Hindi lamang kaalaman sa bokabularyo at sa pagbubuo ng mga pangungusap batay sa

itinatakda ng gramatika ang mahalaga sa isang mag-aaral ng wika. Mahalaga ring

matutuhan ang kasanayan sa pagtukoy sa mga pakiusap, magalang na pagtugon sa
mga papuri o paumanhin, pagkilala sa mga biro, at pagpapadaloy ng usapan.
Samakatuwid, kailangan matukoy ng isang tao ang maraming kahulugan na maaaring
dalhin ng isang pahayag batay sa Iba't ibang sitwasyon (Lightbrown at Spada 2006)

Halimbawa, ang tanong na "Sa iyo ba ang bag na iyan?" ay maaring mangahulugan ng:
1. pagtitiyak sa kung sino ang nagmamay-ari ng bag
2. papuri o pagkutiya sa estilo ng bag
3. pagkainis sa nakakalat na bag. 

Ang ganitong kakayahang komunikatibo ang nais natin itampok sa araling ito sa
pamamagitan ng pag-unawa sa kakayahang pragmatiko.
ANO ANG KAKAYAHANG PRAGMATIKO ?

Ayon kina Lighbown at Espada (2006), ang pramatiko ay tumutukoy sa pag-aaral sa

paggamit ng wika sa isang partikular na konteksto upang magpahayag sa paraang
diretsahan o may paggalang. ibig sabihin, ang isang tao ay may kakayahang
pragmatiko ay mabisang nagamit ang yaman ng wika upang makapagpahayag ng mga
intensyon at kahulugang naaayon sa konteksto ng usapan at gayundin, natutukoy ang
ipinahihiwatig ng sinasabi.

Kadikit ng paglinang sa kakayahang pragmatiko ang konsepto ng speech act. Para sa

pilosopo sa wika na si J. L. Austin (1962; sipi kay Hoff 2001), ang pakikipag-usap ay
hindi lamang paggamit ng mga salita upang maglarawan ng isang karanasan kundi
"paggawa ng mga bagay gamit ang mga salita" o speech act.

Halimbawa nito ay pakiusap, pagtanggi, pagpapaumanhin, pangangako, at iba pa.

May tatlong sang kap ang Speech Act:

1. Ang sadya o intensiyonal na papel nito o illocutionary force

2. Ang anyong linggwistiko o locution
3. ang epekto nito sa tagapakinig o perlocution
Written Report
Sa Filipino
‘Interpretasyong
Pragmatiko’
Lanie S. Del Pilar

BS Entrep 1-2

Bb.