KABANATA V-PANGARAP SA GABING MADILIM

Ang Buod

Sakay ng kalesa, dumating si Ibarra sa Fonde de Lala. (Ito ay isang uri ng

panuluyan, na tinutuluyan niya kapag siya ay nasa Maynila.) Kaagad na
nagpatuloy si Ibarra sa kanyang silid at naupo sa isang silyon. Sa sinapit ng ama,
gulong-gulo ang isip nito. Maya-maya ginala ang paningin sa kalawakan ng
himpapawid.
Mula sa bintana, natanaw niya ang isang maliwanag na bahay sa kabila ng ilog.
Naririnig niya ang kalansing ng mga kubyertos at pinggan. Dinig din nya ang
tugtugin ng orkestra.
Kung nagmasid lamang ng husto sa bahay na iyon si Ibarra, makikita niya kung
sino-sino ang naroroon. May isang magandang binibini na nabalot ng manipis na
habi, may suot na diyamante at ginto. Sa likuran naman may mga anghel, pastol at
dalagang nag-aalay ng bulaklak. Ang mga umpukuan naman ng mga kastila,
Pilipino, pari, intsik, militar ay nakatuon lahat sa kagandahan ni Maria Clara. Giliw
na giliw silang nakatingin sa dalaga, maliban sa isang batang Pransiskano na payat
at putlain. Iba ang kanyang nadarama.
Si Pari Sibyla ay siyang-siya sa pakikipag-usap sa mga dilag samantalang si
Donya Victorina ay matiyagang inaayos ng buhok ng dalagang hinahangaan ng
lahat.
Dahil sa pagal ang isip at katawan ni Ibarra sa paglalim ng gabi, madali siyang
nakatulog at nagising kinabukasan na. Ang tanging hindi inabot ng antok ay ang
batang Pransiskano.

JUSTIN DIRK D. BALAWAN