Professional Documents
Culture Documents
Kabanata 2
Kabanata 2
Kabanata II
KAUGNAYAN NA PAG-AARAL AT LITERATURA
Lokal na Literatura
Ayon kay Inoc, Paquibot, Verdida (2017) Batay sa Survey na ginawa noong nakaraang Mayo
2015, 7 sa 10 Pilipino ang hindi sang-ayon sa pagpapatupad ng Same-sex Marriage dahil una,
labag ito sa batas ng Diyos at maging batas moral ng tao.
Sa pagdaragdag, malaya ang isang kasapi ng LGBTQ na magpahayag ng saloobin sapagkat ito
ay isang karapatang pantao, ngunit ang pagdawit sa seremonyas ng “Kasal” ay kailanma’y
hindi tanggap ng simbahan at lipunan. Ang pagnanais ng isang organisasyon o indibidwal na
maging legal ang Same-sex Marriage ay higpit sinasang-ayonan. Bukod dito, ang mga taong
kasapi sa 52 porsyento (52%) na hindi sang-ayon ay nag-iisip din na ang pag-legal nito sa
batas ay walang epekto sa lipunan, samantalang 40% ay naniniwala na ito ay
makakapagbigay ng masamang dulot sa lipunan.
Sa huli, hindi ito ang tamang panahon upang maging legal ang Same-sex Marriage sa bansa.
Maraming kahaharapin na pagsubok, sapagkat ang isip at puso ng mga Pilipino ay hindi pa
bukas sa ganitong usapin. Hindi kinokondena ng bansa ang LGBTQ ngunit hindi
nangangahulugang sasang-ayonan ng batas at simbahan ang Same-sex Marriage. Ayon kay
Presidente Rodrigo Duterte, “Katoliko tayo” at ang konsepto ng Same-sex Marriage ay
angkop lamang sa mga Kanluraning bansa.
Sa Bostock v. Clayton County, Georgia, Blg. 17-1618 (S. Ct. Hunyo 15, 2020),[1] sinabi
ng Kataas-taasang Hukuman na ang pagpapaalis sa trabaho ng mga indibidwal dahil sa
kanilang sekswal na oryentasyon o katayuan bilang transgender ay labag sa pagbabawal
ng Titulo VII sa diskriminasyon dahil sa kasarian. Isinagawa ng Hukuman ang
pagpapasya nito sa pamamagitan ng pagtuon sa simpleng teksto ng Titulo VII. Gaya ng
ipinaliwanag ng Hukuman, “ang diskriminasyon batay sa pagiging homosexual o
katayuan bilang transgender status ay kinakailangang may diskriminasyon batay sa
kasarian; hindi maaaring mangyari ang una nang wala ang pangalawa.” Halimbawa,
kung paalisin sa trabaho ng isang employer ang isang empleyado dahil siya ay babaeng
may asawang babae, ngunit hindi nito gagawin ang pareho sa isang lalaking may
asawang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang employer dahil sa kasarian ng empleyado
dahil hindi mangyayari ang pagkilos kung hindi babae ang empleyado. Gayundin, kung
papaalisin sa trabaho ng isang employer ang isang empleyado dahil nakilala ang taong
iyon bilang lalaki sa kapanganakan ngunit gumagamit siya ng mga pambabaeng
panghalip at kinikilala niya ang sarili bilang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang
empleyado laban sa indibidwal dahil sa kasarian, hindi mangyayari ang pagkilos kung
hindi dahil sa impormasyong orihinal na nakilala ang empleyado bilang lalaki.
Nabanggit din ng Hukuman na ang pagpapasya nito ay hindi tumugon sa iba't ibang isyu ng
kalayaan sa relihiyon, gaya ng Unang Pagbabago, Batas sa Pagpapanumbalik ng Kalayaan sa
Relihiyon, at mga pagbubukod na ibinibigay ng Titulo VII para sa mga employer ng relihiyon.
Banyagang Literatura
Ayon sa librong Sex, Politics, and Society: The Regulation of Society since 1820 ni Jeffey
Weeks, halos lahat ng mga naisulat tungkol sa kasaysayan ng pagtukoy ng kasarian ay nakatuon
lamang sa mga paglalarawan ng pagkalalaki o pagkababae ng mga indibidwal, at hindi isinasama
rito ang homosekswalidad. Ngunit ang pagsasawalang bahala sa bagay na ito ay isang malaking
pang-aalipusta sa isang mahalagang aspeto ng kasaysayan ng lipunan. Gayunpaman, sa
pagtalakay tungkol sa homosekswalidad, hindi maisasantabi ang ukol sa moral ng tao, maging
ito man ay nasa kontrol ng Simbahan lalo na noong Medieval Period o nasa pamamahala at
pamumuhay ng lipunan, lalo na sa pamilya sa panahon ngayon.
Lokal na Pag-aaral
Ayon kay briones (2022). The LGBT community in the Philippines is tolerated but not accepted,
as different forms of
discrimination against this sector still exist. The founding of several LGBT organizations in the
1990s marked the emergence of an organized LGBT movement in the country. The same decade
also witnessed the recognition of same-sex relationships and marriage by the Communist Party
of the Philippines (CPP), which was an important development for the advancement of LGBT
rights within the revolutionary movement. In this paper, I argue that the significant number
of LGBT members within the movement necessitated the creation of revolutionary policies
that reject gender discrimination and advance LGBT rights. I mainly relied on Liberation,
the official publication of the National Democratic Front of the Philippines (NDFP), for the
narratives of eight gay and lesbian guerrillas from the New People’s Army (NPA) in Mindanao
for it provides the first-person narratives of their everyday lives as 1) members of the LGBT
community and as 2) guerrillas throughout the course of the fifty-three-year armed revolution
in the countryside. I reviewed related works on alternative writing and the revolutionary
policies of the CPP with regard to the LGBT community and utilized the theoretical ideas of
Nancy Fraser on social justice and recognition. Through the narratives, the results show that
the gay and lesbian guerrillas, under the guidance of the party, have integrated their struggle
for recognition into the struggle for redistribution, thus avoiding cultural reification within the
Banyagang Pag-aaral
Sa Bostock v. Clayton County, Georgia, Blg. 17-1618 (S. Ct. Hunyo 15, 2020),[1] sinabi
ng Kataas-taasang Hukuman na ang pagpapaalis sa trabaho ng mga indibidwal dahil sa kanilang
sekswal na oryentasyon o katayuan bilang transgender ay labag sa pagbabawal ng Titulo VII sa
diskriminasyon dahil sa kasarian. Isinagawa ng Hukuman ang pagpapasya nito sa pamamagitan
ng pagtuon sa simpleng teksto ng Titulo VII. Gaya ng ipinaliwanag ng Hukuman, “ang
diskriminasyon batay sa pagiging homosexual o katayuan bilang transgender status ay
kinakailangang may diskriminasyon batay sa kasarian; hindi maaaring mangyari ang una nang
wala ang pangalawa.” Halimbawa, kung paalisin sa trabaho ng isang employer ang isang
empleyado dahil siya ay babaeng may asawang babae, ngunit hindi nito gagawin ang pareho sa
isang lalaking may asawang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang employer dahil sa kasarian ng
empleyado dahil hindi mangyayari ang pagkilos kung hindi babae ang empleyado. Gayundin,
kung papaalisin sa trabaho ng isang employer ang isang empleyado dahil nakilala ang taong iyon
bilang lalaki sa kapanganakan ngunit gumagamit siya ng mga pambabaeng panghalip at
kinikilala niya ang sarili bilang babae, nagsasagawa ng pagkilos ang empleyado laban sa
indibidwal dahil sa kasarian, hindi mangyayari ang pagkilos kung hindi dahil sa impormasyong
orihinal na nakilala ang empleyado bilang lalaki.
Nabanggit din ng Hukuman na ang pagpapasya nito ay hindi tumugon sa iba't ibang isyu ng
kalayaan sa relihiyon, gaya ng Unang Pagbabago, Batas sa Pagpapanumbalik ng Kalayaan sa
Relihiyon, at mga pagbubukod na ibinibigay ng Titulo VII para sa mga employer ng relihiyon.
Ayon kay david masci et al. (2019) growing number of governments around the world
are considering whether to grant legal recognition to same-sex marriages. So far, 30 countries
and territories have enacted national laws allowing gays and lesbians to marry, mostly in Europe
and the Americas. In Mexico, some jurisdictions allow same-sex couples to wed, while others do
not.
Below is a list of countries that have legalized the practice, with the most recent countries to do
so shown first.
In May 2020, Costa Rica became the first Central American country to legalize same-sex
marriage. The country’s highest court in 2018 ruled that the nation’s law banning same-sex
marriage was unconstitutional and said the ban would be nullified in 18 months unless the
legislature acted before then, which it did not.