Salamat pa rin, COVID-19
Simula
Gitna
Ako ay nakatira sa isang probinsiya kasama
ang aking nanay at ang aking mga kapatid.
Noong una, kami ay nangangamba at hindi
alam ang gagawin dahil napanood namin sa
balita na ito nga raw ay nakakamatay. Sa
kasamaang palad, ang aming eskuwelahan ay
sumara na rin. Napagdesisyunan naming
magpamilya na wala munang lalabas ng
bahay at magpapadala na lamang kami sa
aming tito ng mga groceries at mga pagkain.
Isang gabi, napanaginipan ko ang aking mga
kaibigan. Dito ko lang rin napagtanto ang
epekto ng social distancing.
Aral
Marami akong natutunan sa mahabang
lockdown. Una ay wala tayong kontrol sa
mga bagay na hawak natin. Kung ano ang
mayroon tayo ngayon ay maaaring makuha
sa atin. Ang pinakamahalaga na ibinigay sa
atin ng lockdown ay ang oras, prayoridad at
disiplina.
Nagsimula ang lahat noong Marso 2020. Ang
mga mag-aaral, guro, empleyado, coach, at
ang iba pa ay nagsimulang marinig ang
tungkol sa isang virus na tinatawag na
"COVID-19". Nang mabalitaan ko ito, naisip
ko na isa lamang itong meme o tsismis na
sinimulan ng isang bata ngunit lumalabas na
ako ay mali. Nang magsimulang magsara ang
mga paaralan sa Pilipinas, dito ko pa lamang
napagtanto na ito ay totoo. Kaunti lamang
ang aking impormasyon o kaalaman tungkol
dito dahil madalang akong manood ng balita
sa TV.
Wakas
Gusto kong puntahan ang aking mga
kaibigan ngunit hindi ito pwede ngunit
napagtanto ko na ang pagkakulong sa aking
tahanan ay nagbigay sa akin ng mas
maraming oras para sa mga bagay na gusto
ko, mga libangan na dating napuno ng
gawain sa paaralan. Sinimulan ko ang muling
pagluluto, pagguhit at pagsulat. Nakalimutan
ko kung gaano kasarap ang maging
malikhain. Nagsimula akong gumugol ng mas
maraming oras sa aking pamilya. Hindi ko
namalayan kung gaano ko sila namiss.