërë kallëzimi.
13. Mbi bazën e këtij kallëzimi Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
filluar procedimin penal nr.4609, datë 13.12.2007 dhe më datën 09.06.2008, ky organ
ka urdhëruar regjistrimin e emrit të personit që i atribuohet vepra penale. Në këtë
proces janë regjistruar si të dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të
detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal, persona nën hetim shtetasit Vladimir
Likollari, Pirro Koçi dhe Muhamet Liçenji dhe pas kryerjes së hetimeve Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka sjellë për gjykim vetëm të pandehurit
Vladimir Likollari dhe Pirro Koçi të akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumentave nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin”, parashikuar nga
nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
I. Procedurat gjyqësore
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1282, datë 16.10.2009, ka
vendosur:
i. Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Vladimir Likollari për veprën
penale“Falsifikimit të dokumentave nga personi që ka për detyrë të lëshojë
dokumentin”, parashikuar nga nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
ii. Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Pirro Koçi për veprën penale “Falsifikimit të
dokumentave nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin”, parashikuar nga
nenet 186/3 e 25 të K.Penal.
iii. Shpenzimet procedurale siç janë bërë.
iv. Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 (dhjetë) ditëve,
duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.
15. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.800, datë 20.10.2010, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.1282, datë 16.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
16. Kundër vendimit nr.800, datë 20.10.2010 të Gjykatës të Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs, i pandehuri Pirro Koçi nëpërmjet mbrojtësit të tij i cili kërkon: Prishjen e
vendimit nr.800, datë 20.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.1282, datë 16.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

488
 II. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
17. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton: “...Kërkesa e prokurorit është e bazuar në ligj, në
gjykim konstatohet se ai nuk është një proces i rregullt ligjor, çka dhe vendimin
përfundimtar e bën të pavlefshëm “nul” ndaj duke konstatuar shkakun me të parë,
prish vendimin dhe çështjen e kthen për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues, për arsye se: Gjykimi i kësaj çështje ka përfunduar, pra dhënë vendimi
përfundimtar me 6 seanca. Gjatë gjithë gjykimit i pandehuri Pirro Koçi ka qenë në
mungesë dhe përveç seancës së parë që është ajo e datës 20.07.2009, kur dhe në këtë
seancë vetë nuk është paraqitur por ka lëshuar për të prokure për avokatet Mentor
Meta e Bledar Skënderi, kur letërthirrja është nënshkruar nga Edlira Koçi e si avokat
nga Ilir Selenica, për asnjë seancë tjetër ky i pandehur nuk është njoftuar me
letërthirrje. Në seancën e parë, pra datë 20.07.2009 avokatët me prokurë Mentor
Meta e Bledar Skënderi nuk u paraqiten në gjyq por nëpërmjet një kërkese me shkrim
nga av.Mentor Meta kërkohet shtyrja e saj për pamundësi paraqitje, sepse ndodhej në
një gjykim tjetër, kërkesë kjo që pranohet nga gjykata duke u shtyrë seanca për datë
11.09.2009, pra 13.00, dhe njëherazi sipas vendimit të ndërmjetëm urdhërohet dhe
përsëritja e njoftimeve. Që nga kjo datë e deri në përfundim të gjykimit kur janë
zhvilluar seancat e datave 11.09.2009, 17.09.2009, 02.10.2009, 14.10.2009, dhe
16.10.2009, për të pandehurin Pirro Koçi në dosje nuk ka asnjë njoftim me
letërthirrje, apo formë tjetër për datat dhe orët e gjykimit. Vërtet ky i pandehur, me
prokurë i ka dhënë tagër përfaqësimi avokatëve të tij që ata ta përfaqësojnë edhe në
mungesë, por kjo nuk e legjitimon gjykatën që të mos realizojë njoftimin e tij për
seancat gjyqësore, kur përfundimi i gjykimit nuk është realizuar në seancën kur ky i
pandehur ka pasur dijeni e njëkohësisht ka lëshuar dhe prokurën (qëndrim ky sa
ligjor por dhe i mbajtur nga Gjykata e Lartë për raste analoge). Është fakti që kjo
parregullsi që ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit në gjendje të lirë nuk ka ndikuar
në të drejtat e të pandehurit për t’u njoftuar e dëgjuar në një proces gjyqësor në
ngarkim të tij, pasi me vendim është deklaruar i pafajshëm, por kjo nuk përligj
zhvillimin e një procesi të parregullt e që me apelin e prokurorit kërkohet të rëndohet
pozita e tij, deklarim fajësie e dënim me burgim 2 vjet dhe gjobë 100.000 lekë...”
III.Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga i pandehuri
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të
pandehurit duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural (Neni 434 i Kodit të
Procedurës Penale), të kryer nga gjykata e apelit dhe çështja duhet të kthehet
për rigjykim.
19. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe
të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore, të cilat gjykatat më të ulëta duhet t’i kishin
parë kryesisht.
20. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim me arsyetimin se i
pandehuri është gjykuar në mungesë.
21. Referuar edhe jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut
(GJEDNJ), Gjykata Kushtetuese ka përcaktuar, disa standarde në lidhje me gjykimin
në mungesë sipas të cilave: a) i pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin
gjyqësor të kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga
ushtrimi i kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një
procesi gjyqësor në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose
riparuese për të shmangur procese në ngarkim të të pandehurit, ose për të siguruar një

489
 proces të ri dhe, nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk
ka qenë e mundur të ushtrohet personalisht në procesin e zhvilluar në mungesë, të
përfunduar tashmë (vendimet nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë, më 10.10.2011,
nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
22. Gjykata kushtetuese në lidhje me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se: “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij
ka filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht
nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e
së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një
proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas
një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010;
nr.45, datë 10.10.201; nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
23. Në rastin objekt rekursi, i pandehuri Pirro Koçi është përfaqësuar nga av. Mentor
Meta e Bledar Skënderi me prokurë të posaçme nr.3919 prot, nr.907/2 kol, datë
20.07.2009, ku përcaktohej se “ka emëruar përfaqësues të posaçëm av.Mentor Meta
dhe Bledar Skënderi, të dy së bashku ose veç e veç, edhe në mungesën time të më
përfaqësojnë në çështjen penale me akuzë “Falsifikimit të dokumentave nga personi
që ka për detyrë të lëshojë dokumentin”.
24. Siç rezulton nga proces-verbalet gjyqësore të gjykimit në shkallë të parë, seanca e
datës 20.07.2009 nuk u zhvillua pasi kërkesës së mbrojtësve të të pandehurit Pirro
Koçi; në seancën gjyqësore të radhës, ajo e datës 11.09.2009, gjykata e shkallës së
parë ka deklaruar mungesën për të pandehurin Pirro Koçi në përputhje me N.352/1 të
K.Pr.Penale1, seancë në cilën ishte i pranishëm mbrojtësi i tij me prokurë të posaçme
av. M.Meta. Në seancat në vazhdim datë 17.09.2009 ku përsëri i pandehuri është
përfaqësuar nga mbrojtësi i tij, janë paraqitur konkluzionet përfundimtare nga
prokurori dhe seancat datë 14.10.2009 dhe 16.10.2009 seanca ku janë paraqitur
konkluzionet përfundimtare dhe është shpallur vendimi, i pranishëm ka qenë
mbrojtësi me prokurë të posaçme Av. M.Meta.
25. I gjykuari Pirro Koçi ka pasur dijeni për procesin penal në ngarkim të tij, por me
vullnet të lirë ka zgjedhur të mos marrë pjesë në procesin penal në ngarkim të tij, duke
ia deleguar këtë të drejtë mbrojtësve të tij me prokurë të posaçme, siç i kishte deleguar
edhe të drejtën për të kërkuar gjykim të shkurtuar.
26. Në këto rrethana Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në respektim të dispozitave procedurale që kanë
të bëjnë me deklarimin e mungesës së të pandehurit dhe vendimi i gjykatës së apelit, i
cili ka prishur këtë vendim është marrë në kundërshtim me ligjin procedural,
konkretisht N.428/1/ç të K.Pr.Penale2.

IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.

1
N.352/1 i K.Pr.Penale “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
1. Kur i pandehuri kërkon ose jep pëlqimin që shqyrtimi gjyqësor të bëhet në mungesë të tij, ose duke qenë i burgosur,
refuzon të marrë pjesë, përfaqësohet nga mbrojtësi.
2
N. 428/1ç i K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit”
1.Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit,
me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit.

490
 27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e
procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar dhe për pasojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të
K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.800, datë 20.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.02.2013

491
Nr.53108-00034-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-704 i Vendimit (42)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR DURRËS.
TË GJYKUAR: MARIOL BRISKU
ELTON MORISENI

A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”,
parashikuar nga neni 140-25 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.121, datë 25.05.2000, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Moriseni, për veprën penale të
“Armëmbajtjes pa leje të armëve luftarake”, dhe në bazë të nenit 278/2 të
K.Penal, e dënon atë me 6 muaj burg.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Moriseni, për veprën penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”, dhe në bazë të neneve 140-25-48/c/d/e
dhe 51 të K.Penal, e dënon atë me 5 vjet burg.
Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55 të K.Penal e dënon me 5 vjet
burg. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit, duke i mbetur
3 vjet e 4 muaj burg.
Ky dënim bashkohet me dënimin e dhënë me vendimin nr.35, datë 21.02.2000
të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, dhe në bazë të nenit 56 të K.Penal, e
dënon përfundimisht me 3 vjet e 6 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e arrestimit.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Mariol Brisku, për veprën penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”, dhe në bazë të neneve 140-25 të
K.Penal, e dënon atë me 10 (dhjetë) vjet burg.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e zbatimit të vendimit.

492
 Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.165, datë 21.07.2000, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 25.05.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.15, datë 17.01.2001, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të pandehurit si të pabazuar në ligj.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.23, datë 10.02.2009, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Mariol Brisku, me objekt “Rivendosje në afat
për të bërë ankim kundër vendimeve penale nr.121, datë 25.05.2000 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe nr.165, datë 21.07.2000, të Gjykatës
së Apelit Durrës si të pambështetur në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.46, datë 23.06.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës përsa i përket rrëzimit e kërkesës së kërkuesit Mariol Brisku,
me objekt “Rivendosje në afat për të bërë ankim kundër vendimit penal
nr.121, datë 25.05.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër duke pranuar kërkesën e të dënuarit
Mariol Brisku dhe rivendosjen në afat të së drejtës për të bërë rekurs në
Gjykatën e Lartë ndaj vendimit nr.165, datë 21.07.2000 të Gjykatës së Apelit
Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1314, datë 29.10.2010, ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga kërkuesi Mariol Brisku kundër
vendimit nr.46, datë 23.06.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.165, datë 21. 07. 2000 të Gjykatës së
Apelit Durrës ka ushtruar rekurs i dënuari Mariol Brisku i cili kërkon: Prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Durrës nr.165, datë 21.07.2000 dhe vendimit nr.121, datë 25.05.2000 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, dhe kthimin e akteve për rigjykim në shkallën e parë me
një tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Me vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor nuk jam dakord pasi është në shkelje të
ligjit material e procedural, pasi unë nuk kam kryer asnjë vepër penale.
- Në marrjen e këtij vendimi janë lejuar një sërë shkeljesh procedurale dhe kushtetuese.
Kështu janë lejuar shkelje të neneve 3, 4, 128, 129, 149 388/d e vijues të K.Pr.Penale,
nenet 13 e 14 të K.Penal, si dhe nenet 30 e 42/1/2 të Kushtetutës.
- Në bazë të nenit 427 është kërkuar përsëritja e shqyrtimit gjyqësor nga gjykata e apelit
kërkesë kjo e rrëzuar padrejtësisht.
- Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës janë rrëzuar një sërë kërkesash tonat,
bile për disa prej tyre nuk ka dhënë përgjigje fare duke shkelur detyrimin e saj ligjor.
- Është shkelur ligji në themel, pasi nuk kam kryer asnjë vepër penale dhe nuk kam pse
deklarohem fajtor pa faj.
- Nga ana e mbrojtësit të caktuar kryesisht nuk janë realizuar të drejtat, pasi nuk ka
pasur një sërë tagrash ligjore për të bërë mbrojtjen në mënyrë efikase, ai nuk ka pasur
të drejtë as të kërkojë gjykim të shkurtuar.
- Gjykatat gjatë shqyrtimit të çështjes dhe marrjes së vendimit janë treguar të
njëanshme dhe kanë anashkaluar një sërë dispozitash procedurale, për realizimin e të
drejtave të mija si dhe në lidhje me çmuarjen e provave.

493
 - Vendimet e gjykatave jo vetëm nuk mbështeten në provat e mara në gjykim, por janë
të njëanshme e subjektive duke më dënuar me burgim padrejtësisht.
- Vendimet mbështeten në fantazi, indicje e dyshime të pabazuara në prova. I dënuari
Elton Moriseni ka deklaruar se këtë veprim e ka bërë vetëm, pa u shtyrë nga askush
në gjendje të dehur.
- Të gjithë dëshmitarët në vendngjarje deklarojnë se unë nuk kam marrë pjesë në
vjedhje dhe nuk kam përdorur armë.
- E vetmja akuzë që mund të ngrihej ndaj meje është ajo e moskallëzimit të krimit e
parashikuar nga neni 300 i K.Penal, por edhe për këtë denoncimi nga ana ime ishte i
panevojshëm, pasi vepra është kryer haptazi në prani të shumë dëshmitarëve.
- Unë nuk jam vënë në dijeni në asnjë rast se ndaj meje është zhvilluar ndjekje penale e
për më tepër që ndaj meje të jetë marrë ndonjë vendim penal, fakt për të cilin jam
vënë në dijeni në Aeroportin Nënë Tereza në Tiranë me datë 13.10.2008.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të gjykuarit Mariol Brisku av.Arben Hakani,
i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.165, datë 21.07.2000 i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural dhe si të tillë është i cënueshëm.
I. Rrethanat e çështjes
1. I gjykuari Mariol Brisku është banor i qytetit të Elbasanit, ai së bashku me të dënuarin
Elton Moriseni, i cili ishte i lindur në Elbasan dhe banues në Xhafzotaj, janë akuzuar
nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës për kryerjen e veprës penale të “Vjedhjes
me armë në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 140-25 i K.Penal, për një ngjarje të
ndodhur në datën 02.10.1999 në afërsi të Sektorit Xhafzotaj, Durrës.
2. Shtetasi Klement Ahmeti, i cili kishte në pronësi një automjet Mercedez-Benz, me
targa targë LU 1927B, ndodhej në fshatin Xhafzotaj së bashku me shtetasit Arqile
Shallapi dhe Asqeri Bano, për të kryer ngushëllimet e rastit për vdekjen nga aksidenti
që i kishte ndodhur një të afërmi të tyre, shtetasit Rexhep Shahini, i cili kishte humbur
vajzën.
3. Rreth orës 22.00 dhe pasi kanë bërë ngushëllimet e rastit, pas rreth 20 minutash kanë
marrë me vete vajzën tjetër të Rexhep Shahinit, shtetasen Fatmira Islami dhe janë
nisur për në Tiranë, pasi kishin bërë rreth 50 m rrugë, pa dalë në rrugën kryesore, para
makinës së tyre ka dalë shtetasi i dënuari Elton Moriseni me një automatik në dorë,
duke qëlluar në ajër, duke ju drejtuar personave që ndodheshin në makinë me fjalët,
“Zbrisni nga makina se ja u çava gjoksin”. 5-6 metra më larg ndodhej shtetasi Mariol
Brisku.
4. Shtetasja Fatmira Islami që e ka njohur atë, e ka thirrur në emër dhe i ka thënë që t’i
linte në hallin e tyre, pasi do të shkonin në spital në Tiranë, por i dënuari Elton
Moriseni ka këmbëngulur duke qëlluar në ajër, ku të katër personat janë detyruar të
zbresin nga makina.
5. Pas këtij veprimi i gjykuari Elton Moriseni ka marrë makinën dhe është larguar,
ndërkohë që kishin dalë edhe persona të tjerë pasi kishin dëgjuar krismat e armëve, që
i kanë bërë thirrje Eltonit të linte makinën, pasi ishin miqtë e Rexhep Shahinit. Elton

494
 Moriseni pasi është larguar rreth 100 m nga vendngjarja, ka ndaluar dhe ka pritur
Mariol Briskun, i cili pasi ka hipur në makinë është larguar bashkë me të.
6. Pas disa ditësh i pandehuri Elton Moriseni ka dërguar makinën e vjedhur tek Rexhep
Shahini me qëllim që t’i kthehej pronarit.
7. Nga ana e organit të akuzës Elton Moriseni dhe Mariol Brisku’, janë marrë të
pandehur dhe dërguar për gjykim nën akuzën për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 140-25 i K.Penal, ndërsa i
dënuari Elton edhe për armëmbajtje pa leje.
8. Fillimisht gjykimi është zhvilluar në mungesë, pasi të gjykuarit i janë fshehur hetimit
e gjykimit, por më datë 01.02.2000 i pandehuri Elton është dorëzuar vullnetarisht në
Polici, e më pas ka kërkuar gjykim të shkurtuar nga gjykata, kërkesë e cila është
pranuar nga gjykata vetëm për këtë të dënuar.
9. I gjykuari Mariol Brisku është gjykuar në mungesë, me mbrojtës të caktuar kryesisht.
Në datën 13.10.2008 ia ndalohet në pikën kufitare të Rinasit, dhe vihet në dijeni se
ndaj tij ka një vendim dënimi të formës së prerë.
10. Ai rivendoset në afat për të drejtën e rekursit që është objekt shqyrtimi nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë.
I. Procedurat gjyqësore
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.121, datë 25.05.2000, ka
vendosur:
i.1 Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Moriseni, për veprën penale të “Armëmbajtjes
pa leje të armëve luftarake”, dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, e dënon atë me 6
muaj burg.
ii.1 Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Moriseni, për veprën penale të “Vjedhjes me
armë në bashkëpunim”, dhe në bazë të neneve 140-25-48/c/d/e dhe 51 të K.Penal, e
dënon atë me 5 vjet burg.
iii.1 Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55 të K.Penal e dënon me 5 vjet burg. Në
zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit, duke i mbetur 3 vjet e 4 muaj
burg.
iv.1 Ky dënim bashkohet me dënimin e dhënë me vendimin nr.35 datë 21.02.2000 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, dhe në bazë të nenit 56 të K.Penal, e dënon
përfundimisht me 3 vjet e 6 muaj burgim.
v.1 Vuajtja e dënimit fillon nga data e arrestimit.
i.2 Të deklarojë fajtor të pandehurin Mariol Brisku, për veprën penale të “Vjedhjes me
armë në bashkëpunim”, dhe në bazë të neneve 140-25 të K.Penal, e dënon atë me 10
(dhjetë) vjet burg.
ii.2 Vuajtja e dënimit fillon nga data e zbatimit të vendimit.
12. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.165, datë 21.07.2000, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 25.05.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.15, datë 17.01.2001 ka vendosur:
i. Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të pandehurit si të pabazuar në ligj.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.23, datë 10.02.2009, ka vendosur:
i. Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Mariol Brisku, me objekt “Rivendosje në afat për të
bërë ankim kundër vendimeve penale nr.121, datë 25.05.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe nr.165, datë 21.07.2000 të Gjykatës së Apelit Durrës, si të
pambështetur në prova e në ligj.
15. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.46, datë 23.06.2010, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës përsa i përket rrëzimit e kërkesës së kërkuesit Mariol Brisku, me objekt

495
 “Rivendosje në afat për të bërë ankim kundër vendimit penal nr.121, datë 25.05.2000
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
ii. Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër duke pranuar kërkesën e të dënuarit Mariol
Brisku dhe rivendosjen në afat të së drejtës për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë ndaj
vendimit nr.165, datë 21.07.2000 të Gjykatës së Apelit Durrës.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1314, datë 29.10.2010, ka
vendosur:
i. Mospranimin e rekursit të paraqitur nga kërkuesi Mariol Brisku kundër vendimit
nr.46, datë 23.06.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës.
17. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.165, datë 21.07.2000 të Gjykatës së
Apelit Durrës ka ushtruar rekurs i dënuari Mariol Brisku, nëpërmjet përfaqësuesit të
tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.165, datë
21.07.2000 dhe vendimit nr.121, datë 25.05.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, dhe kthimin e akteve për rigjykim në shkallën e parë me një tjetër trup
gjykues, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
18. Gjykata e Apelit Durrës në vendimin e saj, arsyeton se: “...vendimi nr.121, datë
25.05.2000 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është i bazuar në ligj dhe si i tillë
duhet të lihet në fuqi...pretendimi i mbrojtjes së të pandehurit Marjol Brisku nuk ka
qenë në vendngjarje dhe është i pafajshëm është i pabazuar dhe hidhet poshtë me një
sërë provash që ndodhen në dosje. Të katër të dëmtuarit kanë thënë se me shtetasin
Elton ka qenë edhe një person tjetër, karakteristikat e të cilit përputhen me ato të të
pandehurit Mariol. Qenien e të pandehurit në vendngjarje e ka konfirmuar
dëshmitarja Fatmira Alushi në seancë gjyqësore...”
III.Në lidhje me rekursin e të gjykuarit
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur
nga i gjykuari Mariol Brisku, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, është i bazuar në
ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet.
20. Vendimi nr.165, datë 21.07.2000 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim pranë po kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
21. Nga aktet e administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor, ka rezultuar se i gjykuari Mariol
Brisku është hetuar dhe gjykuar në mungesë, për veprën penale të parashikuar nga
N.140-25 i K.Penal. Nëpërmjet mbrojtëses së caktuar kryesisht, e cila ka mbrojtur
edhe të drejtat e këtij të gjykuari në të gjitha shkallët e gjykimit, është kërkuar
ndryshimi i kualifikimit ligjor të veprës, duke analizuar veprimet e kryera nga i
gjykuari në raport me të dënuarin, si dhe thëniet e dëshmitarëve në proces.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i gjykatës së apelit është i
paqartë në përmbajtje (në pjesën përshkruese-arsyetuese). Gjykata i ka qëndruar
besnike kërkesës për gjykim të paraqitur nga organi i Prokurorisë duke mos bërë
analizimin e elementëve të veprës penale për të cilin e ka deklaruar fajtor në
përfundim të shqyrtimit gjyqësor të gjykuarin dhe duke mos i dhënë përgjigje as
pretendimeve të paraqitura në kërkesën ankimore të të gjykuarit.
23. Në rastin konkret, gjykata konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nr.165,
datë 21.07.2000, duke u mbështetur thjesht në përshkrimin narrativ të rrethanave të
çështjes, pa marrë në shqyrtim provat dhe pa bërë analizën e tyre të marra në unitet,
ka arritur në përfundimin e gabuar se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
është i drejtë dhe vlerësoi lënien në fuqi të tij.

496
24. Kolegji Penal pa pretenduar në çështjen konkrete një elegantia juris vlerëson se
vendimi i gjykatës së apelit nuk i plotëson standardet minimale të arsyetimit të një
vendimi përfundimtar, duke i munguar kështu një nga elementët procedural thelbësor
që duhet të përmbajë në bazë të nenit 383 të K.Pr.Penale. Në këtë nen parashikohet se:
“1. Vendimi përmban: …ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe
provave mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të
papranueshme provat e kundërta”.
25. Arsyetimi i vendimit gjyqësor është element i rëndësishëm i procesit të rregullt ligjor
(funksioni i kontrollit gjyqësor nga një gjykatë më e lartë) në këndvështrimin e nenit
43 të Kushtetutës dhe nenit 6 të K.E.D.NJ-së. Në lidhje me këtë çështje Gjykata
Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë në vendimin nr.11, datë 02.04.2008, ndër të
tjera është shprehur se: “…Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një
vendimi të drejtë, pasi duhet qartësuar, që pavarësia dhe diskrecioni i gjykatës ka një
kufizim, nënshtrimin ndaj kushtetutës dhe ligjeve. Ky kufizim qëndron edhe në
përshkrimin e një sërë kontrollesh të brendshme ndaj një procesi. Vendimi, siç u
përmend më sipër, mund të kontrollohet nga një gjykatë më e lartë sipas procedurave
përkatëse. Dhe që kjo të jetë e mundur, duhet bërë arsyetimi i vendimit, në të cilin
gjyqtari tregon me qartësi faktet dhe ligjin e zbatueshëm të cilat e kanë çuar në bërjen
e një zgjidhje ndërmjet disa mundësive. Pra gjyqtari duhet të shpjegojë arsyet e
vendimeve të tij, duke i referuar fakteve për të cilat është zhvilluar procesi, ligjeve të
zbatueshme dhe kërkesave të ndryshme të palëve”.
26. Gjykata e apelit ka gabuar mbasi vendimin përfundimtar e ka mbështetur në një
opinion subjektiv të lirë dhe jo mbi bazën e të drejtës objektive të përftuara nga
analiza e provave dhe rrethanave të faktit të provuara prej tyre. Në interpretim të nenit
383/1, gërma “ç” të K.Pr.Penale, parashtrimi i përmbledhur i rrethanave të faktit është
i rëndësishëm në dy aspekte: i) të tregojë se zbatimi i ligjit për faktet është i saktë dhe
ii) të tregojë se rrethanat e faktit përputhen me provat e shqyrtuara.
27. Parashtrimi i gabuar i fakteve dhe mungesa e analizës ligjore të tyre e ka çuar këtë
gjykatë në rezultate hipotetike dhe në shmangien e drejtësisë penale në gjykimin në
shkallë të dytë. Gjykata nuk ka arsyetuar se cili është roli konkret i të gjykuarit Mariol
Brisku në këtë vepër penale; cilat janë veprimet konkretete të kryera prej tij dhe ku
qëndron bashkëpunimi me të dënuarin tjetër Elton Moriseni lidhur edhe me faktin se
ky i gjykuar ka pranuar faktin e kryerjes së veprës i vetëm, ndërsa dëshmitarët
pohojnë se personi tjetër e ka thirrur, por me efekt parandalues, me qëllim që ta ndalë
të dënuarin Elton.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.165, datë 21.07.2000 i
Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal,
dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë gjykatës së
apelit me tjetër trup gjykues, me qëllim vlerësimi i gjykatës të jetë i plotë dhe
vlerësim të provave të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor, e cila do ta çojë në dhënien e
një vendimi përfundimtar të drejtë dhe të bazuar në ligj.

497
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.165, datë 21.07.2000 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.02.2013

498
Nr.71002-00835-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-517 i Vendimit (43)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

GJIROKASTËR

OBJEKTI:
Ndreqjen e vendimit nr.39, datë 13.11.2000
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë
lidhur me të dënuarin Artur Xhezaj.
Baza ligjore: Nenet 114, 385 e 473 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.29, datë 11.04.2011 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë për ndreqjen e vendimit penal nr.39, datë 13.11.200 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.81, datë 11.05.2011 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 11.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor dhe pranimin e kërkesës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat pa asnjë shkak ligjor nuk kryejnë ndreqjen e gabimit të vendimit penal me
arsyetime jo të mbështetura në ligj dhe në materialet shkresore të paraqitura gjykatës
së rrethit nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
- Rezulton se shtetasin e Sazan Xhezaj në fshatin Veliqot e thërrisnin Artur.
- Në kushtet e mësipërme gjykatat duke mos pranuar kërkesën kanë lejuar moszbatimin
e ligjit lidhur me parashkrimin e shuarjes së dënimit për shtetasin Artur Xhezaj, si dhe
lejimin e mëtejshëm për shtetasin Sazan Xhezaj.

499
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Për çështjen nr.00835/2011 do të vendoset pushimi i shqyrtimit të saj në Gjykatën e
Lartë.
I. Rrethanat e çështjes
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër me kërkesën me objekt ndreqjen e vendimit nr.39, datë
13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë.
2. Në kërkesën e saj Prokuroria parashtron se me vendimin nr.39, datë 13.11.2000 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë është deklaruar fajtor i pandehuri Artur Xhezaj
për veprën penale të “Vrasjes me dashje” dhe dënuar me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
burgim, gjykim i cili është zhvillluar në mungesë të të dënuarit. Pasi vendimi ka marrë
formë të prerë dhe i dënuari Artur Xhezaj është shpallur në kërkim, policia gjyqësore
ka konstatuar se në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë ka pasaktësi në
gjeneralitetet e të dënuarit (emri i tij, emri i babës dhe emri i nënës).
3. Në këto kushte policia gjyqësore ka bërë shpalljen në kërkim me të dhëna të
pretenduara të sakta nga ato të vendimit nr.39, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tepelenë dhe me shkresën nr.6 prot., datë 12.03.2004 dërguar Prokurorisë
së Rrethit Tepelenë Komisariati i Policisë Tepelenë pretendon se vendimi i gjykatës
është i pasaktë përsa i përket identitetit të të pandehurit pasi gjeneralitetet e të dënuarit
nuk janë të sakta. Sipas policisë vepra penale për të cilën është gjykuar dhe dënuar
shtetasi Artur Xhezaj është kryer nga shtetasi Sazan Xhezaj i biri i Pelivanit dhe i
Salkos, i datëlindjes 09.08.1969, lindur në Tepelenë dhe banues në fshatin Veliqot të
Rrethit Tepelenë.
4. Sipas listës së personave të shpallur në kërkim për Qarkun Gjirokastër rezulton deri
më datë 31.01.2011 se shtetasi Sazan Xhezaj është shpallur në kërkim ndërkombëtar.
5. Në rrethanat kur në kërkim është shpallur shtetasi Sazan Xhezaj ndonëse vendimi i
dënimit është dhënë për shtetasin Artur Xhezaj, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër i drejtohet gjykatës me kërkimin për ndreqje të vendimit pasi konstaton
gabime materiale në identitetin e të pandehurit.
II. Proceduat gjyqësore
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.29, datë 11.04.2011 ka
vendosur:
i. “Rrëzimin e kërkesë për ndreqjen e vendimit penal nr.39, datë 13.11.200 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tepelenë”.
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.81, datë 11.05.2011 ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.29 datë 11.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër”.
8. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Gjirokastër, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit
të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe pranimin e kërkesës, duke parashtruar shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

500
 III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër është rezultat i respektimit të kërkesave ligjore dhe procedurale dhe
arsyeton: “...në rastin objekt shqyrtimi nuk rezulton të jemi përpara rastit të ndreqjes
apo të korrigjimit të gabimeve materiale, pasi hetimi dhe gjykimi për vrasjen e
shtetasit Namil Xholi janë drejtuar ndaj të dënuarit Artur Xhezaj. Neni 473 i
K.Pr.Penale do ta lejonte gjykatën që të kryente korrigjimin e në lidhej me të
dënuarin Artur Xhezaj, vetëm n.q.s. personi që akuza kërkon ndreqjen e vendimit
penal (Sazan Xhezaj) të ishte thirrur si i pandehur edhe me emrin Artur Xhezaj në atë
gjykim...”.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
10. Kolegji Penal vlerëson se në kushtet kur prokurori në seancën gjyqësore datës
06.02.2013 ka kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes, pasi kërkesa e
Prokurorisë është e pabazuar proceduralisht, duhet të vendoset pushimi i shqyrtimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi nismën për të kërkuar
ndreqjen e vendimit e ka ushtruar pikërisht prokurori dhe kur ka konstatuar se kjo
kërkesë është bërë jo konform dispozitave përkatëse, N.473 të K.Pr.Penale, ka kërkuar
pushimin e gjykimit.
12. Ashtu siç është konstatuar me të drejtë nga gjykatat, në rastin objekt gjykimi nuk
kemi të bëjmë me një gabim material të lejuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tepelenë, por përkundrazi ne vendimin e deklarimit fajtor dhe dënimit i është
adresuar një personi konkret me gjeneralitete të cilat në realitet nuk i përkasin asnjë
personi konkret.
13. Në rastin objekt gjykimi, gjykata nuk ka qenë as përpara kushteve të N.473 të
K.Pr.Penale1, siç ka pretenduar Prokuroria në kërkesë, pasi sipas akteve të dosjes
nr.00001 regj.Them, datë 11.01.2000 rezulton se hetimi dhe gjykimi janë bërë për
shtetasin Artur Xhezaj dhe nuk është thirrur si i pandehur edhe me një emër tjetër në
gjykim, konkretisht me emrin Sazan Xhazaj, shtetas për të cilin policia gjyqësore ka
bërë shpalljen në kërkim.
14. Nga ana tjetër, në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013 Prokurori ka deklaruar
heqjen dorë dhe pushimin e çështjes dhe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në kuptim
të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, është në pamundësi për
shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky
konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në
të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga
ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet
ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.

1
N.473 K.Pr.Penale. “Gabimi në emër”
1. Kur një person është dënuar në vend të një tjetri për gabim në emër, gjykata vendos korrigjimin vetëm kur personi kundër
të cilit duhej të procedohej është thirrur si i pandehur edhe me një emër tjetër në gjykim. Në rast të kundërt vendoset
rishikimi i çështjes në bazë të nenit 450, paragrafi 1, shkronja “c”. Në çdo rast ekzekutimi kundër personit të dënuar
gabimisht pezullohet.

501
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442/a të
K.Pr.Penale,

VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë më 06.02.2013

502
Nr.71008-00801-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-389 i Vendimit (44)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 06.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

DOGANAVE

OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit "mbi pushimin e procedimit penal"
me nr.243, viti 2009.
Baza Ligjore: Neni 329 K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.21 akti, datë 27.01.2011, ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
ndaj vendimit të pushimit të çështjes nr.243, viti 2009 të Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.12 , datë 26.04.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.21 akti, datë 27.01.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.

Kundër vendimit nr.12, datë 26.04.2011 të Gjykatës të Apelit Korçë ka paraqitur

rekurs Drejtoria e përgjithshme e Doganave, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.12, datë 26.04.2011 të Gjykatës të Apelit Korçë dhe vendimit nr.21
akti, datë 27.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, rifillimin e procedimit penal të
çështjes nr.243, viti 2009 nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Ky vendim është i kundra ligjshëm pasi në deklaratat tatimore të eksportit kodi
doganor i korrespondon gazoilit.
- Prokuroria dhe gjykatat nuk kanë qenë të paanshme në gjykimin e çështjes.
- Prokuroria dhe gjykatat kanë shkelur procedurat e administrimit të dokumentacionit,
pasi kanë pranuar të administrojnë dokumente fotokopje, në vend të origjinaleve.

503
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; përfaqësuesen e Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave, juristja Ledjona Dalipaj, e cila kërkoi prishjen e të dy vendimeve
dhe rifillim të hetimeve për këtë procedimin penal; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.12, datë 26.04.2011 i Gjykatës të Apelit Korçë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në këtë gjykatë.
I. Rrethanat e çështjes
1. Ankuesi, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka paraqitur një kallëzim për subjektit
“Fisheku” shpk, duke e akuzuar për veprën penale të “Kontrabandës me mallra për të
cilat paguhet akcizë, parashikuar nga neni 172 i Kodit Penal, duke pretenduar se ka
shkaktuar një dëm prej 185.302.313 (njëqind e tetëdhjetë e pesë milionë e treqind e
dymijë e treqind e trembëdhjetë) lekë.
2. Sipas kallëzuesit kjo vepër penale është kryer duke shmangur detyrimin doganor
nëpërmjet paraqitjes së deklaratave doganore të falsifikuara në doganën shqiptare,
konkretisht nga Bullgaria, subjekti eksporton karburante për automjetet ndërsa në
doganën shqiptare deklaron lëndë djegëse, duke shmangur në këtë mënyrë detyrimit
doganore.
3. Prokuroria pas kryerjes së një sërë veprimesh procedurale hetimore me vendimin datë
21.06.2010, ka arritur në përfundimin se ndodhemi para kushteve të pushimit të
procedimit penal për shkak se fakti nuk përbën vepër penale. Në vendimin e saj
Prokuroria arsyeton se: “…shoqëria tregtare në rastin e praktikave të mësipërme të
zhdoganimit në Degët e Doganës Durrës, Fier e Qafë Thanë, nuk i është shmangur
detyrimit doganor pasi nuk ka pasur ndryshim në cilësi midis mallit të deklaruar dhe
atij të zhdoganuar. Në kuptim të N.261/1 të Kodit Doganor kuptohet se ndryshimi në
cilësi i mallit ka të bëjë me mospërputhjen midis deklarimit dhe gjendjes që
konstatojnë autoritetet doganore pas deklarimit, mospërputhje e cila nuk ekziston në
rastin në fjalë…”
4. Në këto kushte pala ankuese, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec me kërkesën objekt gjykimi duke kërkuar
kundërshtimin e vendimit të mos fillimit të procedimit penal të organit të Prokurorisë
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke pretenduar se nga ana e prokurorit
nuk janë kryer detyrimet ligjore që kanë të bëjnë me hetimin e plotë të çështjes.
I. Procedurat gjyqësore
5. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin datë 21.06.2010, ka vendosur:
i. Pushimin e procedimit penal nr.243 të vitit 2009, për shkak se fakti nuk përbën vepër
penale.
ii. Të njoftojë me këtë vendim personat e interesuar.
iii. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Pogradec
brenda afateve ligjore.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.21 akti, datë 27.01.2011, ka
vendosur:
i. Mospranimin e ankimit të paraqitur nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ndaj
vendimit të pushimit të çështjes nr.243, viti 2009, të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.

504
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.12, datë 26.04.2011, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.21 akti, datë 27.01.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
8. Kundër vendimit nr.12, datë 26.04.2011 të Gjykatës të Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs, Drejtoria e përgjithshme e Doganave e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.12,
datë 26.04.2011 të Gjykatës të Apelit Korçë dhe vendimit nr.21 akti, datë 27.01.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë rifillimin e procedimit penal të çështjes nr.243,
viti 2009 nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
II. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar
9. Gjykata e Apelit Korçë e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor
Pogradec dhe ka arsyetuar: “...me të drejtë gjykata ka arritur në konkluzionin se
prokuroria ka kryer të gjitha veprimet hetimore të mundshme të cilat objektivisht janë
të mundura të realizohen...ankimi i paraqitur nuk përmban shkaqe ligjore që të sjellin
pasojë cënimin e vendimit gjyqësor objekt ankimi, po kështu nuk ka asnjë shkak ligjor
që të prishet vendimi i pushimit të çështjes penale nr.243, viti 2009, datë 21.06.2010, i
marrë nga Prokuroria pranë Rrethit Gjyqësor Pogradec...”
III.Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur
10. Kolegji penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi paraqitur nga ankuesi
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave duhet të pranohet për shkelje të ligjit
procedural (Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale) të kryer nga gjykata e apelit
dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim.
11. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe
të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore, të cilat, gjykatat më të ulëta duhet t’i
kishin parë kryesisht.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.12, datë 26.04.2011 i
Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në shkelje të ligjit procedural penal duke i hapur
rrugë një procesi të pavlefshëm, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim.
13. Gjykata e Apelit Korçë vetëm formalisht ka shqyrtuar ankimin e paraqitur nga
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, duke e konsideruar të drejtë vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, mbështetur në aktet shkresore të
administruara në gjykim, fashikulli i prokurorit për hetimin e çështjes kur nga proces-
verbalet e seancave gjyqësore gjatë gjykimit në apel nuk u vërtetua se kjo gjykatë ka
gjykuar mbi bazë të këtyre provave, siç ka ndodhur nga gjykimin në shkallën e parë,
(proces-verbali i seancës gjyqësore datë 24.01.2011).
14. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se mbasi ka bërë objekt të
shqyrtimit gjyqësor aktet e fashikullit të hetimit meqenëse aktet ishin origjinale,
gjykata e shkallës së parë mbasi ka deklaruar të mbyllur hetimin gjyqësor i ka kthyer
aktet prokurorit. Mbi bazën e ankimit të Drejtorisë së Përgjithshme te Doganave
çështja është kaluar për kompetencë gjykimi në gjykatën e apelit.
15. Gjykata e Apelit Korçë në kushtet kur aktet e hetimit të prokurorit mungonin ka
gjykuar çështjen pa pasur të administruar dhe pa kërkuar prej palëve t’i paraqesin me
qëllimin që ajo t’i shqyrtonte dhe të verifikonte pretendimet e ankuesit në lidhje me
ligjshmërinë e vendimit të pushimit të procedimit nga ana e prokurorit.

505
 16. Gjykata e apelit në zbatim të detyrimit që ka për shqyrtimin e çështjes në tërësi (neni
425 i K.Pr.Penale) dhe të shkaqeve të parashtruara nga në ankim nga ankuesi,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, duhet të kishte konstatuar mungesën si provë të
fashikullit të prokurorit për hetimin e çështjes, i cili në përfundim të gjykimit në
shkallë të parë, i ishte kthyer Prokurorisë përkatëse. Nga ana tjetër ky fashikull kishte
shërbyer si provë e vetme në gjykim.
17. Në kushtet kur vendimi i gjykatës së Apelit Korçë është në kundërshtim me N.380 të
K.Pr.Penale1, dhe me nenin 3 paragrafi i dytë i Kodit të Procedurës Penale ku
parashikohet se: “...2. Gjykata jep vendim në bazë të provave që shqyrtohen e
verifikohen në seancë gjyqësore”, e bën procesin gjyqësor të parregullt pasi gjykimi
dhe arsyetimi janë bërë mbi bazën e provave hipotetike të cilat nuk i janë nënshtruar
debatit gjyqësor.
18. Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.7, datë 27.04.2005, është shprehur se:
“Legjislacioni ynë procedural penal, doktrina si dhe jurisprudenca gjyqësore e kanë
trajtuar gjerësisht mënyrën e marrjes së provave si një aspekt i rëndësishëm i
procesit. Marrja e provave, sipas Kodit të Procedurës Penale, merr një kuptim të ri
bazuar në sistemin akuzator, duke ndryshuar metodën e të proceduarit në lidhje me
marrjen e provave në shqyrtimin gjyqësor, duke hequr dorë përfundimisht nga të
gjitha ato norma të cilat sanksiononin pabarazinë e palëve në procesin penal në
disfavor të individit dhe të së drejtave të tij. Provat paraqiten dhe marrin vlerën e tyre
në debatin gjyqësor. Dispozitat e këtij kodi kanë ndryshuar rrënjësisht mënyrën e
procedimit penal në të gjitha fazat e tij. Prandaj, mosrespektimi i dispozitave ligjore
të vendosura për aktet e procedimit shërben njëkohësisht dhe si shkak pavlefshmërie
që ndikon drejtpërdrejt mbi ecurinë e procesit gjyqësor ...”
19. Në rastin konkret, gjykata konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë nr.12, datë
26.04.2011 duke u mbështetur thjesht në përshkrimin narrativ të rrethanave të
çështjes, pa marrë në shqyrtim provat dhe pa bërë analizën e tyre të marra në unitet,
ka arritur në përfundimin e gabuar se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec është i drejtë përsa i përket mospranimit të ankimit.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se argumentet e Gjykatës së Apelit Korçë
të pambështetura në prova të administruara në gjykim, janë të mjaftueshme për të
konkluduar se procesi gjyqësor është i parregullt dhe për pasojë edhe vendimi është i
pavlefshëm.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen trupit gjykues të Gjykatës së
Apelit sepse ajo duke qenë një gjykatë fakti dhe jo revizioni në funksion jo thjesht të
kontrollit gjyqësor të vendimit të gjykatës së shkallës së parë por të një shkalle
gjykimi më të lartë, nuk e ka ushtruar këtë funksion pasi jo vetëm nuk ka pasur
objektivisht provat mbi të cilën është dhënë vendimi nga shkalla e parë, por nga ana
tjetër ajo kishte mundësinë që konform N.427/1 të K.Pr.Penale 2, të bënte përsëritje të
pjesshme të shqyrtimit gjyqësor dhe jo thjesht të kufizohej në kontrollin e
vendimmarrjes së gjykatës së shkallës së parë.

IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

1
N.380 “Provat që mund të përdoren për të marrë vendimin”
1. Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë marrë ose janë verifikuar në
shqyrtimin gjyqësor.
2
Neni 427/1 “Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor”
1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave
të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit
gjyqësor.

506
 22. Vendimi nr.12, datë 26.04.2011 i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në shkelje të
ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim.
23. Në rigjykim gjykatës së apelit i lihet për detyrë që në funksion të ushtrimit të
kontrollit gjyqësor ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë të zbatojë N.427 të
K.Pr.Penale të administrojë dhe të marrë në shqyrtim kopjen akteve të fashikullit
hetimor mbi bazën e të cilit prokurori ka vendosur pushimin e procedimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të
K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.12, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.02.2013

507
Nr.71008-00053-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-709 i Vendimit (45)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancë gjyqësore të datës 13.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.71008-00053-

00-2010, akti që i përket:

KËRKUES: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

TIRANË

OBJEKTI:
Kundërshtim vendimi i prokurorisë
nr.3848, datë 27.10.2008.

Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.89 akti, datë 02.06.2009, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.
Shfuqizimin e vendimit të mos fillimit të kallëzimit penal nr.3848/2008, datë
27.10.2008 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vazhdimin e
hetimeve të mëtejshme.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1047 datë 04.12.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.89 akti, datë 02.06.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit nr.1047, datë 04.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili ka kërkuar prishjen e vendimeve të
mësipërme, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në bazë të legjislacionit tatimor e konkretisht të neneve 45 dhe 46 të ligjit 8560, datë
22.12.1999, “Për procedurat Tatimore” dhe akteve të tjera në zbatim të tij, për të
filluar ndjekja penale duhet që Dega e Tatim Taksave të kryejë të gjitha procedurat
për vjeljen e detyrimit qoftë dhe me forcë, si dhe të bëjë njoftimet përkatëse të
subjektit për detyrimet në mënyrë që ai të ketë të drejtën e ankimit në rrugë
administrative për këto detyrime. Mos plotësimi i këtyre procedurave ligjore në rastin
konkret që në mënyrë tepër të hollësishme cilësohen në vendimin e mos fillimit të
procedimit penal nuk kemi të bëjmë me elementët e veprës penale dhe procedimit
penal në bazë të nenit 290 të K.Pr.Penale nuk mund të fillojë.

508
 - Arsyetimi i gjykatës se prokurori nuk ka thirrur dhe pyetur shtetasin për të cilin është
bërë kallëzim penal, mendojmë se është në kundërshtim me dispozitën e nenit 181 të
K.Penal dhe me Kodin Administrativ.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkon
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit, Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.1047, datë 04.12.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Subjekti Drejtoria Rajonale Tatimeve Tiranë ka paraqitur një kërkesë me objekt
shfuqizimin e vendimit për mos fillimin e procedimit të kallëzimit penal nr.3848/2008, datë
27.10.2008, të organit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Rezulton e provuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj datë
27.10.2008, ka vendosur mos fillimin e hetimeve të procedimit penal nr.3848/2008 në lidhje
me kryerjen e veprës penale të “Mospagimit të taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni
181 i Kodit Penal, ndaj shtetasit Ali Subashi, i regjistruar si person fizik pranë Degës së
Tatim Taksave Tiranë për të ushtruar aktivitet tregtar.
Duke mos qenë dakord me sa sipër, përfaqësuesit e kërkuesit i janë drejtuar kësaj
gjykate me një kërkesë për shfuqizimin e këtij vendimi dhe vazhdimin e hetimeve të
mëtejshme rreth çështjes penale te sipërcituar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.89 akti, datë 02.06.2009, ka
vendosur pranimin e kërkesës së Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, shfuqizimin e vendimit
të mos fillimit të kallëzimit penal nr.3848/2008, datë 27.10.2008 të Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësore Tiranë dhe vazhdimin e hetimeve të mëtejshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton: “.....kjo çështje duhet të
dërgohet për vazhdimin e hetimeve të mëtejshme ....... gjykata konstaton se organi i akuzës,
pasi ka administruar praktikën e depozituar nga ana e kallëzuesit si edhe pasi ka kryer një
verifikim, pronë shërbimeve postare, si organ ka vendosur si në mënyrën e
sipërcituar......ndjekjen e një procedure të tillë të pjesshme, gjykata e gjen të pamjaftueshme
për të arritur në një përfundim, që duhet të ishin rregullat e një hetimi të plotë dhe të
gjithanshme..... e në këtë kuptim, gjykata vlerëson se në rastin në gjykim, diktohet nevoja e
kryerjes së veprimeve të plota hetimore.....”.
Këtë vendim e ka lënë në fuqi edhe Gjykata e Apelit Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuar pretendimet e ngritura në
rekursin e prokurorit, çmon të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, në marrjen e vendimit nga ana e Gjykatës së
Apelit Tiranë janë zbatuar drejtë dispozitat e nenit 152 dhe 380 të Kodit të Procedurës Penale.
Edhe prokurori në gjykimin e kësaj çështje në seancë gjyqësore, megjithëse formalisht
nuk hoqi dorë nga rekursi, në përmbajtje nuk i qëndroi këtij rekursi duke deklaruar se
pretendimet e ngritura në të janë të pabazuara, ndaj kërkoi të kundërtën e rekursit, pra të lihet
në fuqi vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Nga materialet e dosjen gjyqësore rezulton se ndaj subjektit tatimpagues që kryente
aktivitet tregtar me cilësinë e personit fizik, Dega e Tatimeve Tiranë ka kryer procedurat
përkatëse administrative për vjeljen e një detyrimi tatimor që ky subjekt kishte ndaj organeve
tatimore. Detyrimi tatimor i cili rezulton të ishte në vlerën 1.849.842 lekë është konstatuar
nga Dega e Tatimeve Tiranë më datën 29.05.2006. Ndërsa në datën 27.06.2006, ky detyrim

509
tatimor i është vënë në dijeni edhe subjektet tatimpagues sipas shkresës nr.13551, datë
27.06.2006, titulluar “Letër kujtesë”. Ky njoftim i është drejtuar tatimpaguesit në adresën e tij
të deklaruar pranë Degës së Tatimeve. Duke konstatuar se subjekti A.Subashi nuk ka kryer
asnjë shlyerje të detyrimit tatimor në fjalë, në muajin Shtator 2006 Dega e Tatimeve Tiranë
ka nisur procedurat e shlyerjes së tatimeve administrative përkatëse.
Kolegji Penal konstaton se në ndryshim me sa pretendohet në rekurs organi tatimor
Dega e Tatimeve Tiranë konsiderohet se e ka kryer njoftimin e subjektit tatimpagues për
detyrimet e tij tatimore. Ndonëse de facto nuk provohet se është kryer njoftimi, kjo për faj të
tatimpaguesit i cili ka ndryshuar adresën ose ka dhënë një adresë të pavërtetë ose çdo rrethanë
tjetër e kësaj natyre, de-jure njoftimi konsiderohet i kryer pasi organi tatimor, sipas
legjislacionit, konsiderohet se e ka kryer njoftimin në adresën e deklaruar nga
tatimpaguesi...... Pas plotësimit të këtij detyrimi, organi tatimor ka të drejtë të nisë procedurën
e marrjes së masave administrative për shlyerjen e marrjes së masave administrative për
shlyerjen me forcë të detyrimeve tatimore, siç parashikon neni 46 i ligjit nr.8560, datë
22.12.1999 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Në këtë rast ndjekja
penale nuk përjashton dhe as pengon ekzekutimin e masave administrative përkatëse, por
vetëm sa vjen si një procedurë paralele me karakter penal krahas asaj administrative.
Bazuar në sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të drejtë e të bazuar në
ligj vendimet e dy shkallëve të gjykimit që kanë shfuqizuar vendimin e mos fillimit të
kallëzimit penal të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për të vazhduar hetimet e
mëtejshme, ndaj si të tilla çmon se duhen lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1047, datë 14.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 13.02.2013

510
Nr.56430-00484-00-2012 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-1557 i Vendimit (46)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013 shqyrtoi çështjen penale me pale:

KËRKUES : PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KRUJË, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë Hysen Keta.
I PANDEHUR: HASAN YILMAZ, mbrojtur nga
av. Ferdinand Doja.

A K U Z U A R:
Për Kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal.
Baza Ligjore: Neni 290 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.60, datë 09.05.2011 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Yilmaz për kryerjen e veprës penale
te “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” dhe dënimin e tij, në bazë të
nenit 290/1 i Kodit Penal, me 1 vit dhe 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Hasan Yilmaz me 1 vit burgim.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim,
duke e vënë në provë për një afat 2 vjet.
Urdhërohet i pandehuri Hasan Yilmaz të mbajë kontakte me shërbimin e
provës.
Garancia pasurore prej 6000 $ e depozituar në Raiffeisen Bank me veprim
banke nr.9077005121, datë 23.08.2006, vendosur me vendim gjyqësor nr.111
vendimi, datë 23.08.2006, t’i kthehet të pandehurit Hasan Yilmaz.

Mbi ankimin e Prokurorisë së Rrethit Krujë, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin

nr.199, date 24.02.2012 ka vendosur: 
Lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, Krujë.
Mos aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal për pezullimin e ekzekutimit të
dënimit me burgim.

511
 Kundër këtij vendimi, më datë 26.03.2012 ka paraqitur rekurs i gjykuari Hasan
Yilmaz, me anën e të cilit ka kërkuar: Lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 09.05.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Ngjarja ka ndodhur me datë 19.08.2006 dhe menjëherë pas saj, shtetasi Hasan
Yilmaz, është ndaluar dhe ndaj tij është caktuar si masë sigurimi, ajo e “Garancisë
pasurore”, e cila nuk është ankimuar asnjëherë prej organit të akuzës. Rrezikshmëria e
veprës penale që përmend gjykata e apelit në vendimin e saj, është e njëjtë si në vitin
2006 edhe sot pas 6 vjetësh. Nëse nuk do të ekzistonte asnjë rrethanë lehtësuese, i
gjykuari do të mbahej me masën e sigurimit “arrest në burg”. Menjëherë pas ngjarjes
në Shqipëri ka ardhur i vëllai i të gjykuarit, i cili ndër të tjera ka shkuar në shtëpinë e
viktimës, i shoqëruar edhe nga mbrojtësi dhe për më shumë ka ndihmuar financiarisht
familjen, për të lehtësuar sado pak dhimbjen e tyre, pra marrëdhëniet janë
normalizuar. Kjo nuk mund të shoqërohej me një deklaratë mirëkuptimi për shkak se
kemi të bëjmë me një të huaj dhe gjithashtu normalizimi i marrëdhënieve nuk
kërkohet që të finalizohet me një provë shkresore. Pretendimi i gjykatës së apelit se
neni 59 i K.P. nuk mund të aplikohet ndaj të huajve nuk është i bazuar, pasi sipas
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë të huajt gëzojnë të njëjtat të drejta me
shtetasit shqiptarë, përfshirë pra këtu edhe të drejtën për të kërkuar aplikim të nenit 59
të K.Penal.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Hasan Ylmaz, av. F.Doja, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN

Se vendimi nr.199, datë 24.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i

zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe të lihet
në fuqi vendimi me nr.60, datë 09.05.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
A. Rrethanat e faktit
Shtetasi Hasan Yilmaz, është shtetas turk me banim në Stamboll, Turqi. Me datë
19.08.2006, rreth orës 17:00, në rrugën automobilistike Laç-Fushë-Krujë, ky shtetas, duke
drejtuar mjetin tip kamion trajler, pa ngarkesë, me targa 34 AB 8665, në vendin e quajtur
Luz, ka aksidentuar me pasojë vdekjen shtetasin Vehbi Dalipi, i cili po lëvizte me biçikletë në
të njëjtin drejtim me kamionin. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor me nr.407, datë
20.08.2006, është konstatuar se në trupin e viktimës Vehbi Dalipi ka thyerje të eshtrave të
kapakut të kokës dhe të hundës, hemoragji pleurale, zonë kontuzive hemoragjike të regionit
frontal bilateral, etj. Dëmtimet janë shkaktuar me mjete të forta mbrehëse dhe hyjnë në
kategorinë e dëmtimeve të rënda për jetën, në çastin e shkaktimit të tyre, të cilat kanë sjellë
edhe vdekjen e menjëhershme të viktimës. Nga akt ekspertimi auto-teknik i kryer nga
ekspertët e fushës është arritur në konkluzionin se shkaku determinant është shkelja e
rregullave të qarkullimit rrugor nga drejtuesi i kamionit, kjo sipas nenit 139/1, 2 dhe 3 të

512
Kodit Rrugor, lidhur me detyrimin e drejtuesit të mjetit për të ruajtur kontrollit, gjatë kryerjes
së manovrave të nevojshme në kushte të sigurta si dhe për të evituar çdo rrezik për njerëzit
dhe mallrat.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.60, datë 09.05.2011 ka
vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Yilmaz, per kryerjen e veprës penale te
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” dhe dënimin e tij në bazë të nenit 290/1 i Kodit
Penal me 1 vit dhe 6 muaj burgim. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon
përfundimisht të pandehurin Hasan Yilmaz me 1 vit burgim. Në bazë të nenit 59 të K.Penal
pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim, duke e vënë në provë për një afat 2 vjet.
Urdhërohet i pandehuri Hasan Yilmaz të mbajë kontakte me shërbimin e provës. Garancia
pasurore prej 6000 $ e depozituar në Raiffeisen Bank me veprim banke nr.9077005121, datë
23.08.2006, vendosur me vendim gjyqësor nr.111. vendim, datë 23.08.2006, t’i kthehet të
pandehurit Hasan Yilmaz.
Mbi ankimin e Prokurorisë së Rrethit Krujë, Gjykata e Apelit Tiranë me
vendimin nr.199, datë 24.02.2012 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë
09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë. Mos aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal
për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim.
Kundër këtij vendimi, më datë 26.03.2012 ka paraqitur rekurs avokati i caktuar
me prokurë nga Shoqëria Anonime “SE-FA Uluslar Arasi Nakliyat Ve Ticaret”, e
përfaqësuar nga Ismail Yilmaz, ku emëron si përfaqësues të tij avokatin Ferdinand Ndoja.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka gabuar në aplikimin e nenit 59 të K.Penal, duke
pezulluar ekzekutimin e dënimit me burgim. Ky i fundit përfshihet në kategorinë e
alternativave të dënimit dhe mundëson rehabilitimin, edukimin dhe riintegrimin social të
autorit të veprës penale. Në rastin konkret i pandehuri është banues në shtetin turk dhe si
rrjedhojë nuk ekziston mundësia e kontaktit me shërbimin e provës, ashtu si ka urdhëruar
gjykata e faktit në vendimin e saj. Arsyetimi i saj për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim, pasi i pandehuri nuk paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore pasi ka mbajtur
qëndrim pohues dhe nuk është i dënuar më parë, nuk është i bazuar në prova e në ligj. Në
përcaktimin e rrezikshmërisë së autorit të veprës penale nuk është i mjaftueshëm vetëm
hetimi i ekzistencës së precedentëve të tij të mëparshëm penal, por edhe vlerësimi në tërësinë
e veprimeve të të pandehurit në kryerjen e veprës penale dhe pasojës së ardhur me vdekjen e
shtetasit Vehbi Dalipi. Gjatë gjykimit nuk janë vërtetuar rrethana të tjera lehtësuese të cilat të
mund të ndikonin në vendimin e gjykatës për të pezulluar ekzekutimin e vendimit të dënimit
me burgim. Nuk del gjatë hetimit dhe gjykimit të kësaj çështjeje që të jenë normalizuar
marrëdhëniet midis të pandehurit dhe familjes së viktimës. Gjykata nuk ka marrë në
konsideratë përhapjen e madhe të veprave penale të tilla në shoqërinë shqiptare, pasojat
sociale pasi fatkeqësisht në çështjen konkrete është shoqëruar me një fund tragjik të shtetasit
Vehbi Dalipi.
Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
material penal, në lidhje me pjesën që ka disponuar me ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Krujë dhe konkretisht në lidhje me aplikimin e nenit 59 të K.Penal.
Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë përsa i përket llojit dhe masës së
dënimit, referuar neneve 48 dhe 49 të Kodit Penal, ka marrë parasysh:

513
 - rrezikshmërinë relativisht të lartë të veprës penale, e cila cenon një marrëdhënie
juridike të rëndësishme, për shkeljen e së cilës ligjvënësi ka parashikuar një dënim
të lartë, nga gjobë deri në 10 vjet burgim. Gjithashtu gjykata pati parasysh dhe
përhapjen e madhe të kësaj vepre penale kohët e fundit, si dhe viktimat e shumta
që ajo po sjell;
- rrezikshmërinë e autorit të veprës penale e cila paraqitet e pakët. Ai është me
gjendje gjyqësore i padënuar më parë, në moshë jo të re;
- rrethanat në të cilat është kryer vepra penale, mekanizimin e ngjarjes;
- shkallën e fajësisë, pasi vepra penale për të cilën është akuzuar i pandehuri është
kryer me dashje indirekte, kurse pasoja e rëndë ka ardhur nga pakujdesia;
- Faktin se i pandehuri ka mbajtur një qëndrim pohues dhe pendues ndaj veprës
penale të kryer prej tij.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ka çmuar se
dënimi me burgim duhet pezulluar në bazë të nenit 59 të Kodit Penal.
Ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se nuk ekzistojnë kushtet për zbatimin e
kësaj dispozite, sepse vepra penale e kryer prej të gjykuarit paraqet rrezikshmëri se është
mjaft e përhapur por në asnjë moment nuk ka arsyetuar për një rrezikshmëri të lartë shoqërore
të të gjykuarit Hasan Ylmaz.
Po t’i referohemi kërkesave të nenit 59 të Kodit Penal, arrihet në konkluzionin se
ekzistojnë të tre kushtet për aplikimin e këtij neni si rrezikshmëria e pakët e personit dhe
rrethanat e veçanta të kryerjes së veprës penale, ashtu edhe masa e dënimit, e cila në rastin
konkret është nën 5 vjet, që së bashku me ekzistencën e rrethanave lehtësuese të parashikuara
nga neni 48 e 49 i Kodit Penal, bën të aplikueshëm pezullimin e ekzekutimit të dënimit të
dhënë për të gjykuarin Hasan Ylmaz.
Në rastin konkret pezullimi i dënimit të tij dhe vënia në provë do t’i shërbente
rehabilitimit të tij dhe mospërsëritjes së kësaj vepre penale apo kryerjes së një vepre tjetër më
të rëndë.
Nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është marrë parasysh edhe faktin se i
gjykuari Hasan Ylmaz është në një moshë të madhe (68 vjeç) dhe i padënuar më parë.
Në rrethanat e parashtruara Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.199,
date 24.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi me
nr.60 datë 09.05.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“d” e Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.199 datë 24.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.60 datë 09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Tiranë, më 13.02.2013

514
Nr.52105-00620-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-385 i Vendimit (47)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR LUSHNJE

OBJEKTI:
Gjykimi i procedimit penal nr.322, datë 24.09.2009.

KUNDËR
TË GJYKUARIT: ARTUR DUSHI

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”,
të parashikuar nga neni 79, gërma “ë”, në rrethana rënduese
“të shtyrë nga motive të dobëta”
të parashikuar nga neni 50/a, dhe rrethana lehtësuese
të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të “Kanosjes”,
të parashikuar nga neni 84, në rrethana rënduese
“të shtyrë nga motive të dobëta” të parashikuar nga neni 50/a,
dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të “Prishje të qetësisë publike”,
të parashikuar nga neni 274 dhe rrethana lehtësuese
të parashikuar nga neni 48/ç të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të “Armëmbajtjes pa leje”,
të parashikuar nga neni 278/2, dhe rrethana lehtësuese
të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.
Për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të fishekëve të armëve luftarake”,
të parashikuar nga neni 278/3 dhe rrethana lehtësuese
të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal.

515
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.25 (171), datë 09.02.2010,
vendosi:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” të shtetasit Dorjan Muça, të parashikuar nga
neni 76 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b/ç/dh/e dhe 49 të Kodit Penal me dhjetë vjet e gjashtë muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Kanosjes” ndaj shtetasit të dëmtuar Lavdërim Muça, të parashikuar
nga neni 84 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b dhe 49 të Kodit Penal me katër muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Kanosjes”, ndaj shtetasit të dëmtuar Shpëtim Muça, të parashikuar
nga neni 84 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve
48/b dhe 49 të Kodit Penal me katër muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit”, të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në
bazë të këtij neni dhe nenit 49 të Kodit Penal me dymbëdhjetë muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit”, të parashikuar nga neni 278/3 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
në bazë të këtij neni dhe nenit 49 të Kodit Penal me dy muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, gjykata të pandehurin Artur Dalip Dushi,
në bashkim të dënimeve të mësipërme, e dënon me njëmbëdhjetë vjet
burgim.
Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, të pandehurit Artur
Dalip Dushi, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të bashkuar dhe përfundimisht i
pandehuri Artur Dalip Dushi dënohet me shtatë vjet e katër muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Artur Dalip Dushi fillon nga momenti i
arrestimit të tij në flagrancë, në datën 22/09/2008 dhe do të ekzekutohet pranë
IEVP-së, së sigurisë së zakonshme

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.243, datë 02.12.2010 vendosi:

Mospranimin e ankimit.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Artur Dushi nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe ndryshimin e kualifikimit, duke u
dënuar për veprën vrasje nga pakujdesia, duke parashtruar shkaqet përkatëse.
- Gjykata e apelit nuk është shprehur për ankimin e të pandehurit
- Avokati në seancë gjyqësore ka kërkuar të jetë i pranishëm edhe i pandehuri, po kjo
kërkesë nuk u mor parasysh nga gjykata
- I pandehuri nuk ka konsumuar elementët e veprës penale të vrasjes me dashje, por të
vrasjes nga pakujdesia

Ka paraqitur rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen
e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër
trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me N.420 të K.Pr.Penale.

516
 - Ankimi i paraqitur nga prokurori brenda 10 ditëve përmbante shkurtimisht shkaqet
përse kërkohej ndryshimi i vendimit, ndërkohë më shumë se 5 ditë përpara seancës
është depozituar edhe ankimi i plotësuar me shkaqe të tjera, ku pavarësisht sa më
sipër është vendosur mospranimi i ankimit
- Nga gjykata nuk u mor në konsideratë ankimi i ushtruar nga i pandehuri

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë
asaj gjykate, me tjetër trup gjykues; mbrojësin e të gjykuarit Artur Dushi, av.Rifat Demiri, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit ose në mënyrë alternative, gjykimit
e çështjes në themel dhe ndryshimin e kualifikimit ligjor në vrasje nga pakujdesia; dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.243, datë 02.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë shkelje të
ligjit procedurial, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
I. Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton të jenë provuar këto rrethana fakti:
1. I gjykuari Artur Dushi, është banor i fshatit Sektor Çermë, Lushnjë. Ai ka një aktivitet
të tijin në këtë fshat, bar-kafene. Në datën 22.09.2009, rreth orës 19.30, i gjykuari ka
qenë duke qarkulluar në rrugën e qendrës së fshatit Çermë-Sektor, me automjetin e
drejtuar prej tij në dhe në një moment të caktuar ai ka ndaluar makinën dhe ka filluar
të debatojë me shtetasin Behar Disha, pasi ky i fundit “...nuk kishte ndezur sinjalin
për të ndaluar kamionin që drejtonte dhe kishte ndaluar në mes të rrugës dhe fliste
nga makina e tij me persona të tjerë, duke penguar kështu të gjykuarin të
qarkullonte...”. Pas këtij debati verbal i gjykuari ka lëvizur mjetin që drejtonte e ka
parkuar pranë lokalit, në pronësi të tij dhe është drejtuar përsëri drejt vendit ku
qëndronte i ndaluar kamioni i shtetasit Behar Disha.
2. Në momentin që i gjykuari i afrohet shtetasit Behar Disha vjen edhe shtetasi
Lavdërim Muça, kushëri i Behar Dishës dhe pas një debati të shoqëruar ne fyerje e
sharje të ndërsjellta, në vazhdimësi midis të gjykuarit Artur Dushi dhe Lavdërim
Muçës pasojnë goditje reciproke me grushta dhe shkelma.
3. Ndërkohë në vendngjarje mbërrin shtetasi Shpëtim Muça, kushëri i parë i Lavdërimit,
dhe godet nga mbrapa të gjykuarin Artur Dushi, në këto momente në këtë sherr
përfshihen edhe shtetasit Ferdinand Dushi, vëllai i të gjykuarit dhe Mikel Dushi, nipi i
tij.
4. Gjatë grindjes shtetasi Lavdërim Muça ka goditur me sqepar të gjykuarin, ky i fundit
bazuar mbi akt e ekspertimit mjekoligjor me nr.127, datë 29.10.2008 të hartuar nga
eksperti mjeko-ligjor Albert Kreci, rezulton të ketë pësuar dëmtime në shëndet, me
mjete të forta mbrehtëse, që kategorizohen, sipas humbjes së aftësisë për punë, deri në
nëntë ditë.
5. Sherri dhe goditje reciproke midis të gjykuarit dhe personave të tjerë të përfshirë ka
zgjatur deri në momentin kur kanë ndërhyrë shtetasit Bardhyl Ganoshi dhe Behar
Disha, që kanë bërë të mundur t’i ndajnë, e më pas i gjykuari Artur Dushi me të
afërmit e tij janë larguar për në lokalin e këtij të fundit.
6. I gjykuari Artur Dushi ka qëndruar shumë pak kohë në lokalin e tij, duke qenë i
nxehur prej sherrit të mëparshëm, për shkak të goditjeve dhe fyerjeve të pësuara prej
tij nga shtetasit Shpëtim e Lavdërim Muça dhe personave të përfshirë në sherr, ka

517
 shkuar të marrë automatikun e tipit AK-47, të cilin e ka patur të fshehur nën tokë, në
pronën e tij, të ashtuquajtur “kapanoni”. Me këtë armë të cilën e mbante pa leje të
organeve kompetente i gjykuari është drejtuar drejt lokalit të shtetasit Lavdërim
Muça. Në kohën kur i gjykuari është afruar lokalit të shtetasit Lavdërim Muça, në të
kishte shumë persona, të cilët ishin duke pirë kafe, disa në verandë dhe të tjerë brenda
në lokal, ndër këta ka qenë edhe viktima, shtetasi Dorjan Muça, i cili ishte ulur në
verandën e lokalit. I gjykuari Artur Dushi i është afruar lokalit dhe që nga trotuari i
rrugës përballë lokalit ka sharë me fjalë të rënda ofenduese dhe ka kërcënuar fillimisht
verbalisht, duke bërtitur “...do t’iu vrasë të gjithëve....” dhe më pas ka goditur me
automatikun që mbante në dorë, dy herë në ajër, është afruar drejt lokalit dhe nga cepi
i anës veriperëndimore të lokalit ka filluar të godasë me breshëri lokalin e shtetasit
Lavdërim Muça.
7. Menjëherë personat e pranishëm në lokal janë larguar nxitimthi, në drejtime të
ndryshme, disa janë fshehur në kuzhinën e lokalit, të tjerë kanë hipur në katin e dytë
të lokalit dhe të tjerë janë larguar nga pas lokalit, i cili kishte edhe hyrje të pasme, në
këtë drejtim është larguar edhe viktima Dorjan Muça, ndërkohë i gjykuari Artur Dushi
është futur në brendësi të lokalit dhe ka vazhduar të qëllojë në breshëri të gjitha
ambientet e brendshme të lokalit, pa ndërprerje, duke i dëmtuar rëndë pajisjet e lokalit
dhe ambientet ndihmëse të tij.
8. I gjykuari ka vazhduar të qëllojë me automatik, duke ndjekur personat që largoheshin
nga lokali, duke dalë nga dera e pasme e lokalit në ndjekje të tyre. Në këtë moment i
gjykuari Artur Dushi ka parë të rrëzuar përtokë viktimën Dorjan Muça, ky i fundit i ka
thënë se “nuk jam unë”, ndaj tij i gjykuari është treguar indiferent dhe ka vazhduar të
kontrollojë jashtë nga mbrapa lokalit për persona të tjerë dhe ndërkohë vazhdonte të
qëllonte me breshëri automatiku dhe bërtiste me fjalë kërcënuese “ku jeni se do t’iu
vras” dhe në të njëjtën kohë përdorte edhe fjalë të rënda ofenduese drejtuar shtetasve
Lavdërim dhe Shpëtim Muça.
9. I gjykuari Artur Dushi është futur përsëri në brendësi të lokalit nga dera e pasme dhe
ka dalë jashtë lokalit nga dera kryesore dhe ka vazhduar të qëllojë me automatik pa
një drejtim të përcaktuar, duke vazhduar kështu, derisa kanë ardhur në vendngjarje
shtetasit Ferdianad Dushi dhe më vonë djali i tij Klajdi Dushi. Këta të fundit kanë
bërë të mundur t’i marrin automatikun dhe nuk e kanë lejuar të gjykuarin të qëllojë,
djali i të gjykuarit Klajdi Dushi, e ka marrë automatikun dhe e ka hedhur në një kanal
në afërsi të lokalit.
10. Shtetasi Dorjan Muça i plagosur, megjithëse është nisur menjëherë me autoveturë për
në Spitalin e Lushnjes, e më pas në Spitalin Ushtarak të Tiranës, megjithë ndërhyrjen
e mjekëve, ka gjetur vdekjen.
11. Gjatë kësaj kohe i gjykuari Artur Dushi ka qëndruar në lokalin e tij, jo shumë larg
vendngjarjes dhe ka pritur derisa kanë ardhur shërbimet e policisë, që kanë kryer
arrestimin e tij në flagrancë.
12. I gjykuari Artur Dushi është shoqëruar në ambientet e Komisariatit të Policisë
Lushnjë dhe ka dhënë shpjegimet e tij rreth ngjarjes, gjatë këtyre veprimeve
procedurale, me vullnetin e tij të lirë ka treguar se, ku kishte hedhur qytën e
automatikut dhe sasinë prej 44 copë fishekë, model 56, ta kalibrit 7.62 mm, ndërsa
djali i tij shtetasi Klajdi Dushi ka treguar vendin se, ku kishte hedhur automatikun, që
kishte përdorur babai i tij, i gjykuari Artur Dushi, në këtë ngjarje.
13. Sipas aktit të ekspertimit balistik ka rezultuar se, arma e zjarrit është e rregullt
teknikisht dhe se gëzhojat e fiksuara në vendngjarje (njëzet e tre) janë qitur prej saj
dhe se fishekët janë të rregullt teknikisht. Sipas akteve të ekspertimit mjeko-ligjor me
nr.402, datë 23.09.2008 dhe nr.402/1, të datës 22.12.2008 rezultojnë se: “plagët e

518
 ndodhura në trupin e viktimës Dorjan Muça janë shkaktuar me armë zjarri, ...
Rezulton që qitja të jetë bërë në distancë të largët jashtë faktorëve plotësues të qitjes.
Shkaku i vdekjes ka qenë shoku i rëndë hemoragjik, si pasojë e dëmtimit të arteries
dhe venës femorale nga kalimi i predhës në to.
14. I gjykuari ka mbajtur qëndrim të thellë pendues ndaj viktimës, duke marrë në
konsideratë edhe afërsinë gjinore të bashkëshortes së tij me viktimën, ndërsa për të
dëmtuarit nga vepra e kanosjes është shprehur se ka marrë armën vetëm për t’i
trembur, ky ishte qëllimi i tij.
15. Në këto kushte nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë është regjistruar procedimi
penal duke u akuzuar i gjykuari Artur Dushi për kryerjen e veprës penale të“Vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese”, të parashikuar nga neni 79, gërma “ë”, në rrethana
rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta” të parashikuar nga neni 50/a, dhe rrethana
lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal; “Kanosjes”, të
parashikuar nga neni 84, në rrethana rënduese “të shtyrë nga motive të dobëta” të
parashikuar nga neni 50/a, dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe
48/dh të Kodit Penal. “Prishje të qetësisë publike”, të parashikuar nga neni 274 dhe
rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç të Kodit Penal; “Armëmbajtjes pa
leje”, të parashikuar nga neni 278/2, dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni
48/ç dhe 48/dh të Kodit Penal. “Mbajtjes pa leje të fishekëve të armëve luftarake”, të
parashikuar nga neni 278/3 dhe rrethana lehtësuese të parashikuar nga neni 48/ç dhe
48/dh të Kodit Penal.
II. Procedurat gjyqësore
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.25 (171), datë 09/02/2010,
vendosi:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, të shtetasit Dorjan Muça, të parashikuar nga neni 76 të Kodit
Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b/ç/dh/e dhe 49 të Kodit
Penal me dhjetë vjet e gjashtë muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Kanosjes”, ndaj shtetasit të dëmtuar Lavdërim Muça, të parashikuar nga neni 84 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b dhe 49 të Kodit
Penal me katër muaj burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Kanosjes”, ndaj shtetasit të dëmtuar Shpëtim Muça, të parashikuar nga neni 84 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe neneve 48/b dhe 49 të Kodit
Penal me katër muaj burgim.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”, të parashikuar
nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe nenit 49 të
Kodit Penal me dymbëdhjetë muaj burgim.
v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Dalip Dushi për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”, të parashikuar
nga neni 278/3 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni dhe nenit 49 të
Kodit Penal me dy muaj burgim.
vi. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, gjykata të pandehurin Artur Dalip Dushi, në
bashkim të dënimeve të mësipërme, e dënon me njëmbëdhjetë vjet burgim.
vii. Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Artur Dalip
Dushi, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të bashkuar dhe përfundimisht i pandehuri
Artur Dalip Dushi dënohet me shtatë vjet e katër muaj burgim.

519
 viii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Artur Dalip Dushi fillon nga momenti i arrestimit
të tij në flagrancë, në datën 22/09/2008 dhe do të ekzekutohet pranë IEVP-së, së
sigurisë së zakonshme.
17. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.243, datë 02.12.2010 vendosi:
i. Mospranimin e ankimit.
18. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Artur Dushi nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe ndryshimin e kualifikimit,
duke u dënuar për veprën vrasje nga pakujdesia; gjithashtu ka ushtruar rekurs
Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup
gjykues. Përkatësisht kanë parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
19. Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton në vendimin e saj se: “..nga aktet në dosje rezulton se
prokuroria ka paraqitur ankim për zënie afati, pasi në përmbajtjen e ankimit është
parashtruar fakti se vendimi i arsyetuar nuk është vënë në dispozicion nga gjykata
brenda afatit procedural. Akti i shkruar i paraqitur brenda 10 ditëve nga ka formën e
kërkuar bazuar në N.412 të K.Pr.Penale, ndërsa shtesa i ankimit i referohet një
vendimi tjetër të gjykatës së rrethit Lushnjë, nr.144, datë 30.10.2008...”
IV. Në lidhje me themelin e rekurseve të paraqitur
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.243, datë
02.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili nuk ka pranuar për shqyrtim
ankimin, është marrë në shkelje të dispozitave procedurale penale.
21. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se gjykata e rrethit gjyqësor
Lushnjë, pasi ka gjykuar procedimin penal nr.322, datë 24.09.2009, e ka deklaruar
fajtor dhe dënuar të gjykuarin Artur Dushi për veprat penale të “Vrasjes me dashje”,
të shtetasit Dorjan Muça, të parashikuar nga neni 76 të Kodit Penal; “Kanosjes”, ndaj
shtetasit Lavdërim Muça; “Kanosjes”, ndaj shtetasit Shpëtim Muça, të parashikuar
nga neni 84 të Kodit Penal; “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit”, të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal; “Prodhimit dhe mbajtjes pa
leje të armëve luftarake dhe të municionit”, të parashikuar nga neni 278/3 të Kodit
Penal.
22. Vendimi përfundimtar i shkallës së parë nuk rezulton të jetë shpallur i arsyetuar ashtu
siç përcaktohet në nenin 112/3 të K.Pr.Penale 1 me qëllim që palëve t’iu bëhej me dije
shkaqet ligjore në analizë të provave që çuan gjykatën në këtë vendim-marrje.
23. Prokurori, duke mos qenë dakord me vendimin e gjykatës në disponim të së drejtës së
tij kushtetuese ka ushtruar të drejtën e ankimit. Në mungesë të vendimit përfundimtar
të arsyetuar, 9 (nëntë) ditë pas shpalljes së vendimit, shumë pranë afatit kohor të
lejuar, ka paraqitur në sekretarinë e gjykatës së shkallës së parë një ankim të shkurtuar
në të cilin parashtron se shkaqet ku bazohet ankimi do t’i parashtrojë në një plotësim
që do t’i bëjë ankimit pasi t’i vihet në dispozicion vendimi i arsyetuar. Ndërkohë që
në dosje nuk ka ndonjë akt apo shënim se kur është depozituar në sekretarinë e
gjykatës vendimi për të llogaritur kohën që ka patur në dispozicion ankuesi
(Prokurori) për të reaguar brenda afatit kohor të caktuar në ligj për të bërë ankim. Me
1
Neni 112/3 i K.Pr.Penale “Format e disponimit të gjykatës”
Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.

520
 pranimin nga ana e sekretarisë së gjykatës së ankimit të shkurtuar provohet se
vendimi përfundimtar nuk ka qenë i depozituar, ç’ka e ka vënë në pamundësi
objektive ankuesin që të parashtrojë në ankim shkaqet për të cilat ai e kundërshton
këtë vendim.
24. Sekretaria gjyqësore e gjykatës së shkallës së parë megjithëse kishte detyrimin që pas
dorëzimit të vendimit përfundimtar të arsyetuar t’ia vinte në dispozicion palëve me
qëllim që prej prokurorit të plotësohej ankimi; pa kryer këto veprime i ka përcjellë
aktet e fashikullit të gjykimit gjykatës së apelit.
25. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka arritur në konkluzionin se ankimi është i
papranueshëm për shkak të mosrespektimit të formës së ankimit ashtu siç përcakton
neni 412 i K.Pr.Penale. Duke vendosur mospranimin e ankimit në kundërshtim me
ligjin gjykata e apelit i ka mohuar të drejtën e gjykimit. Në lidhje me këtë çështje
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.14, datë 03.06.2009, është shprehur se:
“...Mohimi i të drejtës për t’u gjykuar dhe për të marrë një përgjigje përfundimtare
prej saj, lidhur me pretendimet e ngritura, përbën cënim të së drejtës themelore për
një proces të rregullt ligjor, parashikuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i
KEDNJ-së).
26. Gjykata e apelit përpara se të vendoste mospranimin e ankimit për shkak të mungesës
së formës duhet të verifikonte nëse efektivisht prokurori ka patur mundësinë e bërjes
së një ankimi efektiv të cilin mund ta realizonte vetëm nëse ka patur mundësi të njihej
me vendimin përfundimtar të arsyetuar nëpërmjet komunikimit të vendimit që duhet
të kryhet nga sekretaria gjyqësore. Shpallja e vendimit përfundimtar i arsyetuar është
detyrim ligjor me pasojë pavlefshmërinë e tij. Në nenin 112 të K.Pr.Penale
përcaktohet se: “..3. Vendimi dhe urdhëri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm”. Në
lidhje me vendimin përfundimtar në nenin 383 të K.Pr.Penale 1 janë përcaktuar edhe
elementët që duhet të përmbajë ky vendim ku një ndër to është edhe parashtrimi i
përmbledhur i rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi si dhe
arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta.
27. Arsyetimi ligjor i vendimit është një element i rëndësishëm i procesit të rregullt ligjor
i cili ka për qëllim: i) ushtrimin e kontrollit gjyqësor nga një gjykatë më e lartë dhe
ii) ushtrimin e kontrollit publik në administrimin e drejtësisë. Të dy këta elementë
lidhen ngushtësisht me të drejtën e ankimit të subjektit procedural siç është prokurori
mbasi kontrolli gjyqësor nuk ushtrohet në mënyrë incidentale, por mbi bazën e
shkaqeve të ngritura nga palët në proces. Që e drejta e ankimit të jetë efektive duhet
që nga ana e gjykatës brenda afatit të caktuar me ligj t’i vihet palëve prezent dhe atyre
në mungesë t’u komunikohet një kopje vendimi me qëllim që ata të paraqesin motivet
e kundërshtimit brenda afatit kohor të lejuar për të bërë ankim.
28. Kufizimi në kohë i të drejtës së ankimit lidhet me përcaktimin jo vetëm me detyrimin
e gjykatës për ta arsyetuar vendimin përfundimtar por edhe dorëzimin e vendimit në
sekretarinë gjyqësore. Në nenin 386/1 të K.Pr.Penale përcaktohet se: 1.Vendimi
depozitohet në sekretari menjëherë pas shpalljes. Nëpunësi i caktuar vë nënshkrimin
dhe shënon datën e deponimit...”
29. Megjithëse prokurori në ankimin e shkurtuar ia ka bërë me dije gjykatës së apelit
faktin se objektivisht nuk ka patur mundësi t’i paraqesë shkaqet e ankimit për shkak
1
Neni 383 “Elementet e vendimit”
Vendimi përmban:
a) gjykatën që e ka dhënë; b) gjeneralitetet e të pandehurit ose të dhëna të tjera personale
që vlejnë për ta identifikuar, si dhe gjeneralitetet e palëve të tjera private;
c) akuzën; ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të
cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta;
d) dispozitivin, duke treguar nenet e zbatuara të ligjit;
dh) datën dhe nënshkrimin anëtarëve të trupit gjykues.

521
 se vendimi përfundimtar nuk i është vënë në dispozicion ashtu siç e kërkon ligji, kjo
gjykatë jo vetëm që nuk e ka verifikuar këtë shkak por në kundërshtim me ligjin pa
analizuar rrethanat ka vendosur mospranimin duke cënuar të drejtat e prokurorit dhe
duke mohuar në kundërshtim me ligjin të drejtën e gjykimit.
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen kolegjit të gjykatës së apelit pasi
nuk ka marrë për shqyrtim ankimin e plotë të paraqitur nga Prokurori, në përputhje
me N.415/2 të K.Pr.Penale1, depozitur 8 ditë përpara seancës gjyqësore, konkretisht
më datë 24.11.2010, kur seanca është zhvilluar më datë 02.12.2010. Ajo ka arsyetuar
se shtesa e ankimit i referohet një vendimi tjetër të gjykatës së rrethit Lushnjë, nr.144,
datë 30.10.2008, kur në fakt gjykata e apelit nuk ka bërë asnjë verifikim, pasi shkresa
përcjellëse e prokurorisë ka gabim numrin e vendimit që i referohet një vendimi tjetër,
ç’ka përbën një gabim material, ndërsa në brendësi ankimi i plotë dhe të gjitha
kërkimet janë për çështjen objekt shqyrtimi, dhe kërkimi përfundimtar, ka të bëjë
pikërisht me vendimin nr.25 (171), datë 09/02/2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
31. Gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar në
kundërshtim me dispozitat procedurale pasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur
mospranimin, por duhet të konstatonte të metën dhe të verifikonte që kjo e metë e
ankimit është jo për faj të prokurorit, si dhe të verifonte brendësinë e ankimit të plotë
që ndodhej në dosje, dhe jo të mjaftohej vetëm me verifikimin e shkresës përcjellëse
të organit të prokurorisë. Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim pa ndonjë shkak
ligjor ka cënuar ankuesit një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar ndaj
një vendimi gjyqësor e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës2.
32. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i gjykatës së apeli nuk ka marrë në
shqyrtim as shkaqet e paraqitura në ankimin e të pandehurit, duke i mohuar atij të
drejtën e ankimit.
33. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të mos marrë në shqyrtim
shkaqet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit në lidhje me kualifikimin ligjor të
veprës.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim.
35. Në rigjykim gjykatës së apelit i lihet si detyrë në funksion të saj si shkallë e dytë
gjykimi t’i japë përgjigje pretendimeve të ngritura si nga Prokurori, ashtu edhe nga
mbrojtësi i të pandehurit në lidhje me zgjidhjen e çështjes.

1
N.415/2 K.Pr.Penale “Afatet e ankimit”
2. Ai që ka bërë ankim ka të drejtë që deri pesë ditë para séances të paraqesë në sekretarinë e gjykatës që do të shqyrtojë
çështjen, arsye të tjera që lidhen me ankimin.
2
Neni 43 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
Kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë
parashikohet ndryshe.

522
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të
K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.243, datë 02.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me të njëjtin trup gjykues.

Tiranë, më 13.02.2013

523
Nr.53502-01635-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1004 i Vendimit (48)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
TË GJYKUAR: V. N.
D. D.

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Kontrabandë me mallra që paguhet akciza”
dhe “Falsifikim i vulave, stampave ose formularëve”,
parashikuar nga neni 172 dhe 190/2 të K.Penal

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1679, datë 24.12.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit V. N., për veprën penale të kontrabandë me
mallra të tjera, të parashikuar nga neni 172 të K.Penal dhe e dënon me
3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin V.
N. me 2.000.000 ( dy milion) lekë gjobë.
Afati i pagimit të gjobës do të jetë 3 vjet pasi vendimi të ketë marrë formë të
prerë.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit D. D., për veprën penale të
“Falsifikim të formularëve vulave ose stampave”, të parashikuar nga neni
190/2 të K.Penal ndryshuar me ligjin nr.8733, datë 24.01.2001.
Shpenzimet procedurale në hetimet paraprake, si dhe shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen të pandehurve në mënyrë solidare.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.905, datë 10.11.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1679, datë 24.12.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

524
 Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur rekurs i gjykuari V. N., nëpërmjet
avokatit të tij, i cili kërkon: Prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po
atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Vendimi i gjykatës se apelit nuk është i drejtë, pasi ndonëse i kishte të gjitha kushtet
që të vendoste sipas ankimit të të pandehurit V. N., nuk vendosi në përputhje me
ankimin por prishi vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ktheu çështjen për
rigjykim.
- Procedura e shqyrtimit gjyqësor nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është ndjekur
në mënyrë rigoroze, ku nuk rezulton të jetë lejuar ndonjë shkelje procedurale, prandaj
nuk qëndron vendimi i gjykatës së apelit, i cili në prishjen e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë është bazuar në nenin 428/ç të K.Pr.Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; Avokatin Mirash Martinin, i
cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe çështja të kthehet për rigjykim në po
atë gjykatë; e si e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Në datën 22.07.2005, Prokuroria e Rrethit Gjyqësorë Tiranë, mbi bazën e materialit
kallëzues të ardhur nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, ka regjistruar procedimin
penale me nr.2226 për veprën penale “Kontrabandë me mallrat që paguhen akcizë”
parashikuar nga neni 172 i Kodit Penal.
2. Pasi janë kryer një sërë veprimesh hetimore, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë më
datë 20.04.2006 ka vendosur pushimin e hetimeve të procedimit penal me nr.2226, datë
20.04.2006, kundër këtij vendimi ka bërë ankim Drejtori i Përgjithshëm i Doganave dhe
mbi bazën e këtij ankimi, Drejtori i Drejtorisë së Krimit të Organizuar pranë Zyrës së
Prokurorit të Përgjithshëm, më datë 05.10.2006, ka marrë vendim për shfuqizimin e
vendimit të pushimit të procedimit penale me nr.2226 të vitit 2005 të Prokurorisë se
Rrethit Gjyqësorë Tiranë dhe ka urdhëruar rifillimin e hetimeve.
3. Më datë 23.05.2006, mbi bazën e kallëzimit të ardhur po nga Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka regjistruar procedimin penal me nr.1897 në ngarkim të Artan Sevranit për
veprën penale “Kontrabandë me mallra që paguhen akcizë”. Prokuroria, pasi ka kryer
veprime hetimore edhe për të pandehurin D. D. dhe të pandehurit V. N., më datë
23.03.2007 ka vendosur pushimin e hetimeve të procedimit penale me nr.1897. Me datë
10.10.2007 është shfuqizuar vendimi i pushimit nga Prokurori i Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe është urdhëruar vazhdimi i hetimeve.
4. Çështjet penale me nr.2226, 1897 janë ndarë dhe bashkuar disa herë me vendim të
prokurorit. Çështja penale me nr.1897 është veçuar njëherë me vendim të Prokurorit
duke u bërë dy dosje, njëra me nr.1897 dhe tjetra 1897/1, përfundimisht me vendim
bashkimi të 3 (tre) këto çështje janë bashkuar në një çështje të vetme e cila ka ardhur
për gjykim me nr.1987 në ngarkim të të pandehurve V. N. dhe D. D.
5. Shoqëria “MBA SPIRIT” sh.p.k gjatë vitit 2001-2002 ka importuar 5 ngarkesa me pije
të forta alkoolike, provuar kjo sipas deklaratave doganore përkatëse. Gjatë procedurave
të tranzitimit dhe zhdoganimit në degët doganore, me qëllim zvogëlimin e detyrimeve
doganore, nga i pandehuri V. N. është kryer deklarim i rremë për sa i përket vlerës se
këtyre mallrave nëpërmjet paraqitjes së rrethanave të rreme me 5 fatura përkatëse.

525
 6. Këto fatura u janë dorëzuar autoriteteve doganore nga i pandehuri V., gjatë deklarimit
për tranzitim dhe zhdoganim të mallit në degën e Doganës Kakavijë. Shoqëria “MBA
SPIRIT” sh.p.k, ka realizuar blerjen e mallit nga Shoqëria Holandeze ”UDV (SJ)”
Amsterdam dhe importimi i tyre është kryer nga magazinat e kësaj të fundit në Greqi.
Importimi i mallit është kryer nëpërmjet 5 deklaratave doganore të eksportit EX.1 të
Doganës Selanik.
7. Sa më sipër provohet se gjatë procedurave të eksportimit të mallit nga Greqia për në
Shqipëri, malli është deklaruar në vlerë reale të blerjes se tij. 5 (pesë) deklaratave
doganore të sipër shënuara të eksportit Ex.1 të Doganës Selanik me destinacion
Shqipërinë u korrespondojnë 4 deklarata doganore tranziti dhe një deklaratë doganore
zhdoganimi (D.D. Kakavijë me destinacion D.D.Tiranë).
8. Me anë të letër porosive të dërguara me nr.5274 prot, datë 19.06.2006 dhe nr.10718,
datë 19.12.2006, nga autoritetet gjyqësore kompetente të shteteve, Holandë, Greqi,
Qipro, Maqedoni, është kërkuar kryerja e një sërë veprimesh hetimore. Me shkresat
nr.6976/1 prot, datë 13.11.2007 dhe nr.4752/1 prot, datë 21.08.2007, Ministria e
Drejtësisë ka përcjellë përgjigjen e autoriteteve të drejtësisë greke dhe holandeze. Nga
autoritetet e mësipërme janë dërguar faturat e blerjes së mallit në Amsterdam, Holandë
dhe deklaratat e eksportit të tij në pikën doganore Selanik.
9. Nga aktet e dërguara prej autoriteteve kompetente greke dhe holandeze rezulton se
çmimet e blerjes se mallit nga Shoqëria Holandeze “UDV (SJ)” Amsterdam janë shumë
herë më shumë se ato të paraqitura nga i gjykuari.
10. Faktet e mësipërme janë deklaruar dhe nga shtetasja Laura Kalverda, përfaqësuese e
subjektit shitës të mallit, Shoqëria “UDV (SJ)” Amsterdam, Holanda, e cila është pyetur
nga organet kompetente holandeze, në kuadër të zbatimit të kërkesës për ndihmë juridike
në fushën penale. Me këto çmime, pra në vlerë reale të blerjes së tij, është deklaruar
malli edhe gjatë procedurave të zhdoganimit në degën e Doganës Selanik.
11. Në këto kushte provohet se në kuadër të procedurave të zhdoganimit të mallit në pikat
doganore Kakavijë dhe Tiranë, janë konsumuar elementët e veprës penale “Kontrabanda
me mallra që paguhen akcizë”, parashikuar nga neni 172 i K.Penal.
12. Nga akti i ekspertimit daktiloskopik nr.914, datë 19.02.2007, rezulton se deklarata
doganore nr.18577, datë 22.12.2001, me emër deklaruesi “Artan Sevrani”, është
nënshkruar nga i pandehuri V. N. dhe urdhërderdhja e bankës së kursimeve nr.0493116,
datë 22.12.2001 mund të jetë shkruar nga ky person. Ndërsa dokumentet e tjera të
dërguara për ekspertim grafik nuk janë shkruar nga shtetasi Artan Sevrani, Dritan Sinani
apo nga i pandehuri D. D. dhe V. N.

B. Procedura gjyqësore.

13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1679, datë 24.12.2009, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit V. N., për veprën penale të kontrabandë me mallra të
tjera, të parashikuar nga neni 172 të K.Penal dhe e dënon me 3.000.000 (tre milion) lekë
gjobë.
- Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin V. N. me
2.000,000 (dy milion) lekë gjobë.
- Afati i pagimit të gjobës do të jetë 3 vjet pasi vendimi të ketë marrë formë të prerë.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit D. D., për veprën penale të “Falsifikim të
formularëve vulave ose stampave”, të parashikuar nga neni 190/2 të K.Penal ndryshuar
me ligjin nr.8733 datë 24.01.2001.

526
- Shpenzimet procedurale në hetimet paraprake si dhe shpenzimet gjyqësore i ngarkohen
të pandehurve në mënyrë solidare.
14. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.905, datë 10.11.2010, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.1679, datë 24.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
15. Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs i gjykuari V. N., nëpërmjet
avokatit të tij, i cili kërkon: Prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim në
po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

C. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.

16. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton se:

Kolegji penal i gjykatës së apelit çmon se vendimi për gjykimin në mungesë të pandehurit
V. N. është marrë në kundërshtim me nenin 351 të K.Pr.Penale. Kjo dispozitë parashikon
se:
1. Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar
dhe nuk ka pasur shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron
mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mos
marrja e njoftimit ose nga pamundësia absolute për t’u paraqitur.
Në respektim të dispozitës së mësipërme del se është detyrë e gjykatës që të njoftojë të
pandehurin për datën dhe orën e gjykimit. Vendimi për gjykimin në mungesë merret
vetëm pasi të jetë njoftuar i pandehuri sipas kërkesave të nenit 140 e 141 të K.Pr.Penale.
Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur
nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e
punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një
personi që punon me të. Ndryshe nga detyrimi ligjor përcaktuar më sipër për njoftimin e
të pandehurit të lirë, gjykata e shkallës së parë të pandehurin V. N. nuk e ka njoftuar për
gjykimin që zhvillohet në ngarkim të tij. Në dosjen gjyqësore nuk ndodhet asnjë
fletëthirrje për këtë të pandehur dhe i gjithë gjykimi është zhvilluar në mungesë të tij, pa
dhënë i pandehuri asnjëherë shpjegime para gjykatës.

D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.

17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga i gjykuari V. N.
është i bazuar në ligj dhe duhet të pranohet. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal.
18. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me arsyetimin se i
pandehuri V. N. është gjykuar në mungesë.
19. Përfaqësuesi i organit të akuzës në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës së Lartë kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, duke parashtruar se: “Është e vërtetë se i
gjykuari ka pajisur me prokurë të posaçme avokatin e tij mbrojtës që ta përfaqësojë në
gjykim pa qenë ai vetë i pranishëm, fakt që do ta bënte njoftimin nga ana e gjykatës të
padobishëm, kur konstatohet se pas dhënies se vendimit nga gjykata e rrethit, ai ka
kërkuar rivendosje në afat të ankimit duke pretenduar se nuk ka pasur dijeni se ndaj tij po
zhvillohej një gjykim dhe as vendimin që ka marrë gjykata në lidhje me këtë gjyq. Këto
pretendime gjejnë pasqyrim edhe në vendimin e gjykatës për rivendosje në afat të ankimit
dhe kanë shërbyer si bazë për pranimin e kërkesës për rivendosje në afat. Në arsyetim

527
 gjykata shprehet se kërkesa duhet pranuar pasi rezultoi se mospasja dijeni për gjykimin,
sidomos për datën e shpalljes së vendimit përfundimtar, është evidente”.
20. Në rastin objekt gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se me prokurën e
posaçme nr.3602 rep, dhe 902 kol, datë 30.06.2009, ka përcaktuar si avokat mbrojtës të
tij, zotin Delo Isufi. Me anë të kësaj prokure, i gjykuari ka shprehur qartë vullnetin e tij,
ku ndër të tjera parashikohet se: “Ta përfaqësojë në çështjen penale në ngarkim të tij, i
akuzuar për veprën penale, parashikuar nga neni 172 të K.Penal. Përfaqësuesi ka të
drejta dhe kompetenca të plota që ta përfaqësojë në të gjitha shkallët e gjykimit. Ai ka të
drejtë që të thërrasë e të kërkojë dëshmitarë, të paraqesë e të kërkojë prova, të ushtrojë të
drejtën e ankimit dhe rekursit, të kërkojë ndryshim apo kualifikim të veprës penale po të
jetë nevoja, të kërkojë ndarjen e çështjes nga i gjykuari tjetër, të kërkojë gjykim të
shkurtuar. Avokati mbrojtës Delo Isufi ka kompetenca të plota që ta mbrojë e përfaqësojë
pa praninë e të përfaqësuesit, duke ushtruar të gjitha të drejtat që i njeh ligji si
mbrojtës”.
21. Sipas akteve të gjendura në dosjen gjyqësore rezulton se gjykata e rrethit gjyqësor, me
anë të fletëthirrjes datë 08.06.2009, ka njoftuar të pandehurin për zhvillimin e seancës
gjyqësore të caktuar më datë 24 Qershor 2009. I gjykuari V. N. më datë 30 qershor 2009,
me anë të prokurës së posaçme nr.3602 rep, dhe 902 kol, datë 30.06.2009, ka caktuar
avokatin e tij mbrojtës, të cilit i ka deleguar të drejtën e përfaqësimit.
22. Sipas shqyrtimit të akteve të administruara në gjykim, Kolegji Penal vëren se më datë 21
Janar 2010, avokati mbrojtës i të gjykuarit i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me anë të kërkesës për rivendosje në afat ndaj vendimit penal nr.1679, datë
24.12.2009, ku ndër të tjera parashtron se “I pandehuri në gjykim ka qenë në mungesë
pasi mbrohej nga unë avokati Delo Isufi, gjë që është përcaktuar edhe në prokurën e
posaçme, ku më është dhënë e drejta që ta mbroj edhe pa praninë e tij. Unë prej datës 21
Dhjetor 2009 deri më datën 08 Janar 2010 nuk kam qenë në Republikën e Shqipërisë por
në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Këtë fakt e provoj me biletën elektronike si dhe me
shënimet e bëra në pasaportën time elektronike në pikat e kontrollit kufitar në Rinas,
Detroit dhe Charlotte të Shteteve të Bashkuara të Amerikës”.
23. Kolegji Penal arrin në përfundimin se i gjykuari apo mbrojtësi i tij kanë qenë në dijeni të
vendimit penal të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, sepse sapo mbrojtësi i të
gjykuarit është kthyer nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës i është drejtuar gjykatës me
kërkesën për rivendosjen në afat për të drejtën e ankimit, kërkesë e cila është pranuar nga
gjykata dhe i ka mundësuar të drejtën e ankimit të vendimit para gjykatës së apelit.
24. Nga të dhënat e mësipërme, Kolegji Penal, çmon se i gjykuari V. N. ka pasur dijeni për
procesin penal në ngarkim të tij, si edhe për vendimin e dhënë nga gjykata, por me vullnet
të lirë ka zgjedhur të mos marrë pjesë në këtë proces penal, duke ia deleguar këtë të drejtë
mbrojtësit të tij me prokurë të posaçme, siç i kishte deleguar edhe të drejtën për të kërkuar
gjykim të shkurtuar.
25. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi “in absentia”, i cili i atribuon të
pandehurit garanci të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të
rregullt ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave
procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata, në
bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe pasi të ketë verifikuar zbatimin e
formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë
vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë.
26. Mosrespektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të
vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1 germa “c” të K.Pr.Penale dhe në pamundësi
të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit të dytë të nenit
të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.

528
 27. Si element thelbësor i procesit të rregullt ligjor, i cili marrjen dijeni dhe paraqitjen e të
gjykuarit në procesin e zhvilluar kundër tij e lidh me ushtrimin efektiv të së drejtave
procedurale që gëzon siç janë e drejta për t’u dëgjuar, për t’u mbrojtur, si dhe paraqitjen e
argumenteve që e shfajëson atë nga akuza. Vënia në dijeni për procesin gjyqësor është
detyrim për organin procedues sipas rregullave procedurale të njoftimit. Pra, gjykimi “in
absentia” në vetvete është përjashtim nga rregulli i përgjithshëm dhe sipas ligjit
procedural lejohet në rastet kur: i) njoftimi është kryer në mënyrën e parashikuar nga ligji
dhe prezumohet dijenia dhe heqja dorë nga pjesëmarrja në proces (neni 350 i
K.Pr.Penale)1 dhe ii) mungesa e vullnetshme e të gjykuarit, i cili shpreh pëlqimin që
gjykimi të zhvillohet pa pjesëmarrjen e tij (neni 352 i K.Pr.Penale)2.
28. Referuar jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të së Drejtave të Njeriut (GJEDNJ),
Gjykata Kushtetuese ka përcaktuar disa standarde në lidhje me gjykimin në mungesë,
sipas të cilave: a) i pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor të
kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i
kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor
në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të
shmangur procese në ngarkim të të pandehurit, ose për të siguruar një proces të ri dhe,
nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e mundur
të ushtrohet personalisht në procesin e zhvilluar në mungesë, të përfunduar tashmë
(vendimet nr.30, datë 17.06.2010, nr.45, datë 10.10.2011, nr.26, datë 08.05.2012, të
Gjykatës Kushtetuese).
29. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.10, datë 17.06.2010, citon se “Gjykata Europiane
është shprehur se të informosh dikë për një proces të hapur kundër tij është një akt
gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje me kërkesat procedurale
dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të së drejtave nga ana e të
pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjaftojnë. Nëse mund të pranohet një
njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë e qartë. Është një e drejtë e personit të
dënuar “in absentia”, i cili nuk rezulton se ka hequr dorë në mënyrë të qartë nga e drejta
e tij për t’u paraqitur në gjykim, të ketë në të gjitha rastet një vendim të ri mbi akuzat.
(Sejdovic kundër Italisë 2000)”.
30. Gjithashtu, po kjo gjykatë shprehet se me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij ka
filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht nga
pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e së
drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një proces të
1
Neni 350 “Mungesa e të pandehurit ose e mbrojtësit”
1 Kur i pandehuri, qoftë edhe i paraburgosur, ose personi ndaj të cilit ka bërë kërkesë për gjykim i dëmtuari akuzues, nuk
paraqitet në seancë dhe del se mungesa është shkaktuar nga forca madhore ose ndonjë pengesë tjetër që e përjashton nga
përgjegjësia, gjykata, edhe kryesisht, shtyn ose pezullon shqyrtimin gjyqësor, cakton datën e seancës së re dhe urdhron që të
përsëritet thirrja.
2. Leximi i vendimit që cakton seancën e re zëvendëson njoftimin për të gjithë ata që janë ose duhet të quhen të pranishëm.
3. Gjykata vendos në bazë të paragrafit 1 edhe kur mungon mbrojtësi, me përjashtim të rasteve kur i pandehuri ndihmohet nga
dy mbrojtës dhe pengesa për paraqitje lidhet me njërin prej tyre ose kur mbrojtësi i penguar ka caktuar një zëvendësues, ose kur i
pandehuri kërkon që të procedohet në mungesë të mbrojtësit të penguar.
4. Kur del që njoftimi nuk ka qenë i rregullt, gjykata vendos shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor dhe urdhëron përsëritjen e njoftimit.
2
Neni 352 “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
1. Kur i pandehuri kërkon ose jep pëlqimin që shqyrtimi gjyqësor të bëhet në mungesë të tij, ose duke qenë i burgosur, refuzon
të marrë pjesë, përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. I pandehuri, i cili pasi është paraqitur, largohet vetë nga salla, konsiderohet i pranishëm, me kusht që të përfaqësohet nga
mbrojtësi.
3. Dispozitat e paragrafit 2 zbatohen edhe kur i pandehuri i paraburgosur ikën në çdo moment të shqyrtimit gjyqësor ose gjatë
intervaleve të tij.
4. Gjykimi në mungesë mund të bëhet edhe kur provohet që i pandehuri fshihet.

529
 brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas një proces të
brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010; nr.45, datë
10.10.2010 dhe nr.26, datë 08.05.2012, të Gjykatës Kushtetuese).
31. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se lëshimi nga i gjykuari i një akt
përfaqësimi në emër të mbrojtësit për ta mbrojtur dhe përfaqësuar pa praninë e tij
në gjykim, krahas vlerës juridike që ka në lidhje me të drejtën e përfaqësimit dhe
tagrat brenda të cilës do të veprojë mbrojtësi, ka edhe vlerën e konfirmimit kur në
të del e shprehur qartë se i gjykuari është në dijeni të procesit penal që po zhvillohet
kundër tij dhe se ky i fundit nuk dëshiron të paraqitet, por do të përfaqësohet nga
mbrojtësi i zgjedhur prej tij.
32. Ky akt është i mjaftueshëm për gjykatën që të krijojë bindjen se i gjykuari është në dijeni
të procesit penal dhe me vullnet të lirë zgjedh të mos marrë pjesë, por duke u përfaqësuar
nga mbrojtësi i zgjedhur prej tij.
33. Gjykata e apelit ka gabuar kur e ka konsideruar procesin e parregullt për shkak të dijenisë
së të gjykuarit kur nga akti i dhënë mbrojtësit del qartë se ai ka dijeni për gjykimin por
nuk do të marrë pjesë. Për më tepër nga i gjykuari në ankim nuk ka pasur pretendim në
lidhje me njoftimin në kushtet kur gjykimi në mungesë ka qenë i vullnetshëm.

E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.

34. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në respektim të dispozitave procedurale që kanë të
bëjnë me deklarimin e mungesës së të gjykuarit V. N. dhe vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka prishur këtë Vendim është marrë në kundërshtim me ligjin procedural,
konkretisht neni 4281, paragrafi i parë, germa (ç) të K.Pr.Penale.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (ç) të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.905, datë 10.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 13.02.2013

1
Neni 428/1 (ç) K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit”
1. Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit,
me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit.

530
Nr.71008-00921-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-635 i Vendimit (49)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: DURIM KUQI

OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit të Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 26/03/2010
"Për mosfillimin e hetimeve të kallëzimit penal nr.1133, viti 2010”.
Baza ligjore: Neni 329 i K.P.Penale.

Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.882 akti datë 28.06.2010 ka

vendosur :
Pranimin e kërkesës se shtetasit Durim Kuqi.
Prishjen e vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi mosfillimin
e hetimeve të Kallëzimit Penal nr.1133, Viti 2010.
Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë të vazhdojë hetimet lidhur
me Kallëzimin Penal nr.1133 Viti 2010.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.587, datë 29.04.2011 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.882, datë 28.06.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Prokuroria pranë

Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Mendojmë se jemi në kushtet e një detyrimi civil që rrjedh nga kontrata e huasë me
nr.9424 rep, 11820 kol, datë 11.11.2009.
- Kallëzimi i bërë nuk ka elemente të veprës penale ndaj dhe vendimi i pushimit të
çështjes nga ana e prokurorit është i drejtë dhe i bazuar në prova e në ligj.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me praktikën e saj ka gabuar dhe nuk ka mbajtur
parasysh elementët e veprës penale të mashtrimit. Nëse gjykata do t’i vlerësonte me
objektivitet provat e administruara do të konstatonte me lehtësi se në rastin konkret
nuk kemi përpara elementëve të veprës penale.

531
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit të çështjes; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Ankuesi Durim Kuqi, me banim në Petrelë Tiranë, në datë 10.02.2010 ka depozituar
një kallëzim penal në ngarkim të shtetasve Shoqëri dhe Engjëllushe Kadiu.
2. Në kallëzimin e tij ai ka shpjeguar se me të kallëzuarit ka pasur njohje të vjetra
shoqërore e familjare dhe në prill të vitit 2004 të dy këta shtetas i kanë kërkuar t’i
ndihmonte për biznesin që dy djemtë e tyre shtetasit Orges dhe Klodian Kadiu donin
të ushtronin në Tiranë pikërisht në Picerinë e quajtur “Loro Boriçi”. Ndodhur përpara
faktit se njohjet e tyre datonin vite më parë kallëzuesi duke pasur disponim një shumë
prej 60.000 eurosh (para të cilat ai pretendon se i kishte fituar nga shitja e një banese),
si u konsultua edhe me bashkëshorten ranë dakord për t’ua huazuar. Kallëzuesi dhe
personat e kallëzuar kanë rënë dakord që kjo shumë do të jepej hua me një interes 2%
në muaj. Mbi dorëzimin e shumës si dhe kushtet dhe afatet e kthimit të saj palët për
shkak të raportit të miqësisë nuk kanë nënshkruar asnjë veprim juridik (kontratë
huaje).
3. Në muajt e parë të kallëzuarit janë treguar korrekt në pagimin e interesit, të ardhura të
cilat kallëzuesi i merrte nga djemtë e tyre apo nga personat e punësuar tek piceria
“Loro Boriçi” në Tiranë .
4. Me kalimin e muajve filluan edhe problemet që kryesisht konsistonin në shmangie
nga detyrimi i pagimit të shumës, shmangie nga takimi dhe dhënia e sqarimeve se
përse nuk po paguheshin vlerat e interesit që vetë palët kishin rënë dakord.
5. Ndodhur përpara pamundësisë së zgjidhjes së problemit të tyre, faktit se të kallëzuarit
vazhdonin të merrnin shuma të caktuara kredish pranë bankave të nivelit të dytë, të
zgjeronin biznesin e tyre edhe në vende të tjera në Tiranë, kallëzuesi pretendon se ai
është mashtruar nga të dy të kallëzuarit. Ai pretendon se qëllimi i tyre i vetëm ka qenë
hedhja në dorë e pasurisë së tij me anë të shpërdorimit të besimit dhe gënjeshtrës se
kjo shumë do të investohej në biznesin e shtetasve Orges dhe Klodian Kadiu në
Tiranë, pikërisht në Picerinë e quajtur “Loro Boriçi”. Ankuesi pretendon se që nga
periudha kur kjo shumë iu është dhënë shtetasve të sipër kallëzuar vlera e saj arrin në
90.000 euro (60.000 euro kapital dhe 30.000 euro kamatëvonesa në pagimin e
shumës). Kallëzuesi pretendon se gjatë gjithë kësaj periudhe shtetasit e kallëzuar
shfajësoheshin se për shkak të krizës financiare nuk mund t’iu kthenin dot as vlerën
dhe jo më interesat (kamatëvonesën mbi të).
6. Ndodhur përpara kësaj situate kallëzuesi sqaron se për shkak të presionit të
gjithanshëm të ushtruar ka mundur në datë 11.11.2009 që t’i marrë shtetasit Shoqëri
Kadiu një deklaratë të njëanshme noteriale mbi njohjen e detyrimit vetëm përsa i
përket principalit vlerës 60.000 euro, por edhe pas këtij veprimi nuk është paguar
asnjë prej kësteve të vlerës së marrë hua.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datë 26.03.2010 pasi ka kryer disa veprime
hetimore ka vendosur “Mosfillimi i procedimit penal për kallëzimin e ardhur në
prokurori më nr.1133, datë 22.02.2010”.
8. Prokuroria në vendimin e saj arsyeton se: “...nga verifikimi pranë bankave rezulton se
shtetasit Engjëllushe dhe Shoqëri Kadiu janë përfitues të kredive të marrë në Bankën
Raiffaisen dhe BKT, duke lënë si garanci pasuritë e paluajtshme që ato kanë. Duke
qenë në këto kushte është vërtetuar se e ka qenë e pamundur nga ana financiare për të

532
 paguar shumën prej 60.000 EURO nga ana e të akuzuarve dhe nuk ka qenë qëllimi i
tyre mashtrimi për moskthimin e shumës së marrë hua. Marrëdhëniet e lidhura midis
kallëzuesit dhe të akuzuarve janë të natyrës civile, që rregullohen nga Kodi Civil...”.
II. Procedurat gjyqësore
9. Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.882 akti, datë 28.06.2010 ka
vendosur:
i. Pranimin e kërkesës së shtetasit Durim Kuqi.
ii. Prishjen e vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi mosfillimin e
hetimeve të Kallëzimit Penal nr.1133 Viti 2010.
iii. Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, të vazhdojë hetimet lidhur me
Kallëzimin Penal nr.1133, Viti 2010”
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.587, datë 29.04.2011 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.882, datë 28.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
11. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Prokuroria pranë
Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
12. Në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë u vu në
dijeni prej Prokurorit se, në zbatim të vendimit të formës së prerë nr.587, datë
29.04.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, Prokuroria ka regjistruar procedimin
nr.1133, datë 20.07.2011 në ngarkim të shtetasve Engjëllushe e Shoqëri Kadiu, për
veprën penale të mashtrimit.
13. Në përfundim të hetimeve më datë 14.12.2011, nga ana e kësaj prokurorie është
vendosur pushimi i çështjes në bazë të nenit 328, gërma “b” të K.Pr.Penale.
14. Ndodhur në këto kushte prokurori ka kërkuar pushimin e gjykimit, pasi vendimi
objekt rekurs i ka dhënë efektet e tij.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa e Prokurorit është e drejtë dhe e
bazuar në ligj.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441 të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 13.02.2013

533
Nr.53801-00094-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-388 i Vendimit (50)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË
TË PANDEHUR: VASIL RABELI
EDMOND SHYTI

A K U Z U A R:
Për Kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”
dhe “Falsifikimit të dokumentave”,
të parashikuar nga nenet 248 dhe 186 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1211, datë 29.09.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Pjetër Rabeli, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186 i Kodit
Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e të pandehurit me 300.000 (treqind
mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal kjo gjobë do të shlyhet nga pandehuri
brenda një periudhe kohe prej 1 (një) viti nga dita që ky vendim do të marrë
formë të prerë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Dhimitër Shyti, për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i
K.Penal dhe në bazë të këtij neni, dënimin e të pandehurit me 300.000 (treqind
mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, kjo gjobë do të shlyhet brenda një afati prej
1 (një) viti nga dita që ky vendim do të marrë formë të prerë. Në aplikim të
nenit 190 të K.Pr.Penal dokumentet e falsifikuara: gjithë praktika doganore
dhe ajo e regjistrimit të automjetit të markës “BMW X5”, me targë TR 324J,
në emër të të pandehurit Vasil Rabeli të asgjësohet.

534
 Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1218, datë 04.11.2011, ka vendosur: 
Prishjen e vendimit me nr.1211, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po asaj gjykate,
me tjetër trup gjykues.

Kundër këtij vendimi, më datë 02.12.2011, ka paraqitur Rekurs prokurori pranë

Prokurorisë së apelit me anën e të cilit kanë kërkuar: Prishjen e vendimit me nr.1218, datë
04.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal me nr.1211, datë
29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Gjykata ka çmuar me të drejtë se i pandehuri Edmond Shyti ka kryer veprën penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal për shkak se me dashje
ka lejuar targimin e automjetit tip BMW X5, me targa TR 3324 J, në bazë të
dokumentacionit të parregullt, duke i shkaktuar shtetit një humbje prej 1 393 074 lekë.
- Përsa i përket llojit dhe masës së dënimit, gjykata ka çmuar se duhen patur parasysh
disa rrethana të vërtetuara gjatë gjykimit si: rrezikshmërinë shoqërore jo shumë të
lartë të veprës penale, faktin se i pandehuri Edmond Shyti është hetuar dhe gjykuar në
gjendje të lirë dhe pa masë sigurimi, duke u paraqitur fillimisht në disa seanca
gjyqësore, faktin se të pandehurit nuk kanë qenë penalisht të dënuar më parë, faktin se
i pandehuri Edmond Shyti është kryefamiljar dhe me dy fëmijë ndërsa i pandehuri
Vasil Rabeli është beqar dhe pa fëmijë si dhe faktin se ka kaluar një kohë e gjatë që
nga momenti i kryerjes së veprës penale, çka passjell zvogëlimin e interesit të
shoqërisë, për ndëshkimin e këtyre veprave penale.
- Është e papranueshme që i pandehuri të largohet me dëshirë nga pjesëmarrja në
gjykim, pa asnjë arsye, pasi ka marrë pjesë në disa seanca dhe të kërkojë nëpërmjet
artificave ligjore, që në rastin konkret nuk ekzistojnë, për të prishur vendime
gjyqësore të dhëna në përputhje të plotë me rregullat procedurale dhe provat ligjore të
administruara.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në këtë
gjykatë, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e të pandehurit Edmond Shyti, Av.Petraq Semani,
i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të pandehurit Vasil
Rabeli, Av.Marash Martini, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.nr.1218, datë 04.11.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është në zbatim të
drejtë të ligjit procedural dhe si i tillë është i pacenueshëm.
I. Rrethanat e çështjes
1. Më datë 30.10.2003, në Drejtorinë e Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit
Rrugor Tiranë (DPSHTRRT), është pajisur me targë TR 3324J automjeti i markës
“BMW X5”, 3.0D, prodhim i vitit 2001, me numër shasie WBAFA71050LN02643,
duke i dhënë lejen e qarkullimit për këtë mjet shtetasit Vasil Rabeli.
2. Drejtorinë e Përgjithshme e Doganave, duke pretenduar se në praktikën e pajisjes së
këtij mjeti ka pasaktësi, ka paraqitur një kallëzim në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
3. Pas verifikimit të praktikës së mjetit nga Prokuroria ka rezultuar se: dokumentacioni
është paraqitur nga shtetasi “Fatmir Sadik Berberi, dtl.19.02.1962, lindur në Tiranë”,

535
 për llogari të shtetasit Vasil Rabeli, i cili e kishte pajisur me një prokurë të posaçme.
Në përbërje të këtij dokumentacioni janë: a)deklaratë doganore zhdoganimi IMP.4,
nr.11194, datë 22.10.2003, në të cilën janë modifikuar të dhënat e mjetit në
përmbajtjen e saj; b) Vërtetim zhdoganimi datë 22.10.2003; c) Vërtetim hyrje dogane
datë 22.10.2003; d) Dokument hyrjeje nr.0058, datë 22.10.2003, lëshuar nga PKK
Kapshticë; e) Vërtetim lagjeje dhe çertifikatë lindje në emër të të pandehurit Vasil
Rabeli - ku i pandehuri Vasil Rabeli paraqitet si banor i Bashkisë Tiranë; f) Libër
automjeti i Drejtorisë së Përgjithshme të Motorizimit Civili dhe Transporteve të
Republikës së Italisë nr.A017115PZ0 (për autoveturën me targë BW986BY; g)
Çertifikatë pronësie automjeti (vërtetim çregjistrimi) nr.03/A076938U, datë
13.10.2003, lëshuar nga autoritetet italiane.
4. Gjatë hetimit, Sipas shkresës nr.508, datë 28.05.2008, të Njësisë Bashkiake nr.5,
Tiranë rezulton se i pandehuri Vasil Rabeli nuk ka qenë banor i kësaj Njësie në
periudhën kur është lëshuar çertifikata e lindjes si dhe vërtetimi nr.0012814, datë
27.10.2003 si banor i kësaj Njësie, të depozituar në DPSHTRRT. Nga shqyrtimi
gjyqësor rezultoi se, në atë kohë i pandehuri ka qenë banor i Bashkisë Laç.
5. Sipas deklaratës doganore nr.11194, datë 22.10.2003, rezulton se, shtetasi Petrit
Petraq Dajlani, me banim në Durrës, ka zhdoganuar një autoveturë tip “BMW AG”,
nr.shasie WBAFA71(1)050LN02643, me targë “AF 700TX”, prodhim i viti 1990, me
cilindrat 1598 cm3, me lëndë djegëse “benzinë”, ndërsa të gjitha të dhënat e tjera
ndryshojnë. Gjithashtu, nga shqyrtimi gjyqësor i dokumentacionit të paraqitur nga
organi i akuzës rezulton se, Libri Italian i Mjetit dhe Vërtetimi i Çregjistrimit, të
përdorur për zhdoganim në Degën e Doganës Kapshticë, megjithëse ka disa
ngjashmëri të dhënash (psh, nr. i shasisë) ka mospërputhje të theksuara me Librin
Italian të Mjetit dhe Vërtetimin e Çregjistrimit të përdorur në DPSHTRRT, gjatë
targimit të mjetit. Konkretisht, tek Libri i Mjetit i përdorur në DPSHTRRT, numri
serial i tij është A017115PZ01, viti i prodhimit është 2001, tipi i autoveturës është
“BMW X5”, 3.0D dhe traga BW986BY. Ndërkohë që, në librin e mjetit të përdorur
në Doganën e Kapshticës, nr.i librit është AO1864OMO, targimi i parë është viti
1990, tipi i autoveturës është “BMW AG” dhe traga është AF700TX.
6. Nga hetimet ka rezultuar se, gjatë zhdoganimit të kësaj autoveturë në Doganën e
Kapshticës janë vërejtur shkelje të shumta, për të cilat është filluar një procedim
penal, i cili zhvillohet nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë.
7. Pas kalimit të procedurave të zhdoganimit rezulton se (sipas dokumentacionit të
sekuestruar në DPSHTRRT) i pandehuri Vasil Rabeli e ka blerë automjetin në fjalë
nga shtetasi Petrit Dajlani. Nga dokumentacioni i sekuestruar në Doganën e
Kapshticës dhe në DPSHTRRT rezulton se shtetasi Petrit Dajlani ka zhdoganuar
autoveturën objekt hetimi në PKK Kapshticë. Nga kqyrja e regjistrit të PKK nga
OPGJ më datë 13.06.2008 si dhe nga shkresa nr.546/1, datë 05.08.2008, rezulton se as
shtetasi Petrit Dajlani dhe as autovetura e përdorur “BMW X5” nuk kanë hyrë në këtë
PKK.
8. Sipas dokumentacionit të paraqitur përpara noteres Alketa Mulla, Rrethi Devoll, për
përpilimin e kontratës së shitjes nr.2571rep, nr.637kol, datë 25.10.2003, (të
administruar në dosjen gjyqësore) rezulton se, Petrit Dajlani është i biri i Petraqit dhe
ka lindur në vitin 1971. Nga kqyrja e dy ekzemplarëve të kësaj kontrate: njëra e
sekuestruar pranë noteres dhe tjetra e sekuestruar në DPSHTRRT rezulton se këto dy
kopje kanë ndryshime që konsistojnë: a)Në ekzemplarin e sekuestruar pranë
DPSHTRRT është shtuar targa e autoveturës BW986BY, e cila është targa me të cilën
është prezantuar autovetura në dokumentet e origjinës, të dorëzuara në DPSHTRRT,
në momentin e targimit. Ndërkohë që praktika e bashkëlidhur ekzemplarit të kontratës

536
 së sekuestruar në zyrën e noteres tregon autoveturën tip BMW AG, me targë AF
700TX; b) Shkrimi dhe nënshkrimi i secilës prej palëve tek të dy ekzemplarët e
kontratës nuk u përket të njëjtëve persona.
9. Më pas, ky automjet është targuar me targën TR 3324J, nga ana e DPSHTRRT. Sipas
dosjes së përkatëse të këtij mjeti me nr.3324 rezulton se, pranues i dokumentacionit të
këtij mjeti ka qenë i pandehuri Edmond Shyti. Në këtë dosje janë paraqitur
dokumentat e cituara më sipër në këtë vendim. Nga kqyrja e këtyre dokumentave
rezulton se: shtetasi Fatmir Berberi në DPSHTRR Tiranë ka paraqitur
dokumentacionin sipas të cilit rezulton se, është zhdoganuar një automjet i markës
“BMW X5”, me vit prodhimi 2001, me targë AF700TX. Nga leja italiane e
qarkullimit nr.A017115PZ01 rezulton se, targa e automjetit është BW986BY. Kjo
targë figuron edhe në çertifikatën e pronësisë nr.03/A076938U. Nga deklarata
doganore e zhdoganimit të mjetit e paraqitur në DPSHTRRT rezulton se automjeti
është zhdoganuar në bazë të Librit Italian të Mjetit nr.A018640M0 ndërkohë që, Libri
Italian i Mjetit i paraqitur po aty ka nr.A017115PZ01 dhe targën e automjetit
BW986BY.
10. Mbi këtë bazë nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur për gjykim
çështja penale në ngarkim të të pandehurve Vasil Rabeli dhe Edmond Shyti, të
akuzuar përkatësisht për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar
nga neni 186 i K.Penal dhe për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës“,
parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
II. Procedurat gjyqësore
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1211, datë 29.09.2010, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Pjetër Rabeli, për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal dhe në bazë të
këtij neni dënimin e të pandehurit me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
ii. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal kjo gjobë do të shlyhet nga pandehuri brenda një
periudhe kohe prej 1 (një) viti nga dita që ky vendim do të marrë formë të prerë.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Dhimitër Shyti, për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni, dënimin e të pandehurit me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
iv. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, kjo gjobë do të shlyhet brenda një afati prej 1 (një)
viti nga dita që ky vendim do të marrë formë të prerë. Në aplikim të nenit 190 të
K.Pr.Penal dokumentet e falsifikuara: gjithë praktika doganore dhe ajo e regjistrimit
të automjetit të markës “BMW X5”, me targë TR 324J, në emër të të pandehurit Vasil
Rabeli të asgjësohet.
12. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1218, datë 04.11.2011 ka vendosur: 
i. Prishjen e vendimit me nr.1211, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
13. Kundër këtij vendimi, më datë 02.12.2011, ka paraqitur Rekurs prokurori pranë
Prokurorisë së apelit me anën e të cilit kanë kërkuar: Prishjen e vendimit me nr.1218,
datë 04.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal me
nr.1211, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
14. Gjykata e Apelit Tiranë e ka konsideruar vendimin e gjykatës së shkallës së parë të
marrë në shkelje të rënda të ligjit procedural që kanë të bëjnë me procesin e rregullt

537
 ligjor, pjesëmarrjen e të pandehurit dhe mbrojtësit të caktuar prej tij në shqyrtimin
gjyqësor, duke arsyetuar se: “...Nga përmbajtja e akteve të dosjes që i përket të
dënuarit Edmond Shyti, provohet se ky i pandehur të ketë marrë pjesë në disa seanca
gjyqësore për periudhën nga data 29.06.2009 dhe deri më datë 29.09.2009, i mbrojtur
nga av.Petraq Semani, por pas kësaj date i pandehuri është larguar jashtë shtetit. Në
vijim të ecurisë së procesit gjyqësor del se në seancën gjyqësore të datës 05.05.2010 i
pandehuri dhe avokati mbrojtës nuk janë paraqitur, ndërsa gjykata e faktit ka
vendosur që të caktojë kryesisht avokaten Nevila Pushi, e cila ka vazhduar gjykimin
deri në përfundim të hetimit gjyqësor dhe shpalljen e vendimit. Në kushtet që si i
pandehuri Edmond Shyti dhe avokati Petraq Semani, i autorizuar prej të pandehurit
për ta përfaqësuar në gjyq, nuk janë bërë me dije nga gjykata për caktimin e avokatit
kryesisht, ndërsa kjo e fundit nuk ka paraqitur as edhe ankim kundër vendimit që
kontestohet. Provohet plotësisht se në gjykim i pandehuri ka deklaruar që do të
përfaqësohej dhe mbrohej nga av.Petraq Semani si dhe fakti që në datën 05.05.2010
është caktuar nga gjykata, avokate kryesisht, av.Nevila Pushi, pa i njoftuar të
pandehurit për këtë vendim. Po kështu provohet se edhe në seancat gjyqësore të
zhvilluara nga data 05.05.2010 e deri në datën 12.01.2011, si i pandehuri Edmond
Shyti dhe avokati Petraq Semani nuk kanë marrë pjesë në asnjë seancë gjyqësore si
dhe fakti që avokate Nevila Pushi nuk ka kundërshtuar vendimin e gjykatës, me të
cilin i pandehuri Edmond Shyti është dënuar me 300.000 lekë gjobë...”
IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga Prokurori
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i Prokurorit nuk duhet të
pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1218, datë 04.11.2011 duhet
të lihet në fuqi.
16. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se procesi penal ndaj shtetasit
Edmond Shyti ka nisur në prani të tij, dhe ai ka zgjedhur me deklarim në seancë
mbrojtësin e tij Av.Petraq Semani (proces-verbali i seancës gjyqësore të datës
23.09.2009). Ai së bashku me avokatin e zgjedhur prej tij ka marrë pjesë në disa
seanca, por duke filluar nga seanca e datës 26.01.2010, ky i pandehur nuk është
paraqitur, ndërsa avokati i zgjedhur prej tij nuk ka pasur tagër ta përfaqësojë atë në
mungesë të tij.
17. Në seancën gjyqësore të datës 05.05.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
deklaron mungesën e të pandehurit, me argumentin se sipas shkresës nr.3730 prot,
datë 04.05.2010, i pandehuri nuk është gjetur në banesë dhe mendohet se është jashtë
shtetit në Gjermani; ndërsa përsa i përket mbrojtësit të tij, në procesverbal pasqyrohet
se avokatit i është dërguar njoftimi, dhe i ka caktuar avokat kryesisht. Ndërsa sipas
fletë-thirrjeve, për këtë datë gjykimi nuk rezulton se avokati ka marrë dijeni.
18. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e konsideron të drejtë vendimin e
Gjykatës së Apelit, pasi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është dhënë në
shkelje të ligjit procedural.
19. Nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk janë respektuar rregullat për njoftimin e
gjykimit për shkak të shkeljeve të rregullave procedurale, të parashikuar nga neni 140
i Kodit të Procedurës Penale, që kanë të bëjnë me procedurat penale për njoftimin e të
pandehurit.
20. Rezulton se në fazën e hetimit ashtu edhe të gjykimit Edmond Shytit nuk i është
caktuar masë shtrënguese personale duke u hetuar dhe gjykuar në gjendje të lirë. Në
këto rrethana njoftimi i tij duhet të bëhej sipas rregullave procedurale për të
pandehurin në gjendje të lirë sipas nenit 1401 të Kodit të Procedurës Penale. Sipas

1
N.140 i K.Pr.Penale “Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë”

538
 kësaj dispozite rezulton se akti duhet t’i dorëzohet personalisht të pandehurit dhe nëse
kjo nuk është e mundur atëherë ajo i dorëzohet personave që bashkëjetojnë me të ose
në vendin e punës. Në rast se njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë atëherë
procedohet me kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se
edhe në këtë mënyrë nuk është bërë i mundur njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në
paragrafin e katërt, akti depozitohet në qendrën administrative të lagjes apo të fshatit
ku i pandehuri banon ose punon. Vetëm mbasi të jenë respektuar këto procedura
gjykata mund të procedojë me deklarimin e mungesës të të pandehurit duke i caktuar
një mbrojtës kryesisht.
21. Mos respektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e
njoftimit sipas nenit 1431 të Kodit të Procedurës Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë
e gjithë procesit penal. Në lidhje me mënyrën e njoftimit Gjykata Kushtetuese në
vendimin nr.30, datë 17.06.2010, është shprehur se: “Dispozitat procedurale për
njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve për të
pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë qëllim.
Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze
të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij
për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e
tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
22. Siç rezulton nga shkresa e datës 3730 prot, datë 04.05.2010, dërguar nga Komisariati i
Policisë nr.3, njoftimi i të pandehurit Edmond Shyti nuk është bërë i mundur për
shkak se ai nuk është gjetur në banesë dhe mendohet të jetë larguar jashtë shtetit. Në
këto kushte gjykata e shkallës së parë ashtu siç e parashikon neni 140/4 i K.Pr.Penale
duhet të procedonte me njoftimin me anë të afishimit publik në qendrën e njësisë
administrative dhe pranë banesës të të pandehurit, veprim procedural të cilin nuk e ka
kryer por ka deklaruar mungesën e tij, për më tepër nuk është njoftuar as avokati i
zgjedhur nga i pandehuri, po i është caktuar mbrojtës kryesisht. Duke vepruar në këtë
mënyrë gjykata e shkallës së parë i ka cënuar të gjykuarit të drejtën e mbrojtjes.
23. Moskryerja e njoftimit nëpërmjet shpalljes sjell edhe pavlefshmërinë absolute të
njoftimit e parashikuar si e tillë në nenin 143/1, gërma “ç” e K.Pr. Penale. Në këtë nen
shprehet se “1. Njoftimi është i pavlefshëm: ....ç) kur nuk është bërë afishimi i
njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë...”
24. Kodi i Procedurës Penale ka përcaktuar si absolutisht të pavlefshëm çdo akt
procedural i cili ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit. Për pasojë i gjithë procesi
penal dhe vendimi penal për Edmond Shytin është i pavlefshëm. Kolegji Penal
konstaton se në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Edmond Shytit në shkallë të parë
nuk i plotëson standardet e një procesi të rregullt ligjor në përputhje me nenin 42 të

1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet
personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të
ose një fqinji, ose një personi që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose
vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë
procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.
Lajmërimi i depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëron atë
për depozitimin me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë.
1
N.143 i K.Pr.Penale “Pavlefshmëria e njoftimeve”
Njoftimi është i pavlefshëm:
c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;
ç) kur nuk është bërë afishimi i njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë;

539
 Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje
me njoftimin nuk është respektuar e drejta e të gjykuarës për t’u dëgjuar në procesin
gjyqësor të zhvilluar kundër saj si dhe e drejta për t’u mbrojtur nga akuzat.
25. “Prania e të akuzuarit në gjykim” si parim nën këndvështrimin e procesit ligjor sipas
nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë fizike të të akuzuarit. Në zbërthim të këtij
parimi GJEDNJ në disa vendime (shih GJEDNJ 22 shtator 1994 Lala c/ Pays-Bas,
24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie) në të cilat është theksuar se: “prania e të
pandehurit ka rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt ligjor dhe të drejtë,-
duke shtuar se- detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për të qenë i
pranishëm...është një prej elementëve kryesor të nenit 6”.
26. Në kodin e procedurës penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të
garancive të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt
ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave
procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata në
bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe mbasi të ketë verifikuar zbatimin e
formave të njoftimit mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë
vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë. Mos
respektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të
vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, gërma “c” të K.Pr.Penale dhe në
pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit
të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
27. Gjykata Kushtetuese në lidhje me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se: “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij
ka filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht
nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e
së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një
proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas
një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010;
nr.45, datë 10.10.201; nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i konsideron të pabazuara pretendimet e paraqitura
në rekursin e Prokurorit, se mosmarrja pjesë e të pandehurit në proces konsiderohet se
heqje dorë në mënyrë vullnetare, pasi ai nuk kishte dijeni për zhvillimin e seancave në
vazhdim.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të lihet në
fuqi dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, ku të
pandehurit t’i garantohet një proces i rregullt ligjor përsa i përket dijenisë së tij në
lidhje me procesin dhe garantimin e të drejtës së mbrojtjes

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i 1, gërma “a” të
Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1218, datë 04.11.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.02.2013
Nr.56260-00537-00-2010 i Regj. Themeltar

540
Nr.00-2013-1149 i Vendimit (51)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.02.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

KRIMEVE TË RËNDA, TIRANË e përfaqësuar
nga prokurori Bujar Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: PREK DRAGAJ, i mbrojtur nga av. B.Lahi
VILSON ÇEKAJ, i mbrojtur nga av. F.Doja

A K U Z U A R:
Për veprën penale “Trafikimit të narkotikëve”,
në bashkëpunim, mbetur në tentativë.
Baza Ligjore: Neni 283/a/2 dhe 22 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.77, datë
17.12.2009, ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vilson Zef Çekaj për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e
dënimit, i pandehuri Vilson Zef Çekaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) vjet
e 4 (katër) muaj.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Vilson Zef Çekaj fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 10.11.2008 dhe ky dënim do të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Prek Gjon Dragaj për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e
dënimit, i pandehuri Prek Gjon Dragaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) vjet
e 4 (katër) muaj.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Prek Gjon Dragaj fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 20.07.2009 dhe ky dënim do të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.

541
 Lënda narkotike Cannabis Sativa prej 56 (pesëdhjetë e gjashtë) kilogram
sekuestruar me proces-verbalin e sekuestrimit të provës materiale datë 10
Nëntor 2008 nga Policia Gjyqësore pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut
Shkodër, bazuar në nenin 190 të Kodit të Procedurës Penale, të asgjësohet.
Aparati celular i markës “Soni Erikson” dhe karta SIM e kompanisë telefonike
malazeze “Pro Monte” sekuestruar me proces-verbalin e sekuestrimit të provës
materiale datë 10 Nëntor 2008 nga Policia Gjyqësore pranë Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Shkodër,, bazuar në nenin 190 të Kodit të Procedurës
Penale, t’i kthehet të pandehurit Vilson Zef Çekaj.
Shpenzimet procedurale të kryera në fazën e hetimeve si dhe në fazën e
gjykimit në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë i
ngarkohen solidarisht të dy të pandehurve.
Urdhërohet Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda
Tiranë të ekzekutojë këtë vendim.

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.16, datë 24.02.2010, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.77 datë 17.12.2009, të Gjykatës për Krime të Rënda
si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vilson Zef Çekaj për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2, 22 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i pandehuri
Vilson Zef Çekaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Prek Gjon Dragaj për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2, 22 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i pandehuri
Prek Gjon Dragaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Lënien në fuqi të vendimit të sipërcituar për pjesët e tjera të tij.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ka ushtruar

rekurs i gjykuari Vilson Çekaj, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij
vendimi dhe deklarimin e pafajshëm të tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Proces-verbali i marrjes së të dhënave nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetime i
datës 10.11.2008 hartuar nga oficeri i policisë gjyqësore bie në kundërshtim flagrant
me ligjin procedural penal neni 296, parag.1 i K.Pr.Penale.
- Proces-verbali i marrjes në pyetje të të arrestuarit Vilson Çekaj i datës 11.11.2008
është përpiluar në kundërshtim me nenin 256/parag.1 të K.Pr.Penale, pasi është
shmangur prania e detyrueshme e mbrojtjes.

Gjithashtu ka paraqitur ankim i pandehuri Prek Dragaj, depozituar ky me nr.553 akti,

datë 30.12.2009, duke kërkuar ndryshimin e vendimit nr.77 datë 17.12.2009 të Gjykatës për
Krime të Rënda Tiranë për këto shkaqe:
- Nga provat që ndodhen në dosje dhe nga analiza e tyre vërtetohet se i pandehuri nuk i
ka konsumuar elementet e veprës penale për të cilën është akuzuar.
- I pandehuri me dashje direkte nuk ka ndërmarrë veprime të kundra ligjshme dhe nuk
ka sjellë pasojën e rrezikshme.

542
 Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ka ushtruar
rekurs i gjykuari Prek Dragaj, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga provat që ndodhen në dosje dhe nga analiza e tyre vërtetohet se i pandehuri nuk i
ka konsumuar elementët e veprës penale për të cilën është akuzuar.
- I pandehuri me dashje direkte nuk ka ndërmarrë veprime të kundra ligjshme dhe nuk
ka sjellë pasojën e rrezikshme.
- Proces-verbali i marrjes së të dhënave nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetime i
datës 10.11.2008 hartuar nga oficeri i policisë gjyqësore bie në kundërshtim flagrant
me ligjin procedural penal neni 296/parag.1 i K.Pr.Penale.
- Proces-verbali i marrjen në pyetje të të arrestuarit Vilson Çekaj i datës 11.11.2008,
është përpiluar në kundërshtim me kërkesat e nenit 256/1 të K.Pr.Penale, pasi është
shmangur prania e detyrueshme e mbrojtjes, pavarësisht se në pjesën e parë të proces-
verbalit gjoja formalisht bëhet e ditur e drejta për të kërkuar avokat, në një kohë që
për çështje të tilla nuk ka asnjë rast që i pandehuri të mos jetë mbrojtur me avokat.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 24.02.2010 të Gjykatës
së Apelit për Krime të Rënda; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Prek Dragoj, av. B.Lahi, i cili
kërkoi prishjen e të dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Vilson Çekaj, av. F.Doja, që kërkoi prishjen e të dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit; dhe,
si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi nr.16, datë 24.02.2010 i Gjykatës se Apelit për Krime të Rënda Tiranë
është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet
në fuqi.
A. Rrethanat e faktit
Më datë 10.11.2008 në vendin e quajtur Star–Rrapsh, Komuna Kastrat të Malësisë së
Madhe, nga shërbimet e policisë gjyqësore janë gjetur në bunker, rreth 15 m majtas rrugës së
këtij fshati, tre çanta sintetike me ngjyrë të zezë. Nga akti i ekspertimit bio-kimik nr.8776
datë 18.12.2008 lënda e gjetur në tre çantat ishte Canabis Sativa me peshë 56 kg. Sipas
proces-verbalit për peshimin e lëndës narkotike tre çantat kanë pasur respektivisht 19 kg, 19
kg, 18 kg lëndë narkotike.
Për ngjarjen si më sipër të pandehurit Vilson Çekaj dhe Prek Dragaj janë akuzuar nga
prokuroria për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” në bashkëpunim mbetur në
tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2, 22 i K.Penal.
Në shqyrtim të provave të paraqitura nga prokurori dhe në kushtet e procedimit me
gjykim të shkurtuar, konform kërkesave të nenit 403 e 404 të K.Pr.Penale, Gjykata e Shkallës
së Parë për Krime të Rënda Tiranë, duke konsideruar që çështja penale në ngarkim të të
pandehurve mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet, ka përfunduar gjykimin e çështjes
duke konkluduar me gjetjen fajtorë të të pandehurve Vilson Çekaj e Prek Dragaj për akuzën e
parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal, atë të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”.
Në një përfundim si më sipër nga gjykata është konkluduar pas marrjes së provave të
cilat kanë bindur gjykatën në vërtetësinë e rrethanave të faktit si më sipër, lidhjen e të
pandehurve Vilson Çekaj e Prek Dragaj me sasinë e lëndës narkotike, canabis sativa 56 kg e
sekuestruar nga policia gjyqësore në vendin e quajtur Star Rrapsh e cila ka rezultuar e tillë,

543
referuar aktit të ekspertimit biokimik nr.8776, datë 18.12.2008, bazuar kjo në ligjin nr.7975,
datë 26.07.1995, “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”.
Në funksion të provueshmërisë së akuzës i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor provat
si:
1. Proces-verbali i arrestimit në flagrancë datë 10.11.2008, për arrestimin në flagrancë
të të pandehurit Vilson Çekaj në vendin ku ishin fshehur tre çanta me lëndë narkotike.
Tre proces-verbale të deklarimit nga persona që tregojnë rrethana të dobishme të
hetimit datë 06.02.2009, me deklarues punonjës të policisë që kanë marrë pjesë në kryerjen e
arrestimit të të pandehurit Vilson Çekaj në vendin ku është gjetur lënda narkotike dhe që kanë
deklaruar faktin e largimit nga vend i ngjarjes të të pandehurit Prek Dragaj.
Proces-verbali i deklarimit të personit nën hetim Vilson Çekaj të datës 10.11.2008,
realizuar nga oficeri i policisë gjyqësore konform nenit 296 të K.Pr.Penale.
Proces-verbal i deklarimit të dhënë nga shtetasi Zef Palaj para oficerit të Policisë
Gjyqësore Shkodër datë 10.12.2008, ku ka shpjeguar mbi veprimet e kryera dhe rreth
personave të përfshirë në këtë aktivitet.
Proces-verbali për marrjen e të dhënave nga personi nën hetim Vilson Çekaj datë
10.11.2008 dhënë para oficerit të policisë gjyqësore konform nenit 296 të K.Pr.Penale,
deklarime këto të pasqyruara në arsyetimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Tre proces-verbale të deklarimit nga personat që tregojnë rrethana të dobishme të
hetimit datë 06.02.2009, hartuar nga Policia Gjyqësore pranë Prokurorisë për Krime të Rënda
Tiranë, me deklarues punonjësit e policisë.
Përveç provave si më sipër, i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor dhe aktet shkresore
si proces-verbali i sekuestrimit të lëndës narkotike datë 10.11.2008, akti ekspertimit biokimik
nr.8776, datë 18.12.2008 të lëndës narkotike të sekuestruar dhe në vlerësim të tyre gjykata, në
konformitet me nenet 152/3 dhe 375 të K.Pr.Penale, ka arritur në një argumentim ligjor
ndryshe dhe në një kualifikim ligjor të ndryshëm nga sa është sjellë për gjykim procedimi
penal në ngarkim të të pandehurve Vilson Çekaj e Prek Dragoj nga organi i akuzës.
Kështu të pandehurit Vilson Çekaj e Prek Dragaj janë akuzuar nga Prokuroria për
Krime të Rënda Tiranë për kryerjen prej tyre të veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”
në bashkëpunim, parashikuar si vepër penale nga neni 283/a/2 të K.Penal, referuar faktit se i
pandehuri Vilson Çekaj në momentet e para të deklarimeve të tij ka pohuar se lënda narkotike
prej 56 kg do të eksportohej në Mal të Zi, veprim të cilin e kishte kryer dhe herë të tjera.
Në funksion të provueshmërisë së akuzës është marrë si provë nga gjykata e shkallës
së parë proces-verbali i deklarimit të personit nën hetim Vilson Çekaj datë 10.11.2008, dhënë
para oficerit të policisë gjyqësore në bazë të nenit 296 të K.Pr.Penale. Në këtë proces-verbal
personi nën hetim Vilson Çekaj ka pohuar se: kishte dijeni për lëndën narkotike të
sekuestruar nga policia gjyqësore. Lënda narkotike i përkiste atij dhe të pandehurit Prek
Dragaj, të dy të pandehurit lëndën narkotike do ta trafikonin në drejtim të Malit të Zi për
llogari të shtetasit Shpëtim Çulaj. Personi nën hetim personalisht do të përfitonte 100 Euro
nga veprimi i trafikimit të lëndës narkotike. Personi nën hetim kishte kaluar lëndën narkotike
në drejtim të Malit të Zi dhe në katër raste të tjera. Shtetasi Vilson Çekaj ka konfirmuar të
njëjtin qëndrim të përmendur më lartë edhe në proces-verbalin e marrjes në pyetje me cilësinë
e të arrestuarit në datë 11.11.2008, nga drejtuesi i Prokurorisë Shkodër.
Në këtë deklarim i arrestuari Vilson Çekaj ka faktuar me hollësi veprimet e kryera
prej tij, faktin që mallin e merrte nga Shpëtim Çulaj dhe se rreth orës 14.00 Preka i ka thënë
që të shkonin në Stare se kishin për të bërë një rrugë me canabis drejt Malit të Zi. E lamë që
të ndërronim rrobat dhe të takoheshim tek bunkeri ku u gjet bima narkotike.
“Unë me Prekën kam kaluar në këmbë katër herë të tjera me kanabis në Mal të Zi
duke kaluar kufirin tek vend i quajtur “Fusha e Barit” vendin se ku duhet ta çonim mallin e

544
dinte Preka dhe nga këto katër herë kam parë dy persona që merrnin mallin, të cilët flisnin
sllavisht...”.
Lidhur me pretendimet e ngritura nga mbrojtja e të pandehurit Vilson Çekaj se
deklarimet e mësipërme janë marrë prej tij nën efektin e dhunës së ushtruar ndaj tij nga
punonjësit e policisë Agron Smajli dhe Arben Permalaj, nuk merren në konsideratë nga
gjykata e apelit, pasi nuk rezulton që të jenë të bazuara në aktet mjeko-ligjore, apo akte të
tjera shkresore që të vërtetojnë saktësinë e tyre.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.77 datë
17.12.2009, ka vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Vilson Zef Çekaj për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
- Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Vilson Zef Çekaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) vjet e 4 (katër) muaj.
- Vuajtja e dënimit për të pandehurin Vilson Zef Çekaj fillon nga dita e arrestimit të tij
datë 10.11.2008 dhe ky dënim do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Prek Gjon Dragaj për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
- Në zbatim të nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i
pandehuri Prek Gjon Dragaj dënohet përfundimisht me 5 (pesë) vjet e 4 (katër) muaj.
- Vuajtja e dënimit për të pandehurin Prek Gjon Dragaj fillon nga dita e arrestimit të
tij datë 20.07.2009 dhe ky dënim do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
- Lënda narkotike Cannabis Sativa prej 56 (pesëdhjetë e gjashtë) kilogram sekuestruar
me proces-verbalin e sekuestrimit të provës materiale datë 10 Nëntor 2008 nga Policia
Gjyqësore pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër, bazuar në nenin 190 të Kodit të
Procedurës Penale të asgjësohet.
- Aparati celular i markës “Soni Erikson” dhe karta SIM e kompanisë telefonike
malazeze “Pro Monte” sekuestruar me proces-verbalin e sekuestrimit të provës materiale datë
10 Nëntor 2008 nga Policia Gjyqësore pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër, bazuar
në nenin 190 të Kodit të Procedurës Penale, t’i kthehet të pandehurit Vilson Zef Çekaj.
- Shpenzimet procedurale të kryera në fazën e hetimeve si dhe në fazën e gjykimit në
Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë i ngarkohen solidarisht të dy të
pandehurve.
- Urdhërohet Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda
Tiranë të ekzekutojë këtë vendim.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.16, datë 24.02.2010,
ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.77, datë 17.12.2009 të Gjykatës për Krime të Rënda si më
poshtë:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Vilson Zef Çekaj për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2, 22 të K.Penal dhe dënimin e tij
me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit, i pandehuri Vilson
Zef Çekaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Prek Gjon Dragaj për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2, 22 të K.Penal dhe dënimin e tij
me 10 (dhjetë) vjet burgim.

545
 - Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke ju ulur 1/3 e dënimit i pandehuri Prek
Gjon Dragaj dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
- Lënien në fuqi te vendimit të sipërcituar për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, brenda afatit
ligjor, kanë paraqitur rekurs të gjykuarit, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër,
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Të pabazuara gjenden pretendimet e parashtruara në ankim lidhur me marrjen e
proces-verbalit të datës 10.11.2008 nga oficeri i policisë gjyqësore për marrjen e të dhënave
nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetimet në shkelje të detyrimeve ligjore parashikuar nga
neni 296/1 i K.Pr.Penale, pasi referuar përmbajtjes së proces-verbalit datë 10.12.2008
rezulton se është pasqyruar në përmbajtjen e këtij proces-verbali e drejta e personit ndaj të
cilit zhvillohen hetimet për t’u asistuar në pyetjen e tij nga një mbrojtës, e drejtë nga e cila
është privuar me vullnetin e tij të pasqyruar në këtë akt i pandehuri Vilson Çeka.
Në këto kushte gjykata e apelit çmon se veprimi i mësipërm i kryer nga oficeri i
policisë gjyqësore nuk bie në shkelje të detyrimit ligjor të parashikuar nga neni 296/1 i
K.Pr.Penale dhe vendimi i Kolegjit Penal nr.115, datë 13.02.2006.
Gjithashtu i pabazuar gjendet për gjykatën e apelit pretendimi tjetër i mbrojtjes për
shkeljen e lejuar nga ana e autoritetit procedural në përpilimin e proces-verbalit mbi marrjen
në pyetje të të arrestuarit Vilson Çekaj datë 11.11.2008, në të cilin thuhet se: “Prokurori merr
në pyetje të arrestuarin ose të ndaluarin në prani të mbrojtësit të zgjedhur ose të caktuar
kryesisht’’, me pretendimin se është mohuar e drejta e mbrojtjes së të pandehurit me pasojë
papërdorshmërinë e tyre në këtë proces.
Në referim të proces-verbalit datë 11.11.2008 për pyetjen e të arrestuarit Vilson Çekaj
në përmbajtjen e tij konstatohet se, nga ana e organit të prokurorisë janë bërë me dije të
drejtat që ka personi nën hetim, përfshirë dhe të drejtën për t’i garantuar një mbrojtje në
zbatim të nenit 49, 309 e vijues të K.Pr.Penale dhe nga ana e të pandehurit është deklaruar se:
“u njoha me të drejtat e mia dhe provat në ngarkimin tim për veprën penale të trafikimit të
narkotikëve të kryer në bashkëpunim”, dëshiroj të përgjigjem përsa do të pyetem nga ana juaj
dhe për momentin nuk është e nevojshme të mbrohem me avokat”.
Sa më sipër konstatohet dukshëm se i pandehuri Vilson, nuk është privuar nga të
drejtat e tij, por është ky i fundit që me vullnetin e tij ka lejuar kryerjen e veprimeve
procedurale të mësipërme në mungesë të mbrojtësit.
Duke qenë pjesë e fashikullit të gjykimit këto deklarime janë përdorur nga akuza në
funksion të provueshmërisë së akuzës së ngritur ndaj tyre dhe për më tepër, këto deklarime të
të pandehurit Vilson Çekaj, konfirmohen si të vërteta dhe nga prova, deklarimin e personave
që tregojnë rrethanat e hetimit.
Kështu, i pyetur me këtë cilësi më datë 06.02.2009, shtetasi Bardhyl Balaj, me detyrë
ndihmës specialist i policisë për Komunën Shkrel, pohon ndër të tjera se: “Shtetasi Vilson
Çekaj jo vetëm që na tregoi emrin e personit që u largua por edhe na tha që nuk ishte hera e
parë që e kryente këtë rrugë, por hera e katërt. Gjithashtu ai na shpjegoi mekanizmin e
lëvizjes së lëndës narkotike, i cili ishte pikërisht ky: Lëndën narkotike atyre ua jepte një
shtetas i quajtur “Çeprik” kontaktet me të cilin i mbante vetëm shtetasi Prek Starja, pasi sipas
Vilsonit edhe eurot për kalimin e lëndës gjithnjë i merrte Preka, dhe Preka ja jepte Vilsonit”.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Shkaqet e parashtruara në rekurs, në lidhje me fajësinë dhe cilësimin ligjor të veprave
penale, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në
ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.

546
 Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të ligjit material penal në lidhje me përcaktimin e cilësimit ligjor të veprave penale të kryera
dhe fajësinë për të dy të gjykuarit.
Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me përcaktimin e faktit
penal dhe cilësimin ligjor të veprës penale të kryer nga të gjykuarit Vilson Çekaj dhe Prek
Dragoj, duke e ndryshuar me vendim përfundimtar.
Në lidhje me pretendimet e të gjykuarve në rekurs, ky kolegj vlerëson se ato janë të
pabazuara në ligj, duke i analizuar secilin prej tyre:
I. Në lidhje me pretendimin për pavlefshmërinë e proces-verbalit të marrjes së të
dhënave nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetime i datës 10.11.2008 dhe proces-verbali i
marrjes në pyetje të të arrestuarit Vilson Çekaj i datës 11.11.2008, çmohet se ky pretendim
nuk qëndron. Referuar proces-verbalit të seancës gjyqësore rezulton se të dy të gjykuarit kanë
kërkuar në kërkesat e tyre paraprake gjykimin e shkurtuar, sipas nenit 403 të K.Pr.Penale.
Sipas nenit 404 të K.Pr.Penale kërkesa për gjykim të shkurtuar pranohet nga gjykata kur
çmohet se çështja zgjidhet në gjendjen që janë aktet. Në momentin që të gjykuarit kanë
paraqitur kërkesën për gjykim të shkurtuar ata kanë pranuar aktet në gjendjen që janë
paraqitur nga prokurori i çështjes.
Rezulton se sipas nenit 403 të K.Pr.Penale kjo kërkesë paraqitet derisa të mos ketë
filluar shqyrtimi gjyqësor, pra është një kërkesë paraprake. Pas këtij momenti, duke pranuar
aktet në gjendjen që ato janë, palët kanë hequr dorë nga kërkesa për pavlefshmërinë e akteve,
prandaj kjo kërkesë me të drejtë nuk është marrë parasysh nga Gjykata e Shkallës së Parë për
Krime të Rënda dhe Gjykata e Apelit për Krime të Rënda.
Në lidhje me këtë pjesë Kolegji Penal çmon se drejt ka arsyetuar Gjykata e Shkallës
së Parë për Krime të Rënda, sipas të cilës në rastin në gjykim policia gjyqësore e ka kapur të
hetuarin Vilson Çekaj në flagrancë në vendin e ngjarjes si dhe në një veprim të dukshëm të
kundërligjshëm, prandaj ky veprim i marrjes së deklarime të tij, me datë 10.11.2008, gjendet i
bazuar në nenin 296/2 të K.Pr.Penale. Ndërsa në lidhje me proces-verbalin e pyetjes së të
arrestuarit Vilson Çekaj në datë 11.11.2008, në përmbajtje ai konfirmon edhe një herë të
dhënat që kishte deklaruar më parë, para policisë gjyqësore, me datë 10.11.2008.
II. Në lidhje me pretendimin se nga provat që ndodhen në dosje dhe nga analiza e tyre
vërtetohet se të gjykuarit nuk i kanë konsumuar elementët e veprës penale për të cilën është
akuzuar, rezulton se edhe ky pretendim është i pabazuar.
Fajësia e dy të gjykuarve është provuar me provat e mëposhtme:
Nga proces-verbali i arrestimit në flagrancë të të gjykuarit Vilson Çekaj rezulton se ai
është kapur në flagrancë në vendin ku ndodheshin tre çantat me lëndë narkotike; nga proces-
verbalet e deklarimit të personave që tregojnë rrethana të hetimit, konkretisht Bardhyl Balaj,
Agron Smajli, Arben Perndoj, rezulton se kanë arrestuar shtetasin Vilson Çekaj pikërisht në
vendin ku ata më parë kishin gjetur sasinë e lëndës narkotike; nga proces-verbali i deklarimit
të personit nën hetim, Vilson Çekaj, rezulton se ai ka deklaruar se kishte dijeni për lëndën
narkotike të sekuestruar nga policia gjyqësore dhe se i përkiste atij dhe të gjykuarit tjetër Prek
Dragoj si dhe ka shpjeguar detaje të tjera; nga proces-verbali i deklarimit të dhënë nga
shtetasi Zef Palaj, para oficerit të policisë gjyqësore në ditën e ngjarjes, rezulton se shtetasit
Vilson Çekaj dhe Prekë Çekaj i kanë lënë që po rrinin pranë një bunkeri, ku kishte lëndë
narkotike; nga proces-verbali për marrjen e të dhënave nga personi nën hetim, Vilson Çekaj,
rezulton se ai ka deklaruar se ai bashkë me Prekë Çekaj kanë shkuar pranë bunkerit dhe në
atë moment u janë afruar dy persona me uniform policie. Nga këto prova të marra në tërësi
rezulton se të dy të gjykuarit kanë konsumuar elementët e figurës së veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotikëve” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal dhe nuk ka rezultuar e provuar se ata kanë kryer veprën penale për të cilën
akuzoheshin, atë të parashikuar nga neni 283/a/2 dhe 22 i K.Penal.

547
 Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.16, datë 24.02.2010 i Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë të lihet në fuqi, në lidhje me përfundimet e arritura në lidhje me
fajësinë e të gjykuarve.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“a” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 24.02.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.

Tiranë më 13.02.2013

548
Nr.57220-00588-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-876 i Vendimit (52)

VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR
I PANDEHUR: ARBEN SHIBA

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Pengimit të ekzekutimit të vendimit të gjykatës”,
parashikuar nga neni 320 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.436, datë 06.11.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Arben Tahir Shiba për kryerjen e veprës
penale të pengimit të ekzekutimit të vendimit të gjykatës, parashikuar nga neni
320 i K.Penal dhe dënimin e tij me 80.000 (tetëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Afati i pagimit të gjobës brenda 6 muajve pasi vendimi merr formë të prerë.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.68, datë 01.03.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.436, datë 06.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben
Shiba, pasi nuk vërtetohet fajësia e tij.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit Shkodër, i

cili kërkon: Prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Nuk jemi dakord me vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër pasi me të njëjtat prova,
ndryshe nga vendimi i gjykatës së shkallës së parë, ka arritur në një konkluzion të
gabuar duke pushuar çështjen, veprim ky i kryer në kundërshtim me provat e
administruara dhe si rezultat i vlerësimit me njëanshmëri të provave të shqyrtuara prej
saj, në kundërshtim me kërkesat e neneve 152 e vijues të K.Pr.Penale.
- Sipas akteve të administruara dhe veçanërisht aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.11,
datë 23.02.2009 është vërtetuar plotësisht se i pandehuri Arben Shiba e ka qëlluar të
dëmtuarën me mjetet të forta, duke i shkaktuar dëmtime të konsiderueshme për

549
 shëndetin e saj, ndërkohë që për të dëmtuarën dhe fëmijët e saj ishte lëshuar urdhër-
mbrojtje nga gjykata e faktit me vendimin nr.9, datë 02.02.2009, në të cilin ishin
përcaktuar detyrimet e të pandehurit për të qëndruar larg tyre për periudhën nga data
02.02.2009 deri më datë 02.08.2009, pra brenda kushtit dhe detyrimit ligjor ai nuk ka
zbatuar këtë vendim.
- Arsyetimi i vendimit të gjykatës së apelit se e dëmtuara dhe fëmijët e saj janë ankuar
para datës 23.02.2009 ndaj të pandehurit, mendoj se nuk e shfajëson atë, përkundrazi
vërteton faktin se i pandehuri nuk ka përfillur vendimin gjyqësor por ka vazhduar
dhunën ndaj të dëmtuarës dhe fëmijëve, pavarësisht se ata ishin nën mbrojtje të
urdhrit të dhënë nga gjykata.
- Mendojmë se është absurd arsyetimi i gjykatës lidhur me aktet e procedimit penal në
ngarkim të të pandehurit, pasi nuk ekziston asnjë shkelje procedurale lidhur me
hetimin e gjykimin e tij dhe se provat janë unike dhe të pakontestueshme, prandaj
mendojmë se vendimi i gjykatës se apelit është i gabuar.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi pushimin e çështjes për shkak të amnistisë; në mungesë të të gjykuarit; e si e analizoi
çështjen në tërësi,

VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. I pandehuri Arben Shiba, në fillim të vitit 2008, ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Shkodër një kërkesëpadi, me anën e së cilës ka kërkuar zgjidhjen e martesës me
shtetasen Mirela Shiba. Gjykata, në fund të gjykimit, me vendimin nr.1498, datë 26.05.2009
ka pranuar kërkesë padinë duke zgjidhur martesën mes tyre dhe fëmijët e tyre i janë lënë për
rritje e edukim nënës së tyre Mirela Shiba, ndërsa të pandehurit përveç të drejtës së takimit të
fëmijëve ndër të tjera, i është ngarkuar dhe detyrimi për pagimin e pensionit ushqimor për
fëmijët.
2. Ky vendim është në lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër me ndryshimin e
disa disponimeve që kanë të bëjnë e detyrimin ushqimor dhe me pagesën e një shume të
caktuar nga e paditura, në formën e qirasë për përdorimin e banesës, që është në pronësi të të
pandehurit.
3. Shtetasja Mirela Shiba ka paraqitur më datë 15.12.2008 në Drejtorinë e Policisë
Shkodër një kallëzim penal ne ngarkim të të pandehurit Arben Shiba (ish bashkëshortit të
saj). Sipas këtij kallëzimi ajo pretendonte se i pandehuri Arben Shiba ushtronte dhunë ndaj
saj dhe ndaj fëmijëve.
4. Më tej, nisur nga këto fakte, ajo i është drejtuar gjykatës për lëshimin e urdhrit të
mbrojtjes dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka vendosur me vendimin nr.09, datë
02.02.2009 lëshimin e urdhrit të mbrojtjes ndaj paditëses Mirela Shiba dhe fëmijëve të saj
Armela dhe Arsid Shiba, duke u urdhëruar i pandehuri Arben Shiba që të mos hyjë dhe të
qëndrojë në pjesën e banesës që i është lënë për banim kallëzueses nga data 02.02.2009 deri
më datë 02.08.2009.
5. Më pas është ngritur pretendimi nga e dëmtuara Mirela Shiba se, më datë 22
Shkurt, gjatë kohës që ka qenë në fuqi urdhri i mbrojtjes, i pandehuri ka debatuar me të në
korridorin e banesës dhe më pas e ka goditur atë me shqelm në kërcirin e këmbës së majtë.

550
 6. Nga akti i ekspertimit mjeko ligjor nr.11, datë 23.02.2009 është dhënë konkluzioni
se tek shtetasja Mirela Shiba konstatohet një ekimozë në kërcirin e majtë me përmasa 6x5
cm. Këto dëmtime janë shkaktuar nga një mjet i fortë mbretës dhe hyjnë në kategorinë e atyre
që kanë sjellë humbjen e aftësisë për punë në masën më pak se 9 ditë.
7. Shtetasja Mirela Shiba pohon se shkaku i ndarjes ka qenë se Arbeni gjithmonë ka
ushtruar dhunë. Ka qenë nën efektin e alkoolit gjithmonë. Arbeni ushtronte dhunë ndaj nesh,
në fillim ndaj meje dhe pastaj edhe ndaj fëmijëve. Na derdhte gjellën, ushtronte gjithmonë
dhunë, nuk bënte asnjë punë dhe në shtëpi nuk sillte para.
B. Procedura gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.436, datë 06.11.2009, ka
vendosur: Deklarimin fajtor të pandehurit Arben Tahir Shiba për kryerjen e veprës penale të
pengimit të ekzekutimit të vendimit të gjykatës, parashikuar nga neni 320 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 80.000 (tetëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Afati i pagimit të gjobës brenda 6 muajve pasi vendimi merr formë të prerë.
9. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.68, datë 01.03.2010, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.436, datë 06.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben Shiba, pasi nuk vërtetohet
fajësia e tij.
10. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, e cila
kërkon: Prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkalles së parë,
duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, në vendimin e saj arsyeton se:
Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër çmon se nga organi i akuzës janë kryer
veprime në shkelje të dispozitave të K.Pr.Penale. Akuza e ngritur ndaj të pandehurit Arben
Shiba, për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 320 i K.Penal, i është atribuuar të
pandehurit Arben Shiba pa marrë më parë një vendim nga prokurori për fillimin e çështjes
penale. Nuk ka asnjë akt procedural për marrjen dijeni për veprën penale për të cilën
akuzohet i pandehuri Arben Shiba.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, më poshtë Kolegji Penal, çmon se rekursi i
paraqitur nga Prokuroria e Apelit Shkodër nuk duhet të pranohet dhe çështja ndaj të gjykuarit
Arben Shiba duhet të pushet për shkak se ajo është amnistuar.
13. Përfaqësuesi i Prokurorisë në gjykimin e çështjes pranë Gjykatës së Lartë, kërkoi
që çështja të pushohet, pasi referuar ligjit nr.107/2012 “Për Amnistinë”, është amnistuar
vepra penale, gjithashtu dhe masa e dënimit.
14. Kolegji Penal vëren se, në mbështetje të ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”,
neni 5 parashikon pushimin e ndjekjes penale, dispozitë e cila kërkon plotësimin e dy
kushteve në mënyrë kumulative: së pari, vepra penale të jetë kryer përpara datës 30.09.2012
dhe së dyti, vepra penale të parashikojë një dënim deri në dy vjet ose çdo lloj dënimi tjetër
më të butë.
15. I gjykuari Arben Shiba po gjykohet pranë Gjykatës së Lartë për veprën penale
“Pengime për ekzekutimin e vendimeve të gjykatës”, parashikuar nga neni 320 1 i Kodit
Penal, e cila parashikohet si kundërvajtje dhe ku si sanksion penal ka dënimin me gjobë ose
1
Neni 320 i K. Penal “Pengime për ekzekutimin e vendimeve të gjykatës”
Fshehja, tjetërsimi, konsumimi, dëmtimi apo shkatërrimi i sendeve për të cilat është marrë një vendim prej gjykatës, ose
kryerja e veprimeve të tjera të bëra me qëllim që të mos ekzekutohet ose të pengohet ekzekutimi i vendimit gjyqësor, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim gjer në dy vjet.

551
me burgim gjer në dy vjet. Vepra për të cilën akuzohet i gjykuari Shiba është një vepër që
rezulton të jetë kryer para datës 30 Shtator 2012, e si rrjedhim kjo vepër penale futet në atë
bashkësi veprash që përfshihen në nenin 5 të ligjit të sipërpërmendur dhe për këtë arsye,
Kolegji Penal çmon se gjykimi i saj nuk mund të vazhdojë dhe për këtë shkak duhet pushuar.
16. Kolegji Penal, në bazë të nenit 387/1 të K.Pr.Penale 1 vlerëson se çështja në
ngarkim të të gjykuarit Arben Shiba duhet të pushohet, për shkak se ndjekja penale
nuk mund të vazhdojë.
17. Amnistia, sipas nenit 81 pika 2, germa (ë) të Kushtetutës së Shqipërisë, miratohet
me ligj nga Kuvendi me shumicën e tri të pestave të të gjithë anëtarëve të tij. Ajo përbën një
masë të përgjithshme faljeje për kategori të përcaktuara veprash penale të kryera në një
periudhë të caktuar kohe, apo dënimeve përkatëse. Në trajtimin doktrinar penal dhe
jurisprudencial të amnistisë njihen amnistia e veprës penale që vepron para dhënies së
vendimit përfundimtar të dënimit me pasojë shuarjen e veprës penale të kryer dhe amnistia e
dënimit, e cila ndërhyn pas dhënies së një vendimi përfundimtar dënimi, duke shuar
ekzekutimin e dënimit dhe të dënimeve aksesore, edhe pse mbeten efektet e tjera penale
(vendim i Gjykatës Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010).
18. Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se “Me aktin e amnistisë organi
kompetent përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose
bën zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
19. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.16, datë 19.04.2010, ka theksuar ndër të
tjera se: “Akti i amnistisë parashikon disa organe të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji
për dhënie amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia e
veprës penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë zëvendësimin e
dënimit me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit). Kështu, Prokuroria, që në kuptim
të nenit 148/1 të Kushtetutës është organi që ushtron ndjekjen penale dhe gjykata, që në
kuptim të nenit 42 dhe 135 të Kushtetutës është organi kompetent që gjykon akuzat e ngritura
ndaj individëve për vepra penale, me hyrjen në fuqi të ligjit për amnistinë, autorizohen të
përjashtojnë nga ndjekja penale vepra penale të kryera sipas parashikimeve të këtij ligji”.
20. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se “Qëllimi i këtij ligji
është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë
personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në nenin 5, ku
parashikohet se “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për
veprat penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një
dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë. 2. Sipas kompetencës së
dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës apo të shkallës së procedimit
penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes
penale për veprat penale që amnistohen”, arrin në konkluzionin se çështja penale ndaj të
gjykuarit Arben Shiba, duhet pushuar.
21. Në rastin në gjykim, jemi përpara faktit të amnistisë së veprës penale, e cila gjen
zbatim në të gjitha fazat procedurale të procesit penal, me pasojë pushimin e çështjes për ato
vepra për të cilat ndjekja penale nuk duhet të fillojë ose të vazhdojë, vepër e cila është
përfshirë në kategorinë e nenit 5 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”
dhe sjell si pasojë pushimin e ndjekjes penale përpara se të jepet një vendim përfundimtar
dënimi.

1
Neni 387/1 K.Pr.Penale “Vendimi i pushimit të çështjes”
1. Kur ndjekja penale nuk duhej të fillonte ose nuk duhet të vazhdojë, ose kur vepra penale është shuar, gjykata vendos
pushimin e çështjes, duke treguar edhe shkakun.

552
 E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
22. Në lidhje me arsyetimin më sipër, Kolegji Penal çmon se, në mbështetje të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, çështja në ngarkim të të gjykuarit Arben
Shiba, duhet të pushohet për shkak të amnistisë së veprës penale për të cilën ai akuzohet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1 të Kodit të Procedurës
Penale dhe në nenin 5 të ligjit nr.107/2012, “Për amnistinë”,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 18.02.2013

553
Nr.53801-00316-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-572 i Vendimit (53)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Shkëlzen Selimi Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar

në datën 18.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

VLORË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani.
KUNDËR:
TË PANDEHURIT: GAZMEND NEZHAJ, në mungesë.

A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”.
Baza Ligjore: Neni 134/2 i K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.130, datë 21.04.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Gazmend Nezhaj për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara” dhe dënimin e tij me 1.000.000
(një milion) lekë gjobë. Pagesa e gjobës të kryhet brenda një muaji nga dita që
vendimi të marrë formë të prerë. Urdhërohet asgjësimi i dokumenteve Vendim
nr.56, datë 18.09.1990 i Kom. Ekz. i K.P. të Qytetit Vlorë” dhe “Leje ndërtimi
meremetimi datë 18.09.1990”. Urdhërohet njoftimi i këtij vendimit Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.20, datë 20.01.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.130, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Gazmend Nezhaj, me anën e të

cilit ka kërkuar, prishjen e vendimeve nr.130, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë, nr.20, datë 20.01.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe pushimin e çështjes.

554
 KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi pushimin e çështjes; në mungese të të gjykuarit Gazmend
Nezhaj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimet penale nr.20, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe ai nr.130,
datë 21.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit procedural e atij material penal e për pasojë do të prishen.
A. Rrethanat e faktit.
1. Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, mbi kallëzimin e shtetasit
Edmond Peshkëpia, ka filluar procedimin penal nr.855, të vitit 2007, në ngarkim të të
gjykuarit Gazmend Nezhaj, për veprën penale të “Përdorimit të dokumenteve të
falsifikuara”.
2. Ka rezultuar se, me vendimin nr.48, datë 07.07.1994 të K.K.K.Pronave ish-pronarëve
Vlorë, shtetasit Selaudin Peshkëpia i është njohur pronësia mbi një sip. prej 335 m 2
toke, nga e cila i është kthyer sip. prej 162 m2. Vendimi është regjistruar në Z.R.P.P.
nr.861, datë 29. 07.1994.
3. Shtetasi Bardhyl Talipi, si përfaqësues i shtetasit Edmond Peshkëpia, ka kërkuar
pranë Z.R.P.P. Vlorë të pajisej me çertifikatë pronësie për pasurinë e mësipërme. Nga
Z.R.P.P. Vlorë, është refuzuar kërkesa e tij për shkak se, prona krijonte mbivendosje
me pronën në pronësi të të gjykuarit Gazmend Nezhaj, nr.3/28, vol. 21, faqe 158
nr.Ref. 007011.
4. Rezulton se, i gjykuari ka aplikuar për regjistrimin e pronës bazuar në një leje
ndërtimi lëshuar nga K.E. i K.P. i Qytetit Vlorë me datë 18.09.1990.
5. Sipas deklarimeve të shtetasit Edmond Peshkëpia, e bazuar në aktin e ekspertimit, ka
rezultuar se, nënshkrimi i shtetasve Vangjel Gjergji dhe Zyra Kollozi dhe vula në këtë
dokument (leje ndërtimi) krahasuar me modelet origjinale, nuk rezultojnë të jenë
origjinale.
6. Bazuar në këto konkluzione prokuroria ka paraqitur për gjykim të gjykuarin Gazmend
Nezhaj i akuzuar për veprën penale të “Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”.
B. Procedurat gjyqësore.
7. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.130, datë 21.04.2008, ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Gazmend Nezhaj për veprën penale të
“Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara” dhe dënimin e tij me 1.000.000 (një
milion) lekë gjobë. Pagesa e gjobës të kryhet brenda një muaji nga dita që vendimi të
marrë formë të prerë. Urdhërohet asgjësimi i dokumenteve Vendim nr.56, datë
18.09.1990, i Kom.Ekz. i K.P. të Qytetit Vlorë” dhe “Leje ndërtimi meremetimi datë
18.09.1990”. Urdhërohet njoftimi i këtij vendimit Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë…”
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.20, datë 20.01.2010, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.130, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë ..”
9. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Gazmend Nezhaj, me anën e të
cilit ka kërkuar, prishjen e vendimit nr.130, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, te vendimit nr.20, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
pushimin e çështjes.
Ndër shkaqe te rekursit veçohen:

555
10. Vendimet e gjykatave janë të gabuara dhe në kundërshtim me ligjin. Në rastin në
shqyrtim i gjykuari akuzohet për përdorim të dokumentit të arkivit të falsifikuar. I
gjykuari ka aplikuar pranë zyrës së arkivit dhe është pajisur me një dokument të
lëshuar nga ky arkiv. Dokumenti që pretendohet se është falsifikuar, trajton 29
qytetarë. I gjykuari në atë kohë ka pasur si dokument jo vetëm vendimin por edhe një
sërë dokumentesh të tjera dhe pikërisht me këto dokumente është miratuar leja e
ndërtimit dhe është realizuar ndërtimi. Gjykatat kanë gabuar në vlerësimin e provave,
duke u bazuar në aktin e ekspertimit grafik, i cili është bërë në kundërshtim me
kërkesat e nenit 179/2 të K.Pr.Penale. Nuk janë marrë për ekzemplare dorëshkrime të
lira dhe vula origjinale por, janë marrë nga arkivi. Megjithëse burimi i këtij
dokumentacioni është arkivi shtetit, pikërisht këtij arkivi i është drejtuar edhe i
gjykuari për tërheqjen e dokumentit. Paraqitja e këtij dokumenti të tërhequr nga
arkivi dhe të depozituar ne Z.R.P.P, nuk mund ta ngarkoje të gjykuarin me përgjegjësi
penale.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.20, datë 20.01.2010, kur ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit.“ mes të tjerave ka arsyetuar: ...provohet plotësisht se
dokumenti i falsifikuar vendim nr.56, datë 18.09.1990, i Komitetit Ekzekutiv të K.P. të
Qytetit Vlorë i pandehuri Gazmend Nezhaj e ka përdorur për regjistrimin e dyqanit të
ndërtuar prej tij. Përdorimi prej tij i këtyre dokumenteve provon faktin se, ai ka qenë
në dijeni të plotë, pavarësisht faktit se ato gjenden në arkivin e shtetit. Nxjerrja e një
leje ndërtimi kërkon veprime aktive nga përfituesi pasi nuk i jepet çdo personi..
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
12. Shkaqet e parashtruara nga i gjykuari Gazmend Nezhaj nëpërmjet avokatit mbrojtës
në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të
bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
13. Në rastin në shqyrtim, i gjykuari, akuzohet për përdorim të dokumentit të nxjerre nga
arkivi, i cili rezulton i falsifikuar. Provohet gjatë hetimit e gjykimit se, i gjykuari ka
aplikuar pranë zyrës së arkivit dhe është pajisur me një dokument të lëshuar nga ky
arkiv.
14. Dokumenti që pretendohet se është i falsifikuar, trajton gjithsej 29 qytetarë. I gjykuari
në atë kohë ka pasur si dokument jo vetëm vendimin por edhe një sërë dokumentesh
të tjera dhe pikërisht me këto dokumente është miratuar leja e ndërtimit dhe është
realizuar ndërtimi.
15. Gjykata e faktit dhe ajo e apelit kanë gabuar kur kanë arritur në konkluzionin se: i
gjykuari është autor i veprës penale të “Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”.
Ato (gjykatat) kanë gabuar ne vlerësimin e provave duke u bazuar në aktin e
ekspertimit grafik i cili është bërë në kundërshtim me kërkesat e nenit 179/2 të
K.Pr.Penale. Nuk janë marrë për ekzemplarë dorëshkrime të lira dhe vula origjinale,
por janë marrë nga arkivi.
16. Megjithëse burimi i këtij dokumentacioni është arkivi i shtetit, pikërisht këtij arkivi i
është drejtuar edhe i gjykuari për tërheqjen e dokumentit. Paraqitja e këtij dokumenti,
të tërhequr nga arkivi dhe të depozituar në Z.R.P.P, nuk mund ta ngarkojë të gjykuarin
me përgjegjësi penale.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykatat nuk kanë patur parasysh anën
subjektive të figurës së veprës penale. Sipas teorisë së të drejtës penale kërkohet
ekzistenca e dijenisë së subjektit për kundër ligjshmërinë e veprimit që kryen dhe
vetëdijen e plotë, dashjen për t’i kryer këto veprime.

556
 18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në rastin konkret, duke u prezumuar
pafajësia e të pandehurit (gjykuarit), dyshimet duhet të shkojnë në favor të të
gjykuarit.
19. Në të njëjtën linjë arsyetimi është edhe praktika e Gjykatës Evropiane për Mbrojtjen e
të Drejtave të Njeriut, e cila në vendimin e saj të datës 10 shkurt 1995, çështja Allent
de Ribemont kundër Francës, ndër të tjera arsyeton: “...35. Prezumimi i pafajësisë i
parashikuar në paragrafin e 2 të nenit 6 është një ndër elementët e një procesi penal
të drejtë siç kërkohet nga paragrafi 1 (shih veçanërisht vendimin Deëeer kundër
Belgjikës, datë 20 shkurt 1980). Ky parim shkelet në qoftë se një vendim gjyqësor
lidhur me një person të akuzuar për kryerjen e një vepre penale pasqyron një mendim
paraprak se ai është fajtor kur fajësia e tij nuk është provuar ende në bazë të ligjit.
Madje edhe nëse nuk ka ende një konstatim formal, ka shkelje edhe kur gjatë
arsyetimit del se gjyqtari e konsideron të pandehurin fajtor. ...”.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen vendimet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe të Gjykatës së Apelit Vlorë, në zbatim të gabuar të ligjit procedural e atij
procedural penal dhe si të tillë, duhet të prishen dhe çështja penale, në ngarkim të të
gjykuarit Gazmend Nezhaj duhet të pushohet pasi, nuk provohet që vepra penale të
jetë kryer nga i gjykuari.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 441, pika “1”
gërma “c”, 442 pika ”1” gërma “a” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.130, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të
vendimit nr.20, datë 20.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e çështjes në
ngarkim të të gjykuarit Gazmend Nezhaj.

Tiranë, më 18.02.2013

557
Nr.56250-00250-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-573 i Vendimit (54)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar

në datën 18.02.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

VLORË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani.
KUNDËR:
TË PANDEHURIT: SAIMIR SHEHU, i mbrojtur nga
av. Albert Golemi, (i caktuar kryesisht)
BLEDAR ISMAILI, i mbrojtur nga
av. Kastriot Brahimuço.
FATJON ÇEPA, në mungesë

A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve
në bashkëpunim e realizuar në formën e shpërndarjes”.
Baza Ligjore: Neni 283/2 i K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.275, datë 15.09.2008 ka vendosur:

1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Bledar Ismaili për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve në bashkëpunim”, parashikuar
nga neni 283/2 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim dhe 500.000 (pesëqind) mijë lekë gjobë. Dënimin i pandehuri Bledar
Ismaili, ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.
2. Të deklarojë fajtor të pandehurin Saimir Shehu për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve në bashkëpunim”, parashikuar nga
neni 283/2 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 7 (shtatë) vjet burgim dhe 200.000
(dyqind mijë) lekë gjobë. Dënimin i pandehuri Saimir Shehu ta kryejë në burg
të sigurisë së zakonshme.
3. Të deklarojë fajtor të pandehurin Fatjon Çepa për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal dhe e dënon me 5 (pesë) vjet burgim. Dënimin, i pandehuri Fatjon
Çepa, ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.

558
 Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.254, datë 13.05.2009, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.275, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë si më poshtë: 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir
Shehu për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,
të parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal dhe dënimin me 5 vjet burgim dhe
200.000 lekë gjobë. 2. Prishjen vendimit e pushimin e çështjes penale për të
pandehurin Bledar Ismaili, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit e shitjes
të narkotikëve në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 283/2 e 25 të
K.Penal. 3. Prishjen e vendimit e pushimin e çështjes penale për të pandehurin
Fatjon Çepa për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit e shitjes të
narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal. Lënien në fuqi të këtij
vendimi lidhur me disponimet mbi pjesët e tjera të dispozitivit të vendimit.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurve Bledar Ismaili dhe Fatjon
Çepa në rast se nuk mbahen për ndonjë vepër tjetër penale.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, duke kërkuar
prishjen e vendimit nr.254, datë 13.05.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.275, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për të gjykuarit
Saimir Shehu dhe Bledar Ismaili

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.254, datë 13.05.2009 të Gjykatës
se Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.275, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Bledar Ismaili, av.Kastriot Brahimuça, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.254, datë 13.05.2009 të Gjykatës se Apelit Vlorë; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Saimir Shehu, av.Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.254, datë 13.05.2009 të Gjykatës se Apelit Vlorë; në mungese të të gjykuarit
Fatjon Çepa; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi penal nr.254, datë 13.05.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal e për pasojë do të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit.
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, më datë 21.05.2007, rreth
orës 15.30, në afërsi të Shkollës “Lef Sallata ” është bërë i mundur arrestimi i shtetasit
Fatjon Çepa. Arrestimi u krye në kuadër të vëzhgimit të një grupi personash që
dyshoheshin se merreshin me tregtimin e lëndës narkotike, në Lagjen “4 Heronjtë”.
Në momentin e arrestimit, shtetasit Fatjon Çepa iu gjet në disponim një sasi prej 0.2
gr lëndë të dyshuar si narkotike dhe një shiringë e përgatitur për injektim.
2. Pas veprimeve të para hetimore dhe deklarimeve të shtetasit Fatjon Çepa se lëndën
narkotike e kishte blerë tek shtetasi Saimir Shehu, të cilit në momentin e ndalimit në
afërsi të Varrezave të Dëshmorëve iu gjetën dhe iu sekuestruan në cilësinë e provës
materiale 3.6 gr. lëndë e dyshuar narkotike, e ndarë kjo në 10 doza të mbështjella me
letër. Nga shpjegimet e këtij të fundit në lidhje me faktin se ku e siguronte lëndën
narkotike, është arrestuar shtetasi Bledar Ismaili, i cili në momentin e kapjes, ishte ne
bordin e një automjeti me targa të shtetit të Kosovës. Pas kontrollit të automjetit, ku
nuk u gjet ndonjë send i paligjshëm, u vijua me kontrollin e banesës së këtij shtetasi,
ku nuk u gjet as aty ndonjë send i paligjshëm. Në banesë u gjet një fletore në të cilën

559
 ishin shkruar sasi të ndryshme vlerash monetare me të shkruar përbri emrat e disa
personave. Po ashtu, ishin të shkruara dhe numra që i referoheshin sasive të ndryshme
të shumëzuar me vlera monetare.
3. Automjeti në të cilin udhëtonte shtetasi Bledar Ismaili rezultonte se i përkiste shtetasit
Elmaz Velaj, banor i Lagjes “Uji i Ftohtë” Vlorë. Pas kontrollit të ushtruar në
banesën e këtij të fundit u gjetën 1.5 kg lëndë bimore e dyshuar e llojit Cannabis
Sattiva dhe në automjetin tjetër që i përkiste po këtij shtetasi u gjetën 0.3 gr. lëndë e
dyshuar si lëndë narkotike.
4. Nga kryerja e ekspertimeve përkatëse rezultoi se lënda e kapur shtetasit Fatjon Çepa
dhe Shehu ishte e llojit heroinë. Ndërkohë që lënda e sekuestruar shtetasit Elmaz
Velaj ishte e llojit Cannabis Sattiva dhe kokainë. Po ashtu, nga analiza e urinës
rezultoi se shtetasi Saimir Shehu ishte përdorues i lëndëve narkotike, të llojit heroinë,
kurse në urinën e shtetasve Fatjon Çepa dhe Bledar Ismaili nuk u zbuluan mbetje të
lëndëve narkotike.
5. Çështja në ngarkim të shtetasit Elmaz Velaj u veçua dhe ky shtetas me vendim të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, u gjet fajtor për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
6. Ndërkohë, nisur nga deklarimet e vetë të gjykuarve dhe disa dëshmitarëve, si
Aleksandër Kaçaj (shtetasi i cili ishte bashkë me të gjykuarin Bledar Ismaili në
momentin e arrestimit), Ismail Sejdini, Skerdi Katia, organi procedues arriti në
konkluzionin se të gjykuarit Bledar Ismaili dhe Saimir Shehu duheshin akuzuar për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, pasi dyshohej
bashkëpunimi mes tyre në kryerjen e veprës penale, ndërkohe që për shtetasin Fatjon
Çepa u ngrit akuza sipas paragrafit të parë të së njëjtës dispozitë, për shkak se
pavarësisht sasisë së vogël të lëndës narkotike që iu sekuestrua, ky shtetas nuk
rezultoi të ishte përdorues i lëndës narkotike.
B. Procedurat gjyqësore.
7. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.275, datë 15.09.2008 ka vendosur:
“1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Bledar Ismaili për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve në bashkëpunim,” parashikuar nga neni 283/2
e 25 i K.Penal dhe e dënon me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 500.000
(pesëqind mijë) lekë gjobë. Dënimin, i pandehuri Bledar Ismaili, ta kryejë në një burg
të sigurisë së zakonshme.
2. Të deklarojë fajtor të pandehurin Saimir Shehu për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 283/2
e 25 i K.Penal dhe e dënon me 7 (shtatë) vjet burgim dhe 200.000 (dyqind mijë) lekë
gjobë. Dënimin i pandehuri Saimir Shehu, ta kryejë në burg të sigurisë së zakonshme.
3. Të deklarojë fajtor të pandehurin Fatjon Çepa për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe e
dënon me 5 (pesë) vjet burgim. Dënimin, i pandehuri Fatjon Çepa, ta kryejë në një
burg të sigurisë së zakonshme”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.254, datë 13.05.2009, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.275, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë si më poshtë: 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Shehu për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga neni
283/1 i K.Penal dhe dënimin me 5 vjet burgim dhe 200.000 lekë gjobë. 2. Prishjen e
vendimit e pushimin e çështjes penale për të pandehurin Bledar Ismaili, për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit e shitjes të narkotikëve në bashkëpunim”, të parashikuar
nga nenet 283/2 e 25 të K.Penal. 3. Prishjen e vendimit e pushimin e çështjes penale

560
 për të pandehurin Fatjon Çepa për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit e shitjes së
narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal. Lënien në fuqi të këtij vendimi
lidhur me disponimet mbi pjesët e tjera të dispozitivit të vendimit. Urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i të pandehurve Bledar Ismaili dhe Fatjon Çepa në rast se nuk mbahen
për ndonjë vepër tjetër penale”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, duke kërkuar
prishjen e vendimit nr.254, datë 13.05.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.275, datë 15.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për të
gjykuarit Saimir Shehu dhe Bledar Ismaili.
10. Si shkaqe të rekursit veçohen:
- Vendimi i gjykatës së apelit në lidhje me të pandehurit Bledar Ismaili dhe Saimir
Shehu është i pabazuar dhe në kundërshtim të hapur me ligjin material dhe atë
procedural penal.
- Dëshmitarit Aleksandër Kaçaj, iu lexuan deklarimet e marra para OPGJ, ku ka
pranuar se kishte blerë disa herë lëndë narkotike nga i pandehuri Bledar Ismaili, në
shoqërinë e të cilit gjendej në momentin e arrestimit. Ai pranoi se shënimet në
fletoren e këtij të pandehuri duhet të jenë paratë borxh që i kishte për lëndën
narkotike.
- Dëshmitarët Skerdilajd Katia dhe Ismail Sejdia kanë deklaruar se janë përdorues të
rregullt të heroinës dhe këtë lënde narkotike e kanë blerë nga i pandehuri Saimir
Shehu, në mënyrë të vazhdueshme.
- Gjatë shqyrtimit gjyqësor në formën e kundërshtimit të deklarimeve të të pandehurit
Fatjon Çepa është shqyrtuar dhe administruar deklarimi i tij para OPGj, ku ka
deklaruar se lëndën narkotike që iu gjet ia kish blerë të pandehurit Saimir Shehu.
- Sipas proces-verbalit të këqyrjes së tabulateve telefonike datë 25.09.2007, rezulton
se mes të pandehurve Saimir Shehu dhe Bledar Ismaili ka një trafik të dendur
thirrjesh, të cilat janë të shumta dhe në ditën e arrestimit të tyre.
- Numri i telefonit të të pandehurit Bledar Ismaili në celularin e të pandehurit Saimir
Shehu ishte ruajtur me emrin “Thithja“, fakt që konfirmon deklarimet e dhëna prej tij
se lëndën narkotike e blinte tek një person me pseudonimin “Thithja”.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
11. Gjykata e faktit mes të tjerave në vendimin e saj arsyeton ....“Vetë dispozita e nenit
283/1 parashikon rastet kur mbajtja është në doza të vogla dhe përdorimi vetjak i
përjashton nga përgjegjësia penale….
…. rezultoi se ai i plotësonte të dy kriteret, pra është përdorues dhe lënda narkotike e
kapur ishte dozë e vogël dhe për përdorim vetjak. …..Gjykata lidhur me arsyetimin e
mbrojtjes se për të pandehurit Saimir Shehu e Bledar Ismaili që nuk ndodhemi para
rastit të bashkëpunimit, duhet thënë se ashtu siç rezultoi dhe nga shqyrtimi gjyqësor
vetë i pandehuri Saimir Shehu që në fillim ka pranuar në deklarimet e datës
25.09.2007, se me të pandehurin Bledar Ismaili ai njihej më parë dhe se me njëri
tjetrin ata kanë pirë dhe kafe, njëkohësisht ata kishin dhe numrat e telefonit të njëri
tjetrit. …
…. Ai ka deklaruar se ka blerë disa herë lëndë narkotike te Bledar Ismaili të cilën ai e
përdorte vetë dhe njëkohësisht e tregtonte atë, pra ata jo vetëm njiheshin por dhe
bashkëpunonin me njëri tjetrin për tregtimin e kësaj lënde narkotike. Veprime këto që
konkretizohen dhe me fletoren që të pandehurit Bledar Ismaili ju gjet në banesën e tij,
ku në të janë gjendur dhe shënimet që Bledarit i kishin detyrime në lekë persona të
ndryshëm atij, duke përfshirë dhe vetë të pandehurin Saimir Shehu. Është fakt që në
nenin 283/1 parashikohet se, në rastet kur shtetasi është përdorues dhe se sasia e
lëndës narkotike që i gjendet është e vogël, përjashtohen nga përgjegjësia penale siç

561
 është dhe rasti i të pandehurit Fatjon Çepa, por duhet thënë se me aktin toksikologjik
nr.337…... i pandehuri Fatjon Çepa nuk ka rezultuar të jetë përdorues i lëndës
narkotike, pasi nuk janë gjendur në organizmin e tij mbetje të lëndës narkotike, në një
kohe kur ai pretendon se është përdorues, ai mund të ketë qenë përdorues, e
megjithatë edhe duke qenë përdorues ai nuk përjashtohet nga përgjegjësia penale, po
ashtu në këtë dispozitë përgjegjësia thuhet kur ajo është në sasi të vogla por ajo nuk
përcaktohet se sa e vogël duhet të jetë, pra i pandehuri Fatjon Çepa nuk mund të
përjashtohet nga përgjegjësia penale, kjo dhe për faktin tjetër se dhe përdorimin e
lëndës narkotike ky i pandehur e kryente në vende siç janë shkollat”.
12. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.254, datë 13.05.2009, mes të tjerave ka
arsyetuar:…mbi thirrjen e gjykatës, në seancën e datës 13.05.2009, u paraqitën
ekspertet M. Cinija dhe L. Mata, të cilat pasi u njohën me materialet e dosjes
hetimore e gjyqësore, mbi pyetjen e prokurorit, sqaruan se sasia e lëndës narkotike të
gjetur tek i pandehuri Fatjon Çepa shërben për përdorim vetjak. Atë sasi prej 0.2
gram ai mund ta përballojë duke e përdorur për vete, duke qenë edhe përdorues i
lëndës narkotike qysh nga vitit 2001…Pretendohet se, i pandehuri Saimir këtë lëndë e
merrte prej Bledar Ismailit dhe më pas e shpërndante duke ndarë fitimin në një kohë
që, me asnjë provë qoftë shkresore ose me dëshmitarë nuk është vërtetuar
bashkëpunimi me njëri-tjetrin. I pandehuri Saimir Shehu e mohon bashkëpunimin
duke e marrë çdo veprim përsipër, i pandehuri Fatjon nuk di gjë për këtë
bashkëpunim dhe mohon faktin që ta njohë të pandehurin Bledar Ismaili. Edhe
fletorja e gjetur në shtëpinë e të pandehurit Bledar Ismaili, që pretendon se është e
vëllait të tij, i cili ka një aktivitet privat të licencuar dhe ato shënime kanë të bëjnë me
aktivitetin tregtar të tij e nuk flet për llogari shpërndarjeje lënde narkotike nga ana e
të pandehurit. Shkrimit në fletore nuk i është bërë ndonjë ekspertim grafik, për të
vërtetuar që kjo provë i përket të pandehurit Bledar Ismaili e më pas të aludohet që,
këto shënime kanë të bëjnë me llogari shitje lënde narkotike. Këtij të pandehuri gjatë
kontrollit personal, të automjetit të tij dhe në banesë nuk i është gjetur ndonjë provë
komprometuese që të bëjë të dyshohet se ai është shpërndarës lëndësh narkotike në
bashkëpunim me të pandehurin Saimir Shehu. Nga sa parashtruam më lart, rezulton
se vetëm i pandehuri Saimir Shehu ka konsumuar veprën penale të parashikuar nga
neni 283/1 i K.Penal, për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
ndryshohet…
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
13. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga Prokurori i Apelit Vlorë, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.
14. Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në konkluzion të drejtë kur ka ndryshuar vendimin e
shkallës se parë, duke pushuar akuzën në ngarkim të të gjykuarve Bledar Ismaili dhe
Fatjon Çepa. Në analizë të elementëve të figurës së veprës penale në ngarkim të tyre,
nuk rezulton e provuar që të jenë autor të këtyre veprave penale.
15. Kërkesa për pushimin e akuzës ndaj të gjykuarit Fatjon Çepa është paraqitur edhe nga
Prokurori i Apelit Vlorë në përfundim të gjykimit, pasi është provuar se sasia e lëndës
narkotike e masës 0.2 gram ishte për përdorimin vetjak të tij dhe kjo u konfirmua edhe
nga përgjigjet që ekspertet e Mjekësisë Ligjore Tiranë, Mirnela Cinija dhe Linda
Mata, dhanë para Gjykatës së Apelit Vlorë.
16. Po kështu, Kolegji Penal vlerëson se i drejtë është gjykimi i gjykatës së apelit në
lidhje me kualifikimin e ndryshëm ligjor që i ka bërë veprimeve të të gjykuarit Saimir
Shehu, duke i hequr bashkëpunimin si element cilësues që e kualifikon veprën në
paragraf të dytë (nga neni 283/2 në nenin 283/1 të K.Penal)

562
 17. Rezulton nga aktet e fashikullit të gjykimit se, me asnjë provë qofte shkresore ose me
dëshmitarë, nuk është vërtetuar bashkëpunimi i të gjykuarve me njeri-tjetrin. I
gjykuari Saimir Shehu e mohon bashkëpunimin. Rezulton se i gjykuari Fatjon Çepa
nuk di gjë për këtë bashkëpunim dhe mohon faktin që ta njohë të gjykuarin Bledar
Ismaili.
18. Këtij të gjykuari, gjatë kontrollit personal të automjetit të tij dhe në banesë, nuk i
është gjetur ndonjë provë komprometuese që të bëjë të dyshohet se ai është
shpërndarës lëndësh narkotike në bashkëpunim me të gjykuarin Saimir Shehu.
19. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se, dëshmitari Aleksandër Kaçaj, të cilit iu lexuan
deklarimet e marra para O.P.GJ. deklaron se, shënimet në fletoren e këtij të pandehuri
(Bledar Ismaili) duhet të jenë paratë borxh që i kishte për lëndën narkotike. Kolegji
Penal vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka pranuar jashtë rregullave procedurale
këtë deklarim, i cili nga dëshmitari jepet me mundësi dhe është një opinion i tij
personal.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu se gjykata e apelit në vendimin e
saj ka analizuar drejte rrethanat e faktit si dhe provat e administruara, duke i shqyrtuar
ato në harmoni logjike me njëra tjetrën e duke kaluar dyshimet në favor të të
gjykuarve, në përputhje me nenet 4 e 152 të K.Pr.Penale.
21. Në të njëjtën linjë arsyetimi është edhe praktika e Gjykatës Evropiane për Mbrojtjen e
të Drejtave të Njeriut, e cila në vendimin e saj të datës 10 Shkurt 1995, çështja Allent
de Ribemont kundër Francës, ndër të tjera arsyeton: “...35. Prezumimi i pafajësisë i
parashikuar në paragrafin e 2 të nenit 6 është një ndër elementët e një procesi penal
të drejtë siç kërkohet nga paragrafi 1 (shih veçanërisht vendimin Deëeer kundër
Belgjikës, datë 20 shkurt 1980). Ky parim shkelet në qoftë se një vendim gjyqësor
lidhur me një person të akuzuar për kryerjen e një vepre penale pasqyron një mendim
paraprak se ai është fajtor kur fajësia e tij nuk është provuar ende në bazë të ligjit.
Madje edhe nëse nuk ka ende një konstatim formal, ka shkelje edhe kur gjatë
arsyetimit del se gjyqtari e konsideron të pandehurin fajtor. ...”.
22. Ndërkohë Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk ka qenë i bazuar tërësisht në provat e
administruara gjatë këtij shqyrtimi gjyqësor dhe me të drejtë është korrigjuar e
argumentuar nga Gjykata e Apelit Vlorë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural e atij material penal dhe, si i tillë, ai duhet të lihet
në fuqi.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika “1” gërma
“a” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.254, datë 13.05.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 18.02.2013

563
Nr.55321-00502-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1148 i Vendimit (55)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Edmond Islamaj Anëtar
Shkelzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013 shqyrtoi çështjen penale me pale:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

DIBËR, e përfaqësuar nga prokurori
Sokol Stojani.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: TOFIK KURTI, i mbrojtur nga avokati i caktuar
kryesisht nga gjykata, av. S.Breca.
QEMAL BEGU, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht nga gjykata, av. S.Breca.
SHPENDI KADRIU, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht, av. S.Breca.
DASHAMIR DANI, i mbrojtur nga avokati
i caktuar kryesisht, av. S.Breca.

A K U Z U A R:
Për veprën penale “Shpërdorimit të detyrës”.
Baza Ligjore: Neni 248 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin e saj nr.100, datë 27.07.2009 ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurve Tufik Kurti, Qemal Begu, Shpend
Kadriu dhe Dashamir Dani për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.185, datë 26.02.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.100, datë 27.07.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka
kërkuar: Ndryshimin e vendimit penal nr.185, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
që ka lënë në fuqi vendimin penal nr.100, datë 27.07.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Dibër dhe deklarimin fajtor të pandehurve, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

564
 - Të katër të pandehurit me të drejtë janë akuzuar për veprën penale të parashikuar në
nenin 248 të K.Penal.
- Këta shtetas me dashje të plotë, duke qenë në dijeni të faktit se sasia e grurit nuk
kishte dokumentacion përkatës për t’u importuar në Shqipëri, kanë kryer praktikën e
zhdoganimit.
- Ky zhdoganim është në kundërshtim me ligjin nr.8732, datë 24.01.2001, “Të
materialit mbjellës bimor” dhe udhëzimit nr.106 e 107 të Ministrisë së Bujqësisë dhe
Ushqimit.
- Ky udhëzim ka përcaktuar dokumentacionin që duhet të shoqërojë mallin. Kësaj
ngarkese i mungon çertifikata e origjinës së mallit dhe etiketa OECD.
- Udhëzimi ka përcaktuar dhe akt marrëveshjen midis MBU-MRP dhe MF-ve ku është
përcaktuar veprimtaria në doganë e inspektorit fitosanitar.
- Pa miratimin e tij nuk mund të kalojnë produkte bimore në territorin e Shqipërisë dhe
autoritet doganore nuk mund të kryejnë zhdoganime.
- Të katër të pandehurit me veprime konkrete dhe me dashje të plotë kanë kryer detyrën
në kundërshtim me ligjin, duke sjellë një pasojë të rëndë për interesat e shtetit dhe
mbase të shtetasve që do të blinin këtë lëndë bimore.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.185, datë 26.02.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarve, av.
S.Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.185, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Apelit
Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi nr.185, datë 26.02.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe çështja do të kthehet për
rigjykim, me një tjetër trup gjykues.
A. Rrethanat e faktit
Ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër i ka dërguar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër çështjen penale në ngarkim të të pandehurve Tufik Kurti, Qemal Begu,
Shpend Kadriu dhe Dashamir Dani, se kanë kryer veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
të parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Të pandehurit janë punonjës të Degës së Doganës Bllatë, ku i pandehuri Tufik Kurti
është me detyrën e Drejtorit të Degës së Doganës, kurse tre të tjerët doganierë.
Më datë 16.10.2008, rreth orës 14, pranë Doganës Bllate ka ardhur një makinë me
rimorkio me targa të shtetit maqedonas, e cila ka qenë e ngarkuar me farë gruri në thasë në
sasinë 18 ton.
Shoqëruesi i mallit, i cili ka qenë shtetas maqedonas, i ka paraqitur dokumentet
shoqëruese të mallit inspektorit të karantinës Nevruz Deliut, i cili ka konstatuar se ngarkesës i
mungonin sipas tij dy dokumente kryesore, siç ishin çertifikata e origjinës si dhe etiketa
“OECD” të miratuara nga Komiteti Evropian.
Thasët kishin të qepur vetëm etiketën maqedonase të përkthyer edhe në shqip, ku
jepeshin cilësia e farës dhe disa të dhëna të tjera.
Inspektori i karantinës, duke konstatuar këto mangësi, i ka thënë shoqëruesit të mallit
se malli nuk mund të hynte në territorin Shqiptar pa këto të dhëna. I pandehuri Tufik Kurti ka
ndërhyrë dhe i ka thënë dëshmitarit Nevruz sesi të vepronin me këtë ngarkesë, por dëshmitari
i ka thënë se do lidhej me eprorët e vet.

565
 Nga biseda me eprorët e tij ai ka marrë përgjigjen se malli nuk duhej lejuar të futej pa
plotësuar ato dokumente. Më pas shoqëruesi i mallit i ka thënë dëshmitarit Nevruz se i kishte
etiketat e Komunitetit Evropian në një qese, por se nuk i kishte të qepura në çdo thes, etiketa
të cilat i pa edhe inspektori i karantinës.
Ky inspektor duhej të lëshonte urdhër bllokimi me shkrim, gjë të cilën nuk e ka bërë,
me qëllim që doganierët të mos bënin veprime zhdoganimi, çështjen e ka mbajtur pezull për
disa orë.
Kështu, të pandehurit e tjerë kanë kryer veprimet zhdoganuese të mallit sipas ligjit,
por nuk kanë urdhëruar largimin e mjetit pasi pritej përgjigja e inspektorit sanitar.
Shoqëruesi i mallit, duke parë se zhdoganimi i mallit u krye, ka hyrë në territorin
shqiptar dhe mallin e ka çuar në destinacion tek shtetasi Shkëlqim Kurti, duke e shkarkuar në
një magazinë, ku dhe u gjet më pas dhe u bë edhe proces verbali i bllokimit nga autoritetet e
bujqësisë.
Mbi këto fakte organi i prokurorisë ka ngritur akuzë ndaj të katër të pandehurve, sepse
me veprimet e tyre pra me zhdoganimin e mallit ata kanë lejuar futjen e këtij malli në
territorin shqiptar duke i sjellë dëm interesave të shtetit, veprime këto që sipas akuzës
përbëjnë veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin e saj nr.100, datë 27.07.2009, ka
vendosur: “Deklarimin e pafajshëm të të pandehurve Tufik Kurti, Qemal Begu, Shpend
Kadriu dhe Dashamir Dani për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga
neni 248 i K.Penal.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.185, datë 26.02.2009, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.100, datë 27.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
rekurs prokurori, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër, në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e faktit pasi e ka shqyrtuar çështjen në tërësi dhe ka administruar provat e
paraqitura nga të pandehurit dhe prokuroria, në përfundim të gjykimit ka arritur në
konkluzionin se të pandehurit nuk e kanë kryer veprën penale për të cilën ata akuzohen dhe
për pasojë i ka deklaruar të pafajshëm ata.
Gjykata e faktit ka argumentuar se organi i prokurorisë në seancë gjyqësore nuk solli
asnjë provë dhe argument për të provuar se ku janë dëmtuar interesat e shtetit dhe nëse kanë
përfituar materialisht ose jo të pandehurit ose persona të tjerë.
Secili nga doganierët ka pasur detyrën e ndarë. I pandehuri Qemal Begu ka qenë
doganieri i pranimit të dokumenteve. Ai i ka marrë dokumentet nga shoqëruesi i mallit dhe
pasi ka parë se ato ishin të plota, ia ka dorëzuar të tjerëve.
Pretendimi i akuzës se subjekti transportues nuk kishte çertifikatën e origjinës, me të
drejtë i është rrëzuar nga gjykata dhe ky këshill.
Sipas udhëzimit datë 16.05.2006 “Mbi dokumentimin e detyrueshëm për vërtetimin e
origjinës” në pikën 2/1 saktësohet se malli që paraqitet nga eksportuesi në dërgesat e tij duhet
të jetë i shoqëruar me një nga dokumentet:
1- Çertifikatë origjine ose
2- Deklarata fature kur vlera e mallit nuk kalon 6000 euro.
Nga provat e administruara rezulton se vlera e mallit që ka pasur kamioni ka qenë
4000 euro. Tek doganieri i pranimit të dokumenteve është paraqitur dhe kjo deklaratë faturë
që zëvendëson çertifikatën e origjinës. Siç shihet në veprimet e këtij doganieri nuk ka shkelje

566
të detyrës. Ai ka verifikuar dokumentacionin dhe ja ka kaluar doganierit të kontrollit fizik, të
pandehurit Dashamir Dani, i cili ka pasur për detyrë të kontrollojë llojin dhe sasinë e mallit
duke bërë krahasimin me dokumentet. Në këtë fazë të punës merr pjesë edhe inspektori
sanitar, i cili ka konstatuar se thasëve u mungonte etiketa “OECD” dhe certifikata e origjinës
për të cilën u fol më sipër. Por në vend që ky inspektor sanitar të zbatonte ligjin, pra të
përpilonte procesverbalin e bllokimit të mallit të cilin do t’ua paraqiste autoriteteve doganore,
ai është marrë me eprorët e tij të cilët i ka pyetur sesi të vepronte, kur detyra e tij ka qenë e
përcaktuar rigorozisht. Sa sipër, i pandehuri Dashamir Dani, duke mos pasur procesverbal
bllokimi, ka bërë veprimet përkatëse dhe ia ka përcjellë subjektin doganierit të pagesave, i cili
ka qenë i pandehuri Shpend Kadriu. Ky i pandehur ka bërë veprimet e zhdoganimit të mallit
sipas ligjit, meqenëse nuk kishte ndonjë pengesë.
Gjykata e faktit me të drejtë ka konstatuar se kanë qenë veprimet e inspektorit sanitar,
i cili duke mos e kryer detyrën sipas ligjit, pra që të bllokonte mallin me procesverbal dhe
këtë procesverbal më pas t’ia kalonte autoriteteve doganore, është marrë me eprorët e tij për
t’i pyetur nëse malli duhej të kalonte apo jo.
Megjithatë hetimi gjyqësor ka provuar, se shoqëruesi i mallit ka kaluar në territorin
shqiptar pa pasur nga autoritetet doganore urdhër për të lejuar kalimin e mallit, pavarësisht se
i kishte kryer të gjitha veprimet doganore. Ky fakt është konstatuar nga vetë i pandehuri
Tufik Kurti, i cili në seancë gjyqësore paraqiti një procesverbal, ku është konstatuar se
makina ka dalë jashtë doganës pa urdhër të autoriteteve doganore. Për këtë arsye me urdhrin
nr.67, datë 20.01.2009 është gjobitur shoferi i makinës me 100.000 lekë gjobë. I pandehuri
Tufik Kurti si drejtues i doganës ka biseduar me inspektorin sanitar, të cilit i ka kërkuar
mendim sesi do të vepronin me atë makinë, pasi kishte mbi katër orë që priste në doganë dhe
ky inspektor nuk kishte lëshuar urdhrin e bllokimit të mallit. Por provat e administruara kanë
provuar se i pandehuri Tufik ka marrë si përgjigje se makina nuk lejohej pasi malli në të nuk
kishte etiketat përkatëse, por kjo përgjigje nuk është shoqëruar me procesvarbalin e bllokimit
të mallit. Po të ishte ky urdhër bllokimi automjeti nuk mund të kalonte, mbasi nuk do ta
lejonte as posta e kufirit dhe as të pandehurit nuk do të kryenin veprimet.
Në këto rrethana, nga analiza e provave dhe logjika e fakteve të marra këto në unitet,
gjykata e apelit çmon se vendimi i gjykatës së faktit është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe në
prova dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi. Hetimi gjyqësor nuk ka provuar se të pandehurit
kanë kryer veprime që vijnë në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës dhe se nga
këto veprime të kenë përfituar ata ose të jenë dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit, të
shtetasve dhe personave juridikë.
Pretendimet e ngritura nga prokuroria në apelimin e saj, me të drejtë janë rrëzuar nga
gjykata e faktit me një arsyetim të qartë dhe të hollësishëm, si dhe nga ky këshill.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj dhe si të tilla, do të pranohen.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit penal
në lidhje me deklarimin e pafajësisë së të pandehurve dhe arsyetimin e vendimit gjyqësor.
Sipas ligjit me nr.8732, datë 24.01.2001, “Të materialit mbjellës bimor” dhe
udhëzimit nr.106 e 107 të Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit rezulton se: IV.B. për
zhdoganimin e materialit mbjellës bimor për çdo kontingjent material mbjellës bimor (farëra
dhe fidane, përfshi edhe lulet dhe bimët dekorative), i cili ka kaluar tranzit nga pika e kalimit
në doganën pritëse, para se të bëhen veprimet nga punonjësi i doganës (firmosjes së
deklaratës së zhdoganimit), kontrollohet fizikisht malli dhe dokumentacioni teknik që
shoqëron atë nga inspektori i Kontrollit Shtetëror të Farave dhe Fidaneve që vepron në këtë

567
rreth, i cili mbulon edhe detyrën e kontrollorit, i kërkon subjektit importues dokumentet si më
poshtë:
a. Certifikatën e origjinës dhe dokumentacionin teknik ku janë shënuar treguesit
cilësor të materialit mbjellës bimor
b. Certifikatën fitosanitare.
c. Kontratën apo akt-marrëveshjen me subjektin e huaj që ka shitur mallin.
d. Certifikatën dhe etiketat për materialin mbjellës bimor që është përfshirë në
katallogun e OECD-se (Organizata për Zhvillim dhe Kooperim Ekonomik).
e. Procesverbalin "Mbi kontrollin e materialit mbjellës bimor në pikat e kalimit të
kufirit dhe lejimit të tij për kalimin tranzit në doganat pritëse", hartuar dhe firmosur nga
Inspektori i shërbimit të mbrojtjes së bimëve në pikën e kalimit të kufirit.
Nga ana e gjykatës së apelit nuk rezulton që të jenë analizuar veprimet e të gjykuarve
sipas këtij legjislacioni në fuqi (Ligjit me nr.8732, datë 24.01.2001 dhe akteve nënligjore në
zbatim të tij).
Nga kjo gjykatë është konstatuar ndër të tjera se i gjykuari Tufik Kurti ka marrë si
përgjigje nga inspektori sanitar se makina nuk lejohej pasi malli në të nuk kishte etiketat
përkatëse, por gjykata nuk ka konstatuar mungesën e çertifikatës fitosanitare dhe nuk ka
arsyetuar pse mospasja e këtij dokumenti, nuk sjell përgjegjësi penale për të gjykuarit.
Prandaj nga Kolegji Penal konstatohet mungesë arsyetimi të vendimit gjyqësor në
raport me aktet ligjore dhe nënligjore të fushës së kontrollit të materialit mbjellës bimor, nga
të cilat do të rridhte përgjegjësia penale për të gjykuarit apo pafajësia e tyre. Nga ana e
gjykatës së apelit nuk është përmbushur as detyrimi sipas nenit 383/1/ç të K.Pr.Penale, sipas
të cilit vendimi duhet të përmbajë provat mbi të cilat bazohet si dhe arsyet për të cilat gjykata
i quan të papranueshme provat e kundërta. Në vendim gjyqësor rezulton se nuk është
analizuar asnjë provë që provon pafajësinë e të gjykuarve dhe as provat e kundërta, të
paraqitura nga ana e organit të akuzës.
Gjithashtu nuk është arsyetuar edhe në lidhje me elementët e figurës së veprës penale
të parashikuar nga neni 248 i K.Penal, edhe pse veprimet e të gjykuarve nuk përmbajnë
elementët e kësaj vepre penale.
Në lidhje me arsyetimin e vendimit gjyqësor, në jurisprudencën e saj Gjykata
Kushtetuese ripohon se e drejta për një proces të rregullt ligjor, që i garantohet individit nga
nenet 42 dhe 142/1 të Kushtetutës dhe neni 6 i KEDNJ-së, përfshin edhe të drejtën për të
pasur një vendim gjyqësor të arsyetuar. Funksioni i një vendimi të arsyetuar është t’u tregojë
palëve që ato janë dëgjuar si dhe u jep mundësinë atyre ta kundërshtojnë atë. Përveç kësaj,
duke dhënë një vendim të arsyetuar, mund të realizohet vëzhgimi publik i administrimit të
drejtësisë.
Gjithashtu Gjykata Kushtetuese ka theksuar domosdoshmërinë e arsyetimit të
vendimeve gjyqësore, si një garanci për procesin ligjor. Vendimi duhet të mbështetet vetëm
mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor dhe duhet të përmbajë bazën ligjore mbi
të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes së
mosmarrëveshjes. Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë.
Vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i rregullt në formë dhe i qartë në
përmbajtje. Në tërësinë e tij ai duhet konsideruar si një unitet, në të cilin pjesët përbërëse
janë të lidhura ngushtësisht mes tyre. Ato duhet të jenë në shërbim dhe funksion të njëra-
tjetrës. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht, duke
respektuar rregullat e mendimit të drejtë. Ato duhet të formojnë një përmbajtje koherente
brenda vendimit, i cili përjashton çdo kundërthënie ose kontradiksion të hapur ose të fshehtë.

568
Këto argumente duhet të jenë, gjithashtu, të mjaftueshme për të mbështetur dhe pranuar
pjesën urdhëruese1.
Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.185, date 26.02.2010 i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, me një tjetër trup gjykues, duke i
caktuar si detyrë gjykatës së apelit arsyetimin e vendimit gjyqësor, në përputhje me
legjislacionin e sipërcituar.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë me nr.185, datë 26.02.2010 dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë më 18.02.2013

1
Vendimet nr.3, datë 19.02.2013; nr.20, datë 13.04.2012; nr.8, datë 16.03.2011; nr 38, datë 30.12.2010; nr.7, datë
09.03.2009; nr.23, datё 04.11.2008; nr.11, datë 02.04.2008 të Gjykatës Kushtetuese.

569
Nr.61007-01728-00-2012 Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1213 Vendimi (56)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES : PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

DURRËS, përfaqësuar nga prokurori Artur
Selmani.

OBJEKTI:
Zëvendësim mase sigurimi
Baza Ligjore: Neni 260/2 i K.Pr.Penale

I PANDEHUR: NDUE PRENGA, mbrojtur nga avokatja

e caktuar kryesisht, Sonila Çekrezi

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.279/1, datë 29.06.2012 ka

vendosur:
Zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest në burg” vendosur me vendimin me
nr.279, datë 04.05.2012,të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, për të
arrestuarin Ndue Prenga me atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale. Urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i të arrestuarit Ndue Prenga nga salla e gjyqit. Urdhërohet i
arrestuari që në zbatim të kësaj mase të paraqitet pranë oficerit të policisë
gjyqësore, çdo të hënë në orën 10:00.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.345, datë 23.10.2012 ka vendosur: 

Lënien në fuqi të vendimit nr.279/1 datë 29.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.

Kundër këtij vendimi, më datë 09.11.2012 ka paraqitur Rekurs Prokuroria e Apelit

Durrës, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit me nr.279/1, datë 29.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe vendimit me nr.345, datë 23.10.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës. Caktimin si masë sigurimi atë të arrestit në burg, duke parashtruar edhe
shkaqet përkatëse:

570
 - Nuk ka asnjë shkak në zëvendësimin e masës së sigurimit pasi nuk ka asnjë ndryshim
të rrethanave të faktit. Deklarimet e autorëve të tjerë të krimit, duke e përjashtuar
praninë e të dyshuarit Ndue Prenga nga autorësia në këtë krim, nuk sjellin asnjë
ndryshim të rrethana të faktit. Për rrjedhojë edhe nevojat e sigurimit nuk janë zbutur
aspak. Vepra penale është e rëndë, është kryer në rrethana rënduese, pasi është kryer
në bashkëpunim. Prandaj të dy gjykatat kanë gabuar kur kanë konkluduar se nevojat e
sigurimit janë zbutur.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e të dy vendimeve duke lënë të pandryshuar masën
e sigurimit; dëgjoi mbrojtësen e të gjykuarit Ndue Prenga, av.Sonila Çekrezi, e cila kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.345, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit, Durrës; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi nr.345, datë 23.10.2012 i Gjykatës se Apelit Durrës, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit
Gjatë shqyrtimit gjyqësor më datë 30.04.2012, rreth orës 20.00 është paraqitur në
Drejtorinë e Policisë së Qarkut Durrës shtetasi Preng Kola, i cili ka bërë kallëzim se në dëm
të tij është kryer vjedhja e pasurisë duke ushtruar dhunë nga disa persona. Ai ka sqaruar se
është pronari i një dyqani shitje me shumicë të mallrave ushqimore. Ai gjatë datës 30.04.2012
ka grumbulluar nga xhiroja e ditës, si dhe nga persona që kanë blerë më parë në dyqanin e tij,
një sasi prej 1.640.000 lekë të reja. Në darkë rreth orës 19.00 ai është nisur me mjetin e tij tip
Benz me targa AA 535 CC nga dyqani për të shkuar në shtëpi. Në mjetin e tij ai ka marrë
edhe punëtorin e dyqanit shtetasin Besmir Arapi, të cilin do e dërgonte tek banesa e tij.
Rrugës dhe pikërisht në vendin e quajtur “ish Këneta” që të nxjerr për në Spitallë atij i ka
ndërprerë rrugën një mjet tip ford me portobagazh. Nga mjeti kanë zbritur disa persona të
cilat i janë afruar makinës që drejtohej nga ai (Preng Kola). Nga personat që i janë afruar
mjetit ai ka njohur shtetasit Ndue Prenga, Gasper Shyti, Viktor Prendi e persona të tjerë.
Personat sapo janë afruar tek mjeti i shtetasit Preng Kola, në bashkëpunim me persona të
tjerë, kanë goditur me shkopinj bejsbolli e sende të tjera mjetin e tij duke i shkaktuar dëmtime
si thyerjen e xhamit, etj.
Gjatë përleshjes njëri nga personat që i janë afruar mjetit dhe pikërisht shtetasi Viktor
Prendi është afruar dhe nga mjeti i shtetasit Preng Kola ka marrë pikërisht tek leva e marshit
qesen e plasmasit në të cilën ndodheshin paratë e sipërcituara. Mjetet e personat e dyshuar
dhe bashkëpunëtorët janë larguar me shpejtësi, ndërsa shtetasi Preng Kola duke bërë
përpjekje për t’iu shmangur sulmit ka përplasur mjetin e tij me një mjet tjetër të ndodhur
rastësisht në vendin e ngjarjes dhe që i përkiste shtetasit Ledjon Bacuku.
Shtetasi Preng Kola më pas me mjetin e tij është paraqitur në Drejtorinë e Policisë
Qarkut Durrës dhe ka bërë kallëzimin përkatës.
Të njëjtat rrethana ka sqaruar dhe shtetasi Besmir Arapi.
Në këto kushte, nga policia gjyqësore më datë 01.05.2012 është bërë arrestimi në
flagrancë i shtetasit Ndue Prenga pasi ai dyshohet se ka kryer veprën penale të “Vjedhjes” me
dhunë kryer në bashkëpunim. të parashikuar nga nenet 139 e 25 të Kodit Penal dhe brenda
afatit ligjor organi i akuzës ka paraqitur kërkesën për vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në
flagrancë ndaj të arrestuarit Ndue Prenga dhe caktimin si masë sigurimi ndaj tij, masën
shtrënguese të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, atë të “Arrestit në

571
burg”. Kërkesa është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin me nr.(11-
2012-3809) 279, datë 04.05.2012 dhe lënë në fuqi me vendimin me nr.160, datë 21.05.2012
të Gjykatës së Apelit Durrës.
Kërkuesi Ndue Prenga i është drejtuar gjykatës me një kërkesë për zëvendësimin e
masës së sigurimit “arrest në burg” me një masë më të butë.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.279/1, date 29.06.2012 ka
vendosur: Zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest në burg” vendosur me vendimin me
nr.279, datë 04.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për të arrestuarin Ndue
Prenga me atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni
234 i K.Pr.Penale. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Ndue Prenga nga salla e
gjyqit. Urdhërohet i arrestuari që në zbatim të kësaj mase të paraqitet pranë oficerit të policisë
gjyqësore çdo të hënë në orën 10:00.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.345, datë 23.10.2012 ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.279/1, datë 29.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi, më datë 09.11.2012 ka paraqitur Rekurs Prokuroria e
Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, me shkaqet e paraqitura më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Vendimi është i drejtë nga provat dhe hetimet paraprake të kryera pas caktimit të
masës së sigurimit “arrest në burg për të dyshuarin Ndue Prenga, rezulton se kanë ndryshuar
rrethanat e faktit dhe për pasojë janë zbutur dhe nevojat e sigurimit për këtë të dyshuar.
Gjithashtu duhet të theksohet se i dyshuari Ndue Prenga në seancën gjyqësore në Gjykatën e
Apelit Durrës deklaroi se organi i Prokurorisë i ka komunikuar përfundimin e hetimeve duke
ndryshuar dhe akuzën nga “Vjedhje me dhunë në bashkëpunim”, në atë të “Shkatërrimit të
pronës”, çka e përforcon edhe më shumë zbutjen e nevojave të sigurimit.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
1. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar
drejt ligjin material dhe procedural penal kur ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës, e cila ka ndryshuar masën e sigurimit nga “arrest në
burg” në “Detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”.
2. Po t’i referohemi praktikës së Gjykatës së Strasburgut ajo ka arritur në
përfundimin se: Megjithëse nevoja për të nisur një proces penal kundër dikujt të
dyshuar se ka kryer një vepër penale, ose nevoja për të parandaluar kryerjen e një
vepre të tillë mund të japë justifikimin fillestar për t’i hequr lirinë personit të
dyshuar, kjo nuk përbën një bazë të mjaftueshme për vazhdimin e mbajtjes në
paraburgim pas kësaj faze. Vazhdimi i paraburgimit duhet t’i nënshtrohet hetimit
të menjëhershëm gjyqësor që jo vetëm duhet të shqyrtojë së pari nëse është një
masë e justifikuar, por edhe nëse ende është e përshtatshme për t’u vazhduar.
Pyetja e fundit nuk mund të marrë përgjigje thjesht pozitive sepse vazhdon të
ekzistojë një dyshim i arsyeshëm që personi i ndaluar ka kryer ose është
përpjekur të kryejë një vepër penale. GJEDNJ ka deklaruar se dyshimi i
arsyeshëm mund të zhduket menjëherë pas heqjes fillestare të lirisë sepse aty
qartësohet që ose nuk është kryer ndonjë vepër penale, ose personi në fjalë është
në gjendje të hedhë poshtë çdo dyshim përsa i përket përfshirjes së tij/saj.

572
 Gjykata ka njohur katër arsye si të përshtatshme për të vazhduar masën e
paraburgimit kur ende ekziston një dyshim i arsyeshëm që personi ka kryer një
vepër penale1. Ato janë:
a) risku i largimit;
b) risku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë;
c) nevoja për të ndaluar krimin;
d) nevoja për të ruajtur rendin publik.
a) Risku i largimit pa dyshim që ka të bëjë me autoritetet e zbatimit të ligjit,
veçanërisht nëse kapja e një personi të dyshuar nuk ka qenë e lehtë, dhe në rastet kur ka
individë që sigurisht do të largohen sapo t’u jepet mundësia për një gjë të tillë. Megjithatë,
nuk është e mjaftueshme që të mbështetemi në këtë mundësi të përgjithshme – duke
përjashtuar mundësinë e mos pasjes së ndonjë pengese për t’u larguar 2 – për të vazhduar
masën e heqjes së lirisë; gjithnjë do të jetë thelbësore që të shqyrtohen të gjithë faktorët që
janë specifike për çështjen specifike me qëllim që të përcaktohet nëse një risk i tillë vërtet
ekziston.
Gjykata vazhdimisht ka bërë të qartë se fakti që një dënim i rëndë mund të
parashikohet, nuk përbën në vetvete një justifikim për të vazhduar masën e paraburgimit 3.
Gjithashtu në çështjen Mansur kundër Turqisë gjykata konstatoi se “gjendja e provave” nuk
mund të vërtetojë riskun e pretenduar që kërkuesi do të mund të largohet.
Kështu në rastin konkret për të dyshuarin Ndue Prenga nuk ka asnjë risk konkret për
t’u larguar. Nga ana e prokurorit, që kërkon vendosjen përsëri të masës së sigurimit “arrest në
burg” nuk vërtetohet ekzistenca e riskut të largimit.
b) Risku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë është një shqetësim i ligjshëm për të
gjithë njerëzit e përfshirë në ushtrimin e drejtësisë dhe nuk është i paditur fakti se megjithatë
kjo është njohur si një arsye e mundshme për të vazhduar masën e heqjes së lirisë së dikujt.
Megjithatë, mundësitë nuk duhet të bazohen in abstracto; duhet të ekzistojnë edhe rrethana
faktike konkrete që të mbështesin ato në lidhje me personin që i është hequr liria 4. I dyshuari
Ndue Prenga nuk ka kryer veprime që të bëjë presion ndaj personave që kanë qenë të
pranishëm në vendngjarje, në mënyrë që të ndërhyjë në zbardhjen e çështjes.
c) Nevoja për të parandaluar krimin është njohur si bazë legjitime për të vazhduar
heqjen e lirisë së një individi kur kemi të bëjmë me një akuzë të rëndë, por duhet të vërtetohet
që çdo shqetësim për kryerjen në të ardhmen të veprave të tjera penale do të jetë i besueshëm
në mënyrë që masa në çështjen specifike të jetë e përshtatshme. Në bërjen e vlerësimit të
këtyre rasteve duhen marrë në konsideratë të gjitha rrethanat e çështjes veçanërisht historiku i
jetës në të kaluarën dhe personaliteti i personit të përfshirë. Vazhdimi i paraburgimit të
personit në rast se ka kryer edhe më parë vepra penale mund të jetë jo i duhuri kur veprat
penale në fjalë nuk mund të krahasoheshin me ato të mëparshmet as nga natyra, as nga
shkalla e rëndësisë së tyre5. I dyshuari Ndue Prenga fillimisht është akuzuar për veprën
penale të “Vjedhjes me dhunë në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 139 dhe 25 i K.Penal
dhe më pas, në varësi të hetimit, akuza është ndryshuar në “Shkatërrim prone”, parashikuar
nga neni 150 i K.Penal, i cili parashikon një masë dënimi më të ulët. Pra akuza nuk është e
rëndë.
1
Kemmache kundër Francës, 27 Nëntor 1991, Mansur kundër Turqisë dhe Yağci dhe Sargin kundër Turqisë, 8 Qershor
1995
2
Stögmuller kundër Austrisë, ku u konstatua se rreziku i arratisjes nuk vinte nga të qënit i mundur apo i lehtë për individin
kalimi i kufirit
3
Matznefter kundër Austrisë, 10 Nëntor 1969; Letellier kundër Francës, Ë kundër Zvicrës, 26 Janar 1993, Yağci dhe Sargin
kundër Turqisë dhe Muller kundër Francës, 17 Mars 1997
4
Trzaska kundër Polonisë
5
Clooth kundër Belgjikës

573
 Gjithashtu edhe përsa i përket personalitetit të të pandehurit nuk ka të dhëna që të
bëjnë të besosh se ai do të kryejë vepër tjetër penale.
d) Nevoja për të ruajtur rendin publik, duke përfshirë edhe çështjen e mbrojtjes së një
personi të akuzuar, u njoh në Letellier kundër Francës si fakt që mund të përbëjë bazën për
vazhdimin e masës së heqjes së lirisë. Megjithatë, gjykata theksoi se i ishte referuar
rrethanave përjashtuese, përkatësisht, që do të ishin të zbatueshme kur të vërtetohej fakti se
lirimi i personit më të vërtetë përbënte shqetësim për rendin publik në atë periudhë kohore të
caktuar. Kështu nuk mund të konsiderohej si mënyrë për të paraprirë një vendim dënimi që
është me të vërtetë mënyra tjetër për të marrë në konsideratë rëndësinë e vendimit. Ajo nuk
mund të mbështetet as thjesht për shkak të natyrës së veprës penale në fjalë1.
Megjithëse mundësia e reagimit ndaj një krimi të rëndë si për shembull vrasja – qoftë
nga ana e të afërmve të viktimës apo publikut në përgjithësi – mund të jetë e mjaftueshme për
të justifikuar frikën e përsëritjes së veprave të tilla të ngjashme. Gjykata deklaroi në Letellier
kundër Francës se nuk ishte cituar asnjë manifestim konkret mbi shenja të prishjes së rendit.
Referuar rrethanave të veprës penale nuk krijohet dyshimi se i dyshuari do të përbëjë
rrezik për rendin publik. Nuk rezulton që i dyshuari të jetë dënuar më parë.
Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi me nr.345, datë
23.10.2012,i Gjykatës së Apelit Durrës është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e
procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” e Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.345, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë më 18.02.2013

1
Në çështjen I.A kundër Francës, ku gjykata nuk ishte e bindur në lidhje me vendimet e gjykatës vendase përsa i përket
natyrës së krimit (vrasja e gruas së aplikuesit) ose rrethanat në të cilat u krye ky krim.

574
Nr.56440-00037-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-515 i Vendimit (57)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

ELBASAN.
I GJYKUAR: QANI PISHA

A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Drejtimit të automjetit në gjendje të dehur ose pa dëshmi”
Baza Ligjore: Neni 291 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.463, datë 24.11.2008 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Qani Pisha, per kryerjen e veprës penale të
“Drejtimit të automjetit në gjendje të dehur ose pa dëshmi” të parashikuar nga
neni 291 i Kodit Penal dhe në baze të kësaj dispozite dënimin e tij me 200.000
lekë gjobë.
Gjoba të paguhet brenda 6 muajve nga dita që vendimi të marrë formë të
prerë.
Shpenzimet proceduriale të kryera në fazën e hetimeve paraprake si edhe ato
gjyqësore në masën 4.200 lekë i ngarkohen të pandehurit.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.407, datë 18.11.2010 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.463, datë 24.11.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, më datë 10.12.2010 ka paraqitur rekurs

i gjykuari Qani Pisha nëpërmjet avokatit Vezir Barolli me anën e të cilit ka kërkuar: prishjen
e vendimit nr.407, datë 18.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe prishjen e vendimit
nr.463, datë 24.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe pushimin e çështjes,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata referon se i pandehuri ka shkelur nenet 115, 139 e 141 të Kodit Rrugor, por
shkelja e neneve 139 e 141 përbën kundravajtje administrative dhe jo penale.

575
 - Mjeti nuk është më i madh se 50 cc dhe klasifikohet si ciklomotor i cili nuk ka nevojë
të ketë dëshmi aftësie.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.10-2010-1003 (407), datë 18.11.2010 i Gjykatës së Apelit Durrës është
marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe material penal dhe si i tillë duhet të lihet në
fuqi.
I. Rrethanat e faktit
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
1. I gjykuari Qani Pisha është banor i fshatit Begjes, Elbasan. I gjykuari ka në pronësi të
tij një mjet, tip motor, me targa EL 820A.
2. Në datën 25.02.2008, rreth orës 18.30, në aksin rrugor që lidh fshatin Kuqan me
fshatin Bugjes, i gjykuari në mjetin motor është përplasur me një traktor bujqësor. I
gjykuari Qani Pisha kishte si pasagjer edhe shtetasin Flamur Pisha, i cili ka mbetur i
dëmtuar nga ky aksident.
3. Sipas aktit të ekspertimtit për dëmtimet e shtetasit Flamur Pisha është konstatur se ka
pësuar dëmtime që shkakotojnë humbje të aftësisë për punë në masën mbi 9 (nëntë)
ditë pushim, dhe ka nevojë për riekspertim mjeko-ligjor pas 6 (gjashtë) muajsh me
qëllim vlerësimin nëse ka humbje të aftësisë së përhershme për punë; sipas aktit të
ekspertimit autoteknik, datë 26.02.2008 ka rezultuar se: “...shkaku determinant për
ndodhjen e aksidentit është drejtimi i mjetit motor pa leje drejtimi (dëshmi aftësie)
pozicionimi jo i rregullt në karrexhatë dhe mosmarrja e masave për shmangien e
aksidentit nga ana e drejtuesit të motorit. Drejtuesi i mjetit Qani Pisha ka drejtuar
mjetin pa leje drejtimi dhe pa kaskë mbrojtëse, duke shkelur nenet 115, 139 dhe 141
të Kodit Rrugor të Republikës së Shqipërisë.
4. Sipas shkresës nr.896/1 prot, datë 30.05.2008 e Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të
Transportit Transportit Rrugor ka rezultuar se i shtetasi Qani Pisha nuk është i pajisur
me dëshmi aftësie për drejtim motorçikletë.
5. I gjykuari Qani Pisha, gjatë hetimit dhe gjykimit, e ka pranuar faktin se nuk ka pasur
leje drejtimi, por ka pretenduar se për mjetin që ai drejtonte nuk nevojitet leje
drejtimi.
6. Në këto kushte, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka nisur procedimin duke e
akuzuar për veprën penale të “Drejtimi i automjetit në gjendje të dehur ose pa
dëshmi”, parashikuar nga N.291 i K.Penal.
II. Procedurat gjyqësore
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.463, datë 24.11.2008 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Qani Pisha, për kryerjen e veprës penale të
“Drejtimit të automjetit në gjëndje të dehur ose pa dëshmi” të parashikuar nga neni
291 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 200.000 lekë gjobë.
ii. Gjoba të paguhet brenda 6 muajve nga dita që vendimi të marrë formë të prerë.
Shpenzimet procedurale të kryera në fazën e hetimeve paraprake si edhe ato gjyqësore
në masën 4.200 lekë i ngarkohen të pandehurit.

576
 8. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2010-1003 (407), datë 18.11.2010 ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit penal nr.463, datë 24.11.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, më datë 10.12.2010, ka paraqitur
rekurs i gjykuari Qani Pisha nëpërmjet avokatit Vezir Barolli, me anën e të cilit ka
kërkuar: prishjen e vendimit nr.407, datë 18.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
prishjen e vendimit nr.463, datë 24.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
III.Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar
10. Gjykata e Apelit Durrës e ka gjetur të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, duke arsyetuar se: “...në analizë të të gjitha provave, me të drejtë gjykata ka
konkluduar se i pandehuri Qani Pisha ka konsumuar elementët e veprës penale të
parashikuar nga N.291 i K.Penal, duke mos marrë parasysh pretendimet e ngritura
nga i pandehuri gjatë gjykimit të çështjes dhe në ankim kundër vendimit, se mjeti nuk
plotëson kushtet për dëshmi në përdorim...”.
IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit
nëpërmjet përfaqësuesit të tij është i pabazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
12. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
penal, çka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i pacënueshëm.
13. Siç ka rezultuar nga aktet e gjykimit, i gjykuari Qani Pisha ka pasur në pronësi të tij,
një mjet tip motorçikletë, të cilin e drejtonte pa dëshmi aftësie, duke pretenduar se
klasifikimi i këtij mjeti nuk ka nevojë për dëshmi aftësie apo leje drejtimi. Në datën
25.02.2008, duke drejtuar mjetin e sipërpërmendur ka ndodhur një aksident rrugor, ku
ka pësuar dëmtime pasagjeri në këtë mjet, shtetasi Flamur Pisha.
14. Në lidhje ne pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit se mjeti nuk është më i
madh se 50 cc dhe klasifikohet si ciklomotor i cili nuk ka nevojë të ketë dëshmi
aftësie, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky pretendim është i pabazuar.
Sipas aktit të ekspertimit auto-teknik, datë 26.02.2008, ka rezultuar se mjeti
klasifikohet në kategorinë e Motorit pasi ka dy sedilje dhe shpejtësinë maksimale të
projektuar e ka 60 km/h. Sipas N.52/1 të K/Rrugor është bërë përcaktimi i
karakteristikave të ciklomotorave ku theksohet se: “Ciklomotorët janë mjete me
motor, me dy ose tri rrota, që kanë këto karakteristika: a) motor me cilindrat jo më të
mëdha se 50 cc, në qoftë se është motor me djegie të brendshme; b) aftësi lëvizëse mbi
rrugë horizontale me një shpejtësi deri në 50 km/h; c) ndenjëse njëvendëshe që nuk
lejon transportin e një njeriu tjetër, përveç drejtuesit të mjetit. Në këto rrethana në
bazë të konkluzionit të aktit të ekspertimit ku mjeti ka dy sedilje dhe shpejtësinë
maksimale të projektuar e ka 60 km/h, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i konsideron
të drejta vendimet e gjykatave.
15. Pra në bazë të nenit 115 të Kodit Rrugor 1 ky mjet mund të drejtohet pas marrjes së një
dëshmie nga institucionet përkatëse.

1
N.115 K.Rrugor “Lejedrejtimi dhe certifikata e aftesise profesionale per drejtimin e motomjeteve dhe automjeteve”
Nuk mund të drejtohen automjete dhe motomjete pa marrë lejedrejtimin e lëshuar nga dega e Drejtorisë së
Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor, e cila përfshin rrethin e banimit të kërkuesit.

577
 16. Pretendimi tjetër se i pandehuri ka shkelur nenet 115, 139 e 141 të Kodit Rrugor, por
shkelja e neneve 139 e 141 përbën kundravajtje administrative dhe jo penale, është i
pabazuar, pasi i gjykuari Qani Pisha është gjykuar për veprën penale të parashikuar
nga N.291 i K.Penal1, dhe jo “Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor”, e
parashikuar nga N.290 i K.Penal2.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
17. Vendimi nr.10-2010-1003(407), date 18.11.2010 i Gjykatës së Apelit Durrës përsa i
përket lënies në fuqi të vendimit nr.463, datë 24.11.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe deklarimit fajtor të të gjykuarit Qani Pisha, është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
18. Kolegji Penal e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga i gjykuari, duke mos e
pranuar atë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2010-1003 (407), datë 18.11.2010 të Gjykatës së
Apelit Durrës.

Tiranë më 18.02.2013

1
N.291 K.Penal “Drejtimi i automjeteve në gjendje të dehur apo pa dëshmi”
Drejtimi i automjeteve apo mjeteve të tjera të motorizuara ne gjendje të dehur apo pa dëshminë përkatëse të aftësisë, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim gjer në gjashtë muaj.
2
N.290 K.Penal “Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor”
Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor, kur ka shkaktuar vdekjen, plagosjen e rëndë të një personi ose plagosjen e lehtë të
disa personave, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në dhjetë vjet.

578
Nr.52104-01312-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-883 i Vendimit (58)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52104-01312-

00-2010, që i përket:

TË PANDEHURIT: SALIMAN BARÇI

A K U Z U A R:
Për veprat penale të
“Vrasjes me paramendim”, dy herë,
parashikuar nga neni 78 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.75, datë 24.11.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim ndaj viktimës Përparim Ibrahimi” dhe në bazë të nenit 78 të
K.Penal, dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim ndaj viktimës Artur Gjokola” dhe në bazë të nenit 78 të
K.Penal dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata e dënon
përfundimisht të pandehurin Saliman Barçi me një dënim të vetëm me 25 vjet
burgim, i cili do të vuhet në një burg të sigurisë së lartë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.664, datë 17.09.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.75, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.

Kundër vendimit nr.664, datë 17.09.2010, të Gjykatës të Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs, Prokuroria e Apelit Tiranë e cila kërkon:
Prishjen e vendimit 664 datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që i përket të
pandehurit Saliman Barçi dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.

Duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka zbatuar në mënyrë rigoroze nenet 141, 142 e 143
të K.Pr.Penale, pasi në dosje ndodhet shkresa nr.690 akti datë 03.09.2009, e gjykatës

579
 së rrethit drejtuar Komisariatit të Policisë Mat, për njoftimin e të pandehurit për t`u
paraqitur në seancën gjyqësore të datës 23.09.2009, i cili i ka kthyer përgjigje gjykatës
se i pandehuri ndodhet jashtë shtetit.
- Edhe nga proces-verbali i datës 11.09.2009, për kërkimin dhe njoftimin e të
pandehurit i nënshkruar nga vëllai i të pandehurit, rezulton se i pandehuri ndodhet
jashtë shtetit.
- Është e vërtetë se prokura është nënshkruar nga motra e të pandehurit e cila nuk jeton
me të pandehurin, por në sallën e gjykimit ka qenë e ëma e të pandehurit, e cila ka
konfirmuar se djali i saj ndodhet jashtë shtetit dhe gjykata mbështetur në këto rrethana
ka vendosur deklarimin e mungesës dhe vazhdimin gjykimit.
- Edhe vetë gjykata e apelit e ka zhvilluar gjykimin në mungesë të të pandehurit, me
fletëthirrje të firmosur nga motra e të pandehurit e cila jeton në Tiranë dhe me të
njëjtin avokat të caktuar nga motra e të pandehurit, në këto kushte nëse vendimi i
shkallës së parë është i pavlefshëm edhe vendimi i gjykatës së apelit është i
pavlefshëm.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtësin e të gjykuarit
Saliman Barçi, av. Fariz Xhurxhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi 664 datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit procedural e material penal e si i tillë duhet të prishet.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezulton se :
I pandehuri Saliman Barçi akuzohet se ka kryer veprat penale të “Vrasjes me
paramendim”, dy herë, ndaj viktimës Pëparim Ibrahimi dhe ndaj viktimës Artur Gjokola,
parashikuar nga neni 78/1 i K.Penal.
Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se më datë 18.07.1997, në orët e vona të natës në
afërsi të hyrjes së (sportistëve) të stadiumit të qytetit të Burrelit, janë gjetur të vrarë me armë
shtetasit Përparim Ibrahimi dhe Artur Gjokola, banorë të qytetit të Burrelit.
Sipas materialeve në dosje pas kryerjes së veprimeve të para hetimore, çështja është
pezulluar nga ana e Prokurorisë së Rrethit Mat, me vendimin datë 30.03.1998 duke ja kaluar
dosjen Policisë Gjyqësore të Komisariatit të Policisë Mat.
Me datë 11.03.2009 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Mat ka vendosur shfuqizimin e
pezullimit të çështjes dhe, pasi ka kryer një sërë veprimesh hetimore, ka arritur në
konkluzionin se autori i vrasjes së këtyre shtetasve është i pandehuri Saliman Barçi.
Sipas akteve në dosje, mbrëmjen e datës 18.07.1997, i pandehuri Saliman Barçi dhe
viktimat Përparim Ibrahimi dhe Artur Gjokola, kanë qenë për darkë në shtëpinë e viktimës
Përparim Ibrahimi, ku i pranishëm në darkë ka qenë edhe djali i vëllait të viktimës Ibrahim,
fëmijë në atë kohë, shtetasi Leonard Ibrahimi, ndërsa bashkëshortja e tij, shtetasja Lindita
Ibrahimi, kishte shkuar te prindërit e saj po në qytetin e Burrelit.
I pandehuri dhe viktimat jetonin në një pallat dhe natën e ngjarjes kanë ngrënë darkë
bashkë në shtëpinë e viktimës, ku gruaja e viktimës Përparim Ibrahimi kishte përgatitur një
tepsi me mish. Pasi kanë ngrënë darkë ata kanë parë disa video me dhunë e gjak dhe kanë
diskutuar se si do të ndanin një shumë prej 60.000.000 lekë të vjetra.

580
 Më pas fëmijën Leonard Ibrahimi e ka zënë gjumi, ndërsa i pandehuri dhe dy viktimat
ka rezultuar të jenë larguar nga banesa duke e lënë fëmijën të mbyllur brenda.
Pasi kanë dalë nga shtëpia, kanë hipur në makinën e të pandehurit dhe kur kanë arritur
në vendin e quajtur kryqëzimi i Koliqit, kanë parë një qytetar i cili po lëvizte në këmbë dhe
konkretisht dëshmitarin Ilir Abdia, të cilin e kanë futur në makinë dhe i pandehuri ka nxjerrë
pistoletën dhe ka dashur ta vrasë, por ka qenë ndërhyrja e viktimës Përparim Ibrahimi, duke i
thënë se është kushëriri im, çfarë ka bërë, që kanë sjellë ndërprerjen e veprimeve të të
pandehurit. Më pas dëshmitarin Ilir Abdia e kanë zbritur nga makina tek varrezat e
dëshmorëve të qytetit dhe janë kthyer për në qytet.
Më pas viktimat janë gjetur të vrarë në afërsi të hyrjes së (sportistëve) të stadiumit të
qytetit të Burrelit.
A. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.75, datë 24.11.2009, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim ndaj viktimës Përparim Ibrahimi” dhe në bazë të nenit 78 të K.Penal, dënimin e
tij me 20 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saliman Barçi për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim ndaj viktimës Artur Gjokola” dhe në bazë të nenit 78 të K.Penal dënimin e tij
me 20 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata e dënon
përfundimisht të pandehurin Saliman Barçi me një dënim të vetëm me 25 vjet burgim, i cili
do të vuhet në një burg të sigurisë së lartë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.664, datë 17.09.2010, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.75, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
B. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.664, datë 17.09.2010 ka arsyetuar ndër
të tjera se:
“……Nga dosja gjyqësore ka rezultuar se gjykimi i të pandehurit është bërë në
mungesë të tij. Në dosjen hetimore është administruar një prokurë e posaçme, e lëshuar nga e
motra e të pandehurit, Elizabeta Stafhasani, ku ka prokuruar si avokat Fariz Xhurxhin. Nga
përmbajtja e prokurës nuk rezulton që të ketë marrë më parë miratimin e të pandehurit
Saliman Barçi për lëshimin e kësaj prokure dhe nuk ka rezultuar që kjo qytetare të ketë jetuar
me të vëllanë e saj. Nga çertifikata familjare e të pandehurit, e administruar në dosje, rezulton
se i pandehuri në përbërjen familjare ka nënën e tij, gruan dhe një vajzë.
Nga aktet e administruara në seancë gjyqësore nuk rezulton që në drejtim të
pandehurit të jetë bërë ndonjë fletëthirrje për t’u thirrur për në gjykim pranë Gjykatës së
Faktit Mat, në adresën e shtëpisë, ku ai ka jetuar. Gjykata është mjaftuar me prezencën e
avokatit, por pa njoftuar për çdo seancë gjyqësore të shtyrë të pandehurin në vendbanimin e
tij.
Duke shkelur dispozitat e nenit 141 e 142 dhe 143 të K.Pr.Penale për mënyrën e
njoftimit të të pandehurit që nuk gjendet, gjykata apelit çmon se vendimit i gjykatës faktit
është i pavlefshëm në kuptim të nenit 128 të K.Pr.Penale ku thuhet se, “Aktet procedurale
janë të pavlefshme kur nuk respektohen dispozitat për thirrjen e të pandehurit”.
Gjykata çmon se e drejta e të pandehurit për të marrë pjesë në gjykim,si dhe për të
zgjedhur përfaqësuesit ligjorë është një e drejtë kushtetuese vetjake, e cila nuk mund të
transferohet tek familjarët. Po ashtu parashikimi në nenin 48/3 për mundësinë e familjareve

581
për të pajisur me prokurë mbrojtësin e të pandehurit nuk nënkupton transferimin e të drejtës
për të zgjedhur mbrojtësin nga i pandehuri tek familjarët, por nënkupton edhe ushtrimin e
vullnetit të këtij të pandehuri, nëpërmjet familjarëve. Me fjalë të tjera, i pandehuri e ushtron
këtë të drejtë vetjake nëpërmjet familjarëve të tij, të cilët kanë mundësitë objektive për të
kontaktuar me avokatë, në mënyrë që këta të fundit të shqyrtojnë mundësinë për të marrë
cilësinë e mbrojtësit ligjor të të pandehurit.
Sa sipër, Gjykata Apelit Tiranë konstaton se gjykata faktit ka zhvilluar një proces të
pa rregullt gjyqësor, kjo në mos respektimin e kërkesave të neneve 141 e vijues për thirrjen e
të pandehurit që nuk gjendet dhe për pasojë vendimi i gjykatës faktit duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues. ….”
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.664, datë 17.09.2010 të Gjykatës të Apelit Tiranë ka
paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.664, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që i përket
të pandehurit Saliman Barçi dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
Duke parashtruar këto shkaqe:
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka zbatuar në mënyrë rigoroze nenet 141, 142 e 143
të K.Pr.Penale, pasi në dosje ndodhet shkresa nr.690 akti datë 03.09.2009, e gjykatës së
rrethit drejtuar Komisariatit të Policisë Mat, për njoftimin e të pandehurit për t’u paraqitur në
seancën gjyqësore të datës 23.09.2009, i cili i ka kthyer përgjigje gjykatës se i pandehuri
ndodhet jashtë shtetit.
Edhe nga proces-verbali i datës 11.09.2009, për kërkimin dhe njoftimin e të
pandehurit i nënshkruar nga vëllai i të pandehurit, rezulton se i pandehuri ndodhet jashtë
shtetit.
Është e vërtetë se prokura është nënshkruar nga motra e të pandehurit e cila nuk jeton
me të pandehurin, por në sallën e gjykimit ka qenë e nëna e të pandehurit, e cila ka
konfirmuar se djali i saj ndodhet jashtë shtetit dhe gjykata mbështetur në këto rrethana ka
vendosur deklarimin e mungesës dhe vazhdimin gjykimit.
Edhe vetë gjykata e apelit e ka zhvilluar gjykimin në mungesë të të pandehurit, me
fletëthirrje të firmosur nga motra e të pandehurit e cila jeton në Tiranë dhe me të njëjtin
avokat të caktuar nga motra e të pandehurit, në këto kushte, nëse vendimi i shkallës së parë
është i pavlefshëm, edhe vendimi i gjykatës së apelit është i pavlefshëm.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal.
Rekursi i paraqitur nga ana e organit të akuzës është i mbështetur në ligj e si i tillë do
të pranohet.
Gjykata e Apelit Tiranë ka gjykuar çështjen në mënyrë të barazvleshme me Gjykatën
e Shkallës së Parë Mat, përsa i përket mbrojtësit të të gjykuarit. Nëse ky mbrojtës nuk ka
pasur tagra të plota për të përfaqësuar të gjykuarin në shkallë të parë, ai gjendet në të njëjtën
situatë edhe gjatë gjykimit në apel, pasi është i njëjti mbrojtës, me të njëjtën prokurë të dhënë
nga e motra e të pandehurit.
Vetë gjykata e apelit ka shkelur procedurat e njoftimit të të pandehurit, pasi nga dosja
gjyqësore rezulton se fletëthirrja dërguar në banesën e të gjykuarit për të marrë pjesë në
seancën e datës e datës 17.09.2010 është firmosur nga shtetasja Elisabeta Stafhasani, në
cilësinë e motrës së të pandehurit, e cila ka deklaruar se i pandehuri ndodhej jashtë shtetit dhe
nuk kishte kontakte me të.

582
 Duke qenë se kjo mënyrë njoftimi në gjykatën e apelit nuk është e plotë dhe korrekte,
pa u siguruar se i pandehuri do të marrë njoftim personalisht për procedimin në ngarkim të tij
sipas nenit 1401 të Kodit të Procedurës Penale, pasi personi që ka nënshkruar njoftimin
deklaron se i pandehuri ndodhet jashtë shtetit dhe nuk ka kontakte me të, gjykata e apelit
duhet të vazhdonte me mënyrat e tjera alternative të njoftimit të parashikuara shprehimisht në
nenin 140, 141 e 142 të Kodit të Procedurës Penale, duke zbatuar në mënyrë shteruese këto
dispozita.
Gjykata e apelit, në rastin konkret, nuk mund të korrigjojë parregullsitë e gjykatës së
shkallës së parë duke përsëritur të njëjtat parregullsi në njoftimin e të pandehurit, duke mos
respektuar të gjitha hallkat procedurale të njoftimit.
Në kushtet kur Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka respektuar vetë dispozitat procedurale
në lidhje me njoftimin e të pandehurit, vendimi i saj është i pavlefshëm në kuptim të nenit
128 c)2 të Kodit të Procedurës Penale.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në të
njëjtën gjykatë, me një tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.664, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 18.02.2013

1
· Neni 140 “Njoftimi i të pandehurit të lirë”
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet
personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të
ose një fqinji, ose një personi që punon me të. 2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin
ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë njërit prej personave të
treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë
procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Lajmërimi i depozitimit
afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëronatë për depozitimin me letër
rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë.
2
· Neni 128 “Pavlefshmëria absolute”
1. Aktet procedurale janë absolutisht të pavlefshme kur nuk respektohen dispozitat që lidhen me:
c) thirrjen e të pandehurit ose praninë e mbrojtësit kur ajo është e detyrueshme.

583
Nr.61004-00051-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-360 i Vendimit (59)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në datën 18.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
PERSONI NËN HETIM: ALFONS BALLA, në mungesë.

A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vjedhjes në bashkëpunim mbetur në tentativë”
parashikuar nga nenet 134/2-22 të K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësim arresti në flagrancë dhe caktim mase sigurimi.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229,230,238, 244 e 258, 259 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin penal nr.1266 akti, datë 24.11.2012,
ka vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit për personin nën hetim Alfons Balla. Të
caktojë ndaj personit nën hetim Alfons Balla, masën e sigurimi personal
“Arrest në burg” të parashikuar nga neni 238 i K.P.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.510, datë 17.12.2012, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.1266 akti, datë 24.11.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i gjykuari Alfons Balla nëpërmjet av.
Alketa Elezi, me anën e të cilit ka kërkuar, ndryshimin e masës së sigurimit nga “Arrest në
burg” në “Arrest në shtëpi”, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

584
 KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit penal nr.510, datë 17.12.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë; në mungesë të personit nën hetim Alfons Balla; si shqyrtoi në
tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi penal nr.510, datë 17.12.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar
në ligj dhe në prova e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit.
1. Në datën 19.11.2012 gjatë natës, në Komunën Zall-Bastar, Tiranë, shtetasi Alfons
Balla, në bashkëpunim me dy shokët e tij Dëshir Koburja dhe Albert Duma, kanë
tentuar të vjedhin lëndë djegëse naftë, nga gjeneratorët e antenave të Kompanisë
Celulare “Vodafon”, në vendin Qafë -Murriz.
2. Pasi kanë siguruar një automjet dhe bidona e zorrë, ata janë afruar tek antena, kanë
hapur një vrimë tek gardhi rrethues me tela sa për të futur dorën, por ardhja e një
makine fuoristradë ka bërë të mundur të ndërpresin veprimin e vjedhjes.
3. Policia ka bërë mes të tjerave dhe ndalimin e të dyshuarit Alfons Balla, në datën
21.11.2012 ora 22.00. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar procedimin
penal dhe ka dërguar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkesën për vleftësimin
e ligjshëm të ndalimit dhe caktimin e masës së sigurimit.
B. Procedurat gjyqësore.
4. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin penal nr.1266 akti, datë 24.11. 2012,
ka vendosur:“Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit për personin nën hetim Alfons
Balla. Të caktojë ndaj personit nën hetim Alfons Balla, masën e sigurimi personal
“Arrest në burg” të parashikuar nga neni 238 i K.P.Penale”.
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.510, datë 17.12.2012, ka vendosur:
Miratimin e vendimit nr.1266 akti, datë 24.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
6. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i gjykuari Alfons Balla nëpërmjet av.Alketa
Elezi, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e masës së sigurimit nga “Arrest në
burg” në “Arrest në shtëpi”.
7. Ndër shkaqet e parashtruara në rekurs veçohen:
Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar drejt kriteret e caktimit të masës në lidhje me
rrezikshmërinë e veprës dhe të autorit. I gjykuari nuk është recidivist dhe është i pa
dënuar ndonjëherë. Ai është dorëzuar vetë në polici dhe ka dhënë shpjegime të
hollësishme. Vepra është e mbetur në tentativë dhe nuk ka rrezik të zhduken provat e
saj.
C. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari.
8. Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe
si të tilla, nuk do të pranohen.
9. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe
kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë i drejtë.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit Tiranë, me të drejtë ka
vendosur miratimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke caktuar
ndaj personit nën hetim Alfons Balla, masën e sigurimit personal “Arrest në burg ”.

585
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, i drejtë është vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë, në disponimin e saj që, personit nën hetim Alfons Balla, t’i caktohet si
masë sigurimi personal me karakter shtrëngues, duke mbajtur parasysh se: I. Mbi
personin nën hetim Alfons Balla, ekziston dyshimi i arsyeshëm për kryerjen prej tij të
veprës penale të “Vjedhjes në bashkëpunim mbetur në tentativë” parashikuar nga
nenet 134/2-22 i Kodit Penal, kusht i sanksionuar nga pika 1, e nenit 228 të
K.Pr.Penale. Nga aktet e administruara paraprakisht rezulton dyshimi i arsyeshëm se
personi nën hetim Alfons Balla, mund të ketë kryer veprën penale për të cilën
akuzohet.
12. II. Vepra penale e “Vjedhjes në bashkëpunim mbetur në tentativë” parashikuar nga
nenet 134/2-22 i Kodit Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Alfons Balla, nuk rezulton
të jetë parashkruar, dekriminalizuar apo amnistuar nga organi kompetent shtetëror.
Personi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm përpara ligjit dhe nuk rezulton të ketë
ndonjë shkak tjetër padënueshmërie të tij, duke u plotësuar kështu edhe kushti i dytë i
përgjithshëm, i parashikuar në paragrafin e dytë, të nenit 228 të K.Pr.Penale.
13. Në këto kushte, drejtë ka vepruar gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit duke i
caktuar personit nën hetim Alfons Balla masë sigurimi personal me karakter
shtrëngues.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu se gjykata e apelit me të drejtë
ka vlerësuar që vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të miratohet përsa i përket
llojit të masës së sigurimit personal të zgjedhur ndaj personit nën hetim Alfons Balla.
15. Pretendimi i ngritur nga i gjykuari, në rekursin e paraqitur përpara Gjykatës së Lartë
se vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim me dispozitat procedurale
penale dhe kriteret ligjore të përcaktuara posaçërisht nga neni 229 të K.Pr.Penale,
gjendet i pabazuar në ligj.
16. Masa e sigurimit personal, e kërkuar nga organi i akuzës dhe e vendosur nga Gjykata
e Shkallës Parë Tiranë (ndryshe nga sa ka pretenduar i gjykuari në rekurs) i përgjigjet
rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon ligji për veprën penale konkrete. Në
bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal “Arrest në burg”, mund të
vendoset vetëm në qoftë se, për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe
autorit, çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin konkret plotësohen këto
kritere. Vepra për të cilën akuzohet personi nën hetim dhe vetë ky i fundit, paraqesin
rrezikshmëri të veçantë shoqërore.
17. (i) Vepra penale për të cilën akuzohet se ka kryer personi nën hetim Alfons Balla,
është me rrezikshmëri të veçantë shoqërore për të vendosur masën e sigurimit
personal “Arrest në burg” si kusht i parashikuar nga pika 1 nenit 230 të K.Pr.Penale.
18. (ii) Vetë personi nën hetim Alfons Balla, paraqet rrezikshmëri të veçantë (të theksuar)
shoqërore pasi natën dhe në bashkëpunim kanë tentuar të vjedhin naftën e antenës së
shoqërisë mobile.
19. Në nenin 229 K.Pr.Penale përcaktohet se: “1. Në caktimin e masave të sigurimit
gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. 2. Çdo masë duhet të jetë në raport me
rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese të parashikuara nga kodi penal…”.
20. Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, gjykatat dhe organi i akuzës kanë pasur
parasysh kërkesat e pikës 1 nenit 229 të K.Pr.Penale, duke vlerësuar drejt
përshtatshmërinë e masës së zgjedhur ndaj personit nën hetim Alfons Balla, me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.

586
 21. Në të tilla rrethana, Gjykata e Apelit Tiranë me të drejtë e ka vlerësuar të pabazuar
kërkesën e të gjykuarit për caktimin ndaj personit nën hetim Alfons Balla, të masës së
sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest në shtëpi”, duke arritur në
konkluzionin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të miratohet edhe për
këtë pjesë, duke i caktuar personit nën hetim Alfons Balla, si masë sigurimi personal
me karakter shtrëngues atë të “Arrestit në burg”, në përputhje me kërkesat e nenit 238
te K.Pr.Penale.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
22. Gjykata Apelit Tiranë, ka kuptuar dhe zbatuar drejtë ligjin. Ajo (gjykata), me të drejtë
ka vendosur miratimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë duke caktuar si masë
sigurimi personal me karakter shtrëngues ndaj personit nën hetim Alfons Balla atë të
“Arrestit në burg”, në përputhje me kërkesat e nenit 238 të K.Pr.Penale.
23. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.510, datë 17.12.2012 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, duke qenë rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal do të lihet në
fuqi.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249 pika “8” të Kodit
të Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.510, datë 17.12.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 18.02.2013

587
Nr.71008-00179-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-402 i Vendimit (60)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

KËRKUES: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

TIRANË

OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit të mosfillimit të procedimit penal
nr.3843, datë 30.12.2008 të Prokurorisë së Rrethit Tiranë.
Baza ligjore: Neni 291/2 i K.P.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.88 akti, datë 29.05.2009, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së Drejtorisë Rajonale Tiranë.
Prishjen e vendimit të mos fillimit të procedimit penal nr.3843, datë
30.10.2008, dhe kthimin Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin
e hetimeve të mëtejshme.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1139, datë 16.12.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.88 akti, datë 29.05.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në datën 15.01.2010, ka paraqitur rekurs

Prokurori i Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar:
Prishjen e vendimit nr.1139, datë 16.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit
88 akti, datë 29.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe kthimin e çështjes për
rigjykim.
- Subjekti nuk ka marrë dijeni për njoftimin e detyrimeve dhe aq më pak për masat
administrative, duke ju referuar proces-verbaleve të policisë tatimore.
- Mos njoftimi i vendndodhjes së shoqërisë nuk mund ta ngarkojë subjektin me
përgjegjësi penale ato janë shkelje administrative dhe dënohen me gjobë.
- Meqenëse nga verifikimi rezulton që nuk janë marrë masat administrative dhe nuk
është bërë njoftimi, nuk ka vepër penale.

588
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Bujar Sheshi, që hoqi dorë
nga rekursi; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Në datën 18.07.2008, Drejtoria Rajonale e Tatimeve ka bërë kallëzim penal dhe, ka
kërkuar fillimin e ndjekjes penale për veprën penale të “Mospagimi të taksave dhe tatimeve”,
e parashikuar nga neni 181 i Kodit Penal.
Sipas materialit denoncues, shoqëria tregtare “Distribucion” shpk, me administrator
zotin R.S., kishte detyrime të pashlyera në shumën 320.170 lekë.
Kallëzuesi, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, pretendonte në kallëzim se kishte
konsumuar të gjithë masat administrative, të parashikuara në nenet 45, 46 të Ligjit nr.8560,
datë 22.12.1999, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Në datën 24.10.2008, gjatë hetimeve paraprake, nga ana e prokurorit është vendosur
mos fillimi i procedimit penal nr.3819/2008, për shkak se fakti i kallëzuar nuk parashikohet si
vepër penale.
Në vendimin e mosfillimit arsyetohet mungesa e faktit penal, me faktin që nga
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë nuk i janë njoftuar detyrimet tatimore subjektit tatim
pagues, si dhe nuk janë konsumuar plotësisht masat administrative, sikurse kërkohet nga neni
181 i Kodit Penal.
Në datën 07.11.2008, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë ka kundërshtuar vendimin
e mos fillimit në gjykatë, duke pretenduar që njoftim vlerësimi tatimor i është dërguar
subjektit sipas procedurës së përcaktuar në ligj dhe, se janë ezauruar të gjitha mundësitë
objektive ligjore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.88 akti, datë 29.05.2009, ka
pranuar kërkesën ë Drejtorisë Rajonale Tiranë duke prishur vendimin e mos fillimit të
procedimit penal nr.3843, datë 30.10.2008, dhe kthimin e kësaj çështje për vazhdimin e
hetimeve të mëtejshme Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
Me vendimin nr.1139, datë 16.12.2009, Gjykata e Apelit Tiranë ka lënë në fuqi
vendimin nr.88 akti, datë 29.05.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
Me pretendimin se Subjekti nuk ka marrë dijeni për njoftimin e detyrimeve dhe aq më
pak për masat administrative, duke ju referuar procesverbaleve të policisë tatimore.
Mos njoftimi i vendndodhjes së shoqërisë nuk mund ta ngarkojë subjektin me
përgjegjësi penale ato janë shkelje administrative dhe dënohen me gjobë.
Duke pretenduar se subjekti nuk ka marrë dijeni për njoftimin e detyrimeve dhe aq më
pak për masat administrative, duke ju referuar proces-verbaleve të policisë tatimore dhe
prandaj mos njoftimi i vendndodhjes së shoqërisë nuk mund ta ngarkojë atë me përgjegjësi
penale, prokurori pranë Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs ndaj vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Mirëpo, në seancën gjyqësore të datës 18.02.2013, prokurori pranë Gjykatës së Lartë
bazuar në nenit 442/2 të K.Pr.Penale, kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes. Këtë qëndrim në
lidhje me rekursin, prokurori e argumentoi me faktin se pasi ka bërë verifikimet e nevojshme
për kallëzimin objekt gjykimi, në përfundim ka konstatuar se pasi janë kryer veprimet e
nevojshme nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë (në zbatim të vendimit të gjykatës së
apelit), bazuar në nenin nr.1 të ligjit nr.9986, datë 11.09.2008, “Për faljen e detyrimeve
doganore apo tatimore, me vendimin e datës 08.02.2010 është vendosur përsëri mos fillimi i
hetimeve.

589
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje,
pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në
zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk
pranohet kur është hequr dorë prej tij”.
Në këto kushte, Kolegji Penal e gjen të bazuar në ligj kërkesën e prokurorit për
pushimin e çështjes objekt gjykimi, dhe për rrjedhoje çmon se ajo duhet pranuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 442/a të K.P.Penale,

VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 18.02.2013

590
Nr.70009-00722-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1214 i Vendimit (61)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES: JANI SKËNDERI, mbrojtur nga

av. Gëzim Gega.

OBJEKTI:
Mosekzekutim i vendimit penal nr.263, datë 09.11.1999
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Baza Ligjore: Neni 68 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.575, datë 04.11.2010, ka vendosur:

Deklarimin të parashkruar të dënimit me 6 vjet e 6 muaj burgim për të
dënuarin Jani Skënderi dhënë me vendimin nr.263, datë 09.11.1999 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, lënë në fuqi me vendimin nr.103, datë
27.06.2000 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.28, datë 29.03.2011, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit penal nr.28, datë 29.03.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Jani Skënderi. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të kërkuesit.

Kundër këtij vendimi, më datë 28.04.2011 ka paraqitur rekurs ankuesi me anën e të

cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit penal nr.28, datë 29.03.2011 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.575, datë 04.11.2010 Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Fier, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Provë që i dënuari ka qenë i lirë është fakti që ka përpiluar prokurën e posaçme tek
konsulli ynë në Greqi.
- Prokuroria e Rrethit Fier ka kërkuar pranimin e kërkesës sime pasi është parashkruar
dënimi.
- Pas një muaji që kish marrë vendimi formë të prerë kujtohet Prokurori i Apelit dhe
bën ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.

591
 KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dëgjoi
mbrojtësin e kërkuesit, Jani Skënderi, av.G.Gega, i cili kërkoi prishjen e vendimit me nr.28,
datë 29.03.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit me nr.575, datë
04.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi nr.28, datë 29.03.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe ankimi i prokurorit të
Apelit Vlorë të mos pranohet.
A. Rrethanat e faktit
Kërkuesi Jani (Arjan) Skënderi nëpërmjet avokatit Gëzim Gega ka kërkuar në gjykatë
mos ekzekutimin e vendimit penal nr.263, datë 09.11.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, pasi sipas tij është mbushur afati 10 vjeçar i parashkrimit dhe vendimi nuk është
ekzekutuar.
Kërkuesi, pasi vendimi ka marrë formë të prerë, është arrestuar në Greqi për efekt
ekstradimi në vitin 2008 dhe procedura nuk është përmbyllur pasi nuk rezulton të jetë
ekstraduar dhe në datën 28.10.2010 është paraqitur në konsullatën tonë në Athinë e ka
firmosur prokurën e posaçme për avokatin.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.575, datë 04.11.2010, ka
vendosur:
Deklarimin të parashkruar të dënimit me 6 vjet e 6 muaj burgim për të dënuarin Jani
Skënderi dhënë me vendimin nr.263, datë 09.11.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.103, datë 27.06.2000 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.28, datë 29.03.2011, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit penal nr.28, datë 29.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Jani Skënderi. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të
kërkuesit.
Kundër këtij vendimi, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs ankuesi Jani Skënderi,
me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e apelit para se të marrë në analizë zgjidhjen në themel të çështjes mori në
analizë legjitimimin e prokurorit të apelit për këtë ankim, për t’i dhënë përgjigje edhe
pretendimit të mbrojtjes. Në fund kjo gjykatë konkludoi se në bazë të nenit 408 të
K.Pr.Penale, përfaqësuesi i Prokurorisë së Apelit ka të drejtë të ushtrojë ankim kundër
vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Po kështu apeli i Prokurorit të Apelit është brenda
afatit 10 ditor nga dita që ai ka marrë dijeni për vendimin e dhënë. Si përfundim kjo gjykatë
konkludon se Prokurori i Apelit ka të drejtë të ushtrojë ankim brenda 10 ditëve nga marrja
dijeni për vendimin, ashtu sikundër me të drejtë edhe ka vepruar në rastin konkret.
Në rastin konkret kërkuesi Jani Skënderi është dënuar me 6 vjet dhe 6 muaj burgim
dhe me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Fier i është referuar paragrafit “b” të nenit 68 të
K.Pr.Penale. Pra sipas këtij paragrafi është e vërtetë që në rast se për vendimet që përmbajnë
dënime nga 5-15 vjet, me kalimin e 10 vjetëve nga dita që vendimi ka marrë formë të prerë

592
vendimi penal nuk ekzekutohet. Por gjykata ka gabuar kur e ka konsideruar të përfunduar
kalimin e këtij afati.
Që të jemi para zbatimit të kësaj dispozite duhet që njëherazi të jenë plotësuar tre
kushte. Së pari, vendimi të jetë në marzhet e dënimit nga 5 gjer në 15 vjet burgim (në këtë
rast dënimi prej 6 vjet dhe 6 muaj është brenda këtij marzhi); Së dyti, duhet që nga dita që
vendimi ka marrë formë të prerë të kenë kaluar 10 vjet; dhe së treti, vendimi të mos jetë
ekzekutuar brenda afatit 10 vjeçar.
Në rastin konkret gjykata e shkallës së parë, e cila është investuar me kërkesën e
përfaqësuesit të posaçëm, nuk ka qenë në dijeni se për kërkuesin Jani Skënderi është zbatuar
procedura e ekzekutimit të vendimit.
Gjykata e apelit me kërkesë të përfaqësuesit të akuzës, në bazë të nenit 427/1 dhe
427/2 të K.Pr.Penale, përsëriti pjesërisht shqyrtimin gjyqësor. Pas administrimit të praktikës
për ekstradimin e të dënuarit Jani Skënderi rezulton e provuar se për shtetasin Jani Skënderi
është shpallur kërkim ndërkombëtar. Ai është arrestuar në datën 13.11.2008 në Orchomenos,
Greqi. Për këtë arrestim është njoftuar Ministria e Brendshme me shkresën e Interpol Athina
të datës 18.11.2008. Pas këtij njoftimi është përgatitur dokumentacioni për ekstradimin e tij
dhe shteti shqiptar është në pritje të këtij ekstradimi.
Gjykata e Apelit Vlorë, nisur nga fakti që kërkuesi është arrestuar në datën
13.11.2008, për llogari të këtij dënimi, çmon se dënimi i dhënë për këtë shtetas nuk është
parashkruar, pasi nga dita që vendimi ka marrë formë të prerë deri në ditën që ky vendim
është ekzekutuar nuk kanë kaluar 10 vjet (27.06.2000 deri në 13.11.2008 kanë kaluar vetëm 8
vjet dhe 5 muaj). Pra nuk plotësohen dy prej kushteve për zbatimin e nenit 28/b të K.Penal,
nuk kanë kaluar 10 vjet dhe se vendimi është ekzekutuar para këtij afati.
Në këtë rast, meqenëse rezulton e provuar se vendimi është ekzekutuar dhe përderisa
nuk kemi asnjë dokument tjetër që të provojë të kundërtën, kjo gjykatë e konsideron të
pabazuar pretendimin e mbrojtjes dhe se afati 10 vjeçar nuk është i plotësuar, për pasojë
ekzekutimi i vendimit nuk është parashkruar dhe dënimi nuk është shuar.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji penal konstaton se vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim
me ligjin procedural penal dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe ankimi i prokurorit të mos
pranohet.
Rezulton se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me nr.575, është dhënë me
datë 04.11.2010. Ndaj tij, me datë 29.12.2010, ka paraqitur ankim prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit Vlorë. Ky kolegj çmon se afati i ankimit prej dhjetë ditësh duhet të
llogaritet sipas nenit 415 të K.Pr.Penale, pra nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit.
Ka rezultuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka zhvilluar gjykimin në prani të
prokurorit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier. Nga data që është shpallur vendimi, pra
04.11.2010 deri në ditën që është paraqitur ankimi, kanë kaluar më shumë se 10 ditë, që është
afati i përcaktuar në ligj (në fakt kanë kaluar 55 ditë). Në lidhje me këtë pikë, Kolegji Penal
çmon se ankimi ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nuk duhej pranuar.
Përfundimisht ky kolegj çmon se vendimi me nr.28, datë 29.03.2011 i Gjykatës së
Apelit Vlorë duhet prishur, duke vendosur mospranimin e ankimit të prokurorit pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në lidhje me pretendimet e tjera, që kanë të bëjnë me themelin e kërkesës, ky kolegj
çmon se nuk duhen marrë në shqyrtim, meqenëse ankimi i prokurorit nuk duhej pranuar për
shkak të kalimit të afatit 10 ditor.

593
 PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.28, datë 29.03.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
mospranimin e ankimit të prokurorit të Apelit Vlorë.

Tiranë, më 27.02.2013

594
Nr.52807-00892-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-519 i Vendimit (62)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

I AKUZUAR: KRISTO BUÇUKU

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
LUSHNJË

A K U Z A:
“Pornografi”, neni 117 K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.50 (492), datë 28.04.2009, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kristo Buçuku për kryerjen e veprës
penale “Ndërhyrje e padrejtë në jetën private” në dëm të shtetases Denada
Konja, parashikuar nga Neni 121 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e
tij me shtatë muaj e gjysëm burgim.
2. Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit, ta dënojë
përfundimisht me 5 muaj burg.
3. Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita që ky vendim të marrë formë të prerë
dhe të kryhet në një burg të sigurisë së ulët.
4. Prova materiale Cd me pamjet pornografike të shkatërrohet, ndërsa telefoni
motorola (pasi t’i fshihet pamja pornografike) t’i kthehet shtetasit Elson Qosja.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.212, datë 27.04.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.50 (492), datë 28.04.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në datën 16.05.2011, ka paraqitur rekurs

i gjykuari Kristo Buçuku, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit të
Gjykatës Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Lushnjë dhe deklarimin e
pafajshëm të të gjykuarit për veprën penale të ndërhyrjes së padrejtë në jetën private, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Nuk e ka shpërndarë ai skenën e seksit mes tij dhe ish të dashurës.
- Tabulatët telefonike nuk provojnë shpërndarjen nga i gjykuari.

595
 - Ekspertja psikologe në vlerësimin psikologjik ka thënë se denoncuesja është
kondicionuar së tepërmi nga familja sesa vullneti i saj.
- Asnjë dëshmitar nuk tha se këtë material e kanë marrë apo ua ka dhënë i gjykuari.
- Aparati i të gjykuarit i bllokuar nga policia nuk ka kamera e as mundësi dërgimi.
- Kallëzimi është bërë për motive xhelozie.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pushimin e çështjes në zbatim të N.5/2 të
ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. I gjykuari Kristo Buçuku dhe kallëzuesja, shtetësja Denada Konja, janë banues në
fshatin Gradishtë Lushnjë dhe kanë pasur një lidhje intime bashkë. Ajo e akuzon se ai
ka shpërndarë me “blue-tooth” një video ku të dy kanë kryer marrëdhënie seksuale.
Video, e cila ishte rreth 25-30 sekonda është shpërndarë edhe në ambientet e shkollës
ku studion motra e kallëzueses, shtetësja Anila Konja.
2. Mbi bazën e materialit kallëzues të ardhur nga Komisariati i Policisë Lushnjë,
Prokuroria e Lushnjës ka regjistruar procedimin penal nr.109 duke e akuzuar të
gjykuarin për veprën penale të “Shpërndarjes së materialeve pornografike” sipas
nenit 117 të K.Penal1.
3. Prokuroria e ka dërguar çështjen në gjykim me akuzën e “Shpërndarjes së materialeve
pornografike” sipas nenit 117 të K.Penal.
4. I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën dhe ka kërkuar pafajësi.
5. Kallëzuesja, në cilësinë e të dëmtuarës akuzuese, i është drejtuar më datë 30.11.2011
Gjykatës së Lartë, me deklaratën noteriale nr.2773, rep të datës 30.11.2011 para
Noterit Shkëlzen Cankja dhe kërkon heqjen dorë përfundimisht nga ankimi dhe
dënimi i Kristo Buçukut, pasi kjo është kundra vajtje penale që ndiqet mbi ankim me
vullnetin e saj.
I. Procedurat gjyqësore
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.50 (492), datë 28.04.2009 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kristo Buçuku për kryerjen e veprës penale
“Ndërhyrje e padrejtë në jetën private” në dëm të shtetases Denada Konja,
parashikuar nga Neni 121 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me shtatë
muaj e gjysëm burgim.
ii. Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale duke i ulur 1/3 e dënimit, ta dënojë
përfundimisht me 5 muaj burg.
iii. Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita që ky vendim të marrë formë të prerë dhe të
kryhet në një burg të sigurisë së ulët.
iv. Prova materiale Cd me pamjet pornografike të shkatërrohet, ndërsa telefoni motorola
(pasi t’i fshihet pamja pornografike), t’i kthehet shtetasit Elson Qosja.

1
Neni 117 K.Penal “Pornografia”
Prodhimi, shpërndarja, reklamimi, importimi, shitja e botimi i materialeve pornografike në ambientet e të miturve, përbëjnë
kundërvajtje penale dhe dënohen me gjobë ose me burgim gjer në dy vjet

596
 7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.212, datë 27.04.2011, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit penal nr.50 (492), datë 28.04.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në datën 16.05.2011 ka paraqitur rekurs
i gjykuari Kristo Buçuku, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit të Gjykatës Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Lushnjë dhe
deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit për veprën penale të ndërhyrjes së padrejtë në
jetën private, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, gjen zbatim
amnistia e veprës penale, sipas ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” për të cilën
është dënuar me vendim të formës së prerë i gjykuari Buçuku dhe për pasojë vendimet
do të prishen dhe do të vendoset pushimi i gjykimit.
10. I gjykuari Kristo Buçuku është dënuar me vendim të formës së prerë për
kundravajtjen penale të “Ndërhyrje e padrejtë në jetën private” në dëm të shtetases
Denada Konja, parashikuar nga Neni 121 i K.Penal. Koncepti i formës së prerë së
vendimit lidhet ngushtë me parimin e sigurisë juridike pasi ka të bëjë me shqyrtimin
përfundimtar të çështjes. Sipas K.Pr.Penale një vendim merr formë të prerë në dy
raste: i) kur palët nuk kanë bërë ankim ndaj vendimit dhe ii) mbasi është shqyrtuar në
gjykatën e apelit.
11. Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin 5 është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale me plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative: i) vepra penale të
jetë kryer përpara datës 30.09.2012 dhe ii) vepra penale të parashikojë një dënim deri
në dy vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
12. I gjykuari, është dënuar me vendim të formës së prerë për veprën penale të
“Ndërhyrje e padrejtë në jetën private”1, në dëm të shtetases Denada Konja,
parashikuar nga Neni 121 i K.Penal. Kjo vepër parashikohet si kundra vajtje penale
ku si sanksion penal ka dënimin me gjobë ose me burgim deri në dy vjet, dhe është
një vepër që pretendohet e kryer para datës 30 shtator 2012. Si rrjedhim kjo vepër
penale futet në atë bashkësi që përfshin neni 5 i Ligjit “Për dhënie Amnistie” i
sipërcituar dhe si e tillë duhet pushuar.
13. Kolegji Penal vlerëson se çështja në ngarkim të të gjykuarit Kristo Buçuku
duhet të pushohet në bazë të nenit 387/1 të K.Pr.Penale 2 për shkak se ndjekja
penale nuk mund të vazhdojë.
14. Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se: “Me aktin e amnistisë organi kompetent
përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose bën
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
15. Gjykata Kushtetuese në Vendimin nr.16, datë 19.04.2010, ka theksuar se: “...akti i
amnistisë parashikon disa organe, të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji për
dhënie amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia
e veprës penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit)”.
1
N.121 K.Penal “Ndërhyrje të padrejta në jetën private”
Vendosja e aparaturave që shërbejnë për dëgjim apo regjistrim të fjalëve ose të figurave, dëgjimi, regjistrimi ose transmetimi
i fjalëve, fiksimi, regjistrimi ose transmetimi i figurave, si dhe ruajtja për publikim apo publikimi i këtyre të dhënave që
ekspozojnë një aspekt të jetës private të personit pa pëlqimin e tij, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me
burgim gjer në dy vjet.
2
Neni 387/1 K.Pr.Penale “Vendimi i pushimit të çështjes”
1. Kur ndjekja penale nuk duhej të fillonte ose nuk duhet të vazhdojë, ose kur vepra penale është shuar, gjykata vendos
pushimin e çështjes, duke treguar edhe shkakun.

597
 16. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi
i këtij ligji është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e
dënimit të gjithë personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në
N.5, i cili parashikon se: “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar
duhet të pushojë për veprat penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat
Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër
më të lehtë. 2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në
varësi të fazës apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mos
fillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që
amnistohen”, arrin në konkluzionin se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Kristo
Buçuku, duhet pushuar.
17. Në rastin objekt gjykimi jemi përpara faktit të amnistisë së veprës penale, e cila gjen
zbatim në të gjitha fazat procedurale të procesit penal, me pasojë pushimin e çështjes
për ato vepra penale për të cilat ndjekja penale nuk duhet të fillojë ose të vazhdojë,
(Ndërhyrje të padrejta në jetën private), e cila është përfshirë ne kategorinë e N.5 të
ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie” dhe sjell si pasojë pushimin
e gjykimit konform Nenit 442 të K.Pr.Penale: “1. Gjykata e Lartë vendos prishjen e
vendimit dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim kur: a) vepra penale është
shuar ose ndjekja penale nuk duhet të fillonte e të vazhdonte. 2. Në rastet e
parashikuara nga shkronja “a” Gjykata vendos pushimin e çështjes”.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1, 441/1 gërma “c”, 442/1
gërma “a” të K.Pr.Penale dhe neni 5/1/2 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie”,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.50(492), datë 28.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë dhe të vendimit nr.212, date 27.04.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Kristo Buçuku.

Tiranë, më 27.02.2013

598
Nr.52307-00985-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-516 i Vendimit (63)

VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

I DËMTUAR AKUZUES: KLEMENT PIRRO

I AKUZUARI: DHIONIS MESHINI

A K U Z A:
Dëmtime të tjera me dashje N.90/2 K.Penal.
Baza ligjore: Nenet 59 dhe 60 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.451, datë 24.03.2010 vendosi:

Deklarimin e pafajshëm të të akuzuarit Dhionis Meshini për kryerjen e veprës
penale të dëmtimeve me dashje ndaj të dëmtuarit Klement Pirro.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.184, datë 25.02.2011 vendosi:

Ndryshimin e vendimit nr.451, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, sa më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dhionis Meshini për kryerjen e veprës
penale të “Dëmtimeve të tjera me dashje”, parashikuar nga 90/2 të K.Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 100.000 (njëqindmijë) lekë
gjobë, e cila duhet shlyer brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita e sotme që
vendimi merr formë të prerë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Dhionis Meshini,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.184, datë 25.02.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.451, datë 24.03.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe parashtron këto shkaqe:
- Provat e reja që janë depozituar në Gjykatën e Apelit Tiranë dhe gjykata në
kundërshtim me N.427 të K.Pr.Penale ia ka pranuar nuk janë prova të dala rishtazi
dhe të panjohura prej tij më parë dhe që nuk ka patur mundësi t’i njihte.
- Gjykata e Apelit Tiranë ka shkelur N.351 të K.Pr.Penale dhe 49 të K.Pr.Penale pasi
për të akuzuarin në mungesë Dhinos Meshini nuk ka caktuar një mbrojtës kryesisht.
Nuk është shpallur mungesa e tij dhe nuk i është caktuar asnjë mbrojtës kryesisht.
- E drejta e mbojtjes është e drejtë e garantuar nga N.6/3 i Konventës dhe një frymë e
sanksionuar dhe unifikuar në praktikën në lidhje me gjykimin në mungesë.

599
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pushimin e çëshjtes në zbatim të N.5/2 të
ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. I dëmtuari akuzues, Klement Pirro, është banor i qytetit të Tiranës. Ai i është drejtuar
gjykatës, konform Nenit 59/1 të K.Pr.Penale 1 si i dëmtuar akuzues. Në kërkesën e tij
ka ngritur akuze private ndaj të akuzuarit Dhionis Meshini, për veprën penale të
“Dëmtimeve të tjera me dashje”, sipas nenit 90/2 të Kodit Penal.
2. I dëmtuari me të akuzuarin Dhionis Meshini kanë marrëdhënie pune, si i punësuar në
biznesin që ushtron i akuzuari. Midis tyre kanë lindur konflikte në lidhje me shumat e
parave që i detyrohen njëri-tjetrit.
3. Ngjarja nga e cila ka rezultuar konflikti, është e datës 06.09.2009, ku i akuzuari ka
shkuar në shtëpinë e të dëmtuarit për të biseduar në lidhje me problemet e tyre të
biznesit dhe atë ditë kanë nënshkruar edhe deklarata që përmbajnë detyrime në të
holla.
4. Nga ana e të dëmtuarit Klement është pretenduar se gjatë bisedës i akuzuari ka
ushtruar dhunë fizike dhe psikologjike ndaj duke e goditur në pjesë të ndryshme të
trupit dhe duke e mbajtuar të izoluar për rreth 5 orë me radhë.
5. Sipas aktit-mjeko ligjor nr.1048, datë 10.09.2009 ka rezultuar se: “dëmtimet e
shkaktuara hyjnë në kategorinë e atyre që passjellin humbjen e aftësisë së
përkohshme për punë në masën deri 9 ditë...”
6. I akuzuari ka pranuar që ka qenë në shtëpinë e të dëmtuarit, por ka mohuar ta ketë
goditur apo ofenduar, duke pretenduar se i akuzuari ka detyrime të papaguara ndaj tij
dhe për këtë qëllim ka bërë edhe kallëzim penal.
I. Procedurat gjyqësore
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.451, datë 24.03.2010 vendosi:
i. Deklarimin e pafajshëm të të akuzuarit Dhionis Meshini për kryerjen e veprës penale
të dëmtimeve me dashje ndaj të dëmtuarit Klement Pirro.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.184, datë 25.02.2011 vendosi:
i. Ndryshimin e vendimit nr.451, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, sa më poshtë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dhionis Meshini për kryerjen e veprës penale të
“Dëmtimeve të tjera me dashje”, parashikuar nga 90/2 të K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite, dënimin e tij me 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë, e cila duhet shlyer
brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita e sotme që vendimi merr formë të prerë.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Dhionis Meshini,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.184, datë
25.02.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.451, datë
24.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe parashtron shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

1
Neni 59/1 K.Pr.Penale “I dëmtuari akuzues”
Ai që është dëmtuar nga veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120, 121, 122,
125, 127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë
në gjykatë dhe të marrë pjesë në gjykim si palë për të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar shpërblimin e dëmit.

600
 II. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, gjen zbatim
amnistia e veprës penale, sipas ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” për të cilën
është akuzuar i gjykuari Dhionis Meshini, dhe për pasojë vendimet do të prishen dhe
do të vendoset pushimi i gjykimit.
11. Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin 5 është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale me plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative: i) vepra penale të
jetë kryer përpara datës 30.09.2012 dhe ii) vepra penale të parashikojë një dënim deri
në dy vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
12. I dëmtuari akuzues Klement Pirro e ka akuzuar të gjykuarin Dhionis Meshini për
veprën penale të parashikuar nga neni 90/2 i Kodit Penal 1, e cila parashikohet si
kundravajtje penale ku si sanksion penal ka dënimin me gjobë ose me burgim deri në
gjashtë muaj, dhe është një vepër që pretendohet e kryer para datës 30 shtator 2012. Si
rrjedhim kjo vepër penale futet në atë bashkësi që përfshin neni 5 i Ligjit “Për dhënie
Amnistie” i sipërcituar dhe si e tillë duhet pushuar.
13. Kolegji Penal vlerëson se çështja në ngarkim të të akuzuarit Dhionis Meshini,
duhet të pushohet në bazë të nenit 387/1 të K.Pr.Penale 2 për shkak se ndjekja
penale nuk mund të vazhdojë.
14. Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se: “Me aktin e amnistisë organi kompetent
përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose bën
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
15. Gjykata Kushtetuese në Vendimin nr.16, datë 19.04.2010 ka theksuar se: “...akti i
amnistisë parashikon disa organe të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji për
dhënie amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia
e veprës penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit)”.
16. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, Bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi
i këtij ligji është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e
dënimit të gjithë personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në
N.5, i cili parashikon se: “1.Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar
duhet të pushojë për veprat penale të kryera deri në datën 30 shtator 2012, për të cilat
Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër
më të lehtë. 2.Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në
varësi të fazës apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin
mosfillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që
amnistohen”, arrin në konkluzionin se çështja penale me të dëmtuar akuzues Klement
Pirro, kundër të akuzuarit Dhionis Meshini, duhet pushuar.
17. Në rastin e kërkesës së të dëmtuarit akuzues Klement Pirro, jemi përpara faktit të
amnistisë së veprës penale, e cila gjen zbatim në të gjitha fazat proceduriale të
procesit penal, me pasojë pushimin e çështjes për ato vepra penale për të cilat ndjekja
penale nuk duhet të fillojë ose të vazhdojë, (dëmtime të tjera me dashje), e cila është
përfshirë ne kategorinë e N.5 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie” dhe sjell si pasojë pushimin e gjykimit konform Nenit 442 të K.Pr.Penale:
1
N. 90/2 K.Penal “Dëmtime të tjera me dashje”
Po kjo vepër, kur ka shkaktuar paaftësi të përkohshme në punë deri në 9 ditë, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me
gjobë ose me burgim gjer në gjashtë muaj.
2
Neni 387/1 K.Pr.Penale “Vendimi i pushimit të çështjes”
1. Kur ndjekja penale nuk duhej të fillonte ose nuk duhet të vazhdojë, ose kur vepra penale është shuar, gjykata vendos
pushimin e çështjes, duke treguar edhe shkakun.

601
 “1. Gjykata e Lartë vendos prishjen e vendimit dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer
për rishqyrtim kur: a) vepra penale është shuar ose ndjekja penale nuk duhet të
fillonte e të vazhdonte. 2. Në rastet e parashikuara nga shkronja “a” Gjykata vendos
pushimin e çështjes”.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1, 441/1 gërma “c”, 442/1
gërma “a” të K.Pr.Penale dhe neni 5/1/2 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie”,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.451, datë 24.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe të vendimit nr.184, datë 25.02.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e gjykimit
për të gjykuarin Dhionis Meshini.

Tiranë, më 27.02.2013

602
Nr.52104-00812-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-575 i Vendimit (64)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në datën 27.02.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KAVAJË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Hysen Keta.
KUNDËR:
TË PANDEHURVE: ISMET AGUSHI, i mbrojtur nga av.Ilia Ilia.
AGIM AGUSHI, i mbrojtur nga av.Kujtim Lilamani.
BESNIK AGUSHI, i mbrojtur nga av.Arian Salati.

A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasjes me paramendim,
të mbetur në tentativë të kryer në bashkëpunim”
Baza Ligjore: Nenet 78, 22, 25 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.129, datë 20.11.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit iu fillon nga dita e arrestimit të tyre, më datë 11.04.2007 dhe
të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme. Sipas nenit 190 të K.Pr.Penale,
provat e sekuestruara të ruhen. Sipas nenit 485 të K.Pr.Penale, shpenzimet
procedurale prej 23.400 lekësh t’u ngarkohen të tre të pandehurve.

603
 Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.257, datë 10.06.2009, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.129, datë 20.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë dhe dërgimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.531 (492), datë 14.05.2010, ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria e Apelit Durrës dhe të
gjykuarit Ismet Agushi, Agim Agushi, Besnik Agushi ndaj vendimit nr.257,
datë 10.06.2009, të Gjykatës së Apelit Durrës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.139, datë 24.12.2010, ka

vendosur:
“1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për kryerjen e veprës
penale të “Plagosjes së rëndë kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet
88/1 e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim. 2. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Ismet Agushi i
ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i pandehuri Ismet Agushi dënohet me 5
(pesë) vjet burgim. 3. Në zbatim të nenit 55 e 56 të Kodit Penal, gjykata
vendosi të bashkojë këtë dënim me dënimin e dhënë me vendimin penal nr.01,
datë 04.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, marrë formë të prerë
më datë 04.09.2008, duke i bashkuar në një dënim të vetëm me 5 (pesë) vjet
burgim. 4. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ismet Agushi fillon nga
momenti i arrestimit, datë 11.04.2007. 5. Të shuajë masën e sigurimit personal
dhënë të pandehurit Ismet Agushi, sipas nenit 237 të K.Pr.Penale “Arrest në
shtëpi”, të vendosur me vendimin e datës 13.10.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, në zbatim të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës
penale të “Plagosjes së rëndë kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet
88/1 e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim. 7. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Agim Agushi i
ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i pandehuri Agim Agushi dënohet me 5
(pesë) vjet burgim. 8. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Agim Agushi fillon
nga momenti i arrestimit, datë 11.04.2007. 9. Të shuajë masën e sigurimit
personal dhënë të pandehurit Agim Agushi, sipas nenit 237 të K.Pr.Penale
“Arrest në shtëpi”, të vendosur me vendimin e datës 13.10.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, në zbatim të nenit 261/1/c të K.Pr. Penale.
10. Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës
penale të “Plagosjes së rëndë” kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet
88/1 e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim. 11. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Besnik
Agushi i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i pandehuri Ismet Agushi
dënohet me 5 (pesë) vjet burgim. 12. Në zbatim të nenit 55 e 56 të Kodit
Penal, gjykata vendosi të bashkojë këtë dënim me dënimin e dhënë me
vendimin penal nr.01, datë 04.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë,
marrë formë të prerë më datë 04.09.2008, duke i bashkuar në një dënim të
vetëm me 5 (pesë) vjet burgim. 13. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Besnik
Agushi fillon nga momenti i arrestimit, datë 11.04.2007. 14. Të shuajë masën
e sigurimit personal dhënë të pandehurit Besnik Agushi, sipas nenit 237 të
K.Pr.Penale “Arrest në shtëpi”, të vendosur me vendimin e datës 13.10.2010 të

604
 Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, ne zbatim te nenit 261/1/c te
K.Pr.Penale.
15. Në zbatim të nenit 190 të K.Pr.Penale gjykata vendos të pranojë kërkesën e
prokurorisë në lidhje me disponimin për provat materiale.
16. Shpenzimet procedurale t’u ngarkohen të tre të pandehurve, ne mënyrë
solidare.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.380, datë 05.03.2012, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Kavajë si më poshtë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për
kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të
mbetur në tentativë, të parashikuar nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim të nenit 406 të
K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Ismet Agushi me 10 (dhjetë) vjet e 8
(tetë) muaj burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ismet Agushi fillon
nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim te nenit 406 te K.Pr.Penale dënimin e
të pandehurit Agim Agushi me 10 (dhjetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për
të pandehurin Agim Agushi fillon nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg
të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e
të pandehurit Besnik Agushi me 10 (dhjetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për
të pandehurin Besnik Agushi fillon nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg
të sigurisë së zakonshme. Lënien në fuqi të vendimit përsa i përket disponimit
për shpenzimet procedurale dhe gjyqësore si dhe provat materiale.

Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs:

1. I gjykuari Ismet Agushi, nëpërmjet avokatit të tij Ilia Ilia i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.380, datë 05.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë.
2. I gjykuari Besnik Agushi, nëpërmjet avokatit të tij Arian Salati i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë dhe
vendimit nr.380, datë 05.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e çështjes.
3. I gjykuari Agim Agushi, nëpërmjet avokatit të tij, Kujtim Lilamani i cili ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë
dhe vendimit nr.380, datë 05.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe deklarimin e
pafajshëm të të pandehurit Agim Agushi.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.380, datë 05.03.2012 të
Gjykatës së Apelit Durrës; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Ismet Agushi, av.Ilia Ilia i cili
kërkoi mospranimin e ankimit të prokurorit dhe ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës
penale; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Besnik Agushi, av.Arian Salati, i cili kërkoi prishjen

605
e vendimit nr.139, datë 24.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë dhe vendimit
nr.380, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e çështjes e ndryshimin e
cilësimit ligjor të veprës ose pafajësi; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Agim Agushi, av.
Kujtim Lilamani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.139, datë 24.12.2010 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Kavajë dhe vendimit nr.380, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe deklarimin e pafajshëm të klientit të tij; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
Se vendimi penal nr.380, datë 05.03.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili ka
vendosur pranimin e ankimit të prokurorit dhe ka ndryshuar vendimin e gjykatës se faktit,
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e për pasojë do të prishet.
A. Rrethanat e faktit.
1. Në datën 08.01.1999, rreth orës 5:00-5:30 të mëngjesit, tek banesa e shtetasit Qemal
Allmeta, e ndodhur në fshatin Lekaj, të Rrethit Kavajë, në kohën që ai dhe pjesëtarët e
tjerë të familjes ishin ende në gjumë, janë dëgjuar zhurma të pazakonshme. Fillimisht
bashkëshortët Allmeta (Qemal e Makbule) kanë kujtuar se në oborrin e shtëpisë ishte
djali i tyre i vogël, Shaqiri, por pas pak çastesh në shtëpi janë futur dy persona të
armatosur me armë automatike “kallashnikov” dhe me thika. Këta të fundin ishin të
maskuar dhe si karakteristikë fizike kishin faktin se ishin të gjatë dhe të bëshëm. Ata e
kanë urdhëruar dëshmitarin Allmeta që të vishej shpejt dhe t’u tregonte rrugën për tek
shtëpia e dëshmitarit Rustem Tafa, duke i thënë se djali i këtij të fundit iu kishte vrarë
vëllanë e tyre, Namik Agushi, në Itali. Interesimit të shtetases Makbule Allmeta, nëse
djali tyre, që ndodhej në Itali si emigrant ekonomik, ishte ngatërruar në këtë ngjarje,
dhunuesit e shtëpisë i janë përgjigjur negativisht. Më pas, personat e armatosur e kanë
kapur për krahu shtetasin Allmeta dhe, duke e detyruar, të tre bashkë janë nisur për
tek shtëpia e Rustem Tafës, që ndodhej disa qindra metra më tej.
2. Me të mbërritur tek shtëpia e djalit të Rustem Tafës, Xhavitit, dëshmitari Allmeta e ka
thirrur atë në emër, duke i kërkuar që të hapte portën. Thirrjes së tij i është përgjigjur
vetë i dëmtuari Xhavit Tafa, i cili ka dalë në verandën e shtëpisë dhe ka njohur
shtetasin Allmeta. Pyetjes së tij se përse e kërkonte në këtë orë të pazakontë,
dëshmitari Allmeta i është përgjigjur se i nevojitej ndihma e tij, pasi donte të fliste në
telefon me djalin e tij në Itali, Skënderin, pasi kishte mësuar se atje kishte ndodhur
diçka. I dëmtuari Xhavit Tafa, duke e njohur bashkëfshatarin e tij Allmeta dhe duke e
ditur se djali i tij, Skënder Allmeta ishte shok dhe jetonte në Itali me vëllanë e tij,
Fatmir Tafa, shkoi të hapte portën e shtëpisë. I dëmtuari Tafa, me të hapur portën
është ndeshur me dy personat e lartpërmendur, që qëndronin në dy anët e portës. Njëri
prej tyre e ka kapur nga krahu dhe e ka pyetur nëse ai ishte vëllai i Mirë (Fatmir)
Tafës. Pas marrjes së përgjigjes pozitive, personi tjetër e ka qëlluar të dëmtuarin Tafa
me sëpatë në kokë, goditje e cila e ka shembur në tokë atë. Më pas i dëmtuari është
qëlluar përsëri, ndërkohë që dëshmitarit Allmeta, të tronditur nga ngjarja e ndodhur i
ka rënë të fikët.
3. Të dy autorët e veprës penale, pasi kanë përmendur shtetasin Allmeta, e kanë marrë
atë me vete dhe pasi kanë ecur disa metra, personi i cili kishte goditur me sëpatë
dëshmitarin Xhavit Tafa, ka dashur ta godasë me sëpatë edhe shtetasin Qemal
Allmeta, por është ndalur nga personi tjetër, i cili, duke i vënë dorën në kokë
Allmetës, i është drejtuar personit tjetër me emrin “Ismet”, duke i kërkuar të mos e
godiste atë. Personi tjetër është sprapsur, por i ka thënë bashkautorit që ta vrisnin, pasi
ai do t’i njihte dhe do t’i kallëzonte ata në polici. Personi që e mbrojti nga goditja me
sëpatë, përpara se ta lironte shtetasin Allmeta, që të shkonte në shtëpi, e ka

606
 paralajmëruar atë të mos tregonte se, në të kundërt, ata do të vrisnin atë dhe fëmijët e
tij. Më pas dy personat janë larguar nga vendngjarja me anë të një mjeti që po i priste.
4. Të dëmtuarin Xhavit Tafa, pas pak minutash e ka gjetur të shtrirë në tokë, të gjakosur
dhe pa ndjenja bashkëshortja e tij, Adriana (Djana) Tafa, e cila menjëherë ka kërkuar
ndihmën e vjehrrit të saj, Rustem Tafa, duke i thënë se Xhavitin e kanë vrarë. Brenda
pak minutash, në vendin ku ndodhej i dëmtuari janë mbledhur shumë të afërm të
familjes “Tafa”, të cilët menjëherë e kanë dërguar të plagosurin në spitalin e Kavajës
dhe, pas këshillës së dhënë nga mjekët aty, që i dëmtuari kishte nevojë për një ndihmë
më të specializuar, e kanë dërguar në spitalin rajonal të Durrësit. Duke qenë se gjendja
e të plagosurit Tafa nuk po përmirësohej, mjekët e atij spitali e kanë dërguar atë në
Spitalin Ushtarak Tiranë, ku i dëmtuari ka qëndruar për rreth dy muaj, derisa është
shëruar.
5. Akti i ekspertimit mjeko ligjor nr.37, datë 11.01.1999, ka përcaktuar se: “Tek i
dëmtuari konstatohen plagë e anës së djathtë të kokës, me thyerje të kockës, me
fragment zhytës; me dëmtim të cipës së trurit dhe hematomë mbi cipën e trurit.
Gjendja pas operacionit me korrigjim të dëmtimit. Hemiplagji e anës së majtë të
trupit. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të fortë mbretës. Dëmtimet e mësipërme
hyjnë në kategorinë e atyre të rënda, për rrezikshmërinë që paraqet dëmtimi për jetën
e të dëmtuarit që në çastin e shkaktimit të tij, në mungesë të ndihmës së specializuar
mjekësore, siç është operacioni dhe reagimi i tij”.
6. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kavajë, mbi referimin e veprës penale nga policia
gjyqësore, mbi bazën e vendit të ngjarjes, ka filluar procedimin penal nr.09, të vitit
1999, për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë, kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 76-22-25 të Kodit Penal. Pas kryerjes së
veprimeve të papërsëritshme hetimore nga policia gjyqësore, si: këqyrja e vendit të
ngjarjes, gjetja, fiksimi dhe sekuestrimi i provave materiale dhe pyetjes me cilësinë e
personave që tregojnë rrethana të dobishme për hetimin të shtetasve familjarë e të
afërm të të dëmtuarit Xhavit Tafa, prokuroria, më datë 29.02.1999, ka vendosur të
pezullojë hetimet, për shkak të mos zbulimit të identitetit të autorëve të veprës penale.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kavajë, mbi kërkesën e Policisë Gjyqësore të Drejtorisë
së Policisë së Qarkut Tiranë, më datë 12.03.2007, ka vendosur të rifillojë hetimet e
pezulluara, duke i dhënë çështjes penale nr.79 dhe duke ia atribuar kryerjen e veprës
penale të pandehurve në këtë gjykim Ismet Agushi, Agim Agushi e Besnik Agushi, si
dhe shtetasve Jetmir Nela e Ermal Agushi. Mbi bazën e kërkesës së prokurores së
çështjes, ne datë 10.04.2007, Gjykata e Shkallës së Parë Kavajë ka caktuar masën e
sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest në burg”, ndaj të gjykuarve Ismet
Agushi, Agim Agushi e Besnik Agushi, si dhe shtetasit Jetmir Nela. Ndërkohë në datë
11.04.2007, prokuroria ka urdhëruar ndalimin e menjëhershëm të shtetasit Allmeta, i
dyshuar si bashkëpunëtor në krim, për të cilin prokuroria ka urdhëruar lirimin e tij të
menjëhershëm, në datë 13.04.2007, në bazë të nenit 257 të K.Pr.Penale.
8. Mbi kërkesën e prokurorisë, gjykata e shkallës së parë ka operuar me sigurimin e
provës, marrjen e dëshmisë së shtetasve Qemal Allmeta (në datë 17.04.2007) e Xhavit
Tafa (datë 13.04.2007), gjatë fazës së hetimit paraprak, në zbatim të neneve 316-322
të K.Pr.Penale, duke e argumentuar këtë veprim me rrezikun potencial që këto dëshmi
do të mund të dëmtohen apo “ndoten” deri në gjykimin në themel të çështjes për
shkak të dhunës, kanosjes, premtimit për para apo të çfarëdo lloj premtimi tjetër.
Gjithashtu organi i prokurorisë ka proceduar me pyetjen e ripyetjen e personave të
ndryshëm që mund të tregonin rrethana të dobishme për hetimin, si dhe vetë të
pandehurit Ismet, Agim e Besnik Agushi.

607
9. Prokurorja e çështjes ka urdhëruar, gjithashtu, kryerjen e një akti të ri ekspertimi
mjeko-ligjor, me grup ekspertësh të Institutit të Mjekësisë Ligjore Tiranë. Akti i
ekspertimit mjeko ligjor nr.1257, datë 02.10.2007, i ekspertëve Zija Ismaili, Fatos
Sinani e Bledar Xhemali, në përfundim të tij, ka përcaktuar se:
10. “1. Në trupin e shtetasit Xhavit Tafa u konstatuan dy vraje në anën e djathtë të kokës;
tre vraje në anën e majtë të ballit; si dhe tre vraje në shpinë, në vendet e përshkruara
më sipër, të cilat janë mbetje plagësh, disa prej tyre të shëruara, pas qepjesh
kirurgjikale.
2. Nisur nga karakteristikat e dëmtimeve të përshkruara në anën e djathtë të kokës,
mendojmë se këto dëmtime janë shkaktuar, me mundësinë më të madhe, me mjet
çarës, siç është tehu i sëpatës. Ndërsa mjeku ekspert, në aktin e ekspertimit nr.37 ka
pasur parasysh kur është shprehur për mjetin mbretës, pjesën këndore të trupit të
sëpatës (mykës). Dëmtimet e tjera të përshkruara kanë qenë dëmtime të sipërfaqshme
të lëkurës dhe nuk gjenden të përshkruara në kartelën klinike në momentin e shtrimit,
apo në ditët në vijim. Këto dëmtime duhet të jenë shkaktuar me mjet mbretës.
3. Dëmtimet e shkaktuara në trupin e shtetasit Xhavit Tafa futen në kategorinë e
dëmtimeve të rënda trupore, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e
shkaktimit të tyre.
4. Dëmtimet e shkaktuara në anën e djathtë të kokës kanë qenë dëmtime të rrezikshme
për jetën”.
B. Procedurat gjyqësore.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.129, datë 20.11.2008, ka
vendosur:“Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 16
(gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të parashikuar
nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të parashikuar
nga nenet 78, 3/3, 22, 50/gj e 49 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit iu fillon nga dita e arrestimit të tyre, më datë 11.04.2007 dhe të
kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Sipas nenit 190 të K.Pr.Penale, provat e sekuestruara të ruhen.
Sipas nenit 485 të K.Pr.Penale, shpenzimet procedurale prej 23.400 lekësh t’u
ngarkohen të tre të pandehurve”.
12. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.257, datë 10.06.2009, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.129, datë 20.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë
dhe dërgimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.531 (492), datë 14.05.2010, ka
vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria e Apelit Durrës dhe
të gjykuarit Ismet Agushi, Agim Agushi, Besnik Agushi ndaj vendimit nr.257, datë
10.06.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës”.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.139, datë 24.12.2010, ka
vendosur: “1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për kryerjen e veprës
penale të “Plagosjes së rëndë kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 88/1
e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.

608
 2. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Ismet Agushi i ulet 1/3 e
dënimit dhe përfundimisht i pandehuri Ismet Agushi dënohet me 5 (pesë) vjet burgim.
3. Në zbatim të nenit 55 e 56 të Kodit Penal, gjykata vendosi të bashkojë këtë dënim
me dënimin e dhënë me vendimin penal nr.01, datë 04.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, marrë formë të prerë më datë 04.09.2008, duke i bashkuar në një
dënim të vetëm me 5 (pesë) vjet burgim. 4. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ismet
Agushi fillon nga momenti i arrestimit, datë 11.04.2007. 5. Të shuajë masën e
sigurimit personal dhënë të pandehurit Ismet Agushi, sipas nenit 237 të K.Pr.Penale
“Arrest në shtëpi”, të vendosur me vendimin e datës 13.10.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, në zbatim të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Plagosjes së rëndë kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 88/1 e 25 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim. 7. Në
zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Agim Agushi i ulet 1/3 e dënimit dhe
përfundimisht i pandehuri Agim Agushi dënohet me 5 (pesë) vjet burgim. 8. Vuajtja e
dënimit për të pandehurin Agim Agushi fillon nga momenti i arrestimit, datë
11.04.2007. 9. Të shuajë masën e sigurimit personal dhënë të pandehurit Agim
Agushi, sipas nenit 237 te K.Pr.Penale “Arrest në shtëpi”, të vendosur me vendimin e
datës 13.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, në zbatim të nenit 261/1/c të
K.Pr.Penale.
10. Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Plagosjes së rëndë” kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 88/1 e 25 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim. 11. Në
zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, të pandehurit Besnik Agushi i ulet 1/3 e dënimit
dhe përfundimisht i pandehuri Ismet Agushi dënohet me 5 (pesë) vjet burgim. 12. Në
zbatim të nenit 55 e 56 të Kodit Penal, gjykata vendosi të bashkojë këtë dënim me
dënimin e dhënë me vendimin penal nr.01, datë 04.01.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, marrë formë të prerë më datë 04.09.2008, duke i bashkuar në një
dënim të vetëm me 5 (pesë) vjet burgim. 13. Vuajtja e dënimit për të pandehurin
Besnik Agushi fillon nga momenti i arrestimit, datë 11.04.2007. 14. Të shuajë masën e
sigurimit personal dhënë të pandehurit Besnik Agushi, sipas nenit 237 të K.Pr.Penale
“Arrest në shtëpi”, të vendosur me vendimin e datës 13.10.2010, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, në zbatim të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale.
15. Në zbatim të nenit 190 të K.Pr.Penale gjykata vendos të pranojë kërkesën e
prokurorisë në lidhje me disponimin për provat materiale.
16. Shpenzimet procedurale t’u ngarkohen të tre të pandehurve, ne mënyrë solidare”.
15. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.380, datë 05.03.2012, ka vendosur
“Ndryshimin e vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Kavajë, si më poshtë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ismet Agushi për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë,
të parashikuar nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 16
(gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të
pandehurit Ismet Agushi me 10 (dhjetë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim. Vuajtja e dënimit
për të pandehurin Ismet Agushi fillon nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg të
sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të parashikuar
nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
burgim. Në zbatim të nenit 406 te K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Agim Bexhet

609
 Agushi me 10 (dhjetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Agim Bexhet
Agushi fillon nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Agushi për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, të parashikuar
nga nenet 78/1, 22, e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
burgim. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Besnik Agushi
me 10 (dhjetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Besnik Agushi fillon
nga data 11.04.2007 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme. Lënien në fuqi të
vendimit përsa i përket disponimit për shpenzimet procedurale dhe gjyqësore si dhe
provat materiale.
16. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, kanë paraqitur rekurs:
17. 1. I gjykuari Ismet Agushi, nëpërmjet avokatit të tij Ilia Ilia, i cili ka kërkuar prishjen
e vendimit nr.380, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.139, datë 24.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë.
Ndër shkaqet e parashtruara në rekurs veçohen:
-Ankimi i Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë është bërë tej afatit
ligjor dhe si i tillë nuk duhej pranuar nga gjykata e apelit, pasi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është shpallur më datë 24.12.20010, ndërsa ankimi i prokurorit është
dorëzuar në sekretarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë më datë 04.01.2011,
pra jashtë afatit 10 ditor.
Në hapje të shqyrtimit gjyqësor në gjykatën e apelit kërkuam në kuadër të kërkesave
paraprake, mospranimin e ankimit të prokurorit për shkak të cënimit të sipërm të
ligjit, por gjykata e apelit nuk u shpreh për këtë kërkesë dhe nuk iu përgjigj më kësaj
kërkese duke bërë nul këtë vendim.
-Gjykata e shkallës së parë ka dështuar të japë një vendim objektiv, të mbështetur në
prova dhe në ligj, nga ku t’i jepej përgjigje në lidhje me fajësinë e të pandehurve, rolit
të tyre, pjesëmarrjes në bashkëpunim dhe cilësimit eventual juridik të faktit penal të
ndodhur.
I gjithë ky proces gjyqësor është montuar nga familjet Tafa e Allmeta, në
bashkëpunim me policinë, pasi është fakt i njohur që ato janë në hasmëri me fisin
Agushi, që pas vrasjes në Itali të Namik Agushit e plagosjes së Ermal Agushit.
Gjykata e shkallës së parë e mbështet fajësinë e të pandehurve Agushi, kryesisht në
dëshmitë e marra me sigurim prove nga shtetasit Xhavit Tafa e Qemal Allmeta, të
dhëna tetë vjet pas ndodhjes së ngjarjes kriminale, edhe pse ata janë pyetur nga
policia gjyqësore menjëherë pas ngjarjes dhe kanë bërë të paditurin në lidhje me
autorët e mundshëm të kësaj ngjarje.
Dëshmia e shtetasit Xhavit Tafa se në vendngjarje kanë qenë 6 persona nuk gjen
konfirmim me dëshmitë e shtetasve të tjerë që kanë të pranishëm gjatë ndodhjes së
faktit kriminal, Qemal Allmeta, Djana Tafa e Ismete Tafa. Ky dëshmitar është i
pabesueshëm, pasi ai në deklarimet e datës 23.03.2007, ka përcaktuar si njërin prej
autorëve të veprës penale, shtetasin Ermal Agushi, ndërkohë që ky fundit në atë kohë
ndodhej i shtruar në spital në Itali, i plagosur nga vëllai i të dëmtuarit Xhavit Tafa,
shtetasi Fatmir Tafa.
Standardi i dyfishtë i përdorur nga akuza, duket qartë nëse i referohemi vendimit të
pushimit të akuzës të datës 03.08.2007 për të pandehurin Jetmir Nela, pasi edhe ndaj
këtij të fundit mbi bazën e deklarimeve të bëra nga i dëmtuari Xhavit, ka filluar
ndjekja penale dhe është marrë i pandehur në gjendje arresti për të njëjtat akuza si dhe
të pandehurit në sallë, paradoksalisht një muaj më parë përfaqësuesja e akuzës, me
vendimin e datës 03.08.2007, ka pushuar ndjekjen penale ndaj tij.

610
18. 2. I gjykuari Besnik Agushi, nëpërmjet avokatit të tij Arian Salati, i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.139, datë 24.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë
dhe nr.380, datë 05.03.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e çështjes.
Ndër shkaqet e parashtruara në rekurs veçohen:
Shkeljet e mësipërme të konstatuara nga gjykata e apelit ishin plotësisht të
riparueshme gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatën e apelit duke vendosur përsëritjen
e pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, bazuar në nenin 427/3 të K.Pr.Penale, prandaj
gjykata e apelit i kishte të gjitha mundësitë që të rimerrte provat me dëshmitarë, duke
korrigjuar gabimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë.
Po ashtu kjo gjykatë i kishte të gjitha mundësitë që të caktonte një përkthyes, të cilit
t’i caktohej detyra për të transkriptuar bisedën e përgjuar dhe për ta përkthyer atë në
gjuhën shqipe, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është marrë jo vetëm në shkelje të
ligjit procedural por dhe në shkelje të normave të Kushtetutes dhe të Konventës
Europiane të së Drejtave të Njeriut që garantojnë gjykimin brenda një afati të
arsyeshëm, në një kohë që kjo zgjidhje vjen në kundërshtim me këtë frymë.
19. I gjykuari Agim Agushi, nëpërmjet avokatit të tij, Kujtim Lilamani i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.139, datë 24.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë
dhe nr.380, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe deklarimin e pafajshëm
të të pandehurit Agim Agushi.
Ndër shkaqet e parashtruara në rekurs veçohen:
Si vendimi i gjykatës së apelit ashtu dhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë janë të
pambështetur në ligj e në prova, pasi me asnjë provë nuk vërtetohet që i pandehuri
Agim Agushi të ketë lidhje me veprën penale për të cilën akuzohet.
Nga ana jonë u kërkua deklarimi i pavlefshëm i dëshmisë së shtetasit Fatmir Tafaj,
pasi ai ka qenë vetë i pandehur në këtë procedim, pasi ka bashkëpunuar në vrasjen e
shtetasit Namik Agushi, duke u dënuar me 18 vjet burgim për vrasje të mbetur në
tentativë, për më tepër që dëshmia e tij i referohet Skënder Allmetës, i cili është vrarë,
ku dhe ai faktet e treguara i ka mësuar nga një person tjetër, pra kemi të bëjmë me
dëshmi të prejardhur që nuk mund të verifikohet burimi i saj.
Prova e përgjimit që është përdorur nga gjykata është në kundërshtim me dispozitën e
nenit 151/4 i K.Pr.Penale prandaj ajo nuk duhet të ishte përdorur, pasi në vendimin e
përgjimit nuk tregohet mënyra e përgjimit dhe në momentin e përgjimit njëri nga të
pandehurit, pikërisht Qemal Allmeta, ka qenë i ndaluar në dhomat e paraburgimit dhe
disketës së përgjimit i mungon nënshkrimi i specialistit të policisë që ka realizuar këtë
përgjim, pra duke qenë në kundërshtim me nenin 222 të K.Pr.Penale është i
pavlefshëm.
Edhe proces-verbali i përgjimit ndërmjet dy të pandehurve Agushi nuk mund të
përdoret pasi është marrë në kundërshtim me kërkesat e nenit 151/4 të K.Pr.Penale,
prandaj me të drejtë gjykata e apelit ka deklaruar papërdorshmërinë e tyre.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Durrës, kur ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së faktit
mes të tjerave, ka arsyetuar: ....Gjykata e apelit është vënë në lëvizje mbi ankimin e
prokurorit dhe të tre të pandehurve “Agushi”. Ankimi i prokurorit nuk është bërë për
vendimin e ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë për pranimin e kërkesës së të
pandehurve për gjykimin e shkurtuar. Gjithashtu, ky ankim është paraqitur brenda
afatit 10 ditor të parashikuar në nenin 415/1 të Kodit të Procedurës Penale. Gjykata e
apelit vlerëson se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet e fashikullit të
hetimit. Në kundërshtim me sa pretendohet nga mbrojtësi i të pandehurit Ismet
Agushi, nuk ka vend për zbatimin e nenit 420 të Kodit të Procedurës Penale për
mospranimin e ankimit të prokurorit...

611
 D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
20. Shkaqet e parashtruara nga të gjykuarit “Agushi” nëpërmjet avokatëve mbrojtës në
rekurs, të cilat kanë të bëjnë me ushtrimin jashtë afatit të ankimit në apel nga ana e
Prokurorit, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të
bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
21. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka marrë në shqyrtim ankimin e organit të Prokurorisë
së Rrethit Gjyqësor Kavajë, pasi ky ankim është ushtruar jashtë afateve ligjore të
përcaktuara në nenin 415 të K.Pr.Penale. (Neni 415/1,3 i K.Pr.Penale parashikon se,
afati për të bërë ankim është 10 dite, ky afat fillon nga dita e nesërme e shpalljes ose
njoftimit të vendimit. Afatet e parashikuara nga ky nen nuk mund të zgjaten për asnjë
shkak, përveç rasteve të parashikuara me ligj).
22. Verifikohet nga materialet e dosjes gjyqësore se, vendimi i Gjykatës së Shkallës së
Parë Kavajë është shpallur më datë 24.12.2010, ndërsa ankimi i prokurorit është
dorëzuar në sekretarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë më datë 04.01.2011,
pra një ditë jashtë afatit 10 ditor. Nuk rezulton që ankimi i prokurorit të jetë dorëzuar
në ditë pushimi zyrtar apo feste që të shtyhej afati i ankimit.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit nuk duhej të merrte në
shqyrtim ankimin e prokurorit, i cili është depozituar jashtë afatit. Gjykata e apelit,
duke e pranuar për shqyrtim ankimin e prokurorisë, ka vepruar në kundërshtim me
dispozitat procedurale, pasi ka qenë para rastit për të vendosur mospranimin e ankimit
(neni 420/1, c i K.Pr.Penale parashikon se, ankimi nuk pranohet, kur nuk janë
respektuar dispozitat për formën, paraqitjen, dërgimin njoftimin dhe afatin e ankimit).
Gjykata e apelit duhej të merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim vetëm në
lidhje me themelin e ankimit të të gjykuarve.
24. Duke pranuar për shqyrtim ankimin e prokurorit, të paraqitur jashtë afatit ligjor,
Gjykata e Apelit Durrës i ka cënuar të gjykuarve një të drejtë juridike siç është e
drejta e barazisë së armëve në një proces të rregullt ligjor dhe moszbatimi i saj,
disbalancon këtë proces.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës, në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë, duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim me tjetër trup gjykues.
26. Në rigjykim, gjykata e apelit ka si detyrim, në funksion të saj si shkallë e dytë
gjykimi, t’i japë përgjigje vetëm pretendimeve të ngritura nga të gjykuarit “Agushi”.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika “1”
shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.380, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 27.02.2013

612
Nr.53102-01662-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-884 i Vendimit (65)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53102-01662-

00-2010, që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KRUJË
I GJYKUAR: ARBEN STEMA

A K U Z U A R:
Për veprën penale të
"Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”
Baza ligjore: Neni 135 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.22, datë 16.02.2010, ka vendosur:

Të deklarohet fajtor i pandehuri Arben Stema për veprën penale të “Vjedhjes
duke shpërdoruar detyrën”, parashikuar nga neni 135 i Kodit Penal dhe në
bazë të kësaj dispozite të dënohet me 6 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
këtij vendimi për një kohë prove 18 muaj.
Të paraqitet rregullisht, të mbajë kontakte dhe të informojë në vazhdimësi
Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës Tiranë.
Shpenzimet procedurale në shumën 10.000 lekë i ngarkohen të pandehurit dhe
do të paguhen në llogarinë e Prokurorisë Krujë nr.770830868.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.865, datë 03.11.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.22, datë 16.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs, Prokurori i

Prokurorisë së Apelit Tiranë dhe i gjykuari, Arben Stema, të cilët kërkojnë prishjen e
vendimeve të mësipërme duke parashtruar këto shkaqe:

Shkaqet e parashtruara nga prokurori janë:

- Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material penal
dhe ndryshimi i kualifikimit të veprës penale është plotësisht i domosdoshëm.

613
 - Vendimi duhet të prishet me të vetmin ndryshim: kualifikimin ligjor të veprës nga
vjedhje me anën e shpërdorimit parashikuar nga neni 135, në shpërdorim të detyrës
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.

Shkaqet e rekursit të paraqitura nga i gjykuari Arben Sterma:

- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së
parë, është një vendim i dhënë në kundërshtim me ligjin procedural penal, pasi vetë
prokurori i çështjes në këtë gjykatë ka kërkuar ndryshimin e cilësimit juridik të veprës
penale në kundërshtim me atë që është akuzuar dhe dënuar.
- Nuk jemi dakord me akuzën dhe me cilësimin ligjor të përdorur nga gjykatat lidhur
me kryerjen e veprës penale nga i gjykuari Arben Sterma.
- Nuk kemi elementë të vjedhjes përderisa i gjykuari ka dorëzuar lejen e qarkullimit të
automjetit dhe targat e tij.
- Nga gjykatat nuk është vërtetuar origjina e mjetit, si dhe proces verbalet lidhur me
shërbimet e këtij mjeti, ecurinë e mirëmbajtjes së tij.
- Kryerja e akt ekspertimit është bërë në kundërshtim me ligjin, pasi i janë referuar tipit
të mjetit, fletë hyrjes e daljes së tij dhe nuk është konfirmuar as kontrata e blerjes, as
shërbimi i bërë dhe as nuk janë marrë parasysh thëniet e drejtuesve të prefekturës se
kjo makinë ka qenë në gjendje të prishur gjithmonë.
- Nuk jemi përpara një vepre penale por jemi përpara një kundra vajtje administrative,
pra nuk jemi përpara akuzës që ka ngritur nga prokurori për shpërdorimin e detyrës.
- Gjithashtu nuk jemi përpara vjedhjes, pasi i gjykuari ka marrë mjetin në ngarkim dhe
për këtë ka për detyrë ta ruajë atë, ai duhet të përgjigjet në rrugë administrative për
dëmin si pasojë e neglizhencës dhe të mos dorëzimit të mjetit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; në mungesë të të pandehurit; dhe pasi
analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.865, datë 03.11.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
Nga materialet e shqyrtimit gjyqësor rezultojnë këto rrethana fakti:
I gjykuari Arben Stema është banor i fshatit Komeras, Fushë Krujë dhe akuzohet për
kryerjen e veprës penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, të parashikuar nga neni 135
i Kodit Penal.
I gjykuari ka ushtruar detyrën e shoferit të ish N/Prefektit të Krujës nga data
03.02.2003 deri më datë 19.12.2005 dhe, si rezultat i ushtrimit të kësaj detyre, ka marrë në
dorëzim automjetin me targa DR 9737 C.
Këtë automjet ai do ta përdorte për punë duke u kujdesur për ruajtjen dhe
administrimin e tij.
Në mbarim të detyrës së tij në këtë institucion, për shkak të zgjidhjes së
marrëdhënieve të punës, i është kërkuar dorëzimi i mjetit në mënyrë të përsëritur, por nga ana
e të gjykuarit janë paraqitur arsye të ndryshme dhe justifikime të pabazuara, si automjetin ja
kanë vjedhur, nuk mund ta sjellë për shkak të gjendjes së keqe teknike, etj. Nga Prefektura ju
ofrua ndihmë dhe mjete për të mundësuar kthimin e mjetit, por nga ana e tij nuk u bë e
mundur një gjë e tillë.

614
 Jo vetëm para fillimit të procedimit penal, por edhe pas kësaj kohe i pandehuri nuk ka
dhënë asnjëherë shpjegime të sakta se ku ndodhet mjeti dhe çfarë është bërë me të.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.22, datë 16.02.2010, ka
vendosur:
Të deklarohet fajtor i pandehuri Arben Stema për veprën penale të “Vjedhjes duke
shpërdoruar detyrën”, parashikuar nga neni 135 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite
të dënohet me 6 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të këtij
vendimi për një kohë prove 18 muaj.
Të paraqitet rregullisht, të mbajë kontakte dhe të informojë në vazhdimësi Zyrën
Vendore të Shërbimit të Provës Tiranë.
Shpenzimet procedurale në shumën 10.000 lekë i ngarkohen të pandehurit dhe do të
paguhen në llogarinë e Prokurorisë Krujë nr.770830868.
Gjykata e Apelit, Tiranë me vendimin nr.865, datë 03.11.2010, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.22, datë 16.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.865, datë 03.11.2010, ka arsyetuar në këtë
mënyrë:
Provat e shumta të marra nga gjykata e të administruara në gjykim si dhe shpjegimet
e dëshmitarëve krijojnë bindjen se vepra është kryer nga i pandehuri, dhe se ajo formon
elementët e vjedhjes me anë të shpërdorimit të detyrës të parashikuar nga neni 135 i Kodit
Penal. Në rastin konkret nuk ndodhemi përpara një vepre tjetër penale sikundër pretendohet
nga prokurori, pasi veprimet e kryera nga i pandehuri, të lidhura ngushtë me njëra tjetrën, të
çojnë në përfundimin se qëllimi i të pandehurit është përfitimi material, pra ai duke
shpërdoruar detyrën ka realizuar vjedhjen, prandaj nuk ka arsye që të ndryshohet vendimi i
shkallës së parë.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs,
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë dhe i gjykuari Arben Stema, të cilët kërkojnë
prishjen e vendimeve të mësipërme duke parashtruar këto shkaqe:
Shkaqet e parashtruara nga prokurori janë:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material penal
dhe ndryshimi i kualifikimit të veprës penale është plotësisht i domosdoshëm.
- Vendimi duhet të prishet me të vetmin ndryshim kualifikimin ligjor të veprës nga
vjedhje me anën e shpërdorimit parashikuar nga neni 135, në shpërdorim të detyrës
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Shkaqet e rekursit të paraqitura nga i gjykuari Arben Sterma.
- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së
parë është një vendim i dhënë në kundërshtim me ligjin procedural penal, pasi vetë prokurori
i çështjes në këtë gjykatë ka kërkuar ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale në
kundërshtim me atë që është akuzuar dhe dënuar.
- Nuk jemi dakord me akuzën dhe me cilësimin ligjor të përdorur nga gjykatat lidhur
me kryerjen e veprës penale nga i gjykuari, Arben Sterma.
- Nuk kemi elementë të vjedhjes, përderisa i gjykuari ka dorëzuar lejen e qarkullimit
të automjetit dhe targat e tij.

615
 - Nga gjykatat nuk është vërtetuar origjina e mjetit si dhe proces verbalet lidhur me
shërbimet e këtij mjeti, ecurinë e mirëmbajtjes së tij.
- Kryerja e akt ekspertimit është bërë në kundërshtim me ligjin, pasi i janë referuar
tipit të mjetit, fletë hyrjes e daljes së tij dhe nuk është konfirmuar as kontrata e blerjes, as
shërbimi i bërë dhe as nuk janë marrë parasysh thëniet e drejtuesve të prefekturës se kjo
makinë ka qenë në gjendje të prishur gjithmonë.
- Nuk jemi përpara një vepre penale por jemi përpara një kundra vajtje administrative,
pra nuk jemi përpara akuzës që ka ngritur nga prokurori për shpërdorimin e detyrës.
- Gjithashtu nuk jemi përpara vjedhjes, pasi i gjykuari ka marrë mjetin në ngarkim
dhe për këtë ka për detyrë ta ruajë atë, ai duhet të përgjigjet në rrugë administrative për dëmin
si pasojë e neglizhencës dhe të mos dorëzimit të mjetit.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar drejt ligjin penal.
Me të drejtë nga ana e gjykatës së apelit nuk është bërë ndryshimi i kualifikimit të
veprës penale nga vjedhje me anë të shpërdorimit të detyrës, në atë të shpërdorimit të detyrës,
duke arsyetuar edhe shkaqet e mospranimit të kësaj kërkese të organit të akuzës (Edhe vetë
përfaqësuesi i organit të akuzës në seancë gjyqësore hoqi dorë nga rekursi dhe kërkoi lënien
në fuqi të vendimit, çka do të thotë se është dakord me kualifikimin e bërë nga ajo gjykatë).
Pretendimet e të gjykuarit janë analizuar në mënyrë të drejtë nga të dy gjykatat dhe
gjatë gjykimit ka rezultuar e provuar jashtë çdo dyshimi kryerja e veprës penale nga ana e
këtij të gjykuari.
Nisur nga materialet e gjykimit është vërtetuar plotësisht se pretendimi i të gjykuarit
për përgjegjësi administrative në rastin konkret nuk qëndron. Në veprimet e tij nuk kemi të
bëjmë me dëmtime, keqpërdorim apo vonesa në dorëzimin e mjetit, por kemi të bëjmë me
përvetësim të këtij mjeti, çka përbën veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”,
të parashikuar nga neni 1351 i Kodit Penal.
Kjo vepër është kryer duke shtënë në dorë në mënyrë të paligjshme pasurinë që kishte
për detyrë ta ruante dhe administronte, e kryer me dashje me qëllim për të mos e kthyer më
dhe për të nxjerrë përfitim material.
Në rrethanat e parashtruara më lart ky vendim do të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.865, datë 03.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë

Tiranë, më 27.02.2013

1
Vjedhja e pasurisë e kryer nga personi, që ka për detyrë ta ruajë dhe ta administrojë atë, apo duke shpërdoruar detyrën,
dënohet me burgim gjer në dhjetë vjet.

616
Nr.53108-00793-00-2009 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-503 i Vendimit (66)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Shpresa Beçaj Kryesuese

Gani Dizdari Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën e datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që u përket:

TË PANDEHURVE: NIKOLLË STENAJ

ALBAN LLESHAJ
JAK NDOJ

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “vjedhjes me armë”,
kryer në bashkëpunim me njeri-tjetrin,
parashikuar nga nenet 140 dhe 25 të Kodit Penal,
si dhe të “Kanosje për të mos kallëzuar”,
parashikuar nga neni 311 i K.Penal për të pandehurin Nipollë Stenaj,
Mori pjesë: Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme z.Artur Selmani

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.463, datë 21.11.2008, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhje me dhune”, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 139 e
25 të Kodit Penal;
Bazuar në nenet 25, 29, 32, 47, 50 e 139 të Kodit Penal, dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim;
Deklarimin fajtor të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj për kryerjen e veprës
penale të “Kanosje për të mos kallëzuar”, parashikuar nga neni 311 i Kodit
Penal;
Bazuar në nenet 29, 32, 47, 50, 311 të Kodit Penal, dënimin e tij me 6
(gjashtë) muaj burgim;
Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal e dënon me një dënim të vetëm prej 10
(dhjetë) vjet burgim;
Deklarimin fajtor të pandehurit Alban Gjet Lleshaj për kryerjen veprës penale
“Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 139 e 25 të Kodit
Penal;
Bazuar në nenet 25, 29, 32, 47, 50, 139 të Kodit Penal, dënimin e tij me 8
(tetë) vjet burgim;

617
 Deklarimin fajtor të pandehurit Jak Preng Ndoj për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhje me dhunë” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 139 dhe 25 te
Kodit Penal;
Bazuar ne nenet 25, 29, 32, 47, 50, 51 e 139 të Kodit Penal e dënon me 3 (tre)
vjet burgim;
Vuajtja e këtyre dënimeve të llogaritet që nga momenti i ndalimeve dhe të
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme. Për të pandehurin Jak Ndoj të kryhet
në një burg të posaçëm për të miturit;
Sendet e sekuestruara, qarkullimi civil i të cilëve është i ndaluar, gëzhoja, të
lihet pranë I.P.Sh. Tiranë, ndërsa sendi, mjeti i transportit, makina me targë LE
7241 A, t’i kthehet pronarit të ligjshëm;
Shpenzimet procedurale, në të cilat përfshihen dhe ato të kryera gjatë hetimit
paraprak, në shumën 91750 lekë, në ngarkim solidare të të tre të pandehurve,
të dënuar.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda
afatit ligjor.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.193, datë 10.07.2009, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.463, datë 21.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Shkodër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal dhe në bazë të këtij neni, dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj për veprën penale të
kanosjes për të mos kallëzuar, të parashikuar nga neni 311 i Kodit Penal dhe
në bazë te këtij neni, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal dënohet përfundimisht ky i pandehur me 4
(katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Gjete Lleshaj për veprën penale të
moskallëzimit të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe në bazë
të këtij neni, dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jak Prenge Ndoj për veprën penale të
moskallëzimit të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe në bazë
të këtij neni dhe në aplikim të nenit 51 të Kodit Penal, dënimin e tij me 1.5
(një vit e gjysëm) burgim.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Jak Preng Ndoj nga dhomat
e paraburgimit, konform nenit 261/1/c të K.Pr.Penale.
Vuajtja e dënimit për dy të pandehurit e tjerë fillon nga dita e arrestimit të tyre
dhe të kryer në një burg të sigurisë së zakonshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurve, solidarisht në shumën
91.750 lekë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar rekurs prokurori i

Prokurorisë së Apelit Shkodër, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është tërësisht i pabazuar në ligj e në prova,
pasi në kundërshtim me atë interpretim që bën ajo, rezulton qartë e provuar se të tre të
pandehurit Nikollë Stenaj, Alban Lleshaj dhe Jak Ndoj, në bashkëpunim me njeri-
tjetrin dhe me anë të kërcënimit, për përdorim të armës së zjarrit, kanë grabitur apo

618
 vjedhur automjetin e shtetasit Pjerin Prenga, duke cënuar kështu marrëdhëniet juridike
të vendosura me ligj për mbrojtjen e pronës.
- Vepra penale është kryer nga të pandehurit në bashkëpunim me njeri-tjetrin, me
mbajtjen apo përdorimin e armës, me të cilën ka bërë presion psikik, me dashje dhe
për motive përfitimi material, por para faktit se i dëmtuari ka kallëzuar veprimet e tyre
dhe të pandehurit kanë qenë në ndjekje nga policia, për veprën penale të kryer, fakt i
marrë vesh nga të pandehurit që të nesërmen, ata kane lënë fugonin në vendin dhe ku
është gjetur i braktisur, por tashmë të shkatërruar prej të pandehurve.
- Gjykata e apelit ka vendosur në kundërshtim me provat dhe faktet e provuara gjatë
gjykimit të kësaj çështje, pasi arsyetimi i saj është jo ligjor e jo logjik, meqenëse e
konsiderojnë veprimin e të pandehurve si cënim të së drejtës se posedimit të të
dëmtuarit mbi sendin (automjetin e tij), ku sipas arsyetimit të saj, të pandehurit nuk
kane pasur si qëllim marrjen e sendit, për ta tjetërsuar apo për të mos e kthyer me, kur
në fakt rezulton e kundërta, që nën kërcënimin e armës, i është vjedhur fugoni të
dëmtuarit, duke e dëmtuar si nga jashtë ashtu dhe nga brenda.
- Deklarimet e të pandehurve janë sa kontradiktore aq dhe të pavërteta e jo logjike, pasi
është e pakuptimtë se si ata ditën e shtunë rreth orës 12.00 të natës nisen për punë,
megjithëse turnin e merrnin të nesërmen, për më tepër që njeri prej tyre ishte i mitur
dhe shkonte për të filluar punën natën, prandaj njohja e mëparshme dhe raportet e
mira mes të dëmtuarit dhe të pandehurve, apo fakti se nuk kanë përdorur mjete të
ndryshme për të fshehur identitetin e tyre, përkundrejt të dëmtuarit nuk mund të
konfirmojnë kurrsesi konkluzionin se ata nuk kanë pasur qëllim vjedhjen e automjetit
të të dëmtuarit, siç gabimisht mundohet të arsyetojë gjykata e apelit.
- Edhe një fakt tjetër që përforcon mendimin tonë se kemi të bëjmë me veprën penale të
vjedhjes është dhe fakti që me vendimin nr.481, datë 26.12.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, i pandehuri Nikollë Stenaj është deklaruar fajtor dhe
dënuar me dy vjet burgim për veprën penale të parashikuar nga neni 134/2 të Kodit
Penal, pra ka përdorur të njëjtën mënyrë vjedhje si në këtë çështje edhe me të
dëmtuarin Pjerin Prenga, duke e marrë gjoja si taksi të dëmtuarin e më pas duke e
vjedhur atë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin e Prokurorisë së
Përgjithshme z.Artur Selmani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit në
lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale “vjedhje me armë e kryer në bashkëpunim”; Av.
Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; Av. Prel Martini i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,

VËREN
Vendimi nr.193, datë 10.07.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër është i mbështetur ne
ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër çështjen penale në ngarkim të të pandehurve Nikollë Stenaj, Alban Lleshaj dhe Jak
Ndoj, akuzuar për kryerjen e veprës penale të “vjedhjes me armë”, kryer në bashkëpunim me
njeri-tjetrin, parashikuar nga nenet 140 dhe 25 të Kodit Penal, si dhe të “Kanosje për të mos
kallëzuar”, parashikuar nga neni 311 i Kodit Penal për të pandehurin Nikollë Stenaj.

619
 Gjykatat kane pranuar këto rrethana fakti lidhur me ngjarjen për të cilën është filluar
çështja penale e mësipërme:
Shtetasi Pjerin Prenga, banues në fshatin Barbullojë, Lezhë, ka në pronësi të tij një
automjet, tip fugon, me targë LE 7241 A, me të cilin ushtron aktivitet privat që nga viti 2003,
për transportin urban dhe interurban të udhëtarëve. Në datë 06.10.2007 rreth orës 5.00, u ka
shërbyer të pandehurve Nikollë Stenaj, Alban Lleshaj dhe Jak Ndoj në një udhëtim të
shkurtër, për të cilin ata e kanë shpërblyer me 600 leke. Rreth orës 23.00 të po asaj ditë, i
pandehuri Nikollë Stenaj (i cili është edhe fqinj i tij) e ka marrë në telefon Pjerinin; i ka thënë
se është në kabinën elektrike e fshatit dhe ka nevojë për ta çuar deri në fshatin Shënkoll, tek
një lokal. Pjerini, pasi i ka thënë bashkëshortes se do të shkonte me Nikollën për në Shënkoll,
është nisur me makinë për tek vendi ku lanë takim. Në makinë ka hyrë Nikolla së bashku me
Albanin dhe Jakun (bashkëfshatarë të tyre), të cilët janë ulur përkatësisht: Nikolla prapa
sediljes së shoferit, Albani me Jakun në krahun e djathtë të shoferit. Pjerini ka shprehur habi
për ardhjen e dy të pandehurve të tjerë dhe për vendin ku duhej t’i çonte, pasi nuk dinte të
kishte lokal në atë vend.
Rrugës për në drejtim të fshatit Shënkoll, Pjerini ka dëgjuar një mbushje automatiku
nga prapa sediljes dhe është trembur duke frenuar menjëherë automjetin. Ka kthyer kokën
dhe ka parë të pandehurin Nikolla me një armë, të cilën ia kishte drejtuar në supet e tij dhe e
ka kërcënuar duke i thënë “se do të shkojmë ku themi ne”. I çuditur, i dëmtuari Pjerin i ka
thënë Nikollës se “ç’ishte kjo pabesi ndaj tij” dhe në debat e sipër, i pandehuri Nikolla i ka
thënë që të kthente makinën nga krahu i majtë, afër një shtëpie (pa e saktësuar se për cilën
banesë bëhej fjalë), pasi kishin një punë për të kryer.
I dëmtuari Pjerin ka kundërshtuar dhe ka ndezur makinën duke tentuar ta drejtojë nga
rruga e kthimit për në fshatin Barbullojë. Gjatë gjithë kohës e ka pasur armën e drejtuar pas
vetes ndërkohë që të pandehurit kanë insistuar që të shkonte me ta dhe mos ia çonte punën
dëm. Ai ka vazhduar të kundërshtojë duke iu thënë se makina nuk kishte më naftë. Kanë
shkuar në një pikë shitje karburanti në fshatin Rrilë e cila ishte mbyllur dhe më pas, tek vendi
i quajtur Kodër-kanal, pak para se të shkonin në karburant “Paluca”, i pandehuri Jak i ka
thënë që të ndalonte makinën dhe të fikte dritat. Të pandehurit Alban dhe Jak kanë zbritur
nga makina për të hequr targat e saj; pas tyre ka zbritur dhe Pjerini për t’i penguar, por ata
kanë vazhduar duke i thënë se pasi të mbaronin punë do ta digjnin këtë makinë. Kur është
kthyer sërish, Pjerini ka gjetur tek sedilja e tij (vendi i drejtuesit te automjetit) të pandehurin
Nikolla me armë në dorë, në makinë kanë hipur dhe dy të pandehurit e tjerë, të cilët kanë ikur
në drejtim të fshatit Shënkoll.
I dëmtuari është kthyer në këmbë, për rreth 20 minuta, në fshatin e tij. Ka vënë në
dijeni të ngjarjes bashkëshorten po kështu dhe Gjergj Stenaj (babain e të pandehurit Nikollë
Stenaj), duke i kërkuar që t’i telefononte të birit me qëllim që të kthenin makinën. Gjergj
Stenaj ka telefonuar Gjeto Lleshaj, babain e të pandehurit Alban Lleshaj, me frikën se mos të
tre djemtë vrisnin ndonjë person. Më pas i dëmtuari Pjerin ka kontaktuar me inspektorin e
policisë së zonës, të cilit i ka treguar për gjithë ngjarjen dhe në mëngjesin e ditës tjetër ka
bërë kallëzim në organet e policisë. Pasi ka bërë kallëzimin, së bashku me vëllanë e tij, ka
shkuar përsëri tek shtëpia e Gjergj Stenaj, ku ka gjetur vetëm nenën e të pandehurit Nikolla;
më pas i ka telefonuar i pandehuri Nikolla, i cili e ka kërcënuar për kallëzimin që kishte bërë
ndaj tyre në polici.
Dy ditë pas kësaj ngjarjeje, policia ka gjetur fugonin e shkatërruar, në një rrugë sipër
lagjes së tyre, në Rrilë, të cilin e ka marrë. Në fugon ka gjetur një gëzhojë dhe një vrimë tek
tapeti, në këmbët e pasagjerit, nga krahu i shoferit. Meqenëse tre djemtë nuk ishin kapur
ende, ai është larguar nga shtëpia e tij, familjarisht.

620
 Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.463,
datë 21.11.2008, ka deklaruar fajtor: 1. Të pandehurin Nikollë Gjergj Stenaj, për kryerjen e
veprës penale “Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 139 e 25 të Kodit
Penal dhe bazuar në nenet 25, 29, 32, 47, 50 e 139 të Kodit Penal e ka dënuar me 10 (dhjetë)
vjet burgim; e ka deklaruar fajtor të pandehurin Nikollë Gjergj Stenaj për kryerjen e veprës
penale “Kanosje për të mos kallëzuar”, parashikuar nga neni 311 i Kodit Penal dhe bazuar në
nenet 29, 32, 47, 50, 311 të Kodit Penal, e ka dënuar me 6 (gjashtë) muaj burgim; në referim
të nenit 55 të Kodit Penal e ka dënuar me një dënim të vetëm prej 10 (dhjetë) vjet burgim; 2.
Të pandehurin Alban Gjet Lleshaj për kryerjen veprës penale “Vjedhje me dhune”, në
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 139 e 25 të Kodit Penal; bazuar në nenet 25, 29, 32, 47,
50, 139 të Kodit Penal, dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim; 3. Të pandehurin Jak Preng
Ndoj për kryerjen e veprës penale “Vjedhje me dhunë” në bashkëpunim, parashikuar nga
nenet 139 dhe 25 të Kodit Penal dhe në referim të neneve 25, 29, 32, 47, 50, 51 e 139 të
Kodit Penal e ka dënuar me 3(tre) vjet burgim.
Mbi ankimin e prokurorit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe të të
pandehurve Nikollë Stenaj e Alban Lleshaj, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.193,
datë 10.07.2009, ka ndryshuar vendimin e mësipërme në këtë mënyrë: “Deklarimin fajtor të
të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake,
të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni, dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Nikollë Gjergj Stenaj për veprën penale të kanosjes
për të mos kallëzuar, të parashikuar nga neni 311 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni,
dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal dënohet përfundimisht ky i pandehur me 4 (katër)
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Gjete Lleshaj për veprën penale të
moskallëzimit të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni,
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jak Prengë Ndoj për veprën penale të
moskallëzimit të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni
dhe në aplikim të nenit 51 të Kodit Penal, dënimin e tij me 1.5 (një vit e gjysëm) burgim.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Jak Preng Ndoj nga dhomat e
paraburgimit, konform nenit 261/1/c te K.Pr.Penale”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs para Gjykatës së
Lartë Prokurori i Apelit Shkodër, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqe që janë
cituar në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit, arsyetimin e
vendimit dhe rrethanat e çështjes në tërësi çmon se, shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur nuk janë të bazuara në ligj, për rrjedhojë, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
është i mbështetur në ligj, si i tillë nuk ka vend të cënohet ligjërisht.
Fakti penal i cilësuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër si “Vjedhje me dhunë” i
kryer në bashkëpunim nga të gjykuarit, i parashikuar nga neni 139 e 25 të Kodit Penal, me të
drejtë është cilësuar i paprovuar nga ana e Gjykatës së Apelit Shkodër. Nga tërësia e provave
të administruara në dosje, ndonëse ka elemente të dyshimtë për të cilësuar këtë fakt penal në
bazë të nenit 139 e 25 të Kodit Penal, ato nuk janë të mjaftueshme për t’i fajësuar dhe dënuar
penalisht të gjykuarit.
Neni 139 “Vjedhja me dhunë” i Kodit Penal, parashikon: “Vjedhja e pasurisë e
shoqëruar me përdorim dhune dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet”.

621
 Figura e veprës penale të vjedhjes me dhunë ka për objekt të saj marrëdhëniet juridike
të vendosura posaçërisht për të siguruar paprekshmërinë e pasurisë dhe të personit, por, duke
qenë se objekt kryesor janë marrëdhëniet juridike në mbrojtje të pasurisë, ligjvënësi e ka
renditur në kreun që parashikon veprat penale kundër pasurisë. Përveç sa më sipër, në
pozicionimin e këtij krimi në kreun e veprave penale kundër pasurisë, ka rendësi dhe ana
subjektive - qëllimi ku synon te cënojë (godasë) subjekti i kësaj vepre penale, i cili është
vjedhja e pasurisë, pra nxjerrja e përfitimit material. Veçoria e anës objektive të veprës penale
të mësipërme është përdorimi i dhunës fizike apo psikike në funksion të realizimit të qëllimit,
vjedhjes se pasurisë.
Nga tërësia e rrethanave të ngjarjes, të pranuara nga gjykatat, provohet se të gjykuarit
kanë cënuar në mënyrë të kundërligjshme, duke përdorur dhunën psikike, të drejtën e
posedimit të të dëmtuarit Pjerin Prenga mbi fugonin pronë e tij, por nuk vërtetohet ana
subjektive e tyre në kryerjen e kësaj vepre penale, pasi nuk provohet që ata të kenë pasur
qëllim tjetërsimin e fugonit, me qëllim për të mos e kthyer më.
Që në momentin e parë të kësaj ngjarje, kur i pandehuri Nikollë ka telefonuar të
dëmtuarin Pjerin rezulton qartë se, qëllimi i tij ishte për ta çuar diku kundrejt pagesës. Po
kështu, debati i kryer mes tyre brenda në fugon tregon të njëjtën gjë.
Gjate gjykimit të çështjes ka rezultuar se kur i dëmtuari i ka pyetur se ç’ishte kjo
pabesi ndaj tij, i pandehuri Nikollë Stenaj i është përgjigjur, se me atë makine atë natë do të
kryenin një punë, duke e ftuar dhe atë të shkonte me ata...dhe pas refuzimit i kanë thënë se do
ta paguanin për rrugën dhe mos ia çonte punën dëm...më pas, kur i dëmtuari nuk ka pranuar
në asnjë mënyrë për të shkuar me ta, të pandehurit i kanë thënë se edhe nëse fugoni digjej apo
shkatërrohej ata do ta paguanin ...
Edhe veprimet e mëvonshme të të pandehurve, lënia e automjetit afër fshatit në të
cilin banojnë dhe njoftimi i dëmtuarit për vendin në të cilin ishte fugoni, tregon më së miri se
qëllimi i tyre nuk ishte zhveshja e të dëmtuarit në mënyrë të kundërligjshme dhe kriminale
nga pronësia e sendit të tij.
Sa më sipër, në rrethanat e mungesës së një elementi të figurës së veprës penale (anës
subjektive të vjedhjes me dhunë), Kolegji Penal e çmon të drejtë ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, lidhur me këtë pjesë.
Po kështu, Kolegji i vlerësohen të drejta dhe pjesët e tjera të vendimit lidhur me:
deklarimin fajtor dhe dënimin e të gjykuarit Nikollë Stenaj për veprën penale të mbajtjes të
një arme automatike, me të cilën ka ushtruar dhunë psikologjike ndaj të dëmtuarit Pjerin
Prenga në ngjarjen e datës 07.10.2007; lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, lidhur me akuzën e “kanosjes për të mos kallëzuar”, neni 311 i Kodit Penal, për të
pandehurin Nikollë Stenaj, dhe për akuzën e “Moskallëzimit të krimit” për të gjykuarit e tjerë
Alban Lleshaj dhe Jak Ndoj, pasi nga tërësia e provave të administruara në dosje është
provuar plotësisht se, këta të gjykuar kanë konsumuar elementet e veprave penale të
mësipërme.
Për sa me sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Larte çmon se vendimi nr.193, datë
10.07.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër është i mbështetur në ligj, si i tillë duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.193, datë 10.07.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

Tiranë, me 27.02.2013

622
Nr.53102-00007-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-507 i Vendimit (67)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Larte i përbërë nga:

Shpresa Beçaj Kryesues

Gani Dizdari Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në seancën e datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që u përket:

E PANDEHUR: MIRANDA BEQIRAJ

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”.
Baza ligjore: Neni 135 i Kodit Penal.
Mori pjesë: Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme,
z. Bujar Sheshi.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.317, datë 18.09.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të së pandehurës Miranda Beqiraj për veprën penale të
“vjedhjes me anë të shpërdorimit të detyrës” dhe në bazë të nenit 135 të
K.Penal dënimin e saj me 2 (dy) vjet burgim.
Në bazë të nenit 190/1/b/c, provat materiale të sekuestruara me procesverbalet
e datës 17.12.2006, 26.09.2007, 26.09.2006, 17.04.2007 t’i kthehen
Ndërmarrjes Ujësjellës-Kanalizime Fier, ndërsa provat materiale të
sekuestruara me procesverbalet e datës 23.04.2007 dhe 23.04.2006 të zhduken.
Shpenzimet procedurale në shumën 55.960 lekë i ngarkohen të pandehurës
Miranda Beqiraj.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 10 ditëve
nga e nesërmja e shpalljes për palët prezent.
Për të pandehurën në mungesë afati fillon nga dita e konfirmimit.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.432, datë 23.09.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.317, datë 18.09.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs e gjykuara Miranda Beqiraj,

nëpërmjet avokatit të saj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe deklarimin e pafajshëm të
të pandehurës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dy vendimet e gjykatave janë të pa mbështetur në prova fajësie, por janë bazuar në
akte proceduriale të marra gjatë hetimit paraprak, të cilat duhet të konsiderohen

623
 proceduralisht të pavlefshme siç janë procesverbali i datës 10.06.2005 “Për
inventarizimin e marrjen në dorëzim të arkës qendrore SH.A.Ujesjellës kanalizime
Fier”, në akt ekspertizën kontabël datë 04.06.2007 të ekspertit Pajtim Hysi, për të
cilët mbrojtja ka kërkuar pavlefshmerinë e tyre.
- Inventarizimi i arkës qendrore të Ndërmarjes Ujësjelles Kanalizime Fier në bazë të
procesverbalit të komisionit të inventarizimit datë 10.06.2005, ku është konstatuar
mungesa në shumën 2.840.031 është bërë në mungesë të arkëtares që materialisht
ishte përgjegjëse, pasi në atë periudhë e pandehura Miranda ka qenë emigrante me
llotari në SHBA, por nga titullari i ndërmarrjes nuk është marrë një pjestar madhor i
familjes, megjithëse e pandehura ka dy prindërit dhe vëllezërit në Fier dhe vajzën e
martuar në Tiranë, duke vepruar kështu në kundërshtim me kërkesat e neneve 6 dhe
20 të ligjit nr.6942, datë 25.12.1984 “Për administrimin, ruajtjen dokumentimin dhe
qarkullimin e vlerave monetare dhe materiale”.
- Veç kësaj komisioni i ngritur nga titullari i ndërmarrjes me urdhërin nr.430, datë
23.11.2004, ka vepruar në kundërshtim me kërkesat e nenit 20/2 të ligjit të
sipërpërmendur për faktin se në të kanë marrë pjesë shtetaset Pranvera Saliasi, marëse
në dorëzimin e kësaj arke dhe shtetësja Vasilika Koshovari dorëzuesja e po kësaj arke,
pasi neni 20/2 i këtij ligji përcakton qartë se në komision nuk duhet të marrin pjesë
punonjësit që marrin në dorëzim arkën dhe kanë dorëzuar pas inventarit atë.
- Gjykata mbështet fajësinë e saj në akte ekspertizën grafike nr.943, datë 20.02.2007 që
megjithëse është arritur në konkluzionin se nuk mund të konkludohet nëse ndërhyrjet
në dokument janë shkruar apo jo nga e pandehura Miranda Beqiri, nga gjykata arrihet
në konkluzionin se kjo e pandehur është fajtore duke e vlerësuar këtë si provë fajësie
dhe jo pafajësie.
- Të dy shkallët e gjykimit kanë çmuar provat në kundërshtim me kërkesat ligjore të
parashikuara nga neni 152/1 i K.Pr.Penale, pasi asnjë nga dëshmitarët e pyetur në
seancë gjyqësore nuk ka provuar me fakte konkrete veprën penale për të cilën
akuzohet e pandehura, për më tepër që në një arsyetim allogjik arrihet në
konkluzionin se e pandehura ka vulosur librezat e qytetarëve pasi ato kanë paguar
paratë dhe i ka lënë ata debitore duke vjedhur paratë e tyre dhe duke mos i hequr nga
lista e debitorëve, në një kohë që po të ishte ashtu siç shkruan kjo gjykatë, e
pandehura ishte vetë debitore përderisa pranon faktin se lekët janë dorëzuar asaj nga
klientet, por mund të ekzistojë versioni se dikush tjetër ka nënshkruar në librezat e
shtetasve të ndryshëm duke përvetësuar këto para, meqenëse e pandehura ka qenë në
atë kohë në SHBA.
- Një përfundim tjetër i gabuar i gjykatës është fakti se ka arritur në konkluzionin se e
pandehura ka ikur në mënyrë të menjëhershme në SHBA, pa lënë kohë për të kryer
inventarizimit fizik për të cilën ajo duhet të ishte e interesuar, kur ndërkohë e
pandehura ka kërkuar disa herë radhazi të dorëzonte detyrën dhe në fund iu pranuar
kërkesa dhe drejtoria e ndërmarrjes ngriti komisionin për të bërë inventarin dhe
dorëzimin e dokumentacionit dhe pajisjeve të zyrës, gjë që është pasqyruar në akt-
inventarin e mbajtur më datën 04.10.2004, i përbërë nga Teuta Veziri, Zaira Celiku
dhe Jorgjie Skana, por ky fakt çuditërisht është shtrembëruar nga gjykata.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin pranë Prokurorisë së
Përgjithshme z. Bujar Sheshi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë; av. F.Zanaj, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të
gjykuarës Miranda Beqiraj; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

624
 VËREN
Se vendimi nr.432, datë 23.09.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit penal në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale dhe deklarimit fajtore të
së pandehurës Miranda Beqiraj për veprën penale për të cilën është akuzuar, por çmohet se ka
vend që ndaj saj të aplikohet neni 59 i Kodit Penal.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka
paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier kërkesën për gjykimin e të pandehurës
Miranda Beqiraj, e akuzuar për kryerjen e veprave penale “Vjedhje duke shpërdoruar
detyrën”, neni 135 i Kodit Penal.
Ngjarja për të cilën është filluar procedimi penal ka ndodhur në këto rrethana:
E pandehura Miranda Beqiraj ka punuar në Ndërmarrjen Sh.A.Ujësjellës
Kanalizimeve Fier, me detyrë arkëtare në arkën qendër, nga data 01.01.1998 deri në datën
10.10.2004, kohë kur është larguar familjarisht në Sh.B.A. Meqenëse në momentin e largimit
nuk ka kryer dorëzimin e arkës, nga ana e Drejtorit të ndërmarrjes Z. Y.Muça është urdhëruar
inventarizimi përkatës.
Gjatë kryerjes së inventarit është kontrolluar gjithë dokumentacioni, (faturat që
ndodheshin në arkë) nga i cili ka rezultuar se një grup faturash ishin të parregullta, e
konkretisht: (Një pjesë e faturave ishin pa emra dhe shuma lekësh; Një pjesë e faturave ishin
me emra të korrigjuar që nuk korrespondonin në librat e abonentëve dhe “strisho”; Një pjesë
e faturave ishin të korrigjuara pasi në to kishte qenë shënimi s’ka dhe ishte shënuar sipër saj
shuma lekësh; Një pjesë faturash rezultonin se megjithëse abonentët kishin shlyer detyrimet
sipas librezave të paraqitura, faturat e tyre u gjetën gjendje në arkë, duke rezultuar ende
debitore ndaj ndërmarrjes.)
Në përfundim të inventarit është përpiluar procesverbali datë 10.06.2005 sipas të cilit,
në arkën e së pandehurës Miranda Beqiraj ka rezultuar mungesë në shumën 2.840.031 lekë,
njëkohësisht është përpiluar dhe një listë me të gjitha faturat e parregullta, të cilat janë
sekuestruar me cilësinë e provës materiale gjatë hetimeve paraprake.
Paralelisht me këtë inventar, në këtë arkë ka ushtruar kontroll edhe Kontrolli i Lartë i
Shtetit, për një periudhë të caktuar kohë me përzgjedhje, i cili ka konstatuar mungesë të
vlerave monetare. Akt-kontrolli i përpiluar nga grupi i Kontrollit të Lartë të Shtetit i është
dërguar Ndërmarrjes Ujësjellës Kanalizime Sh.a. me shkresën nr.123/8 prot., datë
27.05.2005.
Sipas akt ekspertimit grafik nr.470, datë 20.02.2007, i kryer gjatë hetimeve paraprake,
për 9 (nëntë) copë fatura që kishin korrigjime (të cilat u morën me përzgjedhje) konkludohet
se “Tek 9 dokumentet “Fatura uji i pijshëm dhe kanalizime të ujërave të zeza” përkatësisht
me nr.567, 828, 850, 499, 918, 863, 886, 867, 868, të lëshuara nga ndërmarrja e Ujësjellës -
Kanalizime Fier, konstatohen ndërhyrje, të cilat konsistojnë në plotësimin (shtesë) mbi
(rresht, apo nen) fjalës (fjalëve) të mëparshme “s’ka”, nën grup kolonat e emërtuara
“sasia”, “Çmimi” dhe “Shuma” me mjet shkrues tjetër, të grup shifrave aktuale nen grup
kolonat e emërtuara “Sasia” “Çmimi” dhe “Shuma” tek secili dokument objekt ekspertimi.
Se këto fatura nuk janë shkruar nga shtetaset Pranvera Salikaj, Jorgjie Sharra dhe Vasilika
Koshovari që janë personat që kanë bërë inventarizimin dhe kanë kryer veprime në këtë
arkë”.
Sipas akt ekspertimit kontabël datë 04.06.2007 përpiluar nga eksperti Pajtim Hysi
konkludohet se: “...Gjatë inventarit fizik të kryer është konstatuar diferencë që është e
barabartë me një numër faturash të renditura në listë prej 55 faqe, të cilat nuk rezultojnë në
librat e shitjes të cilët ndërmarrja i përpilon çdo muaj. Mungesa totale prej 284.031,1 lekë i
përket tërësisht faturave të parregullta, nga të cilat 109.011,9 lekë i përkasin faturave që janë
verifikuar të paguara nga librezat e klientëve, kurse shuma tjetër prej 273.1019,2 është
shuma e faturave të verifikuara si të parregullta...”.

625
 Në përfundim të hetimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier e ka
gjetur të mbështetur në ligj kërkesën e paraqitur për gjykim nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe me vendimin nr.317, datë 18.09.2008 ka vendosur: “Deklarimin fajtore të
së pandehurës Miranda Beqiraj për veprën penale të “vjedhjes me anë të shpërdorimit të
detyrës dhe në bazë te nenit 135 të K.Penal dënimin e saj me 2 (dy) vjet burgim...”.
Mbi ankimin e të pandehurës Miranda Beqiraj, Gjykata e Apelit Vlorë e ka shqyrtuar
çështjen dhe në përfundim ka konkluduar se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
është i mbështetur në ligj, si i tillë është lënë në fuqi me vendimin nr.432, datë 23.09.2009.
Ndër të tjera gjykata e apelit ka arsyetuar: “nga tërësia e akteve të administruara në
dosje rezulton se e pandehura Miranda Beqiraj në vend që të administronte dhe të merrte në
ruajtje pasurinë që kishte në ngarkim, në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës
së saj dhe ligjin nr.6942, datë 25.12.1995 “Për administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe
qarkullimin e vlerave materiale e monetare” e ka vjedhur atë në mënyrë sistematike,
nëpërmjet falsifikimit të faturave... sipas aktit të ekspertimit kontabël ka rezultuar se mungesa
në arkë është në vlerën 2.840.031 lekë, që i përket tërësisht faturave të parregullta dhe të
fallsifikuara...vepra penale e vjedhjes duke shpërdoruar detyrën, neni 135 i K.Penal, e
konsumuar nga e pandehura, provohet tërësisht si nga provat shkresore dhe ato me
dëshmitare të administruara në gjykim...drejtuesi i ndërmarrjes, Vezir Muça, me cilësinë e
dëshmitarit ka dëshmuar se e pandehura është larguar në mënyrë të menjëhershme nga puna
duke mos dorëzuar vlerat monetare të arkës... në analizë të të gjithë provave dhe pas
shqyrtimit të pretendimeve në ankim konkludohet se me të drejtë është deklaruar fajtore dhe
është dënuar për veprën penale të parashikuar nga neni 135 i K.Penal...”.
Gjykata e Lartë është vënë në lëvizje mbi rekursin e paraqitur nga e gjykuara Miranda
Beqiraj (nëpërmjet përfaqësuesit me prokurë të posaçme av. F.Zanaj), e cila ka kërkuar
ndryshimin e vendimeve gjyqësore dhe deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar një sërë
shkaqesh, të cituara hollësisht në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekurs,
analizoi rrethanat e çështjes në tërësi dhe dispozitat respektive të Kodit Penal në të cilat gjen
mbështetje çështja në shqyrtim, konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është i
mbështetur në ligj, në pjesën e cilësimit ligjor të veprës penale dhe deklarimit fajtore të së
pandehurës Miranda Beqiraj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Në rekurs është pretenduar se të dy vendimet e gjykatave janë të pambështeture në
prova fajësie, pasi janë bazuar në akte procedurale të marra gjatë hetimit paraprak, të cilat
duhet të konsiderohen proceduralisht të pavlefshme.
Pretendimi për pavlefshmërinë e akteve mbi të cilat është mbështetur akuza
(procesverbali datë 10.06.2005 “Për iventarizimin dhe marrjen në dorëzim të arkës qendrore
të sh.a “Ujesjellës-Kanalizime” Fier, akt-ekspertimit kontabël, procesverbali i sekuestrimit të
provave materiale, etj.) janë parashtruar nga ana e mbrojtjes të së gjykuarës Miranda Beqiraj
në formën e kërkesave-paraprake, gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë.
Kërkesa me të drejtë nuk është pranuar nga ana e asaj gjykatë, pasi është paraqitur në
kundërshtim me përcaktimet e nenit 129/2 të K.Pr.Penale. Ky pretendim është përsëritur më
pas gjatë gjykimit (të cilit gjykata i ka dhënë përgjigje me vendimin përfundimtar), dhe në
ankimin e paraqitur para Gjykatës së Apelit Fier, e cila e ka marrë në shqyrtim dhe i ka dhënë
përgjigje me vendimin respektiv.
Neni 135 i Kodit Penal “Vjedhja e kryer duke shpërdoruar detyrën” parashikon:
“Vjedhja e pasurisë e kryer nga personi, që ka për detyrë ta ruajë dhe ta administrojë atë,
apo duke shpërdoruar detyrën, dënohet me burgim gjer në dhjetë vjet”.
Nga tërësia e provave të administruara në përputhje me ligjin procedural penal, gjatë
gjykimit të çështjes në shkallë të parë është provuar se e gjykuara Miranda Beqiraj, gjatë
kryerjes së detyrës si arkëtare, me veprime aktive, të kundërligjshme, ka vjedhur vlera

626
monetare në shumën 2.840.031,1 lekë dhe për të justifikuar mungesën ka plotësuar fatura të
parregullta (pa emra, duke shtuar shuma lekësh në ato fatura ku ishte shënimi “s’ka”, ka
përvetësuar lekët e abonentëve për detyrime të prapambetura), duke konsumuar plotësisht
elementet e veprës penale të parashikuar nga neni 135 i Kodit Penal.
Në këto rrethana, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji vlerëson se vendimet
e gjykatave janë mbështetur në prova, të cilat i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor dhe janë
administruar në përputhje me përcaktimet e nenit 152 të K.Pr.Penale.
Lidhur me dënimin e dhënë ndaj të gjykuarës Miranda Beqiraj, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë çmon që të aplikohet neni 59 i Kodit Penal.
Kjo dispozitë e Kodit Penal i jep të drejtën gjykatës, që në raste të veçanta, kur jep
dënimin me burgim gjer në pesë vjet, duke mbajtur parasysh rrezikshmërinë e pakët të
personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale, të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë.
Sa më sipër, duke iu referuar faktit që: e gjykuara Miranda Beqiraj është dënuar me 2
(dy) vjet burg dhe nga koha e dhënies së vendimit ka kaluar një periudhë kohe relativisht e
gjatë; është grua (nënë) dhe paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore; është e padënuar më
parë për kryerjen e ndonjë vepre penale; çmohet të pezullohet ekzekutimi i dënimit, duke u
vënë në një periudhë provë me afat 5 (pesë) vjet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.432, datë 23.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim duke u vënë në provë të gjykuarën Miranda Beqiraj në një afat prej 5(pesë) vjetësh.

Tiranë, më 27.02.2013

627
Nr.53802-00428-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-885 i Vendimit (68)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARIT: LLESH MARGJOKAJ

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Falsifikim i dokumentave shkollore ”,
të parashikuar nga neni 187/1 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1006, datë 21.06.2011, vendosi:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Llesh Ded Margjokaj, për kryerjen e veprës
penale “Falsifikimi të dokumenteve shkollorë” parashikuar nga neni 187/1 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 406/1 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Llesh Ded Margjokaj me 8 (tetë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal (të ndryshuar me ligjin nr.10023, datë
27.11.2008), urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit të mbetur me
burgim, për një kohë prove prej 2 (dy) vjetësh, me kusht që i pandehuri të
mbajë kontakte me Shërbimin e Provës dhe gjatë kësaj kohe të mos kryejë
vepër tjetër penale.
Në aplikim të nenit 60/1, 9 të K.Penal, detyrimin e të pandehurit të marrë një
arsim profesional dhe të mos shoqërohet me persona të dënuar.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.126, datë 08.02.2012, vendosi:

Prishjen e vendimit nr.1006, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

Kundër vendimit nr.126, datë 08.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.126, datë 08.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.1006, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por duke mos
aplikuar N.59 të K.Penal”.

628
 Duke parashtruar këto shkaqe:
- Kërkesa e të pandehurit për të administruar prova të reja nuk mund të pranohet, pasi ai
është gjykuar me gjykim të posaçëm sipas N.403 të K.Pr.Penale.
- Qëndrimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe aspak i bazuar në kërkesat
procedurale. Në fazën e hetimit të pandehurit i është dhënë mundësia që të paraqesë
provat e nevojshme për hetimin.
- Nuk konsiderohet asnjë shkelje procedurale në gjykimin e shkallës së parë në lidhje
me vendimin për gjykimin e shkurtuar.
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me N.428/1/ç të K.Pr.Penale,
prandaj kërkojmë prishjen e tij.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim me një
tjetër trup gjykues, mbrojtësin e të gjykuarit av.Zeni Qinami, i cili kërkoi prishjen e vendimit
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe deklarimin të pafajshëm të të pandehurit; dhe pasi e bisedoi
çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.126, datë 08.02.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet.
I. Rrethanat e faktit
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
I gjykuari Llesh Margjokaj lindur në Dushk, Pukë dhe banues në Lezhë akuzohet për
kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollorë”, të parashikuar nga neni
187/1 i Kodit Penal.
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë, në kuadrin e krijimit të dosjes së
punonjësve ka konstatuar se diploma e arsimit të lartë e shtetasit Llesh Margjokaj nuk është e
rregullt.
Shtetasi Llesh Margjokaj ka dorëzuar dokumentacionin për të konkurruar për
inspektor tatimesh, në të cilin është administruar dhe dokumentacioni shkollor.
Universiteti Bujqësor i Tiranës, me shkresën nr.2756, datë 10.09.2010, ka konfirmuar
se i pandehuri Llesh Margjokaj nuk është diplomuar në Universitetin Bujqësor të Tiranës.
Dokumentet fotokopje të noterizuara më datë 30.07.2010, tek Noteri Publik Zana
Dema, të Diplomës me nr.674 (nr. regjistri 374) datë 10.09.1996 në emër të Llesh Ded
Margjokaj dhe Lista e Notave datë 14.07.1996 në emër të Llesh Margjokaj, janë dokumente
shkollore të falsifikuara, siç rezultoi nga akti i ekspertimit grafik të nënshkrimit nr.1802, datë
02.03.2011 dhe aktit të ekspertimit grafik të nënshkrimit nr.1803, datë 02.03.2011
Për sa më sipër, i pandehuri Llesh Margjokaj është akuzuar se ka konsumuar
elementët e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve shkollorë” (nëpërmjet përdorimit),
parashikuar nga neni 187/1 i K.Penal.
II. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1006, datë 21.06.2011,
vendosi:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Llesh Ded Margjokaj, për kryerjen e veprës penale
“ Falsifikimi të dokumenteve shkollore”, parashikuar nga neni 187/1 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 1 (një) vit burgim.

629
 Bazuar në nenin 406/1 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit, duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Llesh Ded Margjokaj me 8 (tetë) muaj burgim.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal (të ndryshuar me ligjin nr.10023, datë 27.11.2008),
urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit të mbetur me burgim, për një kohë prove prej 2
(dy) vjetësh, me kusht që i pandehuri të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës dhe gjatë
kësaj kohe të mos kryeje vepër tjetër penale.
Në aplikim të nenit 60/1, 9 të K.Penal, detyrimin e të pandehurit të marrë një arsim
profesional dhe të mos shoqërohet me persona të dënuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.126, datë 08.02.2012, vendosi:
Prishjen e vendimit nr.1006, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
III.Arsyetimi i vendimeve të gjykatave
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1006, datë 21.06.2011, ka
arsyetuar në këtë mënyrë:
“...është provuar se këto dokumente shkollore janë plotësuar nga i pandehuri Llesh
Margjokaj dhe se janë përdorur prej tij, nëpërmjet dorëzimit të fotokopjeve të noterizuara në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë. Fajësia e të pandehurit për veprën që
akuzohet është plotësisht e provuar.
Ajo provohet në gjendjen që janë aktet si: Kallëzim për ndjekje penale nr.15780/2
prot, datë 30.09.2010; Proces-verbal për sekuestrimin e provave materiale (dokumente) datë
17.11.2010, (diplomë dhe lista e notave); Proces-verbal i marrjes në dorëzim të dokumenteve
datë 26.10.2010; Shkresa nr.326/1 prot., datë 21.02.2011, e Universitetit Bujqësor Tiranë;
Akt ekspertim grafik nënshkrimi nr.1802, datë 02.03.2011; Akt ekspertim grafik nënshkrimi
nr.1803, datë 02.03.2011; Shkresa nr.3410 prot., datë 10.11.2010 e Universitetit Bujqësor
Tiranë; Deklarimi i shtetasit Hyqmet Shalja datë 26.10.2010; Deklarimet e dhëna nga i
pandehuri Llesh Margjokaj më datë 02.11.2010, dhe ato të dhëna me cilësinë e të pandehurit
datë 09.03.2011 dhe 28.03.2011, si dhe në tërësi procedimi penal me nr.4074, viti 2010, 85
fletë, të administruara në fashikullin e gjykatës...”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.126, datë 08.02.2012, ka arsyetuar në
këtë mënyrë:
“...i pandehuri kërkon shqyrtimin në themel të çështjes dhe jo gjykimin e shkurtuar.
Kolegji Penal i gjykatës së apelit çmon se kërkesa e parashtruar nga i pandehuri Llesh
Margjoka, për shqyrtimin e çështjes në themel, nuk mund të realizohet në këtë fazë gjykimi.
Nga ana e të pandehurit është pranuar gjykimi i shkurtuar, në bazë të nenit 403 të
K.Pr.Penale. Por, në rastin në shqyrtim, nuk kanë qenë kushtet ligjore për pranimin e
gjykimit të shkurtuar. I pandehuri Ll. Margjokaj gjatë gjithë fazës së hetimit të çështjes
penale në ngarkim të tij ka pretenduar se nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
Gjykata në aplikimin e gjykimit të shkurtuar duhet të jetë më e kujdesshme dhe duhet të verë
në dijeni palët në proces për favoret dhe pasojat e këtij lloj gjykimi... Në rigjykimin e çështjes
i pandehuri duhet të lejohet nga gjykata të paraqesë prova, të cilat sipas tij kontestojnë
akuzën e ngritur për falsifikim të dokumenteve shkollore, sipas nenit 187/1 të K.Pr.Penale...”
IV. Në lidhje me rekursin
Kundër vendimit nr.126, datë 08.02.2012 të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs
Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.126, datë 08.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1006, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por duke
mos aplikuar N.59 të K.Penal”.

630
 Duke parashtruar këto shkaqe:
- Kërkesa e të pandehurit për të administruar prova të reja nuk mund të pranohet, pasi
ai është gjykuar me gjykim të posaçëm sipas N.403 të K.Pr.Penale.
- Qëndrimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe aspak i bazuar në kërkesat
procedurale. Në fazën e hetimit të pandehurit i është dhënë mundësia që të paraqesë provat e
nevojshme për hetimin.
- Nuk konsiderohet asnjë shkelje procedurale në gjykimin e shkallës së parë, në lidhje
me vendimin për gjykimin e shkurtuar.
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me N.428/1/ç të K.Pr.Penale,
prandaj kërkojmë prishjen e tij.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i organit të akuzës duhet të

pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.126, datë 08.02.2012, duhet të
prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim
pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykim në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok, në mënyrë taksative në N.428
K.Pr.Penale1 se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës së
shkallës së parë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka interpretuar
në mënyrë të gabuar ligjin procedural penal për sa i përket aplikimit të gjykimit të shkurtuar
gjatë gjykimit në shkallë të dytë, sipas rregullimit që përcaktohet në nenin 404 të
K.Pr.Penale.2
Gjykimi i shkurtuar është formë e posaçme e procedimit, e cila ndryshon nga gjykimi
i zakonshëm. Si karakteristika ky gjykim shfaq: a) karakterin vullnetar, e shprehur kjo në
kërkesën e të pandehurit b) konvertimin e procedimit ku në alternativë është dhënë mundësia
të zgjidhet forma që ofron shpejtësi dhe ekonomi gjyqësore dhe c) ezaurimin e formës
procedurale të gjykimit (electa una via, non datur recursus ad alteram).
Gjykimi i shkurtuar ka karakter vullnetar në bazë të kërkimit të të pandehurit dhe ka
natyrë shpërblyese. Karakteri shpërblyes qëndron në faktin se nëse i pandehuri deklarohet
fajtor, atij i akordohet një ulje e dënimit në një masë fikse në 1/3.
Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se, në kërkesat paraprake i
gjykuari ka kërkuar që të procedohej me gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar.
Gjykata, mbasi ka bërë një vlerësim paraprak nëse çështja mund të zgjidhej në gjendjen që
janë aktet, e ka pranuar kërkesën.
Në vlerësim të kësaj vendim-marrje për të pranuar kërkesën e të gjykuarit për gjykim
të shkurtuar ka qenë nevoja e gjykatës për t’ia nënshtruar debatit gjyqësor provat e kërkuara

1
Neni 428/1/ç K.Pr.Penale.
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2
Neni 404 i K.Pr.Penale “Disponimet e gjykatës për kërkesën”
Kur gjykata çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar. Në të kundërtën
refuzon kërkesën.

631
nga palët në gjykim, si dhe plotësimi i tyre me prova të tjera, të cilat në përfundim në bazë të
cross examination të çonin gjykatën në një vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj.
Në K.Pr.Penale ka një dallim midis: i) të drejtës për të kërkuar gjykimin e shkurtuar
(neni 403/1 i K.Pr.Penale), e cila është e drejtë ekskluzive e të pandehurit ose përfaqësuesit të
tij kur i është njohur kjo e drejtë me një akt përfaqësimi dhe ii) të drejtës për të disponuar
me vendim me këtë formë të posaçme të gjykimit, e cila i takon gjykatës (neni 404 i
K.Pr.Penale). Ky dallim të çon në logjikën që i pandehuri ka të drejtë të “kërkojë - sugjerojë
për llojin e procesit” por jo të “vendosi llojin e procesit”.
Pas paraqitjes së kërkesës për gjykim të shkurtuar ajo duhet të kalojë në proces
vlerësimi nga ana e trupit gjykues në bazë të një vlerësimi paraprak të akteve të fashikullit të
gjykimit. Në nenin 404 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Kur gjykata çmon se çështja mund të
zgjidhet në gjendjen në të cilën janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar”.
Siç rezulton nga përmbajtja e kësaj dispozite duhet interpretuar termi “në gjendjen në
të cilën ndodhen aktet”. Në interpretim logjik në nenet përkatëse që rregullojnë gjykimin e
shkurtuar në vlerësimin e momentit procedural kur mund të kërkohet nga i pandehuri, pra në
çdo rast para fillimit të shqyrtimit gjyqësor (neni 355 i K.Pr.Penale) gjendja e akteve është
ajo e paraqitur nga prokurori në momentin e dorëzimit të fashikullit të prokurorisë për
gjykim, si dhe çdo akt të kryer prej tij gjatë fazës së hetimit paraprak. Ky përcaktim nuk i jep
mundësi gjykatës që të procedojë me “gjykim të shkurtuar të kushtëzuar” kur konstaton me
kërkesë të të pandehurit se hetimi paraprak nuk është i plotë dhe se ka prova të lëna në
harresë në dëm të të gjykuarit nga ana e prokurorit dhe ka nevojë për një plotësim të procesit
të të provuarit. Në bazë të këtij arsyetimi, në mënyrën se si është rregulluar në ligjin
procedural gjykimi i posaçëm, përsa i përket gjykimit të shkurtuar, “gjendja në të cilën
ndodhen aktet” për të arritur në konkluzionin se çështja mund të zgjidhet në gjendjen në të
cilën ndodhen aktet duhet të interpretohet stricto sensu vetëm si vlerësim i akteve të hetimit
paraprak, çka i jep gjerësisht mundësi gjykatës të vlerësojë kërkesën e të pandehurit me
vendim të motivuar për ta pranuar ose jo.
Përfundimi i nxjerrë nga Gjykata e Apelit Tiranë se në fazën që ndodhej procedimi në
bazë të nenit 404 të Kodit të Procedurës Penale nuk mund të merreshin prova të reja, duke e
kthyer çështjen për rigjykim, pa dhënë arsyet se përse çështja nuk mund të zgjidhej në
gjendjen që janë aktet, duke u mjaftuar me faktin se i pandehuri nuk ka pranuar fajin dhe ka
kërkuar marrjen e provave të reja gjatë gjykimit në apel duke vendosur kthimin e çështjes për
rigjykim është në kundërshtim të flagrant me kërkesat e nenit 428 /3 të Kodit të Procedurës
Penale.
Nëse gjykata e apelit do të çmonte edhe kryesisht se çështja nuk mund të zgjidhej në
gjendjen që ishin aktet, mund të shfuqizonte vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për pranimin e gjykimit të shkurtuar, dhe të merrte prova të reja nëse do të ishte e nevojshme.
Në këto rrethana çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.126, datë 08.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 27.02.2013

632
Nr.56250-01098-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-711 i Vendimit (69)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

ne seancë gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56250-01098-

00-2011, akti që i përket:

TË GJYKUARIT: LEONARD BANI, përfaqësuar nga

Av. Gilbert Golemi

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-420 (46) datë 02.02.2011

ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Leonard Bani për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal e në vështrim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon me 3 vjet e katër
muaj burg.
Vuajtja e dënimit t’i llogaritet nga data 16.10.2010 dhe dënimin ta vuajë në një
burg të sigurisë së zakonshme.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.85, datë 30.06.2011 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.46, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po asaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit, por me tjetër trup gjykues.
Në bazë të nenit 260/4 të K.Pr.Penale gjykata revokon masën e sigurimit
“arrest në burg” për të pandehurin Leonard Bani duke caktuar si masë sigurimi
personal atë të detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore, çdo të hënë ora
10:00”.

Në rekursin e paraqitur Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Korçë kërkon ndryshimin

e vendimit të gjykatës për sa i përket disponimit në vendim për masën e sigurimit duke lënën
në fuqi vendimin e “arrestit në burg” për të pandehurin, duke parashtruar këto shkaqe:
- Objekt i rekursit është vetëm disponimi nga gjykata e apelit për masën e sigurimit
sipas pikës 2 të vendimit. Ky vendim është në shkelje të rregullave procedurale që

633
 lidhen me revokimin, neni 260/4 dhe 428 i K.Pr.Penale. Rasti që shqyrtohet nuk ka
lidhje me sigurimin e provës si dhe nuk është në procesin e shqyrtimit gjyqësor, por
është momenti i dhënies së një vendimi përfundimtar. E vetmja dispozitë që lejon
ndërhyrjen e gjykatës për masat e sigurimit në vendimin përfundimtar është neni 389 i
K.Pr.Penale që përcakton rastet kur gjykata në vendimin e pafajësisë dhe të pushimit
apo pezullimit me kusht të vendimit disponon edhe për masën e sigurimit në mënyrën
e treguar në këtë dispozitë. Vendimi i gjykatës së apelit nuk sjell asnjë argument se
përse ndryshohet masa e sigurimit. Gjykata edhe në koncept është gabuar pasi nuk e
ka të qartë konceptin revokim që përkthehet ta anulosh masën e vendosur më parë me
zëvendësim të saj. Në rastin konkret ajo ka bërë zëvendësim të masës së sigurimit me
një masë më të lehtë dhe nuk ka revokuar atë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit përsa i përket pjesës që ka ndryshuar
masën e sigurimit; av. Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.85, datë
30.06.2011; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.85, datë 30.06.2011 i Gjykatës së Apelit Korçë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë ka regjistruar procedimin penal nr.1283 të vitit
2010 për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” në ngarkim të të pandehurit
Leonard Bani.
Në datë 16.10.2010, rreth orës 15:00, organi i policisë ka ushtruar kontroll në banesën
e të pandehurit Leonard Bani në fshatin Voskopojë, Rrethi Korçë dhe në dhomën e tij të
gjumit e ndodhur në katin e dytë të banesës, poshtë krevatit të fjetjes, është gjetur një qese
plastmasi me gjethe jeshile të thata, e dyshuar si lëndë narkotike e llojit “Canabbis Sativa” me
peshë 313 gr. Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.9503, datë 22.11.2010 bima rezultoi bimë
narkotike e llojit “canabbis sativa”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë e ka gjetur të bazuar akuzën në ngarkim të të
gjykuarit Leonard Bani dhe me vendimin nr.46, datë 02.02.2011 e ka deklaruar fajtor dhe
dënuar atë për veprën penale të prodhimit e shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1
të K.Penal. Ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Korçë dhe aktet janë dërguar për
rishqyrtim me arsyetimin se ndodhemi para shkeljes së kërkesave procedurale e mbrojtjes së
të drejtave të personit, që kanë pas sjellë zhvillimin e një procesi gjyqësor të parregullt. Këtë
parregullsi gjykata e apelit e lidh me faktin se gjykata e rrethit, edhe pse ka pasur mjaft të
dhëna se i gjykuari Leonard Bani ka manifestuar veprime e qëndrime që vënë në dyshim
gjendjen e tij psikike, pa të drejtë, nuk e ka marrë në konsideratë këtë rrethanë, e ka
mënjanuar atë duke pranuar gjykimin e shkurtuar, në një kohë që detyrimisht duhej të hetonte
gjendjen e tij duke vendosur edhe për kryerjen e ekspertimit psikiatrik që do të përcaktonte
përgjegjshmërinë e tij për veprën e kryer.
Lidhur me problemin e gjendjes psikike të të gjykuarit, gjykata e rrethit nuk shprehet
fare në një kohë që pretendimet për gjendjen e tij mendore janë ngritur në vazhdimësi. Kështu
del se ky pretendim është ngritur që në shqyrtimin e kërkesës për caktimin e masës së
sigurimit ku gjykata e rrethit arsyeton “në lidhje me pretendimin e mbrojtjes se i arrestuari
nuk është në gjendje të mirë shëndetësore çmon se ky pretendim është i pabazuar për faktin
se nuk u paraqit asnjë provë për të vërtetuar gjendjen e tij psikike”. Në konkluzionet

634
përfundimtare në gjykatën e rrethit mbrojtësi i të gjykuarit ka kërkuar pezullimin e
ekzekutimit të vendimit në bazë të nenit 59 të K.Penal, me arsyetimin se ai ishte i sëmurë
psikik, kërkesë që e ka parashtruar edhe në ankimin e paraqitur në gjykatën e apelit. Në këto
rrethana, arsyeton gjykata e apelit, gjykata e rrethit kishte të dhëna të mjaftueshme se kishte
dyshime për gjendjen psikike të të gjykuarit dhe ishte parësore që nuk duhej të pranonte
gjykimin e shkurtuar por të urdhëronte kryerjen e ekspertimit psikiatrik për të përcaktuar nëse
i gjykuari vuan nga ndonjë sëmundje psikike dhe a ishte i përgjegjshëm penalisht, kërkesë që
buron nga neni 43/1 i K.Pr.Penale, që flet për verifikimin për përgjegjshmërinë e të
pandehurit e në pikën 1 përcaktohet “Kur ka arsye të çmohet se për shkak të sëmundjes
mendore të shkaktuar pas ngjarjes i pandehuri nuk është në gjendje të marrë pjesë me vetëdije
në procedim gjykata vendos dhe kryesisht ekspertimin”.
Që gjykata ka rënë në dijeni për gjendjen psikike të të gjykuarit e tregon edhe fakti që
Berti Bani, Mita Bani e Pandora Bani, përkatësisht i ati, e ëma dhe motra e të gjykuarit në
deklarimet e bëra para oficerit të policisë gjyqësore më datë 16.10.2010, kanë deklaruar se i
gjykuari kishte disa muaj që ishte bërë i dhunshëm, agresiv e shfaqte probleme të theksuara
mendore, se mjeku psikiatër i spitalit të Korçës e kishte dërguar për në Spitalin Psikiatrik të
Elbasanit, por nuk u shtrua aty se refuzoi i ati e ju dhanë medikamente për qetësimin e
gjendjes që shpesh i gjykuari nuk pranonte t’i përdorte.
Gjithashtu në gjykatën e rrethit janë paraqitur edhe një vërtetim i Shërbimit
Shëndetësor Mendor Korçë, i datës 19.01.2011, ku vërteton se i gjykuari ishte pacient i atij
shërbimi, se më datë 05.09.2010 është dërguar për shtrim në Spitalin Psikiatrik të Elbasanit, i
shoqëruar nga forcat e rendit se i ati refuzoi shtrimin, se ai vuan nga çrregullimi psikotik e
nuk ka qenë i rregullt, në marrjen e medikamenteve. Po kështu është paraqitur një vërtetim i
Komunës Voskopojë i datës 20.01.2011, ku vërtetojnë se i gjykuari ka pasur çfaqje të
rregullimeve mendore duke keq trajtuar familjarët. Ndërsa në epikrizën e shefit të
shëndetësisë të Institutit të Ekzekutimit të Vendimeve Penale Korçë, të datës 31.03.2011,
theksohet se i gjykuari Leonard Bani paraqet mendime deziluzionale, disidente, nuk
bashkëpunon me mjekun, ka tentuar dy herë të vrasë veten duke prerë enët e gjakut të
parakrahut.
Me të drejtë i ka çmuar e vlerësuar këto të dhëna gjykata e apelit dhe ka arritur se
ndodhemi para një procesi të parregullt gjyqësor pasi vazhdon procedimi penal i tij pa ditur
nëse ai është apo jo i përgjegjshëm për veprën e kryer. Edhe prokurori që ka marrë pjesë në
shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit ka theksuar se problemet e ngritura duhet t’i
nënshtrohen hetimit gjyqësor e meqë gjykata e rrethit ka qenë në dijeni për çështjen e
shëndetit mendor të të gjykuarit, ka shkelur parimet e procesit të rregullt gjyqësor, ndaj ka
kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në gjykatën e rrethit.
Kolegji çmon të drejtë vendimin e gjykatës së apelit pasi ndodhemi para një fakti që
ka të bëjë me ecurinë e procesit gjyqësor dhe qenien e tij të rregullt dhe që ve tërësisht në
dyshim vendimin e marrë nga gjykata e rrethit.
Në vendimin e marrë gjykata e apelit ka vendosur edhe ndryshimin e masës së
sigurimit të marrë ndaj të gjykuarit Leonard Bani nga “arrest në burg” në “detyrim paraqitje”,
gjë që si në rekurs edhe para këtij Kolegji prokurori pretendon se është veprim në
kundërshtim me kërkesat ligjore pasi nuk janë zbutur dhe as kanë ndryshuar rrethanat që kanë
shërbyer për vendosjen e masës së sigurimit “arrest në burg”.
Gjykata e apelit e bazon këtë pjesë të vendimit në nenin 260 të K.Pr.Penale që bën
fjalë për revokimin ose zëvendësimin e masave të sigurimit dhe konkretisht në pikën 4 të
këtij neni, që thotë se kërkesa për ndryshimin ose zëvendësimin gjykohet brenda 5 ditëve dhe
kur është rasti gjykata vendos kryesisht gjatë procedimit për sigurimin e provës ose gjatë
gjykimit. Prokurori pretendon se rrethanat dhe problemet e shëndetit të të gjykuarit që i kanë
shërbyer gjykatës për ndryshimin e masës së sigurimit janë të pabazuara dhe vendimi është

635
marrë jashtë shqyrtimit gjyqësor. Por teoria dhe praktika gjyqësore kanë pranuar se nevojat e
sigurimit mund të zbuten edhe për shkak të gjendjes shëndetësore, siç është dhe rasti në
shqyrtim, që në keqësim e depresion të mëtejshëm i gjykuari ka tentuar dy herë të vrasë veten
dhe nuk mund të pranohet se vendimi është marrë jashtë shqyrtimit gjyqësor, kur dihet se
është vendimi, akti me të cilin gjykata trajton dhe zgjidh të gjitha çështjet që lidhen me
procedimin penal, ndaj vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë e duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.85, datë 30.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranë, më 27.02.2013

636
Nr.52201-01009-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-665 i Vendimit (70)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anetar
Artan Zeneli Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52201-01009-

00-2012 akti, që i përket:

TË GJYKUARIT: AZIS KELMENDI

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes nga pakujdesia”,
parashikuar nga neni 85 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1019, datë 22.06.2011 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Azis Sefedin Kelmendi për veprën penale të
“Vrasjes nga pakujdesia” dhe në bazë të nenit 85 të K.Penal dënimin e tij me 2
(dy) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale të pandehurit Azis Sefedin Kelmendi i
ulet 1/3 dënimit duke u dënuar përfundimisht me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj
burgim.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimit të dënimit për pjesën
e pavuajtur prej 10 muaj e 7 ditë, me kusht që gjatë kësaj periudhe kohe i
pandehuri mos të kryejë një vepër tjetër penale.
Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale, heqjen e masës së sigurimit “Arrest në
burg” për të pandehurin Azis Sefedin Kelmendi dhënë me vendimin nr.363
Akti, datë 02.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Azis Sefedin Kelmendi nga
dhomat e riedukimit të repartit 302 Tiranë, nëqoftëse nuk mbahet për ndonjë
vepër tjetër penale.
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, kthimin e automjetit me targë 612 KS
188, së bashku me dokumentacionin përkatës të tij të ligjshëm shtetasit Azis
Kelmendi.

637
 Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.611, datë 06.06.2012, ka vendosur:
Prishjen e vendimit me nr.1019, datë 22.08.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me
tjetër trup gjykues.

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Azis

Kelmendi, me anë të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Ligji procedural ku mbështetet gjykata e apelit është neni 428 i K.Pr.Penale, ku pika
“c” e të cilit i ka të parashikuara taksativisht rastet e kthimit të çështjes.
- Si në asnjë rast tjetër gjykata vetëm për të prishur vendimin ka dhënë një vendim të
gabuar, duke bërë avokatin e viktimës.
- Gjykata harron dispozitën procedurale që bën fjalë se kur procesverbali i seancës
gjyqësore është i pavlefshëm dhe kjo është kur ai nuk është nënshkruar nga nëpunësi
që e ka përpiluar dhe jo ai që e ka vistruar.
- Përsa i takon pretendimit të gjykatës se ku mund t’i përgjigjet ky i pandehur
institucionit të shërbimit të provës, mendojmë se gjykata nuk ka qenë e angazhuar me
provat të cilat gjenden në fashikullin e gjykimit, pasi si provë i kemi vënë në
dispozicion aktin shkresor se i pandehuri jeton në Tiranë dhe do t’i përgjigjet në çdo
kohë përcaktimeve të vendosura.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; av, Andi Duraj, i cili kërkoi prishjen e
vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se vendimi nr.611, datë 06.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja penale duhet të
dërgohet për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Më datë 27.02.2011, rreth orës 02.00, salla operative pranë DPQ Tiranë është njoftuar
se në Rrugën “Sadik Petrela” pranë Pub “Venue” është goditur nga një automjet fuoristradë
shtetësja Elsina Hidërsha, e cila ishte dërguar në urgjencën e SUQU Tiranë, në gjendje të
rëndë për jetën.
Menjëherë nga ana e shërbimeve të Komisariatit të Policisë nr.4 Tiranë dhe
Komisariatit të Policisë Rrugore është shkuar në vendin e ngjarjes, ku është konstatuar se në
Rrugën “Sadik Petrela”, pranë Pub “Venue”, një automjet fuoristradë me targa Kosove kishte
goditur shtetasen Elsina Hidërsha, të cilën forcat e policisë e kanë dërguar menjëherë në
urgjencën e SUQU Tiranë, në gjendje të rëndë për jetën. Pas disa minutash, në vendngjarje ka
shkuar shtetasi kosovar Azis Kelmendi, me automjetin e tij fuoristradë Wolkswgen Touareg,
me targa “612-KS-188”, i cili ka pranuar se ishte ai autori i kësaj ngjarjeje të rëndë.
Menjëherë është bërë arrestimi në flagrancë i shtetasit Azis Kelmendi.
Në vendngjarje është fiksuar mjeti fuoristradë Wolkswgen Touareg, me targa 612-
KS-188, i cili është dërguar në ambientet e Drejtorisë së Policisë Qarku Tiranë dhe është
sekuestruar në cilësinë e provës materiale së bashku me dokumentet dhe çelësin e tij.
Më datë 28.02.2011, në orët e para të mëngjesit, shtetësja Elsina Hidërsha ka ndërruar
jetë në ambientet e reanimacionit të SUQU Tiranë.

638
 Nga këqyrja e kufomës ka rezultuar se në trupin e kufomës së shtetases Elsina
Hidërsha u konstatuan këto dëmtime: nga ana e jashtme: plagë lacero kontuzive në regjionin
e majtë të kokës, e shoqëruar me thyerje të kockave të kapakut të kokës dhe bazës së saj,
dërmishtje në fytyrë, trup dhe ekstremitete. Kjo edhe sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor
nr.62, datë 08.04.2011 të Institutit të Mjekësisë Ligjore.
Sipas aktit të ekspertimit biologjik nr.2011, datë 10.03.2011 të Institutit të
Mjekësisë Ligjore është arritur në konkluzionin se: “Njollat e kuqe të gjakut marrë në
vendngjarje janë gjak njeriu, të vlefshme për identifikim grupor.... Njollat e gjakut të marra
në vendngjarje janë të të njëjtit grup më njollat e gjakut të kufomës së shtetases Elsina
Hidërsha”.
Në vendimin e gjykatës së rrethit arsyetohet se për shkak të lidhjeve të krijuara midis
të gjykuarit Azis Kelmendi dhe viktimës Elsina Hidërsha, me datën 26.02.2011 ka pasur një
numër të konsiderueshëm thirrjesh telefonike dhe sms. Po kështu sipas dokumentsve të
administruara, rezulton se më datën 27.02.2011s nga ora 00 deri më 1:30, viktima i ka
dërguar të gjykuarit 40 sms për të cilat ai nuk ishte përgjigjur.
Duke analizuar tërësinë e provave gjykata e rrethit e ka gjetur të pabazuar akuzën në
ngarkim të të gjykuarit për kryerjen e veprës penale të vrasjes nga pakujdesia. Referuar
provave, gjykata arsyeton se i gjykuari ka dalë nga Pub “Venue” bashkë me dëshmitaren
Persida Ilija dhe pasi kanë hipur në automjetin që kishte i gjykuari, është afruar viktima
Elsina Hidërsha duke i kërkuar atij që të hapte derën. I gjykuari nuk ka pranuar të hapë derën
e shoferit por ka hapur përgjysëm xhamin e filloi të ecte me ngadalë. Viktima duke i bërtitur,
është kapur me duar tek xhami dhe ka vazhduar në këtë gjendje edhe kur i gjykuari shtoi
shpejtësinë. Për pasojë ajo u shkëput prej makinës, u rrëzua me forcë në tokë ku pësoi
dëmtime të rënda që më pas sollën vdekjen e saj.
Gjykata arsyeton se në veprimet e të gjykuarit ekzistojnë elementet e vrasjes nga
pakujdesia në formën e neglizhencës, sepse nuk ka vlerësuar veprimet e veta pa i lidhur ato se
çfarë pasoja mund të sillnin. Ai duhet të parashikonte pasojat që mund të vinin nga ecja dhe
frenimi i menjëhershëm i mjetit duke pasur parasysh se viktima ishte varur tek xhami i derës
së shoferit dhe ishte i detyruar dhe ka pasur mundësi të parashikonte pasojën të cilën ai nuk e
ka parashikuar dhe nuk e ka dëshiruar.
Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj nr.611, datë 06.06.2012 shprehet se
vendimi i gjykatës së rrethit është marrë në shkelje të rënda të rregullave procedurale që
çojnë detyrimisht në prishjen e vendimit. Kështu sipas vendimit të gjykatës së apelit janë
lejuar shkelje në lidhje me proces-verbalet e seancave gjyqësore sepse ato nuk janë mbajtur
në formën e kërkuar nga ligji, pasi fletët e proces-verbalit janë nënshkruar vetëm nga
sekretarja e nuk janë vistuar një për një nga kryetari i seancës, gjë që sipas nenit 345/2 të
K.Pr.Penale është kusht për vlefshmërinë e tij.
Më tej gjykata e apelit çmon se vendimi i gjykatës së rrethit nuk pasqyron mënyrën
mbi bazën e së cilës janë analizuar e vlerësuar provat për caktimin e llojit e të masës së
dënimit e nuk ka respektuar kërkesat për arsyetimin e vendimit e sidomos në pjesën që bën
fjalë për pezullimin e ekzekutimit në bazë të nenit 59 të K.Penal. Gjithashtu si shkak për
prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit, gjykata e apelit pranon se gjykata nuk ka marrë
provat e kërkuara në padinë civile ngritur nga të dëmtuarit që kanë rëndësi për çështjen e që
duhet të merrte para se të vendoste pranimin e gjykimit të shkurtuar kërkuar nga i gjykuari,
mbrojtësi i tij e pranuar nga prokurori.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pa bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë. Kështu ajo gjykatë e gjen të pavlefshëm proces-verbalin e seancës gjyqësore
me arsyetimin se nuk është nënshkruar në fund të çdo flete nga Kryetari i seancës, por ato
janë nënshkruar vetëm nga sekretarja që ka mbajtur proces-verbalin.

639
 Në përputhje me kërkesat e K.Pr.Penale organet që procedojnë (organi i akuzës dhe
gjykata) janë të detyruara në çdo rast që të dokumentojnë gjithë veprimet që kryejnë në
formën e kërkuar nga ligji.
Dokumenti kryesor që mban gjykata është proces-verbali i seancës gjyqësore. Në
nenet 116-123 të K.Pr.Penale, janë përcaktuar rregullat e mbajtjes e përpilimit të proces-
verbalit, nënshkrimi i tij nga pjesëmarrësit në proces si dhe shkaqet kur ai është i pavlefshëm.
Sipas nenit 117 të K.Pr.Penale proces-verbali nënshkruhet në fund të çdo flete nga ai që e ka
përpiluar dhe nga ai që procedon ndërsa në nenin 122 të K.Pr.Penale, përcaktohet se proces-
verbali është i pavlefshëm kur ka dyshime rreth personave që kanë marrë pjesë ose kur
mungon nënshkrimi i personit që e ka përpiluar.
Gjykata e apelit, duke mos pasur parasysh e interpretuar në mënyrë të gabuar kërkesat
procedurale, gjen të pavlefshëm proces-verbalin me arsyetimin se ai nuk është nënshkruar në
çdo fletë nga kryetari i seancës, neni 117 përcakton qartë se proces-verbali nënshkruhet në
çdo fletë në përfundim të seancës nga personi që e ka mbajtur dhe nga ai që procedon
(kryetari i seancës), por pavlefshmërinë e tij e përcakton neni 122 i K.Pr.Penale, sipas të cilit
procesverbali është i pavlefshëm kur mungon nënshkrimi i personit që e ka mbajtur dhe kur
ai nuk është nënshkruar në çdo fletë nga kryetari i seancës siç pranon gjykata e apelit. Përveç
kësaj në mospranimin e arsyetimit të vendimit të gjykatës së apelit duhet mbajtur parasysh
edhe kërkesa e nenit 345/2 të K.Pr.Penale, sipas të cilit, menjëherë mbas mbylljes së seancës
proces-verbali i nënshkruar në fund të çdo flete nga ai që ka mbajtur i paraqitet kryetarit për
ta vistuar, gjë që është realizuar nga gjykata e rrethit. Nga këqyrja e proces-verbaleve të
seancave gjyqësore të gjykatës së rrethit të datave 6/8/14/16/22-06.2011 del se ato janë
nënshkruar në fund të çdo faqeje nga personi që i ka mbajtur dhe janë vistuar nga kryesuesi i
seancës veprime këto në përputhje me kërkesat e K.Pr.Penale, dhe që nuk janë pasur parasysh
nga gjykata e apelit në marrjen e vendimit.
Kjo gjykatë si shkak për prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit shprehet edhe se në
caktimin e masës së dënimit e sidomos për aplikimin e nenit 59 të K.Penal për pezullimin e
ekzekutimit të vendimit të dhënë ndaj të gjykuarit Azis Kelmendi nuk është arsyetuar. Dihet
që arsyetimi i vendimit nga gjykata përbën një ndër kushtet kryesore për ligjshmërinë e tij.
Kërkesë kjo kushtetuese dhe procedurale në rast të mos arsyetimit është shkak për prishjen e
tij. Por konkluzioni i gjykatës së apelit për mos arsyetimin e tij nuk është i drejtë. Gjykata e
rrethit ka bërë një analizë të gjerë së të gjitha provave të administruara e që kanë vlerë për
akuzën për të cilën është dhënë vendim dënimi ndaj të gjykuarit Aziz Kelmendi, si dhe arsyet
që ajo ka çmuar pse ndaj tij duhej zbatuar neni 59 i K.P. për pezullimin e ekzekutimit të
vendimit. Nëse ajo gjykatë e gjen të pabazuar zbatimin e këtij neni, përderisa çështja gjykohet
edhe mbi ankimin e prokurorit, ajo në bazë të nenit 428/2 K.Pr.Penale, mund të vendosë
ndryshimin e gjykatës së rrethit duke arsyetuar pabazueshmërinë e tij dhe përse gjen të bazuar
kërkesën e prokurorit bërë para asaj gjykate edhe në seancën gjyqësore të datës 06.06.2012
për heqjen e aplikimit të nenit 59 të K.P. Ndërsa nëse e gjen të bazuar vendimin në këtë pjesë
dhe e lë në fuqi në rishqyrtimin e çështjes duhet të aplikojë kërkesat e neneve 60.61 të K.P.
për vënien në provë.
Si shkak tjetër për prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit gjykata e apelit arsyeton
se gjykata e rrethit nuk ka marrë provat e kërkuara në padinë civile ngritur nga të dëmtuarit
që kanë rëndësi për çështjen. Kolegji Penal e gjen të pabazuar edhe këtë arsyetim.
Nga aktet rezulton se personat e interesuar kanë paraqitur kërkesë për padinë civile në
procesin penal duke kërkuar shpërblimin për dëmin e shkaktuar para fillimit të procesit
gjyqësor. Por në këtë fazë i gjykuari e mbrojtësi i tij kanë kërkuar zhvillimin e gjykimit të
shkurtuar me të cilën ka qenë dakord dhe prokurori. Duke pranuar këtë kërkesë, gjykata ka
çmuar se shqyrtimi i padisë civile në procesin penal dhe për mos zvarritjen e çështjes ka
vendosur veçimin e padisë civile dhe dërgimin e saj për shqyrtim në gjykatën civile. Ky

640
vendim është i ligjshëm, pasi sipas nenit 62/3 të K.Pr.Penale, me kërkesën e palëve ose
kryesisht gjykata mund të vendosë veçimin e padisë civile dhe dërgimin e saj në gjykatën
civile nëse gjykimi i saj vështirëson ose zvarrit procesin penal.
Sipas vendimit të gjykatës së apelit, mosshqyrtimi i padisë civile dhe mosmarrja e
provave të kërkuara nga të dëmtuarit është i padrejtë sepse gjykata e rrethit ato kërkesa duhet
t’i merrte parasysh para se të merrte vendimin për pranimin e gjykimit të shkurtuar, por nuk
arsyeton se ku qëndron pabazueshmëria në ligj e këtij vendimi të gjykatës, pasi paraqitja e
padisë civile (e cila nuk ka lidhje me akuzën e me të provuarit e saj por me shpërblimin e
dëmit të shkaktuar nga kryerja e veprës penale) nuk mund të ndalojë gjykatën të pranojë
gjykimin e shkurtuar të pranuar nga palët në procesin penal. Pranimi i kësaj kërkese lidhet me
zbatimin e nenit 404 të K.Pr.Penale, sipas të cilit, kur gjykata çmon se çështja mund të
zgjidhet në gjendjen që janë aktet vendos gjykimin e shkurtuar, kërkesë ligjore kjo që është
zbatuar nga gjykata e rrethit dhe për këtë vendim gjykata e apelit nuk shprehet se ka
kontestime.
Në rrethanat e sipërme vendimi i gjykatës së apelit nuk ka bazë ligjore e për pasojë ai
duhet të prishet e aktet të dërgohen asaj gjykate për rishqyrtim.
Kolegji Penal e gjen të pabazuar edhe kërkesën e prokurorit në këtë kolegj për lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit pasi siç u trajtua, ai vendim është marrë në shkelje të
kërkesave ligjore. Sipas pretendimeve të prokurorit, kryesisht gjykata e apelit ka prishur
vendimin e gjykatës së rrethit duke konsideruar të pavlefshëm proces-verbalin e seancës
gjyqësore gjë që nuk hyn në rastet e pavlefshmërisë absolute të akteve procedurale dhe
përbën pavlefshmëri relative në bazë të nenit 129 të K.Pr.Penale. Ky pretendim është i
pabazuar për faktin se vetë ligji e trajton si të pavlefshëm proces-verbalin e seancës gjyqësore
(neni 122 i K.Pr.Penale), gjë që nëse konstatohet nga gjykata më e lartë përbën shkak për
prishjen e vendimit (ndodhemi para rastit kur vetë neni përkatës e trajton aktin të
pavlefshëm). Për lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit prokurori pretendon edhe se
duke u rishqyrtuar çështja gjykata e rrethit do të kihen parasysh rrethanat e kryerjes së veprës
penale, shkalla e fajësisë së të gjykuarit dhe rrezikshmëria shoqërore e tij për të pranuar ose
jo zbatimin e nenit 59 të K.Penal.
Këto pretendime rrëzohen së pari, sepse vendimi i gjykatës së apelit bazohet kryesisht
në pavlefshmërinë e proces-verbalit të seancës gjyqësore. Sipas nenit 428 të K.Pr.Penale
(vendimi i gjykatës së apelit) përcaktohet se çfarë vendos gjykata e apelit e në gërmën “ç”
parashikohen rastet kur gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së rrethit dhe kthen aktet
për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë ku, përveç të tjerave, përcaktohet “si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit” dhe përkatësisht
në nenin 428/ç të K.Pr.Penale, gjykata e apelit ka bazuar marrjen e vendimit të saj. Por duke
pasur parasysh se nuk ndodhemi para rastit që dispozita e veçantë parashikon pavlefshmërinë
e vendimit. Vendimi i gjykatës së apelit rezulton të jetë marrë në kapërcim të kërkesave
ligjore për prishjen e vendimit e kthimin e akteve për rishqyrtim në gjykatën e rrethit.
Po kështu Kolegji gjen të pabazuar edhe kërkesën e mbrojtësit të të gjykuarit Azis
Kelmendi për prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe, duke e gjykuar çështjen vetë, ky
Kolegj të vendosë si masë dënimi kohën e vuajtjes së paraburgimit.
Në rastin konkret gjykata e apelit nuk ka shqyrtuar themelin e çështjes (gjë që duhet
bërë në rishqyrtim) por ka prishur vendimin e vetëm duke u bazuar në shkeljet procedurale,
që sipas saj ka lejuar gjykata e rrethit, ndaj në rigjykim palët të paraqesin kërkesat e
pretendimet e tyre të cilave duhet t’u japë zgjidhje gjykata duke i arsyetuar në vendimin që do
të marrë.

641
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “c” të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.611, datë 06.06.2012 dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 27.02.2013.

642
Nr.52303-01223-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-706 i Vendimit (71)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

Në seancë gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52303-01223-

00-2010, akti që i përket:

TË GJYKUARIT: BARDHYL TETA

A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje”,
parashikuar nga neni 88 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.88, datë 11.09.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Bardhyl Teta, për kryerjen e veprës penale
të “Plagosjes së rëndë me dashje”, të parashikuar nga neni 88 i Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Bardhyl
Teta i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht dënohet me 2 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal gjykata vendos të pezullojë ekzekutimin
e pjesës së dënimit të mbetur për një afat prove prej 2 vjetësh.
Urdhërohet i pandehuri Bardhyl Teta që gjatë kohës së provës prej 2 vjetësh të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Bardhyl Teta. Ngarkohet
Policia e Rrethit Gjyqësor Krujë për zbatimin e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.451, datë 11.06.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.88, datë 11.09.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit

Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimeve të mësipërme, duke parashtruar këto shkaqe:
- Me vendimet e mësipërme nuk jemi dakord dhe i kundërshtojmë, duke i argumentuar
se dëmtimet e shkaktuara nga i pandehuri Bardhyl Teta futen tek dëmtimet e rënda, si
dhe kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të tyre po të mos ishte
dhënë ndihmë mjekësore.

643
 - Masa e dënimit e dhënë nga gjykatat nuk është në përputhje me disa rrethana të
çështjes, konkretisht vepra penale është kryer e shtyrë nga motive të dobëta, është
kryer në egërsi duke e goditur me mjetin e tij të dëmtuarin dhe duke ikur pa i dhënë
ndihmë.
- Nuk është mbajtur parasysh nga gjykatat lidhur me masën e dënimit rrezikshmëria e
autorit dhe veprës penale. Masa e dënimit nuk është e përshtatshme sidomos edhe
aplikimi i nenit 59 të Kodit Penal, si dhe nuk ekziston asnjë rrethanë lehtësuese lidhur
me veprën penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
pranimin e rekursit, ndryshimin e masës së dënimit duke e dënuar përfundimisht me 2 vjet
burgim duke i hequr aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal; av. Petraq Semani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Më datë 01.03.2009 mes të gjykuarit Bardhyl Teta dhe të dëmtuarit Tibero Putignano
ka ndodhur një konflikt, meqenëse i gjykuari i ka dhënë me qira një objekt shtetasit italian.
Mes palëve ka lindur një mosmarrëveshje lidhur me problemin e energjisë elektrike
që konsumonte objekti i marrë me qira, ngaqë i gjykuari ka pretenduar se prej qiramarrësit
energjia merrej në mënyrë të paligjshme e nuk paguhej.
Pikërisht në këtë mosmarrëveshje i gjykuari ditën e ngjarjes ka shkuar tek kabina
elektrike në pronësi të tij dhe ka prerë energjinë elektrike. Ky ka qenë shkaku i grindjes, pasi
i dëmtuari ka dalë nga ambientet e punës ka debatuar ashpër me të gjykuarin dhe me një
shkop që mbante në dorë ka goditur dy herë makinën e këtij të fundit që ishte parkuar në ato
ambiente.
Pasi kanë vazhduar debatet edhe me të birin e të dëmtuarit, shtetasi tjetër italian
Leonardo Putignano, i cili ka ardhur pak më vonë në vendngjarje, i gjykuari Bardhyl Teta ka
hipur në makinën e tij dhe pasi ka manovruar ka ecur drejtë duke goditur shtetasin Tibero
Putignano me krahun e parakolpit të majtë.
Nga kjo goditje i dëmtuari ka pësuar dëmtime në kokë, në dorë dhe në këmbë, që
sipas dëshmisë mjeko ligjore nr.278, datë 04.03.2009 kategorizohen si plagosje të rënda sepse
kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin e shkaktimit.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, pasi ka kryer hetimet e
nevojshme, duke e akuzuar të gjykuarin Bardhyl Teta për veprën penale të plagosjes së rëndë
me dashje, e ka dërguar çështjen për gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.88, datë 11.09.2009, ka deklaruar
fajtor të pandehurit Bardhyl Teta për kryerjen e veprës penale të plagosjes së rëndë me dashje
dhe në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht me 2 vjet burgim. Në aplikim
të nenit 59 të Kodit Penal gjykata vendos të pezullojë ekzekutimin e pjesës së dënimit të
mbetur për një afat prove prej 2 vjetësh.
Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.451, datë 11.06.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, prandaj Prokuroria e Apelit Tiranë, duke mos qenë dakord si me masën e
dënimit, ashtu dhe me aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, ka ushtruar rekurs.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi gjen zbatim
amnistia e veprës penale, sipas ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” për të cilën është
akuzuar i gjykuari Bardhyl Teta, prandaj duhet të vendoset pushimi i gjykimit të kësaj
çështje.

644
 Në ligjin nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin 5 është parashikuar pushimi i
ndjekjes penale me plotësimin e dy kushteve në mënyrë kumulative: 1) vepra penale të jetë
kryer përpara datës 30.09.2012 dhe 2) vepra penale të parashikojë një dënim deri në dy vjet
ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë.
Në nenin 71/1 të Kodit Penal përcaktohet se: “Me aktin e amnistisë organi kompetent
përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose bën
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë”.
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.16, datë 19.04.2010 ka theksuar se: “...akti i
amnistisë parashikon disa organe të cilat, me hyrjen në fuqi të këtij akti (ligji për dhënie
amnistie), marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja penale (amnistia e veprës
penale), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose për të bërë zëvendësimin e dënimit
me një lloj dënimi më të butë (amnistia e dënimit)”.
Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar, në nenin 1 të ligjit
nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon se: “Qëllimi i këtij ligji
është të përjashtojë nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë
personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji”, si dhe në N.5, i cili parashikon
se: “1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat
penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim
me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë”.
2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës
apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes penale
apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen”, arrin në konkluzionin se
çështja penale kundër të gjykuarit Bardhyl Teta duhet pushuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387/1, 441/1 gërma “c”, 442/1
gërma “a” të K.Pr.Penale dhe neni 5/1/2 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012 “Për dhënie
amnistie”,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë që i përket të gjykuarit Bardhyl
Teta për shkak të ligjit nr.107 të vitit 2012 “Për dhënie Amnistie”.

Tiranë, më 27.02.2013.

645
Nr.52104-01658-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1172 i Vendimit (72)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 27.02.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARIT: KRENAR TROKA.

OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit nr.21, datë 27.01.2005
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Baza Ligjore: Neni 449 e vijues i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.336, datë 13.10.2000, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Krenar Troka për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 78 e 25
të K.Penal.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.50, datë 09.03.2001, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.336, datë 13.10.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.21, datë 27.01.2005 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Troka për veprën penale të vrasjes në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 78/1 të K.Penal dënimin e tij me 18
(tetëmbëdhjetë) vjet burgim.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.430, datë 13.12.2005, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.

Gjykata e Lartë, me vendimin nr.461, datë 04.05.2007, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga mbrojtësi i të gjykuarit Krenar Troka,
kundër vendimit nr.430, datë 13.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Kërkuesi, bazuar në nenin 449, 450 germa “c” e vijim i K.Pr.Penale dhe vendimin
unifikues nr.6, datë 11.10.2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë i është
drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesën me objekt:

646
- Rishikim i vendimit penal të formës së prerë nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
- Prishjen e vendimit nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
kthimin e kësaj çështje për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup
gjykues.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi mospranimin e kërkesës për rishikim; Avokatin Kujtim Sino, i cili kërkoi pranimin e
kërkesës; e si e analizoi çështjen në tërësi,

VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
 Paraditen e datës 20 Qershor 1995 një grup emigrantësh nga Kafaraj Fier është
grindur me një grup tjetër emigrantësh shqiptarë – kryesisht nga Tepelena. Ky grup është
grindur për shkak të pagesës ditore të punës. Në mbrëmjen e kësaj date grupi i
emigrantëve nga fshati Kafaraj, ku ishte i pranishëm edhe kërkuesi Krenar Troka, kanë
sulmuar grupin e emigrantëve nga Tepelena. I gjykuari Krenar ishte i armatosur me çifte,
ndërsa shqiptarët e tjerë me shkopinj, leva e sende të tjera të forta.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier mbështetet në vendimet penale nr.21-24, datë
06.05.1997, të Gjykatës së Përzierë të të Betuarve në Mesollongjios Greqi e nr.113-115,
datë 17.11.1997 të Gjykatës së Përzierë të të Betuarve të Patras, Greqi dhënë ndaj
shtetasve shqiptarë Spartak Hamataj e Shefqet Troka, si edhe dëshmitë e shtetasve Sokol
Shehu, Selfo Shehu, Melsi Hamataj, Agim Troka, Sabah Troka dhe Sami Xhemali dhe
Bardhyl Xhemali.
 Në momentin e gjykimit në Shqipëri, sipas letër-porosisë nuk kishte një vendim të
formës së prerë për të në Shqipëri (cituar në vendimin e Gjykatës Fier).
 Pasi është ndaluar në Greqi në datë 08.10.2008 me vendim nr.27,28,29/10-6-2009 të
Gjykatës Mikse të Betuarve të Zankithos, Greqi, është deklaruar i pafajshëm për veprën
penale të vrasjes ndaj të ndjerit Gramoz Shehu.
B. Procedura gjyqësore.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.336, datë 13.10.2000, ka
vendosur:
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Krenar Troka për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim në bashkëpunim” të parashikuar nga nenet 78 e 25 të K.Penal.
 Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.50, datë 09.03.2001, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.336, datë 13.10.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.21, datë 27.01.2005 ka vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Krenar Troka për veprën penale të vrasjes në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 78/1 të K.Penal dënimin e tij me 18 (tetëmbëdhjetë)
vjet burgim.
 Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.430, datë 13.12.2005 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.21, datë 27.01.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
 Gjykata e Lartë, me vendimin nr.461, datë 04.05.2007, ka vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga mbrojtësi i të gjykuarit Krenar Troka, kundër
vendimit nr.430, datë 13.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

647
  Kërkuesi Krenar Troka, përfaqësuar nga mbrojtësi i tij ligjor, bazuar në nenin 449,
450, germa “c” e vijim të K.Pr.Penale dhe vendimin unifikues nr.6, datë 11.10.2002 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i është drejtuar Gjykatës së Lartë me
kërkesën me objekt:
- Rishikim i vendimit penal të formës së prerë nr.21, datë 27.01.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
- Prishjen e vendimit nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe kthimin e kësaj çështje për rigjykim, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me
tjetër trup gjykues.
C. Në lidhje me kërkesën për rishikim.
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa e paraqitur nga i gjykuari
Krenar Troka, nëpërmjet mbrojtësit të tij ligjor për rishikimin e vendimit penal
nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, duhet rrëzuar si e
pabazuar në ligjin procedural penal1.
 Përfaqësuesi i organit të akuzës kërkoi rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga i gjykuari
Krenar Troka, duke arsyetuar se nuk jemi përpara rastit të rishikimit, pasi një vendim
gjyqësor përfundimtar nuk mund të jetë apo të konsiderohet si provë e re dhe në këto
kushte i gjykuari nuk mund të bënte kërkesë për rishikim, por duhej t’i drejtohej gjykatës
për njohjen e vendimit penal të huaj.
 Nga materialet që i bashkëngjiten kërkesës, rezulton se në mbrëmjen e datës
20.06.1995, në fshatin Kondova, Vardhas, Ilias Patras, Greqi, është vrarë shtetasi shqiptar
nga Tepelena, Gramoz Shehu. Ndërkohë për këtë ngjarje kanë filluar hetimet fillimisht
nga autoritetet e drejtësisë greke dhe në bazë të urdhrit të autoriteteve greke është
urdhëruar ndalimi i kërkuesit Krenar Troka, i cili është arrestuar më datë 08.10.2008.
 Kolegji Penal vëren se i gjykuari Krenar Troka me vendimin nr.21, datë 27.01.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është deklaruar fajtor për veprën penale të vrasjes në
bashkëpunim dhe është dënuar me 18 vjet burgim, vendim i cili është lënë në fuqi edhe
nga Gjykata e Apelit Vlorë.
 Gjykatat, gjatë gjykimit të çështjes në ngarkim të të gjykuarit Krenar Troka, referuar
nenit 193, paragrafi 5 të K.Pr.Penale2, kanë vlerësuar për qëllime të provës lidhur me
ekzistencën e faktit, vendimin penal nr.21-24, datë 06.05.1997 të Gjykatës së Përzierë të
të Betuarve të Mesollongjios, Greqi, si dhe vendimin nr.113-115, datë 17.11.1997 të
Gjykatës së Përzier të të Betuarve, Patras-Greqi, dhënë ndaj shtetasve shqiptarë Spartak
Hamataj e Shefqet Troka.
 Me vendimin penal nr.27, 28, 29/10-6-2009 të Gjykatës Mikse të Betuarve të
Zankithos, Greqi, i gjykuari Krenar Troka është deklaruar i pafajshëm për veprën penale
të “Vrasjes në bashkëpunim”, vendim i cili rezulton të ketë marrë formë të prerë.
 Kolegji Penal çmon të nënvizojë qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin nr.6, datë 11.10.2002, ku në interpretim të kohës së
1
K.Pr.Penale, neni 450 “Rastet e rishikimit”
1. Rishikimi mund të kërkohet:
a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë;
b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më pas;
c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë,
tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose të një fakti tjetër të parashikuar nga
ligji si vepër penale.
2
K.Pr.Penale, neni 193 “Marrja e procesverbaleve të procedimeve të tjera”.
5. Vendimet e formës së prerë mund të merren për qëllime të provës lidhur me ekzistencën e faktit, duke u vlerësuar në
unitet me provat e tjera.

648
 zbulimit dhe anës formale të marrjes së provave të pretenduara, si shkak për rishikimin e
vendimit penal të formës së prerë (neni 450/c i K.Pr.Penale), janë shprehur se “Shkresat,
dokumentet, ashtu edhe objektet të natyrës materiale për t’u paraqitur si shkak për
rishikimin e vendimit duhet të plotësojnë bashkërisht dy kushte: së pari, të kenë dalë ose të
jenë zbuluar pasi vendimi kishte marrë formë të prerë; dhe së dyti, nga pikëpamja e formës
procedurale, të jenë prova, në kuptimin që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të
K.Pr.Penale. Ato jo vetëm që duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet e rrethanat që lidhen
me veprën penale për të cilat është deklaruar fajtor dhe dënuar personi, por edhe të jenë
marrë nga njëri prej burimeve të parashikuara në ligjin procedural penal, në përputhje me
rregullat e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar moskryerjen prej tij të veprës
penale”.
 Rastet për të cilat mund të kërkohet rishikimi i një vendimi penal të formës së prerë
janë përcaktuar nga ligjvënësi në nenin 450 të Kodit të Procedurës Penale në mënyrë
shteruese dhe si të tilla nuk mund të ketë asnjë rast tjetër përveç atyre të përcaktuara nga
vetë ligjvënësi.
 Në referim të dispozitave ligjore të K.Pr.Penale1, ky Kolegj vlerëson se një vendim
penal i mëvonshëm, siç është vendimi penal i Gjykatës Mikse të të Betuarve të
Zankithos, Greqi, me anë të të cilit i gjykuari Krenar Troka është deklaruar i
pafajshëm, nuk mund të konsiderohet provë në kuptim të nenit 149 të këtij Kodi.
 Ashtu siç është arsyetuar me sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mban të njëjtin
vlerësim se kërkimi i bërë nuk parashikohet nga ligji (neni 450 i Kodit të Procedurës
Penale) si shkak për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
 Ligjvënësi ka parashikuar rastet kur një vendim i formës së prerë i nënshtrohet një
procesi rishikimi. Kolegji Penal vlerëson se, në çështjen në shqyrtim, nuk gjendemi
përpara rasteve të rishikimit të një vendimi penal të formës së prerë dhe për këtë arsye
kërkesa e paraqitur nga i gjykuari (kërkuesi) Krenar Troka, nëpërmjet mbrojtësit të tij
ligjor, nuk duhet pranuar, si e pabazuar në ligjin procedural penal.
 Siç konkludohet qartë nga përmbajtja e nenit 450 të K.Pr.Penale, një vendim penal i
mëvonshëm, i cili ka deklaruar të pafajshëm të gjykuarin, për të cilën ekziston një vendim
fajësie po për të njëjtën vepër penale, nuk mund të konsiderohet si një ndër rastet e
rishikimit të vendimit penal të formës së prerë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453/2 të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Mospranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit nr.21, datë 27.01.2005 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Fier.

Tiranë, më 27.02.2013

1
K.Pr.Penale, neni 450 “Rastet e rishikimit”
1. Rishikimi mund të kërkohet:
a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë;
b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më pas;
c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë,
tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose të një fakti tjetër të parashikuar nga
ligji si vepër penale.

649