Ang pelikulang "Anak" ni Rory Quintos ay isang paglalakbay sa masalimuot na mundong pang-pamilya na

naglalarawan ng pag-usbong, pag-ibig, at pagtanggap. Sa pangunguna ni Vilma Santos bilang Josie, isang
inang nagtatangkang bumalik-loob pagkatapos ng mahabang panahon ng trabaho sa ibang bansa,
nadama ko ang pusong puno ng damdamin at pangarap.

Sa pagmumunimuni sa pelikula, napagtanto ko ang kahalagahan ng pagpapahalaga sa mga simpleng

bagay sa buhay, lalo na ang koneksyon sa pamilya. Si Josie, sa kanyang pagtatangkang buuin ang mga
nawawalang sandali sa kanyang mga anak, ay nagbibigay inspirasyon na ang pagiging bukas sa pag-
usbong ng puso at pag-unawa ay mahalaga sa proseso ng paglago ng isang pamilya.

Isang aspeto ng pelikula na kakaiba sa aking mga mata ay ang makatotohanang pagganap ni Santos. Sa
kanyang mga mata, kita ang damdamin ng isang inang nagmamahal ng totoo ngunit mayroong mga
pagkukulang. Ang kanyang pagganap ay nagbibigay buhay sa karanasan ng maraming ina na nangarap ng
maginhawang kinabukasan para sa kanilang mga anak. Nakita ko ang kanyang tagumpay hindi lamang
bilang isang aktres kundi bilang isang tagapagdala ng mensahe ng pelikula.

Ang tema ng pagtatrabaho sa ibang bansa at ang epekto nito sa pamilya ay isang aspeto na lumalim sa
aking kaisipan. Ang pelikula ay naglalakbay sa madilim na bahagi ng buhay ng mga overseas Filipino
workers (OFWs), na nag-aambag sa ekonomiya ngunit nagdudulot din ng malaking paghihirap at
pagkakawatak-watak ng pamilya. Ang pag-uwi ni Josie ay nagpapakita ng pangarap ng maraming OFWs
na makasama ang kanilang mga mahal sa buhay pagkatapos ng mga pagod at paghihirap.

Napagtanto ko rin ang kahalagahan ng pagtanggap sa pagbabago. Sa pag-uwi ni Josie, hindi lamang ang
kanyang mga anak ang nagbago kundi pati na rin siya. Ang pag-usbong ng bawat isa, ang pagtanggap sa
mga pagkukulang, at ang pag-unawa sa pinagdaanan ay mga aspeto ng pagbabalik-loob na nagpapakita
ng kakayahan ng pamilya na magsanib-puwersa at magsimula muli.

Ang pelikula ay nagbigay-diin din sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa mga simpleng pagkakataon ng

pagsasama-sama. Ang paglalakbay ni Josie patungo sa kanyang bayan ay puno ng mga sandaling puno ng
damdamin, pagtanggap, at kahit ng kakulangan. Ang malalim na pagninilay-nilay sa mga eksena na ito ay
nagdulot sa akin ng pang-unawa sa halaga ng bawat patak ng luha, tawa, at yakap na nagbubuklod sa
pamilya.

Sa huli, iniwan ako ng pelikula na may malalim na refleksiyon sa aking sariling pamilya at sa mga
pagkakataon na hindi ko namamalayan ang kahalagahan. Ang "Anak" ay isang paalala na ang
pagmamahal sa pamilya ay nagbubukas ng pinto ng pag-asa at pagbabago. Hindi ito lamang isang
pelikula kundi isang pag-akyat ng mata sa masalimuot ngunit magandang realidad ng pagmamahalan at
pagtanggap sa loob ng isang pamilya.