Talumpati Para sa Kahirapan

Sa aking magandang mahal na guro, magandang umaga. At sa aking  mga

masasayahin at kooperatibong mga kaklase, naway sa maikling sandali ay hayaan
ninyong hiramin ko ang inyong mga taynga.
Ako ay sadyang may isang katanungan sa aking isip, sa tingin niyo, ano ang
pinakamalalang problema ng ating lipunan sa ngayon? Pagnanakaw? Korupsyon?
Pagbebenta ng droga? O kahirapan? Sa aking matagal at masinsinang pagninilay-
nilay, aking napagtanto na lahat ng mga problemang aking nabanggit kanina ay
resulta ng kahirapan? Tama. Isa sa pinakamalaking kinakaharap na problema ng
ating bansa ay ang kahirapan.
Dahil sa kahirapan, maraming tao ang nakakagawa ng kasalanan, dala ng
kanilang kakulangan sa pera, ay napipilitan silang gawin ang mga bagay na hindi
kanais-nais. Dahil doon, patuloy na dumarami ang bilang ng krimen sa ating
bansa. Tayong mga Pilipino ay nahaharap ngayon sa isang matinding krisis.
Namumuhay tayo ng salat sa mga pangunahing pangangailangan upang tayo ay
mamuhay ng matiwasay. Taon-taon ay mas lumalala pa ang problema ng ating
bansa na hindi masolusyunan dala ng kahirapan.
Isa sa pangunahing dahilan nito ay ang mga korap na opisyal ng gobyerno.
Ninanakaw nila ang ang kaban o pondo ng ating bansa na para sana sa ikauunlad
ng mamamayang Pilipino, ngunit napupunta sa sariling bulsa ng mga opisyales,
kung kaya naman mas ramdam natin ang krisis. Isa pang dahilan ang kawalan ng
mapapasukang trabaho ng mga tao kasabay ng sunod sunod na pagtaas ng bilihin.
Paano tayo makararanas ng isang matiwasay na pamumuhay kung ang mga
pangunahing pangangailangan pa nga lang ay hindi na natin kayang tustusan?
Isa pang dahilang ng kahirapan ay ang katamaran at maling pag uugali
nating mga Pilipino. Ang katamaran ang nagunguna sa mga dahilan ng paghihirap
ng mga tao. Wala silang tiyaga na maghanap ng mga posibleng paraan kung
paano nila iaangat ang buhay nila sa kahirapan na kanilang tinatamasa. Ang mga
oportunidad ay nababalewala dahil ang mga tao ay nakukuntento na sa salat
nilang pamumuhay.
Ang mga nasabing halimbawa ay ilan lamang sa mga kaisipan na maaari
kong ibahagi sa inyo. Ilan lang ang mga ito sa mga pangunahing dahilan ng
paglaganap ng kahirapan sa ating bansa. 
Mamarapatin pa ba natin ang mamuhay ng salat? Bakit nga ba hindi tayo
makaahon sa kahirapan? Kailan pa tayo kikilos upang magbago ang takbo ng ating
buhay?
 Ako bilang isang kabataan, ay may layunin akong gawin ang aking makakaya
para hindi maging isang mahirap at hindi maituring na isang  basura lamang sa
aking  lipunan. Sa simpleng pamamaraan, ako’y magsisikap makapagtapos ng pag-
aaral  nang sa gayon ay magkaroon ng magandang kinabukasan. Hindi lamang ako
kundi pati ikaw, tayong lahat ay kinakailangan ng pagkakaisa tungo sa kaunlaran.
Lahat tayo ay may magagawa para sa kinabukasan ng ating bayan, isang bansa na
magagamit,maipagmamalaki at higit sa lahat ay maipapamana sa susunod pang
henerasyon.

Ano pa nga bang hinihintay natin? Ang patuloy pang lumala ang kahirapan
na ating natatamasa? Bakit hindi tayo kumilos? Magsikap tayo habang maaga pa
upang umunlad ang ating buhay!

Ang Buhay Estudyante sa Kolehiyo

Isang magandang hapon po sa inyong lahat!
Ano nga ba ang buhay estudyante sa kolehiyo? Mahirap ba? Madali? o tama
lang? Ang aking itatalumpati ay tungkol sa buhay estudyante sa kolehiyo. Alam
na siguro natin ang pakiramdam ng pagiging isang estudyante, pero, ang
pagiging isang kolehiyo? Napakalaking kaibahan pala ang maging isang
kolehiyo sa elementarya at sekondarya, lalo na’t tungkol sa sunod-sunod na
gawain na kailangan mong tapusin. Napakahalaga ang makapag aral sa
kolehiyo kaya hindi dapat tayo o ito binabalewala.
Hindi madali ang buhay estudyante sa kolehiyo, lalo na kapag sabay-sabay ang
mga gagawing proyekto, takdang-aralin, mga report, at meron pang pag pa-
practice ng sayaw sa P.E., dagdag pa natin ang pag re-review para sa exam. Ang
hirap tuloy mag isip kung ano ang uunahin. Sa paggawa natin ng mga ito ay
dumadagdag pa ang problema sa puyat, kalaban mo pa ang antok. Kaya
minsan late nang makapasok sa umaga. Minsan naman ay dadagdag pa ang
mga bayarin na nag papabigat sa bulsa. Tulad ngayon, malapit nanaman ang
exam kaya marami nanamang kailangang gawin, pero normal lang naman yan
dahil lahat yan ay talagang mararanasan sa kolehiyo. Naaalala ko noong
unang semestre, kapag nahuli ka ng kahit isang minuto sa pag pasa ng
proyekto ay hindi na ito tatanggapin ng instructor, wala naman tayong
magagawa dahil binigyan naman nila tayo ng oras at araw para tapusin iyon.
Sa kolehiyo, hindi rin nawawala ang pangongopya, nandyan pa rin ang
lumiliban sa klase dahil sa tamad nang pumasok. Marami siguro silang pang
bayad, kaya ganoon. Ang iba naman lumiliban dahil sa pag lalaro ng mga
Online Games. Ang gumagawa lang ng mga ganoong bagay ay mga
estudyanteng tamad at hindi nag seseryoso, binabalewala nila ang pag hihirap
ng kanilang mga magulang para lang makapag aral sila. Mayroon din akong
pinsang ganyang, hindi naman sila mayaman pero ewan ko ba’t hindi siya nag
seseryoso sa kanyang pag-aaral, kaya hindi nag tagal ay pinahinto na lamang
siya. Hindi rin nawawala ang mga ligawan, mayroon pang mga nag lalakad na
nakaholding hands at pa sway sway pa. Mayroon ding mga nag aasawa o
nabubuntis ng maaga, dahil siguro sa sobrang pagmamahal.
Sa buhay kolehiyo ay hindi lang puro hirap sa pag aaral, nandyan parin ang
kasiyahan. Hindi rin nawawala sa barkada ang gumimik, pero minsan lang
naman kung baga konting pagliliwaliw. Masaya rin kapag pati ang instructor
ay kasama mo sa lokohan, at kapag may Tour ang buong klase. Maraming
bagay ang masasaya basta lahat ay nagkakasundo.
Kailangan lang natin ng pagsisikap, maging masipag na estudyante, may
determinasyon dahil mas masarap parin sa pakiramdam kapag natapos mo ang
ilang taong pag-aaral mo sa kolehiyo, iyon bang aakyat ka sa stage at
pinagmamalaki ng magulang. Para sa akin ang makapagtapos sa kolehiyo ay
isang malaking pangarap, pangarap ko at pangarap ng ating mga magulang.
Sila ang walang sawang sumusuporta at gumagabay na walang ibang hiniling
kundi ang mabigyan tayo ng magandang kinabukasan . Ang pagiging kolehiyo
mahirap pero masaya.Ang Buhay Estudyante sa Kolehiyo
Isang magandang hapon po sa inyong lahat!
Ano nga ba ang buhay estudyante sa kolehiyo? Mahirap ba? Madali? o tama
lang? Ang aking itatalumpati ay tungkol sa buhay estudyante sa kolehiyo. Alam
na siguro natin ang pakiramdam ng pagiging isang estudyante, pero, ang
pagiging isang kolehiyo? Napakalaking kaibahan pala ang maging isang
kolehiyo sa elementarya at sekondarya, lalo na’t tungkol sa sunod-sunod na
gawain na kailangan mong tapusin. Napakahalaga ang makapag aral sa
kolehiyo kaya hindi dapat tayo o ito binabalewala.
Hindi madali ang buhay estudyante sa kolehiyo, lalo na kapag sabay-sabay ang
mga gagawing proyekto, takdang-aralin, mga report, at meron pang pag pa-
practice ng sayaw sa P.E., dagdag pa natin ang pag re-review para sa exam. Ang
hirap tuloy mag isip kung ano ang uunahin. Sa paggawa natin ng mga ito ay
dumadagdag pa ang problema sa puyat, kalaban mo pa ang antok. Kaya
minsan late nang makapasok sa umaga. Minsan naman ay dadagdag pa ang
mga bayarin na nag papabigat sa bulsa. Tulad ngayon, malapit nanaman ang
exam kaya marami nanamang kailangang gawin, pero normal lang naman yan
dahil lahat yan ay talagang mararanasan sa kolehiyo. Naaalala ko noong
unang semestre, kapag nahuli ka ng kahit isang minuto sa pag pasa ng
proyekto ay hindi na ito tatanggapin ng instructor, wala naman tayong
magagawa dahil binigyan naman nila tayo ng oras at araw para tapusin iyon.
Sa kolehiyo, hindi rin nawawala ang pangongopya, nandyan pa rin ang
lumiliban sa klase dahil sa tamad nang pumasok. Marami siguro silang pang
bayad, kaya ganoon. Ang iba naman lumiliban dahil sa pag lalaro ng mga
Online Games. Ang gumagawa lang ng mga ganoong bagay ay mga
estudyanteng tamad at hindi nag seseryoso, binabalewala nila ang pag hihirap
ng kanilang mga magulang para lang makapag aral sila. Mayroon din akong
pinsang ganyang, hindi naman sila mayaman pero ewan ko ba’t hindi siya nag
seseryoso sa kanyang pag-aaral, kaya hindi nag tagal ay pinahinto na lamang
siya. Hindi rin nawawala ang mga ligawan, mayroon pang mga nag lalakad na
nakaholding hands at pa sway sway pa. Mayroon ding mga nag aasawa o
nabubuntis ng maaga, dahil siguro sa sobrang pagmamahal.
Sa buhay kolehiyo ay hindi lang puro hirap sa pag aaral, nandyan parin ang
kasiyahan. Hindi rin nawawala sa barkada ang gumimik, pero minsan lang
naman kung baga konting pagliliwaliw. Masaya rin kapag pati ang instructor
ay kasama mo sa lokohan, at kapag may Tour ang buong klase. Maraming
bagay ang masasaya basta lahat ay nagkakasundo.
Kailangan lang natin ng pagsisikap, maging masipag na estudyante, may
determinasyon dahil mas masarap parin sa pakiramdam kapag natapos mo ang
ilang taong pag-aaral mo sa kolehiyo, iyon bang aakyat ka sa stage at
pinagmamalaki ng magulang. Para sa akin ang makapagtapos sa kolehiyo ay
isang malaking pangarap, pangarap ko at pangarap ng ating mga magulang.
Sila ang walang sawang sumusuporta at gumagabay na walang ibang hiniling
kundi ang mabigyan tayo ng magandang kinabukasan . Ang pagiging kolehiyo
mahirap pero masaya.