SAĞLIK BİLİMLERİ

FAKÜLTESİ

HEMŞİRELİK BÖLÜMÜ

103- Sağlık Okuryazarlığı Dersi

Öğr. Gör. Belgin ŞEN ATASAYAR

TOPLUMA YÖNELİK SAĞLIK EĞİTİMİ

Hafta-6
 EĞİTİM
• Eğitim “birçok öğrenme, öğretme ve
öğretim faaliyetlerinden sonra gerçekleşen
ve davranış değişikliği ile sonuçlanan bir
süreçtir”.
 Eğitim başlıca iki biçimde ele
alınmaktadır:
• 1. Formal Eğitim: Yazılı bir plan ve program
doğrultusunda gerçekleştirilen, hedefleri önceden
belirlenmiş olan eğitimdir. Okul ve eğitim kurumlarında
verilen eğitim formal eğitimdir.
• 2. İnformal Eğitim: İnformal eğitim aile ve çevrede
yani yaşamın içinde kendiliğinden oluşan eğitim
sürecidir. İnformal eğitim sürecinin iki önemli öğrenme
yolu gözlem ve taklittir (model alma).
• İnformal eğitim sürecinde bireyler istenmeyen
davranışlar veya zararlı alışkanlıklar edinebilir (sigara
içmek, kopya çekmek vb.)
 EĞİTİM

FORMAL EĞİTİM İNFORMAL EĞİTİM

ÖRGÜN EĞİTİM
UZAKTAN EĞİTİM
YAYGIN EĞİTİM
 Öğrenme, Öğretim, Eğitim Arasındaki
İlişki
• Öğrenme: bir davranış değişikliği sürecidir.

• Öğretme: öğrenmeyi gerçekleştirmek için yapılan

etkinliklerin tümüdür.

• Öğrenmeyi sağlama ve rehberlik etme etkinliğidir.

• Öğretim: Bilgi aktarımıdır, bilinmeyen bir konunun söz

yada yazı ile bir bilen tarafından bilinmeyene
verilmesidir.
• Planlı ve programlı öğrenme etkinliklerini
tanımlamaktadır.
• Öğrenmenin hareket noktası kişinin
GEREKSİNİMİDİR.

• Gereksinim, giderilmesi gereken bir ihtiyaç

halinde ortaya koyar. Bu ihtiyaç, bireyin
konu üzerine İLGİSİNİ toplar.

• İlgi “DAVRANIŞI” ortaya çıkarır.

• Davranışın ortaya çıkması “ÖĞRENME”

olduğunu gösterir.
• Öğrenmenin aşamaları;

• 1. Öğrenmeye hazır olma

• 2. Yeni bilgi, tutum ve becerilerin
kazanılması
• 3. Davranışın gelişmesi
• Öğrenmeye hazır olmak için eksikliğini fark
etmek, ihtiyaç duymak gerekir.

• Bireyin öğrenmeye ihtiyaç duyması yeni

bilgi, tutum ve beceriler kazanmasını ve
sonuç olarak kendisinde değişim
yaratmasını sağlar.

• Bu aynı zamanda öğrenen ve öğreten için

daha iyi etkileşmeyi, birlikte düşünmeyi ve
öğrenenin aktif katılımını sağlar.
 SAĞLIK EĞİTİMİ
• Kişilerde kendi yaşantıları yoluyla sağlıkla
ilgili;
• düşünce, kavram, inanç, tutum, davranış
ve yaşam biçimi oluşturmak amacıyla
yapılan herhangi bir öğrenme yaşantısı
sağlık eğitimi olarak tanımlanmaktadır.
 Dünya sağlık örgütü’ne göre sağlık
eğitimi;
• Bireylere sağlıklı yaşam için alınması
gerekli önlemleri benimsemeye ve
uygulamaya inandırmak,
• Kendilerine sunulan sağlık hizmetlerini
doğru olarak kullanmaya alıştırmak,
• Sağlık durumlarını ve çevrelerini
iyileştirmek amacıyla birey olarak veya
topluca karar aldırmaktır.
• Eğitim pahalı ancak verimli bir yatırımdır.

• Eğitimin ana unsuru davranış değişikliğidir.

 SAĞLIK EĞİTİMİNİN FAYDASI
NEDİR?
• Birey/toplumlara sağlık sorunlarını fark
ettirir.
• Sorunların çözümü için alternatifler
gösterir.
• Davranışları istenen yönde değiştirir.
• Potansiyel sağlık riski oluşturabilecek
konularda çözüm arayışına yönlendirir.
• Sağlık eğitimi, hizmeti sunanlar tarafından
verilirse daha etkili olur.

• Birey/aile/grup yada toplumun sağlık

eğitimi gereksinimlerinin saptanması
zorunludur.
 Sağlık eğitiminin aşamaları
• İlk aşama; iyice anlatmak ve öğretmektir,

• İkinci aşama; benimsetmek ve inandırmak;

• Üçüncü aşama; yapmak ve yaptırmak;

• Dördüncü aşama; tekrarlatarak alışkanlık

kazanılmasını sağlamaktır.
 SAĞLIK EĞİTİMİNDE SORULACAK
SORULAR
• Bireyin ne öğrenmesini istiyorsunuz?

• Birey neyi ne kadar öğrenebilir?

• En iyi nasıl öğrenebilir?

• Ne öğrendi?
SAĞLIK EĞİTİMİ UYGULAMA AŞAMALARI

• Primer koruma (Birincil Koruma); yapılan sağlık

eğitiminin odak noktası sağlığı koruma ve geliştirmedir.

• Sekonder koruma (İkincil koruma); sağlık eğitimi,

hastalık belirtileri ve tedavi kaynakları hakkında bilgi
vererek, oluşmuş bir hastalığın erken tanısı ve tıbbi
önerilere uygun davranma üzerine odaklanır.

• Tersiyer koruma (üçüncül koruma); sağlık eğitimi,

hastalığa uyum ve yaşam kalitesini arttırmayı hedefler.
 DSÖ’ne Göre Sağlık Eğitiminin Temel
Amaçları
• Birey ve topluma;
• 1. Sağlığın değerini anlatmak, inandırmak.
• 2. Sağlık sorunlarını çözmeye alıştırmak.
• 3. Sağlık kuruluşlarından azami ölçüde
faydalandırmaya alıştırmak
• 4. Sağlıklı yaşam biçimleri geliştirmek ve sağlıklı
yaşamaya alıştırmak
• 5. Sağlığı korumaya ve geliştirmeye alıştırmak
 SAĞLIK EĞİTİMİ İLKELERİ
a. Açık amaç ilkesi;

• Eğitim sonucunda “ne elde etmek

isteniyor?” sorusu, hedefi belirlemenin ilk
şartıdır.
• Eğitim sonunda eğitilenlerin mutlaka
bilmelerini, benimsemelerini,
becerebilmelerini, alışkanlık haline
getirebilmelerini istediğimiz konular açıkça
belirlenmelidir.
b. Bireysel farklılık ilkesi:
Eğitimde bireysel farklılıklar dikkate
alınmalıdır.

• Öğrenme hızı,
• Öğrenme süresi,
• Öğrenme yöntemi açısından
değerlendirilmelidir.
c. Sıra ilkesi:

• Somuttan soyuta,
• Basitten karmaşığa,
• Kolaydan zora,
• Bütünden parçaya ya da parçadan bütüne,
• Olaylardan kavrama ve genellemelere,
• Yakın çevreden uzağa doğru yapılan bir
sıralama olmalıdır.
d. Doğru uygulama ilkesi: Eğitimde
anlatılanlar gerçek yaşama benzer olmalı ve
eğitimde gerçek yaşamdakine yakın araç
gereçler ve örnekler kullanılmalıdır.

e. Sonuçların doğruluğu ilkesi: Eğitimin

her evresinde ölçülebilir ve gözlenebilir
değerlendirme yöntemleriyle sonuçların
doğruluğu denetlenmelidir.
 SAĞLIK EĞİTİMİNİN ÖZELLİKLERİ

1. İlgilendirme;

• Eğitilecek birey yada grubu konu ile

ilgilendirme eğitimcinin bilgi, beceri ve
deneyimine bağlıdır.
• Önderlik edebilecek kişilerin desteği
sağlanabilir.
2. Uygulanabilme;

• Verilecek eğitim uygulanabilir ve gerçekçi,

• Önerilerle desteklenmiş olmalıdır.

3. Eğitim sürekli olmalıdır;

• Amaçsız, plansız ve zaman aralıkları ile

yapılan eğitim ile davranış değişikliği
beklemek güçtür.

• Özellikle kültürden kaynaklanan yanlış

davranışların değiştirilmesi zaman alır.
4. Toplumda herkesi kapsama gereği;

• Bireye yönelik eğitimlerde bile, tüm ailenin

eğitilmesi olumsuz etkileri ortadan
kaldırabilir ve eğitimin benimsenmesini
kolaylaştırır.
5. Kurumlar arası işbirliği;

• Toplumdaki çeşitli kurum ve kuruluşların

• katılımını sağlamak,

• Yöneticilerin desteğini almak,

6. Eğiticinin niteliği;

• Eğitici bilgili olmalı, ciddiyet ve özveriyle

• çalışmalıdır.

• Ele aldığı konuyu yeterince bilmeli ve

davranışı, yaptığı eğitime uymalıdır.
 Sağlık Eğitimcisinin Özellikleri
• Sabırlı olma,

• İyi bir dinleyici olma,

• Kişilerin sorunlarını içtenlikle anlamaya

çalışma gibi niteliklere sahip olmalıdır.
 SAĞLIK EĞİTİMİNİ ETKİLEYEN
FAKTÖRLER
• A. Bedensel (İçsel) Faktörler;
• Bireye ait fizyolojik ve psikolojik
etmenlerdir.

• Yaşlandıkça görme, işitme yeteneklerinin

azalması, tepki gösterme süresinin
azalması.
• Eğitim düzeyi ve entellektüel beceriler,
• Değerler, güdülenme, alışkanlıklar,
• Zeka, motivasyon, sağlık sistemi ile ilgili
önyargılar ve önceki deneyimler,
• Toplumsal özellikler (yaş, cinsiyet, meslek,
evlilik)
• B. Çevresel (Dışsal) Faktörler;

• Eğitimin yapıldığı yer,

• Eğitimin zamanı,
• Eğitimin metodu,
• Eğitim amaçlı kullanılan materyaller,
• Eğiticinin nitelikleri,
• Kültürel, sosyal, toplumsal, ekonomik
etmenler,
• Gelenek ve görenekler.
• Fiziki çevre, öğrenmeyi etkileyen
önemli bir faktördür.
• Işık,
• sıcaklık,
• soğukluk,
• temizlik,
• sandalye/sıra/masaların dizilişi,
• öğrenci sayısı,
• donanımı önemlidir.
• Eğitim süresinin uzun olması, dikkatin
dağılmasına neden olur.
• Kullanılan öğrenim araçları bireyin
özelliklerine uygun olmalıdır.
• Aynı zamanda bireyin öğreteni nasıl
algıladığı, öğreten öğrenen iletişimi,
bireyin öğrenmesi üzerine etkilidir.
 SAĞLIK EĞİTİMİ YÖNTEMLERİNİN
SEÇİMİ
• Eğitim yöntemlerinin seçimiyle ilgili ilkeler
eğitim hedeflerini gerçekleştirecek şekilde
seçilmeli.

• Öğrenme etkinliklerini monotonluktan

kurtarıcı olmalıdır.
• Ortak çalışma ve grup psikolojisini teşvik
edici olmalıdır.

• Eğitilenlerin faaliyetlere etkin biçimde

katılmasını sağlayıcı olmalıdır.

• Eğitimcinin kişisel buluşları ile

zenginleşebilmelidir.
 KAYNAKLAR
• Ulusoy Gökkoca, Z. (2001). Sağlık Eğitimi
Açısından Temel İlkeler. Sted. 10(10): 371-
374.
• Hacıalioğlu, N. (2016). Hemşirelikte
Öğretim Öğrenme ve Eğitim, 2. Baskı,
Nobel Kitabevleri