Ang “pono” ay galing sa Ingles na “phone” na nangangahulugang tunog at ang “lohiya” na nangangahulugang pag-aaral. PONETIKA Ito ang tawag sa sangay ng linggwistika na nag- aaral ng mga yunit ng tunog. PONEMIKA Ang tawag sa agham ng wika kung paanong nagsasalita ang isang tao. TUNOG
• Ito ay isang uri ng enerhiya na nakikita ng ating tainga.
• Ang tunog ay naglalakbay sa hangin sa bilis na humigit- kumulang 1,224 kilometro bawat oras. TINIG • Isang kamangha-manghang instrumento na malaki ang kakayahan para sa pagkakaiba-iba. • Ito ay nakapagbibigay-buhay sa isang pahayag, makasasaling sa puso, makaantig ng mga damdamin at makagaganyak sa pagkilos. KATANGIAN NG TINIG • Maaring mababa sa telepono • Mataas, swabe o magaspang, matamlay o ekspresibo. • May ilang katangian na hindi maaring mabago at ang ilan din naman ay nababago. PERSPEKTIBA NG PONETIKA • Artikulatori – fonetiks • Akustik – fonetiks • Peseptwal – fonetiks 3 SALIK SA PAGSASALITA 4 NA SANGKAP SA PAGBIGKAS NG TUNOG
• Dila at Panga (sa ibaba)
• Ngipin at Labi (sa unahan) • Matigas na ngalangala (sa itaas) • Malambot na ngalangala (sa likod) ARTIKULASYON SA PAG-AARAL NG PAGBIGKAS NG MGA TUNOG 1. TAGPUAN O PUNTO NG ARTIKULASYON – saang bahagi ng bibig nagaganap ang saglit na pagpigil o pag-abala sa pagpapalabas ng hangin sa pagbigkas ng isang katinig. Panlabi (p,b,m,w) Pangngipin (t,d,n) Panggilagid (s,l,r) Palatal o Pangalangala (y) Velar o Pangalangala (k,g,ng) Palalamunan (h) Glottal (?) 2. PARAAN NG ARTIKULASYON – Paano gumagana ang ginagamit na sangkap sa pagsasalita at kung paanong ang hininga ay lumalabas sa bibig o sa ilong sa pagbigkas ng alinman sa mga ponemang katinig. Pasara (p,t,b,d,g) Pailong (m,n,ng) Pasutsot (s,h) Pagilid (l) Pakatal (r) Malapatinig (w,y)