Kabataan

Para sa mga kabataang pakiramdam ay nahuhuli na sila sa buhay. Sa mga

kabataang pakiramdam ay dapat mas marami na silang narating sa kanilang edad sa
ngayon. Pakinggang mabuti ang aking talumpati, dahil ito ay para sa inyo ̶ sa atin.

Ayon sa aking nabasa, “ang buhay ay isang bahaghari, na puno ng kulay, at

hindi alam kung hanggang saan ang hangganan at saan ang patutunguhan.”

Kung ating mapapansin sa panahon ngayon, ang oras ay parang umiikot ng

napakabilis, kaya hindi rin naman natin masisisi ang mga taong kung kumilos ay parang
nagmamadali. Lahat tayo ay mayroong gustong puntahan at gustong marating, ngunit
lahat din tayo ay hindi sigurado at nangangapa sa daan na dapat nating tahakin.
Walang may alam kung saan ang tamang daan na dapat nating lakbayin, walang may
sigurado kung ang ating tinatahak ba ang tamang daan na dapat tunguhin. Ngunit sa
kabila ng ating takot at pag-aalala ay patuloy pa rin tayong humahakbang sa pag-asang
mararating din natin ang ating ninanais, na masusuklian din ang lahat ng pagkalito at
mga sugat na ating natamo.

Subalit alam nating lahat na ang buhay ay may limitasyon at hindi natin alam
kung kailan ito magtatapos. Kaya tayo ay paroon at parito, mabilis na gumagalaw at
kung maaari lamang ay uunahan ang pagtakbo ng orasan. Dahil takot tayo na mapag-
iwanan at hindi matumbasan ang hirap ng ating mga magulang. Tayo ay kumikilos ng
mabilis upang magkaroon ng magandang buhay sa takot na hindi na natin ito maabot
dahil sa kakulangan ng oras. Dahil sabi nila, “kailangan mong isakrispisyo ang ngayon
upang maging maganda ang iyong kinabukasan.” Na kung gusto mo ng magandang
buhay, isakripsyo mo ang ngayon na karamihan ng tao ay hindi gustong gawin upang
sa ganon mamumuhay ka balang araw sa buhay na karamihan ng tao ay hindi kayang
abutin.

Napakagandang pakinggan. Napakagandang konsepto. Ngunit dahil sa

hinaharap tayo nakatingin ay hindi na natin napagtutuonang pansin ang kasalukuyan.
Na parang ang mga bagay ay isa na lamang hangin na dumadaan at hindi natin
napapahalagahan dahil masyado tayong abala sa magandang buhay na hinahangad.

Ngunit, tayo ay bata pa! Hindi ibig sabihing may hangganan ang buhay ay hindi
na ito sapat para sa mga pinapangarap nating bagay. Ang buhay ay puno ng kulay,
imbis na subukan natin itong kontrolin at ipinta bakit hindi natin ito hayaang ipakita kung
ano ang mabubuo nitong obra maestra? At magtiwala sa sarili-sarili nating kronolohiya
dahil mangyayari din ang mga itinakda. Tayo ay bata pa, bakit hindi natin lasapin ang
panahong tayo'y musmos pa, dahil ang mga panahong ito ang kahit kailan ay hindi na
natin mababalikan kapag tayo ay tumanda na. Hindi natin kailangan kumpletuhin agad
o tukuyin ng buo ang buhay natin ngayon. Mahaba pa ang ating panahon para sa
paghahanap at pagdiskubre. At kailanman, hindi pera at katagumpayan ang basehan
ng kasiyahan sa buhay. Kung hindi ang mga alaala na iyong maibabaon at maibibigay
sa mga tao sa iyong kapaligiran. Aanhin mo ang karangyaan kung kulang ka naman sa
karanasan ng iyong kabataan?

Ang hinaharap ay darating din at ang kasalukuyan ay nasa iyong harapan, hindi
mo kailangan pumili at pahirapan ang iyong sarili. Pahalagahan mo ang iyong
kasalukuyan at mapagtatagumpayan mo ang iyong kinabukasan.

Lagman, Bhea Carrie Marie B.

11-HUMSS A2

Sir Julius Dava

Filipino sa Piling Larang