Udhëheqja, motivimi dhe menaxhimi i burimeve njerëzore
Dr. Irma Shyle
Udhëheqja Të udhëheqësh do të thotë të ndikosh te njerëzit me qëllim që ti drejtosh aktivitetet e tyre dhe ti motivosh ata drejt realizimit të qëllimeve të organizatës. 1. duhet të njohë mirë njerëzit dhe motivet e tyre, të cilat për njerëz dhe kushte të ndryshme janë të ndryshme. 2. është detyrë e liderit që të krijojë një mjedis pozitiv për rritjen e motivimit dhe të përkushtimit në punë të punonjësve. 3. ai duhet të ndjekë me kujdes zhvillimin e situatës me qëllim që t’i marrë vendimet në momentin më të përshtatshëm. 4. me punën e tij lideri duhet të jetë shembull për të tjerët. Udhëheqësi • duhet të ketë vendosmëri dhe karizëm. • duhet të jetë më shumë trajner, që t’i bindë punonjësit në vlerat e përbashkëta “dikush duhet të jetë kompetent të thotë po ose jo ”. • duhet të jetë strateg global, zotërues i teknologjisë dhe lider motivator. Sjellja individuale dhe sjellja në grup Sjellja organizative studion veprimet e njerëzve gjatë punës. Sjelljet e punonjësve për të cilat është e interesuar sjellja organizative janë: 1. produktiviteti- pra sasinë dhe cilësinë e outputit për cdo punonjës 2. mungesat- shpesh edhe pa arsye 3. qarkullimi i punonjësve-largimin nga puna Qëndrime të punonjësve lidhur me punën Qëndrimet janë thënie vlerësuese, të favorshme dhe të pafavorshme në lidhje me objektet, njerëzit apo ngjarjet. Ato reflektojnë mënyrën sesi individi ndihet mbi dicka. • Kënaqësia në punë është qëndrimi i përgjithshëm i një punonjësi ndaj punës që ai bën. • Përfshirja në punë është shkalla në të cilën një punonjës identifikohet me punën që bën, merr pjesë aktivisht në të dhe e konsideron performancën e tij në punë të rëndësishme për vlerën personale. • Përkushtimi organizativ përfaqëson orientimin e një punonjësi drejt organizatës, e matur kjo me shkallën e besnikërisë, të identifikimit dhe të angazhimit të tij në organizatë. Teoria e papajtueshmërisë konjitive shpjegon lidhjen midis qëndrimit dhe sjelljes.
A janë punëtorët e kënaqur më produktivë?
Personaliteti Personaliteti i një individi është kombinimi unik I tipareve psikologjike që e karakterizojnë atë person. Personaliteti është kombinim i karakteristikave që e identifikojnë një individ siç janë: sjellja, sistemi mendor, dhe karakteristikat emocionale. Personaliteti mbështetet në gjenetikë dhe në faktorët e ambientit ku njeriu jeton. Modeli Big Five 1. Hapja si një dimension i personalitetit që përshkruan shkallën në të cilën dikush është i shoqërueshëm, i sigurt dhe fjalë tepër. 2. Pajtueshmëria, një dimension i personalitetit që përshkruan shkallën në të cilën dikush është shpirtmirë, bashkëpunues dhe besues. 3. Vetëdijshmëria, dimension që përshkruan shkallën në të cilën dikush është i përgjegjshëm, i besueshëm, këmbëngulës dhe i orientuar drejt arritjeve. 4. Qëndrueshmëria emocionale, dimension që përshkruan shkallën në të cilën dikush është i qetë, entuziast dhe i sigurt (pozitiv) kundrejt të qenit i tensionuar, nervoz, i zymtë dhe i pasigurt (negativ) 5. Ciltërsia përballë nevojave, dimension që përshkruan shkallën në të cilën dikush ka të zhvilluar imagjinatën, ndjeshmërinë artistike dhe intelektin. Inteligjenca emocionale Inteligjenca emocionale i referohet një lloji të caktuar të kualifikimeve, zotësive dhe aftësive të cilat ndikojnë mbi aftësinë e një personi për të përballuar kërkesat dhe presionet e mjedisit. Ajo përbëhet nga pesë dimensione: • Vetëdija- kuptimi i ndjenjave personale • Vetëmenaxhimi- aftësia për të menaxhuar emocione dhe shtysat personale • Vetëmotivimi- aftësia për të këmbëngulur përballë dështimeve dhe pengesave • Ndjeshmëria- aftësia për të kuptuar sesi te tjerët ndihen • Aftësitë shoqërore- aftësia për të menaxhuar emocionet e të tjerëve Cilësitë e personalitetit
• Pika e kontrollit - “Externalizers” vs “Internalizers”
• Optimizmi vs pesimzimi. • Makiavelizimi- High Machs vs Low Machs • Prirja ndaj rrezikut • Vetëmonitorimi - aftësisë së një individi për ta pështatur sjelljen e tij ndaj faktorëve rrethanorë të jashtëm • Vetëvlerësimi- shkallën e pëlqimit ose mospëlqimit të vetes. Natyra e motivimit Së pari, njohja e gjithanshme e natyrës njerëzore është një nga aspektet kryesore që përcaktojnë mënyrën e organizimit të punës, të projektimit të saj, stilin e lidershipit që duhet ndjekur, format e shpërblimit që duhen zbatuar, format dhe metodat e kontrollit, shkallën e centralizimit të autoritetit, si dhe mënyrën e zgjidhjes së konflikteve. Së dyti, burimet njerëzore luajnë një rol përcaktues në kuadrin e performancës së përgjithshme. Së treti, elementet sociale po marrin gjithnjë e më tepër rëndësi të dorës së parë, njerëzit e motivuar janë kusht vendimtar për përdorimin dhe zhvillimin e teknologjisë moderne, si dhe për të ruajtur një pozitë konkurruese sa më afatgjatë. Motivimi Motivimi mund të përkufizohet si forca psikologjike që përcakton: drejtimin e sjelljes së një personi në një organizatë, nivelin e përpjekjeve të një personi, si dhe nivelin e insistimit të një personi përballë pengesave. Drejtimi i sjelljes - sjellje të mundshme që një person mund të angazhohet. Psh,. inkurajohen që të jenë krijues dhe të zhvillojnë softuerë të rinj që do të plotësojnë nevojat e konsumatorëve në të ardhmen. Përpjekja - sa shumë njerëzit punojnë. Psh,. ushtrojnë nivele të larta të përpjekjeve për të siguruar zgjidhje superiore të softwareve për klientët e biznesit. Insistimi - kur përballen me vështirësi dhe pengesa, njerëzit përpiqen të vazhdojnë të punojnë për të gjetur zgjidhje. Motivimi Midis motivimit, motivuesve dhe kënaqësisë ekziston një dallim thelbësor. Motivuesit janë gjërat që nxitin individët për të vepruar në një mënyrë të caktuar. Motivimi reflekton kërkesat, motivuesit janë shpërblimet apo stimujt konkretë që përdoren për të kënaqur këto kërkesa; janë mjetet me anën e të cilave pajtohen nevojat që janë në konflikt, ose që duke theksuar një nevojë të caktuar i japin asaj prioritet kundrejt të tjerave. Motivuesi influencon sjelljen e individit, ndërsa motivimi u referohet forcës dhe përpjekjeve për të kënaqur një kërkesë apo synim. Kënaqësia i referohet shkallës së dobisë së provuar kur kërkesa është përmbushur. Procesi i motivimit
Sjellja e motivuar së brendshmi është një sjellje që bëhet për hir
të ndjeshmërisë së brendshmi; burimi i motivimit është në të vërtetë kryerja e sjelljes, dhe motivimi vjen nga vetë kryerja e punës. Sjellja e motivuar së jashtmi është një sjellje që bëhet për të fituar shpërblime materiale ose sociale apo për të shmangur ndëshkimin; burimi i motivimit janë pasojat e sjelljes dhe jo vetë sjellja. Motivimi
Nëse punëtorët janë të motivuar së brendshmi apo së jashtmi
ose të dyja varet nga një shumëllojshmëri faktorësh: 1. karakteristikat personale të vetë punëtorëve (të tilla si personaliteti, aftësitë, vlerat, qëndrimet, dhe nevojat e tyre), 2. natyra e punës së tyre (të tilla si pasurimi i punës ose të karakteristikave të vendeve të punës), 3. natyrën e organizatës (të tilla si struktura e saj, kulturën e saj, sistemet e kontrollit, sistemi i burimeve njerëzore të menaxhimit, si dhe mënyrat në të cilat pagat dhe shpërblimet u shpërndahen punonjësve). Ekuacioni i motivimit Teoria e pritshmërisë Teoria e hierarkisë së nevojave sipas Maslowt Strategjitë menaxheriale për rritjen e motivimit 1. Paraja ose paga a. paga merr rëndësi të ndryshme për njerëz dhe vende të ndryshme b. njerëzit janë shumë të ndjeshëm ndaj parimit të barazisë c. për të tërhequr punonjës të kualifikuar dhe për të mos lejuar që punonjësit aktualë të largohen d. paga të lidhet me performancën e punonjësve e. asnjëherë nuk është e mjaftueshme të përmbushë të gjitha nevojat 2. Pjesëmarrja e punonjësve 3. Ristrukturimi i punës 4. Ndryshimi i orarit të punës a. Shkurtimi i javës së punës b. Fleksibiliteti i orarit ditor c. Puna me dy turne të njëpasnjëshme d. Ndarja e punës Menaxhimi i burime njerëzore Menaxhimi i burimeve njerëzore (MBNJ) përfshin të gjitha aktivitetet që kryejnë menaxherët për të tërhequr dhe mbajtur punonjësit dhe për të siguruar që ata performojnë në nivel të lartë dhe që kontribuojnë në realizimin e qëllimeve organizative. Faleminderit!
lidershipi, Udhëheqja ka qenë përshkruar si "një proces i ndikimit social në të cilin një person mund të marr ndihmën dhe mbështetjen e të tjerëve në realizimin e një detyre të përbashkët". [1] të tjera në të thelluara përkufizimet e lidershipit janë shfaqur gjithashtu.